Shoud 3, The Art of Benching

4-12- 2021
( Xωρις προηγούμενο, Ο κορονοϊός, Φυσική Προστασία, Δεν είναι δικά σας, Η Αγάπη, Μια ιστορία του Μάστερ, Μεράμπ του Εσωτερικού Χριστικού Παιδιού)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Καλωσορίσατε στο Shoud του Δεκεμβρίου 2021. Καλωσορίσατε όλοι από όλο τον κόσμο αυτή την πρωτοφανή εποχή, με όλα όσα συμβαίνουν τώρα στον πλανήτη.

Χωρίς Προηγούμενο

Αυτή είναι πρωτοφανής εποχή πραγματικά, για εσάς, πρώτα απ’ όλα -για τους Σώμπρα, για τον Βυσσινί Κύκλο – χωρίς προηγούμενο, γιατί αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Ποτέ πριν δεν πέρασε μια ομάδα ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη την Πραγμάτωσή της, για να φτάσει στην κατάσταση του μάστερ και να μείνει στον πλανήτη.

Πρόσφατα είπα την ιστορία σε μερικές συναθροίσεις για το σεμινάριο Kasama, σχετικά με ένα περιστατικό που συνέβη στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Εδώ θα δώσω την συνοπτική εκδοχή, αλλά μια νύχτα ήμουν στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων διαβάζοντας ήσυχα ένα βιβλίο όταν άκουσα τυχαία μερικούς από τους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους να μιλούν, αρκετά δυνατά ώστε να ξέρουν ότι μπορούσα να τους ακούσω, αρκετά δυνατά ώστε να με εκνευρίσουν ως ένα βαθμό. Μιλούσαν για το πόσο εύκολο είναι για εσάς.

Ένας Αναληφθής Δάσκαλος , ο Σεμπάστιαν, το παρατήρησε και είπε « Λοιπόν, είναι εύκολο γι’ αυτούς εκεί. Έχουν όλη αυτή την τεχνολογία, και μαζεύονται διαδυκτιακά, όπου όλοι στον κόσμο μπορούν να συντονιστούν μαζί, και έχουν κομπιούτερς, και μπορούν να πηδήξουν σε ένα αεροπλάνο και να πάνε σε ένα σεμινάριο στη Χαβάη. Έχουν όλες αυτές τις ανέσεις.
Όταν εμείς μπαίναμε στην Πραγμάτωση- Φώτιση, δεν είχαμε όλες αυτές τις ανέσεις. Παλεύαμε μόνοι μας, έπρεπε να το κάνουμε μόνοι μας. Δεν ξέραμε ότι υπήρχε κι άλλη ομάδα. Δεν είχαμε Αναληφθέντες Δασκάλους να μας δίνουν μηνύματα μέσα από επικοινωνίες. Το κάναμε τόσο δύσκολα».

Τελικά ακούμπησα το βιβλίο μου κι απλά κάθισα κι άκουγα για ένα λεπτό, με την ανησυχία και τον εκνευρισμό μου να αυξάνονται με αυτά. Κι ένας από τους Αναληφθέντες Δασκάλους είπε, “Ναι, τους είναι τόσο εύκολο κι εδώ εμείς το κάναμε με τον δύσκολο τρόπο. Είναι τόσο εύκολο γι’ αυτούς τώρα στον πλανήτη.”

Λοιπόν, τελικά χτύπησα το χέρι μου πάνω στο βιβλίο, σηκώθηκα και πήγα εκεί στην ομάδα και είπα, “Ξέρετε, ναι, έχουν μερικές σύγχρονες ανέσεις. Μπορούν να κάνουν ένα Shoud μαζί μου, όπου οι Σώμπρα απ’ όλο τον κόσμο μπορούν να έχουν πρόσβαση και μπορούν να καταγράφουν αυτά που ονομάζουν Μαθήματα Cloud και μπορούν εύκολα να τυπώνουν βιβλία στις μέρες μας. Και, ναι, έχουν τώρα μερικές σύγχρονες ανέσεις, αλλά ντροπή σε όλους σας”, είπα.

“Ντροπή σας, γιατί όταν ήσασταν στον πλανήτη και περνούσατε την Πραγμάτωσή σας, δεν ήταν τόσο τρελός. Ο πλανήτης δεν ήταν τόσο τρελός. Τα πράγματα κινούνταν πολύ πιο αργά. Τώρα βγαίνουν χιλιάδες και χιλιάδες πατέντες την ημέρα μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν περνούσατε την Πραγμάτωσή σας εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια πριν, δεν δημιουργούνταν σχεδόν τίποτα καινούριο. Τα πράγματα ήταν τα ίδια.” Είπα, “Τώρα εκεί κάτω προχωρούν ολοταχώς και δεν ξέρω αν θα σας ήταν δυνατόν να το αντέξετε. Και μόνο το ποσοστό δεδομένων, πληροφοριών και η ταχύτητα με την οποία τα πράγματα αλλάζουν, δεν νομίζω ότι κανείς από σας θα μπορούσε πραγματικά να τα διαχειριστεί.”

Λοιπόν, συνέχιζαν να γελάνε πονηρά γι’ αυτό και σκέφτηκα, “Λοιπόν, θα πάω στο πραγματικό θέμα εδώ.” Και το πραγματικό θέμα ήταν, τους είπα, “Ξέρετε, όταν περνούσατε την Πραγμάτωσή σας, ναι, ήταν δύσκολο, όπως σε έναν βαθμό ήταν και για μένα. Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε σας και τους Σώμπρα κι αυτή είναι ότι εσείς φύγατε με την Πραγμάτωση. Ω, ίσως να μείνατε μερικές μέρες, μερικές εβδομάδες ή μερικά χρόνια ο Κουτχούμι, αλλά οι υπόλοιποι από σας, έφυγαν αμέσως κι αυτή η ομάδα δεν το κάνει αυτό. Αυτή η ομάδα θα μείνει στον πλανήτη.

“Δεν χρειάζεται να το κάνουν. Θα μπορούσαν απλά να δεχτούν και να επιτρέψουν  τηνΠραγμάτωσή τους και να φύγουν, όμως θα μείνουν, και θα μείνουν με υλικά σώματα που πονάνε πολύ. Θα μείνουν εδώ έχοντας να αντιμετωπίσουν την μαζική συνείδηση, η οποία αλλάζει με πρωτοφανείς ταχύτητες. Μένουν στον πλανήτη ενώ τα πράγματα είναι πραγματικά, αληθινά τρελά. Δεν ξεφεύγουν. Δεν είπαν, “Οκέι, πέρασα την γραμμή τερματισμού. Έφτασα στην Πραγμάτωσή μου και τώρα φεύγω από εδώ.” Αυτοί μένουν και μένουν για να κάνουν κάτι που ονομάζουμε Ατλάντειο Όνειρο. Μένουν για να φωτίσουν με το φως τους τον πλανήτη σε μια περίοδο που ο πλανήτης το χρειάζεται απόλυτα όσο ποτέ πριν.

“Θα μείνουν για να φωτίσουν με το φως τους και πρόκειται να έρθουν κάποιες δύσκολες μέρες γι’ αυτούς. Θα υπάρξουν μέρες που θα έχουν ανησυχία. Θα υπάρξουν μέρες που θα είναι δύσκολο να ανεχτούν τους άλλους ανθρώπους και την μαζική συνείδηση, αλλά θα μείνουν. Κι όχι μόνο για μερικές εβδομάδες ή μερικές μέρες. Πρόκειται να μείνουν για χρόνια, ακόμα και δεκαετίες στον πλανήτη, ενώ εσείς δεν το κάνατε.”

Ένιωσα καλά μέσα μου. Ήμουν πολύ σαφής, ήμουν πολύ αποφασιστικός. Δεν χαμογελούσα καθόλου, όπως κάνω τώρα. Ένιωσα καλά μέσα μου που τους το ξεκαθάρισα. Έπεσε σιωπή στην αίθουσα. Ήδη υπήρχαν χιλιάδες Αναληφθέντες Δασκάλοι μαζεμένοι τριγύρω κι ο καθένας απ’ αυτούς ήταν σιωπηλός, μη ξέροντας πώς να το εκλάβει. Και τότε από το πίσω μέρος της αίθουσας, πολύ πίσω στην αίθουσα, ακούστηκε ένας Αναληφθείς Δάσκαλος -(κλαπ! κλαπ! κλαπ! κλαπ!) – να χειροκροτάει. Και πολύ σύντομα έγιναν πέντε, μετά 100 και μετά μερικές χιλιάδες και πολύ σύντομα ολόκληρη η αίθουσα στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων ξέσπασε σε χειροκροτήματα για εσάς, για τη δουλειά που κάνετε.

Ήταν μια τόσο συγκινητική στιγμή, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να την ξεχάσω. Τόσο συγκινητική στιγμή όπου ολόκληρη η Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων συνειδητοποίησε τη σημασία αυτού που κάνετε. Και σίγουρα, έχετε μερικές σύγχρονες ανέσεις, αλλά είναι επίσης σύγχρονοι μπελάδες. Εννοώ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν καλά στοιχεία, έχουν και άσχημα στοιχεία. Η ταχύτητα με την οποία η τεχνολογία και η ιατρική αλλάζουν – έχει καλά στοιχεία, αλλά θα μπορούσε να έχει και άσχημα στοιχεία. Το όλο ζήτημα με την τεχνητή νοημοσύνη, για το οποίο πρόκειται να μιλήσω στο ProGnost, έχει σπουδαία  στοιχεία, όμως έχει επίσης πολύ, πολύ τρομακτικά στοιχεία.

Ναι, πραγματικά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα, κατά κάποιον τρόπο, από την άλλη όμως, όπως ο καθένας από σας γνωρίζει, είναι τόσο ζόρικα ή πιο ζόρικα από ποτέ. Και ξέρω έχοντας δουλέψει μαζί σας, κι ο Κουτχούμι ξέρει έχοντας δουλέψει μαζί σας, ότι η δέσμευσή σας είναι να μείνετε εδώ. Δεν χρειάζεται να το κάνετε και, όπως ξέρετε, όσοι από σας έχουν φτάσει στην Πραγμάτωση, ότι φτάνει αυτό το σημείο στον ερχομό στην Πραγμάτωση – συνειδητοποιείτε ότι έχετε πραγματωθεί, δεν το σκέφτεστε πια, ούτε το παλεύετε, ούτε προσπαθείτε να το κάνετε, απλά συνειδητοποιείτε ότι έχετε πραγματωθεί – φτάνει ένα σημείο όπου επίσης ξέρετε ότι δεν χρειάζεται να μείνετε. 

Επίσης είναι πολύ δελεαστικό να μείνετε. Πολύ δελεαστικό, δηλαδή ότι ξαφνικά, αν φύγετε, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζετε αυτό το υλικό σώμα. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζετε την ενόχληση και την πρόκληση των άλλων ανθρώπων ή των οικογενειών σας. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζετε τον κόσμο λες και είναι τα πάνω κάτω και παντού και με τους ανθρώπους να τρελαίνονται – το εννοώ, κυριολεκτικά – εξαιτίας της ταχύτητας με την οποία αλλάζουν τα πράγματα.

Και δεν πρόκειται απαραίτητα να βελτιωθούν σε σύντομο διάστημα. Δεν προβλέπω κάποιο είδος κρίσης ή καταστροφών, αλλά απλά πρόκειται να επιταχυνθεί όλο και περισσότερο και θα γίνει όλο και πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι. Και πρόκειται να επηρεάσει πρώτα το μυαλό τους και μετά τελικά το σώμα τους, πάντως θα  επηρεάσει το μυαλό τους, τη διανοητική τους σταθερότητα. Και φυσικά, αυτό που κάνουν τώρα είναι απλά να τους δίνουν φάρμακα, πράγμα που πραγματικά απλά ισοπεδώνει το μυαλό. Όλα τα αισθήματα, όλες οι αισθήσεις, τα πάντα, όλο το δράμα και τα συναισθήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά τώρα είναι καλυμμένα, σκεπασμένα από τα φάρμακα. Κι όπως έχει ανακαλύψει η σύγχρονη επιστήμη, μπορεί να παίρνετε αυτά τα αντικαταθλιπτικά -ω, γεια σου αγαπητή Λίντα.  … Μπορείς  να με ειδοποιήσεις όταν ξεπερνάω τα όρια ( της ιατρικής δεοντολογίας, εννοεί).

Λοιπόν, αυτό που συμβαίνει είναι ότι, οι άνθρωποι παίρνουν αυτά τα φάρμακα και θα υπάρχουν όλο και περισσότερα απ’ αυτά κι όχι μόνο τα αντικαταθλιπτικά, αλλά όλο και περισσότερη χρήση , που έχετε τώρα στον πλανήτη -των  οπιοειδών – οτιδήποτε για να ανακουφίζεται ο πόνος. Αυτό πρόκειται να γίνει όλο και πιο συνηθισμένο σε ολόκληρο τον πλανήτη, επειδή τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα. Ζείτε σε μια πρωτοφανή περίοδο. Δεν έχει υπάρξει τίποτα παρόμοιο.

Νιώστε το αυτό για μια στιγμή, αυτή την πρωτοφανή περίοδο στον πλανήτη, όπως ποτέ άλλοτε. Δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται με αυτήν. Μπορείτε να πάτε πίσω στην αρχαία εποχή. Μπορείτε να πάτε πίσω στους αυτόχθονες λαούς του πλανήτη. Μπορείτε να πάτε πίσω στην Ατλαντίδα, στην Λαιμουρία, όσο πίσω θέλετε να φτάσετε και δεν πρόκειται να βρείτε τίποτα παρόμοιο. Ούτε και στις καλύτερες εποχές της Ατλαντίδας. Δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο, όσον αφορά την ανάπτυξη της τεχνολογίας, την ταχύτητα με την οποία τρέχουν τα πράγματα, τις αλλαγές που κυριολεκτικά ξεπηδούν στον πλανήτη.

Και χρησιμοποιώ την λέξη “ξεπηδούν” εννοώντας ότι υπάρχουν τόσες πολλές αλλαγές στα κοινωνικά συστήματα, στα οικονομικά συστήματα, στην επεξεργασία και την κατασκευή των εφευρέσεων. Αυτά που συμβαίνουν είναι εκρήξεις κι αυτός δεν είναι ένας αρνητικός όρος. Απλά σημαίνει, ότι συμβαίνουν τόσο γρήγορα που είναι δύσκολο να κρατήσει την ισορροπία του ο συνηθισμένος άνθρωπος.

Και γι’ αυτό στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, όταν άρχισαν να συζητούν ότι για τους Σώμπρα είναι τόσο εύκολο και έχουν όλη αυτή την καθοδήγηση από τον Αντάμους, όχι, όχι, όχι δεν ισχύει. Δεν τους είναι εύκολο. Ξέρω, σε μεγάλο βαθμό, τί περνάτε τώρα στον πλανήτη. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα που περνάει όσα περνάτε εσείς με την Πραγμάτωση.

Και ταυτόχρονα, τώρα πραγματικά μαθαίνετε να μπαίνετε στην ενόρασή σας, στο gnost σας αντί να βασίζεστε στις παλιές λειτουργίες του μυαλού κι αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό. Απαιτείται ένα πελώριο άλμα εμπιστοσύνης στον εαυτό σας για να το κάνετε αυτό, με το μυαλό να προσπαθεί να συγκρατήσει λέγοντας, “Όχι, πρέπει να είσαι λογικός.”

Έχετε όλο το θέμα του φωτεινού σώματος τώρα. Το φωτεινό σώμα που εισέρχεται.  Δίνετε τώρα άδεια στο φωτεινό σώμα να εισέλθει και ο Κουτχούμι αναφέρεται σ’ αυτό με πολλές λεπτομέρειες στο Making Light Body. Είμαι ενθουσιασμένος που δέχτηκε να το κάνει. Πάντως αλλάζει τόσο πολύ η βιολογία σας τώρα, όλη αυτή την περίοδο του νέου ανθρώπινου είδους. Και παρόλο που ακούγεται θαυμάσιο ότι εισέρχεται το φωτεινό σώμα, αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Επηρεάζει το υλικό σας σώμα.

Και όλο αυτό προσκρούει στο ζήτημα του COVID, για το οποίο θα μιλήσω σε ένα λεπτό και μετά θα μιλήσω πολύ περισσότερο όταν θα κάνουμε το ProGnost 2022. Όμως καθώς εισέρχεται το φωτεινό σώμα, ακούγεται θαυμάσιο, αλλά έχει επίδραση στο υλικό σας σώμα και φέρνει ανησυχία στο μυαλό. Υπάρχει πολλή ανησυχία τώρα στους Σώμπρα εξαιτίας όλων των αλλαγών.

Έτσι, τιμώ τον καθέναν από σας. Θα σας υποστηρίξω στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος σε όλη τη δημιουργία, για να υπερασπιστώ αυτά που κάνετε και για να βοηθήσω άλλους να καταλάβουν τί κάνετε τώρα εδώ στον πλανήτη. Σας δίνω τις προσωπικές μου ευχαριστίες που περνάτε όσα περνάτε, που επιτρέπετε στον εαυτό σας να πραγματωθεί, που επιτρέπετε στον εαυτό σας να γίνει ένας ενσωματωμένος Μάστερ στον πλανήτη.

Ευχαριστώ τον καθένα από σας. Δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά είναι το Ατλάντειο Όνειρο και ίσως ένα από τα πιο ικανοποιητικά, όμορφα πράγματα που θα κάνετε ποτέ.
Έτσι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά

Ο Κορoνοϊός

COVID. O covid, χμ. Έκανα λάθος με αυτόν –χμ!– όπως και κάθε άλλος Αναληφθείς Δάσκαλος που είχε εκφέρει γνώμη γι’ αυτόν. Κανένας από μας δεν κατάλαβε πραγματικά την έκταση του covid. Υποτίθεται ότι ήρθε ακάθεκτος και θα έφευγε σχετικά γρήγορα. Υποτίθεται ότι ο covid θα ταρακουνούσε τα πράγματα στην βιολογία, καθώς οι άνθρωποι πραγματικά αρχίζουν να προχωρούν προς το νέο είδος και σε πολύ μεγάλο βαθμό, σκόπευε επίσης να ταρακουνήσει τα πράγματα στα οικονομικά συστήματα στον πλανήτη, στην οικονομία, προκαλώντας μια επανεξέταση σε τόσα πολλά πράγματα.

Βλέπετε τα αποτελέσματα αυτού, από ανθρώπους που λένε ότι απλά δεν θέλουν να εργάζονται πια κι αυτό είναι δικαίωμα τους, από ανθρώπους που λένε, “Δεν θέλω να είμαι χαμηλόβαθμος μάνατζερ για όλη μου τη ζωή, να έχω διακοπές δυο εβδομάδων και μετά να πάρω σύνταξη και να πεθάνω.”
Συμβαίνει ολόκληρη αλλαγή της συνειδητότητας τώρα που σχετίζεται με την εργασία, τις δουλειές, τις καριέρες, με περισσότερους ανθρώπους από ποτέ να προχωρούν μόνοι τους. Δεν είναι ότι απλά θέλουν να κάθονται σπίτι και να τεμπελιάζουν. Αυτοί λένε, “Θέλω να κάνω κάτι περισσότερο. Δεν ξέρω τί είναι αυτό, αλλά θέλω να κάνω κάτι περισσότερο στον πλανήτη.”

Ο covid ταρακουνάει τα συστήματα όπως ποτέ πριν και, ναι, κάναμε λάθος και θα είμαι ο πρώτος που παραδέχεται, ότι υπέθεσα ότι επρόκειτο να έρθει γρήγορα και να φύγει γρήγορα. Αλλά κάτι περίεργο συνέβη στην πορεία. Λοιπόν, όχι τόσο περίεργο, πάντως κάτι συνέβη στην πορεία. Καθώς ο covid ερχόταν, τώρα πάνε δυο χρόνια, πιστεύω …ΛΙΝΤΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … από τότε που ο covid πρωτοεμφανίστηκε και καθώς άρχιζε να μπαίνει στον πληθυσμό, να μπαίνει μέσα στην βιολογία, οι άνθρωποι έκαναν μια περίεργη στροφή, μια περίεργη ανατροπή στα πράγματα. Αντί να πάρουν αυτή την μεγάλη εμπειρία με τον covid, είπαν -η ανθρωπότητα, η μαζική συνείδηση γενικά, είπε – “Ας κάνουμε μια ολοκληρωτική καθαριότητα. Δεν πρόκειται να τον φέρουμε απλά για μερικές αλλαγές στην κοινωνία, μερικές αλλαγές στην οικονομία. Ας τον φέρουμε ολοκληρωτικά.” Με άλλα λόγια, η μαζική συνείδηση έδωσε άδεια να κάνει τις μεταλλάξεις του και τώρα πιστεύω έχετε αυτήν που ονομάζετε μετάλλαξη  Δέλτα κι έχετε άλλη μια μετά απ’ αυτήν.
ΛΙΝΤΑ: Την Όμικρον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποια;
ΛΙΝΤΑ: Την Όμικρον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την μετάλλαξη Όμικρον. Και τώρα κάνει όλες τις μεταλλάξεις και θα εμφανιστούν κι άλλες μεταλλάξεις, επειδή ο covid είναι εδώ για να κάνει μια ολοκληρωτική καθαριότητα βασισμένη στην άδεια της ανθρωπότητας. Και πιθανόν, ακόμα κι επειδή υπήρχαν αρκετές υπάρξεις στον πλανήτη που φώτιζαν με το φως τους ώστε να πει, “Ας το κάνουμε.”
ΛΙΝΤΑ: Ουάου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχουν αρκετές υπάρξεις που είχαν βιώσει τον δράκο στη δική τους ζωή – και κατά μια έννοια, ο covid σε μεγάλο βαθμό είναι δράκος – πάντως υπάρχουν αρκετοί Σώμπρα που έχουν βιώσει τον δράκο ώστε να πουν, “Δεν φέρνεις λίγο δράκο. Τον κάνεις μέχρι τέλους. Δεν κάνεις λίγο καθάρισμα και μετά σε δυο χρόνια επιστρέφεις και κάνεις λίγο ακόμα. Απλά ας το κάνουμε τώρα.”

Έτσι ίσως αυτό το φως να βοήθησε να επηρεαστεί η μαζική συνείδηση ώστε να πει, “Πέρασε μέσα. Ας το φροντίσουμε τώρα. Ας τον αφήσουμε να έρθει και να αλλάξει τα συστήματα.” Και ναι, προκάλεσε πολλούς θανάτους, όμως κατά κάποιον τρόπο, εκείνες ήταν υπάρξεις που ήταν έτοιμες να φύγουν. Και δεν προσπαθώ να ελαχιστοποιήσω την θλίψη και τον πόνο που υπάρχει, όταν κάποιος πεθαίνει από κάτι σαν τον covid, αλλά γενικά εκείνοι ήταν άνθρωποι που δεν επρόκειτο να μείνουν πολύ έτσι κι αλλιώς. Θα έβρισκαν έναν άλλο τρόπο να φύγουν και για πολλούς απ’ αυτούς ήταν απλά μια επανεκκίνηση, λέγοντας, “Πήρα πολύ λάθος μονοπάτι σ’ αυτή τη ζωή” ή “Απλά δεν έκανα τίποτα σ’ αυτή τη ζωή. Σκοπεύω να κάνω μια επανεκκίνηση και να επανέλθω.”

Κατά πάσα πιθανότητα θα δείτε μια μικρή πληθυσμιακή έκρηξη σε πέντε με εφτά χρόνια περίπου, βασισμένη σε εκείνους που έφυγαν εξαιτίας του covid, που τώρα θα έχουν λίγο χρόνο για αναζωογόνηση στην άλλη πλευρά, και μετά θα επιστρέψουν. Όμως η ουσία είναι ότι ο covid έκανε και κάνει έναν βαθύ καθαρισμό σχεδόν στα πάντα.

Ο covid κυριολεκτικά είναι συνυφασμένος βαθιά μέσα στην μαζική συνείδηση. Θα μπορούσε να είχε γίνει έτσι ώστε να ερχόταν, να είχε μια επίδραση και να έφευγε, αλλά έχει συνυφανθεί ακριβώς όπως ο καρκίνος. Με άλλα λόγια, έχει γίνει μέρος της δομής της ζωής τώρα και κάνοντας αυτό, επηρεάζει τα πάντα.

Επηρεάζει την ιατρική βιομηχανία και ξαναλέω, από μια θετική άποψη, η έρευνα και ο χρόνος και η προσπάθεια και τα χρήματα που έχουν πάει στην ιατρική έρευνα πρόκειται να οδηγήσουν μακριά, πολύ πέρα από τον covid μόνο. Μια νέα κατανόηση του ανθρώπινου γονιδιώματος. Μια νέα κατανόηση του τρόπου με τον οποίο συνεργάζονται τα ατομικά σωματίδια. Και κυρίως, μια εξαιρετική κατανόηση, που νιώθω ότι πρόκειται να εμφανιστεί στους επόμενους 18 μήνες, μια πραγματικά πρακτική κατανόηση, του πώς τα στοιχεία, πώς τα μόρια μπαίνουν και βγαίνουν από την πραγματικότητα. Όχι απλά μια θεωρία από κάποιον φυσικό, αλλά τώρα μια βαθύτερη κατανόηση, με αυτή την κατανόηση της μετακίνησης των σωματιδίων.

Κάθε σωματίδιο, κάθε αντικείμενο σ’ αυτή την σφαίρα έχει το αντίστροφο του ή το  παράλληλ;o του αντικείμενο ή σωματίδιο σε μια άυλη σφαίρα. Είναι σαν σκιά ή σαν φάντασμα κι αυτά πηγαίνουν πίσω μπρος μερικές φορές και μερικές φορές το σωματίδιο σ’ αυτή την σφαίρα πηγαίνει εντελώς στην άλλη σφαίρα και μετά γυρίζει πίσω ή αυτό που ήταν το σκιώδες σωματίδιο έρχεται πίσω στην υλική πραγματικότητα.

Το θέμα είναι, ότι με αυτή τη νέα εστίαση στην ιατρική έρευνα, πρόκειται να καταλάβουν τώρα πώς λειτουργούν πραγματικά τα σωματίδια, μπαινοβγαίνοντας στην πραγματικότητα και μετά, συνεπώς, θα έχουν καλύτερη κατανόηση αυτών που οι άνθρωποι ονομάζουν άλλες διαστάσεις, που όμως πραγματικά είναι άλλες σφαίρες.

Έτσι, το παρακλάδι του covid, του κορoνοϊού – πραγματικά προτιμώ αυτό τον όρο – είναι ότι αλλάζει τώρα τον πλανήτη. Επιταχύνει τις αλλαγές. Προκαλεί πολλές αναθεωρήσεις στον πλανήτη και θα παραμείνει για ένα χρονικό διάστημα, παρόλο που δεν κάνω καμία πρόβλεψη. Μη με ρωτάτε πόσο καιρό πρόκειται να είναι εδώ.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν πρόκειται να κάνω καμία πρόβλεψη γι’ αυτό.
Λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά κι εσείς έχετε επιλέξει να μείνετε εδώ. Έχετε επιλέξει να είστε ενσωματωμένοι Μάστερ και δεν είναι εύκολο. Και παρακαλώ, μερικοί από σας ίσως ρίξατε λίγη παραπάνω νεραϊδόσκονη πάνω σας, νομίζοντας ότι ο ερχομός στην κυριαρχία σας θα ήταν εύκολος. Θα είναι διαφορετικός κι εύκολος από πολλές απόψεις, όμως από την άλλη πολύ πιο δύσκολος.

Όχι από προσωπική άποψη, όχι από την άποψη του “Τι έχω κάνει λάθος;”, αλλά πολύ πιο δύσκολος λέγοντας, “Υπάρχουν μέρες που απλά δεν θέλω να είμαι εδώ.” Και να είστε οκέι με αυτό. Μην προσπαθήσετε να το πολεμήσετε, γιατί θα υπάρξουν μέρες που απλά θα νιώθετε σαν να είστε σε υπερφόρτωση, επειδή αισθάνεστε όλα αυτά να συμβαίνουν γύρω σας. Δεν χρειάζεται καν να διαβάσετε εφημερίδα ή -το κάνουν ακόμα αυτό οι άνθρωποι; Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε στο Ίντερνετ, στο YouTube και σ’ αυτά τα πράγματα στις μέρες μας, για να καταλάβετε ότι είναι πολύ δύσκολο, το νιώθετε σε ένα αισθητηριακό επίπεδο. Το νιώθετε παντού γύρω σας κι εξακολουθείτε να έχετε την συνήθεια να το εκλαμβάνετε σαν δικό σας, κάτι που κάνατε λάθος. Δεν είναι. Απλά αισθάνεστε αυτά που είναι τριγύρω σας.

Έτσι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά .Αλλά, είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Συμβαίνουν πράγματα παντού γύρω σας.

Φυσική Προστασία

Όπως έλεγαν ο Κώλντρε και η Λίντα στην εισαγωγή τους, συμβαίνουν πράγματα και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Εφόσον είστε εδώ στην μαζική συνείδηση στον πλανήτη, εφόσον είστε στη φύση, εφόσον είστε με άλλους ανθρώπους πρόκειται να συμβαίνουν πράγματα. Το πρόσφατο παράδειγμά τους ήταν το δέντρο που έπεσε στο σπίτι. Όμως έκανε ελάχιστη ζημιά. Δεν υπήρξε τραυματισμός. Κανένας απ’ αυτούς δεν τραυματίστηκε, ούτε η Μπελλ.

Το δέντρο έπεσε γιατί είναι φύση. Τα δέντρα πέφτουν και δεν πρόκειται να σταματήσουν να πέφτουν μόνο και μόνο επειδή είστε ενσωματωμένοι Μάστερ. Όμως όταν συμβαίνουν πράγματα και συμβαίνουν γύρω σας, υπάρχει μια φυσική προστασία, αφού είστε ενσωματωμένοι Μάστερ. Το δέντρο μπορεί να πέσει, αλλά αντί να πέσει πάνω ακριβώς στο σπίτι και να κάνει πολλή ζημιά, έπεσε με έναν σχεδόν ακριβή τρόπο, δηλαδή, με έναν εκπληκτικό τρόπο. Κι έπεσε με τέτοιο τρόπο ώστε η ζημιά ήταν μηδαμινή. Δημιούργησε πολλή αναστάτωση και δράμα, πράγμα που, υποθέτω, ο Κώλντρε και η Λίντα απόλαυσαν ως έναν βαθμό.
ΛΙΝΤΑ: (ψιθυρίζει) Τι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα τράβηξε την προσοχή τους . Η Λίντα κάθεται εδώ πέρα γουρλώνοντας τα μάτια. Είναι πραγματικά καλή σ’ αυτό, στο γούρλωμα των ματιών.

Πάντως έχετε -με όσα συμβαίνουν γύρω σας – έχετε μια φυσική προστασία. Δεν θα πω ότι δεν πρόκειται να συμβούν πράγματα. Θα συμβούν, αλλά έχετε κάπως -θέλω να προσέξω ώστε να το πει σωστά ο Κώλντρε – έχετε έναν κύκλο προστασίας γύρω σας, αλλά μην το σκέφτεστε σαν τα πράγματα που κάνατε παλιά με το λευκό φως τριγύρω σας. Εκείνο ήταν σαν ένας τοίχος, ένα εμπόδιο. Τώρα υπάρχει απλά ένα ενεργειακό πεδίο γύρω σας, το ενεργειακό πεδίο σας, που είναι μια φυσική προστασία. 

Μπορεί να είναι κάτι όπως το να είστε σε ένα πλήθος και να υπάρχουν άνθρωποι εκεί που είναι φορείς του covid κι εσείς απλά έχετε μια φυσική προστασία. Κάποιος άλλος μπορεί να μολυνθεί, αλλά εσείς δεν μολύνεστε απαραίτητα.

Ή ας πούμε ένα τροχαίο ατύχημα, κάποιος ντεραπάρει στον δρόμο και γίνεται καραμπόλα. Είναι εκεί ακριβώς μπροστά σας αλλά με κάποιο τρόπο, που μοιάζει με θαύμα, δεν παθαίνετε τίποτα. Υπάρχει μόνο ένα μικροσκοπικό βαθούλωμα στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου σας. Ή θα μπορούσατε να περπατάτε σε ένα δάσος και να ξεσπάσει μια μεγάλη καταιγίδα με βροντές κι αστραπές και μπορεί να είναι τριγύρω σας, αλλά η φυσική προστασία σας θα σας προφυλάξει.

Λοιπόν, αυτή δεν είναι αγγελική προστασία και δεν πουλάμε ασφαλιστικά προγράμματα για προστασία σήμερα εδώ. Είναι η φυσική σας ενέργεια. Είναι σαν ένα ενεργειακό πεδίο γύρω σας, όπου μπορεί να βρίσκεστε στη μέση κάθε είδους δράματος, σε κάθε είδους τρελά πράγματα τώρα και να είστε προστατευμένοι και είναι δικό σας.
Θα ήθελα να το νιώσετε αυτό τώρα.

Είναι εκεί, επειδή έχετε επιτρέψει στον εαυτό σας να εδώ. Υπάρχει επειδή είστε εδώ στον πλανήτη και πρόκειται να συμβούν πράγματα. Δεν θα είναι όλες οι μέρες φωτεινές και ηλιόλουστες. Και πρόκειται να υπάρξει χάος και προβλήματα και  πρόκειται να γίνουν πράγματα που είναι πρωτοφανή, όπως καταρρεύσεις στο Ίντερνετ και λοιπά και θα μπορούσατε να είστε εκεί ακριβώς, αλλά με κάποιο τρόπο δεν θα σας επηρεάσουν. Είναι σαν να βρέχει σε όλους τους άλλους και το αντιλαμβάνεστε – μπορείτε να μυρίσετε και να νιώσετε την βροχή στην ατμόσφαιρα, μπορείτε να τη δείτε – αλλά για κάποιο λόγο δεν πέφτει πάνω σας. 

Έτσι θα είναι η ζωή καθώς προχωράτε. Δεν είναι ότι ξαφνικά ολόκληρος ο πλανήτης θα καθαρίσει κι όλοι θα τραγουδούν Kumbaya και θα αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε κάποιο χρονικό σημείο, όμως τώρα, όχι. Υπάρχει πάρα πολλή αλλαγή στον πλανήτη, υπερβολικά πολλή αλλαγή ώστε αυτό να υπάρξει στις σφαίρες. Αν μη τι άλλο, πρόκειται απλά να προκαλέσει περισσότερη σύγκρουση.

Κυρίως όμως θα ήθελα να καταλάβετε τώρα, μαζί με την φυσική σας -είναι μια  φυσική προστασία – ότι θα μπορούσατε να είστε μέσα στην τρέλα, αλλά δεν είστε τρελοί. Όμως ένα από τα πράγματα που οι Σώμπρα εξακολουθούν να κάνουν είναι να νιώθουν βαθιά επίπεδα ανησυχίας -άγχος – και αυτή είναι μια φαινομενική ανησυχία. Ο Κώλντρε μου λέει ότι έγραψε γι’ αυτήν πρόσφατα (εδώ). Μια  φαινομενική ανησυχία, κι αυτό που κάνετε είναι απλά να πιάνετε πράγματα γύρω σας -τους άλλους ανθρώπους, τον πλανήτη γενικά, το μέλλον – και δεν είναι δικά σας.

Δεν Είναι Δικά Σας

Οι Σώμπρα έχουν την συνήθεια να επωμίζονται πράγματα. Το κάνετε αυτό εδώ και πολλές, πολλές ζωές. Κρατούσατε την ενέργεια στον πλανήτη. Ήσασταν σαν σωτήρες σε πολλές καταστάσεις σε περασμένες ζωές. Έτσι, έχετε επωμιστεί πολλά του πλανήτη, πολλά της μαζικής συνείδησης. Και τώρα, υπάρχουν ακόμα αυτά μέσα σας σε κάποιο βαθμό κι αυτό προκαλεί ανησυχία. 

Αυτή η ανησυχία είναι σαν κουβέρτα από τρίχες αλόγου, την οποία έχω χρησιμοποιήσει κατά διαστήματα. Μερικοί από σας μπορεί να μην είναι εξοικειωμένοι με αυτές, παρέχουν ως ένα βαθμό άνεση και ζεστασιά, αλλά προκαλούν ανυπόφορη φαγούρα.

Και στους Σώμπρα ακόμα αρέσει αυτός ο ρόλος του πλανητικού μπεϊμπισίτερ, να κρατάτε την ενέργεια, να παίρνετε πράγματα που δεν είναι δικά σας για να τα επεξεργαστείτε, ελπίζοντας να μπορέσετε να βοηθήσετε την μαζική συνείδηση. Αλλά ήρθε η ώρα να το αφήσετε αυτό. Ήρθε η ώρα να κάψετε αυτή την κουβέρτα από τρίχες αλόγου, γιατί με την πραγματική δουλειά που κάνετε εδώ στον πλανήτη -να φωτίζετε με το φως σας – δεν υπάρχει θέση γι’ αυτήν. Δεν υπάρχει ανάγκη γι’ αυτήν. Και ξέρω ότι μερικές φορές νιώθετε ευχάριστα και άνετα απλά με την αίσθηση, ότι πραγματικά κάνετε κάτι κι επωμίζεστε τα ζητήματα του κόσμου, αλλά καθώς θα μπαίνετε στο φωτεινό σας σώμα, πρόκειται να ανακαλύψετε ότι αυτό δεν λειτουργεί τόσο καλά πια.

Επωμίζεστε τα ζητήματα άλλων ανθρώπων, τις ενέργειες άλλων ανθρώπων και αυτό είναι πολύ, πολύ δύσκολο για το υλικό σώμα. Παίρνετε ένα μεγάλο επιπλέον φορτίο που δεν είναι δικό σας. Πολλοί από σας που είστε άρρωστοι, που δεν έχετε ποτέ ενέργεια, που έχετε ασθένειες, αυτά δεν είναι δικά σας. Έχετε επωμιστεί προβλήματα της μαζικής συνείδησης, εν μέρει επειδή είστε πολύ ευαίσθητοι – νιώθετε αυτά τα πράγματα και μετά λέτε, “Ω, κάτι δεν πάει καλά με μένα” – εν μέρει επειδή ακόμα κάνετε κοινωνική εργασία. Αφήστε τους άλλους ανθρώπους να κάνουν την κοινωνική εργασία. Θέλουν να ανέβουν βαθμίδα. Καθώς οι άλλοι άνθρωποι αναπτύσσουν περισσότερη συνειδητότητα, θέλουν να κάνουν αυτά που εσείς κάνατε παλιά.

Το να κρατάτε την ενέργεια, η πλανητική κοινωνική εργασία, δεν είναι δικά σας πια. Και θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, καθώς έρχεται το φωτεινό σας σώμα, να προσαρμοστείτε σ’ αυτό και να κρατάτε ή να κουβαλάτε αυτά τα άλλα θέματα. Κατ’ αρχήν δεν είναι δικά σας, και θα ήθελα πραγματικά να είστε διορατικοί και να το αναγνωρίσετε αυτό. Δεν είναι δικά σας και έχετε ακόμα την τάση να νομίζετε ότι είναι και τα δικαιολογείτε σαν να ήταν δικά σας, όμως δεν είναι πια δικά σας.

Τι είναι δικό σας; Ο Τοβίας είπε το καλύτερο, “Αυτό που επιλέγετε.” Αν δεν διαλέγετε κάτι -άχρηστες σκέψεις στον εγκέφαλο σας, σωματικά ζητήματα – αν δεν το επιλέγετε, δεν είναι δικό σας. Αν το επιλέγετε, ας είναι, είναι δικό σας. Όμως έχετε αυτό το δικαίωμα και θα πω ότι έχετε μια υποχρέωση -σε μένα και στους Σώμπρα και κυρίως στον εαυτό σας τώρα – να αφήσετε αυτά τα πράγματα.

Στις πρόσφατες συναθροίσεις εδώ στην Κόνα, ευχαριστήθηκα πολύ προκαλώντας τους ανθρώπους για τα ζητήματα τους. Τους αρέσει να μιλούν – όχι όπως παλιά, αλλά ακόμα, ως ένα βαθμό – για τα θέματα θυματοποίησης και πώς βρίσκονται σε ένα σημείο στη ζωή τους που απλά, ξέρετε, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και τίποτα δεν λειτουργεί ,λοιπόν, και είναι επειδή ακόμα το κρατάτε. Ακόμα σας ανήκει. Αν είναι εκεί, είναι επειδή σας αρέσει ακόμα.

Έτσι, θα καλέσω καθέναν από σας τώρα να τα αφήσετε όλα αυτά. Έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε. Έχουμε να ρίξουμε το φως, να ακτινοβολήσουμε το φως, αντί να έλκουμε το σκοτεινό σύννεφο όλων των άλλων. Δεν είστε εδώ για να γίνετε συλλέκτες σκοτεινών σύννεφων πια, για να δείτε αν μπορείτε να τα επεξεργαστείτε και να τα ξεπεράσετε και όλα τα υπόλοιπα.
Τώρα είστε εδώ για να ρίξετε το φως και υπάρχει μια μεγάλη διαφορά και ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στο να ακτινοβολείτε απλά το φως σας, σε αντίθεση με το να συγκεντρώνετε τα σκοτεινά σύννεφα που πραγματικά δεν είναι δικά σας.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά. Χμ!

Λοιπόν, ας συνεχίσουμε. Αλλάζουμε ταχύτητα. Αλλά πριν το κάνω, θέλω να τονίσω, άλλη μια φορά, αυτή τη φυσική προστασία. Είναι κάτι που είναι μαζί σας σαν ενσωματωμένοι Μάστερ, καθώς μένετε στον πλανήτη. Αφορά τον τρόπο που λειτουργεί η ενέργεια. Η δική σας ενέργεια δεν πρόκειται να σας οδηγήσει σε κάτι βλαβερό εκτός κι αν αυτό σας αρέσει, εκτός κι αν θέλετε το βλαβερό. Διαφορετικά, θα μπορούσατε να είστε στο μέσον όλων αυτών των άλλων πραγμάτων και, όπως το πεσμένο δέντρο στη Villa Ahmyo, το δέντρο έπεσε, αλλά με ελάχιστη ζημιά. Και η ζημιά ήταν πραγματικά ένα καλό παράδειγμα και λίγο διασκεδαστικό δράμα για μια δυο μέρες. Αλλά σε ένα διαφορετικό περιβάλλον με άλλους ανθρώπους, πιθανόν να είχε καταστρέψει περίπου το μισό ή πάντως το ένα τρίτο του σπιτιού.
Τώρα, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά.

Η Αγάπη

Επόμενο θέμα -η αγάπη. Η αγάπη.

Δεν μιλάω πολύ για την αγάπη, για πολλούς σοβαρούς λόγους, αλλά σκοπεύω να αρχίσω να μιλάω πιο πολύ γι’ αυτήν. Δεν μιλάω γι’ αυτήν, δεν την χρησιμοποιώ στο συνηθισμένο μου λεξιλόγιο με τους Σώμπρα, δεν κάνουμε Kumbaya αγάπης, γιατί για μένα αγάπη δεν είναι αυτό που ορίζουν ή ακόμα και βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Για μένα, η ανθρώπινη αγάπη είναι εξαιρετικά υπερτιμημένη.

Η αγάπη έχει χειραγωγηθεί σε μεγάλο βαθμό και γενικά η αγάπη είναι κάτι που πρέπει να δώσετε στους άλλους. Και μερικές φορές ίσως να την δεχτείτε για τον εαυτό σας, αλλά είναι κάτι που προωθείται πάρα πολύ, σαν αυτό που δίνεται στους άλλους. Δεν ακούτε να λένε πολύ, ότι παίρνουν αγάπη. Ακούτε ότι δίνουν αγάπη.

Έχει γίνει υπερβολική κατάχρηση της αγάπης, ακόμα και στην Βίβλο και σε μερικά από τα άλλα ιερά βιβλία. Το New Age σίγουρα αποτέλειωσε τον ευτελισμό της αγάπης, ξεκινώντας από την δεκαετία του 60, αλλά πραγματικά φτάνοντας πέρα απ’ αυτήν. Έχει ευτελισθεί από το New Age – “Πρόκειται όλοι να αγαπιόμαστε και να κάνουμε αγάπη Kumbaya και είμαστε όλοι ένα και πρόκειται να επιστρέψουμε στην αγάπη του ενός για τον άλλο μέσα στην ολότητα”- και για μένα, αυτό είναι σαν παρωδία. Είναι μια τεράστια παρανόηση της ενέργειας και του τί πραγματικά είναι η αγάπη. 

Για μένα, αγάπη είναι, λοιπόν, είναι κάτι που βιώθηκε για πρώτη φορά εδώ στη Γη. Και οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός μοιράζεται την αγάπη του -λοιπόν, εκεί ακριβώς ξέρεις ότι κάτι δεν είναι σωστό, ότι αναγνωρίζουν τον Θεό ως έναν «αυτόν», κι ότι μοιράζεται αυτή την αγάπη “κατόπιν αιτήσεως” ή μετά από έκκληση. Ο Θεός δίνει με το σταγονόμετρο λίγη αγάπη εδώ κι εκεί. Ο Θεός – ό,τι κι αν είναι αυτό – δεν είχε ιδέα τί ήταν η αγάπη. Η ψυχή σας, το Εγώ Είμαι σας δεν είχε ιδέα τί ήταν η αγάπη μέχρι να έρθουν οι άνθρωποι σ’ αυτό τον πλανήτη.

Κανείς δεν είπε, “Πρόκειται να πάτε στον πλανήτη για να βιώσετε την αγάπη”, γιατί δεν είχαν ιδέα τι ήταν η αγάπη. Ήρθατε στον πλανήτη για να καταλάβετε την σχέση ανάμεσα στην συνειδητότητα και την ενέργεια εκ μέρους των αγγελικών σας οικογενειών, τις οποίες δεν αγαπούσατε γιατί δεν υπήρχε η αγάπη.

Τώρα λοιπόν έρχεστε σ’ αυτό τον πλανήτη, ξεκινάτε αυτή την απίστευτη τρελή αναζήτηση για την κατανόηση της ενέργειας και της συνειδητότητας και τι βρίσκετε; Την αγάπη. Την αγνή αγάπη. Την αγάπη για έναν άλλο. Μια σύνδεση τόσο καθαρή, μια ενθύμηση από πού ήρθατε με το άλλο άτομο, γνωρίζοντας ότι και οι δυο ήρθατε από ένα μέρος πάρα πολύ μακρινό, πριν από πολύ καιρό. Και υπήρχε αυτή η σύνδεση, που μετά πυροδότησε αυτό το πράγμα που δεν είχε ποτέ βιωθεί στον πλανήτη -την αγάπη – και τελικά η αγάπη έγινε μια από τις αγγελικές αισθήσεις.

Συνεχίσατε να αγαπάτε, αλλά τότε βρήκατε την σκοτεινή πλευρά της αγάπης -τους δικηγόρους διαζυγίων. Βρήκατε την βαναυσότητα της αγάπης. Όταν ένας γονιός σας χτυπάει και λέει, “Το κάνω αυτό γιατί σε αγαπάω”, όταν γυρίζετε σπίτι ένα απόγευμα και βρίσκετε τον σύντροφο σας στο κρεβάτι με κάποιον άλλο και αυτός λέει, “Όχι! Όχι, σε αγαπώ πραγματικά. Ήταν απλά μια μικρή απερισκεψία εκ μέρους μου.” Και τότε η αγάπη πονάει. Η αγάπη δαγκώνει.

Έπειτα οι άνθρωποι – άνθρωποι που δεν έχουν συναντήσει ποτέ ο ένας τον άλλον ξαφνικά λένε, “Ω, σ’ αγαπώ”, ξέρετε, σαν να ήταν μια λέξη όπως «ψωμί» ή «αέρας». Λοιπόν, όχι, πιστεύω ότι εκεί ο όρος χρησιμοποιείται λίγο χαλαρά. Πιστεύω ότι γενικότερα πρέπει να ξέρεις κάποιον περισσότερο από 10 λεπτά προτού μπορέσεις να τον αγαπήσεις.

Έτσι, η αγάπη είναι ένα από εκείνα τα φαινόμενα που βιώθηκαν από τους ανθρώπους αρχικά στη Γη και τώρα προχωράει σε ολόκληρη τη δημιουργία. Υπάρχουν αγγελικές υπάρξεις που έρχονται εδώ μόνο για να βιώσουν την αγάπη, σαν το Τσίρκο της Αγάπης, “Θέλουμε να πάμε κάτω και να δούμε πώς είναι αυτό το πράγμα που λέγεται αγάπη.” Και τα τραγούδια σας για ποιο πράγμα μιλάνε; Για την αγάπη. Την αγάπη. Πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για το φυστικοβούτυρο; Όχι πολλά. Γράφονται για την αγάπη. Πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για επιστημονικές ανακαλύψεις; Περίπου 10, αλλά τα υπόλοιπα απ’ αυτά είναι για την αγάπη στον πλανήτη.

Δεν έχω μιλήσει για την αγάπη και μπορείτε να καταλάβετε ότι είμαι λίγο κυνικός -ίσως; Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε, να το διακρίνετε στον τόνο μου για την αγάπη – απλά εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έχει γίνει κατάχρηση, παραποίηση, εμπορευματοποίηση, παρανόηση και βλαβερή με πολλούς τρόπους.

Έχετε περάσει πολλές εμπειρίες με την αγάπη και για τους πιο πολλούς από σας, την πλειοψηφία, στην τελευταία ζωή πολλοί από σας απλά απομακρύνθηκαν μόνοι τους και είπαν, “Όχι άλλη αγάπη. Τελείωσα με αυτήν.” Όχι άλλες σχέσεις και σύντροφοι. Δεν θέλετε να ερωτευτείτε βαθιά, όπως κάνατε ήδη και απλά χάσατε κάθε αίσθηση της λογικής και του Εαυτού, αφού ερωτευτήκατε βαθιά έναν άλλο. Αυτό εξυπηρετούσε έναν σκοπό. Μάθατε πολλά και βιώσατε την αγάπη.

Τότε τόσοι πολλοί από σας, στην τελευταία ζωή σας μείνατε μόνοι σας, μοναχικοί, μακριά από τους άλλους ανθρώπους και μακριά από την αγάπη. Σας ήταν απαραίτητος αυτός ο χρόνος με τον εαυτό σας χωρίς την εισχώρηση μιας ερωτικής σχέσης. Ναι, είπα “εισχώρηση” γιατί μπορεί να είναι. Και μετά ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή.

Ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή, ξέρετε, με όλη την επίγνωση, του λόγου που ήσασταν εδώ. Όλη την επίγνωση του τί αφορούσε αυτή η ζωή. Δηλαδή, χωρίς  λεπτομέρειες, αλλά σχετικά με το γιατί ήσασταν εδώ -για την Πραγμάτωση και μετά τελικά να μείνετε σαν ενσωματωμένοι Μάστερ.

Και στην πορεία, τόσοι πολλοί από σας προσπάθησαν να ξαναγυρίσουν σε σχέσεις που δεν λειτουργούσαν. Πολλοί από σας προσπαθούσαν, δούλευαν για χρόνια ή δεκαετίες για μια σχέση, για το όλο  θέμα της οικογένειας και το όλο θέμα της αγάπης και δεν λειτούργησε. Και πολλοί από σας είναι ακόμα λυπημένοι σήμερα σχετικά -όταν μιλάμε αργά τη νύχτα – και λένε, “Μα, Αντάμους, απλά ήθελα έναν σύντροφο, έναν αγαπημένο σ’ αυτή τη ζωή και ποτέ δεν τον βρήκα.

Αυτό είναι πραγματικά το ένα πράγμα στη ζωή μου που ποτέ δεν ικανοποιήθηκε, αυτός ο σύντροφος, η αδελφή ψυχή μου.” Και τότε όταν λέτε «αδελφή ψυχή» θέλω να κάνω εμετό και να ξεράσω κι εσείς λέτε, “Ω, όχι! Συγγνώμη. Εννοούσα τη δίδυμη φλόγα μου.” Και τότε έχω αυτό το βλέμμα στο πρόσωπο μου. Δεν υπάρχει αδελφή ψυχή ούτε και δίδυμη φλόγα.

Έτσι, ήρθατε ξανά σ’ αυτή τη ζωή ελπίζοντας να έχετε αυτή την αγάπη, επίσης όμως ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή γνωρίζοντας ότι θα την απωθούσατε, γιατί δεν θέλατε να παρέμβει τίποτα στην Πραγμάτωσή σας.

Η αγάπη είναι όμορφο πράγμα -η αγάπη για την οποία μιλάω, όχι η συνηθισμένη ανθρώπινη αγάπη – η αγάπη είναι τόσο όμορφο πράγμα, όταν μπορείς να μοιράζεσαι ανοιχτά με έναν άλλον. Να μοιράζεσαι το σώμα σου, να μοιράζεσαι τις βαθύτερες και πιο ενδόμυχες σκέψεις σου, να μοιράζεσαι ιστορίες για το ταξίδι σου, να μοιράζεσαι το γέλιο, να μοιράζεσαι τον κινηματογράφο ή μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο.
Όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, όταν δεν έχεις τίποτα να συγκρατήσεις, αυτό είναι αγάπη. Αν είστε σε μια κατάσταση όπου υπάρχει κράτημα, όπου υπάρχει κρύψιμο, όπου έχετε κρυφά περάσματα μέσα στην ψυχή σας και μέσα στο πνεύμα σας, όταν υπάρχει ζήλια, όταν υπάρχουν κατηγορίες και τα λοιπά, αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι μια σχέση, αλλά δεν είναι η αγάπη για την οποία μιλάω.

Έτσι, στην πορεία οι άνθρωποι ανακάλυψαν την αγάπη και την βίωσαν βαθιά και βίωσαν την σκοτεινή πλευρά της και την όμορφη πλευρά της και, όχι, δεν είμαι καθόλου εναντίον της αγάπης. Είμαι εναντίον της ακατάλληλης χρήσης του όρου “αγάπη”. Ω, η αγάπη. Και φυσικά, η μεγαλύτερη αγάπη απ’ όλες και η πιο φευγαλέα απ’ όλες είναι η αγάπη για τον εαυτό σας.

Ήρθε η ώρα, αγαπητοί Σώμπρα, αγαπητοί Μάστερ, ήρθε η ώρα τώρα να αγαπήσετε τον εαυτό σας με έναν τρόπο που δεν θα είναι makyo. Όχι με τον παλιό τρόπο του, “Ω, με αγαπώ, με αγαπώ”, αφού τότε δεν τον αγαπάτε πραγματικά. Να αγαπήσετε αληθινά τον εαυτό σας.

Πρόκειται να μιλήσω περισσότερο σχετικά και μερικές φορές θα είμαι πολύ επικριτικός για αυτό που πρόκειται να ονομάσω “παλιομοδίτικη αγάπη” ή αγάπη του κ@@ου. Πρόκειται να μιλήσω τώρα για την σημασία του να έχετε αγαπήσει άλλους, πώς όμως είναι τώρα να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Και είναι δύσκολο, γιατί όσο μακριά και να έχετε φτάσει κι όσο συνειδητοί κι αν είστε, ακόμα είναι δύσκολο τώρα να αγαπάτε τον εαυτό σας. Και να θυμάστε τι είπα σχετικά με το να έχετε έναν σύντροφο.

Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν υπάρχει κράτημα. Δεν υπάρχουν μυστικά. Δεν υπάρχουν κρυμμένοι θάλαμοι ή διάδρομοι. Δεν υπάρχει ζήλια. Είναι ανοιχτή και γεμάτη εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η αληθινή αγάπη. Όταν δεν είστε δεσμευμένοι ο ένας στον άλλο μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι θρησκεία.

Αληθινή αγάπη είναι ποτέ να μην κρατιέστε πάνω σε κανέναν ή τίποτα. Δεν είναι ανάγκη να κρατιέστε πάνω σε αυτούς, να προσκολλάστε σ’ αυτούς, να τους δένετε, γιατί αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη είναι αυτή η βαθιά εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και στους άλλους.

Όμως τώρα πρόκειται να μιλήσουμε περισσότερο για την αγάπη για τον εαυτό σας – την αγάπη για τον εαυτό σας – κι αυτό είναι αληθινά ένα από τα πιο δύσκολα και γεμάτα προκλήσεις πράγματα απ’ όλα. Είναι πολύ πιο εύκολο να αγαπήσετε έναν άλλον. Είναι πολύ πιο εύκολο να εκπέμψετε την αγάπη, να δώσετε την αγάπη παρά να την δεχτείτε, είτε είναι από κάποιον άλλο, αλλά κυρίως από τον εαυτό σας. Κυρίως από τον εαυτό σας.

Ήρθε η ώρα τώρα να μιλήσουμε για την αγάπη με έναν τρόπο που ίσως δεν έχετε ακούσει ποτέ πριν. Θα κάνουμε μερικές ειδικές συναθροίσεις, συναθροίσεις αγάπης, όμως θέλω να το αναφέρω τώρα. Αυτή είναι η επόμενη στροφή που θα κάνουμε ή το επόμενο Σημείο Διαχωρισμού, όπως κι αν το λέτε -το να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Για ένα λεπτό τώρα φανταστείτε την πιθανότητα να αγαπήσετε τον εαυτό σας άνευ όρων.

Ήρθατε εδώ στον πλανήτη χωρίς να ξέρετε τίποτα για την αγάπη. Μετά την  ανακαλύψατε και ερωτευτήκατε. Μετά κάνατε σεξ κι έπειτα κάνατε πολλές άλλες σχέσεις από αγάπη. Και μετά η αγάπη ξίνισε, όπως το χαλασμένο γάλα. Όμως μέσα απ’ αυτό ακόμα και τότε μάθατε τί δεν είναι η αγάπη, ώστε να μπορέσετε τελικά να είστε τώρα εδώ αγαπώντας τον εαυτό σας.

Το δικό μου είδος της αγάπης για το οποίο πρόκειται να συζητήσουμε δεν είναι καθόλου makyo κι αν αρχίσετε να το κάνετε αυτό, θα έρθει ο δράκος σας και θα σας δαγκώσει ακριβώς στο μπισκότο της αγάπης, εκεί ακριβώς. Δεν πρόκειται να επιτρέψει αυτό το είδος ζαχαρωμένης αγάπης. Μιλάω για πραγματική αγάπη για τον εαυτό σας. Ακούγεται τόσο καλό, έτσι δεν είναι; Κι όμως, είναι τόσο δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί τώρα, καθώς πάμε στο επόμενο βήμα με τους Σώμπρα. Και σκοπεύω να γυρίσω στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και να πω σε εκείνους τους μπάσταρδους ένα δυο πράγματα, σε εκείνους που έλεγαν πόσο εύκολο σάς είναι, και πρόκειται να πω, “Ξέρετε τι δουλεύουμε τώρα” -ή καλύτερα – “αυτό που επιτρέπουμε τώρα είναι η αληθινή αγάπη του Εαυτού.” Όχι αυτή την λουλουδένια αγάπη, να βγαίνετε εκεί έξω “αγαπώ τον κόσμο”, παρόλο που πραγματικά δεν τον αγαπάτε. Αγαπώντας τον Εαυτό και πραγματικά είναι μια εκπλήρωση του λόγου που ήρθατε στον πλανήτη, αφού για να καταλάβετε αληθινά την ενέργεια και την συνειδητότητα, πώς δουλεύουν μαζί, πρέπει επίσης να καταλάβετε πώς να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Αγαπάτε τον εαυτό σας σημαίνει αποδέχεστε ολοκληρωτικά τον εαυτό σας, τα πάντα. Τα πάντα.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά. Αα! Απολαυστικός καφές.

Οκέι, επόμενο. Επόμενο στο hit parade μας. Χμ.
Εμ, θέλω να παραμείνω για μια στιγμή απλά για να νιώσετε την αγάπη. Ας το κάνουμε αυτό – αγάπη του εαυτού – κι αφήστε το να περάσει μέσα από την συνειδητότητά σας τώρα. Ήρθατε σ’ αυτό τον πλανήτη να μάθετε για την συνειδητότητα και την ενέργεια, αλλά τι βρήκατε; Την αγάπη για έναν άλλον και μετά περνάτε όλες τις εμπειρίες αυτής. Αγαπώντας έναν άλλον, καλό και κακό και μετά για ένα διάστημα είναι σχεδόν λες και δεν υπάρχει κανένας. Φαίνεται λες και η αγάπη έχει φύγει από τη ζωή σας κι έπειτα είναι ώρα τώρα να αγαπήσετε τον εαυτό σας.

Δεν υπάρχουν πολλοί στον πλανήτη τώρα ή κάποιοι που έχουν έρθει ποτέ εδώ που έχουν αγαπήσει αληθινά τον εαυτό τους. Όχι πολλοί. Πρόκειται να το κάνουμε αυτό – όχι μαζί – αλλά θα το κάνουμε κάπως ταυτόχρονα.

Μια Ιστορία του Μάστερ

Εντάξει, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, καθώς αλλάζω ταχύτητες εδώ. Θα ήθελα ξανά να πω μια ιστορία, μια ιστορία του Μάστερ.

Ο Μάστερ καθόταν στο εξοχικό του ένα απόγευμα, διαβάζοντας ένα βιβλίο κοντά στο τζάκι, απολαμβάνοντας ένα καλό ποτήρι κρασί, κάνοντας αυτό που ο αληθινός Μάστερ κάνει πότε πότε, χαλαρώνοντας. Ο Μάστερ διδάσκει πολλά μαθήματα και οι μέρες είναι πολύ γεμάτες, αλλά ο Μάστερ ξέρει ότι κάθε τόσο πρέπει να αφιερώσει χρόνο για τον εαυτό του. Πάντως καθόταν διαβάζοντας το βιβλίο και ξαφνικά άκουσε ένα από εκείνα τα καμπανάκια –χμ! – ένα καμπανάκι να χτυπάει στο κεφάλι του. Δεν άκουγε κυριολεκτικά ένα καμπανάκι, αλλά ήταν μια ώθηση. Ήταν μια επίγνωση, ότι ξαφνικά έπρεπε να ακουμπήσει κάτω το βιβλίο, να φορέσει την κάπα του και να βγει έξω για έναν περίπατο.

Λοιπόν, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ο Μάστερ δεν ήξερε γιατί κι ο Μάστερ δεν αμφισβητεί, γιατί όταν αμφισβητείς, αρχίζεις να γίνεσαι διανοητικός. Όταν λες, “Λοιπόν, γιατί αισθάνομαι αυτό;” και “Είναι απλά δικό μου;” ή “Τι θα έπρεπε να κάνω; Τι προσπαθεί να μου πει το Πνεύμα;” Όχι, όχι, όχι, όχι.

Ο Μάστερ ένιωσε αυτό το καμπανάκι να χτυπάει, μια ώθηση, φόρεσε την κάπα του και ήξερε απλά ότι πρέπει να πάει βόλτα, χωρίς να ξέρει το γιατί, χωρίς να ξέρει που τον οδηγούσε. Κι αυτό είναι ένα τόσο σημαντικό σημείο για όλους σας. Πρόκειται απλά να νιώθετε κάτι και αυτό που κάνατε παλιά ήταν να το σκέφτεστε και να κάνετε διάγνωση και να το εξετάζετε και να το αναλύετε και να γίνεστε ανόητοι με αυτό. Τώρα απλά ήρθε η ώρα να μπαίνετε στην επίγνωση σας, όπως έκανε ο Μάστερ. Φόρεσε την κάπα του και βγήκε από το σπίτι, χωρίς να ξέρει αν θα έπρεπε να στρίψει αριστερά ή δεξιά ή να πάει ευθεία, χωρίς να ξέρει τίποτα. Όμως ήξερε κι εμπιστευόταν τον εαυτό του αρκετά, ώστε να γνωρίζει ότι θα ήταν η σωστή κατεύθυνση, το σωστό μέρος.

Περπάτησε για εφτά λεπτά περίπου και τελικά έφτασε σε μια μικρή λίμνη στην πανεπιστημιούπολη περιτριγυρισμένη από μεγάλα, όμορφα δέντρα κι εκεί στο παγκάκι αργά εκείνο το απόγευμα κοντά στη λίμνη ήταν μια από τις φοιτήτριές του, η Κριστίνα, που έκλαιγε, έκλαιγε καθισμένη στο παγκάκι. Ο Μάστερ σταμάτησε για μια στιγμή. Είχε νιώσει ότι συνέβαιναν πολλά στην Κριστίνα τελευταία, όπως ότι υπήρχε κάτι που την βασάνιζε, έτσι δεν του έκανε εντύπωση που την είδε να κλαίει. Ήταν καλή φοιτήτρια. Ήταν αφοσιωμένη απόλυτα, δοσμένη στην Πραγμάτωσή της. Είχε μια βασική καλή κατανόηση της ενέργειας της, αλλά υπήρχε κάποια παρεμβολή, κάτι έμπαινε στη μέση.

Στάθηκε εκεί για ένα λεπτό νιώθοντας την Κριστίνα, πραγματικά νιώθοντας αν ήταν εντάξει να την πλησιάσει ή αν ίσως θα έπρεπε απλά να απομακρυνθεί. Όμως καθώς το ένιωθε, χωρίς να προσπαθεί να βρει λόγια στο κεφάλι του και χωρίς να του μιλήσει ο ανώτερος Εαυτός της Κριστίνα, απλά ένιωσε την ενέργεια, όπως θα έπρεπε να κάνετε κι εσείς. Μην γίνεστε διανοητικοί με αυτό. Μην γεμίζετε σκ@@ τον εγκέφαλό σας. Μην περιμένετε να ακούσετε κάποια δυνατή φωνή. Απλά νιώστε το. Αυτή είναι η επίγνωσή σας. Αυτό έκανε ο Μάστερ. Το ένιωσε και φάνηκε πολύ κατάλληλο να την πλησιάσει, σχεδόν σαν να τον προσκαλούσαν οι ενέργειες.

Έτσι, –χμ – καθάρισε το λαιμό του –χμ – μερικές φορές ώστε να μη την τρομάξει, καθώς την πλησίαζε στο παγκάκι κι αυτή έμεινε εκεί με το κεφάλι στα χέρια, κλαίγοντας, κλαίγοντας. Ο Μάστερ απλά κάθισε δίπλα της, χωρίς να πει τίποτα, χωρίς να πει κάτι ανόητο όπως, “Τι κάνεις;” Πώς θα απαντούσε σ’ αυτό; Αυτό δεν λένε οι άνθρωποι, “Τι κάνεις;” “Έχω καταρρεύσει. Δεν θέλω να ζω άλλο πια. Εσύ τι κάνεις;” Όχι! Ο Μάστερ απλά κάθισε εκεί .

Ο Μάστερ απλά καθόταν δίπλα της – και συνηθίστε το, απλά να είστε εκεί. Ο Μάστερ απλά επέτρεπε να λάμπει το φως του. Δεν χρειαζόταν να δουλέψει γι’ αυτό. Δεν χρειαζόταν να πατήσει ένα κουμπί και να πει, “Φως, άναψε.” Ο αληθινός Μάστερ πάντα ρίχνει φως. Ο Μάστερ απλά κάθισε εκεί για λίγο και χωρίς να προσπαθεί να της στείλει κάθε είδους θετική ενέργεια, χωρίς να προσπαθεί να την θεραπεύσει, χωρίς να λέει ύμνους ή προσευχές. Δεν έβγαλε λιβάνι από την τσέπη του να το ανάψει για να βγάλει καπνό και να καθαρίσει τον αέρα. Τίποτα απ’ αυτά. Απλά καθόταν εκεί. Ήταν το τέλειο πράγμα. Ήταν αυτό που εκείνη χρειαζόταν.

Αυτή δεν χρειαζόταν πολλά λόγια εκείνη την στιγμή. Δεν χρειαζόταν μια ομιλία με συμβουλές από έναν ηλικιωμένο και βέβαια δεν χρειαζόταν την μυρωδιά του λιβανιού γύρω της. Μερικές φορές οι άνθρωποι έχουν αυτή την παράξενη ιδέα ,ότι προσπαθούν να βοηθήσουν τους άλλους ανθρώπους και αυτό για μένα είναι μια αναθεματισμένη παραβίαση. Μερικές φορές μόνο η παρουσία – όταν νιώσεις ότι υπάρχει μια πρόσκληση, μόνο η παρουσία – κι όχι πολλά λόγια, ή και καθόλου λόγια.

Έτσι, ο Μάστερ καθόταν δίπλα στην Κριστίνα. Αυτή ήξερε ότι ήταν εκεί. Μπόρεσε να το διακρίνει αμέσως κι αυτός απλά καθόταν. Χωρίς να λέει τίποτα, χωρίς να προσπαθεί να επιβάλει την παρουσία του στην Κριστίνα, απλά καθόταν εκεί. Κάποια στιγμή, περίπου πέντε λεπτά αργότερα, η Κριστίνα σταμάτησε να κλαίει, πήρε ανάσα, σκούπισε τους λεκέδες από το πρόσωπο της κι ο Μάστερ έβαλε το χέρι στην τσέπη του, μέσα στην κάπα και έβγαλε ένα φλασκί με μπράντι και της το έδωσε χωρίς να πει λέξη. Αυτή ήπιε μια μεγάλη γουλιά και αναστέναξε βαθιά.

Λοιπόν, δεν είναι ότι ο Μάστερ θα πρέπει να έχει πάντα ένα φλασκί με μπράντι, αλλά δεν είναι κακή ιδέα κάπου κάπου. Είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Κριστίνα, απλά κάτι να σπάσει όλη την συναισθηματική καθαρτική κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Ο Μάστερ ήξερε ότι αυτή χρειαζόταν να το περάσει αυτό, σε ένα βαθμό, αλλά επίσης συνειδητοποίησε ότι αυτή είχε παγιδευτεί σ’ αυτό. Τώρα στροβιλιζόταν μέσα σ’ αυτό.

Ο Μάστερ συνειδητοποίησε ότι υπήρχαν μερικά ζητήματα στη ζωή της, πράγματα που δεν είχαν εξελιχθεί με τον τρόπο που ήθελε και συγκεκριμένα αφορούσαν μια σχέση που είχε, μια σχέση που είχε διαρκέσει περίπου πέντε χρόνια. Δεν είχε παντρευτεί αυτό τον κύριο, αλλά ζούσαν μαζί και αυτός τα είχε μόλις μαζέψει και φύγει σχεδόν χωρίς προειδοποίηση. Απλά είπε “Τελείωσε” κι αυτή ήταν συντετριμμένη.

Η Κριστίνα είπε στον Μάστερ τελικά, “Απλά δεν είναι το πεπρωμένο μου να γνωρίσω ποτέ την αγάπη.”

Ο Μάστερ απλά καθόταν εκεί. Υπάρχουν φορές που είναι καλύτερα να μη λες τίποτα. Ο Μάστερ απλά καθόταν εκεί κι αυτή είπε, “Ξέρεις, Δάσκαλε, δεν είναι η πρώτη φορά. Η προηγούμενη σχέση κράτησε δυο χρόνια και η πιο προηγούμενη κράτησε μόλις οκτώ μήνες και η σχέση πριν από εκείνη κράτησε περίπου πέντε, έξι χρόνια.” Και είπε, “Απλά δεν είναι γραφτό εγώ να έχω ποτέ μια σχέση σ’ αυτή τη ζωή.”

Ο Μάστερ καταλάβαινε αληθινά, γιατί πριν επιτρέψει την Πραγμάτωσή του, πήγαινε από τη μια σχέση στην άλλη προσπαθώντας να βρει απαντήσεις, προσπαθώντας να βρει νόημα και προσπαθώντας να βρει την αγάπη και καμιά απ’ αυτές δεν πέτυχε. Ήξερε πώς ήταν να αντιμετωπίζεις το σκοτάδι της αγάπης, όμως τελικά να αναδύεσαι με την αγάπη του Εαυτού και τότε, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι. Αλλά τότε, όταν έχεις την αγάπη του Εαυτού, τότε μπορείς πραγματικά να κάνεις μια σχέση με έναν άλλον με αληθινή αγάπη. 

Η Κριστίνα άρχισε να μιλάει. Υποθέτω ότι η μεγάλη γουλιά του μπράντι βοήθησε να χαλαρώσει η γλώσσα της λιγάκι, αλλά άρχισε να μιλάει και είπε, “Δάσκαλε, πήγα για ψυχοθεραπεία πρόσφατα.”

Σε αυτά τα λόγια, ο Μάστερ γούρλωσε τα μάτια του, περίπου όπως έκανε η Λίντα. “Ψυχοθεραπεία, ω θεέ μου. Η ψυχοθεραπεία είναι για τους εξαρτημένους”, σκέφτηκε ο Μάστερ. Δεν τόλμησε να το πει αυτό στην Κριστίνα, αλλά η ψυχοθεραπεία είναι για τους εξαρτημένους, το είδος της ανθρώπινης   ψυχοθεραπείας που υπάρχει τώρα. Είναι εθισμένοι στα ζητήματα τους και η  ψυχοθεραπεία ενισχύει τα ζητήματά τους. Η ψυχοθεραπεία τούς πάει πιο βαθιά στα ζητήματά τους αντί να τα επιλύσει. Η ψυχοθεραπεία, συχνά, πραγματικά βοηθά να δημιουργηθεί περισσότερη συνείδηση θύματος και κακοποιητή από κάθε τι άλλο. Κι ο Κώλντρε με αποπαίρνει τώρα και δεν λέω όλοι οι θεραπευτές, αλλά η ψυχοθεραπεία γενικά είναι έτσι. Δεν κοιτάζει τα βαθύτερα αίτια. Προσπαθεί να μπαλώσει και να επιδιορθώσει κι όταν αυτό δεν λειτουργεί, δίνει φάρμακα.

Η Κριστίνα είπε, “Δάσκαλε, πηγαίνω για ψυχοθεραπεία τελευταία σε μια προσπάθεια να βρω απαντήσεις στο γιατί απλά δεν μπορώ να κάνω μια καλή σχέση, γιατί πάντα ξεκινάει καλά – όταν ξεκινάει αληθινά πιστεύω ότι είναι η καλύτερη αγάπη που έχω βρει ποτέ – όμως μετά αρχίζουμε να έχουμε διαφωνίες. Μετά αρχίζουμε να λογομαχούμε. Μετά υπάρχει ψυχρότητα. Μετά έρχεται η σιωπή. Μετά έρχονται κατηγορίες κι απλά γίνεται από όμορφο και ευτυχισμένο,  άσχημο.

Η θεραπεύτριά μου είπε ότι εγώ το δημιουργώ όλο αυτό. Και είπε ότι ο πραγματικός λόγος, αυτό που πραγματικά συμβαίνει εδώ είναι ότι έχω ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί και θέλει να κάνω θεραπεία εσωτερικού παιδιού. Θα διαρκέσει περίπου ένα μήνα και θα στοιχίσει περίπου οκτώ χιλιάδες δολάρια, αλλά πηγαίνω σ’ αυτά τα σεμινάρια τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα και μαθαίνω για το πληγωμένο εσωτερικό παιδί μου.”

Ο Μάστερ σκεφτόταν, “Θα πιω όλο αυτό το φλασκί με το μπράντι μόνος μου αν ακούσω κι άλλα γι’ αυτό”, γιατί συνειδητοποίησε ότι, αυτά είναι αληθινά ένα σωρός ψυχολογικές βλακείες.

Ο Μάστερ άκουγε την Κριστίνα να μιλάει για λίγη ώρα ακόμα. Ήξερε ότι ήταν σημαντικό γι’ αυτήν απλά να τα βγάλει από μέσα της. Σχεδόν δεν μίλησε καθόλου. Κουνούσε το κεφάλι του πότε πότε, γούρλωνε τα μάτια του πολύ, αλλά δεν είπε λέξη.

Τελικά, όταν αυτή εξαντλήθηκε κάπως από την ομιλία, ο Μάστερ είπε επιτέλους, “ Κριστίνα, το πρόβλημα δεν έχει καμία σχέση με ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον πληγωμένο ενήλικα.

“Θέλω να κλείσεις τα μάτια σου για μια στιγμή, Κριστίνα, και να θυμηθείς όταν πρωτοήρθες σ’ αυτό τον πλανήτη σ’ αυτή τη ζωή, όταν γεννήθηκες σ’ αυτή τη ζωή. Θέλω να θυμηθείς πώς ήταν να έχεις μια τόσο αγνή επίγνωση του λόγου που ήσουν εδώ στον πλανήτη, μια αγνή επίγνωση του τί ήθελες να κάνεις και πού ήθελες να πας. Κι αυτό έμεινε μαζί σου.

“Όταν ήσουν ενός έτους και δυο ετών, έκανες πράγματα όπως να μιλάς στα στοιχειακά και στις νεράιδες και σε μένα και σε άλλους κι αυτό ήταν αληθινά όμορφο. Όταν ήσουν τριών και τεσσάρων ετών, είχες ακόμα αυτή την καθαρή ενθύμηση, όμως τώρα είχες πιο πολλή αντίληψη του κόσμου γύρω σου και των ιδιορρυθμιών του, των προκλήσεων του και των δυσκολιών του, αλλά ακόμα θυμόσουν καθαρά. Κι όταν ήσουν πέντε και ίσως μέχρι και τα έξι, είχες ακόμα εκείνη την καθαρή συνειδητότητα,  για τον λόγο που ήσουν εδώ και τί επρόκειτο να κάνεις.”

Αυτός είπε, “Κριστίνα, δεν έχεις ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί. Αυτό πάντα γνώριζε. Πάντα, πάντα γνώριζε. Έχεις μια πληγωμένη έφηβη και μια πληγωμένη ενήλικα, μια πολύ πληγωμένη ενήλικα, αλλά όλο αυτό με τα πληγωμένα εσωτερικά  παιδιά, όχι, όχι. Απλά δεν είναι έτσι. Αυτό είναι ένα από εκείνα τα πράγματα του  New Age που ακούγεται καλό, αλλά νιώσε το μόνη σου.”

Αυτός είπε, “Θέλω να νιώσεις αυτό το εσωτερικό παιδί, τον εαυτό σου. Φέρτο εδώ. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει χρόνος. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, οπότε γίνε το  εσωτερικό παιδί σου τώρα. Νιώσε το αυτό.”

Η Κριστίνα καθόταν εκεί για λίγη ώρα με τον Μάστερ πολύ σιωπηλό, και στην αρχή πάλευε, γιατί, βλέπετε, το όλο σκηνικό γι’ αυτήν ήταν ότι το εσωτερικό παιδί της ήταν πληγωμένο, έτσι περίμενε ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί και ενεργούσε ανάλογα. Αλλά συνέχιζε να αναπνέει και να το νιώθει και τελικά -τελικά, μπόρεσε να νιώσει τον νεότερο εαυτό της, το εσωτερικό παιδί της, με άλλα λόγια. Και ξαφνικά ένιωσε την διαύγειά του, ότι αυτό ήξερε γιατί ήρθε εδώ και είχε διατηρηθεί μέσα της.

Αυτό θάφτηκε. Είχε – δεν είχε χαθεί – αλλά είχε επισκιαστεί από τόσα πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, όμως αυτό το εσωτερικό παιδί μέσα στην αγνότητά του, στην αληθινή του επίγνωση ήταν ακόμα εκεί. Κι αυτό χτύπησε την Κριστίνα σαν κεραμίδα. Της ήρθε και ήξερε ακριβώς ότι δεν ήταν ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί. Απλά ήταν πράγματα που είχαν συμβεί στη ζωή, που την είχαν βγάλει εκτός πορείας, που την είχαν κάνει να ξεστρατίσει ή τουλάχιστον να πιστεύει ότι είχε παρεκκλίνει από την αληθινή αποστολή ή το πάθος της σ’ αυτό τον πλανήτη.

Αυτή το ένιωσε για λίγο κι αυτό απλά άρχισε να κυλάει από μέσα της, η ομορφιά αυτού του καθαρού σαν κρύσταλλο μικρού παιδιού που ήταν και μετά όλες οι προκλήσεις, όλα τα σύννεφα και οι σκιές και το σκοτάδι της ανθρωπότητας που στροβιλίζονταν κι έκαναν αυτό το εσωτερικό παιδί να κρυφτεί, αλλά όχι να  πληγωθεί. Πήγε προς τα μέσα για να προστατευτεί, ώστε να μπορέσει να αναδυθεί με διαύγεια την σωστή στιγμή.

Κύλησε από μέσα της, αυτή η ενθύμηση του αληθινού της, αγνού παιδικού εαυτού και μετά όλα τα πράγματα που το είχαν κάνει να κρυφτεί, όλα τα πράγματα στην εφηβεία της, είτε ήταν ότι ένιωθε ότι είναι προκλητική ή ότι πλήγωνε άλλους ανθρώπους ή έπαιρνε ναρκωτικά σε νεαρή ηλικία ή είχε κακούς συντρόφους στην πορεία. Και τότε συνειδητοποίησε ότι, όχι, δεν υπήρχε πληγωμένο εσωτερικό παιδί κι αν μπορούσε να γυρίσει πίσω σ’ αυτή την επίγνωση και βεβαιότητα αυτού του μικρού παιδιού που ήταν, αυτό θα την βοηθούσε να καταλάβει όλα τα άλλα πράγματα που συνέβησαν.

Ο Μάστερ μπορούσε να νιώσει, ότι αυτή βρισκόταν σε εκείνο το σημείο επανασύνδεσης και είπε, “Λοιπόν, πάρε μια βαθιά αναπνοή κι άφησε αυτή τη νεανική αθωότητα να ξαναγυρίσει πίσω. Ο κόσμος γύρω σου σε έχει κάνει σκληρή. Έχεις γίνει δύσπιστη και κυνική. Τώρα άφησε αυτή την αθωότητα να γυρίσει πίσω. Ήρθε η ώρα.”
Και το έκανε.

Τώρα ο Μάστερ ήξερε, τώρα ήταν ώρα να σηκωθεί και να φύγει. Αυτή περνούσε κάτι. Περνούσε μια ένωση ή μια επανασύνδεση μέσα της. Σηκώθηκε ήσυχα και καθώς ήταν έτοιμος να απομακρυνθεί, η Κριστίνα τον κοίταξε με όμορφα, αλλά ακόμα δακρυσμένα μάτια και είπε, “Δάσκαλε, μπορείς να μου αφήσεις το φλασκί με το μπράντι;”

Αγαπητοί Σώμπρα, δεν έχετε πληγωμένα εσωτερικά παιδιά. Έχετε αυτόν τον εσωτερικό εαυτό, αυτή την νεανική, λαμπερή, αθώα, αγνή επίγνωση του εαυτού σας, που ήταν κρυμμένη για πολύ καιρό. Δεν είναι πληγωμένη. Ποτέ δεν ήταν πληγωμένη. Ο άνθρωπος, ο ενήλικας, ο έφηβος, ίσως, και ήταν σαν κρυμμένη, προφυλαγμένη από την τρέλα της ζωής, αλλά ήρθε η ώρα να την φέρετε πίσω.
Ας βάλουμε λίγη μουσική για μια μεράμπ.

Μεράμπ του Εσωτερικού Χριστικού Παιδιού

Δεν υπάρχει πληγωμένο εσωτερικό παιδί.
(αρχίζει η μουσική)
Υπάρχει ο έφηβος, ο ενήλικας, οτιδήποτε, μεσήλικας, ακόμα και ηλικιωμένος που επωμίστηκε πάρα πολλά που δεν ήταν δικά του. Επωμίστηκε πάρα πολλά.

Επιπλέον, τόσοι πολλοί από σας, ήρθατε εδώ σ΄ αυτό τον πλανήτη και μετά έπρεπε να περιμένετε πολύ καιρό μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή, η σωστή χρονική στιγμή, για να κάνετε την αληθινή σας αποστολή- πάθος εδώ, για να γίνετε ενσωματωμένοι Μάστερ.

Μερικοί από σας περιμένατε, πόσα, 30, 40, 50 χρόνια και σε αυτό το διάστημα, μπορεί να σκοτεινιάσατε πολύ. Μπορεί να γίνατε πολύ αρνητικοί και επιπλέον μετά επωμιστήκατε τόσα πολλά, που δεν ήταν δικά σας. Τόσα πολλά.

Ας αφιερώσουμε αυτή την στιγμή σ’ αυτή την μεράμπ της αγνότητας και της αθωότητας, για να επαναφέρουμε αυτό το κομμάτι – αυτό το κομμάτι που φέρατε ήταν τόσο αγνό για τόσα πολλά χρόνια, αυτό το κομμάτι που ήξερε γιατί ήσασταν εδώ κι αυτό το κομμάτι που βασικά έφερε το μήνυμα.

Ας καλέσουμε τώρα πίσω αυτό το κομμάτι σας. Δεν είναι στο παρελθόν. Είναι εδώ ακριβώς, τώρα. Δεν είναι κάπου αλλού. Είναι εδώ ακριβώς.

Ήταν κάπως κρυμμένο εξαιτίας μιας προστατευτικής αίσθησης. Δεν θέλατε ποτέ κάτι που θα μόλυνε ή θα διαστρέβλωνε αυτό το όμορφο κομμάτι του εαυτού σας. Το παιδί, στην πραγματικότητα το Χριστικό παιδί.

Το Χριστικό ή Κρυστάλλινο Παιδί, που ήρθε με τόση επίγνωση και αποφασιστικότητα. Είναι εδώ, τώρα. Είναι εντάξει να το φανερώσετε. Τώρα υπάρχει φυσική προστασία. Ήρθε η ώρα να του επιτρέψετε να βγει.

“Πληγωμένο παιδί.” Τί επινοούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν υπάρχει πληγωμένο παιδί. Είναι το αγνό παιδί. Ίσως πληγωμένος ενήλικας. Πληγωμένο παιδί, όχι.
(παύση)

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και είναι εντάξει να αφήσετε αυτή την αγνότητα και αθωότητα να ξαναβγούν. Είναι το κομμάτι σας, που ήξερε απόλυτα γιατί ήρθατε εδώ.

Ίσως αρχίσατε να αμφισβητείτε τα πράγματα στα εφτά, στα οκτώ, στα εννιά σας χρόνια. Ίσως παγιδευτήκατε στην μαζική συνείδηση ή στη δική σας ενοχή και ντροπή. Δεν έχει σημασία, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Πάντως δεν είναι το πληγωμένο παιδί.

Σας καλώ να το νιώσετε αυτό, αυτή την αγνότητα, αυτή την επίγνωση. Αυτό είστε πραγματικά.

Αυτό υπήρχε, πριν αρχίσετε να αναλαμβάνετε πράγματα άλλων ανθρώπων, να επωμίζεστε την μαζική συνείδηση, να κάνετε λίστες όλων των θεμάτων σας και τί ήταν λάθος και τι ήταν πληγωμένο και τι δεν λειτουργούσε σωστά και πού κάνατε λάθος.

Αυτός ο εαυτός του αγνού παιδιού, του Χριστικού παιδιού που είστε, ήξερε γιατί ήσασταν εδώ.
(παύση)
Αυτό το Χριστικό παιδί κατάλαβε ότι πάνω από 2.000 χρόνια πριν ήσασταν εδώ σ΄ αυτό τον πλανήτη την ίδια περίοδο με τον Γέσουα. Ο Γέσουα ήταν μια συλλογικότητα – όχι ένα έμψυχο ον, αλλά μια συλλογικότητα όλων σας – και ξέρατε ότι, όταν ο Γέσουα θα ερχόταν, θα ήταν ο καιρός να φυτευτούν οι σπόροι της θεϊκότητας, της συνειδητότητας στον πλανήτη και εσείς τελικά θα επιστρέφατε για να τους θερίσετε. Πρόκειται γι’ αυτή τη ζωή τώρα.

Σε αυτή την περίοδο των Χριστουγεννιάτικων διακοπών τώρα, είναι η ώρα να αφήσετε αυτό το Χριστικό παιδί εντός σας να εμφανιστεί.
Όχι ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί. Τίποτα τέτοιο. Τί παρωδία.
(παύση)
Λοιπόν, Λίντα, σε παρακαλώ μου δίνεις τον αρκούδο εδώ; Ναι, τον θέλω εδώ.
ΛΙΝΤΑ: Ω, πρόκειται να με αντικαταστήσει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι . Ο αρκούδος θα κάνει τις αναπνοές στο εξής (η Λίντα κάνει ότι κλαίει).

Έτσι, αγαπητοί Σώμπρα, δεν υπάρχει κανένα πληγωμένο παιδί. Δεν υπάρχει  πληγωμένο εσωτερικό παιδί, τίποτα τέτοιο.

Υπάρχει αυτό το παιδί μέσα σας, το Χριστικό παιδί. Ο αρκούδος κι εγώ, η Λίντα και η Μπελλ, σας ζητάμε να πάρετε τώρα μια καλή βαθιά αναπνοή. Η Μπελλ είναι ξαπλωμένη ανάσκελα εδώ έξω, με τα πόδια ψηλά, με τα πόδια ανοιχτά. Ξέρει για ποιο πράγμα μιλάω.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί.

Τώρα είναι εντάξει. Έχετε φυσική προστασία. Είναι εντάξει να αφήσετε να βγει αυτό το Χριστικό παιδί, να επιστρέψει στη ζωή σας. Περικλείει όλες τις αναμνήσεις και όλη την επίγνωση και όλη την αγνότητα και την κατανόηση του λόγου που  πραγματικά ήρθατε εδώ σ’ αυτή τη ζωή.

Δεν είχε φύγει ποτέ. Απλά ήταν κρυμμένο, προφυλαγμένο.

Ποτέ δεν επωμίστηκε πράγματα άλλων ανθρώπων, πράγματα της μαζικής  συνείδησης, όπως έκανε ο πιο ενήλικας εαυτός σας.

Δεν πληγώθηκε ποτέ και δεν θα πληγωθεί ποτέ.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή, επιτρέποντας σ’ αυτό το Χριστικό παιδί να εμφανιστεί.

Το περίεργο με αυτό είναι πραγματικά, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι έρχεται παράλληλα με το φωτεινό σώμα που μπαίνει.

Η αθωότητα του φωτεινού σώματος, η απλότητα του φωτεινού σώματος. Όχι σκουπίδια, όχι σαβούρα, απλά αγνότητα.

Λοιπόν τί θα λέγατε να επιτρέψουμε να μπει και το Χριστικό παιδί και το φωτεινό σώμα.
Χμ, ίσως, λέω ίσως, είναι κάπως όμοια.

Βαθιά αναπνοή τώρα για το Χριστικό παιδί.

Με αυτά, φίλοι μου, σας εύχομαι πολύ, πολύ χαρούμενες διακοπές. Έχουμε πολλά μπροστά μας το 2022. Θα είναι μια δυνατή χρονιά, μια πολύ δυνατή χρονιά.

Αφιερώστε το υπόλοιπο αυτής της χρονιάς, για να κάνετε κάτι για τον εαυτό σας, να αγαπήσετε τον εαυτό σας, να ανανεώσετε τον εαυτό σας, να αγκαλιάσετε έναν αρκούδο, να αγκαλιάσετε τον εαυτό σας.

Θα επιστρέψουμε για το Shoud του Ιανουαρίου. Πρόκειται να πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά, αλλά προς το παρόν και για το υπόλοιπο της χρονιάς, πάρτε  μια βαθιά αναπνοή και νιώστε το Χριστικό παιδί εντός κι αφήστε το να αρχίσει να φανερώνεται.

Εκ μέρους όλων των Αναληφθέντων Δασκάλων και του χειροκροτήματος που σας έδωσαν, σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και ανυπομονώ για το υπόλοιπο ταξίδι μας μαζί εδώ στον πλανήτη.

Με αυτά, τις καλύτερες ευχές μου.
Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και Επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Υπότιτλοι video :  Κατερίνα Θαλασσά