Shoud 10, Aνάδυση

1 -6- 2019
( Δεν είστε τρελοί, Ο Οίκος των Σώμπρα, ποιές οι αδυναμίες του μυαλού, Ποιά η ομορφιά των headbands? Η σοφία σας, Εγκέφαλος VS Νους, Ακολουθείστε την επίγνωση)

Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους του Σαιν- Ζερμαίν.Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί, καθώς ξεκινάμε αυτή τη μέρα. Μμ.

Λοιπόν, ξέρω ότι πολλοί από σας που παρακολουθείτε, πολλοί από σας εδώ στο Κέντρο Επικοινωνίας πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να νιώσετε τίποτα. Όμως εγώ νομίζω ότι μόλις νιώσατε κάτι. Νομίζω ότι μόλις νιώσατε κάτι. Αυτή τη στιγμή πραγματικά δεν έχει σημασία τι είναι και σας θερμοπαρακαλώ να μην προσπαθήσετε να το πείτε με λόγια, να μην προσπαθήσετε να το καταλάβετε. Απλά δώστε λίγο χρόνο για να νιώσετε πραγματικά ότι μόλις νιώσατε κάτι.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή γι αυτό.

Ναι, κάτι συμβαίνει και ίσως έχετε κάποια ανθρώπινη ανησυχία σχετικά. Ίσως δεν γνωρίζετε τι είναι ακριβώς. Ο άνθρωπος μπορεί να λέει “Αντάμους σε παρακαλώ πες μου τι συμβαίνει ακριβώς.” Αα, απλά νιώστε το. Ξέρετε τι συμβαίνει. Οάνθρωπος ίσως δεν μπορεί να το εκφράσει με λόγια αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρετε τι συμβαίνει. Μμ.

 Με την ευκαιρία, ήμουν στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων νωρίτερα. Έδινα μια διάλεξη. Τώρα, αυτό που ο Κώλντρε με το ανθρώπινο μυαλό του δεν καταλαβαίνει είναι, ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα συγχρόνως. Μπορώ να δίνω διάλεξη (κι άλλα γέλια), μπορώ να κοιμάμαι, μπορώ να γευματίζω στο Παρίσι και μπορώ να είμαι εδώ και να ακούω τις συζητήσεις σας (κι άλλα γέλια˙ ο Αντάμους αναφέρεται στα σχόλια του Τζεφ και της Λίντα στο προηγούμενο μέρος). Κι αυτή είναι μια καλή παρατήρηση για όλους σας – σταματήστε να είστε τόσο γραμμικοί! Είσαστε το Και. Μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα συγχρόνως.

Έδινα μια διάλεξη σήμερα το πρωί. Ζητήθηκε από μερικούς από τους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους, που εργάζονται με ομάδες ανθρώπων. Αυτό έγινε ξαφνικά κι εγώ είπα “Θα είμαι απασχολημένος την 1η Ιουνίου, 2019. Αυτή είναι η μέρα του Shoud μου. Αυτή είναι η μεγάλη μου μέρα μέσα στο μήνα που έχω την ευκαιρία να λάμψω και να είμαι αγενής (κι άλλα γέλια).” Είπα “Αυτό είναι ο σκοπός της ζωής μου. Αυτό είμαι εγώ.” Αυτοί είπαν “Όχι, όχι, όχι, Αντάμους, πρέπει να μάθουμε. Προτού πας εκεί κάτω, πρέπει να μάθουμε πώς το κάνεις αυτό; Παραδεχόμαστε ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω. Παραδεχόμαστε ότι ακόμα αγωνιζόμαστε με -πώς το κάνεις αυτό; Εμείς ακόμα αγωνιζόμαστε με τις ομάδες μας κι εσύ εδώ περνάς πανεύκολα στους άλλους κόσμους με τους Σώμπρα σε όλο τον κόσμο. Τι κάνεις;”
Ήμουν λίγο απρόθυμος να τους πω. Όχι ότι είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά … (γέλια)

Αλλά ξέρετε, ήμασταν όλοι άνθρωποι κάποτε, οπότε υπάρχει αυτό το διασκεδαστικόγνώρισμα -να είσαι πρώτος, να είσαι από πάνω. Αλλά το τράβηξα λίγο και είπα “Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να το χώσω στο πιεσμένο πρόγραμμα μου. Ξέρετε, πρέπει να πάω εκεί κάτω να μιλήσω στον Κώλντρε και να τον πείσω να σταματήσει να είναι τόσο αγχωμένος και πρέπει να πάω στη Λίντα και να την πείσω να σταματήσει να ανησυχεί , για το τί πρόκειται να πω. Ξέρετε, χρειάζεται λίγος χρόνος. Δεν πετάγομαι απλά.” Είπα, “Πηγαίνω εκεί ώρες, μερικές φορές μέρες πριν». Αλλά επέμεναν.

Οπότε είπα “Είναι πολύ απλό. Είναι πολύ, πολύ απλό. Ιδού περί τίνος πρόκειται. Έχετε πνευματικούς δασκάλους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γεμάτοι  makyo. Έχετε πνευματικές υπάρξεις, ανθρώπους, που είναι κάπως χαμένοι και προσπαθούν να προχωρήσουν παρά τις δυσκολίες. Προσπαθούν να γίνουν πιο πνευματικοί.  Προσπαθούν να φωτιστούν ή να αναληφθούν ή στην πραγματικότητα η πλειοψηφία από αυτούς απλά θέλουν να είναι λίγο πιο πλούσιοι και λίγο πιο υγιείς. Αλλά” είπα “το πρόβλημα είναι ότι το κάνετε αυτό με τους μαθητές σας  -κι αυτοί το κάνουν- από μέσα από το μυαλό. Προσπαθείτε να πάτε πέρα από το πράγμα για το οποίο μάθαμε τόσα πολλά, από την εποχή της Ατλαντίδας μέχρι τώρα, και προσπαθείτε να το κάνετε μέσα από το μυαλό και δεν λειτουργεί. Δεν λειτουργεί. Το μυαλό δημιουργεί έναν λαβύρινθο, έναν γρίφο. Το μυαλό δημιουργεί ένα τεράστιο παιχνίδι παριστάνοντας ότι κάπου καταλήγει, ενώ ποτέ δεν το κάνει πραγματικά. Άρα πρέπει να πάτε πέρα από το μυαλό. Πρέπει να βγείτε από αυτό.”

Ακολούθησε μια σιωπή που φανέρωνε ταραχή, όπως υπάρχει εδώ τώρα (ο Αντάμους γελάει) “Ε;” Κι αυτοί είπαν “Πώς πας πέρα από το μυαλό. Πώς το κάνεις αυτό από κάπου πέρα από το μυαλό, γιατί οτιδήποτε για τον άνθρωπο είναι μέσα στο μυαλό; Πώς το κάνεις αυτό;”

Και είπα “Λοιπόν, δεν ήταν εύκολο. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη μου πρόκληση όταν ήρθα να δουλέψω με τους Σώμπρα. Πώς πηγαίνουμε πιο πέρα; Πώς πηγαίνουμε από εδώ έξω, να αλλάξουμε αυτό που είναι εδώ μέσα, αν όλα είναι κλειδωμένα εδώ μέσα;” Εγώ είπα “Πολλή απόσπαση. Απαιτείται πολλή απόσπαση. Απαιτείται τεράστια δέσμευση από κάθε Σώμπρα, που βρίσκεται σ αυτή τη μεταμόρφωση. Απαιτείται πολύ γέλιο και χρειάζεται να έχουμε κάποιους μηχανισμούς που θα διερευνήσουμε σήμερα εδώ, οι οποίοι θα μας οδηγήσουν εκεί έξω, για να αντιμετωπίσουμε αυτό που είναι εδώ μέσα.”

Και είπα “Αλλά για μένα είναι ακόμα πιο δύσκολο, από ότι είναι για τον καθένα από σας τους αγίους εδώ πάνω. Για μένα είναι δυσκολότερο, γιατί έχω να αντιμετωπίσω την ομάδα που μας έβαλε εδώ. Αυτή την ομάδα που μας οδήγησε μέσα στο μυαλό. Αυτούς αντιμετωπίζω, άρα μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι. Υπάρχει πολλή ενοχή, που ο δράκος βοηθάει να εμφανιστεί τώρα. Υπάρχει πολλή άρνηση -‘Ω, δεν ήμουν εγώ. Όχι, δεν το έκανα όλο αυτό’ ” Ναι, το έκανες . “Πάρα πολλή άρνηση. Υπάρχει πολλή διανοητική δραστηριότητα”, γιατί αφού ήσασταν κάποιοι από εκείνους, που βοήθησαν να τοποθετηθούν οι παλιές ταινίες  (περικεφαλίδες), θα υπάρξουν πάρα πολλά ζητήματα σχετικά με αυτό. Έτσι είπα “Είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά πρόκειται να πάρουμε αυτή την ενέργεια, πρόκειται να πάρουμε αυτή τη νοοτροπία, και θα χρησιμοποιήσουμε αυτό ακριβώς το πρωταρχικό πράγμα, για να πάμε πέρα.”

Πάλι έπεσε σιγή στο πλήθος και είπαν “Όμως αυτό δεν είναι ικανό να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα;” Κι εγώ είπα “Απολύτως”, είπα “Οι Σώμπρα μου …”  Οι Σώμπρα μου (το κοινό λέει ‘Ααωω’) είναι … Θα πρέπει να βρούμε μια από αυτές τις μουσικές επενδύσεις “ Ααωω! Ααωω!”

“Αυτό περνάνε οι Σώμπρα μου τώρα.” Είπα, “Τους φόρτωσα μ’ αυτό, τον περασμένο μ… -τους φόρτωσα πολλά τον περασμένο μήνα- τους το φόρτωσα τον περασμένο μήνα. Έχουν αυτό το πράγμα που πρόκειται να συμβεί μέσα σε 45 έως 60 μέρες. Ω, και πανικοβλήθηκαν. Και πανικοβλήθηκαν. Τόσοι πολλοί απ αυτούς έλεγαν “Πρόκειται να πεθάνω; Τι πρόκειται να μου συμβεί; Ίσως δεν θα έπρεπε να το κάνω αυτό;” Κι εγώ είπα “Μα αυτό ακριβώς είναι που κάνουμε τώρα κι αυτό είναι που πρόκειται να νιώθουν και να βιώνουν, καθένας με το δικό του τρόπο. Δεν θα αφορά πολύ το σώμα αυτό το μήνα. Θα υπάρξει κάποιο κατάλοιπο, αλλά θα αφορά ό,τι συμβαίνει εδώ πάνω.

“Θα ξεχάσουν τα πάντα. Δεν θα μπορούν να συσχετίζουν τα πράγματα όπως μπορούσαν στο παρελθόν. Η λογική τους δεν θα λειτουργεί τόσο καλά πια”, είπα “Και κάνουμε αυτό ακριβώς.” Αλλά είπα “Ξέρετε, θα τα συνοψίσω όλα”, και Λίντα, αν θα μπορούσες να το γράψεις, γιατί ήταν τόσο ταιριαστό με τον μάστερ. “Πρόκειται να τα συνοψίσω όλα για όλους εσάς” -τους Αναληφθέντες Δασκάλους μου, που άκουγαν τη διάλεξη μου – “Σκοπεύω να τα συνοψίσω και είναι πολύ απλό”, αλλά είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που θα σας κάνουν να αναρωτιέστε σχετικά για πολύ καιρό, “Τι εννοούσε πραγματικά;” Πρόκειται να τα συνοψίσω και είναι τόσο απλό: Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε.

Δεν είστε τρελοί

Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε. Αυτό είναι! Κι αυτό είναι που περνάτε όλοι εδώ τώρα. Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε. Αυτό σημαίνει ότι για όσο χρόνο θεωρείτε ότι τρελαίνεστε, οκέι, θα τρελαίνεστε. Όσο θεωρείτε τον εαυτό σας τρελό σε σύγκριση με άλλους ανθρώπους, τρελό σε σύγκριση με το παρελθόν σας, τρελό γιατί έχετε σκέψεις που είναι διαφορετικές, που είναι δύσκολο να εξηγηθούν, που αψηφούν την επιστήμη και την απλή λογική, λοιπόν, τότε είστε τρελοί. Όσο θεωρείτε ότι τα όνειρά σας δεν είναι αληθινά, έχουν απλά επινοηθεί˙ όσο θεωρείτε ότι κάποιες από τις αληθινές επιθυμίες σας στη ζωή είναι μόνο τρελά όνειρα, λοιπόν τότε είστε τρελοί. Μέχρι να πάψετε να είστε.

Θα “πάψετε” να είστε όταν δεχτείτε ότι δεν είστε τρελοί. [Όταν δεχτείτε]Αυτά που βιώνετε και νιώθετε, τις “γνώσεις” που έχετε και που δεν μπορείτε να εξηγήσετε, αυτά τα απίστευτα συναισθήματα μέσα σας. Όλοι τα έχετε, αυτές τις επαναστατικέςστιγμές κι απλά το καταλαβαίνετε για ένα χρονικό διάστημα και μετά, φυσικά, μετά διακόπτετε και σκέφτεστε “Ω, αυτά ήταν απλά ανοησίες, εγώ απλά το επινόησα.” Δεν είναι. Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε. Είστε τρελοί μέχρι να συνειδητοποιήσετε “Αυτό δεν είναι τρελό. Αυτό δεν είναι τρελό. Αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι αληθινό. Είναι διευρυμένο.” Όταν προσπαθείτε να ξαναβάλετε τον εαυτό σας σ’ αυτόν τον περιορισμένο κόσμο, τον μπλε κόσμο, αυτό είναι τρελό. Αυτό είναι τρελό.

Αλλά βρίσκεστε πίσω εκεί ανάμεσα σε πολλούς άλλους μπλε ανθρώπους, με ολόκληρη τη μπλε πραγματικότητα και μετά το μυαλό σας ηρεμεί και λέει “Ω, βλέπεις, επέστρεψα εδώ τώρα. Δεν πρέπει να είμαι τρελός.” Όμως ξέρετε πώς είναι, έρχεται συνεχώς στο μυαλό σας αυτό το πραγματάκι που λέει “Μα είσαι τρελός. Λοιπόν, είσαι παλαβός. Γιατί δεν μπορώ απλά να ζήσω μια κανονική, συνηθισμένη … Γιατί πρέπει να ακούω φωνές; Γιατί πρέπει να έχω αυτά τα ακατανίκητα συναισθήματα; Γιατί έχω τόση λαχτάρα να είμαι κάτι άλλο; Ω, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με μένα. Μου λένε ότι απλά πρέπει να δεχτώ το ποιος είμαι, τί είμαι.” Όχι. Όχι. Δεν πρόκειται γι αυτό. Το θέμα δεν είναι να ξαναβάλετε τον εαυτό σας στην τρελο-χώρα.

Το θέμα τώρα είναι να ελευθερωθείτε, να αναδυθείτε. Να αναδυθείτε από αυτά. Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε, σημαίνει ότι όταν πάρετε μια βαθιά αναπνοή και συνειδητοποιήσετε “Ει, αυτό δεν είναι τρελό. Αυτό είναι πιο αληθινό, πιο φυσιολογικό˙ αυτή είναι περισσότερη ελευθερία απ’ οτιδήποτε άλλο”, τότε δεν είστε τρελοί πια. Τότε σταματάτε να βάζετε αυτή την ταμπέλα στον εαυτό σας. Σταματάτε να περπατάτε και να μιλάτε σαν να είστε τρελοί. Σταματάτε να έχετε όνειρα τρελών ανθρώπων στη ζωή σας. Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε λίγο περισσότερο για τα όνειρα. Σταματάτε να είστε ο τρελός ονειροπόλος και τώρα είστε πραγματικοί. Τώρα είστε πραγματικοί.

Στη διαδρομή της ιστορίας πολλοί μεγάλοι θεωρήθηκαν τρελοί. Τον Λεονάρντο ντα Βίντσι τον θεωρούσαν τελείως παλαβό στην εποχή του. Δεν μπορούσε να τηρήσει ραντεβού. Δεν μπορούσε να τελειώσει ένα πίνακα. Δεν μπορούσε να έχει κανενός είδους πραγματική σχέση με άλλους ανθρώπους. Ήταν εκκεντρικός, συνεχώς μουντζούρωνε και σχεδίαζε. Ήταν τρελός μέχρι να πάψει να είναι, μέχρι που ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι επικοινωνούσε σε βάθος, ανοιγόταν σε πράγματα που υπάρχουν τριγύρω, που είναι εδώ αλλά απλά δεν μπορεί να τα δει το ανθρώπινο μάτι ή να γίνουν αντιληπτά με τις ανθρώπινες αισθήσεις, όμως είναι εδώ και το ξέρετε.

Είναι θλιβερό να βλέπω το μυαλό σας να ακυρώνει πράγματα, που υπάρχουν πραγματικά εδώ. Τα ακυρώνετε επειδή λέτε “Δεν θέλω να είμαι αυτός ο τρελός ή αυτή η τρελή. Σκοπεύω απλά να προσαρμοστώ.” Δεν μπορείτε να προσαρμόζεστε πια. Αυτό είναι. Έχετε προχωρήσει πάρα πολύ. Δεν μπορείτε να προσαρμόζεστε. Δεν είστε τρελοί. Είστε πιο αληθινοί. Είστε πιο αισθησιακοί. Είστε πιο πολυδιάστατοι. Είστε πιο αυθεντικοί από οποιονδήποτε σας έχει πει τρελούς μέχρι τώρα. Και θα επιστρέψουν κάποια μέρα, θα συνειδητοποιήσουν και θα παραδεχτούν ότι “Όχι, δεν ήσουν τρελός”, και θα ζητήσουν συγγνώμη, που σας είπαν έτσι και πρόκειται να έρθουν μερικές σημαντικές πτυχές – δικές σας πτυχές – για να ζητήσουν συγγνώμη, που σας έλεγαν τρελούς. Δεν είστε τρελοί. Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε, που σημαίνει ξεπεράστε το.

Και ξαφνικά δεν είστε τρελοί. Ξαφνικά, είστε πανέξυπνοι. Όχι, αλήθεια. Είστε πανέξυπνοι! Είστε ευφυΐες! Αυτό θα πουν ή τουλάχιστον αυτό θα πείτε “Είμαι απίστευτη ευφυΐα.” (γέλια) Είστε απίστευτα δημιουργικοί. Είστε τόσο πολυδιάστατες υπάρξεις. Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε, οπότε ας ξεπεράσουμε απλά αυτό το τρελό κομμάτι τώρα αμέσως.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Δεν είστε τρελοί. Ξέρω την τρέλα κι εσείς δεν είστε τρελοί. Τρελοί, στην πραγματικότητα, αν επρόκειτο να δώσουμε ορισμό, δεν είναι εκείνοι που πετούν και υψώνονται σε ύψη για τα οποία δεν γνωρίζουν τίποτα, κι όμως νιώθουν ότι κάτι υπάρχει εκεί. Τρελοί δεν είναι εκείνοι που υψώνονται. Τρελοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν να βυθίζονται όλο και πιο πολύ σε μια περιορισμένη πραγματικότητα ψάχνοντας για απαντήσεις. Αυτό είναι η τρέλα. Τρέλα είναι να επαναλαμβάνεις τα ίδια μοτίβα από τη μια ζωή στην άλλη, ελπίζοντας σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι η τρέλα.

Τρέλα είναι όταν κάποιος αρχίζει να παίρνει αυτά τα φάρμακα, αυτά τα φάρμακα του μυαλού και αυτό τους κάνει να βυθιστούν τόσο βαθιά στο μπλε, στο τίποτα. Αυτό είναι τρελό. Αυτό είναι πραγματικά τρελό. Είναι τρελό να προσπαθείς να προσαρμόσεις τον εαυτό σου έτσι ώστε να μην είσαι πια ο εαυτός σου. Είσαι η συμμόρφωση όλων των άλλων. Αυτό είναι τρελό.

Δεν είστε τρελοί. Όχι, είστε πρωτοπόροι. Είστε παράτολμοι αναζητητές στους άλλους κόσμους. Είστε εκείνοι που είναι πρόθυμοι να δεχτούν το νέο. Θα επιστρέψω σ αυτό αργότερα στη συζήτηση, αλλά ξέρετε ότι έχω μιλήσει για πολύ καιρό σχετικά με το Εγώ Είμαι είναι η συνειδητότητα, η επίγνωση – “Εγώ Είμαι, Εγώ Υπάρχω.” Ο Μάστερ είναι αυτός που φέρνει όλες τις εμπειρίες στη σοφία, καθαρίζει, είναι αυτός στο πίσω μέρος της παρέλασης των ελεφάντων, που καθαρίζει όλα τα πράγματα, τα κομποστοποιεί και τα επαναφέρει στη βασική τους κατάσταση (ο Αντάμους γελάει). Αυτός είναι ο Μάστερ.

Ο άνθρωπος είναι αυτός που βιώνει το νέο. Τρέλα είναι όταν δεν κάνετε το νέο, όταν εσείς, οι άνθρωποι, εμποδίζεστε. Δεν είστε στο νέο. Επαναλαμβάνετε παλιά μοτίβα. Αυτό θα σας τρελάνει.

Οι άνθρωποι έχουν σχέση με το νέο, κι όμως, για πολλούς λόγους, δεν το έχουν κάνει για πολύ καιρό. Συνεχίζουν τα ίδια παλιά μοτίβα. Πηγαίνετε στο νέο και παρόλο που ένα κομμάτι σας μπορεί να σκέφτεται “Λοιπόν, αυτό είναι τρελό. Γιατί να θελήσω να πάω στο νέο αφού δεν ξέρω τι είναι ή πού είναι ή τι θα μου προκαλέσει; Γιατί να θελήσω το νέο στη ζωή μου; Διάολε, δεν έχω κάνει και πολύ καλή δουλειά με τα παλιά, γιατί να θέλω το νέο στη ζωή μου;”
Είναι τρελό να μη πηγαίνεις στο νέο, γιατί αυτή είναι η δουλειά του ανθρώπου -νέο, εμπειρία – κι όταν δεν έχετε εμπειρία, όταν δεν πηγαίνετε στο νέο, τότε είστε τρελοί. Τότε ακυρώνετε το λόγο, για τον οποίο η ανθρώπινη πλευρά βρίσκεται εδώ εξαρχής. Τότε πνίγετε τον εαυτό σας. Πνίγετε την ψυχή σας, σχεδόν κυριολεκτικά, αφού δεν λαμβάνει την ημερήσια δόση νέου και εμπειρίας. Και τότε αφού δεν είστε στο νέο, όταν δεν είστε έξω βιώνοντας όπως είναι σχεδιασμένος να κάνει ο άνθρωπος, λοιπόν, τότε ο Μάστερ δεν έχει κακάκια να καθαρίσει πίσω σας, γιατί είναι απλά, λοιπόν, είναι τα ίδια παλιά σκ… (κι άλλα γέλια).

Πηγαίνουμε στο νέο, με τόσο πολλούς τρόπους, και ναι, ο άνθρωπος ανησυχεί πότε πότε. “Τι πρόκειται να συμβεί; Πού πρόκειται να φτάσει αυτό;” Αλλά σας ερωτώ, σας προκαλώ να το νιώσετε. Ένα κομμάτι του ανθρώπου λέει “Δεν είμαι τόσο σίγουρος γι αυτό”, αλλά ήδη γνωρίζετε. Δηλαδή, ήδη γνωρίζετε. Το ξέρω αυτό. Γνωρίζετε ήδη πού πού πηγαίνουμε μετά. Ίσως να μη μπορεί να προσδιοριστεί με τα λόγια ή ακόμα και με τις σκέψεις σας, αλλά το gnost σας γνωρίζει. Αφήστε το να παρουσιαστεί σήμερα.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με το νέο. Ναι, δεν πρόκειται να επαναλάβουμε τα παλιά μοτίβα. Αυτό είναι σίγουρο.

Πάντως, μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει αυτό που είπα στους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους. Είπα “Όσον αφορά τον άνθρωπο, είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε.” Και τους χρειάστηκε ένα λεπτό -ναι, όσο σοφοί κι όσο έξυπνοι υποτίθεται ότι είναι, ήταν άνθρωποι κάποτε, άρα αργούν λίγο να πάρουν μπρος καμιά φορά – όμως έπεσε σιωπή στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων και το κατάλαβαν – “ Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε”- και έπειτα ο ένας μετά τον άλλο πάνω από 9,000 Αναληφθέντες Δάσκαλοι σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκρότησαν (γέλια και χειροκροτήματα). Τι να πω;Παρατηρώ ότι δεν σηκωθήκατε, αλλά δεν πειράζει, μην … (κι άλλα γέλια). Ήταν αληθινά μια καθοριστική στιγμή, και αφορά εσάς. Αφορά τη δουλειά που κάνουμε και είναι απαιτητική. Κάποιες φορές είναι δύσκολη. Κάποιες φορές είναι σκληρή. Ιδιαίτερα αυτό που κάνουμε τώρα, που κυριολεκτικά πηγαίνουμε πέρα από το μυαλό. Δεν μπορούμε να το κάνουμε από μέσα από το μυαλό, αλλά πραγματικά μοιάζει τρελό όταν βγεις έξω από το μυαλό.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό και πριν προχωρήσουμε παρακάτω, ας βάλουμε λίγη μουσική και θέλω να κάνω μια πολύ σύντομη -εμ, στην πραγματικότητα δεν είναι μεράμπ. Είναι μια εμπειρία. Ωω, μου έφεραν φαγητό σήμερα. Ας βάλουμε λίγη μουσική κι ας χαμηλώσουν τα φώτα. Με συγχωρείτε (ο Αντάμους τρώει μια μπουκιά). Μμ.

Ο Οίκος των Σώμπρα

Ωραία. Προτού προχωρήσουμε παρακάτω σήμερα, θα ήθελα, όλοι μας, να επισκεφθούμε κάποιο μέρος, ένα μέρος που δεν υπάρχει στον υλικό πλανήτη.
(αρχίζει η μουσική)

Δεν χρειάζεται[να υπάρχει]. Ένα μέρος που δεν καταλαμβάνει χώρο ή χρόνο. Είναι εντελώς άχρονο, αλλά βαθιά προσωπικό για όλους σας. Βαθιά προσωπικό.

Θα ήθελα να επισκεφθούμε τον Οίκο των Σώμπρα σήμερα. Είναι ο Οίκος που χτίσατε, αρχίζοντας πάνω από 2,000 χρόνια πριν.

Ξέρετε, απλά από το τίποτα, από το πουθενά, υποθέτω θα λέγαμε, μπορείτε να δημιουργήσετε έναν Οίκο. Ένας Οίκος είναι, λοιπόν, κάποιοι θα τον ονόμαζαν διάσταση. Εγώ τον ονομάζω σημείο συνειδητότητας, σημείο επίγνωσης. Κι ένας Οίκος μπορεί να είναι ένα άτομο, μια ύπαρξη, ένας άγγελος. Μπορεί να είναι μια ολόκληρη ομάδα, όπως ο Οίκος των Σώμπρα.

Έχουμε έναν Οίκο του Keahak όπου συναντιόμαστε δυο φορές το μήνα. Είναι ένα  σημείο συνειδητότητας, σημείο συγκέντρωσης και συλλογής και θα ήθελα να έρθετε σ’ αυτό τον Οίκο σήμερα, των Σώμπρα. Και χωρίς να προσπαθήσετε να προσδιορίσετε τίποτα σε σχέση με ό,τι ο ανθρώπινος νους θα προσδιόριζε ως χρώμα, σχήμα, μέγεθος, σας προσκαλώ απλά να νιώσετε τις ενέργειες εδώ.Είναι ο Οίκος σας.(παύση)

Νιώστε πόσο έχει αλλάξει, από την εποχή του Ιησού μέχρι τώρα, αλλά ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία 20 χρόνια, πόσο αυτός ο Οίκος των Σώμπρα έχει αλλάξει.

(παύση)

Αυτός είναι ένας χώρος που έχετε δημιουργήσει. Περιέχει τεράστια σοφία. Είναι ένα είδος ενεργειακής βιβλιοθήκης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν βιβλία εκεί, αλλά υπάρχουν όλες οι εμπειρίες και οι κατανοήσεις που είχατε ποτέ, που κάνατε ποτέ, μαζί με όλους τους άλλους Σώμπρα, ακόμα και με εκείνους που έχουν φύγει,εκείνους που πέρασαν στην άλλη πλευρά επίσης.

Η καλύτερη αναλογία που μπορώ να δώσω είναι σαν έναν απίστευτο κρύσταλλο, όμως όχι σκληρό, υλικό κρύσταλλο. Απλά έναν απίστευτο κρύσταλλο. Κι έχει εμποτιστεί με την ουσία σας, την γνώση σας, τη σοφία σας, το παν σας.

(παύση)

Αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει αυτόν τον Οίκο των Σώμπρα. Είστε κομμάτι του.
Συνεχίζει να μεγαλώνει κάθε μέρα που είστε στη ζωή σας, που ζείτε.

(παύση)
Συνεχίζει να επεκτείνεται κάθε φορά που έχουμε συνάθροιση.
Ο λόγος που σας ζήτησα να έρθετε εδώ σήμερα στον Οίκο των Σώμπρα είναι, επειδή πρόκειται για ένα μη-διανοητικό μέρος. Δεν υπάρχει λογική εδώ, δεν χρειάζεται να υπάρχει. Δεν υπάρχει ιεραρχία, ούτε τάξη. Δεν χρειάζεται να υπάρχει.

Νιώστε το αυτό για μια στιγμή και νιώστε το ρόλο σας εδώ ακριβώς στον Οίκο των Σώμπρα.
(παύση)

Αυτό εδώ είναι το δώρο, που πρόκειται να αφήσετε πίσω σας. Θα έρθει η ώρα να προχωρήσετε πιο πέρα, όταν δεν θα επιστρέφετε στη Γη πια, ούτε με άυλο τρόπο πια θα συνδέεστε τόσο με τη Γη. Αλλά αυτή η όμορφη κρυσταλλική ενέργεια, αυτή είναι το δώρο που αφήνετε για τη Γη. Είναι η κορύφωση όλων των ζωών σας. Είναι πραγματικά ο ερχομός στην ενσωματωμένη Πραγμάτωση.

Ξέρετε, όσο τρελό κι αν ακούγεται -όμως τίποτα δεν είναι τρελό πια. Τίποτα δεν είναι τρελό. Εννοώ, ε, τρελό. Κοιτάζετε τον κόσμο -η πολιτική, οι επιχειρήσεις – πολλά απ’ αυτά είναι τρελά. Όμως τίποτα δεν είναι πραγματικά τόσο τρελό πια. Πρόκειται να αφήσετε αυτό το δώρο και ξέρετε, στον πυρήνα αυτής της Γης, όσο τρελό κι αν ακούγεται, δεν υπάρχει ένα μάτσο λιωμένη λάβα. Στους επιστήμονες αρέσει να το πιστεύουν, αλλά δεν ξέρω κάποιον επιστήμονα που έχει πάει εκεί κάτω ακόμα. Άρα, όχι, στον πυρήνα αυτού του πλανήτη Γη είναι ένας κρύσταλλος, ένας πελώριος κρύσταλλος. Κάποιοι θα έλεγαν ότι ίσως είναι υλικός. Δεν ξέρω. Μπορεί να μην είναι, αλλά υπάρχει μια κρυσταλλική δομή. Πρέπει να υπάρχει, διαφορετικά ο πλανήτης δεν θα ήταν εδώ. Υπάρχει μια κρυσταλλική δομή στον πυρήνα αυτής της Γης.

Στα επόμενα χρόνια που θα περάσουμε μαζί, πρόκειται να πάρουμε αυτή την κρυσταλλική ενέργεια των Σώμπρα, τον Οίκο των Σώμπρα και να την συνδέσουμε -όχι τώρα, είναι λίγο νωρίς για να το κάνουμε αυτό, αλλά θα πάρουμε αυτόν τον  Οίκο των Σώμπρα – πρόκειται να τον συνδέσουμε ακριβώς στον πυρήνα της Γης, έτσι ώστε όλοι όσοι έρθουν μετά από σας, θα μπορούν να τον χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τους. Αυτό είναι το δώρο που πρόκειται να αφήσετε πίσω, ένα όμορφο δώρο.

(παύση)
Ο Οίκος των Σώμπρα. Κι ένα τόσο μεγάλο μέρος του σ’ αυτό το δώρο θα είναι η απόδραση -η απόδραση από τον περιορισμό, η απόδραση από τη Χώρα του Μπλε – και πρόκειται να είναι κάπως κωδικοποιημένο, για εκείνους που είναι έτοιμοι γι αυτό. Και θα λέει “Δεν είστε τρελοί. Δεν είστε τρελοί. Όχι, στην πραγματικότητα είστε περισσότερο σε επαφή με τον εαυτό σας από οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων. Κι αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας, φυσικά. Πολεμάτε τον εαυτό σας. Προσπαθείτε να πάρετε αυτό που προέρχεται από την καρδιά σας, από τα όνειρα σας, από την επίγνωση σας, προσπαθείτε να τα βάλετε μέσα στη λογική. Δεν λειτουργεί τόσο καλά. Όμως δεν είστε τρελοί.”

Κι όταν κάνουμε τη σύνδεση μας κάποια στιγμή με τον Οίκο των Σώμπρα στον πυρήνα της Γης, πιθανόν θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που θα ξεχωρίζει για εκείνους που θα είναι έτοιμοι να το ακούσουν.

Είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε. Μέχρι να πάψετε να είστε, μέχρι να το συνειδητοποιήσετε. “Ω, όχι. Πραγματικά δεν είμαι. Ήμουν πραγματικά …” -η λέξη δεν είναι απόλυτα σωστή – “… όμως είχα δίκιο όλο το διάστημα. Απλά δεν άφηνα τον εαυτό μου να το συνειδητοποιήσει.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή εδώ στον Οίκο των Σώμπρα.

Α! Ακούω ήδη την ερώτηση “Πότε πρόκειται να κάνουμε αυτή τη σύνδεση;” Έχουμε κάποια άλλα πράγματα να κάνουμε πρώτα …

(η μουσική σταματάει)
… όπως την πρώτη μου ερώτηση της ημέρας. Όμως πρώτα θέλω να μιλήσω λιγάκι για τη συνάθροιση μας τον περασμένο μήνα, μια μικρή περίληψη.

Ξαναλέω, ότι για να απελευθερωθείτε αληθινά  σαν ενσωματωμένοι Μάστερς στον πλανήτη, πρέπει να μπορέσετε να πάτε πέρα από το μυαλό. Το μυαλό θα σας κρατήσει στη Χώρα του Μπλε. Θα σας κρατήσει περιορισμένους. Θα σας κρατήσει στη λογική. Θα σας κρατήσει σε ένα είδος ελέγχου. Θα σας εμποδίσει να δείτε όλες τις ενέργειες που είναι στο δωμάτιο αυτή τη στιγμή, τις οντότητες. Είναι τριγύρω καιδεν είστε τρελοί αν τις βλέπετε ή τις νιώθετε. Δεν χρειάζεται να τις δείτε με τα μάτια σας, αλλά νιώστε τις, είναι τριγύρω, όμως το μυαλό τις κρατάει όλες μακριά. Τα μπλοκάρει όλα, όπως είπαμε τον περασμένο μήνα με τις Ατλάντιες ταινίες.

Τώρα, μερικοί αναρωτήθηκαν “Αυτό είναι κάτι σαν ιστορία; Είναι μεταφορικό ή ήταν αληθινό; Υπήρχαν πραγματικά ταινίες στο κεφάλι στην Ατλαντίδα;” Δεν έχει σημασία. Νιώστε το. Επιτρέψτε ό,τι θέλετε να επιτρέψετε. Θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει αυτές οι ταινίες. Θα μπορούσε να έχει υπάρξει η χρήση έντονων ενεργειών στο μυαλό για χάρη της συμμόρφωσης, για την κοινή εμπειρία, για χάρη της καλύτερης επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, για να δημιουργηθεί ένα είδος ολότητας στην κοινωνία. Και μετά με τις έντονες ενέργειες των κρυστάλλων προσαρμοσμένες με τον σωστό τρόπο, στοχευμένες με τον σωστό τρόπο, δεχτήκατε βομβαρδισμό -ξαναλέω, όχι από μια καταχθόνια σκευωρία, αλλά σας κατέστρεψαν –  για χάρη της συμμόρφωσης, της ολότητας, της τυποποίησης. Ναι.

Ή θα μπορούσε απλά να είναι μεταφορικό, αν το προτιμάτε έτσι, ότι σε μια χρονική περίοδο οι άνθρωποι απλά μπήκαν όλο και περισσότερο στο μυαλό, έγιναν όλο και περισσότερο διανοητικοί. Άρχισαν να λατρεύουν την ευφυΐα. Ξέχασαν πράγματα όπως η επίγνωση. Ξέχασαν το gnost. Κι αυτό ενισχύθηκε με πράγματα όπως η εκκλησία, η μόρφωση και τώρα τα ναρκωτικά, τα φάρμακα, αυτά τα φάρμακα που δεν συμπαθώ καθόλου, τα αντικαταθλιπτικά. Και με την ευκαιρία, αυτά είναι οι νέες ταινίες (περικεφαλίδες) -οι νέες ταινίες – αυτά τα φάρμακα.
Και θα υπάρξουν μερικές ομάδες που ίσως 100, 200 χρόνια από τώρα θα κάθονται εδώ όπως εμείς και θα λένε “Ναι, ήσασταν οι επιστήμονες που εφηύραν αυτά τα φάρμακα. Ήσουν το στέλεχος της φαρμακευτικής εταιρίας που τα προωθούσε. Ήσασταν οι φαρμακοποιοί που τα δίνατε σαν καραμέλες, ο γιατρός που τα συνταγογραφούσε στον οποιοδήποτε, ασχέτως αν κάποιος έμπαινε κι έλεγε “Ω, έκοψα το δάχτυλο μου” κι ο γιατρός έλεγε “Να πάρε μερικά απ’ αυτά. Θα νιώσεις καλύτερα.” Ίσως θα υπάρξει μια ομάδα που θα κάθεται εδώ 150 χρόνια από τώρα και θα λέει “Οκέι, εσείς είστε που πουλούσατε αυτά τα ναρκωτικά, τώρα πρέπει να βγούμε απ’ αυτό.” Αλλά ας επιστρέψω στο θέμα. Ταινίες; Ναι. Όμως αν δεν το νιώθετε σωστό, κοιτάξτε μόνο την εξέλιξη του μυαλού στη διάρκεια μιας μεγάλης χρονικής περιόδου.

Έτσι τον περασμένο μήνα μιλήσαμε γι αυτές τις ταινίες, για το θόρυβο σαν κοπάνημα. Πόσοι τον άκουγαν ακόμα και μετά το Shoud; Το –μπανγκ! μπανγκ! – στο μυαλό. Είναι πάντα εκεί. Με την ευκαιρία, είναι πάντα εκεί, είτε πιστεύετε ότι είναι είτε όχι. Είναι εκεί, εσείς απλά έχετε σταματήσει να το ακούτε. Είναι πάντα εκεί, λοιπόν, για λίγο καιρό. Θα το ξεπεράσουμε αυτό.

Έτσι, είχαμε αυτή την αρκετά ενδιαφέρουσα, μεγάλη συζήτηση τον περασμένο μήνα και είπαμε “Οκέι, εσείς ήσασταν εκείνοι που ξεκίνησαν όλο αυτό το πράγμα με τις ταινίες στο κεφάλι, τη μόδα της εποχής. ‘Ας συμμορφωθούμε. Ας φορέσουμε αυτά τα πράγματα’, έτσι είστε εκείνοι που πρέπει να βγείτε από αυτό πρώτοι.” Αυτό είχε μεγάλο αντίκτυπο τον περασμένο μήνα, μεγάλο αντίκτυπο, αλλά βλέπω πως επιστρέψατε για περισσότερα (μερικά γέλια). Ορίστε λοιπόν.

Οκέι, τώρα η ερώτηση της ημέρας, η Σοφία των Σώμπρα, η ερώτηση της ημέρας. Έχουμε μιλήσει πολύ για το μυαλό και τον εγκέφαλο. Μια μικρή διάκριση εδώ. Ο εγκέφαλος είναι το δοχείο που βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού σας. Ο εγκέφαλος  που είναι στο κεφάλι σας είναι μια ηλεκτρομαγνητική χημική συσκευή. Χρησιμοποιώ τη λέξη “μυαλό/νους” που είναι στην πραγματικότητα η ψυχή. Κατά κάποιο τρόπο είναι το ανθρώπινο πνεύμα, η ανθρώπινη ευφυΐα. Στην πραγματικότητα δεν κατοικεί στον εγκέφαλο σας, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Χρησιμοποιώ τη λέξη “μυαλό/νους” και για μερικούς από σας, ιδιαίτερα σε μερικές από τις γερμανόφωνες χώρες, είναι λίγο δύσκολο μερικές φορές, γιατί η λέξη “νους” είναι παρόμοια με τη λέξη “φάντασμα” ή “πνεύμα” υποθέτω. Όμως εδώ το πνεύμα έχει την ανθρώπινη νοοτροπία.

Ο εγκέφαλος είναι απλά ένας επεξεργαστής. Ο εγκέφαλος είναι ένας εκπληκτικός επεξεργαστής κι αυτό είναι όλο. Ο εγκέφαλος είναι τόσο καλός, γνωρίζει πώς να παίρνει ένα ευρύ φάσμα ενέργειας και συνειδητότητας και να το περιορίζει. Ο εγκέφαλος μπορεί να πάρει την έξαρση και να την φέρει στον περιορισμό. Είναι πραγματικά καλός σ’ αυτό. Οπότε είναι ο επεξεργαστής, βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού σας.

Το μυαλό είναι τα πράγματα που έρχονται σαν αποτέλεσμα αυτής της μεταμόρφωσης, θα λέγαμε, σε περιορισμένη ή χαμηλή συνειδητότητα. Αυτό είναι που έχει ο νους κι αυτό είναι που κάνει. Θα ασχοληθούμε περισσότερο μ αυτό σε ένα λεπτό. Αλλά η ερώτηση που έχω για σας σήμερα, Λίντα με το μικρόφωνο παρακαλώ. Έτοιμο

Πρώτη Ερώτηση

ΛΙΝΤΑ: Εξαρτάται από την ερώτηση (γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελώντας) Κάποιος άλλος θέλει να κάνει το μικρόφωνο σήμερα; (κι άλλα γέλια) Ερώτηση, και μιλάω εδώ για το μυαλό, την ανθρώπινη πνευματική ψυχή. Εμπρός.

ΛΙΝΤΑ: Εμπρός τι;!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βρες κάποιον (κάποιος λέει “Ουο!” αντιδρώντας στον τρόπο του Αντάμους προς τη Λίντα και μερικά γέλια).

Έτοιμη; Αα! Λοιπόν θα σου ζητήσω να μη το σκεφτείς αλλά μάλλον να το νιώσεις, να χρησιμοποιήσεις το gnost. Ποιες είναι οι αδυναμίες του μυαλού;

Το μυαλό είναι πολύ στριμωγμένο, πολύ περιορισμένο και μιλάμε εδώ για τη δυσκολία του να βγεις από το μυαλό. Πώς το κάνουμε όλο αυτό χωρίς να σκεφτόμαστε, γιατί αυτό θα σας πάει πιο … αλλά υπάρχουν μερικά ραγίσματα στο αυγό, ας πούμε. Υπάρχουν μερικές πίσω πόρτες στο μυαλό. Ποιες πιστεύεις ότι είναι;

ΣΩΜΠΡΑ 1(γυναίκα): Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου … (γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! Ναι! Βλέπετε, αυτή είναι η δυσκολία. Ακόμα και το λεξιλόγιο υποστηρίζει το μυαλό.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Η αίσθηση μου είναι ή ο καλύτερος τρόπος να βγω από το μυαλό είναι να πάω στο τίποτα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ:  Να πας στο τίποτα, οκέι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Άρα νομίζω το τίποτα μπορεί να είναι μια αδυναμία του μυαλού.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Καταφέρνεις να πηγαίνεις στο τίποτα;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι. Δεν καταφέρνω να μείνω εκεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να μείνεις εκεί, οκέι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι συμβαίνει όταν είσαι στο τίποτα; Γιατί δεν μπορείς απλά να μείνεις εκεί;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Και δεν το συνειδητοποιώ καν και μετά θυμώνω πραγματικά που βγήκα (γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Το μυαλό πρέπει να γεμίζει το κενό.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό κάνει το μυαλό. Πρέπει να γεμίζει το κενό. Δεν αντέχει το τίποτα.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ακριβώς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το μυαλό δεν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει ποτέ το τίποτα, υπάρχουν μόνο πράγματα πέρα από την αντίληψη του μυαλού. Έτσι, όταν πας στο τίποτα, δεν είναι τίποτα. Απλά είναι κάτι που ο νους δεν μπορεί να κατανοήσει. Κι ανοίγει το φράγμα και γεμίζει αυτό το τίποτα με όσα περισσότερα μπορεί.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τρεις φορές περισσότερα απ’ όσα θα γέμιζαν κανονικά αυτό το κενό. Οπότε τι συμβαίνει μετά; Είσαι στο τίποτα, ξαφνικά πλημμυρίζεις με σκέψεις, τι κάνεις μετά;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Συνειδητοποιώ ότι τα σκέφτομαι και θυμώνω και μετά γυρίζω στο τίποτα (γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και μετά αφού πας πίσω στο τίποτα, τι συμβαίνει;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ξαναγυρίζουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξαναγυρίζουν (γελάει). Και μετά πώς τελειώνει όλο αυτό σ αυτούς τους αγώνες με το τίποτα;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Μπορεί να τελειώσει με δυο τρόπους. Ο καλύτερος τρόπος είναι όταν μπορέσω να μείνω εκεί για λίγο και είναι η απόλυτη ανακούφιση. Είναι το μόνο μέρος που νιώθω πραγματικά καλά τώρα. Ή σηκώνομαι και πάω να κάνω αυτό που το μυαλό μου λέει να κάνω (γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Φτιάχνει προβλήματα και προσπαθεί να τα λύσει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ποια είναι η μεγαλύτερη διάρκεια χρόνου που είχες ποτέ στο τίποτα;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Πιθανόν μόνο μερικές ώρες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μερικές ώρες, οκέι, κι αυτή ήταν ερώτηση παγίδα γιατί αν είσαι στο τίποτα, δεν θα έχεις καμία αντίληψη του χρόνου και πραγματικά δεν θα είχε σημασία. Όχι, είναι πολύ, πολύ δύσκολο και θα έχετε σύντομες στιγμές στην ομορφιά του τίποτα, που στην πραγματικότητα δεν είναι[τίποτα], αλλά το μυαλό θα το γεμίζει. Το μυαλό πραγματικά θα πάει με τα νερά σας για λίγο λέγοντας “Οκέι, μείνε εδώ στο τίποτα για λίγο -παριστάνεις ότι είσαι στο τίποτα – αλλά κοίτα τι θα συμβεί σε περίπου 47 λεπτά.”

ΣΩΜΠΡΑ 1: (γελάει) Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και το ξαναγεμίζει. Και μετά είναι τόσο απογοητευτικό και λες “Τι έκανα λάθος; Και πρέπει να πάω να καθίσω σε ένα κορφοβούνι στην Ινδία και να μάθω πώς να το κάνω αυτό; Μπα. Μπα, αφού τα μυαλά τους είναι γεμάτα με τα ίδια σκουπίδια. Απλά κάθονται σε μια κορφή . Ναι. Ναι. Ωραία. Ευχαριστώ. Επόμενος.

ΛΙΝΤΑ: Κι άλλο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιες είναι οι αδυναμίες, οι χαραμάδες, τα ραγίσματα στο αυγό; Ποια είναι;

ΛΙΝΤΑ: Η Ούλλι παρακαλούσε για το μικρόφωνο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ναι. Το είδα, Λίντα.

ΟΥΛΛΙ: Το πρώτο πράγμα που προέκυψε ήταν οι ενέργειες από άλλους ανθρώπους, αλλά δεν ξέρω αν καταλαβαίνω την ερώτηση όταν …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν είσαι παγιδευμένη στο μυαλό, υπάρχει μια φυλακή στο μυαλό και το μυαλό θα ήθελε να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να βγεις από τη φυλακή, ποτέ.

ΟΥΛΛΙ: Οκέι. Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι παγιδευμένη εκεί. Είσαι σκλάβα του μυαλού.

ΟΥΛΛΙ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως μπορώ να σου πω ότι υπάρχει τρόπος διαφυγής. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Ποια είναι η ατέλεια στο νοητικό σύστημα; “Ποιο είναι το σφάλμα στο matrix;” μου λέει ο Κώλντρε.

ΟΥΛΛΙ: (κάνει παύση) Ω, δύσκολη ερώτηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να πάθεις διάσειση; (ο Αντάμους γελάει). Χάθηκες. Το σκέφτεσαι πάρα πολύ.

ΟΥΛΛΙ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι αυθόρμητο. Απλά το λες και μετά ένα σου κομμάτι θα πει “Ω, αυτό ακούγεται τόσο τρελό.” Ε, είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε.

ΟΥΛΛΙ: Το πρώτο που ήρθε ήταν κάτι από έξω συγκρούεται μέσα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Κάτι από έξω συγκρούεται. Οκέι. Το θέλεις αυτό;

ΟΥΛΛΙ: Ναι, γιατί όχι; Μπορώ να το αντέξω, να το αφήσω να περάσει. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι περίπου κάτι από έξω. Κάπως. Δηλαδή, κοντεύεις να φτάσεις. Βλέπεις, αν είχες απλά ακολουθήσει εκείνη την πρώτη τρελή σκέψη .Ναι, ναι. Ωραία. Ευχαριστώ. Μια δυο ακόμα. Ποια είναι αυτή η αδυναμία;

ΛΙΝΤΑ: Ας ρωτήσουμε μια τρελή Σώμπρα ψυχολόγο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία, ωραία. Ποιο είναι το ράγισμα στο αυγό, το σφάλμα στο matrix;

ΤΖΟΥΛΙ: Η επίγνωση. Υπάρχει απλά αυτή η επίγνωση ότι το γνωρίζεις. Και δεν ξέρεις τι γνωρίζεις, που γνωρίζεις ότι ξέρεις. Είσαι απλά εκεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι, τώρα, κάθεσαι εδώ στο ζωολογικό κήπο στο μυαλό σου και γνωρίζεις ότι ξέρεις. Οκέι, όμως τώρα πώς βγαίνεις, πώς πας πέρα από το μυαλό;

ΤΖΟΥΛΙ: Η ερώτηση της ημέρας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι (γελάνε). Τι θα έλεγες σε έναν πελάτη;

ΤΖΟΥΛΙ: Σίγουρα θα μιλούσα για το αίσθημα … είναι μόνο ένα “ναι” ή είναι απλά ένα αίσθημα ότι ξέρεις και δεν μπορείς να το εξηγήσεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.

ΤΖΟΥΛΙ: Άρα είναι …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό δεν κάνει πολύ καλό στον τρελό πελάτη σου εδώ (γελάνε).

ΤΖΟΥΛΙ: Όχι, όχι!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτοί λένε “Για ποιο πράγμα μιλάει;”

ΤΖΟΥΛΙ: Το ξέρω, γιατί όταν μιλάς για την καρδιά ή … -αυτό μπορεί να είναι τόσο διανοητικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια, το μυαλό θα μετατρέψει την καρδιά σε … ναι, το μυαλό το καταφέρνει εξαιρετικά.

ΤΖΟΥΛΙ: Άρα το gnost μας είναι σοφία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΤΖΟΥΛΙ: Και σίγουρα πολλοί άνθρωποι είχαν την εμπειρία του να ξέρουν κάτι και να το ακολουθούν, και να ξέρουν κάτι και να μην το ακολουθούν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΟΥΛΙ: Και αναμφίβολα μπορείς να συγκρίνεις πόσο καλά πάνε αυτές οι δυο εμπειρίες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Ναι, και πολλές φορές, όμως, έχεις μια επίγνωση και την ακολουθείς και το μυαλό επεμβαίνει, γελώντας και λέγοντας “Οκέι, θα τους αφήσω να παριστάνουν ότι ακολουθούν κάτι, αλλά θα είναι ένα αδιέξοδο μονοπάτι.”

ΤΖΟΥΛΙ: Μμ χμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι αυτό είναι μια από τις απογοητεύσεις. Αυτό ήταν το θέμα της διάλεξης σήμερα το πρωί με τους Αναληφθέντες Δασκάλους. Υπάρχουν τόσοι πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι στον πλανήτη, αλλά δουλεύουν μέσα από το μυαλό και ποτέ δεν βγαίνεις. Ω, μπορείς να λες “Οκέι, θα σκάψουμε ένα τούνελ βαθιά κάτω από αυτή την φυλακή, να πάμε πέρα από το μυαλό,” και το μυαλό απλά γελάει και λέει “Ναι, όταν βγείτε από αυτό το τούνελ, θα είστε ακόμα στη φυλακή όπως και νάναι.” Είναι μια πρόκληση.

ΤΖΟΥΛΙ: Μμ χμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μεγάλη [πρόκληση]. Ωραία. Μια δυο ακόμα. Έχουμε αληθινή σοφία …

ΛΙΝΤΑ: Ας δοκιμάσουμε τη νεολαία.

ΕΜΙΛΥ: Νομίζω ότι το μυαλό έχει μόνο το παρελθόν ως σημείο αναφοράς. Έτσι, κάθε φορά που νιώθω ότι έχω δημιουργήσει κάτι νέο, που είναι έξω από τα πρότυπα μου, πρόκειται για κάτι που το μυαλό ποτέ δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό, με βάση τις περασμένες εμπειρίες μου . Και το μυαλό τότε δεν υποχωρεί, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μου – πιστεύω περισσότερο στο μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Και το μυαλό θα εξακολουθήσει να σε κοροϊδεύει. Το μυαλό είναι κάπως -στην πραγματικότητα είναι πολύ συναρπαστικό, γιατί θα εξακολουθήσει να σε κοροϊδεύει. Θα σε δελεάζει και πραγματικά του αρέσει να το κάνει με ανθρώπους που είναι στο “πνευματικό” μονοπάτι. Θα δελεάζει “Ναι, είσαι στο πνευματικό μονοπάτι. Συνέχισε να ψάχνεις. Συνέχισε να ψάχνεις.” Αλλά είναι όλα μέσα στο μυαλό και ποτέ δεν βγαίνεις έξω και επαναλαμβάνω, ακριβώς ο σκοπός της διάλεξης μου σήμερα το πρωί – θα πρέπει να πάρω ένα αντίγραφο και να σας το στείλω (ο Αντάμους γελάει). Ήταν μια εξαιρετική διάλεξη (μερικά γέλια). Αλλά, ναι, το μυαλό θα συνεχίσει να παίζει παιχνίδια. Λοιπόν μπόρεσες να πας πέρα από το μυαλό;

ΕΜΙΛΥ: Νομίζω έχω μπορέσει …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μάλλον θα πρέπει να σταματήσουμε εκεί όταν λες “Νομίζω”. Κατά κάποιον τρόπο αυτό ακυρώνει το όλο θέμα.

ΕΜΙΛΥ: Έχει αλλάξει η ιδέα μου για το ποια είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΕΜΙΛΥ: Συνεπώς, νομίζω … (γελάνε)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, θέλω να παρατηρήσετε την εξαιρετική ικανότητα του μυαλού. Το μυαλό δεν είναι κακό, αλλά είναι αυτόνομο. Είναι απόλυτα αυτόνομο. Οπότε το μυαλό, ξανά, θα σε βάλει να σκεφτείς “Ναι, έχω αλλάξει χαρακτήρα κι έχω εξελιχθεί απίστευτα”, και το μυαλό λέει “Αυτό είναι τόσο αστείο, γιατί είσαι ακόμα μέσα στο μυαλό.” Το μυαλό λέει “Θα παίξω ένα παιχνίδι μαζί σου. Θα υποκριθούμε ότι εξελίσσεσαι πραγματικά και γίνεσαι επιδέξιος κι ότι είσαι σ αυτή την αναζήτηση κι αλλάζεις την ταυτότητα σου”, όμως είσαι ακόμα μέσα στο μυαλό. Είναι ένα μεγάλο ίδρυμα. Είναι τεράστιο κι ακριβώς όταν νομίζεις ότι έφυγες από το διάδρομο του μυαλού ή του εγκεφάλου, βρίσκεσαι απλά σε μια άλλη πτέρυγα του ιδρύματος (αυτή γελάει). Και είναι πολύ εκνευριστικό. Είναι εντελώς εκνευριστικό.

Τώρα, νιώστε τη διαφορά ανάμεσα στη σκέψη ότι προοδεύετε -όλοι σας – νομίζετε ότι προχωράτε, αλλά δεν το κάνετε. Είστε σ’ αυτό τον λαβύρινθο κι ανακαλύπτετε ότι ο λαβύρινθος δεν είναι μόνο επίπεδος έτσι, έχει πάνω και κάτω. Βρίσκεστε σ αυτό τον λαβύρινθο και συνεχώς λέτε στον εαυτό σας “Πραγματικά προοδεύω, γιατί δουλεύω σκληρά. Έχω διανύσει μεγάλη απόσταση. Δεν είμαι πια στο πρώτο επίπεδο, είμαι στο πέμπτο επίπεδο.” Στο πέμπτο επίπεδο του εγκεφάλου. Δηλαδή, είστε ακόμα εκεί. Σε αντίθεση με την επίγνωση σας.

Υπάρχει αυτό το πονεμένο κομμάτι σε όλους σας. Ονομάζεται επίγνωση και η επίγνωση σας λέει επίσης “Είμαι ακόμα στο ίδρυμα του μυαλού. Είμαι ακόμα στοχώρο. Δεν έχω φύγει. Μπορεί να έχω ανοίξει μερικά παράθυρα και πόρτες,” αλλά η επίγνωση σας λέει “Δεν έφυγες ακόμα. Είσαι ακόμα εδώ. Απλά είσαι σε διαφορετικό τμήμα και είσαι μεγαλύτερος και πιο κουρασμένος και πιο απογοητευμένος, αλλά διάολε, δεν περνάμε ωραία;” (μερικά γέλια) Ωραία. Αυτά όλα είναι συνέπειες των ταινιών που φορούσατε. Χμμ! Δεν σας αρέσει αυτό που δημιουργήσατε;  Εγώ δεν έβαλα ποτέ.

Άλλη μια και μετά θα συνεχίσουμε με την επόμενη ερώτηση. Με την ευκαιρία, υπάρχει απίστευτη σοφία -ευχαριστώ, ευχαριστώ – απίστευτη σοφία εδώ σήμερα. Άλλη μια. Ποιο είναι το ράγισμα στο αυγό;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Λοιπόν, μας έδωσες ένα στοιχείο κι αυτό είναι η απόσπαση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Εμένα με βοηθάει να κοιμάμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Όμως θα σου πω ένα μυστικό. Να κοιμάσαι … εμ, θα σου πω αργότερα.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Όχι, συνέχισε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το κρατήσω μυστικό. Ω, θα σου το πω τώρα. Οκέι. Τη νύχτα βλέπεις όνειρα, σωστά; Και στα όνειρα υπάρχει πολύ τρέξιμο και αναζήτηση και απογοήτευση. Στα όνειρα σου προσπαθείς να βγεις από το μυαλό σου, αλλά φτάνεις σ’ όλα αυτά τα αδιέξοδα. Βρίσκεσαι ακόμα στο ίδρυμα του εγκεφάλου και  του μυαλού.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ακόμα κι αν δεν τα θυμάσαι;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θυμάσαι τα δυσάρεστα όνειρα σου; Ψάχνεις κάτι. Έχεις χαθεί στο δάσος. Είσαι μέσα σ’ ένα πλήθος χωρίς να φοράς ρούχα (μερικά γέλια). Ω, αυτό είναι διαφορετικό είδος ονείρου (αυτή γελάει). Σου κάνω ανώτερη επικοινωνία!

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Δεν το είχα αντιληφθεί!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, είμαι σίγουρος κάποιοι από σας είχατε δυσάρεστα όνειρα αυτού του είδους ‘προσπαθώντας να βρείτε κάτι’ χαθήκατε στο δάσος. Είναι όλα …

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ω, ναι, έχω δει όνειρα αναζήτησης.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Έχεις χαθεί. Βρίσκεσαι κάπου σε μια ξένη πόλη. Στα όνειρα σου προσπαθείς να βγεις από αυτό το τρελάδικο , το ίδρυμα.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι. Τότε μια άλλη διακλάδωση ή λεωφόρος θα ήταν η φαντασία;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η φαντασία. Α! Οκέι. Αλλά το μυαλό είναι πραγματικά ύπουλο κάθαρμα. Ο νους θα πει “Οκέι, βέβαια. Χρησιμοποίησε τη φαντασία σου, και ναι, ας πάμε πέρα από τα όρια του ιδρύματος του μυαλού. Ας πάμε εκεί έξω. Θα κάνουμε μια απόδραση. Όταν δεν θα βλέπει κανείς, θα γλιστρήσουμε από την μπροστινή πύλη και θα τρέξουμε σαν τρελοί.”

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αυτό ισχύει αν φτιάξεις κάτι με συνοχή στη φαντασία σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αλλά αν απλά φαντάζεσαι πράγματα και δεν προσπαθείς να τα ερμηνεύσεις, αυτό θα …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, απλά για την ιστορία μου.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ω, οκέι. Συγγνώμη. Δεν θέλω να επέμβω στην ιστορία σου!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, φαντάζεσαι “Οκέι, το έσκασα από το ίδρυμα και, ω, γιούπιι”, και μετά ξαφνικά συνειδητοποιείς “Διάολε! Είμαι ακόμα στο ίδρυμα. Απλά άλλαξε εμφάνιση και δραστηριότητα, αλλά είμαι ακόμα εδώ. Πώς θα βγω ποτέ έξω;”

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι. Άλλη επιλογή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Πρέπει να είμαι τρελός για να προσπαθώ να βγω έξω, γιατί, όχι, αυτή είναι η καλή ζωή. Αυτό θα πρέπει να κάνω και θα έπρεπε απλά να είμαι ευχαριστημένος με το φαγητό εδώ στο ίδρυμα και θα έπρεπε απλά να είμαι ευτυχισμένος με όλους τους άλλους τρόφιμους εδώ .Παρόλο που θα ήθελα να τους καρυδώσω όλους. Όμως κάτι δεν πάει καλά με μένα μάλλον, γιατί θέλω να στραγγαλίσω τους πάντες που βρίσκονται εδώ μέσα.” (κι άλλα γέλια) Όλους.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Πρέπει να είμαι τρελός. Δώσε μου κι άλλα φάρμακα, γιατρέ, σε παρακαλώ.”

ΛΙΝΤΑ: Γιούπιιι για σένα.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ένα άλλο … που συμφωνεί με την απόσπαση είναι η χρήση της αφαίρεσης.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Κι αυτό είναι πολύ διευρυμένο, γιατί πας σε μέρη όπου δεν θα είχες πάει χωρίς την αφαίρεση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχουν πτέρυγες στο ίδρυμα που δεν έχουν ακόμα εξερευνηθεί (μερικά γέλια). Το κάνω να ακούγεται τρομερό και κατά κάποιον τρόπο είναι. Είναι. Άρα, πώς ξέρεις αν έχεις πραγματικά πάει πέρα ή, αντίθετα, το μυαλό απλά σου παίζει ένα παλιό παιχνίδι;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι, για μένα είναι όταν μπορέσω να κλείσω τα μάτια μου και να δω όλα αυτά να μου συμβαίνουν και δεν ξέρω τι είναι και δεν με νοιάζει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Τι σου συμβαίνει όταν κλείνεις τα μάτια σου;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Απλά βλέπω πράγματα. Απλά βλέπω -εννοώ ότι συμβαίνει πραγματικά γρήγορα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι είδους πράγματα; Δηλαδή, βλέπεις, ξέρεις, μήλα να αιωρούνται στον αέρα; Βλέπεις άλογα να καλπάζουν στο τοπίο;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Βλέπω σχήματα.Βλέπω μέρη που δεν ξέρω τι είναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά. Σωστά.Εμένα με βλέπεις;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Όχι. Δεν βλέπω ανθρώπους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε, λοιπόν, είσαι ακόμα μέσα στο μυαλό (γέλια).

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Δεν βλέπω ανθρώπους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν βλέπεις ανθρώπους. Λοιπόν, είσαι τυχερή.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά το ερώτημα παραμένει και πρόκειται για μια πραγματικά καλή ερώτηση το να εξερευνήσουμε έξω από το μυαλό.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς ξέρεις ότι δεν εξακολουθείς απλά να είσαι μέσα στο ίδρυμα; Πώς ξέρεις ότι δεν έβαψαν τους τοίχους κι άλλαξαν το χαλί;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Λοιπόν, εκτιμώ την ευκαιρία να μάθω, αν είμαι ακόμα εκεί μέσα, αλλά … ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Όμως πραγματικά ξέρεις. Πώς ξέρεις αν είσαι ακόμα στο ίδρυμα;

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αν τα πράγματα δείχνουν οικεία. Αν με απασχολεί πώς φαίνομαι ή τι κάνω ή τι σκέφτονται οι άνθρωποι για μένα, τότε ξέρω ότι σίγουρα είμαι στο ίδρυμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αν εξερευνώ πράγματα, ξέρεις, όπως μια εικόνα. Μου αρέσει να αποσπώ ή να αφαιρώ από αυτό και νομίζω ότι … (μερικά γέλια από το κοινό λένε ‘Ωω’) Αν κοιτάζω κάτι -ξέρω ότι το έκανα. Αν κοιτάζω κάτι γνώριμο, νιώθω ότι είμαι μέσα στο μυαλό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Αν ψάχνω πράγματα που δεν είναι γνώριμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Ναι. Θα έλεγα ότι είσαι ακόμα στο μυαλό.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι. Θα το δεχτώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί τότε αρχίζεις τη συζήτηση -κι αυτό δεν αφορά εσένα, αλλά όλους. Αρχίζετε ολόκληρο εσωτερικό διάλογο και συζητάτε “Είμαι; Δεν είμαι; Είμαι αρκετά ισχυρός ώστε να πάω πέρα; Ή είμαι ακόμα κολλημένος σ αυτό κι απλά δημιουργώ μια διαφορετική εμφάνιση, αλλά πρόκειται για το ίδιο παλιό μέρος;”

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και θα σου πω -ευχαριστώ – και θα σου πω τη διαφορά. Αν το σκέφτεσαι κι αναρωτιέσαι “Λοιπόν, είμαι πραγματικά πέρα από το μυαλό;” τότε είσαι ακόμα στο μυαλό.

Αν έχετε ένα πόνο, ένα βαθύ πόνο, την επίγνωση ότι υπάρχει κάτι άλλο παραπέρα, κάτι άλλο εκεί έξω, κάτι που δεν έχετε ακόμα βιώσει, είστε ακόμα μέσα στο μυαλό αλλά δεν παίζετε παιχνίδια με τον εαυτό σας ,ότι είστε έξω από το μυαλό. Όταν έχετε αυτή τη βαθιά λαχτάρα και λέτε “Ξέρω ότι υπάρχουν περισσότερα.” Αν αυτή η λαχτάρα είναι ακόμα εκεί, σημαίνει, ναι, ότι είστε ακόμα μέσα στο μυαλό, γιατί διαφορετικά αυτή η λαχτάρα φεύγει. Αυτή η επιθυμία. Ξέρω ότι όλοι σας την έχετε, αυτό το αίσθημα της λαχτάρας, την επιθυμία  να επιστρέψετε στον εαυτό σας. Την επιθυμία να ξαναγίνετε αληθινοί. Τη λαχτάρα για Εσάς. Είστε ακόμα μέσα στο μυαλό. Όταν δεν θα υπάρχει πια η επιθυμία, τότε θα έχετε πάει πέρα από αυτό. Τότε θα υπάρχει μια τεράστια συνειδητοποίηση, η επίγνωση, η εκπλήρωση, το gnost των πραγμάτων.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Το ράγισμα στο αυγό. Αυτή η πίσω πόρτα, ο δρόμος διαφυγής. Ξέρετε, ο νους είναι έναεκπληκτικό πράγμα. Πραγματικά είναι. Βοηθήσατε να σχεδιαστεί έτσι. Είναι  ένα εκπληκτικό πράγμα και είναι στεγανός κι έγινε ακόμα πιο στεγανός. Έγινε πιο χειριστικός. Μιλάτε γι αυτόν σε σχέση με την εξέλιξη της κουλτούρας και του πολιτισμού και ότι οι άνθρωποι είναι ευφυέστεροι από ποτέ και πολύ προχωρημένοι, ξέρετε, πώς ήταν οι άνθρωποι πριν 500 χρόνια, αλλά δεν είναι έτσι. Απλά έχουν μπει περισσότερο στο μυαλό, στον εγκέφαλο.

Έτσι, υπάρχει αυτό το ράγισμα στο αυγό κι αυτό είναι που θα εξερευνήσουμε και θα ξέρετε ότι είστε ακόμα μέσα, εφόσον υπάρχει αυτή η λαχτάρα. Θα το ξέρετε όταν θα έχετε πάει πέρα, όταν αυτή η λαχτάρα θα έχει εκπληρωθεί, όταν θα υπάρχει απόλυτη επίγνωση και δεν θα χρειάζεται να ρωτάτε ή να αναρωτιέστε στο μυαλό σας˙ δεν θα χρειάζεται να λέτε “Λοιπόν, πέρασα μια ώρα στο τίποτα, οπότε πήγα πέρα;” Μάλλον όχι.

Δεύτερη Ερώτηση

Λοιπόν, πριν προχωρήσουμε παρακάτω, πρέπει να κάνω άλλη μια ερώτηση. Συνδέεται με όλα αυτά.
Μίλησα για τις ταινίες και, ξαναλέω, είτε είναι μεταφορικό είτε είναι αληθινό, πραγματικά δεν έχει σημασία, γιατί είστε στο μυαλό. Είστε εκεί. Και δεν ήταν κακό απαραίτητα. Απλά είναι κακό όταν προσπαθείτε να βγείτε από εκεί και δεν μπορείτε να βρείτε το δρόμο, όταν έχετε αυτά τα ατελείωτα όνειρα τη νύχτα όπου έχετε χαθεί στο δάσος. Αυτό είναι απλά ένα όνειρο σχετικό με την αδυναμία να βγείτε έξω[από το μυαλό]. Όταν συνεχίζετε να έχετε αυτή τη βαθιά λαχτάρα “Θεέ μου σε παρακαλώ, πρέπει να υπάρχουν περισσότερα. Ξέρω ότι υπάρχουν περισσότερα, αλλά δεν ξέρω τι είναι ή πώς να τα φτάσω.”

Λοιπόν, αφού μιλήσαμε για όλα αυτά, ποια ήταν η ομορφιά, το όφελος των ταινιών, του μυαλού; Ποια ήταν η ομορφιά; Γιατί δεν ήταν λάθος. Δεν ήταν λάθος. Απλά δίνει αυτή την αίσθηση μερικές φορές, αλλά δεν ήταν λάθος.

Αυτή είναι αληθινή Σοφία των Σώμπρα: Ποιο ήταν το όφελος τότε στην Ατλαντίδα και μέχρι τώρα των ταινιών, του να είστε στο μυαλό, του να είστε στον περιορισμό; Ποιο είναι το μυστήριο και η ομορφιά του; Αυτή είναι σημαντική [ερώτηση], οπότε Λίντα σε παρακαλώ διάλεξε προσεκτικά. Και μη σκέφτεστε πολύ. Και μη σας πειράξει αν φάω λίγη φρουτοσαλάτα.

ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, αναρωτιέμαι αν έχει …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα έπρεπε να συνοδεύεται από ξηρούς καρπούς λαμβάνοντας υπόψη τι κάνουμε εδώ. [ΣτΜ: ο Αντάμους παίζει με τη λέξη “nuts” που σημαίνει “ξηροί καρποί” αλλά και “τρελός”]

ΚΑΡΟΛ: … σχέση με τις βαθιές αναπνοές;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τις βαθιές αναπνοές.

ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, λες πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι αυτό απομακρύνει το μυαλό .

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Αλλά, ποια ήταν η ομορφιά σ΄ όλο αυτό το να μπαίνετε στο μυαλό, να βυθίζεστε τόσο βαθιά σ αυτό, να μπαίνετε στη φυλακή; Ποια ήταν η ομορφιά του;

ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, υπήρχε περισσότερη κοινωνική … ξέρεις, οι άνθρωποι ήταν πιο κοινωνικοί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το έκανες για λίγη παραπάνω ανθρώπινη συζήτηση;

ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, απλά να έχεις αγάπη … να νιώθεις …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αγάπη; Δεν θα συμφωνήσω μ αυτό. Θα το βγάλω από το βίντεο (ο  Αντάμους γελάει). Απλά ήσουν, μου έδινες -εμ, απλά μου δίνεις σκουπίδια τώρα. Συγγνώμη.

ΚΑΡΟΛ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και καταλαβαίνω το γιατί, επειδή είσαι τόσο μέσα στον εγκέφαλο. Είναι εκπληκτικό. Όταν πήρες το μικρόφωνο, έγινε ένα -κσσκ!- μέσα.

ΚΑΡΟΛ: Μα η καρδιά δεν θα είχε κάποια σχέση μ’ αυτό; Γιατί υπάρχει ?…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι. Η καρδιά ελέγχεται από το μυαλό.

ΚΑΡΟΛ: Ω, οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, κυριολεκτικά, η καρδιά ελέγχεται από το μυαλό. Η καρδιά, τα συναισθήματα σας -ελέγχονται από το μυαλό εντελώς. Εμ, γι αυτό άνθρωποι -“Ας πάμε στην καρδιά”- απλά πηγαίνετε σε ένα μαλακό μέρος του εγκεφάλου σας. Αυτό κάνετε Σοβαρά τώρα. Σοβαρά. Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες απάτες, από τις μεγαλύτερες απάτες . Είμαι Αναληφθείς Δάσκαλος! Με χειροκροτούσαν όρθιοι, δεν ξέρω, για 30 λεπτά σήμερα στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων για την εξαιρετική μου ικανότητα και μου πετάτε το μικρόφωνο; (κι άλλα γέλια)

Όλο αυτό με την καρδιά είναι μια σκέτη απάτη του μυαλού. Σας δίνει μια σταλιά όμορφης αίσθησης, δέκα λεπτά την ημέρα, ίσως δυο μέρες “Ω, έχω ένα συναίσθημα. Νιώθω αγάπη, νιώθω ευτυχία.” Είναι απάτη! Συγγνώμη, ποιος εδώ δεν το έχει βιώσει αυτό “Ω! Έχω ένα συναίσθημα” και μετά την επόμενη μέρα είστε λιώμα. Είστε στο κρεβάτι, κλαίτε και φωνάζετε εμένα! Λέτε “Ω! Θέλω να έχω περισσότερα συναισθήματα.” Εγώ βαρέθηκα τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα είναι από το μυαλό. Δεν είναι πραγματικά. Δεν είναι πραγματικά. Είναι μια επινόηση. Είναι ένα ψέμα του μυαλού για να σας κρατάει ευχαριστημένους.

ΛΙΝΤΑ: Τότε λοιπόν γιατί κάνεις διάκριση ανάμεσα στο συναίσθημα και το αίσθημα; Το λέω τώρα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η Λίντα σου έδωσε το μικρόφωνο;

ΛΙΝΤΑ: Συναίσθημα και αίσθημα. Δηλαδή, γιατί -απλά τα βάζεις στο ίδιο καλάθι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, το αίσθημα είναι πολύ διαφορετικό. Αίσθημα είναι οι αληθινές αισθήσεις, οι 200,000 αγγελικές αισθήσεις που δεν χρησιμοποιείτε. Συναισθήματα είναι τα ανθρώπινα πράγματα που προέρχονται από το μυαλό. Το μυαλό επινόησε, αντέγραψαν -ή προσπάθησαν να αντιγράψουν, έκαναν μια φτηνή απομίμηση – των αληθινών αισθησιακών αισθημάτων και δεν είχατε κανένα απ’ αυτά για πολύ καιρό. Πραγματικά δεν είχατε -ένα πραγματικό αίσθημα. Πότε- πότε έχετε κάποιο, λίγο αίσθημα, όμως εξακολουθείτε να ασχολείστε με συναισθήματα που προέρχονται από το μυαλό και είναι τεχνητά. Είναι σαν -τι χρησιμοποιείτε στα ποτά σας αντί για ζάχαρη; Χρησιμοποιείτε αυτά τα χημικά. Είναι περίπου το ίδιο πράγμα “Λοιπόν, ξέρεις, η ζάχαρη είναι κακή οπότε θα σου δώσουμε χημικά που είναι πραγματικά κακά!” Και δεν είναι αληθινά.

Αλλά αυτό έλεγα στους Αναληφθέντες Δασκάλους σήμερα. Είπα “Όταν πάτε στους channelers, στους δασκάλους σας και δουλεύετε μαζί τους πάνω σ’ αυτό και την «ειρήνη, αγάπη, χαρά και ολότητα» για όλους -φτου! – κι ελπίζω να τσαντιστούν μαζί μου. Ελπίζω να τα ταρακουνήσω όλα αυτά. Η ολότητα είναι το μεγαλύτερο ψέμα του μυαλού, αμέσως μετά τα συναισθήματα. Ολότητα “Ας πάμε όλοι πίσω στην ολότητα.” Αυτό είναι σαν να λέμε “Ας ξεχάσουμε όλα όσα έχουμε κάνει κι ας επιστρέψουμε στην Ατλαντίδα να γίνουμε πάλι ένα.” Όχι! Είστε κυρίαρχες υπάρξεις. Δεν πρόκειται να πάτε στο ένα. Η ολότητα είναι απάτη, όπως κι οποιοσδήποτε τη διδάσκει.
Ο Κώλντρε πάει να με σταματήσει αλλά είμαι πιο δυνατός! Είμαι Αναληφθείς Δάσκαλος. Θα το πω -οποιοσδήποτε διδάσκει την ολότητα είναι γεμάτος makyo! (κι άλλα γέλια) Αυτοί είναι μέσα στο μυαλό. Διδάσκουν σκουπίδια στον πλανήτη. Γιατί νομίζετε ο πλανήτης …

ΛΙΝΤΑ: Μη λες ονόματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, έλα τώρα, σε παρακαλώ, άσε με να πω ονόματα (γέλια). Όχι. Όχι, όχι. Άρα πού …

ΚΑΡΟΛ: Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της ταινίας;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τα πλεονεκτήματα της ταινίας;

ΚΑΡΟΛ: Η αγάπη, η ψεύτικη αγάπη ή ό,τι εννοείς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τα συναισθήματα.

ΚΑΡΟΛ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άρα πιστεύεις ότι αυτό είναι πλεονέκτημα;

ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, ίσως νάναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουαου. Θα ήθελα να σου πουλήσω ένα αυτοκίνητο (κι άλλα γέλια). Καλά. Με την ευκαιρία, αυτό είναι δύσκολο. Δεν είναι εύκολο, άρα ξέρω ότι είστε απογοητευμένοι. Πιθανόν θα θέλετε να με καρυδώσετε τώρα.

ΚΑΡΟΛ: Όχι. Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως είναι απλά ένα συναίσθημα. Είναι ψεύτικο. Δεν είναι αληθινό (γέλια). Τα αληθινά σας αισθήματα, θέλετε να μου δώσετε μια μεγάλη αγκαλιά (αυτή κουνάει το κεφάλι της). Όχι και τόσο (κι άλλα γέλια). Οκέι.

Επόμενο. Ελάτε. Αυτό δεν ήταν λάθος. Οι ταινίες δεν ήταν λάθος. Μερικές φορές μοιάζουν να είναι, αλλά υπήρχε μια ομορφιά σ αυτές. Υπήρχε κάτι που κάναμε, εσείς κάνατε. Τι ήταν αυτό;

ΓΚΑΡΥ: Κοινή αντίληψη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κοινή αντίληψη. Αυτό είναι ακριβές. Είναι ένα απ’ αυτά. Και … πού είναι η Λίντα όταν τη χρειαζόμαστε;

ΛΙΝΤΑ: Εδώ είναι!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, περιμέναμε να είσαι εκεί ακριβώς (λίγα γέλια). Κοινή αντίληψη. Ομοιότητα. Ομοιότητα, την οποία δεν είχατε, που οδήγησε σε όλο αυτό το πράγμα με την ολότητα, που πήγε πολύ μακριά. Ομοιότητα. Θα μπορούσαμε να έχουμε κοινή εμπειρία και υπάρχει ομορφιά σ αυτό. Ναι. Ωραία.

Εν μέρει, ο λόγος γι’ αυτό είναι επειδή πριν τον ερχομό στη Γη, υπήρχαν οι πνευματικές αγγελικές οικογένειες, πολλές μάχες, πολύ πέρα δώθε. Αλλά τώρα έρχεστε εδώ κάτω και είστε όλοι ίδιοι με την ταινία. Είστε όλοι ίδιοι. Και είναι μέρος της κατανόησης των εμπειριών στα αγγελικά βασίλεια. Εδώ! Οκέι. Αυτό ήταν καλό. Λίντα, μικρόφωνο.

ΛΙΝΤΑ: Για να δούμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Τι άλλο;

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: (καθαρίζει το λαιμό του) Αμμ … (καθαρίζει το λαιμό του ξανά)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σκέφτεσαι.

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: Σκεφτόμουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θέλεις να σε αποσπάσει η Λίντα; Ναι (γελάνε). Κοίτα την  -τι στο καλό είναι στα πόδια σου; Μπότες, παπούτσια, δεν είμαι σίγουρος.

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: Χουουα!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, δεν το έχω δει αυτό από το 17ο αιώνα (γέλια). Οπότε είναι μια απόσπαση για τον Ντέιβιντ.

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: Ναι. Ήταν μια εμπειρία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι καλό βγήκε απ’ αυτό; Ποια σοφία είχες εσύ και οι Ατλάντιοι σχετικά με όλο αυτό το θέμα των ταινιών που τώρα μόλις αρχίζετε να συνειδητοποιείτε;

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: Το να μπούμε στον περιορισμό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, σίγουρα. Αυτό συνέβη. Αλλά τι -σου αρέσει αυτό;

ΝΤΕΙΒΙΝΤ: Όχι, αλλά τελικά αυτό είναι το δώρο˙ κάναμε πολύ δρόμο για να καταλάβουμε ότι αυτό δεν μας ταιριάζει πια και μπορούμε να αλλάξουμε και να επιλέξουμε διαφορετικά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θα το προσδιορίσω λίγο διαφορετικά και, Λίντα, μετά θα τρέξεις σαν τρελή και θα το γράψεις. Θα το προσδιορίσω … πάρε το μικρόφωνο! Διαφορετικά, θα συνεχίσει να μιλάει (γέλια, καθώς η Λίντα τρέχει μπρος πίσω).

ΣΑΡΤ: Πιο γρήγορα! Πιο γρήγορα!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να μπείτε στον περιορισμό, γιατί; (κάποιος λέει “Εμπειρία”)

ΛΙΝΤΑ: Τι ήταν;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εμπειρία. Σίγουρα, εμπειρία. Το Εγώ Είμαι δεν ενδιαφέρεται. Το Εγώ Είμαι λέει “Ουο! Υπάρχει κάτι άλλο. Έι, άνθρωπε! Γιατί δεν πας εκεί κάτω να γίνεις πραγματικά περιορισμένος και μετά πες μου πώς ήταν αυτό; Εγώ θα μείνω εδώ στη μεγαλοπρέπεια μου, αλλά εσύ πήγαινε εκεί κάτω.” Ήταν επειδή μπορεί. Μπορεί να μπει στον περιορισμό. Κι εσείς πρέπει να το νιώσετε, όχι να το σκεφτείτε, αλλά το  Εγώ Είμαι θέλει να ξέρει, να νιώθει και να βιώνει κάθε δυνατότητα. Όχι μόνο ωραίες δυνατότητες, όχι μόνο σπουδαίες δυνατότητες, κάθε δυνατότητα, ακόμα και δυνατότητες απόλυτου διαχωρισμού. Απόλυτου. Δηλαδή, εδώ είσαστε -μπείτε στο  Εγώ Είμαι σας για μια στιγμή εδώ. Οκέι, είσαστε στο Εγώ Είμαι σας “Ουο! Δεν θα ήταν συναρπαστικό να βιώσω τον απόλυτο διαχωρισμό σε σημείο που να μη θυμάμαι ούτε εμένα; Ας το δοκιμάσω. Ας φορέσω μια ταινία κι ας το τολμήσω.”

Λοιπόν, διαχωρισμό επειδή μπορεί. Περιορισμό για την εμπειρία. Αυτό είναι ένα μέρος του. Τι άλλο; Τι άλλο καλό βγήκε απ’ αυτό; Υπάρχει ένα σπουδαίο. Είναι σαν αυτόν τον μεγάλο ελέφαντα στο δωμάτιο. Απλά στέκεται εκεί πέρα.

ΣΩΜΠΡΑ 2 (γυναίκα): Το να λειτουργούμε στην ύλη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να λειτουρ … ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Να μπορούμε να ξεπεράσουμε την πυκνότητα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά έπρεπε να φτάσετε σ αυτά τα άκρα με το νου και τον εγκέφαλο; Εννοώ, δεν μπορούσατε να πάτε στην ύλη, ξέρεις, χωρίς να -έχοντας αφήσει την μπροστινή πόρτα ανοιχτή, ώστε τουλάχιστον να μπορούσατε να ξαναβγείτε;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Άρα σε βοήθησε να είσαι στην ύλη;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς διάολο θα βγεις έξω;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Λοιπόν, υποθέτω θα μπορούσα να αρχίσω έτσι (γελάει κι αρχίζει να βγάζει την εσάρπα της).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο θάνατος δεν σε βγάζει από την ύλη. Όχι πια. Έτσι γινόταν, αλλά το εισιτήριο του θανάτου δεν λειτουργεί έτσι πια. Ξαναγυρίζεις πίσω.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι .Δεν είναι τρομερό; Ναι. Άρα πώς θα βγεις από την ύλη;

ΣΩΜΠΡΑ 2: (κάνει παύση) Προκαλώντας υπερφόρτωση στο μυαλό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωω.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Είμαι τόσο κοντά στην υπερφόρτωση έτσι κι αλλιώς, θα μπορούσα κάλλιστα…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα αυτό αρέσει στο μυαλό.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ωραία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, μπορείς να προσπαθήσεις να υπερφορτώσεις όσο θέλεις και το μυαλό κάνει “Έλα να δούμε! Θα μεγαλώσω. Θα γίνω πιο διευρυμένος.”

ΣΩΜΠΡΑ 2: Λοιπόν, ίσως να νομίζει ότι μπορεί. Πιστεύω ότι το μυαλό έχει περιορισμούς και μπορείς να φτάσεις σε ένα σημείο και μετά αν προσθέσεις λιγάκι ακόμα, θα κάνει το μπαμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το θέσω ως εξής. Το μυαλό είναι -πώς να το πω – το μυαλό μπορεί να βρίσκεται σε έναν ατελείωτο περιορισμό, σε απεριόριστο περιορισμό. Μ’ άλλα λόγια, μπορεί να δημιουργεί, μπορεί πραγματικά να φτάσει πολύ μακριά. Μπορεί  να δημιουργεί περισσότερους διαδρόμους, περισσότερες πτέρυγες, περισσότερα τμήματα στο ίδρυμα του μυαλού, αλλά εξακολουθεί να είναι το μυαλό. Μπορεί να γίνει πραγματικά μεγάλο μέσα στους περιορισμούς του.

ΣΩΜΠΡΑ 2: (γελάει) Σε πιστεύω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ (γελάνε). Αυτό που λέω είναι ότι το μυαλό δεν έχει όρια όταν πρόκειται για τον περιορισμό. Συνεχίζει να αναπαράγει τον εαυτό του για να δεχτεί ακόμα περισσότερους περιορισμούς. Έτσι το μυαλό μπορεί να σου φέρει ένα μεγάλο δίσκο γεμάτο με περιορισμούς, εσύ λες “Ω, όχι, όχι. Είμαι πραγματικά γεμάτη. Πήρα αρκετά.” Κι ο νους θα πει “Ω, όχι. Θα κάνουμε χώρο για όλα αυτά. Είναι απλά κι άλλος περιορισμός.” Ωραία. Λοιπόν, δεν είμαι σίγουρος τι θα γράψουμε στον πίνακα εδώ, εμ, απλά βάλε “υλικός”.

ΛΙΝΤΑ: Υλικός;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δώσε το μικρόφωνο σε κάποιον άλλο, μετά γράψε τη λέξη “υλικός”, μετά πήγαινε πίσω τρέχοντας (λίγα γέλια). Ναι. Ποια είναι η ομορφιά όλου αυτού;

ΜΕΡΙΚΑ: Ίσως το να μπεις στη μαζική συνειδητότητα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το να μπεις στη μαζική συνειδητότητα. Είναι αυτό διασκεδαστικό;

ΜΕΡΙΚΑ: Δεν είναι διασκεδαστικό, αλλά μπορεί να έχει μια λειτουργία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι περίπου αυτό που είπε ο Ντέιβιντ, η ομοιότητα.

ΜΕΡΙΚΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ικανότητα …

ΜΕΡΙΚΑ: Ύπνωση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ολότητα – “Ας πειραματιστούμε μ αυτό” -αλλά θα σου δώσω ένα στοιχείο. Αν πειραματιστούμε με την ολότητα και την ομοιότητα -κατά κάποιο τρόπο όλοι φαινόμαστε ίδιοι, φερόμαστε το ίδιο, μιλάμε το ίδιο – τι μαθαίνεις πραγματικά απ’ αυτό; Ένα σπουδαίο πράγμα. Αρχίζει με “Κ”.

ΜΕΡΙΚΑ: Αρχίζει με “Κ”.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Κ” και δεν είναι κακά, εννοώ … (γέλια) έκανα επικοινωνία σε κάποιον από σας.

ΜΕΡΙΚΑ: Είναι κάτι για τον εαυτό (γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κυριαρχία. Κυριαρχία.

ΜΕΡΙΚΑ: Ω, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, ένα από τα μεγάλα δώρα όλου αυτού, των ταινιών, του να είστε στο μυαλό, της ομοιότητας, της μαζικής συνειδητότητας, του “είμαστε ένα” -όχι- όλο αυτό, ήταν ένας σπουδαίος τρόπος να βοηθηθείτε, ώστε τελικά να συνειδητοποιήσετε την κυριαρχία σας. Ήταν κάπως διεστραμμένος, τρελός ο τρόπος που έγινε, αλλά ήταν “Ας στερηθούμε την κυριαρχία, ας ξεφορτωθούμε την κυριαρχία, έτσι ώστε τελικά να την εκτιμήσουμε”, γιατί αυτό το ταξίδι -από τότε που κάνατε εκείνη την ανόητη ερώτηση “Ποιος είμαι;” – σχετίζεται όλο με την απόκτηση της κυριαρχίας σας. Αυτό είναι. Λοιπόν, ας χαμηλώσουμε αυτά τα φώτα λιγάκι. Αυτοί εκεί πέρα έχουν τυφλωθεί. Θέλουν να ξανακοιμηθούν.

Λοιπόν, η ομορφιά των ταινιών, η απώτερη ομορφιά των ταινιών, με ένα τρόπο που ίσως δεν θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά, η απόκτηση της κυριαρχίας, η κατανόηση, έχοντας βρεθεί στη μαζική συνειδητότητα, έχοντας ακινητοποιηθεί μέσα στο μυαλό, του τι είναι η αληθινή κυριαρχία. Αυτή ήταν η ομορφιά και χρειάστηκε να φτάσετε από την Ατλαντίδα ως το σήμερα, για να αρχίσετε πραγματικά να το καταλαβαίνετε. Αυτό είναι το δώρο στον Οίκο των Σώμπρα, ένα από πολλά δώρα, το δώρο που πρόκειται να δώσετε πίσω σ αυτό τον πλανήτη -την κυριαρχία. “Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι. Ω, έχω βρεθεί στην αντίπερα όχθη, όπου με κλείδωσαν μέσα στον εγκέφαλο, με έβαλαν στο ίδρυμα με τους άλλους φυλακισμένους και μου είπαν ‘Προσπάθησε να τα καταφέρεις καλά.’ Αλλά τελικά κατάλαβα τι είναι η κυριαρχία. Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι.”

Τώρα, νιώστε το αυτό για ένα λεπτό. Με τις ταινίες και τη μαζική συνειδητότητα κι όλα τα υπόλοιπα, αρχίζετε να συνειδητοποιείτε την κυριαρχία σας, την ολότητα μέσα σας, τη μοναδικότητα σας, την ψυχή σας, φανταστείτε τώρα την εμπειρία σας σε όλο αυτό. Φανταστείτε πόσο χαίρεται το Εγώ Είμαι. Τώρα γνωρίζει κάτι, έχει τη σοφία από κάτι που ποτέ πριν δεν γνώριζε πραγματικά -την κυριαρχία. “Εγώ Υπάρχω. Εγώ είμαι μια κυρίαρχη ύπαρξη. Είμαι Θεός επίσης.”

Λοιπόν, ίσως φαίνεται κάπως σκληρός τρόπος να γίνει όλο αυτό το πράγμα με τις ταινίες και τον περιορισμό στο μυαλό, με το να μη γνωρίζετε πώς να βγείτε κι όλα τα άλλα, όμως πραγματικά συνέβη στο πι και φι. Ήταν πραγματικά μια τρομερή εμπειρία και τώρα φτάνετε στην κυριαρχία.

Εγκέφαλος vs  Νους

Δεν έχω απαντήσει ακόμα στην ερώτηση σας “Πώς βγαίνουμε, ποιο είναι το ράγισμα στο αυγό, ποιο είναι το σφάλμα στο σύστημα;” Θα φτάσουμε σ’ αυτό σε λίγο, όμως πρώτα, θέλω να μιλήσω λίγο περισσότερο σχετικά με τον εγκέφαλο. Θα ζητήσω να βάλουν στην οθόνη μια εικόνα που ζήτησα από τον Κώλντρε να βρει νωρίς σήμερα το πρωί και καθώς αυτή η εικόνα εμφανίζεται στην οθόνη, η ερώτηση θα είναι “Τι δεν πάει καλά σ αυτή την εικόνα;”

(παύση καθώς εμφανίζεται μια εικόνα, ένα ακέφαλο κοτόπουλο , που προχωράει, είναι ακόμα ζωντανό ).

Τι δεν πάει καλά σ αυτή την εικόνα; Τόπιασε κανείς; (κάποιος λέει “Ακέφαλο”) Είναι ένα ακέφαλο κοτόπουλο. Λοιπόν, αυτή είναι αληθινή ιστορία. Πραγματικά ζήτησα από τον Κώλντρε να ψάξει να την βρει γιατί ήθελα να την χρησιμοποιήσω σαν παράδειγμα σήμερα.

Αυτός είναι ο Μάικ, το ακέφαλο κοτόπουλο. Ήταν αληθινό κοτόπουλο. Ο Μάικ ήταν σε μια φάρμα εδώ στο Κολοράντο το 1945. Κι ο αγρότης βγήκε να φροντίσει για το βραδινό, γιατί παλιά, ξέρετε, δεν άνοιγαν απλά το ψυγείο, ούτε περνούσαν από το ντραιβ-ιν. Έβγαιναν στην αυλή, έπαιρναν ένα κοτόπουλο σαν τον Μάικ κι ένα τσεκούρι και του έκοβαν το κεφάλι.

Λοιπόν, ο αγρότης είχε πιει λίγο εκείνη τη μέρα και βγήκε να κόψει το κεφάλι ,αλλά δεν το έκοψε ακριβώς όπως θα έκανε κανονικά. Το κεφάλι έπεσε -αν περάσετε στην επόμενη εικόνα εδώ (εμφανίζεται μια φωτογραφία με το Μάικ να στέκεται δίπλα στο κεφάλι του, μερικοί άνθρωποι λένε ‘Ωω!’ κι ο Αντάμους γελάει).

Είναι αληθινή ιστορία. Το κεφάλι έπεσε κι ο αγρότης δεν ήταν σίγουρος τί να κάνει. Παρατήρησε ότι ο Μάικ συνέχιζε να τρέχει τριγύρω και σκέφτηκε με κάπως σαδιστικό τρόπο “Αναρωτιέμαι πόσο θα κρατήσει αυτό;”

Βγήκε έξω την επόμενη μέρα κι ο Μάικ ακόμα τριγύριζε. Και την επόμενη μέρα ο Μάικ ακόμα ζούσε κι ο αγρότης σκέφτηκε “Λοιπόν, μήπως να τάιζα τον Μάικ; Μήπως να χρησιμοποιήσω ένα σταγονόμετρο και λίγα …” -δεν ξέρω τί ταΐζουν τα κοτόπουλα, γάλα ή κάτι. Κι αυτό συνεχίστηκε και συνεχίστηκε και πολύ σύντομα πέρασε πάνω από μια εβδομάδα κι ο Μάικ ήταν λίγο τρομαγμένος. Όχι, εννοώ όχι ο Μάικ, ο αγρότης ήταν λίγο τρομαγμένος (λίγα γέλια). Μπορώ να πω ότι ο Μάικ δεν ήξερε τίποτα (κι άλλα γέλια). Ο αγρότης λέει “Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι ο Σατανάς. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι κάτι δαιμονικό”, γιατί το κοτόπουλο ακόμα έτρεχε και τα έκανε, όπως κάνουν τα κοτόπουλα.

Ο αγρότης είπε σε μερικούς ανθρώπους σχετικά κι αυτοί είπαν “Έχεις αληθινό διαμάντι στα χέρια σου. Μπορείς να βγάλεις λίγα λεφτά από το Μάικ. Συνέχισε να τον ταΐζεις, πήγαινε να τον δείξεις τριγύρω σε μερικά μέρη, θα χρεώνεις 25 σεντς για να δουν οι άνθρωποι το ακέφαλο κοτόπουλο” πράγμα που έκανε. Σε σημερινά δολάρια, έβγαλε περίπου 50,000 το μήνα, σημερινά λεφτά -όχι εκείνης της εποχής – πηγαίνοντας τριγύρω και δείχνοντας αυτόν τον ανώμαλο Μάικ να κάθεται σε ένα βάθρο κι ο κόσμος πλήρωνε 25 σεντς ο καθένας για να μπει και να δει το Μάικ.

Έτσι συνεχίστηκε για 18 μήνες – αληθινή ιστορία – 18 μήνες κι ο μόνος λόγος που ο Μάικ πέθανε ήταν, επειδή ο αγρότης που τον πήγαινε από το ένα σόου στο άλλο είχε πιει λίγο παραπάνω ξανά, γιατί τώρα είναι ματσωμένος και ζει με άνεση. Λοιπόν, ξέχασε να φέρει τα μικρά εργαλεία που χρησιμοποιούσε για να καθαρίζει το λαιμό του Μάικ, ώστε να μπορεί να τον ταΐζει, και τάιζε το Μάικ λίγο καλαμπόκι, που δεν είναι πολύ έξυπνο, κι ο Μάικ άρχισε να πνίγεται μ’ αυτό. Ο αγρότης δεν είχε τα εργαλεία για να καθαρίσει το λαιμό του κι ο Μάικ έπεσε νεκρός.

Τώρα το ηθικό δίδαγμα … Γιατί λέω αυτή την ιστορία; (κάποιος φωνάζει ‘Γιατί;!’)  Γιατί το λέω αυτό;! Στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων με χειροκροτούν . Εδώ με γιουχάρουν. Γιατί; Επειδή δεν είστε ο εγκέφαλος σας. Είστε σαν το Μάικ -φσστ! (κομμένο κεφάλι)- και συνεχίζετε να λειτουργείτε. Ταυτίζεστε με αυτό που είναι στο κεφάλι σας και το θέμα είναι ότι θα μπορούσατε να συνεχίσετε -ίσως- να ζείτε όπως ο Μάικ. Το χρησιμοποιώ αυτό σαν ακραίο παράδειγμα.

Αυτό εδώ το πράγμα (δείχνει το κεφάλι) με το οποίο ταυτίζεστε τόσο πολύ δεν είναι εσείς. Είναι απλά ένας επεξεργαστής,  που έχει την ικανότητα να παίρνει το ευρύ μήκος κύματος, ένα μεγάλο φάσμα, πολλή σκέψη και να το μειώνει, να το περιορίζει και μετά να το εγκλωβίζει. Ο εγκέφαλος είναι πραγματικά καλός σ’ αυτό.

Ο εγκέφαλος, ο εγκέφαλος σας, δεν κρατά τις αναμνήσεις. Δεν υπάρχουν αναμνήσεις στον εγκέφαλο σας. Απολύτως καμία. Ο εγκέφαλος σας δεν παράγει καθόλου ενέργεια. Καθόλου. Χρησιμοποιεί ενέργεια. Δεν είναι πηγή ενέργειας. Ο  εγκέφαλός σας δεν έχει καθόλου ευφυΐα. Αυτό δεν είναι προσβολή, είναι γεγονός. Ο εγκέφαλος σας δεν έχει καθόλου ευφυΐα. Είναι απλά μια συσκευή.
Και ξέρετε ότι έχετε ένα μέρος του εγκεφάλου σας, προέρχεται από τα ερπετά, ένα μέρος του προέρχεται από τα θηλαστικά, ένα μέρος του έχει εξελιχθεί με τον καιρό σε ανθρώπινο, αλλά ο εγκέφαλος σας είναι απλά ένας επεξεργαστής. Ο εγκέφαλος δεν κρατά τις αναμνήσεις. Ένα πράγμα στο οποίο έγινε καλός ο εγκέφαλος ήταν να ξεγελάει τον εαυτό του -συνεπώς, κι εσάς – οδηγώντας σας στον περιορισμό, στην απώλεια της κυριαρχίας. Έκανε πραγματικά καλή δουλειά. Ίσως όμως αυτό να είναι το όλο σχέδιο. Ίσως αυτό είναι το όλο σχέδιο.

Λοιπόν, λέω ότι ο εγκέφαλος σας δεν κρατάει τίποτα απ’ αυτά. Το μυαλό σας είναι λίγο διαφορετικό. Ο νους σας. Το μυαλό σας δεν είναι ο εγκέφαλος σας. Μην το μπερδεύετε. Μπορούμε να κόψουμε το κεφάλι του Μάικ κι ο Μάικ συνεχίζει να ζει. Το μυαλό σας είναι λίγο διαφορετικό. Πού είναι το μυαλό σας;

Με την ευκαιρία, μ αρέσει η εξέλιξη της λέξης “νους”. Νους δεν είναι μόνο η ψυχή  περίπου, σχεδόν μια πνευματική πλευρά του εγκεφάλου, αλλά οι άνθρωποι λένε “Το νου σου στη δουλειά σου. Έχε το νου σου στο δάσκαλο. Πρόσεχε τον τρόπο σου.” Χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη τώρα. Βασικά σημαίνει ελέγχω, περιορίζω. Ελέγχω και περιορίζω.

Οπότε πού είναι ο νους; Μπορούμε να σας κόψουμε το κεφάλι. Δεν πρόκειται να το κάνουμε, το υπόσχομαι. Μπορούμε να σας κόψουμε το κεφάλι και μπορεί να συνεχίσετε να ζείτε, ίσως. Ο Μάικ συνέχισε. Πού είναι το μυαλό σας; Πού είναι το μυαλό σας; Κανένας; Δείξτε χέρια (κάποιος λέει ‘Στην αύρα’). Στην αύρα σας. Η αύρα σας είναι βασικά ένα ενεργειακό πεδίο. Είναι μια εκπόρευση του πεδίου σας, αλλά το μυαλό σας δεν είναι στην αύρα σας. Κανένας άλλος; Πού είναι το μυαλό σας;Ναι. Το μικρόφωνο, παρακαλώ. Πού είναι το μυαλό; Ναι.

ΤΑΝΤ: Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε ήταν, ότι είναι πάνω όπως το I-Cloud.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ψηλό σύννεφο;

ΤΑΝΤ: I-Cl … ξέρεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: I-Cloud.

ΤΑΝΤ: I-Cloud.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, το I-Cloud. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πού είναι το I-Cloud;

ΤΑΝΤ: (κάνει παύση) Πουθενά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πουθενά. Σωστά. Σωστά. Πουθενά. Λοιπόν, κανένας άλλος; Πού είναι το μυαλό; Τι είναι το μυαλό; Τι είναι το μυαλό και πού διάολο βρίσκεται; Γιατί αν πρόκειται να πάμε πέρα απ’ αυτό, πρέπει να έχουμε κάποια αντίληψη για το πού βρίσκεται.

ΣΩΜΠΡΑ 3 (γυναίκα): Λοιπόν, ο νους είναι ο πλοηγός για το σώμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συγγνώμη;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Ο νους είναι ο πλοηγός για το σώμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Κατά κάποιον τρόπο.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Για την υλική πραγματικότητα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά πού διάολο βρίσκεται;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Σε κανένα μέρος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι στο πόδι σου;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι στην καρδιά σου;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Είναι στον εγκέφαλο σου;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουαου. Δεν είναι ενδιαφέρον ότι ο εγκέφαλος, είναι το πράγμα -ο εγκέφαλος και ο νους στην πραγματικότητα συνεργάζονται – για να δημιουργήσουν πόνο στο σώμα σας. Ο πόνος στην πραγματικότητα δεν είναι αληθινός.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Ναι, είναι ψευδαίσθηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μια παρόρμηση του μυαλού και του εγκεφάλου. Αλλά δεν είναι ενδιαφέρον ότι ο εγκέφαλος και το μυαλό ήταν τόσο ύπουλα έξυπνοι; Ο εγκέφαλος δεν μπορεί να νιώσει πόνο. Ο εγκέφαλος -θα μπορούσα να σας κάνω εγχείρηση στον εγκέφαλο αργότερα και δεν θα νιώσετε καθόλου πόνο. Δεν υπάρχουν υποδοχείς πόνου στον εγκέφαλο. Δεν είναι συναρπαστικό; Αυτό θα έπρεπε να μας λέει πολλά για τον εγκέφαλο και το μυαλό. Κι όμως μεταφέρει την αίσθηση του πόνου, που μερικοί από σας νιώθετε αυτή τη στιγμή στο σώμα σας. Δεν είναι πραγματικό. Δεν είναι πραγματικό.

Με την ευκαιρία, ξέρω ότι οι Σώμπρα θέλουν πραγματικά να μπουν στο φωτεινό σώμα, αλλά πρέπει πρώτα να καλύψουμε αυτά τα πράγματα, διαφορετικά απλά θα … ξέρετε τι πρόκειται να συμβεί; Λέτε “Ναι, ας παρατήσουμε όλα τα άλλα πράγματα. Ας φέρουμε το φωτεινό σώμα εδώ μέσα.” Αυτό που θα γίνει είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα του εγκεφάλου και του μυαλού. Αυτό θα είναι όλο που θα γίνει κι εσείς θα παίζετε αυτό το παιχνίδι, το παιχνίδι του φωτεινού σώματος “Ω, φέρνω το φωτεινό μου σώμα.” Είναι απλά άλλη μια πτέρυγα του ιδρύματος του μυαλού. Είστε ακόμα στο τρελάδικο. Γι αυτό πρέπει να το περάσουμε όλο αυτό. Πρέπει να πάμε πέρα από το μυαλό προτού φέρουμε το φωτεινό σώμα. Και το έχω ξαναπεί, μερικές φορές εκνευρίζομαι λίγο μ αυτούς τους ανθρώπους που παριστάνουν ότι διδάσκουν το φωτεινό σώμα και δεν έχουν βγει από το μυαλό τους ακόμα (μερικά γέλια). Συνεπώς, το φωτεινό σώμα θα είναι απλά μια νέα πτέρυγα στο τρελοκομείο. Αυτό είναι

Οκέι. Πού είχαμε μείνει; Ω, συγγνώμη, το σώμα σου, ο εγκέφαλος σου. Πού είναι το μυαλό ΣΩΜΠΡΑ 3: Δεν είναι υλικό. Μπορεί να είναι σε άλλη διάσταση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Στην πραγματικότητα, είναι απλά ένας πλοηγός για την ύλη. Γι αυτό οι χεβιμεταλάδες έκαναν ό,τι έκαναν για …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρέπει να κρατάς το μικρόφωνο κοντά στο στόμα σου, κοντά στον εγκέφαλο σου.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Αυτό το κάναμε για να μείνουμε στο σώμα και να μπορούμε να λειτουργούμε στην ύλη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά πού είναι ο νους; Πού είναι η ψυχή;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Είναι μόνο χημικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι εδώ μέσα (κεφάλι);

ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, όχι. Δεν είναι. Όχι, δεν είναι εκεί μέσα. Αυτός ο εγκέφαλος δεν κρατάει αναμνήσεις. Δεν είναι δημιουργικός. Δεν λύνει προβλήματα. Ο εγκέφαλος είναι απλά ένας επεξεργαστής. Αυτό είναι μόνο. Δεν είναι καν συσκευή αποθήκευσης μνήμης.

Οπότε πού είναι ο νους; Η Λίντα θα συνεχίσει να τρέχει με το μικρόφωνο. Πού είναι ο νους; Και τι είναι ο νους;

Βάλτε πάλι την εικόνα του Μάικ εδώ απλά για να τους ενθαρρύνουμε όλους (γέλια, ο Αντάμους γελάει).

ΤΖΑΝ: Αυτή τη στιγμή νιώθω σαν το Μάικ (γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πού είναι ο νους; Με όλες αυτές τις αναμνήσεις, ζωές γεμάτες αναμνήσεις και συναισθήματα κι αισθήματα και κρίσεις κι επιγνώσεις και εμπειρίες, πού διάολο είναι;

ΤΖΑΝ: Αυτή τη στιγμή είμαι μέσα στο μυαλό, γιατί δεν μπορούσα καν να φανταστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ναι. Ναι, ναι (γελάνε). Ναι.

ΤΖΑΝ: Εννοώ ότι όπως το σκέφτομαι, ήταν πάντα, ξέρεις, ότι ο εγκέφαλος ήταν πάντα υπεύθυνος για όλα αυτά τα πράγματα και τώρα μου λες ότι δεν είναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κόψε το κεφάλι!

ΤΖΑΝ: Και είναι “Ουοο!”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και το σώμα συνεχίζει. Αυτή είναι μια κοινή αντίληψη, ότι οι αναμνήσεις είναι εδώ μέσα (δείχνει το κεφάλι).

ΤΖΑΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είναι! Θα μπορούσαμε να κάνουμε λίγη ανατομία αργότερα αν κάποιος επιθυμεί να προσφερθεί εθελοντικά και να σας δείξουμε, ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί μέσα. Δεν υπάρχει τίποτα εκτός από χημικές ουσίες και ηλεκτρισμό και μια σύνδεση με το μυαλό, αλλά πού είναι το μυαλό;

(αυτή κάνει παύση)

Εμ, άλλη μια. Άλλη μια. Οκέι. Πού είναι το μυαλό; Θέλει κανείς να δοκιμάσει;

ΚΡΙΣΤΙΝΑ: Είναι μέρος της συνειδητότητας;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μέρος της συνειδητότητας. Ευχαριστώ. Και πού είναι η συνειδητότητα;

ΚΡΙΣΤΙΝΑ: Παντού.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, παντού. Πού είναι η συνειδητότητα σου;

ΚΡΙΣΤΙΝΑ: Στο Εγώ Είμαι. Είναι εγώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είπες ότι είναι στον Καναδά; (λίγα γέλια κι αυτή γελάει)

Είναι όπου είσαι εσύ. Το μυαλό είναι ένα κομμάτι, ένα μέρος, πολύ περιορισμένο μέρος της συνειδητότητας σου και η συνειδητότητα σου είναι όπου είσαι εσύ. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και στην επίγνωση κι ο νους είναι ένα μικρό κομματάκι αυτής. Δεν καταλαμβάνει χρόνο ή χώρο ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι μέρος της συνειδητότητας, της συνειδητότητας σου. Ευχαριστώ. Το πέτυχες (κάποιος λέει “Ντινγκ! Ντινγκ! Ντινγκ! Ντινγκ!”) Ντινγκ, ντινγκ, ντινγκ. Οκέι, τώρα μπορείτε να βγάλετε απ’ τη μέση το κοτόπουλο. Το βαρεθήκαμε (μερικά γέλια˙ η εικόνα φεύγει). Οκέι. Ναι, πάνω που το συνηθίζατε.

Μεγάλο θέμα, καθώς προχωράμε, καθώς πάμε πέρα από το μυαλό, είναι απλά ένα σημείο της συνειδητότητας. Αυτό είναι όλο. Δεν είναι εδώ στο κεφάλι και δεν υπάρχει στο χρόνο ή το χώρο. Είναι μια μικρή πλευρά ολόκληρης της συνειδητότητάς σας, του Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι.

Οι ταινίες σας έκαναν να εστιάσετε σ’ αυτή τη μικρή πλευρά και μετά πιστέψατε ότι αυτή ήταν εσείς. Είναι κομμάτι από σας. Δεν πρόκειται να καταστρέψουμε το μυαλό καθώς πάμε πέρα απ’ αυτό. Καθόλου. Αλλά εσείς πιστεύετε ότι οι σκέψεις είναι εδώ. Πιστεύετε ότι αυτά που βλέπετε με τα μάτια σας είναι αληθινά και δεν είναι. Είναι ένα μέρος, ένα πολύ μικρό μέρος της πραγματικότητας.

Πιστεύετε ότι αυτά που νιώθετε στο σώμα σας, αυτό το πράγμα που λέγεται πόνος ή ευχαρίστηση είναι αληθινά και δεν είναι. Είναι ένα μικρό κομματάκι της πραγματικότητας, αλλά δεν είναι ολόκληρη η πραγματικότητα. Κι όταν κάποιος αρχίζει να πιστεύει ότι είναι αληθινά κι ότι αυτή είναι η έκταση της πραγματικότητας -ο πόνος στο σώμα σας, μια σκέψη στο μυαλό σας, οτιδήποτε απ’ αυτά – τότε είναι που παγιδεύεστε και περιορίζεστε πραγματικά. Αλλά όταν το επιτρέπετε στον εαυτό σας υπάρχουν τόσα περισσότερα και είναι εδώ ακριβώς. Δεν είναι εκεί έξω, δεν είναι εκεί μέσα (κεφάλι), είναι εδώ ακριβώς και ήταν πάντα εδώ ακριβώς. Ήταν πάντα εδώ ακριβώς.

Λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Ας βάλουμε λίγη μουσική και σας έχω όλους με πονοκέφαλο σήμερα. Αυτό είναι καταπληκτικό. Ωω! Το κεφάλι είναι τόσο … ναι. Οπότε, γίνετε σαν το Μάικ, απλά κόψτε το κεφάλι για ένα λεπτό.

(αρχίζει η μουσική)

Ας βάλουμε λίγη μουσική κι ας πάμε σε μια μεράμπ.

Μεράμπ – Ακολουθήστε την Επίγνωση 

Ο προορισμός μας σε ό,τι κάνουμε είναι να μπορέσετε να μείνετε στον πλανήτη σαν ενσωματωμένοι Μάστερς -με μυαλό, με εγκέφαλο φυσικά, αλλά με τόσα περισσότερα – να είστε αισθησιακοί, να είστε κυρίαρχοι. Κυρίαρχες υπάρξεις. Και, ξέρετε, αυτό ήταν ένα όνειρο της ψυχής. Κι ό,τι ονειρεύεται η ψυχή γίνεται, μετά την εμπειρία του ανθρώπου.
Ήταν το όνειρο της ψυχής να καταλάβει πραγματικά, να γνωρίσει τον εαυτό της, σαν πραγματικά κυρίαρχο. Αυτό κάνατε -όλο αυτό με τον περιορισμό στον εγκέφαλο, το μυαλό, σ’ όλο αυτό το πράγμα με τις ταινίες – φτάσατε στην κυριαρχία.

Ξέρετε, το αστείο σχετικά με τον εγκέφαλο –θα μάθετε να τον εκτιμάτε πραγματικά κι αυτόν και το μυαλό -ο εγκέφαλος και το μυαλό είναι αυτοτελείς μονάδες. Παραμένουν μέσα στον εαυτό τους. Κι εφόσον σκέφτεστε τη φώτιση σας, εφόσον  σκέφτεστε το να πάτε πέρα, είστε ακόμα μέσα στον εγκέφαλο. Είστε ακόμα στο ίδρυμα.

Είπα πριν, ότι έχετε πολλά όνειρα τη νύχτα -ίσως θυμάστε, ίσως όχι – όνειρα όπου ψάχνετε για κάτι. Ένα όνειρο όπου έχετε χαθεί. Ένα όνειρο μεγάλης απογοήτευσης.  Ένα όνειρο όπου κάποιος σας έχει πάρει κάτι και προσπαθείτε να τον βρείτε για να το πάρετε πίσω ή απλά είστε θυμωμένοι που σας πήραν κάτι. Αυτά όλα είναι όνειρα για την προσπάθεια να ελευθερωθείτε, να βρείτε έξοδο διαφυγής.

Είναι ο τρόπος που έχει το μυαλό να ερμηνεύει -φυσικά, το μυαλό δεν ερμηνεύει, αυτό που θα λέγαμε, αυθεντικά˙ χρησιμοποιεί ανθρώπινους όρους ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε –όμως όλα αυτά είναι όνειρα για την προσπάθεια να  βρείτε την έξοδο. Αλλά ακόμα και στα όνειρα βρίσκετε, ότι πρόκειται για άλλο ένα αδιέξοδο.

Κάποιος με ρώτησε πρόσφατα “Γιατί δεν είναι διασκεδαστικά και χαρούμενα τα όνειρα; Δεν θα έπρεπε να αιωρούμαι στα σύννεφα τη νύχτα και να περνάω υπέροχα;” Λοιπόν, ένα από τα επίπεδα, που ονειρεύεστε κάθε βράδυ είναι ότι  προσπαθείτε να βγείτε έξω. Αυτά είναι τα όνειρα που θυμάστε και είναι απογοητευτικό. Πολύ απογοητευτικό.

Αλλά υπάρχει κι ένα άλλο όνειρο. Επισκιάζεται κάπως από το ανθρώπινο όνειρο σας του μυαλού και λοιπά, όμως υπάρχει ένα άλλο όνειρο, που θα ήθελα να νιώσετε αυτή τη στιγμή.

Δεν είναι ένα όνειρο του μυαλού. Δεν είναι ένα όνειρο περιορισμών. Είναι το όνειρο της επίγνωσης.

Της επίγνωσης ότι δεν είστε καταδικασμένοι μέσα στο νου για πάντα. Της επίγνωσης ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα εκεί έξω.

Ω, τόσα πολλά περισσότερα εκεί έξω, αλλά μη σκέφτεστε με όρους ανθρώπινων μόνο αισθήσεων ή αντιλήψεων. Μη σκέφτεστε μόνο να είστε νεότεροι, εξυπνότεροι, οτιδήποτε απ’ αυτά. Με την ευκαιρία, δεν υπάρχει καθόλου ευφυΐα στον εγκέφαλο. Καθόλου. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν “Λοιπόν, είμαι πραγματικά ευφυής. Ο εγκέφαλος μου είναι έξυπνος.” Δεν είναι. Υπάρχουν χημικές ουσίες και ηλεκτρισμός και πολλοί ιστοί και αίμα και γλίτσα. Αλλά δεν υπάρχει ευφυΐα στον εγκέφαλο σας. Όμως βγαίνω από το θέμα. Πίσω στο όνειρο.

Υπάρχει αυτό το όνειρο της επίγνωσης. Είναι η επίγνωση που θα σας οδηγήσει πέρα, θα σας φέρει έξω από τους περιορισμούς του μυαλού. Και το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε αυτή την επίγνωση να σας πάει, να σας πάρει από το χέρι. Αλλά σταματήστε να σκέφτεστε.

Αφήστε αυτό το όνειρο της επίγνωσης -που πραγματικά ήταν ο πιο καλός οδηγός που είχατε ποτέ – αφήστε το να συνεχίσει να σας οδηγεί τώρα πέρα από το μυαλό.

Μην το σκέφτεστε. Είναι η επίγνωση σας. Είναι το gnost σας. Gnost σημαίνει επίγνωση.

Αφήστε το να σας πάει πέρα από το μυαλό, και καθώς θα το κάνει, να θυμάστε γιατί πραγματικά βρίσκεται εδώ το ανθρώπινο κομμάτι σας. Είναι για το νέο. Είναι για τη νέα εμπειρία.

Μέσα στο μυαλό κάπως το ξεχάσατε αυτό. Μέσα στο μυαλό αποκτήσατε πολλά μοτίβα. Με την ευκαιρία, όλα αυτά τα μοτίβα, όλοι αυτοί οι περιορισμοί, δεν βρίσκονται στον εγκέφαλο. Είναι μέρος αυτής της περιορισμένης συνειδητότητας.

Τώρα, αν θέλετε τώρα, απλά αφήστε αυτή την επίγνωση, την επίγνωση σας, να σας οδηγήσει έξω από τις ταινίες. Αφήστε την να σας πάει πέρα από το μυαλό.

(παύση)
Και να θυμάστε, ότι σε οτιδήποτε μπήκατε, περιλαμβανομένου του μυαλού και του ελέγχου, των ταινιών – σε οτιδήποτε μπήκατε – μπορείτε επίσης να βγείτε. Είναι σαν τον κρύσταλλο μου, την ιστορία με τον κρύσταλλο μου. Εγώ με έβαλα μέσα. Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι αφού μπήκα μέσα, μπορούσα να βγω. Με αυτή τη συνειδητοποίηση κι ένα απλό βήμα βρέθηκα έξω.

Τώρα αγαπητοί φίλοι, ήρθαμε στην εποχή του νέου. Αυτό είναι λίγο τρομακτικό για τον άνθρωπο που βρίσκεται στο ίδρυμα. Ξέρετε, όταν έχετε ένα φυλακισμένο στη φυλακή για πολύ καιρό, 30, 40 χρόνια και ξαφνικά αφήνουν τον κρατούμενο να βγει, είναι τρομακτικό. Δεν είναι συνηθισμένος και πραγματικά, πολλοί απ’ αυτούς, πάνω από 75 τοις εκατό καταλήγουν πίσω στη φυλακή. Όχι επειδή είναι κακοί άνθρωποι˙ επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το νέο. Έχουν συνηθίσει να είναι στη φυλακή, οπότε βρίσκουν ένα τρόπο να ξαναπάνε πίσω.

Πηγαίνουμε στο νέο, αλλά είναι αυτό που ο άνθρωπος κάνει τόσο καλά.

Πηγαίνουμε πέρα από το μυαλό και πέρα από τους περιορισμούς. Πηγαίνουμε σ αυτό που οι άλλοι μπορεί να θεωρήσουν τρελό. Πηγαίνουμε στο νέο.

(παύση)
Είναι μια εμπειρία, και η επίγνωση, το gnost σας ζητάει απλά να την αποδεχτείτε.

Είναι λίγο απαιτητικό για τον άνθρωπο που ήταν στη φυλακή για πολύ καιρό, να μαθαίνει ότι πρόκειται να βγούμε έξω έτσι απλά. Ο άνθρωπος ανησυχεί λίγο “Πώς είναι εκεί έξω; Πέρασε πολύς καιρός. Οι φρουροί στη φυλακή θα με κυνηγήσουν για να με πάνε πίσω; Τι πρόκειται να συμβεί; Θα τρελαθώ;”

Σας ζητάω όμως τώρα απλά να πάρετε το χέρι της επίγνωσης σας, του gnost σας -όπως το ονόμασε ο Τοβίας, το τέταρτο πόδι στο σκαμνί – και να αποδεχτείτε ό,τι νέο έρχεται στη ζωή σας.

Ναι, θα μπούμε στο φωτεινό σώμα. Ναι, θα μπούμε σε κάθε είδους πράγματα που θα βρείτε τόσο απολαυστικά σαν ενσωματωμένοι Μάστερς στον πλανήτη. Όμως τώρα, ας πάμε πέρα από τα όρια του μυαλού.

Ω, με την ευκαιρία, αυτή η εμπειρία που ανέφερα στην περασμένη μας συνάντηση, οι 45-60 μέρες, αφορά την προετοιμασία σας, να ετοιμαστείτε να πάτε πέρα από το μυαλό. Το μυαλό θα συνεχίσει να είναι εκεί. Θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλά θα έχετε μια εντελώς διαφορετική σχέση μαζί του. Πραγματικά θα φτάσετε να το εκτιμήσετε, όταν θα είστε έξω.

Όλες οι ενέργειες ετοιμάζονται για να σας επιτρέψουν να βγείτε απλά. Αυτό είναι που συμβαίνει και ίσως θα έχετε ακόμα μια-δυο εβδομάδες, ένα μήνα μ όλον αυτό τον αποπροσανατολισμό στο μυαλό. Όμως είναι όλο σχετικό με την έξοδο.

Λοιπόν σας παρακαλώ τώρα, αν θα θέλατε, απλά ακολουθείστε την επίγνωση σας έξω από τους περιορισμούς του νου και μέσα στην αληθινή συνειδητότητά σας.

(παύση)
Ο νους είναι μόνο μια μικροσκοπική, μικροσκοπική πλευρά της συνειδητότητας σας.

(παύση)
Ακολουθείστε την επίγνωση, σ’ αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν το πέρα. Το “πέρα” υποδηλώνει, ω, ότι ήταν κάπου αλλού και δεν είναι. Είναι εδώ ακριβώς.

Μην προσπαθείτε να κάνετε τίποτα άλλο. Μην το σκέφτεστε. Μην κάνετε κάποιο είδος περίεργων ασκήσεων ή τελετών, γιατί τότε θα είστε πίσω εκεί μέσα. Το μυαλό θα σας αρπάξει.

Απλά πάρτε την επίγνωση, το gnost από το χέρι και απλά βγείτε έξω.

(παύση)
Έτσι, αγαπητέ άνθρωπε, ετοιμάσου για κάτι νέο. Αυτό είναι που κάνεις τόσο καλά, τόσο, τόσο πολύ καλά. Κάνεις το νέο και την εμπειρία. Ο Μάστερ δεν τα κάνει. Ο Μάστερ δεν κάνει τίποτα το νέο. Απλά παίρνει ό,τι έχεις κάνει και το φέρνει στη σοφία. Το Εγώ Είμαι μπορεί μόνο να φανταστεί ή να ονειρευτεί το νέο, αλλά εσύ, ο άνθρωπος, μπορείς πραγματικά να το κάνεις !!!!!

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή εδώ στην ομορφιά αυτής της μέρας.

Επίσης να θυμηθείτε τώρα, καθώς αυτές οι ταινίες αρχίζουν να βγαίνουν, θυμηθείτε ότι υπήρχε ομορφιά σ αυτό. Πραγματικά υπήρχε. Δεν ήταν λάθος. Θα φτάσετε να το εκτιμήσετε πολύ βαθιά, καθώς θα μείνετε σ αυτόν τον πλανήτη σαν ενσωματωμένοι Μάστερς. Όλο αυτό αφορούσε την κυριαρχία.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί.
Κι επιστρέφοντας στην αρχική μου δήλωση σήμερα, είστε τρελοί μέχρι να πάψετε να είστε.

(η μουσική σταματάει)
Με αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, να θυμάστε ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ (χειροκρότημα κοινού).

Μετάφραση  : Μαίρη Πολυχρόνη
Review: Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορας της μετάφρασης: Μαρία Κωδωνάκη

Παρακολουθείστε εδώ την Μεράμπ “Ακολουθήστε την Επίγνωση”, με ελληνικούς υπότιτλους από την Κατερίνα Θαλασσά.