Shoud 8, Φώτιση

SHOUD 8

4- 5- 2024

( Τί έχει σημασία, Τί ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση, Η Ωριμότητα, Το Νέο Φως,
Η Μεράμπ της Ενθύμισης )

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους του Σαιν-Ζερμαίν.

Καλωσορίσατε σ’ αυτό το Shoud, σ’ αυτό το όμορφο Shoud, σ’ αυτή την όμορφη συνάθροιση. Καθώς έπαιζε η μουσική, ένιωθα όλους εσάς που συμμετείχατε. Υπάρχει πάντα μουσική στην αρχή, για εκείνους από σας που ακούνε ζωντανά. Κι απλά για να εναρμονιστούμε μ’ αυτό – το τραγούδι, «Nothing else matters (Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία)» – πρέπει να κάνω την ερώτηση σε καθέναν από σας, «Τι έχει σημασία στη ζωή σας;» Τι έχει σημασία πραγματικά; Λοιπόν, περιοριστείτε σε πέντε πράγματα. Περιοριστείτε σε λίγες μόνο λέξεις στο καθένα, πάντως τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή σας;

Τι Έχει Σημασία;

Αφιερώστε ένα λεπτό και νιώστε το. Τι έχει σημασία πραγματικά;
(παύση)

Ε, το ανθρώπινο μυαλό πετάγεται, όπως πιθανώς να παρατηρήσατε, και μπερδεύεται και πέφτει σε σύγχυση. Κι αν συμβαίνει αυτό, σταματήστε για μια στιγμή και νιώστε το ξανά, αλλά σαν Μάστερ. Σαν Μάστερ. Ξέρετε, αυτός είναι η σοφία σας απ’ όλες τις ζωές που ζήσατε ποτέ, κι αυτός ο Μάστερ τώρα είναι διαθέσιμος. Είναι εδώ.

Έτσι, ρωτήστε τον εαυτό σας σαν Μάστερ τι έχει σημασία πραγματικά στη ζωή σας; Πέντε πράγματα, λίγες λέξεις.
(παύση)

Σημειώστε τα αν θέλετε. Τι έχει σημασία πραγματικά;
(παύση)

Ξέρετε, είναι αστείο, και μπορείτε να συνεχίσετε να παίζετε μ’ αυτό, πάντως το αστείο είναι ότι έχετε όλα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας κάθε μέρα – σκαμπανεβάσματα και ανατροπές⸱ τη μια στιγμή είστε άρρωστοι, την άλλη νιώθετε καλά, τη μια στιγμή έχετε όλα αυτά τα δράματα που συμβαίνουν, συνήθως σε άλλους ανθρώπους, και την επόμενη στιγμή τα πράγματα ησυχάζουν⸱ τη μια στιγμή νιώθετε ότι είστε Μάστερ, και την επόμενη νιώθετε ότι είστε εκείνος ο ελεεινός άνθρωπος – αλλά αν το νιώσετε καλά, τι έχει σημασία πραγματικά σαν Μάστερ; Είναι πολύ απλό.
Είναι πολύ απλό.

Λοιπόν, δεν σκοπεύω να αναφέρω όλες τις πιθανές απαντήσεις, αλλά τείνουν να είναι πράγματα όπως, «Εγώ έχω σημασία. Εγώ έχω σημασία.» Αυτό θα πρέπει να είναι το κορυφαίο στη λίστα σας, «Εγώ έχω σημασία για μένα. Το ταξίδι μου, η ζωή μου, αυτά έχουν σημασία.»

Η αγάπη έχει σημασία, αλλά η αγάπη για τον εαυτό σας. Όχι η αγάπη για όλους τους άλλους. Αυτό θα παίξει ρόλο. Όταν αγαπάτε τον εαυτό σας, πραγματικά αρχίζετε να καταλαβαίνετε την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους. Μέχρι τώρα, είστε απλά ερασιτέχνες που παίζουν το παιχνίδι της αγάπης, ενώ δεν αγαπάτε τον εαυτό σας πραγματικά.

Αυτό που έχει σημασία είναι να έχετε λίγη γαλήνη μέσα σας. Έχετε ζήσει πολλές, πολλές, πάρα πολλές ζωές χωρίς αυτήν, πηγαίνοντας μπρος πίσω σε αναζήτηση αυτής της ερώτησης, «Ποιος είμαι;» Και μετά περάσατε όλη αυτή την μεταμόρφωση στην Πραγμάτωση, παραμένοντας στον πλανήτη. Έτσι, λίγη γαλήνη, λίγη παρηγοριά, λίγη χαρά. Αυτά θα πρέπει να έχουν σημασία.

Πέρα απ’ αυτά, δεν είναι πολλά αυτά που έχουν σημασία. Πραγματικά δεν είναι. Είναι τόσο εύκολο να μπλέξετε σε όλα αυτά, που συμβαίνουν στη ζωή και να επανέλθετε σ’ εκείνες τις ενοχλητικές ερωτήσεις, «Κάνω το σωστό; Γιατί νιώθω απαίσια;» Εκείνα τα πράγματα δεν έχουν σημασία, πραγματικά. Σπαταλάτε πολλή από την ενέργειά σας μ’ αυτή την διαρκή διανοητική αυτό-αξιολόγηση. Πραγματικά δεν έχει σημασία. Τίποτα απ’ αυτά.

Αυτό που έχει σημασία είναι εσείς, η αγάπη για τον εαυτό σας, είναι η χαρά της παραμονής εδώ στον πλανήτη. Αυτά είναι λίγο πολύ.

Οτιδήποτε πέρα απ’ αυτά είναι makyo, πολλή πνευματική δυσκοιλιότητα, πολύ χάσιμο του χρόνου σας. Κι όταν αφήνετε όλα αυτά τα πράγματα να επεμβαίνουν στη ζωή σας, απλά τα καθημερινά ζητήματα και λοιπά, θα σπαταλάτε πολύ χρόνο, αλλά η ενέργειά σας κατευθύνεται σ’ αυτά τα πράγματα. Είστε σαν ένα μεγάλο μαγνήτη για την ενέργειά σας. Αυτή θα έρθει. Αν θέλετε να ανησυχείτε για κάθε μικρή λεπτομέρεια, αν θέλετε να αγχώνεστε για κάθε μικρό πράγμα, αν είστε συνεχώς σ’ αυτή τη διανοητική γκρίνια του εαυτού, οι ενέργειες θα το υποστηρίξουν αυτό. Είναι – πφφ! – δεν τις ενδιαφέρει.

Αλλά αν το νιώσετε βαθιά, τι έχει σημασία πραγματικά; Όχι πολλά. Οι ενέργειες τότε θα ευθυγραμμιστούν ξανά και θα  υποστηρίξουν αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία.

Ένας Μάστερ αρχίζει να συνειδητοποιεί, ότι πράγματα όπως η αφθονία πραγματικά δεν έχουν σημασία. Πραγματικά δεν είναι πια καν μια λέξη στο λεξιλόγιό σας. Απλά υπάρχει. Ένας Μάστερ συνειδητοποιεί ότι ακόμα και πράγματα όπως η υγεία δεν έχουν σημασία πραγματικά. Δηλαδή, έχουν αν δεν είστε καλά στην υγεία σας. Όμως τελικά, πραγματικά δεν έχουν σημασία, γιατί τώρα είστε σε μια κατάσταση υγείας, σε μια κατάσταση δόνησης. Περνάτε πολλά, γιατί πραγματικά βγαίνετε από την παλιά βιολογία και μπαίνετε στο φωτεινό σας σώμα και πρόκειται να το νιώσετε. Όμως πραγματικά δεν έχει σημασία.

Έζησα μια σχετικά σύντομη ζωή, ω, εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες χρόνια πριν σαν μοναχός Ζεν, εν μέρει στην Κίνα κι έπειτα στην Ιαπωνία. Ήταν μια ενδιαφέρουσα ζωή. Ήθελα να βιώσω το Ζεν. Το Ζεν είναι αυτή η αδιάκοπη αμφισβήτηση του σκοπού, «Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;»

Μπαίνεις στο Ζεν και σου στρίβει το μυαλό. Το κάνει, αλλά στην πραγματικότητα, με τέτοιο τρόπο ,που σε οδηγεί σε μια διαύγεια, γιατί συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν έχει σημασία. Πραγματικά δεν έχει σημασία. Πραγματικά τίποτα δεν έχει σημασία και το συνειδητοποιείς αυτό, λοιπόν, όπως είπα, ήταν μια σύντομη ζωή και ρωτούσα συνεχώς τον εαυτό μου, «Ποιος είναι ο σκοπός;» Και με το Ζεν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει σκοπός.  Και με αυτό, έφυγα από τη ζωή. Όχι από αηδία ή θυμό ή οτιδήποτε άλλο, όμως, ε, δεν υπάρχει σκοπός. Έτσι, έφυγα και συνειδητοποίησα ότι πραγματικά υπάρχει ομορφιά. Ίσως να μην είναι αυτό που ορίζετε ως σκοπό ή στόχο, αλλά υπάρχει ομορφιά στη ζωή. Κι αν υπάρχει ένας σκοπός, αν υπάρχει ένας λόγος, ίσως είναι αυτό. Μόνο η ομορφιά, η απόλυτη ομορφιά να μπορείς να ζεις σ’ αυτή την πραγματικότητα.

Μου άρεσε πολύ εκείνη η ζωή. Ήταν ένα αδιάκοπο πίσω μπρος με τους άλλους Δασκάλους Ζεν. Σαν να παίζεις συνεχώς αυτό το παιχνίδι σκάκι Ζεν, αλλά δεν έχει σημασία αν κερδίσεις ή χάσεις. Δεν έχει σημασία. Στο Ζεν συνειδητοποιείς ότι αφαιρείς τα πάντα μέχρι να φτάσεις στην ουσία, κι ακόμα και τότε, δεν έχει σημασία. Πραγματικά δεν έχει σημασία, εκτός απ’ αυτό που έχει σημασία για σένα. Αυτό είναι το Ζεν πραγματικά. Τίποτα δεν έχει σημασία εκτός απ’ αυτό που έχει σημασία για σένα. Και γι’ αυτό αγαπώ το Ζεν. Όμως μετά από λίγο χρόνο, γίνεται λίγο απογοητευτικό. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που έχει σημασία για σένα. Αυτό είναι.

Νιώστε το ξανά. Τι έχει σημασία πραγματικά σ’ αυτή τη ζωή; Τι είναι αυτό που πραγματικά κάνει τη διαφορά; Όχι πολλά. Θα μπορούσατε πιθανόν να πείτε ότι, πόσο, το 99 τοις εκατό όσων απασχολούν το μυαλό σας και παίρνουν την ενέργεια σας και σας αγχώνουν πραγματικά δεν έχουν σημασία.

Έτσι, αυτό γεννά το ερώτημα, «Γιατί το κάνουν οι άνθρωποι;» Λοιπόν, εν μέρει επειδή δεν ξέρουν κάτι καλύτερο. Δεν έγιναν ποτέ μοναχοί Ζεν, ούτε μελέτησαν με τον τρόπο που έχουν μελετήσει τόσοι πολλοί από σας. Το κάνουν γιατί τους κρατάει απασχολημένους. Τους κρατάει απασχολημένους. Τους δίνει εμπειρίες, τους δίνει ιστορίες. Γεμίζει τη μέρα. Τους δίνει κάτι να κάνουν. Αλλά επίσης φτάνετε σε σημείο να συνειδητοποιήσετε ότι πραγματικά δεν έχει σημασία. Τίποτα απ’ αυτά. Τι έχει σημασία πραγματικά, εκτός από τον Εαυτό, εκτός από την αγάπη για τον Εαυτό; Η ομορφιά της παρουσίας εδώ, η ομορφιά του εαυτού σας, η ομορφιά της φύσης, ακόμα και η ομορφιά των άλλων ανθρώπων μερικές φορές. Και δεν λέω ότι αυτή είναι η απάντηση, αυτή ήταν η δική μου απάντηση. Η ομορφιά της ζωής.

Είστε εδώ, σ’ αυτό το απίστευτο μέρος, σε ένα πολύ ζόρικο μέρος επίσης. Αλλά ξέρετε, μέσα στην ίδια τη δυσκολία του, στις προκλήσεις της ζωής, σας επιτρέπει πραγματικά να αντιληφθείτε την ομορφιά με διαφορετικό τρόπο, με έναν πολύ πιο ξεκάθαρο τρόπο, με έναν πιο οδυνηρό τρόπο.
Έτσι, αυτό που είχε σημασία για μένα ήταν η ομορφιά της ζωής, και γι’ αυτό μετά από εκείνη την σύντομη ζωή σαν μοναχός Ζεν, γύρισα πίσω ξανά για την ομορφιά. Για την ομορφιά του εαυτού μου, όλων γύρω μου, για να βιώσω την ενέργεια μου, την ομορφιά του πώς το φως – η ενέργεια και το φως – μετατρέπονται σε κάτι τέτοιο. Αυτό είναι πολύ εκπληκτικό. Ότι μετατρέπονται σ’ αυτή την πραγματικότητα. Ότι δίνουν ζωή στην βιολογία σας, στο μυαλό σας, σε όλα σας, στις εμπειρίες σας. Ακόμα και οι χειρότερες εμπειρίες έχουν ομορφιά.

Έτσι, καθώς ανοίγουμε αυτό το Shoud, έχω να πω ότι πρόκειται να είναι λίγο διαφορετικό απ’ ό,τι συνήθως. Πρόκειται να κάνουμε μια πολύ μεγάλη μεράμπ. Οπότε, βολευτείτε, χαλαρώστε. Κι αν αποκοιμηθείτε στη διάρκεια της μεράμπ – ω, μερικοί από σας έχουν ήδη αποκοιμηθεί – πάντως αν αποκοιμηθείτε στη διάρκεια της μεράμπ, είναι εντάξει.

Τί Ακολουθεί Μετά την Ολοκλήρωση;

Η ερώτηση Ζεν της ημέρας: Τι ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση;

Τι ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση; Νιώστε το για μια στιγμή και νιώστε το σαν Μάστερ.

Τι ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση; Χμμ. Θα σας δώσω ένα λεπτό για να σκεφτείτε.

(παύση)

Ενώ θα κουβεντιάζουμε με την Λίντα. Λίντα, πώς είσαι σήμερα; Αυτοί σκέφτονται. Εμείς απλά θα μιλάμε.

ΛΙΝΤΑ: Εμ, παράξενα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όπως πάντα;

ΛΙΝΤΑ: Πιο παράξενα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιο παράξενα. Πιο παράξενα όπως πάντα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

ΛΙΝΤΑ: (κάνει παύση) Ακόμα προσπαθώ να το λύσω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι να λύσεις;

ΛΙΝΤΑ: Γιατί νιώθω τόσο παράξενα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωω. Γιατί να προσπαθήσεις να το λύσεις; Εννοώ, αυτό δεν θα σε οδηγήσει πουθενά.

ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, είναι ενοχλητικό να νιώθω τόσο παράξενα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί; Γιατί; Δηλαδή, πώς νιώθεις παράξενα; Με ποιο τρόπο;

ΛΙΝΤΑ: Άβολα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (στους Σώμπρα) Εε, συνεχίστε να σκέφτεστε τι ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση. Εμείς απλά κουβεντιάζουμε εδώ πέρα.

ΛΙΝΤΑ: Άβολα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άβολα, επειδή είμαι εγώ εδώ;

ΛΙΝΤΑ: Όχι. Όχι εξαιτίας σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι.

ΛΙΝΤΑ: Όχι, μπα, μπα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άβολα, επειδή …; Συμβαίνει κάτι σημαντικό στη ζωή σου; Συμβαίνει κάτι;

ΛΙΝΤΑ: Δεν είμαι εντελώς σίγουρη, αλλά περνούσα πολύ ωραία με τον Τζεφ και την Μπελλ, και στενοχωριέμαι, νομίζω, περιμένοντας, ξέρεις, ότι πρέπει να κάνω κάτι άλλο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος, αλλά είναι εντάξει, ξέρεις, ότι θα πρέπει να αφήσεις την Μπελλ για λίγο. Θα είναι καλά. Όμως, όχι, υπάρχει κάτι άλλο που συμβαίνει. Τι είναι;

(αυτή κάνει παύση)

Θα το πω αντί για σένα, αν δεν σε πειράζει. Είναι το σημερινό Shoud …

ΛΙΝΤΑ: Ωω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … κι αυτό που ακολουθεί. Το πιάνεις. Πιάνεις όλους τους Σώμπρα εκεί έξω. Και πιάνεις – μμμ – το πέρασμα σε κάτι καινούριο, και πάντα υπάρχει ανησυχία, πάντα υπάρχει έγνοια. Θα πρέπει να είσαι ενθουσιασμένη! Θα πρέπει να είσαι ενθουσιασμένη. Πρόκειται να κάνουμε κάτι καινούριο σήμερα.

ΛΙΝΤΑ: Μα αυτό δεν συμβαίνει τόσο συχνά. Γιατί είναι αυτή [τη φορά] τόσο ανήσυχη, ανησυχία …;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχουμε οδηγηθεί προς αυτό για ένα χρονικό διάστημα. Πολλοί Σώμπρα είναι έτοιμοι. Πολλοί Σώμπρα είναι πραγματικά κουρασμένοι με τον τρόπο που ζούσαν και πραγματικά λένε, «Όχι άλλο, όχι άλλο, όχι άλλο», γιατί είναι ώρα να προχωρήσουν. Ξέρεις, μπορεί να κουβαλάς πράγματα – τα οικογενειακά, τα εργασιακά, ξέρεις, ίσως δεν είσαι ευχαριστημένη με την κατάσταση της ζωής σου τώρα, με σχέσεις ή εκεί που ζεις ή παρόμοια πράγματα – κι όμως, οι άνθρωποι συνεχίζουν να τα περνάνε κι αυτό δεν βγάζει πολύ νόημα. Και καθώς γεμίζουμε πιο πολύ με φως και γινόμαστε, θα μπορούσαμε να πούμε, προσωπικά πιο πολύ ενδυναμωμένοι, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Και τότε το κάνεις. Όχι επειδή το κάνεις με την σκέψη ή οδηγώντας το με το μυαλό σου, επειδή ξαφνικά είσαι έτοιμη για μια αλλαγή, και μετά η αλλαγή συμβαίνει.

ΛΙΝΤΑ: Μα αν αυτό υποτίθεται ότι είναι, ξέρεις, κάτι που το νιώθουμε καλύτερο, γιατί νιώθω τόσο άβολα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ερώτηση Ζεν. Γιατί νιώθεις τόσο άβολα;

ΛΙΝΤΑ: Επειδή μπορώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, επειδή μπορείς, ίσως γιατί δεν έχεις τίποτα άλλο καλύτερο να κάνεις, ή γιατί είναι μια αναχώρηση. Αφήνεις πίσω τον ανθρώπινο εαυτό. Κατά κάποιον τρόπο, είναι ο θάνατος μιας ταυτότητας, κι αυτό είναι τρομακτικό, γιατί τι ακολουθεί μετά απ’ αυτό; Και το ανθρώπινο μυαλό δεν είναι δυνατόν να φανταστεί τι ακολουθεί. Όταν το κάνει, περιορίζει το ‘επόμενο’ στους ανθρώπινους περιορισμούς του. Έτσι, ξέρεις, φτάνεις σ’ αυτό το σημείο ολοκλήρωσης, τι ακολουθεί μετά απ’ αυτό;

Λοιπόν, θα μπορούσες να αντιτείνεις ότι δεν θα συμβεί τίποτα μετά την ολοκλήρωση. Είναι ολοκληρωμένο. Έχεις τελειώσει. Αυτό είναι. Ίσως να πάψεις να υπάρχεις, πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί. Ίσως απλά να υπάρχεις. Απλά, όπως … (ατενίζοντας προς τα πάνω, με τα χέρια απλωμένα, με τις παλάμες προς τα πάνω) … όλη μέρα, όλη νύχτα, όλη την αιωνιότητα, «Εγώ Υπάρχω». Απλά υπάρχεις, που πραγματικά δεν είναι τόσο άσχημο. Αλλά για τον άνθρωπο ακούγεται βαρετό.

ΛΙΝΤΑ: Ναι, όντως.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακούγεται πολύ βαρετό. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει κάτι να κάνει. Στον άνθρωπο αρέσει να βασανίζεται με προβλήματα, να ασχολείται συνεχώς με προβλήματα. Στον άνθρωπο πραγματικά αρέσει  «δώσε μου κάτι για το οποίο θα πρέπει να δουλέψω», και το κάνει εμμονικά ξανά και ξανά, μέχρι να κουραστεί εντελώς. Και πολλοί από σας το έχετε κάνει αυτό και σκέφτεστε, «Λοιπόν, πραγματικά το έχω βαρεθεί.» Ε, δεν έχετε βαρεθεί αρκετά, γιατί πρόκειται να πηδήξετε πάλι πίσω σ’ αυτό. Έτσι, μετά φτάνει ένα σημείο που λέτε, «Όχι, όχι. Πραγματικά, τελείωσα. Κουράστηκα. Δεν έχει άλλο. Για ποιο σκοπό;»

Έτσι, ξέρεις, μιλάμε εδώ γι’ αυτήν ακριβώς την ερώτηση, και για σας που ακούτε, τι ακολουθεί μετά την ολοκλήρωση; Ίσως τίποτα. Ή ίσως κάτι που δεν θα μπορούσε να το είχε φανταστεί το μυαλό.

Έτσι, ας πάρουμε μια καλή, βαθιά αναπνοή. Νιώστε το αυτό για μια στιγμή.

(παύση)

Τι ακολουθεί; Τι ακολουθεί;

(παύση)

Κι ενώ το κάνετε αυτό, πρόκειται να λύσουμε μερικά τεχνικά θέματα που μας συμβαίνουν εδώ.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία.

(παύση)

Ωραία. Οκέι.

Έτσι, αγαπητοί Σώμπρα, φτάνετε στο σημείο της ολοκλήρωσης. Τι θα συμβεί μετά την ολοκλήρωση;

Απλά θα αρχίσετε έναν άλλον κύκλο; Όχι. Όχι, δεν θα το κάνετε. Θα πάτε σε κάτι εντελώς καινούριο και διαφορετικό, αφάνταστο, ως επί το πλείστον, στον άνθρωπο – ως επί το πλείστον – γιατί ακόμα στο ανθρώπινο μυαλό, δεν μπορείτε πραγματικά αποτελεσματικά να φανταστείτε τι βρίσκεται πιο πέρα, γιατί του προσδίδετε ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Του βάζετε ανθρώπινους όρους και ανθρώπινη οπτική. Πάντως υπάρχει κάτι.

Έτσι, όταν νιώθετε αυτή την ερώτηση Ζεν, «Τι θα συμβεί μετά την ολοκλήρωση;» Κάτι. Κάτι. Και ίσως όχι άμεσα στην αντίληψη σας, πάντως κάτι. Σας περιμένει. Είναι ήδη εκεί. Εσείς, σαν άνθρωποι, δεν χρειάζεται να το φτιάξετε, να το δημιουργήσετε, να το κατασκευάσετε, να το σχεδιάσετε, διαμορφώσετε, ή οτιδήποτε απ’ αυτά. Είναι εκεί και σας περιμένει. Και υπάρχει λίγη ανησυχία σ’ αυτό, γιατί «Τι είναι; Είναι καλό για μένα; Θα με σκοτώσει; Θα με πονέσει; Θα μου προκαλέσει πίεση και ταραχή και λοιπά;» Δεν ξέρω. Απλά είναι κάτι.

Έτσι, θα νιώσετε αυτό το «κάτι», κι αυτό ακριβώς πρόκειται να κάνουμε σήμερα. Να νιώσετε κάτι.

Φτάνετε στο σημείο της ολοκλήρωσης και στο Ζεν το ονομάζαμε Σαμσάρα. Σαμσάρα. Σαμσάρα σημαίνει αυτό ακριβώς. Φτάνετε στο τέλος των κύκλων, ιδιαίτερα όταν σκέφτεστε με βάση τους ανθρώπινους κύκλους της ενσάρκωσης, του θανάτου και της γέννησης. Φτάνετε στο τέλος τους. Είναι το Σαμσάρα, και δεν υπάρχει τίποτα μετά. Όταν το κοιτάζετε με τα ανθρώπινα μάτια σας, δεν υπάρχει τίποτα μετά κι αυτό είναι τρομακτικό.

Στον άνθρωπο αρέσει να νιώθει αυτό που ακολουθεί, ακόμα κι αν δεν είναι απαραίτητα χειροπιαστό ή σαφές. Απλά είναι, «Οκέι, πρόκειται να μπούμε στον επόμενο γύρο.» Υπάρχει μια ανυπαρξία εκεί έξω. Αλλά σ’ αυτή την ανυπαρξία, όπως στο Ζεν, υπάρχει κάτι. Το τίποτα είναι τίποτα (ο Αντάμους γελάει). Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε όλη τη μέρα έτσι, πάντως δεν υπάρχει τίποτα στο τίποτα, εκτός από τα πάντα. Αλλά εξακολουθεί να είναι τίποτα. Οπότε, τι είναι; Φτάνετε στο Σαμσάρα. Φτάνετε στο τέλος ενός μονοπατιού, μιας εποχής. Φτάνετε στο τέλος των ζωών σας. Οι περισσότεροι Σώμπρα έχουν αναγνωρίσει μέσα τους, «Όχι άλλες ζωές. Ας ολοκληρώσω εδώ.» Σαμσάρα. Και πού θα πάμε μετά από δω; Τί θα συμβεί;

Λοιπόν, ο Μάστερ θα σας πει, «Μην ανησυχείς γι’ αυτό και μην το σκέφτεσαι. Απλά θα σε κάνει να νιώσεις θλίψη και στενοχώρια και ανησυχία. Μην το σκέφτεσαι καν.» Αλλά ο άνθρωπος, ο άνθρωπος λέει, «Ω, όχι, πρέπει να ξέρω τι θα συμβεί. Κι αν συμβεί αυτό; Κι αν συμβεί εκείνο;» Κι ο Μάστερ λέει, «Θα σκάσει ποτέ αυτός ο άνθρωπος; Θα πάρει απλά αυτός ο άνθρωπος μια βαθιά αναπνοή; Τίποτα δεν έχει σημασία, εκτός απ’ αυτό που έχει σημασία για σένα.»

Όλα τα υπόλοιπα – όλος ο θόρυβος στη ζωή, όλη η αναστάτωση, όλη η κυκλοφορία, όλοι οι άνθρωποι, όλα τα μέλη της οικογένειας, όλο το δράμα, όλες οι περασμένες ζωές σας – δεν έχουν σημασία. Πραγματικά δεν έχουν, εκτός κι αν το θέλετε, και τότε αυτά θα εκδηλωθούν. Θα είναι εκεί μαζί με τα προβλήματά σας και τις αρρώστιες σας και την κατάθλιψή σας και την στενοχώρια σας κι όλες τις προκλήσεις στη ζωή σας και το να είστε θύματα και λοιπά. Τότε πραγματικά έχουν σημασία. Τότε έχετε πολλή ενέργεια και τώρα πολύ φως να πέφτει πάνω της, μέχρι να πάρετε εκείνη την βαθιά αναπνοή στο Σαμσάρα. Τέλος. Το τέλος των παλιών κύκλων.

Και καθώς προχωράμε σήμερα, θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν αρχίζετε έναν νέο κύκλο. Δεν μπαίνετε σε εκείνο το παλιό πρότυπο κι εκείνη την παλιά παγίδα που απλά ίσως να μοιάζει λίγο καλύτερη ή λίγο πιο έξυπνη. Καθόλου. Φεύγουμε από το κυκλικό, από εκείνη την συνέχεια στην οποία βρισκόσασταν και πάμε σε κάτι διαφορετικό. «Και τί είναι;» λέτε. Λοιπόν, εσείς θα το ανακαλύψετε. Όμως θα σας πω τώρα, δεν είναι απαραίτητα γραμμικό. Δεν είναι απλά ένας μεγαλύτερος κύκλος. Δεν είναι απλά ένας χαρούμενος άνθρωπος που δεν κάνει τίποτα. Είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Είναι η ωριμότητα. Είναι η ωριμότητα. Έχω μιλήσει πολύ γι’ αυτήν πρόσφατα σε μερικές από τις συναθροίσεις εδώ, όπως ξέρετε. Είναι η ωριμότητα. Και η ωριμότητα – η ωριμότητα έρχεται με την εμπειρία.

Η Ωριμότητα

Δεν μπορείτε να έχετε ωριμότητα χωρίς να έχετε εμπειρίες, και οι εμπειρίες, δεν είναι καν ότι σας διδάσκουν οτιδήποτε. Δεν έχει σχέση με μαθήματα στη ζωή. Ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η ιδέα ότι η ζωή είναι ένα μάθημα. Δεν είναι. Είναι μια εμπειρία. Όμως περνάτε πράγματα και μαθαίνετε απ’ αυτά. Κυρίως. Μερικές φορές όχι και τόσο. Μπαίνετε σ’ αυτές τις εμπειρίες, και οι εμπειρίες είναι για την χαρά, για το φως, απλά για να είστε εκεί και να το κάνετε χωρίς ιδιαίτερο σκοπό, εκτός το να είστε σ’ αυτήν, γιατί μπορείτε. Και καθώς μπαίνετε στις εμπειρίες σας των πολλών, πολλών ζωών, σε κάποιο χρονικό σημείο γίνεστε πιο ώριμοι. Συνειδητοποιείτε ότι υπάρχουν ορισμένοι τρόποι για να κάνετε πράγματα για την ευτυχία και την χαρά σας, κι ορισμένοι τρόποι για να μην κάνετε πράγματα, γιατί σας κάνουν δυστυχισμένους και κάνουν δυστυχισμένους και τους ανθρώπους γύρω σας επίσης. Συνειδητοποιείτε ότι υπάρχουν πράγματα που έχουν σημασία και πολλά που δεν έχουν. Πολλά, πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν σημασία και τα αφήνετε να φύγουν. Αυτό είναι ωριμότητα.

Η ωριμότητα δεν έχει καμία σχέση με την ευφυία. Όμως θα πρέπει να πω ότι όσο πιο ώριμος γίνεται κανείς, τόσο πιο ευφυής γίνεται σαν άνθρωπος. Η ωριμότητα δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείτε να δουλέψετε. Είναι κάτι που λαμβάνετε και επιτρέπετε. Κι αυτό που συμβαίνει μετά από πολλές, πολλές ζωές, είναι ότι φτάνετε σε ένα σημείο ωριμότητας, φτάνετε σε ένα σημείο όπου είστε πεπειραμένοι, καταλαβαίνοντας όλο και περισσότερο τί είναι σημαντικό πραγματικά, τί είναι σημαντικό για σας, κι αυτή η ωριμότητα τότε είναι αυτό ακριβώς που σας βάζει σε εκείνη την κατάσταση της Νιρβάνα.

Λοιπόν, Νιρβάνα είναι μια σημαντική λέξη. Πολλοί από σας νομίζουν ότι Νιρβάνα είναι απλά να είσαι χαζοχαρούμενος, τριγυρνώντας στον πλανήτη απλά με απόλυτη ευδαιμονία. Αυτή είναι η δυτική άποψη γι’ αυτήν. Το Σαμσάρα είναι εκείνο το σημείο, λοιπόν, είναι ένα σημείο θανάτου. Είναι ένα σημείο όπου δεν υπάρχει άλλο. Είναι ένα σημείο όπου δεν υπάρχουν άλλοι κύκλοι. Όταν λέω θανάτου, δεν μιλάω απλά για το υλικό σας σώμα. Μιλάω για την ύπαρξή σας. Είναι το σημείο για να πεθάνει. Είναι το σημείο όπου, αν δεν πεθάνει, πρέπει να την σκοτώσετε γιατί δεν σας υπηρετεί πια. Κι αυτές όλες είναι τρομακτικές σκέψεις.

Ξέρετε, αυτό που θέλουν να κάνουν πολλοί Σώμπρα είναι να πετάξουν μερικά πράγματα κι απλά να συνεχίσουν λίγο πιο ελαφρά, αλλά κρατώντας ακόμα πολλά από τα παλιά πράγματα. Και είναι πολύ δύσκολο να το κάνετε, γιατί αν κρατάτε ακόμα πράγματα που δεν έχουν σημασία, που δεν έχουν σημασία τελικά, πρόκειται να τραβηχτείτε πίσω σε όλα εκείνα τα παλιά πράγματα. Είναι θέμα – ο Κώλντρε θα χρησιμοποιούσε τη λέξη «παραχώρησης» , που ίσως να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, όμως – απελευθέρωσης. Είναι θέμα απελευθέρωσης. Και ναι, χρειάζεται τεράστιο ποσοστό θάρρους, αλλά μετά δεν χρειάζεται απολύτως τίποτα. Χρειάζεται τεράστιο ποσοστό εμπιστοσύνης στον εαυτό σας, αλλά η εμπιστοσύνη είναι έμφυτη, οπότε δεν χρειάζεται να δουλέψετε γι’ αυτήν. Υπάρχει ήδη.

Έτσι, θα πάμε τώρα απ’ αυτό το σημείο του Σαμσάρα, ειδικά με την Αποκάλυψη που ζούμε τώρα, εκεί που βρίσκεται το τέλος. Και δεν είναι απλά ότι κάνετε μια νέα αρχή, σαν τα παλιά αλλά λιγάκι καλύτερα. Δεν είναι σαν να βάζετε απλά καινούρια λάστιχα στο αμάξι σας. Πιστεύω ότι πολλοί Σώμπρα αυτό νομίζουν, ότι είναι η Πραγμάτωση. Ξέρετε, έχετε κάποια πραγματικά φθαρμένα λάστιχα αφού έχετε περάσει πολλές, πάρα πολλές ζωές, και τώρα πρόκειται να βάλετε καινούρια λάστιχα στο αμάξι σας και να το ονομάσετε αυτό Πραγμάτωση. Είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Είναι πολύ περισσότερα κι αυτό είναι το σημείο που βρισκόμαστε γενικά με τους Σώμπρα. Το σημείο που κι εγώ πιέζω επίσης.

Σήμερα το θέμα είναι απλά να το κάνετε. Απλά να το κάνετε.

Νιρβάνα σημαίνει μια αναγέννηση – μια αναγέννηση του Εαυτού, χωρίς ο άνθρωπος να δουλεύει γι’ αυτήν. Πρέπει να το τονίσω αυτό. Χωρίς ο άνθρωπος να δουλεύει γι’ αυτήν. Φύγετε από τη μέση. Αυτό που συμβαίνει εντός σας τώρα είναι φυσικό, ίσως τρομακτικό για τον άνθρωπο που δεν συνειδητοποιεί, «Τι συμβαίνει; Γιατί νιώθω έτσι;» Λοιπόν, για τον άνθρωπο, απλά ας νιώσει έτσι. Εννοώ απλά ας βουτήξει μέσα σ’ αυτό νιώθοντας εμπιστοσύνη. Να βουτήξει μέσα σ’ αυτό το αίσθημα και να σταματήσει να προσπαθεί να ανακατεύεται σ’ αυτό.

Στη Νιρβάνα το θέμα δεν είναι καθόλου η ευδαιμονία. Είναι το να αναδημιουργήσετε τον εαυτό σας, αλλά όχι στο επίπεδο του ανθρώπου. Η ανα-δημιουργία συμβαίνει στο επίπεδο του Μάστερ. Κι αυτός ο Μάστερ μετά δίνει αυτά τα δώρα στον άνθρωπο και λέει, «Τώρα ζήσε τα. Ζήσε μ’ αυτό τον καινούριο τρόπο. Βίωσε μ’ αυτό τον καινούριο τρόπο. Μείνε μ’ αυτό το Νέο Φως.» Κι αυτό είναι που συμβαίνει.

Τώρα είναι η εποχή της Αποκάλυψης. Αρχίσαμε μ’ αυτήν πέρσι, στις 22 Μαρτίου, ξέρετε, από μια συνολική άποψη. Αλλά τώρα φτάνουμε σ’ αυτήν όλο και πιο βαθιά, στην προσωπική σας Αποκάλυψη. Αυτό συμβαίνει τώρα. Προχωράτε στα βάθη της προσωπικής σας Αποκάλυψης. Και τι σημαίνει Αποκάλυψη; Όχι καταστροφή, όχι να εκραγεί ή να διαλυθεί ο κόσμος. Αποκάλυψη απλά σημαίνει φανερώνω ή αποκαλύπτω.

Μπαίνετε τώρα στην προσωπική σας Αποκάλυψη, μια αποκάλυψη που έχει καθυστερήσει πολύ, που την δικαιούστε πολύ. Την έχετε κερδίσει με την αξία σας. Αυτό ίσως να είναι λίγο τρομακτικό για τον άνθρωπο επειδή δεν είναι σίγουρος τι του συμβαίνει. Αλλά, για να γυρίσω πίσω στην πολύ παλιά μεταφορά, ούτε και η κάμπια ήξερε τί της συνέβαινε.
Όμως επιτρέποντας – πραγματικά μέσα στο κουκούλι, κομματιασμένη, αυτό το λέω επιτρέπω – επιτρέποντας, αυτή μεταμορφώθηκε κι έγινε κάτι αυτή τη στιγμή του Σαμσάρα, κάτι που δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί πριν, στη Νιρβάνα της πεταλούδας. Προκύπτει με την ωριμότητα του ανθρώπου, και τελικά αυτή η ωριμότητα γίνεται κομμάτι του Μάστερ. Κι από δω και πέρα, απ’ αυτή την στιγμή και μετά, πρόκειται να καλείστε όλο και πιο πολύ να αναγνωρίζετε τον Μάστερ εντός, να σταματήσετε να βασίζεστε στους παλιούς ανθρώπινους τρόπους.

Λοιπόν, η ομορφιά σ΄ αυτό είναι, ότι ο Μάστερ προήλθε από τον άνθρωπο. Δεν είναι ότι ήρθε από κάποιο ουράνιο μέρος ή από κάποιο άλλο πλανήτη μακριά. Όχι, καταλαβαίνει τον άνθρωπο. Προέρχεται από την ωριμότητα του ανθρώπου, και είναι ένας άμεσος σύνδεσμος με το θείο. Ο Μάστερ είναι το κοντινότερο πράγμα που έχετε με τον Θεό, το κοντινότερο πράγμα, γιατί λειτουργεί σε ένα επίπεδο της ωριμότητας, της σοφίας, κι όμως καταλαβαίνει τον άνθρωπο.

Οπότε, άνθρωπε, άρχισε να κάνεις πίσω. Ακόμα καλύτερα, ξεκίνα να τα μαζεύεις, να ετοιμάζεσαι να φύγεις – για πού; Δεν έχει σημασία, έχει; – και τώρα έρχεται αυτός ο Μάστερ. Ο Μάστερ είναι γεμάτος σοφία, και είναι γεμάτος με την σοφία της αγάπης που φτάσατε να γνωρίσετε στις ζωές σας. Ο Μάστερ δεν χρειάζεται να βασιστεί στον εγκέφαλο για τις αποφάσεις του, για τις επιλογές του, για όσα έχουν σημασία. Γνωρίζει σε ένα πολύ διαφορετικό επίπεδο.

Ο άνθρωπος ακόμα παίζει έναν σημαντικό ρόλο σε μερικά από τα πιο λειτουργικά ζητήματα υποστήριξης της παραμονής σ’ αυτό τον πλανήτη σαν βιολογικό ον, αλλά ακόμα κι αυτό αλλάζει. Ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα σημαντικός τώρα στην εμπειρία της μετάβασης στην κατάσταση του μάστερ και στην παραμονή στον πλανήτη.

Τόσα πολλά απ’ αυτά τα ζητήματα, για παράδειγμα, το ζήτημα του Σαμσάρα, δεν ήταν σπουδαία για τους προηγούμενους Μάστερ. Όταν έφτασαν στο Σαμσάρα, πήγαν στη Νιρβάνα⸱ πέρασαν στην άλλη πλευρά. Έφυγαν. Δεν παρέμειναν, ως επί το πλείστον. Έτσι, οι συζητήσεις που κάνουμε τώρα, είναι πολύ διαφορετικές από τα πράγματα που βίωσαν εκείνοι.

Οι συζητήσεις που κάνουμε τώρα ,έχουν σχέση με την παραμονή εδώ στον πλανήτη και, κατά κάποιον τρόπο, είναι μια πρόκληση. Αλλά σας ζητώ να αλλάξετε την θεώρηση σ’ αυτό. Πραγματικά δεν είναι πρόκληση. Είναι μόνο παράξενο και ξένο για τον άνθρωπο, αλλά πραγματικά δεν είναι πρόκληση. Είναι μια ευκαιρία. Είναι ένας νέος τρόπος να ζείτε και να βιώνετε στον πλανήτη. Είναι ένας νέος τρόπος να επιτρέπετε στον εαυτό σας να ρίχνει το φως σας.

Στο παρελθόν όταν ήμουν μοναχός Ζεν, μιλούσαμε για το Σαμσάρα κι  έλεγαν ότι αυτό ήταν. Είχε τελειώσει. Είχες τελειώσει με τις ζωές σου στον πλανήτη. Adios. Αντίο. Μάζεψε τα. Τώρα είναι πολύ διαφορετικά.

Τώρα είναι το πώς να μπείτε με χάρη σ’ εκείνο το επόμενο επίπεδο του αληθινού Μάστερ, να έχετε την ανθρώπινη πλευρά του Μάστερ ακόμα παρούσα, αλλά ο άνθρωπος να μην έχει πια – ο Κώλντρε με διπλοτσεκάρει σ’ αυτό – όχι όμως, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πια να προχωράει στη ζωή παλεύοντας. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πια να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις. Καθόλου.
Και σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να μην αρέσει αυτό. Θέλουν να είναι εκείνοι που ελέγχουν τα πράγματα. Αλλά δοκιμάστε να επιτρέψετε να μπει ο Μάστερ κι ο άνθρωπος απλά να απολαμβάνει τη βόλτα. Αφήστε τον Μάστερ να οδηγήσει το αμάξι, να κάνει την συντήρηση, να φροντίσει τα πράγματα, να καταλάβει τί ακολουθεί κι ο άνθρωπος απλά να είναι στη θέση του συνοδηγού απολαμβάνοντας την. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι φωνάζουν, «Όχι, όχι! Επιμένω. Πρέπει να οδηγώ. Πρέπει να κάνω τα πάντα.» Αυτό είναι καλό, αλλά τότε είστε ακόμα στους ίδιους παλιούς κύκλους. Απλά προσπαθείτε να τα κάνετε λίγο καλύτερα.

Αφήστε τον άνθρωπο να καθίσει τώρα στη θέση του συνοδηγού. Αφήστε τον Μάστερ να μπει μέσα. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος ζωής. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος να βιώσετε την Πραγμάτωση σας καθώς θα μένετε εδώ στον πλανήτη.

Όμως τώρα, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Αυτή είναι η προσωπική σας Αποκάλυψη. Είναι η αποκάλυψη.

Η αποκάλυψη του ποιοι είστε πραγματικά, και τελικά, η αποκάλυψη, και η κατανόηση του πώς λειτουργούν μαζί η ενέργεια και η συνειδητότητα. Αυτό θέλει να κάνει ο Μάστερ. Λέτε, «Τι έχει σημασία για τον  Μάστερ;» Αυτό θα ήταν άλλο ένα. Πώς λειτουργούν μαζί αποτελεσματικά η ενέργεια και η συνειδητότητα;

Είπα στην ομάδα που ήταν εδώ πρόσφατα, ότι όταν αποχωρήσω εν μέρει, αποσυρθώ από τον Βυσσινί Κύκλο, ότι, ω, έχω άλλα σχέδια. Όχι πράγματα που πρέπει να κάνω, αλλά επιθυμίες. Έχω τις αληθινές επιθυμίες της ψυχής μου, κι αυτό το επόμενο επίπεδο είναι να δουλέψω για να ενωθούν η ενέργεια και η συνειδητότητα σε μοναδικότητα, σε ολότητα. Τώρα, βιώνετε πώς είναι να παίζετε με την ενέργεια και την συνειδητότητα, αλλά αυτές είναι, κατά κάποιον τρόπο, ξεχωριστά στοιχεία. Όμως το επόμενο βήμα για μένα είναι να δουλέψω με αρκετούς από σας κι άλλες αγγελικές υπάρξεις, ώστε τελικά να ενωθούν η ενέργεια και η συνειδητότητα.

Οπότε αυτή είναι η επιθυμία μου. Αυτό είναι το πάθος μου. Αλλά επανέρχομαι στο θέμα. Τώρα, είναι η προσωπική σας Αποκάλυψη, κι αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο άνθρωπος ξεθωριάζει σιγά-σιγά. Ακόμα κι αν αντισταθείτε, και πάλι πρόκειται να ξεθωριάσει σιγά-σιγά. Κι αυτό που θα έρθει μετά είναι ο αληθινός Μάστερ, για να μείνει ενσωματωμένος εδώ στον πλανήτη, για να περάσει όλη τη διαδικασία της αφομοίωσης του φωτεινού σώματος και να είναι εδώ για να ακτινοβολεί, να ρίχνει το φως του στον πλανήτη.

Το Νέο Φως

Ας μιλήσουμε για το Νέο Φως για μια στιγμή. Έχουμε μιλήσει γι’ αυτό στο Keahak, σε ένα βαθμό στα Shoud, αλλά το Νέο Φως είναι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που ονομάζω κλασικό φως, συνηθισμένο φως. Το φως είναι αποτέλεσμα της ενέργειας που καλείται σε υπηρεσία, είτε από την ψυχή, είτε από τον Μάστερ, είτε από τον άνθρωπο. Όμως ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση, ας πούμε ότι ο άνθρωπος θέλει ή επιθυμεί κάτι, πιστεύει ορισμένους τρόπους, θέλει να βιώσει σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του, είτε είναι συνειδητές είτε όχι.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τη στιγμή που υπάρχει αυτή η επιθυμία του ανθρώπου – όχι τόσο η σκέψη, όσο η επιθυμία – και η επιθυμία θα μπορούσε να καλύπτει οτιδήποτε από φόβο μέχρι ευτυχία, από αφθονία μέχρι αρρώστια. Και λέτε, «Λοιπόν, αυτό δεν θα ήταν η ανθρώπινη επιθυμία.» Όμως στην πραγματικότητα, αν το εξετάσετε, μερικές φορές υπάρχει. Κι όχι συνειδητά. Ο άνθρωπος δεν θέλει συνειδητά να αρρωστήσει, ως επί το πλείστον. Αλλά υπάρχει κάτι για να βιωθεί ή μια θέληση να συμβεί βασισμένη στην άποψη του ανθρώπου για τον εαυτό του. Αυτό προσκαλεί το φως. Μπουμ! Τώρα έρχεται η ενέργεια κυλώντας σαν φως.

Τώρα αυτό το φως δημιουργεί βαρύτητα. Ναι, το φως δημιουργεί βαρύτητα. Αυτή η βαρύτητα δημιουργεί τον χρόνο και τον χώρο, κι όλα αυτά μαζί αρχίζουν να δημιουργούν τον υλικό κόσμο – κυματομορφές, σωματίδια, άτομα, μόρια, κύτταρα, όργανα, εγκέφαλους κι όλα τα άλλα. Όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι το φως λάμπει πάνω σε κάτι, συνεπώς, αυτό γίνεται.

Έτσι, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι, ότι εκείνο το φως με το οποίο δουλεύατε πάντα, εκείνο το φως που δημιουργεί την πραγματικότητα, την πραγματικότητα που μετά σας δίνει ένα γήπεδο για εμπειρίες, εκείνο το φως αλλάζει, και είναι αυτό που ονομάζω Νέο Φως. Και κυριολεκτικά αυτό που συμβαίνει είναι το εξής. Βλέπετε, όλες οι εμπειρίες που είχατε ποτέ σ’ αυτή τη ζωή ή σε οποιαδήποτε άλλη, αποθηκεύονται σ’ αυτό το μέρος που λέγεται Ακάσα και είναι προσωπικό. Δεν είναι σε κάποιο μέρος, αλλά απλά είναι όλες οι αναμνήσεις. Όλα όσα βιώσατε ποτέ ή έχετε κάνει είναι ακόμα εκεί και είναι όλα δικά σας. Δεν τα μοιράζεστε. Δεν είναι σαν να νοικιάζετε μια αποθήκη σε μια μεγάλη αποθηκευτική εγκατάσταση όπου έχετε τα πράγματα σας, κι όλοι έχουν τα δικά τους κι όλα είναι εκεί μέσα. Δεν είναι έτσι. Είναι μόνο δικό σας. Και με κάθε εμπειρία που έχετε, γεμίζει λίγο παραπάνω και λίγο παραπάνω και λίγο παραπάνω, μέχρι που φτάνετε στο σημείο της ωριμότητας. Και συνειδητοποιείτε, ότι δεν είναι ανάγκη να συνεχίζετε να προσθέτετε στις εμπειρίες με τον τρόπο που το κάνατε πριν. Με άλλα λόγια, τώρα είναι η ώρα να κάνετε μια κβαντική αλλαγή στον τρόπο που βιώνετε τη ζωή.

Έτσι, όταν προκύψει αυτή η ωριμότητα, όταν εσείς, σαν άνθρωποι, λέτε, «Είναι ώρα για κάτι διαφορετικό», κι όταν ο Μάστερ λέει ξεκάθαρα, «Οκέι, πρόκειται να αλλάξουμε το παιχνίδι εδώ», τότε το Ακάσα αρχίζει να απελευθερώνει ιστορίες, αναμνήσεις, εμπειρίες. Ξέρετε, έχει φουσκώσει. Έχει γίνει τεράστιο και παραφουσκωμένο με όλες αυτές τις εμπειρίες. Είναι γεμάτο με σκουπίδια που πραγματικά δεν χρειάζεστε πια, που δεν έχουν σημασία πια. Και τώρα το Ακάσα ανοίγει κι αρχίζει να απελευθερώνει αργά, να απελευθερώνει αργά εμπειρίες, ιστορίες, γεγονότα, ζωές πίσω στην ψυχή.

Λοιπόν, η ψυχή ρίχνει μια ματιά σε όλα αυτά τα εισερχόμενα πράγματα και λέει, «Ω, πω πω! Έρχονται όλα αυτά τα σκουπίδια κι όλες οι εμπειρίες και οι λεπτομέρειες» και η ψυχή λέει, «Περίμενε μια στιγμή. Πρέπει να τα καθαρίσουμε αυτά.» Και τότε η ψυχή τα φέρνει στην σοφία και λέει, «Δεν χρειαζόμαστε όλες τις λεπτομέρειες. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε ποια ημερομηνία συνέβη κάτι ή κάθε συναίσθημα ή αίσθημα που πέρασες. Ούτε και χρειάζεται να ξέρουμε μαθηματικά ή φυσική ή οτιδήποτε απ’ αυτά.» Την ψυχή δεν τη νοιάζει, οπότε η ψυχή τα φέρνει στην σοφία.

Λοιπόν, μέσα στην αγνότητα της σοφίας υπάρχουν όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε, όλα όσα θα θέλατε να θυμάστε στη σωστή στιγμή, όταν χρειάζεται να τα ξέρετε ή να τα θυμάστε. Αλλά δεν είναι λες και είναι όλα αποθηκευμένα εκεί. Απλά επανεμφανίζονται αν τα χρειαστείτε σε κάποια χρονική στιγμή.

Τώρα όμως αυτό που κάνει η ψυχή είναι ότι καθαρίζει όλα αυτά τα πράγματα, και τα καθαρίζει μέχρι να φτάσει στην σοφία. Και η ψυχή παίρνει μια βαθιά αναπνοή, «Αα! Η σοφία. Αγαπώ την σοφία», και φωτίζεται. Η ψυχή φωτίζεται, κι όταν το κάνει αυτό, μοιράζεται αυτή την σοφία με το Εγώ Είμαι, την ομορφιά όλων όσων έχετε κάνει ποτέ. Και τότε, η ψυχή παίρνει εκείνη την σοφία, την κάνει διαθέσιμη πάλι στον Μάστερ και σε σας.

Αυτό είναι το Νέο Φως. Λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό σαν το παλιό φως με τη διαφορά ότι έχει σοφία. Έχει ωριμότητα. Έχει βάθος. Και δεν θα κάνει πράγματα σαν αυτά που ίσως να είχατε κάνει με το παλιό φως. Δεν θα επαναλαμβάνει πράγματα συνεχώς, νομίζοντας ότι το αποτέλεσμα θα αλλάξει. Θα ξέρει διαισθητικά και άμεσα και μ’ αυτή την σοφία, για τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος έχει πολλές ανάγκες κι επιθυμίες. Πολλές. Οι πιο πολλές απ’ αυτές πραγματικά δεν έχουν σημασία. Όμως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι δεν χρειάζεται να αγχώνεται για τις καθημερινές ανάγκες κι επιθυμίες του, γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά του Νέου Φωτός είναι, ότι τα πράγματα απλά σας έρχονται, μερικές φορές πριν καν μάθετε ότι τα χρειάζεστε.

Έχω μιλήσει γι’ αυτό στο παρελθόν – «Έρχεται σε σας» – αλλά τώρα αντί να είναι μια θεωρία, αντί να είναι κάτι ωραίο να το σκέφτεστε, πραγματικά συμβαίνει. Απλά αρχίζει να έρχεται σε σας. Ο άνθρωπος μπερδεύεται. Ο άνθρωπος σκέφτεται, «Απλά υπάρχει. Πώς συνέβη αυτό;» Άνθρωπε, μην ανησυχείς γι’ αυτό. Έτσι λειτουργεί το Νέο Φως. Μερικές φορές ο άνθρωπος σκέφτεται, «Λοιπόν, δεν έχω δουλειά γιατί τώρα απλά εμφανίζεται. Δεν χρειάζεται να δουλεύω γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να αγχώνομαι γι’ αυτό. Δεν χρειάζεται να παθαίνω εμμονή. Και σκέφτομαι, ‘Δεν έχω δουλειά.’ Αυτό ήταν που πραγματικά έκανα καλά σαν άνθρωπος. Δούλευα σκληρά και αγχωνόμουν και πονούσα και υπέφερα και τώρα δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα απ’ αυτά; Ποιος είναι ο σκοπός; Γιατί να είμαι εδώ;» Και πάλι, γυρίζω πίσω πολύ απλά στο, «Για να απολαύσετε την ομορφιά.» Αυτό είναι. Για να απολαύσετε την ομορφιά.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Νέου Φωτός, και υπάρχουν πολλά, πάντως ένα από τα χαρακτηριστικά είναι ότι δεν προέρχεται από τον άνθρωπο. Δεν μπορείτε να το φτιάξετε. Δεν μπορείτε να αυξήσετε το μέγεθος ή τον όγκο. Μπορείτε μόνο να το βιώσετε. Δεν μπορείτε να το επινοήσετε στο μυαλό σας. Πραγματικά δεν μπορείτε ούτε να το σκεφτείτε. Μπορείτε να το βιώσετε.

Το Νέο Φως δεν πρόκειται να έρθει σε σας με κάποια μεγάλη έκρηξη, με πυροτεχνήματα, με μια τεράστια καθαρτήρια αλλαγή στη ζωή σας. Αυτό συνέβη στον ανώριμο άνθρωπο, όταν ζούσατε εκείνες τις σπουδαίες εμπειρίες που θέλετε να ξαναζήσετε τώρα. Ήταν ο ανώριμος άνθρωπος που τα βίωνε αυτά. Με το Νέο Φως, με την ωριμότητα σας, δεν συμβαίνει μ’ αυτό τον τρόπο. Είναι εξαιρετικά ανεπαίσθητο. Το Νέο Φως είναι τόσο ανεπαίσθητο που ίσως να μην συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχει. Υπάρχει. Ψάχνετε κάτι μεγάλο εκεί έξω. Είναι ανεπαίσθητο  εδώ μέσα (στην περιοχή της καρδιάς) κι όμως με την λεπτότητά του, είναι πολύ βαθύ.

Είναι χωρίς συγκρούσεις. Ο άνθρωπος έχει την τάση να είναι διχασμένος για πολλά πράγματα, ειδικά όταν δουλεύει με το φως, το κλασικό φως. Όμως στο Νέο Φως, δεν υπάρχει αυτή η σύγκρουση, συνεπώς, ίσως δεν το νιώθετε γιατί ήσασταν συνηθισμένοι να νιώθετε σύγκρουση και διττότητα και διαχωρισμό και πρόκληση και καυγάδες. Δεν υπάρχει αυτό. Είναι τόσο όμορφα ανεπαίσθητο.

Ανεπαίσθητο δεν σημαίνει αδύναμο. Δεν σημαίνει ότι δεν είναι αποτελεσματικό. Σημαίνει ότι τώρα έχετε την ωριμότητα, τώρα έχετε την ισορροπία, και δεν πρόκειται να ανεβοκατεβαίνετε έτσι. Ω, δεν είναι ότι θα μείνετε στάσιμοι, αλλά ανοίγετε και επεκτείνεστε.

Έτσι καθώς το Νέο Φως έρχεται στη ζωή σας, πράγμα που θα συμβεί, εννοώ, είναι κάτι το φυσικό. Το Νέο Φως θα έρθει. Μπορείτε να προσεύχεστε γι’ αυτό όλη μέρα, αλλά πρόκειται να έρθει τη σωστή στιγμή και στο σωστό μέρος, και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι παραπάνω για να έρθει. Το επιτρέπετε. Αυτό είναι.

Η νέα ζωή – το Νέο Φως,  είναι σαν τη νέα ζωή, είναι σαν τη Νιρβάνα, και περνάτε από μια διαδικασία αυτής της αλλαγής από τον άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει τα πάντα, να ελέγξει τα πάντα, να σκεφτεί τα πάντα και ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν χρειάζεται. Δεν είναι ανάγκη. Και πραγματικά, ο άνθρωπος αρχίζει να αφήνει χώρο στον Μάστερ, κι αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει τώρα. Είναι η προσωπική Αποκάλυψη.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά.

Έτσι, τί έχει σημασία πραγματικά ή τί έρχεται μετά την ολοκλήρωση; Ας το ανακαλύψετε, χωρίς να προσπαθείτε να το κάνετε με την σκέψη ή να το διαχειριστείτε. Απλά επιτρέψτε να συμβεί.

Μεράμπ της Ενθύμησης

Τώρα, είναι ώρα για την μεράμπ μας. Ας βάλουμε την μουσική.

Αγαπητοί Σώμπρα, πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή. Χαλαρώστε. Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και χαλαρώστε κι απολαύστε.

Θυμηθείτε, η μεράμπ δεν είναι η ώρα που προσπαθείτε να το σκεφτείτε.

(αρχίζει η μουσική)

Ω, δεν πονάει αυτό, να προσπαθείτε να σκεφτείτε τα πάντα; Όταν συνειδητοποιήσετε ότι δεν χρειάζεται. Μια φυσική διαδικασία λαμβάνει χώρα όπου ο άνθρωπος εξελίσσεται σε Μάστερ. Ο Μάστερ γίνεται άνθρωπος. Τόσα πολλά πράγματα τώρα απλά αρχίζουν να τακτοποιούνται από μόνα τους.

Αυτή είναι μια μεράμπ της ενθύμησης, όμως για να θυμηθείτε κάτι που πριν απ’ αυτό θα ήταν δύσκολο να το θυμηθείτε.

Να θυμηθείτε ότι έχετε επιλέξει να είστε εδώ. Και ίσως όχι ένα επίπεδο που μπορείτε να το θυμηθείτε με το ανθρώπινο μυαλό, αλλά σας ζητάω να θυμηθείτε ποιοι είστε πραγματικά.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, καθώς μπαίνουμε σ’ αυτή την μεράμπ της ενθύμησης.

(παύση)

Είναι το να θυμηθείτε ότι ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή γνωρίζοντας, ότι θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα υπήρχαν πολλές προκλήσεις και μεταμορφώσεις. Και μετά θα φτάνατε σ’ αυτό το σημείο, που ονομάζω Σαμσάρα, όπου απλά τελειώνει.

(παύση)

Αλλά τέλος δεν σημαίνει τελειωτικό. Δεν σημαίνει ολοκληρωτικό. Είναι απλά το τέλος ενός παλιού τρόπου που κάνατε τα πράγματα.

(παύση)

Θα ήταν δύσκολο να φανταστείτε τί ακολουθεί.

Θα ήταν δύσκολο να το κάνετε αυτό πριν από ένα χρονικό διάστημα, γιατί, βλέπετε, αν είχαμε βγει εκεί έξω – ακόμα και στη φαντασία, αν είχαμε βγει εκεί έξω – και λέγαμε, «Τι ακολουθεί;» Πιθανόν να είχατε απλά ένα μεγάλο κενό, ένα μεγάλο τίποτα.

Είναι ένα προσωπικό σημείο μοναδικότητας, που σημαίνει ότι τα πράγματα αλλάζουν τόσο πολύ που δεν θα αναγνωρίζονταν από τον παλιό εαυτό. Δεν είχε την ικανότητα να φανταστεί έτσι.

Αλλά τώρα με την ωριμότητα, και την σοφία και το Νέο Φως, τώρα μπορούμε να θυμηθούμε. Τώρα μπορούμε να φανταστούμε τί ακολουθεί.

(παύση)

Και δεν είναι καθόλου να είστε απλά λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Είναι κάτι πολύ πέρα απ’ αυτό. Έτσι, σας ζητάω να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να θυμηθείτε τι ακολουθεί.

(παύση)

Το σημείο της ενθύμησής σας δεν είναι καν απαραίτητα απ’ αυτή τη ζωή σαν άνθρωποι, γιατί οι πιο πολλοί από σας, δεν γνωρίζατε πραγματικά. Δεν μπορούσατε να το φανταστείτε. Η ενθύμηση προέρχεται από το επίπεδο της ψυχής – την επιθυμία της ψυχής να τελειώσουν οι κύκλοι της ανθρώπινης ζωής κι όμως να μείνετε εδώ στον πλανήτη για ένα χρονικό διάστημα.

(παύση)

Αυτό υπήρχε πάντα στις δυνατότητές σας. Υπήρχε πάντα, αλλά πολύ απόμακρο, πολύ εκτός συνειδητότητας, ως επί το πλείστον. Αλλά σήμερα μπορούμε να επισκεφθούμε αυτή την ενθύμηση της ψυχής, πέρα από το Σαμσάρα, μέσα στο θεϊκό.

(παύση)

Η ψυχή ποτέ δεν γνώριζε τις λεπτομέρειες. Καθόλου. Δεν έλεγε, «Σε συγκεκριμένες ημερομηνίες πρόκειται να συμβούν αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα.» Καθόλου. Η ψυχή απλά ήξερε ότι κάτι καινούριο έρχεται τώρα.

Κάτι που είναι πολύ πέρα από την ανθρώπινη κατάσταση.

(παύση)

Κάτι που αψηφά την λογική.

(παύση)

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και τώρα, σαν Μάστερ, θυμηθείτε.

(παύση)

Θυμηθείτε τί ακολουθεί.

(παύση)

Στο Ζεν, θα έλεγαν, «Τίποτα δεν ακολουθεί. Τίποτα.» Αλλά εμείς πρόκειται να ξεπεράσουμε αυτό. Πρόκειται να πάμε πέρα απ’ αυτό.

Αυτό που ακολουθεί, δεν είναι το τίποτα. Είναι εντελώς καινούριο. Είναι πολύ πιο πέρα.

(παύση)

Αφήστε τον εαυτό σας να το νιώσει αυτό και να θυμηθεί το ανώτερο κάλεσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και στην ψυχή.

(μεγαλύτερη παύση)

Κι αυτός ο άνθρωπος ξεθωριάζει αργά, καθώς εισέρχεται το φως του Μάστερ. Δεν είναι ανάγκη να κάνει ό,τι έκανε πριν.

(παύση)

Αφήστε αυτή την επιθυμία της ψυχής να είναι μαζί σας τώρα για να την θυμηθείτε. Είναι ένα αίσθημα. Είναι μια αίσθηση. Δεν είναι οι λεπτομέρειες.

(παύση)

Υπάρχει. Υπάρχει. Αφήστε την να έρθει σε σας. Μερικοί από σας, προσπαθείτε να βγείτε έξω και να την ψάξετε. Όχι, αφήστε την να έρθει σε σας σαν Μάστερ, την ενθύμηση και την επίγνωση του πέρα από το Σαμσάρα.

(μεγαλύτερη παύση)

Ο Μάστερ και η ψυχή πάντα γνώριζαν, πάντα ένιωθαν, πάντα καταλάβαιναν ότι αυτή η δυνατότητα θα μπορούσε να έρθει. Δεν ήταν σίγουροι πότε ή πώς ακριβώς, αλλά ποτέ δεν ανησυχούσαν για εκείνες τις λεπτομέρειες. Ποτέ. Γιατί ήξεραν. Πάντα ήξεραν.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή τώρα σαν Μάστερ και θυμηθείτε.

(παύση)

Θυμηθείτε την επιθυμία της ψυχής να μετατρέπει τις εμπειρίες σε σοφία και να τις προσφέρει πίσω, σαν ενσαρκωμένος Μάστερ στη Γη, να τις προσφέρει πίσω στον Μάστερ.

(παύση)

Θυμηθείτε πώς ο άνθρωπος φτάνει στην ολοκλήρωση.

(παύση)

Παραμερίζει για να επιτρέψει στον Μάστερ του – στον Μάστερ, στον αληθινό Μάστερ τώρα – να είναι εδώ παρών.

(μεγαλύτερη παύση)

Πολλοί από σας έχουν σκεφτεί και ονειρευτεί μια ζωή σαν άνθρωποι, να κάνουν πράγματα, να πετύχουν πράγματα, κι όλα αυτά είναι θαυμάσια, γιατί σας έδωσαν πολλές εμπειρίες.

Πολλοί από σας έχουν σκεφτεί πράγματα, όπως η Πραγμάτωση, η φώτιση. Μερικές φορές την ένιωθαν πολύ κοντά, άλλες φορές πολύ φευγαλέα, πολύ μακρινή. Κι αν θυμάστε τώρα, ήταν πάντα εκεί.

Λοιπόν, τι ακολουθεί.

Αφήστε τον εαυτό σας να θυμηθεί. Ω, και σας παρακαλώ ξανά, σαν Μάστερ. Κι ο Μάστερ ήδη καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεστε τις λεπτομέρειες. Δεν χρειάζεστε λεπτομέρειες. Είναι μια αίσθηση. Είναι μια επίγνωση αυτού που ακολουθεί.

Τώρα αφήστε το να έρθει σε σας, καθώς θυμάστε.

(παύση)

Και, αγαπητέ άνθρωπε τώρα, ησύχασε. Αφέσου. Κάνε στην άκρη ώστε ο Μάστερ να μπορέσει να είναι εδώ. Ένας άλλος τρόπος να το πω είναι, σας παρακαλώ θυμηθείτε ότι είστε ο Μάστερ.

(παύση)

Θυμηθείτε ένα όνειρο όπου ήσασταν εδώ – στην ελευθερία σας, απελευθερωμένοι απ’ όλους εκείνους τους βαθείς περιορισμούς – ότι ήσασταν εδώ και ζούσατε το Νέο Φως.

(παύση)

Αυτή είναι μια επιθυμία της ψυχής, μια επιθυμία του Μάστερ, και με την ενθύμηση τώρα, την φέρνετε εδώ.

(παύση)

Το ξεθώριασμα του ανθρώπου δεν είναι κάτι θλιβερό. Τμήματα αυτής της ανθρώπινης υπόστασης θα συνεχίσουν να είναι εδώ, για να υπηρετούν τις πολύ συγκεκριμένες ανθρώπινες ανάγκες. Αλλά ο άνθρωπος δεν θα χρειάζεται πια να διαχειρίζεται και να ασχολείται με τα πάντα και να παίρνει όλες τις αποφάσεις.

Ο άνθρωπος – αυτή η πλευρά σας – μπορεί τώρα να ησυχάσει, να γαληνέψει, καθώς θα θυμάστε τον εαυτό σας σαν Μάστερ.

(μεγαλύτερη παύση)

Ένας άλλος τρόπος να το διατυπώσω είναι η έντονη εστίαση μόνο στην ανθρώπινη πλευρά, αυτή μπορεί να υποχωρήσει τώρα, να ανοίξει, καθώς θα θυμάστε τώρα τον εαυτό σας σαν Μάστερ. Καθώς θα θυμάστε την επιθυμία της ψυχής να είναι εδώ στο φως και στο Νέο Φως.

Εισπνεύστε και θυμηθείτε. Είναι όλα εκεί. Είναι όλα δικά σας.

Εισπνεύστε και θυμηθείτε.

(παύση)

Αφήστε να έρθει σε σας.

(μεγαλύτερη παύση)

Ενώ θυμάστε ανοίγεστε στον Εαυτό σας.

Ανοίγεστε σ’ αυτό που πραγματικά υπήρχε πάντα, σε επιθυμίες που υπήρχαν εκεί για τόσο πολύ καιρό. Και η ομορφιά είναι ότι δεν πρόκειται για κάτι καινούριο, ας πούμε. Τίποτα δεν είναι καινούριο. Πάντα υπήρχε.

Πάντα η δυνατότητα για σας, για τον Μάστερ, να είναι εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη στο Νέο Φως. Και τώρα απλά να το θυμηθείτε πάλι, και μετά θα είναι εκεί.

Πραγματικά το θέμα δεν είναι καν να το πιστεύετε. Είναι απλά να το θυμηθείτε και μετά θα έρθει σε σας.

Δεν χρειάζεται να αναγκάσετε τον εαυτό σας να το πιστέψει ή να δουλέψει γι’ αυτό. Είναι απλά να πάρετε μια βαθιά αναπνοή, να ανοιχτείτε και να θυμηθείτε.

(παύση)

Κάνοντας το, είναι σαν να αρχίζετε να έχετε αυτό το αίσθημα ότι πάντα υπήρχε.

Πάντα υπήρχε. Απλά δεν είχατε συνείδηση αυτού.

Ο ενσαρκωμένος Μάστερ ήταν πάντα εδώ, αλλά υπήρχε τόση εστίαση σ’ αυτή την ανθρώπινη πλευρά και στις ανθρώπινες ανάγκες κι επιθυμίες, στο διαρκές «Ποιος είναι ο σκοπός;» του ανθρώπου.

Τώρα μπορείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή κι απλά να θυμηθείτε.

Και καθώς το κάνετε τώρα, οι ενέργειες δουλεύουν διαφορετικά. Οι εμπειρίες έρχονται σε σας διαφορετικά. Υπάρχει πολύ λιγότερη ανάγκη να δουλεύετε για τη ζωή.

Καθώς ανοίγετε και θυμάστε ότι είστε ο Μάστερ, ότι ήσασταν πάντα εδώ, θυμάστε επίσης ότι τα πράγματα απλά έρχονται σε σας.

Ω, δεν ήταν αυτή η ανθρώπινη εμπειρία. Ο άνθρωπος έπρεπε να γδέρνεται και να σέρνεται για όλα σχεδόν. Όμως καθώς θυμάστε τον Μάστερ, είναι πολύ, πολύ διαφορετικό.

(παύση)

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με την ανάμνηση, αυτό που ήταν  όνειρο και τώρα θα γίνει πολύ πραγματικό.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι αφήστε το να μπει.

Αφήστε τον άνθρωπο να εξελιχθεί τώρα σε Μάστερ.

(παύση)

Το Σαμσάρα είναι το τέλος των κύκλων κι αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει τώρα. Όμως ένα τέλος που δεν σημαίνει θάνατο, απλά σημαίνει ένα νέο δρόμο.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή καθώς θυμάστε.

Καλή βαθιά αναπνοή.

Θα σας πω κάτι που, καθώς θυμάστε, δεν πρόκειται να ξεχάσετε. Δεν πρόκειται να ξεχάσετε.

(τελειώνει η μουσική)

Απλά γίνεται μέρος του αποτυπώματος σας, της ταυτότητας σας, της συνειδητότητας σας. Δεν πρόκειται να ξεχάσετε. Και σας παρακαλώ μην δουλέψετε για να θυμηθείτε. Το να θυμηθείτε είναι απλά ένας άλλος τρόπος να πούμε επιτρέπετε. Χεμ!

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή στον εαυτό σας σαν Μάστερ, σαν άνθρωποι τώρα, που φτάνετε στο τέλος των κύκλων σας. Η ανθρώπινη πλευρά έχει κάνει αυτά που έπρεπε να κάνει. Αλλά τώρα που αυτό τελειώνει, τώρα αναδύεται ο Μάστερ και θα ζει πολύ διαφορετικά, θα ζει και θα παίζει με αυτό το Νέο Φως πολύ διαφορετικά.

Ας πάρουμε όλοι μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί αυτή την όμορφη μέρα.

Κι επιστρέφοντας στο Ζεν, αυτό που συμβαίνει μετά την ολοκλήρωση είναι ότι επιτρέπετε στον εαυτό σας να θυμηθεί.

Μια καλή βαθιά αναπνοή.

Με αυτά, αγαπητοί φίλοι, ανυπομονώ να ξαναέχω το κοινό μου τον επόμενο μήνα, χεμ! Όταν έρχομαι εδώ στην Κόνα, μου αρέσει να κάνω τα Shoud με εσάς. Αλλά, ααχ, αγαπώ το κοινό. Αγαπώ την επικοινωνία, την αλληλεπίδραση, το χιούμορ, την αμηχανία, το καθετί.

Έτσι, μέχρι να ξανασυναντηθούμε τον επόμενο μήνα στο Κέντρο Επικοινωνίας στο Κολοράντο, Εγώ Είμαι ο Αντάμους του Σαιν-Ζερμαίν. Σας ευχαριστώ.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορας : Μαρία Κωδονάκη
Α

Υπότιτλοι βίντεο : Κατερίνα Θαλασσά