Shoud 11, Φώτιση

3 – 8- 2024

(Όλοι είναι Εσείς, Πού βρίσκεστε τώρα, Είστε μεγαλειώδεις Δάσκαλοι, Ιδιαίτερες ιδιότητες της Γής και των Ανθρώπων, Απαντήσεις του κοινού ).

Τα πιο σημαντικά 
** Οι άλλες σφαίρες δεν έχουν δημιουργικότητα, εφευρέσεις, τέχνη, αγάπη, σεξ ή συμπόνια. Οι άνθρωποι ανακάλυψαν αυτά τα πράγματα.
** Αυτός ο πλανήτης έχει χάσει την ελπίδα εδώ και πολύ καιρό. Με την αποδοχή του μεγαλείου σου, το φως σου φέρνει ελπίδα.
**  Όταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων συνειδητοποιεί το μεγαλείο του να είσαι άνθρωπος, αυτό επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες.
**  Η αγάπη βιώθηκε για πρώτη φορά εδώ στη Γη.  Το Πνεύμα, ο Θεός, το Εγώ Είμαι ποτέ δεν γνώρισε την αγάπη,  μέχρι που την γνώρισες εσύ.
* Όταν λέτε απλά, «Είμαι φωτισμένος», όλες οι ενέργειες αλλάζουν για να το υποστηρίξουν.
**  Οι εξωγήινοι είναι κομμάτια σας. Μπορούν τελικά να ενσωματωθούν, όταν συνειδητοποιήσετε το μεγαλείο σας. Αυτό αλλάζει το Σύμπαν.
**  Το Crimson Council ( Βυσσινί Συμβούλιο) αποτελείται από 5-6.000 αγγελικά όντα που μαθαίνουν για νέες πραγματικότητες και μετά διδάσκουν τους άλλους.
**  Η Γη είναι μοναδική, με ζώα, σχέσεις, οικογένειες, φύση, φαγητό, συμπόνια, γέλιο, δημιουργικότητα, αγάπη.
**  Η ανθρωπότητα είναι πολύ ιδιαίτερη. Στις άλλες σφαίρες λείπουν οι φιλίες, η στοργή και η συμπόνια που υπάρχουν στη Γη.
** Οι άνθρωποι έχουμε αφυπνίσει πολλές αγγελικές αισθήσεις, μέσα από τις μοναδικές μας εμπειρίες.

SHOUD 11

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους του Σαιν-Ζερμαίν.

Λοιπόν, αγαπητοί Σώμπρα, νάμαστε, 25 χρόνια. Εικοσιπέντε χρόνια (ζητωκραυγές και χειροκρότημα). Κανέναν από σας δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει ο χρόνος. Λοιπόν, με μερικές εξαιρέσεις, αλλά αγαπητοί Σώμπρα, εμείς …

ΚΕΡΡΙ: Με συγχωρείτε (μπαίνει με την τούρτα του).

ΚΟΙΝΟ: (τραγουδάει) Happy birthday to you! … (ζητωκραυγές και χειροκρότημα)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Ευχαριστώ.

ΛΙΝΤΑ: Ποια γενέθλια είναι αυτά; Ποια γενέθλια;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν πρέπει ποτέ να ρωτάς έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο πόσων ετών είναι.

Πάντως, Σώμπρα, περάσαμε μια καταπληκτική βραδιά χθες στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Ωω! Ήταν όλοι εκεί. Εννοώ, όλοι οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι. Γύρισαν γι’ αυτή την ειδική περίσταση. Δηλαδή, μερικές φορές είναι έξω κάνοντας πράγματα στη δημιουργία, διδάσκουν, προσπαθούν να μας προφτάσουν, αλλά χθες βράδυ ήταν όλοι εκεί. Επίσης, προσκαλέσαμε όλους τους Σώμπρα που έχουν ήδη περάσει στην άλλη πλευρά.

Λοιπόν, ήταν μια καταπληκτική βραδιά γιορτής, αναδρομής στο παρελθόν. Πραγματικά γυρίσαμε πίσω στην περίοδο του Γέσουα. Ήταν τέτοιο σημείο καμπής για όλους εσάς που θεωρείτε τον εαυτό σας Σώμπρα. Γυρίζοντας πίσω στην δέσμευση να φυτευτούν οι σπόροι της θεϊκότητας, να τους σπείρετε, τώρα τους θερίζετε και τους μαζεύετε για τον εαυτό σας.

Όταν τελείωσε, αφού είχαν φύγει όλοι, κάθισα εκεί στο τζάκι για λίγο και σκέφτηκα, «Είναι πάνω από 25 χρόνια.» Εννοώ, προφανώς, είναι πολλές ζωές, αλλά ότι φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο, δεν είναι απλά ένα άλλο Σημείο Διαχωρισμού. Φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο και το τί πρόκειται να κάνουμε μετά είναι καθοριστικό, μνημειώδες. Είναι το επόμενο τεράστιο βήμα. Δεν ξέρω αν υπάρχει μια λέξη πέρα από το «κβαντικός», πάντως είναι το επόμενο τεράστιο βήμα. Θέλω να μιλήσω γι’ αυτό σήμερα.

Ο Βυσσινί Κύκλος θα αλλάξει υπέροχα σαν αποτέλεσμα αυτού. Εσείς θα αλλάξετε. Θα υπάρξει μια νέα αίσθηση του τι κάνετε εδώ πραγματικά. Τόσα πολλά απ’ αυτά τα περασμένα 25 χρόνια αφορούσαν τη δουλειά πάνω στα δικά σας θέματα, αντιμετωπίσατε τους δαίμονές σας κι έχετε πάει εξαιρετικά καλά. Και είναι δύσκολο. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι. Τα πήγατε εξαιρετικά καλά γιατί αυτοί οι δαίμονες είναι άγριοι. Κυριεύουν. Παίρνουν τον έλεγχο του μυαλού. Παίρνουν τον έλεγχο της καρδιάς σας. Βγάζουν την χαρά από τη ζωή σας. Αλλά τους έχετε αντιμετωπίσει. Όχι με μάχη. Αρχικά προσπαθήσατε με μάχη, αλλά δεν λειτουργεί. Απλά επιτρέποντας την θεϊκότητα σας, αυτό που είστε πραγματικά, και τότε αυτοί οι δαίμονες φεύγουν. Λοιπόν, στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν είναι ότι αφομοιώνονται μέσα σας και δεν είναι πια δαίμονες. Είναι φτερά για καθέναν από σας.

Με την ευκαιρία, θα αναφέρω τώρα προτού πάμε βαθιά στην σημερινή συζήτηση, ότι στην επόμενη Σειρά Shoud δίνω τον τίτλο «Φτερά της Ελπίδας».

ΛΙΝΤΑ: Ουάου!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ωραία. Και ξέρετε, με σύντομο τρόπο το λέτε απλά, «Ελπίδα», η Σειρά της Ελπίδας, αλλά τα Φτερά της Ελπίδας. Και θα μιλήσω γι’ αυτό αργότερα, ειδικά στην μεράμπ, πάντως έχουμε ένα εντελώς νέο είδος συνειδητότητας τώρα στον πλανήτη.

Και ξέρω ότι παραμένουν ακόμα σκέψεις, «Είμαι πραγματικά Μάστερ; Έχω φτάσει εκεί πραγματικά;» Σας ζητώ να αναγνωρίσετε τώρα εντός σας ότι είστε. Πραγματικά είστε. Και ναι, πότε πότε οι ανθρώπινες φωνές πετάγονται και λένε, «Εε, μα αν είσαι πραγματικά Μάστερ, θα μπορείς να μετατρέψεις το νερό σε κρασί.» Αφήστε αυτές τις παλιές ιδέες. Αφήστε τα, ξέρετε, «πρέπει να μετατρέψετε τη σκόνη στα χέρια σας σε χρυσάφι». Αυτά δεν είναι καν σχετικά. Είναι μια απόσπαση της προσοχής. Πάντως, ναι, είστε Μάστερ. Κι ο Κουτχούμι το είπε πριν από πολύ καιρό, «Για να αναγνωρίσετε την φώτιση σας, απλά πείτε, «Είμαι φωτισμένος». Τότε όλες οι ενέργειες αλλάζουν για να το υποστηρίξουν αυτό.»

Ήταν 25 καταπληκτικά, εκπληκτικά χρόνια. Όταν έρθετε στην άλλη πλευρά, –  χωρίς βιασύνη, πάντως όταν έρθετε στην άλλη πλευρά – θα καθίσουμε μαζί κοντά στη φωτιά μου στην βιβλιοθήκη μου και θα παρακολουθήσουμε τα ολογράμματα όσων περάσατε. Και θα υπάρξουν δάκρυα, και θα υπάρξουν πολλά γέλια και πολλή χαρά. Ένα πράγμα που πιστεύω ότι θα συνειδητοποιήσετε είναι, ότι το κάνατε λίγο πιο σκληρό απ’ όσο ήταν πραγματικά απαραίτητο.
Κι όμως, όταν το κάνατε έτσι, αυτό το πειρατικό σας κομμάτι που το έκανε με τον δύσκολο τρόπο, ξέρετε, αυτό προσθέτει χαρακτήρα. Δεν πιστεύω ότι θα το κάνατε ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο, αλλά μπορείτε να πείτε σίγουρα ότι ήσασταν αρκετά σκληροί. Το ξεπεράσατε. Κάνατε ό,τι χρειάστηκε. Και ήταν φορές που προσθέσατε στη ζωή σας πιο πολλά σκατά απ’ όσα χρειαζόσασταν οπωσδήποτε, αλλά υπήρχε σίγουρα χαρά στο να τα ξεπερνάτε. Όχι πολλή, πάντως κάποιο ποσοστό χαράς.

Επιστρέφοντας στο Προηγούμενο Shoud

Πριν προχωρήσουμε περισσότερο όμως, θα ήθελα να πάμε πίσω στο Shoud του περασμένου μηνός. Ήταν, και πάλι, ένα πολύ σημαντικό Shoud. Θα σημειώσω ότι δεν είχα, ω, είχα έναν που δέχτηκε την προσφορά μου για ανοιχτό διάλογο με τους Πλειάδιους. Κανέναν άλλον. Ούτε που θα το δοκίμαζαν. Κι εκείνον τον απέρριψα σταθερά επειδή είναι κάποιος, που δεν συνδέεται πραγματικά με τους Πλειάδιους. Νόμισαν ότι θα είχε πλάκα να παίξουν το παιχνίδι, αλλά δεν μιλάνε καν με τους Πλειάδιους. Έτσι, κανένας άλλος, εκτός κι αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω, ξέρετε, διατεθειμένος. Οποιαδήποτε στιγμή, σε  οποιοδήποτε μέρος, θα τους αντιμετωπίσω. Λοιπόν …

ΛΙΝΤΑ: Δεν μπορείς να το αφήσεις αυτό, ε;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, όχι! Όχι. Πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτό σήμερα.

Λοιπόν, ας γυρίσουμε πίσω, κι ας παρακολουθήσουμε το τρέιλερ του περασμένου μηνός απλά για να ενημερωθούν όλοι, σε περίπτωση που δεν το είδατε, σε περίπτωση που το ξεχάσατε, σε περίπτωση που ευχηθήκατε να το είχατε ξεχάσει. Ας ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτό.
[Υπενθύμιση του Shoud 10]

Όλα Είναι Εσείς

Αα! Λοιπόν, αγαπητοί Σώμπρα, αυτά ήταν τον περασμένο μήνα. Πρόκειται να συνεχίσουμε.

Θέλω να το νιώσετε αυτό για μια στιγμή, καθώς συνεχίζουμε. Όλα όσα κάποιος θα θεωρούσε εξωγήινους – τους ΕΤ, οτιδήποτε άλλο εκεί έξω – είναι εσείς. Είναι εσείς. Είστε εδώ σαν συνειδητότητες, παρόντες και ενσωματωμένοι πάνω στον πλανήτη. Είστε εδώ σαν Θεοί επίσης. Έχετε όλα αυτά τα κομμάτια εκεί έξω που δρουν σε άλλες σφαίρες. Ίσως να δρουν πολύ διαφορετικά. Δεν είναι απαραίτητα σαν τους ανθρώπους, αλλά αυτά είναι όλα εσείς. Κι αυτό που κάνουμε τώρα, αυτό που κάνετε εσείς, είναι να τα συγκεντρώσετε όλα. Όλα εκείνα τα κομμάτια του Εαυτού.

Αυτή είναι η ζωή. Αυτό είναι το μέρος που συμβαίνει. Όχι εκεί έξω. Δεν είναι οι Πλειάδιοι ή «Που-λειάδιοι» ή οτιδήποτε άλλο. Κατά κάποιον τρόπο, είναι ο εαυτός σας που σας εξαπατά, και μετά πιστεύετε ότι υπάρχουν κάποιες μεγαλειώδεις υπάρξεις. Πραγματικά μόνο εσείς είστε. Εσείς που δοκιμάζετε εσάς. Θα μπορούσαμε να πούμε, με το κομμάτιασμα που περάσατε στο Τείχος της Φωτιάς, αυτά είναι κομμάτια που πετάχτηκαν εκεί έξω. Εκεί έξω μακριά. Αλλά τελικά, πραγματικά είναι εσείς.

Με αυτή την συνειδητοποίηση και με την συνειδητοποίηση του πόσο μεγαλειώδεις είστε, θα αρχίσετε να ενεργείτε σαν μεγαλειώδεις και να συνειδητοποιείτε ότι είστε μεγαλειώδεις, και τότε θα είστε μεγαλειώδεις. Και θα γίνετε υπερδιαστασιακοί. Όλες αυτές οι πτυχές ΕΤ τότε θα ξανά-αφομοιωθούν. Κι όταν το κάνουν, δεν θα είναι αφομοίωση απλά όπως εδώ σ’ αυτό το χωροχρονικό συνεχές, αλλά θα αφομοιώσετε σε τόσα πολλά επίπεδα. Τότε είναι που θα γίνετε αληθινά πολυδιαστασιακοί, όταν τις καλέσετε όλες πίσω στο σπίτι.

Πού Βρίσκεστε;

Θα μπούμε σ’ αυτό πιο πολύ σε ένα λεπτό, αλλά πριν προχωρήσουμε περισσότερο, μια σύντομη ερώτηση σ’ αυτό το σημείο καμπής, σε μια επική περίοδο εδώ, στην 25^η επέτειο. Θα δείτε πως τα πράγματα θα πάνε λίγο διαφορετικά αφού μπούμε στην καινούρια μας Σειρά. Αλλά απλά μια σύντομη – πιάσε σε παρακαλώ το μικρόφωνο – με τα μέλη του θιάσου μας εδώ, λίγα λόγια για να περιγράψετε πού βρίσκεστε τώρα. Πού βρίσκεστε στη ζωή σας, στο οτιδήποτε. Και ξέρω ότι ένας απ’ αυτούς θα είναι «κουρασμένος», αλλά μπορεί να μην το πείτε. Κι έχετε κάθε δικαίωμα να είστε κουρασμένοι. Αυτό ήταν ένα πάρα πολύ μακρύ ταξίδι.

Λοιπόν, πού βρίσκεστε;

ΣΤΕΦΑΝ: Είμαι εδώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ωραία! Ωραία. Υπάρχεις;

ΣΤΕΦΑΝ: Εγώ Υπάρχω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι. Ναι, είναι – είμαι ενθουσιασμένος με όσα πρόκειται να έρθουν. Ταυτόχρονα, έχω κι εκείνες τις απαίσιες μέρες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.

ΣΤΕΦΑΝ: Όπως αυτή την εβδομάδα, για παράδειγμα, υπήρχαν μερικές φορές που το ένιωσα, ξέρεις, σωματικά. Αλλά ταυτόχρονα, είναι επίσης, ξέρεις, συναρπαστικό το πού οδηγεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καταλαβαίνεις το σωματικό, τι συμβαίνει;

ΣΤΕΦΑΝ: Είμαστε στο …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν περνάς αυτές τις δύσκολες μέρες, τις μέρες του σώματος, τι συμβαίνει;

ΣΤΕΦΑΝ: Λοιπόν, είναι, νομίζω, η αλλαγή που συμβαίνει στην μαζική συνείδηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Ειδικά τα πράγματα – νιώθω πως τον περασμένο μήνα έγινε μεγάλη αλλαγή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΣΤΕΦΑΝ: Με απελευθέρωση εξουσίας, λίγο εδώ κι εκεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το φωτεινό σώμα.

ΣΤΕΦΑΝ: Το φωτεινό σώμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι όλα εκεί που θα πρέπει να είσαι. Όλα είναι μέρος της φυσικής διαδικασίας. Και βρίσκεσαι στη βιολογία πάρα πολύ καιρό. Τώρα συμβαίνει μια τεράστια μεταμόρφωση. Ποιο είναι το καλύτερο να κάνετε;

ΣΤΕΦΑΝ: Το επιτρέπω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ναι! Οπωσδήποτε. Όχι, πραγματικά είναι. Κι ακούγεται τόσο απλό, αλλά αυτό είναι. Είναι το, «Ω, οκέι.» Το επιτρέπω είναι – τελικά, είναι να εμπιστεύεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου και να λες, «Όλα όσα περνάω τώρα είναι απολύτως κατάλληλα.» Τότε αυτό πραγματικά μεταλλάσσει τον πόνο σε ένα δυο διαφορετικά πράγματα, και μαζί και τη δική σας βιολογική εξέλιξη. Αλλά την μεταλλάσσει σε κάτι πολύ υγιές για σας.

ΣΤΕΦΑΝ: Μμ χμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν υπάρχει αντίσταση, όταν κάνετε, «Τι συμβαίνει;» ξέρεις, «Έφαγα το λάθος πράγμα για βραδινό; Βρίσκομαι σε τοξικό περιβάλλον;» ξέρεις;

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι, αυτές οι σκέψεις έρχονται συνέχεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, είναι όλα τα άλλα. Ξέρεις, ο Τοβίας το είπε πριν από πολύ καιρό, και η Λίντα σχεδόν λιποθυμάει κάθε φορά, αλλά μπορείτε να πιείτε βενζίνη. Το σώμα σας ξέρει πώς να …

ΛΙΝΤΑ: Ούου!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, όχι εδώ σήμερα.

ΛΙΝΤΑ: Αυτό είναι μόνο για ψυχαγωγικό σκοπό!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, σοβαρά.

ΣΤΕΦΑΝ: Είναι αλήθεια. Επίσης, μερικές φορές, συνειδητοποιώ όταν δεν ακούω το σώμα μου, το σώμα μου λέει, «Έι, μην το φας αυτό τώρα. Δεν το θέλω.» Αλλά τότε ο εγκέφαλος μου κάνει, «Οκέι, έλα. Μπορείς να το αντιμετωπίσεις αυτό.» Όμως τότε το τρώω και μετά υποφέρω την επόμενη μέρα γιατί δεν άκουσα το σώμα μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, πολλοί Σώμπρα λένε, «Είμαι τόσο ευαίσθητος στις ενέργειες.» Ναι, είστε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σας χτυπήσουν. Έχετε πολλή επίγνωση αυτών, αλλά δεν πρόκειται να σας νικήσουν. Μπορεί να βρίσκεστε σε πολύ δύσκολες και προκλητικές καταστάσεις κοντά σε ανθρώπους που δεν είναι εντελώς στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας. Αυτό δεν χρειάζεται να σας επηρεάζει. Μπορεί να έχετε επίγνωση, και μπορεί να είστε ευαίσθητοι, αλλά δεν χρειάζεται να το αφήνετε να σας επηρεάσει. Αυτό είναι σημάδι ενός αληθινού Μάστερ.

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Απλά να το αφήσουμε, ξέρεις, βασικά να απομακρυνθεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, με λίγα λόγια, πού βρίσκεσαι τώρα, εκτός από εδώ. Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Με λίγα λόγια;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Πόσο τώρα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είπες ενθουσιασμένος.

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι, γιατί είμαι ενθουσιασμένος με όσα πρόκειται να έρθουν. Σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να μετακομίσω κάπου αλλού. Έτσι, απλά το αφήνω να έρθει σε μένα. Οτιδήποτε έρθει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, αυτή είναι μια από τις εμμονές των Σώμπρα, «Πού θα έπρεπε να μετακομίσω;»

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πού θα μετακόμιζες, αν ήθελες να το κάνεις;

ΣΤΕΦΑΝ: Αυτό είναι μια διαφορετική επιλογή. Πιθανόν να εξερευνήσω την Πορτογαλία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ή απλά να μείνεις εκεί που είσαι.

ΣΤΕΦΑΝ: Ή να έρθεις …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι εντάξει. Οκέι, ωραία. Σ’ ευχαριστώ.

ΣΤΕΦΑΝ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Νομίζω πιθανόν να πάρεις το βραβείο για τα περισσότερα εργαστήρια που έχεις παρακολουθήσει. Και είσαι πάντα τόσο καλός με τους άλλους Σώμπρα. Μ’ αρέσει να σε βλέπω σε ένα εργαστήριο γιατί είσαι τόσο θερμός και φιλικός με όλους. Ναι. Ναι. Οκέι, εντάξει, το επόμενο είναι κερασμένο. Δωρεάν. Ναι. Όχι, σοβαρά. Το άκουσες αυτό, Λίντα; Το επόμενο εργαστήριο γι’ αυτόν, κερασμένο.

ΛΙΝΤΑ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καιρός ήταν.

ΛΙΝΤΑ: Σε άκουσα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πού βρίσκεσαι τώρα;

ΤΖΑΙΗΝ: Σε ένα πολύ καλό μέρος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία, ωραία.

ΤΖΑΙΗΝ: Γίνομαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι; Γίνεσαι; Γίνεσαι τι;

ΤΖΑΙΗΝ: Αυθεντική.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Γίνεσαι εσύ.

ΤΖΑΙΗΝ: Γίνομαι εγώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, επιτέλους. Ναι.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι, επιτέλους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πώς τα πας σωματικά;

ΤΖΑΙΗΝ: Πολύ καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ καλά. Οκέι.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οι σχέσεις;

ΤΖΑΙΗΝ: Ποιες σχέσεις;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς. Μπουμ! Παλαμάκια! Ναι. Χρειάζομαι έναν τυμπανιστή εδώ πάνω. Μπαραμπ, μπαμ! Ναι. Ωραία.

ΤΖΑΙΗΝ: Είμαι καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Οκέι. Η αφθονία;

ΤΖΑΙΗΝ: Πολύ καλή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ καλή. Οκέι.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ευτυχισμένη;

ΤΖΑΙΗΝ: Είμαι ευτυχισμένη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

ΤΖΑΙΗΝ: Είναι απλά μια εξέλιξη που επιτρέπω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πόσο συχνά κάνεις την κάθετη πτώση, την ξαφνική συντριβή και μετά αυτό με τον Φοίνικα καθώς αναδύεσαι;

ΤΖΑΙΗΝ: Ίσως μια δυο φορές το μήνα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ καλύτερα από πριν.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι. Πολύ καλύτερα από πριν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θυμάσαι μερικές από τις κουβέντες που είχαμε και …;

ΤΖΑΙΗΝ: Ω, πολλές.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ούφ, ναι.

ΤΖΑΙΗΝ: Πολλές. Και λυπάμαι για όλες τις βρισιές και …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν με επηρεάζουν. Εννοώ …

ΤΖΑΙΗΝ: Σε κατηγορούσα ή κάτι τέτοιο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, πραγματικά, πριν αρχίσω να δουλεύω με τους Σώμπρα, πραγματικά δεν ήξερα πώς να βρίζω. Αλλά τώρα, γαμ@@.

ΤΖΑΙΗΝ: Ω, ναι! Τώρα είμαστε εντάξει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μα ποιος θα φανταζόταν να βρίσει έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο; «Μαλάκα!» Αυτή είναι μια από τις σπουδαίες.

ΤΖΑΙΗΝ: Είναι εντάξει να είσαι μαλάκας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είναι κάτι που αγαπώ τους Σώμπρα. Απλά είστε αυτοί που είστε. Δεν υπάρχει αυτό – δεν χρειάζεται να είστε τόσο ευλαβείς και ιεροί και ευσεβείς. Αυτά είναι σκατά. Ξέρεις, ας «Είμαι εγώ». Δηλαδή, όχι εσύ να είσαι εγώ, αλλά εσύ να είσαι εσύ.

ΤΖΑΙΗΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Χάρηκα που σε είδα.

ΤΖΑΙΗΝ: Κι εγώ χάρηκα που σε είδα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάλεσε με όποτε έχεις πρόβλημα και πες με όπως θέλεις. Δεν με νοιάζει.

ΤΖΑΙΗΝ: Θα το κάνω. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένα δυο ακόμα. Λίγα λόγια, πού βρίσκεστε τώρα. Κι αυτό που θέλω να κάνετε όλοι είναι να κάνετε μια ενεργειακή διανοητική καταγραφή του πού βρίσκεστε τώρα, και θα επιστρέψουμε σε, ε, τρεις ή τέσσερις μήνες για να κάνουμε μια μικρή σύγκριση.

ΣΟΥ: Λοιπόν, το σκεφτόμουν προ ημερών.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΟΥ: Και πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί για οτιδήποτε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό δεν είναι ένα ωραίο αίσθημα;

ΣΟΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απελευθερωτικό.

ΣΟΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις τι συμβαίνει όταν δεν σου καίγεται καρφί πια; Τότε αφήνεις όλα εκείνα τα παλιά πράγματα να φύγουν κι εμφανίζεται το πραγματικό σου πάθος.

ΣΟΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πραγματικά αρχίζεις – και είναι δύσκολο να το πεις – αρχίζεις να ζεις με έναν εντελώς καινούριο τρόπο. Αντί για τα πράγματα ή τους στόχους ή οτιδήποτε τέτοιο, ξαφνικά ζεις μόνο για τη ζωή.

ΣΟΥ: Ναι, και δεν με ενοχλούν πια οι άνθρωποι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΟΥ: Μπορώ ακόμα και να οδηγήσω ήρεμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου! Ουάου. Αυτό είναι μεγάλο βήμα, ναι.

ΣΟΥ: Κι ένα από τα πράγματα που έχω παρατηρήσει είναι ότι όσο οδηγώ ήρεμα, δεν υπάρχει κανένας γύρω μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΣΟΥ: Είναι πραγματικά ενδιαφέρον.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αρχίζεις πραγματικά να δημιουργείς τη δική σου πραγματικότητα …

ΣΟΥ: Ναι. Ναι, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … κι όλα ταιριάζουν μ’ αυτήν. Είσαι σε μια διαφορετική αρμονία.

ΣΟΥ: Ακριβώς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία.

ΣΟΥ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ. Άλλος ένας.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Γεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γεια. Πού βρίσκεσαι;

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Ακριβώς εκεί που ήθελα να είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ωραία.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Εντελώς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Κι σε σχέση – πέρασες πολύ καιρό σκεπτόμενη για τα πράγματα, προσπαθώντας να προχωρήσεις με την σκέψη. Πώς έχει αλλάξει αυτό;

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Έτσι πιστεύεις;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Ω, ναι! Ναι.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Αυτό ήταν πριν από πολύ καιρό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Αυτό ήταν πριν από πολύ καιρό, και πήγε καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Μμ χμμ. Η δουλειά μου με βοήθησε πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ωραία.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Η δουλειά με σένα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Ω, ναι, το ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Περνάει πολύ χρόνο μεταφράζοντας στην Γερμανική γλώσσα, που είναι τόσο όμορφη, με τον τρόπο που μεταφράζεις.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν το κάνει με τη σκέψη.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Όχι, δεν μπορώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το έκανε, αλλά όχι πια.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Δεν μπορώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τώρα έχει μια ροή.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Ναι, εντελώς. Ναι. Μμ χμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Έτσι γι’ αυτό είναι το καλύτερο μέρος για να βρίσκομαι τώρα. Οπωσδήποτε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Έτσι, είμαι πραγματικά στη μέση, στην μέση για μένα, στην ισορροπία μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Σ’ ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καταπληκτικά. Καταπληκτικά. Οκέι. Λοιπόν, να αλλάξουμε ταχύτητες λίγο εδώ.

Είστε Μεγαλειώδεις Δάσκαλοι

Το Βυσσινί Συμβούλιο – μιλάμε γι’ αυτό πότε πότε, το Βυσσινί Συμβούλιο – τώρα, κοντεύει να φτάσει τις 5-6000 αγγελικές υπάρξεις που είναι εδώ με υποστηρικτικό ρόλο για σας, στη Γη. Δεν είναι εσείς. Δηλαδή, είναι αγγελικές υπάρξεις που εργάζονται σε εκείνες τις σφαίρες, εργάζονται μαζί σας, πάντως δεν είναι εσείς.

Το Βυσσινί Συμβούλιο αρχικά και ακόμα έχει να κάνει με την διδασκαλία. Με την διδασκαλία. Εκείνοι που το αποτελούν στις αγγελικές σφαίρες, ή τώρα εσείς σαν άνθρωποι, μπαίνουν σε καινούριες πραγματικότητες, μαθαίνουν γι’ αυτές και μετά διδάσκουν γι’ αυτές. Αυτός είναι ο πρωταρχικός ρόλος. Το βυσσινί χρώμα, που δηλώνει το Βυσσινί Συμβούλιο ή τον Βυσσινί Κύκλο, είναι το χρώμα που θα βρείτε στις άλλες σφαίρες, σαν απόχρωση ή ακτίνες χρώματος, που υποδηλώνουν ότι κάποιος είναι δάσκαλος. Όταν είστε σε άυλη μορφή, υπάρχει ένα είδος ακτινοβολίας στο φωτεινό σας πεδίο. Όχι εντελώς βυσσινί, αλλά είναι σαν διακριτικό. Στην πραγματικότητα, είναι σαν έμβλημα.

Τόσοι πολλοί από σας ήρθαν εδώ στη Γη, στην αρχή, για να ανακαλύψουν, για να εξερευνήσουν, για να μάθουν για τις δημιουργίες σας, και τελικά για την συνειδητότητα και την ενέργεια.

Ο Βυσσινί Κύκλος, που ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια, πήρε αυτή την ονομασία σε σχέση με το Βυσσινί Συμβούλιο. Ο Βυσσινί Κύκλος είναι σαν το γήινο τμήμα του Βυσσινί Συμβουλίου. Ήσασταν – είστε δάσκαλοι. Είστε δάσκαλοι που περνούν μια εκπληκτική, δύσκολη, πραγματικά παράξενη εμπειρία του να είστε ενσωματωμένοι εδώ στον πλανήτη.

Όταν φύγετε απ’ αυτόν τον πλανήτη με την ανάληψή σας – και για τους περισσότερους από σας, θα είναι σ’ αυτή τη ζωή, στο τέλος αυτής της ζωής – θα είναι η τελευταία σας ζωή εδώ. Δεν χρειάζεται να είναι. Μπορείτε να διαλέξετε να επιστρέψετε για μια ακόμα ζωή, αν θέλετε. Περνώντας την τυπική διαδικασία της γέννησης και της ανάπτυξης και τα λοιπά. Πόσοι θέλουν να γυρίσουν πίσω για μια ακόμα;

ΜΑΡΚΟ: (ο μόνος που σήκωσε το χέρι του) Χμμ!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! Ναι! Μάρκο, θέλεις να γυρίσεις πίσω! Θέλεις να γυρίσεις πίσω και να γράψεις κι άλλα βιβλία, σωστά;

ΜΑΡΚΟ: Αυτός είναι ο μόνος λόγος που πρόκειται να γυρίσω πίσω, ώστε να ενοχλώ τον κόσμο με τα βιβλία μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς! Σ’ ευχαριστώ.

Λοιπόν, φεύγετε από δω, πρόκειται να έρθετε στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και να μείνετε για λίγο. Αλλά θα θελήσετε να συνεχίσετε τη δουλειά σας, την διδασκαλία. Πρόκειται να διδάξετε σχετικά με αυτά που μάθατε εδώ. Θα διδάσκετε στις άλλες σφαίρες, σε άυλες σφαίρες, ίσως σε μερικές υλικές, αλλά κυρίως σε άυλες. Μπορούμε σχεδόν να πούμε, ότι θα διδάσκετε τον εαυτό σας, εκείνα τα κομμάτια σας που είναι κάπου εκεί έξω. Και θα μοιράζεστε τις εμπειρίες σας για το πώς ήταν να είστε άνθρωποι.

Θα είναι ενδιαφέρον – και θέλω να παίξω μ’ αυτό λιγάκι σήμερα – πάντως τί θα λέτε σ’ αυτές τις υπάρξεις, που πραγματικά είναι εσείς, τι θα τους λέτε για την ομορφιά των ανθρώπων; Τι κάνει τους ανθρώπους μοναδικούς; Υπάρχουν πολλά μέγαρα εκεί έξω, πολλές σφαίρες. Μερικές είναι τόσο δύσκολο να περιγραφούν με ανθρώπινους όρους ,ώστε πραγματικά δεν γίνεται. Ακόμα και στην ονειρική σας κατάσταση, πηγαίνετε και τις βιώνετε, αλλά δεν μπορείτε να τις φέρετε πίσω. Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς στο μυαλό σας. Μερικές απ’ αυτές είναι κάπως, λίγο παρόμοιες με την ανθρώπινη εμπειρία, αλλά όχι πραγματικά. Πρόκειται να πηγαίνετε εκεί έξω και να διδάσκετε τον εαυτό σας.

Τι θα λέγατε, τι θα λέγατε στους μαθητές σας γι’ αυτό τον πλανήτη, για τη Γη; Είπα τον περασμένο μήνα ότι δεν υπάρχουν σπουδαιότερες υπάρξεις από την ανθρώπινη ύπαρξη και το εννοώ. Αυτό δεν είναι απλά μια ωραία ατάκα. Κανένας δεν είναι σαν τον άνθρωπο. Θέλω να το εξετάσω αυτό για ένα λεπτό, ώστε να καταλάβετε πραγματικά πόσο μεγαλειώδεις είστε.

Οι άνθρωποι έκαναν αυτή την διευθέτηση, με την οποία κάνουν τον εαυτό τους μη μεγαλειώδη: Ο πλανήτης είναι κάπως απομακρυσμένος, είναι κατώτερος όσον αφορά την ευφυία ή την τεχνολογία ή την πνευματικότητα. Για τόσο πολύ χρόνο, οι άνθρωποι έχουν τοποθετήσει τον Θεό εκεί έξω, εκεί έξω μακριά. Έχουν δεχτεί, πιστεύουν ότι υπάρχουν εκπληκτικές υπάρξεις οι οποίες μια μέρα πρόκειται να ορμήσουν εδώ, είτε με τα διαστημόπλοιά τους, είτε με ακτίνες φωτός ή οτιδήποτε και θα τους σώσουν. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Εσείς είστε εκείνες οι υπάρξεις και είστε εδώ τώρα.

Υπάρχουν τόσα πολλά μοναδικά πράγματα σ’ αυτό τον πλανήτη. Όταν αρχίσετε πραγματικά να νιώθετε και να τον εξερευνάτε, θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτό είναι ένα εκπληκτικό μέρος. Μ’ αυτή την συνειδητότητα, μ’ αυτή την κατανόηση, αλλάζουν όλα.

Βλέπετε, αν έχουμε μια ολόκληρη ομάδα οκτώ δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που βασικά πιστεύουν, ότι είναι δεύτερης κατηγορίας, τρίτης κατηγορίας στο σύμπαν, τότε πηγαίνουν σύμφωνα μ’ αυτό, κι ο πλανήτης πηγαίνει σύμφωνα μ’ αυτό. Κι επιτρέπει αυτές τις πεποιθήσεις, ότι οι Που-λειάδιοι ή οποιοιδήποτε πρόκειται να έρθουν και να σώσουν κι έχουν όλα αυτά. Δεν έχουν καμιά γαμ@@η σοφία. Καμιά σοφία – αν διαβάσετε μερικά απ’ αυτά τα βιβλία ή τις ανώτερες επικοινωνίες των Πλειάδιων – η όποια παραλίγο σοφία εκεί μέσα, είναι πράγματα που ήδη ξέρετε. Πράγματα που ήδη έχουμε συζητήσει. Μιμούνται. Αυτό κάνουν. Αν διαβάσετε μερικά απ’ αυτά, δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο εκεί. Αλλά στους ανθρώπους αρέσει να διαβάζουν ότι κάποιος άλλος τους τα λέει αυτά. Τα διαβάζετε και – όχι, είστε εσείς. Εσείς είστε εκείνοι.

Ιδιαίτερα Χαρακτηριστικά της Γης και των Ανθρώπων

Υπάρχουν πολύ μοναδικά πράγματα σε σχέση μ’ αυτό τον πλανήτη, τα οποία μπορεί να μην έχετε σκεφτεί. Η αγάπη, για παράδειγμα. Έχουμε μιλήσει γι’ αυτήν. Η αγάπη. Όπως είπα, βιώθηκε εδώ για πρώτη φορά. Το Πνεύμα, ο Θεός, όπως κι αν θέλετε να το ονομάζετε, ή το Εγώ Είμαι σας, δεν γνώριζε καθόλου την αγάπη. Πώς θα μπορούσε; Από πού θα είχε αποκτήσει αυτή την εμπειρία; Έπρεπε να γίνει μέσω του εαυτού του, που ήσασταν εσείς σ’ αυτό τον πλανήτη.
Και ξέρω πως πίστευα, ότι αυτό θα ήταν ευκολάκι, όταν το πρωτοανέφερα και το έβγαλα προς τα έξω, και ξαφνικά όλη αυτή η αντίδραση. Όχι και τόσο από τους Σώμπρα, αλλά από άλλους. «Ω, όχι, όχι, όχι. Οι άνθρωποι δεν εφηύραν την αγάπη. Ο Θεός σας αγαπούσε σε όλη τη διαδρομή.» Στην πραγματικότητα, όχι. Κι αν ο Θεός σας αγαπούσε, θα ήσασταν εντελώς διαφορετικά άτομα. Οι άνθρωποι έπρεπε να την ανακαλύψουν και να την βιώσουν. Και τώρα είναι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο κάθε άλλου πολιτισμού σε όλη τη δημιουργία.

Θέλουν την αγάπη. Δεν την βρίσκουν. Δεν την βρίσκουν. Ακούνε γι’ αυτήν, και μπορούν να έχουν πρόσβαση στον άνθρωπο, αλλά δεν την βρίσκουν, γιατί τους έλλειπαν τόσα πολλά από τα άλλα χαρακτηριστικά, που είναι απαραίτητα για την αγάπη. Έτσι, τρέχουν γύρω γύρω και πότε πότε, μπορούν να προβάλλουν τον εαυτό τους εδώ και να εξετάζουν τους ανθρώπους. Αλλά δεν βρίσκουν το μέρος μέσα σας, και δεν το φέρνουν πίσω για τον εαυτό τους. Κάποια μέρα θα το διδάξετε αυτό. Φανταστείτε το. Να διδάσκετε τους μαθητές του σύμπαντος για την αγάπη.

Έτσι, η αγάπη είναι κάτι πολύ μοναδικό, και υπάρχουν πολλά άλλα. Πρόκειται να αναφέρω μερικά, και μετά θα ζητήσω την συνεισφορά σας. Ένα άλλο είναι οι θρησκείες.

ΛΙΝΤΑ: Ούου!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι κάτι το πολύ μοναδικό σ’ αυτό τον πλανήτη. Αυτός είναι ο μόνος πλανήτης, αυτή είναι η μόνη διάσταση οπουδήποτε που έχει θρησκείες. Δηλαδή, δεν υπάρχουν Καθολικοί πουθενά αλλού. Δεν υπάρχουν. Λοιπόν, ξέρετε, είναι εκπληκτικό. Από πού προήλθε η θρησκεία καταρχήν; Και γιατί έχει εξελιχθεί μ’ αυτό τον τρόπο; Και γιατί η θρησκεία συχνά επιβάλλει τόσο πολύ φόβο και αμφιβολία και λοιπά; Γιατί δεν δίδαξαν οι θρησκείες από την αρχή, ότι εσείς είστε Θεοί επίσης, εσείς είστε θεϊκές υπάρξεις, που περνούν από μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία; Όμως οι άνθρωποι ήθελαν την εμπειρία αυτού του εξωτερικού Θεού ή των θεών και [ήθελαν] να έχουν θρησκεία. Σε κανένα άλλο μέρος. [Αυτό είναι] Καλό νέο; Κακό νέο; Δεν ξέρω. Τουλάχιστον δεν θα έρθουν να σας χτυπούν την πόρτα στις άλλες σφαίρες, ξέρετε.

Ένα άλλο είναι η μουσική. Λοιπόν, πολλοί άνθρωποι πρόκειται να αναστατωθούν μ’ αυτό, «Ω, όχι! Σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες, έχουν αυτή την όμορφη μουσική.» Όχι, δεν έχουν. Πραγματικά δεν έχουν. Υπάρχει ήχος κατά κάποιον τρόπο, αλλά όχι όπως τον ακούτε. Υπάρχουν επίπεδα δόνησης, αλλά αυτός ο πλανήτης – πραγματικά νιώστε το για μια στιγμή – αυτός ο πλανήτης, αυτή η διάσταση, είναι το μόνο μέρος με μουσική, όπου η μουσική γράφεται, ερμηνεύεται, τραγουδιέται, τη νιώθετε. Λέτε, «Λοιπόν, πώς γίνεται αυτό; Όχι, υπάρχουν αυτοί οι σπουδαίοι πολιτισμοί κι έχουν όλη αυτή την εκπληκτική μουσική.» Όχι, δεν έχουν. Πραγματικά δεν έχουν.

Τότε πώς γίνεται οι άνθρωποι να έχουν μουσική και κανένα άλλο μέρος δεν έχει; Τι χρειάζεται να έχεις ώστε να έχεις μουσική; (κάποιος λέει «Αυτιά») Πρέπει να έχεις αυτιά. Αυτό βοηθά, αλλά όχι πραγματικά. Όχι, μπορείς να την νιώσεις στην καρδιά σου (κάποιος λέει «Αγάπη»). Δεν έχουν αγάπη. Δεν έχουν την δημιουργικότητα που είναι απαραίτητη γι’ αυτήν. Και δεν έχουν το, αυτό που θα έλεγα, συναισθηματικό βάθος για να δημιουργήσουν μουσική. Κάνουν προβολή εδώ πότε πότε. Υπάρχει ένα έντονο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους στις άλλες σφαίρες. Κάνουν προβολή εδώ κι αισθάνονται κάτι, που εσείς ακούτε σαν μουσική, αλλά δεν την καταλαβαίνουν πραγματικά. Ξέρετε, δεν την καταλαβαίνουν.

Ο Κώλντρε μίλησε σήμερα για το πόσο σημαντική είναι η μουσική για τον Βυσσινί Κύκλο και για τη ζωή καθενός σας, γιατί είναι μια έκφραση. Είναι μια ιστορία. Είναι μια δόνηση. Ένα μέρος απ’ όλο το Φτερά της Ελπίδας είναι η μουσική. Έτσι αυτή είναι μοναδική στον πλανήτη.

~ Απαντήσεις του Κοινού

Λοιπόν, θα ζητήσω από την Λίντα να πάρει το μικρόφωνο και να τρέξει τριγύρω στο κοινό. Τί άλλο είναι μοναδικό στους ανθρώπους εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη; Έχω μια ολόκληρη λίστα απ’ αυτά, αλλά θα ήθελα να ακούσω τι έχετε εσείς να πείτε.

Τι άλλο στη ζωή σας είναι πραγματικά ιδιαίτερο; Γεια σου, Άντυ.

ΑΝΤΥ: Γεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Μου αρέσει το μπλουζάκι σου.

ΑΝΤΥ: Ω. Ναι, χμ;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα, όχι και τόσο εγώ. Στον Κώλντρε αρέσει.

ΑΝΤΥ: Αα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, τι άλλο είναι μοναδικό στους ανθρώπους;

ΑΝΤΥ: Απολαμβάνω πολύ τις σχέσεις, και τις διαπροσωπικές και τις προσωπικές. Ξέρεις, κι όλους τους άλλους επίσης.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΑΝΤΥ: Και πιστεύω ότι αυτό είναι μάλλον μοναδικό κι ότι είναι ένας από τους λόγους που ήρθαμε εδώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Προσδιόρισε λίγο περισσότερο την σχέση.

ΑΝΤΥ: Ωω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δηλαδή, μιλάς απλά για φιλία, ή για βαθύ ειδύλλιο;

ΑΝΤΥ: Για όλα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για όλα, οκέι.

ΑΝΤΥ: Για όλα. Ναι, μακροπρόθεσμες σχέσεις, βραχυπρόθεσμες σχέσεις. Απλά να λες γεια σε κάποιον. Το απολαμβάνω πολύ αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Λοιπόν, υπάρχουν σχέσεις στις άλλες σφαίρες, στις υλικές ή στις άυλες; Όχι. Και ναι, σας πετάω πράγματα, αλλά θέλω να συνειδητοποιήσετε πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η ανθρώπινη εμπειρία. Ναι, σε κάποιες άλλες σφαίρες, θα μπορούσατε να ξέρετε ή να γνωριστείτε με άλλες υπάρξεις, αλλά δεν υπάρχει μέρος σαν τη Γη όπου υπάρχει η φιλία. Το λέω, στοργή. Δεν το έχετε αυτό στις άλλες σφαίρες.

Θα πετάξω άλλο ένα. Δεν υπάρχουν οικογένειες. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, πάντως δεν υπάρχουν οικογένειες. Αυτός είναι ο μόνος πλανήτης όπου υπάρχουν οικογένειες. Είναι κάτι το βιολογικό. Είναι επίσης ενεργειακό και συχνά καρμικό. Πάντως αυτό είναι το μόνο μέρος. Δεν υπάρχουν φιλίες, ας πούμε. Δεν υπάρχει σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες, δεν υπάρχει το να μεγαλώνεις με κάποιον, να αναπτύσσεις μια φιλία και μετά να φεύγεις για ένα διάστημα και μετά να ξανασυναντιέσαι. Αυτός ο πλανήτης είναι ιδιαίτερος. Δεν τα έχετε εκείνα τα πράγματα στις άλλες σφαίρες. Δεν υπάρχουν γάμοι ή διαζύγια στις άλλες σφαίρες. Τι πάει μαζί μ’ αυτά; Φυσικά, το σεξ! Σας ακούω να ψιθυρίζετε «σεξ». Θα μπορούσατε να το πείτε δυνατά! Είμαστε όλοι ενήλικες εδώ. Δεν υπάρχει συνουσία στις άλλες σφαίρες. Αυτά είναι εκπληκτικά, αλλά αληθινά πράγματα σχετικά μ’ αυτό τον πλανήτη και ό,τι τον κάνει τόσο ιδιαίτερο, και το γιατί είστε εδώ και γιατί εσείς είστε ιδιαίτεροι.

Αυτός ο πλανήτης έχει τις κακουχίες του, έχει πολλές δυσκολίες, αλλά δείτε τι είναι πραγματικά για μια στιγμή κι αρχίστε να συνειδητοποιείτε πόσο μεγαλειώδεις είστε, καθώς και οι άλλοι άνθρωποι. Πραγματικά δεν υπάρχει – δεν το καταλαβαίνουν. Απλά δεν καταλαβαίνουν το όλο θέμα με τις στενές σχέσεις. Από την άλλη, δεν χρειάζεται να ανέχονται διαπληκτισμούς ή δικηγόρους ή οτιδήποτε παρόμοιο. Όμως κάτι χάνουν. Θέλουν να μάθουν τα πάντα για σας. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι εσείς. Δεν έχουν καμία ιδέα. Αλλά θέλουν να μάθουν όσον αφορά αυτούς τους ανθρώπους και τι συμβαίνει στον πλανήτη. Το νιώθουν, γιατί αυτό που συμβαίνει εδώ τους επηρεάζει. Κάνουν, «Τι διάολο συμβαίνει; Αυτό το παράξενο μέρος που λέγεται Γη, φαίνεται να είναι μια λίστα αντιφάσεων αλλά επηρεάζει τα πάντα.» Σ’ ευχαριστώ, Άντυ.

ΑΝΤΥ: Σ’ ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Τι άλλο κάνει αυτό τον πλανήτη μοναδικό; Θα πετάξω ένα εδώ όσο η Λίντα τρέχει με το μικρόφωνο. Τα κτήρια. Τα κτήρια, η αρχιτεκτονική. Τα κτήρια. Δεν υπάρχουν – σε μια άυλη σφαίρα, γιατί να χρειάζεσαι ένα κτήριο, οκέι; Υπάρχουν μερικές υλικές σφαίρες, αλλά δεν χτίζουν όπως κάνουν οι άνθρωποι. Δεν χτίζουν μεγάλα κτήρια, βιβλιοθήκες, κτήρια γραφείων, πάρκα αναψυχής. Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό για μια στιγμή; Αν είναι σε μια υλική σφαίρα, αυτό που έχουν είναι κάποιος τύπος καταφυγίου. Δεν θα πάτε πουθενά αλλού στη δημιουργία όπου θα βρείτε κτήρια. Μπορεί να πείτε, «Λοιπόν, αυτό είναι καλό, γιατί τότε δεν θα έχουμε πόλεις, και δεν θα έχουμε όλους τους αναθεματισμένους ανθρώπους και την μόλυνση.» Όμως θέλω να νιώσετε αυτή την συνειδητότητα, και πάλι, τί κάνει τους ανθρώπους τόσο ιδιαίτερους; Ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Η φύση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η φύση, ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Η όμορφη, όμορφη φύση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Από τα βουνά μέχρι τους ωκεανούς ως τα λιβάδια!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! Μπορείς σχεδόν να γράψεις τραγούδι γι’ αυτήν. Αλλά αυτοί δεν θα το άκουγαν.

ΤΖΑΝΙΣ: Σωστά!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η φύση.

ΤΖΑΝΙΣ: Το Grand Canyon.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, αυτό είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά πράγματα σχετικά μ’ αυτό τον πλανήτη. Και σας αρέσει να πιστεύετε, «Οκέι, σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες έχουν φύση και δέντρα.» Όχι, δεν έχουν. Και λέτε, «Λοιπόν, τι έχουν;» Τίποτα. Στους υλικούς πλανήτες που κατοικούνται, ξαναλέω, δεν υπάρχει πραγματική ζωική δύναμη εκεί. Όχι πολλή. Πολύ ερημικοί και μερικοί από σας – πολλοί από σας – έχουν δει τις ταινίες Star Wars και κι εκεί κάνουν αυτές τις μάχες έξω στην έρημο, σ’ αυτή την άγονη γη. Έτσι είναι. Είναι πολύ άγονοι, όχι πράσινοι. Υπάρχει λίγη ζωική δύναμη στη γη, αλλά όχι πολλή.

ΤΖΑΝΙΣ: Αυτό είναι δύσκολο για μένα. Δηλαδή, δεν έχουμε δημιουργήσει φύση στις Νέες Γαίες;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Εννοώ, ναι, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Δεν θα μπορούσα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η φύση είναι ένα από τα πιο λατρεμένα πράγματα σε σχέση μ’ αυτό τον πλανήτη, ιδιαίτερα τώρα που η Γαία φεύγει, με αγάπη, αλλά λέγοντας, «Τώρα είναι δική σας.» Και μπορείτε να πάρετε τη φύση μαζί σας, παρεμπιπτόντως. Οπουδήποτε πάτε, μπορείτε να την ξαναδημιουργήσετε. Αλλά δεν πάτε σε άλλα μέρη – και πάλι, σε μια άυλη πραγματικότητα – δεν φαντάζονται καν τη φύση. Δεν είναι καν στην συνειδητότητά τους. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που κάνουν αυτό τον πλανήτη τόσο εντυπωσιακό.

ΤΖΑΝΙΣ: Αυτό είναι κάτι που θα διδάσκουμε τότε επίσης, να είναι σε θέση να φαντάζονται και να την δημιουργούν;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αλλά πώς να το διδάξεις αυτό σε μια ύπαρξη, που δεν το είχε ποτέ; Πώς να προσδιορίσεις τη φύση;

ΤΖΑΝΙΣ: Καλή ερώτηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, σε ρωτάω.

ΤΖΑΝΙΣ: Αλήθεια; Το ξέρω! Νόμισα ότι θα τη γλίτωνα!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, τι …

ΤΖΑΝΙΣ: Ω, είναι ένα πάθος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι λες; «Λοιπόν, υπάρχουν δέντρα», κι αυτοί θα λένε, «Τί είναι ένα δέντρο;»

ΤΖΑΝΙΣ: Ω, σωστά. Δέντρα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Λοιπόν, τα πάντα είναι πράσινα.» «Οκέι. Γιατί να θέλεις να είναι όλα πράσινα;»

ΤΖΑΝΙΣ: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, πώς θα τα περιέγραφες ποιητικά, φιλοσοφικά;

ΤΖΑΝΙΣ: Χμμ. Λοιπόν, τα συνοδεύει ένα πάθος κι ένας αισθησιασμός της βλάστησης και πώς εξελίσσεται σε διαφορετικά σχήματα και με τις λίμνες ότι είναι διαφορετικά μεγέθη και βάθη, γεμάτες με αυτό το όμορφο υγρό υλικό που, εννοώ …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η φύση είναι μια αντανάκλασή σας και είναι μια έκφραση των ενεργειών της ζωικής δύναμης. Και μετά θα λένε, «Λοιπόν, μα γιατί να θέλεις να είσαι μέσα της; Υπάρχουν αρκούδες κι όλα αυτά τα άλλα πράγματα.» Είναι σαν αντανάκλαση, τόση ομορφιά σ’ αυτήν και να βλέπετε τις ενέργειες της ζωικής δύναμης, να βλέπετε την ενέργεια τώρα να εκδηλώνεται.

ΤΖΑΝΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Η φύση είναι μοναδική σ’ αυτό τον πλανήτη.

ΤΖΑΝΙΣ: Θα είχε γούστο να το διδάσκουμε αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Κι ανυπομονώ γι’ αυτό. Θα μου άρεσε πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στις σφαίρες των Νέων Γαιών, η φύση είναι ένα αναπόσπαστο μέρος κάθε μιας από τις 200+ πάνω Νέες Γαίες, και η φύση είναι παρόμοια με αυτή που έχετε εδώ, αλλά πάρα πολύ όμορφη, γιατί την φροντίζουν οι υπάρξεις που ζουν εκεί.

ΤΖΑΝΙΣ: Ακούγεται θαυμάσιο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΑΝΙΣ: Πάντα ένιωθα ότι είμαι πιο πολύ φύση παρά άνθρωπος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.

ΤΖΑΝΙΣ: Οπότε αυτό είναι που …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά είναι εσύ. Αυτή η φύση είναι εσύ.

ΤΖΑΝΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι σαν μια διαρκής υπενθύμιση, η φύση, ότι είσαι επίσης μια ζωντανή ύπαρξη. Ναι, και υπάρχει μια μεταμόρφωση. Υπάρχει ένας κύκλος γέννησης και θανάτου και μια συνεχής ανανέωση και μια συνεχής αγαλλίαση. Ωραία. Ναι. Δεν πρόκειται να βρείτε φύση πουθενά αλλού. Οι Που-λειάδιοι δεν έχουν φύση. Αν τους πείτε να πάνε να σκαρφαλώσουν σ’ ένα δέντρο, δεν ξέρουν τι είναι αυτό.

Αυτό που θέλω να πω, και πάλι, είναι πολύ απλό – αυτό είναι εδώ. Κι όταν οι άνθρωποι, λοιπόν, όταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων φτάνει σ’ αυτή την συνειδητοποίηση, αυτό επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι το μεγαλείο είναι εδώ, όχι εκεί έξω. Όταν επιτέλους αναγνωρίζουν τις δημιουργίες τους εδώ, κι ότι τις απαντήσεις δεν τις έχουν κάποιοι μαστουρωμένοι εκεί έξω, αυτό αλλάζει τα πάντα στον πλανήτη, και δεν χρειάζονται πολλοί άνθρωποι για να γίνει αυτό. Τι άλλο;

ΣΩΜΠΡΑ 1(γυναίκα): Εξαιρετικοί στα σπορ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τα σπορ.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Και το βλέπετε με τους Ολυμπιακούς τώρα. Κι έτσι, ξέρεις, ξεκινάς με τα παιδιά, αυτά έχουν ελάχιστο συντονισμό μυών. Και μετά πρέπει να πας στο μυαλό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Και μετά, ξέρεις, σκέφτομαι, ξέρεις, το σώμα που κινείται μέσα στο νερό. Όταν το κάνεις αυτό, συνδέεις όλους τους μύες. Οπότε, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, σε μια άυλη σφαίρα όμως – οι πιο πολλές από τις άλλες σφαίρες είναι άυλες. Δεν υπάρχουν πολλές που έχουν υλικά χαρακτηριστικά. Πολύ λίγες, και είναι σαν παρακλάδια, πάντως οι πιο πολλές είναι άυλες. Θα μπορούσατε να κάνετε σπορ σε μια άυλη σφαίρα;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, δεν θα είχες όλα τα αισθήματα κι όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο σώμα σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, τα ψηλά και τα χαμηλά. Τα πάντα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς. Τα σπορ, όμορφο πράγμα. Πραγματικά μπορείτε, σαν άυλες υπάρξεις, μπορείτε να κάνετε σπορ. Ξέρεις, μπορείς να δεις πόσες διαστάσεις μπορείς να περάσεις στον ταχύτερο χρόνο ή κάτι παρόμοιο. Μπορείς να ξεπεράσεις το φως; Ναι, πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός. Αλλά και πάλι, είναι η ομορφιά του υλικού σώματος που λέει, ξέρεις, «Έχω αυτό το σώμα και θέλω να δω τι μπορεί να κάνει. Θέλω να δω τι είναι σε θέση να κάνει αυτό το φως που λάμπει εσωτερικά.» Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Αρχίζετε να καταλαβαίνετε; Αυτά τα άλλα μέρη είναι πραγματικά κάπως βαρετά. Δηλαδή, τι κάνουν αυτοί όλη μέρα; Τι άλλο είναι μοναδικό σε σχέση με τη Γη; Και θα πετάξω ένα τώρα. Το φαγητό. Το φαγητό.

Λοιπόν, οκέι, στις άλλες σφαίρες, δεν παχαίνεις, αλλά… Δεν έχεις την ευχαρίστηση του φαγητού. Μόλις τελειώσουμε εδώ σήμερα – όχι στη ζωή σας, εδώ σήμερα – θα πάτε να φάτε πολύ φαγητό. Κι όταν το κάνετε, όταν θα το τρώτε, οτιδήποτε κι αν είναι, δεν έχει σημασία αν είναι κρέας ή οτιδήποτε. Όταν θα τρώτε και θα πίνετε, μπορείτε να πείτε, «Εντάξει, Που-λειάδιοι, εσείς δεν το έχετε αυτό, σωστά; Χμ; Ποιο είναι το τελευταίο καλό γεύμα που φάγατε; Ποτέ δεν έχετε φάει!» Δεν υπάρχει φαγητό σ’ αυτούς τους άλλους χώρους.

Ω, συγγνώμη. Να διορθώσω. Υπάρχει φαγητό στις άλλες σφαίρες. Εσείς είστε. Όχι, έτσι είναι. Ω, όχι, σοβαρά. Είναι το ποιο; (κάποιος λέει «Ενέργεια» και μερικοί Σώμπρα λένε, «Συναισθήματα»). Τα συναισθήματα. Είναι τα συναισθήματα σας, που προέρχονται από την ενέργεια σας. Με αυτά τρέφονται. Αυτές οι μικρές κατσαρίδες – και είναι εσείς έτσι κι αλλιώς – τους αρέσει όταν * και προσπαθούν να τα επηρεάσουν, γιατί είναι αυτό που τρώνε.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε έναν Πλειάδιο, ξέρετε, να μπαίνει σε ένα εστιατόριο; «Θα ήθελα ένα καλό μπολ με μίσος σήμερα.» Πάντως εσείς τρώτε φαγητό και μπορεί να είναι ευχάριστο. Μπορεί να είναι νοστιμότατο. Πραγματικά καλομαγειρεμένο φαγητό, νοστιμότατο. Αυτοί δεν τρώνε. Αυτοί δεν τρώνε. Αυτοί τρώνε εσάς. Οκέι, επόμενος.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Η συμπόνια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η συμπόνια, ναι..

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Νιώθω ότι είναι κάτι πολύ όμορφο. Σαν μια μητέρα που κάνει μια αγκαλιά στο παιδί της …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: … όταν κλαίει ή κάτι τέτοιο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Έτσι, νιώθω ότι είναι τόσο όμορφη, αυτή η συμπόνια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά δεν έχουν συμπόνια, κι αυτή βρίσκεται εκεί πάνω μαζί με τη φιλία και την αγάπη κι άλλα πράγματα. Αλλά δεν υπάρχει αίσθηση συμπόνιας. Οι άνθρωποι έχουν ξυπνήσει πολλές αγγελικές αισθήσεις, με τα πράγματα που είναι μοναδικά στο να είσαι άνθρωπος, τα πράγματα για τα οποία συζητάμε. Πάντως αυτοί δεν έχουν συμπόνια. Δεν την καταλαβαίνουν, για τους ανθρώπους είναι κάτι το φυσικό. Ο Κώλντρε έγραψε αυτό το μήνα στο περιοδικό του για την καλοσύνη των ανθρώπων. Πραγματικά έχουν.

ΜΠΙΡΓΚΙΤ: Μμ. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι συμπονετικοί προς τους άλλους. Αν πάτε σε μερικές από εκείνες τις άλλες σφαίρες, αυτοί δεν νοιάζονται. Δεν πολεμούν μεταξύ τους, αλλά δεν νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Δεν έχετε αυτή την αίσθηση συμπόνιας και φροντίδας ,όπως έχετε εδώ. Αυτές δεν είναι μεγαλειώδεις υπάρξεις. Δεν είναι πιο έξυπνοι από σας, εκτός από το να σας ξεγελάσουν, ώστε να πιστεύετε ότι είναι. Ναι. Ωραία. Έναν δυο ακόμα.

ΣΩΜΠΡΑ 2(γυναίκα): Ευχαριστώ. Το γέλιο και το χιούμορ. Η κωμωδία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! Ναι, ναι, ναι. Το γέλιο, το χιούμορ. Η ικανότητα να αστειεύεστε με τον εαυτό σας, να γελάτε με τον εαυτό σας, να γελάτε μαζί με την ομάδα. Είναι ένα από τα πράγματα που αναφέρθηκαν νωρίτερα από τον Μάστερ G και την Einat. Η ικανότητα του Βυσσινί Κύκλου – εσείς περνάτε μια κόλαση, αλλά μπορείτε να γελάτε γι’ αυτήν.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείτε. Συνειδητοποιείτε ότι, κατά κάποιον τρόπο, είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό μερικές φορές. Αλλά όταν αναδύεστε αφού μείνατε κάτω από το νερό, μπορείτε να γελάτε γι’ αυτήν και να λέτε, «Τι ταξίδι. Τι εκπληκτικό ταξίδι.» Το γέλιο. Δεν βρίσκετε γέλιο σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχει. Πρώτον, δεν έχουν την συμπόνια ή το βάθος ώστε να το έχουν αυτό. Το γέλιο υπάρχει συνήθως εξαιτίας μιας αίσθησης σύγκρουσης, ειδικά όταν αυτή επιλύεται. Δεν το έχουν αυτό. Οι άνθρωποι είναι απολύτως οι σπουδαιότερες υπάρξεις σε όλη τη δημιουργία. Αυτοί δεν έχουν βιβλία. Δεν έχουν ταινίες. Δεν έχουν τέχνη. Θα μπορούσατε να φανταστείτε για μια στιγμή έναν πολιτισμό χωρίς τέχνη; Εγώ δεν μπορώ. Οι άνθρωποι τα έχουν αυτά τα πράγματα, λοιπόν, γιατί είναι μέρος της κοινής τους σύστασης,  του να είναι συμπονετικές, στοργικές, τρυφερές υπάρξεις.

Τι άλλο δεν έχουν σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες; Εμπρός, Λίντα. Υπάρχει ένα συγκεκριμένα του οποίου θέλω όλοι να έχουν επίγνωση. Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 3(γυναίκα): Τις ανθρώπινες αισθήσεις μας, την αφή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν έχουν τις ανθρώπινες αισθήσεις, ναι. Την αφή, την όσφρηση.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Ναι, ειδικά την αφή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Να αγγίζεις, τους άλλους, τον εαυτό σου ή να μπαίνεις στο νερό του ωκεανού. Όλα αυτά. Είναι όμορφα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ζηλεύουν αυτό, γιατί σας επιτρέπει να νιώθετε [ότι είστε]πραγματικά σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Αυτά που νιώθουν είναι πάρα πολύ επίπεδα. Σαν άνθρωποι, μπορείτε να χρησιμοποιείτε τις αισθήσεις σας και να πηγαίνετε οπουδήποτε.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείτε να νιώσετε οτιδήποτε.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Και μέσα απ’ αυτές απολαμβάνουμε τη φύση, όπως έλεγε η κυρία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ακριβώς. Έτσι, αρχίζετε να το νιώθετε. Αρχίζετε να συνειδητοποιείτε, «Είμαστε μεγαλειώδεις υπάρξεις εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη.» Σ’ ευχαριστώ.

Κι εκείνο που θέλω να αναφέρω πριν μπούμε στην μεράμπ, είναι η δημιουργικότητα. Οι εφευρέσεις. Δεν έχουν εφευρέσεις. Δεν εφευρίσκουν τίποτα. Τίποτα. Κι εξαιτίας αυτού, η συνειδητότητα δεν κινείται. Δεν εξελίσσεται. Παραμένει ίδια σε μεγάλο βαθμό. Δεν υπάρχουν εξελιγμένα μέρη εκεί έξω. Το μόνο πράγμα που έμαθαν να κάνουν ήταν να ξεγελούν τους ανθρώπους κι αυτό είναι όλο. Και μετά ξεγελώντας τους ανθρώπους, έχουν να φάνε. Εσείς είστε ο μπουφές και μ’ αυτό τρέφονται.

Θα τελειώσω με την δημιουργικότητα. Δεν υπάρχει δημιουργικότητα. Δεν υπάρχουν εφευρέσεις. Δεν υπάρχει τέχνη. Δεν υπάρχει σεξ. Δεν υπάρχει αγάπη. Κανένα απ’ αυτά τα πράγματα. Είναι σχετικά μονότονες υπάρξεις. Η συνειδητότητά τους έχει μείνει ίδια σε μεγάλο βαθμό, για περίπου όσο υπήρχαν ο χρόνος και η ιστορία. Και είναι εσείς. Είναι θραύσματα, θα μπορούσαμε να πούμε, της ψυχής σας, της θεϊκότητας σας που βρίσκονται εκεί έξω. Και είναι απελπισμένοι. Δεν θα γνώριζαν την ευτυχία αν εμφανιζόταν στην εξώπορτά τους. Από την άλλη, επίσης δεν γνωρίζουν και την θλίψη. Είναι πέρα απ’ αυτούς.

Όμως τώρα, υπάρχει μια τεράστια κίνηση σε όλη τη δημιουργία για να αλλάξει αυτό. Έχουν κουραστεί. Αυτό το κομμάτι σας έχει κουραστεί να είναι κολλημένο σ’ αυτό το πολύ στενό, μάλλον γκρίζο φάσμα. Και δεν έχουν μυαλό. Δεν έχουν λογική. Είναι ένα τίποτα σε σύγκριση με τους ανθρώπους. Αν μια μικρή ομάδα ανθρώπων αλλάξει την οπτική για την ομορφιά και το μεγαλείο του να είσαι άνθρωπος, και το αφομοιώσει αυτό και το συνειδητοποιήσει και μετά αφήσει να λάμψει αυτό το φως, αυτό ακριβώς είναι η ελπίδα αυτού του πλανήτη. Είναι πολύ εύκολο. Αναγνωρίστε το μεγαλείο αυτού που είστε σαν άνθρωποι.

Οι απαντήσεις δεν βρίσκονται εκεί έξω, και οι άνθρωποι κοιτάζουν εκεί έξω εδώ και αιώνες χρόνου. Δεν είναι. Υπήρχαν πάντα εδώ ακριβώς. Όταν και μόνο μια μικρή ομάδα το αναγνωρίσει αυτό, παρά το γεγονός ότι οι άλλοι άνθρωποι λένε, «Όχι, είμαστε τρομεροί. Πολεμάμε και υπάρχει παιδική κακοποίηση και πείνα.» Όμως, όταν μια μικρή ομάδα τα υπερβεί αυτά και πει, «Ναι, μόνο επειδή ξεχάσαμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια, και τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε, και τώρα είναι η ώρα να γίνουμε αυτές οι μεγαλειώδεις υπάρξεις», αυτό θα αλλάξει τον πλανήτη πάρα πολύ γρήγορα. Κι εκεί που θα πάμε είναι πέρα απ’ αυτό που ονομάζουμε κβαντικό άλμα. Είναι το νέο ανθρώπινο είδος.

Μια Συνάντηση με την Αγάπη – Μεράμπ

Και μ’ αυτά, θα βάλουμε λίγη μουσική για την μεράμπ μας.

(αρχίζει η μουσική⸱ είναι διαθέσιμη στο DreamWalk into Aerotheon)

Έτσι, σε κάποιο χρονικό σημείο όταν φύγετε απ’ αυτό τον πλανήτη, πρόκειται να πάτε σε άλλα μέρη, και πρόκειται να εκπλαγείτε με αυτά που όντως έχουν οι άνθρωποι. Πρόκειται να πάτε σε άλλα μέρη για να διδάξετε σ’ αυτές τις υπάρξεις την ομορφιά των ανθρώπων.

Και ναι, ένα κομμάτι σας θα θυμάται τις άσχημες μέρες εδώ, τους πολέμους, τα σωματικά τραύματα, τις πνευματικές ανισορροπίες. Αλλά εκείνα τα πράγματα προκλήθηκαν από το ότι ξεχάσατε. Εκείνα τα πράγματα προκλήθηκαν από άλλους, που προσπάθησαν να σας επηρεάσουν και σας έκαναν να φαίνεστε μικροί. Σας αποδυνάμωσαν και δεν το έκαναν για να γίνουν κακοί ή για να πάρουν τον έλεγχο του πλανήτη απαραίτητα. Το έκαναν απλά γιατί πεινούσαν και χρειάζονταν τον έλεγχο στους ανθρώπους για να προκαλούν πράγματα όπως ο φόβος.

Πραγματικά κάθε συναίσθημα, αλλά ειδικά ο φόβος είναι μια μεγάλη, ζουμερή μπριζόλα. Η ευτυχία είναι απλά σαν – δεν ξέρω – σαν ένα μικρό, σαν ένα σταφύλι. Αλλά ο φόβος, αυτός είναι η μεγάλη, ζουμερή μπριζόλα. Ο θυμός. Το μίσος. Η σύγχυση. Αγαπούν την σύγχυση.

Τώρα είναι η ώρα, εδώ σ’ αυτή την όμορφη 25^η Επέτειο, να θυμηθείτε το μεγαλείο των ανθρώπων. Το μεγαλείο του εαυτού σας.

Εκείνες οι υπάρξεις εκεί έξω, στην πραγματικότητα, όλες είναι εσείς. Υπάρχει μια μικρή προειδοποίηση. Εκείνες οι υπάρξεις εκεί έξω είναι κομμάτια του εαυτού σας και περιμένουν, θέλουν, κι ελπίζουν, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Θα συνεχίσουν να παίζουν παιχνίδια. Θα συνεχίσουν να σας λένε ότι έχουν όλες τις απαντήσεις κι ότι είναι οι αληθινοί σωτήρες της ανθρωπότητας. Αλλά πραγματικά θέλουν να ξυπνήσετε και να τιμήσετε και να σεβαστείτε τον εαυτό σας σαν άνθρωπο, θεϊκό άνθρωπο.

Όχι, δεν έχουν συναυλίες μουσικής. Δεν φιλιούνται. Θα μπορούσατε να το φανταστείτε; Δεν φιλιούνται, δεν κρατιούνται από το χέρι. Είναι πολύ ελλιπείς υπάρξεις.

Ίσως να προκύψει ένα ερώτημα, «Λοιπόν, πότε άρχισε να συμβαίνει όλο αυτό, αυτή η χειραγώγηση, ξέρεις, αυτοί οι θεοί στον ουρανό;» που δεν είναι καθόλου. Ένα μεγάλο μέρος σχετιζόταν με τις περικεφαλίδες του κεφαλιού για τις οποίες έχουμε μιλήσει συχνά. Αυτό έκανε τον άνθρωπο ευκολόπιστο, τον έκανε ανοιχτό στην εξωτερική υποβολή. Κι όπως ξέρετε, τόσοι πολλοί, λοιπόν, σχεδόν όλοι σας είχατε συμμετοχή σ’ αυτό. Τώρα θα κλείσουμε τον κύκλο σ’ αυτό.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί, νιώθοντας όλα τα πράγματα που κάνουν τον άνθρωπο μοναδικό.(παύση)

Όχι, δεν έχουν μουσική. Δεν γελάνε. Δεν τρώνε γεύματα. Δεν κάνουν έρωτα. Θέλω να το νιώσετε τώρα, σας περιμένουν. Σας περιμένουν.

Και, ναι, θα σας δοκιμάζουν πότε πότε. Θα σας υπενθυμίζουν πόσο σκοτεινοί κι απαίσιοι είναι οι άνθρωποι, και τότε είναι η ώρα να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να συνειδητοποιήσετε, ότι αυτή είναι μια πολύ ευμετάβλητη κατάσταση.

Αν σας έχουν κάνει να πιστεύετε ότι δεν έχει απομείνει ελπίδα στον πλανήτη, ότι κατευθυνόμαστε προς την κατηφόρα, ότι οι άνθρωποι είναι τρομερές υπάρξεις, λοιπόν, τότε έτσι θα είναι .

Αλλά αν υπάρχουν λίγες μόλις ακτίνες φωτός που προέρχονται από μερικούς ανθρώπους. που συνειδητοποιούν ποιοι είναι και πόσο ιδιαίτερος είναι αυτός ο πλανήτης, εκείνες οι ακτίνες φωτός πηγαίνουν σε άλλους ανθρώπους και πιθανόν πιο πολύ σ’ αυτές τις ξένες πτυχές.

Αν το νιώσετε, θα συνειδητοποιήσετε ότι καθώς ακτινοβολεί το φως σας, το σύμπαν πραγματικά αρχίζει να αλλάζει πρώτα, ακόμα και πριν από την ανθρωπότητα. Όλα αυτά τα κομμάτια εκεί έξω, όλα τα ξένα τμήματα του εαυτού σας, θα αρχίσουν να μεταμορφώνονται. Θα έρθουν στο φως σας κι αυτό αγγίζει κάτι βαθιά μέσα τους. Και ξυπνάει ή, καλύτερα, τους διαποτίζει με αυτό ακριβώς που έχετε μάθει τόσο καλά εδώ, την αγάπη. Δεν το είχαν αυτό. Δεν ξέρουν πώς είναι. Δεν έχουν καμία αίσθηση της αγάπης. Αλλά καθώς το φως σας φωτίζει σε ολόκληρο το σύμπαν, τους αγγίζει. Και για μια στιγμή, έχουν μια συνάντηση με την αγάπη.

Τότε, ολόκληρη η φύση του σύμπαντος, των άλλων σφαιρών, αρχίζει να αλλάζει.

Ένας από τους λόγους που άνοιξε ο Ουράνιος Σταυρός, ένας από τους πολλούς λόγους, ήταν ώστε το μονοπάτι εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη να είναι ανοιχτό. Διαφορετικά, θα είχαν πεταχτεί πίσω σε μεγάλο βαθμό. Όμως τώρα αυτό το μονοπάτι είναι ανοιχτό. Μπορούν να βιώσουν την αγάπη, και τελικά να την βρουν μέσα τους. Τότε αλλάζει το σύμπαν, και τελικά κι αυτός ο πλανήτης.

Δεν υπάρχει μέρος αλλού στις υλικές ή στις άυλες σφαίρες, που να έχει την τρυφερότητα, την ευαισθησία, την αντοχή και την αφοσίωση που έχετε εδώ σαν άνθρωποι. Δεν υπάρχει μέρος αλλού που να έχει την μουσική, τις τέχνες, ή την φύση. Και τα λέω όλα αυτά ώστε να αφιερώσετε ένα λεπτό και να συνειδητοποιήσετε πόσο μεγαλειώδεις είστε αληθινά.

Δεν πρόκειται να ορμήσουν κάτω και να σας σώσουν, αλλά θα έρθουν για να νιώσουν αυτό το πράγμα που λέγεται αγάπη.

Δεν είναι οι πόλεμοι ή η πολιτική. Δεν είναι ούτε και η φιλανθρωπία που πρόκειται να μεταμορφώσει αυτό τον πλανήτη. Δεν είναι η προσευχή. Δεν είναι οι ευχές.

Αυτό που θα τον μεταμορφώσει είναι όταν θα μπορείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να συνειδητοποιήσετε, «Δεν υπάρχει σπουδαιότερη ύπαρξη σε όλη τη δημιουργία από εμένα.» Δεν είναι εγωιστικό. Πραγματικά είναι μόνο η αλήθεια. «Δεν υπάρχει σπουδαιότερη ύπαρξη. Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι.»

Τώρα επιτρέψτε μου να αφιερώσω ένα λεπτό και να μοιραστώ μαζί σας όσα έλαβα από σας.

Αστειεύτηκα ότι είναι στοίχημα στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, και πραγματικά το κάναμε, κι εγώ πραγματικά τα πήγα πολύ καλά, και ξέρω ότι μερικοί από σας κάνουν, «Μα όλοι οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι δεν γνωρίζουν τα πάντα; Δεν ήξεραν όλοι ότι αυτό θα έπαιρνε 25 χρόνια;» Όχι, γιατί μπορούσατε να το αλλάζατε οποιαδήποτε στιγμή. Θα μπορούσε να είναι τρία χρόνια. Μπορείτε να το αλλάξετε οποιαδήποτε στιγμή. Τόσο μεγαλειώδεις είστε.

Όμως μου έχετε δώσει τόσα πολλά στη διάρκεια των ετών. Μου έχετε δώσει τόσα πολλά. Μια νέα, βαθιά εκτίμηση για τους ανθρώπους, γι’ αυτό τον πλανήτη. Απίστευτη αποφασιστικότητα. Πρέπει να είστε οι πιο δύστροποι, ζόρικοι απ’ όσους έχω συνεργαστεί ποτέ, κι αυτό ήταν μια ευλογία.

Έτσι, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί και σας παρακαλώ να επιτρέψετε και να λάβετε τώρα από μένα. Ξέρω ότι είναι τα γενέθλια μου. Εσείς θα έπρεπε να μου δίνετε δώρα, αλλά έχω λάβει τόσα πολλά από σας. Έχω λάβει τόσα πολλά.

Επιτρέψτε μου να το μεταδώσω και σας παρακαλώ απλά να το δεχτείτε. Μην το σκέφτεστε. Μην αναρωτιέστε αν αξίζετε. Απλά δεχτείτε το που να πάρει. Είναι το γαμ@@@ δώρο μου σε σας. Πάρτε το.

Μερικές φορές υπάρχει αυτή η αντίσταση, «Ω, δεν ξέρω. Αξίζω; Θα στείλει κάτι; Ω, το έστειλε στον διπλανό μου, αλλά όχι σε μένα.» Απλά δεχτείτε το. Οκέι, ορίστε. Βαθιά αναπνοή.

Η παρουσία σας είναι το δώρο μου αυτή τη μέρα.

Εισπνεύστε το. Εισπνεύστε το.

Απλά εισπνεύστε το κι επιτρέψτε το.

Εισπνεύστε το μεγαλείο σας σαν άνθρωποι και σαν θεϊκές υπάρξεις. Είναι η ώρα να το δεχτείτε αυτό.

Απλά αφήστε λίγα λεπτά για να απορροφηθεί.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι αφήστε το να απορροφηθεί.

Καλή βαθιά αναπνοή κι επιτρέψτε.

Καλή βαθιά αναπνοή κι επιτρέψτε.

Και να θυμάστε συνεχώς, ότι δεν υπάρχουν σπουδαιότερες υπάρξεις σε όλη τη δημιουργία από την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν έχουν τα μοναδικά πράγματα που έχετε δημιουργήσει κι έχετε βιώσει. Δεν υπάρχουν σπουδαιότερες υπάρξεις.

Οι απαντήσεις είναι εδώ ακριβώς, τώρα. Όχι κάπου αλλού.

Θα επαναλάβω την πρόκληση μου. Σε κάθε Πλειάδιο, εμπρός, ας κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση. Εσύ κι εγώ. Και θέλω τον πραγματικό. Δεν θέλω κάποιον άνθρωπο μιμητή που παριστάνει μόνο για πάρει τη δημοσιότητα. Θέλω έναν πραγματικό Πλειάδιο, ή οτιδήποτε χρειαστεί.

Δεν λέω ότι αυτές οι φυλές, αυτοί οι πολιτισμοί είναι κακοί. Δεν μπορώ να το πω, γιατί όλοι είναι εσείς, κομμάτια σας. Ας τους φέρουμε σπίτι τώρα. Ας τους φέρουμε πίσω στο σπίτι.

Ας μεταμορφώσουμε το σύμπαν κι ας μπούμε μ’ αυτό τον πλανήτη στο νέο ανθρώπινο είδος. Αυτό τον πλανήτη της φώτισης και της αγάπης που κανένα άλλο μέρος δεν μπορεί να διεκδικήσει.

Θα επιστρέψουμε τον Οκτώβριο για την αρχή της καινούριας μας σειράς «Στα Φτερά της Ελπίδας». Η ελπίδα είναι ένα από εκείνα τα πράγματα όπου, πρώτον, ο Κώλντρε θα έπρεπε να αλλάξει το επίθετό του. Είναι εύκολο. Απλά να πετάξει ένα μικρό ‘p’. [Hope/Hoppe]

ΛΙΝΤΑ: Απλά τι;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτός ο πλανήτης υπήρξε απελπισμένος για πολύ καιρό κι όταν νιώσουν αυτό το φως που έρχεται από σας πάνω στα φτερά σας, αυτό θα αλλάξει τα πάντα. Η αποδοχή από σας του ποιοι είστε σε σχέση με το μεγαλείο, θα τα αλλάξει και τώρα ο πλανήτης έχει ελπίδα.

Έτσι, θα επανέλθουμε. Θα κάνουμε την εκδήλωση του Μέρλιν τον επόμενο μήνα, αλλά θα επανέλθουμε για το «Στα Φτερά της Ελπίδας» τον Οκτώβριο. Στο μεταξύ, σας ευχαριστώ για όλα όσα μου έχετε δώσει.

Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής. Σας ευχαριστώ.

Και να θυμάστε ένα τελευταίο, όλα είναι καλά σε …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ: …όλη τη δημιουργία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορας : Μαρία Κοδωνάκη

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά

Μετάφραση : Μαρία Γρηγοράκη
Υπότιτλοι βίντεο: Κατερίνα Θαλασσά

Θα βρείτε όλη την επικοινωνία στα αγγλικά εδώ :https://www.crimsoncircle.com/library/illumination-series/the-grandness-of-being-human