Λόγια Αγάπης εμπνευσμένα από πραγματικά γεγονότα

Από την Μαρία Γρηγοράκη

Aγάπη
Eίχα να δώ την κορούλα μου αρκετό καιρό, παρόλο που μένει μισή ώρα μακριά μου. Έτσι αποφασίσαμε να περάσουμε το σημερινό απόγευμα και το βράδυ μαζί, να φάμε παρέα, να πούμε τα νέα μας, να ειδωθούμε . 

Την περισσότερη ώρα όμως καθόμασταν στον καναπέ αγκαλιασμένες, κρατώντας η μία τα χέρια της άλλης, χωρίς να λέμε και πολλά, ανταλλάσσοντας φιλάκια και γλυκόλογα, όπως «μανούλα μου γλυκειά», «κοριτσάκι μου όμορφο, αγαπούλα μου, καρδιά μου»κ.α.

Και καθώς κοιταζόμασταν απαλά, ξαφνικά δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια μας !  » Γιατί κλαίμε ρε μαμά, αφού είμαστε μια χαρά» 
«Από αγάπη μωρό μου ! Από συγκίνηση για την αγάπη που αισθανόμαστε η μία για την άλλη» 
«Και επειδή αναγνωρίζουμε το θεό μέσα από τα μάτια η μία της άλλης», αυτό δεν της το είπα, της το επικοινώνησα με την καρδιά μου!

Και ναι ,τότε το συνειδητοποιώ, η ανιδιοτελής και βαθιά αγάπη υπάρχει εδώ, στον κόσμο μας, και δεν χρειάζεται λόγια και πράξεις και τίποτα άλλο. Απλά την αισθανόμαστε όταν το επιτρέπουμε στον εαυτό μας, και αφηνόμαστε. 

Υ.Γ. Την ίδια αγάπη έχω αισθανθεί άπειρες φορές και για τον γιό μου και μερικούς πολύ αγαπημένους φίλους, που όταν τους σκέφτομαι, πάντα συγκινούμαι από την αγάπη που νοιώθω γι’αυτούς !
Καλό βράδυ, φίλοι μου με αγκαλιές αγάπης ! Και αν δεν έχετε κάποιον εκεί γύρω, να σας κάνει μια αγκαλιά, αγκαλιάστε εσείς τον εαυτό σας και θα συγκινηθείτε βαθιά. ! 

Aνοιχτοί να λαμβάνουμε
Είχα παραγγείλει ένα ταψί σπανακόπιττα στο φούρνο της γειτονιάς μου και πέρασα να την πάρω. Αφού πλήρωσα και πήγαινα να φύγω, ακούω την υπάλληλο να μου λέει: «Θέλετε να σας την φέρω μέχρι το αυτοκίνητο , να μην κουράζεστε ?»

Πήγα να πώ , όχι δεν χρειάζεται, αλλά καθώς την είδα έτοιμη με το ταψί μπροστά στην πόρτα, λέω «Ευχαριστώ πολύ, θα μου κάνετε μεγάλη χάρη, αν και το αυτοκίνητο είναι μακριά, στην άλλη γωνία.»

Μόλις βγήκαμε από το φούρνο, περπατώντας προς το αυτοκίνητο, μας έλουσε ο ήλιος και μας χτύπησε το αεράκι στο πρόσωπο.
«Τί ομορφη μέρα, τι υπέροχη λιακάδα «είπα.
«Ναι,» μου απαντάει, «ξέρετε , όταν βγαίνω από το φούρνο και βλέπω τον ήλιο, τον ουρανό και τα δέντρα, νομίζω ότι βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη, μου φτιάχνει η διάθεση. Μου φτιάξατε τη μέρα, πρωί πρωί.»

Κι εγώ τότε κατάλαβα, πόσο ωραίο είναι να δεχόμαστε να λαμβάνουμε, γιατί όχι μόνο μας εξυπηρετεί, αλλά δίνουμε χαρά στον άλλον, του κάνουμε και ένα δώρο, που ούτε καν φανταζόμαστε!
Ας ανοιχτούμε φίλοι μου, ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να λαμβάνει, να δέχεται, από τα πιο μικρά δώρα μέχρι τα μεγαλύτερα !
Έτσι κρατάμε ανοιχτή τη ροή της αφθονίας για μας, αλλά και για τους άλλους !!

Τα delivery
Καθώς γυρνούσα σπίτι μου σήμερα το βράδυ, ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος από αυτοκίνητα, αλλά σχεδόν γεμάτος από μηχανάκια  με delivery, που έτρεχαν να παραδώσουν τις παραγγελίες τους. Και καθώς τα γιλέκα τους φωσφόριζαν μέσα στη νύχτα, μου άναψε ένα φλασάκι . 
Κάποιοι είχαν δώσει την παραγγελία τους, αφού διάλεξαν τί ήθελαν να φάνε ! Και με το που ανακοινώθηκε η παραγγελία τους, κινητοποιήθηκε ο μάγειρας να ετοιμάσει το φαγητό, ο υπάλληλος να το πακετάρει και να το δώσει τελικά στον delivery, για να κάνει την παράδοση !
Κάπως έτσι φίλοι μου λειτουργεί και η ενέργεια! 

Όταν έχουμε αποφασίσει και είμαστε σίγουροι για το τί θέλουμε, τότε δίνουμε την παραγγελία μας στο σύμπαν, και περιμένουμε να λάβουμε το πακέτο μας. Η ενέργεια κινητοποιείται για να βρεί την καλύτερη λύση, να ταιριάξει αυτά που ζητήσαμε και να βρει τον κατάλληλο delivery, για να μας το παραδώσει. 

Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμπιστευθούμε και να περιμένουμε !
Έχετε αμφιβάλλει ποτέ, ότι δεν θα σας φέρουν την πίτσα ή το γεύμα που ζητήσατε ? Ε, τότε , μην αμφιβάλλετε κι εδώ, ζητήστε ότι σας αρέσει και εμπιστευτείτε !! 
Η ενέργεια δουλεύει για μας, αρκεί να είμαστε εκεί όταν έρθει το πακέτο, δηλαδή στο τώρα μας !

H Ευχή
Βγαίνοντας να κάνω κάποια ψώνια σήμερα το πρωί, μπήκα σε ένα μαγαζί με πολύ κόσμο και μεγάλες ουρές στα ταμεία. 
Και καθώς έτρεχα βιαστική ( Γρηγοράκη γαρ) να φτάσω στο ταμείο, πέφτω πάνω σε μια ηλικιωμένη κυρία και την χτυπάω κατά λάθος στην πλάτη. Γυρίζει και με κοιτάει να δεί ποιός την χτύπησε, κι εγώ της λέω «χίλια συγνώμη, χτυπήσατε, δεν το ήθελα ,απλά βιαζόμουν «. 
Κι εκεί που περίμενα να ακούσω το γνωστό άσμα «Πού πας κυρά μου, δεν βλέπεις μπροστά σου?», εκείνη με κοιτάει στα μάτια γλυκά και μου λέει: «Σου εύχομαι κοπέλλα μου, όλα τα χτυπήματα της ζωής σου, να είναι τόσο απαλά σαν αυτό που μου έδωσες !» Τί γλυκό ! 
Με πλημμύρισε μια γλύκα, και μια τρυφερότητα, και της λέω :
«Τί όμορφη ευχή πρωί πρωί, σας ευχαριστώ πολύ, και σείς να μήν έχετε καθόλου χτυπήματα στη ζωή σας» ! 
Και συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή δύο πράγματα. 
Πρώτα, ότι τρέχοντας να προφτάσουμε, δουλειές, προγράμματα, στόχους, κ.λ.π πέφτουμε πάνω σε ανθρώπους, που δεν δίνουμε σημασία και δεν ξέρουμε ή δεν βλέπουμε πόση αγάπη κρύβουν μέσα τους.
Και το δεύτερο, ότι πάντα είναι επιλογή μας πώς θα αισθανθούμε για οτιδήποτε. Aυτό που είναι δικό μας, είναι αυτό που εμείς επιλέγουμε να ζήσουμε ! 
Και η κυρία αυτή, αντί για θυμό και διαχωρισμό και επίκριση, επέλεξε την αποδοχή, την κατανόηση και τα γλυκά λόγια ! 
Την ευγνωμονώ για αυτά τα δύο δώρα που μου έδωσε σήμερα! 
Καλό απόγευμα σε όλους !  

Eυγνωμοσύνη
Μόλις είχα δεί την ταινία «Οι σύμμαχοι» ( Allied) , και βγαίνοντας από το σινεμά, αισθανόμουν τόση ευγνωμοσύνη, για όλους αυτούς που έφτιαξαν αυτή την ταινία, που με γέμισε με συναισθήματα αγάπης, χαράς, αγωνίας, αλλά και λύτρωσης στο τέλος ! 
Και μετά, αυτή η ευγνωμοσύνη μου επεκτάθηκε στον ταμία του σινεμά, που ήταν πίσω από το γκισέ, για να με εξυπηρετήσει, και μετά επεκτάθηκε και στο παιδί του parking, που με περίμενε μέσα στο κρύο ,για να μου δώσει το αυτοκίνητό μου. Και τους χάρισα το πιο ωραίο μου χαμόγελο !
Και μετά αισθάνθηκα απέραντη ευγνωμοσύνη , για όλους αυτούς που τρέχουν κάθε πρωί, για να βρεθούν στο πόστο τους να μας εξυπηρετήσουν, και να μας κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη και λειτουργική ! 
Αισθάνθηκα, ότι όλοι είναι κομμάτια μας, που αλληλεπιδρούμε συνέχεια και όλοι αισθάνονται καλύτερα όταν τους το αναγνωρίζουμε, με ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα !
Χαμογελάστε , φίλοι μου, στον οδηγό του λεωφορείου, στον ταμία της τράπεζας, στον υπάλληλο της εφορίας, στο παιδί του delivery, στον πρώτο που θα δείτε σήμερα στο δρόμο σας ! 
Θα του φτιάξετε τη μέρα, αλλά και τη δική σας ! 

Οι απλοί και οι φωτισμένοι
Διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι πού, ότι μόνο οι απλοί άνθρωποι βοηθούν αυτούς που έχουν ανάγκη, και ότι απουσιάζουν παντελώς οι πνευματικοί .
Και θέλω να ρωτήσω, ποιός λέει ότι οι απλοί άνθρωποι δεν είναι πνευματικοί , και ποιός καθορίζει τί είναι πνευματικό και τί όχι ?
Πνευματικός και φωτισμένος μπορεί να είναι ο 25χρονος σερβιτόρος στο διπλανό μαγαζί, που μας σερβίρει με χαμόγελο και καλά λόγια και μας φτιάχνει τη μέρα, πολύ περισσότερο από κάποιον που μιλάει για φώτιση και μένει στα λόγια. 
Πνευματικός είναι και ο δάσκαλος του χωριού σας, που μαθαίνει στα παιδιά την αγάπη και τη συνεργασία, πνευματικός ήταν και ο τσοπάνος που συνάντησα στα βουνά της Αργολίδας, και έπαθα ενεργειακό σοκ από τα λόγια του ! 
Όλοι είμαστε πνευματικοί, γιατί όλοι είμαστε το πνεύμα, όλοι είμαστε εν δυνάμει Μάστερς και όπως έλεγε και ο αγαπημένος Τοβίας » Όταν ένας Μάστερ μπαίνει σε ένα χώρο, ο χώρος φωτίζεται , μόνο με την παρουσία του, χωρίς να κάνει τίποτε».
Οπότε, αγαπημένοι μου φίλοι, φωτίστε ο καθένας με το δικό του μοναδικό φως, γιατί όλοι είμαστε απαραίτητοι, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί.
Και οι απλοί και οι σύνθετοι, οι μικροί και οι μεγάλοι, οι φτωχοί και οι πλούσιοι , ο άνδρας και η γυναίκα, όλοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στον πλανήτη, γιατί όλοι είμαστε Μάστερς, απλά δεν το έχουμε αναγνωρίσει ακόμα στον εαυτό μας !  

Αμνησία και μετασχηματισμός    13- 6- 2018
Ξύπνησα σήμερα το πρωί, με μια απροσδόκητη χαρά και μια ξαφνική αίσθηση απόλυτης ελευθερίας !
Και συνειδητοποίησα ότι, ναι, για το επόμενο διάστημα δεν έχω προγραμματίσει τίποτε, ούτε ταξίδι, ούτε σεμινάριο, συνάντηση ή ακόμα καμία πρακτική καθημερινή δουλειά , που συνήθιζα να προγραμματίζω.

Είμαι απόλυτα ελεύθερη, να ζώ τη μέρα μου χωρίς ατζέντα, χωρίς καμιά ανησυχία , χωρίς καμιά υποχρέωση για τίποτα και σε κανέναν. Μπορώ να κοιμάμαι όταν νυστάξω , να τρώω όταν πεινάσω, να τραγουδήσω και να χορέψω όταν μου έρθει ή να πάω βόλτα στη μέση της νύχτας και να φάω πρωινό στις 3 το πρωί. Και αυτό πιστεύω ότι προήλθε από ένα περιστατικό υγείας που αντιμετώπισα τελευταία.

Πριν μερικές βδομάδες, για 6 ώρες έχασα την μνήμη μου, και δεν θυμόμουν τίποτα, τι μέρα είναι ή τι ώρα, τι είχα κάνει πριν και μετά. Ο εαυτός μου κατέβασε ρολλά, black out ! Έκλαιγα συνέχεια, γιατί ήξερα ότι δεν θυμόμουν και φυσικά μετά από αυτό ήρθε και η κρίση πανικού, ότι χάνω το μυαλό μου! 
( παροδική σφαιρική αμνησία, είναι ο ιατρικός όρος , και συμβαίνει σπάνια, αλλά κυρίως κάτω από έντονο συναισθηματικό στρες). 
Συνήλθα μετά από αρκετές μέρες αφού είχα ξοδέψει 10 κουτιά χαρτομάντηλα, και έφυγα για το event στην Κω, σχεδόν ερείπιο σωματικά και διανοητικά.

Δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτές τις 6 ώρες σύγχυσης και πόνου, ο Τοβίας λέει ότι σε ένα τραυματικό γεγονός, ένα μεγάλο ποσό της θεϊκής μας ουσίας εισέρχεται στο σώμα. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβη σε μένα, αν παρέλαβα ολόκληρη τη θεϊκή μου ουσία, ή την μισή ή ένα μέρος από αυτή!!!

Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι, σε αυτές τις 6 ώρες, ο παλιός ανθρώπινος εαυτός μου σαν να έφυγε ξαφνικά αφήνοντας ένα μεγάλο κενό, που το αισθανόμουν για μέρες. Και υπήρχε βαθειά θλίψη και έλλειψη ενδιαφέροντος για οτιδήποτε. 

Και μετά από λίγο, ένας νέος εαυτός αναδύθηκε, ολοκληρωτικά ελεύθερος και άφοβος, ευθύς και συνειδητός, με μεγάλη υπομονή και συμπόνια για τον άνθρωπο, αλλά χωρίς καθόλου ανεκτικότητα για τα παιχνίδια ελέγχου και χειραγώγησης από τους άλλους, και με μηδενικό ενδιαφέρον για τη γνώμη και την αποδοχή τoυς. Και αυτό είναι ευλογία!!

Τώρα πια, αισθάνομαι ότι είναι η ώρα μου για καθαρή και χαρούμενη δημιουργία, χωρίς προσδοκίες για τίποτε και από κανέναν, χωρίς ενοχές για υποτιθέμενα λάθη ή παραλείψεις, γιατί απλούστατα , δεν υπάρχουν λάθη. 
Υπάρχει μόνο η χαρά της εμπειρίας και της δημιουργίας. 

Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους μου, που μου συμπαραστάθηκαν με ένα μήνυμα ή τηλέφωνο, αυτούς που με βοήθησαν έμπρακτα στην Κω να τα βγάλω πέρα , και την αδελφή μου και την κορούλα μου, που ήταν δίπλα μου σε αυτή την δύσκολη , αλλά τόσο απελευθερωτική εμπειρία. Και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εαυτό μου, που μου χάρισε την συνειδητή ελευθερία μου, που περίμενα τόσον καιρό !! Yeees !

Απολογισμός ( καλοκαίρι 2018)
Ήταν ένα έντονο, σκληρό και καυτό κυριολεκτικά καλοκαίρι για τους περισσότερους. 
Αλλά ήταν επίσης και ένα καλοκαίρι θεραπείας για μένα.
Αποσύρθηκα στο εξοχικό μου δίπλα στη θάλασσα , κι εκεί για 3 μήνες θεραπευόμουν σωματικά και ψυχικά και απελευθέρωνα τον εαυτό μου, από τις σκληρές ενέργειες και τα ενεργειακά σοκ που είχα δεχθεί αυτή τη χρονιά, από συγγενείς, φίλους , συνεργάτες και συνοδοιπόρους. 
Και ήταν φυσικό να γίνει αυτό , μετά από τα τόσα Νo More (Φτάνει πια), που είπα αποφασιστικά στους περισσότερους. 

Και η σκληρότητα θεραπεύεται με τρυφερότητα και χάδια και αγάπη , μέχρι να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας με αυτές τις συχνότητες. 
Έτσι, έδωσα πολλή τρυφερότητα και αγάπη σε μένα, αφέθηκα στα χάδια της θάλασσας και του ανέμου, στο απαλό φιλί του ηλιοβασιλέματος και στην αγάπη της φύσης. 
Και συνειδητοποίησα, ότι εγώ είμαι η αδελφή ψυχή του εαυτού μου, και ότι όλα αυτά που θα ζητούσα από κάποιον άλλον , μπορώ να τα δώσω εγώ σε μένα. 

Και φυσικά, αποδέχθηκα και ισορρόπησα τα περισσότερα πληγωμένα μου κομμάτια, με την επίγνωση, ότι όλα ήταν δώρα στο ταξίδι μου, έστω κι αν δεν ήταν τόσο ευπρόσδεκτα. 
Ένας φίλος μου πρότεινε να πάω σε ψυχολόγο, για να «τακτοποιήσω» τα συναισθήματά μου, και τον ευχαριστώ. Πραγματικά, αυτό έκανα , αλλά μόνη μου, με τον εαυτό μου. 
Και τί καλύτερη τακτοποίηση από την αποδοχή και τη συγχώρεση του εαυτού μου, για όλα όσα αισθάνθηκα, θυμό, απογοήτευση, θλίψη , πίκρα, κ.α., τα επέτρεψα στο έπακρον ! 
Αποδέχθηκα τον θυμό μου, τον χάρηκα, γλέντησα και έπαιξα μαζί του, μέχρι που ήρθε η ώρα να τον αποχαιρετήσω και να τον ευχαριστήσω, για όσα μου έδειξε και όσα ξεκαθάρισα, που με οδήγησαν στη διαύγεια .

Μετασχημάτισα την θλίψη μου σε αποδοχή και την πίκρα από τα πικρά λόγια σε ευσπλαχνία.
Και μετά ήρθε η κατανόηση και πιστεύω και η θεραπεία. 
Αλλά, και να μην θεραπεύτηκαν όλα, πάντα υπάρχει η ματιά του Master, που βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο, και κατανοεί ότι είμαστε πολύ περισσότερα από τα τραύματά μας!
Είμαστε στο ΚΑΙ.

Και τώρα , αναδύομαι και πετάω για άλλα μέρη, , αλλάζω «καρέκλα» , οπτική και ενέργεια, και επιτρέπω σε όλα να με εξυπηρετήσουν, με τρόπους που δεν έχω βιώσει πριν. 
Καλώς σε βρήκα νέε μου εαυτέ , έτοιμο για νέες εμπειρίες και νέα ξεκινήματα, σε μια νέα ζωή ! Let’s go!!  

Από την Μαρία Γρηγοράκη