Shoud 11, Transhuman
23-7-2017
(Η μετά ΩΜ Εποχή, Ευτυχία, Η ημέρα της Ανεξαρτησίας, Η ημερομηνία σας έχει οριστεί, Η οροφή, Η σειρά των Φτερών, Ολότητα)
Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής
Ω, ναι! Αυτή η εμπειρία που μόλις είχατε ( αναφέρεται στο βίντεο που έδειξαν), που όλοι μας βιώσαμε στην τελευταία μας συγκέντρωση στο Μόναχο, ήταν πραγματική πνευματικότητα – αισθησιασμός, συναισθηματισμός, ευτυχία, τα πάντα, αυθεντικότητα, πολύ, πολύ αληθινή.
Υπάρχει όλο αυτό το θέμα περί πνευματικότητας – να κάθεσαι σε κύκλο έξω από έναν ναό και να κάνεις ωωωμ – δεν έχει κάτι κακό όλο αυτό. Όλοι σας το έχετε κάνει και σας έφτασε σε ένα σημείο. Και υπάρχουν ακόμα φορές που ξέρω ότι πολλοί από εσάς νοιώθετε αυτή την έλξη για τους ναούς ή για τα μοναστήρια από καιρό σε καιρό- « Ω, να μπορούσα να πάω ξανά εκεί, στην ησυχία.»
Αλλά να σας θυμίσω, τις κλείσαμε τις Σχολές Μυστηρίου. Ήταν το καταφύγιό μας. Ήταν το νησί μας μακριά από τους χωρικούς. Ήταν το ησυχαστήριό μας, αλλά το κλείσαμε εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Πολλοί από εσάς εκδιώχθηκαν. Ω, έπεσε πολύ κλάμα. Κάποιοι από εσάς έχετε ακόμα μέσα σας πικρίες για μένα, επειδή σας έδιωξα ( γέλια), σας κλείδωσα έξω. Αλλά ήταν καιρός να φύγουμε. Ήταν καιρός να βγούμε έξω, στον κόσμο.
Ναι, έχετε ακόμα ανάγκη να μείνετε μόνοι με τον εαυτό σας. Έχετε ακόμη ανάγκη να βρεθείτε στην φύση, να ακούσετε μουσική. Μερικές φορές έχετε ανάγκη αυτή την ηρεμία της φύσης, την ομορφιά να είστε απλά με τον εαυτό σας, με το Εγώ Είμαι, με την ολότητά σας. ( Πλησιάζει στην κάμερα). Ω, μου αρέσει να το κάνω αυτό. Μπορώ να κοιτάζω τον κόσμο κατάματα από εδώ. Ναι.
Το χρειάζεστε αυτό κατά καιρούς, αλλά είναι μια διαφορετική εποχή, ένα διαφορετικό είδος πνευματικότητας. Και, μπορεί να θυμώσετε μαζί μου, αλλά προχωράμε στην μετά- ΩΜ εποχή. Αυτό που κάνετε στην ουσία είναι η εγκαθίδρυση μιας νέας πνευματικότητας , δεν βρίσκω καλύτερα λόγια για να το εκφράσω, αλλά είναι μια ολοκαίνουργια αυθεντικότητα του Εγώ Είμαι, του Εαυτού, χωρίς όλη αυτή την πειθαρχία. Ποιος την χρειάζεται; Δεν την χρειάζεστε καθόλου, πραγματικά. Χωρίς όλα αυτά τα βάσανα και όλο αυτό το κάρμα κι όλη την ρουτίνα που περνάτε.
Yπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει αυτό που κάνουμε, πολλοί που κουνάνε το κεφάλι, πολλοί που έφυγαν, επειδή σκέφτονται, « Ω, δεν είναι και πολύ πνευματικό. Παίζουν αυτή την άγρια μουσική. Το επόμενο που θα κάνουν είναι να αρχίσουν να χορεύουν.» ( γέλια). Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Νέας Εποχής. Υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει αυτό, επειδή βρίσκονται πολύ μέσα στο μοτίβο του διαλογισμού, του να ακολουθούν έναν γκουρού και να κάνουν τα ίδια και τα ίδια την μια ζωή μετά την άλλη- όχι απλά σε μια ζωή, αλλά σε πολλές – και τους κάνει ευτυχισμένους ως έναν βαθμό. Όμως η ευτυχία, θα ήθελα να διαγράψω την λέξη « ευτυχία». Θα ήθελα όλοι σας να διαγράψετε από το λεξιλόγιό σας την λέξη αυτή. Είναι ανθρώπινος όρος.
Ευτυχία
Δεν υπάρχει λέξη, δεν υπάρχει έννοια για την λέξη « ευτυχία» στις άλλες σφαίρες. Είναι ανθρώπινη λέξη. Βασίζεται στην κριτική. Είσαι ευτυχισμένος ή λυπημένος; Αλλά αν βάλετε κάποιον να εξετάσει « Τι σε κάνει ευτυχισμένο;», στην ουσία δεν γνωρίζει. Πάντοτε αναζητούν την ευτυχία αλλά ποτέ δεν την φτάνουν. Είναι ανθρώπινη κριτική γιατί, όταν δεν είσαι ευτυχισμένος, είσαι λυπημένος. Ε λοιπόν, γιατί να μην είσαι και τα δυο; Ή απλά να πετάξεις έξω αυτή την λέξη. «Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι. Είμαι άνθρωπος. Είμαι Μάστερ και δεν μου χρειάζεται να μπω σε αυτή την διαδικασία γύρω από το : Είμαι ευτυχισμένος;»
Θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο. Ποτέ δεν πρόκειται να κατακτήσετε την ευτυχία σε αυτή την ανθρώπινη ζωή, ούτε σε καμιά άλλη ανθρώπινη ζωή. Ποτέ δεν θα κατακτήσετε την ευτυχία. Δεν γνωρίζω ούτε έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο που να έχει κατακτήσει την ευτυχία. Την Φώτιση, ναι. Την Πραγμάτωση, απολύτως. Αλλά την ευτυχία; Είναι ανθρώπινη ποιότητα. Είναι σαν να λες ότι θέλεις να γίνεις σούπερ- διάνοια. Ποτέ δεν θα γίνεις, γιατί έχεις πάντα μέσα σου αυτή την άλλη πλευρά που είναι ακόμα χαζή , και θα εξισορροπήσει την υπερδιάνοια.
ΣΑΡΤ: Ουάου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν θα γίνεις ποτέ πανέξυπνος Σαρτ, ( κι άλλα γέλια). Γι αυτό, μην το προσπαθήσεις καν. Άστο να πάει. Χριστέ και Κύριε, τι είναι αυτό εδώ πέρα; ( αναφέρεται σε ένα μικρό γλυπτό με τρολς από την Νορβηγία)
ΛΙΝΤΑ: Ω, εσύ είσαι, Αντάμους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι!
ΛΙΝΤΑ: Ω!!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου μοιάζει πολύ ( κάνει μια αστεία γκριμάτσα, γέλια).
ΛΙΝΤΑ: Ναι, αυτό λέω κι εγώ. Αυτό λέω κι εγώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εδώ που τα λέμε, σε κάποια όνειρά σου μπορεί και να εμφανίζομαι έτσι, σαν ένα μικρό τρολ. Κάνε όπως νομίζεις. Που είχαμε μείνει; Η ευτυχία.
ΛΙΝΤΑ: Τα τρολς είναι καλά παιδιά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τα τρολς είναι καλά παιδιά. Βλέπετε λοιπόν πού πάει. Καλός και κακός. Είναι ευτυχισμένοι; Ο Τζεφ και η Λίντα, εδώ, σε αυτό το γλυπτό, είναι ευτυχισμένοι; (**** Το γλυπτό δείχνει τρία τρολς, ένα ζευγάρι που κάθεται στην μια άκρη κι έναν ακόμα που τους κοιτάζει. Είναι ο Αντάμους, και το ζευγάρι η Λίντα και ο Τζεφ)
ΛΙΝΤΑ: Αρκετά. Αρκετά ευτυχισμένοι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μα κοίτα, αυτός είναι ο Κάλντρε; Κοιτάζει αλλού.
ΛΙΝΤΑ: Μα δείχνει γαλήνιος, ήρεμος, στον κόσμο του.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και δεν φοράει παπούτσια.
ΛΙΝΤΑ: Το σκέφτεται, « Ω, ναι!»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι εσύ μοιάζεις έτοιμη να του κάνεις κάποια φάρσα, όπως να τον ρίξει μέσα στο νερό ( γέλια). Έτσι φαίνεται.
ΚΕΡΡΙ: Ρίξε τον μέσα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το έκανε μια φορά. Παραλίγο να τον σκοτώσει. Χρειάστηκε να τον σώσω από τους κροκόδειλους. Είναι αληθινή ιστορία, έτσι δεν είναι, αγαπητή Λίντα;
ΛΙΝΤΑ: Ναι, είναι αληθινή ιστορία ( κι άλλα γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευτυχία. Ευτυχία. Ξέρετε, είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Έχετε μια λέξη για αυτό, αποτελείται από τέσσερα γράμματα ,αρχίζει από f και τελειώνει σε k. ( η Λίντα μουρμουράει) Αλλά… ( γέλια) είναι ένα … του μυαλού…
ΛΙΝΤΑ: Σκουπίδι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είπα κάτι τέτοιο. Είναι μια διαστρέβλωση του μυαλού, το να ψάχνεις την ευτυχία. Σηκώνεσαι το πρωί, «Είμαι ευτυχισμένος σήμερα;» Πώς θα σας φαινότανε να λέγατε απλά, « Είμαι εδώ σήμερα. Είμαι αυτό που Είμαι.» Και μετά, να επιτρέπατε στην αυθεντικότητα να εισέλθει, και να νοιώσετε τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα- ίσως να πονέσει λίγο το σώμα σας. Θα μπορούσατε να έχετε μια από εκείνες τις ανθρώπινες μέρες που τα πράγματα δεν ταιριάζουν, δεν κολλάνε. Και λοιπόν; Και λοιπόν; Επιτρέψτε στον εαυτό σας την εμπειρία.
Κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα που βλέπετε εδώ, παίζουμε μουσική, και λυπάμαι αν προσβάλλω κάποιους- στην ουσία καθόλου δεν λυπάμαι. Ξέρετε, δεν είναι η ινδική μουσική με τα « τινγκ, ζινγκ», τίποτε τέτοιο ( γέλια)- αλλά είναι μια ζωντανή μουσική, μια αισθησιακή μουσική. Αυτή είναι η νέα πνευματικότητα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μετατραπεί σε θρησκεία, αλλά αυτή είναι η νέα αίσθηση του Πνεύματος στην Γη, και προς τα εκεί βαδίζουμε. Αυτά τα πράγματα κάνετε.
Είστε στ αλήθεια ριζοσπαστικοί. Θέλω να πω, δεν είναι η Νew Age, Εποχή της μητέρας σας. Δεν είναι η τυπική Νέα Εποχή. Είστε ριζοσπαστικοί σε κάποια από τα πράγματα που κάνετε, και ναι, οι καιροί είναι προκλητικοί, αλλά εσείς ακολουθείτε το γνωρίζειν σας και σας πάει εκεί.Ας πάρουμε λοιπόν μια βαθειά αναπνοή με αυτό.
Σήμερα
Σήμερα θα σας δώσω μια επιλογή, επειδή η ζωή είναι γεμάτη επιλογές. Στο σημερινό μας Shoud λοιπόν- είναι το τελευταίο μας Shoud στην σειρά του Transhumanism, θα ξεκινήσουμε μια καινούργια σειρά- κι εξαρτάται από εσάς που είστε εδώ, αλλά μπορείτε επίσης να ψηφίσετε κι εσείς που παρακολουθείτε από το ίντερνετ. Θα θέλατε να κάνουμε μια σοβαρή διάλεξη σήμερα; Θα φέρω εδώ πάνω το πόντιουμ και θα κάνω μια σοβαρή διάλεξη. Ή μπορούμε να το διασκεδάσουμε. Μπορεί να γίνω λιγάκι προκλητικός.
ΛΙΝΤΑ: Εσύ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, μπορώ! Μπορώ να γίνω διασκεδαστικός και χαριτωμένος και αν όλα πάνε καλά να σας καθρεφτίσω λίγη από την σοφία που έχετε. Έχω έναν καλό λόγο που σας ρωτάω, θα σας εξηγήσω σε λίγο. Έτσι λοιπόν, όλοι εσείς που θέλετε μια σοβαρή διάλεξη στο πόντιουμ, σηκώστε τα χέρια σας ( ένα, δυο χέρια σηκώνονται. Γέλια) Λίγοι, οκ. Εντάξει. Και όλοι εσείς που θέλετε το διασκεδαστικό τρόπο, τον προκλητικό, τον πνευματώδη, τον ψυχαγωγικό, κι όλα τα υπόλοιπα, τον τυπικό Αντάμους ( κάποιος λέει, « Ναι, διάολε!» και πολλά χέρια σηκώνονται). Νομίζω ότι εμείς κερδίσαμε. Και αυτοί που δεν ξέρουν πού βρίσκονται αυτή την στιγμή ( γέλια), είναι τελείως χαμένοι, δεν είναι σίγουροι.
Ο λόγος που σας έκανα την ερώτηση είναι επειδή υπάρχει ένα πρόγραμμα στις πνευματικές και στις μεταφυσικές διαλέξεις. Υπάρχει ένας προγραμματισμός. Οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν κάτι διαφορετικό εκτός από την ανθρώπινη ποιότητα. Έχω υπάρξει άνθρωπος. Μπορώ να είμαι ποιοτικός με ποιότητα. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν τον channeler σε μια καρέκλα, με τα μάτια κλειστά, απομονωμένο από το κοινό, στραμμένο μέσα του, επειδή έτσι δίνει την αίσθηση του διαφορετικού.
Γι αυτό τον ρόλο είναι προγραμματισμένοι. Και σίγουρα , μια οντότητα δεν θα πει ποτέ…. την λέξη που αρχίζει από f… και τελειώνει σε k… Ποτέ δεν θα πει fuck ( γέλια), επειδή, ω, υποτίθεται ότι είναι πνευματική οντότητα. Και μια οντότητα ποτέ δεν θα περιφέρεται σαν πειραχτήρι κι όλα τα υπόλοιπα. Έτσι, καμιά φορά , οι προσδοκίες τους γίνονται χίλια κομμάτια. Θέλουν να μπουν στο παλιό στυλ, γιατί νοιώθουν άνετα με αυτό, και απλά θέλουν να μεταδώσουν στεγνά ένα μήνυμα. Μπαίνει στο μυαλό. Αυτό ήταν το θέμα μου.
Όταν έφυγε ο Τοβίας , ήρθα εγώ, και δεν ήμουν σίγουρος κατά πόσο ήθελα να εργαστώ με αυτή την ομάδα ( ο Αντάμους γελάει).
ΣΑΡΤ: Με τους πειρατές!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Με τους πειρατές. Ναι, ναι. Αλλά αυτό που αγάπησα σε σας είναι το γεγονός, ότι ήξερα πως θα ήσασταν ανοιχτοί σε ένα διαφορετικό στυλ, ότι είχα να σας μεταδώσω ένα διαφορετικό στυλ ,επειδή το δικό μου στυλ είναι το δικό σας. Εσείς είστε που το ζητήσατε.
Το ζητούμενο στυλ έπρεπε να είναι διασκεδαστικό. Θέλετε να κάνετε εντύπωση. Δεν θέλετε να φθείρετε τα γόνατά σας με γονυκλισίες και προσκυνήματα. Θέλατε λίγο γέλιο, επειδή η ζωή στην ουσία είναι αρκετά διασκεδαστική. Είναι σαν ένα μεγάλο αστείο. Ακόμα κι όταν περνάτε μέσα από καταστάσεις που πιστεύετε ότι είναι οι χειρότερες από όσες έχετε περάσει στην μέχρι τώρα ζωή σας, στο τέλος είναι ένα μεγάλο αστείο. Θέλω να πω, πραγματικά, έτσι είναι.
Και είπα στον εαυτό μου, « Πώς να το σχεδιάσω όλο αυτό; Πώς να σχεδιάσω τις συναντήσεις μας; Ποια είναι η ενέργεια για τον σχεδιασμό του;» Και δεν ήταν μια νοητική σκέψη. Και, με την ευκαιρία, να σας πω ότι κι εσείς εκεί θα φτάσετε. Θα χρησιμοποιείτε ενεργειακούς σχεδιασμούς, που θα υπερβαίνουν την σκέψη σας. Ήδη το κάνετε, πολλοί από εσάς. Σχεδιάζετε ενέργειες αντί να σκέφτεστε τρόπους.
Έψαξα λοιπόν για έναν ενεργειακό σχεδιασμό, που ένοιωθα ότι θα λειτουργούσε. Πρώτα από όλα, θα απομάκρυνε όλους όσους δεν είναι εδώ για την ενσωματωμένη τους φώτιση.
ΛΙΝΤΑ: Ωωω!!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν σχεδόν το νούμερο ένα θέμα, επειδή έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο. Αλλά αν υπήρχαν αρκετοί, που θα έρχονταν εδώ απλά και μόνο για την γοητεία και απλά θα κάθονταν δίπλα σε ένα κοιμισμένο channeler με κοιμισμένη μουσική και κοιμισμένα λόγια και θα έπεφταν για ύπνο- κάτι που δεν είναι και τόσο κακό- αλλά αν ήταν να έρχονται εδώ μόνο γι’ αυτό και αν το έκαναν σαν χόμπι, αντί να το κάνουν από μια βαθιά αφοσίωση, από μια βαθιά δέσμευση, τότε θα είχαμε ανισορροπία.
Κι έτσι, μέρος του σχεδίου ήταν να βρω έναν τρόπο να τους απομακρύνω. Δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν τις ενέργειες, τον εξανθρωπισμό της θεϊκότητας. Και όταν ζήτησα από τον Κάλντρε να ανοίξει τα μάτια του και να αρχίσει να περπατάει, και όταν λέω τα κακόγουστα αστεία μου, και όταν κομπάζω με πρόθεση για να σας αποσπάσω την προσοχή, όλα αυτά γίνονται γιατί θέλω να εξανθρωπίσω την θεϊκότητα. Θέλω να την φέρω μέσα σε αυτή την σφαίρα για να μην την ψάχνετε αλλού. Θέλω να την φέρω εδώ.
Για να το πετύχω αυτό, θα πρέπει να το παίξω λίγο ανθρώπινα. Δεν θα υιοθετήσουμε το στυλ του Τζέρι Λούις, αλλά αυτό του Αντάμους, θα εξανθρωπίσουμε αυτά που κάνουμε εδώ.
ΛΙΝΤΑ: Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο Τζέρι Λούις. Είναι πολύ γέρος ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιος από σας ξέρει ποιος είναι ο Τζέρι Λούις; Όλοι οι Γάλλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Τζέρι Λούις. Ο Τζέρι Λούις, ο κωμικός, με την τούρτα στην μούρη.
Τέλος πάντων, μάλλον θα κάνουμε μια πιο διασκεδαστική και προκλητική….
ΛΙΝΤΑ: Οκ, πάμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …. και ενοχλητική και….
ΛΙΝΤΑ: Ο κ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ.
ΛΙΝΤΑ: Είσαι εξπέρ του είδους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσα να το κάνω και με τους δύο τρόπους. Να κάνω μια ξεκάθαρη διάλεξη ή θα μπορούσα να το διασκεδάσω, να κάνω όλη την ώρα τρομερή απόσπαση- θα έλεγα πως αυτή είναι η αυθεντική απόσπαση- να το διασκεδάζω και να αφήσω την θεϊκότητα απλά να γλιστρήσει μαλακά μέσα με τόσο όμορφο τρόπο.
Μαθαίνετε πράγματα με αυτό τον τρόπο; Περνάτε μέσα από καταστάσεις; Έτσι νομίζω. Δεν θα ήταν απαίσιο αν καθόμασταν σε έναν μεγάλο, ψυχρό ναό, ντυμένοι καλογερίστικα, να καίμε λιβάνια; Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αποτελεσματικό με αυτή την ομάδα. Νομίζω πως θα βάζατε φωτιά και θα το καίγατε συθέμελα.
ΛΙΝΤΑ: Δεν είναι και τόσο καλό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είναι και τόσο καλό.
Έτσι λοιπόν, οκ, ας ξεκινήσουμε το Shoud.
Ημέρα Ανεξαρτησίας
Είναι το διήμερο της Ανεξαρτησίας, από ότι βλέπω, η Τετάρτη Ιουλίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και επίσης η ημέρα του Καναδά. Έι, Τετάρτη Ιουλίου, κι εγώ έχω μια ιδιαίτερη σύνδεση και ένα πάθος μ’ αυτή τη μέρα. Έχω βρεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλές φορές και για διάφορους λόγους, στο φυσικό μου σώμα, μέσα σε μια βάρκα. Με διαφορετικό όνομα. Δεν ήθελα να εμφανιστώ σαν Κόμης Σαιν Ζερμαίν, γι αυτό χρησιμοποιούσα άλλο όνομα. Έλεγα ότι ήμουν από την Αγγλία. Το επίθετό μου ήταν Άμποτ, και ήρθα εδώ και είχα μεγάλη ανάμιξη με το θέμα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας.
ΛΙΝΤΑ: Φυσικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φυσικά. Είναι μια αληθινή ιστορία, και είχα μεγάλη σύνδεση με τους Μασόνους, γιατί τότε ήταν αυτοί που δούλευαν την πέτρα. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό, ότι δηλαδή έπρεπε να είναι κανείς στην συντεχνία και ότι η συντεχνία ήταν υπό τον έλεγχο της Εκκλησίας και ότι η Εκκλησία σου επέτρεπε να γίνεις μέλος μόνο αν ήσουν πρόθυμος να …. να φροντίσεις…. ( ο Αντάμους βγάζει χρήματα από την τσέπη του και τα μοιράζει). Δεν έχει πολλά χρήματα πάνω τους πια. Θα σου δώσω….α, Χριστέ μου. ( η Λίντα επεμβαίνει) .Σταμάτα. σταμάτα. ( γέλια).
Η συντεχνία λοιπόν. Έπρεπε να πληρώσει κανείς την Εκκλησία για να εργαστεί. Και αν δεν ήσουν στην συντεχνία, αν δεν πλήρωνες σωστά, δεν είχες δουλειά. Κι έτσι ξεκίνησαν οι Μασόνοι. Οι Μασόνοι επίσης, είχαν μια πολύ καλή αντίληψη όσον αφορά τα μυστήρια. Μπορούσαν πραγματικά να τα κατανοήσουν. Κατανοούσαν τις πυραμίδες. Κατανοούσαν την Ιερή Γεωμετρία. Βλέπετε, η Εκκλησία δεν το επέτρεπε αυτό, αλλά οι Μασόνοι την σπούδαζαν. Δεν θέλω να πω ότι ήταν μια μυστική κοινωνία, αλλά υπήρχαν ορισμένα πράγματα που έμεναν στους κόλπους τους. Κι έτσι, δούλεψα κοντά τους, και- δεν υπερβάλλω, η Λίντα πάντα αναρωτιέται κατά πόσο υπερβάλλω όταν λέω ιστορίες, και καμιά φορά το κάνω ( η Λίντα γελάει)- δούλεψα κοντά στον Τζόρτζ Ουάσινγκτον.
ΛΙΝΤΑ: ( γελώντας) Σίγουρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τον φώναζα Τζόρτζ ( η Λίντα γελάει ξανά). Με φώναζε Ντικ. ( στα αγγλικά Dick λένε το… αρσενικό μόριο).
ΛΙΝΤΑ: ( γελάει δυνατά) Ω, ναι! Το πιστεύω! ( εξακολουθεί να γελάει δυνατά και κάποιοι από το κοινό γελάνε επίσης)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το όνομά μου ήταν Ρίτσαρντ Άμποτ και καμιά φορά με φώναζε Ντικ. Δεν βλέπω πού είναι το αστείο ( κι άλλα γέλια). Ρίτσαρντ, Ντικ, ένα υποκοριστικό όνομα. Εσείς δεν έχετε υποκοριστικά του ονόματός σας;
Κι έτσι, ο Τζορτζ μου είπε: « Ντικ» ( ο Αντάμους γελάει), «Πώς θα την φτιάξουμε; Πώς θα διαμορφώσουμε την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας;» Και φέραμε τους υποστηρικτές του Χάνκοκ και του Τζέφερσον, και διαπραγματεύτηκα σχεδόν με όλους αυτούς παρασκηνιακά.
Αυτό το μέρος που σήμερα αποκαλείται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής φτιάχτηκε σαν ένας νέος κόσμος, μια νέα Γη. Ήταν ένα μέρος ελευθερίας , παρόλο που στην ουσία ποτέ δεν ήταν πραγματικά ελεύθερο. Ποτέ δεν ήταν ελεύθερο. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις της ελευθερίας, αλλά τελικά, αυτοί που ανέλαβαν πρώτοι είχαν βαθιά σύνδεση με την Εκκλησία, κι έτσι δεν υπήρχε καθόλου ελευθερία. Υπήρχε μεγάλο άγχος για τις άλλες θρησκείες, αν δεν ήσουν μέλος της Αγγλικανικής Εκκλησίας- γι αυτόν ακριβώς τον λόγο επέλεξα την Αγγλική προέλευση, έτσι ώστε να μπορώ να ελίσσομαι καλύτερα ανάμεσά τους- αλλά ήταν σχεδιασμένο όλο αυτό, για να έρθουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο και να αναμιχθούν, να έχουν συγκεκριμένες ελευθερίες. Ήταν σχεδιασμένο, όχι τόσο σαν δημοκρατία αλλά σαν Δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά οι άνθρωποι είχαν φωνή, κάτι που οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν στις πατρίδες τους, και κυρίως στην Ευρώπη.
Έγινε μεγάλη προσπάθεια για να ενώσουμε την Ευρώπη στις αρχές του 1700 και, ως έναν βαθμό, το πετύχαμε. Ως έναν βαθμό οι άνθρωποι είχαν περισσότερη ελευθερία από ποτέ, αλλά και πάλι δεν έφτανε στις προσδοκίες τόσων πολλών ανθρώπων που αναζητούσαν κάτι διαφορετικό. Κι έτσι, ήρθαν εδώ, κυριολεκτικά από κάθε γωνιά της γης. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σημεία ανάμιξης λαών, αν εξαιρέσουμε την Βραζιλία ίσως. Ήρθαν από όλα τα μέρη του κόσμου αναζητώντας θρησκευτική ελευθερία, ελευθερία στην εργασία, αλλά παραδόξως πολλοί από αυτούς έγιναν υπηρέτες.
Συμφώνησαν να γίνουν σκλάβοι για περίπου δέκα χρόνια προκειμένου να αποκτήσουν την υπηκοότητα. Αλλά σήμαινε τόσα πολλά γι’ αυτούς, που θυσίαζαν δέκα χρόνια από την ζωή τους, και καμιά φορά 15, 20, αν ήταν να φέρουν και τις οικογένειές τους, έτσι ώστε οι επόμενοι που θα ακολουθούσαν να μπορούσαν να απολαύσουν περισσότερη ελευθερία στην ζωή τους.
Ήμουν παθιασμένος με όλα αυτά που γίνονταν εδώ, επειδή ήξερα πως είχε τη δυνατότητα να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και, ως έναν βαθμό, εξαπλώθηκε. Με την ευκαιρία να σας πω ότι υπήρχε κι ένα εφεδρικό σχέδιο, σε περίπτωση που δεν πετύχαινε αυτό, και είχε να κάνει με την Αυστραλία. Και, κατά κάποιον τρόπο, η Αυστραλία ήταν κι αυτή μια υποδουλωμένη αποικία. Οι σύντροφοί σας, οι συγκρατούμενοί σας πήγαν εκεί. Ήταν ένα μέρος όπου στην ουσία, η ελευθερία ήταν επιβεβλημένη, εξαιτίας αυτών που είχαν κάνει φυλακή, και αρκετοί από αυτούς, άδικα.
Έτσι λοιπόν, τα δυναμικά αυτά που υπήρχαν τότε, ταυτόχρονα και στην Ευρώπη, περνούσαν μέσα από έναν κύκλο αλλαγών, αλλαγών στην πολιτική, όπου απομακρύνονταν η μοναρχία και η βασιλεία- κι αυτό ήταν πολλή δουλειά. Ήταν πολύ προκλητικό. Όχι τόσο επειδή οι μονάρχες και οι βασιλιάδες δεν ήθελαν να αφήσουν την εξουσία. Κατά κάποιον τρόπο, δεν είχαν κι άλλη επιλογή, επειδή οι πολίτες, οι άνθρωποι εκείνη την εποχή είχαν επαναστατήσει σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσαν και να τους σκοτώσουν. Και σύντομα συνέβησαν τέτοια πράγματα όπως η Ημέρα της Βαστίλης, το άνοιγμα των φυλακών, όπου βγήκαν όλοι οι κρατούμενοι έξω.
Τα αναφέρω όλα αυτά τώρα επειδή όλο αυτό το ερώτημα, «Είναι οι άνθρωποι στ’ αλήθεια έτοιμοι για ελευθερία;» – ένα ερώτημα που είχα θέσει πριν χρόνια σε ένα από τα Shoud και ενόχλησε πολύ κόσμο – αλλά ακόμα πιστεύω ότι το συμπέρασμα είναι όχι, δεν είναι έτοιμοι. Για κάποιες ελευθερίες, ναι, ή γι αυτό που αποκαλώ μια προσποιητή ελευθερία, όπως όταν μπορείτε να αποφασίσετε τι ρούχα θα φορέσετε, αλλά αυτό ισχύει και για αυτούς που είναι μέσα στην φυλακή.
Ελευθερία για δουλειά. Πόσο χαζό τελικά είναι αυτό; Ελευθερία για δουλειά. Γιατί να θέλει κάποιος να δουλέψει; Γιατί θα πρέπει να είστε υποχρεωμένοι να σηκώνεστε κάθε πρωί και να πηγαίνετε στην δουλειά, ακόμα κι αν είστε ελεύθεροι να επιλέξετε το είδος της δουλειάς; Εκτός κι αν το διασκεδάζετε, αλλά γιατί να δουλεύετε;
Αυτό δεν είναι ελευθερία.
Είναι οι άνθρωποι έτοιμοι να έχουν την ελευθερία με τον εαυτό τους, την ελευθερία από την ύπνωση, την ελευθερία να ζήσουν την θεϊκότητά τους, την ελευθερία να υπερβούν το μυαλό; Πιστεύω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ελευθερία, πάνω στην οποία εγώ κι εσείς δουλεύουμε τώρα, την ελευθερία να πάμε πέρα από τα όρια του μυαλού, και είναι τόσο, μα τόσο δύσκολο, εν μέρει επειδή είστε προγραμματισμένοι να λειτουργείτε νοητικά. Είναι υπνωτισμός. Δεν είναι αδύνατον να σπάσετε τα δεσμά σας. Δεν είναι αδύνατον να ανοίξετε τις πόρτες της Βαστίλης και να βγείτε απλά έξω- ή να βγείτε από τον ζωολογικό κήπο, ή από ό,τι εσείς νοιώθετε για φυλακή- δεν είναι καθόλου αδύνατον, αλλά χρειάζεται τρέλα για να το κάνετε. Στ’ αλήθεια.
Ήσασταν φυλακισμένοι με την δική σας θέληση, μέχρι πρόσφατα, και σε ένα μεγάλο βαθμό, από τους προγόνους σας και από τα δικά τους πρότυπα σκέψης. Ήσασταν φυλακισμένοι από την μαζική συνείδηση. Μένατε εκεί γιατί δεν θέλατε να κάνετε το λάθος. Δεν θέλατε να φαίνεστε τρελοί. Δεν θέλατε να υψώσετε το ανάστημά σας δημόσια. Και αρκετοί από εσάς νοιώθετε μιαν ανησυχία ότι τρελαίνεστε, μια βαθιά ανησυχία. Μερικοί έχετε περικυκλωθεί από αυτή την ανησυχία ή το είχατε κάνει στο παρελθόν- είτε λέγεται κατάθλιψη είτε κάποια άλλη ψυχολογική πάθηση- κι έτσι ξέρετε πώς είναι.
Κάποιο από εσάς φτάσατε πολύ κοντά στην εξάρτηση, είτε από τα ναρκωτικά είτε από το αλκοόλ, νοιώσατε πώς είναι να χάνεις το μυαλό σου, κρατηθήκατε από κάθε δυνατό νήμα της ταυτότητας, που πιστεύατε ότι είχατε. Νοιώσατε ότι καταρρέετε, ότι δεν υπήρχε τίποτα και πιαστήκατε από αυτή την ταυτότητα και αισθανόμενοι κυριολεκτικά ότι θα χάνατε το μυαλό σας. Και είναι μια απαίσια αίσθηση, ένα αίσθημα απώλειας.
Σας λέω ευθύς αμέσως, αν είστε εδώ, αν το παρακολουθείτε τώρα, δεν πρόκειται να τρελαθείτε. Μπορεί να νοιώθετε έτσι, αλλά δεν σίγουρα τρελαίνεστε. Καθόλου. Όπως δεν πρόκειται ποτέ να αρπάξετε ένα όπλο και να αρχίσετε να σκοτώνετε κόσμο, όπως δεν πρόκειται ποτέ ξανά να μπείτε σε μια άσχημη σχέση, όπως δεν πρόκειται να πληγώσετε κάποιον ή ακόμα και τον εαυτό σας τον ίδιο. Είστε πολύ μακριά από όλα αυτά πλέον. Πάρα πολύ μακριά. Ο φόβος ακόμα υπάρχει, η ανησυχία, « Τι θα συμβεί αν απλά αφεθώ; Αν απελευθερώσω τον εαυτό μου, θα κάνω βλακείες; Θα πληγώσω κάποιους ανθρώπους;» Και, όπως ξέρετε, μάλλον τον εαυτό σας θα πληγώσετε, παρά οποιονδήποτε άλλον, έστω κι αν πρόκειται για κάποιο ζώο, κάποιο κατοικίδιο. Μάλλον θα το στρέψετε στον εαυτό σας, επειδή είστε δυνατοί και γνωρίζετε πώς να το διαχειριστείτε. Γνωρίζετε πώς να το ξεπεράσετε και πώς να συνέλθετε, στο μεγαλύτερο μέρος.
Έτσι λοιπόν η ελευθερία, αυτό το ζητούμενο, είναι οι άνθρωποι έτοιμοι για ελευθερία; Μάλλον όχι. μάλλον όχι. Το τι είναι η ελευθερία είναι μια μεγάλη συζήτηση. Δεν είναι απλά η ικανότητα να λατρεύεις αυτό που θέλεις να λατρεύεις ή η ικανότητα να έχεις μια συγκεκριμένη εργασία ή να σηκώνεσαι στις τρεις το πρωί και να κάνεις μπάνιο. Δεν είναι αυτά η ελευθερία.
Η ελευθερία ξεκινάει πραγματικά από μέσα σας. Ελευθερία είναι η απελευθέρωση του εαυτού από την ανθρώπινη πλευρά, που σας είναι τόσο οικεία- το νοητικό, το φυσικό, τους φόβους, τους περιορισμούς. Κατά κάποιο τρόπο σας βολεύουν αυτά. Αλλά είναι γεγονός ότι, έστω κι αν νομίζετε ότι το σκέφτεστε ακόμα, έστω κι αν ακόμα αμφιταλαντεύεστε, ή αν κάθεστε στον φράχτη, θα συμβεί. Θα συμβεί. Έχετε έρθει σε αυτή την ενσάρκωση ακριβώς γι αυτή την απελευθέρωση.
Δεν ήρθατε να δουλέψετε κάποιο κάρμα. Δεν ήρθατε εδώ για να γίνετε απλά μητέρες. Δεν ήρθατε εδώ για κάποιον άλλον λόγο παρά μόνο για την προσωπική σας ελευθερία, και ήρθατε εδώ με πολύ, πολύ ξεκάθαρες κατευθυντήριες γραμμές. Αυτή ήταν κανονισμένο να είναι η διάρκεια ζωής .
Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά τον τελευταίο καιρό τα πράγματα εξελίσσονται πολύ, πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνετε. Κάτι που είναι καλό. Έτσι είχε σχεδιαστεί να γίνει. Δεν ισχύει το ίδιο και για τον υπόλοιπο κόσμο, όχι αναγκαία. Πολλοί άνθρωποι βαριούνται αυτή την εποχή, αλλά εσείς πάτε πολύ γρήγορα, επειδή τα πράγματα αλλάζουν. Η όλη παραμόρφωση του χρόνου, για παράδειγμα, είναι το ένα, κατά την γνώμη μου. Πολλοί από εσάς νοιώθετε την παραμόρφωση του χρόνου. Πότε πηγαίνει γρήγορα και πότε μοιάζει να επιβραδύνεται. Αλλά όλα πάνε πολύ γρήγορα τώρα. Τα βιολογικά σας συστήματα, τα νοητικά σας συστήματα, πάνε πάρα πολύ γρήγορα.
Η Ημερομηνία έχει Οριστεί
Οι αλλαγές είναι προ των πυλών. Σας έχω μιλήσει ξανά και ξανά, οι αλλαγές είναι προ των πυλών. Ακόμα και στο Shoud του περασμένου μήνα, κάτι που σοκάρισε τον Κάλντρε και μερικούς ακόμα, αλλά σας είπα, μόλις σταματήσετε να δουλεύετε με την φώτισή σας, μόλις σταματήσετε τους κανόνες πειθαρχίας, μόλις σταματήστε να ψάχνετε και να γυρεύετε απαντήσεις, μόλις σταματήστε να σηκώνεστε από το κρεβάτι σας το πρωί και να λέτε, « Ε λοιπόν, να μια καλή μέρα για φώτιση,» , από την στιγμή που θα σταματήσετε όλον αυτό τον θόρυβο, όταν σταματήσετε να νοιώθετε την ανάγκη να διαβάσετε δυο πνευματικά βιβλία την εβδομάδα αλλιώς αποτύχατε, όταν σταματήσετε όλη αυτή την εμμονή για την ανακάλυψη της αλήθειας- είναι μια εμμονή, επειδή η αλήθεια δεν είναι μονοδιάστατη, όλα είναι η αλήθεια. Είναι το «και». Από την στιγμή που θα σταματήσετε όλον αυτό τον θόρυβο, όλη αυτή την τρελή, νευρωτική δραστηριότητα και πάρετε μια βαθιά αναπνοή- απλά πάρετε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψετε – η ημερομηνία θα έχει οριστεί. Και μιλάω κυριολεκτικά.
Αν κυνηγάτε την πνευματικότητα, αν ακολουθείτε γκουρού, αν πρέπει να ακολουθείτε ένα πειθαρχημένο πρόγραμμα καθημερινά, έστω κι αν ακόμα χρησιμοποιείτε τον Βυσσινί Κύκλο στο στυλ, « Ω, πρέπει να κανονίσω την μηνιαία μου ή και την ετήσια φώτισή μου, ή και ακόμα πιο μακριά στον χρόνο,» η ημερομηνία είναι θολή. Η ημερομηνία είναι στην ομίχλη. Στην ουσία δεν υπάρχει. Θέλω να πω, μπορούμε να την δούμε, αν σας κάνω ένα ταξίδι στο μέλλον σας, αλλά τότε θα δείτε πολλές, πάρα πολλές ημερομηνίες. Και κάποιες από αυτές θα είναι επίσης θολές, κάποιες θα είναι δυσδιάκριτες, αλλά θα είναι πολλές, επειδή η ημερομηνία δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα. Όλα είναι απλά δυνατότητες. Αιωρούνται κάπου εκεί έξω, μέσα στην μεγάλη θάλασσα των δυναμικών, και θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε, αλλά από την στιγμή που θα σταματήσετε, θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή και θα πείτε, «Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι,» θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή και θα επιτρέψετε Εσάς, θα επιτρέψετε την ανθρωπινότητά σας και την θεϊκότητά σας, τότε θα έχει οριστεί η ημερομηνία.
Μην το σκέφτεστε. Μην αναρωτιέστε, « Ε λοιπόν, επέτρεψα αρκετά; Είχαν το σωστό χρώμα τα ρούχα μου την στιγμή που επέτρεπα; Έφαγα- ω Θεέ μου, έφαγα κρέας αυτή την εβδομάδα. Είμαι χορτοφάγος, αλλά ολίσθησα και να δεις που δεν θα συμβεί» και τότε δεν συμβαίνει όντως. Αλλά αν είστε πραγματικά αυθεντικοί με τον εαυτό σας, « Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι», σαν να λέτε, «Δεν δίνω δεκάρα» , μια τέτοια στάση, αλλά όχι αρνητική. «Δεν με νοιάζει , επειδή η ημερομηνία είναι ήδη εδώ.» Δεν χρειάζεται να την γνωρίζετε αυτή την συγκεκριμένη ημερομηνία – στην πραγματικότητα, αν την γνωρίζατε θα έπαυε να ισχύει – αλλά α! Η ημερομηνία έχει οριστεί μέσα σε μια βδομάδα, και απελευθερώνεται, καθώς απλά επιτρέπετε. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε πια γι’αυτήν. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, «Πώς θα τα καταφέρω; Πώς να χειριστώ το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο τώρα και στην φώτιση;» Δεν χρειάζεται να το κάνετε. Έρχεται σε εσάς. Απλά συμβαίνει.
Σας έχουν δοθεί επιλογές, φυσικά, και μπορείτε να δημιουργήσετε την δική σας πραγματικότητα σε έναν μεγάλο βαθμό, αλλά απλά έρχεται σε σας. Και είναι παράξενο συναίσθημα, «Απλά έρχεται σε μένα.» Τώρα βέβαια, ίσως ακόμα να ασχολείστε και να εξασκείστε και όλα τα υπόλοιπα, αλλά είστε πιο ήρεμοι, δεν φρικάρετε. Η ημερομηνία έχει οριστεί και αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνετε. Σημαίνει απλά ότι έχει οριστεί ημερομηνία. Στην ουσία, αλλάζει όλο τον προγραμματισμό του ίδιου του θανάτου. Τον αλλάζει σε κάτι άλλο.
Και μετά έρχεται το ερώτημα που ανέφερε ο Κουτχούμι στην προηγούμενη συνάντησή μας στο Μόναχο, «Θεέ μου, τι θα κάνω; Δεν ασχολούμαι με την φώτισή μου πια, επειδή θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Ωωωω, Χριστούλη μου, έχω χάσει όλους μου τους φίλους. Δεν έχω το παλιό πάθος που είχα κάποτε. Τι θα κάνω;» Είναι ένα ανθρώπινο ερώτημα. Πάει με την ευτυχία , που λέγαμε προηγουμένως. «Είμαι ευτυχισμένος; Τι θα κάνω;» Αυτά διαγράφονται από το λεξιλόγιό σας. Δεν υπάρχουν πια. Θα φύγουν από το μυαλό σας, θα πάψουν να είναι τα παιχνίδια του, «Τι θα κάνω;»
Δεν είναι παράξενο, που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει συνέχεια να ασχολούνται με κάτι; « Ε εντάξει, αλλά μετά απλά θα ξυπνάω το πρωί και θα παχύνω και, και, και…. Θα είμαι άχρηστος.» Σκασμός, άνθρωπε. Σκάσε για λίγο, επειδή όπως μας τόνισε ο Κουτχούμι, όλα αρχίζουν να μιλάνε. Το έκανε, κυριολεκτικά. Άρχισε απλά να περπατάει.
Φανταστείτε το. Δεν είχε ιδέα που πήγαινε, και δεν τον ένοιαζε, μετά που βγήκε από το τρελοκομείο. ( Εννοεί το Πανεπιστήμιο της Αγγλίας που φοιτούσε ). (ο Αντάμους γελάει). Κάτι περίεργο συνέβη στον δρόμο για την φώτιση. Αλλά υποστηρίζει, ότι ήταν τα δύο πιο όμορφα χρόνια της ζωής του. Να τα κάνει πάνω του και να του φέρνουν την πάπια. Λέει ότι ήταν καλά. Λέει ότι ήταν η καλύτερη εμπειρία. Θα μπορούσε να το κάνει αργά ή γρήγορα από ζωή σε ζωή, να σέρνεται, να αγωνιά, να μην απολαμβάνει τη ζωή του, και τότε είπε, « Θα το τελειώνω πια, απλά άλλα δυο χρόνια και τέλος.» Και μετά έγινε ο Κουτχούμι και άρχισε απλά να βαδίζει. Δεν ήξερε πού πήγαινε και δεν τον ένοιαζε. Ήξερε ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά δεν ήταν απαραίτητο να ξέρει πώς. Αυτό είναι το πρόβλημα. Λέτε, «Οκ, λοιπόν, απλά θα ταξιδέψω στον κόσμο» και μετά αρχίζετε τα σχέδια. Όχι, όχι. Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε, και θα γίνει. Είναι πολύ απλό, είναι κάτι πανέμορφο.
Άκουγε τα πάντα να του μιλάνε, κάτι που δεν του είχε ξανασυμβεί. Ίσως για λίγο όταν ήταν παιδί. Ξαφνικά, κυριολεκτικά, τα δέντρα του μιλούσαν, «Έι, άνθρωπε! Έι άνθρωπε!» Και ο Κουτχούμι, «Ουάου, τι πράγμα; Τα δέντρα μιλάνε.» Και μετά, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν τον βλέπει κανείς, πλησίασε. «Έι δέντρο! Τι κάνεις;» Και το δέντρο είπε, « Έι, είμαι πολύ γειωμένο!( γέλια). Ναι, αλλά θα ήθελα πολύ να φύγω. Είμαι σε αυτό το σημείο όλον αυτό τον καιρό.» ( κι άλλα γέλια). Αγγελικό χιούμορ.
Δεν μιλάει με λόγια- ίσως κάποιες φορές- αλλά μιλάει ενεργειακά. Και στην ουσία, θα ανακαλύψετε ότι τα πουλιά και τα δέντρα και τα ψάρια και το νερό και ο αέρας έχουν πολύ χιούμορ. Δεν είναι κολλημένα στο μυαλό. Δεν έχουν μυαλό. Είναι πολύ αστεία, όταν φτάσεις στο σημείο να επικοινωνήσεις μαζί τους. Δεν λένε βέβαια αστεία. Δεν είναι τόσο αστεία όσο είμαι εγώ. Δεν λένε αστεία σε μια σκηνή, αλλά έχουν έναν εκπληκτικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων που τον εκφράζουν με ψιθύρους. Έχουν μεγάλη αθωότητα μέσα τους. Είναι πολύ αθώα. Δεν ανησυχούν για μια καταιγίδα ή μήπως πέσει πάνω τους ένας κεραυνός. Επιτρέπουν τα πάντα. Δεν έχουν ψυχή όπως εσείς. Δεν έχουν διάνοια. Δεν έχουν ipads ή λάπτοπ ή οτιδήποτε τέτοιο. Απλά χαίρονται την ύπαρξη και έχουν μια δική τους υψηλή αίσθηση του χιούμορ.
Αυτό έκανε ο Κουτχούμι. Απλά βγήκε έξω κι άρχισε να νοιώθει τα πάντα, χωρίς σχέδιο, κι όλα άρχισαν να του μιλάνε.
Σας παρακαλώ να το καταλάβετε αυτό. Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα πλήξης σε έναν ενσωματωμένο φωτισμένο άνθρωπο. Ποτέ. Όλα παίρνουν ζωή. Θα κλάψετε όταν συνειδητοποιήσετε πόσο βαρετή είναι η ανθρώπινη καθημερινότητα. Ίσως να έχετε ήδη μια υπόνοια σχετικά με αυτό. Οι ρουτίνες και τα πρότυπα και η έλλειψη ζωής, θα σας κάνουν να κλάψετε. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μου, όποιο κι αν είναι αυτό…
ΛΙΝΤΑ: Έχεις αρχίσει την ομιλία σου ακόμα; Έχουν περάσει ήδη 45 λεπτά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι, όχι, όχι. Δεν έχω αρχίσει ακόμα. Θα φτάσω και σ αυτό. Διασκεδάζω. Είναι ο δικός μου τρόπος…..
ΛΙΝΤΑ: Ναι, καλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ζήτησα την άδεια, εντάξει; Οκ. Και αυτό που είπα, ουσιαστικά….
ΛΙΝΤΑ: Είναι η επιλογή της διασκέδασης ή του πόντιουμ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είπα: «Θέλετε μια ξερή ομιλία, μια ομιλία από το πόντιουμ, μια διάλεξη, ή διασκέδαση;» Νομίζω πως είμαστε κάπου στο ενδιάμεσο ( κάποιος λέει: χα, χα) Χε, χε ( γέλια) Θα πρέπει να κρατάμε τις πρώτες θέσεις μόνο για θαυμαστές και λάτρεις ( ο Αντάμους γελάει).
Κι έτσι, αγαπημένοι μου φίλοι, η ελευθερία. Ήθελα να μιλήσω γι αυτό το θέμα σήμερα, επειδή προς τα εκεί οδεύετε χωρίς κόπο, χωρίς προσπάθεια. Επιτρέπετε να φτάσετε εκεί. Δεν χρειάζεται καθόλου δουλειά. Θα έλεγα ότι είναι κάπως έτσι: Η πόρτα της Βαστίλης είναι ήδη ανοιχτή. Και είναι σαν να σας λέει: « Βγείτε έξω». Είναι, χμ…. Θα σας πω σε λίγο αλλά…. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Πιες μια γουλιά καφέ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό κάνω. Πολλές γουλιές. Συμβαίνουν τόσα πολλά αυτή την στιγμή στον χώρο αλλά και στο ίντερνετ με όλους εσάς. Τόσα πολλά. Αφήνετε τόσα πολλά πίσω σας. Θέλω να πω, ρίχνετε τις αντιστάσεις σας. Εγκαταλείπετε το μυαλό σας. Απλά επιτρέπετε κι αυτό είναι τόσο καλό! Ίσως θα έπρεπε σε αυτό το σημείο να κάνουμε λίγο ομ. Ας το εγκαταλείψουμε κι αυτό.
Αλλά έχω μια ερώτηση, όπως πάντα. Έχω μια ερώτηση για εσάς. Λίντα, πιάσε σε παρακαλώ το μικρόφωνο. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Ευχαρίστως.
Η Ερώτηση της Ημέρας
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι το ενοχλητικό μέρος του σόου. Είναι το αγαπημένο μου μέρος, επειδή είστε εσείς. Είστε εσείς. Είναι η αλληλεπίδραση. Πόσο βαρετό θα ήταν αν απλά καθόμουν εδώ πάνω όλη την ώρα, αλλά θέλω να διασκεδάζω.
Θυμάστε που ο Τοβίας έκανε ερωτήσεις και απαντήσεις; Ναι, ναι. Δεν ήταν πολύ διασκεδαστικό; ( κάποιος λέει: Ναι!)
ΛΙΝΤΑ: Όχι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι. Το ίδιο κάνω κι εγώ, αλλά εγώ θέτω τις ερωτήσεις.
Η σημερινή ερώτηση είναι, αν έπρεπε – σιχαίνομαι να είμαι τόσο ωμός με αυτό το θέμα- αλλά αν έπρεπε να πεθάνετε σήμερα, τι θα νοιώθατε ότι δεν έχετε κάνει; Για ποια πράγματα θα μετανιώνατε; Επιλέξτε το νούμερο ένα. Τι θα σας έκανε να πείτε, «Ω Χριστέ μου!» Και κάνω αυτή την ερώτηση επειδή την προηγούμενη εβδομάδα ένα ζευγάρι- όχι ένα ζευγάρι όπως λέμε ένας άντρας με μια γυναίκα ή ένας άντρας με έναν άντρα- αλλά δυο άνθρωποι πέρασαν στην άλλη πλευρά- δυο Σώμπρα. Με την ευκαιρία να σας πω ότι τώρα γίναμε 33. Τριάντα τρία άτομα που επέτρεψαν την πραγμάτωση, και όσο απίστευτο κι αν είναι, ήταν χαμηλών τόνων.
ΛΙΝΤΑ: Μμμμμ ( κάποιος λέει: Όχι)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, όχι, όχι. θέλω να πω, δεν τους βλέπετε. Δεν κάνουν θόρυβο. Είναι από τους ήσυχους. Τριάντα – τρεις, κοντεύουμε. Διαβολεμένα αργά, αλλά κοντεύουμε . Ναι, ναι. Όταν ανάβει το σήμα για το χειροκρότημα, τότε χειροκροτάτε. Όταν ανάβει το σήμα για το γέλιο, τότε γελάτε ( ο Αντάμους γελάει).
Κι έτσι λοιπόν, αυτή είναι η ερώτηση, και την κάνω όχι επειδή με παρότρυναν εκείνοι οι δύο που ήρθαν την περασμένη εβδομάδα, αλλά επειδή συμβαίνει πολύ, πολύ συχνά, όταν ένας Σώμπρα κάνει το πέρασμα και διαπιστώνει ότι δεν έχει σώμα. Συνειδητοποιούν , «Ω, Χριστούλη μου! Το άφησα πίσω στον πλανήτη.» Κι εγώ τους λέω, «Έι, θα καθαρίσεις μόνος σου; Φέρε το σώμα σου εδώ.» Κι αρχίζουν το μοιρολόι αμέσως, πριν καλά- καλά συναντήσουν τον σκύλο τους, τις οικογένειές τους αν θέλουν, πριν καλά-καλά πουν «ωωω» και «ααα» βλέποντας εμένα εκεί. Ξέρετε , θα το σκεφτείτε κι εσείς όταν περάσετε στην άλλη πλευρά, «Αααα! Ωωωω! Είμαι στην άλλη πλευρά και δεν είναι ο Ιησούς, είναι ο Σαιν Ζερμαίν!» ( γέλια)
ΛΙΝΤΑ: Ουάου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου συνέβη μερικές φορές. Ήταν κάποιοι που είπαν, «Ω Θεούλη μου, είμαι στην βιολετί φλόγα. Είμαι ακριβώς- ω!- ακριβώς εδώ μαζί σου! Με τον Αναληφθέντα Δάσκαλο, τον ένα και μόνο που έχει εκπαιδεύσει περισσότερους από οποιονδήποτε άλλο Αναληφθέντες Δασκάλους. Αυτόν τον διάσημο. Αυτόν τον….» Οκ ( κι άλλα γέλια)
Κι έτσι, τα πρόβλημα ήταν ότι ευθύς αμέσως, πριν καν αναγνωρίσουν οποιονδήποτε – εγώ , είμαι απλά ένας φανοστάτης σ’ αυτό το σημείο- λένε, «Ωωωω, ω, ω, ω! Πόσο μετανιώνω που δεν έκανα αυτό. Πόσο μετανιώνω που δεν έκανα εκείνο.» Και τους αφήνω να μπουν μέσα στην μεταμέλειά τους, να την νοιώσουν καλά και τελικά συνειδητοποιούν ότι δεν είμαι ένας φανοστάτης, είμαι ο Αντάμους Σαιν Ζερμαίν και κατενθουσιάζονται. Και μετά θέλουν να μάθουν αν μπορούν να επιστρέψουν ξανά εδώ. Και τους λέω, «Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι. Κλείδωσα τον αγωγό. Δεν μπορείτε να επιστρέψετε εκεί κάτω. Θα μείνετε εδώ για λίγο. Έχουμε να πούμε κάποια πράγματα.»
Αλλά πάντα εμφανίζονται οι τύψεις και είναι πολύ ενδιαφέρον. Κάνω μια μικρή μελέτη για να την πάρω μαζί μου στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων, μια μελέτη πάνω στην πνευματική ψυχολογία. Για ποια πράγματα μετανοούν αυτοί που είναι ειλικρινά αφοσιωμένοι στο πνευματικό μονοπάτι για την ενσωματωμένη Γώτιση; Ποια είναι τα θέματα; Γι αυτό κάνω αυτή την ερώτηση. Λίντα, πιάσε το μικρόφωνο, παρακαλώ. Για ποια πράγματα θα μετανιώνατε αν πεθαίνατε σήμερα; Και όταν η Λίντα σας δώσει το μικρόφωνο, δεν σημαίνει ότι θα πεθάνετε. Γεια σου Ρίκι ( γέλια).
ΡΙΚΙ ( γυναίκα): Γειά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σου εγγυώμαι ότι δεν θα πεθάνεις σήμερα.
ΡΙΚΙ: Ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Το ξέρεις, αλλά έχει σημασία;
ΡΙΚΙ: Όχι, αλλά νοιώθω ότι θα μετάνιωνα πολύ αν δεν είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω τελικά το τέλος της διαδρομής και να συνειδητοποιήσω και να είμαι σε θέση να κάνω- όλα αυτά που είπες, ότι δεν θα νοιώθω πλήξη όταν φτάσω εκεί. Όλα αυτά. Θέλω να τα βιώσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, ας πούμε ότι είμαι ο φανοστάτης, κι εσύ έκανες το πέρασμα. Θα πεις, «Ω, Χριστούλη μου!» Πόσο κοντά θα πιστεύεις ότι έφτασες; Θα πεις, «Ήμουν….» Πόσο κοντά;
ΡΙΚΙ: Εδώ και καιρό νοιώθω ότι είμαι μόλις ένα βήμα μακριά, αλλά δεν έχω ιδέα πώς να κάνω αυτό το βήμα. Κι έτσι….θα μείνει έτσι μέχρι να το μάθω…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να σου δώσω μια σοφή συμβουλή; Άσε το να έρθει σε σένα.
ΡΙΚΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, δεν υπάρχουν άλλα βήματα.
ΡΙΚΙ: Όχι, δεν υπάρχουν, συμφωνώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχουν άλλα βήματα πια. Κανένα απολύτως. Άσε το να έρθει σε σένα. Αυτό είναι το βήμα. Αυτό είναι το τελευταίο βήμα. Μετά από ένα σωρό ενσαρκώσεις με πολλά βήματα, το τελευταίο βήμα είναι να σταματήσεις, να πάρεις μια βαθιά αναπνοή και να το αφήσεις να έρθει σε σένα.
Και μετά να μην πας στο νοητικό πεδίο, «Πότε θα έρθει; Δεν το νοιώθω.» Σκάσε! Επέτρεψε. Δεν έχει σημασία. Δεν έχει καμία σημασία. Έχω πει ξανά και ξανά ότι αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές της ζωής, οποιασδήποτε ζωής. Δεν μπορείτε ακόμα να το καταλάβετε, αλλά πραγματικά εκεί πάτε. Ναι.
ΡΙΚΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει λοιπόν. Ήταν μια καλή απάντηση. Σαν να λέμε, «Ω γαμώτο! Ήθελα τόσο να το κάνω!» Σε αυτό το σημείο θα σας δώσω μια βοήθεια. Στην ομάδα μας στην Νορβηγία, στον τόπο των τρολς ( γέλια), τους είπα την πρώτη μέρα, «Για μένα είστε απλά νεκροί. Είστε νεκροί. Είστε οι ζωντανοί νεκροί.» Ταρακούνησε τον χώρο κάπως αυτή μου η δήλωση, και, ξέρετε, αφού σταμάτησαν να κλαίνε – απλά αστειεύομαι, Νορβηγία- αυτό που εννοούσα είναι ότι έχετε ήδη πεθάνει. Βλέπετε, θάνατος δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσετε το φυσικό σας σώμα. Ο θάνατος είναι μια μετάβαση, για την οποία θα σας μιλήσω στην επόμενη, νέα και βελτιωμένη και αναβαθμισμένη, αψεγάδιαστη έκδοση του Dream Walker Death. Ο θάνατος δεν είναι σωματικός κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας, από το σύστημα πεποιθήσεών σας. Ο θάνατος είναι απλά μια μετάβαση σε ένα άλλο είδος ζωής και αντίληψης. Κι έτσι, κατά βάση έχετε πεθάνει ήδη, είστε ζωντανοί νεκροί, κι αυτό είναι καλό, επειδή δεν είστε πια φυλακισμένοι.
ΡΙΚΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είστε σαν – όχι σαν ζόμπι- αλλά τα πετάξατε από πάνω σας όλα. Όταν αφήσατε τους προγόνους σας να φύγουν, όταν αφήσατε όλα τα σωματικά σας θέματα να φύγουν, και το κάρμα σας κι όλα τα υπόλοιπα, είστε σαν νεκροί, κι αυτό είναι καλό. Δεν μπορείτε να με αμφισβητήσετε γι αυτό. Γράψτε το πάνω στην τούρτα των επόμενων γενεθλίων σας, Σώμπρα, « Είμαι νεκρός!» ( γέλια) Από την στιγμή που περιγελάτε τον θάνατο, «Χα, χα, χα, χα! Γελάω με τον θάνατο. Τον φτύνω!» Από την στιγμή που μπορείτε να γελάσετε με το θάνατο, έχετε ξεπεράσει πραγματικά, ένα από τα τελευταία εμπόδια της φώτισης, επειδή οι άνθρωποι ακόμα φοβούνται τον θάνατο, και δεν υπάρχει λόγος. Είναι κάπως διασκεδαστικό τελικά.
( μικρή παύση)
ΡΙΚΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχει αντίδραση εδώ. Είναι σαν να λέτε, « Οκ. Δεν πρόκειται να το δοκιμάσω σήμερα.» Αλλά να θυμάστε αυτό που είπα, ο θάνατος δεν είναι στο φυσικό πεδίο. Εντάξει, είναι. Περνάτε μέσα από τον θάνατο του φυσικού σώματος τώρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφήσετε μόνιμα το σώμα σας. Απλά σημαίνει ότι όλα τα παλιά διαλύονται, για να κάνουν χώρο για το Εγώ Είμαι, και το Εγώ Είμαι είναι πολύ μεγάλο. Το Εγώ Είμαι είναι μια μεγάλη ενόχληση που μπαίνει μέσα στην ύπαρξη σας, και πρέπει να του κάνετε χώρο. Πρέπει να πεθάνετε. Ναι.
Προθερμαίνομαι για το Dream Walker Death.
Ας βγάλουμε από το μυαλό μας τον θάνατο, ευθύς αμέσως, τώρα. Θάνατος δεν σημαίνει ότι αφήνουμε το φυσικό μας σώμα για πάντα. Δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Αυτή είναι μια πολύ παλιά αντίληψη. Είναι τουλάχιστον τεσσάρων, πέντε εκατομμυρίων ετών. Είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο θάνατος απλά είναι η μετακίνηση σε μιαν άλλη σφαίρα. Είναι μια εξέλιξη. Αφήνετε πίσω σας πράγματα που δεν σας εξυπηρετούν πια. Και σίγουρα δεν θέλετε να θαφτείτε στο χώμα, επειδή με αυτό τον τρόπο συγκρατείτε πολλά παλιά πράγματα. Απλά τα αφήνετε να φύγουν. Κι αυτό δεν σημαίνει τον θάνατο της σωματικής σας φύσης, ούτε του μυαλού σας , απλά σημαίνει εξέλιξη.
Ο επόμενος. Ναι. Για ποιο πράγμα θα μετάνιωνες, Λίρο;
ΛΙΡΟ: Για τίποτε. Αν θέλω να κάνω κάτι ακόμα, απλά θα το κάνω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Είσαι πολύ ελεύθερος, θα έλεγα.
ΛΙΡΟ: Είμαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εργάζεσαι κάπου τώρα;
ΛΙΡΟ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Πού ζεις;
ΛΙΡΟ: Από δω κι από εκεί. Κυρίως στην Φιλανδία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις ανησυχίες σχετικά με το πώς θα έρθουν σε σένα τα πράγματα;
ΛΙΡΟ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Μήπως οι άνθρωποι σε θεωρούν γελοίο γι αυτό;
ΛΙΡΟ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οικογένεια, φίλους ή κάποιον που να σε κουτσομπολεύει;
ΛΙΡΟ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι; Ωραία. Έτσι λοιπόν, πραγματικά επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι ελεύθερος. Μιλήσαμε για ένα θέμα- για το μυαλό- και για την διαμάχη με το μυαλό. Έχεις κάνει κάποιο είδος συμφωνίας με το μυαλό σου;
ΛΙΡΟ: Είναι σαν να λιώνει με αργούς ρυθμούς. Δεν με χειρίζεται πια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α, έτσι μπράβο. Και επιτρέπεις να λιώνει με αργούς ρυθμούς, μου αρέσει αυτό. Σημαίνει ότι δεν θα μπεις στην διαδικασία να το διαλύσεις. Απλά θα το αφήσεις…. ξέρεις, όσο περισσότερο επιτρέπεις, τόσο περισσότερο επιτρέπει κι αυτό. Και μετά, δεν βρίσκεσαι πια σε αυτή την συνεχή διαμάχη με το μυαλό και τότε είσαι ελεύθερος. Ναι. Ωραία. Δεν μετανιώνεις για τίποτε. Οκ.
Κάνα δυο ακόμα και μετά θα μπω στο θέμα.
ΛΙΝΤΑ: Οκ. Για να δούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συνέχεια αυτό το πονεμένο ύφος. Ντέιβ, Κρας, θα έπρεπε να έχετε σηκώσει το χέρι σας από την στιγμή που η Λίντα πήρε το μικρόφωνο. Τραβήξτε ένα πλάνο καθώς πλησιάζει αυτά τα άτομα, και είναι σαν να λένε , «Σε μισώ Λίντα» ( γέλια)
ΚΡΑΣ: Το αρχείο θα το δείξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το αρχείο! Ναι! Ναι! Ναι. Για ποιο πράγμα θα μετάνιωνες;
ΣΩΜΠΡΑ 1 ( γυναίκα): Θέλεις να πεις εκτός από το να μάθω πώς είναι να είναι κανείς ένας καλός εκατομμυριούχος;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Θα μετάνιωνα που δεν ήμουν δίπλα στα παιδιά μου όταν μεγάλωναν. Αλλά όσο μεγαλώνουν, θα ήθελα να είμαι κι άλλο μαζί τους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Οκ. Μια μικρή συμβουλή εδώ: Άσε το να φύγει. Και είναι δύσκολο να το κάνεις. Οι άνθρωποι αρχίζουν να μου πετάνε μήλα και χαλασμένα αυγά. « Ω, είσαι τόσο ενάντιος στην οικογένεια.» Όχι, δεν είμαι. Αλλά προκειμένου να τους απελευθερώσεις, πρέπει να τους αφήσεις να φύγουν. Ξέρεις, υπάρχει ακόμα μια πολύ μεγάλη σύνδεση, μια καλή μητρική σύνδεση, αλλά σε κάποιο βαθμό άσε τα να φύγουν και γίνε φίλη μαζί τους, παρά μητέρα. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Θα είναι φίλοι σου, θαυμαστές σου , αλλά δεν θα υπάρχει πλέον αυτή η σχέση γονιού/ παιδιού – αυτό πρέπει να αλλάξει σε αυτό τον πλανήτη, το παλιό πρότυπο του γονιού και του παιδιού. Λυπάμαι αν κάποιοι από εσάς εδώ έχετε μαζί σας τα παιδιά σας. Αλλά πραγματικά , αφήστε τα να φύγουν.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Τα έχω αφήσει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει, δεν εννοώ να τα αφήσετε να φύγουν υπό την έννοια…. Υπάρχει ένα πολύ παλιό δυναμικό ανάμεσα στον γονιό και στο παιδί που εξυπηρετεί το παιδί, περίπου μέχρι την ηλικία των δύο χρόνων, και μετά από αυτό χρειάζεται να αλλάξει. Δεν είναι δικά σας. Έχουν την ατυχία να κουβαλούν το DNA σας , και λυπάμαι όλα αυτά τα παιδιά, επειδή πρέπει από κάπου να το πάρουν και μετά περνάνε ολόκληρη την ζωή τους σε ψυχολόγους και στον Βυσσινί Κύκλο για να απελευθερωθούν από αυτό το DNA. Είναι στ’ αλήθεια καιρός να αλλάξει όλο αυτό. Γίνετε φίλοι μαζί τους, επειδή υπήρξατε φίλοι στο παρελθόν. Ήταν εκείνα οι γονείς σας, τώρα είστε εσείς. Έχετε κάνει τα πάντα μαζί τους στο παρελθόν, αλλά τώρα γίνετε απλά φίλοι. Οκ.
Ωραία. Δυο ακόμα. Ναι.
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Δεν έχω….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλεις να σηκωθείς πάνω;
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαι πιο ψηλός από σένα ( η Ντούσικα γελάει). Αυτό ήταν απόσπαση. Ήταν έτοιμη να πάει στο μυαλό. Σας έχω ξαναπεί ότι για να γίνετε καλοί δάσκαλοι, θα πρέπει να το διαισθάνεστε άμεσα. Τότε κάνετε απόσπαση. Τώρα τι θα μας πεις;
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Δεν μετανιώνω για κάτι. Για το μόνο πράγμα που μετανιώνω είναι ότι δεν χάρηκα την ζωή μου πιο πριν. Έτσι λοιπόν, όπως είμαι τώρα…. Τώρα χαίρομαι πιο πολύ την ζωή μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χαίρεσαι πιο πολύ την ζωή σου. Οκ.
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Ναι, μετά το Κβαντικό Επιτρέπω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν μετανιώνεις. Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνεις.
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Σε ευχαριστώ Αντάμους. Και από την στιγμή που έρχομαι εδώ στο Κολοράντο από την Σλοβενία, θέλω μια αγκαλιά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Ναι ( ανεβαίνει στην σκηνή για να τον αγκαλιάσει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωωω!
ΝΤΟΥΣΙΚΑ: Αγκαλιά! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ που ήσουν αρκετά γενναία, για να ανέβεις στην σκηνή. Αναρωτιόμουν, « Άραγε θα επιτρέψει σε αυτό το αόρατο εμπόδιο να την αποτρέψει;» Και είναι σαν να έλεγα από μέσα μου, « Θα το κάνει άραγε, από την στιγμή που υπάρχει κάποιος άγραφος νόμος που λέει, « Μην ανέβεις στην σκηνή όταν ο Αντάμους κάνει channeling.» Χαίρομαι που το έσπασε.
Ένας ακόμα. Ποτέ δεν θα μετανιώσεις γι αυτό- « Ω, μακάρι να είχα ανέβει στην σκηνή.»
ΣΩΜΠΡΑ 1 ( γυναίκα) : Ήμουν τόσο άνετη. Πίστευα ότι δεν θα με φωνάξει ξανά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Εκπέμπεις μια ενέργεια. είστε όλοι σας ενεργειακοί αναμεταδότες, κάποιοι είναι πιο δυνατοί από τους άλλους, αλλά όλοι σας εκπέμπετε αυτή την ενέργεια, « Ε, δεν πρόκειται να επιλέξει εμένα.» Εκείνη δεν ακούει το «δεν», απλά ακούει, « Διάλεξέ με, διάλεξε με!» ( γέλια). Για ποιο πράγμα λοιπόν θα μετάνιωνες αν ερχόσουν στην απέναντι πλευρά μαζί μου σήμερα;
ΣΩΜΠΡΑ 1: ( κάνει μια μικρή παύση). Που δεν είχα αφυπνιστεί νωρίτερα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά ξέρεις, η συγχρονικότητα ήταν τέλεια.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ή που δεν απολαμβάνω την ζωή μου τώρα που ξέρω τόσα πολλά. Και ότι εξακολουθεί να μου αρέσει η άλλη πλευρά, λες και δεν ξέρω.
Ναι, γι ‘αυτό θα μετάνιωνα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Που δεν αφυπνίστηκες νωρίτερα, αλλά συνειδητοποιείς ότι η συγχρονικότητα ήταν τέλεια. Υπάρχει κάτι σε όλους σας , και σε εσάς που παρακολουθείται από το ίντερνετ, σε όλους σας: Θα μπορούσατε να είχατε επιτρέψει την φώτισή σας, την Πραγμάτωσή σας εδώ και πολλές ζωές. Οι περισσότεροι από εσάς σε δυο, κάποιοι σε τρεις, κάποιοι σε μία. Αλλά θα μπορούσατε να το είχατε επιτρέψει, και δεν το κάνατε. Και μετά λέτε, « Ω! Τι δεν πάει καλά με μένα; Χριστέ μου, ήμουν τόσο κοντά τότε και μετά τα έκανα θάλασσα. Έφαγα λίγο κρέας μέρα Παρασκευή και ο Πάπας εξοργίστηκε. Και μετά αυτός ο γυμνός τύπος συνομιλούσε με τον Πάπα. Τι γίνεται εδώ πέρα;»
Έτσι λοιπόν, πολλοί από εσάς θα μπορούσατε απλά να είχατε επιτρέψει την Πραγμάτωση. Μετά το Σχολείο Μυστηρίου, είχαμε φτιάξει μια πρωταρχική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία θα μπορούσατε να πάτε στην επόμενη ενσάρκωση και απλά να επιτρέψετε. Δεν το κάνατε. Δεν το κάνατε και δεν σημαίνει ότι τα κάνατε θάλασσα. Δεν σημαίνει ότι μαθαίνετε με αργούς ρυθμούς. Μόλις 33 άτομα έχουν κάνει το πέρασμα από τότε- εντάξει, νομίζω ότι είστε λίγο αργοί. Αλλά όχι, θέλατε να είστε εδώ αυτή την χρονική στιγμή, και προσπαθώ να πείσω τον Κάλντρε να γράψει ένα βιβλίο- με εκπλήσσει που δεν το έχει κάνει ακόμα, του έχω δώσει πολλά κλειδιά- αλλά έχει να κάνει με το γεγονός ότι είστε εδώ την στιγμή που ο πλανήτης ψάχνει για συνείδηση, όταν το συνολικό δυναμικό της Νέας Γης και της Παλιάς Γης, και γνωρίζω ότι σε πολλούς από εσάς δεν άρεσαν καθόλα τα νέα του Pro Gnost. Το Pro Gnost κοντεύει να γίνει μια βρώμικη λέξη για κάποιους από εσάς. «Ω! Μην με Προγνωστιάζεις!» Ναι. ( γέλια). « Πάρε από δω το Pro Gnost σου.» «Είσαι τόσο Pro Gnost. Δεν το πιστεύω.» Δοκιμάστε να το πείτε την επόμενη φορά στον σύζυγο ή στον σύντροφό σας. «Άει στο ProGnost!»
Λοιπόν, πού είχα μείνει; Ναι, κάνω απόσπαση στον εαυτό μου. Είναι πολύ άσχημο όταν ο αποσπαστής δέχεται απόσπαση! ( γέλια). Πάμε χαμένοι όλοι μας.
ΛΙΝΤΑ: Πρέπει να συγκεντρωθείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να είμαι λίγο πιο εστιασμένος. Οκ. Επιλέξατε λοιπόν να είστε εδώ, επειδή είναι η πιο μεταμορφωτική εποχή στην ανθρώπινη ιστορία. Το όλο θέμα της Παλιάς και της Νέας Γης έρχεται στην επιφάνεια. Όλα τα δυναμικά του πλανήτη βρίσκονται στον ύψιστο βαθμό αυτή την στιγμή. Θέλατε να είστε εδώ, και είπα, «Δεν χρειάζεται να είστε εδώ. Κάντε το όταν θα είναι λίγο πιο εύκολο», ξέρετε, την εποχή με τα άλογα και τις άμαξες. Πηγαίνετε να καθίσετε σε ένα μοναστήρι, πηγαίνετε στην Αίγυπτο πριν 300 χρόνια και κάντε το εκεί. Αλλά εσείς είπατε, « Όχι, θα το κάνω αυτή την εποχή.»
Φανταστείτε να είστε ενσωματωμένοι και να τριγυρνάτε στην πιο κρίσιμη καμπή της ανθρώπινης ιστορίας, και όχι μόνο της ανθρώπινης. Αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη τώρα έχει μια βαθιά επίδραση σε όλες τις πνευματικές οικογένειες, στην Τάξη του Τόξου. Θα μπορούσατε να πείτε ότι στην Τάξη του Τόξου – ξέρετε, εκεί που είναι όλοι οι αρχάγγελοι , είναι η πύλη από όπου κατεβήκατε στην Γη – είναι σε βιολετί συναγερμό. Δεν είπα κόκκινο συναγερμό, είπα βιολετί. Σαν να λένε, « Ουάου! Τα πράγματα είναι στην εντατική σε αυτό τον πλανήτη» και οι άνθρωποι γενικά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για όσα συμβαίνουν.
Θα κάνω μια παρεκτροπή εδώ, αλλά θέλω να κάνω μια μεγάλη απόσπαση. Πού στρέφεται όλη η προσοχή σήμερα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στις ειδήσεις, στο μυαλό των ανθρώπων, στην συνομιλία των ανθρώπων στους διαδρόμους; Πού στρέφεται η προσοχή τους; Στον Ντόναλντ Τραμπ.
Δεν με νοιάζει αν τον συμπαθείτε ή αν τον αντιπαθείτε, εκεί στρέφεται η προσοχή. Δεν πρόκειται για κρυφή συνωμοσία. Αυτή είναι η ανθρωπότητα. Αυτή είναι η έλλειψη επίγνωσης της ανθρωπότητας. Θέλουν πηγαίνουν σ’αυτό και να θρέφονται, να τρώγονται σαν τα σκυλιά, αν μιλάνε για τον Ντόναλντ Τραμπ. Εγώ σας λέω, « Παιδιά, δεν συνειδητοποιείτε τί συμβαίνει; Συνειδητοποιείτε την σύγκλιση της τεχνολογίας και της συνείδησης; Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στον πλανήτη αυτή την στιγμή; Καταλαβαίνετε την νοητική αρρώστια;»
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αρρώστια στον πλανήτη, και ναι, είναι αρρώστια. Δεν είναι αδυναμία, δεν είναι τίποτε. Είναι μια απόλυτη αρρώστια και πώς την αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι; Με χημικά που καταστρέφουν το μυαλό. Αλλά θα μιλήσουμε για τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και ο κόσμος προτιμάει να μιλάει γι αυτόν , όπως και για τις διασημότητες και τους σταρ, που είναι γενικά ανίδεοι. Κάποιοι είναι κάπως ενήμεροι, αλλά λίγοι από αυτούς περνούν τις πόρτες του Χόλυγουντ.
Είναι μια απόσπαση κι εσείς επιλέξατε να έρθετε εδώ στον πλανήτη αυτή την εποχή και να φέρετε την συνείδησή σας, το Εγώ Είμαι σας, όπως θέλετε πείτε το. Είπατε, « Θα γίνω ο συνειδητοποιημένος Μάστερ στον πλανήτη. Δεν θα προσπαθήσω να αλλάξω τίποτε εκεί κάτω.» Δεν είναι δική σας δουλειά. Δεν είστε πλέον αυτοί που κρατούν την ενέργεια, δεν είστε αυτοί που αλλάζουν τον πλανήτη ή οτιδήποτε παρόμοιο. Δεν είναι δική σας δουλειά να το αλλάξετε αυτό. Η δουλειά σας είναι να φέρετε ένα φως, ένα δυναμικό.
Το φως έτσι κι αλλιώς δεν έχει προτιμήσεις, δεν κάνει διακρίσεις. Δεν είναι θηλυκό ή αρσενικό. Δεν είναι κακό ή καλό. Είναι το πάθος του Εγώ Είμαι. Προσελκύει ενέργεια. Ορίζει και εκδηλώνει την πραγματικότητα. Αλλά το φως από μόνο του, δεν έχει προκαταλήψεις, ούτε κριτική ούτε καλό ούτε κακό. Δεν έχει ευτυχισμένες μέρες ή άσχημες μέρες. Είναι το ακτινοβόλο πάθος του « Εγώ Είμαι, Εγώ Υπάρχω.» Αυτό είναι.
Ήρθατε εδώ και είπατε, « Θα κάνω αυτό το κόλπο. Θα επιτρέψω την Πραγμάτωσή μου, την φώτισή μου. Θα παραμείνω στο σώμα μου.» Και δεσμευτήκατε. Πριν έλθετε εδώ, δεσμευτήκατε ότι θα παραμένατε εδώ, τουλάχιστον εφτά χρόνια μέσα στο φυσικό σας σώμα μετά την φώτισή σας, ίσως και περισσότερο, ίσως και 50 χρόνια. Δεν πιστεύω ότι θα παραμείνετε 50 χρόνια, αλλά είπατε, « Τουλάχιστον εφτά χρόνια.» Το προγραμματίσατε μέσα σας ως ένα βαθμό.
Τώρα , κάποιοι από εσάς φεύγουν επειδή η γοητεία της άλλης πλευράς είναι πολύ δυνατή. Αλλά θέλω να το πω σε όλους σας. Εφτά χρόνια θα παραμείνετε με την φωτισμένη σας μορφή σε αυτό τον πλανήτη, ίσως και περισσότερο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συντονιστείτε με αυτό. Να πιαστείτε σε αυτό.
Κάναμε λοιπόν τον γύρο της αίθουσας. Θα ακούσουμε μια ακόμα διασκεδαστική απάντηση στην ερώτηση μας – για ποιο πράγμα θα μετανιώνατε. Που στον διάβολο πήγε; Λίντα, το μπάνιο είναι από εδώ ( η Λίντα φέρνει το μικρόφωνο σε κάποιον από το Κλαμπ των Μάστερ) Πάμε στο Κλαμπ των Μάστερ για την τελευταία μας απάντηση ( απορημένα γέλια ακούγονται από την μεριά του Κλαμπ) Α!!!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για ποιο πράγμα θα μετάνιωνες , αν έφευγες σήμερα;
ΜΟΦΟ: Θα είναι πολύ πληκτικό βρε παιδιά αν περιμένετε μια…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει, σταματήστε την κάμερα ( ο Αντάμους γελάει)
ΜΟΦΟ: …. υπέροχη απάντηση εδώ πέρα. Θα συμφωνήσω με αυτούς που μίλησαν για διασκέδαση , επειδή πολύ συχνά, εκεί που είσαι μια χαρά και το απολαμβάνεις, και την βρίσκεις, μπαίνει στην μέση το μυαλό και στο γαμ…..
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά θα σε επιλέξω, επειδή είσαι στο άλλο δωμάτιο και μπορώ να το κάνω. Έχεις μεγάλη αίσθηση του χιούμορ όταν είσαι με παρέα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι μάλλον μονόχνωτος και στραβόξυλο όταν είσαι μόνος σου ή με την υπέροχη σύντροφό σου ( ο Μόφο γελάει). Στην κάρφωσα, έ; Ω, πόσο χαίρομαι που βρίσκεται στο άλλο δωμάτιο.
ΜΟΦΟ: (γελώντας) Ω, γαμώτο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και μιλάς για διασκέδαση, αλλά διάολε! Είσαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου, φαντάζομαι έτσι το λέτε εσείς οι άνθρωποι.
ΜΟΦΟ: Σίγουρα, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και μπαίνεις στο μυαλό σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπαίνεις μέσα στη λάσπη. Χώνεσαι μέσα στην λάσπη και μετά πρέπει να βγεις από αυτήν και να βρεθείς με ανθρώπους και να βγάλεις προς τα έξω την καλοδιάθετη πλευρά σου. Αλλά ο χειρότερος φίλος σου είναι ο εαυτός σου, Μόφο.
ΜΟΦΟ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καλά δεν το κατάλαβα;
ΜΟΦΟ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Μπορούμε να κάνουμε λίγο ζουμ επάνω του παρακαλώ; Θέλω ένα κοντινό. Ναι, ναι ( ο Μόφο βγάζει έξω την γλώσσα του και χαμογελάει) Α! Ναι, ναι, ναι.
Είναι το τέλειο σκηνικό γι αυτά που θέλω να σας πω. Κι έτσι λοιπόν, μετανιώνεις που δεν το διασκέδασες λίγο περισσότερο;
ΜΟΦΟ: Ναι. Ναι. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ.
ΜΟΦΟ: Και νομίζω ότι ήσουν μαζί μου κάποιες φορές ….. μόνοι μας.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Μην το πάρετε στραβά, παρακαλώ.
ΜΟΦΟ: Περνάμε πολύ καλά πού και πού.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και είναι σχεδόν φυσιολογικό. Μπαίνεις μέσα σε αυτή την κατάσταση, ξέρεις, μόνος με τον εαυτό σου και τότε εμφανίζονται οι αμφιβολίες και τα φαντάσματα, και, ξέρεις, τίποτε πια δεν είναι τόσο αστείο.
ΜΟΦΟ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και αναρωτιέσαι πώς θα βγάλεις την υπόλοιπη μέρα. Και μετά είναι κι αυτά που λέω ψυχο- πνευματικά θέματα. Αλλά τότε τα εκδηλώνεις, επίτηδες, είτε ψυχοσωματικά είτε οικονομικά, και γίνεσαι σκληρός με τον εαυτό σου και πέφτεις σε ακινησία. Αυτό είναι κακό. Είναι πολύ κακό. Και εσύ είσαι το τέλειο παράδειγμα για το κλείσιμο. Σε ευχαριστώ Μόφο, Μάρτυ.
ΜΟΦΟ: Δεν κοστίζει τίποτε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Ήταν το τέλειο παράδειγμα για το κλείσιμο. Η Λίντα διάλεξε τον πιο κατάλληλο, όπως πάντα ( ο Μόφο χαμογελάει γλυκά). Σε ευχαριστώ. Και τώρα επιστρέφουμε σε μένα ( ο Αντάμους γελάει).
Η οροφή
Το επαναφέρω αυτό για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Έχετε ακούσει τον ανθρώπινο όρο: Γυάλινη οροφή. Υπάρχει μια οροφή.
Η γυάλινη οροφή, για τις γυναίκες, είναι η αδυναμία τους να ανέβουν στην επαγγελματική ιεραρχία. Με την ευκαιρία, να σας πω εδώ ότι δεν ανεβαίνετε παριστάνοντας τους άντρες, εντάξει; Δεν βγάζετε έξω τον πολεμιστή αρσενικό Αδάμ, κάνοντας αυτά που κάνουν οι άντρες. Δεν το κάνετε, γιατί δεν θα σας πάει μακριά. Δεν είναι γνήσιο και το βλέπουν, το μυρίζουν και θα σας εκμεταλλευτούν. Η θηλυκή πλευρά είναι πολύ πιο δημιουργική και αποτελεσματική από την αρσενική. Έτσι είναι, πραγματικά. Η θηλυκή πλευρά έχει περισσότερη κίνηση μέσα της από την αρσενική, έτσι είναι σχεδιασμένη. Μάλλον ήρθε ο καιρός να το ξεπεράσετε, αλλά η αρσενική πλευρά είναι ο ξυλοκόπος. Η θηλυκή πλευρά είναι σαν τον δρομέα ταχύτητας, που τρέχει ελεύθερα στα λιβάδια, ενώ ο αρσενικός ξυλοκόπος, είναι αυτός με τα γερά μπράτσα που κόβει τα δέντρα, αλλά δεν φτάνει ποτέ πολύ μακριά.
Υπάρχει αυτό το πράγμα που λέγεται γυάλινη οροφή και είναι η αδυναμία να ανεβείτε πιο ψηλά. Είναι μια ψευδαίσθηση, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά οι άνθρωποι πιστεύουν σ αυτό. Πιστεύουν ότι αυτή η γυάλινη οροφή υπάρχει αν προέρχονται από φτωχές οικογένειες, πιστεύουν ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρουν να γίνουν πλούσιοι, εξαιτίας της προέλευσής τους. Ναι, δυσκολεύει κάπως τα πράγματα, αλλά στην ουσία, μπορεί ακόμα και να τα διευκολύνει κατά πολύ.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γυάλινη οροφή σχετικά με την ευφυϊα τους. Η ευφυϊα είναι σε μεγάλο βαθμό υπερεκτιμημένη , ενώ στην ουσία δεν έχει να κάνει με την εξυπνάδα. Έχει να κάνει με την αποστήθιση λεπτομερειών, αλλά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, να αυτό που λένε κοινή αίσθηση ή, για να το πω καλύτερα, οποιαδήποτε άλλη αίσθηση εκτός από την Εστίαση.
Υπάρχουν πολλά είδη γυάλινων οροφών. Υπάρχει μία που όλοι σας χτυπάτε πάνω της κατά καιρούς. Είναι η οροφή με τα φτερά. Δεν είναι συμπαγής, δεν μοιάζει με πέτρινο τοίχο. Είναι ένα μπουκέτο από αγγελικά φτερά. Το αστείο είναι ότι πρόκειται για τα δικά σας αγγελικά φτερά και οι άνθρωποι συνέχεια μου λένε ότι μετανιώνουν για πράγματα εντελώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρατε σήμερα. Αυτό που ακούω συνέχεια, όταν έρχονται στην άλλη πλευρά και λένε, « Ω, γαμώτο!» είναι ότι μετανιώνουν που άφησαν τις αμφιβολίες τους να τους καταβάλουν. Μετανιώνουν που δεν το έκαναν. Θα μπορούσε να είναι κάτι γήινο, αλλά εδώ αναφέρομαι κυρίως στο επιτρέπω και στην πνευματική σας Φώτιση.
Κάνατε μερικά εντυπωσιακά άλματα- συναρπαστικά, εντελώς συναρπαστικά άλματα – και μετά ερχόταν αυτό το σύνδρομο της επόμενης μέρας, «Μάλλον τρελάθηκα. Μάλλον θα φταίει η πίτσα που έφαγα και μου έφερε καούρα κι αυτό πυροδότησε την χημεία του εγκεφάλου μου και όλα ξεκαθάρισαν όταν πήγα στην τουαλέτα» ( γέλια), και το δικαιολογείτε σαν ένα θέμα της ύπαρξής σας. Ξέρετε, βαθιά μέσα σας, γνωρίζετε πολύ καλά – γνωρίζω ότι γνωρίζετε , μιλάμε γι αυτό, το νιώθετε- αλλά μετά αφήνετε αυτό το ταβάνι από φτερά να μπει μπροστά σας και να σας εμποδίσει.
Τα φτερά είναι εκεί πάνω. Είναι δικά σας. Σας προσκαλούν να πετάξετε πιο πέρα μαζί τους. Θυμάστε τι είπα στο τελευταίο Shoud; Αφήστε τα φτερά των ονείρων σας να σας μεταφέρουν στην Φώτισή σας. Τα όνειρα που έχετε από την Ατλαντίδα μέχρι σήμερα, τα όνειρα της ενσωματωμένης Φώτισης. Αφήστε αυτά τα φτερά να σας μεταφέρουν. Αλλά δείχνετε σχεδόν να τα φοβάστε. Σαν να λέτε, «Ουάου, υπάρχουν αυτά τα φτερά εκεί πάνω και δεν μπορώ να τα περάσω». Είναι τα δικά σας φτερά και θέλουν να σας πάνε πέρα από την αμφιβολία και τα κρατήματα και το συναίσθημα ότι θα τρελαθείτε.
Δεν θα τρελαθείτε. Σας το λέω αυτή τη στιγμή. Με μόνη εξαίρεση, αυτούς που βρίσκονται κάτω από την επήρεια ψυχοτρόπων φαρμάκων, και δεν σηκώνω αντιρρήσεις , επειδή είναι γεγονός ότι οδηγούν στην τρέλα. Οι άνθρωποι κάνουν τρελά πράγματα, επειδή τοποθετούν μια βρεγμένη κουβέρτα πάνω από τους φυσιολογικούς ρυθμούς του μυαλού, ειδικά όταν κάποιος είναι στον δρόμο της αφύπνισης. Κάνουν τόσο μεγάλη ζημιά που θα χρειαστούν πολλές ενσαρκώσεις διορθωτικών κινήσεων.
Κάνουμε κάποια πράγματα τώρα στις άλλες σφαίρες. Το ένα είναι ότι πρέπει να εκπαιδεύσουμε αγγελικές Υπάρξεις που είχαν κατέβει στην Γη παλιά- όχι τους νεοφερμένους ή αυτούς που δεν έχουν κατέβει ποτέ- και να τους μάθουμε πώς να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους που πεθαίνουν και ήταν εθισμένοι στις ψυχοτρόπες ουσίες. Είναι μπερδεμένοι. Είναι μικρά γκρι σφαιρίδια όταν εμφανίζονται. Δεν έχουν καθόλου επίγνωση. Και το να προσπαθήσεις να δουλέψεις μαζί τους, όταν δεν υπάρχει ζωτικότητα, και πάθος, είναι πιο δύσκολο από το να δουλεύεις με μια υπόθεση αυτοκτονίας, όταν έρχονται στην άλλη πλευρά, αν έπαιρναν αυτά τα φάρμακα για καιρό. Ο Κώλντρε με ρωτάει, μάλλον με τσεκάρει σχετικά με το χρονικό διάστημα. Για οποιαδήποτε διάρκεια πάνω από δύο χρόνια, ακόμα μένουν επάνω τους όταν πεθαίνουν.
Επίσης, θέλουν να πεθάνουν. Θέλουν να φύγουν. Δεν αντέχουν πια. Ξέρουν ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω, αλλά είναι θολό. Το κρύβει η κουβέρτα. Θέλουν να πάψουν να υπάρχουν, καταλαβαίνετε λοιπόν πώς είναι να δουλεύεις μαζί τους;
Η άλλη ομάδα που εκπαιδεύουμε αυτή την εποχή- επειδή ξέρουμε ότι έρχεται, το έχουμε δει – είναι γι αυτούς που χάνονται στην εικονική πραγματικότητα. Μίλησα για αυτό στο Pro Gnost.
Η εικονική πραγματικότητα γίνεται τόσο αληθινή, τόσο γοητευτική και ελκυστική, που υπάρχουν άτομα που θα χαθούν στα βιντεοπαιχνίδια , και είναι τόσο μέσα σε αυτά, που θα πεθάνουν μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα. Το αστείο είναι – εντάξει , δεν είναι καθόλου αστείο- το παράξενο είναι ότι μερικές φορές, τα σώματά τους δεν έχουν πεθάνει και ξαναγυρίζουν εκεί. Έχουν σώμα ρομπότ, θέλω να πω, έχουν αυτόματο πιλότο, τα σώματά τους είναι στον αυτόματο πιλότο, αλλά δεν έχει μείνει τίποτε. Έχουν πεθάνει μέσα στην εικονική πραγματικότητα. Πρέπει…. ( ο Αντάμους αναστενάζει) πρέπει να τους βοηθήσουμε να επιστρέψουν στο «Εγώ Είμαι,» στο «Εγώ Υπάρχω».
Αυτές είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε με τον κόσμο σας που αλλάζει τόσο πολύ.
Δεν θέλω να βγω από το θέμα. Μιλάω γι αυτό στο ProGnost και θα συνεχίσουμε να μιλάμε σχετικά, αλλά θέλω να γυρίσουμε πίσω, στο θέμα με την οροφή από φτερά. Αυτά τα φτερά είναι δικά σας. Είναι εκεί για να σας μεταφέρουν στην φώτισή σας, αλλά χρειάζεται να πάρετε μια βαθιά αναπνοή, να πάτε πέρα από την αμφιβολία. «Είναι αρκετά δυνατά τα φτερά για να με μεταφέρουν;» Σκασμός.
«Πού θα με μεταφέρουν;» Δυο φορές σκασμός.
«Πώς θα ξέρω ότι είναι πράγματι δικά μου;» Θα με τρελάνετε με όλες αυτές τις ερωτήσεις ( γέλια). Και έχει να κάνει με την υπέρβαση της αμφιβολίας. Νοιώθετε ότι τρελαίνεστε, επειδή οι άλλοι δεν βλέπουν, δεν νοιώθουν, δεν αισθάνονται αυτά που εσείς αισθάνεστε.
Ήθελα να σας κάνω άλλη μια ερώτηση αλλά δεν έχουμε χρόνο, και θα …. αλλά διάολε, όχι , έχουμε χρόνο, απλά θα την κρατήσω για άλλη φορά.
Είχατε αυτά τα συναισθήματα όταν ήσασταν νέοι, και μετά κουκουλώθηκαν, μια επίγνωση ότι ήσασταν ιδιαίτεροι, αλλά δεν αφήσατε τον εαυτό σας να το αισθάνεται. Δεν εννοώ ιδιαίτεροι , σαν καλύτεροι από άλλους, αλλά ήσασταν ιδιαίτεροι και το κουκουλώσατε αυτό. Αμφιβάλλατε γι αυτό , και μετά επιτρέψατε στον εαυτό σας να μπει στον δρόμο της πνευματικής αναζήτησης, εξαιτίας αυτών των αμφιβολιών. Κι αυτό που εισπράττω στην άλλη πλευρά όταν περνάνε απέναντι, και τους ρωτάω, «Για ποιο πράγμα μετανιώσατε;», μου λένε, «Μετάνιωσα που δεν το έκανα. Που σταμάτησα, που αμφέβαλλα, που ανησυχούσα ότι θα τρελαινόμουν, που ανησυχούσα τι θα σκεφτεί ο κόσμος για μένα.»
Αν ανησυχείτε για την γνώμη των άλλων, θα σας πω το εξής. Ψάχνουν έναν ήρωα στον πλανήτη. Ψάχνουν για ήρωα. Και πού διοχετεύουν την ενέργειά τους; Στα επιφανειακά μοντέλα και στους σταρ και στους διάσημους αθλητές, πιθανόν καλά άτομα, αλλά ψάχνουν για κάτι πιο βαθύ. Δεν νοιώθουν καλά πια, ούτε κι εσείς, να έχουν σαν πρότυπο έναν πολιτικό. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που ξυπνάνε το πρωί και φιλοδοξούν να γίνουν Ντόναλντ Τραμπ, μόνο στα μαλλιά ίσως ( γέλια).
Αυτός ο πλανήτης δεν έχει πια ήρωες και γι αυτό τους δημιουργεί- ήρωες κινουμένων σχεδίων, που τους ξεθάβουν από τις δεκαετίες του 20 και του 30- και επιφανειακούς ήρωες, αλλά δεν είναι ικανοποιητικοί. Είναι σαν να πεινάς και να τρως ένα μπολ ζελέ, αλλά δεν σου κάνει. Ναι, τρως. Το στόμα σου δουλεύει. Διεγείρονται κάποιες γεύσεις, αλλά δεν φτάνει. Ψάχνουν για κάποιον που να έχει- δεν μου αρέσει η λέξη κουράγιο, Κώλντρε- ψάχνουν για κάποιον που να έχει την ελευθερία απλά να είναι, να πάει πέρα από τις αμφιβολίες.
Το ξέρετε ήδη. Δεν είναι κάτι που περιμένετε να το ακούσετε από μένα. Ξέρετε ήδη για την φώτισή σας, για την Πραγμάτωσή σας. Ξέρετε ήδη ότι δεν αφορά το να γίνετε υπεράνθρωποι, τίποτε τέτοιο, και ξέρετε ότι είναι πραγματική μεταμόρφωση. Είναι ένας θάνατος, κατά κάποιον τρόπο, αλλά ένας θάνατος που τελικά θα δώσει ελευθερία στην ζωή σας.
Έχετε αυτά τα συναισθήματα. Τα περνάτε από το μυαλό σας και εκεί μολύνονται και καταρρέουν, και μετά φοβάστε την φτερωτή οροφή, όπως φοβάστε τη γυάλινη οροφή. Την φοβάστε και την βρίζετε. « Ναι, καλά , με τόσα εμπόδια στον δρόμο μου, κι έρχεται αυτό..» τι είναι αυτό; Του δίνετε διάφορα ονόματα- «Το πέπλο ανάμεσα στις διαστάσεις». Δεν υπάρχει πέπλο ανάμεσα στις διαστάσεις. Έψαξα να το βρω. Πήγα παντού ( γέλια), «Μήπως είδατε το πέπλο βρε παιδιά; Το πέπλο;» Είδα κάποτε ένα πέπλο να το φοράνε κάτι Μουσουλμάνες, αλλά δεν είδα πουθενά στον πλανήτη ένα πέπλο που να εμποδίζει την ανάληψη. Κι εσείς τα ρίχνετε όλα πάνω του. «Ω, το πέπλο.» Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, τα φτερά σας όμως υπάρχουν, είναι εκεί. Τα φτερά που θέλουν να σας μεταφέρουν στην Φώτισή σας σας. Είναι δικά σας. Το μόνο που υπάρχει ανάμεσα στα φτερά και σε σας είναι οι αμφιβολίες σας. Αυτό είναι όλο. Αυτό είναι όλο. Αυτό είναι όλο.
Η Σειρά των Φτερών
Θα ονομάσουμε την επόμενη Σειρά μας, που ξεκινάει τον Αύγουστο, η Σειρά των Φτερών. Θα πάμε πέρα από τις αμφιβολίες, κι ας πονάει. Θα επιτρέψουμε σε αυτά τα φτερά να σας μεταφέρουν με χάρη και ομορφιά στην Πραγμάτωσή σας. Αυτά τα φτερά είναι δικά σας. Τα αποφεύγατε, τους αντιστεκόσασταν, βρίσκατε δικαιολογίες, λέγατε, «Πρέπει να περιμένω μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά μου.» Κάντε το τώρα, είτε είναι 21, 23 ετών , είτε είναι 5 ετών. Κάντε το τώρα. Το αξίζουν, και ακόμα περισσότερο, εσείς το αξίζετε.
Δεν υπάρχει προσπάθεια εδώ. Όλα έχουν να κάνουν με το επιτρέπω, αλλά το επιτρέπω είναι δύσκολο όταν είστε γεμάτοι αμφιβολίες, « Πρέπει να το κάνω ή μήπως δεν πρέπει;» Και επίσης, «Ω, μήπως τρελαίνομαι;» Τι είναι η τρέλα; Αυτή είναι η τρέλα. Τρέλα είναι να παραμένετε στα πρότυπα, να παραμένετε μικροί και περιορισμένοι, και το ξέρετε καλά.
Μερικές φορές θέλω να σας πάρω και να σας βυθίσω κάτω από κρύο νερό, και να σας κρατήσω εκεί για κάνα δεκάλεπτο (γέλια). Όχι, το εννοώ. Δέκα λεπτά, ναι, επειδή έχετε τόσο πολύ βολευτεί στην μιζέρια σας, και μετά μου κλαίγεστε. Έρχεστε και μου λέτε, «Ωω, τι μου συμβαίνει; Πού είναι η φώτιση;» Είναι εδώ, μπροστά σας. Τα φτερά, είναι εδώ μπροστά σας. «Ω, δεν είμαι σίγουρος»- αμφιβάλετε και ανησυχείτε και φοβάστε. Θα τα φορέσουμε. Θα τα πάρουμε στην επόμενη Σειρά, στην Σειρά των Φτερών, και θα νοιώσετε τί σημαίνει να είστε αληθινά ελεύθεροι.
Ξεκίνησα αυτή την ομιλία μου σήμερα, μιλώντας για την ελευθερία και πώς αυτή εδώ η χώρα, καθώς και άλλες, εγκαθίδρυσαν την ελευθερία των ανθρώπων. Τώρα όμως στον μετανθρωπισμό, περνάμε στην ελευθερία του Εγώ Είμαι, στην ελευθερία όχι μόνο του ανθρώπινου εαυτού αλλά και του Πνεύματός σας.
Όλη αυτή η Σειρά ονομάστηκε Μετάνθρωπος ( Transhuman) και ήταν ένα δικό μου αστείο. Ήταν ένα λογοπαίγνιο, επειδή στις μέρες μας υπάρχει αυτό το κίνημα στον πλανήτη- που δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό- αλλά έχει να κάνει με την αντικατάσταση της ανθρώπινης βιολογίας- που είναι πολύ, πολύ, πολύ παλιά- και σκοπό του έχει να την αναβαθμίσει με ταχείς ρυθμούς, με την χρήση της νανοτεχνολογίας και λοιπών μορφών της τεχνολογίας που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα. Βασικά, έχει σκοπό της να αλλάξει την διαδικασία γέννησης σε τέτοιο βαθμό που σε 30 – 40 χρόνια από σήμερα, η θέα μιας εγκύου γυναίκας να είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Πολύ ασυνήθιστο. Θα συμβαίνει κατά καιρούς, και τότε όλοι θα λένε, «Ω, τι στο διάολο έπαθες;» ( γέλια). «Τουλάχιστον έκανα σεξ. Εσύ δεν έκανες.» ( κι άλλα γέλια).
Θα γίνεται με πολλούς άλλους τρόπους- με τεχνητή μήτρα, με διάφορα είδη εκκολαπτηρίων. Ένα από αυτό με κάνει και γελάω. Λέγεται Johnny- on – the- Spot. Εγώ το ονόμασα έτσι. Είναι σαν να εκτυπώνεις ένα σώμα και μετά να προσπαθείς να του εμφυσήσεις συνείδηση μέσω της τεχνολογίας, προσθέτοντας ένα σωρό δεδομένα. Αυτό δεν είναι ανθρώπινο ον. Μπορεί να είναι υπηρέτης, ρομπότ, αλλά σίγουρα δεν είναι άνθρωπος.
Ήρθε ο καιρός για τα φτερά. Ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε τις καθυστερήσεις.
Ο Μετανθρωπισμός, με την συμβατική έννοια, προχωράει πολύ γρήγορα. Οι τεχνολογίες του σώματος και του μυαλού, είτε είναι μηχανικές, είτε ηλεκτρικές, χημικές ή απλά ενεργειακές, προχωράνε πολύ, πολύ γρήγορα. Ξοδεύουν τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, και καλά κάνουν. Για τον Μάστερ η τεχνολογία είναι εκπληκτική όμως, γιατί ο Μάστερ επιτρέπει στις ενέργειες, επιτρέπει σε όλα να τον υπηρετούν. Αλλά όταν κάποιος εξελίσσεται με την ταχύτητα του φωτός και ΔΕΝ είναι Μάστερ, και δεν έχει κατανόηση της συνείδησης, τα πράγματα θα βγουν εκτός ισορροπίας.
Εδώ είμαστε , λοιπόν, με την δική μας έκδοση του μετανθρωπισμού, επιτρέποντας στον εαυτό μας να απελευθερώσει το παλιό DNA, δεν είναι εσείς, και να επιτρέψει στο φως του Εγώ Είμαι, που είστε εσείς. Όχι του Θεού, ούτε του Ιησού, ούτε το δικό μου, το δικό σας φως να εισέλθει. Αυτό θα επιφέρει αλλαγές στο σώμα σας. Θα πεθάνετε, με την έννοια της μεταμόρφωσης του σώματος, ένας θάνατος τεχνητός, θα μείνετε εκεί που είστε και απλά θα μεταμορφωθείτε. Θα συνεχίσετε την ζωή σας, αλλά θα νοιώθετε πολύ διαφορετικά. Θα σκέφτεστε πολύ διαφορετικά.
Δεν είναι αγώνας δρόμου, ούτε κατά διάνοια, αλλά πρέπει να σας εξηγήσω ότι όλο αυτό το κίνημα του μετανθρωπισμού εξελίσσεται πάρα πολύ γρήγορα. Δεν είναι κακό. Και πάλι σας λέω, ένας Μάστερ μπορεί να θέσει τα πάντα υπό την υπηρεσία του. Αλλά κινείται πάρα πολύ γρήγορα, και επειδή αυτός ο πλανήτης είναι ακόμα προσανατολισμένος στην εξουσία, στον ύψιστο βαθμό, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα παρεκτροπής. Δεν κάνω πρόβλεψη για μια κατάρρευση ή κάτι τέτοιο, αλλά σας λέω ότι είναι αρκετά ασταθές το έδαφος ,όταν η τεχνολογία αναπτύσσεται με τόσο ραγδαίους ρυθμούς, χωρίς συνείδηση.
Με την ευκαιρία, όταν αναφέρομαι στην συνείδηση, δεν μιλάω για ηθικούς κανόνες ή αξίες, επειδή όλα αυτά είναι ανθρώπινες δημιουργίες. Μιλάω για συνείδηση, για επίγνωση, για φως, κι αυτό είναι που λείπει εδώ , τώρα. Ίσως να αλλάξει. Εμείς είμαστε εδώ, στον μετανθρωπισμό μας, στην ικανότητα να θεραπεύουμε το σώμα μας με την χρήση του anayatron, (εσωτερικό σύστημα επικοινωνίας του σώματος ) απλά επιτρέποντας. Είμαστε εδώ για να υπερβούμε τα όρια του νου. Και ξέρω ότι πιστεύετε ότι τρελαίνεστε. Έτσι είναι. Τρέλα σημαίνει πέρα από τα όρια του νου. Αλλά δεν τρελαίνεστε με τον παλιό τρόπο, τότε που σας έκλειναν μέσα. Δεν θα τρελαθείτε. Θα μπείτε στις αισθήσεις σας, στον αισθησιασμό σας.
Πάμε εκεί όπου δεν υπάρχει πια η παλιά διαδικασία γέννηση/ θάνατος. Εκεί που μπορείτε να κάνετε αυτό που έκανε ο Τοβίας με τον Σαμ, να μπείτε σε ένα σώμα μετά την γέννησή του, είτε αυτή προέκυψε μέσα από την ένωση δυο συντρόφων, είτε μέσα από ένα εργαστήριο.
Ο Τοβίας έκανε αυτό το κόλπο με το σώμα – κέλυφος, γνωρίζοντας ότι η ανθρωπότητα κατευθύνονταν σε μη συμβατά βιολογικά σώματα. Είπε: «Μπορεί άραγε να γίνει μέσα σε ένα βιολογικό σώμα; Αν ναι, τότε θα μπορεί ίσως να γίνει και σε ένα νανο- βιολογικό σώμα.» Κι έτσι έκανε μια δοκιμή θα λέγαμε, ένα πείραμα για να δει, « Μπορεί άραγε να γίνει; Μπορούμε να προσπεράσουμε την γέννηση; Επειδή, αυτοί εδώ θα το επιχειρήσουν μέσω της τεχνολογίας. Μπορούμε εμείς να το κάνουμε με το φως μας;»
Την επόμενη χρονιά θα πάμε πολύ, πάρα πολύ γρήγορα. Θα παραπατάτε και θα σκοντάφτετε κάποιες φορές και θα ανησυχείτε μήπως κάνετε λάθος, αν κάνετε σωστές κινήσεις, οτιδήποτε. Θα σας υπενθυμίζω συνέχεια να μην αφήνετε την αμφιβολία να μπαίνει στον δρόμο σας. Είναι κάπως τρομακτικό, επειδή έχετε συνηθίσει να αμφιβάλλετε προκειμένου να παραμένετε ψύχραιμοι. «Ε, να, αν έχω κάποιες αμφιβολίες, δεν θα τρελαθώ.» Τις χρησιμοποιούσατε για να συγκρατείτε τον εαυτό σας, αλλά θα πρέπει να το ξεπεράσουμε αυτό τώρα. Σας οδηγεί στην τρέλα και είμαστε μόλις 33. Άντε λοιπόν. Με το πέρας του επόμενου χρόνου θα τα έχουμε πάει καλύτερα. Τριάντα τρεις εκδηλωμένοι ενσωματωμένοι Μάστερς.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό και συγνώμη, αλλά τώρα αρχίζουμε. Τελείωσα με …. ( γέλια) Θέλω να σας πω κάτι και θα χρειαστώ το μικρόφωνο. Μόνο λίγες απαντήσεις.
Ολότητα
Από πού προέκυψε όλο αυτό το θέμα της ολότητας; Ακούω να λένε… μπορούμε να ανάψουμε τα φώτα, η Λίντα θα πάρει το μικρόφωνο. Από πού προέκυψε όλο αυτό το θέμα της ολότητας- «Είμαστε ένα, θα επιστρέψουμε στο ένα»- από πού προέκυψε; Το κάνω στα πλαίσια του ερευνητικού μου προγράμματος για τους Αναληφθέντες Δασκάλους. Δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Από πού προέκυψε η ολότητα;
ΣΩΜΠΡΑ 2 ( γυναίκα): Καλή ερώτηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, το ξέρω. Κι όταν έρχεται η ώρα, που δεν ξέρεις την απάντηση, παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και παρακολουθείς τον Ντέιβ που σε τραβάει φωτογραφία ( γέλια)- και αυτοσχεδιάζεις.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Μπορώ να μιλήσω μόνο για το πώς μου προέκυψε εμένα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις ξανακούσει αυτό την έκφραση; Παρακολούθησες ποτέ κάποιο Σεμινάριο Ολότητας;
ΣΩΜΠΡΑ 2: ( γελάει) Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ε λοιπόν, μην πας.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Απλά ένοιωθα ότι δεν αξίζω, κι έτσι ήθελα κάτι να με….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ένοιωθες ότι δεν αξίζεις, κι έτσι είπες, «Ας επιστρέψουμε όλοι μαζί στην ολότητα.»
ΣΩΜΠΡΑ 2: ….Ήθελα κάτι μεγάλο, ξέρεις. Αλλά το ξεπέρασα ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, ναι. Όντως το ξεπέρασες. Αυτή είναι η ομορφιά του. Ακόμα έχεις αμφιβολίες για την αξία σου, αλλά ξέρω ότι το έχεις ξεπεράσει. Ο επόμενος. Ας το πάμε λίγο γρήγορα. Έχουμε δουλειά να κάνουμε.
ΣΩΜΠΡΑ 3 (γυναίκα): Ω. Κάτι μου διέφυγε εδώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Κώλντρε ήθελε να μου χώσει μπουνιά σε αυτή τη φάση.
ΣΩΜΠΡΑ 3! Ίσως επειδή οι άνθρωποι νοιώθουμε ελλιπείς, μικροί…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΣΩΜΠΡΑ 3:… και ψάχνουμε να πάμε σε κάτι μεγαλύτερο, πιο σπουδαίο από εμάς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το πίστεψες ποτέ αυτό το θέμα της ολότητας;
ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι, στην ουσία όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Οκ. Ναι. Κάνα δυο ακόμα. Από πού προέκυψε η ολότητα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σήκω πάνω, αν δεν σε πειράζει, έτσι ώστε να σε βλέπει όλος ο κόσμος. Από πού προέκυψε αυτό το θέμα της ολότητας;
ΓΚΑΡΙ: Από ένα αίσθημα ανεπάρκειας, μια ανάγκη σύνδεσης.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Ναι. Ωραία. Το πίστεψες ποτέ, έστω και λίγο;
ΓΚΑΡΙ: Απόλυτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πήγες ποτέ σε Σεμινάριο για την Ολότητα;
ΓΚΑΡΙ: Ποτέ με αυτό τον τίτλο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ποιος ήταν ο τίτλος;
ΓΚΑΡΙ: Ε ξέρεις τώρα, πνευματικό κάτι, γκουρού κάτι. Εκκλησία κάτι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παρατήρησες μήπως κάποια ολότητα εκεί;
ΓΚΑΡΙ: Μόνο μέσα μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Ωραία. Τέλεια. Κάνα δυο ακόμα. Δύο ακόμα. Από πού προέκυψε η ολότητα; Οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι αναρωτιούνται και τους είπα, παρόλο που γνωρίζω τα πάντα, ότι θα το έψαχνα. Θέλω να ακούσω τι έχουν να πουν οι άνθρωποι.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Νομίζω ότι προέκυψε από την ανάγκη να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους. Για να, ξέρεις, όλα να είναι- την σιχαίνομαι αυτή την λέξη….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορώ να σε αγκαλιάσω;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: ….καλάααα. Δεν θα….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έλα να κάνουμε μια αγκαλιά.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ω!!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαστε ένα ( αγκαλιάζονται). Αδερφή μου, είμαστε ένα. Ναι. Ωραία. Αλλά ένοιωσα μάλλον όμορφα για μια στιγμή.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Οκ. Ήταν καλό.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένας ακόμα. Από πού προέκυψε η ολότητα; Άντε λοιπόν, ποιος την εφηύρε; Ποιος την δημιούργησε; Ποιος ήταν αυτός που κάθισε κάτω μια μέρα και είπε, « Ω, πρέπει να έχουμε μια ολότητα;» Ναι ( κάποιος είπε : «Η Κόκα Κόλα») Η Κόκα Κόλα! ( γέλια). Ναι, συνέχισε, σήκω πάνω. Η ολότητα.
ΚΑΘΛΙΝ: Η μία κυρίαρχη ύπαρξη που κάποτε ήμασταν, η έκρηξη, το Μπιγκ Μπανγκ. Και τότε διαχωριστήκαμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα, τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Ήταν ένας τρόπος για να πούμε την ιστορία, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν συνέβη.
ΚΑΘΛΙΝ: Είναι μια παλιά ιστορία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μια παλιά ιστορία. Ναι, οκ. Ναι. Όλοι προήλθαμε από το ένα. Ναι, ακόμα κι ο Τοβίας την χρησιμοποίησε στο Ταξίδι των Αγγέλων, επειδή δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να εξηγήσει…. Εδώ που τα λέμε , θα σας είχε φρικάρει τελείως αν σας έλεγε τι πραγματικά συνέβη. Κι έτσι σας είπε μια ιστορία για το « Επιστρέψαμε στην ολότητα» και ακόμα το πιστεύει. Αλλά θα ξυπνήσει.
Σας ευχαριστώ. Η ολότητα. Πού δημιουργήθηκε; Ποιό έτος, τι ώρα, από ποιόν; Ω, γύρω στο 1700, την εποχή την δικιά μου, παρόλο που δεν την δημιούργησα εγώ. Ήταν για την διευκόλυνση της Εκκλησίας. Αυτό είναι όλο, απλά και μόνο. Η ολότητα δεν είναι τόσο παλιά. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι μπορεί να τη συναντήσει κανείς μέσα στις παλιές Βουδιστικές ή Ινδουιστικές διδασκαλίες, αλλά δεν ισχύει. Θέλω να πω, ελάτε τώρα. Οι Ινδουιστές , αν μιλάνε για ολότητα, κάτι που πολύ συχνά το κάνουν και πιστεύουν ότι πάει χιλιάδες χρόνια πίσω, είναι απλά μια ομάδα υπέροχων ανθρώπων που έχουν 100.000 θεούς. Αυτό δεν είναι ολότητα ( γέλια). Όταν λοιπόν μιλάνε γι αυτό , εγώ λέω, «Αλήθεια;! Πού είναι η ολότητα μέσα στους 100.000;»
Ζητώ συγνώμη από όλους τους Ινδουιστές – ω, δεν μας παρακολουθούν Ινδουιστές απόψε. Οκ. Κάνα δυο μας βλέπουν. Σας βλέπω. Ναι. «Γειά σας. Χαίρομαι που σας βλέπω.» ( μιμείται την Ινδική προφορά και κάποιοι γελάνε). Είναι λάθος πολιτικής, λάθος πνευματικό;
ΛΙΝΤΑ: Ναι. Ήταν πολιτικό λάθος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει, οκ. Τότε η όλη συζήτηση είναι πολιτικά λανθασμένη σήμερα, επειδή μιλάω και φέρομαι σαν Αμερικάνος.
ΛΙΝΤΑ και ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ: Ωωω! Ωωω! Ουάου! ( ο Αντάμους γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν ξέρω. Αυτοί που δεν είναι αμερικάνοι έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια! ( κι άλλα γέλια)
ΣΑΡΤ: Θα πας στην κόλαση γι αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ναι. Ο Θείος σας ο Αντάμους. Δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ναι. Σήμερα είμαι Αμερικάνος.
Κι έτσι λοιπόν, την ολότητα την δημιούργησε η Εκκλησία προς όφελος-…. Τι στο διάολο είναι αυτό; ( γέλια, καθώς ο Αντάμους σηκώνει από το πάτωμα μια αμερικάνικη σημαία και την φοράει γύρω από την μέση του). Είναι κάποιο είδος ενδυμασίας, μια φούστα ίσως; Οκ. Δεν ξέρω. Έχω πολύ καιρό να κατέβω στην Γη. Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο Λίντα; Πρέπει να την δέσω με κάποιο τρόπο γύρω μου; Τι να κάνω; (κι άλλα γέλια)
ΛΙΝΤΑ: Καλά τα πας. Καλά τα πας ( η Λίντα δένει την σημαία γύρω από την μέση του).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Έτσι λοιπόν, η ολότητα….. η τέχνη της απόσπασης.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.
Η ολότητα δημιουργήθηκε κατά κάποιο τρόπο από την Εκκλησία. Κατά κάποιο τρόπο. « Είμαστε όλοι ένα. Επιστρέφουμε στο ένα.» Μείνετε στη σειρά. Ύπνωση. «Είμαστε ένα. Είμαστε ένα. Είμαστε ένα. Επιστρέφουμε στο ένα.» Ακουγόταν πολύ καλό, κι αυτοί που συντονίστηκαν αμέσως ήταν οι άνθρωποι της Νέας Σκέψης στα τέλη του 1800 και κορυφώθηκε στις αρχές του 1960. «Είμαστε όλοι ένα, επειδή δεν είμαι…» ( γελάνε με την φούστα του).
«Είμαστε όλοι ένα επειδή δεν αξίζω να είμαι κυρίαρχος. Δεν αξίζω να έχω την θεϊκότητά μου. Πρέπει να επιστρέψω στην ολότητα.»
Τώρα, πόσο βαρετό είναι όλο αυτό; Θα ήταν ένα άχρηστο κακό αστείο, αν ο Θεός ήταν πράγματι έτσι. Συγνώμη, Έντιθ. Η Έντιθ με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να έλεγε, « Πότε θα σταματήσεις να βρίζεις;» Ή μήπως ήταν θαυμασμός;
ΕΝΤΙΘ: Απόλυτα, θαυμασμός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απόλυτα. Θα ήταν ένα κακόγουστο αστείο αν πεθαίνατε και- ωωω!- βλέπατε εκείνο το λευκό φως- ωωω! – να σας μεταφέρει στην ολότητα. Και θα σκεφτόσασταν, « Όλη αυτή η δουλειά! Εγώ Υπάρχω. Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι. Όχι! είμαι απλά ένα μέρος αυτού του μεγάλου γαλακτερού μπολ μαζί με όλους τους άλλους. Τόση δουλειά για το τίποτα! Τόσος κόπος να βρω την ταυτότητά μου. Καλύτερα να γυρίσω πίσω- πίσω στον ανθρώπινο κόσμο- παρά να χαθώ μέσα στην ολότητα.
Είναι τόσο βαρετό. Θέλω να πω, δεν υπάρχει ταυτότητα μέσα σε αυτή την τεράστια ολότητα. Δεν μου άρεσε και αυτός ο τύπος εκεί πέρα και τώρα θα είμαι μαζί του στην ολότητα; Όλοι μπαίνουν μέσα! Ω, Θεέ μου! ( γέλια).
Αν μπορούσε να φύγω από αυτή την ολότητα, θα πήγαινα πίσω στην Γη και θα μιλούσα σε όλο τον κόσμο, θα ούρλιαζα, «Μην πάτε! Η ολότητα είναι χάλια! Δεν υπάρχει αισθησιασμός εκεί πέρα. Είναι σκέτη βαρεμάρα. Είναι σαν να είσαι μέσα στο γάλα συνέχεια, ζεστό γάλα, αποβουτυρωμένο γάλα ( κι άλλα γέλια). δεν έχει τίποτε διαφορετικό! Όλο τα ίδια και τα ίδια.» Ω, Θεέ μου. Ήμουν τόσο καλά στην Γη. Γιατί δεν το εκτιμούσα; Θέλω να πω, γιατί δεν εκτίμησα την κυριαρχία μου, την μοναδικότητά μου;»
Και μετά, πιθανόν θα πείτε στον εαυτό σας, «Ξέρεις κάτι, τώρα το κατάλαβα. Το κατάλαβα.» Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία εκεί οδηγούσε, αλλά το πήγε από λάθος μονοπάτι, το μονοπάτι της δικής της εξουσίας.
Αυτό που πραγματικά ήθελαν να πουν με αυτή την θεωρία, ήταν, «Έρχομαι στην ολότητά μου. Έχω όλες αυτές τις πτυχές που αιωρούνται γύρω μου, όλες αυτές τις προηγούμενες ζωές,» οι οποίες, να σας πω με την ευκαιρία, στηρίζονται πάνω σας να τις καλέσετε πίσω σε αυτή την ενσάρκωση για να πάψουν να αιωρούνται. «Έχω όλα αυτά τα μέρη και τα κομμάτια που έχουν αποσυνδεθεί και θα είναι πάντοτε όψεις. Αλλά το θέμα είναι να τις φέρω μέσα στην δική μου ολότητα, στο Εγώ Είμαι αυτό που Εγώ Είμαι. Στις πολλές, πολλές όψεις του κρυσταλλικού μου Εγώ Είμαι, μια ολότητα του εαυτού μου. Ω, Θεούλη μου, έχασαν το αληθινό νόημα. Θα πρέπει να επιστρέψω στην Γη και να διδάξω το «Εγώ Είμαι η ολότητα. Εγώ Είμαι το ένα» και να ενώσω τον εαυτό μου ξανά- το θεϊκό και τον ανθρώπινο και τον Μάστερ και τον μαθητή και όλες τις προηγούμενες ζωές μου και όλες τις δυνατότητές μου. Είναι δικά μου. Είναι δικά μου. Είναι εγώ.»
Χωρίς άλλα λόγια, ας κάνουμε μια merabh πάνω σε αυτό. Η λέξη merabh είναι ρήμα. Σημαίνει την αλλαγή της συνείδησης.
Έτσι λοιπόν, αυτό είναι το θέμα μου σήμερα. Όλα τα άλλα ήταν απλά για την διασκέδαση.
Merabh Ολότητας
Η ολότητα είσαι εσύ. ¶ Πάντα ήταν. ¶Είναι η κυρίαρχη ύπαρξη που είσαι. ¶
¶(η μουσική αρχίζει)
¶Δεν χρωστάτε σε καμία ύπαρξη, οποιαδήποτε ύπαρξη. ¶Δεν υπάρχει καμία σκοτεινή οντότητα, που θα μπορούσε ποτέ, ποτέ να σας πάρει τη συνείδησή σας, το Εγώ Είμαι. ¶Μερικοί κρατιέστε πίσω από τα φτερά σας. ¶Συγκρατείστε επειδή φοβάστε, ότι εάν βγείτε εκεί έξω, θα είστε ευάλωτοι σε δυνάμεις, που είναι ισχυρότερες από σας. ¶Είναι πιο εύκολα εδώ κάτω. ¶Υπάρχουν μερικοί δαίμονες έξω εκεί, κάποιοι κακοί εκεί έξω.
¶
¶Όταν ξεπερνάτε αυτό όλο το πράγμα, ότι η δύναμη είναι πραγματική – επειδή χρησιμοποιούν τη δύναμη, η σκοτεινή πλευρά χρησιμοποιεί τη δύναμη για να εξαπατήσει, ¶δεν υπάρχει καμία δύναμη, πάρτε απλά μια βαθιά αναπνοή και πηγαίνετε στο, “Ω! δεν υπάρχει καμία δύναμη” – τότε είναι που αρχίζετε πραγματικά να επιτρέπετε στα φτερά των ονείρων σας να σας φέρουν στην Φώτιση. ¶Αλλά είμαστε εδώ τώρα για την ολότητα.
¶
¶Αισθανθείτε την απλά για μια στιγμή, την “Εγώ Είμαι, Εγώ Υπάρχω” ολότητα.¶
¶(μικρή διακοπή)
¶
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή. ¶ Η δική σας ολότητα. ¶Ολοκληρωτικά κυρίαρχος. ¶
Ολοκληρωτικά κυρίαρχος. ¶
¶(μικρή διακοπή)
¶Ένας άλλος τρόπος για να την κοιτάξετε είναι η αυτάρκειά σας. ¶Δεν υπάρχει τίποτα, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, που να χρειάζεστε έξω από την ολότητα, την ολότητά σας. ¶
¶(μικρή διακοπή)
¶Κάθε πτυχή, κάθε όψη σας, κάθε προηγούμενη ζωή, κάθε στοιχείο της προσωπικότητας σ’ αυτή τη ζωή είναι μέρος αυτής της ολότητας. Ικέτευαν για να επιστρέψουν στην εστία¶. ¶Σας παρακαλούσαν να επιστρέψουν στην κυρίαρχη ολότητα που είστε.
¶
¶Ξαναεμφανίζω την ολότητα στο τέλος της σειράς μας Τranshuman (Μετάνθρωπος), γιατί αφορά πραγματικά, το να αφήσουμε αληθινά κάθε μέρος και κομμάτι, κάθε πτυχή και κάθε όψη, να γνωρίζουν, ότι είναι η ώρα τώρα. ¶Όχι να χρονοτριβούν τριγύρω άλλο πια. ¶Όχι να κρέμονται στην περιφέρεια του Εγώ Είμαι. Όχι άλλη κοροϊδία σε σάς, χλευασμός σε σας, όπως κάνουν μερικές από τις πτυχές .
¶Έχετε τόσα κομμάτια του εαυτού σας, της ολότητάς σας, που θέλουν απλά να επιστρέψουν. ¶Θέλουν να κάνουν αυτό το ταξίδι μαζί σας. ¶Δεν μπορούν να το κάνουν αν είναι αποσυνδεδεμένα.
¶
Έτσι, καθόμαστε εδώ σε μια συγκέντρωση σαν κι αυτή, στο τέλος του Transhuman, πριν αρχίσουμε πραγματικά να ανεβαίνουμε στην επόμενη σειρά μας, και απλά αισθανθείτε στην ολότητα. ¶Αυτό είναι όλο που χρειάζεται να κάνετε, αισθανθείτε απλά στην Εγώ Είμαι ολότητα του εαυτού σας. ¶
¶Και όταν το κάνετε, αυτό λαμβάνει όλα εκείνα τα μέρη και κομμάτια, ακόμα κι αν νομίζετε ότι είναι χαλασμένα, πληγωμένα, χτυπημένα, τραυματισμένα. ¶Ξαναφέρνει το αρσενικό και το θηλυκό μαζί. ¶Ξαναφέρνει το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι, και σας βάζει κάπως… ¶το βλέπω σε ένα είδος μιας τεράστιας σφαίρας, μιας πολύπλευρης σφαίρας. ¶Τα φέρνει όλα πίσω σ’ αυτή τη σφαίρα, σ’ αυτό το φωτεινό λαμπυρίζον σχήμα που είστε, με τα εκατομμύρια και τα εκατομμύρια όψεων, με διαφορετικές γωνίες σε αυτό. ¶Και όταν το παρατηρείτε από μακριά, είναι σαν μια τεράστια λαμπυρίζουσα σφαίρα φωτός. ¶Όταν έρθετε πραγματικά κοντά, είναι εκατομμύρια από τέλειες όψεις, εκατομμύρια και εκατομμύρια από γωνίες, θα λέγατε, όψεις πάνω σ’ αυτή τη σφαίρα, κάθε μία τέλεια . ¶
¶Ω !, ξέρετε, υπάρχουν μερικές απ’ αυτές τις όψεις, είναι σχεδόν σαν κομμάτια κρυστάλλων, γυαλιού που επέπλεαν γύρω και έξω απ’ αυτή την σφαίρα, προσωρινά, χωρίς να είναι σίγουρα αν θέλουν να μπουν σ’ αυτή, να επιστρέψουν στην εστία. ¶Όπως τα διαστημικά συντρίμμια, όπως το υλικό – το υλικό των δαχτυλιδιών του Κρόνου – απλά σε τροχιά γύρω από την σφαίρα. ¶Αλλά όταν παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή εδώ και επιτρέπουμε, λοιπόν, θα σταματήσω να μιλάω και θα σας αφήσω να έχετε αυτή την εμπειρία. ¶
¶Όταν παίρνετε μια βαθιά αναπνοή, αφεθείτε να αισθανθείτε τι συμβαίνει με όλα αυτά τα συντρίμμια που επέπλεαν γύρω και έξω από τη σφαίρα.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή. ¶
¶(μικρή διακοπή)
¶Όλα αφορούν το επιτρέπω. ¶Θυμηθείτε, το μυαλό δεν μπορεί να βάλει όλα αυτά τα κομμάτια μαζί. ¶Ο ανθρώπινος εαυτός δεν είναι υπεύθυνος για τη φώτιση. ¶Αφορά μόνο στο να την επιτρέψει. ¶
¶Όταν αισθάνεστε μέσα σ’ αυτή την όμορφη σφαίρα, την ολότητά σας, την κυριαρχία σας, αυτό καλεί όλα τα μέρη και τα κομμάτια πίσω στο σπίτι. ¶
¶(μακρύτερη διακοπή)
¶Αυτό είναι μετανθρωπισμός, αυτό που καλώ μετανθρωπισμό. ¶Είναι η επιστροφή στον Εαυτό. ¶Είναι η μεταμόρφωση από όλα τα μέρη και τα κομμάτια που βρίσκονταν γύρω στο σύμπαν, που βρίσκονταν στον χρόνο και στον χώρο, κομμάτια του εαυτού σας.¶
¶Και ο πραγματικός μετανθρωπισμός είναι να επιτρέψετε σε όλα αυτά να ενωθούν ξανά.¶
¶Θυμηθείτε, δεν μπορείτε να τα φέρετε πίσω διανοητικά. ¶Μπορείτε απλά να επιτρέψετε. ¶
¶ Είχατε πολλές ταλαιπωρίες με αυτά που καλείτε πτυχές και μέρη του εαυτού σας. ¶Αυτές είναι ο λόγος για πολλές αμφιβολίες. ¶Είναι ο λόγος για πολλά όνειρα που μειώθηκαν, που έμειναν πίσω. ¶
¶Τώρα, θα πάρετε ακριβώς μια βαθιά αναπνοή στην ολότητα, στην κυριαρχία σας; ¶
¶(μικρή διακοπή)
¶Μερικές από τις πολύ πρώιμες διδασκαλίες των Εσσαίων και των Γνωστικών, μιλούσαν για την ολότητα. ¶Όχι για την ολότητα σε όλο το σύμπαν. ¶Μιλούσαν για την ολότητα του εαυτού. ¶και αυτό διαστρεβλώθηκε. ¶Παρανοήθηκε. ¶Πόσο εύκολο είναι να υπνωτίσεις τους ανθρώπους, όταν μιλάς για ολότητα, κάπως σαν το 1984, κάπως σαν τον Βig Brother. ¶
¶Αλλά αυτές τις πρώιμες διδασκαλίες, για τις οποίες θα μιλήσουμε σε μερικά από τα Shouds μας και σίγουρα στο Keahak, θα φέρω μερικές από αυτές στην επιφάνεια. ¶Αυτές οι πρώιμες διδασκαλίες αφορούσαν την αληθινή φύση της κυριαρχίας, της ολότητας της ύπαρξης, της ενσωματωμένη ύπαρξης, την ενότητα μέσα στον εαυτό σας.
Και ενώ μπορεί να φαίνεται τόσο λογικό, υποθέτω, τόσο φυσικό, υπάρχει μια τεράστια αντίσταση σ’ αυτό. ¶Σημαίνει αποδέχομαι και επιτρέπω στον εαυτό μου. ¶Πηγαίνω πέρα από τις αμφιβολίες. ¶Τρελαίνομαι, υποθέτω ότι θα λέγατε. ¶Αλλά τι είναι τρελός; ¶
¶Πάρτε μια βαθιά αναπνοή στη δική μας μορφή του μετανθρωπισμού: ¶Εξέλιξη του σώματος, του μυαλού και του πνεύματος σε ένα Σώμα Συνείδησης. ¶Εξέλιξη που υπερβαίνει την προγονική βιολογία, ¶φυσική εξέλιξη πέρα από τους φόβους του μυαλού. ¶
¶Η δική μας μορφή του μετανθρωπισμού δεν δουλεύει πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, δεν βάζει τον άνθρωπο σε μια φυσική διαδικασία Φώτισης, αλλά τον άνθρωπο να συμμετέχει και να επιτρέπει με τη θεϊκότητά του, με την ολότητά του. ¶Είναι για τον άνθρωπο, να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι υπεύθυνος για τη Φώτισή του. ¶Απλά του ζητείται να επιτρέψει και να εμπειραθεί. ¶Όπου εκεί δεν υπάρχει καμία προσπάθεια, όπου είναι απλά επιτρέπω και εμπιστεύομαι.
¶
¶Η δική μας μορφή μετανθρωπισμού ξέρει ότι το σώμα, η βιολογία μπορεί απόλυτα να θεραπευθεί, χωρίς οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση, εκτός ίσως από έναν περίπατο στη φύση ή το να κάθεσαι σε μια ζεστή μπανιέρα. ¶
¶Η δική μας μορφή μετανθρωπισμού δεν αφορά το να συλλέγουμε και να αποθηκεύουμε όλες τις πληροφορίες που μπορούμε, όπως κάνουν οι υπολογιστές, αλλά το να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν χρειάζεται να αποθηκεύσουμε τίποτα. Τίποτα. ¶
¶Δεν είναι απαραίτητο να αποθηκεύσουμε πληροφορίες, λεπτομέρειες, επειδή υπάρχει αυτό το πράγμα αποκαλούμενο νοημοσύνη. ¶Είναι όπως το προσωπικό σύννεφο της ολότητάς σας. ¶Είναι η δική σας νοημοσύνη, και δεν αποθηκεύει στοιχεία όπως το μυαλό. ¶Δεν θυμάται όπως το μυαλό, αλλά η νοημοσύνη απλά ξέρει . ¶Και δεν γνωρίζει, μέχρι τότε που θα χρειαστεί να γνωρίζει. ¶Αυτή είναι η ομορφιά της. ¶Δεν είναι ένας χώρος αποθήκευσης – η νοημοσύνη σας, το εσωτερικό σας γνωρίζειν.
Ο καλύτερος τρόπος να το τοποθετήσουμε αυτό είναι, ότι η νοημοσύνη λειτουργεί έξω από χρόνο και χώρο. ¶Επομένως, δεν χρειάζεται να είναι γραμμική. ¶Δεν καταγράφει ημερομηνίες. ¶Εάν υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρετε και συνέβη στο παρελθόν, πηγαίνει στο παρελθόν. ¶Δεν το αποθηκεύει, απλά βρίσκεται εκεί. ¶Είναι το Εγώ Είμαι Εδώ. ¶Είναι μια συνείδηση. ¶
¶Το ανθρώπινο μυαλό δεν χρειάζεται πια να αποθηκεύει μνήμες και πληροφορίες και να έχει τους μυστικούς θαλάμους του, όπου αποθηκεύει τη σφραγίδα της ταυτότητάς σας. ¶Θα το υπερβείτε όλο αυτό. ¶Αυτός είναι ο δικός μας μετανθρωπισμός. ¶
¶Δεν χρειαζόμαστε μεγάλους υπολογιστές ενσωματωμένους στην ύπαρξή μας. ¶Πηγαίνουμε απλά στη νοημοσύνη. ¶Είναι πάντα εκεί. ¶Δεν χρειάζεται καμία ενέργεια, αυτό το πράγμα που αποκαλείται νοημοσύνη. ¶
¶Είναι πάντα εκεί. ¶Αυτός είναι ο δικός μας μετανθρωπισμός, η δική μας ολότητα. ¶
Πού θα πάνε οι άνθρωπο με την τεχνολογία; ¶Πολλές πιθανές διαφορετικές κατευθύνσεις. ¶Θα σας κρατήσω ενήμερους γι’ αυτό, αλλά δεν έλκομαι στο να ξοδέψω πολύ χρόνο σ’ αυτό. ¶Θα σας μιλούσα μάλλον για τον δικό σας μετανθρωπισμό
. ¶
Ζητάω – ενώ είμαστε σ’ αυτή τη merabh – σας ζητώ να αισθανθείτε ένα πράγμα. ¶Σας ζητώ να αισθανθείτε αυτά τα επτά χρόνια δέσμευσης, μόλις γίνει η Φώτισή σας, να μείνετε στο σώμα για τουλάχιστον επτά χρόνια. ¶Ήταν μια δέσμευση προς τον εαυτό σας – και μπορεί να είναι περισσότερα, να είναι πολύ μακρύτερο – αλλά να μείνετε. ¶Να μην φύγετε από το σώμα. ¶Να μην αφήσετε τον πλανήτη, αλλά να μείνετε.
¶Σας προσκαλώ να αισθανθείτε πάνω σε αυτό
¶(μικρή διακοπή)
¶Θα έλεγα ότι υπάρχει χαρά σ’ αυτό το συναίσθημα, μια αληθινή χαρά. ¶
¶(μικρή διακοπή)
¶Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί σε αυτό το Σαββατοκύριακο της ανεξαρτησίας εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μια Republic, όχι μια δημοκρατία. ¶Εδώ στη γη του ελεύθερου και στην εστία του γενναίου.
¶
¶Αλλά θέλω να ρίξετε μια ματιά, να αισθανθείτε πραγματικά σε αυτό, από τώρα και μέχρι την επόμενη συγκέντρωσή μας, την αναλογία μεταξύ της Αμερικής και αυτού που θα καλούσατε εξελιγμένη Γη. ¶Αλλά την Αμερική, την επιθυμία για ελευθερία, την επιθυμία για μια καλύτερη ζωή και μετά τί συμβαίνει με την Παλιά Γη και τη Νέα Γη. ¶Όχι μεγάλη διαφορά, φίλοι μου.
¶
¶Ναι, ακριβώς όπως οι πρωτοπόροι που ήρθαν εδώ και οργάνωσαν αυτό το νέο μέρος, έχασαν το από πού προήλθαν. ¶Ξέχασαν την οικογένεια και τις παραδόσεις και έχασαν τους τρόπους, είτε ήταν από την Ευρώπη ή την Ασία ή τη Νότια Αμερική, έχασαν πολλά απ’ αυτά. ¶Αλλά ήταν πρωτοπόροι. ¶Ήρθαν για την ελευθερία.
¶
Τώρα έχουμε τη Νέα Γη και την Παλιά Γη. ¶Τη Νέα Γη – και το Theos – όπου ιδρύουμε πραγματικά τον επόμενο κύκλο της ελευθερίας. ¶Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να είστε ακόμα εδώ σ’ αυτήν την γη ή να έρθετε για επίσκεψη όποτε θέλετε. ¶Ξέρω ότι δεν θα επιλέξετε ποτέ μια άλλη κανονική ενσάρκωση, αλλά ακριβώς όπως οι πρωτοπόροι που ήρθαν στην Αμερική, να ιδρύσουν τις αποικίες τους, που μετατράπηκαν σε πόλεις, οι οποίες μετατράπηκαν σε μεγάλες πόλεις, πότε-πότε επιστρέφουν και επισκέπτονται. ¶Επιστρέφουν και επισκέπτονται την Ιρλανδία ή την Αγγλία ή τη Γαλλία και συνειδητοποιούν, ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν. ¶Είχαν πάρα πολλή ελευθερία, πάρα πολύ νέα πράγματα. ¶Δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν. ¶Ήταν ωραία η επίσκεψη, αλλά δεν θα μπορούσαν ποτέ να γυρίσουν πίσω. ¶
¶Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή αυτή την όμορφη ημέρα. ¶Μια καλή βαθιά αναπνοή στην ολότητά σας. ¶
¶Με αυτό, φίλοι μου, δεν ξέρω εάν ήταν μια μέρα διάλεξης, όπως είπα, σοβαρής διάλεξης ή εάν ήταν λίγο διασκεδαστική. ¶Αλλά ένα πράγμα ξέρω, ότι είμαι στη γη του ελεύθερου και το σπίτι του παράξενου (γέλιο). ¶
¶ADAMUS ΚΑΙ ΑΚΡΟΑΤΉΡΙΟ: ¶Όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία. ¶
¶ADAMUS: ¶Σας ευχαριστούμε. ¶Σας ευχαριστούμε (χειροκροτήματα ακροατηρίου). ¶
Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη, Μαρία Γρηγοράκη 23-7-2017