Πού είναι ο Θεός ?
Από τον Geoffrey Hoppe
Στο μηνιαίο περιοδικό των Σώμπρα
Ιανουάριος 2011
Στη μέση ενός παγκόσμιου χάους και αιματηρών πολέμων θέτουμε το ερώτημα ¨Που είναι ο Θεός?¨. Όταν δυνατοί σεισμοί καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων, θέτουμε το ερώτημα, ¨Που είναι ο Θεός?¨. Όταν ένας αγαπημένος μας σκοτώνεται σε ατύχημα από μεθυσμένο οδηγό θέτουμε το ερώτημα ¨Που είναι ο Θεός?¨. Όταν διαβάζουμε ιστορίες στις εφημερίδες για κακοποιημένα παιδιά ή γυναίκες θύματα βιασμού, αναρωτιόμαστε που να είναι ο Θεός. Στην δικιά μας βαθύτερη σκοτεινή νύχτα της ψυχής, όταν όλα μοιάζουν να έχουν αποτύχει και η ζωή μας μοιάζει να είναι κενή, τότε επικαλούμαστε το Θεό αλλά δεν ακούμε καμία φωνή- ούτε τη δική μας, ούτε του Θεού.
Που είναι ο Θεός? Ψάχνουμε αυτό το άπιαστο Ον σε εκκλησίες και βιβλία, προσπαθώντας να Τον/ Την βρούμε μέσα από γκουρού και αγίους. Είναι συχνά η πρώτη μας σκέψη το πρωί και η τελευταία πριν χαθούμε το βράδυ στον κόσμο των ονείρων μας. Καλούμε το Πνεύμα στις προσευχές μας, στους διαλογισμούς μας και μέσα από τα δάκρυα μας. Έχουμε πολλα ονόματα για αυτό το Ον- το Πνεύμα, Το Αιώνιο Ένα, ο Κύριος, ο Αλλάχ, ο Δημιουργός, το Φως, η Πηγή, ο Ishvara. Πολλοί αρνούνται την ύπαρξη του Θεού αλλά οι περισσότεροι αναγνωρίζουν την ύπαρξη του θείου, άπειρου Όντος, ακόμη και αν ποτέ δεν είχαν ένα συνειδητό απάντημα με το ¨Ανείπωτο¨.
Κάποιοι διαφωνούν στο ότι ο Θεός είναι φύση. Άλλοι λένε ότι ο Θεός είναι μέσα μας. Αλλά πραγματικά σχεδόν όλοι περνάμε τις μέρες της ζωής μας χωρίς κάποια ιδιαίτερη σχέση με αυτό το Ον. Οι περισσότεροι έχουν μια βαθύτερη επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό αλλά παραδίδονται σε αυτήν την κατάσταση αναμονής μέχρι να φτάσουν στον εξίσου άγνωστο παράδεισο.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, αισθάνομαι, ακριβώς εδώ σε αυτή τη φυσική πραγματικότητα.
Μέσα μου, γύρω μου, μέσα στους άλλους ανθρώπους, στη φύση αλλά και σε όλες τις διαστάσεις που μας περιβάλλουν.
Το Πνεύμα είναι σε κάθε αναπνοή που παίρνω, σε κάθε βήμα που κάνω, σε κάθε λεπτό που ξεγλιστράει μέσα στη ροή της μέρας μου.
Αλλά που είναι ο Θεός? Γιατί ο Θεός δεν έχει εμφανιστεί σε μένα? Γιατί άραγε, αναρωτιέμαι, δεν μπορώ να υπερβώ τη διανοητική υπαρξιακή μου κατάσταση ώστε να γνωρίσω, να δω και να ακούσω κάτι από αυτό το Ον που θέλω τόσο πολύ να θυμηθώ. Αν αγαπώ τόσο το Θεό τότε γιατί, μα γιατί, αυτό το Ον είναι τόσο άπιαστο?
Ξέρω το γιατί. Εκπλήσσομαι ακόμη που πρέπει να θέσω το ερώτημα, αλλά όντως, θα υποδυθώ πως δεν ξέρω τίποτα. Βγήκα έξω σήμερα, νωρίτερα το απόγευμα, εδώ στο όμορφο χειμωνιάτικο Κολοράντο για να κάνω ένα τσιγάρο. Δεν σκεφτόμουν καν το ερώτημα για το ¨Που είναι ο Θεός?¨.
Δεν ξέρω καν τι σκεφτόμουν αλλά δεν ήταν κάτι σημαντικό. Υποθέτω πως είχα θέσει το ερώτημα ¨Που είναι ο Θεός?¨ τόσες φορές που επιτέλους έπρεπε να απαντηθεί. Και απαντήθηκε. Ακόμη μια φορά.
Ίσως αυτή τη φορά να μην το ξεχάσω αφού το καταγράφω κιόλας.
Ο Θεός είναι πάντα εδώ. Αλλά το φως του Πνεύματος είναι τέτοιας αγνότητας, απλότητας και σφοδρότητας που θα με αποσυνέθετε αν μπορούσα και το έβλεπα. Είναι τέτοιας αγάπης και συμπάθειας που θα θρυμματιζόμουν στην παρουσία του. Είναι τέτοιας σπουδαιότητας που θα εξάλειφε το σκότος μου – ένα τμήμα μου που έχει εξελιχθεί στο πέρασμα των αιώνων – και θα φοβόμουν πως αν εξαφανιστεί δε θα μείνει τίποτα από εμένα.
Η ουσία του Θεού ευγενικά μου ψιθύρισε, ¨Αγάπησε τον εαυτό σου όπως αγαπάς εμένα και μετά θα μπορέσεις να με δεις. Αγάπησε τον εαυτό σου και θα με θυμηθείς.¨
Το φως του Πνεύματος είναι υπέροχο. Του κλείνουμε την πόρτα μας από φόβο να μη μας εξαφανίσει εάν του ρίξουμε έστω και μια βιαστική ματιά. Σφραγίζουμε την πόρτα μας, ενώ καλούμε να γνωρίσουμε την ύπαρξη του Πνεύματος. Αποσυρόμαστε στην καθημερινή μας ρουτίνα αναρωτόμενοι, ¨Που είναι ο Θεός?¨. Στη ρουτίνα μας αυτή, για ακόμη μια φορά ξεχνάμε να αγαπήσουμε εμάς τους ίδιους. Επιστρέφουμε ξανά στην σπουδή του Θεού, ρωτώντας τους άλλους εάν γνωρίζουν που είναι ο Θεός και αναζητώντας το Θεό σε εξωτερικά πράγματα. Το βράδυ ξαπλώνουμε πολλές φορές ελπίζοντας ότι την επόμενη μέρα θα ξέρουμε την αγάπη του Θεού.
Τελικά, όταν η λαχταρά μας για να γνωρίσουμε το Θεό ξεπεραστεί από την αγάπη μας για τον ίδιο μας τον εαυτό, θα ξέρουμε το ακατάληπτο.
Μετάφραση : Μαγδαληνή Παραλή , passenger777@hotmail.com
