Shoud 5, Merlin I Am

6- 2- 2021

(Το σκήπρο σας, Ο Αντάμους Σαιν Ζερμαίν, Το ProGnost 2021, “Δεν Ξέρω”, Η Αγάπη, Η λήψη αποφάσεων, “Γνωρίζετε ήδη” Μεράμπ) 

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο μαγικός και μουσικός Αντάμους Σαιν-Ζερμαίν.

Αα! Αυτό ήταν ένα αναζωογονητικό μουσικό κομμάτι, καθώς μπαίναμε σ’ αυτή τη συνεδρία. Αναφέρομαι στη μουσική του διαλείμματος, φυσικά, τη μουσική μου πριν αρχίσουμε. Αγαπούσα τη σύνθεση. Αγαπούσα τα όργανα. Αγαπούσα το τραγούδι. Αγαπούσα τις γυναίκες. Αγαπούσα πολλά πράγματα. Αγαπώ την αγάπη, την αγάπη – υποθέτω πως αυτός είναι ένας καλός μήνας για να την εκφράσουμε – αλλά αγαπώ να συνθέτω και να παίζω μουσική. Πιθανόν το ήξερες αυτό, έτσι δεν είναι, Λίντα;
ΛΙΝΤΑ: Φυσικά!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Ναι, τι δεν σου αρέσει να κάνεις;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και απόλαυσες αυτή τη μουσική στο διάλειμμα;
ΛΙΝΤΑ: Πραγματικά, την απόλαυσα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την απόλαυσες. Ο Κώλντρε δεν την απόλαυσε. Είμαι σίγουρος ότι θα μάθει κάποια μέρα. Η αίσθηση της μουσικής, το γούστο του θα ωριμάσει κάποια στιγμή.

Όμως, όχι, εγώ αγαπώ να συνθέτω και συνέθεσα, θα έλεγα, 83 διαφορετικές συμφωνίες στην εποχή μου, κάποιες από τις οποίες υπάρχουν ακόμα σήμερα, φυσικά. Αγαπούσα να ζωγραφίζω. Αγάπησα τόσα πολλά πράγματα στην ανθρώπινη ζωή, όταν πήρα μια καλή βαθιά αναπνοή κι έπαψα να εμποδίζω τον εαυτό μου. Ναι. Αυτό ενθαρρύνω όλους σας να κάνετε. Απλά να πάψετε να εμποδίζετε τον εαυτό σας.

Το Σκήπτρο Σας

Όμως πριν προχωρήσουμε περισσότερο – έχουμε πολλά να συζητήσουμε σήμερα,  πριν προχωρήσουμε περισσότερο – θέλω να κάνω κάτι με καθέναν από σας, που έχουμε κάνει σε μικρό βαθμό στο Keahak. Πρόκειται να μπούμε περισσότερο σ’ αυτό στο Keahak στο μέλλον, αλλά πριν προχωρήσουμε περισσότερο, θέλω να φανταστείτε ένα σκήπτρο. Ξέρετε τι είναι το σκήπτρο; Είναι σαν μπαστούνι, αλλά δεν χρησιμοποιείται σαν μπαστούνι απαραίτητα.

Ο Μέρλιν κρατά σκήπτρο. Συνήθως έχει μια σφαίρα στο πάνω μέρος – γυάλινη, κρυστάλλινη, χρυσή είναι ακόμα καλύτερη. Ξέρετε, αγαπώ το χρυσάφι. Ναι, ο χρυσός έχει εκπληκτικές ιδιότητες. Έχει μια γαλήνη, ενεργειακά, έχει μια όμορφη γαλήνη.

Λοιπόν, φανταστείτε το σκήπτρο σας, ίσως με έναν κρύσταλλο στην κορυφή και σκαλισμένο στον κρύσταλλο τον κύκλο, ξέρετε, τον κύκλο με την τελεία στη μέση και τέσσερις ακτίνες να βγαίνουν προς τα έξω αντιπροσωπεύοντας την ενέργεια. Αυτό θα ήταν καλό. Και μετά η ράβδος θα μπορούσε να είναι χρυσή. Θα μπορούσε να είναι ξύλινη. Μου άρεσε ένα όμορφο ξύλινο σκήπτρο. Το ξύλο είναι τόσο ενδεικτικό του πλανήτη Γη. Είναι τόσο όμορφο. Είναι ανανεώσιμο. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να ζεσταθείς κοντά στο τζάκι. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για επίπλωση και ανανεώνεται συνεχώς.

Λοιπόν, φανταστείτε ένα σκήπτρο, όπως κι αν θέλετε να μοιάζει και, ναι, αυτό μπορεί να αλλάξει. Μπορεί να αλλάζει κάθε στιγμή, κάθε μέρα, αν εσείς το θέλετε. Δεν χρειάζεται να παραμένει το ίδιο στην εμφάνιση, πάντως φανταστείτε ένα σκήπτρο. Κι όπως συζητήσαμε στο Keahak και θα πάμε πολύ πιο βαθιά με αυτό, όταν υπάρχουν περίοδοι σύγχυσης ή αβεβαιότητας ή άγνοιας, όπως τώρα μπαίνοντας στην Εποχή του Ænd, πηγαίνοντας πέρα από τη διττότητα σαν βάση για την πραγματικότητα και φτάνετε σ’ αυτή την αβέβαιη στιγμή, όπου υπάρχει ταραχή ίσως ακόμα και ανησυχία και φόβος, παίρνετε μια βαθιά αναπνοή κι απλά κρατάτε αυτό το σκήπτρο.

Αυτό το σκήπτρο είναι σύμβολο του ερχομού σε όλα όσα ξέρετε, ακόμα κι όσα δεν ξέρετε. Αυτό το σκήπτρο, σας πηγαίνει πέρα από τα παλιά πρότυπα σκέψης και λογικής και συναισθημάτων και θα σας μεταφέρει βαθιά στις δικές σας ενέργειες, όπου θα μπορέσετε να δείτε όλες τις δυνατότητες κι όλες τις απαντήσεις για τον εαυτό σας. Όχι για άλλους. Αν έρθουν άλλοι σε σας και πουν “Ει Μπιλ, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αυτό το σκήπτρο για να με πας στην ενέργειά μου;” η απάντηση είναι οπωσδήποτε όχι. Είναι για σας. Είναι δικό σας. Οι δικές σας απαντήσεις είναι εκεί. Όχι οι απαντήσεις του κόσμου. Όχι οι απαντήσεις του Μπιλ. Κανενός άλλου.

Σε περιόδους αβεβαιότητας, σε περιόδους που απλά νιώθετε ότι τα πράγματα είναι πέρα από σας, φανταστείτε το σκήπτρο σας. Δεν είναι μαγικό ραβδί. Δεν το κουνάτε πάνω από βατράχους να τους μεταμορφώσετε σε πρίγκιπες, κυρίες – ή κυρίους. Είναι ένα σκήπτρο και είναι μια υπενθύμιση όλων όσων είστε, ότι σας μεταφέρει  βαθιά μέσα στην ενέργειά σας, όπου θα μπορείτε να δείτε όλες τις απαντήσεις.

Ο Αντάμους Σαιν-Ζερμαίν

Θα αρχίσουμε με αυτό, θα τελειώσουμε με αυτό σήμερα, αλλά πριν προχωρήσουμε περισσότερο, πρέπει να ασχοληθώ με κάτι μεγάλης σπουδαιότητας: Εμένα (η Λίντα γελάει) Ήταν τόσο αστείο, αγαπητή Λίντα;
ΛΙΝΤΑ: Ω, ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάτι μεγάλης σπουδαιότητας, εμένα.
Λοιπόν, παρατήρησα ότι επιτέλους παίξατε την μουσική μου. Πόσα χρόνια τώρα αυτή η μουσική στα διαλείμματα και στα ενδιάμεσα και τελικά επιλέγετε να παίξετε λίγη από την υπέροχη μουσική μου;
ΛΙΝΤΑ: Ήταν πολύ ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μου άρεσε να δω μια ψηφοφορία στα κοινωνικά δίκτυα, αγαπητή Λίντα και όλοι εσείς που σας άρεσε, αν θα θέλατε να ακούτε περισσότερο απ’ αυτήν συνεχώς, και σε εκείνους που δεν θα έλειπε, όπως ο Κώλντρε. Ναι. Πώς σας φάνηκε αυτή η υπέροχη μουσική; Δεν άγγιξε την καρδιά σας;
ΛΙΝΤΑ: Ήταν όμορφη, κλασική μουσική.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό το μήνα του Βαλεντίνου.
ΛΙΝΤΑ: Θαυμάσια. Μου αρέσει πολύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Και δεν …
.. δεν πληρώθηκε επιπλέον για να το πει αυτό.
ΛΙΝΤΑ: Ξέρεις ότι το εννοώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ. Ναι, είμαστε εδώ και γιορτάζουμε τη μέρα του Βαλεντίνου και πόσο κατάλληλη στιγμή για να παίξει η μουσική μου.

Λοιπόν, παρατήρησα ένα δυο πράγματα που ήταν λάθος και δεν ήθελα να αναφέρω τίποτα μέχρι να βρεθώ μπροστά στο κοινό – χε! – για να τα παρουσιάσω. Να, η χρονολογία της γέννησής μου. Θα μπορούσατε να τα ξαναδείξετε, ομάδα παραγωγής; Όταν βάζετε αυτή την εικόνα, υπάρχει ένα φοβερό λάθος σ’ αυτήν. Το ψάχνουν τώρα, αλλά απλά να πω ότι οι χρονολογίες είναι λάθος. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Αναρωτιόμουν γι’ αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, κι εγώ όταν το είδα και, φυσικά, είναι πέρα από μένα να διορθώσω οποιονδήποτε εκτός όταν υπάρχει ολόκληρο ακροατήριο για να το κάνω μπροστά τους. Δεν πέθανα το 1784. Πολλοί εύχονταν να ήταν έτσι.
ΛΙΝΤΑ: Ουφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, είναι αλήθεια. Και όντως εξαφανίστηκα εκείνη περίπου τη χρονική περίοδο, αλλά δεν είχα πεθάνει για τουλάχιστον μια δεκαετία ή περισσότερο.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, ναι, και γεννήθηκα λίγο αργότερα απ’ ο,τι δείχνει η οθόνη εκεί. Αλλά, ξέρετε, είναι γεγονός ότι η ιστορία είναι τόσο ανακριβής, είναι τόσο πολύ  ανακριβής. Καταρχήν η ιστορία είναι επίπεδη. Η ιστορία είναι η γνώμη ενός  ατόμου, ενός συγγραφέα, ενός ερευνητή για το τί συνέβη και συχνά οι χρονολογίες της ιστορίας είναι εντελώς λανθασμένες. Μην παρασύρεστε από τα ιστορικά γεγονότα, γιατί υπάρχουν τόσα περισσότερα σ’ αυτήν.

Δεύτερον, έχω αντίρρηση  –μεγάλη αντίρρηση – για την εικόνα, το γραφικό που πρόκειται να δείτε στην οθόνη που υποτίθεται ήμουν εγώ και αυτή που χρησιμοποιήσατε για τα διαλείμματα ή, λοιπόν, κι αυτή επίσης είναι καλή.
ΛΙΝΤΑ: Φαίνεσαι λίγο πιο ανδροπρεπής απ’ αυτόν, σωστά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ ευχαριστώ, αγαπητή Λίντα, αξιολάτρευτο πλάσμα. Ναι, παρακαλώ, μπορείτε να βάλετε αυτή την εικόνα ξανά; Αλήθεια; Δηλαδή, αλήθεια;! Ο Σαιν-Ζερμαίν, ο επιφανής, ο μυστηριώδης, ο γοητευτικός, ο αισθησιακός Σαιν-Ζερμαίν θα ήταν έτσι; Αμφιβάλλω.

Λοιπόν, βλέπετε, είναι γεγονός ότι η ιστορία κάνει λάθη.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα αυτός ήταν ένας καλός μου φίλος και κάπως στην πορεία έγινε λάθος ότι ήμουν εγώ, από κάποιους αδέξιους ιστορικούς που έβαλαν το όνομά μου σ’ αυτήν. Παρακαλώ, γυρίστε στην φωτογραφία (η φωτογραφία ξαναβγαίνει). Αλήθεια;! Αλήθεια, εγώ;!

Δηλαδή, αυτός ο κύριος, ένας φίλος μου, δεν ήταν ευπαρουσίαστος και ήταν λίγο πιο ευτραφής απ’ όσο φαίνεται στην φωτογραφία εκεί και πλήρωσε τον ζωγράφο επιπλέον για να τον κάνει να δείχνει κάπως καλύτερος απ’ όσο ήταν πραγματικά. Είχε ελιές σε όλο του το πρόσωπο και δεν ήταν ελκυστικός άντρας, πάντως δεν ήμουν εγώ. Όχι εγώ. Όχι, καθόλου.
Λοιπόν, το γεγονός είναι ότι δεν είχα πορτρέτα του εαυτού μου στη διάρκεια της ζωής μου, για διάφορους λόγους (ο Αντάμους αναστενάζει). Ήμουν καλύτερος ζωγράφος από οποιουσδήποτε εξουσιοδοτημένους να με ζωγραφίσουν. Όχι, σοβαρά. Έκανα μερικά πορτρέτα του εαυτού μου, επτά ή οκτώ. Δεν ξέρω τί απέγιναν. Φαντάζομαι ότι ένα ή δυο ίσως να υπάρχουν ακόμα, σε κάποιου τη σοφίτα, στη μουχλιασμένη, σκονισμένη, γεμάτη έντομα σοφίτα κι ελπίζω ότι κάποια μέρα θα τα βρουν και δεν θα ξέρουν ποιος είναι αυτός ο ωραίος κύριος.
ΛΙΝΤΑ: Ήταν ζωγραφική;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ζωγράφισα τον εαυτό μου.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πορτρέτο του εαυτού μου.
ΛΙΝΤΑ: Ήταν αυγοτέμπερα ή λάδι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν η πρώτη σέλφι, Λίντα.
ΛΙΝΤΑ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν η πρώτη σέλφι, ναι, πριν να έχετε …
ΛΙΝΤΑ: Λαδομπογιά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, πραγματικά. Ναι, λάδι.
ΛΙΝΤΑ: Εντυπωσιακό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, και ήμουν καλός ζωγράφος. Πραγματικά συνέθετα ολόκληρη συμφωνία με το ένα χέρι, ενώ ζωγράφιζα με το άλλο. Ήταν πολύ εύκολο να το κάνω. Ήμουν κορυφαίος ζωγράφος …
ΛΙΝΤΑ: Κορυφαίος τι; (αυτή γελάει, ο Αντάμους κάνει παύση)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ελπίζω η κάμερα να τραβάει ένα καλό πλάνο αυτού του προσώπου (ο Αντάμους γελάει). Είπα ότι ήμουν κορυφαίος ζωγράφος και συνθέτης (η Λίντα συνεχίζει να γελάει). Πού πηγαίνει αυτή η εκπομπή; Μόλις αρχίσαμε.
Πάντως, το ερώτημα είναι, πώς ήταν εμφανισιακά ο Σαιν-Ζερμαίν; Ας πάμε πίσω σε εκείνη την πρώτη εικόνα.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτός ήταν ο φίλος μου με τις ελιές. Δεν ήμουν εγώ. Μπορεί να ντυνόμουν έτσι, …
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … πότε πότε, αλλά δεν ήμουν εγώ. Αυτός ο πίνακας πραγματικά μοιάζει με κάποιον άλλο που ήξερα πολύ καλά – τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον. Βλέπετε τις ομοιότητες; Μπορείτε να πάτε πίσω και μπρος (στο προσωπικό), βλέπετε; Ε, τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον.

Λοιπόν, ήξερα τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον, τον συνάντησα σε αρκετές περιστάσεις. Ένας ευφυέστατος άντρας και πραγματικά μου άρεσε η γυναίκα του, η Μάρθα, αλλά δεν έκανα κάτι. Κι αυτή πραγματικά είχε κάτι για μένα, αλλά έπρεπε να κρατήσουμε τις κοινωνικές αποστάσεις μας, αν με καταλαβαίνετε, απλά να … (η Λίντα αναστενάζει βαθιά) Τι είναι, αγαπητή Λίντα; Προσπαθώ να είμαι ψυχαγωγικός σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρέπει να παραδεχτώ, ότι παίρνω μαθήματα από τον Κουτχούμι πρόσφατα. Ξέρω ότι μερικές φορές η συμπεριφορά μου είναι μάλλον διακριτική και μερικές φορές θα μπορούσε κανείς να τη θεωρήσει στεγνή και χωρίς χιούμορ. Έτσι, παίρνω μαθήματα από τον Κουτχούμι κι αυτός είπε ότι θα περάσει λίγος καιρός για να τα ολοκληρώσουμε. Όμως είπε ότι θα διδάξει επίσης μερικούς από σας, για να βγάλετε αυτό το μπαστούνι από, χμ, την κωλότσεπη σας, ας πούμε, γιατί μερικοί από σας παίρνουν πολύ σοβαρά τα πράγματα. Πρέπει να μάθετε να γελάτε. Εγώ μαθαίνω να γελάω και μαθαίνω επίσης να γελάνε μαζί μου.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα (ο Αντάμους γελάει), προκύπτει το  ερώτημα, πώς ήταν η εμφάνιση μου; Πώς ήμουν; Λοιπόν, υπάρχουν κάποιες New Age απεικονίσεις της εμφάνισης μου, μπορούμε να τη δείξουμε στην οθόνη; Πώς πίστευε ο τυπικός καλλιτέχνης New Age ότι θα ήταν ο Σαιν-Ζερμαίν. Όχι πολύ κακό. Λίγο σαν τον Ιησού.


ΛΙΝΤΑ: Λιγάκι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραίο ορθογώνιο πρόσωπο, ωραία μαλλιά, κρατάει αυτό το μαγικό δισκοπότηρο και ο,τι άλλο είναι αυτό, κάτι άλλο κι αυτή η λάμψη γύρω μου. Εννοώ, αυτή τη λάμψη. Βλέπετε τις ομοιότητες; Ας πάμε πίσω σ’ αυτή τη New Age  φωτογραφία (η εικόνα εμφανίζεται πάλι). Δείτε. Τώρα ελάτε πίσω. Βλέπετε;

ΛΙΝΤΑ: Ωω! (καθώς η εικόνα χάνεται και φαίνεται ο Αντάμους)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα. Πολύ πα … λοιπόν, λίγο παρόμοιο. Όχι, αυτή η φωτογραφία New Age (αναστενάζει), όχι και τόσο. Αυτή είναι η ιδέα κάποιου, για το πώς ήμουν ίσως, ξέρετε, ένας σπουδαίος Αναληφθείς Δάσκαλος, ωραίος και λοιπά. Κι αυτό δεν είναι πραγματικά αρκετά σαν εμένα, αλλά πλησιάζουμε πιο πολύ από το λουκ Τζωρτζ Ουόσινγκτον, το οποίο πραγματικά απεχθάνομαι.

Έτσι, τώρα σας ζητώ να χρησιμοποιήσετε την φαντασία σας για μια στιγμή. Χρησιμοποιήστε την φαντασία σας. Πηγαίνετε πέρα από τα δεδομένα. Πηγαίνετε πέρα από αυτά που πιστεύετε ότι είναι τα γεγονότα και πηγαίνετε πέρα από την ιστορία.

Πώς θα ήταν ο Σαιν-Ζερμαίν αν ήταν κοντά μας τώρα; Πώς θα ήταν αυτός ο Σαιν-Ζερμαίν αν ήταν τώρα εδώ, ίσως λίγο νεώτερος; Ας φανταστούμε κι ας το βάλουμε τώρα στην οθόνη.

Πλησιάζει λίγο περισσότερο. Ωραία ρούχα. Πρέπει να το παραδεχτώ. Τα μαλλιά είναι λίγο πιο μακριά απ’ όσο θα τα άφηνα κανονικά. Το πουκάμισο είναι ξεκούμπωτο λίγο παραπάνω, αλλά πλησιάζουμε πολύ. Δεν νομίζεις, Λίντα;
ΛΙΝΤΑ: Μμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν σου αρέσει αυτή η εμφάνιση;
ΛΙΝΤΑ: Είναι οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά, οι Σώμπρα το φαντάζονται αυτό τώρα. Είναι μια συλλογικότητα των Σώμπρα και ιδιαίτερα τόσες πολλές κυρίες τώρα –χε! – πραγματικά το νιώθουν στις καρδιές τους. “Πώς να ήταν;” Ναι, αυτό είναι. Αυτό είναι.

Και τότε προκύπτει η ερώτηση, οκέι, όταν δεν είμαι εδώ με τους Σώμπρα, εδώ κάτω στην ομάδα στο Κέντρο Επικοινωνίας στον πλανήτη Γη, πώς είμαι στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων; Απλά την συνηθισμένη μέρα μου, απλά καθισμένος με τα φιλαράκια μου, τους αναληφθέντες φίλους μου. Πώς είμαι;

Ας το νιώσουμε για μια στιγμή. Νιώστε το αυτό. Επιτρέψτε την φαντασία. Αφήστε όλα τα δεδομένα του πώς νομίζετε ότι θα έπρεπε να είναι η εμφάνιση ενός Αναληφθέντα Δασκάλου.

ΛΙΝΤΑ: Ωωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό βρίσκουμε. Ναι.
Πλησιάζει πολύ. Αυτό πλησιάζει πολύ. Στην πραγματικότητα, τόσο πολύ που μπορεί εδώ να έχουμε θέμα με το κοπιράιτ.
ΛΙΝΤΑ: Ουαου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί αυτό είναι -ναι, είναι …
ΛΙΝΤΑ: Και τα φτερά παγωνιού είναι απόλυτα σωστά!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, απόλυτα.
Απόλυτα. Ναι, ναι. Και με την ευκαιρία – αν μπορούσαμε να γυρίσουμε σ’ αυτή τη φωτογραφία – δεν φοράω φτερά παγωνιού συνέχεια.
ΛΙΝΤΑ: Ωω, δεν φοράς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, στην πραγματικότητα σπάνια φοράω, γιατί, ξέρετε, τα καημένα τα παγώνια. Πραγματικά πονάει όταν τους βγάζουν τα φτερά. Όμως αυτή είναι η φαντασία σας επί το έργον. Είναι η συλλογικότητα και για κάποιο λόγο πολλοί από σας φαντάζεστε φτερά παγωνιού τριγύρω μου. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω τι σχέση έχει αυτό με οτιδήποτε.

Λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, έτσι είμαι κάνοντας ανώτερη επικοινωνία μέσω του Κώλντρε τώρα, καλύτερη εμφάνιση από αυτή που θα έλεγα ότι είχαμε με τον Guy Ballard, όταν έκανε ανώτερη επικοινωνία με τον Σαιν-Ζερμαίν . Καλός άνθρωπος, αλλά ήταν μηχανικός και, ξέρετε, δεν ήξερε να ντυθεί αξιοπρόσεκτα. Ούτε και ο Κώλντρε , αλλά πότε πότε επιμένω για μια αμφίεση. Λοιπόν … Ω, θα είναι εντάξει. Θα κλάψει, αλλά θα του περάσει.

Λοιπόν, έτσι είμαι μέσω του Κώλντρε, αλλά αν πραγματικά θέλετε να με φανταστείτε να κάθομαι στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, είμαι έτσι. Α, ναι.
ΛΙΝΤΑ: Ουφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α, ναι. Δεν φοράω πάντα το καπέλο, αλλά οκέι. Λοιπόν, αρκετά με αυτή την απόσπαση, αυτή την σκόπιμη …
ΛΙΝΤΑ: Πολύ φιγουρατζίδικη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, λοιπόν, όχι, φιγουρατζίδικη. Δεν θα έλεγα …
ΛΙΝΤΑ: Σαν παγώνι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ας πάμε πίσω σ’ αυτή τη φωτογραφία. Αυτή δεν είναι φιγουρατζίδικη φωτογραφία. Αυτή είναι μια τολμηρή ανδροπρεπής φωτογραφία.
ΛΙΝΤΑ: Μμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτός είναι σίγουρος για τον εαυτό του … ναι, σίγουρος για τον εαυτό του.

Λοιπόν, ξέρω ότι μερικοί από σας εκεί έξω κακαρίζετε και κουνάτε τα κεφάλια σας κι αναρωτιέστε τι είναι όλο αυτό εκτός από – αποκτήστε ενδιαφέροντα. Αποκτήστε λίγη αίσθηση του χιούμορ, σας παρακαλώ. Εγώ μαθαίνω να έχω χιούμορ! Ο Κουτχούμι κι εγώ διασκεδάζουμε τόσο πολύ με το χιούμορ αυτή την περίοδο. Μαθαίνω να χαλαρώνω και να αφήνομαι λιγάκι. Αλλά μερικοί από σας είναι εκεί έξω κακαρίζοντας και λέγοντας “Λοιπόν, τι θα έλεγες – αυτοί είναι όλοι άντρες.” Λοιπόν, είναι επειδή κάνω επικοινωνία μέσω ενός άντρα σήμερα. Εσείς λέτε “Και οι ζωές σου σαν γυναίκα;” Σωστά;
ΛΙΝΤΑ: Αυτό είναι σε όλο το Facebook.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω. Διαβάζω. Βλέπω .Οπότε τον επόμενο μήνα θα κάνουμε τις ζωές του Σαιν-Ζερμαίν σαν γυναίκα.
ΛΙΝΤΑ: Αμφιβάλλω γι΄αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όχι, θα το κάνουμε.
ΛΙΝΤΑ: Αλήθεια;!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, οπωσδήποτε. Πρέπει να το κάνουμε. Είμαστε σ’ αυτή τη νέα δίκαιη κοινωνία. Θα ήταν εντελώς λάθος να δείχνουμε μόνο άντρες.
ΛΙΝΤΑ: Αναφέρεσαι στο Shoud του Απριλίου, σωστά; Το Shoud της Πρωταπριλιάς;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, αυτό δεν είναι το επόμενο Shoud. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε μέχρι τον Απρίλιο, αλλά πραγματικά, ξέρεις, ποιος είναι ο πραγματικός κουτός εδώ; [April Fool’s Day] Έτσι τον επόμενο μήνα θα δείξουμε μερικές φωτογραφίες μου …
… σε περασμένες ζωές μου ως γυναίκα.
ΛΙΝΤΑ: Ενδιαφέρον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πότε πότε όταν πηγαίνω στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, χωρίς φύλο ή πραγματικά με όλα τα φύλα, πρόκειται να δείξουμε μερικές φωτογραφίες μου όπως θα ήμουν …
ΛΙΝΤΑ: Ενδιαφέρον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … σαν γυναίκα. Ο Κώλντρε τώρα θέλει να φύγει τρέχοντας και δεν έχω πρόβλημα, ξέρετε.
Οκέι, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή (η Λίντα εκπνέει) για τις λίγες ανοησίες καθώς ξεκινάμε σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Ωραία. Ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είχε πλάκα αυτό;
ΛΙΝΤΑ: Κάτι τέτοιο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, θα υπενθυμίσω κάτι σε όλους σας. Είκοσι χρόνια από τώρα, 30 χρόνια από τώρα, οι άνθρωποι θα πηγαίνουν πίσω στα Shoud όπως ποτέ πριν και τι θα γινόταν αν ήταν όλα στεγνά και πληκτικά και βαρετά; Ξέρετε ποιος είναι βαρετός; Ο Μέτατρον .Πραγματικά βαρετός. Καμία αίσθηση ανθρώπινης προσωπικότητας, γιατί δεν έχει μπει ποτέ στο σώμα.
ΛΙΝΤΑ: Μμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, εγώ κι εσείς, είμαστε θεοί σε σώμα και θα γυρνάμε πίσω να κοιτάξουμε αυτό το υλικό στη διάρκεια των ετών και τα πράγματα που πραγματικά πρόκειται να ξεχωρίζουν, είναι οι διασκεδαστικές στιγμές μας, οι στιγμές με τα ακροατήρια, στις οποίες θα επιστρέψουμε σύντομα. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές απ’ όλες – οι θεατρινισμοί και η πλάκα και η γιορτή. Δεν θυμάσαι τα βαρετά, στα οποία θα μπούμε σε ένα λεπτό όταν τελειώσουμε με αυτά τα διασκεδαστικά. Θυμάσαι τα διασκεδαστικά πράγματα. Όταν φοράτε τα καλά σας, όπως εγώ σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Κι εγώ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φαίνεσαι όμορφη, όπως πάντα.
ΛΙΝΤΑ: Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ.
Όταν κατάλαβα ότι ο Κώλντρε ντυνόταν κυριλέ για σένα, είπα “Λοιπόν, πρέπει να ντυθώ κομψά!”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπωσδήποτε. Και θα θυμάστε τα πάρτι. Θα θυμάστε το γέλιο και μερικές φορές τα δάκρυα. Δεν πρόκειται να θυμάστε τα στεγνά πράγματα. Ξέρετε, υπάρχει ένα συγκεκριμένο τμήμα των Σώμπρα που απλά τα θέλει στεγνά και ευθέως και χωρίς χιούμορ και χωρίς μουσική και, ξέρετε, θα σας εξηγήσω σε ένα λεπτό γιατί αυτό απλά δεν λειτουργεί πια. Απλά δεν λειτουργεί.

Το ProGnost 2021

Λοιπόν, προτού προχωρήσω παρακάτω, ας μιλήσουμε για μια στιγμή, για το  ProGnost. Όπως ανέφεραν ο Κώλντρε και η Λίντα, πάνε μόνο τρεις εβδομάδες που κάναμε το ProGnost. Ένα πράγμα θέλω να πω για το ProGnost, αλλά ισχύει επίσης για όλα τα Shoud κι όλα όσα κάνουμε, είναι όλοι εμείς. Όλοι μας.

Ο Τοβίας παρουσίασε τη λέξη ‘Shoud’ η οποία είναι μια αρχαία λέξη που πραγματικά σημαίνει “κοινότητα” και είπε “Ας τα ονομάσουμε αυτά Shoud, γιατί είναι όλοι εμείς.” Η μεγάλη διαφορά είναι, με αυτά που κάνουμε εμείς κι αυτά που κάνουν οι πιο πολλές άλλες ομάδες, ότι συνήθως κάποιος τους μιλάει ή κάνει ανώτερη επικοινωνία γι’ αυτές. Οι πληροφορίες έρχονται σε αυτές. Εμείς εδώ δεν κάνουμε αυτό. Εμείς κάνουμε Shoud μαζί. Αυτό σημαίνει ότι συγκεντρώνουμε την κοινότητα μας σε όλες μας τις φωνές, όλη μας την ενέργεια και βγάζουμε μερικά από τα πιο όμορφα και ουσιαστικά πράγματα. Μερικές φορές αστεία, μερικές φορές πολύ συγκινητικά, υπερβολικά βαρετά άλλες φορές, αλλά είναι εμείς.

Οτιδήποτε ακούσετε μέσω του Τοβία, του Κουτχούμι, εμού, είναι εσείς, είναι εσείς. Όταν έρθει η ώρα να φύγω από τη σκηνή των Σώμπρα, όταν αναχωρήσω, όταν πω το τελευταίο μου “Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι” … (μιλώντας πολύ δραματικά˙ η Λίντα ακουμπάει το κεφάλι της στα χέρια της) Προσεύχεσαι, κλαις ή γελάς;

ΛΙΝΤΑ: Όλα αυτά .Όλα αυτά. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Μην το αναφέρεις συνέχεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, όσο καιρό ο Κουτχούμι μου διδάσκει χιούμορ, εγώ τον διδάσκω τη θεατρική τέχνη. Τη θεατρική τέχνη! Ήταν λίγο αντίθετος στους θεατρινισμούς σε κάποιο σημείο, γιατί ένιωθε ότι δεν ήταν αυθεντικό. Ένιωθε ότι πάντα έπρεπε να είναι αυτός στην αληθινή καταθλιπτική του κατάσταση.

Έτσι, έπρεπε να τον διδάξω λίγο για τη θεατρική τέχνη, σχετικά με την έκφραση στη ζωή (μιλώντας πάλι παθιασμένα και θεατρικά). Δεν το παρακάνεις αν ανοίξεις την καρδιά σου και μοιραστείς σε όλα τα επίπεδα. Μερικοί από σας είναι τόσο αναθεματισμένα βαρετοί μερικές φορές και σας ζητώ να ανυψωθείτε σαν τον φοίνικα, να ανυψωθείτε από μέσα σας, να τραβήξετε το πάθος, να τραβήξετε τον ενθουσιασμό, να τραβήξετε τον θεατρινισμό.

Κάνει στην ψυχή απίστευτο καλό να τραγουδάτε το τραγούδι ζωντανά, αντί να κρατάτε τη φωνή σας βαθιά μέσα στο χώμα (ψιθυρίζοντας τώρα), στη σιωπή και στη σκοτεινιά.

Έτσι, χαλαρώστε λιγάκι. Θα το χρειαστείτε. Θα το χρειαστείτε αν σχεδιάζετε να  μείνετε σ’ αυτόν τον πλανήτη, που είναι τρελό μέρος.

Πού είχα μείνει, αγαπητή Λίντα; Ξεχνάω τόσο γρήγορα. Αποσπώ τον εαυτό μου.  Στην πραγματικότητα απλά την δοκιμάζω για να δω αν θυμόταν.
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, λες ότι εμείς, ξέρεις, πρέπει να έχουμε χιούμορ και, ξέρεις, εσύ φεύγεις και …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ναι, ναι, ναι, ναι!
ΛΙΝΤΑ: … φιου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ότι φεύγω, ναι. Έτσι, όταν έρθει η μέρα που θα φύγω από τη σκηνή των Σώμπρα και (πολύ παθιασμένα) πω το τελευταίο μου “Εγώ Είμαι Αυτό που Ήμουν’ .Εγώ διασκεδάζω (ο Αντάμους συνεχίζει να γελάει). Ο Κουτχούμι διασκεδάζει πολύ. Υπάρχουν σήμερα εδώ κάποιοι που μπορεί να συστήσω σε λίγο ή μπορεί και όχι.
ΛΙΝΤΑ: Ουπς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτοί είναι εμβρόντητοι με ο,τι συμβαίνει εδώ. Τους προσκάλεσα επίτηδες, γιατί μερικές φορές γίνονταν λίγο παραπάνω σοβαροί. Αλλά όταν φύγω, όταν φύγω, θα παραδώσω τον Αντάμους σε όλους εσάς. Καθένας από σας θα γίνει ένας Αντάμους. Αντάμους ‘αντάμα μας’ όλοι μας

Λοιπόν, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με τη χαρά και την ομορφιά και τη διασκέδαση της ζωής. Και πρέπει να πω, Κουτχούμι, αυτά τα μαθήματα μου κάνουν τεράστιο κάλο. Σήμερα διασκεδάζω.

Το ProGnost είναι όλοι μας. Οι πληροφορίες που βγαίνουν δεν είναι απλά αυτά που κάθομαι και γράφω για μια διάλεξη. Αυτό που κάνω είναι ότι, έχω πρόσβαση σε καθέναν από σας και μετά στον πλανήτη και νιώθω τί συμβαίνει και τότε παρουσιάζω το μήνυμα. Όμως είναι ο καθένας από μας. Είναι φτιαγμένο στα μέτρα σας γιατί είναι εσείς. Είναι εσείς. Είναι όλοι μας. Δεν είναι απλά αυτά που έχω διάθεση να συζητήσω. Αν μου δινόταν να επιλέξω στο ProGnost, πιθανόν θα μιλούσα για μουσική και τέχνη -χμ, ναι – αλλά αυτό είναι εσείς. Είναι η φωνή σας. Άρα αυτό είναι που έχει σημασία.

Κι όταν μπαίνουμε στη θλίψη της ανθρωπότητας, αυτό ήταν δύσκολο. Ήταν δύσκολο για μένα. Ήταν πραγματικά δύσκολο για τον Κώλντρε. Ήταν δύσκολο για την αγαπητή Λίντα. Ήταν δύσκολο για όλους εσάς, γιατί υπάρχει θλίψη.

Κι επειδή εσείς σαν Σώμπρα την αντιλαμβάνεστε, θέλετε να ακούσετε γι’ αυτήν. Θέλετε να κατανοήσετε κάτι που πιστεύετε ότι δεν ξέρετε, όμως στην πραγματικότητα ξέρετε. 
Θέλετε να κατανοήσετε τί είναι αυτή η θλίψη. Καιρό τώρα ρωτάτε “Τι είναι αυτό;” και φυσικά κάνετε αυτό το πράγμα των Σώμπρα. Το στρέφετε προς τα μέσα. Κατηγορείτε τον εαυτό σας. Νομίζετε ότι δεν κάνετε καλή δουλειά στον ερχομό προς την Πραγμάτωση ή σαν πραγματωμένοι Μάστερς, γιατί έχετε αυτή την τεράστια αίσθηση θλίψης και νομίζετε ότι κάτι είναι λάθος. Όχι! Νιώθετε μια πολύ πραγματική θλίψη της ανθρωπότητας.

Λοιπόν, η ανθρωπότητα έχει περάσει ήδη κάποιες θλιβερές περιόδους, χωρίς απαραίτητα να έχει συνείδηση της θλίψης τους. Χωρίς απαραίτητα να έχει  συνείδηση του λόγου, που ήταν θλιμμένοι και τώρα αυτό επικρατεί. Ξέρετε πού είναι πιο έντονο τώρα; Σ’ αυτούς που ονομάζουμε καινούριους που έρχονται. Στους  καινούριους που έρχονται, που έρχονται στον Βυσσινί Κύκλο, αλλά και σε πολλούς που απλά φτάνουν στην αφύπνιση και χτυπάνε πάνω σ’ αυτό τον μεγάλο τοίχο θλίψης – δάκρυα, στενοχώρια – και δεν μπορούν να το προσδιορίσουν. Και τι λένε; Λένε “Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Γιατί νιώθω τόσο θλιμμένος/η; Κάτι δεν πάει καλά.” Ή το προσάπτουν στους πνευματικούς οδηγούς τους ή ποιος ξέρει σε τι άλλο.

Όχι, αυτή τώρα είναι ένα νέφος γύρω από την ανθρωπότητα. Την έφερε ο δράκος που ήρθε στον πλανήτη. Και είναι μια περίοδος στοχασμού, περίοδος για να κοιτάξουν και να πουν “Τι έχουμε κάνει;” Όχι με επίκριση, όχι σαν κατηγορία, αλλά “Τι έχουμε κάνει;”

Αυτή η ερώτηση είναι τόσο κατάλληλη. Ναι, υπάρχει θλίψη σ’ αυτήν, αλλά η ίδια η φύση της ερώτησης, “Τι έχουμε κάνει;” μας κάνει να κοιτάξουμε επίσης το λόγο που ήρθαμε εδώ εξαρχής, πού πηγαίνουμε από εδώ και να κοιτάξουμε τα βάσανα. Όλα αυτά τα τσουβαλιάζω σε μεγάλο κουτί, σε μια κατηγορία που λέγεται ‘βάσανα’.

Ο πλανήτης όντως υποφέρει. Οι άνθρωποι υποφέρουν σε τεράστιο ποσοστό από  τον ίδιο τον εαυτό τους κι από τους άλλους. Αυτό που συμβαίνει τώρα, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν στη συνειδητότητα και υπάρχουν πιο πολλοί πραγματωμένοι Μάστερς σε όλο τον πλανήτη, είναι ότι ρίχνουμε μια ματιά και λέμε “Βάσανα. Είναι αυτό κάτι, που πρόκειται να προβάλουμε; Βάσανα. Είναι αυτό κάτι, που μας υπηρέτησε; Είναι η ενέργεια μας? Μας υπηρέτησε; Χρειάζεται να μας υπηρετήσουν σαν βάσανα καθώς προχωράμε;”

Μπορείτε όλοι να ανιχνεύσετε πίσω την γενεαλογία σας, τις περασμένες ζωές σας και να βρείτε βάσανα με το παραπάνω. Μπορείτε να δείτε αυτή τη ζωή. Μπορείτε να δείτε, διάβολε, την περασμένη εβδομάδα και υπάρχουν υπεραρκετά βάσανα. Τώρα ήρθε η ώρα όλη αυτή η ιδέα της ταλαιπωρίας στον πλανήτη να μετατραπεί. Ο πλανήτης έχει υποφέρει αρκετά. Εσείς έχετε υποφέρει αρκετά. Υπήρξε αρκετή θλίψη. Γι’ αυτό εμείς, μαζί, θίξαμε το θέμα των Δακρύων της Ανθρωπότητας στο ProGnost. Ήταν τέλειο.

Ήταν τέλειο να πουν οι καινούριοι “Ας κοιτάξουμε τα βάσανα. Υπάρχει καλύτερος τρόπος; Υπάρχει κάτι άλλο;” Και η απάντηση είναι ναι κι αν δεν ξέρετε ποια είναι, αγαπητοί Σώμπρα, πιάστε αυτό το σκήπτρο τώρα. Αν δεν ξέρετε ποια είναι, σταματήστε να σκέφτεστε για μια στιγμή, πιάστε το σκήπτρο, γιατί αυτό πάντα θα σας οδηγεί στην ενέργειά σας και στις προθέσεις σας. Ναι, υπάρχει διαφορετικός τρόπος από το να υποφέρετε.

Όμως υπάρχουν στον πλανήτη εκείνοι, που έχουν κεκτημένο δικαίωμα στα βάσανα, που νιώθουν ότι τα βάσανα είναι θέλημα Θεού και τρόπος του Θεού. Νιώθουν ότι χωρίς βάσανα, ο άνθρωπος θα διαφθείρει τον εαυτό του με μυριάδες διαφορετικούς τρόπους. Δεν έχουν εμπιστοσύνη ή πίστη στην ίδια την ανθρώπινη φύση, έτσι λένε “Ο άνθρωπος πρέπει να υποφέρει μέχρι να μάθει. Ο άνθρωπος πρέπει να συρθεί στα χέρια και στα γόνατα και να ικετεύσει για συγχώρηση” από έναν Θεό που δεν γνωρίζει καν.

Τώρα όμως είναι η ώρα, που τα βάσανα και η έμφυτη θλίψη τους αρχίζουν να τελειώνουν σ’ αυτό τον πλανήτη. Ω, αλλά πριν δείτε τη μεγάλη αλλαγή, πρόκειται να δείτε περισσότερα βάσανα και περισσότερες απαιτήσεις για βάσανα, όμως αυτό θα αλλάξει.

Και θα ήθελα να συνειδητοποιήσετε ένα πράγμα τώρα, αυτό που κάναμε στο ProGnost, αυτό που κάνατε στο ProGnost έριξε έναν προβολέα σ’ αυτό που είπε “Ναι, κι αυτό επίσης πρέπει να φύγει.” Δεν υπάρχει χώρος στον πλανήτη για τα βάσανα. Υπάρχει πολύς χώρος για αστεία και χιούμορ. Πολύς χώρος για αγάπη.  Πολύς χώρος για να ακτινοβολήσει κανείς το φως του ανοιχτά και ελεύθερα, αλλά βάσανα; Έχει έρθει η ώρα τους. Γι’ αυτό το συζητήσαμε κι αυτό είναι ένα από τα σπουδαία πράγματα που πρόκειται να κάνουμε σαν πραγματωμένοι Μάστερς στον πλανήτη, ρίχνοντας το φως μας βαθιά στην καρδιά αυτού που υποφέρει, ώστε να μπορέσει μετά να πάει στη σοφία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά. Φτάνει με τα βάσανα και τη θλίψη στον πλανήτη. Φτάνει.

Πώς θα φτάσουμε εκεί; Πραγματικά δεν έχει σημασία, αλλά ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό. Αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη – δεν θέλω να το πω έργο – αλλά η μεγαλύτερη συνειδητότητα για εκείνους από σας που θα μείνετε στον πλανήτη σαν πραγματωμένοι Μάστερς. Δεν πρόκειται να πολεμήσουμε τα βάσανα. Πρόκειται απλά να ακτινοβολήσουμε σ’ αυτά ένα μεγάλο φως. Κι όταν ρίξουμε αυτό το φως πάνω τους, θα εκτεθούν. Κι όταν εκτεθούν, θα προκληθεί κάποια αναταραχή –πολλή αναταραχή και χάος – όμως στο τέλος θα μεταφερθούν στη σοφία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά

Η Ερώτηση του Αντάμους

Μμ. Λοιπόν, αγαπητή Λίντα, ξέρεις τί με ενοχλεί πραγματικά, κάτι που λένε οι Σώμπρα συνεχώς που πραγματικά με ενοχλεί; Ξέρεις τι είναι αυτό;
ΛΙΝΤΑ: Τι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Δεν ξέρω.”
ΛΙΝΤΑ: Τι εννοείς; Τι εννοείς “Δεν ξέρω”;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το “Δεν ξέρω.” Έκανα την ερώτηση, τι με ενοχλεί πραγματικά -ένα από τα πράγματα που λένε συνεχώς οι Σώμπρα, πολλοί από τους Σώμπρα – και τι είναι αυτό;
ΛΙΝΤΑ: Τι εννοείς; Γιατί ρώτησες; Αν δεν ξέρεις, γιατί ρώτησες;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν ξέρω. Δεν ξέρω (δυνατά κουδούνια και σειρήνες αρχίζουν να χτυπάνε κι ο Αντάμους γελάει).
ΛΙΝΤΑ: Γιατί;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Δεν ξέρω!”
ΛΙΝΤΑ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, “Δεν ξέρω”, αυτό είναι που με ενοχλεί που λένε συνεχώς οι Σώμπρα.
ΛΙΝΤΑ: Αα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή όντως ξέρετε κι αυτό είναι το θέμα όλου αυτού του Shoud. Μπορούμε να ακούσουμε πάλι αυτό το κουδούνι; Αυτό είναι όταν λέτε “Δεν ξέρω” (ήχος από κλάξον αυτοκινήτου). Ναι, αυτό είναι σαν την Ινδική εκδοχή (τώρα κουδούνια και σειρήνες). Ναι, ορίστε. Ωραία. Ωραία (ο Αντάμους γελάει). Ωραία. Φτάνει. Φτάνει. Ας το σταματήσουμε.

“Δεν ξέρω”. Αυτό είναι ίσως ένα από τα πιο τοξικά πράγματα που μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ή για τον εαυτό σας, “Δεν ξέρω”. Ξαφνικά, όταν λέτε “Δεν ξέρω”, δημιουργείται αυτό το νέφος, αυτό το πέπλο γύρω σας και εμποδίζει τις  απαντήσεις, τις δυνατότητες, την πρόθεση. Εμποδίζει τα πάντα.

Το “Δεν ξέρω” είναι μια πολύ κατηγορηματική δήλωση και μερικοί από σας το λέτε τόσο καλά, “Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω!” Το λέτε τόσο καλά. Αυτή τη φορά όντως γίνεστε λίγο θεατρικοί, “Δεν ξέρω!” και με τρελαίνει. Είναι σαν νύχια, μακριά μυτερά νύχια πάνω σε έναν πίνακα –ερρρρ!– όταν το άκουσα, γιατί το γεγονός είναι ότι όντως ξέρετε. Απλά παίζετε ένα παιχνίδι που λέγεται “Δεν ξέρω”. Ναι.
Έτσι, παλιά είχαμε κοινό, τώρα έχουμε τη Λίντα για κοινό. Το μοναδικό μέλος του κοινού.
ΛΙΝΤΑ: Ω, τόση πίεση. Ουχ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παλιά είχαμε κοινό εδώ και ήταν τόσο διασκεδαστικό, όταν κάποιος έλεγε “Δεν ξέρω” και μου άρεσε να τους στέλνω στην τουαλέτα, δέκα λεπτά στην τουαλέτα μόνοι τους. Σε μερικούς ανθρώπους πραγματικά άρεσε αυτό. Όμως είναι γεγονός, ότι μερικοί το θεωρούσαν χονδροειδές και εκδικητικό εκ μέρους μου. Καθόλου. Ήταν μια προσπάθεια να τονίσω ότι αυτό το “Δεν ξέρω” είναι τόσο, μα τόσο τοξικό, γιατί όντως ξέρετε και είναι ένα παιχνίδι που παίζετε με τον εαυτό σας κάθε μέρα.

Υπάρχουν επαναλήψεις του “Δεν ξέρω”. Όπως “Δεν είμαι σίγουρος/η” ή “Πραγματικά δεν θέλω να πάρω απόφαση” ή “Αυτό δεν είναι στην κλάση μου” ή όλους αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους να πεις το ίδιο πράγμα, “Δεν ξέρω”. Όμως είναι γεγονός ότι όντως ξέρετε και είναι καιρός να ξεπεράσετε τα “Δεν ξέρω”. Όταν θα έχουμε πάλι κοινό εδώ –ου! ου! ου! – απλά περιμένω να συμβεί, γιατί αυτό που πρόκειται να κάνουμε είναι να τους βάζουμε   -θα έχουμε μια ειδική “καρέκλα του δεν ξέρω” εκεί πέρα γι’ αυτούς.
ΛΙΝΤΑ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ίσως στην γωνία. Εδώ πραγματικά δεν υπάρχει γωνία, αλλά θα βρούμε μια “καρέκλα του δεν ξέρω” κάπως σαν, ξέρετε, όπως η -πώς το λέτε – όταν στέλνετε ένα μικρό παιδί στη γωνία, για ησυχία ή κάτι τέτοιο. Θα έχουμε μια “καρέκλα του δεν ξέρω” κι όποιος το λέει θα πρέπει να φορέσει το καπέλο.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το καπέλο. Λοιπόν, θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα, γιατί δεν θα είναι μόνο γι’ αυτά τα ζωντανά Shoud. Θα είναι κάθε φορά, που θα πιάνω οποιονδήποτε από σας να λέει “Δεν ξέρω” ή όποια επανάληψη του “Δεν ξέρω”. Θα συμβεί το εξής. Θα ζητήσω να έρθει πάνω ένας εθελοντής μπροστά, να το παρουσιάσει για μας. Λοιπόν, Γκάυλον, έρχεσαι εδώ πάνω σε παρακαλώ;
ΛΙΝΤΑ: Ω, αυτός είναι ο εθελοντής σου;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, είναι ο αντικαταστάτης του Κώλντρε.
ΛΙΝΤΑ: Ω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Κώλντρε είναι τόσο απασχολημένος, δεν μπορεί να είναι εδώ στην καρέκλα για δοκιμές ήχου και φωτισμού, οπότε ο Γκάυλον είναι συνηθισμένος να κάθεται εδώ στην μεγάλη καρέκλα. Ο Γκάυλον Τίντερ, γιός της Τζην Τίντερ, φυσικά. Παρακαλώ. Όχι, έλα πάνω και κάτσε στην μεγάλη καρέκλα. Ναι. Βγάλε τη μάσκα. Εγώ δεν μπορώ να κολλήσω COVID, είμαι φάντασμα. Ωραία. Ωραία.
Λοιπόν, κάθισε σε παρακαλώ. Νιώθεις κάπως αμήχανος με αυτό;
ΓΚΑΥΛΟΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήξερες ότι θα ερχόσουν εδώ πάνω;
ΓΚΑΥΛΟΝ: Όχι! (αυτός γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Μεγάλη έκπληξη, έτσι δεν είναι;
Λοιπόν αυτό που θα γίνει είναι ότι θα κάνουμε ότι συζητάμε σε ένα Shoud, πράγμα που θα γίνει, και λέω κάτι όπως “Άρα ποιο είναι το επόμενο σπουδαίο πράγμα που θα έρθει στη ζωή σου, Γκάυλον;” κι εσύ λες …
ΓΚΑΥΛΟΝ: Δεν ξέρω .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι εγώ θα πω “Τι;;!!” Και θα χτυπήσει το κουδούνι … (παύση) θα χτυπήσει το κουδούνι. Πρέπει να τους δώσουμε κι άλλο καφέ εκεί πίσω. Μιλώντας για καφέ, Κέρρι!
ΚΕΡΡΙ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν έχω πιει καφέ. Είμαι εδώ πάνω φλυαρώντας επί 45 λεπτά. Χωρίς καφέ. Και μιλάμε για βάσανα! Εγώ υποφέρω γιατί έχουν ξεχάσει απλά πράγματα, όπως ένα απλό φλιτζάνι καφέ. Θα έλεγες ότι θα το είχε συνειδητοποιήσει αμέσως, αλλά κάθεται εκεί στο άλλο τραπέζι, “Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Δεν πίστευα ότι θα ήθελες καφέ, Αντάμους. Ζητάς …
Όχι. Νιώσε το. Πας πέρα από το μυαλό και τα δεδομένα και συνειδητοποιείς “Ω, ο  Αντάμους θα ήθελε πολύ ένα φλιτζάνι καφέ τώρα.” Πού ήμασταν;
ΓΚΑΥΛΟΝ: Δεν ξέρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία (γελάνε). Κι όταν το λες αυτό και χτυπήσει το κουδούνι … (ήρεμη μουσική για μια στιγμή) Τι διάολο κουδούνι ήταν αυτό; Και το κουδούνι … (ακούγεται κλάξον αυτοκινήτου) … το … ναι, οκέι (χτυπάει συναγερμός). Αυτό είναι ένα … καλά. Και θα χτυπήσει το κουδούνι και μετά η Λίντα κι εγώ κοιτάμε … Ποιος … τι συμβαίνει εδώ;
ΛΙΝΤΑ: Θα έπρεπε να έχεις εδώ το σκήπτρο σου, υποθέτω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ποιο;
ΛΙΝΤΑ: Το σκήπτρο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το σκήπτρο μου. Όχι. Αυτό είναι απλά μέρος του έργου (ψιθυρίζει).
ΛΙΝΤΑ: (ψιθυρίζει) Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι, αν και ο Γκάυλον δεν το ήξερε αυτό. Και μετά ξαφνικά ταράζομαι γιατί κάποιος λέει “Δεν ξέρω.” Όταν κάποιος λέει “Δεν ξέρω” βλέπω ξαφνικά ένα πέπλο να σηκώνεται γύρω του που τον εμποδίζει να δει όλες τις δυνατότητες του και τότε βρίσκεται στη “χώρα του δεν ξέρω”. Σαν να είναι σε μια μικρή φούσκα. Δεν μπορείς να δεις τι υπάρχει πραγματικά τριγύρω σου. “Λοιπόν, δεν ξέρω”, και ξαφνικά δεν ξέρεις. Από εκεί που ήσουν ένα εκπληκτικό διορατικό πλάσμα γίνεσαι  ένα πλάσμα “Δεν το ξέρω”. Και μετά η Λίντα θα κάνει κάτι. Εμπρός, Λίντα.
ΛΙΝΤΑ: Ω! Ω! Τώρα είναι η ώρα …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λίντα, ξέρεις τι θα πρέπει να κάνεις εδώ;
ΛΙΝΤΑ: Να πάρει, όχι! (αυτή γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, “Δεν ξέρω” .Η Λίντα ξαφνικά θα έρθει μπροστά με αυτή την υπέροχη δημιουργία, που εμπνεύστηκε ο Κώλντρε, εκτελέστηκε και ράφτηκε από την Τζην Τίντερ, την μαμά σου κι εσύ θα φορέσεις το “Ξέρω Καλύτερα”. Ας δείξουμε ένα πλάνο του καπέλου “Ξέρω Καλύτερα” (η Λίντα χειροκροτάει). Ωραίο κοντινό πλάνο. Ωραία. Και στρίψε λίγο το κεφάλι σου για να φανεί στην κάμερα, ή μάλλον καλύτερα, γυρίστε την κάμερα. Οκέι, “Ξέρω Καλύτερα”.
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. Το “Ξέρω Καλύτερα” έχει πολλές σημασίες. Πρώτον, “Ξέρω καλύτερα. Ξέρω πολλά και δεν δικαιολογούμαι να λέω  ‘Δεν ξέρω’”. Ίσως χρειαστεί να έχουμε πολλά απ’ αυτά τα καπέλα και πραγματικά θα πρέπει να φτιάξουμε μερικά. Αν βάλετε – ας το βάλει κάποιος στη λίστα του. Ποιος είναι αρμόδιος γι’ αυτό; “Δεν ξέρω” (με κοροϊδευτική φωνή). Κάποιος να το βάλει στη λίστα του. Θα φτιάξουμε ένα σωρό καπέλα, θα τα ράψουν, θα τα κεντήσουν και θα τα μοιράσουμε. Αλλά νομίζω ότι θα έδειχνε καλύτερο …
ΛΙΝΤΑ: Αντάμους, ποιος θα ήθελε ένα από αυτά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν ξέρω.
ΛΙΝΤΑ: Είναι τιμωρία -ω! (η Λίντα γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το έκανα σκόπιμα (χτυπάνε κουδούνια κι ο Αντάμους γελάει).
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε! (φοράει το καπέλο στον Αντάμους και  συνεχίζει να γελάει ενώ τα κουδούνια συνεχίζουν να χτυπούν)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το έκανα σκόπιμα, Λίντα. Το ξέρεις! Σ’ ευχαριστώ Γκάυλον, που έκανες το μοντέλο για το καινούριο καπέλο “Δεν ξέρω”.
ΓΚΑΥΛΟΝ: Ευχαρίστηση μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, αυτό μοιάζει λίγο με το καπέλο του μπουνταλά. Αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να μοιάζει πιο πολύ με καπέλο μάγου, με γείσο. Νομίζω ότι η Τζην αρχικά είχε προτείνει αυτό. Ευχαριστώ για τον καφέ, Κέρρι. Σ’ ευχαριστώ.
ΚΕΡΡΙ: Εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: (πίνει μια γουλιά από κάτι άλλο ενώ η Λίντα φέρνει τον καφέ). Αα! Ωω!
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό δεν είναι καφές. Αυτό είναι …
ΚΕΡΡΙ: Δεν το έκανα εγώ αυτό!
ΛΙΝΤΑ: Αυτό είναι Κομπούτσα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, αγαπητοί Σώμπρα, “Δεν ξέρω. Δεν ξέρω.” Δεν θέλω να το ακούω πια, γιατί όντως ξέρετε. Το γεγονός είναι ότι ξέρετε τα πάντα. Απλά δεν ξέρετε ότι τα ξέρετε.

Η Αγάπη

Τώρα ας αρχίσουμε να τα συγκεντρώνουμε. Αυτό είναι το Shoud του Βαλεντίνου. Βλέπετε όλες τις καρδιές; Αν έπρεπε να αναρωτηθείτε “Γιατί υπάρχουν σήμερα όλες οι καρδιές και τα τριαντάφυλλα; “Δεν ξέρω.” Επειδή έρχεται η μέρα του Βαλεντίνου, πόσο, σε οκτώ μέρες. Γι’ αυτό.

Λοιπόν, η μέρα του Βαλεντίνου είναι η γιορτή της αγάπης, παρόλο που ο Άγιος  Βαλεντίνος ήταν μάρτυρας. Το πιάνετε; Αυτός υπέφερε κι αυτό κάπως μετατράπηκε σε γιορτή της αγάπης. Είναι πραγματικά παράδοξο. Αναρωτιέμαι γιατί το κάνουν αυτό;
Λίντα, υποτίθεται ότι θα πεις “Δεν ξέρω.” Έλα δώσε στήριξη εδώ. Δεν θα δαγκώσω.
ΛΙΝΤΑ: Αυτό είναι αντίθετο προς την θρησκεία μου. Δεν μπορώ να το πω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Λοιπόν, δεν θα το ξαναπεί. Αυτό είναι καλό. Μαθαίνει.

Ο Άγιος  Βαλεντίνος ήταν μάρτυρας περίπου το έτος 269 μΧ., αλλά αυτό μετατράπηκε σε γιορτή της αγάπης. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό. Έτσι, τώρα η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου αφορά την αγάπη και είναι μια περίοδος για νεαρούς ερωτευμένους και ανθρώπους που κάνουν πράξεις αγάπης, δίνουν λουλούδια. Εγώ δίνω αυτά σε σένα, Λίντα, γιατί σε αγαπώ. Θα είναι δικά σου μετά το …
ΛΙΝΤΑ: Ω, ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … το Shoud.
ΛΙΝΤΑ: Είσαι τόσο ευγενικός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αγάπη. Τι είναι η αγάπη. Τι είναι η αγάπη; “Δεν ξέρω.” (κοροϊδευτικά, γελάνε) Δεν ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό. Αν έχω ένα μικρό θέμα εδώ, αν έχω ένα είδος αντίδρασης σ’ αυτό, είναι επειδή το έχω ακούσει τόσες πολλές φορές απ’ όλους σας.

Ξέρετε ότι όταν με φωνάζετε τη νύχτα και κατεβαίνω και κουβεντιάζουμε, σας επισκέπτομαι και μου κάνετε όλες αυτές τις ερωτήσεις, ξέρετε ότι η κλασική μου απάντηση είναι “Ποια είναι η απάντηση; Τι πιστεύεις;”

Δεν ξέρω. Γι’ αυτό σε κάλεσα.”

Όμως εγώ δεν πρόκειται να σας δώσω την απάντηση. Θα σας υπενθυμίσω ότι έχετε τις απαντήσεις, αλλά τη στιγμή που λέτε “Δεν ξέρω! Δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω”, εγώ απλά πρέπει να κάνω πίσω. Πρέπει να σας αφήσω να είστε μέσα σ’ αυτό το είδος βόθρου με τα “Δεν ξέρω”. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν μπορώ να σας δώσω την  απάντηση κι εσείς επιμένετε στο “Δεν ξέρω”, έτσι απλά καθόμαστε εκεί και μιλάμε για ανόητα πράγματα για λίγο, γιατί πραγματικά δεν φτάνουμε στο θέμα. Τα “Δεν ξέρω” είναι τοξικά σ’ αυτό το σημείο της ανάπτυξης σας, της κυριαρχίας σας. Είναι τοξικά.

Λοιπόν, ας επιστρέψουμε στο θέμα της αγάπης. Τι είναι η αγάπη;

Τι είναι η αγάπη; Είναι ένα συναίσθημα. Είναι ένα συναίσθημα και η αγάπη είναι μια αίσθηση. Κυριολεκτικά, είναι μια αίσθηση. Τώρα είναι μια αγγελική αίσθηση. Δεν ήταν παλιά. Δεν υπήρχε αγάπη πουθενά, πουθενά, μέχρι που την δημιούργησαν οι άνθρωποι. Τότε ανέβηκε σαν καινούρια αίσθηση για να την βιώνουν τελικά όλοι οι άγγελοι. Αλλά τι είναι η αγάπη;

Όταν κάναμε την αγάπη επίσημη αίσθηση, πάνω εκεί με τις άλλες 200.000 αισθήσεις, κάναμε την Αγάπη επίσημη αίσθηση˙ είχαμε αυτή τη συνάθροιση, αυτή τη συνάντηση και κάποιος λέει “Προτείνω να γίνει η αγάπη μια από τις αγγελικές αισθήσεις.”

Υπήρξε πολύ μουρμουρητό και συζήτηση και τελικά κάποιος στην άλλη άκρη της αίθουσας είπε “Λοιπόν, τι είναι η αγάπη; Τι είναι η αγάπη;” κι έπεσε σιωπή στην αίθουσα. Όλοι ένιωσαν, γιατί, βλέπετε, οι περισσότερες από τις αγγελικές υπάρξεις δεν είχαν ποτέ αισθανθεί την αγάπη, δεν ήξεραν τίποτα για την αγάπη.

Έτσι, είπαν “Ας φωνάξουμε έναν άνθρωπο. Ας φέρουμε έναν άνθρωπο στο συμβούλιο μας, έναν άνθρωπο που έχει βιώσει την αγάπη και να τον βάλουμε να περιγράψει την αγάπη, ώστε να ψηφίσουμε για το αν θα γίνει μια καινούρια  επίσημη αίσθηση, μια αγγελική αίσθηση.” Έτσι, πήγαν και βρήκαν έναν άνθρωπο. Τον σκότωσαν, δηλαδή, για να τον φέρουν πάνω, αλλά τελικά δεν είχε σημασία. Πάντως έφεραν έναν άνθρωπο στην αίθουσα και είπαν “Ει, Καζανόβα, τι είναι η αγάπη;”

Ο Καζανόβα σκέφτηκε για μια στιγμή, ήταν κι αυτός θεατρικός, και είπε “Η αγάπη. Δεν μπορώ να σας πω για την αγάπη ώσπου να την βιώσετε. Εγώ την έχω βιώσει 5.000 φορές και παραπάνω, αλλά δεν μπορώ να σας πω για την αγάπη. Δεν είναι τα ερωτικά συναισθήματα και οι αισθητηριακές αισθήσεις του σώματος. Αυτά δεν είναι αγάπη. Αυτά είναι η αντίδραση στην αγάπη. Όμως τι είναι η αγάπη; Τι είναι η αγάπη;

Είναι τόσο δύσκολο να το εξηγήσεις, όταν κάποιος δεν έχει ποτέ βιώσει, αλλά μπορώ να σας πω, ότι η αγάπη είναι κατά πολύ η πιο μεγαλειώδης απ’ όλες τις αισθήσεις, που θα βιώσετε ποτέ. Όμως θα πρέπει να πάτε μέσω της Γης για να βιώσετε την αγάπη και τότε όταν το κάνετε, κι όταν η καρδιά σας ανοίξει στην αγάπη, ακόμα κι όταν η καρδιά σας θα έχει ηττηθεί από την αγάπη, τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε γι’ αυτή τη σπουδαιότερη απ’ όλες τις αισθήσεις.”

Σε ολόκληρη την αίθουσα τα αγγελικά πρόσωπα είχαν ένα βλέμμα “Τι διάολο είπε μόλις τώρα; Τι;!” Όμως η ψηφοφορία έγινε έτσι κι αλλιώς, και, φυσικά, εγώ, όπως κάνω, τους ενθάρρυνα όλους να ψηφίσουν. Είπα “Πραγματικά, εμπιστευτείτε με. Κάποια μέρα θα κατεβείτε κι εσείς στη Γη, θα πάρετε την ανθρώπινη μορφή και θα βιώσετε αυτό που λέγεται αγάπη. Όμως, όπως ο Καζανόβα, δεν μπορώ να σας πω γι’ αυτήν. Δεν μπορώ να την περιγράψω. Δεν μπορώ να την προσδιορίσω, αλλά είναι πιο πραγματική από τα βράχια της Γης, από τα νερά της Γης. Είναι πιο  πραγματική από τα πουλιά που πετούν στον ουρανό. Είναι πιο πραγματική από τις φωτιές που σαρώνουν τα δά-ση…” Παρασύρομαι εδώ, αλλά μου αρέσει να γίνομαι λίγο θεατρικός.

Η αγάπη είναι πάρα πολύ πραγματική. Όταν ερωτηθούν για την αγάπη, τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι απλά στοχάζονται. “Η αγάπη, χμ.” Εκείνους που έχετε αγαπήσει. Το αίσθημα ότι σας αγαπούν, είτε ήταν στην αγκαλιά της μητέρας σας είτε ήταν στην αγκαλιά της κοπέλας σας, δεν έχει σημασία. Ήταν γι’ αυτό το συναίσθημα … (ο Αντάμους γελάει) Ορκίζομαι ότι η Κέρρι έβαλε κάτι στον καφέ μου, γιατί δεν ήμουν έτσι μέχρι που άρχισα να πίνω καφέ.
ΚΕΡΡΙ: Έβαλα.
ΛΙΝΤΑ: Συνέχισε. Είναι ενδιαφέρον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, η αγάπη. Πίσω στο θέμα. Αγάπη. Ναι, τι είναι η αγάπη; Γενικά αρχίζετε να νιώθετε τις περιόδους της αγάπης. Αα, το μεγαλείο της αγάπης, ή τις αγάπες που βιώνετε στο παρόν, τώρα. Αλλά για να προσπαθήσεις να την περιγράψεις, είναι σχεδόν σαν να την απαξιώνεις. Η προσπάθεια να την προσδιορίσεις είναι σαν να προσπαθείς να την περιορίσεις και να την φυλακίσεις. Η αγάπη βγαίνει από την καρδιά.
Άρα, γιατί πιστεύεις, Λίντα, γιατί πιστεύεις ότι σχετίζεται με την καρδιά;
ΛΙΝΤΑ: Γιατί δεν είναι ο εγκέφαλος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτή είναι μια καλή απάντηση. Νόμιζα ότι θα έλεγε “Δεν ξέρω”. Μαθαίνει καλύτερα.

Δεν είναι από τον εγκέφαλο. Πραγματικά αυτή είναι μια πολύ σοφή απάντηση. Λοιπόν, δεν είναι από το κεφάλι. Είναι από την καρδιά και η καρδιά είναι το δοχείο που, λοιπόν, όταν είσαι ερωτευμένος το νιώθεις στην καρδιά σου, σωστά; Μερικοί το νιώθετε στην κοιλιά, αλλά πραγματικά δεν νιώθεις την αγάπη στον εγκέφαλο, σωστά; Είναι στην καρδιά. Είναι το μέρος όπου εμφανίζεται αυτός ο ρυθμός της ζωής, όπως κανένα άλλο μέρος στην ύπαρξη σας. Αυτή η δόνηση της καρδιάς, αυτή η επιθυμία να ζήσεις και να βιώσεις. Η καρδιά δεν δημιουργεί αυτή την επιθυμία, αλλά αντιδρά σ’ αυτή την επιθυμία να ζήσεις το ρυθμό της ζωής. Γι’ αυτό η καρδιά.

Πίσω στο θέμα. Η αγάπη είναι ένα αισθητηριακό συναίσθημα και οι αγγελικές υπάρξεις όντως ψήφισαν και είπαν “Οκέι, θα δεχτούμε την Αγάπη σαν μια από τις  καινούριες αισθήσεις. Πραγματικά, δεν ξέρουμε το γιατί, αλλά οι άνθρωποι φαίνονται όλοι γοητευμένοι μαζί της. Άρα, ναι, ας το κάνουμε.”

Η αγάπη είναι μια αίσθηση και η αίσθηση δεν έχει δεδομένα. Καθόλου δεδομένα. Γι’ αυτό όταν σκέφτεσαι την αγάπη, σε καταλαμβάνει ένα συναίσθημα. Δεν είναι δεδομένα για τον φίλο που είχες πριν από 28 χρόνια και πόσες φορές φιληθήκατε και πόσα μπέργκερ φάγατε μαζί. Δεν είναι δεδομένα, σωστά; Η αγάπη θα είχε ακυρωθεί αν ήταν μόνο μια σειρά από δεδομένα. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα.

Είναι μια αίσθηση. Πηγαίνει μακριά, πολύ πέρα από αυτά που πιθανόν το μυαλό θα χρησιμοποιούσε για να την προσδιορίσει. Κι έτσι θα έπρεπε να είναι όλη η ζωή.

Η Λήψη Αποφάσεων των Ανθρώπων

Η ιστορία είναι μια σειρά από δεδομένα που γενικά δεν είναι ακριβή. Η εικόνα μου, για παράδειγμα, ήταν ενός φίλου μου. Η ιστορία είναι μια σειρά από πολλά δεδομένα που δεν είναι ακριβή, κι όμως ο κόσμος φαίνεται να πιάνεται από τα δεδομένα στις μέρες μας. Λοιπόν, είναι επειδή έτσι σκέφτεται το μυαλό. Έχεις το πραγματάκι που γράφεις, Λίντα;
ΛΙΝΤΑ: Βέβαια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία. Της ζητώ να γράψει – χμ!- μερικές λέξεις στο …
ΛΙΝΤΑ: Ω, φίλε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … στον πίνακα. Θα της ζητήσω να γράψει -ο Κουτχούμι είναι που ανακατεύεται. Θα της ζητήσω να γράψει μερικά θέματα εδώ στον πίνακα. Λοιπόν,
να πώς σκέφτεται το ανθρώπινο μυαλό. Δεδομένα, δεδομένα ,δεδομένα (data, data, data)… συναίσθημα …
ΛΙΝΤΑ: Ουοο, ουοο, ουοο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … απόφαση.
ΛΙΝΤΑ: Τα έβαλα ανάποδα (ο Αντάμους γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα, απόφαση. Αυτό είναι ένα μοτίβο  – όχι ότι έχετε μόνο τρία δεδομένα – αλλά σημαίνει μια σειρά από δεδομένα που μετά οδηγούν σε ένα συναίσθημα. Όλες οι ανθρώπινες αποφάσεις βασίζονται στο συναίσθημα. Το συναίσθημα είναι το σημείο της απόφασης και μετά τελικά παίρνεις μια απόφαση και λες ότι ήσουν πραγματικά διανοούμενος ή πραγματικά επεξεργάστηκες πολλά πράγματα, όμως όλα βασίζονται στο συναίσθημα.
Υπάρχουν εκείνοι που με αμφισβήτησαν στο παρελθόν κι έχασαν, γιατί κάθε ανθρώπινη απόφαση βασίζεται, τελικά, στο συναίσθημα.

Ναι, συλλέγετε δεδομένα, πολλά δεδομένα και είναι το μυαλό επί το έργον. Δεν υπάρχει πρόβλημα με το μυαλό, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί, συλλέγει δεδομένα. Μετά αυτά τα δεδομένα αξιολογούνται από το μυαλό, το οποίο πραγματικά δεν καταλαβαίνει τις αληθινές αισθήσεις ή τον αισθησιασμό ή τα αισθητηριακά αισθήματα και το μυαλό τα αξιολογεί με βάση το συναίσθημα και μετά παίρνει μια απόφαση. Θα έλεγα ότι η απόφαση παίρνεται στο σκοτάδι ή, τουλάχιστον, στο μισοσκόταδο, χωρίς να επωφελείται πλήρως από τις αληθινές  αισθήσεις, τις αληθινές αισθήσεις.

Έχουμε μιλήσει γι’ αυτό ήδη, ναι, όμως τώρα είναι ώρα να το κάνουμε. Μιλήσαμε γι’ αυτό στο παρελθόν σαν πρόλογο σε αυτό που πρόκειται να κάνουμε τώρα, αλλά τώρα μπαίνουμε στην υπέρ αισθητηριακή ζωή.

Ας πάμε πίσω για μια στιγμή. Δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα, απόφαση.

Νιώστε το αυτό για μια στιγμή. Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και φανταστείτε, παρακαλώ, μαζί μου. Φανταστείτε ότι μπαίνετε σε ένα δωμάτιο και είναι απόλυτο σκοτάδι. Απόλυτο σκοτάδι. Δεν ξέρετε τίποτα για το δωμάτιο πριν ανοίξετε την πόρτα, μπείτε μέσα και την κλείσετε πίσω σας. Είναι εντελώς σκοτεινό. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ. Αμέσως το μυαλό, μέσω των περιορισμένων σωματικών αισθήσεων, αρχίζει να ψάχνει για δεδομένα. “Είναι κρύο το δάπεδο; Είναι πέτρινο ή έχει χαλί;”  Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα.

Μετά βάζετε μια φωνή στο απόλυτο σκοτάδι. Δεν μπορείτε να δείτε τίποτα. Βάζετε μια φωνή στο απόλυτο σκοτάδι μήπως υπάρχει μια ηχώ που θα σας βοηθήσει να εξακριβώσετε το μέγεθος του δωματίου, αφού δεν ξέρετε τίποτα για το δωμάτιο, το μέγεθος του, το ύψος του, την επίπλωση του, το οτιδήποτε. Απ’ όσο ξέρετε, θα μπορούσατε να περπατήσετε άλλα δυο μέτρα και να πέσετε σε μια βαθιά τρύπα γεμάτη με αλιγάτορες. Αρχίζετε να συλλέγετε δεδομένα. Σφυρίζετε λίγο και προσπαθείτε να προσαρμόσετε τα μάτια σας ελπίζοντας να βγαίνει λίγο φως μέσα από το σκοτάδι για να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε.

Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, αυτά συγκεντρώνετε τώρα εδώ. Και φτάνετε στο σημείο όπου δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου δεδομένα. Το μόνο που ξέρετε είναι ότι περπατάτε σε πάτωμα και το μόνο που ξέρετε είναι, ότι κάτι απορροφά τον ήχο οπότε δεν υπάρχει ηχώ, όμως πάλι αυτό δεν σας βοηθάει να εξακριβώσετε το μέγεθος ή τη φύση του δωματίου. Δεν έχετε σκοντάψει ακόμα σε τίποτα, έτσι δεν ξέρετε καν αν υπάρχουν έπιπλα ή τοίχοι ή οτιδήποτε άλλο. Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα.

Και τώρα παίρνετε μια συναισθηματική απόφαση “Κινδυνεύω.” Χμ! Έτσι λειτουργεί το μυαλό, “Κινδυνεύω.” Αυτή είναι μια συναισθηματική αντίδραση – “Κινδυνεύω” – και ίσως να ισχύει, ίσως όχι, αλλά αυτό είναι που τα δεδομένα βοηθούν να προσδιορίσουν τα συναισθήματα.

Τώρα είναι ώρα για απόφαση, γιατί τα συναισθήματα έχουν πει “Κίνδυνος, πιθανότητα μεγάλου κινδύνου εδώ μέσα. Δεν θα έπρεπε να είσαι σ’ αυτό το μέρος”, και η απόφαση είναι “Τρέχα γρήγορα.” Προσπαθείς να βρεις την πόρτα απ’ όπου μπήκες. Ελπίζεις να μην έχεις κινηθεί πολύ μακριά από την πόρτα και στην πραγματικότητα, δεν έχεις απομακρυνθεί απ’ αυτή την πόρτα σχεδόν καθόλου, γιατί στη συγκέντρωση δεδομένων, στη συναισθηματική απόφαση σου φοβάσαι να πας πιο πέρα.

Αν όμως αυτό το δωμάτιο περιείχε την θεϊκότητά σου; Απλά το μυαλό σου δεν θα μπορούσε να κατανοήσει την θεϊκότητα, γιατί δεν έχει προηγούμενη εμπειρία με αυτήν. Δεν ξέρει για ποιο πράγμα να ψάξει. Δεν ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα του, για να διακρίνει την όποια θεϊκότητα. Αν αυτό το δωμάτιο ήταν γεμάτο με την θεϊκότητά σου, όμως πήρες την απόφαση να τρέξεις, ελπίζοντας ότι θα μπορέσεις να βρεις την πόρτα, γιατί φοβάσαι τί θα μπορούσε να συμβεί;

Αυτός είναι ο χαρακτηριστικός τρόπος της ανθρώπινης σκέψης. Τον έχω απλοποιήσει και μειώσει, φυσικά, και μερικοί θα διαφωνήσουν ότι τον έκανα υπερβολικά απλό, αλλά, όχι, πραγματικά έτσι λειτουργεί. Τα έχετε στην οθόνη.  Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα, απόφαση και προχωράτε έτσι στη ζωή, έτσι κάθε μέρα. Κι όταν συναντάτε σκοτεινά δωμάτια – μια μεταφορά που σημαίνει κάτι καινούριο στη ζωή σας – γενικά η απόφαση είναι να τρέξετε ή τουλάχιστον να κρατηθείτε ή η άλλη απόφαση που συχνά παίρνετε είναι “Ας βρω κι άλλα δεδομένα. Ας σταθώ εδώ για λίγο να δω μήπως συμβεί κάτι”, αλλά κρατώντας το ένα χέρι στην πόρτα ώστε να μπορέσετε να βγείτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ήρθε η ώρα να πάτε πέρα απ’ αυτό.

Σ’ αυτό το δωμάτιο τώρα, αυτό το δωμάτιο που αντιπροσωπεύει τόσες πολλές νέες ευκαιρίες, αυτό το δωμάτιο που αντιπροσωπεύει την θεϊκότητά σας, αυτό το  δωμάτιο που αντιπροσωπεύει την ενέργειά σας κι όλες σας τις δυνατότητες, σ’ αυτό το δωμάτιο τώρα, σταματάτε. Σταματάτε την εμμονική συλλογή δεδομένων, πιάνετε το σκήπτρο σας, όχι σαν όπλο, όχι σαν απάντηση, αλλά σαν υπενθύμιση ότι όντως ξέρετε. Όντως ξέρετε.

Αν ήταν να κάνουμε μια παύση εδώ ακριβώς, με εσάς να στέκεστε στο σκοτεινό δωμάτιο έχοντας τώρα συγκεντρώσει εκατοντάδες δεδομένα, ίσως και η συναισθηματική σας αντίδραση είναι φόβος, ίσως δεν έχετε πάρει μια απόφαση ακόμα κι εγώ έρθω και σας πω “Λοιπόν, τι σκοπεύεις να κάνεις;” Τότε εσείς λέτε “Δεν ξέρω” κι εγώ σας χαστουκίζω πραγματικά δυνατά, πραγματικά δυνατά.

Σας ρίχνω στο πάτωμα και συνειδητοποιείτε ότι το πάτωμα είναι πολύ σκληρό. Άλλο ένα δεδομένο, “Μην πέφτεις στο πάτωμα τόσο συχνά.” Μετά σας πετάω στον τοίχο και συνειδητοποιείτε ότι ο τοίχος είναι κι αυτός πραγματικά σκληρός. Και … ε, αστειεύομαι! Μμμ, ίσως όχι και τόσο.

Σ’ εκείνο το σημείο δεν λέτε “Δεν ξέρω”. Όταν πλησιάσω και πω “Τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα; Είσαι σ’ αυτό το σκοτεινό δωμάτιο. Δεν έχεις ιδέα τι είναι. Φοβάσαι. Τα έκανες πάνω σου, τόσο πολύ φοβήθηκες. Τι σκοπεύεις να κάνεις;” Εσύ λες “Θα πιάσω αυτό το σκήπτρο τώρα πριν κάνω κάτι άλλο κακό . Θα  πιάσω αυτό το σκήπτρο κι αυτό το σκήπτρο θα μου δείξει το δρόμο.” Και βγαίνεις από το μυαλό σου. Σταματάς να σκέφτεσαι και αντιλαμβάνεσαι τα συναισθήματα σου, αλλά αυτά δεν σε κατακλύζουν. Και αποφεύγεις να πάρεις μια ανθρώπινη απόφαση βασισμένη σε δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα.

Θα κρατάτε αυτό το σκήπτρο και θα το αφήνετε να σας μεταφέρει τώρα στις δυνατότητες, στην ενέργεια σας. Κι όταν μπείτε στις δυνατότητές σας, δεν σημαίνει ότι θα είναι εκεί η απάντηση. Όχι τύπου  “Η Απάντηση”, ξέρετε.
 Όλες οι απαντήσεις, όλες οι δυνατότητες και εσάς θα σας προσελκύσει αμέσως η δυνατότητα, που έχει αυτό που θα λέγαμε το μεγαλύτερο επίπεδο ικανοποίησης, αισθησιασμού, το λιγότερο επίπεδο ταλαιπωρίας, το λιγότερο επίπεδο αντίστασης.

Πρόκειται να οδηγηθείτε εκεί αυτόματα. Ποτέ μη το αμφισβητήσετε αυτό. Ποτέ, ποτέ, ποτέ! Μην αμφισβητήσετε ότι πρόκειται να οδηγηθείτε αυτόματα στη μεγαλύτερη δυνατότητα για σας. Όχι για τον πλανήτη. Όχι για οποιονδήποτε άλλο, όχι για τη μητέρα σας, όχι για το σκύλο σας, αλλά για εσάς. Μην αμφισβητήσετε, γιατί αυτό είναι δουλειά του μυαλού. Αυτό είναι υπονόμευση από το μυαλό. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτή την αμφισβήτηση.
Χρειάζεται τεράστια εμπιστοσύνη ? Όχι πραγματικά. Όχι, πραγματικά δεν χρειάζεται. Αυτή είναι παρανόηση “Ω, αυτή είναι τεράστια εμπιστοσύνη.” Όχι, δεν είναι. Αυτό είναι όλο δικό σας. Όλο είναι η ενέργειά σας. Είναι όλες σας οι δυνατότητες, όλες σας οι  απαντήσεις. Δεν είναι οι πνευματικοί οδηγοί. Ω, ω, ω! Δεν είναι τίποτα απ’ αυτά. Εσείς αφήνετε τον εαυτό σας να μεταφερθεί ή να έρθει σε όλες σας τις δυνατότητες , στην συνειδητότητα.

Και καθώς κρατάτε το σκήπτρο, που είναι απλά η υπενθύμιση, καθώς κρατάτε αυτό το σκήπτρο, θα σας περάσει μέσα από τα πολλά στρώματα των τοξικών “Δεν ξέρω” που βάλατε εκεί στο παρελθόν. Θα ανοίξει πέρασμα μέσα από αυτό το πέπλο και θα σας φέρει στην απάντηση. Και τότε θα σκάσετε. Σκάστε.

Το λέω αυτό, γιατί υπάρχει τέτοια τάση να αρχίζει το μυαλό να κυλάει και να παθιάζεται και να κάνει ερωτήσεις και να ανησυχεί και να φοβάται και να λέει “Λοιπόν, καλό θα είναι να συγκεντρώσουμε κι άλλα δεδομένα και να κάνουμε περισσότερη έρευνα και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και τότε θα πρέπει να καθίσουμε και να ζυγίσουμε τις πιθανότητες και τι είναι καλό και κακό. Μετά θα πρέπει να …” Σκάσε! Είστε στη δική σας ενέργεια και η ενέργεια ποτέ, μα ποτέ δεν θα σας βλάψει. Ποτέ δεν θα σας βλάψει.

Και μετά είστε εκεί μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, σ’ αυτό το τίποτα και για μια στιγμή, ναι, το μυαλό θα πεταχτεί και θα πει “Τι είναι αυτό; Αυτό απλά είναι μια μεγάλη σκοτεινή άβυσσος και θα με φάει το τέρας της αβύσσου.” Κι ακριβώς εκείνη τη στιγμή, όταν θα έχετε υπερβεί το “δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα”, ξαφνικά όλα είναι επίγνωση και κάνετε “Διάολε! Το ήξερα! Διάολε! Πάντα το ήξερα αυτό! Γιατί χαζολογούσα με όλο αυτό το ‘δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα’ του μυαλού;”

Τότε, τη στιγμή που πιστεύετε ότι, τη στιγμή που κάνετε αυτή την ερώτηση, λοιπόν, τότε είστε στην ενέργεια σας. Έρχεται η απάντηση “Επειδή το ήθελες, επειδή νόμιζες ότι αυτός ήταν ο τρόπος”, και τότε σκέφτεσαι “Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ποτέ να φτάσω πέρα απ’ αυτό”, και η απάντηση είναι εκεί ακριβώς, αυτή η επίγνωση, “Λοιπόν, οπωσδήποτε, μπουμπούνα.”

Δηλαδή, η ενέργειά σας είναι που σας μιλάει. Σας μιλάει έτσι μερικές φορές. Λέει “Ναι, πρέπει να γυρίσουμε σ’ αυτό.” Σταματήστε να το σκέφτεστε. Σταματήστε να ανησυχείτε γι’ αυτό. Είστε εδώ. Κρατήστε αυτό το σκήπτρο. Σας μεταφέρει ακριβώς στο κέντρο της ενέργειάς σας, που είναι όλες σας οι δυνατότητες και η δυνατότητα που θέλει να σας υπηρετήσει περισσότερο, με τη μεγαλύτερη χαρά είναι εκείνη που θα αντιληφθείτε αμέσως. Τελικά, θα αντιλαμβάνεστε όλες τις άλλες δυνατότητες, όμως θα κάνετε “Εε, δεν ενδιαφέρομαι και τόσο, γιατί αυτές έχουν βάσανα. Εκείνες θα πάρουν πολύ χρόνο. Όμως, όχι, θέλω αυτήν της χαράς και της ευκολίας, χωρίς άλλα βάσανα.” Φτάνουν τα βάσανα.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, αγαπητοί Σώμπρα. Ναι, σήμερα διασκεδάζω.

Πάει τόσος καιρός τώρα που δουλεύουμε με αυτό τον παλιό τρόπο, έναν πολύ γραμμικό τρόπο του “δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναισθήματα”, πότε πότε μια απόφαση, αλλά πολλές φορές “Δεν ξέρω”. Ξέρετε, κάνετε αυτές τις ερωτήσεις μερικές φορές, “Τι θα έπρεπε να κάνω; Πού θα έπρεπε να μετακομίσω; Να βρω έναν εραστή; Ποιος είμαι; Πόσο πρόκειται να ζήσω; Τι χρειάζεται να κάνω για να φροντίσω την υγεία μου;”

Μετά προσπαθείτε να βρείτε δεδομένα. Μπαίνετε στο Ίντερνετ. Κοιτάτε. Ερευνάτε. Σταματήστε το αυτό! Δεν λέω ότι η έρευνα είναι κακή, αλλά για τα μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τη ζωή σας, πού να πάτε μετά, τι να κάνετε, πώς να ξεπεράσετε ένα σωματικό πρόβλημα, πώς να επιτρέψετε τον πλούτο στη ζωή σας, όλα αυτά τα πράγματα, σταματήστε το “δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα”, γιατί, βλέπετε, εκεί κυρίως οι αποφάσεις βασίζονται στο  συναίσθημα και το συναίσθημα γενικά είναι ο φόβος ή η έλλειψη ή τα βάσανα.

Διόλου περίεργο που συνεχώς επαναλαμβάνετε το ίδιο πράγμα με τα ίδια βάσανα, με την ίδια έκβαση συνέχεια. Ας πάμε πέρα απ’ αυτό. Κρατήστε αυτό το σκήπτρο κι αφήστε το να σας μεταφέρει στη δική σας ενέργεια, όπου υπάρχουν όλες οι απαντήσεις κι όπου η απάντηση με τη μεγαλύτερη χαρά και τη μεγαλύτερη χάρη θα είναι τόσο αυτονόητη σε σας, τόσο ξεκάθαρη σε σας. Δεν θα έρθει σε σας αν λέτε “Λοιπόν, είμαι σίγουρος αν θα επιλέξω αυτό ή αυτό.” Θα είναι τόσο ξεκάθαρη και θα σας έρθει σαν μεγάλη επίγνωση.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τον τρόπο, ήρθε η ώρα εσείς να αλλάξετε τον τρόπο που παίρνετε απαντήσεις, που φτάνετε σε αληθινές αποφάσεις στη ζωή σας. Ήρθε η ώρα να ανοιχτούμε σε όλες τις δυνατότητες και υπάρχουν αυτές και είναι τόσο απλό, όσο το να κρατάς αυτό το σκήπτρο και να βγάζεις το σκασμό και να σταματάς την εμμονή του μυαλού. Θα σας μεταφέρει κατευθείαν στην ενέργεια σας κι όσο πιο ήσυχοι είστε, για μερικά λεπτά, μερικά πολύτιμα λεπτά, θα σας δείξει αυτό μέσα στο μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο μόλις μπήκατε, αν απλά μείνετε σιωπηλοί για ένα λεπτό, σταματήσετε την προσπάθεια να συγκεντρώνετε δεδομένα και δεν μπείτε στις συναισθηματικές αποφάσεις, η απάντηση θα είναι εκεί ακριβώς.

Γνωρίζετε ήδη – Μεράμπ

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, ας βάλουμε λίγη μουσική κι ας το κάνουμε αυτό με μια μεράμπ.
(αρχίζει η μουσική)

Γνωρίζετε ήδη. Γνωρίζετε ήδη. Γι’ αυτό είναι προσβλητικό, όταν λέτε πράγματα όπως “Δεν ξέρω”, γιατί τότε αυτό γίνεται η πραγματικότητά σας.

Λέτε “Δεν ξέρω” –( χτυπάει τα  χέρια) – η ενέργεια θα σας δώσει αυτό. Πραγματικά βάζετε ένα πέπλο γύρω από τον εαυτό σας και μετά δεν ξέρετε και δεν θέλετε να ξέρετε και δεν μπορείτε να ξέρετε.
Αντί για το “Δεν ξέρω” – μπορείς να μου δώσεις αυτό το καπέλο, Λίντα; (το καπέλο “Ξέρω Καλύτερα”)
ΛΙΝΤΑ: Βέβαια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αντί για αυτό το “Δεν ξέρω”, εσείς όντως ξέρετε και ξέρετε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο
Παρατηρείτε ότι δεν το φοράω .Δεν θέλω να ανακατέψω τα αραιωμένα μαλλιά του Κώλντρε .Πφφ!
ΛΙΝΤΑ: Ουφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πφφ! Ο Κουτχούμι με διδάσκει χιούμορ.
ΛΙΝΤΑ: Ουφ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είμαι τέλειος ακόμα! Ναι, είμαι.

Εγώ ξέρω καλύτερα. Δεν δικαιολογούμαι να λέω “Δεν ξέρω”.

Το “Δεν ξέρω” είναι τοξικό.

Εγώ ξέρω καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, τι είναι καλό για μένα.

Ξέρω ότι δεν θα έπρεπε απλά να συγκεντρώνω στοιχεία δεδομένων και να προσπαθώ να πάρω απόφαση με βάση αυτά. Τα δεδομένα είναι ενδιαφέροντα και είναι καλά σε μερικές περιπτώσεις, αλλά όχι εκεί που πηγαίνει η ζωή σας. Τα δεδομένα είναι καλά σε σχέση με την κατανόηση του πώς να ανάψετε το πλυντήριο πιάτων. Γι’ αυτό είναι τα δεδομένα, για να ανάψετε το πλυντήριο πιάτων. Μερικοί από σας δεν το έχετε καταλάβει ακόμα. Είναι εντάξει. Θα φτάσετε εκεί.

Ο σκοπός των δεδομένων δεν είναι να κατευθύνουν τη ζωή και, βλέπετε, η ζωή πηγαίνει τώρα προς αυτή την κατεύθυνση. Όλο και περισσότερα στοιχεία  δεδομένων.

Οι υπολογιστές. Πολλά στοιχεία δεδομένων, τρισεκατομμύρια δεδομένων κάθε νανοδευτερόλεπτο. Δεν κάνει αυτό την ζωή. Δεν είναι αυτό που ανοίγει την καρδιά και φέρνει αγάπη και ολοκλήρωση.

Τα στοιχεία δεδομένων – μια σειρά από στοιχεία δεδομένων – δεν συμβάλουν σε υγιείς αποφάσεις, γιατί αν χρησιμοποιείτε μια σειρά από στοιχεία δεδομένων για να πάρετε αποφάσεις για τη ζωή σας και την ευτυχία σας και την κυριαρχία σας, τα δεδομένα πρόκειται απλά να ζητήσουν κι άλλα δεδομένα και μετά αυτά τα στοιχεία δεδομένων θα ζητήσουν κι άλλα δεδομένα και ποτέ δεν φτάσετε στη δική σας ενέργεια.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Είναι τόσο απλό όσο το να κρατήσετε αυτό το σκήπτρο – είναι δικό σας, είναι η υπενθύμισή σας – και να το αφήσετε να φωτίσει αυτό το σκοτεινό δωμάτιο.

Θα μπορούσατε να περάσετε μια ζωή ψάχνοντας μέσα στο σκοτάδι σ’ αυτό το δωμάτιο προσπαθώντας να συγκεντρώσετε αρκετά δεδομένα, για να καταλήξετε πώς είναι και από τί αποτελείται, μα ακόμα και τότε δεν θα είναι ακριβή, όπως η ιστορία δεν είναι πραγματικά ακριβής. Είναι μια σειρά από στοιχεία δεδομένων. Υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτήν, ναι, αλλά δεν είναι πραγματικά ακριβής.

Η αντίληψη του εαυτού σας βασίζεται σε πολλά στοιχεία δεδομένων. Το ονομάζετε παρελθόν σας και δεν είναι αυτό που είστε πραγματικά. Αυτό επίσης βασίζεται σε πολλές συναισθηματικές αποφάσεις, που υστερούν κατά πολύ του αληθινού δυναμικού σας.

Εσείς ξέρετε καλύτερα. Όλες οι απαντήσεις υπάρχουν.

Ας το κάνουμε αυτό. Ας παρακάμψουμε τον παραδοσιακό τρόπο επιλογής και λήψης αποφάσεων, τον παραδοσιακό τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας.

Κρατήστε αυτό το σκήπτρο κι αφήστε το να σας πάει στα πεδία των δυνατοτήτων σας. Αυτά τα πεδία φαίνονται ατέλειωτα. Όμορφα, όμορφα πεδία δυνατοτήτων, σαν πεδιάδες με φράουλες.

Και το ένα μούρο, το ένα φρούτο που είναι αληθινά το πάθος της καρδιάς σας, αυτό θα παρουσιαστεί και θα είναι τόσο φανερό, πάνω και πέρα από όλα τα άλλα. Σταματήστε να σκέφτεστε τόσο πολύ. Σταματήστε να λέτε “Δεν ξέρω”.

Σταματήστε να χρησιμοποιείτε δεδομένα για να βγείτε από τη διττότητα. Δεν θα λειτουργήσει.

Το “Δεδομένα, δεδομένα, δεδομένα, συναίσθημα, απόφαση” δεν λειτουργεί.

Υπάρχει μια απίστευτη πραγματικότητα εκεί έξω, στην οποία πηγαίνουμε, εσείς πρόκειται να πάτε και ίσως φαίνεται λίγο τρομακτικό στην αρχή, γιατί είστε τόσο συνηθισμένοι να κινείστε με βάση τα δεδομένα, ερευνώντας τα πράγματα.

Πρόκειται να πάμε πέρα απ’ αυτό, στο αληθινό υπέρ αισθητηριακό ή μου αρέσει να το λέω υπέρ αισθησιακό. Εκεί δεν υπάρχουν δεδομένα. Είναι σαν την αγάπη, ξέρετε. Προσπαθήστε να την περιγράψετε, είναι δύσκολο. Είναι το ίδιο με αυτό στο οποίο πηγαίνουμε και δεν είναι λογικό κι αυτό είναι κάτι καλό. Δεν είναι περιορισμένο.

Έτσι, αγαπητοί Σώμπρα, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την περίσταση στη γιορτή της μέρας της αγάπης, που έρχεται σύντομα, στις 14 Φεβρουαρίου.
Ας  χρησιμοποιήσουμε αυτή την περίσταση, για να πάτε τώρα αληθινά πέρα από τον παλιό τρόπο λήψης αποφάσεων, αντίληψης του εαυτού σας και του κόσμου.

Ας πάμε στο υπέρ αισθητηριακό και δεν πρόκειται καν να εξηγήσω τι είναι αυτό. Απλά πάρτε στο χέρι σας αυτό το σκήπτρο. Θα σας πάει εκεί. Ξέρω ότι θα σας πάει. Αυτό είναι εγγύηση ότι θα σας πάει.

Πάρτε στο χέρι σας αυτό το σκήπτρο και είτε είναι μια απόφαση στη ζωή σας, είτε είναι απλά το να αλλάξετε την αντίληψη του εαυτού σας ή να έχετε μεγαλύτερη αντίληψη, είτε είναι να καταλάβετε πραγματικά την ιστορία σας και το παρελθόν σας, ασχέτως τι είναι αυτό, αφήστε τα δεδομένα για πράγματα, όπως το άνοιγμα της ηλεκτρικής σας οδοντόβουρτσας .Μερικοί από σας ακόμα παλεύουν με αυτό. Αφήστε τα δεδομένα για το πώς να λειτουργήσετε τον υπολογιστή σας.

Αλλά για σας, για την καρδιά σας, για την ευημερία σας, καθώς θα μένετε εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη, υπάρχει ένας εντελώς νέος τρόπος να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα, να μπαίνετε στα δυναμικά σας, να βρίσκετε αληθινές απαντήσεις – απαντήσεις που δεν έρχονται από τον Θεό.

Ξέρετε, ο Θεός είναι απλά ένα σωρό αναθεματισμένα δεδομένα. Όχι, πραγματικά. Δηλαδή, η Βίβλος, τί είναι αυτό; Δεδομένα. Δεν βιώνεις τον Θεό με όλα αυτά τα δεδομένα κι αυτό είναι που κάνουν οι μελετητές. Πιστεύουν ότι είναι τόσο έξυπνοι, όμως αυτό προέρχεται από την καρδιά, από το συναίσθημα, από το  υπέρ αισθητηριακό.

Εκεί πηγαίνουμε. Δεν είναι τρομακτικό.

Νιώστε τώρα αυτό το μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο. Νιώστε το.

Αντί να χρησιμοποιήσετε τον παλιό τρόπο των δεδομένων και μετά συναισθήματα και αποφάσεις, τώρα απλά σταθείτε εκεί με το σκήπτρο στο χέρι.

Ναι, για μια στιγμή, για τον άνθρωπο θα μπορούσε να είναι λίγο τρομακτικό να  λέει “Δεν είναι παρά ένα μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο. Δεν έχω ιδέα τι υπάρχει εδώ μέσα. Θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο.” Μετά αυτό χάνεται.

Καθώς μένετε πιστοί στον εαυτό σας, αυτό χάνεται και ξαφνικά , νιώστε τώρα τι συμβαίνει.

Ξαφνικά ,επιτρέποντας τον εαυτό σας, την αληθινή σας συνείδηση,  νιώστε τώρα τι συμβαίνει σ’ αυτό το δωμάτιο.
(παύση)
Βλέπετε, υπάρχει αυτή η στιγμή της ησυχίας, μια στιγμή απορίας ακόμα και προσπάθειας να γεμίσει η σιωπή. Κι όταν πάρετε μια δυο βαθιές αναπνοές, θυμάστε, “Ξέρω καλύτερα.”

Παίρνετε μια δυο βαθιές αναπνοές στην αληθινή αισθητηριακή φύση του εαυτού σας και συνειδητοποιείτε, ότι όλα είναι εδώ ακριβώς.

Οτιδήποτε θελήσετε να μάθετε για τη ζωή σας, τις επόμενες κινήσεις σας, τις δυνατότητες σας, τις ευκαιρίες σας, τα πάντα είναι όλα εδώ ακριβώς.

Η Πραγμάτωσή σας ήταν πάντα εδώ, αλλά όταν λέγατε “Δεν ξέρω πώς να φτάσω εκεί, δεν ξέρω πότε θα συμβεί”, μένατε στο σκοτάδι. Κρατούσατε τα φώτα σβηστά.

Φτάνει πια.

Κρατήστε αυτό το σκήπτρο και συνειδητοποιείστε “Εγώ Ξέρω Καλύτερα.”

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί, αγαπητοί Σώμπρα.

Και σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να δοκιμάσω το καινούριο μου χιούμορ. Πιστεύω ότι τα πήγα πολύ καλά (η Λίντα χειροκροτεί). Ευχαριστώ.

Αθόρυβα χειροκροτήματα εδώ. Σας ευχαριστώ. Πιστεύω ότι τα πήγα πολύ καλά . Θα πρέπει να γυρίσω και να δώσω αναφορά στον Κουτχούμι. Υποθέτω ότι θα μου στείλει το λογαριασμό τώρα για τα μαθήματα . Υπήρχε εγγύηση επιστροφής χρημάτων, αλλά δεν με πειράζει να τον πληρώσω γιατί, ξέρετε, τι ωραίο δώρο. Δεν χρειάζεται να ανησυχώ από πού θα έρθουν τα χρήματα για να πληρώσω τον Κουτχούμι. Δεν χρειάζεται να πω “Δεν ξέρω από πού πρόκειται να έρθουν.” Ξέρω καλύτερα. Είναι ήδη εδώ (βάζει το καπέλο “Ξέρω Καλύτερα” στο κεφάλι του).

Έτσι, αγαπητοί Σώμπρα, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Θα επιστρέψουμε τον επόμενο μήνα για τις παραστατικές και ζωηρές εικόνες μου σαν γυναίκα στις προηγούμενες ζωές μου.

Με αυτά, να θυμάστε ότι, παρόλη τη θλίψη και την τρέλα στον πλανήτη, τελικά όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί Σώμπρα (στέλνει ένα φιλί). Καλό μήνα του Αγίου Βαλεντίνου. Ανοίξτε την καρδιά.

Μετάφραση: Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη

Σπόνσορες:  Ζωή Μπουζούκα,  Φωτεινή Καμπά

 

*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, και το βίντεο με υπότιτλους, για να μπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! ”
Y.Γ. Αν δεν έχετε Pay Pal, μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας στον κάτωθι λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς με ΙΒΑΝ : GR 55 01720200005020038694242