Shoud 11, Wings

7-7- 2018

( Η νέα Σειρά, σοφία και χιούμορ, Είσαι θύμα?, Σταματώντας το παιχνίδι, ανατινάζοντας την ενοχή μεράμπ)

Εγώ Είμαι αυτό που Είμαι, ο Αντάμους Σαιν- Ζερμαίν.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μαζί καθώς ξεκινάμε αυτό το τελευταίο Shoud της Σειράς των Φτερών.
Α! Η ενέργεια εδώ μέσα με όλους εσάς είναι τόσο πλούσια σήμερα!

Έρχομαι λίγο περισσότερο σαν Σαιν -Ζερμαίν από ό,τι συνήθως. Ξέρετε, ο Αντάμους είναι- όπως εξήγησε ο Κώλντρεν- ο Αντάμους είναι ο Σαιν- Ζερμαίν και όλοι εσείς, ο Κώλντρε, η Λίντα, όλοι σας. Ήταν μια ενδιαφέρουσα πράξη συνείδησης η δημιουργία του Αντάμους. Έπρεπε να είναι κάτι διαφορετικό από τον παλιό Σαιν- Ζερμαίν. Εκείνος εξυπηρετούσε έναν σκοπό. Πολλές και καλές πληροφορίες, πάρα πολλές δεκαετίες πριν. Πολλοί άνθρωποι τα διαβάζουν ακόμα, τα ακολουθούν ακόμα. Αλλά για τους Σώμπρα έπρεπε να φτιάξω κάτι που να είναι λίγο διαφορετικό, κάτι πιο πικάντικο, κάτι που να έχει, πώς το λέτε, την ενέργεια των πειρατών, κάτι πιο ανευλαβές. Αλλιώς, θα σας έπαιρνε ο ύπνος και δεν το θέλουμε αυτό.
Ξέρετε, πόσα πράγματα της Νέας Εποχής κάνατε στο παρελθόν, που σας έφερναν νύστα; Μεγάλη νύστα. Στην πραγματικότητα, σας καλούσαν με πολλούς τρόπους να κλείνετε τα μάτια σας. Εμείς εδώ δεν το κάνουμε αυτό. Μάτια ανοιχτά. Μάτια ορθάνοιχτα, ώστε να βλέπετε ακριβώς πού πηγαίνετε, έτσι ώστε να μπορείτε να είστε μέσα στην εμπειρία. Ακόμα κι αυτές που θεωρείτε άσχημες μέρες, χάλια μέρες, τι εμπειρία! Και πόσες ιστορίες έχετε να πείτε στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων.

Έτσι λοιπόν ο Αντάμους ήταν μια πράξη συνείδησης προσεκτικά σχεδιασμένη, και κάποια μέρα, κάποια μέρα απλά θα τινάξουμε στον αέρα τον Αντάμους. Αυτό είναι. Όχι πια Αντάμους. Δεν θα τον χρειάζεστε. Ο κόσμος δεν θα τον χρειάζεται, επειδή θα έχουν εσάς αντί για τον Αντάμους. Αλλά τί υπέροχη διαδρομή κάναμε μαζί! Έχουμε ακόμα λίγο δρόμο. Τι υπέροχη διαδρομή είχαμε με αυτή την πράξη συνείδησης γνωστή ως Αντάμους.
Όσο για μένα, τον Σαιν Ζερμαίν, ήταν μάλλον πιο διασκεδαστικό- σίγουρα πολύ πιο διασκεδαστικό- από οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα, συμπεριλαμβανομένου και του Σαιξπηρικού μου χαρακτήρα, ειλικρινά, επειδή αυτός ο χαρακτήρας που είστε όλοι εσείς, μαζί με μένα, είναι πιο αυθόρμητος, πιο αστείος, πιο προκλητικός, πιο βαθύς. Α, ήταν καταπληκτικά. Θα είναι δύσκολο να καταργήσουμε αυτό τον χαρακτήρα που παίζουμε όλοι μας. Τον χαρακτήρα του Αντάμους. Αλλά στο μεταξύ, έχουμε πράγματα να κάνουμε. Έχουμε λίγη δουλειά.

Η Νέα Σειρά

Ξέρετε, τελειώνουμε την Σειρά των Φτερών.
Φτερά, σαν να βγαίνουμε από το κουκούλι, να ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, η πεταλούδα έχει σχεδόν γεννηθεί.
Τον επόμενο μήνα ξεκινάμε την επόμενη Σειρά μας. Τα πράγματα θα αλλάξουν. Τα ενεργειακά δυναμικά θα αλλάξουν για εσάς, για εμένα. Θα ονομάσω αυτή την επόμενη σειρά- και είναι κάτι που μου πήρε λίγο χρόνο και πραγματικά χρειάστηκε να ζητήσω συμβουλές στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Με την ευκαιρία, κάποιοι από εσάς αναρωτιέστε, «Υπάρχει πραγματικά ένα τέτοιο μέρος;» Απόλυτα. Απόλυτα, εκεί όπου  συγκεντρωνόμαστε , ω, πάνω από 9700 από εμάς. Όλοι μας υπήρξαμε άνθρωποι. Ξέρουμε πώς είναι. Μαζευόμαστε για να συζητήσουμε, για να μοιραστούμε, για να πιούμε πολύ χωρίς να πάθουμε hangover, να καπνίσουμε κακά πούρα και καλά πούρα. Αλλά ναι, αυτό το μέρος υπάρχει, και δεν θα σας πάρει πολύ καιρό μέχρι να βρεθείτε κι εσείς στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων.
Αλλά σχεδιάζοντας το μέλλον, κοιτάζοντας τί ακολουθεί, βρήκα ένα όνομα για την επόμενη Σειρά. Μίλησα με κάποιους Αναληφθέντες Δασκάλους γι αυτό και κάποιοι από αυτούς σοκαρίστηκαν κάπως, με την χρήση αυτής της ορολογίας για την επόμενη Σειρά των Shouds  μας, και είπαν, «Είσαι πραγματικά έτοιμος; Είσαι πραγματικά έτοιμος;» Και εγώ είπα, «Λοιπόν, σίγουρα, σίγουρα νοιώθω έτσι.»
Είπαν, «Αλλά, Αντάμους, κάποιοι Σώμπρα φαίνεται ότι θέλουν να εξακολουθήσουν να δουλεύουν πάνω στην επεξεργασία κάποιων θεμάτων.» ( γέλια) «Θέλουν να συνεχίσουν το ψάξιμο.» Εγώ είπα, «Ναι, αυτό ισχύει, αλλά δεν θα τους αφήσουμε, επειδή υπάρχουν αρκετοί Σώμπρα που αληθινά φτάνουν  στην Πραγμάτωσή τους.» Μικροπράγματα ίσως, μεγάλες συνειδητοποιήσεις τη μια μέρα, την επόμενη μέρα στην κατήφεια, φυσικά. Αλλά υπάρχουν αρκετοί που πλησιάζουν και αρκετοί Σώμπρα που έχουν περάσει στην απέναντι μεριά, που είναι εδώ- και το νούμερο, θεωρώ, δεν είναι τυχαίο- καθώς σήμερα, 144 Σώμπρα έχουν περάσει απέναντι και έχουν επιτρέψει την φώτισή τους. Δεν έμειναν στο φυσικό σώμα και δεν το μετανιώνουν. Θέλω να πω, θα ήθελαν να ήταν εδώ με το φυσικό τους σώμα, αλλά όταν φτάνει κανείς στην Πραγμάτωση, ιδιαίτερα την ώρα που είναι στο νεκροκρέβατο, δεν μετανιώνει καθόλου που δεν παρέμεινε.

Αλλά φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Υπάρχει αρκετό πλήθος, αρκετό κρίσιμο πλήθος σε αυτά που κάνουμε, είμαστε έτοιμοι. Ακόμα και ο αγγελιοφόρος μου, το κανάλι μου, ο Κώλντρε, ακόμα κι αυτός με αμφισβήτησε, αν θέλετε το πιστεύετε, μου είπε, «Πραγματικά σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις αυτό το όνομα; Είμαστε πραγματικά έτοιμοι;»
Κι εγώ του αντιγύρισα, «Εσείς είστε έτοιμος, κύριε;» Τον σοκάρισε κάπως. Και μετά ξέρετε τι έγινε, κάτι τόσο χαρακτηριστικό για πολλούς από εσάς όταν σας δίνουν το μικρόφωνο, ρωτάω τον Κώλντρε, «Είσαι έτοιμος;» και ξέρετε τι έκανε; Είπε, «Θα το σκεφτώ. Θα το σκεφτώ.» Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ένα ναι ή ένα όχι, αλλά «Θα το σκεφτώ.» Δεν μοιάζει κάπως σαν «Δεν ξέρω;»   Δεν μοιάζει με πολλούς από εσάς; Είναι εδώ. Είναι έτοιμο. Οπότε, ονομάζω την καινούργια σειρά , Σειρά της Ανάδυσης.

Ξέρετε, βυθιστήκατε, τρόπος του λέγειν, μέσα στους κύκλους της ζωής σε αυτό τον πλανήτη. Ήρθατε από τις αγγελικές σφαίρες, βουτήξατε μέσα σε αυτό τον πλανήτη, την Γη- εντάξει, έτσι κι αλλιώς τώρα αποχωρεί, αλλά βουτήξατε εδώ κάτω- για να μπείτε σε ένα φυσικό σώμα, κάτι που είναι υπερβολικά αφύσικο. Το συνηθίσατε μετά από ο Θεός ξέρει πόσα δισεκατομμύρια χρόνια. Συνηθίσατε το ανθρώπινο σώμα αλλά είναι ακόμα αφύσικο. Ξέρετε τις ιδιοτροπίες του, τις ιδιοσυγκρασίες του. Ξέρετε ότι αρρωσταίνει και ότι κλάνει και  κάνει τέτοια πράγματα  (γέλια), αλλά δεν παύει να είναι κάπως αφύσικο. Δεν ήταν φυσιολογική κατάσταση και ευτυχώς τώραβγαίνετε από αυτό.

Αλλά βυθιστήκατε εδώ κάτω. Σαν να ξεκινήσατε από εδώ πάνω ( δείχνει την κορυφή ενός κύκλου) και βουτήξατε στον πλανήτη και αρχίσατε να περνάτε μέσα από μια σειρά ενσαρκώσεων για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για την εμπειρία. Δεν ήταν δοκιμασίες. Δεν ήταν προσπάθειες για να εξευμενίσετε τον Θεό, επειδή ο Θεός απλά δεν δίνει δεκάρα. Αυτή είναι η ομορφιά του Θεού, όπως ανακάλυψα πριν από πολύ καιρό. Ο Θεός δεν δίνει δεκάρα…. Το λέω για να ταρακουνήσω κάποιους από εσάς. Δεν τον νοιάζει. Αυτά είναι καλά νέα. Αν δεν το καταλαβαίνετε τώρα, θα το καταλάβετε αργότερα. Απλά δεν τον νοιάζει.

Τέλος πάντων, κατεβήκατε εδώ κάτω και είχατε όλες αυτές τις ενσαρκώσεις μόνο για την εμπειρία. Αυτό είναι. Όχι για να αποκτήσετε περισσότερη δύναμη, όχι για να γίνετε κάποιος Θεός από μόνοι σας. Τίποτα τέτοιο, απλά για την εμπειρία. Και μετά φτάσατε στον πάτο και αρχίσατε να ασχολείστε με το πώς θα ανεβείτε, πώς θα βγείτε από τον κύκλο των ενσαρκώσεων. Περάσατε από την αφύπνιση και όλα τα υπόλοιπα του είδους, και τώρα- εδώ που είμαστε- ολοκληρώσατε τον κύκλο και τώρα αναδύεστε από την αφύσικη κατάσταση, αναδύεστε από το φυσικό σώμα, αναδύεστε  από τους περιορισμούς του μυαλού, αναδύεστε από τις παλιές ταυτότητες, υπέροχες ιστορίες, αλλά τώρα αναδύεστε μέσα από αυτά.

Οπότε, ονομάζω την επόμενη Σειρά, που ξεκινάει τον επόμενο μήνα τη Σειρά της Ανάδυσης, και το ερώτημα ξανά από τους Αναληφθέντες Δασκάλους και από τον Κάλντρε είναι, είμαστε πραγματικά έτοιμοι; Θέλω να πω, ήρθε η ώρα για την Πραγμάτωση; Και η απάντηση είναι σίγουρα ναι. Ναι. Γιατί να το συνεχίσουμε κι άλλο; Γιατί να το τραβήξουμε κι άλλο; Υπάρχουν αρκετοί από εσάς που ήδη μπαίνουν στην Πραγμάτωσή τους. Υπάρχει αρκετή, θα λέγαμε, αντιβαρύτητα σε ισχύ αυτή την στιγμή, υπάρχουν αρκετοί από εσάς που δεν είστε πια στον φράχτη. Σαν να ρίχνετε κλεφτές ματιές στην Πραγμάτωση, και μπορεί να έρθω και να σας σπρώξω, αν χρειαστεί.

Γιατί να περιμένουμε κι άλλο; Γιατί να συνεχίσουμε να το σκεφτόμαστε; Γιατί να συνεχίσουμε την επεξεργασία; Κάποια από τα ζητήματα, κάποια από αυτά που μπαίνουν εμπόδιο στον δρόμο σας, απλά θα τα ανατινάξουμε.  Απλά θα τα ανατινάξουμε.  Και πρέπει να σας πω ευθύς αμέσως, ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο σας είστε εσείς ( ο Αντάμους γελάει), ο ανθρώπινος εαυτός. Και θα το διασκεδάσουμε όταν θα τον τινάζουμε στον αέρα.  Θα το διασκεδάσουμε όταν θα τον βγάλουμε από την μέση. Είναι  σαν μεγάλοι ογκόλιθοι μέσα στον δρόμο, που εμποδίζουν την φυσική ροή. Εμείς απλά θα τους ανατινάξουμε. Ο άνθρωπος θα είναι εντάξει με την διαδικασία. Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα, κρυφά, ίσως όχι και τόσο κρυφά, ελπίζει να τους  ανατινάξουμε.

Και ο άνθρωπος, κατά κάποιον τρόπο, ουρλιάζει, «Ω! Δεν μπορεί να τα τινάξεις όλα στον αέρα. Δεν θα έπρεπε να μιλάς έτσι Αντάμους! Να τα τινάζεις όλα στον αέρα και γαλήνη και αγάπη και χαρά.» Ε, εμείς θα τα τινάξουμε στον αέρα , και ο άνθρωπος θα είναι πολύ ευγνώμων γι αυτό, επειδή ο άνθρωπος κάθεται και παρακολουθεί αυτούς  τους ογκόλιθους στον δρόμο εδώ και καιρό, και αναρωτιέται  «Γιατί  βρέθηκαν αυτοί οι ογκόλιθοι εκεί πέρα; Τι προσπαθούν να μου πουν;» «Ίσως αν καλέσω κάποιους άλλους που κι αυτοί έχουν ογκόλιθους να μπορούσαμε να συζητήσουμε το θέμα.» ( κι άλλα γέλια) και δεν βγάζει πουθενά.

Έμειναν πολύ λίγα πια αυτή την στιγμή, είναι κάπως τρομακτικά, αλλά και κάπως διασκεδαστικά. Αλλά ξεκινώντας την επόμενη Σειρά μας, απλά θα το κάνουμε. Νέα ζωή, ανάδυση, αφήνουμε πίσω μας όλα αυτά τα σκουπίδια που ήταν τριγύρω. Ήρθε η ώρα.

Το ξέρω… νοιώστε τις ενέργειες αυτή την στιγμή στον χώρο, στο διαδίκτυο. Απλά νοιώστε τις ενέργειες.

Όταν λέω ότι πρόκειται να μπούμε στην Σειρά της Ανάδυσης- «Ω, γαμώτο! Ω, ναι! Ω, γαμώτο! Ω, ναι! Ω γαμώτο!» ( γέλια). «Είμαστε πραγματικά έτοιμοι; Ναι, είμαστε. Δεν νομίζω» ( κι άλλα γέλια). Είναι μια ενδιαφέρουσα σύγκρουση, αν σταθείτε  και το νοιώσετε για μια στιγμή. Και μετά, φυσικά, ο άνθρωπος, «Τι θα συμβεί;» και ο Μάστερ, «Ποιος νοιάζεται;» Και το Εγώ Είμαι λέει, «Έι, μπες μέσα στην δημιουργία σου.» Αυτό είναι. Αυτό είναι. Δεν έχει σημασία τί θα συμβεί. Η ανάδυση τώρα αφορά το να μπείτε μέσα στην δημιουργία σας. Όχι μέσα στην δημιουργία του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν δημιουργεί. Όχι, ο Θεός δεν δημιουργεί. Είναι λάθος. Θα περπατάτε μέσα στην δικές σας συνειδητές δημιουργίες, οπότε γιατί να ανησυχείτε; Θέλω να πω, είναι δικές σας με την σοφία του Μάστερ, την συνείδηση του Εγώ Είμαι. Αυτό κάνουμε τώρα, την ανάδυση.

Αν υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να σας κάνει- όχι να ανησυχείτε- αλλά να έχετε επίγνωση, είναι το γεγονός ότι καθώς μπαίνουμε στην Πραγμάτωση, θα διαχωριστείτε από την μαζική συνείδηση, από τους άλλους ανθρώπους, περισσότερο από ποτέ. Θα σας κάνει να νοιώθετε ακόμα πιο διαφορετικοί από ποτέ άλλοτε, ίσως να έχετε δυσκολίες στην διαχείριση κάποιων θεμάτων. Αλλά αυτό καταλαγιάζει μετά από λίγο, και θα ανακαλύψετε ότι βρίσκεστε σε ένα μέρος, ω, στο μέρος του  Επιτρέπω. Ο Κώλντρε πήγε να πει «της γαλήνης», αλλά δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτή την λέξη.

Θα είστε τόσο πολύ μέσα σε αυτό το μέρος του Επιτρέπω με τον εαυτό σας, με τον άνθρωπο, με τον Μάστερ, με το Εγώ Είμαι, που αρκετά σύντομα οι άλλοι δεν θα σας ενοχλούν πολύ. Κάποιοι από εσάς έχετε γίνει υπερευαίσθητοι στους θορύβους, στην ενέργεια των άλλων, στις πόλεις, στον αέρα, σε όλα γύρω σας, στις αόρατες ενέργειες που βρίσκονται παντού, είτε από το κινητό, είτε από έναν τηλεοπτικό σταθμό, είτε γενικά από θορύβους. Έχετε γίνει πραγματικά υπερευαίσθητοι σε όλα αυτά, αλλά αυτό θα καταλαγιάσει, επειδή μπαίνετε στην βαθιά συνειδητοποίηση- όχι απλά νοητική αλλά πραγματική συνειδητοποίηση- «Αυτό δεν είναι δικό μου. Τίποτε από αυτά δεν είναι δικά μου.» Και μπορείτε να είστε δεκτικοί και δεν χρειάζεται να σας βασανίζει. Δεν χρειάζεται να παλεύετε με αυτές τις ενέργειες και με την ευαισθησία σας. Ξαφνικά, σας διαπερνούν και είναι σαν να νοιώθετε, «Ω, έχω επίγνωση της ύπαρξής τους. Έχω επίγνωση ότι η ενέργεια των άλλων ανθρώπων μερικές φορές είναι χάλια. Έχω επίγνωση, αλλά δεν είναι πια δική μου. Δεν είναι δική μου».

Και μετά από αυτό, ξέρετε, συνειδητοποιείτε ότι μερικές φορές μπορεί να νοσταλγείτε το δράμα, και κάποιες φορές είναι διασκεδαστικό, μια στο τόσο. Μπορεί να συνειδητοποιήσετε ότι, «Πραγματικά μου λείπει λίγο καλό δράμα,»  όπως ας πούμε να παρακολουθείτε αυτά που τρώτε- δεν θα έπρεπε, αλλά αν το κάνατε- και είναι σαν να λέτε, «Ω, μόνο λίγη πίτσα. Πάνε δυο μήνες. Μόνο λίγη πίτσα!» Πώς γίνεται και όλος ο κόσμος λιγουρεύεται τις πίτσες και τις τηγανιτές πατάτες; Τα λατρεύουν. Αλλά ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι, «Ω, μπορώ να φάω λίγη πίτσα. Μπορώ να μπω στο δράμα και να παίξω λιγάκι», αλλά ο Μάστερ λέει, « Θα παίξω μόνο για την διασκέδαση και την εμπειρία, αλλά δεν είναι δικό μου».

Οπότε, κάτι που θα συμβεί στην ανάδυσή σας, είναι ότι θα νοιώθετε λίγο περισσότερο αποτραβηγμένοι από τους άλλους, από την μαζική συνείδηση, για  κάποιο διάστημα, κι αυτό είναι καλό. Είναι καλό. Ξέρετε, μας πήρε πολύ, πάρα πολύ καιρό για να φτάσουμε εκεί. Με άλλα λόγια, ζήσατε πολλές ζωές όπου νοιώθατε περιθωριακοί, πολλές ζωές που νοιώθατε ότι η βιολογική σας οικογένεια δεν ήταν πραγματικά δική σας. Ξέρετε, πόσοι από εσάς νοιώθατε ότι ήσασταν υιοθετημένοι; Πόσοι από εσάς ευχόσασταν να ήσασταν υιοθετημένοι; ( γέλια).
Αλλά έχετε περάσει πολλές ζωές που νοιώθατε αυτή την ¨περιθωριακή¨ ενέργεια, και ξέρετε, μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισε ο Τοβίας όταν εργαζόταν μαζί σας, ήταν να σας κάνει να σταματήσετε να προσπαθείτε να ταιριάξετε μαζί τους. Απλά δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν πρόκειται να τα καταφέρετε. Αλλά όπως και να χει εσείς προσπαθούσατε, μέσα από πολλά και διάφορα πράγματα. Ω, πόσοι γάμοι υπάρχουν εκεί έξω, όπου προσπαθείτε να ταιριάξετε και να είστε φυσιολογικοί; Και δεν έφερε αποτέλεσμα, και τώρα νομίζω ότι μπορείτε να αποδεχτείτε αυτό το θέμα. Μπορείτε να το απελευθερώσετε.

Οπότε, θα είναι κάπως αλλόκοτο να βρίσκεστε ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, να είστε ανάμεσα στην ενέργεια της μαζικής συνείδησης, αλλά μετά, ειλικρινά, όλο αυτό απαλύνεται- ειλικρινά απαλύνεται- και δεν μιλάμε ότι θα σας πάρει 20 χρόνια. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα απαλύνεται και θα αποκτήσετε  ένα αίσθημα αποδοχής των άλλων, χωρίς να τους λυπάστε. Μια αίσθηση του χιούμορ, χωρίς να τους κοροϊδεύετε. Πρώτα, έστω στην αρχή, κάποιοι από εσάς θα σκεφτούν,  «Ω, θέλω να τον πιάσω στα χέρια μου αυτό τον τύπο και να τον ταρακουνήσω και να του πω: Αυτά είναι τα βασικά- επέτρεψε και ανάπνευσε.» «Αυτά είναι τα βασικά,» και μετά θα χαμογελάσετε στον εαυτό σας και θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν ωφελεί. Είναι στο δικό τους ταξίδι. Όταν θα είναι έτοιμοι, αν θα είναι ποτέ έτοιμοι, θα έρθουν σε εσάς, ή σε κάποιον σαν κι εσάς και, ω, στις χειρότερες, τις πιο απελπιστικές στιγμές τους, τις πιο σκοτεινές, όταν όλα στην ζωή τους θα διαλύονται- ξέρετε πώς είναι- τότε θα έρθουν σε εσάς και θα σας πουν, «Τι είναι αυτό; Τι είναι αυτό; Είδα την αλλαγή στην ζωή σου, τι έκανες; Ήπιες κάποιον αγιασμό;» ( ο Αντάμους γελάει) « Ή μήπως άκουσες κάποια ιερή μουσική;» Ξέρετε πώς είναι.

Και μετά θα σταματήσετε και θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή και θα συνειδητοποιήσετε ότι είναι πραγματικά πολύ απλό. Θα κοιτάξετε πίσω στο δικό σας ταξίδι και θα δείτε ότι είναι αρκετά απλό. Αλλά το κάνατε πολύπλοκο. Είναι πραγματικά αρκετά όμορφα, αλλά εσείς πάντοτε είχατε στραμμένο το βλέμμα  στα απόκρυφα της Πραγμάτωσής σας ή στο να φτάσετε στην Πραγμάτωση.

Και είναι κάπως αστείο, όταν δουλεύει  κάποιος μαζί σας μερικές φορές, ειδικά όταν  ο Τοβίας δούλευε μαζί σας. Ω! Ήταν σαν ένα καθημερινό μπρα- ντε- φερ  Και όλες οι ύβρεις που εισπράξαμε και οι δυο μας, οι άσχημοι χαρακτηρισμοί και ο θυμός και η αδιαλλαξία και… αλλά απλά πήραμε μια βαθιά αναπνοή και χαμογελάσαμε επειδή ξέραμε ότι θα φτάσετε εδώ. Είναι ένα φυσιολογικό ταξίδι. Το ξέραμε ότι θα φτάνατε σε αυτό το σημείο. Επαναλάμβανα τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Επαναλάμβανα πράγματα που είχε πει ο Τοβίας για χρόνια. Και επαναλάμβανα , « Και και Επιτρέπω. Και και Επιτρέπω.» Τώρα επιτέλους συμβαίνει. Είμαστε εδώ στην Ανάδυση.

Θα έχει ενδιαφέρον. Οι συναντήσεις μας, τα Shoud μας, όταν βρισκόμαστε όπως τώρα, θα έχουν κάποιες διακυμάνσεις, επειδή δεν θα προσπαθούμε να πετάξουμε έξω τα παλιά σας ζητήματα, αλλά θα έχει να κάνει, ε λοιπόν, είναι ένας νέος τρόπος ζωής, το πώς θα περνάτε, τι θα συμβαίνει. Και θα υπάρχουν ακόμα κατάλοιπα από το παρελθόν. Θα υπάρχουν ακόμα στιγμές όπου ο πειρασμός, η βαρύτητα θα σας τραβάνε πίσω στους παλιούς τρόπους. Ξέρετε, δεν θα τους πολεμάτε. Απλά θα τους παρακολουθούμε με μεγάλη σοφία και χιούμορ.

Σοφία και χιούμορ, θα έλεγα ότι εκεί βαδίζουμε στην Σειρά της Ανάδυσης. Είναι η ποιότητα του Κουτχούμι – σοφία και χιούμορ. Φανταστείτε για μια στιγμή την ζωή σας στο μέλλον, σοφία και χιούμορ- και την ενέργεια να σας υπηρετεί, αλλά σοφία και χιούμορ- τι υπέροχος τρόπος ζωής! Να είστε σοφός και με χιούμορ. Φανταστικό.

Οπότε, όλα αυτά θα συμβούν και είναι καταπληκτικά. Φαίνεται τόσο… μερικές φορές κάποιοι από εσάςνομίζετε, ότι όλα αυτά γίνονται τόσο γρήγορα. Όλα αυτά γίνονται καθώς ο πλανήτης αλλάζει. Ξέρετε, μιλάω για μερικές από τις πλανητικές αλλαγές, κάποιοι άλλοι μιλάνε περισσότερο από μένα γι αυτό, αλλά μιλάω γι’ αυτές τις πλανητικές αλλαγές στο επίπεδο της ανθρώπινης συνείδησης, στον πλανήτη, στο επίπεδο του πράσινου πλανήτη. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που ακόμα βρίσκονται στην άρνηση. Όχι απαραίτητα Σώμπρα, αλλά γενικότερα άνθρωποι που είναι σε άρνηση για όλα αυτά που συμβαίνουν. Δεν θέλουν αυτές τις αλλαγές. Οι αλλαγές είναι παντού, συμβαίνουν κάθε μέρα και γίνονται όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς.

Πολλοί άνθρωποι κρύβονται στο καβούκι τους, κρύβονται στο σπίτι τους, στην δουλειά τους, στους παλιούς τρόπους. Δεν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν όπως ήταν- ίσως λίγο πιο βελτιωμένα, λίγο πιο όμορφα, αλλά βασικά τα ίδια- κι αυτό θα είναι αδύνατον. Θα υπάρξουν πολλοί που θα αγνοήσουν όλες αυτές τις αλλαγές που γίνονται στον κόσμο, αλλαγές που γίνονται ταχύτερα από ποτέ, ποτέ άλλοτε.

Μπορεί να έχετε την τάση μια στο τόσο να μην θέλετε τις αλλαγές στον πλανήτη, να μείνουν όλα όπως ήταν. Δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν είναι καλές ούτε κακές. Απλά είναι. Απλά αλλάζουν.

Το θέμα είναι ότι εσείς περάσατε μέσα από αυτές τις αλλαγές. Εσείς πραγματικά οδηγήσατε την συνείδηση σε πολλές από αυτές τις αλλαγές. Τώρα συμβαίνουν παγκόσμια και πολύ σύντομα οι άνθρωποι θα πρέπει να ξυπνήσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι, ο κόσμος όπως τον ήξεραν, ο κόσμος που ξόδεψαν πολλές ζωές να τον εμπειραθούν, αλλάζει γρήγορα. Όχι μόνο λόγω της Γαίας που φεύγει, αλλά λόγω της τεχνολογίας. Και, ακόμα περισσότερο, λόγω της συνείδησης των ανθρώπων. Αυτό είναι που αλλάζει τα πράγματα, η συνείδηση των ανθρώπων. Αυτό που θα αλλάξει πραγματικά τον πλανήτη είναι οι άνθρωποι όπως εσείς, που επιλέγουν να μείνουν εδώ ενσωματωμένοι, συνειδητοποιημένοι. Όχι κηρύττοντας πάνω σε άμβωνες, όχι προσπαθώντας να πείσουν κάποιους, όχι γυρνώντας με τα ποδήλατα, χτυπώντας πόρτες, αλλά απλά και μόνο με την ακτινοβολία τους. Αυτό είναι, απλά και μόνο με την ακτινοβολία τους. Αυτό είναι που φέρνει περισσότερες αλλαγές.

Ξέρετε, μίλησα γι αυτό το θέμα πριν πολλά χρόνια σε αυτό που ονομάζετε Κβαντικό Άλμα (Quantum Leap).  Μίλησα για όλες τις αλλαγές συμβαίνουν στον πλανήτη στην ιατρική, στην τεχνολογία, στην οικονομία, στην βιομηχανία, στην ενέργεια, σε όλα, και όλο αυτό εξαιτίας της συνείδησης. Δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε η συνείδηση, όχι μόνο σε εσάς, αλλά σε πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Έτσι λοιπόν, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Μπαίνουμε στην Σειρά της Ανάδυσης. Θα ήθελα ένα πολύ καλό  βίντεο γι αυτή την Σειρά. Η Σειρά της Ανάδυσης, το πραγματοποιούμε. Το πραγματοποιούμε.

Επίσης, χρειάστηκε να κάνουμε λίγη καθαριότητα. Έπρεπε να μείνουμε εστιασμένοι. Αυτοί που ήταν πραγματικά έτοιμοι, που θα επιτρέψουν πραγματικά, πραγματικά, την ενσωματωμένη τους Φώτιση, έπρεπε να απελευθερωθούν από τους άλλους, επειδή- εντάξει, εδώ θα το πω πολύ ξεκάθαρα- επειδή ήταν ενεργειακά θρεφόμενοι. Εκμεταλλεύονταν όλη αυτή την δουλειά, αυτή την αφοσίωση που δείχνετε εδώ. Προσπαθούσαν να τραφούν από τις ενέργειες, έπρεπε να τους ζητήσουμε να φύγουν, και το έκαναν. Οπότε, τα επόμενα δυο χρόνια εσείς, οι άλλοι Σώμπρα, εγώ, θα είμαστε πολύ- εστιασμένοι δεν είναι και η πιο κατάλληλη λέξη – θα μπούμε πολύ μέσα στην εμπειρία. Θα υπάρχει σαφήνεια γύρω από αυτά που θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια. Μετά από αυτό, να προσέχετε. Θα παιχτεί ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι εδώ γύρω. Τα επόμενα δυο χρόνια θα είμαστε μια κλειστή, πολύ κλειστή ομάδα με μεγάλη σαφήνεια γύρω από αυτά που θα κάνουμε και αυτά που θα βιώνουμε. Ωραία.
Καλή αναπνοή με αυτό.

Η Σοφία των Σώμπρα

Τώρα, Λίντα στο μικρόφωνο παρακαλώ, επειδή είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα. Είναι εκείνη η ώρα όπου κάνουμε την Σοφία των Σώμπρα. Λίντα , παρακαλώ στο μικρόφωνο.

Οκ. Είναι ανοικτό το μικρόφωνο;

ΛΙΝΤΑ: Όχι ( κι άλλα γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα προκαλούσε μεγάλη αμηχανία να δώσεις σε κάποιον το μικρόφωνο για να μοιραστεί την σοφία του και…( ο Αντάμους κάνει πως μιλάει χωρίς ήχο) Ωραία. Οπότε…

ΛΙΝΤΑ: Γιατί κοιτάς εμένα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή εσύ κρατάς το μικρόφωνο.

ΛΙΝΤΑ: Φταίει το χειριστήριο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε, ερώτηση.

ΛΙΝΤΑ: Είμαι έτοιμη.

~Ερώτηση 1

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στο τέλος της συγκέντρωσής μας τον περασμένο μήνα, μιλήσαμε για κάτι. Είπα, «Ξέρετε τι συμβαίνει. Υπάρχει αυτή η ενέργεια, αυτό το δυναμικό. Ξέρετε, πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στην αληθινή αγνή Πραγμάτωση, και τι στο καλό; Γιατί εξακολουθούν όλα να διαλύονται; Γιατί φαίνεται σαν να κάνετε δυο βήματα μπροστά και πέντε πίσω; Γιατί γίνονται όλα αυτά;» Είπα, «Ε λοιπόν, τεστάρετε τον εαυτό σας».

Δεν το κάνει το Πνεύμα. Το Πνεύμα δεν κάνει τίποτα. Εσείς δοκιμάζετε τον εαυτό σας, και είναι ένα φυσικό, αφύσικο φαινόμενο που συμβαίνει σε όλους τους Αναληφθέντες Δασκάλους. Περνάτε μια περίοδο, που πραγματικά τεστάτερε τον εαυτό σας, και δεν το συνειδητοποιείτε καν, αλλά δοκιμάζετε τον εαυτό σας. Είστε τόσο κοντά στην Πραγμάτωση, που μπορείτε σχεδόν να την γευτείτε. Είχατε κάποιες αναλαμπές. Είχατε μια εμπειρία ή ίσως πολλές εμπειρίες. Είχατε πολλές «αχα» στιγμές και απλά το ξέρετε, το ξέρετε ότι υπάρχει. Μπορείτε σχεδόν να την μυρίσετε. Μπορείτε σχεδόν να την νοιώσετε. Είναι τόσο αληθινή που έρχεται στα όνειρά σας. Και αυτό που συμβαίνει στα όνειρά σας αυτή την στιγμή είναι, ότι έρχεται η σοφία του Μάστερ και σοφοποιεί πολλά από αυτά που κρατούσατε  βαθιά μέσα σας. Οπότε φτάνει ακόμα και μέχρι την κατάσταση των ονείρων και καθαρίζει πολλά σκουπίδια. Και ξέρω ότι τα όνειρά σας είναι αρκετά δυσάρεστα αυτές τις μέρες και φαίνεται σαν να συνεχίζουν ξανά και ξανά επειδή κρατούσατε μέσα σας όλα αυτά τα θέματα  ανέκαθεν. Αλλά δοκιμάζετε τον εαυτό σας. Είναι κάτι που έκαναν όλοι οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι πριν την Πραγμάτωσή τους. Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει ότι ότι η Πραγμάτωση είναι σχεδόν εδώ, η συνειδητοποίηση της Πραγμάτωσης τον κάνει να δοκιμάζει τον εαυτό του.

Έτσι λοιπόν είπα τον περασμένο μήνα, «Εγώ απομακρύνομαι. Κάνω μια παύση.» Τον περισσότερο καιρό είμαι δίπλα σε όλους σας- τον περισσότερο καιρό. Μερικές φορές κάνουμε μεγάλες συζητήσεις, και ξέρω ότι μια στο τόσο με βρίζετε, αλλά δεν πειράζει. Γι αυτό είμαι εδώ. Αλλά έφυγα έτσι ώστε να αναγκαστείτε να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και με τις δοκιμές σας.

Οπότε, η ερώτηση- και θα σας κάνω πολλές ερωτήσεις σήμερα στην Σοφία των Μάστερ- η ερώτηση είναι πώς δοκιμάζετε τον εαυτό σας; Τι κάνατε για να δοκιμάσετε τον εαυτό σας; Λίντα, παρακαλώ.

ΛΙΝΤΑ: Ου! Βγάλε τα χέρια σου από τα δάχτυλα των ποδιών σου. Ου!  (γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Θα χρειαστεί να εφοδιαστούμε με – πώς τα λέτε- αντισηπτικά μαντηλάκια για την Λίντα και το μικρόφωνο, παρακαλώ.

ΣΤΕΦΑΝ: Πολύ αργά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς δοκίμασες τον εαυτό σου;

ΣΤΕΦΑΝ: Δεν γνωρίζω ότι δοκίμασα  τον εαυτό μου τον περασμένο μήνα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Δεν ήσουν υποχρεωμένος να δοκιμάσεις τον εαυτό σου, αλλά ας παίξουμε ένα παιχνίδι.

ΣΤΕΦΑΝ: Εντάξει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ονομάζω Πράξη Συνείδησης. Αν δοκίμαζες τον εαυτό σου, τι θα έκανες; Απλά παίζουμε ένα παιχνίδι.

ΣΤΕΦΑΝ: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι θα έκανες;

ΣΤΕΦΑΝ: Σαν να λέμε, αν αποκτήσεις κάτι καινούργιο, ένα καινούργιο λογισμικό, θα θέλεις  να βεβαιωθείς ότι λειτουργεί σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σαφώς.

ΣΤΕΦΑΝ: Οπότε του κάνεις όλα τα τεστ για να δεις αν υπάρχουν δυσλειτουργίες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σαφώς, θα κάνεις κάποιες δοκιμές στο λογισμικό. Όμως τι θα κάνεις με την ζωή σου; Κάνεις κάποια τεστ όπως και στο λογισμικό;

ΣΤΕΦΑΝ: Λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο, φαντάζομαι, ξέρεις, σαν να θέλεις να ξεφορτωθείς όλες τις αμφιβολίες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α χα. Α χα. Σωστά, σωστά. Οπότε, το δοκίμασες αυτό,  δοκίμασες τον εαυτό σου;

ΣΤΕΦΑΝ: Είναι καλή ερώτηση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι, ξέρεις, σαν να δίνεις την απάντηση, «Δεν έχω ακόμα συνειδητοποιήσει την απάντηση.
ΣΤΕΦΑΝ: Ακριβώς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Που σημαίνει, «Δεν ξέρω,» αλλά τουλάχιστον δεν χρησιμοποίησες αυτές τις λέξεις. Οπότε, κάνε έστω ότι δοκιμάζεις τον εαυτό σου.

ΣΤΕΦΑΝ: Οπότε, αν δοκίμαζα τον εαυτό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Πώς θα ήταν;

ΣΤΕΦΑΝ: Πώς να το κάνω αυτό;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και το κάνεις τώρα, εδώ που τα λέμε.

ΣΤΕΦΑΝ: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Ξέρει, ε να, θεωρώ, ότι το θέμα είναι, ξέρεις, τι να δοκιμάσω;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Και μετά συνειδητοποιείς ότι έτσι κι αλλιώς είναι ανώφελο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.

ΣΤΕΦΑΝ: Σαν να λέμε…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα γίνω λίγο ωμός, γιατί αλλιώς θα συνεχίζεται για πολύ, επειδή…

ΣΤΕΦΑΝ: Το ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … αυτό είναι το τεστ που κάνεις στον εαυτό σου. Έλλειψη σαφήνειας. «Δεν είμαι σίγουρος που θα με βγάλει, τι θα κάνω. Δεν θα δεσμευτώ. Δεν θα …- δεν θέλω να…» Έλλειψη σαφήνειας. Οπότε, δοκιμάζεις  διαρκώς τον εαυτό σου με το να είσαι ασαφής.

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, είσαι σαφής στο ότι δεν είσαι σαφής. Με άλλα λόγια, είναι ένα μεγάλο τεστ που κάποιος κάνει στον εαυτό του. Και δεν σε  πειράζω, αλλά θα το κάνω, επειδή από την στιγμή που κάθεσαι σε αυτές τις καρέκλες, θα σε τσιγκλίσω. Όχι, δεν χρειάζεται να έχεις ενοχές. Είναι  σαν το τεστ να είναι να παραμείνεις ασαφής.

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. «Μπορώ να συνεχίσω να είμαι ασαφής;» Και μετά, μια μέρα ξυπνάς και λες, «Μακάρι να είχα τις απαντήσεις. Μακάρι να έρθουν σε μένα. Μακάρι να είχα το γνωρίζειν. Μακάρι να μπορούσα να τα δω όλα αυτά. Ε, θα ξαναγίνω ασαφής.» Είναι ένα είδος τεστ. Είναι σαν ένα αντίστροφο τεστ.

ΣΤΕΦΑΝ: Σωστά. Θέλω να πω,  συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και μετά ξαφνικά όλα ξεκαθαρίζουν. Ξέρεις, είναι σαν κάποιες μέρες να είναι…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε γιατί επιστρέφεις στην ασάφεια;

ΣΤΕΦΑΝ: Στην ασάφεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γιατί επιστρέφεις εκεί; Δεν χρειάζεται να το κάνεις.

ΣΤΕΦΑΝ: Εντάξει, ξέρεις, πιστεύω ότι είναι ανθρώπινο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν είναι. Όχι. Μπορεί να είναι μέρος της δικής σου εμπειρίας.

Αλλά δεν αναφέρεται στο βιβλίο. Έψαξα μέσα στο βιβλίο που γράφει πώς να είσαι άνθρωπος. Δεν γράφει ότι πρέπει να είσαι ασαφής.

ΣΤΕΦΑΝ: Αλλά ξέρεις, είναι αυτά τα υπολείμματα από το παρελθόν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, είναι ένα μεγάλο τεστ για κάποιον να επιστρέφει στην ασάφεια.

Και να δει αν μπορεί να αποσαφηνίσει την ασάφεια και να γίνει σαφής.

ΣΤΕΦΑΝ: Και να νοιώσει περήφανος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και δεν είναι κριτική, είναι παρατήρηση, και πολλοί από εσάς το κάνετε αυτό. Σαν να λέτε, «Θα γίνω για λίγο ασαφής.» Είναι ένα παράξενο τεστ. Θέλεις να είσαι σαφής;

ΣΤΕΦΑΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ήσουν σαφής. Ωραία. Ωραία. Οπότε σταμάτα να τεστάρεις τον εαυτό σου πάνω στην έλλειψη της σαφήνειας.

ΣΤΕΦΑΝ: Εύκολα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Εύκολα» λένε ( γελάνε).

ΣΤΕΦΑΝ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Πώς δοκιμάζετε τον εαυτό σας; Πώς δοκιμάζετε τον εαυτό σας;

ΑΛΙΣ: Ναι, το σκεφτόμουν πριν λίγο, ενόσω μιλούσε ο Στέφαν. Θα έλεγα το ίδιο για τον εαυτό μου αρχικά, ότι δεν νομίζω ότι δοκιμάζω τον εαυτό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σοβαρά;

ΑΛΙΣ: Περίμενε. Περίμενε γι αυτό. Τον περασμένο μήνα, πιθανόν εξαιτίας του Keahak και όλων όσων κάναμε μαζί, είχα πολλές συναισθηματικές συνειδητοποιήσεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.

ΑΛΙΣ: Και μετά υπήρχαν στιγμές που δεν το ένοιωθα, και εκείνες τις στιγμές, έλεγα, «Πώς κι έτσι;» Οπότε σκεφτόμουν, γιατί να μην μπορώ να μείνω σε αυτό; Και μετά ο εαυτός μου , μου έδινε την απάντηση. Είναι επειδή είναι ακόμα πολύ έντονο όταν συμβαίνει για το σώμα, για το ανθρώπινο σώμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΑΛΙΣ: Και έτσι αν δοκιμάσω τον εαυτό μου, είναι σαν να μπαίνω μέσα στην Πραγμάτωση και είναι σαν, «Ωωω! Ααα! Ε λοιπόν, είναι έντονο. Ουφ! Γύρνα πίσω.»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Είναι σαν να βουτάς το δάχτυλο του ποδιού σου μέσα στο νερό πριν μπεις ολόκληρη μέσα.

ΑΛΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο μεγαλύτερος φόβος σου, κι ο φόβος πολλών Σώμπρα- η βιολογία. «Τι θα πάθει το σώμα μου;»

ΑΛΙΣ: Σωστά. Απόλυτα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, είσαι καλή στο μυαλό, έχεις ισορροπημένο μυαλό.

Αλλά, «Τι στην ευχή, θα με σκοτώσει;»

ΑΛΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρεις, θα πάθω καρδιακή προσβολή; Κάποια ασθένεια; Κάτι τέτοιο. Είσαι επαγγελματίας στον χώρο της ιατρικής και καταλαβαίνεις την ιδιοσυγκρασία του σώματος, οπότε είναι κάπως τρομακτικό. Θα ήσουν πολύ καλύτερα αν ξεμάθαινες όλα γύρω από την ιατρική, ξέρεις.

ΑΛΙΣ: Ναι, χωρίς πλάκα ( γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά είναι μεγάλο πράγμα- δοκιμάζεις τον εαυτό σου, «Θα δώσω στον εαυτό μου λίγη επίγνωση και μετά θα κάνω πίσω. Είμαι ακόμα ζωντανή;»

ΑΛΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Μήπως κόλλησα κάποια αρρώστια;»

Αλλά ας πούμε ότι… το σώμα σου δέχεται πολλά χτυπήματα με όλα αυτά, αλλά ουσιαστικά δέχεται περισσότερα χτυπήματα κάθε φορά που σταματάς, ξεκινάς, σταματάς, ξεκινάς.

Τι θα έλεγες να το αποδεχόσουν έτσι απλά; Όχι άλλα τεστ. Και τι θα γίνει, στην χειρότερη περίπτωση, αν το σώμα σου εξαντληθεί;

ΑΛΙΣ: Ναι. Ναι. Το λέω στα παιδιά μου, «Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σας συμβεί; Να πεθάνετε. Θα γυρίσετε πίσω, και θα το κάνετε ξανά.»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι. Δεν χρειάζεται να γυρίσετε πίσω.

ΑΛΙΣ: Δεν θέλω να γυρίσω πίσω ( γελάει). Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά αυτός ο φόβος του θανάτου, είναι τεράστιος, και είναι κι αυτό ένα τεστ κατά κάποιον τρόπο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά ο φόβος του θανάτου, αν τον υπερβείτε… να πεθάνετε τώρα. Ξεπεράστε το, το κάναμε σε κάποιες από τις συγκεντρώσεις μας. Βγάλτε τον θάνατο από την μέση. Κατά κάποιον τρόπο, περνάτε μέσα από τον θάνατο, έτσι κι αλλιώς.

ΑΛΙΣ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να πω, περνάς μέσα από τον θάνατο, είτε σου αρέσει είτε όχι. Αλλά ξεκίνα  να μπαίνεις πραγματικά μέσα στην νέα βιολογία. Έχεις  μεγάλη εναρμόνιση στην κατανόηση της βιολογίας σε ενεργειακό επίπεδο, όχι μόνο από ιατρικής πλευράς. Αλλά θα γίνεις τέλεια στο πώς να καταλαβαίνεις τα δυναμικά αυτού που αποκαλείται φωτεινό σώμα, που εισέρχεται μέσα σου. Και απλά κάνε το. Γίνε το παράδειγμα.

ΑΛΙΣ: Ναι. Ναι. Ναι, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Με την δική σου γνώση στην ιατρική και στην ενέργεια, γίνε το παράδειγμα. Βάλε το μέσα σου και σταμάτα να δοκιμάζεις.

ΑΛΙΣ: Θα το κάνω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ. Ωω! Ανυπομονώ να το δω. Ναι. Απλά χρειαζόσουν την άδεια. Αυτό είναι. Απλά χρειαζόσουν να ακούσεις, «Μπορείς να το κάνεις. Απλά κάνε το.» Ναι. Κάνα δυο ακόμα. Πώς δοκιμάσατε τον εαυτό σας;

ΑΝΤΥ: Πράγματι, περισσότερο αμφισβητούσα τον εαυτό μου. Ξέρεις, πριν από χρόνια…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, δεν είναι τεστ.

ΑΝΤΥ: Ναι, λοιπόν, πριν χρόνια πίστευα ότι, « Ξέρεις κάτι, πρέπει να ξεφορτωθώ όλους μου τους φόβους.»

Ξέρεις, έλεγα συνέχεια, «Δεν φοβάμαι τίποτα» και μετά έρχεσαι εσύ και  πατάς τα κουμπιά μου ( ο Αντάμους γελάει) και φεύγεις…. Νομίζω ότι φοβάμαι τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι φοβάμαι την επιτυχία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Γιατί;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε κάνεις αυτό το αστείο, όπου έχεις λίγη επιτυχία και μετά- μπουμ!- όλα, τα παίρνει και τα σηκώνει;

ΑΝΤΥ: Ναι. Μου έρχονται εικόνες από προηγούμενες ζωές που δεν ήταν ευχάριστες ή πετυχημένες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις πολλά χρήματα στον τραπεζικό σου λογαριασμό;

ΑΝΤΥ: Αυτή την στιγμή έχω λίγα, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να πω αρκετά.

ΑΝΤΥ: Ω, όχι πολλά, όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σαν να λέμε, εξαψήφιο;

ΑΝΤΥ: Ε, μπορεί ( γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στα εφτά το πήγαινα.

ΑΝΤΥ:… να έχω κάποια χρήματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά θέλω να τονίσω κάτι εδώ.

Αυτός ο φόβος για την επιτυχία είναι που σε κάνει να επιτρέπεις στον εαυτό σας να έχει κάποια…

Θα το έλεγα , σχετική άνεση, αλλά όχι πολλή. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα χρήματα. Απλά χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα αλλά…

ΑΝΤΥ: Ναι, ισχύει για όλα, επειδή…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …στις σχέσεις;

ΑΝΤΥ: Όταν είσαι πολύ επιτυχημένος, γίνεσαι στόχος, «Ω! Ε λοιπόν, ξέρεις, αυτός ο τύπος έχει χρήμα. Πάμε να του πάρουμε χρήματα. Αυτός ο τύπος έχει μεγάλη επιχείρηση, μπορεί να κάνω δουλειές μαζί του.»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι αυτά είναι μόνο όσα εσύ ακούς.

ΑΝΤΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω με πολλά χρήματα που δεν τους ξέρεις επειδή δεν είναι…. Θα έλεγα «μαλάκες» ( η Λίντα αναστενάζει).

ΑΝΤΥ: Πες το. Δεν πειράζει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μα θα το πω. Δεν είναι φιγουρατζήδες. Ξέρεις ότι υπάρχουν  πολλοί πραγματικά πλούσιοι άνθρωποι στον πλανήτη, που είναι χαμηλών τόνων. Δεν ρίχνουν φωτοβολίδες για να το μάθουν όλοι. Επιτρέπουν την αφθονία στην ζωή τους και δεν έχουν ανάγκη να το επιδεικνύουν. Γίνονται γνωστοί από την στιγμή που θα τους στοχοποιήσουν, επειδή το θέλουν, διαφορετικά δεν θα έριχναν φωτοβολίδες για να τους κυνηγάνε όλοι.

ΑΝΤΥ: Μου αρέσει αυτό. Σε ευχαριστώ.

Για την πληροφορία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, καλά, καλά.

ΑΝΤΥ: Είναι μια διαφορετική σκέψη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, δοκιμάζεις τον εαυτό σου με την δύναμή σου, θα μπορούσες να πεις, με την επιτυχία σου, με την προσωπικότητά σου, και αυτό γίνεται ξανά και ξανά. Εκεί ανάμεσα βλέπω και κάποια θέματα σχέσεων.

ΑΝΤΥ: Κάτι ζουμερά θέματα ( γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Οπότε, γιατί, Άντυ, γιατί δοκιμάζεις έτσι τον εαυτό σου;

ΑΝΤΥ: ( δεν μιλάει για λίγο) Πιστεύω ότι μπορεί να είναι ο φόβος για τον εαυτό.

Ο φόβος της επιτυχίας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι Όμως η Πραγμάτωση, δεν είναι κι αυτή μια μορφή επιτυχίας; Ξέρεις, κάτι για το οποίο δουλεύεις εδώ και αρκετό καιρό; Πώς θα φτάσεις στην Πραγμάτωση αν φοβάσαι μήπως πετύχεις;

ΑΝΤΥ: Οπότε, θα ήθελα να απαλλαγώ από αυτό τον φόβο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, οκ. Γιατί δεν το  έχεις κάνει; ( γέλια).

ΑΝΤΥ: Μάλλον θα πρέπει να παρακολουθήσω ξανά το βίντεο με το «Σταμάτα το.» (γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό θα ήταν καλό.

ΑΝΤΥ: Ναι, ναι. Ήταν καλό. Μου αρέσει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά όχι, η απάντηση είναι ολοφάνερη: επειδή ακόμα το ευχαριστιέσαι. Αλλιώς δεν θα το έκανες. Είναι το είδος του «συνδυασμός χιούμορ και σοφίας.» Αν κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει, είναι επειδή προφανώς σου αρέσει ακόμα. Ακόμα κάτι αποκομίζεις από αυτό. Ακόμα παίρνεις κάτι. Οπότε, άντε και – μα τι σου προσφέρει ακόμα;- άντε και τελείωσέ το.
ΑΝΤΥ: Ναι. Ναι. Μπορεί να είναι η άνεση που σου δίνει- πως ήταν εκείνη η παλιά παροιμία;- ο διάβολος που γνωρίζεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Σωστά. Ναι. Και δεν έχει να κάνει με τα χρήματα ή την επιτυχία ή οτιδήποτε, αλλά με την Πραγμάτωση και αν φοβάσαι τον εαυτό σου , αν τον αμφισβητείς, τότε θα εφαρμόσεις το ίδιο πράγμα και στην Πραγμάτωση.

Στάσου λίγο απόμακρα, κοίτα τα ενεργειακά πρότυπα στην ζωή σου- τις σχέσεις, τα χρήματα- και παλιότερα είχες δυσκολευτεί με τα χρήματα και μετά ήρθαν πιο εύκολα.

Οι σχέσεις, τα χρήματα και το σώμα σου, η βιολογία σου, που δεν είναι μεγάλο ζήτημα. Αλλά ρίξε τους μια ματιά και τώρα μπορείς να βγάλεις ένα συμπέρασμα και να πεις, «Αυτό ουσιαστικά θα κάνω στην Ανάδυσή μου. Θα την δοκιμάσω. Θα εφαρμόσω κάποια πράγματα εκεί, και μετά θα σπάσω τα μούτρα μου και θα πρέπει να εξακολουθήσω να το επεξεργάζομαι.»

ΑΝΤΥ: Δεν μου αρέσει αυτή η ιδέα.

Αλλά  μάλλον  αυτό κάνω, έτσι;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μάλλον. Ίσως. Δεν ξέρω. Αλλά το θέμα στο προηγούμενο Shoud ήταν ότι είναι κοινή συνήθεια , όταν φτάνετε στην ανάδυση, στην Πραγμάτωση, να προσπαθείτε να δοκιμάσετε τον εαυτό σας. Κι αυτό είναι που καθυστερεί πολλούς – τεστ και τεστ και τεστ- «Αξίζω; Είμαι έτοιμος;» Και υπάρχει και το άλλο θέμα- σε πολλούς αρέσει να το σκέφτονται, αλλά ουσιαστικά δεν το κάνουν. Ξέρεις, μερικές φορές το όνειρο είναι πιο σπουδαίο από την πραγματικότητα. Ξέρεις, μερικές φορές οι άνθρωποι θέλουν να εξακολουθούν να ονειρεύονται την φώτιση και να μιλάνε γι αυτή και να παρακολουθούν μαθήματα κι όλα τα υπόλοιπα, αντί  απλά να το πράξουν. Και αυτό προσπαθώ να επισημάνω εδώ. Ναι.

ΑΝΤΥ: Σε ευχαριστώ. Ναι. Νομίζω ότι ένοιωθα άνετα μέσα στην μιζέρια μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι. Ωραία. Μέχρι να το επισημαίνω ήταν εντάξει, αλλά τώρα γίνεται πολύ μίζερο ( γελάνε).

ΑΝΤΥ: Τώρα είναι καλύτερα, ναι! Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο ακόμα. Πώς δοκιμάζετε τον εαυτό σας; Όου- όου ( ο Αντάμους γελάει).

ΣΩΜΠΡΑ 1 (γυναίκα): Ω, Θεέ μου! ( γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο χειρότερος δυνατόν φόβος ( κι άλλα γέλια), να σου δώσουν το μικρόφωνο σε ένα Shoud.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Σωστά!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα σε πείραζε, επίσης, να σταθείς όρθια;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, θεούλη μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θα μπορούσα να σε ανεβάσω στην σκηνή, αλλά ας το αφήσουμε έτσι. Πώς δοκιμάζεις τον εαυτό σου;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Χμ. Δεν ξέρω– Κέλλυ, πώς δοκιμάζω τον εαυτό μου;  (γελάει). Δεν ξέρω, απλά…( η Λίντα αναστενάζει και το κοινό λέει «Ωωω!»)

ΛΙΝΤΑ: Ωωω! Είναι η απάντηση της τουαλέτας. ( κάποιος φωνάζει « Ω, όχι!») Ωωω!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείς να το δεις σαν μια ευκαιρία για να πας τουαλέτα.

ΛΙΝΤΑ: Δώσε της μια ακόμα ευκαιρία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δώσε το μικρόφωνο σε κάποιον που δεν συμπαθείς. Δώσε το σε οποιονδήποτε

ΛΙΝΤΑ: Ακριβώς μπροστά σου! Ακριβώς μπροστά σου ( κάποιος λέει, «Πλύνε τα χέρια σου».)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο λεπτά αρκούν. Θα την βγάλει κάποιος έξω- και θα πρέπει να πάει στις αντρικές τουαλέτες .

ΛΙΝΤΑ: Ωωω! Δεν μπορείς να την υποχρεώσεις να πάει στις αντρικές τουαλέτες!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο λεπτά αρκούν, κάποιος να πάει να την βγάλει έξω μετά από δυο λεπτά. Οπότε, ωραία. Τώρα έχεις εσύ το μικρόφωνο. Έτσι λοιπόν, δοκιμές. Πώς δοκίμασες τον εαυτό σου;

ΑΛΑΓΙΑ: Τον δοκίμασα πάνω στα χρήματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάνω στα χρήματα.

ΑΛΑΓΙΑ: Σαν να λέμε, «Έχω τα χρήματα να το αγοράσω αυτό; Ή μήπως όχι;»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω!

ΑΛΑΓΙΑ: « Θα πρέπει να το πληρώσω;» Έπαιξα για λίγο με αυτό το θέμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σοβαρά; Το κάνουν ακόμα αυτό οι άνθρωποι; Ανησυχούν αν έχουν χρήματα;

ΑΛΑΓΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου! Ουάου, ουάου. Οκ. Ναι. Οπότε, δώσε μου ένα παράδειγμα για κάτι που έκανες πρόσφατα, όταν προσπαθούσες να αποφασίσεις αν θα αγοράσεις ένα πολύ όμορφο καινούργιο αυτοκίνητο ή όχι.

ΑΛΑΓΙΑ: Στην πραγματικότητα, για να αγοράσω σπίτι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για να αγοράσεις σπίτι, οκ.

Περίφημα.

ΑΛΑΓΙΑ: Αν έπρεπε να…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το αγόρασες;

ΑΛΑΓΙΑ: Όχι ακόμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί;

ΑΛΑΓΙΑ: Νοιώθω ότι αυτή την στιγμή έχω ανάγκη να είμαι ασταθής, κάπως πιο ρευστή, όχι πολύ συμπαγής ( ο Αντάμους γελάει). Θέλω να είμαι…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Makyo! Αχα!

ΑΛΑΓΙΑ: …διαθέσιμη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι πράγμα; !! Τι πράγμα;!

ΑΛΑΓΙΑ: Απλά διαθέσιμη, ξέρεις. Πιο…

Όχι πολύ συμπαγής.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το ονομάσω «Αυτή είναι η βλακώδης ζωή σου» ( η Αλάγια γελάει). Πόσο καιρό τώρα το θέλεις αυτό το σπίτι; Πόσον καιρό ήσουν άστεγη;

ΑΛΑΓΙΑ: Δεν είμαι άστεγη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για πόσο καιρό ήσουν άστεγη;

ΑΛΑΓΙΑ: Μάλλον κάπου έξι μήνες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εδώ και πόσο καιρό ήθελες ένα σπίτι;

ΑΛΑΓΙΑ: Από τον καιρό που είχα ένα μικρό σπίτι στην πίσω αυλή όταν ήμουν μικρή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, στο θέμα μου.

ΑΛΑΓΙΑ: Μου αρέσει  να έχω ένα σπιτικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τώρα μου λες ότι θέλεις να μείνεις ρευστή.

Και απλά να είσαι έτοιμη για όλα.

ΑΛΑΓΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ολόκληρο το σώμα σου είναι τυλιγμένο μέσα στην ενέργεια του σπιτιού ( η Αλάγια γελάει). Όχι, όντως είναι. Ξέρεις, κάποιοι άνθρωποι είναι νομάδες. Εσύ είσαι άνθρωπος του σπιτιού. Είναι το αγκυροβόλι σου. Είναι το μέρος σου. Είναι ο ναός σου. Και σε όλη σου την ζωή εμπόδιζες τον εαυτό σου να αποκτήσει ένα καταφύγιο.

ΑΛΑΓΙΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όλη σου την ζωή.

ΑΛΑΓΙΑ: Θα με κάνεις να κλάψω ( γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν ήσουν μικρή, όταν ήσουν άστεγη, και τώρα που μάλλον έχεις ένα σπίτι να μείνεις, αλλά δεν είναι δικό σου. Ένα ασφαλές σπίτι, που θα είναι το μέρος το δικό σου, που μπορείς να το αποκτήσεις- και θα μπορείς να ταξιδεύεις, θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις- αλλά θα έχεις ένα καταφύγιο.  Κοιτάζω μέσα στην καρδιά σου, βρίσκεται εκεί, και τώρα μου μιλάς γι αυτό το χαζό τεστ, «Θέλω να μείνω ρευστή;» Όχι, όχι, όχι.

ΑΛΑΓΙΑ: Διαθέσιμη;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Διαθέσιμη. Το καλύτερο μέρος για να είσαι διαθέσιμη είναι το δικό σου σπίτι. Είναι… Δεν θα σου πω να το κάνεις ή να μην το κάνεις, αλλά….

ΑΛΑΓΙΑ: Με φοβίζει. Με φοβίζει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί;!

ΑΛΑΓΙΑ: Ω, δεν ήρθε η ώρα μου να πάω στην τουαλέτα ( γελάνε).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, ήρθε η ώρα του σπιτιού.

Σταμάτα να δοκιμάζεις τον εαυτό σου.

ΑΛΑΓΙΑ: Οκ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάρε το σπίτι. Θα έχεις ένα μέρος όπου θα είσαι ασφαλής μέσα στον εαυτό σου. Ε, θα μιλήσω σε λίγο για τα σπίτια.

ΑΛΑΓΙΑ: Ένα σπιτικό. Είναι τόσο καλό πράγμα ένα σπιτικό!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένα σπιτικό. Ναι, ένα σπιτικό είναι καλό πράγμα.

Οπότε, τι σχέση έχει αυτό με την ελευθερία;

ΑΛΑΓΙΑ: Ήθελα απλά να πω ότι δεν θα αναγκαστώ να περάσω μέσα από…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Είναι το ίδιο…

ΑΛΑΓΙΑ: Εσύ με ρώτησες! ( γελάει)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι ικανή να επαναλαμβάνεις το ίδιο πράγμα συνέχεια. Άκου με προσεκτικά. Μπορείς να… ω, τελείωσες; ( μιλάει στην Σώμπρα 1 η οποία επιστρέφει από τις τουαλέτες)

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν άκουσα το καζανάκι ( γέλια), αλλά δεν πειράζει.

Άκου, είσαι ικανή να επαναλαμβάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα, «Σκέφτομαι να αγοράσω ένα σπίτι, αλλά αυτή την στιγμή θέλω να είμαι ρευστή. Θέλω να είμαι ανοιχτή στις ευκαιρίες ή σε οτιδήποτε.» Κάνεις την ίδια βλακεία και με την φώτισή σου, «Λοιπόν, δεν θέλω να δεσμευτώ απέναντι στον εαυτό μου, στο Πνεύμα, στην ζωή, σε οτιδήποτε. Απλά…» Είσαι κότα ( γέλια). Όχι, είσαι. Το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία, και είναι απολύτως, εκατό τοις εκατό makyo. Είναι μαλακίες!

ΑΛΑΓΙΑ: Οκ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, εδώ πέρα βλέπουμε το παιχνίδι με το σπίτι και μπορείς, λες, «Οκ,» αλλά όταν αρχίσεις να το κάνεις αυτό με την Πραγμάτωσή σου- «Λοιπόν, μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα η ώρα» ή «Θα περιμένω να δω αν υπάρχει κάτι ακόμα  που πρέπει να κάνω» ή «Απλά θα είμαι ανοιχτή και θα δω τι θα πει ο Μάστερ»- μαλακίες.

ΑΛΑΓΙΑ: Οκ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, πάρε το σπίτι.

ΑΛΑΓΙΑ: Και  γίνε φωτισμένη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάρε το σπίτι και γίνε φωτισμένη. Μου αρέσει αυτό. Ναι.

ΑΛΑΓΙΑ: Ένα φωτισμένο σπίτι.

Οκ. Άλλαξε την καρέκλα σου! ( γέλια καθώς η Αλάγια κοιτάζει την Έντιθ, που κάνει έναν μορφασμό, και ο Αντάμους της στέλνει ένα φιλί.)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, ένας ακόμα και μετά θα κάνουμε μια άλλη ερώτηση. Θα το τραβήξουμε πολύ σήμερα.

Ένας ακόμα. Πώς δοκιμάσατε τον εαυτό σας τον τελευταίο καιρό; Ω! Ελπίζω να έχει την δυνατότητα η κάμερα να πιάνει το ύφος τους όταν παίρνουν το μικρόφωνο. Πώς δοκίμασες τον εαυτό σου τον τελευταίο καιρό;

ΣΟΥ: Λοιπόν, τους δυο τελευταίους μήνες ασχολούμαι με έναν  απίστευτο θυμό.

Και τον βγάζω προς τα έξω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΟΥ: Δεν νομίζω ότι πάει προς τα μέσα, επειδή πραγματικά έκανα το «Σταμάτα το!»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά. Έτσι λοιπόν, κλωτσάς σκυλιά και κάνεις τέτοια πράγματα;

ΣΟΥ: Όχι. Ουρλιάζω στους οδηγούς και…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ακούνε; ( γνέφει ναι) Ω, σε ακούνε! ( γέλια) Ναι. Κάνεις και χειρονομίες;

ΣΟΥ: Ε, όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι. Απλά ουρλιάζεις.

ΣΟΥ: Ναι, έχω αρκετά δυνατή φωνή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι τους φωνάζεις; Ποτέ μου δεν οδήγησα. Ανέβηκα σε πολλά άλογα, μα ποτέ δεν οδήγησα αυτοκίνητο. Οπότε, πες μου πώς θα ήταν.

ΣΟΥ: Λοιπόν, είτε λέω, «Δίνε του, μαλάκα.»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς σε ακούνε αν έχουν τα παράθυρα….

ΣΟΥ: Εντάξει, τα παράθυρα είναι ανοιχτά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, είναι ανοιχτά . Οπότε, πώς θα το κάνεις; Ας πούμε  ότι εγώ είμαι στο  άλλο αυτοκίνητο και σε κλείνω, τι θα έκανες;

ΣΟΥ: Λοιπόν, όταν τους βλέπω από τον καθρέφτη, είμαι κάπως, «Δίνε του, μαλάκα!»

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γυρνάς το κεφάλι;

ΣΟΥ: Εντάξει, όχι. Τους παρακολουθώ από τον καθρέφτη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, εντάξει. Οκ.

ΣΟΥ: Οπότε η ενέργεια κατευθύνεται…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να σε ακούσω σαν να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Οπότε, σε κλείνω ή κάτι άλλο και κολλάω πίσω σου, πολύ κοντά, και μετά τι;

ΣΟΥ: Δίνε του, μαλάκα!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωωω! Οκ, ωραία. Ωραία ( γέλια). Οπότε, θέματα θυμού.

Με ποιο τρόπο όλο αυτό είναι μια δοκιμασία στον εαυτό σου; Νομίζω ότι είναι μια δοκιμασία για τους άλλους.

ΣΟΥ: Λοιπόν, τις προάλλες έκανα μια συνειδητοποίηση. Είναι κάτι που με κρατάει μακριά από εμένα. Ξέρεις, ακόμα προβάλλω αυτά που είναι μέσα μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΟΥ: Δεν  μου χρειάζεται ο θυμός, μου χρειάζεται η διαύγεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για πόσο καιρό, σε αυτή την ζωή, καταπίεζες τον θυμό σου;

ΣΟΥ: Ω, Θεέ μου! Από τη μέρα που γεννήθηκα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θέλω να πω, πολύ καταπίεση.

Και επηρεάζει το σώμα, όπως ξέρεις.

ΣΟΥ: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είναι και τόσο καλό.

Οπότε, θα το εκλάβω σαν δοκιμασία, ξέρεις, να ξεσπάς με φωνές. Θέλω να πω, δεν βγαίνει από το αυτοκίνητο κρατώντας το μπαστούνι του μπείζμπολ, έτσι δεν είναι;

ΣΟΥ: ( γελώντας) Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε ένα μικρό ξέσπασμα με φωνές. Και ξέρεις κάτι; Πολλοί από εσάς αρχίζετε να μαθαίνετε πώς να γίνεστε μερικώς αόρατοι. Με άλλα λόγια, μπορείς να βρίζεις, «Δίνε του…»

ΣΟΥ: Μαλάκα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «…μαλάκα,» το λες  δυνατά, και εκείνοι δεν το αντιλαμβάνονται. Δεν σε βλέπουν. Δεν σε ακούνε. Νοιώθεις  καλά που το βγάζεις  από μέσα σου, αλλά- το πάμε γύρω- γύρω- όχι, δεν είναι αυτός ο τρόπος που δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Πώς δοκιμάζεις στ αλήθεια τον εαυτό σου εδώ;

ΣΟΥ: Λοιπόν, ένα άλλο «αχα» που μου ήρθε  ήταν γύρω από την αγάπη εαυτού, και ένοιωσα αυτή την απίστευτα βαθιά αγάπη για μένα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΟΥ: Και έβαλα τα χέρια στο πρόσωπό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δοκιμάζεις τον εαυτό σου με κάτι τέτοιο και μετά το ανεβάζεις στο νοητικό και βλέπεις αν μπορείς να το εξηγήσεις νοητικά, να το κάνεις ένα νοητικό θέμα. Έχεις έναν ενδιαφέροντα τρόπο να γεμίζεις το μυαλό σου με διάφορα, και παίρνεις ακόμα και κάποια από τα σπουδαιότερα «αχα» και προσπαθείς να τα  αρχειοθετήσεις μέσα στο μυαλό σου, αντί να τα αφήσεις να είναι ελεύθερα και ανοιχτά συναισθήματα. Και δοκιμάζεις τον εαυτό σου, κατά κάποιον τρόπο, λέγοντας, «Είμαι αρκετά έξυπνη για να το κάνω όλο αυτό;» Είναι ένα  βασικό ζήτημα στην ζωή σου, «Είμαι αρκετά έξυπνη;»

ΣΟΥ: Λοιπόν, και θα πρόσθετα εδώ, το να ανοίγομαι στο συναίσθημα, να επιτρέπω το συναίσθημα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς. Λοιπόν, αυτά συμβαίνουν όταν πας νοητικά. Όταν παίρνεις  ένα υπέροχο συναίσθημα- ένα φυσικό, ένα ακατέργαστο έμφυτο συναίσθημα, είναι πραγματικά σαν μια συνειδητοποίηση- και το νοιώθεις και μετά ο άνθρωπος τρέχει γρήγορα να το αρχειοθετήσει στο μυαλό. Και αυτός είναι ένας τρόπος να δοκιμάσεις τον εαυτό σου, αλλά είναι επίσης κι ένας μικρός φόβος να ανοιχτείς στο συναίσθημα, ιδιαίτερα όταν σκέφτεσαι ότι θα θυμώσεις, προσπαθείς να το καταπιέσεις. Αλλά προσπάθησε να μην το αρχειοθετείς αμέσως.

ΣΟΥ: Εντάξει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις αυτή την αίσθηση με το θέμα της αγάπης εαυτού, και αντί να το αναλύσεις ή να πεις, «Οκ, η θέση του είναι σε αυτό το αρχείο κάτω από το ¨αγάπη εαυτού¨ και τώρα μπορώ να το αναλύσω και..» Πάψε να το κάνεις. Απλά θα σε καθυστερήσει.

ΣΟΥ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σε ευχαριστώ.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Όλοι σας δοκιμάσατε τον εαυτό σας με πολλούς και διάφορους τρόπους, καθώς μπαίνουμε στην Πραγμάτωση. Είναι πολύ φυσιολογικό, γι αυτό μην νοιώθετε άσχημα. Μην δυσκολεύετε τον εαυτό σας. Το κάνετε, και είναι σαν να ρωτάτε τον εαυτό σας, «Είμαι πραγματικά έτοιμος; Είμαι πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά έτοιμος;» Και μετά κάνετε άλλο ένα μικρό τεστ στον εαυτό σας.

Οπότε, άρχισε να κοιτάς  τις συνήθειες και τα πρότυπα που έχεις  στην ζωή σας, και, όπως λέγαμε, έχεις κι αυτό το θέμα με το σπίτι. Απλά κάνε το. Ξέρεις, σταμάτα να δοκιμάζεις τον εαυτό σου, και μάλιστα με παράξενους τρόπους. Απλά παράτα τις δοκιμές, εντάξει; Θα αποκτήσεις μεγάλη επίγνωση στις δοκιμές.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που είναι πολύ σημαντικό, και θα το αναφέρω εδώ στο τελευταίο Shoud της Σειράς των Φτερών, επειδή, βλέπετε, τα φτερά σας αρχίζουν να ανοίγουν. Θα αρχίσετε να αναδύεστε από την κατάσταση του κουκουλιού της αφύπνισης. Τα φτερά σας αρχίζουν να ανοίγουν, αλλά υπάρχει κάτι κολλώδες πάνω τους, και πρέπει να το συζητήσουμε εδώ.

~Ερώτηση 2

Έτσι λοιπόν, θα ξεκινήσω κάνοντας την ερώτηση- Λίντα, στο μικρόφωνο, στο βρώμικο μικρόφωνο ( γέλια). Θα ξεκινήσω με την ερώτηση, «Είσαι θύμα;»

Λίντα, στο μικρόφωνο, παρακαλώ. Είσαι θύμα;
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Θα έλεγα απολύτως, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω. Οκ. Εξήγησε.
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Μόλις μου έδωσαν το μικρόφωνο! ( πολλά γέλια και κάποια χειροκροτήματα.)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα σοφίας και χιούμορ μαζί. Ήταν πολύ καλό. Είσαι θύμα;
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Και συνειδητά, όχι.
Αλλά μετά από εκατόν πενήντα ζωές, ξέρεις, πάνω στο καρουζέλ, αρχίζει κανείς να υποψιάζεται ότι μπορεί κάτι να υπάρχει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ ( γέλια). Σε ποιο θέμα νομίζεις ότι είσαι θύμα;
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Λοιπόν, ένα μεγάλο θέμα για μένα ήταν οι αμφιβολίες, αλλά είναι δικές μου δημιουργίες.
Εγώ που πατούσα φρένο στην ζωή μου. Στην πραγματικότητα, δεν είμαι θύμα. Απλά εγώ ο ίδιος φρέναρα την ζωή μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αλλά νοιώθεις θύμα;
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Πραγματικά, όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥ: Οκ. Ωραία. Έχεις κάνει το SES. Είσαι δάσκαλος του SES, οπότε καταλαβαίνεις πραγματικά το συνολικό θέμα της ενέργειας του θύματος. Αλλά λες ότι δεν είσαι.
ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Το λέω. Μόλις το είπα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σε ευχαριστώ. Επόμενος. Είσαι θύμα;
ΣΩΜΠΡΑ 2 ( γυναίκα): Ω, θεέ μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι το βλέμμα του θύματος όταν πήρες το μικρόφωνο. Μπορεί κάποιος παρακαλώ να χαμογελάσει όταν παίρνει το αναθεματισμένο το μικρόφωνο; «Σε ευχαριστώ, Λίντα. Το περίμενα αυτό.» Ναι. Είσαι θύμα;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Δεν είναι αλήθεια ( γελάει). Σόρι. Σκεφτόμουν πριν ότι ήμουν θύμα, επειδή όλο αυτό έχει να κάνει με την μαζική συνείδηση και τώρα στην ζωή μου…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έλεγες πριν στον Κάλντρε ότι ανησυχούσες για τα Αγγλικά σου;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, τα Αγγλικά σου είναι τέλεια. Ναι. Ουφ! Ναι. Κάναμε λοιπόν μια σύντομη απόσπαση , και τώρα επιστρέφουμε στο θέμα. Οπότε, είσαι θύμα;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Τώρα πιστεύω ότι όχι. Παλιά, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παλιά, ποιο ήταν το κυριότερο πράγμα που σε έκανε να νοιώθεις θύμα;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Η μαζική συνείδηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Είναι μεγάλο θέμα.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ο φόβος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά είσαι από μια πανέμορφη χώρα με πολύ ωραίους ανθρώπους που δέχτηκε επιθέσεις και σφαγές και βιασμούς και γενικά άσχημες καταστάσεις.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Είμαι από την Πολωνία και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι η καρδιά της σύγκρουσης.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι. Έφυγα από την χώρα μου πριν 16 χρόνια. Γι αυτό τώρα νοιώθω πολύ καλά. Με την δουλειά μου υπάρχει πρόβλημα  (γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι δουλειά κάνεις;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ω, δεν θέλω να πω. Συγνώμη, επειδή οι άνθρωποι…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι κατάσκοπος. Είναι κατάσκοπος ( γέλια). Ποτέ δεν το λένε. Ωραία. Οπότε, η ερώτηση είναι, είσαι θύμα; Είσαι από μια χώρα όπου υπάρχει μια τεράστια επίστρωση συνείδησης θύματος. Κάναμε μια συγκέντρωση εκεί. Θα ήθελα να ξαναπάω, επειδή έχουμε ακόμα δουλειά να κάνουμε με του Σώμπρα της Πολωνίας…για να το απελευθερώσουμε όλο αυτό.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ειδικά τώρα με την θρησκεία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, είσαι ή δεν είσαι θύμα;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Όχι, δεν είμαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ωραία. Ωραία. Χαίρομαι που το ξεπέρασες. Κάνα δυο ακόμα.
ΛΑΡΑ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Υπήρξες πρόσφατα; Ξέρεις, πριν από πέντε, δέκα χρόνια;

ΛΑΡΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου! Σε τι;
ΛΑΡΑ: Μάλλον στην δική μου αβεβαιότητα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το να ζεις με τον Μόφο ( τον σύζυγό της) δεν σε κάνει αυτόματα θύμα.
ΛΑΡΑ: Λοιπόν, αυτό είναι! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτόματα ( γελάνε). Υπό αμφισβήτηση, αλλά δεν σε κάνει θύμα. Οπότε, σε τι ήσουν θύμα;
ΛΑΡΑ: Στην δική μου αβεβαιότητα και ασάφεια και  ανησυχία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Το παρελθόν σου, η παιδική σου ηλικία ή τίποτε από αυτά;
ΛΑΡΑ: Όχι. Απλά εμπειρίες από την ενήλικη ζωή, μάλλον.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Αλλά το ξεπέρασες;
ΛΑΡΑ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε υπάρχει κάποιο θύμα…
ΛΑΡΑ: Όχι, απλά δεν νοιώθω πια ότι είμαι θύμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν νοιώθεις θύμα; Οκ. Αλλά όμως βλέπω μια αντίφαση εδώ.
ΛΑΡΑ: Ναι. Έχω…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είσαι θύμα, αλλά υπάρχει κάτι λίγο ακόμα. Τι συμβαίνει;
ΛΑΡΑ: ( γελάει) Ένοιωθα μεγάλη αβεβαιότητα και ανησυχία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αβεβαιότητα δεν είναι η σωστή λέξη. Ξέρεις τι είναι;
ΛΑΡΑ: Τι είναι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Θέλω να το πεις εσύ.Γιατί το λες αβεβαιότητα; Έτσι το είπες;

ΛΑΡΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί το λες έτσι; Γιατί το λες έτσι; Ξέρεις τι είναι.
ΛΑΡΑ: Αναποφασιστικότητα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, δεν είναι αυτό.Το πας γύρω- γύρω. Τι είναι;
ΛΑΡΑ: Φόβος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κοντά έπεσες.
(η Λάρα δεν μιλάει)
Ποια είναι η σωστή λέξη; Είναι ακριβώς εδώ. Ο μισός σου εαυτός το έχει ήδη καταλάβει.
( δεν μιλάει και πάλι)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν μπορείς να πεις την λέξη, θα ξεκαθαρίσεις πολλά από μέσα σου.
ΛΑΡΑ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει. Μιλάμε για την αβεβαιότητα, για την αμφιβολία. Χρησιμοποίησες κάποιες makyo λέξεις. Δεν νοιώθεις πια θύμα.
Πραγματικά δεν σε στοιχειώνουν εξωτερικοί παράγοντες. Αλλά τι συμβαίνει εδώ;  Ποιο είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα που είχες τα τελευταία δέκα χρόνια;
ΛΑΡΑ: Η αίσθηση ότι έχω κολλήσει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι.
ΛΑΡΑ: Η αίσθηση …. Δεν ξέρω, της θλίψης;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Εντάξει .Οκ, ωραία. Αν το πω εγώ, θα έχει την μισή επίδραση πάνω σου στην απελευθέρωση κάποιων πραγμάτων. Αν το πεις εσύ, θα φύγει ( η Λάρα αναστενάζει). Δεν είναι περίεργο το πώς μπλοκάρει το μυαλό κάποια πράγματα; Ξέρεις ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάω, αλλά δεν σου έρχεται η λέξη, κι αυτό είναι ένα από τα…
ΛΑΡΑ: Το νοιώθω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το νοιώθεις. Είναι ένα από τα τεστ που κάνετε στον εαυτό σας.
Και θα έλεγα, ε, περίπου 30 με 40 τοις εκατό του εαυτού σου  το έχει καταλάβει, αλλά – ωω!– τι να κάνουμε;
( η Λάρα δεν μιλάει)
Θέλεις να το πω εγώ;
Οκ. Δώσε το μικρόφωνο πίσω στην Λίντα και τελειώσαμε με τις ερωτήσεις για την ώρα και θα μπω στο θέμα. Αλλά πραγματικά, πραγματικά νοιώστε τι λέω, επειδή θα μπορούσε- πφφ!- θα μπορούσατε να  απελευθερώσετε πολλά. Οκ. Χαμηλώστε τα φώτα παρακαλώ.

Υπάρχει ένα θέμα που θα πρέπει να παρουσιάσουμε, ένα πολύ δύσκολο ζήτημα, και είναι ένα από αυτά που θέλετε να απελευθερώσετε, αλλά δεν θα το κάνετε τώρα αμέσως. Θα σας πάρει λίγο καιρό, επειδή είναι πολύ δύσκολο, πολύ βαθιά εμφυτευμένο, πολύ άσχημο, και σας κάνει θύματα. Σας κάνει θύματα.

Όλοι σας κάνατε μεγάλη διαδρομή, αποκτήσατε πολύ σοφία και πάψατε να είστε θύματα των γονιών σας. Δεν σας φαίνεται ότι  έχει περάσει μια αιωνιότητα από τότε που είχατε θέματα με την οικογένεια και τους κατηγορούσατε ότι φταίνε εκείνοι; Πάψατε να είστε τα θύματα των πρώην σας, των πρώην συζύγων και συντρόφων, επειδή συνειδητοποιήσατε ότι ήταν σαν να σέρνετe μαζί σας επιπλέον σκουπίδια. Οπότε, πάψατε να είστε τα θύματά τους.

Πάψατε να είστε θύμα της μαζικής συνείδησης, γενικότερα. Θέλω να πω, συνειδητοποιείτε ότι υπάρχει ακόμα, μπορεί να είναι σαγηνευτική, αλλά δεν σας ενοχλεί πια. Αλλά έχετε αυτό το θέμα με το θύμα, ένα μεγάλο θέμα, και είναι το θύμα που νοιώθει ενοχές, ναι, που νοιώθει ενοχές.

Ενοχές

Αυτό σας κάνει θύμα, «Έχω ενοχές επειδή έκανα κάτι κακό σε κάποιον άλλο. Έχω ενοχές επειδή δεν είμαι καλό άτομο. Έχω ενοχές επειδή ακόμα κουβαλάω πάνω μου πράγματα, που έκανα πολύ καιρό πριν – τα μυστικά μου,» είτε πρόκειται για βρώμικα μυστικά, είτε απλά για μυστικά βαθιά κρυμμένα μέσα σας. Και οι ενοχές θα σας κάνουν θύμα περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, περισσότερο από οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα. Καθώς ανοίγουμε τα φτερά μας αυτή την στιγμή και είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε, να αναδυθούμε, αν κουβαλάτε αυτά τα κολλημένα θέματα στα φτερά σας, δεν θα πετάτε καλά. Θα πέφτετε συχνά. Ήρθε η ώρα να ρίξουμε μια ματιά στα συναισθήματα ενοχής που βρίσκονται μέσα σας.

Τώρα, είναι αστείο γιατί υπάρχουν, το ξέρετε ότι υπάρχουν, γνωρίζετε πραγματικά τι είναι, αλλά το μυαλό παίζει ένα παιχνίδι. Το μυαλό παίζει ένα μεγάλο παιχνίδι και, πρώτα από όλα, θα αρνηθεί ότι είναι θύμα, μέχρι την στιγμή που τελικά θα συνειδητοποιήσετε ότι η δική σας ενοχή είναι η μεγαλύτερη αίσθηση θυματοποίησης, που μπορούσατε ποτέ να έχετε. Η δική σας ενοχή – μακράν μεγαλύτερη από το να είστε το θύμα μιας πολύ κακής οικογένειας ή μιας κακής σχέσης ή δουλειάς ή οτιδήποτε.

Τις κρατήσατε αυτές τις ενοχές. Τις κρατήσατε από ντροπή. Τις κρατήσατε σαν την μεγαλύτερη μορφή αυτό- δοκιμασίας που έχετε. Δεν θα τις απελευθερώσετε επειδή νοιώθετε υπερβολικά πολύ ένοχοι. Νοιώθετε ότι κάνατε κάτι τόσο απίστευτα απαίσιο, που δεν μπορείτε να το απελευθερώσετε. Πώς θα μπορούσατε να το απελευθερώσετε; Πώς θα μπορούσατε έτσι απλά- σναπ!- να το διώξετε μακριά; Υπάρχει κάτι μέσα σας που λέει, «Δεν θα ήταν σωστό να απελευθερώσω έτσι απλά τον εαυτό μου από αυτό. Πρέπει να το κουβαλάω μαζί μου, για να υπενθυμίζει στον εαυτό μου να μην είναι ποτέ ξανά κακός άνθρωπος.» Οπότε έχετε αυτές τις ενοχές, που σας μετατρέπουν σε θύμα του ίδιου σας του εαυτού. Συνήθως, θεωρεί κανείς ότι το θύμα είναι κάτι που οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες. Αλλά στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο θύμα, η μεγαλύτερη αιτία για να είναι κάποιος θύμα είναι ο εαυτός του, οι ενοχές του.

Εδώ παρουσιάζεται ένα ενδιαφέρον δίλημμα. Τι να κάνετε με αυτό ; Πώς να διαχειριστείτε τις ενοχές; Σας λέω ευθύς αμέσως και οι περισσότεροι από εσάς το ξέρετε καλά, ότι δεν μπορείτε να παλέψετε τις ενοχές. Θα σας νικήσουν. Ξέρουν τα ευάλωτα σημεία σας. Τι να κάνετε  με αυτές;

Δεν μπορείτε να μπείτε στην ενσωματωμένη Πραγμάτωση όντας θύμα. Ξεπεράσατε το θέμα με τα εξωγενή θύματα, αλλά τι γίνεται με τα ενδογενή θύματα; Τι γίνεται με τις ενοχές;

Όσο σας μιλάω, νοιώστε τις ενέργειες του χώρου, τις ενέργειες όλων μας. Υπάρχουν εκπληκτικές σκηνές από το παρελθόν. Απλά νοιώστε την ενέργεια κοιτάζοντας γύρω σας, καθώς όλοι σας βλέπετε τις ενοχές σας. Και είναι περίεργο, το μυαλό έχει τον τρόπο του να τις κρύβει. Το γνωρίζετε ότι υπάρχουν. Το γνωρίζετε ότι υπάρχουν, αλλά δεν μπορείτε να πείτε την λέξη. Ευκολότατη λέξη, αλλά δύσκολο να ειπωθεί.

Αυτό κάνουν οι ενοχές, και, ξέρετε, δεν θα αναλύσουμε τις ενοχές. Ειλικρινά δεν έχω καθόλου υπομονή για κάτι τέτοιο. Απλά θα τις ξεφορτωθούμε. Αλλά αυτό επιφέρει ενοχές, για τις ενοχές.

Μια Ερώτηση

Έτσι λοιπόν, πριν προχωρήσουμε στο θέμα, θέλω να σας κάνω μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Λίντα, ξανά, στο μικρόφωνο. Οπότε, αν οι ενοχές ήταν ένα πράγμα, κάτι σαν ένα πλάσμα, και είχατε ένα πολύ μεγάλο σπίτι ( γέλια καθώς κοιτάζει την Αλάγια). Αν είχατε ένα πολύ μεγάλο σπίτι, που θα έμεναν οι ενοχές; Η Λίντα στο μικρόφωνο, να ανάψουν τα φώτα, παρακαλώ. Πού θα έμεναν οι ενοχές; Σε ποιο δωμάτιο του σπιτιού;
ΤΖΕΗΝ: Στο υπόγειο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στο υπόγειο. Γιατί;
ΤΖΕΗΝ: Επειδή δεν χρειάζονται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν χρειάζονται. Ναι. Αλλά είναι  ακόμα εκεί, στο υπόγειο, παρόλο που είναι κλειστή η πόρτα και είναι σε μεγάλο βάθος. Έχεις πολλές ενοχές;
ΤΖΕΗΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Είναι στο υπόγειο αυτή την στιγμή;
ΤΖΕΗΝ: Είναι εδώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πώς θα σου φαινόταν να τις βάλεις στο σαλόνι;
ΤΖΕΗΝ: Στην κρεβατοκάμαρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην κρεβατοκάμαρα, οκ ( γέλια). Σαλόνι και κρεβατοκάμαρα.
ΤΖΕΗΝ: Πολύ κοντά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λέω στο σαλόνι, επειδή πραγματικά έτσι τις φέρνεις μέσα στην ζωή σου. Ουσιαστικά είναι καλύτερα από το να τις αποθηκεύεις στο υπόγειο, ξέρεις, επειδή όταν είναι στο υπόγειο τις ξεχνάς, αλλά νοιώθεις ακόμα τις αναθυμιάσεις από αυτή την ενέργεια.
Οπότε βρίσκονται στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα. Δεν είναι ζωή αυτή.
ΤΖΕΗΝ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι! Και, ξέρεις, θέλω να σε ρωτήσω κάτι, για ποιο πράγμα έχεις ενοχές;
( Η Τζέην δεν μιλάει)
Δεν περιμένω απάντηση, εδώ που τα λέμε ( γέλια). Ήταν εκείνη η έντονη στιγμή, «Δόξα τον Θεό!» ( ο Αντάμους γελάει). Όχι. Ρητορικό το ερώτημα. Για ποιο πράγμα νοιώθεις ενοχές; Ποιος τις δημιουργεί;
ΤΖΕΗΝ: Εγώ τις δημιουργώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ο άνθρωπος.
ΤΖΕΗΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Μάστερ δεν δίνει δεκάρα.
ΤΖΕΗΝ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ούτε και ο Θεός ή το Εγώ Είμαι ή κάποιος από αυτούς. Ο άνθρωπος θέλει να πιστεύει ότι όλοι αυτοί ενδιαφέρονται. Οπότε, έκρινες κάτι στην ζωή σου και μετά το μετέτρεψες σε ενοχή και τώρα την κουβαλάς μαζί σου.
ΤΖΕΗΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σκέφτεσαι καθόλου το θέμα με τις ενοχές, εννοώ, σου περνάει από το μυαλό κάνα δυο φορές τον μήνα;
ΤΖΕΗΝ: Τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιο συχνά, γιατί άραγε; Να φταίει το Shoud; ( γελάνε). Ω, έπρεπε να αρχίσουμε να – για όλους εσάς που είστε εδώ, για εσάς που παρακολουθείτε από το ίντερνετ- έπρεπε να βγάλουμε στην επιφάνεια αυτό το θέμα με τις ενοχές. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που χρειάστηκε να απομακρυνθώ για 30 μέρες. Ήταν για να εμφανιστούν οι ενοχές, κάτι πιθανόν δυσάρεστο για σας, αλλά δεν μπορείτε να πετάξετε αν είστε μέσα σε ένα κλουβί με ενοχές. Απλά δεν λειτουργεί. Οπότε, θέλω να πω, το χειρότερο πράγμα που κάνατε ποτέ, δεν είναι τόσο κακό.

Σας αρέσει να πιστεύετε ότι είναι, και  εγώ αυτό το αποκαλώ: το παιχνίδι σας- όχι μόνο το δικό σας αλλά και το δικό σας ( μιλώντας στο κοινό) , το δικό σας (μιλώντας στην κάμερα). Αυτό το αποκαλώ το παιχνίδι σας. Είναι ένα τεράστιο παιχνίδι αυτό που παίζετε, αυτό με τις ενοχές.

Οκ. Θα μιλήσω γι αυτό σε λίγο. Θα επιστρέψουμε σε αυτό το θέμα. οπότε, σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου.

Πού μένουν οι ενοχές σας μέσα σε αυτό το μεγάλο σπίτι; Πού μένουν;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Είναι αποφασισμένη! ( ο Αντάμους γελάει). Λοιπόν, ξέρεις, ακούγοντας…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, πέρασες από το «Δεν ξέρω» στο «Ξέρεις.»
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν καλό.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Τώρα έχω κάτι να πω.
Ακούγοντας διάφορα Shouds , πάντοτε λες, «Αφήστε το να φύγει. Απελευθερώστε το.»
«Δεν σας ανήκει πια.»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα, βέβαια. Πού μένουν οι δικές σου;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Πουθενά. Δεν έχω πια καμιά ενοχή, επειδή έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα  όταν έκανα οτιδήποτε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαι σίγουρος. Είμαι σίγουρος. Και χαίρομαι  που πιστεύεις ότι δεν έχεις, αλλά…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Προσπαθώ να μην έχω ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … Είμαι σίγουρος ότι έχεις.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Έχω;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, πραγματικά, έχεις. Όλοι έχουν. Όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν επίπεδα ενοχών. Ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Καταλαβαίνω ότι είμαστε άνθρωποι.
Αυτό που ήθελα να πω , ξέρεις, είναι ότι ανταποκρινόμαστε μπρος και πίσω πότε στην Παλιά Ενέργεια και πότε στην Νέα Ενέργεια, επειδή είμαστε τώρα σε αυτό το σημείο. Είμαστε ο σύνδεσμος. 
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν βγάζω νόημα.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Όχι; Δεν έχει νόημα;
Ξέρεις, για μένα έχει νόημα, οκ…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις καθόλου ενοχές μέσα σου;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, ξέρεις, αν έχω κάποιες, αυτές θα έλεγα ότι έχουν να κάνουν με την ανυπομονησία. 
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φέρθηκες ποτέ άσχημα σε κάποιον;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, μερικές φορές  βάζω τις φωνές στον άντρα μου. ( γελώντας) Βάζω τις φωνές στον άντρα μου. Νοιώθω ενοχές.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βάζεις τις φωνές στον άντρα σου.Ναι, ναι. Τον αγαπάς;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Οκ, οπότε νοιώθω ενοχές.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίμενε λίγο… τον αγαπάς;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Φυσικά και τον αγαπάω! ( η Λίντα αναστενάζει)
Και έτσι, υποθέτω ότι νοιώθω…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν νοιώθεις λιγάκι ότι αυτό κρύβει κάποιες ενοχές;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, όταν του φωνάζω. Ναι ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί του φωνάζεις;
Είναι χαζός μερικές φορές ( γέλια). Όχι πάντα.Μια στο τόσο.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Δεν ήθελα να το πω αυτό ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίμενε, μένει εδώ κοντά; Είναι μεγαλόσωμος?, επειδή…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, ξέρεις, όλοι έχουν τα θέματά τους.Και, ξέρεις, μερικές φορές, δεν συμφωνώ μαζί του, και έτσι, ξέρεις, μου φαίνεται χαζός, κι έτσι του φωνάζω λιγάκι. Με γεμίζει ενοχές αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς του φωνάζεις; Πώς τον λένε;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μάικλ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μάικλ. Πώς του φωνάζεις; Επειδή είμαι περίεργος να μάθω.ΣΩΜΠΡΑ 1: Ξέρεις, «Γιατί είσαι τόσο βλάκας;!»
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αλλά λίγο πιο δυνατά μια στο τόσο; Και τι κάνει ο Μάικλ;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Απλά με κοιτάζει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όπως- οκ. Όπως ένας τυπικός σύζυγος ( γέλια). «Δεν άκουσα τίποτα.» Οκ.
Κι έτσι, ας επιστρέψουμε στις ενοχές σου. Δεν είναι αναγκαστικά για τον Μάικλ, αλλά…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, είναι επειδή δεν έπρεπε να φερθώ έτσι. Θα μπορούσα να το είχα διαχειριστεί καλύτερα.Και μετά νοιώθω άσχημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δεν θα κάνουμε ψυχανάλυση σήμερα, αλλά…. Θα κάνουνε το ζήτημα των ενοχών που υπάρχει , που θα το ανατινάξουμε, πάει πολύ πιο βαθιά.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ορίστε;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελάει) Το θέμα των ενοχών πάει πολύ πιο βαθιά από τις φωνές που βάζεις στον Μάικλ. Υπάρχουν κάποια άλλα ζητήματα. Και δεν θα τα ψυχαναλύσουμε. Θα τα ανατινάξουμε. Αυτή είναι η ψυχανάλυση της Νέας Ενέργειας- φιου!- απλά τα ανατινάζουμε.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, γι αυτό θα πρέπει να προχωρήσει κανείς μπροστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Αυτό κάνω κι εγώ. Προσπαθώ να κάνω, οκ, έκανα. Νοιώθω ενοχές γι αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιο δωμάτιο; Σε ποιο δωμάτιο είναι;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, δεν ξέρω, στο σαλόνι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στο σαλόνι, οκ ( η γυναίκα γελάει). Ναι. Στην κρεβατοκάμαρα;
Δεν έχεις ενοχές στην κρεβατοκάμαρα;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Εμ, όχι! Είμαστε πολύ γέροι ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μοιάζει σαν να λες, «Δεν ξέρω.» Είστε πολύ γέροι; Πολύ γέροι;

Για την ιστορία, ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει καλύτερο σεξ όσο μεγαλώνει.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Α, ούτε καν κοιμόμαστε μαζί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν κοιμόσαστε… ( η γυναίκα γελάει). Αλλά… δεν κάνετε…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, γίνεται πολύ προσωπικό! ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λίντα, εσύ να μην ανακατευτείς! ( γέλια)
Όχι δεν γίνεται προσωπικό. Αυτή είναι η ζωή. Αυτός είναι ο τρόπος ζωής. Ειλικρινά, όσο κανείς νοιώθει πιο άνετα με το σώμα του, με την ηλικία του, με την… με την ενέργειά του, ουσιαστικά, η κρεβατοκάμαρα θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερη μετά τα 50, 60, 80. Φαντάζεστε 100; Μπουμ! ( γέλια)
ΣΩΜΠΡΑ 1: Όχι δεν μπορώ να τα φανταστώ! ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί; Γιατί; Ξέρεις, είναι…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Θα έπρεπε να ζήσω τόσο πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μακροζωία. Θέλεις μακροζωία; Κάνε σεξ.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Λοιπόν, ναι, υποτίθεται ότι…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, κάνε σεξ με τον εαυτό σου ή με κάποιον άλλο. Είναι ένα από τα κλειδιά για την μακροζωία. Σταματάς να το κάνεις, σταματάς να ζεις  Τέλος πάντων…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Είναι… ξέρετε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν ξέρουμε- μπορείς να το κάνεις με τον εαυτό σου, κατάλαβες;
ΕΝΤΙΘ: Να αυνανιστείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωωω, Έντιθ! ( πολλά γέλια). Η Έντιθ δεν το είπε και πολύ ψιθυριστά. «Να αυνανιστείς!» Δείτε τι συμβαίνει! Μια απλή αλλαγή καρέκλας και…( ζητωκραυγές, χειροκροτήματα και γέλια). Είναι μια γυναίκα που δεν της άρεσε να με ακούει να λέω «fuck” και τώρα μιλάει για τον αυνανισμό . Δεν είναι το ίδιο πράγμα; ( ο Αντάμους γελάει) Σόρι. Τέλος πάντων, το μικρόφωνο στην Λίντα. Ένας ακόμα. Ένας ακόμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ποιο δωμάτιο μένουν στο σπίτι σας;
ΠΩΛ: Γεια σου, Σαιν Ζερμαίν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γεια σου. Μάλλον Αντάμους.
Ναι, έχεις ενοχές;
ΠΩΛ: Σίγουρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Για ποιο πράγμα;
ΠΩΛ: Για τις ευκαιρίες που έχασα, επειδή το επέλεξα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γιατί νοιώθεις ενοχές για μια χαμένη ευκαιρία;
ΠΩΛ: Λοιπόν, αρχίζεις να κοιτάς πίσω- και είναι χαζό να το κάνεις αυτό σε μια συγκεκριμένη ηλικία- «Πώς αλλιώς θα μπορούσα να είχα πάρει την ζωή μου;» Και πραγματικά, έτσι όπως την έζησα ήταν τέλεια.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Μάστερ κοιτάζει πίσω του και αντί να μετανιώνει γι αυτά που δεν έκανε, ο Μάστερ κοιτάζει πίσω του και συνειδητοποιεί ότι στην πραγματικότητα ήταν το Και. Όλων των ειδών τα πράγματα είχαν συμβεί.
Δεν κοιτάζεις πίσω και λες, «Ω, θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό και θα έπρεπε να είχα κάνει εκείνο». Εσύ είπες, «Έκανα αυτό κι επίσης έκανα εκείνο». Παρόλο που μπορεί να πιστεύεις ότι απλά θέλεις να τα διορθώσεις, δεν ισχύει, επειδή είσαι πάντοτε στο Και. Το παρελθόν δεν είναι μονοδιάστατο ούτε γραμμικό, οπότε άσε τον εαυτό σου να πάει στο παρελθόν και να ζήσει την εμπειρία των δυναμικών, που δεν έφερες σε αυτό το επίπεδο. Αλλά σε ποιο δωμάτιο είναι οι ενοχές;
ΠΩΛ: Οι ενοχές είναι στην κουζίνα. Επειδή μεγαλώνοντας με την οικογένειά μας, εκεί ζει η οικογένεια, στην κουζίνα.
Οπότε είναι το μέρος όπου βγαίνουν όλα στην επιφάνεια , κατά την διάρκεια του δείπνου, κάτι που προκαλούσε μεγάλη δυσπεψία  (γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κι εσύ μιλούσες για τα δικά σου θέματα στο δείπνο;
ΠΩΛ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ενοχές, σωστά;
ΠΩΛ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και, κατά κάποιον τρόπο, ήταν πολύ έξυπνο, που δεν έβγαλες την πραμάτεια σου  στο τραπέζι που τρώγατε. Θα είχες ξεπουλήσει ή κάτι τέτοιο.
ΠΩΛ: Υπήρχαν μπόλικα πράγματα,  σε κανέναν δεν έλειψαν τα δικά μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Αλλά όμως, υπάρχουν πολλές εσωτερικές ενοχές, χωρίς να μπούμε στο τι είναι, επειδή δεν είμαστε εδώ γι αυτό. Αλλά ήρθε ο καιρός να τις αφήσεις να φύγουν.
ΠΩΛ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, οκ. Σε ευχαριστώ.

Σταματώντας το Παιχνίδι

Θα ήθελα να το νοιώσετε όλοι σας. Πού μένουν οι ενοχές σας; Αν είχατε ένα μεγάλο σπίτι, κάποιοι από εσάς θα τις είχατε στο υπόγειο, πεταμένες εκεί κάτω. Δεν τις έχετε ξεφορτωθεί. Ξέρετε, τις μισές- όχι, ογδόντα τοις εκατό αυτών που είναι στο υπόγειό σας- πετάξτε τις. Δεν πρόκειται να τις χρησιμοποιήσετε ξανά, αλλά τις κρατάτε σαν ενθύμηση, επειδή δεν είστε πρόθυμοι να τις αφήσετε να φύγουν.

Για πολλούς από εσάς είναι η σοφίτα, στο πάνω μέρος. Αυτό που θα λέγατε υπερσυνείδητο σε αντίθεση με το υποσυνείδητο. Τις έχετε εκεί επάνω στο υπερσυνείδητο και είναι πιο προβληματικό αυτό, επειδή, ξέρετε, δεν σας αρέσει και πολύ η σοφίτα. Αλλά είναι εκεί και μπλοκάρουν. Ξέρετε, το υπερσυνείδητο, το άνοιγμα, μπλοκάρει πολλά. Τις βάζετε εκεί πάνω και τις ξεχνάτε, αλλά αναχαιτίζουν την πορεία σας.

Για πολλούς από εσάς, οι ενοχές μένουν στην κρεβατοκάμαρα. Οι σεξουαλικές ενοχές είναι οι πιο ισχυρές από όλες τις άλλες. Οι σεξουαλικές ενοχές στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ισχυρές από τις ενοχές που έχετε επειδή κάνατε κακό σε κάποιον , ακόμα κι από αυτές αν δολοφονήσετε κάποιον. Και είτε πρόκειται για ενοχές που έχετε, επειδή πιστεύετε ότι είστε διεστραμμένοι, είτε επειδή πιστεύετε ότι είστε χειριστικοί, μπορεί να προέρχονται ακόμα και από προηγούμενες ζωές. Η σεξουαλική μαγεία είναι η πιο αποτελεσματική από όλες. Βάζετε λίγο σεξ στην μαγεία και δημιουργείτε κάτι πανίσχυρο, και κάποιοι από εσάς παίξατε με αυτό το θέμα σε προηγούμενες ζωές σας. Αλλά όταν είναι στην κρεβατοκάμαρα, είναι πραγματικά πολύ κολλημένες, πολύ άσχημες.

Για πολλούς από εσάς, είναι στο σαλόνι. Είναι εκεί. Παρκάρατε τις ενοχές στο σαλόνι και δεν αφήνετε τον εαυτό σας να ζήσει. Χορεύετε συνεχώς γύρω από τις ενοχές, που ζούνε στο σαλόνι σας.

Για κάποιους από εσάς, όπως στον Πωλ, στην κουζίνα. Πώς κατεβάζετε την ενέργεια, πώς φροντίζετε και πώς θρέφετε τον εαυτό σας. Και μετά εμφανίζονται στο σώμα σας, αν οι ενοχές μένουν στην κουζίνα.

Κάποιοι από εσάς τις έχετε στις ντουλάπες. Όχι και τόσο στο μπάνιο. Όχι στο μπάνιο, θα ήταν πολύ αλλόκοτο. Ναι. Θεωρώ ότι έχετε άλλους τρόπους για να ξεφορτώνεστε διάφορα.

Αλλά ρίξτε μια ματιά. Πού βρίσκονται αυτές οι ενοχές; Πού κατοικούν;

Και τώρα, το επόμενο μέρος είναι, δεν θα προσπαθήσουμε να  καταλάβουμε, να ψυχαναλύσουμε τις ενοχές. Ήρθε η ώρα να αναγνωρίσετε, ότι εδώ παίζετε ένα μεγάλο και φριχτό παιχνίδι. Αυτό είναι. Παίζετε το δικό σας παιχνίδι του θύματος. Θύμα με θύμα, άνθρωπος με θύμα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τελεία. Δεν μπορείτε να θεραπεύσετε τις ενοχές, γιατί θα τις κάνετε πιο μεγάλες. Θα τις τροφοδοτήσετε με ενέργεια. Αλλά από την στιγμή που θα αναγνωρίσετε, ότι είναι ένα μεγάλο παιχνίδι, ένας πολύ καλός τρόπος για να δοκιμάζετε τον εαυτό σας και ένας πολύ καλός τρόπος για να εμποδίσετε τον εαυτό σας να προχωρήσει και απλά τις ξεφορτωθείτε, θα είστε ελεύθεροι να αναδυθείτε, να πετάξετε, να απογειωθείτε.

Αλλά θα προσπαθήσετε να κρατηθείτε από αυτές. Θα προσπαθήσετε να κρατήσετε ένα σωρό makyo. Τα ακούγατε σήμερα, όλη μέρα. Είχαμε makyo. Είχαμε απόσπαση. Δεν είχαμε απαντήσεις στις ερωτήσεις. Είχαμε πολλά, και θα προσπαθήσετε να συνεχίσετε έτσι. Θα προσπαθείτε να βγάλετε άκρη με το μυαλό σας, «Για ποιο πράγμα έχω ενοχές;» Και σας εγγυώμαι, όλοι σας έχετε θέματα ενοχών. Θυματοποίηση εαυτού. Ήρθε η ώρα να σταματήσετε αυτό το παιχνίδι. Αυτή είναι η ερώτηση που χρήζει απάντησης, «Είμαι έτοιμος να σταματήσω να παίζω το παιχνίδι να είμαι θύμα του εαυτού μου; Είμαι έτοιμος να σταματήσω να δοκιμάζω τον εαυτό μου;»

Οι ενοχές είναι παράξενο πράγμα. Οι ενοχές υπάρχουν μόνο στον άνθρωπο, τουλάχιστον εδώ ξεκίνησαν. Στις άλλες σφαίρες, στα άλλα πλάσματα, δεν θα συναντήσετε ζητήματα ενοχών. Οι άνθρωποι πραγματικά τελειοποίησαν τις ενοχές.

Οι ενοχές ξεκινάνε με την κριτική, το ανθρώπινο μυαλό κρίνει, «Είναι σωστό ή λάθος»; Μετά το μετατρέπει σε ενοχές, και παύει να είναι νοητικό θέμα. Γίνεται συναισθηματικό θέμα και μπαίνει μέσα στις φλέβες σας, κυριολεκτικά μέσα στις φλέβες, αλλά στις φλέβες της ζωής σας, στις φλέβες της ενεργειακής σας ροής και σε όλα τα υπόλοιπα. Και αυτές οι ενοχές σας στραγγίζουν. Σας στραγγίζουν.

Επίσης οι ενοχές γεννάνε το δράμα. Πολλοί από εσάς, αν κοιτάξετε ζωή σας, θα δείτε ότι πάντα πρέπει να σας συμβαίνει κάποιο δράμα. Υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στις ενοχές και στο δράμα, επειδή από την στιγμή που θα αρχίσετε να έχετε ενοχές, αποκόπτετε την φυσιολογική ροή της ενέργειας της ζωής. Μετά πρέπει να έχετε κάποιο δράμα για να επαναφέρετε την ενέργεια, και μετά έχετε ενοχές για το δράμα και είναι ένα θέμα αυτό- διαιωνιζόμενο.

Το θέμα σε όλο αυτό είναι ότι έχουμε μιλήσει στο παρελθόν, ιδιαίτερα στο SES, γύρω από το πώς είστε θύμα ή βασανιστής στον εξωτερικό κόσμο. Αλλά τώρα θα δούμε πώς παίζετε το παιχνίδι του θύματος με τον εαυτό σας, με τις ενοχές.

Ήρθε η ώρα να αναγνωρίσετε, αν είστε έτοιμοι, ότι ήρθε η ώρα να σταματήσετε να παίζεται αυτό το παιχνίδι. Όχι άλλες ενοχές. Όχι άλλες ενοχές, και ένα μέρος σας θα επιμείνει να το κρατήσει, «Ήμουν κακός άνθρωπος. Πρέπει να νοιώθω ενοχές». Όχι πια. Αυτό είναι. Τέλος. Καθαρίστε το μητρώο σας, και τότε θα εμφανιστεί το θέμα, « Μπορώ πραγματικά έτσι απλά να καθαρίσω το μητρώο μου»; Και μετά οι ενοχές θα μιλήσουν και θα πουν, «Όχι, όχι. Δεν μπορείς. Δεν μπορείς να το ξεπεράσεις τόσο εύκολα. Θα σου πάρει πολύ χρόνο. Πρέπει να το δουλέψουμε. Πρέπει να ασχοληθούμε μαζί του και να το επεξεργαστούμε, το εσωτερικό παιδί κι όλα τα υπόλοιπα». Με άλλα λόγια, όχι. Σταματήστε να παίζετε το παιχνίδι.

Ας το μετατρέψουμε σε μια μεράμπ για να μην το κάνουμε νοητικό. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Ανατινάζοντας την ενοχή,  Merabh

Η ανθρώπινη εμπειρία έχει πολλά συναισθήματα ενοχής.
(η μουσική αρχίζει)
Και χτίζει και χτίζει και χτίζει, και πραγματικά μετατρέπει κάποιον σε μεγάλο θύμα.

Είμαστε σε αυτό το σημείο, που φθάνουμε σε αληθινή ενσωματωμένη Πραγμάτωση, είμαστε σε αυτό το σημείο και είναι μια απόφαση από την πλευρά σας. Μια συνειδητή απόφαση με τον Μάστερ να περιμένει, το Εγώ Είμαι. Μια συνειδητή απόφαση από την πλευρά σας. Θα σταματήσετε να παίζετε το παιχνίδι του να είστε θύμα του εαυτού σας;

Ξέρετε πώς είναι να είστε θύμα εξωτερικών πραγμάτων – κακές οικογένειες, κακές σχέσεις, χάσιμο δουλειάς, όλα τα υπόλοιπα. Το έχουμε ξεπεράσει αυτό. Τώρα πρέπει να κάνουμε μια στροφή σε σας που είστε θύμα, παίζοντας το θύμα της δικής σας ενοχής. Δείτε πώς η ενοχή σάς έχει προκαλέσει να ζείτε τη ζωή σας, να παίρνετε αποφάσεις. Πώς σάς προκαλεί να μην απολαμβάνετε πολλά πράγματα στη ζωή.

Θα έλεγα, ότι το χειρότερο πράγμα να κάνετε με την ενοχή, είναι να προσπαθήσετε να την επεξεργαστείτε, να την χειριστείτε με οποιοδήποτε τρόπο, να βυθιστείτε σ’ αυτή, να κάνετε  συμβουλευτική. Αυτό ακριβώς θέλει η ενοχή.

Αλλά για να πούμε, «Έχω τελειώσει το παιχνίδι του θύματος με τον εαυτό μου. Τέλος παιχνιδιού. Όχι άλλη ενοχή.» Ανατινάξτε το. Αυτό είναι, που κάνουμε εδώ. Αυτό δεν ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Οχι, καθόλου. Αφορά εσάς, εσάς, που είμαστε εδώ τώρα.

Με έναν πολύ περίεργο τρόπο, οι άνθρωποι, οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα χρειάζονται ενοχή. Την χρειάζονται για την επιβίωσή τους, για την ταυτότητά τους. Χρειάζονται αυτό το στοιχείο της ενοχής, είναι ακόμα βασικό στη ζωή τους.

Οχι για σάς. Δεν το χρειάζεστε πια. Δεν το χρειάζεστε για να ρυθμίσετε τον εαυτό σας, να τον εμποδίσετε από το να είστε κακός άνθρωπος.

Υπάρχουν πολλές ενοχές εθισμού που έχουν οι Shaumbra. Υπάρχουν πολλές ενοχές σχέσεων.
(παύση)
Και είμαστε εδώ, είμαι εδώ για να σας θυμίσω το παιχνίδι σας.
Υπάρχουν κάποιες παράξενες πνευματικές ενοχές, ξέρετε, κυρίως πράγματα προηγούμενων ζωών , πηγαίνοντας πίσω ακόμη και στην εποχή του Yeshua και στη δουλειά που ήρθατε να κάνετε. Περάσατε πολλές ζωές προσπαθώντας να διατηρήσετε την ιερότητα της σοφίας από την εποχή του Yeshua, αισθανόμενοι ένοχοι, ότι δεν το κάνατε σωστό. Αλλά το τί είναι η ενοχή, δεν είναι σημαντικό. Το να προσπαθήσετε να την καταλάβετε δεν είναι σημαντικό.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι, πριν φτάσουμε στην Ανάδυση, πριν ανοιχτούμε πραγματικά, πρέπει να σας ρωτήσω – ήμουν μακριά για ένα μήνα – πρέπει να σας ρωτήσω τώρα, εγώ εσάς, έναν- έναν, είστε έτοιμοι να παραιτηθείτε από αυτό το παιχνίδι;

Είναι, είτε ναι είτε όχι. Αυτό είναι. Ναι ή όχι, τίποτα άλλο. Μην πείτε τίποτα ενδιάμεσο.

Είστε έτοιμοι να εγκαταλείψετε την ενοχή, να είστε θύμα του εαυτού σας; Είναι ένα τεράστιο παιχνίδι και θα σας κρατήσει πίσω.

Ίσως πείτε ότι, η ενοχή σάς έχει εμποδίσει από το να επαναλαμβάνετε λάθη. Ίσως πείτε ότι η ενοχή είναι ακόμη και λίγη από τη δική σας αυτοεπιβαλλόμενη τιμωρία. Ίσως πείτε ότι η ενοχή δεν είναι τίποτα, που πραγματικά μπορείτε να ελέγξετε. Είναι ακριβώς εκεί, είναι ένας δαίμονας. Μπορεί να πείτε ότι προέρχεται από κάποιον ή από κάπου αλλού. Όχι. Είναι όλα ένα παιχνίδι.

(παύση)

Και η πολύ απλή ερώτηση που σας κάνω είναι, είστε έτοιμοι να σταματήσετε να είστε θύμα; Αυτό είναι. Μπορείτε να το αφήσετε να φύγει απλά έτσι – πςςςς !
(παύση)
Η λέξη «θύμα» χρησιμοποιείται γενικά αναφερόμενη στις εμπειρίες σας, τις σχέσεις σας, με το έξω από εσάς. Να είστε θύμα κάποιου έξω από εσάς. Δεν την έχω ακούσει ποτέ να αναφέρεται σαν θύμα του εαυτού σας- της δικής σας ενοχής, ντροπής. Ντροπής του να είσαι άνθρωπος. Να έχεις εκπέσει από τη χάρη, ερχόμενος σε αυτόν τον πλανήτη, παίρνοντας ένα φυσικό σώμα.
(παύση)
Σίγουρα δεν σκέφτηκες ποτέ εσένα, να είσαι θύμα του εαυτού σου. Αλλά, ξέρετε, υπάρχει κάτι ακόμα σε αυτό που πραγματικά σάς άρεσε πολύ. Υπάρχει κάτι που πραγματικά σάς άρεσε να είστε ένοχοι.

Είμαι εδώ και σας το λέω τώρα.
(παύση)
Η ενοχή είναι ένα από αυτά τα ενδιαφέροντα, λίγο συναισθηματικά, ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Είναι τόσο κολλημένη και τόσο, ω! βρώμικη, επαίσχυντη, τόσο ύπουλη, μέχρι να σταματήσετε για μια στιγμή και να συνειδητοποιήσετε το παιχνίδι. Σας αρέσει να νομίζετε ότι είναι πραγματικά κολλημένη και βρώμικη και άσχημη και ύπουλη και ανατριχιαστικά να σέρνεται γύρω από το σπίτι σας, το μεταφορικό σπίτι, όπως οι κατσαρίδες, οι τερμίτες. Σας αρέσει να το σκέφτεστε. Σας αρέσει να πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να απαλλαγείτε απ’αυτή, ότι δεν το αξίζετε.

Σας αρέσει πραγματικά αυτό το συναίσθημα. Ναι. Ναι. Σας αρέσει το συναίσθημα της ενοχής, αλλιώς δεν θα ήταν εκεί.

Θα σάς πω κάτι άλλο για την ενοχή. Ανάλογα με το πώς την βλέπετε, είναι και σαν το Teflon, ξέρετε, την επιφάνεια που δεν κολλάει. Εάν δεν εμπλακείτε σε αυτή, δεν προσπαθήσετε να την επεξεργαστείτε και να την καταλάβετε, αν δεν μπείτε στην συναισθηματική της αποπλάνηση, είναι σαν το Teflon, τόσο εύκολο. Απλά – schwitt! – έφυγε.

Έτσι, από τη μία πλευρά θα μπορούσατε να την αντιληφθείτε να είναι τόσο κολλώδης, δυσάρεστη, κρυμμένη στις εσοχές του σπιτιού σας. Δεν μπορείτε να την ξεφορτωθείτε. Γίνεστε θύμα της, αν αυτό είναι ένα παιχνίδι, που θέλετε να παίξετε.

Ή, απλά παίρνετε μια βαθιά αναπνοή, σταματάτε να παίζετε το παιχνίδι και έχει φύγει. Έφυγε ,τόσο γρήγορα.

Είναι σαν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Βρώμικη παλιά ενοχή, να είσαι θύμα, ή απλά αφήστε το να φύγει. Πσσστ !  Έφυγε.

Γι ‘αυτό σας το θέτω άλλη μια φορά. Είναι ένα απλό ναι ή όχι. Έχεις τελειώσει με το παιχνίδι του θύματος στον εαυτό σου;

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Η ενοχή, η ντροπή, πάνε τόσο βαθιά μερικές φορές. Αλλά όταν είμαστε σε ασφαλή χώρο σαν κι  αυτόν, είναι επίσης πραγματικά πολύ εύκολο να τις εγκαταλείψετε.

Ο άνθρωπος περνάει δύσκολα με αυτό κάποιες φορές. Λοιπόν, αγωνίζονται και λένε, «Δεν μπορώ απλά να τις αφήσω να φύγουν έτσι» ή «Το σύμπαν δεν κρατάει λογαριασμό;» Όχι, δεν το κάνει. Το σύμπαν δεν κρατάει βαθμολογία. Μόνο εσείς.

Λοιπόν, αισθανθείτε το για μια στιγμή. Νιώστε τον Μάστερ. Ο Μάστερ είναι η σοφία όλων των ζωών σας.

Νιώστε το αυτό για μια στιγμή. Ο Δάσκαλος δεν κρατάει βαθμολογία. Ο Μάστερ μετατρέπει τα πάντα σε σοφία. Ο Δάσκαλος δεν κρίνει.

Το Εγώ Είμαι, η ίδια η συνείδηση δεν έχει ένα βιβλίο σωστού και λάθους. Το Εγώ Είμαι δεν ξέρει καν, τί είναι το κάρμα ούτε ότι θα το ένοιαζε. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις.

Έτσι, ναι, μπορείτε να απομακρυνθείτε από αυτή, αυτή την ενοχή, όποτε θέλετε. Όποτε θέλετε να σταματήσετε το παιχνίδι.
(παύση)
Θέλω να παρακολουθήσετε τον εαυτό σας τον επόμενο μήνα, μέχρι το επόμενο Shoud μας.

Πόσο συχνά θα σκέφτεστε και θα αγωνίζεστε με αυτό το θέμα της ενοχής, της ντροπής; Πρόκειται να το μετατρέψετε σε μια διανοητική άσκηση, για το πόσο μεγάλο θύμα είστε; Θα πάτε να γράψετε ιστορίες, να τις βάλετε στα κοινωνικά δίκτυα για την ενοχή και την θυματοποίηση ; Γιατί αν κάνετε όλα αυτά τα πράγματα, βρίσκεστε ακόμα σ’ αυτή την κολλημένη ενέργεια. Βρίσκεστε ακόμα στο δικό σας παιχνίδι. Και είναι δικό σας. Δεν είναι κανενός άλλου. Βρίσκεστε ακόμα στο δράμα.

Ή μπορείτε απλά να φύγετε. Σταματήστε να παίζετε το παιχνίδι.

Δεν υπάρχουν συνέπειες για τον τερματισμό του παιχνιδιού, όσον αφορά κυρώσεις ή οτιδήποτε άλλο. Εάν τελειώσετε το παιχνίδι τώρα, αυτό δεν σας κάνει καλύτερο ή χειρότερο άτομο ή πνεύμα. Δεν σας ξαναβάζει στο δρόμο για την Φώτιση και δεν σας προάγει.

Απλά σταματάτε να παίζετε το παιχνίδι ή όχι. Αυτό είναι. Αυτό είναι. Καλή βαθιά αναπνοή.

Τον επόμενο μήνα μπαίνουμε στη Σειρά της Ανάδυσης. Αρχίζουμε όχι μόνο να συνειδητοποιούμε ότι έχουμε φτερά, αρχίζουμε να τα χρησιμοποιούμε. Γι’αυτό, στο τελευταίο αυτό Shoud της Σειράς των Φτερών έκανα την ερώτηση: «Είστε έτοιμοι να σταματήσετε να παίζετε το παιχνίδι του ένοχου θύματος;» Αυτό είναι.
(παύση)
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα.
(παύση)
Απλά αισθανθείτε πώς θα ήταν – πώς θα είναι – να έχετε απελευθερώσει όλη αυτή την ενοχή .Να μην την έχετε άλλο πια.

(παύση)
Οι αποφάσεις σας θα είναι διαφορετικές. Η ενεργειακή σας ροή θα είναι διαφορετική. Η ικανότητά σας να ανοίξετε τα φτερά σας σίγουρα θα αλλάξει.
(παύση)
Και ναι, αρχικά θα αισθανθείτε λίγο κενό μέσα σας, κάποιες τρύπες μέσα σας. Και αν πείτε, «Δεν είμαι πια ένα ένοχο θύμα «, θα υπάρξει κάποιο κενό, επειδή έχει γεμίσει για πολύ καιρό ,πολύ καιρό, με την ενοχή σας.

Αλλά αυτές οι τρύπες, αυτό το κενό θα γεμίσουν γρήγορα από συνείδηση, από πραγματικά συναισθήματα, όχι αυτά τα ψεύτικα συναισθήματα. Από αληθινά συναισθήματα.

Η ενοχή έχει απορροφήσει τόσο πολύ χώρο στον αισθητηριακό σας μηχανισμό, που σας εμπόδισε να αισθανθείτε πραγματικά όλες αυτές τις άλλες αισθήσεις, για τις οποίες έχουμε μιλήσει. Από πραγματικά συναισθήματα, από  πραγματική εμπειρία.
(παύση)
Και μπορείτε να κοιτάξετε την ενοχή με όποιον τρόπο θέλετε. Μπορείτε να  κοιτάξετε από πού μπορεί να προέρχεται ή γιατί είναι εκεί, πώς πήγε εκεί. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία.

Είναι ώρα να σταματήσετε να παίζετε το παιχνίδι ή όχι. Και είναι ένα τεράστιο παιχνίδι. Ίσως το μεγαλύτερο παιχνίδι που παίζει ο άνθρωπος. Ναι, ενοχή, να είσαι θύμα του εαυτού σου.
(παύση)
Προχωράω λίγο εδώ, καθώς αισθάνομαι όλες τις ενέργειές σας. Και έχουμε φύγει από τη σύγχυση και το να είμαστε άβολα, ακόμα και με κάποιο θυμό – σε αυτή τη merabh – απλά φύγαμε από τη σύγχυση, κάποιο θυμό και λίγη θλίψη.

Και τώρα αισθάνομαι, ότι πολλοί από εσάς παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και απλά λέτε, «Το παιχνίδι μόλις τελείωσε.»

Και ακόμα κι αν το μυαλό δεν μπορεί να ξέρει, πού να ταξινομήσει αυτό το παιχνίδι, πώς να το σκεφτεί, έχετε το διαισθητικό, το έμφυτο συναίσθημα αρκετά, ώστε να μπορείτε να πείτε: «Το παιχνίδι τελειώνει. Δεν πρόκειται να συνεχίσω να παίζω.»

Δεν είναι ένα εξωτερικό παιχνίδι. Είναι ένα παιχνίδι στο εσωτερικό. Ενοχή.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή.
(παύση)
Έτσι, θα έλεγα ότι περίπου το 38% από εσάς έχετε απαντήσει με σαφήνεια στην ερώτηση, «Θα σταματήσετε να παίζετε το παιχνίδι;»

Δεν είναι αγώνας δρόμου. Δεν υπάρχει χρονικό όριο για τους υπόλοιπους, αλλά μερικοί από εσάς το σκέφτεστε. Κατόπιν ακούτε τον εαυτό σας λέει «Ναι» και το επόμενο λεπτό να λέει «Όχι», και στη συνέχεια επιστρέφετε ξανά σε ένα παιχνίδι. Αλλά θα σας δώσω 24 ώρες για να πάρετε αυτή την απόφαση, ναι ή όχι.
Και, πάλι, δεν θέλουμε να το επεξεργαστούμε υπερβολικά αυτό, αλλά η ενοχή είναι ένα τεράστιο αυτό-επιβαλλόμενο παιχνίδι. Αυτό είναι. Αυτο-επιβαλλόμενο παιχνίδι. Θα δεσμεύσει την ενέργειά σας και την Φώτισή σας. Μπορείτε να το αφήσετε να φύγει απλά λέγοντας, «Έχω τελειώσει με το παιχνίδι.» Και μετά μην ανησυχείτε γι ‘αυτό. Μην το επεξεργαστείτε. Θα συνεχίσει από μόνο του.  Θα είναι σαν το Teflon. Αλλά αν βουτήξετε σε αυτό και αρχίσετε να το αναλύετε και όλα τα άλλα, είναι πραγματικά, πραγματικά, πραγματικά κολλώδες.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. Έχετε 24 ώρες για να σκεφτείτε και στη συνέχεια προς τα εμπρός για την Ανάδυση.

Και, με αυτό, ανεξάρτητα από το τί θα αποφασίσετε, θυμηθείτε …

Όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

ADAMUS: Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ (χειροκροτήματα κοινού).

Mετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη,   Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορας της μετάφρασης : Μαρία Κωδωνάκη

Παρακολουθήστε εδώ την μεράμπ “Ανατινάζοντας την ενοχή”, με ελληνικούς υπότιτλους από τη Κατερίνα Θαλασσά