Shoud 4, Φώτιση

6-1- 2024
( Η Χρονιά του Δράκου, η Χρονιά της Τεχν. Νοημοσύνης, Η Χρονιά της Βαρύτητας, H Άλλη πλευρά της βαρύτητας,  Κολλημένα Ζητήματα, Η  Λύση του Adamus, Βαρύτητα πλήρους φάσματος, Μεραμπ)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Καλωσορίσατε, αγαπητοί Σώμπρα. Καλωσορίσατε, όλοι εδώ. Καλωσορίσατε, όλοι στο διαδίκτυο.
Νάμαστε στο 2024. Το 2024 – θα κάνω μερικές προβλέψεις προκαταβολικά. Αυτή θα είναι η σπουδαιότερη χρονιά από ποτέ. Είναι πολύ εύκολο να το λες, κάθε χρονιά γίνεται λίγο πιο σημαντική, αλλά αυτή η χρονιά πρόκειται να είναι πραγματικά σημαντική και θέλω να είστε έτοιμοι γι’ αυτό. Ο κόσμος που ζείτε θα είναι πιο τρελός από ποτέ. Θα έχετε δυνάμεις που θα σας την πέφτουν  από κάθε πλευρά. Θα είναι πολύ εύκολο να παγιδευτείτε  στο δράμα και στις κολλημένες ενέργειες και στον θυμό και στην μετάβαση και στην αλλαγή.

Ω, είναι ένας όμορφος πλανήτης, υπέροχοι άνθρωποι, αλλά περνάνε πολλά τώρα. Εσείς, η ανθρωπότητα είναι καθ’ οδόν προς το επόμενο ανθρώπινο είδος, μια εξέλιξη, που λαμβάνει χώρα με τρομακτική ταχύτητα.

Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για το πώς ο πλανήτης πηγαίνει προς μια κατεύθυνση, πώς εσείς πρόκειται, ελπίζω, να πάτε προς διαφορετική κατεύθυνση, κι αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο. Πραγματικά δεν είναι τόσο δύσκολο. Χρειάζεται λίγο επιτρέπω, λίγες αναπνοές και μερικά άλλα πράγματα που θα συζητήσουμε σήμερα, πάντως τώρα, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή για το 2024. Χαίρομαι που τα καταφέρατε. Χαίρομαι που είστε εδώ.

Ξέρετε, έχουμε μερικούς στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, μερικούς που δεν έφτασαν τόσο μακριά, που κάπως μετανιώνουν που δεν έμειναν.  Σώμπρα που δεν έμειναν. Μετανιώνουν που δεν είναι εδώ σ’ αυτά τα καθίσματα, που δεν είναι μέλη αυτής της ομάδας. Και, ναι, μερικές φορές είναι πραγματικά τρελό, κι αναρωτιέστε αν μπορείτε να το διαχειριστείτε. Αλλά πάρτε σαν παράδειγμα αυτούς, λένε, ω, πραγματικά εύχονται να ήταν εδώ, να είχαν κάνει υπομονή, και να συμμετείχαν σε όσα πρόκειται να κάνουμε.

2024, η Χρονιά του Δράκου. Αυτό θα πρέπει να σας λέει κάτι. Δηλαδή, για τον πλανήτη. Δεν είναι ο δικός σας δράκος. Εσείς έχετε ασχοληθεί με τον δικό σας δράκο, κι ελπίζω να έχετε ανακαλύψει ότι αυτός ο δράκος, αυτός ο όμορφος δράκος, στην πραγματικότητα δεν είναι εδώ για να σας ξεσκίσε. Είναι εδώ για να σας υπηρετήσει. Είναι εδώ για να φέρει στην επιφάνεια την παλιά λίγδα. Ναι, και υπάρχουν πολλές στρώσεις απ’ αυτήν, αλλά είναι εδώ για να σας βοηθήσει και μπορεί να γίνει ο καλύτερός σας φίλος. Πραγματικά, για τον αληθινό Μέρλιν – τον αληθινό Μέρλιν – ο δράκος είναι σαν το σκυλάκι του, μαζί του διαρκώς, μαζί της διαρκώς. Ο δράκος είναι κάτι υπέροχο. Λοιπόν, είναι η Χρονιά του Δράκου στο Κινέζικο ημερολόγιο.

Η Χρονιά της Τεχνητής Νοημοσύνης (για την Ανθρωπότητα)

Για τον πλανήτη, πρόκειται επίσης να την λέω χρονιά της ΤΝ, χρονιά της τεχνητής νοημοσύνης.

Ξέρετε, η τεχνητή νοημοσύνη έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Ω, υπήρχε περίπου όσο και οι υπολογιστές, ξέρετε, στη σύγχρονη εποχή σας εδώ και 50, 60, 70 χρόνια. Και στην αρχή, η τεχνητή νοημοσύνη θεωρήθηκε σαν ανέκδοτο επιστημονικής φαντασίας, πραγματικό ανέκδοτο. Υπήρχαν μερικοί που την μελετούσαν, δούλευαν πάνω σ’ αυτήν, έκαναν κάποια έρευνα, αλλά είχαν μείνει στις πίσω αίθουσες της ακαδημαϊκής κοινότητας, θεωρήθηκαν ότι ήταν μερικά φρικιά που μιλούσαν για την τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ κι εκείνους τους υπολογιστές με  δυνατότητες πολύ, πολύ πάνω από τις κανονικές. Αυτό θεωρήθηκε ανέκδοτο.

Πραγματικά στα τελευταία 10, 15 χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να χρηματοδοτηθούν οι ερευνητές για τις μελέτες τεχνητής νοημοσύνης. Πραγματικά την θεωρούσαν σαν κάτι το ονειροπόλο. Τα τελευταία δυο χρόνια πια, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι πραγματικά δεν είναι ανέκδοτο. Είναι πολύ πραγματική, και ειδικά με τον Νόμο του Μουρ – αυτό τον νόμο που λέει ότι η ταχύτητα των υπολογιστών θα διπλασιάζεται κάθε χρόνο, στην πραγματικότητα 18 μήνες, η τιμή θα πέφτει στο μισό κάθε χρόνο – αφού προέκυψε όλο αυτό, άρχισαν να συνειδητοποιούν, «Για στάσου, πραγματικά υπάρχει κάτι εκεί.»

Πριν από έναν χρόνο περίπου, λίγο παραπάνω από έναν χρόνο πριν, αυτό το πράγμα, βγήκε αυτό το καινούριο φαινόμενο, το ChatGPT. Πιθανόν να το έχετε ακουστά. Πιθανόν να έχετε επικοινωνήσει μαζί του, «ChatGPT, πες μου πόσο υπέροχος είμαι», κι έχετε παίξει λίγο μαζί του. Ξέρω ότι πολλοί Σώμπρα το έχουν κάνει αυτό. Είναι συναρπαστικό. Κανένας – σχεδόν κανένας – δεν πρόβλεψε ότι αυτό το είδος ΤΝ θα ήταν τώρα διαθέσιμο εδώ. Μιλάνε για πέντε, δέκα χρόνια ίσως μελλοντικά και ξαφνικά λίγο παραπάνω από έναν χρόνο πριν, αυτό βγήκε και μέσα σε ένα πολύ σύντομο διάστημα, [είχε] 100 εκατομμύρια συνδρομητές, δηλαδή μέσα σε μερικούς μήνες. Άνευ προηγουμένου. Τώρα είμαστε επίσημα στην εποχή της ΤΝ, την χρονιά της ΤΝ για τον πλανήτη. Ναι, υπήρχε για λίγο περισσότερο, αλλά εδώ είναι που πραγματικά καθιερώνεται. Τώρα είναι που πρόκειται να ακούτε ΤΝ κατά κόρον, συνεχώς.

Ο Κώλντρε έγραψε ένα άρθρο σχετικά, όπου αναφέρει ότι η ΤΝ πρόκειται να βρίσκεται σε όλα. Όπως θα μπορούσαμε να πούμε τώρα, ότι αυτή είναι μια διαδικτυακή μετάδοση ενισχυμένη με την ΤΝ. Δεν είναι ΤΝ πραγματικά, αλλά θα μπορούσαμε να το πούμε αυτό. Πάντως πρόκειται να την βρίσκετε παντού. Αυτό που κρατάει στα χέρια του τώρα ο Κρας. Τι είναι αυτό; Είναι κάμερα; Είναι ένα κουτάκι; Είναι …

ΚΡΑΣ: Τα πάντα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι τα πάντα, και το κρατάει στο χέρι του. Έχει παρατήσει εκείνη την μεγάλη, ακριβή κάμερα για να πάρει αυτό το πραγματάκι, που όχι μόνο βγάζει φωτογραφίες, αλλά παίζει μουσική και αλληλογραφεί με οποιονδήποτε σε όλο τον κόσμο σε μια στιγμή και κάνει κι όλα τα άλλα ενδιάμεσα.

Έτσι, γι’ αυτό τον πλανήτη, η χρονιά της ΤΝ, πιθανόν η μεγαλύτερη απ’ όλες τις τάσεις. Θα μιλήσουμε λίγο περισσότερο γι’ αυτήν στο ProGnost, πάντως είναι παντού σε όλα. Κι αυτό είναι καλό. Ο πλανήτης προχωράει με πολύ γρήγορο ρυθμό. Για μερικούς θα είναι δύσκολο να τον  παρακολουθήσουν. Στο θέμα του άρθρου του Κώλντρε στο περιοδικό των Σώμπρα, μην σας αποσπάσουν τα λαμπερά καθρεφτάκια και οι σφυρίχτρες και τα κουδουνάκια σχετικά με την ΤΝ. Δεν είναι μόνο στα προϊόντα που θα αγοράζετε – ή που λένε ότι είναι ΤΝ. Αυτό που συμβαίνει τώρα με την ΤΝ στα βαθύτερα επίπεδα, στα πολύ βαθύτερα επίπεδα στον κόσμο, είναι ότι οι κυβερνήσεις, οι εταιρίες, όλοι οι άλλοι έχουν μια ξαφνική μετατόπιση εστίασης.

Ας πούμε ότι πάτε πριν από τον Οκτώβριο 2022, πριν από το ChatGPT. Η ΤΝ προχωρούσε, οι εταιρίες μιλούσαν γι’ αυτήν. Ήταν κουβέντες στα όρθια, «Έι, πραγματικά πρέπει να κοιτάξουμε αυτό θέμα της ΤΝ και ίσως να το συμπεριλάβουμε.» Όταν βγήκε το ChatGPT, ξαφνικά τόσες πολλές εταιρίες, κυβερνήσεις, οργανισμοί σταμάτησαν, μέτρησαν και είπαν, «Πρέπει να το κάνουμε γρήγορα τώρα, τώρα», γιατί η αγορά είναι ανταγωνιστική. Πρέπει να έχεις ΤΝ ώστε να καταλάβεις γρήγορα τον πελάτη σου, ώστε να δημιουργήσεις νέα προϊόντα, ώστε να ανταγωνιστείς με τους άλλους. Αν δεν έχεις ΤΝ, είσαι εκτός, βασικά, σε τόσους πολλούς διαφορετικούς κλάδους της βιομηχανίας.

Πραγματικά έδωσα στον Βυσσινί Κύκλο μια προειδοποίηση τέσσερα χρόνια πριν πάνω κάτω. Είπα, «Μαζέψτε τα πράγματ;a σας, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας», πράγμα που έκαναν, και η ΤΝ είναι ήδη μέσα σε πράγματα και θα συνεχίσει να ενσωματώνεται. Πάντως προς τα εκεί πηγαίνει ο πλανήτης. Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Δεν είναι πια ένα παραμύθι. Δεν είναι κάτι μελλοντολογικό. Είναι εδώ.

Ξέρω ότι σε μερικούς από σας δεν αρέσει. Λέτε, «Λοιπόν, είμαστε εδώ για γίνουμε πνευματικοί άγιοι Μάστερ» ή οτιδήποτε. Ναι, αλλά καλό θα είναι να καταλαβαίνετε. Καλό θα είναι να καταλαβαίνετε τις δυνατότητες της ΤΝ και τί συμβαίνει πραγματικά. Πρόκειται να αναβαθμίσει σχεδόν τα πάντα στη ζωή, από την εκπαίδευση ως την ιατρική και τον νόμο. Πρόκειται να κάνει τη ζωή πιο εύκολη από πάρα πολλές απόψεις, αλλά υπάρχει αυτό το στοιχείο της ΤΝ που είναι τρομακτικό. Που είναι τρομακτικό.

Πρόσφατα πήγα πίσω και ξαναδιάβασα το βιβλίο μου, Η Εποχή των Μηχανών. Δεν είχα βιβλίο να διαβάσω πραγματικά, απλά ενσωματώθηκα σ’ αυτό. Σ’ αυτό το βιβλίο ταξιδεύω στο μέλλον, από τον 18ο αιώνα σ’ αυτή την περίοδο, στο 2020 ακριβώς και έμεινα έκπληκτος. Όλοι περπατούσαν με αυτό το πράγμα που κρατάει ο Κρας στο χέρι του, με αυτό που ονόμασα καθρέφτες – δεν είναι καν κινητό τηλέφωνο πια, πώς τα λέτε; – συσκευές, έξυπνα τηλέφωνα, οτιδήποτε. Όλοι περπατούσαν κοιτάζοντας τους καθρέφτες τους. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω τί διάολο κοιτούσαν. Κι έπειτα συνειδητοποίησα ότι ήταν μια συσκευή σύνδεσης, σύνδεσης με τα πάντα σχεδόν.

Κι όπως ξανακοίταζα το βιβλίο μου, συνειδητοποίησα ότι αυτό έχει επίσης προκαλέσει πολλές αναστατώσεις. Υπάρχουν πολλά μεγάλα οφέλη σ’ αυτό. Δηλαδή, παρατηρούσα τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους, έχοντας ταξιδέψει στο χρόνο, τους παρατηρούσα να χρησιμοποιούν τις συσκευές τους, και να έχουν πραγματάκια στο αυτί τους και να ακούνε μουσική, χάλια μουσική, πάντως άκουγαν μουσική. Με εξέπληξαν αυτά που μπορούσε να κάνει και σκέφτηκα προς τα πού πήγαινε αυτό μελλοντικά. Αν δεν ήταν ισορροπημένο και βρισκόταν στα χέρια, πώς θα τους λέγατε, σχετικά ασυνείδητων ανθρώπων, θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για τον πλανήτη. Εντελώς καταστροφικό, γιατί αυτός που θα δημιουργήσει την πρώτη – αυτή που τώρα ονομάζεται – σούπερ ΤΝ, πάντως κάτι σαν μεγάλη εκδοχή της ΤΝ, θα κερδίσει το παιχνίδι. Θα ελέγχει τα πάντα.

Εκείνη τη στιγμή στο βιβλίο, συνειδητοποίησα ότι η ΤΝ δεν θα ήταν δυνατή, η τεχνολογία δεν θα ήταν δυνατή, αν δεν υπήρχε εξαρχής η συνειδητότητα. Δεν θα ήταν εδώ. Έτσι, πρέπει αυτές να λειτουργούν μαζί. Η τεχνολογία δεν θα προχωρήσει πιο πέρα, αν δεν αναπτυχθεί και επεκταθεί η συνειδητότητα στον πλανήτη. Η τεχνολογία θα κάνει μια συνειδητή προσέγγιση αν υπάρχει αρκετό φως στον πλανήτη.

Κι εκείνο το βιβλίο ήταν ένα επιδραστικό βιβλίο. Ήταν ένα σημαντικό βιβλίο επειδή βασικά έλεγε, ότι η ανθρωπότητα περνάει αυτή την τεράστια αλλαγή κι αυτό που χρειάζεται τώρα στον πλανήτη είναι το φως. Όχι με τρομακτικό τρόπο, με χαρούμενο, με καλό τρόπο, πάντως είναι απόλυτα αναγκαίο.

Υπήρχε ένα κομμάτι στο βιβλίο όπου κάνω διάλογο με κάποιον κι αυτός ρωτάει, «Λοιπόν, γιατί εσείς οι αγγελικές υπάρξεις δεν εμποτίζετε όλο σας το φως εδώ κάτω; Γιατί δεν κάθεστε εκεί πάνω να μας φωτίζετε διαρκώς;» Λοιπόν, το κάνουμε όσο μπορούμε, αλλά εσείς πρέπει να είστε ενεργοί. Πρέπει να είστε εδώ. Πρέπει να είστε σ’ αυτή την πλευρά αυτού που ήταν το πέπλο, για να το γειώνετε, να το ενσωματώνετε, να το ζείτε και να φωτίζετε από εδώ. Το να φωτίζουμε από εκεί, εε, κάνει κάποιο καλό, αλλά εσείς πρέπει να είστε εδώ.

Αυτή είναι η χρονιά της ΤΝ. Υπάρχουν τώρα εκατοντάδες εταιρίες που ασχολούνται με παρόμοια πράγματα όπως το ChatGPT. Και σ’ αυτά δεν περιλαμβάνονται οι εφαρμογές της ΤΝ στην τέχνη, στην μηχανική, σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς τομείς, και πράγματα όπως ο στρατός, η οικονομία, ο κυβερνητικός έλεγχος, όλα τα άλλα. Εξαρτάται πώς θέλετε να το βλέπετε. Θα μπορούσε να είναι υπερβολικά τρομακτικό, πάρα πολύ ευαίσθητο με ότι μπορεί να γίνει με την ΤΝ. Αυτή η χρονιά θα είναι το σημείο καμπής γι’ αυτήν. Πρόκειται να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό προς ποια κατεύθυνση και με ποια ταχύτητα κινείται.

Έτσι, εκτός απ’ όσα ακούτε για το μάρκετινγκ ή διαβάζοντας άρθρα ή παρόμοια πράγματα για την ΤΝ, αυτή είναι μια πολύ σημαντική χρονιά. Πρόκειται να καθορίσει την ταχύτητα και την κατεύθυνση αυτού του πολύ, πάρα πολύ ισχυρού εργαλείου, το οποίο θα μπορούσε επίσης να υπηρετήσει την ανθρωπότητα με τόσους πολλούς τρόπους.
Η παρουσία σας σ’ αυτόν τον πλανήτη τώρα είναι αναγκαία και δεν χρειάζεται να κάνετε πολλά. Απλά χρειάζεται να έχετε επίγνωση και να αφήνετε το φως σας να λάμπει. Είναι ένα μόνιμο θέμα που θέλω να σας επαναλαμβάνω. Είστε εδώ για κάποιο λόγο. Ούτε και για την Πραγμάτωσή σας πια. Δηλαδή, έχετε πραγματωθεί. Απλά τώρα συνειδητοποιείστε ότι έχετε πραγματωθεί κι ας προχωρήσουμε με αυτό που ήρθαμε να κάνουμε εδώ στον πλανήτη. Είναι η χρονιά της τεχνητής νοημοσύνης και θα το ακούτε ξανά και ξανά. Δεν θα περνάει ούτε μια μέρα που να μην ακούσετε κάτι σχετικά με την ΤΝ, είτε στις ειδήσεις, είτε μιλώντας με άλλους στο Ίντερνετ, ή ότι άλλο. Είναι σημαντική. Είναι πάρα πολύ σημαντική.

Δείτε μόνο τα δολάρια που διοχετεύονται τώρα στην έρευνα και ανάπτυξη της ΤΝ. Βλέπετε, τί είναι αυτό, είναι τώρα αρπαγή γης, μια αρπαγή γης, γιατί έχετε αυτή την ορθάνοιχτη περιοχή που λέγεται τεχνολογία ΤΝ. Οι πάντες θέλουν να αρπάξουν το μερίδιό τους τώρα. Σε δυο, τρία χρόνια από τώρα θα είναι πολύ αργά. Αρπάξτε το μερίδιό  σας. Βρείτε τη θέση σας σ’ αυτή την αγορά. Βρείτε την υπεροχή σας σε ένα ορισμένο τμήμα της. Αρπάξτε την και κρατήστε την. Επενδύονται πολλά δισεκατομμύρια δολάρια στην ΤΝ τώρα. Οι εταιρίες χάνουν τεράστια χρηματικά ποσά, αλλά δεν τις νοιάζει, γιατί τελικά, το θέμα είναι να διεκδικήσουν αυτό το κομμάτι γης, που θα είναι η δικαιοδοσία τους, ο τομέας τους. Μετά θα μπορούν να βγάλουν τεράστια ποσά απ’ αυτό.

Πάντως είναι η χρονιά της ΤΝ για τον πλανήτη κι ο Κώλντρε με παιδεύει. Λέει, «Ω, ακούγεσαι τόσο τρομακτικός.» Όχι. Δεν αποσκοπεί να είναι τρομακτικό καθόλου. Είναι ένα εκπληκτικό εργαλείο. Πρόκειται να δούμε μια εξέλιξη του ανθρώπινου είδους που ίσως και να μην είναι βιολογική σε 50 χρόνια από τώρα. Ίσως καθόλου βιολογία ή ίσα ίσα τόση βιολογία, ώστε να είστε ευχαριστημένοι. Πάντως όλα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.

Με σοκάρει και με εκπλήσσει το ότι πολλοί άνθρωποι πραγματικά δεν το πιάνουν. Υποθέτω ότι πολλοί απ’ αυτούς κοιμούνται στο τιμόνι. Ακούνε γι’ αυτήν και χαίρονται που έχουν ένα καινούριο αυτοκίνητο με ΤΝ ή ένα ψυγείο με ΤΝ. Και τί είναι αυτό τελικά; Δηλαδή, είναι το ψυγείο πιο έξυπνο από σας; Δεν το καταλαβαίνω. Αλλά αγνοούν τί συμβαίνει πραγματικά. Δηλαδή, αν υψωθείτε πάνω από όλο τον θόρυβο και κοιτάξετε κάτω σ’ αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη τώρα, είναι ένα μεγάλο, πολύ καθαρό «Ουάου!» Δεν χρειάζεται να έχεις ντοκτορά για να το καταλάβεις. Είναι ένα τεράστιο «Ουάου!» με την τεχνολογία που επηρεάζει σχεδόν τα πάντα στη ζωή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτα για το πώς λειτουργεί η τεχνολογία. Δεν χρειάζεται να ξέρεις όλα τα bit και τα byte και τα λοιπά. Πρέπει απλά να έχετε επίγνωση, ότι αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη είναι ένα νέο ενεργειακό σχέδιο, και είστε ακριβώς στο κέντρο του. Δηλαδή, όχι κολλημένοι μέσα του, αλλά είστε εδώ ακριβώς αυτή την περίοδο και το βλέπετε με τα μάτια σας.

Η τελευταία φορά που είχαμε κάτι τόσο σπουδαίο, ήταν όταν ο Ιησούς περπάτησε στον πλανήτη. Το λέω σοβαρά. Ξέρετε, τα πράγματα είχαν προχωρήσει πολύ αργά μέχρι τώρα. Αλλά τώρα επιταχύνονται. Είναι συναρπαστικό και ταυτόχρονα διασκεδαστικό και μόνο να ονειρεύεσαι για τις δυνατότητές της να βοηθήσει τους ανθρώπους, ω, σε επίπεδο υγείας, αν μη τι άλλο. Απλά σε επίπεδο εξυπηρέτησης. Τα πάντα είναι δυνατά κι εσείς είστε ακριβώς στο κέντρο του.

Έτσι, ανακηρύσσω αυτήν χρονιά της ΤΝ για όλους τους άλλους, για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Για τους Σώμπρα, και μόνο για τους Σώμπρα, είναι η χρονιά της … (κάποιος λέει «Αγάπης») βαρύτητας. Και της αγάπης επίσης, θα έρθω σ’ αυτήν σε ένα λεπτό. Είναι, «Ναι, θέλω αγάπη!» Λοιπόν, πρόκειται να αρχίσουμε με την βαρύτητα και θα συζητήσουμε γι’ αυτήν σήμερα.

Η Χρονιά της Βαρύτητας (για τους Σώμπρα)

Είναι η χρονιά της βαρύτητας επειδή η βαρύτητα που έχετε γνωρίσει – ξέρετε, η υλική βαρύτητα που συγκρατεί τα πράγματα – είναι τόσο παρεξηγημένη. Πρόκειται να μπούμε στη φυσική – το έχουμε ήδη θίξει στο Keahak, καθώς επίσης και σε μερικά από τα εργαστήρια και στις συναθροίσεις μας – αλλά είναι τόσο παρεξηγημένη κι έχει τόσες πολλές δυνατότητες. Η βαρύτητα είναι αυτό το πράγμα, που μπορεί να δώσει δωρεάν ενέργεια σ’ αυτό τον πλανήτη εύκολα. Εύκολα. Φτάνουν οι ανεμογεννήτριες και οι ηλιακοί συλλέκτες, που στην καλύτερη περίπτωση είναι οριακοί, ως προς την ικανότητα παροχής δωρεάν ενέργειας. Ενώ η βαρύτητα μπορεί να το κάνει αυτό. Είναι εύκολο.

Η βαρύτητα είναι τόσο παρεξηγημένη από τους φυσικούς τώρα και δεν ξέρω το γιατί – ξέρω το λόγο, αλλά σας πειράζω – γιατί δεν κοιτάζουν τις δυνατότητες της βαρύτητας, γιατί την αγνοούν εντελώς. Τους απασχολούν περισσότερο πράγματα όπως ο χρόνος και το διάστημα και οι άλλες διαστάσεις και λοιπά. Η βαρύτητα προηγείται. Όμως ο λόγος που δεν το κοιτάζουν, είναι ότι τους συγκρατεί η βαρύτητα . Σοβαρά. Δεν το κοιτάζουν επειδή είναι τόσο περιορισμένοι απ’ αυτήν που δεν το βλέπουν καν.

Πρόκειται να κάνουμε αυτό το έτος, χρονιά της βαρύτητας και πιο πέρα για τους Σώμπρα. Της βαρύτητας και πέρα απ’ αυτήν. Είναι ένα από τα πιο όμορφα, κομψά ενεργειακά σχέδια απ’ όλα. Δεν το πιστεύεις αυτό αν σου πέσει ένα σφυρί πάνω στο πόδι σου. Δηλαδή, αυτό πονάει, και λες κάποιες πραγματικά κακές λέξεις, αλλά υπάρχει η άλλη πλευρά της βαρύτητας. Πρώτον, υπάρχει η άυλη βαρύτητα, αλλά υπάρχει η άλλη πλευρά που απλά δεν δεσμεύει τα πράγματα αλλά στην πραγματικότητα δημιουργεί πράγματα.

Η βαρύτητα είναι ένα από τα σπουδαιότερα εργαλεία ενός δημιουργού, και πρόκειται να μπούμε σ’ αυτό. Είναι η χρονιά της βαρύτητας. Θα με βαρεθείτε και που θα λέω τη λέξη «βαρύτητα». Οπότε θα βρω μια άλλη λέξη. Όμως συγκρατεί. Κι όπως είπατε, είναι η χρονιά της αγάπης. Αν μάθουμε να υπερβαίνουμε την περιορισμένη φύση της βαρύτητας όπως γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη τώρα, αν μάθουμε να την υπερβαίνουμε, τότε θα πάμε στην αληθινή Αγάπη 2.0, στο επόμενο επίπεδο της αγάπης. Αλλά δεν μπορείτε να το κάνετε αν είστε παγιδευμένοι σ΄ αυτή την κινούμενη άμμο της βαρύτητας, σ’ αυτό τον θάλαμο συμπίεσης της βαρύτητας.

Έτσι, για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι η Χρονιά του Δράκου, με άλλα λόγια, τα πράγματα πρόκειται να είναι πολύ ανατρεπτικά. Είναι η χρονιά της ΤΝ που προκαλεί πολλές από τις αναστατώσεις. Μην εγκλωβιστείτε στις ειδήσεις. Να έχετε επίγνωση αυτών, αλλά μην εγκλωβιστείτε στο δράμα τους. Όλος ο τομέας των ειδήσεων σε όλο τον κόσμο χρειάζεται να κάνει το SES ( Sexual Energy School). Πραγματικά το χρειάζονται, γιατί οι ειδήσεις στήνονται, είτε για να κάνουν πλύση εγκεφάλου, είτε για να πουλάνε δράμα. Να πουλάνε δράμα. Και πραγματικά μέσα στις ειδήσεις δεν είναι πολλά τα νέα, αν τις ακούτε πραγματικά, και συχνά είναι διαστρεβλωμένα. Όμως αποσκοπούν να προκαλέσουν μια αντίδραση, ένα συναίσθημα, συνήθως φόβο. Συνήθως φόβο.

Έτσι, ο πλανήτης πρόκειται να έχει πολύ δράμα φέτος. Εμείς πρόκειται να πάμε σε διαφορετική κατεύθυνση. Εδώ πέρα αυτοί πηγαίνουν εστιάζοντας πολύ στην ΤΝ και εστιάζοντας πολύ σ’ αυτά τα άλλα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, καθώς βγαίνει από μέσα ο δράκος. Εμείς πρόκειται να πάμε σε λίγο διαφορετική κατεύθυνση. Πρόκειται να μιλήσουμε για την  βαρύτητα και τελικά για την αγάπη. Εμένα μου ακούγεται σαν μια πολύ καλή χρονιά. Ακούγεται σαν μια πολύ καλή χρονιά.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά. Ένα εντελώς διαφορετικό είδος χρονιάς για τους Σώμπρα.
Καλή βαθιά αναπνοή.

Και ξαναλέω, να θυμάστε ότι διαλέξατε να είστε εδώ τώρα. Δεν έχει πλάκα; (κάποιος λέει «Ναι» και λίγα γέλια) Ένα «ναι», όλοι οι άλλοι μου έδειξαν το δάχτυλο. Δεν μπορέσατε να το δείτε στην κάμερα, αλλά έτσι είναι, αλήθεια. Απλά πρέπει να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε μερικά πράγματα, και πραγματικά δεν είναι τόσο δύσκολα. Έχω περάσει πολύ χρόνο στην ιδιωτική μου βιβλιοθήκη στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων  εξετάζοντας το όλο αυτό. Κοιτάζω το [διάστημα]μετά τον Ουράνιο Σταυρό.

Ξέρετε, τον Ουράνιο Σταυρό στις 22 Μαρτίου πέρσι, σχεδόν πριν ένα χρόνο. Τον Ουράνιο Σταυρό, όλη τη δουλειά που έκαναν οι Εργάτες στις Σφαίρες στο πέρασμα των αιώνων, αλλά ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες προετοιμάζοντας αυτό το άνοιγμα που θα έκανε το φως, την θεϊκότητά σας, πολύ πιο προσβάσιμη, ειδικά εδώ σ’ αυτή την σφαίρα. Άνοιγαν τα μονοπάτια για να την κάνουν πολύ, πολύ πιο προσβάσιμη. Και μετά τι; Μετά τι; Πολλοί από σας δεν είναι πραγματικά ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα μέχρι τώρα, και το έχω εξετάσει προσεκτικά.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Είχατε αυτό το σπουδαίο άνοιγμα και δεν ξαναέκλεισε. Υπάρχει ακόμα. Είναι ακόμα προσβάσιμο. Έχετε όλη αυτή τη δυνατότητα να φέρετε φως, συνειδητότητα, όπως κι αν θέλετε να το λέτε. Και συνειδητοποίησα ότι υπήρχε κάτι που πραγματικά προκαλούσε αυτή την έλλειψη ικανότητας να το εφαρμόσετε στη ζωή σας. Σπουδαία θεωρία, ακούγεται θαυμάσια, περάσαμε όλοι ωραία μιλώντας γι’ αυτό πέρσι – ο Ουράνιος Σταυρός και η Αποκάλυψη ξεκινούν και πρόκειται να έχετε πολύ περισσότερη πρόσβαση στο φως – κι έπειτα σαν να έσβησε. Σαν να ξεθύμανε. Χμ.

Το εξέτασα πολύ προσεκτικά. Συζήτησα με μερικούς από τους άλλους στο Βυσσινί Συμβούλιο. Τον Κουτχούμι, τον Τοβία, κάναμε μακροσκελείς συζητήσεις γι’ αυτό και μετά ήταν σαν μια από εκείνες τις στιγμές. Λοιπόν, ξέρω ότι μερικοί από σας σκέφτονται, «Λοιπόν, είσαι Αναληφθείς Δάσκαλος. Υποτίθεται ότι ξέρεις τα πάντα.» Δεν γνωρίζουμε τα πάντα. Δεν θέλουμε να γνωρίζουμε τα πάντα. Θα μπορούσατε να φανταστείτε το φορτίο, δηλαδή, αν γνωρίζατε τα πάντα τώρα; Θα μπορούσατε να φανταστείτε; Αυτό θα ήταν απαίσιο. Γνωρίζουμε όσα είναι ανάγκη να γνωρίζουμε, θέλουμε να γνωρίζουμε σ’ αυτή την στιγμή. Αυτό είναι. Δεν είναι σαν να περπατάμε γνωρίζοντας τα πάντα για τους πάντες κι όλα όσα έχουν γίνει ποτέ. Ουχ! Αυτό δεν θα είχε πλάκα. Γνωρίζουμε όσα είναι ανάγκη να γνωρίζουμε την στιγμή που είναι ανάγκη να τα γνωρίζουμε. Αυτό είναι.

Πάντως, το εξετάζαμε και λέγαμε, «Τί συμβαίνει πραγματικά εκεί; Γιατί υπάρχει τέτοια πρόκληση; Τί είναι αυτή η Κατάρα των Σώμπρα;» Μιλήσαμε γι’ αυτήν τον περασμένο μήνα. Είπαμε ότι ένα μέρος της κατάρας είναι απλά ότι δεν νιώθετε έτοιμοι ή άξιοι. Αλλά γιατί, γιατί; Γιατί; Δηλαδή, επειδή θέλετε να είστε έτοιμοι, σωστά; Είναι κανένας που δεν θέλει να είναι έτοιμος;  Μην δυναμώνετε  τα φώτα. Δεν θέλω να δω. Ωραία. Πάντως είναι έλλειψη αξίας ή έλλειψη επίγνωσης. Τι το προκαλεί όλο αυτό; Λοιπόν, δεν είναι συνωμοσία.

Οι συνωμοσίες είναι αστείες. Συνωμοσία θα σήμαινε ότι κάποιος θα πρέπει να νοιάζεται για σας και πραγματικά δεν ισχύει. Ξέρετε, δεν σας ακολουθούν. Δεν υπάρχουν ανθρωπάκια σε μικρά διαστημόπλοια, που προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο του σώματός σας. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι σαν παιχνίδι του εγωισμού. Πάντως, ας επιστρέψω στο θέμα.

Δεν υπάρχει μια μεγάλη συνωμοσία που να σας πηγαίνει κόντρα. Το εξετάσαμε και είπαμε, «Μα τι συμβαίνει;» Είναι εκεί. Το βλέπουμε. Είναι στην ατμόσφαιρα γύρω σας. Είναι στο σώμα σας. Είναι παντού τριγύρω σας, όλες οι πρακτικές εφαρμογές του Ουράνιου Σταυρού στη ζωή σας, το φως στη ζωή σας. Δεν θα μπορούσε να σας είχε δοθεί σε καλύτερο ασημένιο πιάτο, να σας το φέρουν οι Εργάτες στις Άλλες Σφαίρες και οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι. Είναι εκεί. Τι συμβαίνει; Λοιπόν, κάναμε πολλές συζητήσεις και τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν αυτό το παλιό πραγματάκι, αυτό το ύπουλο πράγμα, αυτό που μερικές φορές δεν πιάνουν ούτε οι κεραίες σας που λέγεται βαρύτητα.

Η Βαρύτητα

Η βαρύτητα ήταν πιο δυνατή απ’ όσο περιμέναμε ποτέ. Η βαρύτητα αυξάνεται εδώ και αιώνες χρόνου. Σταθεροποιείται. Συγκρατεί τα πράγματα και τόσοι πολλοί από εσάς, αληθινά θέλετε να ξεφύγετε. Αληθινά θέλετε να ανοίξετε. Πραγματικά κοιτάζω τις ενέργειες σας και μερικοί από σας, ναι, είστε λίγο αγχωμένοι για το αν είστε έτοιμοι γι’ αυτό, αλλά υπάρχει εκείνη η δυνατότερη φωνή μέσα σας που λέει, «Διάολε, ναι! Φέρτο τώρα.» Τί το συγκρατεί; Η βαρύτητα. Η βαρύτητα.

Λοιπόν, αυτό είναι καλό, γιατί είναι πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί από μερικά μεγάλα, σημαντικά συναισθηματικά ζητήματα, έλλειψη αξίας ή οτιδήποτε παρόμοιο. Μπορούμε να διαχειριστούμε την βαρύτητα. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Πρόκειται να το κάνουμε σήμερα. Με την βοήθειά σας, πρόκειται να ξεφύγουμε απ’ αυτό το εμπόδιο της βαρύτητας.

Λοιπόν, ερώτηση για σας. Η Λίντα με το μικρόφωνο κι όλοι εσείς οι σοφοί Μάστερ θα δώσετε τις απαντήσεις.

Θέλω, αν το επιθυμείτε, να μοιραστείτε ένα ζήτημα στη ζωή σας το οποίο αντιμετωπίζετε, με το οποίο ζορίζεστε, παλεύετε, κάτι στη ζωή σας που πιθανόν έχει προκληθεί από αυτή την δύναμη της βαρύτητας που το συγκρατεί γερά. Και προτού δώσεις το μικρόφωνο, Λίντα, η βαρύτητα είναι κάτι το ενδιαφέρον και πραγματικά πρόκειται να την μελετήσουμε φέτος στο Keahak, ακόμα και στα Shoud. Πάντως έχετε ένα ζήτημα στη ζωή σας, οτιδήποτε τυχαίνει να είναι, κι αρχίζετε να το σκέφτεστε, και πολλές φορές οι συζητήσεις μας εδώ φέρνουν αυτά τα πράγματα στην επιφάνεια. Πάντως αρχίζετε να το σκέφτεστε. Τώρα ξαφνικά εδραιώνεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της βαρύτητας. Ας πούμε ότι έχετε μια άσχημη σχέση και πραγματικά θέλετε να φύγετε. Αλλά, φυσικά, έρχονται τα ανθρώπινα πράγματα, «Τί θα κάνω; Πώς θα επιζήσω;» Φοβάστε να σπάσετε κάποια παλιά πράγματα, κι όσο περισσότερο το σκέφτεστε, τόσο πιο βαριά γίνεται η βαρύτητα.

Έχετε ένα θέμα υγείας και ξαφνικά αρχίζετε να ανησυχείτε. Ξέρετε, πάτε στο γιατρό και δεν λέει τίποτα. Αυτό είναι το χειρότερο. Κοιτάζει τον φάκελο και κάνει, «Χμμ.» Δεν λέει τίποτα, δεν σας λέει τίποτα. Τώρα η βαρύτητα αυξάνεται και το σταθεροποιεί και το μόνο που μπορείτε να κάνετε τώρα είναι να σκεφτείτε, «Τί μου συμβαίνει; Πώς θα το ξεπεράσω; Ίσως θα έπρεπε να κάνω πολύ λευκό φως.» Το λευκό φως απλά θα αυξήσει κι άλλο την βαρύτητα. Εστιάζεστε στην ανισορροπία. Την σταθεροποιείτε. Καλείτε βαρυτικές δυνάμεις για να το κάνουν ακόμα πιο πραγματικό από ποτέ. Η βαρύτητα είναι ζόρικη, ύπουλη, μέχρι να μάθετε πώς να βγαίνετε.

Τις τελευταίες εβδομάδες που σκεφτόμουν και το ένιωθα συνειδητοποίησα – «Πώς θα πάμε πέρα απ’ αυτό; Πώς το επηρεάζει η βαρύτητα πραγματικά;» – συνειδητοποίησα ότι ακόμα και στην εμπειρία μου των 100.000 ετών μέσα στην κρυστάλλινη φυλακή μου, ήταν απλά η βαρύτητα. Όσο πιο πολύ το πάλευα, τόσο παγιδευόμουν απ’ αυτό. Κατά κάποιον τρόπο σαν την κινούμενη άμμο. Όσο περισσότερο χτυπιέσαι πέρα δώθε, τόσο πιο γρήγορα θα βουλιάξεις. Είναι παράλογο απλά να μένεις και να κάνεις, «Οκέι, βουλιάζω αργά. Βουλιάζω αργά. Πώς θα βγω έξω;» Αλλά αν αρχίσεις να χτυπιέσαι πέρα δώθε, αν εστιάσεις σ’ αυτό – σσσφφφττ! – πας κατευθείαν στον πάτο.

Λοιπόν έχετε ένα θέμα υγείας και, «Πώς θα το ξεπεράσω; Πώς …;» Ακόμα και μερικοί από σας που κάνουν το επιτρέπω, στην πραγματικότητα φέρνουν περισσότερη βαρύτητα, περισσότερη πυκνότητα, περισσότερη συμπύκνωση, κι έπειτα είναι πραγματικά δύσκολο να βγείτε. Σκέφτεστε πάρα πολύ. Το μυαλό είναι σαν ένας μεγάλος μαγνήτης της βαρύτητας και την έλκει και την συγκρατεί εκεί μέσα, όμως τί έχετε εκτός από το μυαλό σας; Πώς θα βγείτε απ’ αυτό;

Και μετά προσπαθείτε κι αυτή η βαρύτητα σχεδόν σας περιπαίζει. Αρχίζετε να σκέφτεστε, «Λοιπόν, θα επιτρέψω στον εαυτό μου να είναι Μάστερ και θα το υπερβώ όλο αυτό», κι αρχίζετε να νιώθετε την επεκτατικότητα και το άνοιγμα και την ανακούφιση. Και ξαφνικά – μπουμ! – η βαρύτητα σας πιάνει από τα *** και σας τραβάει πάλι πίσω. Πίσω ξανά. Τότε νιώθετε ηττημένοι, «Τί θα κάνω; Ποιες είναι οι απαντήσεις; Ποιες είναι οι λύσεις;» Λοιπόν, πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτό σήμερα, αλλά πρώτα θα ήθελα να ακούσω εσάς.

Κολλημένα Ζητήματα

Ποιο είναι ένα ζήτημα στη ζωή σας που ίσως δεν είχατε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα, πάντως ένα ζήτημα όπου απλά νιώθετε τόσο κολλημένοι και θέλετε να ξεπεράσετε; Λίντα, παρακαλώ το μικρόφωνο.

Γεια σου Νάνσυ. Και πρέπει να αφορά εσάς. Δεν μπορεί να είναι για κάποιον άλλο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο ζήτημα;
ΝΑΝΣΥ: Είμαστε σε ένα πολύ μικρό σπίτι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΝΑΝΣΥ: Θα θέλαμε να είμαστε στο σπίτι των ονείρων μας.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Γιατί δεν είστε; Υποθέτω, δηλαδή …
ΝΑΝΣΥ: Έχουμε αναρωτηθεί γι’ αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι εγώ. Αλλά, εννοώ, θέλετε να είστε σε ένα μεγαλύτερο σπίτι;
ΝΑΝΣΥ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσο καιρό ψάχνετε γι’ αυτό το καινούριο σπίτι;
ΝΑΝΣΥ: Εμ …
ΛΙΖΑ (κόρη της Νάνσυ): Πέντε χρόνια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πέντε χρόνια. Οι άνθρωποι με μπερδεύουν. Πραγματικά. Και γιατί δεν είστε εκεί;
ΝΑΝΣΥ: (αναστενάζει) Δεν έχουμε μάθει ακόμα να το εκδηλώνουμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί όχι; Θα κάνω μια παύση εδώ.
ΝΑΝΣΥ: Νομίζω ότι η Λίζα πρέπει να μας καθυστερεί .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα κάνω μια παύση εδώ. Αγαπητοί ακροατές, βλέπετε το πρόβλημα εδώ; Βλέπετε; Κι επιπλέον μπαίνετε σ’ αυτό τον σχεδόν διανοητικό διάλογο – μερικές φορές μονόλογο – και πάτε όλο και πιο βαθιά, τη μια δικαιολογία μετά την άλλη. Δεν υπάρχει κάτι λάθος σε σάς. Δεν υπάρχει κάτι λάθος στην επιθυμία σας να ζείτε σε μια πιο άνετη κατάσταση. Αλλά η εκτίμησή μου, του Δρα Αντάμους, λέει ότι σας συγκρατεί η βαρύτητα. Υπάρχουν σπίτια εκεί έξω. Υπάρχει αφθονία εκεί έξω.
ΝΑΝΣΥ: Μα δεν μας αρέσουν και πολύ τα σπίτια που βλέπουμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε φανταστείτε το σπίτι που θέλετε. Όμως η βαρύτητα σας ρουφάει ξανά πίσω, «Έχουμε κολλήσει σ’ αυτό το μικρό σπίτι.» Έχει ένα πρωτοφανές αποτέλεσμα. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος για την βαρύτητα ή για το ότι πάμε πέρα απ’ αυτήν, γιατί είναι μια απελευθέρωση. Ξέρω ότι το θέλετε και δεν αμφιβάλω γι’ αυτό. Δεν λέω ότι το δημιουργείτε ώστε να μην το βρείτε, ώστε να είστε ηττοπαθείς  και να έχετε κάτι για να παραπονιέστε και λοιπά. Ας πάμε πιο πέρα. Θα κάνουμε λίγη – πρόκειται να κάνουμε λίγη μαγεία.
ΝΑΝΣΥ: Ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και μαγεία απλά σημαίνει μόνο, ότι είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Η μαγεία – αυτό δεν καταλαβαίνεις με τον εγκέφαλο, κι όμως υπάρχει. Μαγεία είναι να πας πέρα από την κοινή λογική, τους περιορισμούς του μυαλού και φυσικά τους περιορισμούς της βαρύτητας. Αυτό είναι η μαγεία. Είναι παντού τριγύρω. Ας την χρησιμοποιήσουμε. Θα έχουμε το εργαλείο μας μέχρι το τέλος της μέρας, κι έπειτα το θέμα θα είναι να το θέσουμε σε εφαρμογή, εφαρμοσμένη μεταφυσική.
ΝΑΝΣΥ: Τέλεια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαι τόσο ενθουσιασμένος γι’ αυτό, επειδή ήμουν λίγο … -πίνω πιο πολύ από το κανονικό (λίγα γέλια)

Είμαι λίγο πεσμένος τελευταία. Πίνω τσάι στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Λοιπόν, ο Τοβίας είναι λίγο μεθύστακας. Πίνει πολύ κρασί. Ξέρετε, στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, έχουμε πολλά κελάρια, δηλαδή παντού, με τα πιο καλά κρασιά που υπάρχουν στον κόσμο. Αλλά φαίνεται ότι πάντα πρέπει να παραγγέλνουμε κι άλλο (κι άλλα γέλια). Αυτός ο Τοβίας. Νομίζω κι ο Κουτχούμι υποκύπτει πότε πότε. Εγώ πίνω τσάι.
Πάντως με απασχολεί τελευταία, ποια είναι η συγκράτηση; Τί είναι αυτό; Και ξέρετε, είναι εύκολο να κατηγορήσω εσάς και να πω, «Λοιπόν, πραγματικά δεν το θέλετε τόσο πολύ» και μπλα, μπλα, μπλα. Κι έπειτα συνειδητοποίησα – πραγματικά ένιωσα τις ενέργειες – δεν είναι καθόλου αυτό. Υπάρχει αυτή η δύναμη, αυτή η δύναμη της βαρύτητας που προκαλεί πολλά μπλοκαρίσματα.

Και μετά αρχίσαμε να συζητάμε – εμείς στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων – αρχίσαμε να το συζητάμε. Πώς ξεφεύγεις; Πώς ξεφεύγεις; Θα το ανακαλύψουμε σήμερα, αλλά ας προχωρήσουμε στον επόμενο.

Ποιο θέμα είναι κολλημένο; Κι ο λόγος που κάνω αυτή την ερώτηση είναι, ώστε όταν φτάσουμε να ξεκολλήσουμε τα ζητήματα, να είστε εστιασμένοι ξεκάθαρα σ’ αυτά.
ΑΓΚΙ: Έχω λίγο απ’ όλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι (αυτή γελάει). Είναι σαν ποικιλία θεμάτων. Ναι.
ΑΓΚΙ: Σωστά! Είχα ένα θέμα με το πεπτικό. Δηλαδή, ακόμα το έχω λίγο. Ξέρεις …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΑΓΚΙ: Λοιπόν, νομίζω ότι βασικά το ζήτημα είναι το τελικό πέρασμα. Γιατί πολλά πράγματα – οικονομικά, υγεία – είναι εντάξει. Απλά, ξέρεις, μια ανάσα μακριά, όπως λες κι εσύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.
ΑΓΚΙ: Όπως το ζήτημα με την πέψη, όταν άρχισα να αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου αντί, ξέρεις, να πηγαίνω έξω για βοήθεια, άρχισε να φεύγει. Αλλά ποτέ δεν φεύγει πραγματικά.
Τα οικονομικά βελτιώθηκαν πολύ, αλλά ποτέ δεν μου επιτρέπουν …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι συμβαίνει με το θέμα της πέψης;
ΑΓΚΙ: Πολύς πόνος στο στομάχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, εννοώ ποια είναι η βασική αιτία του;
ΑΓΚΙ: Η βασική αιτία; Εμ … (αυτή κάνει παύση)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (ψιθυρίζει) Ο ιός SE. ( O ιός της σεξουαλικής ενέργειας)
ΑΓΚΙ: Νομίζω ότι είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αυτός ο ιός ΣΕ (σεξουαλικής ενέργειας) βρίσκεται στην κοιλιά, σε μεγάλο βαθμό. Δηλαδή, εκεί βρίσκεται η βάση του, και συμβαίνουν ένα δυο πράγματα. Αν απελευθερώνεις πολύ απ’ αυτόν τον ιό ΣΕ, αντιδρά και θα σε καθαρίσει αλλά θα νιώθεις άβολα. Αλλά ακόμα κι αν δεν προσπαθείς απαραίτητα να τον απελευθερώσεις, αυτός αναπτύσσεται εκεί κάτω. Και κάνεις πολλή απελευθέρωση αυτό τον καιρό. Πολλή, πολλή. Όμως είναι απλά αυτή η δραστηριότητα από εκεί. Κι έπειτα γίνεσαι διανοητική κι αναρωτιέσαι, «Γιατί εγώ;» και «Γιατί το έχω αυτό;» και «Οι αναθεματισμένοι πρόγονοι μου» και, ξέρεις, μερικές φορές αυτό κάνει τη ζωή λίγο άβολη. Τί έχεις κάνει για να το θεραπεύσεις;
ΑΓΚΙ: Εννοείς ενεργειακή ή σωματική δουλειά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οτιδήποτε. Προβιοτικά;
ΑΓΚΙ: Τα δοκίμασα. Υπήρχε μια περίοδος που ήταν τόσο άσχημα, ώστε πήγα στους γιατρούς και συνειδητοποίησα ότι δεν ξέρουν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν ξέρουν.
ΑΓΚΙ: Απλά υποθέτουν.
Και το πρώτο βήμα ήταν – αν δεν το κάνω εγώ, κανείς δεν θα το λύσει – οπότε το πρώτο βήμα ήταν να αφήσω το έξω, ξέρεις, το να βασίζομαι στο έξω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άρα έμαθες απλά να τα βγάζεις πέρα, σωστά;
ΑΓΚΙ: Και ναι και όχι. Έκανα ένα σωρό πράγματα, που μπορούσα να κάνω και ποτέ δεν λύθηκε πραγματικά. Έτσι, αυτό που έκανα είναι, παρόλο που είχα αυτό το θέμα, ότι απλά συνέχισα.
Γιατί ήταν τόσο άσχημο σε κάποια χρονική στιγμή, περίπου πριν πέντε χρόνια, που, ξέρεις, με έκανε να κολλάω, δηλαδή να φοβάμαι να κάνω κινήσεις στη ζωή μου. Τότε όμως συνειδητοποίησα ότι αν μείνω έτσι, θα βουλιάξω .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα.
ΑΓΚΙ: Και δεν θέλω, δεν είναι αυτός ο λόγος που ήρθα εδώ. Ήθελα μια καλή ζωή για μένα, μια ζωή χωρίς αυτό. Πραγματικά να την απολαμβάνω και να είμαι ελεύθερη, με αφθονία και ξέρεις …
… να είμαι αυτή που ήδη ήξερα ότι είμαι. Κι έτσι, απλά άρχισα να κινούμαι αντί, ξέρεις, να είμαι κολλημένη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΑΓΚΙ: Και κυριολεκτικά στη ζωή μου – σε ηπείρους, χώρες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά!
ΑΓΚΙ: Απλά προσπερνούσα ξανά και ξανά τα πράγματα που φοβόμουν ότι δεν μπορούσα, όπως βασικά να αποδείξω για μένα ότι τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αλήθεια, ξέρεις.
Σαν εκείνο το κουβάρι του φόβου που κατοικούσε εδώ μέσα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΑΓΚΙ: Και, ξέρεις, κάθε βήμα που κάνω, κάθε αλλαγή το κάνει ευκολότερο, το απελευθερώνει. Σε ποιο σημείο μπορούμε …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μα το κατάφερες. Το διαχειρίζεσαι. Δεν έχει λυθεί.
ΑΓΚΙ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συμβαίνουν ένα δυο πράγματα εδώ και ξανά, ο Κώλντρε δεν θέλει να μπω σ’ αυτά, αλλά θα το κάνω. Λοιπόν, ένα δυο πράγματα. Πρόκειται για τον ιό ΣΕ, και πραγματικά ξεπερνάς ένα μέρος απ’ αυτόν. Είναι ένα διαρκές ξέπλυμα, αλλά αυτός δεν θέλει να φύγει. Πρόκειται να κρατηθεί γερά, πράγμα που είναι η βαρύτητα.
ΑΓΚΙ: Ακριβώς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επίσης έχεις μια περασμένη ζωή όπου κυριολεκτικά σε είχαν μαχαιρώσει στην κοιλιά.
ΑΓΚΙ: Οου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και, ναι, ωω! Αυτό μας κάνει. Κι αυτή η περασμένη ζωή έχει ακόμα την αγωνία και τον πόνο απ’ αυτό.
ΑΓΚΙ: Αυτό είναι το πρόβλημα. Μερικές φορές νιώθω, «Από πού προέρχεται αυτό;» Σαν να μη νιώθω ότι είμαι εγώ, ξέρεις, αλλά δεν μπορώ να το προσπεράσω. Και είναι τόσο – δεν είναι ταπεινωτικό, αλλά είναι ένα κάπως αναξιοπρεπές αίσθημα. Πάντως έχω, θέλω να προσπεράσω, όπως είπες. Ήταν τόσο ωραίο αίσθημα όταν άκουσα, ότι ξέρεις ότι το θέλουμε, θέλουμε την αλλαγή. Τόσες πολλές φορές, όταν είχες πει, «Αν υπάρχει, το θέλετε.» Εγώ, «Δεν το θέλω κι αυτό υπάρχει!»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και για τους περισσότερους ανθρώπους είναι έτσι. Αν υπάρχει κάτι ακόμα στη ζωή τους, είναι επειδή το θέλουν. Και ρίχνω την ευθύνη γι’ αυτό στους Σώμπρα. Όμως όταν πραγματικά μπήκα σ’ αυτή την πρόκληση μετά τον Ουράνιο Σταυρό και στην Κατάρα των Σώμπρα κι άρχισα να νιώθω όλο και πιο βαθιά σ’ αυτά, μερικοί Σώμπρα ακόμα απολαμβάνουν το παιχνίδι, και θα τους ρίξω την ευθύνη γι’ αυτό. Όμως πολλοί, πολλοί τώρα λένε, «Οκέι, το βαρέθηκα.» Αλλά μετά δεν μπορούν να βγουν. Δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτό το επόμενο βήμα.
ΑΓΚΙ: Μερικές πτυχές το απολαμβάνουν. Όχι ότι απολαμβάνουν, «Ω, αυτό είναι τόσο ωραίο», αλλά τους δίνει μια ταυτότητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τους δίνει ταυτότητα. Οπωσδήποτε.
ΑΓΚΙ: Πάντως δεν απολαμβάνουν όπως, «Ωω! Μου αρέσει αυτό.»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε όμως εσύ, «Οκέι, είμαι έτοιμη να πάω πέρα απ’ όλα αυτά. Κι έχω αντιμετωπίσει τον εαυτό μου. Το θέλω πραγματικά; Όχι. Τότε τι … ;» Λοιπόν, έχεις αυτή την βαρύτητα που το συγκρατεί καθώς επίσης και μια περασμένη ζωή. Βλέπεις, η βαρύτητα δεν είναι μόνο υλική. Πραγματικά πιο πολύ απ’ όλα είναι συναισθηματική. Κι έχεις αυτή την περασμένη ζωή που ακόμα υποφέρει εξαιτίας αυτού, και το  έχει επιβάλει σ’ αυτή τη ζωή. Όμως έχει κρατηθεί, τα βάσανα αυτής της περασμένης ζωής κρατήθηκαν από μια βαρυτική δύναμη, μια συναισθηματική βαρύτητα.
ΑΓΚΙ: Χμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το μυαλό είναι ένας μεγάλος μαγνήτης γι’ αυτό το βαρυτικό φαινόμενο και δεν είναι μόνο η βαρύτητα. Είναι ο ηλεκτρομαγνητισμός και ορισμένα άλλα πράγματα όλα συμπυκνωμένα μαζί. Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεφύγετε μέσα απ’ αυτά. Και θα έρθω στο θέμα – ευχαριστώ που μοιράστηκες – θα έρθω στο θέμα μου, πιθανόν το μεγαλύτερο ζήτημα που βλέπω στους Σώμπρα, εκτός από το να πίνουν πάρα πολύ νερό, το μεγαλύτερο ζήτημα είναι «Πότε πρόκειται να κάνω πρόοδο; Πότε πρόκειται να συμβεί αυτό; Το νιώθω. Ξέρω ότι υπάρχει.
Αλλά πώς να κάνω πρόοδο και να περάσω σ’ αυτά τα επόμενα επίπεδα για τα οποία μιλούσαμε, τα επίπεδα της μαγείας, τα επίπεδα της χάρης και της ευκολίας;» Και είναι σαν να είστε εκεί ακριβώς, ξέρετε ότι υπάρχει και κάνετε, «Οκέι, ξέρω ότι πρόκειται να συμβεί αύριο», κι έπειτα δεν συμβαίνει. Και «Ξέρω ότι πρόκειται να συνειδητοποιήσω την Πραγμάτωσή μου. Πρόκειται πραγματικά να καταλάβω το φως μου, την ενέργεια μου», και η απογοήτευση είναι ότι απλά δεν συμβαίνει. Απλά δεν κάνετε πρόοδο.

Λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά. Αυτή η βαρύτητα είναι μια πάρα, πάρα πολύ δυνατή δύναμη.

Η Άλλη Πλευρά της Βαρύτητας

Έτσι, έχουμε μιλήσει λιγάκι γι’ αυτήν στο Keahak, σε ένα βαθμό. Λοιπόν, έχετε την συνειδητότητα σας, σωστά; Κι έπειτα έχετε την ενέργειά σας. Η ενέργεια και η συνειδητότητα συνεργάζονται, παρόλο που πραγματικά δεν έχουν ενσωματωθεί ακόμα. Πάντως δουλεύουν μαζί.

Λοιπόν, τη στιγμή που ενεργοποιείται η ενέργειά σας, δηλαδή εσείς, οι έμψυχες υπάρξεις, διαλέγετε να κάνετε κάτι, η ενέργεια ενεργοποιείται και ενεργοποιείται σαν φως. Το φως βασικά είναι απλά εστιασμένη κατευθυντήρια ενέργεια. Πρόκειται να υπηρετήσει ένα σκοπό. Τώρα πρόκειται να κάνει κάτι, οπότε μετατρέπεται σε φως. Αλλά πραγματικά είναι μόνο ενέργεια, που τώρα μετασχηματίζεται σε φως κι αρχίζει το ταξίδι της προς εσάς, μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα, για να υποστηρίξει τις εμπειρίες σας, για να υποστηρίξει τη ζωή.

Και τη στιγμή που το φως αρχίζει να κινείται, αρχίζει να μπαίνει στο παιχνίδι, στην εμπειρία σας, δημιουργεί μια βαρυτική δύναμη. Αυτή η βαρυτική δύναμη υπηρετεί έναν πάρα πολύ καλό σκοπό. Συγκρατεί τα πράγματα. Τα φέρνει σε μια σύνθεση. Ενώνει ακόμα και πράγματα όπως η όραση σας, η ακοή σας, η αίσθηση της όσφρησης, όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις σας. Τις ενώνει, διαφορετικά θα ήταν παντού. Όπως τώρα, χρησιμοποιείτε σχεδόν όλες τις αισθήσεις σας γι’ αυτά που κάνουμε εδώ τώρα. Συγκρατούνται από την βαρύτητα. Είναι μια όμορφη ενωτική δυναμική.

Είναι μια πολύ όμορφη δυναμική. Αλλά για μια μεγάλη χρονική περίοδο, αυτή η βαρύτητα έχει εστιαστεί όλο και περισσότερο στο υλικό, σ’ αυτό το Γήινο επίπεδο, έχει εστιαστεί στο μυαλό και αληθινά ξεχάστηκε η άλλη πλευρά της βαρύτητας. Η βαρύτητα δεν συγκρατεί μόνο τα πράγματα σε υλικό ή συναισθηματικό επίπεδο. Είναι επίσης η ίδια ακριβώς δύναμη που ανοίγει τα πάντα, που σας επιτρέπει να επικεντρώνεστε και μετά σας επιτρέπει να ανοίξετε και να επεκταθείτε.

Οι φυσικοί μόλις αρχίζουν να το συζητούν, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μια άλλη δύναμη, μια άλλη πλευρά της βαρύτητας. Την ονομάζουν σκοτεινή ύλη. Δεν μου αρέσει καθόλου το όνομα, γιατί δεν είναι σκοτεινή – απλά σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν τί στο καλό συζητάνε – και δεν είναι καθόλου ύλη. Δεν είναι στερεή. Δεν έχει μάζα. Ήταν πάντα – είναι η άλλη πλευρά της βαρύτητας – πάντα, πάντα υπήρχε, αλλά έχει ξεχαστεί.

Έχουμε μιλήσει γι’ αυτήν στο Keahak και σε μερικά από τα εργαστήρια και τελικά είπα, «Πρέπει να της δώσουμε ένα διαφορετικό όνομα» και πρόσφατα την ονόμασα αερόθεον. Αερόθεον. Α-ε-ρο-θε-ον. «Αερο», σημαίνει αέρας ή ατμόσφαιρα ή δεκτικότητα. «Θεον», βασικά είναι μια χαλαρή ερμηνεία της λέξης «πνεύμα». Έτσι, είναι το ανοιχτό κι ελεύθερο πνεύμα και είναι η άλλη πλευρά της βαρύτητας. Είναι το μέρος της βαρύτητας που ανοίγει τα πράγματα, που σας μεταφέρει σε άλλες σφαίρες, που σας ανυψώνει. Ενώ η συνηθισμένη βαρύτητα, όπως την ξέρετε, σας φέρνει μέσα, υπάρχει μια φυσική ροή. Όσο εισέρχεται, τώρα επίσης βασικά θα επεκτείνεται, θα ανέρχεται, θα πηγαίνει στις άλλες σφαίρες, και δημιουργεί ένα όμορφο κύκλωμα σε ένα ορισμένο σημείο. Αν έχετε επίγνωση αυτού και το επιτρέπετε, θα δημιουργήσει ένα κύκλωμα. Έτσι, είναι μια αδιάκοπη ένωση, συνένωση, άνοιγμα και επέκταση.

Οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο σημαντικές για την μετακίνηση στα επόμενα επίπεδα. Αλλά όταν υπάρχει μόνο η μια πλευρά τους, θα ήταν σαν να είχατε μόνο μια αρσενική ή μόνο μια θηλυκή πλευρά, θα ήταν τρομερά ανισόρροπο και δεν θα σας έδινε μια πολύ ικανοποιητική ζωή. Πάντως είναι το ίδιο πράγμα με την βαρύτητα. Σας συγκρατεί σε ένα πράγμα, σας συγκρατεί μέσα στην μαζική συνείδηση, μέσα σε παλιά πρότυπα, μέσα στο υλικό σώμα.

Έτσι, η άλλη πλευρά είναι το αερόθεον, η δεκτικότητα, και θα ήθελα να αρχίσω, τώρα με τους Σώμπρα, να αρχίσω να το χρησιμοποιώ, να έχουν επίγνωση αυτού. Να έχουν επίγνωση αυτού ώστε να συνειδητοποιήσετε ότι είναι το Και. Μπορεί να είστε πολύ συμπυκνωμένοι  και εστιασμένοι εδώ, και μπορεί να είστε πολύ ανοιχτοί. Κι αυτό δημιουργεί μια τόσο όμορφη – είναι σχεδόν σαν το σύμβολο της αιωνιότητας – είναι μια πολύ ανοιχτή, φυσική ροή.

Λοιπόν, το ερώτημα το οποίο επεξεργαζόμουν, είναι πώς θα το κάνουμε αυτό; Πώς θα το κάνουμε αυτό; Θα κάνουμε πολλές μεράμπ; (κάποιος λέει «Να πάρουμε ένα τραμπολίνο») Να πάρουμε ένα τραμπολίνο; Οκέι. Μα – οκέι, ένα καλό. Ένα τραμπολίνο, όμως πάντα θα σας φέρνει κάτω, σωστά; Τελικά, μετά από τρεις ή τέσσερις μέρες περίπου, θα βρεθείτε κάτω, κάτω.

Λοιπόν πώς θα το κάνουμε; Και θα ήθελα τις προτάσεις σας και τις συνεισφορές σας, γιατί αυτό με μπερδεύει. Τί μπορούμε να κάνουμε τώρα για να ανοίξετε, να κάνετε πρόοδο; Ποια εργαλεία; Τί μπορούμε να μοιραστούμε με τους Σώμπρα σε όλο τον κόσμο; Πώς θα φτάσουμε εκεί; Πώς θα περάσουμε μέσα από τη μάζα; Και θα σας πω τώρα, αν υπάρχει πολλή σκέψη, εδραιώνετε απλά την βαρύτητα. Το κάνετε πιο δύσκολο να βγείτε.

Βγαίνοντας Από την Βαρύτητα

Λοιπόν θα δώσουμε το μικρόφωνο και θα ζητήσω από την παραγωγή να κάνετε σας παρακαλώ ένα κατάλογο καθώς θα προχωράμε. Οπότε, πείτε ότι έχετε να πείτε, αλλά μετά βάλτε το σε λίγες λέξεις. Οκέι. Μέρι Μπεθ;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Μέρι Σου (αυτή γελάει).
Αυτό που έχω δοκιμάσει μόνη μου, εμ … οκέι, ένα είναι η θλίψη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η θλίψη, οκέι.
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Και ξέρω ότι μπαίνω στη θλίψη, γιατί με κάνει να πάω πιο βαθιά κι έχω τόση επιθυμία να πάω πιο βαθιά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να το καταλάβω. Η θλίψη σε κάνει να πας πιο βαθιά.
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Επειδή κάτι δεν είναι σωστό και θέλω να το καταλάβω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Δηλαδή, σου αρέσει να πηγαίνεις πιο βαθιά στη θλίψη;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Μου αρέσει να πηγαίνω πιο βαθιά, αλλά θέλω να βγω από το κομμάτι της θλίψης.
Λοιπόν, αυτό που έκανα είναι να μπω σε ένα αίσθημα εκτίμησης για όσα μου έχει δώσει το βάθος.
Και απλά βλέπω το – οκέι, ίσως θα το ονομάσεις οραματισμό, αλλά λόγω έλλειψης εργαλείου, που ίσως να αποκτήσω σήμερα, απλά βλέπω τη θλίψη να πετάει μακριά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Αυτό πραγματικά δουλεύει καλά, σωστά;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Λοιπόν … (αυτή γελάει) Ήταν το δημιούργημά μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια. Μου αρέσει πολύ. Είναι σπουδαίο. Και την έκανε να φύγει, σωστά;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Δεν θα το έλεγα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είχε κάποιο αποτέλεσμα; Βοήθησε να μειωθεί το επίπεδο της θλίψης;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Προσωρινά θα έλεγα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δέκα λεπτά;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Δεν το χρονομέτρησα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν (γελώντας), δεν προσπαθώ να σου κάνω τη ζωή  δύσκολη, αλλά θέλω να σε χρησιμοποιήσω σαν παράδειγμα.
Σε ξαναρουφάει πάλι μέσα της.
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και είναι αυτή η διαολεμένη βαρύτητα που σε ξαναφέρνει πίσω σ’ αυτήν. Και η βαρύτητα, αν ήταν ύπαρξη, θα έκανε, «Ω, κοίτα την! Θα μπει μέσα στη θλίψη της. Θα πηδήξω μέσα και θα βοηθήσω να πάει πολύ βαθιά μέσα της. Κι έπειτα αυτή θα …»
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: «Και μετά αυτή θα το κάνει ξανά» (αυτή γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και μετά, ναι, «Και θα είμαι εδώ όταν το ξανακάνει.» Και είναι σαν μπαμπούλας. Σε περιπαίζει και, «Οκέι, προσπάθησε να βγεις. Προσπάθησε να βγεις, Μέρι Σου και – μπουμ! – θα σε βάλουμε πάλι μέσα.»

Είναι απογοητευτικό. Είναι πολύ, πολύ απογοητευτικό και λέω ότι αυτό το είδος βαρύτητας φέρνει κι άλλη βαρύτητα. Απλά συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Θέλεις να βγεις από την θλίψη;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Θέλω.
Και είμαι πολύ καλή στο να λέω ψέματα στον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, λοιπόν, αυτό είναι καλό (αυτοί γελάνε). Είπε ότι είναι πολύ καλή στο να λέει ψέματα στον εαυτό της. Ναι, δεν είμαστε όλοι; Ή «όλοι σας». Οκέι, σ’ ευχαριστώ.
Ναι. Τι θα κάνουμε; Τι θα πάει στον πίνακα εδώ; «Οραματισμός», σωστά;
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Δεν είναι αυτό η ουσία. Η ουσία είναι να νιώσεις εκτίμηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να νιώσεις εκτ- … οκέι, «εκτίμηση», ναι, στον πίνακα. Ωω! Ως δια μαγείας.
ΜΕΡΙ ΣΟΥ: Είναι ήδη εκεί!|ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γεια.

ΚΡΙΣΤΙΝ: Γεια, Αντάμους. Ποια ήταν η ερώτηση, γιατί … (αυτή γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ξέχασα κι εγώ. Με όλη την βαρύτητα της κατάστασης. Τί να κάνουμε; Πώς να ξεφύγουμε μέσα απ’ αυτή την βαρύτητα; Να φτιάξουμε όπλα αντιβαρύτητας για να χρησιμοποιήσουμε, κάτι μαγνητικό; Να πυροβολήσουμε με αυτά την βαρύτητα;|
ΚΡΙΣΤΙΝ: Αυτό θα ήταν φοβερό, αλλά εγώ συνέχεια προσπαθώ επιστρέφοντας στο επιτρέπω. Συνέχεια προσπαθώ να επιτρέπω πιο πολύ.
Αλλά ακόμα με ρουφάει πάλι μέσα.

Οπότε, δεν το έχω βρει. Αλλά μόλις αρχίσω να προσπαθώ διανοητικά να το βρω, ξέρω ότι είμαι πραγματικά μακριά, έτσι γυρίζω πίσω στις αναπνοές, επιτρέπω και είμαι. Οπότε δεν έχω κάποιες ικανότητες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν πώς επιτρέπεις; Εσύ, προσωπικά.
ΚΡΙΣΤΙΝ: Εγώ προσωπικά απλά ανοίγω την καρδιά μου κι απλά είμαι. Δεν σκέφτομαι. Δεν επεξεργάζομαι. Απλά είμαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Νιώθεις τίποτα όταν συμβαίνει αυτό;|
ΚΡΙΣΤΙΝ: Νιώθω μούδιασμα παντού.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μουδιάζεις, οκέι.
ΚΡΙΣΤΙΝ: Ναι. Κι αυτό είναι όλο κι απλά μένω εκεί.}
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μετά από ένα καλό επιτρέπω τί συμβαίνει;
ΚΡΙΣΤΙΝ: Απλά έχω πολλή χαρά και η μέρα μου συνεχίζεται, και είμαι πολύ χαρούμενη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις παρατηρήσει διαφορά στη ζωή σου με το επιτρέπω μόνο;
ΚΡΙΣΤΙΝ: Ω, ναι. Εκατό τα εκατό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε να βάλουμε «Επιτρέπω» στον πίνακα;
ΚΡΙΣΤΙΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Λοιπόν, πρέπει να πω ότι μερικοί Σώμπρα είναι πολύ καλοί στο επιτρέπω. Αυτό απλά σημαίνει να ανοίξετε εντελώς. Και δεν προσπαθούμε να κάνουμε λίγο «Επιτρέπω. Επιτρέπω. Τώρα είμαι στο επίπεδο πέντε του επιτρέπω. Τώρα είμαι στο επίπεδο έξι του επιτρέπω.» Μερικοί απ’ αυτούς είναι φοβεροί. Το χρησιμοποιούν σαν άσχημο μάντρα. Το μετατρέπουν σε σειρά κανόνων  ή σε άσκηση, κι ο μπαμπούλας της βαρύτητας κάνει απλά, «Ω, φίλε, σε κρατάω. Σε κρατάω τόσο πολύ τώρα. Νομίζεις ότι επιτρέπεις και το μόνο που κάνεις είναι να ρίχνεις τον εαυτό σου όλο και πιο βαθιά μέσα στην βαρύτητα μου. Σε κρατάω.» Ναι. Σ’ ευχαριστώ.
ΚΡΙΣΤΙΝ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι, επιτρέπω. Τί άλλο; Τι μπορούμε να κάνουμε; Αυτό είναι για όλους τους Σώμπρα. Τί μπορούμε να κάνουμε; (ο Αντάμους γελάει) Η έκφραση στο πρόσωπο του Γκέλον όταν πήρε αυτό το μικρόφωνο.
ΓΚΕΛΟΝ: Δώσε μου ένα λεπτό. Πρέπει να το τακτοποιήσω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Λοιπόν, τί μπορούμε να κάνουμε, Γκέλον, για να ξεπεράσουμε αυτή την βαρυτική δύναμη;
ΓΚΕΛΟΝ: (κάνει μια παύση) Έχω νιώσει λίγο αυτή την ερώτηση. Νιώθω … η πρώτη μου σκέψη ήταν, ξέρεις …}
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εεε! Δεν μπορείς να σκέφτεσαι. Οκέι, παρακάτω. Συνέχισε.
ΓΚΕΛΟΝ: Οκέι. Αυτό, εντάξει, αν βγαίνεις από την βαρύτητα και σε ξαναρουφάει μέσα, τότε άφησέ την να σε ρουφήξει κάπου αλλού; (ο Αντάμους γελάει⸱ πολλά γέλια από το κοινό) Το ξέρω.}
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Ναι. Ουδέν σχόλιον πάνω σ’ αυτό (ο Αντάμους γελάει). Πού θα ήταν το «κάπου αλλού»;
ΓΚΕΛΟΝ: Εγώ … όλο αυτό το θέμα με έκανε να σκεφτώ τους δικούς μου αγώνες με ορισμένες εξαρτήσεις, όπως το ποτό, και πώς ένας από τους τρόπους με τους οποίους το έχω αντικαταστήσει είναι κάνοντας κάτι άλλο στη θέση αυτού. Να χρησιμοποιούσαμε αυτό το ίδιο είδος  ‘δράσης’ όσον αφορά την βαρύτητα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, το ποτό μπορεί να σε απομακρύνει από την βαρύτητα. Όχι, εννοώ ότι μπορεί. Τα ναρκωτικά, μπορούν να σε απομακρύνουν από την βαρύτητα, μέχρι να ξυπνήσεις το επόμενο πρωί.
ΓΚΕΛΟΝ: Ναι, τότε είναι χάλια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε ανακαλύπτεις, «Ωω, σκατά! Είμαι πάλι μέσα της χειρότερα. Τώρα νιώθω άσχημα.» Ναι. Με τα ναρκωτικά;
ΓΚΕΛΟΝ: Όχι πραγματικά. Δηλαδή …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν πιστεύεις ότι θα βοηθούσαν να βγεις από την βαρύτητα;
ΓΚΕΛΟΝ: Ω, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δοκίμασες ποτέ βαριά ναρκωτικά; Ξέρω ότι η μαμά σου κάθεται εκεί …
ΓΚΕΛΟΝ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …κι ακούει τώρα, αλλά … (αυτοί γελάνε)
ΓΚΕΛΟΝ: Τίποτα τέτοιο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι;
ΓΚΕΛΟΝ: Νομίζω μανιτάρια μια δυο φορές, πάντως όχι.Τίποτα πιο σκληρό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένιωσες να υπερβαίνεις όταν τα έπαιρνες αυτά;
ΓΚΕΛΟΝ: Ήταν μια διασκεδαστική βόλτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Την επόμενη μέρα;
ΓΚΕΛΟΝ: Τα μανιτάρια ήταν οκέι. Πραγματικά δεν ήταν …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Όμως το πρόβλημα είναι και θα σταθώ για μια στιγμή, ώσπου να συγκεντρώσεις την σκέψη σου. Λοιπόν, παίρνετε ναρκωτικά, κάνετε αγιαχουάσκα ή οτιδήποτε άλλο, και ξέρετε, είναι απολαυστικό. Αλλά μετά όταν βρεθείτε κατευθείαν  πίσω στην βαρύτητα μετά από μια ή δυο μέρες, όσο είναι, και είστε ακόμα κολλημένοι κι μόνος τρόπος για να βγείτε θα ήταν να συνεχίσετε να παίρνετε αυτά τα ναρκωτικά, αυτό είναι πραγματικά θλιβερό. Και η βαρύτητα τώρα σας κρατάει ξανά και λέει, «Χα, χα, χα! Νόμιζες ότι θα έπαιρνες αυτό το ναρκωτικό και θα ξέφευγες. Χμ χμ. Όχι. Σ’ έπιασα.»
ΓΚΕΛΟΝ: Τώρα που το σκέφτομαι, πραγματικά, θα ήθελα να αλλάξω την απάντηση μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.
ΓΚΕΛΟΝ: Λοιπόν με το να είμαι δημιουργικός πρόσφατα, δηλαδή άσχετα απ’ όλα τα ναρκωτικά και το ποτό και λοιπά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΓΚΕΛΟΝ: Δημιουργικότητα.
Να φτιάχνω πράγματα, να κατασκευάζω πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δηλαδή τι φτιάχνεις;
ΓΚΕΛΟΝ: Τώρα, πώς να το εξηγήσω, είμαι καθοδηγητής παιχνιδιού σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με μερικά μέλη της οικογένειάς μου.
Έφτιαξα ολόκληρο τον κόσμο από την αρχή, το έγραψα, έφτιαξα μινιατούρες και, αλλά …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου ακούγεται σαν να είσαι Θεός.
ΓΚΕΛΟΝ:  Βασικά, ναι ,Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους δίνεις ζωή. Δημιουργείς ένα …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Κάνεις προσπάθεια, κάνεις κάτι.
ΓΚΕΛΟΝ: Ένα θέατρο, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Οκέι. Ωραία.
ΓΚΕΛΟΝ: Και παρακολουθείς τους ανθρώπους …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, τί θα έβαζες στον πίνακα εδώ για τους Σώμπρα; Να γίνουν καθοδηγητές παιχνιδιού;
ΓΚΕΛΟΝ: Αυτό δεν είναι κακή ιδέα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και, Γκελον, σε έχει βοηθήσει πραγματικά να ξεφύγεις; Ή είναι απόσπαση της προσοχής; Δεν υπάρχει κρίση από μέρους μου, αλλά …
ΓΚΕΛΟΝ: Από την βαρύτητα; Νιώθω σαν να ξεφεύγει.
}ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.
ΓΚΕΛΟΝ: Δεν είναι απόσπαση της προσοχής.
Τα βιντεοπαιχνίδια είναι απόσπαση της προσοχής.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Τα βιντεοπαιχνίδια είναι.
Αυτό δεν είναι βιντεοπαιχνίδι;
ΓΚΕΛΟΝ: Αυτό δεν είναι βιντεοπαιχνίδι.
Αυτό είναι επιτραπέζιο, πρόσωπο με πρόσωπο, και κινούμε πιόνια. Τρελά πράγματα συμβαίνουν. Κυριολεκτικά αφηγούμαι μια ιστορία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Για να το καταλάβω.
Λοιπόν, αυτό δεν το κάνεις σαν βιντεοπαιχνίδι.
ΓΚΕΛΟΝ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι άλλαξε στη ζωή σου; Αυτό δεν ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου;
ΓΚΕΛΟΝ: Εννοείς αν τα βιντεοπαιχνίδια ήταν στο μεγαλύτερο …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμμμ.
ΓΚΕΛΟΝ: Ναι. Λοιπόν, τί άλλαξε;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσο χρόνο περνούσες κάθε βδομάδα με τα βιντεοπαιχνίδια, πριν γίνεις καθοδηγητής παιχνιδιού;
ΓΚΕΛΟΝ: Όλη τη βδομάδα, πριν αρχίσω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά μπορείς να φανταστείς την βαρύτητα των βιντεοπαιχνιδιών;
ΓΚΕΛΟΝ: Είναι τεράστια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φουου!
ΓΚΕΛΟΝ: Είναι πολύ δύσκολο να βγεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου. Ουάου. Ναι. Δηλαδή, σε ρουφάει μέσα.
Και βυθίζεσαι σε ένα παιχνίδι κι έχει πλάκα. Αλλά απλά σε κρατάει η βαρύτητα.
ΓΚΕΛΟΝ: Από την εμπειρία μου, χάνεις την ικανότητα να είσαι παρών συνειδητά, όταν παίζεις βιντεοπαιχνίδια. Χάνεσαι σε κάποιο κόσμο και λοιπά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Ένα σου κομμάτι χάνεται σ’ αυτό τον κόσμο, ναι.
Οκέι. Τι θα έβαζες στον πίνακα εδώ;
ΓΚΕΛΟΝ: Για να τα συμπυκνώσω ή να τα συνοψίσω, για μένα, να δημιουργώ έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι μπορούν να παίξουν, να τον παρακολουθώ να ξεδιπλώνεται. Αυτό βάζω σαν …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν έχουμε πολύ χώρο στον …
ΓΚΕΛΟΝ: Ξέρω. Ξέρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τί λες για το «δημιουργικότητα»; Είναι αυτό …
ΓΚΕΛΟΝ: Θα το έβαζα σαν κάτι όπως «φτιάχνω, κατασκευάζω κάτι».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Το «Δημιουργικότητα» είναι καλό.
ΓΚΕΛΟΝ: Καλά, εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ. Οκέι. Πίσω στην κάμερα. Οκέι, ένας δυο ακόμα. Ναι.

Δεν βλέπω πολλά καλά – λοιπόν, είναι καλά εργαλεία. Αλλά, ξέρεις, πρέπει να το φέρουμε αυτό στους Σώμπρα σε όλο τον κόσμο. Πρέπει, ξέρεις, να αυξήσουμε τον ρυθμό εδώ, να βάλουμε μερικά πράγματα στον πίνακα. Τί κάνεις για να βγεις από την βαρύτητα;

ΑΛΑΓΙΑ: Λοιπόν, επειδή ήμουν Εργάτης στις Σφαίρες για μεγάλο διάστημα και τώρα έχω αποσυρθεί, για μένα είναι η φαντασία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΑΛΑΓΙΑ: Απλά επεκτείνομαι και φαντάζομαι και ξαφνικά, περνάω μέσα από τον χρόνο και τον χώρο και σε συναντώ στο Haleakala και είμαστε στην Κορφή των Αγγέλων και κάνουμε συζητήσεις. Εγώ απλά τα δίνω όλα για φαντασία και επέκταση.|
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Η φαντασία σου εμποδίζεται ποτέ από το διανοητικό κομμάτι;
ΑΛΑΓΙΑ: Όταν χτυπάει το ξυπνητήρι το πρωί! Ξαφνικά …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά!
ΑΛΑΓΙΑ: Εγώ απλά αιωρούμαι και ξαφνικά, χτυπάει το ξυπνητήρι, ή ξαφνικά – αυτό που με τραβάει πίσω στην βαρύτητα είναι, «Ω, πρέπει να πληρώσω λογαριασμούς. Πρέπει να πλύνω τα πιάτα. Πρέπει να κάνω τις δουλειές του σπιτιού.»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς!
ΑΛΑΓΙΑ: «Ω, η μαμά πρέπει να πάει στο γιατρό.»
Ξέρεις, δηλαδή, απλά ξαφνικά τα γήινα πράγματα που με κατεβάζουν και η βαρύτητα με τραβάει κάτω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε τραβάει κάτω.
ΑΛΑΓΙΑ: Θα προτιμούσα να πετάω τριγύρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σχεδόν σβήνει πολλή απ’ αυτή την φαντασία.
Και η φαντασία πραγματικά είναι πολύ καλή.
ΑΛΑΓΙΑ: Την αγαπώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά, πραγματικά καλή. Αλλά, ναι, σε τραβάει πάλι μέσα.
ΑΛΑΓΙΑ: Ναι. Αλλά γίνεται πιο εύκολο. Δεν νιώθω πια αυτό το λαστιχάκι  να με χτυπάει τόσο πολύ. Τώρα το αναγνωρίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι καλό για τη λίστα, κι ένα πράγμα που όλοι οι Σώμπρα πραγματικά θα έπρεπε να επιτρέπουν στον εαυτό τους ,είναι απλά να φαντάζονται.|
ΑΛΑΓΙΑ: Να φαντάζονται. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν τα επινοείς. Με άλλα λόγια, δεν είναι μια μικρή φαντασίωση. Και τόσο συχνά οι άνθρωποι σκέφτονται, «Ω, απλά το έχω επινοήσει αυτό» και ξέρεις, αυτό είναι απλά διανοητικά σκουπίδια. Πάντως δεν είναι πραγματικά.
ΑΛΑΓΙΑ: Και το δίλημμα επίσης σ’ αυτό είναι ότι έχω αυτή την φαντασία, αλλά δεν έχω την δημιουργικότητα, ώστε ξαφνικά να θελήσω να την εκφράσω με έναν κόσμο ή να ζωγραφίσω, όπως ζωγραφίζουν οι ζωγράφοι, ή μουσική. Είναι όλα απλά στις σφαίρες μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως, κατά κάποιον τρόπο, είναι η βαρύτητα που σε συγκρατεί και λέει, «Λοιπόν, δεν έχεις την δημιουργικότητα.»
ΑΛΑΓΙΑ: Για να το εκδηλώσω. Να βγάλω κάτι χειροπιαστό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά απλά, ξέρεις, και πάλι, όλο αυτό ενώνεται και γίνεται στεγανό και είναι στον εγκέφαλο. Πάλι, ρίχνοντας μια ματιά στο διάστημα μετά τον Ουράνιο Σταυρό, τί είναι αυτό; Ξέρεις, όλα είναι εδώ ακριβώς. Πώς γίνεται οι Σώμπρα να μην πηγαίνουν μέσα του; Είναι – ουουγκ! – αυτή η βαρύτητα.
ΑΛΑΓΙΑ: Και μετά δεν λέω, «Τι να κάνω μ’ αυτήν;»
Τι να κάνω μ’ αυτήν; Παλιά έραβα. Έκανα κεραμικά ίσως. Τι να κάνω μ’ αυτήν;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΑΛΑΓΙΑ: Εκεί βρίσκεται το δίλημμά μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ένας δυο ακόμα. Χρειαζόμαστε ένα δυο ακόμα για τον πίνακα εδώ. Γεια.

ΣΩΜΠΡΑ 1(γυναίκα): Γεια. Θα έλεγα με αυτό το θέμα, θα έλεγα «οραματισμός».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οραματισμός. Οκέι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Επειδή είμαι κακή με το να σκέφτομαι πολύ. Το έχω ακούσει αυτό ξανά και ξανά. «Σκέφτεσαι πάρα πολύ. Σκέφτεσαι υπερβολικά τα πράγματα.»
Και ξέρω ότι, ναι, η δύναμη του μυαλού μπορεί να είναι το μεγαλύτερο σου …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η υπερβολική σκέψη είναι σπουδαία τροφή για την βαρύτητα. Αυτή απλά – φσττττ!
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μμ χμμμ. Είναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά συγκρατεί τα πάντα.

Κατά κάποιον τρόπο, αυτό είναι καλό. Τα συγκρατεί, με εξαίρεση όταν θέλετε να ανοίξετε κι έπειτα δεν μπορείτε γιατί είναι τόσο στεγανή.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι φαντάζεσαι;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μια άλλη εκδοχή του εαυτού μου, διαφορετική απ’ αυτή που είναι θλιβερή, εκείνη που, ξέρεις, η οικογένεια μου τονίζει κι ενισχύει. Είναι κάτι που ξέρω ότι είναι δυνατόν κι απλά …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως αν σου έλεγα ότι εκείνη η άλλη εκδοχή του εαυτού σου, εκείνη που φαντάζεσαι και πραγματικά θα ήθελες να ταυτιστείς μαζί της, υπάρχει πραγματικά – όχι εδώ σ’ αυτή την υλική σφαίρα, πάντως υπάρχει – όμως δεν μπορεί να την διαπεράσει. Εξαιτίας, και πάλι, αυτής της φούσκας της βαρύτητας, απλά δεν μπορεί να την διαπεράσει.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Το πιστεύω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Κι έτσι, μένεις σ’ αυτή την βαρύτητα και μετά με την υποστήριξη της οικογένειας και της δικής σου αντίληψης για τον εαυτό …
ΣΩΜΠΡΑ 1: Κρίσεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … κι όλα τα άλλα. Κι έπειτα προσπαθείς να βγεις και προσπαθείς να κάνεις πρόοδο και δεν λειτουργεί και μετά είσαι εξαντλημένη.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία. Ένας δυο ακόμα. Λοιπόν, οραματισμός. Με την ευκαιρία, δεν μου αρέσει ο οραματισμός. Έχει την τάση να γίνεται πολύ διανοητικός και πολύ περιορισμένος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πραγματικά πώς να οραματίζονται ανοιχτά. Έτσι, πολλές φορές είμαι σίγουρος ότι έχετε βρει στο παρελθόν μια σειρά μαθημάτων οραματισμού ή αν θέλετε καινούριο αμάξι, το οραματίζεστε. Και μετά δεν το αποκτάτε, κι έπειτα νομίζετε ότι είστε κακοί οραματιστές. Μετά σας ρουφάει ακόμα πιο πολύ αυτό το απαίσιο πράγμα της βαρύτητας. Ναι. Άνθρωποι, αν μπορούσατε να χρησιμοποιείτε την φαντασία σας και να οραματίζεστε, θα ήταν σπουδαίο. Μα δεν το κάνουν. Οραματίζονται σε πολύ γραμμικό επίπεδο και μετά αυτό δεν εκδηλώνεται κι έπειτα νομίζουν ότι είναι πραγματικά κακοί.
Οκέι, ένας δυο ακόμα.
ΤΑΝΤ: Γεια, σκόπευα να πω «επιτρέπω» κι αυτό έχει ειπωθει– και συμφωνώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείς να το πεις.
ΤΑΝΤ: Το επιτρέπω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι ήδη στον πίνακα.
ΤΑΝΤ: Το ξέρω. Το ξέρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάτι άλλο;
ΤΑΝΤ: Εμπιστοσύνη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εμπιστοσύνη. Οκέι.
ΤΑΝΤ: Αυτό που μου συνέβη αυτή την εβδομάδα, αυτό που επέτρεψα, υποθέτω, ξέρεις, είχες αυτή την καινούρια λέξη στο Keahak και κάνω, «Ω, ωραία, Αντάμους, άλλη μια λέξη που πρέπει να …» Πώς την προφέρεις;
ΤΑΝΤ: Την έχω γραμμένη στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Αερόθεμα ή αεροθημα. Πάντως …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς τη λες;
ΤΑΝΤ: Μα υπάρχει και …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αερόθεον. Ναι.
ΤΑΝΤ: Αερόθεα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αερόθεον.
ΤΑΝΤ: Αερόθεον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΤΑΝΤ: Ευχαριστώ. Αερόθεον. Λοιπόν, το επέτρεπα. Αυτό, φυσικά, έχει σχέση με το τσίλι μου, αυτό που είχε προκύψει, και είπα, «Δεν ξέρω τι είναι αυτό.» Δηλαδή, το νιώθω, να ανεβαίνει η βαρύτητα, το νερό να γίνεται καταρράκτης, μπλα, μπλα, μπλα. Έτσι, απλά θα το επιτρέψω και θα εμπιστευτώ ότι συμβαίνει. Πρόκειται να συμβεί. Δεν ξέρω ποια πρόκειται να είναι η έκβαση, αλλά έχω εμπιστοσύνη ότι …
… θα γίνει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Και μπορείς πραγματικά να εμπιστευτείς τον εαυτό σου; Σε ποιο βαθμό, σε κλίμακα από το ένα ως το δέκα, ποιο είναι το επίπεδο εμπιστοσύνης;
ΤΑΝΤ: Ω, εμπιστεύομαι τον εαυτό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επίπεδο από το ένα ως το δέκα.
ΤΑΝΤ: Ω, από το ένα ως το δέκα; Δέκα. Εννιά και μισό, δέκα. Δέκα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου ακούγεται λίγο αμφίβολο.
ΤΑΝΤ: Δέκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, η εμπιστοσύνη είναι περίεργο πράγμα.
Και τα πας σχετικά καλά με την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αλλά μερικές φορές αν δεν είναι δέκα, δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Με άλλα λόγια, αυτή η μια μονάδα ανάμεσα στο εννιά και στο δέκα, θα μπορούσε να είναι αρκετή ώστε να σε ρουφήξει πάλι μέσα της αυτή η βαρύτητα.
ΤΑΝΤ: Και είναι ενδιαφέρον. Δεν βάζω εγώ τον εαυτό μου εκεί μέσα. Εμπιστεύομαι τη διαδικασία, το αερόθεον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Οκέι.
ΤΑΝΤ: Το εμπιστεύομαι και συμμετέχω κάπως στη βόλτα. Όχι «κάπως», πάντως είμαι μέσα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι καλό. Ναι. Συνολικά, πόσο αποτελεσματική είναι; Είσαι πάρα πολύ ευχαριστημένη μ’ αυτήν, λίγο ευχαριστημένη, όχι πολύ ευχαριστημένη, ή είναι χάλια;
ΤΑΝΤ: Α, όχι. Είμαι ευχαριστημένη μ’ αυτήν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΤΑΝΤ: Γίνεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συμβαίνει. Οκέι.
ΤΑΝΤ: Ναι. Σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο ακόμα, και μετά πρέπει να προχωρήσουμε. Αν κάποιος το βρει, έχω 100 δολάρια στην τσέπη του Κώλντρε (το κοινό λέει «Ωω!» κι ο Αντάμους σφυρίζει). Τι να φέρουμε στους Σώμπρα για να τους βοηθήσουμε να ξεφύγουν απ’ αυτό το δίλημμα της βαρύτητας;
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, οι πρώτες λέξεις που μου ήρθαν με εξέπληξαν, γιατί κανονικά θα με νευρίαζαν, και ήταν «απλά άφησέ το».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Άφησέ το». Οκέι.
ΕΒΕΛΙΝ: Αλλά νομίζω με την έννοια του παρακάμπτω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Να το πολεμήσεις;
ΕΒΕΛΙΝ: Όχι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Ωραία. Αυτό δεν λειτουργεί.
ΕΒΕΛΙΝ: Καθόλου.
Αλλά αυτό που διαμορφωνόταν – λοιπόν ελπίζω να το καταλάβω καθώς στέκομαι εδώ – ήταν «κάνε κάτι καινούριο, κάτι απροσδόκητο.»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Δώσε μου ένα παράδειγμα.
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε που άφησα την καριέρα μου, προσπαθώ να βρω κάτι που να θέλω να κάνω, που να απολαμβάνω, από το οποίο επίσης θα κερδίζω χρήματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Τι έκανες;
ΕΒΕΛΙΝ: Δούλευα σαν δικηγόρος. Ήμουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Έτσι, δίδασκα και έκανα έρευνα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Πολύ έξυπνη, ε;
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι, προφανώς λίγο ακραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ σου. Μπορεί επίσης να έχει αρνητικές συνέπειες για σένα.
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι, οι φωνές στο κεφάλι μου είναι μια φασαρία που προσπαθώ να … (αυτή αναστενάζει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, τι κάνεις; Ποιο εργαλείο θα έβρισκες για τον πίνακα για τους Σώμπρα, τι καινούριο θα έκανες;
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν πρόσφατα, άρχισα να κάνω κάτι, όπου δεν υπάρχουν χρήματα κι έχει εκπληκτική αίσθηση, και φαίνεται να με βγάζει από το παιχνίδι του χρήματος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Οκέι.
ΕΒΕΛΙΝ: Κι έτσι αναρωτιόμουν μήπως η βαρύτητα είναι παρούσα, ιδιαίτερα σε ορισμένες πτυχές της ζωής μας, όπως ίσως στα βιντεοπαιχνίδια ή στην τηλεόραση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΕΒΕΛΙΝ: Πράγματα που πραγματικά δίνουν την αίσθηση ότι έχουν απορρόφηση. Και για μένα το χρήμα, υποθέτω, δίνει την αίσθηση ότι έχει απορρόφηση, ή τουλάχιστον εν μέρει …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, τεράστια.
ΕΒΕΛΙΝ: … το πώς διαχειριζόμαστε το χρήμα έχει απορρόφηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τεράστια. Ναι.
ΕΒΕΛΙΝ: Έτσι, αν απλά δεν είμαι μέσα σ’ αυτό, τότε δεν νιώθω αυτή την απορρόφηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Ένα παράδειγμα του να μην είσαι μέσα σ’ αυτό;
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, αυτό που άρχισα να κάνω είναι δωρεάν αγκαλιές. ( Free Hugs)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δωρεάν αγκαλιές; Οκέι.
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι. Λοιπόν, απλά ζωγράφισα μια ωραία ταμπέλα που λέει, «Αγκαλιές δωρεάν», κι έχω πάει σε διάφορα μέρη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε έχουν συλλάβει;
ΕΒΕΛΙΝ: Όχι, αλλά μου ζητήθηκε από την ασφάλεια να φύγω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, αλήθεια;
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πού έγινε αυτό;
ΕΒΕΛΙΝ: Επειδή η ψυχή μου φαινόταν να με παροτρύνει να το κάνω σε νοσοκομεία, κι εγώ ήμουν λίγο διστακτική.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.
ΕΒΕΛΙΝ: Έκανα, «Αλήθεια; Θέλεις να πάω να σταθώ σε μια αίθουσα υποδοχής νοσοκομείου με την ταμπέλα μου.»
Όμως είχε και νόημα γιατί σκέφτηκα ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί, που ίσως να το χρειάζονται αυτό πραγματικά. Κι έτσι το έκανα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΕΒΕΛΙΝ: Και μετά από λίγο έβλεπα την ασφάλεια να αγχώνεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, αυτό ακούγεται διασκεδαστικό.
ΕΒΕΛΙΝ: Ήταν!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάπως μισότρελο.
ΕΒΕΛΙΝ: Ήταν. Ναι.
Ήταν πραγματικά. Και οι αντιδράσεις από τους ανθρώπους είναι εκπληκτικές. Κι έχει την αίσθηση μιας πολύ πιο ισορροπημένης ανταλλαγής ενέργειας ,από το να κάνεις κάτι και να πληρωθείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Τι θα έλεγες για, «Αγκαλιές δωρεάν», και μετά πιο κάτω στη γωνία, «Φιλιά, ένα δολάριο»; (λίγα γέλια)
ΕΒΕΛΙΝ: Όχι, ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν θα προχωρήσουμε άλλο.
ΕΒΕΛΙΝ: Αυτό είναι θέμα ορίων. Δεν σκοπεύω να …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, εννοώ, πραγματικά αυτό είναι θαυμάσιο. Είναι αστείο, είναι τρελό και αγνοεί την βαρύτητα. Λέει, «Δεν πρόκειται να κολλήσω στο ‘Λοιπόν, δεν μπορώ να πάω να δίνω αγκαλιές.’ Το έχεις δοκιμάσει στο αεροδρόμιο;
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι, θέλω να το κάνω. Σκοπεύω να το κάνω. Είναι εδώ, το πρόγραμμα ήταν πολύ φορτωμένο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΕΒΕΛΙΝ: Αλλά την περασμένη εβδομάδα ήμουν στο Παρίσι και το έκανα μπροστά στη ΝοτρΝταμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία. Ναι, ναι.
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, αυτό είχε πλάκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσες πρόσφερες;
ΕΒΕΛΙΝ: Πραγματικά αυτή ήταν η μόνη φορά που μέτρησα, γιατί δεν μετράω. Επειδή για μένα αυτό δεν αφορά τον αριθμό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια.
ΕΒΕΛΙΝ: Πραγματικά όμως, η κόρη μου μου το ζήτησε – ήταν μαζί μου – «Μαμά, μπορείς να μετρήσεις σήμερα;» Και νομίζω ότι ήταν 13 άνθρωποι σε 20 λεπτά περίπου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου. Ουάου! Λοιπόν, τί έμαθες – αυτό είναι συναρπαστικό. Τι έμαθες από την εμπειρία;
ΕΒΕΛΙΝ: Πρώτον, δεν αφορά τον αριθμό. Έχει να κάνει με εμένα που στεκόμουν εκεί.
Λοιπόν, ήταν μια φορά που κανένας δεν ανταποκρίθηκε και συνειδητοποίησα ότι δεν με νοιάζει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΕΒΕΛΙΝ: Κι αυτό ήταν σημαντικό για μένα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δηλαδή, για μερικούς ανθρώπους, είναι λίγο παράξενο. Εννοώ, κάποιος που στέκεται εκεί με μια ταμπέλα, ξέρεις, επειδή πιστεύουν ότι θα τους ληστέψουν Ξέρεις, τους κάνεις μια αγκαλιά – φσσστ! φσσστ! – ξέρεις, πήρες το πορτοφόλι.
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι, ή ότι ζητιανεύω ή ότι είναι πλακάτ διαμαρτυρίας ή κάτι άλλο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Είχες ωραία ταμπέλα ή απλά ένα πρόχειρο χαρτονένιο πανό;
ΕΒΕΛΙΝ: Τώρα που ταξιδεύω, έχω κάτι πιο του ‘ποδαριού’.
Πάντως ζωγράφισα μερικά ωραία πράγματα πάνω. Στο σπίτι έχω μια που είναι ζωγραφισμένη με ωραία χρώματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΕΒΕΛΙΝ: Πάντως μου αρέσει να παρακολουθώ τις αντιδράσεις των ανθρώπων.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ω, πρέπει να είναι συναρπαστικό. Κι αυτό που μετράει είναι ότι όλοι το θέλουν, αλλά μπαίνει η βαρύτητά τους, οι αμφιβολίες τους, «Τί … είναι αυτό – πώς το λένε – μια Moonie, κάποια  θρησκευόμενη τρελή που στέκεται εκεί έξω, Μάρτυρας του Ιεχωβά, αγκαλιές δωρεάν, ξέρεις; Αλλά όχι αίμα.» Κι έπειτα αναρωτιούνται, και τα θέματά τους ενεργοποιούνται. Όμως ξέρεις κάτι; Όλοι το θέλουν πραγματικά.
ΕΒΕΛΙΝ: Και ενδιαφέρουσες συζητήσεις τουλάχιστον, γιατί ο υπεύθυνος ασφαλείας που ήρθε να μου πει, ότι ήταν ανεπιθύμητο στο νοσοκομείο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτός είναι ωραίος τρόπος να το θέσουν!
ΕΒΕΛΙΝ: Τον ρώτησα, «Εσύ το πιστεύεις ή το αφεντικό σου; Κι αν το αφεντικό σου το πιστεύει, γιατί δεν είναι εδώ να κάνει την συζήτηση μαζί μου;»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Θα μπορούσα να αγκαλιάσω το αφεντικό σου;» Σωστά.
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, σε κάποιο σημείο κατέληξα να αγκαλιάζω την αστυνομία. Οπότε αυτό είχε πλάκα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Αλλά – ο Κώλντρε μου το λέει αυτό – αλλά είπε, «Αυτό θα μπορούσε να είναι μεγάλη επιτυχία στα» – πώς τα λέτε – «κοινωνικά μέσα». Ξέρεις, η εμπειρία να πας έξω με την ταμπέλα σου και να παρακολουθείς τις αντιδράσεις. Μερικοί άνθρωποι κάνουν, «Ουοα, τί ψώνιο.» Άλλοι άνθρωποι θέλουν μια αγκαλιά σχεδόν με απελπισία. Πραγματικά όλοι θέλουν μια αγκαλιά.
Φοβερό. Ω, να ασχοληθείς μ’ αυτό.
ΕΒΕΛΙΝ: Θα συμφωνούσε ο Κώλντρε να σου έδινα μια αγκαλιά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια. Αγκάλιασε κι εκείνον, όμως.
ΕΒΕΛΙΝ: Λοιπόν, είναι το σώμα του. Δεν θέλω να το θεωρήσω ως δεδομένο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρόκειται να – έλα πάνω στην σκηνή.
ΕΒΕΛΙΝ: Ω, πω πω. Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα δούμε πώς – οκέι, εσύ θα παίξεις το ρόλο σου όπου στέκεσαι εκεί με την ταμπέλα σου. Εγώ θα παίξω το ρόλο ενός ανθρώπου που περπατάει στο δρόμο μια μέρα (λίγα γέλια, καθώς ο Αντάμους αρχίζει να παίζει το ρόλο, βλέπει την ταμπέλα της και την αγκαλιάζει⸱ το κοινό λέει «Αουου» και λίγα χειροκροτήματα).
ΕΒΕΛΙΝ: Σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι καλή στο αγκάλιασμα. Πήγες σε σχολή αγκαλιάς;
ΕΒΕΛΙΝ: Ναι! Στη δική μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι τέχνη. Το αγκάλιασμα είναι τέχνη, ξέρεις. Μπορείς εκείνη τη στιγμή απλά να ανοίξεις; Δεν είναι μόνο κάτι το σωματικό, αλλά μπορείς να κάνεις μια μεταφορά ενέργειας εκείνη τη στιγμή; Και την έκανες. Ναι.
ΕΒΕΛΙΝ: Σ’ ευχαριστώ για όλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ω, το εκτιμώ (κάποιος φωνάζει «Ένα φιλί για ένα δολάριο!») Ένα φιλί για ένα δολάριο! (ο Αντάμους γελάει). Οκέι. Άλλος ένας. Άλλος ένας. Ναι, Άντυ.
ΑΝΤΥ: Η αίσθηση του χιούμορ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η αίσθηση του χιούμορ. Αυτό βοηθάει (η Λίντα αρχίζει να χειροκροτεί, μερικοί ακολουθούν).
ΑΝΤΥ: Είχα πολλή τύχη απλά γελώντας με πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λειτουργεί.
ΑΝΤΥ: Όντως λειτουργεί, γιατί οι άνθρωποι κάνουν ανόητα πράγματα. Εμού συμπεριλαμβανομένου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια.
ΑΝΤΥ: Αλλά αν έχεις καλή αίσθηση του χιούμορ και μπορείς να γελάς ακόμα και με σπασμένο πόδι ή οτιδήποτε, πραγματικά βοηθάει να ελαφρύνουν τα πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ιδιαίτερα όταν έχεις αίσθηση του χιούμορ για τον εαυτό σου, αυτό αρέσει πολύ στους ανθρώπους. Όχι να είσαι υποτιμητικός με τον εαυτό σου, αλλά να μπορείς να γελάς με τα κουσούρια σου, «Ξέρεις, είμαι άνθρωπος κι ας γελάσουμε γι’ αυτό», γιατί διαφορετικά γίνεσαι σοβαρός και μπορεί να νιώθεις αυτή την βαρύτητα. Γίνεσαι πολύ σοβαρός με τον εαυτό σου και μπορεί να νιώσεις ότι απλά σε ρουφάει. Γελάς κι αυτό έχει την τάση να την ανοίγει.
ΑΝΤΥ: Ναι. Είχα καλή τύχη μ’ αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Και οι άνθρωποι γύρω σου, εκτιμούν αυτή την αίσθηση του χιούμορ;
ΑΝΤΥ: Μερικοί ναι. Μερικοί όχι πραγματικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μερικοί όχι. Η σύντροφος σου;
ΑΝΤΥ: Λοιπόν …
… αρχίζει να το συνηθίζει (αυτός γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσος καιρός πάει;
Πόσο καιρό είσαι με την σύντροφο;
ΑΝΤΥ: Σαράντα εφτά χρόνια (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελάει) Και αρχίζει να το συνηθίζει;! Αυτό τώρα είναι αστείο. Αυτό είναι αστείο. Ναι!
ΑΝΤΥ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσο καιρό ακόμα πιστεύεις ότι θα χρειαστεί για να το αποδεχτεί εντελώς;
ΑΝΤΥ: Λοιπόν, ξέρεις, αυτό περνάει απ’ το μυαλό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι!
ΑΝΤΥ: Δηλαδή, πραγματικά πρόκειται κάποιος άλλος να αλλάξει; Ποιος ξέρει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν της έκανες φάρσα και για μια βδομάδα δεν είχες καθόλου αίσθηση του χιούμορ;  Με σοβαρό πρόσωπο. Τίποτα αστείο.
ΑΝΤΥ: Αυτό είναι σαν τον παλιό καιρό που διεύθυνα την επιχείρηση και κάναμε όλα τα σοβαρά πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά.
ΑΝΤΥ: Υποθέτω πως θα μπορούσα να το δοκιμάσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΑΝΤΥ: Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν νομίζω ότι θα μπορούσες. Πιστεύω ότι θα έκανες μια ώρα και θα κατέρρεες.
ΑΝΤΥ: Ναι. Νομίζω ότι έχω πάει πέρα απ’ αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, το χιούμορ είναι καλό. Πραγματικά, αυτά είναι όλα καλά στον πίνακα. Με την ευκαιρία, σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΥ: Σ΄ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτά στον πίνακα είναι όλα καλά. Και πραγματικά το επεξεργάστηκα, ω, και το συζήτησα με μερικούς από τους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους, και πέρασα πολύ χρόνο κρυφοκοιτάζοντας  πολλούς από σας, ρίχνοντας μια ματιά. Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε που να  – εννοώ, αυτά όλα είναι καλά – όμως τι θα κάνουμε που δεν πρόκειται να μας κάνει να κολλήσουμε πιο πολύ; Τι θα κάνουμε που να είναι απλό και αποτελεσματικό; Που δεν θα γίνει διανοητικό; Που δεν είναι απλά άλλη μια άσκηση;

Με την ευκαιρία, εκπλήσσομαι που οι αναπνοές δεν είναι εδώ πάνω. Οι  αναπνοές είναι κάτι καλό. Όλα ταιριάζουν. Αλλά διάβασα μια λίστα παρόμοια με αυτήν, πιθανόν να είχε δέκα φορές περισσότερα πράγματα, κι απλά βρήκα απόσπαση προσοχής σε πολλά απ’ αυτά, βρήκα λάθη σε μερικά απ’ αυτά, σε μερικά βρήκα πιο πολύ από αυτό το βαρυτικό φαινόμενο της κινούμενης άμμου.

Πώς θα κάνουμε πρόοδο απλά, εύκολα, χωρίς σκέψη, χωρίς να κοπιάζουμε για οποιοδήποτε απ’ αυτά, χωρίς να μπαίνουμε μέσα στο μυαλό – ο Κώλντρε δεν θέλει να το πω – πάντως γαμημένα παιχνίδια του μυαλού, όπως η εμπιστοσύνη, «Ω, εμπιστεύομαι τον εαυτό μου.» Το μόνο που λέτε είναι απλά, «Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου κι απλά πρόκειται να πάω πιο βαθιά μέσα στην βαρύτητα. Όχι, πραγματικά εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Θέλω να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου.» Και η βαρύτητα κάνει, «Χαα! Δεν εμπιστεύεσαι, έτσι δεν είναι; Έλα, άσε με να σε βοηθήσω. Άσε με να σε βάλω σε ένα κουτί με ακόμα πιο πολλή, και μετά να σε κάνω ακόμα πιο απογοητευμένο γι’ αυτό.» Το χιούμορ είναι καλό, αλλά μπορείτε να είστε πάντα αστείοι; Δηλαδή, λοιπόν, μπορείτε, Άντυ.

Πάντως αγχώθηκα πραγματικά μ’ αυτό. Νομίζω ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχα πιθανόν από την εποχή μερικών από τις Αποκρυφιστικές Σχολές. ΤΊ πρόκειται να κάνουμε; Πώς θα το ξεπεράσουμε αυτό; Και το θέλω τόσο απλό, τόσο εύκολο, που θα είναι απλά σαν να απλώνετε τα φτερά σας και να υψώνεστε σε ένα όμορφο ρεύμα αέρα. Δηλαδή, τόσο εύκολο.

Η Λύση του Αντάμους

Κι έπειτα μου πέρασε από το μυαλό. Η απάντηση υπήρχε ήδη. Είχα γράψει σχετικά εκατοντάδες χρόνια πριν στο βιβλίο μου Η Εποχή των Μηχανών. Ήταν εκεί. Κι εσείς σκέφτεστε, «Λοιπόν, είσαι Αναληφθείς Δάσκαλος. Δεν θα έπρεπε να το ήξερες αυτό αμέσως;» Ναι, ήμουν επίσης και άνθρωπος, οπότε κουβαλάω λίγο απ’ αυτόν μαζί μου μερικές φορές. Πάντως συνειδητοποίησα ότι είναι εδώ.

Έσπευσα πίσω – δεν είχα χειρόγραφο, αλλά γύρισα πίσω μέσα από τις φανταστικές σελίδες – εκεί ακριβώς. Εκεί ακριβώς – στο βιβλίο μου ήταν στην σελίδα 357 και το έλεγε εκεί. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν εκεί όλο το διάστημα. Είναι τόσο εύκολο, και είναι τόσο απλό όσο  – μπορεί να γελάσετε, ή ο Άντυ ίσως να γελάσει – η μουσική.

Η μουσική! Σκέφτηκα, «Αυτό είναι.»

Λοιπόν, όχι οποιαδήποτε μουσική. Δηλαδή, η μουσική είναι καλή, αλλά ξέρετε ότι πράγματα που δεν είναι σε κατάλληλη αρμονία με εσάς δεν πρόκειται να βοηθήσουν πολύ. Όμως η όμορφη μουσική, και συνειδητοποιώ, φυσικά, στο παρελθόν μου ως Σαιν-Ζερμαίν, έπαιζα πολλά, πάρα πολλά όργανα – ήμουν άριστος σχεδόν σε όλα απ’ αυτά – και συνειδητοποίησα τη σημασία της μουσικής στη ζωή μου.

Η μουσική γενικά δεν είναι διανοητική για τον ακροατή και αν ακούτε όμορφη μουσική σας κάνει να περάσετε μέσα από αυτή την πυκνότητα της βαρύτητας όπως τίποτα άλλο. Δεν είναι διανοητική. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να το κάνετε σαν μάντρα. Δεν είναι μια σειρά κανόνων. Η σωστή μουσική σας επιτρέπει να περάσετε απλά μέσα από την παλιά βαρύτητα μέσα στο αερόθεον, μέσα στην ροή, την πάνω και – όχι πάνω και κάτω – αλλά την μέσα κι έξω ροή της βαρύτητας, ανοίγοντας για να την αφήσετε, αυτήν που έχει ονομαστεί σκοτεινή ύλη, να σας υπηρετήσει, την άλλη πλευρά της βαρύτητας. Τόσο απλό – η μουσική.

Λοιπόν, ξαναλέω, όχι οποιαδήποτε μουσική. Πραγματικά πρέπει να είναι κατάλληλη για εσάς, και η πιο καλή μουσική θα ήταν αυτή που θα έχει γραφτεί κι εκτελεστεί από Σώμπρα. Κι όχι μουσική που δημιουργήθηκε από την ΤΝ, γιατί αυτό θα αυξήσει την βαρύτητα. Και ξέρετε, υπάρχει όμορφη μουσική που μπορεί να σας αρέσει πολύ, και είμαι σίγουρος ότι είχατε την εμπειρία. Απλά κάθεστε εκεί ακούγοντας μουσική και νιώθετε να σας συνεπαίρνει. Αλλά τΊ θα λέγατε να δημιουργούσαμε, με μουσικούς Σώμπρα, να δημιουργούσαμε κατάλληλη μουσική αερόθεον; Απλά να την ακούτε πότε πότε. Δεν χρειάζεται να έχετε πρόγραμμα. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε γι’ αυτό. Ίσως απλά να κάνετε λίγες αναπνοές με αυτήν και να επιτρέπετε. (Παρακαλώ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ για περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό το πρότζεκτ.)

Αγαπώ την μουσική γιατί, για τον ακροατή, δεν είναι διανοητική. Τα λόγια είναι περιορισμένα. Τα λόγια είναι πάρα πολύ περιορισμένα. Η μουσική μπορεί να σας ανοίξει και να σας συνεπάρει. Έτσι, τι θα λέγατε να το ξεκινούσαμε με τους Σώμπρα, ίσως για να το κάνουν μουσικοί  Σώμπρα εκεί έξω,. Αλλά πρέπει να έχει ακριβώς τη σωστή αίσθηση, ακριβώς τη σωστή αίσθηση και να το χρησιμοποιήσουν αυτό.

Λοιπόν, θα προχωρήσουμε σε ένα παράδειγμα τώρα με την μεράμπ μας. Αυτή δεν είναι μουσική που δημιουργήθηκε από Σώμπρα, αλλά ίσως να μπορέσετε να το νιώσετε καθώς θα μπαίνουμε σ’ αυτήν, πώς η μουσική μπορεί απλά να σας βοηθήσει να επεκταθείτε πέρα απ’ αυτή την πυκνή, πυκνή βαρύτητα, αυτή την βαρύτητα μιας κατεύθυνσης που έχετε βιώσει σ’ όλη σας τη ζωή.

Μεράμπ – Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος

Λοιπόν, ας βάλουμε λίγη μουσική τώρα. Και ξαναλέω, αυτή η μουσική δεν έχει δημιουργηθεί από Σώμπρα, αλλά θα σας δώσει μια γεύση απ’ αυτήν.
(αρχίζει η μουσική)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Αυτή είναι η χρονιά, που θα πάτε πέρα από την βαρύτητα, που έχει συγκρατήσει πολλά θέματα, έχει εμποδίσει πολλούς από σας από το να συνειδητοποιήσετε απλά πόσο μεγαλειώδεις είστε πραγματικά.

Όταν ακούτε μουσική, είναι κάτι μη διανοητικό, εμπειρικό, κι απλά ακολουθείτε την μουσική. Απλά κυλάτε μαζί της.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτήν.

Δεν πρόκειται να πω πολλά εδώ, γιατί απλά θέλω να το βιώσετε. Ας ανεβάσουμε την ένταση της μουσικής στο φουλ.

Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα.

Το αερόθεον, αυτή η άλλη πλευρά της βαρύτητας, είναι ήδη εδώ.

Κάτι περίεργο συμβαίνει ακούγοντας και μόνο την ομορφιά της μουσικής. Ξαφνικά σας έρχεται η επίγνωση, «Υπάρχουν τόσα ακόμα στην βαρύτητα.»

Είναι σαν να ανοίγετε τις κουρτίνες.

Η βαρύτητα, που συγκρατεί τα πράγματα και η βαρύτητα που τα ανοίγει.

Η βαρύτητα, που έχει κρατήσει στη θέση τους πολλά θέματα στη ζωή σας, πολύ πυκνά.

Αλλά ταυτόχρονα, υπάρχει η άλλη της πλευρά – αυτή της επέκτασης, του ανοίγματος. Αυτός είναι ο φυσικός ρόλος της βαρύτητας.

Το φως ποτέ δεν θέλει να σας επιβάλει μόνο βαρύτητα μιας κατεύθυνσης. Ποτέ δεν θέλει να σας καταπιέσει. Περιέχει, το φως σας, περιέχει αυτή την άλλη  πλευρά της βαρύτητας – το αερόθεον, το άνοιγμα.

Ούτε και αφορά το να κάθεστε και να ακούτε μουσική κι έπειτα να εστιάζετε στα ζητήματά σας, γιατί δεν θέλετε να το κάνετε αυτό. Αφορά απλά να αφήσετε τον εαυτό σας στην εμπειρία της βαρύτητας, που λειτουργεί με όλους τους τρόπους. Την βαρύτητα που ενώνει, συγκρατεί τα πράγματα, και την άλλη πλευρά, το αερόθεον, που ανοίγει, που επεκτείνει.

Και σ’ αυτό το αερόθεον, μεταμορφώνει επίσης. Μπορείτε να πάρετε ένα ζήτημα, που το κρατούσε η βαρύτητα για πολύ καιρό και να το οδηγήσετε τώρα πέρα απ’ αυτήν. Και η ομορφιά είναι, ότι πρέπει μόνο να ακούσετε.

Η μουσική έχει φτερά. Επειδή δεν είναι διανοητική, δεν σκέφτεστε. Απλά βιώνετε. Έχει φτερά κι ανοίγει αυτή την κουρτίνα.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε κάτι τόσο απλό όσο αυτό;

Δεν χρειάζεται να φιλοσοφήσετε. Δεν χρειάζεται να έχετε πρόγραμμα για να ακούσετε. Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε, αφήστε την μουσική να σας μεταφέρει στην συνειδητοποίηση της πληρότητας, του ολοκληρωμένου φάσματος της βαρύτητας.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι απλά ακούστε για μια στιγμή. Αφήστε τον εαυτό σας να βιώσει το πλήρες φάσμα της βαρύτητας.

Μου αρέσει πολύ γιατί είναι εντελώς φυσική. Δηλαδή, υπάρχει ήδη. Δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε ή να κατασκευάσουμε την άλλη  πλευρά της βαρύτητας. Δεν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Απλά επιτρέπουμε μέσω της μουσικής να επιστρέψετε στην Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος. (Κράτημα και άνοιγμα).

Ήταν εκεί, στην σελίδα 357 του βιβλίου μου. Χμ. Μακάρι να το ήξερα αυτό πριν από δέκα χρόνια περίπου, θα σας είχα γλιτώσει από πολλούς μπελάδες, ε; Και το καλό είναι, ότι δεν χρειάζεται να το προσπαθήσετε.

Κατ’ αρχάς η μουσική είναι όμορφη. Είναι μια τόσο όμορφη εφαρμογή της ενέργειας.

Η μουσική εύκολα φεύγει προς τις άλλες σφαίρες. Απλά κυλάει εύκολα στις άλλες σφαίρες.

Τα λόγια δεν το κάνουν. Τα λόγια κολλάνε σ’ αυτή την σφαίρα. Όμως η μουσική απλά κυλάει. Και μπορείς να ακολουθήσεις αυτή την μουσική και να την αφήσεις να σε μεταφέρει στην Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος.

Η καλύτερη – η πιο καλή – μουσική θα είναι αυτή που θα συνθέσουν οι  Σώμπρα.

Θα δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό. Θα δουλέψουμε με εκείνους τους μουσικούς, που ίσως να ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν για να δημιουργηθεί όμορφη μουσική, που θα σας επιτρέψει να επιστρέψετε πίσω στην εμπειρία της Βαρύτητας Πλήρους Φάσματος.

Η βαρύτητα, μια δύναμη που πραγματικά δεν έχει κατανοηθεί από τους φυσικούς. Είναι μια από τις πιο εκπληκτικές δυναμικές. Αλλά έχει δυο πλευρές. Δεν είναι μόνο για να συγκρατεί τα πράγματα. Είναι και, για να τα ανοίγει.

Κάθε φορά που το φως ξεκινάει το ταξίδι του για να σας υπηρετήσει, εκδηλώνοντας τις δημιουργίες σας, υπάρχει εκείνο το στοιχείο της βαρύτητας, που το κάνει δυνατό όλο αυτό. Λοιπόν,  βαρύτητα που λειτουργεί και με τους δυο τρόπους.

Αφιερώστε ξανά μια στιγμή για να νιώσετε, να ακολουθήσετε αυτή την μουσική και να νιώσετε την Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος. Υπήρχε πάντα.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί.

Το 2024, ο υπόλοιπος κόσμος πρόκειται να εστιάσει στην ΤΝ. Τεχνητή Νοημοσύνη. Εμείς θα ακολουθήσουμε ένα λίγο διαφορετικό μονοπάτι. Θα φέρουμε στη ζωή σας την Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος. Όχι σαν θεωρία, αλλά μέσα στη ζωή σας. Κι έπειτα αυτή θα μας φέρει στην Αγάπη 2.0. Αυτές εργάζονται  χέρι-χέρι.

Λοιπόν, θα μιλήσουμε πιο πολύ γι’ αυτή την μουσική της Βαρύτητας Πλήρους Φάσματος. Θα μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτήν. Μην την κάνετε σύστημα κανόνων. Απλά συνειδητοποιήστε, ότι μπορείτε να ακούτε και να υψώνεστε.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί. Βαρύτητα Πλήρους Φάσματος. Αυτή που ενώνει τα πράγματα, αυτή που επιτρέπει την επέκταση.

Με αυτά, να θυμάστε, ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής. Σας ευχαριστώ.

 

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορες : Ζωή Μπουζούκα, Φωτεινή Καμπά

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά