Shoud 2, Στα Φτερά της Ελπίδας

2- 11-  2024

( Ο Θάνατος, Το κοράκι, Όχι Άλλο, Η Καλωσύνη της Ανθρωπότητας, Πέρα από τον Φόβο του Εαυτού)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Αα! Καλωσορίσατε, αγαπητοί Σώμπρα. Καλωσορίσατε στο Shaumbra Pavilion εδώ στην Κόνα της Χαβάης. Καλωσορίσατε καθένας από σα,ς στα σπίτια σας, όπου επίσης είμαι μαζί σας. Συμμετέχουμε μαζί με Σώμπρα απ’ όλο τον κόσμο, συγκεντρώνουμε τις ενέργειές μας, το φως μας, γι’ αυτή τη μηνιαία γιορτή που κάνουμε εδώ.

Ενδιαφέρουσα η μουσική για την εισαγωγή (αναφέρεται σ’ αυτό το βίντεο), και πρέπει να παραδεχτώ ότι εγώ κατεύθυνα τον Κώλντρε σ’ αυτήν. Βοήθησα να την διαλέξει. Κανονικά, αυτό δεν είναι το είδος μουσικής που προτιμώ – δυνατή και, πώς τη λένε, ροκ ‘ν ρολ ή οτιδήποτε – αλλά ένιωσα ότι ήταν τόσο σχετική με όσα κάνουμε εδώ.

Ξέρετε, μπορεί να έχετε παρατηρήσει, υπάρχουν πράγματα που κάνουμε εδώ και αρκετά χρόνια και ξαφνικά αυτά μπαίνουν στην μαζική συνείδηση, τα πιάνουν και είναι σε πράγματα όπως ένα τραγούδι ή μια ταινία ή μια ιστορία ή οι ειδήσεις, επειδή εμείς το βγάζουμε εκεί έξω. Στην περίπτωση αυτού του τραγουδιού συγκεκριμένα, οι στίχοι είναι σχεδόν σαν να γράφτηκαν από Σώμπρα. Η ένταση του τραγουδιού, του μηνύματος, σχεδόν αυτό που υπάρχει στις καρδιές σας τώρα, το πάθος γι’ αυτό. Έτσι, ναι, ήθελα συγκεκριμένα να παίξει αυτό, επίσης όμως και το θέμα του κορακιού. Το κοράκι. Πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτό, για το κοράκι, σε όλο το Shoud μας σήμερα.

Τώρα όμως, θα ήθελα να καλωσορίσω καθέναν από σας. Τα καταφέρατε. Φτάσατε ως εδώ. Είμαστε εδώ, και συμβαίνουν τόσα πολλά τώρα – το έχετε νιώσει πιθανόν, πάντως συμβαίνουν τόσα πολλά – σε όλο τον κόσμο.

Φτάνουμε σε ένα σημείο, όπως ανέφεραν ο Κώλντρε και η Λίντα στην εισαγωγική συνεδρία, όπου έχετε τις εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι κάτι παραπάνω από εκλογές. Πραγματικά είναι μια κατεύθυνση, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, «Πού πηγαίνει ο πλανήτης;» Όχι μόνο εξαιτίας των εκλογών στις Η.Π.Α, αλλά πού πάνε τα πράγματα; Κι όπως ξέρουν όλοι, τώρα τα πράγματα είναι τόσο πολωμένα και οι άνθρωποι εμμένουν στις πεποιθήσεις τους και δεν ακούνε – μόνο όσα θέλουν να ακούσουν – δεν ακούνε τα πάντα. Κι ενώ αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημείο αποκάλυψης κατά κάποιον τρόπο, ένα σημείο πιθανού χάους στον πλανήτη, όλο αυτό πραγματικά αποτελεί μέρος μιας ανάπτυξης του πλανήτη. Και θέλω αυτό να είναι πολύ, πολύ σαφές σε καθέναν από σας, ασχέτως του τί θα συμβεί στις επόμενες εβδομάδες. Είναι μια τόσο επική χρονική στιγμή στον πλανήτη. Σταθείτε πίσω από τον χαμηλό τοίχο για τον οποίο μίλησαν ο Κώλντρε και η Λίντα. Μην παγιδευτείτε σε όλη την θλίψη και την δυστυχία όσων συμβαίνουν. Σταθείτε πίσω από εκείνο τον χαμηλό τοίχο και, περισσότερο από ποτέ, φωτίστε με το φως σας.

Ο Θάνατος

Πρόσφατα κάναμε το εργαστήριο DreamWalker Death, πριν μια βδομάδα, την επικαιροποίηση του DreamWalker Death, και το ευχαριστήθηκα απόλυτα. Υπήρχε τόση πολλή ενέργεια. Δηλαδή, όχι μόνο από το θέμα του θανάτου, αλλά από την όλη ιδέα του θανάτου στον πλανήτη. Ανέφερα στο DreamWalker Death ότι η Γαία πεθαίνει τώρα. Η Γαία πεθαίνει. Αναχωρεί από τον πλανήτη. Οι ενέργειες της πεθαίνουν. Μπορεί να το έχετε παρατηρήσει στις καθημερινές σας δραστηριότητες. Μπορεί να το έχετε παρατηρήσει στις ειδήσεις, πάντως η Γαία πεθαίνει.

Η ανθρωπότητα, είπα, πεθαίνει. Και δεν είναι απλά το γεγονός ότι όλοι αργά ή γρήγορα πεθαίνουν, αλλά η ανθρωπότητα όπως την ξέρατε πεθαίνει τώρα. Κυριολεκτικά, τα πάντα πεθαίνουν κι αυτό ήταν ένα μεγάλο μέρος της επικαιροποίησης στο DreamWalker Death. Τα πάντα πεθαίνουν. Κι αυτό δεν είναι κακό. Ξέρω ότι μερικοί από σας έχουν πανικοβληθεί και αναρωτιόνται γιατί συντονίστηκαν σήμερα. Δεν προορίζεται καθόλου να είναι ένα τρομακτικό, σκοτεινό μήνυμα. Στην πραγματικότητα, όταν υπερβείτε πραγματικά τους δικούς σας φόβους και υπερβείτε τις παλιές ιδέες για τον θάνατο, θα συνειδητοποιήσετε την ομορφιά σ’ αυτόν.

Περνάμε τώρα μια αποκάλυψη. Περνάμε τόσες πολλές αλλαγές. Το σώμα σας πεθαίνει. Όχι μόνο επειδή μεγαλώνετε κάθε μέρα, αλλά όλη η έννοια της ύπαρξης μέσα στην βιολογία, όλη η έννοια του τί είναι η βιολογία, πεθαίνει. Για να αντικατασταθεί, για να ανανεωθεί, για να ξαναγεννηθεί, κατά κάποιον τρόπο, από οτιδήποτε έρθει μετά για το νέο ανθρώπινο είδος.

Τα πάντα πεθαίνουν τώρα και είναι πολύ κατάλληλο επίσης ότι το συζητάμε, πόσο, δυο μέρες μετά το Χαλοουίν, μια μέρα μετά την Ημέρα των Νεκρών. Αυτό είναι το μετά- Χαλοουίν είδος μηνύματος που έχουμε σήμερα εδώ. Πάντως τα πάντα πεθαίνουν, και σας ζητάω να νιώσετε την ευλογία και την χαρά σ’ αυτό.

Ο θάνατος ήταν ένα από εκείνα τα πράγματα που συνυφάνθηκαν στο πρότυπο Άνταμ Κάντμον. Δεν ήταν κυριολεκτικά, ξέρετε, όπως ξέρετε τον θάνατο τώρα. Δεν έλεγε ότι πρόκειται να ζείτε 80, 90 χρόνια και μετά να πεθαίνετε. Αλλά όλη η ιδέα της αποκάλυψης, της ανανέωσης, του να μπείτε σε κάτι και μετά να αναδυθείτε απ’ αυτό σοφότεροι, πιο γεμάτοι με χαρά, περισσότερο γνώστες της ουσίας σας, αυτό ήταν συνυφασμένο εκεί μέσα. Υπήρχε πάντα η ανησυχία μήπως εμποτιστείτε τόσο με οτιδήποτε ήταν αυτό στο οποίο θα μπαίνατε στην πρώτη σας ενσάρκωση, μήπως εμποτιστείτε τόσο που ίσως να μην μπορούσατε να βγείτε απ’ αυτό. Και γι’ αυτό προέκυψε όλη αυτή η έννοια του θανάτου. Και τώρα, περισσότερο από ποτέ, ο πλανήτης πεθαίνει, η ανθρωπότητα πεθαίνει, η Γαία πεθαίνει κι όλα αυτά είναι κατάλληλα. Ήρθε η ώρα γι’ αυτό.

Τα πράγματα είχαν κολλήσει πραγματικά για πάρα πολύ καιρό στον πλανήτη. Εννοώ, η βιολογία σας είχε κολλήσει στην εξελικτική της μορφή, παρά στη μορφή της έγχυσης, ή αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν παρέμβαση. Αλλά πραγματικά είναι περισσότερο έγχυση. Η βιολογία απλά συνέχισε την πορεία της από την εποχή της Ατλαντίδας, δεν έχει αλλάξει πολύ. Το ανθρώπινο μυαλό δεν έχει αλλάξει πολύ. Έχει τώρα περισσότερους νευρώνες από ποτέ, αλλά αυτό πραγματικά, κατά κάποιον τρόπο, είναι κατάρα, γιατί υπάρχει περισσότερη πολυπλοκότητα.

Τα πάντα γύρω σας, κι εσείς επίσης, πεθαίνουν. Κι αυτό που μου άρεσε πολύ στο DreamWalker Death ήταν, ότι μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Μπορούσαμε να κοιτάξουμε τον θάνατο κατάματα και να γελάσουμε και να πανηγυρίσουμε και να τον αγκαλιάσουμε, να τον αποδεχτούμε. Δεν είναι καθόλου κακό πράγμα. Είναι το επόμενο βήμα.

Ναι, η όλη διαδικασία του θανάτου, το πέρασμα από το πένθος και τη θλίψη, τις τύψεις, η άσχημη διάθεση, ίσως ακόμα και η μεμψιμοιρία, πάντως υπάρχει τόση ομορφιά σ’ αυτόν. Είναι το Και. Είναι το αληθινό Και. Είναι το απόλυτο Και, αγαπητή Λίντα. Είναι το απόλυτο Κα,ι ότι έχετε τον θάνατο, αλλά το Και είναι ότι πρόκειται για την ώρα της αποκάλυψης, της ανανέωσης.

Ήσουν στο σεμινάριο DreamWalker Death φυσικά. Τι ένιωσες γι’ αυτό;

ΛΙΝΤΑ: Είναι τόσο όμορφο ,γιατί ανοίγει εντελώς την ομορφιά των δυνατοτήτων πολύ πιο πέρα απ’ ό,τι θεωρούμε θάνατο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι,

ΛΙΝΤΑ: Πολύ πιο πέρα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο θάνατος είναι αληθινά ο μεγαλύτερος φόβος που έχουν οι άνθρωποι. Έχουν ολόκληρη ποικιλία από άλλους φόβους, πολλούς φόβους, αλλά ο θάνατος είναι ο απόλυτος φόβος, ο φόβος για το άγνωστο. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, ένα πολύ όμορφο, σχεδόν θεατρικό στήσιμο, το να μην ξέρετε τι συμβαίνει μετά τον θάνατο. Υπάρχουν πολλές ιδέες γι’ αυτό. Οι θρησκείες έχουν μιλήσει γι’ αυτό κι έχουν πει πράγματα και οι άνθρωποι έχουν επιθανάτιες εμπειρίες και λένε, «Λοιπόν, είναι κάπως έτσι.» Όμως πραγματικά υπάρχουν ελάχιστες αληθινές πληροφορίες γι’ αυτόν, κι αυτό είναι ευλογία, γιατί δεν ξέρετε τί πρόκειται να συμβεί μετά. Δεν ξέρετε την ομορφιά στην οποία πρόκειται να εισέλθετε. Δεν είναι απλά η σκέψη ότι θα συνεχίσετε όπως είστε τώρα. Αληθινά είναι μια μεταμόρφωση, και επιπλέον, όμορφη μεταμόρφωση. Κι αν μπορούμε να βοηθήσουμε ρίχνοντας το φως μας στον πλανήτη σε σχέση με τον θάνατο, να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί ο φόβος της μετάβασης στο άγνωστο – και για πολλούς θα συνεχίσει να είναι πάρα πολύ άγνωστος – πάντως στο να πάνε πέρα απ’ αυτό τον βασικό, πρωταρχικό φόβο των ανθρώπων, φανταστείτε τι θα κάνει στην μαζική συνείδηση. Φανταστείτε τον αντίκτυπο που θα έχει.

Τώρα όμως, σας ζητάω να νιώσετε, χωρίς να συγκρατηθείτε, χωρίς φόβο, ότι τα πάντα πεθαίνουν τώρα. Τα δέντρα. Αα, τα πουλιά. Οι άνθρωποι που βλέπετε στο δρόμο. Η Γαία φυσικά. Και νιώστε αυτή την ξεχωριστή ομορφιά που λαμβάνει χώρα.
(παύση)

Λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά τον φοβούνται, γιατί φοβούνται είτε ότι θα πάψουν να υπάρχουν είτε ακόμα χειρότερα, ότι θα τους κρίνουν και θα τους στείλουν στο ένα ή στο άλλο μέρος αιώνια, ή ακόμα χειρότερα, στο καθαρτήριο. Είναι πιο εύκολο να βγεις από την κόλαση παρά από το καθαρτήριο.

Όμως νιώστε το για μια στιγμή. Την ομορφιά αυτού που συμβαίνει πραγματικά σ’ αυτό τον σπουδαίο πλανήτη.
(παύση)

Και σ’ αυτήν υπάρχει η αναγέννηση, το νέο. Πριν από μερικά χρόνια είπα ότι όλα γίνονται καινούρια τώρα, καθώς πεθαίνουν επίσης. Τα πάντα στον πλανήτη – η βιολογία, η φύση, η εκπαίδευση, αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν νοημοσύνη – όλα αργοπεθαίνουν. Μερικά απ’ αυτά είναι σε μια πολύ χαριτωμένη κατάσταση παρακμής. Άλλα φεύγουν με έναν μάλλον σάπιο τρόπο, άλλα φεύγουν με έναν τρόπο γεμάτο χάρη. Πάντως όλα πεθαίνουν.

Κι αν μπορείτε πραγματικά να νιώσετε την ομορφιά αυτού – δεν είναι τερματισμός, δεν είναι κατάργηση, είναι μεταμόρφωση – κι αν μπορείτε να το νιώσετε αυτό, πρώτον, η ζωή σας θα γίνει πολύ πιο εύκολη. Δεύτερον, βλέπετε το Και του θανάτου, την ομορφιά που παρουσιάζει. Και τότε θα συνειδητοποιήσετε μόνοι σας,  ότι πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείτε. Καθόλου.

Έτσι, ναι, τα πάντα – τα πάντα σ’ αυτό τον πλανήτη – πεθαίνουν, με καλό τρόπο, και γι’ αυτό, ξαναλέω, το φως που εσείς κι άλλοι φέρνετε είναι τόσο σημαντικό τώρα, γιατί το διευκολύνει αυτό. Βοηθάει  φέρνοντας πιο πολλή χάρη στη διαδικασία του θανάτου, και μετά επιτρέπει στις ενέργειες να υπηρετήσουν αληθινά, όπως ποτέ άλλοτε.

Τώρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τώρα, ξέρετε, οι ενέργειες σας υπηρετούν. Το κάνουν για καθέναν ατομικά, σας υπηρετούν. Και για να καταλάβετε ότι οι ενέργειες στο παρελθόν σας υπηρετούσαν προς τον θάνατο, γιατί αυτό έχετε από τη στιγμή της γέννησης. Κατευθύνεστε προς τον θάνατο. Έτσι, υπηρετούν αυτό. Ναι, σας δίνουν εμπειρία. Σας δίνουν ιστορίες. Σας δίνουν χαρά και τα λοιπά. Όμως τελικά οι ενέργειες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, ο τρόπος που τις χρησιμοποιούν, είναι για τον θάνατό τους. Και τώρα φανταστείτε αν άλλαζε όλη αυτή η ιδέα, και είναι πραγματικά, αληθινά μια αποκάλυψη – είναι αληθινά μια μεταμόρφωση, και δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείτε – φανταστείτε το αποτέλεσμα της στον τρόπο που σας υπηρετεί η ενέργεια.

Έχω μιλήσει πολύ, ειδικά στο Keahak, πιέζοντας πολύ τους Keahakers λέγοντας, «Μπορείς να επιτρέψεις στην ενέργεια σου να σε υπηρετήσει … σαν Μάστερ;» Έτσι κι αλλιώς, οι ενέργειες σας υπηρετούν. Οπωσδήποτε σας υπηρετούν. Παίρνετε αυτό ακριβώς που δημιουργείτε. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Κανένας άλλος δεν το κάνει σε σας. Οι ενέργειες σας κυριολεκτικά ανταποκρίνονται όχι μόνο στις σκέψεις στον εγκέφαλο σας – επειδή πραγματικά αυτές δεν είναι πολύ ισχυρές – αλλά στις πεποιθήσεις σας, στην καρδιά σας, στα συναισθήματά σας, στην συνειδητότητά σας, στο πνεύμα σας. Οι ενέργειες πάντα, πάντα ανταποκρίνονται κυριολεκτικά. Ποτέ δεν υπάρχει λάθος. Ποτέ δεν σας υπηρετούν λιγότερο ή υπερβολικά. Πάντα σας υπηρετούν. Όμως η ερώτηση που έχω για όλους σας είναι «Μπορείς να επιτρέψεις στις ενέργειες σου να σε υπηρετούν … σαν Μάστερ;»

Ξέρετε, η προφανής απάντηση σ’ αυτό είναι, «Φυσικά», αλλά τότε γιατί δεν το κάνετε; Ή γιατί συγκρατείστε κάπως; Γιατί τη μια μέρα είστε αυτός ο Μάστερ και την επόμενη μέρα δεν είστε; Επειδή ακόμα δεν είστε σίγουροι. Έχετε ακόμα φόβους. Ακόμα συγκρατείστε σε πράγματα, εν μέρει εξαιτίας του προγραμματισμού του θανάτου, εν μέρει επειδή, λοιπόν, νιώθετε ότι μπορεί να υπάρξει θάνατος του χαρακτήρα σας, της ιστορίας σας. Κι έτσι, επιτρέπετε στις ενέργειες να σας υπηρετούν, αλλά όχι απαραίτητα σαν Μάστερ.

Έτσι, σας ζητάω να πάρετε μια βαθιά αναπνοή τώρα, κι όλοι εσείς οι Keahakers είστε πολύ εξοικειωμένοι μ’ αυτό, αλλά ρωτήστε τον εαυτό σας, «Επιτρέπεις στις ενέργειες να σε υπηρετούν σαν Μάστερ;»

Φυσικά, απαιτείται ο ορισμός, τι είναι Μάστερ; Όμως ήδη το ξέρετε αυτό μέσα στην καρδιά σας. Ήδη ξέρετε τι είναι Μάστερ. Τελικά, ο Μάστερ έχει σχέση με την επιλογή και την σοφία. Τι θέλετε; Και πώς αφομοιώνετε την σοφία μέσα σ’ αυτό που θέλετε; Δεν είστε πια ανώριμοι άνθρωποι που το μόνο που θέλετε είναι χρήματα ή σεξ ή οτιδήποτε. Έχετε ωριμάσει και τί θέλετε πραγματικά; Τι είναι πραγματικά σημαντικό για σας;

Τότε οι ενέργειες θα το υπηρετήσουν αυτό, θα σας υπηρετήσουν σαν Μάστερ. Και οι πιο πολλοί από σας αναγνωρίζουν ότι, όχι, δεν έχει σχέση με τα χρήματα, ούτε με την φήμη, ούτε με την εξουσία, σίγουρα. Τί υπηρετεί την καρδιά σας και τί υπηρετεί την ψυχή σας; Τί διαλέγετε πραγματικά; Και τότε οι ενέργειες θα το ακολουθήσουν αυτό. Αλλά μέχρι τότε, τους περισσότερους ανθρώπους, η ενέργεια τους υπηρετεί ως προς τον θάνατό τους. Εννοώ, έλκονται και προσελκύονται απ’ αυτόν κι αυτός είναι ένας από τους κύριους παράγοντες στις αποφάσεις τους και στις ρυθμίσεις στη ζωή τους. Η ενέργεια υπηρετεί ως προς τον θάνατο.

Έτσι, ας μην αναλύσω πάρα πολύ τον θάνατο, πάντως είναι ένα από τα θέματα της ημέρας, το να σας ζητήσω να αναγνωρίσετε την απόλυτη ομορφιά στον θάνατο. Κι αυτό θα σας βοηθήσει να βαδίσετε πέρα από τον φόβο. Αυτό θα σας βοηθήσει να προσανατολίσετε ξανά τις ενέργειες προς τη ζωή. Βλέπετε, όταν καταλάβετε τον θάνατο, όταν αποδεχτείτε τον θάνατο, όταν τον εισπνεύσετε, μπορείτε αληθινά να ζήσετε, γιατί οι ενέργειες θα σας υπηρετούν με διαφορετικό τρόπο.

Το Κοράκι

Έτσι, θα ζητήσω να αναρτηθεί μια εικόνα στις οθόνες σας. Αυτή είναι η εικόνα ενός κορακιού, που είναι το θέμα μας για σήμερα. Και με την ευκαιρία, παίξαμε το εισαγωγικό τραγούδι και υπήρχαν αρκετά θέματα σ΄ αυτό. Ένα, το κοράκι, και η αποκάλυψη. Η αποκάλυψη.

Λοιπόν, εκείνοι από σας που συντονίστηκαν αργότερα, που δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτό, θα ζητήσω να δοθεί ο σύνδεσμος εδώ στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο ή κάπου εδώ, μια επικάλυψη στο – έτσι το ονομάζετε; – μια λεζάντα με υπότιτλο, λέει ο Κώλντρε, εδώ ακριβώς στην οθόνη ώστε να το βλέπετε. Έτσι, μπορείτε να πάτε πίσω σ’ αυτό το τραγούδι για να δείτε για ποιο πράγμα μιλάμε, αν δεν ακούγατε ζωντανά. (Αναφέρεται στο βίντεο Good People.)

Όμως εδώ έχουμε την εικόνα του κορακιού. Νιώστε το για μια στιγμή.
(παύση)

Την εικόνα του κορακιού. Σας ζητάω να το νιώσετε πραγματικά.
(μεγαλύτερη παύση)

Ποια αισθήματα φέρνει στην επιφάνεια; Όταν κοιτάζετε το κοράκι, αυτό φέρνει στην επιφάνεια φόβο;
(παύση)
Ίσως θλίψη;
(παύση)
Για τόσους πολλούς, το κοράκι είναι σύμβολο θανάτου, σκότους, επικείμενης καταστροφής.
(παύση)

Η εικόνα του κορακιού μπορεί να φέρνει στην επιφάνεια ανησυχία, φόβο, δέος.
(παύση)

Γενικά, οι άνθρωποι συσχετίζουν αυτή την εικόνα του κορακιού με κάτι μάλλον αρνητικό, όχι και τόσο καλό. Όχι και τόσο καλό. Δεν τους αρέσει απαραίτητα να το κοιτάζουν ή να το σκέφτονται, παρόλο που είναι ένα όμορφο πουλί. Είναι ένα αληθινά υπέροχο πουλί, και μας κάνει να ρίξουμε τώρα μια ματιά στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε, τον Αμερικανό ποιητή, συγγραφέα, κριτικό. Γεννημένο και μεγαλωμένο στην περιοχή της Βοστώνης στις αρχές του 1800. Έγραψε το σπουδαίο ποίημα Το Κοράκι. Συνιστώ να το διαβάσετε όλοι, αν δεν είχατε την ευκαιρία να το κάνετε ήδη. Το Κοράκι, από τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε.

Ο Πόε έζησε μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Αγαπούσα τα έργα του, πάντως πόσο ενδιαφέρουσα ζωή έζησε. Έχασε ένα αγαπημένο πρόσωπο, τη σύζυγο του, πολύ νωρίς, κι αυτό τον οδήγησε σε μεγάλη απελπισία. Ήταν πολύ, πάρα πολύ ταλαντούχος άνθρωπος. Η γραφή του ήταν, ως επί το πλείστον, εξαιρετική. Είχε τόση εσωτερική διαύγεια, και είχε τόση σύνδεση στις άλλες σφαίρες. Αλλά αυτός ο θάνατος που συνέβη στη ζωή του ήταν μια τραγωδία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αρχίσει να πίνει υπερβολικά. Έγινε αλκοολικός. Πήρε πολλή κοκαΐνη. Χρησιμοποιούσε το αλκοόλ και την κοκαΐνη για να οδηγηθεί στα βάθη της απελπισίας του.

Αυτό που λέω εδώ είναι ότι δεν ήταν εξαρτημένος. Δεν είναι ότι ήταν αδύναμος και δεν ήξερε κάτι καλύτερο, δεν μπορούσε να ξεπεράσει αυτά τα πράγματα, γιατί γενικά αυτό δεν ισχύει. Ξέρετε, αν είσαι αλκοολικός, η κοινή σοφία λέει ότι δεν ξέρεις πώς να ελέγξεις τον εαυτό σου, ή τώρα λένε ότι είναι ασθένεια, ότι είσαι αδύναμος. Οι άνθρωποι θα σου πουν ότι έχεις εθιστεί σε κάτι, που είναι μεγαλύτερο από σένα, ότι έχεις αυτή την μεγάλη αλκοολική πτυχή.

Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές, όταν κάποιος χρησιμοποιεί κάτι σαν το αλκοόλ ή ακόμα και τις σεξουαλικές διαστροφές ή τα ναρκωτικά ή τέτοια πράγματα, τα χρησιμοποιεί σαν καύσιμο για να οδηγηθεί όλο και πιο βαθιά μέσα στην απελπισία του. Λοιπόν, δεν είναι ότι ο άνθρωπος ξυπνάει το πρωί και λέει, «Θέλω να μπω μέσα στην απελπισία.» Δεν είναι ότι ο άνθρωπος λέει, ξέρετε, «Θέλω να βιώσω πόσο άσχημα είναι τα πράγματα.» Όμως υπάρχει κάτι στο βάθος που το κάνει αυτό. Θα μπορούσατε να το πείτε όπως θέλετε. Θα μπορούσατε να πείτε πως είναι πεποιθήσεις. Είναι αυτό που τους ελκύει, διαφορετικά δεν θα το έκαναν. Δεν θα το έκαναν. Θα μπορούσατε να πείτε, «Λοιπόν, ίσως οι οικογένειες τους τους οδήγησαν σ’ αυτό» ή «Ο αγαπημένος του τον οδήγησε σ’ αυτό» ή συνθήκες φτώχειας ή ασθένειας ή οτιδήποτε. Όμως κυριολεκτικά χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα, αυτά τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, για να οδηγηθούν, να κινηθούν προς την μεγαλύτερη απελπισία τους.

Σε κάποιο επίπεδο μέσα τους – όχι σε συνειδητό ανθρώπινο επίπεδο, πάντως σε κάποιο επίπεδο – θέλουν να δουν πόσο σκοτεινό είναι το σκοτάδι. Θέλουν να δουν πόσο μακριά είναι ο πάτος. Λοιπόν, δεν το συστήνω αυτό καθόλου. «Γιατί;» με ρωτά ο Κώλντρε. Δεν το συστήνω γιατί όλοι το έχετε κάνει ήδη. Δεν χρειάζεται να το κάνετε ξανά. Ανακαλύψατε πόσο σκοτεινό είναι το σκοτάδι. Δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να πηγαίνετε πίσω εκεί και να ανακαλύπτετε. Βρίσκετε ότι είναι πάρα πολύ σκοτεινό, και τελικά δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλει ο άνθρωπος ή η ψυχή. Αλλά ας γυρίσουμε στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε.

Ευφυέστατος άνθρωπος, ξεκίνησε με υπερβολικό αλκοόλ και υπερβολική κοκαΐνη, κι έζησε μόνο μέχρι τα 40, παραδόξως. Δηλαδή, δεν ήταν έκπληξη για μένα, αλλά οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, ότι πέθανε σε τόσο νεαρή ηλικία, με τεράστιο μυστήριο γύρω από τον θάνατό του. Ήταν το αλκοόλ; Ήταν κάτι καταχθόνιο; Είχαν βαλθεί κάποιοι να τον ξεκάνουν για κάτι; Υπάρχουν πολλές θεωρίες συνομωσίας κι άλλα παρόμοια, αλλά η ουσία είναι ότι απλά ήταν έτοιμος να φύγει. Είχε ζήσει μια πάρα πολύ έντονη, συναρπαστική ζωή, ξαναλέω, με σπουδαία έργα. Αλλά το σπουδαιότερο έργο του, αυτό για το οποίο είναι αληθινά γνωστός είναι Το Κοράκι. Το Κοράκι.

Λοιπόν, στην ιστορία, που είναι πραγματικά η δική του ιστορία, στην ιστορία υπάρχει ένας άνδρας, που εξαιτίας κάποιου γεγονότος στη ζωή του οδηγήθηκε, λοιπόν, στο σκοτάδι, στη θλίψη και στην απελπισία. Κι εκεί, νομίζει ότι πρόκειται να αποφύγει τη θλίψη. Θα προσπαθήσει να την αποφύγει. Κάνει ό,τι μπορεί για να μην αντιμετωπίσει τα αισθήματα του.
Και υπάρχει ένα εξαιρετικό παράδειγμα εδώ. Θα έχετε αισθήματα. Είχατε αισθήματα. Εσείς σαν Μάστερ μπορείτε να μπείτε σ’ εκείνα τα αισθήματα, όσο σκληρά κι αν είναι, όσο προκλητικά κι αν είναι, όσο άσχημα κι αν είναι. Αλλά εσείς σαν Μάστερ μπορείτε τώρα να μπείτε σ’ εκείνα τα αισθήματα. Δεν είναι το να πείτε, «Όλα τα άσχημα πράγματα φεύγουν.» Καθόλου. Δεν είναι το να πείτε, «Κάθε μέρα θα έχει  γλειφιτζούρια και καραμέλες και μπισκότα και λοιπά.» Δεν είναι έτσι. Δεν είναι ο τρόπος του Μάστερ. Όμως ο Μάστερ μπορεί να πάρει πράγματα – τη ζωή του, τις τραγωδίες που παρουσιάζονται – και να τις αποδεχτεί, να μπει σ’ αυτές χωρίς φόβο και να βρει κάτι που δεν είχε βρει ποτέ πριν.

Μερικές φορές έχετε μπει στα βάθη του σκότους – σ’ αυτή τη ζωή, σε άλλες ζωές, έχετε μπει βαθιά σ’ αυτό – αλλά τις περισσότερες φορές δεν βγήκατε απ’ αυτό με ολόκληρη την σοφία, με τα πραγματικά μαργαριτάρια, με τα πραγματικά πετράδια της συγκεκριμένης εμπειρίας. Μάθατε πράγματα. Ανοίξατε την συνειδητότητα σας με πολλούς τρόπους, αλλά τόσο συχνά δεν συλλέξατε πραγματικά την αληθινή βαθιά σοφία. Αυτό θα συμβεί αργότερα. Θα μπορούσε να συμβεί τώρα, αλλά θα συμβεί αργότερα καθώς θα ανοίγετε το Ακάσα και θα αφήνετε όλες σας τις εμπειρίες και τις ιστορίες να μετατραπούν σε σοφία.

Αλλά εδώ στην περίσταση με Το Κοράκι, ο άνδρας βιώνει κάτι διαφορετικό και προσπαθεί να ξεφύγει απ’ αυτό ή να το αγνοήσει και να κρυφτεί απ’ αυτό. Και τότε ξαφνικά εμφανίζεται το Κοράκι. Το Κοράκι, τόσο συμβολικό.

Στην αρχή, αυτός που ονομάζουμε αφηγητή, ο ομιλητής στην ιστορία, δεν προσδιορίζεται ποτέ. Δεν δίνεται ποτέ όνομα στον ομιλητή, στον αφηγητή, πράγμα που πιστεύω ότι πραγματικά αποτελεί αποτελεσματική γραφή, γιατί σου επιτρέπει να βάλεις τον εαυτό σου σ’ αυτή τη θέση, αντί να τον ονομάσει Μπομπ ή Μαίρη ή κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει όνομα. Είναι ο αφηγητής. Κι εδώ ο αφηγητής προσπαθεί να μην πάρει στα σοβαρά το Κοράκι που τώρα εμφανίζεται σε τακτική βάση. Κάνει, «Εε, δεν πρόκειται να με φοβίσει. Ξέρεις, κανένα πουλί που εμφανίζεται στα όνειρα μου ή ξαφνικά αρχίζει να πετάγεται μέσα στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να μου κάνει κάτι.» Το κοροϊδεύει. Αλλά όσο πιο πολύ το κοροϊδεύει, τόσο πιο πραγματικό γίνεται. Όσο πιο πολύ προσπαθεί να το αγνοήσει, τόσο πιο παρόν είναι, και πολύ σύντομα το Κοράκι είναι εκεί σχεδόν συνέχεια.

Και πάλι, απλά σκεφτείτε ποιες ήταν οι σκέψεις σας για το Κοράκι που εμφανιζόταν. Ας το δείξουμε πάλι. Το Κοράκι. Αυτό εμφανιζόταν στον Πόε ή στην ιστορία, φυσικά, στον ομιλητή. Είναι ένα όμορφο πουλί από πολλές απόψεις, αλλά είναι απειλητικό. Μπορεί να είναι τρομακτικό για μερικούς. Με τα νύχια του και το ράμφος του, μπορεί να σκίσει οτιδήποτε.

Έτσι, συνέχιζε να εμφανίζεται κάθε μέρα, κάθε μέρα, και πολύ σύντομα άρχισε να τρελαίνει τον αφηγητή. «Γιατί αυτό το πουλί εμφανίζεται συνεχώς;» Δηλαδή, στην αρχή ήταν κάπως ασήμαντο, αλλά τώρα αυτό το πουλί είναι πάντα εκεί. «Ποιο είναι το νόημα; Ποιο είναι το μήνυμα; Γιατί είναι εκεί; Αυτό είναι εγώ; Είναι κάτι από τους άλλους κόσμους;» Άρχισε να το φοβάται, απόκοσμο. Σε κάποιο σημείο, άρχισε να μιλάει στο Κοράκι, άρχισε να κάνει ερωτήσεις, «Τί κάνεις εδώ; Από πού ήρθες; Γιατί είσαι ξαφνικά στη ζωή μου και στα όνειρα μου συνεχώς;» Και το Κοράκι απαντούσε με μια λέξη, «Ποτέ πια. Ποτέ πια.»

Αρχικά ο αφηγητής σκέφτηκε, «Λοιπόν, αυτό το Κοράκι δεν έχει μεγάλο λεξιλόγιο», αλλά μετά άρχισε να νιώθει πιο βαθιά τα λόγια από το Κοράκι, «Ποτέ πια. Ποτέ πια.» Κι αυτά ήταν τα μόνα λόγια που είπε ποτέ το Κοράκι. Σ’ όλο αυτό τον διάλογο που είχε ο αφηγητής με το Κοράκι, καθώς αυτός έφτανε όλο και πιο βαθιά στο σκοτάδι, αυτό ήταν μόνο που είπε ποτέ το Κοράκι, «Ποτέ πια.» Δεν είπε άλλα λόγια. Δεν ειπώθηκε τίποτα άλλο, μόνο «Ποτέ πια», κι αυτό τρέλαινε τον αφηγητή. Τον τρέλαινε. Κι όσο περισσότερο το πουλί έλεγε, «Ποτέ πια», τόσο εξοργιζόταν ο αφηγητής, «Πες μου κι άλλα! Πρέπει να είσαι εδώ για κάποιο λόγο. Τί συμβαίνει;» Το πουλί απλά, «Ποτέ πια.»

«Τί σημαίνει αυτό; Τί σημαίνει ποτέ πια; Ποτέ πια τί; Μήπως σημαίνει ότι, ποτέ πια, πρόκειται να πεθάνω; Ποτέ πια, δεν θα ξαναγαπήσω ποτέ, όπως αγάπησα; Ποτέ πια, δεν θα είμαι ολόκληρος; Ποτέ πια τι; Τι;» Θα μπορούσατε να φανταστείτε, αν ήσασταν εσείς και κάνατε ερωτήσεις, όπως κάνετε κάθε βράδυ. Αν κάνατε ερωτήσεις σε μένα ή μερικές φορές στον Κουτχούμι, και η μόνη μας απάντηση ήταν «Ποτέ πια.» Θα είχατε τρελαθεί μετά από λίγο, κι αυτό έγινε στο ποίημα Το Κοράκι. Αυτό τον τρέλανε.

Λοιπόν, θέλω να κάνω παύση εδώ για ένα λεπτό κι εσείς να σκεφτείτε. Ας προβάλουμε το γραφικό του κορακιού πάλι.

Όχι Άλλο

Είναι ενδιαφέρον, «Ποτέ πια» και «Όχι άλλο.» Όχι άλλο. Το λέμε εδώ με τους Σώμπρα πολύ καιρό, «Όχι άλλο. Δεν πρόκειται να ανεχτώ άλλο. Όχι πια να με κακοποιούν οι άνθρωποι. Όχι πια να δουλεύω σαν το σκυλί για όλους τους άλλους. Όχι πια να ψάχνω για κάποιο είδος φώτισης. Όχι άλλη κακοποίηση. Όχι άλλες ζωές. Όχι άλλοι ΕΤ που ανακατεύονται στα θέματα αυτού του πλανήτη. Όχι άλλη ασέβεια προς τον εαυτό μου. Όχι άλλη αμφιβολία. Όχι άλλη αμφιβολία! Όχι άλλη σύγχυση.»

Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, βιώνετε Το Κοράκι με πάρα πολλούς τρόπους. Βρίσκετε τρόπους να μπαίνετε στο σκοτάδι, όχι γιατί είστε αδύναμοι, επειδή, πραγματικά, κατά κάποιον τρόπο, είστε ήρωες. Είστε ήρωες, ανακαλύπτετε τι υπάρχει σ’ αυτό το σκοτάδι, «Πόσο χαμηλά μπορώ να φτάσω;»

Λοιπόν, ομολογουμένως το έχετε μάθει αυτό. Δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να το κάνετε ξανά και ξανά. Πάντως το κάνατε, κι όχι επειδή είστε ανόητοι,  επειδή είστε αληθινά πρωτοπόροι της συνειδητότητας. Πήγατε όσο πιο βαθιά μπορούσατε μέσα στα ανθρώπινα συναισθήματα. Πήγατε όσο πιο βαθιά μπορούσατε μέσα στο σκοτάδι, και μετά έρχεται ένα σημείο όπου απλά συνειδητοποιείτε. Πρώτον, συνειδητοποιείτε ότι δεν υπάρχει θάνατος. Ακόμα και στο θάνατο, δεν ανακουφίζεστε από τους πόνους της ζωής σας. Όχι. Απλά επιστρέφετε και το κάνετε όλο ξανά από την αρχή, γενικά στην ίδια οικογένεια, γενικά στην ίδια τοποθεσία που ζήσατε στην τελευταία ζωή. Και μετά τα πράγματα φτάνουν στο «Όχι άλλο. Ποτέ πια.»

Κι εκεί είναι που βρισκόμαστε τώρα. Ποτέ πια. Όχι άλλο. Όχι άλλα παιχνίδια. Όχι άλλη αμφιβολία. Όχι άλλες από τις ατέλειωτες περιπλανήσεις. Όχι άλλο.

Ήταν ένα όμορφο ποίημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, ένα όμορφο ποίημα, και ξαναλέω, έχει ερμηνευτεί με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αλλά τελικά, για μένα, αφορούσε τον αφηγητή, τον άνδρα που έλεγε, «Έχω τελειώσει μ’ αυτό. Πρόκειται να το κάνω διαφορετικά τώρα. Κι αντί να ακολουθήσει τα ίδια παλιά πρότυπα, τους ίδιους παλιούς τρόπους, ποτέ πια. Πρόκειται να το κάνουμε διαφορετικά. Και δεν ξέρω …» – εδώ είναι τώρα ο αφηγητής στην εκτεταμένη εκδοχή του ποιήματος που δεν έχει γραφτεί ποτέ, αλλά που γράφω εγώ.
Ο αφηγητής λέει, «Ποτέ πια. Θα κάνω διαφορετικά. Δεν ξέρω πώς είναι ή τι σημαίνει αυτό, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν περισσότερα, και πρόκειται να πάω σ’ αυτά αυτή τη φορά. Αντί να μπω βαθιά μέσα στα σπλάχνα του σκότους, πρόκειται να πάω στο φως, στις άλλες σφαίρες. Ποτέ πια δεν θα είμαι κολλημένος και παγιδευμένος σε ένα ανθρώπινο σώμα. Ποτέ πια δεν θα προσδιορίζομαι από μια πολύ συγκεκριμένη προσωπικότητα. Ποτέ πια δεν θα με ταΐσει το παχνί της μαζικής συνείδησης. Ποτέ πια.»

Εκεί βρίσκονται οι Σώμπρα. Γι’ αυτό μιλάω τώρα για τον θάνατο. Μιλάω για τον θάνατο όχι σαν κάτι το καταληκτικό, όχι σαν κάτι το αρνητικό, όχι με έναν μακάβριο τρόπο, αλλά σαν κάτι το «ποτέ πια». Ποτέ πια δεν θα πάτε πίσω σ’ αυτά ακριβώς όπου παγιδευτήκατε και κολλήσατε. Ποτέ πια. Δεν είναι ανάγκη για κάτι τέτοιο. Δεν είναι ανάγκη για κάτι τέτοιο.

Τώρα στην κατάσταση του ποτέ πια, θα πάμε τώρα στις άλλες σφαίρες. Θα πάμε πέρα από την βιολογική έγχυση. Στην κατάσταση του ποτέ πια τώρα, συνειδητοποιούμε, ότι η βαρύτητα δεν είναι μόνο αυτό που έλκει πράγματα προς τη Γη, αλλά είναι αυτό που τελικά θα γίνει η ελευθερία γι’ αυτό τον πλανήτη ως προς την ενέργεια, την δωρεάν ενέργεια, την καθαρή ενέργεια. Ποτέ πια να μην είστε κλειδωμένοι στα δεσμά εκείνης της παλιάς βαρύτητας.
«Ποτέ πια.» Ή, όπως λέμε εδώ και πολύ καιρό, «Όχι άλλο. Τελειώσαμε μ’ αυτό. Δεν χρειάζεται να πάτε πίσω και να το ξανακάνετε.» Κι αν θα μπορούσα να κάνω μια σημαντική επισήμανση εδώ σήμερα, δεν χρειάζεται να συνεχίζετε να πηγαίνετε πίσω στα παλιά πρότυπα αναζητώντας απαντήσεις. Αν δεν τις έχετε βρει μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν σ’ εκείνα τα πρότυπα. Ποτέ πια δεν χρειάζεται να συνεχίζετε να πηγαίνετε πίσω και να κάνετε πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα κάνατε και να ελπίζετε για ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι αληθινά ο ορισμός της τρέλας. Ποτέ πια!

Θέλω να το νιώσετε αυτό να αντηχεί στην καρδιά σας και στην ψυχή σας, «Ποτέ πια.» Όπως το Κοράκι το έλεγε συνεχώς, ξανά και ξανά στον αφηγητή, «Ποτέ πια.»
(παύση)

Να μην συμβιβάζεστε με το λιγότερο. Να μην συμβιβάζεστε με τον κατατρεγμό. Τόσοι πολλοί από σας το έχουν κάνει αυτό ή το κάνουν ακόμα –  τον κατατρεγμό. Ποτέ πια να μην αφήνετε τις αμφιβολίες σας να κατευθύνουν τη ζωή σας. Ποτέ πια.
(παύση)

Το κοράκι είναι κάτι που φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι. Νομίζουν ότι είναι ένα δυσοίωνο σημάδι θανάτου ή καταστροφής ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι. Μήπως θα μπορούσαμε να βάλουμε τον φίλο μας, το κοράκι πάλι στην οθόνη. Το κοράκι είναι το Και, κι εξαρτάται από το πώς θέλετε να το αντιληφθείτε, πώς θέλετε να νιώσετε τις ενέργειες. Ναι, οι ενέργειες των βασάνων και της θλίψης και του θανάτου και της επικείμενης καταστροφής, μπορεί να υπάρχουν κι αυτό είναι εντάξει. Μπορεί να υπάρχουν. Αλλά το Και αυτού, και το αληθινό σύμβολο αυτού του επιβλητικού πουλιού, είναι η σοφία.

Τώρα νιώστε το αυτό. Την σοφία αυτού του πουλιού.
(παύση)

Την ικανότητα για, αυτό που θα λέγατε, τους ψιθύρους της προφητείας, που σημαίνει την κατανόηση των δυνατοτήτων του μέλλοντος σας. Τους ψιθύρους της προφητείας απ’ αυτό το σπουδαίο πουλί.
(παύση)

Τη δύναμη αυτού του πουλιού. Την έμφυτη δύναμη σ’ αυτό με το δυνατό του ράμφος και τα νύχια, που θα σκίσουν τα πέπλα που σας έχουν χωρίσει από τις άλλες σφαίρες κι από τον εαυτό σας κι από την ψυχή σας. Αυτό το κοράκι μπορεί να τα σκίσει και να τα διαπεράσει. Είναι ένα δυνατό πουλί.
(παύση)

Έχει τις ενέργειες της ηγεσίας. Έχει τις ενέργειες, αν πραγματικά το νιώσετε, της ζωής. Όχι του θανάτου.
(παύση)

Είναι το Και. Μιλήσαμε γι’ αυτό στο περασμένο Shoud. Είναι το Και. Αυτό το πουλί μπορεί να υψωθεί σε πολύ μεγάλα ύψη. Αυτό το πουλί υψώνεται, κι όπως κάνουμε τώρα σ’ αυτή την σειρά Shoud, Στα Φτερά της Ελπίδας να υψωνόμαστε, να απογειωνόμαστε.

Έτσι, δεν είναι η δυσοίωνη φύση του πουλιού, το σκοτάδι του πουλιού. Μερικοί άνθρωποι το αντιλαμβάνονται έτσι, εν μέρει λόγω της διαμόρφωσης [τους] και των ποιημάτων του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Αλλά πραγματικά, είναι σχεδόν μια σύνδεση από περασμένες ζωές με αυτά τα πολύ ιερά σύμβολα. Και σ’ αυτή την περίπτωση, το Κοράκι, σε κάποιο χρονικό σημείο, πολλοί άνθρωποι ένιωσαν ότι ήταν ο προπομπός του θανάτου. Μπαίνουμε στο Και, και συνειδητοποιούμε την εξυπνάδα και την σοφία αυτού του πουλιού, την ικανότητα να υψώνεται και να πετάει, την ομορφιά του, τη δύναμη του και την αρχοντιά του. Την αρχοντιά του.

Έτσι, δεν είναι κάτι αρνητικό, εκτός κι αν θέλετε να είναι. Μπορεί να σας πάει στο σκοτάδι, αν θέλετε, όπως μπορεί και η ενέργεια σας να το κάνει. Μπορεί να σας πάει στο σκοτάδι. Αλλά φανταστείτε για ένα λεπτό τώρα. Μιλήσαμε για τα Pakauwahs πριν από πολλά χρόνια – θυμάστε τα Pakauwahs; – είναι σαν τα ζώα τοτέμ. Νομίζω ότι ήταν ένα από τα πρώτα Shoud που κάναμε (εδώ). Και, ξέρετε, είναι πολύ βολικό να έχεις αυτό το Pakauwah, γιατί διαλέγεις ένα ζώο, κι αυτό μπορεί να είναι το πράγμα που γίνεται πολυδιαστασιακό στη θέση σας. Σας οδηγεί μέσα στους άλλους διαδρόμους των άλλων διαστάσεων. Μπορεί να σας οδηγήσει μέσα στις διαστάσεις του θανάτου χωρίς εσείς να πεθάνετε. Μπορεί να σας οδηγήσει μέσα στις αγγελικές σφαίρες. Είναι σαν τις ενέργειες των ζώων που σας υπηρετούν.

Μπορείτε να φανταστείτε για μια στιγμή ότι ίσως το Pakauwah σας τώρα συνοδεύεται από το κοράκι; Κι αυτό το κοράκι, ω, με τη δύναμη του και την σοφία του μπορεί επίσης να σας καθοδηγήσει, μπορεί να σας φέρει σε μέρη που δεν θα μπορούσατε καν να φανταστείτε, να σας φέρει σε μεγαλύτερες κατανοήσεις. Το κοράκι, ο συμβολισμός του, είναι τόσο γεμάτο με σοφία. Θα σας φέρει στη δική σας σοφία. Για να είναι αυτό που θα σας καθοδηγήσει, καθώς θα ταξιδεύετε σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες, όπου θα σας καθοδηγήσει κυριολεκτικά πέρα από το μυαλό, αυτό το κοράκι.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.

Αν το επιλέξετε, αφήστε αυτό το κοράκι να έρθει σε σας τώρα. Αφήστε αυτό το κοράκι να μπει στη ζωή σας για να σας συνοδεύει, είτε να είναι το νέο σας Pakauwah ή να συνοδεύει εσάς και το Pakauwah, καθώς θα αρχίσετε να ταξιδεύετε μέσα στις άλλες σφαίρες πέρα από το μυαλό.

Στην ιστορία, στο ποίημα, Το Κοράκι, ο αφηγητής ήταν κολλημένος μέσα στο μυαλό του, στα συναισθήματα του. Δεν συνειδητοποιούσε ότι το Κοράκι πραγματικά ήταν εκεί για να βοηθήσει, να τον συνοδεύσει στις άλλες σφαίρες, πέρα από το μυαλό. Χωρίς να προσπαθεί να ακυρώσει τη λύπη για τον θάνατο. Χωρίς να προσπαθεί να διώξει το σκοτάδι, αλλά να υψωθεί πέρα απ’ αυτό. Να αναγνωρίσει ότι υπάρχει. Να το αποδεχτεί, αλλά ποτέ να μην παγιδευτεί σ’ αυτό. Και σ’ αυτή την περίπτωση, το Κοράκι – το Κοράκι είναι σε θέση να σας πάει πέρα από το μυαλό. Όπου το μυαλό – ξέρετε, εσείς, σαν υπάρξεις με μυαλό, προσπαθείτε να πάτε πέρα από το μυαλό, [πράγμα που]συνήθως γίνεται μέσα από το μυαλό, και λέτε, «Λοιπόν, δεν ξέρω πώς να το κάνω από μέσα από το μυαλό.» Κι εκεί είναι που ο δρά- … -χμ, ο δράκος, κι αυτός επίσης – και το Κοράκι μπαίνουν και λένε, «Θα σε πάμε πιο πέρα. Εγώ είμαι εσύ. Είμαι εκείνο το κομμάτι σου που είναι η ευφυία και η σοφία και τα φτερά που μπορούν να πετάξουν. Θα σε πάω πέρα από το μυαλό. Θα σε πάω σε μέρη που υπήρχαν πάντα.»

Αλλά έχετε μπλεχτεί κι εμποτιστεί τόσο πολύ σ’ αυτό το συγκεκριμένο φάσμα φωτός ώστε δεν πήγατε ποτέ. Κι όταν προσπαθήσατε να πάτε, όταν προσπαθήσατε να ανοίξετε, δεν λειτούργησε. Ακόμα κι όταν προσπαθήσατε ακραία πράγματα όπως τα ναρκωτικά και τα ψυχεδελικά ταξίδια και παρόμοια πράγματα, μερικές φορές φτάνετε εκεί, αλλά τότε είναι σαν το λαστιχάκι, που σας ξαναγυρίζει πίσω στη θέση σας.
Κι αυτό είναι ακόμα πιο σκληρό, γιατί όταν έχετε πάει στο Πιο Πέρα, στις άλλες σφαίρες και τις έχετε δει, και μετά έχετε γυρίσει απότομα πίσω σ’ αυτή την σφαίρα, έχετε γυρίσει πίσω στην καθημερινή σας πραγματικότητα, είναι πολύ δύσκολο, γιατί τότε πραγματικά ξέρετε ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω. Τώρα όμως φωνάζετε γιατί έχετε γυρίσει στη φυλακή και ξέρετε ότι υπάρχουν σπουδαίοι τόποι γεμάτοι με εξαιρετική ομορφιά εκεί έξω, αλλά τώρα δεν μπορείτε να τους έχετε. Πήρατε μια γεύση απ’ αυτές, αλλά δεν μπορείτε να τις έχετε τώρα. Κατά κάποιον τρόπο, είναι καλύτερο σχεδόν να μην τις έχετε δοκιμάσει, γιατί τώρα είστε σε αληθινή κόλαση, όταν παίρνετε αυτά τα ναρκωτικά ή κάνετε ακραία πράγματα για να βρεθείτε στις άλλες σφαίρες. Δεν χρειάζεται να το κάνετε. Έχετε το Κοράκι σαν προσωπικό οδηγό. Δεν είναι το κοράκι κάποιου άλλου. Δεν είναι το κοράκι μου. Είναι δικό σας.

Χρησιμοποιήστε τα ενεργειακά του σύμβολα. Χρησιμοποιήστε την ουσία του για να είναι μαζί σας. Δεν είναι ο πνευματικός σας οδηγός. Δεν είναι τίποτα τέτοιο. Δεν πρόκειται να σας κάνει ξαφνικά πιο εμφανίσιμους. Είναι η ικανότητα σας να υψώνεστε, να πετάτε μέσα στο Πιο Πέρα. Είναι πολύ δύσκολο να το κάνετε αυτό μέσα από το μυαλό σας, αλλά τώρα θα υψώνεστε πιο πέρα.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.

Η Καλοσύνη της Ανθρωπότητας

Θα κάνουμε μια μεράμπ σε ένα λεπτό, μια μεγαλύτερη μεράμπ, αλλά πρώτα θέλω να πω λίγα λόγια για – όπως έχω επαναλάβει πολλές φορές, απαιτείται επανάληψη εδώ τώρα – αυτός ο πλανήτης σας, αν δεν το έχετε καταλάβει, αλλάζει ραγδαία. Κι όλο αυτό είναι κατόπιν σχεδίου. Δεν γίνεται επειδή κάποιος κάνει κάτι λάθος. Δεν έχει σχέση μ’ αυτό. Όλα είναι μέρος της αποκάλυψης που συμβαίνει τώρα. Όλα είναι μέρος της Αποκάλυψης που άρχισε λιγότερο από δυο χρόνια πριν.

Τα πάντα αλλάζουν τόσο μα τόσο γρήγορα, και δεν πρόκειται να μπορέσετε να βγάλετε νόημα εδώ πάνω (δείχνει το κεφάλι). Μπορείτε να μελετάτε όσο θέλετε, μπορείτε να προσπαθείτε να παρακολουθείτε τις ειδήσεις και λοιπά, όμως τα [πράγματα] τρέχουν πολύ γρήγορα. Πρέπει να μπορείτε τώρα να πάτε πέρα από το μυαλό σε μια διευρυμένη διαισθητική κατάσταση επίγνωσης και σοφίας. Διαφορετικά, αυτό που θα συμβεί είναι ότι προχωρούν τόσο γρήγορα που θα ταρακουνηθείτε. Θα τραυματιστείτε απ’ αυτό και μετά θα προσπαθείτε να το καταλάβετε και να βγάλετε νόημα απ’ αυτό. Δεν υπάρχει λογική σ’ αυτό τώρα. Πραγματικά δεν υπάρχει. Έτσι, το θέμα είναι να μπορέσετε να ανοίξετε, να ανυψωθείτε.

Ο πλανήτης περνάει αναταράξεις. Περνάει τον θάνατο του τώρα, και θα συνεχίσει για ένα χρονικό διάστημα. Μπορεί να υπάρξουν κάποιες – αυτό που εσείς θεωρείτε ότι θα ήταν – σκοτεινές περίοδοι μελλοντικά για τον πλανήτη κα για την ανθρωπότητα, μερικές πολύ σκοτεινές περίοδοι, αλλά κυριολεκτικά έχουν σχέση με τον θάνατο και την ανάσταση. Όχι με το αρνητικό. Οι άνθρωποι σ’ αυτό τον πλανήτη είναι καλοί. Αλήθεια είναι. Αν πάτε πίσω στο τραγούδι που παίξαμε ξεκινώντας αυτή την συνεδρία, ακόμα κι εκεί υπάρχουν οι στίχοι – «Οι καλοί άνθρωποι, οι καλοί άνθρωποι αυξάνονται», κι αυτό είναι που συμβαίνει. Υπάρχει τόση πολλή καλοσύνη στους ανθρώπους, στην ίδια την ανθρωπότητα, και μερικές φορές είναι δύσκολο να τη δείτε γιατί αυτοί κάνουν πράγματα . Μπορούν ταυτόχρονα να γίνουν πραγματικά εκνευριστικοί.

Όμως συνολικά, η ανθρωπότητα δεν θέλει την καταστροφή και την μαυρίλα. Συνολικά, η ανθρωπότητα δεν θέλει τα βάσανα. Υπάρχουν ακόμα μερικοί σε θέσεις εξουσίας, που συνεχίζουν να το επιλέγουν αυτό, γιατί ενισχύει την εξουσία τους, γιατί ενισχύει τη βάση της εξουσίας τους. Τώρα όμως, υπάρχει πάρα πολλή καλοσύνη στις καρδιές των ανθρώπων, που βγαίνει έξω κι αυτό τελικά πρόκειται να κάνει τη διαφορά.

Αυτό που την βοηθάει να βγει είναι πράγματα όπως το φως και η συνειδητότητα. Δεν οφείλεται στα κοινωνικά προγράμματα. Δεν οφείλεται στον καλύτερο προγραμματισμό, ξέρετε, στην τηλεόραση ή σε καλύτερα βιβλία. Τίποτα απ’ αυτά. Οφείλεται στο φως, και το φως λέει, «Μπορείς να βγεις έξω.»
Η καλοσύνη που είναι στην καρδιά σας, που έχει μείνει θαμμένη τόσο πολύ καιρό, που σας κάνει να νιώθετε ευάλωτοι ή σας κάνει να νιώθετε ότι δεν είστε δυνατοί πια. Όχι, αυτό το φως μπορεί να βγει τώρα και μπορεί να χαίρεται που βγαίνει. Και καθώς αυτό το φως θα βγαίνει, πρόκειται να σπρώξει το σκοτάδι ή την αναισθησία. Πρόκειται να σπρώξει εκείνους που είναι στην εξουσία και στα βάσανα. Θα τους σπρώξει δυνατά. Αλλά αυτοί δεν μπορούν να αμυνθούν, τελικά, απέναντι στο φως. Το φως θα λάμψει πάρα πολύ έντονα και θα λάμψει πάνω τους, μέσα στο σκοτάδι τους και θα τους δείξει το δικό τους φως και τη δική τους καλοσύνη.

Έτσι, ενώ ο πλανήτης μπορεί να περάσει δύσκολους καιρούς, κατανοήστε ότι σε όλη τη διαδρομή η καλοσύνη επίσης θα βγει έξω τώρα. Και σε κάποιο σημείο, αρκετή καλοσύνη, αρκετό φως από τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη που επίσης θα λένε, «Ποτέ πια. Δεν πρόκειται να ανεχτούμε τα παλιά συστήματα εξουσίας και τα βάσανα και την ανισορροπία.»
Και βασικά, όταν η ανθρωπότητα φτάσει σ’ αυτό το σημείο – να έχει βγει αρκετή καλοσύνη – και θα πουν, «Ποτέ πια, πάτε στο διάολο. Δηλαδή, πάτε στο διάολο όλοι εσείς που έχετε ακόμα εξουσία και είστε κακοποιητικοί κι απλά παίζετε με το σκοτάδι και προσπαθείτε να μας το επιβάλετε, πάτε στο διάολο.» Και ξέρετε, η κόλαση είναι κάτι που θα συμβεί, όταν αυτός ο πλανήτης κάνει τη μετάβασή του. Το συζητήσαμε μέσω του Jami και του μέλλοντος (εδώ), μια αλλαγή σ’ αυτό που ο Jami ονόμασε Ζώνη Φωτονίων, την συγκέντρωση του φωτός. Και τότε θα πάνε στην κόλαση, ακριβώς εκεί που ανήκουν. Δηλαδή, είναι η δική τους κόλαση. Είναι αυτό που θέλουν, αλλά δεν είναι απαραίτητα αυτό που θέλει η υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Αυτό το φως, αυτή η καλοσύνη στους ανθρώπους βγαίνει έξω τώρα, και τελικά θα επιτρέψει σ’ αυτό τον πλανήτη να κάνει την υπέρβαση προς το νέο ανθρώπινο είδος. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι και βιολογικό. Δεν θα είναι τόσο έντονα διανοητικό. Δεν θα είναι μέσα στα βάσανα. Επιτέλους, το πνεύμα στη Γη θα μπορέσει να χαρεί. Οι δαίμονες θα είναι στην κόλαση. Και μπορούν βγουν όποτε θέλουν, με την ευκαιρία – δεν τους βάζουμε εκεί για πάντα – μέχρι το σημείο που θα βρίσκονται στην δική τους κόλαση, σ’ αυτό το δικό τους μέρος, σ’ αυτό το δικό τους ‘υπό-γειο’ περιβάλλον, μέχρι αυτοί να πουν, «Ποτέ πια.»

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.

Μεράμπ Πέρα από τον Φόβο του Εαυτού

Πρόκειται να μπούμε στην μεράμπ, και θα ζητήσω σε όλη τη διάρκεια της μεράμπ να αναρτήσετε το όμορφο γραφικό του κορακιού.
(αρχίζει η μουσική)

Μια υπενθύμιση του όχι άλλο, του ποτέ πια. Μια υπενθύμιση ότι αυτό που κάποιοι μπορεί να αντιλαμβάνονται σαν το πουλί του θανάτου στην πραγματικότητα είναι το πουλί της ζωής, το πουλί που ανυψώνεται.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Αα, ξέρετε ότι υπάρχουν φορές που πραγματικά εύχομαι να ήμουν εκεί μαζί σας σ’ αυτό τον πλανήτη, αλλά τότε δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Πάντως υπάρχουν φορές, και ξέρω ότι κοροϊδεύετε όταν το λέω αυτό, γιατί σκέφτεστε, «Ναι, σωστά. Εμπρός έλα κάτω.» Ζείτε σε τόσο επικούς καιρούς τώρα.

Αα, και μόνο να είστε εκεί, να βιώνετε αυτή την ένταση, τις αλλαγές που συμβαίνουν, το φως που εισέρχεται. Πρέπει να μπορείτε να ανοίξετε σ’ αυτό, διαφορετικά απλά θα βλέπετε την καθημερινή ανθρώπινη ζωή. Όμως, ω, αυτό που συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει αληθινά σ’ αυτό τον πλανήτη είναι ξεχωριστό.|
(παύση)

Ξέρετε, μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε. Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε – κι αυτά δεν είναι απλά επιπόλαια λόγια, μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε – όταν σταματήσετε να φοβάστε τον εαυτό σας.

Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε όταν σταματήσετε να φοβάστε τον εαυτό σας. Μόνο αυτός ο φόβος του εαυτού σας είναι που σας έχει συγκρατήσει, πραγματικά. Μπορείτε να ρίξετε το φταίξιμο σε άλλα πράγματα. Μπορείτε να μου δώσετε κάθε είδους δικαιολογίες, που δεν  κάνετε αυτό, που δεν κάνετε εκείνο. Αλλά, ξέρετε, μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε. Μπορείτε να σαλπάρετε σ’ αυτές τις άλλες σφαίρες και να συνεχίσετε να είστε άνθρωποι και Μάστερ στον πλανήτη και να συνεχίσετε να συναντάτε το σκοτάδι και να συνεχίσετε να έχετε καλές μέρες και άσχημες μέρες. Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε όταν σταματήσετε να φοβάστε τον εαυτό σας.

Κι αυτός ήταν ο πραγματικός φόβος. Όχι ο θάνατος. Ο πραγματικός φόβος ήταν ο εαυτός σας. «Τι θα κάνω; Θα κάνω κάτι ανόητο; Αν έχω αυτό το επιβλητικό κοράκι σαν Pakauwah, σαν οδηγό μου στις άλλες σφαίρες, τι θα κάνω μ’ αυτό; Θα χαθώ; Θα καταστρέψω πράγματα; Θα τα θαλασσώσω πάλι;»

Ποτέ πια. Ποτέ πια.

Όταν φτάσετε στο σημείο που δεν θα έχετε πια φόβο για τον εαυτό σας – δεν μιλάω για τους εξωτερικούς κόσμους ή το έγκλημα κάποια σκοτεινή νύχτα ενώ επιστρέφετε σπίτι, ή κάποιος να σας πάρει τα πάντα, ή κάποιος να σας κάνει ένα δαιμονικό ξόρκι. Μιλάω για τον φόβο για τον εαυτό σας.
(παύση)

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος απ’ όλους, ποιοι είστε πραγματικά και τι μπορείτε να κάνετε. Υποθέτω ότι έχετε δώσει στον εαυτό σας κάποιους λόγους για να έχετε φόβο, επειδή ειδικά σε περασμένες ζωές, εε, είχατε κάνει – αχμ! – κάποια ενδιαφέροντα πράγματα με την εξουσία, την κακοποίηση, με το σκοτάδι.

Τόσοι πολλοί από σας στην πορεία, ασχολήθηκαν με τις σκοτεινές τέχνες. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθώ. Μετά την εποχή του Γέσουα, επιστρέψατε για ενσαρκώσεις τόσο συχνά με θρησκευτικό προσανατολισμό – δημιουργοί, ιδρυτές των θρησκειών στον πλανήτη. Μερικοί απ’ αυτούς είχαν ήδη βρεθεί εδώ, αλλά πάρα πολλοί απ’ αυτούς ήταν καινούριοι, και σε σχέση με τις θρησκείες που ήδη υπήρχαν εδώ, βοηθήσατε να μεταμορφωθούν.

Και ήταν ενδιαφέρον. Τόσοι πολλοί από σας τότε πραγματικά στράφηκαν στο σκοτάδι, μια πολύ, πολύ ενδιαφέρουσα αλλαγή από τον ρόλο σας σαν, μερικών από σας, πρώτων Χριστιανών, Γνωστικών. Και μετά στραφήκατε στην μαγεία, γίνατε μάγοι, μπήκατε στο σκοτάδι. Γιατί; Γιατί;

Ένας ψυχολόγος της νέας εποχής ίσως να έλεγε, «Λοιπόν, σας προσέλκυσε αυτό. Ήσασταν αδύναμοι. Ή νιώσατε ντροπή για μερικά από τα πράγματα που γίνονταν στην εκκλησία και αποχωρήσατε.» Αποχωρήσατε από τις διδαχές γιατί είχαν γίνει τόσο άκαμπτες και προσανατολισμένες στα βάσανα, οπότε απομακρυνθήκατε. Κι όταν βγήκατε από την πόρτα των θρησκειών, μπήκατε κατευθείαν στην πόρτα του σκότους, της μαγείας.

Σας συνάρπασε, σας γοήτευσαν εντελώς τα όσα μπορούσε να κάνει και σας τρόμαζε απόλυτα, επειδή, βλέπετε, σ’ αυτό το σκοτάδι, σαν μάγισσες ή μάγοι, σ’ αυτό το σκοτάδι, υπάρχει πάντα ο αφέντης. Πάντα ο αφέντης. Ούτε καν σαν τον υποτιθέμενο Θεό από τα θρησκευτικά τάγματα. Ο αφέντης ήταν πολύ πιο κοντά, είχε πολύ περισσότερη επίγνωση, ήταν πολύ πιο παρών.

Ο Θεός των θρησκειών της ανθρωπότητας υπήρξε πάντα απόμακρος, ενώ ο άρχοντας του σκότους, πάντα εκεί. Σας γοήτευε το σκοτάδι, η δύναμη, ο συνεχής φόβος για τον αφέντη, και η διαρκής υπόσχεση να είστε κατώτεροι από τον άρχοντα του σκότους. Υποσχόμενοι να τον υπακούτε.

Ω, μάθατε την μαγεία, πραγματικά. Μάθατε πώς να δουλεύετε με τις ενέργειες. Βρήκατε μάντρα ή ψαλμωδίες ή να φτιάχνετε μυστικά μαγικά φίλτρα. Όλα εκείνα ήταν σκατά. Είναι makyo. Ήταν ένας τρόπος να αποσπάσετε την προσοχή σας. Ήταν ένας τρόπος να σκέφτεστε ότι κάνατε κάτι, κι αν ακολουθούσατε τα τελετουργικά σωστά, μεγάλες δυνάμεις θα έρχονταν σε σας.

Δεν τα είχατε ανάγκη όλα αυτά, παρεμπιπτόντως, αλλά εξυπηρετούσαν έναν σκοπό. Θα μπορούσατε να κάνετε εκείνα τα ίδια ξόρκια τώρα, και δεν πρόκειται να λειτουργήσουν τόσο καλά.

Όμως το θέμα είναι ότι δεν μπήκατε στο σκοτάδι, επειδή θέλατε να ξεφύγετε από την Εκκλησία ή ήσασταν υπερβολικά γοητευμένοι με την δύναμη και το σκοτάδι. Και πάλι, ήταν απλά για το γεγονός ότι υπήρχε, και για να καταλάβετε αληθινά ότι το φως ήταν μέρος του να φέρετε την Χριστική συνειδητότητα σ’ αυτό τον πλανήτη⸱ για να το καταλάβετε πραγματικά, θα έπρεπε να βιώσετε το σκοτάδι. Θα έπρεπε να δημιουργήσετε έναν αφέντη. Θα έπρεπε να βουτήξετε μέσα στις σκοτεινές τέχνες. Δεν το κάνατε όλοι σας, αλλά οι πιο πολλοί από σας το έκαναν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Κι από τη μια, ήταν απόλυτα *. Νιώθατε τόσο ζωντανοί μέσα στο σκοτάδι. Τόσο ζωντανοί μέσα σ’ αυτό το μέρος της μαγείας, όσο ποτέ άλλοτε, κι αυτό σας έκανε σχεδόν να κοροϊδεύετε εκείνους που ήταν στην άλλη πλευρά, στην πλευρά του φωτός, στην πλευρά της καλοσύνης. Σας έκανε σχεδόν να κοροϊδεύετε, γιατί δεν είχατε νιώσει ποτέ τόσο ζωντανοί.

Αλλά ήσασταν συνέχεια πολύ φοβισμένοι επίσης. Νιώθατε τρόμο για τον άρχοντα του σκότους.
(παύση)
Τι θα σας έκανε αυτός ο αφέντης;

Τι είδους μαγεία είχε αυτός ο αφέντης;

Πόση υπακοή έπρεπε να έχετε και να ορκιστείτε στον αφέντη για να παραμείνετε σε ευνοϊκή θέση;

Βουτήξατε μέσα, επειδή υπήρχε, κι αυτό τελικά σας έδωσε τόσες βαθιές γνώσεις και κατανοήσεις για τον εαυτό σας⸱ κατανοήσεις και βαθιές γνώσεις για την αληθινή φύση της Χριστικής συνειδητότητας.

Δεν μπορείτε να δείτε την Χριστική συνειδητότητα μόνο μέσω του φωτός. Έπρεπε να μπείτε και να ανακαλύψετε γι’ αυτήν μέσα από το σκοτάδι, κι αυτό είναι που φέρνετε τώρα. Αυτό είναι που φέρνετε εδώ σ’ αυτή τη ζωή. Αναδυθήκατε απ’ αυτό το σκοτάδι. Ω, μερικοί από σας πέρασαν απ’ αυτό που ονομάζω το φαινόμενο του Κόκκινου Λιονταριού, τον απόλυτο τρόμο και την φρίκη, αλλά αναδυθήκατε απ’ αυτό τον εφιάλτη. Και είστε τώρα εδώ.

Δεν ανησυχώ ποτέ μήπως κανένας από σας γυρίσει πίσω, καταφύγει στις εποχές της μαγείας, γιατί μάθατε ένα πράγμα. Γυρίζει πίσω σε σας. Δεν είναι κάρμα. Είναι απλά ενέργεια. Προβάλετε ενέργεια, και τότε αυτή θα σας υπηρετήσει μ’ αυτό τον τρόπο. Έτσι, δεν φοβάμαι μήπως κανείς από σας κάνει ποτέ κατάχρηση, λοιπόν, θα μπορούσαμε να την πούμε δύναμη, αλλά πραγματικά είναι απλά η δική σας ενέργεια.

Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε. Μπορείτε να ταξιδέψετε στις άλλες σφαίρες. Μπορείτε να ζήσετε καινούριες ζωές στο παρελθόν. Ναι, στο παρελθόν. Μπορεί να πείτε, «Λοιπόν, αυτή είναι η τελευταία μου ζωή στον πλανήτη.» Ναι, αλλά μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε κυριολεκτικά καινούριες ζωές στο παρελθόν.

Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε το μεγαλείο σας, το φως σας. Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε, φτάνει να μην φοβάστε πια τον εαυτό σας.

Ο φόβος είναι αληθινά γι’ αυτό που θα ονομάζατε δύναμη. Ο φόβος είναι ότι πρόκειται να κάνετε τα ίδια λάθη. Ο φόβος είναι ότι πρόκειται να βλάψετε τους άλλους. Αυτός είναι ένας πολύ μεγάλος φόβος, μην βλάψετε τους άλλους. Δεν θέλετε να το κάνετε αυτό.

Κι ο φόβος που έχει την προέλευση του σ’ αυτή την εποχή με την μαγεία, ο φόβος είναι για το τι πρόκειται να ανακαλύψετε για τον εαυτό σας. Κι αν ανακαλύπτατε ότι υπάρχει μόνο σκοτάδι εκεί μέσα; Οι αφέντες σας το είπαν αυτό. Σας είπαν ότι «Όσο πιο βαθιά πας μέσα στον εαυτό σου, τόσο περισσότερο σκοτάδι θα βρεις», και το ενθάρρυναν αυτό. Το ενθάρρυναν, «Συμμορφώσου με το σκοτάδι εντός.»

Κι έτσι, μέχρι σήμερα, ακόμα κουβαλάτε έναν φόβο για τον εαυτό σας, αλλά έχουμε πάει πιο πέρα απ’ όλο αυτό. Έχουμε πάει πιο πέρα από τα παιχνίδια του σκότους.

Μερικοί από σας, ακούω τώρα να λένε, «Λοιπόν, έχουμε πάει πραγματικά;» Δοκιμάστε να πάτε πίσω εκεί. Απλά δοκιμάστε να πάτε πίσω εκεί. Πραγματικά. Αν πιστεύετε ακόμα ότι μπορείτε να παγιδευτείτε σ’ αυτό, αν πιστεύετε ακόμα ότι είστε γεμάτοι σκοτάδι, πηγαίνετε εκεί μέσα. Απλά πηγαίνετε εκεί μέσα. Το λέω σοβαρά. Αν πιστεύετε ακόμα ότι έχετε εκείνο το βαθύ σκοτάδι εντός, απλά πηγαίνετε εκεί.

Υποθέτω ότι αυτή δεν είναι η συμβουλή, που θα πιστεύατε ότι θα προέλθει από έναν Μεγάλο Αναληφθέντα Δάσκαλο. Ω, πάντως το λέω σοβαρά, γιατί ξέρω τι πρόκειται να βρείτε. Ξέρω ήδη.

Οπότε πηγαίνετε εκεί και δείτε τί θα συμβεί. Αν πιστεύετε ακόμα ότι κουβαλάτε τα κατάλοιπα του σκότους, ότι μπορεί ακόμα να σας προσελκύσει ή να σας επηρεάσει το σκοτάδι και να πάτε πίσω στις εποχές που ήσασταν μάγισσες και μάγοι με τις ψαλμωδίες σας, με τα ξόρκια σας, δοκιμάστε να πάτε εκεί τώρα.

Το λέω επίσης αυτό γιατί είναι ένα από τα πράγματα που ακόμα φοβάστε για τον εαυτό σας, «Ακόμα κουβαλάω εκείνο το σκοτάδι.»

Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε, όταν πάτε πέρα από τον φόβο του εαυτού σας.

Θέλω να χρησιμοποιήσω αυτή την ευκαιρία εδώ με τους Σώμπρα, με σας, για να πω, «Μέσα στον εαυτό σου δεν έχει τίποτα να φοβηθείς.» Ίσως σε μια περασμένη ζωή, ίσως αυτό είναι που περνάνε τώρα μερικοί απ’ αυτούς, και το αντιλαμβάνεστε στις τωρινές σας ονειρικές καταστάσεις. Ίσως να πηγαίνουν μέσα σ’ αυτό, πάντως δεν έχει τίποτα να φοβηθείτε.

Τί υπάρχει εκεί πραγματικά; Τι είναι στα βάθη; Είναι η συνειδητότητα σας. Είναι η φαντασία σας. Είναι όλα σας τα όνειρα. Είναι όλο σας το φως εκεί μέσα. Αυτά είναι εκεί μέσα. Μπείτε μέσα. Ανακαλύψτε. Μπείτε μέσα.

Μερικοί από σας λένε, «Όχι, το κάνω αυτό εδώ και χρόνια. Πηγαίνω μέσα, εξερευνώ.» Όχι, δεν το έχετε κάνει. Αποφεύγατε τους φόβους σας για τον εαυτό σας, τους φόβους ότι είστε απλά μια θνητή ύπαρξη, πεθαίνετε κι αυτό είναι. Τους φόβους σας ότι ίσως να είστε μια σκοτεινή, μοχθηρή ύπαρξη, και υπήρξατε μια σπουδαία ισχυρή σκοτεινή ύπαρξη στο παρελθόν.

Όταν κάνετε μερικά από τα εσωτερικά ταξίδια, τόσο συχνά αυτά είναι ψυχολογικά. Δεν είναι βαθιά ταξίδια, γιατί φοβόσασταν να μπείτε εκεί. Φοβόσασταν με τον ίδιο τρόπο όπως στο ποίημα, Το Κοράκι, όπως ο αφηγητής φοβόταν τον εαυτό του, φοβόταν το σκοτάδι του. Φοβόταν ότι Το Κοράκι ήταν ένα δυσοίωνο σύμβολο, συνεπώς, έμεινε στο φόβο. Ζούσε το φόβο και πέθανε με φόβο.
(παύση)

Μπείτε εκεί μέσα, και πρόκειται να ανακαλύψετε πράγματα, που δεν μπορώ καν να εκφράσω με λόγια εδώ. Πρόκειται να ανακαλύψετε την αληθινή σας καλοσύνη και την Θεότητα σας.

Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε – κι αυτό δεν είναι μόνο λέξεις, δεν το λέω απλά – αλλά ο φόβος για τον εαυτό σας σας έχει συγκρατήσει. Όχι ο φόβος για τον εξωτερικό κόσμο. Όχι ο φόβος για κάποιον σκοτεινό αφέντη, αλλά ο φόβος για τον εαυτό σας.

Είναι καιρός να το αντιμετωπίσετε αυτό τώρα. Είναι καιρός να  αντιμετωπίσετε τον εαυτό σας.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ακούστε το κάλεσμα του Κορακιού, «Ποτέ πια.» Ποτέ πια φόβος για τον εαυτό.

«Γιατί να φοβάμαι την ίδια μου την ύπαρξη, την ιδία μου την καλοσύνη; Γιατί να φοβάμαι το φως μου και το Εγώ Είμαι μου;»
(παύση)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή για το οτιδήποτε – οτιδήποτε – όταν πάτε πέρα από το φόβο για σας.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ας νιώσουμε Το Κοράκι – τη δύναμη του, την μεγάλη, πολύ μεγάλη σοφία του.

Λέγεται ότι Το Κοράκι ακούει τις προφητείες, ακούει τον ψίθυρο των προφητειών μέσα του κι έτσι είναι. Αυτό σημαίνει ότι ξέρει το δρόμο του. Δεν φοβάται το δρόμο του. Δεν φοβάται να συναντήσει τον εαυτό του.

Ποτέ πια, αγαπητοί Σώμπρα. Ποτέ πια.

Ποτέ πια αμφιβολία, συγκράτηση, βάσανα. Ξέρετε τον κατάλογο. Ξέρετε τον κατάλογο του «ποτέ πια».

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί και τώρα ανοίξτε τα φτερά του Κορακιού σας κι αφήστε τον εαυτό σας να υψωθεί.
(παύση)

Θα έρθουν ενδιαφέρουσες εποχές μελλοντικά για τον πλανήτη. Αλλά να θυμάστε ότι δεν είστε εκείνοι που προκαλούν το χάος ή αυτό το σκοτάδι. Δεν είστε.

Πολλοί από σας ακόμα επωμίζονται εκείνα τα χαρακτηριστικά. Μερικοί από σας θυμούνται όταν ήταν παιδιά, πίστευαν ότι η δυσλειτουργία της οικογένειας οφειλόταν σ’ αυτούς⸱ αν ήταν καλά άτομα, αυτό δεν θα συνέβαινε. Ω, τόσοι πολλοί από σας ήταν έτσι και επωμιζόσασταν όλο το βάρος.

Καθώς αυτός ο πλανήτης περνάει τις αλλαγές και τις αποκαλύψεις του, συνειδητοποιείστε ότι δεν είστε εσείς που τις προκαλείτε. Είστε εκείνοι τώρα που φέρνετε εδώ τις δυνατότητες του φωτός.

Ποτέ πια να μην επωμισθείτε και μην πιστέψετε, ότι εσείς είστε εκείνοι που προκαλούν το σκοτάδι και το κακό εκεί έξω. Δεν το κάνετε. Είστε εκείνοι που φέρνουν το φως. Είστε εκείνοι που κρατούν το φανάρι για να αντικρίσουν όλοι την καλοσύνη τους.

Έτσι, με αυτά, αγαπητοί Σώμπρα, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί, μια πολύ καλή βαθιά αναπνοή. Ποτέ πια.

Κι ένα πολύ ιδιαίτερο ευχαριστώ στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε, που ήταν μαζί μας σε όλη τη διάρκεια αυτού του Shoud. Ξέρω ότι μερικοί από σας ένιωσαν αυτή την ενέργεια, πάντως ήταν όλη την ώρα. Δεν ήθελα να τον προαναγγείλω σαν καλεσμένο, γιατί τότε θα είχατε εστιάσει σ’ αυτόν κι όχι σε μένα. Πάντως σ’ ευχαριστώ αγαπητέ Έντγκαρ Άλλαν Πόε, για τα σπουδαία έργα που έφερες και τις σπουδαίες κατανοήσεις και το σπουδαίο ταλέντο.
(τελειώνει η μουσική)

Ο αγαπητός Έντγκαρ δεν έχει ενσαρκωθεί ξανά από τότε. Ίσως κάποια στιγμή σύντομα, πάντως έμεινε σ’ αυτή την πλευρά, συχνά διδάσκοντας για Το Κοράκι στις Νέες Γαίες.

Ποτέ πια.

Με αυτά, αγαπητοί Σώμπρα, αγαπητοί φίλοι, αγαπημένοι, που αγαπώ τόσο πολύ, Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια: Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορας : Μαρία Κωδονάκη

Υπότιτλοι βίντεο: Κατερίνα Θαλασσά