Shoud 4, Προχωράμε

 5 -12- 2015

(Οι αντιλήψεις των Ανθρώπων, Ο Κόσμος σήμερα, Στοχαστές και Γνώστες, Δύο Κόσμοι, Επιτρέπω την Γνώση, Μεράμπ για την Αλλαγή ) 

Είμαι αυτό που Είμαι, ο Καθηγητής Adamus, ο Dickens, o St. Germain.

Καλώς ήρθατε αγαπητοί Shaumbra, σ’ αυτή την πολύ ενεργειακή συγκέντρωση. Καλώς ήρθατε όλοι όσοι ακούτε online, όλοι όσοι μαζεύεστε εδώ σήμερα.

Όμορφα, ενδιαφέροντα, καταπληκτικά κοστούμια (πολλοί από το ακροατήριο φορούν Χριστουγεννιάτικα κοστούμια). Υπάρχει κάτι σχετικά με τη μεταμφίεση. Υπάρχει κάτι σχετικά με την αλλαγή της ρουτίνας που απλά σας κάνει να νιώθετε διαφορετικά. Στην πραγματικότητα επηρεάζει τα κύτταρα του σώματος σας. Και επίσης επηρεάζει τον νου σας. Του ανοίγει νέες δυνατότητες. Όμως τα κύτταρα του σώματός σας… (ο Adamus σταματά μπροστά στον Sart που είναι ντυμένος σαν γυναίκα, το ακροατήριο γελά). Ναι, χμ.. του ανοίγει πολλές νέες δυνατότητες. Συγνώμη κυρία μου, ποια τουαλέτα χρησιμοποιήσατε στο διάλειμμα; (περισσότερα γέλια)

SART: Δεν θυμάμαι.

ADAMUS: Δεν θυμάσαι. Σ’ ευχαριστώ για τον καφέ μου με την βανίλια (στη Sandra), μήπως θα μπορούσα να έχω λίγη Kahlua σήμερα;

LINDA: Όχι.

SANDRA: Όχι.

ADAMUS: Νομίζω ότι θα την χρειαστώ.

Λοιπόν, καλώς ήρθατε, αγαπητοί Shaumbra. Ναι. Όταν μασκαρεύεστε, όπως θα σας πει και ο Sart, νιώθετε διαφορετικά. Αγγίζει κάθε κύτταρο του σώματος σας. Δεν περιορίζεστε πια στην παλιά ρουτίνα ύπαρξης, Ω! ας πούμε μόνο αρσενικής ύπαρξης. Έχετε και τα δύο κύτταρα. Δεν νιώθεις πιο ελαφρύς με τα μοκασίνια; (ο Sart γνέφει) Ναι, ναι, ω, ναι.

Shaumbra , θέλω να πάρετε λίγο χρόνο εδώ. Νιώθω τόσο πιο άνετα μ’ αυτή την ενδυμασία, σε σχέση με τη συνηθισμένη του Cauldre. (ο Adamus είναι ντυμένος με ένα ημίψηλο καπέλο και σακάκι με ουρά τύπου Dickens)

EDITH: Φαίνεσαι υπέροχος.

ADAMUS:  Σ’ ευχαριστώ, όπως πάντα. Πέρασα την περισσότερη από την τελευταία μου ζωή φορώντας καπέλο. Όχι κάποιο τύπου baseball, αλλά ένα καπέλο ευγενούς. Ναι, και το μπαστούνι είναι για τον Cauldre. Έχει βαρύνει λίγο με τα χρόνια. Θέλω να ρίξετε μια ματιά, να νιώσετε την ενέργεια εδώ αυτή τη στιγμή.

Εδώ είμαστε, 5 Δεκεμβρίου 2015. Εδώ είμαστε συγκεντρωμένοι σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα. Θα μιλήσω γι αυτό σήμερα. Αυτή είναι η σταθερά, η επιτομή της νέας πνευματικότητας αυτού του πλανήτη. Δεν πρόκειται για το New Age. Όχι, στην New Age (Νέα Εποχή) θα κάθονταν σε κύκλο ή θα γονάτιζαν με πολύ περισσότερη ευλάβεια, σοβαροί. Χωρίς πολλά γέλια. Με κανέναν τρόπο δεν είναι ούτε η Καθολική Εκκλησία. Φανταστείτε να πηγαίνατε ντυμένοι έτσι σε μια Καθολική Εκκλησία!

SART: Θα με αφόριζαν

LINDA: Τρομακτικό.

ADAMUS: Θα σε μετέτρεπαν αμέσως σε ιερέα.

LINDA: Ω! Ω! (το ακροατήριο γελά και χειροκροτά) Ω!

ADAMUS: Όπως έλεγα, είναι – αν το νιώθετε – ένα παράδειγμα του καινούριου – δεν είναι καν πνευματικό. Είναι απλή συνειδητότητα, και εσείς είστε αυτοί που είναι αρκετά τρελοί ώστε να είναι οι πρωτοπόροι. Είστε αυτοί που ξεστρατίσατε και πήγατε πιο πέρα.

Χρειάζεται λίγη τρέλα, ίσως πολύ τρέλα. Χρειάζεται πολύ χιούμορ. Χρειάζεται πολύ καλή εξισορρόπηση του εαυτού για να μπορέσει να διαλύσει τους κανόνες. Ω, εδώ έχουμε έναν κόσμο γεμάτο κανόνες.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, και προφανώς δεν είναι κάποιο τζαμί, και δεν μ’ ενδιαφέρει αν δεν σας αρέσει. Θα μιλήσω για σας στον Μωάμεθ αν συνεχίσετε να προσεύχεστε σε μένα μ’ αυτόν τον τρόπο.

LINDA: Σκάσε!

ADAMUS: Τον γνωρίζω, είναι καλός φίλος. Είναι μέλος της λέσχης των Αναληφθέντων Δασκάλων. Αλήθεια.

Είστε λοιπόν σε θέση να γελάτε, είστε σε θέση να ζείτε, είστε σε θέση να πάτε παραπέρα, και αυτό είναι που μου αρέσει στη δουλειά μου με τον καθένα από σας, μου αρέσει ο χρόνος που περνάμε μαζί.

Σήμερα λοιπόν θα έχουμε ένα μενού του Adamus τεσσάρων πιάτων…

LINDA: Ωχ…

ADAMUS: … συνειδητότητας. Για πρώτο πιάτο, για ορεκτικό, μερικές πολύ σχετικές ερωτήσεις με το ακροατήριο. Οπότε προετοιμαστείτε να πάρετε το μικρόφωνο. Edith, γιατί γυρίζουν τα μάτια σου;

LINDA: Μμμ;

ADAMUS: Είδα τα μάτια της – εδώ είναι η Edith. Ω, Edith, κάνε το πάλι. Η κάμερα είναι σε σένα.

EDITH: Ω, μπήκε ένα μυγάκι στο μάτι μου (γέλια).

ADAMUS: Είσαι έτοιμη να αρπάξεις άλλο ένα κάπου αλλού. Στο μυαλό σου, προφανώς. Φαίνεσαι υπέροχη σήμερα, αγαπητή μου.

EDITH: Σ’ ευχαριστώ.

ADAMUS: Ναι φαίνεται. Πραγματικά. Φαίνεσαι νεότερη. Δεν δείχνεις φορτωμένη. Edith είσαι ένα μεγάλο ροκ αστέρι σε όλον τον κόσμο. Να που ξανακάνει το ίδιο πράγμα με τα μάτια της. Είσαι ένα μεγάλο ροκ αστέρι σε όλον τον κόσμο. Ο κόσμος παρακολουθεί – «Τι κάνει η Edith αυτό το μήνα; Πώς είναι η Edith – Πώς αντιμιλάει στον Adamus;» Όμως φαίνεται σαν να σου έφυγε ένα βάρος. Τι συμβαίνει;

LINDA: Ω, περίμενε. Θέλεις το μικρόφωνο;

ADAMUS: Ναι, ναι το μικρόφωνο.

EDITH: Απλά… ω!

LINDA: Περίμενε.

ADAMUS: Είναι η στιγμή της Edith.

EDITH: Ευχαριστώ.

ADAMUS: Θα γυρίσουμε ένα φιλμ κάποια μέρα – οι στιγμές της Edith. Τι συμβαίνει με τα μάτια σου σήμερα, αγαπητή μου; Τα μάτια σου εξακολουθούν να γυρίζουν κάπως έτσι (ο Adamus γυρίζει τα μάτια του, γέλια). Λοιπόν, τι συμβαίνει Edith; Φαίνεσαι νεότερη.

EDITH: Απλά νιώθω τόσο άνετα με τον εαυτό μου και τον αγαπώ τόσο πολύ που δεν μπορώ να σταματήσω να γυρίζω τα μάτια μου (γέλια).

ADAMUS: Μα γιατί φαίνεσαι νεότερη, λίγα περισσότερα βάρη από ότι συνήθως;

EDITH: Είμαι νεότερη!

ADAMUS: Καλά. Συμβαίνει κάτι με τη βιολογία σου;

EDITH: Φυσικά, είναι πάντα υγιής.

ADAMUS: Πάντα υγιής.

EDITH: Ναι.

ADAMUS: Χμμ…

EDITH: Είναι.

ADAMUS: Βελτιώνεται τελευταία. Χμ, θα επιστρέψουμε σ’ αυτό αργότερα. Σ’ ευχαριστώ.

Για πρώτο πιάτο, θα κάνουμε κάποιες ερωταποκρίσεις με το ακροατήριο, οπότε προετοιμαστείτε, ο καθένας από σας θα μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο ανά πάσα στιγμή. Ποτέ δεν ξέρετε, γιατί το ξωτικό βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο μεταφέροντας το μικρόφωνο (η Linda είναι ντυμένη σαν ξωτικό). Είτε βρεθήκατε εδώ για πρώτη φορά, είτε είστε παλιά μέλη, θα πάρετε το μικρόφωνο σήμερα.

Το δεύτερο πιάτο θα είναι συζήτηση, διάλεξη, παρατηρήσεις, ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα στο δεύτερο πιάτο. Το τρίτο πιάτο θα είναι μια προσωπική merabh μέσα στη φαντασία, πέρα από το νου. Το τέταρτο πιάτο… (κάποιος λέει «ή έξω από το νου»), λοιπόν έξω από το νου. Είναι λοιπόν έξω από νου. Έξω από το σώμα. Δεν ξέρω για το νου.

Το τέταρτο πιάτο θα το αφήσω για έκπληξη και μυστήριο, θα αποσαφηνιστεί αργότερα.  Συναρπαστικό

Πρώτη Ερώτηση

Η πρώτη ερώτηση είναι, είσαι έτοιμο με το μικρόφωνο ξωτικό;

LINDA: Ω, ναι. Ω, ναι.

ADAMUS: Η πρώτη ερώτηση είναι: βρισκόμαστε στο ημερολογιακό τέλος του χρόνου και είναι μια πολύ καλή στιγμή να κάνουμε μια εκτίμηση πώς ήταν αυτή η χρονιά για σας, ρίξτε μια ματιά σε κάθε νέα απόφαση – αυτό που ονομάζω προσωπικά ψέματα – για το τι θα κάνετε για τον εαυτό σας την επόμενη χρονιά. Οπότε η πρώτη ερώτηση είναι, αυτή τη χρονιά, το 2015, σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, με το δέκα να είναι το υψηλότερο, το καλύτερο, το ένα να είναι το λιγότερο, το χειρότερο, πώς τα πήγατε με το να είστε φυσικοί; Πώς τα πήγατε με το να επιτρέπετε; Πώς τα καταφέρατε να σταθείτε έξω από τη διανοητική ταραχή και να επιτρέψετε αυτό που ονομάζεται φώτιση να έρθει φυσικά στο σώμα και στο νου σας;

Μου αρέσει το μπαστούνι.

LINDA: Ναι, το καταλάβαμε.

ADAMUS: Σε μια κλίμακα από το ένα μέχρι το δέκα, πόσο φυσικοί ήσαστε το 2015; Πάρτε μια στιγμή να το νιώσετε. Πόσο φυσικοί ήσαστε;

Εντάξει. Linda, είμαστε έτοιμοι με το μικρόφωνο.

SAM: Έξι.

ADAMUS: Έξι.

SAM: Έξι.

ADAMUS: Είναι ένα νούμερο που σε εμπνέει;

SAM: Θα μπορούσε.

ADAMUS: Θα μπορούσε.

SAM: Βέβαια, γιατί όχι;

ADAMUS: Ναι, ναι.

SAM: Είναι ένα θαυμάσιο νούμερο.

ADAMUS: Θαυμάσιο νούμερο, ναι. Εννοώ, αν ρωτούσα στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς πώς θα τα καταφέρεις να είσαι φυσικός, να επιτρέπεις στα πράγματα να έρχονται σε σένα, να επιτρέψεις την ίδια σου τη φώτιση μέσα στο σώμα σου, μέσα στο νου σου, θα ήσουν ευχαριστημένος με ένα έξι;

SAM:  Δεν θα ήμουν κατενθουσιασμένος μ’ αυτό, πιθανόν όχι.

ADAMUS: Σωστά, όχι κατενθουσιασμένος. Εντάξει. Την επόμενη χρονιά, το 2016 νομίζω, πώς φιλοδοξείς να τα πας στην ίδια κλίμακα;

SAM: Θα το αφήσω να είναι ότι είναι.

ADAMUS: Αυτό μου ακούγεται ως δέκα. Φυσικά. Ωραία. Θα σε επιλέξω – εννοώ θα συζητήσω για λίγο μαζί σου.

SAM: Εντάξει.

ADAMUS: Βλέπω λοιπόν αυτό το σταμάτα, ξεκίνα, σταμάτα, ξεκίνα, σκέψου, γύρνα πίσω, σκέψου, προβληματίσου…

SAM: Χμμμ.

ADAMUS: … χαλάρωσε, τα πράγματα έρχονται. Το έχεις προσέξει αυτό το μοτίβο;

SAM: Ναι, ναι.

ADAMUS: Ναι, ναι.

Και πού βρίσκεσαι σήμερα, αυτή τη στιγμή, σ’ αυτό το μοτίβο;

SAM: Νομίζω ότι γυρίζω πίσω, σε όλα τα παραπάνω.

ADAMUS: Σε όλα τα παραπάνω. Εντάξει.

SAM: Μέχρι στιγμής.

ADAMUS: Τι είναι αυτό που θα κάνεις για να γίνεις πιο φυσικός μέσα σε όλο αυτό;

SAM: Εννοώ ότι να το σκέφτομαι απλά με ρίχνει πάλι μέσα στην παγίδα.

ADAMUS: Κατά κάποιο τρόπο.

SAM: Ναι.

ADAMUS: Κατά κάποιο τρόπο.

SAM: Οπότε δεν ξέρω αν έχω μια καλή απάντηση γι αυτό.

ADAMUS: Θα σταματήσεις να σκέφτεσαι;

SAM: Αν θα σταματήσω να σκέφτομαι;

ADAMUS: Ναι, ναι.

SAM: Δεν είναι πιθανόν.

ADAAMUS: Δεν είναι πιθανόν, καθόλου πιθανόν. Εντάξει.

SAM: Ναι.

ADAMUS: Ωραία. Σ’ ευχαριστώ.

SAM: Ναι.

ADAMUS: Ο επόμενος. Πού βρίσκεσαι – σε κλίμακα από το ένα μέχρι το δέκα – στο να επιτρέψεις τη φώτιση στο σώμα σου, στο νου σου και στα πάντα να έρθει φυσικά;

CHERYL: Θα έλεγα επτά.

ADAMUS: Επτά!  Λίγο καλύτερα από τον Sam, ωραία. Είσαι ευτυχισμένη μ’ αυτό; (αυτή γελά) Νομίζω ότι ξέρουμε την απάντηση.

CHERYL: Φυσικά θα προτιμούσα η φώτιση μου να γινόταν αυτή τη στιγμή και να τα έχω όλα…

ADAMUS: Σίγουρα. Μπορεί να γίνει.

CHERYL: Εντάξει, λοιπόν το επιλέγω τώρα.

ADAMUS: Εντάξει, όμως μπορείς να το επιτρέψεις; Ε;

CHERYL: Ναι!

ADAMUS: Σταμάτα εδώ – «Το επιλέγω». Ωραία. Είστε όλοι εκεί. Το ξέρω ότι είστε όλοι εκεί, όμως μπορείτε να το επιτρέψετε;

CHERYL: Νομίζω πως ναι.

ADAMUS:  Δεν ήταν και τόσο…

CHERYL: Δεν ακούστηκε να περιέχει πολύ ενθουσιασμό, έτσι δεν είναι;

ADAMUS: Όχι. Όχι, όλοι το έχετε επιλέξει, και γι αυτό θα γίνει. Και αυτό που το κάνει σκληρό και κατά καιρούς δύσκολο είναι απλά το ότι δεν το επιτρέπετε. Δεν επιτρέπετε την εμπιστοσύνη, δεν επιτρέπετε την αλήθεια του. Υπάρχει ακόμα αυτή η ερώτηση «Είναι όλο αυτό αληθινό;». Μαζευόμαστε μια φορά το μήνα για να ζητωκραυγάσουμε μαζί, να μοιραστούμε λίγο γέλιο, να…

LINDA: Να ζητωκραυγάσουμε;

ADAMUS: … να βάλουμε τα καλά μας ή να μασκαρευτούμε

LINDA: Να ζητωκραυγάσουμε;

ADAMUS: Να προσφέρουμε λίγη ανακούφιση από την ανία της καθημερινής ζωής; ή πραγματικά συμβαίνει κάτι;

Πόσο διαφορετική είσαι σήμερα από ότι πριν από πέντε χρόνια;

CHERYL: Ω Θεέ μου!

ADAMUS: Ναι!

CHERYL: Τρομερά.

ADAMUS: Ναι. Με ποιόν τρόπο;

CHERYL: Είμαι πολύ…

ADAMUS: Ένα λεπτό (ο Adamus τινάζει κάτι στον αέρα κοντά στο κεφάλι της). Ωραία.

CHERYL: Ευχαριστώ.

ADAMUS: Υπήρχε μια οντότητα σχετικά κοντά. Μια πολύ καλή, όμως…

CHERYL: Εντάξει.

ADAMUS: … Κάτι σαν «Είναι μπροστά στην κάμερα αυτή τη στιγμή…» Εκδιώχθηκε.

CHERYL: «Άρα θα βγω μαζί της στην κάμερα».

ADAMUS: Ναι.

CHERYL: Έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στο σύμπαν, στα πράγματα που έρχονται σε μένα.

ADAMUS: Ω, το σύμπαν. Το σύμπαν δεν γνωρίζει τίποτα. Συγνώμη. Ξέρω τι εννοείς, αλλά δεν μου αρέσει αυτός ο όρος. Το σύμπαν. Τι; Τι; Το Είμαι.

CHERYL: … Έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στο Είμαι μου και στο να είμαι σ’ αυτό.

ADAMUS: Ωραία, επειδή το σύμπαν θα σε χαστουκίσει σε κάθε στιγμή που θα μπορέσει.

CHERYL: Ναι, το κάνει.

ADAMUS: Το έχεις παρατηρήσει; Κάθε φορά που το σύμπαν μπορεί να σου παίξει ένα παιχνίδι, κάθε φορά που το σύμπαν μπορεί να σου ρίξει μερικά χαστούκια, θα το κάνει, επειδή το σύμπαν είναι απλά ενέργεια που περιμένει, απλά βρίσκεται, περιμένει σε ουδέτερη κατάσταση, περιμένει τη συνειδητότητα – ή την έλλειψη συνειδητότητας – και θα σε χαστουκίσει. Οπότε, εσύ είσαι που το δημιουργείς όλο αυτό.

CHERYL: Αγαπώ τον εαυτό μου περισσότερο από πριν.

ADAMUS: Ωραία. Ωραία.

CHERYL: Αποδέχομαι περισσότερο αυτό που είμαι.

ADAMUS: Ναι.

CHERYL: Εκτιμώ αυτό που είμαι.

ADAMUS: Ωραία.

CHERYL: Επειδή πιστεύω ότι είμαι άψογη.

ADAMUS: Το ίδιο κι εγώ.

CHERYL: Ω, σ’ ευχαριστώ. Πιστεύω το ίδιο και για σένα.

ADAMUS: Σ’ ευχαριστώ. Αμοιβαίος κοινωνικός θαυμασμός.

CHERYL: Ω, είναι αλήθεια: Αυτό είναι αλήθεια!

ADAMUS: Ωραία. Λοιπόν, επτά. Μου αρέσει αυτό το νούμερο. Πώς θα τα πας την επόμενη χρονιά.

DHERYL: Θα επιτρέψω να ανοιχτώ περισσότερο.

ADAMUS: Ωραία. Σε κλίμακα από το ένα στο δέκα…

CHERYL: Ναι, τουλάχιστον.

ADAMUS: Τουλάχιστον, ναι.

CHERYL: Τουλάχιστον ένα δέκα.

ADAMUS: Εντάξει, ωραία. Ευχαριστώ.

CHERYL: Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

ADAMUS: Δύο ακόμη. Ίδια ερώτηση πριν πάω σε άλλη ερώτηση. Πώς τα πήγατε αυτή τη χρονιά στην κλίμακα της φυσικότητας; Εννοώ ότι η φώτιση θα έρθει σε σας, εσείς όμως πόσο συχνά κάθεστε και ανησυχείτε γι αυτήν και αγχώνεστε; Ναι. Αγαπητή μου.

NANCY: Νομίζω περίπου οχτώ, ίσως και εννιά.

ADAMUS: Ναι, εγώ θα σου έδινα ένα εννιά. Πραγματικά.

NANCY: Ωραία.

ADAMUS: Το ένιωσα και το παρακολουθούσα και… ναι. Ωραία. Την επόμενη χρονιά;

NANCY: Τουλάχιστον ένα εννιά.

ADAMUS: Τουλάχιστον ένα εννιά. Τι κάνεις; Τι συμβουλή μπορείς να δώσεις στους Shaumbra που είναι εδώ και σε όσους παρακολουθούν απ’ όλο τον κόσμο για να την επιτρέψουν απλά, αυτή τη φυσική εξέλιξη μέσα στη φώτιση;

NANCY: Νομίζω ότι το να γερνάς βοηθά πολύ (γέλια και κάποια χειροκροτήματα).

ADAMUS:  Λοιπόν υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτό, και γι αυτό θα συμβεί στον καθένα. Γιατί τα γεράματα; Τι σχετικό υπάρχει μ’ αυτά;

NANCY: Δεν ξέρω. Απλά υπάρχει ελευθερία σ’ αυτά.

ADAMUS: Υπάρχει. Λοιπόν, αν δεν σε πειράζει να ακολουθήσω το ίδιο μονοπάτι, φοβάσαι το θάνατο;

NANCY: Όχι.

ADAMUS: Ναι, και ούτε θα έπρεπε. Φοβάσαι ότι θα αρρωστήσεις; Σε φυσικό επίπεδο.

NANCY: Όχι.

ADAMUS: Ωραία. Ωραία, επειδή πάρα πολλοί το φοβούνται αυτό και μετά δεν ζουν πραγματικά. Ανησυχούν για κάποια επικείμενη αρρώστια, και το «σύμπαν» θα τους τη δώσει.

NANCY: Αν αρρωστήσω, απλά θα πεθάνω.

ADAMUS: Ακριβώς. Θα έρθεις να με επισκεφθείς εμένα και τους άλλους. Έχουμε μια σπουδαία Λέσχη Αναληφθέντων Δασκάλων. Θα σου εξασφαλίσω μια κάρτα εισόδου ή ίσως και να πάρεις την δική σου, αν καταλαβαίνεις τι λέω. Ωραία λοιπόν. Σ’ ευχαριστώ.

Άλλος ένας. Πού βρίσκεσαι σε κλίμακα φυσικότητας από το ένα μέχρι το δέκα.

WOLFGANG: Εγώ;

ADAMUS: Ναι. Ναι.

WOLFGANG: Ω!

ADAMUS: Αυτά συμβαίνουν στον Βυσσινί Κύκλο. Γυρίζουμε το μικρόφωνο.

WOLFGANG: Εντάξει.

ADAMUS: Όπως οι ιθαγενείς γύριζαν την πίπα της ειρήνης. Εμείς γυρίζουμε το μικρόφωνο.

WOLFGANG: (γελώντας) Τρία.

ADAMUS: Τρία. Είσαι λοιπόν διανοητικός τύπος.

WOLFGANG: Είμαι.

ADAMUS: Ναι, ναι. Τι δουλειά κάνεις;

WOLFGANG: Μηχανικός υπολογιστών.

ADAMUS: Ω! Ποιος θα το έλεγε; Ώστε μηχανικός υπολογιστών, και γιατί γίνεσαι τόσο διανοητικός;

WOLFGANG: Θα έλεγα επειδή υπάρχουν πραγματικά πολλά πράγματα για τα οποία ανησυχώ.

ADAMUS: Ναι, υπάρχουν, αν σου αρέσει να ανησυχείς για τα πράγματα. Και έχεις ένα πολύ κοφτερό μυαλό, ένα πολύ εκπαιδευμένο μυαλό, και έχει ενδιαφέρον που βρίσκεσαι εδώ σήμερα, επειδή θα κάνουμε κάτι μ’ αυτό. Γίνεσαι λοιπόν πολύ διανοητικός με τα πράγματα. Βολοδέρνεις στο νου. Πόσο έχεις προχωρήσει αυτή τη χρονιά;

WOLFGANG: Μμμ. Όχι πολύ.

ADAMUS: Όχι πολύ. Τουλάχιστον βρέθηκες στο Colorado.

WOLFGANG: Ναι!

ADAMUS: Για ποιο λόγο βρίσκεσαι εδώ; Για το Shoud φυσικά.

WOLFGANG: Για την εβδομάδα εκπαίδευσης των μηχανικών υπολογιστών στο Boulder.

ADAMUS:  Ω! Μπουμ!  Θα σου θέσω κάτι που βασίζεται σε ότι θα κάνουμε εδώ σήμερα, που βασίζεται στο πόσο ανοιχτός είσαι στο να το λάβεις, και ας πούμε ότι αλλάζει κάποια πράγματα στο μυαλό σου και πηγαίνεις σ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή των μηχανικών υπολογιστών, των προγραμματιστών, και απλά δεν καταλαβαίνεις. Κάθεσαι εκεί, ο καθηγητής, οι ομιλητές μιλούν, σκέφτεσαι όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν οι μηχανικοί, δεν ξέρω, και απλά δεν τα καταλαβαίνεις.  Απλά δεν είναι εκεί. Τα χάνεις, ας πούμε απλά ότι τα χάνεις. Τι γίνεται μετά; Τι θα κάνεις; Θα πάρεις το πρώτο αεροπλάνο για να γυρίσεις στο σπίτι και, δεν ξέρω, θα παραιτηθείς από τη δουλειά σου; Θα αναρωτηθείς τι πήγε στραβά – ναι, θα αναρωτηθείς τι πήγε στραβά. Ναι. Κάθεσαι εκεί και απλά δεν το πιάνεις. Τι θα κάνεις μετά; Βλέπεις μόνο μια λευκή οθόνη. Συνέβη σε κάποιους από σας πρόσφατα; (το ακροατήριο λέει «ναι») Πράγματα που κάνεις συνεχώς για πολλά χρόνια, στα οποία έχεις γίνει ειδικός, μια μέρα κάθεσαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, κάτι έπρεπε να κάνεις και συνειδητοποιείς ότι κάθεσαι εκεί για τρεις ώρες κοιτάζοντας την οθόνη και δεν συμβαίνει τίποτα. Τι κάνεις;

WOLFGANG: Καλή ερώτηση. Λοιπόν…

ADAMUS: Το ξέρω.

WOLFGANG: Θα γίνει ένα διαγώνισμα κατά την εκπαίδευση και φυσικά σκέφτηκα τι θα συμβεί αν δεν το περάσω.

ADAMUS: Ναι. Τι θα γίνει αν δεν το περάσεις;

WOLFGANG: Η ζωή μου θα πάρει άλλη κατεύθυνση. Νομίζω.

ADAMUS: Είσαι έτοιμος γι αυτό;

WOLFGANG: Πφφφ!

ADAMUS: Πφφφ; Πήραμε ένα «πφφ» σήμερα. Ναι. Συμβαίνει κάτι με το μικρόφωνο; Τι θα γίνει αν δεν περάσεις το τεστ; Θα είναι το τέλος του κόσμου;

WOLFGANG: Όχι, φυσικά όχι.

ADAMUS: Όχι, όχι, όχι. Θα νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου; «Κακός προγραμματιστής».

WOLFGANG: Εν μέρει, ναι.

ADAMUS: Ναι, ναι. «Κακός προγραμματιστής». Ναι. Τι θα κάνεις μ’ αυτό. Θα σου πω εγώ τι θα κάνεις επειδή θα έχω δίκιο για το μηχανιστικό υπολογιστικό μυαλό σου σχετικά μ’ αυτό. Θα πεις «Όλα είναι κατάλληλα». Δεν υπάρχει κανένα λάθος. Δεν υπάρχει κανένα λάθος που απλά κοιτάζεις την οθόνη του υπολογιστή. Δεν είναι που γερνάς και ή που έχεις jet lag ή που φταίει η διαφορά υψόμετρου ή κάτι σχετικό. Όλα είναι κατάλληλα. Δεν περνάς τις εξετάσεις, φοράς ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο σου και λες «Ήταν καιρός».

Τώρα, ίσως περάσεις τις εξετάσεις, και βασικά θα τις περάσεις. Όμως τώρα έχεις και αυτό το ενδεχόμενο που σου έδωσα και θα το σκεφτείς, επειδή το έχεις ήδη κάνει, και θα πεις στον εαυτό σου «Ήμουν γραμμικός. Εστίαζα στις επόμενες εξετάσεις και μετά στις επόμενες, όμως υπάρχει κάτι άλλο». Και ίσως συνεχίσεις να είσαι προγραμματιστής. Ίσως, απλά ίσως, να προγραμματίζεις παρά πέρα – πολύ παρά πέρα – από ότι ήδη γνωρίζεις. Να μην προγραμματίζεις πια με γραμμικούς όρους.

WOLFGANG: Ναι, φυσικά, το σκεφτόμουν αυτό. Επειδή πάντα αυτό κάνω.

ADAMUS: Ναι.

WOLFGANG: Όταν ήρθα εδώ, είχα αυτή την ερώτηση στο νου, εντάξει. Πήρα το δίπλωμα μου στην ηλεκτρονική μηχανική και μετά έκανα το διδακτορικό μου και θα δώσω αυτές τις μεγάλες εξετάσεις και όλα αυτά. Είναι λοιπόν μια γραμμή όπου οι εξετάσεις έρχονται η μια μετά την άλλη και…

ADAMUS: Ναι, και πόσες….

WOLFGANG: … δεν έχει πραγματικά σημασία.

ADAMUS: Πόσους βαθμούς μπορείς να έχεις;

WOLFGANG: Νομίζω ότι έχω πάρα πολλούς.

ADAMUS: Όχι, οι βαθμοί είναι καλοί. Απέδειξες κάτι στον εαυτό σου, αλλά που πας από εδώ; Και αυτή είναι η γκρίνια – θα σε αφήσω να μείνεις μ’ αυτό και να το συνοψίσεις. Ναι, καθόλου άσχημα. Θα σε κλωτσήσω αν παραμείνεις στο μυαλό σου. Θα σε βγάλω απ’ αυτό, επειδή υπάρχει κάτι πέρα απ’ αυτό και θα έρθω σ’ αυτό το σημείο σ’ ένα λεπτό. Όμως σ’ ευχαριστώ.

WOLFGANG:  Σ’ ευχαριστώ.

ADAMUS: Σ΄ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

LINDA: Σ’ ευχαριστούμε που ήσουν ένας καλός σύντροφος

ADAMUS: Πόσο πιο πολύ θα το ανεχτείτε; Πόσο περισσότερο από το γραμμικό μονοπάτι, πόσο πολύ περισσότερος νους, πόσο πολύ περισσότερο κυνήγι διανοητικών στόχων, πριν από 10, 20, 30 χρόνια είπατε «Αυτό είναι το μόνο σημαντικό πράγμα για μένα;» Πόσο πολύ περισσότερο από αυτό; Και αυτό είναι το σημείο που βρισκόμαστε, που βρίσκεστε εσείς, είναι ένα σημείο καμπής.

Μέχρι τώρα ήταν σκουντήματα και αποχρώσεις και προσαρμογές, όμως τώρα έρχεται το σημείο καμπής και είναι όπως ποτέ πριν. Και για αυτό σήμερα ιδιαίτερα θα κάνουμε κάποια δουλειά. Timothy, θα βγούμε έξω από το μυαλό. Ναι, ναι. Ωραία.

Δεύτερη Ερώτηση

Η δεύτερη ερώτηση που θα κάνω είναι, οι εκτιμήσεις των ανθρώπων για τον εαυτό τους – των ανθρώπων γενικώς, είναι πιο πολύ θετικές ή αρνητικές – η αντίληψη τους, η εκτίμηση τους για τον εαυτό τους, είναι πιο πολύ θετική ή αρνητική; Λέω πώς οι άνθρωποι νιώθουν πραγματικά για τον εαυτό τους; Γενικά είναι η καλύτερη ή η χειρότερη; Η εκτίμηση τους για τον εαυτό τους, David, και όχι απαραίτητα για σένα, αλλά για τους ανθρώπους γενικά.

DAVID: Για τους ανθρώπους γενικά η χειρότερη.

ADAMUS: Η χειρότερη. Και γιατί;

DAVID: Κρίνουν τον εαυτό τους στο πώς προσπαθούν να ζήσουν την τέλεια ζωή.

ADAMUS: Εντάξει.

DAVID: Κάτι που είναι ακατόρθωτο, όπως ξέρουμε.

ADAMUS: Σωστά. Η εκτίμηση τους για τον εαυτό τους τείνει να είναι, λες περισσότερο αρνητική από θετική, και είναι μόνο κατά ένα βαθμό αρνητική ή κατά δύο βαθμούς αρνητική; Είναι κυρίως αρνητική; Πώς είναι η ισορροπία;

DAVID: Συνειδητά είναι διαφορετική από ότι ασυνείδητα.

ADAMUS: Εντάξει.

DAVID: Και υποσυνείδητα είναι κυρίως αρνητική. Συνειδητά δεν είναι άσχημη.

ADAMUS: Εντάξει. Το επόμενο σκέλος της ερώτησης είναι, τότε πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους, πιο πολύ θετικά ή πιο πολύ αρνητικά;

DAVID: Πιο πολύ αρνητικά.

ADAMUS: Πιο πολύ αρνητικά.

DAVID: Ιδιαίτερα τώρα αυτόν τον καιρό.

ADAMUS: Οπότε έχουμε διπλό αρνητικό.

DAVID: Ναι.

ADAMUS: Διπλό αρνητικό, εντάξει, επειδή είναι αρνητικοί για τον εαυτό τους, και η αντίληψη τους για τον κόσμο γύρω τους είναι πολύ αρνητική. Ποια είναι τα αρνητικά στοιχεία του κόσμου γύρω τους;

DAVID: Δεν λειτουργεί, όσο μπορούν να το δουν.

ADAMUS: Σωστά.

DAVID: Στην πολιτική ή στην τρομοκρατία, στην φορολογία, στην ισότητα, στην ελευθερία.

ADAMUS: Ωραία. Τέλεια. Καλή παρατήρηση. Ναι, συσσωρεύονται εναντίον τους. Ωραία. Σ’ ευχαριστώ. Ο επόμενος.

DAVID:  Σ’ ευχαριστώ.

ADAMUS: Καλή απάντηση David.

Ναι. Λοιπόν, το πρώτο μέρος της ερώτησης, οι άνθρωποι γενικά είναι περισσότερο αρνητικοί ή θετικοί στην αυτό-εκτίμηση τους;

LARA: Αρνητικοί.

ADAMUS: Αρνητικοί. Πόσο πολύ αρνητικοί;

LARA: Μπόλικα.

ADAMUS: Ας πούμε ότι το μηδέν είναι ουδέτερο και υπάρχει το μείον ένα, μείον δύο, μείον τρία, κάθε μείον πηγαίνει προς το χειρότερο.

LARA: Μέχρι το δέκα, το μείον δέκα, θα έλεγα ίσως ένα μείον επτά ή οχτώ.

ADAMUS: Επτά, αρκετά άσχημα. Αν άρχιζα τη ζωή μου και ήθελα μια καριέρα, θα γινόμουν ψυχολόγος ή ψυχίατρος, με βάση όλα αυτά, ή φαρμακοποιός, ένα από τα τρία. Όλοι είναι περίπου στα ίδια. Πολύ αρνητικοί σχετικά με τον εαυτό τους. Και η αντίληψη τους για τον κόσμο γύρω τους;

LARA: Νομίζω ότι πιθανόν ταιριάζει.

ADAMUS: Ταιριάζει.

LARA: Ναι.

ADAMUS: Ναι. Εντάξει.

LARA: Αυτό έχει νόημα.

ADAMUS: Ναι. Και ποια είναι τα αρνητικά του κόσμου γύρω τους;

LARA: Νομίζω αυτή τη στιγμή όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο.

ADAMUS: Όλα.

LARA: Ναι.

ADAMUS: Δώσε μας καναδυό που σου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Αρνητικά.

LARA: Η τρομοκρατία που συμβαίνει.

ADAMUS: Ναι. Εσένα σε απασχολεί;

LARA: Αυτή στον Παρίσι με απασχόλησε πολύ.

ADAMUS: Ναι;

LARA: Ναι.

ADAMUS: Επέδρασε σε σένα;

LARA: Ναι, πάρα πολύ.

ADAMUS: Ναι. Αυτά που συνέβησαν αυτή την εβδομάδα;

LARA: Επιλέγω να μην συντονίζομαι με αυτά και πραγματικά δεν με επηρεάζουν

ADAMUS: Σωστά. Σχεδόν δεν μπορούσες να συντονιστείς μαζί τους;

LARA: Ναι, ναι.

ADAMUS: Ναι. Το σκέφτεσαι πολύ αυτό;

LARA: Όχι.

ADAMUS: Χμ. Εντάξει.

LARA: Όχι.

ADAMUS: Ωραία. Εντάξει.

LARA: Όμως το έκανα, πριν από δυο βδομάδες.

ADAMUS: Σε αποστραγγίζει συναισθηματικά.

LARA: Ναι.

ADAMUS: Είναι ενεργειακή εξάντληση. Όταν κοιτάζω τα ενεργειακά πεδία των ανθρώπων ή κάποιων ομάδων μετά από συμβάντα όπως αυτό του Παρισιού ή του San Bernardino, τα ενεργειακά επίπεδα – όχι μόνο μερικών ανθρώπων, αλλά όλων – είναι πολύ χαμηλά. Υπάρχει ένας συνδυασμός μουδιάσματος και θλίψης που είναι πολύ ενδιαφέρον.

LARA: Ναι, είναι.

ADAMUS: Ναι. Είσαι λοιπόν στο επτά – στο μείον επτά.

LARA: Χμ.

ADAMUS: Εντάξει. Υπέροχα. Δύο ακόμη, αγαπητή Linda. Σ’ ευχαριστώ. Καλές παρατηρήσεις.

LINDA: Ω, ας ρωτήσουμε κάποιον σύμβουλο.

ADAMUS: Ω!

LINDA: Ναι, επί τη ευκαιρία, θέλει να γίνει σύμβουλος των Shaumbra, αν νομίζετε ότι χρειάζεστε κάποιον. Μπορείτε να κλείσετε ένα ραντεβού με την Julie Mack. Σύμβουλος πνευματικής ενέργειας.

ADAMUS: Μπορούμε να βάλουμε τον αριθμό του τηλεφώνου της να περνά κάτω από την οθόνη.

JULIE: Υπέροχα.

ADAMUS: Ναι. Οι άνθρωποι λοιπόν…

LINDA: Θα κάνει τηλεφωνικές συνεδρίες.

ADAMUS: … αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους. Εσύ δουλεύεις με ανθρώπους… σε συμβουλευτικό περιβάλλον. Με κανονικούς ανθρώπους ή με τους Shaumbra;

JULIE: Βλέπω μια τεράστια διακύμανση.

ADAMUS: Μια τεράστια διακύμανση.

JULIE: Ναι, βλέπω Shaumbra και συνειδητά άτομα.

ADAMUS: Ναι, εντάξει.

JULIE: Οπότε ποικίλει. Βλέπω ανθρώπους να κυμαίνονται από το τρία ως το δέκα. Οπότε…

ADAMUS: Από το τρία ως το δέκα. Γενικά τι νούμερο θα έδινες;

JULIE: Θα έλεγα ένα επτά.

ADAMUS: Επτά. Μείον επτά ή συν επτά;

JULIE: Μείον επτά.

ADAMUS: Μείον επτά.

JULIE: Γενικά ναι.

ADAMUS: Μαζική συνειδητότητα, αρνητική αντίληψη του εαυτού. Εντάξει, και η αντίληψη τους για τον κόσμο γύρω τους;

JULIE: Παρόμοια.

ADAMUS: Παρόμοια.

JULIE: Ναι.

ADAMUS: Είμαστε σε κακό χάλι σήμερα. Και ποια είναι τα κυριότερα πράγματα για τους περισσότερους σε σχέση με τον κόσμο γύρω τους, θέματα για τα οποία είναι πολύ αρνητικοί.

JULIE: Σίγουρα βλέπω, κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο παγκόσμιο γεγονός, τους ανθρώπους να γίνονται πολύ αρνητικοί.

ADAMUS: Μέρα με τη μέρα, αν έπρεπε να…

JULIE: Σχετικά με την πολιτική αυτή τη στιγμή.

ADAMUS: Η πολιτική. Εντάξει, όμως όταν έρχονται να σου μιλήσουν, για τι θέματα μιλούν στην πραγματικότητα, εκτός από τα προσωπικά, μιλούν για τη ζωή.

JULIE: Πολύ κατάθλιψη και αγωνία. Όλοι… βλέπω πάρα πολλούς ανθρώπους.

ADAMUS: Ξέρουν γιατί τα έχουν;

JULIE: Αυτό που βλέπω πιο πολύ όταν μιλώ με τους ανθρώπους για τη ζωή, είναι ότι πολλοί άνθρωποι είναι πολύ φοβισμένοι και δεν κάνουν πράγματα που θα χαίρονταν, που θα ήθελαν, που θα τους άρεσαν.

ADAMUS: Είναι κάπως σαν κλειστοί. Στο καβούκι τους.

JULIE: Πάρα πολύ. Απόλυτα.

ADAMUS: Ναι, εντάξει. Και πού νιώθουν ότι βασίζεται αυτή η κατάθλιψη και η αγωνία; Είναι κάποιος βιολογικός παράγοντας;

JULIE: Αυτή την ιστορία λένε οι περισσότεροι.

ADAMUS: Ναι. Σου ζητούν φάρμακα;

JULIE: Δεν συνταγογραφώ, όμως σίγουρα… εξαρτάται.

ADAMUS: Ναι.

JULIE: Έλκω ανθρώπους που συχνά δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν φάρμακα.

ADAMUS: Σωστά. Σε τι ποσοστό, από τους ανθρώπους που έρχονται και σου ζητούν την συμβουλή σου, και προφανώς εσύ δεν συνταγογραφείς, όμως μπορείς να συστήσεις, σε τι ποσοστό νομίζουν ότι χρειάζονται φάρμακα πριν να έρθουν να σε δουν;

JULIE: Περίπου, γύρω στο τριάντα τοις εκατό.

ADAMUS: Τριάντα τοις εκατό. Εντάξει. Είναι πολύ υψηλό ποσοστό. Εντάξει. Ωραία. Υπέροχα. Ένας ακόμα.

LINDA: Εντάξει. Πρέπει να φύγω από αυτή την πλευρά της αίθουσας. Ας δούμε.

ADAMUS: Γενικά ποια είναι η άποψη των ανθρώπων για τον εαυτό τους;

Ναι αγαπητή μου. Δείχνεις υπέροχη σήμερα.

CAROLINE:   Ω, σ’ ευχαριστώ.

ADAMUS: Ναι.

CAROLINE:  Σ’ ευχαριστώ.

ADAMUS: Ποια είναι η άποψη των ανθρώπων για των εαυτό τους σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα;

CAROLINE: Σε κλίμακα από το ένα ως το δέκα, η άποψη των ανθρώπων για τον εαυτό τους;

ADAMUS: Ναι.

CAROLINE: Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν πολύ καλή εντύπωση για τον εαυτό τους και νομίζω ότι αυτό εξαρτάται  από την εκκλησία και από τη δική μας ανύψωση, και το ότι μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και νομίζω ότι είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που πρέπει να κάνουμε στη ζωή.

ADAMUS: Είναι.

CAROLINE: Και όταν οι άνθρωποι σου κάνουν μια φιλοφρόνηση, μερικές φορές είναι δύσκολο να πεις απλά ευχαριστώ, επειδή δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας.

ADAMUS: Όμως πράγματι, εσύ εξέλαβες πολύ καλά τη δικιά μου φιλοφρόνηση.

CAROLINE: Είσαι απλά υπέροχος.

ADAMUS: Ναι, μάλλον είμαι.

LINDA: Τόσο ειλικρινής.

ADAMUS: Το ίδιο κι εσύ. Λοιπόν, είναι κάπως αστείο – τώρα που το ανέφερες – πόσο συχνά αντιστέκονται οι άνθρωποι σε ένα κομπλιμέντο; Το αποφεύγουν, ή λένε «Βλακείες» ή τους εμφανίζει κάτι, μερικές φορές σχεδόν θυμό. Είναι πολύ παράξενο.

Θα ήθελα να δω έναν κόσμο όπου κάποιος να μπορεί να σας κάνει ένα κομπλιμέντο όπως «Ω, δείχνεις νεότερος σήμερα» και αντί να του απαντήσετε κοινοτυπίες απλά να πείτε «Εντελώς», όπως έκανε η Edith.  «Εντελώς, επειδή ζω και είμαι νέος». Ναι. Πρέπει να σας φέρω σε επαφή εσάς τις δύο. Τέλος πάντων. Η αντίληψη των ανθρώπων σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, δεν είναι πολύ καλή.

CAROLINE: Όχι πολύ καλή.

ADAMUS: Θα της έδινες ένα πέντε;

CAROLINE: Για όλους; Ή μιλάς μόνο για μένα;

ADAMUS: Ναι, γενικά. Για όλους.

CAROLINE: Νομίζω πιθανόν ένα πέντε.

ADAMUS: Πέντε, εντάξει.

CAROLINE: Και νομίζω ότι είναι μεταξύ των Shaumbra που μαθαίνουμε να βιώνουμε και να αποδεχόμαστε ότι είμαστε όμορφοι άνθρωποι. Είμαστε υπέροχοι άνθρωποι. Και αυτό επεκτείνεται και το βιώνουμε ξανά και ξανά και μας βοηθά.

ADAMUS: Και τώρα η ίδια ερώτηση, αλλά σε μια κλίμακα από το ένα στο δέκα, πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον κόσμο γύρω τους; Σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, είναι μάλλον θετικοί ή μάλλον αρνητικοί;

CAROLINE: Νομίζω ότι είναι μάλλον αρνητικοί. Είναι λυπηρό, όμως νομίζω, πως με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας… είναι δύσκολο να δεις το φως.

ADAMUS: Ναι. Ωραία. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

CAROLINE: Παρακαλώ

Οι Αντιλήψεις των Ανθρώπων

ADAMUS:  Λοιπόν – έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα σ’ αυτή την αίθουσα, και online επίσης – και υπάρχει θλίψη. Υπάρχει θλίψη στους Shaumbra. Και μια απορία «Τι συμβαίνει; Τι θα συμβεί μετά;» Και είναι πολύ εύκολο, σε καιρούς όπως αυτούς, να αποσπαστούμε από τα τελευταία προϊόντα, προγράμματα ή πρόσωπα, από γκουρού, από κρυστάλλους, από κάποια καινούρια αλοιφή που θα καθαρίσει τα πάντα, και δεν θα το κάνει. Δεν θα το κάνει.

Και, το ξέρετε, το λέω συνεχώς, όλα όσα χρειάζεστε τα έχετε ήδη. Τα πάντα. Δεν χρειάζεστε τίποτα άλλο. Είναι καλό να μιλάτε με τους άλλους κάθε τόσο, ναι, όμως δεν υπάρχει κάποια πανάκεια. Δεν αφορά το να παίρνετε κανενός είδους θεραπεία, ναρκωτικά – νόμιμα ή παράνομα – ή κάτι άλλο. Τα έχετε ήδη μέσα σας. Όμως αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη πίεση. Είναι πολύ εύκολο να αποσπασθείτε.

Το έχετε δει σε άλλους που κάθισαν σ’ αυτές τις καρέκλες πριν – και όχι ότι χρειάζονταν να καθίσουν εδώ – όμως ξαφνικά βρέθηκε ο νέος γκουρού της πόλης. Ξαφνικά εμφανίστηκε το νέο προϊόν. Ξαφνικά εμφανίστηκε κάτι καινούριο – ποιο είναι το ναρκωτικό που παίρνετε για να φύγετε σε ένα ψυχεδελικό πνευματικό ταξίδι; Είναι παρόμοια εδώ. Είναι λοιπόν πολύ εύκολο να αποσπασθείτε και να δοκιμάσετε το νεότερο μεγαλεπήβολο πράγμα, ιδιαίτερα όταν είστε λυπημένοι, ιδιαίτερα όταν αναρωτιέστε «Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο; Είναι παλαβό. Υπάρχει μεγάλη τρέλα εκεί έξω.»

Όμως η άποψη μου είναι, βλέποντας το ενεργειακά, ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο ευχαριστημένοι με την αντίληψη τους για τον εαυτό τους από ότι για τον κόσμο γύρω τους. Οι άνθρωποι είναι πολύ κριτικοί απέναντι στον εαυτό τους, όμως τουλάχιστον γνωρίζουν πού βρίσκονται οι αδυναμίες τους. Γενικά γνωρίζουν πού βρίσκονται τα δυνατά τους σημεία. Υπάρχει επίσης μεγάλη σύγχυση σχετικά με αυτά, όμως γενικά νιώθουν καλύτερα στο τοπικό γραμμικό περιβάλλον τους.

Δεν λέω ότι νιώθουν υπέροχα με τον εαυτό τους. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι πραγματικά νιώθουν ευτυχισμένοι μέσα τους, επειδή το επίπεδο ευτυχίας είναι αστείο να μετρηθεί. Όμως υπάρχει ίσως λιγότερη ευτυχία στον κόσμο αυτή τη στιγμή – οι άνθρωποι με τον εαυτό τους – λιγότερη ευτυχία από ότι πριν από 30 χρόνια, πριν από 50 χρόνια. Με έναν ενδιαφέροντα τρόπο, πολλοί άνθρωποι είναι χαμένοι αυτή τη στιγμή. Τόσο πολλοί άνθρωποι, εσείς ιδιαίτερα, έχετε μια πολύ καλή ζωή. Έχετε αυτοκίνητα, κομπιούτερ, σπίτια, τέτοιου είδους πράγματα, που πολλοί άλλοι δεν έχουν. Εσείς ιδιαίτερα έχετε μια πολύ καλή ζωή και λέτε «Τι πρέπει να κάνω; Πού πρέπει να πάω; Τι θα συμβεί μετά;» Και για τους Shaumbra, εντείνεται. Όμως οι άνθρωποι γενικά, φτάνουν σε ένα σημείο που οι υλικές ανάγκες στη ζωή τους έχουν τακτοποιηθεί και βαριούνται, ταράζονται, ακόμα και μελαγχολούν.

Όμως γενικά οι άνθρωποι νιώθουν καλύτερα για το τοπικό γραμμικό τους περιβάλλον – για τον εαυτό τους, για τον άμεσο περίγυρο τους – επειδή ξέρουν τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Είναι αυτό που λέω συχνά, η πρόβλεψη του μέλλοντος είναι πολύ, πολύ εύκολη. Το αύριο θα είναι πολύ παρόμοιο με το χτες για τους περισσότερους ανθρώπους. Και είναι ευτυχισμένοι μ’ αυτό. Είναι πραγματικά ευτυχισμένοι μ’ αυτό, μέχρι να αρχίσουν να αφυπνίζονται. Μετά υπάρχει η κόλαση.

Δεν νιώθουν τόσο άνετα, δεν έχουν αυτή την καλή σφαιρική αντίληψη για τον κόσμο. Αν ρωτήσετε ένα άτομο πώς θα είναι η ζωή του τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια – όχι μόνο Shaumbra, αλλά οποιονδήποτε – θα το βαθμολογήσω γύρω στο 5,5 ή ίσως έξι. Αν τους πω «Πού θα βρίσκεσαι σε δέκα χρόνια;» «Θα έχω μάθει κάτι περισσότερο. Θα κάνω λίγα περισσότερα χρήματα από τη δουλειά μου. Ίσως θα αποκτήσω λίγο περισσότερους φίλους. Θα πάρω καινούριο αυτοκίνητο, που το ήθελα εδώ και καιρό». Αυτό που προβάλλουν δεν είναι μεγάλο. Λίγα περισσότερα χρήματα. Ξέρετε, όταν ρωτάς κάποιον πόσα περισσότερα νομίζεις ότι θα έχεις κάνει τα επόμενα δέκα χρόνια. Η μέση απάντηση όταν το κάνω, ή το νιώθω αυτό, είναι γύρω στο 20 με 22 τοις εκατό περισσότερα. Είναι κάπως λυπηρό. Είναι πραγματικά λυπηρό. Γι αυτό είναι που ζουν.

Όμως τουλάχιστον έχουν μια ανοδική κατεύθυνση. Όταν η ερώτηση στους ανθρώπους αφορά την αντίληψη τους για τον κόσμο – «Πού πηγαίνει ο κόσμος σε δέκα, είκοσι χρόνια;» – είναι τρομακτικό αυτό που σκέφτονται οι άνθρωποι. Είναι πραγματικά τρομακτικό. Οι απαντήσεις κυμαίνονται μεταξύ του  «δεν μπορώ καν να φανταστώ σε δέκα χρόνια, το λιγότερο σε πέντε χρόνια. Δεν ξέρω. Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα παράξενο κρίσιμο σημείο.»

Όταν τους ρωτάς για πώς θα είναι ο κόσμος σε δέκα χρόνια, η πλειοψηφία – όχι όλοι, αλλά η πλειοψηφία – των ανθρώπων λένε ότι θα ζουν σε ένα πολύ προστατευμένο περιβάλλον, δημιουργημένο σε συναισθηματικό ή σε φυσικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, θα αποτραβηχτούν στους μικροσκοπικούς μικρόκοσμους τους, επειδή ο κόσμος εκεί έξω γίνεται τρομακτικός. Ο κόσμος εκεί έξω είναι γεμάτος φόβο αυτή τη στιγμή και οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τους ρωτάς για την ανθρωπότητα σε δέκα χρόνια, σχεδόν αηδιάζουν, επειδή βλέπουν αυτό που συμβαίνει τώρα.

Το ακριβές ζήτημα έχει ενδιαφέρον. Και θα μιλήσουμε γι αυτό στο ProGnost – ο κόσμος βαδίζει προς υπέροχα μέρη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν αυτή τη στιγμή.

Ο Κόσμος Σήμερα

Μίλησα γι αυτό την προηγούμενη βδομάδα στο Keahak, η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία. Από μόνο του είναι υπέροχο, όμως οι επιπτώσεις, οι λόγοι γι αυτό και οι επιπτώσεις είναι υπέροχες. Η τεχνολογία εξελίσσεται με πρωτοφανείς ρυθμούς. Κάποιοι από σας τους πολύ έξυπνους και μορφωμένους ίσως γνωρίζετε τους νόμους του Moore, όπου ουσιαστικά η ταχύτητα απόδοσης της τεχνολογίας των υπολογιστών σας διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια, στην πραγματικότητα κάθε 18 ε 19 μήνες, και η τιμή μειώνεται στη μέση κάθε δύο χρόνια. Γίνονται φθηνότεροι, γρηγορότεροι, καλύτεροι για έναν λόγο, για ένα μοναδικό λόγο σ’ αυτόν τον πλανήτη: την συνειδητότητα. Όχι την ευφυΐα, όχι επειδή είχαμε κάποιους μεγάλους εφευρέτες από τον Tesla ως τον Edison, από τον Steve Jobs σε κάποιους από τους υπόλοιπους. Όχι εξαιτίας τους. Αυτοί είναι που έγιναν οι εκπρόσωποι ή οι εισηγητές της τεχνολογίας, όμως στην πραγματικότητα δεν την εφεύραν. Απλά την άρπαξαν από τον αέρα. Ήταν αρκετά ταλαντούχοι για καταφέρουν να αρπάξουν αυτό που άλλαζε η συνειδητότητα.

Η τεχνολογία εξελίσσεται με αλματώδεις ρυθμούς, και θα αλλάξει τον κόσμο. Όμως καταλάβετε, είναι πολύ ξεκάθαρο, ο μόνος λόγος που η τεχνολογία εξελίσσεται στο σημείο που σε δυο χρόνια μικρά ρομπότ θα καθαρίζουν τα σπίτια σας και θα κόβουν τα νύχια των ποδιών σας και θα οδηγούν τα αυτοκίνητα σας και θα κάνουν όλα τα υπόλοιπα είναι εξαιτίας της συνειδητότητας. Αν η συνειδητότητα δεν ήταν διαυγής, τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε. Η τεχνολογία λοιπόν, το αποτέλεσμα της τεχνολογίας, ωθεί σε αλματώδη ανάπτυξη και τεράστια αλλαγή αυτόν τον πλανήτη αυτή τη στιγμή.

Δεν πιστεύω σε προβλέψεις, όμως βλέπω τις τάσεις. Με άλλα λόγια, κοιτάζω τις ενέργειες των ανθρώπων, του πλανήτη και του κόσμου. Τα πράγματα θα αλλάξουν πάρα πολύ σε δέκα χρόνια. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι καλό και κάποιος ότι θα είναι κακό, εξαρτάται από την προοπτική του.

Η τεχνολογία θα το φέρει ώστε να κουβαλάτε ένα από τα iYammer μου, και αυτό το iYammer θα σκανάρει το σώμα σας σε περίπου πέντε δευτερόλεπτα, και αυτό το σκανάρισμα θα σας λέει όλα τα βασικά – αρτηριακή πίεση, καρδιακό ρυθμό και πράγματα όπως αυτά – όμως επίσης θα σας λέει αν υπάρχει κάποια προδιάθεση για κάποια ασθένεια.
Θα σας λέει τον δείκτη μάζας σώματος. Θα σας λέει αν θα κρυολογήσετε σε δυο βδομάδες ή θα αρπάξετε γρίπη. Θα σας λέει πολύ περισσότερα το μικρό σας iYammer από όσα θα μπορούσατε να μάθετε αυτή τη στιγμή πηγαίνοντας στο ιατρείο ενός γιατρού για ένα τσεκάπ καινα  πρέπει να πληρώσετε τόσα χρήματα και να χρειάζεται τόσος χρόνος για να μάθετε και ούτε που καταλαβαίνετε τι λένε τα αποτελέσματα που παίρνετε, επειδή κανείς δεν καταλαβαίνει τους γιατρούς όταν μιλάνε. Θα ρίχνετε μια ματιά στο iYammer σας και θα σας λέει. Θα σας λέει «Elizabeth, σήμερα η υγεία σου είναι πάρα πολύ καλή, όμως σου συστήνουμε να φας λίγο περισσότερο αλκαλική τροφή. Έχεις μια προδιάθεση να αρπάξεις ένα κρύωμα σε περίπου τρεις με τέσσερις εβδομάδες, οπότε σου συστήνουμε να πάρεις βιταμίνη C», ή κάτι άλλο.

Θα σας λέει τα πάντα και αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, φίλοι μου. Στην πραγματικότητα βρίσκεται εδώ σήμερα. Βρίσκεται ήδη στην αγορά. Και το κόστος είναι τόσο χαμηλό, και θα συνεχίσει να χαμηλώνει. Μια μικρή συσκευή που σας λέει την θερμοκρασία του σώματος σας, την πυκνότητα των οστών σας, την υγεία της καρδιάς σας και πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να σας πει ένας γιατρός αυτή τη στιγμή μετά από μια εβδομάδα τακτικών επισκέψεων. Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Στην πραγματικότητα είναι εδώ. Εννοώ, στην πραγματικότητα βρίσκεται στο εργαστήριο.

Πριν από μερικά χρόνια, κατά τη συνάντηση του κβαντικού άλματος το 2007, αν θυμάστε το μήνυμα μου, έλεγα «αυτή τη στιγμή, καθώς βρισκόμαστε εδώ» – πού ήταν; – στο Taos στο New Mexico, φυσικά «Καθώς εμείς βρισκόμαστε εδώ και οι επιστήμονες δουλεύουν στα εργαστήρια αυτή τη στιγμή για θεραπείες ασθενειών όπως ο διαβήτης και ο καρκίνος». Θα βάλω στην άκρη τον καρκίνο. Ο καρκίνος είναι ένα μεγάλο πολιτικό παιχνίδι. Συγνώμη αν δεν σας αρέσει αυτό, όμως είναι. Πρόκειται για ένα οικονομικό και πολιτικό παιχνίδι. Όμως αυτή τη στιγμή οι επιστήμονες δουλεύουν πάνω σε θεραπείες πραγμάτων που πριν θεωρούνταν ανίατες. Αυτή τη στιγμή οι επιστήμονες δουλεύουν πάνω σε τεχνολογίες που τότε το 2007 θα έμοιαζαν απίστευτες. Όμως βρίσκονται εδώ.

Θέλω να πάρετε ένα λεπτό – θα μιλήσω πολύ περισσότερο για το ProGnost, όμως θέλω να πάρετε ένα λεπτό – τώρα, αυτή τη στιγμή και απλά να αισθανθείτε. Βρίσκεται εδώ εξαιτίας της συνειδητότητας, εξαιτίας της επίγνωσης, και σ’ αυτή την περίπτωση, επίγνωση ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα στη ζωή. Πρέπει να υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο στη ζωή. Πρέπει να υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο στη ζωή και στην πνευματικότητα. Ξεπεράσατε τα όρια της ζωής και της πνευματικότητας, της θρησκείας. Είπατε, «Πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο, και είμαι έτοιμος γι αυτό», και γι αυτό, βρίσκεται εδώ.

Όμως αυτό το «εδώ» προκαλεί επίσης μια μεγάλη αντίθεση στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Αυτή η ίδια η συνειδητότητα προκαλεί επίσης ένα κίνημα αντί-συνειδητότητας. Αντί-συνειδητότητας «Ας κλειστούμε. Ας γυρίσουμε πίσω στους παλιούς τρόπους. Ας μην είμαστε ελεύθεροι. Η ελευθερία είναι πολύ δύσκολη. Η ελευθερία είναι… πολύ ελεύθερη. Απαιτεί πάρα πολύ δουλειά. Ας γυρίσουμε πίσω στην στοιχειώδη ρουτίνα, στα πρότυπα, στα συστήματα πεποιθήσεων, στις ιεραρχίες, στους οργανισμούς. Ας γυρίσουμε πίσω στη διανόηση».

Υπάρχει ένα τεράστιο δυνητικό πρόβλημα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, όμως μου αρέσει και θα σας αρέσεις και σας όταν σας μιλήσω. Μου αρέσει επειδή ήρθε η ώρα, και το πρόβλημα είναι – Α! Μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει και είναι το κλειδί όλης της δουλειάς μας, αυτό είναι το κλειδί όλων όσων κάνετε.

Το πρόβλημα είναι ότι τα πράγματα κινούνται πολύ γρήγορα. Ω! στην τεχνολογία και στην εκπαίδευση. Συνειδητοποιείστε ότι ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα θα εξαφανιστεί τα επόμενα δέκα χρόνια, επειδή η τοπική γραμμικότητα δεν λειτουργεί. Να στέλνετε τα παιδιά σε μια σχολική αίθουσα χωρίς πραγματική κατανόηση της υγείας τους, του μυαλού τους, των επιθυμιών τους ή της δημιουργικότητας τους, εκεί που η δημιουργικότητα ακυρώνεται.
Το να τα στέλνετε σε μια σχολική αίθουσα δεν πρόκειται να λειτουργήσει άλλο πια. Αντίθετα, το παιδί θα κάθεται στο σπίτι με τον υπολογιστή του και θα συνδέεται με ανθρώπους από όλον τον κόσμο, όχι μόνο με την μικρή τους κοινότητα, και θα έχει καθοδήγηση από κάποιον πραγματικό δάσκαλο, αλλά και από κάποια ρομπότ, όμως θα μαθαίνει σε ατομικό ρυθμό, σε ατομικό επίπεδο.

Αυτά τα σχολεία από τούβλα και σοβά που υπάρχουν τώρα, θα γίνουν αποθήκες. Θα χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια μαριχουάνας στο Colorado (πολλά γέλια). Μόνο στο Colorado, φυσικά. Όλα αλλάζουν. Ω, και η ομορφιά βρίσκεται στο ότι εσείς βοηθήσατε να προκληθεί. Ναι, εσείς. «Ο παλιός καλός εγώ». Ναι, εσείς που σκέφτεστε «Ω, Το μόνο που έκανα ήταν να δουλεύω τα προβλήματα μου στη ζωή». Όχι, εσείς δουλέψατε πάνω στη συνειδητότητα. Όλα αυτά τα θέματα για τα οποία παλέψατε και το «Πώς να το χειριστώ αυτό; Πώς να συμπεριφερθώ στον εαυτό μου;» Αυτό είναι το πραγματικό Πανεπιστήμιο της Συνειδητότητας.

Όλα αυτά τα μικρά προβληματάκια που νομίζατε ότι είχατε, στην πραγματικότητα ήταν τα προβλήματα συνειδητότητας του κόσμου. Όλες οι μικρές προκλήσεις, στην πραγματικότητα – σας το έχω πει εκατοντάδες φορές – δεν είναι δικές σας, όμως τις αναλάβατε σαν ηθοποιός. «Ω, αυτό είναι το πρόβλημα μου και έχω αυτά τα θέματα». Όχι. Συνειδητοποιήστε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή την σχεδόν εμμονική ανησυχία που έχετε εσείς, ξέρετε «Τι είναι η ζωή;» και «Ποιος είμαι;», τέτοιου είδους θέματα. Όμως το κάνετε, και αυτό είναι που αλλάζει. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μου.

Το θέμα μου είναι ότι υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον δίλημμα στο πλανήτη. Μου αρέσει το δίλημμα, στους άλλους ανθρώπους όχι, όμως αυτό είναι το δίλημμα. Το μυαλό (δείχνει το κεφάλι του). Όχι το καπέλο μου. Το καπέλο μου δεν είναι δίλημμα! Κάποιοι από σας σκεφτήκατε «Αλήθεια; Το καπέλο του;» Όχι, το μυαλό, ο νους, όπως είπα και στο Keahak.

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο 20% του μυαλού τους, του νου τους. Σας πληροφορώ ότι χρησιμοποιούν το 100 τοις εκατό καθημερινά και παλεύουν. Πραγματικά το κάνουν. Δεν υπάρχει αχρησιμοποίητο τμήμα του εγκεφάλου!   Καθημερινά κάθε κομμάτι του εξελιγμένου νου χρησιμοποιείται. Τώρα, κατά διαστήματα βαριέται και κάνει πράγματα όπως να λύνει σταυρόλεξα ή κάτι τέτοιο, όμως με κάποιο τρόπο χρησιμοποιείται. Υπάρχει τεράστια ποσότητα εισερχομένων / εξερχομένων συνεχώς.

Ο εγκέφαλος βρίσκεται στο μάξιμουμ. Η τεχνολογία εξελίσσεται έτσι, η συνειδητότητα επεκτείνεται έτσι – το μυαλό πηδιέται ! Θα έλεγα γαμιέται, όμως… (γέλια και χειροκροτήματα). Μα είναι Χριστούγεννα και … Χρησιμοποιώ τη δική σας ορολογία. Ξέρετε, όταν κάτι είναι πραγματικά σαν να μην έχει ελπίδα «Αυτή η ομάδα είναι….» ή «Αυτό το άτομο», ή οτιδήποτε. Το μυαλό πηδιέται, απόλυτα. Τερματίζει. Δεν μπορεί να χειριστεί αυτό που έρχεται, και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα υπέροχη δήλωση.

Θα οδηγήσει σε ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι στο όριο. Δεν μπορεί να χειριστεί περισσότερες πληροφορίες ή εισερχόμενα. Το ξέρετε. Γεγονότα και αριθμούς και σκέψεις. Δεν μπορεί, όμως οι άνθρωποι προσπαθούν. Και υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα. Παίρνετε αυτό το τζίνσενγκ για να κάνετε τον εγκέφαλο σας να μεγαλώσει. Όχι, όχι, όχι. Επί τη ευκαιρία, ο εγκέφαλος βρίσκεται στο μάξιμουμ στον ανεπτυγμένο κόσμο, αλλά σύντομα και στα υπόλοιπα μέρη. Δεν μπορεί να χειριστεί κάτι παραπάνω.

Το ξέρετε. Το βλέπετε καθημερινά. Το βλέπετε στον εαυτό σας, αλλά το βλέπετε και στους άλλους. Απλά δεν μπορούν να εισπράξουν, επειδή ο εγκέφαλος είναι επίσης και το κεντρικό σημείο των συναισθημάτων. Αυτό συχνά παραγνωρίζεται από τους κοινωνικούς επιστήμονες, όμως ο εγκέφαλος είναι επίσης η έδρα των συναισθημάτων. Αυτό λοιπόν που συμβαίνει είναι ότι ο εγκέφαλος, μη όντας ικανός να εισπράξει κάτι παραπάνω, ο εγκέφαλος και τα συναισθήματα απλά κλείνουν. Μουδιάζουν. Και μετά αυτό που συμβαίνει, αυτό που βλέπετε είναι τους ανθρώπους να υποχωρούν, να ξαναμικραίνουν – και ο Cauldre έχει έναν όρο που άκουσα νωρίτερα – ζουν σε σιλό. Περιορίζουν τον εαυτό τους. Ένα σιλό συναισθηματικά είναι κάτι καλό να έχεις γύρω σου. Ξέρετε, το σιλό των αγροκτημάτων που είναι φτιαγμένο από μπετόν.

Ζουν λοιπόν μέσα στα σιλό τους. Ζουν μια ζωή τοπικά γραμμική. Αρχίζουν να λένε ότι απλοποιούν τη ζωή τους. Δεν την απλοποιούν, μόνο την κλείνουν, την κατεβάζουν. Όμως υπάρχει ένα ενδιαφέρον δίλημμα σ’ αυτό. Στον νου δεν αρέσει να του λένε να κλείσει, ακόμα και όταν βρίσκεται στο όριο του. Όμως τότε ο νους αρχίζει να επαναστατεί και πολύ σύντομα γίνεται έξω φρενών.

Ο νους βρίσκεται στο μάξιμουμ, όμως συνεχίζει να προσπαθεί και να προσπαθεί. Έχει προγραμματιστεί να συνεχίζει ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Έχει προγραμματιστεί να έχει πάντα ροή σκέψεων, πληροφοριών, ακόμα και ονείρων να τον διαπερνούν. Δεν προγραμματίστηκε ούτε του επιτράπηκε ποτέ απλά να κλείσει για λίγο. Ούτε καν τη νύχτα, ούτε όταν ονειρεύεστε. Ο νους δεν σταματά. Λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο.

Έχουμε λοιπόν αυτό το δίλημμα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωπο έχουν φτάσει στο όριο τον εγκέφαλο τους. Δεν μπορεί να χειριστεί κάτι περισσότερο, όμως έρχονται περισσότερα. Έρχονται περισσότερα εξαιτίας της τεχνολογίας, των αποτελεσμάτων της συνειδητότητας. Τι θα κάνουμε;

Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα προσπαθούν να γίνουν εξυπνότεροι, αλλά θα τρελαθούν. Πραγματικά θα τρελαθούν, και μετά θα βασιστούν στα ναρκωτικά, στις βιταμίνες, στα φάρμακα, στα συμπληρώματα και όλα τα υπόλοιπα για να προσπαθήσουν να ηρεμήσουν λιγάκι το νου.

Υπάρχουν κάποιοι πολύ έξυπνοι άνθρωποι, πάρα πολύ έξυπνοι, όμως ακόμα και αν βρίσκονται στο όριο, αυτό το θεωρούν τέλειο. Και αυτό είναι τέλειο και εκεί που βρίσκεστε είναι τέλεια, επειδή εκεί που πηγαίνουμε από εδώ, όπως είπα και στην τελευταία μας συνάντηση, είναι πέρα από το νου.

Πρέπει να είναι. Απλά πρέπει να είναι. Είτε το ονομάζετε φαντασία, είτε γνώση, είτε αλλιώς, πρέπει να κάνετε το άλμα τώρα.

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η ώρα για την ύπαρξη δύο κόσμων. Έχουμε μιλήσει σχετικά. Το έχετε δει να έρχεται τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Τώρα είναι αυτή η ώρα των δύο κόσμων, και θα το ζήσετε αυτό για λίγο, για πολύ λίγο, και είναι εντάξει.

Οι δύο κόσμοι, και Linda, Ω! ξωτικό, μπορώ να σε σηκώσω στον πίνακα σε παρακαλώ;

LINDA: Ευχαρίστηση μου.

ADAMUS: Ο κόσμος θα υπάρχει, και θα χρησιμοποιήσω διαφορετικές λέξεις για να τον περιγράψω, όμως γράψε σε δύο στήλες στην σελίδα.

LINDA: Εντάξει.

Στοχαστές και Γνώστες

ADAMUS: Ο κόσμος θα χωριστεί στους Στοχαστές και στους Γνώστες. Οι Στοχαστές αριστερά, οι Γνώστες στα δεξιά. Αυτή θα είναι μια από τις μεγαλύτερες διαφορές, και δεν θα υπάρχουν πολλοί Γνώστες. Γνώστης είναι αυτός που χρησιμοποιεί το gnost.. Γνώστης είναι αυτός… πρέπει να σταματήσω για λίγο και να δείξω.

Λοιπόν, ο αγαπητός Cauldre και η Linda παραπονέθηκαν για την ξαφνική μου αλλαγή όταν νόμιζαν ότι θα κάναμε το φιλμ για το Dream Walker Birth και ξαφνικά κάναμε κάτι άλλο. Όμως ένας Γνώστης απλά ακολουθεί. Δεν παραπονιέται. Δεν…

LINDA: Μπορούμε να παραπονεθούμε λίγο.

ADAMUS: Όχι. Και ήταν ένα πολύ καλό παράδειγμα, επειδή ακολουθούν ένα τοπικό γραμμικό μονοπάτι. Τοπικό λέγοντας, συνειδητοποιείτε πόσο πολλοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον πλανήτη ποτέ δεν ζουν σε περισσότερα από 25 μίλια, 35 ή 40 χιλιόμετρα, μακριά από τον τόπο που μεγάλωσαν! Αυτό σημαίνει τοπικό. Μερικοί άνθρωποι ταξιδεύουν για λίγο, όμως οι περισσότερη στη ζωή τους θα περάσουν το 99,9% του χρόνου τους στο τοπικό τους περιβάλλον. Αυτό δεν είναι πολύ κακό. Εννοώ, επιλέγεις ένα μέρος που σου αρέσει και ζεις εκεί και είσαι οικείος μ’ αυτό, όμως αυτό που επίσης συμβαίνει είναι ότι γίνονται τοπικοί και στις σκέψεις τους. Τοπικοί, περιορισμένοι. Γίνονται τοπικοί σε όλα όσα κάνουν. Και γίνονται τοπικοί στην σκέψη τους επίσης, και η σκέψη δεν είναι δημιουργική. Δεν οδηγεί πουθενά.

Θα έχετε λοιπόν έναν κόσμο τώρα χωρισμένο σε Στοχαστές και Γνώστες, και κάτω από τους Γνώστες γράψε σε παρένθεση, δημιουργικοί. Και πάλι, όταν χρησιμοποιώ τον όρο δημιουργικοί, απλά μιλώ για εκθετική πορεία της δημιουργικότητας του κόσμου.

LINDA: Δημιουργικοί; Κάτω…

ADAMUS: Δημιουργικοί. Δ-η-μ…

LINDA: Κάτω από τους Γνώστες.

ADAMUS: Μάλιστα κυρία μου. Θα δείτε λοιπόν τον κόσμο χωρισμένο στα δύο, και το αστείο είναι ότι οι Γνώστες είναι αυτοί που τώρα επιτρέπουν απόλυτα, εμπιστεύονται απόλυτα τον εαυτό τους, επιτρέπουν σ’ αυτή τη δημιουργικότητα να ρέει, να εμφανίζεται, καθησυχάζοντας την πίεση του νου, γιατί αφού επιτρέψουν στον εαυτό τους να γίνει Γνώστης, ένα δημιουργικό πλάσμα, δημιουργείται τεράστια πίεση στο νου. Και ο νους σταματά τα συναισθηματικά του παιχνίδια και τα προβλήματα και τις ανησυχίες και μαθαίνει πώς να ελίσσεται στο περιβάλλον του. Αυτό είναι που κάνει καλύτερα ο νους, που δεν είναι πολύ καλός στο να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο.

Θα έχουμε λοιπόν έναν κόσμο από Στοχαστές και Γνώστες. Εσείς είστε οι Γνώστες, η γνώση, το gnost. Πηγαίνετε λοιπόν πέρα από τη σκέψη. Ο νους φτάνει στα όρια του, και ξαφνικά απλά κάνετε ένα άλμα μέσα στη γνώση.

Πρόκειται για μεγάλο άλμα. Στην πραγματικότητα είναι μικρό, αλλά είναι μικρό αφού το κάνετε, είναι μεγάλο όταν το σκέφτεστε εκ των προτέρων.

Για να συνεχίσουμε με τον πίνακα Linda, στην κατηγορία των Στοχαστών έχουμε το τοπικό και το γραμμικό.

LINDA: Τοπικό και γραμμικό.

ADAMUS: Τοπικό και γραμμικό. Όταν αρχίζετε να συλλογίζεστε τον κόσμο, το σύμπαν, δεν είστε πια ένας τοπικός γραμμικός Στοχαστής. Όταν αρχίζετε να συλλογίζεστε το σύμπαν ολόκληρο, ξαφνικό πρέπει να βγείτε έξω από τη σκέψη, επειδή ο νους δεν ξέρει πώς να το κάνει. Ξαφνικά, πρέπει να μπείτε μέσα στη γνώση, στο gnost.

Σ’ αυτή τη στήλη λοιπόν έχουμε επίσης τη δύναμη.

LINDA: Δύναμη;

ADAMUS: Δύναμη. Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο παιχνίδι δύναμης, και η δύναμη είναι μια ψευδαίσθηση του νου. Δεν υπάρχει δύναμη. Είναι ψευδαίσθηση. Πουθενά δεν υπάρχει δύναμη, μέχρι κάποιος να την πιστέψει και να αρχίσει να την ζει. Όμως έχετε όλη αυτή την εξίσωση της δύναμης σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αυτά που βλέπετε στις ειδήσεις αυτή τη στιγμή, αφορούν τη δύναμη. Θα επανέλθω σ’ αυτό αργότερα.

Όμως, ως Γνώστες θα συνειδητοποιήσετε ότι, επόμενο – μείνε εδώ πάνω ξωτικό – ότι αντί για τη δύναμη, όλα είναι αυτό-ενέργεια. Αυτο-ενέργεια.

LINDA: Αυτό-ενέργεια.

ADAMUS: Δύο λέξεις. Εαυτός – ενέργεια. Αυτό-ενέργεια σημαίνει ότι ως συνειδητότητα έλκετε την ενέργεια σε σας, είτε βρίσκετε ήδη στη φυσική σας ύπαρξη, είτε ήδη βρίσκεται απλά στο πεδίο σας. την έλκετε και είναι εκεί. Δεν χρειάζεστε τη δύναμη, επειδή η συνειδητότητα σας εμφανίζει όλη την ενέργεια που χρειάζεστε. Μετά αρχίζετε να φαίνεστε νεότεροι, τα χρησιμοποιείτε όλα αυτά.

Έχουμε λοιπόν από δω το νου, ναι, και από εκεί φυσικά το gnost.

LINDA: (χτυπάει το χέρι της) Ούτς!

ADAMUS: Ούτς! Στην αριστερή πλευρά έχουμε, θα την ονομάσω βαρύτητα. Γράψε σε δύο σειρές, βαρύτητα στην μια γραμμή. Χωροχρόνος στην άλλη. Οι άνθρωποι βρίσκονται σ’ αυτό. Είναι κολλημένοι σ’ αυτό.

LINDA: Χωροχρόνος από κάτω;

ADAMUS: Ναι σε παρακαλώ. Είναι κολλημένοι σ’ αυτό. Θα συνειδητοποιήσετε – έχετε αρχίσει να το συνειδητοποιείτε – ότι στην πραγματικότητα ο Χωροχρόνος κινείται μέσα από σας. Δεν κινείστε εσείς μέσα σ’ αυτόν. Είναι κάτι τεράστιο όταν αρχίσετε να το συνειδητοποιείτε. Είναι κάπως παράξενο αρχικά, όμως όταν αρχίσετε να το συνειδητοποιείτε, είναι κάτι τεράστιο. Δεν το χρειάζεστε λοιπόν αυτό. Δεν χρειάζεστε καν κάποια λέξη εδώ, επειδή, ναι χρειαζόμαστε μια λέξη.

Εδώ η βαρύτητα είναι μια αντίθετη δύναμη. Αν ρίξετε κάτι… (η Linda ξεφυσά καθώς ο Adamus πετά ένα μπουκάλι νερό), είναι μια αντίθετη δύναμη. Πέφτει στο έδαφος. Από εκεί απλά βάλε βαρύτητα με ένα θετικό πρόσημο. Η βαρύτητα θα σας υπηρετήσει.

Στην πραγματικότητα, υπάρχει αυτό το ερώτημα για την ενέργεια στον πλανήτη και Χριστέ μου, τοποθετούν ηλιακά πάνελ σαν παρωχημένοι, και θα γίνουν παρωχημένοι, αυτό είναι το αστείο. Αν ξοδέψετε πολλά χρήματα την επόμενη χρονιά σε ηλιακά πάνελ, λυπάμαι πολύ, επειδή η πραγματική ενέργεια αυτού του πλανήτη, η πραγματικά εύκολα διαθέσιμη ενέργεια είναι η βαρύτητα. Συνειδητοποιείτε ότι η δύναμη που βρίσκεται στη βαρύτητα του πλανήτη που προκαλεί αυτή την πτώση (το μπουκάλι με το νερό) επίσης προκαλεί – υπάρχει η ίδια  δυνατότητα να πάει προς τα πάνω. Το κάνει. Οι επιστήμονες νομίζουν ότι είμαι τρελός, αλλά θα γελάσω τελευταίος τα επόμενα δύο χρόνια.

Η βαρύτητα έχει μια εγγενώς ενσωματωμένη ενέργεια συνεχώς. Είναι ουδέτερη, όμως στην πραγματικότητα στην οποία βρίσκεστε, όλα πέφτουν στο έδαφος. Όμως θα γίνει συνειδητό ότι υπάρχει όλη η ενέργεια που χρειάζεστε στη βαρύτητα του πλανήτη, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό.

Σ’ αυτή την πλευρά γράψε φυσικό.

LINDA: Φυσικό.

ADAMUS: Φυσικό. Ζείτε σε φυσικά σώματα και οι Γνώστες θα συνειδητοποιήσουν ότι το φυσικό σώμα είναι απλά ένα από τα αισθητηριακά εργαλεία που έχουν. Απλά ένα. Λοιπόν δεν είμαι πολύ σίγουρος τι να γράψω από την άλλη πλευρά, εκτός από… απλά γράψε αισθησιακή επίγνωση.

LINDA: Αισθησιακή;

ADAMUS: Αισθησιακή επίγνωση. Το φυσικό σώμα είναι το μέσο αντίληψης της πραγματικότητας. Αυτές είναι οι αισθήσεις και ο νους σας. όμως υπάρχει μια αίσθηση, βασικά πολλές αισθήσεις, πιο πέρα που δεν σχετίζονται με το σώμα. Θα αρχίσετε λοιπόν να ζείτε ακριβώς σ’ αυτήν την «και» πραγματικότητα.

Δύο Κόσμοι

Θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε μ’ αυτό, όμως έχουμε και άλλα πράγματα να κάνουμε σήμερα. Θέλω να αρχίσετε να βλέπετε ότι ο κόσμος – αυτή τη στιγμή, κινείται προς δύο κόσμους όπως δεν έχει ξαναγίνει. Θα ανακηρύξω αυτή την μέρα – 5 Δεκεμβρίου 2015 – ως την ημέρα που ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για δύο κόσμους, επίσημα.

LINDA: Ουάου, Ουάου.

ADAMUS: Θα οδηγείται προς τα κει για λίγο. Υπάρχει μια ολόκληρη δεσμευτική διαδικασία και μετά – μπουμ! – είμαστε εκεί. Επίσημα σε δύο κόσμους.

Καλά και κακά νέα. Θα υπάρχουν αρκετοί  kymbaya που δεν θα τους αρέσει. «Είμαστε όλοι ένας κόσμος». Όχι δεν είστε.

Θέλω λοιπόν να τα γνωρίζετε αυτά τα πράγματα, επειδή συνεχίζετε να ζείτε  μέσα στην πλευρά των Στοχαστών. Προέρχεστε από εκεί. Είναι ριζωμένη στο σύστημα σας. Και θα προσπαθήσει να σας τραβήξει προς τα πίσω, όταν θα προσπαθήσετε να πάτε στην πλευρά αυτών που είναι Γνώστες.
Θα σας ρουφήξει προς τα πίσω και θα πει «Είστε μια ύπαρξη σε φυσικό επίπεδο, μπορείτε να νιώσετε τον πόνο. Είστε μια συναισθηματική – διανοητική ύπαρξη. Είστε γραμμικοί. Είστε περιορισμένοι. Eίστε τρελοί  αν νομίζετε ότι μπορείτε να αψηφήσετε τη βαρύτητα και το χώρο και το χρόνο. Είστε τρελοί».
Όλο αυτό θα προσπαθήσει να σας τραβήξει προς τα πίσω. Όλο αυτό θα προσπαθήσει  να σας κρατήσει, και το έχετε ήδη βιώσει. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι κινείστε φυσικά προς τους Γνώστες. Γι αυτό και ρώτησα στην αρχή πώς θα καταφέρετε φέτος να βρίσκεστε στον φυσικό σας εαυτό.

Δεν είναι ο νους σας που σας κινεί προς τα εκεί. Δεν είναι επειδή μελετάτε πνευματικά μαθήματα που σας κινεί προς τα εκεί. Δεν είναι επειδή τρώτε συγκεκριμένα είδη τροφών,που σας κινεί προς τα εκεί. Κινείστε προς τους Γνώστες απλά επειδή πρόκειται για φυσική κίνηση, φυσική επέκταση, και επίσης επειδή το επιθυμείτε.

Θα πρέπει επίσης να προσθέσω ένα δυο πράγματα στη λίστα. Θα προσθέσω το πάθος ακριβώς εδώ, και όταν λέω πάθος, πρόκειται για το παλιό ανθρώπινο πάθος, ξέρετε, πους σας εξιτάρει, που σας κινητοποιεί. Επί τη ευκαιρία υπάρχει μια τεράστια πτώση του παγκόσμιου πάθους, τεράστια πτώση μεταξύ των ατόμων, όμως και σε παγκόσμιο επίπεδο, το πάθος έχει καθοδική πορεία. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να κάνουν πια.

Έρχεστε σ’ αυτήν την πλευρά και συνειδητοποιείτε ότι το πάθος είναι παλιομοδίτικο. Μου αρέσει αυτό.

LINDA: Χα, χα, χα.

ADAMUS: Το πάθος είναι παλιομοδίτικο. Δεν σας χρειάζεται αυτός ο εξωτερικός ερεθισμός. Δεν την χρειάζεστε αυτή τη μικρή σκανδάλη μέσα σας. Δεν χρειαζόσαστε πια το «πάθος» του κόσμου. Το ξέρω ότι είναι απαίσιο να φεύγετε από τα παλιά σας πάθη – «Για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ; Γιατί βρίσκομαι εδώ;» Σκάστε….

Το πάθος είναι μια λέξη που θα εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο σας, επειδή δεν θα χρειάζεται να το ψάξετε. Δεν θα έχετε έναν παθιασμένο εαυτό κάθε λίγες μέρες. Είναι πάντα εκεί. Ξέρετε, είναι σαν το Είμαι. «Ζω». Ποιος χρειάζεται όλα αυτά τα πάθη, όποια κι αν είναι αυτά, συλλογές νομισμάτων ή ποδηλατικοί αγώνες ή οτιδήποτε κάνετε για το πάθος σας. Το πάθος είναι κάθε στιγμή, όμως θα φύγει από το λεξιλόγιο σας. Δεν υπάρχει λοιπόν αντιστοιχία με κάποια λέξη. Ποιος την χρειάζεται όταν είστε ζωντανοί και συνειδητοί στο τώρα ?

Επίσημα λοιπόν σημειώνω αυτή τη μέρα ως την αρχή των δύο κόσμων. Θα είναι μια μακριά διαδικασία, αλλά είναι εδώ. Τώρα. Η μεγαλύτερη διαφορά θα είναι ανάμεσα στους Στοχαστές και στους Γνώστες, αυτούς που βρίσκονται ακόμα στο νου τους, που ακόμα προσπαθούν να κατανοήσουν τα πράγματα με το νου τους. Όχι ότι ο νους είναι κακός, όμως έχει φτάσει στα όρια του. Έχει φτάσει απολύτως στα όρια του.

Τον τελευταίο μήνα όταν βρεθήκαμε μίλησα για την φαντασία και μίλησα για πολλά άλλα πράγματα όμως είπα ότι η φαντασία είναι ο δρόμος προς την έξοδο. Είναι ο δρόμος που οδηγεί στο επέκεινα. Η φαντασία, επιτρέπει στον εαυτό σας να πάει πέρα από το νου σε πράγματα τα οποία ο νους θα έκρινε σαν αδύνατα, απίστευτα, κατασκευασμένα. Να πηγαίνετε στη φαντασία, που είναι τόσο αληθινή όσο όλα, είναι απλά αληθινή με έναν διαφορετικό τρόπο. Ίσως όχι πραγματική με τον φυσικό, τοπικό, γραμμικό τρόπο, όμως είναι αληθινή.

Αυτό το άλμα στο πέρα, πέρα από του νου – είναι ένα μεγάλο άλμα επειδή ο νους το φοβάται πολύ. Ο νους λέει «Τι θα συμβεί;» Σσσς! Νου, όλα είναι φυσικά. Όλα είναι φυσικά.

Αγαπητέ νου, όπως το σώμα, το κάθε κύτταρο του σώματος περίμενε, φύλαγε έναν χώρο για να έρθει το φως, αγαπητέ νου, έτσι περίμενες κι εσύ αυτό το άλμα στο gnost, στο επέκεινα.
Είναι ένας διαφορετικός τρόπος αίσθησης, σκέψης. Μας βγάζει έξω από το τοπικά γραμμικό στο παγκόσμιο αλματώδες, στο κοσμικό αλματώδες. Θα είναι η ίδια πλατφόρμα, η ίδια βάση της πραγματικότητας. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ και να το κάνουμε αυτό, και θα συνεχίσουμε να είμαστε ικανοί να αισθανόμαστε με τις ανθρώπινες αισθήσεις μας, όμως κινούμαστε μέσα σε κάτι άλλο. Και το ωραίο είναι, αγαπητέ νου, ότι αυτή την επίσημη μέρα σήμερα – είναι επίσημη επειδή το λέω και είναι γραμμένο στον πίνακα, από τη στιγμή που είναι γραμμένο είναι επίσημο – επίσημη μέρα της αναγνώρισης των δύο κόσμων πάνω στον πλανήτη, τον κόσμο των Στοχαστών και τον κόσμο αυτών που είναι Γνώστες, αγαπητέ νου, αυτή τη μέρα χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια, θα επιτρέψω τον εαυτό μου, με ένα πολύ φυσικό τρόπο, απλά να βρεθεί εδώ.

Νου, δεν θα είσαι ικανός να το καταλάβεις αμέσως. Μπορεί να μην έχει νόημα για σένα, όμως εκεί είναι που πηγαίνουμε. Και πηγαίνουμε εκεί φυσικά, χωρίς δύναμη, χωρίς προσπάθεια, χωρίς σκέψη.

Αγαπητέ νου, αυτή τη μέρα, 5 Δεκεμβρίου 2015, θα παίξουμε λίγη Χριστουγεννιάτικη μουσική. Λίγη όμορφη Χριστουγεννιάτικη μουσική, αν την έχετε ετοιμάσει. Θα παίξουμε αυτή την όμορφη Χριστουγεννιάτικη μουσική και απλά θα επιτρέψουμε φυσικά.

Η Merabh του Επιτρέπω τη Γνώση.

Τι είναι; Είναι το «I Wish You A Merry Cristmas” (Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα), μα τι είναι; Αυτή η γνώση πού βρίσκεται; Τι κάνει; Σσσς.

Βλέπετε, προσπαθείτε να καταλάβετε – μπορούμε να χαμηλώσουμε τα φώτα; Πρόκειται για merabh είτε το πιστεύετε, είτε όχι. Οι μισοί είναι ήδη έτοιμοι να κοιμηθούν. Πρέπει να κάνουμε μια merabh.

Λοιπόν, αγαπητέ νου, δεν θα το σκεφτούμε αυτό, απλά θα το επιτρέψουμε, επειδή αγαπητέ νου αν αρχίσεις να σκέφτεσαι τότε γίνεται διανοητικό. Τότε δεν είναι πραγματική γνώση. Θα κάτσουμε λοιπόν εδώ, σ’ αυτήν την τόσο πολύ άνετη ενέργεια, ακούγοντας κάποια ευχάριστη Χριστουγεννιάτικη μουσική, και απλά θα πάμε εκεί. Στην πραγματικότητα του να επιτρέψουμε να έρθει σε μας.

Δεν υπάρχει καμία διαδικασία που να εμπλέκεται σ’ αυτό. Είναι μόνο να επιτρέψουμε. Όμως, ξέρετε, είναι αστείο, δεν έχετε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή. Όπως είπα ο νους έχει φτάσει στα όρια του. Οι άνθρωποι μιλούν για τις προκλήσεις του πλανήτη – τρόφιμα και καύσιμα και νερό, οτιδήποτε – όμως η πραγματική πρόκληση είναι ότι ο νους δεν αντέχει άλλο πια, ούτε και θα έπρεπε.

Οπότε γεννάμε τους Γνώστες. Αυτό θα έκανε μια ωραία ταινία επιστημονικής φαντασίας – «Οι Γνώστες εναντίον των Στοχαστών». Γεννιούνται οι Γνώστες και το ωραίο είναι ότι ζουν τη στιγμή. Επιτρέπουν στα πάντα να ρέουν προς αυτούς. Δεν χρειάζεται να το σκέφτονται. Πρόκειται για ευκολότερη ζωή επειδή είναι ήδη εδώ. Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτούν.

Όταν λέω «εδώ» δεν αναφέρομαι μόνο σε μερικά χρήματα ή στην υγεία ή σε τέτοιου είδους πράγματα. Μιλώ για τη γνώση των απαντήσεων των μεγάλων ερωτημάτων, τη γνώση πώς να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα στον πλανήτη, χωρίς σκέψη. Αυτό είναι το ωραίο. Χωρίς σκέψη.

Έχετε τόσο πολύ συνηθίσει να σκέφτεστε με τόσο πολύ μικρή έμπνευση δημιουργικότητας, απλά να σκέφτεστε μια πολύ λογική σειρά πραγμάτων. Θα είναι λοιπόν πολύ παράξενο να είστε Γνώστες,  επειδή απλά θα είναι εκεί. Οι άνθρωποι θα πουν «Πώς το ξέρεις;» «Επειδή είμαι Γνώστης» !

Απλά είναι εκεί «Από πού την παίρνεις αυτή την πληροφορία;» «Απλά είναι εκεί» – ναι δεν θα πείτε «Δεν ξέρω» – «Απλά είναι εκεί».

«Έπρεπε να το σπουδάσεις γι αυτό;» Όχι, απλά είναι εκεί.»

«Μπορείς να με διδάξεις πώς να το κάνω» Θα λένε «Όχι». Θα θυμηθείτε το δικό σας ταξίδι πώς φτάσατε σ’ αυτό το σημείο, αυτό που νομίζατε όταν αρχίζατε ότι θα ήταν ένα πνευματικό ταξίδι, όμως δεν είναι.

Είναι απλά εκεί, και φίλοι μου, όσο λιγότερο προσπαθείτε, όσο λιγότερο το παλεύετε, όπως πολλοί από σας κάνετε τώρα, τόσο περισσότερο θα είναι εκεί. Αναδύεται. Εμφανίζεται. Δεν πρέπει να βγείτε έξω και να αρχίσετε να το μαθαίνετε με κανέναν τρόπο. Απλά είναι εκεί. Δεν χρειάζεται να είστε έξυπνοι. Ουσιαστικά, είναι καλύτερα να μην είστε πραγματικά έξυπνοι. Τείνει να παρεμβαίνει στο δρόμο σας.

Δεν χρειάζεται να βγάζετε κάποιο νόημα απ’ αυτό με τον παλιό τρόπο του Στοχαστή.

Ω! Ο παλιός τρόπος του Στοχαστή, ήταν δυσκίνητος.

Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε ότι θα εξασθενίσει, όπως θα κάνει ο νους σας ούτως ή άλλως. Αυτό είναι που μου αρέσει στους Στοχαστές. Σκέφτονται και σκέφτονται και σκέφτονται και τα χάνουν όλα. Φεύγουν.

Γερνάτε. Η μνήμη εξασθενεί. Ξέρετε που αρχίζουν να πηγαίνουν; Μέσα στη φαντασία. Αρχίζουν να πηγαίνουν σ’ αυτόν τον άλλο κόσμο που πάντα ήταν εδώ. Και τότε όλοι λένε «Κοίτα τους. Τρελαίνονται». Όχι. Οι τρελοί βρίσκονται στο ζωολογικό κήπο.

Το υπέροχο λοιπόν, η πραγματική ευλογία, είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνετε το παραμικρό για να πάτε εκεί, τίποτα άλλο εκτός από το να επιτρέψετε αυτήν την φυσική κατάσταση. Και πάλι, ο νους σας θα πει «Το κατάλαβα; Το πιασα; Ή κοιμόμουν;» Σσς.. Το πιάσατε.

«Ναι, μα πού είναι;» Θα δείτε. Θα δείτε, θα εμφανιστεί με πολλούς ενδιαφέροντες διαφορετικούς τρόπους. Με τρόπους που θα σας εκπλήξουν, με τρόπους που θα σας μπερδέψουν, με τρόπους που πραγματικά θα σας ξεβολέψουν τρομακτικά, επειδή θα σας αποσπάσουν από τις παλιές ρουτίνες.

Γι αυτό το λόγο έκανα πριν την ερώτηση. Πηγαίνετε σ’ αυτό το μάθημα, μαθαίνετε πολύ προχωρημένο ηλεκτρονικό προγραμματισμό, αλλά ας πούμε ότι ξεχνάτε τα πάντα. Όλη την ώρα που βρίσκεστε εκεί δεν καταλαβαίνετε τίποτα. Δεν έχει νόημα. «Ω, όχι! Τι μου συμβαίνει; Υπάρχει κάτι λάθος;» Όχι, επειδή στην πραγματικότητα σαν Γνώστης που είστε τώρα, θα συνεχίσετε να έχετε τη γνώστη του ηλεκτρονικού προγραμματισμού. Θα συνεχίσει να είναι εκεί, όμως ξαφνικά κάτι αλλάζει και θα γνωρίζετε ότι ο κώδικας δεν είναι ένα και μηδέν. Θα γνωρίζετε τον κώδικα που είναι το σύμπαν, τον κώδικα που είναι συνειδητότητα και φως. Θα πάτε πέρα από τον κώδικα του ηλεκτρονικού προγραμματισμού στον πραγματικό κώδικα συνειδητότητας. Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.

Και όλον αυτόν τον ηλεκτρονικό προγραμματισμό αφήστε τον για τους νεότερους. Αφήστε τον για τους άλλους, επειδή εσείς θα μπείτε σε μια βαθύτερη, θαυμαστή κατανόηση που πάει πέρα από το νου.

Ο νους λοιπόν, ο νους του πλανήτη έφτασε στα όρια του. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν, θα προσπαθούν να τον βελτιώσουν. Θα τον γεμίσουν με χημικές ουσίες και περισσότερες σκέψεις προσπαθώντας να τον διεγείρουν, προσπαθώντας να τον επεκτείνουν, και πάλι, λίγο γραμμικά. Δεν θα πάει πολύ μακριά.

Όμως για τους Γνώστες – τους διαισθητικούς, τους δημιουργικούς, τους gnost – ξαφνικά θα μεταπηδήσετε σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Και… θα συνεχίσετε να έχετε το νου, που όμως δεν θα είναι άλλο πια η κυρίαρχη δύναμη. Θα έχετε όλα τα στοιχεία και τα πρόσωπα και τις αναμνήσεις και όλα τα υπόλοιπα, όμως δεν θα είναι πια οι καθοδηγητές στο ταξίδι σας.

Σας τω λέω αυτό τώρα, είναι λίγο σκληρή η προσαρμογή σ’ αυτό, επειδή σας αποδιοργανώνει. Η γνώση είναι μια τεχνολογία αποδιοργάνωσης. Αποδιοργανώνει.

Επί τη ευκαιρία, τεχνολογίες αποδιοργάνωσης. Τις λατρεύω. Θα αλλάξουν τον κόσμο. Βρίσκονται ολόγυρα σας. Όμως η κυρίαρχη αυτή τη στιγμή είναι η τεχνολογία αποδιοργάνωσης, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για αποδιοργάνωση συνειδητότητας που εισέρχεται στη ζωή σας σαν Γνώστης. Θα είναι το δύσκολο κομμάτι. Θα αλλάξει πράγματα στη ζωή σας, αλλά μέχρι τώρα το έχετε συνηθίσει αυτό. Μέχρι τώρα είστε επαγγελματίες σ’ αυτό.

Οπότε ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και χωρίς προσπάθεια και δύναμη – βλέπετε, δεν είναι παράξενο; «Μα, πως μπορείτε να κάνετε κάτι χωρίς προσπάθεια και δύναμη;» Αυτό είναι ένα από τα πρώτα μαθήματα, μια από τις αρχικές εμπειρίες, ενός Γνώστη. Δεν χρειάζεται προσπάθεια και δύναμη.

Όντας Γνώστης

Να θυμάστε, ο παλιός μας κόσμος από δω – δύναμη, προσπάθεια, βαρύτητα και όλα τα υπόλοιπα – ο Γνώστης συνειδητοποιεί πως για να κάνει αυτού του είδους την τεράστια αλλαγή δεν χρειάζεται δύναμη. Δεν χρησιμοποιεί καμιά ενέργεια, καμιά δύναμη. Γαμώτο!  Αυτό είναι κάτι δύσκολο, για μερικούς ανθρώπους. Όχι για την Shea. Αυτό είναι καλό. Όμως για κάποιους είναι «Μα, δεν νιώθω τίποτα:» Αυτό είναι καλό. Είναι πραγματικά καλό, επειδή δεν θα έπρεπε να νιώθετε κάτι. Το συναίσθημα προέρχεται από τις παλιές φυσικές αισθήσεις. Το συναίσθημα προέρχεται από το νου και από το αίσθημα. Οπότε όχι, δεν θα νιώστε τίποτα αρχικά. Μπορούμε να χαμηλώσουμε λίγο τη μουσική. Δεν θέλω να σας βάλω σε τόσο Χριστουγεννιάτικο πνεύμα .

Αυτό λοιπόν είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο, μετά θα πάμε σε ένα ακόμη πράγμα. Περιμένετε να νιώσετε κάτι – ένα ηλεκτρικό φορτίο να διαπερνά το σώμα σας και ανατριχίλες να ανεβοκατεβαίνουν. Περιμένετε μια αντίδραση βιοφυσική ώστε να καταλάβετε ότι λειτούργησε. Και αυτό που θα συνειδητοποιήσετε ως Γνώστης είναι ότι δεν είναι απαραίτητο αυτό. Στην πραγματικότητα, συνήθως δεν το έχετε αυτό. Α! Θα πείτε «Μα τότε πώς θα ξέρω ότι κάτι συνέβη;» Μα είστε ένας Γνώστης. Απλά το ξέρετε.

Αυτό είναι που συμβαίνει. Δεν υπάρχει βιοφυσική αντίδραση σ’ αυτήν την αλλαγή, στη γνώση, σε κάτι που συμβαίνει ακριβώς τώρα – αλλαγή από τον Στοχαστή στον Γνώστη. Δεν υπάρχει άλλη πραγματική αντίδραση εκτός, θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη αντίδραση που θα έχετε θα είναι μια μικρή κούραση, μια μικρή ζαλάδα. Όμως η ενέργεια αυτή είναι σήμερα εδώ.

Όμως επειδή συμβαίνει μια έρευνα ταυτόχρονα από το νου και τη συνειδητότητα σας που λέει «Συνέβη κάτι; Δεν νιώθουμε τίποτα. Συνέβη κάτι;». Οπότε ερευνάτε. Αυτό ερεθίζει τη νέα – στην πραγματικότητα τη φυσική όμως για σας θα είναι η νέα – αίσθηση, αισθητή συνειδητότητα, το νέο συναίσθημα.

Θα μπορούσατε να τις πείτε αγγελικές αισθήσεις, όμως πρόκειται για τη φυσική σας ικανότητα να προσλαμβάνετε πραγματικότητες και είναι πληθυντικός. Αν η Linda – Ω, το ξωτικό, είναι ξύπνιο. Η φυσική σας ικανότητα να αισθάνεστε πραγματικότητες. Θα μπορούσες να το γράψεις σε μια νέα κόλλα χαρτί; «Η φυσική σας ικανότητα να αισθάνεστε πραγματικότητες». Πραγματικότητες, πληθυντικός. Θα αφυπνίσει αυτή την παλιά πολύ φυσική ικανότητα να αντιλαμβάνεστε, να αισθάνεστε.

LINDA: Η φυσική σας….;

ADAMUS: Ικανότητα να αντιλαμβάνεστε πραγματικότητες. Αυτό λοιπόν θα αφυπνιστεί φυσικά. Και ξαφνικά, θα έχετε ένα παράξενο… δεν πρόκειται καν για συναίσθημα. Δεν είναι βιοφυσικό. Θα έχετε ξαφνικά μια παράξενη αίσθηση. Και θα είναι παράξενη, επειδή δεν εδράζεται στο σώμα σας ή πραγματικά στο μυαλό σας, και θα πείτε «Απλά κάτι συμβαίνει». Τότε θα ξέρετε ότι αφυπνίσατε ή επαναφυπνίσατε αυτή την αίσθηση.

Ας πάρουμε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή. Κάναμε μεγάλη κουβέντα, πραγματικά μεγάλη απόσπαση.

Τι κάνατε μόλις τώρα; Είπατε «Εντάξει, θέλω να πάω πέρα από τον εγκέφαλο και δεν ξέρω τι είναι, όμως είμαι εντάξει πηγαίνοντας εκεί» Είστε εντάξει μ’ αυτό; (το ακροατήριο συμφωνεί) Ωραία. Ωραία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Θα αλλάξω λίγο τα γρανάζια εδώ. Και John, βάλε λίγη κανονική μουσική για merabh, όχι Χριστουγεννιάτικη.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

(Η μουσική ξεκινά)

Merabh για την Αλλαγή

Και θέλω να αναγνωρίσω όλους εσάς που θα επιτρέψετε φυσικά στον εαυτό σας να πάει από τη συνειδητότητα του Στοχαστή στη συνειδητότητα του Γνώστη ή τη συνειδητότητα του Είμαι.

Θέλω να αναγνωρίσω όλους εσάς που κατά κάποιο τρόπο ξέρατε ότι ερχόταν ούτως ή άλλως.

Η μεγαλύτερη πρόκληση που βλέπω σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό που έρχεται – την τεχνολογία ή τη φιλοσοφία ή τις προκλήσεις. Ο νους δεν θα είναι ικανός να τις χειριστεί. Υπάρχουν αυτοί που τότε θα προσπαθήσουν να βάλουν μηχανές να το κάνουν, κομπιούτερ. Όμως εσείς και εγώ γνωρίζουμε πως ένα κομπιούτερ είναι απλά μια επέκταση του νου. Μετά θα προσπαθήσουν με την τεχνητή νοημοσύνη των υπολογιστών, και ούτε και αυτό θα δουλέψει. Όμως θα υπάρχει μια πολύ μικρή μα θαυμαστή ομάδα σ’ αυτόν τον πλανήτη που θα υπερβεί την ύπαρξη του Στοχαστή. Είναι τώρα Γνώστες.

Ναι, θέλω να σας αφήσω μ’ αυτό κάνοντας μια πολύ διαφορετική σημείωση.

Υπάρχουν τεράστιες αλλαγές που συμβαίνουν – είστε ενήμεροι γι αυτές που συμβαίνουν μέσα σας, όμως τεράστιες αλλαγές συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη – και έχουν να κάνουν με την ελευθερία. Έχουν να κάνουν με την πορεία πέρα από το νου, που είναι μέρος της εξίσωσης της ελευθερίας. Και αυτό που βλέπετε στον πλανήτη αυτή τη στιγμή είναι μια αντίσταση – αντίσταση στην ανώτερη συνειδητότητα, αντίσταση του περάσματος πέρα από την εποχή της διανόησης. Η αντίσταση είναι φυσική. Είναι ένα αποτέλεσμα της βαρύτητας της αλλαγής. Κάθε φορά που υπάρχει μια αλλαγή σε μια πραγματικότητα δημιουργείται ένα είδος κενού, μια βαρύτητα, μια έλξη.

Αυτό λοιπόν συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη σας. Το βλέπετε και θα συνεχιστεί. Το βλέπετε με όρους τρομοκρατίας, όρους θρησκείας, πολιτικής, τραπεζών. Όμως, φίλοι μου, όλα αυτά είναι συστήματα που αποχωρούν. Δεν θα φύγουν χαριτωμένα, φυσικά. Προσπαθούν να κρατηθούν με δύναμη. Προσπαθούν να κρατηθούν με τους παλιούς τρόπους που κάνουν τα πράγματα.

Το κάνουν μέσω αυτού που αποκαλείτε τρομοκρατία, όμως αυτό που στην πραγματικότητα είναι η τρομοκρατία είναι η ενστάλαξη φόβου, η υπονόμευση της εμπιστοσύνης. Το κάνουν – και δεν είναι πραγματικά τόσο πολλοί.  Αυτές οι τρομοκρατικές πράξεις που βλέπετε, δεν είναι έθνη που μάχονται άλλα έθνη. Δεν είναι στην πραγματικότητα θρησκείες που μάχονται άλλες θρησκείες. Μερικές φορές θα φαίνεται ότι πρόκειται για θρησκευτικό θέμα, όμως οι θρησκείες είναι προϊόντα του νου, και όταν ο νους προσπαθεί να κρατηθεί στη δύναμη, το ευκολότερη σημείο αντίστασης κατά της αλλαγής  είναι οι θρησκείες.

Όλες οι θρησκείες αφορούν τη δύναμη. Όλες αφορούν το νου. Και όταν ένας τρομοκράτης ψάχνει τον τόπο, πώς κάνει τη δουλειά του, είναι εύκολο να πάει στη θρησκεία. Είναι εύκολο να υπνωτίσει ανθρώπους, να υποκινήσει ανθρώπους να το κάνει με την επίκληση των ουρανών.

Όμως το χρησιμοποιούν αυτό ως σημείο εκκίνησης, και αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν είναι να υπονομεύουν την εμπιστοσύνη. Υποκινούν τον φόβο. Προκαλούν τεράστια απόσπαση. Προκαλούν ανθρώπους που εστιάζουν τώρα μόνο σ’ αυτό, μιλούν για τρομοκρατικές πράξεις. Πόσο πολλές συνομιλίες, από τον προηγούμενο μήνα που συναντηθήκαμε, στις ειδήσεις, στα διαλείμματα στην δουλειά αφορούν την τρομοκρατία;

Και την υπονομεύουν τόσο όμορφα. Υπονομεύουν το ίδιο το ύφασμα της ζωής, και ξαφνικά πρόκειται για τον γείτονα σας. Αυτό το όμορφο ζευγάρι που ζούσε δίπλα σας, δεν γνωρίζατε ότι κατασκευάζουν εκρηκτικά για να βγουν και να σκοτώσουν εκατοντάδες ανθρώπων. Αυτό είναι υπονόμευση. Αυτό είναι φόβος. Αυτό θα στρέψει γείτονες εναντίον γειτόνων. Αυτό θα προκαλέσει φίλους να υποπτεύονται φίλους. Αυτό θα προκαλέσει ακόμα και οικογένειες να αναρωτιούνται για τα μέλη τους. Δεν χρειάζεται και πολύ. Δεν χρειάζονται πλέον στρατιές.

Όλο αυτό τελικά αφορά τη δύναμη, το νου, το κράτημα στο παλιό. Όλο αυτό είναι αντίσταση στην ελευθερία.

Ένα από τα καλύτερα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν πολύ αποτελεσματικά είναι η ύπνωση. Σε περίπου δέκα λεπτά ένα άτομο που θεωρείται φυσιολογικό, ένα άτομο με μια κανονική δουλειά, ένα άτομο που προσπαθούσε να κάνει το καλό σε όλη του τη ζωή, σε δέκα λεπτά μπορεί να μετατραπεί σε τρομοκράτη, και δεν το ξέρει καν.

Η ύπνωση δουλεύει τόσο καλά επειδή ο νους είναι γραμμικός και τοπικός. Ο νους είναι επιδεκτικός. Η ύπνωση δουλεύει καλύτερα όταν κάποιος είναι διανοητικός. Εννοώ πολύ μέσα στο νου. Είναι πολύ ευκολότερο να υπνωτιστεί κάποιος που θα τον λέγατε έξυπνο από έναν χωριάτη ηλίθιο. Δόξα τω Θεό για τον ηλίθιο χωριάτη.

Όταν λοιπόν ακούτε για πράγματα όπως αυτό που συνέβη στο Παρίσι ή στο San Bernardino, όταν ακούτε για αεροπλάνα που ξαφνικά πέφτουν από τον ουρανό και άλλα τέτοια πράγματα, και αναρωτιέστε τι συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει είναι μεγάλη ύπνωση, και η ύπνωση μπορεί να είναι λανθάνουσα. Μην σκέφτεστε με τον παλιό τρόπο με το ρολόι «Νυστάζω». Οι μέθοδοι ύπνωσης έχουν εκλεπτυνθεί πολύ και εμφανίζονται συνεχώς. Απλά δεν το ξέρετε.

Η υπνωτικές προτάσεις μπορεί να βρίσκονται σε λανθάνουσα μορφή για χρόνια. Δεν είναι ασυνήθιστο να υπάρχει ένα εμφύτευμα που έγινε πριν από είκοσι χρόνια, και είναι το ίδιο αποτελεσματικό σήμερα όταν ερεθιστεί. Το ερέθισμα μπορεί να είναι ένας συνδυασμός από ήχους ή λέξεις. Μερικές φορές ακόμη και μαθηματικοί τύποι και – χμ – μέσα σε ηλεκτρονικά προγράμματα.

Και το λέω αυτό επειδή θέλω να καταλάβετε, ότι μπορεί να είναι πολύ τρομακτικά εκεί έξω. Και ξέρω, ακόμα και καθώς το λέω αυτό, αναρωτιέστε «Ω, Θεέ μου, Μήπως είμαι εγώ; Με έχουν υπνωτίσει; Με υπνωτίζουν τώρα;»

Η ύπνωση είναι κάτι πολύ τρομακτικό, και είναι ένα υποπροϊόν του νου, της διανοητικής κοινωνίας. Γι αυτό είναι τόσο εύκολη. Ποιος χρειάζεται βόμβες; Ποιος χρειάζεται στρατούς όταν είναι οι γείτονες που έχουν υπνωτιστεί; Ξαφνικά, το τηλέφωνο χτυπά τρεις φορές και σταματά να χτυπά. Ξαφνικά, το τηλέφωνο χτυπά δυο φορές και σταματά να χτυπά. Και μετά χτυπά μια, και όλα αυτά τα σινιάλα είναι εκεί και αυτό το όμορφο ζευγάρι κάτω στο δρόμο ξαφνικά γίνεται κάτι άλλο.

Και αυτή τη στιγμή κάποιοι από σας λέτε «Adamus, που το πας μ’ αυτό; Είναι τρομακτικό.»  Απόλυτα, όμως θέλω να συνειδητοποιήσετε κάτι.  Θέλω να επιστρέψετε εδώ – αν γυρίσουμε πίσω σελίδα. Η ύπνωση επηρεάζει μόνο τους Στοχαστές. Δεν μπορεί να αγγίξει κάποιον που βρίσκεται στη γνώση.

Οπότε αν αναρωτιέστε, αν σκέφτεστε «Είμαι υπνωτισμένος; Είμαι ευάλωτος σ’ αυτό;» Αφού επιτρέψετε τη γνώση όχι. Όχι δεν είστε. Δεν είστε επιδεκτικοί σ’ αυτή, εξαιτίας του τρόπου που αυτή η αίσθηση, η αληθινή αίσθηση του Είμαι, λειτουργεί, δεν μπορείτε να περιοριστείτε από το γραμμικό. Δεν μπορείτε.

Από τη στιγμή που η αίσθηση αρχίζει να αλληλεπιδρά πραγματικά στη ζωή σας, υπάρχει μια συνεχής δημιουργική αναζήτηση περισσότερων απαντήσεων, περισσότερων δυνατοτήτων, περισσότερων εμπειριών. Από τη στιγμή που θα πάτε πέρα από το γραμμικό και το τοπικό και μπείτε σ’ αυτήν την αίσθηση του Είμαι, ποτέ πια δεν θα σας περιορίσει σε μια υπνωτική σκέψη.

Η Γνώση είναι εκθετική. Μεγαλώνει. Νιώθει. Γνωρίζει με κάθε τρόπο. Ο νους είναι γραμμικός. Γι αυτό είναι τόσο πολύ εύκολο να τοποθετηθεί ένα υπνωτιστικό εμφύτευμα μέσα σε ένα γραμμικό μονοπάτι που συνεχίζει κάνει μια γραμμική διαδρομή. Δεν εξερευνεί άλλα βασίλεια, οπότε αυτό το υπνωτιστικό εμφύτευμα παραμένει. Όμως στη γνώση, δεν μπορεί.

Θέλω λοιπόν να το θίξω αυτό, επειδή ναι, θα υπάρχει ένας τρελός κόσμος εκεί έξω. Όχι, εσείς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τον εαυτό σας, όμως ο κόσμος θα αποτρελαίνεται. Έχουμε μια σύγκλυση της τεχνολογίας, της διανόησης που φτάνει στα όρια της, έχουμε μια σύγκλυση ενός ανισόρροπου κόσμου αυτών που έχουν και αυτών που δεν έχουν. Όλη η κόλαση πρόκειται να ξεσπάσει – με την καλή έννοια.

Βλέπετε, αυτή τη στιγμή, αγαπητή Linda, ξωτικό «Ω!» Όχι, φίλοι μου. Θέλω να σταθείτε ένα λεπτό. Να σταθείτε αυτό το λεπτό αυτής της μέρας και να αναγνωρίσετε τους δύο κόσμους.

Εσείς είστε οι Γνώστες. Είστε οι δημιουργικοί. Τι γίνεται μετά; Τι θα γίνει μετά για σας; Πηγαίνετε πέρα από το γραμμικό.

Τώρα, αυτή τη στιγμή, επιτρέψτε σ’ αυτή τη γνώση να εισέλθει. Τι έρχεται για σας, που είστε έξω από το γραμμικό σας μονοπάτι; Τι έρχεται γι αυτόν τον πλανήτη πέρα από το γραμμικό μονοπάτι; Το γραμμικό μονοπάτι μπορεί να είναι αηδιαστικό όμως αυτό που έρχεται όταν συνδυάζετε την τεχνολογία που αναπτύσσεται αλματωδώς, όταν την συνδυάζετε με τη συνειδητότητα, με την επίγνωση, με τη δημιουργικότητα, όταν την συνδυάζετε με το νου που φτάνει στα όρια του, όταν τη συνδυάζετε με την επιθυμία των ανθρώπων για κάτι καλύτερο για τον πλανήτη, τι;

Τι είναι αυτό που έρχεται από τη γνώση, όχι από το νου; Τι είναι πιθανόν;

Ναι, η αλλαγή. Συστήματα αποδιοργάνωσης, τεχνολογίες, πρότυπα, αποδιοργάνωση. Όμως αυτό πρέπει να είναι κακό με τον τρόπο του Στοχαστή; Καθόλου. Και εκεί είναι που εισέρχεστε εσείς. Εκεί είναι η φαντασία, η οποία δεν είναι καθόλου φανταστική, εκεί που είναι η γνώση, εκεί είναι που η φαντασία εισέρχεται.

Όλα αυτά τα τεχνολογικά συστήματα αποδιοργάνωσης, τα πρότυπα, οι δονήσεις, αποδιοργάνωση σημαίνει αποδιοργάνωση;

Ή σημαίνει εξέλιξη;

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Και με αυτό, φίλοι μου, πάντα, πάντα να ξέρετε ότι όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί μου φίλοι. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Ιωάννα Αποστολάτου
Review : Μαρία Γρηγοράκη