Shoud 5, Aνάδυση

5-1-19

(Τα καταφέρατε, η Νέα Χρονιά, οι Νέοι Φίλοι, πού βρίσκεται ο πλανήτης, το Εγώ και ο ορισμός του Αdamus, merabh της σύνδεσης )

Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής

Α! Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας καλωσορίσουμε το 2019. Καλωσορίστε στο 2019. Πόσοι από εσάς – ανάψτε αυτά τα φώτα, επειδή θα μιλήσουμε λιγάκι για εσάς – πόσοι από εσάς πιστεύατε πραγματικά ότι θα φτάνατε μέχρι το 2019 ? Πιστεύατε ότι θα τα καταφέρνατε. Πόσοι από εσάς δεν το πιστεύατε, ότι θα τα καταφέρνατε ή απλά αναρωτιόσασταν; 2019, όποτε το σκεφτόσασταν, ακόμα και πριν 20 χρόνια, «Φαίνεται πολύυυυ μακρινό». Πόσοι από εσάς δεν ήσασταν και πολύ σίγουρο ότι θα φτάνατε μέχρι το 2019; Εγώ λέω ότι θα έπρεπε να σηκωθούν περισσότερα χέρια. Ίσως όλοι όσοι παρακολουθούν από το ίντερνετ.

Ξέρετε, είναι ενδιαφέρον. Υπάρχει αυτή η εσωτερική διαμάχη που συνεχίζεται. Ένα μέρος σας σκέφτεται ότι δεν θα ήσασταν εδώ για πολύ, σε αυτή την ενσάρκωση. ( η Λίντα κουνάει τα χέρια της με ενθουσιασμό). Κάποιοι από εσάς σκέφτεστε… ναι
ΛΙΝΤΑ: Μα Αντάμους! Μας είχες πει ότι θα μέναμε! Μας το είχες πει! Δεν θα έπρεπε να σε πιστέψουμε?
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, είχα πει «αν θέλετε να παραμείνετε». Αν θέλετε να παραμείνετε. Γι αυτό επίσης κάποια στιγμή είπα, αν ήταν πέντε από εσάς, επειδή αυτό περίμενα, αλλά..
ΛΙΝΤΑ: Πφφφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά τα καταφέρατε. 2019. Μεγάλη χρονιά. Το 2019 θα είναι μεγαλύτερη χρονιά από το 2020. Το 2020 είναι πιο εύηχο, ξέρετε. Αλλά το 2019 θα είναι μεγαλύτερη χρονιά – τολμώ να πω – καλύτερη για εσάς από το 2020. Το 2020 θα είναι λίγο βαρετό μετά από την φετινή χρονιά.
Θα το έχετε ανάγκη, μια γλυκιά χαλάρωση.
Πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή- τί λέτε για μια κβαντική αναπνοή – μέσα στο Επιτρέπω.
ΛΙΝΤΑ: Μμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μέσα στο Επιτρέπω. Ίσως το πιο ιερό δώρο, που θα μπορούσατε να χαρίσετε στον εαυτό σας, είναι απλά να επιτρέψετε.

Το ταξίδι είναι μια φυσική διαδικασία. Θα συμβεί. Παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή και επιτρέποντας, επιτρέπετε τον εαυτό σας. Επιτρέπετε την θεϊκότητα, τον Μάστερ, όλο σας τον εαυτό να είναι εδώ. Όχι να σκορπίσετε κάπου αλλού. Όχι την θεϊκότητα σε κάποιον απομακρυσμένο παράδεισο. Αλλά όταν παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέπετε, τα αφήνετε όλα να είναι εδώ. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο σε αυτό, παρά μόνο όταν μπαίνει στην μέση ο άνθρωπος και κάνει παιχνίδια σε αυτή την φυσική διαδικασία, που ονομάζεται Πραγμάτωση. Αργά ή γρήγορα, θα συμβεί σε όλους όσους  περνάνε από την Γη.

Αυτό που πιθανόν μάθατε, αυτό που προσέξατε μέχρι τώρα είναι, ότι όταν ανακατεύστε, όταν προσπαθείτε να βρείτε τί συμβαίνει, όταν δουλεύετε πάνω στην Πραγμάτωσή σας , γίνεται πραγματικό βάσανο. Όλα καταρρέουν. Όταν απλά επιτρέπετε – εννοώ επιτρέπετε τον Εαυτό σας,  επιτρέπετε το ταξίδι σας, επιτρέπετε τις εμπειρίες σας, επιτρέπετε τον Μάστερ – όταν επιτρέπετε, τότε υπάρχει συγχρονικότητα. Όλα μπαίνουν στην θέση τους και απλά συμβαίνει. Και μετά, φυσικά, ο άνθρωπος φρικάρει και λέει, «Ω! Πρέπει να πάρω τον έλεγχο στα χέρια μου. Πρέπει να το διαχειριστώ. Πρέπει να υπαγορεύσω τί θα γίνει». Ας ξεκινήσουμε την φετινή χρονιά με ένα μεγάλο τεράστιο Επιτρέπω.
ΛΙΝΤΑ: Μμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αφήστε τον εαυτό σας να  απολαύσει αυτή την χρονιά.

Η Νέα Χρονιά

Την φετινή χρονιά, θα την αποκαλέσω χρονιά των νέων φίλων. Η χρονιά για καινούργιες φιλίες Ναι. Ω, κάποιοι από εσάς γελάτε επειδή δεν έχετε φίλους και δεν μπορείτε να το φανταστείτε ( γέλια). Και είναι κάτι το φυσιολογικό επίσης, να έχετε χάσετε κάποιους φίλους στην πορεία, επειδή δεν καταλαβαίνουν. Ήταν κάπως δύσκολο να συζητάτε μαζί τους γι’ αυτά που περνάτε – ( κάποιος λέει «Θεοπάλαβοι») θεοπάλαβοι, ακόμα και κάποιοι  Σώμπρα – οπότε καταλήγετε να μην έχετε πολλούς φίλους στον κύκλο σας. Αλλά η φετινή χρονιά, το 2019, θα είναι η χρονιά για καινούργιους φίλους.

Βλέπω κάποιους από εσάς να σκέφτονται, «Δεν θέλω καινούργιους φίλους». ( ένας Σώμπρα φωνάζει ¨Όχι¨!) «Ε, όχι! Το έχω ζήσει. Θέλει πολλή δουλειά». Αυτοί οι φίλοι είναι διαφορετικοί. Αυτοί οι φίλοι θα είναι πολύ διαφορετικοί και θα τα πούμε στο σημερινό μας Should. Αλλά για την ώρα, τί θα λέγατε για μια καλή βαθιά αναπνοή του Επιτρέπω;
( παύση)
Ήμουν στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αποφάσισα να περάσω εκεί την βραδιά μου. Ήταν ένας μακρύς χρόνος. Ήμουν κάπως κουρασμένος, ήθελα να ξεκουραστώ λιγάκι, και ένας από τους Αναληφθέντες Δασκάλους με πλησίασε , η Μέζρακ, μια πολύ ελκυστική γυναίκα. Ωωω!μπορώ να τα λέω αυτά στην σημερινή εποχή; Μια γυναίκα;

ΛΙΝΤΑ: Όχι βέβαια! Δεν μπορείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένα άτομο, ένα πρώην άτομο με πλησίασε, η Μέζρα. Ξέρετε, όταν μπει κάποιος στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων μπορεί να είναι ό,τι θέλει. Μπορεί να είναι άντρας, γυναίκα, ταυτόχρονα. Γιατί όχι; Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά θα δείτε όταν έρθετε  στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων, ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια τάση να παρουσιάζονται οι Δάσκαλοι σύμφωνα με το πώς ήταν στην τελευταία τους ενσάρκωση στην Γη. Εξακολουθούν να φέρουν αυτή την ταυτότητα, να την προβάλλουν στους άλλους, επειδή πιστεύω ότι την θεωρούν ως την πιο σημαντική τους ενσάρκωση. Ακόμα κι αυτοί που υπήρξαν διάσημοι, προτιμούν να μην εμφανίζονται με την διάσημη περσόνα τους. Εμφανίζονται με την περσόνα της τελευταίας τους ενσάρκωσης.

Οπότε, υπάρχει αυτή.. αυτό που μου αρέσει γύρω από την Πραγμάτωση, από το Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων και το να είναι κανείς Αναληφθείς Δάσκαλος είναι το γεγονός, ότι μπορείς να παίζεις όποιο παιχνίδι, όποιο ρόλο, όποια ιστορία σου αρέσει. Μπορείς να παίζεις αυτό τον ρόλο. Μπορείς να παίζεις έναν πολύ ανθρώπινο ρόλο στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Ξέρετε, πίνουμε πολύ ουίσκι και μπέρμπον και εκλεκτό κρασί και τρώμε πολύ φαγητό. Μπορείς ακόμα να τα κάνεις όλα αυτά, αλλά συνειδητοποιείς ότι όλα είναι μια υπέροχη ιστορία, μια υπέροχη ψευδαίσθηση. Δεν παγιδεύεσαι. Δεν εθίζεσαι.

Πριν συνεχίσω με την ιστορία γύρω από την Μέζρακ, το είπα πριν και θα το πω και τώρα: Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα πάνω στον πλανήτη Γη , είτε πρόκειται για χημικές ουσίες, είτε για μεταλλικά στοιχεία, είτε για οτιδήποτε άλλο, που είναι πραγματικά εθιστικό. Δεν είναι εθιστικό για την βιολογία.  Διανοητικά εθιστικό, α, ναι. Και εσείς πιστεύετε ότι έχετε εθιστεί σε κάποια φυσική ουσία, αλλά ο εθισμός είναι απλά και μόνο διανοητικός. Οπότε, με αυτή την κατανόηση, είναι σχετικά εύκολο να ξεπεράσετε τους εθισμούς σας ( γέλια). Νομίζω ότι η αγαπητή Λίντα του Έσσα θα μιλήσει στον Κώλντρε για τον διανοητικό του εθισμό στα τσιγάρα.

Οπότε, δεν μπορείτε ουσιαστικά να εθιστείτε σε οτιδήποτε, και το λέω επειδή θα ήθελα να αρχίσετε να νοιώθετε ελεύθεροι από τους φόβους σας, ότι θα ξαναρχίσετε να πίνετε πολύ ή να καπνίζετε πολύ χόρτο – εντάξει αυτό το κάνετε ούτως ή άλλως- ή από οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Οι εθισμοί θα είναι παρελθόν για τους Σώμπρα, ειλικρινά, επειδή με την καινούργια σας σχέση με την ενέργεια και με την κατανόηση του τι είναι εθισμός, όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα είστε ελεύθεροι να απολαύσετε την ζωή χωρίς να ανησυχείτε μήπως εθιστείτε. Δεν είναι πολύ όμορφο; Ναι, ναι. (χειροκροτήματα)!!
Και μετά θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε πραγματικά, για αυτούς  που είναι εθισμένοι, ω, καταδικάζουν τον εαυτό τους να περνάει μια κόλαση και από την ενοχή και από την απελπισία κατά καιρούς, ενώ στην ουσία είναι κάτι διανοητικό. Είναι μια μορφή ύπνωσης.

Αλλά για να συνεχίσω την ιστορία μου, συζητούσα με την Μέζρα, και μου είπε – ξέρετε με μαλώνουν μερικές φορές επειδή είμαι λίγο πομπώδης μια στο τόσο ( γέλια).
ΛΙΝΤΑ: Όοοχι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, όχι, όχι, όχι. Και είμαι κάπως- ω, ακούω να έρχονται όλων των ειδών τα λόγια, υπερόπτης  ίσως είναι η σωστή λέξη, μια στο τόσο, αλλά περισσότερο από όλα είμαι πολύ περήφανος, πολύ περήφανος για όλα όσα κάνετε εσείς. Και το ξέρω ότι είναι δύσκολο, είναι δύσκολο, και πραγματικά ξέρετε πώς να το κάνετε δύσκολο, αλλά ( κι άλλα γέλια), όχι, είμαι πολύ, πολύ περήφανος για το πόσο μακριά έχουμε φτάσει. Και μου είπε, «Λοιπόν, Αντάμους, τί τρέχει με τους Σώμπρα αυτή την εποχή; Τι θα κάνετε το 2019; Τι είναι αυτό το σπουδαίο που θα κάνετε»; Το σκέφτηκα για λίγο και είπα, «Ξέρεις, Μέζρα, είναι καιρός να κάνουμε καινούργιους φίλους- καινούργιους φίλους – και αυτό θα κάνουμε φέτος, και έτσι θα ξεκινήσουμε σήμερα.

ΛΙΝΤΑ: Ανθρώπινους; Ανθρώπινους φίλους;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν θα το διευκρινίσω ακόμα. Θα αφήσω να υπάρχει το μυστήριο, το σασπένς.
ΛΙΝΤΑ: Χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, και αυτό συμβαίνει πάντα – μου αρέσει να παραδίδω θεατρικά μαθήματα επίσης. Θα γίνετε Μάστερ, ενσωματωμένοι Μάστερ, σε αυτό τον πλανήτη. Ξέρετε, έχετε τακτοποιήσει τα πάντα και τίποτε δεν σας στενοχωρεί, τίποτε δεν σας ενοχλεί, τίποτε δεν σας τρομάζει, εκτός κι αν το θέλετε. Αλλά, σαν Μάστερ μαθαίνετε επίσης, λαμβάνετε την αίσθηση της θεατρικής τέχνης. Θεατρική τέχνη.

Τώρα, ξέρω ότι είχα μια προηγούμενη ενσάρκωση σαν ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του κόσμου (γέλια), από τους μεγαλύτερους που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αλλά έμαθα πολλά σε εκείνη την ενσάρκωση – ήταν κάπως απερίγραπτος χαρακτήρας, αυτός ο Σαίξπηρ. Έπαιξα. Μπήκα σε ρόλους (μιλώντας με δραματική φωνή). Πέρασα από το γκρίζο στο πολύχρωμο. Είχα την αίσθηση της συγχρονικότητας, η συγχρονικότητα. Ξέρετε τί είναι η συγχρονικότητα; Δεν σημαίνει ότι όλα έρχονται με τον ίδιο τρόπο, συνέχεια ( μιλώντας με μια μονότονη φωνή) και υπάρχει… υπάρχει μια αίσθηση συγχρονικότητας ( με δραματική φωνή).

Να είστε εκφραστικοί, και όταν δουλεύετε με τους μαθητές σας, κάτι που θα κάνετε πολλοί από εσάς, θέλω να πω, όχι απαραίτητα πάνω στο σανίδι, ξέρετε, με την έννοια ότι σας ήρθε κάποια πρακτική μέσω επιφοίτησης, αλλά θα δουλεύετε με άλλους. Πού είναι το βιβλίο; (Αναφέρεται στο  Ιστορίες των Μάστερς ).
ΛΙΝΤΑ: Έπεσε στο πάτωμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ:  Έπεσε στο πάτωμα. Το βιβλίο είναι μια σπουδαία αρχή. Αυτό ήταν η όλη ιδέα πίσω από το βιβλίο. Δεν ήταν απλά για να έχω τους Keahakers να γράφουν ιστορίες.
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έλεγε ότι επρόκειτο να διδάξετε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ιστορίες, τις δικές σας ιστορίες του Μάστερ. Και σαν Μάστερ, θα αρχίσετε να διασκεδάζετε με τις ιστορίες. Δεν θα σας στεναχωρούν πια, δεν θα σας ρίχνουν και δεν θα σας στοιχειώνουν κι όλα τα υπόλοιπα. Θα αρχίσετε να διασκεδάζετε με τις ιστορίες σας. Αλλά να είστε κάπως θεατρικοί με τους μαθητές σας, όταν έρχονται και σας βρίσκουν. Κάντε αρκετά πράγματα, όπως αυτό ( γέλια καθώς ο Αντάμους κουνάει το κεφάλι του και παίρνει ένα σοβαρό ύφος). Μάθετε να χρησιμοποιείτε τα μάτια σας, «Μμ μμμ» ( τους δείχνει πώς). Μην στέκεστε σαν, «Ω»! ( κι άλλα γέλια καθώς πετάχτηκαν έξω τα μάτια του Αντάμους). Και , ξέρετε, μάθετε κάποιες χειρονομίες, χειρονομίες που όταν θα μιλάτε θα κάνετε τον μαθητή να ενδιαφερθεί πραγματικά, επειδή θα σας πουν κάτι, όπως; «Ω, Σαρτ, δεν ξέρω καν αν θέλω άλλο την ζωή μου». Και η τυπική αντίδραση είναι, «Ω, όχι, όχι! Ειλικρινά, την θέλεις»! Και ο Σαρτ θα είναι κάπως έτσι ( γέλια καθώς ο Αντάμους κουνάει το κεφάλι του). Αυτό θα τους τραβήξει την προσοχή. Οπότε, να είστε λίγο θεατρίνοι.

Οπότε, εκτός από όλα τα άλλα, επίσημα αυτή είναι η χρονιά των καινούργιων φίλων, αλλά σαν υπότιτλο θα βάζαμε: «Άντε λοιπόν! Γίνετε εκφραστικοί. Γίνετε λίγο θεατρίνοι», έστω κι αν  γράφετε μια ιστορία- υπάρχουν καλά θεατρικά σε αυτή την ιστορία. Ξέρετε τί έκαναν οι Σώμπρα; Πήραν τις προσωπικές τους, τις βαρετές και μουντές εμπειρίες τους και τις έκαναν διασκεδαστικές, τις μετέτρεψαν σε ανάλαφρες ιστορίες. Πήραν όσα προέρχονταν από την προσωπική τους ζωή, έστω κι αν επρόκειτο για μια τραγωδία,  και έφτιαξαν μια υπέροχη και διασκεδαστική ιστορία, γεμάτη σοφία, χιούμορ, και κάποια θεατρικά.

Οπότε, αυτή ήταν η αιτία δημιουργίας αυτού του βιβλίου. Και ο λόγος που ήθελα να κυκλοφορήσει μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου, στο τέλος της χρονιάς, ήταν για να ξεκινήσουμε την φετινή χρονιά με κάποιες θεατρικές ιστορίες. Διασκεδάστε τις. Δεν τις επινοείτε. Όχι. Απλά τις διανθίζετε. Προσθέτετε λίγο χρώμα σε ένα … είναι σαν να είχε το πιάτο του δείπνου σας ένα καφέ κρέας,  καφέ πατάτες  και καφέ ζουμί και εσείς προσθέτετε λίγο πράσινο και κίτρινο και λίγο κόκκινο με μια σάλτσα από γκράνμπερι. Το φτιάχνετε λίγο πιο διασκεδαστικό.

Οι άνθρωποι γίνονται πολύ ανιαροί όταν μιλάνε για τις ιστορίες τους. Θα ήθελα να δω κάποια μπλουζάκια – πάντα ζητάω μπλουζάκια και ποτέ δεν έρχονται – να γράφουν «Δεν είμαι πια ανιαρός». Ξέρετε, απλά κι ωραία, κάτι σαν ενθύμηση προς τον εαυτό σας, «Δεν είμαι πια ανιαρός». Οκ. Φέτος, βάλτε λίγα θεατρικά στις ιστορίες σας , εντάξει; Μην φοβάστε να παίξετε λίγο θέατρο.

Οπότε, η χρονιά των φίλων. Η χρονιά των πολλών κινήσεων.

Τώρα, θα σας μιλήσω περισσότερο γι αυτά στο ProGnost: Η Είσοδος του Δράκου, μια φοβερή χρονιά. Θα είναι μια τρελή χρονιά. Θέλω να πω, θα είναι μια τρομερή χρονιά. Το βλέπετε ήδη. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης, όπως εγώ, για να το δει. Με τα σκαμπανεβάσματά της, με πολύ διαχωρισμό. Δεν θα είναι μια Kumbaya χρονιά σε καμία περίπτωση. Αλλά για εσάς, θα πω ότι θα είναι η καλύτερη χρονιά σας, σε ένα ποσοστό  περίπου 98 τοις εκατό από εσάς( επιφωνήματα και χειροκροτήματα). Γιατί άραγε; Επειδή σας κούρασε ο παλιός τρόπος δράσης. Σας κούρασε ο παλιός τρόπος και ξέρετε ότι μπορεί να γίνει εύκολα. Ξέρετε ότι δεν χρειάζεται να είναι δύσκολο. Ξέρετε ότι όλες αυτές τις εμπειρίες  είναι απλά και μόνο μεγάλες χοντρές ιστορίες.

Οπότε, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, μια κβαντική αναπνοή για την έλευση του  Μάστερ, του πνεύματος, της θεϊκότητα στην ζωή σας όπου δεν είστε πια μόνοι, όπου έρχονται όλα αυτά.

Η Σοφία των Σώμπρα

Οκ, Λίντα στο μικρόφωνο, ερώτηση για το κοινό. Η σημερινή ερώτηση δεν έχει μεγάλη σχέση με αυτά που θα συζητήσουμε, αλλά θέλω να μάθω. Πραγματικά θέλω να μάθω κάτι, και είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Νάμαστε στο ξεκίνημα της χρονιάς και η ερώτηση είναι, η ανθρωπότητα, ο πλανήτης είναι εκεί που περιμένατε να είναι; Μήπως είχατε διαφορετικές προσδοκίες σχετικά με το πού θα έπρεπε να βρίσκεται  η ανθρωπότητα, ο πλανήτης τώρα; Το 2019. Περάσαμε το Ημερολόγιο των Μάγιας. Περάσαμε την Αρμονική Σύγκλιση και Αρμονία και όλα τα άλλα. Τα περάσαμε όλα αυτά. Εδώ περιμένατε να βρίσκεται ο πλανήτης; Λίντα, παρακαλώ. Είναι μια βαθυστόχαστη ερώτηση.
ΚΕΛΛΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Και γιατί όχι;
ΚΕΛΛΥ: Αλλά όταν το σκέφτομαι, βγάζει νόημα, επειδή όλοι μας αποδομούμαστε πριν επαναοικοδομηθούμε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΚΕΛΛΥ:… και επανασυνδεθούμε. Οπότε με αυτή την έννοια βγάζει νόημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΚΕΛΛΥ: Αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο ταραχώδες ή τόσο…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τώρα, μιλάω για αυτό τον πλανήτη, όχι για την ζωή σας, φυσικά ( γέλια).
ΚΕΛΛΥ: Λοιπόν, ήθελα να πω…ναι! Ναι, απλά μου προκαλούν  εντύπωση όσα γίνονται στον κόσμο και υπάρχει τόσο μίσος και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είναι κάπως αλλόκοτα, δεν είναι;
ΚΕΛΛΥ: … κάπως έτσι. Πολύ ένταση, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Οπότε ίσως να περίμενες, ίσως πριν έρθεις σε αυτή την ενσάρκωση ή ίσως πριν από 20 χρόνια ή όταν ήσουν παιδί, ίσως να περίμενες ότι θα υπήρχε κάποια εξέλιξη και θα υπήρχε κάποια συνοχή και…
ΚΕΛΛΥ: Νόμιζα ότι όλοι θα με ακολουθούσαν, κατά κάποιον τρόπο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πόσοι σε ακολουθούν;
ΚΕΛΛΥ: Δεν ξέρω. Οι Σώμπρα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είναι και πολλοί! Ναι, ναι.
ΚΕΛΛΥ: Δεν υπάρχουν πολλοί Σώμπρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, είναι μια καλή άποψη. Είναι μια καλή άποψη. Όχι και τόσο πολλοί.
ΚΕΛΛΥ: Εντάξει. Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, σε στεναχωρεί αυτό κάποιες φορές;
ΚΕΛΛΥ: Είμαι με τις ώρες μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Οι βλακείες του πλανήτη. Ναι.
ΚΕΛΛΥ: Ναι, και πρέπει να το αποβάλλω κάνοντας αναπνοές ή να πάω για έναν περίπατο. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι ένα δύσκολο θέμα.
ΚΕΛΛΥ: Είναι βαρύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ωραία.

Ο πλανήτης, η ανθρωπότητα, είναι εκεί που εσείς περιμένατε ότι θα είναι σήμερα;

ΤΖΟΥΛΙ: Θα έλεγα ότι έχει ανακατευτεί. Έχει γυρίσει τα πάνω κάτω, και νοιώθω σαν να έχω αποσυνδεθεί για ένα διάστημα. Είναι δύσκολο να ακολουθεί κανείς, για παράδειγμα «Τι μέρα είναι σήμερα»;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά!
ΤΖΟΥΛΙ: Και, «Πού είμαι;!» Και « Τι συμβαίνει αυτή την στιγμή»;! Και…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, όταν ήσουν νέα, όταν ήσουν ας πούμε στο γυμνάσιο και ήσουν κάπως ονειροπόλα, πού πίστευες ότι θα έφτανε ο πλανήτης; Ήσουν στο γυμνάσιο πριν από, πόσα; Πριν από 20 χρόνια; ( η Τζούλι γελάει). Οπότε, πού περίμενες ότι θα έφτανε ο πλανήτης;

ΤΖΟΥΛΙ: Θέλω να πω, θυμάμαι κάποια στιγμή, όπου πίστευα ότι ο πλανήτης θα έφτανε να αυτοκαταστραφεί, ότι οι άνθρωποι θα τον κατέστρεφαν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΤΖΟΥΛΙ: Οπότε, εγώ – μέχρι στιγμής είμαι αρκετά ευχαριστημένη!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε μάλλον αυτό είναι καλό! ( γελάνε)
ΤΖΟΥΛΙ:  Είμαι κάπως σαν να λέμε «Σούπερ»! Οκ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Δεν το έχουμε κάνει ακόμα»!
ΤΖΟΥΛΙ: Δεν το έχουμε κάνει ακόμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, οκ.
ΤΖΟΥΛΙ: Οπότε, για μένα, ξέρεις, υπήρχαν σκαμπανεβάσματα,  κάποιες φορές  τα έβλεπα από διαφορετική οπτική γωνία και ανησυχούσα για το περιβάλλον και μετά περνούσα περιόδους, όπου πίστευα «Όλα είναι καλά ό,τι είναι να γίνει θα γίνει»! ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πετάς σακούλες με σκουπίδια από το παράθυρο όταν οδηγάς;
ΤΖΟΥΛΙ: Όχι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και το βρίσκεις λυπηρό ή άσχετο;
ΤΖΟΥΛΙ: Καθόλου. Παίζω με  πολλές υπέροχες ψυχές και έχω σύνδεση με τα πνεύματα της φύσης.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΤΖΟΥΛΙ: Και βλέπω συνέχεια νέους ανθρώπους από διαφορετικά μέρη με διαφορετικές απόψεις και ανθρώπους να μπαίνουν στην πολιτική, οπότε είναι μια μίξη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι μια μίξη.
ΤΖΟΥΛΙ: Υπάρχει σίγουρα μια τρέλα και υπάρχουν περισσότερο από ποτέ άνθρωποι που διηγούνται τις ιστορίες τους και που ζουν τις εμπειρίες τους και παίζουν. Οπότε, σίγουρα είναι μίξη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι γίνεται στην δική σου ζωή; Αν κοιτάξεις πίσω στην ηλικία, ας πούμε, τότε που ήσουν στην τέταρτη τάξη του γυμνασίου, στην πέμπτη τάξη, είσαι εκεί που περίμενες ότι θα είσαι;
( ελαφριά παύση)
Κοίτα την ζωή σου σήμερα…

ΤΖΟΥΛΙ: Ήταν πολύ διαφορετικά. Εγώ…όχι, ήμουν τόσο  (αναστενάζει). Ήμουν τόσο μέσα στην μηχανή, αυτό που αποκαλώ μάτριξ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ενδιαφέρον.
ΤΖΟΥΛΙ: Ήμουν πολύ ασφαλής και πολύ προστατευμένη και πολύ αγαπημένη και πολύ χαϊδεμένη και πολύ αποσυνδεδεμένη με οτιδήποτε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε γιατί βγήκες από το μάτριξ, αν ήσουν τόσο άνετα;
ΤΖΟΥΛΙ: Και ήμουν τόσο δυστυχισμένη. Ήμουν στριμωγμένη μέσα σε ένα κουτί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α! Ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον. Ωραία. Τέλεια.

Ωωω! Νοιώθω να βγαίνουν στην επιφάνεια πολλές ιστορίες από τους Μάστερς. Μπορεί να χρειαστεί να γράψουμε ένα ακόμα βιβλίο αρκετά σύντομα. Ναι. Ο πλανήτης, η ανθρωπότητα, πού περίμενες ότι θα ήταν αυτή την στιγμή;

ΕΡΙΝ: Θα είμαι ειλικρινής, δεν το πολυσκέφτομαι. Είμαι πιο εγωκεντρική. Σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου, όχι την ανθρωπότητα…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά, μου αρέσει αυτό. Το ενθαρρύνω.
ΕΡΙΝ: … και τον πλανήτη ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, να φροντίζεις τον εαυτό σου. Είναι πραγματικά πολύ, πολύ καλό. Πώς λειτουργεί αυτό για σένα;
ΕΡΙΝ: Πάντοτε μου έρχονται καλά πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε κουράζουν οι άνθρωποι της μαζικής συνείδησης;
ΕΡΙΝ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, θα σε κουράσουν ( γέλια).
ΕΡΙΝ: Είμαι νέα ακόμα! ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Σε ευχαριστώ πολύ.
Κάνα δυο ακόμα.
ΛΙΝΤΑ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο πλανήτης είναι εκεί που περιμένατε ότι θα είναι;

ΤΣΕΡΥΛ: Πρέπει να πω ότι νιώθω αρκετά αποστασιοποιημένη από τον πλανήτη γενικότερα, οπότε δεν είχα καμία προσδοκία για αυτόν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Κώλντρε μου ζητάει να κάνει μια ερώτηση.
ΤΣΕΡΥΛ: Εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν θα τον παρακάμψω αυτή τη φορά). Πες μου . Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό, ότι κάποιος  σαν τον Ντόναλντ Τραμπ θα γινόταν Πρόεδρος της Αμερικής; ( ο Αντάμους γελάει).
Δεν είναι κριτική.
ΤΣΕΡΥΛ: … Πιστεύω ότι έχουμε πολλούς ηλίθιους σε εκείνο το γραφείο και η χώρα κατάφερε να επιζήσει. Οπότε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΤΣΕΡΥΛ: Θα το πω ξανά, δεν ψηφίζω. Η ψήφος δεν σημαίνει τίποτα. Έτσι κι αλλιώς, όλα τα αναλαμβάνει το Electoral College (*Το Εκλεκτορικό Κολλέγιο είναι πολιτικός θεσμός των ΗΠΑ, μέσω του οποίου εκλέγεται ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κάθε τέσσερα χρόνια..)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΤΣΕΡΥΛ: Οπότε εγώ απλά δεν…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως  σε κάνει να νοιώθεις καλά όταν ξέρεις, ότι μπορείς να ανοίξεις την κουρτίνα και να ρίξεις την ψήφο σου, έστω κι αν δεν μπορείς να κάνεις την διαφορά.
ΤΣΕΡΥΛ: Όχι σε μένα. Δεν έχω ασχοληθεί εδώ και χρόνια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Πραγματικά είναι πολύ συνηθισμένο ανάμεσα στους Σώμπρα – κάποιοι ακόμα πάνε μπρος- πίσω, με αυτό το θέμα – είναι πολύ συνηθισμένο να λένε, «Ξέρεις, δεν με απασχολεί».
ΤΣΕΡΥΛ: Δεν είναι δικό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Δεν είναι η δική μου μάχη, το δικό μου παιχνίδι», οπότε το αφήνουν.
ΤΣΕΡΥΛ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως θέλω να τονίσω εδώ, όλο και περισσότεροι Σώμπρα δεν ασχολούνται με αυτό, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το σημείο – αυτό που βοηθάει είναι, να φτάνεις στην Πραγμάτωση, η οποία βοηθάει όσο τίποτα στον κόσμο – αλλά ακόμα πολλοί Σώμπρα εξακολουθούν να επιθυμούν να ξαναγίνουν ενεργειακοί εργάτες του πλανήτη, να επιστρέψουν στην ανάγκη να πέσουν ξανά στην μάχη – για την πολιτική, τον Ντόναλντ Τραμπ, το περιβάλλον, για οτιδήποτε τέτοιο. Ξέρεις, υπάρχει ακόμα, τους τραβάει ακόμα. Το έχω προσέξει. Σε ευχαριστώ. Ωραίες απαντήσεις.

ΛΙΝΤΑ: Να ρωτήσουμε αυτό τον φίλο από το Ισραήλ; Είμαι πολύ περίεργη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά προειδοποίησέ τον να μην κουνάει το κεφάλι του σ’ αυτό το μεγάλο πράγμα στον τοίχο ( στην τηλεόραση).
ΣΑΤΖΥ: Με έχουν προειδοποιήσει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Η ανθρωπότητα είναι εκεί που περίμενες ότι θα είναι σήμερα; Με την ευκαιρία, χαίρομαι που σε βλέπω. Έχω καιρό να σε δω.
ΣΑΤΖΥ: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εδώ και τρεις ζωές, νομίζω.
ΣΑΤΖΥ: Τουλάχιστον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΣΑΤΖΥ: Δεν είχα καμία προσδοκία. Όχι. Όταν μεγάλωσα, είχα πολλούς φόβους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΣΑΤΖΥ: Και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, με τις βόμβες να πέφτουν πάνω από το κεφάλι σου καθημερινά, θα έλεγα… είναι αυτονόητο.
ΣΑΤΖΥ: Ναι, σωστά. Δεν ήταν μόνο αυτό. Τα έβλεπα όλα μαύρα και μετά άλλαξα τρόπο αντίληψης και τώρα βλέπω και τις δυο πλευρές, και είναι αρκετά καλό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είναι!
ΣΑΤΖΥ: Και μπορώ ακόμα να νοιώσω εκτίμηση για κάποιον σαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Θέλω να πω, είναι μια καρικατούρα. Είναι αρκετά γελοίος, αλλά αντιπροσωπεύει κάποια πράγματα, σωστά?
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.
ΣΑΤΖΥ: Ναι, και όλα είναι επιχειρήσεις, κατά την δική του άποψη, και εκεί ακριβώς βρίσκεται σήμερα η ανθρωπότητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και κάτι κινείται τέλος πάντων.
ΣΑΤΖΥ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είμαστε σίγουροι προς τα πού, αλλά κινείται.
ΣΑΤΖΥ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και είναι καλύτερο παρά να αρχίσει να κολλάει. Οπότε – ας πάμε στην πατρίδα σου – η Μέση Ανατολή είναι εκεί που περίμενες ότι θα είναι, ας πούμε, όταν ήσουν νεότερος ή πριν έρθεις σε αυτή σου την ενσάρκωση;
ΣΑΤΖΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Πού περίμενες ότι θα ήταν;
ΣΑΤΖΥ: Όχι εκεί που είναι τώρα. Μόνο αυτό μπορώ να πω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εννοείς  εκτός χάρτη ,ας πούμε; Ή όλοι …
ΣΑΤΖΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … ότι όλοι συνειδητοποιούν ότι είναι Hapiru, μία οικογένεια;
ΣΑΤΖΥ: Έλπιζα μάλλον  ότι όλοι θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι είναι ένα μεγάλο Kumbaya. (* πνευματικός ύμνος).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΣΑΤΖΥ: Αλλά δεν είναι και επίσης δεν με πειράζει. Είναι σαν…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως καταλαβαίνεις ότι στην Μέση Ανατολή, οι περισσότεροι που ζουν εκεί αυτή την στιγμή, κατάγονται από την ίδια πνευματική οικογένεια, που ονομάζεται Hapiru και οι οικογενειακές διαμάχες είναι οι χειρότερες. Και μετά αν μπει κάποιος απέξω και μπλεχτεί  στην οικογενειακή διαμάχη- μπουμ!- τον παίρνει κι αυτόν η μπάλα.
ΣΑΤΖΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, ναι, είναι μια παλιά οικογενειακή διαμάχη.
ΣΑΤΖΥ: Σωστά. Γι αυτό τον λόγο είμαι εδώ κι όχι στο Ισραήλ (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Σε ευχαριστώ. Χαίρομαι που είσαι εδώ. Είναι μεγάλη χαρά να σε έχουμε κοντά μας. Χαίρομαι που σε ξαναείδα.
ΣΑΤΖΥ: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μια από αυτές τις μέρες θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για μένα και για σένα.
ΣΑΤΖΥ: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένας ακόμα. Ο πλανήτης είναι εκεί που περιμένατε να είναι σήμερα;
ΛΙΝΤΑ: Ω, για να δούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: 2019.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Ήταν ξεκάθαρο.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Είναι πολύ ξεκάθαρο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Και πού περίμενες να είναι;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Πίστευα ότι θα ήταν περισσότερο Kumbaya από ό,τι είναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι, και όταν επέστρεψες σε αυτή την ενσάρκωση, όταν προετοιμαζόσουν και σκεφτόσουν, «Ω, ο πλανήτης σίγουρα θα γίνει καλύτερος, και, ξέρεις, τελειώσαμε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Βγήκε από την μέση. Τώρα μπορούμε να ενώσουμε τον κόσμο και…» Ουάου.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Με σοκάρουν όλα αυτά που βγαίνουν στο φως. Συνειδητοποιώ ότι γίνονταν πολλά από την εποχή ακόμα που ήμουν μικρότερη και δεν τα ήξερα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αλλά μου κάνει εντύπωση πόσο ανοιχτό είναι όλο αυτό και πώς κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Ωραία. Οπότε, πώς θα περιέγραφες το συναίσθημα που σου δημιουργεί όλο αυτό;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ποτέ δεν παρακολούθησα σαπουνόπερες, αλλά τώρα νοιώθω σαν να παίζω σε μια τέτοια ( γελάνε). Και είναι κάπως διασκεδαστικό. Μου αρέσει να βλέπω τα σύντομα δελτία ειδήσεων κάθε μέρα, και πιάνω τον εαυτό μου να σοκάρεται με όσα συμβαίνουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Όντως, και μερικές φορές είναι θλιβερά, και σε βαραίνουν και μπορεί κάποια κομμάτια σου να πιστεύουν, ότι πρέπει να βγεις εκεί έξω και με κάποιο τρόπο να σώσεις τον πλανήτη, κάτι που δεν το συστήνω. Αλλά υπάρχει αυτή η τάση , «Πρέπει να κάνω κάτι για τον πλανήτη». Και ο λόγος για τον οποίο κάνω αυτή την ερώτηση – σε ευχαριστώ – ο λόγος που έκανα αυτή την ερώτηση για να ξεκινήσουμε την νέα χρονιά, είναι παραπάνω από ένας.

Πολλοί από εσάς ήρθατε εδώ με μεγάλες ελπίδες. Μηδενός εξαιρουμένου, όλοι σας ,είτε εδώ είτε μέσα από το ίντερνετε, το ξέρατε ότι αυτή η ενσάρκωση θα ήταν πολύ σπουδαία. Είχατε μεγάλες προσδοκίες πριν έρθετε, ας πούμε, όταν ήσασταν πολύ νέοι, ότι θα κάνατε κάτι εξαιρετικό για τον πλανήτη. Κάποιοι από εσάς το ονειρεύονταν, θέλω να πω, είτε στον ύπνο τους είτε όταν ήταν ξύπνιοι. Πολλοί από εσάς είχατε την επιθυμία να κάνετε κάτι, να εφεύρετε κάτι που θα βοηθούσε πραγματικά την ανθρωπότητα ή να δημιουργήσετε μια επιχείρηση, που θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στον πλανήτη, και δεν συνέβη. Και μετά η ζωή σας εκτροχιάστηκε με πολλούς και διάφορους τρόπους. Και μετά, αυτό το παλιό όνειρο, το συναίσθημα, « Αυτή θα είναι μια σπουδαία ενσάρκωση και θα κάνω κάτι εξαιρετικό για να βοηθήσω τον πλανήτη, να βοηθήσω με έναν Kumbaya τρόπο, να βάλω τέλος στους πολέμους, στην πείνα και στην σκλαβιά».

Και μετά τραβηχτήκατε στην άκρη. Μπορεί να σκεφτήκατε, ότι είχατε κάνει λάθη ή ότι κάτι δεν κάνατε σωστά, και μετά πολλά άρχισαν να καταρρέουν – είτε επρόκειτο για την δουλειά σας ή την οικογένειά σας ή όλα τα υπόλοιπα, άρχισαν να διαλύονται – και μετά εκείνο το όνειρο, εκείνο το γνωρίζειν φαινόταν σαν μια μακρινή ηχώ. Και μετά φτάσατε στο σημείο της επιβίωσης, θέλω να πω, απλά μαζεύατε το κουράγιο σας για να αντέξετε την κάθε ημέρα και προσπαθούσατε να κρατάτε την υγεία σας σε μια ισορροπία και όλα τα υπόλοιπα.

Αλλά δεν θέλω να μείνει απραγματοποίητο αυτό το όνειρο. Δεν θέλω να ξεχαστεί αυτό το όνειρο, επειδή είναι σπουδαιότερο από ποτέ. Μπορεί να μην είναι αυτό που περιμένατε. Μπορεί να μην είναι η θεραπεία του καρκίνου ή κάποιος τρόπος για να τροφοδοτηθούν οι φτωχοί ή κάποια εφεύρεση νέας τεχνολογίας.

Κάνετε κάτι άλλο, και ξέρετε ακριβώς τί είναι αυτό. Επιτρέπετε την Πραγμάτωση. Αυτό νοιώθατε τότε παλιά όταν λέγατε, «Αυτή θα είναι πολύ σημαντική ενσάρκωση. Θα κάνω κάτι πολύ σημαντικό». Και πολλοί από εσάς σκέφτονταν, «Ω, Θεούλη μου! Το εγώ μου μπήκε μπροστά. Ήθελα να γίνω κάποιος σπουδαίος και διάσημος  και όλα τα άλλα». Όχι, στην πραγματικότητα, η πρόθεσή σας ήταν να κάνετε κάτι για τον πλανήτη, κάτι πολύ, πολύ  σημαντικό, αλλά δεν ήταν όπως το περιμένατε. Δεν ήταν να γίνεται Γενικός Διευθυντής ή πρόεδρος  μια μεγάλης εταιρίας ή των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι κάτι που έγινε αθόρυβα. Είναι αυτό που κάνετε αυτή την στιγμή. Αυτή την στιγμή.

Και όσο κι αν κάποιο κομμάτι σας λέει, «Μα δεν κάνω τίποτα», μου έρχεται να ουρλιάξω, όταν λέτε ότι « Δεν κάνω τίποτα. Απλά μένω στο σπίτι, και το όνομά μου δεν είναι στα πρωτοσέλιδα. Και δεν έχω γράψει κάποιο βιβλίο ακόμα και δεν έχω ξεκινήσει την καινούργια μου θεραπευτική πρακτική». Κάνετε αυτό που ήρθατε να κάνετε, και γίνεται αθόρυβα . Πρέπει  να γίνει αθόρυβα. Κάνετε πολλά περισσότερα γ’ αυτόν τον πλανήτη, από κάποιον που ανακαλύπτει μια θεραπεία για τον καρκίνο. Είναι μεγάλη δήλωση, αλλά είναι πολύ αληθινή.

Λίγοι μόνο αρκούν. Ούτε θρησκείες, ούτε ρητορίες. Αρκούν  λίγοι να επιτρέψουν τον εαυτό τους. Αυτό μόνο αρκεί. Θα κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, σε μια εβδομάδα στο ProGnost, τί στο διάβολο συμβαίνει αυτή την στιγμή και γιατί. Μόνο λίγοι αρκούν. Αυτό επιφέρει μεγαλύτερη αλλαγή από οτιδήποτε άλλο, και όχι επειδή προσπαθείτε δραστικά  να αλλάξετε τον κόσμο. Να θυμάστε ότι όλο αυτό γίνεται από συμπόνια. Αλλά όταν λάμψει το φως σας, για να το πω απλά, η ακτινοβολία σας φωτίζει δυνατότητες, που δεν θα έχετε ξαναδεί ποτέ πριν.

Θα στέκεστε σε μια καφετέρια περιμένοντας τον καφέ σας και θα σας πλησιάσει ένας εξαρτημένος- αυτό που λέτε ναρκομανής- θα πλησιάσει από πίσω σας για να πάρει τον καφέ του, με χρήματα που μόλις έχει κλέψει, και εσείς δεν χρειάζεται να πείτε τίποτα. Δεν χρειάζεται να τους κάνετε μαγικά ή ρέικι. Η παρουσία σας και μόνο μετράει. Αυτό είναι, επειδή η παρουσία σας είναι – λόγω έλλειψης καλύτερων λέξεων– φως. Είναι επίγνωση, συνείδηση. Και ξαφνικά μπορεί να δει τη δυνατότητα, να μην είναι ναρκομανής, να μην είναι εξαρτημένος, να δει ότι δεν χρειάζεται να κλέψει. Και μπορεί ποτέ να μην μάθει, ότι όλο αυτό προήλθε από εσάς. Απλά γνωρίζει ότι ξαφνικά, ενώ έπινε τον καφέ του , του ήρθε μια αποκάλυψη, και μπορεί να σκέφτηκε ότι κάτι του έριξαν στον καφέ του ή οτιδήποτε, αλλά γι αυτό τον λόγο ήρθατε εδώ. Γι αυτό τον λόγο ήρθατε.

Α, μου αρέσει να γυρίζω πίσω στις επιθυμίες που είχατε σε αυτή την ενσάρκωση, χωρίς να γνωρίζετε πού θα βγει, αλλά γνωρίζοντας ότι θα βγει. Και το κάνετε αυτή τη στιγμή.

Είναι μια από εκείνες τις δηλώσεις που πρέπει να σας λέω ξανά και ξανά, επειδή ακόμα δεν το πιστεύετε. Σαν να λέτε ακόμα, «Ει, ακούγεται πολύ καλό, αλλά μάλλον ο Αντάμους μιλάει στον διπλανό μου, επειδή εγώ δεν τα καταφέρνω τόσο καλά».  Δεν μπορείτε να το φανταστείτε, με την ανθρώπινη λογική, αυτό που κάνετε, και γι’ αυτό μου αρέσει πολύ να δουλεύω μαζί σας. Γι’ αυτό μου αρέσει να σας προκαλώ, να σας ταρακουνάω και ταυτόχρονα να σας αγαπάω.

Ας πάρουμε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Προσδοκίες. Ο πλανήτης δεν είναι όπως το περιμένατε. Πολλοί από εσάς πιστεύατε ότι θα είχε ήδη ανατιναχτεί. Πολλοί από εσάς πιστεύατε  ότι θα είχαν ενωθεί όλοι, θα ζούσαμε μέσα σε αυτή την υπέροχη, παγκόσμια αγάπη και Kumbaya και τίποτε από αυτά δεν συνέβη, αλλά όμως  συμβαίνουν πολλά.

Το Εγώ

Θα ήθελα να μιλήσω λίγο για το εγώ. Και, ξέρετε, όταν συζητούσαμε γύρω από το τί πραγματικά κάνετε εδώ στον πλανήτη, ένα μέρος του εγώ σας λέει, «Θα γίνω σπουδαίος, μπορεί και διάσημος, μπορεί πλούσιος, αλλά  θα» – η νούμερο ένα προτεραιότητά σας- «θέλω να κάνω κάτι γι αυτό τον πλανήτη». Είναι πολύ κοινό σας γνώρισμα, «Θέλω να κάνω κάτι γι’ αυτόν τον πλανήτη». Και μετά σκέφτεστε, «Λοιπόν, αυτό ήταν το εγώ μου».

Ξέρετε, δούλεψα με τον Σίγκμουντ Φρόυντ, τον ήξερα. Ειλικρινά μιλάω (ο Αντάμους γελάει). Ειλικρινά. Και, ξέρετε, έκανε διάσημο το «εγώ», τον γενικό όρο. Πριν από αυτό, δεν το συζητούσαν πολύ, αλλά εκείνος βοήθησε στον ορισμό του εγώ και το έκανε γνωστό και έβαλε τους ανθρώπους να σκέφτονται το εγώ τους, αλλά επίσης το δαιμονοποίησε. Αυτό ήταν το θλιβερό μέρος της δουλειάς του. Δαιμονοποίησε το εγώ, σαν να ήταν κάτι κακό, σαν να ήταν η σκιά σας. Έκανε το εγώ να φαίνεται κάτι το αρνητικό και ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι λένε, «Λοιπόν, έχεις μεγάλο εγώ». Καλά, εντάξει ! Ειλικρινά, ευχαριστώ.

Με την ευκαιρία, το εγώ δεν έχει μέγεθος. Δεν μπορεί να έχεις μεγάλο ή μικρό εγώ. Δεν μπορεί να έχεις κακό εγώ ή οτιδήποτε άλλο. Το εγώ προέρχεται από την Λατινική λέξη, ( Ι go), «Εγώ πάω» ή θα μπορούσε κανείς να το μεταφράσει σαν «κινούμαι μπροστά» ή απλά κινούμαι, κάνω κάτι. Εγώ. Βασικά, το εγώ είναι κάτι το όμορφο με πολλούς τρόπους, αλλά, εντάξει, δαιμονοποιήθηκε, μετετράπηκε σε κάτι κακό.

Ας αφιερώσουμε μια στιγμή για να νοιώσουμε το ανθρώπινο εγώ. Ας αφιερώσουμε μια στιγμή. Απλά στην λέξη. Τι συναισθήματα μας βγάζει στην επιφάνεια; Το Εγώ.
(παύση)
Και η Λίντα στο μικρόφωνο. Είμαι περίεργος, μια λέξη που σας έρχεται στο μυαλό για να ορίσετε το εγώ. Μια λέξη.
ΣΩΜΠΡΑ 1(γυναίκα): Εξουσία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εξουσία. Ναι, οκ. Ωραία. Λίντα, συνέχισε να τρέχεις με το μικρόφωνο. Εγώ, εξουσία.
ΝΤΙΑΝΑ: Εαυτός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εαυτός, οκ. Τί είδους εαυτός, όμως;
ΝΤΙΑΝΑ: Η ατομική μου ταυτότητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ, οκ. Τι είδους ταυτότητα; Είναι κάτι που θα ήθελες να έχεις σε μεγαλύτερη ποσότητα; Να έχεις περισσότερο εγώ; Λιγότερο εγώ? Κάτι που χρειάζεται να το δουλέψεις – το εγώ σου είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψεις;
ΝΤΙΑΝΑ: Δεν νομίζω – δεν δουλεύω με το δικό μου από όσο γνωρίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Εντάξει. Άλλοι;
Κατηγόρησες ποτέ κάποιον ότι έχει μεγάλο εγώ ή έστω, σκέφτηκες να το κάνεις;
ΝΤΙΑΝΑ: Σίγουρα το σκέφτηκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, οκ. Κάποιον συγκεκριμένα;
ΝΤΙΑΝΑ: Ναιιι ( γέλια), που θα παραμείνει ανώνυμος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ωραία, ωραία. Ωραία.
ΛΙΝΤΑ: Δεν βρίσκονται στην σκηνή, έτσι δεν είναι; ( γέλια)
ΝΤΙΑΝΑ: Μπορεί και να είναι! ( η Λίντα γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το Εγώ. Ποια λέξη σας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για το εγώ; Το εγώ.
( η Σούζαν στέκεται σκεφτική)
ΛΙΝΤΑ: Η Νάνσι θέλει το μικρόφωνο. Δεν θα διστάσει. Εκεί πέρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι! Θα έδινε καλή απάντηση! Μου άρεσε!
ΛΙΝΤΑ: Ε λοιπό, περίμενε! Η Νάνσι θα δώσει πρώτα την δική της και μετά επιστρέφουμε σε εκείνη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι! Θέλω να ακούσω τι θα έλεγες.
ΣΟΥΖΑΝ: Η ουσία του ανθρώπου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ουσία, οκ. Ναι.
ΣΟΥΖΑΝ: Ο άνθρωπος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο άνθρωπος. Οκ. Υπάρχουν…οκ, δεν θα προσθέσω δικά μου λόγια ακόμα.
ΝΑΝΣΥ: Για μένα, πιστεύω ότι είναι μέρος της τριάδας… του εαυτού μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, θεϊκότητα, Μάστερ και εγώ.
ΝΑΝΣΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Σου αρέσει το εγώ σου
ΝΑΝΣΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ας συνεχίσουμε με τις λέξεις. Είμαστε στο ζέσταμα. Το εγώ. Τι σας φέρνει στο μυαλό;
ΤΟΜ: Περηφάνια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περηφάνια. Οκ. Ας συνεχίσουμε το σκάψιμο. Το εγώ.
ΚΑΡΟΛΥΝ: Έπαρση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έπαρση. Οκ. Είχες ποτέ έπαρση;
ΚΑΡΟΛΥΝ: Έτσι νομίζω ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ πιθανόν και δεν είναι κακό.

Ξέρετε, το ένα θέμα που εξετάζουμε εδώ είναι, ότι έχουν προσδώσει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά στο εγώ – έπαρση και αλαζονεία και όλα τα υπόλοιπα. Καθώς συνεχίζουμε την συζήτησή μας, ας νοιώσουμε πραγματικά όλες αυτές τις λέξεις, όλα όσα συνδέονται με το εγώ.
Παρακαλώ συνεχίστε. Το εγώ.
ΑΛΗ: Αυτοπροβολή .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Το έχεις κάνει;
ΑΛΗ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ένοιωσες άσχημα;
ΑΛΗ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έφαγες σφαλιάρα;
ΑΛΗ: Εγώ έριξα σφαλιάρα στον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς, αυτό εννοώ.
ΑΛΗ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Χαστούκισες τον εαυτό σου. Μπουμ! Ουάου! Θεούλη μου!
ΑΛΗ: Κακέ Αλή!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! «Κακέ Αλή»! Και τόσο εγώ, και- ω!- είσαι…
ΑΛΗ: Κάτσε φρόνιμα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά! Για δες τι γίνεται όταν σηκώνεις ανάστημα! Ναι.
ΑΛΗ: Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί απλά  αυτοπεποίθηση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άφησέ τους, σε παρακαλώ.
ΛΙΝΤΑ: Είμαι μία από αυτούς ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Είμαι μία από αυτούς», οκ! Ξέρω ποιος θα πάρει μετά το μικρόφωνο.
ΣΑΡΤ: Θα πρέπει να είναι Σαρτ- ιστικό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σαρτ- ιστικό. Ναι ( ο Σαρτ γελάει). Το εγώ.
ΣΑΡΤ: Η κακή πλευρά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, το εγώ. Με ποια λέξη θα το περιέγραφες;
ΣΑΡΤ: ( σκέφτεται) Απλά… ενοχή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ενοχή. Οκ. Ναι, το λέει το ύφος σου. Δείχνεις σαν να , «Εεε..»Τα εγώ. Οκ.
ΣΑΡΤ: Είναι η ενοχή γι’ αυτό που κάνεις στους άλλους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά. Οκ. Ωραία.
ΣΑΡΤ: Ναι, και αφού το κάνεις, ξέρεις ότι τους έκανες κακό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αυτό πιστεύεις. Ή θέλεις να το πιστεύεις.
ΣΑΡΤ: Οπότε το θέλεις να γίνει έτσι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ναι. Οπότε, στη χειρότερη περίπτωση με το εγώ σου, τι συνέβη;
ΣΑΡΤ: Ω, το χειρότερο μου ήταν όταν έπινα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι ( ο Σαρτ γελάει). Ναι. Πώς επηρέασε το ποτό το εγώ σου; ( γέλια)
ΣΑΡΤ: Μου επέτρεψε  να λέω ό,τι μου κατέβαινε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά, σωστά. Και το έκανες.
ΣΑΡΤ: Ω, το έκανα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και σου δημιούργησε ποτέ προβλήματα;
ΣΑΡΤ: Ω, ποτέ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, σωστά. Σωστά ( γελάνε). Οπότε, όταν έκοψες το ποτό, το χρέωσες κατά πολύ στο εγώ σου ή οι άλλοι το χρέωσαν στο εγώ σου;
ΣΑΡΤ: Ναι, σίγουρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε τί έκανες με το εγώ σου;
ΣΑΡΤ: Το πέταξα στην βαλίτσα που άφησα πίσω μου και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, όχι, πρώτα πέταξες τα σκουπίδια. Μετά το πέταξες μέσα στην βαλίτσα που άφησες πίσω σου, και ακόμα εξακολουθείς να τραβάς καμιά κλωτσιά κατά καιρούς.
ΣΑΡΤ: Ναι, μετά πέταξα έξω την βαλίτσα με τις κλωτσιές.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λυτρώθηκες εσύ και το εγώ σου  όταν έκοψες το ποτό;
ΣΑΡΤ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εξακολουθείς να παλεύεις αυτό το εγώ;
ΣΑΡΤ: Ναι, εξακολουθώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αυτός είναι ο λόγος που πήρες αυτό τον μεγάλο, τον τεράστιο χωματουργικό εξοπλισμό; Είναι σαν να νοιώθεις αυτή την δύναμη που το διαπερνάει κι έτσι μπορείς να σκάβεις κάποιες ακαθαρσίες. (* μιλάει για το επάγγελμα του Σαρτ).
ΣΑΡΤ: Ω, ναι, βοηθάει. Σίγουρα βοηθάει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσες  να φανταστείς τον εαυτό σου Γενικό Διευθυντή μιας μεγάλης εταιρίας; Εγώ όχι.
ΣΑΡΤ: Ο Θεός να λυπηθεί τους υπαλλήλους!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς ( ο Σαρτ γελάει). Ακριβώς, ναι, εξαιτίας αυτού του τεράστιου εγώ! Ω, θεούλη μου! Θα ήσουν στην καρδιά μιας χώρας τροφοδοσίας. Θα ήταν ένας μπουφές για το εγώ.
ΣΑΡΤ: Θα έπρεπε να προσλαμβάνω νέους υπαλλήλους κάθε πρωί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά! Σωστά! Αλλά με την δουλειά που κάνεις τώρα, είσαι έξω στην φύση και έχεις μεγάλο εξοπλισμό. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί σου, επειδή ξέρουν ότι αυτός ο γερανός θα τους ξεριζώσει το σπίτι την άλλη μέρα, οπότε…
ΣΑΡΤ: Τους λέω, «Να το θυμάστε, έχω μεγάλα ανατρεπόμενα φορτηγά».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, ακριβώς ( γελάνε). Ωραία. Σε ευχαριστώ.
Κάνα δυο ακόμα για το εγώ. Τι λέξεις σας έρχονται στο μυαλό;
ΛΙΝΤΑ: Για να δούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μας λείπουν κάνα δυο πολύ σημαντικές λέξεις.
ΣΥΛΒΙΑ: Τώρα μπερδεύτηκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λέω την λέξη εγώ;
ΣΥΛΒΙΑ: Εγώ. Όπως είπες, «Εγώ πάω», ( Ι go ), είναι σαν μια διασφάλιση του εαυτού μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Είναι ο εαυτός σου.
ΣΥΛΒΙΑ: Από την μία, αλλά από την άλλη θα μπορούσε να είναι εγωισμός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εγωισμός, οκ.
ΣΥΛΒΙΑ: Να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το κάνεις συχνά αυτό;
ΣΥΛΒΙΑ: Προσπαθώ. Ή προσπαθώ να μην το κάνω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, προσπαθείς να μην το κάνεις.
ΣΥΛΒΙΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι λυπηρό. Ουάου.
ΣΥΛΒΙΑ: Εγώ είμαι, εγώ είμαι…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το συμπέρασμα από όλο αυτό είναι , ότι είναι κακό να φροντίζεις τον εαυτό σου; Από πού στο διάβολο προέκυψε αυτό; ( κάποιος λέει¨Από την εκκλησία¨) Ακριβώς. Ακριβώς. Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ πια με τα στραβά της εκκλησίας.  Όχι, το ορκίστηκα στο όνομα της Νέας Χρονιάς. Ναι, ναι. Όχι άλλη εκκλησία. Ξέρετε γιατί; Επειδή δεν χρειάζεται να το κάνω πια. Ξέρετε, πέρυσι, πριν από έναν χρόνο, όταν συζητούσαμε εδώ πέρα, και σας ζήτησα να μου πείτε τις παρατηρήσεις σας πάνω σε αυτά που θα συνέβαιναν το 2018, και το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν η κατάρρευση της εκκλησίας. Και με τον όρο  ¨εκκλησία¨ εννοώ γενικά όλες τις θρησκείες. Και για μένα αυτό εξακολουθεί να είναι το σπουδαιότερο πράγμα που συνέβη πέρυσι. Όχι αυτό που λένε στις ειδήσεις.

Αλλά, βλέπετε, όταν μια κοινωνία έχει μύθους – και η θρησκεία είναι ένας μύθος – όταν έχει μύθους, την βοηθάει να σχηματίσει τις κοινωνίες και τις αξίες της και τους κανόνες ηθικής της και τους νόμους της, κάτι που λίγο ως πολύ έχει ο κόσμος. Έχετε πολλούς μύθους- θρησκείες και πεποιθήσεις- που σχηματίζουν αξίες και τελικά νόμους. Οπότε, σας φτάνουν σε αυτό το επίπεδο. Σας προσφέρουν αυτό που αποκαλείτε σταθερότητα στον πλανήτη, στον τρόπο που λειτουργεί. Όλα βασίζονται πάνω σε αυτές τις αξίες που αρχικά προήλθαν από τους μύθους.

Και οι μύθοι, δεν μιλάνε στην πραγματικότητα για την εκκλησία όπως την γνωρίζετε σήμερα. Πάνε πολύ πίσω, πάρα πολύ πίσω. Υπάρχουν μύθοι στους Ίνκας και στους Μάγιας και στους Ιθαγενείς και σε όλες τις άλλες κοινωνίες πριν από τους Χριστιανικούς μύθους, εδώ και 5000 χρόνια. Οι αιγυπτιακοί μύθοι προηγήθηκαν από αυτούς 25000 χρόνια. Οπότε, οι μύθοι χτίζουν τις κοινωνικές αξίες και δομές. Είναι η βαρύτητα που συγκρατεί τα πάντα.

Λοιπόν, τώρα αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη με την εκκλησία, είναι το γεγονός ότι παρακμάζει, διαλύεται, είτε πρόκειται για την  Χριστιανική εκκλησία, είτε για την Μουσουλμανική, την Εβραϊκή  ή για οποιαδήποτε άλλη.  Υπάρχει μια τεράστια έλλειψη σεβασμού και πίστης σε πολλές από αυτές τις παλιές θρησκευτικές αξίες. Αν ήμουν επικεφαλής μιας από αυτές τις εκκλησίες, θα έλεγα, «Μήπως να εκσυχρονιζόμασταν κατά καιρούς. Ξέρετε, ας ξεπεράσουμε αυτή την πεποίθηση, ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να γίνουν κληρικοί. Θέλω να πω, είναι πολύ παλιό και τόσο χαζό. Ας το αναβαθμίσουμε κατά καιρούς». Αλλά κρατάνε τόσο πεισματικά τους παλιούς τους τρόπους.

Οπότε τώρα καταρρέουν. Εσείς βλέπετε την επιφάνεια, μια μικρή εικόνα. Το όλο θέμα με την Καθολική Εκκλησία και τους παπάδες και την σεξουαλική κακοποίηση, η οποία λαμβάνει χώρα εδώ και τόσα πολλά, πάρα πολλά χρόνια, που κανένας δεν θέλει να παραδεχθεί. Δεν είναι μια πρόσφατη επιδημία. Συνέβαινε από πάντα. Αυτό προκαλεί έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης στην πίστη, και όταν δεν έχεις πίστη στην πίστη, τότε έχεις μεγάλα προβλήματα.

Οπότε, η βαθύτερη δομή των μύθων παρακμάζει. Ο κόσμος δεν πιστεύει και δεν ακολουθεί πια τις εκκλησίες. Αυτό αρχίζει να τα βγάζει όλα στην επιφάνεια, πώς κτίστηκε η κοινωνία και η χώρα και οι ηθικοί κανόνες και οι αξίες και οι επιχειρήσεις. Οπότε γι’ αυτό λέω, ότι το μεγαλύτερο πράγμα που συνέβη πέρυσι, ήταν η συνεχιζόμενη παρακμή των θρησκευτικών αξιών στον πλανήτη, και θα έχει τεράστιο αντίκτυπο, ειδικά φέτος, καθώς θα καταρρεύσει ακόμα περισσότερο.

Κι’ αυτό, από μόνο του, δεν σημαίνει ότι η Καθολική Εκκλησία θα χρεοκοπήσει ή ότι οι Μεθοδιστές θα βρουν μια διαφορετική μέθοδο. Μπορεί και να το κάνουν. Αλλά σημαίνει ότι δεν έχουν πια την επιρροή στη συνειδησιακή βαρύτητα στον πλανήτη, όπως είχαν κάποτε. Και καθώς αυτοί διαβρώνονται, το ίδιο συμβαίνει και με τις αξίες, κάτι που πιθανόν το έχετε δει στις ειδήσεις. Οι αξίες καταρρέουν. Η βαρύτητα που ενώνει τις πεποιθήσεις και τους νόμους κι όλα τα υπόλοιπα καταρρέει. Αυτά λοιπόν συμβαίνουν.

Και μετά έχετε έναν τύπο, όπως αυτόν του Προέδρου Τραμπ στο κοινοβούλιο και τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά. Και δεν εννοώ ότι είναι καλό ή κακό. Απλά λέω ότι αυτό αξίζει στον κόσμο ( γέλια). Όντως! Απόλυτα. Όχι, θα έπρεπε να υπάρχει ένας θεμελιώδης σεβασμός σε αυτό, και δεν το λέω με την έννοια της πολιτικής, καθόλου. Δεν θα ψήφιζα αν ήμουν στον πλανήτη σας αυτή την στιγμή. Θα έκανα αυτό που είπε ο Τοβίας, «Σταθείτε πίσω από τον χαμηλό τοίχο» και γελάστε. Θα γελούσα.

Οπότε, πού ήμασταν; ( κάποιος λέει ¨στο Εγώ¨)
ΛΙΝΤΑ: Στο εγώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Θέλω να ακούσω λίγες ακόμα λέξεις. Ανεβάστε λίγο τα φώτα, επειδή η Λίντα θα τρέχει ανάμεσα στο ακροατήριο.
Το εγώ. Μου λείπουν κάποιες λέξεις εδώ.
ΜΟΝΙΚΑ: Για μένα το εγώ είναι διττότητα…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Διττότητα.
ΜΟΝΙΚΑ:… ή κριτική. Επειδή αν δεν βρίσκομαι στο εγώ, είμαι στην ενότητα και όλα είναι όπως είναι. Θα ήταν όλα, υποθέτω αυτό που λέμε, Επιτρέπω. Οπότε, για μένα υπάρχει το ανθρώπινο μυαλό μου ή το εγώ μυαλό, και το μυαλό του Πνεύματος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ω, ενδιαφέρον.
ΜΟΝΙΚΑ: Κι έτσι, όποτε είμαι στην κριτική λέω, «Ω, είναι απλά το ανθρώπινο μυαλό μου. Τι θα έλεγε το Πνευματικό μου μυαλό»;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά.
ΜΟΝΙΚΑ: Ναι. Αυτό είναι το ένα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ενδιαφέρον. Τώρα, υπάρχει μια διαμάχη ανάμεσα στα δυο. Πολύ σοφό. Σε ευχαριστώ. Απλά θέλω κάποιος να το πει. Γκάρυ, θα το πεις εσύ;
ΓΚΑΡΥ: Αυτό- επίγνωση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό- επίγνωση. Ναι. Ναι. Καλή ή κακή αυτό- επίγνωση;
ΓΚΑΡΥ: Τίποτε από τα δύο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τίποτε από τα δύο;
ΓΚΑΡΥ: Είναι απλά και μόνο επίγνωση. Είναι το γνωρίζειν του…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε βασίζεσαι στο εγώ σου για περισσότερη αυτό- επίγνωση;
ΓΚΑΡΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Πού βασίζεσαι για περισσότερη αυτό- επίγνωση;
ΓΚΑΡΥ: ( σκέφτεται λίγο) Πού βασίζομαι για περισσότερη αυτό-επίγνωση…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν δεν την παίρνεις από το εγώ, από πού παίρνεις περισσότερη αυτό- επίγνωση;

ΓΚΑΡΥ: Από αυτά που αισθάνομαι, από αυτά που νοιώθω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, δεκτό. Ωραία, επειδή αυτά προσπερνούν κατά κάποιο τρόπο το εγώ.
ΓΚΑΡΥ: Καλώς εχόντων των πραγμάτων.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Καλή απάντηση. Μέχρι τώρα είχαμε καλές απαντήσεις. Νοσταλγώ τις μέρες που σας πείραζα όταν μου δίνετε κακές απαντήσεις ( γέλια). Μου λείπουν τόσο πολύ. Έφτιαχνα σπουδαίες ιστορίες όταν γυρνούσα στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων.
Θα μπορούσες να σκεφτείς κάποια makyo απάντηση; Όχι, όχι!
ΛΙΝΤΑ: Μην το κάνεις!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσες! ( ο Αντάμους γελάει)
ΜΟΗΣΕ: Θα μπορούσα να κάνω μια προσπάθεια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσες! Άντε λοιπόν.
ΜΟΗΣΕ: Είναι η ανθρώπινη αυτοπεποίθηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτοπεποίθηση.
ΜΟΗΣΕ: Και πιστεύω ότι οι άνθρωποι το περιφρονούν επειδή περιφρονούν τον εαυτό τους. Αλλά είναι ανθρώπινη αυτοπεποίθηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ωραία. Πολύ καλά. Δεν το έχω ακόμα. Χρειάζομαι κάνα δυο επιπλέον.
ΛΙΝΤΑ: Η Εριέττα πιστεύει ότι γνωρίζει την λέξη. Ή πιστεύει ότι θέλεις να την πειράξεις.
ΕΡΙΕΤΤΑ: Αυτοπροστασία. Αυτό είναι. Επειδή όσο μεγαλύτερο είναι το εγώ, τόσο μεγαλύτερη είναι η παρουσία. Ο άνθρωπος προσπαθεί να διασφαλίσει την σταθερότητά του σε αυτή την ανθρώπινη παρουσία του στον κόσμο. Προσπαθεί να διαφυλάξει τον εαυτό του.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πού είναι το λάθος; Είσαι κοντά στην απάντηση. Οπότε, είναι αυτοπροστασία. Κατά κάποιον τρόπο, υποθέτω, είναι η άμυνά σου.
ΕΡΙΕΤΤΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι η προστασία σου.
ΕΡΙΕΤΤΑ: Επειδή ο άνθρωπος φοβάται να προχωρήσει στην ανυπαρξία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Φοβάται τα πάντα, αλλά…( γέλια).
Οπότε, έχεις αυτό το εγώ, που το κατασκεύασες και μετά το φούσκωσες. Το παραφούσκωσες και μέρος αυτού είναι αυτοπροστασία, αλλά τότε το εγώ παίρνει τον δικό του δρόμο και αρχίζει να πιστεύει τα δικά του. Αλλά ποιο είναι το πρόβλημα; Ας σταματήσουμε το έργο για ένα λεπτό. Έχεις αυτό το μεγάλο εγώ, ποιο είναι το πρόβλημα;
ΕΡΙΕΤΤΑ: Επειδή πιστεύουν ότι είναι αληθινό. Θέλω να πω, όσο μεγαλύτερο είναι το εγώ, τόσο πιο αληθινό γίνεται σε αυτό το άτομο. Του δίνει σταθερότητα και ανθρώπινη παρουσία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα; Πλησιάζεις πολύ και δίνει έμπνευση σε κάποιον, που θα δώσει την σωστή απάντηση σε λίγο.
ΚΑΡΟΛ: Αυτοκριτική και προβολή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πλησιάζουμε. Αυτοκριτική και προβολή. Έχετε αυτό το εγώ που είναι παραφουσκωμένο, πομπώδες και αλαζονικό, αλλά είναι η ταυτότητα και είναι εσείς, αλλά πού είναι το πρόβλημα;
ΤΑΝΤ: Ο φόβος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πλησιάζουμε.
ΤΑΝΤ: Ω! Φοβερό!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Εεει, είναι κι αυτό. Η κριτική σας το δημιουργεί, αλλά ψάχνω για μια διαφορετική λέξη. Είστε πολύ κοντά. Πολύ κοντά.
ΑΛΙΣ: Ένα καλό, η αναγνώριση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αναγνώριση. Ναι, οκ. Εγώ θα σκεφτόμουν κάτι διαφορετικό ( γελάνε).
ΑΛΙΣ: Βασικά είχα σκοπό να πω αυτό που είπε ο Γκάρυ, ανθρώπινη αυτό- επίγνωση. Όταν σκέφτομαι το δικό μου εγώ, είναι το ποιος είμαι καθώς…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις εγώ; Έχεις μεγάλο εγώ;
ΑΛΙΣ: Έχω εγώ. Δεν υπάρχει μέγεθος, αλλά έχω επίγνωση αυτής της ανθρώπινης…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις δυναμικό εγώ;
ΑΛΙΣ: Ω, ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ναι! ( γέλια). Ω, ναι, ναι, ναι, ναι. Ναι. Ποιο είναι το πρόβλημα με το εγώ σου;
ΑΛΙΣ: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το εγώ μου! ( γέλια και μερικά χειροκροτήματα).
ΛΙΝΤΑ: Αυτό τα είπε όλα! ( η Λίντα γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και θα έπρεπε να προσθέσεις, « Και ποιο είναι το πρόβλημα με το δικό σου;»
ΑΛΙΣ: Ναι! Ναι! Ποιο είναι το πρόβλημα με το δικό σου;!

Ο Ορισμός του Αντάμους για το Εγώ

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το εγώ. Θα σας το δώσω. Ήσασταν τόσο κοντά, ο Ταντ, αλλά το εγώ είναι εύθραυστο. Είναι εύθραυστο! Είναι αυτό το μεγάλο δυναμικό, κάτι σαν makyo αυτοπροστασία, ταυτότητα, κι όλα τα υπόλοιπα, ότι κι αν πείτε. Είναι υπερβολικά εύθραυστο. Είναι τόσο εύθραυστο, πολύ πιο εύθραυστο κι από ένα αυγό. Αν κάποιος το ακουμπήσει, διαλύεται ( κλαψιάρικη φωνή). Δεν ξέρει τι να κάνει! Μετά από τόσο κομπασμό, κάποιος το κοιτάει στραβά και διαλύεται!! Δεν είναι αληθινό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Είναι αληθινό, αλλά είναι ψευδαίσθηση και δεν είναι εσείς.

Κι όμως, οι άνθρωποι ταυτοποιούνται – έχω ακόμα ένα παράπονο με τον Φρόυντ. Αν ποτέ προσπαθήσει να έρθει στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων, θα τον καταψηφίσω  (γέλια). Όχι, πρέπει να αναθεωρήσει για κάποια πράγματα. Παρουσίασε  το εγώ σαν ένα κακό πράγμα και εύθραυστο και άσχημο κι όλα τα υπόλοιπα. Δαιμονοποίησε το εγώ.

Αλλά το θέμα μου εδώ – ποιο ήταν το θέμα μου σε αυτά που κάνουμε εδώ; Έχω ένα θέμα. Το εγώ. Ορίζω – μπορείς να το γράψεις στον μαγικό σου πίνακα ή ό,τι κι αν είναι αυτό που χρησιμοποιείς;
ΛΙΝΤΑ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι;
Οκ, το εγώ, ο ορισμός ο δικός μου για το εγώ. Είναι η εμπειρία σας ( παύση και κάποια γέλια καθώς υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες) πίστευα πως θα εμφανιστεί στην σκηνή ως δια μαγείας και δεν είναι εκεί. Οπότε η Λίντα γράφει στον εαυτό της Δεν σας αρέσει η τεχνολογία; Ω, είναι τόσο χρήσιμη. Πού είναι ο λευκός μου πίνακας;

(* για λίγα λεπτά ασχολούνται με την επιδιόρθωση του ηλεκτρονικού πίνακα, με τον Αντάμους να τους πειράζει, λέγοντας ότι υπάρχει λόγος που το κάνει)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γράφε: «Η εμπειρία σας βασίζεται στις συναισθηματικές σας ιστορίες» – αυτός είναι ο ορισμός, ο δικός μου ορισμός για το εγώ, που είναι ο μοναδικός ορισμός .«Βασίζεται στις συναισθηματικές σας ιστορίες, έτσι όπως τις βλέπετε μέσω των άλλων».
ΛΙΝΤΑ: Ωωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Με την ευκαιρία, μου αρέσεις που έρχομαι σαν Αντάμους. Είμαι λίγο πιο ανέμελος από τον Σαιν Ζερμαίν. Και, ξέρετε, κάνω πλάκες. Κατά καιρούς υποδύομαι λίγο τον αλαζονικό και τον πομπώδη. Και μιλάω με πολύ καλά λόγια για τον εαυτό μου, επειδή μπορώ. Αλλά θέλω να σας βάλω στην συνήθεια να είστε σε θέση να το κάνετε κι εσείς. Να μιλάτε με καλά λόγια για τον εαυτό σας, αλλά να μην το παίρνετε πολύ στα σοβαρά. Ξέρετε, όχι ότι, «Είμαι ο πιο εξαιρετικός άνθρωπος στον κόσμο». ( γέλια). Ξέρετε, να μιλάτε με καλά λόγια για τον εαυτό σας ,αλλά με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, εντάξει; Και να αυτοσαρκάζεστε  και να κάνετε τους άλλους να γελάνε, ξέρετε. Και θα σας συμβεί αυτό το πράγμα που λέει, «Ω, αυτό είναι το εγώ μου, και είμαι τόσο αλαζονικός». Ω, ναι. Ω, ναι. Και έχει πλάκα.

Πού είχαμε μείνει; «Η εμπειρία σας βασίζεται πάνω σε συναισθηματικές ιστορίες». Όλες οι ιστορίες είναι συναισθηματικές. Όλες, όσες προέρχονται μέσω του μυαλού είναι συναισθηματικές, Και πρόσφατα είχα μια διαφωνία – εγώ κέρδισα – με έναν φίλο που είναι εδώ σήμερα, θα σας τον συστήσω σε λίγο, κι αυτός ο φίλος μου είπε, «Τι εννοείς Αντάμους, όλα είναι συναισθηματικά; Ας πούμε ένα νούμερο. Είναι συναισθηματικό; Ένα νούμερο κρύβει συναίσθημα»; Και του είπα, «6-6-6» ( κάποιος φωνάζει ¨Ωωω¨και κάποιος άλλος λέει ¨Μπράβο¨), και μετά του είπα, «Δεκατρία» και «Σαράντα – τέσσερα» και «Ένα εκατομμύριο πεντακόσια εβδομήντα δύο», γιατί έτσι.

Όλα είναι συναισθηματικά. Όλες οι ιστορίες που ζήσατε ποτέ, είναι συναισθηματικές. Στην ουσία δεν υπάρχει λογική. Είναι κάπως λάθος να πείτε ότι υπάρχει λογική σ’ αυτό τον πλανήτη. Όλα βασίζονται στο συναίσθημα. Κάθε απόφαση που παίρνετε βασίζεται στο συναίσθημα. Πιστεύετε ότι έχετε κάνει την καλύτερη έρευνα για το αυτοκίνητο που θέλετε να αγοράσετε; Είναι συναίσθημα! Δικαιολογείτε τα συναισθήματά σας μέσω της έρευνας και λέτε, «Είμαι πολύ έξυπνος άνθρωπος, επειδή αγόρασα Prius». (* μοντέλο της Toyota).  Όχι, έγινε βάση του συναισθήματος, επειδή το συναίσθημά σας είναι αυτό που βγαίνει, «Είμαι οικολόγος. Δεν χρησιμοποιώ άνθρακα στο αυτοκίνητό μου». Όλα είναι συναίσθημα. Το αιτιολογείτε και το εκλογικεύετε  και αγοράζετε Prius, το οποίο, με την ευκαιρία, είναι τέλειο αυτοκίνητο. Πού είχαμε μείνει; Ω, οκ.

Το ενδιαφέρον πράγμα γύρω από το εγώ – είναι τόσο εύθραυστο, επειδή όλα βασίζονται στο τί θα πουν οι άλλοι για σας. Το εγώ , κατά το μεγαλύτερο μέρος του, δεν βασίζεται στις δικές σας παρατηρήσεις πάνω στον εαυτό σας. Βασίζεται πάνω στις παρατηρήσεις, στο πώς σας παρατηρούν οι άλλοι. Συνεπώς, το εγώ είναι πολύ, πολύ εύθραυστο, υποτάσσεται στην γνώμη του καθενός, στην εντύπωση του καθενός.

Το εγώ είναι – θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ξεκινάτε να πείτε ένα ανέκδοτο και οι περισσότεροι από εσάς δεν είστε καλοί αφηγητές. Όχι, δεν είστε, δεν είστε αστείοι . Όχι, είστε ακόμα υπερβολικά σοβαροί, το ξέρετε; Χαλαρώστε, βγάλτε αυτά τα στενά εσώρουχα και μετά μπορείτε να πείτε ανέκδοτα. Κι έτσι, πάτε να πείτε ένα ανέκδοτο, που πιστεύετε ότι είναι πολύ καλό και είχατε ακούσει κάποιον άλλο να το λέει και όλοι γέλασαν, και λέτε το ανέκδοτο και κανένας δεν γελάει. Στην πραγματικότητα, εντελώς ξαφνικά συνειδητοποιείτε, ότι πιστεύουν ότι ήταν λάθος πολιτικής, επειδή δεν λέμε ανέκδοτα για ηλικιωμένους ή οτιδήποτε τέτοιο.  Βασικά, αυτά έχουν την μεγαλύτερη πλάκα. Αλλά ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι κανείς δεν γέλασε. Τώρα το εγώ σας θα σχηματίσει την εντύπωση, «Δεν είμαι αστείος. Ποτέ δεν θα ξαναπώ ανέκδοτο. Ήταν πολύ άσχημο». Μπαίνει μέσα στο εγώ σας, όπως και όλα τα υπόλοιπα.

Το εγώ μέχρι τώρα βασίζονταν στις εμπειρίες σας, που είναι όλες τους υπέροχε – οι εμπειρίες είναι υπέροχες – τώρα γίνεται μια συναισθηματική ιστορία, κι αυτό δεν είναι κακό, αρκεί να του το αναγνωρίσετε. Είναι μια συναισθηματική ιστορία. Αυτό είναι όλο, και η ιστορία μπορεί να αλλάξει. Αλλά αυτό που δεν λειτουργεί τόσο καλά εδώ είναι «όπως το βλέπουν οι άλλοι». Πώς σας αντιλαμβάνονται.

Οπότε, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό, καθώς σας εκφράζω την άποψή μου ότι το εγώ, εξαιτίας του Φρόυντ και εξαιτίας σας, δεν ήταν φίλος. Δεν ήταν καθόλου φίλος. Ήταν κάτι που θέλατε να φύγετε μακριά του, να του κρυφτείτε, να το ωραιοποιήσετε, να το δουλέψετε, να το καταστρέψετε, να το ανατινάξετε, να το ενισχύσετε, όλα τα υπόλοιπα, γι’ αυτό το πράγμα που ονομάζεται εγώ.

Και η προέλευση του εγώ, στα Λατινικά, Ι Go, «Εγώ πάω. Εγώ πάω μπροστά. Εγώ ζω εμπειρίες. Εγώ επεκτείνομαι. Προχωράω». Έτσι λοιπόν, ο πρώτος σας καινούργιος φίλος γι’ αυτή την χρονιά είναι το εγώ σας. Το εγώ είναι καλό πράγμα. Είναι αυτό- επίγνωση, αλλά όχι πια μέσα από τα μάτια των άλλων, πώς αντιδρούν σε εσάς.

Ξέρετε, πώς είναι όταν ντύνεστε για να κυκλοφορήσετε, φοράτε κάτι και βγαίνετε έξω και κάποιος σας κοιτάζει κάπως έτσι (ρίχνει μια περιφρονητική ματιά), και εσείς τότε, «Ω! Ω! Είναι απαίσιο. Δεν έπρεπε να το φορέσω αυτό. Φοράω ένα πορτοκαλί…» οτιδήποτε… μοιάζει με ένα πουκάμισο εργασίας με μια βασιλική κορώνα ( περιγράφει αυτά που φοράει ο Ταντ). Θέλω να πω, ποιος μπορεί να φοράει κάτι τέτοιο; (γέλια). Και δείχνει υπέροχο. Αλλά το εγώ έει, «Ω! Δεν έπρεπε να το φορέσω αυτό. Θα ξεχωρίζω και αυτό φαίνεται χάλια».

Οπότε, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε εδώ είναι να πετάξουμε το τρίτο μέρος, «Όπως μας βλέπουν οι άλλοι». Δεν έχει πια καμία σημασία. Δεν έχει πια καμία σημασία.

Το μέρος της συναισθηματικής ιστορίας; Ναι. Μέχρι σήμερα οι ιστορίες ήταν συναισθηματικές και τα συναισθήματα μπορεί να είναι καλά και διασκεδαστικά. Είναι πολύ ανθρώπινα. Αλλά ας το αλλάξουμε αυτό , να μην είναι μόνο «συναισθηματικές ιστορίες», αλλά ας το πούμε, αντί να βασίζονται στο – με ποια λέξη να αντικαταστήσουμε τα συναισθήματα; Πώς θέλετε να είναι οι ιστορίες σας; «Να βασίζονται στο»- τι θα λέγατε; (κάποιος λέει ¨Οι καλύτερες ιστορίες σας¨) Οι καλύτερες ιστορίες σας, εξαιρετικές ιστορίες; Ας το αλλάξουμε αυτό, κι από το «Βασίζονται στο»- τι θα λέγατε για… ( κάποιος λέει ¨Δημιουργικές¨) Δημιουργικές; ( κάποιος λέει ¨Ψυχαγωγικές¨) Ψυχαγωγικές; Τι θα λέγατε να πούμε «Σοφές»;
Πώς σας φαίνεται να η λέξη σοφές; Ξέρετε, η σοφία  θα μπορούσε να περιέχει συναίσθημα. Η σοφία μπορεί να είναι υπέροχη και εξαιρετική, ας βάλουμε λοιπόν μέσα την σοφία. Τώρα βάζουμε μέσα την σοφία. Δεν αντιλαμβανόσαστε πλέον τον εαυτό σας μέσα από την αντίδραση των άλλων σε σας, αλλά τώρα μπαίνει η σοφία σας μέσα στις ιστορίες σας. Και μπορούν να γίνουν αστείες. Μπορούν να γίνουν δραματικές. Μπορούν να γίνουν εγκάρδιες. Μπορούν να γίνουν σκληρές. Δεν έχει σημασία, τώρα έχετε την σοφία.

Οπότε, ενώ είμαστε σε αυτό το θέμα, Λίντα…

ΛΙΝΤΑ: Περίμενε, τελειώνω ( γράφει τον καινούργιο ορισμό του).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελώντας) «Φέρνετε τις σοφές σας ιστορίες». Ναι.
ΛΙΝΤΑ: «Σοφία» ή «σοφές ιστορίες»;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Οι εμπειρίες σας βασίζονται στις σοφές σας ιστορίες». Ναι.
Ας το νοιώσουμε αυτή την χρονιά. Θέλω να πω, εκεί πηγαίνετε. Δεν χρειάζεται να δουλέψετε πάνω σ’αυτό.

Οπότε, οι καλύτεροί σας φίλοι γι αυτή την χρονιά, οι καινούργιοι φίλοι που έρχονται, είναι η χρονιά των καινούργιων φίλων. Πρώτα, εσείς. Το εγώ. Ας αναπνεύσουμε το εγώ. Δεν είναι κάτι κακό. Είναι ο άνθρωπος μέσα στην εμπειρία και γι αυτό είναι εδώ ο άνθρωπος, για να ζήσει εμπειρίες. Αλλά καθώς αναπνέετε τον καινούργιο σας φίλο, το εγώ, που δεν είναι καθόλου κακό-μπορείτε να έχετε πολύ από αυτό, θέλω να πω, μπορείτε να είστε γεμάτοι εγώ – απλά σημαίνει, «Εγώ πάω, εγώ ζω εμπειρίες. Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι», αλλά τώρα με την σοφία.

Ένας Δεύτερος Φίλος

Ο δεύτερος φίλος που έρχεται, έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό να έρχεται, αλλά θα τον προσέξετε καλά φέτος, είναι ο Μάστερ. Τον αποκαλώ Μάστερ κι αυτό που πραγματικά είναι, είναι η σοφία. Κάποιοι θα το έλεγαν θεϊκότητα. Ακούγεται κάπως μαγικό. Μου αρέσει η «σοφία» και ο «Μάστερ» , επειδή είναι η ουσία όλων των ιστοριών, είτε είναι συναισθηματικές, είτε τραγικές ή οτιδήποτε άλλο. Είναι η ουσία.

Οπότε, φέτος, αυτός ο Μάστερ – ο οποίος ξεκίνησε να έρχεται πριν από ένα , δύο χρόνια περίπου, εννοώ να ενσωματώνεται – θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή σας φέτος, επειδή Επιτρέπετε. Αυτό είναι.Επιτρέπετε ένα μέρος σας που δεν γνωρίζετε καλά, που δεν έχει φθαρεί από το παλιό εγώ , από το ανθρώπινο εγώ. Ο Μάστερ είναι αγνός και ποτέ- δεν μπορείτε να μολύνετε τον Μάστερ. Ο άνθρωπος συνεχώς ανησυχεί, «Μήπως μολύνω κάτι ή μήπως τα θαλασσώσω; Επειδή όλα τα θαλασσώνω». Δεν μπορείτε. Η σοφία είναι σοφία. Αυτό είναι όλο, και δεν έχει μέσα της κριτική ή οτιδήποτε άλλο.

Οπότε, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή για τον Μάστερ που έρχεται. Αυτός θα είναι ο επόμενος καινούργιος φίλος με έναν πολύ οικείο τρόπο.

Τώρα, παρόλα αυτά, κάποιοι από εσάς σκέφτεστε, «Οκ, Αντάμους, τα έχουμε ξαναπεί αυτά για τον Μάστερ που έρχεται. Προσπάθησα να του τηλεφωνήσω. Ο Μάστερ σηκώνει το τηλέφωνο και μετά μου το κλείνει». (γέλια) «Δεν καταλαβαίνω όλο αυτό με τον Μάστερ. Μήπως είναι κάτι σαν ένα σούπερ εγώ; Αυτό είναι»; Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι. Όχι, ο Μάστερ δεν είναι ένα σούπερ εγώ. Ο Μάστερ είναι απλά σοφία και υπάρχει σοφία σε όλα όσα κάνετε. Αλλά του αντιστεκόσασταν και τον αποφεύγατε και λέγατε ότι είναι το εγώ σας, ξέρετε, έχετε υπερβολικά μεγάλο εγώ και δεν μπορείτε να διαχειριστείτε τα υπόλοιπα. Αλλά τώρα έχετε την είσοδο του Μάστερ, την είσοδο της σοφίας.

Οπότε, θα επινοήσουμε μια ολοκαίνουργια λέξη εδώ. Λίντα, μπορείς να βάλεις ένα καινούργιο φύλλο…. Στην οθόνη;
ΛΙΝΤΑ: Ω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μια ολοκαίνουργια λέξη. Υπέροχα. Γράψε την λέξη «ΕΓΩ» στην πάνω πλευρά της οθόνης. Υπάρχει λόγος που τα κάνω όλα αυτά. Ζητώ συγνώμη. Θα σας πω σε λίγο. Υπάρχει λόγος, και δεν είναι κάτι που κάνετε εσείς. Θα σας εξηγήσω.

Οπότε, θα επινοήσουμε μια καινούργια λέξη.
(παύση)
Τα γράφει, αλλά δεν εμφανίζονται στον πίνακα… (παύση καθώς ο Πίτερ την βοηθάει ξανά).

Ξέρει κανείς ένα καλό ανέκδοτο; Δεν θα  τολμούσατε να πείτε ένα ανέκδοτο τώρα, έτσι δεν είναι; ( ο Αντάμουςγελάει). Όλοι σας κοιτάζουν σαν να λένε, «Τι πράγμα»;! Ναι. Πόσοι από εσάς θεωρείτε τον εαυτό σας αστείο; Ω, κάνα δυο. Οκ. Ναι. Ναι..
Οπότε, ας φέρουμε τον λευκό πίνακα εδώ πάνω, αυτό το πράγμα με το χαρτί κάνει δουλειά.
ΛΙΝΤΑ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πάνω γωνία γράφουμε, «ΕΓΩ».
(ακολουθεί μια σειρά από προσπάθειες να διορθώσουν την δυσλειτουργία της ηλεκτρονικής οθόνης που χειρίζεται η Λίντα, ο Αντάμους τους πειράζει, τονίζοντας όμως ότι υπάρχει λόγος που γίνονται όλα αυτά. Τελικά η βλάβη διορθώνεται. Στον πίνακα κατάφεραν να γράψουν τα γράμματα EGO, δλδ ΕΓΩ)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γράψε αυτό ( γράφει το γράμμα W μπροστά από το EGO). Wego (κάποιος επαναλαμβάνει «Wego»!)( * στα ελληνικά, σε ελεύθερη απόδοση: Εμείς πάμε) Ο Μάστερ και ο άνθρωπος μαζί. Και όλο αυτό μας οδηγεί… Μας πήρε τόση ώρα! (χειροκροτήματα)
ΛΙΝΤΑ: Λες και ήταν πυρηνική φυσική.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μας πήρε τόση ώρα! Ω, θεούλη μου! Δεν ήταν και τόσο αστείο! Αν είχα Εγώ, θα είχα τώρα θα είχα ξεφουσκώσει. Αλλά έχω Wego ( κι άλλα γέλια). Τώρα μπορούμε να το απομακρύνουμε αυτό το πράγμα ( εννοεί τον πίνακα) Ω, Θεέ μου!

Wego.  Τώρα είναι ακόμα πιο αστείο. Είναι ο Μάστερ και ο άνθρωπος μαζί, ο καινούργιος σας φίλος. Δεν είστε πια μόνοι.

Το εγώ ήταν πολύ, πολύ μοναχικό. Πολύ μοναχικό. Δεν είχε φίλους να παίξει. Δεν είχε κολλητούς. Σε ποιον να μιλήσει το εγώ; Σε σας, και σας κουρέλιασε. Το εγώ δεν έχει φίλους. Αλλά τώρα συνδυάζουμε τον άνθρωπο με τον Μάστερ και γίνεται Wego. είναι η ταυτότητά σας. Είναι η σοφή σας ιστορία. Έχει να κάνει με όλες σας τις εμπειρίες. Είναι υπέροχες ιστορίες της ζωής σας. Είναι το Wego.

Πω ρε μάνα μου, του κόπηκε η μαγκιά, έτσι;( ο Αντάμους γελάει).

Ένας Τρίτος Φίλος

Ο επόμενος που εμφανίζεται στην λίστα των φίλων σας για φέτος. Έχετε τον άνθρωπο και τον Μάστερ. Είναι οι καινούργιοι σας φίλοι κι έχετε κι έναν ακόμα που συνοδεύει, το Wego. Είναι η ενέργεια.
ΛΙΝΤΑ: Ωωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ενέργεια. Μιλήσαμε γι αυτήν τους τελευταίους μήνες, συζητάμε γι’ αυτήν εδώ και λίγο καιρό στο Keahak, αλλά η σχέση σας με την ενέργεια είναι κάπως αντιφατική. Είναι κάτι που το σκέφτεστε, κάτι που πιστεύετε ότι το θέλετε, αλλά από την άλλη το φοβάστε, επειδή μπορεί να χειροτερέψει την ζωή σας. Το εγώ δεν ήξερε αν θα κάνει λανθασμένη χρήση της ενέργειας και της εξουσίας και όλων αυτών.

Αυτή την χρονιά θα επιμείνω, αν έχετε σκοπό να παραμείνετε στον Βυσσινί Κύκλο – αραίωση των τάξεων, εγώ είμαι ο κύριος υπεύθυνος του μάρκετινγκ, Αν έχετε σκοπό να παραμείνετε στον Βυσσινί Κύκλο, κάποιοι από τους Σώμπρα φέτος, θα πρέπει να επιτρέψτε στην ενέργεια να γίνει φίλος σας. Αυτό είναι. Τελεία και παύλα. Όχι πια ανταγωνιστική σχέση με την ενέργεια. Όχι πια διαμάχες με την ενέργεια. Πρέπει να επιτρέψετε στην ενέργεια να γίνει φίλος σας, διαφορετικά, μπάι-μπάι.

Εκεί που πηγαίνουμε δεν υπάρχει χώρος για την παλιά λειτουργία της ενέργειας, με τα βάσανα και την σκλαβιά. Δεν υπάρχει  καμία απολύτως θέση.  Οι υπόλοιποι, εσείς που θα επιτρέψετε την ενέργεια να γίνει φίλος σας, θα είναι διασκεδαστικό. Θα είναι εύκολο. Δεν θα ανησυχείτε πια για θέματα αφθονίας κι όλα τα υπόλοιπα. Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος ανοίγει μπροστά σας.

Οπότε, έχετε τρία πράγματα. Έχετε ένα καινούργιο εγώ και τον Μάστερ, που θα το λέμε Wego. Αυτό όντως θα κάνει άνω κάτω τον Φρόυντ. Δεν θα ξέρει τί να το κάνει. Ω, θα προσπαθήσει να το διαλύσει. Και μετά, έχετε την ενέργεια.

Ας πάρουμε μια μεγάλη βαθιά αναπνοή με αυτό για φέτος.

Κι έτσι τώρα- ας πιω μια γουλιά- τώρα περνάμε στο διασκεδαστικό μέρος. Περνάμε στην μεράμπ. Είναι η στιγμή που εγώ παύω να μιλάω και εσείς πέφτετε για ύπνο.  Αλλά πριν περάσουμε στην μεράμπ, θέλω να σας εξηγήσω κάτι που συμβαίνει εδώ.

Ο Σημερινός μας Καλεσμένος

Θυμάστε τον καλό μας φίλο, τον Τζων Κουντέρκα; Δεν είναι πολύς ο καιρός από τότε που έφυγε. Ο Τζων δουλεύει στο εργαστήριό του. Είχε μεγάλο πάθος με τους Σώμπρα. Ξέρετε, καθόταν εκεί πίσω στο γραφείο, το νοιώσατε, είχε πολυκοσμία και δημιουργήθηκε χάος εκεί κάτω σήμερα; ( το προσωπικό  γνέφει ¨ναι¨) Ναι. Προσέξατε ότι από την στιγμή που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με την τεχνολογία, ο Τζων χαμογελούσε πλατιά. Είπε, «Θα τους κάνω άνω- κάτω σήμερα» και το έκανε. Όλη αυτή την αναστάτωση εκεί πέρα και τα πήγαινε έλα κι όλα, τα δημιούργησε ο Τζων για να διασκεδάσει. Ήταν πολύ προσανατολισμένος στην μηχανική, ήταν πολύ διανοητικός.

Ο Τζων δεν ήταν αυτό που λέμε  επικοινωνιακός (η Λέσλι γελάει, το ίδιο και ο Αντάμους) σε καμία περίπτωση, αλλά αγαπούσε πολύ τους Σώμπρα και την δουλειά. Το έκανε αυτό εδώ και πολλές ζωές. Δεν ήταν η πρώτη του φορά εδώ.

Όταν έφυγε, ανέλαβε μια δέσμευση. Όταν έφτασε απέναντι είπε,  «Θα δουλέψω πάνω σε αυτό» – το αποκαλούσε τεχνολογία – «σε μια τεχνολογία επικοινωνίας, σε ένα σύνδεσμο», επειδή συνειδητοποίησε ότι  το δυσκολότερο πράγμα γι αυτόν ήταν πώς να επικοινωνήσει , πώς να συνδέσει τον άνθρωπο, το εγώ, με τον Μάστερ, πολύ περισσότερο δε, με το Εγώ Είμαι, με την θεϊκότητα. Πώς το κάνεις αυτό; Επειδή όταν κάποιος έχει εγκλωβιστεί στο μυαλό και είναι περιορισμένος από το εγώ του ή από την έλλειψη πίστης στο εγώ του, πώς μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα και να κάνει την σύνδεση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Μάστερ;

Λοιπόν, έφυγε για τις άλλες σφαίρες κι εκεί ασχολείται με αυτό το θέμα. Έρχεται στα Shouds και είναι εδώ μαζί μας σήμερα, όπως διαπιστώνετε κι εσείς από το – χμμ- τεχνολογικό χάος. Ξέρετε, αυτό που θέλει να σας πει, σε όλους σας, είναι ότι χωρίς εκείνον η τεχνολογία είναι πολύ πιο δύσκολη. Ναι. Ναι. Διακρίνω λίγο εγώ εκεί Τζων. Χαμογελάει και γελάει, επειδή σε αυτή την εργασία για τον σύνδεσμο, σε αυτή την τεχνολογία, βασικά συνεργάζεται λιγάκι με τον Τέσλα, αλλά κάνει πολλά πράγματα μόνος του εξαιτίας της βαθιά κατανόησης που έχει για τους Σώμπρα.

Οπότε, ήθελε να έρθει εδώ σήμερα για να σας το συστήσει, και θα το κάνουμε αμέσως τώρα με την μεράμπ, με το  Wego και με τους καινούργιους φίλους.

Οπότε, δεν είμαι πολύ σίγουρος τί έχει στο μυαλό του κι αυτό ίσως να μπερδεύει κάπως τον Κώλντρε, επειδή θα είμαι εδώ εγώ, αλλά μπορεί να πετάγεται στην μέση κι ο Τζων. Αλλά θα δούμε τί θα γίνει.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας καλωσορίσουμε και πάλι τον Τζων Κουντέρκα.

Α, περίμενε ότι θα χειροκροτούσατε σε αυτό το σημείο ( το κοινό χειροκροτάει και επευφημεί).

Περίφημα. Ας βάλουμε λίγη μουσική και ας ξεκινήσουμε το σόου.

Η Μεράμπ της Σύνδεσης

Καλή βαθιά αναπνοή.
(η μουσική ξεκινάει)
Σήμερα μιλήσαμε για το εγώ. Δαιμονοποιήθηκε σαν να ήταν κάτι κακό. Δεν είναι. Είναι οι ιστορίες σας. Είναι οι εμπειρίες σας. Μέχρι τώρα, οι περισσότερες από αυτές, ήταν μέσα από τα μάτια των άλλων, μέσα από την αντίληψη που είχατε, για το τί θα σκεφτούν οι άλλοι. Έτσι δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε το εγώ, είτε από τους γονείς σας είτε από τους φίλους σας ή τους συντρόφους σας είτε από οποιονδήποτε άλλον. Κι αυτό το εγώ ήταν πολύ εύθραυστο, εξαιρετικά εύθραυστο, επειδή δεν ήταν δικό σας.

Τώρα, ας επιστρέψουμε στο τί είναι δικό σας- εσείς- οι αίσθηση της επίγνωσης, η αντίληψη για τον εαυτό σας χωρίς την συμμετοχή κανενός.

Αυτή ήταν- τώρα μιλάω για τον Τζων- αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, που είχε πέρυσι ή με την δουλειά που έκανε πάνω σε αυτό που αποκαλεί πρόγραμμα. Ήταν μηχανικός λογισμικού, οπότε γι αυτόν όλα είναι προγράμματα, κι αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του. Πώς μπορείς να υπερβείς το εγώ, την αίσθηση της ταυτότητας που δεν είναι πραγματικά δική σου; Ήταν χτισμένοι από άλλους. Πώς μπορείς να φτάσεις σε Εσένα;

Και Εσύ –  θα το πω ξανά, ήταν κάτι που μπέρδευε τον Τζων – συνειδητοποίησε ότι δεν είσαι καν οι σκέψεις σου. Δεν είναι εσύ. Ταυτίζεσαι μαζί τους. Τις βάζει στο ίδιο καλάθι με το εγώ σου. Αλλά πώς μπορείς να υπερβείς τις σκέψεις, ώστε να επιστρέψεις πίσω στην επαφή με το Εσύ;

Μετά συνειδητοποίησε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το αληθινό Εσύ. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να ταυτίζονται με τις σκέψεις τους, με το εγώ τους, το παλιό εγώ που ήταν προσκολλημένο πάνω στο πώς σε αντιλαμβάνονταν οι άλλοι.

Και μετά ο Τζων είδε αυτό το θέμα της σύνδεσης με τον Μάστερ, με την σοφία. Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό χωρίς τις παλιές σκέψεις και περιορισμούς;  Πώς μπορείς να φέρεις όλα αυτά για τα οποία συζητάμε, τους καινούργιους σου φίλους για την φετινή χρονιά; Και πώς μπορείς να συνδεθείς με την ενέργεια; Αυτό ήταν που τον ενθουσίαζε περισσότερο, πώς μπορείς να συνδεθείς με την ενέργεια;

Ξέρετε, εγώ, ο Αντάμους, λέω ότι η ενέργεια είναι το τραγούδι της ψυχής. Η ενέργεια είναι επικοινωνίες, αλλά πώς μπορείς να συνδεθείς μαζί της; Αν όχι από το εγώ σου και τις σκέψεις σου, πώς να συνδεθείς από την αληθινή σου υπόσταση, την αντίληψή σου, την επίγνωση του εαυτού σου;

Οπότε, ο Τζων μαστόρευε στο εργαστήρι του.

Τον επισκέπτομαι μια στο τόσο και κάνω μια φιλική συζήτηση μαζί του, «Έι, Τζων Κουντέρκα, πώς πάει; Είχε κλειστή την πόρτα, κλειδωμένη. Είσαι εδώ κάτω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Πώς πάει»;

Και τότε ο Τζων  γυρνάει, με κοιτάει και λέει, «Ουφ, το δουλεύω». Πολύ επικοινωνιακός. Αλλά το ήξερα, το ήξερα ότι ήταν πολύ επιμελής με αυτό που έκανε.

Τον επισκέφτηκα πριν από έξι εβδομάδες περίπου, χτύπησα την πόρτα, άκουσα την φωνή του, «Δεν είναι κανείς εδώ». Χτύπησα ξανά και του είπα, «Τζων, είμαι ο Αντάμους. Δεν με ξεγελάς».

Είπε: «Έχω δουλειά. Κοντεύω να τελειώσω. Έλα πάλι αύριο».

Κι έτσι  επέστρεψα την επόμενη μέρα και ο Τζων είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο – θέλω να πω, δεν έχει πραγματικά πρόσωπο, στο περίπου – χαμογελούσε και είπε, «Νομίζω ότι το χω». Είπε, «Έφτιαξα ένα λογισμικό επικοινωνίας (*patch)» – ήταν κομπιουτεράς, οπότε σκεφτόταν με αυτό τον τρόπο – «Ανέπτυξα ένα λογισμικό που συνδέει τον αληθινό άνθρωπο με τον Μάστερ, τον αληθινό άνθρωπο με την ενέργεια».

Του είπα, «Πώς λειτουργεί, Τζων»; Άρχισε να μου λέει και του είπα, «Εε, όχι. Δεν μου χρειάζονται όλα αυτά τα τεχνολογικά. Δουλεύει, Τζων; Δουλεύει»;
Και μου είπε: «Ναι, δουλεύει».
Του είπα, «Πώς το κατάλαβες; Πώς το ξέρεις»;
Και μου είπε, «Ξέρεις, γύρισα πίσω στον εαυτό μου, σαν άνθρωπος στον πλανήτη σε αυτή την ενσάρκωση, όχι πολύ πίσω. Γύρισα πίσω στον εαυτό μου, ας πούμε,  ένα ή δυο χρόνια πριν φύγω, και το δοκίμασα στον εαυτό μου, κάτι σαν να γύρισα πίσω στον χρόνο. Άλλαξε την ζωή μου. Κάτι μετατοπίστηκε. Ήταν περίπου την εποχή που έμαθα ότι δεν θα ήμουν για πολύ πάνω στον πλανήτη, οπότε δεν με ένοιαζε να το δοκιμάσω πάνω μου σε περίπτωση που δεν θα λειτουργούσε. Το πολύ – πολύ να με σκότωνε». Είπε, «Αλλά το δοκίμασα πάνω μου και με άλλαξε. Άρχισα να επικοινωνώ διαφορετικά με μένα, με την πολυαγαπημένη μου Λέσλι… ( ένας κόμπος στάθηκε στον λαιμό του  Αντάμους)…με τους άλλους. Άρχισα να έχω επίγνωση για πράγματα από τις άλλες σφαίρες, και ναι, στην αρχή το παλιό μου εγώ είπε ότι ήμουν απλά τρελός, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν».

Κι έτσι του είπα, «Οπότε, Τζων, ας περιμένουμε μετά την αρχή του χρόνου, να έρθεις. Να έρθεις, επειδή έχω σκοπό να τους μιλήσω για καινούργιους φίλους. Θα τους πω για την φίλη ενέργεια και για το καινούργιο εγώ που λέγεται Wego. Πάμε να το κάνουμε». Έτσι, γι’ αυτό είμαστε εδώ.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας επιτρέψουμε.

Τι είναι αυτό; Ο Τζων το αποκαλεί λογισμικό επικοινωνίας ή σύνδεσμο. Πάντοτε επιδιόρθωνε το λογισμικό του Βυσσινί Κύκλου.

Ήταν πολύ καλός σε αυτό, έπαιρνε κάτι που είχε χαλάσει και το διόρθωνε κι έβαζε το ένα κομμάτι να μιλάει στο άλλο. Τον φώναζε η Μπόννι, μπορεί να τον φώναζε η Τζην, «Ω, αυτό το λογισμικό δεν λειτουργεί», κι εκείνος το διόρθωνε. Το έκανε να μιλάει.

Τώρα λοιπόν, ανέπτυξε , θα μπορούσατε να πείτε, ένα λογισμικό επικοινωνίας  της συνείδησης, έναν σύνδεσμο, και σας καλεί, εγώ σας καλώ να πάρετε απλά μια βαθιά αναπνοή και να το επιτρέψετε – δεν θέλει να αφιερώσει χρόνο σε περιγραφές, απλά επιτρέψτε αυτό το πράγμα – που σας ανοίγει την επικοινωνία με τον Μάστερ, οπότε δεν είναι κάτι το αόριστο, δεν βρίσκεται κάπου αλλού. Δεν θα ακούσετε λόγια, αλλά θα αποκτήσετε μεγάλο γνωρίζειν, ότι ο Μάστερ και εσείς είστε μαζί.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε το.

Ο Τζων βασικά είπε, «Κάντε το δικό σας». Δεν είναι δικό του. Το αποκαλεί δωρεάν λογισμικό. Ανοικτή πηγή. Οποιοσδήποτε είναι έτοιμος μπορεί απλά να το εισπνεύσει. Είναι- πώς θα το έλεγες Τζων;- είναι ένα ενεγειακό λινκ; Όχι.

Ο Τζων λέει, «Απλά δοκιμάστε το. Λειτουργεί. Σταματήστε να προσπαθείτε να το καταλάβετε. Απλά λειτουργεί».

Τι είναι; Είναι αυτός ο σύνδεσμος, που συνδέει τον άνθρωπο και τον Μάστερ. Είναι ένα κύκλωμα, ένα μονοπάτι, μια σύνδεση. Δυο σημεία φωτός που συνδέουν με χάρη κι ευκολία, τον άνθρωπο και τον Μάστερ, χωρίς προσπάθεια, χωρίς σκέψη. Βρήκε ένα είδος κυκλώματος το οποίο επιτρέπει σε κάποιον να υπερβεί την σκέψη.
(παύση)
Και το επόμενο. Το λινκ από τον άνθρωπο Μάστερ, από το Wego, στην ενέργεια.

Η ενέργεια είναι ένα τραγούδι. Είναι μια επικοινωνία, αλλά ήταν σαν να χτύπαγε σε κουφά αυτιά. Σαν να μην μπορούσε να ενσωματωθεί στην ζωή σας. Ήταν ένα τεράστιο θέμα, αλλά πώς μπορείτε πραγματικά να την φέρετε μέσα σας;
Πώς μπορείτε να επικοινωνήσετε πραγματικά;
Πώς μπορείτε να γίνετε φίλοι με κάποιον που είναι ήδη εσείς;
Πώς μπορείτε να προσπεράσετε τις σκέψεις του παλιού εγώ, τις κριτικές και τις επικρίσεις κι όλα τα υπόλοιπα του παλιού εγώ, ώστε τώρα να μπορέσετε να έρθετε σε επικοινωνία με την ενέργεια, να την αφήσετε να γίνει φίλος σας;

Οπότε, ο Τζων σας καλεί να το αναπνεύσετε , αυτό το πανέμορφο – το ονομάζει, ένα κομψό κύκλωμα. Χμ. Φοβερός τεχνικός.
(παύση)
Και ο Τζων πολύ προσεκτικά σας τονίζει ότι δεν του ανήκει. Δεν είναι δικό του. Απλά σας βοηθάει να το γνωρίσετε. Ανακάλυψε, θα λέγατε, το μονοπάτι, το κύκλωμα, το λογισμικό πρόγραμμα, ενεργειακά μιλώντας, το οποίο υπήρχε ήδη μέσα σας, αλλά ήταν βαθιά θαμμένο.

Δεν θα σας γίνει κάποια εμφύτευση ή οτιδήποτε τέτοιο. Απλά αποκτάτε την επίγνωση μιας πολύ φυσιολογικής και πανέμορφης σύνδεσης- του Μάστερ και του ανθρώπου.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια. Αυτή είναι η κομψότητα αυτού του κυκλώματος. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

Ξέρετε  πώς είναι όταν είστε με έναν πολύ καλό φίλο και δεν χρειάζεται να μιλάτε συνέχεια; Απλά είναι εκεί.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το επιτρέψετε.
(παύση)
Αυτό το λινκ ανάμεσα στον Μάστερ και στον άνθρωπο.

Ξέρετε, ξοδέψατε τα δυο τελευταία χρόνια προσπαθώντας να καταλάβετε- «Τι κάνω; Πώς θα φτάσω εκεί; Τι πρέπει να κάνω για να συνδεθώ με τον Μάστερ»; – και ο Τζων κατά κάποιον τρόπο άνοιξε, θα μπορούσατε να πείτε, την επίγνωση, το μονοπάτι, δίνοντας το παράδειγμα έτσι ώστε να μπορείτε να ανοιχτείτε κι εσείς μέσα σας.

Και τώρα κάνουμε το ίδιο, με το σημείο σύνδεσης ανάμεσα στον άνθρωπο, στον Μάστερ και την ενέργεια.

Ο Τζων λέει, στην εργασία του, ότι έπρεπε να έρχεται συνεχώς πίσω στην απόλυτη απλότητα- χρησιμοποιεί τον όρο, σχεδόν  «μηδενική απλότητα»- επειδή κάθε φορά που το περιέπλεκε, κάθε φορά που άρχιζε να το εκλογικεύει, αυτό κατέρρεε. Αλλά έφτασε σε μια σχεδόν μηδενικό σημείο απλότητας, και τότε απόκτησε μια σφοδρή επίγνωση μιας φυσικής σύνδεσης, ενός φυσικού συνδέσμου, που υπήρχε ήδη ανάμεσα σε αυτό τον σοφό άνθρωπο και στην ενέργεια.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Νοιώστε τον κομψό σχεδιασμό αυτής της σύνδεσης..
(παύση)
Οπότε αυτή την χρονιά φέρνουμε τους καινούργιους φίλους τον Μάστερ, την ενέργεια και το εγώ ή Wego. Τα φέρνουμε όλα αυτά φέτος και ανοίγουμε το λινκ. Την σύνδεση, έτσι ώστε να τα έχουμε όλα μαζί, να αλληλεπιδρούν, να ρέουν και να κινούνται μαζί.

Αν ποτέ νοιώσετε ότι χάσατε την σύνδεση με τον Μάστερ ή ότι φεύγει, αν ποτέ νοιώσετε ότι χάνετε την φιλία σας με την ενέργεια, επιστρέψτε σε αυτό.

Είχα σκοπό μου να σας πω, ας το ονομάσουμε Κουντέρκα  Λινκ, αλλά δεν του άρεσε. Είπε ότι είναι δικό σας. Είναι όλο δικό σας.

Επίσης τονίζει ότι δεν είναι ο πρώτος που το βρήκε. Οι άλλοι που το βρήκαν απλά δεν το μοιράστηκαν. Δεν έμειναν στον πλανήτη, δεν ήτανσε θέση να το διοχετεύσουν μέσω κάποιου καναλιού σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Δεν είναι ο πρώτος που το βρήκε, αλλά είναι ο πρώτος που έχει την χαρά να το μοιραστεί.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.
Αυτό το λογισμικό αυτό το λινκ ανάμεσα στον άνθρωπο, τον Μάστερ και την ενέργεια.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή καθώς ξεκινάμε μια νέα χρονιά, η καλύτερή σας χρονιά μακράν. Ω, ο κόσμος θα είναι άνω κάτω, αλλά θα είναι η καλύτερη χρονιά σας μακράν.
( η μουσική τελειώνει)
Με αυτό, βαθιές ευχαριστίες στον Τζων Κουντέρκα, που λέει ότι θα επιστρέψει και την επόμενη φορά δεν θα ασχοληθεί με την τεχνολογία. Αλλά ήθελε να αποδείξει ότι ήταν πραγματικά εδώ. Έτσι λοιπόν, σπέσιαλ ευχαριστίες στον Τζων και σε όλους εσάς.

Απλά να θυμάστε, όλα είναι καλά σε όλη την δημιουργία.

Σας ευχαριστώ και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος.
Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος !

Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορας της μετάφρασης : Μαρία Κωδωνάκη

Παρακολουθήστε εδώ την Μεράμπ της Σύνδεσης, με ελληνικούς υπότιτλους, απο την Κατερίνα Θαλασσσά.