Shoud 3, Φώτιση

2-12- 2023
(Φωτίζοντας με το Φως σας, Αγάπη 2.0, Ξαναγυρνώντας στην πρόκληση του Αντάμους, Αφήνοντας τις μάχες, Η κατάρα των Σώμπρα, Ο Κύκλος του Φωτός)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτή την εισαγωγή γι’ αυτό το Shoud .
Όλα είναι εκεί. Όλα ήταν εκεί, ξέρετε, ολόκληρο το Shoud, στο βίντεο που παίχθηκε.

Θα μπορούσαμε απλά να σταματήσουμε εκεί ακριβώς, να πάρουμε άδεια για το υπόλοιπο της ημέρας, να κάνουμε πάρτι, να διασκεδάσουμε. Ξέρετε, κάπως έτσι είναι η ζωή. Εδώ είναι όλα.Tα έχουμε λάβει όλα. Όλα είναι … εδώ.

————————————————————–

Λοιπόν, είναι όλα εδώ. Η ουσία όλων όσων πρόκειται να κάνουμε σήμερα και τώρα θα τα αποκαλύψουμε. Απλά πρόκειται να τα ξεδιαλύνουμε. Θα περάσουμε μέσα από την εμπειρία. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από σας ένιωσαν κάτι, όσο έπαιζε η μουσική και εμφανίζονταν οι γλυκές εικόνες. Φέρνει κάτι στην επιφάνεια. Τουλάχιστον, ίσως μόνο ένα, «Ααα!» όπως συζητήσαμε στο τελευταίο μας Shoud. Λίγο ήρεμο, λίγο ήσυχο. Ξέρετε, είναι αυτή η εποχή του χρόνου. Αυτή η περίοδος της χαλάρωσης. Ήταν μια σπουδαία χρονιά, μια σημαντική χρονιά, κι όλα ήταν εδώ.

Λοιπόν, πώς θα φτάσουμε εκεί; Πώς θα τα κατεβάσουμε όλα αυτά ή θα τα βιώσουμε τώρα και θα τα συνοψίσουμε στο τέλος; Είναι πραγματικά πολύ ουσιαστικό, γιατί κάπως έτσι είναι η ζωή. Πραγματικά την δημιουργείτε – μερικές φορές στις άλλες σφαίρες, μερικές φορές εδώ, πάντως δημιουργείτε όλη αυτή την ενέργεια – κι έπειτα βγαίνετε και την βιώνετε. Όλα είναι εκεί.

Τώρα, θα δηλώσω ένα δυο πράγματα εδώ, καθώς ξεκινάμε. Σήμερα, θα εστιάσουμε στο φως – στο φως. Κάναμε μερικές θαυμάσιες συζητήσεις για το φως στη Villa Ahmyo, και σήμερα θα μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτό. Θα μαλώσω τους Σώμπρα …
ΛΙΝΤΑ: Ουφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … σε ένα βαθμό, γιατί μερικές φορές έχετε την τάση να δυσκολεύετε πάρα πολύ τον εαυτό σας. Αλλά θέλω να θυμάστε αυτή τη στιγμή. Έπαιζε η μουσική. Χαλαρώσατε για μια στιγμή. Βγήκατε από το μυαλό σας, οι πιο πολλοί από σας, κι απλά αφεθήκατε να πέσετε μέσα της και ήταν κάτι όμορφο. Εύκολο. Δεν χρειάστηκε να το δουλέψετε. Γινόταν μόνο του για σας. Ήταν η ενέργεια που σας υπηρετούσε. Και τώρα θα πάμε πίσω, θα περάσουμε βήμα-βήμα την εμπειρία του πώς φτάσατε εκεί.

Έτσι, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με το θέμα μας για σήμερα, το φως – το φως.

Είστε εδώ στον πλανήτη για ένα δυο πολύ βασικούς λόγους. Δεν είναι πραγματικά δύσκολο να το βρείτε. Είστε εδώ για να ακτινοβολείτε το φως σας. Αυτό είναι. Το έχουμε συζητήσει ξανά και ξανά, αλλά θα το επαναλάβω. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο, σημαντικό, βασικό χρονικό σημείο, που έχει βιώσει ποτέ αυτός ο πλανήτης σε όλες σας τις ζωές. Και ξέρω ότι δεν ξυπνάτε το πρωί σκεπτόμενοι απαραίτητα, «Αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο», γιατί ανησυχείτε για άλλα πράγματα. Όμως είναι. Είναι τεράστιο και πηγαίνει πολύ, πολύ καλά.

Δεν θα μπορούσα απαραίτητα να το έλεγα αυτό πριν δέκα χρόνια ή ακόμα και πριν δυο χρόνια. Υπήρχε πολλή – χμμ! – αμφιβολία για το πού θα πήγαιναν τα πράγματα. Όμως υπάρχει αρκετό φως στον πλανήτη τώρα, που τελικά πρόκειται να αλλάξει τα πάντα, και δεν μιλάω για ένα πολύ, πολύ μακρινό μέλλον. Μιλάω για τα επόμενα – ο Κώλντρε δεν θέλει να δίνω αριθμούς (λίγα γέλια), αλλά κάνε μου τη χάρη,  Κώλντρε – πραγματικά, πρόκειται να το δείτε στα επόμενα 15, 20 χρόνια στον πλανήτη.

Θα υπάρξουν κάποιες δυσκολίες για να φτάσετε εκεί, φυσικά, γιατί στους ανθρώπους πραγματικά δεν αρέσει η αλλαγή. Και υπάρχουν πολλοί, που από παλιά κινούν τα νήματα της εξουσίας, παίκτες στον πλανήτη που προσπαθούν να κρατηθούν, αλλά δεν μπορούν. Δεν μπορούν. Τα πράγματα θα αλλάξουν αυτό τον πλανήτη. Αυτό ακριβώς το φως που φέρνετε, πρόκειται να τον αλλάξει σε σημείο που τα καθάρματα απλά δεν θα μπορούν να αντέξουν την λαμπρότητα του φωτός. Θα πάνε κάπου μόνοι τους κι αυτός ο πλανήτης πρόκειται να γίνει ο πλανήτης της αγάπης και της σοφίας και του φωτός, και είναι – το νιώθω. Είναι σαν … (Λίντα αρχίζει να χειροκροτεί). Ευχαριστώ, ένα χέρι! (ο Αντάμους γελάει). Ναι. Όλοι οι άλλοι κάνουν, «Διάολε!» (το κοινό τώρα συμμετέχει με χειροκρότημα)
ΛΙΝΤΑ: Επιτέλους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Προχωράμε προς τα εκεί.

Λοιπόν, ξέρω ότι μερικοί από σας αμέσως αμφιβάλετε και λέτε, «Μα κοίτα τις ειδήσεις.» Το κάνω. Το κάνουμε στο Βυσσινί Συμβούλιο. Αξιολογούμε τις ενέργειες του πλανήτη. Τις μετράμε σε συνεχή βάση και, ναι, περνάτε κάποια αναστάτωση, και υπάρχουν πόλεμοι, που είναι πολύ ατυχείς και ανισορροπίες που είναι άδικες. Αλλά προχωράει προς τα εκεί. Έτσι, καθώς ανοίγουμε το σημερινό Shoud, θέλω να αφιερώσω ένα λεπτό για να σας συγκεντρώσω όλους, για να επιτρέψετε να ακτινοβολήσει το φως σας.

Λοιπόν, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να συγκεντρώνονται όλοι, «Ας κάνουμε μια παγκόσμια ομαδική εμπειρία kumbaya των Σώμπρα», γιατί πραγματικά είναι κάτι πολύ, πολύ προσωπικό. Είναι πολύ προσωπικό. Αλλά πιστεύω ότι τώρα είναι μια κατάλληλη χρονική στιγμή για να κάνουμε αυτό ακριβώς. Είστε εδώ στον πλανήτη για να φωτίσετε με το φως σας και ταυτόχρονα να απολαύσετε τη ζωή σας.

Πρόκειται να μιλήσω γι’ αυτό σε ένα λεπτό, πάντως πραγματικά δεν έχω πια ανοχή στο ότι δεν απολαμβάνετε τη ζωή σας. Με κούρασε αυτό. Δεν σας πηγαίνει. Είναι ένα παλιό παιχνίδι και θα σας επικρίνω γι’ αυτό. Δεν είναι πια απαραίτητο. Έχετε μερικά παλιά πρότυπα που συνεχώς το επαναφέρουν. Το ονομάζω Κατάρα των Σώμπρα, και θα ασχοληθούμε μ’ αυτό σήμερα. Και είναι καιρός να το ξεπεράσετε.

Φωτίζοντας με το Φως Σας

Αλλά προτού κάνουμε οτιδήποτε άλλο, ας βάλουμε λίγη μουσική για μεράμπ, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και κάντε αυτό που κάνετε καλύτερα. Αφήστε το φως σας να λάμψει.
(αρχίζει η μουσική)

Πάρτε μια καλή, βαθιά αναπνοή.
(παύση)

Λοιπόν, μερικοί από σας πιστεύουν, «Λοιπόν, το φως μου είναι αμυδρό.» Πραγματικά δεν είναι. Ή «Το φως μου είναι ακάθαρτο. Πρέπει να καθαρίσω αυτό το φακό του προβολέα.» Δεν είναι.

Έχω δει μερικούς από σας πραγματικά να συγκρατούνται μην αφήνοντας το φως τους να λάμψει επειδή πιστεύουν ότι θα στείλουν  τοξίνες στον κόσμο, τα σκουπίδια σας. Δεν ισχύει.

Όχι. Όταν απλά αφήνετε να λάμψει το φως σας, αυτό δεν χρειάζεται καθόλου δουλειά. Είναι σαν το επιτρέπω. Το επιτρέπω δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο, κι όμως οι Σώμπρα το κάνουν δύσκολο μερικές φορές. Όμως αφήνοντας το φως σας να λάμψει, κάτι συμβαίνει. Πάτε κατευθείαν στον πυρήνα, κατευθείαν στην ουσία σας. Παρακάμπτετε όλα τα σκουπίδια, όλο τον θόρυβο, επειδή ξέρετε ότι αυτή είναι η πιο σπουδαία υπηρεσία που θα μπορούσατε να κάνετε.

Οπότε απλά αφήστε το να λάμψει.
(παύση)

Και ξέρω τι συμβαίνει για πολλούς από σας, λέτε, «Λειτουργεί;» Ναι, λειτουργεί. Μπορείτε, παρακαλώ, να σταματήσετε να αμφιβάλετε γι’ αυτό; Δεχτείτε το.
Δεχτείτε ότι το φως σας ακτινοβολεί.
(παύση)
Κι έπειτα απλά αφήστε το να ακτινοβολήσει στον πλανήτη.
Χωρίς πρόγραμμα.
Χωρίς μάχη.
(παύση)

Ξέρετε, όταν μπείτε σ’ αυτό το βασικό, σ’ αυτή την ουσία του ποιοι είστε κι απλά το αφήσετε να λάμψει, είναι τόσο όμορφο αίσθημα, γιατί κάνει αυτό που πραγματικά ήρθατε να κάνετε εδώ. Είναι πολύ απλό. Δεν χρειάζεται να γίνεστε διανοητικοί γι’ αυτό.
(παύση)

Αυτό είναι εδώ ακριβώς.
(παύση)

Αν θυμάστε, πριν γεννηθείτε σ’ αυτή τη ζωή, να ετοιμάζεστε για να επιστρέψετε εδώ, πρόθυμοι – πρόθυμοι να γυρίσετε πίσω εδώ, σκεφτόσασταν ότι αυτό που επρόκειτο να κάνετε είναι να αφήσετε να λάμψει το φως σας. Δεν ξέρατε πώς θα συνέβαινε όλο αυτό και πώς θα ήταν. Αλλά, διάολε, θα ήσασταν εδώ για να φέρετε την συνειδητότητα.

Πολλοί από σας βάλατε την στολή σας – χμ! – την πανοπλία σας, φορέσατε τα σπαθιά σας, φορέσατε τα κράνη σας, έτοιμοι για μάχη. Στη διαδρομή ανακαλύψατε ότι ήταν καιρός να αποσύρετε αυτό το ξίφος. Λοιπόν, αγαπώ τον πρώην Αρχάγγελο Μιχαήλ, αλλά, ξέρετε, ξεφορτωθείτε το ξίφος. Πραγματικά δεν χρειάζεται. Αυτό το φως εδώ, απ’ όλους μας, είναι πολύ, πολύ πιο ισχυρό από το σπαθί. Αυτό είναι που ήρθατε να κάνετε εδώ.

Ίσως να περιμένατε ότι θα υπήρχε πολλή προσπάθεια, ότι θα πολεμούσατε το σκοτάδι. Εσείς και το φως σας. Τώρα οι δαίμονες του σκότους θα έρχονταν και θα κάναμε μια μεγάλη, σπουδαία μάχη, ένα μεγάλο πόλεμο. Όχι. Κάνετε μόνο αυτό.

Μπορείτε να το κάνετε όσο πίνετε ένα φλυτζάνι καφέ, τρώτε λίγο κέικ, οτιδήποτε. Μέσα στην μπανιέρα.
(παύση)

Αυτό είναι, και αλλάζει τον πλανήτη.

Βλέπετε, υπάρχει μια προσδοκία, ότι πρόκειται να υπάρξει κάποιο είδος δύναμης, κεραυνοί κι αστραπές ή – τί συμβαίνει σήμερα – ηλιακές εκλάμψεις και λοιπά. Πραγματικά, όχι. Πότε πότε ναι, πάντως αυτή είναι πολύ αθόρυβη δουλειά.
(παύση)

Είναι τόσο όμορφο.

Και, ναι, υπάρχει πολλή αναστάτωση στον πλανήτη. Αλλά αν δεν ήταν αυτό που κάνετε εσείς και άλλοι, επιτρέποντας στο φως σας να λάμψει, θα ήταν πολύ χειρότερα. Τώρα, απλά περνάμε την φάση της αναπροσαρμογής στον πλανήτη. Οι παλιοί πόλεμοι, οι παλιές μάχες φτάνουν στο τέλος τους. Μερικοί απ’ αυτούς συνέβαιναν πολύ πριν τη Γη και τώρα φτάνουν στο τέλος. Δεν μπορούν να κρατήσουν όταν υπάρχει τόσο πολύ φως. 

Νιώστε το φως σας για μια στιγμή.

Θέλω να νιώσετε πόσο αγνό είναι, παρόλες τις ανησυχίες σας, όσα μπορεί να πιστεύετε. Απλά αφιερώστε μια στιγμή για να νιώσετε.
(παύση)

Αυτό είναι που ακτινοβολεί στον κόσμο.
(παύση)

Δεν μπορείτε να το κάνετε αν έχετε πρόγραμμα, αν ακόμα πολεμάτε για ιδανικά, είτε είναι δικά σας είτε της ανθρωπότητας, αυτού του πλανήτη. Λοιπόν, αυτό γίνεται με αγάπη.

(παύση)

Σας παρακαλώ αφιερώστε μια στιγμή απλά για να νιώσετε την αγάπη που υπάρχει μέσα στο φως σας.
(παύση)

Μια από τις κορυφαίες στιγμές στον χρόνο που περνάω με τους Σώμπρα, ήταν πρόσφατα στη Villa Ahmyo, με μια ομάδα που συγκεντρώθηκε εκεί για κάτι που πίστευαν ότι ήταν το Μένοντας στην Χάρη ή όποιο τίτλο είχαμε βρει. Και μια δυο μέρες πριν την εκδήλωση, άρχισαν να νιώθουν κάτι πολύ διαφορετικό. Μερικοί αρρώστησαν πραγματικά και μερικοί δεν αισθάνονταν καλά, λίγο σαστισμένοι, επειδή ένιωθαν ότι δεν επρόκειτο να μιλήσουμε για την παραμονή στην χάρη. Είχαμε ήδη μιλήσει γι’ αυτό. Επρόκειτο να ασχοληθούμε με την αγάπη και το κάναμε. Όχι με εξωραϊσμένο τρόπο, αλλά με την αγάπη εντός και την μεταβατική φύση της αγάπης σ’ αυτό τον πλανήτη.
(παύση)

Κι αυτός, όντως, είναι ο πλανήτης της αγάπης. Πρώτα εδώ βιώθηκε. Όχι κάπου αλλού. Όχι από Αρειανούς ή Πλειάδιους ή Αρκτούριους. Ούτε κι  από τους Αρχαγγέλους. Ούτε από το Πνεύμα. Βιώθηκε πρώτα εδώ μέσω των ανθρώπων, μέσα από σας. Και είμαστε έτοιμοι τώρα σ’ αυτό τον πλανήτη για την Αγάπη 2.0, την επόμενη επανάληψη. Όμως κάτι τόσο πιο βαθύ, τόσο πιο καθαρό, τόσο πιο πραγματικό από εκεί που πήγαινε η παλιά Αγάπη 1.0.

Έτσι, όταν νιώσετε το φως σας, αυτό το πράγμα που ακτινοβολείτε στον πλανήτη, νιώστε την αγάπη του.
(παύση)

Κι όταν το κάνετε, ίσως να παρατηρήσετε, πως είναι πολύ διαφορετικό από την αγάπη που μπορεί να είχατε βιώσει πριν.
(παύση)

Αυτό που είναι διαφορετικό στην Αγάπη 2.0 είναι ότι δεν προσκολλάται. Δεν έχει ανάγκες. Δεν περιέχει στοιχεία του σεξουαλικού ενεργειακού ιού. Δεν προβάλει απαιτήσεις σε κανέναν άλλο. Δεν θέτει όρους.
(παύση)

Αυτό είναι που ακτινοβολείτε. Θα είναι πάνω από τις δυνατότητες  μερικών ανθρώπων. Δεν πρόκειται να το καταλάβουν. Πραγματικά δεν πρόκειται να το αντιληφθούν καν. Είναι τόσο διαφορετικό.
(παύση)

Η Αγάπη 2.0, πραγματικά είναι λιγάκι πρόκληση. Δεν συνδέεται με τίποτα.

Οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να έχουν αγάπη με προσκόλληση, οπότε θα έχει μια σχεδόν απροσδιόριστη αίσθηση, όπου θέλεις να την πιάσεις και να την κρατήσεις, να προσπαθήσεις να την βάλεις να κάνει ορισμένα πράγματα και δεν γίνεται. Δεν προσκολλάται. Κι όμως, υπάρχει τόση ομορφιά σ’ αυτήν, γιατί είναι ελεύθερη. Είναι ελευθερία.

Αυτό είναι που ακτινοβολείτε.
(παύση)

Είναι φως που περιέχει ένα νέο είδος αγάπης. Βλέπετε πόσο εύκολο είναι;
(παύση)

Όχι, δεν καλώ πολύ συχνά τους Σώμπρα έτσι.
(παύση)

Ο Κώλντρε με ρωτάει «Γιατί;» Πραγματικά είναι πολύ απλό, γιατί δεν θέλω να πιστεύετε, ότι πρέπει να βασίζεστε σε μια ομάδα ή σε κάποιον προσκαλώντας μια ομάδα να κάνει αυτό που κάνετε τώρα. Δεν θέλω να πιστεύετε, ότι πρέπει να συγκεντρώνεστε απ’ όλο τον κόσμο κι ακόμα να  συσχετίζετε και κάποιο είδος σκοπού με αυτό. Όχι, θέλω να το κάνετε μόνοι σας κάθε μέρα ή κάθε βδομάδα, πραγματικά δεν έχει σημασία, πάντως μόνοι σας σαν κυρίαρχες υπάρξεις.
(παύση)

Αυτό που συμβαίνει στη Γη είναι τόσο σημαντικό για όλη τη δημιουργία. Εκνευρίζομαι πάρα πολύ όταν ακούω ανθρώπους να μιλούν για τη Γη σαν να ήταν κάποιο απομονωμένο μέρος , για επιβλητικούς εξωγήινους με την εκπληκτική τους σοφία, να πρέπει να τους θαυμάζετε. Όχι. Αυτό είναι. Συμβαίνει ακριβώς εδώ.

Γίνεστε κυρίαρχες υπάρξεις. Ανεβάζετε την αγάπη σε ένα νέο επίπεδο, που τελικά θα βγει σε όλη τη δημιουργία.
(παύση)

Εμείς, εκείνοι από μας στο Βυσσινί Συμβούλιο, παρακολουθούμε και παρατηρούμε. Δεν επεμβαίνουμε – ή επεμβαίνουμε σπάνια – αλλά παρακολουθούμε και παρατηρούμε και σας δίνουμε αναφορά για ό,τι συμβαίνει.

Έχουμε παρακολουθήσει πώς έχει αλλάξει το φως σας ακόμα και από την αρχή της χρονιάς. Το δικό σας φως. Ω, και ξέρω ότι ξεχνάτε πότε πότε να ακτινοβολήσετε συνειδητά αυτό το φως. Είναι εντάξει. Αυτό είναι ακόμα εκεί.

Ακτινοβολώντας το συνειδητά, καθισμένοι σε ένα παγκάκι ή οδηγώντας κι απλά αφήνοντας το φως σας να λάμψει, είναι καλό για εσάς. Σας υπενθυμίζει. Όμως το φως σας πάντα λάμπει τώρα.
(παύση)

Αυτό για το οποίο θα ήθελα να έχετε επίγνωση, αυτή την όμορφη γαλήνια στιγμή είναι, ότι η αγάπη από σάς λάμπει επίσης πάνω σας. Ναι, πρώτα λάμπει πάνω σας.
(παύση)

Όλο το φως λάμπει πάνω στον δημιουργό του, πριν από οτιδήποτε άλλο, πριν πάει οπουδήποτε αλλού.

Και την Αγάπη 2.0, λοιπόν, αφήστε την να λάμψει πάνω σας τώρα. Ξεχνάτε να το κάνετε αυτό. Ξέρετε, ξεχνάτε πραγματικά να αναγνωρίσετε ότι λάμπει πάνω σας.
(παύση)

Ε, το να αγαπάτε τον εαυτό σας, αυτό είναι δύσκολο, πραγματικά δύσκολο. Όμως αφήστε την να λάμψει πάνω σας.
(παύση)

Μιλάω σοβαρά. Χμμ! Τώρα. Αυτό ακριβώς το φως, που ακτινοβολείτε σε όλη τη δημιουργία, αφήστε το να λάμψει πάνω σας.
(παύση)

Δεν έχει προσκολλήσεις. Δεν πρόκειται να λειτουργήσει σαν την Αγάπη 1.0. Θα είναι πολύ πιο καθαρή.

Αυτή η νέα αγάπη δεν θα σας πει, ότι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο σας, να βελτιώσετε τον εαυτό σας, για να είστε άξιοι της αγάπης του. Δεν το κάνει αυτό. Υπάρχει πάντα. Κι όμως, αν προσπαθήσετε να την ελέγξετε, να την περιορίσετε, να την διαχειριστείτε υπερβολικά ή οτιδήποτε τέτοιο, θα γίνει απλά ένα φευγαλέο αίσθημα. Θα μοιάζει σαν να έχει φύγει.

Θέλει να είναι ελεύθερη, όπως κι εσείς.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί με τους Σώμπρα απ’ όλη την υφήλιο, για να αφήσουμε αυτό το φως να λάμψει πάνω στον πλανήτη, γεμάτο με την καινούργια σας αγάπη.

Και καθώς νιώθετε αυτή την αγάπη, αυτό το φως που κυλάει από σας, αφήστε το να σας γεμίσει. Αφήστε το να λάμψει σε κάθε σας κομμάτι.
(παύση)

Δεν θέλω ούτε ένας από σας να νιώσει ποτέ ξανά, ότι δεν του αξίζει η δική του αγάπη.
(παύση)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Καλή βαθιά αναπνοή.

Πολύ απλό. Είστε εδώ για να ακτινοβολήσετε το φως σας και να απολαύσετε τη ζωή.
(τελειώνει η μουσική)

Αλλάαα … (λίγα γέλια) εδώ είναι που πέφτουμε σε πρόβλημα (ο Αντάμους γελάει). Γενικά, οι Σώμπρα είναι πολύ καλοί στο να φωτίζουν με το φως. Και ξαναλέω, νομίζετε ότι ξεχνάτε να το κάνετε και λέτε, «Ω, πω πω, δεν το έχω κάνει εδώ και δυο βδομάδες ή ένα μήνα» ή οτιδήποτε. Το κάνετε συνεχώς. Το κάνετε συνεχώς. Όσο θα είστε ζωντανοί σ’ αυτό τον πλανήτη με υλικό σώμα, θα το κάνετε.

Το πρόβλημα είναι αυτό το δεύτερο μέρος, σχετικά με την απόλαυση της ζωής σας. Μοιάζει να μας λείπει αυτό το κομμάτι. Μας λείπει αυτό το, «Ω, και απλά πρόκειται να απολαύσω.»

Επιστρέφοντας στην Πρόκληση του Αντάμους

Λοιπόν, αν θυμάστε, τί ήταν, αυτό το καλοκαίρι, κάποια στιγμή σε ένα από τα Shoud, κάναμε μια συζήτηση για τις μάχες, ότι κάνετε τα πράγματα δύσκολα, αγωνίζεστε για ιδανικά, όλα τα υπόλοιπα και πρότεινα την πρόκληση. Είπα ότι θα επανέλθουμε στο τέλος του χρόνου, διατύπωσα εκείνη την πρόκληση. Μπορείτε να ξεπεράσετε τις μάχες και τον πόλεμο; Μπορείτε να σταματήσετε να πολεμάτε μέσα σας; Πού σας οδηγεί αυτό; Πουθενά. Μπορείτε να σταματήσετε τις μάχες με τη ζωή, με τους άλλους ανθρώπους, με τις οικογένειες σας – μάλλον όχι – πάντως με τους άλλους ανθρώπους;

Οπότε ας επανέλθουμε σ’ αυτό σήμερα. Λίντα, σε παρακαλώ το μικρόφωνο και πρόκειται να αρχίσω με το πρότυπο του πολεμιστή, την Ταντ.

Ταντ, από πότε – πότε ήταν Ιούνιος, Ιούλιος; Ναι, ναι, παρακαλώ. Λοιπόν, ήσουν πυγμάχος.

ΤΑΝΤ: (τραγουδώντας το σκοπό του τραγουδιού The Boxer, των Simon & Garfunkel) I was just a boxer …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, έγραψαν αυτό το τραγούδι για σένα. Ναι (λίγα γέλια και συνεχίζει να μουρμουρίζει τον σκοπό). Δεν χρειάζεται να το τραγουδήσεις, σε παρακαλώ (ο Αντάμους γελάει). Λοιπόν, ήσουν πυγμάχος και, ξέρεις, είχες αρχίσει μια επιχείρηση ώστε να μπορείς να πυγμαχείς κι άλλο. Ήταν το καινούριο σου ρινγκ. Χμ; Ναι.
ΤΑΝΤ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και σε μάλωσα και ήσουν αρκετά συνεργάσιμη. Έφερες τα γάντια σου στο επόμενο Shoud. Τα παρέδωσες. Όμως το έκανες πραγματικά;
ΤΑΝΤ: Ναι, το έκανα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΤΑΝΤ: Ναι, το έκανα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Και τώρα πρέπει να πάω στον Γκάρι. Το έκανε;
ΓΚΑΡΙ: Οπωσδήποτε. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θα σε γ@@ αν έλεγες οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ αυτό (γέλια). Όχι. Σε δυσκολεύω, αλλά – ω, του δίνεις το μικρόφωνο για μια στιγμή; Θα επανέλθουμε σε σένα.
ΤΑΝΤ: Φυσικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά πώς το έκανε; Τι παρατήρησες σε όλο αυτό;
ΓΚΑΡΙ: Δεν αντιστάθηκε σε ότι συνέβαινε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΓΚΑΡΙ: Το άφησε να συμβεί και προχώρησε σε οτιδήποτε ακολουθούσε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά αν δεν το παλέψεις, ειδικά την νεοφυή επιχείρηση σας – ξέρεις, υπάρχει όλη η πίεση και η δυναμική, τα χρήματα, η παραγωγή, το μάρκετινγκ και λοιπά – αν δεν το παλέψεις, απλά θα σε κυριεύσει, σωστά;
ΓΚΑΡΙ: Όχι απαραίτητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, αλήθεια;
ΓΚΑΡΙ: Το αφήνεις να έρθει σε σένα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου, τι ιδέα. Νομίζω ότι το έχω ξανακούσει αυτό (ο Αντάμους γελάει).
ΓΚΑΡΙ: Ναι. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, ποιες αλλαγές είδες στην Ταντ προσωπικά;
ΓΚΑΡΙ: Πιο χαλαρή, πιο ανοιχτή σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιο εύκολη στη συναναστροφή;
ΓΚΑΡΙ: Οπωσδήποτε, ναι (αυτοί γελάνε). Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Και τώρα, πώς τα πάει η εταιρεία;
ΓΚΑΡΙ: Φτάνει στον προορισμό της. Προχωράει. Κινείται, όχι απαραίτητα με το ρυθμό που θα ήθελαν οι περισσότεροι, αλλά κινείται με το φυσικό βηματισμό της.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή, ξέρεις, τίποτα απ’ αυτά δεν αφορά πραγματικά την εταιρεία ή το προϊόν.
ΓΚΑΡΙ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά. Και, ξέρεις, η εστίαση, η προσδοκία είναι του είδους, «Οκέι, αν είμαι καλός δημιουργός, η εταιρεία θα μπει στο Χρηματιστήριο του χρόνου». Η εταιρεία δεν είχε σχέση με τα φασόλια, ας πούμε, κυριολεκτικά. Δεν ήταν αυτό. Ήταν για την εμπειρία. Λοιπόν, αν η εταιρεία πάει καλά, ωραία. Αλλά ίσως όχι. Ίσως να σας αποσπούσε. Όμως το θέμα ήταν πώς σταματάς τη μάχη; Πώς αφήνεις τα πράγματα να έρθουν σε σένα;
ΓΚΑΡΙ: Ναι. Απλά ανοίγεσαι στο πάθος που είναι μέσα σου και το αφήνεις να έρθει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, οπωσδήποτε. Ωραία.
ΓΚΑΡΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν … (η Ταντ θέλει να πει κάτι) Θα έρθουμε σε σένα σε ένα λεπτό, σίγουρα (ο Αντάμους γελάει). Άρα, η ζωή ήταν λίγο πιο εύκολη;
ΓΚΑΡΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι ακόμα κι όταν προκύψουν μερικές δύσκολες εμπειρίες, που θα προκύψουν, γιατί είστε ακόμα ενσωματωμένοι εδώ, είστε ακόμα σ’ αυτή τη σούπα της μαζικής συνείδησης, πρόκειται να συναντήσετε προβλήματα. Αλλά αντί να τα πολεμάτε, απλά τα αφήνετε να περάσουν από μέσα σας.
ΓΚΑΡΙ: Ναι. Και βρίσκεις …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Είσαι πιο χαρούμενος;
ΓΚΑΡΙ: Ναι. Ευχαριστώ που ρωτάς. Ναι (αυτοί γελάνε).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ανησυχούσα για σένα λίγο καιρό εκεί (ο Αντάμους γελάει).
ΓΚΑΡΙ: Ναι, κι εγώ! Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σ’ ευχαριστώ, και το μικρόφωνο πίσω στην Ταντ. Λοιπόν, Ταντ, τι έχεις παρατηρήσει – ήταν δύσκολο να κρεμάσεις τα γάντια και να μην προσπαθήσεις να τα πάρεις πίσω;
ΤΑΝΤ: Ήταν συναρπαστικό. Όχι, δεν ήταν. Ήταν ανακούφιση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.
ΤΑΝΤ: Είναι σαν – ωω! – «Έχεις φύγει. Έχεις τελειώσει.»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.
ΤΑΝΤ: Κι ένα πράγμα που ήθελα να πω, το οποίο άλλαξε, αν θέλεις. Αντίθετα – παλιά κυριαρχούσε ή με κινητοποιούσε το συναίσθημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλήθεια;
ΤΑΝΤ: Ναι! «Ω, πρέπει να γίνει αυτό! Πρέπει να … !» (λίγα γέλια καθώς ο Αντάμους κάνει μια γκριμάτσα) Σκάστε. Με κοροϊδεύει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι, όχι, όχι! Όχι!
ΤΑΝΤ: Οκέι (ο Αντάμους γελάει). Κι αυτό άλλαξε σε – ποια είναι αυτή η λέξη – σαν να αισθάνομαι. Αντί για συναίσθημα, ήταν – υποθέτω αυτή είναι η καλύτερη λέξη – να αισθάνομαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να νιώθεις. Να νιώθεις και να αισθάνεσαι, αντί για …
ΤΑΝΤ: Να νιώθεις και να αισθάνεσαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … συναισθηματικές, αντανακλαστικές αντιδράσεις.
ΤΑΝΤ: Και ήταν, «Ουάου!»
Ναι. Δηλαδή, κάποια άθλια πράγματα έχουν συμβεί. Εγώ κάνω, «Οκέι, λοιπόν …»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σιγά το πράγμα.
ΤΑΝΤ: Ναι, σπουδαίο πράγμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, σπουδαίο πράγμα.
Εννοώ, στον άνθρωπο δεν αρέσει πραγματικά, αλλά σιγά το πράγμα. Ξέρεις, είναι απλά άλλο ένα πράγμα για να μεταμορφώσεις, να επιτρέψεις να αλλάξει. Και, ξέρεις, σοβαρά, τελικά, δεν έχει να κάνει με το αν η εταιρεία έχει επιτυχία ή όχι. Κι έπειτα όταν μπορέσεις να το συνειδητοποιήσεις, τότε γίνεται πετυχημένη, επειδή δεν ανησυχείς για την επιτυχία της εταιρείας. Δεν είσαι εστιασμένος σ’ αυτό. Αφορά την εμπειρία του να περάσεις αυτά τα πράγματα και μπορούν πραγματικά να είναι όμορφα.

ΤΑΝΤ: Κι αυτό είναι που άλλαξε. Όταν μου μίλησες τον Ιούλιο, ήμουν «Ω, όχι! Δεν πρόκειται να συμβεί; Δηλαδή, το Tad’s Dad’s (η εταιρεία της) – τι θα κάνουμε;! Αντάμους, σταμάτα!»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελώντας) Σωστά!
ΤΑΝΤ: Είναι ακριβώς αυτό που είπες. Εννοώ, είναι …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μόνο φασόλια, ξέρεις. Εννοώ …
ΤΑΝΤ: Είναι μόνο φασόλια, άνθρωπε μου!
Σε κομματάκια ή ολόκληρα. Ορίστε νάτα (λίγα γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς (ο Αντάμους γελάει).
Αλλά, ξέρεις, αν αρχίσεις να το κοιτάζεις από την οπτική γωνία, ότι σε έφερε κοντά σε πολλούς ανθρώπους, σε πήγε βαθιά μέσα στη δική σου δημιουργική αίσθηση και στον δικό σου Εαυτό, κι έπρεπε να πετάξεις πολλά σκουπίδια και να μπεις σε ένα πιο ολιστικό μέρος με τον εαυτό σου. Και υπάρχει τεράστια αξία σ’ αυτό. Κι έπειτα, όταν αφήσεις όλα τα πράγματα, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να προσπαθείς να είναι πετυχημένη η εταιρεία, κι αυτό είναι που έκανες πριν. Το προσπαθούσες. Δεν χρειάζεται να το κάνεις. Απλά είναι εκεί.
ΤΑΝΤ: Είναι απλά – ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και ξαναλέω, για όλους σας, η ανθρώπινη προσδοκία είναι, ξέρετε, «Είμαστε Μάστερ, τα πάντα λύνονται», αλλά υπάρχει ακόμα εκείνο το ανθρώπινο στοιχείο που έχει μια προσδοκία από την ανθρώπινη άποψη, του πώς θα έπρεπε να λυθούν. Όμως υπάρχουν πολλά άλλα δώρα σ’ αυτό το πράγμα. Κι έπειτα όντως λειτουργεί και μετά το βαριέσαι μια μέρα και το πουλάς και βγάζεις εκατομμύρια και λες, «Αυτό είχε πλάκα.» Ναι.
ΤΑΝΤ: Αυτό είναι το σχέδιο. Αλλά αν το σχέδιο δεν λειτουργήσει, είναι εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το σχέδιο λειτουργεί και το σχέδιο δεν είναι πάντα αυτό που η παλιά ανθρώπινη προσδοκία θα ήθελε να είναι. Θα ήθελες να τρέξεις εκεί έξω στην αγορά και να βγάλεις εκατομμύρια και να σου πάρουν συνέντευξη σε δημοφιλείς εκπομπές και τα λοιπά. Δεν είναι αυτό ο λόγος που είσαι εδώ.
Είσαι εδώ για άλλους λόγους. Ωραία.
ΤΑΝΤ: Και χαμογελάω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χαμογελάς, ναι.
Λοιπόν, σ’ ευχαριστώ πολύ (χειροκρότημα κοινού). Ευχαριστώ.

Λοιπόν, μιλάμε για όλο αυτό το πράγμα της μάχης και του πολέμου και σας προκάλεσα να πείτε το ξεπερνάω. Ξέρετε, πραγματικά ξεπεράστε το. Δεν έχουν απομείνει μάχες. Δεν υπάρχει ούτε μάχη του φωτός και του σκότους. Εννοώ, ίσως μερικοί από σας έχουν στενοχωρηθεί γι’ αυτό, επειδή είστε πολεμιστές, σωστά; Και για έναν πολεμιστή να ακούει ότι δεν υπάρχουν άλλες μάχες, είναι λίγο ζόρικο. Όμως δεν υπάρχουν. Δεν πολεμάμε ούτε αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη αυτή τη χρονική στιγμή. Αφήνουμε να φωτίσει το φως. Είναι πολύ καλύτερο να είσαι Μάστερ, δημιουργός, πάρα να είσαι πολεμιστής. Ένας πολεμιστής μένει σε μια πλευρά μόνο. Ο αληθινός Μάστερ δημιουργός, παίρνει τα πάντα.

Έτσι ας επιστρέψουμε στο κοινό. Τα φώτα, παρακαλώ. Θέλω να παρεκκλίνω για μια στιγμή και να μιλήσω στον Βινς. Βινς, πώς τα πας;
ΒΙΝΣ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η Λίντα θα σου δώσει το μικρόφωνο.
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε, κύριε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο θάνατος είναι πολύ μεγάλη πρόκληση.
ΒΙΝΣ: Είναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και κάθε φορά που κάποιος κοντινός σας πεθαίνει, αυτό φέρνει επίσης στο προσκήνιο τη δική σας αθανασία ή θνητότητα, μάλλον (ο Βινς γελάει). Ναι, αθανασία. Έχεις μιλήσει στην Καρολιν;
ΒΙΝΣ: Ω, της μιλάω πολύ.
(κάνει παύση) Υποθέτω ότι ακούει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελάει) Άκουγε πριν;
ΒΙΝΣ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ωραία. Νιώθεις την παρουσία της;
Όχι, εννοώ τώρα.
ΒΙΝΣ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα! Εντάξει. Βάλε λίγη μουσική, Πίτερ, σε παρακαλώ. Αυτή είναι εδώ. Ναι. Μην σκέφτεσαι, εντάξει; Λίγη μουσική. Είναι εδώ καθισμένη στην καρέκλα της όπως συνήθως …
(αρχίζει η μουσική)

… καθισμένη δίπλα σου ακριβώς. Και είναι μια χαρά.

ΒΙΝΣ: Ω, αυτό το ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μια χαρά. Στην πραγματικότητα σε λυπάται (λίγα γέλια). Όχι, η μετάβαση της ήταν πραγματικά εύκολη και έκανα πολλές ωραίες συζητήσεις μαζί της από τότε που ήρθε – είναι Αναληφθείς Δάσκαλος, παρεμπιπτόντως. Δεν φτάνουν όλοι τους σ’ αυτή τη θέση, πάντως αυτή ήρθε γρήγορα κατευθείαν εδώ. Ήταν εύκολο γι’ αυτήν, γιατί δεν φοβόταν τον θάνατο. Ανακουφίστηκε πολύ, που άφησε το υλικό σώμα. Ήταν μια ταλαιπωρία γι’ αυτήν για πάρα πολύ καιρό.
ΒΙΝΣ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και ένιωθε ότι ήταν το μόνο πράγμα που την εμπόδιζε στην Πραγμάτωσή της όσο ήταν εδώ. Μόνο οι σωματικές παθήσεις. Και δεν είχε απομεινάρια σκουπιδιών όταν έφυγε. Ήταν ελεύθερη απ’ όλα αυτά. Μπορείς να ακούσεις, μπορείς να νιώσεις τι λέει;
(μικρή παύση)
Σκέφτεσαι πάρα πολύ, Βινς (ο Βινς γελάει). Προέρχεται από την καρδιά. Ξέρεις, που μόλις μιλούσαμε για την Αγάπη 2.0; Νιώσε το αυτό για μια στιγμή. Μην περιμένεις λόγια.
(παύση)
ΒΙΝΣ: Θα είναι εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα είναι εντάξει. Ναι. Ναι.
Θυμάσαι που απλά έγερνε και σου έδινε ένα φιλί στο πρόσωπο; Κάτι τέτοιο κάνει τώρα και λέει, «Βινς, απλά επίτρεψε». Κι αυτό που πραγματικά θέλει να επιτρέψεις, είναι κάτι το οποίο ήταν πρόκληση για σένα, για τους πιο πολλούς από σας, απλά να αγαπάς τον εαυτό σου.

Και λέει ότι όταν το κάνεις, πραγματικά θα μπορέσεις να συνδεθείς μαζί της. Όχι μόνο να την σκέφτεσαι, αλλά πραγματικά να συνδεθείς, όπως να μπορείς να την μυρίζεις κι απλά να την νιώθεις τριγύρω σου. Λέει, «Βινς, αγάπα τον εαυτό σου.» Ωραία. Και θα είναι εδώ σε όλο το Shoud, κι όποτε θελήσεις να συνδεθείς. Ναι, οποιαδήποτε στιγμή.

Ωραία. Οκέι, ας συνεχίσουμε. Σ’ ευχαριστώ.

(η μουσική τελειώνει)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συνειδητοποιείτε ότι στήνετε αυτές τις καταστάσεις στη ζωή σας και στήνετε αυτές τις κακουχίες στη ζωή σας – εσείς τις στήνετε, κανείς άλλος δεν το κάνει – για να έχετε κάτι να παίζετε. Και τώρα, αν το είχα πει αυτό στους Σώμπρα πριν από πέντε χρόνια, θα με είχαν διώξει από την πόλη λέγοντας, «Όχι, αυτά είναι πραγματικά προβλήματα! Κι εσύ δεν καταλαβαίνεις.» Εμ, μερικοί από σας ακόμα το λένε. Αλλά, κυρίως, λέτε, «Σωστά. Το δημιούργησα αυτό σαν, τι, κάτι με το οποίο να παίζω; Κάτι για να πολεμάω; Φίλε, με ρούφηξε η ίδια μου η  δημιουργία. Το πίστεψα πραγματικά. Και πραγματικά πίστεψα ότι είχα έλλειψη αφθονίας. Πραγματικά πίστεψα, ότι είχα όλα αυτά τα προβλήματα.» Κι αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι ήταν απλά ένα σπουδαίο, μεγάλο παιχνίδι. Κι εκεί είναι που αρχίζετε επίσης να συνειδητοποιείτε, «Είμαι ένας Μάστερ. Εγώ τα έκανα όλα αυτά, και τα ξεπέρασα. Επέστρεψα σε μένα. Είμαι ένας Μάστερ, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να το ξανακάνω μ’ αυτό τον τρόπο.» (λίγα γέλια)

Λοιπόν, η πρόκληση ήταν, μπορείτε να αφήσετε τις μάχες; Ναι. Οι περισσότεροι από σας έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Μερικοί απλά κρατάνε μια δυο στην κωλότσεπη σε περίπτωση, που έχετε μια πραγματικά βαρετή μέρα . Όχι, πότε πότε έχει πλάκα να μπαίνεις εκεί μέσα. Εννοώ, είναι πραγματικά. Πρέπει να είστε σπεσιαλίστες σ’ αυτό. Είστε πραγματικά καλοί σ’ αυτό, εκτός από τα σημεία όπου πολεμάτε τον εαυτό σας. Δεν ήσασταν πολύ καλοί όσον αφορά αυτό. Οι άλλοι άνθρωποι, οι εξωτερικές συνθήκες, αλλά ακόμα εκείνες οι εσωτερικές μάχες βασικά, «Μπορώ να αγαπώ τον εαυτό μου;» Και πρόκειται να μιλήσουμε πολύ περισσότερο για την Αγάπη του Μάστερ, κάνοντας το επόμενο βήμα, και θα πω ότι με την Αγάπη 1.0, ήταν δύσκολο, πιο δύσκολο να αγαπάτε τον εαυτό σας, γιατί υπήρχαν πολλά σκουπίδια και προσδοκίες και περίεργες ιδέες για το τι ήταν η αγάπη. Η Αγάπη 2.0 είναι πολύ πιο εύκολη.

Και σας ζητάω να το νιώσετε για μια στιγμή. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που πρόκειται να ασχοληθούμε μ’ αυτό σε ένα Σεμινάριο Cloud σύντομα. Πάντως αυτή η Αγάπη 2.0 είναι τόσο πιο εύκολη. Και ξεκινώντας με την ομάδα ,που ήταν πρόσφατα στην Κόνα και τώρα με τους Σώμπρα, γενικά, πραγματικά είστε εκείνοι – δεν την φτιάχνετε ούτε την δημιουργείτε – αλλά ανοίγετε τα μονοπάτια γι’ αυτήν.

Κι αυτό είναι, θα έλεγα, η εξελικτική στρατηγική για τον πλανήτη τώρα. Με άλλα λόγια, έχετε αυτό τον πλανήτη, όπου βιώθηκε η αγάπη για πρώτη φορά, κι αυτό είναι εκπληκτικό, κι οδηγεί σε πράγματα όπως το σεξ και λοιπά. Αυτά βιώθηκαν εδώ. Αλλά για να εξελιχθεί ο πλανήτης εκεί που θέλατε να φτάσει, δεν υπήρχε ένα καθαρό μονοπάτι. Είχαμε τις δυνάμεις της τεχνολογίας να πιέζουν για εξέλιξη. Είχαμε το παλιό ανθρώπινο πρότυπο του homo sapiens, γνωρίζοντας ότι ήταν ξεπερασμένο. Κάτι έπρεπε να δημιουργήσει αυτό το νέο μονοπάτι κι αυτό είναι η Αγάπη 2.0. Και πάλι, πρόκειται να μιλήσω πολύ περισσότερο γι’ αυτό, όμως είναι τόσο ωραία μέρα για να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου.

Αφιερώστε ένα λεπτό για να το νιώσετε. Πόσο ωραία μέρα, για να είστε  ερωτευμένοι με τον εαυτό σας, χωρίς να πολεμάτε, χωρίς τα παλιά σκουπίδια που σχετίζονται με την αγάπη, χωρίς να χρειάζεται να έχετε σύντροφο. Χωρίς να χρειάζεται να έχετε σύντροφο.
Είναι δυνατόν, και παλιά τον πρώτο καιρό των Σώμπρα όταν ήταν μαζί σας ο Τοβίας, αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα, «Δεν έχω σύντροφο.» Και, ξέρετε, νιώθατε μοναξιά ή ίσως αμήχανοι ή παράξενοι κι απλά θέλατε κάποιον για να μοιράζεστε. Αλλά τόσα πολλά απ’ αυτά που περάσατε, οδήγησαν στην συνειδητοποίηση, ότι πραγματικά δεν μπορείτε να έχετε σύντροφο, έναν πραγματικό σύντροφο, μέχρι να φτάσετε σε αυτό το μέρος εντός σας, την Αγάπη 2.0, την Αγάπη του Μάστερ. Αυτή αλλάζει τον κόσμο. Είναι το φως που ακτινοβολείτε τώρα. Ξέρετε, δεν κραυγάζετε βγάζοντας αυτό το φως. Αυτό έχει έναν σκοπό. Έχει ένα ενεργειακό σχέδιο.

Πρόκειται να πω ότι για τους Σώμπρα, το 2024 είναι μια χρονιά αγάπης, για τον εαυτό σας κι επίσης για να βρείτε άλλους, που να μπορείτε να αγαπήσετε αληθινά. Όχι με τον παλιό τρόπο, αλλά με έναν πολύ ελεύθερο, πολύ καινούριο τρόπο.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά κι ας το νιώσουμε. Και είναι … (ο Αντάμους αναστενάζει) Είναι διάφορα πράγματα. Είναι μεταφυσικό. Είναι πνευματικό. Είναι ιερό. Είναι το μονοπάτι που πρόκειται να οδηγήσει τον πλανήτη μέσα από μερικές από τις προκλήσεις που έχει τώρα.

Η Κατάρα των Σώμπρα

Οκέι, τώρα είναι ώρα να σας κατσαδιάσω (λίγα γέλια). Αλλά γι’ αυτό ήρθατε εδώ, σωστά; Λέτε, «Οκέι, ωραία ομιλία. Ωραία ομιλία, αλλά ας φτάσουμε στο θέμα. Ας κάνουμε λίγη κατσάδα.»

Η Κατάρα των Σώμπρα. Έχω μιλήσει γι’ αυτήν λίγο στο Keahak και με τους Αγγέλους του Βυσσινί Κύκλου.

Τα πάντα είναι εδώ. Η δουλειά που κάνετε – δεν θέλω καν να την λέω δουλειά – πάντως ο λόγος που είστε εδώ είναι εκπληκτικός. Δηλαδή, αυτό το επίπεδο υπηρεσίας, αυτό που κάνουμε στην μεταφυσική είναι άνευ προηγουμένου. Και αστειεύομαι γι’ αυτό πότε πότε, αλλά στην πραγματικότητα το παίρνω πολύ σοβαρά. Στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, δίνουν προσοχή. Ξέρουν τι συμβαίνει εδώ, και πιστεύω ότι μερικοί απ’ αυτούς ζηλεύουν. Καλό γι’ αυτούς. Νομίζω ότι χρησιμοποιούν αυτά που κάνουμε εδώ σαν πρότυπο για τις ομάδες τους, και σχεδόν μπορώ να αποδείξω την άποψή μου.

Μιλάμε για κάτι εδώ στις ομάδες μας, στα εργαστήρια μας, στα Shoud μας, κι έξι μήνες αργότερα, ένα χρόνο αργότερα, μιλάνε γι’ αυτό στις ομάδες τους. Και θα παρατηρήσετε, ότι αυτά που συζητάμε εδώ, τα συζητούν πολύ σύντομα, επειδή κρυφακούνε, οι άλλοι Αναληφθέντες  Δάσκαλοι (λίγα γέλια). Κλέβουν το υλικό μας. Όμως θέλουμε να το κάνουν, σωστά;

Εμείς ανοίγουμε το δρόμο. Και, κατά κάποιον τρόπο, είναι κάπως – όντως εκνευρίζομαι λίγο. Μιλούσαμε τις προάλλες στη Λέσχη, και είπα, «Λοιπόν, ναι, κάνουμε τεράστια πρόοδο με τους Σώμπρα. Τώρα πηγαίνουμε – πφφτ! – σας προσπερνάμε σαν τον άνεμο, όχι μόνο στην μεταφυσική, αλλά πηγαίνουμε στην Αγάπη 2.0.» Και κάνουν, «Ουοαα!» (κι άλλα γέλια) «Πού είναι αυτό; Πού θα βρούμε περισσότερα γι’ αυτό;» Κάνω, «Πρέπει να έρθεις στα Shoud.» Εμείς αναπτύσσουμε αυτή την Αγάπη 2.0, την Αγάπη του Μάστερ, κι αυτοί θέλουν να μάθουν πιο πολλά γι’ αυτήν. Όμως από την άλλη, εγώ ελέγχω τις ενέργειές τους και είναι, «Ω, καταλαβαίνω τι συμβαίνει εδώ.»

Σας παρακολουθούν, παρακολουθούν τους Σώμπρα, γιατί το περνάτε πρώτοι. Και κάνουν, «Χμμ, χμμ, χμμ! Ας το κάνει πρώτη η ομάδα τους, να δούμε αν θα ζοριστούν ή οτιδήποτε άλλο. Μετά αν λειτουργεί, θα το προσαρμόσουμε.» Λοιπόν, το γεγονός είναι ότι δεν πέφτουμε σε τοίχους. Δεν διαλυόμαστε. Δεν κάνουμε τίποτα απ’ αυτά. Προχωράμε με χάρη και ευκολία και το περνάμε. Έτσι, μας κατασκοπεύουν, αλλά είναι εντάξει.

Όμως το θέμα είναι, ότι υπάρχει ακόμα αυτή η Κατάρα των Σώμπρα. Έχω σπάσει το κεφάλι μου αυτούς τους τελευταίους δυο μήνες και το θέμα είναι ότι υπάρχουν όλα τα εργαλεία. Οι σωστοί άνθρωποι είναι εδώ. Αυτή ήταν η δέσμευση σας, το πάθος σας, να είστε εδώ τώρα. Και φωτίζετε με το φως σας. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Γιατί συναντάτε  ακόμα προβλήματα; Γιατί ακόμα – όχι όλοι σας⸱ μερικοί από σας τα πάνε πάρα πολύ καλά – όμως υπάρχουν ακόμα πάρα πολλοί που έχουν μερικά από τα παλιά ζητήματα, είτε είναι αφθονία, υγεία, αυτοαξία, είτε  σχέσεις. Αυτοί ήταν οι τέσσερις βασικοί τομείς από την εποχή του Τοβία.

Και πραγματικά είχα την ευκαιρία να το νιώσω και να μιλήσω με μερικούς από σας τη νύχτα. Όμως όταν απλά κουβεντιάζαμε, εγώ στην πραγματικότητα κοιτούσα από κάτω, τι συμβαίνει; Δηλαδή, υπάρχουν τα πάντα. Θα έπρεπε να γίνονται σημαντικές εξελίξεις, η μια μετά την άλλη, περισσότερη ευκολία, περισσότερη χάρη, περισσότερη χαρά στη ζωή σας. Τι είναι αυτό; Τι είναι αυτή η Κατάρα των Σώμπρα; Θα ρωτήσω εσάς πρώτα προτού δώσω την απάντηση μου. Λοιπόν, Λίντα, το μικρόφωνο. Τι προκαλεί αυτό το είδος συμφοράς; Ορίστε.

ΤΟΝΤ: Άκουγα όσα έλεγες και προσπαθούσα να συντονιστώ με αυτά, και ναι, δεν θεωρώ ότι όσα βιώνω είναι συμφορά ή περιοριστικά με κάποιον τρόπο. Έτσι, μιας κι έχω το μικρόφωνο, αυτό ήρθε σε μένα, κάτι πρέπει να υπάρχει, σωστά; (αυτός γελάει)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Ναι.

ΤΟΝΤ: Όμως, ξέρεις, καθώς μιλούσαμε νωρίτερα, να αφεθούμε και να μην πολεμάμε, αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Και νομίζω εν μέρει αυτό ήταν το να αφήσω τον πόλεμο, γιατί υπήρχε ένα θέμα με τον έλεγχο το οποίο είχα αντιληφθεί. Έχοντας ένταση, είτε ήσουν υπέρ είτε κατά, μου επέτρεπε ένα ορισμένο ποσοστό ελέγχου ή αυτού που αντιλαμβανόμουν ως έλεγχο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλή παρατήρηση.

ΤΟΝΤ: Οπότε, όταν το αφήνω, ξαφνικά, δεν υπήρχε ερέθισμα. Δεν υπήρχε τίποτα να επιστρέψει σε εμένα, για να ελέγξω, να διαχειριστώ.

Οπότε, πού είμαι τώρα; Γιατί συμβαίνει μια επέκταση, αλλά ο άνθρωπος δεν ξέρει από πού προέρχεται, τι επεκτείνεται ή πώς να αντιδράσει σ’ αυτό τον χώρο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και μερικές φορές επειδή δεν υπάρχει ένταση, δεν υπάρχει μάχη, νομίζεις ότι δεν συμβαίνει τίποτα κι ότι κατά κάποιον τρόπο έχεις αποτύχει. Αλλά απλά δεν έχεις πια το παλιό πεδίο μάχης.
Ναι. Και το συνηθίζεις μετά από πολλές ζωές, μετά – μου αρέσει όπως το έθεσες – είναι μια ένταση που υπάρχει πάντα. Το να πηγαίνεις κόντρα σ’ αυτή την ένταση, να αντικρούεις αυτή την ένταση. Και ξαφνικά όταν δεν υπάρχει καθόλου ένταση, κάνεις, «Λοιπόν, τι διάολο κάνω εδώ;»
Λοιπόν, πρόκειται να το ανακαλύψεις.
ΤΟΝΤ: Ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Οπότε, η Κατάρα των Σώμπρα;
ΤΟΝΤ: Υποθέτω ότι αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι το αίσθημα ότι επωμίζομαι πάρα πολλά. Δηλαδή, υπάρχει μια προσδοκία της γνώσης ότι είμαι σπουδαίος κι έπειτα υπάρχει αυτή η μετάβαση στο πώς φιλτράρεται αυτό μέσα στην ανθρώπινη εμπειρία.

Και το να ρίχνω το φως μου είναι κάπως – εννοώ, καταλαβαίνω την συνειδητότητα και υπάρχει αυτή η αίσθηση της. Όταν μιλούσες για τον Βινς, έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια μου, καθώς ένιωθα την Κάρολιν στην αίθουσα. Έτσι, είμαι συντονισμένος με αυτό, όμως επίσης βλέπω μερικά από τα πράγματα που ερμηνεύω ως σκληρά για τον πλανήτη τώρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΤΟΝΤ: Κι αυτό, το να βλέπω να συμβαίνουν εκείνα τα πράγματα φέρνει στην επιφάνεια πολύ συναίσθημα σε μένα, όταν ξέρω ότι υπάρχουν μέσα μου κι έπειτα πτυχές που υπάρχουν κι ότι μπορούν να συμβούν τέτοιου είδους φρικαλεότητες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, θα μπορούσα …

Αυτά που λες είναι τέλεια, απολύτως τέλεια – «Όμως όσο υποφέρουν άλλοι στον πλανήτη, πρέπει να υποφέρω.» Μπουμ!
ΤΟΝΤ: Μάλλον αυτό είναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένα από τα στοιχεία της Κατάρας των Σώμπρα. Ένα σου κομμάτι λέει, «Πώς να απολαύσω τη ζωή μου; Πώς να περπατάω ελεύθερα, αισθησιακά, με ευκολία και χάρη; Θα ήταν σχεδόν σαν έλλειψη συμπόνιας. Θα ήταν σχεδόν σαν» – πώς θα το λέγατε – «υπεροψία αν δεν υπέφερα κι εγώ, σε ένα βαθμό. Έτσι, πρέπει να κρατήσω λίγα βάσανα πάνω μου, για να έχω συμπόνια για τους άλλους.» Αυτά είναι βλακείες. Δηλαδή, όχι, πραγματικά είναι. Ακούγεται ευγενές και λοιπά, ξέρετε, αλλά δεν είναι, γιατί κουβαλάτε ακόμα πράγματα που δεν είναι δικά σας, που είναι μια από τις άλλες Κατάρες των Σώμπρα. Το νιώθετε ακόμα αυτό, «Πρέπει να συντονιστώ με τα βάσανα στον υπόλοιπο πλανήτη. Αν πρόκειται να φωτίσω με το φως μου, καλύτερα να ξέρω τι είναι αυτό που φωτίζω.» Όχι, καθόλου, γιατί αυτό θα σας συγκρατήσει μόνο. Εκτός κι αν σας αρέσει να υποφέρετε. Ίσως. Αλλά δεν το νομίζω.

ΤΟΝΤ: Η αίσθηση είναι ότι υπάρχει συγκράτηση αν το αφήσω αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Κι έκανες και μια δήλωση. Είπες ότι πάντα – παραφράζω – όμως πάντα ήξερες ότι είχες πιο πολλά από τους άλλους, πιο πολλή ενέργεια, πιο πολλή διορατικότητα, μπορείς να κουβαλήσεις πιο πολύ φορτίο στην πλάτη σου από τους περισσότερους. Κι έτσι, το κάνεις. Όλοι σας το κάνετε αυτό. Είστε πιο ανθεκτικοί. Μπορεί να είστε ευαίσθητοι, αλλά απλά είστε πιο ανθεκτικοί. Μπορείτε να αντέξετε πιο πολλά, έτσι συνεχίζετε να κουβαλάτε πιο πολλά στην πλάτη σας. Ενώ πραγματικά δεν χρειάζεται να κουβαλήσετε τίποτα. Όμως είναι μια Κατάρα των Σώμπρα, «Μπορώ να διαχειριστώ το φορτίο. Μπορώ να το επωμιστώ.» Νομίζετε ότι οι άλλοι πραγματικά το εκτιμούν;  Πρόκειται να σας φορτώσουν, να ξέρετε.

Πρόκειται να σας φορτώσουν ενώ θα ξεφορτώνουν τον εαυτό τους. Δεν αξίζει. Ναι. Ωραία.
ΤΟΝΤ: Σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ εύστοχο. Ένας δυο ακόμα. Η Λίντα έχει βγει να ψάξει για θύμα, όλοι σκύβουν τα κεφάλια (ο Αντάμους γελάει). Γεια σου, αγαπητή μου.
ΛΙΖΑ: Γεια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γεια. Ναι, η Κατάρα των Σώμπρα. Σε εκπλήσσει;
ΛΙΖΑ: Πιο πολύ με απογοήτευσε παρά με εξέπληξε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Το ξέρω. Κι εμένα.
Είναι, «Τι; Γιατί; Τι συμβαίνει;» Ο Τοβίας κι εγώ έχουμε κάνει επίσης αρκετές συζητήσεις γι’ αυτό κι έκανε, «Ωωι! Έχεις δίκιο. Το κάνουν. Πάντα το έκαναν, ξέρεις, κι απλά συνεχίζουν να το κάνουν. Γιατί; Δεν βγάζει νόημα.»
ΛΙΖΑ: Παράδοση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παράδοση. Σωστά, σωστά! Σωστά! (κι άλλα γέλια). Είπε ότι είναι σαν το οικόσημο, ξέρεις, πρέπει να το κάνεις. Λοιπόν, ποια είναι κάποια από τα άλλα πράγματα που σχετίζονται με αυτή την Κατάρα των Σώμπρα;
ΛΙΖΑ: Έχεις αναφέρει αρκετά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Τι λες για σένα προσωπικά; Τι .

ΛΙΖΑ: Αυτό με τον συμβιβασμό που έκανες πρόσφατα, φίλε, ξέρεις, άρχισα να πηγαίνω στη λίμνη και να σκάβω για το σπαθί μου (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ναι!
ΛΙΖΑ: (γελώντας) Δεν πρόκειται να συμβιβαστώ πια!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελώντας επίσης) Το βρήκες;
ΛΙΖΑ: Λοιπόν, βρήκα ένα σωρό μικρά.
Λοιπόν, ναι. Ναι, όχι, ξέρεις …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Απλά περιμένεις να βγει από το νερό αυτό το χέρι με το σπαθί (αυτή γελάει). Ναι.
ΛΙΖΑ: Λοιπόν, ναι. Απλά βρίσκω μια ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτό τον συμβιβασμό και την έλλειψη μάχης. Ούτε συμβιβασμός, ούτε μάχη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πραγματικά δεν είναι τόσο δύσκολο. Ξέρεις, όλοι έχετε συμβιβαστεί. Μια από τις άλλες πλευρές της Κατάρας των Σώμπρα είναι ο συμβιβασμός.
ΛΙΖΑ: Ωω, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον συμβιβασμό και στην συνεργασία. Ξέρεις, όσο βρίσκεσαι εδώ στον πλανήτη, πρέπει να συνεργαστείς. Πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτό στο ProGnost, ο νόμος δεν είναι δικός σας, αλλά υπάρχει ένα επίπεδο συνεργασίας. Αλλά να συμβιβαστείς; Να ξεπουλήσεις τον εαυτό σου; Να κάνεις κάτι τσαπατσούλικο; Όχι. Δεν είναι και τόσο καλό. Οπότε, ναι, ο συμβιβασμός είναι σ’ αυτό τον κατάλογο. Ναι. Μπορείς να μην συμβιβάζεσαι;

ΛΙΖΑ: Όχι! Δεν μπορώ να μην συμβιβάζομαι (κάνει μια γκριμάτσα και γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Αυτό ακούγεται παράξενο. Ναι. Όχι, ο συμβιβασμός ποτέ δεν θα βοηθήσει πραγματικά εσένα ή τους άλλους. Είναι σαν ξεπούλημα. Αλλά τη στιγμή που είσαι υπό πίεση, που έχεις μια δύσκολη κατάσταση, καταφεύγεις πάλι σ’ αυτόν, «Πρέπει να συμβιβαστώ. Πρέπει να διατηρήσω την ηρεμία εδώ.» Όμως τελικά, η καταιγίδα έρχεται. Ίσως και να τελειώσεις μ’ αυτήν εκείνη τη στιγμή. Χωρίς συμβιβασμό. Ξέρεις, «Namaste. Εσύ θα ακολουθήσεις τον δρόμο σου, κι εγώ τον δικό μου. Aloha.» (αυτοί γελάνε) Ωραία. Σ’ ευχαριστώ.

Λοιπόν, όλες οι ανθρώπινες εμπειρίες σας μπαίνουν στο Akasha σας. Είναι προσωπικό. Δεν είναι ομαδικό. Είναι το προσωπικό σας Akasha. Όλα όσα έχετε κάνει ποτέ σε οποιαδήποτε από τις ζωές σας βρίσκεται στο Akasha. Και μένει εκεί και ξινίζει κι αρχίζει να μυρίζει και να βρωμίζεται και λοιπά, πάντως βρίσκεται εκεί. Είναι όλες οι αναμνήσεις, όλα τα ενεργειακά σχέδια όλων όσων έχετε κάνει. Και φτάνετε σ΄ αυτό το συγκεκριμένο σημείο όταν γίνεστε Μάστερ κι αυτό αρχίζει να ανοίγει.

Πρώτα είναι λίγο, ξέρετε, σαν να υπάρχουν τόσα πολλά εκεί μέσα, τόσα πολλά σκουπίδια και είναι σαν χύτρα ταχύτητας. Και πολύ σύντομα δημιουργείται μια μικρή διαρροή (αυτός σφυρίζει σαν τσαγερό), ξέρετε, αρχίζει να τρέχει από τα πλάγια κι έπειτα πολύ σύντομα όλο και πιο πολύ. Αυτά τα πράγματα, όλες οι αναμνήσεις, όλα αρχίζουν να φεύγουν από το Akasha. Κι όταν γίνει αυτό, το πιάνει η ψυχή και λέει, «Οκέι, η ώρα της σοφίας.» Τα κάνει σοφία, και μετά τα φέρνει πίσω σαν Νέα Ενέργεια.

Γι’ αυτά μιλήσαμε στις συναθροίσεις, εξερευνώντας αυτή την Νέα Ενέργεια, το πώς είναι διαφορετική. Το Νέο Φως, πώς είναι διαφορετικό. Κι επιστρέφοντας στο θέμα μου, αφήνετε κάτι ελεύθερο, στην πραγματικότητα δίνετε άδεια σαν άνθρωποι να απελευθερωθεί  από το Akasha, και τώρα του επιτρέπετε να μεταλλαχθεί σε σοφία. Έτσι, το να απελευθερώσετε τον εαυτό σας, να απελευθερώσετε τον σύντροφο σας, οποιοδήποτε απ’ αυτά, το νιώθετε δύσκολο. Είναι τρομακτικό, αλλά τελικά, τι θα μπορούσε να είναι λάθος στο να απελευθερώσετε κάτι;

Λοιπόν, πρέπει να προχωρήσουμε, αλλά η Κατάρα των Σώμπρα είναι όταν κουβαλάτε φορτία στην πλάτη σας, επειδή πιστεύετε ότι πρέπει. Υποφέροντας, κι έτσι πιστεύετε ότι έχετε ενσυναίσθηση. Αυτό είναι συμβιβασμός. Είναι – πρόκειται απλά να φτάσω στην ουσία – ακόμα παίζετε ένα παιχνίδι και είναι ένα παιχνίδι που σας αρέσει. Διαφορετικά, δεν θα το κάνατε. Λέτε ακόμα, «Οκέι, απέχω δευτερόλεπτα από την Πραγμάτωση. Απέχω δευτερόλεπτα, αλλά όχι εντελώς.» Πόσο καιρό σκοπεύετε να παίζετε αυτό το παιχνίδι; Πραγματικά; Πόσο καιρό;

Λοιπόν, σήμερα αρχίσαμε αυτό το Shoud με όμορφη μουσική και είπα, «Είναι όλα εδώ.» Ας τα αποκαλύψουμε τώρα. Ας περάσουμε την εμπειρία του πώς δημιουργήσαμε όμορφη μουσική. Κι επίσης τέλος με την Κατάρα των Σώμπρα. Είναι σαν να πηγαίνουμε πιο πέρα τώρα. Ας φτάσουμε στην όμορφη μουσική που ήδη υπάρχει. Ας φτάσουμε στην αισθησιακή, ελαφριά, δημιουργική φύση της ανθρώπινης ζωής σ’ αυτό τον πλανήτη. Υπέροχη εμπειρία, παρεμπιπτόντως, αλλά ας κάνουμε αυτό το επόμενο βήμα.

Έτσι, ας αφιερώσουμε αυτό το λεπτό, πριν φέρουμε εδώ τους φίλους μου. Ας αφιερώσουμε αυτό το λεπτό για να απελευθερώσουμε αυτή την Κατάρα των Σώμπρα για όλους μας ατομικά, όμως για όλη αυτή την ομάδα. Είναι σαν σύννεφο που αιωρείται γύρω από τους Σώμπρα. Δεν είναι σαρωτικό, αλλά υπάρχει. Είναι σαν, ξέρετε, λίγο αποκρουστική μυρωδιά. Ξέρετε – σνιφφ! σνιφφ! – τι είναι αυτό; Δηλαδή, δεν είναι άσχημη, αλλά απλά είναι σαν μια αποκρουστική μυρωδιά στο δωμάτιο. Ας την αφήσουμε να φύγει.
(παύση)

Και για να κάνουμε το 2024 τη χρονιά που θα πάμε στην Αγάπη 2.0, πρέπει να το αφήσετε να φύγει. Πρέπει πραγματικά. Η Κατάρα των Σώμπρα είναι ένα λίγο περιττό βάσανο. Είναι ένας δισταγμός. Είναι ότι ίσως ακόμα δεν νιώθετε απόλυτα έτοιμοι ή – αυτό είναι πραγματικά χαμηλή συνειδητότητα – είναι πιο πολύ ότι διασκεδάζετε παίζοντας το παιχνίδι, διαφορετικά δεν θα το κάνατε.

Έτσι ας κινηθούμε πέρα απ’ αυτό. Ας αφήσουμε να φύγει αυτή η Κατάρα των Σώμπρα.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.
(παύση)

Θα ήθελα να πάω πίσω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων μια μέρα, σύντομα, και να πω, «Τα καταφέραμε. Ελευθερώσαμε αυτή την παλιά, παλιά κατάρα. Ήταν δύσκολο. Ξέρετε, ήταν δύσκολο, γιατί είναι σαν έναν παλιό φίλο, κατά κάποιον τρόπο. Αλλά το κάναμε. Ελευθερωθήκαμε.»

Καλή, βαθιά αναπνοή. Αα! Αυτή την Κατάρα των Σώμπρα. Χμ.

Ο Κύκλος του Φωτός

Οκέι, τώρα ας προχωρήσουμε στο τελευταίο μέρος της συνάθροισης.

Λοιπόν, ναι, είναι δύσκολο μερικές φορές. Είναι ένα παιχνίδι μερικές φορές, αλλά δύσκολο παιχνίδι και σας καταπονεί σε σημείο που μετά βίας μπορείτε να σκεφτείτε. Μετά βίας μπορείτε – (αναστεναγμός) – να υψωθείτε πάνω από το χάος.

Μιλάμε για το να φωτίσετε με το φως σας και να κάνετε την πραγματική δουλειά που έχετε έρθει να κάνετε σ’ αυτό τον πλανήτη και υπάρχουν φορές που ξέρω ότι αυτό απλά σας εξουθενώνει. Όμως αυτό που έκανα είναι, ότι ζήτησα σε δώδεκα από τους φίλους σας και Αναληφθέντες Δασκάλους να συμμετέχουν σήμερα μαζί μου στον Κύκλο του Φωτός και πρόκειται να ακτινοβολήσουν το φως τους σε σας. Και το μόνο που ζητούν είναι να το λάβετε. Είναι για εσάς.
(αρχίζει η μουσική)

Και δεν υπάρχει πρόγραμμα σ’ αυτό. Δεν λένε, «Μαρία, θα πρέπει να κάνεις αυτό ή εκείνο.» Απλά θέλουν να το δεχτείτε. Αφήστε το να γεμίσει την καρδιά σας.

Δεν προσπαθούν να σας αλλάξουν. Δεν θα νιώσετε καμιά πίεση στο φως αυτών των υπέροχων υπάρξεων.
(παύση)

Δεν πρόκειται να νιώσετε τίποτα, να αισθανθείτε τίποτα εκτός από την αγάπη τους.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι αυτοί συγκεντρώνονται σε κύκλο γύρω μας.
(παύση)

Δώδεκα απ’ αυτούς. Με κάνει να νιώθω σαν τον Ιησού (λίγα γέλια). Ο Ιησούς αγαπάει τα ανέκδοτα για τον Ιησού, παρεμπιπτόντως. Ναι, Ναι. Πραγματικά, ο Γέσουα έχει καλή αίσθηση του χιούμορ. Αγαπάει τα αστεία. Δεν αγαπάει τις τελετουργίες. Δεν αγαπάει το θρησκευτικό κομμάτι, αλλά αγαπάει τα ανέκδοτα. Δηλαδή, αν δεν μπορείς να πεις ένα ανέκδοτο για τον Ιησού, τι ανέκδοτο μπορείς να πεις τελικά, σωστά; Ιησού Χριστέ! (γέλια).

Εντάξει. Εντάξει. Τώρα, έχουμε 13 (κι άλλα γέλια). Ο Γέσουα μόλις ήρθε στην παρέα. Όχι, σοβαρά. Δηλαδή, άλλο ένα φλυτζάνι καφέ! Ω, είπε ότι δεν πίνει καφέ. Άλλο ένα σφηνάκι (ο Αντάμους γελάει).

Λοιπόν, σας ζητώ απλά να επιτρέψετε τώρα και να νιώσετε την αγάπη τους.

Είστε εκεί έξω κάνοντας τόσα πολλά για τους άλλους κι εσωτερικά με τον εαυτό σας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που επιτρέψατε στον Ιησού και στους άλλους απλά να σας αγαπούν; (ο Αντάμους γελάει)

Με διορθώνουν. Πρέπει να τον λέω Γέσουα, αλλά πραγματικά έχει πιο πολλή πλάκα το Ιησούς, ξέρετε; Εντάξει Γέσουα Χριστός.

Λοιπόν, πάρτε μια βαθιά αναπνοή τώρα και δεχτείτε αυτό το φως. Θέλω να είστε αυτοί που δέχονται αυτή τη φορά. Είστε πάντα αυτοί που δίνουν.
(παύση)

Υποθέτω ότι αυτό είναι το Χριστουγεννιάτικο δώρο σας από εμένα κι απ’ αυτούς.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή κι αφήστε το φως να λάμψει, το φως τους προς εσάς.
(μεγαλύτερη παύση)

Ναι, ο Γέσουα θα ήθελε να αναρτήσετε μερικά ανέκδοτα για τον Ιησού στα κοινωνικά σας μέσα. Όχι, σοβαρά. Δηλαδή, πρέπει να γελάτε.

Κι απλά δεχτείτε, σας παρακαλώ.

Θέλω να βιώσετε πώς είναι να δέχεστε το φως, γιατί το κάνετε για τους άλλους. Ναι, και για τον εαυτό σας, αλλά να το λαμβάνετε από Αναληφθέντες Δασκάλους, βιβλικές μορφές και μερικούς από τους αγαπημένους φίλους που κάθονταν σ’ αυτά ακριβώς τα καθίσματα παλιά – Κάρολιν, Σαρτ, FM, DocCe.

Όχι, λυπάμαι, η Ήντιθ θα επιστρέψει πίσω. Ω, αυτή, αυτή … Υποθέτω ότι θα μπορούσε να πάει στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων ίσως. Πάντως, όχι, θα γυρίσει πίσω. Έτσι, κρατήστε αυτή τη θέση ελεύθερη γι’ αυτήν. Κάποια μέρα αν περάσει την πόρτα ένα κοριτσάκι και φοράει ένα τραπεζομάντηλο για μπουφάν (γέλια) ή φόρεμα, «Ήντιθ, γύρισες!» (ο Αντάμους γελάει)

Πρέπει να γελάτε, σωστά; Απλά πρέπει να γελάτε.

Αυτή είναι μια θαυμάσια περίοδος για να δεχτείτε απλά αυτό το φως και να το νιώσετε, κι αυτό έρχεται και σαν να σας γαργαλάει.

Σχεδόν μπορείτε να νιώσετε αυτό το φως να χαμογελάει και να θέλει να είναι παιχνιδιάρικο.
(παύση)

Απλά αφήστε το να αφομοιωθεί, και ίσως να μη νιώσετε τίποτα ή να μην έχετε μια σωματική αντίδραση. Ίσως να έχετε⸱ ίσως όχι. Πραγματικά δεν έχει σημασία. Αυτό υπάρχει.

Σε μερικούς από σας, μπορεί να χρειαστούν μέρες για να συνειδητοποιήσετε ότι νιώσατε κάτι. Δεν έχει σημασία. Αυτό είναι εκεί.
(παύση)

Το φως κάποιου είναι ένα πολύ όμορφο, ενδιαφέρον πράγμα. Κι όταν επιτρέψετε το φως τους να εισέλθει, ω, είναι πολύ αγνό χάρη σ’ αυτό που είναι εκείνοι, αλλά θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε, ότι νιώθετε το φως συνέχεια απ’ όλους. Όταν συνδεθείτε εδώ μ’ αυτό τον τρόπο και το αισθανθείτε, θα συνειδητοποιήσετε, «Πω πω, κάθε φορά που μιλάω με κάποιον, που αλληλοεπιδρώ με κάποιον, το μυαλό μου ακούει τα λόγια και τους βλέπει και λοιπά», αλλά πάντα υπάρχει ένα επίπεδο όπου απλά θα νιώθετε το φως τους. Και μερικοί από σας δεν θα πιστεύατε ότι περιέχετε καθόλου φως. Δεν ξέρουν καν πώς να το γράψουν. Για τους πιο πολλούς είναι μια λέξη από διαφήμιση. Κι όμως σε ένα επίπεδο κάπου μέσα σε κάθε ύπαρξη υπάρχει αυτό το φως.

Έτσι, λαμβάνοντας το, αυτό που κάνουμε σήμερα εδώ, αργά ή γρήγορα θα αρχίσετε να μπορείτε να αισθάνεστε και να αντιλαμβάνεστε το φως στους άλλους, ανεξάρτητα από το πόσο θαμμένο μπορεί να φαίνεται.
(παύση)

Και δεν φωτίζουν μόνο με το φως τους. Σιγοτραγουδούν λίγο επίσης.
(παύση)

Και σας αγκαλιάζουν.

Δεν θα νιώσετε απαραίτητα ένα χέρι στον ώμο σας. Είναι απλά ένα αίσθημα ότι σας περιβάλλουν και σας αγκαλιάζουν, σας κρατούν, σας ανακουφίζουν.
(παύση)

Αν έχετε κάποια πρόκληση τώρα, λέτε, «Λοιπόν, δεν νιώθω να συμβαίνει τίποτα», επειδή, βλέπετε, σε ένα τέτοιο φως δεν υπάρχει δύναμη αντίστασης. Δεν υπάρχει αντίπαλη δύναμη. Δεν υπάρχει μάχη. Οπότε δεν νιώθετε τη διττότητα ή την αντίσταση.

Έτσι, αυτό που θα κάνετε είναι να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να αφήσετε τον εαυτό σας να πάει σε ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας όπου δεν χρειάζεται να υπάρχει αντίσταση, αντίθεση, κάτι που έχει διαφορετική αίσθηση.
(παύση)

Η ανθρώπινη προσδοκία είναι, «Λοιπόν, πρόκειται να νιώσω κάτι», αλλά αυτή η προσδοκία παρουσιάζεται στο επίπεδο της διττότητας, ας πούμε. Έτσι, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και υψωθείτε σ’ εκείνο το επίπεδο όπου δεν υπάρχει αντίσταση ή αντίθεση. Δεν είναι αρνητικό, θετικό. Δεν είναι ένα εγώ, αυτοί. Είναι απλά το φως τους.
(παύση)

Όπως κι εσείς, όταν ρίχνετε το φως σας, δεν υπάρχει πρόγραμμα. Δεν υπάρχει μεροληψία. Είναι απλά μια αγνή ροή.

Είναι το ίδιο τώρα εδώ, καθώς λαμβάνετε από αυτές τις μεγαλειώδεις υπάρξεις. Θέλω να βιώσετε πώς είναι να αισθάνεστε, να νιώθετε το φως.
(παύση)

Και μπορεί να πείτε, «Λοιπόν, απλά νιώθω τον εαυτό μου.» Μπίνγκο! Ναι.

Όταν δεν έχει πρόγραμμα, όταν το φως δεν προσπαθεί να θεραπεύσει ή να επισκευάσει ή να αλλάξει κατεύθυνση, απλά υπάρχει σαν φως, με απόλυτη συμπόνια, θα το νιώθετε δικό σας.
(παύση)

Αυτό που κάνει είναι, ότι το φως τους χορεύει με το δικό σας φως. Κι επειδή είναι φως κι αυτή η νέα αγάπη, είναι πάρα πολύ καθαρή. Θα  νιώθετε σαν να είστε εσείς.
(παύση)

Και θέλω να νιώσετε πόσο χαρούμενοι είναι που το κάνουν αυτό. Γι’ αυτούς δεν είναι μια δουλειά. Δεν είναι δύσκολο να το κάνουν. Είναι απλή χαρά.

Αυτό τους αρέσει να κάνουν.
(παύση)

Η Κάρολιν αναπηδάει από το ταβάνι, τόσο χαρούμενη που είναι εδώ. Κι έχει πάει στην άλλη πλευρά πολύ πρόσφατα, αλλά ακόμα νιώθει την ομορφιά (αρχίζει μουσική με φωνητικά). Σχεδόν μπορώ να την ακούσω να τραγουδάει.
(παύση)

Μ’ αρέσει όταν συμβαίνει αυτό.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή (το τραγούδι συνεχίζεται)
(μεγάλη παύση)

Ξέρετε, όταν φωτίζετε με το φως σας, που είναι ο λόγος που είστε εδώ στον πλανήτη τώρα, είναι κάπως έτσι. Αυτό είναι που παίρνουν μερικοί πραγματικά ή άλλοι το παίρνουν σε άλλα επίπεδα.
(παύση)

Ήθελα να είστε οι αποδέκτες σήμερα.
(μεγάλη παύση)

Απλά δεχτείτε το. Αυτό είναι όλο.
(μεγάλη παύση)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με τον Κύκλο του Φωτός, για όλους εκείνους που συγκεντρώθηκαν εδώ σήμερα απλά για να φωτίσουν εσάς με το φως τους, ώστε να μπορέσετε να νιώσετε πώς είναι.
(η μουσική τελειώνει)

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και δεχτείτε αυτό το φως. Καλή, βαθιά αναπνοή.

Καλή, βαθιά αναπνοή.

Λοιπόν, αγαπητοί Σώμπρα, Ιησού Χριστέ, τι μέρα κι αυτή (λίγα γέλια).

Με αυτά, να θυμάστε ότι όλα είναι καλά και γίνονται ακόμα καλύτερα σε όλη τη δημιουργία.

Εγώ Είμαι ο Αντάμους. Σας ευχαριστώ (χειροκρότημα κοινού).

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορες: Ζωή Μπουζούκα,  Φωτεινή Καμπά

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά