Shoud 7, Προχωράμε

 5 – 3 – 2016
( Τί είναι η Φώτιση ? Το Καινούργιο, Όλα αλλάζουν, Η φυσική της Αλλαγής, Αυτό που μπαίνει στο δρόμο σας, είστε εσείς, Μην βιάζεστε πολύ).

Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus της Κυρίαρχης Περιοχής.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Μου αρέσει που οι Shaumbra έχουν στυλ. Μου αρέσει που όταν κάνετε κάτι, όταν φτιάχνετε ένα βίντεο όπως αυτό που είδαμε – που έγινε εδώ στον Βυσσινί Κύκλο – όταν κάνετε οτιδήποτε στη ζωή σας, ανεξάρτητα του τι είναι, το κάνετε με στυλ. Αυτό κάνει τη διαφορά. Αυτό σημαίνει ότι βάζετε την ενέργεια σας σ’ αυτό. Βάζετε τη δημιουργικότητα σας σ’ αυτό.

 Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά κάνουν πράγματα. Απλά τα κάνουν κατ’ επανάληψη, χωρίς να βάζουν την συνειδητότητα τους, το πάθος τους, την ενέργεια τους σ’ αυτά. Όμως εσείς αρχίζετε να βάζετε τον Εαυτό σας στις δημιουργίες σας, να βάζετε εσάς. Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα. Αυτό είναι ένα γενναίο βήμα για να φέρετε τον Εαυτό σας μέσα στη ζωή σας, μέσα στις δημιουργίες σας.

Αν δεν το κάνετε, δεν έχει αξία. Δεν αξίζει να το κάνετε. Αν δεν το κάνετε από το πάθος της καρδιάς σας δεν αξίζει να το κάνετε. Τότε απλά περνάτε την κάθε μέρα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια βήματα ξανά και ξανά. Έχετε μια τετριμμένη βαρετή ρουτίνα στη ζωή. Όμως όταν βάζετε την καρδιά σας, ακόμα και γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο ρίσκο – κάποιος θα μπορούσε να το απορρίψει, μπορεί να μην αρέσει, μπορεί να μην λειτουργήσει – δεν έχει σημασία. Τουλάχιστον ζείτε.

Και αυτό είναι που μου αρέσει δουλεύοντας στον Βυσσινί Κύκλο, τώρα που προχωράμε. Πήραμε αυτήν την απόφαση πριν από δύο εβδομάδες. Προχωράμε σ’ αυτό που ονομάζεται ενσωματωμένη φώτιση, και είναι κάτι πολύ διαφορετικό, πολύ παθιασμένο, πολύ ριψοκίνδυνο, τρομακτικό. Υπάρχουν στιγμές που θέλετε να γυρίσετε πίσω στα τετριμμένα, επειδή ήταν ασφαλή. Όμως ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ζείτε έτσι άλλο πια. Δεν θα ζήσετε έτσι άλλο πια. Θα φύγετε πριν να ξαναζήσετε έτσι.

Θα μπούμε λίγο περισσότερο σ’ αυτό σήμερα, όμως τώρα θέλω να τραβήξετε ένα ενεργειακό στιγμιότυπο αυτής της στιγμής, είτε βρίσκεστε στο στούντιο, είτε παρακολουθείτε online τώρα ή αργότερα. Να πάρετε ένα ενεργειακό στιγμιότυπο – όχι μια οπτική φωτογραφία, αλλά μια ενεργειακή φωτογραφία – του εαυτού σας και όλων όσων είναι γύρω σας.

Και μετά όταν θα τελειώσουμε, να πάρετε άλλη μία. Να δείτε πώς μπορείτε να πετύχετε την αλλαγή στη ζωή σας. Λεπτοφυής ίσως, ήσυχη ίσως, όμως θα νιώσετε τη διαφορά αν πάρετε άλλο ένα ενεργειακό στιγμιότυπο του εαυτού σας και της πραγματικότητας σας στο τέλος όλου αυτού.

Ας πάρουμε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Μια Ερώτηση

Θα αρχίσουμε σήμερα με μια ερώτηση. Μου αρέσει να αρχίζω με μια ερώτηση, σας ξυπνά, σας κάνει να νιώσετε τις δυνατότητες και τις πιθανότητες. Είναι μια προκλητική ερώτηση, μια εσωτερική ερώτηση. Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις, όμως, φυσικά θα υπάρξει μια απάντηση του Adamus. Και σας ζητώ πραγματικά να το νιώσετε αυτό. Η φώτιση είναι κάτι που επιλέγετε ή κάτι που αποδέχεστε;

Η φώτιση είναι κάτι που επιλέγετε ή κάτι που αποδέχεστε;

TAD: Και τα δύο.

ADAMUS: Ωραία. Γιατί; Ας ξεκινήσουμε με την επιλογή.

TAD: Πρέπει να το επιλέξεις συνειδητά αυτό. Πρέπει να υπάρχει μια επιλογή, μια εστίαση, ένα μονοπάτι. Πρέπει να επιλέξεις για να είσαι σ’ αυτό, όμως όπως έχεις πει, θα συμβεί ούτως ή άλλως, οπότε…

ADAMUS: Ποιο λοιπόν θα τοποθετούσες πρώτο, την αποδοχή ή την επιλογή;

TAD: Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να αποδεχθώ και μετά να επιλέξω.

ADAMUS: Αυτό φαίνεται λίγο ανάποδο, αλλά εντάξει. Σ΄ ευχαριστώ για την απάντηση. Ο επόμενος

ANDY: Με το δικό μου σκεπτικό πρέπει να κάνεις μια συνειδητή επιλογή να πας εκεί.

ADAMUS: Σωστά.

ANDY: Όμως δεν φτάνεις ποτέ πραγματικά εκεί. Πρέπει να το επιτρέψεις.

ADAMUS:  Σωστά. Είναι κάπως σαν την κότα και τ’ αυγό. Ποιο έρχεται πρώτο, η επιλογή ή η αποδοχή;

ANDY: Σαν άνθρωπος μου αρέσει η επιλογή. Επειδή είναι κάτι που κάνω εγώ.

ADAMUS: Εντάξει. Ωραία. Γιατί η κότα διασχίζει το δρόμο;

ANDY: Παραδίνομαι. Γιατί;

ADAMUS: Δεν ξέρω. Κάνω αυτήν την ερώτηση εδώ και αιώνες, κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την απάντηση…. Ωραία. Ο επόμενος. Η φώτιση – είναι επιλογή ή αποδοχή;

JEANNE: Συμφωνώ κι εγώ, και τα δύο.

ADAMUS: Και τα δύο. Και ποιο είναι το αβγό και η κότα σου;

JEANNE:   Νομίζω ότι την αποδέχθηκα πριν να έρθω σ’ αυτή τη ζωή και ο άνθρωπος που είμαι επέλεξε να την ακολουθήσει.

ADAMUS: Εντάξει, τότε γιατί πρέπει να επιλέξεις;

JEANNE: Γιατί ο άνθρωπος που είμαι βρίσκεται στη διττότητα. Κάποια στιγμή στην παιδική ηλικία, ο άνθρωπος που είμαι, έκανε την επιλογή, και – εννοώ ότι ο άνθρωπος αποδέχθηκε – και πορεύτηκα μ’ αυτό και μετά το μπλόκαρα και το ξαναεπιλέγω. Απλά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς….

ADAMUS: Οπότε πού κλίνεις περισσότερο στην επιλογή ή στην αποδοχή;

JEANNE: Στην αποδοχή. Ναι, ο άνθρωπος πρέπει απλά να την επιτρέψει.

ADAMUS: Ωραία. Ωραίες απαντήσεις μέχρι τώρα.

SCOTT: Νομίζω ότι είναι και τα δύο. Εξαιτίας της δύναμης του «και». Και είναι ταυτόχρονο. Αφού το επιλέξεις ήδη υπάρχει αυτόματα σε μια άλλη πραγματικότητα.

ADAMUS: Και πώς τα πας με την αποδοχή Scott;

SCOTT: Κάνω το καλύτερο που μπορώ. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνω. Αλλά αποτυγχάνω με αργούς ρυθμούς. Νομίζω ότι τα κατάφερνα αρκετά καλά μέχρι πριν από δυο μέρες, από τότε νιώθω ότι θα ήθελα λίγη υποστήριξη.

ADAMUS: Πολύ ωραία. Άλλη μια απάντηση του τύπου «Πραγματικά υποφέρω, όμως δεν είμαι ακόμη έτοιμος να παραδοθώ». Μου αρέσουν οι άνθρωποι. Δεν λένε αυτό που πραγματικά εννοούν, όμως αν νιώσεις την ενέργεια πίσω από τις λέξεις που λέει ο καθένας, παρουσιάζεται μια πολύ διαφορετική ιστορία. Όμως, τουλάχιστον χαμογελάς. Τα πράγματα λοιπόν πάνε άσχημα, τι συμβαίνει Scott:;

SCOTT: Όπως έλεγα στον κόσμο εδώ, όταν ήρθαμε, ο τελευταίος μήνας αν τον συνοψίσω είναι σαν όμορφο χάος. Βλέπω μια όμορφη συν-δημιουργία εδώ, όμως νομίζω ότι είναι ο πιο τρελός χρόνος που είχα ποτέ στη ζωή μου.

ADAMUS: Κομψό χάος. Ξέρεις, αυτό στην πραγματικότητα είναι κάτι καλό. Αν και δύσκολο. Όμως είναι κάτι πραγματικά πολύ καλό, και θα μιλήσω σχετικά μ’ αυτό.

SCOTT: Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να χειριστώ ένα τέτοιο επίπεδο έντασης πριν από δέκα, ή ακόμα και πριν από πέντε χρόνια.

ADAMUS: Ναι, ούτε πριν από ένα ή δύο χρόνια. Μια μικρή συμβουλή από τον μπάρμπα Adamus;

SCOTT: Ναι.

ADAMUS: Παλεύεις με τα πράγματα αυτή τη στιγμή. Όχι μόνο με ένα. Εστιάζεις σε ένα όμως υπάρχουν πολλά άλλα θέματα γύρω του. Προσπαθείς να το λύσεις με τα παλιά σου εργαλεία. Με παλιά κόλπα. Επειδή πριν λειτουργούσαν. Εν μέρει, τουλάχιστον, τα παλιά εργαλεία θα σε έβγαζαν από την κρίση.
Αυτό δεν λειτουργεί πια. Δεν το κάνουν και αυτό είναι τρομακτικό, όταν τα πράγματα στα οποία βασιζόσουν, είτε επρόκειτο για μικρά κλισέ που έλεγες στον εαυτό σου, είτε επρόκειτο για πράγματα όπως το να προβάλλεις τον εαυτό σου στο μέλλον και όλα να είναι καλά, είτε επρόκειτο για πρότυπα και ρουτίνες που ακολουθούσες.
Τα παλιά εργαλεία δεν δουλεύουν λοιπόν και αυτό είναι η αιτία για ένα – δυο πράγματα… Μου αρέσει η απόσπαση. Και μου αρέσει η εκ προθέσεως συνειδητή απόσπαση επειδή οι άνθρωποι και οι Shaumbra τείνουν να πιάνονται πολύ στα παλιά πρότυπα – «Θα γυρίσουμε και θα το κάνουμε αυτό. Θα γυρίσουμε… αν όλα τα άλλα αποτύχουν, ας διαλογιστούμε ή ας ψάλλουμε ή κάτι παρόμοιο ή ακόμα και ας προσευχηθούμε».

Πιάνεστε στην ρουτίνα και μου αρέσει να σας αποσπώ, επειδή σας βγάζει από το διανοητικό για μια στιγμή. Τυλίγει τη συνειδητότητα. Όπως όταν σπάει ένα λαστιχάκι στον καρπό σας, αλλάζουν τα πράγματα. Η απόσπαση μεταφέρει τη συνειδητότητα σε ένα νέο μέρος. Η απόσπαση εκτινάζει την συνειδητότητα σε ένα νέο μέρος.
Ξέρετε η συνειδητότητα βρίσκεται σε υπερένταση από όλα όσα περνάτε και προσπαθείτε να τα κατανοήσετε χρησιμοποιώντας τα παλιά εργαλεία. Απλά αποσπάστε τον εαυτό σας, αν πρέπει. Κάντε κάτι να αποσπάσετε τον εαυτό σας. Πηδήξετε έξω από το παράθυρο – του πρώτου ορόφου, φυσικά…. Όμως κάντε κάτι για να αποσπάσετε τον εαυτό σας, να σπάσετε το πρότυπο, να βγείτε έξω απ’ αυτό. Λοιπόν, εκβιάζεις, προσπαθείς να βγάλεις τα παλιά εργαλεία, κι αυτό δεν θα λειτουργήσει.

SCOTT: Ναι, και νιώθω όπως όταν στο τελευταίο Shoud έλεγες πως θα πάμε σε έναν χώρο που για μένα δεν υπάρχει, απλά για να ξέρω ότι βρίσκεται στην άλλη πλευρά.

ADAMUS: Ναι. Και τότε προσπαθείς να υπάρξεις πηγαίνοντας στον χώρο που δεν υπάρχει επειδή δεν έχεις πάει ποτέ, και ακαριαία ματαιώνεσαι πριν καν το κάνεις. Να λες «Απλά θα το κάνω. Δεν θα το σκεφτώ», και τότε θα βρεθείς εκεί. Σ’ ευχαριστώ.
Ο επόμενος.

NANCY: Για μένα νομίζω η αποδοχή. Επειδή πάντα ένιωθα σαν να σπρώχνομαι προς τα εκεί που πρέπει να πάω.

ADAMUS: Να σπρώχνεσαι από ποιόν;

NANCY: Αναρωτιέμαι.

ADAMUS: Δεν χρειάζεται να είσαι Αναληφθείς Δάσκαλος για να το καταλάβεις. Καμία υπόθεση για το από πού προέρχεται αυτό το σπρώξιμο;

NANCY:  Από τον Yogananda.

ADAMUS: Χμ. Καμία υπόθεση από πού προέρχεται αυτό το σπρώξιμο από τον Yogananda; Ο Yogananda δεν θα σπρώξει αν δεν είναι παρών.

NANCY: Ο εαυτός μου υποθέτω.

ADAMUS: Αν είχα ένα βραβείο Adamus θα σου το έδινα σήμερα. Τον επόμενο μήνα. Θα επαναφέρουμε τα βραβεία Adamus, σ’ ευχαριστώ για την απάντηση σου.

SHAUMBRA 1 (γυναίκα): Αρχικά σκέφτηκα την επιλογή, φυσικά. Και μετά σκέφτηκα, και τα δύο φυσικά. Και μετά σκέφτηκα, όχι είναι η αποδοχή, και θα μπορούσα να επαναλάβω αυτά ακριβώς που τόσο όμορφα είπε η Nancy, επειδή είναι ότι ακριβώς αισθάνομαι. Πρέπει να το αποδεχθείς, πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αποδοχής και μετά μπορείς να επιλέξεις. Νομίζω ότι η αποδοχή έρχεται πρώτη.

ADAMUS: Ενδιαφέρον. Από μια ανθρώπινη προοπτική ακούγεται σαν πισωγύρισμα, όμως έχει ενδιαφέρον. Ακόμα ένας.

MOFO: Ωχ! Καλύτερα να πω κάτι καλό!

ADAMUS: Ή κάτι για απόσπαση, ένα από τα δύο.

MOFO : Κοιτάξτε! Ο Elvis! Είμαι εντελώς επί ξύλου κρεμάμενος εδώ και θα πω και τα δύο.

ADAMUS: Όμως και πάλι ποιο έρχεται πρώτο; Ποιο είναι το προαπαιτούμενο στην ζωή σου αυτή τη στιγμή;

MOFO: Η αποδοχή σίγουρα. Η επιλογή έρχεται πρώτη, όμως μετά πρέπει να αποδεχθείς αυτό που έρχεται μαζί της.

ADAMUS: Οπότε, για σένα αυτή τη στιγμή η αποδοχή, αλλά η επιλογή έρχεται πρώτη.

MOFO: Απόλυτα.

ADAMUS: Ωραίες απαντήσεις. Στην πραγματικότητα ήταν όλες ωραίες απαντήσεις. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να σας στριμώξω, και όλοι όσοι κάθεστε στο σπίτι, πιθανόν θα λέτε επίσης «Ναι, είναι και τα δύο».

Και τώρα η απάντηση του Adamus. Είναι και τα δύο. Εντούτοις, συμβαίνει ένα ενδιαφέρον φαινόμενο, που κάποιοι από σας εντόπισαν, και μετά αμφιβάλατε για τον εαυτό σας επειδή εισχώρησα την αμφιβολία, είναι η φώτιση που συμβαίνει πρώτη.
Η φώτιση έρχεται πρώτη. Ολόκληρος ο δρόμος για τη φώτιση και τελικά την αποδοχή έρχεται πρώτα.

Είναι ενδιαφέρον. Είναι ένα εξελικτικό πρότυπο μετά από πολλές ζωές στον πλανήτη, μετά από πολλές εμπειρίες και τελικά φτάνουμε στο τέλος της αλυσίδας της εμπειρίας, λέγοντας «Πόσο περισσότερα θα βιώσω στον πλανήτη; Τι ακόμα θα επιλέξω, ψυχή, πραγματικά για να κάνω;» Σε κάποιο σημείο αυτή η διαδικασία της φώτισης άρχισε από ένα εξελικτικό συνειδησιακό / ενεργειακό δυναμικό. Ξεκίνησε.

Μετά σε κάποιο ενδιαφέρον σημείο το επιλέξατε. Ο άνθρωπος το επέλεξε. Ο άνθρωπος ήδη ήξερε ότι συνέβαιναν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή σας. Πολλά πράγματα άλλαζαν. Αισθανόσασταν διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους. Περνούσατε πολλές εσωτερικές ταραχές, και σε κάποιο σημείο, με αφορμή είτε κάποιο βιβλίο, είτε έναν γκουρού ή κάτι άλλο, ο άνθρωπος επέλεξε.

Η επιλογή της φώτισης ήταν απλά η επικύρωση ενός φαινομένου που ήδη συνέβαινε. Η επιλογή που κάνατε σαν άνθρωποι, η επιλογή της φώτισης, η επιλογή της αφύπνισης λέγοντας «Επιλέγω αυτή την κατεύθυνση, για την ολοκλήρωση μου». Σχεδόν μπορούσατε να ακούσετε την ψυχή να γελά, με ένα γέλιο γλυκό, και να λέει «Έχει ήδη συμβεί». Τελικά το αναγνωρίσατε και το επικυρώσατε. Εσείς σαν άνθρωποι τώρα δεν αντιστέκεστε πια ούτε παλεύετε. Τελικά αποδεχθήκατε κάτι που θα συνέβαινε ούτως ή άλλως.

Είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση του τύπου το αυγό και η κότα, όμως ήθελα όλοι σας να έχετε επίγνωση ότι όλο αυτό το ταξίδι προς τη φώτιση – ή, στην πραγματικότητα η όλη διαδικασία της ενσωματωμένης φώτισης – συνέβαινε, και συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό. Ίσως όχι συνειδητά. Ίσως ο άνθρωπος να μην είχε την επίγνωση της, όμως ήταν η εξέλιξη της ψυχής. Αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως, και όταν κάποια στιγμή σταματήσατε και είπατε «Φώτιση, αυτό είναι που επιλέγω τώρα στη ζωή μου», ήταν η σύζευξη αυτών των ενεργειών, η επικύρωση αυτού που ήδη συνέβαινε, η εισαγωγή κάποιας ευκολίας σ’ αυτό που δεν δημιουργεί πια αυτόν τον διαχωρισμό μεταξύ της ανθρώπινης ζωής και της ψυχής, όμως ουσιαστικά έφερε την ενότητα τους.

Οπότε όταν συνειδητά το επιλέξατε, όταν γνωρίσατε ότι αφυπνίζεστε, όταν γνωρίσατε ότι αυτός ήταν ο δρόμος αυτής της ζωής, έμοιαζε με ένα γλυκό γέλιο από το πνεύμα σας που είπε «συμβαίνει ούτως ή άλλως». Τώρα, αγαπητέ άνθρωπε, θα το αποδεχθείς;

Δεν καθοδηγείτε εσείς την φώτιση. Δεν είστε υπεύθυνοι εσείς για τη φώτιση σας, όπως έχω πει τόσες φορές. Δεν βασίζεται σε ότι συμβαίνει εδώ, στο πώς σκέφτεστε το δρόμο σας, πώς προσπαθείτε να σπρώξετε τον δρόμο σας. Είναι στ’ αλήθεια θέμα αποδοχής. Αποδοχή, αληθινή, από το Είμαι σας, από τον ψυχικό σας Εαυτό. Ήδη συμβαίνει, και το σημερινό ερώτημα για όλους, σαν ένας τρόπος επικύρωσης, είναι, μπορείτε απλά να το αποδεχθείτε;

Δεν κυβερνάται από κανένα αγγελικό συμβούλιο. Δεν το κάνει το Πνεύμα. Δεν υπάρχουν πνευματικοί οδηγοί, αρχάγγελοι, τίποτα απ’ αυτά. Το ξέρετε αυτό. Είναι κάτι από το Είμαι. Και δεν μπορείτε να το σκέφτεστε ως μια επιλογή του Είμαι, είναι η εξέλιξη της ψυχής, και θα συμβεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αργά ή γρήγορα στον καθένα, όμως εσείς ήσαστε σ’ αυτόν πλανήτη πολύ περισσότερο χρόνο από άλλους.

Έχετε περισσότερες ζωές. Ήσαστε κάποιες από τις αρχέγονες υπάρξεις του πλανήτη. Ήσαστε εδώ. Το έχετε κάνει. Έχετε κάνει σχεδόν τα πάντα, και για την εξέλιξη της ψυχής, ήρθε ο καιρός της ενσωμάτωσης τώρα. Ήρθε ο καιρός να ενωθούν όλα σε ένα μεγαλειώδες κρεσέντο, όπως ακριβώς στο τέλος της μουσικής, σαν να ενώνονται η μουσική, τα φώτα και οι ενέργειες, και να αυξάνονται. Οπότε σας παρακαλώ απλά θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να το αποδεχθεί; Σταματήστε να σκέφτεστε ότι εσείς πρέπει να το σχεδιάσετε και να το καθοδηγήσετε.

Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Για σήμερα έχουμε τέσσερα κύρια σημεία. Θα σας οδηγήσω στο πρώτο.

1. Τα πάντα περνούν τις εξελίξεις τους.

Τα πάντα περνούν τις εξελίξεις τους, τους κύκλους τους. Τα πάντα, από εσάς ως τη φύση, ως αυτό που θα λέγαμε χρόνο και εμπειρία. Ο ψυχή περνά τις εξελίξεις της. Ο άνθρωπος, πολύ περισσότερο από την ψυχή, περνά μια σειρά από κύκλους, και τείνει να κολλά στα πρότυπα του.

Υπάρχει μια ηλεκτρική και μια μαγνητική και μια ενέργεια βαρύτητας, που κυριολεκτικά σπρώχνει τον άνθρωπο στους κύκλους της, στα πρότυπα της. Και ο άνθρωπος τείνει να μένει σ’ αυτούς τους κύκλους, να τους επαναλαμβάνει – ένα απλό παράδειγμα, οι προηγούμενες ζωές, οι ενσαρκώσεις – μια επανάληψη ξανά και ξανά. Εξαιτίας όλων των δυναμικών, έλκει – το φως σας έλκει – ηλεκτρικές, βαρυτικές και μαγνητικές ενέργειες που σας κρατούν σε αυτούς τους κύκλους.

Αργά ή γρήγορα, θα σπάσουν. Η ενέργεια δεν μπορεί να μένει στατική. Η ενέργεια δεν μπορεί να μένει για πάντα σε μια μορφή. Τίποτα δεν μένει το ίδιο για πάντα, εκτός από τη συνειδητότητα. Όλα τα άλλα αλλάζουν.

Όμως έχουμε αυτόν τον πλανήτη, που εξελίσσεται για πολλά εκατομμύρια χρόνια, και έχουμε και την ανθρώπινη βιολογία. Έχουμε τη φύση. Έχουμε την σκέψη και όλα τα υπόλοιπα. Βασίζονται σε πρότυπα.

Τα πρότυπα είναι υπέροχα, με κάποιο τρόπο, επειδή εξοικειώνεστε με τις ενέργειες, με την εμπειρία. Όμως τα πρότυπα έχουν επίσης και έναν τρόπο να σας συγκρατούν. Είναι πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Μπαίνετε στο διανοητικό κομμάτι «Τι πάει στραβά με μένα;» Μπορείτε να ξεφορτωθείτε το 99,99 τοις εκατό από αυτό, γιατί δεν είναι κάτι που πάει στραβά με σας, αλλά είναι το κόλλημα σ’ αυτά τα πρότυπα που ξέρετε ότι απλά δεν σας εξυπηρετούν πια.

Όμως ο ανθρώπινος νους, επειδή είναι πολύ διαμορφωμένος, πολύ δομημένος, κυριολεκτικά θα προσπαθήσει να πάει βαθύτερα μέσα στα πρότυπα του. Θα μπει βαθύτερα μέσα στον εαυτό του για να προσπαθήσει να βρει την απάντηση, και δεν μπορεί. Τότε είναι που τρελαίνεστε ή που τα πράγματα στη ζωή σας αλλάζουν ή που αρωσταίνετε από όλα αυτά που βιώνετε και τελικά αρχίζετε να αποδέχεστε και να επιτρέπετε. Τελικά αρχίζετε να λέτε «Ο παλιός τρόπος δεν λειτουργεί πια. Τον έχω δοκιμάσει χίλιες φορές και απλά δεν λειτουργεί, οπότε παραδίνομαι. Όχι σε κάποιο άγνωστο όν, στο Πνεύμα, στον Θεό, στους αγγέλους ή σε κάτι παρόμοιο. Απλά απελευθερώνω. Τελεία και παύλα. Δεν το έχω πια ανάγκη να συνεχίζω ατέλειωτα». Οπότε απελευθερώνετε και τότε προκύπτουν οι αλλαγές.

Οι άνθρωποι και αυτός ο πλανήτης, τα πάντα πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αυτή η διάσταση, βρίσκονταν μέσα σε πρότυπα για μεγάλο διάστημα. Τα πρότυπα είναι ωραία. Είναι πολύ λιγότερο τρομακτικά. Τα πρότυπα είναι ωραία επειδή όταν κάνετε έναν πλήρη κύκλο –  όταν κάνετε αυτά τα πρότυπα, αυτούς τους κύκλους ζωών –  τα βιώνετε και πάλι και ίσως πιάνετε και κάτι που σας είχε διαφύγει σε κάποια από τις άλλες φορές. Όμως μετά από λίγο, λέτε «Εντάξει, τώρα το πιασα».

Οπότε σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο διασπάται, ανατινάζεται. Σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει αρκετή συνειδητότητα, υπάρχει αρκετή αποδοχή και ξαφνικά όλα τα πρότυπα αρχίζουν να αποσυναρμολογούνται. Αρχίζουν να καταρρέουν – αρχικά σε πολύ προσωπικό επίπεδο, και αργότερα σε πλανητικό επίπεδο – και αυτό είναι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

Τον Φεβρουάριο συνέβη κάτι πολύ ενδιαφέρον. Άκουσα τη συζήτηση σας πριν, που είπατε ότι ο Φεβρουάριος ήταν πολύ έντονος, ήταν ένας μήνας απογοήτευσης, τρομακτικός, αστείος, όμορφος, χαοτικός, αποδιοργανωτικός για μεγάλο διάστημα. Σοκαριστικός, εκπληκτικός, λαμπρός, πολωμένος, πολιτικά μη ορθός. Με στιγμές απόλυτης έκστασης. Με παράξενα όνειρα. Τα όνειρα γίνονται όλο και πιο παράξενα. Τι συμβαίνει με τα όνειρα; Θα παρεκτραπώ για λίγο – γιατί γίνεται τόσο λίγη δουλειά με τα όνειρα, με την κατανόηση των ονείρων; Υπάρχουν κάποια βιβλία και υπάρχουν και κάποια ινστιτούτα ύπνου και ονείρων, αλλά δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει.

Περνάτε το ένα τρίτο της ζωής σας σε ονειρική κατάσταση. Οι περισσότεροι άνθρωποι το διαχωρίζουν «Ήταν απλά ένα όνειρο». Θα πρέπει να αστειεύεστε! Σαν να επρόκειτο για κάποιο καρτούν που έπαιζε μέσα στο νου σας όλη νύχτα. Σαν να μην είχατε κάτι καλύτερο να κάνετε από το να βάζετε αυτές τις αηδίες μέσα στο μυαλό σας. Και μετά ξυπνάτε και λέτε «Τι ήταν αυτό;» ή ακόμα χειρότερα «Δεν θυμάμαι τα όνειρα μου». Ονειρεύεστε σε τουλάχιστον δώδεκα διαφορετικά επίπεδα κατά τη διάρκεια μιας νύχτας. Ονειρεύεστε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Οπότε ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.

Κάτι ενδιαφέρον συνέβη τον Φεβρουάριο και οι περισσότεροι το νιώσατε ως ένα βαθμό. Όμως τι κάνετε; Το μεταχειριστήκατε σαν όνειρο «Ω, ήταν απλά ένας μήνας». Σαν «Ελπίζω να μην συμβεί και πάλι σύντομα». Διαχωρίζεστε από αυτό και λέτε «Απλά οι ενέργειες είναι υψηλές». Όμως τι πραγματικά συνέβη αυτό το μήνα; Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω αυτό το ενδιαφέρον φαινόμενο.

Καινούριο

Μετά από πολλά εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνια που ήσαστε μέσα σε κύκλους που αλλάζουν πάρα πολύ αργά, μετά από εκατομμύρια χρόνια που είχατε βασικά την ίδια βιολογία και την ίδια διανοητική διαδικασία, εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης της φύσης, διαδικασίας ζωής / θανάτου, διαδικασίας αναγέννησης και μετά θανάτου, χρονιά με τη χρονιά, στους αιώνες των αιώνων που τα πράγματα βρίσκονταν μέσα σε πρότυπα κύκλων, ανανέωσης μεν, όμως του τύπου που παίρνει τις ίδιες παλιές ενέργειες και τις αναπλάθει, ίσως να κλαδεύει και λίγο το ενεργειακό δέντρο, αλλά βασικά ανανέωση – κάτι ενδιαφέρον συνέβη μέσα στο νου προς το τέλος του Φεβρουαρίου.

Ο πλανήτης γίνεται καινούριος μάλλον αντί να ανανεωθεί. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι η συνειδητότητα, η επιθυμία και το πάθος έφτασαν σε ένα συγκεκριμένο σημείο σ’ αυτόν που πλανήτη, που ποτέ δεν είχε ξαναγίνει και εφεξής όλα έπρεπε να γίνουν καινούρια.

Το βλέπετε αυτό, όμως θα το βλέπετε να συνεχίζεται και θα συνεχίζετε να το νιώθετε έντονο εκτός και αν γνωρίζετε αυτό που πραγματικά συμβαίνει σε ενεργειακό επίπεδο. Θα το δείτε στην πολιτική. Θα γίνει καινούρια. Ο παλιός τρόπος πρακτικής της – νομίζω ότι μιλούσατε για τις εκλογές πριν – θα έρθει κάτι που θα τον ανατινάξει. Πρέπει να γίνει. Όμως για τον ίδιο λόγο που το είπα αυτό εσείς είπατε «Δες αυτόν που φέρνει το καινούριο, τον αγγελιοφόρο. Τι κλόουν», ή ότι άλλο νιώθετε. Εγώ δεν έχω κάποια προτίμηση. Εσείς είστε που λέτε «Τι χαζός!»

Δες τε τι πραγματικά συμβαίνει. Δεν αφορά κάποιον ηλίθιο, αλλά για πράγματα που αλλάζουν. Κάτι πρέπει να ταρακουνήσει το δέντρο. Κάτι πρέπει να διαλύσει τα πράγματα και αυτό συμβαίνει και πολλοί άνθρωποι θα φοβηθούν επειδή τους αφαιρεί την μικρή τους βάση δύναμης. Τους αφαιρεί τους κύκλους τους, τα πρότυπα τους, τα επίπεδα άνεσης τους. Φοβούνται.

Φόβος – ελπίζω ότι όλοι πήρατε τελευταία μια γερή δόση φόβου. Εννοώ μ’ αυτό ότι ο φόβος έχει μια απίστευτη ενέργεια. Είναι ένας συνδυασμός των δυναμικών του μαγνητισμού, της βαρύτητας και του ηλεκτρισμού που ρουφάει τα πάντα. Αυτό είναι που συμβαίνει όταν πέφτετε σε πραγματικό φόβο. Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε νιώσει απόλυτο πραγματικό φόβο. Όχι μόνο μια μικρή νευρικότητα, αλλά πραγματικό φόβο. Ο φόβος προκαλεί την κατάρρευση των πάντων μέσα του, προκαλεί τη συστολή τους και οδηγεί σε ένα είδος σκοταδιού. Είναι προσπάθεια να βρεθεί ασφάλεια, όμως δεν υπάρχει ασφάλεια. Με το φόβο προσπαθείτε να βγείτε έξω από την ύπαρξη, έξω από το λαμπερό σας φως. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε να κάνετε.

Στην πραγματικότητα ο φόβος, μερικές φορές, μπορεί να είναι μια πολύ δυναμική ενέργεια αλλαγής. Μπορεί να διαλύσει τα πράγματα, επειδή ο φόβος σας πηγαίνει στην ουσία των πραγμάτων. Ο φόβος δεν ενδιαφέρεται για το makyo. Αν δοκιμάσετε το makyo με το φόβο δεν θα λειτουργήσει. Ο φόβος δεν ενδιαφέρεται για τα μικρά όμορφα κλισέ. Λέτε «Θα κάνω ένα μασάζ για να ξεφορτωθώ τον φόβο μου». Δεν το νομίζω. Δεν θα βγείτε ποτέ από την πόρτα, είστε τόσο πολύ φοβισμένοι. Πώς θα μπορούσατε να πάτε για μασάζ;

Ο φόβος λοιπόν έχει κάτι εκπληκτικό… μοιάζει με την μαύρη τρύπα της βαρύτητας, των ηλεκτρικών και μαγνητικών δυνάμεων. Ρουφάει τα πάντα. Όμως μετά τα διαλύει. Διαλύει όλες τις παλιές δομές, αν το επιτρέψετε.

Μερικές φορές οι άνθρωποι κολλάνε στο φόβο για μεγάλο διάστημα. Πιάνονται σ’ αυτόν, ιδιαίτερα με τα φάρμακα – συγνώμη που το επαναφέρω αυτό, όμως δεν είναι κάτι καλό. Ξεκινάτε να παίρνετε φάρμακα για να ξεπεράσετε το φόβο σας και κολλάτε σ’ αυτά. Τελικά ξεφεύγετε, οι περισσότεροι, όμως ο φόβος «Θεέ μου, τι θα συμβεί μετά;» είναι κάτι το απίστευτο. Σας φέρνει στη στιγμή της αλήθειας και του φωτός, που είναι κάτι πραγματικά σημαντικό. Ας γυρίσουμε στο κύριο θέμα.

Όλα γίνονται καινούρια. Αυτός ο πλανήτης δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει κύκλους. Πόσο καιρό θα πάρει; Δεν ξέρω. Στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι σημαντικό – εκατοντάδες, χιλιάδες χρόνια, ποιος ξέρει, μάλλον εκατοντάδες – όμως όλα αλλάζουν τώρα. Αντί για ανανέωση, θα στηθεί ένας νέος δρόμος. Ίσως χρειαστούν μερικές ακόμα ανανεώσεις πριν το καινούριο. Ίσως αυτοκαταστραφεί πριν γίνει καινούριο, όμως όλα θα γίνουν καινούρια. Παρατηρείστε. Δώστε προσοχή στο τι συμβαίνει τώρα στον κόσμο. Πολλοί από σας έχετε κλειστεί στο καβούκι σας και δεν θέλετε να βλέπετε τι συμβαίνει στον κόσμο, όμως τώρα είναι μια καλή στιγμή να βγείτε έξω και να δείτε καθώς αυτή η δυναμική λαμβάνει χώρα στον κόσμο. Δένουν με πολλά από όσα είπα στο ProGnost, όμως αυτές είναι απλά οι δυνάμεις που θα γίνουν καινούριες.

Το καινούριο θα επηρεάσει την κυβέρνηση, τα οικονομικά – όλες τις τυπικές κατηγορίες – φαγητό, υγεία, όλα. Πολλά από αυτά θα καταρρεύσουν πρώτα, όμως μετά θα γίνουν καινούρια.

Τι είναι το καινούριο; Σημαίνει κάτι που είναι εκτός της παλιάς ρουτίνας. Κάτι που είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, κβαντικό. Κάτι που είναι τόσο διαφορετικό από ότι ήταν πριν, που θα είναι δύσκολο να προσπαθήσουμε να το φανταστούμε. Θα είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε, τουλάχιστον με το παλιό ανθρώπινο μυαλό, επειδή το παλιό ανθρώπινο μυαλό μάλλον ανανεώνεται δεν γίνεται καινούριο.

Όμως αυτό με φέρνει σε άλλο σημείο, ότι το πρώτο που θα παρατηρήσετε, και έχετε παρατηρήσει, σχετικά με το καινούριο, είναι ότι το ξέρατε πως θα γίνει.

Όλα λοιπόν γίνονται καινούρια και αρχίζει, όπως ξέρετε, από το νου και το σώμα, από την προσωπικότητα σας, και αρχίζει με πράγματα σαν αυτά για τα οποία έχουμε μιλήσει. – Προγονική Απελευθέρωση. Αυτό ήταν κάτι δύσκολο, πολύ δυσκολότερο από ότι φανταζόσασταν, πολύ δυσκολότερο από ότι σας είπα ότι θα είναι, για πολλούς από σας, επειδή είχατε πολλές ζωές στο ίδιο προγονικό πρότυπο ή κύκλο.

Το να πείτε συνειδητά «Θα το ξεφορτωθώ αυτό», να πείτε «Απελευθερώνω τις προγονικές ενέργειες», εσείς απλά επιλέγατε, απλά επικυρώνατε μια διαδικασία που συνέβαινε έτσι κι αλλιώς. Δεν ήσαστε αυτός που το κάνατε, συνέβαινε. Τελικά του δώσατε αποδοχή, το επικυρώσατε, κάτι που σας επιτρέπει να αποδεχθείτε αυτό που ήδη συνέβαινε στην ζωή σας.

Όταν τελικά είπατε «Ναι, τελικά το απελευθερώνω» πολλοί από σας πιθανόν ανακαλύψατε «Ω, ήδη συνέβαινε».

Θα το παρατηρήσετε λοιπόν στο σώμα σας. Δεν ανακυκλώνετε απλά, δεν ανανεώνετε αυτό το σώμα, και πολλοί από σας προσπαθείτε πραγματικά να το κάνετε. Σκέφτεστε νοερά «Θα γίνω νεότερος. Θα γίνω πιο υγιής». Όχι. Θα γίνεται καινούριοι. Δεν θα εμπλουτίσετε ούτε θα ανανεώσετε το τωρινό σας σώμα.

LINDA: Γαμώτο! Σοβαρά;!

ADAMUS: Όχι. Οπότε σταματήστε να προσπαθείτε. Και το εννοώ πολύ σοβαρά. Ήταν μια πολύ καλή παρέμβαση από την αγαπητή Linda της Easa «Γαμώτο! Συνεχώς χρησιμοποιούσα λοσιόν. Προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά για το μυαλό μου. Προσπαθούσα να είμαι νέα και προσπαθούσα να φέρω τις ενέργειες της νεότητας στο σώμα μου». Απλά ανανεώνατε κάτι παλιό, κάτι που στην πραγματικότητα δεν το θέλετε και τόσο πολύ…. Αντί να γίνεστε καινούριοι.

Τι είναι το καινούριο; Τι είναι το καινούριο όταν αναφερόμαστε στην βιολογία; Δεν έχει σημασία. Δεν πρέπει να σκέφτεστε τον τρόπο – δεν μπορείτε έτσι κι αλλιώς – οπότε τι να κάνετε; Να επιτρέψετε, να αποδεχθείτε. Μπορείτε να κάνετε μια επιλογή λέγοντας «Εντάξει, θα γίνω καινούριος», χωρίς να ξέρετε τι πραγματικά είναι, χωρίς να ξέρετε τι θα συμβεί μετά, μετά να το επιτρέψετε. Τότε αφήστε να συμβεί. Και θα έχετε στιγμές μεγάλου φόβου, τρόμου ή αμφιβολίας. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, η αμφιβολία ή ο φόβος; Ποιο νομίζετε εσείς ότι είναι χειρότερο; Η αμφιβολία. Τείνω να συμφωνήσω. Η αμφιβολία είναι σαν την γκρίνια. Η αμφιβολία είναι γκρίζα και βαρετή και αποπνικτική για μια περίοδο πέντε περίπου χρόνων. Υπάρχει αγωνία αντί για φόβο, τη νιώθετε αμέσως.

Το ωραίο με τον φόβο είναι ότι ξαφνικά νιώθετε τη ζωή, τουλάχιστον την επιθυμία για ζωή, σε μια φριχτή, σαν σχεδόν θανατηφόρα εμπειρία του τύπου «Ω, Θεέ μου! Είμαι ζωντανός, αλλά θα πεθάνω σε ένα λεπτό». Η αμφιβολία είναι κάπως έτσι «Δεν ξέρω. Είμαι ζωντανός; Είμαι νεκρός;» και «Γιατί κάνω τέτοιου είδους σκέψεις;» και «Δεν έπρεπε να κάνω τέτοιες σκέψεις; Δεν ξέρω τι θα έπρεπε να κάνω» Αυτό είναι η αμφιβολία. Είναι μια πολύ άσχημη ενέργεια.

Θα συμβεί λοιπόν στο σώμα σας, θα γίνει καινούριο. Τι είναι αυτό; Δεν έχει σημασία. Θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι το ωραίο. Είναι σαν ένα αστείο της φώτισης – θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Μπορείτε να ανησυχείτε γι αυτό. Πραγματικά είναι ένα πολύ όμορφο ζήτημα και πιστεύω ότι ήταν ο Kuthumi που το ανέφερε πρώτος στον Βυσσινί κύκλο πριν από πολλά χρόνια, όμως θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Κατά κάποιο τρόπο μπορείτε να πείτε ότι έχει συμβεί, όμως γιατί να ανησυχείτε; Και αυτό ακούγεται καλό, πολύ καλό φιλοσοφικά, όμως μετά φεύγετε από εδώ και «Α! Θα ανησυχήσω!» Επειδή ζείτε σε πρότυπα. Βρίσκεστε μέσα σε παλιά πρότυπα.

Έρχεται στο νου σας και το μυαλό σας δεν το καταλαβαίνει, δεν του αρέσει στην πραγματικότητα. Το μυαλό σας προσπαθεί να ανανεωθεί. Το μυαλό σας προσπαθεί να σας ξεγελάσει εσάς και τον εαυτό του με το να σκέφτεστε ότι κάτι κάνετε μαζί και ότι θα φτιάξετε κάπως τα πράγματα εδώ, θα τηλεφωνήσετε στο ψυχιατρικό τμήμα και θα φτιάξει κάπως τα πράγματα, επειδή βρίσκονται κάπως εκτός ισορροπίας. Και θα κάνετε ένα βάψιμο και θα βάλετε ένα καινούριο χαλί και θα προσπαθήσετε να αγνοήσετε την άσχημη οσμή που βρίσκονταν πάντα εκεί. Ω, είναι αλήθεια ότι το μυαλό έχει μια οσμή. Είναι οι παλιές σκέψεις. Οι παλιές σκέψεις είναι σαν το χαλασμένο τυρί στο ψυγείο.

Θα συμβεί λοιπόν στις σκέψεις σας. Το καινούριο. Συνηθίστε το. Θα είναι τρομακτικό αρχικά, επειδή θα μοιάζει σαν να τα χάνετε. Θα προσπαθήσετε να επιστρέψετε στα πρότυπα. Θα προσπαθήσετε να επιστρέψετε σε πολλούς από τους τρόπους που τα πράγματα συνήθιζαν να γίνονται, στους κύκλους. Προσπαθείτε απλά να γυαλίσετε τους κύκλους λιγάκι και να τους κάνετε λίγο καλύτερους. Ξεχάστε το. Το μυαλό θα γίνει καινούριο – ένας καινούριος τρόπος σκέψης.

Μίλησα πρόσφατα, ιδιαίτερα στο Keahak, αλλά και εδώ για την είσοδο στην Αίσθηση του Master και αυτό είναι το καινούριο. Αυτό είναι το καινούριο για το μυαλό. Και το μυαλό προσπαθεί, θα προσποιηθεί ότι θα καταλάβει την Αίσθηση του Master. Το μυαλό θα λέει «Ναι, έτσι είναι η Αίσθηση του Master και έτσι λειτουργεί».. Απλά προσπαθείτε να ανανεώσετε το μυαλό. Θα βγείτε έξω από το νου στην Αίσθηση του Master. Θα μπορούσε να συμβεί ενώ οδηγείτε στο δρόμο. Θα μπορούσε να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή, αλλά θα συμβεί. Συμβαίνει.

Για να γυρίσουμε στην ερώτηση, αφορά την επιλογή ή την αποδοχή αυτό που συμβαίνει;

Το αποδέχεστε. Όταν το επιλέγετε, σας φαίνεται «Εντάξει, το έπιασα. Ήδη ταξιδεύω στο δρόμο με το αυτοκίνητο με 120 χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα απλά αποδέχομαι ότι είμαι». Ήδη φωτιστήκατε. Θα ήταν μεγάλη ανακούφιση για σας. Όμως υπάρχει και το «Μα, δεν πρέπει να κάνω κάτι; Εννοώ δεν θα έπρεπε…» Σσσς! Αναπνεύστε.
Κάντε κάτι με πάθος. Δημιουργήστε ένα όμορφο βίντεο. Γράψετε ένα βιβλίο, οτιδήποτε, δεν ανησυχώ για το πώς θα γίνει. Απλά κάντε κάτι. Βάλτε τον εαυτό σας στη ζωή, αν όχι αλλιώς, σαν περισπασμό.

Ο νους λοιπόν αλλάζει εντελώς. Ανησυχείτε γι αυτό. Ανησυχείτε και λέτε «Ω, θεέ μου. Έχω κατάθλιψη» ή «Έχω ψύχωση». Ξέρετε κάτι; Όλοι έχουν. Μπείτε στο κλαμπ. Έχω αισθανθεί πολύ τις ενέργειες και όλοι έχουν ξεφύγει. Είναι αλήθεια! Πρέπει να είστε εκεί και να κάνετε το ίδιο ξανά και ξανά χωρίς να σταματάτε για να ρωτήσετε «Στάσου ένα λεπτό. Τι αφορά όλο αυτό; Τι είναι αυτό που θέλω να κάνω;» Οπότε, ως ένα βαθμό, όλοι οι άνθρωποι είναι ψυχωτικοί. Κάποιοι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτοί που αναρωτιούνται είναι οι λιγότερο ψυχωτικοί όμως τους έχουν κάνει να νιώθουν ότι είναι οι περισσότερο ψυχωτικοί. Αυτοί που αναρωτιούνται στην πραγματικότητα είναι οι υγιείς, όμως συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους πραγματικά ψυχωτικούς, αυτούς που συνδέονται με το πρότυπο, και μετά νιώθουν ότι κάτι πάει στραβά μ’ αυτούς. Τίποτα απολύτως.

Όλα λοιπόν θα γίνουν καινούρια. Όλα. Και δεν είναι απλά μια όμορφη δήλωση. Δεν είναι κάτι που απλά θα συμβεί, ας πούμε σε 20 ή 30 χρόνια από τώρα. Ήδη άρχισε.

Περάσαμε αυτό το κατώφλι, αυτό το σημείο πριν από μια δυο βδομάδες. Υπήρξε κάποια προετοιμασία και την αισθανθήκατε, και δεν ήταν σύμπτωση που επέλεξα την 14^η Φεβρουαρίου 2016, για το αν θα συνεχίσουμε να βλεπόμαστε. Επειδή μπορούσατε να νιώσετε ότι ερχόταν περίπου εκείνη την εποχή. Η νέα ιστοσελίδα του Βυσσινί Κύκλου, νέα πράγματα στη ζωή σας.

Τώρα είναι υπέροχα. Όλοι θέλουν το νέο – ή νομίζουν ότι το θέλουν – όμως αυτό που πραγματικά κάνουν είναι απλή ανανέωση. Το πραγματικό νέο είναι πολύ, πολύ διαφορετικό. Θα εμφανιστεί στην τεχνολογία. Θα εμφανιστεί στις επιχειρήσεις. Θα εμφανιστεί στα πάντα, από την φροντίδα της υγείας ως τις σχέσεις.

Οι οικογένειες θα γίνουν καινούριες. Υπάρχει ένα πρότυπο οικογένειας από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να συνουσιάζονται, και αυτό το πρότυπο υπήρχε πάντα στην καρδιά της οικογένειας, στον πυρήνα της οικογένειας. Και υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να πάνε πιο πίσω για να ανανεώσουν αυτό που ονομάζω παλιό. Θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν, επειδή τους τρομάζει. Και νομίζουν ότι κάτι πρέπει να κάνουν – «Ο διάβολος το κάνει όλο αυτό» ή «Η ανθρωπότητα δεν έχει ισορροπία». Ή «Ο Θεός θύμωσε». Εφευρίσκουν όλες αυτές τις ανόητες δικαιολογίες για να πάνε πίσω στο παρελθόν, και δεν θα δουλέψει.

Αυτό το βρίσκετε στην ίδια σας τη ζωή. Όταν προσπαθείτε να πάτε πίσω και να κάνετε τα πράγματα με τον παλιό τρόπο. Δεν λειτουργεί. Οπότε κάντε κάτι καινούριο στη ζωή σας. Είναι τρομακτικό ως ένα βαθμό, όμως είναι τόσο απελευθερωτικό και τόσο καινούριο. Είναι τόσο διαφορετικό. Κάντε κάτι καινούριο.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι καινούριο στη ζωή σας;

Τόσο πολύ; Μια σιωπή πέφτει πάνω στο ακροατήριο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι πραγματικά καινούριο; Όχι απλά να παίρνετε διαφορετικό δρόμο για να πάτε στη δουλειά. Αυτός είναι μόνο ένας καινούριος δρόμος προς τη δουλειά. Κάτι τόσο καινούριο, που να μην το έχετε κάνει ποτέ πριν, που να μην ξέρετε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Αυτός είναι ένας σωστός ορισμός για το καινούριο – να μην έχετε ιδέα για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αλλά να το κάνετε.

Ο άνθρωπος παίζει εκ του ασφαλούς, και αυτό σημαίνει ότι μένει στην ανανέωση, αντί να πει «Θέλω εντελώς να ξεφύγω από αυτό. Δεν ξέρω τι θα συμβεί. Είναι τρομακτικό και είναι απελευθερωτικό. Είναι τρομακτικό και έχει τόσο μεγάλο πάθος. Είναι τρομακτικό και έχει και το «γιατί δεν το έκανα νωρίτερα; Τι περίμενα τόσο καιρό;»

Και τι συμβαίνει τότε; Αμφιβολία. Τότε αρχίζετε να αναρωτιέστε «Ίσως δεν έπρεπε. Ίσως έπρεπε να περιμένω. Ίσως…»
Όχι, απλά κάντε κάτι πραγματικά καινούριο στη ζωή σας. Απλά εκπλήξτε τον εαυτό σας, καταπλήξτε τον εαυτό σας κάνοντας κάτι εντελώς καινούριο. Και μετά δείτε.

Ο κόσμος γίνεται καινούριος. Τίποτα δεν μπορεί να απλά να ανανεωθεί πια. Θα υπάρξουν κάποιοι κύκλοι προσπαθειών ανανέωσης και μετά θα διαλυθούν. Αυτό εφαρμόζεται σε κάθε μεγάλο τομέα της ζωής. Στα πάντα. Και ξέρω ότι πολλοί θα προσπαθήσουν να κάνουν εικασίες και θα υπάρξουν συζητήσεις στα κοινωνικά σας μέσα – «Τι εννοούσε μ’ αυτό;» Όλα θα γίνουν καινούρια. Ίσως πρώτα να καταρρεύσουν, όμως μετά θα γίνουν καινούρια. Τα πάντα. Οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε θα γίνει καινούριο, συμπεριλαμβανομένων των παλαιών παραδόσεων. Οι παλιές παραδόσεις, θα περάσουν τις δυσκολότερες στιγμές, οτιδήποτε κι αν ήταν.

Και ξέρετε – το παράδειγμα δεν αρέσει στον Cauldre, όμως θα το πω, έτσι κι αλλιώς. Δεν δικαιολογώ τίποτα, όμως θα σας δώσω ένα παράδειγμα για το πώς λειτουργούν τα πράγματα – έχετε πολλούς ιερούς, όμορφους αρχαίους ναούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο, και ομάδες, οργανισμούς, θρησκείες, που τους σέβονται. Τους φροντίζουν. Έχουν γίνει ιερά σημεία γι αυτούς. Όχι ότι είναι σωστό ή λάθος, όμως έτσι είναι.
Και μετά έχετε τους τρομοκράτες που έρχονται και τους ανατινάζουν, και ο κόσμος ουρλιάζει «Ω! Δείτε τι κάνουν οι τρομοκράτες». Κατά κάποιο τρόπο είναι οι τρομοκράτες, ή απλά η ενέργεια πρέπει να ξεμπλοκάρει; Δεν λέω ότι είναι κάτι καλό ή κακό. Λέω μόνο… δείτε τι συμβαίνει. Και δεν λέω να βγείτε να πάτε να ανατινάξετε αρχαίους ναούς. Δεν χρειάζεται να το κάνετε επειδή κάτι άλλο θα το κάνει, αν όχι οι τρομοκράτες θα είναι κάποιος σεισμός. Αν δεν είναι σεισμός, θα είναι ένας μετεωρίτης που θα το προκαλέσει την ανατίναξη. Έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο σ’ αυτόν τον πλανήτη, μόλις τις τελευταίες βδομάδες, που όλα γίνονται καινούρια.

Φανταστείτε το έτσι. Όλα στριφογυρίζουν. Και μερικές φορές τα πρότυπα του στριφογυρίσματος είναι λίγο μεγαλύτερα και λίγο πιο αργά, μερικές φορές είναι λίγο πιο γρήγορα και λίγο πιο σφιχτά, όμως ολοένα στριφογυρίζουν. Μερικές φορές οι κύκλοι της ζωής είναι χρωματισμένοι. Τους προσθέτετε λίγο χρώμα. Τους ξεσκονίζετε. Τους γυαλίζετε, τους καθαρίζετε, όμως οι κύκλοι όλο και συνεχίζουν. Αυτή είναι η ανακύκλωση. Αυτή είναι η ανανέωση, και αυτό δεν θα λειτουργήσει.

Έχετε λοιπόν τώρα αυτούς τους κύκλους της ζωής και εφαρμόζονται σε κάθε τομέα της ζωής, σε κάθε οργανισμό, σε κάθε τι στη ζωή που μπορείτε να φανταστείτε. Βρίσκονται λοιπόν μέσα στα πρότυπα τους, στους κύκλους τους και θα γίνουν καινούρια. Με άλλα λόγια, θα βγουν εκτός κύκλου, εκτός πρότυπου, εκτός ρυθμού. Θα γίνουν καινούρια. Όλα θα φτάσουν σ’ αυτό το σημείο.

Κάποια πράγματα θα προσπαθήσουν απεγνωσμένα να παραμείνουν στα πρότυπα, να μείνουν μέσα στους κύκλους τους, και θα δικαιολογούνται λέγοντας «Έτσι υποτίθεται πως πρέπει να είναι και έτσι θέλει ο Θεός να είναι, και αυτός είναι ο τρόπος που το κάνουμε εδώ και αιώνες και γι αυτό, θα παραμείνουμε σ’ αυτό». Και τότε γίνεται σαν αυτό το λαστιχάκι στον καρπό σας που το στρίβετε και το στρίβετε μέχρι που να σπάσει και να πεταχτεί. Και μετά γίνεται καινούριο. Τότε πηγαίνει στο επόμενο επίπεδο πραγματικότητας. Όλα προκαλούνται από την αλλαγή της συνειδητότητας.

Αν νομίζατε ότι ο Φεβρουάριος ήταν έντονος, περιμένετε να δείτε τον Μάρτιο. Ή τον Απρίλιο. Είμαστε στον Μάρτιο. Ή τον Απρίλιο, ή τον Μάιο. Όμως όταν έχετε τη σοφία να κατανοήσετε τι συμβαίνει σε ολόκληρο τον πλανήτη – δεν θα πάω στο σύμπαν – όμως τα πάντα στον πλανήτη γίνονται καινούρια.

Δεύτερο σημείο, η φυσική της αλλαγής.

2. Η Φυσική της Αλλαγής.

Μιλώ για την φυσική της αλλαγής, για να καταλάβετε τι συμβαίνει. Έρχεται μια ριπή φωτός από τα άλλα βασίλεια πάνω στον πλανήτη. Και στην πορεία του το φως έλκει ενέργεια που έρχεται με παλμούς… ας πούμε αρνητικούς και θετικούς που ευθυγραμμίζονται με την ακτίνες του φωτός. Και αυτή είναι μια απλή αναπαράσταση, δεν κυριολεκτώ, όμως ευθυγραμμίζονται.

Αυτό λοιπόν το φως έρχεται στην πραγματικότητα. Μπαίνει ενέργεια. Η ενέργεια συγκεντρώνεται κοντά στις γραμμές του φωτός, και συναθροίζεται με βάση τη συνειδητότητα και το επίπεδο αποδοχής, το οποίο μπαίνει από την επιλογή – που στην πραγματικότητα σημαίνει «εντάξει, το οτιδήποτε» – το οποίο μπαίνει από επιλογή, και τότε όλες αυτές οι ενέργειες ευθυγραμμίζονται και δημιουργείται η πραγματικότητα σε μια ποικιλία επιπέδων. Αυτό λοιπόν συνεχιζόταν για πάντα, ευθυγραμμίζοντας τις ενέργειες.

Κατά καιρούς, τα αρνητικά και τα θετικά έρρεαν γύρω από την εκπομπή του φωτός και με κάποιο τρόπο αναπροσαρμόζονταν. Συνειδητοποιούσαν ότι ήταν πολύ συγκεντρωμένα, πολύ συσσωρευμένα. Έτσι κατά διαστήματα, επαναπροσδιορίζονταν, προσπαθώντας να ισορροπήσουν. Όμως αργά ή γρήγορα, όπως είπε ο Tobias πριν από πολύ καιρό, η ενέργεια αναζητά τη διάλυση. Η ενέργεια δεν θέλει να μένει κολλημένη σε πρότυπα.

Αργά ή γρήγορα όλα διαλύονται και φεύγουν. Και αυτό που ακόμα έχουμε είναι αυτή την εκπομπή φωτός που έρχεται – το φως βασικά είναι μια ακτίνα της συνειδητότητας, οπότε αυτό δεν θα αλλάξει – έχουμε αυτή την εκπομπή φωτός που έρχεται και τι κάνουμε; Επιστρέφουμε στα αρνητικά και τα θετικά; Όχι. Επιστρέφουμε στην ενέργεια με την οποία στην πραγματικότητα είναι μαζί. Έχετε θετικά και αρνητικά σε μια σφαίρα της συνειδητότητας. Αυτά είναι θετικά και αρνητικά χωρίς πια διττότητα και πολικότητα, αλλά βρίσκονται μαζί. Ενώνονται. Αυτό είναι το καινούριο. Δεν είναι απλή ανακαίνιση και καθάρισμα. Δεν είναι πια ένα από τα ίδια παλιά πρότυπα των θετικών και αρνητικών ενεργειών. Δεν είναι πια διττότητα.

Καινούριο λοιπόν σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό και είναι πραγματικά τρομακτικό για το σώμα και το μυαλό. Δεν καταλαβαίνει. Έχει συνηθίσει για αιώνες, χιλιάδες χρόνια στα θετικά και τα αρνητικά. Έχει συνηθίσει σε συγκεκριμένους τρόπους των δυνάμεων του μαγνητισμού, της βαρύτητας και του ηλεκτρισμού δουλεύοντας με τις ενέργειες για να δημιουργήσει την πραγματικότητα, και τώρα όλα διαλύονται. Και τώρα, ξαφνικά βασικά υπάρχει ενωμένη ενέργεια, μοναδική ενέργεια, αρσενική και θηλυκή μαζί, θετική και αρνητική τόσο ίδια που να μην μπορείτε να δείτε πια τη διαφορά τους. Αυτό είναι το καινούριο.

Ξαφνικά βρίσκεστε σ’ ένα μέρος σαν αυτό, όμως συνειδητοποιείτε επίσης ότι οι τοίχοι, το πάτωμα, το ταβάνι, όλα δεν είναι πια στατικά ή σταθερά. Όλα είναι ρευστά. Όλα αλλάζουν, και αυτό προκαλεί ένα αίσθημα δυσφορίας.

Όταν σας συμβαίνει αυτό, υπάρχει μια τεράστια αίσθηση αμφιβολίας και δυσφορίας και μια επιθυμία να επιστρέψετε στον παλιό τρόπο, επειδή τον ξέρατε. Υπάρχει ένα τεράστιο συναίσθημα που έρχεται σαν «κάτι κάνω λάθος εδώ, και πρέπει να το σταματήσω αμέσως. Το χάνω». Όμως, αγαπητοί μου φίλοι, όχι. Καθόλου.

Όλα όσα σας αφορούν θα γίνουν καινούρια. Ίσως να κάνετε μερικούς κύκλους ανανέωσης αρχικά. Σχεδόν σαν να εξετάζετε «Είμαι πραγματικά έτοιμος γι αυτό; Το πιστεύω πραγματικά αυτό; Αποδέχομαι πραγματικά κάτι που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς;» Θα προσπαθήσετε λοιπόν να ανανεώσετε ή ανακυκλώσετε αρχικά, όμως θα γίνει το καινούριο.

Όταν το γνωρίζετε, όταν έχετε τη σοφία, δεν είναι τόσο τρομακτικό. Μπορείτε να το φανταστείτε όλο αυτό να συμβαίνει… μπορείτε να φανταστείτε τι πέρασαν πριν από σας οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι που προηγήθηκαν; Βρίσκονταν εκεί μόνοι τους, για το μεγαλύτερο διάστημα. Δεν είχαν τέτοιες συγκεντρώσεις. Δεν κατανοούσαν πραγματικά πράγματα όπως η ανώτερη επικοινωνία ή η πολυδιαστασιακή επικοινωνία. Βάδιζαν μόνοι τους. Αυτό ήταν τρομακτικό. Μια τρομακτική εμπειρία, όμως τόσο απίστευτα τρομακτική που τους ξέσκισε. Τουλάχιστον εδώ έχουμε την ομορφιά και το πλεονέκτημα να το κάνουμε μαζί.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Όλα γίνονται καινούρια στον πλανήτη. Ίσως πάρει λίγο καιρό και σίγουρα θα υπάρξουν ταλαιπωρίες. Οι ταλαιπωρίες έρχονται από την αντίσταση, από το να μην επιτρέπετε αυτό που συμβαίνει φυσικά έτσι κι αλλιώς. Κάθε ενέργεια αναζητά τη διάλυση, αναζητά την επιστροφή σε μια καθαρή κατάσταση υπηρεσίας της συνειδητότητας.

Νιώστε το για μια στιγμή. Όλη η ενέργεια, τα πάντα στη ζωή σας είναι εκεί απλά για να υπηρετήσουν τη συνειδητότητα σας. Στη διαδρομή υπάρχουν αλλοιώσεις και μεταβολές, κρατήματα, σπασίματα, διανόηση, με την έννοια ότι προσπαθείτε να βρείτε το δρόμο σας μέσα στα πάντα. Όμως αυτή η ενέργεια, που τώρα συγχωνεύεται, βγαίνει από τη διττότητα, γίνεται καινούρια, αυτή η ενέργεια απλά βρίσκεται εδώ για να σας υπηρετήσει.

Το ωραίο είναι ότι ξοδέψατε υπερβολικό χρόνο να σκέφτεστε το δρόμο σας… Πόσο επιτυχημένο ήταν αυτό; Απλά από περιέργεια. Πώς ήταν για σας το να σκέφτεστε το δρόμο σας; Η απάντηση είναι πολύ προφανής, πονάει.

LULU: Είμαι έτοιμη να τα παρατήσω. Έχω κάνει τα πάντα, έχω δοκιμάσει τα πάντα, και τέλειωσα μ’ αυτό.

ADAMUS: Ναι, το να σκέφτεσαι το δρόμο σου προς την φώτιση ή ακόμα και στη ζωή χωλαίνει. Δεν λειτουργεί. Είμαι σίγουρος πως όλοι ξέρετε ότι η μεγαλύτερη αίσθηση επιτυχίας ή εκπλήρωσης συμβαίνει όταν δεν το περιμένετε, αυτές τις περίεργες στιγμές συμβαίνει το ωραίο. Όταν σκέφτεστε το δρόμο σας δεν είναι και πολύ επιτυχημένο.

LULU: Αυτό που συνειδητοποίησα από παιδί ήταν ότι όλα κύλαγαν ομαλά, και εγώ επέτρεπα. Όταν είχα συνείδηση αυτού που κάνω, όταν άρχιζα να το σκέφτομαι τότε συνεχώς συγκρουόμουν πάνω στα πράγματα.

ADAMUS: Ακριβώς. Και απλά δεν λειτουργεί εκτός και αν παραμείνεις στα πρότυπα ή στους κύκλους ολόκληρη τη ζωή σου. Τότε εντάξει. Όμως δεν θα το κάνεις. Δεν μπορείς. Η εξέλιξη, η αλλαγή, το καινούργιο ήρθαν στην ζωή σου πριν πολύ καιρό, είτε το ήξερες είτε όχι, και το απλό ερώτημα είναι θα το αποδεχθείς;

LULU: Ναι, όμως ταυτόχρονα νιώθω σαν να το εκβιάζω. Σαν να είμαι μέσα σ’ ένα μικρό κουτί και να ξέρω πως πρέπει να το σπάσω… όμως είμαι ακόμα μέσα…

ADAMUS: Αυτό είναι εντάξει, επειδή θα έρθει κάτι που θα διαλύσει αυτό το μικρό κουτί. Απλά δεν μπορεί να παραμείνει εκεί. Είναι τρομακτικό όταν το σκέφτεστε. Μοιάζει σαν το «Ω, θεέ μου. Το μικρό μου κουτί, η προστασία μου…» Είναι αυτό στο οποίο δεν θέλετε να είστε. Οπότε αν αντιστέκεστε, αν προσπαθείτε απεγνωσμένα απλά να το ανανεώσετε, θα έρθει κάτι και θα το ανατινάξει.

Άλλος ένας ή δύο ακόμη. Παρεκτρέπομαι, όμως μερικές φορές αναρωτιέμαι για την ποσότητα της ενέργειας που ξοδεύετε για να σκεφτείτε το δρόμο σας προς κάτι που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Είναι σαν να πηγαίνετε με το αυτοκίνητο που είναι από αυτά τα έξυπνα αυτοκίνητα και απλά κάνει μόνο του αυτά που πρέπει. Πηγαίνετε με 60 μίλια την ώρα στον αυτόματο, και τότε σκέφτεστε ότι πρέπει να ανοίξετε την πόρτα και να βγείτε έξω και να το σπρώξετε και προσπαθείτε να το κάνετε ενώ τρέχετε με 60 μίλια την ώρα. Έτσι μοιάζει το να σκέφτεστε μέσα σε όλο αυτό. Όλα συμβαίνουν. Προχωρά στο δρόμο. Γιατί νομίζετε ότι πρέπει να βγείτε έξω και να σπρώξετε; Είναι λίγο επικίνδυνο, στην πραγματικότητα, με 60 μίλια την ώρα.

Άλλος ένας ή δύο ακόμα. Πώς είναι το να σκέφτεσαι Timothy;

TIMOTHY: Δεν πηγαίνει καλά.

ADAMUS: Και τι θα κάνεις γι αυτό; Μην το σκέφτεσαι Timothy. Ξέρεις κάτι; Αν όχι τίποτα άλλο – σχεδόν δεν μπορείς να το αποφύγεις – απλά διασκέδασε το. Σταμάτα να μπαίνεις τόσο βαριά σ’ αυτό και μην τα παρασκέφτεσαι όλα.

Ξέρεις τι πρόκειται ν’ αλλάξει Timothy και όλοι σας; Τα μαθηματικά. Τα μαθηματικά ήταν ένας τρόπος μέτρησης ή κατανόησης της πραγματικότητας, βασικά της κίνησης της ενέργειας και του φωτός. Και υπάρχουν μαθηματικές φόρμες, και είναι υπέροχες, επειδή παλιά αναγάγατε τα πράγματα στα μαθηματικά. Όμως τα μαθηματικά θα φύγουν. Θα διαλυθούν, και θα είναι σαν «Ω, θεέ μου. Τι θα κάνουμε; Χωρίς μαθηματικά ο κόσμος θα διαλυθεί». Ε, ο κόσμος θα διαλυθεί έτσι κι αλλιώς.

Μπορείτε να φανταστείτε για ένα λεπτό – νιώστε, επειδή δεν μπορείτε να το σκεφτείτε αυτό – απλά νιώστε για ένα λεπτό κάτι που να είναι πέρα από τα μαθηματικά, πέρα από το ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε και τόσο μπροστά, που να είναι πέρα από το π, που να είναι πέρα από την άλγεβρα και την τριγωνομετρία. Ο νους δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό, αυτό είναι καινούριο και συμβαίνει. Θα συμβεί. Κάτι τόσο καινούριο που θα αντικαταστήσει τα μαθηματικά. Φαινόμενο! Οι μαθηματικοί θα σας πουν ότι δεν μπορεί να συμβεί, όμως αυτοί δεν μπορούν ακόμα ούτε να κατανοήσουν το άπειρο.

Άλλος ένας… Πώς τα πήγες με τις σκέψεις;

HENRIETTE: Μου φέρνουν ημικρανίες. Και έχω ένα φλέγον ερώτημα σήμερα που αφορά αυτό το καινούριο στα πάντα – είναι ένα καινούριο σώμα, όταν νιώθεις πως διαλύεσαι ή νιώθεις ότι είσαι εντελώς ξένος με ολόκληρη την παρελθούσα σου ύπαρξη – νιώθω μέρος αυτής της διαδικασίας της εισαγωγής στο καινούριο; Ή πρόκειται για μια αντανάκλαση του Φεβρουαρίου που ήταν πολύ έντονος, είχα μια ευκαιρία την οποία δουλεύω αυτή τη στιγμή, νιώθω πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα, όμως μετά από μια βδομάδα έντασης, το σώμα μου το πήρε. Και είναι η ανθρώπινη αντίσταση μου λόγω των παλιών μου προτύπων ή είναι μέρος του καινούριου; Αλήθεια θέλω να το καταλάβω αυτό επειδή νιώθω ότι τα πράγματα γίνονται τρελά τώρα.

ADAMUS:  Θα απαντήσω στα περισσότερα από αυτά στο νούμερο τρία, που θα μπούμε σ’ ένα λεπτό. Όμως εντωμεταξύ νιώθεις έτσι. Υπήρξε μια κβαντική αλλαγή, τις περασμένες βδομάδες, βασικά το επίπεδο της συνειδητότητας έφτασε στο σημείο να ενεργοποιήσει αυτό το πράγμα, που όλα γίνονται καινούρια. Και αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν σαν «Όλα θα ανανεωθούν με διαφορετική ταχύτητα και σε διαφορετικούς βαθμούς έντασης. Όλα θα ανανεωθούν», όμως τώρα όλα γίνονται καινούρια. Όλα. Δώστε μου οποιοδήποτε θέμα, οποιαδήποτε ερώτηση, οποιοδήποτε ζήτημα και θα γίνει καινούριο. Όλα. Η φύση. Αυτή θα πάρει τον περισσότερο χρόνο. Είναι από τα παλιότερα πρότυπα στον πλανήτη, και θα πάρει τον περισσότερο χρόνο για να γίνει καινούρια. Όμως αυτό που λέμε οι κύκλοι των εποχών, οι κύκλοι ζωής και θανάτου της ίδιας της φύσης, που δεν την νοιάζει να πεθαίνει – δεν επηρεάζεται όπως οι άνθρωποι – ακόμα και αυτό θ’ αλλάξει, ολόκληρο το πρότυπο.

Και αρχίζετε να το νιώθετε αυτό και κατεβαίνει και στα μαθηματικά και στην επιστήμη. Σίγουρα στην επιστήμη. Όλα αυτά θα γίνουν καινούρια. Και θα υπάρξει τεράστια πίεση στον κόσμο, επειδή νομίζουν ότι θέλουν το καινούριο, όμως δεν μιλάμε με διαφημιστικό τρόπο εδώ. Δεν μιλάμε για το νέο βελτιωμένο αποσμητικό. Μιλάμε ότι τα πάντα θα γίνουν καινούρια, και το ενδιαφέρον είναι ότι εσείς οδηγείτε την φόρτιση. Οδηγείτε την φόρτιση και την νιώθετε στο σώμα σας.

Τρίτο σημείο.

3. Αυτό που μπαίνει περισσότερο στο δρόμο σας είστε εσείς.

Τρίτο σημείο, αυτό που μπαίνει στο δρόμο σας περισσότερο από κάθε τι άλλο, είστε εσείς. Το ξέρατε αυτό, όμως ήθελα να το δηλώσω σήμερα ως τρίτο σημείο. Γι αυτό και άρχισα με την απλή ερώτηση «Την φώτιση, την αποδέχεστε ή την επιλέγετε;» Συμβαίνει. Θα γίνει το καινούριο. Είναι φυσικό. Είναι η εξέλιξη και ακόμα παρά πέρα από την εξέλιξη. Είναι η επανάσταση.

Και η ψυχή, η ψυχή είναι πάντα νέα. Ποτέ δεν ανανεώνεται, είναι πάντα νέα. Έτσι θα γίνετε κι εσείς επίσης, όμως μπαίνετε στον δρόμο σας.

Νομίζετε ότι πρέπει να προσπαθήσετε για τη φώτιση. Ακούτε τις λέξεις και λέτε «Εντάξει, θα σταματήσω να σπρώχνω τόσο πολύ», όμως συνεχώς κρύβετε πράγματα στις τσέπες σας. «Εντάξει, θα κάνω το καινούριο. Θα απελευθερώσω τα πράγματα. Θα αποδεχθώ», όμως πάντα έχετε το εναλλακτικό σας σχέδιο. «Εντάξει, αυτά ήταν βλακείες. Τουλάχιστον έχω αυτό. Τουλάχιστον έχω το εναλλακτικό μου σχέδιο» και αυτή τη στιγμή θα σας ζητήσω κάτι, κάτι δύσκολο. Είστε πρόθυμοι να παραδώσετε το ανθρωποκεντρικό, εστιασμένο στο νου εναλλακτικό σχέδιο; Λέτε ναι, και ξέρω ότι το εννοείτε. Όμως θέλετε να παραδώσετε το εναλλακτικό σχέδιο; Και μερικές φορές είναι κάπως ατελές, κάπως ομιχλώδες, και δεν είστε πραγματικά σίγουροι, όμως ξέρετε, το εναλλακτικό σχέδιο ίσως απλά να είναι «θα πηγαίνω στα Shouds. Θα ακούω online, αλλά θα αφήσω τους υπόλοιπους να πάνε πρώτοι για να σιγουρευτώ ότι δεν θα εξαφανιστούν μέσα στο τίποτα. Αυτό είναι το εναλλακτικό μου σχέδιο. Θα είμαι το νούμερο τέσσερα ή πέντε.»

Θέλετε να παραδώσετε το εναλλακτικό σχέδιο; Επειδή το μεγαλύτερο εμπόδιο στο δρόμο σας είστε εσείς. Νομίζετε ότι έχετε επιλέξει τη φώτιση; Όχι. Η επιλογή της φώτισης από την προοπτική του ανθρώπινου νου ήταν απλά η τελική συμφωνία. «Εντάξει, συμβαίνει. Εντάξει θα το κάνω». Και έφερε κάποια παράλληλα πράγματα, έφερε μια υγιέστερη ισορροπία, όμως είστε πραγματικά έτοιμοι να παραδώσετε το εναλλακτικό σας σχέδιο,

Και πρέπει να σας πω ότι όλοι έχουν. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό – «Πρέπει να έχω τα εναλλακτικά μου σχέδια. Τι θα γίνει αν δεν λειτουργήσει; Τι να κάνω μετά;» Ο νους προβάλλει τον εαυτό του σ’ αυτό που ονομάζει μέλλον, που όμως δεν είναι. Πρόκειται για το ίδιο μπέρδεμα, απλά μια διαφορετική μέρα. Και προβάλλει τον εαυτό του εκεί και λέει «Τι θα γίνει αν;» Δημιουργεί λοιπόν ένα εναλλακτικό σχέδιο. Αυτό μοιάζει σαν να βάζει τσιμέντο στα φρένα ενός τροχού αυτοκινήτου. Σαν να κολλάει μεταξύ τους πράγματα που θα έπρεπε να κινούνται. Αυτό το εναλλακτικό σχέδιο καθυστερεί τα πάντα και δημιουργείται από την αμφιβολία. «Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι κάτι πραγματικό».

Θα σας πω κάτι για την πραγματικότητα. Ελπίζω πραγματικά να επιτρέψετε στον εαυτό σας να την αισθανθεί.

Δεν έχει σημασία αν τίποτα από αυτά δεν έχει ξαναγίνει. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν στην πραγματικότητα αγγελικά συμβούλια και Βυσσινί Κύκλος. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει ένας St. Germain. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει Θεός. Δεν έχει σημασία αν βλέπετε τα πράγματα ανάποδα, και είστε στον πάτο του κύκλου της δημιουργίας. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει Νέα Γη. Δεν έχει σημασία ούτε καν αν υπάρχει αυτό που ονομάζεται Πνεύμα. Δεν έχει καμία σημασία, επειδή τη στιγμή που επιτρέπετε τη συνειδητοποίηση του, γίνεται.

Μπορεί να μην έχει ξανασυμβεί ποτέ αυτό που ονομάζεται φώτιση, κανένας φωτισμένος Δάσκαλος να μην έχει αντικρύσει το πρόσωπο της Γης. Μπορεί να υπάρχει μόνο η απόλυτα βαρετή βιολογία, από το απόβρασμα της λίμνης σ’ αυτό, μετά από εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνια, και να μην δημιουργήθηκε από τις ενέργειες ή τον Θεό ή από τίποτα. Το ωραίο είναι ότι δεν έχει σημασία, επειδή τη στιγμή που η συνειδητότητα σας βρίσκεται εκεί, τότε γίνεται. Τότε δημιουργείτε τον Θεό. Τότε δημιουργείτε το καινούριο. Δημιουργήσατε κάτι έξω από τον παλιό κύκλο. Δημιουργήσατε τον St. Germain και τον Adamus. Δεν έχει σημασία αν δεν υπήρξαν ποτέ πριν.

Θα μπορούσατε να δημιουργήσετε και από την καλή και από την ανάποδή. Δεν έχει πραγματικά σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι αν η συνειδητότητα σας βρίσκεται εκεί. Τότε γίνεται. Τότε το σύμπαν και οι διαστάσεις δημιουργούνται.

Δεν έχει σημασία αν ο χρόνος ήταν μια σταθερά και αν η ενέργεια ήταν απλή ενέργεια, επειδή τη στιγμή που ονειρεύεστε κάτι πέρα απ’ αυτό, τότε προκύπτει. Αυτό είναι που μου αρέσει με τη δημιουργία. Λειτουργεί και με τους δύο τρόπους. Είναι και από την καλή και από την ανάποδη. Αυτό είναι το θαυμάσιο κομμάτι.

Οπότε αν ανησυχείτε για το εναλλακτικό σας σχέδιο, αν ανησυχείτε για το τι πρόκειται να συμβεί, δεν έχει σημασία, επειδή βασικά το δημιουργείτε, το επιτρέπετε. Δεν προέρχεται από τον ανθρώπινο νου, προέρχεται από το να επιτρέπετε, και τότε γίνεται.

Και πριν να φρικάρετε όλοι και να πείτε «Ω, θεέ μου. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι μεγαλύτερο από μένα;» Ναι και όχι. Και τα δύο. Αυτό είναι το πραγματικό «και». Αυτό είναι το χαμένο κομμάτι που δεν αναγνωρίζουν οι θρησκείες και η φιλοσοφία. Δεν το αναγνωρίζουν επειδή είναι κατά κάποιο τρόπο η αναγνώριση του πραγματικού δημιουργού – εσάς.

Πρέπει να υπάρχει άλλος δημιουργός, μεγάλος δημιουργός, καλύτερος δημιουργός και γι αυτό δεν αναγνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα ενώνονται. Υπέροχο.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο δρόμο σας είστε εσείς. Ο τρόπος σκέψης σας είναι αυτό που εννοώ με το «εσείς». Τα σχέδια σας, τα διαγράμματα σας, οι εναλλακτικές σας, τα «τι θα γίνει αν» και «πρέπει να δουλέψω για τη φώτιση μου. Πρέπει να μάθω τον τρόπο για την φώτιση. Πρέπει να υποφέρω στο δρόμο για την φώτιση». Βγείτε από τον δρόμο σας. Νομίζω πως ο Tobias το είπε πριν από πολλά χρόνια. Απλά βγείτε από τη μέση.

Προχωρήστε και απολαύστε τη ζωή. Κάντε κάτι που πάντοτε θέλατε να κάνετε. Βρεθείτε στο καινούριο, αλλά σταματήστε να σχεδιάζετε και να κάνετε διαγράμματα για αυτό. Θα συμβεί έτσι κι αλλιώς.

Όλο αυτό το ζήτημα της φώτισης παίζεται εδώ και πολύ καιρό. Όταν νομίσατε ότι το επιλέξατε, νομίσατε ότι εσείς θα το προκαλούσατε, όχι. Απλά το αναγνωρίζετε.

Είναι εύκολο να ειπωθεί, είναι δύσκολο να γίνει – βγείτε από τη μέση – επειδή τα δυναμικά της ζωής το έχουν, θέλετε να παίξετε εκ του ασφαλούς, να παίξετε προσεκτικά. Όμως σταματήστε για μια στιγμή και σκεφτείτε αυτά που είπα. Όλα γίνονται καινούρια.

Όλα γίνονται καινούρια σ’ αυτόν τον πλανήτη – η βιολογία, η επιστήμη, τα μαθηματικά, η πολιτική, οι τράπεζες, η τεχνολογία, τα πάντα. Οι ασθένειες, γίνονται καινούριες. Ίσως νέες ασθένειες. Όλα θα γίνουν καινούρια. Είναι ένα από αυτά τα φαινόμενα. Μιλάμε ήσυχα σχετικά μ’ αυτό, μια μικρή ομάδα αυτών που παρακολουθούν online, αυτών που βρίσκονται εδώ. Θα κοιτάτε πίσω σε πέντε δέκα χρόνια και θα λέτε «Ω, θεέ μου. Τα πάντα έγιναν καινούρια». Οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο θα τρελαθούν και θα αναρωτιούνται τι συμβαίνει και θα έχουν όλα τα είδη διλημμάτων και εσείς θα λέτε «Όλα γίνονται καινούρια».

Και το νούμερο τέσσερα, τα ενώνει όλα μαζί. Νομίζω ότι ένιωσα λίγη μουσική merabh να έρχεται αυτή τη στιγμή. (ο Adamus γελά και κάποιος λέει «Ωραία»). «Ω, ωραία», λέει «Σκάστε. Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι)

Ας χαμηλώσουμε και τα φώτα του δωματίου, ώστε οι άνθρωποι που σας παρακολουθούν να μην βλέπουν ότι κοιμάστε.

LINDA: Είσαι ακόμα στο τέταρτο σημείο;

ADAMUS: Ναι, στο τέταρτο σημείο. Μπαίνουμε σ’ αυτό.

LINDA: Εντάξει.

ADAMUS: Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς παίζει η μουσική.

Α! πριν το κάνουμε, σας ζήτησα νωρίτερα να πιάσετε το στιγμιότυπο. Νιώστε το και πάλι. Μην προσπαθείτε να το μετρήσετε ή να το ποσοτικοποιήσετε, αλλά να το νιώσετε πραγματικά. Ένα πραγματικό συναίσθημα που δεν χρειάζεται να το ποσοτικοποιήσετε ή να το μετρήσετε. Δεν χρειάζεται να του βάλετε λέξεις. Θυμάστε, πριν πολύ καιρό που μιλήσαμε για το χωρίς ορισμούς, χωρίς διευκρινίσεις; Ήταν στην αρχή της ζωής του Master. Κάτι άλλαξε εδώ μαζί σας.

Απλά αφήστε τον εαυτό σας να το νιώσει για μια στιγμή. Τι ήταν αυτό;

Αυτή τη στιγμή μην πιέζετε τον εαυτό σας να το καταλάβει. Απλά αισθανθείτε το. Νιώστε το.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης μας και των αποσπάσεων μου, τα πράγματα γύρω σας άλλαξαν.

4. Μην βιάζεστε τόσο πολύ

Το τέταρτο σημείο, είναι απλό, εύκολο.

Με όλα όσα είπαμε σήμερα, όλα τα σχετικά με τις αλλαγές, όλα για τα πράγματα που γίνονται καινούρια, όλα σχετικά με το «είναι η φώτιση κάτι που επιλέγετε ή κάτι που επιτρέπετε». Με όλα αυτά, το νούμερο τέσσερα, μην βιάζεστε. Μην είστε τόσο βιαστικοί.

Πολλοί από σας προσπαθείτε να επισπεύσετε τον δρόμο σας προς την φώτιση, σκέφτεστε πολύ, σπρώχνετε πολύ. Γιατί; Γιατί; Συμβαίνει έτσι κι αλλιώς.

Καθώς καθόμαστε εδώ αυτή τη στιγμή, καθώς σας αποσπώ, συμβαίνει. Δεν προσδιορίζεται χρονικά. Δεν προσδιορίζεται με κάποια αξία. Δεν είναι καν μια ποσότητα. Δεν μετριέται. Και δεν προσπαθείτε να συναγωνιστείτε τους άλλους ανθρώπους για να φτιάξετε εκεί. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείτε ποτέ να κάνετε με κάποιον άλλον άνθρωπο – «Είμαι πιο φωτισμένος από σένα;» Δεν έχει σημασία. Δεν είναι καν κάποιο θέμα.

Δεν υπάρχει βιασύνη γι αυτό. Δεν παίζουν παράγοντες σ’ αυτό, όμως.. υπάρχει ένας παράγοντας. Είναι μεταξύ εδώ και θανάτου. Λέτε «Θέλω να το έχω αυτό πριν να πεθάνω». Αλλά ας το κάνουμε καινούριο αυτό. Ας πάμε στο εντελώς καινούριο.

Τι γίνεται αν αυτός ο παλιός, παλιός, παλιός κύκλος του θανάτου, γίνει καινούριος; Τι γίνεται αν ο θάνατος δεν είναι ότι ήταν τις προηγούμενες ζωές; Βλέπετε χρησιμοποιείτε μια παλιά αξία θανάτου για να πάτε στη φώτιση σας. «Έχω 20, 30, 40 χρόνια ακόμα» λέτε «Θα το κάνω τότε και θα πρέπει να έχω τουλάχιστον μερικά χρόνια για να απολαύσω τη φώτιση». Όμως τι γίνεται αν η αξία του θανάτου γίνει καινούρια;

Λέτε «Τι σημαίνει αυτό, θα συνεχίσω να ζω; Εννοώ…» Τι γίνεται αν αυτό είναι τόσο έξω από το κουτί, τόσο διαφορετικό από τον παλιό κύκλο ζωής και θανάτου και δεν έχει πια απολύτως καμιά σημασία;

Τι γίνεται αν ο θάνατος δεν είναι αυτό που θυμάστε; Αν δεν είναι εκείνη η τελική στιγμή για το ανθρώπινο σώμα και ξαφνικά το προσπερνάτε. Τι γίνεται αν και αυτό γίνει καινούριο;

Τότε δεν υπάρχει πραγματικά βιασύνη για τη φώτιση, επειδή ο θάνατος ήταν η μόνη πραγματική μέτρηση, το βαρόμετρο, ο λόγος να βιάζεστε να φωτιστείτε. Γι αυτό και για να βγείτε από την τρέχουσα κατάσταση ζωής, όμως ο θάνατος ήταν ο μεγαλύτερος παράγοντας, το μεγαλύτερο ζήτημα.

Και μετά προσθέτετε τα δικά σας πάνω σας. λέτε «Δεν το έπιασα σ’ αυτή τη ζωή, αν δεν έχω τη φώτιση πριν να πεθάνω, τότε θα πρέπει να επιστρέψω και να ξαναρχίσω, ελπίζοντας να θυμάμαι κάτι απ’ αυτό, ελπίζοντας να μην είναι τόσο δύσκολο στην επόμενη ζωή». Και μετά «Άλλη μια ζωή;!» Και μετά υπάρχει αυτή η συνεχής πίεση – «Πρέπει να βιαστώ. Πρέπει να βιαστώ». Μα γιατί;

Την ίδια την βιασύνη είναι που παρεμβάλετε στον δρόμο σας. Βιασύνη είναι το να γίνεστε διανοητικοί, να βάζετε χρονοπλαίσιο και μετά να μετράτε τον εαυτό σας. βρίσκεστε στο 60%; Βρίσκεστε στο 90%; Και ξαφνικά ξαναπέφτετε στον κύκλο του χρόνου, στον κύκλο ζωής / θανάτου, πίσω στο να προσπαθείτε να κατανοήσετε, πίσω στο να νομίζετε ότι επιλέγετε την φώτιση, αντί να την επιτρέπετε.

Μην βιάζεστε τόσο πολύ, επειδή εσείς – εσείς, ο άνθρωπος – δεν το κάνει ούτως ή άλλως. Δεν είναι δική σας ευθύνη. Ποτέ δεν ήταν.

Αυτή τη στιγμή το Είμαι που είστε σας ζητά απλά να ζήσετε, να έχετε πάθος, να απολαύσετε όλη αυτή την εμπειρία της φώτισης, του καινούριου.

Κάτι ωραίο συμβαίνει μ’ αυτό, ένα πολύ ενδιαφέρον δυναμικό. Προσπαθείτε να βιαστείτε για τη φώτιση, προσπαθείτε να την σπρώξετε, προσπαθείτε να βγείτε από τους παλιούς κύκλους το συντομότερο δυνατόν, όμως το Είμαι στην πραγματικότητα δεν θα σας αφήσει να το κάνετε αυτό. Δεν θα σας αφήσει να συναγωνιστείτε για τη φώτιση και τη διαδικασία της φώτισης. Δεν θα σας αφήσει να προσπεράσετε την πιο όμορφη εμπειρία που είχατε ποτέ με ανθρώπινη μορφή.

Το Είμαι θα πει «Πιο αργά. Δεν υπάρχει συναγωνισμός. Πιο αργά. Αυτό είναι που Εγώ θέλω να βιώσω, που Εμείς θέλουμε να βιώσουμε μαζί.

Η ψυχή, το Είμαι θα σας πει «Θέλω την εμπειρία μέσα από σένα. Θέλω να βιώσω τον ερχομό του καινούριου, την φώτιση και την συνειδητοποίηση. Πιο αργά λοιπόν για να μπορέσουμε να τα βιώσουμε μαζί».

Το Είμαι, η ψυχή θα πει «Αυτό είναι που ήθελα να νιώσω, που ήθελα να αισθανθώ, που ήθελα να είμαι. Οπότε άνθρωπε, σταμάτα να το αρνείσαι και για τους δυο μας. Πιο αργά. Δεν βρισκόμαστε πια στο χρόνο. Δεν είμαστε πια γραμμικοί. Σε παρακαλώ ας βιώσουμε την συνειδητοποίηση. Ας βιώσουμε την μετάβαση από το ένα ενεργειακό δυναμικό στα πολλά ενεργειακά δυναμικά».

Το Είμαι θα πει «Απλά ας το βιώσουμε αυτό».

Ο άνθρωπος λέει «Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό. Δεν ξέρεις». Και η ψυχή λέει «Απλά ας βιώσουμε την ομορφιά του. Απλά ας βιώσουμε τη χαρά και το πάθος, την αλλαγή των ενεργειών. Ας βιώσουμε τότε την καινούρια δημιουργία».

Το Είμαι λέει «Δεν είμαι εγώ που το έκανα δύσκολο. Εσύ είσαι. Εσύ είσαι στο δρόμο. Προσπάθησες να επέμβεις σε όλο αυτό. Προσπάθησες να σκεφτείς τον δρόμο σου προς αυτό, να δουλέψεις τον τρόπο. Ποτέ δεν σου ζήτησα να το κάνεις αυτό. Προσπάθησες να γίνεις ο υποκινητής, ο κύριος σχεδιαστής του. Ποτέ δεν σου ζήτησα να το κάνεις. Οπότε απλά βγες από το δρόμο σου, ενώσου μαζί μου και απόλαυσε, νιώσε, αισθάνσου το βίωμα της φώτισης».

Το Είμαι λέει «Ξέρεις, μοιάζει σαν να καθόμαστε έξω μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα μακριά από την πόλη, εκεί έξω είναι ήσυχα, να βλέπουμε μαζί τον ουρανό, να βλέπουμε τα πεφταστέρια, να βλέπουμε τους γαλαξίες, ναι νιώθουμε την θαυμαστή ενέργεια του κόσμου. Μοιάζει να καθόμαστε και να το κάνουμε μαζί, αντί για σένα, αγαπητέ άνθρωπε., που σκέφτεσαι πως πρέπει να κάνεις όλη τη δουλεία και πως θα διαλυθεί χωρίς εσένα, αντί να σκέφτεσαι ότι οι σκέψεις σου είναι που κάνουν αυτά τα πεφταστέρια να διασχίζουν τον ουρανό, αντί να σκέφτεσαι πως όλα θα διαλυθούν αν κλείσεις τα μάτια σου για ένα λεπτό».

«Λοιπόν», λέει το Εγώ Είμαι, «Απλά ας καθίσουμε μαζί να δούμε τα αστέρια. Ας απολαύσουμε την ομορφιά της στιγμής, αντί να προσπαθούμε να κρατάμε τα πάντα ενωμένα, να προσπαθούμε να φτιάξουμε τα πάντα, να προσπαθούμε να τα κάνουμε να συμβούν»

Το Είμαι λέει «Απλά ας κάτσουμε μαζί – εσύ κι εγώ, ο άνθρωπος, το Είμαι – και ας απολαύσουμε την βαθιά ομορφιά της δημιουργίας. Δεν υπάρχει βιασύνη. Δεν μπορείς να βιάσεις τον νυχτερινό ουρανό προσπαθώντας να τον κάνεις πρωινό. Δεν μπορείς να βιάσεις τις φυσικές κινήσεις της συνειδητότητας.

Το Εγώ Είμαι λέει «Το βιώνουμε όλο αυτό με ανθρώπινη μορφή. Αυτό είναι που συμφωνήσαμε. Βρισκόμαστε εδώ και μοιραζόμαστε αυτήν την εμπειρία. Τώρα λοιπόν, γαμώτο, θα αφήσεις απλά τον εαυτό σου να την βιώσει;»

Εσείς τώρα, ο άνθρωπος, παίρνει μια βαθιά αναπνοή και κάπως πρέπει να γελάσει με τον εαυτό του σκεπτόμενος πώς προσπαθούσατε να μετακινήσετε βουνά και δεν πήγαιναν και πολύ μακριά, σκεπτόμενος πώς προσπαθούσατε να το κατανοήσετε όλο αυτό και απαιτούσε πολύ κόπο, πολύ αγώνα.

Εσείς, ο άνθρωπος, σκέφτεστε «Όλες τις σκέψεις τις έκανα. Σκέφτομαι ακόμα και το σκεπτικό μου τώρα. Σκέφτομαι σαν αυτό να έκανε κάποια διαφορά. Η σκέψη, πραγματικά δεν με πήγε πολύ μακριά».

Και τότε εκείνη την όμορφη στιγμή που εσείς και το Εγώ Είμαι κάθεστε μαζί, εκείνο το όμορφο καλοκαιρινό απόγευμα και κοιτάζετε τ’ αστέρια να τρεμοπαίζουν, το Είμαι τείνει το όμορφο φωτεινό του χέρι σε σας και λέει «Αγαπητέ άνθρωπε που είμαι, παίρνεις απλά το χέρι μου; Απλά πάρε για μια στιγμή το χέρι μου. Δεν είναι δική σου ευθύνη. Απλά σου ζητώ να απολαύσεις την εμπειρία, να ζήσεις την εμπειρία, να νιώσεις την εμπειρία. Αυτό μόνο ζητώ. Τα υπόλοιπα έχουν φροντιστεί.

«Αγαπητέ άνθρωπε, μπορείς να ζήσεις τη ζωή; Μπορείς να παθιαστείς; Μπορείς να επιτρέψεις στις δημιουργίες σου να εκδηλωθούν; Μπορείς να επιτρέψεις στα όνειρα σου να βγουν αληθινά; Μόνο αυτό ζητώ, αγαπητέ άνθρωπε. Τα υπόλοιπα έχουν ήδη φροντιστεί.

Και να θυμάσαι, αγαπητέ άνθρωπε, όλο αυτό γίνεται καινούριο. Ολόκληρος ο πλανήτης γίνεται καινούριος, και δεν έχει σημασία τι συμβαίνει απλά να θυμάστε ότι όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία».

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί Shaumbra. Μέχρι τον επόμενο μήνα, περιμένετε ν’ αλλάξουν τα πάντα. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη, Μαρία Γρηγοράκη