Shoud 7, Ανάδυση

2- 3-2019

(Aσπεκτολογία, ανθρώπινες πεποιθήσεις, πτυχές, massion ή ελευθερία, επιτρέπω, άγγελος, Η Γη, Η λήθη, Απώλεια της Χάρης, Απώλεια της Αξιοπρέπειας,Επιλέγοντας την Αξιοπρέπεια, Επιστροφή στην Αξιοπρέπεια Μεράμπ)

Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους Σεν-Ζερμαίν.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή στη συνάθροισή μας. Σας καλωσορίζω όλους. Είτε είστε εδώ στο στούντιο του Βυσσινί Κύκλου, είτε παρακολουθείτε διαδικτυακά, ας πάρουμε μια μεγάλη βαθιά αναπνοή συγκεντρώνοντας όλες μας τις ενέργειες.
Α! Τί συναρπαστική εποχή αυτή που ζείτε.

Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να είμαι πίσω μαζί σας σε ανθρώπινη μορφή αυτή τη στιγμή, να περνάω τις εμπειρίες που βιώνετε, βιώνοντας τόση αισθαντικότητα με κάθε τρόπο, με κάθε τρόπο. Όμως μετά σκέφτομαι, “Όχι, όχι, όχι!” (γέλια) “Θα μείνω εδώ!” (Ο Αντάμους γελάει) Δεν είναι ανάγκη να επιστρέψω. Και ειλικρινά πιστεύω ότι μπορώ να κάνω καλύτερη δουλειά υπηρετώντας όλους εσάς από εδώ, παρά αν ήμουν μαζί σας σε υλικό σώμα.

Υπάρχουν κάνα δυό πράγματα. Αυτός είναι ο μήνας της Ασπεκτολογίας. Είναι η περίοδος της χρονιάς που ο Βυσσινί Κύκλος κάνει την Ασπεκτολογία, αλλά είναι πολλά περισσότερα απ’ αυτό. Είτε την έχετε κάνει είτε όχι, αυτός είναι ο μήνας σας της Ασπεκτολογίας – ο Μάρτιος του 2019, να το θυμάστε – κι όλο αυτό συνδέεται με το δράκο. Το δράκο. Δράκος – μιλήσαμε γι αυτόν στο Prognost πρόσφατα, θα μιλάμε γι αυτόν όλο και περισσότερο στις συναθροίσεις μας. Α! Ο Δράκος.

Ο δράκος είναι εδώ για να σας βοηθήσει να βρείτε όλα όσα είναι ακόμα πτυχές, ακόμα σε μορφή πτυχής. Ο δράκος είναι εδώ για να βοηθήσει να αναδειχτούν αυτές οι πτυχές ώστε να μπορέσουν να ενσωματωθούν βαθιά, βαθιά μέσα σας. Όχι απλά διανοητική ενσωμάτωση, αλλά εκείνη τη βαθιά αληθινή ενσωμάτωση.

Τώρα, εσείς μπορεί να έχετε ακόμη κάποιες τσαντισμένες πτυχές (κάποιος λέει “Ναι”). Ε, ναι! Ναι! Κάποιος μόλις με αποκάλεσε μάστερ του προφανούς (κι άλλα γέλια). Κάποιοι από σας μπορεί ακόμα να έχετε μερικές τσαντισμένες πτυχές, που απλά δεν θέλουν να αφεθούν. Περνάνε πολύ καλά με τα παιχνίδια και θα σας πω κάτι τώρα – απλά ένα μικρό στοιχείο για όταν παίζετε με το δράκο και με τις πτυχές σας, κι όπως κυλούν τα πράγματα αυτό το μήνα με τις πτυχές- στις πτυχές αρέσει να κρύβονται πίσω από τις πεποιθήσεις.
ΛΙΝΤΑ: Μμμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό ήταν καλό (γέλια). Επιτρέψτε μου να το ξαναπώ αυτό κι ας το κάνουμε όλοι μαζί. Θα κάνουμε Kumbaya (κι άλλα γέλια). Στις πτυχές αρέσει να κρύβονται πίσω από τις πεποιθήσεις.
ΛΙΝΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ: Μμμμ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (γελώντας) Μμ. Πολύ βαθύ. Και είναι πραγματικά βαθύ. Θα μιλήσουμε γι αυτό λιγάκι σήμερα.

Τώρα έχετε το δράκο – είτε έχετε κάνει το Threshold είτε όχι, έχετε το δράκο- που έρχεται και βοηθάει να βρείτε αυτές τις πτυχές, γιατί απλά δεν μπορούν να πάνε στην Πραγμάτωση. Και βρισκόμαστε στο σημείο αυτό, ξέρετε, είναι 11:59. Ξέρετε πού είναι οι πτυχές σας; (λίγα γέλια) Κι αν δεν ξέρετε, ο δράκος θα τις βρει και θα τις φέρει μπροστά σας. Γιατί; Για να κάνετε τί; Για να τις ενσωματώσετε. Ναι. Όχι για να τις ενθαρρύνετε, όχι για να προσπαθήσετε να τις εξαναγκάσετε, ούτε για να τις τσακίσετε όπως μερικοί από σας θα ήθελαν να κάνουν, αλλά πραγματικά να τις ενσωματώσετε.

Λοιπόν, αυτός είναι ο μήνας της Ασπεκτολογίας και θα νιώσετε τη δραστηριότητα των πτυχών με κάθε τρόπο στη ζωή σας. Όμως θέλω να καταλάβετε τώρα, δεν πρόκειται για κάτι κακό. Είναι κάτι απαραίτητο. Δεν είναι κακό πράγμα. Μπορεί πραγματικά να έχει πλάκα. Καθώς τώρα αντιλαμβάνεστε, πώς τις ενσωματώνετε ώστε να είναι δικές σας πλευρές, όχι πια πτυχές που σας βασανίζουν μερικές φορές. Τώρα όμως ενσωματώνονται -ξέρουν ότι είναι 11.59 και δεν θέλουν σώνει και καλά να αποσυρθούν, να επιστρέψουν. Άρα θα υπάρξει αντίσταση – θα είναι ένας όμορφος μήνας για να παρατηρήσετε πώς το διαχειρίζεστε, πώς θα τις επαναφέρετε, πώς θα φέρετε πίσω αυτή την ενσωμάτωση.

Σήμερα, πρόκειται να μιλήσουμε για κάνα δυό πράγματα που θα σας βοηθήσουν σ’ αυτό συγκεκριμένα. Δύο πράγματα. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι ένα Shoud -όπως έλεγε στις διαφάνειες σας, σχετικό με το ότι η ζωή είναι επίπεδα. Η ζωή έχει επίπεδα -πολύχρωμα, αισθησιακά επίπεδα. Αφορά το να ζεις έτσι. Το σήμερα έχει σχέση με τα επίπεδα. Συμβαίνουν πολλά, πολλά διαφορετικά πράγματα. Για το ασυνείδητο ή για ένα πιο απλοϊκό μυαλό, πρόκειται να μιλήσουμε για μερικά πράγματα και μετά θα παίξουμε μια μεράμπ, μετά θα τελειώσουμε και θα πάτε να κάνετε ότι κάνετε πάντα (μερικά γέλια), ή μπορεί να αισθανθείτε ….
ΣΑΡΤ: Γιαιιι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …. τα επίπεδα αυτού που συμβαίνει.

Θα κάνουμε το Shoud σε δύο μέρη. Υπάρχουν δύο διακριτά μέρη και το πιο απλοϊκό μυαλό μπορεί να μη τα συσχετίσει ή να μη τα συνδέσει καν -”Γιατί μιλάμε για δύο εντελώς ξεχωριστά πράγματα;” – όμως συμβαίνουν πολύ περισσότερα. Σήμερα ήρθα σε σάς σαν Αντάμους και σαν Αντάμους θα σας ψυχαγωγήσω. Θα ακούσω τα “ωω” και τα “αα” και ίσως τα “μπου” και τα “αχ” (μερικά γέλια). Έρχομαι σε σας σαν Αντάμους, αλλά έρχομαι σε σας και σαν Σεν-Ζερμαίν. Σήμερα λειτουργούν δύο επίπεδα εδώ.

Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αρχίσει να το νιώθει αυτό, γιατί η ζωή πραγματικά είναι σε επίπεδα και θα έπρεπε να είναι. Θα συνειδητοποιήσετε ότι το να ζεις σε ένα και μόνο επίπεδο, σε ένα μόνο είδος φασματικής ζωής είναι αδιάφορο και βαρετό.

Όλο αυτό, ό,τι κάνουμε στα Shouds, στα εργαστήρια και τις συναθροίσεις μας, ιδιαίτερα στα Keahak, ό,τι κάνουμε τώρα σας προετοιμάζει για κάτι που ελάχιστοι έχουν κάνει ποτέ, δηλαδή να παραμείνετε στον πλανήτη σαν ενσωματωμένοι Μάστερς. Θα μιλούσαμε για κάτι εντελώς διαφορετικό αν επρόκειτο απλά για την Πραγμάτωσή σας. Όμως το γεγονός ότι επιλέξατε να μείνετε σε αυτά τα σώματα, να μείνετε στον πλανήτη, αλλάζει τελείως το πρόγραμμα, αλλάζει τελείως αυτό που κάνουμε. Έτσι, τώρα μιλάμε, τώρα ετοιμαζόμαστε για παραμονή, για όσο διάστημα εσείς θέλετε να μείνετε στον πλανήτη αυτό.

Έτσι σήμερα – αυτό το μήνα, το μήνα Ασπεκτολογίας – νιώστε όλα τα διαφορετικά επίπεδα του τί συμβαίνει. Μερικοί μπορεί να τα αντιλαμβάνεστε αμέσως. Μερικοί μπορεί να χρειαστείτε εβδομάδες ή να πάτε πίσω και να το δείτε αυτό ξανά αρκετές φορές, όμως υπάρχουν τόσα πολλά επίπεδα. Και αυτό είναι που σας ζητώ να συνηθίσετε στη ζωή σας, όλα αυτά τα όμορφα, όμορφα επίπεδα

1ο Μέρος

Λοιπόν, μέρος πρώτο. Ας μιλήσουμε για κάτι πολύ, πολύ όμορφο, που είπε ο Κουτχούμι στη μεγάλη μας συνάθροιση στο Μπλεντ της Σλοβενίας. Α, πριν το κάνουμε, θα απομακρυνθώ από το θέμα για λίγο.

Μια μεγάλη δημόσια συζήτηση

Έχουμε, λοιπόν, αυτή την λυσσαλέα διαμάχη στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Και υπάρχουν 9,751 Αναληφθέντες Δάσκαλοι μέχρι στιγμής. Έχουμε αυτή την λυσσαλέα διαμάχη κι εγώ είμαι σε θέση Προέδρου, CEO (γέλια) -αυτό δεν ήταν αστείο – και ως Επικεφαλής Αναληφθείς Δάσκαλος, είμαι στη θέση εκείνου που θα “σπάσει” την ισοπαλία γιατί είμαστε χωρισμένοι ακριβώς στη μέση. Εγώ πρέπει να ρίξω την αποφασιστική ψήφο. Και τους είπα “Θα φέρω το ζήτημα στους Σώμπρα και θα έχουν ένα μήνα. Θα αρχίσουμε τη συζήτηση τώρα, αλλά θα έχουν ένα μήνα.” Η κατάσταση έχει ως εξής. Ένας από τους Αναληφθέντες Δασκάλους με πλησίασε πρόσφατα και μου είπε “Παρατηρώ τους Σώμπρα και ό,τι κάνουν και ξέρω τώρα ότι θα τα καταφέρουν.”
ΛΙΝΤΑ: Χμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχει “αν”, υπάρχει “πώς”.
ΛΙΝΤΑ: Χμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παρατηρήσατε ότι δεν είπα “πότε”, είπα ότι δεν υπάρχει “αν”, υπάρχει “πώς”. Πώς θα το κάνετε; Πώς σκοπεύετε να φτάσετε εκεί; Κι αυτός ο Αναληφθείς Δάσκαλος μου είπε “Όμως το ζήτημα είναι -κάτι που εμείς δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε όταν προχωρούσαμε στην Πραγμάτωσή μας- το ζήτημα είναι ότι, όταν φτάσεις σε πλήρη Πραγμάτωση, και τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι είσαι στην πραγμάτωση, τότε δεν αμφιβάλλεις γι αυτό πια. Λες “Ω ναι, είμαι στην πραγμάτωση.” Συνειδητοποίηση της Πραγμάτωσης και μετά τι ; Επιφανειακά, δεν ακούγεται σαν μεγάλο ζήτημα, όμως έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη λυσσαλέα διαμάχη στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων σχετικά με το τί θα ακολουθήσει. Έτσι λοιπόν, οι μισοί από τους Αναληφθέντες Δασκάλους λένε ότι, όταν φτάσετε σ ‘αυτή την Πραγμάτωση, θα ξυπνήσετε ένα πρωί και θα πείτε “Τι θα κάνω;” Μερικοί από τους Αναληφθέντες Δασκάλους λένε “Μπορεί να βαρεθούν και ίσως να δημιουργήσουν ένα μικρό χάος στη ζωή τους απλά επειδή μπορούν.” Μερικοί από τους Αναληφθέντες Δασκάλους λένε “Αλλά αν ήμουν στη θέση τους, θα ήθελα να έχω κάποιο είδος αποστολής.” Κι εγώ είπα “Αποστολή; Από ποιόν;” Αυτοί είπαν “Θα μπορούσαμε να τους βοηθάμε στην αποστολή τους.”

Εγώ είπα “Δεν ξέρω. Η λέξη “αποστολή” δεν θα κάνει καλή εντύπωση.” (μερικά γέλια) “Δηλαδή”, είπα, “ξέρω τί λες, ένα συμβόλαιο. Όχι, η λέξη συμβόλαιο δεν είναι σωστή. Ένα σχέδιο, κάτι να κάνεις, κάτι να ασχοληθείς, κάτι να …” είπα, “Λοιπόν, δεν είναι πραγματικά πιο πολύ κάτι σαν πάθος?”
Α! Κι όλοι χειροκρότησαν…
ΛΙΝΤΑ: Ω (η Λίντα χειροκροτά).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … όπως κάνουν εκεί πάνω. Ευχαριστώ. Εκεί πάνω (κάποιος σφυρίζει).
ΛΙΝΤΑ: Κι εμείς μπορούμε! Δεν μπορούμε κι εμείς?
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: ΟΚ, ευχαριστούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και είπα “Ναι, πραγματικά είναι περισσότερο ένα πάθος. Όχι ότι πρέπει να το κάνετε, αλλά είναι ένα πάθος να το κάνετε.” Και ξέρετε πώς επινοώ λέξεις πότε πότε και είπα “Ξέρετε, θα το ονομάσω massion  (mission+passion, δηλ. αποστολή + πάθος).
ΛΙΝΤΑ: Ααα! (χασκογελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είχα αυτή την αντίδραση εκεί πάνω. Εκεί πάνω είχα “Οοο! Οοο!”
ΛΙΝΤΑ: Οοοοο!

Μassion

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αποστολή και πάθος, μια παθιασμένη αποστολή. Όχι ότι πρέπει να την κάνετε, ούτε ότι θα υποφέρετε, ένα είδος πάθους, όμως σας δίνει κάτι να κάνετε. Σας δίνει ένα λόγο να ξυπνάτε το πρωί και να λέτε “Θα πάω στο αεροδρόμιο κι απλά θα στέκομαι εκεί με ένα πολύ ανόητο βλέμμα και θα φωτίζω με το φως μου όλους τους ταξιδιώτες. Γιατί όχι;” Ή ένα πάθος και μια αποστολή “Θα γράψω ένα βιβλίο, μόνο και μόνο επειδή το θέλω. Θέλω να εισχωρήσω στη δική μου ζωή. Θέλω να την εξερευνήσω. Δεν θέλω να την μοιραστώ με άλλους, ποιά ήταν η ζωή μου”.

Ή massion, δημιουργώντας όμορφη μουσική, μουσική που πραγματικά σε πάει -εννοώ, πραγματικά σε πάει- σε έναν άλλο κόσμο.  Ή massion, “Θα ανοίξω μια καφετέρια, γιατί μου αρέσει ο καφές, αλλά φαντάζομαι όλους τους ανθρώπους να μπαίνουν μέσα και να τους αγγίζω”, δεν εννοώ με τον παράνομο τρόπο, φυσικά (μερικά γέλια) “αλλά μπορώ να συνδεθώ, έχω την ακτινοβολία μου και φτιάχνω τον καφέ τους, όπως κάνουν εδώ στο κλαμπ στον Βυσσινί Κύκλο. Όμως αυτό που πραγματικά μπαίνει εκεί μέσα είναι άφθονη αγάπη και μετά τους σερβίρω χειροποίητα κεράσματα μαζί με τον καφέ.” Τί καταπληκτική massion! ( Η Λίντα χασκογελάει) Ξέρετε, κάτι … (κι άλλα χαχανητά) Κάτι να κάνετε.

Κι έτσι έχουμε ακριβώς -εννοώ, επακριβώς- τους μισούς Αναληφθέντες Δασκάλους να  λένε “Ναι, αυτό θα ήταν καταπληκτικό” γιατί το επιχείρημά τους είναι ότι έφυγαν επειδή δεν το είχαν αυτό. Δεν υπήρχε αποστολή, ούτε πάθος. Έφτασαν στην Πραγμάτωση και συνειδητοποίησαν “Γιατί θέλω να μείνω;” και δεν έμειναν. Δηλαδή, μερικοί από αυτούς έμειναν μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες. Ο Κουτχούμι παρέμεινε μερικά χρόνια. Μερικοί από αυτούς έμειναν για λίγο, αλλά απλά ένιωθαν ότι “Γιατί; Γιατί να μείνω εδώ σ αυτό τον πλανήτη; Δεν συνδέομαι πια μαζί του.”

Δεν είχαν δεσμευτεί ποτέ, ότι όταν θα έφταναν στην Πραγμάτωση, θα παρέμεναν. Εσείς το έχετε κάνει. Συνεχίζετε να έρχεστε τόσα χρόνια τώρα κι έχετε δεσμευτεί απέναντι στον εαυτό σας. “Θα μείνω. Θα το φτάσω ως το τέλος. Πρώτον, θέλω να φτάσω εκεί. Δεύτερον, απλά θέλω να βρίσκομαι σ αυτόν τον πλανήτη για λίγο, αυτή την Εποχή των Μηχανών. Και ναι, ξέρω πως θα είναι δύσκολο και θα υπάρξουν μέρες που η μαζική συνείδηση και οι άνθρωποι και η κίνηση κι ο θόρυβος κι όλα τα άλλα θα με τρελαίνουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι, εκείνοι που έχουν επιχειρήματα υπέρ του massion λένε ότι “Ξέρεις, αν οι Σώμπρα έχουν κάτι, αυτό θα τους δίνει δημιουργική έκφραση, αλλά και θα επιτρέπει στην ακτινοβολία τους να συνεχίζει να ακτινοβολεί. Τους επιτρέπει να είναι στο φως και ταυτόχρονα να είναι και στον πλανήτη. Δεν θα είναι πιο ευτυχισμένοι; Δεν θα προτιμήσουν να παραμείνουν στο σώμα; Η δυναμική της ενέργειας τους δεν θα είναι ακόμα πιο εναρμονισμένη;”

Εγώ θα μπορούσα να το υποστηρίξω αυτό. Θα μπορούσα να δώσω τη γνώμη μου και να πω, ότι πιθανώς θα έπρεπε να αρχίσουμε το Πρόγραμμα Μassion. Και αυτό θα ήταν, σύμφωνα με εκείνους που το υποστηρίζουν, σαν να εργαζόμαστε μαζί σας. Δεν λέμε “Ιδού το συμβόλαιό σας γι αυτή τη ζωή.” Δεν λέμε “Ιδού η πνευματική σας αποστολή.” Αυτά τα έχετε κάνει. Αυτά έχουν γίνει και από άλλους ανθρώπους που σας το έδωσαν λέγοντας “Ιδού τι θα κάνεις σ αυτή τη ζωή” ιδιαίτερα όταν ήσασταν στα θρησκευτικά τάγματα. Σας έλεγαν τί να κάνετε. Αλλά είχατε επίσης και τα πνευματικά συμβόλαια ερχόμενοι σ αυτή τη ζωή -ή μάλλον σε άλλες ζωές- να γίνετε αυτοί που κρατάνε την  ενέργεια για τον πλανήτη, ό,τι κι αν θα γινόταν αυτός. Αυτά έχουν γίνει. Και θα μπορούσατε να το συζητήσετε με τους Αναληφθέντες Δασκάλους, που θα σας βοηθούν στο massion σας, να βρείτε τί πραγματικά υπάρχει στον πυρήνα σας -δεν θα σας δώσουν την απάντηση, αλλά θα σας βοηθήσουν να βρείτε ποιό είναι αυτό το εσωτερικό πάθος- αυτό θα ήταν μια εξαιρετική υπηρεσία.

Η άλλη πλευρά λέει “Μα έχουν φτάσει στην Πραγμάτωση. Αφήστε τους να είναι ελεύθεροι. Αφήστε τους απλά να ξυπνούν το πρωί χωρίς να ξέρουν. Αφήστε τους να βιώσουν οτιδήποτε θέλουν να βιώσουν. Αφήστε τους να είναι ολοκληρωτικά ελεύθεροι. Κι αν ξαφνικά νιώσουν ότι δεν θέλουν να μείνουν άλλο στον πλανήτη, ας είναι. Θα πάμε στην κηδεία.” (γέλια) Εντάξει, εγώ το πρόσθεσα αυτό. Δεν το είπαν εκείνοι. Προσπαθώ να τους κρατήσω όλους ξύπνιους εδώ, σε περίπτωση που παρακολουθείτε διαδικτυακά. Όχι, η άλλη πλευρά λέει “Σίγουρα όχι. Ας δούμε τί θα συμβεί χωρίς να τους βοηθήσουμε με το massion. Τι ανόητη λέξη”, λέει η άλλη ομάδα (μερικά γέλια). “Ας δούμε τι θα συμβεί. Δεν είναι όλο αυτό μια τεράστια εμπειρία;
Ο άνθρωπος και ο Μάστερ μαζί, επιτέλους σε πραγμάτωση στον πλανήτη. Τι θα συμβεί μετά; Και είναι δίκαιο,” λένε “να μην ανακατευτούμε καθόλου. Δεν ερχόμαστε ούτε για βοήθεια. Καθόμαστε εδώ, καπνίζουμε πούρα, πίνουμε καλό ουίσκι και παρακολουθούμε τί συμβαίνει, γελάμε που και που και μετά σας χαιρετάμε όταν έρθετε από εδώ.”

Έτσι, εγώ είπα …. Έχω την τελική ψήφο. Στην πραγματικότητα, εσείς έχετε την τελική ψήφο.
ΛΙΝΤΑ: Μμμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα ρίξω την ψήφο μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά είπα “Όχι χωρίς πληροφορίες από εκείνους που θα το κάνουν αυτό.” Άρα, δεν χρειάζεται να το απαντήσουμε τώρα, αλλά να το νιώσουμε. Μιλήστε γι αυτό μεταξύ σας. Μοιραστείτε το στα κοινωνικά σας δίκτυα. Θα μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες τον επόμενο μήνα, αλλά θα είναι massion  ή ολοκληρωτική ελευθερία;
ΛΙΝΤΑ:Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχω ακούσει και τις δύο πλευρές πολύ προσεκτικά, κι αυτό είναι στην πραγματικότητα αρκετή διάσπαση. Αυτό είναι πραγματικά πολύ αληθινό, πολύ αληθινό, γιατί θα φτάσετε στο σημείο που θα λέτε “Είμαι εδώ, είμαι σε πραγμάτωση, και συνειδητοποίησα ότι είμαι σε πραγμάτωση και τώρα γιατί να μείνω; Εκτός από το να δω πώς είναι να παραμένεις.” Και θα μπορούσατε επίσης να υποστηρίξετε οτι με λίγη βοήθεια να βρείτε το αληθινό σας πάθος, αυτό θα γίνει κάτι σαν σχέδιο, μια αποστολή, αυτό που πραγματικά σας κρατάει συνδεδεμένους με τον πλανήτη. Άρα, είναι massion ή ολοκληρωτική ελευθερία;
Και θα ήθελα να ακούσω μερικές απόψεις, Λίντα, αν θα μπορούσες …
ΛΙΝΤΑ: Ουαου, ναι. Βέβαια..
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτή θα είναι πραγματική Σοφία των Σώμπρα.
ΛΙΝΤΑ: ΟΚ.
ΣΑΡΤ: Σίγουρα περισσότερο πάθος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάθος. Είσαι στην πλευρά του massion.
ΣΑΡΤ: Είμαι στην πλευρά του massion.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Άρα δεν θα σε πείραζε αν υπήρχε κάποια βοήθεια, καθοδήγηση, οτιδήποτε το ονομάζετε, που να λέει “Εδώ είναι κάποια πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις, Σαρτ, ως ύπαρξη σε πραγμάτωση.” Και ξαναλέω, τίποτα δεν θα σας επιβληθεί και προφανώς μπορείτε να πείτε “Δεν ενδιαφέρομαι” αλλά πραγματικά κάτι να κάνετε όσο είστε εδώ.
ΣΑΡΤ: Ω, ναι. Κάτι νέο που δεν έχω δει ή κάνει: … που πρέπει κάτι να έχει απομείνει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άρα, είσαι στο mas- … θα μπορούσε κάποιος να το εντοπίσει αυτό;
ΣΑΡΤ: Είμαι στο massion.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μισέλ, θα μπορούσες να γράψεις μια μικρή σημείωση. Λοιπόν, massion, έχουμε έναν. ΟΚ.
ΛΙΝΤΑ: ΟΚ. Να δούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και δεν θα πάρουμε απόφαση τώρα, τελικά η απόφαση είναι δική σας.
ΑΛΙΣ: Μπορώ να πω και τα δύο;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις.
ΑΛΙΣ: Ναι, επειδή σκέφτομαι ότι θέλω ολοκληρωτική ελευθερία και ίσως πότε πότε ένα μικρό όφελος, ξέρεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένα μικρό όφελος (εκείνη γελάει). ΟΚ.
ΑΛΙΣ: Όχι, όχι, σοβαρά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βέβαια, βέβαια. Λοιπόν, αυτό έχει νόημα.
ΑΛΙΣ: Εντέλει, εγώ είμαι Μάστερ σε πραγμάτωση, είμαι αυτή με τη σοφία, άρα θα είναι δικό μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΑΛΙΣ: Όχι δικό σας, όχι δικό τους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΑΛΙΣ: Σωστά. άρα, ναι, θέλω πάθος. Συμφωνώ απόλυτα με το πάθος παρόλο που η ολοκληρωτική ελευθερία θα είναι η επιλογή μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΑΛΙΣ: Γι αυτό απαντώ “και τα δύο”.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτή είναι μια πολύ καλή απάντηση, και τα δύο, γιατί μπορείς να παίξεις πότε πότε. Είναι σα να λες “ΟΚ, καθοδήγησέ με στο πάθος μου.” Και η θεωρία λέει ότι παρόλο που είσαι Μάστερ σε πραγμάτωση, εξακολουθείς να κολλάς στη μαζική συνείδηση. Ακόμα δέχεσαι αυτό το είδος αργής ενέργειας που προέρχεται από τη μαζική συνείδηση. Και κάπως ξεχνάς καμιά φορά και μετά κάθεσαι και παρακολουθείς τηλεόραση όλη μέρα, και λες “Γιατί παραμένω σ’ αυτόν τον πλανήτη;” Ίσως, λοιπόν, λίγη καθοδήγηση με το πάθος.
ΑΛΙΣ: Μμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Λοιπόν και τα δύο. Κανείς άλλος δεν μπορεί να πει και τα δύο (ο Αντάμους γελάει), γιατί τώρα όλοι θα πουν και τα δύο.
ΒΙΝΣ: Εγώ θα πω “Και”. Δεν χρειάζεται να είναι δυαδική επιλογή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι σωστό.
ΒΙΝΣ: Μπορείτε να δοκιμάσετε όποιο θέλετε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΒΙΝΣ: Κι έχω επίσης να πω, ότι έχω πραγματικό πρόβλημα με τη μεγάλη ιδέα κάποιου άλλου για μένα …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΒΙΝΣ: … σε όλα τα επίπεδα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΒΙΝΣ: Άρα αυτό αμέσως με οδηγεί, θα ξεκινήσω ελεύθερα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ελεύθερα, ΟΚ. Θα ξεκινήσεις -άρα μπορούμε να σε βάλουμε στη στήλη της ελευθερίας;
ΒΙΝΣ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Και μπορείς να αλλάξεις όποτε θέλεις. Μπορείς να πεις “Ε, Αναληφθέντες Δάσκαλοι, ας μαζευτούμε κι ας μιλήσουμε λιγάκι, ξέρετε, σχετικά με το τί θα μπορούσα να κάνω για τον πλανήτη. Τί θα μπορούσα να κάνω για τον εαυτό μου; Ξέρετε, ας βάλουμε και λίγο πάθος.” Ναι.
ΚΕΙΤ: ΟΚ. Κι εγώ θα επιλέξω ελευθερία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ελευθερία. ΟΚ.
ΚΕΙΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και δεν θέλεις αυτή τη διέγερση, αυτό το πάθος, τί να κάνεις με όλες τις μέρες που έχεις μπροστά σου;
ΚΕΙΤ: Ναι, το θέλω αυτό, όμως θέλω να μπω μέσα και να το πάρω από μέσα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Κι αν δεν μπορέσεις να το βρεις μέσα, για κάποιο λόγο είναι κάπως συγκεχυμένο, θα ήθελες να φωνάξεις μερικά φιλαράκια να σε βοηθήσουν κάπως να το φέρεις εις πέρας;
ΚΕΙΤ: Ω, πάντα. Αυτό είναι πάντα μια επιλογή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. ΟΚ. Καλό. Καλό. Λοιπόν έχουμε μια στήλη για την ελευθερία. ΟΚ. Κάνα δυο ακόμα.
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε, αδερφούλη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήξερες ότι αυτό θα συνέβαινε (γελάνε). Το ήξερες αυτό.
ΤΟΜ: ΟΚ. Αν είχες εκατό τοις εκατό απο το καθένα, είναι εξοντωτικό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι εξοντωτικό, ΟΚ.
ΤΟΜ: Γιατί αν ακολουθείς το πάθος σου κάθε μέρα ή μέρα τη μέρα για πάντα, είναι …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσε να είναι. Ίσως ως Μάστερ σε πραγμάτωση, ίσως κι όχι. Δεν ξέρω.
ΤΟΜ: Ναι, να είχα ελευθερία και είχα πάθος και μου αρέσουν και τα δύο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λοιπόν, ποιά είναι η απάντησή σου;
ΤΟΜ: Και τα δύο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τα δύο. ΟΚ.
ΤΟΜ: Συγγνώμη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ναι. Θα έχουμε μια σπουδαία βραδιά στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Ξέρω ήδη πώς θα δώσω αναφορά (λίγα γέλια). Ναι.
ΜΟΝΙΚΑ: Είναι δύσκολο, ε;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΜΟΝΙΚΑ: Εδώ και μερικά χρόνια αναρωτιέμαι “Τι μπορώ να κάνω;” Αγαπώ το πάθος. Αγαπώ να βρίσκω κάτι που να με ενδιαφέρει και να το ολοκληρώνω. Επίσης αγαπώ να έχω πολύ χρόνο για τον εαυτό μου. Έτσι, πάντα έλεγα στους ανθρώπους, ιδανικά θα μου άρεσε να ακολουθήσω το πάθος μου, να το εκφράζω σωματικά έξι ώρες την ημέρα, τέσσερις μέρες την εβδομάδα, για να έχω μια ισορροπημένη ζωή..
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ενδιαφέρον. Καλά.
ΜΟΝΙΚΑ: Και θα ήθελα ακόμα να ανακαλύψω τί είναι αυτό που μου φέρνει το περισσότερο πάθος αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο πράγμα σε δύο χρόνια ή σε τρία χρόνια, αλλά να είμαι ανοιχτή να λαμβάνω μηνύματα και καθοδήγηση σχετικά με αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καλό. Εξαιρετικό. Ακόμα ένα.
ΚΑΡΟΛ: Λοιπόν, συμφωνώ με αυτή, αλλά μου αρέσει το πάθος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, το πάθος. Άρα είσαι στην πλευρά του massion;
ΚΑΡΟΛ: Ναι, αλλά με στιγμές ελευθερίας.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Και ναι, θα μπορούσες να έχεις και τα δύο. Εννοώ ότι θα μπορούσες να έχεις γκαζώσει το πάθος και μετά –ωω– αργότερα μέσα στην ημέρα, το ηρεμείς λιγάκι.
ΚΑΡΟΛ: Σωστά! Αυτό ακούγεται καλό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά εξακολουθείς να έχεις το πάθος, επειδή η αλήθεια είναι ότι μπορείς να έχεις και τα δύο, τότε είσαι κατα κάποιο τρόπο στην πλευρά του πάθους, γιατί ακόμα επιλέγεις αυτό το πάθος και ίσως λίγη βοήθεια.
ΚΑΡΟΛ: Ίσως την ειρήνη στη Γη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ειρήνη στη Γη. Ναι. Ω, αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό (αρκετά γέλια), αν η δουλειά σου έχει σχέση με τις ευχετήριες κάρτες (περισσότερα γέλια). Καλά. ΟΚ, σ ευχαριστώ.
ΚΑΡΟΛ: Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ.
Λοιπόν, η συζήτηση πήρε μπρος. Βάλαμε σε κίνηση λίγη ενέργεια και θα γίνουν κάποιες πραγματικά ενδιαφέρουσες συζητήσεις σχετικά. Και το γεγονός είναι ότι μιλάμε γι αυτό στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Αυτή είναι μια πολύ αληθινή ιστορία και είναι ακριβώς στη μέση, μισοί από αυτούς να λένε “Ξέρεις, αν είχα μείνει στον πλανήτη, θα ήθελα πραγματικά αυτό το πάθος. Κι αν δεν το έβρισκα μέσα μου, αν ήταν κάπως συγκεχυμένο, πραγματικά δεν θα με πείραζε λίγη βοήθεια από Αναληφθέντες Δασκάλους, να έλεγαν ίσως “Ορίστε μερικά πράγματα να λάβεις υπόψη ότι θα μπορούσες να κάνεις, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος. Να μερικά πράγματα που, βλέποντας την ενέργειά σου, νομίζουμε ότι πραγματικά θα σε πυροδοτήσουν και θα κάνουν τη ζωή σου πολύ πιο πλήρη.” Και, ναι, προφανώς θα θελήσετε λίγο ελεύθερο χρόνο και ησυχία κι όλα τα σχετικά.

Όμως το γεγονός είναι, ότι δεν ήταν πραγματικά Αναληφθείς Δάσκαλος αυτός που ήρθε σε μένα και έθεσε το ερώτημα αρχικά. Ήταν ο δικός σας Μάστερ που ήρθε σε μένα, γιατί συναντιόμαστε και μιλάμε για σας (λίγα γέλια). Ο Μάστερ των Σώμπρα ήρθε και είπε “Τί θα κάνουμε; Καθώς παραμένουμε στο σώμα, καθώς μαθαίνουμε τα πάντα σχετικά με την ενέργεια, καθώς γινόμαστε αληθινοί πρωτοπόροι και εξερευνητές της ενέργειας, τί θα κάνουμε με αυτά; Πού πηγαίνουμε; Υπάρχει εξάντληση του ανθρώπινου πάθους στους Σώμπρα, μια παλιά εξάντληση που οδήγησε σε παντελή έλλειψη πάθους και αποστολής, σχεδίου, οδήγησε σε αποχή από την εμπλοκή σε οτιδήποτε για πολύ καιρό.
Όχι όλοι, αλλά πολλοί Σώμπρα που έμειναν χωρίς αρκετή σύνδεση, ενώ το χρειαζόσασταν. Είτε ήταν στις σχέσεις σας, σε μια δουλειά, σε ένα σχέδιο, μείνατε στην αφάνεια για ένα διάστημα. Δεν επιτρέψατε στον εαυτό σας να εμπλακεί βαθιά σε κάτι, επειδή θα σας αποσπούσε. Η εμπλοκή σας, το πάθος σας, το ανθρώπινο πάθος σας ήταν η Πραγμάτωσή σας.

Όμως ο Μάστερ των Σώμπρα ήρθε σε μένα, κατά κάποιο τρόπο εκπροσωπώντας όλους τους Σώμπρα και είπε “Εφόσον μένουμε στον πλανήτη, ποιο είναι το πάθος; Τι θα κάνουμε;” Η λέξη “πάθος” φοβίζει και γοητεύει, γιατί είχατε τα ανθρώπινα πάθη σας και μετά αυτά χάθηκαν. Μετά την αφύπνιση. Και υπάρχει ακόμα μια νοσταλγία να ξαναέχετε το πάθος, αλλά ξέρετε ότι δεν μπορεί να είναι σαν το παλιό. Όμως υπάρχει ακόμα νοσταλγία για αυτή την εσωτερική αναταραχή. Και θα μπορούσε κανείς να πει, ναι, είναι απλά το να ζεις. Να υπάρχεις. Να βιώνεις εμπειρίες. Λοιπόν, θέλετε κάτι πιο ουσιαστικό από αυτό. 
“Τι θα κάνουμε με όλο αυτό; Τι θα κάνουμε με αυτά που μαθαίνουμε, με αυτά που βιώνουμε; Τι θα κάνουμε με την ενέργεια τώρα που αρχίζουμε να επιτρέπουμε στην ενέργεια να μας υπηρετήσει; Τι θα κάνουμε μ’ αυτήν; Να ανοίξουμε εκείνη την καφετέρια ή απλά να κάνουμε μακρινούς περιπάτους και να αγνοήσουμε τους πάντες; Να γράψουμε μερικά βιβλία βασισμένα στο ταξίδι που να μην είναι πληκτικά, βαρετά βιβλία”, ξέρετε τι εννοώ, προσθέστε τους λίγο αλατοπίπερο, στολίστε τα, γίνετε λίγο θεατρικοί. Μην το γράψετε από τη μελαγχολική ανθρώπινη σκοπιά. Γράψτε το από τη σκοπιά του Μάστερ που διασκεδάζει.

Όμως αυτό είναι ένα πάθος. Και παρόλο που λέτε “Ποτέ δεν έγραψα βιβλίο”, ε, δεν πειράζει. Το ξεκινάς και τώρα ζεις μέσα σ αυτό το βιβλίο. Αυτό ζωντανεύει. Είναι ένα δημιούργημα, αλλά ζεις μέσα και έξω απ αυτό ταυτόχρονα. Υπάρχει ένα πάθος, ένας λόγος για να μείνεις.

Είναι, λοιπόν, ο Μάστερ που ρωτάει τώρα και μιλάμε γι αυτό στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων, αλλά ο Μάστερ λέει “Σαρτ,τι θα κάνουμε; Θέλεις απλά να αράζεις όλη μέρα; Τι θέλεις να κάνεις; Θέλεις να κάνεις πολλά μπάνια και ντους ή … ;  Πόσες φορές μπορείς να βάλεις ηλεκτρική σκούπα; (μερικά γέλια) “Δηλαδή, τι κάνουμε;”

Αλλά ο Μάστερ το λέει αυτό με κάποια λάμψη στα μάτια του ή της, γιατί ο Μάστερ γνωρίζει ότι άνθρωπος ίσον εμπειρία. Ο Μάστερ ήδη γνωρίζει ότι ο άνθρωπος θα θελήσει να βιώσει κάτι, πιθανώς περισσότερο από ελευθερία μόνο .
(κάποια λέει “Πούρα”). Πούρα (αυτή συνεχίζει λέγοντας “Πούρα και ουίσκι”) και ουίσκι κι όλα τα υπόλοιπα, ναι. Ο άνθρωπος θα θελήσει να βιώσει κάτι, να κάνει κάτι, γιατί αυτό είναι που κάνει καλύτερα ο άνθρωπος. Άρα είναι κάτι για να νιώσετε πραγματικά, επειδή ο Μάστερ ρωτάει τώρα τον καθένα από εσάς “Τι ακολουθεί; Τι θα κάνουμε; Θα βρούμε ένα massion; Ξέρεις, το πάθος μας, αυτό το κάτι-να-κάνω; Ή απλά αράζουμε; Ξέρεις, απλά τριγυρίζουμε όλη μέρα, κάνουμε μακρινούς περιπάτους μονάχοι μας;”

Υπάρχει κι ένα άλλο μικρό κομμάτι αυτού του ζητήματος. Προσπαθήστε να βγείτε από τον παλιό ανθρώπινο νου, όταν το εξετάζετε αυτό, γιατί πραγματικά σας περιμένουν κάποια πράγματα τα οποία ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί τώρα, κι αυτό οφείλεται σε κάτι που ονομάζεται πεποιθήσεις. Ο άνθρωπος δεν μπορεί καν να το φανταστεί τώρα.

Άρα αυτό που κάνουμε εδώ είναι σαν να βάζουμε φωτιά κάτω από όλο αυτό το “τι ακολουθεί”, το πάθος σας, αλλά όχι με τους παλιούς ανθρώπινους όρους. Ο Μάστερ λέει “Τι θα κάνουμε Ήντιθ, όσο βρισκόμαστε στον πλανήτη μαζί, καθώς είσαι μια ύπαρξη σε πραγμάτωση; Θέλεις να ξαναφέρεις το πάθος; Ή θέλεις μόνο να προχωράς χωρίς τίποτα, βλέποντας τί θα συμβεί;” Καλή ερώτηση, ερώτηση την οποία οι άλλοι Αναληφθέντες Δάσκαλοι δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν. Στην περίπτωσή τους “Πραγμάτωση –μπουμ! – και φύγανε.” Εσείς – “Πραγμάτωση, και μετά τι;”

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε, να ακούσουμε μερικές από τις συζητήσεις κι όλα όσα ακολουθούν.

Πού βρίσκόμαστε τώρα; Άκουγα μια συζήτηση ανάμεσα στον Αλεν και τον Κώλντρε χθες -ήξερε ότι άκουγα- και μιλούσαν για τις διάφορες εποχές του Βυσσινί Κύκλου. Υπάρχει η εποχή του Τοβία, φυσικά, και η πρώιμη εποχή με εμένα, κι ονομαζόταν Προσβλητική εποχή (γέλια). Ήταν. Και αυτό οδήγησε στην εποχή Όχι Άλλο Makyo, κι αυτή κράτησε αρκετό χρόνο. Έπρεπε να απαλλαγείτε από το makyo, έπρεπε να πάτε πέρα από αυτό, γιατί απλά δεν πρόκειται να πάτε στη φώτιση με πολύ makyo. Και makyo για μένα είναι η πνευματική ανωριμότητα.

Περάσαμε, λοιπόν, την εποχή “απαλλαγής από το makyo”. Και τώρα στη δουλειά που κάνουμε μαζί, ερχόμαστε στο σημείο του αληθινού “επιτρέπω”, ερχόμαστε προφανώς στο σημείο της Πραγμάτωσης, αλλά ερχόμαστε στο σημείο του “επιτρέπω”, στο σημείο μερικών από τις τελικές ενσωματώσεις με τις πτυχές που βρίσκονται εδώ γύρω. Κι ένα από τα πράγματα που πραγματικά χρειάζεται να κοιτάξετε είναι οι πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις.

 Οι πεποιθήσεις

Λοιπόν, θυμηθείτε τον Κουτχούμι στην μεγάλη σας συνάθροιση στη Σλοβενία*. Ο Κουτχούμι είχε μια καταπληκτική ιστορία με την ψυχή του όπως αποκαλούσε το Ah-Kir-Rah, και στην ιστορία αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα -ή όπως πιστεύω εγώ, το Ah-Kir-Rah τον οδήγησε στο συμπέρασμα- που λέει “Το θέμα δεν είναι τι πιστεύεις, αλλά τι επιτρέπεις.” Δεν είναι τι πιστεύεις.
(Αναφέρεται στο Magic of the Masters)

Τώρα, έχουμε φτάσει στο σημείο -δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε γι αυτό πριν από πέντε χρόνια, γιατί οι πεποιθήσεις ήταν ακόμα, θα μπορούσατε να πείτε, κάπως σημαντικές- όμως τώρα ερχόμαστε στο σημείο αυτό όπου ακόμα και οι πεποιθήσεις φεύγουν. Ακόμα και οι πεποιθήσεις φεύγουν.

Οι πεποιθήσεις είναι πτυχές. Οι πεποιθήσεις κατά κάποιο τρόπο είναι πτυχές προερχόμενες από τον ανθρωπο, πτυχές που έχουν σα βάση τον άνθρωπο. Είναι πτυχές του νου. Είναι τα συστήματα πεποιθήσεων, και το πρόβλημα με τις πεποιθήσεις είναι ότι οι άνθρωποι τις πιστεύουν.

Ξέρετε, για ένα παιδί οι πεποιθήσεις είναι σαν τα παιχνίδια σε μια παιδική χαρά, οι κούνιες, οι τραμπάλες και το γύρω-γύρω-όλοι και κάθε τι άλλο και οι πεποιθήσεις είναι καταπληκτικές. Δίνεται στο παιδί κάτι για να παίξει και να βιώσει. “Πώς είναι να πηγαίνεις στην παιδική χαρά και να είσαι στην άμμο με τα άλλα παιδιά;” Οι πεποιθήσεις είναι σαν τις κούνιες “Ας ανέβω σ αυτήν να κάνω κούνια και να δω πώς είναι και να ζήσω την εμπειρία.” Έτσι, για ένα παιδί οι πεποιθήσεις είναι παιχνίδι και χαρά.

Έπειτα όμως καθώς το παιδί ωριμάζει κι αρχίζει να πιστεύει την πεποίθηση ότι η κούνια είναι ένα συγκεκριμένο πράγμα και θα είναι πάντα έτσι, τότε ξαφνικά οι  πεποιθήσεις … Το βλέπω κάπως σαν ένα μονόλιθο, σαν μια μεγάλη, γκρίζα μονολιθική κατασκευή μέσα στην οποία ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να κολλήσει. Αλλά αν ο άνθρωπος δεν κολλήσει, τουλάχιστον είναι ένα εμπόδιο στην πορεία του. Και δεν είναι μόνο μια πεποίθηση, ένας μονόλιθος, γιατί θα ήταν πραγματικά εύκολο να τον παρακάμψει και να συνεχίσει. Όμως οι πεποιθήσεις είναι αυτοί οι μεγάλοι μονόλιθοι που σχεδόν σε παρασύρουν να μπεις, κι όταν μπεις είναι πολύ δύσκολο να βγεις. Και δεν υπάρχει μόνο μια πεποίθηση, υπάρχουν πολλοί μονόλιθοι που υψώνονται από το έδαφος, κάπως σαν την Οδύσσεια του Διαστήματος 2001, όλοι υψώνονται από το έδαφος και τώρα ολόκληρο το τοπίο της πραγματικότητας σου είναι αυτοί οι μονόλιθοι, αυτές οι πεποιθήσεις που δεν ξέρεις καν από που προήλθαν. Απλά βρίσκονται εκεί. Δεν ρωτάτε από που ήρθαν, βρίσκονται εκεί. Και εμποδίζουν τη θέα, γιατί τώρα έχετε όλους αυτούς τους μονόλιθους, αυτές τις γκρίζες, παλιές πεποιθήσεις που απλά στέκονται εκεί και εμποδίζουν τη θέα του τι μπορεί να υπάρξει και όλων των δυναμικών σας.

Οι  πεποιθήσεις είναι πολλές και μετά αρχίζετε να τις πιστεύετε. Αυτό που συμβαίνει τώρα, εδώ που βρισκόμαστε, είναι ότι ο δράκος μπαίνει μέσα και λέει “Ιδού αυτή η πεποίθηση. Ίσως δεν ξέρατε καν ότι την είχατε, αλλά είναι εκεί και είναι αυτό το μεγάλο εμπόδιο. Είστε έτοιμοι να το γκρεμίσετε ή να το ενσωματώσετε ή να το διαλύσετε; Είστε έτοιμοι να απελευθερώσετε αυτή την πεποίθηση;”

Βλέπετε, είπα πριν ότι οι πτυχές κρύβονται πίσω από τις πεποιθήσεις. Έτσι, σε κάθε μονόλιθο, υπάρχει μια πτυχή από πίσω. Και η πτυχή δεν θέλει απαραίτητα να αφήσει αυτή την πεποίθηση, γιατί η πτυχή δεν θέλει να φύγει και νιώθει ότι εσείς χρειάζεστε την πεποίθηση για να δημιουργήσετε μια κατασκευή του εαυτού σας -την ταυτότητα σας, το ποιοι είστε και την καθοδήγηση σας στη ζωή. Έχετε, λοιπόν, όλους αυτούς τους μονόλιθους, όλες αυτές τις πεποιθήσεις οι οποίες είναι στην πραγματικότητα πτυχές και μερικές από αυτές φυτεύτηκαν εκεί πριν από πολύ, πολύ καιρό.
Πεποιθήσεις του είδους “Όλοι οι άντρες είναι γουρούνια.” Εντάξει, κάποιος μόλις είπε “Ε, είναι αλήθεια.” (γέλια κι ο Αντάμους γελάει)

Μια πεποίθηση ότι όλοι οι άντρες είναι γουρούνια. Άρα τι συμβαίνει; Για τον άνθρωπο αυτή είναι μια εξαιρετική εμπειρία για να δοκιμάσει. Μπαίνετε μέσα σ αυτό τον μονόλιθο, στην πεποίθηση, σ αυτή την πτυχή και είναι μια εξαιρετική εμπειρία ως ένα σημείο. Και την υποδύεσαι και τη βιώνεις, ναι, και μετά οι άντρες γίνονται γουρούνια. Κι αν έτσι πιστεύεις, τότε αυτό θα συμβεί, γιατί προς τα εκεί θα ελκύεσαι γενικά και τότε συμβαίνει.

“Πρέπει να δουλεύεις σκληρά για να προχωρήσεις στη ζωή.” Αυτή είναι μια πεποίθηση με πολύ βαθιές ρίζες στις κουλτούρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι Σώμπρα – “Η σκληρή δουλειά ισούται με επιτυχία”- και για λίγο καιρό έχει πλάκα. Ο άνθρωπος ρίχνεται σ αυτό και λέει “Ω, σκοπεύω να εργαστώ σκληρά.” Παρόλο που παραπονιέστε γι’ αυτό, το αγαπάτε, διαφορετικά δεν θα το κάνατε. Τελεία και παύλα. Αυτό έχει εφαρμογή σε όλα στη ζωή σας. Αν το κάνετε, είναι επειδή το αγαπάτε, παρόλο που παραπονιέστε γι αυτό.

Έτσι, ασπάζεστε αυτή την πεποίθηση -πρέπει να δουλεύεις σκληρά και πολλές ώρες για να πετύχεις. Ίσως να μην επιλέξεις να το κάνεις. Μπορεί να πεις “Δεν θα το κάνω. Δεν θα δουλέψω σκληρά, ατέλειωτες ώρες.” Όμως εξακολουθεί να είναι μια πεποίθηση. Από την άλλη πλευρά λέτε “Λοιπόν, πιθανώς δεν θα βγάλω πολλά χρήματα και μάλλον δεν θα γίνω επιτυχημένος, ίσως όμως να μη με νοιάζει.” Όμως εξακολουθεί να είναι μια πεποίθηση που εμποδίζει το οπτικό πεδίο σας. Και το οπτικό πεδίο σας, φυσικά, είναι το “επιτρέπω”. Αν και είναι δύσκολο να επιτρέψεις, όταν έχεις όλους αυτούς τους μονόλιθους, όλους αυτούς, σαν μεγάλες, γκρίζες, ψυχρές κατασκευές στη μέση. Είναι πολύ, πολύ δύσκολο να επιτρέπεις.

Λέτε επιτρέπω, σκέφτεστε επιτρέπω, θέλετε να βάλετε το επιτρέπω σαν ακόμα μια πεποίθηση σ αυτό το τοπίο της πραγματικότητας, αλλά δεν είναι πεποίθηση. Δεν είναι πτυχή. Είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Είναι τόσο απλό. Δεν υπάρχει πεποίθηση στο “επιτρέπω”. Δεν υπάρχει δομή στο “επιτρέπω”. Ρέει ελεύθερα. Είναι “Όλα όσα Εγώ Είμαι” κι όχι “Όλα εκείνα στα οποία περιορίζομαι.”

Ανθρώπινες πεποιθήσεις

Λοιπόν, ποιές είναι μερικές από τις άλλες ανθρώπινες πεποιθήσεις; Λίντα, σε παρακαλώ το μικρόφωνο. Ποιές είναι μερικές από τις άλλες πεποιθήσεις που υπάρχουν εκεί έξω ή που εσείς ίσως έχετε; Μια πεποίθηση.
ΣΙΛΒΙΑ: Μια πεποίθηση είναι ότι χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια για να θεραπευτούμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. “Η βοήθεια έρχεται από έξω. Είσαι απαίσιος άνθρωπος και δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Άρα, ναι, πρέπει να την πάρεις απ’ έξω.” Καλά. Καλά. Κάνα δυο ακόμα. Ποιές είναι μερικές από τις πεποιθήσεις;
ΡΕΜΠΕΚΚΑ: Θα έλεγα τα όρια, ότι μπορείς να κάνεις μόνο ορισμένα πράγματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα, αλλά δώσε μου χειροπιαστό παράδειγμα μιας πεποίθησης. Τις αντιμετωπίζεις συνεχώς.
ΡΕΜΠΕΚΚΑ: Υπάρχει όριο στο πόσο μπορείς να ταξιδέψεις. (γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συγγνώμη;
ΡΕΜΠΕΚΚΑ: Μπορείς να ταξιδέψεις ως ένα σημείο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Μπορείς να ταξιδέψεις ως ένα σημείο.” ΟΚ. Σίγουρα.
ΡΕΜΠΕΚΚΑ: Θα ήθελα να ταξιδέψω πολύ περισσότερο. Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Έχεις περιορισμό εξαιτίας τίνος πράγματος -χρημάτων, ενέργειας, χρόνου;
ΡΕΜΠΕΚΚΑ: Υποθέτω ότι είναι η γνώμη ή η κουλτούρα των άλλων, τι μου έχουν πει και τι προγραμματισμός μου έχει γίνει και …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ, άρα υπάρχει πραγματικά μια γκρίζα πεποίθηση εκεί έξω και να θυμάστε λέω ότι οι πεποιθήσεις είναι πτυχές. Ωραία. Κάνα δυο ακόμα πεποιθήσεις. Ποιές είναι μερικές από τις κοινές ανθρώπινες πεποιθήσεις; (κάποιος λέει “Ω, προσοχή!”)
ΛΙΝΤΑ: Ναι! Διευκόλυνε με! Ευχαριστώ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ:΄Ολοι οι άντρες είναι γουρούνια! (γέλια)
ΛΙΝΤΑ: Εγώ δεν το ορίζω έτσι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, αυτό το είπα εγώ (κι άλλα γέλια)
ΛΙΝΤΑ: …. θα μπορούσε να είναι πραγματικός ορισμός, αλλά όχι αυτό!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παρακαλώ.
ΣΚΟΤ: Συλλογιζόμουν πολύ πάνω σ αυτό στο ταξίδι μου τα τελευταία τρία χρόνια, γιατί αυτό που με βοήθησε πραγματικά ήταν η δύναμη του Και. Γιατί όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό στη ζωή σου, αμέσως, νομίζω, είσαι “εκπαιδευμένος” να πεις “Ω, θεέ μου, αυτό θα χειροτερέψει. Θα έχουμε θέμα με τα λεφτά.” Για όσους με ξέρουν, αναφέρομαι στην υγεία του Σαμ, του συντρόφου μου. Όταν παρουσίασε επιδείνωση, είπα “Ω, δεν γίνεται να μπω στην ενέργεια του, τα πράγματα δεν θα γίνουν καλύτερα.” Και τώρα βρίσκω ότι χάρη σ’ αυτή τη γείωση, είναι σαν η ενέργεια του Και να με βοηθάει να λέω “Όχι, η ζωή μας γίνεται καλύτερη και πιο αληθινή απ’ ότι ήταν πριν.”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γιατί συμβαίνει αυτό;Τι υπάρχει μέσα στο Και που το κάνει αυτό;
ΣΚΟΤ: Το γεγονός ότι σταματάς τον εαυτό σου. Εγώ θα σταματούσα τον εαυτό μου, θάλεγα “ΟΚ, μόλις έκανα μια σκέψη, που ήταν συνδεδεμένη με μια πεποίθηση την οποία ίσως είχα ασυνείδητα ‘Ω, αυτό θα χειροτερέψει, γιατί όλοι υποθέτουν ότι θα χειροτερέψει.’” Και μετά βάζεις το Και μέσα εκεί “Λοιπόν, γιατί πρέπει να χειροτερέψει; Γιατί δεν μπορεί να καλυτερέψει; Ε, δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερη ελευθερία ή ευελιξία και μάθηση, τα πάντα, τα πάντα; Και …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το Και φωτίζει δυναμικά που βρίσκονται πάντα εκεί.
ΣΚΟΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά όταν είσαι σ’ αυτό τον γραμμικό ανθρώπινο ρυθμό ή τον ρυθμό των υψηλών πεποιθήσεων ή όπως αλλιώς θέλεις να το ονομάσεις, (τα δυναμικά) δεν φωτίζονται. Δεν γνωρίζεις καν ότι είναι εκεί. Υπάρχει ένα πράγμα – “Τρέχουμε στην κατηφόρα, κρατήσου γιατί θα είναι δύσκολο.”

Τότε σταματάς. Τότε είσαι αληθινά Μέρλιν και λες “Κρατήσου λιγο εδώ. Θα πάω στο Και. Υπάρχουν πολύ περισσότερα δυναμικά” και δεν χρειάζεται να τα αντιλαμβάνεσαι διανοητικά. Δεν χρειάζεται γιατί θα έρθει σε σένα διαισθητικά, όχι διανοητικά. Λες “Ξέρω ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα δυναμικά γι αυτή την κατάσταση, κι επιπλέον έχω τον Μάστερ εδώ μέσα να δίνει αυτόματα τη σοφία του καθώς γλιστράμε στην κατηφόρα”, που μπορεί να μην είναι καν κατηφόρα. Μπαίνεις στο Και κι απλά επιτρέποντας αλλάζουν τα πάντα. Ακόμα κι αν δεν έχεις αμέσως δέκα λύσεις για το πρόβλημα, ξαφνικά έχει φωτιστεί. Ωραία. Τέλεια. Κάνα δυο ακόμα. Ανθρώπινες πεποιθήσεις.

ΣΩΜΠΡΑ 1(γυναίκα): ΟΚ. Μια άλλη πεποίθηση. Έχω μια κόρη. Μια πεποίθηση που έχω ακούσει είναι, ότι δεν πρέπει να λέμε πολλά καλά πράγματα στα παιδιά μας, γιατί θα γίνουν κακομαθημένα. Δηλαδή, πρέπει κάπως να τα σκληραγωγήσουμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτή είναι μια παράξενη πεποίθηση.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Είναι μια παράξενη πεποίθηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Εσύ λες καλά πράγματα στα παιδιά σου?
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι κακομαθημένα;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω. Κατάλαβα. Πέταξε γρήγορα αυτή την πεποίθηση!
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μα το έχω ακούσει από άλλους ανθρώπους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό –μπουμ!- ενσωματώθηκε.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ακριβώς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παράξενη όμως, ναι, παράξενη. Θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε αυτό το μήνα, το μήνα της Ασπεκτολογίας, ότι έχετε τόσο πολλές πεποιθήσεις. Πώς βρέθηκαν εκεί και τι κάνουν; Και, ειλικρινά, δεν υπάρχει αρκετός χώρος για τις πεποιθήσεις στην Πραγμάτωση. Δεν είναι αναγκαίες.

Λοιπόν, επόμενη ερώτηση, καθώς είμαστε στο θέμα των πεποιθήσεων -λαμβάνοντας υπόψη όχι τους Σώμπρα, αλλά τον πλανήτη γενικά, παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους- είναι καλύτερα να έχουν πεποιθήσεις ή να μην έχουν; Δεν μιλάω για τους Σώμπρα, οπότε σταθείτε ένα λεπτό και νιώστε το.

Προτού φτάσετε στην αφύπνιση σας, όταν ήσασταν απλά κανονικά, ευγενικά, συνηθισμένα άτομα (ο Αντάμους γελάει), ήταν καλύτερα για σας με πεποιθήσεις ή χωρίς; Καλή ερώτηση και η απάντηση έρχεται από …
ΜΑΙΡΗ: Ω, θεέ μου (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν της αρέσει όταν τη φωνάζετε “θεό”.
ΜΑΙΡΗ: Εγώ δεν το άκουσα αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι οι άνθρωποι, οι συνηθισμένοι άνθρωποι -πώς τους ονομάζετε, Μαγκλ- καλύτερα με πεποιθήσεις ή χωρίς;
ΜΑΙΡΗ: Πιθανόν εξαρτάται από την πεποίθηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά γενικά.
ΜΑΙΡΗ: Γενικά, νομίζω, πιθανόν ναι. Νομίζω ότι οι πεποιθήσεις γενικά δίνουν στους ανθρώπους ένα πλαίσιο αναφοράς και ένα μέρος από όπου να λειτουργούν και κάτι να κρατιούνται και να θεωρούν αληθινό και, ξέρεις, -νομίζω οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν, πολλοί Μαγκλ δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν την ιδέα ή τις πιθανότητες των πάντων.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Καλά. Κάνα δυο ακόμα. Είναι οι πεποιθήσεις καλό πράγμα για τον κανονικό, συνηθισμένο, μέσο άνθρωπο ή δεν είναι;
ΤΑΝΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί;
ΤΑΝΤ: Σκέφτομαι, οι πεποιθήσεις και οι νόμοι, τα συσχετίζω με εκείνο το βιβλίο, νομίζω είναι το “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” όπου δεν υπήρχε δομή. Δεν υπήρχε τίποτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΤΑΝΤ: Και απ’ όσο θυμάμαι, ήταν στο γυμνάσιο, αλλά είχαν μπαστούνια και βημάτιζαν τριγύρω “Σκοτώστε το γουρούνι!” Δεν ξέρω, απλά ήταν πολύ …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Διαβάζεις ενδιαφέροντα πράγματα, ε! (αυτή γελάει) Αυτό εξηγεί πολλά πάντως (γελάνε).
ΤΑΝΤ: “Σκοτώστε το γουρούνι!” Σκοτώστε το …” μα, ναι, νομίζω για τον κανονικό Μαγκλ, λοιπόν, έχεις πεποιθήσεις, όμως όλοι έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, και μετά είναι …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, μιλάω για πεποιθήσεις γενικά.
ΤΑΝΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οι πεποιθήσεις γενικά είναι εντάξει.
ΤΑΝΤ: Είναι καλό για τη δομή και την τάξη, αν θέλεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα, και κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πάρουν υπερβολική δόση από  πεποιθήσεις, ενώ άλλοι δεν έχουν αρκετές. Αλλά γενικά, είναι οι πεποιθήσεις καλό πράγμα … για τους ανθρώπους;ΤΑΝΤ: Ναι, πιστεύω …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ΟΚ.
ΤΑΝΤ: … ότι είναι καλό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό πιστεύεις! (ο Αντάμους γελάει).  Ναι, ναι!
ΤΑΝΤ: Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δύο ακόμα (κάποιος γελά). Οι πεποιθήσεις είναι καλές για τους ανθρώπους;
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Λοιπόν, οι πεποιθήσεις δίνουν στους ανθρώπους ένα λόγο για να ζουν, ιδιαίτερα …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή καθοδήγηση – ή καθοδήγηση για να ζήσουν. Και τα δύο.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Ιδιαίτερα στον θρησκευτικό τομέα οι πιο δογματικές και αιρετικές, όπως μπορεί να είναι στη θρησκεία. Οι πεποιθήσεις είναι το παν. Ζεις γι αυτές!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσες να φανταστείς μια θρησκεία χωρίς πεποιθήσεις;!
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Ω, πω, πω! (γελούν)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, Βυσσινί Κύκλος. ΟΚ (κι άλλα γέλια). Δεν είστε θρησκεία, οπότε δεν μετράει. Ε!
Λοιπόν, είσαι υπέρ των πεποιθήσεων ή …
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Αν πιστεύω;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Όχι πια! (γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επιλογή!  Θάπρεπε οι άνθρωποι να έχουν πεποιθήσεις ή δεν θάπρεπε;
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Εκείνοι που δεν βρίσκονται στο μονοπάτι της φώτισης ή της Πραγμάτωσης ή επιλέγουν να κινηθούν στις κατευθύνσεις, που πολλοί από εμάς έχουν ακολουθήσει, νιώθω ότι είναι πραγματικά … είναι απαραίτητο για τους υπόλοιπους να έχουν “οδοδείκτες”, ξέρεις. Όμως δυσκολεύομαι να το μεταδώσω αυτό γιατί δεν θέλω να ακουστώ σα να μιλάω από το βάθρο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ χμμ. Δεν ακούγεσαι έτσι.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Όχι (γελάει). Για τους ανθρώπους που ζουν μια “κανονική” ύπαρξη, νιώθω ότι οι πεποιθήσεις είναι απαραίτητες για να αποτελούν “οδοδείκτες”, και ένα πλαίσιο ζωής γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ΟΚ. Σωστά.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Δεν ζουν με το “επιτρέπω” ή με το Και και ίσως να μην έχουν ιδέα ότι αυτά υπάρχουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Για παράδειγμα, στον Ινδουισμό, στην πραγματικότητα αυτή δεν ήταν θρησκεία αρχικά. Ήταν οδηγίες για την κοινότητα -πώς να ζεις, πώς να βουρτσίζεις τα δόντια σου, να πηγαίνεις στην τουαλέτα και όλα τα σχετικά- όμως μετά άρχισαν να δημιουργούν θεούς, ξέρετε, οι περίπου δώδεκα θεοί έγιναν πάνω από 100,000 και πολλές πεποιθήσεις για κάθε θεό, και μετατράπηκε σε θρησκεία αντί για μερικές καλές αξίες για την κοινότητα. Ναι, μετατράπηκε σε πεποιθήσεις.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Λοιπόν, το άλλο είναι να δίνεις τη δύναμη αλλού.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Αν τη βγάλεις από σένα και τη βάλεις σ’ αυτές τις πεποιθήσεις και στις θεότητες και τον συμβολισμό, αντικείμενα που αποκτούν νόημα, τότε δεν αποδέχεσαι εσένα και τη ζωή σου και τον τρόπο ύπαρξης σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άρα λες “Ας επιβάλλουμε πεποιθήσεις στους ανθρώπους. Ας το συνεχίσουμε. Ας μην προσπαθήσουμε να αλλάξουμε. Τους εξυπηρετεί.”
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Τους εξυπηρετεί μέχρι να πάψει να το κάνει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μην ακούγεσαι σαν εμένα (γέλιο). Ευχαριστώ.
ΛΙΝΤΑ: Πιστεύω ότι χιονίζει έξω. Αυτό είναι πεποίθηση ή … τι είναι αυτό;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι μια αντίληψη της πραγματικότητας (ένας άντρας λέει “Είναι μια παρατήρηση”). Είναι μια παρατήρηση.
ΧΕΝΡΙΕΤΤΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν πιστεύετε ότι το χιόνι και το κρύο δεν σας ταιριάζουν κι ότι θα έπρεπε να είστε,ω, ας πούμε στη Χαβάη, αυτό είναι λίγο διαφορετικό (γέλια). Αλλά η παρατήρηση ότι χιονίζει έξω δεν είναι πεποίθηση. Όταν όμως το τυλίγεις με συναισθηματικά πράγματα, τότε γίνεται πεποίθηση. Τότε γίνεται …
ΛΙΝΤΑ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …. μονόλιθος. Και πάλι, θυμηθείτε, είπα ότι για το παιδί οι πεποιθήσεις είναι σαν παιδική χαρά. Μπαίνεις μέσα, περνάς καλά. Μαθαίνεις, έχεις εμπειρίες, πέφτεις κάτω. Σε χτυπάει κάποιος, ξέρεις, πέφτεις από την κούνια ή κάτι άλλο, αλλά περνάς τέλεια. Όμως αργότερα, εκείνες οι πεποιθήσεις μετατρέπονται σε μεγάλους, γκρίζους, ψυχρούς μονόλιθους και κολλάς μέσα τους. Κι αν δεν κολλήσεις σ’αυτούς, απλά εμποδίζουν το μονοπάτι. Είναι στο δρόμο σου. Εμποδίζουν τη ροή.

Λοιπόν, καλή ερώτηση – καλές απαντήσεις, σας ευχαριστώ- είναι οι πεποιθήσεις απαραίτητες για τους ανθρώπους; Δίνουν στους ανθρώπους παραμέτρους, αλλά όταν ο άνθρωπος αρχίζει να πιστεύει τις πεποιθήσεις, τότε γίνονται πτυχές. Έπειτα η πτυχή που κρύβεται πίσω από την πεποίθηση κρατάει συνεχώς τον άνθρωπο ακίνητο και τον περιορίζει. Μερικές πεποιθήσεις πραγματικά είναι ευχάριστες και μπορεί να σας δώσουν εκπληκτικές εμπειρίες. Θέλω, λοιπόν, να το θυμάστε αυτό, ξανά, όταν μιλάτε για όλο αυτό το θέμα του massion έναντι της ολοκληρωτικής ελευθερίας.
Στο massion – είναι όταν ζεις με μεγάλο πάθος, με ένας είδος αποστολής- θα έχεις πεποιθήσεις και οι πεποιθήσεις είναι καλές ως ένα σημείο. Αν οι πεποιθήσεις είναι της δικής σου επιλογής, και όχι κάποιου άλλου. Αν οι πεποιθήσεις είναι όψεις και όχι πτυχές. Και μόλις αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι επίσης ότι οι πεποιθήσεις … θα κάνω λίγο πίσω.

Οι πεποιθήσεις είναι μια αίσθηση. Είναι μια αίσθηση. Ξέρετε, μιλάμε γι αυτές τις 200,000 αισθήσεις, λοιπόν, οι πεποιθήσεις βασίζονται στον άνθρωπο πιο πολύ από τις άλλες αισθήσεις, αλλά οι πεποιθήσεις έχουν γίνει αίσθηση. Είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. Αν πιστεύεις ότι το χιόνι και το κρύο είναι βλαβερά ή άβολα (ο Αντάμους γελάει καθώς η Λίντα κουνάει το κεφάλι της έντονα), έτσι θα αντιληφθείς την πραγματικότητα. Όταν αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα με αυτό τον τρόπο εξαιτίας των πεποιθήσεων, αυτό που συμβαίνει μετά είναι ότι έρχεται η ενέργεια και λέει “ΟΚ”. Την ενέργεια δεν την ενδιαφέρει ποιός είναι ο τρόπος. Η ενέργεια λέει “Αυτή είναι η πεποίθηση σου. Αυτήν επιλέγεις. Αυτή είναι η οπτική σου. Θα σου τη δώσουμε και θα σου δώσουμε κρύα, πληκτική, χιονισμένη, δυσάρεστη, άβολη εμπειρία.” Και ο άνθρωπος κλαίει (μερικά γέλια καθώς η Λίντα “κλαίει”), κι όμως κατά κάποιο τρόπο του ανθρώπου του αρέσει, γιατί είναι μια εμπειρία. Είναι απλά κάτι για να βιώσει και κάτι να κάνει. Είναι κάτι για να δοκιμάσει.

Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε κολλημένοι σ’ αυτό – μπορείτε να μπείτε στο αεροπλάνο και να πάτε στη Χαβάη, Λίντα-  τότε ξαφνικά λέτε “Ω, λοιπόν η πεποίθηση μπορεί να έχει και γούστο. Δεν έχω παγιδευτεί μέσα της και δεν μου υπαγορεύει τη ζωή μου και ίσως δεν θέλω καν να έχω την πεποίθηση πια, συνεπώς, οι ενέργειες δεν προσπαθούν να υποστηρίξουν αυτή την πεποίθηση.” Ξαφνικά οι πεποιθήσεις είναι στην ελευθερία και εσείς μπορείτε να έχετε εμπειρίες.

Τώρα, ας προσπαθήσουμε να ενώσουμε όλα τα κομμάτια πηγαίνοντας πίσω στο αρχικό ερώτημα, massion έναντι ολοκληρωτικής ελευθερίας. Και πάλι, καταλήγει στο ότι πιθανώς θα δοκιμάσετε κάποια πράγματα. Πιθανώς θα δοκιμάσετε κάποια πράγματα στην Πραγμάτωση σας. Δεν θα καθίσετε απλά κάτω από ένα δέντρο (ο Αντάμους γελάει) σαν το Βούδα να κάνετε διαλογισμό όλη μέρα. Μάλλον όχι. Ακόμα κι ο Βούδας, στο Βούδα δεν άρεσε τόσο πολύ, οπότε μάλλον δεν θα το κάνετε αυτό.
Πιθανόν να δοκιμάσετε εμπειρίες. Το ανθρώπινο κομμάτι σας, τώρα με τον Μάστερ στο πλευρό του. Και οι εμπειρίες δεν θα σας παγιδεύσουν οπωσδήποτε. Δεν θα σας κρατήσουν κάτω. Ξαφνικά, υπάρχει χαρά στην εμπειρία παρά φόβος γι αυτήν, παρά φόβος ότι δεν πρόκειται να βγείτε από αυτήν. Πιθανόν αυτό πρόκειται να συμβεί, επειδή – ο Μάστερ δεν ενδιαφέρεται, ο Μάστερ μπορεί απλά να κάθεται εκεί χωρίς να κάνει τίποτα και μόνο να παρατηρεί όλο αυτό – αλλά ο άνθρωπος πιθανόν θα θελήσει να μπει στο νέο του πάθος και τη νέα εμπειρία. Και αυτό που θέλω να τονίσω, δεν πρόκειται για το τι πιστεύετε. Μπορείτε να έχετε πεποιθήσεις, αλλά τελικά, το θέμα είναι τί επιτρέπετε.

“Επιτρέπω”

Λοιπόν, τι είναι “Επιτρέπω”; Τι είναι “Επιτρέπω”; Δηλαδή, ακούγεται τόσο απλό “Επιτρέπω”, αλλά ξέρω πολλούς Σώμπρα που το κάνουν πεποίθηση (το κοινό λέει “Ω” και “Μμ”), πτυχή. “Χρειάζεται να επιτρέπω. Πιστεύω στο “Επιτρέπω””. Δεν είναι καθόλου πεποίθηση. Το “επιτρέπω” είναι απλά αυτό. “Επιτρέπω” είναι να λες “Θα ησυχάσω για ένα λεπτό και θα ανοίξω τον εαυτό μου στα δυναμικά” – είναι το Και – “εκείνα που ίσως δεν βλέπω τώρα”, γιατί πρόκειται να αντιληφθείτε τόσα πολλά δυναμικά. Και με το “Επιτρέπω”, να βγάλετε μερικές από αυτές τις μονολιθικές παλιές πεποιθήσεις από τη μέση, με τη βοήθεια του δράκου.
Το “επιτρέπω” είναι απλά αυτό. Είναι να ανοιχτείτε σ’αυτό που υπάρχει, αλλά προς το παρόν χωρίς αντίληψη. Το “Επιτρέπω” λέει “Θα αλλάξω πορεία” έτσι το Εγώ Είμαι, ο Μάστερ, η αληθινή έκφραση ενός ανθρώπου, ενός ανθρώπου που δεν τον βαραίνουν οι πτυχές των παλιών πεποιθήσεων, να μπορέσει να αρχίσει να αντιλαμβάνεται, να συνειδητοποιεί πράγματα και να παίζει με την ενέργεια.

“Επιτρέπω” είναι ο άνθρωπος που … Μερικές φορές το βλέπω έτσι. Ο άνθρωπος που έχει φτάσει σε αδιέξοδο, δεν ξέρει τι να κάνει μετά, έχει εξαντληθεί διανοητικά προσπαθώντας να σκεφτεί κάθε ανθρώπινη λύση, αλλά κοιτάζει με τρόπο τόσο επηρεασμένο από τις πεποιθήσεις, τόσο περιορισμένο. Είναι χαμένος. Είναι παγιδευμένος. Είναι σε απόγνωση, βρίσκεται σε αδιέξοδο και μετά παίρνει μια βαθιά αναπνοή και λέει “Α! Απλά επιτρέπω.” Αυτό ανοίγει τις διόδους που ο FM (αναφέρεται στον αείμνηστο John Kuderka) αυτή τη στιγμή βοηθάει όλους σας να ανοίξετε στην επικοινωνία ανάμεσα στο Μάστερ, τον άνθρωπο, το Εγώ Είμαι. Ανοίγει τις διόδους προς τη διαίσθηση και την σοφία που βρίσκεται εκεί τώρα.

Δεν αφορά το τί πιστεύετε. Δεν έχει καμία διαφορά και θα έλεγα ότι είναι καλή περίοδος για να πείτε ότι μπορείτε απελευθερώσετε όλες τις πεποιθήσεις. Σας τρομάζει σαν την κόλαση, γιατί στους ανθρώπους αρέσουν οι πεποιθήσεις. Σας τρομάζει σαν την κόλαση να πείτε “Σκοπεύω να απαλλαγώ από όλες τις πεποιθήσεις μου”, γιατί αυτό είναι η πυξίδα σας, αυτό είναι τώρα το σύστημα καθοδήγησης σας που σας κρατάει -νομίζετε ότι σας κρατάει – ακέραιους. Στην πραγματικότητα όμως σας εμποδίζει. Τι εξαιρετικός μήνας για να αφήσετε το δράκο να μπει σε όλες αυτές τις πεποιθήσεις, γιατί υπάρχουν πολλές παλιές που απλά … μπορούν απλά να εξαφανιστούν μόλις αναγνωρίσετε “Ε! Δεν μου αρέσει αυτό. Δεν επιλέγω αυτό. Κάποια στιγμή πρόκειται να μπω σε ανθρώπινες εμπειρίες, εμπειρίες πραγμάτωσης του Μάστερ στη ζωή μου. Δεν μου χρειάζονται όλες αυτές οι μπούρδες γύρω μου.” Το “επιτρέπω” δεν έχει κάτι το προκαθορισμένο. Δεν λες “Ιδού πώς πρέπει να γίνει.” Το “επιτρέπω” λέει “Δεν έχω ιδέα, ως άνθρωπος, πώς τελειώνει η ιστορία, αλλά επιθυμώ να είμαι εκείνος που θα την βιώσει. Επιτρέπω τη μεγαλύτερη συνειδητότητα και σοφία της ιστορίας. Επιτρέπω όλα τα δυναμικά. Επιτρέπω στον εαυτό μου να απελευθερώσει την παλιά ιδέα. ότι πρέπει να δουλεύεις σκληρά για να φτάσεις οπουδήποτε ή ότι η φώτιση έρχεται μόνο προς το τέλος της ανθρώπινης ζωής ή ότι πρέπει να είσαι πνευματικά μελετημένος για να έχεις φώτιση. Απελευθερώνω όλες αυτές τις πτυχές. Τώρα τις μεταφέρω σε σοφές πλευρές στη ζωή μου και επιτρέπω.”

Το “επιτρέπω” δεν θα έπρεπε να είναι πεποίθηση. Δεν είναι πεποίθηση. Το “επιτρέπω” είναι απλά αυτό -το άνοιγμα στον εαυτό σου. Όχι στον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είναι να επιτρέπεις στους άλλους να σε ποδοπατούν ή να σε κλέβουν ή οτιδήποτε παρόμοιο. Είναι ανάμεσα σε σένα, τον εαυτό σου, τον Μάστερ και το Εγώ Είμαι, “Εγώ επιτρέπω όλα όσα Εγώ Είμαι”. Αυτό είναι. Τότε αυτοί οι μονόλιθοι ξαφνικά αλλάζουν και δεν είναι πια αυτά τα μεγάλα, ψυχρά, πέτρινα πράγματα όπου έχετε την τάση να κολλάτε, αλλά ξαφνικά επιστρέφεις στην ενέργεια που είναι απόλυτα στην υπηρεσία σου. Αγνή ενέργεια, ή θα μπορούσε να είναι η ενέργεια του χρήματος. Θα μπορούσε να είναι η ενέργεια άλλων ανθρώπων, οτιδήποτε, πραγματικά δεν έχει σημασία. Όμως ξαφνικά μετουσιώνονται τώρα από την κατάσταση της πεποίθησης σε “Επιτρέπω”, σε όψεις, που είναι στην πραγματικότητα όμορφα δικά σας κομμάτια.

Λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό, το πρώτο μέρος. Δεν έχει να κάνει με αυτό που πιστεύετε. Δεν νομίζω να έχω ακούσει μια τόσο εξαιρετική δήλωση από τον Κουτχούμι για πολύ καιρό. Χα! Δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Οι πεποιθήσεις σας είναι ψεύτικες, κατά κάποιον τρόπο. Έχουν πλάκα όταν είστε παιδιά ή όταν είστε πνευματικά ανώριμοι. Όμως καθώς ωριμάζετε ξαφνικά συνειδητοποιείτε “Αυτές οι πεποιθήσεις πραγματικά με εμποδίζουν.” Δεν πρόκειται για το τι πιστεύετε. Δεν πρόκειται για το αν πιστεύετε ότι θα ζήσετε μια καλή ζωή και θα φωτιστείτε ή οτιδήποτε παρόμοιο ή αν πιστεύετε ότι υπάρχουν πράγματα που σας εμποδίζουν. Πρόκειται για το τι επιτρέπετε. Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό κι ας επιτρέψουμε.

Στο “Επιτρέπω” δεν υπάρχει πίεση για τίποτα. Δεν επαναλαμβάνετε ένα μάντρα. Δεν είναι μια δήλωση. Είναι απλά “Ανοίγομαι σε όλα όσα Εγώ Είμαι. Και εγώ, ως άνθρωπος, δεν χρειάζεται να αναλάβω όλη την ευθύνη και όλο το βάρος και όλο το φόβο πια. Επιτρέπω όλα όσα Εγώ Είμαι.”

Λοιπόν, αυτός ο μήνας, εξαιρετική περίοδος για δραστηριότητες που αφορούν τις πτυχές. Μερικοί από εσάς τις έχετε ήδη στα όνειρα σας (ο Αντάμους γελάει) και δραστηριότητες με πεποιθήσεις. Να θυμάστε, οι πτυχές κρύβονται πίσω από τις πεποιθήσεις.

2ο Μέρος

Μέρος δεύτερο. Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Μέρος δεύτερο.

Μέρος δεύτερο, λιγάκι διαφορετικό, αλλά κατά κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Θα χρειαστούμε ένα εργαλείο γραφής, ό,τι χρησιμοποιείτε εδώ αυτή την εποχή, αν έχετε το ηλεκτρονικό πράγμα που δεν λειτουργεί ποτέ, ή αλλιώς (γέλια) θα καταλήξουμε να στήσουμε τον πίνακα. Αποδείξτε ότι κάνω λάθος. Αποδείξτε ότι κάνω λάθος (μια γυναίκα λέει “Αυτό είναι πεποίθηση”).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εγώ απλά -ναι, ναι. Ναι (ο Αντάμους γελάει). Όχι ο FM υποσχέθηκε να μην ανακατευτεί ξανά. Ναι.
ΜΑΙΡΗ: Λοιπόν, είναι αυτό πεποίθηση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ότι δεν πρόκειται να ανακατευτεί;
ΜΑΙΡΗ: Όχι, ότι τα εργαλεία δεν λειτουργούν ποτέ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι παρατήρηση (κι άλλα γέλια). Και παρατηρώντας το και μετά πιστεύοντας το, γίνεται αλήθεια, επειδή οι ενέργειες το υποστηρίζουν. Λοιπόν, θα αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας; (κάποιος λέει “Ναι”). ΟΚ. Η τεχνολογία λειτουργεί. (Το κοινό λέει “Ωω!” καθώς φωτίζεται η οθόνη). Ναι, αλλά κανείς δεν το πιστεύει πραγματικά. Όλοι έχετε αμφιβολίες γι’αυτό. “Ναι, αλλά ο υπολογιστής μου χάλασε τότε …” ή “Ναι, αλλά μετά έπαθα …” -πώς το λέτε- “… ιός” ή “Τότε μου …” Ποιο είναι το άλλο όταν κάποιος στα κλέψει όλα, την ταυτότητα σου; (κάποιος λέει “Χάκερ”) Ω, ο Μάστερ σας! Χα! Χα!

Λοιπόν, Λίντα, θα υπάρχουν πέντε κουτιά. Με την ευκαιρία, θα πρέπει να κάνω εισαγωγή λέγοντας ότι κάναμε πρόβα σ’ αυτό. Χρειαστήκαμε πρόβα γι’ αυτό. Εσείς δεν ήσασταν εκεί. Το προβάραμε σε ένα πρόσφατο Threshold και το κάναμε γιατί ήθελα οι ενέργειες να είναι εναρμονισμένες όταν θα το κάναμε εδώ. Ξέρετε, μερικές φορές είναι κάπως -ο Κώλντρε λέει- ασταθείς. Είναι κάπως παράξενο. Έτσι, το προβάραμε σε ένα πρόσφατο Threshold. Τους είπα ότι σκόπευα να το φέρω σε όλους τους Σώμπρα. Προσπάθησαν να με πληρώσουν για να μην το κάνω, αλλά δεν δωροδοκούμαι τόσο εύκολα.

Λοιπόν, Λίντα, θα έχουμε πέντε πράγματα από πάνω προς τα κάτω. Θυμάσαι ότι το έχεις ξανακάνει. Η κορυφή της λίστας, πάνω στο πρώτο κουτί, στο πρώτο από τα πέντε κουτιά, απλά γράψε μέσα τη λέξη “Άγγελος.”

– Άγγελος  

Άγγελος. Λοιπόν, αν θυμάστε, και μάλλον θυμάστε, ξεκινήσατε πριν από πολύ καιρό -πολύ, πολύ, πολύ καιρό- σαν “άγγελοι”, κάπως “χνουδωτή” λέξη για ένα άυλο ον. Δεν είχατε μορφή. Δεν είχατε φως. Είχατε ξεκινήσει ένα ταξίδι, μια ανακάλυψη. “Ποιος είμαι;” Μια εμπειρία που αργότερα μετατράπηκε σε ανθρώπινη εμπειρία, όμως βρισκόσαστε εκεί απλά για να ανακαλύψετε, απλά για να παίξετε. Δεν υπήρχαν κανόνες. Δεν υπήρχαν πεποιθήσεις. Δεν υπήρχε τίποτα από αυτά. Ήσασταν αγνά ακτινοβόλα όντα χωρίς μορφή. Είχατε όμως κάτι που δεν έχετε τώρα. Είχατε ένα όνομα. Είχατε ένα όνομα.

Όχι Μπομπ ή Τζειν ή κάτι τέτοιο, αλλά υπήρχε μια συνήχηση θα λέγαμε, ένα ενεργειακό όνομα που είχατε. Από την πρώτη στιγμή που αποτολμήσατε να βγείτε, ονομάζατε τον εαυτό σας έτσι, για δύο λόγους -ώστε να μη χαθείτε ποτέ. Θα βρίσκατε το δρόμο για την εστία με το όνομα σας.

Λοιπόν, – οι άνθρωποι γίνονται γραμμικοί – το όνομα αλλάζει. Η συνήχηση, η συχνότητα, η δόνηση, ο ήχος του ονόματος αλλάζει, αλλά εξακολουθεί να είναι το όνομα. Οπότε μη βγείτε και αρχίσετε να επινοείτε όλα αυτά τα ονόματα New Age λέγοντας “Αυτό είναι το όνομα μου.” Αυτό αλλάζει. Δεν μπορεί να ειπωθεί πραγματικά, αλλά είναι -μερικοί θα το ονόμαζαν ψυχικό εντύπωμα. Βρίσκεται εκεί και είναι εσείς. Ξεκινήσατε μόνο με ένα όνομα, τον εαυτό σας.
Αυτό το όνομα επίσης σας έδωσε ένα είδος ταυτότητας μαζί με άλλα έμψυχα όντα στο ταξίδι τα οποία επίσης δεν είχαν μορφή και ιστορία και μου έδωσε ένα τρόπο να σας γνωρίσω και να ταυτιστώ μαζί σας. Άρα είχατε όνομα, ως αγγελικά όντα. Κάπου στην πορεία, με όλα τα δυναμικά της δημιουργίας, όμορφα δυναμικά, η ενέργεια ακινητοποιήθηκε. Μπορείτε να διαβάσετε ή να παρακολουθήσετε περισσότερα γι’αυτο στο Journey of the Angels(“Ταξίδι των Αγγέλων”) του Τοβία και είναι κάπως μεταφορικό αλλά και κάπως αληθινό. Υπήρξε – υποθέτω ότι θα το παρουσίαζα λίγο διαφορετικά – ένα μεγάλο θέμα σχετικά με τη συνειδητότητα και την ενέργεια. Εσείς ήσασταν όντα με όνομα αλλά χωρίς μορφή, χωρίς καμία πραγματική επιδεξιότητα στην ενέργεια. Ήσασταν παιδιά της συνειδητότητας, αλλά όχι πραγματικά συντονισμένοι με αυτό το πράγμα που προβάλλει από το Εγώ Είμαι. Ονομάζεται ενέργεια. Προέρχεται από την συνειδητότητα. “Τι θα κάνω με αυτό;”

Ο Τοβίας λέει την ιστορία, ότι όλη η ενέργεια και η δημιουργία ακινητοποιήθηκε. Εγώ τη λέω λίγο διαφορετικά. Λέω ότι το θέμα ήταν περισσότερο το τι κάνουμε με αυτό. Δεν ήταν ότι συνέβη αυτό το μεγάλο άσχημο πράγμα κι όλα έγιναν μελάσα. Ήταν “Δεν ξέρω καν τι να κάνω με την μελάσα. Τι να κάνω; Ποια είναι η σχέση μου με την ενέργεια;”

–Η Γη

Η Γη, λοιπόν, αυτό το καταπληκτικό μέρος δημιουργήθηκε από το Τάγμα του Τόξου -το επόμενο είναι “Γη” (στη Λίντα)- . Θα έλεγα ότι είναι η σπουδαιότερη εμπειρία/ πείραμα σε όλη τη δημιουργία, επειδή είναι τόσο περιορισμένη. Έχει τόση πολλή βαρύτητα. Είναι τόσο αισθησιακή, και ταυτόχρονα τόσο δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις. Είναι μια πεποίθηση που μέσα της μπορείς να χαθείς. Η ίδια η Γη είναι απλά μια πεποίθηση. Δεν μιλάω για τον υλικό πλανήτη, μιλάω για την εμπειρία εδώ, είναι απλά μια πεποίθηση. Γι αυτό λέω ότι δεν πρόκειται για το τι πιστεύετε, αλλά για το τι επιτρέπετε.

Με την ευκαιρία, μερικοί θα έλεγαν “Η Γη είναι επίπεδη. Αυτό ήταν μια πεποίθηση, και τώρα γνωρίζουμε την αλήθεια. Η Γη είναι στρογγυλή.” Ω,΄οχι, αγαπητοί μου φίλοι (κάποιος γελάει). Αυτό είναι πεποίθηση. Όχι , στην πραγματικότητα δεν είναι στρογγυλή (κάποιος λέει “Είναι επίπεδη!”). Γίνεται αντιληπτή ως στρογγυλή και η επιστήμη θα το επαληθεύσει και θα κάνει όλες τις μετρήσεις και θα πει ότι είναι στρογγυλή κι έτσι γίνεται στρογγυλή, και παραδόξως οι άνθρωποι στην Αυστραλία δεν πέφτουν από εκεί.
Εκπληκτικό. Όμως στην πραγματικότητα, δεν είναι στρογγυλή. Αυτό είναι απλά μια πεποίθηση. Κι όμως η επιστήμη λέει “Όχι! Όχι! Είναι στρογγυλή. Πρέπει να είναι στρογγυλή. Την μετρήσαμε.” Πραγματικά, μια πιστή αναλογία είναι ότι η Γη μοιάζει με χορδή. Αν είναι να πούμε ότι μοιάζει με οτιδήποτε, αυτό είναι η χορδή. Ξέρετε, πραγματικά δεν είναι μια στρογγυλή μπάλα, αλλά μπορείτε να συμπεράνετε, να πιστέψτε ότι είναι κι έτσι θα είναι. Όμως, σύντομα θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι χορδή. Είναι πολύ ευέλικτη. Μερικές φορές απλά αιωρείται κι άλλες κυλάει. Μερικές φορές τυλίγεται σε κόμπους. Μερικές φορές δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι στρογγυλή κι άλλες ότι είναι επίπεδη. Η Γη πραγματικά μοιάζει με χορδή. Ναι. Τώρα όλοι θα ανησυχείτε γι αυτό απόψε (μερικά γέλια). Κι από κει πήραν την Θεωρία των Χορδών (κι άλλα γέλια).

Λοιπόν, ήρθατε στη Γη. Ήρθατε στη Γη και τί εμπειρία ήταν αυτή. Ήρθατε στη Γη και μετά πραγματικά ξεχάσατε, γιατί αυτό ήταν κάπως – δεν θέλω να πω ότι αυτό ήταν ένα τέχνασμα και δεν ήταν απλά μια πρόκληση, αλλά ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Υπήρχε η γνώση ότι θα ερχόσασταν εδώ και θα ξεχνούσατε, θα ξεχνούσατε και το όνομα σας. Αυτό ήταν το δυσκολότερο κομμάτι. Άρα, γράψε λήθη ή απλά τη λέξη “ξεχνώ”, ώστε να μη τελειώσει ο χώρος στη στήλη.

-Λήθη

Ήρθατε εδώ και ξεχάσατε. Ξεχάσατε ποιοι ήσασταν. Ξεχάσατε το όνομα σας. Και εννοώ την συνήχηση σας. Δεν υπάρχει ανθρώπινη λέξη γι αυτό. Είναι το φως σας, η δόνηση σας, αυτό που είστε. Ξεχάσατε. Και έχοντας ξεχάσει αρχίσατε να περιπλανιέστε και να δημιουργείτε πεποιθήσεις, γιατί λέγατε “Ξέχασα ποιος είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ” και ξαφνικά βρίσκεστε σε αυτό το υλικό σώμα και είναι σαν …, λοιπόν, μετά αρχίζετε να περιπλανιέστε. Πρέπει κάπου να βρείτε τις απαντήσεις. Και περιπλανιέστε από τη μια ζωή στην επόμενη και μετά στην επόμενη προσπαθώντας να θυμηθείτε, ξεχνώντας, όμως, τι προσπαθούσατε να θυμηθείτε. Και κάνοντας αυτό, μετά αρχίσατε να δημιουργείτε πεποιθήσεις εκεί έξω “Πρέπει να πιστεύω αυτό, γιατί αλλιώς δεν θα έχω τίποτα. Πρέπει να πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι καλοί, οι άνθρωποι είναι κακοί, η Γη είναι στρογγυλή, τα άλογα μπορεί να με πατήσουν …” Τα άλογα σας δείχνουν πόσο καιρό έχω λείψει (γέλια). “Τα αυτοκίνητα μπορεί να με πατήσουν.” “Μη χώνεις το δάχτυλο σου μέσα …” (κάποιος λέει “Στην πρίζα”) “Στην πρίζα.” Ναι. Θα έλεγα στο αυτί κάποιου, αλλά και η πρίζα είναι καλή (μερικά γέλια). Αναπτύξατε όλες αυτές τις πεποιθήσεις στην περιπλάνηση σας για να σας βοηθήσουν να ξαναβρείτε το όνομα σας, αλλά δεν έγινε αυτό. Τώρα έχετε όλες αυτές τις πεποιθήσεις σκόρπιες στο πεδίο της πραγματικότητας να εμποδίζουν τη φυσική ροή του “Επιτρέπω”. Τώρα έχετε όλες αυτές τις πτυχές.

Λοιπόν, αυτό που είναι ενδιαφέρον με τις πεποιθήσεις είναι ότι μετατράπηκαν σε αίσθηση. Δεν ήταν αίσθηση. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι έφτιαξαν αυτή την αίσθηση. Μετατρέψατε μια πεποίθηση σε τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας και μετά την πιστέψατε. Άρα, ξεχάσατε, και μετά το επόμενο πράγμα που συνέβη στον πίνακα μας εδώ, το επόμενο, αγαπητή Λίντα, το ονομάζω “η απώλεια της χάρης.”

–Απώλεια της Χάρης

Όταν ξεχάσατε ποιοι είστε, γιατί είστε εδώ, τι κάνατε -όλα μέρος ενός τρόπου να βιώνεις την ύπαρξη-, απωλέσατε τη χάρη. Και για μένα, ξέρετε, όταν δίνω τον ορισμό της χάρης -θυμάται κανείς τι λέω; Η χάρη είναι, η χάρη είναι … ο γείτονας σας. Όχι, αυτό δεν μετράει (κάποιος λέει “Η ικανότητα να λαμβάνεις”). Επιτρέποντας στην ενέργεια να σας υπηρετήσει. Ναι. Το ίδιο πράγμα, ικανότητα να λαμβάνεις. Επιτρέποντας την ενέργεια.Ξεχάσατε το λόγο που ήρθατε εδώ αρχικά – “Ας σκεφτούμε αυτό το θέμα της ενέργειας. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στη συνειδητότητα και την ενέργεια;” Τι μπορείτε να κάνετε με την ενέργεια;

Η ενέργεια είναι το μεγαλύτερο δώρο που φαντάστηκε ποτέ το Εγώ Είμαι, όμως μετά ξεχάσατε. Απωλέσατε τη χάρη. Όχι τη χάρη από το Θεό, όχι τη χάρη από μένα ή οποιονδήποτε άλλον, από την ενέργεια που σας υπηρετεί. Γίνατε σκλάβοι της. “Πρέπει να εργάζομαι σκληρά”, έτσι αναπτύξατε αυτή την πεποίθηση. “Πρέπει να εργάζομαι σκληρά, γιατί η ενέργεια είναι εκεί έξω, πρέπει να την αποκτήσω με κάποιο τρόπο.” Έτσι απωλέσατε τη χάρη, αφού δεν επιτρέπατε πια σε μια πολύ φυσική διαδικασία της ενέργειας να σας υπηρετήσει. Πρόκειται για μια πολύ φυσική διαδικασία. Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό Δείκτη Νοημοσύνης ή κάτι τέτοιο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει, να επιτρέπει την ενέργεια. Αλλά όταν έχεις πεποιθήσεις που λένε “Δεν είναι έτσι τα πράγματα” κι ότι πρέπει να εργάζεσαι σκληρά γι αυτό ή ότι η ενέργεια είναι άπιαστη ή “Το έχω δοκιμάσει ήδη και κάθε φορά πέφτω.” Λοιπόν, ναι, το δοκιμάσατε με πολλές πεποιθήσεις και πολλές πτυχές σε λειτουργία και ξεχνώντας ποιοι ήσασταν.

Δοκιμάστε το τώρα χωρίς όλα αυτά, χωρίς τα σκουπίδια. Δοκιμάστε να αφήσετε την ενέργεια να σας υπηρετήσει. Μην πάτε στο παρελθόν να συσχετίσετε τι συνέβη πριν, γιατί αυτό ήταν το παρελθόν κι ακόμα κι αυτό είναι ευμετάβλητο. Όμως απωλέσατε τη … (ακούγεται ένα κινητό, το κοινό λέει “Ωω!”) Δεν κουδούνισε. Ήταν απλά μια ειδοποίηση. Ω! Να πούμε για την απώλεια της χάρης του Αντάμους (μερικά γέλια).

Λοιπόν, απωλέσατε τη χάρη και σταματήσατε να επιτρέπετε στην ενέργεια να σας υπηρετεί. Έπειτα κάτι άρχισε να συμβαίνει σε ένα πολύ κεντρικό επίπεδο. Μπορεί να μην το έχετε αρθρώσει ή σκεφτεί,  “Μα ήρθα εδώ να μάθω για την ενέργεια και τη συνειδητότητα, να παίξω στή μεγάλη παιδική χαρά της ζωής, να δημιουργήσω μερικές πεποιθήσεις για να παίζω και κόλλησα σε αυτές και η ενέργεια δεν με υπηρετεί. Α, ξέρω ποιό είναι το πρόβλημα, όλο αυτό το επινοώ εγώ. Το επινοώ γιατί απλά προσπαθώ να ζήσω την ανθρώπινη ζωή που μπορεί να είναι πολύ βαρετή και πρέπει να δημιουργήσω αυτά, ξέρεις, τα New Age φιλοσοφικά πράγματα.” Απλά σκάσε! (μερικά γέλια) δηλαδή, αυτό συμβαίνει. Το βλέπω να συμβαίνει και το νιώθω να συμβαίνει.

Έτσι, ο νους σας αρχίζει να βαλτώνει, και, όχι, το γεγονός είναι ότι απλά απωλέσατε τη χάρη. Σταματήσατε να επιτρέπετε στην ενέργεια να σας υπηρετήσει. Μπορείτε να το αλλάξετε αυτό σε μια στιγμή. Και να επιστρέψετε στο όνομα σας, να επιστρέψετε στο λόγο που ήρθατε εδώ αρχικά -τη σπουδαία ανακάλυψη της ενέργειας και του πώς σας υπηρετεί και πώς μπορεί να είναι η παιδική χαρά.

Όμως, αυτά είναι λιγότερο σημαντικά θέματα σε σύγκριση με το επόμενο. Έπειτα συνέβη το πιο ενοχλητικό και ανησυχητικό πράγμα, το πιο ενοχλητικό από όλα. Χάσατε την αξιοπρέπεια σας. Έχετε χάσει την αναθεματισμένη αξιοπρέπεια σας – “απώλεια της αξιοπρέπειας” (στη Λίντα)- σε όλη αυτή την κατάσταση και το να χάσεις αυτό είναι ένα από τα πιο λυπηρά πράγματα.

Απώλεια της Αξιοπρέπειας

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αξιοπρέπεια είναι ο αυτοσεβασμός, η εκτίμηση του εαυτού, η αγάπη για τον εαυτό και εσείς χάσατε την αξιοπρέπεια στη διαδρομή. Τώρα, θα το αλλάξουμε αυτό. Θα επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια, αλλά … και μετά πέσατε σε ανθρώπινες πεποιθήσεις που πολλαπλασίασαν ή μεγαλοποίησαν τα πράγματα που είναι αναξιοπρεπή.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι ζήτησα από τον Κώλντρε να βάλει τα καλά του σήμερα για να έχει αξιοπρέπεια, για να αντιπροσωπεύει την επιστροφή της αξιοπρέπειας στη ζωή σας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να βάζετε τα καλά σας, αλλά δεν βλάπτει μια στις τόσες να έχετε αξιοπρέπεια. Το ανθρώπινο εγώ ήταν κουρελιασμένο, χωρίς αξιοπρέπεια και εσείς προσπαθείτε να το κρατήσετε ενωμένο; Είδα πόσο σκληρά προσπαθήσατε να το συγκρατήσετε -να το συγκολλήσετε, να το κρατήσετε ενωμένο. Με κάθε τρόπο να το συγκρατήσετε- και απλά δεν επρόκειτο να λειτουργήσει. Κατά τη γνώμη μου, το να είσαι άνθρωπος είναι σχετικά αναξιοπρεπές. Θα μπορούσε να είναι αξιοπρεπές, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν πολλά πράγματα που απλά αφαιρούν την αξιοπρέπεια ενός ατόμου. Ανήκουν στα προφανή, στα πρακτικά πράγματα – ιδιαίτερα το να κάθεσαι στην οικονομική θέση στο αεροπλάνο (μερικά γέλια) και το λέω σοβαρά. Ξέρετε, η κακομεταχείριση που δέχεστε στο αεροπλάνο, η έλλειψη αξιοπρέπειας στην ανθρώπινη ζωή και γιατί την ανέχεστε, δεν ξέρω. Γιατί δικαιολογείστε να κάθεστε στην οικονομική θέση, δεν το ξέρω.

Ναι, πηγαίνουμε κάπου, όπου δεν θα χρειάζεται να πετάτε με το αεροπλάνο ή, αν το κάνετε, θα κάθεστε στην πρώτη θέση ή στο δικό σας αεροπλάνο. Αλλά πόσο αναξιοπρεπές να κάθεσαι στριμωγμένος σε ένα μικρό χώρο, για τον οποίο έχεις πληρώσει πολλά χρήματα, να σε μεταχειρίζονται άσχημα όσο βρίσκεσαι σε αυτό το μικρό χώρο. Αυτό είναι αναξιοπρεπές. Λέω στους Σώμπρα εδώ και πολύ καιρό, αν σκοπεύετε να πετάξετε ή ό,τι κάνετε, κάντε το σωστά. Κάντε το σωστά. Και δέχομαι πολλή αντίδραση από μερικούς Σώμπρα γι αυτό. Όπως “Ω, δεν καταλαβαίνεις.” Όχι, καταλαβαίνω πλήρως. Θέλετε να κάθεστε πίσω. Απολαμβάνετε την εμπειρία. Σας αρέσει να είστε ένα αναξιοπρεπές πλάσμα σ αυτόν τον πλανήτη. Θέλετε να συνεχίσετε σ αυτό το σύστημα πεποιθήσεων, σ αυτό το παλιό παιχνίδι. Συνεχίστε. Και επιπλέον παρακολουθείστε πώς θα συγκεντρωθεί όλη σας η ενέργεια και θα καθυστερήσετε την αναθεματισμένη την πτήση για όλους. Θα καθίσετε στο χώρο επιβίβασης ή θα έχετε προβλήματα με τον εξοπλισμό, εξαιτίας της πεποίθησης σας και της έλλειψης αξιοπρέπειας για τον εαυτό σας. Η αξιοπρέπεια είναι σαν ένα φως. Είναι σαν ένα φως.

Λοιπόν, μιλάω για την αξιοπρέπεια σας, όμως απλά και μόνο το να είσαι άνθρωπος είναι αναξιοπρεπές. Έχετε αυτό το ανθρώπινο σώμα. Κάνει αναξιοπρεπή πράγματα (μερικά γέλια και συμφωνίες). Πραγματικά. Είναι πολύ αναξιοπρεπές και κάποιες φορές σας φέρνει σε αμηχανία. Μπαίνετε σε ένα ασανσέρ. Πρόκειται να ανεβείτε 62 ορόφους με το ασανσέρ και ξαφνικά το γεύμα κατεβαίνει. Δηλαδή, κάνετε αυτόν τον ήχο και υπάρχει αυτή η οσμή στον αέρα μέσα στο ασανσέρ (γέλια), κι αν είσαι η Λίντα δείχνεις τον Κώλντρε, “Ουχ!” (κι άλλα γέλια). Οι περισσότεροι από σας δεν θα το έκαναν.

Οι περισσότεροι από σας δεν θα το έκαναν, αλλά είναι έλλειψη αξιοπρέπειας. Το να πρέπει να φας είναι απώλεια αξιοπρέπειας. Το να πρέπει να πληρώνεις φόρους. Ξέρω ότι θα μπούμε σε διάφορα θέματα με αυτό, αλλά να πρέπει να πληρώνεις φόρους. Είναι άλλο πράγμα να το προσφέρεις, να πεις “Ξέρετε, είμαι μέλος της κοινότητας. Σκοπεύω να δώσω αυτό που νιώθω ότι είναι μια δίκαιη συνεισφορά.” Αλλά να πρέπει να πληρώνεις φόρους και μετά να σου τα παίρνουν όλα αν δεν το κάνεις, αυτό είναι έλλειψη αξιοπρέπειας. Να πρέπει να πας να δουλέψεις σε ένα κουβούκλιο με τον τίτλο του υποδιευθυντή ,είναι μια αναξιοπρέπεια από τις χειρότερες που θα μπορούσαν να υπάρξουν.

Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα στην ανθρώπινη ζωή που είναι … η κίνηση … Τώρα, λέτε “Μα έτσι είναι τα πράγματα στον πλανήτη”, τότε ας τα αλλάξουμε. Ας επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια στην ανθρώπινη κατάσταση, γιατί τώρα δεν υπάρχει αρκετή. Πώς να υπάρχει όταν υπάρχουν σπρωξιές και σκουντήματα, όταν υπάρχει πολλή εγκληματικότητα, όταν τα πράγματα καταρρέουν, όταν δεν έχετε ενέργεια να σηκωθείτε από το κρεβάτι το πρωί, όταν κοιτάτε στον καθρέφτη και λέτε “Ουχ! Ουχ! Τι συμβαίνει εδώ;”  Γεράματα – έλλειψη αξιοπρέπειας. Ο θάνατος σ’ αυτό τον πλανήτη -απολύτως καμία αξιοπρέπεια σε ολόκληρη τη διαδικασία του θανάτου. Η γέννηση –πραγματικά λείπει η αξιοπρέπεια. Δηλαδή, κοιτάξτε τι συμβαίνει εκεί . Εννοώ ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχει καλύτερος τρόπος και ο καθένας από σας ήρθε στον πλανήτη με αυτό τον τρόπο. Δηλαδή, πραγματικά, λείπει η αξιοπρέπεια και υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να το κάνετε – ο τρόπος του Σαμ, απλά έρχεστε μέσα σε σώμα κέλυφος.

Μπορούμε να συνεχίσουμε για πολύ σχετικά με αυτό. Εγώ θέλω να τονίσω, ότι είναι καιρός να επιστρέψετε στην αξιοπρέπεια, είναι καιρός να επιστρέψετε στην αξιοπρέπεια ως άτομα. Το σημαντικό είναι ότι κανείς, κανείς δεν μπορεί να σας τη δώσει εκτός από τον εαυτό σας. Μπορώ να σας πω γι αυτό. Μπορώ να σας πω τι λείπει στη ζωή σας. Όμως μόνο εσείς μπορείτε να επιστρέψετε την αξιοπρέπεια στον εαυτό σας. Την αξιοπρέπεια πραγματικά σαν – κατά κάποιον τρόπο είναι μια αίσθηση. Την αξιοπρέπεια σαν αντίληψη του εαυτού σας, όχι σαν πεποίθηση, αλλά αξιοπρέπεια για τον εαυτό σας στον πλανήτη, ακόμα κι αν είστε κολλημένοι αυτή τη στιγμή στο σώμα αυτό που πραγματικά δεν είναι δικό σας. Κι αυτό αλλάζει γρήγορα, γρήγορα. Προχωράτε στο δικό σας σώμα – δεν μου αρέσει ο όρος “φωτεινό σώμα”, προχωράτε τώρα στο Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα – και αυτό είναι ένα αξιοπρεπές σώμα, ένα πολύ αξιοπρεπές σώμα. Όμως αυτό το άλλο όχημα που ανήκει στους προγόνους σας; Πολύ αναξιοπρεπές. Να πρέπει να κοιμάσαι και να νιώθεις κουρασμένος αφού έχεις σταματήσει να κοιμάσαι – η αξιοπρέπεια λείπει από όλα αυτά.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Επιλέγοντας την Αξιοπρέπεια

Σκοπεύω να κάνω κάτι, θα έχουμε λοιπόν μια μεράμπ. Θα ζητήσω από τη Λίντα να μοιράσει τις κάρτες σε όλους, αν το επιλέξετε και αν παρακολουθείτε διαδικτυακά, μπορείτε απλά να γράψετε σε ένα φύλλο χαρτί. Στο τέλος της μεράμπ -όχι τώρα, στο τέλος της μεράμπ, επειδή θέλω να υπάρχει πάθος και συναίσθημα σε αυτ – γράψτε κάτι απλό στην κάρτα, όπως “Επιλέγω την αξιοπρέπεια”. “Επιλέγω την αξιοπρέπεια”. Δεν χρειάζεται να γνωρίζετε πραγματικά ένα βαθύ ορισμό γι αυτή, όμως η αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός για τον εαυτό σας.

Είστε όλοι μέλη, αρχηγοί αγγελικών οικογενειών. Ήσασταν στο ανώτερο κλιμάκιο των αγγελικών οικογενειών, αλλά βρισκόσαστε εδώ κάτω τόσο καιρό, που χάσατε την αξιοπρέπεια. Στο τέλος της μεράμπ, αν το επιλέξετε, απλά γράψτε στην κάρτα “Επιλέγω την αξιοπρέπεια” ή “Είμαι στην αξιοπρέπεια”, οτιδήποτε συνηχεί με σας όταν θα έχετε τελειώσει. Και μετά, αν θέλετε, αφού θα έχουμε τελειώσει την μεράμπ και όλα τα άλλα – ο Κώλντρε και η Τζην μου λένε και μετά το τέλος του βίντεο, οπότε μείνετε και σε αυτό – τότε, αν θέλετε, όσοι παρακολουθείτε εδώ, ελάτε και βάλτε τις μέσα σε αυτό το καζάνι  μπροστά και αργότερα θα το βγάλουμε έξω και θα τις κάψουμε. Θα τους βάλουμε φωτιά για να τις μεταλλάξουμε, όχι να τις καταστρέψουμε. Για να μετασχηματίσουμε αυτή την ενέργεια, να τη βάλουμε στους αιθέρες, ώστε να είναι μέρος της δικής σας ατμόσφαιρας, ώστε να ενσωματωθεί με σας. Όχι καύση για να καταστρέψουμε, καύση για την ενσωμάτωση, αν έτσι επιλέξετε.
Ας βάλουμε λίγη μουσική και να προχωρήσουμε στη μεράμπ.

Επιστροφή της Αξιοπρέπειας – Μεράμπ
(αρχίζει η μουσική)
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή εδώ στην όμορφη συνάθροιση μας με όλους εσάς. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα σήμερα. Αυτό το ερώτημα σχετικά με το αν μείνετε εδώ στον πλανήτη, αν θα έχετε αυτό το πάθος, αυτό που ονομάζω massion.
Είναι κάπως σαν το παθιασμένο σας σχέδιο, αποστολή με την καλύτερη έννοια της λέξης. Επίσης μιλήσαμε για τις πεποιθήσεις, πώς στην πραγματικότητα είναι ένας συνδυασμός. Πίσω τους κρύβονται πτυχές, αλλά οι πεποιθήσεις είναι επίσης μια αίσθηση, ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα και υπάρχουν πολλές, πολλές, πολλές πεποιθήσεις αυτή τη στιγμή που απλά δεν χρειάζεστε. Παρατηρήστε τι θα συμβεί καθώς θα απελευθερώνετε τις πεποιθήσεις, ακόμα κι ότι η Γη είναι στρογγυλή. Δεν είναι. Δηλαδή, η επιστήμη λέει ότι είναι και υπάρχει το Και. Σίγουρα, ΟΚ. Αλλά γιατί να είναι αυτό η μοναδική παρατήρηση του πλανήτη;

Θα μάθετε ότι η πραγματικότητα είναι τόσο ευέλικτη και καθώς απελευθερώνετε τις άχρηστες πεποιθήσεις, καθώς καθαρίζετε τις σοφίτες και τα γκαράζ της ζωής σας και απελευθερώνετε πεποιθήσεις, αρχίζετε να συνειδητοποιείτε πώς οι πεποιθήσεις πραγματικά βούλωναν το σύστημα και σας εμπόδιζαν απλά να επιτρέπετε.

Και τώρα, φτάνουμε σε αυτό το μέρος, επιτρέποντας την επιστροφή της αξιοπρέπειας στη ζωή σας. Με όλες τις πεποιθήσεις που είχατε και, ναι, κρίσεις, κι όλα τα υπόλοιπα, πραγματικά δεν υπήρχε καθόλου χώρος για την αξιοπρέπεια ή για σεβασμό του Εγώ Είμαι. Σεβασμό του Εγώ Είμαι και αξιοπρέπεια. Φτάνουμε τώρα εδώ επιτρέποντας την επιστροφή της αξιοπρέπειας στη ζωή σας, επιτρέποντας στο όνομα να επιστρέψει. Χωρίς πια να κάνετε πράγματα επειδή νομίζατε ότι έπρεπε, χωρίς να παλεύετε να φτάσετε στην Πραγμάτωση ή οτιδήποτε άλλο. Απλά επιτρέποντας την αξιοπρέπεια.
“Εγώ Είμαι σεβασμός για τον εαυτό μου.”

Και ξέρετε τι συμβαίνει όταν απλά επιτρέπετε κάτι; Λοιπόν, τότε αυτό έρχεται σε σας.

Αξιοπρέπεια, ακόμα κι αν είστε σε ανθρώπινη μορφή και στην ανθρώπινη κατάσταση, ακόμα κι αν δεν θυμάστε το όνομα σας.

Αξιοπρέπεια ως αγγελική ύπαρξη.

Αξιοπρέπεια ως συνειδητή ύπαρξη.

Αξιοπρέπεια για τον εαυτό σας.

Και θα ήθελα να σας ζητήσω να το νιώσετε. Καθώς επιλέγετε την επιστροφή της αξιοπρέπειας στη ζωή σας, γίνετε παρατηρητές για μια στιγμή και αισθανθείτε πώς αυτό αλλάζει την αντίδραση της ενέργειας; Πώς αυτό αλλάζει τον τρόπο που η ενέργεια αντιδρά σε σας, στη συνειδητότητα σας;

Ήρθατε εδώ σ αυτό τον πλανήτη να μάθετε για τη σχέση ανάμεσα στην ενέργεια και τη συνειδητότητα. Ω, μαθαίνετε. Νιώστε για μια στιγμή: Τι συμβαίνει στην ενέργεια καθώς επιτρέπετε την αξιοπρέπεια σας;
(παύση)
Ας νιώσουμε το άλλο. Ας πούμε ότι έχετε πολύ λίγη αξιοπρέπεια. Τώρα νιώστε πώς αλλάζει η ενέργεια.
(παύση)
Υπάρχει άμεση ανταπόκριση σε σχέση με την ενέργεια και την αξιοπρέπεια, άμεση ανταπόκριση. Ξέρετε, μερικές φορές η ενέργεια φαίνεται να χρειάζεται πολύ χρόνο να ανταποκριθεί, για να αλλάξουν τα πράγματα, μα σας ζητάω να νιώσετε αυτό για μια στιγμή.
Πρώτα, στην κατάσταση αξιοπρέπειας για τον εαυτό σας, επιτρέποντας στην αξιοπρέπεια σας να επιστρέψει.
(παύση)
Νιώστε πώς ανταποκρίνεται η ενέργεια.
(μεγαλύτερη παύση)
Ξέρετε, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να εργαστείτε για την αξιοπρέπεια. Δεν είναι κάτι που το δουλεύετε. Επιτρέπετε. Αυτό είναι. Επιτρέπετε. Γιατί; Επειδή η αξιοπρέπεια είναι μια φυσική κατάσταση ύπαρξης. Είναι αφύσικο να είστε χωρίς αξιοπρέπεια.

Αξιοπρέπεια, που είναι ο σεβασμός, η αγάπη, αποδοχή του εαυτού σας που είναι μια φυσική κατάσταση και γι αυτό δεν χρειάζεται να εργαστείτε για αυτήν. Απλά επιτρέπετε να επιστρέψει. Την επιλέγετε. Καθώς επιτρέπετε στην αξιοπρέπεια να επιστρέψει, η ενέργεια έχει μια εντελώς διαφορετική αντίδραση, υπάρχει μια διαφορετική σχέση με την ενέργεια.

Ας πάμε πίσω, λοιπόν, στον παλιό τρόπο, την απώλεια της αξιοπρέπειας. Δεν νιώθετε άνετοι ή αξιοπρεπείς στην ανθρώπινη κατάσταση. Δεν νιώθετε αξιοπρεπείς σε σχέση με το παρελθόν σας, κι ούτε καν στο ίδιο σας το μυαλό σε σχέση με τον εαυτό σας. Τώρα νιώστε πώς ανταποκρίνεται σε αυτό η ενέργεια.
(παύση)
Η απώλεια της χάρης, το ότι ξεχάσατε ποιοι ήσασταν, ότι δεν επιτρέπατε στην ενέργεια να σας υπηρετήσει. Λέω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών οφειλόταν στο ότι νιώθατε ανάξιοι, αναξιοπρεπείς. Και μετά οι πεποιθήσεις τις οποίες τυλίξατε γύρω σας, απλά ενίσχυσαν όλο αυτό. Πεποιθήσεις που στην πραγματικότητα αρχικά ήταν απλά ενδιαφέρουσες εμπειρίες, όμως μετά μετατράπηκαν σε ψυχρές, σκληρές κατασκευές που μπορούσαν να σας ενταφιάσουν, να σας καλύψουν τελείως. Αυτές οι πεποιθήσεις που προκλήθηκαν από την έλλειψη αξιοπρέπειας, απλά συνέχιζαν να ενισχύουν ξανά και ξανά το γεγονός ότι η ενέργεια δεν θα δούλευε για σας, ότι είχατε απωλέσει τη χάρη.

Ας το σταματήσουμε όλο αυτό εδώ με τους Σώμπρα. Είναι τόσο απλό όσο το να επιτρέψετε ή να επιλέξετε την αξιοπρέπεια. Βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξης σας.

Υπάρχουν αρκετά πράγματα που είναι φυσικές κεντρικές καταστάσεις ύπαρξης. Θα ασχοληθούμε με αυτό σε προσεχείς συναθροίσεις, υπάρχουν, όμως, κάποια, θα λέγαμε, αναγνωρίσιμα συστατικά στη φυσική κατάσταση της ύπαρξης. Η αξιοπρέπεια είναι ένα από αυτά.

Αγαπητοί μεταφραστές μην στρεσάρεστε γι αυτό. Απλά επιτρέψτε στον εαυτό σας να καθοδηγηθεί καθώς αναζητάτε τις λέξεις για την αξιοπρέπεια.

Ω, πόσο καιρό υπάρχει έλλειψη αξιοπρέπειας στη ζωή σας; Θα έπρεπε να πω πόσες ζωές; Πόσες πολλές, πολλές, πολλές ζωές χωρίς αξιοπρέπεια;
(παύση)
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί αυτό τον μήνα των πτυχών, αυτό τον μήνα των πεποιθήσεων. Αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε τις πεποιθήσεις τις οποίες μπορείτε απλά να απομακρύνετε γελώντας κυριολεκτικά. Αυτό το μήνα που επιστρέφετε στην αξιοπρέπεια ως υπάρξεις.

Ναι, υπάρχουν ακόμα συγκρούσεις όταν σέρνεις γύρω- γύρω το παλιό ανθρώπινο σώμα, ακόμα και το μυαλό. Όμως καθώς επιτρέπετε την αξιοπρέπεια, αυτά τα πράγματα θα μετασχηματιστούν αρκετά γρήγορα. Να θυμάστε, ότι η αξιοπρέπεια είναι ένας από τους συντομότερους τρόπους για να μετασχηματιστεί η ενέργεια, ένας από τους συντομότερους. Εννοώ ότι δεν μπορείς να το επιβάλλεις. Δεν μπορείς να επιβάλλεις την αξιοπρέπεια. Απλά έχει να κάνει με το “Επιτρέπω”. Δεν μπορείς απλά να πιστεύεις “Είμαι αξιοπρεπής” και να το κουβαλάς σαν θετική δήλωση ή μάντρα. Έχει να κάνει με το ότι επιτρέπεις να είσαι μια αξιοπρεπής ύπαρξη ξανά.

Φανταστείτε τι διαφορά θα υπάρχει όχι μόνο στην ενέργεια αλλά στη ζωή σας, στον τρόπο που περπατάτε, στο πώς πραγματικά διαχειρίζεστε τις πεποιθήσεις ή αποσυνδέετε τις πεποιθήσεις. Φανταστείτε τι βαθιά διαφορά υπάρχει στο πώς θα αναπνέετε. Ναι, η αξιοπρέπεια επηρεάζει την αναπνοή σας.

Έτσι ήρθε η ώρα, αν το επιλέγετε, ήρθε η ώρα -όπως κι αν το γράψετε, ή πείτε “Επιλέγω την αξιοπρέπεια μου. Επιτρέπω στην αξιοπρέπεια μου να επιστρέψει”- με δικά σας λόγια, αν είστε έτοιμοι, προχωρήστε, γράψτε το.
(παύση)
Θα φτάσω στο σημείο να πω, ότι αυτό είναι πολύ βαθύ, είτε το συνειδητοποιήσετε τώρα είτε όχι.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο χωρίς αξιοπρέπεια; Χα! Δεν είναι δυνατόν. Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας ως Μάστερ σε πραγμάτωση χωρίς αξιοπρέπεια; Όχι. Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και, αν επιλέγετε, αφήστε την αξιοπρέπεια να επιστρέψει στη ζωή σας. Ξέρω ότι αυτό σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για πολλούς ανθρώπους, μερικά σε ένα πολύ πρακτικό επίπεδο, μερικά πολύ πιο απόκρυφα. Δεν πειράζει. Απλά αφήστε την αξιοπρέπεια να επιστρέψει στη ζωή σας. Ας πάρουμε μια καλή, βαθιά αναπνοή και, όπως είπα, αφού τελειώσετε σήμερα, ελάτε μπροστά, ρίξτε τις κάρτες σας στο καζάνι και αργότερα θα το βγάλετε έξω στη χιονοθύελλα που λυσσομανάει (μερικά γέλια) και θα τις κάψετε. Και όταν τις κάψετε, ο συμβολισμός είναι ότι αφήνετε αυτή τη δήλωση, αυτή την επιλογή σας να πάει παντού -στον αέρα, στους αιθέρες, παντού- και μετά να έρθει πίσω σε σας στη ζωή σας.

Με αυτά, αγαπητοί μου φίλοι, ω, πώς προχωράμε αυτό τον καιρό και τί ιστορίες θα έχω να λέω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Κι όταν θα ρωτήσουν τι θα ψηφίσω, τι θα ψηφίσω σε αυτό το ζήτημα του massion έναντι ελευθερίας, τι θα ψηφίσω; Γιατί όλοι περιμένουν να επιστρέψω, έχω μια πολύ σαφή απάντηση να τους δώσω: Και τα δύο.

Με αυτά, να θυμάστε ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ (το κοινό χειροκροτεί).

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια:   Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορας της μετάφρασης: Μαρία Κωδωνάκη

Παρακολουθήστε εδώ την Μεράμπ “Επιστροφή στην Αξιοπρέπεια”για να εισπράξετε όλη την ενέργεια του μετασχηματισμού και της μετάβασης στην αξιοπρέπεια για τον εαυτό! Με Ελληνικούς υπότιτλους από την Κατερίνα Θαλασσά.