Shoud 11, The art of Benching

6- 8 – 2022
( Παραμένοντας σε ισορροπία, Το Benching, Alt,Τα δικαιώματα ενός Μάστερ, Μια Σώμπρα Μάστερ)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι αρχίζω να συνηθίζω λίγο την Γήινη μουσική σας. Χμ . Αρχίζω να – ίσως να ξεμωραίνομαι στην γεροντική μου ηλικία – όμως πραγματικά αρχίζουν να μου αρέσουν μερικά από τα πράγματα που κάνετε εδώ και δεν είναι καν κλασική μουσική (αναφερόμενος στο βίντεο που μόλις έπαιξε).

Σας ευχαριστώ που είστε εδώ, καθέναν από σας, σας ευχαριστώ. Από παντού στον κόσμο, συγκεντρωνόμαστε ξανά. Το κάνουμε αυτό επί 23 υπέροχα χρόνια. Μοιάζει πολύς καιρός, σωστά; Εικοσιτρία χρόνια.

ΛΙΝΤΑ: Είναι πολύς καιρός.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα δεν είναι πολύς καιρός. Ίσως σε Γήινα χρόνια το νιώθετε σαν πολύ καιρό και ξέρω ότι κοιτάτε πότε πότε φωτογραφίες του εαυτού σας πριν από 23 χρόνια και λέτε, “Τι παιδί ήμουν τότε.” Και κοιτάτε τώρα και δεν θέλετε να κοιτάζετε.  Αλλά,  23 χρόνια είναι ένα κλάσμα του χρόνου στην άλλη πλευρά. Και ναι, Κώλντρε, υπάρχει μια πραγματική Λέσχη Αναληφθέντων Δασκάλων. Βέβαια υπάρχει. 23 χρόνια δεν είναι τίποτα.

Λοιπόν, αντιλαμβάνομαι ότι κάνετε όλο αυτό το ταξίδι πολύ καιρό, αλλά ο Τοβίας σας συγκέντρωσε όλους στις 21 Αυγούστου 1999, στο περιβόητο σήμερα, ινδιάνικο αντίσκηνο. Δεν είναι και τόσο πολύς χρόνος. Δείτε τί έχετε περάσει.

Νιώστε το αυτό για μια στιγμή, όσα έχετε περάσει. Ήταν πολύ ζόρικα, χωρίς αμφιβολία και πρόκειται να ψηφίσουμε εδώ σε ένα από τα ερχόμενα Shoud. Ήταν ζόρικο για σας, υποφέρατε πολύ, πράγμα που φτάνει στο τέλος του. Είχατε πραγματικά κολλήσει στην κόλλα της μαζικής συνείδησης και των οικογενειών σας και λοιπά. Όμως είστε επίσης εκείνοι που είπαν, “Ας το κάνουμε γρήγορα.” Όχι τρεις με πέντε ζωές, όπως είχε προβλέψει ο Τοβίας, αλλά 23 χρόνια. Αυτό δεν είναι τίποτα. Θα ψηφίσουμε όμως για εκείνους που θα έρθουν μετά, αυτή την επόμενη ομάδα που αρχίζει ήδη να έρχεται. Να τους αφήσουμε να το περάσουν ευκολότερα ή όχι; (γέλια και μερικοί Σώμπρα λένε ‘Όχι!’) Είστε σκληροί άνθρωποι (ο Αντάμους γελάει). Έχω ακούσει το απότομο ξύπνημα, αυτό είναι σκληρό ξύπνημα. Σκληρό! (κι άλλα γέλια)

Ένα πράγμα που θα έχετε, το οποίο αυτοί δεν θα έχουν ποτέ, ελπίζω, είναι η δυσκολία και το βάθος. Ξέρετε, είναι κάτι που τώρα που σκουπίζετε τα δάκρυα από τα μάτια σας και η ψυχή σας θεραπεύεται, το βάθος όσων περάσατε, το βάθος του σκοταδιού και της απελπισίας. Και ξέρετε, θα γίνει μια πραγματικά καλή ιστορία όταν βγείτε απ’ αυτό . Όταν βγείτε απ’ αυτό. Όχι, συμβαίνει. Έχετε σπουδαίες ιστορίες που πραγματικά – μπορώ να κάνω μια πολύ δίκαιη δήλωση – που κανένας άλλος δεν θα έχει ποτέ παρόμοιες με τις δικές σας.

ΛΙΝΤΑ: Ωω, ουαου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις, και θα σας τιμήσουν και θα σας σέβονται γι’ αυτές. Μπορεί να χαχανίζουν λίγο παρασκηνιακά λέγοντας, “Λοιπόν, γιατί το έκαναν τόσο ζόρικο;” Όμως κανένας άλλος δεν είχε ανοίξει αυτό τον δρόμο. Κανένας άλλος δεν είχε πάει σε εκείνες τις άλλες πραγματικότητες. Κανένας άλλος δεν είχε αποσυνδεθεί από το κάρμα, από τις προγονικές οικογένειες κι εσείς το κάνατε.
Έτσι μπορεί να γελάνε ειρωνικά πότε πότε και να λένε, “Λοιπόν, εμείς είμαστε πιο έξυπνοι. Εμείς πρόκειται να το κάνουμε πιο εύκολο”, αλλά μπορείτε κι  εσείς να γελάτε ειρωνικά, να γελάτε διπλά και να λέτε, “Επειδή εμείς ανοίξαμε το δρόμο αυτό για σας.” Αυτή είναι μια πολύ αληθινή και ειλικρινής δήλωση.

Εικοσιτρία χρόνια και κάθομαι εδώ μαζί σας, πραγματικά πολύ περήφανος. Πολύ περήφανος. Μερικές φορές μπορεί να γίνομαι λίγο σκληρός ή λίγο αυστηρός, αλλά γενικά, όταν πηγαίνω πίσω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων -πραγματικά συζητάμε. Δηλαδή, υπάρχουν άλλοι Αναληφθέντες Δάσκαλοι που δουλεύουν με άλλες ομάδες – είμαι περήφανος. Εννοώ, πραγματικά είμαι κορδωμένος σαν παγώνι εκεί πάνω, γιατί αυτό που κάνατε είναι μνημειώδες, ανήκουστο. Και οι πιο πολλοί από σας ακόμα στο υλικό σας σώμα, οι πιο πολλοί από σας είναι ακόμα εδώ. Παρατηρώ ότι κάθεσαι στην καρέκλα της Ήντιθ (σε ένα μέλος του κοινού) και είμαι σίγουρος ότι θα σου πει μια κουβέντα σε ένα λεπτό, πάντως οι πιο πολλοί από σας είναι ακόμα εδώ.

Έτσι, προτού προχωρήσω περισσότερο, θέλω να προσκαλέσω δυο καλεσμένους σήμερα. Κανονικά, δεν έχω καλεσμένους. Μου αρέσει να σας έχω μόνο για τον εαυτό μου. Αλλά έχουμε δυο ιδιαίτερους καλεσμένους. Ο πρώτος, φυσικά, είναι κάποιος που θα έρθει στην προσεχή εκδήλωση του Μέρλιν και είναι ο Νίκολα Τέσλα.

ΛΙΝΤΑ: Ωω!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Νίκολα είναι εδώ σήμερα, αιωρείται τριγύρω, δεν έχει ενσαρκωθεί καθόλου. Έχει λίγη απογοήτευση που πρόκειται να εκφράσει στην εκδήλωση Dream of the Merlin. Ήθελε να έρθει γιατί πραγματικά δεν σας συναναστρέφεται όπως εγώ. Γνωρίζει τον Βυσσινί Κύκλο, τους Σώμπρα, αλλά δεν αντιλαμβάνεται πραγματικά τις ενέργειες. Κι εγώ είπα, “Ξέρεις, πριν έρθεις να  μιλήσεις στην ομάδα, καλύτερα να εξοικειωθείς, γιατί αυτή είναι μια διαφορετική ομάδα. Αν έρθεις χωρίς προθέρμανση στην προσεχή εκδήλωση του Μέρλιν, μπορεί να σε φάνε ζωντανό αυτοί οι άνθρωποι!” (ο Αντάμους γελάει)
“Αυτοί είναι μια ζόρικη ομάδα. Ναι, βρίζουν, βλαστημάνε, πίνουν, καπνίζουν και είναι υπέροχοι άνθρωποι. Αλλά είναι ζόρικοι. Δεν πρόκειται να δεχτούν τίποτα αβασάνιστα. Θα σου φερθούν σκατένια, αν δεν καταλάβεις πραγματικά τις ενέργειες τους.” Έτσι αυτός είναι εδώ σήμερα, πιθανόν πίσω στο χώρο του φαγητού τώρα, κι εξοικειώνεται με εσάς και τις ενέργειες.

Ο άλλος καλεσμένος – ω, με την ευκαιρία, σύμφωνα με τον Κώλντρε, τώρα χρειάζεστε όλοι ένα σφηνάκι; Ναι (λίγα γέλια, καθώς πίνει μια γουλιά καφέ). Τον άλλο καλεσμένο θα περιμένω να τον παρουσιάσω αργότερα. Όμως να αρχίσω λέγοντας ότι αυτό είναι το τελευταίο Shoud της Σειράς Benching.
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το τελευταίο, το 11. Η χρονιά πέρασε ιδιαίτερα γρήγορα.
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τί χρονιά ήταν αυτή. Πρόκειται να προχωρήσουμε με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους, προχωρώντας στη νέα σειρά, την Σειρά Alt. Θα το εξηγήσω σε ένα λεπτό, αλλά πριν προχωρήσουμε περισσότερο, ας κάνουμε μια προθέρμανση εδώ.

Είναι πολύ ζόρικο μέρος τώρα ο πλανήτης, για τους λόγους που έχουμε συζητήσει. Προχωράει πάρα πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα από ποτέ. Βάλτε τις ζώνες ασφαλείας σας, γιατί τώρα απλά τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα οι αλλαγές, το μέγεθος όσων συμβαίνουν σε ψυχικό επίπεδο, ξέρετε, ενεργειακά και επίσης αυτά που συμβαίνουν όσον αφορά την έρευνα και την ανάπτυξη και νέα πράγματα που έρχονται.
Και πολλοί άνθρωποι γλείφουν τα χείλια τους, χτυπάνε τα παΐδια τους και λένε, “Ωω, ωραία! Έρχεται μια καινούρια τεχνολογία, ένας νέος τύπος αυτοκινήτου, ένας νέος τύπος θεραπείας για το σώμα, ένα νέο είδος αυτού”, κι έρχονται όλα. Ορμάνε προς εσάς. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεν έχουν βγει ακόμα σε μαζική διανομή, αλλά θα βγουν. Και λέτε, “Αυτό είναι εκπληκτικό. Κοίτα όλα αυτά τα καινούρια πράγματα που έρχονται.”

Στην πραγματικότητα αυτό είναι σαρωτικό, γιατί έρχεται τόσο γρήγορα. Ο χρόνος που χρειάζεται για προσαρμοστείτε σε ένα ολοκαίνουριο είδος μεταβολής προτύπου στην τεχνολογία κάνει την ανθρώπινη ψυχική ισορροπία να αρχίζει να καταρρέει και τους ανθρώπους να τρελαίνονται. Εκείνοι που δεν ήταν τρελοί αρχίζουν να νιώθουν πολύ ανισόρροποι.

Και τελικά, υποθέτω ότι αν πραγματικά φιλτράρετε όλα αυτά – κοιτάξτε τον κόσμο τώρα, νιώστε το – η ανθρωπότητα νιώθει πιο ανασφαλής από ποτέ. Το αστείο είναι ότι στατιστικά θα μπορούσατε να το αμφισβητήσετε αυτό. Θα μπορούσατε να πείτε “Υπάρχουν λιγότεροι πόλεμοι. Υπάρχει λιγότερη πείνα. Υπάρχει λιγότερο απ’ αυτό κι από εκείνο. Υπάρχει καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καλύτερη εκπαίδευση.” Δεν έχει σημασία, γιατί αν οι άνθρωποι νιώθουν ανασφαλείς τώρα, έτσι νιώθετε. Και αυξάνονται πράγματα όπως το άγχος, ο φόβος, η απελπισία, το να κάνουν οι άνθρωποι τρελά, τρελά πράγματα. Δεν ξέρουν γιατί τα κάνουν και κανένας άλλος δεν ξέρει γιατί τα κάνουν. Είναι μια αντανακλαστική αντίδραση επειδή νιώθουν παθητικά ανασφαλείς τώρα στον πλανήτη.

Νιώστε το στη δική σας ζωή. Τα έχετε περάσει αυτά. Τα έχετε βιώσει, αλλά αφαιρέστε την ασφάλεια – η ασφάλεια συχνά περιέχεται στις ανθρώπινες σφαίρες στον οικογενειακό πυρήνα, που αυτός καταρρέει τώρα. Η ασφάλεια είναι αισθητή όταν έχετε ένα καλό αξιόπιστο σύστημα διακυβέρνησης. Τα συστήματα διακυβέρνησης ποτέ δεν θα είναι σπουδαία, γιατί είναι μια κυβέρνηση, όμως μερικές φορές απλά το να έχετε μια που θα είναι σταθερή. Πού είναι αυτό τώρα; (λίγα γέλια)
Εννοώ, δεν είναι εδώ στις Η.Π. Δεν είναι στην Ευρώπη, σε γενικές γραμμές. Δεν είναι σε άλλα μέρη του κόσμου. Η ασφάλεια συχνά βρίσκεται στην παρηγοριά των εκκλησιών και των θρησκειών. Πηγαίνετε στην εκκλησία, είχατε μια δύσκολη εβδομάδα, κάθεστε εκεί και λέτε πως ο Θεός σας αγαπάει, αλλά εκεί πάνω στο βήμα στέκεται ένας ανώμαλος και είναι … (γέλια) Εγώ το είπα αυτό; Ω, ήταν ο Τέσλα! Ναι (κι άλλα γέλια). Δηλαδή, πού είναι η εμπιστοσύνη, που είχαν κάποτε οι άνθρωποι στις θρησκείες; Αυτό καταρρέει. Έτσι τα βασικά θεμελιώδη δίχτυα ασφαλείας απλά δεν υπάρχουν.

Και τι αρχίζουν να κάνουν οι άνθρωποι; Λένε, “Λοιπόν, πρέπει να γίνω πιο αυτάρκης, ίσως να καλλιεργώ την τροφή μου, ίσως να έχω περισσότερα όπλα, ίσως να οχυρώσω την αυλή, ώστε να μη μπορεί να μπει κανένας μέσα”, και πολύ σύντομα έχετε αύξηση στις κάμερες ασφαλείας και στα όπλα και τους ανθρώπους να δημιουργούν αποθέματα. Αυτό ενισχύει τον παράγοντα ανησυχίας που είναι εκεί έξω και είναι τεράστιος. Και δεν είναι δικό σας. Όσο κι αν το τονίσω δεν είναι αρκετό. Λοιπόν, θα το κάνω αργότερα, οπότε θα συνεχίσω να το τονίζω. Δεν είναι δικό σας. Το νιώθετε στον πλανήτη. Επιλέξατε να μείνετε εδώ, κι αυτό είναι που συμβαίνει. Είναι παντού. Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν άγχος, ποτέ δεν είχαν πρόβλημα με τον ύπνο, ποτέ δεν έπιναν ούτε έπαιρναν φάρμακα για να μη νοιώθουν τον πόνο, τώρα καταφεύγουν σε τέτοια πράγματα. Δεν ξέρουν πού να στραφούν.

Σε τί θα στρεφόσασταν εσείς τώρα; Στην οικογένεια; Μερικοί, όχι πολλοί. Στη δουλειά σας; Πφφφ! Παλιά  μπορούσατε να ξεκινήσετε μια δουλειά, μια καριέρα και να μένατε σ’ αυτήν. Μένατε στην ίδια εταιρία το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας, πράγμα που δεν συστήνω, αλλά αυτό ήταν πολύ σταθερό και η εταιρία επρόκειτο να σας φροντίσει,  ενώ τώρα δεν το κάνουν.
Πού, σε τί στρέφονται οι άνθρωποι τώρα;

Λοιπόν, στρέφονται σε πράγματα όπως τα βιντεοπαιχνίδια, γιατί μπορείτε να χαθείτε. Μπορείτε να μπείτε σ’ αυτό τον κόσμο, όπου πάτε και ανατινάζετε άλλους κόσμους. Δεν το καταλαβαίνω όλο αυτό, πάντως μπορείτε να μπείτε σ’ αυτό τον ψηφιακό κόσμο κι αυτοί μπαίνουν εκεί. Φυσικά, καταφεύγουν στο ποτό και στα ναρκωτικά. Μετά πέφτουν στην κατάθλιψη. Είναι σχεδόν σαν να προσκαλούν τον εαυτό τους να πέσει σε κατάθλιψη, γιατί στην κατάθλιψη, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσεις πραγματικά τις αληθινές ενέργειες. Είσαι σε κατάθλιψη. Μπορείς να βογκάς και να αναστενάζεις που έχεις κατάθλιψη, αλλά πραγματικά δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσεις αυτά που είναι εκεί έξω ή αυτά που είναι εδώ μέσα.

Τα λέω όλα αυτά και βέβαια δεν είναι λόγος ενδυνάμωσης –χμμ!– αλλά μια πραγματικότητα στον πλανήτη τώρα και είναι ανάγκη να καταλάβετε ότι δεν είναι δικά σας, εκτός κι αν θέλετε να είναι. Αν θέλετε να είναι, εγώ δεν πρόκειται να προσπαθήσω να τα απομακρύνω, αλλά αυτά είναι που περνάει ο πλανήτης.

Και παραδόξως, είναι όλα πολύ κατάλληλα αυτή την απίστευτη περίοδο αλλαγής. Πρόκειται να το δείτε στην τεχνολογία. Πρόκειται να το δείτε στην φυσική.  Πρόκειται να το δείτε σε κάθε πλευρά της ζωής που αλλάζει τόσο γρήγορα. Ο τρόπος που έρχονται τα παιδιά σ’ αυτό τον πλανήτη, η ίδια η διαδικασία της γέννησης, πρόκειται να τα δείτε όλα αυτά, να αλλάζουν όλα. Αυτά που ήταν οι παλιοί σταθεροί πυλώνες της ζωής, στους οποίους μπορούσατε πάντα να βασίζεστε – ακόμα κι αν άλλαζαν όλα τα άλλα, έχετε αυτούς τους πυλώνες της ζωής που ξέρατε ότι θα ήταν εκεί – τώρα φεύγουν και οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι.

Παραμένοντας σε Ισορροπία

Λοιπόν, αυτό το σημείο μπαίνετε εσείς. Γι’ αυτό είστε εδώ. Το ξέρετε αυτό. Το έχουμε συζητήσει. Δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες σ’ αυτό και το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να φωτίζετε με το φως σας. Πολύ απλά πράγματα.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό τώρα να καταλάβετε τη διαφορά αυτού που είναι δικό σας κι αυτού που δεν είναι. Είναι πολύ σημαντικό. Και τα κάνετε θάλασσα στο μυαλό σας κι όπως είπα στο Keahak – θα αρχίσουμε να το κάνουμε, θα το φέρουμε στα Shoud – πρόκειται να πάμε πέρα από τον εγκέφαλο και την αδιάκοπη ανάλυση των πραγμάτων. Απλά θα βγούμε και θα το κάνουμε. Αλλά πρέπει να είστε πολύ ισορροπημένοι μέσα σας για να το κάνετε αυτό. Πρέπει να είστε πολύ ξεκάθαροι μέσα σας για το τί είναι δικό σας και τί δεν είναι.

Και είναι τόσο απλό, αν δεν σας αρέσει, δεν το θέλετε, δεν είναι δικό σας, πείτε αντίο. Αν θέλετε να παίξετε με αυτό, είναι εντάξει, αλλά πιθανόν θα καταλήξω να απευθυνθώ σε σας για το παιχνίδι που παίζετε και να πω, “Αυτό είναι ένα μεγάλο παιχνίδι. Άφησέ το.” Και μερικοί από σας θα το κάνουν, μερικοί δεν θα το κάνουν.

Όμως δεν πρόκειται να βελτιωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν πρόκειται να δείτε ξαφνικά να συγκεντρώνονται όλοι και να ανταλλάσουν την πίπα της ειρήνης και τα προβλήματα του κόσμου να λύνονται μόνα τους και ξαφνικά να μην υπάρχουν πεινασμένοι άνθρωποι.

Πρόκειται να δείτε περισσότερο χάσμα ανάμεσα σε εκείνους που έχουν κι εκείνους που δεν έχουν και με αυτό δεν κάνω κριτική.

Στην πραγματικότητα, με το υπόβαθρό μου και τα αισθήματα μου για τα πράγματα, εκείνοι που δεν έχουν, ντροπή τους. Ντροπή τους που δεν έχουν. Το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία, “Εγώ ο καημένος. Δεν έχω. Όλοι έχουν. Παίρνουν τα χρήματα.” Όχι, δεν τα παίρνουν. Δεν είσαι αρκετά έξυπνος, ώστε να πάρεις για τον εαυτό σου. Έτσι σκοπεύω να είμαι σκληρός με “εκείνους που δεν έχουν”. Δεν νοιώθω συμπόνια γι’ αυτούς. Το θέλετε, το παίρνετε. Και μετά λένε, “Μα δεν ξέρω πώς.” Και κάνω, “Έλα εδώ. Πρόκειται να σου δείξω μια ομάδα ανθρώπων από όλο τον κόσμο που λέγονται Σώμπρα. Θα σου δείξω πώς άλλαξαν τη ζωή τους. Έστρωσαν ένα μονοπάτι για σένα. Έδωσαν παραδείγματα. Είναι τα Πρότυπα και μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε θελήσεις. Οτιδήποτε θελήσεις.” Κι αυτό που μου αρέσει είναι, ότι το ανακαλύπτετε αυτό. Το βρίσκετε αυτό.

Επίσης ανακαλύπτετε κάτι σε ανώτερο επίπεδο, ότι αυτά που πιστεύατε πριν ότι θέλατε, η ανθρώπινη ανάγκη δεν είναι πραγματικά τόσο σημαντική. Θα μιλήσουμε γι’ αυτό σε ένα λεπτό, πάντως έχετε αλλάξει και πρόκειται να το δείτε εδώ σε ένα λεπτό. Έχετε αλλάξει απίστευτα σε όσα είναι σημαντικά στη ζωή σας. Και ξέρετε, ίσως πριν να ήταν τα χρήματα και οι σχέσεις, οτιδήποτε. Συνειδητοποιείτε ότι αυτά πραγματικά δεν είναι τόσο σημαντικά πια. Αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι εκείνα τα πράγματα απλά υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να πασχίζετε γι’ αυτά. Πραγματικά δεν είναι ανάγκες. Ξέρετε, τα χρήματα. Όχι!

Βάλτε το αίσθημά σας σε κάτι πολύ πιο μεγαλεπήβολο, που πραγματικά είναι σημαντικό για σας. Τα χρήματα, πραγματικά δεν είναι τίποτα, είναι απλά η ενέργειά σας και το να έχουν περισσότερα χρήματα για τους πιο πολλούς ανθρώπους στον πλανήτη πραγματικά είναι αυτοκαταστροφικό. Πραγματικά είναι, και – κάνω μερικές θαυμάσιες δηλώσεις σήμερα.

Όμως κάποιος που έχει αυτολύπηση και, ξέρετε, είναι σε όλο αυτό το λούκι νιώθοντας λύπηση για τον εαυτό τους, αν τους δώσετε περισσότερα χρήματα, τί πρόκειται να κάνουν; Απλά θα έχουν πιο πολλή θλίψη. Είναι σχεδόν σαν τύπος της φυσικής. Δίνεις σε κάποιον που είναι σε χαμηλή συνειδητότητα, που του λείπει η αυτοεκτίμηση, του δίνεις τώρα λίγη παραπάνω ενέργεια, μήπως ξαφνικά θα αλλάξουν, “Ω, τώρα έχω αξία! Τώρα αφήνω να φύγουν όλα μου τα προβλήματα.” Όχι! Θα χρησιμοποιήσουν αυτή την ενέργεια, αυτά τα χρήματα, για να επιδεινώσουν τα προβλήματά τους. Είναι τόσο απλό. Και το λέω αυτό επειδή το έχετε μάθει. Το περάσατε με ζόρικο τρόπο. Περάσατε από την κόλαση και τώρα συνειδητοποιείτε ότι πραγματικά δεν είναι απαραίτητο.

Το Benching

Το Benching. Αυτή ήταν η Σειρά Η Τέχνη του Benching. Πρόκειται να συνεχίσουμε με το Alt. Ήταν μια καλή μετάβαση με αυτά τα τελευταία Shoud, το πέρασμα από τη μια στην άλλη. Το γεγονός είναι ότι δεν χρειάζεται να κάθεστε στο παγκάκι και το ανακαλύψατε. Δηλαδή, πραγματικά δεν χρειάζεται να πάτε και να καθορίσετε τη χρονική στιγμή και να βρείτε κάπου ένα παγκάκι ή μια καρέκλα ή οτιδήποτε και μετά να φωτίσετε με το φως σας. Θα έλεγα ότι το 81 τοις εκατό περίπου των Σώμπρα κατάλαβε, “Ει, Αντάμους, γάμα το παγκάκι. Εγώ πάντα φωτίζω με το φως μου”. Εγώ κάνω, “Αλήθεια;! Δεν το ήξερα. Ααχ!

Ναι, όντως, πάντα φωτίζετε με το φως σας. Το benching δεν ήταν τόσο για τον πλανήτη όσο για σας, γιατί όταν καθόσασταν εκεί -απλά σταματούσατε για ένα λεπτό, παίρνατε στον εαυτό σας έναν ωραίο καφέ ή οτιδήποτε – αφιερώνατε χρόνο για τον εαυτό σας.
Στην αρχή, πιστεύατε, “Το κάνω αυτό για τον πλανήτη.” Χα, χα, χα! Το κάνατε για τον εαυτό σας. Πάντα φωτίζετε με το φως σας. Πάντα ακτινοβολεί και δεν χρειάζεται ούτε να το σκεφτείτε. Δεν χρειάζεται να κάθεστε στο παγκάκι. Θα μπορούσατε να είστε σε ένα ωραίο δείπνο. Θα μπορούσατε να κάνετε σεξ, οτιδήποτε τέτοιο και να φωτίζετε με το φως σας, ιδιαίτερα σε ένα ωραίο δείπνο. Έτσι, όλη η Σειρά του Benching αφορούσε το να σταματήσετε για μια στιγμή ώστε πραγματικά να αφήσετε αυτό το φως να φωτίσει τον εαυτό σας. Πάντα φώτιζε τον πλανήτη.

Κάποιοι με έχουν προκαλέσει, στην πραγματικότητα με έχουν προκαλέσει πολλοί,  μερικοί Σώμπρα έχουν προκαλέσει λέγοντας, “Εντάξει, αρχίσαμε αυτή τη Σειρά του Benching, ρίχνοντας το φως μας στον κόσμο πριν ένα χρόνο. Έκανε πολύ καλό, σωστά; Κοίτα πού βρισκόμαστε τώρα. Μήπως να χαμηλώναμε το φως; Μήπως να σβήναμε αυτό το φως εντελώς;” Όμως πραγματικά, αυτό είναι η αληθινή απόδειξη. Φωτίζετε με το φως σας κι αυτό πρόκειται να κάνει τα πράγματα να κινηθούν. Πρόκειται να βγάλει τους ανθρώπους από την νωθρότητα τους, από τους περιορισμούς τους, γιατί όταν ξαφνικά φωτίζει το φως – κάποιος ήταν σκόπιμα στο σκοτάδι της ζωής του και το φως φωτίζει – και δείχνει όλες τις άλλες δυνατότητες, δεν θέλουν απαραίτητα να το δουν αυτό. Τους σταματάει το παιχνίδι τους. Λέει, “Θα μπορούσες να διαλέξεις αυτό. Θα μπορούσες να διαλέξεις εκείνο. Θα μπορούσες να κάνεις όλα αυτά τα άλλα πράγματα.” Δεν τους αρέσει, οπότε προσπαθούν να χαμηλώσουν το φως ή να υποκριθούν ότι δεν είναι εκεί. Αλλά το φως πραγματικά έχει ταρακουνήσει πολλά πράγματα σ’ αυτό τον πλανήτη που χρειάζονταν να ταρακουνηθούν.

Λέτε, “Λοιπόν, ναι, αλλά συμβαίνει ένας πόλεμος.” Δεν είναι επίσης ενδιαφέρον, αν κοιτάξετε – ο Κώλντρε με σταματάει λέγοντας, “Ω, οι Ρώσοι Σώμπρα θα ενοχληθούν μαζί σου”, αλλά δεν με νοιάζει . Οι ημερομηνίες που χρησιμοποιεί ο Πούτιν για την φιλική κατοχή άλλων εθνών, στατιστικά συμβαδίζουν πολύ με την αριθμολογία. Δεν υπάρχει καθόλου λάθος σ’ αυτό. Συγγνώμη αν σας πρόσβαλα, αλλά φύγετε. Πηγαίνετε λοιπόν κάπου αλλού.

Εε, δεν πρόκειται να ξεμακρύνουμε με αυτό σήμερα. Αργότερα. Θα κάνω μια συζήτηση μαζί σας. Οκέι. Θα κάνω μια συμφωνία μαζί σας. Θα κάνω μια ειδική συνεδρία μόνο για τους Ρωσόφωνους Σώμπρα, είτε είστε από την Ρωσία είτε από οπουδήποτε αλλού. Θα μου ρίξετε τις πιο ζόρικες ερωτήσεις σας. Οτιδήποτε θελήσετε να ρωτήσετε, θα κάνουμε την συνεδρία μόνο για τους Ρώσους. Λίντα, το σημειώνεις αυτό, φυσικά (ο Αντάμους γελάει).
ΛΙΝΤΑ: Εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, η Λίντα τώρα τρέχει στο άλλο δωμάτιο . Όχι, θέλω να μιλήσω γι’ αυτό, επειδή δεν είστε ελεύθεροι. Όχι ότι οι άλλοι είναι, αλλά δεν είστε ελεύθεροι. Είστε εκεί για έναν λόγο και μερικοί από σας απλά δεν έχουν καταλάβει αυτό τον λόγο, το γιατί είστε στην Ρωσία, γιατί ενσαρκωθήκατε ξανά στην Ρωσία. Πολλοί από σας έχουν βρεθεί εκεί ξανά και ξανά. Είμαι λίγο συγχυσμένος με μερικούς από σας, επειδή ξεχάσατε γιατί είστε εκεί πραγματικά. Έχετε γίνει πολύ αμυντικοί.

Δεν είστε Ρώσοι και δεν είστε Αμερικανοί και δεν είστε Βραζιλιάνοι και δεν είστε Μεξικάνοι. Είστε πέρα από όλα αυτά. Κι αν παίζετε ακόμα το παιχνίδι της εθνικότητας ή ακόμα και του φύλου σας, αν παίζετε ακόμα και το παιχνίδι της ηλικίας, δεν το έχετε μάθει ακόμα. Δεν το έχετε καταλάβει. Όχι. Μπορεί να ζείτε στην Ρωσία, μπορεί να είστε γυναίκες, μπορεί να είστε 52 ετών, αλλά δεν είστε. Δεν είστε. Έτσι θα κάνουμε μια μικρή κουβέντα κατ’ ιδίαν. Ναι. Δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε, ναι; Πιστεύατε ότι το επόμενο σαββατοκύριακο θα ήταν το Kasama. Δεν θα είναι. Έχουμε ένα τέλειο κενό. Απλά βάλτε εκεί μια μικρή ανώτερη επικοινωνία. Οκέι, σύμφωνοι. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Οκέι. Τώρα ηρέμησαν όλοι; Οκέι. Ωω, ουοου-ουοου! Ουφ! Οκέι. Αστείο, τους δίνεις μια ανώτερη επικοινωνία και όλοι ηρεμούν. Γράφουν τις ερωτήσεις τους τώρα. Ναι (λίγα γέλια).

Λοιπόν, ας συνεχίσουμε. Πού ήμασταν; Ω, στο benching, Η Τέχνη του Benching. Οπότε ήταν πραγματικά για σας. Το φως σας πάντα φωτίζει αυτό τον πλανήτη. Τη στιγμή που πήρατε την απόφαση να γυρίσετε πίσω εδώ σ’ αυτή τη ζωή και να κάνετε αυτά που κάνετε, είτε ήσασταν στις πιο σκοτεινές σας μέρες είτε όχι, εξακολουθήσατε να ρίχνετε φως και πρόκειται να συνεχίσουμε με αυτό.

Alt

Πρόκειται να μπούμε στην Σειρά Alt και “Alt” σημαίνει αρκετά διαφορετικά πράγματα. Είναι οι μεταβλητές, πολλαπλές πραγματικότητες. Δεν θα είμαστε πια κολλημένοι σ’ αυτήν. Μέσω του Keahak, πρόκειται να πετάξουμε πέρα από το μυαλό και τότε θα βοηθήσουμε να έρθουν όλες αυτές οι ενέργειες στους Σώμπρα. Αλλά πρόκειται να μάθετε πώς είναι πραγματικά να είσαι Alt. Και είναι λίγο, ξέρετε, ακούγεται διασκεδαστικό, όμως στην πραγματικότητα είναι πολύ ανατρεπτικό. Αναστατώνει τα παλιά συστήματα, αλλά εσείς θα είστε ασφαλείς. Θα είστε ασφαλείς σ’ αυτό.
Πρόκειται να ανακαλύψουμε στην Alt ότι υπάρχουν τόσες πολλές πραγματικότητες και τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι να παίξεις στην πραγματικότητα. Όμως το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θέλετε να παίξετε; Χαρά ή βάσανο; Θέλετε να πάτε εκεί έξω μακριά ή θέλετε να μείνετε κάπως μικροί; Και το να μείνετε μικροί – εννοώ να μείνετε μέσα σε μια περιορισμένη βολική πραγματικότητα – είναι καλό. Όμως εμείς πρόκειται να βγούμε εκεί έξω. Δεν υπάρχει χώρος εκεί έξω σε αυτά που πρόκειται να κάνουμε αν κουβαλάτε παλιά ζητήματα. Δεν υπάρχει. Έτσι πρέπει να τα αφήσουμε αυτά και δεν είναι τόσο δύσκολο. Πραγματικά δεν είναι.

Alt επίσης είναι το αρχικό όνομα της Ατλαντίδας. Alt. Έτσι, αληθινά θα είμαστε – δεν πρόκειται να πάμε πίσω στην Ατλαντίδα, αλλά όλο εκείνο το Ατλάντειο Όνειρο και όλη η συντροφικότητα που είχαμε πραγματικά, πρόκειται να ενωθούν σ’ αυτή την επόμενη Σειρά. Όμως, ξαναλέω,  

Λοιπόν, θα υπάρξουν – και θα κάνουμε πολλές συζητήσεις σχετικά – υπάρχουν αβεβαιότητες. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να μην καταλαβαίνετε. Θα τα φέρουμε προς συζήτηση – όχι σε επεξεργασία, αλλά συζήτηση – ώστε να τα απελευθερώσουμε. Υποθέτω ότι λέω, ότι είναι ώρα να φορέσετε το παντελόνι ή το πουκάμισο ή το σουτιέν του Μάστερ, ή οτιδήποτε είναι αυτό, γιατί τώρα πρόκειται να πάμε εκεί. Θα το κάνουμε στον πλανήτη. Όταν ρίχνετε το φως σας, αυτό αναστατώνει τα πράγματα και για μένα είναι μια υπέροχη απόδειξη αυτού που κάνετε. Τα πράγματα στον πλανήτη αναταράζονται.

Λοιπόν, δεν θέλουμε να φτάσουμε τόσο μακριά, ώστε να εκραγούν. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αναταραχή και στην έκρηξη. Όμως θέλουμε να αναστατώσουμε λίγο τα πράγματα. Διαφορετικά, απλά συνεχίζουν με τον ίδιο παλιό τρόπο, τα ίδια παλιά ζητήματα. Τίποτα δεν εξελίσσεται και δεν αλλάζει. Οπότε θα συνεχίσουμε να ρίχνουμε το φως σε πραγματικότητες Alt, με πολλούς  διαφορετικούς τρόπους και θα συνεχίσουμε να αναστατώνουμε τον πλανήτη.

Αλλά προς το παρόν, αν έχετε προβλήματα και ζητήματα, αν υπάρχουν πράγματα που σας βαραίνουν πολύ, ξεπεράστε τα, διάολε. Εκεί που πηγαίνουμε, δεν υπάρχει χώρος γι αυτά. Και δεν υπάρχει ανάγκη γι αυτά. Πραγματικά δεν υπάρχει ανάγκη. Πραγματικά. Οπότε απλά ας προχωρήσουμε εκεί που πηγαίνουμε μετά.
Οκέι, καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.
Λίντα, είσαι έτοιμη; Λυπάμαι. Είμαι λίγο επιθετικός σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Όχι παραπάνω απ’ ότι συνήθως.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι, ωραία. Και θέλω να το κάνω πολύ σαφές, ότι αυτό το επόμενο βήμα πρόκειται να είναι μεγάλο και απλά δεν μπορείτε να κρατάτε ζητήματα. Θα πονέσουν πολύ περισσότερο αν το κάνετε. Θα σας πονέσει πολύ περισσότερο και σε ένα βαθμό, θα συγκρατήσει ακόμα και την ομάδα. Οπότε απλά ξεπεράστε τα.

Τα Δικαιώματα ενός Μάστερ

Στο περασμένο Shoud μιλήσαμε για τα δικαιώματα του Μάστερ. Μιλήσαμε για τα δικαιώματα του Μάστερ και τόσοι πολλοί από σας γράψατε, δώσατε τις προτάσεις και τις ιδέες σας. Οι περισσότερες απ’ αυτές ήταν πραγματικά, πραγματικά καλές. Και ξαναλέω, ήμουν σαν εκείνον τον περήφανο μπαμπάκα στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων κρατώντας ψηλά τον κατάλογο για να τον δουν. Μερικές  ήταν λίγο ανορθόδοξες –χμ! – διαφορετικές, αλλά σε γενικές γραμμές …

Λοιπόν, αυτό που έκανα ήταν να τις νιώσω όλες. Όχι μόνο εκείνες που υποβλήθηκαν γραπτώς, αλλά κι εκείνες που σκεφτήκατε ή ίσως αναρτήσατε στο διαδίκτυο αλλά δεν τις στείλατε. Έτσι έκανα μια συνολική αξιολόγηση των δικαιωμάτων του Μάστερ -κι αυτό δεν είναι ένα τελικό έγγραφο, είναι μια εργασία σε εξέλιξη – πάντως πραγματικά έβγαλα τα κορυφαία και τα αναδιατύπωσα, γιατί πολλές από τις διατυπώσεις ήταν από την αρνητική πλευρά και ήθελα να τα διατυπώσω με καταφατικό τρόπο. Πράγματα όπως, “Έχω δικαίωμα να μη φοβάμαι πια.” Οκέι, αλλά υπάρχει ακόμα ο φόβος, άρα πώς το κάνουμε θετικό; Έτσι, το βελτίωσα και το απόσταξα και βγήκε …
ΛΙΝΤΑ: Βελτίωσες τί;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βελτίωσα τις λέξεις. Λέξεις. Έτσι, έκανα πολλή δουλειά με τις λέξεις σ’ αυτά και κατέληξα σ’ αυτά, με σειρά σπουδαιότητας για τους Σώμπρα, όσα ήταν τα κορυφαία εκεί. Έτσι, τώρα θα τα διαβάσουμε και θα τα συζητήσουμε, τα Δικαιώματα ενός Μάστερ ή όπως θέλετε να τα λέτε.

Πραγματικά ήταν μια ενδιαφέρουσα μελέτη, να τα κοιτάζω όλα και να νιώθω τις ενέργειες και τί πραγματικά συμβαίνει στους Σώμπρα. Και με εξέπληξε κάπως αυτό που έγινε το πιο σημαντικό δικαίωμα για τους Σώμπρα κι αυτό είναι … (μια παύση, περιμένοντας να εμφανιστεί το σλάιντ). Αυτό είναι – είναι το σύνθημα (λίγα γέλια).

ΛΙΝΤΑ: “ Είμαι Ασφαλής, πάντα με τη φυσική μου προστασία.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ναι, ο Κώλντρε μου λέει ότι θα τα χειριστεί (τα σλάιντ).

“Εγώ Είμαι Ασφαλής.” Λοιπόν, αυτό ήταν διάχυτο σε όλες τις απαντήσεις -εκατοντάδες, εκατοντάδες, εκατοντάδες, πολλές εκατοντάδες απαντήσεις – που στείλατε και χωρίς να περιλάβω τις άλλες. Όμως οι Σώμπρα συνειδητοποιούν ότι έχουν δικαίωμα να νιώθουν ασφαλείς. Έχουν δικαίωμα να νιώθουν ασφαλείς με την δική τους φυσική προστασία.

Λοιπόν, όταν ξεκινήσαμε αυτό το Shoud είπα, “Τι συμβαίνει στον κόσμο;” Ο κόσμος νιώθει ανασφαλής τώρα. Όταν πραγματικά φιλτράρετε τα πάντα, αυτοί απλά νιώθουν ανασφαλείς. Εδώ λέτε ότι έχετε δικαίωμα να νιώθετε ασφαλείς κι αυτό είναι πολύ αληθινό. Έχετε μια φυσική προστασία.
Δεν έχει σημασία τί άλλο συμβαίνει στον κόσμο τώρα. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει τεράστια ύφεση ή κατάθλιψη. Εσείς είστε ασφαλείς. Θα μπορούσατε να το νιώσετε αυτό, σας παρακαλώ; Και κατανοείστε ότι αν γίνει ένας πόλεμος, είστε ασφαλείς. Αν γίνει μια φυσική καταστροφή, μεγάλες περιβαλλοντικές ανισορροπίες – που υπάρχουν τώρα – εσείς είστε ασφαλείς. Μπορείτε να το νιώσετε αυτό και να δεχτείτε αυτό το δικαίωμα; Εννοώ, είναι δικαίωμα σας. Και μην πείτε, “Μα πώς;” Απλά δεχτείτε, ότι είναι δικαίωμα σας να είστε ασφαλείς.

Μπορείτε να το νιώσετε αυτό και να το επιτρέψετε; Αυτό ήταν το κορυφαίο για τους Σώμπρα.

Πριν χρόνια, ήταν τα χρήματα. Θα είχαν πει, “Το δικαίωμα στην αφθονία, το δικαίωμα να είμαι πλούσιος” και λοιπά. Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα τώρα. “Έχω το δικαίωμα να είμαι ασφαλής σε έναν ανασφαλή κόσμο.” Και χωρίς να νιώθετε την ανάγκη, ότι πρέπει να βγείτε και να σώσετε όλους τους άλλους που δεν είναι ασφαλείς ή που ίσως να μην είναι ασφαλείς. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Πρέπει να μείνετε στην ασφάλειά σας. Αυτοί βασίζονται σ’ αυτό. Είναι σαν το σύνδρομο αυτού που πνίγεται. Ένα άτομο που πνίγεται δεν πρόκειται να βοηθήσει ένα άλλο άτομο που πνίγεται. Μείνετε στην επιφάνεια του νερού. Μείνετε ασφαλείς. Έτσι, μπορείτε να το νιώσετε αυτό και να το ενσωματώσετε αληθινά; “Έχω αυτό το δικαίωμα να είμαι ασφαλής.” Αυτό θα είναι τόσο απαραίτητο για να προχωρήσουμε μπροστά.
Οκέι. Επόμενο στον κατάλογο.

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι μια Ανοιχτή Έκφραση, χωρίς την ανάγκη να εξηγώ ή να περιορίζω.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό ήταν αποτέλεσμα των ανθρώπων που ελεγαν, “Κουράστηκα να μην με καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Κουράστηκα να μην μπορώ να είμαι αυτός που είμαι. Κουράστηκα να μην μπορώ να πω την αλήθεια μου. Κουράστηκα να με αναλύουν, να με κριτικάρουν, να με απομονώνουν κι όλα τα άλλα”, και το φιλτράρισα και το έκανα λίγο πιο εύκολο να μπει σε δέκα ή λιγότερες λέξεις (λίγα γέλια). “Είμαι μια ανοιχτή έκφραση. Είμαι μια ανοιχτή έκφραση. Έχω αυτό το δικαίωμα”, χωρίς την ανάγκη να το εξηγώ ή να το περιορίζω.

Αυτό βγήκε στην επιφάνεια πρώτη φορά σε μια από τις συναθροίσεις μας στην Κόνα νωρίτερα φέτος, πιστεύω ότι ήταν, κι επίσης με εξέπληξε. Το μεγαλύτερο ζήτημα με εκείνη την ομάδα, το κυριότερο για το οποίο ήταν απογοητευμένοι, είναι ότι δεν ήταν ορατοί. Δεν ήταν ορατοί. Ένιωθαν ότι έπρεπε να μένουν τόσο μικροί και χωρίς έκφραση ή να προσπαθούν αδιάκοπα να εξηγηθούν. Τώρα αυτή η περίοδος έχει τελειώσει. Αυτή η περίοδος έχει φύγει εδώ και καιρό. Έχετε δικαίωμα στην πλήρη έκφραση.

Λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει και να πει, “Λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι μπορείς να φωνάξεις «φωτιά» μέσα σε μια αίθουσα κινηματογράφου;” Παρακαλώ! Είμαστε πέρα απ’ αυτό. Ας μη μπαίνουμε σ’ αυτές τις φιλοσοφικές λογομαχίες. Δεν πρόκειται να το κάνετε αυτό.

Έχετε δικαίωμα να είστε αυτοί που είστε κι αυτό είναι το φως που φωτίζει. Αυτό είναι να μπορείτε τώρα … ναι, τόσοι πολλοί από σας είχατε προβλήματα με την έκφραση, να πείτε τα πράγματα με λόγια, να μιλήσετε. Και μπορείτε να το νιώσετε εσωτερικά κι αρχίζει να προσπαθεί να βγει με λόγια και σκοντάφτετε και ψαχουλεύετε, γιατί αυτό είχε καταπιεστεί για τόσο καιρό. Έχετε το δικαίωμα και την ικανότητα να μιλήσετε και οι λέξεις απλά θα κυλήσουν έξω. Όταν σταματήσετε να εκπέμπετε μόνο από τον εγκέφαλο και μάθετε να αφήνετε την ενέργεια να μιλήσει από μόνη της.

Η ενέργεια μιλάει από μόνη της. Δεν χρειάζεται να σκεφτείτε μέσω αυτής. Τα λόγια απλά κυλούν κι εσείς κυλάτε απλά και δεν χρειάζεται να εξηγήσετε σε κανέναν. Ξέρετε γιατί; Λοιπόν, επειδή, πρώτον, δεν είστε υποχρεωμένοι. Δεν τους το χρωστάτε. Και δεύτερον, πρόκειται απλά να το καταλάβουν. Όταν είστε στην αληθινή σας έκφραση, το καταλαβαίνουν, ανεξάρτητα από τα λόγια που λέγονται. Συμβαίνει σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.
Οπότε αυτό είναι δικαίωμα σας τώρα, η ανοιχτή έκφραση, προφορικά, ενεργειακά, καλλιτεχνικά, με όποιο τρόπο θέλετε. Και δεν είμαι -μερικοί από σας, δέχομαι αυτές τις προκλήσεις “Αυτό σημαίνει ότι βγαίνεις κι αρχίζεις να μιλάς για πολιτική και … “ Όχι, δεν έχει σχέση με αυτό. Είστε πέρα απ’ αυτά τώρα, ελπίζω. Και οι ελάχιστοι από σας που είναι ακόμα κολλημένοι σ’ αυτά, σε συνωμοσίες και πολιτική, παρακαλώ να φύγετε. Δηλαδή, έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε εδώ.

Δεν χρειάζεται πια να ανέβετε σε ένα πρόχειρο βήμα και να μιλήσετε για το ποιο πολιτικό κόμμα είναι σωστό ή λάθος ή κάτι τέτοιο. Οι αγώνες δεν είναι πια δικοί σας. Υπάρχει κάτι πολύ πιο συνειδητό για να κάνετε στον πλανήτη.

Έτσι, “Εγώ Είμαι” -νιώστε το αυτό για μια στιγμή – “ Είμαι μια Ανοιχτή Έκφραση, χωρίς την ανάγκη να την εξηγώ.”

Επόμενο στον κατάλογο.

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι Ελεύθερος, χωρίς κάρμα, ενοχή ή ντροπή.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, πολλές συμμετοχές διατυπωμένες με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, πάντως οι Σώμπρα έλεγαν, “Κουράστηκα να έχω το κάρμα. Κουράστηκα να έχω την ενοχή και την ντροπή.” Πολλοί που έχουν περάσει από το Threshold, ειδικά, λένε, “Επιτέλους το καταλαβαίνω, πως είχα τόση πολλή ενοχή και ντροπή. Τώρα έχω τελειώσει με αυτά.” Έτσι, τα φιλτράρισα κάπως όλα σε αυτό το απλό “Έχετε το δικαίωμα να είστε ελεύθεροι”, κι αυτό περιλαμβάνει το κάρμα. Δεν έχετε κάρμα, εκτός κι αν θέλετε κάρμα. Το κάρμα δεν υπάρχει. Δηλαδή, είναι μια ψευδαίσθηση μέχρι να αποφασίσετε ότι θέλετε να το φέρετε στη ζωή σας.

Η ενοχή και η ντροπή από την άλλη είναι πολύ πραγματικές γιατί τις δημιουργείτε. Έχετε ένα μηχανηματάκι μέσα σας που δημιουργεί ενοχή και ντροπή κάθε μέρα κι απλά τις πετάει έξω (λίγα γέλια). Όμως αργά ή γρήγορα λέτε, “Θα βγάλω από την πρίζα αυτό το μηχάνημα, γιατί πραγματικά με κούρασε.” Έχετε δικαίωμα να είστε ελεύθεροι.

Υπάρχει κάτι που είναι κολλημένο στην ανθρώπινη ψυχολογία, “Πρέπει να νιώθω ενοχή για κάτι, διαφορετικά θα κάνω άσχημα πράγματα.” Όχι. Όχι. Αυτό είναι τόσο χθεσινό. Αυτό είναι τόσο παλιό. Δεν χρειάζεστε την ενοχή και την ντροπή σαν οδοδείκτες ή διαδρόμους για να σας κατευθύνουν στη ζωή σας. Η ενοχή και η ντροπή είναι απλά ένας άσχημος μονόδρομος. Δεν χρειάζεστε την ενοχή και την ντροπή για να σας κρατούν στη θέση σας.

Σε κάποιο σημείο της πορείας δεχθήκατε αυτό το πράγμα ότι, “Ήμουν κακός άνθρωπος.” Ένα από τα επαίσχυντα πράγματα στο New Age είναι, φίλε, ότι τους αρέσει αυτή η ενοχή. “Περασμένες ζωές, δολοφόνησες όλους αυτούς τους ανθρώπους.” Ουφ! Δεν ήσουν εσύ! Ήταν η γαμ@@η περασμένη ζωή σου και πρέπει να το αντιμετωπίσει και το αντιμετωπίζει τώρα σε πολλά επίπεδα. Δεν είναι δικά σας και δεν χρειάζεται να τα κουβαλάτε αυτά πια. Και μπορείτε να τα αφήσετε σε μια στιγμή μόνο. Όμως μετά η ενοχή και η ντροπή επιστρέφουν, “Λοιπόν, πρέπει να κουβαλήσω λίγη. Δεν είμαι εν μέρει υπεύθυνος γι’ αυτές;” Όχι. Τέλος στο κάρμα. Τέλος στην ενοχή και στη ντροπή.

Απλά φανταστείτε το για μια στιγμή, πραγματικά χρησιμοποιείστε την φαντασία σας. Πώς θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα αν δεν είχατε ενοχή, ντροπή ή κάρμα; Ουοα! Αυτό είναι ελευθερία. Αυτό λοιπόν ήταν σπουδαίο. Κι έχετε δικαίωμα σ’ αυτό. Δεν χρειάζεται να το κατορθώσετε. Δεν χρειάζεται να πληρώσετε γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να εργαστείτε σκληρά γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να υποφέρετε. Τώρα αμέσως είναι δικαίωμά σας, “Είμαι Ελεύθερος από ενοχή, ντροπή και κάρμα.” Οκέι. 

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι Ομορφιά και αισθησιασμός.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είσαι (λίγα γέλια).

Αυτό ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα σε όλες τις συμμετοχές που έφτασαν. Οι Σώμπρα έλεγαν, “Επιτέλους θέλω να έχω ομορφιά στη ζωή μου. Θέλω να βλέπω ομορφιά. Θέλω να είμαι αισθησιακός. Κουράστηκα απλά να κοιτάζω ένα δέντρο και να σκέφτομαι ότι είναι ένα δέντρο. Θέλω να βλέπω την έμφυτη ομορφιά σε όλα.” Κι αυτό είναι δικαίωμα σας.
Το μυαλό είναι προγραμματισμένο να βλέπει πράγματα με έναν πολύ γραμμικό, κυριολεκτικό τρόπο. Και συχνά, η ομορφιά της ζωής, ο αισθησιασμός αφαιρείται από πολλά, πολλά πράγματα.

Όμως θα έλεγα ότι είναι μια από τις πιο όμορφες αισθήσεις σας, η αίσθηση της Ομορφιάς. Είναι μια αίσθηση. Και ο αισθησιασμός, το να ζείτε μια αισθησιακή ζωή, μια απολαυστική ζωή, όπου όλα όσα τρώτε είναι αισθησιακά, όλα όσα απολαμβάνουν τα μάτια σας είναι αισθησιακά, τα πάντα -η μουσική – κι όλα τα άλλα.

Κι αν δεν είναι αισθησιακά, αν δεν είναι αισθησιακά εκ φύσεως, και δεν μπορείτε να συνδεθείτε με τις αισθησιακές ενέργειες, πετάξτε τα έξω από τη ζωή σας, γιατί υπάρχουν πράγματα, η ενέργεια και ο τρόπος που είναι ενσωματωμένη δεν είναι αισθησιακή, αλλά πετάξτε την έξω από τη ζωή σας. Ήρθε η ώρα να είστε η ομορφιά μέσα σας και σε όλα γύρω σας.

Φανταστείτε τώρα, προχωρώντας, ότι βλέπετε την ομορφιά σε όλα τα πράγματα κι αυτό δεν το λέω σαν κλισέ, αλλά εννοώ αληθινά να νιώθετε την ομορφιά στα πράγματα. Έτσι θα έπρεπε να είναι η ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν πρόκειται να υπάρξει ευτυχία. Θα υπάρχει κατάθλιψη. Θα υπάρχει ανησυχία.

Όταν αρχίσετε να αφήνετε να εμφανιστεί η φυσική ομορφιά των πάντων κι αφήσετε τον εαυτό σας να την αντιληφθεί, δεν γίνεται να νιώθετε κατάθλιψη και δεν γίνεται να βαρεθείτε. Θα μπορούσατε να κάθεστε σε ένα παγκάκι στο πάρκο οχτώ ώρες την ημέρα και μόνο να νιώθετε, να αισθάνεστε και να βιώνετε την ομορφιά και κάποιος θα έλεγε, “Λοιπόν, δεν είναι βαρετό απλά να κάθεσαι εκεί όλη μέρα;” Όχι. Βαρετό είναι αυτό που κάνετε, όχι το να ζείτε μια αισθησιακή ζωή. Αυτό είναι βαρετό.
Οκέι, προχωράμε.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Εγώ …” ω. Εσύ θα το πεις αυτό.
ΛΙΝΤΑ: Ήθελες να το πεις;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, εσύ πέστο.
ΛΙΝΤΑ: Το λες συνέχεια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω, αλλά εσύ πρέπει να το πεις. Εξάσκηση, ξέρεις.

ΛΙΝΤΑ: Οκέι. “Είμαι αυτό που Εγώ Είμαι, όχι η μαζική συνείδηση, όχι οι πρόγονοι μου, οι περασμένες ζωές, οι αγγελικές οικογένειες ή προβολές άλλων.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είστε τίποτα απ’ αυτά. Και ξαναλέω, πιστεύεται ευρέως ότι είστε εν μέρει η οικογένειά σας και οι αγγελικές οικογένειες. Ξεφορτωθήκαμε τις  αγγελικές οικογένειες, πόσο, πριν από δυο χρόνια. Αυτό ήταν καλό. Δεν είστε τίποτα απ’ αυτά.

Λοιπόν, αυτό ίσως αφήνει μια αίσθηση κενού για λίγο καιρό, γιατί συνδεόσασταν με αυτά. Ήταν κομμάτια σας και κατά κάποιο τρόπο είναι ακόμα μέρος της ιστορίας σας, αλλά δεν είστε πια υποχρεωμένοι σ’ αυτούς. Σε κανέναν απ’ αυτούς.

Είστε ελεύθερες υπάρξεις. “Είμαι αυτό που Εγώ Είμαι. Όχι αυτό που είναι η  οικογένεια μου. Όχι αυτό που ήταν οι περασμένες ζωές μου.” Δεν είστε καθόλου οι περασμένες ζωές σας. Όπως έχω ήδη πει, αυτές είναι σαν ξαδέλφια της ψυχής περίπου, αλλά δεν είναι εσείς. Και, ακόμα πιο σημαντικό, στρέφονται σε σας για να βγουν απ’ αυτό, ακόμα και η παλιά γενεαλογία της ψυχικής σας οικογένειας. Αναζητούν εσάς να υψωθείτε πάνω απ’ αυτά λέγοντας, “Δεν είμαι απλά μια ακόμα ζωή σε μια σειρά από ζωές της ψυχής μου.” Είστε οι καθορισμένοι προς ανάληψη. Είστε εκείνοι που θα ελευθερωθούν ακόμα κι από τα πρότυπα των περασμένων ζωών της ψυχής. Αυτό είναι τεράστιο. Αυτό είναι τεράστιο.

“Είμαι αυτό που Εγώ Είμαι, όχι αυτό που είναι αυτοί, όχι αυτό που είναι η βιολογική μου οικογένεια, όχι η μαζική συνείδηση, όχι οι προβολές που άλλοι άνθρωποι έβαλαν πάνω μου. Εγώ Είμαι αυτό που Εγώ Είμαι. Εγώ θα αποφασίσω ποιος είμαι.”

Οι συμμετοχές σας σ’ αυτό που ονομάζουμε Διακήρυξη των Δικαιωμάτων ή  Δικαιώματα του Μάστερ ήταν κάτι το εκπληκτικό, να νιώθω βαθιά όλες αυτές τις απαντήσεις. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία αυτή για μένα. Το επόμενο.

ΛΙΝΤΑ: “Έχω Επίγνωση των Αισθήσεων της Ψυχής μου, καθώς και των ανθρώπινων αισθήσεων μου.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Γνωρίζετε τις ανθρώπινες αισθήσεις σας πολύ καλά μάλλον. Χρησιμοποιώ τη λέξη “αισθήσεις της ψυχής” τώρα, παρά “αγγελικές αισθήσεις”. Απομακρυνόμαστε από όσα σχετίζονται με την αγγελική οικογένεια. Είναι οι  αισθήσεις της ψυχής σας και υπάρχουν πάνω από 200.000. Δεν θα χρειαστείτε πολλές απ’ αυτές, αλλά τώρα ήρθε η ώρα, έχετε δικαίωμα σ’ αυτές τις αισθήσεις. Έχουμε μιλήσει για αρκετές απ’ αυτές – η Ομορφιά είναι μια, η ικανότητα να Εστιάζετε είναι μια – υπάρχουν αρκετές απ’ αυτές. Θα δίνουμε κι άλλες εδώ κι εκεί. Όχι για εντυπωσιασμό.
ΛΙΝΤΑ: Ωω. Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Προσπαθώ να είμαι μοδάτος εδώ και να χρησιμοποιώ μοντέρνους όρους (λίγα γέλια). Ο Κουτχούμι μου έλεγε μ@@@ς πρόσφατα και είπε ότι έχω μείνει λίγο πίσω και χρειάζεται να μιλάω και να ντύνομαι πιο μοντέρνα και  χρειάζεται να ακούω μουσική εκτός από την κλασική. Οπότε προσπαθώ. Παρακαλώ δείξτε κατανόηση. Ναι.
Τι χαμπάρια, φίλε; (γέλια)
ΛΙΝΤΑ: Ωω, αυτός είναι ο σωστός δρόμος (κι άλλα γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορεί να χρειαστώ κι άλλη καθοδήγηση σ’ αυτό. Αλλά, φυσικά, αυτός είναι που βοήθησε να πάρω το όνομ;a μου, Αντάμους.
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, φυσικά. Ξέρουμε τι σημαίνει. (Αναφέρεται στην ανώτερη επικοινωνία του Κουτχούμι στο 10 Years with Adamus.)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, το ξέρουμε (ο Αντάμους γελάει). Έτσι κάνει προθέρμανση για την  εκδήλωση Dream of the Merlin.
ΛΙΝΤΑ: Φυσικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι έχετε αυτές τις όμορφες αισθήσεις. Ας τις φέρουμε εδώ. Και πώς θα το κάνετε αυτό; Απλά το επιτρέπετε. Θα μιλήσουμε γι’ αυτό, θα δώσω μια εξήγηση τί είναι αυτές οι άλλες αισθήσεις, αλλά πρόκειται να αρχίσουμε να τις συνυφαίνουμε κι αυτό κάνει τη ζωή πολύ πιο ικανοποιητική και γεμάτη και διασκεδαστική και συναρπαστική και μαγική. Έχετε τις ανθρώπινες αισθήσεις σας, θαυμάσια, αλλά ας ενσωματώσουμε μερικές από αυτές τις άλλες για να κάνουμε την εμπειρία της ζωής για τον υπολειπόμενο χρόνο που έχετε εδώ στον πλανήτη τόσο πιο ιδιαίτερη. Οπότε έχετε δικαίωμα στις αισθήσεις της ψυχής σας. Δεν με νοιάζει τί λέει το μυαλό, “Λοιπόν, πού είναι; Και πώς θα τις χρησιμοποιήσω;” Σκάστε! Θα τις φέρουμε τώρα. Θα κάνουμε πολλά “σκάστε” και “γα@@” (γέλια), απλά για να καθορίσω τις παραμέτρους. Οκέι. Ή “σκάστε γα@@ το” (κι άλλα γέλια). Ναι. Ξέρετε, αν πω μόνο “σκάστε”, αυτό είναι, οκέι, ένα πράγμα. Αλλά αν είναι “σκάστε γα@@ το”, αυτό είναι πραγματικά σημαντικό. Οκέι, σημειώστε το αυτό. Είναι πραγματικά σημαντικό.
Οκέι, ποιο είναι το επόμενο;
ΛΙΝΤΑ: Έτσι ξέρω ότι ο Τζεφ κάνει επικοινωνία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επόμενο στον κατάλογο.

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι Χαρά, σε κάθε κύτταρο στο σώμα μου και σε κάθε σκέψη στο μυαλό μου.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, υπήρξαν πολλές συμμετοχές για το φωτεινό σώμα, για παράδειγμα. Υπήρχαν πολλά “Θέλω το φωτεινό σώμα μου τώρα” και “Θέλω χαρά”, και κάπως έμοιαζαν σχεδόν να συνδυάζονται. Το σώμα είναι μια πρόκληση. Δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ αυτό. Το σώμα πονάει. Περνάτε αυτή την μεταμόρφωση. Όμως είναι ώρα να πείτε, “Να υπάρχει χαρά σε κάθε άτομο, σε κάθε κύτταρο στο σώμα. Να υπάρχει χαρά στις σκέψεις στο μυαλό.” Λοιπόν, δεν μιλάω για τεχνητή αισιοδοξία. Μιλάω για αληθινή χαρά – σε συνδυασμό με μερικά από τα άλλα πράγματα που έχουμε εδώ πάνω – την ικανότητα απλά να αφήνεστε στη χαρά. Η χαρά, η ευτυχία, ο αισθησιασμός, η ροή. Υποθέτω πως αυτή ίσως να είναι μια ακόμα καλύτερη λέξη από την ‘χαρά’. “Είμαι η Ροή μου -η ροή της ενέργειας μου, η ροή της ευκολίας και της χάρης μου – χωρίς όλη αυτή την αντίσταση και την τριβή στην πορεία.” Αυτό είναι δικαίωμα σας. Να το έχετε στο σώμα σας και στο μυαλό σας και σε κάθε τι που κάνετε. Οκέι.

ΛΙΝΤΑ: “ Είμαι Χαλαρός, επιτέλους.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, αυτό επίσης ήταν ενδιαφέρον. Υπήρχαν πολλά τέτοια. Απροσδόκητο, αλλά δεν ειπώθηκε με τέτοιο τρόπο. Ήταν, “Χρειάζομαι να χαλαρώσω επιτέλους” και “Έχω κουραστεί τόσο πολύ να έχω άγχος. Η ανησυχία είναι συντριπτική.” Έχετε δικαίωμα να είστε χαλαροί επιτέλους. Γιατί; Ας πάμε πίσω στο πρώτο. Επειδή είστε ασφαλείς. Όταν είστε ασφαλείς, μπορείτε να χαλαρώσετε. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι ασφαλής. Δεν είναι χαλαροί. Έχουν ανησυχία. Οι εντάσεις αυξάνονται, φτάνουν στα ύψη. Ποιος ξέρει πού θα φτάσουν τα πράγματα; Λοιπόν, εγώ ξέρω, αλλά …“ Είμαι Χαλαρός.”

Απλά νιώστε το για μια στιγμή. « Είμαι Χαλαρός, επιτέλους.» (ο Αντάμους παίρνει μια βαθιά αναπνοή). Υπάρχει πολλή ένταση στη χαλάρωση σας (ο Αντάμους γελάει). Εννοώ, νιώστε το πραγματικά. Είναι δικαίωμα σας. Είναι δικαίωμα σας να είστε χαλαροί, να είστε άνετοι. Τώρα, δεχτείτε αυτό το δικαίωμα. “Είμαι Χαλαρός.” Αα! (μικρή παύση) Δεν είστε πολύ χαλαροί (ο Αντάμους γελάει). Υπάρχει ακόμα πολλή ένταση. Οκέι.

Λοιπόν, στον δικό σας χρόνο, επιστρέψτε στο “ Είμαι Ασφαλής.” Δεν είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να απεικονίσετε σε διάγραμμα. Είναι ένα δικαίωμα. Δεν χρειάζεται να το σκεφτείτε καλά. Είναι ένα δικαίωμα, “Εγώ είμαι ασφαλής.” Μετά αφού πραγματικά το νιώσετε αυτό, συνεχίστε, “Εγώ είμαι χαλαρός.” Ααα! Μπορείτε να χαλαρώσετε γιατί είστε ασφαλείς. Τόσο απλό. Είναι ένα δικαίωμα. Δεν χρειάζεται να πληρώσετε γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να δουλέψετε σκληρά γι’ αυτό. Είναι δικαίωμα σας.
Οκέι, τι άλλο έχουμε στον κατάλογο;

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι σε Σωματική Αρμονία, με το υλικό και το φωτεινό μου σώμα.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πάλι, πολλά σωματικά βγαίνουν εδώ. Πραγματικά καταλαβαίνω. Το σωματικό είναι ίσως ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που περνάτε τώρα και έχω να πω ότι θα υπάρχει δυσφορία καθώς θα περνάτε όλη αυτή τη μετάβαση στο φωτεινό σώμα. Θα σας πω τώρα, ο πιο εύκολος τρόπος να το κάνετε, αν θέλετε τον εύκολο -θέλετε τον εύκολο τρόπο; (μερικοί Σώμπρα λένε ‘Ναι’) Να πεθάνετε (γέλια). Όχι, και μετά θα επιστρέψετε. Θα επιστρέψετε μέσα σε ένα μωράκι και θα κάνετε, “Ωω! Πω πω, όταν ξαναγεννήθηκα, έφερα το φωτεινό σώμα μαζί μου στον γεννητικό σωλήνα.” Αν πρόκειται να μείνετε εδώ έτσι, είναι ζόρικο για το σώμα. Κάνετε πολλές αναπνοές και να θυμάστε ότι έχετε δικαίωμα στην ασφάλεια. Έτσι,  έχετε το δικαίωμα στη σωματική αρμονία με την βιολογία σας.

Η βιολογία σας είναι υπερ-δραστήρια τώρα στις επικοινωνίες της. Έχετε το anayatron, που αρχίζει να φεύγει, αλλά αυτό στην πραγματικότητα ενθαρρύνει τις επικοινωνίες ανάμεσα σε όλα τα σωματίδια και τα κύτταρα και τα άυλα μέρη του υλικού σας σώματος. Είναι υπερ-επικοινωνιακή, πράγμα που είναι ο λόγος που έχετε δυσκολία να κοιμηθείτε τη νύχτα. Και τότε λέτε, “Δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί το σώμα μου πονάει.” Είναι επειδή το σώμα σας μιλάει πολύ. Τώρα είναι ώρα να συνειδητοποιήσετε ότι έχετε δικαίωμα στη σωματική αρμονία. “Γ@@@ου σώμα. Σωματική αρμονία. Δεν με νοιάζει τι λες, με κούρασε αυτός ο πόνος. Κουράστηκα να παίζω αυτό το μακροχρόνιο παιχνίδι. Είναι η ώρα του φωτεινού σώματος. Τώρα.” Σωματική αρμονία. Αποδεχτείτε αυτό το δικαίωμα.

Είναι εκπληκτικό – δεν ξέρω αν υπάρχουν μηχανήματα που θα μπορούσαν πραγματικά να το δοκιμάσουν τώρα – όμως όταν αποδεχτείτε αυτό το δικαίωμα, όντως αρχίζει να αλλάζει. Όλες οι επικοινωνίες που συμβαίνουν είναι λες και μέρη του σώματος σας κάνουν, “Τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει; Αυτό το φωτεινό σώμα έρχεται μέσα και τι πρέπει να κάνω εγώ; Μήπως γερνάω και πρόκειται να κολλήσω COVID; Πρόκειται να κολλήσω ευλογιά των πιθήκων;” ή οτιδήποτε άλλο. Σκάστε γα@@ το! (λίγα γέλια) “Έχω δικαίωμα στη σωματική αρμονία. Σκάστε! Κάντε αυτή τη μετάβαση. Φωτεινό σώμα σταμάτα να μένεις σε απόσταση. Κλώτσα το υλικό μου σώμα στον κώ@@, αλλά όχι πολύ δυνατά. Ας ενσωματωθούμε τώρα.” Έχετε αυτό  το δικαίωμα.
ΛΟΥΚ: Έτσι μπράβο!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Ναι, ναι, ναι (λίγα χειροκροτήματα). Ουοα! Ουοα! Ναι. Η βιολογία είναι πραγματικά ζόρικο πράγμα κι ακριβώς εκεί που πιστεύεις ότι είναι μια καλή μέρα, ξαφνικά αρρωσταίνεις ή πονάς ή οτιδήποτε κι όλο αυτό φεύγει.

Έτσι, θα σας ζητήσω να είστε δυνατοί και τολμηροί και αρχηγοί της σωματικότητας σας. Είναι το σώμα σας – δεν είναι των προγόνων σας πια, είναι δικό σας – πάρτε το ρόλο του αρχηγού, πάρτε αυτό το δικαίωμα. Μην το κοιτάτε απλά. Μην το γλείφετε απλά. Πάρτε αυτό το δικαίωμα και φέρτε το μέσα. Είναι δικό σας.
Οκέι, επόμενο.
ΛΙΝΤΑ: Η λέξη Γ μεταφράζεται στις 30 γλώσσες που μεταφράζεται αυτό;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, βέβαια. Όλοι ξέρουν το “γ@@”.
ΛΙΝΤΑ: Όλοι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι (λίγα γέλια). Έχω βρει μια δυο λέξεις που είναι συνηθισμένες, σε όλο τον κόσμο. “Οκέι”. Όλοι χρησιμοποιούν το “οκέι”. Ξέρετε, στις περισσότερες κουλτούρες, “Οκέι. Είσαι οκέι με αυτό;” Ναι. Κι έπειτα το “σκ@@” είναι άλλο ένα (λίγα γέλια). Δηλαδή, δεν υπάρχει κάτι κακό. Είναι απλά τέσσερα γράμματα στη σειρά -“σκ@@” – ξέρετε, πάντως οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν κι έπειτα το “γα@@”. Το “Γα@@” είναι πιθανόν -μ ερικοί από σας κάνουν γκριμάτσες. Δηλαδή, και τι έγινε; Ένας Μάστερ -ξέρετε, έχετε το δικαίωμα να λέτε “γα@@”. Έπρεπε να είναι εκεί πάνω σε εκείνα τα σλάιντ (γέλια και χειροκροτήματα). Ναι! (ο Αντάμους γελάει)
Οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να κάνουν γκριμάτσες. Είναι, “Λοιπόν, άντε και γ@@@”, ξέρετε (κι άλλα γέλια). Είναι, “Γ@@@ μας! Είμαι Μάστερ και δεν χρειάζεται να νιώθω άσχημα. Δεν χρειάζεται να συγκρατούμαι επειδή στα ανθρώπινα αυτάκια σας δεν αρέσει η λέξη “γα@@”. Γα@@@!” ξέρετε. “Πω πω, τι στο δι@@ο!” (κι άλλα γέλια)

Λοιπόν, θα πρέπει να το ενσωματώσουμε αυτό εδώ, δεν νομίζετε; Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ψηφοφορία για το “γα@@” (κι άλλα γέλια). Θα το βάλουμε στη διακήρυξη των δικαιωμάτων ή όχι; (το κοινό φωνάζει “Ναι!” και γέλια) Να το κρατήσουμε; Και γα@@! (ο Αντάμους γελάει) Εντάξει!
Επόμενο, πραγματικά σημαντικό, πάρα πολύ σημαντικό.

ΛΙΝΤΑ: Είμαι Πέρα από τον Θάνατο, όπως τον γνώριζε κάποτε η ανθρώπινη κατάσταση.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είστε πέρα από τον θάνατο. Θα έφτανα να πω ότι έχετε ήδη πεθάνει. Με τον αληθινό ενεργειακό τρόπο της υλικής ανθρώπινης κατάστασης, έχετε ήδη πεθάνει. Έχετε ήδη περάσει απ’ αυτό. Τόσο μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ζωής είναι οργανωμένο σε σχέση με τον θάνατο. Προχωράτε αργά προς τον θάνατο και υπάρχει φόβος σ’ αυτό. Υπάρχει αβεβαιότητα και αμφιβολία.

Και οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τον θάνατο και βρίσκουν αυτά τα παράξενα σχετικά με το τί συμβαίνει με τον θάνατο, ή τίποτα δεν συμβαίνει. Είστε πέρα από τον θάνατο κι αυτό είναι τόσο σημαντικό στην κατανόηση, ειδικά όλοι εσείς που γράψατε και είπατε, “Δεν θέλω να πεθάνω αναξιοπρεπώς.” Αμήν. Έχετε δίκιο. Δεν χρειάζεται. Έχετε δικαίωμα να φύγετε όποτε θελήσετε κι όντως έχετε δικαίωμα να φύγετε όπως θελήσετε. Πραγματικά το έχετε, αν δεχτείτε αυτό το δικαίωμα. Αν απλά το κοιτάξετε στον τοίχο και πείτε, “Λοιπόν, αυτό ακούγεται καλό.” Εγώ μιλάω για την αποδοχή του. Έχετε δικαίωμα να πεθάνετε.

Ο θάνατος είναι πάρα πολύ εύκολος. Ο θάνατος είναι ένα τεράστιο -στην πραγματικότητα ο θάνατος έχει τόση πλάκα που θέλετε να γυρίσετε πίσω και να το ξανακάνετε. Είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ, “Ωωω! Γα@@@!” (γέλια) Και μετά κατεβαίνετε και κάνετε, “Ω, ήταν σούπερ. Θα το κάνω ξανά.” Κάπως έτσι είναι ο θάνατος. “Ωωω! Ο Χάρος! Ωωω!” Και μετά το περνάτε ξανά και ξαφνικά είστε στην άλλη πλευρά και κάνετε “Ουαου!” “Κοίτα με τώρα. Αντάμους, είσαι εδώ και με χαιρετάς! Μερικοί από τους φίλους μου τους Σώμπρα είναι εδώ. Ουαου! Αυτό είχε πλάκα.” Τότε θα γελάσετε με τον εαυτό σας, γιατί θα  συνειδητοποιείσετε ότι όλη αυτή η ανησυχία για, πόσο, 80, 90 χρόνια της ζωής σας ήταν εντελώς αβάσιμη. Ήταν πραγματικά εύκολο.

Λοιπόν, ένα από τα δικαιώματα σας είναι να πεθάνετε όπως θέλετε. Αξιοπρεπώς, αν θέλετε. Μπορείτε να το κάνετε αργά, αν θέλετε. Μπορείτε απλά να βγείτε. Θα μιλήσω γι’ αυτό σε ένα λεπτό. Έτσι είστε πέρα από τον θάνατο. Μπορείτε να δεχτείτε αυτό το δικαίωμα? Να πεθάνετε με αξιοπρέπεια. Να πεθάνετε με χιούμορ. Να πεθάνετε φεύγοντας με μια φλόγα. Να πεθάνετε λέγοντας αστεία ή τρώγοντας ένα μεγάλο γεύμα.
Οκέι. Ωω, αυτό το βλέμμα (από την Λίντα). Ουφ! (γέλια) Ωω, πω πω! Οκέι. Και τελικά.

ΛΙΝΤΑ: «Έχω τον Μυστικό Κήπο μου, στο βαθύ άδυτο της ψυχής μου.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα, κανείς δεν το διατύπωσε έτσι, αλλά έλεγαν, “Έχω δικαίωμα σε ένα δικό μου μέρος, όπου κανείς δεν μπορεί να έρθει και να επέμβει. Έχω δικαίωμα στην ψυχή μου, στην κυριαρχία μου, όπου οι ενέργειες της μαζικής συνείδησης δεν πρόκειται να μπουν. Έχω δικαίωμα σε αυτό το ιδιωτικό μέρος όπου θα μπορώ να πάω να αναζωογονηθώ όποτε θελήσω.” Αυτό είναι δικαίωμα σας και το έχουν όλοι.

Το συζητάμε στο Keahak με διαφορετικούς όρους. Συγκεκριμένα, μιλήσαμε για το Dvir, την αγνή κατάσταση της ενέργειας, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα απ’ αυτό. Δεν είναι μια κρυψώνα και μερικοί από σας το έχουν παρανοήσει στο παρελθόν. Δεν είναι κρυψώνα. Δεν είναι μια μυστική σπηλιά, μια υπόγεια σπηλιά. Είναι ο μυστικός σας κήπος. Είναι το μέρος που μπορείτε να πάτε όποτε θελήσετε. Κανένας άλλος δεν μπορεί να επέμβει. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μπει. Ακόμα κι αν τους προσκαλούσατε να μπουν, δεν μπορούν. Είναι το μέρος σας. Είναι το καταφύγιο σας με την ψυχή σας. Και ο μυστικός κήπος μπορεί να είναι ένας κήπος ή ένα δάσος. Μπορεί να είναι ένας ποταμός. Μπορεί να είναι ουρανός. Μπορεί να είναι τίποτα.

Αλλά είναι το μέρος σας που προορίζεται μόνο για εσάς. Μπορείτε να μείνετε εκεί όσο θέλετε, για να αναζωογονηθείτε, να εξισορροπήσετε, για να συνδεθείτε πραγματικά με την ψυχή σας. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να το πάρει αυτό και θα συνειδητοποιήσετε ότι υπήρχε πάντα. Απλά χάσατε το δρόμο σας, ξεχάσατε ότι υπήρχε και πιστέψατε ότι ήταν ένας μεγάλος κοινόχρηστος κήπος που μοιραζόμασταν με όλους. Δεν είναι. Είναι ο κήπος σας.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά. Αυτό είναι δικαίωμα σας.

Πιστεύω ότι αυτά είναι όλα όσα είχαμε. Ω, ακόμα ένα. Ω, ωραία.

ΛΙΝΤΑ: “Είμαι Μάστερ και Εγώ καθορίζω αυτή την πραγματικότητα.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα! Αυτό είναι μια καλή περίληψη. “ Είμαι Μάστερ.” Δεν προσπαθείτε πια να πετύχετε την κατάσταση του Μάστερ. Είστε πέρα απ’ αυτήν. Είτε είστε Μάστερ, είτε δεν είστε. Αν δεν είστε, είναι ώρα να φύγετε. Αν είστε, ας προχωρήσουμε με τον λόγο ακριβώς, με το massion για το οποίο είστε εδώ στον πλανήτη.

Μερικοί από σας πιστεύουν, ότι πρέπει συνεχώς να προσπαθείτε να το κερδίσετε αυτό ή κοιτάτε γύρω στην πραγματικότητα σας για να πείτε, “Μα χρειάζομαι επιβεβαίωση ότι είμαι Μάστερ. Χρειάζομαι οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν ‘ωω’ και ‘αα’. Χρειάζομαι να κάνω μαγικά κόλπα. Δεν πρόκειται ποτέ να το αποκτήσετε αυτό, ποτέ, μέχρι να αποφασίσετε εσείς ότι είστε Μάστερ. Δεν πρόκειται να αποκτήσετε την εξωτερική επιβεβαίωση μέχρι να δεχτείτε εσωτερικά το δικαίωμα σας σαν Μάστερ. Αυτό είναι. Είναι τόσο απλό. Και μετά θα συνειδητοποιήσετε ότι σαν Μάστερ, εσείς καθορίζετε την πραγματικότητα σας. Κανένας άλλος. Έχετε επίγνωση των άλλων πραγματικοτήτων τριγύρω, αλλά λέτε, “Εγώ Είμαι ο Μάστερ. Εγώ καθορίζω την πραγματικότητα.” Όχι η μαζική  συνείδηση, ούτε οι παλιές οικογένειες σας ή οτιδήποτε τέτοιο, αλλά “Εγώ καθορίζω την πραγματικότητα μου.”

Σ’ αυτό το σημείο θα συνειδητοποιήσετε τί είναι σημαντικό και δεν είναι τα χρήματα και δεν είναι οι σχέσεις. Δεν είναι να είσαι σέξι ή να έχεις όλους αυτούς τους τίτλους πίσω από το όνομά σου, τα διπλώματα σου. Θα συνειδητοποιήσετε ότι όλο αυτό ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε τί είναι σημαντικό. Και δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά. Το αστείο είναι ότι όταν το συνειδητοποιήσετε αυτό και δεχτείτε “Εγώ Είμαι ο Μάστερ”, όλα τα άλλα απλά λύνονται. Δεν χρειάζεται καν να σκέφτεστε την αφθονία ή την υγεία ή τις σχέσεις ή οτιδήποτε τέτοιο. Απλά υπάρχουν. Όταν είστε  στην κατάσταση του Μάστερ, απλά υπάρχουν. Γιατί; Επειδή η ενέργεια σας το ξέρει ήδη. Απλά τώρα θα το συνειδητοποιήσετε εσείς. Η ενέργειά σας ήδη ξέρει πώς να φέρει την αφθονία και την σοφία και την ηρεμία και την χαρά και μια ισορροπημένη βιολογία. Ξέρει ήδη κι απλά περιμένει να σας υπηρετήσει.

Νιώστε το δικαίωμα σας, “Εγώ Είμαι ένας Μάστερ.” Μην δοκιμάζετε συνέχεια  εξωτερικά λέγοντας, “Μα έχω ανάγκη να δω κάτι εξωτερικό. Έχω ανάγκη οι άνθρωποι να εντυπωσιαστούν πολύ με μένα” ή “Χρειάζεται ξαφνικά να μπορώ να περπατάω στο νερό.” Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, γιατί σημαίνει μόνο ότι δεν το πιστεύετε. Ψάχνετε έξω από σας για επιβεβαίωση κι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Θα είστε σε μια μακριά, πολύ πολύ μακριά αναζήτηση. Τη στιγμή που θα δεχτείτε το δικαίωμά σας σαν Μάστερ, την ενέργειά σας, την πραγματικότητά σας, τότε θα συμβεί η μαγεία και τότε δεν θα είναι πια σημαντικό. Όλα είναι απλά εκεί.

Λοιπόν, υπήρξαν πολλές, πολλές, πάρα πολλές θαυμάσιες απαντήσεις. Εντυπωσιάστηκα πολύ με όσα πήραμε. Δεν θα ήταν έτσι πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια.

Έτσι, Λίντα, ζήτησα από τον Κώλντρε να συγκεντρώσει μερικές άλλες ώστε να τις ακούσετε. Δεν συμπεριλήφθηκαν στον μικρό κατάλογο, αλλά αξίζουν να αναφερθούν.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι. Θέλεις να τις διαβάσω όλες;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την πρώτη.

ΛΙΝΤΑ: “Έχω δικαίωμα να είμαι ο συγγραφέας της ζωής μου.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου αρέσει ο ποιητικός τρόπος που διατυπώνεται. “Είμαι ο συγγραφέας της ζωής μου. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να γράψει το σενάριο. Εγώ είμαι ο συγγραφέας.”
ΛΙΝΤΑ: Εσύ το έγραψες αυτό;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν το έγραψα.

ΛΙΝΤΑ: “Έχω δικαίωμα να μη νιώθω υπεύθυνος για τις εμπειρίες των άλλων.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, αυτό είναι τόσο σημαντικό. Δεν είστε υπεύθυνοι. Κι αν ζουν μια δυστυχισμένη ζωή, ας είναι. Μπορείτε να είστε αρκετά Μάστερ, ώστε να το δεχτείτε αυτό, ότι το διαλέγουν; Λοιπόν, όταν έρχονται σε σας και ζητούν την καθοδήγησή σας, το φως σας ή οτιδήποτε, τώρα είναι ώρα να δράσετε. Όμως, ξέρετε, με το μέσο άτομο, τα μέλη της οικογένειας, τη δυστυχισμένη ζωή φίλων να έχετε συμπόνια. Αυτοί το επιλέγουν. Είναι τόσο σημαντικό να μην επωμίζεστε τα προβλήματα του κόσμου.

ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να είμαι πειρατής.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έπρεπε να το περιλάβω αυτό, ξέρετε (λίγα γέλια). Ωραία. Νομίζω ότι το αποδείξαμε αυτό σήμερα με μερικά από τα άλλα σλάιντς. Επόμενο.

ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να επικοινωνώ και να συζητώ με ζώα και φυτά, όπως όταν μιλάω με ένα άτομο.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι, το δικαίωμα να συζητάει με ζώα και φυτά. Μακάρι να υπήρχε τελεία εκεί, αλλά συνέχισε και είπε -ποιο ήταν το υπόλοιπο;

ΛΙΝΤΑ: (γελώντας χαμηλόφωνα) “Όπως όταν μιλάω με ένα άτομο.”

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Όπως όταν μιλάω με ένα άτομο.” Όχι. Όχι. Αν πρόκειται να επικοινωνήσεις με φυτά και ζώα, δεν θα χρησιμοποιήσεις τα Αγγλικά ή τα Γερμανικά ή τα Ρώσικα ή οτιδήποτε άλλο. Δεν θα τα χρησιμοποιήσεις. Το κάνεις ενεργειακά. Έχετε μια φυσική αίσθηση επικοινωνίας. Ίσως, καθώς θα επεκτείνουμε τον κατάλογο λίγο, “Έχετε δικαίωμα να επικοινωνείτε μη λεκτικά και να το καταλαβαίνετε.” Δεν μιλάτε στον σκύλο σας με λόγια. Ο σκύλος λέει, “Τι διάολο λένε;” Μιλάτε ενεργειακά.

Λοιπόν, ακούτε το μυαλό σας να το διατυπώνει με λόγια, που είναι οκέι. Αλλά δεν το διατυπώνετε πρώτα με λόγια. Έτσι συνδέεστε με τον σκύλο σας, συνδέεστε με την Μπελλ και το νιώθετε αυτό – και το να μη το διατυπώσετε με λόγια είναι κάπως δύσκολο – πάντως είναι απλά αυτή η αίσθηση αγάπης και τι άλλο;

ΛΙΝΤΑ: Είναι η ενέργεια. Νιώθουν την ενέργεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν χρειάζεται να το διατυπώσετε με λόγια. Λοιπόν, μπορεί να ακούσετε το μυαλό σας να κάνει, “Οκέι, είναι ανάγκη να το μεταφράσουμε αυτό σε ‘αγάπη’ και ‘αποδοχή’ και ‘μου λείπεις’, αλλά δεν εκφράζετε αυτό. Δεν μιλάτε σε άλλα μη ανθρώπινα πράγματα με ανθρώπινους όρους. Το νιώθετε ψυχικά και είναι εντάξει -το μυαλό σας θα βάλει μια λέξη, είναι εντάξει – αλλά η προτεραιότητα είναι να γίνει ενεργειακά. Έτσι, όταν επικοινωνούμε εδώ έτσι με τη Τζοάν, δεν   χρειάζεται να χρησιμοποιήσω λόγια. Τα λόγια είναι μια απόσπαση τώρα, αλλά επικοινωνώ κάτι πολύ όμορφο σε σένα. Και δεν χρειάζεται λόγια και εσύ δεν χρειάζεσαι λόγια για να το καταλάβεις. Είναι εκεί.

Οκέι, το ήθελα αυτό απλά για να σιγουρευτώ ότι καταλαβαίνετε. Σταματήστε να χρησιμοποιείτε τη γλώσσα. Υπάρχει ένα ανώτερο είδος επικοινωνίας. Ωραία.

ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να μην ενσαρκωθώ πουθενά, ποτέ ξανά” (λίγα γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! (ο Αντάμους γελάει) Διάβασε το με λίγο – διάβασε το με την έκφραση όπως πραγματικά γράφτηκε αρχικά.

ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να μην ενσαρκωθώ πουθενά, ποτέ ξανά!!!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, οκέι. Νομίζω μιλάει από μόνο του. Και δεν είστε υποχρεωμένοι, με την ευκαιρία. Δεν είστε υποχρεωμένοι.

ΛΙΝΤΑ: Έχει πολλά θαυμαστικά στο τέλος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, όντως! Νόμιζα ότι ήταν πολύ ταιριαστό για τους Σώμπρα, “Δεν πρόκειται ποτέ να ενσαρκωθώ ξανά.” Όμως υπάρχει μια εναλλακτική. Πρόκειται να τη συζητήσουμε στο Alt. Οκέι. Επόμενο.

ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να αγνοώ όποια συμβουλή δίνεται από οποιουσδήποτε Μεγάλους Αναληφθέντες Δασκάλους και αντίθετα να επιλέγω τη δική μου εμπειρία.” (ο Αντάμους δείχνει το μεσαίο δάχτυλο του, το κοινό φωνάζει “Ουοα!!” και γέλια) Ω, γυρίσαμε σ’ αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι! Αυτό ήταν για μένα. Αυτό αισθάνομαι πέρα από τα λόγια. Τί προσπαθούσε πραγματικά να μεταδώσει αυτό το άτομο; Μμμ (ο Αντάμους δείχνει το μεσαίο δάχτυλο του ξανά κι άλλα γέλια). Ωραία. Και τελικά.

ΛΙΝΤΑ: Ταιριάζει στα σημερινά – θα το διαβάσω ακριβώς όπως δημοσιεύτηκε – “Το δικαίωμα να είμαι αλαζόνας και μαλ@@@ς” .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν νομίζω ότι το διάβασες σωστά.
ΛΙΝΤΑ: “Το δικαίωμα να είμαι αλαζόνας και μαλ@@@ς.”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Το δικαίωμα να είσαι αλαζόνας και μαλ@@@ς. Οκέι. Εντάξει.
ΛΙΝΤΑ: Ας το διαβάσουμε πάλι για να βεβαιωθούμε ότι το είπαμε σωστά (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλεις απλά να πεις πάλι εκείνη τη λέξη, σωστά; Οκέι. Εντάξει.

Ας αφιερώσουμε ένα λεπτό για να νιώσουμε πραγματικά τα αληθινά Δικαιώματα του Μάστερ. Καθένα απ’ αυτά είναι δικαίωμά σας και υπάρχουν πολλά ακόμα. Μπορούμε να κάνουμε έναν πραγματικά μακρύ κατάλογο. Ήθελα όμως να τα φιλτράρω. Αυτά είναι τα δικαιώματα σας. Δεν χρειάζεται να τα κερδίσετε. Δεν είναι ασαφή. Δεν είναι κάπου αλλού. Καθένα απ’ αυτά είναι εδώ κι ας αρχίσουμε απλά τώρα με το “Ασφαλής”.

Έχετε δικαίωμα να είστε ασφαλείς. Το καταλαβαίνετε αυτό; Εννοώ, σωματικά ασφαλείς, συναισθηματικά ασφαλείς, οικονομικά ασφαλείς. Έχετε δικαίωμα να είστε ασφαλείς ακόμα και σε έναν κόσμο γεμάτο με εγκλήματα και σκοτάδι.

Μπορείτε να διαλέξετε αυτό το δικαίωμα ή να σκεφτείτε το δικαίωμα ή μπορείτε να πείτε, “Λοιπόν, θα πάρω μόνο λίγο απ’ αυτό.” Όμως έχετε όντως δικαίωμα να είστε απόλυτα ασφαλείς. Και δεν είναι ότι σας προστατεύει ένα τσούρμο από αγγέλους   που αιωρούνται γύρω σας. Είναι η ίδια η ψυχή σας, η ίδια η ενέργεια σας που το κάνει.

Μπορεί να είστε στη μέση μιας καταιγίδας, στη μέση του χάους, πράγμα που περνάει τώρα ο πλανήτης˙ έχετε δικαίωμα να είστε ασφαλείς. Θα δεχτείτε αυτό το δικαίωμα; Οκέι.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Μια Σώμπρα Μάστερ

Θα κάνουμε μια μεταβολή. Θα κάνουμε μια έντονη μεταβολή των ενεργειών και θα προχωρήσουμε τώρα στην Μεράμπ μας με χαμηλωμένα φώτα και θα αρχίσουμε με λίγη μουσική.

Ας πάρουμε όμως μια δυο καλές βαθιές αναπνοές, καθώς μπαίνουμε στην Μεράμπ και θα την αρχίσω σαν ιστορία. Κι ενημερώστε με όταν θα είστε έτοιμοι εκεί πίσω.
(αρχίζει η μουσική
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Έχει ενδιαφέρον ότι κάναμε πολλά σήμερα, πολλά λόγια, και κακά λόγια επίσης. Όμως νιώστε τις ενέργειες για μια στιγμή. Έχετε αυτό το δικαίωμα, να νιώθετε τα πράγματα, τις επικοινωνίες σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.

Αυτή η ιστορία είναι μια πολύ αληθινή ιστορία. Αφορά μια Σώμπρα, μια αληθινή Μάστερ. Μια αληθινή Μάστερ.

Ήταν σαν και τόσους πολλούς από σας, που ήρθατε στον πλανήτη πριν από αρκετά χρόνια κι από νωρίς στη ζωή της αναρωτιόταν γιατί είχε έρθει στην βιολογική οικογένεια στην οποία ανήκε. Ποτέ δεν έμοιαζε σωστό. Ποτέ δεν ένιωσε σαν να ήταν μέλος της οικογένειας πραγματικά. Δεν ήταν μια κακή οικογένεια. Υπήρξε λίγη κακοποίηση, αλλά δεν ήταν τίποτα το ασυνήθιστο. Όμως απλά ποτέ δεν ένιωσε σαν να ήταν μια απ’ αυτούς.

Σε πολύ νεαρή ηλικία, πολύ νεαρή ηλικία, θυμάμαι που την είδα να κάθεται στο χορτάρι μπροστά στο σπίτι και να ονειροπολεί λέγοντας, “Μια μέρα θα ξεφύγω από αυτό το μέρος.” Δεν εννοούσε μόνο την οικογένειά της και το σπίτι, αλλά “μέρος” εννοούσε μια ενέργεια, μια πραγματικότητα. “Μια μέρα θα ξεφύγω από αυτό το μέρος. Μια μέρα θα πάω να δω τον κόσμο. Μια μέρα θα μπορέσω να ακολουθήσω την καρδιά μου.”

Θυμάμαι που την παρατηρούσα εκείνη τη μέρα τόσο αποφασιστική, τόσο όμορφη.

Δεν ήταν καθόλου καλή μαθήτρια. Δεν την ενδιέφερε και πολύ το σχολείο. Και ήταν ενδιαφέρον, γιατί ενώ ήταν τόσο καλή με τους ανθρώπους, δεν είχε πολλούς φίλους, δεν ήθελε πολλούς φίλους, έβρισκε σημαντικό να έχει άφθονο χρόνο για τον εαυτό της.

Ήταν ελκυστική και τα αγόρια την κυνηγούσαν. Αλλά, ξέρετε, είχε κάτι το έμφυτο, αυτό το δίχτυ ασφαλείας θα το λέγατε, υποθέτω, να μην δεσμεύεται με σχέσεις, γιατί ήξερε ότι τελικά εκεί που πήγαινε δεν υπήρχε χώρος γι’ αυτές. Δυστυχώς, υποθέτω, όμως απλά δεν υπήρχε χώρος.

Έφυγε από το σπίτι σε σχετικά νεαρή ηλικία, σύντομα μετά το γυμνάσιο και πήγε στο κολλέγιο, σπούδασε ψυχολογία, υγειονομική περίθαλψη. Ποτέ δεν της άρεσαν πραγματικά οι σπουδές, ήθελε απλά να βγει εκεί έξω και να κάνει δουλειά. Να  κάνει δουλειά, όχι απλά να την μελετάει.

Και τελικά πέρασε όλες τις σπουδές και βγήκε στον χώρο της εργασίας κι απογοητεύτηκε πολύ – απογοητεύτηκε πολύ – που τα όνειρα της και οι στόχοι της, οι προσδοκίες της να βοηθήσει τους ανθρώπους συνθλίβονταν από το σύστημα, από την γραφειοκρατία, από τον εγωισμό των ανθρώπων κι όλα όσα συμβαίνουν, όταν μπαίνεις στον πραγματικό κόσμο, όπως τον ονομάζουν, που πραγματικά δεν είναι ο πραγματικός κόσμος.

Στην πορεία παντρεύτηκε και η σχέση ήταν εντάξει, απλά εντάξει. Ποτέ δεν έδωσε ολοκληρωτικά τον εαυτό της σ’ αυτήν. Ένιωθε κάπως άσχημα γι’ αυτό, αλλά δεν μπορούσε να το αποφύγει. Απλά δεν μπορούσε να βυθιστεί εντελώς σ΄ αυτήν. Δεν μπορούσε να αφήσει την ψυχή της να πάει τόσο βαθιά μέσα σε ένα άλλο άτομο.

Της άρεσε πολύ να ταξιδεύει. Ω, δεν μπορούσε με τίποτα να μείνει σε ένα μέρος κάθε φορά. Τριγύριζε με το αμάξι. Το αμάξι της ήταν μάλλον το πιο σημαντικό πράγμα απ’ όλα -όποιο αμάξι τύχαινε να έχει, το αμάξι της – γιατί ήταν η ελευθερία της. Έμπαινε σ’ αυτό το αμάξι κι απλά οδηγούσε, συναντούσε ανθρώπους στην πορεία. Έπιανε δουλειά για μια χρονική περίοδο, ποτέ για πολύ. Έπιανε δουλειά στον χώρο της περίθαλψης. Επίσης ήταν εξαιρετική δασκάλα. Όμως ποτέ δεν μπορούσε να μείνει σε αυτό για μεγάλη χρονική περίοδο.

Βρήκε τον Βυσσινί Κύκλο, ω, πριν από 15+ χρόνια. Χμ !Δεν συγκινούμαι εγώ, αυτή συγκινείται. Βρήκε τον Βυσσινί Κύκλο και ήξερε ότι βρήκε το σπίτι της. Χμμ! Αυτοί ήταν οι δικοί της άνθρωποι, εκείνοι που είχαν περισσότερη σημασία γι’ αυτήν στη ζωή από οποιονδήποτε άλλον, οποιουσδήποτε άλλους είχε γνωρίσει ποτέ. Ήταν σπίτι της.

Βρέθηκε να ταξιδεύει στις διάφορες συναντήσεις και στα εργαστήρια. Έγινε δασκάλα του Βυσσινί Κύκλου κι έπειτα μέντορας. Ήταν δύσκολο γι’ αυτήν, ειδικά όταν χτύπησε ο COVID κι έπρεπε να μειώσει τα ταξίδια της και να μειώσει την παρουσία της εδώ με τους Σώμπρα.

Κι έπειτα πέρσι περίπου – λοιπόν, να πάω λίγο πιο πίσω, το 2020. Πραγματώθηκε. Συνειδητοποίησε ότι είχε πραγματωθεί. Δεν αντιστεκόταν πια. Δεν το αντιμετώπιζε αυτό θεωρητικά. Μια μέρα είπε στον εαυτό της, μέσα στο αμάξι φυσικά, “Έχω πραγματωθεί” και έπειτα αυτό έγινε.

Και ήταν σαν να απελευθερώθηκαν τόσα πολλά από αυτήν, σε εκείνο το σημείο. Τόση πολλή από την ανησυχία και την αμφιβολία και την ανασφάλεια και τα “κι αν” και ξαφνικά, “Έχω πραγματωθεί”. Και δεν ήρθε μια μεγάλη αστραπή από τον ουρανό, ούτε άγγελοι χόρεψαν γύρω της. Στην πραγματικότητα πέρασε εκείνη τη νύχτα σε έναν χώρο κατασκήνωσης έχοντας ανάψει φωτιά, χωρίς κανέναν τριγύρω. Ατενίζοντας μόνο τη φωτιά και συνειδητοποιώντας τί σημαίνει πραγματικά να έχεις πραγματωθεί. Είναι τόσο εκλεπτυσμένο και τόσο όμορφο.

Έπειτα πριν από ένα χρόνο περίπου είπε, “Ξέρετε, θα φύγω. Θα φύγω, αλλά σκοπεύω να το κάνω με τον δικό μου τρόπο.”

Και είναι δύσκολο γιατί πάλευε. Είπε, “Ξέρετε, ίσως θα έπρεπε να μείνω στον πλανήτη. Ίσως ο Αντάμους με θέλει εδώ να ρίχνω το φως μου και λοιπά.” Όμως στο τέλος είπε, “Όχι, θα επιλέξω αυτό που εγώ θέλω. Θα επιλέξω ακόμα και πώς θα πεθάνω.” Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της περσινής χρονιάς οδηγώντας για να επισκεφτεί φίλους, μέρη που αγαπούσε πολύ, κλείνοντας υποθέσεις, ολοκληρώνοντας υποθέσεις. Χωρίς δράμα. Κανένα απολύτως. Χωρίς θυμό. Όχι, τα είχε απελευθερώσει όλα αυτά από πολύ παλιά. Χωρίς θλίψη.

Κι έπειτα μια μέρα πήγε μόνη της στον χώρο κατασκήνωσης – μια μέρα πρόσφατα  πήγε μόνη της στον χώρο κατασκήνωσης – κάθισε κι απλά κοιτούσε το νερό, χάιδεψε το αμάξι της, χμ, μίλησε στο αμάξι της, σκέφτηκε τη ζωή της και την Πραγμάτωσή της και μετά απλά άρχισε να περπατάει προς το νερό, προς τη λίμνη ή μάλλον προς τον ωκεανό. Άρχισε να περπατάει προς αυτόν.

Στην αρχή, ένιωθε το κρύο από το νερό στα πόδια της, αυτή τη διέγερση που έχεις όταν σου πρωτοαγγίζει τα πόδια. Την επίγνωση, “Ωω, αυτό είναι νερό και είναι παγωμένο.”

Μπήκε μέσα μέχρι τα γόνατα περίπου και συνειδητοποίησε, “Εε, είναι πραγματικά πολύ κρύο. Χμ, ίσως θα έπρεπε να είχα διαλέξει έναν καλύτερο τρόπο για να φύγω. Όμως, όχι, όχι. Έτσι το σχεδίασα.” Και μέχρι να φτάσει στη μέση της, είχε ήδη φύγει.

Πέρασε στην άλλη πλευρά. Το υλικό σώμα της υποθέτω ότι συνέχισε να περπατάει μέσα στο νερό. Πραγματικά δεν είχε σκεφτεί να πάρει το σώμα μαζί της έτσι κι αλλιώς, όμως αυτό απλά συνέχισε να προχωράει μέσα στο νερό. Πάντως αυτή έφυγε

Πέρασε μερικές εβδομάδες τριγυρίζοντας στον πλανήτη, σε άυλη μορφή, φυσικά, κάνοντας επισκέψεις σε μερικούς από σας κι απλά νιώθοντας πώς είναι όλο αυτό από την άλλη πλευρά. Χωρίς να μετανιώσει, φυσικά. Χωρίς να μετανιώσει. Κι έπειτα πριν από λίγο καιρό, υποθέτω περίπου μια βδομάδα σε Γήινο χρόνο, είπε, “Οκέι, ήρθε η ώρα να προχωρήσω.” Κι όταν το έκανε, βρέθηκε αμέσως στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων.

Μιλάμε για εκείνη που πολλοί από σας ξέρετε, την Πάττι Σέβερανς.

Η Πάττι είναι μαζί μας σήμερα. Αυτή κλαίει. Έχει τόσα πολλά δάκρυα – δάκρυα αγάπης και χαράς για εσάς, για την οικογένειά της, για εκείνους που γνώριζε προσωπικά κι εκείνους ακόμα που δεν γνώριζε, δεν είχε συναντήσει ποτέ, αλλά απλά την ενέργεια της οικογένειάς της. Είναι Αναληφθείς Δάσκαλος.

Φυσικά, αμέσως έγινε μεγάλη γιορτή με τον Σαρτ και τον Κουντέρκα και μερικούς από τους άλλους που έχουν περάσει στην άλλη πλευρά και είχε χαρά που τους έβλεπε.

Τώρα προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα, μεγάλο ερώτημα.

Αυτή έφυγε. Δεν ήταν επώδυνο. Δεν ήταν δύσκολο. Έφυγε και θα συμφωνήσει μαζί μου όταν πω, ότι είναι το ευκολότερο πράγμα που θα κάνετε ποτέ. Και την λέω αληθινή Μάστερ, γιατί ήξερε ότι είχε τελειώσει για εκείνη. Κι ούτε υπήρξαν φάρμακα. Απλά βγήκε από το σώμα της. Και δεν έγινε εξαιτίας κάποιου ιατρικού θέματος. Απλά ήταν η ώρα κι αυτό φέρνει την κουβέντα σε ένα πολύ σημαντικό πράγμα.

Αυτή είναι μια αληθινή Μάστερ γιατί ακολούθησε την καρδιά της σε αυτό που ήθελε να κάνει. Όμως εσείς είστε εδώ, ακόμα στον πλανήτη. Προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί; Δεν είστε υποχρεωμένοι να είστε εδώ.

Με την ευκαιρία, θέλω να είμαι πάρα πολύ σαφής. Αυτό δεν ήταν αυτοκτονία. Αυτοκτονία είναι όταν κάποιος σκοτώνει το υλικό σώμα του, παίρνει τη ζωή του  υλικού σώματος του και συνεπώς του εγκεφάλου του.

Όταν απλά βγαίνεις, δεν είναι αυτοκτονία. Δεν καταστρέφεις το σώμα σου ή τον εγκέφαλο σου. Διαλέγεις συνειδητά να φύγεις. Έτσι προκύπτει αυτό το ζήτημα αν θα παραμείνετε, αν θα προχωρήσετε.

Λοιπόν, αυτή απλά δεν είχε ενέργεια. Είπε, “Είμαι εδώ 70+ χρόνια στον πλανήτη. Κουράστηκα, τελείωσα και είμαι ευτυχισμένη. Και είναι εντάξει αν μείνετε εσείς οι υπόλοιποι, αλλά τώρα ήρθε η ώρα μου να φύγω.”

Έτσι, είναι εδώ μαζί μας σήμερα, πρώτον, για να στείλει την αγάπη και τους χαιρετισμούς της, αλλά να σας κάνει μια πολύ αιχμηρή ερώτηση: “Κοιτάζοντας μέσα στην καρδιά σας, θέλετε να μείνετε;”

Εκείνη δεν ήθελε. Κοιτάζοντας μέσα στην καρδιά σας, κι αυτή λέει, “Λοιπόν, δεν γίνεται να μην πάρετε θέση σ’ αυτό. Δεν υπάρχει, “Λοιπόν, ίσως ναι, ίσως όχι.” Θέλετε να μείνετε;

Κι αν θέλετε, είναι ώρα να διεκδικήσετε τα δικαιώματα σας σαν Μάστερ. Δεν μπορείτε να το κάνετε χωρίς αυτό. Πρόκειται να πονέσει πάρα πολύ. Δεν μπορείτε να προχωρήσετε σ’ αυτό με το ‘ίσως’.

Αν θέλετε να μείνετε, διεκδικείστε τα δικαιώματα σας. Αν δεν θέλετε να μείνετε, μπορείτε να φύγετε.

Το πνεύμα σας πραγματικά φεύγει από το υλικό σώμα σας πριν αυτό πεθάνει. Έχετε φύγει. Είναι απλά σαν ρομποτική η λειτουργία του σ’ αυτό το σημείο. Θα μπορούσε να πάρει μέρες, αλλά είναι νεκρό. Κι αυτή σήμερα κάνει αυτή την πολύ ουσιαστική ερώτηση, “Τι θα θέλατε να κάνετε;”
(παύση)

Δεν έχει τύψεις ή ενοχή ή οτιδήποτε τέτοιο – δεν μπορείτε να έχετε όταν είστε Αναληφθέντες Δάσκαλοι – που δεν άντεξε στον πλανήτη. Καμιά απολύτως. Αλλά θέλει να γίνει πάρα πολύ σαφές, να είναι σαφές μέσα σας: Επιλέγετε να μείνετε και συνεπώς, επιλέγετε να σας υπηρετεί η ενέργεια σας; Ή θέλετε να φύγετε; Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Δικά της λόγια, όχι δικά μου.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Αγαπητή Πάττι, αγαπητή Πάττι. Ω, πολλοί από σας την ξέρατε προσωπικά. Ήταν εδώ πολλές φορές, ερχόταν στις συναθροίσεις πολλές φορές. Τώρα είναι Αναληφθείς Δάσκαλος. Πώς σας φαίνεται αυτό; Πώς σας φαίνεται αυτό; (χειροκρότημα κοινού) Ναι, αξίζει ένα χειροκρότημα.

Και τώρα λέει, απαντώντας στην ερώτηση του Κώλντρε, “Ναι, πραγματικά υπάρχει Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων.” “Πραγματικά υπάρχει και είναι συναρπαστική, καταπληκτική.”

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή τώρα με όλο αυτό το θέμα, το ζήτημα. Να μείνετε, να μην μείνετε. Το έχουμε συζητήσει ήδη, αλλά αν επιλέξετε να μείνετε, είναι ώρα να διεκδικήσετε τα δικαιώματά σας. Θα τα χρειαστείτε και, διάολε, έτσι κι αλλιώς είναι τα δικαιώματα σας. Οπότε δεχτείτε τα.

Αν επιλέξετε να φύγετε, μην – τώρα βγαίνουν τα δικά της λόγια – αν επιλέξετε να φύγετε, μην χασομεράτε με αυτό. Μην το παίζετε σαν παιχνίδι για πέντε χρόνια, “Θα φύγω ή δεν θα φύγω;” γιατί θα μπλεχτείτε στην ίδια σας την σαπουνόπερα. Αυτό που θέλετε να κάνετε είναι απλά να πάρετε μια απόφαση κι έπειτα απλά να το κάνετε. Δικά της λόγια.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή εδώ.

Λοιπόν, θέλει να μάθει αν πρόκειται να την φέρουμε για ανώτερη επικοινωνία σε κάποια χρονική στιγμή, ίσως στην επόμενη εκδήλωση του Μέρλιν ή στην μεθεπόμενη. Μόλις έγινες Αναληφθείς Δάσκαλος. Απλά χαλάρωσε λιγάκι.

Έτσι, είναι τόσο θαυμάσια περίοδος, τόσο μεταβατική περίοδος αυτή που περνάμε τώρα. Αν σκοπεύετε να μείνετε, διεκδικείστε τα δικαιώματά σας.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά, καθώς φτάνουμε στο τέλος της Σειράς Η Τέχνη του Benching, προετοιμάζοντας την (Σειρά) Alt.

Καλή βαθιά αναπνοή και να θυμάστε πάντα ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Με αυτά, σας ευχαριστώ.

Εγώ Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής. Σας ευχαριστώ !

(χειροκρότημα κοινού).

 

 

Μετάφραση : Μαίρη Πολύχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες: Ζωή Μπουζούκα, Φωτεινή Καμπά

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά