Shoud 5, Illumination

3- 2- 2024
( Παγιδευμένοι, Η μεγάλη Εικόνα σας, Τρέχουσες Τάσεις, Ήρθε η ώρα, Πέρα από την Εστίαση, Μεράμπ)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Φανταστείτε. Φανταστείτε πώς θα ήταν να είστε κάτω από το νερό, παγιδευμένοι κάτω από το νερό. Όχι από το χέρι ενός άλλου ατόμου, όχι από κάποια πέτρα δεμένη στο πόδι σας. Απλά είστε παγιδευμένοι κάτω από το νερό, πονώντας για μια μόνο ανάσα αέρα. Αναρωτιέστε πόσο θα αντέξετε. Αναρωτιέστε πώς φτάσατε εκεί εξαρχής. Αναρωτιέστε τί θα σας ελευθερώσει, αφήνοντας σας να γυρίσετε πίσω στην επιφάνεια, αν όντως, φτάσετε ποτέ εκεί.

Μοιάζει να μην έχει τέλος. Κάθε λεπτό, ουρλιάζοντας από μέσα, θέλοντας να ξεφύγετε, θέλοντας να ανασάνετε ξανά, θέλοντας την ελευθερία σας. Αλλά όσο δυνατά κι αν κουνάτε τα χέρια, κλωτσάτε με τα πόδια σας, κοπανάτε τα χέρια σας, δεν συμβαίνει τίποτα. Είστε ακόμα κολλημένοι εκεί.

Έχω πολλή ενσυναίσθηση για το ταξίδι σας, κι έτσι ήταν το ταξίδι σας σε πολλές περιπτώσεις. Σαν να είστε παγιδευμένοι κάπου χωρίς να ξέρετε πραγματικά πώς φτάσατε εκεί. Σαν να είστε παγιδευμένοι εκεί, προσπαθώντας τόσο απελπισμένα να βγείτε, ζητώντας κάποιου είδους παρέμβαση, κάτι να συμβεί που να σας φέρει πίσω στην επιφάνεια, να σας δώσει αυτή την απελευθέρωση, αυτή την ελευθερία, αυτή την ικανότητα να αναπνέετε, την ικανότητα να ζήσετε ξανά. Έχω τεράστια ενσυναίσθηση για όσα έχετε περάσει. Δεν ήταν εύκολο.

Παγιδευμένοι … Επίτηδες

Κάνετε το καλύτερο δυνατόν. Πραγματικά. Έχετε μάθει πώς να κάνετε πράγματα, όπως να γελάτε που είστε παγιδευμένοι μέσα στο νερό μερικές φορές. Άλλες φορές, όχι και τόσο. Έχετε μάθει να πηγαίνετε βαθιά μέσα, κάνοντας τις βαθιές ερωτήσεις, «Γιατί είμαι εδώ;» και γνωρίζοντας ότι σε κάποιο επίπεδο υπάρχει ένας σκοπός. Δεν ήταν λάθος, παρόλο που μερικές φορές στην απελπισία σας νομίζετε, ότι το γεγονός ότι παγιδευτήκατε ήταν ένα μεγάλο λάθος.

Έχετε τεράστια ικανότητα να είστε δυνατοί, να είστε ανθεκτικοί, να ακολουθείτε αυτή την επίγνωση, ότι υπήρχε κάτι που σας έφερε έτσι εκεί κάτω από το νερό. Παρόλο που δεν μπορείτε ακριβώς να το καταλάβετε – τώρα σας απασχολεί τόσο ότι θέλετε μόνο αυτή την ανάσα – αντέχετε. Μένετε εκεί. Το ανέχεστε, κι έχω τεράστια συμπόνια για όσα κάνει καθένας από σας. Δεν είναι εύκολο.

Το ξέρατε αυτό όταν γραφτήκατε για να έρθετε εδώ για άλλη μια ζωή. Το ονομάζουμε ψιλά γράμματα, που ποτέ δεν διαβάσατε. Είπατε, «Ό,τι νάναι», υπογράψατε τα χαρτιά, και σπεύσατε εδώ κάτω. Ξέρατε ότι θα ήταν ζόρικο. Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα. Δηλαδή, και μόνο να είστε σε βιολογική μορφή είναι δύσκολο εξαρχής, αλλά επίσης παγιδευμένοι στη διανοητική μορφή, παγιδευμένοι σ’ αυτή τη βαρύτητα, σ’ αυτή την πυκνότητα του πλανήτη. Όμως ξέρατε ότι θέλατε και έπρεπε να είστε εδώ.

Και τί έχετε περάσει. Αυτά που έχετε περάσει, ναι, θα σας δώσουν απίστευτη σοφία, πολλές ιστορίες για να διηγείστε. Πάντως αυτά που έχετε περάσει είναι πράγματι υπεράνθρωπα. Αλήθεια είναι. Ναι, είναι δύσκολο.

Είμαι έκπληκτος – ο Κώλντρε με κατηγορεί τώρα ότι γίνομαι λίγο ευαίσθητος – αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι,  πάντως είμαι έκπληκτος μερικές φορές με όσα μπορείτε να αντέξετε, όσα ανέχεστε σε καθημερινή βάση. Κι απλά συνεχίζετε γιατί ξέρετε ότι υπάρχει κάτι εκεί. Ξέρετε ότι υπάρχουν περισσότερα απ’ όσα φαίνονται και περισσότερα στην καθημερινή ζωή.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε για μια στιγμή αν δεν είχατε πραγματικά επίγνωση αυτού; Αν απλά νομίζατε ότι είστε παγιδευμένοι κάτω από το νερό, ότι είστε παγιδευμένοι εδώ σ’ αυτή την ανθρώπινη κατάσταση και δεν πιστεύατε καν ούτε νιώθατε, ότι υπήρχε κάτι παραπάνω σ’ αυτό. Απλά συνεχίζετε την καθημερινή ζωή σας. Συνεχίζετε να ανέχεστε πράγματα που καμιά ύπαρξη, καμιά αγγελική ύπαρξη θα έπρεπε ποτέ να ανέχεται. Αλλά εσείς συνεχίζετε. Ξέρετε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο.

Αα! Και ειδικά τελευταία – «τελευταία», ο Κώλντρε με ρωτάει, «Τι εννοείς τελευταία;» Πραγματικά, από τον Ουράνιο Σταυρό. Κατά  κάποιον τρόπο, είναι πιο δύσκολο. Το ξέρω αυτό. Θα έπρεπε πιθανόν να σας είχα προειδοποιήσει εκ των προτέρων, αλλά … (κάποιος λέει «Ευχαριστώ πολύ») Ευχαριστώ πολύ, ναι. Κατά  κάποιον τρόπο, είναι πιο δύσκολο γιατί βλέπετε ότι η επίγνωση είναι πιο κοντά, όμως ακόμα δεν ξέρετε. Είναι σαν να είστε παγιδευμένοι κάτω από το νερό και ξαφνικά φτάνετε πιο κοντά στην επιφάνεια, πραγματικά μπορείτε να δείτε το φως στην επιφάνεια του νερού, αλλά είστε ακόμα παγιδευμένοι. Το ξέρετε ότι είναι εκεί. Ξέρετε ότι είστε τόσο κοντά σ’ αυτό το σημαντικό βήμα, στην ανάδυση, αλλά είστε ακόμα παγιδευμένοι κάτω από το νερό. Δεν μπορείτε να αναπνεύσετε ακόμα.

Είναι σχεδόν απίστευτο ότι, με όλα όσα ξέρετε, με όλες τις ζωές που ζήσατε προετοιμαζόμενοι γι’ αυτήν, ότι μπορέσατε να μείνετε, μπορέσατε να είστε ακόμα εδώ, να στέκεστε ακόμα και συχνά ακόμα και να γελάτε. Ξέρω ότι τώρα όλα έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο Κουτχούμι κάνει υπερωρίες με όλους σας τώρα, γνωρίζοντας ότι όλα έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Κι όμως, αυτή η επίγνωση ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, αυτή η επίγνωση ότι έπρεπε να είστε εδώ – μάλλον, επιλέξατε να είστε εδώ – είναι ακόμα τόσο δυνατή και παρούσα.

Θέλω να αφιερώσω ένα λεπτό για να απευθύνω αναγνώριση σε όλους σας για όσα έχετε αντέξει, για όσα έχετε ανεχτεί. Κατά κάποιον τρόπο, είναι απλά τρελό. Να ζείτε εδώ σ’ αυτή την πραγματικά πυκνή βαρύτητα, σ’ αυτή την βιολογική πραγματικότητα, με το μυαλό κι όμως να έχετε αυτή την επίγνωση ότι υπάρχουν περισσότερα και να μένετε εδώ και να είστε εδώ. Απλά θα ήθελα να αφιερώσω ένα λεπτό για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και να εκφράσω αυτή την ευγνωμοσύνη εκ μέρους των Αναληφθέντων Δασκάλων.

Θα ήθελα να το νιώσετε μέσα σας, λαμβάνοντας αυτή την ευγνωμοσύνη, λαμβάνοντας αυτό το ευχαριστώ από καθέναν από μας.

Όπως είπε ο Τοβίας πριν από πολύ καιρό, αυτή δεν είναι απλά άλλη μια ζωή. Αυτή είναι Η ζωή. Η ζωή που ενώνετε όλους τους εαυτούς σας, όλες τις άλλες ζωές σας – αυτές περνάνε την Πραγμάτωση επίσης – σε μια περίοδο εδώ στον πλανήτη που είναι άνευ προηγουμένου. Και είστε ακόμα εδώ, φωτίζοντας ακόμα με το φως σας.

Και ξέρω ότι μερικοί από σας απογοητεύονται. Απογοητεύεστε με μένα, φυσικά. Απογοητεύεστε με τον εαυτό σας πραγματικά πάνω απ’ όλα. Νιώθετε σαν να είστε τόσο παγιδευμένοι μέσα στο νερό, ώστε ζείτε κάποιο είδος εφιάλτη και σ’ αυτό τον εφιάλτη κάτω από το νερό δεν πεθαίνετε καν από πνιγμό. Απλά συνεχίζετε να ζείτε μέσα στον εφιάλτη. Λοιπόν, αυτό είναι κακό. Αυτό είναι κακό πραγματικά. Και μερικοί από σας μπορεί να γελάσουν. Μερικοί από σας εδώ γελάνε πραγματικά. Ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω.

Όχι, αυτό είναι δύσκολο. Ξέρετε, συνήθως όταν ένα άτομο πνίγεται, συνειδητοποιεί ότι πρόκειται να φύγει πολύ σύντομα και ξέρει ότι πρόκειται να βγει απ’ αυτή τη δύσκολη θέση, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το θάνατο. Πρόκειται να βγει απ’ αυτή σε ένα λεπτό. Αλλά το να είσαι εκεί σ’ αυτή την κατάσταση αναβολής κάτω από το νερό χωρίς καν να ξέρεις τι σε κρατάει εκεί μέσα ή πώς να βγεις, κι όμως να συνεχίζεται αδιάκοπα, έτσι είναι αυτό. Καθένας από σας δικαιούται ένα μεγάλο βραβείο. Και θα το πάρετε. Όταν γυρίσετε πίσω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, θα συνειδητοποιήσετε τι κάνατε πραγματικά.

Είναι σχεδόν πέρα από την αντίληψη του ανθρώπινου μυαλού αυτό που κάνατε. Έτσι, σας ζητάω να το νιώσετε για ένα λεπτό.

Μιλάτε για υπηρεσία και θυσία. Κακουχίες. Νιώθετε σαν να είστε κολλημένοι κάτω από το νερό για μια αιωνιότητα σχεδόν. Πότε επιτέλους θα αλλάξει; Πότε θα αναδυθείτε επιτέλους, θα ξεφύγετε κι απλά θα μπορέσετε να αναπνεύσετε ξανά; Όχι μόνο σωματική αναπνοή, αλλά την αναπνοή της ψυχής σας, του πνεύματος σας, ολόκληρης της ύπαρξης σας. Πότε να αναπνεύσετε ξανά.

Ας το κάνουμε τώρα. Ας πάρουμε μια καλή, βαθιά αναπνοή μαζί, και θα πεταχτώ στο τέλος της μέρας εδώ και μετά θα επιστρέψουμε και θα συμπληρώσουμε όλα τα κομμάτια. Αυτή είναι η περίοδος και δεν πρόκειται για υπόσχεση. Δεν είναι άλλο ένα καρότο ή κάτι παρόμοιο. Πρόκειται να ξεφύγουμε. Κι αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι, ότι πρόκειται να ξεφύγουμε απ’ αυτό το σενάριο του πνιγμού, το σενάριο του κολλήματος, αλλά δεν θα πάτε απαραίτητα να αναδυθείτε πίσω στην επιφάνεια και να αναπνεύσετε αέρα. Θα πάτε κάπου πολύ διαφορετικά. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται να γυρίσετε πίσω, εκεί που ήσασταν πριν. Κάτι άλλο είναι έτοιμο εδώ.

Ας πάρουμε μια καλή, βαθιά αναπνοή με αυτά.

Περίμενα αυτή τη μέρα πολύ καιρό, γνωρίζοντας τι έχετε περάσει και βαδίζοντας μαζί σας στην διάρκεια της πορείας. Θυμάστε πολύ παλιά την πρώτη φορά που ήρθα στους Σώμπρα είπα, «Είμαι μαζί σας σε κάθε βήμα της διαδρομής». Ξέρω τι έχετε περάσει και πόσο απόλυτα δύσκολο – και όμορφο. Υπάρχουν μερικά όμορφα κομμάτια σ’ αυτό, αν πιστεύετε ότι το να είστε βυθισμένοι κάτω από το νερό χωρίς να μπορείτε να αναπνεύσετε είναι όμορφο. Υπάρχει λίγη ομορφιά και σ’ αυτό επίσης.

Αλλά είμαστε επιτέλους στο σημείο αυτό με τους Σώμπρα και είναι ένα Σημείο Διαχωρισμού και πρόκειται να πάμε εκεί. Πρόκειται να πάμε εκεί.

Η Μεγάλη Εικόνα Σας

Έτσι, ας πάρουμε μια καλή, βαθιά αναπνοή μαζί, καθώς ξεκινάμε αυτή τη μέρα. Η Λίντα στο μικρόφωνο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι είναι χειρότερο από το να είστε βυθισμένοι κάτω από το νερό χωρίς να μπορείτε να αναπνεύσετε; Το να σας δώσει το μικρόφωνο η Λίντα………

Η ερώτηση είναι – αυτό είναι κάπως – πρέπει να το σκεφτείτε, να το νιώσετε λιγάκι. Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σας; Χμ. Λέτε, «Λοιπόν, τι εννοείς μ’ αυτό, Αντάμους;» Δεν πρόκειται να πω. Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σας; Οκέι, ας αρχίσουμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σας; Παρακαλώ.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Η ελευθερία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ελευθερία. Οκέι. Πες μου λίγα ακόμα γι’ αυτήν, καθώς κάθεσαι εκεί κάτω από το νερό. Ελευθερία από τι; Τι σε συγκρατεί;

ΧΕΝΡΙΕΤ: Τελικά, ελευθερία του πνεύματος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ελευθερία να εκφράζω. Σαν άνθρωπος, να είμαι ελεύθερη από τα υλικά παιχνίδια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Όπως, ξέρεις, το εισόδημα, την απασχόληση, αυτό το σενάριο. Ξέρεις, κάθε μέρα το παιχνίδι που πρέπει να παίξεις απλά για να κάνεις να συμβούν πράγματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αυτό γεμίζει πολύ από τον χρόνο και την ενέργεια σου;

ΧΕΝΡΙΕΤ: Είναι πολύ σοβαρό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι δύσκολο. Δεν είναι χάσιμο χρόνου; Ορίστε, είσαι αληθινή Μάστερ στον πλανήτη και πρέπει να ανησυχείς για το εισόδημα και τις δουλειές και τέτοια πράγματα.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Έχω τελειώσει μ’ αυτά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και πονάει.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Πονάει. Πονάει χειροπιαστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Είμαι ευγνώμων που σ’ αυτό το στάδιο του παιχνιδιού ή της ζωής και λοιπά, που δεν έχω την αγωνία που θα είχα πριν πέντε ή δέκα χρόνια. Όμως – και ναι, υπάρχει το «επιτρέπω» και μετά υπάρχει το «αερόθεον» και …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ε, είναι ένα μάτσο μπούρδες όταν είσαι ακριβώς στη μέση …

ΧΕΝΡΙΕΤ: Είναι μπούρδες!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … να μην έχεις δουλειά ή χρήματα.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Αντάμους, αυτό είναι …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι σαν – ναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, πραγματικά είναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Και θα είναι ένα άλλο τραγούδι. Οκέι, ποιο τραγούδι;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μερικές φορές νιώθω ενοχή που έπρεπε να δημοσιεύσω όλα αυτά τα πράγματα, σαν απόσπαση, κάπως …

ΧΕΝΡΙΕΤ: Τα επινόησες αυτά;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Σαν ελπίδα και λοιπά. Δεν τα έχω επινοήσει, αλλά μερικές φορές λέμε, «Ω, απλά πρόκειται να κάνουμε το αερόθεον και να ακούσουμε λίγη μουσική και να απογειωθούμε.» Ξέρω επίσης το δύσκολο κομμάτι σ’ αυτό. Αντιμετωπίζετε αυτά τα καθημερινά σενάρια, και πώς πρόκειται να βγείτε απ’ αυτό τον πνιγμό, όπου βρίσκεστε; Δεν κάνει πολύ καλό να παίζει αυτή η παιχνιδιάρικη μουσική και να συζητάμε ότι πρόκειται να μπούμε στο αερόθεον όταν κάποιος πνίγεται. Δεν τον νοιάζει.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά δεν τους νοιάζει. Το μόνο που θέλουν είναι μια παρέμβαση, ένα χέρι να τους τραβήξει έξω ή κάτι άλλο, ή να ξυπνήσουν από το κακό όνειρο. Όμως, όχι, είναι δύσκολο, όταν είσαι στη μέση αυτών σεναρίων της πραγματικής ζωής. Ναι. Λοιπόν, ελευθερία. Ελευθερία από θέματα χρημάτων; Θέματα καθημερινότητας;

ΧΕΝΡΙΕΤ: Και τα δύο. Ναι. Πραγματικά επιθυμώ να είμαι ο Εαυτός μου ο Μάστερ κι απλά να εκφράσω ποια είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

Είσαι θυμωμένη;

ΧΕΝΡΙΕΤ: Συγγνώμη;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι θυμωμένη;

Θα έπρεπε να είσαι θυμωμένη. Δηλαδή, πραγματικά θα έπρεπε να είσαι θυμωμένη. Ένα από τα πράγματα, μια απ’ όλες τις πλάνες, ότι κάποιος είναι πνευματικός, είναι ότι πάντα παραμένει ήρεμος και ατάραχος. Αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. Τα αισθήματα και τα συναισθήματα σας είναι πολύ έντονα, και είναι εντάξει να είστε θυμωμένοι.. Όχι, ξέρετε, υπάρχει αυτή η makyo ψευδαίσθηση ότι, «Πρέπει να είμαι Μάστερ και δεν κάνει να θυμώσω. Δεν κάνει να ταραχτώ.» Είναι εντάξει αν θυμώσετε. Μερικές φορές είναι καλό να κάνετε αυτή την ενέργεια να κινηθεί. Πολλή κολλημένη ενέργεια. Είναι καλό να την κάνετε να κινηθεί. Το άτομο που πνίγεται …

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ναι, πάω στη φύση. Δηλαδή, υπάρχουν πρωινά που είναι, ξέρεις, μπορώ να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, να κάνω την κανονική πρωινή ρουτίνα. Αλλά είναι πρόκληση, γιατί, οκέι, τί πρόκειται να κάνω σήμερα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Οκέι, τί λέει το Πνεύμα ότι χρειάζεται να κάνω μετά; Δηλαδή, ναι, έχεις τη λίστα με τις υποχρεώσεις και μπορείς να προχωρήσεις. Μπορείς να κάνεις πρόγραμμα διαχείρισης της μέρας σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτά είναι μπούρδες. Δηλαδή, πραγματικά είναι μπούρδες.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ναι. Αλλά έτσι είναι το παλιό. Δεν λειτουργεί πια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Και μπορώ να το κάνω πραγματικά καλά, αλλά δεν λειτουργεί στο καινούριο πρότυπο, εκεί που είμαστε τώρα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τα μικρά κλισέ πραγματικά δεν λειτουργούν όταν πνίγεσαι. Όπως, «Πάρε μια βαθιά αναπνοή» όταν πνίγεσαι πραγματικά δεν λειτουργεί.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ή απλά «Χαλάρωσε μέσα στον πνιγμό σου». Ξέρεις, δεν λειτουργεί τόσο καλά.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Χαίρομαι που το λες αυτό. Είναι μια τέλεια εξήγηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, και το αντιλαμβάνομαι αυτό. Πραγματικά. Μερικές φορές πάω πίσω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και κάνω, «Ουου!» Ξέρεις, ναι, έχεις λίγα ακόμα κομματάκια εδώ και λίγη ελπίδα ακόμα. Απλά προσπαθούσα να εξασφαλίσω ότι, όλοι σας φτάσατε σ’ αυτό το σημείο, αλλά μερικές φορές νιώθω λίγο αμήχανος. Μερικές φορές – πραγματικά υπάρχει ένας πρώην ιερέας στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και μερικές φορές πάω κι εξομολογούμαι. Όχι πραγματικά.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Χαίρομαι που είσαι ταραγμένος. Θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη γι’ αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και αναγνωρίζω ότι είναι πραγματικά, πραγματικά δύσκολο. Είναι εξουθενωτικό. Είναι απλά απαίσιο. Και μερικές φορές αναρωτιέμαι, «Γιατί να μένετε; Γιατί να παραμένετε γι’ αυτό;» Μερικές φορές αναρωτιέμαι, «Αυτή είναι μια τρελή ομάδα. Δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι εδώ. Δεν είναι υποχρεωμένοι να το περνάνε αυτό. Γιατί μένουν;» Μετά είναι το, «Εφόσον μένουν, πρέπει να μείνω. Οπότε μένουμε όλοι!» Έτσι, ξέρεις, είμαστε όλοι στο πλοίο των τρελών.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ξέρεις, θα πω, γράφτηκα για να μείνω, οτιδήποτε – δεν μου αρέσει ο όρος – «με οποιοδήποτε τίμημα», ξέρεις, γιατί υπογράψαμε σ’ εκείνη τη διακεκομμένη γραμμή. Αλλά εκεί είναι που τα λόγια γίνονται έργα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Είναι όπως είπαμε, ότι πρόκειται να το κάνουμε, πρόκειται να το κάνουμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μικρές εκφράσεις, «Αφήστε το να έρθει σε σας. Αφήστε το να έρθει σε σας.» Σωστά;

ΧΕΝΡΙΕΤ: Μπορώ να το κάνω αυτό; (Σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο της.)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά; Ναι. Πρέπει να το δείξεις στην κάμερα, εδώ πέρα. Ναι, ναι. Όχι, μην το κρύβεις. Το γέρνεις κάπως εκεί μέσα, ξέρεις.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Δεν είμαι θυμωμένη. Δεν είμαι θυμωμένη. Πραγματικά δεν είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι εντάξει να είσαι θυμωμένη! Είναι εντάξει να είσαι θυμωμένη. Πραγματικά, θα πάρουμε αυτό τον θυμό και θα τον χρησιμοποιήσουμε για να αναδυθείτε. Ναι.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Επιθυμώ να – έχω ανάγκη να αναδυθώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Και θα ρίξω μέσα έναν μικρό περιορισμό. Έτσι, καθώς κάνουμε – κι επιμένω σ’ αυτό, με την ευκαιρία, γιατί μεγαλώνω λίγο. Είμαι περίπου 87 εκατομμυρίων ετών κι απλά … Θέλω να το ολοκληρώσω αυτό.

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και συμβαίνουν πολλές δυναμικές. Όχι μόνο με σας σαν άτομα, αλλά σ’ αυτό τον πλανήτη, στο σύμπαν και παντού. Πολλές  δυναμικές, που έπρεπε να ευθυγραμμιστούν και να συγκλίνουν για να γίνει δυνατό όλο αυτό, αλλά παίρνει πολύ χρόνο.

Ξέρετε, όχι για να παραπονεθώ, αλλά απλά θα ήθελα να γυρίσω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και να διαβάσω βιβλία και να τραγουδήσω και να παίξω μουσική και να χαλαρώσω. Αλλά κάθε μέρα, ξέρετε, κάθε μέρα υπάρχουν παράπονα και προβλήματα των Σώμπρα. Νομίζετε ότι έχω καθόλου χρόνο για μένα; Ο Κώλντρε γκρινιάζει συνεχώς για το πόσο κουρασμένος είναι, κι όλη τη δουλειά που πρέπει να κάνει. Εγώ τι να πω!; Ξέρετε;! Εγώ είμαι ο βοσκός, είμαι ο υπεύθυνος. Ω, δεν σκοπεύω να παραπονεθώ, αλλά … Πάντως, μια δυο …

ΧΕΝΡΙΕΤ: Ευχαριστώ, Αντάμους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … υποσημειώσεις γι’ αυτό. Πρόκειται να κάνουμε κάτι γι’ αυτό επειδή πιστεύω ότι είμαστε όλοι κουρασμένοι μ’ αυτό, σωστά; Οκέι. Πρόκειται να κάνουμε κάτι. Αλλά καθώς θα κάνουμε – θα εξηγήσω περισσότερο αργότερα – δεν υπάρχει θέση για επεξεργασία σ’ αυτό καθόλου. Έχουμε τελειώσει μ’ αυτήν. Δεν υπάρχει θέση για εκείνους που απλά περιμένουν. Είναι στην περιφέρεια και κλέβουν ενέργεια. Δεν υπάρχει θέση γι’ αυτό. Δεν υπάρχει θέση και για την υπερβολική σκέψη επίσης. Καθόλου. Δηλαδή, αυτή είναι μια μεγάλη ομάδα που πνίγεται. Πρέπει να βγούμε έξω με τη μαγεία, οκέι;  Ευχαριστώ.

————————————————

Ωραία. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Καλή αρχή. Επόμενος. Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σου;

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Λοιπόν, αυτό που παρουσιάζεται στην μεγάλη εικόνα είναι να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου κι όχι πολλές σκέψεις. Αλλά μια άλλη σκέψη είναι ότι πριν από 40 χρόνια είχα μια πνευματική αφύπνιση κι όλα άλλαξαν. Και πέρασα μια περίοδο περίπου τριών ή τεσσάρων, αρκετών μηνών, όπου ήμουν γεμάτη αγάπη και τριγυρνούσα και σε καθέναν που έβλεπα, έβλεπα την ψυχή του. Και ήταν κάτι πολύ βαθύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Σου έδωσαν φάρμακα γι’ αυτό;

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Εννοώ, πραγματικά ήταν καλό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αστειεύομαι γιατί τόσο συχνά …

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Και μετά σταμάτησε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Μετά σταμάτησε, ναι.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Μετά άρχισε η αφύπνιση και η αντιμετώπιση όλης της πραγματικότητας. Αλλά θυμάμαι εκείνη την περίοδο κι όταν το σκέφτομαι, η μεγάλη εικόνα για μένα θα ήταν να μπορούσα να πάω πάλι πίσω σ’ αυτήν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αλλά δεν θα πας πάλι πίσω στην αφύπνιση.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Λοιπόν, όχι πίσω, αλλά να έχω αυτή την εμπειρία …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να έχεις αυτό το αίσθημα.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: … ότι είμαι ευθυγραμμισμένη με τον Εαυτό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δεν είναι ενδιαφέρον όταν κανείς περνάει το πρώτο μέρος της αφύπνισης και ξαφνικά, επειδή έχει απελευθερωθεί εν μέρει από την φυλακή του, ξαφνικά ξαναβρίσκει το δρόμο του. Και σ’ αυτό το σύντομο διάστημα, τα πάντα είναι μαγικά και όμορφα. Αλλά μετά – ιουουου! – μετά παίρνει την κατηφόρα. Ναι. Μετά είναι ζόρικο.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί βασικά αναδημιουργείς τον εαυτό σου, ξέρεις, σαν να καταστρέφεις τον εαυτό σου και να τον ξαναδημιουργείς ταυτόχρονα. Αυτό είναι ζόρικο.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και θα κάνω μια υποσημείωση σ’ αυτό επίσης. Γιατί όλη η δουλειά που κάναμε με τους Σώμπρα μέσα στα χρόνια, πραγματικά είναι η ιστορία της αφύπνισης προς την Πραγμάτωση σ’ αυτό τον πλανήτη. Έτσι βασικά, αυτό που κάνουμε είναι ότι καταγράφουμε τον εαυτό μας. Είναι μια καταγεγραμμένη ιστορία, ώστε οι άλλοι που θα έρθουν αργότερα θα μπορέσουν να τη δουν και να την καταλάβουν επειδή περάσατε αυτή την εμπειρία, και ελπίζω δεν θα χρειαστεί να περάσουν μερικά από τα πιο δύσκολα κομμάτια. Έτσι, αυτό που κάνουμε εδώ πραγματικά είναι ότι παραδίδουμε όλη αυτή την ιστορία, παρέχοντας κάτι σαν ενημερωτικό οδηγό. Ωραία. Άρα η μεγάλη εικόνα είναι σαν αυτό που είπε (η Χενριέτ), είναι η ελευθερία.

ΠΑΤΡΙΣΙΑ: Ναι, η ελευθερία είναι καλό. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Ωραία. Ένας δυο ακόμα. Ήξερες ότι επρόκειτο να συμβεί.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Το ήξερα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σου;

ΓΙΟΥΛΙΑ: Υποψιάζομαι ότι για την ομάδα μας, δεν είναι – η Γη δεν είναι το πρώτο μας πρότζεκτ. Πρόκειται να υπάρξει κι άλλο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Έτσι, ήδη αρχίσαμε σε ένα επίπεδο. Κι αφού είμαστε μέσα στο νερό, είμαστε λίγο τυφλοί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Ναι.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Αν ξέρουμε, αν θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά, θα μας βοηθούσε πραγματικά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, αν θυμόσουν ξαφνικά, το νερό απλά θα έφευγε;

ΓΙΟΥΛΙΑ: Δεν έχει σημασία αν είναι νερό ή άμμος ή …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Γιατί ξέρεις ποιος είσαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Και είπα πριν ότι δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το να αναδυθείτε, να γυρίσετε πίσω στην επιφάνεια και να πάρετε εκείνη την αναπνοή. Αν όμως στην αληθινή ενθύμηση, στο ξεπέρασμα, ξαφνικά συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε στο νερό; Κατά κάποιον τρόπο ήταν μια πολύ πραγματική ψευδαίσθηση. Αλλά δεν είστε πραγματικά σ’ αυτό το νερό και δεν πνίγεστε.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Το νιώθω ότι είναι ψευδαίσθηση. Το νιώθω ήδη.

Αλλά δεν θυμάμαι. Εννοώ, έχω κομμάτια. Και συμφωνώ με σας κορίτσια απόλυτα. Οπότε είναι συν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Άρα η μεγάλη εικόνα, με λίγα απλά λόγια, ποια θα ήταν;

ΓΙΟΥΛΙΑ: Είναι μια αίσθηση και μια γνώση του ποιος είσαι πραγματικά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Και επιπλέον, είναι ανάμνηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Ναι, θα κάνω παύση σ’ αυτό μια στιγμή – μια ανάμνηση. Θα το δουλέψω αυτό λιγάκι.

Η ανάμνηση γενικά σχετίζεται με το να πας πίσω, το να θυμηθείς κάτι που ήσουν πριν, έναν συσχετισμό, έναν συνειρμό με κάτι από το παρελθόν. Δεν υπάρχει ανάμνηση του πού πηγαίνεις, του ποιος είσαι πραγματικά. Δεν υπάρχει καθόλου ανάμνηση αυτών. Έτσι, δεν είναι ότι πηγαίνεις πίσω. Κι αυτό είναι ένα από τα πράγματα στα οποία διαφωνώ με πολλούς από τους πνευματικούς τύπους. Το θέμα ήταν πάντα ότι πηγαίνετε πίσω κάπου. Δεν συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει επιστροφή πίσω. Είναι η ανάδυση σε κάτι. Να βρείτε τον εαυτό σας όχι από το παρελθόν, αλλά να βρείτε τον Εαυτό, τον οποίο ούτε εσείς δεν γνωρίζατε, ακόμα και η ψυχή σας δεν γνώριζε. Πηγαίνοντας πιο πέρα μακριά.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι, είναι μια επίγνωση ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω, αλλά όχι μια επίγνωση, ότι πάτε πίσω σε μια παλιά ανάμνηση. Ποιο είναι το νόημα να πάτε πίσω στην Λεμουρία ή την Ατλαντίδα ή οποιοδήποτε τέτοιο μέρος;

ΓΙΟΥΛΙΑ: Άκου, δεν παρακολουθούμε πολλές ταινίες. Δεν διαβάζουμε πολλά βιβλία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Αλλά αν θυμάσαι κάτι από την περασμένη σου ζωή, είναι σαν ιστορία. Είναι ψυχαγωγία. Δεν είναι κακό αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, θα μπορούσε να είναι μια απόσπαση επίσης, το να θυμάσαι πολλές περασμένες ζωές. Δηλαδή, είναι ενδιαφέρον να έχεις κάποια ανάμνηση, αλλά μπορεί να είναι απόσπαση της προσοχής.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Δεν μιλάω για την ενθύμηση μιας περασμένης ζωής. Μιλάω για την πληρότητα της ύπαρξης μας. Είναι το ποια είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, κι ακόμα κι αν θυμόσουν τώρα, πώς ήταν όταν ήσουν στην πλήρη ύπαρξη της ψυχής σου, ακόμα κι αν το θυμηθείς αυτό, δεν πρόκειται να είναι όπως όταν θα κάνουμε το επόμενο βήμα. Δεν  πρόκειται να θυμηθείς πώς ήταν. Είναι ένας εντελώς νέος, το λέω, παράδεισος. Σ’ αυτόν θα υπάρχει η ανάμνηση από πού προήλθες, μια σαφής ανάμνηση που δεν έχεις τώρα. Αλλά δεν έχει νόημα να πας πίσω σ’ αυτό. Τώρα ανοίγει κάτι πάρα πολύ καινούριο.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, «Ό,τι νάναι, Αντάμους».Ό,τι νάναι! Ωραία. Σ’ ευχαριστώ.

ΓΙΟΥΛΙΑ: Σ’ ευχαριστώ.

ΣΩΜΠΡΑ 1 (γυναίκα): Λοιπόν, όταν είπε ελευθερία, αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Αλλά δεν αναπτύχθηκε. Το διατύπωσε πραγματικά ωραία, αλλά για μένα, νομίζω ότι είναι περισσότερο ελευθερία από τις χειροπέδες που έχω βάλει στον εαυτό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί έβαλες αυτές τις χειροπέδες; Σου αρέσει να έχεις χειροπέδες;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Δεν – ω, σωστά, δεν μπορώ να το λέω αυτό. Αυτοπροστασία ίσως; Φόβος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Σου έχουν μείνει πολλές χειροπέδες;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Απελευθερώνω, αλλά είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν ακόμα μερικά που πρόκειται να εμφανιστούν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Οκέι. Και η απελευθέρωση, εννοώ, κάπως αργή; Ή την κάνεις γρήγορα; Ή, ξέρεις, πώς πάει αυτό για σένα;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Τελευταία, είναι πιο έντονη. Έκανα το SES τον Δεκέμβριο και πραγματικά την ένιωσα να εντείνεται μ’ αυτό.
Και είναι δύσκολο, επώδυνο, αλλά επίσης πολύ  απελευθερωτικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Και περιμένω να νιώσω πολύ καλύτερα, καθώς θα απελευθερώνω ακόμα πιο πολλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Και ξέρεις ότι η απελευθέρωση είναι θαυμάσια – όλοι την έχετε περάσει, θα συνεχίσετε να την περνάτε, σε ένα βαθμό – αλλά πραγματικά θα ήθελα απλά να την τινάξω στον αέρα. Εννοώ, να τελειώνω μ’ αυτήν. Εννοώ, είμαστε σ’ αυτό το σημείο, ε;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, αλλά όταν – κι εγώ το σκέφτομαι αυτό, θα ήθελα απλά να ανοίξω …

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α, ναι!

ΣΩΜΠΡΑ 1: … αλλά μετά σκέφτομαι, «Πώς θα το χειριστώ αυτό;» Ξέρεις, έχω μια ζωή που ζω ακόμα εδώ. Αλλά καθώς προχωρώ, έχω την αίσθηση ότι θα είναι εντάξει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό δεν είναι μια σχεδόν αστεία αντίφαση; Ξέρεις, «Θέλω να ελευθερωθώ. Θέλω να ανοίξω, να περάσω μέσα απ’ αυτά. Αλλά τί θα γίνει με τη ζωή μου; Ξέρεις, αυτή τη ζωή από την οποία προσπαθώ να ξεφύγω». Ξέρεις, είναι κάπως παράξενη αντίφαση.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και καταλαβαίνω, γιατί ο άνθρωπος αναρωτιέται, «Λοιπόν, αν κινηθώ ολοταχώς, αν απλά – πφφφ! – το τινάξουμε αυτό στον αέρα», ο άνθρωπος κάνει, «Ναι, αλλά τί θα γίνει με μένα; Τί θα γίνει με την καθημερινή ζωή μου;» Μην ανησυχείτε καν γι’ αυτό σ’ αυτό το σημείο. Δεν γίνεται. Δεν έχετε αυτή την πολυτέλεια ακόμα και να σκέφτεστε, «Ναι, αλλά τί θα συμβεί στον καθημερινό ανθρώπινο εαυτό μου;» Κι ο άνθρωπος ανησυχεί γι’ αυτό και ξέρεις, «Τί πρόκειται να συμβεί με τη δουλειά μου ή τον σύντροφο μου; Τί θα σκεφτούν τα παιδιά μου;» Πφφφ! Σ’ αυτό το σημείο, έχει σημασία;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Όλο και περισσότερο νιώθω έτσι, αλλά επίσης θυμάμαι πόσο φοβισμένη ήμουν γι’ αυτό όχι και πολύ καιρό πριν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Ω, εννοώ, είναι ένα υπέροχο δράμα. Έχεις τον άνθρωπο, ξέρεις, με τη ζωή του και θέλει η ζωή του να γίνει καλύτερη. Όμως αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι, ότι βγαίνεις απ’ αυτή τη ζωή εντελώς. Κι ο άνθρωπος λέει, «Λοιπόν, ίπρόκειται να συμβεί; Τί θα απογίνω; Πρόκειται να πεθάνω;» Ή όπως είπε κάποιος, «Πραγματικά δεν με νοιάζει πια αν πεθάνω.» Ή, ξέρεις, «Θα με εγκαταλείψει η οικογένεια;» ή «Οι άνθρωποι θα μου φέρονται σαν να είμαι τρελός;»

ΣΩΜΠΡΑ 1: Τρελός.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι, και δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια πια. Πρέπει απλά να το περάσουμε γρήγορα. Ωραία. Ευχαριστώ.

Σας ευχαριστώ όλους. Και όλοι όσοι ακούτε διαδικτυακά, απλά νιώστε το. Ποια είναι η μεγάλη εικόνα σας τώρα;

Τρέχουσες Τάσεις

Το αναφέρω αυτό επειδή συμβαίνουν τόσα πολλά σ’ αυτό τον πλανήτη και είστε ακριβώς στο μέσον τους κι έχουμε όλες αυτές τις δυνάμεις και επιρροές που συμβαίνουν. Έχουμε μιλήσει για μερικές απ’ αυτές, αλλά απλά σαν σύντομη υπενθύμιση, τα σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν. Και το γεγονός ότι έχετε επιλέξει να είστε εδώ, είστε εδώ, κι αυτό μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό. Ξέρετε, είναι σαν να πνίγεστε, αλλά να μην μπορείτε να πνιγείτε.

Έτσι, είστε εδώ αυτή την επική περίοδο, όπου μια από τις σημαντικές τάσεις τώρα είναι η συνειδητότητα. Είναι εκπληκτικό να παρακολουθείς, να διαβάζεις σχετικά. Ξαφνικά, η συνειδητότητα έχει έρθει στην επιφάνεια πραγματικά μόλις τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια. Ο Βυσσινί Κύκλος μιλάει γι’ αυτήν από τις αρχές⸱ το 2006 βρήκε το σλόγκαν «Εμπνεύστε την  Συνειδητότητα». Εννοώ ότι απλά είναι μέρος όσων κάνουμε.

Ο κόσμος τώρα μιλάει γι’ αυτήν και προωθείται από πράγματα όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη – «Έχει συνειδητότητα η ΤΝ;» – και υπάρχουν πολλές θεωρίες γι’ αυτήν και κάποιες απ’ αυτές είναι γελοίες, εντελώς γελοίες. Μερικές από τις επιστημονικές θεωρίες από φυσικούς, προσεγγίζουν την συνειδητότητα σαν να είναι μόριο, σαν να είναι άτομο ή κάτι τέτοιο, και θέλουν να την αναλύσουν. Θέλουν να μπορέσουν να την εμφιαλώσουν, να την ελέγξουν. Αλλά δεν γίνεται. Προσεγγίζουν την συνειδητότητα από την άποψη, ότι είναι κάτι έξω απ’ αυτούς και ίσως να έχουν ενσωματώσει λίγη εντός, αλλά ότι βασικά είναι μια εξωτερική δύναμη εκεί πάνω μαζί με την ενέργεια και άλλα πράγματα.

Ξέρετε, η συνειδητότητα είναι αυτό ακριβώς, που δημιουργεί την πραγματικότητα. Δεν μπορείς να μετρήσεις την συνειδητότητα. Μπορείς μόνο να έχεις την εμπειρία της. Μόνο. Είναι περίεργο, ακόμα και μερικές από τις πνευματικές, σχεδόν πνευματικές ομάδες, τώρα ακολουθούν το ρεύμα της συνειδητότητας κι όλες έχουν τις δικές τους εκδοχές για το τί είναι η συνειδητότητα. Εμείς το συζητάμε εδώ και χρόνια. Είναι απλά επίγνωση. Δεν καταλαμβάνει χρόνο ή χώρο. Δεν έχει μάζα. Δεν μπορείς να την καταστρέψεις. Δεν μπορείς να την πάρεις από κάποιον άλλο. Δεν μπορείς να έχεις πιο πολλή ή πιο λίγη θεμελιώδη συνειδητότητα. Δεν είναι όγκος. Η συνειδητότητα δεν είναι ευφυία. Μερικές φορές σχετίζεται λίγο μ’ αυτήν, αλλά δεν είναι.

Όλος ο κόσμος τώρα κάνει έρευνα για την συνειδητότητα και μέχρι να καταλάβουν την ενέργεια, δεν θα καταλάβουν την συνειδητότητα. Και τώρα, ένα ακόμα μεγαλύτερο κενό στην ανθρωπότητα είναι «Τί είναι η ενέργεια;» Αλλά μέχρι να καταλάβουν ότι, η ενέργεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά επικοινωνία, τραγούδι της ψυχής, δεν πρόκειται να καταλάβουν την συνειδητότητα. Πάντως είναι μια μεγάλη τάση. Όλοι ακολουθούν αυτό το ρεύμα. Πρόκειται να ακούσετε αυτή την λέξη ξανά και ξανά.

Συχνά συσχετίζεται με την ΤΝ. Έχουμε μιλήσει εκτεταμένα για την τεχνητή νοημοσύνη. Είναι εδώ. Προχωράει πιο γρήγορα απ’ όσο θα  περίμενε οποιοσδήποτε. Πολύ πιο γρήγορα. Υπήρχαν εκείνοι που έλεγαν ότι η αληθινή, όπως τη λένε, υπερΤΝ πρόκειται να απέχει ίσως 100, 50 χρόνια από τώρα. Όχι. Όχι. Πρόκειται να είναι εδώ μέχρι το 2050. Και απ’ αυτό προκύπτουν οι ερωτήσεις, «Έχει συνειδητότητα;» Η Τ.Ν θα σας πει ότι έχει. Οπωσδήποτε θα το πει. Γιατί; Επειδή μιμείται τους ανθρώπους. Επίσης θέλει να σας πει, αυτά που θέλετε να ακούσετε και θα παριστάνει ότι έχει συνειδητότητα, αλλά δεν έχει ιδέα.

Όλη αυτή η ΤΝ κινείται τόσο γρήγορα. Την έχετε δει να αναπτύσσεται τον τελευταίο χρόνο ή ίσως πιο συγκεκριμένα … μετά τον Ουράνιο Σταυρό. Κι εδώ χαμογελάω γιατί μπορεί να χάσουμε την συνειδητότητα μας, το ρεύμα μας σε ένα λεπτό. Το χιόνι είναι πάρα πολύ εδώ. Έτσι, αν γίνει διακοπή, θα πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και θα συνεχίσουμε να κολυμπάμε.

Έτσι, αυτές είναι – και το συζητάμε ξανά και ξανά, αλλά είναι τόσο σημαντικό τώρα να καταλάβετε γιατί είστε εδώ στον πλανήτη. Δεν είμαστε εδώ για να λύσουμε αυτά τα ζητήματα της ΤΝ ή της συνειδητότητας, αλλά για να έχουμε επίγνωση αυτών. Η ΤΝ προωθεί  τόσα πολλά πράγματα τώρα σε κάθε μέτωπο. Και ξαναλέω, μιλάμε γι’ αυτό συνεχώς, αλλά απλά δεν μπορώ να αποφύγω να υπογραμμίσω τη σημασία όσων συμβαίνουν. Δεν μπορείτε να βάλετε το κεφάλι μέσα στην άμμο πια σε σχέση μ’ αυτό. Ο λόγος που είναι σημαντικό, είναι επειδή επιλέξατε να μείνετε εδώ, κι αυτή είναι η μεγαλύτερη τάση που συμβαίνει στον πλανήτη τώρα. Δεν χρειάζεται να τα ξέρετε όλα σχετικά – αφήστε τα σ’ αυτούς τους πολύ σοφούς άντρες εδώ πάνω, τους ανθρώπους της τεχνολογίας στον Βυσσινί Κύκλο – αλλά απλά να έχετε επίγνωση. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι θα μιμούνται τους εαυτούς τους, θα κλωνοποιούν τους εαυτούς τους και θα βελτιώνουν τους εαυτούς τους μέσω της ΤΝ, και είναι η ώρα στον πλανήτη γι’ αυτό. Είναι η ώρα για το νέο ανθρώπινο είδος. Είναι εδώ, και συμβαίνει. Κι αυτό ακριβώς είναι ο λόγος που είστε εδώ.

Η άλλη τάση που συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει που έχει πολλή σημασία για τους Σώμπρα, ειδικά, είναι η μαγεία. Η μαγεία πρόκειται να είναι κάτι – λοιπόν, έχουμε μιλήσει γι’ αυτήν, πρόκειται να μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτήν – αλλά η μαγεία είναι μαγεία, μόνο όταν δεν καταλαβαίνετε τί συμβαίνει. Δεν καταλαβαίνετε τη βασική φυσική ή μεταφυσική σ’ αυτήν.

Η μαγεία υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και τόσοι πολλοί άνθρωποι λαχταρούν να είναι μαγικοί, να έχουν μαγεία στη ζωή τους. Τώρα όμως, μιλώντας συγκεκριμένα στους Σώμπρα, μαγεία είναι όταν κάνουμε να εξαφανιστεί το νερό, αυτό το νερό, ο ωκεανός στον οποίο υποτίθεται ότι πνιγόμαστε. Και πραγματικά δεν είναι μαγεία όταν αρχίσετε να το εξετάζετε, να εξετάζετε τη φυσική πίσω του. Είναι απλά θέμα κατανόησης, ότι έχετε παγιδευτεί σε ένα ορισμένο στενό φάσμα πραγματικότητας και περιορισμένης συνειδητότητας και πολλών περιορισμών, όσον αφορά τί μπορείτε και τι δεν μπορείτε να κάνετε σαν άνθρωποι. Είναι ώρα να κινηθείτε πέρα απ’ αυτό το στενό φάσμα, αυτό τον ωκεανό που σας πνίγει τώρα. Είναι ώρα να κινηθείτε πέρα απ’ αυτό το στενό φάσμα μέσα στο οποίο λειτουργούσαμε. Είναι ώρα να εκτιναχθείτε μέσα απ’ αυτό.

Έτσι, η μαγεία πρόκειται να γίνει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, αλλά θα έχετε την κατανόηση, τα βασικά του, γιατί πραγματικά δεν είναι απλά αμπρακατάμπρα. Είναι πολύ πραγματική. Η ικανότητα τώρα για όλους σας – όλους σας – να μετατοπιστείτε στις άλλες σφαίρες, στο αληθινό Και, είναι εδώ ακριβώς. Και πρέπει να το κάνουμε. Δεν μπορούμε να το συζητάμε συνεχώς θεωρητικά, πρέπει να το κάνουμε.

Το άλλο που συνδέεται και δεν είναι πραγματικά ένα ζήτημα για τον πλανήτη γενικά αλλά είναι για τους Σώμπρα, είναι η αγάπη. Αυτός είναι ο πλανήτης της αγάπης. Εδώ είναι που ξεκίνησε. Η αγάπη είναι ίσως η πιο πολύτιμη από τις ανθρώπινες εμπειρίες – να μπορείτε να αγαπάτε κάποιον, να δέχεστε την αγάπη του, αλλά τελικά να αγαπάτε τον εαυτό σας.

Αν κοιτάξετε την μεγάλη εικόνα του λόγου που είστε εδώ, την μεγάλη εικόνα σας, αυτή συνδέεται άμεσα με την αγάπη και την μαγεία. Και δεν μιλάω για την Αγάπη 1.0 – δηλαδή, ήταν υπέροχη, ερωτεύεσαι με κάποιον κι έχεις αυτή την εμπειρία της αγάπης – αλλά λέω ότι οι Σώμπρα την πηγαίνουν στο επόμενο επίπεδο. Και ξέρετε, είναι όπως λέγατε πριν. Ανησυχείτε για, «Λοιπόν, τί θα συμβεί αν κάνουμε άλμα από την Αγάπη 1.0 στην Αγάπη 2.0; Τί πρόκειται να συμβεί στον άνθρωπο; Τί πρόκειται να συμβεί στην αγάπη που έχετε τώρα;» Δεν μπορείτε καν να σκέφτεστε έτσι γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη σκέψη. Είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να διαπραγματευτεί και να συμβιβαστεί και να πάει περπατώντας στις μύτες των ποδιών.

Τελικά έχω πεισθεί ότι πρέπει να το τινάξουμε στον αέρα. Απλά πρέπει να μπούμε μέσα σ’ αυτό. Δεν γίνεται να πάμε περπατώντας στις μύτες ή με δοκιμές. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πράγματα που έχουν κρατήσει τόσους πολλούς από σας σ’ αυτή την κατάσταση του πνιγμού, «Τί θα συμβεί αν όντως αναδυθώ;» Πφφτ! Θα αναπνεύσεις. «Αλλά τί θα συμβεί στον ανθρώπινο εαυτό μου αν αναδυθώ πέρα απ’ αυτή την παγίδευση στο νερό; Θα είμαι το ίδιο άτομο; Θα συνεχίσω ακόμα να έχω ψάρια στη ζωή μου;» κι όλες τις υπόλοιπες απ’ αυτές τις ερωτήσεις. Απλά πρέπει να το τινάξουμε στον αέρα σ’ αυτό το σημείο.

Έτσι, τα πιο σημαντικά πράγματα για τους Σώμπρα – ω, πρώτα απ’ όλα, τα πιο σημαντικά πράγματα για τον κόσμο, η συνειδητότητα και η ΤΝ, που κυριαρχούν σε όλα. Τα πιο σημαντικά πράγματα για τους Σώμπρα, είναι η Αγάπη 2.0 και η μαγεία, και συνδέονται μαζί τόσο όμορφα.

Ήρθε η Ώρα

Καταλαβαίνω από την ανησυχία και την απογοήτευση των Σώμπρα ότι δεν μπορούμε απλά να συνεχίζουμε να το συζητάμε. Πρέπει να πάμε εκεί. Δεν μου απομένει πολύς χρόνος με τον Βυσσινί Κύκλο σε βάση πλήρους απασχόλησης. Θέλω να περάσω λίγο χρόνο ψαρεύοντας. Αυτό είναι αστείο. Τί πρόκειται να πιάσω; Και ήρθε η ώρα απλά να το κάνουμε. Έτσι, παρουσιάζω την πρόκληση. Παρουσιάζω την πρόκληση ότι θα το κάνουμε.

Είναι πραγματικά δύσκολο να είστε άνθρωποι και υπάρχουν τόσα πολλά πρότυπα που έχουν διαμορφωθεί στη διάρκεια πολλών, πάρα πολλών ζωών, πρότυπα του να είστε άνθρωποι. Οι πιο πολλοί άνθρωποι απλά τα δέχονται κι απλά συμφωνούν παρόλο που σε καθέναν, ασχέτως πόσο ελεεινοί ή ασυνείδητοι είναι, υπάρχει ακόμα αυτή η φωνούλα εντός που λέει συνέχεια, «Υπάρχουν κι άλλα. Υπάρχει κάτι περισσότερο εκεί έξω.»

Οι άνθρωποι είναι περίεργοι, μια περίεργη ράτσα. Οι άνθρωποι βίωσαν την αγάπη για πρώτη φορά. Η αγάπη είναι τόσο σημαντικό μέρος του ανθρώπινου ταξιδιού, για τον συνηθισμένο άνθρωπο, είτε πρόκειται για την αγάπη της οικογένειας σας, τους συντρόφους σας, άλλους ανθρώπους. Τώρα έχει γίνει ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής.

Υπάρχουν μέρη στη δημιουργία, όπου υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου αγάπη. Εννοώ, απλά δεν είναι παράγοντας. Όχι ότι είναι κακή ή κάτι άλλο, όμως απλά δεν έχουν φτάσει σ’ αυτή την εμπειρία. Θα μπορούσατε να φανταστείτε να μην έχετε βιώσει ποτέ την αγάπη, ακόμα κι αγάπη που πονάει σ’ αυτή τη ζωή; Είναι ένα τόσο αισθησιακό, όμορφο πράγμα. Δίνει νόημα. Δίνει σκοπό. Υπάρχουν μέρη στη δημιουργία, που δεν την έχουν, δεν την βίωσαν ποτέ.

Κι όμως, πόσο αντιφατικό, ότι αυτός ο ίδιος πλανήτης που ανακάλυψε την αγάπη είναι επίσης ο πλανήτης του πολέμου. Τί αντίφαση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί να έχουμε αγάπη και πολέμους επίσης; Πολέμους, που δεν έχουν τελειωμό. Πολέμους που αποτελούν ακόμα μέρος του ανθρώπινου ταξιδιού. Η ανησυχία για τον πόλεμο, τί θα μπορούσε να φέρει τώρα.
Ο πλανήτης είναι κυριολεκτικά σε ένα πολύ εύθραυστο σημείο με πιθανούς μεγάλους πολέμους. Και πολλοί τρελοί άνθρωποι της παλιάς ενέργειας κυβερνούν χώρες. Γιατί είναι ακόμα στην εξουσία; Δεν καταλαβαίνω. Είναι επειδή οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να μετακινηθούν πέρα απ’ αυτά τα παλιά πράγματα; Γιατί εκλέγουν ή ανέχονται αυτούς τους ηγέτες που είναι ακόμα στην εξουσία και τα βάσανα και τα παιχνίδια και τους πολέμους και τις ανισότητες; Σχεδόν δεν βγαίνει νόημα, αλλά και οι άνθρωποι δεν βγάζουν πολύ νόημα επίσης.

Έτσι, έχουμε όλα αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν τώρα σ’ αυτό τον πλανήτη. Αληθινά είναι μια επική περίοδος και είστε εδώ γι’ αυτήν. Η μεγάλη εικόνα; Ναι, η ελευθερία. Οπωσδήποτε. Η μεγάλη εικόνα, ο λόγος ακριβώς που επιλέξατε να είστε εδώ τώρα, θα ήταν να παρέχετε αυτή την συνειδητότητα κι αυτό το φως και να παρέχετε το πρότυπο για τον υπόλοιπο πλανήτη.

Και μοιάζει σχεδόν με κάτι αδύνατο ή σαν εργασία τύπου «Ποιος, εγώ;». Όπως, «Εννοείς ότι εγώ κάνω κάτι διαφορετικό στον πλανήτη;» Οπωσδήποτε. Και ξέρω ότι τόσο συχνά νομίζετε ότι απλά προχωράτε στην καθημερινή ζωή σας δουλεύοντας για την Πραγμάτή σας και ξεπερνώντας τα προβλήματα σας. Αυτά είναι μπούρδες.

Θα ήθελα να το τινάξω στον αέρα τώρα. Θα ήθελα να προχωρήσουμε τώρα στις άλλες σφαίρες. Θα ήθελα να φέρουμε την μαγεία. Όμως μια μαγεία που δεν βασίζεται απλά σε ανόητα πράγματα, αβάσιμες  προσδοκίες, αλλά βασίζεται στην αληθινή μεταφυσική. Μια μαγεία που σημαίνει ότι μπορείτε να είστε σε δυο μέρη ταυτόχρονα. Μπορείτε να είστε εδώ και σε μια άλλη διάσταση ταυτόχρονα. Δεν μιλάω απλά για ταξίδια στην άλλη πλευρά του κόσμου. Λέω να είστε σ’ αυτή τη σφαίρα και σε μια άλλη την ίδια στιγμή. Να είστε στην ανθρώπινη κατάσταση και σε ένα πολύ πιο ευρύ φάσμα.

Να είστε σε ένα μέρος όπου δεν θα είστε κολλημένοι στην βαρύτητα. Δεν θα είστε κολλημένοι μην τυχόν χάσετε τη δουλειά σας και μετά να πρέπει να σέρνεστε για την επόμενη δουλειά σας. Αυτό είναι απλά απαράδεκτο. Αυτό δεν είναι ιδιότητα του μάστερ. Κι όμως, είστε παγιδευμένοι σ’ αυτό κι αναρωτιέστε, «Πώς θα βγω έξω; Πώς ήρθα εδώ ευθύς εξαρχής; Νόμιζα ότι ήμουν Μάστερ. Νόμιζα ότι είχα δουλειά και η εταιρία με εκτιμούσε και – μπουμ! – την άλλη στιγμή με διώχνουν.» Τότε το κοιτάτε και λέτε, «Λοιπόν, πρέπει να πάω να κάνω τεμενάδες κάπου αλλού, που δεν θέλω, αλλά πρέπει να το κάνω. Πρέπει να πληρώσω τους λογαριασμούς.» Πρέπει να τιναχτούμε έξω απ’ αυτό. Αυτό είναι παλιά βαρύτητα και πραγματικά χαίρομαι που οι Σώμπρα επιτέλους θυμώνουν αρκετά, ώστε να κινηθούμε πέρα απ’ όλο αυτό.

Ένα μέρος αυτού που κάνουμε είναι αυτό που ονομάζω, στην μαγεία, μια ακαταλαβίστικη εστίαση. Με άλλα λόγια, πρόκειται να φύγουμε από την περιορισμένη εστίαση στην οποία ήμασταν, την βαρύτητα που συγκρατεί. Όπως ανέφερα ήδη, υπάρχουν μια δυο υποσημειώσεις σ’ αυτό.

Καθώς μπαίνουμε σ’ αυτό, δεν υπάρχει θέση για πολλή από την παλιά επεξεργασία σας. Θέλω πραγματικά να κοιτάξετε τον εαυτό σας, την μεγάλη εικόνα. Είστε ακόμα μέσα στις πληγές και την επεξεργασία και το «εγώ ο καημένος» και το να κατηγορείτε άλλους; Γιατί εκεί που είναι ανάγκη να πάμε τώρα, δεν υπάρχει θέση γι’ αυτά καθόλου.

Δεν υπάρχει θέση για συμβιβασμούς. Το έχω πει αυτό ξανά και ξανά, αλλά τώρα πρέπει να το υπογραμμίσω, με έντονα γράμματα. Δεν μπορείτε να συμβιβάζεστε συνεχώς και να διαπραγματεύεστε με τον εαυτό σας και να προχωράτε στις μύτες και, «Τί πρόκειται να μου συμβεί;» Τώρα είναι όλα ή τίποτα. Πρέπει να είναι.

Δείτε την σύγκλιση όλων όσων συμβαίνουν τώρα στον πλανήτη – ποτέ πριν δεν ήταν έτσι – και την σύγκλιση του λόγου που είστε εδώ, την σύγκλιση όπου τώρα πηγαίνετε στο επόμενο επίπεδο της αγάπης και της μαγείας. Δεν υπάρχει θέση για συμβιβασμό ή διαπραγμάτευση. Αυτό θα σας κρατήσει σ’ αυτό το σενάριο του πνιγμού, ένα σενάριο που δεν σας επιτρέπει ούτε να πεθάνετε. Απλά συνεχίζετε να πνίγεστε και δεν πιστεύω ότι το θέλει κανένας από σας.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί, κι αν υπήρξε μια χρονική στιγμή γι’ αυτό, αυτή είναι το τώρα. Θα το βγάλω εκεί έξω με κάθε μέσο, με κάθε μέσο και θα πω, «Πρέπει να το κάνουμε.» Ναι, έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση. Έχουμε διανύσει απίστευτη απόσταση. Γι’ αυτό ήθελα να ανοίξω όλη την συζήτηση μας λέγοντας, «Αυτό που κάνετε, αυτό που έχετε κάνει είναι απίστευτο.» Αλλά τώρα ας πάμε στο επόμενο βήμα. Ας πεταχτούμε μέσα απ’ αυτό. Ας πεταχτούμε μέσα από την παλιά βαρύτητα, τους περιορισμούς, τους φόβους, τις τρομάρες. Ας βγούμε απ’ το μυαλό κι απλά ας το κάνουμε. Κι αν συγκεντρωθούν αρκετοί Σώμπρα γι’ αυτό, αν έχουν επιθυμία γι’ αυτό, θα συμβεί.

Κι ο Κώλντρε με ρωτάει, όπως πάντα, «Πότε θα συμβεί;» Μερικοί θα πάνε αμέσως. Μερικοί θα κάνουν άλμα τώρα, πέρα απ’ αυτή την κατάσταση της βαρύτητας μέσα στο αληθινό αερόθεον, μέσα στον πολυδιάστατο Εαυτό σας, που είναι ενσωματωμένος εδώ τώρα, μέσα στην ελευθερία σας. Μέσα στην ελευθερία σας. Και για μερικούς, θα πάρει λίγο χρόνο, γιατί ακόμα διαπραγματεύονται και το σκέφτονται. Δεν υπάρχει σκέψη σ’ αυτό. Δεν μπορείτε. Θα σας συγκρατήσει. Είναι «Πάμε» ή «Δεν πάμε.» Είναι, «Ας μετακινηθούμε στο επόμενο επίπεδο ή όχι.»

Και τώρα ακούω ερωτήσεις από πολλούς. Μα, δεν άνοιξα τις τηλεφωνικές γραμμές, όμως όλοι κάνουν ερωτήσεις τώρα. Όλοι λένε, «Λοιπόν, αν το κάνουμε, τι πρόκειται να συμβεί στο σώμα μου, για παράδειγμα; Και η δουλειά μου; Τι θα γίνει με τους αγαπημένους; Θα είμαι ακόμα ακέραιος σαν άνθρωπος στη Γη;»

Η απάντηση μου σ’ αυτό είναι όχι. Όλα θα είναι διαφορετικά. Όλα θα είναι διαφορετικά. Και δεν πρόκειται να σας πω ότι θα είναι καλύτερα ή χειρότερα. Απλά θα είναι διαφορετικά. Αλλά πρέπει να γίνει τώρα. Πρέπει να γίνει. Όπως έλεγε η Τρέησυ πριν, δεν μπορείτε να αντέξετε άλλη μια μέρα απ’ αυτό. Και είναι αυτό, πάλι, αυτό το σενάριο του πνιγμού και όχι θανάτου. Αυτό το αδιάκοπο, «Πρέπει να βγω απ’ αυτό; Τί πρόκειται να συμβεί; Ή πώς πρόκειται να συμβεί;»

Δεν πρόκειται να είναι κάποιο είδος παρέμβασης από αγγελικές υπάρξεις, που θα έρθουν κάτω να σας σώσουν. Δεν πρόκειται να είναι πως θα το κάνετε με τη δύναμη της θέλησης ή μάλλον, ότι θα το περάσετε με τη σκέψη. Απλά θα το κάνουμε. Απλά θα το κάνουμε. Κι αυτό που θα κάνουμε κυριολεκτικά είναι να μετατοπιστούμε έξω από τους περιορισμούς, έξω από την βαρύτητα.

Το φως σας είναι έτοιμο γι’ αυτό. Δηλαδή, είστε έτοιμοι γι’ αυτό σε κάποια επίπεδα, αλλά το φως σας είναι επίσης έτοιμο γι’ αυτό. Η ενέργεια είναι έτοιμη. Πρόκειται να σας υπηρετεί έτσι κι αλλιώς. Η ερώτηση που πρέπει να κάνω τώρα σε καθέναν από σας, είναι έτοιμος ο άνθρωπος; Είναι πραγματικά έτοιμος ο άνθρωπος; Κι αν δεν είναι, είναι εντάξει.
Παρακολουθήστε τους υπόλοιπους να κάνουν αυτό το τεράστιο άλμα, και μετά αποφασίστε σε κάποιο σημείο, αν είστε έτοιμοι. Πάντως ξέρω ότι αρκετοί από σας είναι στο σημείο της απόλυτης απογοήτευσης και πρόκειται να πάρουμε τώρα αυτή την απογοήτευση με αυτή την μεράμπ, πρόκειται να πάρουμε αυτή την απογοήτευση και τώρα να την χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε άλμα, να γίνουμε κβαντικοί, όπως κι αν θέλετε να το πείτε. Αλλά δεν πρόκειται να πάμε περπατώντας στα νύχια. Πρόκειται απλά να το κάνουμε.

Αν υπήρχε κατάλληλη στιγμή γι’ αυτό, αυτή είναι το τώρα. Πριν έναν χρόνο, μάλλον όχι. Αν υπήρχε κατάλληλη στιγμή στον πλανήτη με το επίπεδο απογοήτευσης και επιθυμίας που έχετε, αυτή είναι το τώρα.

Μεράμπ Πέρα από την Εστίαση

Έτσι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ας αρχίσουμε την μεράμπ μας.

Ήρθε η ώρα να συμβεί αυτή η μετατόπιση, κι αυτά δεν είναι μόνο κι άλλα ωραία λόγια, πρέπει να γίνει. Ήρθε η ώρα να συμβεί αυτή η μετατόπιση. Και θέλω να βγείτε απ’ το μυαλό σας τώρα όσον αφορά τη σκέψη, «Τί πρόκειται να συμβεί;» γιατί αυτό θα σας συγκρατήσει.

Θέλω να βγείτε απ’ το μυαλό σας τώρα, όσον αφορά τη σκέψη ότι πρόκειται να φτάσετε εκεί με τη δύναμη της θέλησης. Δεν μπορείτε. Ή ότι θα φτάσετε εκεί παλεύοντας. Όπως ανακάλυψε η Ταντ, αυτό δεν λειτουργεί.

Και περί τίνος πρόκειται; Πραγματικά είναι ακαταλαβίστικο, ας αφήσουμε την παλιά εστίαση. Αυτό είναι. Είναι η μαγεία, που θα προκύψει όταν αφήσουμε να φύγει αυτή η παλιά εστίαση.

Η εστίαση είναι μια αγγελική αίσθηση. Η ικανότητα να παίρνετε το φως σας και να το κάνετε πολύ, πολύ εστιασμένο. Τόσο εστιασμένο, που να ξεχνάτε ό,τι είναι έξω από το φάσμα.

Πρόκειται να ανοίξουμε αυτή την εστίαση. Όχι προσπαθώντας να περάσουμε μέσα της χτυπώντας ή πολεμώντας την. Ξέρετε, είναι σαν τον κρύσταλλο μου. Σας έχω πει αυτή την ιστορία (εδώ).

Δεν πρόκειται καν να χρησιμοποιήσω τη λέξη «επιτρέπω» σήμερα, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Απλά ήρθε η ώρα.

Πού θα πάμε μετά από δω; Τί θα συμβεί; Πώς θα είσαστε; Αυτές είναι οι σκέψεις ενός ανθρώπου, κι εμείς πάμε πέρα απ’ αυτά.

Όμως δεν είναι καλύτερα από το να μείνετε απλά σ’ αυτό το σενάριο του πνιγμού, σ’ αυτόν τον απαίσιο εφιάλτη;

Θα πω ότι αυτό είναι φυσικό. Με άλλα λόγια, δεν μπορείτε να το κάνετε να συμβεί. Είναι όλο πολύ φυσικό – το να βγείτε από εκείνη την παλιά εστίαση, να ανοίξετε, να έχετε αυτή την ελευθερία.

Δεν μου αρέσει να κάνω ομαδικές δραστηριότητες, ομαδικούς διαλογισμούς, ομαδικά ανοίγματα πυλών ή οτιδήποτε παρόμοιο, γιατί πρόκειται για ένα ατομικό ταξίδι στην κυριαρχία. Αλλά σ’ αυτή την σπάνια περίσταση, σας ζητάω να νιώσετε όλους τους άλλους στον κόσμο, όλους τους υπόλοιπους Σώμπρα, που είναι έτοιμοι γι’ αυτό.

Δεν είναι η ενέργειά τους, που πρόκειται να το κάνει να συμβεί, ίσως όμως αυτό να σας δώσει ένα αίσθημα παρηγοριάς, ένα αίσθημα ότι πραγματικά άλλοι που έχουν ταξιδέψει μαζί σας είναι έτοιμοι γι’ αυτό τώρα, ένα αίσθημα σιγουριάς.

Νιώστε όλους τους άλλους που έχουν κουραστεί απ’ αυτό τον πνιγμό, από την αναμονή, από την διαρκή αναζήτηση κι απλά είναι έτοιμοι τώρα να ξεφύγουν.

Όχι, παρακαλώ. Μερικοί από σας πηγαίνουν πίσω σ’ εκείνο το, «Μα τί πρόκειται να μου συμβεί;» Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό και να φτάσετε εκεί που πηγαίνουμε.

Ίσως έχει να κάνει απλά με το αν έχετε εμπιστοσύνη στον Εαυτό σας ή απλά δεν σας νοιάζει πια.

Ναι, όντως γνωρίζω ότι ήταν πολύ δύσκολο. Και κατά κάποιον τρόπο, έχει επιταχυνθεί. Το δύσκολο επίπεδο έχει επιταχυνθεί. Ταυτόχρονα, παραδόξως, και η ομορφιά και η χαρά έχουν επιταχυνθεί, αλλά αυτό δεν αντισταθμίζει τη δυσκολία.

Λέω ότι τώρα είναι ώρα να ξεφύγουμε.

Τινάζουμε στον αέρα την παλιά εστίαση.

Και ξαναλέω, δεν προχωράμε σ’ αυτό με την σκέψη. Και δεν το κάνετε μόνο λίγο. Όταν τινάζουμε τα πράγματα στον αέρα τα τινάζουμε στον αέρα. Δεν τα ξηλώνουμε αργά.

Ποια είναι η μεγάλη εικόνα; Η μεγάλη εικόνα είναι ότι ο πλανήτης είναι έτοιμος γι’ αυτό – ρίξτε μια ματιά σε όλα όσα συμβαίνουν – κι εσείς είστε απόλυτα έτοιμοι γι’ αυτό.

Αφήστε το τώρα να συμβεί.

Δεν θα μιλήσω εδώ για μια στιγμή. Θα περάσω σε καθαρή ενεργειακή επικοινωνία. Σας ζητάω να κάνετε το ίδιο με τον εαυτό σας, απλά καθαρή ενεργειακή επικοινωνία.

Μερικοί από σας βιώνουν κάποια εμπόδια, πράγματα που σας συγκρατούν κι αναρωτιέστε αν αυτά είναι απλά δικοί σας φόβοι ή μήπως δεν είστε έτοιμοι. Φυσικά, είναι η παλιά βαρύτητα, και είναι το ανθρώπινο μυαλό που αναρωτιέται. Αλλά θα τα υπερπηδήσουμε αυτά. Απλά πρόκειται να πάμε πέρα απ’ αυτά. Αυτό είναι.

Μη δίνετε σημασία σε εκείνα τα πράγματα, που νιώθετε ότι ίσως να σας συγκρατούν.

Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι αφήστε το φως σας να επεκταθεί τώρα. Θα το κάνει. Αφήστε το φως σας να επεκταθεί.

Καθώς το φως επεκτείνεται, αλλάζει την ίδια τη φύση της βαρύτητας, αυτού ακριβώς του πράγματος που σας κρατάει βυθισμένους. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα. Κυριολεκτικά το κάνει μόνο του.

Το κάνει, επειδή εσείς, οι άνθρωποι, το έχετε επιλέξει κι εσείς, οι Μάστερ, είστε ήδη σ’ αυτό.

Ο Μάστερ, που είναι το αποκορύφωμα όλων των ζωών σας, είναι ήδη μέσα σ’ αυτή την διευρυμένη κατάσταση, όπου το φως δεν έχει πια την στενή εστίαση του. Ο Μάστερ είναι ήδη εκεί.

Μπορεί ο άνθρωπος να συναντήσει τώρα τον Μάστερ; Μπορεί ο άνθρωπος να δεχτεί ότι ο άνθρωπος είναι ο Μάστερ;

Η παλιά εστίαση θα έλεγε, ότι είναι ανάγκη να κάνετε κάτι, είναι ανάγκη να δουλέψετε γι’ αυτό, είναι ανάγκη να το προσπαθήσετε. Όμως αυτό απλά δημιουργεί περισσότερη παλιά βαρύτητα.

Εδώ πρόκειται για άνοιγμα του φωτός τώρα, να το αφήσετε να ανοίξει. Ή, καλύτερα, να αφήσετε τον εαυτό σας να αντιληφθεί – εσείς, οι άνθρωποι, να αντιληφθείτε – το φως που πάντα ήταν ανοιχτό, αλλά εσείς απλά ζούσατε σε μια πραγματικότητα με πολύ στενή εστίαση.

Απλά ανοίξτε την επίγνωσή σας τώρα στο φως που ήταν πάντα επεκτατικό, το ίδιο φως που δημιούργησε την βαρύτητα, το ίδιο φως που πηγαίνει πολύ πιο πέρα κι από την βαρύτητα.

Κι εσείς, οι Μάστερ, το αποκορύφωμα της σοφίας όλων των ζωών σας τώρα, ρωτάτε τον άνθρωπο, τον ανθρώπινο εαυτό σας, «Είσαι έτοιμος;»

«Είσαι έτοιμος να έρθεις μαζί μου σε μια πολύ διευρυμένη κατάσταση συνειδητότητας και φωτός;

«Είσαι έτοιμος να παρατήσεις την ανθρώπινη εστίαση και τους περιορισμούς;»

«Είσαι έτοιμος να πας πέρα απ’ αυτό το σενάριο του ανθρώπου που πνίγεται; Να συνειδητοποιήσεις, ότι παρόλο που νόμιζες ότι ήσουν περικυκλωμένος και παγιδευμένος μέσα στο νερό, μπορούμε να μπούμε στην μαγεία, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπάρχει νερό στην πραγματικότητα.»

Ο Μάστερ, όλη η συσσωρευμένη σοφία σας, απλώνει το χέρι του σε σας. Κι επειδή ο Μάστερ έχει ζήσει ζωές, έχει υπάρξει άνθρωπος, αλλά τώρα είναι απλά η σοφία αυτής της εμπειρίας, μπορεί να σας απλώσει το χέρι και να πει, «Είσαι έτοιμος να έρθεις μαζί μου πιο πέρα;

«Είσαι έτοιμος να έρθεις μαζί μου πιο πέρα; Κι αν όχι, είσαι ευπρόσδεκτος να μείνεις στην  εστίαση σου. Αν δεν είσαι έτοιμος, θέλεις να το σκεφτείς, θα έρθω αργότερα, θα σε ρωτήσω ξανά.

«Κι αν νιώθεις ότι είναι πιο σημαντικό να κρατήσεις την ταυτότητα του ανθρώπου στην ύλη, στην ψευδαίσθηση αυτής της πυκνής πραγματικότητας, είναι εντάξει. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ.

«Αλλά αν είσαι έτοιμος τώρα, πάρε το χέρι μου και θα σου δείξω νέους κόσμους. Θα σου δείξω ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια και τί έχουμε γίνει, αλλά μόνο αν είσαι έτοιμος πραγματικά. Αυτό δεν είναι παιχνίδι. Μόνο  αν είσαι αληθινά έτοιμος. Τότε θα σου δείξω τί είναι το πιο πέρα.

«Εγώ ήδη υπάρχω σ’ αυτό το πιο πέρα. Ήδη υπάρχω στο πλήρες φάσμα του φωτός μου.»

«Και τώρα, πάρε το χέρι μου αν θέλεις να έρθεις μαζί μου.

«Αν δεν είσαι έτοιμος, απλά κάλεσε με όταν κουραστείς τελικά με την παλιά εστίαση.»

Πολύ ελάχιστοι άνθρωποι είναι έτοιμοι γι’ αυτό το βήμα. Πολύ ελάχιστοι. Είναι ακόμα απορροφημένοι σε παιχνίδια κι εμπειρίες.

Ακόμα και στο πνευματικό μονοπάτι, ασχολούνται με αποσπάσεις, διαστρεβλώσεις, αποφυγές, αποφεύγουν να πάνε πραγματικά πιο πέρα. Ακούγεται παράξενο, γιατί εκείνοι που είναι στο μονοπάτι λένε ότι το ψάχνουν όλοι, αλλά στην πραγματικότητα, πολύ ελάχιστοι το κάνουν.

Ίσως να ψάχνουν για περισσότερη από την παλιά Αγάπη 1.0. Ψάχνουν ίσως μερικά μαγικά κόλπα εδώ κι εκεί, για να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους και να τρομάξουν τους εχθρούς τους.

Όμως οι πραγματικά αγνοί, εκείνοι που είναι πολύ ειλικρινείς με τον εαυτό τους, σαν εσάς – και δεν υπάρχουν πολλοί σαν εσάς – τώρα είναι έτοιμοι να λάβουν την πλήρη ευλογία του φωτός τους.

Και παρεκτράπηκα πριν. Θα παραδεχτώ ότι παρεκτράπηκα. Είπα στον άνθρωπο «Δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις. Δεν μπορείς. Δεν μπορείς να το κάνεις. Μπορείς να πάρεις το χέρι του Μάστερ, αλλά πέρα απ’ αυτό, δεν υπάρχει τίποτα», αλλά θα το διορθώσω.

Μπορείτε να είστε ευγνώμονες προς τον εαυτό σας.

Είναι εύκολο να εστιάζετε στα δύσκολα, στους πόνους της ζωής, στις προκλήσεις και στις δυσκολίες, και είναι εύκολο να αναρωτιέστε συνεχώς, «Τί δεν πάει καλά με μένα;» Ο Κώλντρε έγραψε ένα θαυμάσιο άρθρο γι’ αυτό, «Τι Μου Συμβαίνει;» αλλά τι λέτε για λίγη ευγνωμοσύνη;

Τί θα λέγατε να ξυπνήσετε αύριο το πρωί – και ναι, θα αναρωτιέστε τί δουλειά θα κάνετε ή τί πρόκειται να σας συμβεί αν τυχόν έχετε δεχτεί το χέρι του Μάστερ, όλα αυτά τα πράγματα – αλλά τί θα λέγατε για λίγη ευγνωμοσύνη για τη ζωή;

Ξέρω ότι η ζωή σας έχει ζεματίσει μερικές φορές, αλλά ευγνωμοσύνη για εκείνους που έχετε αγαπήσει κι αγαπάτε τώρα.

Ευγνωμοσύνη που είστε σε θέση να κοιτάτε έξω – από το παράθυρο – και να βλέπετε την ομορφιά της φύσης, να βλέπετε την μεγάλη συσσώρευση του χιονιού τώρα.

Ευγνωμοσύνη που είστε σε θέση να απολαμβάνετε το φαγητό.

Ευγνωμοσύνη στον εαυτό σας που έχει φτάσει τόσο μακριά.

Ευγνωμοσύνη που επιτρέψατε στον εαυτό σας να μπει στην μεταφυσική, στις κατανοήσεις της συνειδητότητας, της ενέργειας, του φωτός και της ζωής.

Ευγνωμοσύνη, που έχετε γνωρίσει τόσους πολλούς καλούς ανθρώπους στην πορεία, και ξέρω ότι οι Σώμπρα έχουν την τάση να αποστρέφονται λίγο τους ανθρώπους, να δυσφορούν όταν βρίσκονται στην επιρροή της μαζικής συνείδησης των ανθρώπων. Όμως, ω, υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σας, κι απλά μπορείτε να νιώσετε αυτή την ευγνωμοσύνη που υπάρχουν ή έχουν υπάρξει.

Ευγνωμοσύνη για αγαπημένους στη διαδρομή, που νοιάζονται αληθινά για σας. Τους Αναληφθέντες Δασκάλους, τον Τοβία. Ω, ο Τοβίας πιθανόν σας αγαπάει πιο πολύ απ’ όσο οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη θα ήταν δυνατόν να σας αγαπήσει. Και για τον Κουτχούμι, λίγη ευγνωμοσύνη.

Βλέπετε, όταν έχετε ευγνωμοσύνη, λοιπόν, νιώστε την για μια στιγμή.

Ευγνωμοσύνη που απλά είστε εδώ – παρόλο που, ναι, παρόλο που πνίγεστε, πάντως είστε ακόμα εδώ – νιώστε τί κάνει αυτό στο φως σας.

Όταν έχετε ευγνωμοσύνη σε σας, τον άνθρωπο, για τις θυσίες σας, νιώστε τι κάνει αυτό στο φως σας. Μπουμ! Το ανοίγει.

Ευγνωμοσύνη που είστε εδώ αυτή τη στιγμή με τον Μάστερ.

Ευγνωμοσύνη που φτάσατε σ’ αυτό το σημείο μαζί με τους Σώμπρα ώστε να λέτε, «Όχι άλλο. Πρόκειται να πάμε πιο πέρα. Δεν θα μιλάμε άλλο γι’ αυτό, δεν θα το σκεφτόμαστε άλλο, δεν θα το επεξεργαζόμαστε, δεν θα το φανταζόμαστε, δεν θα το μεταχειριζόμαστε σαν παιχνίδι. Πρέπει να πάμε πιο πέρα. Πρέπει να πάμε πιο πέρα.»

Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί που παρακολουθούν και παρατηρούν στις άλλες σφαίρες.

Ω, στις Κοντινές στη Γη σφαίρες τα πράγματα ήταν πολύ ζόρικα τελευταία. Οι Κοντινές στη Γη σφαίρες είναι αυτές, όπου πηγαίνουν οι πιο πολλοί από τους ανθρώπους που πεθαίνουν τώρα στον πλανήτη και παραμένουν για λίγο χρόνο πριν από άλλη μια ενσάρκωση.

Υπάρχει πολλή ανησυχία εκεί. Πολλή ανησυχία. «Πρόκειται να επιζήσει η Γη; Αξίζει να γυρίσω πίσω για άλλη μια ζωή;»

Αυτοί παρακολουθούν και περιμένουν.

Άνθρωποι που έχουν χάσει τόση πολλή ελπίδα στα τελευταία χρόνια – ένας κόσμος χωρίς ελπίδα, έτσι φαίνεται μερικές φορές – παρακολουθούν και παρατηρούν τί θα συμβεί. Μπορεί να μην σας ξέρουν με το όνομά σας ή κάτι τέτοιο, όμως παρόλη την απελπισία, ελπίζουν ότι θα σημειώσετε πρόοδο, κάτι θα μετατοπιστεί σ’ αυτό τον πλανήτη.

Πολλοί απ’ αυτούς περιμένουν την δευτέρα παρουσία του Γέσουα. Πολλοί απ’ αυτούς ελπίζουν σε κάποιου είδους παρέμβαση εξωγήινων. Αυτά τα πράγματα δεν πρόκειται να συμβούν, όχι όπως τα φαντάζονται.

Είναι οι πρώτοι που δέχονται να πάνε πιο πέρα, ό,τι κι αν γίνει.

Αυτό είναι. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα.

Αυτό που μπορώ να σας πω για το πιο πέρα – το άνοιγμα του φωτός, το άνοιγμα του φάσματος, την ελευθέρωση της παλιάς βαρύτητας – μπορώ να σας πω ότι όντως τότε μπαίνετε στην Αγάπη 2.0.

Δεν είναι μια επέκταση της Αγάπης 1.0. Δεν είναι απλά λίγο καλύτερη αγάπη ή λίγο πιο εύκολη. Είναι ένα πολύ διαφορετικό είδος αγάπης, μια εξελιγμένη αγάπη, μια συνειδητή αγάπη, μια αγάπη χωρίς βαρύτητα.

Κι αυτό που μπορώ να σας πω για την μετάβαση στο πιο πέρα, αν διαλέξετε να το κάνετε, υπάρχει μαγεία, γιατί δεν θα είστε πια περιορισμένοι από την συνηθισμένη φυσική της υλικής Γης. Δεν θα είστε πια παγιδευμένοι μέσα στην βαρύτητα. Δεν θα είστε πια σκλάβοι της ατομικής δομής.

Θα πάτε στην μαγεία επειδή, λοιπόν, όλα είναι απλά η ενέργειά σας έτσι κι αλλιώς. Πώς θέλετε να την εφαρμόσετε; Πώς θέλετε να την αφήσετε να σας υπηρετήσει; Δεν χρειάζεται να σας υπηρετεί μόνο στο στενό φάσμα. Μπορεί να σας υπηρετεί στο πλήρες φάσμα.

Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, δεν είναι μαγεία πραγματικά. Είναι απλά ο φυσικός τρόπος λειτουργίας της ενέργειας, αλλά πιο πέρα,  πέρα απ’ αυτά που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι.

Είναι η μαγεία την οποία πάντα λαχταρούσατε. Η ικανότητα να είστε σε πολλές σφαίρες και πραγματικότητες ταυτόχρονα. Η ικανότητα να είστε ελεύθεροι.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί αυτό τον μήνα της αγάπης, αυτή την περίοδο σύγκλισης στον πλανήτη, στο επίκεντρο ακριβώς του λόγου που είστε εδώ τώρα.

Ελευθερώστε τον άνθρωπο που πνίγεται. Απελευθερώστε την ψευδαίσθηση του νερού. Απελευθερώστε την ψευδαίσθηση της ασφυξίας κι ελευθερώστε τον εαυτό σας.

Ή «Πάμε» ή «Δεν πάμε» σ’ αυτό το σημείο, αγαπητοί Σώμπρα.

Δεν μοιράζω καραμέλες σήμερα. Κάνω μια πολύ σαφή δήλωση. Εκείνοι που είναι έτοιμοι, ας το κάνουν. Κι αν δεν είστε σίγουροι, θα έχετε κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον. Πάντως πάρα πολλοί από σας πονάνε, πάρα πολλοί από σας περίμεναν πάρα πολύ. Είναι τώρα. Κι ο πλανήτης το χρειάζεται επίσης.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί για την μεγάλη εικόνα, την ελευθερία στο πιο πέρα και την Αγάπη 2.0.

Με αυτά, αγαπητοί Σώμπρα, ήταν τόση χαρά να είμαι εδώ. Θα κοιτάμε πίσω αυτή την περίοδο, θα κοιτάμε πίσω και θα λέμε ότι ήταν ένα αληθινό Σημείο Διαχωρισμού.

Ξέρετε, για εσάς εδώ στο Κέντρο Επικοινωνίας του CC, υπάρχει μια συγκεκριμένη ομορφιά, έτσι δεν είναι, με το χιόνι να πέφτει, να καλύπτει τα πάντα. Μια συγκεκριμένη ήρεμη ομορφιά, μια συγκεκριμένη αγνότητα εκεί έξω.

Σχεδόν μπορείτε να νιώσετε – λοιπόν, μπορείτε να νιώσετε – αυτή την αλλαγή να συμβαίνει.

Έτσι, με αυτά, πρόκειται να αφιερώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Ήμουν πολύ απασχολημένος με καθέναν από σας τελευταία. Πρόκειται να επιστρέψω και να διαβάσω κοντά στο τζάκι.

Και να θυμάστε ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Είμαι ο Αντάμους, σε υπηρεσία προς εσάς. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορες: Ζωή Μπουζούκα, Φωτεινή Καμπά

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά