Shoud 2, Aνάδυση
1-9-2018
(Εμπιστοσύνη στον εαυτό, ασφαλής χώρος,, εμπειρία, το ταξίδι των αγγέλων, αναγνωρίζοντας τον Άνθρωπο -μεράμπ) .
Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους του Σαιν Ζερμαίν.
Α! Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, καθώς ξεκινάμε αυτή την εμπειρία.
Και για να σχολιάσω αυτά που έλεγε η Λίντα…
ΛΙΝΤΑ: Ω, όχι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … όλον αυτό τον καιρό, ότι δηλαδή φαίνεται πως είμαι κοντά σας περισσότερο από ποτέ. Νοιώθω λίγο μη ευπρόσδεκτος με όλο αυτό ( γέλια).
ΛΙΝΤΑ: Όχι, όχι, όχι! Μην το παρεξηγείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχουν πολλοί που θα πλήρωναν πολλά λεφτά για να έχουν έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο να περιφέρεται στην κουζίνα και στο υπνοδωμάτιό τους ( κι άλλα γέλια). Ειδικά στο υπνοδωμάτιό τους. Όχι. Όχι , αγαπητή Λίντα, και όλοι εσείς που μπορεί να σκέφτεστε το ίδιο πράγμα, δεν είμαι κοντά σας ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο από πριν. Είναι το γεγονός ,ότι εσείς αποκτάτε περισσότερη επίγνωση. Αποκτάτε περισσότερη επίγνωση…
ΛΙΝΤΑ: Ω, φυσικά! Φυσικά! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … των πραγμάτων που δεν αντιλαμβάνονται απαραίτητα τα μάτια ή τα αυτιά. Όλοι σας αποκτάτε περισσότερη επίγνωση. Γίνεστε περισσότερο ευαίσθητοι φυσικά, αλλά επίσης αποκτάτε περισσότερη επίγνωση. Ξέρετε γιατί; Επειδή εμπιστεύεστε τον εαυτό σας περισσότερο από ποτέ.
ΛΙΝΤΑ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε γιατί; Δεν έχετε πού αλλού να πάτε! Ω! είναι μια αληθινή δήλωση. Δεν έχετε πού αλλού να πάτε. Σας είχαν καλλιεργήσει την δυσπιστία στον εαυτό σας. Πάψατε να εμπιστεύεστε. Εμπιστευόσασταν όλα τα άλλα και έτσι μάθατε να μην εμπιστεύεστε τον εαυτό σας. Σας είχαν κυριεύσει τόσο πολύ οι αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα για τον εαυτό σας, να ανησυχείτε μήπως και κάνετε τα ίδια παλιά λάθη, ώστε πάψατε να εμπιστεύεστε. Και όταν πάψατε να εμπιστεύεστε, κατεβάσατε ρολά. Όταν κατεβάσατε ρολά, μειώθηκε η επίγνωσή σας. Όταν μειώθηκε η επίγνωσή σας , μειώθηκε η συνείδηση στις εμπειρίες της ζωής σας. Όταν μειώθηκε η συνείδηση στην εμπειρία, μετά βαρεθήκατε. Όταν βαρεθήκατε, θέλατε να φύγετε. Όταν θέλατε να φύγετε, εγώ σας είπα, «Όχι! Πρέπει να μείνετε»! Πρέπει να μείνετε. Όλο αυτό είναι μέρος της εμπειρίας του να είστε εδώ. Οπότε, όχι, απλά αποκτάτε περισσότερη επίγνωση.
Στην αρχή, είναι κάπως ενοχλητικό. Ο άνθρωπος κλωτσάει και λέει, «Ω! ο Αντάμους είναι συνέχεια εδώ. Δεν έχω χρόνο για μένα». Όχι, είμαι αρκετό καιρό δίπλα σας. Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια ,όταν ήρθα στον Βυσσινί Κύκλο, ήταν Σεπτέμβριος όπως τώρα. Ήταν πάνω στα βουνά τότε , και σας είπα, « Είμαι δίπλα σας σε κάθε σας βήμα του δρόμου» ή μέχρι να σας πετάξω έξω με τις κλωτσιές. Αλλά είμαι μαζί σας σε κάθε σας βήμα του δρόμου, και αυτή είναι μια αληθινή δήλωση. Κάναμε μια συμφωνία. Έχω μια δέσμευση με τον καθέναν από εσάς.
Θα είμαι μαζί σας. Δεν σημαίνει ότι κρυφοκοιτάζω κάτω από τα σκεπάσματά σας ή οτιδήποτε τέτοιο. Δεν με νοιάζει τί τρώτε. Δεν με νοιάζει αν καπνίζετε. Δεν με νοιάζει τί κάνετε. Είμαι δίπλα σας σε κάθε σας βήμα.
ΛΙΝΤΑ: Αν καπνίζουμε τι πράγμα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οτιδήποτε ( γέλια). Αλλά αν καπνίζετε κάνναβη, το δυσκολεύετε. Πάτε σε άλλα μέρη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αυτό που προσπαθώ να σας πω είναι, ότι είμαι δίπλα σας σε κάθε σας βήμα του δρόμου, και δεν σας κρίνω καθόλου, και προσπαθώ να σας βοηθήσω να δείτε με τον ίδιο τρόπο τον εαυτό σας. Χωρίς κριτική. Είναι απλά μια πολύ μεγάλη, μια τεράστια εμπειρία. Αυτό είναι όλο. Αυτό είναι. Και ξέρω ότι το γνωρίζετε νοητικά, αλλά όταν σας κάνει πραγματικά κλικ, όταν πραγματικά το νοιώθετε – «Είναι απλά μια πολύ μεγάλη εμπειρία»- νοιώθετε μεγάλη ανακούφιση από όλη την κριτική, τα σκουπίδια, που σας εμπόδιζαν να είστε συνειδητοί.
Οπότε, όχι, αγαπητή Λίντα, δεν είμαι δίπλα σας περισσότερο από ποτέ. Απλά εσείς έχετε περισσότερη επίγνωση από πριν.
ΛΙΝΤΑ: Σε ευχαριστούμε.
Ασφαλής Χώρος
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε σήμερα, ας ξεκινήσουμε δημιουργώντας έναν ασφαλή χώρο, επειδή σήμερα θα ζήσουμε μια εμπειρία.
ΛΊΝΤΑ: Ω, μάνα μου! ( κάποιος λέει, «Ουάου»! και κάποιος άλλος λέει «Καλύτερα να προσέχουμε»! ) ( ο Αντάμους γελάει) Ω μάνα μου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άκουσα κάποιες επευφημίες και κάποια γιουχαΐσματα.
ΛΙΝΤΑ: Ω, μάνα μου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, λέω την λέξη «εμπειρία» και υπάρχει ένας ενθουσιασμός ,επειδή υπάρχει πλήξη, αλλά επίσης παρατηρείται κι ένα, «Ω, όχι! Τι εμπειρία θα ζήσω πάλι»; Θα σας πω κάτι ευθύς αμέσως- δεν θα το πιστέψετε απαραίτητα ,αλλά θα το καταλάβετε με τον καιρό και θα το πιστέψετε: Δεν γίνεται να έχετε άσχημες εμπειρίες από εδώ και στο εξής.
ΛΙΝΤΑ: Χμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν γίνεται. Μπορείτε ακόμα και να το προσπαθήσετε να ζήσετε άσχημες εμπειρίες, αλλά απλά δεν θα τις έχετε ,επειδή , αφού πάρετε μια βαθιά αναπνοή και συνειδητοποιήσετε πραγματικά, ότι όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται μέσα στην δική σας δημιουργία – δεν προσπαθείτε πια να αναλύσετε τα επί μέρους στοιχεία , τώρα βλέπετε πώς ολόκληρη η εικόνα ξεδιπλώνεται, πώς είστε ο δημιουργός μέσα στην δική σας δημιουργία – και μπορείτε να επιλέξετε ποια εμπειρία θέλετε να βιώσετε. Είναι τόσο απλό και αυτό ακριβώς κάνουμε εδώ.
Ας ξεκινήσουμε επιλέγοντας τον ασφαλή χώρο. Επιλέγοντας τον ασφαλή χώρο.
Εδώ και πολύ καιρό ο Τοβίας είπε, «Επιλέγετε έναν ασφαλή χώρο – ο ασφαλής χώρος υπάρχει όταν τον επιλέγετε». Όταν τον επιλέγετε. Είναι τόσο απλό. Ας μην το κάνουμε πολύπλοκο. Ας μην αναρωτηθείτε αν μπορείτε ή αν υπάρχει περίπτωση να τον διαπεράσουν σκοτεινές δυνάμεις ή οτιδήποτε τέτοιο. Όχι, απλά επιλέγετε αυτό τον ασφαλή χώρο. Αυτό είναι. Ένα , δύο, τρία ( βαθιά αναπνοή), «Ασφαλής χώρος»! Χρειαζόμαστε έναν μικρό ασφαλή χώρο με την βοήθεια του ήχου- «Ασφαλής Χώρος»! ( γέλια) Αυτό είναι.
Θα προσθέσω λίγα πράγματα πάνω σε αυτά που είπε ο Τοβίας. Ο ασφαλής χώρος είναι μια επιλογή. Είναι μια εμπειρία. Ένα πράγμα είναι αυτό, που δίνει υπόσταση στον ασφαλή χώρο: Το ότι τοποθετείτε εκεί την συνείδησή σας. Τοποθετείτε εκεί την επίγνωσή σας. Συνεπώς, γίνεται ασφαλής χώρος.
Τίποτε δεν υπάρχει σε ολόκληρη την δημιουργία, τίποτε δεν υπάρχει μέχρι την στιγμή που η συνείδηση είναι παρούσα. Το φυσικό σας σύμπαν, δεν υπήρχε, μέχρι την στιγμή που η συνείδηση εμφανίστηκε. Τί στο διάολο πιστεύετε ότι ήταν το Big Bang; Ήταν απλά- μπουμ!- η τοποθέτηση της συνείδησης μέσα στο κενό- και ξαφνικά όλο αυτό το σύμπαν παίρνει υπόσταση. Αυτό είναι.
Η συνείδηση δεν σκέφτεται βάσει του αχανούς ή του μικρού. Η συνείδηση δεν λέει, «Ω, αυτό είναι ένα μεγάλο σύμπαν. Πρέπει να το ελαττώσω λιγάκι». Όχι. Απλά είναι εκεί, και μετά, αφού εμφανιστεί η συνείδηση, το ανθρώπινο μυαλό στο τέλος κάνει την αξιολόγηση και λέει, «Πόσο μεγάλο είναι; Πόσο αχανές είναι; Πόσο μικρό είναι»; Αλλά όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά η συνείδηση στον ασφαλή χώρο, δεν λέει, «Θα δημιουργήσω αυτό τον μεγάλο ασφαλή χώρο» ή «θα τον δημιουργήσω για μένα και για τους φίλους μου» τίποτε από όλα αυτά. Απλά, «είμαι παρών μέσα στον ασφαλή χώρο που δημιούργησα». Μπουμ! Big bang. Αυτό είναι.
Και μετά μπαίνετε μέσα του. Εισέρχεστε μέσα σε αυτόν τον ασφαλή χώρο, αποβάλλοντας όλες τις αμφιβολίες και τους φόβους. Οι αμφιβολίες και οι φόβοι το μόνο που θα κάνουν, είναι να μολύνουν την εμπειρία σας. Αφήστε τα όλα να φύγουν. Πώς μπορεί να πάει στραβά, όταν έχετε επιλέξει και μετά δημιουργήσει τον ασφαλή σας χώρο, χωρίς περιορισμούς όσον αφορά στο μέγεθος και στην ηλικία ή στην σπουδαιότητα ή σε οτιδήποτε άλλο; Είστε απλά μέσα στον δικό σας ασφαλή χώρο. Δεν μπορεί να πάει τίποτε στραβά, εκτός κι αν επιτρέψετε σε εκείνη την παλιά φωνή, την φωνή σας, να σας πει, «Ω, κι αν όμως; Κι αν δεν είναι 100 τοις εκατό ασφαλής; Κι αν είναι μόνο 40 τοις εκατό ασφαλής»; Λοιπόν, τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Θα είστε μόνο κατά 40 τοις εκατό ασφαλείς. Οπότε, ας ξεκινήσουμε τώρα επιλέγοντας συνειδητά και ζώντας ολοκληρωτικά μέσα στον ασφαλή χώρο. Αυτό είναι. Δεν μπορεί να πάει τίποτε στραβά.
Ένα από τα προβλήματα που όλοι σας θα βιώσετε μπαίνοντας μέσα στην Ανάδυση, είναι η ιστορία σας, το παρελθόν σας. Όλες οι αναμνήσεις με όσα λάθη κάνατε, με όσα πήγαν στραβά. Όλα όσα κουβαλάτε ακόμα στους ώμους σας, γύρω από τις άσχημες εμπειρίες και η ανησυχία ότι θα τα ξανακάνετε, θα επαναλάβετε αυτά τα λάθη. Και έχετε κάνει πολλούς όρκους στον εαυτό σας. Έχετε πολλούς αυτό- επιβαλλόμενους κανόνες σχετικά με το πόσο μακριά θα φτάσετε, πόσο μεγάλοι θα γίνετε. Όλα αυτά τελικά σας περιόρισαν. Σήμερα θα τα αποβάλλουμε όλα αυτά. Σήμερα. Και ο Κώλντρε αναρωτιέται αν μιλάω μεταφορικά, συμβολικά. Όχι, διάολε. Απλά θα τα αποβάλλουμε. Αυτό είναι.
Η ζωή…. ξέρετε, στο τέλος της προηγούμενης συνάντησής μας, στην μεράμπ, είπα, «Αν πρόκειται να το κάνετε, κάντε το καλά». Η ζωή δεν αξίζει αν έχετε σκοπό να την ζήσετε ανεπαρκώς, αν έχετε σκοπό να την ζήσετε φοβισμένα, αν έχετε σκοπό να την ζήσετε περιορισμένα.
Η ζωή δεν αξίζει αν έχετε σκοπό να την ζήσετε λειψά, περιορισμένα, φτωχά, φοβισμένα. Δεν αξίζει. Μπορείτε επίσης να μαζέψετε τα πράγματά σας και να έρθετε στην άλλη πλευρά. Περνάμε πολύ καλά εδώ στην άλλη πλευρά και διασκεδάζουμε. Αλλά μπορεί επίσης να κάνετε το πέρασμα αν σκοπεύετε να ζήσετε έτσι. Απλά… ( η Λίντα τον κοροϊδεύει) Τι;!
ΛΙΝΤΑ: Με τρομάζεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μήπως είπα κάτι παράνομο;
ΛΙΝΤΑ: Είσαι στα όρια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στα όρια. Μπορεί επίσης να μην είστε εδώ, αν έχετε σκοπό να ζήσετε με μετριότητα. Και το λέω αυτό επειδή τους κάνω channeling ( δείχνει τους Σώμπρα). Το ξέρουν. Το ξέρετε. Δεν αξίζει, αν είναι να ζήσετε μια μέτρια ζωή. Έτσι λοιπόν, ο ασφαλής χώρος.
Εδώ σήμερα θα ζήσουμε μια εμπειρία, και θα την ζήσουμε ολοκληρωτικά. Θα έχει ενδιαφέρον, θα είναι διασκεδαστική, θα βουτήξουμε μέσα της στην αρχή και μετά – ω, πώς το λέτε αυτό το « θα προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε»- αλλά θα βουτήξουμε μέσα της στην αρχή χωρίς ερωτήσεις.
ΛΙΝΤΑ: Επιτρέπουμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επιτρέψτε. Επιτρέψτε το. Βουτήξτε μέσα του τώρα, και θα το κατανοήσετε μετά. Ναι. Είναι το αντίθετο από αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Θέλουν πρώτα να το κατανοήσουν- «Λοιπόν, τι είναι ο ασφαλής χώρος; Τι εμπειρία θα ζήσω σήμερα»; – Όχι. Τελειώσαμε με αυτό. Οι δημιουργοί βουτάνε μέσα στις δημιουργίες τους και μετά εντυπωσιάζονται με αυτό που πραγματικά δημιούργησαν. Οπότε σήμερα, μια εμπειρία.
Θα σας μιλάω πολύ, γύρω από την εμπειρία. Είπαμε λίγα πράγματα γι αυτό το θέμα στο Keahak , λίγα πράγματα στις μηνιαίες μας συγκεντρώσεις, αλλά στην Ανάδυση όλα αφορούν τις νέες εμπειρίες. Νέες εμπειρίες με έναν τρόπο που δεν έχετε ξαναζήσει για πολύ καιρό, αν όχι ποτέ, σε όλες σας τις ενσαρκώσεις.
Ξέρετε, η ανθρώπινη τριαδική σύσταση – έχετε το Εγώ Είμαι, που κάποιοι το αποκαλούν ψυχή, τον Μάστερ, που είναι η σοφία όλων των ενσαρκώσεων αλλά και των μελλοντικών, και μετά έχετε τον άνθρωπο – ο άνθρωπος πιστεύω ότι έχει την πιο διασκεδαστική δουλειά, επειδή όλα έχουν να κάνουν με την εμπειρία. Και το ωραίο είναι, ότι όταν δημιουργήθηκαν όλα αυτά, ξέρετε, αυτό το πράγμα το Εγώ Είμαι/Μάστερ/άνθρωπος , το Εγώ Είμαι έβγαλε στην επιφάνεια μια έκφραση του εαυτού του, να έρθει στη Γη σαν άνθρωπος, το θυμάστε, το Εγώ Είμαι – που κάποιοι το αποκαλούν ψυχή – το Εγώ Είμαι είπε, «Ξέρεις, είσαι το εμπειρικό μου κομμάτι. Είσαι εκείνη η όψη μου, που προχωρήσει να συγκεντρώσει εμπειρίες. Όχι να μάθει κάποιο μάθημα. Δεν υπάρχει τίποτε να μάθει. Απλά να ζήσει την εμπειρία, για την χαρά του Εγώ Είμαι, της ύπαρξης». Βλέπετε, το Εγώ Είμαι είναι σαν ένας μεγάλος και συνεχής οργασμός ( η Λίντα βαριανασαίνει). Δεν είναι και τόσο κακό . Δοκίμασέ το. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός με αυτά τα οικογενειακά θέματα…
Το Εγώ Είμαι βρίσκεται σ’αυτή τη διαρκή κατάσταση χαρούμενης έκφρασης. Το δισκοπότηρο του Εγώ Είμαι γεμίζει ξανά και ξανά και ξεχειλίζει. Είναι αυτή η συνεχής κατάσταση χαράς του «Εγώ Υπάρχω». Ξέρετε, το Εγώ Είμαι δεν είναι πολύπλοκο. Η ψυχή, δεν είναι πολύπλοκη. Είναι σε μια συνεχή κατάσταση του «Εγώ Υπάρχω!» και μετά μπουμ! Πνευματικός οργασμός. Και μετά Εγώ Υπάρχω! Μπουμ! Νοιώθει συνεχώς έτσι.
Όταν δουλεύω με πολλούς από εσάς και σας λέω , «Πάμε πίσω στο ¨Εγώ Υπάρχω¨», θέλω να σας κάνω να συντονιστείτε με αυτή την χαρά της ψυχής, που υπήρχε ανέκαθεν. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε. Δεν μπορεί ποτέ να από- δημιουργηθεί. Βρίσκεται απλά μέσα σε μια αγνή χαρά του «Εγώ Υπάρχω». Και έστειλε ένα κομμάτι του εαυτού της, το οποίο τελικά έγινε άνθρωπος και είναι εδώ στην εμπειρία της ύπαρξης.
Αλλά ξέρετε, στην διαδρομή ο άνθρωπος άρχισε να φοβάται την εμπειρία. Ο άνθρωπος κλείστηκε μέσα του, αλλά κι αυτό από μόνο του είναι μια εμπειρία. Ο άνθρωπος εγκατέλειψε τις άλλες του αισθήσεις- τον τρόπο που αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα, τον αισθησιασμό- και μπήκε μέσα στην αίσθηση της Εστίασης. Μόνο Εστίαση. Και θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι πολύ περιορισμένο, και είναι, αλλά είναι μέρος της εμπειρίας.
Τώρα στην Ανάδυση, γυρνάμε πίσω – όχι δεν γυρνάμε πίσω – μπαίνουμε μέσα στην πραγματική εμπειρία για μια ακόμα φορά. Όχι απλά να επιβιώνουμε, όχι απλά να περνάμε τον καιρό μας, αλλά να ζούμε την εμπειρία. Μερικοί από εσάς θα κατατρομάξουν, επειδή έχετε κρύψει τον εαυτό σας πολύ βαθιά. Συρθήκατε κάτω από αυτό τον βράχο και πήγατε πολύ βαθιά μέσα του.
Ξέρετε, υπήρχε αυτός ο πολύ ενδιαφέρον παραλληλισμός με τις μετά- Ατλάντιες μέρες, όπου ο πληθυσμός της Γης , πολλοί επιζήσαντες από την πτώση, μπήκανε κάτω από την Γη. Έζησαν κάτω από την Γη γιαπολύ καιρο, χρησιμοποιώντας την ενέργεια των κρυστάλλων, για να καλλιεργούν την τροφή τους, για τον φωτισμό τους , και πιστεύω ότι πολλές φορές, αρκετοί από εσάς, μέσα στην καρδιά σας, επιστρέφετε εκεί, προσπαθώντας να ζήσετε υπόγεια, προσπαθώντας να παραμείνετε καλυμμένοι. Ξέρετε, ήταν πολύ ενδιαφέρουσες μέρες για εσάς που ήσασταν τότε εκεί, αλλά δεν είναι πραγματική ζωή. Πρέπει να ζείτε και πάνω και κάτω. Όχι μόνο κάτω.
Θα σας μιλάω πολύ γύρω από τις εμπειρίες. Θα ζούμε εμπειρίες. Θα ανακαλύψετε, κάποιοι από εσάς, ότι φοβάστε πολύ, και αυτό είναι καλό. Το να φοβάστε είναι μια εμπειρία, σαν να λέμε, «Ω, θεούλη μου»! Το να έχετε την ελευθερία να επιλέξετε έναν ασφαλή χώρο και μια εμπειρία, είναι κάπως τρομακτικό, κάπως συγκλονιστικό. Αλλά, έι, είστε εδώ στον πλανήτη. Αυτό επιλέξατε και εκεί πηγαίνουμε.
Εμπειρία
Έτσι λοιπόν ας ξεκινήσουμε ευθύς αμέσως. Θα χρειαστούμε την μουσική της μεράμπ και εσείς θα χρειαστείτε μια καλή βαθιά αναπνοή. Επιλέξαμε τον ασφαλή χώρο, και έτσι είναι. Έτσι είναι.
( η μουσική ξεκινάει)
Είμαστε μαζί σε αυτό τον υπέροχο ασφαλή χώρο.
Έχουμε λοιπόν τον άνθρωπο ο οποίος πραγματικά, πιστεύω, έχει τον πιο διασκεδαστικό ρόλο της τριάδας.
Ο άνθρωπος θα μπει βαθιά μέσα στην εμπειρία, στην ανακάλυψη, στην ευχαρίστηση.
Εμπειρία. Εμπειρία και ζωή είναι ουσιαστικά η ίδια λέξη, γραμμένη λίγο διαφορετικά.
Και το Εγώ Είμαι είπε στον άνθρωπο, «Μπες μέσα στην εμπειρία. Δεν θα σε κρίνω ποτέ μα ποτέ». Το Εγώ Είμαι, η ψυχή είναι ανίκανη να κρίνει, ανίκανη να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος.
Φανταστείτε το για μια στιγμή.
Τώρα, μερικέ φορές λέτε, «Λαχταράω τόσο πολύ να γνωρίσω ξανά την θεϊκότητά μου, την ψυχή μου. Έχω μεγάλη επιθυμία γι αυτή την ένωση». Αλλά, βλέπετε, όσο στρέφεστε ενάντια στον εαυτό σας, γυρνάτε την πλάτη σας στο Εγώ Είμαι, στην ψυχή. Την ψυχή δεν την νοιάζει, επειδή η ψυχή είναι πάντα παρούσα. Την ψυχή δεν την νοιάζει. Είναι απλά μέρος της εμπειρίας της ψυχής. το να προσποιείται ότι δεν είναι συνδεδεμένη,
Ο άνθρωπος παίζει έναν πολύ ενδιαφέροντα ρόλο σε αυτή την όψη της, είναι το κομμάτι εκείνο της ψυχής που βιώνει εμπειρίες. Η ψυχή ούτε για μια στιγμή δεν ανησυχεί για τον θάνατο. Δεν υπάρχει θάνατος. Ούτε κρίνει, ούτε θεωρεί κάποια μέρα καλύτερη από την άλλη, κάποια ενσάρκωση καλύτερη από την άλλη.
Τώρα έχουμε τον άνθρωπο γεμάτο εμπειρίες, αλλά δεν ξέρει τί να τις κάνει. Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη εμπειρίες και δεν ξέρει τί να τις κάνει. Και ο τυπικός άνθρωπος λέει, « Τι πρέπει άραγε να κάνω; Πώς μπορώ άραγε να τα κατανοήσω όλα αυτά; Τι σημαίνουν; Μήπως έκανα κάποιο λάθος»; Και τι κάνει τότε ο άνθρωπος; Επιστρέφει σε μια καινούργια εμπειρία. Θεωρώ ότι είναι μια εμμονή του ανθρώπου ή μπορεί απλά να είναι αυτός ο ρόλος του – να είναι αυτός που βιώνει εμπειρίες.
Παρόλα αυτά, συχνά, αυτό που στην πραγματικότητα δημιούργησε το φαινόμενο , που λέγεται μετενσάρκωση, είναι ότι ο άνθρωπος λέει, «Πρέπει να επιστρέφω ξανά και ξανά στην εμπειρία για να μάθω ένα μάθημα, για να φτάσω σε κάποια φωτισμένη πνευματική αντίληψη. Πρέπει να συνεχίσω να επιστρέφω».
Η μετενσάρκωση είναι μια μη φυσική πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, την δημιούργησε η συνείδηση, το κίνητρο των ανθρώπων. Στην αρχική δημιουργία του πλανήτη, δεν υπήρχε φόρμουλα για την μετενσάρκωση. Εκείνη την εποχή, ακόμα και τα βασίλεια των ζώων και των φυτών, δεν μετενσαρκώνονταν. Αλλά από την στιγμή άρχισαν να το κάνουν οι άνθρωποι, το έκαναν όλα.
Μπήκε μέσα σε αυτό τον τρελό κύκλο, «Συνέχισε να επιστρέφεις». Είναι σαν μια συνείδηση η οποία λέει, «Προκειμένου να κατανοήσω τις εμπειρίες μου, πρέπει να ζήσω περισσότερες εμπειρίες». Είναι σαν ένας δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ, ξέρετε. «Για να μπορέσω να τα κατανοήσω όλα αυτά, θα πρέπει να μπω μέσα σε περισσότερες εμπειρίες, ελπίζοντας ότι ίσως μια νέα εμπειρία μπορεί να μου δώσοει τα στοιχεία, τα κλειδιά, τις απαντήσεις», και δεν ισχύει. Είναι απλά μια ακόμα εμπειρία.
Κι έτσι, φτάσαμε σε αυτό το υπέροχο σημείο. Και μου αρέσει πολύ, επειδή αφήνουμε πίσω μας τις διαλέξεις και τα θέματα και τις θεωρίες, που μιλούσαμε για τόσα χρόνια. Φτάσαμε σε αυτό το σημείο και έχει να κάνει με το να βυθιστούμε μέσα σε μια συνειδητή εμπειρία, αλλά επίσης μια εμπειρία που έχει σοφία.
Κι έτσι, αυτή την στιγμή, ας προσκαλέσουμε αυτή την όψη σας. ήταν για πολύ καιρό κρυμμένη, αλλά, όπως κι εγώ, ήταν πάντα εκεί. Ποτέ δεν έφυγε, απλά την αγνοούσατε. Αυτή η όψη ονομάζεται σοφία.
Η σοφία της κάθε εμπειρίας που ζήσατε σε αυτή την ενσάρκωση. Είναι επίσης αυτό που αποκαλώ Μάστερ. Ξέρετε, ο Μάστερ, είναι μια όψη σας. Είναι πάντα εκεί. Ας τον καλέσουμε αμέσως τώρα.
Πώς να το κάνουμε αυτό; Λοιπόν, είναι όπως όταν επιλέγετε τον ασφαλή χώρο. «Εγώ επιλέγω την επίγνωση του Μάστερ». Και συνεπώς, αυτό είναι.
( παύση)
Κι έτσι, προσκαλούμε την παρουσία της σοφίας της κάθε εμπειρίας αυτής της ενσάρκωσης. Και μετά απλά ζητήστε από τον Μάστερ να μοιραστεί μαζί σας αυτή την σοφία, αλλά χωρίς λόγια.
Δείτε τον εαυτό σας να αιωρείται με τον Μάστερ υπό τους ήχους της μουσικής. Μην του βάλετε λόγια. Μπείτε βαθιά μέσα στην μουσική.
Νοιώστε τί είναι η σοφία, αντί να σκέφτεστε τί είναι η σοφία. Αφήστε τον Μάστερ να μοιραστεί τώρα μαζί σας, όλη την ομορφιά της σοφίας της κάθε εμπειρίας αυτής της ενσάρκωσης. Αλλά κάντε το χωρίς λόγια. Απλά μέσω της μουσικής.
( μεγάλη παύση)
Μην την πολεμάτε. Απλά μπείτε στην ροή της. Αυτό είναι όλο. Κάνατε ήδη την επιλογή να παραλάβετε την σοφία από τον Μάστερ. Κάντε το χωρίς λόγια.
Αγαπώ την μουσική επειδή είναι ένας σπουδαίος φορέας της αγνής συνείδησης.
( μεγάλη παύση)
Χωρίς λόγια είναι πραγματικά πολύ πιο εύκολο παρά με λόγια. Ξέρω ότι το ανθρώπινο μυαλό μάχεται λιγάκι, θέλει λόγια. Προσπαθεί ακόμα και να το περιβάλλει με λόγια αυτή την στιγμή, αλλά στην ουσία θα συνειδητοποιήσετε, ότι παίρνετε τελικά πολύ περισσότερα πράγματα χωρίς τα λόγια. Είναι ένα συναίσθημα. Είναι ένα γνωρίζειν. Είναι μια αίσθηση. Το μυαλό λέει, «Αλλά πρέπει να οριστεί», αλλά εμείς πηγαίνουμε πέρα από το μυαλό. Πηγαίνουμε στη μη σκέψη.
Και ο Μάστερ τότε παραδίδει απαλά όλη την σοφία αυτής της ενσάρκωσης. Δεν χρειάζεται να το κάνετε κάθε μέρα, κάθε χρόνο, σε κάθε εμπειρία. Ο Μάστερ αποστάζει πολύ αποτελεσματικά. Είναι κομμάτι σας. Είναι μια φυσική σας ικανότητα , να το αποστάζετε, να το αναγάγετε σε ένα απλό, αλλά πολύ βαθύ συναίσθημα. Είναι ακριβώς εκεί.
( παύση)
Αυτό είναι. Όλη η σοφία. Και, ναι, το μυαλό θα πει, «Αλλά τί πήρα; Τί πήρα»; Πήρατε τα πάντα.
Οκ, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και χαλαρώστε. Είναι όλα εδώ. Αυτός είναι ο τρόπος , που ο Τοβίας δίδαξε τον Κώλντρε πώς να κάνει channeling. Όχι σε γραμμικό χρόνο, αλλά να λαμβάνει την όλη ουσία και μετά να την αφήνει απλά να είναι για μια στιγμή. Να την αφήνει να είναι μέσα στο σώμα. Να την αφήνει να είναι μέσα στην συνείδηση. Και μετά, αφού απορροφηθεί, αφού αφομοιωθεί από την ανθρώπινη ύπαρξη, μετά μπορεί να την βάλει σε λέξεις.
Έτσι γίνονται τα channeling. Ξετυλίγονται και μπαίνουν σε λόγια. Αλλά όλο το συναίσθημα είναι εκεί. Όταν βλέπαμε το βίντεο προηγουμένως, ήταν όλα εκεί. Τώρα απλά πηγαίνουμε πίσω και ζούμε την εμπειρία και προσδιορίζουμε ίσως αυτά που ήρθαν.
Τώρα, πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και φέρτε τα μέσα στον άνθρωπο. Όλα όσα νοιώσατε… ακόμα και αν δεν νοιώσατε τίποτα.
Τώρα ας βάλετε εσείς μαζί με τον Μάστερ τα λόγια. Ποια είναι η σοφία όλων των εμπειριών αυτής της ενσάρκωσης; Και τώρα ακούστε προσεκτικά, καθώς έρχονται τα λόγια.
( παύση)
Έρχονται από τον Μάστερ. Μπορεί να μοιάζει με την δική σας φωνή, αλλά έτσι φαίνεται. Αλλά ακούστε. Αφήστε αυτά τα λόγια από τον Μάστερ να έρθουν σε σας μιλώντας σας γι αυτή την ενσάρκωση.
( μεγάλη παύση)
Οκ, καλή βαθιά αναπνοή και αφήστε τα να απορροφηθούν τώρα.
Το μυαλό θα θέλει να τα αναλύσει ή να αναρωτηθεί αν είναι αληθινά ή να αναρωτηθεί αν πραγματικά το καταλάβατε. Απλά σταματήστε. Απλά βρεθείτε μέσα στην εμπειρία για μια στιγμή….
Την εμπειρία να ακούτε τον εαυτό σας…
Να μην χρειάζεται να δημιουργήσετε μιαν ακόμα εμπειρία, για να προσπαθήσετε να το κατανοήσετε όλο αυτό, αλλά να ζείτε την εμπειρία της σύνδεσης με τον Μάστερ, με την σοφία. Αυτό είναι.
( παύση)
Ανοίγοντας την είσοδο ανάμεσα στον άνθρωπο και στην σοφία.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Μια καλή βαθιά αναπνοή.
Α, στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων τις προάλλες μου είπαν, «Ποτέ να μην ξεκινάς τις συγκεντρώσεις σας , τις μηνιαίες μεταδόσεις σας με μια μεράμπ. Θα τους κοιμίσεις».
( η μουσική σταματάει)
Κι εγώ τους είπα, «Έχω τον τρόπο μου να τους ξυπνάω»! καθώς ανάβουμε τα φώτα και ζητάω από την Λίντα να αρχίσει να περιφέρεται με το μικρόφωνο. Αυτό και νεκρούς ανασταίνει ( κι άλλα γέλια). Ωραία.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι απλά ας επιτρέψουμε.
Εισέρχεται ένας χείμαρρος, κάτι σαν ένα πακέτο συνείδησης, πληροφορίας, σοφίας, εισέρχεται τώρα αλλά στην πραγματικότητα ήταν πάντα εκεί. Αλλά το ανθρώπινο μυαλό θα έλεγε, «Αλλά έχω ανάγκη τις λέξεις. Έχω ανάγκη να δω αυτή την αραχνοΰφαντη φιγούρα να περπατάει, να χορεύει. Έχω ανάγκη να δω κάτι». Όχι, απλά αφήστε τον χείμαρρο να εισβάλλει μέσα σας. Και, αγαπητή Λίντα,…( προσαρμόζει πάνω του ένα καλώδιο μικροφώνου) Ω, ο Κώλντρε το πήρε αυτό. Ωραία.
ΛΙΝΤΑ: Άσε με να σε βοηθήσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, εσύ πρέπει να τρέξεις στο ακροατήριο και να τους κάνεις να τρελαθούν από τον φόβο τους ( γέλια).
ΛΙΝΤΑ: Μπορώ να κάνω και τα δυο μαζί. Είμαι πολυπράγμων.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωχ, ωχ. Ωραία, ωραία. Το φτιάξαμε ! ( κι άλλα γέλια)
Έι, έι, έι. Δεν βγαίνουμε από την αίθουσα τώρα! ( γέλια καθώς μια γυναίκα σηκώθηκε να βγει έξω).
ΛΙΝΤΑ: Πρέπει να πάει στην τουαλέτα. Άφησέ την.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, εντάξει.
Τι Εμπειρία Ζήσατε;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε ξεκινάμε. Τι εμπειρία ζήσατε; Τι πήρατε; Χωρίς makyo. Απλά μπείτε στο θέμα ( η Λίντα αναστενάζει και μετά γελάει).
Οπότε, όταν σας ζήτησα να μην βάλετε λόγια, απλά να το αφήσετε να έρθει μέσα σας με την μουσική, πώς τα πήγατε;
ΣΩΜΠΡΑ 1 ( γυναίκα): Περίφημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίφημα. Ωραία, ωραία. Είχες τίποτε δυσκολίες με το μυαλό σου;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Πολλές.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολλές. Ναι, κι εσύ τι έκανες γι αυτό;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Τις άφησα να φύγουν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Η μουσική βοήθησε;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Πολύ. Ναι, στην ουσία έκανε τα πάντα. Έτσι νομίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία, ωραία. Ωραία. Και μετά ήρθε η ώρα για τα λόγια. Βλέπεις, δημιουργείς έναν ασφαλή χώρο, για παράδειγμα. Επιτρέπεις να εισβάλλει αυτός ο χείμαρρος. Δεν χρειάζεται να το κατανοήσεις αμέσως. Απλά το αφήνεις. Θέλω να πω, η αληθινή αγγελική επικοινωνία δεν γίνεται με λόγια. Είναι απλά, αυτό που θα λέγατε, ροή συνείδησης. Οι άνθρωποι όμως μερικές φορές έχουν ανάγκη τα λόγια, γιατί διαφορετικά, θα ήταν, «Ε λοιπόν, δεν ξέρω αν συνέβη κάτι». Οπότε, τι λόγια άκουσες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Δεν άκουσα τίποτα, ενώ ένοιωθα πολύ καλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν άκουσες λόγια.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Όχι. Αυτό που ένοιωθα ήταν να με διαπερνάει ένα κύμα από τις παλιές μου σκέψεις και από τα παλιά μου θέματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω. Πώς θα το όριζες, αν έπρεπε να το ορίσεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Θόρυβο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θόρυβο.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, που διέκοπτε την όμορφη ενέργεια της μουσικής . Ήταν ενοχλητικό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν ήταν να μας πεις τώρα, αν ήταν να βάλεις τώρα λόγια στην σοφία του Μάστερ, σε αυτή την επικοινωνία, πώς θα το όριζες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ζωή. Ένοιωσα ζωντανή ξανά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Αυτό είναι καλό. Οκ. Και εδώ δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Απλά θέλω να συνηθίσετε στην διαρκή κατάσταση αρμονίας με την σοφία που πάντα ήταν εκεί. Και οι άνθρωποι δεν το έχουν συνηθίσει. Ωραία. Σε ευχαριστώ.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την τρομοκράτησες με το μικρόφωνο;
ΛΙΝΤΑ: Όχι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι. Στην πραγματικότητα, είδα ένα χέρι…
ΛΙΝΤΑ: Φαινόσουν μια χαρά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φαινόσουν πολύ ευδιάθετη και γεμάτη χάρη.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Σε ευχαριστώ. Ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 2 ( άντρας): Ωωω! Επιτέλους, ήρθε η ώρα μου να λάμψω ( ο Αντάμους γελάει). Ναι. Τελικά ακούω τον Μάστερ αρκετά. Κατά κάποιον τρόπο συνήθισα….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΣΩΜΠΡΑ 2: …. Με το….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, τί εισέπραξες όταν δεν υπήρχαν λόγια;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Όταν δεν υπήρχαν λόγια – το έχω συνηθίσει αυτό. Το περιγράφω σαν μια φωνή χωρίς ήχο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Αλλά βασικά μου λέει, «Εσύ Υπάρχεις».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Και επαναλαμβάνει διαρκώς ότι ήρθε η ώρα να ζωντανέψω. Είναι μια ζωή πόνου και χαράς, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να ζωντανέψω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Κι έτσι λοιπόν, πώς θα έλεγες περιληπτικά τα λόγια που σου μεταδόθηκαν, σε σχέση με αυτά που μας είπες, επειδή εδώ υπάρχει και κάτι άλλο.
ΣΩΜΠΡΑ 2 : Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εδώ υπάρχει κάτι ακόμα.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ήταν – είναι μια αλλόκοτη αίσθηση συγχώρεσης προς τον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Γιατί είναι αλλόκοτο;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Είναι αλλόκοτο επειδή σε ολόκληρη την ζωή μου ο τρόπος που με έβλεπαν οι άλλοι, ο τρόπος που εγώ έβλεπα τον εαυτό μου, ήταν σαν κάτι να μην πήγαινε καλά….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσα να σε διακόψω;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι, οκ. Βεβαίως.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή δεν μας βγάζει πουθενά όλο αυτό.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε – όχι, ισχύει. Και ενώ το κάναμε αυτό, ακόμα και για όλους όσους μας παρακολουθούσαν από το ίντερνετ – ξέρεις, μπορείς να τους πεις ένα γεια , εκεί που είναι το κόκκινο φωτάκι. Ναι. Ακόμα και για όλους αυτούς που μας παρακολουθούν από το ίντερνετ, ήμουν τόσο παρών με το κομμάτι εκείνο του Μάστερ Εαυτού , όσο ήταν παρών και ο Μάστερ. Για να το πω απλά, ο Μάστερ με την σοφία που μπήκε μέσα σας, μπαίνει πολύχρωμος, πολυδιαστασιακός. Αλλά για να το πω με ανθρώπινα λόγια, αυτό που σου μετέφερε ο Μάστερ ήταν, «Σταμάτα να προσπαθείς τόσο σκληρά».
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ξέρεις, αυτό χτύπησε φλέβα .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, το φαντάζομαι. Ποια φλέβα χτύπησε;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Όλες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, εντάξει. Ναι, σταμάτα να προσπαθείς τόσο σκληρά. Έχεις μεγάλο ταλέντο σ αυτό το θέμα, αλλά προσπαθείς να αποδείξεις κάτι και ο Μάστερ σου λέει, «Δεν είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό».
ΣΩΜΠΡΑ 2: Μου είναι πολύ δύσκολο να το παραδεχθώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Αλλά δεν πειράζει. Συνέχισε να προσπαθείς σκληρά αν το θέλεις, αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις. Έχεις φυσικό ταλέντο σ αυτό το θέμα.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι, είμαι ο τύπος που θα ξύνει τον τοίχο με το δάχτυλό του μέχρι να του σπάσουν τα κόκκαλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς. Και γιατί;
ΣΩΜΠΡΑ 2 : ( αναστενάζει). Είναι παράξενο – έχω αυτή την παράξενη αίσθηση- μάλλον αυτό που νοιώθω είναι ο άνθρωπος. Είναι σαν μια αίσθηση σαδομαζοχισμού που σχεδόν απολαμβάνει την τιμωρία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Το τοποθέτησε πολύ καλά. Απολαμβάνει την τιμωρία. Είναι μέσα στην εμπειρία….
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … ακόμα κι αν πρόκειται για μια επώδυνη εμπειρία.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Πονάει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πονάει. Αλλά τουλάχιστον είναι μια εμπειρία, σωστά; Σταμάτα το! ( κάποια γέλια και ο Αντάμους γελάει). Ωραία. Σε ευχαριστώ.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Επιτέλους πήρα το μικρόφωνο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Και, φυσικά, μου αρέσει, επειδή ο Κρας εδώ πέρα πρέπει να πάρει πλάνα από όλους, την ώρα που τους παραδίδεται το μικρόφωνο, όταν κάθονται δυο μέτρα μακριά και αυτό το ύφος, «Αααα»! Μαίρη Σου, τι ένοιωσες;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ένοιωσα ότι, ναι, αυτός είναι ο τρόπος. Το μυαλό μου στο τέλος, γαντζώθηκε σε ένα πράγμα, κι αυτό ήταν ότι, είναι πάντα στην διάθεσή μας.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, πάντα. Πάντα. Οπότε, ένα από όλα όσα κάνουμε εδώ με τις εμπειρίες σήμερα, είναι ότι αλλάζουμε αυτό το θέμα, που δεν ήμασταν συγχρονισμένοι με τον Μάστερ ή ότι δεν είχαμε επίγνωση, επειδή είναι πάντα εκεί. Η σοφία είναι πάντα εκεί και είναι προσβάσιμη, και δεν θέλω κανένας από εσάς να ζει μια εμπειρία και μετά να περιμένει το τέλος της ζωής ή την επόμενη ενσάρκωση για να λάβει την σοφία της εμπειρίας αυτής. Θα είναι χέρι με χέρι, σε έναν χορό που θα προκύπτει ταυτόχρονα.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Θεωρώ ότι είναι ζήτημα εμπιστοσύνης….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: … ότι, όποτε χρειαζόμαστε την σοφία, θα είναι εκεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Και δεν θέλω να πω ότι το χρειάζεσαι αλλά γιατί όχι; Γιατί να μην πίνεις από αυτή την κούπα συνέχεια;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλάζει την ίδια την φύση της εμπειρίας. Ξέρετε, όταν πρωτοήρθατε στην Γη, η εμπειρία και η σοφία ήταν πιασμένες χέρι με χέρι, και μετά χωρίστηκαν. Και μετά, ζούσατε μια εμπειρία και πολύ αργότερα ερχόταν η σοφία και μερικές φορές ήταν λιγοστή. Όλο αυτό το επανασυγχρονίζουμε. Οπότε τώρα έχουμε αυτή την υπέροχη συνεργασία ανάμεσα στις όψεις του εαυτού σας. Αντί να είναι αποσυνδεδεμένες ή εκτός συγχρονισμού, συγχρονίζονται.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάνα δυο ακόμα.
ΛΙΝΤΑ: Οκ.
ΝΑΝΣΥ: Εγώ κοιμήθηκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κοιμήθηκες. Ωραία ( γέλια). Ναι, ωραία. Ναι. Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό! Ναι, ναι. Γιατί κοιμήθηκες;
ΝΑΝΣΥ: Αναρωτιόμουν πάντα – το κάνω συχνά γι αυτό αναρωτιέμαι – μήπως απλά ξεφορτώνομαι τον ανθρώπινο εαυτό μου, για να επιτρέψω να μπουν μέσα όλα τα υπόλοιπα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το είπες μόνη σου. Ήταν πολύ σοφό.
ΝΑΝΣΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Βάζεις στην άκρη τον άνθρωπο για λίγο και επιτρέπεις να έλθουν τα άλλα, και ήρθαν.Τώρα, καθώς το φέρνεις στην μνήμη σου, πώς θα μετέφραζες αυτή την σοφία που μπήκε μέσα σου, πώς θα την απέδιδες με ανθρώπινους όρους;
ΝΑΝΣΥ: Πώς θα μετέφραζα τι πράγμα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι στο διάβολο εισέπραξες; ( γέλια)
ΝΑΝΣΥ: Κοιμήθηκα! ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, κοιμήθηκες , αλλά τώρα δεν κοιμάσαι. Κοιμάσαι;
ΝΑΝΣΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, τι νοιώθεις; Να ο Μάστερ έλεγε….
ΝΑΝΣΥ: Ολοκληρωμένη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ολοκληρωμένη. Αν ο Μάστερ σου έλεγε κάτι, η σοφία, τί πιστεύεις ότι θα σου έλεγε για όλα αυτά;
ΝΑΝΣΥ: Γύρω από τον ύπνο μου ή γύρω από…. ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, τον Μάστερ δεν τον νοιάζει…. Μερικές φορές του αρέσει όταν κοιμάστε. Σαν να λέει, «Θεέ μου! Σταμάτα την εμπειρία και απλά κοιμήσου». Τι είδους σοφία πιστεύεις ότι σου μετέδωσε ο Μάστερ; Αν ήταν να το εκφράσεις με ανθρώπινα λόγια, τι είδους σοφία πιστεύεις ότι εισέπραξες;
ΝΑΝΣΥ: Έχω μια αίσθηση ολοκλήρωσης…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, αυτό είναι.
ΝΑΝΣΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επαναφορά των πραγμάτων στην θέση τους, ολοκλήρωση του ταξιδιού, κι όλα τα υπόλοιπα. Ωραία. Τέλεια. Αυτό ήταν. Οπότε δεν κοιμήθηκες πραγματικά.
ΝΑΝΣΥ:Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ροχάλιζες; ( γέλια)
ΝΑΝΣΥ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι. Δεν κοιμόσουν. Απλά… συμβαίνει συχνά στα Shouds. Ενοχλούσε πολύ τον Τοβία. Νόμιζε ότι βαριόντουσαν όλοι, κι εγώ του έλεγα, «Δεν βαριούνται. Απλά νοιώθουν τόσο άνετα που αφήνονται για λίγο». Ναι. Με το που ξεκίνησα να μιλάω για τον ασφαλή χώρο, σας έπιασε νύστα, επειδή νοιώθατε ασφαλείς. Δεν υπήρχε λόγος να είστε σε επιφυλακή. Θα μάθετε να πιστεύετε ότι δεν ήσασταν κοιμισμένοι. Δεν κοιμόσασταν – είχατε μπει βαθιά μέσα σας. Ωραία. Δυο ακόμα. Δυο ακόμα.
ΛΙΝΤΑ: Θα ζητήσω από την ψυχολόγο να παρέμβει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι εμπειρία έζησες κατά την διάρκεια του μη φραστικού;
ΤΖΟΥΛΙ: Πρώτα από όλα, μου άρεσε η περιγραφή σου για την αιώρηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία.
ΤΖΟΥΛΙ: Επειδή υπήρχαν εκείνα τα κύματα και εκείνες οι υπέροχες εικόνες, και ήταν σαν να αιωρούμασταν κυριολεκτικά υπό τους ήχους της μουσικής. Έτσι λοιπόν ήταν…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, η μουσική είναι ένας σπουδαίος μεταφορέας. Ξέρεις, μερικές φορές όταν νοιώθεις, «Ω, δεν έχω πραγματική σύνδεση με τον Μάστερ, με την σοφία μέσα μου», βάλε λίγη μουσική- μην σκέφτεσαι, μην προσπαθείς να του βάλεις λόγια, απλά βάλε λίγη μουσική- και ο Μάστερ ξέρει πώς να επικοινωνήσει μέσα από τα κύματα της μουσικής. Και θα το πω ξανά, το κάνω κάθε φορά στο ξεκίνημα ενός Shoud ή ενός σεμιναρίου- μπουμ!- η μουσική το μεταφέρει, και μετά μπαίνουμε σε αυτή την εκτενή και ανιαρή διαδικασία να το επικοινωνήσουμε και να περάσουμε μέσα από όλα και να εξηγήσουμε ( γέλια). Εσύ το έπιασες ήδη. Το έπιασες ήδη. Οπότε, ωραία. Υπέροχα.
ΤΖΟΥΛΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και μετά όταν ήρθε η ώρα να του βάλεις λόγια, τι συνέβη;
ΤΖΠΥΛΙ: Είχε να κάνει με την χαρά και την ύπαρξη. Ήταν σαν να τα ήξερα όλον αυτό τον καιρό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΤΖΟΥΛΙ: Οπότε είχα αυτό το συναίσθημα ότι επέστρεφα πίσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Οπότε, με ποια λόγια θα το συσχέτιζες;
ΤΖΟΥΛΙ: Ήταν κάτι σαν να υπάρχεις σε αντίθεση με την σκέψη και την ανησυχία και την προσπάθεια και τον μόχθο και απλά να το κάνεις. Απλά να υπάρχεις. Απλά να ζεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ναι, ωραία σοφία.
ΤΖΟΥΛΙ: Και λίγη χαρά, ξέρεις, πολύ χαρά με λίγη γλαφυρότητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ. Ναι. Ωραία. Και ένα από αυτά που θα ανακαλύψετε είναι ότι, θα σας ενοχλεί να προσπαθείτε να το βάλετε σε λέξεις. Είναι ανεπαρκές. Ξέρετε, μπορεί να έχετε νοιώσει πολύ περισσότερα πράγματα και προσπαθώντας να το βάλετε σε λέξεις είναι κάπως περιοριστικό, αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητο, όταν θέλετε να επικοινωνήσετε με τους άλλους ανθρώπους ή μερικές φορές ακόμα και με τον Εαυτό. Ναι.
Έτσι λοιπόν, πρέπει να σε ρωτήσω κάτι. Έχεις μια λάμψη γύρω σου που δεν υπήρχε πριν από έναν χρόνο. Τι συμβαίνει;
ΤΖΟΥΛΙ: Η ζωή είναι ωραία! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, κι αυτό το χαμόγελο στα χείλη σου. Τι συνέβη; Θέλω να πω, το…
ΤΖΟΥΛΙ: Απλά έκανα πολλές απελευθερώσεις και επέτρεψα πολλά και ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, μεγάλη διαφορά.
ΤΖΟΥΛΙ: Και πολλά από αυτά τα- μπλιαχ!- σαν να βγαίνω εκτός σύνδεσης και να κάνω επανεκκίνηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία, ωραία. Ναι, υπάρχει μεγάλη διαφορά στην ενέργειά σου, που επεκτείνεται και στην εμφάνισή σου, στην φυσική σου εμφάνιση. Αλλά υπάρχει μια καθαρότητα, που δεν υπήρχε πριν από έναν χρόνο. Ναι. Πολύ εντυπωσιακό. Ωραία. Ωραία. Σε ευχαριστώ. Ένας ακόμα.
ΛΙΝΤΑ: Ουάου! Αυτό ήταν υπέροχο! Δεν το κάνεις και πολύ συχνά ( ο Αντάμους σηκώνει τους ώμους του).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Τι εμπειρία έζησες με την ροή της μουσικής;
ΚΕΗΤ: Στην ροή της μουσικής, ήταν σαν να ήμουν σε μια ήσυχη ανυπαρξία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου αρέσει αυτό το μέρος.
ΚΕΗΤ: Είναι όμορφο. Ήταν πολύ γλυκό. Δεν ήταν καθόλου…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πολλοί άνθρωποι δεν αντέχουν αυτό το μέρος, την ήσυχη ανυπαρξία. Νοιώθουν την ανάγκη να το γεμίσουν με σκουπίδια, με θόρυβο, με οτιδήποτε. Α, είναι ένα πανέμορφο μέρος να πας. Ναι. Ωραία. Και μετά, όταν ήρθε η ώρα να του βάλεις λέξεις;
ΚΕΗΤ: Αναπνοές και άνοιγμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άνοιγμα. Οκ.
ΚΕΗΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και, άλλη μια φορά, ξέρεις…. Μπορείς να το ξαναπείς;
ΚΕΗΤ: Αναπνοές και άνοιγμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε τα λόγια είναι απλά λόγια, ξέρετε, και τα λόγια που ακούσαμε όλοι μας πριν, αλλά όπως το λες, υπάρχουν πολλά περισσότερα μέσα του, περισσότερα συναισθήματα, περισσότερο βάθος. Θέλω να πω, κάποιος λέει, «Λοιπόν, αυτή είναι η σοφία που εισέπραξα από τον Μάστερ; Θέλω να πω, μετά από 42 χρόνια στον πλανήτη, τώρα αυτό που παίρνω είναι ¨αναπνοή και άνοιγμα¨;» Υπάρχουν πολλά περισσότερα μέσα του. Πολλά περισσότερα.
ΚΕΗΤ: Απόλυτα. Θέλω να πω, ένοιωσα τόσο συναισθήματα, ακόμα κι όταν μπήκαν τα λόγια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ακριβώς.
Ακριβώς. Οπότε, ωραία. Σε ευχαριστώ, όλους σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.
Ας επιστρέψουμε στην συζήτηση για την εμπειρία. Είναι ένα σημείο καίριας σημασίας, ένα σημείο αλλαγής για εμάς.
Έτσι λοιπόν, εμπειρία.
Το Ταξίδι των Αγγέλων
Θα πάω πίσω στην ιστορία του Τοβία, Το Ταξίδι των Αγγέλων. Υπέροχη ιστορία, που δεν πρέπει να την πάρετε κυριολεκτικά. Είναι ένας τρόπος αφήγησης. Αλλά μετέφερε όλα τα ενεργειακά σημεία πέρα από τις λέξεις που είπε. Με άλλα λόγια, εκεί μέσα βρίσκονταν όλη η κατάλληλη ενέργεια σχετικά με το ταξίδι σας, αλλά τα είπε με την μορφή μιας ιστορίας. Η όλη ιστορία του Τοβία είναι απλά μια ιστορία. Θέλω να πω, παραδέχεται ακόμα και την βιβλική του ιστορία ,που απορρίπτει την Βίβλο, είναι απλά μια σπουδαία ιστορία, μέρη της οποίας είναι αληθινά, αλλά πολλά είναι κατασκευασμένα. Αλλά επιστρέφουμε στο θέμα μας, στο Ταξίδι των Αγγέλων, μια υπέροχη συζήτηση για το πώς ήρθατε εδώ.
Μια συζήτηση που δεν μοιάζει με καμιά άλλη του είδους της. Δεν θα διαβάσετε τίποτε παρόμοιο πουθενά αλλού. Έδωσε μια πολύ, πολύ κοντινή περιγραφή, αλλά ήταν πολύ ακριβής στο πώς παρέδωσε την ενέργεια.
Μιλάει για την εποχή που ήσασταν στις αγγελικές σφαίρες, στο μη φυσικό, και χωρίς εγκέφαλο ( ο Αντάμους γελάει). Μερικές φορές είναι δύσκολο να το φανταστείτε, επειδή τώρα συσχετίζεστε πολύ με το σώμα και το μυαλό. Αλλά στις αγγελικές σφαίρες, φανταστείτε το για μια στιγμή, δεν υπάρχει το φυσικό σώμα. Και θα πάω κι ένα βήμα παραπέρα, πολύ δύσκολο να το φανταστείτε, αλλά δεν υπάρχει φωτεινό σώμα. Γίνονται πολλές συζητήσεις αυτές τις μέρες για το φωτεινό σώμα, και δεν είχατε καν ένα φωτεινό σώμα, ούτε ένα φυσικό σώμα , ούτε μυαλό. Αλλά όμως… ω, και κάτι ακόμα , δεν υπήρχε χρόνος. Δεν υπήρχε χρόνος στις αγγελικές σφαίρες, στο παρελθόν σας. Δεν υπήρχε χρόνος.
Φανταστείτε τα όλα αυτά για μια στιγμή. Είναι παράδοξο. Πώς μπορούσατε να υπάρχετε χωρίς σώμα ή μυαλό και χωρίς φωτεινό σώμα, χωρίς χρόνο; Τι στην…;! Αλλά έτσι είχαν τα πράγματα. Στην πραγματικότητα είναι πιο φυσική κατάσταση. Και …. Πρέπει να το μεταφέρω αυτό μέσα από τον Κώλντρε. Ορισμένες φορές με δυσκολεύει.
Αυτό που πήγαινα να πω είναι, ότι υπήρχε μια ομοιότητα, μια ελαφριά εκδοχή χώρου. Μπορείτε να φανταστείτε κάτι τέτοιο; Δεν υπήρχε χρόνος αλλά μια ελαφριά εκδοχή χώρου και δεν υπήρχε σώμα ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι λοιπόν είστε μια αγγελική ύπαρξη ανάμεσα σε άλλες αγγελικές υπάρξεις. Είστε μια έμψυχη ύπαρξη ανάμεσα σε άλλες έμψυχες υπάρξεις σε ανακάλυψη…. σε ανακάλυψη, σε εμπειρία. Είναι κάπως δύσκολο να το φανταστείτε. Πώς το κάνετε αυτό χωρίς σώμα; Λοιπόν, η αγγελική ύπαρξη που ήσασταν τότε παλιά ,δεν είχε αναμνήσεις. Αναμνήσεις. Τίποτε. Οπότε πώς θα μπορούσατε… ( ο Αντάμους αναστενάζει) Λοιπόν, είναι δύσκολο να το φανταστείτε, δεν είναι;
Και αν μπορούσατε να φανταστείτε, αν μπορούσατε να ελευθερώσετε τον εαυτό σας για μια στιγμή και να συνειδητοποιήσετε ότι ήσασταν εκεί έξω στην μη φυσική πραγματικότητα, αλλά παρόλα αυτά υπήρχατε και βιώνατε εμπειρίες. Όχι της υλικής φύσης, αλλά αυτό που πραγματικά κάνατε τότε ήταν. ότι δημιουργούσατε κάποιες από τις αρχικές αισθήσεις. Μιλάω για περίπου 200.000 αισθήσεις. Πάνω από τις μισές από αυτές δημιουργήθηκαν τότε στις αγγελικές σφαίρες εκείνη την εποχή, έξω από τον χρόνο, χωρίς το φυσικό σώμα.
Παίζατε. Δημιουργούσατε όλες αυτές τις αισθήσεις, τρόπους αντίληψης της πραγματικότητας, έτσι ώστε κάποια μέρα, κάποια μέρα , όταν θα επιτρέπατε στον εαυτό σας να γίνει ένας πραγματικός δημιουργός , θα είχατε αυτές τις αισθήσεις για να αντιλαμβάνεστε τις δημιουργίες σας.
Κι έτσι είστε εδώ, έχοντας συλλέξει πολλές εμπειρίες, αλλά χωρίς χρόνο. Όλα- πήγα να πω ότι έγιναν γρήγορα, αλλά δεν υπήρχε χρόνος, οπότε πώς θα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα; Δεν υπήρχε δομή. Η μια εμπειρία πίσω από την άλλη. Το ένα οδηγούσε στο άλλο και δεν υπήρχαν αναμνήσεις. Είναι κάπως περίεργο. Είναι κάπως ενδιαφέρον. Και έτσι ήταν τα πράγματα σε ολόκληρη την δημιουργία.
Μέχρι που τελικά, λοιπόν, ο Τοβίας μιλάει γι αυτό και λέει ότι όλη η ενέργεια επιβραδύνθηκε. Έχω μια άλλη άποψη πάνω στο θέμα, απλά έναν άλλο τρόπο για να πω το ίδιο πράγμα. Θα σας πω ότι, αυτό που συνέβη τότε με όλες αυτές τις εμπειρίες εκτός φυσικής πραγματικότητας και χρόνου, με όλες αυτές τις χωρίς αναμνήσεις εμπειρίες, δεν οφείλεται στο ότι επιβραδύνθηκε η ενέργεια. Η ενέργεια σταμάτησε να σας υπηρετεί όπως σας υπηρετούσε μέχρι τότε. Χάσατε την επαφή, χάσατε τον συγχρονισμό με την δική σας ενέργεια. Σταμάτησε να σας υπηρετεί. Οπότε, θεωρώ ότι ο Τοβίας είχε δίκιο. Φάνηκε σαν να επιβραδύνεται. Υπήρχε επίσης ένας φόβος ότι θα σταματούσε. Υπήρχε ένας φόβος ότι ολόκληρη η δημιουργία θα κατέρρεε, θα έπεφτε στο κενό, στο απόλυτο κενό. Στο σημείο μηδέν.
Κι έτσι δημιουργήθηκε αυτό το πράγμα ,που ονομάζεται η Τάξη του Τόξου – και αυτό όντως είναι αληθινό, δεν είναι μεταφορικό- αλλά εκεί συγκεντρώθηκαν όλες οι αγγελικές οικογένειες και είπαν, «Η ενέργεια δεν μας υπηρετεί πια. Είμαστε εκτός συγχρονισμού. Πάμε να βρούμε λύσεις. Πάμε να βρούμε τι συμβαίνει εδώ». Οπότε, δημιουργήθηκε η Γη και ήρθατε εδώ.
Τώρα λοιπόν στην φάση νούμερο δύο, είστε στον πλανήτη Γη και παίρνετε ανθρώπινη μορφή. Κατά κάποιον τρόπο, αφήσατε πίσω σας την σοφία, τον Μάστερ, και αφήσατε πίσω το Εγώ Είμαι, την ψυχή. Δεν τους αφήσατε πίσω, αλλά τους κλείσατε την πόρτα έτσι ώστε να μην έχετε επίγνωση της ύπαρξής τους, έτσι ώστε να απομακρυνθείτε από όλες αυτές τις αισθήσεις που δημιουργήσατε – γιατί τώρα θα ήταν κάπως μπερδεμένο- και μπήκατε στην αίσθηση της Εστίασης και στην εμπειρία. Μπήκατε βαθιά μέσα στην εμπειρία. Και η εμπειρία με την αίσθηση της Εστίασης είχε να κάνει με την εύρεση απαντήσεων. Απαντήσεις σχετικά με το «Ποιος είμαι»; , αλλά εγώ θα έλεγα ότι υπήρχε και μια πλάγια, μια παράπλευρη ερώτηση της ψυχής : «Είμαι έτοιμος να γίνω δημιουργός»;
Η ψυχή πάντα υπήρχε, πάντα, από την αρχή των χρόνων και ακόμα πιο πριν από τον χρόνο. Η ψυχή υπήρχε πάντα και θα υπάρχει πάντα. Αλλά η ψυχή δεν ήταν πάντα δημιουργός. Η ψυχή δεν ήταν δημιουργός. Οπότε, παράλληλα με το ταξίδι σας σε αυτό τον πλανήτη, παράλληλα με τις εμπειρίες σας και τις απαντήσεις στο ερώτημα «Ποιος είμαι?» , πιστεύω ότι υπήρχε ένα μεγαλύτερο ερώτημα, «Είμαι έτοιμος να γίνω δημιουργός?»
Και μετά μπήκατε στην εμπειρία. βουτήξατε βαθιά μέσα της. Με αυτή την μοναδική αίσθηση της Εστίασης, μπήκατε μέσα στην εμπειρία και, όπως ανέφερα στο ξεκίνημα της σημερινής μας συνάντησης, αρχίσατε να βιώνετε εμπειρίες και μετά, προσπαθώντας να βρείτε απαντήσεις, βιώνατε κι άλλες εμπειρίες και, καθώς δεν παίρνατε απαντήσεις από αυτές, βιώνατε ακόμα περισσότερες εμπειρίες. Πολύ νωρίς είπατε, « Πρέπει να βιώσω την εμπειρία στα ψηλά και στα χαμηλά. Πρέπει να ζήσω την εμπειρία της κατάθλιψης, του αλκοολισμού, του χαμένου, και πρέπει να ζήσω την εμπειρία του βασιλιά ή της βασίλισσας. Πρέπει να ζήσω την εμπειρία πώς είναι να ξεκινάς μια επιχείρηση. Πρέπει να ζήσω την εμπειρία πώς είναι να ξεκινάς μια θρησκεία, να χάνεσαι μέσα της. Πρέπει να ζήσω την ολοκληρωτική απομάκρυνση από τον εαυτό μου. Πρέπει να ζήσω την εμπειρία στα ψηλά και στα χαμηλά». Αυτό κάνατε.
Ζήσατε μια σειρά από εμπειρίες, αλλά δεν επιτρέπατε στον εαυτό σας την πρόσβαση στην σοφία, στις απαντήσεις, επίτηδες. Επίτηδες, κρατήσατε μακριά τον εαυτό σας από την σοφία που πάντα υπήρχε, επειδή θέλατε, υποθέτω, κι άλλες εμπειρίες. Θέλατε να χτίσετε την δεξαμενή της σοφίας, έτσι ώστε όταν θα ήσασταν έτοιμοι να την λάβετε, η σοφία θα ήταν ολοκληρωμένη, όπως είπε και η Νάνσυ. Η σοφία ήταν ολοκληρωμένη. Και αυτό μας οδηγεί στο σήμερα, εδώ , στην Σειρά της Ανάδυσης.
Αυτό μας οδηγεί στην φάση νούμερο τρία. Ήρθε η ώρα να παραλάβετε την σοφία, επειδή είστε έτοιμοι. Διαφορετικά δεν θα ήσασταν εδώ. Αν έχετε αμφιβολίες σχετικά με το αν είστε ή όχι έτοιμοι, δεν θα ήσασταν εδώ, αν δεν ήσασταν έτοιμοι. Η αντήχηση της συνείδησης δεν θα ήταν εδώ για εσάς. Δεν θα ήσασταν συντονισμένοι μαζί της. Θα είχατε φύγει εδώ και καιρό. Οπότε, ναι, είστε έτοιμοι γι αυτή την σοφία.
Και, την ίδια στιγμή, το υπέροχο μέρος, θεωρώ, το μέρος της πληρωμής, και η αιτία που σας λέω, «Σταματήστε να προσπαθείτε τόσο σκληρά» είναι, επειδή τώρα είμαστε έτοιμοι για την επόμενη φάση, κι αυτή είναι η συνειδητή εμπειρία μαζί με την σοφία, ταυτόχρονα. Χωρίς αναμονή. Ξεχυθείτε με την σοφία και εμπειραθείτε.
ΣΑΡΤ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χωρίς αναμονή. Ναι, ναι.
Σε αυτήν όμως την περίπτωση, η απάντηση στην ερώτηση «Ποιος είμαι;» υπάρχει, είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι. «Ποιος είμαι;» Κάνατε τα πάντα για να χτίσετε ταυτότητες και μετά, σε αυτή την ενσάρκωση, κάνατε τα πάντα για να σπάσετε τους καθρέφτες. Χτίσατε την ταυτότητα ,για να δείτε τον εαυτό σας μέσα από τον καθρέφτη με ποικίλους τρόπους και μετά σπάσατε τον καθρέφτη, επειδή θέλατε αν δείτε ποιοί πραγματικά είστε.
Και μετά, την ίδια στιγμή, φέρνετε μέσα την σοφία. Αυτή την στιγμή, τώρα, μέσω αυτής, να απαντήσετε στο άλλο μέρος της ερώτησης, «Είμαι έτοιμος να γίνω δημιουργός»; Αυτό προκαλεί φόβο.
Την περασμένη εβδομάδα, δούλευα με όλους τους Σώμπρα, ατομικά και ομαδικά, και σας πλησίασα την ώρα του ύπνου, όπου κάνουμε πολλή δουλειά, και σας ρώτησα αυτή την ερώτηση. Και σας υπόσχομαι ότι πολύ σύντομα θα αλλάξουμε την κατάσταση των ονείρων. Καταλαβαίνω ότι είναι κάπως προκλητικό, βασανιστικό αυτή την στιγμή, αλλά σύντομα θα την αλλάξουμε. Αλλά σας πλησίασα και σας ρώτησα, «Είσαι πραγματικά έτοιμος να γίνεις δημιουργός»;
Εμ, μάλλον δεν θα έπρεπε να είχα κάνει αυτή την ερώτηση, επειδή η απάντηση δεν ήταν και πολύ καλή. Πραγματικά, δεν ήταν καλή.
Σε γενικές γραμμές, αυτό που άκουσα – είναι κάτι που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος περισσότερο από οτιδήποτε άλλο – οι περισσότεροι από εσάς είπατε, « Όχι ,ακόμα» ή «Λίγο μόνο». Τώρα, ένας δημιουργός είναι δημιουργός. Δεν υπάρχει λίγο. Δεν υπάρχει μικρός δημιουργός. Τίποτα τέτοιο, ούτε μαθητευόμενος δημιουργός. Οπότε, έχουμε ένα μικρό θέμα γύρω από την δημιουργία, επειδή έκανα την ερώτηση, «Γκάρυ, είσαι έτοιμος να γίνεις δημιουργός»;
ΓΚΑΡΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά, την προηγούμενη εβδομάδα μου είπες, «Αλλά φοβάμαι μην ανατινάξω ολόκληρο το σύμπαν».
ΓΚΑΡΥ: Λοιπόν, ναι. Θα μπορούσε να συμβεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, θα μπορούσε να συμβεί, και ίσως να έχει συμβεί. Αλλά, ξέρετε, η ψυχή δεν σας κρίνει ( γελάνε). Δισεκατομμύρια άλλες υπάρξεις σας κρίνουν, αλλά όχι η ψυχή. Υπάρχει κάποια ανησυχία επειδή ξαφνικά κοιτάτε στο παρελθόν σας, κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον σε αυτή την ενσάρκωση. Έχετε μνήμη. Έχετε μνήμη, κάτι που δεν είχατε πριν. Κι έτσι πριν, ήσασταν αδέσμευτοι. Μπορούσατε να κάνετε τα πάντα και να μην τα θυμάστε. Τώρα κουβαλάτε τις αναμνήσεις σας σαν μια φθαρμένη τσάντα γεμάτη βάρη. Οπότε, κουβαλάτε τις αναμνήσεις σας και λέτε, «Αλλά ξέρεις, αν γίνω δημιουργός τι θα συμβεί αν… Τι θα συμβεί αν υπέρ- δημιουργήσω; Τι θα συμβεί αν επέμβω στις δημιουργίες άλλων ανθρώπων; Τι θα συμβεί αν ο Θεός τσαντιστεί μαζί μου, δεν του αρέσουν οι δημιουργίες μου»; Οπότε προκύπτουν πολλές ερωτήσεις.
Έτσι διευθετούμε λοιπόν πολλά θέματα μονομιάς. Πώς να επιλέξετε συνειδητά την εμπειρία σας και πώς να την δημιουργήσετε συνειδητά. Έχουμε μια μικρή ανισορροπία , αλλά θα την αποκαταστήσουμε.
Μια Σούπερ- Αίσθηση
Έτσι λοιπόν τώρα, που είστε σε αυτή την ενσάρκωση, φτάνουμε στο σημείο να μπορούμε κυριολεκτικά να επιλέγουμε την εμπειρία. Αλλά όταν λέμε εμπειρία, μην την ορίσετε με μικροπράγματα , όπως, «Θέλω να εμπειραθώ πώς είναι να φάω μια μπριζόλα απόψε». Ελάτε τώρα. Αυτά είναι μικροπράγματα. Δεν έχουν να κάνουν με την κυριαρχία. Η εμπειρία είναι συναίσθημα. Η εμπειρία είναι- πώς να το πω… υπάρχουν πάνω από 200.000 αισθήσεις και εσείς έχετε επίγνωση μόνο για μία από αυτές, ίσως για δέκα περίπου. Σας δίνω πίστωση, δέκα ( κάποιος φωνάζει, ¨πέντε, το λιγότερο!¨ και γελάνε)Δέκα, ναι ( ο Αντάμους γελάει).
Η εμπειρία είναι σαν μια σούπερ αίσθηση, αλλά ακόμα δεν ανήκει στην κατηγορία των αισθήσεων. Οκ, θα σας δώσω ένα παράδειγμα.
Δεν υπήρχε λοιπόν η αίσθηση της Αγάπης , μέχρι την στιγμή που ήρθατε εσείς στον πλανήτη. Και μετά, μέσα από τις εμπειρίες σας με τον εαυτό σας και με τους άλλους, γεννήθηκε ένα βαθύ πάθος, ένα υπέροχο πάθος, που τώρα το ονομάζετε ρομάντζο. Και από αυτό το ρομάντζο , από αυτό το φλογερό πάθος του ρομάντζου, προέκυψε η αίσθηση της Αγάπης. Η αίσθηση της Αγάπης δημιουργήθηκε εδώ, σε αυτό τον πλανήτη. Αλλά δεν έγινε σε μια νύχτα. Χρειάστηκε αρκετός καιρός μέχρι να αναπτυχθεί.
Έτσι λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει και με την εμπειρία. Αναπτύσσεται. Η εμπειρία υπάρχει, αλλά έχει ακόμα δρόμο μέχρι να γίνει αίσθηση. Και την ονομάζω σούπερ αίσθηση , επειδή, κατά κάποιον τρόπο, αυτή η αίσθηση της εμπειρίας είναι μακράν σπουδαιότερη από την αίσθηση της Αγάπης ή της Ενότητας ή της Επικοινωνίας ή από κάποιες από τις άλλες αισθήσεις που έχουμε συζητήσει.
Κι έτσι είμαστε όλοι μαζί εδώ σήμερα, καθώς σας κάνω λίγη απόσπαση, και φέρνουμε την εμπειρία σε μια νέα αίσθηση, αλλά σε μια σούπερ αίσθηση. Έχει πολύ μεγαλύτερο νόημα ή βάθος ή όπως αλλιώς το λέτε από οποιαδήποτε άλλη αίσθηση. Κάποιοι από εσάς θα διαφωνήσουν. Θα πουν, «Όχι, η Αγάπη είναι η σπουδαιότερη αίσθηση». Δεν το πιστεύω καθόλου αυτό. Η Αγάπη είναι ενδιαφέρουσα, αλλά η αίσθηση της Εμπειρίας συμπεριλαμβάνει και την Αγάπη, κι επίσης συμπεριλαμβάνει την Ενότητα και κάποιες από τις άλλες αισθήσεις για τις οποίες έχουμε μιλήσει. Οπότε, τέλος πάντων, την γεννάμε ακριβώς εδώ.
Ενόσω την γεννάτε, ο άνθρωπος , ο οποίος έχει την ευθύνη για το εμπειρικό μέρος της τριάδας, του Μάστερ και του Εγώ Είμαι – επειδή χωρίς εσάς ο Μάστερ δεν θα είχε τίποτα να κάνει. Αν ο άνθρωπος δεν ήταν εδώ για να βιώσει εμπειρίες, ο Μάστερ δεν θα είχε πού να αποστάξει την σοφία και να την χαρίσει στο Εγώ Είμαι – οπότε ο άνθρωπος περνάει μέσα από την εκπληκτική εμπειρία της εμπειρίας. Αλλά η εμπειρία, η ικανότητα να μπορεί κάποιος να βιώσει κάτι, και τελικά η ικανότητα να βιώσει κάτι έξω από τον εαυτό του, είναι αυτό που ο άνθρωπος έμαθε να κάνει πάρα πολύ καλά. Η ικανότητα να βιώνει τον Εαυτό του μέσα στην δική του δημιουργία, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, είναι αυτό που κάνουμε τώρα. Ξέρω ότι ζαλίζει το μυαλό, οπότε πάρτε μια βαθιά αναπνοή με αυτό.
( παύση)
Έχετε συνηθίσει να ζείτε εμπειρίες εξωτερικά, στον εξωτερικό κόσμο. Πολύ, πολύ λίγο εσωτερικά, και τώρα όλο αυτό αλλάζει. Επιπλέον μπορούσατε να ζείτε εμπειρίες εξωτερικά για πράγματα που δεν ήταν υποχρεωτικά δικά σας, δικές σας επιλογές. Θα μπορείτε ακόμα να το κάνετε αυτό, αλλά τώρα θα πάμε να ζήσουμε εμπειρίες σχετικά με το πώς είναι να είστε μέσα στην δική σας δημιουργία.
Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό απόλυτα, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, επειδή δεν χρειάζεται. Θέλω να πω, δεν χρειάζεται να είστε σε θέση να τα καταλάβετε όλα. Είναι όπως αυτός ο χείμαρρος της συνείδησης , ένας χείμαρρος – δεν είναι ενέργεια- είναι συνείδηση που βγαίνει προς τα έξω, μια ακτινοβολία. Θα το πιάσετε. Θα το πιάσετε.
Έτσι λοιπόν, σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο της αλλαγής, όπου δεν θα ζείτε πλέον εμπειρίες έξω από τον εαυτό σας. Δεν θα είστε πια το θύμα ή ο δράστης της εμπειρίας. Με άλλα λόγια, χωρίς πεπρωμένο, χωρίς να βγαίνετε έξω και να λέτε, «Οτιδήποτε συμβεί σήμερα θα είναι, ξέρετε, έξω από την δική μου σφαίρα». Θα δώσουμε ένα τέλος σε αυτό το θέμα. Λοιπόν, θα το αντικαταστήσουμε. Θα μπορείτε ακόμα να ζείτε την εμπειρία του καθημερινού ανθρώπου που λέει, «Δεν ξέρω τι στο διάβολο συμβαίνει». Αλλά τώρα θα επιλέγουμε επίσης τις εμπειρίες.
Πώς μπορείτε να φτάσετε εκεί; Πώς να το κάνετε αυτό; Απλά επιτρέπετε. Αυτό είναι. Είναι μια φυσική εξέλιξη. Δεν έχει παγίδες. Δεν απαιτείται εξυπνάδα. Είναι, απλά επιτρέπω να συμβεί.
Οπότε ξεκινήσαμε από τις αγγελικές σφαίρες εδώ και πολύ καιρό, όπου δεν υπήρχε φυσικό περιβάλλον, δεν υπήρχε χρόνος, δεν υπήρχαν καν επιπτώσεις της εμπειρίας. Μετά περνάμε στην βαριά ατμόσφαιρα της Γης, αυτού του πλανήτη, σε ανθρώπινη μορφή όπου δεν έχετε επαφή με την σοφία, όπου η εμπειρία μοιάζει να έρχεται από εξωτερικούς παράγοντες, γι αυτό οι άνθρωποι δημιούργησαν τον Θεό και τις θρησκείες για να τους βοηθήσουν να καταλάβουν και να πουν, «Λοιπόν, πρέπει να είναι από τον Θεό. Πρέπει να φταίει το κάρμα μου». Μετά τα περάσαμε όλα αυτά μέσα στην συνειδητή, στην επιλεγμένη εμπειρία. Γι αυτό είμαστε εδώ, για να κάνουμε αυτό το πράγμα.
Αναγνωρίζοντας τον Άνθρωπο
Έτσι λοιπόν, ας διασκεδάσουμε ξανά. Ας βάλουμε την μουσική να παίζει. Να καθίσουμε αναπαυτικά. Ας αφιερώσουμε μια στιγμή για να αναγνωρίσουμε , να τιμήσουμε τον άνθρωπο.
( η μουσική ξεκινάει)
Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, ας αναγνωρίσουμε τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο τον πέταξαν μέσα σε όλα αυτά και του είπαν, «Έι, τράβα να βγάλεις άκρη από όλα αυτά». Και, με την ευκαιρία να σας πω ότι ο Μάστερ και το Εγώ Είμαι είπαν, «Ναι, πήγαινε εσύ, εμείς θα μείνουμε εδώ». ( γέλια). «Κάλεσέ μας αν χρειαστείς βοήθεια. Και μην μας χρεώσεις την κλήση». ( κι άλλα γέλια)
Ας αναγνωρίσουμε τον άνθρωπο για όλες τις εμπειρίες του. Θέλω να πω, μιλάω για αφθονία ιστοριών. Στην πραγματικότητα, μου αρέσει να σκέφτομαι τις εμπειρίες σαν ένα μάτσο ιστορίες. Και η ψυχή αγαπάει τις ιστορίες. Ο Μάστερ τις αγαπάει επίσης, και ο άνθρωπος θα τις αγαπήσει με τον καιρό.
Ας αναγνωρίσουμε τον άνθρωπο που πήδηξε εδώ μέσα, που ανέλαβε όλα αυτά τα πράγματα, που είχε μια ανάμνηση να θυμάται. Σας κάνει να θέλετε να γυρίσετε πίσω στην εποχή των αγγέλων όπου δεν υπήρχαν μνήμες.
Με την ευκαιρία , θα πείτε, «Λοιπόν, τι εννοείς όταν λες ότι δεν υπάρχουν μνήμες»; Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι στις αγγελικές σφαίρες εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχε παρελθόν και μέλλον. Το μόνο που ήξεραν οι αγγελικές υπάρξεις ήταν η Τώρα στιγμή, το Παρόν.
Τέλος πάντων, ας αναγνωρίσουμε τον άνθρωπο που μπήκε μέσα στην εμπειρία του χρόνου και του χώρου, του φυσικού σώματος και της κριτικής. Ουάου, τι εμπειρία κι αυτή να μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου. Το Εγώ Είμαι , με την ευκαιρία, δεν μπορεί να κρίνει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος σίγουρα έμαθε πώς να το κάνει αυτό.
Ας δώσουμε πολλά εύσημα στον άνθρωπο που περπάτησε μόνος του, που ήταν μόνος σε αυτό το ταξίδι. Δεν μιλάω για τους άλλους ανθρώπους. Μιλάω για την συνειδητή σύνδεση με τον Μάστερ και με το Εγώ Είμαι.
Βγάζει στην επιφάνεια μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάνουμε συνέχεια στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Ο άνθρωπος έκανε την επιλογή να απομονωθεί, να μείνει μόνος του; Ή ήταν το Εγώ Είμαι που είπε, «Όχι, αυτό το κομμάτι μου δεν πρέπει να έχει επαφή μαζί μου»; Ακόμα το συζητάμε σχεδόν κάθε βράδυ.
Ας δώσουμε τα εύσημα στον άνθρωπο για όλες τις εμπειρίες που έζησε, σχεδόν ατελείωτα, την μια ενσάρκωση μετά την άλλη…
Πρωτίστως για το γεγονός ότι δημιούργησε ενσαρκώσεις, ώστε να μπορεί να επιστρέφει στην εμπειρία….
Για το ότι δημιούργησε ένα παρελθόν κι ένα μέλλον.
Αυτό ήταν πανέξυπνο και χαζό ταυτόχρονα. Ο Θεός δεν δημιούργησε παρελθόν και μέλλον. Στην πραγματικότητα ήταν ανθρώπινη συνείδηση, μαζική συνείδηση. Φανταστείτε το για μια στιγμή. Η μαζική συνείδηση δημιούργησε παρελθόν και μέλλον.
Όταν θα συγκεντρωθούμε σύντομα σε αυτό το μέρος που ονομάζεται Μπλεντ, στην Σλοβενία με 500 Σώμπρα, θα είναι η μεγαλύτερη ομάδα που θα απελευθερώσει συνειδητά την μαζική συνείδηση. Θα το κάνουμε εκεί. Και θα επηρεάσει όλους τους Σώμπρα. Αλλά θα το κάνουμε εκεί.
Όταν ο άνθρωπος δημιούργησε ένα παρελθόν κι ένα μέλλον και την εμπειρία, ήταν κάτι πανέξυπνο, κατά κάποιον τρόπο, επειδή έτσι είχατε πάντοτε έναν τόπο προέλευσης και είχατε πάντοτε έναν τόπο για να πάτε στο μέλλον. Είναι μια εμπειρία. Αλλά επίσης έγινε ένα αρκετά μεγάλο βάρος με την έννοια ότι το παρελθόν το κουβαλούσατε μαζί σας, και σας έκανε να φοβάστε το μέλλον. Αλλά, τέλος πάντων, τώρα έχουμε παρελθόν και μέλλον. Τι εμπειρία!
Οπότε τώρα ο Μάστερ, η σοφία των χρόνων σας, όλων σας, από το παρελθόν κι από το μέλλον, ο Μάστερ τώρα έρχεται κοντά σας, κι εγώ συντροφεύω τον Μάστερ στον καθέναν από εσάς.
Και μοιραζόμαστε, όχι με λόγια, αλλά υπό τους ήχους της μουσικής, μοιραζόμαστε μαζί σας αυτά που θα ζήσετε στην ζωή σας τώρα.
Επιλέξατε να μείνετε στον πλανήτη μέσα στο σώμα σας. Θα μοιραστούμε πράγματα μαζί σας. Δεν έχει να κάνει με ημερομηνίες και χρόνια ή με οτιδήποτε τέτοιο. Είναι ένα συναίσθημα. Είναι ένα αγνό συναίσθημα.
Οπότε ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και χωρίς λόγια απλά αφήστε τον εαυτό σας να το νοιώσει…. Τι εμπειρίες έρχονται στην ζωή σας.
Να θυμάστε ότι δεν έχει να κάνει με ημερομηνίες ή με χρόνο ή με οτιδήποτε τέτοιο. Νοιώστε την εμπειρία σαν ένα τεράστιο συναίσθημα, σαν μια τεράστια επίγνωση.
Πηγαίνετε πέρα ακόμα κι από τον ανθρώπινο ορισμό της εμπειρίας.
Μετά, χωρίς λόγια, αφήστε τον Μάστερ κι εμένα να μοιραστούμε μαζί σας αυτό που θα έρθει.
( μεγάλη παύση)
Χωρίς λόγια. Μην προσπαθήσετε να του βάλετε λόγια ακόμα.
( παύση)
Αφήστε το να έρθει σαν συναίσθημα, σαν αίσθηση.
( μεγαλύτερη παύση)
Υπάρχουν πολλά στρώματα σε αυτά που συμβαίνουν εδώ. Αφορούν σίγουρα την ζωή σας. Έχουν να κάνουν με αυτά που έρχονται μετά. Έχουν να κάνουν με όλους εμάς, που αυτή την στιγμή γεννάμε την Εμπειρία σαν μια σούπερ αίσθηση.
Δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω πίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων για να τους πω τί κάνουμε. Το κράτησα μυστικό, ακόμα κι από τον Κάλντρε, μέχρι σήμερα.
Ξέρετε, στην πραγματικότητα γεννάμε την Εμπειρία σας αίσθηση. Χμ! Φανταστείτε το. Μια ομάδα ταπεινών ανθρώπων να γεννάει την Εμπειρία σαν αίσθηση ( ο Αντάμους γελάει).
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή καθώς ο Μάστερ κι εγώ μοιραζόμαστε μαζί σας τις εμπειρίες που θα έρθουν στην ζωή σας καθώς παραμένετε στον πλανήτη, μέσα σε αυτά τα σώματα.
( παύση)
Τώρα, μπορείτε να βάλετε λόγια. Μπορείτε να βάλετε λόγια. Απλά μην το σκέφτεστε. Ξέρω ότι ακούγεται παράξενα, αλλά μην το πιέζετε. Τα λόγια θα έρθουν σε σας.
Ο Μάστερ κι εγώ είμαστε πολύ παρόντες, και τώρα σας έρχονται τα λόγια. Τι εμπειρίες θα ζήσετε…. Τι εμπειρίες θα ζήσετε στην ζωή σας.
( παύση)
Τώρα, κάποιοι από εσάς αντιστέκονται. Το περιορίζετε στη qualia, βασισμένοι στις παλιές σας εμπειρίες. Μην το κάνετε αυτό. Αφήστε το να έρθει, επειδή θα είναι μια εμπειρία πολύ διαφορετική από τις παλιές.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και απλά αφήστε τα λόγια να έρθουν σε σας. Δεν χρειάζεται καν να τα βάλετε στην σειρά. Δεν χρειάζεται να τα βάλετε σε μια πρόταση.
( μεγάλη παύση)
Ο Μάστερ είναι σοφία, αλλά σε αυτή την σοφία ο Μάστερ μπορεί να μιμείται, μπορεί να γίνει πολύ ανθρώπινος, θα έλεγα, οπότε αφήστε τον Μάστερ να σας κρατάει το χέρι. Και αφήστε τα λόγια από τις εμπειρίες που θα έρθουν σε εσά,ς σε αυτή σας την ενσάρκωση. Αφήστε τα λόγια να έρθουν τώρα, αφήστε να έρθει η καθαρότητα.
( μεγάλη παύση)
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή… γιατί όλα όσα έρχονται σε εσάς τώρα στον ασφαλή μας χώρος είναι η αλήθεια, είναι η δική σας αλήθεια. Αυτά που έρχονται τώρα είναι αληθινά και αυτά που έρχονται τώρα μπορεί να μοιάζουν κάπως αόριστα με πολλούς τρόπους. Το μυαλό σας ίσως να προσπαθεί ακόμα να τα ερμηνεύσει, αλλά είναι εκεί και θα καταλάβετε το βαθύτερο νόημά τους με τον καιρό. Μπορεί και αργότερα σήμερα, μπορεί αύριο. Δεν βιαζόμαστε.
Αλλά ο Μάστερ ήθελε να ρίξετε μια κλεφτή ματιά, σε αυτά που ακολουθούν, κι αν το προσέξατε, ο Μάστερ δεν μίλησε καθόλου για συνηθισμένα πράγματα. Δεν μίλησε καθόλου για το τι θα φάτε για πρωινό ή για το καινούργιο αυτοκίνητο ,που πρόκειται να αγοράσετε. Ο Μάστερ ξέρει ότι όλα αυτά, τα καθημερινά πράγματα, απλά είναι εκεί.
Ο Μάστερ ενδιαφέρεται περισσότερο γι αυτά που θα ακολουθήσουν ,για την εμπειρία σας σαν άνθρωποι, και σίγουρα δεν θα είναι όπως οι εμπειρίες του παρελθόντος. Σίγουρα θα είναι πολύ, πολύ διαφορετικές. Γι αυτό τον λόγο επιλέξατε να μείνετε.
Ας πάρουμε και βαθιά αναπνοή μαζί.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, σε μια αλλαγή του τρόπου ,που βιώνετε την εμπειρία του εαυτού σας και της ζωής σας.
( η μουσική σταματάει)
Αρκετά απλό, ε; Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Έπρεπε να βγούμε από αυτό το παλιό μονοπάτι της εμπειρίας, από τον παλιό τρόπο δράσης, επειδή ήταν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, επαναλάμβανε τον εαυτό του ξανά και ξανά. Έπρεπε να το ξεπεράσουμε.
Οπότε, αυτό κάναμε εδώ σήμερα παράλληλα με την γέννηση μιας ολοκαίνουργιας αίσθησης για ολόκληρη την δημιουργία.
Με αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους.
Ήμουν λίγο σύντομος σήμερα. Δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω πίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων και να τους πω πόσο πολύ αγαπάω αυτή την ομάδα που λέγεται Σώμπρα.
Όλα είναι καλά σε ολόκληρη την δημιουργία. Σας ευχαριστώ ( το κοινό χειροκροτάει).
Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη
Διόρθωση και επιμέλεια :Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορας της μετάφρασης : Μαρία Κωδωνάκη
Σημείωση : Τον Οκτώβριο δεν θα μεταδοθεί μηνιαίο shoud απο τον Αντάμους, λόγω της συγκέντρωσης των Shaumbra στο Bled της Σλοβενίας, όπου θα μιλήσει από εκεί !!
Καλό φθινόπωρο σε όλους !!!