Shoud 6, Προχωράμε

   6 -2- 2016

( Δυνατότητες, Αμφιβολία, Τί θα λέγατε στις νέες αφυπνιζόμενες υπάρξεις? Η Αίσθηση του Μάστερ, Το ποτάμι του Χωροχρόνου, Η άχρονη πισίνα των δυνατοτήτων , Η  Άρρητη Παρουσία, Κανένα Μέρος )

 Είμαι αυτό που Είμαι ο Adamus της Κυρίαρχης περιοχής.
Καλώς ήρθατε.

Βρισκόμουν λοιπόν στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων χθες το βράδυ. Όλα αυτά είναι εν μέρει αλήθεια και εν μέρει εξωραϊσμένα…. Σήμερα θα δώσω δώρα. Θα εξηγήσω στην ιστορία, δίνω δώρα.

Ήμουν στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων και ένας καινούριος Master μόλις μπήκε είπε, «Adamus, γιατί επέλεξες τον Φεβρουάριο, και ιδιαίτερα τις 14 Φεβρουαρίου – για να δώσεις αυτό το μήνυμα στους Shaumbra;» Επειδή φυσικά, στην Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων όλοι ξέρουν. Θα συμμετέχουν, θα παρακολουθούν, θα βλέπουν πώς το κάνει ο Master των Masters.

Λέει λοιπόν αυτός ο νέος Master «Γιατί στις 14 Φεβρουαρίου και όχι την 1^η Ιανουαρίου; Γιατί όχι στα γενέθλια σου; Γιατί όχι κάποια άλλη στιγμή;..» Και εγώ είπα «Αγαπητέ φίλε Master – νεαρέ Master, αλλά πάντοτε φίλε Master, υπάρχει ένας καλός λόγος γι αυτό, επειδή η αρχική ονομασία της γιορτής, ουσιαστικά ολόκληρος ο μήνας ονομάζονταν ημέρα του St. Germain». Θα εξηγηθώ. Τι αμφισβητίες που είστε! Τι έλλειψη χιούμορ που έχετε! Επειδή – και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια – στην ζωή μου σαν St. Germain,  στην τελευταία μου ζωή, είχα τη συνήθεια να προσφέρω κοσμήματα. Όχι μεγάλα, μικρά κοσμήματα. Διαμάντια, ζαφείρια, ρουμπίνια – μικρά. Το είχα κάνει συνήθεια να τα δωρίζω, με ένα μήνυμα σ’ αυτόν που τα έδινα, πάντα για να τους θυμίσω τι πραγματικά συνέβαινε στη ζωή τους, τι θα μπορούσε να είναι στη ζωή τους. Οι περισσότεροι έπαιρναν το κόσμημα, το πετράδι κυριολεκτικά – και έτρεχαν να το πουλήσουν αμέσως – όμως κάποιοι κατανοούσαν τι πραγματικά εννοούσα.

Αρχικά λοιπόν ο μήνας ονομάζονταν μήνας του St. Germain, πραγματικά – αν και δεν υπάρχει κάποια καταγραφή που να το πιστοποιεί – όμως υπήρξε ένα κίνημα για να ονομαστεί Μήνας του St. Germain. Εντούτοις άλλαξαν από τις δυνάμεις που ονομάζονται Εκκλησία. Βρίσκονταν σε μεγάλη σύγχυση. Ήξεραν ότι έπρεπε να το αλλάξουν από μήνα του St. Germain, το δώρημα πετραδιών και κοσμημάτων, σε κάτι άλλο, οπότε εμφανίστηκαν με τον St. Valentine.

Κατ’ αρχάς μην σκέφτεστε καν ότι ο Βαλεντίνος ήταν κάποιος άγιος τότε. Τον έκαναν άγιο μετά από το γεγονός. Δεν μπορούσαν καν να αποφασίσουν ποιος Βαλεντίνος ήταν. Δεν υπήρχε μόνο ένας Βαλεντίνος, υπήρχε ένας αριθμός απ’ αυτούς.

Έκαναν μια μικρή έρευνα και βρήκαν έναν Βαλεντίνο που στην πραγματικότητα είχε παντρευτεί αρκετούς στρατιώτες, ιδιαίτερα Ρωμαίους στρατιώτες στον Ιουδαϊκό λαό, και στρατιώτες άλλων εθνικοτήτων που βρίσκονταν σε κατεκτημένες χώρες.

Αυτό δεν είναι κάτι δύσκολο να γίνει, από πολλούς άνδρες και γυναίκες, νεαρής ηλικίας. Έγινε λοιπόν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όχι ο μήνας του St. Germain. Όμως προτείνω να κάνουμε έκκληση στο Βατικανό να το αλλάξει αυτό. Όμως πραγματικά δώριζα πετράδια και κοσμήματα.

Δυνατότητες

Σήμερα οι τσέπες του Cauldre είναι άδειες επειδή η Linda εξασφάλισε να μην υπάρχει τίποτα σ’ αυτές, αλλιώς θα δώριζα χρήματα, πολλά. Όμως αντί γι αυτό θέλω να δωρίσω μερικές δυνατότητες σήμερα. Υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες εδώ για τον καθένα. Για όλους.

Τι είναι μια δυνατότητα; Κάτι που δεν έχει ακόμη επιλεγεί και βιωθεί. Και όλοι σας έχετε τεράστιες δυνατότητες. Δύσκολα τις διακρίνετε μερικές φορές. Έχετε την τάση να βλέπετε μόνο ότι βρίσκεται μπροστά στο πρόσωπο σας. Έχετε την τάση να βλέπετε τα πράγματα για τα οποία παλεύετε, τα πράγματα που φοβάστε, και έχετε την τάση να μένετε κάπως περιορισμένοι εξαιτίας αυτού. Όμως σήμερα, ας ανοίξουμε κάποιες δυνατότητες.

Θα ήθελα να ξεκινήσω με την Mary Sue. Αυτή τη στιγμή έχεις τη δυνατότητα να φέρεις τον Walter Russell, να επικοινωνήσεις με τον Walter. Όμως πρέπει να αναγνωρίσεις την δυνατότητα. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι αυτός βρίσκεται ακριβώς εδώ. Είναι ακριβώς εδώ και έχεις αυτή τη δυνατότητα. Θα ήταν κάτι παραπάνω από ευτυχής να δουλέψει μαζί σου.

Τώρα η Mary Sue θα πει «Μα δεν ξέρω πώς να κάνω επικοινωνίες. Δεν αφορά μόνο κάποιους ξεχωριστούς, την ελίτ;  Αυτός ήταν ο Cauldre, όχι εγώ. Όμως ξέρεις πώς να επικοινωνείς; Απλά ανοίγεις το στόμα σου και ξεκινάς, ή αρχίζεις να γράφεις. Βγαίνεις από το νου σου, βγαίνεις από τις αμφιβολίες σου και ξεκινάς. Η δυνατότητα είναι εδώ για σένα. Πάρε βαθιά ανάσα μ’ αυτό.

Και η Patricia. Γεια σου Patricia. Δούλευες σε πιο πρακτικά θέματα στην ζωή σου – θέματα της ανθρώπινης ζωής – όμως τώρα αυτή η δυνατότητα που ακτινοβολεί τόσο πολύ γύρω σου – αν μπορούμε να την δούμε, κοιτάξτε πόσο ακτινοβόλα δείχνει – μια δυνατότητα να συμβεί τώρα. Πώς να την ονομάσουμε – μια δημιουργικότητα, μια υπέροχη έμπνευση σε περιβάλλει. Μπορώ να την δω. Όλοι μπορούν να την δουν. Τώρα μπορείς να προσθέσεις το φως σου σ’ αυτήν. Είναι εδώ. Και μην το σκέφτεσαι. Μην ανησυχείς γι αυτό. Μην επιστρέψεις αργότερα και διαβάσεις αυτό το κείμενο καμιά πενηνταριά φορές. «Τι ήθελε να πει; Πού είναι οι κρυμμένες λέξεις;» Όχι!
Είναι εδώ αυτή τη στιγμή και απλά να το αναπνεύσεις, αυτό το κύμα δημιουργικότητας, αυτή την έμπνευση που σε κάνει να κάνεις κάτι, που δεν το περιμένεις απαραίτητα. Δεν είναι γραμμικό. Δεν μοιάζει με μια επέκταση αυτών που έκανες πριν. Είναι κάτι διαφορετικό.

Οπότε πάρε μια βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Ω! Αυτό είναι καλύτερο από το να δωρίζεις κοσμήματα. Δεν είναι; Η μισή ομάδα λέει «Ναι», η άλλη μισή… «Όχι».

Scott. Έχεις τόση δυνατότητα που είναι δική σου και του συντρόφου σου. Υπάρχει ένα ιατρικό θέμα. Στην πραγματικότητα είναι ένα θέμα παραμονής ή εξόδου για τον σύντροφο σου, όμως πολύ απ’ αυτό βασίζεται σε σένα. Ενώ φαίνεται ότι ο σύντροφος σου, ο αγαπημένος σου, περνά μια τραυματική κατάσταση, στην πραγματικότητα είναι δική σου. Την παίρνει για σένα.
Έχεις τη δυνατότητα να μείνεις και να έχεις τη ζωή που ήθελες χωρίς τα υπόλοιπα βάρη, να έχεις διαύγεια και  να παραμείνεις και πραγματικά να απολαύσεις τη ζωή. Αναρωτιέσαι γι αυτό μερικές φορές. Αναρωτιέσαι «Μπορείς πραγματικά να απολαύσεις τη ζωή; Είναι δυνατόν αυτό; Ίσως είναι καλύτερα στη Νέα Γη», και ο σύντροφος σου το παίζει όλο αυτό για σένα. Και εσύ έχεις αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα της επιλογής σου. Όμως επίσης θα το επεκτείνω αυτό λίγο ακόμα, αν είσαι εντάξει με το ότι γίνεται προσωπικό. Δεν προσευχόμαστε. Δεν κάνουμε καθόλου τελετές. Όμως αυτό που κάνουμε είναι να λάμψουμε το φως της δυνατότητας. Για τον σύντροφο σου λοιπόν που είναι ο Sam;

SCOTT: Samuel.

ADAMUS:  O Samuel. Για τον σύντροφο σου και για σένα, ας προσθέσουμε το φως μας στη δυνατότητα σας για χαρούμενη ζωή αυτή τη στιγμή.

Δεν σπρώχνουμε τη θεραπεία. Δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε τη θεραπεία, επειδή αυτό είναι έλλειψη συμπόνιας. Απλά γινόμαστε Masters. Εσείς γίνεστε οι Masters που είστε. Γίνεστε αυτό που θα λέγαμε άφατοι. Παρόντες. Θα επανέλθω αργότερα, όμως απλά είμαστε εκεί, όλοι μας αυτή τη στιγμή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις πώς μοιάζει, πού είναι, ποια κατάσταση είναι. Δεν έχει καθόλου να κάνει με αυτό. Είναι απλά φωτισμός των δυνατοτήτων που αλλιώς ίσως να ήταν δύσκολο να τις δεις, για τους ανθρώπους, για σένα και τον Samuel.

Οπότε ας το κάνουμε αμέσως τώρα αν είσαι εντάξει μ’ αυτό.

Εντάξει, οπότε όλοι εδώ, στο διαδίκτυο, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ας λάμψουμε το φως μας. Δεν υπάρχει προσευχή. Δεν υπάρχει εκβιασμός. Δεν προσπαθούμε να θεραπεύσουμε. Είναι σαν να ανάβουμε το φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ώστε να μπορείτε να δείτε όλα όσα υπάρχουν εκεί, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας για πραγματικά χαρούμενη ζωή, και για χαρούμενη ζωή μαζί.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Νομίζατε ότι αστειευόμουν όταν είπα ότι θα έπρεπε να είναι ο μήνας του St. Germain. Και το ωραίο είναι ότι ο καθένας από σας μπορεί να το κάνει αυτό. Ο καθένας από σας μπορεί να το κάνει στη ζωή του.

Ω, γεια σου Teresa. Σηκώνεσαι σε παρακαλώ; Στην πραγματικότητα θα επανέλθω σε σένα, επειδή νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να το δει.

Είναι τόσο συνηθισμένο να βρίσκεται ένας άνθρωπος σε σύγχυση, ιδιαίτερα όταν μπαίνει στην κυριότητα του «Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω; Που υποτίθεται ότι πρέπει να ζήσω; Τι θα γίνει μετά;» Ω! Εμφανίζεται όλη αυτή η αγωνία εξαιτίας του. Η αγωνία, οι αϋπνίες. «Το κάνω σωστά; Το κάνω λάθος;» Ας σταματήσουμε ακριβώς εδώ. Ας φωτίσουμε μια δυνατότητα. Ας ρίξουμε φως στη δυνατότητα πραγμάτων τα οποία ούτε καν βλέπετε. Μπαίνετε κάπως στο νου και στο γραμμικό «Τι θέλει το Πνεύμα να κάνω;» Και προσπαθείτε να μου μιλήσετε γι αυτό και εγώ λέω «Δεν έχει σημασία». Πραγματικά το λέω αυτό.

Αυτό που πρέπει να κάνετε λοιπόν είναι να πάρετε μια καλή βαθιά αναπνοή και να φωτίσετε τις δυνατότητες. Να ανοίξετε τον εαυτό σας σε πράγματα που δεν τα βλέπετε μόνο μέσα από τα παλιά μάτια. Να μπαίνετε στην Αίσθηση του Master.

Κατ’ αρχάς, πραγματικά δεν έχει σημασία πού θα πάτε, όπως ήδη ακούσατε. Δεύτερον, η απάντηση, η γνώση, είναι εκεί όταν παίρνετε μια καλή βαθιά αναπνοή, και έρχεται αμέσως. Και η απάντηση, ίσως πάρει μέρες, ίσως μια βδομάδα για να ξεδιπλωθεί, αλλά θα είναι εκεί. Οπότε σταματήστε να αγχώνεστε. Αλλά αγκαλιάστε.

Ω, θα μπορούσα να συνεχίζω όλη μέρα με αυτό, αλλά έχουμε πολλά να συζητήσουμε, αλλά θα μιλήσω μαζί σου Paul. Λοιπόν Paul, υπάρχουν πολλές δυνατότητες τριγύρω, όμως, πώς να το πω; Μερικές φορές είσαι πιο άνετος μέσα στην αβεβαιότητα, και υπάρχει κάτι, που δεν χρειάζεται πίεση, αλλά είναι πραγματικά παρόν πραγματικά για σένα, αλλά εσύ είσαι κάπως «Δεν είμαι σίγουρος» και «Ίσως είμαι…» Μπορώ να είμαι ειλικρινής μαζί σου; Παίζεις μ’ αυτό, όμως είσαι κάπως «Ίσως είμαι σιτεμένος για μεγάλα σχέδια. Ίσως να μην έχω την ενέργεια. Ίσως να παίξω στα σίγουρα».
Υπάρχει λοιπόν μια δυνατότητα που δεν είναι τόσο ασφαλής, αλλά είναι διασκεδαστική. Εννοώ, πραγματικά διασκεδαστική. Σου αρέσουν τα διασκεδαστικά πράγματα, αλλά γενικά τα διασκεδαστικά πράγματα που δεν έχουν ρίσκο. Πήρες πολλά ρίσκα στην ζωή σου παλιότερα – πολύ μεγάλα ρίσκα – και μετά είπες «Θα μείνω στον ασφαλή χώρο». Όμως μπορώ να σου πω ότι δεν είσαι εντελώς ευτυχισμένος μέσα σ’ αυτόν τον ασφαλή χώρο. Είναι κάπως βαρετά. Όμως μετά λες, «Μα, τι να κάνω;» Απλά να πας σ’ αυτή τη δυνατότητα, να πας στον φωτεινό χώρο, και μετά να μην ανησυχείς γι αυτό. Να μην το σκέφτεσαι. Να μην ανησυχείς ότι θα γυρίσεις πίσω σε παλιές συνήθειες. Να μην ανησυχείς αν παίζεις με ασφάλεια. Είναι πολύ σωστό και αισθάνεσαι τόσο καλά και είναι ακριβώς εκεί. Κάνε το. Σ’ ευχαριστώ.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να συνεχίσουμε όμως έχουμε άλλα πράγματα να καλύψουμε.

Ας επιστρέψουμε στον Μήνα του St. Germain. Όλα είναι σχετικά με τις δυνατότητες. Πραγματικά συνήθιζα να χαρίζω πετράδια, όμορφα μικρά κοσμήματα, ως ένα είδος υπενθύμισης των δυνατοτήτων του καθενός στη ζωή του σ’ αυτά που δεν έχουν ανοιχτεί.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του ανοίγομαι σε κάτι και του κυνηγώ κάτι. Το κυνήγι ως στόχος, όπως όταν κάθομαι και λέω «Θα σχεδιάσω αυτό». Υπάρχει μεγάλη διαφορά από το απλά ανοίγομαι στις δυνατότητες. Βρίσκονται όλες εκεί. Βρίσκονται όλες εκεί είτε ανησυχείτε σχετικά με το τι να κάνετε μετά, πού να κινηθείτε, είτε χάνετε το χρόνο σας, απλά ζείτε τις τελευταίες σας δεκαετίες σ’ αυτόν τον πλανήτη. Απλά ανοιχτείτε σ’ αυτό και δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια ή δουλειά. Απλά αναγνωρίζετε ότι ανοίγεστε σ’ αυτό, και τότε είναι εκεί. Και μετά είναι θέμα επιλογής – Τι θέλετε να κάνετε;

Ας πάρουμε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή για όλες τις δυνατότητες που βρίσκονται στη ζωή σας. για όλα τα πράγματα. Δεν είναι πια περιορισμένα όπως ήταν. Δεν είναι πια ισχνά και μικρά. Είναι πολλά. Και ξέρετε κάτι; Δεν χρειάζεται να παλεύετε μαζί τους. Πραγματικά όχι. Δεν χρειάζεστε να το σκέφτεστε. Απλά επιτρέψτε το άνοιγμα σας. Αυτό είναι. Λάμψε το φως σας στις ίδιες σας τις δυνατότητες.
Καλή βαθιά αναπνοή.

Πρώτη Ερώτηση

Θα κάνω μερικές ερωτήσεις και η πρώτη ερώτηση είναι γιατί πάντα κάνω ερωτήσεις; Είναι μια καλή ερώτηση για να αρχίσουμε. Γιατί κάνω ερωτήσεις, συνήθως στην αρχή των Shouds;

TAD: Θέλεις να δεις την ενέργεια μας, πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Να δεις αν είμαστε γεμάτοι makyo ή…

ADAMUS: Όχι, αυτό το έχω κάνει πολύ πριν έρθετε εδώ. Γιατί λοιπόν ρωτώ τις ερωτήσεις στην αρχή των συγκεντρώσεων μας;

TAD: Για μένα, για να απαντήσω, με κάνει να βρεθώ εδώ.

ADAMUS:  Σ’ ευχαριστώ. Ωραία. Δύο ακόμη. Σε κάνει να βρεθείς εδώ. Επειδή νομίζεις ότι δεν ξέρω ήδη την απάντηση πριν να ρωτήσω;

MARY SUE: Νομίζω ότι ορίζουμε την πραγματικότητα μας με τις ερωτήσεις που κάνεις.

ADAMUS: Ναι το κάνετε. Ναι, το κάνουμε.

MARY SUE: Και έτσι μας βοηθάς να κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε.

ADAMUS: Ναι, ωραία. Δύο ακόμη. Γιατί κάνω ερωτήσεις για να ξεκινήσουμε τα μηνιαία μας Shouds; Μου αρέσει η αντίδραση όταν η Linda δίνει το μικρόφωνο σε κάποιον.

TIFFANY: Για να μας τρομοκρατήσεις όταν μας έρχεται το μικρόφωνο.

ADAMUS: Ναι. Απολύτως! Καλή απάντηση. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι απλά να κάθεσαι εδώ, άνετος, να παρακολουθείς το σόου και να αποκοιμιέσαι. Όταν ξέρεις ότι τριγυρνά το μικρόφωνο και προσπαθείς να το αποφύγεις… επί τη ευκαιρία, ένα μικρό μυστικό, αν δεν θέλετε να πάρετε το μικρόφωνο, μην το λέτε νοερά «Linda, μην μου δώσεις το μικρόφωνο» επειδή αυτό που ακούει είναι «Θέλω το μικρόφωνο. Θέλω το μικρόφωνο»!

Edith, Edith, Edith! Η Lady Edith! Edith, γιατί κάνω αυτές τις ερωτήσεις;

EDITH: Επειδή το διασκεδάζεις. Σου αρέσει.

ADAMUS: Πράγματι. Γιατί;

EDITH: Επειδή είσαι έξυπνος.

ADAMUS: Σκέφτηκες ότι θέλω να χλευάσω τους ανθρώπους;

EDITH: Όχι.

SHAUMBRA1 (γυναίκα):  Εγώ το σκέφτηκα αυτό.

ADAMUS: Ω, εσύ το σκέφτηκες! Το ήξερα ότι έρχεται από κάπου, επειδή μου αρέσει να χλευάζω τους ανθρώπους. Γιατί κάνω αυτές τις ερωτήσεις;

EDITH: Σου αρέσει να μας βλέπεις να αγαπάμε τον εαυτό μας, να είμαστε σε εγρήγορση και να επιτρέπουμε.

ADAMUS: Ναι, θα μείνω στην εγρήγορση. Ναι.

Εγρήγορση!  Όλοι συμμετέχουμε σ’ αυτό. Εγρήγορση – να είμαστε παρόντες. Ο καθένας από σας, είτε βρίσκεστε εδώ είτε βλέπετε on line, όταν κάνω την ερώτηση, ο καθένας την απαντάει αμέσως «Τι θα έκανα αν έπαιρνα το μικρόφωνο από την Linda; Τι θα κάνω αν πάρω το μικρόφωνο; Linda, μην μου δώσεις το μικρόφωνο». Φέρνει συνειδητότητα. Φέρνει λίγη ενέργεια σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις, σε όλους μας, όλοι μας εμπλεκόμαστε, είμαστε μέρος του. Και οι ερωτήσεις είναι και καλές, επειδή όλες είναι επίκαιρες. Κυριολεκτικά βασίζονται σε ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή.Επόμενη ερώτηση.

Δεύτερη Ερώτηση

ADAMUS: Ποιο είναι το κύριο πράγμα που συμβαίνει από την αρχή του χρόνου; Έχουν περάσει μόνο 35, 36 μέρες. Ποια είναι η δυναμική που υπάρχει από την αρχή του χρόνου;

MOFO: Θα έλεγα μια εντελώς βοηθητική αβεβαιότητα.

ADAMUS: Μου αρέσει αυτό. Για ποιο λόγο συμβαίνει;

MOFO: Συνεχίζεται και μεγαλώνει και όλοι γίνονται όλο και πιο αβέβαιοι, πιο φοβισμένοι, ή όπως οι Shaumbra γινόμαστε όλο και πιο ασυμβίβαστοι.

ADAMUS: Ωραία. Σ’ ευχαριστώ.  Μην γυρίσεις για να το ξανακούσεις!

MOFO: Δεν ήμαστε ασυμβίβαστοι;

ADAMUS: Όχι, ήταν κάτι καλό! Γι αυτό. Επειδή παίρνεις κάτι που είναι τόσο καλό – είσαι ένα άτομο με χιούμορ, είσαι χαριτωμένος, πνευματώδης – όμως γυρίζεις και λες «Μα τι είπα; Θέλω να το δω». Και μετά…

MOFO: Μίλησα τόσο ένρινα!

ADAMUS: Ή λες «Γιατί καθόμουν εκεί με το χέρι μου στην τσέπη; Τι έκανα μ’ αυτό;». Να βρίσκεσαι στο τώρα. Σ’ ευχαριστώ. Καλή απάντηση. Δύο ακόμη.

1. MS. HENRY: Ξεπέρασμα της αμφιβολίας.

ADAMUS: Της δικής σου αμφιβολίας;

1. MS. HENRY: Της ομαδικής αμφιβολίας και μετά εισέρχομαι σ’ αυτό που είναι δικό μου και στη δική μου αμφιβολία.

ADAMUS: Ναι. Μου αρέσει αυτό. Ωραία. Τρεις ακόμη.

DIANE: Επιλέγω τη ζωή.

ADAMUS: Επιλέγεις τη ζωή. Αυτό είναι καλό. Μοιάζει να φέρνει τα πάντα στην επιφάνεια. Και προκαλώ όλη αυτή την συζήτηση.  Όλο αυτό το θέμα με την Νέα Γη, την Παλιά Γη, πού πηγαίνουμε μετά… Πονάει. Εννοώ ότι θα μπορούσαμε να λέμε ψαλμωδίες, όμως όχι, πρέπει πραγματικά να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. «Πρέπει να μείνω;» Είναι δύσκολο.

DIANE: Αυτό είναι το ερώτημα.

ADAMUS: Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Και όταν αντικρίζεις αυτό το ερώτημα «Πρέπει να μείνω;» χωρίς πολύ φως πάνω στις δυνατότητες, όταν απλά βλέπεις ότι «θα είναι 5, 10, 20, 30 ακόμη χρόνια περίπου ίδια» είναι πολύ απογοητευτικό. Δεν ακούγεται και πολύ καλό. Γι αυτό και είμαστε στον Μήνα του St. Germain, και ανοιγόμαστε στις δυνατότητες.

Σ’ ευχαριστώ. Ω, μου αρέσει αυτό. Και μπορείτε να νιώσετε – πριν η Linda δώσει σε κάποιον το μικρόφωνο – τα επίπεδα των ενεργειακών κινήσεων που προκύπτουν αυτή τη στιγμή στο χώρο; Είναι μεγάλα και μικρά και σας μοιάζουν, θέλετε να κλάψετε και να γελάσετε, και όλα αυτά είναι εδώ. Χμμ. Ναι. Πώς θα το όριζες;

LINDA F: Για μένα ήταν ελευθερία. Πούλησα το σπίτι μου. Νιώθω ότι υπάρχουν δυνατότητες.

ADAMUS: Υπέροχα. Πήρες καλά χρήματα από το σπίτι σου;

LINDA F: Αρκετά καλά.

ADAMUS: Ωραία. Και τι θα κάνεις μετά;

LINDA F: Θα ταξιδέψω.

ADAMUS: Ωραία και ποιο είναι το πρώτο μέρος που θα πας;

LINDA F: Στην Χαβάη και στην Florida.

ADAMUS:  Ωραία. Σ’ ευχαριστώ. Ακόμα ένας.

JOHN: Σαν το τρενάκι του λούνα παρκ. Οριστική ελευθερία.

ADAMUS: Το πρόβλημα με το τρενάκι του λούνα παρκ είναι ότι ανεβοκατεβαίνει. Πηγαίνει πάνω κάτω ταυτόχρονα και δεν έχει νόημα. Πώς θα μπορούσε το τρενάκι του λούνα παρκ να πηγαίνει μπρος πίσω; Δεν έχει νόημα. Όμως έχει. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ.

Η απάντηση μου, αυτό που παρατήρησα, ο λόγος που έκανα αυτή την ερώτηση είναι πολύ απλός: Αμφιβολία. Κάποιοι λίγοι από σας το είπαν ή το πλησίασαν. Αμφιβολία.

Είναι ο καιρός πολλής και έντονης αμφιβολίας, για τον εαυτό σας, σας κόβει κομματάκια με πολλούς τρόπους, και αμφιβολία για τον κόσμο που έρχεται. Εννοώ ότι υπάρχει πάντα ένας βαθμός αμφιβολίας, όμως τώρα είναι πολύ προφανής. Είναι πολύ αξιοσημείωτη και πραγματικά δουλεύει σε πολύ βαθιά επίπεδα. Αμφιβολία αν κάνετε το σωστό, και δεν είστε μόνος σ’ αυτό. Όταν οι άλλοι Masters, αυτοί οι λίγοι που είχαν την ίδια διαδρομή πριν από σας, όταν έφτασαν σ’ αυτό το σημείο, είχαν πολύ αμφιβολία. Ταρακουνά το έδαφος. Είναι ένα τρενάκι του λούνα παρκ που πάει μπρος πίσω ταυτόχρονα. Υπάρχει αμφισβήτηση στο τι πρέπει να γίνει, και αυτό που συχνά συμβαίνει είναι ότι, δεν βλέπετε ολόκληρο το φως των δυνατοτήτων. Κοιτάτε μόνο το παρελθόν σας, εκεί από όπου προέρχεστε, και προσπαθείτε να το προβάλλετε στο μέλλον.

Και έχετε μέσα σας συναισθήματα που αφορούν την απελευθέρωση – ιδιαίτερα η Patricia είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, κάτι έτοιμο να απελευθερωθεί – όμως αρχίζετε να το αναλύετε. Αρχίζετε να το αξιολογείτε διανοητικά, αρχίζετε να χρησιμοποιείτε το παρελθόν σαν μέτρο σύγκρισης, τουλάχιστον ως μεζούρα και λέτε «Μα μπορώ στ’ αλήθεια να το κάνω;» Και μετά αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας και μετά, σαν τον Paul, έχετε αυτές τις υπέροχες ιδέες, καταπληκτικές εμπνεύσεις – ο τύπος είναι ένας Master – όμως μετά παίζει εκ του ασφαλούς. Συγνώμη που αναφέρομαι σε σένα, αλλά παίζεις εκ του ασφαλούς και το κάνετε πολλοί από σας.

Όχι ότι χρειάζεται να κάνετε κάτι. Δεν χρειάζεται. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα. Θα μπορούσατε απλά να ταξιδέψετε. Θα μπορούσατε απλά να το πάρετε χαλαρά, όμως τότε δεν κάνετε κάτι, και αυτό είναι πάρα πολύ προκλητικό και υπάρχει κάτι μέσα σας που θέλει πολύ να κάνει πραγματικά κάτι, ιδιαίτερα σ’ αυτήν την τελευταία σας ζωή, να βγει έξω με φανφάρες, να βγει με μια τεράστια έκρηξη δημιουργικότητας και έμπνευσης για τα πράγματα που πάντα θέλατε να κάνετε σ’ αυτόν τον πλανήτη. Ακόμα κι αν είναι μόνο να πείτε στον πλανήτη «Εγώ φεύγω από δω» με πραγματικά μεγαλοπρεπή τρόπο «Είμαι τόσο έξω. Καλή διασκέδαση».

Το χρησιμοποιώ αυτό σαν παράδειγμα.. θέλετε να το απελευθερώσετε, όμως δεν το κάνετε και το καταπιέζετε. Δεν συνιστώ σε όλους σας να φύγετε και να το κάνετε αυτό αύριο, όμως δεν έχετε αυτό το συναίσθημα; Είστε τόσο «Είμαι τόσο εκτός!»

Ξέρω ότι κάποιοι από σας το έχετε κάνει στα σχολικά σας χρόνια. Φτάσατε σε ένα συγκεκριμένο σημείο – κάποιοι από σας στο γυμνάσιο, κάποιοι στο πανεπιστήμιο – και μια μέρα ξυπνήσατε και είπατε «Αυτό δεν με αφορά. Αφορά ίσως τους άλλους, αλλά όχι εμένα. Δεν θα μου πάρει άλλα δύο ή τρία χρόνια». Κάποιοι το κάνατε λίγους μήνες πριν αποφοιτήσετε «Αυτός δεν είναι ο δικός μου δρόμος. Ίσως είναι κάποιου άλλου. Είμαι τόσο έξω από αυτό. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ξέρω που να πάω. Δεν ξέρω πώς θα επιβιώσω, όμως δεν θα μείνω άλλο σ’ αυτήν την βαρετή κόλαση. Θα είμαι εγώ». Γι αυτό είναι που είστε οι πειρατές Shaumbra. Γι αυτό είναι που είστε υπέροχοι, και γι αυτό είναι που το αναφέρω αυτό.

Υπάρχει πολλή αμφιβολία αυτή τη στιγμή. Να είστε εντάξει με την αμφιβολία. Ξέρετε, όταν αρχίσετε να αμφιβάλετε για την αμφιβολία, Ω, θεέ μου και πονοκεφαλιάζετε. Να είστε εντάξει με την αμφιβολία. Είναι απλά ο μικρός εαυτός από το παρελθόν που προσπαθεί να παίξει εκ του ασφαλούς, που προσπαθεί να σας προστατέψει.
Μεγάλη βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Τρίτη Ερώτηση.

Επόμενη ερώτηση στη λίστα. Ας παίξουμε έναν μικρό ρόλο, εντάξει; Βρίσκεστε μπροστά σε μια ομάδα 50 περίπου ανθρώπων. Είναι σχεδόν αφυπνισμένοι άνθρωποι. Μόλις διάβασαν τη Συνομιλία μου με τον Θεό – Συνομιλία με τον Εαυτό, όπως την ονόμασε ο Kuthumi. Εμπνεύστηκαν. Ένα μεγάλο άνοιγμα ή κάτι παρόμοιο συνέβη στη ζωή τους. Και αρχίζουν να αφυπνίζονται. Ξέρετε πώς ήταν πριν από 10, 15 χρόνια. Ξέρετε αυτό το επίπεδο της πρωτόγονης έμπνευσης του τύπου «Ω, θεέ μου, κοίτα τι ανακάλυψα».

Τώρα, βρίσκεστε εδώ όπως είστε σήμερα, όντα που πηγαίνουν στην κυριότητα. Έχετε περάσει δύσκολες στιγμές. Έχετε περάσει αυτή την αρχική ευφορία της αφύπνισης – «Ω! Υπάρχει και κάτι άλλο» – και τώρα μετά από κάποια χρόνια βρίσκεστε εδώ. Τι θα λέγατε με δυο τρία λόγια;

Σαν να βρίσκεστε μπροστά από μια ομάδα. Είστε ο Master, είστε ο δάσκαλος, και έχετε περιορισμένο χρόνο, οπότε πρέπει να φτάσετε στην ουσία. Τι θα λέγατε σ’ αυτήν την ομάδα των νέων αφυπνιζόμενων υπάρξεων; Ποια είναι τα δύο ή τρία κύρια σημεία, ή αν πραγματικά θέλετε, ένα κύριο σημείο. Τι θα τους λέγατε γι αυτό το ταξίδι; Ποια σοφή συμβουλή θα τους δίνατε; Θα παίξουμε λοιπόν ένα μονόπρακτο. Θυμηθείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή, επειδή κάποιοι από σας είστε φρικαρισμένοι αυτή τη στιγμή. Ρόλος της συνειδητότητας. Είναι μόνο ένας ρόλος. Εντάξει;

Λοιπόν Sart, μιλάς σε μια ομάδα περίπου 50.000, αν υπολογίσουμε και την κάμερα…

SART: Γεια σας Shaumbra. Μην ακούτε κανέναν άλλον. Να ακούτε τον εαυτό σας. και τι άλλο; Ω, να είστε σαν τον Sart. (γέλια)

ADAMUS: Δεν είναι αντίφαση αυτό; Δεν είπες μόλις «Να ακούτε τον εαυτό σας, να μην ακούτε κανέναν άλλο. Να είστε σαν τον Sart».

SART: Εντάξει. Ας το βγάλουμε αυτό. Απολαύστε τη ζωή! Κάντε αυτό που θέλετε να κάνετε όταν το θέλετε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο όμως κάντε το για τον εαυτό σας όποτε θέλετε να το κάνετε.

ADAMUS: Εντάξει. Και τώρα υπάρχει μια ομάδα αφυπνιζόμενων ανθρώπων, και θα κάνουμε ένα μικρό ταξίδι μπροστά τους. Κάτι άλλο που θα ήθελες να μοιραστείς πριν αφήσεις τη σκηνή; Κάτι άλλο σχετικό με την αφύπνιση στην κυριότητα;

Γιατί αυτό μου ακούγεται πολύ εύκολο. Θα φύγουν από εδώ αδιαφορώντας. Κάτι άλλο που θα ήθελες να μοιραστείς; Απλά ρωτάω.

SART: Κυνηγήστε το όνειρο σας, επειδή είναι καλό. (γέλια) Είναι makyo αυτό;

ADAMUS: Δεν είπα κάτι τέτοιο, όμως το κοινό μάλλον το λέει. Αν είστε όλοι αφυπνισμένοι «Ω, ναι, ναι!» Όμως δεν είστε αφυπνισμένοι. Μπαίνετε στην κυριότητα. Δεν θα πείτε απαραίτητα «ναι, ναι, ναι». Μάλλον «Δεν θα φέρουμε τον μεγάλο ελέφαντα στο δωμάτιο;» Υπάρχει πραγματικά ένας μεγάλος ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο. Αυτή είναι μόνο η γνώμη μου. Εσύ έχεις τη σκηνή Master. Λοιπόν «Να ακούτε τον εαυτό σας, να χαίρεστε τη ζωή, να κυνηγήσετε τα όνειρα σας, ναι!». Ας φτιάξουμε μια αφίσα με ένα γατάκι και… Ναι. Σ’ ευχαριστώ. Ο επόμενος. Έχεις μπροστά σου 50 νεοαφυπνιζόμενων ανθρώπων.

CHERYL: Όμορφες, υπέροχες υπάρξεις. Το πρώτο πράγμα που νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι να αγαπάτε τον εαυτό σας. Πολλοί από μας μεγαλώσαμε με όλων ειδών τις κακοποιήσεις και μας έχουν πει πράγματα που δεν είναι αληθινά. Είναι περιορισμοί. Αφήστε λοιπόν τους περιορισμούς και απλά αγαπήστε το υπέροχο πλάσμα που είστε.

Το λέω αυτό πρώτο επειδή το δεύτερο είναι ότι έχετε πολύ δρόμο μπροστά σας. Είναι δύσκολο. Είναι προκλητικό. Είναι τρομακτικό. Όμως αν αγαπάτε τον εαυτό σας και τον εμπιστεύεστε, εμπιστεύεστε τον δημιουργό που είστε, θα τα πάτε καλά και θα πάτε εκεί που θέλετε.

ADAMUS: Πραγματικά, έχεις μια πολύ πειστική παρουσία. Μπορώ να σε δω πραγματικά να το κάνεις αυτό.

CHERYL: Το κάνω για πολλά χρόνια.

ADAMUS: Ω, ωραία. Σ’ ευχαριστώ. Επόμενος.

DAVID: Το πρώτο που θα συνιστούσα είναι να σηκωθείτε όρθιοι, να βάλετε το κεφάλι σας ανάμεσα στα πόδια και να φιλήσετε τον πισινό σας. (γέλια)

ADAMUS: Θα μπορούσες να μας κάνεις μια επίδειξη David;

DAVID: Είμαστε στο σημείο που κατεβαίνω στο κοινό και δίνω το μικρόφωνο.

LINDA: Πες μας κάτι που να μπορώ να το γράψω.

DAVID: Ναι. Απλά πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

ADAMUS: Όλα θα δουλέψουν. Τα πάντα θα δουλέψουν. Όλα θα είναι καλά. Η ανθρωπινότητα σας δεν είναι υπεύθυνη για την φώτιση σας, για την αφύπνιση σας. Όλα θα είναι καλά. Ο άνθρωπος δεν είναι υπεύθυνος.

DAVID: Ταυτόχρονα, αυτή η διαδικασία θα φέρει στο προσκήνιο τεράστια αγωνία και αμφιβολία και αυτή είναι η στιγμή να εμπιστευτείτε αληθινά και να αποδεχθείτε τον εαυτό σας και να γνωρίζετε ότι ποτέ δεν κάνατε κανένα λάθος. Οπότε απολαύστε τη ζωή, αναπνεύστε και επιτρέψτε. Και το να επιτρέπετε είναι το απλούστερο αλλά και δυσκολότερο πράγμα που θα κάνετε, επειδή θα αμφιβάλλετε γι αυτό καθημερινά. Επιτρέψτε.

ADAMUS: (χειροκροτά). Σ’ ευχαριστώ.

JAN:  Νομίζω ότι αυτό που με βοήθησε περισσότερο είναι το ότι, δεν μπορεί να γίνει λάθος. Αυτό ήταν η μεγαλύτερη ανακούφιση για μένα, γιατί σε όλη μου τη ζωή ένιωθα πως ότι έκανα δεν ήταν σωστό. Δεν ακολουθούσα τα σωστά πράγματα. Δεν έκανα το σωστό. Οπότε για μένα, να μου πει κάποιος ότι δεν έκανα λάθος ήταν τεράστιο. Οπότε αν σας πω ότι όλα όσα κάνετε είναι εντάξει, ότι δεν μπορείτε να κάνετε λάθος, θα ήταν το μεγαλύτερο που θα μπορούσα να σας πω.

ADAMUS: «Δεν μπορείτε να κάνετε λάθος». Ωραία. Και το έχεις εντάξει σε όλη σου τη ζωή; Εννοώ, ήταν κάτι εύκολο;

JAN: Όχι, ακόμα το δουλεύω.

ADAMUS: Όμως ήταν πολύ καλό που το κατανόησες. Ωραία. Δύο ακόμη. Έχω και άλλα πράγματα να καλύψω σήμερα.

Και τώρα όλοι σκέφτονται «Ω, ωραία. Μόνο ένας μετά από αυτόν. Ευτυχώς, οι πιθανότητες είναι μόνο δύο τοις εκατό να επιλεγώ, και ίσως να μην είμαι εγώ».

SHAUMBRA 2 (γυναίκα): Καλησπέρα. Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα αυτής της διαδικασίας που έχω βιώσει είναι το άνοιγμα στο να επιτρέπω το Υπάρχω, όμως όχι μόνο να επιτρέπω το Υπάρχω, αλλά να νιώθω το Υπάρχω μέσα μου, και να είναι τόσο βαθύ το συναίσθημα που αρχίζεις να ζεις με το Υπάρχω στην καθημερινότητα σου. Και αυτό ήταν ένα υπέροχο δώρο, το να πηγαίνεις πραγματικά μέσα στο συναίσθημα και να επιτρέπεις και να το γνωρίζεις, μαζί με τον άνθρωπο πηγαίνουμε στην αίσθηση του Master που κινείται πέρα από το νου, πέρα από τις πέντε αισθήσεις. Ανοιγόμαστε σ’ αυτήν την μεγάλη δυνατότητα που απλά επιτρέπουμε και είναι ένα συναίσθημα που ο άνθρωπος, δεν αισθάνομαι ότι ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να νιώσει αυτό το συναίσθημα. Να κινείσαι πέρα από αυτό με αυτή την αίσθηση του απλά να κινείσαι πέρα από τις πέντε αισθήσεις , πέρα από τη διανοητική κατάσταση. Και ανοίγεσαι σ’ αυτή την επέκταση στο άπειρο, του να επιτρέπεις στο Υπάρχω μέσα σου να γίνεται το άπειρο χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, χωρίς τέρμα και να το νιώθεις αυτό μέσα σου.

ADAMUS: Ωραία. Νιώθετε το πάθος; Εννοώ υπήρχε λίγη νευρικότητα. Όμως επικοινώνησες αυτήν την νευρικότητα με πάθος, και μπορέσαμε να το αισθανθούμε. Ήταν πάρα πολύ καλό. Σ’ ευχαριστώ. Ακόμα ένας τελευταίος.

JOANNE: Θα σας πονέσει. Θα απελευθερώσετε πολλά πράγματα που κουβαλούσατε για πολλές ζωές. Θα σας πονέσει. Οπότε σας συστήνω να φροντίζετε τον εαυτό σας. Να ασκείστε. Να τρώτε πολύ ζωντανό φαγητό, πολύ νερό και να αγαπάτε τον εαυτό σας. Να πηγαίνετε για χορό όσο πιο πολύ μπορείτε. Αυτό απελευθερώνει πολλά. Εμπιστευθείτε με. Και κάτι άλλο. Μην είστε τόσο σκληροί με τον εαυτό σας. Δεν είμαστε τέλειοι. Ποιος θέλει να είναι τέλειος; Μην αναλώνεστε στα μικρά και διασκεδάστε. Εντάξει;

ADAMUS:  Σ’ ευχαριστώ. Και το ξέχασα ότι ήθελα και έναν τελευταίο – αγαπητή Linda.

LINDA:  Η ζωή είναι μια όμορφη εμπειρία αν την επιτρέψετε και απλά είστε σ’ αυτήν, και όταν το κάνετε αυτό το πραγματικό Είμαι ξαφνικά βρίσκεται πάντα εκεί για σας.

ADAMUS: Εντάξει. Σ’ ευχαριστώ.

Η Απάντηση του Adamus

Ο Adamus που διδάσκει μια τάξη νέων αφυπνιζόμενων μαθητών θα γίνει είναι λίγο διαφορετικότερος από ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Όλοι εσείς είστε οι νέοι αφυπνιζόμενοι. Πρώτον: Δεν υπάρχει επιστροφή. Ξεχάστε την. Είναι πολύ αργά. Θα έπρεπε να το έχετε σκεφτεί νωρίτερα. Είστε τόσο πολύ  μέσα στην αφύπνιση τώρα. Την πατήσατε. Αυτό είναι το νούμερο ένα.

Δεύτερον: Κάθε ομοιότητα με τον εαυτό σας θα εξαφανιστεί, θα γίνει σκόνη τα επόμενα πέντε, δέκα, ίσως είκοσι χρόνια. Ξεφορτωθείτε την, επειδή θα συμβεί.

Το «εσείς» που κάθεται εδώ στην καρέκλα αυτή τη στιγμή με αυτό το μεγάλο makyo χαμόγελο στα χείλη… Αυτό θα ήθελα να κάνω… Να το θυμάστε αυτό το μεγάλο makyo χαμόγελο στα χείλη σας, επειδή θα περάσει πολύς καιρός πριν ξαναγελάσετε. Οδηγώ εδώ τον ελέφαντα, επειδή από την αφύπνιση στην κυριότητα αλλάζουν τα πάντα.

Συνειδητοποιείτε ότι δεν είναι ο άνθρωπος που πηγαίνει στην τελειότητα, δεν είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να γίνει καλύτερος. Αυτό που επιθυμούσατε μέσα στην καρδιά και στην ψυχή σας είναι να γίνεται θεϊκοί, να γίνεται το Είμαι. Θα υπάρχουν στιγμές, περισσότερες από το αντίθετο, που θα νιώθετε απολύτως απαίσια.

Κάποιος θα έπρεπε να σας τα έχει πει αυτά πριν από 15 χρόνια, σωστά; Συναισθηματικά και σωματικά. Και όταν συμβαίνει αυτό, να κατανοείτε ότι πρόκειται για κομμάτι της αφύπνισης. Ίσως δεν θα χρειαστεί να συμβεί στις επόμενες γενιές. Ίσως εδώ υπάρχουν πραγματικοί πρωτοπόροι όπως εσείς που το περνούν αυτό και στρώνουν τις γραμμές και λειαίνουν τον δρόμο. Ίσως. Ίσως. Μα θα το περάσετε αυτό και θα σας γυρίσει μέσα έξω. Θα σας φέρει σε μετωπική αντίθεση με τους δαίμονες σας.

Θα είναι εφιάλτης, και – και θα το περάσετε όλοι σας. Ο καθένας από σας αναπόφευκτα θα έρθει στην κυριότητα του, και αυτό δεν θα είναι καθόλου όπως νομίζετε αυτή τη στιγμή. Δεν θα είναι καθόλου όπως φαντάζεστε ότι είναι. Θα είναι απείρως καλύτερο. Θα έχει τόσο πολλές περισσότερες δυνατότητες. Θα έχει τόσο πολύ περισσότερο νόημα, και δεν θα μιλάτε μόνο για την αγάπη στον εαυτό σας, αλλά θα είστε ερωτευμένοι με τον εαυτό σας κάθε στιγμή. Αυτό πρέπει να περιμένετε.

Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα. Το ξέρω. Το έχω περάσει αυτό, και αυτή η ομάδα που βρίσκεται μπροστά σας και ονομάζεται Shaumbra, ξέρει πόσο δύσκολο είναι. Όμως θέλω να σας γνωρίσω αυτή τη στιγμή καθώς οδηγείστε από την πρώιμη αφύπνιση στην κυριότητα σας, ότι εμείς – όχι μόνο εγώ, αλλά εμείς – είμαστε μαζί σας σε κάθε βήμα του δρόμου. Εγώ, αυτοί που ήρθαν για να συνειδητοποιήσουν την κυριότητα τους σ’ αυτή τη ζωή, αυτοί που ονομάζουν τον εαυτό τους Shaumbra, αυτοί που προχώρησαν μέσα από κάποιες πολύ δύσκολες στιγμές – είμαστε μαζί σας σε κάθε βήμα του δρόμου. Αυτό θα ήθελα να πω.

Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Σας ευχαριστώ. Επειδή θέλω να οδηγήσω τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο μαζί σας. Θέλω να οδηγήσω το γεγονός που σας κάνει κομμάτια σε τόσο πολλά επίπεδα. Σας βάζει πρόσωπο με πρόσωπο με κομμάτια του εαυτού σας που δεν θέλατε να δείτε.

Δεν θέλουμε να στρατολογήσουμε ανθρώπους σ’ αυτό. Δεν θέλουμε καθόλου να τους πουλήσουμε τα θαύματα της φώτισης. Ουσιαστικά όλοι μας κάναμε πολύ καλή δουλειά για να τους διώξουμε, όμως δικαίως. Γιατί να τους ζωγραφίσουμε μια makyo εικόνα ενώ είναι το δυσκολότερο πράγμα που θα κάνετε ποτέ;

Όταν βρίσκεστε παγιδευμένοι ανάμεσα σ’ έναν βράχο και ένα δύσκολο σημείο, στην τελευταία σας πιθανόν ενσάρκωση στη Γη, όταν αντιμετωπίζετε κάποιους από τους μεγαλύτερους φόβους και προκλήσεις και αμφιβάλλετε ότι μπορείτε να το κάνετε, και αναρωτιέστε αν το έχετε μέσα σας, και μετά κάποιες από τις μεγαλύτερες λέξεις που έχουν γραφτεί – αν μπορείτε να επιστρέψετε σ’ αυτό – εμπιστοσύνη, επιτρέπω. Αυτά είναι τα βασικά, αφού περάσετε από την πρώιμη αφύπνιση και ξεκινήσετε να μπαίνετε στην κυριότητα. Εμπιστοσύνη και επιτρέπω. Εμπιστοσύνη και επιτρέπω πριν να φύγετε… αγάπη για τον εαυτό σας, ναι όμως αυτό είναι μια κάπως νεφελώδης σκέψη – αγάπη για τον εαυτό σας. Ακούγεται καλό, δεν ξέρουν πολλοί άνθρωποι πώς να το κάνουν. Θα έρθει αργότερα. Με την εμπιστοσύνη και την κατανόηση δεν μπορείτε να κάνετε λάθος, αν και θα πιστεύετε ότι κάνετε. Θα πιστεύετε ότι έχετε κάνει το μεγαλύτερο, το πιο ηλίθιο λάθος που εμπλακήκατε σε όλο αυτό και μετά θα συνειδητοποιήσετε ότι ήταν το μεγαλύτερο δώρο που δώσατε ποτέ στον εαυτό σας.

Οπότε ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Ναι αυτά είναι μόνο τα αρχικά μου σχόλια.

Στην πραγματικότητα αυτό που θέλω να πω πριν πάμε στο επόμενο, παρατηρήστε την σοφία που εμφανίζεται εδώ. Παρατηρήστε την σοφία όλων σας όταν ανεβαίνετε εδώ πάνω και μοιράζεστε. Και ναι, υπάρχει κάποια ένταση μερικές φορές και λίγο makyo. Βρίσκεστε μπροστά σε μια ομάδα, ακούγεστε σε ολόκληρο τον κόσμο, όμως αρχίζετε να κατεβάζετε κάποια από τα βασικά πράγματα που είναι σημαντικά για σας. Αυτή είναι η δική σας σοφία. Αυτό είναι που έχετε μάθει και αυτό είναι που θα μοιραστείτε, και απλά ας ανοίξουμε αυτή την δυνατότητα εδώ, αυτόν τον μήνα του St. Germain. Ας ανοίξουμε αυτή τη δυνατότητα για όλους σας ως δασκάλους, είτε είστε μπροστά από μια ομάδα 50 ατόμων που έχουν πρόσφατα αφυπνιστεί επειδή μόλις βγήκε το βιβλίο σας, το βιβλίο που λέει «Φώτιση: Μην την κάνετε». Σοβαρολογώ. Θα ήταν υπέροχος τίτλος.

Ξέρετε, αν είχατε ένα βιβλίο «Φώτιση: Το μονοπάτι, τα Τριαντάφυλλα και τα Μπισκότα», θα είναι κοινότυπο. «Φώτιση, Μείνετε Σπίτι» «Φώτιση: Μην το κάνετε» και μετά με μικρά στοιχεία από κάτω «Εκτός και αν είστε απολύτως αφοσιωμένοι στον εαυτό σας». Θα γίνει το απόλυτο bestseller. Μόνο από τον τίτλο. Δεν έχει σημασία τι θα γράψετε μέσα…

Όμως θέλω να σχολιάσω αυτά που νιώσατε και ακούσατε σήμερα. Πολύ σοφία, και βλέπετε τον εαυτό σας πριν από 10, 15 χρόνια. Ρίχνετε μια ματιά σ’ αυτήν την απλή αλήθεια που έχετε μάθει και τώρα την μοιράζεστε, και την ικανότητα σας να το κάνετε με χιούμορ. Πραγματικά υπέροχο. Όλοι σας έχετε φλασιές στο μυαλό. Τι θα μπορούσατε να πείτε σε μια ομάδα 50 πρόσφατα αφυπνισμένων; Και αυτό που σας ενθαρρύνω να κάνετε είναι να βγείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μοιραστείτε με τους άλλους. Μοιραστείτε, αλλά χωρίς κριτική. Ποια είναι τα δύο ή τρία πράγματα που θα λέγατε σ’ αυτή την ομάδα;
Εντάξει, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και ας προχωρήσουμε. Η Αίσθηση του Master.

Η Αίσθηση του Master

Μπαίνουμε λοιπόν στην Αίσθηση του Master, και θα μιλήσω λίγο γι αυτήν. Θα σας μιλήσω για τις πέντε ανθρώπινες αισθήσεις και κάποιοι από σας θα βαρεθείτε και θα πείτε «Μιλάει συνέχεια γι αυτά». Ναι, μέχρι να τα συνειδητοποιήσετε. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να έχετε πληροφορηθεί, να ξέρετε τα γεγονότα και τα νούμερα και του να τα ενσωματώνετε πραγματικά, να τα συνειδητοποιείτε, να τα φέρνετε στην εμπειρία. Θα συνεχίσω λοιπόν για τις πέντε ανθρώπινες αισθήσεις και για την Αίσθηση του Master. Και παρακαλώ, και πάλι, όχι τέτοια σχόλια «Θέλω απλά κάτι καινούριο κάθε μήνα». Όχι, θέλετε απλά κάτι για περισπασμό. Αυτή είναι η ουσία αυτών που κάνουμε τώρα.

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε στην Αίσθηση του Master, και κάποιοι από σας ήδη το έχετε κάνει, ότι το πρώτο πράγμα είναι ο αποπροσανατολισμός στον χρόνο. Το πρώτο. Είναι βασικό. Είναι το 101. Και όπως λέγατε πριν στους σπουδαστές, στους σπουδαστές που αφυπνίζονται, και τους προτείνατε δυο τρία πράγματα, τώρα εγώ μιλάω σε σας, στους Masters, και λέω ότι το αρχικό πράγμα που θα συνειδητοποιήσετε με την Αίσθηση του Master είναι ένας αποπροσανατολισμός στο χρόνο. Θα μπορούσε να σας φέρει ναυτία. Θα μπορούσε να σας κάνει να νιώθετε ότι κομματιάζεστε, ότι δεν έχετε πλέον σημείο αναφοράς, και θα μπορούσε να σας κάνει να νιώθετε απόλυτα ότι τρελαίνεστε.

Αφαιρείτε κάποια βασικά πράγματα με τα οποία συγκρατούσατε τον εαυτό σας – χρόνο και χώρο, που είναι από τα πιο βασικά – αρχίζετε να το μετατοπίζετε αυτό και θα μπορούσατε να σκεφτείτε ότι τρελαίνεστε.

Αυτό που σας λέω τώρα, αγαπητοί Masters, είναι ότι είναι εντάξει. Όταν αρχίσετε να νιώθετε παντελή αποπροσανατολισμό, ίλιγγο, καμία αίσθηση του χώρο, όπως δεν είχατε ποτέ πριν, να είστε εντάξει μ’ αυτό, επειδή αν του αντισταθείτε, αν προσπαθήσετε να γυρίσετε πίσω σ’ αυτό που ονομάζετε σημείο αναφοράς, στο κλουβί σας, αν προσπαθήσετε να επιστρέψετε πίσω σ’ αυτό, θα αναιρέσετε τα αποτελέσματα του να είστε μια ύπαρξη χρονική και άχρονη.

Στην Αίσθηση του Master πηγαίνουμε πέρα από το χρόνο. Εδώ είναι λίγο διαφορετικά, και επί τη ευκαιρία, θα είστε ικανοί να βρίσκεστε και στις δύο καταστάσεις ταυτόχρονα, και αυτό θα είναι πραγματικό μπέρδεμα για το νου. Είναι το τρενάκι του λούνα παρκ που πηγαίνει μπρος πίσω ταυτόχρονα. Είναι πραγματικά αποπροσανατολιστικό για το νου, και αυτό είναι εντάξει. Σας το λέω λοιπόν αυτό ως ένα από τα δύο ή τρία σημαντικά σημεία της προόδου, όπως ακριβώς εσείς είπατε στους σπουδαστές πώς είναι να μπαίνετε στην αφύπνιση. Θα χάσετε τα σημεία αναφοράς σας.

Το Ποτάμι του Χωροχρόνου

Φανταστείτε για μια στιγμή, αν μπορείτε, ότι βρίσκεστε βαθιά ως τους ώμους μέσα σ’ ένα ποτάμι, και το νερό κινείτε γύρω σας. όχι γρήγορα, δεν σας χτυπά, όμως μπορείτε πραγματικά να νιώσετε το νερό, αν θέλετε. Και ας κάνουμε κάτι που φέρνει σε merabh.

Βρίσκεστε λοιπόν μέσα στο ποτάμι, στο όμορφο καθαρό νερό και μπορείτε να νιώσετε τη ροή του νερού τριγύρω στο σώμα σας. μπορείτε να νιώσετε τη θερμοκρασία. Μπορείτε να νιώσετε αυτή τη δύναμη, και υπάρχει κάποια πίεση καθώς το νερό ρέει γύρω σας.

Μπορείτε να νιώσετε την απαλότητα του νερού. Παρόλο που σας σπρώχνει, κατά κάποιο τρόπο ρέει γύρω σας.

Μπορείτε να νιώσετε την παρουσία του. Έχει μια καθορισμένη πίεση, αυτό το νερό. Και βρίσκεται πάντα εκεί. Αυτή η ροή είναι σχετικά σταθερή, πάντα παρούσα.

Αυτή η ροή, η αίσθηση του νερού που ρέει γύρω από το σώμα σας είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι βρίσκεστε μέσα στο ποτάμι, ότι βρίσκεστε μέσα στο νερό. Σταθερά λέει «Βρίσκεσαι εδώ. Είσαι ζωντανός. Υπάρχεις», επειδή μπορείτε να νιώσετε το νερό να ρέει γύρω σας.

Έτσι είναι ο χρόνος και ο χώρος. Υπάρχει μια συνεχής ροή. Υπάρχει ένα είδος συνεχούς πίεσης. Υπάρχει ένα είδος γλυκιάς αντίστασης, μια χαρμόσυνη αντίσταση. Με άλλα λόγια, μπορείτε να το νιώσετε. Και σ’ αυτήν την περίπτωση ο χρόνος και ο χώρος κινούνται γύρω σας, μπορείτε να το νιώσετε. Είναι σε κάθε μέρος της βιολογίας σας, σε κάθε κομμάτι του μυαλού σας.

Ο χρόνος και ο χώρος είναι σαν το ποτάμι. Ήταν ένα μεγάλο άλμα στην κατανόηση ότι δεν κινείστε εσείς μέσα στον χωροχρόνο, ότι αυτός κινείται μέσα και γύρω από σας. Και τώρα αυτό το παράδειγμα, μέσα στο ποτάμι, που σας αντιστέκεται, κάπως κάνει ένα νόημα «Α, ναι, ο χώρος και ο χρόνος είναι πράγματα που ρέουν».

Και αν κινήσετε το χέρι σας μέσα στο νερό ή το πόδι σας, ο χώρος και ο χρόνος – ή ο ποταμός σ’ αυτήν την περίπτωση – ανταποκρίνεται. Δεν τρέχετε μέσα στο ποτάμι. Δεν σπρώχνετε το ποτάμι καθώς προχωράτε. Ρέει γύρω σας. Αυτός είναι ο πραγματικός τρόπος και ολόκληρη η αρχή με την οποία λειτουργεί ο Χωροχρόνος.

Όμως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια σταθερά – η ροή του ποταμού. Είναι σταθερή, πάντα παρούσα, σε σημείο που ξεχνάτε ότι βρίσκεστε μέσα στο ποτάμι. Στην πραγματικότητα αρχίζετε να ξεχνάτε ότι υπάρχει μια ροή. Ξεχνάτε ότι υπάρχει ένα είδος δύναμης. Μπορείτε να νιώσετε το ρεύμα. Ξεχνάτε ότι υπάρχει μια αντίσταση ή μια τριβή.

Είναι μια σταθερά. Σας αγκυρώνει, και στην πραγματικότητα η ροή του ποταμού ποτέ δεν αλλάζει, ούτε η θερμοκρασία, ούτε και κάτι άλλο. Είναι πάντα εκεί.

Οπότε πολύ σύντομα απλά το αποδέχεστε. Ποτέ δεν το αμφισβητείτε, ποτέ δεν αναρωτιέστε πώς είναι να μην το έχετε αυτό. Είναι πάντα εκεί. Είναι μια σύνδεση.

Έτσι μοιάζει, έτσι είναι για σας η ροή του χώρου και του χρόνου. Κινείτε ένα πόδι, κινείτε ένα χέρι μέσα στο ποτάμι. Βυθίζετε τον εαυτό σας. Βάζετε το κεφάλι σας κάτω από το νερό. Ανταποκρίνεται σε σας. Ρέει γύρω σας.

Αυτός είναι ο χώρος και ο χρόνος. Και αυτό είναι που κάνουν οι άνθρωποι.

Εντάξει, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό. Όμως, όπως ήδη έχετε αρχίσει να παρατηρείτε, αρχίζει να αλλάζει. Αρχίζει να αλλάζει και υπάρχει ένα παράδειγμα αυτής της διαφοράς.

Η Άχρονη Πισίνα των Δυνατοτήτων

Για τον τυπικό άνθρωπο, ο ποταμός ρέει σ’ αυτόν, μέσα σ’ αυτόν και πέρα. Ούτε καν το αναγνωρίζει. Νομίζει ότι αυτός κινείται μέσα στο χώρο και το χρόνο, όμως βρίσκεται μέσα στο ποτάμι. Αυτό που συμβαίνει καθώς μπαίνετε μέσα στην Αίσθηση του Master, είναι ότι ξαφνικά έχετε μια διαφορετική κατάσταση που είναι κάπως έτσι.

Τώρα, βρίσκεστε μέσα σε μια μεγάλη, όμορφη πισίνα κολύμβησης. Μόνον εσείς. Κανείς άλλος. Όμορφο καθαρό ζεστό νερό, και αφήνεστε να πάτε κάτω από το νερό, βουτάτε, ίσα να επιπλέετε. Αυτή η μεγάλη πισίνα με το όμορφο ζεστό νερό που είναι ακριβώς στην θερμοκρασία του σώματος, οπότε δεν προσέχετε πραγματικά το νερό.

Και δεν κινείται, απλά είναι εκεί. Δεν υπάρχει πίεση. Δεν υπάρχει δύναμη. Απλά επιπλέετε. Αφεθείτε να το νιώσετε αυτό για ένα λεπτό.

Αυτό μοιάζει κάπως με το άχρονο. Αυτό το νερό βρίσκεται στην κίνηση του Τώρα. Δεν σας σπρώχνει. Δεν πάει πουθενά. Βρίσκεστε μέσα σε μια πισίνα δυνατοτήτων, άχρονων δυνατοτήτων.

Απλά είναι εκεί. Εσείς απλά είστε εκεί.

Αυτό είναι το άχρονο, και το πρώτο πράγμα που θα συνειδητοποιήσετε σαν Master είναι «Αυτό είναι όμορφο, αλλά τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω μαζί του; Απλά επιπλέω μέσα σε μια πισίνα με ζεστό νερό. Τι πρέπει να κάνω;»

Κατ’ αρχάς να επιτρέψετε να έχετε συνείδηση της διαφοράς μεταξύ της κίνησης του ποταμού και τώρα της βουτιάς σ’ αυτήν την πισίνα με το ζεστό νερό. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες. Έχουν και τα δύο νερό. Όμως όλα τα υπόλοιπα είναι κάπως διαφορετικά.

Αυτό είναι το άχρονο, αυτό που ονομάζω το Ανείπωτη Στιγμή, Άρρητη Παρουσία. Άρρητη σημαίνει χωρίς περιγραφή. Μην προσπαθείτε να την υπολογίσετε. Μην προσπαθείτε να την ορίσετε.

Απλά επιπλεύστε. Μην σπρώχνετε εδώ κι εκεί. Απλά επιπλεύστε.

Η Άρρητη Παρουσία, το Είμαι, που περιβάλλεται από αυτόν τον ωκεανό των δυνατοτήτων που υπάρχουν πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Αυτό είναι το νερό – όλες οι δυνατότητες.

Είναι επίσης χώρος και χρόνος, όμως είναι διαφορετικός από τον ποταμό, επειδή τη στιγμή που επιλέγετε να βιώσετε κάτι, τη στιγμή που επιλέγετε να είστε δημιουργικοί, τη στιγμή που επιλέγετε να εκφράσετε τον εαυτό σας, ξαφνικά, αυτή η ακινησία του νερού, αυτός ο χώρος και ο χρόνος, που δεν κινείται, ξαφνικά ενεργοποιείται. Ξαφνικά. Και μετά κινείται με απόλυτη και τέλεια ανταπόκριση στην επιθυμία σας. Όμως αντίθετα από τον ποταμό, δεν ρέει αιωνίως. Μπορείτε να το αλλάξετε. Μπορείτε να το προσαρμόσετε, ή μάλλον προσαρμόζεται σε σας τη στιγμή που επιλέγετε κάτι. Και είναι έξω από το χώρο και τον χρόνο.

Δεν έχει σημασία αν είστε σ’ αυτήν την πισίνα με το νερό, σ’ αυτή την ακινησία του χώρου και του χρόνου. Δεν έχει σημασία αν αυτή τη στιγμή επιλέγετε κάτι που ο άνθρωπος στο ποτάμι θα σκεφτόταν ότι υπήρχε στην παιδική του ηλικία, επειδή εδώ δεν υπάρχει χώρος και χρόνος, Master. Δεν υπάρχει παρελθόν. Υπάρχει μόνο η Άρρητη Παρουσία.

Δεν έχει σημασία.

Δεν έχει σημασία εδώ σ’ αυτήν την πισίνα του χώρου και του χρόνου των δυνατοτήτων αν επιλέγετε να βιώσετε κάτι που ο άνθρωπος στο ποτάμι πιστεύει ότι είναι στο μέλλον – νιώθει ότι είναι αντίθετο στο ρεύμα, όχι εδώ στην πισίνα – επειδή είναι άχρονη.

Ο ανθρώπινος νους είναι σαστισμένος «Πώς μπορεί να γίνει;» Ο άνθρωπος βρίσκεται στο ποτάμι εδώ και πολλές ζωές και δεν γνωρίζει κάτι άλλο εκτός από το ποτάμι. Βασίζεται στο ποτάμι. Εξαρτάται από το ποτάμι. Χρησιμοποιεί το ποτάμι για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Όμως εδώ, στην Αίσθηση του Master, είστε απλά εσείς μέσα σ’ αυτήν την ζεστή πισίνα των Χωροχρονικών Δυνατοτήτων.

Αυτό το παιδί που ήσασταν, αυτό το παιδί που ήταν ανασφαλές κάποια στιγμή βρίσκεται εδώ αυτή τη στιγμή, μαζί με τον Master. Τον Master που κάποιοι από σας θα τοποθετούσατε στο μέλλον. Όμως δεν είναι. Είναι εδώ μέσα σ’ αυτήν την πισίνα μαζί σας.

Αυτές οι πτυχές σας με τις οποίες παλεύατε, βρίσκονται μέσα στην πισίνα μαζί σας, μαζί με τον πλήρως ενσωματωμένο Εαυτό που είστε. Όλα βρίσκονται εδώ, εντελώς ενσωματωμένα.

Ξέρετε, δεν χρειάζεται να είναι γραμμικός ο χώρος και ο χρόνος. Δεν χρειάζεται να είστε μέσα στο ποτάμι πια. Οι άλλοι ούτε καν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει ένα ποτάμι. Μπορείτε να είστε μέσα σ’ αυτήν την πισίνα.

Το παιδί που ήσασταν και ένιωθε τόσο ανασφαλές μπορεί να είναι εδώ αυτή τη στιγμή μέσα στην απόλυτη ασφάλεια αυτής της πισίνας, μαζί με τον Master. Αυτός ο Master που προσπαθείτε να γίνετε είναι ακριβώς εδώ.

Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Δεν υπάρχει απόσταση. Όλα είναι εδώ.

Και ξαφνικά, κάτι πολύ παράξενο αρχίζει να συμβαίνει, κάτι πολύ βαθύ αρχίζει να συμβαίνει. Βλέπετε πάντα βρισκόσασταν εδώ. Πάντα, πάντα. Πάντα ήσαστε μαζί, και ξαφνικά, αυτό το παιδί, αυτό το πληγωμένο ανασφαλές παιδί συνειδητοποιεί επίσης τον ενσωματωμένο Master. Επίσης. Και.

Ο άνθρωπος που νομίζετε ότι είστε αυτή τη στιγμή, που προσπαθεί να βρει το δρόμο του μέσα στο ποτάμι, που προσπαθεί να γίνει ο Master, ξαφνικά συνειδητοποιεί σ’ αυτό το άχρονο ότι ο Master είναι ήδη εδώ. Δεν υπάρχει διαχωρισμός πια, και όλοι μπορούν να είναι εδώ. Όλοι μπορούν να μοιράζονται αυτήν την Άρρητη Παρουσία.

Και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Ξαφνικά, αυτό το ανασφαλές παιδί δεν είναι πια ανασφαλές. Αυτός ο ενήλικας που απέτυχε σε κάποια πράγματα δεν είναι πια αποτυχημένος. Αυτό το πρόσωπο που προσπαθεί να γίνει Master, δεν προσπαθεί πια, επειδή ξαφνικά όλες οι δυνατότητες φωτίστηκαν σ’ αυτό το μέρος χωρίς χώρο και χρόνο. Είστε ήδη εκεί.

Δεν χρειάζεται να θεραπεύσετε το παιδί. Δεν χρειάζεται να δικαιολογήσετε τα λάθη. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε να γίνεται Master. Όλα βρίσκονται εδώ.

Και μετά ξαφνικά εκείνη την όμορφη στιγμή «Πνίγομαι! Τι σκεφτόμουν; Βρίσκομαι κάτω από το νερό. Επιπλέω μέσα σ’ αυτήν την πισίνα. Πνίγομαι! Πρέπει να κρατήσω την αναπνοή μου!» Αυτό θα συμβεί.

Θα θέλατε να σας πω «Ω, θα μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και θα είσαστε χαρούμενο και θα έχετε…»

LINDA: Ναι!

ADAMUS: Σας λέω αυτό που πρόκειται…

LINDA: Ναι! Για σήμερα, ναι!

ADAMUS: Σας λέω αυτό που πρόκειται να συμβεί.

LINDA: Θεέ μου!

ADAMUS¨Επειδή το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιείτε με την Αίσθηση του Master είναι ότι υπάρχει το άχρονο και επίσης θα βρίσκεστε στον χρόνο. Θα συνεχίσετε να είστε μέσα στο ποτάμι και θα βρίσκεστε και μέσα στην πισίνα, ταυτόχρονα. Και θα συνεχίσετε όπως κάνουμε τώρα «Ω, πραγματικά μου αρέσει αυτό. Η μουσική είναι τόσο όμορφη».

Επί τη ευκαιρία είναι από το νέο CD του Yoham, Merabh Zone. Και θα λέτε «Ω, είναι τόσο όμορφα. Είμαι μέσα στην πισίνα και απλά επιπλέω». Και μετά εντελώς ξαφνικά θα έχετε την κακή συνειδητοποίηση «Δεν μπορώ να αναπνεύσω! Πόσο καιρό βρίσκομαι κάτω από το νερό;!» Είναι ο άνθρωπος που φωνάζει λέγοντας «Τι πάει στραβά με σένα; Έχεις όλο το πνευματικό υλικό, όμως ξεχνάς το πρακτικό κομμάτι όπως ότι πρέπει να αναπνέεις και ότι πρέπει να έχεις μια δουλειά και ότι πρέπει να τρως και ότι έχεις όλα αυτά τα προβλήματα από το παρελθόν, και ότι δεν μπορείς να πληρώσεις το νοίκι σου».

Βλέπετε τι συμβαίνει; Συνηθίστε το! Συνηθίστε το.

Η Άρρητη Παρουσία

Θα νιώθετε απόλυτα αποπροσανατολισμένοι, σε φυσικό επίπεδο. Ήδη το περνάτε αυτό, όμως το σώμα σας θα νιώθει «Τι συμβαίνει;» Θα υπάρχει αυτή η κραυγή, όπως μόλις είπα, που θα λέει «Πνίγεσαι!» Το σώμα σας θα λέει «Πού είναι ο ποταμός; Χρειαζόμαστε τον ποταμό! Τρελάθηκες;! Άφησες τον εαυτό σου να έχει αυτήν την εμπειρία – τι σου συμβαίνει; Γύρνα πίσω στο ποτάμι αμέσως. Χωρίς αυτή τη δύναμη, χωρίς την πίεση, χωρίς να στέκεσαι για πάντα μέσα στο ποτάμι, για άπειρες ζωές θα πεθάνεις. Θα παλαβώσεις. Θα τρελαθείς».

Παίζω το ρόλο του νου. «Τι σκέφτεσαι; Το έχεις ξανακάνει αυτό. Θυμάσαι όταν επέτρεψες στον εαυτό σου εκείνες τις ανόητες φαντασιώσεις, τους μονόκερους και όλα εκείνα που έχεις, τα makyo σου; Προσπαθώ να σε βοηθήσω. Γύρνα πίσω αμέσως στο ποτάμι, όπως όλοι οι άλλοι. Απλά στάσου εκεί και άφηνε το ποτάμι να περνά. Τι σκεφτόσουν μέσα σ’ εκείνην την πισίνα; Και αν αυτή η πισίνα ανήκε σε κάποιον άλλον; Και αν υπήρχαν μέσα αλιγάτορες; Δεν έπρεπε να ήσουν… δεν σου ανήκει η πισίνα. Δεν έχεις αρκετά χρήματα για να κατέχεις μια πισίνα, και κολυμπάς μέσα σε μια πισίνα;! Και αν υπάρχουν αλιγάτορες που δεν τους βλέπεις, επειδή και αυτό μπορεί να συμβεί.»

Αυτή είναι η πραγματικότητα φίλοι μου. Όπως ακριβώς εσείς μιλήσατε στους μαθητές που μπαίνουν στην αφύπνιση, εγώ μιλώ σε σας που μπαίνετε στην Αίσθηση του Master. Το πρώτο πράγμα που χάνετε είναι η ακαμψία του χρόνου. Είναι πραγματικά καλό αρχικά, επειδή απλά θα επιπλέετε σ’ αυτό το άχρονο, σ’ αυτήν την Άρρητη Παρουσία, σ’ αυτό το «Ω, Θεέ μου, νιώθω καλά. Είναι τόσο απελευθερωτικό», και μετά ξαφνικά – η πραγματικότητα. Η παλιά σας πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του ποταμού.

Ετοιμαστείτε λοιπόν γι αυτό. Είστε εντάξει μ’ αυτό; Τώρα που ξέρετε τι θα συμβεί, τώρα μπορείτε να πείτε «Ω, ναι, θυμάμαι. Μιλήσαμε γι αυτό. Ω, τώρα δεν ανησυχώ τόσο γι αυτό. Τώρα είμαι εντάξει».

Θα νιώσετε λοιπόν τα αποτελέσματα του άχρονου. Μείνετε σ’ αυτό. Να είστε γενναίοι και τολμηροί. Ανοίξτε στις δυνατότητες, εντάξει; Εντάξει; Αυτός είναι ο Μήνας του St. Germain –  ιστορικά, αυτός θα είναι τώρα πάντα ο Μήνας του St. Germain –  ανοίξτε στις δυνατότητες που υπάρχουν στο άχρονο.

Σ’ αυτή την άχρονη κατάσταση, αυτό που συμβαίνει είναι… Χρησιμοποιώ κλασικά παραδείγματα – το πληγωμένο παιδί, ο αποτυχημένος ενήλικας και όλα τα σχετικά, και ο Master, ο ενσωματωμένος Αναληφθείς Master που έρχεται στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, ως ερχόμενος Master, τα βλέπετε αυτά και λέτε «Ω, το έκανα. Όχι στο μακρινό μέλλον, σ’ αυτήν την πισίνα, σ’ αυτό το παρόν. Το έκανα». Και εκείνο το παιδί που ήταν κακοποιημένο και χτυπημένο και ένιωθε ανασφαλές και όλα τα σχετικά, που προσπαθούσατε να το θεραπεύσετε και να επεξεργαστείτε και τα σχετικά, δεν το χρειάζεται καθόλου. Απλά χρειάζεται να βρίσκεται εκεί και να πει «Ω! Δούλεψε. Ωραία. Θα πάω πάλι να παίξω αύριο και να διασκεδάσω και να μην ανησυχώ για το αποτέλεσμα, επειδή δούλεψε». Πράγματα τύπου «Εγώ δεν ανησυχώ».

Χάνετε λοιπόν όλη αυτή την αίσθηση του χρόνου και στο άχρονο είναι υπέροχα, επειδή δεν έχετε πια ψευδή πέπλα και ψευδή διαχωρισμό μέσα σε μια πολύ γραμμική ζωή που περνούσατε στεκόμενοι μέσα στο ποτάμι.

Όμως κατά διαστήματα θα νιώθετε ναυτία. Σας παρακαλώ να μην αρχίσετε να παίρνετε φάρμακα για τον ίλιγγο ή κάτι σχετικό. Ίσως κάποια φυσικά συμπληρώματα, όμως λίγη σωματική εργασία. Κάντε λίγη σωματική εργασία. Αυτό πραγματικά θα σας αποτινάξει, επειδή… Όχι αλήθεια, δουλέψτε σωματικά, μην προσπαθήσετε να εξαναγκάσετε τον εαυτό σας πίσω στο ποτάμι, αλλά να απελευθερώσετε τη σκέψη που είχατε να είστε κυρίως εκεί. Και μετά αφού κάνετε την σωματική εργασία, πηγαίνετε μέσα στην πισίνα, στο ζεστό νερό. Και να κατέχετε την πισίνα, επί τη ευκαιρία, και να ξεφορτωθείτε τους αλιγάτορες, αν υπάρχει κανένας.

Και ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε «Ε, αυτό το Χωροχρονικό»,  που στην πραγματικότητα είναι μέρος της όλης προβολής του πλάσμα στο Bon και όλα τα υπόλοιπα, η πραγματικότητα σας, «όλο αυτό το Χωροχρονικό ήταν ένα μεγάλο κόλπο, κατά κάποιο τρόπο». Ο Χώρος και ο χρόνος είναι σαν το νερό, το ζεστό νερό στην όμορφη πισίνα που απλά σας περιμένει. Μπορείτε να επιπλέετε για πολύ μεγάλο διάστημα. Πρόκειται για μια μεγάλη πισίνα δυνατοτήτων. Μόνο αυτό είναι. Επιπλέετε εκεί, χαλαρώστε, κάντε ότι θέλετε ενώ επιπλέετε, ακούστε λίγη καλή μουσική. Και μετά τη στιγμή που επιθυμείτε να εκφράσετε και να βιώσετε, να αφήσετε τη δημιουργικότητα σας να βρυχηθεί, τότε αρχίζετε να νιώθετε το ρεύμα, η κίνηση τότε του χρόνου και του χώρου ανταποκρίνεται πλήρως σε σας.

Όταν βρισκόσασταν μέσα στο ποτάμι ήταν απλά ροή, ροή, ροή, δεν ανταποκρίνονταν προσωπικά σε σας. όμως τώρα στην πισίνα, αρχίζει να ανταποκρίνεται προσωπικά. Είναι εκπληκτικό.

Ξαφνικά, βλέπετε αυτό που δημιουργείτε, όμως τη στιγμή που αρχίζετε να παίζετε μ’ αυτό μέσα στην πισίνα, τη στιγμή που αρχίζετε να παίζετε, θα έχετε την κραυγή του ανθρώπου που στέκεται στο ποτάμι λέγοντας «Πνίγεσαι! Τι είναι αυτά που κάνεις;» Τι στιγμή που βασικά αρχίζετε απλά να κινείστε και να βιώνετε μέσα στην πισίνα και αρχίζετε να νιώθετε πώς ανταποκρίνονται πραγματικά ο χώρος και ο χρόνος, να δημιουργείτε πραγματικά ενέργειες, είναι τόσο απλό, και ξαφνιασμένος και κατάπληκτος που ο άνθρωπος θα αρχίσει να φωνάζει «Τώρα τρελαίνεσαι. Τώρα παλάβωσες. Τι σκέφτεσαι; Πού πας;» Τότε θα γελάσετε δυνατά, θα χαμογελάσετε και θα πείτε «Δεν έχει σημασία», επειδή, να, απλά νιώσε το. Τι είναι αλήθεια πιο αληθινό; Τι είναι πιο αληθινό για σένα;

Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο. Το δεύτερο είναι…

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μ’ αυτό. Έχουμε όλη τη νύχτα. Δεν θα φύγετε μέχρι αργά αύριο. Ας πάμε στο δεύτερο.

Κανένα Μέρος

Εντάξει, αν ένα δέντρο πέσει σ’ ένα δάσος και δεν υπάρχει κανείς να το ακούσει, κάνει κάποιο θόρυβο;

Δημιούργησα αυτή την ερώτηση, επί τη ευκαιρία, στις Μυστικιστικές Σχολές. Έκανα πολλά πράγματα που δεν σας έχω πει ποτέ. Και αυτή ήταν μια καλή ερώτηση για Μυστικιστική Σχολή. Αν λοιπόν πέσει το δέντρο και κανείς δεν το ακούσει, κάνει θόρυβο, ναι ή όχι. Ναι και όχι. Όμως όχι στην πραγματικότητα επειδή – μπορούμε να συνεχίζουμε να ξεστρατίζουμε για πολύ ακόμα – για να είναι αληθινό κάτι, για να υπάρχει, για να εκδηλώνεται, η συνειδητότητα πρέπει να είναι παρούσα. Ναι. Η συνειδητότητα.

Θα μπορούσατε να διαφωνήσετε και να πείτε «Ναι, μα το δέντρο έπεσε και κάνει θόρυβο επειδή θα μπορούσες να βάλεις μια συσκευή μέτρησης»… ένα μικρόφωνο ή στατό-μετρο ή όπως κι αν λέγεται… «εκεί έξω, να καταγράψει το θόρυβο». Μα αυτή η συσκευή δεν είναι μέρος της συνειδητότητας που μετρά;

Οπότε, εντάξει, ας το αφήσουμε αυτό, επειδή η συνειδητότητα ήταν παρούσα.

EDITH: Ίσως κάποια αλεπού ή ένας σκίουρος να ήταν εκεί και να το άκουσαν.

ADAMUS: Ίσως να υπήρχε κάποια αλεπού ή ο σκίουρος, όμως πρέπει να έχεις αρκετή συνειδητότητα για να μιλήσεις μ’ αυτήν την αλεπού ή τον σκίουρο και να πεις «Έγινε κάποιος θόρυβος εχτές το απόγευμα στις 3:45;» Και μετά αν είχες αυτού του είδους τη συνειδητότητα τότε πιθανόν να ήσουν εκεί όταν έπεφτε το δέντρο και πιθανόν να έκανε θόρυβο, όμως αν δεν ήσουν εκεί, έκανε στ’ αλήθεια;

Στην πραγματικότητα, μπορούμε να το πάμε σε ένα πιο επιστημονικό επίπεδο. Αν έπεσε και εσείς δεν ήσαστε εκεί, αν δεν υπήρχε συνειδητότητα εκεί, και επίσης αν δεν έχεις την συσκευή της αίσθησης στ’ αυτιά σου, στην πραγματικότητα δεν κάνει θόρυβο, κάνει μια δόνηση. Τα αυτιά ερμηνεύουν τα πράγματα ως ήχο. Ναι. Και τότε η ερώτηση γίνεται αν έκανε έστω μια δόνηση. Όμως ας σταθούμε στο αρχικό, κάνει θόρυβο; Όχι, αν δεν είστε εκεί. Και το χρησιμοποιώ αυτό σαν παράδειγμα για να πω επίσης, με την Αίσθηση του Master, ξεφορτωθείτε το γεγονός ότι πρέπει να το ακούσετε. Είναι η παρουσία που είναι εκεί. Και ίσως υπάρχει μια δόνηση που γίνεται αντιληπτή, ίσως υπάρχει κάτι άλλο από το άκουσμα ή τελικά από τα μάτια. Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό Shoud.

Αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω τώρα, σε σχέση μ’ αυτό, είναι να μεταφέρω παρά πέρα αυτήν την ερώτηση. Υπάρχει ένας χώρος χωρίς τη συνειδητότητα; Χωρίς συνειδητότητα. Οι άλλες διαστάσεις που βρίσκονται εκεί έξω, που ποτέ δεν τις επισκέφτηκαν απαραίτητα έμψυχες οντότητες, υπάρχουν; Αυτή είναι η μορφή του Master για τον ήχο του δέντρου στο δάσος.

Αν η συνειδητότητα δεν ήταν ποτέ εκεί, όλες αυτές οι άλλες διαστάσεις υπάρχουν; Και ο λόγος που παρουσιάζω αυτή την ερώτηση… επί τη ευκαιρία, η απάντηση είναι όχι. Η απάντηση είναι όχι. Η συνειδητότητα πρέπει να είναι παρούσα για να εκδηλωθεί το οτιδήποτε, για να γίνει αληθινό, για να υπάρξει.

Και το φέρνω αυτό εδώ επειδή το επόμενο πράγμα που θα συνειδητοποιήσετε με την Αίσθηση του Master είναι επειδή θα πάτε τώρα σε μέρη – η προσωπικότητα σας, εσείς σαν ομάδα – θα πάτε σε μέρη που υποθέσατε ότι υπάρχουν, υποθέσατε ότι ήταν εκεί. Θα πάτε σε διαστάσεις, θα κάνετε ταξίδια σε μέρη που δεν υπάρχουν. Ονομάζονται Κανένα Μέρος. Δεν υπάρχουν. Κανείς δεν ήταν εκεί. Κανείς…

EDITH: Τι γίνεται με τη Νέα Γη;

ADAMUS: Τι γίνεται με τη Νέα Γη; Εντελώς διαφορετικό θέμα. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα Edith, που δεν θέλω να πάμε τώρα.

Θα είστε στην άχρονη, άχωρη κατάσταση ύπαρξης σε μέρη που δεν υπάρχουν στους ουρανούς. Δεν υπάρχουν. Και στην Αίσθηση του Master θα έχει απόλυτο νόημα – το να πηγαίνετε κάπου που ούτε καν βρίσκεται εκεί. Θα έχει απόλυτο νόημα, όμως για τον άνθρωπο θα είναι μια τεράστια πρόκληση. Είναι το παλιό «Αν το δέντρο πέφτει και κανείς δεν είναι εκεί, θα κάνει θόρυβο;» Αν κανείς δεν είναι εκεί, υπάρχει;

Θα πάτε – δεν είναι καν πραγματικές διαστάσεις, είναι καταστάσεις της συνειδητότητας, καταστάσεις ύπαρξης. Και όταν θα πάτε εκεί, ο ανθρώπινος νους, ο άνθρωπος που βρίσκεται στο ποτάμι θα αμφιβάλει. Γι αυτό από την αρχή αυτού του μεγάλου Shoud, από την αρχή είπα «Τι έχει γίνει από την αρχή του χρόνου;» και η κύρια απάντηση ήταν «Αμφιβολία».

Θα είστε εκεί με συνειδητότητα, με συνειδητοποίηση, όμως θα είστε σε αυτού του είδους τις καταστάσεις στον νου σας. Ο νους σας θα έχει επίγνωση γι αυτό και θα αμφιβάλει και θα πει «Μόνο αν ήταν ήδη εκεί», τα Κοντινά στη Γη βασίλεια, οι ονειρικές σας καταστάσεις, «Μόνο αν ήταν ήδη εκεί, πώς αλλιώς θα μπορούσα να είμαι εδώ; Αν ούτε καν το δημιούργησα, δεν το προσπάθησα, ξαφνικά βρίσκομαι εδώ, όμως δεν ήταν ποτέ πριν εδώ, πρέπει να τρελαίνομαι. Πρέπει να το κατασκευάζω όλο αυτό». Και δεν το κάνετε. Δεν το κάνετε.

Υπάρχουν βασίλεια στα οποία θα πάτε, όχι αρχαγγελικά βασίλεια ή βασίλεια της πνευματικής οικογένειας, ή γαλαξίες. Υπάρχουν μέρη που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Βρίσκονται στις μεγάλες δυνατότητες του Κανένα απολύτως Μέρος. Και θα πάτε εκεί, γενικά σε προσωπικά ταξίδια, γενικά μόνοι σας. Θα είναι πολύ μπερδεμένο για το νου. Θέλει σημεία αναφοράς. Θέλει το ποτάμι του χώρου και του χρόνου. Θέλει σαφήνεια. Θέλει κάτι, και εσείς θα είστε εκεί σ’ αυτό που λέγεται Άρρητη Παρουσία, απροσδιόριστο, ακόμα και για – ιδιαίτερα για – το νου. Απροσδιόριστο. Και σας το λέω αυτή τη στιγμή, όπως εσείς πριν διδάσκατε τους σπουδαστές που αφυπνίζονταν, τώρα εγώ διδάσκω εσάς τους Masters, θα νιώθετε παράξενα και όμορφα ταυτόχρονα.

Και όταν το σκέφτεστε αυτό, ή καλύτερα το νιώθετε αυτό, θέλετε ένα σημείο αναφοράς. Θέλετε κάτι… Πάντα λέω ότι ο νους είναι συνειρμικός. Χρειάζεται κάτι να σχετίζεται, όμως θα αντιλαμβάνεστε πράγματα που… να ένα καλό παράδειγμα. Ένα καλό σημείο να βάλουμε λίγη μουσική και να κάνουμε μια μικρή merabh με αυτό.

Θα σας δώσω ένα καλό παράδειγμα, καθώς η μουσική αρχίζει να παίζει.

Όλοι σας ξέρετε τι είναι τα χρώματα. Φοράτε κάποια πολύ όμορφα χρώματα σήμερα, και είστε πολύ εξοικειωμένοι σε ένα μέρος στο οποίο δεν πήγατε ποτέ, που δεν υπάρχει και που στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να δουλέψετε για να το δημιουργήσετε, μοιάζει σαν ένα χρώμα που δεν έχετε δει ποτέ πριν. Ούτε και κανένας άλλος. Ένα χρώμα. Όχι πράσινο, όχι μπλε, όχι πορτοκαλί, όχι μαύρο, όχι λευκό, όμως είναι ένα χρώμα.

Η Αίσθηση του Master το κατανοεί αυτό απόλυτα, και δεν χρειάζεται να είναι σαν κάποιο κοσμικό χρώμα ή κάτι που βλέπουν οι άγγελοι όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν. Ο Master έχει τη γνώση ότι υπάρχουν χρώματα που δεν υπήρχαν ποτέ πριν, που δεν τα έχει δει ούτε καν ο Θεός. Ποτέ, ποτέ.

Αυτό τώρα είναι κάτι πολύ  μεγάλο για το νου. Είναι πραγματικά κάτι πολύ μεγάλο. Ο νους λέει «Όχι… Κάποιος πρέπει να το έφτιαξε. Απλά, θα το επισκεφτώ».

Όχι. Υπάρχουν χρώματα. Υπάρχουν φάσματα. Υπάρχουν διαστάσεις που δεν υπάρχουν, ούτε καν στο νου του Θεού. Υπάρχουν μέρη και χώροι στους οποίους θα βρεθείτε που κανένας ποτέ δεν πήγε, και θα αναρωτιέστε πώς βρέθηκαν εκεί. Θα αναρωτιέστε ποιος τα δημιούργησε, πόσο παλιά είναι, αυτά τα μέρη στα οποία ξαφνικά θα βρείτε τον εαυτό σας, σε ποιόν ανήκουν, και θα συνειδητοποιήσετε ότι κανείς δεν ήταν ποτέ εκεί,, ποτέ.

Αυτό είναι που ονομάζεται δημιουργικότητα και Bon μαζί. Αυτή την έμπνευση, αυτό το πάθος στο σκηνικό του Bon, η σκηνή στην οποία κάθε πραγματικότητα μπορεί να δημιουργηθεί και κανείς δεν το έκανε.

Είναι άλλο το να λέτε ότι θα πάτε ένα ταξίδι, ας πούμε διακοπές, και θα πάτε σε κάποιο μέρος που έχετε ξαναπάει. Αυτό είναι που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Πάνε διακοπές, επιστρέφουν σε κάποιο μέρος. Ίσως αλλάζουν ξενοδοχεία, όμως είναι το ίδιο μέρος. Είναι άνετο. Και μετά μερικές φορές δυο άνθρωποι λένε «Α! Θέλω να πάω στην Ιαπωνία. Δεν έχω ξαναπάει ποτέ». όμως άλλοι άνθρωποι έχουν πάει. Είναι ήδη εκεί.

Οπότε έχει κάποιο νόημα. Πηδάτε σ’ ένα αεροπλάνο, πηγαίνετε στην Ιαπωνία, για πρώτη φορά, όμως ήταν πάντα εκεί. Τουλάχιστον εδώ και πολύ καιρό. Μετά βιώνετε αυτά που έχουν βιώσει και άλλοι άνθρωποι εδώ και πολύ καιρό και τρώτε φαγητό που άλλοι άνθρωποι το τρώνε εδώ και πολύ καιρό.

Τι συμβαίνει αν πάτε ένα ταξίδι σε κάποιο μέρος που δεν υπάρχει, που δεν έχει ιστορία; Και κανείς άλλος δεν έχει πάει ποτέ πριν, όμως ξαφνικά βρίσκεται εκεί. Είναι πολύ εντυπωσιακό.

Όμως τότε ο νους σας θα πει «Πνίγεσαι. Ανάσανε! Τρελαίνεσαι. Θυμάσαι όταν το έκανες ξανά αυτό; Σταμάτα! Γύρνα πίσω!» Και τότε εσείς, ως Master, με την Αίσθηση του Master, πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή στην παρουσία σας και συνειδητοποιείστε ότι δεν τρελαίνεστε. Απλά βγαίνετε έξω από τον ζωολογικό κήπο.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό και συνειδητοποιείστε ότι, για να προσθέσω ακόμα περισσότερο μπέρδεμα, θα το βιώνετε συγχρόνως με τον εαυτό σας στο ποτάμι. Θα το βιώνετε οδηγώντας στον δρόμο, πηγαίνοντας στο μπακάλικο, μέσα στο μποτιλιάρισμα, ενώ σκέφτεστε τα παιδιά σας, τι θα γίνει αργότερα εκείνη τη μέρα, τους λογαριασμούς σας. θα συμβαίνει ταυτόχρονα με την Άρρητη Παρουσία.

Και αυτό γίνεται όταν παίρνετε μια βαθιά αναπνοή λέγοντας «Είμαι μέσα στην Αίσθηση του Master».

Αυτό συμβαίνει όταν σταματάτε και θυμάστε εκείνη τη μέρα που κάποιοι από σας βρεθήκατε στην κατάσταση να προσπαθείτε να επικοινωνήσετε με αυτούς που μόλις αφυπνίστηκαν, να τους πείτε τι πρόκειται να τους συμβεί, να τους πείτε τι θα συμβεί καθώς περνούν από την αφύπνιση στην κυριότητα. Θα θυμάστε ότι αυτή ήταν μια λαμπρή απόσπαση τον Μήνα του St. Germain,ένας λαμπρός δικός μου τρόπος που τώρα μπορώ να σας πω αυτό που θα σας έρθει με την Αίσθηση του Master.

Πηγαίνοντας στο άχρονο, πηγαίνοντας σε μέρη που δεν υπήρξαν ποτέ, δεν είναι τρέλα. Είναι απλά μέρος της κυριότητας.

Ο ανθρώπινος εαυτός θα φωνάζει. Θα προσπαθεί να κάνει όλα όσα μπορεί για να σας σταματήσει. Θα μπει στην αμφιβολία, την αμφιβολία που νιώθετε από την αρχή του χρόνου, και αυτό συμβαίνει όταν παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και λέτε…

O ADAMUS ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ: Όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία.

Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη, Μαρία Γρηγοράκη