Shoud 5, Alt
4 -2- 2023
( Μένοντας στον Ασφαλή χώρο, Η Αλλαγή της Βαρύτητας, Ο Ουράνιος σταυρός, Οι εργάτες των Άλλων Σφαιρών, Ενα τεστ, Ερωτήσεις και Απαντήσεις Μαζί σε αυτό, Μεράμπ )
Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.Καλωσορίσατε όλοι. Καλωσορίσατε, καθώς γειώνομαι λίγο εδώ σ’ αυτό το χώρο.
Μένοντας στον Ασφαλή Χώρο
Πριν προχωρήσουμε περισσότερο, ας κάνουμε κάτι. Ας πάρετε μια βαθιά αναπνοή κι αφήστε τον εαυτό σας να μείνει στον ασφαλή χώρο. Θα τον χρειαστείτε. Ω, όχι, θα τον χρειαστείτε σήμερα, μερικοί από σας. Αλλά φτάνοντας στις 22 Μαρτίου, θα χρειαστείτε αυτό τον ασφαλή χώρο.
Ξέρετε, οι άνθρωποι – ακόμα κι εσείς – έχετε την τάση να κοιτάτε προς τα έξω για τον ασφαλή χώρο, και τώρα δεν θα είναι εκεί. Δεν πρόκειται να είναι εκεί. Αν βασίζεστε στο ότι όλος ο κόσμος θα ηρεμήσει, ότι όλος ο κόσμος θα είναι ένα πιο ασφαλές μέρος, δεν πρόκειται. Δηλαδή, θα είναι κβαντικά τρελός φέτος και τα επόμενα δυο χρόνια. Όμως το ωραίο είναι, ότι εκείνος ο ασφαλής χώρος υπάρχει ήδη. Ίσως δεν τον έχετε χρησιμοποιήσει πρόσφατα. Ίσως πιστεύατε ότι αυτό (εντός) ήταν το τρελό μέρος. Έχετε όλες τις πτυχές. Έχετε όλη την φασαρία. Έχετε πράγματα που συμβαίνουν. Είναι, «Ω, όχι! Αυτό δεν είναι ασφαλές. Είναι ανάγκη να βρω εκείνο τον ασφαλή χώρο εξωτερικά.» Όμως είναι εδώ ακριβώς.
ΛΙΝΤΑ: Μπορείς να το κάνεις αυτό σε ένα αεροπλάνο και να βρεις τον ασφαλή σου χώρο;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπωσδήποτε.
ΛΙΝΤΑ: Είσαι σίγουρος;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπουδήποτε.
Μπορείς να είσαι στο χειρότερο μέρος της πόλης, μπορείς να είσαι μέσα στα τρελά όνειρα σου τη νύχτα, μπορείς να είσαι εδώ ακριβώς στο Κέντρο Επικοινωνίας του Βυσσινί Κύκλου και πάλι να έχεις εκείνο τον ασφαλή χώρο.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι αυτό που θα ήθελα να κάνω – ενημέρωση στο γραφείο πίσω – λίγη μουσική υπόκρουση. Απλά χρησιμοποιείστε τη σημερινή μουσική, της μεράμπ. Θα ήθελα να νιώσετε εκείνο τον ασφαλή χώρο. Ίσως να μην τον έχετε χρησιμοποιήσει για ένα διάστημα και ίσως δεν πιστεύετε ότι υπάρχει, αλλά υπάρχει.
(αρχίζει η μουσική)
Ας επιτρέψουμε σ’ αυτόν να παρουσιαστεί τώρα. Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.
Είστε ασφαλής χώρος. Ξέρετε, είχατε όλες αυτές τις πτυχές κι αυτές τις βλακείες του μυαλού και «Ποιος είμαι;» και «Τί θα έπρεπε να κάνω;» και «Γιατί είμαι εδώ στον πλανήτη;» και «Πώς θα νικήσω τα φαντάσματα και τους δαίμονες εντός;» Αυτά είναι του παρελθόντος. Αλήθεια.
Υπάρχει μια απλή φόρμουλα: Καθώς ο κόσμος θα γίνεται πιο τρελός, εσείς θα είστε πιο λογικοί. Θα είστε πιο ασφαλείς. Είναι σαν να κοιτάζετε τον εξωτερικό κόσμο και, ω, αυτός θα τρελαίνεται. Και ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε, «Ξέρεις, πραγματικά καθάρισα πολλά απ’ αυτά τα πράγματα εσωτερικά. Οι πτυχές ενσωματώνονται πίσω.» Υπάρχουν παλιές αναμνήσεις, αυτό το κουβεντολόι του κεφαλιού. Ξέρετε, κάτι συμβαίνει όλη αυτή την περίοδο. Κάτι συμβαίνει, αυτό καθαρίζεται, ξέρετε, γιατί αληθινά οι δικές σας περασμένες ζωές φτάνουν στην Πραγμάτωση. Αφήνουν πράγματα. Αυτό είναι το κλειδί για όλα. Να αφήσετε τις πληγές και τα παλιά ζητήματα και τους παλιούς φόβους.
Έτσι, συνειδητοποιείτε ότι, ο ασφαλής χώρος ήταν υπό κατασκευή και τώρα είναι διαθέσιμος. Ενώ παλιά ήταν πολύ ανασφαλές να πάτε εντός – ω, μερικές φορές κάνατε τα πάντα για να το αποφύγετε, απλά απασχολώντας τον εαυτό σας με άχρηστες δραστηριότητες, απεγνωσμένες δραστηριότητες, μόνο για να αποφύγετε αυτό που είναι εντός – αλλά τώρα πάτε μέσα εκεί και το εξετάζετε. Το εξετάζετε. Γίνεται πολύ ισορροπημένο.
Δεν αφορά το τί κάνετε στη ζωή τώρα. Δεν αφορά δραστηριότητες. Δεν αφορά τίποτα απ’ αυτά. Είναι απλά η αποκατάσταση της επαφής με εκείνο τον ασφαλή χώρο.
Και γιατί είναι εκεί τώρα; Γιατί; Λοιπόν, επειδή κάνατε πολύ «επιτρέπω». Ξέρω ότι με καταριέστε κάθε φορά που αναφέρω το επιτρέπω. Λέτε, «Πόσο ακόμα επιτρέπω μπορώ να κάνω;» Πολύ.
Ο ασφαλής χώρος είναι εκεί γιατί επιτρέπετε στον εαυτό σας να συνδεθεί ξανά με αυτό που θα λέγατε ψυχή και κυρίως – η ψυχή είναι υπέροχη – τον Μάστερ. Τον Μάστερ.
Κάποιοι θα το έλεγαν, ίσως υπερψυχή ή ανώτερο εαυτό και χρησιμοποιούμε τον όρο «Μάστερ», εννοώντας ότι είναι η σοφία όλων των περασμένων ζωών σας συγκεντρωμένη σ’ αυτό το είδος ανθρώπινου ρόλου, πάντως ενός ανθρώπου που είναι ασφαλής, με σοφία και με ισορροπία.
Αυτός ο Μάστερ – απλά φανταστείτε για μια στιγμή όλες σας τις ζωές τώρα, την σοφία τους – όχι τα σκατά τους, αλλά την σοφία τους – και την σοφία σας απ’ αυτή τη ζωή. Αυτός είναι ο Μάστερ. Κι αυτό που συμβαίνει τώρα, απλά σαν μέρος μιας φυσικής διαδικασίας, που διευκολύνεται από το επιτρέπω σας, είναι ότι αρχίζετε να επικοινωνείτε σε βάθος με τον Μάστερ. Ίσως ούτε που το συνειδητοποιήσατε. Ίσως ήταν απλά κάτι ανεπαίσθητο στο παρασκήνιο. Ίσως περιμένατε φωνές, αλλά τώρα είναι εδώ.
Κι ο Μάστερ δεν σας λέει τί να κάνετε, πότε να το κάνετε. Στον Μάστερ αρέσει απλά να κουβεντιάζει, αν αυτό είναι που θέλετε να κάνετε. Αλλά ο Μάστερ είναι εκεί μόνο εκπέμποντας το φως του σε σας, τον άνθρωπο, που είναι ακόμα εδώ.
Ω, εσείς ο άνθρωπος, αυτή η ζωή, είναι πρωταρχικής σημασίας για την ψυχή, για τον Μάστερ, αυτό που κάνετε εδώ. Και μπορείτε να το ξαναχρησιμοποιήσετε, να έρθετε σε επαφή με αυτό. Ο Σαμ μίλησε πολύ για βαθιά επικοινωνία, για επικοινωνία – μια ανταλλαγή ενέργειας. Και πάλι, μην περιμένετε λόγια, μα να περιμένετε ότι ο Μάστερ έχει τεράστια συμπόνια, γιατί είναι το αποκορύφωμα των ανθρώπινων ζωών σας.
Ο Μάστερ δεν είναι ένας χνουδωτός άγγελος. Ο Μάστερ δεν έχει φτερά όπως έχουν οι άγγελοι, γιατί ο Μάστερ προέρχεται από τον άνθρωπο, από όλες τις εμπειρίες και τώρα είναι η σοφία.
Αφεθείτε να το νιώσετε αυτό. Αφήστε το να έρθει σε σας. Δεν χρειάζεται να επιδιώξετε την επικοινωνία. Δεν χρειάζεται να πάτε εκεί έξω. Αφήστε το να έρθει σε σας.
(παύση)
Καθώς ακτινοβολείτε το φως σας, σαν άνθρωποι στον πλανήτη, ο Μάστερ ακτινοβολεί το φως του σε σας – μόνο σε σας, μόνο σε σας – κι εδώ είναι εκείνος ο ασφαλής χώρος.
Εδώ είναι που θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε τρελοί. Δεν είστε τρελοί. Ω, υπήρξαν φορές που πιστεύατε ότι ήσασταν και φορές που απλά δεν ταιριάζατε με τον υπόλοιπο κόσμο, φορές που απλά αναρωτηθήκατε, «Τί διάολο κάνω εδώ;» Όμως τώρα νιώθετε τον Μάστερ κι αρχίζετε να θυμάστε.
Και πρέπει εδώ να επισημάνω πολύ προσεκτικά, αρχίζετε να θυμάστε, κι ακόμα υπάρχει λίγος από εκείνο τον εαυτό με το μυαλό, ο εαυτός με το ανθρώπινο μυαλό, που πετάγεται και λέει, «Το επινόησες αυτό.» Όχι. Καθόλου.
Αρχίζετε να έχετε αμυδρές εικόνες και μνήμες και μπορεί αυτές να μην είναι σαφείς αμέσως και μπορεί να μην το πιάσετε ακριβώς, δηλαδή, αν ψάχνετε για ημερομηνίες και ώρες και λεπτομέρειες. Πάντως αρχίζετε να το πιάνετε και καθώς το επιτρέπετε, αρχίζετε να συνειδητοποιείτε όλο και περισσότερο, γιατί είστε εδώ κι αρχίζετε να θυμάστε.
Αρχίζετε να θυμάστε ολόκληρο το ταξίδι για να φτάσετε εδώ και συνειδητοποιείτε, «Δεν είμαι τρελός.» Αυτό είναι να είσαι στον ασφαλή χώρο.
Ξέρω ότι πολλοί από σας το πέρασαν αυτό στη ζωή τους, «Πρέπει να είμαι τρελός. Αυτό που κάνω δεν βγάζει νόημα. Δεν είναι λογικό.» Προσπαθήσατε να αντιγράψετε άλλους ανθρώπους. Προσπαθήσατε να είστε σαν αυτούς κι αυτό δεν λειτούργησε κι έπειτα συμπεράνατε, ότι είστε διπλά τρελοί. Δεν ταιριάζετε ούτε και μ’ αυτούς. Είναι τρομερό να είσαι σ’ αυτό τον χώρο, στο «Είμαι τρελός.»
Αλλά φτάνουμε εδώ, ειδικά ακριβώς την παραμονή του Ουράνιου Σταυρού και, λοιπόν, θα νιώσετε αυτή την ασφάλεια εντός, τον Μάστερ, και θα συνειδητοποιήσετε, «Διάολε, δεν ήμουν τρελός. Απλά ήμουν ένας επαναστάτης, ένας πειρατής. Πήρα έναν δρόμο πολύ λιγότερο ταξιδεμένο. Πήρα ένα πολύ διαφορετικό μονοπάτι.»
Εκεί είναι που έρχομαι σε σας και λέω, «Λοιπόν, αν έπρεπε να το κάνεις από την αρχή, θα το έκανες;» Κι εσείς λέτε, «Διάολε, ναι. Διάολε, ναι.» Και τότε μου λέτε, «Το ήξερα ότι θα τα κατάφερνα. Το ήξερα. Το ήξερα ότι θα είχε αποτέλεσμα. Το ήξερα σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής.»
Και τότε σας υπενθυμίζω πολλές από τις νυχτερινές μας συζητήσεις και τη γκρίνια και την μουρμούρα και «Ω, Αντάμους, απλά σε κορόιδευα. Ήξερα. Ήξερα ότι επρόκειτο να φτάσω εδώ.»
Νιώστε τον ασφαλή χώρο. Υπάρχει πάντα για σας. Μερικές μέρες μπορεί να είναι λίγο πιο ξεκάθαρες από άλλες, όμως γίνεται όλο και πιο ασφαλές, ακόμα και σε έναν τρελό κόσμο. Καθώς θυμάστε πραγματικά ποιοι είστε, γιατί είστε εδώ, τί κάνετε και τις αληθινές σας ικανότητες, δουλεύετε με την ενέργεια με συνειδητό τρόπο για να διαλέξετε πραγματικά τη ζωή που θέλετε.
Ας εισπνεύσουμε αυτό τον ασφαλή χώρο.
Να θυμάστε, δεν είναι εκεί έξω. Σίγουρα όχι εκεί έξω. Είναι εδώ ακριβώς (δείχνει την καρδιά). Πάντα ήταν.
(παύση)
Ωραία. Εντάξει. Ας συνεχίσουμε τη μέρα, αφού φάω μια μπουκίτσα. Λίντα; Μμ.
(η μουσική τελειώνει)
Μου αρέσει να έρχομαι έτσι, γιατί μπορώ πραγματικά να βιώσω την «σωματική αίσθηση». Μμ. Είναι ένα από τα πράγματα που πρόκειται να έχετε όταν φύγετε απ’ αυτό τον πλανήτη. Επειδή ήσασταν εδώ, έχετε περάσει τόσες πολλές ζωές, πάντα θα μπορείτε να αναπαράγετε και να θυμάστε πώς ήταν η «σωματική αίσθηση» χωρίς να κολλάτε σ’ αυτή.
Έτσι μπορώ να έρχομαι εδώ και να απολαμβάνω τον καφέ και τα κεράσματα. Μπορώ να απολαμβάνω το γέλιο. Μπορώ να απολαμβάνω τα ανθρώπινα, γιατί ήμουν άνθρωπος στο παρελθόν. Οι αγγελικές υπάρξεις που δεν έχουν έρθει εδώ ποτέ, δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, μέχρι να έρθουν εδώ, μέχρι να περάσουν απ’ όλη αυτή τη σειρά ζωών. Θα σας κοιτούν με δέος, εκείνοι που δεν έχουν έρθει εδώ ποτέ, «Ουαου! Κοίτα τί μπορείς να κάνεις. Μπορείς να εκδηλώσεις κάτι που μοιάζει με ανθρώπινο σώμα.» Είναι πολύ εύκολο να το κάνεις. Μπορείτε να απολαμβάνετε τον αισθησιασμό της ανθρώπινης ύπαρξης, όμως μετά μπορείτε να ξεφύγετε απ’ αυτήν όταν τα πράγματα αρχίσουν να γίνονται πραγματικά τρελά.
Έτσι όντως μου αρέσει να έρχομαι, να είμαι κοντά, αλλά ακόμα και με όλες τις ζωές που έζησα, με την Πραγμάτωσή μου, ακόμα νιώθω την βαρύτητα αυτού του πλανήτη. Μπορώ να είμαι εδώ για λίγο, αλλά τότε αρχίζει να έχει μια πολύ πυκνή αίσθηση και με έναν άυλο τρόπο, αρχίζω να νιώθω ναυτία, αν μείνω εδώ πάρα πολύ – όχι εξαιτίας σας (γελώντας), αλλά εξαιτίας της πυκνότητας. Αρχίζω να νιώθω συμπιεσμένος κι αρχίζω να θυμάμαι, πώς ήταν ο πόνος, κι αρχίζω να θυμάμαι πώς ήταν η λησμονιά. Έτσι, πρέπει να την κάνω, να φύγω από δω. Θα έλεγα μια δυο μέρες το πολύ, αλλά στην πραγματικότητα τώρα ίσως να είναι μόνο λίγες ώρες και χρειάζομαι να φύγω.
Το νιώθετε αυτό τώρα στον εαυτό σας, καθώς η βαρύτητα στον πλανήτη ελαφραίνει, κι όταν λέω «βαρύτητα», για εκείνους από σας που είναι καινούριοι – ένα πολύ ιδιαίτερο καλωσόρισμα για όλους τους καινούριους. Ναι, μην σοκαριστείτε απ’ όσα θα κάνουμε σήμερα, γιατί τα κάνουμε συνεχώς (ο Αντάμους γελάει). Είναι λίγο διαφορετικό, αν έχετε πάρει κάποια άλλα πνευματικά μονοπάτια. Κάνουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά εδώ. Θα δείτε. Κάντε υπομονή.
Η Αλλαγή της Βαρύτητας
Λοιπόν τώρα, η βαρύτητα χαλαρώνει και δεν είναι μόνο υλική. Είναι συναισθηματική βαρύτητα. Έχουμε μιλήσει γι’ αυτό, την περιστροφή όλων των συναισθημάτων σας και λοιπά. Τώρα ελαφραίνει και σας κάνει να θυμάστε πώς είναι να μην είστε σε υλική μορφή. Κι αυτό είναι κάπως θαυμάσιο, αλλά ταυτόχρονα κάπως απογοητευτικό, γιατί καθώς αρχίζετε να θυμάστε, καθώς φεύγει η βαρύτητα, λέτε, «Είναι ανάγκη να φύγω από κει γρήγορα.
Είναι ανάγκη να τελειώσω με αυτό τον παλιό τρόπο που κάνω τα πράγματα, αυτό τον πολύ βαρύ τρόπο που κάνω τα πράγματα.»
Τώρα, παρακολουθώ την πρόοδο των Σώμπρα πολύ τακτικά, όπως κι ο Κουτχούμι, ο Τοβίας. Ο Τοβίας είναι τριγύρω πιο πολύ, τώρα που ο Σαμ έχει επανενωθεί μαζί του. Ο Τοβίας κι ο Κώλντρε αναπτύσσουν αυτή τη σχέση στα κρυφά (λίγα γέλια). Για πολύ καιρό ο Τοβίας δεν παρακολουθούσε τον Κώλντρε κι ο Κώλντρε δεν μιλούσε μαζί του. Ήταν κάπως μέρος της συμφωνίας μας. Ξέρετε, όταν έφυγε ο Τοβίας, ήρθα εγώ και είπα, «Οκέι, αυτή είναι η συμφωνία. Τοβία, Κώλντρε, δεν μπορείτε, ξέρετε, να μείνετε συνδεδεμένοι. Πρέπει να το αφήσετε. Δεν μπορώ να δεχτώ να μιλάτε για μένα πίσω απ’ την πλάτη μου, κι ο Κώλντρε να παραπονιέται συνέχεια. Οπότε πρέπει να …» Έτσι έκοψαν την σύνδεση για πολύ καιρό. Τώρα που ο Σαμ έχει ενσωματωθεί ξανά με τον Τοβία, τώρα ξεκινούν αυτή τη φιλία κι εγώ πρέπει να αναρωτηθώ τί θα γίνει μ’ αυτήν; Ξέρετε, θα τρέχει στον Τοβία κάθε φορά που δεν του αρέσει κάτι που λέω; «Νιαχ, νιαχ. Ο Σαιν-Ζερμαίν, νιαχ, νιαχ!» (κι άλλα γέλια) Το παρακολουθώ πολύ προσεκτικά. Θα σας κρατάω συντονισμένους γι’ αυτό, τί συμβαίνει εκεί. Κι ο Τοβίας παρασκηνιακά να λέει, «Σαιν-Ζερμαίν, αυτός δικαιούται το διάλειμμα από σένα, πότε- πότε».
Λοιπόν, πάντως, πίσω στο θέμα. Συμβαίνουν πολλά τώρα – πιθανόν το ξέρατε μέσα σας – κι ένα αίσθημα δυσφορίας, ανησυχίας, ίσως ανισορροπίας κι απλά ότι δεν είστε συνδεδεμένοι όπως ήσασταν κάποτε. Όμως αυτό είναι καλό. Λοιπόν, πρόκειται να ενταθεί από τώρα και μέχρι τον Ουράνιο Σταυρό. Ω, ναι. Θα ήθελα να σας πω ότι είναι – πρόκειται να νιώσετε πιο άβολα, αλλά αυτό είναι καλό.
Τώρα, θέλω πραγματικά να βυθιστείτε σ’ αυτό. Μην του αντιστέκεστε. Νιώστε το, γιατί αυτά που συμβαίνουν είναι, ότι τα πάντα από το επίπεδο του ατόμου, η βαρύτητα που κρατά όλα τα ηλεκτρόνια στη θέση τους μέχρι να πηδήξουν και να φύγουν από κει, αυτά χαλαρώνουν. Κι όλα στην ατομική δομή είναι – ξέρετε, είναι σαν τροχιά, είναι σαν τους πλανήτες γύρω από τον ήλιο, αλλά εδώ είναι η δομή του ατόμου στην πράξη – αυτό αλλάζει και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ. Δεν θα το συσχετίσουν ποτέ μ’ αυτό. Όμως αλλάζει τα πάντα στη βιολογία σας, στο μυαλό σας. Αλλάζει το πώς λειτουργούν οι νευρώνες. Αλλάζει τα πάντα. Η βαρύτητα σ’ αυτή την τροχιά του ατόμου τώρα αλλάζει.
Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που πρόκειται να συμβεί είναι ότι, ξέρετε, τα ηλεκτρόνια στριφογυρίζουν και σε ένα ορισμένο σημείο πηδάνε. Πάνε σε μια άλλη ατομική τροχιά. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ,ότι τα ηλεκτρόνια χαλαρώνουν κι απλά πρόκειται να εξαφανίζονται. Δεν θα πηδάνε απλά σε μια άλλη τροχιά. Θα εξαφανίζονται από την άποψη της ανθρώπινης μέτρησης. Κι όταν οι επιστήμονες αρχίσουν να το κοιτάνε θα λένε, «Τι διάολο; Πού – παιδιά μήπως είδατε ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο πουθενά εδώ γύρω;» (λίγα γέλια) «Γιατί πάει. Χάθηκε.» Αυτό αλλάζει τη δομή του ατόμου. Στο παρελθόν, όταν τα ηλεκτρόνια πηδούσαν και πήγαιναν κάπου αλλού, σε ένα άλλο άτομο και ενώνονταν εκεί, ήταν πολύ προβλέψιμο. Αλλά τώρα, απλά θα φεύγουν. Κι έπειτα θα ξαναεμφανίζονται μερικές φορές, αλλά όχι πάντα, κάπου αλλού κι όχι πάντα μέσα σε ένα άλλο άτομο. Ουου! Δηλαδή αυτό που συμβαίνει είναι εξωπραγματικό.
Συμβαίνει σε τόσο ανεπαίσθητα επίπεδα. Ξέρετε, είναι ένα τόσο μικρό, ένα μικροεπίπεδο. Όλοι δίνουν προσοχή σε όσα συμβαίνουν εκεί έξω στον κόσμο – όχι όλοι, οι περισσότεροι άνθρωποι – αλλά αυτό που δεν βλέπουν είναι τί συμβαίνει σε μερικά από τα βασικά επίπεδα. Θα μιλήσουμε πιο πολύ γι’ αυτό αργότερα, όχι σήμερα, πάντως αλλάζει ακόμα και τον ηλεκτρομαγνητισμό.
Ξέρετε, ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι ένα πεδίο που δημιουργεί τα πρότυπα ,ώστε η ατομική δομή να κάνει τη δουλειά της κι ακόμα και ο ηλεκτρομαγνητισμός αλλάζει. Ο μαγνητισμός – και δεν θέλω να πάω πολύ μακριά σήμερα – πάντως ο μαγνητισμός συμβαίνει, όταν καθαρό φως – που προέρχεται από την ενέργεια – όταν καθαρό φως διαχωρίζεται* και τώρα έχετε μια μαγνητική δύναμη που θα ξαναενώσει ή θα τα απωθήσει. Αυτό δημιουργεί ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που συγκρατούν πολλά πράγματα, μαζί με την βαρύτητα. Ακόμα και ο μαγνητισμός που θα προσέλκυε ή θα απωθούσε πράγματα μέσα σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, αλλάζει.
Έτσι μπορείτε να φανταστείτε τώρα τα πάντα σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, στο οποίο βασίζεται η πραγματικότητά σας, κι έπειτα έχετε αντικείμενα, υλικά αντικείμενα μέσα σ’ αυτό το πεδίο, και τώρα ο ηλεκτρομαγνητισμός αλλάζει. Μεταβάλλεται και δεν έχει πια καθορισμένα πρότυπα ή συχνότητες και δεν έχετε πια τον παλιό τρόπο που ο μαγνητισμός προσέλκυε ή απωθούσε, και ξαφνικά μοιάζει να υπάρχει χάος. Ξαφνικά τα πράγματα δεν συγκρατούνται όπως πριν. Αυτό είναι που συμβαίνει σε ένα πολύ ανεπαίσθητο επίπεδο.
Ξέρετε, αν ρωτούσατε έναν κλασικό επιστήμονα ή φυσικό, θα σας έλεγε ότι είστε τρελοί. Αλλά φυσικά, είπαν στον Αϊνστάιν ότι ήταν τρελός, πολλές φορές. Πολλές φορές. Σε κάποιο σημείο, του έκαναν τη χάρη και είπαν, «Οκέι, στείλε μας μια από τις εργασίες σου», που πήγε στο καλάθι των αχρήστων, μέχρι που 10, 20 χρόνια αργότερα συνειδητοποίησαν, «Ω, λοιπόν, πραγματικά κάτι είχε εκεί. Καλό θα είναι να αλλάξουμε τα βιβλία ιστορίας.» Κι αυτό είναι που συμβαίνει τώρα – ολόκληρη η αλλαγή στον τρόπο που δημιουργείται η πραγματικότητα, η ανθρώπινη πραγματικότητα – και το νιώθετε. Το νιώθετε σε όλα – στο μυαλό σας, στο σώμα σας – κι αυτό είναι καλό. Σας παρακαλώ, μην του αντιστέκεστε. Επιτρέψτε το. Φέρτε το με πλήρη ισχύ. Και, ναι, πρόκειται να έχει περίεργη αίσθηση. Το σώμα σας σίγουρα πρόκειται να νιώθει περίεργα, και θα νιώθετε ότι ίσως να χάνετε τη μνήμη σας, το μυαλό σας. Δεν θα μπορείτε να κάνετε απλά πράγματα όπως παλιά. Όμως όλα είναι μέρος της μεταμόρφωσης που συμβαίνει.
Πραγματικά, βυθιστείτε σ’ αυτό. Επιτρέψτε το. Φέρτε το στη ζωή σας. Ξέρω ότι μοιάζει αντιφατικό, αλλά φέρτε το. Περνάτε απλά μια αλλαγή κι αυτό θα οδηγήσει σε μια ταχύτερη, γρηγορότερη ενσωμάτωση του φωτεινού σώματος και της Entelligence, της θεϊκής ευφυίας. Είναι απλά μια μετάβαση που περνάτε τώρα, ιδιαίτερα καθώς φτάνουμε σ’ αυτή την περίοδο του Ουράνιου Σταυρού.
Ο Ουράνιος Σταυρός
Πόσο μακρινό είναι αυτό; Πιστεύω, 45 μέρες. Σαράντα πέντε μέρες μετράμε μέχρι τον Ουράνιο Σταυρό, 46 ανάλογα πού ζείτε. Σχεδόν έφτασε, και θέλω απλά να εστιάσω σ’ αυτόν για μια στιγμή. Αρχίσαμε να μιλάμε γι’ αυτόν – ο Σαιν-Ζερμαίν, εγώ – στην εκδήλωση μας Dream of the Merlin, τον περασμένο Σεπτέμβριο, κι ακόμα και τότε, δεν είχαμε ακριβή ημερομηνία. Χρειάστηκε άλλος ένας μήνας ή δυο για να προκύψει αυτή η ημερομηνία.
Αυτό το γεγονός είναι – και του Κώλντρε συνέχεια σαν να τρέμουν τα γόνατα λέγοντας, «Οκέι, Αντάμους, πραγματικά το μεγαλοποιείς αυτό.» Κι έπειτα μου υπενθυμίζει το ένα μικρό μου λάθος με τον COVID, ένα λάθος (λίγα γέλια). Απ’ όλες τις επικοινωνίες που έκανα ποτέ, μόνο μια μικρή παραφωνία, γιατί δεν συνειδητοποίησα, ότι οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι για ένα τόσο μεγάλο ξεκαθάρισμα επιτρέποντας στον COVID να παραμείνει. Δεν θέλω να πω ότι ήταν λάθος. Ήταν ένας μικρός λανθασμένος υπολογισμός από μέρους μου (ο Αντάμους γελάει κι άλλα γέλια στο κοινό). Έτσι, είμαι σ’ αυτό τον διαρκή διάλογο, την μάχη με τον Κώλντρε. Αυτός λέει, «Ρίξε τους τόνους, Αντάμους. Χαμήλωσε τους τόνους σε όλο αυτό με τον Ουράνιο Σταυρό, γιατί αν δεν έχεις δίκιο γι’ αυτόν, εννοώ, ξέρεις, άντε γεια, αντιός.»
Εγώ θα πάω στην αντίθετη κατεύθυνση. Θα γίνω ακόμα πιο εμφατικός από ποτέ. Αυτό είναι, φίλοι. Αυτό είναι. Δεν είναι τρομακτικό. Δεν είναι φοβερό. Αυτό που θα συμβεί είναι πρωτοφανές στον πλανήτη. Θα αλλάξει τα πάντα, γιατί θα αλλάξει την φυσική. Όχι μόνο την φυσική της Γης, αλλά την μεταφυσική φυσική και συνεπώς θα αλλάξει την ανθρωπότητα. Δηλαδή, για μένα είναι τόσο φανερό ότι είναι εδώ, γιατί είμαστε σ’ αυτό το σημείο του νέου ανθρώπινου είδους. Και είναι φανερή η δουλειά που κάνετε στον πλανήτη και στις άλλες σφαίρες. Όχι, αυτό είναι. Είναι πρωτοφανές.
Λοιπόν, μην περιμένετε ένα μεγάλο γεγονός εκείνη τη μέρα . Ή περιμένετε ένα μεγάλο γεγονός εκείνη τη μέρα. Είναι αυτό που θα συμβεί σαν αποτέλεσμα αυτού. Είναι αυτή η γρήγορη, πολύ, πολύ γρήγορη αλλαγή, κβαντική αλλαγή στον πλανήτη και πρόκειται να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση. Αυτό το ξέρετε ήδη. Τεράστια αναστάτωση.
Αλλά το σπουδαιότερο πράγμα που πρόκειται να αναστατωθεί – μην κοιτάτε έξω για ένα μεγάλο πόλεμο ή ότι κάθε ηφαίστειο θα αρχίσει να εκρήγνυται ταυτόχρονα – πρόκειται να επηρεάσει την ανθρώπινη ψυχική ισορροπία και θα το κάνει, αρχικά, πολύ λίγο, πολύ απειροελάχιστα. Έπειτα όμως θα αυξάνεται όλο και περισσότερο, γιατί οι πιο πολλοί άνθρωποι κι ο τρόπος που συνδέονται και ισορροπούν ψυχικά και σωματικά στον πλανήτη πρόκειται να αρχίσει να αλλάζει.
Πρόκειται να αρχίσουν να το χάνουν πιο πολύ απ’ όσο τώρα – και πρόκειται να δείτε ανθρώπους απλά να κάνουν τρελά πράγματα, όπως συζητήσαμε στο ProGnost. Ασυνήθιστα, περίεργα πράγματα. Πρόκειται να δείτε όλο και περισσότερους ανθρώπους να κλείνονται σε ιδρύματα, όλο και περισσότερους ανθρώπους να παίρνουν φάρμακα, δυστυχώς, όλο και περισσότερους ανθρώπους με απλά αλλόκοτη συμπεριφορά. Και δεν εννοώ άσχημη, κακή, σκοτεινή, απλά περίεργα, αλλόκοτα είδη συμπεριφοράς, γιατί δεν συνδέονται πια όπως παλιά και από παλιά, από πολλές, πολλές ζωές, όχι μόνο σ’ αυτή τη ζωή. Πρόκειται να επηρεάσει την ψυχική υγεία περισσότερο από κάθε τι άλλο.
Λοιπόν, θα αρχίσει να εμφανίζεται στις ειδήσεις σε κάποιο σημείο, ιδιαίτερα σε ανθρώπους που είναι γνωστοί, είτε είναι, ας πούμε, πολιτικοί είτε προβεβλημένοι κορυφαίοι επιχειρηματίες ή άλλοι που είναι γνωστοί, και ξαφνικά θα κάνουν πολύ περίεργα πράγματα (κάποιος λέει «Το κάνουν τώρα αυτό»). Λοιπόν, σε σύγκριση με τώρα; Όχι, τώρα θα ήταν κανονικοί.
Κι απλά μιλάω για πραγματικά αλλόκοτη συμπεριφορά. Και μετά θα τους συζητούν, οι άλλοι άνθρωποι θα λένε, «Γιατί – θα χρησιμοποιήσω τον Πάπα, για ένα παράδειγμα, αλλά δεν πρόκειται απαραίτητα να είναι ο Πάπας, πιθανόν (γέλια) – «Γιατί κάνει ο Πάπας τόσο περίεργα πράγματα;» Κι όλοι θα αρχίσουν να μιλούν για τον Πάπα. Αλλά πολύ σύντομα, πρόκειται να βρεθούν στο ίδιο κλαμπ ακριβώς. Τώρα αυτοί θα κάνουν τα περίεργα πράγματα. Σαν να μπήκαν στην αίρεση της αλλόκοτης συμπεριφοράς με τον Πάπα. Και πολύ σύντομα, πρόκειται να παρατηρήσετε, «Πω πω, όλος ο κόσμος τρελαίνεται.» Ναι. Ναι. Τρελαίνεται.
Έτσι μην περιμένετε αυτά που θα θεωρούσατε μεγάλα εξωτερικά γεγονότα, ξέρετε, μεγάλες δασικές πυρκαγιές ή πλημμύρες ή τσουνάμι ή παρόμοια πράγματα. Υποθέτω ότι οι άνθρωποι θέλουν αυτό το είδος δράματος. Θέλουν να το βλέπουν στην εφημερίδα, «Ω, …»
ΛΙΝΤΑ: Έχει ήδη αρχίσει ή πρόκειται να αρχίσει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, πρόκειται να αρχίσει. Δηλαδή, πάντα υπάρχει τρέλα σε ένα βαθμό. Αλλά, όχι, τα πράγματα πρόκειται να γίνουν αλλόκοτα. Πρόκειται να νιώθετε σαν να είστε στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Θα νιώθετε σαν να είστε στο λαγούμι και, «Τί συμβαίνει με τους ανθρώπους;» Τότε θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή και θα θυμηθείτε – ξέρετε, το συζητήσαμε – και θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι απλά όλη αυτή η αλλαγή της φυσικής, της βαρύτητας, του ηλεκτρομαγνητισμού, της δομής του ατόμου. Όλα όσα συγκρατούσαν τα πράγματα αλλάζουν. Αυτό ανοίγει ή δείχνει το δρόμο τελικά για το νέο ανθρώπινο είδος.
Αυτό πρόκειται να αλλάξει την επιστήμη. Όχι στις 22 Μαρτίου, αλλά στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Πρόκειται να αλλάξει την ιδέα και την συνείδηση των ανθρώπων για τη ζωή στον πλανήτη, για το τί θα πρέπει να είναι η ηγεσία, τί θα πρέπει να είναι επιχείρηση. Πρόκειται να τα αλλάξει όλα εκείνα. Όλα αυτά είναι πολύ παλιομοδίτικα συστήματα. Πρόκειται να ωθήσει τις τεχνολογικές εξελίξεις, πάντως πρόκειται να αλλάξει τα πάντα. Όμως και πάλι, το επίπεδο αναφοράς, αυτό το πραγματικό απ’ όπου πρόκειται να αρχίσει είναι στην ψυχική ισορροπία των ανθρώπων, που θα κάνουν τρελά πράγματα κι αυτό είναι εντάξει. Θα μπορείτε να το παρατηρείτε χωρίς να επηρεάζεστε απ’ αυτό. Δεν είναι δικό σας. Απλά συμβαίνει στον πλανήτη. Και θα υπάρξουν εκείνοι που θα μπουν στο δράμα γι’ αυτό, αλλά εσείς δεν χρειάζεται να το κάνετε.
Οι άνθρωποι είναι πραγματικά αρκετά ανθεκτικοί. Είτε πρόκειται να πεθάνουν και να επιστρέψουν σε μια άλλη ζωή και να προσαρμοστούν είτε πρόκειται να προσαρμοστούν στα γρήγορα. Είναι πολύ ανθεκτικοί. Ακόμα και στην περίπτωση της ψυχικής ανισορροπίας, έρχεται ένα σημείο όπου πρέπει να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους και όσα περνάνε. Θα στραφούν προς τα μέσα. Οπότε, ναι, πρόκειται να γίνει τρελό, αλλά διασκεδάστε μ’ αυτό. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο, αλλά διασκεδάστε με την τρέλα του πλανήτη και ανακουφιστείτε γνωρίζοντας ότι το έχετε ήδη περάσει. Το έχετε περάσει.
Ναι, το νιώθετε στο σώμα σας τώρα. Το νιώθετε στις καθημερινές σας δραστηριότητες κι αυτό είναι σπουδαίο. Αν δεν το νιώθατε, θα ανησυχούσα. Δεν θα είχα κάνει τη δουλειά μου αν απλά λέγατε, «Όλα μένουν ίδια. Τίποτα δεν αλλάζει.» Όχι, θα πρέπει να αλλάζουν γρήγορα τώρα.
Έτσι, ο Ουράνιος Σταυρός. Πρόκειται να κάνουμε ερωτήσεις κι απαντήσεις γι’ αυτόν αρκετά σύντομα για όλους τους Σώμπρα. Πρόκειται να απαντήσουμε πολλές από τις ερωτήσεις σχετικά με το τί συμβαίνει. Και, ναι, υπάρχουν πολλά που δεν έχω πει, εν μέρει επειδή θέλω να το βιώσετε καθώς θα το περνάτε. Δεν θέλω να σας το δώσω έτοιμο σαν σενάριο και να σας πω κάθε λεπτομέρεια που πρόκειται να συμβεί, εκτός ότι είναι αυτό που ήρθατε να κάνετε εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη.
Οι Εργάτες των Άλλων Σφαιρών ( Διαστάσεων )
Αυτό με οδηγεί να μιλήσω για τους Εργάτες των Σφαιρών. Ζήτησα από τον Κώλντρε να γράψει ένα άρθρο σχετικά. Το διάβασε κανείς; Μάλλον όχι (ο Αντάμους γελάει). Ένας δυο. Εντάξει, εδώ πέρα. Του ζήτησα να γράψει αυτό το άρθρο για τους Εργάτες των Σφαιρών, και βασικά αυτό είναι, ότι πολλοί από σας – όχι όλοι σας αλλά πολλοί από σας – έχουν έρθει σ’ αυτή τη ζωή για να διευκολύνουν όλο αυτό τον Ουράνιο Σταυρό. Απλά, πρόκειται τώρα να το ονομάσω Αποκάλυψη, πάντως ήρθατε εδώ για να το διευκολύνετε. Το Ουράνιος Σταυρός είναι μια ωραία φράση, δεν προκαλεί πολλή έκπληξη, ακούγεται καλή. Αν το είχα αποκαλέσει Αποκάλυψη αμέσως, θα είχαν τρομάξει μερικοί από σας. Πάντως είναι. Είναι η Αποκάλυψη.
Πολλοί από σας ήρθατε σ’ αυτή τη ζωή χωρίς να ξέρετε πότε θα συνέβαινε ή χωρίς να είστε καν σίγουροι ότι θα συνέβαινε, αλλά ήρθατε προετοιμασμένοι και κάνατε σχετικά κανονικές ανθρώπινες ζωές. Δεν αναλάβατε δουλειές υψηλού κύρους. Δεν αναλάβατε έντονα επαγγέλματα. Ούτε κάνατε απαραίτητα μεγάλες οικογένειες. Κρατήσατε πολύ χαμηλούς τόνους, γιατί ένα μεγάλο μέρος του εαυτού σας ήταν στις άλλες σφαίρες.
Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το πράγμα του Ουράνιου Σταυρού, την Αποκάλυψη, χωρίς το αντιστάθμισμα στις άλλες σφαίρες. Χρειάζεται – ώστε αυτό να πάει με χάρη, σχετικά – χρειάζεται εκείνοι που είναι ενσωματωμένοι σε ανθρώπινη μορφή εδώ στον πλανήτη, επίσης να εργάζονται στις άλλες σφαίρες για να διατηρηθεί μια ισορροπία, να βοηθήσουν να σχεδιαστεί το πράγμα. Κατά κάποιον τρόπο, όχι κυριολεκτικά, έχετε συνυφάνει το DNA σας σε όλη αυτή την Αποκάλυψη στις άλλες σφαίρες. Έτσι έχει μια ανθρώπινη οικειότητα. Πρέπει να έχει αυτή την ανθρώπινη οικειότητα στις άλλες σφαίρες για να διατηρηθεί μια ισορροπία.
Έχετε βοηθήσει να δημιουργηθεί αυτό στην άλλη πλευρά κι έχετε βοηθήσει να στρωθεί ο δρόμος, να ανοιχτεί το μονοπάτι. Πιστεύω ότι μίλησα γι’ αυτό σε κάποιο σημείο, ότι είναι σαν έναν όμορφο δρόμο, που διασχίζει ένα όμορφο δάσος που φτιάχνεται, με δέντρα και λίμνες. Κι αυτός είναι ο δρόμος ,που πολλοί από σας πρόκειται να πάρετε καθώς θα προσεγγίζετε τις άλλες σφαίρες. Το σημαντικό είναι να βεβαιωθείτε ότι είναι ομαλό και ασφαλές το ταξίδι στις άλλες σφαίρες. Αυτό δεν είναι αστρική προβολή. Δεν θα αφήσετε το σώμα σας. Θα επεκταθείτε στις άλλες σφαίρες. Στο παρελθόν επεκταθήκατε ως ένα ορισμένο σημείο κι έπειτα μαζευτήκατε πάλι. Πήγατε τόσο μακριά και φτάσατε σε αυτό το αγγελικό σύνορο, αυτό που ονομάζουν πέπλο, κι έπειτα οπισθοχωρήσατε πίσω στο σώμα. Τώρα αυτό το πέπλο φεύγει. Τώρα επεκτείνεστε πολύ πιο πέρα στις άλλες σφαίρες.
Αν δεν ήταν οι Εργάτες των Σφαιρών, εκείνοι που είναι τώρα στον πλανήτη και βοηθούν στις άλλες σφαίρες, θα μπορούσατε να χαθείτε εκεί έξω ή θα φτάνατε σε σημείο που δεν θα το νιώθατε ασφαλές. Θα το νιώθατε τόσο άγνωστο, που ίσως να υποχωρούσατε. Τόσοι πολλοί από σας, έχετε υπάρξει αυτοί οι Εργάτες των Σφαιρών, που βοηθούν να φτιαχτεί αυτό, κι αυτό που κάνετε πραγματικά είναι,ότι συνυφαίνετε την ανθρώπινη οικειότητα, την ανθρώπινη συνειδητότητα μέσα στις άλλες σφαίρες.
Επίσης θα είστε εκεί, θα μπορούσαμε να πούμε, κατά κάποιον τρόπο, επευφημώντας εκείνους που παίρνουν αυτό το μονοπάτι, που επεκτείνονται στο πιο πέρα, στις άλλες σφαίρες. Θα είστε εκεί όπως, έχετε δει – ο Κώλντρε μου δίνει το παράδειγμα – έχετε έναν μαραθώνιο και υπάρχουν άνθρωποι κατά μήκος του δρόμου που επευφημούν τους ποδηλάτες ή τους δρομείς. Θα είστε εκεί κάνοντας αυτό, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους, «Μην καταρρεύσεις τώρα. Μην προσπαθείς να ξαναεστιάσεις στη Γη. Άσε τον εαυτό σου να επεκταθεί.»
Θα είστε εκεί να χαιρετάτε εκείνους που – δεν υπάρχει πραγματικά ένα σημείο διέλευσης, αλλά υπάρχει κάπως. Υπάρχει ένα σημείο όπου θα λέτε, «Ω, πω πω, έφτασα. Έχω επεκταθεί αρκετά και τώρα είμαι στις άλλες σφαίρες.» Οι Εργάτες των Σφαιρών είναι εκεί για να σας τιμήσουν και να σας ζητήσουν να περιπλανηθείτε για λίγο. Να αφήσετε τον εαυτό σας να νιώσει, να δεχτεί όλες τις ενέργειες. Αυτές είναι οι άλλες σφαίρες. Αυτές είναι πέρα από τη Γη. Αυτές είναι άυλες. Εκεί επίσης είναι που η πραγματική βαθιά επικοινωνία με την ψυχή μπορεί να λάβει χώρα. Είναι κάπως δύσκολο να γίνει όταν είστε εδώ με ανθρώπινη μορφή. Αλλά εκεί είναι ,που γίνεται η πραγματική βαθιά επικοινωνία με τον Μάστερ και την ψυχή.
Οι Εργάτες των Σφαιρών είναι εκεί για να σας υπενθυμίσουν επίσης «Μην παγιδευτείς εδώ έξω ή μην αποφασίσεις ότι πρόκειται να πεθάνεις αυτή τη χρονική στιγμή.» Πρόκειται να σας υπενθυμίσουν, «Οκέι, έχεις επεκταθεί εδώ έξω. Τώρα, φέρε όσα έχεις εισπράξει, όσα ένιωσες, φέρτα πίσω μαζί σου τώρα, στον άνθρωπο, πίσω στη Γη.»
Πολλά απ’ αυτά θα συμβούν στη διάρκεια της ονειρικής κατάστασης, αλλά μετά θα πάτε ακόμα και πέρα απ’ αυτήν. Θα συμβεί στην συνειδητή κατάσταση. Μπορεί να οδηγείτε – λοιπόν, αυτό είναι άσχημο (λίγα γέλια), ο Κώλντρε μου υπενθυμίζει. Λίντα, μην το κάνεις αυτό. Μπορεί να κάθεστε σε ένα παγκάκι στο πάρκο και τώρα να νιώθετε πολύ διευρυμένοι. Μερικοί από σας μπορεί να νιώθουν, «Θα λιποθυμήσω. Θα λιποθυμήσω εδώ.» Δεν πρόκειται. Η λιποθυμία είναι απλά ένα προειδοποιητικό σύστημα, σαν σύστημα συναγερμού από την ανθρώπινη βιολογία σας που λέει, «Ου ω! Κάτι δεν πάει καλά.» Δεν πρόκειται να λιποθυμήσετε. Μην κάνετε πίσω. Απλά επιτρέψτε στον εαυτό σας να συνεχίσει να επεκτείνεται.
Υπάρχει άφθονη βοήθεια και καθοδήγηση. Υπάρχουν άφθονοι από τους Εργάτες των Σφαιρών και οι αγγελικές υπάρξεις, που δουλεύουν μαζί για να εξασφαλίσουν ότι θα έχετε μια πολύ ασφαλή επέκταση στις άλλες σφαίρες. Έπειτα όμως, αφού περιπλανηθείτε λίγο, θα θέλετε να τα φέρετε αυτά πίσω μαζί σας. Υπάρχουν ενέργειες εκεί, που δεν είναι τώρα εδώ στον πλανήτη. Υπάρχουν κρυστάλλινες ενέργειες εκεί, που πρόκειται να φέρετε πίσω μαζί σας.
Στο παρελθόν, ακόμα και στην ονειρική σας κατάσταση, πάτε εκεί έξω, αλλά μετά, όταν αρχίζετε να ξαναμπαίνετε στη Γήινη τροχιά σας, το χάνατε. Δεν μπορούσατε να το φέρετε πίσω μαζί σας. Ήταν σαν να εξατμιζόταν κι αυτό ήταν τόσο απογοητευτικό, γιατί στην ονειρική κατάσταση λέγατε, «Ξέρω ότι υπάρχει. Το έχω μαζί μου. Το κρατάω, το κρατάω, επιστρέφω στο υλικό σώμα μου. Διάολε! Έφυγε.» Τώρα θα μπορείτε να το φέρετε πίσω.
Λοιπόν, δεν θα μπω σ’ αυτό τώρα, τί να κάνετε μ’ αυτό, αλλά είναι εσείς. Είναι η ουσία σας. Είναι οι αναμνήσεις σας. Είναι η Χριστική σας συνείδηση και πρόκειται να την φέρετε πίσω. Όχι να βγείτε για να σώσετε τον κόσμο ή κάτι τέτοιο, αλλά να την φέρετε τώρα πίσω στη ζωή σας.
Θα σας αλλάξει, ναι, και τελικά θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά όχι επειδή τους το επιβάλετε. Είναι απλά ένα νέο είδος φωτός και συνειδητότητας στον πλανήτη. Επίσης θα αλλάξει τον ηλεκτρομαγνητισμό και την βαρύτητα κι όλα όσα συγκρατούν τα πράγματα. Αλλά αυτή η νέα Χριστική συνείδηση δεν χρειάζεται να συγκρατεί τα πράγματα, όπως έκαναν οι παλιές ενέργειες. Οι παλιές ενέργειες ήταν μια δομή, σχεδόν μια εντολή για το πώς θα κρατιόταν στη θέση της αυτή η υλική σφαίρα. Θα φτάσετε να συνειδητοποιήσετε ότι δεν χρειάζεται να κρατηθεί στη θέση της. Δεν χρειάζεται μια αυστηρή λογική ή ένα πρότυπο. Είναι μια κωδικοποίηση της ενέργειας, που δεν χρειάζεται τους περιορισμούς και θα την φέρετε πίσω στη ζωή σας.
Και οι Εργάτες των Σφαιρών, εσείς που είστε εκεί έξω, εσείς που έχετε αναρωτηθεί, τόσοι πολλοί από σας, «Γιατί δεν έζησα μια σπουδαία ζωή; Γιατί έζησα μια σχετικά ήσυχη ζωή;» Επειδή κάνατε αυτό και δεν θα είχε λειτουργήσει αν κάνατε και τα δυο. Εκείνοι από σας που δεν είστε Εργάτες των Σφαιρών, που είχατε πολύ δραστήριες ανθρώπινες ζωές, δεν θα μπορούσατε να διαχειριζόσασταν την πίεση και την ένταση και πραγματικά την ακραία διττότητα. Και πολλοί από σας, όπως ο Κώλντρε με ρώτησε αμέσως, αν ήταν Εργάτης των Σφαιρών, και η απάντηση είναι, με κανένα τρόπο. Η δουλειά του είναι να είναι εδώ. Η δουλειά του είναι να επιτρέπει στις ενέργειες από εμένα και τους άλλους να εισέρχονται. Ενώ αν προσπαθούσε να είναι και στις άλλες σφαίρες, σωματικά και ψυχικά δεν θα ήταν σε θέση να το κάνει.
Έτσι τώρα, απλά αφιερώστε ένα λεπτό για να νιώσετε. Και δεν θα πάρετε ένα ειδικό βραβείο – τώρα. Αργότερα. Αξίζει να αναφερθεί, ότι είστε δραστήριοι και εστιασμένοι εδώ. Αξίζει να αναφερθεί ότι είστε Εργάτες των Σφαιρών στην άλλη πλευρά. Νιώστε το για μια στιγμή. Ίσως αυτό να κάνατε. Ίσως ο άνθρωπος να έλεγε, «Τί διάολο κάνω εδώ;» και «Δεν έχω πετύχει τίποτα στη ζωή.» Ούτε που θα αρχίζατε να καταλαβαίνετε τί συμβαίνει στις άλλες σφαίρες. Θα καταλάβετε, αλλά τώρα αυτό που κάνετε είναι απολύτως απαραίτητο, σημαντικό και δημιουργεί ένα τέτοιο μονοπάτι τώρα, για το άνοιγμα του Ουράνιου Σταυρού.
Αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να βοηθήσω πολλούς από σας να σταματήσουν να αμφιβάλουν για τον εαυτό τους, ο άνθρωπος να αμφιβάλει για τον εαυτό του, «Τί καλό έχω κάνει εδώ;» Έχετε κάνει τεράστιο ποσοστό καλού. Κι εκείνοι που δεν είναι Εργάτες των Σφαιρών, ήσασταν εδώ, ήσασταν γειωμένοι εδώ, φέρνοντας νέες ενέργειες εδώ. Πρέπει να υπάρχουν και τα δυο. Πρέπει να δουλεύουν μαζί. Πρέπει να υπάρχει αυτή η ισορροπία. Πρέπει να συνυφανθεί αυτή η οικειότητα στις άλλες σφαίρες, ώστε όταν οι Σώμπρα επεκταθούν εκεί έξω με τον ερχομό του Ουράνιου Σταυρού, όταν επεκταθείτε εκεί έξω, αυτό δεν θα σας συγκλονίσει. Θα είναι ένας οικείος ασφαλής χώρος. Άρα είναι πολύ σημαντικό.
Και θα κάνω άλλη μια σημείωση εδώ. Είναι η σημείωση προειδοποίησης για makyo. Ω, το makyo μερικών από σας. Ωω! Τί θα συμβεί, στις 22 Μαρτίου – και, ναι, μερικοί από σας λένε, «Ω, Αντάμους, δεν υπολόγισες σωστά τα αστρολογικά. Θα είναι στις 23 Μαρτίου.» Όχι, τα έκανα πολύ σωστά. Δεν δημιουργήθηκε αυτό το γεγονός από την αστρολογία. Είναι η συνειδητότητα, κι αυτό που θα συμβεί είναι ότι, στις 22 Μαρτίου, καθώς θα διασταυρωθούν οι ουρανοί, καθώς θα ξεκινήσει η Αποκάλυψη, τότε θα ενταθούν οι ευεργετικές πτυχές της αστρολογίας, αυτού που θα συμβεί στις 23 Μαρτίου. Είναι σαν να φορτίζουμε την αστρολογία. Δεν θα είχε νόημα να το κατευθύνει όλο αυτό η αστρολογία, σαν τί, το γαλαξιακό σας πεπρωμένο; Όχι, όχι. Είναι η συνειδητότητα στις 22.
Δεύτερο προειδοποιητικό σημείο makyo για εκείνους που έχουν πει, «Ω, το κάνω αυτό εδώ και 20 χρόνια. Βρέθηκα εκεί έξω και πηγαίνω στην άλλη πλευρά και είμαι πολύ μπροστά από εσάς τους υπόλοιπους.» .Όχι, δεν έχετε πάει. Αυτά είναι makyo. Είστε εσείς που σκέφτεστε, ότι πρέπει να βάλετε τον εαυτό σας πάνω απ’ όλους τους άλλους. Αυτό είναι πρωτοφανές, αυτό που πρόκειται να συμβεί. Δεν έχετε βρεθεί εκεί έξω με τον τρόπο που συζητάμε. Ναι, βγαίνετε έξω στις άλλες σφαίρες, στην ονειρική κατάσταση. Μερικοί από σας κάνουν αστρική προβολή. Εγώ απλά το λέω προβολή διανοητικών σκουπιδιών (λίγα γέλια), γιατί είστε απλά … μπορώ να πω «γαμώ»;
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά γαμιέστε στο μυαλό σας (κι άλλα γέλια). Εννοώ, ξέρετε, μερικές φορές δεν καταλαβαίνω. Όμως αυτό είναι πρωτοφανές. Δεν έχετε βρεθεί – αυτός ο δρόμος, αυτό το μονοπάτι προς τις άλλες σφαίρες δεν είναι ανοιχτός ακόμα. Δεν το έχετε κάνει. Αυτό είναι καινούριο. Μπορεί να παίρνετε κάποιο παλιό μονοπάτι για κάποια μέρη, αλλά δώστε στον εαυτό σας το δώρο να επιτρέψετε, ότι αυτό είναι ολοκαίνουριο και πήρατε μέρος βοηθώντας να δημιουργηθεί. Οπότε είναι πρωτοφανές.
Έτσι, για τους Εργάτες των Σφαιρών, θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε τί κάνατε πραγματικά σ’ αυτή τη ζωή. Είχατε το υλικό σώμα και συχνά το παραμελούσατε. Δεν του έχετε δώσει την φροντίδα, την άνεση, την χαρά, τον αισθησιασμό. Πολλές φορές απλά ήσασταν απασχολημένοι διανοητικά, για να κρατάτε τον εαυτό σας απασχολημένο, αλλά δεν δώσατε σ’ αυτόν τον ανθρώπινο εαυτό, αυτό που θα μπορούσατε να δώσετε.
Είναι σαν ένα αποξενωμένο ζευγάρι και είχατε τον άνθρωπο εδώ κάτω να κάνει τα δικά του και τριγυρίζει προσπαθώντας να καταλάβει, «Γιατί είμαι εδώ; Γιατί είμαι εδώ;» ενώ εσείς, το άλλο κομμάτι σας, ήταν μακριά σ’ αυτές τις σφαίρες κάνοντας πολύ απίστευτη δουλειά.
Τώρα θα ζητήσω όλοι εσείς που ήσασταν Εργάτες των Σφαιρών να φροντίσετε τώρα τον ανθρώπινο εαυτό σας. Δώστε στον ανθρώπινο εαυτό σας την ουσία της υγείας. Δώστε του την ουσία της αφθονίας. Δώστε του την αγάπη σας. Δώστε του την φροντίδα σας τώρα. Η εργασία σας στις άλλες σφαίρες κάπως φτάνει στο τέλος. Πρόκειται να επιστρέψετε στον ανθρώπινο εαυτό σας. Άρα είναι το καλύτερο τώρα, να αρχίσετε πραγματικά, πραγματικά να φροντίζετε αυτό τον άνθρωπο. Ήσασταν απόντες για πολύ καιρό. Αυτός ο άνθρωπος απλά υπήρχε στον πλανήτη. Τώρα αγαπήστε τον. Ενσωματωθείτε πάλι μ’ αυτόν. Η δουλειά έχει σχεδόν τελειώσει εκεί στις άλλες σφαίρες και τώρα είναι καιρός να ξαναγίνετε ένας ανθρώπινος Μάστερ, μια φωτισμένη ανθρώπινη ύπαρξη στον πλανήτη.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.
Πολλοί άλλοι, ήσασταν δραστήριοι στον πλανήτη, κάνοντας πράγματα σημαντικά επίσης, φέρνοντας – βοηθώντας να έρθουν και να γειωθούν – τόσα πολλά σ’ αυτή την Εποχή των Μηχανών. Αλλά εκείνοι που δεν νιώθουν ότι ήταν Εργάτες των Σφαιρών μακριά στις άλλες σφαίρες, οι άνθρωποι εδώ, οι Σώμπρα εδώ, θα ήθελα να αφιερώσετε ένα λεπτό για να αναγνωρίσετε όσα έκαναν αυτοί. Ήταν κάπως – όχι μια άρνηση του ανθρώπινου εαυτού τους, αλλά δεν έδιναν στον εαυτό τους την αληθινή, πλήρη ανθρώπινη εμπειρία, γιατί ήταν απασχολημένοι.
Ας αφιερώσουμε ένα λεπτό για να τιμήσουμε όλους τους Εργάτες των Σφαιρών και να τους καλωσορίσουμε πίσω στο σπίτι.
Ένα Τεστ
Οκέι, ας αρχίσουμε το Shoud τώρα (πολλά γέλια). Τι;! Τι; Μίλησα μόνο τρία ή τέσσερα λεπτά. Ας αρχίσουμε το Shoud.
ΛΙΝΤΑ: Αντάμους, Αντάμους, δεν υπάρχει πρόβλημα. Η πίτσα θα έρθει στις 4:30.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, άρα η ομιλία μου καθορίζεται από την παράδοση της πίτσας.
ΛΙΝΤΑ: Εγώ απλά σου δίνω ένα γεγονός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οι άνθρωποι, ε; (η Λίντα γελάει) Πρέπει να γελάσεις. Πρόκειται να διασκεδάσουμε λίγο σήμερα. Πρόκειται να κάνουμε ένα τεστ. Ξέρω ότι αγαπάτε τα τεστ.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ω, όχι. Ω, όχι. Και συνήθως ξέρετε, όταν κάνετε ένα τεστ, αυτό αφορά την απάντηση που δίνετε. Έτσι βαθμολογείστε, σωστά; Έχει σχέση με την απάντησή σας. Πρόκειται να το κάνουμε λίγο διαφορετικά σήμερα. Πρόκειται να το κάνουμε με τον τρόπο του Αντάμους.
ΛΙΝΤΑ: Φυσικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα αφορά την ερώτηση που θα κάνετε.
ΛΙΝΤΑ: Ωωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι το τεστ. Θα ζητήσουμε εθελοντές, αληθινά – εννοώ, με σηκωμένα χέρια – αλλά αν δεν υπάρχουν αρκετά χέρια για να γεμίσουν οι επόμενες δυο ώρες (λίγα γέλια), η Λίντα θα διαλέγει εθελοντές. Θέλω να μου δώσετε, και στους άλλους Σώμπρα, την καλύτερη σας ερώτηση. Την καλύτερη σας ερώτηση. Αυτό δεν περιλαμβάνει πράγματα, «Πώς να ονομάσω τον σκύλο μου;» Πραγματικά πρόκειται να έχουμε συμμετοχή του κοινού εκεί. Είτε με σηκωμένο αντίχειρα είτε με κατεβασμένο αντίχειρα (μερικοί στο κοινό λένε «Ουάου»). Εκείνος με την πιο καλή ερώτηση πρόκειται να πάρει …
ΛΙΝΤΑ: Μια πίτσα δώρο!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μια πίτσα δώρο . Όση πίτσα μπορείτε να φάτε κι εκατό δολάρια μετρητά. Ω, ναι!
ΛΙΝΤΑ: Ουοα!!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι θέλω να νιώσετε για ένα λεπτό. Θα ανεβείτε εδώ πάνω στη σκηνή. Θα καθίσετε ακριβώς εκεί που κάθεται η Λίντα. Πρόκειται να χρειαστούμε άλλη μια καρέκλα εδώ πέρα για την Λίντα. Και για να το κάνω ακόμα πιο ενδιαφέρον, για εκείνους από σας στο σπίτι, μπορείτε να παίξετε κι εσείς. Ποια ερώτηση θα κάνατε εσείς αν καθόσασταν στην καρέκλα; Ποια ερώτηση, την καλύτερη σας ερώτηση. Ποια ερώτηση θα κάνατε;
Λοιπόν, αυτό που κάνω εδώ είναι ότι, θέλω να συνειδητοποιήσετε με αυτό το μικρό διασκεδαστικό τεστ όπου θα είμαι ο παρουσιαστής, πόσο μακριά έχετε φτάσει, γιατί αληθινά δεν είναι οι απαντήσεις που θα δώσετε. Είναι οι ερωτήσεις που θα κάνετε. Θέλω να μπορείτε να νιώσετε την σοφία σας, μέσα από την ερώτηση που θα κάνατε τώρα. Η ερώτηση που δεν μετράει είναι «Δεν έχω ερωτήσεις.» Αυτό θα μου κατέστρεφε το παιχνίδι, ξέρετε. Αν το έλεγαν όλοι αυτό, θα τελειώναμε σε μια ώρα τουλάχιστον. Οπότε θα βάλουμε λίγη μουσική. Έχετε δυο λεπτά, δυο λεπτά για να – ποια ερώτηση …
ΛΙΝΤΑ: Απλά νιώστε το.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πάλι, θα είναι με δική σας επιλογή να έρθετε εδώ πάνω.
(αρχίζει η μουσική)
Ποια ερώτηση θα κάνατε; Και θα προσπαθήσω να την απαντήσω, αν μπορώ.
(μεγάλη παύση)
Μπορείς πραγματικά να πεις πολλά για ένα Μάστερ από τις ερωτήσεις που κάνουν, όχι τις απαντήσεις που δίνουν.
Ποια ερώτηση θα κάνετε;
(παύση)
Πόσο μακριά σας έχει πάει η σοφία σας;
Ο Τοβίας συνήθιζε να κάνει αυτές τις συνεδρίες ερωτήσεων-απαντήσεων πριν χρόνια. Περνούσα πότε πότε κι άκουγα κι έπρεπε να φύγω γρήγορα. Αυτός είχε πολύ περισσότερη υπομονή από μένα. Στην πραγματικότητα, δεν έχω καθόλου. Οι ερωτήσεις ήταν τόσο ανθρώπινες. Αλλά εσείς τώρα είστε Μάστερ, αληθινοί Μάστερ. Ποιες ερωτήσεις έχετε;
Δώστε μου τις πιο καλές σας.
(παύση)
Οκέι, είχατε αρκετό χρόνο. Εντάξει. Ας το ξεκινήσουμε. Με χέρια, αν θέλετε να έρθετε πάνω. Αν δεν θέλετε, εντάξει. Με χέρια, θα έρθετε μπροστά. Η Λίντα θα σας δώσει το μικρόφωνο και θα ξεκινήσουμε.
Ερωτήσεις & Απαντήσεις
Εντάξει! Ο Μάστερ αριθμός ένα. Παρακαλώ.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Δεν έχω έρθει ποτέ εδώ πάνω.
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, περίμενε, περίμενε, περίμενε. Περίμενε το μικρόφωνο.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Λοιπόν, πριν από πέντε μήνες μπήκα στο νοσοκομείο και μου έβαζαν όλα αυτά τα ηλεκτρικά πράγματα. Και είχα κάποιο είδος εμπειρίας. Είχα ηλεκτρόδια, νόμιζαν ότι τρελαινόμουν και νομίζω ότι τρελαινόμουν – κι ένιωθα ότι ο Βυσσινί Κύκλος είχε σχέση με μένα και σε σκεφτόμουν συνέχεια, Αντάμους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Κι έτσι, πραγματικά δεν είχα ποτέ καμιά τέτοια εμπειρία (αυτή ρουφάει τη μύτη της). Και μετά μπήκα πάλι στο νοσοκομείο. Κι έπειτα ήμουν στη φυλακή την περασμένη εβδομάδα. Σαν σήμερα πριν μια βδομάδα, ήμουν στη φυλακή. Οπότε αρχίζω να τρελαίνομαι λίγο (δακρύζοντας και ρουφώντας τη μύτη της).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, είσαι απλά Σώμπρα (λίγα γέλια). Όχι.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Και σαν Σώμπρα και σαν άτομο …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς βγήκες από τη φυλακή;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Λοιπόν, με άφησαν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, καλά. Αυτό είναι καλό. Δεν το έσκασες ή κάτι τέτοιο. Εννοώ, όπως …
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Είχα μια ακρόαση για εγγύηση κι αυτοί …|
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Τι έκανες;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Λοιπόν, έχω ένα θέμα με το ποτό (αυτή ρουφάει τη μύτη της) και με την κρίση της ψυχικής μου υγείας και το θέμα μου με το ποτό, έχασα τον έλεγχο και χτύπησα τον άντρα μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παίρνεις φάρμακα;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Ναι, αλλά το ποτό ήταν που με οδήγησε στα άκρα κι έτσι ο άντρας μου φοβήθηκε γιατί φώναζα, «Μην ανανήψεις.» Κι έτσι ήρθε η αστυνομία και με πήγαν στη φυλακή. Έτσι, ξέρεις, έχω δικαστήριο αυτή την εβδομάδα και λοιπά. Υποθέτω ότι απλά ρωτάω, ξέρεις, δεν ξέρω (ρουφώντας τη μύτη της) σαν άνθρωπος ή σαν κυρίαρχη ύπαρξη. Δεν είμαι πολύ σίγουρη πού να …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα σε σταματήσω. Μόλις είπες κάτι που σχεδόν με έλιωσε. Νομίζω ότι άκουσα τις λέξεις «Δεν ξέρω», όμως όντως ξέρεις. Πάντως συνέχισε. Κανονικά, θα σε έστελνα στο μπάνιο. Ω, ευχαριστώ (στην Κέρρι που έφερε χαρτομάντηλα).
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Ω, με έχεις στείλει στο παρελθόν. Όταν ήμασταν στο Coal Creek, με έστειλες (γέλια). Αυτό έγινε πριν 10 χρόνια. Έτσι, υποθέτω ότι προσπαθώ απλά να καταλάβω, όπως κάνουμε όλοι. Πραγματικά φοβάμαι και θέλω να μάθω πώς να μη φοβάμαι τόσο …
… γιατί φοβάμαι πραγματικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλεις πραγματικά να ακούσεις την απάντηση μου;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Θέλω. Φοβάμαι πραγματικά (συνεχίζει να ρουφάει τη μύτη της).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Όμως δεν θα σου αρέσει. Κι έκανα μια μικρή συζήτηση γι’ αυτό με τον Κώλντρε προ ημερών. Όχι για την φυλάκισή σου, πάντως μια μικρή συζήτηση. Πρώτον, πριν σου δώσω την απάντησή μου, θα σου πω, θα μπορούσες απλά να διασκεδάσεις μ’ αυτό; (αυτή γελάει) Όχι, το λέω σοβαρά! Είναι μια φοβερή ιστορία! Δηλαδή, είναι καταπληκτική ιστορία. Εννοώ ότι καταλήγεις στη φυλακή, και ξέρεις, αλλά είσαι εδώ.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Είμαι απλά μια μητέρα και σύζυγος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν είσαι. Όχι. Διασκέδασέ το. Βλέπεις, το κοιτάς και λες «Ωω, έχω αυτή τη βαριά ιστορία.» Διασκέδασε με την ιστορία σου. Διασκέδασε. «Και ήρθε η αστυνομία κι έπειτα άρχισα να τρέχω σαν τρελή.» (αυτή γελάει) «Αλλά έστριψαν στη γωνία το ένα περιπολικό μετά το άλλο, κι έπειτα το ελικόπτερο.»
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Όχι, με πήραν με τις πιζάμες και τις κάλτσες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν καθαρά;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Οι πιζάμες μου; Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, η αστυνομία.
Πρέπει να γελάς, αλλιώς θα γίνεις ράκος.
Αυτό είναι το νούμερο ένα.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το νούμερο δυο, κι έκανα μια μικρή συζήτηση γι’ αυτό με τον Κώλντρε προ ημερών, αυτός κι εγώ – ήταν μια λογομαχία. Ήταν μια οικογενειακή διαμάχη (λίγα γέλια), γιατί δεν του αρέσει, όταν το λέω αυτό. Αλλά θα το πω. Διασκεδάζεις πολύ με όλο αυτό και γι’ αυτό συνεχίζεις να το κάνεις (αυτή αναστενάζει). Το λέω σοβαρά. Διαφορετικά, δεν θα το έκανες.
Είναι τόσο απλό. Αν κάνετε κάτι στη ζωή σας, είναι επειδή σας αρέσει. Σας δίνει κάτι. Και δεν με νοιάζει ποιο είναι το άτομο, ποια είναι η κατάσταση, δεν με νοιάζει αν είναι κάποιος με αναπηρία, με νοητική υστέρηση, συναισθηματικά ανισόρροπος, όλοι κάτι παίρνουν απ’ αυτό. Τελεία και παύλα.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Λοιπόν, εγώ έπαιρνα κάτι από το αλκοόλ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα, παίρνεις. Αλλά όλο σου το δράμα, όλο σου το «Δεν αξίζω» – και σ’ αυτό καταλήγει, σωστά; Μπουμ!
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί συνεχίζεις μ’ αυτή τη θλιβερή ιστορία του «Δεν αξίζω»; Θέλεις να έρθει κάποιος και να πει, «Ω, όχι. Αξίζεις τόσο πολύ», και ξέρεις.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Θέλω να αξίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά τελείωνε με την ιστορία. Ακόμα διασκεδάζεις μ’ αυτήν κι εγώ θα κάνω πλάκα με σένα και θα μιλήσουμε για το πόσο δυστυχισμένη είναι η ζωή σου και λοιπά. Πάντως απλά άλλαξε την. Θέλουν να αλλάξει, σωστά; (Αναφέρεται στα αδέλφια της στο κοινό) Ή θέλετε η ιστορία της να μείνει ίδια; (Αυτοί κουνάνε αρνητικά τα κεφάλια τους)
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Οκέι. Πρέπει να ρίξεις μια ματιά, «Τι αποκομίζω απ’ όλο αυτό;» Οκέι, βασίζεται στο θέμα της αυτοεκτίμησης, και δεν νιώθεις ότι αξίζεις να δώσεις στον εαυτό σου αυτοεκτίμηση, σωστά;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Οπότε την ψάχνεις από όλους τους άλλους – σχέσεις και αλκοόλ και λοιπά – και μετά τραβάς, έλκεις μαγνητικά, πράγματα στην πραγματικότητά σου που σε κάνουν να νιώθεις χωρίς αξία, όπως να βρεθείς στη φυλακή, και είναι, «Βλέπεις! Δεν αξίζω! Δεν αξίζω!» Και περιμένεις να συμβεί κάποιο μεγάλο γεγονός για να το αλλάξει αυτό. Και περιμένεις – αυτή δεν είναι απλά η πρώτη ζωή, αγαπητή μου.
Μπαινοβγαίνεις στην έλλειψη αξίας. Τι παίρνεις απ’ αυτό;
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Προφανώς τίποτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παίρνεις προσοχή!
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Ω. Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και υπάρχει κάτι στην προσοχή που λαμβάνεις απ’ αυτό, που σε τροφοδοτεί προσωρινά. Μετά πρέπει να επανέλθεις στο ποτό και στα φάρμακα και στη δραματική ζωή κι όλα τα άλλα. Απλά φτάνει ένα σημείο που λες, «Τέλειωσα μ’ αυτό το παιχνίδι, μ’ αυτή την παλιά ιστορία.» Δεν χρειάζεται να κατασκευάσεις την αυτοεκτίμηση. Ξέρεις, δεν χρειάζεται να πεις, «Αξίζω, γιατί … γι’ αυτούς τους λόγους, αξίζω γιατί …» Απλά, «Αξίζω». Αυτό είναι. «Αξίζω». Νομίζω ότι έκανα ένα Master’s Pause γι’ αυτό (λίγα γέλια), I Am Worthy.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Αξίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν το πίστευες.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: (επαναλαμβάνει πιο δυνατά) Αξίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ακόμα δεν το πίστεψες. Το λες, αλλά δεν το πιστεύεις. Όμως ρώτα τον εαυτό σου, «Τί παίρνω απ’ όλα αυτά τα σκατά;» και «Γιατί παίζω ακόμα το παιχνίδι;» Και τότε τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις κι ακούσεις τον Εαυτό Μάστερ, την ψυχή σου, όπως κι αν θέλεις να το πεις, τότε ξαφνικά είναι, «Ω, ναι. Αυτό το παιχνίδι τέλειωσε και δεν χρειάζομαι το ποτό. Δεν χρειάζομαι την προσοχή των άλλων. Δεν χρειάζομαι το δράμα, το συνεχιζόμενο δράμα στη ζωή μου. Απλά δεν το χρειάζομαι πια.»
Λοιπόν, ο ανθρώπινος εαυτός σου πρόκειται να πει, «Ναι, αλλά με τί θα το γεμίσεις αυτό; Ξέρεις, όταν πάμε πέρα απ’ όλη αυτή την απόσπαση της προσοχής κι όλη αυτή τη μονοτονία, με τί θα το γεμίσεις αυτό, ε; Γιατί δεν αξίζεις. Δεν ξέρεις με τί να το γεμίσεις.»
Πες σ’ αυτό το κομμάτι του ανθρώπινου μυαλού, σ’ αυτή την πτυχή, να πάει να γαμηθεί. Όχι, το εννοώ. Πρέπει να μιλήσεις έτσι. Ξέρεις, αντί για, «Παρακαλώ! Παρακαλώ, πτυχή, παρακαλώ σταμάτα να με βασανίζεις», «Άντε γαμήσου!» (λίγα γέλια) Και είναι κάτι πολύ πνευματικό. Άκρως πνευματικό (κι άλλα γέλια). Όχι, εννοώ, είναι ένας Ζεν Μάστερ, Αναληφθείς Δάσκαλος, όλοι το λέμε, γιατί, ξέρεις, ο άτολμος μικρός πνευματικός άνθρωπος, «Ω, παρακαλώ …»
Όμως είναι, «Άντε γαμήσου! Εγώ είμαι το αφεντικό εδώ, κι έχω τελειώσει με εκείνη την παλιά ιστορία και το παλιό δράμα.»
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχει εκείνη η ανθρώπινη πτυχή που αποκομίζει κάτι, παίρνει πράγματα απ’ όλο αυτό. Ρώτα τί παίρνει και πες της, ότι έχει τελειώσει.
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεις μάντρας, «Εγώ είμαι δυνατή. Εγώ είμαι ένδοξη. Εγώ αξίζω.» Πάρε απλά μια βαθιά αναπνοή, «Εγώ αξίζω.» Αυτό είναι.
Και τώρα, το μπουκάλι με το αλκοόλ και τα φάρμακα κι όλο το δράμα πρόκειται να έρθουν σε σένα και να πουν, «Ναι, αλλά ας συνεχίσουμε να παίζουμε το παιχνίδι λίγο ακόμα, απλά επειδή δεν είσαι εντελώς έτοιμη.» «Άντε γαμήσου» (κι άλλα γέλια). Εννοώ, και ξέρεις πώς αντιδρούν οι πτυχές όταν τους λες αυτό; Γενικά, οι πτυχές είναι συνηθισμένες να τις φοβάσαι σαν να έχουν τη δύναμη. Και λες, «Άντε γαμήσου», και κάνουν, «Ουου! Οκέι. Ουοα! Κάτι αλλάζει εδώ στη Ντίσνειλαντ!» Δηλαδή, «Ουαου!» Επιτέλους αυτή – επιτέλους!» Και μετά πάνε και το λένε στις άλλες πτυχές, «Ξέρεις τι μου είπε σήμερα; Να πάω να γαμηθώ! Ναι!» Κι όλες αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν, γιατί έχουν κουραστεί από το παιχνίδι και κάνουν, «Ναι, ας πάμε να γαμ- …» (γέλια)
Και το εννοώ όταν λέω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο πνευματικά πράγματα ,που θα ακούσεις σήμερα, γιατί ας ξεπεράσουμε αυτά τα σκατά όλοι να κάνουν τον καλό κι έπειτα να αφήνετε τις πτυχές σας και τις σκοτεινές σας ενέργειες να παίρνουν τον έλεγχο ολόκληρης της ζωής σας. «Άντε γαμήσου. Εγώ είμαι εδώ.»|
ΛΑΝΤΟΝΝΑ: Εγώ είμαι εδώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η Λαντόννα επέστρεψε. Ναι. Εντάξει, σ’ ευχαριστώ. Ωραία (χειροκρότημα κοινού) Οκέι. Τί τρόπος να ξεκινήσουμε το παιχνίδι.
Ω, πρέπει να ρωτήσω το κοινό εδώ, και μπορείτε να συμμετέχετε διαδικτυακά, αυτό ήταν σηκωμένος αντίχειρας ή κατεβασμένος αντίχειρας; (το κοινό ανταποκρίνεται ) Ω, σηκωμένος αντίχειρας. Οκέι, ωραία. Φου! Ωραία.
Καλωσόρισες.
ΜΑΞ: Ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ερώτηση;
ΜΑΞ: Λοιπόν, η ερώτησή μου είναι, είναι αληθινή η θεωρία της φυσικής για τους «πολλούς κόσμους»; Αυτό είναι πραγματικότητα; Υπάρχει μια εκδοχή μου, που είναι επαγγελματίας τραγουδιστής; Υπάρχει μια εκδοχή μου που είναι παίκτης μπιλιάρδου; Ή υπάρχει μια εκδοχή μου που κάποτε έβγαινε με την Μαντόνα; (γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Τώρα ονειρεύεσαι. Ε, την Μαντόνα (κι άλλα γέλια). Συμφωνούσα με τα άλλα, όμως, μπα (το κοινό γελάει).
Ναι, είναι πολύ αληθινή, η θεωρία των «άλλων κόσμων». Λοιπόν, εξαρτάται, πάλι, πώς το βλέπεις. Έχεις τώρα κομμάτια του εαυτού σου, που παίζουν στις άλλες σφαίρες, μερικές φορές έχεις επίγνωση, μερικές φορές όχι – πολλά, πολλά επίπεδα παίζουν – και μερικά απ’ αυτά παίζουν ότι έχουν αφθονία, είναι πλούσια. Άλλα παίζουν τον παίκτη του μπιλιάρδου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σημαντικό, αλλά συμβαίνει. Υπάρχουν τόσα πολλά στρώματα κι επίπεδα, είναι πέρα από την αντίληψη του ανθρώπινου μυαλού. Αλλά το πρόβλημα ήταν, πότε εσύ, ο άνθρωπος, πραγματικά επιθυμείς κάτι, πραγματικά θέλεις κάτι στη ζωή – τι είδους δουλειά κάνεις;
ΜΑΞ: Είμαι διευθυντής μιας ομάδας διαχείρισης δικτύου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Και θέλεις να έχεις το δικό σου δίκτυο, τη δική σου επιχείρηση. Θέλεις να ξεκινήσεις τη δική σου εταιρεία, αλλά, διάολε, απλά ποτέ δεν φαίνεται να γίνεται. Ή θέλεις να σαλπάρεις στο γύρο του κόσμου. Και είναι ένα όνειρο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι όνειρο. Συμβαίνει στις άλλες σφαίρες και θέλεις να το φέρεις εδώ, αλλά συνεχώς απογοητεύεσαι. Κι έπειτα δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και λες, «Ω, αυτά είναι απλά όνειρα.»
Είναι κολλημένα στις άλλες σφαίρες, αλλά πραγματικά, πραγματικά συμβαίνουν. Και το ερώτημα τώρα είναι πώς θα τα φέρεις εδώ; Πώς θα φέρεις τα όνειρα σου εδώ; Τόσοι πολλοί από σας τώρα θέλουν να παρατήσουν τη δουλειά τους και να κάνουν κάτι, αλλά είναι χαμένοι και κολλημένοι. Κι έπειτα μπαίνετε σε όλο αυτό το διανοητικό τέλμα, που εγγυάται ότι δεν θα συμβεί ποτέ. Με τον Ουράνιο Σταυρό, το ανοίγουμε αυτό, αλλά είναι λίγο Κουτί της Πανδώρας, γιατί υπάρχουν όλοι οι άλλοι κόσμοι εκεί έξω – οι κόσμοι σου. Ξέχασε οποιονδήποτε άλλον
ΜΑΞ: Οράματα μεγαλείου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Οράματα μεγαλείου. Όμως υπάρχει μια σφαίρα εκεί έξω, όπου είσαι τραγουδιστής και ήταν απογοητευτικό. Πώς να το φέρεις εδώ; Κι έπειτα ο άνθρωπος συνεχίζει μέρα τη μέρα με τα όνειρα, που είναι πραγματικά, αλλά δεν μπορεί να τα φέρει εδώ. Αυτό θα αλλάξει με τον Ουράνιο Σταυρό. Με τη δυνατότητα προσέγγισης στις άλλες σφαίρες σου, ξαφνικά – και είναι σαν μια στιγμή τύπου «ω, σκατά» – θα συνειδητοποιήσεις, «Στην πραγματικότητα, μπορώ να το φέρω εδώ.»
Λοιπόν, ο άνθρωπος θα θελήσει να το προσδιορίσει και λέει ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη εμφάνιση. Θα μιλήσω γι’ αυτό μετά τον Ουράνιο Σταυρό. Πάρε την ουσία αυτού, ξέρεις, το τραγούδι, και φέρτην εδώ. Και μην πεις ότι πρέπει να είναι έτσι κι έτσι ή ότι πρέπει να είσαι παγκοσμίου φήμης ή οτιδήποτε. Απλά φέρε την ουσία του τραγουδιστή εδώ ή του παίκτη του μπιλιάρδου, οτιδήποτε κι αν είναι, κι έπειτα παρακολούθησε πώς θα αρχίσει να εκδηλώνεται. Τα όνειρα που είχες, που απλά ποτέ δεν μπορούσαν να εκδηλωθούν, θα αρχίσουν πραγματικά να γίνονται διαθέσιμα. Υπάρχει όμως εκεί μια μεγάλη προειδοποίηση, στην οποία θα έρθουμε αργότερα. Μια μεγάλη προειδοποίηση, τί θέλεις πραγματικά; Όμως, ναι, υπάρχουν πολλοί – πολλοί, πολλοί – κόσμοι, πολλές διαστάσεις. Θα τους ονομάζω ουρανούς.
ΜΑΞ: Οκέι.|
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολλοί ουρανοί.
ΜΑΞ: Οπότε πας σ’ αυτές τις σφαίρες με πρόθεση και λες, «Οκέι, πραγματικά θα ήθελα να εκδηλωθεί αυτό», κι έπειτα φαντάζεσαι τον εαυτό σου εκεί ή το νιώθεις; Υπάρχει μια φόρμουλα ή ένας τρόπος να το κάνεις να συμβεί;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο άνθρωπος θα έχει την τάση να θελήσει να πάει εκεί και να πει, «Θέλω αυτό κι εκείνο ακριβώς.» Αλλά σε μερικές από τις συζητήσεις μας μετά τον Ουράνιο Σταυρό, θέλω να μιλήσω για το γεγονός ότι εσείς – εσείς, σαν άνθρωποι και Μάστερ – ξέρετε ήδη τί θέλετε. Λοιπόν, ούτε που χρειάζεται να το καθορίσετε. Απλά πρέπει καθίσετε σε ένα παγκάκι κα να του επιτρέψετε να εισέλθει. Αυτό που είναι πιο σημαντικό για σας θα έρθει πρώτο. Δεν χρειάζεται να πάτε εκεί έξω και να πείτε, «Οκέι, πρόκειται να διαλέξω, θέλω να κάνω αυτό και θέλω να κάνω εκείνο.» Εκεί είναι που μπαίνετε στον ανθρώπινο περιορισμό. Απλά ανοίγεστε και παρακολουθείτε πώς τα πράγματα που είναι πραγματικά τα πιο σημαντικά για τον άνθρωπο, τον Μάστερ, και την ψυχή θα αρχίσουν να έρχονται.
ΜΑΞ: Οκέι, άρα αυτό είναι ένα άλλο επίπεδο, του να επιτρέπεις στην ενέργειά σου να σε υπηρετεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, σίγουρα. Είναι αυτό που ονομάζω αληθινή χάρη, όπου δεν χρειάζεται να πάτε και – γιατί κλασικά, αν έλεγα, «Οκέι, πηγαίνετε εκεί έξω στις άλλες σφαίρες και διαλέξτε αυτό που θέλετε και φέρτε το πίσω εδώ», αυτό θα μπέρδευε πολλούς ανθρώπους που λένε, «Δεν ξέρω τί θέλω. Δεν είμαι σίγουρος.» Κι έπειτα αρχίζουν να περιορίζουν τον εαυτό τους ή αρχίζουν να τα κάνουν θάλασσα. Παρακολουθείστε τί θα συμβε, καθώς θα αρχίζετε να επιτρέπετε στα όνειρα να έρθουν εδώ κι αυτό που έχει τον μεγαλύτερη σημασία για τον άνθρωπο, τον Μάστερ και την ψυχή θα έρθει.
ΜΑΞ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και θα μπορούσε να είναι το τραγούδι. Θα μπορούσε να είναι η ανανέωση του ανθρώπινου σώματος. Θα μπορούσαν να είναι πάρα πολλά πράγματα.
ΜΑΞ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάντως, ναι, πολλοί κόσμοι, σίγουρα. Αυτή ήταν η απογοήτευση, γιατί είναι λες κι αυτός είναι ο κόσμος, ο μόνος κόσμος για τόσους πολλούς ανθρώπους, κι όμως υπάρχουν τόσα πολλά που συμβαίνουν εκεί έξω.
ΜΑΞ: Και η φυσική πραγματικά περιγράφει την θεωρία των «πολλών κόσμων», αλλά δεν μπορούν να την αποδείξουν, σωστά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Ναι, είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί. Δηλαδή, πώς να το αποδείξεις; Αν όμως αρκετοί άνθρωποι το βιώσουν, αυτό θα γίνει απόδειξη, παρόλο που δεν θα μπορούν να το επιβεβαιώσουν επιστημονικά. Ωστόσο πρόκειται να το αποδείξουν, γιατί τώρα, ιδιαίτερα καθώς οι τεχνολογίες δίνουν τη δυνατότητα στους φυσικούς να εντοπίσουν πραγματικά τα σωματίδια και τα κύματα φωτός, πρόκειται να συνειδητοποιήσουν, όπως είπε ο Αϊνστάιν, «Συμβαίνουν μερικά πολύ αλλόκοτα πράγματα» που αψηφούν όλες τις τρέχουσες κατανοήσεις της φυσικής.
Αλλά αυτό πρόκειται να τους κάνει ανοιχτούς στην συνειδητοποίηση, ότι τα πράγματα κινούνται μέσα κι έξω από διαφορετικές σφαίρες, διαφορετικούς κόσμους κι αυτό συνέβαινε πάντα. Δηλαδή, δεν είναι ένα καινούριο γεγονός. Απλά η εστίαση ήταν στην επιστήμη αυτής της σφαίρας. Κι έπειτα, όταν το σκεφτείτε, η επιστήμη δεν υπάρχει και τόσο πολύ καιρό. Καθόλου. Δηλαδή, ίσως 800 χρόνια, ίσως, πάντως είναι εντελώς νέα. Όμως όλα αυτά πρόκειται να αλλάξουν. Πρόκειται να αλλάξουν. Ναι.
ΜΑΞ: Πολύ συναρπαστικό. Σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σηκωμένος αντίχειρας; Κατεβασμένος αντίχειρας; Ω, διπλοί σηκωμένοι αντίχειρες! Οκέι. Ουαου! Μπορεί να κατευθύνεσαι προς τα εκατό δολάρια (γέλια). Μιλάς για άλλους κόσμους, ουου! Οκέι.
Καλωσόρισες.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Μου αρέσει τόσο αυτό το πήγαινε-έλα μέσα από το πέπλο. Και είναι όμορφο να βλέπεις την εισαγωγή όλου αυτού τώρα. Η ερώτηση που έχω είναι, οκέι, τι θα γίνει μετά; Πού θα πάει η ψυχή μετά απ’ αυτό;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ψυχή ή ο άνθρωπος;
ΧΕΝΡΙΕΤ: Η ψυχή, το πνεύμα …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ψυχή δεν πάει πουθενά. Ρωτάς τί θα γίνει μετά για σένα, τον άνθρωπο;|
ΧΕΝΡΙΕΤ: Πραγματικά, η λέξη που έρχεται είναι «ψυχή».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Η ψυχή δεν πάει πουθενά. Δηλαδή, πού να πήγαινε; Να έβγαινε βόλτα; Να πήγαινε στον Άρη; Όχι. Η ψυχή δεν πάει σε μέρη. Ούτε υπάρχει στην ύλη. Δεν υπάρχει υλική ψυχή για να βρεις. Η ψυχή είναι απλά, υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να πούμε, κάτι σαν μέρος όπου αποθηκεύεται όλη η σοφία, όλη η ευφυία, όλες οι δυνατότητες και η ενέργεια κι αυτό δεν είναι ένα μέρος. Άρα δεν πάει πουθενά. Λοιπόν, μπορεί να θέλει άλλη μια περιπέτεια. Αυτό είναι που ρωτάς; Ποια είναι η επόμενη περιπέτεια;
(μικρή παύση)
Μήπως λες «Τι θα συμβεί» Δεν θέλω να βάλω λόγια στο στόμα σου – «Τί πρόκειται να συμβεί στον άνθρωπο μετά τις 22 Μαρτίου, και τί πρόκειται να συμβεί στην ψυχή αφού ο άνθρωπος το περάσει αυτό;» Αυτό είναι …
ΧΕΝΡΙΕΤ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι, σ’ ευχαριστώ.
Ναι. Άρα τί θα συμβεί στον άνθρωπο; Πεθαίνεις, τελικά. Αλλά αφού γίνει αυτό που είναι αληθινά η ενσωματωμένη Πραγμάτωση, όπου δεν είσαι πια απλά ένας μικρός άνθρωπος, όπου είσαι άνθρωπος και Μάστερ, όπου έχεις ειρήνη και ισορροπία με τον εαυτό σου, όπου δεν μάχεσαι πια την διττότητα, όπου υπάρχεις μέσα κι έξω από την διττότητα, όπου είσαι εδώ στη Γη και είσαι στις άλλες σφαίρες, όπου είσαι εντελώς ολοκληρωμένος. Χωρίς εκκρεμότητες. Χωρίς ανάγκες ή επιθυμίες πια, από ανθρώπινη σκοπιά.
Λοιπόν, μερικοί από σας ίσως να σκεφτούν, ότι είναι πραγματικά βαρετό και να πουν, «Τι; Χωρίς ανάγκες πια;» Όχι. Θα έχετε πάθη, αλλά δεν θα είστε αναξιοπαθείς. Δεν πρόκειται να ξύνετε το έδαφος, ξέρετε, για να βρείτε πράγματα. Έτσι, θα ζήσετε την υπόλοιπη ζωή σας, όσο επιλέξετε στους πολλούς ουρανούς ταυτόχρονα, με ευκολία και χάρη. Και πρόκειται να κάνω μερικές μεγάλες ομιλίες μετά τον Ουράνιο Σταυρό για πολλούς από σας, που δεν μπορούν να διαχειριστούν την ευκολία και την χάρη. Χρειάζεστε αυτή τη συνεχή πάλη και λοιπά, αλλά πρόκειται να προχωρήσουμε παρακάμπτοντας το.
Η ψυχή. Λοιπόν, η ψυχή αγαπά την εμπειρία, αγαπά να πηγαίνει σε μέρη και να εκφράζεται. Πρέπει να το δουλέψω αυτό μέσω του Κώλντρε. Οκέι, θα το θέσω απλά, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα σ’ αυτό. Έτσι εκπληρώνεστε σ’ αυτή τη ζωή, γίνεστε Μάστερ. Τότε αυτό που συμβαίνει σε επίπεδο ψυχής, πρόκειται να πάτε εντελώς πίσω στο χρόνο. Τώρα πρόκειται να πάτε προς τα πίσω, μέσα από κάθε τί που έχετε βιώσει, σαν πραγματωμένη ύπαρξη. Πρόκειται να πάτε πίσω σε κάθε ζωή – η ψυχή πρόκειται να πάει πίσω στο χρόνο, όπως τον ξέρετε – σε κάθε ζωή, κάθε εμπειρία, αλλά τώρα σαν πραγματωμένος Μάστερ.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Αυτό είναι τεράστιο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι τεράστιο ! Δηλαδή, είναι πέρα από το τεράστιο.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Τότε πρέπει να κάνω την ερώτηση, αν πραγματωνόμαστε τώρα – αν – πραγματωνόμαστε τώρα κι έχεις εκφράσει – μου φαίνεται να θυμάμαι ότι εξέφρασες – ότι όλες οι άλλες ζωές μας επίσης πραγματώνονται τώρα σ’ αυτή την παρούσα στιγμή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Βοήθησε με να καταλάβω αυτό που περιγράφεις, ότι τώρα σαν αναληφθέντες σωματικά ενσωματωμένοι Μάστερ θα πάμε πίσω για να επισκεφθούμε ξανά όλες εκείνες τις ζωές. Βοήθησέ με να το καταλάβω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα πάτε πίσω αληθινά σαν ψυχικός Εαυτός τώρα. Θα διασχίσετε προς τα πίσω αυτή την χρονική αλληλουχία, από αυτή τη ζωή, μέχρι την τελευταία, μέχρι την τελευταία, κι αυτό που θα κάνετε είναι να συναντάτε τον εαυτό σας, τον ανθρώπινο εαυτό σας στην πορεία λέγοντας, «Φου! Μπράβο σου.»
ΧΕΝΡΙΕΤ: Δεν θα συναντάω τον πραγματωμένο Εαυτό μου, αφού αυτό έχει ήδη συμβεί;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρόκειται να συνειδητοποιήσεις τον πραγματωμένο Εαυτό σου, τον μη τον πραγματωμένο εαυτό σου, τον εαυτό σου που αμφιβάλει, την περασμένη ζωή σου, όλα τα σκατά σου, όλα τα σκουπίδια σου, όλους σου τους δαίμονες. Πρόκειται να διασχίσεις τον χρόνο προς τα πίσω και να πεις, «Oh Be Ahn. Θα τα καταφέρεις.» Κι αυτό είναι που συμβαίνει τώρα. Κι αυτό είναι μια από τις άλλες συνέπειες του Ουράνιου Σταυρού. Θα ανοίξει τις σφαίρες, ώστε ο ψυχικός Εαυτός να μπορέσει τώρα να διασχίσει μέσα από τον χρόνο προς τα πίσω, συναντώντας κάθε εμπειρία, κάθε περιστατικό, κάθε τέρας, κάθε αμφιβολία, κάθε αυτοκτονική ζωή, συναντώντας τη στην πορεία και λέγοντας, «Oh Be Ahn. Θα τα καταφέρεις.»
ΧΕΝΡΙΕΤ: Ουαου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Ανατριχίλα!
Ουου! Υπάρχουν τόσα πολλά σ’ αυτό, Σώμπρα, και δεν θέλω να γίνετε πολύ διανοητικοί μ’ αυτό. Θέλω να είστε εμπειρικοί μ’ αυτό. Αλλά καθώς ανοίγει, ο Ουράνιος Σταυρός, η ψυχή θα χύσει το φως της μέσα απ’ αυτό και θα πάει πίσω και θα βιώσει ή θα αποκτήσει επίγνωση όλων όσων η ίδια πέρασε σαν ανθρώπινη ενσάρκωση. Δηλαδή, τα πάντα – ότι έριξε ένα κουτάλι στο πάτωμα μια μέρα, κάθε μικρό πράγμα, ότι τραγουδούσε δυνατά – δεν χρειάζεται να είναι ένα μεγάλο γεγονός. Κυριολεκτικά περνάει από όλη τη γενεαλογία όλων των ζωών της και βασικά απλά αγγίζει, συνδέεται με αυτή τη ζωή.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Ουαου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είναι πολύ.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Ουαου. Λοιπόν, ξανά, επισκεπτόμαστε ξανά – κι αυτό είναι απλά ο ανθρώπινος εγκέφαλός μου, που προσπαθεί να βγάλει άκρη, οκέι, και να καταλάβει. Σωστά. Έχουμε τη στιγμή της ανάληψής μας και το πέρασμα από τον Ουράνιο Σταυρό και την Πραγμάτωση κι όλες οι άλλες ζωές ταυτόχρονα επίσης έχουν την Πραγμάτωση τους. Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί όταν λέμε «ταυτόχρονα», πάντως όλα είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, στο Τώρα.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Στην Τώρα στιγμή. Αλλά τότε αυτό που σε ακούω να λες …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην παρούσα στιγμή.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Στην παρούσα στιγμή. Ίσως να το σκέφτομαι υπερβολικά, αλλά, οκέι, αυτός ο πραγματωμένος Μάστερ τώρα ,πρόκειται να πάει πίσω σε όλες τις ζωές και να συναντήσει τον προηγούμενο εαυτό του στους διάφορους τρόπους ύπαρξης …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΧΕΝΡΙΕΤ: … πριν πραγματωθεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Συγκεντρώνει τον εαυτό του. Ενσωματώνει τον εαυτό του κάνοντας το.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Άρα, είναι σαν να συναντάει τον αναληφθέντα και τον μη αναληφθέντα εαυτό του στο παρελθόν …
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΧΕΝΡΙΕΤ: … επειδή όλα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φαντάσου ότι ο άνθρωπος είναι σ’ αυτή την πορεία, ξέρεις, προσπαθώντας να είναι καλύτερος, προσπαθώντας να βελτιωθεί, προσπαθώντας να γίνει πιο πνευματικός, πιο φωτισμένος και είναι στο μονοπάτι έτσι. Έπειτα – είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω – αλλά στην ίδια εμπειρία, η ψυχή γυρίζει πίσω από αυτή την ίδια χρονική γραμμή. Είναι σαν δυο τρένα σε παράλληλες γραμμές (που πηγαίνουν σε αντίθετες κατευθύνσεις) και περνάνε το ένα το άλλο. Αλλά όταν περνάει το ένα τρένο, το τρένο της ψυχής … (λίγα γέλια, καθώς αυτή κάνει ότι χορεύει) …, απλά προσεγγίζει με το φως του κι αγγίζει το άλλο τρένο, το παλιό, ξέρεις, ας το πούμε παλιά ατμομηχανή και λέει, «Ξέρεις, τα κατάφερες. Οπότε συνέχισε. Τα κατάφερες.» Κι αυτό το φως που έρχεται από το τρένο της ψυχής που γυρίζει πίσω στο χρόνο, επηρεάζει αυτή την παλιά ξεχαρβαλωμένη ατμομηχανή και η ατμομηχανή ξαφνικά συνειδητοποιεί, «Δεν είμαι μια παλιά ξεχαρβαλωμένη ατμομηχανή. Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι.» Και – μπουμ! – τώρα τα δυο, το τρένο από το μέλλον και το τρένο από το παρελθόν να περνώντας δίπλα το ένα από το άλλο , ξαφνικά γίνονται ένα. Φουυ!!
ΧΕΝΡΙΕΤ: Ουαου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι αδιανόητο για τον άνθρωπο, αλλά συμβαίνει.
ΧΕΝΡΙΕΤ: Αυτό θα δημιουργούσε ενέργεια εκεί ακριβώς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιο πέρα. Δεν δημιουργεί ενέργεια. Χ
ΕΝΡΙΕΤ: Δεν αφορά καν την ενέργεια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν δημιουργεί ενέργεια. Συνδέει την συνειδητότητα και την ενέργεια (κάποιος λέει «Να πάρει!») Να πάρει! (ο Αντάμους γελάει)
ΧΕΝΡΙΕΤ: Που είναι ένα ολόκληρο άλλο μάθημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκέι. Καλή ερώτηση; Κακή ερώτηση;
ΧΕΝΡΙΕΤ: Το τρένο της ψυχής! Σ’ ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει. Καλή ερώτηση.
Σας ευχαριστώ. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή .
Πότε πότε, πρέπει να διασκεδάζετε λίγο. Και ειδικά καθώς πλησιάζουμε στον Ουράνιο Σταυρό, οι ενέργειες δεν γίνονται βαριές, στην πραγματικότητα, γίνονται ελαφριές. Αλλά αυτό κάνει να συμβούν αναπροσαρμογές.
Μαζί Σ’ Αυτό – Μεράμπ
Λοιπόν, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Θα κάνουμε μια σύντομη μεράμπ εδώ.
ΛΙΝΤΑ: Ω, η καρέκλα είναι βρεμένη. Γι’ αυτό γλιστράει το πόδι μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα βάλουμε λίγη μουσική.
Κι ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή για τον ασφαλή χώρο. Μερικές φορές πρέπει απλά να γελάτε.
(αρχίζει η μουσική)
Και μερικές φορές πρέπει να λέτε σ’ εκείνες τις πτυχές να ξεκουμπιστούν. Αυτή είναι πολύ πνευματική συμβουλή. Έρχεται κατευθείαν από τον Μάστερ. Μερικές φορές πρέπει να αποφασίζετε, «Έχω τελειώσει μ’ αυτό και σκοπεύω να προχωρήσω. Δεν το χρειάζομαι αυτό πια.»
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή για τον ασφαλή χώρο.
(παύση)
Ξέρετε, το πραγματικά υπέροχο πράγμα που αγαπώ τώρα είναι, ότι το κάνουμε μαζί αυτό. Εσείς το κάνετε, φυσικά, ατομικά και με κυριαρχία. Αλλά το κάνετε μαζί τώρα σαν οικουμενική ομάδα, φτάνοντας σ’ αυτή τη χρονική στιγμή της Αποκάλυψης, φτάνοντας σ’ αυτό το άνοιγμα.
Ξέρετε, θα μπορούσε να είναι πολύ τρομακτικό αν το κάνατε εντελώς μόνοι σας και, φυσικά, χωρίς την καθοδήγησή μου. Όμως το κάνουμε μαζί και μπορούμε να γελάμε μαζί. Μπορούμε να χύσουμε λίγα δάκρυα.
Μπορούμε να μιλάμε για τους φόβους και τις ανησυχίες μας κι έπειτα να γελάμε γι’ αυτές, ελπίζω. Μπορούμε να μοιραζόμαστε την σοφία μας έτσι.
Ξέρετε, αν φανταστείτε αυτό το όμορφο πράγμα που παρατηρούμε εγώ και οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι, να πλησιάζουμε όλοι εδώ αυτή την Αποκάλυψη. Μου υπενθυμίζει μερικές φορές την ιστορία του Τοβία για το Ταξίδι των Αγγέλων, που πηδήξατε σ’ εκείνη τη βαρκούλα, αφήνοντας την άνεση της Εστίας, και διασχίζοντας το νερό, φτάσατε σ’ εκείνη τη χρονική στιγμή του Τείχους της Φωτιάς. Ήταν επικό.
Φυσικά, αυτό άλλαξε τα πάντα. Και για κάποιο λόγο, εδώ υπάρχει ένα υπονοούμενο αυτού. Ξέρετε, κάνουμε αυτό το ταξίδι. Το κάνετε πολύ καιρό. Το κάνουμε μαζί, από τότε που ήρθα το 2009 και τώρα όλο και πλησιάζουμε με το πειρατικό μας σκάφος.
Είναι κάπως σαν το νέο Τείχος της Φωτιάς.
Αλλά αυτό το Τείχος της Φωτιάς δεν μας σπάει, δεν μας θρυμματίζει σε άπειρα δισεκατομμύρια κομμάτια. Αυτό είναι διαφορετικό. Πραγματικά είναι σχεδόν ένα αντίστροφο Τείχος της Φωτιάς. Μας ξαναφέρνει κοντά. Σας ξαναφέρνει κοντά, ώστε δεν είστε πια αποκλεισμένοι με ένα πέπλο από πάνω σας, χωρίς πρόσβαση στις άλλες σφαίρες.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι ίσως είναι ( το Heaven’s Cross), η άλλη πλευρά του Τείχους της Φωτιάς, όπου όλοι ξανασυναντιέστε μετά από τον κατακερματισμό και την απομόνωση.
Και νάμαστε σ’ αυτό το πνευματικό πειρατικό σκάφος πλησιάζοντας όλο και περισσότερο, κι αυτό προκαλεί πολλές ανησυχίες, πολλά ζητήματα. Αναρωτιέστε αν το αξίζετε και τόσα πολλά απ’ όσα περνάτε τώρα, αγαπητή μου Λα Ντόννα, είναι αν αξίζετε;
Απέχει 45 μέρες. Αξίζετε; Και γι’ αυτό είναι τώρα τόσο έντονο. Και ίσως εκείνοι που είναι κοντινοί στη ζωή σας θα έχουν πρόσβαση κι εσείς ίσως όχι, επειδή δεν αξίζετε. Έτσι πραγματικά φωνάζετε τώρα, «Αξίζω;» Διάολε, ναι. Οπωσδήποτε.
Καθώς πλησιάζουμε όλο και περισσότερο, η ανησυχία αυξάνεται. Οι παλιοί τρόποι γείωσης, οι παλιοί τρόποι για να μένετε συνδεδεμένοι δεν λειτουργούν. Όμως μπορούμε να καθόμαστε έτσι εδώ σήμερα και να γελάμε και να διασκεδάζουμε και να εξερευνούμε μερικά σχετικά βαθιά θέματα, όπως κάναμε σήμερα, και να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να νιώσουμε ασφαλείς.
Αυτό είναι που μ’ αρέσει όταν δουλεύω με τους Σώμπρα. Το κάνουμε αυτό μαζί, προσπαθώντας να διασκεδάσουμε και να βρούμε το φως σ’ αυτό, κι επιπλέον, ξέροντας ότι αυτό που κάνετε, είτε είστε Εργάτες των Διαστάσεων, είτε εργαστήκατε σκληρά σε ανθρώπινο επίπεδο, συμβαίνει κάτι που είναι επικών διαστάσεων.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και νιώστε, ξανά, γιατί είστε εδώ σ’ αυτή τη ζωή, τί κάνουμε. Τη σπουδαιότητα όλου αυτού.
(παύση)
Και για όλους εσάς, μπορεί να νιώθετε όλο αυτό το πράγμα, «Αξίζω αυτό που ακολουθεί;»
Για όλους εσάς, ήρθε η ώρα να το απαντήσετε μέσα σας τώρα. Αξίζετε αυτό το πράγμα που θα συμβεί σε 45 μέρες;
Μερικοί από σας λένε, «Λοιπόν, είμαι έτοιμος;» Ναι, είστε έτοιμοι. Το πραγματικό ερώτημα – το ερώτημα του Μάστερ – είναι, «Αξίζετε;» Αυτό θα είχα ρωτήσει αν είχα έρθει εδώ πάνω. «Το αξίζω αυτό;» Και η απάντηση είναι οπωσδήποτε, ναι.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά μαζί.
(παύση)
Έτσι, με παρακαλούν να φύγω τώρα από τη σκηνή, ώστε να φάτε την πίτσα σας (λίγα γέλια). Η πίτσα είναι σχεδόν έτοιμη εδώ για το στόμα σας. Ναι, με πρόλαβε η πίτσα.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή στην ασφάλεια όσων κάνουμε και πού πηγαίνετε, κι ενώ θυμόμαστε πάντα ότι, φυσικά, όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.
Σας ευχαριστώ (χειροκρότημα κοινού).
Μετάφραση: Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες : Ζωή Μπουζούκα, Φωεινή Καμπά
Υπότιτλοι Βίντεο : Κατερίμα Θαλασσά
