Shoud 3, Κharisma

1 Νοεμβρίου 2014

( Kαι,  Άχρονο, Μια Ιστορία, Το βασικό συστατικό : Συνείδηση, Τί ευαισθησίες έχετε)

Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus της Κυρίαρχης Περιοχής.

Καλώς ήρθατε, αγαπητοί Shaumbra. Καλώς ήρθατε θεατές και ακροατές. Καλώς ήρθατε εκ μέρους όλων των άλλων Αναληφθέντων Δασκάλων που μαζεύονται σ’ αυτό τον όμορφο χώρο την ημέρα των Αγίων Πάντων.

Έτσι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας αρχίσουμε τη συγκέντρωση μας.

Κατ’ αρχάς, θα απευθυνθώ στο σχόλιο της Linda για το κοστούμι μου (γέλια). Ας γίνει γνωστό, ας καταγραφεί, ότι είμαι πολύ πιο άνετα μέσα στο κοστούμι του superman, του υπεράνθρωπου ήρωα απ’ όσο ήμουν ποτέ μέσα στα χαζά και βαρετά σπορ σακάκια και τζιν (περισσότερα γέλια).  Είναι πολύ πιο κατάλληλο για έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο.

Επόμενο στη λίστα. Η μουσική. Α! Η μουσική.

Μερικές φορές, μαλώνω τον Cauldre για τις μουσικές του επιλογές – ποπ μουσική, όπως αυτή. Πράγματι μου αρέσει η κλασική μουσική. Α! Δεν είμαι και τόσο φαν της όπερας, αλλά αυτό που μου αρέσει στη σύγχρονη μουσική σας είναι το συναίσθημα, τα λόγια της. Ω ναι. Τα λόγια στην όπερα, δεν μου αρέσουν και τόσο, είναι μάλλον τραβηγμένα και βαρετά, όμως πάρτε το τραγούδι που μόλις παίχθηκε και ακούστε τη μουσική, τα λόγια, το πάθος που εκφράζει. Μην το ακούσετε σαν συνηθισμένα λόγια, αλλά ακούστε το σαν να είναι η ψυχή σας, που τραγουδά για σας. Α!
Ή εσείς που τραγουδάτε στην ψυχή σας.

Ας το προσπαθήσουμε πάλι, αν ξαναβάλετε το βίντεο. Ας το ξαναπροσπαθήσουμε. Είναι ώρα να χαμηλώσουμε τα φώτα. Ακούστε το αρχικά σαν να το τραγουδάτε στην ψυχή σας και νιώστε το πάθος, νιώστε τον ενθουσιασμό, μετά, κάποια στιγμή, σαν να το τραγουδά η ψυχή σας σε σας. Αυτή είναι η ομορφιά του.

Ας το ξαναβάλουμε λοιπόν.

(το βίντεο ξαναπαίζει. «Rather Be» από τους Pentatonix)

Α! Ναι. (κάποια χειροκροτήματα)

Και

Τώρα, το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας – Linda, θα ήθελες να το γράψεις – το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας. Θα βγάλω τα παπούτσια του Cauldre, είναι τόσο άβολο το να φοράς παπούτσια.

Το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας. Ω! Linda, με βοηθάς μ’ αυτές τις γελοίες μπότες; (γέλια καθώς η Linda του τις τραβά)

LINDA: Μόνο ο Master μπορεί να βρίσκεται σε υπηρεσία. (περισσότερα γέλια)

ADAMUS: Ναι. (ο Adamus γελά) και ένα μασάζ ποδιών για τον υπερήρωα!  Α!

Το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας….

EDITH: Δάγκωσέ του το μεγάλο δάχτυλο .

ADAMUS: Και ας το γράψουμε αυτό στην οθόνη, το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας: Και – Κ-Α-Ι. Και. Μην μένεις πίσω,Linda. Και τον καφέ μου, Sandra. Ναι με κρέμα σε παρακαλώ.

Το ουσιαστικότερο σημείο της ημέρας – το και. Πρόκειται για κάτι για το οποίο μιλήσαμε στο Keahak. Αλλά ήθελα να το θίξω εδώ επειδή είναι τόσο απλό και ουσιαστικό. Και. Και.

Δεν είστε μονοδιάστατοι. Δηλαδή, είστε, αλλά δεν είστε. Φέρεστε σαν να είστε. Ντύνεστε σαν να είστε. Χριστέ μου. (γέλια καθώς μιλά με κάποιον που είναι ντυμένος Ιησούς) Παίζετε το ρόλο, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν είστε καθόλου μονοδιάστατοι. Υποτίθεται πως τίποτα πάνω σας δεν είναι μονοδιάστατο. Δεν προσπαθείτε για την πολυδιαστατικότητα, την πολύ-συνειδητότητα, την έχετε ήδη.
(Η Sandra του δίνει τον καφέ) Ευχαριστώ. Την έχετε ήδη. Είναι ήδη εδώ. Απλά δεν τη χρησιμοποιείτε.

Εν προκειμένω. Την πρώτη φορά που έπαιξε το τραγούδι, το ακούσατε. Το απολαύσατε. Ήταν ένα καλό όμορφο τραγούδι. Με ωραίους στίχους, και έναν καλό ρυθμό επίσης. Το ακούσατε, αλλά το ακούσατε όπως ακούτε τη ζωή. Μέσα σ’ ένα φάσμα τόσου πλάτους (δείχνει μισή ίντσα). Ήταν καλά αυτό το 1 λεπτό και 52 δευτερόλεπτα. Μετά έφυγε.  Ω, ξεφύγατε για λίγο από την καθημερινότητα. Απλά παρακολουθήσατε αυτό το σπουδαίο βίντεο και ακούσατε τα λόγια και μετά έφυγαν.

Και υπήρχαν τόσο πολλά περισσότερα σ’ αυτό, και άλλα στρώματα και επίπεδα, όμορφα στρώματα και επίπεδα. Όταν σας είπα να το ακούσετε σαν να το τραγουδούσατε στην ψυχή σας, άλλαξε ολόκληρο το νόημα. Άλλαξε το σύνολο της ενέργειας και της συνείδησης του – σναπ! – έτσι απλά. Και σας είπα να το ακούσετε σαν να το τραγουδά η ψυχή σας σε σας, και ήταν ακόμη ομορφότερο. «Ω! Θα προτιμούσα να είμαι μαζί σου. Γιατί δεν μ’ αφήνεις; Θα ήθελα να είμαι δίπλα σου, αν με αφήσεις.» Βλέπετε πώς το απλό «και» αλλάζει τα πάντα;

Η ζωή – τα πάντα σχετικά με τη ζωή – είναι σε πολλαπλά επίπεδα. Επίπεδα πάνω σε επίπεδα, πάνω σε επίπεδα. Όμως εσείς, όλοι σας, όλοι τους, όλοι σας…
(ο Adamus κοιτάζει τον εαυτό του στην οθόνη) Α! Ναι. Δεν μπορώ να σταματήσω να βλέπω τον εαυτό μου ντυμένο όπως θα έπρεπε να είμαι, μέσα σ’ αυτή την οθόνη. Ναι. Κάπως έτσι έμοιαζα κατά την τελευταία μου ζωή ως Adamus, αφού απελευθερώθηκα από αυτόν τον φριχτό κρύσταλλο. Ναι. Ναι. Τώρα ξέρεις πώς ήταν! (στην Annie, που στο κοστούμι της ήταν παγιδευμένη σ’ έναν κρύσταλλο, μέχρι που τον έσπασε). Απελευθερώθηκες! Ανοίχτηκες! Ναι! Ω! Ναι. Ναι.

Και. Τα πάντα στη ζωή είναι πολυεπίπεδα, πολυδιάστατα. Μη ιεραρχικά, μη σταδιακά, αλλά πηγαίνουν παντού, σε κάθε διαφορετική κατεύθυνση. Αλλά εσείς εστιάζετε σε μια προοπτική. Ω, δεν σε είδα εδώ κάτω αγαπητή μου. Φαίνεσαι τόσο αξιαγάπητη. Δεν μπορώ να μη θαυμάσω τον ίδιο το θάνατο. (ο Adamus γελά, μιλά στην Kerri με το κοστούμι του «θανάτου»)

KERRI:Ευχαριστώ.

ADAMUS: Και… Ω, αν θα μπορούσα, σε παρακαλώ, ένα δώρο από μένα για σένα (κρατά ένα κρανίο, από τη διακόσμηση για το Halloween)

KERRI: Ευχαριστώ.

ADAMUS: Ναι. Ναι. Απόλαυσε το δείπνο σου σήμερα (γέλια)

Έχετε κάποιο πρόβλημα; Όλοι έχουμε προβλήματα. Ακόμη και οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι έχουν προβλήματα. Δεν καταλαβαίνετε πώς είναι, όντας ίσως ο πιο διάσημος απ’ όλους τους Αναληφθέντες  Δασκάλους, να πηγαίνω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, έχοντας ουσιαστικά οδηγήσει 852 από τους 9.000 συν, Αναληφθέντες Δασκάλους. Είναι πολύ πιεστικό. Ναι, ναι, ναι. (το ακροατήριο λέει «Αου»)

LINDA: Άου! Ουάου!

ADAMUS: Και δεν μ’ ενδιαφέρει.

LINDA:  Ουάου! (περισσότερα γέλια)

ADAMUS: Και, ανά πάσα στιγμή επιλέγω– φεύγω από τη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Φεύγω από το γήπεδο του γκολφ. Έχετε ακούσει το τουρνουά των Δασκάλων; Πήρε το όνομα του από μένα. Δύσκολο το κοινό σήμερα.

Και έχετε κάποιο πρόβλημα. Κάτι συνέβη πρόσφατα. Σωστά; Συνέβη, συμβαίνει. Θα συνεχίσει να συμβαίνει. Δεν θα σταματήσει. Αυτά είναι τα καλά νέα. Όχι, αυτά…. (ο Adamus γελά)

Ζείτε εδώ σ’ αυτόν τον πλανήτη με κυκλοφοριακά προβλήματα και αστυνομία και μπακάλικα και ανθρώπους. Ω. (πιάνει τη μύτη του)

Ζείτε εδώ. Φυσικά, θα υπάρχουν προκλήσεις. Θα μιλήσουμε για μια από τις μεγαλύτερες σε λίγο. Αλλά ναι, θα υπάρχει θέμα. Έχετε φόρους και έχετε και ένα στομάχι που πρέπει να ταΐσετε, και μετά έχετε και πονοκεφάλους και δεν νιώθετε και πολύ καλά και αρρωσταίνετε. Και έχετε συγγενείς. (γέλια).  Η σοβαρότερη γρίπη απ’ όλες (περισσότερα γέλια). Οι συγγενείς «πέταξαν»[1] Εύχεστε να πέταγαν μακριά.

Υπάρχουν πράγματα που θα εμφανιστούν. Εγκαταλείψτε την προσπάθεια να τα διώξετε. Ελαχιστοποιούνται; Βεβαίως. Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι, ότι μετά από λίγο δεν στρέφετε την προσοχή σας στα προβλήματα σας, είτε είναι το ότι γερνάτε, είτε ότι αρρωσταίνετε σωματικά είτε είναι τα χρήματα. Βλέπετε, εστιάζετε σ’ αυτά, και μετά ξεχνάτε το «και.» Και. Στα πάντα στη ζωή υπάρχει ένα «και.» Στα πάντα. Χωρίς εξαιρέσεις.

Υπάρχει ένα «και», εννοώντας ότι αν σταματήσετε για ένα λεπτό, οτιδήποτε κάνετε ή όπως κι αν το κάνετε, όλη σας την καταραμένη τη μιζέρια και τον πόνο, τα οποία – θα το πω αυτό. Έχω ένα μικρό πρόβλημα φιλτραρίσματος με το διάμεσο μου τώρα, αλλά θα το πω. Ουσιαστικά πιστεύω… Δεν κοιτάζω κανέναν (γέλια καθώς κλείνει τα μάτια του). Ουσιαστικά πιστεύω ότι σε κάποιους από σας κατά κάποιο τρόπο σας αρέσουν. Μμμ. Μμμ. Χμ. Αυτά τα προβλήματα. Τι θα κάνατε (χωρίς αυτά);

Κατ’ αρχάς, αν δεν είχατε όλα αυτά τα προβλήματα και τις άλλες προκλήσεις, δεν θα νιώθατε ζωντανοί. Γνωρίζω ότι πρόκειται για ένα είδος διαστροφής. Είναι ένα είδος διαστρέβλωσης, αλλά – χρειάζομαι το αξεσουάρ μου (παίρνει το κρυστάλλινο σκήπτρο του) – αλλά είναι αλήθεια.

Το να έχετε μια σειρά από προβλήματα και να πρέπει να τα λύσετε, σας κάνει ένα είδος ήρωα που λύνει μόνος του τα προβλήματα. Δεν έχει νόημα, αλλά τίποτα σχετικά με το να είσαι άνθρωπος δεν έχει νόημα. Οπότε ας το πούμε έτσι. Όμως δημιουργείτε προβλήματα. Δημιουργείτε και έλκετε προβλήματα, ώστε να τα φέρετε μέσα και να νιώσετε λίγο ζωντανοί – «Ω, πρέπει να κάνω κάτι σήμερα. Μπορώ να λύσω όλα μου τα καταραμένα τα προβλήματα.»  Και μετά τα φέρνετε μέσα και τα λύνετε κάπως, αλλά κάπως λιγότερο από τελείως. Αλλά νομίζετε ότι τα λύσατε, και μετά λέτε «Ω, δες πόσο καλός είμαι. Έλυσα όλα μου τα προβλήματα.» Αυτό λέγεται ο Ήρωας του Προβλήματος, επειδή εσείς τα δημιουργείτε – μπορείτε να γελάσετε, είναι εντάξει, ακόμη και αν κανένας άλλος δεν γελά. Είναι εντάξει να είστε η μόνη γελαστή φωνή μέσα σ’ ένα πλήθος ανθρώπων που βαριούνται και κοιμούνται. (σε κάποιον που γέλασε)

Έτσι δημιουργείτε αυτά τα προβλήματα για να τα λύσετε και μετά πάλι δεν νιώθετε και τόσο ζωντανοί, επειδή απλά εστιάσατε σε μια μονοδιάστατη βαρετή ζωή και ξεχάσατε το «και» και τότε δημιουργείτε περισσότερα προβλήματα. Όλοι ξέρετε αυτόν για τον οποίο μιλάω τώρα, επειδή μιλάω για όλους εσάς
Και ιδιαίτερα για σένα. (απευθυνόμενος στον Larry)

Έτσι δημιουργείτε αυτά τα προβλήματα, που δεν είναι πραγματικά προβλήματα. Όχι, στην πραγματικότητα δεν είναι. Ουσιαστικά όλα περνάνε. Έχετε παρατηρήσει ότι όλα σας τα προβλήματα περνάνε, εκτός από το θάνατο; Ο θάνατος δεν είναι πρόβλημα. Ο θάνατος είναι απελευθέρωση. Έτσι δεν πρέπει να ανησυχείτε ότι ο θάνατος θα περάσει.

Είναι των Αγίων Πάντων. Γελάστε! (γέλια)

Θάνατος. Αυτό ήταν ένα αστείο για το θάνατο. Σαν αυτά που λέμε στη Λέσχη των Αναληφθέντων  Δασκάλων, επειδή δεν ανησυχούμε για το θάνατο.

Δεν θα πάω εκεί σήμερα, αλλά ο θάνατος είναι το τελευταίο…

LINDA:  Είπες Αναληφθέντες ή προσβεβλημένοι Δάσκαλοι;

ADAMUS: Και τα δύο. Ναι. Δεν έχουμε τουαλέτες. Έχουμε χώρους για Προσβεβλημένους Δασκάλους Όταν απλά κουράζεστε απ’ αυτό. Πού ήμουν; (ο Adamus γελά) . Πληρώνεσαι γι αυτό;

LINDA: Θα έπρεπε (γελά)

ADAMUS: Έτσι δημιουργείτε αυτά τα προβλήματα για να τα λύσετε και μετά συνεχίζετε να δημιουργείτε προβλήματα. Και δεν χρειάζεται εκτός κι αν το θέλετε.
Και αν βρίσκονται στη ζωή σας, αν το κάνετε αυτό, φίλοι μου, θα πρέπει να ρίξετε μια καλή ματιά στον εαυτό σας. Όχι σκληρή ματιά, μάλλον χιουμοριστική – πραγματικά χιουμοριστική – ματιά στον εαυτό σας. Εννοώ, απλά να προσποιηθείτε ότι βρίσκεστε στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων στο τραπέζι μου, κοιτάζοντας κάτω τον εαυτό σας στη Γη να μοχθεί ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα προβλήματα και μετά να ρίχνετε ένα καλό γέλιο. Στ’ αλήθεια να το κάνετε. Δεν γελάτε τόσο πολύ τώρα. Προσπαθείτε να εκβιάσετε λίγο γέλιο. Κάτι σαν «Εχ, εχ, εχ, ο Adamus δεν είναι πολύ αστείος σήμερα.» Ελάτε γελάστε !  (γέλια. Εκφράστε το. Ω!

Ο Θάνατος! Ας γελάσουμε με το θάνατο. Χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα (γέλια) πραγματικά είναι πολύ αστείο, επειδή δεν είναι το τέλος. Είναι το τέλος της παλιάς ταυτότητας, αυτής της ταυτότητας του Ήρωα των Προβλημάτων, αλλά δεν είναι καθόλου το τέλος. Το έχετε κάνει. Έχουμε μιλήσει γι αυτό. Θα το περάσουμε κάποια στιγμή σύντομα.

Αλλά πρέπει να πω, ότι ο θάνατος είναι το τελευταίο μεγάλο εμπόδιο για τη φώτιση στη συνείδηση σας, επειδή συνεχίζετε να φοβάστε το θάνατο. Ναι, ναι. Όταν λέω τα ωραία μου αστεία ότι θα κρατήσω το κεφάλι κάποιου κάτω από το νερό μέχρι σχεδόν να πνιγεί – πραγματικά το έχω παρακάνει με μερικούς.
Αλλά δεν πειράζει, επειδή τη στιγμή που περνούν απέναντι λένε «Ω, σ’ ευχαριστώ Adamus, που με απελευθέρωσες απ’ αυτή τη φοβερή ζωή που ζούσα.» Δεν έχω χάσει πάρα πολλούς. (μόνο λίγοι γελούν).  Όλους αυτούς τους σοβαρούς… Τραβήξτε ένα πλάνο με την κάμερα γρήγορα πριν προσπαθήσουν να γελάσουν. Δεν μπορούν. Ναι. «Ω, μιλάει για το θάνατο.» Είναι των Αγίων Πάντων.

Εντάξει. Λοιπόν ο θάνατος δεν είναι όλο αυτό το κακό.

Αλλά το θέμα μου είναι το «και.» Και. Ακούσατε τη μουσική. Ήταν καλή, αλλά άγγιξε τη συνείδηση σε τόσο μικρό βαθμό (δείχνει περίπου μισή ίντσα),. Θα έπρεπε να το έχει κάνει σε τόσο (ανοίγει πλατιά τα χέρια). Ναι, θα έπρεπε να είναι τόσο από κάθε άποψη, σε κάθε διαφορετική διάσταση. Η ψυχή σας, σας τραγουδά, εσείς τραγουδάτε στην ψυχή σας, τραγουδάτε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα στη ζωή τους. Μπορείτε να το φανταστείτε; Είναι ένα όμορφο τραγούδι α καπέλα. Απλά να τους το τραγουδάτε «Θα προτιμούσα να είμαι μαζί σου.» (Ο Adamus τραγουδά)

LINDA: Τι ήταν αυτό; (κάποια γέλια)

ADAMUS: Θα προτιμούσα να είμαι!  Ναι, ναι. Θα χαλάρωνε λίγο την κατάσταση, σωστά; Αλλά φοβάστε να το κάνετε «Δεν θέλω να ξεφύγω από τη γραμμή εδώ. Δεν θέλω να νομίζει κανείς ότι είμαι τρελός.» (γέλια καθώς κάνει μια γκριμάτσα) Είναι λίγο αργά γι αυτό. (περισσότερα γέλια) Θα μπορούσατε να το προσπαθήσετε σ’ αυτό το σημείο, να βρεθείτε σ’ αυτή τη μέση κατάσταση της γνώσης ότι είστε τρελοί, αλλά να προσπαθήσετε να προσποιηθείτε ότι δεν είστε. Ε, είναι πραγματικά δύσκολο. Είναι πραγματικά σκληρό. Υπάρχει πολύ αντίσταση σ’ αυτό. Απλά αφήστε το.

«Και», η ουσιαστική δήλωση της ημέρας. «Και» σε όλα όσα κάνετε. Μην σας νοιάζει ποιο είναι το πρόβλημα. Σταματήστε για ένα λεπτό. Αισθανθείτε μέσα στο μεγάλο σας πρόβλημα σήμερα, στο σημερινό πρόβλημα. Όχι μόνο στο ένα, όχι στα οχτώ . Μεγάλο πρόβλημα. Εντάξει, και.

Το κοιτάζετε από μια προοπτική, από μια πλευρά. Ανεμίζετε το «και» – το κρυστάλλινο «και» ραβδί – το ανεμίζετε, και ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι υπάρχουν πολλές, πολλές άλλες προοπτικές που δεν τις βλέπετε. Όχι απλά λύσεις, αλλά προβλήματα επίσης. Αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι το ίδιο το πρόβλημα είναι ουσιαστικά πολύ μεγαλύτερο από ότι σκεφτήκατε ότι ήταν. (κάποια γέλια) Μεγαλύτερο εννοώντας ότι δεν είναι αυτή η λεπτή εστιασμένη ακτίνα λέιζερ, αυτό το μίζερο, απαίσιο μικροπροβληματάκι.

Και, ω, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Θεέ μου, θα πέσει πάνω σε 8.000 γενιές στην οικογένεια σας. Ω, είναι στ’ αλήθεια ένα μεγάλο πρόβλημα. Και πρέπει να έχει να κάνει με την έλλειψη, ξέρετε, την έλλειψη αφθονίας. Ρέει μέσω του προγονικού κάρμα, της προγονικής βιολογίας. Και έχετε κάποια ασθένεια και είναι επειδή η προ-γιαγιά σας είχε αυτή την ασθένεια. Α! Δεν είναι μικρό το πρόβλημα. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα!

Αλλά το ωραίο σ’ όλο αυτό είναι, ότι υπάρχουν επίσης όμορφες τεράστιες απελευθερώσεις και λύσεις, απαντήσεις και νέες προοπτικές που δεν θα είχατε ποτέ σκεφτεί. Όταν ζείτε μέσα σ’ αυτό το μικρό κουτί που δεν περιλαμβάνει αυτά τα τρία μικρά γράμματα – κ-α-ι –, νοιώθετε παγιδευμένοι. Γνωρίζετε τώρα πώς είναι να ελευθερώνετε τον εαυτό σας. Γνωρίζετε πώς είναι να φέρνετε αυτό το «και» στη ζωή σας.

Σταματήστε!  Σταματήστε να μένετε σ’ αυτό το μικρό πρόβλημα. Πηγαίνετε στο μεγάλο πρόβλημα. Αυτό είναι το σύνθημα μου. Όχι, είναι όμορφο, επειδή, ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι είναι τόσο αφόρητο, τόσο γελοίο και τόσο πέρα από σας, τον άνθρωπο, να το λύσετε. Είναι μεγάλο. Εννοώ, είναι μεγάλο πρόβλημα γενεών, ζωών, κόσμων, και λέτε «Δεν θα το λύσω αυτό. Δεν θα προσπαθήσω να φτιάξω τίποτα. Ουσιαστικά δεν είναι δικό μου το πρόβλημα. Είναι δικό τους.» Και παίρνετε μια βαθιά αναπνοή, και έτσι γίνεται. Είναι τόσο απλό.

Δεν είναι καθόλου ανεύθυνο. Γιατί θα έπρεπε να έχετε την ευθύνη για μια πεταλούδα που χτυπά τα φτερά της στην άλλη άκρη του κόσμου αυτή τη στιγμή; Γιατί; Επειδή κατά κάποιο τρόπο σας αρέσει. Γι αυτό το κάνετε. Γι αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις που είμαι ελαφρώς προσβλητικός ,κάπως προκλητικός και εκπληκτικά χιουμοριστικός – παρόλο που δεν γελάτε τώρα. Αλλά κάποια μέρα θα το κάνετε όταν θα το ξανά-ακούσετε αυτό. Τον επόμενο μήνα, σας εγγυώμαι ότι θα γελάτε όταν θα βλέπετε αυτό το βίντεο. Γεια (στη Linda).

Λοιπόν και, και δεν έχει σημασία τι συμβαίνει στη ζωή σας, σας παρακαλώ να κάνετε στον εαυτό σας αυτή τη χάρη: Σταματήστε για ένα λεπτό, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, και. Θυμηθείτε αυτά τα τρία γράμματα, κ-α-ι – und, αν βρίσκεστε στη Γερμανία, πώς είναι σε άλλα μέρη, βρείτε το μόνοι σας – και υπάρχουν πολλά παραπάνω. Είναι πολυδιάστατο. Δεν είναι μονοδιάστατο πρόβλημα. Δεν είναι μικρό πρόβλημα. Δεν υπάρχει μια μοναδική λύση και δεν είναι μια μικρή λύση. Είναι μεταμορφωτική. Πολυδιάστατη. Δεν προέρχεται από εδώ (κεφάλι). Εδώ γίνεται μονοδιάστατο, περιορισμένο, μικρό, ενοχλητικό.

Όταν παίρνετε αυτή τη βαθιά αναπνοή και φέρνετε μέσα το Εγώ Είμαι σας… Ας το πούμε σήμερα Εγώ Και σας[2], έτσι για πλάκα (ο Adamusγελά)

LINDA: Ω!

ADAMUS: Α, ναι! Μόλις το σκαρφίστηκα. (κάποια γέλια)

Φέρνετε μέσα το «Εγώ Και»… Πρέπει να καταφεύγω στο κακόγουστο χιούμορ, επειδή μερικές φορές είστε τόσο κολλημένοι. Ε! Έχει πολύ ζέστη εδώ. Σωστά (κάνα-δυό λένε «Ναι»)

LINDA: Ναι.

ADAMUS: Ναι. Πολύ ζέστη. Ανοίξτε τις πόρτες. Κλείστε τη θέρμανση. Κλείστε την. Ανοίξτε μια πόρτα.

Και, το Εγώ Και. Λοιπόν πρέπει να καταφύγω σ’ αυτό το κακόγουστο χιούμορ, το οποίο ουσιαστικά πιστεύω ότι είναι αστείο, και σας προκαλεί να σταματήσετε για ένα λεπτό, επειδή γνωρίζω ότι στις 4:12 θα βγείτε από αυτή την πόρτα, ή από την άλλη, θα περάσετε έξω και θα πείτε «Αυτό ήταν καλό.» Και θα θυμάστε το κοστούμι, και θα θυμάστε τη σοκολάτα. Αλλά δεν θα θυμάστε τον υπερήρωα  Αναληφθέντα σας Δάσκαλο και όλα του τα λόγια, και όλα όσα συζητάμε.

Γιατί; Επειδή θα γυρίσετε πίσω σ’ αυτό το μικρό κομμάτι, αυτή τη στενή προοπτική ζωής του είδους «έχω προβλήματα». Είναι καιρός να πάμε πέρα από αυτό. Πολύ πέρα από αυτό.

Και το λέω αυτό και κουνάτε το κεφάλι, και μετά ξαναγυρίζετε πίσω εκεί. Λοιπόν, το καταλαβαίνω. Είναι δελεαστικά εκεί, πολύ δελεαστικά. Ω! Το κατανοώ. Είναι αλλιώς όταν βρίσκεστε εδώ, όταν ακούτε online… Μένω κατάπληκτος όταν κοιτάζω αυτή την οθόνη. (κάποια γέλια) Κοιτάξτε. Ναι. Είμαι… ναι. Έτσι έμοιαζα.

LINDA: Είσαι τόσο ντροπαλός. (ο Adamusγελά)

ADAMUS: Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δελεαστικά, όλα σας τα προβλήματα και τα θέματα σας. Και μετά λέτε «Ω, Adamus, δεν ξέρω πώς να λύσω όλα αυτά τα προβλήματα.» Και εγώ λέω απλά σταματήστε και πάρτε ένα λεπτό. Αναρωτηθείτε γιατί προσκαλείτε αυτά ηλίθια θέματα στη ζωή σας. Είναι πραγματικά ηλίθια. Δεν τα χρειάζεστε πια.

Θα σας ζητήσω να το νιώσετε αυτό τώρα. Θα το ξεχάσετε αργότερα. Θα σας το θυμίσω πιο μετά. Είναι ηλίθια προβλήματα, το καθένα απ’ αυτά. Κατ’ αρχάς είναι ηλίθιοι οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύετε. Και δεν το λέω με υπεροπτικό τρόπο. (κάποιοι λένε «Ναι, σωστά» και το ακροατήριο γελά) θα το θέσω με διαφορετικό τρόπο με όμορφους μεταφυσικούς όρους. Είναι περισσότερο κοιμισμένοι απ’ ότι εσείς.

Δεν το χρειάζεστε αυτό άλλο πια, αλλά συνεχίζετε να προσκολλάστε σ’ αυτό. Συνεχίζετε να κρέμεστε απ’ αυτό. Μην το κάνετε. Απλά αφήστε το. Δεν χρειάζεται καν να κάνετε κάτι. Αφού πραγματικά καθορίσετε ότι δεν το χρειάζεστε αυτό ή αυτούς ή οτιδήποτε, αφού συνειδητοποιήσετε αυτό το «και» της ζωής σας, όλο αυτό φεύγει από μόνο του. Με έναν μαγικό τρόπο, σαν να κουνάει κάποιος το μαγικό κρύσταλλο, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, και απλά αρχίζει να απομακρύνεται.

Αλλά μετά – και – μετά θα φρικάρετε. Θα μιλήσουμε γι αυτό σε λίγο. Αλλά θα φρικάρετε. «Ω, τα πράγματα αλλάζουν. Δεν ξέρω αν μπορώ να το χειριστώ.» Όχι δεν μπορείτε. Σας το εγγυώμαι εδώ και τώρα. Το επόμενο σλάιντ παρακαλώ. Δεν μπορείτε να το χειριστείτε. Λυπάμαι.

LINDA: Αυτό είναι πού θέλεις στο σλάιντ;

ADAMUS:Ναι, Αλλιώς δεν θα το είχα πει .

Δεν μπορείτε να το χειριστείτε και αυτά είναι τα καλά νέα. Και – και – δεν χρειάζεται να το χειριστείτε. Αυτά είναι τα καλύτερα νέα της ημέρας. Δεν χρειάζεται να το χειριστείτε.

Έχετε μάθει να χειρίζεστε τις καταστάσεις, να λύνετε προβλήματα, να δουλεύετε σ’ αυτά, να διορθώνετε πράγματα, μπλα, μπλα, μπλα. Δεν χρειάζεται άλλο πια. Εγώ είμαι από ‘δω. Αυτή απλά γράφει στον πίνακα. (ο Adamusγελά)

Δεν χρειάζεται να το λύσετε. Γιατί; Για να το πω απλά, με κάποιο τρόπο λύνεται φυσικά από μόνο του. Έχετε παρατηρήσει ότι όλα σας τα προβλήματα είτε ξεκαθαρίζουν, είτε οι άνθρωποι πεθαίνουν;  Απλά φεύγουν. Οι άνθρωποι και τα προβλήματα, με κάποιο τρόπο φεύγουν. Αργά ή γρήγορα εσείς θα είστε ακόμα εδώ. Είστε ικανοί να γελάτε με κάθε τρίτο αστείο που λέω. Είναι εκπληκτικό που μπορείτε να το κάνετε. Διασκεδάζω τον εαυτό μου σήμερα.

LINDA: Ωραία.

ADAMUS: Πάντα το κάνω.

Λοιπόν σταματήστε να προσπαθείτε να λύσετε όλα σας τα προβλήματα. Δεν μπορείτε να τα χειριστείτε. Πραγματικά δεν μπορείτε. Και δεν θα έπρεπε να μπορείτε. Πραγματικά. Δεν θα έπρεπε να τα χειριστείτε όλα αυτά – τα προβλήματα του κόσμου, τα προβλήματα της ζωής σας, τα προβλήματα όλων όσων γνωρίζετε. Δεν βρεθήκατε εδώ για να τα χειρίζεστε. Όχι. Αφήστε τους να τα χειριστούν. Αφήστε τον καθένα να χειριστεί αυτό που επιλέγει ότι θέλει να χειριστεί.

Δεν χρειάζεται να χειριστείτε τίποτα. Έχετε αυτό το μεγαλειώδες πράγμα που ονομάζεται Εγώ Είμαι, την ψυχή σας, την θεϊκότητα σας, όπως κι αν το αποκαλείτε. Βρίσκεται εδώ. Απλά είναι μεταμφιεσμένο. Βρίσκεται τώρα σε λανθάνουσα κατάσταση. Αυτό τα χειρίζεται. Στ’ αλήθεια. Χειρίζεται καταστάσεις.

Δεν θα πληρώσει αυτό τους λογαριασμούς σας. Αλλά αυτό – αυτό το Εγώ Είμαι – θα σας μετακινήσει από αυτή τη συνειδητότητα, όπου πρέπει να πληρώνετε λογαριασμούς. Στ’ αλήθεια. Δεν ξέρει πώς να πληρώνει λογαριασμούς, δεν θέλει να ξέρει. Δεν ξέρει πώς να θεραπεύει το φυσικό σας σώμα, δεν θέλει να ξέρει. Οπότε τι κάνει; Αυτό, εσείς, απλά μετακινείτε τον εαυτό σας από αυτή τη συνειδητότητα – τη συνειδητότητα του να είστε άρρωστος ή χρεωκοπημένος ή οτιδήποτε.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή για το «και» στη ζωή σας. Πολυδιάστατο. Δεν είναι μονοδιάστατο. Δεν υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι ένα μικρό πρόβλημα. Είναι τεράστιο, και κάθε πλευρά κάθε προβλήματος είναι τεράστιες μεταμορφώσεις, απελευθερώσεις, ενέργειες, ομορφιές, κρύσταλλοι που τώρα μένουν απραγματοποίητοι. Γιατί; Επειδή είστε πραγματικά εστιασμένοι.

Τα τρία απλά γράμματα – κ-α-ι – σας δίνουν μια εντελώς διαφορετική προοπτική.

Άχρονο

Επόμενο. Η φώτιση είναι άχρονη, αλλά τη βιώνετε στον χρόνο. Είναι μια υπέροχη κατάσταση του «και». Μου αρέσει αυτό (αναφερόμενος στο κρυστάλλινο σκήπτρο). Είναι υπέροχο… Ο Cauldre πρόκειται να το αφήσει. Όχι, όχι. Είναι καλό.

Η φώτιση είναι άχρονη, εννοώντας ότι είναι παραλλαγή μιας παλιάς δήλωσης του Tobias ότι το μέλλον είναι το παρελθόν θεραπευμένο. Η φώτιση είναι άχρονη, εννοώντας ότι είναι ήδη εδώ. Έχει ήδη γίνει. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές σχετικά μ’ αυτό. Είναι εδώ. Είναι άχρονη.

Ω, μου αρέσει ο χρόνος και το άχρονο. Θα έχουμε μια ωραία περιπέτεια στο ταξίδι μας στο Νείλο. Ω, πρόκειται να σας επισημάνω κάτι εδώ για όλους όσους θα έρθουν στην επερχόμενη κρουαζιέρα μας στο Νείλο. Θα είναι κανείς από δω; Ξέρω για κάποιους. Εντάξει, ωραία.

LINDA: Υπάρχουν κάποιοι. Αρκετοί.

ADAMUS: Τώρα, επιτρέψτε μου να σας πω αυτό. Θα αρχίσετε να τρελαίνεστε, να φοβάστε, να γίνεστε παρανοϊκοί, νευρικοί και όλα τα υπόλοιπα.

LINDA: Περισσότερο από ότι συνήθως;

ADAMUS: Ναι, ναι, σε μερικές μέρες. Θα αρχίσετε να αναρωτιέστε «Τι πρόκειται να κάνω; Τι τρέλα ήταν που γράφτηκα σ’ αυτό. Ω, Θεέ μου.» Και θα αρχίσετε να μπαίνετε στην ανθρώπινη ελάχιστη εστίαση. Θα αρχίσετε να εστιάζετε στο «Είναι ασφαλές; Θα είμαι εντάξει; Και τι γίνεται με το φαγητό;» Και θ’ αρχίσετε να φέρεστε σαν μικρά παρανοημένα άθλια ανθρωπάκια που κατά καιρούς φέρεστε ως τέτοια. Φοβισμένα.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια υπέροχη εμπειρία. Αφού βγείτε απ’ αυτή… μπορούμε να κλείσουμε μια πόρτα. Κάποιοι άρχισαν να παγώνουν. Ένας δυο απ’ αυτούς σηκώθηκαν. Ω! Και… θα τα κάνουμε και τα δύο, φαντάζομαι.

Λοιπόν νιώθετε τις ενέργειες εκ των προτέρων. Νιώθετε αυτές τις ενέργειες να έρχονται, ε; Και ετοιμάζετε τις βαλίτσες ή άκουσα να λέτε ότι κάνετε δοκιμαστικό πακετάρισμα; (στον Marty και τη Lara) Πώς κάνει κάποιος δοκιμαστικό πακετάρισμα; Ή πακετάρετε ή αδειάζετε.

LARA: Κοιτάζεις να χωρούν όλα. Βγάζεις έξω κάποια πράγματα. Ξέρεις.

ADAMUS: Καλή σκέψη. Θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά (κάποια γέλια)

Λοιπόν αρχίζετε να γίνεστε νευρικοί σχετικά μ’ αυτό, καθώς προσθέτετε κάτι. «Ω Θεέ μου, κι αν αρπάξω κανένα αφροδίσιο;»

Και αρχίζετε να ανησυχείτε για τέτοια πράγματα. Και το χρησιμοποιώ αυτό ως συνηθισμένο παράδειγμα. Αρχίζετε να ανησυχείτε για τέτοια πράγματα. Σύντομα θα σας καθηλώσει. Θα αποτραβηχτείτε. Και μετά θ’ αρχίσετε να εστιάζετε –  λαχανιάζοντας – να μην μπορείτε να αναπνεύσετε. Έχετε αγωνία και φέρνετε αυτούς τους φόβους, για πράγματα που δεν πρόκειται να συμβούν, τους δίνετε με κάποιο τρόπο ζωή. Δεν πρόκειται να σας συμβούν σ’ αυτή την πραγματικότητα, αλλά συμβαίνουν – «και» – σε μια άλλη πραγματικότητα. Οπότε κατά κάποιο τρόπο συμβαίνουν, αλλά δεν πρόκειται να τα βιώσετε σε φυσικό επίπεδο, εκτός κι αν γίνετε πραγματικά ασύδοτοι. Τότε θα τα βιώσετε… (κάποια γέλια)

Έτσι χτίζετε αυτούς τους φόβους και περιορίζετε τον εαυτό σας, και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το αεροπλάνο, και καθώς πετάτε εκεί και είστε νευρικοί και «Τι πρόκειται να συμβεί; Γιατί γράφτηκα σ’ αυτό; Ο Adamus… Ω, ο Adamus δεν είναι εδώ κοντά. Ποτέ δεν μου μιλά όταν τον έχω πραγματικά ανάγκη.» Σκάστε. Είμαι. (κάποια γέλια)

Και μετά θα έχετε αυτή την εμπειρία, αυτή την υπέροχη εμπειρία. Θα πάμε στο άχρονο. Βλέπετε, μου αρέσει ο χρόνος και μου αρέσει το άχρονο. Υπάρχει η πρόθεση «και». Θα μιλήσουμε στο ταξίδι μας για το γεγονός που κάνει τους επιστήμονες να διαπληκτίζονται «Λοιπόν, υπάρχει ο χρόνος. Προφανώς. Πρέπει να υπάρχει ο χρόνος.» Μετά κοιτάζουν το ρολόι στον τοίχο. Άλλοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ο χρόνος. Είναι εντελώς φτιαχτός. Είναι ένα σύστημα μέτρησης, και δεν είναι πραγματικός. Δεν υπάρχει πραγματική φυσική πίσω του. Και μαντέψτε. Και οι δυο έχουν δίκιο. Σταματήστε την αντιπαράθεση. Και οι δύο είναι αληθινοί. Είναι απόλυτα αληθινοί και οι δύο.

Αυτή είναι η ζωή στη Νέα Ενέργεια. Και. Και.

Η επιστήμη μεταστρέφεται ολοκληρωτικά τώρα, και μου αρέσει αυτό. Πάντοτε μου άρεσε η επιστήμη, αλλά όχι η περιορισμένη επιστήμη. Πάντοτε μου άρεσε η ανοιχτή επιστήμη. Πράγματα τα οποία επικυρώνονται, αλλά και πράγματα που είναι εντελώς έξω από το κουτί και επικυρώνονται αργότερα. Αυτό είναι που στην πραγματικότητα κάνουν οι επιστήμονες, επικυρώνουν αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι σαν τους λογιστές – λογιστές της φύσης. Απλά επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη υπάρχει. Επικυρώνουν τις δημιουργίες σας. Αυτό είναι που κάνουν. Το πρόβλημα είναι, ότι επικυρώνουν μόνο ένα μικρό κομμάτι, μια μικρή προοπτική.

Αλλά το ωραίο τώρα, με τις αλλαγές στη συνειδητότητα που έγιναν στο παρελθόν, ας πούμε, στην τελευταία δεκαετία, είναι ότι η επιστήμη μεταστρέφεται ολοκληρωτικά, αναποδογυρίζεται, συστρέφεται.. Α! έχουν απογοητευτεί τόσο.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η επιστήμη δεν πρόκειται να ακυρωθεί – η σύγχρονη επιστήμη – δεν θα ακυρωθεί καθόλου. Ουσιαστικά θα επικυρώνεται καθημερινά. Οι νόμοι της φυσικής, νόμοι όπως η βαρύτητα και το φως και η κίνηση και όλα τα υπόλοιπα ουσιαστικά επικυρώνονται.

Και ταυτόχρονα μια νέα πραγματικότητα αρχίζει να εμφανίζεται την οποία δεν κατανοούν, επειδή δεν συνάδει με τη σύγχρονη μοντέρνα αποδεκτή επιστήμη. Ενώ η σύγχρονη επιστήμη, ενώ η σύγχρονη επικύρωση, θα συνεχίσει να παραμένει ανέπαφη, τώρα εμφανίζεται μια νέα πραγματικότητα. Δεν ακυρώνει τη βαρύτητα. Δεν ακυρώνει τους φυσικούς νόμους της φυσικής, και δεν ακυρώνει ούτε καν τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ουσιαστικά μπορεί να την ενδυναμώσει. Αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το «και» της ζωής.

Ξαφνικά κάποιος συνειδητοποιεί «Ξέρετε, είναι αλήθεια, όλα όσα διαβάζουμε στα βιβλία, όλες οι μελέτες είναι αληθινές και υπάρχει και κάτι άλλο που συμβαίνει. Μένει άθικτο, κι  όμως συμβαίνει και το ένα και το άλλο». Τα κβάντα, η φυσική των κβάντων συμβαίνει, αλλά δεν ακυρώνει το άλλο. Δεν εξαρτάται από την σύγχρονη επιστήμη ούτε και από τους φυσικούς. Είναι εντελώς ανεξάρτητο. Αυτό πραγματικά τους μπερδεύει, επειδή έχουν συνηθίσει σε μια ομάδα αρχών, μια ομάδα νόμων. Και ξαφνικά υπάρχουν πολλαπλοί νόμοι και αρχές και έννοιες και θεωρίες και ιδέες και τρόποι ζωής. Είναι το μεγάλο «και» που έρχεται σε σας, σ’ αυτή τη γενιά. Το μεγάλο «και». Υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από ότι φαίνεται από εδώ (από το κεφάλι), από ότι μπορεί να σκεφτεί, ή να ακούσει. Υπάρχουν πολλά περισσότερα.

Ανεξάρτητα από το αν το συνειδητοποιείτε ή όχι, βρίσκεστε στην πρωτοπορία αυτού. Γι αυτό είναι δύσκολο. Γι αυτό είναι σκληρό, επειδή, δεν συνειδητοποιείτε πραγματικά ότι είστε πρωτοπόροι. Μοιάζετε κάπως σαν «Όχι, απλά ζω τη ζωή μου λύνοντας μικρά προβλήματα, δημιουργώντας μικρά προβλήματα. Άρα πώς θα μπορούσα να είμαι ένας εμπνευσμένος πρωτοπόρος;» Ναι, παίρνετε το διδακτορικό σας στη συνειδητότητα με το δύσκολο τρόπο. Αναδρομικά. Κυριολεκτικά αναδρομικά, επειδή προέρχεστε από ένα σημείο της συνειδητότητας που κατανοούσατε τα πάντα πηγαίνοντας προς ένα σημείο όπου κατανοείτε πολύ λίγα και τώρα κινείστε πίσω στο δρόμο της συνειδητότητας.

Λοιπόν, πού ήμασταν; Η φώτιση είναι άχρονη, απολύτως άχρονη. Είναι εδώ. Είναι τώρα. Θα είμαστε άχρονοι στη φώτιση μας στο ταξίδι μας στο Νείλο. Μπορείτε να είστε άχρονοι μαζί της τώρα αμέσως χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια.

Ναι, η συνειδητότητα και η φώτιση ξεδιπλώνονται και βιώνονται μέσα στο χρόνο. Και υπάρχει και η πρόθεση «και». Είστε και δεν είστε. Βρίσκεστε ήδη εκεί και τη βιώνετε. Και είναι η μεγαλύτερη… ε, θα κάνω μια σημαντική δήλωση σ’ αυτή τη σκηνή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή που θα έχετε ποτέ σ’ αυτόν τον πλανήτη. Πολύ θλιβερό, δεν είναι; (γέλια). Είναι ότι καλύτερο υπάρχει! (ο Adamusγελά)

Όχι, είναι όμορφο, επειδή δεν συνειδητοποιείτε ακόμη την ομορφιά του, την πληρότητα, τον πλούτο, το πάθος του. Ακόμη προσπαθείτε να το διακρίνετε. Προσπαθείτε να λύσετε όλα τα προβλήματα και όλα τα υπόλοιπα. Προσπαθείτε να χειριστείτε τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια πολύ απελευθερωτική δήλωση. Δεν χρειάζεται. Δεν είναι καθόλου δική σας δουλειά, τίποτα απ’ αυτά. Να σώσετε τον πλανήτη, να σώσετε τον εαυτό σας, να σώσετε την ψυχή σας – τίποτα απ’ αυτά. Τίποτα.

Βιώνετε τη φώτιση. Ξεδιπλώνεται στο χρόνο. Αυτή είναι η ομορφιά. Οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι μιλάμε γι αυτό. Μερικές φορές, με λίγη πίκρα λέμε «Εύχομαι… όταν περνούσα τις σκληρότερες στιγμές κατά την προηγούμενη ζωή μου, όταν περνούσα τη διαδικασία της φώτισης που ήταν εξαντλητικό, άθλιο, απαίσιο. Σκέτη τιμωρία, βαναυσότητα. Αλλά εύχομαι να είχα ένα μικρό από αυτό το «και» στην άκρη, σαν να κοιτάζει η παλιά επιστήμη την καινούρια. Ένα μικρό κομμάτι φωτισμένου εαυτού που να λέει «Γαμώτο, είναι εκτονωτικό. Είναι τόσο χαλαρωτικό, επειδή είμαι τόσο πολύ χαμένος, συντετριμμένος, είμαι τόσο πολύ εθισμένος στα προβλήματα μου, τόσο πολύ εθισμένος στους εθισμούς μου, τα έχω παίξει τόσο πολύ». Θα έλεγα έχω γαμηθεί αλλά ο Cauldre δεν θα μου το επέτρεπε! (γέλια). Γι αυτό θα πω «ήμουν τόσο πολύ παιγμένος και πίστευα όλα μου τα χάλια. Τα πίστευα. Ω! Ήταν υπέροχο. Ήταν τόσο ωραίο. Ποιος θα το πίστευε ότι θα μπορούσα να συμπεριφέρομαι τόσο περιορισμένα, τόσο χαζά, τόσο περιοριστικά; Ποιος θα το πίστευε;» Ε, Ω! Εσείς το πιστεύετε. (περισσότερα γέλια)

Και παραμερίστε λίγο. Και. Είστε ακόμη εδώ περιορισμένοι, απρόθυμοι, ανήσυχοι για όλα. Αυτό συνεχίζει να συμβαίνει. Αυτά τα χάλια είναι ακόμη εδώ, όπως και η κανονική επιστήμη είναι ακόμη εδώ. Αλλά εσείς είστε εδώ συνεχίζοντας. «Και! Ω! Κατ’ αρχάς δεν μ’ ενδιαφέρει αν πεθάνω.» Αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Θα μιλήσουμε γι αυτό αργότερα. Θα έπρεπε να μιλήσω γι αυτό σήμερα. Ξέρετε, αφορά το Halloween, αλλά έχω καλύτερα πράγματα να πω.

Έτσι παρακολουθείτε ακόμη εδώ. Και! «Ω, Τι ήταν αυτό που είπε ο Adamus; Πρέπει να το θυμάμαι αυτό. Ω, ναι, είπε ότι η φώτιση μου είναι άχρονη και  ότι ξεδιπλώνεται. Βιώνεται μέσα στο χρόνο. Δεν καταλαβαίνω τι στο καλό εννοεί μ’ αυτό, αλλά ω! Είναι τόσο ωραίο! (γέλια) Μπορείτε να πιστέψετε ότι υπάρχει ένας τύπος που κάνει τέτοιες δηλώσεις; Ω! Μπορεί μια μέρα να τα καταφέρω να κάνω κι εγώ!» Όχι, είναι οι δικές μου δηλώσεις.

Αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές, τώρα. Αυτό είναι. Εννοώ να μην τις αφήσετε να φύγουν χωρίς να ρίξετε ένα γέλιο για τον εαυτό σας τώρα και μετά. Χριστέ μου. Χωρίς τουλάχιστον… ξύπνα, Larry. Γαμώτο, σου μιλάω. (γέλια) Όχι, εννοώ μιλάω σ’ εσένα. Larry. Έλα να κάτσεις εδώ. Εδώ που να μπορώ να σε βλέπω. Έλα. Κάτσε εδώ. Το χρειάζεσαι αυτό περισσότερο από τον καθένα! (ο Larry γνέφει με το κεφάλι του «όχι») Να κοιμάσαι κατά τη διάρκεια της χιουμοριστικής μου κουβέντας;;!

Αφορά εσένα. Και κάθε μήνα – whoosh! (δείχνοντας ότι πάει κατ’ ευθείαν στον κεφάλι του). Ξέρω ότι γίνομαι σκληρός μαζί σου, αλλά ουσιαστικά είμαι πολύ πιο ευγενικός από ότι είναι η ψυχή σου μαζί σου. Ναι. Οφείλεις να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου για τον Adamus. Και. Ναι. Ω! Είναι σκληρή αυτή η τάξη, δεν είναι; Ναι, κάθεστε και πίνετε τους καφέδες σας και πρέπει να κακοποιηθείτε από τον μεγάλο Αναληφθέντα Δάσκαλο.

Εντάξει (ο Adamus γελά) Λοιπόν, πού ήμασταν; «Και.» Απολαύστε το. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι συμβαίνει στην ζωή σας, τι είδους προβλήματα έχετε. Δεν είναι καθόλου μεγάλα προβλήματα. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι είδους προβλήματα είναι. Δεν υπάρχουν πραγματικά.

Μπορείτε σας παρακαλώ να κάνετε το «και»; Γράψτε το με ανεξίτηλο μελάνι στο χέρι σας ή κάτι τέτοιο, «και». Εδώ υπάρχει μια διαφορετική προοπτική. Πάντα υπάρχει μια διαφορετική προοπτική. Ναι. Κάποια τόσο διαφορετική που θα είναι ανυπόφορη, πολύ ανυπόφορη στην αρχή.

Όλοι όσοι είναι έτοιμοι να έρθουν στο ταξίδι στο Νείλο, θα ξεβολευτούν καθώς θα πηγαίνουμε προς τα κει. Γιατί; Δεν το κάνω εγώ. Ξεβολεύονται επειδή αλλάζουν οι ενέργειες. Κάνουν μια συνειδητή επιλογή να πάνε ένα ταξίδι, ανεξάρτητα από το αν είναι αυτό, ή οποιαδήποτε άλλη συνάντηση μας, δεν έχει σημασία. Έτσι εισέρχεται το ξε-βόλεμα. Γιατί; Επειδή εισέρχονται στο «και». Αποβάλλουν το παλιό σώμα. Πρέπει να το κάνουν. Δεν το κάνω εγώ, αλλά βοηθάω καθοδηγώντας το. Πρέπει να αποβάλλουν το παλιό γραμμικό σώμα για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια ουσιαστική δουλειά με το άχρονο. Είναι κάπως δύσκολο να πας στο άχρονο ενώ σέρνεις το παλιό σώμα.

Έτσι γίνεται κάποια δουλειά σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι άβολο. Μπορεί να φέρει κάποια θέματα, κυριολεκτικά. Και το μυαλό, κάπως τρελαίνεται. Και μετά προσπαθούν να κρατήσουν και να χειριστούν το μυαλό. Είναι μάταιο. Πράγματι είναι. Όλοι όσοι συνεχίζετε να το κάνετε αυτό στον εαυτό σας – συναισθηματικό έλεγχο, έλεγχο του νου, χειρισμό του εαυτού – είναι μάταιο. Έτσι σταματήστε να το κάνετε.

Γιατί; Είναι μάταιο επειδή έχετε ζητήσει να πάτε πιο πέρα. Λέμε λέξεις όπως «πέρα» στις συναντήσεις μας και λέτε κάτι σαν «Ω! Ας πάμε πιο πέρα.» Τι συμβαίνει; «Ω! δεν είμαι – Ω! Όχι. Όχι τόσο γρήγορα. Θέλω να μελετήσω λίγο ακόμα.» (κάποια γέλια). Ναι, γελάτε. (ο Adamus γελά). Ή ροχαλίζετε, ανάλογα με την περίπτωση.

Μια Ιστορία

Πράγμα που με οδηγεί στο επόμενο σημείο. Θέλω να σας πω άλλη μια ιστορία από το επερχόμενο βιβλίο μου “Οι Αναμνήσεις ενός Μάστερ”, ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ, τεράστια επιτυχία, που ακόμη δεν έχει βγει στην αγορά, αλλά είναι ήδη γνωστό ως ένα από τα πιο δημοφιλή βιβλία όλων των εποχών. Ναι.

Ας χαμηλώσουμε λοιπόν τα φώτα, δημιουργώντας λίγη ατμόσφαιρα γι αυτό το σκοπό. Βιάζομαι να βγάλω το βιβλίο έτσι πρέπει να συνεχίσω να διηγούμαι αυτές τις βαρετές ιστορίες. Συγνώμη λοιπόν. Όμως σε κάποιους άλλους θα αρέσουν.

Α, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς μεταφερόμαστε μέσα στην Ιστορία του Master και των Βιβλίων. Και πρόκειται για μια πραγματική ιστορία, ελαφρά γαρνιρισμένη, επειδή αυτό είναι που κάνουν οι μεγάλοι Αναληφθέντες Δάσκαλοι. Υποδύονται τα πάντα. Γαρνίρουν τα πάντα. Δεν παγιδεύονται σε σοβαρά καθορισμένα στοιχεία και αριθμούς. Δεν υπάρχουν πουθενά καθορισμένα στοιχεία και αριθμοί. Πουθενά. Τα μαθηματικά δεν είναι καθορισμένα. Δεν είναι στοιχεία και αριθμοί. Δύο και δύο δεν ισούται με τέσσερα. Ναι, κατά διαστήματα, ισούται και με περίπου εννιά δισεκατομμύρια ή ισούται με μήλα ή ισούται με το χαλί στο πάτωμα. «Και!» Σταματήστε να τα παίρνετε όλα τόσο κυριολεκτικά.

Ω, που ήμασταν; Στην ιστορία από το επερχόμενο μπεστ σέλερ, ουσιαστικά μια αληθινή ιστορία.

Α, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.

Πριν από πάνω από 300 χρόνια αρχίσαμε να κλείνουμε τις Μυστικιστικές Σχολές, οι περισσότερες των οποίων βρίσκονταν στην Ευρώπη, αλλά υπήρχαν και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Αρχίσαμε να τις κλείνουμε τη μία μετά την άλλη. Όχι εξαιτίας της εκκλησίας ή του νόμου. Είχαμε μάθει πώς να ανταπεξέλθουμε σε σχέση μ’ αυτούς. Ήταν το «και» μας. Γιατί; Αφορούσε κυρίως τους αρχιεπίσκοπους, μέλη της εκκλησίας σε πολύ υψηλές θέσεις, οι οποίοι μυστικά υποστήριζαν τις Μυστικιστικές Σχολές, επειδή γνώριζαν πως συνεχίζαμε να διδάσκουμε τα αληθινά μυστήρια, τα μυστήρια που είχαν αφαιρεθεί από τις διδασκαλίες της εκκλησίας, από τα ιερά βιβλία, πριν από πολύ καιρό, επειδή υπήρχε η σκέψη ότι οι κανονικοί απλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να τα χειριστούν.

Έτσι δεν ήταν εξαιτίας του νόμου. Είχαμε μάθει να πηγαίνουμε πέρα από το νόμο, εννοώ ότι είχαμε μάθει να μετατοπίζουμε τη συνειδητότητα μας και την πραγματικότητα μας κατά μισή διάσταση, μερικές φορές και περισσότερο. Το είχαμε μάθει φυσικά στους Ναούς της Τιεν, στην Ατλαντίδα, πώς να μετατοπιζόμαστε κατά μισή διάσταση ελαφρά από την υπόλοιπη πραγματικότητα, ενώ συνεχίζαμε να είμαστε εκεί – πράγματι, εξακολουθούσαμε να έχουμε τα μεγάλα σχολεία μας, τα κάστρα μας, τους υπέροχους ναούς μας – αλλά (μετατοπιζόμασταν) αρκετά ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη κι αν κοίταζαν κατευθείαν τα κάστρα μας, τα σχολεία μας ή εμάς, δεν μπορούσαν να μας δουν.

Δεν ήταν ότι δημιουργούσαμε κάποιο είδος οφθαλμαπάτης, ή ότι βάζαμε κάποιο ξόρκι πάνω τους. Απλά τοποθετούσαμε τη συνειδητότητα μας στο χώρο του «και». Συνεχίζαμε να υπάρχουμε, συνεχίζαμε να είμαστε παρόντες φυσικά και ψυχικά και ελαφρά έξω από εκεί.

Έτσι δεν χρειάζονταν να τρέξουμε για να ξεφύγουμε από το νόμο. Δεν χρειαζόταν να προσπαθούμε να αποφύγουμε την εκκλησία. Βρισκόμασταν στην πραγματική «και» συνειδητότητα, όπως κι εσείς μπορείτε να βρίσκεστε κάθε μέρα. Μπορείτε να βρίσκεστε σε φυσική παρουσία. Μπορείτε να είστε διανοητικοί. Μπορείτε να βρίσκεστε στον κόσμο και στον χρόνο επίσης. Και μπορείτε να είστε και στο άχρονο. Μπορείτε επίσης να είστε φωτισμένοι. Μπορείτε να είστε ταυτόχρονα πέρα.

Λοιπόν ο Δάσκαλος μπήκε στο δωμάτιο του μαθητή. Μάζευε τα πράγματα του. Ήταν στενοχωρημένος. Ο Δάσκαλος εδώ και βδομάδες πλησίαζε τον κάθε ένα μαθητή ξεχωριστά για να τον αποχαιρετίσει, να τον αγκαλιάσει για τελευταία φορά και να πει τις τελευταίες σοφές κουβέντες. Και μπήκε στο δωμάτιο του Klaus και παρατήρησε ότι ο Klaus ήταν πολύ, πολύ στενοχωρημένος.

Η Μυστικιστική Σχολή έκλεινε. Ήταν το όνειρο του Klaus να είναι σ’ αυτή τη Σχολή. Ήταν ένας από τους καλύτερους μαθητές, από τους πιο σκληρά εργαζόμενους σ’ αυτό το σχολείο. Πάντα συνεργάζονταν με τους άλλους μαθητές, κάνοντας πάντα την εργασία του – σπόντα Shaumbra – και κάνοντας πάντα χαρούμενους τους δασκάλους του – σπόντα Shaumbra (κάποια γέλια)

Παρατήρησε ότι ο Klaus είχε μια ντάνα βιβλία πάνω στο τραπέζι δίπλα στο κρεβάτι του. Και είπε «Klaus, τι θα κάνεις μ’ αυτά τα βιβλία;» ο Klaus απάντησε «Θα τα πάρω μαζί μου, φυσικά, Δάσκαλε.»

Και ο Δάσκαλος είπε «Για ποιο λόγο;» Και ο Klaus απάντησε «Για να μπορέσω να συνεχίσω να μελετάω, Δάσκαλε. Για να μπορώ να συνεχίσω να μαθαίνω. Για να μπορώ να ανατρέχω σ’ αυτά τα βιβλία όταν θα είμαι μακριά από δω.» και ο Klaus είπε «Ξέρεις Δάσκαλε, δεν ήταν δική μου επιλογή να φύγω. Θα εξακολουθούσα να βρίσκομαι εδώ αν δεν κλείνατε το σχολείο. Αυτό ήταν το σπίτι μου. Εδώ ήταν η οικογένεια μου. Αυτό ήταν το πάθος μου. Αυτό ήταν η πραγματική μου φώτιση. Αλλά κλείνετε, δεν ξέρω για πιο λόγο και δεν μπορώ να το καταλάβω. Έτσι φεύγω, αλλά παίρνω αυτά τα βιβλία για να μπορέσω να συνεχίσω τη μελέτη μου.»

Και ο Δάσκαλος είπε «Klaus, απαγορεύεται να πάρεις αυτά τα βιβλία μαζί σου. Κατ’ αρχάς δεν είναι δικά σου. Κατά δεύτερον, ενεργειακά, απλά απαγορεύεται να πάρεις αυτά τα βιβλία.» Αυτό εξέπληξε τον Klaus επειδή είχε πληρώσει για τα βιβλία. Νόμιζε ότι ήταν δικά του. Αλλά έμοιαζε με τα δικά σας CloudClasses[3], μπορείτε να έχετε πρόσβαση για περιορισμένο χρόνο. (γέλια και η Linda γελά δυνατά) Λίγο χιούμορ…

Λοιπόν ο Klaus που εξεπλάγη εντελώς απ’ αυτό είπε «Τι πρόκειται ν’ απογίνουν αυτά τα βιβλία Δάσκαλε και γιατί δεν μου επιτρέπεται να τα πάρω;» Ο Δάσκαλος είπε «Klaus, όπως είπα και στους άλλους μαθητές, ο χρόνος της μελέτης…» Μπορούμε ν’ ασχοληθούμε πάλι με την πόρτα; Αυτή την πόρτα. Μια. Αυτή. Και κλείστε τη θέρμανση, παρακαλώ. Προσπαθώ να πω μια ιστορία. Που ήμασταν; Ω, στο δωμάτιο του Klaus.

Και ο Δάσκαλος είπε «Klaus, ο χρόνος της μελέτης τελείωσε. Εσύ και οι άλλοι σπουδαστές σαν εσένα έχετε ουσιαστικά εθιστεί στο να μελετάτε. Μελέτη για χάρη της μελέτης. Είναι ώρα για εμπειρία. Είναι ώρα να βγείτε έξω από αυτή την ανοιχτή πόρτα, ώρα να φύγετε από δω και να βγείτε και πάλι στη ζωή. Ναι, έχετε κάνει πολλές αλλαγές, πολλές μεταμορφώσεις ενώ ήσασταν εδώ αυτές τις δεκαετίες σ’ αυτές τις Μυστικιστικές Σχολές. Αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο για να μάθετε. Τώρα αφορά την εμπειρία. Ολοκληρωτική εμπειρία. Ουσιαστικά, Klaus, ξέχνα όλα όσα έμαθες εδώ. Ξέχνα τα στοιχεία και τους αριθμούς. Ξέχνα όλες τις υπερβολικά βαθυστόχαστες και σοφές δηλώσεις μου. Ξέχασε τα πάντα. Βγες εκεί έξω και βίωσε την εμπειρία.»

Ο Klaus άρχισε να κλαίει, επειδή ένα μέρος του ήλπιζε ότι υπήρχε μια πιθανότητα ο Δάσκαλος να επέτρεπε τουλάχιστον σε κάποιους λίγους σπουδαστές να μείνουν και ότι ίσως να ήταν ένας από αυτούς. Αλλά ήξερε ότι τελείωσε. Μπορούσε να το δει από τη φωνή και τη συμπεριφορά του Δασκάλου.

Ο Klaus κοίταξε τα βιβλία άλλη μια φορά, τη ντάνα δίπλα στο κρεβάτι του, και ο Δάσκαλος είπε «Ούτε καν να το σκέφτεσαι. Ο χρόνος της μελέτης τελείωσε.»

Ο Klaus πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε «Τι θ’ απογίνουν τα βιβλία; Θα τα δώσετε σε μελλοντικούς σπουδαστές; Θα τα κάψετε; Θα τα κρύψετε ώστε οι υπόλοιποι να μην έχουν πρόσβαση στα μυστικά, που μπορεί να τους βλάψουν;» Ο Δάσκαλος είπες «Όχι, βασικά, θα πάρουμε όλα αυτά τα βιβλία, χιλιάδες χιλιάδων βιβλία που υπάρχουν μέσα στις Μυστικιστικές Σχολές, θα βγούμε έξω και θα τα αφήσουμε μέσα σε μπαρ και οίκους ανοχής, κάστρα και κοινοτικά κέντρα. Κυριολεκτικά. Θα τα μοιράσουμε τριγύρω, θα τα κρύψουμε, θα τα βάλουμε μέσα σε ντουλάπες ή συρτάρια ή πίσω από κάποιο τοίχο ή κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας ότι το κατάλληλο πρόσωπο θα τα βρει την κατάλληλη στιγμή. Ποτέ νωρίτερα. Ποτέ αργότερα. Θα έχουν την πρόσβαση επειδή θα είναι έτοιμοι γι αυτήν. Ακόμη και αν δεν το κατανοούν συνειδητά, αν είναι έτοιμοι θα βρουν αυτά τα βιβλία.»

Είπε «Κάποια μέρα, ποιος ξέρει, ίσως μετά από 200 χρόνια, άλλοι άνθρωποι να κάνουν το ίδιο. Να βάζουν βιβλία μέσα σε συρτάρια ξενοδοχείων. (γέλια) Ποιος ξέρει; Αλλά για την ώρα, αυτό είναι που θα κάνουμε, θα τα βάλουμε σε πιθανά μονοπάτια για όλους όσους πραγματικά εισέρχονται στη φώτιση.»

Είπε «Τώρα Klaus ήρθε η ώρα να φύγεις. Θα σου δώσω μια τελευταία αγκαλιά, ένα τελευταίο αντίο και μετά έξω από την πόρτα.»

Μ’ αυτό, αγκαλιάστηκαν. Έκλαψαν, γιατί και ο Δάσκαλος στενοχωρήθηκε τόσο όσο στενοχωρήθηκε και ο σπουδαστής. Πονούσε τον Δάσκαλο να ξέρει ότι η ομορφιά αυτών των Μυστικιστικών Σχολών, που υπήρχαν για εκατοντάδες χρόνια παντού στον κόσμο, έφτανε σ’ ένα τέλος, έρχονταν η εποχή του τέλους. Όχι πια Μυστικιστικές Σχολές. Όχι πια απομόνωση στα δάση ή στα νησιά μακριά απ’ όλους. Ο Δάσκαλος γνώριζε πως ήταν επίσης το τέλος μιας υπέροχης εποχής, αλλά και η αρχή μιας καινούριας. Μιας εποχής όπου οι σπουδαστές θα έπρεπε να εισέλθουν ξανά στη ζωή, να ζουν τη ζωή, να βιώνουν τη ζωή. Όχι πια μόνο μελέτη. Όχι πια απομόνωση σε κάποιο καταφύγιο μακριά από άλλες πραγματικότητες. Ήταν καιρός για εμπειρία.

Ο κάθε ένας από σας είχε την ίδια εμπειρία με τον Klaus με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάποια από τις Μυστικιστικές Σχολές κάποτε στο παρελθόν, όταν σας ζητήθηκε να φύγετε, όταν η Σχολή έκλεισε, ή όταν απλά επιστρέψατε μετά από μια βόλτα κάποιο απόγευμα και βρήκατε τις πόρτες κλειστές. Δεν μπορούσατε να μπείτε μέσα. Ήταν καιρός να πάτε να εμπειραθείτε.

Κατ’ αρχάς την δική σας εμπειρία, την δική σας εμπειρία της φώτισης, όχι πια μελέτες γι αυτή, όχι πια να επιτρέπετε στον εαυτό σας αυτή την παραπλάνηση. Κάποιοι θα το αμφισβητούσατε λέγοντας «Ω, όχι! Πρέπει να μελετάς. Πρέπει να…» Το έχετε κάνει αυτό. Το ολοκληρώστε αυτό, και είναι βασικά το ίδιο.

Αυτό που είναι γραμμένο σ’ αυτό το μεγάλο βιβλίο – το κρατάς ψηλά για να το βλέπουν όλοι; (μιλώντας σε κάποιον ντυμένο σαν μοναχό που κρατά μια μεγάλη Βίβλο). Και ας τον δείξει η κάμερα, αν μπορούμε. Σήκω, αν θέλεις. Ναι. Αυτό που είναι γραμμένο… φέρτο εδώ πάνω. Εκεί δεν υπάρχει αρκετό φως. Ο Ιησούς απλά εγκαταστάθηκε εκεί. (γέλια) Ναι. Ναι. Ευχαριστώ.

Αδελφέ μου. Ναι. Αυτό που είναι γραμμένο σ’ αυτό το βιβλίο– ε! (πλησιάζει για να το αγγίξει και τινάζεται πίσω) – σε όλες αυτές τις σελίδες… (γέλια)… Μπορώ να το κάνω! (περισσότερα γέλια καθώς αγγίζει τις σελίδες) Σε όλες του τις σελίδες, όλα όσα βρίσκονται εδώ μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, που είναι κάτι σαν τις μέρες του Tobias στον Βυσσινί Κύκλο, ως την Καινή Διαθήκη, σαν τις μέρες του Adamus… (Ο Adamus αναστενάζει, κάποια γέλια). Τα πάντα εδώ μέσα, θα μπορούσατε να μελετήσετε την κάθε λέξη και να μην έχετε προχωρήσει ούτε βήμα.

Ιησού, θα ήθελες να έρθεις εδώ για μια φωτογραφία; Μόνο για μια φωτογραφία. Πρέπει να το κάνουμε αυτό. (Κάποιος λέει «Και η Μαρία; Δεν είναι δίκαιο») Αυτή δεν έγραψε το βιβλίο.

«ΙΗΣΟΥΣ»: Ούτε κι εγώ το έγραψα.

ADAMUS: Το ξέρω! (γελούν) Ήθελα να ξέρω αν το ήξερε κι αυτή… Θα ποζάρουμε μαζί; Σταθείτε. Πλησιάστε λίγο πιο κοντά. Εντάξει, τώρα ποζάρουμε μαζί. Άνοιξε το βιβλίο. Χαμογέλα πλατιά Ιησού. (κάποια γέλια) Ελάτε πιο κοντά. (Ο Adamus βάζει το κεφάλι του ανάμεσα τους και χαμογελά πλατιά, πολλά γέλια και κάποια χειροκροτήματα)

«ΙΗΣΟΥΣ»: Ψέματα.

ADAMUS: Ωραία. Σας ευχαριστώ κύριοι. Σας ευχαριστώ. (Ο Adamus γελά)

Πάντα μου άρεσε να παρακολουθούν καινούριοι. Θέλουν να κλείσουν, αλλά δεν μπορούν. (γέλια) Ακούν «Πρέπει να πας σ’ αυτό το μέρος που λέγεται βυσσινί ντόνατ» ή κάτι τέτοιο. Το βρίσκουν στο internet. Εμφανίζονται περιμένοντας κάποια ταπεινή πνευματική συγκέντρωση. Κοιτάξτε – εμφανίζεται στην οθόνη – κοιτάξτε τι βλέπουν τώρα. Ναι. Και μετά… ναι. Αυτό είναι που βλέπουν. (Ο Adamus γελά) Ωραία. Σας ευχαριστώ. Όχι άλλο. Το παρακάναμε.

Λοιπόν που ήμασταν; Ω, ήμασταν ακόμα στην ιστορία, έτσι;

Έτσι ο κάθε ένας από σας είχε μια εμπειρία σαν του Klaus λέγοντας όχι άλλη μελέτη. Αφορά την εμπειρία. Και αυτό είναι που κάνετε.

Το κάνατε σ’ εκείνη τη ζωή. Γυρίσατε πίσω στα χωριά σας ή ταξιδέψατε σε καινούρια και διαφορετικά μέρη. Ω, με βαριά καρδιά επειδή το σχολείο έκλεισε. Ενσωματωθήκατε τόσο δύσκολα ξανά στον κόσμο, που οι περισσότεροι από σας δεν το κάνατε καθόλου καλά, πραγματικά όχι. Βρήκατε τον εαυτό σας σε απομονωμένα μέρη. Ίσως ήταν καλό να έχετε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας, αλλά πολύ προκλητικό το να επιστρέψετε στην πραγματικότητα.

Έτσι ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή και προσπαθήσατε να ξαναμελετήσετε. Ναι. Όχι αυτό δεν είναι κακό, μην κρίνετε τον εαυτό σας γι αυτό, αλλά προσπαθήσατε να γυρίσετε πίσω να μελετήσετε. Και εγώ καθόμουν δίπλα σας συνέχεια λέγοντας «Παρατήστε το. Παρατήστε το.» Δεν υπάρχει τίποτα μέσα σ’ αυτό το βιβλίο που να μην το ξέρετε.

Θα μάθετε κάποια πράγματα μέσα από το καινούριο μου βιβλίο «Αναμνήσεις ενός Master» (γέλια) – απλά προωθώ κάποιες πωλήσεις – γιατί θέλω να ξεπεράσω εκείνο το βιβλίο (τη Βίβλο). Αυτός είναι ο στόχος μου. Ξανασηκώνεις αυτό το βιβλίο; Ναι. Να ξεπεράσω αυτό το βιβλίο. Ναι. Ωραία. Λοιπόν αυτός είναι ο στόχος μου. Αστειεύομαι, χαριτολογώ.

Έτσι, προσπαθήσατε να επανέλθετε στη μελέτη, και αυτό αφορά την εμπειρία. Να βιώσετε. Η φώτιση είναι άχρονη, εσείς την βιώνετε στο χρόνο. Θα ξεδιπλωθεί. Θα συνειδητοποιηθεί στο χρόνο. Υπάρχει η πρόθεση «και». Είναι και τα δύο. Δεν είναι κάτι μονοδιάστατο. Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο.

Θα έπρεπε ήδη να το έχετε μάθει, να το κατανοείτε – είστε φωτισμένοι και δεν είστε φωτισμένοι. Είναι ήδη όλα εδώ, αλλά περνάτε την εμπειρία αυτή. Υπάρχει αυτό το «και».

Όταν θα τα έχετε συγκεντρώσει όλα, ή θα τα έχετε συνδέσει όλα, σταματήστε για ένα λεπτό. Πηγαίνετε στο άλλο, στο «και» – «Ω, είμαι φωτισμένος, ωραία» – και μετά αν θέλετε να γυρίσετε πίσω να παίξετε με τη μη φώτιση, καλά. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και παίξτε μ’ αυτό. Και μετά παίξτε στην πραγματικότητα όπου δεν υπάρχει κάτι που να είναι φώτιση, επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Υπάρχει και δεν υπάρχει, και αυτή είναι η ομορφιά της.

Το Βασικό Συστατικό

Και μετά, (παίξτε) με όλο αυτό που είναι αστείο. Μόλις χαλαρώσετε λίγο, έχει πλάκα να παίζετε με την πραγματικότητα αυτής της πραγματικότητας της Γης που όλα άρχισαν με κάποια σύγκρουση που δεν κατανοούν και την ονομάζουν το BigBang, και επρόκειτο για λίγο υδρογόνο και ήλιο που συγκρούστηκαν σ’ αυτήν την τεράστια έκρηξη. Και από αυτή ένας μικρός οργανισμός ξεκίνησε και άρχισε να μεγαλώνει και να μεγαλώνει και να μετατρέπεται σε φάλαινα και μετά σε πίθηκο και μετά σε σας! Και είναι επιστήμη και δεν έχει σημασία, και πρόκειται να πεθάνετε, και τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί και αρπάξτε ότι μπορείτε όσο το μπορείτε. Αυτή είναι μια μεγάλη πραγματικότητα για να παίξετε μ’ αυτήν. Και είναι μια πραγματικότητα. Είναι αλήθεια. Σε κάποια πρόσφατη συγκέντρωση είπα την εκδοχή του Adamus για τη δημιουργία. Ήταν υπέροχη. Και δεν έχει σημασία.

Ξέρετε γιατί δεν έχει σημασία; Δεν υπάρχει Θεός, ας πούμε, ότι δεν υπάρχει BigBang. Υπάρχει μόνο αυτός ο μικρός οργανισμός και το μικρό πράσινο απόβρασμα της λίμνης. Αυτή ήταν η πρώιμη μορφή ζωής στη Γη – πράσινο απόβρασμα της λίμνης – και από αυτό προκύψατε εσείς. Είναι πιθανόν να έχετε σχέση μ’ αυτό. Κάποιες μέρες νιώθετε έτσι. «Ω, Θεέ μου! Νιώθω σαν πράσινο απόβρασμα σήμερα» (γέλια) Επειδή ήσασταν!

Υπάρχει το «και». Είναι επίσης. Βλέπετε, εδώ αρχίζει το αστείο. Είστε και πράσινο απόβρασμα λίμνης. Μεγαλώσατε λοιπόν από αυτό το μικρό απόβρασμα στο χώμα το οποίο θα μπορούσε να φαγωθεί ακόμη και από τα πουλιά, και ξαφνικά μπήκατε σ’ αυτό που ονομάζετε εξέλιξη. Ναι, και δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχουν άγγελοι, τίποτα από αυτά. Μόνο το μικρό πράσινο απόβρασμα. Δεν υπάρχει καν ένας θεός πράσινου αποβράσματος. Το πράσινο απόβρασμα είναι το καλύτερο που υπάρχει.

Εξελιχθήκατε λοιπόν από αυτό και για λίγο γίνατε χελώνα. Είναι ξέρετε μέρος της εξέλιξης. Είναι η φάση της χελώνας την οποία περάσατε, και μετά πίθηκοι και μετά άνθρωποι. Και να’ στε εδώ. Και δεν υπάρχει Θεός. Δεν υπάρχει ουρανός. Όχι, στ’ αλήθεια. Αλήθεια. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να το βιώσει αυτό. Δεν υπάρχει ουρανός. Όταν πεθάνετε, αυτό ήταν. Αυτό ήταν. Τίποτα άλλο.

Είναι μια υπέροχη πρόταση, και σας ζητώ να παίξετε στ’ αλήθεια μαζί της. Νιώστε την, επειδή ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε «Για στάσου Adamus. Κάτι γίνεται εδώ. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι λες εσύ για πράσινα αποβράσματα και μετά χελώνες, υπάρχει κάτι ακόμη σ’ αυτή την εικόνα της εξέλιξης που δεν υπολογίστηκε, που δεν εξηγήθηκε. Κάτι υπάρχει εκεί. Πώς εξελίχθηκε; Γιατί εξελίχθηκε; Γιατί μετατράπηκε; Γιατί τα μικρά πράσινα αποβράσματα μπορούν τώρα και στέλνουν πυραύλους στο φεγγάρι αν και όχι πάντα με επιτυχία; (κάποια γέλια) Γιατί αυτό το πράσινο απόβρασμα μπορεί να διασπά άτομα; Έλα Adamus, κάτι άλλο συμβαίνει εδώ.» δεν μ’ ενδιαφέρει αν τάσσεστε υπέρ της θεωρίας του πράσινου αποβράσματος ή της θεωρίας του BigBang ή του Θεού και του παραδείσου όπου ήσασταν κακοί και σταλθήκατε εδώ. Δεν έχει καμία σημασία.

Τι υπάρχει εδώ; Ποιο είναι το κοινό στοιχείο όλων αυτών των υποθέσεων, που είναι όλες αληθινές – από το απόβρασμα της λίμνης ως το Θεό και όλα τα ενδιάμεσα, τις εξωγήινες κυρίαρχες φυλές που σας δημιούργησαν και πολεμούν μεταξύ τους επειδή σας θέλουν. Βασικά, πολεμούν επειδή δεν σας θέλουν (γέλια), αλλά αυτή είναι μια άλλη θεωρία. Γι αυτό γίνονται οι μάχες. Θεέ μου. Αν δεν ήσασταν τόσο εγωιστές – «πολεμούν για μένα.» Όχι, πολεμούν για να μην σας πάρουν.

Ποιο είναι το κοινό στοιχείο όλων αυτών; (κάποιος λέει «Συνείδηση») Συνείδηση. Ακόμη κι αν πρόκειται για το πράσινο απόβρασμα, υπάρχει συνείδηση, και αυτή η συνείδηση επεκτάθηκε, αυτή δημιούργησε το Θεό – το έκανε – αυτή δημιούργησε τον ουρανό, και αυτή δημιούργησε όλες τις διαστάσεις. Δημιούργησε τη μαγεία. Δημιούργησε τα πάντα.

Δεν μ’ ενδιαφέρει από πού προέρχεστε, πώς βρεθήκατε εδώ ή πού θα πάτε. Έχετε συνείδηση. Αυτό είναι το κοινό στοιχείο σε όλα.

Με τη συνείδηση συνειδητοποιημένη – με άλλα λόγια με την επίγνωση της συνείδησης σας. Είμαι και Είμαι – με αυτό, αγαπημένοι μου φίλοι, μπορείτε να ζήσετε και να εμπειραθείτε και να βρίσκεστε σε πολλαπλές πραγματικότητες. Πραγματικότητες που είναι αντικρουόμενες και δεν πειράζει. Η συνείδηση είναι το κοινό στοιχείο, είτε προέρχεστε από το Θεό, είτε προέρχεστε από το πράσινο απόβρασμα δεν έχει πια σημασία. Δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποια μεγάλη ιστορία σχετικά μ’ αυτό, επειδή η επικεφαλίδα που είναι η συνείδηση είναι εδώ. Αυτό είναι.

Έτσι οι Μυστικιστικές Σχολές έκλεισαν ώστε να μπορέσετε να εμπειραθείτε, ώστε να μπορέσετε να βγείτε στη ζωή. Όχι άλλη μελέτη. Όχι άλλα βιβλία. Όχι άλλοι υπολογισμοί για το δρόμο στη φώτιση. Δημιουργήθηκαν τότε επειδή υπήρξαν κάποια πράγματα. Έπρεπε να απομονώσουμε τον εαυτό μας. Έπρεπε να μελετήσουμε κάποια από τα πράγματα. Αλλά αποφοιτήσατε και βρίσκεστε εδώ τώρα.

Η φώτιση είναι άχρονη, η εμπειρία της είναι στο χρόνο και είναι όμορφη. Είναι πανέμορφη. Και επίσης θα βγούμε εκτός χρόνου μαζί της. Θα βρισκόμαστε μέσα στη φάση και εκτός φάσεως, και δεν έχει πια σημασία, επειδή υπάρχει ένα μοναδικό στοιχείο που εσείς και μόνο εσείς κατέχετε για τον εαυτό σας. Είναι η συνείδηση σας. Έρχεται μαζί σας όπου κι αν πάτε, όποια θρησκεία και αν λατρεύετε, σε όποια φιλοσοφία κι αν περιορίζεστε, είναι πάντοτε εκεί. Ονομάζεται συνείδηση. Δεν έχει μάζα, βάρος. Δεν μπορεί να την πάρει κάποιος άλλος. Δεν μπορεί να ανταλλαχθεί.

Το μόνο σχετικά με τη συνείδηση που είναι όλη δική σας, το μόνο πράγμα σχετικά μ’ αυτή, είναι ότι μπορεί να κρυφτεί παροδικά από τον εαυτό σας. Ίσως πρόκειται για ένα έργο, μια πράξη της συνείδησης για να δει πώς είναι να είστε σε περιορισμένη στη συνειδητότητα, δεν ξέρω. Δεν έχει σημασία, επειδή η συνείδηση είναι ακόμη εκεί. Δεν μπορεί ποτέ να θαφτεί για πάντα. Δεν μπορεί να κρύβεται από σας αιώνια. Ποτέ δεν μπορεί να την πάρει κάποιος άλλος. Όχι.

Η ενέργεια μπορεί να παρθεί – η ενέργεια σας, η διανοητική ενέργεια, η συναισθηματική ενέργεια – αλλά η συνείδηση σας είναι πάντα εκεί.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, μια καλή βαθιά αναπνοή.

Ευαισθησίες

Επόμενο. Όταν μπαίνετε μέσα στην εμπειρία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής και ιδιαίτερα τώρα τελευταία… ξεφεύγουμε από τη μελέτη, περνάμε καλά. Και όπως σας έχω πει ξανά και ξανά, είμαι απλά ο αποσυντονιστής. Ολοφάνερο. (κάποια γέλια καθώς ποζάρει).  Δεν προσπαθώ να το κρύψω αυτό. Απλά ο αποσυντονιστής, ώστε να μπορέσετε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Είναι σκληρά εκεί έξω. Βασικά ήσασταν σκληροί με τον εαυτό σας. Έτσι μπορείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και κατά κάποιο τρόπο, όπως είπε ο Dave, να φορτίσετε τη μπαταρία. Κατά κάποιο τρόπο παίρνετε πίσω τον εαυτό σας.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει ο σπουδαστής ο οποίος στρέφεται στην εμπειρία, είναι η ευαισθησία. Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα φεύγοντας από τη Μυστικιστική Σχολή και αφήνοντας πίσω τα βιβλία είναι ότι γίνεστε πολύ ευαίσθητοι. Ευαίσθητοι στο φυσικό επίπεδο. Δεν σας λέω κάτι καινούριο εδώ. Ξαφνικά γίνεστε ευαίσθητοι σε πράγματα στα οποία δεν ήσασταν ποτέ πριν, ιδιαίτερα σε θέματα όπως η μόλυνση, αλλά ακόμη και η φύση μερικές φορές. Αναρωτιέστε «Ω, υποτίθεται πως είμαι πνευματικός – αψού – καθώς περπατώ στα δάση και βιώνω την εμπειρία της Λίμνης Walden.»[4] Και αναρωτιέστε «Τι συμβαίνει με μένα; Υποτίθεται ότι είμαι…» Όχι, όχι, όχι. Ευαισθησία.

Βλέπετε, καθώς γίνεται  επανεπίγνωση της συνείδησης – δεν υπάρχει κατάλληλη λέξη γι αυτό – αλλά η συνείδηση έρχεται στο προσκήνιο, ξαφνικά γίνεστε πολύ περισσότερο ευαίσθητο άτομο με κάθε τρόπο, ευαίσθητος στο φυσικό επίπεδο.

Ποια είναι κάποια από αυτά τα πράγματα; Πολύ γρήγορα, όχι μακρηγορώντας, μια δυο λέξεις μόνο. Σε τι είστε ευαίσθητοι τώρα; Υπάρχει επίσης συναισθηματική ευαισθησία, πολύ ευαισθησία.

Η θέση μου είναι ότι καθώς μπαίνετε όλο και περισσότερο στο βίωμα και γίνεστε όλο και πιο ευαίσθητοι, σας βλέπω τότε να αποτραβιέστε. Λέτε «Ω! Είναι πάρα πολύ αυτό για να το χειριστώ.» Οπισθοχωρείτε. Το σώμα σας ανοίγεται και κάνει κάποια πράγματα γρήγορα κάθε τόσο και λέτε «Ω, Θεέ μου, πρέπει να ελέγξω τον εαυτό μου.» Οπισθοχωρείτε. Φεύγετε από την εμπειρία.

Και αυτό δημιουργεί αντίσταση και η αντίσταση πραγματικά πονά. Τίποτα άλλο. Λαμβάνει χώρα αντίσταση, επειδή δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε (κάποιος φταρνίζεται) … α, αυτό ήταν καλό. Δεν είστε σίγουρος αν μπορείτε ή δεν μπορείτε. (γέλια)

Έτσι βρίσκεστε κατά κάποιο τρόπο σ’ ένα περίεργο μεσοδιάστημα εμπειρίας και ευαισθησίας και αντίστασης, και μετά νιώθετε χαμένοι και μπερδεμένοι και πρέπει να φωνάξετε βοήθεια.

Λοιπόν (στη Linda), πολύ γρήγορα, με το μικρόφωνο. Όχι με το όπλο (μέρος του κοστουμιού της), με το μικρόφωνο. Αργότερα το όπλο.

LINDA: Συγνώμη;

ADAMUS: Ευαισθησία. Σε τι είστε ευαίσθητοι αυτές τις μέρες; Τι σας επηρεάζει πραγματικά; Και θέλω να το πείτε ώστε οι υπόλοιποι να μπορέσουν να το ακούσουν και να πουν «Ω, δεν τρελαίνομαι.» Σε τι είστε ευαίσθητοι;

LINDA: Μπορώ να πω;

ADAMUS: Ναι, Linda

LINDA: Στους ηλίθιους ανθρώπους. (κάποιος λέει «Ναι»)

ADAMUS: Εντάξει. Και ας το καταγράψει κάποιος στον μαγικό σου πίνακα. Ποιος ξέρει πώς να το κάνει;

LINDA: Μπορώ να πηγαίνω μπρος πίσω.

ADAMUS: Όχι, όχι, όχι, όχι. Ηλίθιοι άνθρωποι, αυτό είναι δικό σου. Και βάλτο ψηλά σε παρακαλώ.  Παρατηρήστε ότι γίνομαι και σκηνοθέτης επίσης. Α! Ναι. Πολύ ζέστη; Πολύ κρύο;

ELIZABETH:Τέλεια.

ADAMUS: Λέγε. Εντάξει. Αφήστε την πόρτα ανοιχτή.

Ναι, σε τι είσαι ευαίσθητη;

ELIZABETH: Μου φαίνεται ότι είμαι περισσότερο ευαίσθητη από ποτέ στον πόνο του άλλου. Δεν μπορώ να βλέπω θεάματα με παιδιά που υποφέρουν, με ανθρώπους που υποφέρουν. Μπορώ να το νιώσω, και απλά δεν μπορώ να το αντέξω.

ADAMUS: Οι ταινίες και οι εκπομπές στην τηλεόραση σας. Είναι πιο εύκολο αυτές τις μέρες να βλέπεις (τη σειρά)Bewitched από κάποια από…

ELIZABETH:Σωστά! (τησειρά)Everybody Loves Raymond

ADAMUS:Ναι. (η σειρά) MyThreeSons. Ναι. Από τις αγαπημένες μου. Ναι. Χωρίς βία.

ELIZABETH: Σωστά.

ADAMUS: Ωραία τεχνητή πραγματικότητα.

ELIZABETH: Ναι, πράγματι.

ADAMUS: Συμβαίνει κάτι καλό. Ναι, (η σειρά) Mayberry. Α! Μου άρεσε να παρακολουθώ…

ELIZABETH: Το παρατραβάς με το Mayberry. (γελά)

ADAMUS: Ναι, ναι! Παρακολουθώ μέσα από τα δικά σου μάτια. Γι αυτό γνωρίζω αυτές τις χαζές σειρές. Ναι. «Παρακολουθεί στ’ αλήθεια;» Μέσα από σένα. Ναι. Ωραία.

ELIZABETH: Ευχαριστώ.

ADAMUS: Ευχαριστώ. Ωραία. Να παρακολουθείς τον πόνο, και κάτι ενδεικτικό είναι οι σειρές της τηλεόρασης. Σε πόσους από σας αρέσει στ’ αλήθεια να εισέρχεστε μέσα στη βία και την αιματοχυσία; Όχι; Ωραία. Επειδή η πόρτα είναι από κει. (κάποια γέλια)

Σε τί είστε ευαίσθητοι;

SHAUMBRA1 (γυναίκα): Στο φυσικό επίπεδο, περισσότερη ευαισθησία στον καπνό κάθε είδους.

ADAMUS:Ω! Κι εγώ. (γέλια)

SHAUMBRA1: Μόλυνση, οτιδήποτε τέτοιο.

ADAMUS: Ναι. Ο Cauldre θα παραιτηθεί πολύ σύντομα. (περισσότερα γέλια)

SHAUMBRA1: Υπήρχαν κάποιοι που έκαιγαν κλαδιά και κομμάτια από δέντρα, και ο καπνός έρχονταν πάνω μας. Και ακόμη και με τα παράθυρα κλειστά, έμοιαζε με κρίση άσθματος, που δεν είχα για πολύ καιρό.

ADAMUS:Ωραία. Καπνός. Περισσότερη ευαισθησία από ποτέ στον καπνό.

SHAUMBRA1:Ναι.

ADAMUS:Ωραία. Ας το πάμε πολύ γρήγορα. Μόνο λίγες λέξεις, σε τι είστε ευαίσθητοι;

Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, σε φυσικό επίπεδο, σε συναισθηματικό.

PETER: Θόρυβος.

ADAMUS: Τι είδους θόρυβος;

PETER: Πρέπει να πω, ως παλιός μουσικός, ότι τώρα δεν αντέχω να ακούω ούτε ραδιόφωνο.

ADAMUS: Ναι, ναι.

PETER: Βρίσκομαι σε φάση απόλυτης σιγής, τώρα.

ADAMUS: Ναι, ωραία. Οι θόρυβοι των μηχανών. Έχουν επίδραση πάνω σου;

PETER: Κάθε είδους δυνατός θόρυβος, ακόμη και άνθρωποι. Σσς! Σας το είπα. Θόρυβος. Όχι θόρυβος.

ADAMUS: Ναι, ναι. (γελούν και οι δύο) και κινητά τηλέφωνα να χτυπούν την ώρα της παρουσίασης ενός Δασκάλου. Απόλυτα ενοχλητικό.

Θόρυβοι μηχανών – οι περισσότεροι από σας δεν το συνειδητοποιείτε αρκετά ακόμα, αλλά θα συμβεί, και θα είναι πραγματικά ενοχλητικό και αποσυντονιστικό – όμως ο θόρυβος που κάνουν οι μηχανές, ηλεκτρονικές, ηλεκτρικές, ανεμιστήρες, ψυγεία, όλες όσες έχουν κινητήρες, επειδή έχουν μια συχνότητα που είναι ιδιαίτερα ενοχλητική σ’ έναν ευαίσθητο Δάσκαλο. Ναι.

SHAUMBRA2 (γυναίκα):Ύπνος. Διαταραχές ύπνου.

ADAMUS: Ύπνος. Είσαι ευαίσθητη στον ύπνο ή ευαίσθητη κατά τη διάρκεια του ύπνου; Είσαι αλλεργική στον ύπνο; (κάποια γέλια). Αυτό είναι δύσκολο.

SHAUMBRA2: Δεν μπορώ να κοιμηθώ…

ADAMUS: Δεν μπορείς να κοιμηθείς. Ναι.

SHAUMBRA2: … πολύ καλά.

ADAMUS: Ωραία. Ναι. Αυτό είναι μέρος της ευαισθησίας. Υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό.

Ας κάνουμε ένα – πώς το λέτε – clownclass. Ας κάνουμε κάτι σχετικό με τον ύπνο. Ναι. Αυτό θα ήταν καλό θέμα. Και όλοι θα πέσουν για ύπνο και οι κάμερες θα γράφουν.

LINDA: Μου αρέσει αυτό. Θα ήταν πολύ καλό.

ADAMUS: Ας το προγραμματίσουμε λοιπόν.

LINDA:Ναι, ναι. Ύπνος.

ADAMUS:Ναι. Θα μπορούσε κάποιος να το γράψει; Το ξεχνάνε πάντα.

PETE: Αυτόματες κλήσεις πολιτικών.

ADAMUS: Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό.

LINDA: Ω! Τις μισούμε!

ADAMUS: Τι είναι αυτό;

PETE: Παίρνεις αυτές τις αυτόματες τηλεφωνικές κλήσεις από τους πολιτικούς. Ξέρεις, που λένε ότι τώρα…

ADAMUS: Ο κυβερνήτης σας, σας καλεί για να σας πει «Πώς είστε σήμερα Pete;”

LINDA: Κάθε μέρα, ε;

PETE: Κάθε μέρα, και τέσσερις φορές την ημέρα, πέντε φορές την ημέρα. Έχω πάρει περισσότερες αυτόματες κλήσεις…

ADAMUS: Τι τους λες;

PETE: Κλείνω.

ADAMUS: Ω! Εντάξει. Αχ! Αχ! Ναι, ναι. Είστε στη μέση προεκλογικής εκστρατείας.

LINDA: Εκλογές.

ADAMUS: Ναι. Ωραία. Εντάξει. Και σε τι άλλο είστε ευαίσθητοι; Ας το πάμε πολύ γρήγορα. Το ραντεβού μου θα με περιμένει, αλλά όχι για πολύ ακόμα. (Η Edith γελά) Γελάς Edith.

SHAUMBRA 3 (γυναίκα):Στα παιδιά. (πολλά γέλια)

ADAMUS: Μου αρέσει η ειλικρίνεια. Στα δικά σου ή στων άλλων; Ναι, ναι. Λοιπόν, συγνώμη, στα δικά σου ή στων άλλων;

SHAUMBRA 3: Και στα δύο.

ADAMUS: Και στα δύο. Ωραία. Γιατί είναι ενοχλητικά τα παιδιά;

SHAUMBRA3: Απλά κάνουν θόρυβο. Ενοχλούν μερικές φορές.

ADAMUS: Ενοχλείσαι από τα παιδιά ή από τους γονείς;

SHUMBRA3: Πιθανόν και από τους δύο.

ADAMUS: Και από τους δύο. Ωραία. Ναι, θα μπορούσε.

LINDA: Η Bonnie είναι πολύ ενοχλημένη. Ας ρωτήσουμε τη Bonnie.

ADAMUS: Θέλω να καταλάβετε τι είναι αυτό που βιώνετε τώρα. Η μελέτη τελείωσε. Όλο αυτό τελείωσε. Βρισκόμαστε στην εμπειρία, αλλά υπάρχει αντίτιμο και ευαισθησία καθώς ανοίγετε τη συνειδητότητα σας. Θα γίνετε περισσότερο ευαίσθητοι. Θα οπισθοχωρείτε συνεχώς. «Ουφ! Ω, είναι φριχτό.» Όχι, μην αντιστέκεστε. Ουσιαστικά μπείτε σ’ αυτό. Θα μπούμε σ’ αυτό σ’ ένα λεπτό στην πολύ σύντομη merabh μας. Θα είμαι εκεί. (προφανώς αναφέρεται σ’ εκείνη τη μέρα). Σας παρακαλώ. (γέλια) Bonnie, ναι σε τι είσαι ευαίσθητη; Στους Shaumbra; Ω, όχι. Άκουσα… (ο Adamus και η Linda γελούν)

LINDA: Εδώ είναι κάποιος.

ADAMUS: Ωραία. Δύο ακόμη. Σε τι είσαι ευαίσθητη;

SHAUMBRA 4 (γυναίκα): Στη συνειδητότητα του φόβου.

ADAMUS: Τι;

SHAUMBRA 4: Λοιπόν, είμαστε σε προεκλογική περίοδο, και παντού ακούς ότι αν δεν το κάνεις αυτό θα χάσουμε εκείνο και μετά θα πάμε κατά διαόλου και θα πεθάνουμε και ο κόσμος θα καταστραφεί, και αν δεν κάνεις το άλλο….

ADAMUS: Λοιπόν, και. Πώς ονομάζεις την ευαισθησία σου.

SHAUMBRA 4: Είπα συνειδητότητα του φόβου.

ADAMUS: Συνειδητότητα του φόβου. Ναι. Φοβοφοβία.

SHAUMBRA 4: Αφού κάθε φόβος είναι μόνο φόβος. Ναι.

ADAMUS: Ναι, ναι. Φόβος – ω!  – υπάρχει τόσο πολύς.

– Πρέπει να σταματήσω για λίγο – γιατί; Γιατί υπάρχει τόσος φόβος; Συνειδητοποιείτε ότι υπάρχει τόσος φόβος και τίποτα δεν συμβαίνει.

SHAUMBRA 4: Τον προπαγανδίζουν τα μέσα πληροφόρησης, και…

ADAMUS: Τα μέσα πληροφόρησης είναι απλά άνθρωποι.

SHAUMBRA 4: … ναι, έχουμε τον Έμπολα τώρα.

ADAMUS: Ω! ναι.

SHUMBRA 4: Αν οι δυνάμεις τους κρατούν όλους στο φόβο, μπορούν να τους ελέγξουν.

ADAMUS : Ναι, ή – και, και, όχι «ή», ένα «και» – ε, ναι, μπορούν να τους ελέγξουν όλους. Αυτό είναι καλό. Ακούγεται καλό. Και όλοι το θέλουν. Αυτός είναι ο ισχυρισμός μου. Το θέλουν. Θέλουν το δράμα. Θέλουν να νιώθουν «Ναι, κάποιος μας ελέγχει.» Όχι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει κανέναν, εκτός και αν του το επιτρέψει.

Έτσι, τους αρέσει. Τους αρέσει το δράμα. Τους αρέσει το «Ο Έμπολα χτυπά τον κόσμο!» Ξέρετε, η γρίπη σκοτώνει πολύ περισσότερα άτομα. Δεν ακούω πολλά στις ειδήσεις για τη γρίπη, μόνο κάντε το καταραμένο το εμβόλιο σας, το οποίο είναι συνομωσία, επί τη ευκαιρία. Ναι. (κάποια γέλια) Μπρρ! Μπρρ!  Να κάνετε εμβόλια για τη γρίπη…

LINDA: Αυτό είναι αστείο, έτσι;

ADAMUS: … σας κάνει να κάνετε παράξενα πράγματα. Μπρρρ!

LINDA: Αυτό ήταν αστείο;

ADAMUS: Δεν έχει σημασία! Είναι αστείο, αλλά δεν έχει σημασία. Φόβος, εμβόλια για τη γρίπη, και αυτό ακριβώς είναι που θα λάβετε. Ναι. Και μετά θα έχετε διπλό φόβο, επειδή «Ω, δεν έκανα εμβόλιο για τη γρίπη, τώρα θα κολλήσω από όλους αυτούς τους ηλίθιους άρρωστους ανθρώπους γύρω μου και τα παιδιά τους που κάνουν θόρυβο.» (γέλια) «Και το κάπνισμα! Και να διακόπτομαι από μια κλήση από την κυβέρνηση!» Όμως έτσι ζείτε μέσα σ’ αυτό το φόβο και μετά στο φόβο του να κάνετε το εμβόλιο. Έχετε χάσει πριν ξεκινήσετε. Έχετε βουλιάξει πριν καν το πλοίο φύγει από το λιμάνι.

Όμως, ξέρετε, όσο αστείο και ηλίθιο κι αν ακούγεται, αυτός είναι ο τρόπος που ζουν οι άνθρωποι. Δεν υπερβάλλω. Είμαι απλά ρεαλιστικός. Λοιπόν σταματείστε. Σας ακούω. (κάποια γέλια)

Αν δεν μπορείτε να το δεχθείτε αυτό γιατί το βλέπετε; Αν κάθεστε εδώ κάθε μήνα ακούγοντας, σχολιάζοντας… Ξουτ, ξουτ! Φύγετε. Υπάρχουν άλλες ομάδες που σας ταιριάζουν. Ονομάζονται τσίρκο. Λοιπόν… (γέλια)

Λοιπόν, η θέση μου, και θα πρέπει να βιαστώ λίγο εδώ. Αλλά, αχ! Μαντέψτε! Και… Έχω κάποιο πρόβλημα. Έχω αργήσει βλέπετε, στο ραντεβού μου, που είναι πολύ σημαντικό. Έχω αργήσει σ’ ένα ραντεβού. Τι να κάνω; Να συντομεύσω την παρουσίαση μου στον Βυσσινί Κύκλο; Να βιαστώ μ’ αυτό; Μιλάω τόσο γρήγορα που ο καημένος ο μεταφραστής… Νομίζω ότι έχει λιποθυμήσει εκεί μέσα. (γέλια)

Ή να πω «και». Και. Θ’ αργήσω μωρό μου, και. (κάποια γέλια) Και δεν έχω χρόνο. Και δεν έχω στ’ αλήθεια ραντεβού, απλά ήθελα να σας εντυπωσιάσω. (πολλά γέλια) Και είναι όλα αλήθεια. Είναι όλα αλήθεια, εντελώς, το κάθε ένα απ’ αυτά.

Αυτό που θέλω να συνειδητοποιήσετε σήμερα είναι το «και». Αυτά τα μικρά μίζερα προβληματάκια – δεν κοιτάζω σε κάποιον – και. Ελάτε! Ξεφορτωθείτε τα. Υπάρχουν τόσο πολλές πραγματικότητες και είναι όλες αληθινές. Δεν υπάρχει κάποια καλύτερη ή χειρότερη.

Φύγατε… βασικά σας πέταξαν έξω από τις Μυστικιστικές Σχολές. Κλείσαμε. Βασικά, σας είπαμε ότι κλείσαμε. Δεν το κάναμε ποτέ στ’ αλήθεια, αλλά έπρεπε να σας πούμε κάτι !  (γέλια, ο Adamus σαρκάζει) Δεν έμεινε κανένας. Επειδή ήταν καιρός για σας να σταματήσετε τη μελέτη. Ήταν καιρός να εμπειραθείτε. Λοιπόν, εμπειραθήκατε, αλλά κατά κάποιο τρόπο μπήκατε σε μια στενή εστίαση της εμπειρίας. Κατά κάποιο τρόπο μπήκατε απλά σε έναν ρόλο, μια πράξη, ένα κοστούμι, μια προσωπικότητα, ξεχάσατε, και εγώ είμαι εδώ για να σας θυμίσω ότι υπάρχει ένα μεγάλο «και» εκεί έξω και εδώ μέσα. Βρίσκεται παντού. Υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει χρόνος. Είναι αστείο, δεν είναι και πολύ αστείο.

Και. Γίνεται πολυδιάστατα. Βρίσκεστε στην εμπειρία. Δεν είπα ότι είσαστε εκτός εμπειρίας, είστε μέσα και βρίσκεστε στην εμπειρία της φώτισης. Γουάου! Το απόβρασμα της λίμνης σε φώτιση! (γέλια). Βρίσκεστε στην εμπειρία, και δεν είναι μονοδιάστατη. Να περνάτε καλά μαζί της. Απολαύστε κάθε λεπτό.

Δεν πρόκειται για τεστ. Δεν πρόκειται για διαγώνισμα. Και σε καμία περίπτωση δεν μπορείτε να αποτύχετε. Απλά μπορείτε να την κάνετε χρονοβόρα και άθλια, αλλά δεν μπορείτε να αποτύχετε. Δεν μπορείτε να κάνετε λάθος με τη φώτιση. Ο μόνος μικρός αστερίσκος που θα έβαζα – μπορείτε σίγουρα να την καθυστερήσετε πολύ, κάτι που δεν είναι τόσο κακό, επειδή, όταν συνειδητοποιήσετε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει χρόνος και υπάρχει χρόνος, τι σημασία έχει πόσο καιρό θα πάρει; Η ερώτηση που θέτω στον καθένα από σας, και πάλι, είναι πώς θέλετε να τη βιώσετε;

Τώρα, όπως είπα και νωρίτερα, δεν πρόκειται να ξεφορτωθείτε όλα σας τα προβλήματα, ναι, όσο καιρό ζείτε εδώ. Ζώντας στις Μυστικιστικές Σχολές, αποφεύγαμε ένα σωρό προβλήματα. Απλά δεν χρειαζόταν να αντικρίζουμε κάθε μέρα τους συγγενείς. Είναι η σχετική μου θεωρία της φώτισης – αφήστε πίσω τους συγγενείς σας[5]. (πολλά γέλια)

LINDA: Ωχ!

ADAMUS: Αυτό ήταν καλό. Πολύ καλό. Να με ντύνετε υπερήρωρα κάθε μήνα. (μερικά γέλια)

Λοιπόν που ήμασταν; Ω. Και. Βρίσκεστε στην εμπειρία. Θα υπάρχουν προβλήματα. Να βλέπετε το «και». Να τα αφήνετε να γίνονται μεγάλα και άσχημα και οτιδήποτε άλλο και μετά να βλέπετε όλα τα «και» και κάθε διαφυγή απ’ αυτά ή όλες τις λύσεις και όλες τις μεταμορφώσεις που συμβαίνουν. Και μετά απλά επιτρέψτε τους να συμβούν. Μην ανακατεύεστε καθόλου. Μην το σκέφτεστε. Το σκέφτεστε, μπαίνετε μέσα στον περιορισμό. Του επιτρέπετε να συμβεί, απλά επεκτείνεστε μαζί του.

Θα γίνετε ευαίσθητοι. Όσο βρίσκεστε στο φυσικό σώμα και στο ανθρώπινο μυαλό, το επίπεδο της ευαισθησίας θα είναι πολύ αυξημένο. Δεν είναι επειδή κάνετε κάτι λάθος. Είναι επειδή κάνετε κάτι σωστό. Επιτρέπετε έναν μεγαλύτερο βαθμό επίγνωσης. Η επίγνωση έρχεται στο σώμα, στο νου, στη συνείδηση, σε κάθε μέρος σας. Έχετε περισσότερη επίγνωση των θορύβων και σας ερεθίζουν περισσότερο από ποτέ.

Το ον με την κλειστή συνείδηση μπορεί να αποκλείσει το θόρυβο. Ακόμα και αν υπάρχει ένα καταπληκτικά κακό φάσμα έντασης και συχνότητας, μπορεί να το αποκλείσει. Το συνειδητό άτομο τον αγκαλιάζει και μαθαίνει ότι μπορεί να υπάρχει και κάποιο «και.» Αλλά δεν προσπαθεί ποτέ να τον ξεφορτωθεί. Απλά τοποθετεί τη συνείδηση του εκεί που τυχαίνει να επιλέξει εκείνη την ημέρα.

Θα γίνετε απολύτως πολύ πιο ευαίσθητοι στα φυσικά πράγματα – είναι τεχνικός όρος τα «φυσικά πράγματα» – επειδή κατά κάποιο τρόπο δεν είστε πραγματικά φυσικοί εδώ σ’ αυτόν τον πλανήτη. Δεν ήσασταν πραγματικά απόβρασμα λίμνης, απλά αστειευόμουν.. και. (ο Adamusγελά). Όμως πρόκειται για ένα ξένο μέρος, και είστε επισκέπτες εδώ. Και καθώς εισέρχεται το φωτεινό σας σώμα, το φωτεινό σας σώμα είναι σαν «Ω! Τι είναι αυτό στον αέρα;» Εδώ που τα λέμε, τι υπάρχει στον αέρα; Και πράγματα πετούν στον αέρα και δημιουργείται καπνός στον αέρα. Λοιπόν το φωτεινό σώμα δεν είναι συνηθισμένο σε όλα αυτά. Το φωτεινό σώμα δημιουργεί αυτή την ευαι… γίνεται ευαίσθητο.

Τι να κάνετε; Λοιπόν, βασικά, αγκαλιάστε την, επιτρέψτε την, μην της αντιστέκεστε και σταματήστε να αναρωτιέστε τι είναι λάθος σε σας και όλα τα υπόλοιπα. Απλά γίνεστε πιο ευαίσθητοι. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να έχει την εμπειρία της ευαισθησίας, ακόμα και αν φτερνίζεστε αδυσώπητα. Το σώμα σας θα ρυθμιστεί φυσικά. Θα το κάνει, ναι, αν δεν ανακατευτείτε. Αν σταματήσετε να παίρνετε όλα αυτά τα συμπληρώματα και τις άλλες αηδίες.

Όσο καιρό παίρνετε αυτά τα συμπληρώματα, το σώμα, στη φυσική του αναζωογόνηση, απλά θα οπισθοχωρήσει και θα πει «Εντάξει, τώρα θα πάρει όλα αυτά τα φάρμακα ή φυσικές βοτανικές θεραπείες. Λοιπόν, εντάξει, θα καθίσω πίσω και θα περιμένω.» Και όταν απλά επιτρέψετε την πραγματική φυσική θεραπεία, που τυχαίνει να είναι ο εαυτός σας, τότε θ’ αρχίσετε να έχετε κάποιες από τις ευαισθησίες. Θα αρχίσετε να μπορείτε να συντονιστείτε ή να προσαρμοστείτε στις ποικίλες ενέργειες και επίπεδα της συνείδησης και στα φάσματα της συνείδησης.

Θα γίνετε ευαίσθητοι στα αισθήματα των ανθρώπων και στο να βλέπετε τηλεόραση με όλα τα επακόλουθα του. Δεν χρειάζεται να πάτε και να δείτε απαραίτητα βίαιες ταινίες για να το ξεπεράσετε, αλλά θα προσαρμοστείτε. Αλλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή, επειδή οι ευαισθησίες είναι εδώ. Δεν είστε καθόλου μόνοι σ’ αυτό. Οι ευαισθησίες είναι εδώ.

Κάτι άλλο στο οποίο θέλω ν’ αναφερθώ είναι ο φόβος. Ευαισθησία στο φόβο, ή άγχος είναι πιθανόν καταλληλότερη λέξη.

Πολλοί από σας νιώσατε να βιώνετε άγνωστο, αδιευκρίνιστο άγχος. Προσπαθείτε να το ταυτοποιήσετε. Θα κάνετε τα πάντα, από το «Πρόκειται για εξωτερικές ενέργειες, ενέργειες από τον κόσμο.» Ναι ως ένα βαθμό. Θα πείτε ότι πρόκειται για την μητρότητα που ακτινοβολεί φωτεινά κύματα στη Γη αυτή τη στιγμή, και… (ο Adamus χασμουριέται) Μερικά «και» είναι λίγο πιο ενδιαφέροντα. Με οποιαδήποτε δικαιολογία, θα προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε αυτό το αδιευκρίνιστο άγχος.

Τώρα βρίσκεστε σε μια πνευματική διαδικασία και έχετε τεράστια αντίσταση. Τότε πανικοβάλλεστε. Ο πανικός επιτείνει το άγχος. Δεν χρειάζεται να σας το πω αυτό. Και μετά προσεγγίζετε το ντουλάπι με τα φάρμακα για να πάρετε κάτι.

Δεν μ’ ενδιαφέρει αν είναι κάτι εντελώς ομοιοπαθητικό. Επί τη ευκαιρία, όλοι χρησιμοποιείτε τον όρο ομοιοπαθητικό με απόλυτα λανθασμένο τρόπο. Υπάρχει διαφορά μεταξύ φυσικού και ομοιοπαθητικού. Το καταλαβαίνετε; Ναι. Παίρνετε ομοιοπαθητικά για τον πανικό; Παίρνετε τον πανικό, να ξέρετε. Βάζετε μέσα περισσότερο πανικό ώστε να μπορέσετε να προσαρμόσετε τον πανικό. Αλλά βλέπετε τη λέξη «ομοιοπαθητικό» – «Ω, αυτό είναι καλό για μένα.» Δεν νομίζω πως είναι ότι καλύτερο.

LINDA:  Ω, θα μας έρθουν emails.

ADAMUS:  Δεν μ’ ενδιαφέρει. Θα πάρω τους πέντε από σας που πραγματικά θέλουν την ανάληψη και θα διασκεδάσουμε. Ή χίλιους, και μπορεί να είναι και ένα εκατομμύριο.

Ομοιοπαθητικά. Σας παρακαλώ αν πρόκειται να πάρετε κάτι, κατανοήστε το κάπως, ενεργειακά. Δεν πρόκειται απλά να είναι καλό για σας επειδή είναι φυσικό. Ουσιαστικά είναι κακό για σας. Είναι σαν το εμβόλιο κατά της γρίπης. Ενσταλάζει αυτή την ενεργειακή ποιότητα μέσα σας. Έχετε πανικό; Δεν θα έπρεπε να το παίρνετε αυτό.

Μετά, μέσα στο ντουλάπι σας με τα φάρμακα έχετε κάτι που είναι μόνο φυσικό. Είναι εντάξει. Είναι φυσικό. Θα είναι καλό για σας, σωστά; Επειδή κάποιος επιστήμονας κάπου έτριψε κάποια φυσικά προϊόντα που προέρχονται από τη βρώμικη Γη στην οποία τώρα είστε αλλεργικός (κάποια γέλια), και τα άλεσε και τους άσκησε πίεση και μετά τα ζέστανε και τα έβαλε μέσα σ’ ένα μπουκάλι και είπε «Φυσικό», επειδή δεν περιέχει ούτε δείγμα κάποιου χημικού, το οποίο είναι επίσης φυσικό. Όλα τα χημικά είναι φυσικά. Αλλά βλέπετε ότι εδώ λέει φυσικό, έτσι το παίρνετε για το άγχος σας, ένα «φυσικό φάρμακο».
Τίποτα δεν συμβαίνει, έτσι αγχώνεστε περισσότερο, και μετά παίρνετε περισσότερα φυσικά χάπια και μετά έχετε περισσότερο άγχος επειδή τα φυσικά χάπια δεν λειτουργούν. Μετά σκέφτεστε ότι είστε ιδιαίτερος επειδή πρέπει να πάρετε δέκα φορές περισσότερη δόση από την συνιστώμενη για να νιώσετε κάτι ελάχιστο, επειδή λέγεται ότι είναι φυσικό. Και λέτε «Λοιπόν, έχω ιδιαίτερα προβλήματα. Πρέπει να τα πάρω δέκα φορές. Οι άλλοι άνθρωποι παίρνουν απλά μια δόση. Εγώ πρέπει να πάρω δέκα. Άρα είμαι πραγματικά ιδιαίτερος. Τα προβλήματα μου είναι μεγάλα.»

Και μετά υπάρχουν τα φαρμακευτικά. Καλά ή κακά; Πραγματικά δεν έχει σημασία. Είναι ισχυρά. Σίγουρα είναι ισχυρά. Υπερισχύουν της χημικής και ηλεκτρομαγνητικής ροής του εγκεφάλου. Θα σας πηδήξουν αλλά ωραία. Θα σας στείλουν ταξίδι. Ίσως να θεραπεύσουν το άγχος. Ή ίσως, απλά ίσως σας κάνουν να ξεχάσετε το άγχος. Εξακολουθεί να είναι εκεί, αλλά τώρα εξαπατάτε τον εαυτό σας σ’ ένα εντελώς νέο επίπεδο, ένα αξιοσημείωτο χημικό επίπεδο λέγοντας «Δεν έχω άγχος. Είμαι ήρεμος Namaste.» (γέλια) Και έχετε το άλλο κομμάτι που φωνάζει «Ηλίθιε, βλαμμένε! Έχω άγχος!» «Αχ, νιώθω τόσο καλά, ωχ!»  Είναι ενδιαφέρον.

Η θέση μου είναι, πριν τελειώσω σήμερα, όταν πλησιάσετε εκεί εξαιτίας της ευαισθησίας σας – το εκεί είναι το ντουλάπι σας με τα φάρμακα, όχι η νεκρή νυχτερίδα (κάποια γέλια). Όσοι παρακολουθούν online δεν τα βλέπουν ακριβώς όπως εσείς «Γιατί δείχνει την νεκρή νυχτερίδα;»

Όταν πλησιάσετε το ντουλάπι με τα φάρμακα… (σηκώνει το ψεύτικο πιστόλι της Linda) μπαμ! «Γιατί πυροβολεί τον εαυτό του σήμερα;» (γέλια) Τι νομίζετε;

Όταν πλησιάσετε το ντουλάπι με τα φάρμακα και θέλετε το αντί – ευαισθητικό σας, το αγχολυτικό σας, το αντί – οτιδήποτε, θέλετε το ομοιοπαθητικό σας, το φυσικό σας, το χημικό σας ή το οποιοδήποτε, σταματήστε για ένα λεπτό πριν το πάρετε. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Και. Και.

Η συνειδητότητα σας ανθίζει, βλασταίνει ακριβώς τώρα. Θα ανθίσει αργότερα, αλλά τουλάχιστον βλασταίνει. Ανοίγεται. Εκθέτει τον εαυτό της σε πραγματικότητες που ήταν κλειστές για πολύ καιρό, δωμάτια μέσα στην κατοικία του Εαυτού που ήταν εντελώς σφραγισμένα. Θα νιώθει άβολα. Μετά θα νιώθει πραγματικά καλά.

Θα νιώθει φοβισμένη για λίγο, ιδιαίτερα ο νους σας. Ω! καθώς επεκτείνεστε πέρα από το νου και τα τρελά μικρά του παιχνίδια, στ’ αλήθεια αναρωτιέστε «Τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να το ελέγξω. Δεν μπορώ να το κουμαντάρω.» Όμως δεν ξέρετε τι να κάνετε. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και αν μη τι άλλο θυμηθείτε την απλή λέξη «και.» Και. Δεν είναι η μόνη πραγματικότητα.

Δεν είναι η μόνη πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλά περισσότερα που συμβαίνουν.

Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή και μετά φυσικά θυμηθείτε τα αθάνατα λόγια μου…

ADAMUSΚΑΙ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ: Όλα είναι καλά σε όλες…

ADAMUS: … τις πολλές δημιουργίες.

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί  Shaumbra. Ήσασταν ένα ευχάριστο, αν και χωρίς χιούμορ, ακροατήριο. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. (το ακροατήριο χειροκροτά).

Μετάφραση : Ιωάννα Αποστολάτου
Review: Μαρία Γρηγοράκη

[1]Σ.τ.μ. λογοπαίγνιο με τις ομόηχες λέξεις flu – γρίπη, flew – πέταξαν, δεν αποδίδεται στα ελληνικά.

[2]Σ.τ.μ. στο πρωτότυπο “Iand-ness” αντίτου “Iam-ness”

[3] Αναφέρεται σε σειρά μαθημάτων του Adamus που είναι διαθέσιμα για 90 μέρες και μετά αποσύρονται

[4]Σ.τ.μ. ΗλίμνηWalden (WaldenPond) είναι μια λίμνη στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης – ΗΠΑ στην οποία έζησε, από το καλοκαίρι του 1845 και για δύο χρόνια ο Αμερικάνος μυστικιστής φιλόσοφος συγγραφέας HenryDavidThoreau.  Κατέγραψε την εμπειρία του στο βιβλίο “Walden; or, LifeintheWoods”

[5] Σ.τ.μ. Λογοπαίγνιο με τις λέξεις “relative”- σχετικός και “relatives”- συγγενείς. Δεν αποδίδεται στα Ελληνικά.