Shoud 8, Προχωράμε

2 – 4 – 2016
(Επέκταση, Εκεί που Είστε, Γνώση, Τί είναι καινούργιο, Μια Εμπειρία, Ενέργεια χωρίς Δύναμη, Ζώντας χωρίς Θόρυβο, Επίπεδα ανθρώπινης Εμπειρίας, Ένας Ονειροπερίπατος στο Καινούργιο)

Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus  St. Germain.

Καλώς ήρθατε αγαπητοί Shaumbra. Καλώς ήρθατε στη συγκέντρωση μας, σ’ αυτό το πολύ ιδιαίτερο μέρος.

Σήμερα θα έχουμε μια εμπειρία σε τρεις πράξεις. Και στην πρώτη πράξη θα παρουσιαστεί ο St. Germain, ο Αγαπημένος St. Germain. Στην δεύτερη πράξη ο Adamus, και στην τρίτη πράξη θα παρουσιαστεί ένας νέος Ονειροπερίπατος (Dream Walk)

Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό. Σήμερα θα έχουμε βίωμα.

Επέκταση

Πριν πάμε στην Πρώτη Πράξη, επιτρέψτε μου να σας προσφέρω τις ιδέες μου για την επέκταση σας. Την επέκταση του studio σας, αυτού του πραγματικά ταπεινού μέρους, που όμως είναι ένα μέρος με πολύ ενέργεια και συνειδητότητα. Η επέκταση σε ένα νέο μέρος θα συμβεί ούτως ή άλλως. Θα γίνει εδώ. Γιατί; Επειδή ο καθένας από σας επεκτείνεται επίσης.

Είναι συμβολικό των αλλαγών που περνάτε. Πρέπει να μεγαλώσει, και θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Δεν θα πάει απλά μέχρι την διπλανή πόρτα, θα πάει πιο πέρα και ακόμα παραπέρα, επειδή ο καθένας από σας παίρνει μια καλή βαθιά αναπνοή, βγαίνει από μπροστά από το δρόμο του και επιτρέπει, επεκτείνεται. Πολύ πιο πέρα από το φυσικό βασίλειο, πολύ πιο πέρα από την μοναδικότητα σας ως άνθρωπος, επεκτείνεστε στο Είμαι Εδώ, που μπορεί να είναι οπουδήποτε. Μπορεί να είναι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Αυτό είναι η φώτιση.

Η φώτιση δεν είναι απλά το να έχεις ψυχικές δυνάμεις, να είσαι γεμάτος δυνάμεις, υπέρ-διανοητικός τέλειος άνθρωπος. Καθόλου. Ο ίδιος αυτός ο άνθρωπος θα συνεχίσει να υπάρχει με όλες του τις ατέλειες και το γέλιο του και τα δάκρια του και όλους τους ανθρώπινους τρόπους του, και τότε, απλά βρίσκεστε στο Είμαι Εδώ, που είναι παντού ακαριαία.

Αυτό λοιπόν το επόμενο βήμα προς την επέκταση σας στο φυσικό χώρο είναι συμβολικό των βημάτων σας σε πολλούς χώρους.

Ας πάρουμε λοιπόν μια βαθιά αναπνοή μ’ αυτό και ας αρχίσουμε την Πρώτη Πράξη με τον αγαπημένο St. Germain.

Πρώτη Πράξη

1. GERMAIN: Είμαι ο Αγαπημένος St. Germain και γνωρίζω τον καθένα από σας, πριν καν έρθει ο Tobias. Από τις μυστικιστικές σχολές, σε πολλές ζωές, στα όνειρα σας και στην αφύπνιση σας.

Σας γνώριζα πριν να έρθω για να αναλάβω από τον Tobias. Συνάντησα τον καθένα από σας ενδεδυμένο με την Βιολετί μου Φλόγα, την εποχή της Βιολετί Φλόγας, γνωρίζοντας ότι αφυπνίζεστε και εισέρχεστε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.

Γνώριζα ότι θα χωρίζαμε για λίγο όταν θα αναλάμβανε ο Tobias. Ήταν ο χρόνος της γαλούχησης και της βαθιάς αγάπης και κατανόησης του Tobias. Ήταν ο χρόνος της ευγένειας του Tobias, όμως ήξερα ότι θα επιστρέψω. Ήξερα πως αν μπορούσατε να τα καταφέρετε εκείνες πρώιμες μέρες της αφύπνισης την εποχή του Tobias, τότε θα ξανασμίγαμε την εποχή της φώτισης, και να που βρισκόμαστε.

Είμαι ακόμα μαζί σας ως St. Germain. Έρχομαι σε σας, φυσικά, κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων μας σαν Adamus. Έρχομαι σε σας μερικές φορές στις προσωπικές μας συζητήσεις στους αιθέρες σαν St. Germain και σαν Adamus, εξαρτάται από τη μέρα, εξαρτάται από τη διάθεση σας, για να σας θυμίσω γιατί βρίσκεστε εδώ. Είναι εύκολο να το ξεχνάτε. Όπως έχω πει πολλές φορές, όπως έχει πει πολλές φορές ο Tobias, είναι τόσο εύκολο να ξεχνάτε γιατί είστε εδώ. Είναι τόσο εύκολο να γυρνάτε πίσω στους παλιούς τρόπους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται εδώ σ’ αυτόν τον πλανήτη αυτή τη στιγμή περνώντας έναν εξελικτικό κύκλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εδώ για μια δουλειά, για τις καρμικές τους οικογένειες. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εδώ για να κάνουν την μικρή τους ζωούλα λίγο καλύτερη. Πολλοί είναι εδώ για τη δόξα και τα χρήματα και τη δύναμη. Λίγοι είναι εδώ για την ανακάλυψη του εαυτού τους.
Όμως εσείς είστε εδώ για κάτι εντελώς διαφορετικό. Είστε εδώ για τη φώτιση, τη συνειδητοποίηση, την ολοκλήρωση ενός πολύ μεγάλου ταξιδιού σ’ αυτόν τον πλανήτη που σας πήγε μέσα σ’ ένα θαυμαστό αριθμό θαυμαστών ζωών. Σας πήγε σε τόσους θανάτους όσους και ζωές. Σας πήγε μέσα σε κάποια από τα μεγαλύτερα σκοτάδια αυτού του πλανήτη και μέσα στα μεγαλύτερα φώτα επίσης.

Κατά περιόδους ήταν δύσκολο. Χαθήκατε στην πορεία, και έχετε τον φόβο ότι δεν θα βρείτε ποτέ τον δρόμο της επιστροφής στον εαυτό σας. έχετε το φόβο ότι δεν θα θυμηθείτε πώς να γυρίσετε πίσω. Όμως πρέπει να πω, για τον καθένα από σας, ότι δεν μπορείτε να μην θυμηθείτε. Μπορείτε να παίζετε για πολύ καιρό το παιχνίδι ότι έχετε χαθεί. Μπορείτε να παίζετε το παιχνίδι ότι έχετε μια ταυτότητα που στην πραγματικότητα δεν είναι ο εαυτός σας, όμως δεν μπορείτε να μην θυμηθείτε. Ξαναέρχεται. Είναι το Φρούτο του Ρόδου για το οποίο μίλησε ο Tobias πριν πολύ καιρό. Βρίσκεται εδώ, γνέφοντας σας να επιστρέψετε στον εαυτό σας.

Πολύ συχνά ξεχνάτε γιατί είστε εδώ σ’ αυτή τη ζωή, και τότε μπαίνετε σε διαρκή διαμάχη ανάμεσα στον ανθρώπινο εαυτό και την φωτισμένη ύπαρξη. Ο ανθρώπινος εαυτός θέλει να γίνει σαν τους άλλους. Συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους ανθρώπους: προσπαθεί να ταιριάξει σε μια βιολογική οικογένεια που στην πραγματικότητα δεν είναι η πραγματική του οικογένεια.
Ναι, υπάρχουν πρόσωπα που αγαπάτε σ’ αυτήν την οικογένεια. Πολλές θαυμαστές εμπειρίες, σ’ αυτή την οικογένεια. Όμως τελικά δεν είναι αυτό που πραγματικά είστε.

Προσπαθείτε να ταιριάξετε σε δουλειές. Προσπαθείτε να ταιριάξετε σε έναν συγκεκριμένο τρόπο εμφάνισης και πράξης. Όμως, όπως έχετε δει, δεν λειτουργεί. Δεν λειτουργεί όταν είναι μονοδιάστατο. Λειτουργεί μόνο όταν είναι απλά μια πτυχή ή μια «και» έκφραση του εαυτού σας.

Μπορείτε να τα κάνετε και τα δύο. Κατά κάποιο τρόπο μπορείτε να ταιριάξετε. Δεν είναι πάντα άνετο, όμως μπορείτε. Και τώρα συνειδητοποιείτε ότι μπορείτε να είστε αυτός που πραγματικά είστε. Μπορείτε να είστε το Είμαι. Μπορείτε να είστε και τα δύο.

Εκεί που Είστε

Πάρα πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν προχωρήσει τόσο πολύ σ’ αυτό το μονοπάτι, και ποτέ πριν μια ομάδα ανθρώπων από όλον τον κόσμο δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Είναι ένα σημείο προκλητικό και δύσκολο επειδή αλλάζετε. Αλλάζετε αυτήν την ταυτότητα. Αλλάζετε τις σκέψεις σας. Αλλάζει η βιολογία σας, και ο άνθρωπος φοβάται τι θα συμβεί. Ο άνθρωπος προσπαθεί να σταματήσει μια διαδικασία που είναι φυσική, που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς, και κάνοντας το, προκαλεί πολύ περισσότερο άγχος, πολύ περισσότερη αμφιβολία και στην πραγματικότητα δεν σας επιτρέπει, σε κανέναν από σας, να χαρείτε αυτό που λέμε ενσωματωμένη φώτιση. Δεν σας επιτρέπει να χαρείτε τα δυναμικά της πορείας από τον μονοδιάστατο φυσικό άνθρωπο στον πολυδιάστατο άνθρωπο, θεϊκό και όλα τα υπόλοιπα μαζί.

Ανησυχείτε αν το κάνετε σωστά, και όπως ο Adamus και εγώ σας έχω πει τόσες φορές, δεν μπορείτε να το κάνετε λάθος. Όμως μπορείτε να του αφαιρέσετε πολύ από τη χαρά του και την ευκολία και τη χάρη με όλη αυτή την ανησυχία σας, όλον αυτόν τον εκνευρισμό, με τον ανθρώπινο εαυτό που προσπαθεί να ελέγξει και να χειριστεί μια διαδικασία που δεν μπορεί ούτε να ελέγξει ούτε να χειριστεί. Και ουσιαστικά ούτε και θα έπρεπε. Προσπαθείτε να χειριστείτε τον Θεό μέσα σας, να τον χειριστείτε από τον άνθρωπο μέσα σας, και απλά δεν λειτουργεί.

Έχετε φτάσει σ’ αυτό το σημείο μέσω της επιμονής σας, μέσω του πείσματος σας, μέσω της αποφασιστικότητας και της αφοσίωσης σας, όμως από αυτό το σημείο και μετά, αυτές οι ποιότητες δεν είναι αξιοθαύμαστες. Αυτές οι ποιότητες δεν λειτουργούν. Αυτές οι ποιότητες ουσιαστικά προκαλούν μια βαρύτητα που σας τραβά πίσω προς τους παλιούς τρόπους, τις παλιές σκέψεις, τις παλιές αμφιβολίες και τα παλιά προβλήματα.

Όταν μιλώ στους Shaumbra σχετικά με τις πιο θαυμαστές τους ποιότητες, στην κορυφή βρίσκονται η αφοσίωση, η επιμονή, ο βαθύς πόθος και η προσπάθεια, που σας έφεραν εδώ. Αλλά τώρα είναι η στιγμή να τις αφήσετε να γίνουν πράγματα του παρελθόντος.

Και γνωρίζω ότι περηφανεύεστε για το πόσο καλά μπορείτε να στηρίξετε τον εαυτό σας σε κάποιες από τις μεγαλύτερες αντιξοότητες της ζωής σας. Περηφανεύεστε ότι είστε ικανοί να σκάψετε, να περιορίσετε, να γίνετε αποφασιστικοί και αυτό σας έχει περάσει μέσα από πολλά μέχρι τώρα. Όμως αυτή η ποιότητα δεν λειτουργεί από εδώ και πέρα.

Η ποιότητα της αγάπης για τον εαυτό και της αποδοχής, ανθρώπου προς άνθρωπο, η ποιότητα που λέγεται εμπιστοσύνη και εγώ την ονομάζω να επιτρέπετε, θα σας οδηγεί από εδώ και πέρα. Η ποιότητα της γεμάτης χάρη αποδοχής του Είμαι, αυτή θα σας οδηγήσει από εδώ και πέρα.. Ο νους σας δεν μπορεί να την υπολογίσει. Ο νους σας νιώθει ότι μειώνεται και ότι αρνείται κάτι που νιώθει ότι κέρδισε για τον εαυτό του, όταν κάποιος απλά επιτρέπει το θεϊκό, την χάρη και την ευκολία.

Ο νους θα σας πει «Μα το μοναδικό πράγμα στο οποίο πρέπει να καταφύγετε, το μοναδικό πράγμα που σας έφτασε σ’ αυτό το σημείο, το μοναδικό πράγμα που σας έκανε διαφορετικό και ιδιαίτερο είναι αυτή η επιμονή, αυτή η αφοσίωση, αυτή η θέληση του νου», όμως αυτό δεν θα δουλέψει από εδώ και πέρα. Είναι η εμπιστοσύνη, το να επιτρέπετε και η χάρη. Είναι το να πάρετε αυτή την βαθιά αναπνοή μέσα στη γνώση, αυτή την βαθιά κατανόηση ότι όλο αυτό είναι πολύ, πολύ φυσικό, και αυτή η ικανότητα απλά να απελευθερώνετε.

Είναι ένα τεράστιο βήμα. Πάρα πολύ λίγοι έχουν φτάσει τόσο μακριά, πολλοί λίγοι έφτασαν στο σημείο να μπορούν να επιτρέπουν και, επιτρέποντας, να γνωρίζουν ότι όλα αλλάζουν. Ο τρόπος που σκέφτεστε, οι σχέση σας με το σώμα σας, η γέννηση, η ζωή και ο ίδιος ο θάνατος, η αντίληψη που είχατε για τη ζωή μέχρι τώρα, η αντίληψη που περιέχεται μέσα στις αναμνήσεις σας, η αντίληψη του κόσμου έξω από σας και γύρω σας, όλα αλλάζουν, και μπορεί να είναι τρομακτικό, όμως μπορεί να είναι εξίσου θαυμάσιο, μαγικό, όμορφο. Είναι αυτό για το οποίο ήρθατε εδώ.

Είναι αυτό για το οποίο μίλησα στον καθένα από σας στα άλλα βασίλεια, και κάποιοι από σας το θυμάστε, για κάποιους ήταν μια πολύ συνειδητή εμπειρία. Όμως είναι κάτι για το οποίο σας μίλησα χρόνια πριν να εμφανιστεί ο Tobias, όταν ήρθα σε σας ως Βιολετί Φλόγα, και σας είπα «Τώρα ήρθε η ώρα. Είστε έτοιμοι. Θα είμαι μαζί σας σε κάθε βήμα του δρόμου. Όμως πρέπει να το κάνετε. Πρέπει να είστε εσείς που θα επιτρέψετε. Δεν μπορώ να το κάνω εγώ για σας».

Γνώση

Η μουσική που έπαιξε πριν, στο εισαγωγικό βίντεο, ήταν πολύ ιδιαίτερη, ιδιαίτερη στη σύνθεση της, ιδιαίτερη με τον τρόπο που παρουσιάστηκε και τραγουδήθηκε, όμως ιδιαίτερη επίσης επειδή μαζί την γεμίσαμε με την ουσία της γνώσης, αυτής που σας οδηγεί. Αυτής που σας οδηγεί και όχι το πείσμα, η αποφασιστικότητα, η αφοσίωση, η προσωπική εσωτερική δύναμη – αυτά που νομίζατε ότι σας έφεραν εδώ – ενώ ήταν η γνώση που πραγματικά το έκανε.

Εμείς λοιπόν – εσείς, εγώ και οι άλλοι που δουλεύουν μαζί σας – ενσταλάξαμε σ’ αυτό το τραγούδι την υπενθύμιση της γνώσης, και τώρα, μ’ αυτήν την εμπειρία, θα ήθελα να ξαναπαιχτεί. Όχι το βίντεο, απλά η μουσική.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή μέσα στη γνώση, σ’ αυτήν που πραγματικά σας έφερε σ’ αυτό το σημείο, την συνεχή υπενθύμιση, παρά τις προκλήσεις, τις αντιξοότητες της ζωής σας, συνεχώς όταν σκέφτεστε να γυρίσετε πίσω κι να πάτε πίσω. Είναι η γνώση. Είναι το Είμαι που σας έφερε εδώ.

Πάρτε λοιπόν μια βαθιά αναπνοή στη γνώση, στην ενεργειακή μεταμόρφωση που περιέχεται στη μουσική.

Είθε το τραγούδι της καρδιάς σας να μοιάζει με το τραγούδι που μόλις ακούσατε. Και στις λέξεις και στην ενέργεια αυτού του τραγουδιού, σε ελεύθερη μετάφραση. Αγαπητή ψυχή, είθε να είσαι μαζί μου. Αγαπητή Ψυχή, είθε να βρεθούμε και πάλι μαζί. Αγαπητή Ψυχή, ήρθε η ώρα μας.

Είναι η πρόσκληση για το Είμαι Εδώ «Είμαι Εδώ, ο άνθρωπος, ο θεός, το παρελθόν και το μέλλον. Είμαι Εδώ. Οπουδήποτε επιλέξω να βρίσκομαι, είμαστε εδώ μαζί, όλοι μας, άνθρωπος, θεός, παρελθόν, παρόν, αυτό που ποτέ δεν είχε συνειδητοποιηθεί και κάτι που δεν πιάστηκε στο αυλάκι. Εγώ, εμείς είμαστε εδώ».

Αυτό είναι το τραγούδι της ψυχής – «Είμαι Εδώ. Όχι πια μονοδιάστατος, όχι πια μόνος, όχι πια σ’ ένα μονοπάτι για οπουδήποτε. Είμαι Εδώ χωρίς ένα μέρος να πάω και χωρίς την ανάγκη να πάω οπουδήποτε. Είμαι Εδώ. Και από τώρα όλα έρχονται σε μένα. Δεν πηγαίνω εγώ». Όλα, από τον καφέ, τη ζωή, την ενέργεια, όλα όσα χρειάζεστε έρχονται εδώ.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μ’ αυτό.

Αυτό που περιέχεται σ’ αυτό το τραγούδι είναι η υπενθύμιση της γνώσης.

Ολοκληρώνουμε λοιπόν την Πρώτη Πράξη μ’ ένα χειροκρότημα.

Δεύτερη Πράξη

ADAMUS: Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus της Κυρίαρχης Περιοχής.

Καλώς ήρθατε αγαπημένοι μου. Όμορφη ενέργεια στο δωμάτιο σήμερα. Όμορφη ενέργεια για όλους όσους βλέπετε online.

Θα αρχίσουμε τη συνεδρία μας με μια ερώτηση, φυσικά. Σας παρατηρούσα όταν κάνατε τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις με τον Tobias πριν χρόνια, όλοι στεκόσασταν στην σειρά, περιμένοντας να ρωτήσετε τις ίδιες ερωτήσεις που είχαν ειπωθεί τον προηγούμενο και τον προ-προηγούμενο μήνα, με έντονη προσμονή να σηκωθείτε μπροστά για να κάνετε τις ίδιες ερωτήσεις που είχαν ερωτηθεί πριν. Τώρα λοιπόν είμαι εγώ που κάνω τις ερωτήσεις, επειδή ξέρω ότι έχετε τις απαντήσεις.

Τι είναι καινούριο;

Μετά την τελευταία μας συνάντηση τον προηγούμενο μήνα, τι είναι καινούριο στη ζωή σας;

Μιλήσαμε για το καινούριο στην τελευταία μας συνάντηση. Είπα ότι όλα θα γίνουν καινούρια. Όχι άλλη ανανέωση. Ο πλανήτης βρίσκονταν σε μια θέση ανανέωσης, συνεχώς κύκλοι επαναλάμβαναν τον εαυτό τους – ναι, με λίγη επέκταση, σαν να ντύνονταν με λίγο διαφορετικό τρόπο – όμως κάτι ωραίο συνέβη τον Φεβρουάριο λίγο μετά την ανακοίνωση του St. Germain προς τους Shaumbra. Διαβήκαμε ένα κατώφλι όπου γι αυτόν τον πλανήτη – όχι μόνο για σας αλλά γι αυτόν τον πλανήτη όλα γίνονται καινούρια. Κάποια πράγματα θα συνεχίσουν τους κύκλους της ανανέωσης για λίγο, όμως αργά ή γρήγορα όλα θα γίνουν καινούρια. Αυτή ήταν η ουσία της συζήτησης μας τον τελευταίο μήνα.

Λοιπόν, στη ζωή σας, τις τελευταίες 30 μέρες τι έχει γίνει καινούριο;

SCOTT: Τα μαλλιά μου. Αποφάσισα να αφήσω λυτά τα μαλλιά μου.

ADAMUS: Μοιάζεις σαν να είσαι μέλος κάποιου συγκροτήματος, κάποιας οργάνωσης. Τι αντιπροσωπεύει αυτό; Φοράς ένα ενδιαφέρον καπέλο. Έχεις περισσότερα μαλλιά από ποτέ και φοράς ένα πειρατικό μπλουζάκι. Τι αντιπροσωπεύουν; Το καινούριο σε σένα.

SCOTT: Απλά μια απόσπαση από τις άλλες αποσπάσεις.

ADAMUS: Ω, ωραία. Μου αρέσει αυτό. Δεν εμφανίστηκες σε κάποια πολιτική εκστρατεία τελευταία; Σε έλεγξαν για εκρηκτικά πριν μπεις εδώ μέσα; Θα χτυπήσεις κανέναν σήμερα; Ρίξε τους γροθιά στη μούρη. Ωραία. Τι είναι καινούριο στη ζωή σου;

SOTT: Ο αδελφός μου βρίσκεται στην πόλη.

ADAMUS: Αυτό δεν είναι καινούριο. Έχει ξαναβρεθεί στην πόλη. Είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μια αλλαγή. Όμως δεν είναι καινούριο. Εννοώ, ο αδελφός σου είναι ωραίος τύπος, όμως τι είναι καινούριο;

SCOTT: Νομίζω ότι αυτό που είναι καινούριο είναι το γεγονός ότι δεν άλλαξαν πολλά τον τελευταίο μήνα και είναι καινούριο επειδή το ερωτηματικό μεγαλώνει. Σαν να υπάρχει περισσότερη αβεβαιότητα.

ADAMUS: Δεν είμαι σίγουρο αν πρέπει να το πω makyo ή μαλακία… Είναι όλα τα ίδια, όμως τι ήταν αυτό που είπες; Είπες ότι θέλεις να πας στον St. Germain με…

SCOTT: Όχι, νομίζω πως περίμενα περισσότερη αλλαγή τον τελευταίο μήνα και απλά δεν συνέβη.

ADAMUS: Λιγότερη αλλαγή, και αυτό είναι καινούριο.

SCOTT: Ναι, υπήρχε περισσότερη αβεβαιότητα, περισσότερο κενό, περισσότερο χάος.

ADAMUS: Εντάξει. Λιγότερη αλλαγή από το φυσιολογικό; Αυτό είναι που λες;

SCOTT: Όχι, περισσότερη αλλαγή από το φυσιολογικό, επειδή… αφορούσε – τι ήταν αυτό για το οποίο μιλούσες πριν; – τα πρότυπα, επαναλαμβανόμενα πρότυπα. Σαν να υπήρχε μια πρόβλεψη και τώρα δεν υπάρχει.

ADAMUS: Σου συμβαίνει να έχεις παράξενα όνειρα;

SCOTT: Ναι. Δεν μπορώ να θυμηθώ κανένα τώρα.

ADAMUS: Συνέβη λοιπόν κάτι καινούριο, απλά δεν ξέρεις τι στο καλό ήταν.

SCOTT: Είμαι σίγουρος, ναι. Θα μου πεις τι ήταν;

ADAMUS: Όχι, όχι. Θα πω για όλους σε λίγο. Σ’ ευχαριστώ. Ο επόμενος.

JAN: Έπιασα τον εαυτό μου…

ADAMUS: Αυτό είναι καλό. Θα μπορούσες να σταματήσεις εδώ. Σταμάτα εδώ. Δώσε μου το μικρόφωνο… Όχι, όμως έπιασες τον εαυτό σου…;

JAN: Πώς να ξεκινήσω; Δεν αναπνέω συνειδητά, όμως ανακάλυψα ότι τον τελευταίο μήνα έκανα πολύ περισσότερη εξάσκηση και βρήκα ότι χρησιμοποιώ τη φράση «Γνωρίζω ότι Γνωρίζω», πολύ περισσότερο από ότι έκανα στο παρελθόν.

ADAMUS: Είναι μια καλή πρόταση. «Γνωρίζω ότι γνώριζα. Γνώριζα ότι γνωρίζω. Γνώριζα ότι γνώριζα». Ναι. Στην πραγματικότητα θα μπορούσες να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο. Σ’ ευχαριστώ. Οπότε τις τελευταίες 30 μέρες συνειδητή αναπνοή.

JAN: Συνειδητή αναπνοή και υπενθύμιση στον εαυτό μου πως Γνωρίζω ότι γνωρίζω.

ADAMUS:Ναι και στην πραγματικότητα πάει πιο πέρα από την υπενθύμιση στον εαυτό σου, που πρέπει να το σκέφτεσαι «Γνωρίζω ότι γνωρίζω» – επειδή μερικές φορές γίνεται «Ω, τι είναι αυτό που γνωρίζω;». Όμως όχι το κάνεις με συνειδητή αναπνοή «Γνωρίζω» και μετά «Γνωρίζω» και δεν σκέφτεσαι καθόλου το πώς γνωρίζεις. Απλά γνωρίζεις. Με την αναπνοή, ας το προσπαθήσουμε μαζί…. Και τότε χαλαρώνεις μ’ αυτό. Διασκεδάζεις μ’ αυτό, επειδή αν γίνεται με ένταση, θυμηθείτε αυτό που είπα στην Πρώτη Πράξη.
Ο δρόμος σας δεν είναι με προσπάθεια πια. Όλοι σας περηφανεύεστε για τα τραύματα που αποκτήσατε στη μάχη και για τη δύναμη και την αποφασιστικότητα. Πάμε πέρα από αυτό τώρα. Παίρνεις μια βαθιά αναπνοή – «Γνωρίζω» – και μετά απλά το αφήνεις… μέχρι να νιώσεις ένα μυρμήγκιασμα στο σώμα σχεδόν σαν να έχεις έναν ολικό σωματικό οργασμό. Μέχρι να νιώσεις αυτή την ενέργεια να αλλάζει σε όλο σου το σώμα, επειδή το επιτρέπεις. Δεν το σκέφτεσαι ούτε το πιέζεις. Απλά «Γνωρίζω. Αχ! Γνωρίζω». Έτσι.

Σ΄ ευχαριστώ. Τι καινούριο υπάρχει; Μέχρι τώρα έχουμε έναν αδελφό να έρχεται στην πόλη και μαθήματα αναπνοής.

Ο επόμενος. Τι καινούριο υπάρχει; Καλώς ήρθες.

TANIA: Ότι βρίσκομαι εδώ.

ADAMUS: Από πού είσαι;

TANIA: Έρχομαι από πολλά διαφορετικά μέρη.

ADAMUS: Δώσε μου κάποιο στοιχείο.

TANIA: Γεννήθηκα στη Λισσαβώνα, στην Πορτογαλία. Μεγάλωσα στο Basel, στη Γαλλία, κοντά στη Γερμανία.

ADAMUS: Κι εγώ εκεί κοντά γεννήθηκα. Ωραία. Και γιατί στο καλό πήγες στο Χιούστον; Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Τι καινούριο συνέβη τις τελευταίες 30 μέρες;

TANIA: Μετακόμισα από το Χιούστον στο Ντάλλας. Αμερικάνικα αεροδρόμια, μια καινούρια πόλη, καινούριοι άνθρωποι, καινούρια δουλειά.

ADAMUS: Πολλά καινούρια είναι αυτά. Όμως έχεις ξαναμετακομίσει και πριν, προφανώς, άρα δεν είναι κάτι πραγματικά καινούριο, έτσι δεν είναι; Είναι το παλιό καλό πηγαίνω κάπου αλλού. Δεν είναι πραγματικά κάτι καινούριο.

TANIA: Δεν μου άρεσε τότε. Τώρα είναι διαφορετικά.

ADAMUS: Είναι διαφορετικά, όμως δεν είναι κάτι καινούριο. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Θέλω να νιώσεις τι είναι το καινούριο, το πραγματικά καινούριο, και ότι η μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο – κάτι που δεν είναι στην πραγματικότητα καινούριο, είναι απλά μετακίνηση – που συμβαίνει επειδή σε κάποιο άλλο επίπεδο γίνονται αλλαγές. Προκαλεί αλλαγές στον εξωτερικό κόσμο, όμως είναι επειδή κάτι καινούριο σου συνέβη σε εσωτερικό επίπεδό.

TANIA: Ταυτόχρονα νιώθω μια σύνδεση με τα πάντα. Επίγνωση.

ADAMUS: Ναι, όμως κάτι συγκεκριμένο. Υπάρχει κάτι. Δεν χρειάζεται να το θυμηθείς ή να το πεις τώρα αμέσως, όμως ήταν κάτι που έκανε κλικ μέσα σου. Κάτι που ήταν καινούριο.

TANIA: Ήρθα εδώ για να σ’ ακούσω, βοήθα με σ’ αυτό.

ADAMUS: Α! Θέλει να της πω ότι ήταν πολύ βαθιά συνδεδεμένη με πολλά πράγματα από το παρελθόν της – εννοώ παλιές ζωές, ακόμα και σ’ αυτή τη ζωή, κάποια στασιμότητα στο ίδιο μέρος, στην ίδια επαρχία, σε ίδιες συνδέσεις – και κάτι μέσα σου λίγο πριν είπε «Τέλειωσα με όλα αυτά. Θα αφήσω τους φίλους, την οικογένεια και όλα τα υπόλοιπα». Αυτό είναι καινούριο.

TANIA: Απλά συνέβη, εγώ δεν έκανα τίποτα.

ADAMUS: Αχ! Αχ! Και στην πραγματικότητα το τέλειο πράγμα που μπορείς να πεις «Δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα εγώ, απλά συνέβη». Απολύτως, και εκεί ακριβώς πηγαίνουμε. Απλά συμβαίνει. Ο άνθρωπος λέει, «Τι πρέπει να κάνω; Και τι να σχεδιάσω; Και μήπως πρέπει να διαλογιστώ και να ψάλλω και να κάνω όλα τα σχετικά;». Και αυτό απλά συμβαίνει. Και θέλω όλοι σας να αρχίσετε να το συνειδητοποιείτε. Λέτε «Δεν ξέρω. Απλά συνέβη». Όχι, εσείς του επιτρέψατε να συμβεί. Αυτό είναι το καινούριο. Αυτό είναι το πραγματικά καινούριο. Ωραία. Σ’ ευχαριστώ. Δεν χαίρεσαι που ήρθες εδώ;

Εντάξει δύο ακόμη. Ποιο είναι το καινούριο;

SHAUMBRA 1: Ενθουσιάστηκα με την πιθανότητα κάποιου καινούριου μετά από τόσες ζωές.

ADAMUS: Μου αρέσει αυτό. Ενθουσιάστηκε. Και για ποιο πράγμα ενθουσιάστηκες;

SHAUMBRA 1: Τότε λοιπόν θέλησα να αναρωτηθώ και να φανταστώ τι θα αφορούσε, και δεν μπορούσα. Όμως τουλάχιστον υπάρχει η δυνατότητα.

ADAMUS: Ενθουσιάστηκες λοιπόν για κάτι καινούριο, όμως δεν ξέρεις τι είναι.

SHAUMBRA 1: Για την δυνατότητα καινούριων πραγμάτων μετά από τόσες ζωές.

ADAMUS: Οπότε ενθουσιάστηκες για το καινούριο, όμως συνέβη κάτι καινούριο;

SHAUMBRA 1: Όχι κάτι που συνειδητοποίησα Συγνώμη.

ADAMUS: Ω! Γαμώτο. Είπε «Όχι κάτι που συνειδητοποίησα». Συνέβη, και γι αυτό είναι που θα μιλήσουμε σήμερα. Ο άνθρωπος απλά συνεχίζει με τα ίδια παλιά πράγματα και νομίζει ότι το καινούριο είναι το να αναπνέει συνειδητά, κάτι που είναι ωραίο όμως όχι καινούριο, ή να συμβαίνουν περισσότερες αλλαγές από ποτέ – αυτό δεν είναι καινούριο, πάντοτε συνέβαιναν – και ο άνθρωπος νομίζει πως «Μετακόμισα σε άλλο μέρος. Αυτό είναι κάτι καινούριο». Αυτά είναι ο ίδιος παλιός κύκλος, απλά με λιγάκι διαφορετικό τόνο. Θέλω να αρχίσετε να συνειδητοποιείτε αυτό που είναι πραγματικά καινούριο.

Εντάξει, ενθουσιαστήκατε με το καινούριο. Δεν βρήκατε να συνέβη κάτι καινούριο, επειδή κοιτάζετε και λέτε «Πού είναι; Πού είναι;», επειδή θέλετε κάτι διαφορετικό στη ζωή σας, επειδή όλοι έχετε κουραστεί να βρίσκεστε κολλημένοι στα ίδια τα παλιά, και όταν ζητώ εθελοντές «Ποιος θα ήθελε να επιστρέψει για μια ακόμα ζωή;» όλοι λένε «Ω, όχι, όχι».

Επί τη ευκαιρία όταν ρωτώ «Είστε έτοιμοι για τη φώτιση αυτή τη στιγμή;» λέτε «Χμμ, μμμ». Άρα βρίσκεστε σε μια φάση διλλήματος.

Λοιπόν συνέβη κάτι καινούριο. Και το καινούριο δεν είναι υποχρεωτικά εξωτερικό. Κάτι άλλαξε μέσα σας. Έχεις καμιά ιδέα τι μπορεί να ήταν;

SHAUMBRA 1: Νομίζω πως μου είναι λίγο πιο ξεκάθαρο ότι εγώ είμαι ο δημιουργός της πραγματικότητας μου.

ADAMUS: Όχι πραγματικά. Όμως, και το λέω αυτό με πλήρη τιμή και σεβασμό, ο άνθρωπος σκέφτεται ότι του γίνεται λίγο πιο ξεκάθαρο. Όχι πραγματικά. Ο άνθρωπος συνεχίζει να είναι το ίδιο ομιχλώδης όπως πάντα, συνεχίζει να προσπαθεί να καταλάβει, και δεν θα συμβεί. Και ο άνθρωπος συνεχίζει να παίρνει κάποια από τα λόγια που λέμε εδώ και να προσπαθεί να τα ανθρωποποιήσει, και δεν θα συμβεί. Θα σας πω σε λίγο. Δεν θέλω να το αποκαλύψω αυτή τη στιγμή.

Εντάξει. Θέλω δύο ακόμη και μετά θα πάμε στην μεγάλη αποκάλυψη. Όμως ίσως κάποιος το πιάσει πριν προλάβω να το πω.

SHAUMBRA 2 (γυναίκα):  Είχα μια τεράστια αλλαγή στο ότι η έλλειψη αυτό-εκτίμησης διαλύεται. Αντί να είναι ένας τεράστιος τοίχος, είναι ψηλός ως το γόνατο τώρα.

ADAMUS: Είναι πάντα ένας τοίχος.

SHAUMBRA 2: Είναι πάντα ένας τοίχος, αλλά δεν είναι τόσο ψηλός όσο ήταν.

ADAMUS: Να σε διακόψω για λίγο. Ας σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τα «αλλά». Οι άνθρωποι είναι στο «αλλά» και οι θεϊκοί Masters στα «και». Οι άνθρωποι πάντα βρίσκονται στα μεγάλα «αλλά». Πάντα υπάρχει ένα «αλλά» εκεί. Πολλοί από σας λέτε «Ω, πραγματικά μου άρεσε περισσότερο ο St. Germain». Όμως εδώ υπάρχει ένα μυστικό. Είναι το «και». Όχι και τα δύο. Είμαι «και». Δεν ήταν μόνο ο St. Germain και τώρα είναι ο Adamus. Υπάρχει ένα «και». Και μπορείτε να είστε κι εσείς.

SHAUMBRA 2: Αυτό με φέρνει πολύ πιο κοντά.

ADAMUS: Ακριβώς. Έχεις λοιπόν έναν στόχο μέχρι να φύγει το «αλλά».

SHAUMBRA 2: Η έλλειψη αυτοεκτίμησης διαλύεται. Βρίσκομαι πολύ πιο κοντά στο Είμαι. Το βλέπω. Το νιώθω. Υπάρχουν ακόμα λίγα «αλλά» εδώ κι εκεί. Όμως είναι πολύ λιγότερα από όσα ήταν. Είναι τόσο πολλά και είμαι τόσο πιο κοντά και το αισθάνομαι και είμαι πολύ πιο ευτυχισμένη με αυτό που είμαι όσο δεν ήμουν ποτέ πριν.

ADAMUS: Εντάξει. Ωραία. Πιστεύω τα περισσότερα από αυτά. Θα σας το διευκρινίσω. Πιστεύω κάποια από αυτά, επειδή πιστεύω ότι πραγματικά κάποιοι από σας νιώθετε καλύτερα και υπάρχουν μικρότεροι τοίχοι και υπάρχουν μικρότερα «αλλά» στη ζωή σας, όμως υπάρχουν ακόμα τοίχοι και «αλλά». Είναι ακόμη εκεί. Και ξέρετε κάτι; Δεν θα φύγουν, και αυτό είναι εντάξει.

Δεν προσπαθείτε να γκρεμίσετε τους τοίχους και να ανατινάξετε τα «αλλά». Απλά λέμε «Έχω αυτά τα ανθρώπινα θέματα. Έχω τις ανθρώπινες αμφιβολίες, και δεν εμπιστεύομαι, και αυτό είναι παρανοϊκά σχιζοφρενικό, τρελό και ανήκει σε κάποια λατρεία». Και…

SHAUMBRA 2: Και θέλει να χτυπήσει κάποιους ανθρώπους γύρω από το μέρος που ζω.

ADAMUS: Ναι. Και αυτό είναι εντάξει. Βλέπεις, όταν προσπαθείς να ξεχάσεις μια ταυτότητα και προσπαθείς να λες «θα πάω από το να είμαι αυτό το πρόσωπο που ποτέ στ’ αλήθεια δεν μου άρεσε και θα δουλέψω την διαδρομή πέρα από αυτό το πρόσωπο, και θα σκεφτώ τη διαδρομή. Θα προσευχηθώ, δεν θα είμαι αυτό το πρόσωπο», κάτι όμορφο συμβαίνει. Δεν λειτουργεί. Γίνεσαι ακόμα περισσότερο αυτό το πρόσωπο που δεν σου αρέσει.
Οπότε αυτό που κάνεις είναι να πάρεις μια βαθιά αναπνοή και να πεις « Α! Είμαι αυτό το πρόσωπο…» Και!  Και τότε ξαφνικά, μοιάζει με αυτό που είδαμε πριν στο βίντεο, ξαφνικά από ένα κερί υπάρχουν δύο κεριά. «Ω! Είμαι Θεός επίσης». Και μετά άλλο ένα κερί «Ω! Είμαι ένας διαστημικός εξωγήινος». Και άλλο ένα κερί «Ω! Είμαι ένας καλός ηθοποιός». Και ακόμα ένα κερί «Και. Είμαι αυτή η άθλια ύπαρξη, όμως διασκεδάζω παίζοντας αυτό το ρόλο». Ξαφνικά έχεις ελευθερία. Σταματάς να είσαι μονοδιάστατος – «Δουλεύω με τους τοίχους μου. Κατάφερα να έχω μικρότερους τοίχους. Λιγοστεύουν τα «αλλά» μου…» Πηγαίνουμε λοιπόν στο «και». Αυτή είναι η μαγεία. Αυτή είναι η ελευθερία. Τότε ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι σου άρεσε αυτό το πρόσωπο με τους τοίχους και τα αλλά. «Ήταν μια όμορφη δημιουργία γεμάτη αμφιβολία και φόβο και αγωνία και τρόμο και όλα τα σχετικά. Είναι καταπληκτικό και είμαι θεός επίσης. Είμαι μεγάλος δημιουργός επίσης. Και, και, και». Αυτό είναι το καινούριο. Θέλω να χτυπήσω το καμπανάκι – αυτό είναι το καινούριο!

Ο επόμενος. Ακόμα ένας και μετά η αποκάλυψη. David, τι είναι καινούριο;

DAVID: Περισσότερη χάρη στη ζωή μου.

ADAMUS: Και πώς έρχεται; Εννοώ πώς δουλεύει αυτό; Πώς εμφανίστηκε στην κανονική σου ζωή;

DAVID: Πριν από μερικές βδομάδες αγόρασα ένα ηλεκτρικό πριόνι, και άρχισα να κόβω τα δέντρα μου και κάπως με τρόμαξε, όμως απλά ακολούθησα τη ροή. Και στο τέλος το διασκέδασα, και αυτό ήταν μια αλλαγή. Δεν υπήρχε η αντίσταση που υπήρχε κατά το παρελθόν. Στην πραγματικότητα το διασκέδασα.

ADAMUS: Ωραία, μου αρέσει αυτό. Να κάνεις κάτι που διασκεδάζεις σου φέρνει μια μικρή ανατριχίλα. Σ’ ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όλους.

Έχουμε λοιπόν έναν συνδυασμό καινούριων από τον προηγούμενο μήνα – έρχεται ένας αδελφός που έλειπε από την πόλη, αναπνοή, κόψιμο δέντρων με ηλεκτρικά πριόνια και κάποια άλλα πράγματα.

Έκανα την ερώτηση τι είναι καινούριο επειδή ο νους πάει στο παλιό. Τι είναι καινούριο «Ω, αγόρασα ένα καινούριο κοστούμι». Έχετε αγοράσει κοστούμια πολλές φορές πριν. Οι περισσότεροι από σας. κάποιοι φοράτε ακόμα τα ίδια. Όμως λέτε «Μετακόμισα».  Αυτό είναι θεμιτό, όμως ποιος ήταν ο λόγος της μετακόμισης; Έχετε μετακομίσει πολύ κατά το παρελθόν. Αυτό από μόνο του δεν είναι καινούριο. Βιώσατε κάτι λίγο διαφορετικά, σ’ αυτήν την περίπτωση πηγαίνοντας εκεί με κάποια χάρη. Όμως δεν το έβαζα αυτό στη λίστα των καινούριων του Adamus.

Το καινούριο που συμβαίνει στη ζωή σας αυτή τη στιγμή περνά απαρατήρητο, είναι ασυνείδητο, επειδή συμβαίνει σε ένα όμορφο, απλό, χωρίς προσπάθεια εσωτερικό επίπεδο. Και το καινούριο που περάσατε τον προηγούμενο μήνα, όλοι ως ένα βαθμό, βγαίνει από μπροστά από το δρόμο σας λιγάκι. Διευκολύνει. Σας βγάζει από το «αλλά» προς το «και». Χαλαρώστε λιγάκι. Μην μπαίνε μπροστά, από το δρόμο σας. Φύγετε από τη μέση ! Αυτό είναι το καινούριο.

Πολλές φορές έχετε προσπαθήσει να χαλαρώσετε περισσότερο ή να μην παρανοείτε τόσο, να μην είστε νευρικοί, να μην ανησυχείτε για τα πάντα. Δεν κρατά για πολύ. Όμως τον τελευταίο μήνα όλοι σας επιτρέψατε λιγάκι στον εαυτό σας να φύγει απ’ τη μέση.

Υπήρχε πολύ σκέψη πριν. Μιλήσαμε για το Είμαι, τη θεϊκότητα, και υπήρχαν πολλές σκέψεις. «Εντάξει, ας επιτρέψουμε». Όμως ήταν μια σκέψη. Δεν θα γίνει απ’ αυτήν. Και τις τελευταίες 30 μέρες, με πολύ σκούντημα και πολύ ταραχή και πολλά μεταμεσονύχτια, στις 2.30 «θα σας ξυπνήσω είτε πρέπει να πάτε στη δουλειά είτε όχι», μπορέσατε να απελευθερώσετε αρκετά, να επιτρέψετε μια μικρή ακτίνα φωτός, να νιώσετε τι είναι, να ξέρετε ότι είναι εντάξει, ότι δεν το ελέγχει ο άνθρωπος όλο αυτό. Αυτό είναι μεγάλο βήμα. Αυτό είναι καινούριο.

Κάναμε πολλές σκέψεις, πολλές συζητήσεις, όμως όχι μεγάλο βίωμα σχετικό με όλα αυτά. Αυτό είναι τεράστιο. Ίσως να μην το συνειδητοποιείτε καν ως άνθρωποι, με τον «αλλά» εαυτό. Ίσως να μην έχετε καν επίγνωση, όμως τότε τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν, σαν να κινείστε σε διαφορετική περιοχή, σαν να προσπαθείτε κάτι λίγο διαφορετικό. Αυτό δεν είναι το καινούριο, αυτό είναι η εκδήλωση του καινούριου. Θέληση για αλλαγή, όμως δεν είναι αφ’εαυτού το ίδιο το καινούριο. Το καινούριο είναι η στιγμιαία απελευθέρωση. Αυτό είναι κάτι μεγάλο. Είναι κάτι τεράστιο.

Το καινούριο που θα αρχίσετε να βιώνετε δεν είναι γενικά ανιχνεύσιμο. Θα μπω σ’ αυτό σ’ ένα λεπτό, όμως δεν θα έρθει από το νου. Το καινούριο έρχεται από ένα τόσο διαφορετικό μέρος μέσα σας, που ίσως να μην συνειδητοποιείτε καν ότι συμβαίνει, τι είναι το καινούριο.

Μια Εμπειρία

Αυτό το καινούριο, σημαίνει στην πραγματικότητα κάτι που ποτέ δεν επιτρέψατε στον εαυτό σας να βιώσει. Και θα ήθελα να κάνω μια μικρή επίδειξη. Έχουμε μια μέρα σε τρεις πράξεις, οπότε θα ήθελα να κάνω μια επίδειξη του. Και αν θέλετε, σας παρακαλώ να σηκωθείτε όλοι, και όσοι βρίσκεστε μπροστά, σας παρακαλώ να πάτε τώρα πίσω στις πίσω καρέκλες. Όλοι οι υπόλοιποι σας παρακαλώ απλά να πιαστείτε από την καρέκλα μπροστά σας. Κρατήστε την – απλά βάλτε τα χέρια σας πάνω της. Δεν χρειάζεται να την τραβήξετε, όμως βάλτε πάνω της τα χέρια σας. Εσείς που μετακινηθήκατε πίσω, βρείτε μια καρέκλα να βάλετε τα χέρια σας.

Τώρα πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή. Και θέλω να φανταστείτε για μια στιγμή, κρατώντας αυτήν την καρέκλα, απλά κρατώντας την πλάτη της καρέκλας, ότι περνάτε την περισσότερη ζωή σας κρατώντας. Κρατώντας κάτι – το παρελθόν σας, πράγματα όπως η δουλειά ή η οικογένεια. Και όσοι παρακολουθείτε online, σας παρακαλώ, σηκωθείτε, πηγαίνετε πίσω από την καρέκλα σας.

Οι περισσότεροι από σας κρατιέστε από αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την ταυτότητα σας, αυτό που θεωρείτε ότι είναι το μεγάλο σας περιουσιακό στοιχείο στη ζωή – η δύναμη σας, η αφοσίωση, η αποφασιστικότητα, η ευφυΐα, το πείσμα. Κρατιέστε από τέτοιου είδους πράγματα, επειδή έχετε το συναίσθημα ότι υπάρχει μια δύναμη, όπως ο άνεμος, που έρχεται κατά πάνω σας, που συνεχώς φυσά. Πρέπει να κρατηθείτε.

Μερικές φορές κρατιέστε πραγματικά σφιχτά. Τότε έρχονται πολλά, βλέπω μαζί σας, όταν βιώνετε ένα φυσικό τραύμα, κρατιέστε πραγματικά σφιχτά. «Πρέπει να κρατηθώ στην υγεία μου. Πρέπει να κρατηθώ στο σώμα μου. Δεν μπορώ να αφήσω αυτή την ασθένεια να με καταβάλει. Πρέπει να κρατήσω την φυσική μου ισορροπία, επειδή αυτό είναι το πιο βασικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης μου. Πρέπει να κρατηθώ».

Αυτός ο άνεμος που έρχεται κατά πάνω σας, αυτή η δύναμη που έρχεται κατά πάνω σας – η ίδια η ζωή, οι δουλειές, οι λογαριασμοί, οι πληρωμές, το να βγάλετε χρήματα, να φέρετε αρκετά στο τραπέζι σας – «Πρέπει να κρατηθώ, επειδή αυτός ο άνεμος, αυτή η δύναμη θα με παρασύρει. Πρέπει να κρατηθώ».

Μερικές μέρες αφήνετε κάπως αυτή την ένταση, όμως ακόμα κρατάτε την καρέκλα με τα χέρια σας. Μερικές μέρες που διευκολύνετε λέτε «Ω, ήταν ένας καλός μήνας, επειδή ο τοίχος χαμήλωσε λίγο. Κρατήθηκα λίγο λιγότερο σφιχτά», όμως ακόμα έχετε τα χεριά σας πάνω σ’ αυτό που κρατάτε. Συνεχίζετε να κρατιέστε, από τις σκέψεις σας, από το σώμα σας, από την ταυτότητα σας, επειδή αυτό το συνεχές ρεύμα ενέργειας έρχεται σε σας σαν άνεμος και μερικές φορές αυτός ο άνεμος γαληνεύει λίγο και διευκολύνεστε, όμως ξαφνικά ο άνεμος επανέρχεται και πρέπει να πιαστείτε και πάλι. Τι να κάνετε λοιπόν; Πάντα καταλήγετε να πιάνεστε. Πιάνεστε ακόμα και από πεποιθήσεις και θρησκευτικές πληροφορίες και υλικό.

Θέλω να συνειδητοποιήσετε κάτι εδώ, αυτή τη στιγμή. Αυτός ο άνεμος, αυτή η ριπή ενέργειας στην πραγματικότητα δεν έρχεται από μπροστά. Στην πραγματικότητα έρχεται από πίσω, από πίσω σας. Είναι η βαρύτητα. Είναι η ενέργεια. Είναι η αναρρόφηση της μαζικής συνειδητότητας, και όλο αυτό το διάστημα κρατιέστε, νομίζοντας ότι ο άνεμος είναι κατά μέτωπον.

Στην πραγματικότητα είναι έλξη. Δεν είναι ώθηση. Και όσο περισσότερο αντιστέκεστε, όσο περισσότερο κρατιέστε, με τόσο περισσότερη ένταση αυτή η έλξη, αυτή η αναρρόφηση, σας τραβά στο μονοδιάστατο, σας τραβά στο παλιό. Αυτό είναι.

Είναι παλιό… και είναι πίσω σας, όχι μπροστά σας. Σας απορροφά, δεν σας σπρώχνει από μπροστά.

Και τώρα θέλω να συνειδητοποιήσετε κάτι, το πιο σημαντικό πράγμα που θα πω σήμερα. Το καινούριο που ίσως πάρει λίγο χρόνο για να το συνειδητοποιήσετε ή για να το αισθανθείτε πραγματικά και να το καταλάβετε, όμως σας λέω πως αυτή η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη. Η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη, μπροστινή ή πισινή, από πάνω ή από κάτω. Μπορείτε να πάρετε το χέρι σας από την καρέκλα, και δεν θα πέσετε κάτω.

Ενέργεια χωρίς Δύναμη.

Η ενέργεια καθόλου δεν χρειάζεται να έχει δύναμη. Νιώστε το για μια στιγμή.

Είστε τόσο εναρμονισμένοι σ’ αυτό το βουητό, σ’ αυτόν τον θόρυβο, σ’ αυτόν τον καταραμένο συνεχή θόρυβο της ενέργειας, επειδή έχετε συντονιστεί σ’ αυτόν. Προέρχεστε από αυτόν. Υποθέτετε ότι έρχεται από μπροστά όπως ο άνεμος, όμως συνεχώς σας τραβά προς τα πίσω, αλλά τώρα σταματήστε για μια στιγμή.

Το καινούριο είναι ότι η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη. Μπορεί να έχει για τους άλλους. Μπορούν να ζουν σ’ αυτό το βουητό, σ’ αυτόν τον συνεχή, σχεδόν ανυπόφορο θόρυβο. Θέλω να νιώσετε τώρα την ενέργεια με την χάρη της.

Εύκολη. Χωρίς θόρυβο. Δεν σας σπρώχνει, δεν σας τραβά. Δεν υπάρχει τίποτα να του αντισταθείτε.

Όλοι πιστεύουν πως η ενέργεια έχει δύναμη, και αυτό που θα σας διαφοροποιήσει πραγματικά από αυτούς είναι η συνειδητοποίηση πως δεν έχει. Αυτό δεν σημαίνει πως η ενέργεια δεν είναι εδώ.

Δεν σημαίνει πως η ενέργεια δεν είναι παρούσα, και αυτό είναι που οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκεφτούν «Δεν νιώθω κάτι. Δεν νιώθω αυτήν την συνεχή πίεση από μπροστά ή από πίσω μου. Δεν νιώθω τίποτα, άρα δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου ενέργεια. Άρα, γι αυτό πρέπει να επιστρέψω στο δράμα, στον θόρυβο για να πιστέψω ότι υπάρχει ενέργεια», και αυτό δεν είναι αληθινό. Αυτό είναι τόσο απλό και βασικό, όμως πολύ λίγοι το συνειδητοποιούν. Βρίσκονται μέσα στον θόρυβο.

John, παίξε πάλι τον θόρυβο. Θέλω να νιώσετε αυτόν τον θόρυβο. Έπρεπε να ψάξω μαζί με τον Cauldre για να βρω κάτι που να αντιπροσωπεύει το βουητό του ανθρώπινου θορύβου της συνείδησης.

Έτσι μοιάζει. Με αυτό είναι που ζουν μαζί οι περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά. Δεν λέω κυριολεκτικά με αυτόν τον θόρυβο, όμως έτσι μοιάζει, ο συνεχής θόρυβος της ενέργειας. Και πιστεύουν ότι αυτό είναι, και τότε δημιουργούν περισσότερο θόρυβο και προσπαθούν να τραβήξουν περισσότερη ενέργεια. Και όταν αυτό είναι αρκετό, προσπαθούν να δημιουργήσουν περισσότερο θόρυβο. Ζουν μέσα σ’ αυτήν την βουερή, θορυβώδη, σχεδόν κολασμένη κατάσταση, μέχρι που να την συνηθίσουν τόσο που να πιστεύουν πως είναι αληθινή. Μέχρι να την συνηθίσουν τόσο πολύ που όταν η ένταση ανέβει ή κατέβει λίγο να λένε «Αυτό είναι καινούριο. Συνέβη κάτι καινούριο αυτόν τον μήνα, ο θόρυβος χαμήλωσε λιγάκι». Εξακολουθεί να είναι θόρυβος. Εξακολουθούν να ζουν μέσα στον θόρυβο.

Η ενέργεια – να το θυμάστε αυτό, γράψτε το παρακαλώ – η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη για να είναι αληθινή. Η ενέργεια δεν χρειάζεται να είναι εκείνος ο θόρυβος. Μπορεί να είναι ήσυχη, και εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί, όσο ακριβώς και πριν, όμως πλουσιότερη τώρα, πιο πολυδιάστατη από όλον αυτόν το θόρυβο στον οποίο ζούσατε. Και αυτός ο θόρυβος, μπαίνει μέσα στο κεφάλι σας, βρίσκεται στις σκέψεις σας, και τότε οι σκέψεις σας αναρροφώνται στο παλιό. Και νομίζετε ότι μια ενέργεια έρχεται έτσι προς το μέρος σας, και δεν συμβαίνει ποτέ. ξεγελά τους πάντες που νομίζουν πως είναι ο άνεμος που έρχεται προς το μέρος τους, πως είναι η δύναμη της ενέργειας που έρχεται προς το μέρος τους, και το αστείο είναι πως σας τραβά από πίσω ενώ εσείς την πολεμάτε από μπροστά.

Η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη για να είναι αληθινή.

Έχει νόημα αυτό; Και ναι και όχι. Είναι το «και». Αν είναι να θυμάστε κάτι από αυτήν την μέρα, από αυτόν τον μήνα, θυμηθείτε αυτό. Από τώρα και στο εξής προχωρώντας στη ζωή σας, δεν χρειάζεται να έχετε δύναμη μαζί με την ενέργεια. Όμως όλοι έχουν εκπαιδευτεί, όλοι έχουν υπνωτιστεί σ’ αυτό, και όλοι παρίστανται σ’ αυτό. Όταν πρέπει να κάνουν κάτι στη ζωή τους, όταν έχουν ένα μεγάλο πρόγραμμα «πρέπει να πάρω αυτόν τον θόρυβο και να του προσθέσω κι άλλον θόρυβο». Και ο θόρυβος μπαίνει μέσα στο νου σας και ο θόρυβος μπαίνει μέσα στη ζωή σας και εσείς νομίζετε πως κάτι κάνετε και νομίζετε πως αυτό που κάνετε είναι καινούριο, επειδή έχετε περισσότερο θόρυβο από όσον είχατε πριν. Δεν είναι έτσι.

Μπορείτε να βρίσκεστε μέσα στην χάρη της ενέργειας, αθόρυβη ενέργεια που σας υπηρετεί με χάρη, χωρίς κόπο και πετυχαίνει το εκατονταπλάσιο από το πρόσωπο που χρησιμοποιεί τον θόρυβο της ενέργειας. Και δεν σας κουράζει. Δεν εξαντλεί το σώμα σας. Δεν σας κάνει να σκεφτείτε. Δεν σας προκαλεί αμφιβολίες.

Ο θόρυβος σας προκαλεί να αμφιβάλετε, και το ωραίο είναι πως ο θόρυβος δεν έρχεται από εκεί που οι περισσότεροι νομίζουν πως έρχεται. Η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη για να είναι αληθινή. Η ενέργεια στην καθαρότερη μορφή της είναι χωρίς δύναμη.

Μείνετε μ’ αυτό.

Η ενέργεια μπορεί να είναι ευγενική, όμως πολύ εκτεταμένη. Η ενέργεια μπορεί να μην έχει κανέναν απολύτως θόρυβο και να είναι πιο δυναμική από όλη την παλιά θορυβώδη συνειδητότητα, και αυτό είναι το καινούριο. Εκεί είναι που πηγαίνουμε. Βρίσκεται εκεί. Δεν μπορείτε να την σκεφτείτε. Εννοώ, δεν μπορείτε να διαμορφώσετε σκέψεις σχετικά μ’ αυτήν, επειδή τότε επιστρέφετε σ’ αυτόν τον θόρυβο. Δεν είναι μια σχεδόν ενδιαφέρουσα αντίφαση; Τότε επιστρέφετε σ’ εκείνον τον θόρυβο.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή αυτήν την στιγμή.

Όχι δύναμη. Αυτό είναι το Είμαι.

Τίποτα να του αντισταθείτε, τίποτα να παλέψετε, τίποτα να κρατηθείτε.

Και ο νους λέει «Μα δεν νιώθω τίποτα». «Σκάσε, νου. Δεν νιώθεις αυτόν τον θόρυβο. Σκάσε νου, επειδή τη στιγμή που φτάνω σ’ αυτό, ξαναπέφτω πάλι στον θόρυβο».

Η ενέργεια δεν χρειάζεται δύναμη, δεν χρειάζεται φασαρία, δεν χρειάζεται θόρυβο, και μπορείτε να είστε απόλυτα δημιουργικοί, να χτίζετε ακριβώς αυτό που θέλετε, να πετυχαίνετε αυτό που θέλετε, να είστε αυτός που θέλετε, χωρίς τον θόρυβο. Η ενέργεια είναι εκεί, παντού τριγύρω, έτοιμη, περιμένει να σας υπηρετήσει.

Ζώντας Χωρίς Θόρυβο

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε στο καινούριο είναι μια μείωση του θορύβου. Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε αφού βγείτε από τη μέση , στο δρόμο σας – καθώς ανοίγεστε λιγάκι, καθώς επιτρέπετε μια ματιά στο «και», καθώς σταματάτε να ανησυχείτε και σταματάτε να κρατιέστε από την καρέκλα – είναι ότι δεν υπάρχει θόρυβος. Και τότε ο νους θα πει «Τίποτα δεν λειτουργεί εδώ. Δεν το κάνω σωστά, επειδή δεν έχει καθόλου θόρυβο». Όχι είναι εκεί αν σταματήσετε και επιτρέψετε.

Δεν θα μοιάζει με το παλιό. Δεν θα υπάρχει σαματάς και θόρυβος, και ούτε καν πρόκειται να σας ανεβάζει πολύ. Έχετε εθιστεί σ’ αυτό το «Ας ανέβουμε πνευματικά σήμερα». Δεν μιλώ για τα ναρκωτικά. Μιλώ για το «Ας ανέβουμε. Ας γίνουμε ενθουσιώδεις, ας κινητοποιηθούμε, ας διεγερθούμε, ας ενθουσιαστούμε». Είναι ένα είδος εθισμού. Είναι θόρυβος. Είναι απλά περισσότερος θόρυβος, και μετά γλιστράτε πίσω στον καταθλιπτικό θόρυβο. Τώρα δεν ισχύει τίποτα απ’ αυτά. Τώρα δεν υπάρχει δύναμη, δεν υπάρχει θόρυβος.

Ο νους θα είναι το πρώτο σημείο, οι σκέψεις σας θα είναι το πρώτο σημείο, που πραγματικά θα εκδηλωθεί. Όχι στην εξωτερική ζωή, αλλά το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε όταν επιτρέψετε, όταν βγείτε από τη μέση , από τον δρόμο σας, από τον ανθρώπινο δρόμο σας, όταν βγείτε από το «αλλά» και μπείτε στο «και», είναι ότι οι σκέψεις σας είναι διαφορετικές. Οι σκέψεις είναι λιγότερο θορυβώδεις. Δεν μιλώ για δράμα. Δεν μιλώ για κατάθλιψη αντί για ενθουσιασμό. Αυτά είναι επίπεδα θορύβου. Η κατάθλιψη είναι ένα επίπεδο θορύβου, όπως σίγουρα καταλαβαίνετε όσοι είχατε κάποτε κατάθλιψη. Μιλώ για τις σκέψεις.

Φανταστείτε το νου σας. Έχει όλες αυτές τις σκέψεις πάντα και πάντα προσπαθεί να τα καταλάβει όλα, και προσπαθεί να τα συγκρατήσει, όμως εντελώς ξαφνικά θα βγαίνουν σερπαντίνες και «Αυτό είναι λιγάκι διαφορετικό. Αναρωτιέμαι τι συμβαίνει εδώ». Και μετά ο παλιός νους θα πει «Καλύτερα να το σταματήσεις αυτό. Είναι επικίνδυνο. Είναι μια επικίνδυνη δραστηριότητα», και εσείς θα πείτε «Όχι. Βγαίνουν σερπαντίνες. Και ήταν σκέψεις που όμως δεν ήταν καθόλου θορυβώδεις. Ήταν σκέψεις που όμως δεν αμφισβητούσαν τον εαυτό τους».

Μια σκέψη που δεν αμφισβητεί τον εαυτό της. Κάθε σκέψη που έχετε αυτή τη στιγμή αμφισβητεί τον εαυτό της. Είναι ενσωματωμένο μέσα σε κάθε σκέψη το να αμφισβητεί τον εαυτό της. Ξαφνικά θα έχετε μια σκέψη, σαν μια μικρή δίνη να έρχεται «Ω, αυτή η σκέψη δεν αμφισβητεί τον εαυτό της. Αυτό είναι διαφορετικό. Αυτή η σκέψη βγήκε έξω από τον ζωολογικό κήπο». Και μετά θα αμφισβητήσετε τον εαυτό σας.

Όμως βασισμένοι σε όλα όσα είπαμε σήμερα εδώ, ξαφνικά θα πείτε «Θυμάμαι που ο St. Germain μίλησε γι αυτό» – όχι ήταν ο Adamus – «Ο Adamus μίλησε για το να μην υπάρχει θόρυβος. Ίσως να είναι αυτό. Ίσως να άνοιξα λίγο περισσότερο ακόμα. Ίσως αρχίζω να συνειδητοποιώ πως αυτό το πράγμα, αυτό το ανθρώπινο πράγμα, δεν είναι το μοναδικό. Ίσως αρχίζω να συνειδητοποιώ πως δεν αφορά τον χρυσό θεϊκό άγγελο που ορμά μέσα στο σώμα μου και ξαφνικά με μεταμορφώνει και γίνεται η αδελφή ψυχή μου και ο σύντροφος μου και…» Όχι, είναι απλά η συνειδητοποίηση ότι υπάρχει αυτό το «και» χωρίς κανέναν θόρυβο ταυτόχρονα. Ωραία.

Πολύ γρήγορα, σ’ αυτό το ενδιαφέρον σημείο, η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη, θόρυβο, δράμα, φασαρία. Μπορεί να είναι ήσυχη. Μπορεί να έχει τόση χάρη, και ταυτόχρονα να είναι τόσο δυναμική.

Οπότε ξεφορτωθείτε το ότι πρέπει να σπρώχνετε τη ζωή, να το κάνετε τόσο δύσκολο. Δεν είναι διασκεδαστικό.

Βρείτε κάποιον τρόπο να ακούτε αυτό το κομμάτι θορύβου, κάθε φορά που θέλετε να θυμηθείτε πώς είναι η παλιά ζωή. Σας χρειάζεται να πηγαίνετε ξανά εκεί για λίγο. Παίξε το πάλι John αν θέλεις. Απλά θόρυβος. Θέλω να θυμάστε ότι έτσι μοιάζει. Προσπάθησα πολύ προσεκτικά να το διαλέξω για να σας δίνει την σωστή ενόχληση.

Έτσι είναι για 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και μετά οι άνθρωποι προσπαθούν να φέρουν περισσότερο θόρυβο. «Ω, ναι. Αυτό είναι το να είσαι δημιουργικός. Απλά κάνεις περισσότερο θόρυβο». Είστε ακόμη στον θόρυβο. Και κάποιος ιερέας θα σας πει «Ο θόρυβος είναι κόλαση. Είναι η τιμωρία σου. Είναι ο Θεός που θύμωσε μαζί σου για τις αμαρτίες σου». Και μετά θα υπάρχει ακόμα περισσότερος θόρυβος. «Ω, είμαι ένας αμαρτωλός, και τώρα ο Θεός θύμωσε μαζί μου, και υπάρχει ακόμα περισσότερος θόρυβος».

Και ο δάσκαλος της νέας εποχής θα προσπαθήσει λέγοντας «Ας ταΐσουμε αυτόν τον θόρυβο. Ας βρούμε νόημα και αγάπη σ’ αυτόν τον θόρυβο και ας αποδεχθούμε αυτόν τον θόρυβο επειδή όλοι είμαστε ένα». Και ο ψυχολόγος θα πει «Από πού έρχεται αυτός ο θόρυβος; Και πώς νιώθεις γι αυτόν τον θόρυβο; Και μπορείς να είσαι πιο άνετος με αυτόν τον θόρυβο; Και γιατί προσπαθείς να αντισταθείς στον θόρυβο; Όλοι έχουν θόρυβο. Θα ήθελες να πάρεις κάποιο φάρμακο για τον θόρυβο; Απλά θα κάνει τον θόρυβο πιο ευχάριστο για σένα». Όμως είναι ακόμα θόρυβος. Και ο άθεος απλά θα πυροβολήσει τον εαυτό του και δεν θα ανησυχεί γι αυτό, επειδή…

Η ενέργεια λοιπόν δεν χρειάζεται δύναμη για να είναι αληθινή. Είναι ήσυχη. Είναι όμορφη. Είναι ευγενική. Πηγαίνουμε πέρα από τον θόρυβο.

Εντάξει. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Επίπεδα της Ανθρώπινης Εμπειρίας

Θέλω να συνειδητοποιήσετε κάπως το πού βρίσκεστε μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία. Υπεραπλουστεύω, αλλά γιατί όχι;

Αν δείτε λοιπόν τα επίπεδα από τα οποία περνάνε οι άνθρωποι, το πρώτο επίπεδο είναι «είσοδος στο τρισδιάστατο. Είσοδος στον θόρυβο». Γίνεστε τρισδιάστατοι σε φυσικό επίπεδο. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Όλοι το κάνουν. Όλοι όσοι ήταν κάποτε άνθρωποι, περνούν από την αγγελική στην ανθρώπινη κατάσταση. Πρόκειται για σοκ. Έχει θόρυβο. Είναι μια κολασμένη εμπειρία, είναι ένα πραγματικό σοκ για την ύπαρξη. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο επίπεδο ολόκληρου αυτού του κύκλου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, η είσοδος, η φυσική ύπαρξη, κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ. Το κουβαλάτε μαζί σας όπου πάτε, και το σοκ και την ομορφιά της εμπειρίας.

Μετά από αυτό ο κύκλος της εξέλιξης πηγαίνει σ’ αυτό που θα λέγαμε Οικογένεια / Κοινότητα. Εισέρχεστε λοιπόν, έχετε κάποιες ενσαρκώσεις. Κάποιοι από σας μόνοι σας, όμως αναπόφευκτα σχετίζεστε με κάποια οικογένεια.

Μετά από πολλές ζωές μάθατε πώς να ζείτε με μια οικογένεια. Όταν πρωτοήρθατε η οικογένεια ήταν αφύσικη. Εννοώ ότι γεννηθήκατε όμως μετά είτε σας έφαγαν οι γονείς σας είτε το σκάσατε και κάνατε κάτι άλλο. Μετά από πολλές ζωές, μπήκατε στην οικεία ενέργεια, στην ενέργεια της οικογένειας και της κοινότητας. Έπρεπε να έχετε κοινότητα σε κάποιο σημείο. Έπρεπε να συνδεθείτε με κάποιους από την οικογένεια σας, με άλλες οικογένειες, να προστατεύσετε κάπως τον εαυτό σας. Αυτό λοιπόν πάει πολύ πίσω στις πρώιμες ενσαρκώσεις σας. Όμως υπήρχε μια κάπως φυλετική νοοτροπία. Δεν ήταν απαραίτητο να αρέσει ο ένας στον άλλον στους ανθρώπους της φυλής, όμως βρήκαν ότι ήταν βολικό. Ήταν μια καλή προστασία.

Μετά από αυτό συνδεθήκατε σ’ αυτό που θα ονομάσω κοινωνία. Κοινωνία / Παραγωγικότητα. Μετά από πολλές ζωές. Όχι απλή κοινότητα τώρα, αλλά μια ολόκληρη κοινωνία, μια κουλτούρα. Μετά μάθατε να είστε παραγωγικοί. Έπρεπε να βγείτε έξω και να κάνετε κάτι.

Και ξοδέψατε πολλές ζωές σ’ αυτό. Γίνατε πραγματικά καλοί στο να είστε σε κοινωνία, να δουλεύετε με μια κουλτούρα, να είστε παραγωγικοί, είτε ήταν αγροτική, είτε ήταν μια δουλειά σε θάλαμο, μάθατε να το κάνετε πραγματικά καλά. Και θα δείτε καθώς περνάμε από το ένα επίπεδο στο άλλο, πως κολλάτε όλο και περισσότερο και αποκτάτε όλο και περισσότερο θόρυβο. Στο επίπεδο Οικογένεια / Κοινότητα, δεν υπήρχε πολύς θόρυβος, όμως μπήκατε στο επίπεδο Κοινωνία / Παραγωγικότητα και στην Εκπαίδευση.

Εκπαίδευση. Αρχίσατε να εκπαιδεύεστε, επειδή έτσι ήταν που ταιριάζατε στην κοινωνία και στην παραγωγικότητα. Παίρνετε λοιπόν την εκπαίδευση σας και ταιριάζετε απόλυτα στην κοινωνία και γίνεστε ένα παραγωγικό μέλος της. Είναι πραγματικά θορυβώδες.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ακόμα εκεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σ’ αυτό ακριβώς το επίπεδο. Βρίσκονται στην κοινωνία και στην παραγωγικότητα. Δεν έχουν απομείνει πια πολλοί άνθρωποι της φυλής. Τότε έγινε ένα μεγάλο άλμα, ένα τεράστιο άλμα, και αυτό το άλμα ήταν σ’ αυτό που θα ονομάσω Θεό / Σύμπαν.

Σε κάποιο σημείο όλοι όσοι πέρασαν αυτά τα στάδια άρχισαν να λένε «Πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό». Και η θεώρηση του Θεού, του σύμπαντος, είτε κοιτάζετε τ’ αστέρια τη νύχτα και λέτε «Ω, υπάρχουν πολλά εκεί έξω. Εμείς είμαστε απλά μια κουκίδα» είτε «Το χέρι του Θεού υπάρχει σε όλα αυτά». Είναι μια θεώρηση. Είναι εξωτερίκευση. Και είναι υπό αμφισβήτηση πόσοι άνθρωποι είναι συνειδητοί σ’ αυτό στην ζωή τους. Σε πολλούς από αυτούς έχει ειπωθεί πως, σαν παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, πρέπει να πιστεύουν στον Θεό ή να πηγαίνουν στην εκκλησία. Οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι δεν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Δεν είναι ότι δεν πιστεύουν, φοβούνται να μην πιστεύουν, όμως δεν το νιώθουν πραγματικά. Είναι αστείο. Ποτέ δεν το ένιωσαν πραγματικά. Το σκέφτονται, όμως δεν είχαν την εμπειρία του Θεού.

Υπάρχουν κάποιοι που αποφοιτούν σ’ αυτόν τον Θεό / Σύμπαν. Ίσως έχουν κάποια υπέροχα συναισθήματα ή εμπειρίες, όμως ξαφνικά σκέφτονται πως υπάρχουν περισσότερα. Όμως είναι κάτι εξωτερικό. Βρίσκεται εκεί έξω. Σίγουρα δεν είναι εσωτερικό, σ’ αυτή τη φάση. Δεν είναι πολλοί άνθρωποι σ’ αυτήν την φάση. Όμως είναι αρκετοί.

Αυτή η φάση είναι στην πραγματικότητα η πιο κολλητική. Η πιο θορυβώδης. Και πρόκειται γι αυτό που κάναμε πριν, τον άνεμο στο πρόσωπο σας, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για την βαρύτητα που σας τραβά από πίσω, και κολλάτε εκεί. Υπάρχει πολύς φόβος εκεί και κάνει το θόρυβο πιο δυνατό, και μετά προσεύχονται στον Θεό για λίγη ειρήνη και οι θόρυβος απλά μεγαλώνει.

Το επόμενο βήμα, που δεν είναι πολλοί που φτάνουν εκεί – είναι λίγοι όσοι μιλούν σχετικά, όμως πολύ λιγότεροι όσοι φτάνουν εκεί – θα το ονομάσω διανοητικότητα.

Ξαφνικά πάτε εσωτερικά. Δεν αφορά απλά την θεώρηση του Θεού εκεί έξω. Αφορά εσάς, αφορά τον Εαυτό σας. Αφορά την φροντίδα σας. Γίνεστε πιο συνειδητοί του Εαυτού, και οι περισσότεροι από σας ήσαστε ή είστε σ’ αυτό. Περάσατε απ’ αυτό ή αποτελείτε μέρος του. Συνειδητότητα. Περνάτε από το εξωτερικό στο εσωτερικό. Όμως το ονομάζω διανοητικότητα για έναν λόγο, επειδή το σκέφτεστε ή το σκέφτονται. Βρίσκεται στον νου. Προσπαθεί να γίνει κατανοητό. Προσπαθεί να πει «Ποιος είμαι; Πώς να φροντίσω τον εαυτό μου; Είμαι μια ανεξάρτητη ύπαρξη, όμως πώς σχετίζομαι με τον Θεό;» Όμως είναι πολύ διανοητικό. Και πολλοί κολλάνε στην διανοητικότητα. Όμως γίνεται ακόμα μια πρακτική, ακόμα μια συνήθεια. Γίνεται πολύ κολλητικό.

Και τελικά, στην κορυφή της πυραμίδας – είστε έτοιμοι γι αυτό; Ναι. Είναι το καινούριο. Το καινούριο είναι εκεί που πηγαίνουμε. Μόλις κάνουμε αυτό το βήμα στο καινούριο.

Μας βγάζει έξω από όλα αυτά. Τα τιμά, τα αναγνωρίζει, όμως λέει «θα πάμε στο καινούριο», και αυτό είναι κάτι τεράστιο. Αυτό τα αλλάζει όλα. Και είναι τρομακτικό και δεν ξέρετε τι συμβαίνει και ο μόνος τρόπος που μπορείτε να μπείτε στο καινούριο είναι να βγείτε μπροστά  από το δρόμο σας. Δεν μπορείτε να μπείτε στο καινούριο από τη διανοητικότητα, με το να το σκέφτεστε. Καινούριο σημαίνει να επιτρέπετε. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε αυτές τις λέξεις εναλλακτικά – «καινούριο» και «επιτρέπω». Είναι το ίδιο. Καινούριο. Και εκεί είναι που πηγαίνουμε.

Και το καινούριο είναι το «και». Είναι το να επιτρέπετε στον εαυτό σας να έχει χαμηλούς τοίχους, ψηλούς τοίχους. Είναι το να επιτρέπετε στον εαυτό σας να είναι ανίκανος, να μυρίζει άσχημα και όλα τα σχετικά και να λέτε ότι είναι εντάξει και – και όχι άλλα «αλλά», «και».

Μ’ αυτό λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Ποιο ήταν το μοναδικό πράγμα που σας ζήτησα να θυμάστε; Και μην γυρνάτε πίσω. Τι σας είπα ότι ήταν το πιο σημαντικό πράγμα για σήμερα; Η ενέργεια δεν χρειάζεται τη δύναμη για να είναι αληθινή. Και μπορείτε να το συνοψίσετε στο: Η ενέργεια δεν είναι δυναμική, εκτός και αν το θέλετε. Η ενέργεια έχει χάρη χωρίς θόρυβο. Αφήστε την να σας υπηρετήσει.

Και με αυτό, ήταν ευχαρίστηση μου να βρίσκομαι μαζί σας στην Δεύτερη Πράξη. Θα κάνουμε δέκα δευτερόλεπτα διάλειμμα πριν αρχίσουμε την Τρίτη Πράξη.

Είμαι αυτό που Είμαι, ο Adamus σε υπηρεσία σας. Σας ευχαριστώ.

Και το πλήθος ξεσπά σε χειροκροτήματα.

Τρίτη Πράξη

Μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς ξεκινά με την Τρίτη Πράξη. Η αυλαία σηκώνεται και ξανά ένα μεγάλο χειροκρότημα από όλους. Τα φώτα χαμηλώνουν, επειδή θα κάνουμε ένα Ονειροπερπάτημα. Όχι Merabh. H Merabh γίνεται όταν αλλάζουμε συνειδητότητα. Όμως σήμερα βρισκόμαστε στην τρίτη πράξη, οπότε θα κάνουμε ένα Ονειροπερπάτημα.

Ένας Ονειροπερίπατος στο Καινούριο

Ο Ονειροπερίπατος είναι ένα βίωμα. Και θα μπούμε σ’ αυτό το Ονειροπερίπατο λίγο διαφορετικά από ότι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Λίγο πιο σιγά η μουσική.

Όλοι σας έχετε πάει μαζί μου σε προηγούμενους Ονειροπερίπατους στα άλλα βασίλεια – στα αστρικά βασίλεια κατά το Halloween. Πήγατε μαζί μου στα κρυστάλλινα σπήλαια. Πήγατε μαζί μου σ’ αυτούς τους Ονειροπερίπατους στα Κοντινά στη Γη βασίλεια στην χώρα του θανάτου. Και δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ έναν Ονειροπερίπατο σαν αυτόν, επειδή κάθε Ονειροπερίπατος τώρα θα αφορά το να έρθει αυτό σε σας.

Κάθε Ονειροπερίπατος τώρα απλά θα είναι το να του επιτρέπετε να έρθει σε σας.

Είναι ο χρόνος και ο χώρος που κινούνται.

Είναι η ενέργεια που κινείται για να έρθει σε σας.

Ο Ονειροπερίπατος μας σήμερα είναι στο καινούριο. Δεν χρειάζεται να κουνήσετε το δαχτυλάκι σας. Δεν χρειάζεται να κρατιέστε από την πλάτη της καρέκλας.

Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα. Απλά αφήστε το να έρθει σε σας. Δεν χρειάζεται να δουλέψετε για το καινούριο.

Δεν χρειάζεται να δουλέψετε για το καινούριο. Αυτό έρχεται σε σας.

Δεν υπάρχει όλος αυτός ο θόρυβος, η φασαρία. Δεν χρειάζεται καν να γνωρίζετε τι είναι το καινούριο. Δεν χρειάζεται να εκλιπαρήσετε γι αυτό, να καθίσετε με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, ή να αναπνέετε με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο.

Το καινούριο έρχεται σε σας. Δεν χρειάζεται να ξέρετε τι θα κάνετε μαζί του, πόσο μεγάλο είναι.

Αυτό έρχεται σε σας.

Αυτό είναι από μόνο του καινούριο. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να το κάνεις.

Είναι το καινούριο. Έρχεται σε σας.

Ζήτησα από τον Cauldre να βάλει πολύ ιδιαίτερη μουσική σ’ αυτό, μουσική με φλάουτα, επειδή το φλάουτο είναι ένα πολύ όμορφο όργανο. Ακούστε για μια στιγμή

Υπάρχει ένας καημός στο φλάουτο. Ένας καημός.

Μερικές φορές αναρωτιέστε αν είναι ο καημός της επιστροφής – αναμνήσεις, αρχαίοι χώροι, αρχαίοι χρόνοι;

Ή είναι ένας καημός επιστροφής σε μια φυσική κατάσταση, μια κατάσταση «και»; Ένας καημός επιστροφής ως θεϊκό πολυδιάστατο πρόσωπο, να είστε αυτό που είστε.

Μου άρεσε να παίζω φλάουτο στην ζωή μου ως St. Germain – πιάνο και φλάουτο – επειδή έχουν μεγάλο καημό, όμως προέρχεται από το παρελθόν; Ή προέρχεται από το καινούριο;

Τόση μοναξιά και ησυχία.

Τόσο μεγάλο βάθος σ’ αυτό το φλάουτο.

Είναι η θλίψη που αφήνετε πίσω σας τόσο πολλά πράγματα στη ζωή σας;

Ή είναι ο καημός αυτής της καινούριας σχέσης που είναι μεταξύ του θεϊκού και του ανθρώπινου;

Είναι από το όνειρο;

Ή είναι και από τα δύο;

Είναι η θλίψη και ο καημός;

Είναι ένας αποχαιρετισμός στο μονοδιάστατο, στον θόρυβο, στην προσπάθεια;

Είναι αυτό το παλιό σπίτι που αφήνετε πίσω σας – σκληρή δουλειά, πολύς θόρυβος;

Είναι αυτό το φλάουτο που σας καλεί; Στην πραγματικότητα ήταν πάντα εκεί, όμως δεν μπορούσατε να ακούσετε μέσα σ’ όλον αυτόν τον θόρυβο.

Το φλάουτο, η ψυχή, το Είμαι… περιμένει, απλά σας περιμένει να δώσετε την άδεια. Το φλάουτο που πάντα σας καλούσε «Έλα σε μένα».

Αυτό το έμψυχο φλάουτο – «Εδώ βρίσκομαι, όποτε νιώσεις έτοιμος» – σαν ένα μοναχικό πουλί που κελαηδεί από ένα κλαδί πάνω σ’ ένα δέντρο. Ένα μοναχικό περιστέρι.

Η ψυχή απλά περιμένει τον άνθρωπο να ετοιμαστεί.

Μου άρεσε να παίζω φλάουτο επειδή, για μένα, ήταν και τα δύο. Η μελαγχολία της αναχώρησης από τους παλιούς τρόπους, το παλιό σπίτι, τις παλιές ενέργειες, η αναπόληση σχετικά με το πώς ήταν, σχετικά με τα αρχαία χρόνια.

Το φλάουτο που καλούσε σε έναν αποχαιρετισμό…

Ξέροντας πώς ήταν η ώρα της αναχώρησης. Θέλοντας την αναχώρηση, αλλά νιώθοντας και κάποια θλίψη.

Μου άρεσε να παίζω το φλάουτο επειδή, κατά κάποιο τρόπο, ήταν τόσο μοναχικά, τόσο ήσυχα. Τόσος καημός.

Ταυτόχρονα το φλάουτο είναι και η είσοδος του καινούριου.

«Είμαι εδώ. Όχι άλλη μάχη, όχι άλλος κόπος, όχι άλλη προσπάθεια κατανόησης. Επιτρέπω. Απελευθερώνω και επιτρέπω».

Και κάνοντας το αυτό, ακούς το φλάουτο. Έρχεται από την ψυχή. Σε περιμένει, περιμένει αυτή τη στιγμή.

Και να ‘μαστε στον Ονειροπερίπατο μας. Δεν είναι σαν τους άλλους, όμως είμαστε εδώ. Έχουμε την μουσική του φλάουτου ολόγυρα μας να αντιπροσωπεύει το παρελθόν, να αντιπροσωπεύει την αναμονή της ψυχής, και να ‘μαστε εδώ, επιτρέποντας στο καινούριο να έρθει σε μας. Είναι τόσο εύκολο.

Η ενέργεια δεν χρειάζεται δύναμη. Η ενέργεια δεν χρειάζεται να είναι σκληρή. Η ενέργεια δεν χρειάζεται να είναι ο άνεμος στο πρόσωπο σας, είτε πρόκειται για την καθημερινότητα σας, είτε πρόκειται για την φώτιση.

Και τώρα έρχεται το καινούριο.

Στους  Ονειροπερίπατους του παρελθόντος εμείς βγαίναμε εκεί έξω. Ταξιδεύαμε. Όμως ποτέ πια δεν θα ξανακάνουμε έναν τέτοιο Ονειροπερίπατο. Από τώρα θα έρχεται σε μας.

Η ενέργεια εισέρχεται ειρηνικά, χωρίς δύναμη, χωρίς ένταση, χωρίς σκληρές γωνίες, χωρίς πολικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το αναγνωρίσουν ποτέ, επειδή νομίζουν πως πρέπει να είναι δυναμικό, μεγάλο, τρελό. Όχι.

Η ενέργεια ρέει αυτή τη στιγμή. Ρέει από το φλάουτο.

Βλέπετε πόσο εύκολο είναι; Δεν χρειάζεται να το δουλέψετε. Βρίσκεται απλά εκεί. Ρέει μέσα σας. Και αυτό που σήμερα ρέει είναι η ενέργεια του καινούριου.

Είναι μια ενέργεια γεμάτη από πολύ χάρη. Δεν έχει θόρυβο μέσα της, αυτόν τον βουερό θόρυβο. Είναι γλυκιά. Δεν έχει πρόγραμμα άλλο από το να σας υπηρετεί.

Δεν χρειάζεται να είναι σκληρή. Δεν χρειάζεται να είναι δυναμική. Δεν χρειάζεται να έχει αντίσταση. Δεν χρειάζεται να πληγώνει.

Δεν χρειάζεται να την κυνηγήσετε. Δεν χρειάζεται να σκεφτείτε πώς θα πάτε σ’ αυτήν. Δεν χρειάζεται να δουλέψετε για να φτάσετε σ’ αυτήν.

Ξέρω όλα αυτά που έχετε εδώ. Ξέρω πως νομίζετε ότι πρέπει να την χρησιμοποιήσετε, όμως σας λέω αυτήν την στιγμή, πως αυτό δεν είναι καινούριο. Αυτό είναι, εδώ ακριβώς.

Ω! Πόσο σκληρά έχετε δουλέψει, ή σκεφτεί.

Δεν είναι να απορείς που η λέξεις «σκέψη» (thought) και «πάλη» (fought) ομοιοκαταληκτούν. Είναι τόσο παρόμοιες. Πόσο σκληρά παλέψατε, και πόσο σκληρά σκεφτήκατε. Γιατί; Γιατί;

Εδώ, στον Ονειροπερίπατο μας, το καινούριο έρχεται σε σας. Νιώστε το.

Δεν χρειάζεται καν να το αναπνεύσετε. Απλά βρίσκεται εδώ.

Ας πάρουμε όλοι μια καλή βαθιά αναπνοή. Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και θα κρατήσουμε τα φώτα χαμηλωμένα. Η μουσική θα τελειώσει.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή αυτήν την όμορφη μέρα.

Η ενέργεια δεν χρειάζεται να έχει δύναμη για να είναι αληθινή. Μπορεί να είναι τόσο ακίνητη, τόσο ήσυχη.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας δώσουμε ένα τέλος στην συνεδρία μας. Όμως θα σας ζητήσω, καθώς τελειώνουμε αυτή τη μέρα, καθώς κάνω την αναχώρηση μου σήμερα, να ξαναπαίξουμε αυτό το μουσικό βίντεο και πάλι. Είναι τόσο κατάλληλο. Τα λόγια, το τραγούδι, η μουσική, οι εικόνες και θα το χρησιμοποιήσουμε για να τελειώσουμε τη μέρα μας.

Η Linda θα πει μερικές λέξεις πριν να αρχίσει το μουσικό βίντεο, όμως ας καθίσουμε με ησυχία, και πολύ ήσυχα να τελειώσουμε αυτό το κομμάτι αυτής της πράξης ενθυμούμενοι όλοι πως όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία.

Και έτσι είναι.

Mετάφραση: Καλλιόπη Παγούδη, Μαρία Γρηγοράκη