Shoud 1, Προχωράμε,
Sponsored links
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάνοντας ένα paypal donation 5 -9 – 2015
( Ζωή χωρίς δύναμη- εξουσία, εξωγήινοι, Τί μας περιμένει, Αυτό που έρχεται, Πέρα από τη δύναμη-εξουσία )
Είμαι αυτό που Είμαι, ο Sanctus Germanus. Ναι, ο Άγιος Αδελφός.
Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus Saint-Germain.
Παρακαλώ, παρακαλώ (η Sandra φέρνει τον καφέ του), εγώ παίρνω τον καφέ, εσύ κρατάς τον σκύλο (αναφέρεται στο καινούριο της κουτάβι). Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν χρειάστηκε καν να το ζητήσεις. Βρίσκεται ακριβώς εδώ όταν το χρειάζεσαι – ο σκύλος, όχι ο καφές.
Προχωράμε – Ζωή χωρίς Δύναμη
Λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, καλώς ήρθατε σ’ αυτή τη συγκέντρωση. Α! Καλώς ήρθατε στην αρχή της νέας μας σειράς Shoud. Πάντα μου αρέσει όταν ξεκινάμε ένα καινούριο Shoud, μας έρχονται τόσο πολλά συναρπαστικά πράγματα αυτή τη χρονιά.
Πρόκειται για το Shoud Ένα : Προχωράμε, Ζωή χωρίς Δύναμη. Το ονομάζω έτσι γιατί το μόνο που πρέπει είναι να προχωρήσουμε πέρα από όλα αυτά τα πράγματα που δεν σας εξυπηρετούν πια. Είναι ώρα να προχωρήσουμε πέρα από την παλιά σας ιστορία, σ’ αυτό που ξέρετε ότι βρίσκεται εκεί αλλά δεν θα μπορούσατε να το κατανοήσετε με το τωρινό σας μυαλό, με το τωρινό σας σώμα. Είναι ώρα απλά να προχωρήσουμε, και αυτό ακριβώς είναι που θα κάνουμε.
Έχει ενδιαφέρον που φτάνουμε σ’ αυτό το σημείο, επειδή βρίσκομαι μαζί σας έξι χρόνια τώρα, πάμε για τον έβδομο, και ξέρω πως υπάρχουν στιγμές που πολλοί από σας λέτε «Πότε αλήθεια θα φτάσουμε; Πότε θα αρχίσουμε να κάνουμε μαγικά κόλπα και να υλοποιήσουμε χρυσό από αέρα κοπανιστό και όλα τα σχετικά;» Ναι, ναι (το ακροατήριο επιδοκιμάζει και χειροκροτά).
Όμως ξέρω ότι όλα αυτά είναι δευτερεύοντα για σας. Δεν είναι και τόσο πραγματικά στην πραγματικότητα. Ξέρω τι είναι πραγματικά σημαντικό – τι είναι εντελώς πραγματικά σημαντικό – είναι η σύνδεση με τον εαυτό σας. Αυτό είναι. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.
Ναι, ουσιαστικά μπορείτε να υλοποιείτε πράγματα από αέρα κοπανιστό όταν το θέλετε, όμως δεν έχετε αυτόν τον διακαή πόθο να το κάνετε. Δεν προσπαθείτε να ξεφύγετε από την φυλακή του ανθρώπινου εαυτού, επειδή είστε ήδη ελεύθεροι. Έχετε ήδη βγει.
Μου αρέσει να δουλεύω με τους Shaumbra, μου αρέσει να αποκαλώ τον εαυτό μου Καθηγητή της Ελευθερίας, συγνώμη που σας αποκοιμίζω σ’ αυτό το σημείο. Μεγάλο χασμουρητό. Μοιάζει να λέει «Ας φτάσουμε στο χρυσό. Ξέχνα όλα τα υπόλοιπα». Λιγότερη διδασκαλία, περισσότερος χρυσός. Μπορώ να δω ήδη τα μπλουζάκια.
Μου αρέσει να αποκαλώ τον εαυτό μου Καθηγητή της Ελευθερίας, επειδή τελικά, αυτό είναι η φώτιση. Αυτό είναι. Η φώτιση, η ανάληψη, είναι φανταχτεροί ορισμοί της ελευθερίας. Ελευθερία από τι; Ελευθερία από όλα τα παλιά εμπόδια, από κάθε παλιά ταυτότητα, από όλα τα πράγματα που σας κρατούν πίσω. Ελευθερία να κάνετε τα πάντα και αυτό εμπεριέχει το «και».
Μου αρέσει το «και», επειδή σημαίνει ότι μπορείτε να είστε άνθρωποι, μπορείτε να έχετε τα θέματα σας, μπορείτε να έχετε προβλήματα και να μην έχετε τίποτα. Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία, όταν μπορείτε να παίζετε σε κάθε γήπεδο, σε κάθε διάσταση όταν το επιλέγετε. Δεν ξεγλιστράτε πηγαίνοντας απλά από το να είστε μερικά συνειδητοί άνθρωποι σ’ αυτό το μεγαλειώδες αναληφθέν ον που κάθεται στην κορυφή του βουνού και ψάλλει και διαλογίζεται. Όχι, υπάρχει το «και». Είναι όλα αυτά τα πράγματα, και αυτή είναι η πραγματική ελευθερία. Η πραγματική ελευθερία.
Όμως, μερικές φορές, με στενοχωρεί λίγο, άλλες φορές με κάνει να γελώ. Γυρίζω σε μια από τις αρχικές ερωτήσεις που έκανα στους Shaumbra: Οι άνθρωποι, εσείς, είστε πραγματικά έτοιμοι για την ελευθερία; Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι δεν είναι, και αυτό είναι εντάξει. Είναι εντάξει μέχρι να μιλήσουν για την ελευθερία. Ποθούν, θέλουν την ελευθερία, πολεμούν για την ελευθερία, όμως δεν είναι πραγματικά έτοιμοι γι αυτήν. Δεν είναι. Θέλουν να βελτιώσουν την ανθρώπινη εμπειρία, όμως όχι την πραγματική ελευθερία.
Όμως εδώ, καθώς μπαίνουμε στην έβδομη χρονιά μας, θέλω να τιμήσω τον καθένα από σας που βρίσκεται εδώ. Πολλοί έφυγαν, δικαίως και με χαρά, επειδή είναι δύσκολο να κάνει κάποιος αυτή τη δουλειά που κάνουμε όλοι, με διασκορπισμένη συνειδητότητα και επιθυμίες. Είναι δύσκολο να γίνει με όλους αυτούς που βρίσκονται εδώ για να καλυτερέψουν μόνο την ανθρώπινη ταυτότητα, χωρίς να έχουν μια πραγματική δέσμευση με τον εαυτό τους σαν πνευματικά όντα, σαν θεοί, με αυτούς που απλά πειραματίζονται, ή ακόμα χειρότερα, με αυτούς που στην πραγματικότητα απλά προσπαθούν να πάρουν ενέργεια. Το είχαμε αυτό. Ιδιαίτερα ο Tobias το είχε, αυτούς που έρχονταν στις συναντήσεις μόνο για να πάρουν ενέργεια, δεν άκουγαν πραγματικά ούτε λέξη, δεν ένιωθαν πραγματικά καμία σύνδεση, αλλά ένιωθαν ότι ήταν ένα καλό μέρος για να κλέψουν ενέργεια.
Με το πέρασμα των χρόνων έφυγαν. Έφυγαν επειδή δεν είναι πια ένα καλό μέρος για κλοπή ενέργειας. Δεν το επιτρέπετε. Δεν παίζετε πια αυτό το παλιό παιχνίδι. Οπότε πήγαν σε άλλα μέρη, ή δεν βρήκαν αρκετά γοητευτικά γεγονότα, μαγικά κόλπα, ή δεν υπήρχαν αρκετοί εξωγήινοι.
Εξωγήινοι. Θα μπορούσα να πουλάω εισιτήρια για τους εξωγήινους, αν έπρεπε να μιλήσουμε για τα εξωγήινα όντα και για αυτά τα άλλα βασίλεια. Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε καν σημαντικό. Δεν έχουν ανθρώπινη μορφή. Δεν έχουν περάσει μέσα από τις εμπειρίες. Δεν βρίσκονται πουθενά συνειδητοί ή φωτισμένοι όπως είστε εσείς. Δεν είναι καθόλου έτσι. Επειδή έχουν πράσινο φολιδωτό δέρμα και ζουν κάπου σ’ έναν διαφορετικό πλανήτη δεν σημαίνει ότι είναι σοφοί όπως εσείς ή ότι είναι αξιαγάπητοι όπως εσείς. Και επειδή απλά προέρχονται από κάποιον μακρινό γαλαξία ή διάσταση δεν σημαίνει ότι έχουν περισσότερη γνώση, εξυπνάδα ή διαίσθηση από σας.
Οπότε μπορούμε να τους παραμερίσουμε. Κυριολεκτικά τους κάλεσα να αποχωρήσουν, και τώρα αυτό που μας έχει απομείνει είναι μια βασική ομάδα από όλον τον πλανήτη που επιτρέπει απόλυτα την ελευθερία της. Τώρα μπορούμε να πάμε μπροστά.
Έχετε δει όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί ποιο είναι το πρόγραμμα. Δεν πρόκειται να σας δώσω τεράστιες ονειρεμένες υποσχέσεις. Δεν μπορώ. Μπορώ να σας μιλήσω λίγο για αυτά που βιώνετε τώρα και για το πού είναι πιθανόν να πάτε. Αυτό που κάνω, πέρα από τις λέξεις όταν μιλάμε, είναι να προσπαθώ να σας τσιγκλήσω, να ενεργοποιήσω αυτό το σημείο που ήδη γνωρίζετε. Όμως δεν μπορώ να σας το δώσω. Μπορώ ίσως να το εμπνεύσω ή να προσπαθήσω να σας βοηθήσω να το αναγνωρίσετε, να προσπαθήσω να σας βοηθήσω να αναγνωρίσετε για τι πράγματα πρόκειται.
Έχουν φύγει προ πολλού όλοι όσοι περιφέρονταν τριγύρω ψάχνοντας την καινοτομία, και έχουν φύγει προ πολλού αυτοί που έψαχναν για μια γρήγορη φυσική θεραπεία. Δεν κάνουμε θεραπείες εδώ. Εγώ δεν κάνω. Εσείς κάνετε. Οπότε πήγαν κάπου αλλού, επειδή δεν θέλουν πραγματικά να θεραπευτούν, δεν το θέλουν πραγματικά. Διαφορετικά θα το είχαν κάνει. Αυτή είναι μια σκληρή δήλωση, που έχω ξανακάνει, αλλά που όλοι σας τώρα μπορείτε να κατανοήσετε.
Δεν θέλουν στ’ αλήθεια την πραγματική ελευθερία που θα μπορούσε να δώσει θεραπεία. Θέλουν λίγη προσοχή. Θέλουν μια προσωρινή ανακούφιση. Όμως το ξέρετε, τους έχετε δει, πισωγυρίζουν. Ανταλλάσουν την μια αρρώστια για κάποια άλλη. Ανταλλάσουν το ένα δραματικό συναίσθημα με κάποιο άλλο.
Ξέρω ότι πολλοί από σας περάσατε τα θέματα σας – φυσικά και διανοητικά – όμως δεν το κάνετε με τρόπο δραματικό, εμφατικό, ενεργειακά τροφοδοτικό.
Το κάνετε επειδή πραγματοποιείτε μια τεράστια μεταμόρφωση στο σώμα σας, στην ψυχολογία σας, στην συνείδηση σας, και μερικές φορές αυτές οι μεταμορφώσεις είναι πολύ μεγάλες. Θα εμφανίσουν κάποια ασθένεια, θα εμφανίσουν μια ανισορροπία ώστε να μπορέσετε να την απελευθερώσετε.
Όχι για να την θεραπεύσει κάποιος άλλος για σας. Τα εμφανίζετε αυτά για να μπορέσετε να τα απελευθερώσετε, και κάνατε ακριβώς αυτό που κάποιος από σας θα μπορούσε να ονομάσει θαύμα, που θα μπορούσε να καταπλήξει κάποιον από σας. Πώς μπορείτε να απελευθερώνετε κάτι σαν τον καρκίνο ή κάποια αρρώστια που οι γιατροί λένε ότι είναι αδύνατον;
Μαθαίνετε ότι μπορείτε. Όχι με τη θέληση, όχι με τη θετική δήλωση, χωρίς καμιά προσπάθεια, απλά με συνειδητότητα, επιλέγοντας !!
Οπότε εμφανίζετε τέτοια ζητήματα στη ζωή σας, και ξέρω ότι υπάρχουν πολλά, είτε είναι συναισθηματικά, ψυχολογικά, δραματικά θέματα υγείας, κάποιο ζήτημα ισορροπίας, διανοητικής ισορροπίας. Τα εμφανίζετε για να τα απελευθερώσετε, για να μπορέσετε να δείτε τη σοφία και τη χαρά σ’ αυτά, και να μπορέσετε να τα απελευθερώσετε χωρίς προσπάθεια.
Αυτό είναι κάτι δύσκολο να κατανοήσουν οι περισσότεροι, αυτό το κομμάτι της μη προσπάθειας, επειδή οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι και προγραμματισμένοι να πιέζουν κάτι για να το θέσουν σε λειτουργία, να χρησιμοποιούν ενέργεια και δύναμη για να αλλάξουν κάτι. Όμως ο πραγματικός Μάγος κατανοεί ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη από αυτή τη δύναμη. Ο Μάγος κατανοεί ότι πρόκειται απλά για ζήτημα επιλογής και εξόδου από τον ανθρώπινο τρόπο.
Ουσιαστικά ο Cauldre, με κάποιον τρόπο συνόψισε ολόκληρο αυτό το Shoud στην αρχή λέγοντας «Τα πράγματα συμβαίνουν σε επίπεδα που ο άνθρωπος δεν κατανοεί ούτε και θα έπρεπε να κατανοεί. Όμως παραμερίζοντας αυτόν τον άνθρωπο μπορεί το Εγώ Είμαι να φέρει αυτό που είναι μεγαλύτερο από ότι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο νους ή η φαντασία σας».
Υπάρχουν τόσο πολλά σχετικά με αυτό Shaumbra. Αγωνίζεστε και μοχθείτε κατά περιόδους μ’ αυτά που σκέφτεστε μέσα από έναν περιορισμένο, φυλακισμένο άνθρωπο, θέλετε κάτι και μετά χρησιμοποιείτε δύναμη για να το κάνετε να συμβεί. Προσπαθείτε να το εκβιάσετε, και μετά είστε τόσο σκληροί με τον εαυτό σας, όταν αυτό δεν λειτουργεί με τον τρόπο που θέλει ο άνθρωπος. Χτυπάτε τον εαυτό σας. Δεν προσπαθείτε απλά να παραμερίσετε τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να το συνειδητοποιήσετε αυτό, καθώς προχωράμε μπροστά, θα έχετε ανθρώπινες επιθυμίες, ανθρώπινα ζητήματα και ανησυχίες, και επίσης θα έχετε το «και». Θα έχετε επίσης, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, θεϊκή προοπτική, μια πολύ ελεύθερη και ανοιχτή προοπτική.
Παρακαλώ κατανοείστε πως οποιαδήποτε κι αν επιλέξετε – όχι μόνο από την ανθρώπινη κατάσταση της επιβίωσης, αλλά και από τη χάρη της κατάστασης του Εγώ Είμαι – θα έρθει απλά χωρίς προσπάθεια. Αυτό θα είναι προκλητικό, επειδή θα νιώθετε ότι εσείς, οι άνθρωποι, δεν κάνετε τίποτε και ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί, πρέπει να σπρώχνει, πρέπει να χρησιμοποιεί δύναμη.
Αυτό που πρόκειται να μάθετε στα επόμενα 11 Shouds είναι ότι δεν χρειάζεται κανένα σπρώξιμο. Θα είναι παράξενο. Θα νιώθετε σαν να βαδίζετε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο χωρίς ρούχα, εντελώς γυμνοί. Πραγματικά θα το νιώθετε παράξενο και θα νιώθετε ότι κάτι έχετε ξεχάσει. Τι θα πουν οι άνθρωποι;
Κατ’ αρχάς, δεν θα σας βλέπουν. Δεν έχει να κάνει με τα ρούχα του αυτοκράτορα, απλά δεν θα σας βλέπουν, επειδή βρίσκονται σ’ ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο παιχνιδιού που ονομάζεται δύναμη. Δεν θα σας βλέπουν. Δεν θα ενδιαφέρονται για σας εκτός και αν εσείς το επιλέξετε να το κάνουν.
Θα νιώθετε γυμνοί επειδή δεν θα έχετε την πανοπλία της δύναμης που όλοι οι υπόλοιποι φορούν. Θα νιώσετε ευάλωτοι προς στιγμήν, και μετά θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν χρειάζεστε πια αυτήν την πανοπλία. Δεν την χρειάζεστε άλλο στη ζωή σας αυτήν την πανοπλία. Και μετά θα συνειδητοποιήσετε ότι τα πράγματα έρχονται απλά στη ζωή σας με τρόπους που ο ανθρώπινος νους δεν θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί ή να φανταστεί. Θα είναι μια ακόμα πρόκληση.
Έχετε συνηθίσει τόσο πολύ να σκέφτεστε αυτά που θέλετε, όμως η σκέψη γενικά δεν προέρχεται από τις πραγματικές σας σκέψεις. Δεν είναι πραγματικά δικές σας, ανήκουν στους προγόνους σας. Ανήκουν στην μαζική συνειδητότητα. Δεν είναι πραγματικά δικές σας. Έχετε τόσο πολύ συνηθίσει να σκέφτεστε με τους βασικούς όρους – ένας μισθός, ένα αυτοκίνητο που λειτουργεί, ένα σπίτι που να μπορείτε να κοιμηθείτε και τέτοιου είδους πράγματα – και αυτά δεν έχουν πραγματική σημασία. Στ’ αλήθεια δεν έχουν. Τους ξέρω τους ανθρώπους «Ω, μα πρέπει να έχω πρώτα αυτό». Όχι, βασικά θα συνειδητοποιήσετε ότι απλά δεν έχει σημασία.
Και θα φτάσετε σε κάποιο σημείο, αυτή τη χρονιά που θα θυμώσετε αρχικά με τον εαυτό σας και μετά με μένα, και θα πείτε «Γιατί έχασα τόσο πολύ χρόνο, τόσο πολλές ζωές στο κυνήγι αυτών των τόσο ανθρώπινων πραγμάτων, ξεχνώντας εντελώς ή μη βλέποντας αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό; Γιατί έχασα τόσο πολύ χρόνο για πράγματα που θα βρίσκονταν εκεί ούτως ή άλλως, αν απλά επέτρεπα στον εαυτό μου να πάει στο επόμενο επίπεδο συνειδητότητας; Γιατί ήμουν τόσο κοντόφθαλμος και εστίαζα στο να πληρώνω τους λογαριασμούς, να τρέφω τον εαυτό μου, να έχω μια δουλειά, τέτοια πράγματα, όταν αυτά θα βρίσκονταν απλά και φυσικά εκεί όταν θα ήμουν ελεύθερος;»
Αυτά τα πράγματα… είναι αστεία από μια άποψη και θλιβερά από μια άλλη, είναι αστείο να βλέπεις όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται για τόσο τετριμμένα πράγματα, πραγματικά τετριμμένα. Η επιβίωση – πολύ τετριμμένο. Είναι βαρετό, και γι αυτό βρίσκεστε εδώ. Το αναγνωρίζετε ότι είναι βαρετό. Είναι θλιβερό να βλέπεις πόση από τη ζωή και τις προοπτικές ενός ανθρώπου χάνεται, κατά κάποιο τρόπο, όταν φροντίζει για τέτοια πράγματα. Πρέπει να το υπογραμμίσω και να δώσω έμφαση σ’ αυτό. Αυτά τα πράγματα για τα οποία ανησυχείτε, τα βασικά – ο Tobias έχει μιλήσει γι αυτά πριν από πολλά χρόνια: η αφθονία, η υγεία, οι σχέσεις και ως ένα βαθμό η αυτοεκτίμηση – όλα αυτά τα βασικά τακτοποιούνται αυτόματα στην ζωή χωρίς δύναμη. Αυτά τα πράγματα γεμίζουν αυτόματα με τρόπους που δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε.
Ω, ξέρω, βλέπω τα γραμμικά μονοπάτια του μυαλού σας στα οποία βαδίζετε κατά καιρούς. Σχεδιάζετε μια ζωή. «Τι πρέπει να κάνω για μια δουλειά; Τι πρέπει να κάνω για την καθημερινή φροντίδα της ανθρώπινης βιολογίας; Τι πρέπει να κάνω για το σώμα μου και σχετικά με το φαγητό και τα χημικά και τα υπόλοιπα; Και μετά σταματά εκεί. Περιορίζεται εκεί. Και τότε όλα σχεδιάζονται γύρω από αυτά τα βασικά πράγματα για την ανθρώπινη επιβίωση.
Θα τα απελευθερώσουμε, και δεν εννοώ να γίνετε εξυπνάκηδες, θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτό το τεράστιο εμπόδιο που ονομάζεται θάνατος δεν είναι και τόσο σημαντικό. Δεν είναι καθόλου κακό ή φοβερό. Και είναι γεγονός ότι όλοι σας πεθαίνετε καθισμένοι εκεί έξω μετρώντας τους κτύπους του ρολογιού – «Πότε θα συμβεί;» και επιθυμείτε να ζήσετε, να γίνετε 150 χρονών, αλλά πιθανόν ξέρετε. Λέτε «Ε, το πιθανότερο δεν θα ξεπεράσω τα 80 ή 90 χρόνια». Κάποιοι από σας ανησυχείτε λόγω του οικογενειακού σας ιστορικού, ότι κάποιο ζήτημα υγείας μπορεί να σας βρει τώρα ή του χρόνου. Οπότε υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα σχετικά με το θάνατο και στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο κακός.
Μπορώ να ακούσω το μυαλό να ουρλιάζει αυτή τη στιγμή «Τι εννοείς δεν είναι και τόσο κακός;» Ελάτε μαζί μου για ένα λεπτό. Αφαιρέστε τον πόνο – τον πόνο που θα μπορούσατε να έχετε σε μια αρρώστια ή αυτοκινητιστικό ατύχημα ή κάτι παρόμοιο – και ας πούμε ότι γίνεται ειρηνικά στη μέση της νύχτας, ξαφνικά, χωρίς μεγάλο τραύμα ή μεγάλο παραλογισμό, συνειδητοποιείτε «Ω, είμαι νεκρός». Κοιτάζετε κάτω, όπως σας κοιτάζει αυτή η κάμερα «Ω! Αυτό είναι το σώμα μου που κείτεται ακόμη στο κρεβάτι, και Α! Είμαι ελεύθερος, είμαι ελεύθερος».
Δεν ακούω πολλά γέλια εδώ .Όμως είναι ένα μεγάλο εμπόδιο, όλος αυτός ο φόβος του θανάτου. Σας βάζει κάποιο είδος παγίδας. Ο θάνατος δεν είναι και τόσο κακός. Ουσιαστικά έχει κάποια πλάκα, δεν σας συστήνω να φύγετε και να το προσπαθήσετε σήμερα. Αυτός είναι ο Cauldre με τα γιατρικά του – έχετε κάποια διαφωνία εδώ; Μην το προσπαθήσετε στο σπίτι.
LINDA: Το λέμε μόνο για διασκέδαση αυτό.
ADAMUS: Σωστά, σωστά, σωστά. Όμως παρεκτρέπομαι. Επιστροφή στο θέμα μου, αν μπορέσω να θυμηθώ το θέμα μου.
Αυτά τα πράγματα για τα οποία ανησυχείτε δεν έχουν σημασία και θα θυμώσετε με τον εαυτό σας και μετά μαζί μου, κάποια στιγμή ίσως μετά από έξι μήνες από τώρα και θα πείτε «Γιατί πέρασα τόσο χρόνο ανησυχώντας για πράγματα που ήταν ήδη τακτοποιημένα;» από σας. «Γιατί ανησυχούσα για τετριμμένα πράγματα;»
Είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει καθώς πηγαίνουμε στην ζωή χωρίς δύναμη. Η ζωή σας θα ανατραπεί με πολλούς τρόπους και αυτό είναι εντάξει. Υπάρχει το «και». Θα είστε ακόμα εδώ και θα συνεχίζετε και η ζωή σας θα ανατραπεί, και θα είναι εκπληκτικό και θα έχει πλάκα, επειδή αυτή τη φορά δεν θα προέρχεται από μια μονοδιάστατη προοπτική. Δεν θα είναι «Ω, ολόκληρη η ζωή μου ανατράπηκε». Θα είναι «Ω, εδώ η ζωή μου ανατράπηκε και είμαι μια μεγαλειώδης ελεύθερη ύπαρξη. Δεν έχει σημασία!» Θα το βιώσετε όλο αυτό.
Και θα συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχουν πράγματα που θα συμβούν στη ζωή σας που θα βρίσκονται πέρα από ότι θα μπορούσε να φανταστεί ο άνθρωπος, επειδή πρέπει να σας πω αυτή τη στιγμή που μπαίνουμε στην καινούρια Σειρά, ότι είστε πραγματικά περιορισμένοι σ’ αυτά που φαντάζεστε για τον εαυτό σας. Πραγματικά περιορισμένοι. Είναι σαν να ήσαστε ένας καλλιτέχνης στον οποίο δόθηκε ένα ολόκληρο στούντιο γεμάτο καμβάδες και πινέλα και χρώματα ακρυλικά ή λαδομπογιές και εξοπλισμοί κολάζ και τα πάντα για να συνθέσετε τέχνη και εσείς να παίρνετε ένα πακέτο παιδικά μολύβια του σχολείου και ένα μικρό κομματάκι χαρτί και να το κόβετε στη μέση επειδή δεν θέλετε να το χαραμίσετε και να ζωγραφίζετε σ’ αυτό.
Και αυτό που θα συνειδητοποιήσετε είναι ότι τα όνειρα του ανθρώπου είναι τόσο περιορισμένα, τόσο πολύ περιορισμένα. Καταλαβαίνω γιατί ο άνθρωπος ονειρεύεται, αλλά είναι πραγματικά όνειρα αποτυχημένα. Δεν εννοώ ότι ονειρεύεστε την αποτυχία, αλλά το κάνετε. Όμως ονειρεύεστε κάτι τόσο ανθρώπινο και μετά δεν λειτουργεί και μετά σιγά σιγά σταματάτε να ονειρεύεστε. Αργά, αργά, σταματάτε τα όνειρα. Επειδή «Ω, αυτό δεν λειτουργεί, ήμουν τόσο ανόητος». Όχι δεν ήταν που ήσαστε ανόητος, ήταν που δεν ονειρευόσασταν πέρα από το ανθρώπινο. Δεν ανοίξατε τα όνειρα του Εγώ Είμαι. Και αφού το κάνουμε αυτό, αφού προχωρήσουμε πέρα από τους ανθρώπινους περιορισμούς, στην ζωή χωρίς δύναμη, όλα αυτά τα πράγματα απλά βρίσκονται εκεί – οι δουλειές, τα χρήματα – και συνειδητοποιείτε γελώντας δυνατά «Γιατί εστίαζα σ’ αυτά ενώ ήταν ήδη εδώ;» Δεν είναι μαγεία. Θα αναφερθούμε στη φυσική αυτή τη χρονιά, θα εξηγήσουμε γιατί δεν είναι μαγεία. Είναι απλά συνειδητότητα. Αυτό είναι όλο.
Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς μπαίνουμε στο «Προχωράμε».
Τί μας Περιμένει
Θα είναι μια μεγάλη χρονιά. Θα το πω από τώρα, θα είναι με διαφορά η μεγαλύτερη μας χρονιά. Δεν λέω η ευκολότερη, λέω η μεγαλύτερη. Η μεγαλύτερη μας χρονιά, επειδή όπως θα βιώσουμε σήμερα, θα κάνω διάφορα πράγματα μαζί σας, αλλά ιδιαίτερα θα κάνουμε ένα είδος Ονειροπερπατήματος (DreamWalk). Θα κάνω λιγότερη θεωρία και περισσότερο βίωμα, προσωπικό βίωμα, τουλάχιστον σήμερα, ίσως όχι ολόκληρη την υπόλοιπη χρονιά.
LINDA: Τι σημαίνει «μεγαλύτερη»;
ADAMUS: Θα φτάσω εκεί.
Οπότε σήμερα θα κάνουμε δύο πράγματα. Πρώτον, θα κάνουμε αυτό το περπάτημα – ούτε καν Ονειροπερπάτημα – μέσα στη ζωή χωρίς δύναμη. Το αρχίσαμε ήδη με το Keahak και όσοι συμμετείχαν μπορούν να σας πουν ότι αλλάζει πράγματα. Θα περάσουμε σ’ ένα επόμενο επίπεδο μ’ αυτό σήμερα μέσα στη ζωή χωρίς δύναμη. Οπότε είναι ένα από αυτά τα πράγματα που…. Θα σας ζητήσω σήμερα να είστε σίγουροι για τον εαυτό σας ότι γνωρίζετε πως επιλέγετε να το κάνετε αυτό, επειδή αν πείτε «Θα δοκιμάσω τα νερά της μη δύναμης» δεν θα λειτουργήσει. Δεν μπορείτε να δοκιμάσετε λιγάκι, επειδή τότε θα ξανακυλήσετε μέσα στη δύναμη.
Αυτή τη στιγμή η δύναμη είναι μεγαλύτερος μαγνήτης από τη μη δύναμη. Στο τέλος δεν θα είναι, όμως σήμερα είναι μεγαλύτερος μαγνήτης. Οπότε αν πείτε «θα γίνω λιγάκι χωρίς δύναμη» και κάνετε αυτό το παιδικό βηματάκι, θα ξαναγυρίσετε πίσω με σκληρότητα από τη δύναμη του μαγνήτη – με πολύ μεγάλη σκληρότητα – και θα απογοητευτείτε από τον εαυτό σας. Θα πείτε «Αυτό δεν δούλεψε και τόσο καλά», και θα θυμώσετε με τον εαυτό σας κατ’ αρχάς επειδή είστε ένας πνευματικός ανόητος και μετά θα θυμώσετε μαζί μου «ο Adamus μας τα λέει αυτά και δεν δουλεύουν».
Σας το λέω λοιπόν τώρα, έχετε την ευκαιρία να πάτε στην ζωή χωρίς δύναμη όπου δεν χρειάζεστε τη μάχη. Δεν χρειάζεστε το σπρώξιμο. Δεν χρειάζεστε την τριβή μιας ζωής στον κόσμο της δύναμης, αλλά να πάτε ολοκληρωτικά. Πηγαίνετε ολοκληρωτικά και όχι λιγάκι. Δεν δουλεύει καλά, βασικά πονάει.
Τι σημαίνει λοιπόν η μεγαλύτερη χρονιά; Στην μεγαλύτερη χρονιά θα δείτε τις μεγαλύτερες μεταμορφώσεις. Θα δείτε τη μεγαλύτερη αλλαγή της συνείδησης και δεν θα είναι καθόλου αυτό που νομίζει ο νους αυτή τη στιγμή. Δεν θα είναι, επειδή αν πείτε «Ω, ωραία, θα γίνω ικανός να περπατήσω πάνω στο νερό και θα γίνω ικανός να γνωρίζω τα πάντα και…» Όχι, όχι, όχι. Όχι, όχι. Υπάρχει κάτι που πηγαίνει πολύ παραπέρα.
Ξέρετε, η συνειδητότητα είναι ενδιαφέρον ζήτημα, επειδή είστε πραγματικά πρωτοπόροι της συνειδητότητας ή πειρατές της συνειδητότητας, και η συνειδητότητα είναι περίεργη, επειδή όταν δεν την έχετε ή την έχετε περιορίσει δεν καταλαβαίνετε τι κάνει. Δεν συνειδητοποιείτε πώς η συνειδητότητα έχει αλλάξει την ιστορία, πόσο απίστευτα πολύ, σε μια πολύ, πολύ μικρή χρονική περίοδο.
Μόλις πριν από χίλια πεντακόσια χρόνια, η συνειδητότητα ήταν πολύ διαφορετική. Σκεφτείτε ή νιώστε το για ένα λεπτό. Μην το σκέφτεστε, νιώστε το για ένα λεπτό. Πολλοί από σας ήσαστε ενσαρκωμένοι πριν από χίλια, χίλια πεντακόσια, δύο χιλιάδες χρόνια. Το ανθρώπινο μυαλό σας σκέφτεται τώρα «Ω, ήμουν εγώ αλλά δεν είχα αυτοκίνητο ούτε internet και φορούσα μάλλον αστεία ρούχα, όμως ήμουν όπως τώρα, τότε.» Όχι, όχι, όχι. Δεν είχατε πραγματική συνειδητότητα.
Συνειδητοποιείτε ότι πριν από χίλια πεντακόσια, πριν δύο χιλιάδες χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν σκλάβοι; Όχι μόνο λίγοι. Οι περισσότεροι ανήκαν σε βασιλείς. Ανήκαν! Και αυτό που είναι πιο περίεργο είναι ότι δεν το αμφισβητούσαν καν. Δεν είχαν ανάγκη από πολλούς φρουρούς και στρατούς και αστυνομία για να τους διατηρήσουν σκλαβωμένους, επειδή δεν το αμφισβητούσαν. Ήταν η παρτίδα της ζωής σας.
Υπήρχε ένα είδος επικάλυψης που σας κρατούσε συμμορφωμένους και ένα από τα αγαπημένα μου θέματα συζήτησης αφορά τη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία. Ήταν υπέροχη… για όσους από σας είχατε αυτό το υπόβαθρο. Πάρτε μια οποιαδήποτε εκκλησία, βάλτε τη στη θέση της και είναι το ίδιο makyo. Η εκκλησία σας κρατούσε στη θέση σας. Η πολύ ασυνείδητη πίστη σε κάποιον Θεό που δεν υπάρχει – ευχαριστώ το Θεό γι αυτό – όμως σας είχαν πει ότι έπρεπε να είστε υπηρέτες. Έπρεπε να υπηρετείτε το Θεό. Έπρεπε να υπηρετείτε τους αφέντες σας. Έπρεπε να έχετε μια δύσκολη και σκληρή ζωή επειδή αυτό απαιτούσε ο Θεός. Και ξέρετε; Το πιστεύατε! Δεν το αμφισβητούσατε τότε. Και συνεχίζονταν.
Χωρίς να χαϊδεύω την πλάτη μου επειδή θα αφήσω την Linda να το κάνει.
LINDA: (τρίβοντας την πλάτη του) Ωωω!
ADAMUS: Ένα χάδι στην πλάτη.
LINDA: (χαϊδεύοντας την πλάτη του) Ωωω!
ADAMUS: Εγώ, μαζί με μερικούς άλλους που φερόμαστε τώρα ως Μεγάλοι Αναληφθέντες Δάσκαλοι, ήμαστε οι πρώτοι που μιλήσαμε ανοιχτά για την ελευθερία. Ανοιχτά. Συνειδητοποιείτε ότι πριν από 500 χρόνια αν μιλούσες ανοιχτά για την ελευθερία… (ο Adamus βάζει το χέρι του στο λαιμό του) Ναι. Θα σε είχαν συλλάβει, θα δικαζόσουν δέκα λεπτά αργότερα και θα σε κρεμούσαν ή θα σε έκαιγαν ή θα σε αποκεφάλιζαν αμέσως. Τώρα μπορούμε να μιλάμε σχετικά μ’ αυτήν, όμως τότε η συνειδητότητα ήταν πολύ διαφορετική.
Η συνειδητότητα ήταν ασυνείδητη, και θα μπορούσα να συνεχίσω τα παραδείγματα. Συνειδητοποιείτε ότι σ’ αυτόν τον κόσμο η πρώτη πραγματική δημοκρατία δεν υπήρχε μέχρι πριν από 100 χρόνια; Και λέτε «Όχι, οι Έλληνες». Όχι, όχι, όχι, φίλοι μου. Οι Έλληνες και οι Ρω… όχι τόσο οι Ρωμαίοι, αλλά οι Έλληνες, όχι, σκέφτηκαν τη δημοκρατία. Την συλλογίστηκαν και είχαν κάποιες δημοκρατικές δραστηριότητες με την ελίτ. Με την ελίτ, αλλά δεν ήταν ανοιχτή σε όλους. Δεν το θεωρώ αυτό πραγματική δημοκρατία, αν δεν είναι ανοιχτό. Απλά επειδή έχεις δέκα πλούσιους τύπους που συγκεντρώνονται και ψηφίζουν για το πώς θα κυβερνάται η υπόλοιπη αυτοκρατορία δεν είναι δημοκρατία.
Και λέτε «Εντάξει, όμως η Αμερική, η πρώτη εφαρμογή, η εφαρμογή της δημοκρατίας πάει πίσω στο 1776». Όχι. Δεν υπήρχε πραγματική δημοκρατία εδώ μέχρι, κατά τη γνώμη μου, πριν από 40 ή 50 χρόνια, και ακόμα δεν είναι πραγματική ελευθερία. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους. Είναι πολύ καλύτερα από ότι ήταν πριν από 300, 500 χρόνια, όμως φίλοι μου, υπάρχει ακόμα ανελευθερία. Μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.
Πίσω στο θέμα μου λοιπόν, όποιο και αν είναι αυτό. Συνειδητότητα. Την επόμενη χρονιά θα έχετε την ευκαιρία να γίνετε πολύ περισσότερο συνειδητοί, να έχετε επίγνωση και γνώση, και αυτό θα σας εκπλήξει και θα σας καταπλήξει κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Γράψτε το, σας παρακαλώ, για τον εαυτό σας, ή μοιραστείτε το, πόσο πολύ ασυνείδητοι ήσαστε πριν, πόσο νομίζατε ότι ήσαστε σε κάποιο πνευματικό μονοπάτι, όμως ήσαστε πραγματικά ασυνείδητοι.
Το πνευματικό ταξίδι για μένα είναι μια ανθρώπινη, ανυπόκριτη, με καλές προθέσεις, αλλά αποτυχημένη προσπάθεια για την ελευθερία. Τα πνευματικά ταξίδια είναι γεμάτα makyo, όπως και οι ηγέτες και οι γκουρού και τα πάντα έξω από τον εαυτό σας. Τα πνευματικά ταξίδια είναι μια απόσπαση στην καλύτερη περίπτωση. Τα πνευματικά ταξίδια είναι συχνά μια τεράστια παγίδα που οδηγεί ξανά και ξανά σε νέες ενσαρκώσεις. Και τι κάνετε; Ακολουθείτε και πάλι τον πνευματικό δρόμο !
Ξέρω ότι κάποιοι από σας εκεί έξω, ακόμα και καναδυό από εδώ μέσα, λέτε «Ω, να ο Adamus που πειράζει τους πάντες». Εντελώς. Γιατί όχι; Σχεδόν νιώθω σαν να κρατάω μια καραμπίνα και να κάθομαι πάνω σ’ ένα βαρέλι γεμάτο με νερό και ψάρια. Είναι εύκολο. Είναι εύκολο να σας πειράζω για όλα, να ρίχνω μια ματιά με χιούμορ στα πάντα στη ζωή σας – με πολύ χιούμορ – και να κατανοώ ότι γεννήθηκαν από τη θέση μιας περιορισμένης συνειδητότητας.
Και, ξέρετε, δεν πρόκειται να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να διορθώσουμε την περιορισμένη συνειδητότητα. Δεν πρόκειται να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να την φτιάξουμε και να την κάνουμε να φαίνεται λίγο καλύτερη και να λέμε πως είχε μια άσχημη ζωή. Όχι δεν θα το κάνουμε. Δεν είμαστε εδώ για να φτιάξουμε αυτό που υπήρχε. Είμαστε εδώ για να ανοιχτούμε σε κάτι που είναι παντελώς ελεύθερο και καινούριο. «Ελεύθερο» όπως στην ελευθερία, «καινούριο» όπως δεν το είχατε φέρει ποτέ πριν στη ζωή σας, πάντα βρίσκονταν εδώ, αλλά δεν το είχατε φέρει.
Οπότε σας παρακαλώ να καταλάβετε, ότι στην ζωή χωρίς δύναμη δεν θα επιστρέψουμε για να φτιάξουμε σώματα ή μυαλά. Δεν θα επιστρέψουμε για να επισκευάσουμε τα παλιά πράγματα. Γιατί; Ξέρετε γιατί; Δεν θα το κάνουμε κατ’ αρχάς επειδή υπάρχει ένα «και» που βρίσκεται εδώ και μπορεί να συνεχίσουν να υπάρχουν. Θα ρίξετε μια ματιά πίσω σας αυτές τις μέρες του χρόνου, θα συνειδητοποιήσετε πόσο μονοδιάστατη και γραμμική ήταν η ζωή μέχρι τώρα. Ήταν σαν «Γιατί σκεφτόμουν να συνεχίσω να βαδίζω σ’ αυτό το γραμμικό ανθρώπινο μονοπάτι προσπαθώντας να μπαντάρω τον εαυτό μου, να τον φτιάξω, να τον θεραπεύσω; Πφφ! Γιατί;»
Γιατί θεραπεία – εννοώ συναισθηματική, φυσική, πνευματική – γιατί θεραπεία όταν πολύ απλά μπορείτε να είστε και; Μπορείτε να συνεχίσετε να το έχετε αυτό. Μπορείτε να συνεχίσετε να έχετε τον σπασμένο, αξιολύπητο, περιορισμένο, πεισματάρικο ανθρώπινο εαυτό. Γιατί όχι; Όταν μπορείτε επίσης να έχετε το «και». Και η ζωή χωρίς δύναμη θα αφορά την είσοδο στο «και», όχι στο να φτιάξετε τον χαλασμένο. Θα τον αφήσουμε να συνεχίσει.
Αυτό είναι το θαύμα, η ευλογία, η ομορφιά. Ας το κάνουμε ολοκληρωτικά. Ας γίνουμε συνειδητοί του Εγώ Είμαι και όλων των διαφορετικών προσώπων που μπορεί να φέρει. Είναι πολύ λιγότερη δουλειά από το να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τον ανθρώπινο εαυτό, Αδελφέ John. Άσε τον Αδελφό John να κάνει τα πράγματα του Αδελφού John, αλλά ας εξερευνήσουμε τι άλλο υπάρχει εκεί.
Λέω εξερεύνηση. Δεν θα προσπαθήσουμε να παράγουμε κάτι. Δεν θα χτίσουμε τίποτα. Δεν θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε καινούριες ταυτότητες. Είναι ήδη εδώ, και μια μέρα θα ξυπνήσετε στη συνειδητότητα σας και θα πείτε «Χα! Γιατί πέρασα τόσο πολύ χρόνο προσπαθώντας να φτιάξω αυτό που νόμιζα ότι είχε σπάσει, αντί απλά να ανοιχτώ σε όλα όσα είμαι; Καταπληκτικό. Γιατί πέρασα τόσο πολύ χρόνο προσπαθώντας μόνο να κυνηγήσω μια καριέρα, να πληρώσω τους λογαριασμούς, να έχω ένα αυτοκίνητο να οδηγώ, όταν αυτό ήταν ήδη τακτοποιημένο; Γιατί ήμουν τόσο πολύ ασυνείδητος;» Εκεί λοιπόν θα πάμε την επόμενη χρονιά.
Πώς να Εξηγηθεί;
Πριν πάμε πιο μακριά, έχω να κάνω μια ερώτηση. Αν κάποιος από σας έχει το κινητό του ίσως θελήσει να το κλείσει τώρα, αν το έχει ανοιχτό. Όμως έχω μια σημαντική ερώτηση να κάνω, επειδή σχετίζεται με τα κινητά τηλέφωνα.
Ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι. Δεν είναι ακόμα merabh ούτε Ονειροπερπάτημα. Είναι ένα προοίμιο ταξιδιού. Ας κάνουμε ένα ταξίδι, επειδή μπορείτε. Θυμάστε το «και»; Δεν προσπαθείτε λοιπόν να σπρώξετε αυτόν τον άνθρωπο πίσω πριν από 100 χρόνια, το 1915, απλά του κάνετε το «και», εντάξει; Σκάστε. Σταματήστε να σκέφτεστε. Είναι πολύ απλό. Είμαστε στο 1915. «Ναι, μα…» Σκάστε! Είναι τα παλιά ανθρώπινα μάτια που κοιτάζουν. Βρισκόμαστε στο 1915, εντάξει; (το ακροατήριο λέει «εντάξει») Εντάξει.
Βρισκόμαστε στο 1915 και θα παίξουμε ένα μικρό παιχνίδι. Εσείς έχετε το iPhone σας ή το iPad σας. Συνειδητοποιείτε ότι πρόκειται να δημιουργηθεί, πότε ήταν, το 2007; Βρισκόμαστε στο 1915. Θα δημιουργηθεί το 2007, το iPad το 2010. Ναι. Επί τη ευκαιρία πρέπει να πάρω προμήθεια για το όνομα. Ναι, γιατί ο Steve Jobs ήθελε να το ονομάσει Cool Phone ή να το ονομάσει Door Pad, σε αντιδιαστολή με τα Windows, και… (το ακροατήριο αναστενάζει). Είχε βρει αυτά τα απαίσια ονόματα. Ήταν φριχτός στην ονομασία πραγμάτων, και του είπα «Steve, Steve, τι πραγματικά κάνει αυτό το τηλέφωνο;» Και αυτός απάντησε «Με κάποιο τρόπο μου δίνει ελευθερία, είναι για μένα, είναι εγώ (Ι)» Εγώ είπα «Αυτό είναι! Το iPhone, το Εγώ Είμαι τηλέφωνο».
Οπότε θέλω… είναι πραγματική η ιστορία! Είναι πραγματική (κάποιοι χειροκροτούν), και χρειάστηκε πολύ δουλειά, όμως… (περισσότερα γέλια, κάποιος λέει «Ναι, ναι»)
Είμαστε λοιπόν στο 1915 και έχετε αυτή τη συσκευή που την έχετε φέρει μαζί σας στο χρόνο. Πάμε πίσω εκατό χρόνια. Έχετε αυτή τη συσκευή που ονομάζεται το iPhone σας ή κάποιοι από σας έχετε κάποιες κακές απομιμήσεις που ονομάζονται Android. Βοήθησα να δημιουργηθεί η Apple. Ναι, της έχω αδυναμία.
LINDA: Έχεις καθόλου στοκ;
ADAMUS: Δεν χρειάζομαι στοκ. Μου ανήκει ενεργειακά, κοσμητικά… ή κοσμικά! (γέλια) Ή κοσμητικά.
Προσπάθησα να δουλέψω με τον Bill Gates. Αλλά έχετε προσπαθήσει να δουλέψετε με μηχανικό; Δεν λειτούργησε πολύ καλά. «Windows;» Είπα. «Windows;!» Πφφφ!
Τέλος πάντων, είμαστε στο 1915. Τώρα φανταστείτε αυτό. Φέρτε εδώ τη συνειδητότητα σας – σναπ! – έτσι. Μην το σκέφτεστε, απλά να είστε εκεί. Έχετε το iPhone που φέρατε μαζί σας – έχετε φέρει και μερικά ακόμα μαζί σας – και αρχίζετε να μοιράζετε μια δυο ντουζίνες από αυτά τα iPhone το 1915.
Θυμηθείτε, το 1915 τα αυτοκίνητα μόλις είχαν δημιουργηθεί. Δεν είχαν πολλοί από αυτά όμως έγιναν η μανία της εποχής. Ηλεκτρισμό είχαν μόνο λίγα σπίτια, κάποιες εταιρείες, αλλά σίγουρα όχι όλες οι πόλεις και όλα τα σπίτια. Τηλέφωνα – κάποια σπίτια είχαν, πολλά δεν είχαν. Και κοινές τηλεφωνικές γραμμές[1]. Μπορείτε να φανταστείτε τέτοιες τηλεφωνικές γραμμές; Κάποιοι από σας είστε αρκετά μεγάλοι για να τις έχετε ζήσει. Ναι, ναι. Ή αρκετά φτωχοί και μιλούσατε από κάποια τέτοια γραμμή.
Έχετε λοιπόν τα iPhone και πρόκειται να βγείτε έξω και να δώσετε μερικά και να δώσετε αναλυτικές εξηγήσεις. Θα μιλήσετε για το μέλλον. Βρίσκεστε στο 1915 και θα εξηγήσετε αναλυτικά τι κάνει αυτό το iPhone αλλά θα μπερδευτείτε κάπως με τις λέξεις, επειδή αυτοί δεν καταλαβαίνουν και πολλά. Οπότε πρέπει να το θέσετε με όρους του 1915. Και έχω δύο ερωτήσεις για σας και η Linda θα σας δώσει το μικρόφωνο.
Πρώτη ερώτηση είναι πώς θα το εξηγήσετε, αυτό που μπορεί να κάνει. Και τι θα κάνουν οι άνθρωποι με αυτό;
Έχουν στα χέρια τους ένα μαγικό κομμάτι. Σκεφτείτε με όρους του 1915, ανθρώπινους όρους του 1915. Τι θα θελήσουν να κάνουν με αυτό το τηλέφωνο; Δεν το καταλαβαίνουν απολύτως.
Οπότε Linda, επέλεξε τον πρώτο υποψήφιο.
LINDA: Εντάξει. Να διαλέξω κάποιον;
ADAMUS: Ναι.
LINDA: Εντάξει. Μπορώ να το κάνω αυτό.
ADAMUS: 1915. Κατ’ αρχάς, πολύ απλά, αγαπητή μου, τι θα τους πεις ότι κάνει;
SUE: Πραγματικά δεν έχω ιδέα.
ADAMUS: Πραγματικά καλή απάντηση.
SUE: Ναι.
ADAMUS: Ναι. Όμως το κρατάς και αυτοί ρωτούν «Τι είναι αυτό;» «Τι είναι αυτό αγαπητή μου;»
SUE: Ναι, αν μπορούσα να τους πω ότι είναι κάτι από το μέλλον.
ADAMUS: Όχι, όχι.
SUE: Σωστά. Μοιάζει…
ADAMUS: Γιατί μετά θα σε σκότωναν.
SUE: Ναι. Το έχω κάνει αυτό, ναι.
ADAMUS: Θα το κάνουν. Ναι. Κρατάς λοιπόν αυτό το πράγμα. Έχει κανείς ένα να το χρησιμοποιήσω; Ένα iPhone, δεν θέλω μια φτηνιάρικη απομίμηση android.
KERRI: Έχω ένα αυθεντικό.
ADAMUS: Ένα αυθεντικό, ναι. Είναι το τελευταίο μοντέλο;
KERRI: Εντελώς.
ADAMUS: Σ’ ευχαριστώ. Αλλιώς… εντάξει, κρατάς λοιπόν αυτή τη συσκευή, αν θέλεις κράτησε την, τι θα τους πεις τώρα; Κατ’ αρχάς τι μπορεί να κάνει;
PETE: Δεν μπορεί να κάνει και πολλά επειδή δεν υπάρχουν ψηφιακές κεραίες.
ADAMUS: Ίσως στήσω μερικές.
SUE: Ω!
PETE: Ω, μας τα αλλάζεις.
ADAMUS: Ονομάζεται δημιουργική φαντασία, φίλε μου.
SUE: Εντάξει.
PETE: Ε, Εγώ… (απροσδιόριστο σχόλιο, πολλά γέλια)
ADAMUS: Αχ, αχ! Και έχετε iPhone, κύριε;
PETE: Όχι γαμώτο! Έχω Android.
ADAMUS: Αχα! Αυτό που έλεγα!
SUE: Ναι!
ADAMUS: Σας αγαπώ παιδιά. Εντάξει, κατ’ αρχάς…
SUE: Εντάξει, ο γιος μου είναι μηχανικός, οπότε και εγώ σκέφτομαι σαν μηχανικός.
ADAMUS: Ω, εντάξει. Πες μου λοιπόν τώρα, εξήγησε στο 1915, τρία βασικά πράγματα. Τι κάνει αυτή η συσκευή;
SUE: Σου δείχνει προοπτικές. Δεν θα το έπιαναν ούτε αυτό. Ναι.
ADAMUS: Και ξέρεις, θα θελήσουν να το πάρουν και θα θελήσουν να…
SUE: Παίξουν μαζί του.
ADAMUS: … το κοιτάξουν, φυσικά. Και μετά θα θελήσουν να το πετάξουν.
SUE: Όχι, μην το πετάτε, όχι.
ADAMUS: Εντάξει, αλλά αυτό θα κάνουν.
SUE: Ναι.
ADAMUS: Γρήγορα λοιπόν, έχουμε να κάνουμε πολλά σήμερα.
SUE: Ναι, πρέπει να προχωρήσουμε.
ADAMUS: Η πίτσα θα κρυώσει πριν τελειώσουμε σήμερα. Λοιπόν πώς θα τους εξυπηρετήσει; Θα σου δώσω ένα στοιχείο.
SUE: Εντάξει.
ADAMUS: Μπορείς να δεις φωτογραφίες.
SUE: Φωτογραφίες.
ADAMUS: Ναι.
SUE: Εντάξει, μπορείτε να δείτε…
ADAMUS: Έχεις καμιά καλή φωτογραφία μέσα;
KERRI: Μπορούν να δουν βίντεο.
ADAMUS: Δεν ξέρουν τι είναι το βίντεο.
SUE: Όχι το 1915.
KERRI: Ω, ναι.
ADAMUS: Εντάξει.
SUE: Φωτογραφίες λοιπόν. Μπορούν να δουν φωτογραφίες.
ADAMUS: Ναι. Εντάξει. Και τι άλλο μπορούν να κάνουν;
SUE: Μπορούν να ακούσουν φωνές.
ADAMUS: Μπορούν να ακούσουν φωνές. Ωραία. Μου αρέσει αυτό. Μπορούν να ακούσουν – φυσικά ίσως το κάνουν ήδη αυτό. Όμως μπορούν να ακούσουν φωνές, να κοιτάξουν φωτογραφίες και τι άλλο;
SUE: Μουσική. Μπορούν να ακούσουν μουσική.
ADAMUS: Και να ακούσουν μουσική. Θα είχαν εκπλαγεί εντελώς τώρα. Φυσικά θα πρέπει να τους το δείξεις. Θα εκπλήσσονταν εντελώς.
Τώρα, εσύ ξέρεις τις δυνατότητες που έχει αυτό το πράγμα, και ναι έχουμε κεραίες και όλα τα σχετικά τώρα. Κατασκευάσαμε μερικά πράγματα για να δουλέψει αυτό στο 1915. Τι θα κάνουν με αυτή την πολύ θαυμαστή συσκευή.
SUE: Δεν θα είχαν ιδέα τί να κάνουν μ’ αυτήν.
ADAMUS: Ναι, αλλά ας πούμε ότι τους έδειξες εσύ μερικά πράγματα. Τι θα έκαναν;
SUE: Θα με σκότωναν.
ADAMUS: Ναι, αλλά παίξε μ’ αυτό. Τι θα έκαναν μετά;
SUE: Θα το έκλεβαν.
ADAMUS: Ακριβώς. Εντάξει. Και τι καλό θα τους έκανε αν το έκλεβαν;
SUE: Τίποτα, επειδή δεν θα το καταλάβαιναν.
ADAMUS: Επειδή δεν θα ήξεραν τι να το κάνουν. Καλή παρατήρηση. Υπέροχα. Εντάξει.
SUE: Καλά.
ADAMUS: Ας συνεχίσουμε. Ναι, αυτό ήταν καλό.
Ο επόμενος. Ίδια ερώτηση. Τι θα έλεγες για να τους εξηγήσεις τι κάνει και τι θα έκαναν αυτοί με αυτό; (H Linda δίνει το μικρόφωνο στην Lara, που το δίνει στον Marty).
MARTY (MOFO): Εσύ είσαι ειδική στο iPhone.
LARA: Θα τους έλεγα ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, ότι μπορούν να μάθουν καινούρια πράγματα, ότι μπορούν να παίξουν…
ADAMUS: Τι καινούρια πράγματα θα μπορούσαν να μάθουν;
LARA: Θα μπορούσαν να μάθουν να παίζουν τσέλο.
ADAMUS: Από αυτό το μικρό κουτάκι;
LARA: Χμ, χμ.
ADAMUS: Εντάξει, ωραία.
LARA: Ναι.
ADAMUS: Και κάτι άλλο, τι άλλο; Εσύ έμαθες να παίζεις τσέλο μ’ αυτό;
LARA: Το προσπαθώ.
ADAMUS: Πρόσκληση να έρθεις τον επόμενο μήνα πάνω σ’ αυτή τη σκηνή.
LARA: Ω!
ADAMUS: Με τσέλο.
LARA: Καλύτερα να πηγαίνω.
ADAMUS: Ναι (γελούν).
LARA: Θα μπορούσαν να παίζουν παιχνίδια με άλλους ανθρώπους. Δεν το κάνω εγώ αλλά καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί να παίζει παιχνίδια και να επικοινωνεί με αυτόν τον τρόπο.
ADAMUS: Εντάξει. Ωραία. Και τι θα έκαναν αυτοί τώρα μ’ αυτό; Τους το δίνεις, τι θα έκαναν;
LARA: Νομίζω ότι πιθανόν θα προσπαθούσαν να παίξουν χόκει μαζί του, με μπαστούνια.
ADAMUS: Να παίξουν χόκει.
LARA: Ναι.
ADAMUS: Χόκει. Υπήρχε το 1915;
LARA: Δεν ξέρω.
ADAMUS: Δεν… το ψάχνω… όχι. Μόνο στον Καναδά.
LARA: Ω, εντάξει.
ADAMUS: Θα αποδείξω κάτι σε λίγο. Ναι, ωραία. Δύο ακόμη.
LINDA: Εντάξει.
ADAMUS: Θα αποδείξω κάτι σε ένα λεπτό. Και όλοι θα πείτε Αααα!
EDITH: Ωχ!
ADAMUS: Edith! Edith! Τι θα τους έλεγες λοιπόν ότι κάνει;
EDITH: Περιπλέκει τη ζωή τους χωρίς λόγο (πολλά γέλια και κάποια χειροκροτήματα)
ADAMUS: Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτό αγαπητή μου. Και τι θα έκαναν αφού τους το έδινες;
EDITH: Θα πατούσαν την οθόνη.
ADAMUS: Όχι, όχι σε φυσικό επίπεδο, αλλά…
EDITH: Ω!
ADAMUS: Εννοώ, ναι, θα τους έκανες μια γρήγορη επίδειξη λέγοντας «Κάντε αυτό, κάντε το άλλο». Πώς θα το χρησιμοποιούσαν στη ζωή τους;
EDITH: Νομίζω πως, όπως απάντησαν όλοι, το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ, δεν ξέρω, θα μπορούσαν να παίξουν παιχνίδια. Να βλέπουν φωτογραφίες, να ακούν μουσική.
ADAMUS: Εντάξει.
EDITH: Δεν νομίζω ότι θα τους έκανε να έχουν επίγνωση του Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι.
ADAMUS: Όχι, πιθανότατα όχι. Ωραία. Θα αποδείξω κάτι. Άλλος ένας, πολύ γρήγορα.
LINDA: Εντάξει, άλλος ένας. Ω!
ADAMUS: Άλλος ένας. Πολύ γρήγορα, είναι δύσκολη επικοινωνία. Είναι το τηλέφωνο σου.
KERRI: Θα το φοβόντουσαν και θα το πετούσαν. Και θα το κοίταζαν αργά τη νύχτα κάτω από τα σκεπάσματα όταν κανένας άλλος δεν θα τους έβλεπε.
ADAMUS: Αυτό κάνεις εσύ;
KERRI: Ω, όχι. Αν θα μπορούσαν να κατεβάσουν πορνογραφία, στοίχημα ότι θα το έκαναν! Αλλά εγώ δεν το κάνω αυτό. Όχι.
ADAMUS: Είχε ανακαλυφθεί η πορνογραφία το 1915;
KERRI: Χμ, ναι. Ω, ναι.
ADAMUS: Ναι, ναι, ναι. Εντάξει. Αλλά ξέχασες να μας πεις τι θα τους έλεγες ότι κάνει αυτό το πράγμα.
KERRI: Χμ!
ADAMUS: Τι θα τους έλεγες ότι κάνει αυτή η συσκευή;
KERRI: Χμ, έχω κενό. Είναι ο καλύτερος σου φίλος. Όταν όλοι οι άλλοι φύγουν θα έχεις το τηλέφωνο σου και θα μπορείς να βλέπεις το Facebook.
ADAMUS: Α, αυτό είναι πολύ προσωπικό!
KERRI: Μπορείς να πας στο Facebook και να βλέπεις τους ανθρώπους να πηγαίνουν διακοπές.
ADAMUS: Αυτό είναι θλιβερό.
KERRI: Είναι θλιβερό. Λιγάκι.
ADAMUS: Εντάξει, σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Όταν λοιπόν σας τοποθετώ σ’ αυτό το περιβάλλον, σας πάω πριν από 100 χρόνια – που στην πραγματικότητα δεν είναι και πολύ μακριά, αλλά είναι πολύ διαφορετικά – ζήτημα ένα: Η συνειδητότητα αλλάζει γρήγορα και δεν μπορείτε να έχετε συνείδηση γι αυτήν πριν συμβεί.
Πηγαίνετε πίσω 100 χρόνια – ήταν πολύ διαφορετικά. Όχι μόνο τεχνολογικά. Η συνειδητότητα φίλοι μου ήταν πολύ διαφορετική. Προσπαθείτε να εξηγήσετε κάτι που το ξέρετε τώρα, το θεωρείτε δεδομένο τώρα, έγινε μόλις το 2007 περίπου. Πριν Οχτώ χρόνια φίλοι μου. Θα δυσκολευόσασταν το 2006 να εξηγήσετε τι θα έκανε αυτή η συσκευή.
Σας το λέω αυτό επειδή αυτό θα συμβεί με σας, με μας, την επόμενη χρονιά, θα είναι του ίδιου βαθμού και ακόμα περισσότερο. Είναι δύσκολο να το φανταστείτε. Είναι δύσκολο να το εκφράσετε, οπότε σας παρακαλώ μην το προσπαθείτε. Σας παρακαλώ μην προσπαθείτε να σχεδιάσετε αυτό που θα συμβεί, επειδή μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα είναι εντελώς διαφορετικό. Αλλά σας παρακαλώ να του επιτρέψετε να συμβεί.
Αν σας έδιναν αυτή τη συσκευή το 2006 – ας πούμε το 2005, πριν από δέκα χρόνια, και σας έλεγαν «Τι θα θέλατε να κάνει για σας αυτή η συσκευή;» Δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε αυτά που μπορεί να κάνει τώρα, δέκα χρόνια μετά. Δεν θα μπορούσατε. Θα ήσαστε περιορισμένοι.
Αυτό είναι το θέμα μου, το πρώτο μου θέμα για σήμερα. Μπορείτε σας παρακαλώ να βγείτε από τη μέση και να επιτρέψετε αυτό που έρχεται; Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να το σχεδιάσει και δεν μπορεί. Δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε πριν από δέκα χρόνια τι θα έκανε αυτό για σας, πολύ λιγότερο πριν από 100 χρόνια.
Το δεύτερο θέμα είναι τι θα έκαναν μαζί του; Κάνατε ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο, πήγατε πίσω και τους δώσατε αυτή τη συσκευή, τους κάνατε μια μικρή εκπαίδευση, τι θα έκαναν μαζί του; Δυστυχώς η ανθρώπινη φύση λέει ότι θα έκαναν κάποια πράγματα. Θα σας οδηγούσαν στις αρχές. Αλήθεια. Θα φοβόνταν τόσο πολύ που δεν θα ήξεραν τι να κάνουν. Οπότε θα σας κάρφωναν. Ή θα έβρισκαν έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συσκευή – την οποία κουβαλάτε τώρα στην τσέπη σας, τη θεωρείτε δεδομένη, είναι ο καλύτερος σας φίλος – θα έβρισκαν έναν τρόπο να πάρουν αυτή τη συσκευή και να καταστρέψουν τον εαυτό τους, την προσωπική τους ζωή.
Είναι κάτι πάρα πολύ γι αυτούς για να το χειριστούν. Θα τους κατακυρίευε. Θα έβρισκαν έναν τρόπο στην προσωπική τους ζωή για να αναπτύξουν αυτήν την ανθρώπινη ταυτότητα του 1915 που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην τεχνολογία και την ελευθερία που κάνει διαθέσιμη αυτή η συσκευή. Θα κατέστρεφαν τη ζωή τους. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά με τους ανθρώπους, είναι αυτοκαταστροφικοί. Δεν μπορούν να το χειριστούν. Λένε ότι θέλουν κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο και δεν μπορούν να το χειριστούν. Ο καθένας από σας – ο καθένας από σας – το ξέρει από προσωπική εμπειρία.
Ή θα το χρησιμοποιούσαν για να ανατινάξουν τον κόσμο. Κάποιος θα έλεγε «Α, με αυτή τη συσκευή μπορούμε να φτιάξουμε καινούρια όπλα. Μπορούμε να κατασκοπεύουμε τους κακούς. Μπορούμε να συσσωρεύσουμε πλούτο και δύναμη και δύναμη και δύναμη και δύναμη». Σας το διαβεβαιώνω ότι αυτό θα γινόταν αν αυτό έβγαινε το 1915, αν πηγαίνατε πίσω, θα το χρησιμοποιούσαν για να συσσωρεύσουν κάποιου είδους δύναμη. Να χειραγωγήσουν τους φίλους τους, τους συνεργάτες τους, τους κυβερνητικούς υπαλλήλους, τον κόσμο – δεν έχει σημασία. Θα το χρησιμοποιούσαν για δύναμη.
Ζήτημα δύο λοιπόν σχετικά με αυτό, καθώς μπαίνουμε στη νέα χρονιά, δεν υπάρχει δύναμη. Και καθώς έρχονται σε σας καινούρια πράγματα, δεν θα χρησιμοποιηθούν καθόλου για την απόκτηση δύναμης. Μην τα χρησιμοποιείτε για δύναμη. Θα μπείτε στον πειρασμό. Θα ξελογιαστείτε. Θα μου δώσετε τις δικαιολογίες των άλλων Shaumbra. Υπάρχουν οι άλλοι Shaumbra που λένε «Μην το κάνετε αυτό. Δεν χρειάζεστε να πάρετε (δύναμη) έξω από τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεστε αυτά που μαθαίνετε για να αποκτήσετε περισσότερα πράγματα για την ανθρώπινη ταυτότητα». Και θα διαφωνήσετε μαζί τους και θα τους πείτε ότι ο Adamus κάνει λάθος και ότι αυτοί κάνουν λάθος και πως ο Adamus ελέγχει τους πάντες.
Φίλοι μου, σας το λέω τώρα, όπως κάποιος που το 1915 θα σας έδινε ένα iPhone, θα το χρησιμοποιούσατε για δύναμη και τελικά για καταστροφή. Δεν θα μπούμε στη δύναμη. Δεν την χρειαζόμαστε. Δεν την χρειάζεστε. Αναπνεύστε το για μια στιγμή και νιώστε ότι είναι σωστή για σας, η ζωή χωρίς δύναμη. Δεν χρειάζεστε τη δύναμη καθόλου.
Αυτό που έρχεται.
Επόμενη ερώτηση λοιπόν. Ας την αρθρώσω. Επόμενη ερώτηση. Βρισκόμαστε στο 2015 και σας δίνεται μια συσκευή. Σας δίνεται μια συσκευή η οποία έλκει ενέργεια απλά με την επιλογή σας. Δεν θα σας πω πώς μοιάζει αυτή η συσκευή, αλλά ας πούμε ότι μοιάζει σαν αυτό εδώ (κρατά ένα μικρό τηλεκοντρόλ). Είναι πολύ απλή. Έλκει ενέργεια με την επιλογή, όποτε τη χρειάζεστε. Και επίσης αυτή η συσκευή ουδετεροποιεί τα συναισθήματα, τα δικά σας συναισθήματα. Όχι των άλλων ανθρώπων, τα δικά σας. Ουδετεροποιεί τα συναισθήματα και είναι λίγο τρομακτικό. Θα το δοκιμάσω αμέσως τώρα (ο Adamus ρίχνει την κόκκινη δέσμη λέιζερ στον εαυτό του και κάνει γκριμάτσες, γέλια) Ουδετεροποιεί τα συναισθήματα.
Αυτή η συσκευή σας επιτρέπει επίσης να βρίσκεστε οπουδήποτε επιλέξετε. Λέω «οπουδήποτε επιλέξετε», δεν εξαφανίζει το σώμα σας για να το εμφανίσει στην άλλη άκρη του κόσμου. Βρισκόμαστε στο «και» τώρα. Το σώμα σας θα συνεχίσει να βρίσκεται εδώ, αλλά η συνειδητότητα σας θα αλλάξει τόπο. Και λέτε «Ποια η αξία της, αν δεν μπορώ να πάρω και το σώμα μου;»
Δύο πράγματα. Θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν το χρειάζεστε. Είστε τόσο πολύ δεμένοι με το σώμα σας – θέλετε να το παίρνετε μαζί σας όταν ταξιδεύετε σε άλλα σύμπαντα και διαστάσεις; Αλήθεια; Παραπονιέστε γι αυτό, αρρωσταίνει, και κάνει πολλά περίεργα πράγματα και θέλετε να το παίρνετε; Η πραγματική διυπόσταση είναι θέμα συνειδητότητας, όχι φυσικού σώματος (ρίχνει το λέιζερ πάνω του και πάλι, κάποια γέλια). Ναι, δεν το χρειάζεστε.
Στην πραγματικότητα, σε πρακτική εφαρμογή, καθώς επιτρέπετε στη συνειδητότητα να βρίσκεται εκεί που θέλετε να είστε, φέρνετε μαζί σας – και γίνεστε όλο και πιο έμπειροι στο να φέρνετε – τις ιδιότητες του φυσικού, όχι το πραγματικό φυσικό (σώμα), αλλά τις ιδιότητες του. Κάπως σαν ενεργειακό αποτύπωμα. Κάπως σαν γνώση έμφυτη στη συνειδητότητα του πώς είναι να βρίσκεστε σε σώμα και γι αυτό βρίσκεστε.
Αλλά ας απομακρυνθούμε από τη σκέψη ότι «Ω, πρέπει να πάρω αυτό το σώμα» και τι έκαναν στο Star Trek; Εξατμίζονταν ή αποϋλοποιούνταν (κάποιος λέει «διακτίνισε με») Διακτίνιση… αλλά ποια ήταν η διαδικασία; Ω, είστε όλοι τόσο σπαστικοί με το Star Trek. Ξέρετε όλες τις απαντήσεις . Δεν είναι… (κάποιος λέει «τηλεμεταφορά») . Όχι. Δεν είναι η αποσύνθεση αυτού του σώματος και η τοποθέτηση του αλλού. Αυτό το σώμα μένει εδώ, και χωρίς καμία δύναμη – ακούστε με, χωρίς δύναμη, χωρίς προσπάθεια, θα είναι παράξενο, αλλά απλά μετρώντας μέχρι το τρία – και ξαφνικά βρίσκεστε στο Κάνσας. Οπότε την επόμενη φορά μη μετρήσετε μέχρι το τρία. Την επόμενη φορά απλά χτυπήστε το μέτωπο σας και θα βρεθείτε όπου θέλετε.
Δεν χρειάζεται να πάρετε το σώμα. Εντάξει; Βρίσκεστε στο «και» τώρα. Ξαφνικά βγαίνετε από το μονοδιάστατο στο Όλα Όσα Υπάρχουν και έχετε όλη τη γνώση του σώματος. Είναι σαν το σώμα να είναι εκεί πνευματικά – μου αρέσει αυτό, το σώμα βρίσκεται εκεί πνευματικά – αλλά δεν χρειάζεται να είναι και φυσικά. Και τελικά το καλό είναι, ότι είναι το ίδιο καλό, αν όχι καλύτερο. Έχετε όλη τη γνώση, έχετε το πρότυπο του σώματος. Ξέρετε πώς μοιάζει. Οπότε γιατί να πρέπει να πάρετε το πραγματικό σώμα; Γιατί να μην πάρετε τα καλύτερα του σώματος; Και γι αυτό, είστε εκεί. Γι αυτό οι άλλοι μπορούν να σας βλέπουν όταν το θέλετε και δεν μπορούν να σας βλέπουν όταν δεν το θέλετε.
Εντούτοις, βλέπω ότι έχουμε ένα πρόβλημα εδώ. Ήδη μπορώ να δω… ότι το ανθρώπινο μυαλό σας πηγαίνει εκεί. Μου μυρίζει δύναμη, και βρωμάει σαν σκατά σκύλου, ή ήταν από την Dottie μας (το κουτάβι του Joe και της Sandra). Όχι, εντάξει. Επειδή μιλάω γι αυτό και ξαφνικά ήδη το κάνετε. Μπαίνετε στη δύναμη. «Ω, θα είμαι δισυπόστατος και θα κάνω κάτι», οτιδήποτε, και βάζετε δύναμη σ’ αυτό. Ξεφορτωθείτε τη. Θα σας πληγώσει πραγματικά αν το κάνετε με δύναμη.
Θυμηθείτε το παράδειγμα μου. Δίνετε το iPhone σας σε κάποιον πίσω στο 1915. Φίλοι μου, θα καταστρέψει τον εαυτό του ή εσάς ή τον κόσμο. Οπότε μην πάτε εκεί. Να το θυμάστε αυτό. Βάλτε το αυτό στη συνείδηση σας όταν σκέφτεστε ότι μπορείτε να πάτε οπουδήποτε.
Έχετε λοιπόν αυτή τη συσκευή που ουδετεροποιεί τα συναισθήματα. Γιατί το λέω αυτό; Θα ανακαλύψετε λοιπόν, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, ότι τα συναισθήματα είναι πολύ αδύνατα και φτηνά και ψεύτικα κα βασισμένα στη δύναμη, σε σύγκριση με τον αισθησιασμό. Ποιος χρειάζεται τα συναισθήματα όταν έχει τον αισθησιασμό, την ικανότητα να νιώθει – την ικανότητα να νιώθει πραγματικά – σε κάθε διαφορετικό επίπεδο πέρα από τις απλές φυσικές αισθήσεις;
Ξέρετε πώς μοιάζει, η διαφορά του να εμπλέκεστε αισθηματικά με κάποιον ή με τον εαυτό σας αντί, ας πούμε ότι ακούτε ένα πολύ καλό τραγούδι που σας αγγίζει και έχετε πολύ συναίσθημα – αλλά όχι αίσθημα; Και ξέρετε ότι είναι κάτι πραγματικό και μοιάζει «Ω!», σας αγγίζει αισθησιακά στ’ αυτιά, αλλά το σώμα σας και όλα ζωντανεύουν για μια στιγμή. Ποιος χρειάζεται συναισθήματα όταν έχετε αισθήματα ή αισθησιασμό;
Αυτή λοιπόν η μικρή συσκευή ουδετεροποιεί κατά παραγγελία. Απλά πατάτε αυτό το κουμπί (ο Adamus την στρέφει προς το πρόσωπο του). Ω, όχι! Είμαι πιλότος σε αεροπλάνο… Εντάξει λοιπόν, σας επιτρέπει να βάζετε την συνειδητότητα σας χωρίς προσπάθεια όπου θέλετε.
Η ερώτηση, τώρα – Linda στο μικρόφωνο, μας τελειώνει ο χρόνος, αλλά δεν μ’ ενδιαφέρει – η ερώτηση είναι τι θα κάνετε μ’ αυτήν; Έλκει ενέργεια – τζζζ! – σαν μαγνήτης, και είναι όλα δικά σας, όλα όσα χρειάζεστε ή θέλετε ή επιθυμείτε. Έλκει ενέργεια. Ουδετεροποιεί τα συναισθήματα και σας επιτρέπει να βάλετε τη συνειδητότητα σας, την επίγνωση σας, οπουδήποτε θέλετε. Linda, στο μικρόφωνο, τι θα κάνετε;
Θα το ονομάσω αυτό iYammer (τσιρίζω). Μπορεί παρακαλώ κάποιος να κατοχυρώσει αυτό το όνομα για μένα αμέσως; – iYammer, που λανθασμένα προφέρεται «Why-yammer» (γιατί τσιρίζεις).
Παρακαλώ σήκω αν θέλεις, αγαπητή μου. Τι στο καλό – ορίστε πάρτο, νιώσε το.
JULIE: Εντάξει.
ADAMUS: Νιώσε το.
JULIE: Λοιπόν, αρχικά θα πήγαινα κάπου να παίξω στον ωκεανό.
ADAMUS: Σίγουρα.
JULIE: Και μετά σκέφτηκα να καταστρέψω τον εαυτό μου. Ναι, απλά θα έπαιζα. Κάπου θα έπαιζα.
ADAMUS: Να καταστρέψεις, σίγουρα. Να καταστρέψεις τον εαυτό σου.
JULIE: Να κολυμπήσω και να κάνω καταδύσεις και να παίξω.
ADAMUS: Θα πήγαινες λοιπόν από το κολύμπι με τα δελφίνια στην καταστροφή του εαυτού σου.
JULIE: Είπες ότι είμαστε – δεν είπες 1915;
ADAMUS: Όχι. Είμαστε εδώ.
JULIE: Σωστά.
ADAMUS: Όχι είμαστε εδώ. Εκείνη ήταν μια εμπειρία. Τώρα βρισκόμαστε σ’ αυτή τη στιγμή. Είμαστε σ’ αυτό το στούντιο. Και είμαστε εδώ, αλλά έφερα μια συσκευή, ας πούμε, από το μέλλον. Την έφερα αυτή τη στιγμή στους Shaumbra. Έρχομαι, όχι από 100 χρόνια μετά, αλλά θα πω από 27 χρόνια στο μέλλον, με το iYammer και το δίνω σε κάποιους Shaumbra, έχει πολλές ιδιότητες. Πολύ περισσότερες από ένα απλό iPhone, αλλά οι σημαντικές είναι ότι ουδετεροποιεί τα συναισθήματα, έλκει ενέργεια, τόση όση επιλέγετε – απλά την φέρνει – και σας επιτρέπει να βάλετε τη συνειδητότητα σας, να βρίσκεται οπουδήποτε. Όχι στο φυσικό σώμα, αλλά με κάποιο τρόπο στο φυσικό. Τι θα έκανες μ’ αυτή; Όπως όταν δίναμε στους φίλους του 1915 το iPhone, σας δίνω αυτό τώρα. Τι θα έκανες μαζί του;
JULIE: Συνεχίζω να θέλω να παίξω. Να πάω σε πολλά μέρη, να βιώσω πολλά πράγματα.
ADAMUS: Εντάξει. Δώσε μου ένα παράδειγμα.
JULIE: Θα άρχιζα να ταξιδεύω και…
ADAMUS: Δώσε μου ένα παράδειγμα για το πού θα ταξίδευες.
JULIE: Θα ταξίδευα στην Ευρώπη.
ADAMUS: Μπορείς να μπεις στο αεροπλάνο και να το κάνεις αυτό.
JULIE: Το ξέρω, όμως…
ADAMUS: Όμως τι λες για άλλες διαστάσεις;
JULIE: Σίγουρα.
ADAMUS: Εντάξει.
JULIE: Το έχω ήδη κάνει αυτό.
ADAMUS: Δώσε μου πίσω το iYammer μου. Είναι δικό μου. Το μήνυμα ελήφθη.
JULIE: Δεν ξέρω…
ADAMUS: Το μήνυμα ελήφθη. Να πας στην Ευρώπη; Έχεις το iYammer και θα πας στην Ευρώπη; Πήγαινε σε άλλη διάσταση! Πήγαινε στην κόλαση. Εννοώ, να δεις πώς είναι, και μετά επιλέγεις να επιστρέψεις. Πήγαινε στον παράδεισο. Πήγαινε να εξερευνήσεις. Ο άνθρωπος θα πήγαινε στην Ευρώπη. Το πνεύμα σου πού θα ήθελε να πάει; Τι θέλει η ψυχή σου να κάνει;
Εντάξει, ο επόμενος,, από δω (το δίνει σε κάποιον). Το iYammer δεν μπορεί να καταστραφεί. Εντάξει.
Τι θα έκανες μ’ αυτό Scott; Σε πειράζει να σηκωθείς;
SCOTT: Σίγουρα. Ξέρω, επειδή σκεφτόμουν πολύ να ταξιδέψω. Ο αδελφός μου ταξιδεύει παντού.
ADAMUS: Πού θα πήγαινες;
SCOTT: Ω, πηγαίνει παντού. Θα ήθελα να πάω κάτω από τη θάλασσα. Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό, θα ήθελα να εξερευνήσω…
ADAMUS: Κάτω από τη θάλασσα.
SCOTT: Κάτω από τον ωκεανό, στον ωκεανό.
ADAMUS: Εννοείς από κάτω;
SCOTT: Ναι, να εξερευνήσω, δεν ξέρω, ναυάγια. Πράγματα που δεν κάνω κανονικά εκτός και αν σχεδιάζω κάτι.
ADAMUS: Δώσε μου πίσω το iYammer μου.
Peter! Βοήθεια Pete! Για όνομα του Pete! Έχεις το iYammer. Τι θα έκανες μ’ αυτό;
PETE: (κατά λάθος παίρνει το iYammer, αντί για το μικρόφωνο) Ίσως κάτι σαν…
LINDA: Ω, ω, ω!
ADAMUS: Ω, ναι, ναι (γέλια). Έχεις ένα iMic (μικρόφωνο) και iYammer. Τι θα κάνεις μ’ αυτό;
PETE: Θα το πετάξω.
ADAMUS: Γιατί;
PETE: Γιατί δεν το χρειάζομαι.
ADAMUS: Αυτό είναι αλήθεια.
PETE: Μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, μαθαίνω πώς να τα κάνω όλα αυτά.
ADAMUS: Σωστά, σωστά, σωστά.
PETE: Σαν μέρος της ανάληψης μου.
ADAMUS: Μα είναι ένα δώρο από μένα για σένα. Δεν μπορείς να πετάξεις το δώρο μου.
PETE: Εντάξει, απλά θα το παρατήσω.
ADAMUS: Ξέρεις, Pete, μου αρέσεις, αλλά θα πάρω το δώρο μου πίσω.
PETE: Εντάξει!
ADAMUS: Θα το δώσω σε κάποιον. Ω, Sart! Βοήθησε με Sart. Εντάξει, ο Sart έχει το iYammer τώρα. Τι θα κάνεις με αυτό;
SART: Θα διασκεδάσω τη ζωή μου.
ADAMUS: Ωραία, αλλά τι θα κάνεις μ’ αυτό;
SART: Θα την κάνω αληθινή μαγεία για το υπόλοιπο της ύπαρξης μου εδώ.
ADAMUS: Δώσε μου ένα παράδειγμα. Τι θα κάνεις σήμερα αργότερα μ’ αυτήν;
SART: Θα φάω πίτσα (πολλά γέλια)
ADAMUS: Δώστη μου πίσω! David! David ονειρέψου – αφού πάρεις το μικρόφωνο – ονειρέψου! Ω, γιατί εγώ!
DAVID: Ναι, χμμ….
ADAMUS: David.
DAVID: Θα γίνω συνειδητός δημιουργός…
ADAMUS: Ναι, ναι, ναι…
DAVID: Που γνωρίζει το Εγώ Είμαι.
ADAMUS: Πώς;! Τι θα κάνεις;
DAVID: Παραδείγματος χάριν…
ADAMUS: Τι θα δημιουργούσες μέχρι τις πέντε το απόγευμα;
DAVID: Υπάρχει ένα παιχνίδι που ονομάζεται Diskball.
ADAMUS: Εντάξει.
DAVID: Πρόκειται στην πραγματικότητα για αεροβικό παιχνίδι που διευκολύνει την εξισορρόπιση του σώματος και της κίνησης και της χαράς της ζωής.
ADAMUS: Πόσο παλιά είναι αυτή η ιδέα;
DAVID: Ασχολούμαι μαζί του εδώ και πολύ καιρό!
ADAMUS: Ξεφορτώσου το και κάνε κάτι άλλο.
DAVID: Ναι, λοιπόν….
ADAMUS: Αν δεν λειτουργεί, ξεφορτώσου το. Κάνε κάτι άλλο, σε παρακαλώ.
DAVID: Σ’ ευχαριστώ.
ADAMUS: Άφησε το πίσω σου. Τι θα έκανες τώρα με το iYammer μου;
DAVID: Εντάξει. Θα βίωνα πραγματικά τη χαρά για μένα.
ADAMUS: Έλα τώρα! Δώσε μου ένα παράδειγμα!
DAVID: Ναι, χμμ..
ADAMUS: Ουδετεροποιεί τα συναισθήματα. Με άλλα λόγια σου επιτρέπει να έχεις ένα ωραίο αισθησιακό αίσθημα, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
DAVID: Τι λες λοιπόν για εικοσιτετράωρους οργασμούς; (γέλια και κάποιοι χειροκροτούν)
ADAMUS: Επιτέλους!
DAVID: Ναι. Χμ;
ADAMUS: Επιτέλους, ξεπεράσαμε το εμπόδιο.
DAVID: Ναι.
ADAMUS: Είναι μια αρχή, για όνομα του Χριστού.
DAVID: Είναι μια καλή αρχή.
ADAMUS: Όχι εσύ, Χριστέ (κοιτάζοντας ψηλά), μα… όχι, μη…. Ιησού! Είναι λοιπόν μια αρχή.
Ουδετεροποιεί τα συναισθήματα. Έλκει ενέργειες και μπορείς να πας οπουδήποτε απλά με το Εγώ Είμαι. Οπουδήποτε. Τι θα κάνεις; Πες μας κάτι άλλο. Έχεις αυτόν τον μεγάλο οργασμό. Και τώρα τι;
DAVID: Σωστά. Θα εξερευνήσω τις διαστάσεις και βασικά κάνοντας το αυτό θα μοιραστώ δυνατότητες του Εγώ Είμαι μου με όποιον επιλέξει… (ο Adamus κάνει μια γκριμάτσα δυσπιστίας). Όχι.
ADAMUS: Μαλακίες! Θα σε σκότωναν πρώτα!
DAVID: Ναι, μα θα έπρεπε να με βρουν.
ADAMUS: Α!
DAVID: Θα τηλεμεταφερόμουν.
ADAMUS: Δώστο μου! Δώσε μου το iYammer μου! Εντάξει, ο τελευταίος.
ADAMUS: Το καλό που σου θέλω. Σήκω πάνω και έλα εδώ μπροστά.
EDITH: Πήγαινε Tad.
ADAMUS: Ναι.
TAD: (αναστενάζει) Θα έκανα τα πάντα. Θα εκτοξευόμουν ψηλά… τι στο καλό συμβαίνει πάνω σ’ ένα αστέρι; Μπορώ να το δω αυτό. Θα πρόβαλα τον εαυτό μου σε μέρη που δεν μπορώ ούτε να φανταστώ, αλλά βρίσκονται εδώ και ίσως θα γινόμουν μια λυγερή ψηλή, υπέροχη γυναίκα και θα τριγύριζα και θα… έκανα οτιδήποτε ήθελα να κάνω.
ADAMUS: Πώς θα τριγύριζες;
TAD: (κορδώνεται λίγο) Κάπως έτσι. Δεν ξέρω.
ADAMUS: Ναι. Θα αγόραζα την πολυτελή έκδοση του iYammer σ’ αυτήν την περίπτωση:
TAD: Ίσως έτσι να ήμουν ψηλή και προσπαθώντας να είμαι ευλύγιστη… εν πάση περιπτώσει, θα πήγαινα οπουδήποτε, σε μέρη που ούτε καν ξέρω ότι θα μπορούσα να πάω και θα βίωνα πράγματα που η ανθρώπινη….
ADAMUS: Δώσε μου ένα παράδειγμα. Έλα τώρα! Αοριστολογείς. Πού…
TAD: Αόριστη (nebulous). Θα πήγαινα σε άλλον γαλαξία (nebula).
ADAMUS: Ναι. Έχω φίλους εκεί πέρα. Θα σου πω τα ονόματα τους.
TAD: Ευχαριστώ. Θα έπινα μπύρα κάπου αλλού.
ADAMUS: Μπορείς να τους καλέσεις πρώτα με το iPhone σου.
TAD: Θα βίωνα πράγματα που θα μου επέτρεπα – το μυαλό μου μιλάει τώρα. Υπάρχουν πράγματα εκεί έξω που…
ADAMUS: Δώστο μου πίσω! Δώσε της το μικρόφωνο. Σ’ αυτήν (γνέφοντας στην Linda)
TAD: Αυτήν.
ADAMUS: Αυτήν.
Ακριβώς το θέμα μου. Έχετε την ανθρώπινη προοπτική. Έχετε αυτή τη μαγική συσκευή, όπως τότε το 1915 που τους δόθηκε ένα iPhone το οποίο κάνει καταπληκτικά πράγματα, μόνο που τώρα σας δίνεται αυτή η μαγική συσκευή, το iYammer, και εσείς θα πηγαίνατε στην Ευρώπη; Αυτό είναι το… όνειρο σας; Και θα κολυμπούσατε κάτω από το νερό, να βρείτε ναυάγια; Μπορείτε να δείτε το αστείο εδώ; Και τι θα κάνατε, θα ταξιδεύατε; Αυτό είναι που θέλετε; Αυτή είναι η φώτιση – να ταξιδέψεις κάπου;
Από όλα τα πράγματα – ίσως μόνο ο David πλησίασε λιγάκι, θα είχε εικοσιτετράωρους οργασμούς. Ξέρουμε από πού προέρχεται. Και ξέρουμε ότι θα έκανε πολλούς φίλους. Καλύτερα να χρησιμοποιήσεις ένα απόρρητο τηλεφωνικό νούμερο.
Δεν θα μπορούσα να είχα προσχεδιάσει αυτή τη μέρα καλύτερα αν είχα προσπαθήσει. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω. Το κάνατε εσείς για μένα. Προσχεδιάσατε κάτι κλασικό. Τι κάνει κάποιος με ένα iPhone; Πώς θα το εξηγούσατε το 1915; Τι θα έκαναν μ’ αυτό; Και ψάχνατε τις λέξεις. Δεν μπορούσατε να εξηγήσετε. Ήταν ανεπαρκές. Και προσπάθησα να αποδείξω τη θέση μου γνωρίζοντας ότι θα σας έδινα ένα iYammer, γνωρίζοντας ότι βρίσκεται στο δρόμο, ταξιδεύει αυτή τη στιγμή. Έρχεται ένα iYammer, είστε πραγματικά έτοιμοι γι αυτό;
Πάτε στην Ευρώπη, κολυμπάτε κάτω από το νερό και έχετε οργασμούς. Εκεί είναι που πηγαίνουμε; Εδώ είναι που χωρίζουν οι δρόμοι μας;
Το θέμα μου είναι ότι ο ανθρώπινος εαυτός δεν μπορεί να ξέρει τι να κάνει ή ακόμη και να φανταστεί αυτό που έρχεται, και αυτό που έρχεται είναι το iYammer. Εννοώ ότι έχει ταχυδρομηθεί. Έρχεται στο δρόμο σας. Δεν πρόκειται καν για δώρο δικό μου, είναι από σας για τον εαυτό σας. Και όταν το πάρετε, βγείτε από τη μέση, βγάλτε τον ανθρώπινο εαυτό σας από τη μέση.
Μόλις είδατε τι συμβαίνει. Εγώ δεν θα μπορούσα να το έχω σχεδιάσει καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος σταματά και σκέφτεται είναι περιορισμένος και εμείς πηγαίνουμε εκεί που δεν υπάρχουν περιορισμοί. Δεν χρειάζομαι τον άνθρωπο να έρθει, αλλά χρειάζομαι το Εγώ Είμαι να έρθει.
Παίρνετε αυτό το δώρο του Εγώ Είμαι… και μιλώ πολύ σοβαρά για το ότι ουδετεροποιεί τα συναισθήματα. Έλκει ενέργειες. Σας επιτρέπει να πάτε όπου θέλετε να πάτε, χωρίς να το σκέφτεστε, χωρίς να προσπαθείτε να το φανταστείτε, επειδή δεν μπορείτε. Ο άνθρωπος δεν μπορεί. Οπότε επιτρέψτε στο Εγώ είμαι, επιτρέψτε στον πραγματικό Εσείς να έρθει μπροστά. Ξέρει τι να κάνει. Ξέρει ακριβώς τι σημαίνει να έλκει αυτόματα ενέργεια χωρίς να κρατιέται, χωρίς να μπαίνει στη δύναμη, χωρίς να έχει γραμμικές περιορισμένες ανθρώπινες επιθυμίες για το τι να κάνει. Ξέρει τι να κάνει με όλη αυτή την ενέργεια.
Αυτό, Εσείς, το κομμάτι σας που είναι κάτι περισσότερο από άνθρωπος, μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε οποιαδήποτε στιγμή. Είναι πολύ εύκολο.
Δεν χρειάζεται να πάτε σε Μυστικιστικές Σχολές για να μάθετε πώς να το κάνετε, να βάζετε οπουδήποτε συνειδητότητα. Όμως όταν ο άνθρωπος κάνει προσπάθεια και βάζει δύναμη, δεν πηγαίνετε πουθενά πέρα από την απογοήτευση επειδή ο άνθρωπος, όπως είδατε σ’ αυτό το παράδειγμα, δεν καταλαβαίνει πραγματικά, δεν γνωρίζει, δεν μπορεί να υπερβεί τη φαντασία. Και αυτά που επιθυμεί είναι πολύ ανθρώπινα. Και δεν χτυπώ τον άνθρωπο. Είμαι ένας (άνθρωπος) την ίδια στιγμή που είμαι και ένας Αναληφθείς Δάσκαλος. Είναι η μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά μπορεί επίσης να σας κρατήσει πίσω αν επιτρέπετε στον εαυτό σας να είναι μόνο αυτό.
Το είδατε σ’ αυτό το όμορφο – δεν θα μπορούσα να το είχα κάνει καλύτερα εγώ – παράδειγμα του περιορισμού, του φόβου, του makyo, της μη έμπνευσης. Οπότε σε παρακαλώ άνθρωπε, όταν σου έρθει το iYammer, βγες από τη μέση ώστε να μπορέσεις ολόκληρος να περάσεις στο επόμενο επίπεδο.
Δεν υπάρχει δύναμη εκεί. Θα καταστραφεί όταν χρησιμοποιηθεί για δύναμη. Οπότε σας παρακαλώ βγείτε από τη μέση. Ωραία.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.
Πέρα από τη Δύναμη
Θέλω να κάνω δύο πράγματα τώρα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο, όμως έχουμε όλον τον χρόνο του κόσμου. Είναι και τα δύο. Είναι και. Ποτέ ξανά δεν θα πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο. Είναι πάντα και, και αυτό είναι που θα σας ξεχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους. Και όπως είπα, σε περίπου έξι μήνες από τώρα θα θυμώσετε και θα πείτε «Γιατί δεν μας το είπες αυτό νωρίτερα;»
Οπότε, αμέσως τώρα, θέλω να χαμηλώσουν τα φώτα. Θα έχουμε δύο εμπειρίες. Το πρώτο που θα ήθελα να κάνω μαζί σας – προσπαθώντας να αποφασίσω τι να κάνω πρώτο – κάτι μικρό λοιπόν, επειδή δεν θα μας πάρει πολύ χρόνο. Θα προχωρήσουμε πέρα από τη δύναμη. Οπότε John, θέλω το άλλο μουσικό κομμάτι, όχι το πρώτο που ήταν μόνο για σήμερα.
Αλλά θέλω μια γενναία εμπειρία. Κάτι σαν Ονειροπερπάτημα, όμως είστε εσείς που περπατάτε με τον εαυτό σας.
Πάρτε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή και να θυμάστε το iYammer. Σας επιτρέπει να πάτε οπουδήποτε επιλέξετε, ίσως όχι με το φυσικό σας σώμα, ίσως όχι με το μυαλό σας, αλλά το iYammer σας επιτρέπει να βρεθείτε οπουδήποτε θέλετε. Δεν υπάρχει θέληση. Δεν υπάρχει δύναμη.
(η μουσική ξεκινά).
Μπαίνουμε τώρα σε μια εντελώς νέα εποχή. Ονομάζεται Χωρίς Δύναμη. Και όπως είπα νωρίτερα δεν προσπαθείτε να είστε με το ένα πόδι στη δύναμη και με το άλλο έξω απ’ αυτήν. Απλά περνάτε πέρα.
Η δύναμη είναι μια ψευδαίσθηση γι αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι, η συνειδητότητα τους δημιουργεί όλη την ενέργεια που απαιτείται για το οτιδήποτε.
Τίποτα δεν χρειάζεται να παρθεί απ’ έξω. Τίποτα δεν χρειάζεται να παρθεί από τους άλλους.
Όλη η ενέργεια βρίσκεται ήδη μέσα.
Καθώς πάμε πέρα από τη δύναμη, μπαίνετε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Είναι ένας πολύ απελευθερωτικός κόσμος. Και συνειδητοποιείτε ότι έλκετε φυσικά ενέργεια. Συνειδητοποιείτε ότι πάντα υπήρχατε, όμως ίσως όχι όπως θα επιλέγατε συνειδητά.
Συνειδητοποιείτε ότι ποτέ πια δεν χρειάζεται να ψάχνετε σε κάποιον άλλον την ενέργεια που έλκετε φυσικά – από το πεδίο σας, από το συμπαντικό πεδίο, από οπουδήποτε, δεν έχει σημασία – αλλά την έλκετε φυσικά. Έρχεται σε σας.
Για να χρησιμοποιήσω μια μεταφορά, ένα κλισέ, είναι διαφορετικό το να ξυπνάτε το πρωί νιώθοντας πεινασμένοι και να πρέπει να πάτε να κυνηγήσετε ένα ζώο για να τραφείτε και μετά να πρέπει το γδάρετε και μετά να το φάτε. Έτσι κάπως μοιάζει να είναι για τους περισσότερους ανθρώπους – πρέπει να κυνηγήσουν το οτιδήποτε.
Η διαφορά εδώ είναι, στην ζωή χωρίς δύναμη, ότι σηκώνεστε το πρωί και νιώθετε αυτή την πραγματικά υπέροχη αίσθηση ότι είστε ελαφρά πεινασμένοι. Είναι πολύ αισθησιακή. Ω, θρέψτε το σώμα σας, είναι τόσο όμορφη αίσθηση. Και πηγαίνετε και ανοίγετε την μπροστινή πόρτα και το γεύμα είναι ήδη εκεί, βρίσκεται εκεί μαγειρεμένο, έτοιμο για κατανάλωση. Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που θέλετε.
Και το ανθρώπινο μυαλό θα προσπαθήσει να ξεπηδήσει αμέσως και να πει «Πώς ήρθε αυτό εδώ;» και «Έχει κάτι ύποπτο πάνω του; Είναι κάποιο κόλπο;» και εσείς να πείτε «Άνθρωπε, σκάσε. Φάε. Εσύ το τράβηξες αυτό. Προέρχεται από σένα.» Αυτή είναι η ζωή χωρίς δύναμη.
Πριν από πολλά χρόνια, νομίζω ο Adamus… ή ο Tobias – Εγώ είμαι ο Adamus (γέλια) – ο Tobias είπε «Θα έρθει σε σας. Θα σας έρθει». Και συνέβη. Το να πάτε πέρα από τη δύναμη απλά σας έρχεται.
Είναι πολύ, πολύ διαφορετική πραγματικότητα, και δεν μπορείτε να προσπαθήσετε να την ελέγξετε ή να την διευθετήσετε.
Ζωή χωρίς δύναμη σημαίνει συνειδητοποίηση ότι όλα είναι εδώ και θα συνεχίσουν να είναι εδώ. Και εσείς θα έχετε ένα ανθρώπινο κομμάτι σας που θα φωνάζει και θα λέει «Μα δεν καταλαβαίνεις λοιπόν; Το έχω ξαναδοκιμάσει αυτό και πριν και δεν λειτούργησε.»
Φίλοι μου, είναι ή τώρα ή ποτέ. Είναι, εμπιστευθείτε ή γυρίστε πίσω.
Οπότε μπαίνουμε σ’ αυτήν την εποχή, αυτή την διάσταση, αυτή τη συνειδητότητα της ζωής χωρίς δύναμη.
Μην κάνετε τίποτα αυτή τη στιγμή. Αν αναρωτιέστε «Τι πρέπει να κάνω; Πόσο σκληρά πρέπει να δουλέψω σ’ αυτό;» Μην το κάνετε. Είστε ήδη εκεί.
Το καταλαβαίνετε αυτό; Είστε ήδη εκεί.
Αυτό δεν είναι μαγεία. Είναι απλά συνειδητότητα.
Δεν υπάρχει προσπάθεια γι αυτό. Δεν υπάρχει προσπάθεια κατανόησης του. Δεν υπάρχει κάποια ανάλυση. Δεν υπάρχει καν εστίαση. Είστε ήδη εκεί.
Και αυτό είναι υπέροχο, έγινε χωρίς δύναμη.
Τώρα το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος είναι να επιτρέψει. Αυτό μόνο.
Οπότε πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Βρίσκεστε τώρα στη ζωή χωρίς δύναμη.
Όταν πιάνετε τον εαυτό σας, τον ανθρώπινο εαυτό σας, να λέει «ναι, και αν;» και «Πώς θα πρέπει να το κάνω; Τι….;» Σσσς. Είναι μόνο η ανθρώπινη φωνή. Μα θυμηθείτε ότι υπάρχει το «και», μια ζωή όπου η συνειδητότητα, το Εγώ Είμαι έλκει όλα όσα χρειάζεται. Τα έλκει.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, καθώς μεταβαίνουμε στο επόμενο μέρος αυτού που θέλουμε να κάνουμε σήμερα.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.
(η μουσική σταματά)
Η Merabh του προχωράμε
Τώρα μπαίνουμε σε ένα είδος merabh-περπατήματος, ονειρο-περπατήματος. Τα κάνω αυτά μαζί, κάτι που κανονικά πριν δεν θα μπορούσα. Αλλά τώρα μπορούμε.
Οπότε πάρτε μια βαθιά αναπνοή και θα αφήσουμε να ξεκινήσει η μουσική.
(η μουσική ξεκινά)
Ακολουθήστε με σ’ αυτή την εμπειρία, αρχικά παίρνοντας μια καλή αναπνοή και απλά επιτρέποντας στον εαυτό σας να βιώσει. Δεν χρειαζόμαστε πολύ σκέψη εδώ. Όλα θα έρθουν σε σας.
Δεν χρειάζεται να δουλέψετε για τίποτα εδώ. Θα έρθει σε σας. Απλά ακολουθήστε με καθώς σας υπηρετώ ως οδηγός.
Οπότε πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Και αν θέλετε, φανταστείτε ένα μεγάλο αρχοντικό, με πολλά, πολλά δωμάτια. Μπορεί να είναι σύγχρονο ή κλασικό, αλλά είναι ένα πραγματικό αρχοντικό. Και μου αρέσει τα αρχοντικά μου να περιβάλλονται με νερό, κάποιες λίμνες, ίσως κάποια ρέματα, φύση. Όμως όπως θέλετε να είναι το αρχοντικό σας.
Και περισσότερο από το να το βλέπετε, σας ζητώ να το αισθανθείτε.
Και να θυμάστε ότι με το iYammer, μπορείτε να βρίσκεστε οπουδήποτε επιλέξετε χωρίς κόπο. Είστε απλά εκεί.
Άλλο ένα πράγμα που θα βιώσετε καθώς προχωράμε στο ταξίδι μας είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν και αυτό είναι εντάξει. Με άλλα λόγια, εσείς μπορεί να φαντάζεστε ένα αρχοντικό, αλλά κάποια πράγματα, όπως η σκάλα αλλάζει ή το στιλ του σπιτιού αλλάζει. Και το ανθρώπινο μυαλό το βρίσκει εκνευριστικό αυτό, αλλά στο «και» επιτρέπεται. Το ανθρώπινο μυαλό θέλει τα πράγματα να είναι σταθερά και συμπαγή, κάθε τούβλο στη θέση του. Αλλά στο «και» μπορούν να αλλάζουν.
Οπότε μην δυσκολεύεστε, καθώς βιώνουμε αυτή την εμπειρία, αν τα πράγματα μεταμορφώνονται, αλλάζουν, δεν διατηρούν μια συμπαγή τρισδιάστατη κατάσταση.
Είμαστε λοιπόν έτοιμοι να μπούμε μέσα στο αρχοντικό σας, αλλά θα σας πω κάτι γι αυτό. Είναι γεμάτο με πολλά δωμάτια, αλλά δεν υπάρχουν διάδρομοι, ούτε χολ. Έχετε συνηθίσει σε σπίτια ή κτίρια που έχουν χολ, διαδρόμους με δωμάτια γύρω από αυτά, αλλά όχι εδώ. Όχι εδώ.
Θα περάσουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο χωρίς ενδιάμεσα χολ. Και τα δωμάτια μπορεί να αλλάζουν, και είναι εντάξει.
Οπότε ας μπούμε, και μπαίνουμε στο πρώτο δωμάτιο. Αυτό το δωμάτιο είναι γεμάτο από τη βιολογική σας οικογένεια αυτής της ζωής, οπουδήποτε και αν είναι τώρα, νεκροί ή ακόμα ζωντανοί. Είναι γεμάτο με την οικογένεια σας – αδελφοί, αδελφές, γονείς, θείες, θείοι, ανιψιές, ανιψιοί , ξαδέλφια, οτιδήποτε. Και ας ζητώ να είστε πολύ παρόντες μέσα στο δωμάτιο, η συνειδητότητα σας. Εσείς.
Τώρα νιώστε το δωμάτιο. Βλέπετε τα πρόσωπα, τα σώματα της οικογένειας σας.
Σας βλέπουν; Έχουν επίγνωση της παρουσίας σας; Αλληλεπιδρούν μαζί σας;
Έχετε ένα αίσθημα άνεσης μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο ή δεν νιώθετε και πολύ άνετα; Τι κάνουν; Επί τη ευκαιρία, είναι εντάξει αν τα πράγματα αλλάζουν και κινούνται.
Είναι ώρα να συνεχίσουμε.
Οπότε πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ας προχωρήσουμε. Ας προχωρήσουμε στο επόμενο δωμάτιο. Να θυμάστε δεν υπάρχουν χολ ούτε διάδρομοι. Απλά περνάμε στο επόμενο δωμάτιο. Και σ’ αυτό το δωμάτιο είναι αυτοί που ήταν φίλοι στη ζωή σας.
Αισθανθείτε. Ποια είναι τα πρόσωπα, από την παιδική ίσως ηλικία, συμμαθητές; Είναι γεμάτο αυτό το δωμάτιο ή υπάρχουν πολύ λίγοι εκεί μέσα; Σας εντοπίζουν ή είστε αόρατοι; Μπορείτε να τους δείτε ή μοιάζουν χωρίς πρόσωπο;
Υπάρχουν συναισθήματα αγάπης, συντροφικότητας ή υπάρχουν συναισθήματα προδοσίας;
Παρατηρείστε ότι μερικές φορές δεν είναι απαραίτητα αυτά που αναμένατε – τα πρόσωπα, αυτοί που εμφανίζονται, αυτοί που προσέχετε.
Είναι άνετο αυτό το δωμάτιο; Είναι ένα μέρος που θα σας άρεσε να μείνετε για πολύ, πολύ καιρό; Ή νιώθετε ότι είναι ασφυκτικό ή περιορισμένο ή απλά άβολο;
Έχουν επίγνωση της παρουσίας σας; Τι κάνουν;
Οι σκέψεις σας, η συνείδηση σας πηγαίνει κάπου αλλού, έξω από αυτό το δωμάτιο;
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Έχουμε και άλλα δωμάτια να επισκεφθούμε. Είναι ώρα να προχωρήσουμε στο επόμενο δωμάτιο.
Και σ’ αυτό το δωμάτιο βρίσκονται όλες οι αγάπες και οι εραστές που είχατε σ’ αυτή τη ζωή. Δεν έχει σημασία για πόσο χρόνο. Θα μπορούσε να ήταν για μια μέρα, θα μπορούσε να ήταν για 30, 50 χρόνια. Δεν έχει σημασία, αλλά βρίσκονται όλοι όσοι άγγιξαν πραγματικά την καρδιά σας.
Όλες σας οι αγάπες και οι εραστές.
Υπάρχουν λίγοι ή πολλοί;
Νιώθετε άνετα ή άβολα;
Σας βλέπουν ή είστε αόρατοι;
Είναι ένα μέρος ξεκάθαρο ή συγκεχυμένο;
Πάρτε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή σ’ αυτό το δωμάτιο με τις αγάπες και τους εραστές. Είναι ώρα να προχωρήσουμε. Να πάμε στο επόμενο δωμάτιο.
Αυτό το δωμάτιο είναι γεμάτο με αυτούς που θα αποκαλούσατε συναδέλφους στη δουλειά σας, από τότε που αρχίσατε να δουλεύετε. Είναι τα αφεντικά σας, οι ομότιμοι σας, οι υφιστάμενοι σας, όλοι όλα τα χρόνια. Υπάρχει, ξέρετε, ένα ιδιαίτερο – παράξενο, αλλά ιδιαίτερο – δέσιμο όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν στο ίδιο μέρος για δουλειά. Έχουν τους ίδιους βασικούς, θα λέγαμε, στόχους, πρότυπα. Σαν να ρίχνονται σ’ αυτό το περιβάλλον με ξένους που έχουν όλοι μια αποστολή στη δουλειά και στην εργασία που κάνουν.
Σ’ αυτό το δωμάτιο των συναδέλφων, των βοηθών, σας βλέπουν ή είστε αόρατοι;
Είναι άνετο αυτό το μέρος; Νιώθετε καλά που επιστρέψατε εκεί; Ή νιώθετε ότι είναι ένα μέρος που σας κλέβει ζωτική ενέργεια;
Ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή σας, ξέρετε, το έχετε περάσει στη δουλειά, σε γραφεία ή εργοστάσια ή μαγαζιά. Ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή σας, όμως είναι αστείο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό. Υποθέτω ότι είναι κάτι που νομίζουν ότι πρέπει να κάνουν και πολλές φορές οι άνθρωποι στην πραγματικότητα αποστασιοποιούνται, όμως πολλά πράγματα συμβαίνουν στη δουλειά. Πράγματα όπως οι χαρακτήρες που συναντάτε, ή το πώς αυτοί νομίζουν ότι είστε ως χαρακτήρες.
Οπότε πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή σ’ αυτό το δωμάτιο των συναδέλφων. Έχετε κάποιες υπέροχες ιστορίες εδώ. Άνθρωποι που συναντάτε, που περνάνε, είναι κοινό σημείο μια δουλειά, αλλά και άνθρωποι που θέλετε να ξεχάσετε και άνθρωποι που πραγματικά έκαναν τη διαφορά στη ζωή σας.
Όμως, είναι ώρα να προχωρήσουμε, οπότε μαζευτείτε. Έχουμε κι άλλα δωμάτια να επισκεφθούμε.
Συγκεντρώστε τον εαυτό σας καθώς πηγαίνουμε στο επόμενο δωμάτιο. Αυτό το δωμάτιο είναι το πιο σημαντικό, επειδή σ’ αυτό το δωμάτιο βρίσκονται αυτοί που ήταν οι οδηγοί σας, αυτοί που ονομάσατε πνευματικούς καθοδηγητές, οι αγγελικοί σας φίλοι που δούλεψαν μαζί σας σ’ αυτή τη ζωή και σε μερικές άλλες ζωές. Και βρίσκονται εδώ.
Όχι με φυσικό σώμα, ίσως δεν τους θυμάστε καν, ή δεν τους αναγνωρίζετε, αλλά βρίσκονται εδώ.
Οπότε σας ζητώ να πάρετε ένα λεπτό και να νιώσετε πραγματικά, και θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο. Ξέρω ότι μπορείτε να αισθανθείτε, να νιώσετε, όμως εσείς προσπαθείτε να ενώσετε τις τελείες. Πολλές φορές ήρθαν σε σας, ιδιαίτερα όταν ήσαστε νέοι, μέσα από ένα παιχνίδι, μερικές φορές μέσα από ένα ζώο – δεν ήταν το ζώο, αλλά ήρθαν μέσα από το ζώο – και συχνά οι γονείς σας τους αποκαλούσαν φανταστικούς φίλους. Βρίσκονται εδώ, σ’ αυτό το δωμάτιο.
Έχουν επίγνωση της παρουσίας σας;
Πώς το αισθάνεστε αυτό το δωμάτιο; Είναι άνετο; Θα μένατε εδώ για μεγάλο διάστημα;
Μην παλεύετε πάρα πολύ να τους δώσετε φυσική μορφή ή να τους κάνετε ανθρώπινους. Απλά αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει την ενέργεια τους. Πώς τους νιώθετε, και πόσο διαφορετικά νιώθετε σε σχέση με, ας πούμε, το δωμάτιο των συναδέλφων ή το δωμάτιο της βιολογικής οικογένειας;
Ίσως νιώθετε μια εγγύτητα, περισσότερο από ότι με τους φίλους, περισσότερο από τους εραστές, περισσότερο ακόμα και από την βιολογική σας οικογένεια. Είναι τόσο κοντά σας, όσο κανένας άλλος.
Όμως ίσως επίσης νιώθετε ένα μικρό αίσθημα εγκατάλειψης. Γιατί έφυγαν;
Γιατί έφυγαν μέσα στη νύχτα χωρίς καν μια εξήγηση;
Αλλά ας μην μείνουμε περισσότερο εδώ. Είναι ώρα να προχωρήσουμε, φίλοι μου.
Μπαίνουμε στο επόμενο δωμάτιο, ένα πολύ ενδιαφέρον δωμάτιο, επειδή εδώ βρίσκονται όλες οι παλιές ανθρώπινες ζωές σας, κάθε πτυχή που ήταν μια προηγούμενη ζωή, κάθε έκφραση ζωής από τότε που βρίσκεστε εδώ, στη Γη, βρίσκονται όλες εδώ.
Έχουν πρόσωπα ή είναι συγκεχυμένα;
Ποια είναι τα πραγματικά συναισθήματα μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο; Ένα συναίσθημα αδιαφορίας; Ένα συναίσθημα που λιγάκι μοιάζει με το συναίσθημα που ίσως είχατε στο δωμάτιο της βιολογικής οικογένειας;
Αυτό το δωμάτιο των προηγούμενων ζωών είναι άνετο;
Βλέπετε πρόσωπα;
Αυτά σας βλέπουν;
Είναι ένα μέρος που θέλετε να μείνετε;
Θέλετε να παραμείνετε εδώ με τις προηγούμενες ζωές;
Υπάρχει διαύγεια ή είναι κάπως θολά και συγκεχυμένα;
Και θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο. Μπορεί να είναι όλα, και.
Όμως είναι ώρα να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να προχωρήσουμε. Ας προχωρήσουμε.
Βασικά, ας βγούμε έξω. Βγαίνουμε έξω από το αρχοντικό, βγαίνουμε έξω στο όμορφο έδαφος, στην φύση.
Α, η φύση! Ας σταματήσουμε εδώ. Νιώστε τη φύση.
Ανακάλυψα με τη δουλειά μου με τους Shaumbra ότι η φύση είναι ουσιαστικά το πιο πολύτιμο πράγμα για τους Shaumbra, για τους ανθρώπους. Πιο πολύτιμο από το Θεό, πιο πολύτιμο από την οικογένεια, το πράγμα που τους λείπει περισσότερο.
Νιώστε την εξοχή. Πώς την αισθάνεστε;
Πόσο διαφορετικά είναι από τα δωμάτια που μόλις επισκεφθήκαμε;
Νιώστε την ενεργειακή διαφορά εδώ έξω στη φύση – τον ουρανό, τα δέντρα, το έδαφος, τα όμορφα ζώα. Πόσο διαφορετικά είναι από τα δωμάτια του σπιτιού;
Είναι ένα μέρος που θα μπορούσατε να μείνετε; Δεν έχει σημασία. Πρέπει να προχωρήσουμε, φίλοι μου. Υπάρχουν περισσότερα μέρη για να επισκεφθούμε.
Θέλω να σας πάρω τώρα σε ένα πολύ διαφορετικό μέρος. Είναι ένα μέρος πέρα από το σώμα και το νου. Αυτό είναι όλο, ένα μέρος όπου δεν έχετε σώμα, όπου δεν έχετε νου. Δεν είναι πραγματικά δύσκολο να το φανταστείτε, ίσως είναι για τον άνθρωπο, όμως εσείς είστε πολύ περισσότερα.
Εδώ, πώς νιώθετε;
Είναι ξεκάθαρο ή συγκεχυμένο;
Όχι σώμα, όχι νους. Είναι άνετα; Είναι ένα μέρος που θα θέλατε να μείνετε ή θέλετε να επιστρέψετε στο σώμα και το νου;
Δεν έχει σημασία. Είναι ώρα να προχωρήσουμε στο επόμενο. Είναι ώρα να προχωρήσουμε στο Θεό. Πώς το νιώθετε;
Πώς νιώθετε στην παρουσία του Θεού;
Υπάρχει διαύγεια; Υπάρχει κάποια διαφορά από το δωμάτιο με τη βιολογική σας οικογένεια ή με το δωμάτιο των εραστών σας ή των φίλων σας; Πόσο διαφορετικά είναι, αν είναι;
Υπάρχει εδώ αποδοχή και αγάπη; Η νιώθετε κάποιον περιορισμό;
Αισθανθείτε αυτό το πράγμα που έχετε ονομάσει Θεό.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς θα προχωρήσουμε πέρα από το Θεό. Ναι, πέρα από το Θεό. Κάποιος ίσως ρωτήσει «Υπάρχει τίποτε πέρα από το Θεό;» και λέω «Θα το ανακαλύψουμε.»
Οπότε πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ας προχωρήσουμε.
Τώρα θα μπούμε μέσα στο τίποτα.
(η μουσική σταματά)
Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Δεν υπάρχει σώμα. Δεν υπάρχει νους. Δεν υπάρχει οικογένεια. Δεν υπάρχουν πνευματικοί οδηγοί. Ούτε εραστές, ούτε προηγούμενες ζωές. Ούτε φύση. Τίποτα.
Τίποτα.
Πώς το νιώθετε;
Χωρίς τίποτα άλλο γύρω, μόνο εσείς. Χωρίς αποσπάσεις, τίποτα για σύγκριση. Χωρίς ιστορία ή μέλλον.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από σας.
Εδώ δεν υπάρχουν αποτυχίες και επιτυχίες.
Εδώ δεν υπάρχουν μάχες με τον εαυτό ή μάχες με τους άλλους. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από σας. Χωρίς σώμα να αντιπαλέψετε. Χωρίς δύναμη. Χωρίς συναισθήματα.
Μόνο εσείς.
Δεν υπάρχει θάνατος εδώ.
Δεν υπάρχει πόνος εδώ.
Δεν υπάρχουν στόχοι, ούτε σχέδια, ούτε μάχες. Τίποτα.
Τίποτα. Δεν είναι καν σκοτεινά. Δεν είναι καν ακίνητα. Είναι το τίποτα.
Είναι το Εγώ Είμαι. Υπάρχω.
Όχι το «Υπάρχω αν έχω οικογένεια» ούτε το «Υπάρχω αν υπάρχουν άγγελοι» ούτε το «Υπάρχω αν υπάρχουν προηγούμενες ζωές» ούτε το «Υπάρχω αν υπάρχει μέλλον». Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο το «Υπάρχω.»
Δεν υπάρχει παρελθόν να ξεπεράσουμε. Δεν υπάρχει μέλλον να φανταστούμε και να ανησυχήσουμε.
Υπάρχει μόνο το Υπάρχω. Εγώ Είμαι.
Δεν υπάρχει δύναμη εδώ. Δεν υπάρχει η πείνα του σώματος ή του νου ή της ψυχής εδώ. Μόνο το Υπάρχω.
Μην φύγετε ποτέ από εδώ.
Μην σταματήσετε ποτέ να βρίσκεστε εδώ. Ποτέ.
Είστε εσείς. Δεν υπάρχει Θεός. Δεν υπάρχει ενέργεια. Δεν υπάρχει τίποτα εκτός από σας. Εγώ Είμαι.
Μην σταματήσετε ποτέ να βρίσκεστε εδώ.
Μπορείτε να συνεχίσετε να είστε σε όλα τα υπόλοιπα δωμάτια. Μπορείτε να είστε με την οικογένεια. Μπορείτε να είστε με τους φίλους και τους εραστές και τους αγγέλους και τη φύση και όλα τα υπόλοιπα. Μπορείτε να είστε σε όλα αυτά, αλλά ποτέ μην σταματήσετε να είστε εδώ.
Μην σταματήσετε ποτέ να είστε με τον Εαυτό σας, το Εγώ Είμαι.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά μια πράξη της συνείδησης. Αυτή είναι η συνείδηση.
Όλα τα υπόλοιπα είναι μια έκφραση και μια εμπειρία, αυτή όμως είναι η συνείδηση.
Δεν χρειάζεται τίποτα. Ούτε φαγητό, ούτε χρήματα, ούτε δύναμη, ούτε ανθρώπους, ούτε στόχους, ούτε αγγέλους, τίποτα. Δεν υπάρχει παρελθόν ή παρόν. Είναι μόνο το Υπάρχω.
Να είστε πάντα εδώ και οπουδήποτε αλλού επιλέξετε, αλλά να είστε πάντα εδώ.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και με αυτή την αναπνοή, από αυτό το μέρος της Ύπαρξης επεκτείνετε τώρα τη συνειδητότητα, την επίγνωση, τη ζωή μέσα στο αρχοντικό. Φτιάξτε τα δωμάτια με τον τρόπο που εσείς επιλέγετε. Επιλέξτε ποιος θέλετε να είναι μέσα στα δωμάτια. Βρεθείτε στη φύση που περιβάλλει το αρχοντικό. Όμως πάντα, πάντα να είστε σ’ αυτό το δωμάτιο του τίποτα εκτός από σας.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή, αγαπητοί μου φίλοι, καθώς προχωράμε στη ζωή χωρίς δύναμη, μέσα σε καινούριες διαστάσεις, μέσα σε καινούριες εμπειρίες, όμως γυρίστε μέσα σε σας. Μέσα στο Υπάρχω.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Η αγαπητή μου Linda θα κάνει κάποιες πολύ αργές αναπνοές μαζί σας, καθώς πήρα αυτή την πολύτιμη στιγμή για να γυρίσω μέσα στο Υπάρχω μου, να γυρίσω στο Εγώ Είμαι.
Μια μικρή υπενθύμιση ότι θα λάβετε όλοι σας το δωρεάν iYammer, σύντομα. Κάντε του καλή χρήση, αλλά ποτέ για δύναμη.
Και με αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, όπως ήδη γνωρίζετε, όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία και στο τίποτα. Σας ευχαριστώ. Ευχαρίστηση μου. Ευχαριστώ.
Μετάφραση : Ιωάννα Αποστολάτου
Επιμέλεια κειμένου : Μαρία Γρηγοράκη
[1] Επρόκειτο για μια τηλεφωνική γραμμή την οποία μοιράζονταν δύο ή περισσότεροι συνδρομητές, για οικονομία.