Shoud 2, Kharisma
4 Οκτωβρίου 2014
( Τί υπάρχει στο δωμάτιο, Η διάθεση του Αντάμους, Οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι, Γιατί βρίσκεστε εδώ ? Η Απάντηση, Είναι φυσικό )
Είμαι αυτό που Είμαι, ευτυχής για την αξιοπρεπή μουσική* (γέλια και χειροκροτήματα) και που βρίσκομαι εδώ μαζί με τον καθένα από σας. Είμαι ο Adamus της Κυρίαρχης Περιοχής.
*Αναφέρεται στο μουσικό video των Τεσσάρων Εποχών του Vivaldi, παρουσιασμένο από την Nicola Benedetti (το οποίο ακούγονταν πριν το channeling).
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, και πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο σ’ αυτή την συγκέντρωση, ας σβήσουμε τα φώτα στο ακροατήριο και ας νιώσουμε τις ενέργειες. Απλά αισθανθείτε τις ενέργειες μέσα στο δωμάτιο, με τον εαυτό σας, την ομορφιά αυτής της συγκέντρωσης, ενέργειες για τον καθένα από όσους ακούτε online. Απλά πάρτε ένα λεπτό.
(μεγάλη παύση)
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και νιώστε όλα τα επίπεδα της ενέργειας, οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στο δωμάτιο.
(παύση)
Τώρα μερικά σημαντικά θέματα καθώς συνεχίζεται αυτή η συνάντηση.
Πρώτα απ’ όλα τα επόμενα 90 λεπτά θα σας αποσυντονίσουν ελαφρώς, θα σας διασκεδάσουν, ίσως κάποια λόγια σας εμπνεύσουν. Αλλά πάνω απ’ όλα, αυτή η συγκέντρωση, για τον καθένα από σας, είναι ο χρόνος που αφιερώνετε στον εαυτό σας, ο χρόνος που παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και χαλαρώνετε μέσα στην φώτιση σας. Αχ!
Είναι τόσο δύσκολο εκεί έξω, στην καθημερινή ζωή, υπάρχει τόσος θόρυβος και χάος, συμβαίνουν τόσα πράγματα μέσα στο μυαλό σας. Έτσι έρχεστε εδώ, και ο πραγματικός σκοπός αυτής της συγκέντρωσης δεν είναι το να ακούσετε κάτι βαθυστόχαστο – γιατί σήμερα δεν θ’ ακούσετε απολύτως τίποτα καινούριο. Χμ. Ναι.
Ω, γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί εθισμένοι στα «νέα». Ναι. (κάποια γέλια). Έρχεστε εδώ λέγοντας «Τι νέα; Τι υπάρχει μετά;» Όχι, Δεν υπάρχουν νέα. Όλα έχουν ειπωθεί πριν, αν όχι από μένα και τον Tobias, από κάποιον άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο επειδή είστε ήδη εκεί. Βρίσκεστε ήδη εκεί. Απλά βιώνετε πώς ήταν η διαδρομή.
Δίνω μερικές κλωτσιές σ’ όσους είναι εθισμένοι στα «νέα». Θέλω μερικές φορές να τους πω, κατ’ αρχάς, γιατί χρειάζεστε νέα αφού ακόμη δεν έχετε αφομοιώσει τα παλιά; Α. Όμως μετρούν το πνευματικό περιεχόμενο, αυτό που ακούν από τους πνευματικούς δασκάλους, με βάση το «τι είναι νέο;» Όχι. Τίποτα. Απολύτως.
Το υπέροχο βρίσκεται ήδη εδώ. Μπορώ να σας κοιτάζω και να μην βλέπω τον περιορισμένο άνθρωπο, αλλά τον ήδη φωτισμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο που δεν ψάχνει ούτε αναζητά πια, τον άνθρωπο που δεν χρειάζεται κάτι καινούργιο κάθε μέρα για να τον κρατήσει στο πνευματικό μονοπάτι, βλέπω τον άνθρωπο που είναι ήδη εκεί.
Και ίσως, μόνο ίσως, στα επόμενα 90 λεπτά, σ’ αυτό τον ασφαλή χώρο, σ’ αυτή την όμορφη ενέργεια, να καταφέρετε να το συνειδητοποιήσετε αυτό για τον εαυτό σας. Να καταφέρετε να το νιώσετε αυτό για τον εαυτό σας.
Τι βρίσκεται μέσα στο Δωμάτιο
Μιλώντας για συναισθήματα, το δωμάτιο είναι γεμάτο συναισθήματα. Δεν πρόκειται μόνο για όμορφα γλυκά συναισθήματα, που κάποιοι θα θέλατε να έχετε. Υπάρχει πολύ χάος εδώ. Φυσικά, είναι ο Ερμής ανάδρομος. Χα, όχι ότι αυτό κάνει τη διαφορά. Είναι απλά μια καλή δικαιολογία για το χάος. Επιπρόσθετο χάος. Ναι. Αν και έχει κάποια επίδραση. Είναι το YomKippur, η Μέρα της Εξιλέωσης. Χμμ. Το αναμειγνύετε αυτό με τον ανάδρομο Ερμή, και έχετε ένα πολύ ισχυρό κοκτέιλ.
Ποια είναι τα συναισθήματα μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο; Υπάρχει πολύ σύγχυση. Υπάρχει πολύ θλίψη. Υπάρχει πολύ «γαμώτο» (γέλια) πολλά τέτοια υπάρχουν μέσα στο δωμάτιο. «Περί τίνος πρόκειται; Θα βγάλω νόημα ποτέ από αυτό; Πότε θα τελειώσει αυτό το ταξίδι;»
Και υπάρχει και πολύ ευτυχία. Υπάρχει πολύ χαρά μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο, απλή χαρά του να βρισκόμαστε μαζί με αυτή την υπέροχη ομάδα. Εγώ βρίσκομαι εδώ. (ο Adamusγελά, κάποιοι από το ακροατήριο τον παρακολουθούσαν μέσα από την οθόνη.) Οι άνθρωποι και οι τηλεοράσεις τους. Ναι. Ναι. Εδώ. (γέλια) Υπάρχει πολύ χαρά και ευτυχία μέσα στο δωμάτιο. Υπάρχει πολύ ελπίδα μέσα στο δωμάτιο. Α! Πολύ από το Χάρισμα. Α! Χα – Χα! Πολύ από το Χάρισμα.
Ξέρετε το καλό με το Χάρισμα σας, είναι ότι βρίσκεται εδώ. Εγώ απλά εύχομαι να του επιτρέψετε να εμφανιστεί. Το κάνετε μερικές φορές, αλλά πιο συχνά είναι καταπιεσμένο. Είναι που…. Γεια σου Edith.
EDITH: Γεια σου αγαπητέ μου Adamus.
ADAMUS:Μμμ. (φιλά το χέρι της) Μου έλειψες τόσο πολύ.
EDITH: Παρομοίως.
ADAMUS: Ναι. Παρομοίως, ωραία (κάποια γέλια)
Τρομακτική ποσότητα Χαρίσματος – βλέπετε πώς λειτουργεί το Χάρισμα; Έτσι απλά – τρομακτική ποσότητα Χαρίσματος μέσα στο δωμάτιο. Η θέση μου είναι… (σταματά) εδώ πάνω. Όχι εκεί. Αυτό δεν είμαι εγώ (δείχνοντας την οθόνη.) Όχι, όχι. Όχι. Συγνώμη. Φέρτε τις καρέκλες σας λίγο πιο κοντά. Ελάτε πιο ‘δω. Καθίστε εκεί. Αλλά όχι, όχι, όχι.
Συνειδητοποιείτε πόσο απορρυθμιστικό είναι το να βρίσκομαι εδώ μαζί με τον καθένα από σας, και ακόμη και αυτοί στους οποίους στέκομαι μπροστά τους να με βλέπουν από κει! (γέλια) Νομίζω ότι είναι ενδεικτικό για τη φύση της μη-πραγματικότητας. Η πραγματικότητα βρίσκεται εδώ. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς μπροστά σας. Η πραγματικότητα σας. Και τι κάνετε; Κοιτάτε μαγεμένοι την οθόνη της τηλεόρασης. (περισσότερα γέλια) Σας ευχαριστώ. Σας παρακαλώ αισθανθείτε ελεύθεροι να κινηθείτε πιο κοντά ώστε να μπορείτε να δείτε ολόκληρο το σόου και να μην κοιτάτε την καταραμένη την οθόνη. (περισσότερα γέλια)
Εντάξει. Α! Βλέπετε πώς συγκεντρώνεται καλύτερα η ενέργεια έτσι; Ας επιστρέψουμε για λίγο στην οθόνη, μόνο για ένα τεστ. Βλέπετε, ότι δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε! Κοιτάζετε εκεί. (γέλια) Κοιτάζετε! Τώρα κλείστε την οθόνη. Ωραία. Πολύ καλύτερα (περισσότερα γέλια)
Δεν είναι εύκολο να είσαι Αναληφθείς Δάσκαλος. (γέλια)
Λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι – ακριβώς τώρα – συναισθήματα στο δωμάτιο. Κύριο μάθημα – δεν υπάρχει ένα μόνο συναίσθημα μέσα στο δωμάτιο. Σταματήσετε. Προσπαθείτε να έχετε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Προσπαθείτε να εκβιάστε το συναίσθημα σας με το «θέλω να σκέφτομαι την ειρήνη και την ευτυχία και τη χαρά.» Πφφ! Όχι! Υπάρχει κι αυτό, αλλά υπάρχουν και πολλά χάλια. Υπάρχουν πολλά πράγματα.
Ο Master κατανοεί ότι όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα, σε πολλά επίπεδα, δεν προσπαθεί να φιλτράρει τα σκουπίδια. Και υπάρχουν σκουπίδια εδώ. Όχι μόνο δικά σας, έρχονται από τον πλανήτη, έρχονται από άλλα μέρη, έρχονται από παντού – πολλά σκουπίδια. Ο Master δεν τα αποφεύγει. Ο Master δεν παρασύρεται από αυτά στην μη-πραγματικότητα. Ο Master κατανοεί ότι όλα αυτά τα πράγματα προκύπτουν.
Αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό και ανακουφιστικό! Όταν συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε υποχρεωμένοι να γεμίσετε αυτό το δωμάτιο με νεραϊδόσκονη – μπορεί να υπάρχει νεραϊδόσκονη, μπορεί να υπάρχουν αγροτικά απόβλητα (γέλια), μπορεί να υπάρχει έλλειψη, μπορεί να μην υπάρχει τίποτα, μπορεί να υπάρχουν τα πάντα. Και τίποτα από αυτά δεν είναι εκεί. Αυτή είναι η ομορφιά του να είσαι Master. Δεν περιορίζεσαι σε ένα ή δύο συναισθήματα ή σκέψεις.
Μέρος του προβλήματος που έχετε, και ο λόγος που θέλετε να ξεφύγετε από τις ίδιες σας τις σκέψεις, είναι επειδή οι σκέψεις είναι αφύσικα γραμμικές και εσείς εστιάζετε σε μια ή δύο σκέψεις, όπως «είμαι δυστυχισμένος σήμερα» και προσπαθείτε να ξεφύγετε από αυτό, προσπαθείτε να το αλλάξετε διανοητικά – το οποίο δεν λειτουργεί, το ξέρετε αυτό πια, δεν λειτουργεί – αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι μπλοκάρετε όλα τα άλλα πράγματα που συμβαίνουν.
Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο υπάρχουν πολλά πράγματα. Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο βρίσκεται ο συνειδητοποιημένος σας Εαυτός. Αλλά δεν το συνειδητοποιείτε, επειδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι πολύ περιορισμένα. Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο υπάρχετε εσείς που μόλις αρχίζετε το μεγάλο ταξίδι στη Γη σε φυσική ενσωμάτωση. Εννοώ, όπως εκατομμύρια χρόνια πριν. Είναι εδώ. Μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο βρίσκετε το μεγάλο σας Χάρισμα και επίσης ο ανόητος βαριεστημένος εαυτός σας. Είναι μόνο… ιστορία. Είναι μόνο… έχουμε ένα μεγάλο γέλιο εδώ (μερικά ακόμα γέλια). Όλα βρίσκονται εδώ.
Και ο πραγματικός Master ποτέ δεν κολλά σε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, σκέψη, αίσθημα ή εμπειρία. Συμβαίνει συνέχεια. Ο αληθινός Master μπορεί να τα βιώσει όλα.
Σ’ αυτό βρίσκεται κάποια αναλογία: Ο τυπικός άνθρωπος μοιάζει με ένα μεγάλο δάσος με εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια δέντρα. Όμορφα δέντρα κάθε μεγέθους και σχήματος και ηλικίας. Ένα όμορφο δάσος. Όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο άνθρωπος συγκεντρώνεται σε ένα δέντρο, και δουλεύει εξαντλητικά πάνω σ’ αυτό το δέντρο. Θα προσπαθήσει να το κάνει μεγαλύτερο και δυνατότερο και ομορφότερο. Θα εστιάσει στην υγεία αυτού μόνο του δέντρου. Όλα θα γίνονται γι αυτό το δέντρο.
Είναι το μεγαλείο του ανθρώπινου ταξιδιού – η ικανότητα να βρίσκεται κανείς σε τόσο περιορισμένη συνείδηση.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά δέντρα, και όχι μόνο δέντρα αλλά και πουλιά και λουλούδια στο γρασίδι και νερό και ο ουρανός και όλα τα υπόλοιπα. Είναι όλα εκεί.
Γι αυτό λέω ότι δεν πρόκειται ν’ ακούσετε τίποτα καινούριο σήμερα. Τα έχετε ξανακούσει, αλλά δεν θελήσατε απαραίτητα να τα πιστέψετε. Όλα βρίσκονται εδώ, και αυτό που θα κάνουμε, και η ερώτηση που έρχεται στο νου σας τώρα είναι «Τότε πώς θα φτάσω εκεί;» Α! θα το συζητήσουμε αυτό σήμερα και θα δούμε αν πράγματι θέλετε να το κάνετε, αν είστε στ’ αλήθεια έτοιμοι γι αυτό. Εντάξει.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.
Ο Master νιώθει πολλαπλά πράγματα και δεν προσπαθεί να τα φιλτράρει. Αυτό είναι που προσπαθεί να κάνει το υποσυνείδητο. Προσπαθεί πάντα να φιλτράρει τα πράγματα και να παραμείνει σε συγκεκριμένη εστίαση. Όχι. Όλα βρίσκονται εδώ, όλα, και αυτή είναι όλη η ομορφιά.
Μετά αρχίζετε να πηδάτε τριγύρω από το ένα συναίσθημα, την μια αισθητηριακή αντίληψη στην άλλη, χωρίς να φοβάστε ότι θα κολλήσετε σ’ αυτήν, χωρίς να φοβάστε ότι θα χάσετε κάτι. Χοροπηδάτε από το ένα στο άλλο – στο καλό, στο κακό, σε όλα – επειδή δεν κολλάτε άλλο πια. Εντάξει. Οπότε αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει το κακό, το θλιβερό, όπως και τη χαρά και το καλό και όλα τα ενδιάμεσα.
Βρεθείτε σ’ αυτή την κυρίαρχη κατάσταση. Α!! Σταματήστε – κάποιοι από σας σκέφτεστε τόσο πολύ αυτή τη στιγμή. Ω! Είναι εντάξει.
Η κατάσταση κυριαρχίας (masterystate) είναι τόσο ελεύθερη, επειδή μπορείτε να τα βιώσετε όλα. Και όχι μόνο με γραμμικό τρόπο. Όχι ένα πράγμα κάθε φορά. Φανταστείτε για μια στιγμή ότι μπορείτε να τα βιώσετε όλα ταυτόχρονα. Α! αυτό είναι το υπέροχο, λόγο δύσκολο για το νου να το φανταστεί, αλλά είναι ταυτόχρονο. Απλά τα βιώνετε όλα συγχρόνως. Είναι υπέροχο. Χμ.
Η Διάθεση του Adamus
Έτσι η ερώτηση σήμερα είναι τι διάθεση έχω; Σε ποια διάθεση βρίσκομαι; Λοιπόν είπα νωρίτερα στον Cauldre, ότι κατά κάποιο τρόπο εξαρτάται από σας. Τι διάθεση έχω;
Λοιπόν είμαι λίγο εκνευρισμένος (μερικά γέλια). Και ρωτάτε «Μπορεί ένας Αναληφθείς Δάσκαλος να έχει διάθεση, να είναι τσαντισμένος;» Απόλυτα, επειδή δεν είμαι κολλημένος σ’ αυτήν. Δεν επηρεάζομαι πραγματικά απ’ αυτήν. Απλά την βιώνω. Μου αρέσει να βιώνω λίγη τσαντίλα κατά καιρούς. Έχει λίγη πλάκα.
Φανταστείτε – φανταστείτε να επιτρέπετε στον εαυτό σας να βιώσει θυμό. Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που νιώσατε έναν καλό θυμό; Αλλά λέτε «Ω, οι άνθρωποι της νέας εποχής δεν επιτρέπεται να το κάνουν αυτό.» λοιπόν, ναι, μπορείτε. Είναι υπέροχο.
Το ωραίο είναι να επιτρέπετε στον εαυτό σας να βιώσει θυμό σαν Master και να μην κολλάτε σ’ αυτόν. Απλά να τον βιώνετε, να περνάτε καλά, να εκφράζετε αυτό το θυμό. Λέτε «Και αν πληγώσω κάποιον;» Λοιπόν, πιθανότατα θα του αξίζει… (γέλια) Δεν σοβαρολογώ εντελώς. (Ο Adamus γελά) Ναι, είναι το κακό τους karma να βρεθούν στο δρόμο σας εκείνη την ημέρα. (περισσότερα γέλια) Το αναζητούσαν αυτό.
Αλλά πιθανότατα δεν θα τους τονεκφράσετε. Ψυχικά, θα το κάνετε, πράγμα που είναι ίσως χειρότερο από το να το κάνατε κυριολεκτικά. Ίσως είναι καλύτερο να το κάνετε κυριολεκτικά. Ξέρετε, μερικές φορές όταν στέλνετε όλη αυτή την ψυχική ενέργεια του θυμού σε κάποιον – μπροστά του είστε πραγματικά καλοί, αλλά μετά «ρε τον μαλ….» (κάνει γκριμάτσες) – αυτό έχει μεγαλύτερη επιρροή από το να είστε κατά πρόσωπο αγενείς.
Εν πάση περιπτώσει, είναι εντάξει το να θυμώνετε. Είναι εντάξει να είστε λίγο τσαντισμένος. Ένας Αναληφθείς Δάσκαλος μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορούμε να έχουμε δύσκολες μέρες, γιατί ενώ είμαι λίγο τσαντισμένος ταυτόχρονα – θα το εξηγήσω σε λίγο αυτό – είμαι πραγματικά περήφανος για σας παιδιά. Ναι…. Πού είναι το χειροκρότημα; (το ακροατήριο χειροκροτά και ζητωκραυγάζει). Ταυτόχρονα, δεν μ’ ενδιαφέρει. Δεν έχει σημασία (μερικά γέλια.) Ταυτόχρονα, έχω έναν διαγωνισμό με κάποιον άλλο από τους Αναληφθέντες Δασκάλους (γέλια). Είναι αλήθεια. Είναι πολύ αλήθεια. Θα σας πω αμέσως.
Όμως το υπέροχο είναι ότι δεν είναι συγκεκριμένο. Δεν είναι ότι είμαι ένας βαριεστημένος Αναληφθείς Δάσκαλος. Όταν πριν συζητούσαμε για τη φώτιση, κάποιοι από σας έκαναν κάποιους νοητικούς συλλογισμούς «Ω, μοιάζει τόσο βαρετό. Να μην κάνεις τίποτα.» Α, όχι, να κάνεις τα πάντα. Τσαντίλα και χαρά ταυτόχρονα. Δεν έχει σημασία και σε ανταγωνισμό με τους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους τα πάντα ταυτόχρονα. Είναι όμορφο, είναι υπέροχο, είναι πλούτος να είσαι ικανός να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα.
Γιατί είμαι τσαντισμένος; Επειδή εσείς θέλατε να είμαι (κάποια γέλια.) Κανείς δεν τσιμπάει. (OAdamus γελά) Όχι, αλήθεια. Αλήθεια. Εντάξει. Θα το μοιραστώ, αν και μου ζητήσατε να μην το κάνω. (περισσότερα γέλια)
Θυμηθείτε, πρόσφατα όταν είπατε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «Adamus, χρειάζομαι μια καλή κλωτσιά στον ποπό. Adamus, έχω πραγματικά βαρεθεί τον εαυτό μου.» – Ναι, κι εγώ το ίδιο (γέλια) – «Και θέλω πραγματικά μερικές αλλαγές. Έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά.» Το θυμάστε αυτό; Το είπατε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ναι, ναι. Έτσι ανταποκρίνομαι σ’ αυτό. Είμαι εδώ για να σας προκαλέσω, να σας ερεθίσω, να σας τσαντίσω λίγο, να σας βγάλω για λίγο από το νου σας. Γιατί; Επειδή, όπως είπα τα 90 ιερά λεπτά που περνάμε μαζί, δεν έχουν σχέση με ότι συμβαίνει εδώ ή εκεί.
Με βλέπετε ακόμη καλά; (στο ακροατήριο στην γεμάτη αίθουσα) Ωραία. Δεν χάνουμε τίποτα από… (δείχνοντας την μαύρη οθόνη.)
Τα επόμενα 90 λεπτά αφορούν το να παρατήσετε τους φύλακες και να επιτρέψετε να εμφανιστεί η φυσική σας φώτιση. Γι αυτό και λέω ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ν’ ακούσετε τίποτα καινούριο ή σημαντικό ή ούτε καν αστείο, έτσι όπως πάμε σήμερα. (μερικά γέλια)
Λοιπόν, τσαντίλα και κλωτσιά. Τσαντίλα επειδή έχετε όλα τα εργαλεία. Όλα έχουν ειπωθεί, αν όχι από μένα από κάποιον άλλο. Έχετε τα πάντα αλλά συνεχίζετε να εμφανίζεστε σκεπτόμενοι ότι θ’ ακούσετε κάτι καινούριο. Δεν θ’ ακούσετε. Έγινε. Αυτό είναι.
Έτσι είμαι λίγο εκνευρισμένος επειδή μου πήρε πολύ καιρό. Ε! Σας έχω δώσει την καρδιά μου παιδιά. (κάποια «Αου» και γέλια καθώς ο Adamus παριστάνει τον θλιμμένο) Σας έχω πει τα μυστικά των μυστικών. Έχω γυρίσει τον κόσμο μαζί σας, και εσείς τι κάνετε; Έρχεστε εδώ, τρώτε, βλέπετε τηλεόραση (γέλια) και λέτε «Τι νέα; Τι καινούριο έχει να μας πει αυτό το μήνα;» (γέλια)
Και σίγουρα, υπάρχει πάντα κάποιος στα κοινωνικά σας μέσα, τον οποίο, δόξα το Θεό, δεν τον έχουμε στους Αναληφθέντες – ναι, γέλιο – στην λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων…. Την αγαπώ (μερικά γέλια) Κάποιος που κατά κανόνα εμφανίζεται στα κοινωνικά σας μέσα και λέει «Ο Adamus δεν είχε τίποτα καινούριο να πει σήμερα. (γέλια. Τα έχω όλα ξανακούσει.» Και γιατί λοιπόν είσαι τόσο ηλίθιος; (περισσότερα γέλια). Γιατί η ζωή σου είναι τόσο μίζερη αν τα έχεις ξανακούσει; Εννοώ ότι με άλλα λόγια έχεις….
LINDA:Ωωω! (γέλια)
ADAMUS: Δεν είναι χαριτωμένη; (ο Adamus γελά) Μου αρέσει πολύ το καπέλο της. Ναι. Με άλλα λόγια… που ήμασταν; (κάποιος λέει «τσαντίλα») Τσαντίλα. Ναι, ναι. Ένας τσαντισμένος Αναληφθείς Δάσκαλος.
Κάποιος μπαίνει στο Internet και αξιολογεί, σαν να έχει το καταραμένο το δικαίωμα να κρίνει εμένα ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, ανάμεσα σε όλους τους Αναληφθέντες Δασκάλους. «Ναι σήμερα ήταν μια από τα ίδια.» Ναι! Για δείτε το από την δική μου πλευρά – είναι μια από τα ίδια σήμερα. Βρισκόμαστε μαζί και είναι μια από τα ίδια.
Έτσι είμαι λίγο εκνευρισμένος, μόνο λίγο, αλλά το διασκεδάζω πολύ. (γέλια) Κοιτάξτε, είμαι εκνευρισμένος, όμως γράφω βιβλία. Έχω ένα καινούριο που θα βγει πολύ σύντομα. Ουσιαστικά συναγωνίζομαι τον Cauldre. Υποτίθεται ότι γράφει ένα βιβλίο που λέγεται «Η Πράξη της Συνείδησης» (ActofConsciousness)Έχει καθυστερήσει ένα μήνα την έκδοση. Χμ! Εν τω μεταξύ εγώ γράφω ένα βιβλίο με την ταχύτητα του φωτός που λέγεται «Οι Αναμνήσεις ενός Master.» Θα έχω τελειώσει το δικό μου μέχρι το τέλος του χρόνου. Cauldre;Linda; Πού είναι το δικό σας;
LINDA: Στα τέλη Οκτώβρη! (ο Adamus γελά)
ADAMUS: Έτσι θα έχω αυτή τη χαρά. Κατά κάποιο τρόπο θα επιστρέψω. Δεν θα χρειαστεί να περάσω τη διαδικασία της γέννησης. Απλά περιλαμβάνω τον Cauldre ή μερικές φορές έρχομαι μέσα σε κάποιους από σας και γράφω βιβλία και γυρίζω τον κόσμο και λέω άσχημα αστεία και σας αποσυντονίζω για λίγο. Σας αποσυντονίζω ώστε να μπορέσετε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να επιτρέψετε στον πραγματικό σας εαυτό, στον συνειδητοποιημένο σας εαυτό, να εμφανιστεί. Αυτός είστε πραγματικά εσείς. Ο συνειδητοποιημένος εσείς.
Διάθεση; Ω! Είμαι ευτυχισμένος. Είμαι χαρούμενος. Είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος επειδή υπάρχουν πάνω από εννιά χιλιάδες εξακόσιοι Αναληφθέντες Δάσκαλοι στα άλλα πεδία. Δεν είναι τόσο πολλοί. Δεν είναι τόσο πολλοί αν αναλογιστείτε τα δισεκατομμύρια των εμψυχώσεων που έχουν γίνει σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αν αναλογιστείτε όλες τις οντότητες σε όλα τα άλλα πεδία, είναι μόνο ενενήντα έξι εκατοντάδες. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ μικρό ελιτίστικο γκρουπ υπάρξεων.
Αναληφθέντες Δάσκαλοι
Είναι γεγονός. Είναι ένα γεγονός του Adamus, όμως είναι γεγονός. (μερικά γέλια). Από τους εννιά χιλιάδες εξακόσιους, έχω διδάξει ή καθοδηγήσει, ή ήμουν ο Δάσκαλος για 852 από αυτούς. (το ακροατήριο λέει «Ουάου» και κάποιοι χειροκροτούν) Ουάου! Έχω εντυπωσιάσει τον εαυτό μου. (ο Adamusγελά). Είναι ένα είδος ουάου. Ουσιαστικά έχω κερδίσει την καρέκλα με το όνομα μου στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων – χρυσή φυσικά. Και όταν μπαίνω μέσα στο δωμάτιο, τα πάντα σταματούν. Γίνεται απόλυτη ησυχία και ακούγεται ένα μεγάλου «Ουάου!» (γέλια καθώς κορδώνεται) Ουάου. Και κοιτάζω τον Βούδα, (περισσότερα γέλα καθώς δείχνει χαιρέκακος) και…
Λοιπόν ο Βούδας δεν είχε αίσθηση του χιούμορ, τώρα έχει. Και είναι γεγονός. Δεν το έχω σκαρφιστεί αυτό, αλλά ο Βούδας, έχει κάνει καλή δουλειά. Έχει κάνει καλή δουλειά, αλλά εγώ είχα τα προβλήματα μου για 100.000 χρόνια σε έναν κρύσταλλο – και θα το κάνω πιο καλά την επόμενη εβδομάδα (αναφερόμενος στο επερχόμενο σεμινάριο στο SwarovskiCrystalresort). Ουσιαστικά, θα ανατινάξω μερικούς κρυστάλλους (γέλια) Βγήκα έξω από τη φυλακή μου και δεν ήταν τίποτα σπουδαίο.
Ο Βούδας είναι φυλακισμένος σ’ ένα άγαλμα. Ένας μικρός χοντρός τύπος που στέκεται πάνω σε εκατομμύρια εκατομμυρίων βωμούς και ράφια βιβλιοθηκών σε ολόκληρο τον κόσμο. Και πόσες αναληφθείσες φωτισμένες υπάρξεις έχουν το Βούδα δίπλα τους; Όχι και τόσο πολλές. Γιατί; Επειδή όλοι λατρεύουν τον Βούδα και τα αγάλματα. Εγώ δεν το επιτρέπω αυτό. Γι αυτό δεν βλέπετε μια μικρή φιγούρα του St. Germain. (μερικά γέλια) Αν και τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι και τόσο…. (γέλια) ένας μικρός τύπος παγιδευμένος μέσα σ’ ένα κρύσταλλο! (περισσότερα γέλια) Πατήστε το κουμπί και θα πεταχτεί έξω! (περισσότερα γέλια)
Πραγματικά, δεν το επιτρέπω αυτό. Θα σας τσιγκλήσω πριν σας επιτρέψω να με λατρέψετε. Θα σας πετάξω έξω από δω πριν καν συμβεί. Ούτε και ο Βούδας ήθελε να συμβεί, αλλά κατά κάποιο τρόπο το έκανε.
Έτσι έχει περίπου εκατό φωτισμένες υπάρξεις πιστωμένες στη διδασκαλία του. Αλλά έχουν κολλήσει. Έχουν κολλήσει στην πόλη του Βούδα, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. (κάποια γέλια). Βρίσκεται κάπου μεταξύ αφύπνισης και κυριότητας, και είναι κολλημένοι εκεί. Δεν μπορεί να κάνει και πολλά γι αυτό.
Προσέξτε ότι κανείς δεν κάνει επικοινωνία με τον Βούδα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Ναι. Δεν ακούσατε ποτέ για κάποιο διάμεσο του Βούδα. Όχι, όχι. Σκεφτείτε το. Αισθανθείτε το. Θα σας δώσω την απάντηση σε λίγο.
Υπάρχει η QuanYin – όμορφη, υπέροχη κυρία. Βγήκαμε μαζί μερικά ραντεβού… (γέλια) Αλήθεια. Το κάναμε. Παλιά όταν είχαμε ανθρώπινη μορφή.
Η QuanYin βρίσκεται εδώ για να διδάξει τη συμπόνια για όλους όσους έχουν ανάγκη να την ακούσουν, και υπάρχουν πολλοί – συμπόνια για τον εαυτό τους, συμπόνια για τους άλλους – επιτρέποντας τους να αποδεχθούν πραγματικά τα πράγματα όπως είναι. Αυτός είναι ο πραγματικός ορισμός της συμπόνιας. Δεν είναι το να νιώθεις άσχημα για κάποιον. Αυτό είναι πραγματική διαστρέβλωση, επειδή μεταβιβάζει μια ψυχική ενέργεια – «Ω, νιώθω άσχημα για τον καημένο το φτωχό ζητιάνο στο δρόμο.» Αυτό δεν είναι συμπόνια. Αυτό είναι το δικό σας σετ των περιορισμών που επιβάλλεται ή προβάλλεται πάνω του.
Έτσι διδάσκει πολλά για τη συμπόνια αλλά γενικά αυτά τα πλάσματα που βρίσκονται σ’ αυτή τη συνειδητότητα – δεν είναι πραγματικά έτοιμα για φώτιση. Βρίσκονται στο δρόμο, αλλά δεν είναι έτοιμα. Έτσι δεν είναι πολλοί αυτοί που έχει διδάξει και είναι τώρα αναληφθείσες υπάρξεις.
Μετά υπάρχει ο Ιησούς – Φιου! (η εικονογραφημένη του σταύρωση, γέλια)Δεν θα πάτε μακριά μαζί του. Δεν προσελκύει πολλούς που να ενδιαφέρονται πραγματικά για τη φώτιση. Ενδιαφέρονται να υποφέρουν. Ενδιαφέρονται για κάποιον να πεθάνει για τις αμαρτίες τους. Δεν κάνει και πολύ νόημα, όμως αυτή είναι η συνειδητότητα στην οποία βρίσκονται.
Υπάρχει ο Ιησούς – αυτός που λατρεύεται, αυτός που σταυρώθηκε, αυτός που θα τους σώσει όλους – αλλά υπάρχει και ο Yeshua. Υπάρχει ο Yeshua που είναι η πραγματική ύπαρξη η οποία έζησε πριν από 2000 χρόνια. Ήταν μια, πώς να το πούμε, συλλογική συνείδηση. Ήταν ένας συνδυασμός πολλών υπάρξεων που τοποθέτησαν την ενέργεια τους μέσα σε ένα Standard, όπως θα το λέγατε, στον Yeshua που ήταν στ’ αλήθεια ένας Master, ο Yeshua που θύμωνε, ο Yeshua που έκανε σεξ, ο Yeshua που αμφισβήτησε το λόγο για τον οποίο ήρθε εδώ, γι αυτό κατά κάποιο τρόπο αμφισβητείτε το γιατί είστε εδώ, ο Yeshua που ήρθε για να φυτέψει το σπόρο της Χριστικής συνείδησης – που σημαίνει τον κρύσταλλο ή τη συνείδηση του Χριστού – σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Δεν υπάρχουν πολλοί που να θυμούνται πραγματικά τον Yeshua, αλλά για τους περισσότερους από σας ήταν ο δάσκαλος σας, όπως ήταν και δικός μου. Ήταν ο δάσκαλος σας. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν πολλοί λίγοι στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων που είχαν για καθοδηγητή τους τον Yeshua, ως δάσκαλο τους, ως τον Master τους.
Για πολλούς από σας ήταν και οι δύο – ο Yeshua, αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν, εγώ, τώρα. Συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Yeshua; Ασφαλώς. (γέλια) Γιατί όχι; Υπάρχει κάποια ιερή επικράτεια, επειδή ουσιαστικά εσείς κι εγώ είμαστε και ήμασταν ο Yeshua. Ήμασταν αυτή η Χριστική συνείδηση που ήρθε σ’ αυτόν τον πλανήτη. Έχετε επιστρέψει για να συνειδητοποιήσετε αυτό που πάντοτε ήσασταν, αυτό που πάντοτε είχατε. Δεν υπάρχει τίποτα καινούριο. Είναι αυτό που πραγματικά είστε.
Έτσι, αγαπητοί μου φίλοι, έχω πιστωθεί τους 852 που ήταν μαθητές μου, τους οποίους δίδαξα στο παρελθόν. Τώρα διδάσκω ένα πολύ μεγάλο πλήθος. Θα μπορούσατε να πείτε ότι πριν να έρθω στους Shaumbra, δίδαξα, δούλεψα, καθοδήγησα, όπως θέλετε πείτε το, περίπου 52.000 υπάρξεις στις Μυστικιστικές Σχολές κατά το παρελθόν. Δεν είναι πραγματικά πολλοί. Δεν είναι πολλοί. Από αυτούς – 853 – Ωωω! – πάνω στο πεδίο των Αναληφθέντων Δασκάλων. «Αναληφθείς Δάσκαλος» απλά σημαίνει να μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε θέλετε, όποτε το θέλετε, όπως το θέλετε. Είναι ωραίο. Ναι, ναι. (κάποια χειροκροτήματα και γέλια). Ναι. Ναι μωρό μου. Αλλά δεν υπάρχει κάτι καινούριο. Αυτό το ξέρατε ήδη (ο Adamusγελά)
Λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, τώρα δουλεύω με ένα σχετικά μεγάλο πλήθος, επειδή μπορούμε να κάνουμε πράγματα όπως το να μιλάμε μέσω του Internet. Μπορούμε να συγκεντρωνόμαστε, μπορούμε να ταξιδεύουμε στον κόσμο με τρόπους που δεν μπορούσαμε ποτέ πριν να το κάνουμε. Έτσι αυτό το 852 πού θα φτάσει; Πόσο γρήγορα θα γίνει; Α! Αυτές είναι οι συζητήσεις στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, εκεί όπου έχω τη δική μου καρέκλα, όπως ανέφερα, με ένα χρυσό όνομα. (κάποια γέλια)
Έτσι σας επιστρέφεται η ερώτηση, στον καθένα από σας. Σχετικά με τη φώτιση, τη συνειδητοποίηση – δεν υπάρχει κάτι καινούριο. Πρόκειται για συνειδητοποίηση. Πρόκειται για το να επιτρέψετε. Δεν αφορά το να καταλάβετε πια τίποτα. Θα μπείτε σε προβλήματα αν το κάνετε.
Ας επιτρέψετε στον εαυτό σας να το βιώσει και να το αισθανθεί όλο αυτό. Δεν είναι πια ένα δέντρο στο δάσος, αλλά όλα όσα είστε.
Γνωρίζω ότι έχετε ένα διακαή πόθο να το κάνετε αυτό. Αλλά επίσης ξέρω ότι έχετε και μεγάλο φόβο. Ξέρω ότι έχετε έντονες ανησυχίες γι αυτό.
Δεν βρίσκομαι εδώ πραγματικά για να σας οδηγήσω στη φώτιση. Δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό που να μπορώ να σας διδάξω, τίποτα. Τελικά, η φώτιση αφορά το να επιτρέψετε στον εαυτό σας να το συνειδητοποιήσει. Δεν προέρχεται από εδώ. (δείχνει το μυαλό) Δεν μπορείτε να φτάσετε εκεί από εδώ λέγοντας «Θα το συνειδητοποιήσω. Θα το συνειδητοποιήσω. Θα το συνειδητοποιήσω.» Δεν λειτουργεί. Η συνειδητοποίηση έρχεται με το να επιτρέψετε, έρχεται με τη χαλάρωση.
Α, ναι. Άκουσα από τον Cauldre νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα… βλέπετε, χρησιμοποίησα αυτή τη φράση, «Χαλαρώστε μέσα στη φώτιση σας.» Σταματήστε να το παίρνετε τόσο σοβαρά. Σταματήστε να το δουλεύετε. Χαλαρώστε μέσα σ’ αυτή. Χαλαρώστε. Ω, απλά νιώστε τη λέξη. Ω! «Χαλαρώστε. Δεν χρειάζεται να το δουλέψω αυτό. Δεν χρειάζεται να το σκέφτομαι. Απλά χαλαρώνω.»
Αυτή η λέξη χρησιμοποιήθηκε από τον αγαπημένο παίκτη του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου του αγαπητού μου Cauldre, ο οποίος έχοντας μια άσχημη χρονιά ως τώρα, ένιωσε τις προβολές που του έστελνα. Έλεγα «Χαλάρωσε AaronRodgers, χαλάρωσε.» (κάποια γέλια) και μετά το είπε σε όλο τον κόσμο και στους οπαδούς και τα τελευταία παιχνίδια ήταν ονειρεμένα. Έτσι χαλαρώστε. Χαλαρώστε μέσα στη φώτιση σας.
Μια ερώτηση
Λοιπόν ήρθε η στιγμή για μια μικρή συζήτηση. Linda με το μικρόφωνο σε παρακαλώ. Θα κάνω μια ερώτηση – μια ερώτηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί προφανής, αλλά δεν είναι – και θα ρωτήσω… θα χρησιμοποιήσουμε ένα makyόμετρο (κάποια γέλια) Ναι, ναι. Θα έχουμε ένα ανθρώπινο ζωντανό makyόμετρο. Mofo θα ήθελες να έρθεις εδώ πάνω να κάνεις το makyόμετρο; (κάποια γέλια και χειροκροτήματα) Ναι. Σας παρακαλώ υποδεχθείτε τον Mofo (Marty), το ανθρώπινο makyόμετρο! (το ακροατήριο χειροκροτά) Ναι, ναι.
Τώρα, επειδή πραγματικά αγαπώ και τιμώ τον καθένα από σας, δεν θα κρίνω εγώ αν οι δηλώσεις ή οι απαντήσεις σας στις ερωτήσεις μου είναι makyo. Αυτός θα πάρει την αμαρτία. (γέλια) Και αν υπάρχει κάποιοmakyo, πώς θα μας το δείχνεις; (βάζει τα χέρια του στο λαιμό σαν να στραγγαλίζεται, γέλια) Εντάξει. Αυτό είναι το σοβαρό makyo. Το ελαφρύmakyo, πώς θα είναι; (βάζει το δάχτυλο στο στόμα, σαν να το σφραγίζει, γέλια) Εντάξει, εντάξει. Καλά. Και το σχεδόν makyo; (ξύνει το σβέρκο του, περισσότερα γέλια). Εντάξει, καλά. Τέλεια.
Και όπως γνωρίζετε, αυτό είναι αυτοσχέδιο, εντελώς αναπάντεχο. Και αυτό είναι που το κάνει τόσο ιδιαίτερο. (ο Mofo απλώνει τα χέρια του σαν να ζητά χρήματα από τον Adamus, το ακροατήριο γελά.) Ώστε έτσι, ναι, ναι. Σίγουρα, σίγουρα. Ας κοιτάξουμε αυτό το χέρι. Φτου!! (Ο Adamus παριστάνει ότι φτύνει σ’ αυτό, περισσότερα γέλια) Εντάξει.
Η ερώτηση είναι – πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή – η ερώτηση είναι, γιατί βρίσκεστε εδώ; Βρίσκεστε εδώ για να κάνετε την ανθρώπινη ζωή σας λίγο καλύτερη ή βρίσκεστε εδώ για πραγματική μεταμόρφωση και φώτιση; Και πριν απαντήσετε αυτή την ερώτηση, κύριε makyόμετρο, έλα εδώ. Πριν να απαντήσετε αυτήν την ερώτηση, να υπολογίσετε και τις σκέψεις και τις πράξεις σας. Όχι αυτό που νομίζετε ότι θα θέλατε να πιστεύετε, αλλά αυτό που πραγματικά κάνετε στη ζωή σας.
Η ερώτηση, ακόμα μια φορά. Βρίσκεστε εδώ – εδώ σ’ αυτή τη φάση της ζωής σας, βρίσκεστε εδώ, σ’ αυτή τη συγκέντρωση, βρίσκεστε εδώ στον πλανήτη – για μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή ή για πραγματική μεταμόρφωση και φώτιση; Βαδίζουμε σε πολύ εύθραυστο έδαφος εδώ. Πολύ εύθραυστος πάγος.
Και ρωτώ αυτήν την ερώτηση για έναν καλό λόγο. Εν μέρει επειδή, μεταξύ μας, κάποιοι αναρωτηθήκατε αν θα θέλατε να έρθετε. Πραγματικά αναρωτηθήκατε βαθιά. Κάποιοι πήγατε ακόμα πάρα πέρα λέγοντας «Ω, απλά πάρε με τη νύχτα καθώς κοιμάμαι.» επειδή είναι παράξενο πράγμα ο θάνατος. Δεν σας ενδιαφέρει αν έρθει τη νύχτα καθώς κοιμάστε. Απλά δεν θέλετε να πονέσετε. Σωστά; Ναι. Και αν δεν υπήρχε ο πόνος αυτό το ακροατήριο θα ήταν το μισό από όσο είναι τώρα! (γέλια). Απλά δεν θέλετε τον πόνο. Λέτε. «Θεέ μου! Δεν θέλω να… αχχ! Δεν θέλω να πεθάνω έτσι! Δεν θέλω να πεθάνω φορώντας Εξαρτήσεις (Depends)» Και…
LINDA: Τι;
ADAMUS: Υποβάθμιση της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής – να μην μπορείτε να φροντίσετε τον εαυτό σας…
LINDA:Εξαρτήσεις(Depends); Εννοείς πάνες(diapers);
ADAMUS: Ναι! Να μην είστε ικανοί να φροντίσετε τον εαυτό σας. Δεν θέλετε αυτή την υποβάθμιση. Δεν θέλετε τον πόνο. Αλλιώς πιθανόν δεν θα ήσασταν εδώ, σκεπτόμενοι «Ω, θα κάνω άλλη μια προσπάθεια. Θα ξαναρχίσω απ’ την αρχή. Θα επιστρέψω.» Λυπάμαι. Δεν λειτουργεί έτσι.
Έτσι και πάλι η ερώτηση, βρίσκεστε εδώ για μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή ή βρίσκεστε εδώ για πραγματική μεταμόρφωση και φώτιση; Χμ. Linda, με το μικρόφωνο, Mofo, ετοιμάσου με το makyόμετρο. Θα τους επιτρέπουμε να ολοκληρώνουν την απάντηση και μετά θα σε ρωτάω…
SHAUMBRA1: (γυναίκα): Ω! όχι.
ADAMUS: Ω! ναι. Ω! Ναι. (κάποια γέλια καθώς αυτή παίρνει απρόθυμα το μικρόφωνο) Επί τη ευκαιρία, αυτή είναι η επιτομή του μεγάλου αντιπερισπασμού. Έτσι συμβαίνουν τόσο πολλά άλλα πράγματα, εσείς έχετε αφαιρεθεί τόσο πολύ, ο οποιοσδήποτε από σας πάρει το μικρόφωνο, που επιτρέπετε σε πολλά πράγματα να εισέλθουν . Εντάξει. Απαντήστε παρακαλώ, και αν θέλετε, σηκωθείτε.
SHAUMBRA1: Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται ήταν η κίνηση προς τον δρόμο, ή το ταξίδι στη φώτιση…
ADAMUS: Μπορούμε να σταματήσουμε για ένα λεπτό εδώ; Ας το διαβάσουμε αυτό τώρα. ( Γέλια, ο Mofo βάζει το δάχτυλο στα χείλη του, δείχνοντας ελαφρύ makyo) Ναι, ναι. Ας ξαναρχίσουμε. Απλή απάντηση.
SHAUMBRA1: Κατά κάποιο τρόπο το βλέπω σαν να είναι το ίδιο.
ADAMUS: Α!
SHAUMBRA1: Αυτό θα έλεγα.
ADAMUS: Εντάξει. Το βλέπεις σαν να είναι το ίδιο. Εντάξει, υπέροχα. Υπέροχα. Μην κοιτάς εμένα για επιβεβαίωση, αλλά αυτό…
SHAUMBRA1: Ναι, και το πρώτο ήταν απλά – ήμουν έτοιμη να το εξηγήσω λίγο παραπάνω.
ADAMUS: Σίγουρα, σίγουρα.
SHAUMBRA1: Αλλά τελικά το βλέπω σαν να είναι το ίδιο.
ADAMUS: Ναι, ναι. Μπορώ να μοιραστώ κάτι μαζί σου; Μου αρέσει που αυτός είναι ο κακός, και όχι εγώ τώρα. Το ένιωσεςαρχικά, αλλά μετά το παράβλεψες. Αυτό κάνεις και στη ζωή σου. Το ξέρεις. Έχεις υπέροχα συναισθήματα, αλλά μετά τα σκέφτεσαι και τότε φεύγει όλο το Χάρισμα, επειδή δεν μένεις σ’ αυτό που αρχικά ένιωσες. Σ’ έπιασα. Ωραία. Ευχαριστώ.
Και τι γίνεται με το makyo μου;
MOFO:Μμμμ. (γελά πλατιά και σηκώνει τους αντίχειρες, γέλια)
ADAMUS: Μου αρέσει που είμαι Αναληφθείς Δάσκαλος! (περισσότερα γέλια). Ωραία.
LINDA: Κι άλλος;
ADAMUS: Ω, κι άλλος! Μόλις αρχίσαμε. Ναι, ναι.
SHAUMBRA2 (γυναίκα): Είμαι αληθινά, πραγματικά εκατό τοις εκατό έτοιμη.
ADAMUS: Για τι;
SHAUMBRA2: Για Αναληφθείσα κυριότητα.
ADAMUS: Α! Εντάξει, Αναληφθείσα….
SHAUMBRA2: Εντάξει.
ADAMUS: Σωστά, σωστά.
SHAUMBRA2: Για να φωτιστώ. Είμαι έτοιμη, και γι αυτό βρίσκομαι εδώ.
ADAMUS: Και θα πεθάνεις γι αυτό.
SHAUMBRA2: Όχι, δεν θέλω να πεθάνω γι αυτό! Θέλω να βρίσκομαι εδώ και να το κάνω. Εννοώ, θα πεθάνω αναπόφευκτα, αλλά θέλω να είμαι εδώ και να το κάνω ως άνθρωπος.
ADAMUS: Αλλά, ας πούμε ότι ήταν… ότι πρέπει να πεθάνεις γι αυτό. Θα το έκανες;
SHAUMBRA2: Σίγουρα!
ADAMUS: Ω! Εντάξει.
SHAUMBRA2: Ναι!
ADAMUS: Εντάξει. Makyo; (ΟMofo σηκώνει τους αντίχειρες ψηλά) Ε, εντάξει. Ωραία. Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
SHAUMBRA2: Ναι. Ακόμα κι αν πονούσα λίγο.
ADAMUS: Εντάξει.
SHAUMBRA2: Δεν χρειάζεται να μου συμβεί τη νύχτα.
ADAMUS: Εντάξει.
SHAUMBRA2: Ευχαριστώ. (κάποια γέλια)
ADMAUS: Επόμενος. Ας ρωτήσουμε κάποιους καινούριους. Ναι, ναι, νέους. Που δεν έχουν ξαναέρθει εδώ. Μάλιστα.
SHAUMBRA3 (άντρας): Για μένα είναι – νιώθω ότι και τα δύο είναι αλήθεια.
ADAMUS: Εντάξει.
SHAUMBRA3: Σαν να είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.
ADAMUS: Σωστά, σωστά. Αλλά ποια πλευρά του νομίσματος έρχεται πρώτη;
SHAUMBRA3: Ω! Μέχρι πρόσφατα ήταν περισσότερο το μονοπάτι της φώτισης. Αλλά τώρα είμαι έτοιμος να βιώσω μια πλήρη ανθρώπινη εμπειρία ως φωτισμένη ύπαρξη.
ADAMUS: Εντάξει.
SHAUMBRA3: Και να απολαύσω την αφθονία και το πάθος και την εμπειρία – την ποικιλομορφία των εμπειριών που εμφανίζονται στην ανθρώπινη ύπαρξη που δεν θα μπορούσα να έχω από την άλλη πλευρά.
ADAMUS: Εντάξει. Makyόμετρο; (Ο Mofo σηκώνει τους αντίχειρες ψηλά.)
ADAMUS: Ναι, ναι. Δεν θα συμφωνήσω μαζί του. Νομίζω ότι είσαι… (πολλά γέλια καθώς ο Mofo δίνει το δάχτυλο στον Adamus) Νομίζω ότι σε πλήρωσε!
Νομίζω ότι πραγματικά το πιστεύεις αυτό, αλλά οι πράξεις σου δεν το αποδεικνύουν. Όχι ότι σε κατασκοπεύω, αλλά το νιώθω. Το λες αυτό και ακούγεται κατά κάποιο τρόπο ανώτερο. Ουσιαστικά, ακούγεσαι σχεδόν σαν διανοούμενος, σαν να ήσουν στην προηγούμενη ζωή σου κάτι σαν φιλόσοφος,. Αλλά οι πράξεις σου στην καθημερινή ζωή σου τώρα δεν το δείχνουν αυτό.
SHAUMBRA3: Πώς σου φαίνονται λοιπόν;
ADAMUS: (σταματά για λίγο) Χμ, σκέφτομαι. Δεν… Εξαρτάται ολοκληρωτικά από σένα. Ίσως είναι σήμερα που πιθανόν να αλλάξει. Και αν δεν σε πειράζει να το μοιραστείς…
SHAUMBRA3: Ναι.
ADAMUS: Βλέπω μια αντίφαση, επειδή από τη μια έχεις αυτό το είδος βαθιάς ανωτερότητας, ξέρεις «Πρόκειται για τη φώτιση, αλλά θα διασκεδάσω τη ζωή.» Μοιάζει με όχι, ουσιαστικά έχεις παγιδευτεί στην επιβίωση. Έχεις παγιδευτεί στην ταυτότητα. Έχεις παγιδευτεί σε κάτι σαν «Ποιος είμαι και πώς θα κάνω τον εαυτό μου πιο μοναδικό για μένα;» Λες ότι το κάνεις για τους άλλους – «Στέκομαι υπεράνω όντας μοναδικός ανάμεσα στις μάζες» – απλά προσπαθείς να το κάνεις για τον εαυτό σου.
SHAUMBRA3: Μμ. Χμμ.
ADAMUS: Λοιπόν, ναι, δεν καταπίνεται εύκολα, αλλά…
SHAUMBRA3: Νομίζω ναι, μπορώ να το δω.
ADAMUS: Ναι, ναι, ωραία. Και εν μέρει γι αυτό είσαι εδώ.
SHAUMBRA3: Ω, ωραία.
ADAMUS: Αλλά σήμερα θα μπορούσε να γίνει μια μεγάλη αλλαγή σ’ αυτό. Λοιπόν, ωραία. Ευχαριστώ.
SHAUMBRA3: Τέλεια.
ADAMUS: Υπέροχα. Και σ’ ευχαριστώ που μου επέτρεψες να είμαι τόσο ειλικρινής.
SHAUMBRA3: Φυσικά.
ADAMUS: Ευχαριστώ. Α! Είπες φυσικά, αλλά ουσιαστικά πολύ λίγοι το επιτρέπουν.
LINDA: Επόμενος;
ADAMUS: Είναι σαν να λένε «Adamus, πες μου πόσο ιδιαίτερος είμαι!» (κάποια γέλια) Αφού πω πόσο ιδιαίτερος είμαι εγώ, μετά θα πω για σας. (γέλια) Ο επόμενος. Ευχαριστώ. Ναι.
LINDA: Ζήτησε καινούριους.
ADAMUS: Φαίνεσαι τόσο έκπληκτη. Το ήξερες πριν καν έρθεις σήμερα ότι θα πάρεις το μικρόφωνο. Έτσι σε παρακαλώ σήκω. Ναι. Λοιπόν για τι πρόκειται;
SHAUMBRA4 (γυναίκα): Νομίζω ότι πρόκειται για τη φώτιση και τη μεταμόρφωση.
ADAMUS: Εντάξει. Αυτό είναι;
SHAUMBRA4: Αυτό είναι.
ADAMUS: Εντάξει. Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;
SHAUMBRA4: Είναι ένα βαθύ συναίσθημα. Μια αγάπη μέσα μου…
ADAMUS: Σωστά.
LINDA: … που δεν μπορώ να εγκαταλείψω.
ADAMUS: Εντάξει. Μπορούμε να πάμε στο makyόμετρο; Και το makyόμετρο λέει (ο Mofo ξύνει το σβέρκο του δείχνοντας σχεδόν makyo) Ναι, κατά κάποιο τρόπο. Θα συμφωνούσα. Θα συμφωνούσα μ’ αυτό. Και πάλι, όπως ο κύριος προηγουμένως, ξέρω πως το πιστεύεις αυτό. Το πιστεύεις αυτό. Αλλά μπορώ να είμαι πραγματικά ειλικρινής; (κάποιος λέει; Ου ο!)
LINDA: Πες όχι! (γέλια)
ADAMUS: Τρέχα, τρέχα!
LINDA: Πες όχι!
ADAMUS: Το λες αυτό, αλλά γιατί υπάρχει αυτή η τεράστια αντίφαση μέσα σου τότε; Γιατί;
(Αυτή σταματά και αναστενάζει. Ο Adamus αναστενάζει επίσης)
Γιατί νιώθεις σαν να κομματιάζεσαι μερικές φορές;
SHAUMBRA4: Μερικές φορές νιώθω ότι πρέπει να εγκαταλείψω την οικογένεια μου και αυτό δεν…
ADAMUS: Ναι. Να σου πω; Η οικογένεια σου είναι δικαιολογία. Είναι μια παραπλάνηση. Τους χρησιμοποιείς, κατά κάποιο τρόπο. Και, μεταξύ μας, δεν σε εμποδίζουν. Όχι. Πιστεύεις ότι έχεις αυτή την απόλυτη αφοσίωση στη φώτιση σου, και αυτό αφορούσε πολλές ζωές. Και παλεύεις για τη φώτιση σου, κατά κάποιο τρόπο. Αλλά παλεύεις εξίσου και για τη μη-φώτιση. Και υπάρχει αυτή η τεράστια αντίφαση που δημιουργείται και που αρχίζει να επιδρά πάνω σου σωματικά και διανοητικά, αλλά για το σωματικό είναι που ανησυχώ. Θα την αφήσεις να φύγει σήμερα. Θα αφήσεις αυτή την αντίφαση να φύγει. Εντάξει;
SHAUMBRA4: Εντάξει.
ADAMUS: Εντάξει. Λοιπόν κατ’ αρχάς πάρε μια βαθιά αναπνοή και σταμάτα να λες στον εαυτό σου ότι είσαι εδώ για τη φώτιση. Σταμάτα να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Δεν έχει σημασία. Θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Εντάξει. (γνέφει με το κεφάλι της) Ωραία.
SHAUMBRA4: (ψιθυρίζει) Εντάξει.
ADAMUS: Ευχαριστώ. Ο επόμενος. Εδώ για την ανθρώπινη…. (γέλια καθώς το επόμενο πρόσωπο σοκάρεται που παίρνει το μικρόφωνο.)
Ξέρεις, θα σου πω ένα μυστικό. Όταν προσπαθείς να εμποδίσεις τον εαυτό σου, την ενέργεια σου, ενεργειακά προσπαθείς να βάλεις μια κουβέρτα πάνω σου, και καθώς έρχεσαι μέσααπό αυτή την πόρτα, κατά κάποιο τρόπο, η κουβέρτα βγαίνει. Εδώ δεν υπάρχει κρύψιμο. Όλοι όσοι έρχονται εδώ λένε «Ω, τώρα θα κλείσω πραγματικά την ενέργεια μου.» Είναι σαν πφφφ! (κάποια γέλια) Η Linda το ανακαλύπτει αυτό. Έτσι, απαντήστε κύριε.
SHAUMBRA5 (άντρας): Φώτιση, μεταμόρφωση και μετά αίσθηση της ζωής.
ADAMUS: Πώς τα πάς;
SHAUMBRA5: Πολύ καλά. Ανθρώπινο makyόμετρο; (OMofo κάνει νεύμα περίπου)
ADAMUS: Αλήθεια; Ας το συζητήσουμε. Ας μιλήσουμε. (γέλια, καθώς ο Adamus παίρνει τον Mofo για ιδιαίτερη συζήτηση, γίνονται πολλές χειρονομίες) Εντάξει. Καλά. Έπρεπε να το ρυθμίσω… (Ο Mofo ξαφνικά βάζει τα χέρια του στο λαιμό και πέφτει κάτω, πολλά γέλια) Ξέρετε μερικές φορές τα ηλεκτρονικά και τα λοιπά όργανα μετρήσεων χρειάζονται κάποια επισκευή. (γέλια) Πρέπει να είναι ο Ερμής που είναι ανάδρομος.
Πόσο καιρό νομίζεις ότι βρίσκεσαι σ’ αυτό το πνευματικό μονοπάτι; 4614
SHAUMBRA5: 2009, 15 Αυγούστου.
ADAMUS: 2009, 15 Αυγούστου. Ναι, λοιπόν είναι πολύ νωρίτερα από τότε. Και θα είμαι ωμά ειλικρινής. Μου αρέσει η ωμή ειλικρίνεια. Για πόσο καιρό ακόμα; Για πόσο καιρό ακόμα; Εννοώ τι περιμένεις; Υποθέτοντας ότι δεν υπάρχει καινούρια πληροφόρηση. Μπουφ! Τοαφαίρεσααυτόαπόόλουςσας. Δενυπάρχειτίποτακαινούριο. Έτσι δεν μπορείτε να λέτε «Πρέπει να περιμένω να τελειώσει αυτή η επικοινωνία για να τα βάλω σε μια σειρά.» Όχι. Θα πρόκειται για τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά, σε κάθε επικοινωνία. (ο Adamusγελά) Και μην βιαστείτε να φύγετε να πάτε σε άλλο διάμεσο. Α, όχι, όχι, όχι. (ο Shaumbra5 γελά) Επειδή ξέρετε, όλοι λένε το ίδιο πράγμα, απλά με διαφορετικούς τρόπους.
Άρα πόσο θα διαρκέσει;
SHAUMBRA5: Ουσιαστικά όλα έχουν γίνει. Εννοώ…
ADAMUS: Ανθρώπινο makyόμετρο;
MOFO: (κουνά το κεφάλι με αποδοχή) Ναι.
ADAMUS: Αλήθεια; Αλήθεια;
MOFO: Λέει την αλήθεια.
ADAMUS: Λέει…. Αλήθεια;
MOFO: Δεν το πιστεύει, αλλά λέει την αλήθεια.
ADAMUS: Ω! (γέλια, και ο Adamus γελά)
ADAMUS: Δεν το πιστεύει, αλλά λέει την αλήθεια. Εντάξει. Ουσιαστικά το πιστεύω. Νιώθω την αφοσίωση και το πάθος και όλα αυτά, αλλά απλά συνεχίζεται. Απλά συνεχίζεται και συνεχίζεται. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους βρίσκεσαι εδώ για να συγκρουστείς με αυτό λέγοντας «Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο. Αυτό είναι.» Εννοώ ότι τώρα είναι… ο χρόνος δεν είναι σωστή λέξη, αλλά αυτή είναι η συνειδητοποίηση. Είσαι έτοιμος γι αυτή;
SHAUMBRA5: Ναι.
ADAMUS: Το ελπίζω, επειδή προσπαθώ να αυξήσω τα νούμερα μου. Έχω 852 (πολλά γέλια) Τους έχω πει ότι όταν θα επιστρέψω σήμερα, θα μπορούσα να έχω 853, και θα μπορούσες να είσαι εσύ. Ναι.
Ένα από τα πράγματα που συμβαίνουν συνειδητοποιώντας τη φώτιση σας είναι και η συνειδητοποίηση του makyo σας επίσης. Είναι η συνειδητοποίηση των σκουπιδιών, των άχρηστων, των ψεμάτων, των παραπλανήσεων, του ξεπλύματος. Ξέπλυμα της σκόνης και της βρωμιάς λέγοντας «Πρόκειται να πετάξω ένα στρώμα από παλιό καλό, στο χρώμα του αυγότσουφλου,makyo ακριβώς πάνω από τις αηδίες μου.» Και να αναγνωρίζετε το makyoσας. Ουσιαστικά πρόκειται για κάτι όμορφο. Ποτέ να μην το φοβηθείτε, απλά αναγνωρίστε το. Και γελάστε με τον εαυτό σας. «Ω Θεέ μου! Ήταν ένα μάτσο αηδίες.» Ναι. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Σας ευχαριστώ.
SHAUMBRA5: Ευχαριστώ.
ADAMUS: Θα μπορούσες να είσαι ο 853. (γέλια)
SHAUMBRA5: Ευχαριστώ.
ADAMUS: Ωραία. Ο επόμενος.
SHAUMBRA5:Ευχαριστώ.
ADAMUS: Και τελευταίος. Ευχαριστώ. (το ακροατήριο χειροκροτά)
LINDA: Κι άλλος;
ADAMUS: Ένας τελευταίος. Πρόκειται για κάτι καλό. Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν;
LINDA: Πες του μια βλακεία.
ADAMUS: Ναι. (γέλια) Σε προκαλώ. Ναι.
SHAUMBRA6 (γυναίκα): Απολύτως για τη φώτιση.
ADAMUS: Ωραία.
SHAUMBRA6: Την ελευθερία.
ADAMUS: Ναι. Και;
SHAUMBRA6: Τη μεταμόρφωση, την ολοκλήρωση.
ADAMUS: Καλά. Και…
SHAUMBRA6: Τη χαρά.
ADAMUS: Πότε νομίζεις ότι θα προκύψει;
SHAUMBRA6: Συμβαίνει.
ADAMUS: Συμβαίνει. Ωραία. Το ανθρώπινο makyόμετρο λέει…
MOFO: Μου αρέσει! (γέλια)
ADAMUS: Ξέρετε, επηρεάζεται τόσο εύκολα από το Χάρισμα και την ωραία εμφάνιση. (περισσότερα γέλια) Ε, ίσως δεν ήταν αυτή που έπρεπε να επιλέξεις. Επηρεάζεται τόσο εύκολα. Του στέλνεις μικρές φυσαλίδες σε σχήμα καρδιάς. Το βλέπω. Τις βλέπω να φτάνουν σ’ αυτόν. (αυτή στέλνει ένα φιλί στον Mofo, περισσότερα γέλια) Πώς θα τα καταφέρουμε να βγάλουμε κάτι με την ανισορροπία στο ίδιο μου το μηχάνημα; Έτσι σ’ ευχαριστώ. Ναι. Έκανες καλή δουλειά (σφίγγουν τα χέρια, το ακροατήριο γελά καθώς ο Adamus δείχνει με τους αντίχειρες προς τα κάτω και ο Mofo κάθεται στην καρέκλα της Linda) Ω, σ’ ευχαριστώ (βγάζοντας τον από τη σκηνή). Σ’ ευχαριστώ. (το ακροατήριο γελά και χειροκροτά) Σ’ ευχαριστώ.
Λοιπόν αυτή την ερώτηση την έθεσα απλά για να διασκεδάσουμε λίγο σήμερα, και διασκεδάσαμε για να σας παραπλανήσω για λίγο ώστε να μπορέσετε να επιτρέψετε αυτό το είδος της φυσικής συνειδητοποίησης να εμφανιστεί σ’ αυτή την πραγματικότητα. Να αφομοιωθεί ενώ είχαμε κάποια γέλια και κάποια δάκρυα.
Η Απάντηση
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είναι και για τα δύο. Και για τα δύο ή για κανένα απολύτως. Ή «Δεν έχει σημασία». Ή «σκάσε Adamus. Σταμάτα να ρωτάς αυτές τις ηλίθιες ερωτήσεις.» (ΟAdamus γελά) Αλλά είχε πλάκα, σωστά; (το ακροατήριο συμφωνεί) Ναι, ναι. Ωραία. Τίποτα το ιερό και το πνευματικό ούτε στην ερώτηση ούτε στις απαντήσεις. Ήταν απλά λίγος χρόνος για να χαμογελάσουμε.
Όμως αγαπητοί μου φίλοι, είναι και τα δύο. Είναι αυτό το άνοιγμα στη μεταμόρφωση που προκύπτει, και θα μιλήσω σε λίγο γι αυτό. Όμως η μεταμόρφωση είναι εντελώς βάναυση και σε βάθος. Βάναυση με την έννοια ότι μερικές φορές θα θέλατε να πεθαίνατε στη μέση της νύχτας χωρίς πόνο. Βίαια εισέρχεται σε κάθε μέρος σας.
Η φώτιση δεν αφορά απλά το να έχετε μια λίγο καλύτερη ανθρώπινη ζωή, αλλά η φώτιση θα σας φέρει μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή. Αλλά δεν μπορεί να βάζετε πρώτη την ανθρώπινη ζωή, όμως το κάνουν πολλοί που βρίσκονται στο πνευματικό μονοπάτι. Πολλοί από όσους έχω δουλέψει μαζί τους κατά το παρελθόν, στις Μυστικιστικές Σχολές, αυτοί που ήταν μαθητές μου και ακόμη και αυτοί που επέτρεψαν τη φώτιση τους, έλεγαν ότι επρόκειτο για τη φώτιση τους, έλεγαν ότι τίποτα δεν είχε περισσότερη σημασία από τη φώτιση τους. Όμως οι καθημερινές τους πράξεις, οι σκέψεις και οι επιλογές τους – ίσως οι επιλογές προηγούνταν – δεν αφορούσαν τη φώτιση. Αφορούσαν το να προσπαθούν να έχουν μια λίγο καλύτερη ανθρώπινη ζωή.
Αυτό δημιουργεί μια τεράστια αντίφαση, μια υπέρογκη αντίφαση που ο καθένας από σας αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του. Λέτε ότι θέλετε τη φώτιση. Οι περισσότεροι από σας δεν ξέρετε καν τι είναι η φώτιση – όχι από εδώ (το κεφάλι), αλλά από εδώ (καρδιά) – αλλά λέτε ότι θέλετε τη φώτιση. Αλλά η καθημερινές πράξεις και επιλογές αφορούν απλά μια λίγο καλύτερη ανθρώπινη ζωή.
Το νιώθετε τόσο βαθιά, αυτό το πράγμα που ονομάζεται φώτιση, αλλά το ξεπουλάτε τόσο εύκολα γι αυτό το πράγμα που ονομάζεται λίγο καλύτερη ανθρώπινη ζωή. Ο καθένας από σας γνωρίζει για τι ακριβώς μιλάω. Ο καθένας από σας γνωρίζει την αντίθεση που ζείτε μέσα σας. Δεν υπάρχει αμφιβολία.
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να επιτρέψουμε να είναι εντάξει να υπάρχει αυτή η αντίφαση. Είναι φυσική. Δεν έχει νόημα πια να προσπαθείτε να την πολεμήσετε, να λέτε στον εαυτό σας ότι δεν κάνετε καλή δουλειά μ’ αυτό που ονομάζεται φώτιση, να αναρωτιέστε πότε θα έχετε το επόμενο νέο μήνυμα για να την ολοκληρώσετε.
Αγαπημένοι μου φίλοι, είναι φυσική, αυτή η αντίφαση μεταξύ της καλύτερης ανθρώπινης ζωής και της αληθινής σας φώτισης. Η όλη αντίφαση μεταξύ αυτού που συμβαίνει στον καθένα από σας, η μεταμόρφωση με την πιο αληθινή και βαθιά έννοια. Συμβαίνει στον καθένα από σας που είστε εδώ, που παρακολουθείτε online, που θα το δείτε αργότερα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Και επίσης και αυτή η τάση να την ξεπουλήσετε για μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή.
Έτσι σήμερα ένα από τα πράγματα που θα ζητήσω από τον καθένα από σας είναι να είστε εντάξει μ’ αυτό, να είστε απόλυτα εντάξει μ’ αυτό.
Αυτό το γεγονός της φώτισης, όσο καλό κι αν ακούγεται, είναι τόσο βάναυσο, τόσο ανελέητο με κάθε τρόπο. Τη στιγμή που έχετε τη συνειδητοποίηση της φώτισης σας, τη στιγμή που ξεκινά η όλη μεταμόρφωση και συνειδητοποίηση, θα εισέλθει σε κάθε μέρος σας, θα ξεσκεπάσει κάθε εξαπάτηση, κάθε makyo, κάθε περιορισμό, κάθε πράγμα που δεσμεύεται σε μια αφύσικη κατάσταση της συνείδησης. Θα του αντισταθείτε. Θα κρατηθείτε από τα πράγματα. Θα πείτε ότι είστε πνευματικοί, θα νομίζετε ότι είστε πνευματικοί, και θα έρθει και θα σας δείξει με τον πιο βάναυσο τρόπο ότι δεν είστε, επειδή η πνευματικότητα είναι ένα από τα πολλά πράγματα που θα σας απομακρύνουν από τη φώτιση. Εντελώς.
Αυτό το γεγονός της φώτισης, δεν ορίζει τον εαυτό του, δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του ως βάναυσο. Αναγνωρίζει τον εαυτό του ως συμπονετικό. Αναγνωρίζει τον εαυτό του – το γεγονός της φώτισης, της συνειδητοποίησης – ως καθαριστικό – καθαρίζει όλη τη σκόνη και το λίπος και την πίσσα και τα συσσωρευμένα σκουπίδια από τη ζωή σας. Και εκεί βρίσκεται αυτό το μέρος σας που θα προσπαθήσει να κρατηθεί από αυτό, αυτό το μέρος σας που θα προσπαθήσει για μια καλύτερη ανθρώπινη ζωή. Αυτό το μέρος σας που σε κάποιο σημείο θα πει «Θέλω τη φώτιση, θα πεθάνω για τη φώτιση», αλλά το άλλο μέρος εμμένει σε μια ταυτότητα που δεν είναι αληθινή.
Δεν είναι αληθινή, εννοώντας όχι ότι είναι ψεύτικη, αλλά είναι περιορισμένη. Δεν είναι αληθινή επειδή δεν είναι πλήρης. Δεν είναι αληθινή επειδή απλά προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε σε ευτυχισμένους χαρούμενους χρόνους, και χαρά και ειρήνη στον κόσμο, επειδή δεν είναι το παν. Το παν είναι επίσης και η αγωνία και η εμβρίθεια και ο πόνος και η συνειδητοποίηση και το τίποτα, όλα συγχρόνως.
Η φώτιση, το Εγώ Είμαι, αυτό το κύμα – ουσιαστικά πρόκειται για το ένα κύμα φώτισης μετά το άλλο που εισέρχεται – θα συνεχίσει να εισέρχεται, θα συνεχίζει αδιάκοπα μέχρι να απελευθερωθείτε από τους περιορισμούς της συνείδησης. (κάποιοι λένε «Εντάξει») Ναι, λοιπόν, το λέτε τώρα αυτό το «εντάξει», αλλά…
Μια Ιστορία
Όμως επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα με μια ιστορία από την επερχόμενη παγκόσμια τεράστια επιτυχία μου οι Αναμνήσεις ενός Master, που δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη, αλλά συναγωνίζομαιμε τον Cauldre. Και θα είναι τεράστια επιτυχία, επειδή, αυτές είναι ιστορίες για σας. Βασίζονται όλες σε σας, στους χαρακτήρες που έχετε.
Ας πω λοιπόν την ιστορία. Ας χαμηλώσουμε τα φώτα στο ακροατήριο, ώστε να μπορέσετε να χαλαρώσετε, ακόμα και να ρίξετε έναν υπνάκο, καθώς απολαμβάνετε την ιστορία μου από το «Οι Αναμνήσεις ενός Master.»
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Ο σπουδαστής βρίσκεται στο κρεβάτι του μετά την ίσως χειρότερη περίοδο της ζωής του. Για 21 μέρες είχε μια αδυσώπητη αρρώστια, διανοητικό χάος, σύγχυση, απελπισία και γενικά δεν ήξερε τι να κάνει, πού βρισκόταν. Κατά τη διάρκεια αυτών των 21 ημερών ήταν εντελώς μόνος, ολομόναχος, και ως επί το πλείστον δεν μπορούσε καν να τραφεί, βρίσκονταν σε τέτοιο χάος.
Έμοιαζε να ξεκινά με την αρρώστια του σώματος του, νομίζοντας ότι είχε ίσως γρίπη, αλλά κανένα από τα συμπτώματα δεν έμοιαζε να ταιριάζει. Υπήρχε ολική σύγχυση. Δεν ήθελε να πάει σε γιατρό, γιατί ήξερε από προηγούμενη εμπειρία ότι πολύ λίγοι από όσους δουλεύουν στην βιομηχανία της υγείας πραγματικά κατανοούν τι συμβαίνει σε όσους βρίσκονται στην πορεία της αφύπνισης και της φώτισης τους.
Έτσι έμεινε στο κρεβάτι για 21 μέρες μη γνωρίζοντας πότε ονειρευόταν και πότε ήταν ξύπνιος, τι ήταν πραγματικό και τι όχι.
Ήταν φριχτή εμπειρίανα πρέπει να αντιμετωπίσει τον εαυτό του στις σκοτεινότερες και χειρότερες φάσεις που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, ενώ το σώμα του περνούσε μια κατάσταση μεγάλου πόνου. Μερικές φορές ίδρωνε ακατάσχετα, μερικές φορές κρύωνε τόσο πολύ που καμιά κουβέρτα ή φωτιά δεν μπορούσε να ανακουφίσει την βαθιά εσωτερική του αγωνία.
Ήταν οι χειρότερες στιγμές και υπήρξαν φορές που ευχόταν να φύγει, να απελευθερωνόταν από το φυσικό σώμα, φορές που πείσμωνε και καταριόταν το γεγονός ότι είχε καν σκεφτεί την αφύπνιση ή ακόμη και δείξει κάποιο πνευματικό ενδιαφέρον, γιατί σ’ αυτές τις 21 μέρες της μεγάλης σωματικής και διανοητικής αγωνίας, καμία από τις λέξεις που είχε ακούσει ή διαβάσει ή διδαχθεί από όλους τους δασκάλους δεν είχε νόημα,ούτε μπορούσε να διορθώσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν.
Ο Patrick, ο μαθητής που βρίσκονταν στο κρεβάτι γι αυτές τις 21 μέρες, ήταν μόνος και αξιολύπητος.
Κατά το τέλος αυτών των 21 ημερών ξεκίνησε να βγαίνει από αυτό το απαίσιο σκοτάδι στο οποίο βρίσκονταν, ακόμα ανασφαλής σε σχέση με το ποιος ήταν ή τι είχε συμβεί. Ήταν γεμάτος αμφιβολίες. Ήταν γεμάτος αβεβαιότητα και συνέχιζε με πολλές αντιφάσεις. Αλλά μπορούσε να νιώσει ότι κάτι είχε αλλάξει αυτές τις τρεις βδομάδες. Κάτι είχε αλλάξει.
Ξαφνικά, ο Δάσκαλος εμφανίστηκε μπροστά του. Ο Patrick, ο μαθητής, σκέφτηκε προς στιγμή «Πραγματικά δεν μου αρέσει αυτό, ο Δάσκαλος ξαφνικά εμφανίστηκε, δεν άκουσα βήματα. Δεν χτύπησε την πόρτα ούτε ανήγγειλε τον εαυτό του, και στην κατάσταση μου, δεν ξέρω καν αν είναι πραγματικά σωματικά παρών ή όχι.»
Αλλά κάποιο άλλο μέρος του ήταν ανακουφισμένο που ο Δάσκαλος βρίσκονταν εκεί. Υπήρχε κάποιου είδους επιστροφή σ’ αυτό που θα λέγαμε ομαλότητα, κάποια επιστροφή σε κάτι με το οποίο μπορούσε να ταυτιστεί. Και το γεγονός ότι ο Δάσκαλος βρίσκονταν εκεί σήμαινε είτε ότι είχε ξεπεράσει αυτή τη δύσκολη περίοδο, είτε ότι είχε πεθάνει.
Είπε φωναχτά «Αγαπητέ Δάσκαλε, ένιωσα να πεθαίνω. Πέθανα;» Ο Δάσκαλος πήρε βαθιά αναπνοή και κοίταξε στο κρεβάτι που βρίσκονταν ο Patrick και για μια στιγμή ένιωσε λίγη θλίψη, καθώς θυμήθηκε τις δικές του απαιτητικές και δύσκολες στιγμές, έτσι ακριβώς – νιώθοντας εντελώς κατακερματισμένος με κάθε τρόπο, όντας χαμένος και μπερδεμένος και νιώθοντας σαν να βρίσκονταν στην κόλαση.
Ο Δάσκαλος κοίταξε τον Patrickκαι είπε «Όχι φίλε μου, δεν πέθανες. Είσαι εντελώς ζωντανός. Όχι φίλε μου Patrick, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πριν από αυτή την εμπειρία, πριν από αυτό, τότε ήσουν πραγματικά νεκρός. Ζούσες μέσα σε τόσους περιορισμούς. Ζούσες σε μια κατάσταση φόβου. Ζούσες μη συνειδητοποιώντας το αληθινό Εγώ Είμαι, και αυτό για μένα είναι περισσότερο θάνατος από το να αφήσεις απλά το φυσικό σου σώμα. Αλλά όχι, αγαπητέ μου φίλε Patrick, το ξεπέρασες αυτό και είσαι πολύ ζωντανός.»
Ο Patrick πήρε μια βαθιά αναπνοή και ένιωσε μεγάλη ανακούφιση γνωρίζοντας ότι ήταν πράγματι ζωντανός. Είχε αντέξει αυτές τις δύσκολες 21 μέρες.
Ο Patrick είπε στο Δάσκαλο «Δάσκαλε, αυτή ήταν η τελευταία φορά που βίωσα αυτό το αδυσώπητο και τιμωρητικό χάος στο σώμα και το νου μου;»
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε «Patrick, όχι, δεν είναι η τελευταία φορά. Ακόμη και ένας Δάσκαλος, ακόμα και ένας Αναληφθείς Δάσκαλος θα περνάει τέτοιου είδους περιόδους. Είναι καθαριστικό. Είναι απελευθερωτικό. Επειδή όταν σχετίζεσαι με γήινες καταστάσεις, όταν σχετίζεσαι με τον εαυτό σου σαν άνθρωπος και με άλλες ανθρώπινες υπάρξεις, πάντα θα συσσωρεύεις αυτή τη λίγδα και την πίσσα και τις ανισορροπίες της δονητικής κατάστασης. Επειδή η πραγματική ζωή στην ανθρώπινη κατάσταση, η πραγματική ζωή σ’ αυτό το μέρος που ονομάζεται Γη είναι αφύσικη. Είναι μια υπέροχη εμπειρία, αλλά δεν είναι φυσική. Και όταν ενσωματώνεσαι σ’ αυτή, πάντοτε θα μαζεύεις τις ανισορροπίες, τη βρωμιά και τη λίγδα της ζωής.
«Έτσι θα το ξαναπεράσεις αυτό, αλλά το καλό νέο είναι ότι στο μέλλον θα το περνάς περισσότερο ως παρατηρητής, δεν θα εμπλέκεσαι τόσο στενά και δεν θα αναρωτιέσαι αν θα το ξεπεράσεις. Θα ξέρεις πραγματικά ότι θα το ξεπεράσεις. Ναι, το σώμα μπορεί να αρρωστήσει, και ναι θα υπάρξουν ίσως φορές που ο νους θα είναι σε σύγχυση. Αλλά σαν παρατηρητής, σαν Master, θα συνειδητοποιείς ότι το έχεις ήδη ξεπεράσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν θα λειτουργήσει ή όχι. Η ερώτηση έχει ήδη απαντηθεί. Ναι θα λειτουργήσει. Έτσι πρόκειται απλά για το να επιτρέπεις να συμβεί αυτή η πολύ φυσική διαδικασία, που καθαρίζει και ανανεώνει.»
Ο Patrick είπε στο Δάσκαλο. «Όμως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω σε κάποιο άλλο πεδίο ή σε κάποια άλλη διάσταση; Γιατί πρέπει να βρίσκομαι σ’ αυτή τη διάσταση και να είναι τόσο δύσκολο;»
Και ο Δάσκαλος είπε στον Patrick «Επειδή έχεις συγκεντρωθεί εδώ. Βιώνεις την εμπειρία εδώ. Έτσι δεν μπορείς να πας σε μια άλλη διάσταση για να καθαρίσεις τον εαυτό σου. Πρέπει να το κάνεις από μέσα.»
«Όμως, και πάλι να θυμάσαι αγαπητέ Patrick, ότι καθώς θα ξαναπερνάς από τέτοιες εμπειρίες στο μέλλον, θα είσαι ο παρατηρητής. Βλέπεις, σ’ αυτό που πέρασες αυτές τις 21 μέρες, δεν ήσουν ο παρατηρητής. Ήσουν, αυτό που θα λέγαμε το θύμα. Βρισκόσουν τόσο βαθιά μέσα σ’ αυτό που δεν μπορούσες να δεις ότι το είχες ήδη ξεπεράσει. Ήσουν τόσο μέσα στην εμπειρία του πόνου και της αμφιβολίας και του φόβου που δεν μπορούσες να δεις ότι στην πραγματικότητα ήταν χρόνος ανανέωσης και καθαρισμού. Οι αμφιβολίες σου συσκότιζαν τις πραγματικές σου σκέψεις, την πραγματική σου γνώση και το Εγώ Είμαι σε σημείο που ξέχασες ποιος ήσουν κα ξέχασες το ίδιο σου το Εγώ Είμαι, Patrick. Και αυτό δεν θα ξανασυμβεί ποτέ.»
Ο Patrick πήρε μια βαθιά αναπνοή ανακούφισης γνωρίζοντας ότι δεν θα έπρεπε να ξαναπεράσει το ίδιο επίπεδο αμφιβολίας και οδύνης.
Καθώς έπαιρνε τη βαθιά αναπνοή σκέφτηκε την επόμενη ερώτηση για τον Δάσκαλο. Και του είπε: «Ποιος λοιπόν είμαι εγώ; Πώς θα είμαι τώρα που πέρασα αυτή τη βαθύτατη, ανελέητη και αμείλικτη μεταμόρφωση; Ποιος θα είμαι τώρα;»
Και ο Δάσκαλος σκέφτηκε για λίγο, ενθυμούμενος την εποχή που και ο ίδιος έκανε ακριβώς την ίδια ερώτηση – «Τι θα συμβεί τώρα που η παλιά ταυτότητα έγινε τελείως σκόνη; Τώρα που κάθε σύνδεση με τον παλιό εαυτό διακόπηκε εντελώς; Τι θα συμβεί μετά;»
Ο Δάσκαλος χαμογέλασε καθώς θυμόταν την εποχή που το ρώτησε αυτό στον δικό του Δάσκαλο. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε «Patrick, προσπάθησες τόσο πολύ να κρατηθείς στην παλιά σου ταυτότητα. Παρόλο που έλεγες ότι ήσουν σε ένα πνευματικό μονοπάτι, παρά το γεγονός ότι έλεγες πως επιλέγεις τη φώτιση, κάθε φορά που σου εμφανίζονταν ή προσπαθούσε να σου εμφανιστεί η φώτιση, κάθε φορά που η αληθινή συνειδητότητα βρίσκονταν μπροστά σου, εξακολουθούσες να κρατιέσαι στην παλιά σου ταυτότητα. Η παλιά ταυτότητα ήταν περιορισμένη. Η παλιά ταυτότητα δεν ήταν αυτό που θα αποκαλούσες κοιμισμένη ή μη αφυπνισμένη. Ήταν απλά πολύ περιορισμένη. Προσπάθησες τόσο πολύ να κάνεις αυτήν την παλιά ταυτότητα αυτό που θα αφυπνίζονταν. Προσπάθησες να κάνεις τον παλιό Patrick φωτισμένη οντότητα, αντί να επιτρέψεις στο σύνολο σου, στο σύνολο του Εγώ Είμαι να είναι φωτισμένο.
«Προσπάθησες να το ονομάσεις φώτιση ενώ τις περισσότερες φορές το μόνο που προσπαθούσες ήταν να κάνεις τη ζωή λίγο πιο εύκολη και λίγο καλύτερη για τον Patrick. Έζησες στον μεγαλύτερο διχασμό τον οποίο θα μπορούσε να ζήσει ένας άνθρωπος – το διχασμό του να λες από τη μια ότι θέλεις την ελευθερία και τη φώτιση και τη συνειδητότητα, και από την άλλη να κάνεις ότι μπορείς για να κρατηθείς στους περιορισμούς σου, στην παλιά σου ταυτότητα, στην μοναδικότητα σου, στον παλιό σου εαυτό.
«Δεν απορείς Patrick, που αυτοί οι τελευταίοι μήνες της ζωής σου ήταν βασανιστικοί με τόσους τρόπους; Δεν απορείς που νιώθεις ότι ήσουν ψεύτικος προς τον εαυτό σου με τόσους τρόπους; Δεν απορείς που ήσουν συνεχώς εκτός συγχρονισμού με τον εαυτό σου, όπως και με τον υπόλοιπο κόσμο, τα τελευταία δύο χρόνια; Δεν απορείς που τα επίπεδα της ενέργειας σου ήταν χαμηλά, επειδή η ενέργεια σου προσπαθούσε απεγνωσμένα να προστατεύσει την παλιά σου ταυτότητα – να την προστατεύσει από τον εξωτερικό κόσμο, να την προστατεύσει από σένα, να την προστατεύσει ακόμη και από τη φώτιση. Η ενέργεια σου πήγαινε σε όλες τις ασπίδες και τους τοίχους γύρω σου, σε όλα τα παιχνίδια και την υποκρισία. Γι αυτό εξουθενώθηκες και μπερδεύτηκες.
«Για πολλά χρόνια ζούσες σε μια κατάσταση εσωτερικής σύγκρουσης, μεγάλης μάχης με τον εαυτό σου, προσπαθώντας να κάνεις τα σωστά πράγματα, προσπαθώντας να γίνεις πνευματικός, όλα ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από το αν το συνειδητοποιούσες ή όχι, προσπαθώντας απλά να εξωραΐσεις την παλιά σου ταυτότητα. Και αυτό δεν λειτουργεί.
«Από τώρα Patrick, δεν υπάρχει πια Patrick, εκτός και αν θέλεις να είσαι ο Patrick. Αλλά δεν είσαι πλέον μοναδικός. Δεν είσαι περιορισμένος σε μια έκφραση ή μια ταυτότητα.
«Για να αρχίσουμε, δεν είσαι τίποτα. Είσαι, όπως έλεγαν στην αρχαία γλώσσα, mu. Τίποτα. Δεν υπάρχεις πια. Διαλύθηκες και διαμελίστηκες από την ύπαρξη. Δεν έμεινε τίποτα. Θα μπορούσα να το πάω πιο μακριά λέγοντας ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε καν τη λέξη «mu», που σημαίνει τίποτα, επειδή τη στιγμή που προφέρεις τη λέξη mu, γίνεται κάτι.
«Έτσι δεν είσαι τίποτα. Από αυτή τη στιγμή δεν είσαι τίποτα.
«Αλλά το τίποτα μοιάζει με την σιωπή. Ακόμη και στην σιωπή δεν υπάρχει ησυχία. Το τίποτα μοιάζει με όλα όσο θέλεις να είσαι. Δεν προσκολλάσαι πια στο να είσαι μόνο ο Patrick. Δεν προσκολλάσαι πια στο να φτιάχνεις απλά μια καλύτερη ζωή για σένα, και σίγουρα δεν προσκολλάσαι ποτέ πια σ’ αυτό το πράγμα που ονομάζεται φώτιση ή πνευματικότητα. Αυτό ήταν το ίδιο μέρος του παιχνιδιού με το οποίο ο Patrick προσπαθούσε να ενισχύσει και να ενδυναμώσει την παλιά σου ταυτότητα, όσο και οτιδήποτε άλλο.
«Η ομορφιά και το μεγαλείο όλου αυτού είναι ότι φωτίστηκες. Τελικά ήρθε η φώτιση. Τελικά, μετά από όλη τη βαναυσότητα και το γκρέμισμα της παλιάς μοναδικότητας, τα κατάφερες.
«Έγινες τα πάντα μέσα στο τίποτα. Δεν χρειάζεται πια να εστιάζεις στον Patrick. Δεν είσαι πια μοναδικός. Δεν θα είσαι πια απλά ζωντανός ή απλά νεκρός. Έγινες τα πάντα. Δεν είσαι πια αρσενικός ή θηλυκός.
«Η ομορφιά αυτού του τίποτα είναι ότι σε απελευθερώνει. Σε απελευθερώνει από το γεγονός της συνείδησης. Με άλλα λόγια, αγαπητέ τέως Patrick, οτιδήποτε επιλέξεις πλέον, οποιαδήποτε συνειδητότητα επιλέξεις, μπορείς να την παίξεις. Βλέπεις, πριν σ’ αυτήν την πολύ περιορισμένη κατάσταση του Patrick, δεν ήταν παίξιμο. Ήταν μόνο πραγματικότητα. Ήταν η μόνη πραγματικότητα. Δεν έβλεπες τον εαυτό σου να παίζει. Έβλεπες τον εαυτό σου να ζει.
«Αλλά όταν επιτέλους κάποιος επιτρέπει τη συνειδητοποίηση του, μοιάζει σαν να ελευθερώνει τη συνειδητότητα του. Και εκείνη τη στιγμή μπορείς να παίξεις, μπορείς να είσαι οτιδήποτε θέλεις. Μπορείς να είσαι μάγος. Μπορείς να είσαι αφελής. Μπορείς να είσαι και τα δύο ταυτόχρονα.
«Μπορείς να είσαι ενσαρκωμένος Master και μπορείς να είσαι κάποιος που είναι εντελώς ανήξερος ότι υπάρχει κάτι πέρα από το πεδίο που βλέπει. Και μπορείς να είσαι και τα δύο ταυτόχρονα. Μπορείς να έχεις αφθονία και μη αφθονία ταυτόχρονα.
«Η ομορφιά είναι ότι τώρα απελευθέρωσες τον εαυτό σου για να παίξει όπως θέλεις εσύ, και να είναι συνειδητός μ’ αυτό. Βλέπεις, πριν δεν ήσουν πραγματικά συνειδητός. Δεν είχες επίγνωση. Πριν ήσουν τόσο μοναδικός, που δεν είχες επίγνωση για τίποτα άλλο πέρα από την επιβίωση του Patrick.
«Τώρα που απελευθερώθηκες από αυτό, μπορείς να παίξεις και να είσαι οτιδήποτε θέλεις. Στην πραγματικότητα πρόκειται για παιχνίδι της συνείδησης, της επίγνωσης, εκφρασμένο όπως εσύ θέλεις. Αυτό, αγαπητέ μου Patrick είναι ελευθερία. Αυτό πράγματι είναι η ελευθερία.
«Φαντάσου για μια στιγμή να μην είσαι κλειδωμένος μέσα σε έναν μοναδικό ορισμό του εαυτού σου. Φαντάσου για μια στιγμή να μην βρίσκεσαι σ’ αυτή την μεγάλη σύγκρουση με τον εαυτό σου, αλλά ελεύθερος να παίξεις, να εφαρμόσεις τη συνειδητότητα στα πάντα.»
Ο Patrick πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε «Ώστε είμαι φωτισμένος τώρα, αγαπητέ Δάσκαλε; Είμαι φωτισμένος;»
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή, χαμογέλασε και είπε «Αν το επιλέγεις να είσαι.»
Είναι φυσικό
Έτσι εδώ τελειώνει η ιστορία μου, η επόμενη ιστορία μου από το επερχόμενο παγκοσμίως επιτυχημένο βιβλίο μου Αναμνήσεις ενός Master. Και είναι η δική σας ιστορία. Ανεξάρτητα από το αν την παίρνετε κυριολεκτικά ή μεταφορικά, είναι η δική σας ιστορία. Η ιστορία που περνάτε σ’ αυτή την αιώνια μάχη με τον εαυτό σας, λέγοντας στον εαυτό σας ότι τα κάνετε όλα αυτά για τη φώτιση σας, αλλά ουσιαστικά να προσπαθείτε να φωτίσετε τον Patrick σας, τη μοναδικότητα σας, την παλιά σας ταυτότητα.
Η ομορφιά σχετικά με την φώτιση είναι στο ότι είναι φυσική. Δεν μπορεί να ελεγχθεί, ούτε καν από τον Patrick σας. Δεν μπορεί να χειραγωγηθεί από αυτό τον μοναδικό Patrick που προσπαθεί να κάνει τη ζωή λίγο καλύτερη.
Η φώτιση σας δεν βρίσκεται εδώ επειδή νομίσατε ότι την ζητήσατε. Η φώτιση σας δεν βρίσκεται εδώ επειδή ικετέψατε γι αυτήν ούτε επειδή την έχετε πάρει σοβαρά. Βρίσκεται εδώ επειδή είναι αυτό που στ’ αλήθεια είστε.
Η φώτιση σας δεν είναι κάτι που μπορείτε να χειραγωγήσετε ή να διευθετήσετε. Μπορεί να προσποιηθείτε για λίγο ότι την χειραγωγείτε. Όμως, αγαπητοί μου φίλοι, είναι αδυσώπητη. Είναι βάναυση μέσα στην συμπόνια της. Θα σας απελευθερώσει από τους περιορισμούς. Θα σας δώσει την ελευθερία σας, άσχετα από το τι θα χρειαστεί, άσχετα από το πόσες βασανιστικές νύχτες, άσχετα από το πόσες ασθένειες, άσχετα από το πόσες αρρώστιες, άσχημες σχέσεις ή οτιδήποτε άλλο (χρειαστεί). Βρίσκεται εκεί με συμπόνια.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή αυτή την πολύ όμορφη στιγμή.
Τι να κάνουμε; Τι να κάνουμε με τον Patrick σας; Χμ.
Συνειδητοποιείστε ότι αυτή η φώτιση, αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι απλά για τον άνθρωπο – αυτό τον περιορισμένο άνθρωπο που μπήκε από την πόρτα σήμερα, αυτόν τον άνθρωπο που είπε ψέματα σ’ εμένα και στο ανθρώπινο makyόμετροσχετικά με τι πραγματικά θέλει και επιλέγει.
Η αληθινή απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση είναι ότι δεν ξέρετε. Και το λέω αυτό με μεγάλη αγάπη και τιμή. Δεν ξέρετε την απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση – Βρίσκεστε εδώ για να κάνετε τον ανθρώπινο εαυτό σας λίγο καλύτερο ή για την πραγματική σας φώτιση; Πραγματικά δεν ξέρετε και δεν πειράζει. Δεν χρειάζεται να ξέρετε. Δεν πειράζει.
Το γεγονός είναι ότι αυτή η συνειδητοποίηση της αληθινής σας φύσης, του αληθινού σας Εγώ Είμαι, που δεν είναι ο Patrick – πάει τόσο πιο πέρα από τον Patrick – πρόκειται να συμβεί έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα για κάθε άνθρωπο πάνω στη Γη, πολύ γρηγορότερα για τον καθένα από σας.
Τι να κάνετε;
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Α, ναι.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και χαλαρώστε μέσα της. Συνειδητοποιείτε ότι ακόμη και οι σκοτεινές μέρες και νύχτες, συνειδητοποιείτε ότι ακόμη και αυτή η βασανιστική διττότητα βρίσκεται εκεί για κάποιο λόγο. Όχι για μάθημα. Όχι για να αποδείξετε κάτι στον Patrick σας. Αλλά βρίσκονται εκεί με την μεγαλύτερη συμπόνια της φώτισης, της συνειδητοποίησης ότι θα μπορούσατε να πείτε πως είναι ήδη εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Πρόκειται μόνο για το να επιτρέψετε.
Γνωρίζω ότι αυτό είναι πολύ απλό. Γνωρίζω ότι ίσως είναι πολύ εύκολο. Όμως αγαπητοί μου φίλοι, έτσι είναι.
Μπορεί να περάσετε μέσα από την δική σας εκδοχή της εμπειρίας τουPatrick. Φρικτό. Φρικτό. Να νιώθετε ότι έχετε κατασπαραχθεί, να αναρωτιέστε αν θα επιβιώσετε. Λοιπόν, σας το λέω τώρα ότι θα επιβιώσετε. Σας το λέω ακριβώς τώρα ότι μπορείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να γίνετε ο παρατηρητής. Σταματήστε να προσπαθείτε να προσποιήστε ότι δεν συμβαίνει. Σταματήστε να προσπαθείτε να το ξεπλύνετε και να το συγκαλύψετε. Βρίσκεται εκεί για κάποιο λόγο.
Σταματήστε να αναρωτιέστε αν κάνετε λάθος. Όχι, όχι πραγματικά δεν κάνετε. Καθόλου. Είναι καθάρισμα, είναι η απελευθέρωση που σας έρχεται.
Σας βοηθά να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι ο Patrick που θα φωτιστεί. Είστε εσείς, συνολικά.
Τώρα ας αισθανθούμε και πάλι την ενέργεια του δωματίου.
(παύση)
Ίσως σήμερα εκθέσαμε, φανερώσαμε κάποια από τη βαναυσότητα και το χάος και τη σύγχυση, την ανισορροπία της διαδικασίας εξισορρόπησης. Με άλλα λόγια, δεν προσπαθήσαμε απλά να κάνουμε το δωμάτιο όμορφο και να ρίξουμε πάνω του λίγη νεραϊδόσκονη, αλλά είπαμε «Ω! Αυτό είναι αληθινό. Εννοώ, συμβαίνει. Όλο αυτό το γεγονός της επίγνωσης και της συνείδησης και του ξεφορτώματος του Patrick μου, των περιορισμών μου – συμβαίνει.» Όλες αυτές οι δυσκολίες και οι ενοχλήσεις και οι πόνοι και οτιδήποτε άλλο περνάτε, είναι πραγματικές και είναι σημαντικές. Και μπορείτε να γίνετε ο παρατηρητής τους, αντί να τις αφήνετε να σας παγιδεύουν με την αμφιβολία.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και ας νιώσουμε την έκθεση σε κάποια πράγματα που είναι πολύ αληθινά. Την έκθεση στις προκλήσεις όπως και στην ομορφιά.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας νιώσουμε αυτό το γεγονός που ονομάζεται φώτιση. Σίγουρα, δεν είναι αυτό που νομίζατε ότι θα ήταν, και αυτά είναι τα καλά νέα. (κάποια γέλια)
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας νιώσουμε πως αν απλά χαλαρώσουμε και επιτρέψουμε, θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι καλά σε όλη μας τη δημιουργία.
Σας ευχαριστώ, αγαπητοί μου φίλοι. Είμαι ο Adamus σε ταπεινή υπηρεσία σας. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. (το ακροατήριο χειροκροτά.)
Mετάφραση : Ιωάννα Aποστολάτου
Review : Μαρία Γρηγοράκη