Shoud 3, Transhuman

 5 -11- 2016

( Mια υπενθύμιση, Σωματικά Θέματα, Μεραμπ για το σώμα, τα Πρότυπά σας, Συνειδητοποίηση, μεράμπ πέρα από τα πρότυπα)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους Sain- Germain.

Είναι πολύ όμορφο που είμαι πάλι εδώ φίλοι μου, στο Κέντρο Σύνδεσης του Βυσσινί Κύκλου. Ω! Και πάλι εδώ σ αυτή την όμορφη ενέργεια που δημιουργείτε, πάλι μαζί με σας που παρακολουθείτε on line. Ω!

Είστε φίλοι, αληθινά. Έχω διδάξει, έχω δουλέψει με πάρα πολλούς, όλα αυτά τα χρόνια, όλους αυτούς τους αιώνες. Έχω διδάξει  στα Mystery Schools. Έχω διδάξει σε μυστικές κοινωνίες. Είχα κι άλλους channelers στο παρελθόν, αλλά δεν συγκρίνονται καθόλου με αυτό το γκρουπ, με όλους εσάς. Σώμπρα, είστε σπάνιο είδος, ενδιαφέρον είδος, επαναστάτες και πειρατές, και μ αρέσει αυτό. Μ αρέσει , και σήμερα, θα μπούμε σε αυτή την ενέργεια.

Ποτέ πριν δεν είχα έναν channeler ντυμένο σαν ποδηλάτη, και αυτό πιστεύω πως  είναι καλό. Πιστεύω , ξέρετε, πως θα μπορούσατε να είστε ντυμένοι σαν μοναχοί. Θα ήταν ίσως ένα επαγγελματικό κοστούμι, μα αυτό ακριβώς μ αρέσει σ’ αυτό το γκρουπ. Ω! Τόσο πεισματάρηδες, τόσο γεμάτοι χιούμορ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Και αυτή την στιγμή περνάτε μέσα από μια  από τις καλύτερες  και τις πιο δύσκολες στιγμές, και μπορείτε ακόμα να χαμογελάτε. Ακόμα μπορείτε κι έρχεστε. Ξέρω πως έρχεστε για τον  καφέ και το δωρεάν φαγητό, αλλά ας προσποιηθούμε πως έρχεστε για κάτι άλλο.

Μιας και μιλάμε για τον καφέ, που στο διάολο….( το ακροατήριο λέει:¨ Είναι εκεί, πίσω σου¨). Βρίσκεται πίσω μου; Δεν τον σέρβιραν σωστά; Λίντα, θα σε πείραζε να μου δώσεις τον καφέ μου;
Λίντα: Το λάθος ήταν δικό μου. Εγώ το έκανα. Ήταν ακριβώς εδώ.
Αντάμους: Ω! Σε ευχαριστώ. Βλέπετε, βλέπετε, θέλω να το παρατηρήσετε αυτό ξανά. Ας το ξανακάνουμε. … παρατηρήστε τι συμβαίνει με την ανταλλαγή της  ενέργειας που προκύπτει. Το δούναι και λαβείν, η αγάπη και η ευγνωμοσύνη. ( Η Λίντα κάνει γκριμάτσες και το κοινό γελάει). Ξέρω πως αυτό είναι…. ( περισσότερα γέλια καθώς η Λίντα πέφτει στα γόνατα.) Με κοροϊδεύει. Με κοροϊδεύει. Παρόλο που μιλάει ο Αντάμους κι όχι ο Cauldre. Με κοροϊδεύει. Ας το κάνουμε ξανά. Θέλω να μου…. ( το κοινό φωνάζει: Ωωωω! ). Όχι, εγώ…
Λίντα: Μην παίζεις με την τύχη σου.
Αντάμους: Α! Εδώ βρισκόμαστε σε  ένα πολύ , πολύ ενδιαφέρον σημείο- πολύ ενδιαφέρον σημείο – για όλους εσάς. Το θέμα δεν είναι ότι η Λίντα βρίσκεται απλά σε υπηρεσία αγάπης. Θέλω να παρατηρήσετε την ανταλλαγή ενέργειας. ( περισσότερα γέλια καθώς η Λίντα αρνείται να του δώσει πίσω τον καφέ).
Λίντα: Μπορείς να είσαι ευγενικός;
Αντάμους: Επισημαίνω κάτι εδώ, που ο καθένας σας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στην ζωή του.
Λίντα: Μόνο ένας Μάστερ μπορεί να βρίσκεται σε υπηρεσία. ( ακόμα κρατάει μακριά τον καφέ του). Δεν ξανακάνω αυτό το υπηρετηλίκι.
Αντάμους: Κάνω μια πολύ σοβαρή επισήμανση εδώ και το πράγμα έχει ξεφύγει τελείως. Οκ, ας το παίξουμε ξανά. Βάλε τον εδώ. Εμπρός, άντε , βάλε τον εδώ. Οκ. Και μιας και μιλάμε για φαγητό και για καφέ, πού είναι ο καφές μου;
Λίντα: Ω, Αντάμους! Ω, Αντάμους! Ορίστε.
Αντάμους: Τώρα, πάγωμα της σκηνής. Παρατηρήστε την ανταλλαγή της ενέργειας. Ω,  μια υπέροχη ανταλλαγή ενέργειας λαμβάνει χώρα. Αντί να κάθεται το φλιτζάνι με τον καφέ στον πάγκο, και να πρέπει να τον πάρω μόνος μου, υπάρχει πραγματικά κάτι πολύ ευγενικό, κάτι πολύ ιερό στην ανταλλαγή ενέργειας. Κι έτσι, το χρησιμοποιώ …
Λίντα: Μπορώ να σε σερβίρω άλλη μια φορά;
Αντάμους: Το χρησιμοποιώ σαν ένα σημείο…. Όχι, μπορείς να καθίσεις κάτω τώρα. (απευθυνόμενος στην Λίντα). Το χρησιμοποιώ για να δείξω στον καθέναν σας, ένα πολύ, πολύ ενδιαφέρον θέμα. Όταν έρχεται σε σάς ,όταν τον φέρνουν και σας τον σερβίρουν, παρατηρήστε την ανταλλαγή της ενέργειας. Δείτε την συνειδητά.
Πάρα πολλοί από εσάς έχετε μπλοκάρει ,κατά κάποιο τρόπο,  την ικανότητα να λαμβάνετε, να επιτρέπετε. Θα έρχονται πράγματα σε σας, με πολύ όμορφους νέους τρόπους. Δεχτείτε τα. Συνειδητοποιείστε την ανταλλαγή της ενέργειας.  Εάν έρχεται  από κάποιο άλλο άτομο, η αγάπη, ο θαυμασμός, η τιμή, το να είναι σε πραγματική υπηρεσία.
Λίντα: Ω, σε αγαπάω! Σε αγαπάω! Συγνώμη!
Αντάμους: Και μετά, επιτρέψτε στον εαυτό σας να λάβει χωρίς ενοχές ή ντροπές. Υπάρχει ένα πολύ, πολύ ενδιαφέρον νόημα σε όλο αυτό, επειδή έρχεται. Είναι εδώ. Δεχτείτε το. Μην αφήνετε οτιδήποτε σας έρχεται να παραμένει κάπου στον πάγκο , να κάθεται στην σοφίτα ή στο γκαράζ. Αφήστε το να κάνει όλο τον δρόμο και να έρθει σε σας. Αφήστε την ενέργεια να σας υπηρετήσει. Μην πάτε να πάρετε μόνοι σας το φλιτζάνι, δεν την αφήνετε πραγματικά την ενέργεια να σας υπηρετήσει. Αφήστε την να σας υπηρετήσει. Αφήστε την να σας υπηρετήσει.

Είναι ένας όμορφος τρόπος να ξεκινήσουμε την μέρα μας, επειδή θα μπούμε στα παλιά μοτίβα  σήμερα. Θα τα ξεπεράσουμε. Ένα παλιό μοτίβο , για παράδειγμα, είναι να πρέπει να πάρεις μόνος σου τον καφέ σου. Πολλοί από εσάς το κάνετε κάθε πρωί, όμως υπάρχει επίσης καφές – ενέργεια, αφθονία – που θα έρθει σε σας και απλά δεχτείτε τη με χάρη ( απλώνει τον χέρι του με τον καφέ στην Λίντια που κάθεται στην πρώτη σειρά), και παρατηρείστε την ανταλλαγή ενέργειας. Όχι, όχι, πάρε το. Πάρε ένα ποτό διάολε.
Λίντια:  Πολύ καλός.
Αντάμους: Πολύ καλός. Ναι. Θα ήθελες έναν κι εσύ; Σάντρα, έναν καφέ ακόμα, παρακαλώ. Με γάλα; Χωρίς λιπαρά; Με γάλα καρύδας;
Λίντια: Σαν τον δικό σου.
Αντάμους: Σαν τον δικό μου. Έναν ακόμα Σάντρα.
Λίντα : Θα είναι ένα μακρύ απόγευμα
Αντάμους: Θα είναι ένα σύντομο απόγευμα.
Πριν προχωρήσουμε, ναι, είστε πραγματικά καλοί φίλοι. Πέρασα τόσο όμορφες στιγμές μαζί σας και θα συνεχίσω , για λίγο καιρό ακόμα, δουλεύοντας με όλους εσάς. Υπάρχει τόση ασέβεια! Τόσο χιούμορ! Έχει τόση ομορφιά όλο αυτό! Εγώ – κι αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό –  όντως πηγαίνω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων.  Δεν είναι απλά μια ιστορία. Όντως πηγαίνω εκεί και όντως με ρωτάνε, επειδή πολλοί από αυτούς διδάσκουν άλλα γκρουπ και θέλουν να ξέρουν. « Πώς τα πάει αυτό το γκρουπ των Σώμπρα ;» Κι επίσης θέλουν να ξέρουν «Προοδεύετε;».

Κάποιοι από τους Αναληφθέντες Δασκάλους, καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια με τις ομάδες τους. Στ’ αλήθεια προσπαθούν πάρα πολύ, επειδή οι άνθρωποι των ομάδων τους  έχουν την τάση να κλειδώνονται, να φοβούνται την πραγματική αλλαγή. Εγώ όμως πηγαίνω εκεί, σαν περήφανος παππούς, και τους λέω πως τα καταφέρνουμε. Οπωσδήποτε τα καταφέρνουμε. Έτσι…. ( κάποιοι λένε « Ουάου») Ναι, σας ευχαριστώ. Ένα γιούχου ( τώρα το ακροατήριο λέει «Γιούχου» και κάποιοι χειροκροτούν.)

Μια υπενθύμιση

Έτσι λοιπόν, ένα σημείο υπενθύμισης – πιθανών να το κάνω πιο συχνά στα Shouds , επειδή έχουμε να καλύψουμε πολλά θέματα –  ένα σημείο λοιπό, που θέλω να θυμάστε και που θα είναι πολύ σχετικό με όσα θα κάνουμε τις επόμενες εβδομάδες: Αν υπάρχει κάτι…. Όσα είπα πριν είναι μικροπράγματα, αλλά έχω σκοπό να τα επαναλαμβάνω,  επειδή κατά κάποιο τρόπο νιώθω τι έρχεται. Είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό σημείο.

Αν υπάρχει κάτι στην ζωή σας που δεν σας αρέσει, ρίξτε του μια προσεκτική ματιά επειδή εκεί υπάρχει κάτι σ’ αυτό ,που ακόμα σας υπηρετεί. Κάτι που είναι τόσο βασικό,  τόσο σημαντικό.

Μερικές φορές ταλαιπωρείστε μ’ αυτά τα πράγματα. Δεν σας αρέσει η έλλειψη της αφθονίας σας. Δεν σας αρέσουν θέματα της υγείας σας . Δεν σας αρέσει ο σύντροφός σας, οτιδήποτε κι αν είναι. Απλά δεν σας αρέσει η χάλια ζωή σας, ίσως. Υπάρχει κάτι εκεί που ακόμα σας υπηρετεί, αλλιώς δεν θα ήταν έτσι.
Και ξέρω πως αναστάτωσα αρκετούς  Σώμπρα , όταν το είπα. «Ε λοιπόν, δεν καταλαβαίνεις. Έχω αυτή την αρρώστια». Ή « Μόλις που τα βγάζω πέρα με τους λογαριασμούς μου. Ζω στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μου.» Οκ, για ρίξτε του μια ματιά. Υπάρχει κάτι εκεί που ακόμα σας αρέσει. Σας υπηρετεί σε κάποιο επίπεδο. Και είναι δύσκολο να μπείτε μέσα του και να το συνειδητοποιήσετε. Είναι πιο εύκολο να κατηγορείτε τα προβλήματά σας – ας πούμε στην έλλειψη αφθονίας – είναι πιο εύκολο να την κατηγορήσετε , να πείτε: « Ε λοιπόν, δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε εξαιτίας της έλλειψης αφθονίας.» Όχι, στην πραγματικότητα, σας αρέσει ακόμα. Υπάρχει κάτι μέσα της,  που σας αρέσει.

Κάντε μια βουτιά μέσα του. Τι είναι αυτό που σας αρέσει; Για πολλούς από εσάς – δεν ισχύει για όλους – για πολλούς από εσάς, η έλλειψη αφθονίας σας , σας εμποδίζει να κάνετε βαθιές αλλαγές στην ζωή σας. Η δικαιολογία της έλλειψης  αφθονίας, που ακόμα κρεμιέστε πάνω της, σας επιτρέπει, να μην επιτρέπετε περισσότερο φως στην ζωή σας. Το – οτιδήποτε κι αν είναι αυτό – συμπληρώστε εσείς τα κενά στην πρόταση. Ξέρετε , έχετε διαρκώς πονοκεφάλους, ας πούμε πως αυτή είναι η δικαιολογία – οκ, σας υπηρετεί κατά κάποιον τρόπο. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Είναι μια βασική, θα λέγαμε, συμπαντική αρχή. Είναι πολύ,  πολύ απλό.

Τα νοσοκομεία, τα ιατρεία, είναι γεμάτα από ουρές ανθρώπων –  ουρές και ουρές ανθρώπων – με δικαιολογίες. Ουρές ανθρώπων που προσπαθούν να βρουν απαντήσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν προσπαθούν να βρουν  την απάντηση, οπωσδήποτε δεν προσπαθούν  να βρουν την απάντηση. Προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες.

Αν υπάρχει κάτι στην ζωή σας που δεν σας αρέσει – δεν είναι κριτική αυτό – όμως, αν υπάρχει κάτι που δεν σας αρέσει, ανακαλύψτε σε τι σας εξυπηρετεί ακόμη. Ρωτήστε τον εαυτό σας. Γίνετε ο Μάστερ και ρωτήστε τον εαυτό σας: «Με ποιον τρόπο με εξυπηρετεί ακόμα αυτό;» οτιδήποτε δεν σας αρέσει

Ένα σημείο που χρειάζεται να θυμάστε αυτές τις επόμενες τρεις, τέσσερις εβδομάδες μέχρι να βρεθούμε ξανά μαζί, επειδή πρόκειται να βγει στην επιφάνεια: Κάτι , κάποια πράγματα στην ζωή σας που δεν σας αρέσουν, πώς σας υπηρετούν;
Η οικογένεια, οι σχέσεις. Ξέρετε, είναι τόσο βασικό, όπως τόνισε ο Τοβίας πριν χρόνια: Έχετε θέματα υγείας, έχετε θέματα αφθονίας και έχετε θέματα σχέσεων – και θέματα αυτοεκτίμησης, αλλά η αυτοεκτίμηση είναι αυτή που προκαλεί αυτά τα τρία – πως σας υπηρετούν; Και έτσι είναι, και μην μου λέτε, μην λέτε στον εαυτό σας: «Δεν ξέρω». Δεν είναι αποδεκτό. Υπάρχουν για κάποιο λόγο. Έτσι λοιπόν, τι όμορφος τρόπος για να ξεκινήσουμε, μιλώντας για το πώς η ενέργεια σας υπηρετεί

Σωματικά θέματα

Από την τελευταία μας συγκέντρωση και μετά, τι έχει συμβεί; Θα έλεγα ότι το κυριότερο που συμβαίνει σε πολλούς από εσάς , είναι θέματα σωματικά. ( κάποιοι λένε Ωωω, ναι). Σωματικά θέματα. Πόνοι στο σώμα, παράξενη συμπεριφορά του σώματος, το σώμα να κάνει αλλόκοτα πράγματα. Κάποιοι από σας , νομίζετε ότι παθαίνεται καρδιακή προσβολή και ότι θα πεθάνετε μέσα στην νύχτα. Κάποιοι από εσάς, νιώθετε το σώμα σας νωθρό, ότι δεν ανταποκρίνεται, και ποιον κατηγορείτε γι αυτό; Εμένα, φυσικά ( γέλια). Ναι, σας ευχαριστώ. Την ηλικία. Την ηλικία. Ναι, ακόμα κι αυτοί που είναι είκοσι χρονών. Ω, δεν βλέπω κανέναν εικοσάχρονο εδώ μέσα. Είκοσι πέντε;
Την ηλικία, λοιπόν. Ω, απλά «Γερνάω.» Όχι, δεν ισχύει.
Σας παρακαλώ, όσο μεγάλοι, όσο νέοι κι αν είστε, δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσουμε την ηλικία. Είναι η ένταση των αλλαγών μέσα από τις οποίες περνάτε. Η ένταση των αλλαγών.
Τώρα, όσο προχωράτε σε αυτόν τον πλανήτη σαν ενσαρκωμένοι Μάστερς – είσαι τόσο γλυκιά ( στην Έντιθ) – απαιτούνται αρκετές αλλαγές. Αλλαγές στο Σώμα της Συνείδησης, που περιλαμβάνει και την φυσική σας βιολογία. Ενσωματώνετε ολοκαίνουργια επίπεδα συνείδησης και φωτός και ενέργειας μέσα στο σώμα σας.

Οι περισσότεροι από εσάς – όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι – έχετε απελευθερώσει τις παλιές  προγονικές σας ενέργειες  από το σώμα σας. Έχετε ακόμα κάποιες που θα τις αποκαλούσα καρμικές ενέργειες στο σώμα σας –  από το δικό σας κάρμα – αλλά αυτές δεν ήταν τόσο σπουδαίες όσο οι προγονικές. Αν δεν έχετε ακούσει το Ancestral Freedom (σεμινάριο που λέγεται: Απελευθέρωση Προγονικού Κάρμα), σας παρακαλώ να το κάνετε. Αν δεν μπορείτε να διαθέσετε –  πόσο κοστίζει το σεμινάριο; Πεντακόσια, εξακόσια δολάρια; Πόσο; ( κάποιος λέει « Νομίζω είναι τριακόσια, τόσα δεν είναι;). Τριακόσια δολάρια.
Λίντα: Όχι!
Αντάμους: Πόσα;
Τζιν: Εβδομήντα πέντε.
Αντάμους: Εβδομήντα πέντε δολάρια!  Μόνο αυτά χρεώνεστε γι αυτό;! Αν δεν μπορείτε να διαθέσετε 75 δολάρια για το προγονικό κάρμα,  για κοιτάξτε  λίγο το θέμα με τα προβλήματα αφθονίας σας. Ή την πιστωτική σας κάρτα, ναι. Είναι στ’ αλήθεια ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για τον εαυτό σας.
Απελευθερώσατε αυτό το προγονικό υλικό. Είναι αυτό πάνω στο οποίο είχατε χτιστεί. Είναι αυτό που πάνω του χτίστηκε το σώμα σας – παλιά  προγονικά θέματα,  DNA, ιστοί, κι όλα τα υπόλοιπα. Τα απελευθερώνετε. Τώρα το σώμα σας περνάει μέσα από ένα επίπεδο αλλαγών, καθώς κυριολεκτικά επιτρέπει περισσότερο φως και περισσότερη συνείδηση.

Θα μπορούσατε επίσης να πείτε, ότι αυτό που συμβαίνει είναι η ενσωμάτωση που γίνεται τώρα στο Σώμα της Συνειδητότητας σας, όπου… φανταστείτε αυτή την πανέμορφη αστραφτερή μπάλα του Εγώ Είμαι, και την φυσική σας βιολογία, που ήταν χωρισμένη, που ανήκε  κατά κάποιον τρόπο στους προγόνους σας, και το μυαλό σας, το οποίο μόνο ο Θεός ξέρει από πού προήλθε, και όλα τα υπόλοιπα να ενσωματώνονται , να συγχωνεύονται μέσα στην ολότητα του Σώματος της Συνείδησης, σε τέτοιο βαθμό, που, όπως είπα και πριν, δεν θα νιώθετε την διαφορά ανάμεσα στο φυσικό σας σώμα, στο μυαλό σας, στην επίγνωσή σας, στην συνείδησή σας ! Θα είναι όλα ενσωματωμένα!

Αυτά που περνάτε τις τελευταίες τρεις με τέσσερις εβδομάδες ειδικά, έχουν να κάνουν με το σώμα. Ω! Και είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο, επειδή είστε πληγωμένοι, δεν έχετε  ενέργεια, κάποιες φορές γίνεται πραγματικά πολύ, πολύ επώδυνο. Το σώμα σας δεν αντιδρά όπως συνήθιζε, και φυσικά, παρατηρώ..Βλέπω πολλούς από εσάς να γεμίζετε το στόμα σας με συμπληρώματα διατροφής. Αρκετοί από εσάς δοκιμάζετε νέες θεραπείες διαφόρων ειδών. Θα μπορούσατε απλά να συγκρατηθείτε για κάνα δυο εβδομάδες; Σταματήστε όλα αυτά τα συμπληρώματα.

Το μόνο που κάνετε είναι να λέτε στο σώμα σας: «Κάτι δεν πάει καλά με σένα, αγαπητό σώμα, κι έτσι θα σε φορτώσω με βιταμίνες ή με χυμό κάκτου ή με χάπια από ραπανάκια.» ή οτιδήποτε. Από τα πιο περίεργα πράγματα που έχω δει. Από τα πιο περίεργα. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να αναρτήσετε στο Facebook , στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:  «Τα πιο περίεργα πράγματα που έπαιρνα στον δρόμο για το mastering» – επειδή υπάρχουν κάποια πολύ αλλόκοτα πράγματα, που ποτέ δεν θα έβαζα στο σώμα μου, αν είχα φυσικό σώμα, κι εσείς τα χώνετε μέσα σας λέγοντας: «Είναι βιολογικά.» Ε λοιπόν όχι. Είναι σκουπίδια! ( γέλια). Και έχουν απαίσια γεύση και κάνουν αλλόκοτα πράγματα στο σώμα σας. Αλήθεια.

Αυτή την στιγμή περνάτε μέσα από μια απαλή, γεμάτη χάρη, μερικές φορές επίπονη διαδικασία. Μην τα κάνετε θάλασσα. Κοιμηθείτε περισσότερο. Είναι ίσως η σπουδαιότερη συμβουλή, που μπορώ να σας δώσω, έξτρα ύπνος, και ξέρω πως έτσι κι αλλιώς κοιμάστε αρκετά, επειδή την νύχτα, όταν εσείς, το μυαλό σας, το ανθρώπινο μυαλό σταματάει για λίγο να δουλεύει, το σώμα κάνει αυτά που πρέπει να κάνει.

Αυτή η διαδικασία που περνάτε τώρα, που απελευθερώνετε την προγονική σας βιολογία και φέρνετε μέσα στο Σώμα της Συνείδησης τα πάντα. Είχαμε μια μικρή συνάντηση στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Το είδαμε και είπαμε: « Πόσο καιρό θα χρειαστεί φυσιολογικά κάποιος για να περάσει μέσα από αυτή την συνολική διαδικασία ;» Και καταλήξαμε στα 179 χρόνια ( κάποιοι λένε Ουάου!). Ε λοιπόν, μας φάνηκε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. 179 χρόνια. Πόσες ενσαρκώσεις; Πιθανόν τρεις.

Τυπικά, χρειάζονται 179 χρόνια για να περάσετε μέσα από αυτού του είδους την διαδικασία, χωρίς να τρελαθείτε. Κι εσείς το κάνετε μέσα σε, πόσα, ίσως είκοσι χρόνια; Ή λιγότερο για κάποιους από εσάς, λίγο περισσότερο για κάποιους άλλους. Δεν είναι αγώνας δρόμου, αλλά βλέπετε, περνάτε μέσα από αυτό με τέτοια ταχύτητα, που θα  επηρεάσει τα γόνατά σας και την πλάτη σας και τον λαιμό σας και τους ώμους σας και την κοιλιακή σας χώρα και τα έντερά σας και την καρδιά σας και το συκώτι σας – το μεγάλο θέμα, το συκώτι –  και τα  νεφρά σας. Θα επηρεάσει τα πάντα.  Τα βγάζει όλα έξω από τα παλιά μοτίβα και τα επαναπροσδιορίζει. Αλλά είναι μια πραγματικά φυσιολογική διαδικασία. Γίνεται με φυσικό τρόπο, με χάρη.

Δεν πρόκειται να πεθάνετε. Δεν έχετε κάποια ασθένεια. Δεν έχετε κάποιο πρόβλημα. Μπορείτε να πάτε στον γιατρό, όπως κάποιοι από εσάς το έκαναν. Πάτε στον γιατρό, σχεδόν πιστεύοντας ότι ο γιατρός θα σας βρει κάτι, επειδή μετά, τι; Μετά θα πάρετε κάποια φαρμακευτική αγωγή και θα προσποιηθείτε ότι θα περάσει, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα περάσει. Πάτε στον γιατρό και ο γιατρός σας λέει: «Ε λοιπόν Ελίζαμπεθ, εε, κάναμε όλες τις εξετάσεις, ξέρεις, εξετάσεις που πήραν πολύ χρόνο, και πραγματικά δεν βρήκαμε κάτι. Αλλά θα σου δώσω μια συνταγή, όπως και να χει. Θα μπορούσες εναλλακτικά να επισκεφτείς τον Δόκτωρ Μυαλό, τον ψυχίατρο.» Υπαινιγμός, υπαινιγμός, ουου, ουου, ουου! ( ο Αντάμους κάνει χειρονομίες « είσαι τρελή», και γελάει).
Ελίζαμπεθ: Αλήθεια;
Αντάμους: ( Την φιλάει). Είσαι τόσο όμορφη. Ξέρεις, όταν έρχεσαι εδώ, πρέπει να παίζεις ( γέλια).
Κι έτσι, κάποιοι από εσάς πήγατε στον γιατρό κι ο γιατρός είπε: « Λοιπόν, το σώμα σου δεν έχει κανένα πρόβλημα», επειδή δεν έχει, και γενικά δεν πρόκειται να βρουν τίποτε. Τώρα, ώρα για την δήλωση αποποίησης ευθύνης.
Λίντα: Ω! Αυτό είναι για ψυχαγωγικούς λόγους μόνο. Δεν είναι ιατρική συμβουλή.
Αντάμους: Σε ευχαριστώ. Έτσι λοιπόν τώρα, αφού το αγνοήσαμε αυτό ( γέλια), περνάτε μέσα από το υλικό του σώματος και θα έλεγα πως αυτό που έχω παρατηρήσει σε σας είναι – πόνοι παντού. Παντού. Από την κορυφή ως τα νύχια, από άκρη σε άκρη. Πόνοι παντού. Ξέρετε, είναι αλλιώς όταν πονάει ένα μέρος του σώματος, ας πούμε η πλάτη, και μετά εστιάζετε εκεί. Αλλά, Χριστέ μου, τι κάνεις όταν πονάει ολόκληρο το σώμα σου; Όταν πονούν οι βλεφαρίδες σου; (γέλια)
Λίντα:  Κόκκινο κρασί.
Αντάμους:  Δεν είναι ένας οξύς πόνος, αλλά ένα «άουτς». Τι κάνετε τότε;
Έτσι λοιπόν, σας παρακαλώ να καταλάβετε, τι είναι, είναι ότι περνάτε μέσα από μια μεταμόρφωση, έναν μετασχηματισμό στο σώμα σας ενόσω είστε εδώ.( Κάποιοι σηκώνουν τα χέρια τους). Μια στιγμή. Και κάποιες άλλες φορές δεν θα έχετε καθόλου ενέργεια. Μου αρέσει αυτό. Είναι από τα αγαπημένα μου, επειδή λέτε: «Δεν μπορώ να σηκωθώ πάνω. Είμαι στον καναπέ παρακολουθώντας…. Δεν ξέρω τι.(γέλια). Α, είναι οι εκλογές. Δεν μπορώ ούτε να σηκωθώ. Δεν έχω ενέργεια.» Μου αρέσει πολύ αυτό , επειδή θα σας βγάλει από αυτή την παλιά ενέργεια του μπιμπερό, από το να πηγαίνετε στα ίδια παλιά μέρη για να πάρετε την ενέργειά σας.

Όταν βρίσκεστε σε αυτή την κατάσταση , όπως: « Ω Θεέ μου, δεν έμεινε τίποτε», τότε είναι η στιγμή που ανοίγει η πόρτα, τότε είναι που η ενέργεια έρχεται να σας υπηρετήσει με έναν διαφορετικό τρόπο. Βγαίνετε από τους παλιούς τρόπους, που παίρνατε ενέργεια από μέσα κι από έξω. Και ξέρω ότι, πολλοί από εσάς τρώγατε με περίεργο τρόπο τελευταία και μετά είχατε ενοχές. Δεν σας κάνει καλό αυτό ( οι ενοχές). Απλά φάτε τρελά, αν θέλετε. Αλήθεια. Φάτε τρελά, ή, κάποιοι από εσάς, μη φάτε καθόλου. Αλλά το σωματικό υλικό είναι το μεγάλο μας θέμα τον τελευταίο καιρό.

Θα συνεχιστεί για λίγο καιρό, αλλά να ξέρετε, θα νιώσετε τόση ανακούφιση όταν μάθετε γιατί είναι έτσι. Δεν έχει να κάνει με σας. Έχει να κάνει με αυτή την υπέροχη διαδικασία που περνάτε, που φέρνετε το φως μέσα στο σώμα σας, που γίνεστε το φωτεινό σώμα, κι αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει. Θα κάνουμε μια merabh σε λίγο – θα ξεκινήσουμε με μια merabh –  για να νιώσετε τι συμβαίνει και να είστε εντάξει με αυτό, να σταματήσετε να ανησυχείτε. Ναι, θα έχετε κάποιες χαμηλές, παλιάς Ενέργειας μέρες. Αλλά θα έχετε, κάποιοι από εσάς τις είχαν ήδη, πολύ υψηλές – υψηλές δεν είναι η κατάλληλη λέξη – επεκταμένες , Νέας Ενέργειας μέρες στο σώμα σας.
Εριέτα: Μπορείτε σας παρακαλώ να μας μιλήσετε για το τι συμβαίνει στο μυαλό, μέσα στο κρανίο; Με άλλα λόγια, η εμπειρία μου…. Θα το εκτιμούσα αν μιλούσατε γι αυτό σήμερα.
Αντάμους: Σωστά.
Εριέτα: Στην καθημερινή μου εργασία, εννοώ, θα πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς το μυαλό του και να βγάζει πρόγραμμα  και να έχει την επιμέλεια κι όλα αυτά.
Αντάμους: Σίγουρα.
Εριέτα: Και πρέπει να είναι κανείς σε εγρήγορση. ( Γρήγορα! Γρήγορα!)
Αντάμους: Σωστά. Όχι αναγκαστικά.
Εριέτα: Νιώθω σαν να είμαι σε μια merabh μέσα στην καθημερινότητά μου. Ξέρετε, κάποιες ώρες της ημέρας  περισσότερο από τις άλλες.
Αντάμους: Σίγουρα.
Εριέτα: Αλλά εντάξει, για παράδειγμα, όταν είμαι μέσα σε μια merabh…
Αντάμους: Ας συνοψίσουμε.
Εριέτα: Όταν είμαι μέσα σε μια merabh νιώθω σαν να γίνεται μασάζ στον εγκέφαλό μου. Σαν να πλένεται, να καθαρίζεται, δεν ξέρω, σαν να μου βάζουν καινούργια καλώδια, κάπως έτσι. Γιατί συμβαίνει αυτό ενώ κάνω κάτι που χρειάζεται να έχω…
Αντάμους: Ε, όχι.
Εριέτα: Γιατί;
Αντάμους: Δεν θα μπω στο θέμα του μυαλού σήμερα. Σήμερα είναι περισσότερο ημέρα για το σώμα. Το μυαλό έρχεται..Εε, το μυαλό είναι ένα άλλο θέμα. Τι θεωρείς πιο εύκολο, τα σωματικά ζητήματα ή τα ζητήματα του μυαλού;
Εριέτα: Για μένα είναι κορώνα – γράμματα.
Αντάμους: Ναι.
Εριέτα: Νιώθω πως είναι και τα δύο σημαντικά, και εκτιμώ την αναφορά, αλλά είναι αυτό που συμβαίνει; Είναι μέρος του επαναφορτισμού; Έχει να κάνει με την εισροή της Νέας Ενέργειας;
Αντάμους: Η απάντηση είναι ναι.
Εριέτα: Ξέρετε, μοιάζει πολύ φυσικό μέσα στο μυαλό, μέσα στο κρανίο.
Αντάμους:  Θα έλεγα πως είναι πιο δύσκολα τα σωματικά θέματα. Αν το σώμα σου πονάει, αν ξαφνικά πιέζεσαι επειδή πιστεύεις πως έχεις καρκίνο και διαβήτη κι οτιδήποτε άλλο ταυτόχρονα, θα σε σταματήσει. Θα σε σταματήσει πραγματικά γρήγορα. Θα ασχοληθούμε με το μυαλό αργότερα, είναι κάπως διαφορετικό θέμα. Σήμερα, ήθελα να μιλήσω για το σώμα.

Merabh για το Σώμα

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη merabh. Πριν προχωρήσουμε στην υπόλοιπη συζήτησή μας σήμερα, ας κάνουμε μια σύντομη merabh για το φυσικό σας σώμα. Καλώς. Θα πάμε και στο μυαλό, αλλά ένα πράγμα τη φορά. Ναι.

Και ο Cauldre μου ζητάει να σας ρωτήσω πώς είναι η θερμοκρασία εδώ μέσα; ( το ακροατήριο λέει: Κρύα). Κρύα. Ας την ανεβάσουμε λίγο. Τι είναι εδώ μέσα, νεκροταφείο; ( γέλια). Σαν να λέτε: « Μιλάμε για το σώμα, και μετά το παγώνουμε». Οκ.
(αρχίζει η μουσική)
Ω, ο Cauldre μου λέει να καθίσω στην καρέκλα. Αλλά εγώ δεν θέλω να καθίσω, αλλά θα καθίσω ( κι άλλα γέλια). Οκ.

Παίρνουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Μια καλή βαθιά αναπνοή.

Έτσι λοιπόν, σώμα περνάει από τεράστια, τεράστια επίπεδα αλλαγής  αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει κανένα  πρόβλημα στο σώμα σας, κανένα πρόβλημα. Απλά περνάει μέσα από αλλαγές, που θα έπαιρναν 179 χρόνια, γραμμικά χρόνια.
Θέλω να νιώσετε για λίγο, τι ακριβώς κάνετε αυτή την στιγμή με το να επιτρέπετε αυτές τις αλλαγές, πολλές  αλλαγές. Θα τις έλεγα «φτάνοντας στα όρια» αλλαγές.

Νιώστε το σώμα σας, ακόμα και με τους πόνους και τις ενοχλήσεις ή την χαμηλή του ενέργεια, ή με οτιδήποτε νομίζετε ότι του συμβαίνει. Νιώστε το σώμα σας και τι πραγματικά συμβαίνει. Βλέπετε,  βγάζετε στην επιφάνεια αυτά που συμβαίνουν – καθολικοί πόνοι –  αλλά νιώστε τι πραγματικά συμβαίνει στην βιολογία σας.
Ένα επίπεδο άνευ προηγουμένου απελευθέρωσης σε μια ζωή.
(παύση)
Απελευθερώνετε τα παλιά μοτίβα.
(παύση)
Και ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο ενσωμάτωσης νέων ενεργειών, ενεργειών να σας υπηρετήσουν .
(παύση)
Με το παράδειγμα που κάναμε με τον καφέ σήμερα, αφήστε αυτές τις ενέργειες να έρθουν σε σας. Έρχονται στα χέρια σας,  έρχονται στην βιολογία σας, κι εσείς τις αποδέχεστε,  επιτρέπετε την ανταλλαγή των ενεργειών από κάτι που ήταν πολύ , πολύ παλαιό πρότυπο βιολογίας, αρχαίο, αρχαίο πρότυπο. Το αφήνετε να φύγει και αποδέχεστε αυτές τις νέες ενέργειες που εισέρχονται, όπως ακριβώς στο παράδειγμά μας με τον καφέ.
Ναι , τις αφήνετε να έρθουν σε σας –  δεν χρειάζεται να βγείτε και να ψάξετε αυτές τις ενέργειες –  τις αφήνετε να έρθουν σε σας, και μετά τις αποδέχεστε. Την ίδια σας την βιολογία.
(παύση)
«Εγώ Είμαι Εδώ. Εγώ Είμαι Εδώ μέσα σε αυτό το φωτεινό σώμα που είναι δικό μου. Εγώ Είμαι Εδώ με την καινούργια μου βιολογία, που δεν είναι πια μόνο φυσική και καθόλου ευάλωτη  σε εξωτερικές δυνάμεις, καθόλου  ανασφαλής , όπως ήταν η παλιά μου βιολογία», επειδή τώρα είναι δική σας.  « Εγώ Είμαι Εδώ μέσα στο Σώμα της Συνείδησης».
(παύση)
Όλη αυτή η διαδικασία ξεκίνησε υποθέτω πριν λίγους μήνες. Αυτά που περνάτε τον τελευταίο μήνα είναι κάπως σαν να τα έσπρωξα εγώ. Και μετά το νιώσατε. Είπα πως ο θάνατος είναι μια ψευδαίσθηση, και είναι. Γίνεται μια μεταμόρφωση, στην πραγματικότητα, μια μετάβαση, αλλά θάνατος –  με την έννοια ότι δεν βρίσκεστε πια εδώ, ότι έχετε φύγει, ότι βρίσκεστε σε κάποιο άλλο μέρος, ότι δεν είστε πια εσείς –  όχι. Οπωσδήποτε όχι.
Κι έτσι το ξεκίνησα, όταν σας μιλούσα για την ψευδαίσθηση του θανάτου. Το σκεφτήκατε, το νιώσατε και το σώμα σας άρχισε επίσης να ανταποκρίνεται.

Ο θάνατος μπορεί να προκύψει σε αυτούς που κρατούν την παλιά τους βιολογία, το προγονικό τους σώμα, αλλά όχι σε εκείνους που ενσωματώνουν το δικό τους, αυτό που είναι το φωτεινό τους σώμα.
(παύση)
Ο θάνατος είναι ένα πρότυπο του  παλιού φυσικού σώματος, και δεν πάμε εκεί. Δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε το σώμα μας να πάει εκεί.
(παύση)
Το σώμα σας ανταποκρίνεται σε σας, στην συνείδησή σας, στις επιθυμίες σας και στα πάθη σας. Κι έχει ακόμα το πρότυπό του, ακόμα προσπαθεί να πάει πίσω σε αυτά που γνωρίζει ,ίσως  χιλιάδες ζωές ή περισσότερες.
Και μετά , όταν αυτό  δεν λειτουργεί, τότε το σώμα, η βιολογία του Σώματος της Συνείδησης, έρχεται στο φως. Αναδομεί τον εαυτό του, κι αυτό ακριβώς είναι που περνάτε τώρα.
Ξέρω ότι  είναι άβολο, αλλά πραγματικά, το πιο όμορφο πράγμα που μπορείτε να κάνετε, είναι να αποκτήσετε το δικό σας Σώμα Συνείδησης.
(παύση)
Δεν ήθελα να μιλήσω πολύ για το μυαλό σήμερα, γιατί είναι πραγματικά δύσκολο ακόμα και να επιτρέψετε το «και» του Μάστερ, που είσαστε. Είναι δύσκολο να βρίσκεστε σ’ αυτό τον πανέμορφο χώρο, που πάντα επιτρέπετε, όταν το σώμα έχει δυσκολίες, είναι πονεμένο, πληγωμένο  ή κατατρομαγμένο.

Πάρτε μια βαθιά αναπνοή μέσα σε αυτόν τον όμορφο χώρο, νιώστε μέσα σ’ αυτή δική σας βιολογία που αλλάζει.
(παύση)
Και, αντί να ανησυχείτε για το σώμα  ή να το πολεμάτε ή ακόμα και να προσπαθείτε να το νικήσετε με σκέψεις του μυαλού σας, θα ήθελα τώρα, απλά να επιτρέψετε…. Απλά να επιτρέψετε.

Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στο σώμα σας, οτιδήποτε αλλάζει, κινήσεις, μετατοπίσεις, οποιεσδήποτε επιρροές κι αν έχετε ή αν νιώθετε, απλά επιτρέψτε τες,  με την συνειδητοποίηση, ότι  ήρθατε εδώ, σ’ αυτή την ενσάρκωση για να κάνετε κάτι, και το κάνετε. Είναι τόσο απλό.
(παύση)
Επιτρέψτε να οτιδήποτε συμβαίνει στη βιολογία σας, να συμβεί. Είναι μια φυσική  εξέλιξη, μια φυσική μεταμόρφωση,  που συμβαίνει όταν κάποιος επιτρέψει στον εαυτό του να είναι ο Μάστερ. Το σώμα του αλλάζει.

Όλοι εμείς, που περάσαμε μέσα από αυτό, ξέρουμε ότι έρχονται κάποιες στιγμές μεγάλης ταλαιπωρίας. Αλλά ξαφνικά είναι σαν να φεύγουν, και υπάρχει μια καινούργια σχέση με την φυσική σας ύπαρξη, μια ολοκαίνουργια σχέση, που εν συντομίας είναι σαν να λέτε ξαφνικά: «Αυτό είμαι εγώ. Αυτό είμαι εγώ!»
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Μια καλή βαθιά αναπνοή.
(η μουσική τελειώνει)
Αυτά συμβαίνουν τις τελευταίες τρεις ή τέσσερις εβδομάδες. Εντάξει, για κάποιους από εσάς λίγο περισσότερο, αλλά το σώμα. Το σώμα. Αλλάζει. Ναι.

Καλά  λοιπόν. Δεν νιώθετε όμορφα; Ω! Τι ανακούφιση! Ω! Ωω! Ναι. Καλά.

*** Τέλος του α΄ μέρους ,με την merabh,
το β’ μέρος έρχεται σε λίγες μέρες !

Mέρος 2ο , Τα πρότυπα

Το επόμενο πράγμα που θέλω να παρουσιάσω, καθώς μπαίνουμε στον πυρήνα της σημερινής ημέρας, είναι πως είχατε πολλές ενσαρκώσεις, κι ακόμα κι αν  είστε από αυτούς που δεν ήσασταν για πολύ καιρό εδώ, που είχατε λίγες ενσαρκώσεις, φέρνετε  ακόμα τα πρότυπα αυτών των ενσαρκώσεων. Εσείς που ήσασταν εδώ χιλιάδες και πλέον ζωές, αναπτύξατε πολύ ξεκάθαρα πρότυπα:  ξεκάθαρα πρότυπα για το σώμα, για το μυαλό, για τα πάντα.

Επαναλαμβάνετε αυτά τα πρότυπα, τα έχετε επαναλάβει. Τελικά, το αστείο είναι ότι, στις πρώτες σας ενσαρκώσεις δουλέψατε πάνω στην δημιουργία αυτών των προτύπων. Θελήσατε τώρα να επιστρέψετε με το πρότυπο του φυσικού σώματος και με το πρότυπο του μυαλού. Δεν θέλατε να γκρεμίσετε τους τοίχους, κι έτσι πολύ σύντομα βρεθήκατε μέσα σ’ αυτά τα πρότυπα. Τώρα φτάσατε στο σημείο να καταλάβετε ότι τα πρότυπα δεν λειτουργούν πια.

Τα πρότυπα είναι καταστάσεις όπως το γήρας. Το γήρας. Γήρας και θάνατος. Το γήρας είναι ένα πρότυπο που αναγκαστήκατε να αποδεχτείτε – « Πρόκειται να γεράσω» – επειδή το κάνατε χιλιάδες φορές. Σας είναι οικείο. Σας είναι πολύ οικεία η διαδρομή από την γέννηση στην ωρίμανση της βιολογίας, της σεξουαλικότητας , της διανόησης και μετά στην κορύφωση και μετά αργά, αργά στο γήρας.

Είναι σχεδόν σαν μια ύπνωση, αλλά πιο πολύ το γεγονός ότι ακολουθείτε αυτά τα πρότυπα, κι ένα πολύ μεγάλο μέρος του εαυτού σας λέει: « Ε λοιπόν, έτσι είναι τα πράγματα. Ξέρεις, γερνάμε και μετά πεθαίνουμε.» Όχι. Όχι. Θα σπάσουμε αυτά τα πρότυπα ή θα τα απελευθερώσουμε ή θα τα κάνουμε οτιδήποτε θέλετε εσείς.

Δεν χρειάζεται να είναι αληθινό. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Αλλά τα δουλεύατε σε τόσο πολλές ενσαρκώσεις , τα ακολουθούσατε, τα βιώνατε που είναι σαν να πηγαίνετε με την ροή τους. Και μετά, όταν κάτι εμφανίζεται  και προσπαθεί να το αλλάξει αυτό , όταν έρχεται η επίγνωση – σας είναι γνωστά όλα όσα έχω πει μέχρι τώρα  – όταν έρχεται η επίγνωση, είναι σα να λέτε: «Ουφ! Μου είναι δύσκολο να το διαχειριστώ. Τι εννοείς λέγοντας πως δεν γερνάω; Τι εννοείς , ότι δεν χρειάζεται πια να ακολουθώ τα παλιά πρότυπα της βιολογίας;». Και είναι σαν να λέτε: « Ε λοιπόν, ας περιμένω να δω τι θα γίνει αύριο και την επόμενη εβδομάδα.» Κι έτσι μένετε σ’αυτά τα πρότυπα.

Ένα άλλο άσχημο πρότυπο είναι το πρότυπο του ανικανοποίητου. Κι έτσι ζείτε την ζωή σας , κάνετε συγκεκριμένα πράγματα  και κάποια άλλα δεν τα κάνετε  και – εσείς και γενικά η ανθρωπότητα –  έχετε το πρότυπο του ανικανοποίητου. –«Δεν έκανα αυτά που πραγματικά ήθελα να κάνω σ’ αυτή την ζωή.»
Κι όταν έρχονται στην άλλη πλευρά, και μαζευόμαστε όλοι μαζί , υπάρχει συνήθως αυτή η χαριτωμένη άμεση αντίδραση του τύπου: «Ε λοιπόν, έπρεπε να τα είχα κάνει. Μακάρι να τα είχα κάνει. Είχα τόσο μεγάλες φιλοδοξίες γι αυτή την ενσάρκωση», κι εδώ έχουμε το πρότυπο του ανικανοποίητου. Σχεδόν καταλήγετε στο συμπέρασμα, ότι απλά αποδέχεστε ότι  δεν πρόκειται να έχετε μια ικανοποιητική  ζωή.
Σχεδόν αποδέχεστε ότι: « Ε λοιπόν, ήθελα να αφιερώσω την ζωή μου στην τέχνη» ή « Ήθελα πραγματικά να περάσω σε κάποια πνευματικά μεταφυσικά επίπεδα» ή «Ήθελα πραγματικά να γυρίσω τον κόσμο». Το ακούω συνέχεια από τους Σώμπρα και μετά , συμπεριλαμβάνοντας και κάποιους από τους άλλους, έχουμε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο ανικανοποίητου. Έχει γίνει πρότυπο, ένα αποδεκτό πρότυπο Είναι ο.κ. να είστε ανικανοποίητοι.

Θα το σπάσουμε αυτό, επειδή δεν είναι οκ. Ήρθατε εδώ για κάποιο σκοπό. Ήσασταν αρκετά επίμονοι, αρκετά πεισματάρηδες, αρκετά αφοσιωμένοι, για να φτάσετε ως εδώ. Δεν θα τελειώσουμε έχοντας ένα σωρό ανικανοποίητα πράγματα, όταν έρθετε στην άλλη πλευρά- « Ξέρετε, ήμουν τόσο κοντά στην ενσωματωμένη συνείδηση. Αλλά, ξέρετε, δείλιασα να κάνω αυτά τα λίγα βήματα και δεν τα έκανα.» Δεν θα λειτουργεί πια. Αυτά τα πρότυπα δεν σας ανήκουν, αλλά θα παραμείνετε σ αυτά για λίγο καιρό ακόμα. Θα παραμείνετε για κάποιους λόγους, που θα σας πω σε λίγο.

Πρότυπα της οικογένειας, φυσικά. Αυτά που οι περισσότεροι τα έχετε ξεπεράσει. Τι άλλα πρότυπα υπάρχουν;

Όση ώρα το σκέφτεστε, θα σας πω άλλο ένα. Υπάρχει το πρότυπο της ξεκούρασης και της προετοιμασίας. Όταν είστε τόσο κουρασμένοι στο σώμα και στο μυαλό, το πρότυπο είναι: «Θα πεθάνω για να ξεκουραστώ λίγο. Θα πεθάνω για να σταματήσω και να ξεκουραστώ στις άλλες σφαίρες. Θα δημιουργήσω ένα μικρό λιβάδι με αγελάδες και λουλούδια και πουλιά, και θα  πέσω να κοιμηθώ για περίπου εκατό χρόνια. Απλά θα πέσω για ύπνο. Θα ξεκουραστώ και θα προετοιμαστώ για την επόμενη ενσάρκωσή μου, επειδή, ξέρεις» – κι αυτό είναι ένα πρότυπο- «Ξέρεις θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει, αλλά μου τελείωσαν τα καύσιμα. Δεν είχα πολλή ενέργεια. Για αυτό θα κοιμηθώ για περίπου 100 χρόνια στην άλλη πλευρά και μετά θα επιστρέψω ανανεωμένος.» Θα επιστρέψετε σε άθλια κατάσταση. Θα επιστρέψετε αρχίζοντας από το σημείο, όπου θα έχετε ξεχάσει τι είπατε , θα περάσετε μέσα από όλη την διαδικασία, θα επιστρέψετε στις προγονικές σας οικογένειες, θα επιστρέψετε μέσα σε ένα κουτσό φυσικό  σώμα αντί για το φωτεινό σας σώμα. Έτσι λοιπόν, αυτό είναι ένα πρότυπο.

Το πρότυπο: «Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ. Είναι τόσο κουραστικό . Απλά δεν μπορώ να το κάνω.» Συμπληρώστε εσείς,  αυτά που δεν μπορείτε να κάνετε. «Δεν μπορώ να το πετύχω. Προσπάθησα. Προσπάθησα να φωτιστώ και, Αντάμους, το κάνω λάθος. Δεν μπορώ να το κάνω. Κάτι δεν πάει καλά. Ίσως να χρειάζεται να φύγω από τον πλανήτη και να έρθω να μιλήσουμε μαζί να το δω με τα μάτια μου. Θα το δω πιο καθαρά όταν έρθω στην άλλη πλευρά.»

Όχι. Δεν σημαίνει πως όταν βρεθείτε στην άλλη πλευρά θα γίνει – μπουφ! – και ξαφνικά θα το συνειδητοποιήσετε.  Θα περάσετε στην άλλη πλευρά και θα ζήσετε αυτές τις  « ω, σκατά» στιγμές. «Ω! Χριστούλη μου, θα έπρεπε να το είχα κάνει» και μετά θα γυρίσετε πίσω και θα προσπαθήσετε να το κάνετε ξανά.
Τι άλλα πρότυπα έχουμε εδώ; Ναι. Η Λίντα  θα σου φέρει το μικρόφωνο.
Λίντα: Ναι, ναι! Τρέχω.
Αντάμους: Δισεκατομμύρια  οντότητες μας παρακολουθούν online.
Τζιμ: Μπορούμε να το δούμε ξανά αυτό Λίντα; Ένα από τα αγαπημένα μου είναι ότι δεν υπάρχει κανείς, που να μπορεί να κάνει μια σχέση στο επίπεδο που  είμαι ικανός εγώ να κάνω τώρα.
Αντάμους: Οκ. Ναι. Ναι. Ενδιαφέρον. Δεν θα το χαρακτήριζα παλιό πρότυπο. Το παλιό πρότυπο θα ήταν: « Θα πρέπει να κάνω μια σχέση για είμαι καλά». Στην πραγματικότητα, εκεί που πας είναι ένα ολοκαίνουργιο πράγμα : « Δεν υπάρχει κάποια σχέση, που θα μπορούσε να συνηχήσει μαζί μου τώρα». Ναι.
Το παλιό πρότυπο είναι πρότυπα. Γεννιέσαι μέσα σε ένα φυσικό σώμα σαν μωρό. Δεν χρειάζεται. Ο Τοβίας μας το έδειξε αυτό. Ξεκίνησε δέκα χρονών. Περνάτε μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις: να λερώνεστε, να κλαίτε και να αρρωσταίνετε.  Ελάτε όταν το σώμα είναι έτοιμο ξεχειλίσει τεστοστερόνη κι όλα τα άλλα. Ελάτε τότε.

Έτσι λοιπόν, το επόμενο πρότυπο στο οποίο περνάνε οι άνθρωποι τώρα, δεν ήταν έτσι . «Θα πρέπει να μορφωθώ. Μετά θα πρέπει να βρω έναν σύντροφο. Μετά θα πρέπει να κάνω παιδιά με τον σύντροφό μου. Μετά θα – νέο πρότυπο – Μετά θα πρέπει να πάρω διαζύγιο, και μετά να ξαναπάρω διαζύγιο  και μετά ξανά ( γέλια), και μετά θα γεράσω και μετά δεν θα έχω καθόλου χρήματα και η καριέρα μου δεν με ικανοποιούσε. Γιατί πήγα στο σχολείο για μια τόσο χαζή καριέρα που δεν με ικανοποιούσε καθόλου; Θα πεθάνω» ( κι άλλα γέλια).
Αυτά είναι πρότυπα και κανείς δεν τα αμφισβητεί. Κανείς δεν λέει: «Για μισό λεπτό. Είναι αυτό που πραγματικά θέλεις;» Θα το συστήνατε αυτό στα παιδιά σας; ( κάποιος λέει: Όχι!) Ή στα εγγόνια σας; Θα το συστήνατε καθόλου στον Τόμπιν;
Κέρι: Όχι, δεν θα το σύστηνα.
Αντάμους: Το μικρόφωνο, παρακαλώ.
Λίντα: Ποιος φωνάζει; Όχι, όχι η Κέρι. Αυτή δεν φωνάζει ( ο Αντάμους γελάει).
Αντάμους: Έτσι λοιπόν Κέρι, έμπλεξες με τα πρότυπα , αλλά…
Κέρι: Δυστυχώς, έτσι είναι ( γέλια).
Αντάμους: Δεν πειράζει, εφόσον είσαι σύμφωνη να βγεις από αυτά.
Κέρι: Είναι αυτο- σαμποτάζ.
Αντάμους: Έχεις μια λάμψη στα μάτια σου σήμερα.
Κέρι: Ναι, έχω!
Αντάμους: Μάλιστα. Έτσι λοιπόν, τι θα σύστηνες στον Τόμπιν;
Κέρι: Θα σύστηνα στον Τόμπιν το εξής: « Είσαι εδώ για να ζήσεις!
( υψώνοντας την γροθιά της στον αέρα) Κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνεις.» Και ξέρεις τι μου είπε πριν δυο βράδια;
Αντάμους: Τον χτυπούσε όταν του το έλεγες;
Κέρι: Όχι, όχι. Ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, ειλικρινά, ο γιος μου , μου είπε: « Κατάλαβα το νόημα της ζωής κι αυτό είναι ότι πρόκειται να πεθάνουμε! Ποιος ο λόγος να σηκωθώ από το κρεβάτι;» Κι εγώ του είπα: « Για να ζήσεις , γιε μου! Να κάνεις κάμπινγκ  και να μυρίσεις τα λουλούδια και να βρεθείς με τα ζώα», σωστά;
Αντάμους: Ναι, και πώς πάει;
Κέρι: Και του είπα: « Έχεις 90 χρόνια ακόμα. Μην ανησυχείς γι αυτό».
Αντάμους: Ναι, ναι. Ναι. Και πως το πήρε;
Κέρι: Είμαστε σε κάποια ένταση, οι γονείς του.
Αντάμους: Ναι, ναι. Ναι.
Κέρι: Αλλά του άρεσε , κι επέλεξε εμένα, και ήρθαμε εδώ μαζί.
Αντάμους: Κι έτσι λοιπόν δεν θα του σύστηνες τα παλιά πρότυπα;
Κέρι: Όχι, δεν θέλω να πάει στο κολλέγιο  και να δώσει  πενήντα χιλιάδες δολάρια για έναν βαθμό στις ελεύθερες τέχνες. Όχι.
Αντάμους: Προφανώς του λες,  για οτιδήποτε, « Απλώς ακολούθησε την καρδιά σου».
Κέρι:  Του λέω: « Μην αφήσεις κανέναν να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο σου, αγόρι μου».
Αντάμους: Σωστά.
Κέρι: Όταν κάποιο κωλόπαιδο  εμφανιστεί κι αρχίσει  τις κακίες…
Αντάμους: Αυτή την γλώσσα χρησιμοποιείς όταν μιλάς με τον μικρό σου γιο;
Κέρι: Λέω, ξέρεις : « Όταν αυτός ο μικρός μπάσταρδος σου επιτεθεί ( γέλια) και προσπαθήσει να σου χαλάσει την χαρά σου, εσύ να του πεις:
«Ε, κύριος! Μια χαρά περνούσαμε μέχρι την στιγμή που ήρθες εσύ». Κυριολεκτικά. Ξέρεις,  του μιλάω για τον σεξουαλικό ενεργειακό ιό κι όλα αυτά.
Αντάμους: Ωραία. Αλλά δεν θα ήθελες να ακολουθήσει τα παλιά πρότυπα.
Κέρι: Όχι, θέλω να είναι ελεύθερος. Είναι τόσο γεμάτος φως και χαρά. Κι αυτό που θέλω για αυτόν και του το λέω συνέχεις είναι: « Είμαστε εδώ για να ζήσουμε και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία.»
Αντάμους: Ξέρεις τι θέλω να σε ρωτήσω.
Κέρι: Ρώτα με ( ψιθυριστά).
Αντάμους: Είσαι καλό πρότυπο εσύ γι αυτό;
Κέρι: Όχι πάντα. Όχι. Επειδή  η δουλειά μου στο γραφείο είναι βαρετή και μου  τρώει πολύ χρόνο.
Αντάμους: Είναι μια χαρά η δουλειά σου.
Κέρι: Θα το ψάξω βαθύτερα να δω τι συμβαίνει, με βάση την συμβουλή σου.
Αντάμους: Ναι, σε εξυπηρετεί. Σε εξυπηρετεί.
Κέρι: Όντως με εξυπηρετεί. Μεγάλωσα ένα παιδί. Έβαλα ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας και είμαι περήφανη τελικά για αυτό, την στιγμή που έφυγα από τον πλανήτη αρκετές φορές, όπως γνωρίζεις.
Αντάμους: Θα στο έλεγα σε προσωπικό επίπεδο, θα σου έδινα την απάντηση, αλλά θα αφήσω τον Cauldre  να το κάνει μετά.
Κέρι: Ω! υπέροχα!
Αντάμους: Είναι προσωπικό θέμα.
Κέρι: Δεν με πειράζει. Συνέχισε.
Αντάμους: Χρησιμοποιείς το παιδί σου σαν δικαιολογία.
Κέρι: Ω, ναι! Το ήξερα!
Αντάμους: Αυτό που κάνεις όμως στην πραγματικότητα είναι, να πετάς όλη την αρνητική ενέργεια πάνω του σαν μέρος αυτού. Μπαίνεις στον ρόλο του θύματος. Εκείνος το νιώθει, «Η μανούλα το κάνει για μένα αλλιώς θα ήταν ήδη Αναληφθείς Διδάσκαλος».
Κέρι: Το ξέρω αλλά, τι να έκανα; Να τον πήγαινα σε ορφανοτροφείο; Ίσως εκεί να ήταν καλύτερα.
Αντάμους: Ίσως να μην ήσουν υποχρεωμένη…(γελάει ο Αντάμους)
Κέρι: Είπα στον πατέρα του να τον πάρει. Σκέφτηκα όμως να κάνω μια προσπάθεια!
Αντάμους: Σταμάτα να τον χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία.
Κέρι: Οκ, θα σταματήσω.
Αντάμους: Σταμάτα να λες: « Πρέπει να φροντίσω…» Θέλω να ρίξεις μια ματιά στην συγκυρία , τότε που γεννήθηκε ο Τόμπιν , στην δική σου εξέλιξη και στα πράγματα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στη ζωή σου και ήσουν έτοιμη να τα τινάξεις όλα στον αέρα και τότε γέννησες  τον Τόμπιν, κάτι που είναι πολύ όμορφο, αλλά τον χρησιμοποίησες σαν δικαιολογία για τις καταστάσεις της ζωής σου. Και σε κάποιο επίπεδο νιώθει την ενέργεια. Σταμάτα να τον χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία.
Κέρι: Οκ, θα σταματήσω. Και το αναγνωρίζω. Ειλικρινά… οι φίλοι μου το ξέρουν ότι το λέω αυτό.
Αντάμους: Έτσι λοιπόν, τον επόμενο μήνα θα έρθεις εδώ με μια τρισέλιδη αναφορά και θα την δώσεις μπροστά σε όλους ( γέλια).
Κέρι: Αντί γι αυτό, μπορώ να τραγουδήσω ένα τραγούδι και να χορέψω; Θα είναι πιο διασκεδαστικό.
Αντάμους: Σ ευχαριστώ. Όχι άλλες δικαιολογίες.
Κέρι: Όχι άλλες δικαιολογίες!
Αντάμους: Είναι ένα πρότυπο. Ένα χαρακτηριστικό πρότυπο. Ένα ακόμα πρότυπο… σε ευχαριστώ. Σ ευχαριστώ που μου επέτρεψες να μπω στα προσωπικά σου.
Θα αναφερθώ σε ένα ακόμα πρότυπο στα σύντομα, στο πρότυπο αυτό που ανησυχείτε για την γνώμη των άλλων. Ω! είναι τόσο βαρύ – « Τι θα σκεφτούν;». Στ αλήθεια δεν έχει καμιά σημασία, και  θα ήταν τόσο θλιβερό να πάτε στην άλλη πλευρά , ανικανοποίητοι, και να σας πω: «Γιατί λοιπόν τόση φασαρία; Κι όμως… είχατε φτάσει τόσο κοντά. Μια ανάσα από την πραγματική ενσωματωμένη φώτιση».
«Το ξέρω, αλλά φοβόμουν τι θα πουν οι άλλοι.» Οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι θα έσκαγαν στα γέλια. Θα σας έλεγαν: «Σοβαρά;! Θα επιτρέψετε στο τι θα πουν οι άλλοι, θα επιτρέψετε στην παλιά συνείδηση να σας καθοδηγήσει στο τι θα κάνετε;» Με κάνει να γελάω και γελάνε κι αυτοί, αλλά έχετε πέσει στην παγίδα του – στο πρότυπο του « Τι θα πει ο κόσμος;» Στο πρότυπο της διαφορετικότητας.

Είστε ήδη διαφορετικοί, κι αυτό είναι καλό. Είστε ήδη διαφορετικοί. Στην ουσία, είστε στην ενδιάμεση ζώνη της διαφορετικότητας. Είστε αρκετά διαφορετικοί, αλλά όχι ακόμα μοναδικοί. Καταλαβαίνετε την διαφορά; Έχετε φτάσει να είστε διαφορετικοί από το κατεστημένο και σας κοροϊδεύουν γι’αυτό, αλλά δεν έχετε γίνει ακόμα μοναδικοί.

Γνώρισα κάποιους σπουδαίους ζωγράφους που έζησαν εκατοντάδες χρόνια πριν. Ήταν διαφορετικοί. Στην αρχή έμαθαν να ζωγραφίζουν όπως όλοι οι άλλοι, περίπου ό,τι κάνετε κι εσείς. Μάθατε πώς να είστε ανθρώπινοι όπως όλοι οι άλλοι. Μετά άρχισαν να διαφοροποιούνται. Άρχισαν το δικό τους στυλ και τις δικές τους μεθόδους, και όλοι οι άλλοι τους κορόιδευαν.
Οι κοροϊδίες σταμάτησαν όταν έγιναν μοναδικοί, όταν έκαναν όλη την διαδρομή κι έφτασαν  την αλλαγή στην τέχνη τους  από την τυπική ζωγραφική στην αφηρημένη. Τότε έγιναν μοναδικοί κι όλοι τους αποδέχτηκαν, τους τίμησαν και τους λάτρεψαν, επειδή έκαναν την υπέρβαση. Και ( κάποιος λέει « Πέθαναν» ). Όχι απαραίτητα. Κάποιοι από αυτούς μετά θάνατον, ναι. Κάποιοι από αυτούς, όχι – γνώρισα αρκετούς από αυτούς – κάποιοι όσο ήταν ακόμα ζωντανοί. Πέρασαν μια περίοδο εμπαιγμού.
Αλλά εσείς είστε διαφορετικοί, μα δεν έχετε επιτρέψει στον εαυτό σας να γίνετε μοναδικοί. Είστε διαφορετικοί, αλλά δεν έχετε επιτρέψει στον εαυτό σας να κάνει την υπόλοιπη διαδρομή, να γίνει απολύτως μοναδικός, κυρίαρχος, ελεύθερος από όλα τα πρότυπα. Γι αυτό είμαστε εδώ.
Λίγα ακόμα πρότυπα στα γρήγορα. Είδα κάποια χέρια να σηκώνονται. Σε ευχαριστώ, Λίντα. Λοιπόν άλλο ?
Σώμπρα 1 ? γυναίκα): Φοβάμαι να μείνω στην δύναμή μου.
Αντάμους: Να μείνεις  στην δύναμή σου. Ας αλλάξουμε την λέξη: Να μείνεις  στο φως σου. Η δύναμη είναι ψευδαίσθηση. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω τι εννοείς. Να είσαι στο: Εγώ Είμαι. Θα το πω συνοπτικά:  « Εγώ Είμαι Εδώ». Εγώ Είμαι Εδώ, που σημαίνει « Αντί να τα σκέφτομαι και να τα ονειρεύομαι όλα αυτά, αντί ν ονειρεύομαι την ενσωματωμένη πραγματικότητα, λες Εγώ Είμαι Εδώ, Είμαι Μάστερ.»
Και μετά πετιέται ο ανθρώπινος εαυτός σου και λέει: «Ναι, αλλά κοίτα, κοίτα. Ακόμα είσαι…» Και τότε λες: «Στάσου. Στάσου, άνθρωπε. Σ ακούω. Εγώ Είμαι Εδώ και εσύ, άνθρωπε, είσαι ακόμα εδώ και είμαστε μαζί.» Αυτό είναι το «και». Έτσι λοιπόν να είσαι μέσα στο δικό σου φως, μέσα στο: «Εγώ Είμαι Εδώ». Το κομμάτι αυτό που γνωρίζεις τόσο καλά, που νιώθεις τόσο καλά. Το μεγαλειώδες: « Εγώ Είμαι Εδώ, δεν είμαι κάπου εκεί έξω. Δεν περιμένω. Είμαι Εδώ». Ωραία. Παθιάζομαι τόσο πολύ μ αυτό!
Άλλο ένα για τα  χέρια που  σηκώνονται, Λίντα. Τι άλλο; Τι άλλο πρότυπο;
Μαίρη- Σου: Κι αυτό θα περάσει. Και τότε, όλα θα είναι καλύτερα.
Αντάμους: Ναι, ναι. Σωστά. ( ο Αντάμους γελάει). Δώσε μας ένα παράδειγμα από την πραγματική ζωή.
Μαίρη- Σου: Ε να, είναι αυτό που με πιάνει όταν πρέπει να κάνω κάτι και επικεντρώνομαι σε αυτό και δεν μπορώ να ζήσω την ζωή μου μέχρι να τελειώσει, επειδή με κατακυριεύει.
Αντάμους: Σωστά.
Μαίρη- Σου: Κι όταν τελειώνει, τότε μπορώ και χαίρομαι την ζωή μου.
Αντάμους: Όλα θα πάνε καλά.
Μαίρη Σου: Ναι.
Αντάμους: Μέχρι να έρθει το επόμενο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις…
Μαίρη Σου: Ακριβώς!
Αντάμους: Και μετά το επόμενο.
Μαίρη Σου: Συνεχώς εμφανίζεται και κάτι άλλο. Και μερικές φορές περισσότερο. Ναι.
Αντάμους: Ναι. Υπέροχο – υπέροχο παράδειγμα.
Μαίρη Σου: Οκ.
Αντάμους: Άλλο ένα πρότυπο, και μετά θα ήθελα να προχωρήσουμε παρακάτω. Το επόμενο πρότυπο είναι… οκ.
Λίντα: Η διάσημη Πατρίτσια Άμπουρντεν.
Πατρίτσια: Ναι, η διάσημη Πατρίτσια Άμπουρντεν. Οκ, λοιπόν, ορίστε. Έχει σχέση με αυτό.
Αντάμους: Ναι.
Πατρίτσια: Λοιπόν, είναι πραγματικά μαλακίες, και το πιστεύω. Μπορεί να κάνεις πραγματικά σπουδαία πράγματα, αλλά πρέπει να καταλάβεις, ότι θα σε γεμίσουν άγχος.
Αντάμους: Σωστά.
Πατρίτσια:  Μπλιάχ! Αλλά το χω μέσα μου! Θεέ μου! Πόσο πολύ το έχω μέσα μου!
Αντάμους: Τι θα έλεγες να μας δώσεις ένα παράδειγμα πάνω σ αυτό.
Πατρίτσια: Ει! Η ζωή μου! ( γέλια)
Αντάμους: Μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα , αλλά…
Πατρίτσια: Είναι στ αλήθεια αγχωτικό και δύσκολο.
Αντάμους: Σωστά.
Πατρίτσια: Κατά κάποιο τρόπο σε γεμίζει άγχος.
Αντάμους: Ναι.
Πατρίτσια: Είναι κάτι που πρέπει να το περιμένεις.
Αντάμους: Το στρες, την σκληρή προσπάθεια.
Πατρίτσια: Είναι κάτι που θα σε γεμίσει άγχος, αν πραγματικά θες να κάνεις σπουδαία πράγματα.
Αντάμους: Ναι. Ναι. Από πού προέρχεται αυτό;
Πατρίτσια: Πφφφ! Ε λοιπόν, είναι πρότυπο.
Αντάμους: Ακριβώς. Είναι ένα πρότυπο. Είναι οι ζωές που έχεις ζήσει. Δεν έχει καν σημασία αν το δεις σε μια καλόγρια ή κάτι τέτοιο. Αλλά είναι…
Πατρίτσια: Οι καλόγριες δεν έχουν στρες.
Αντάμους: Είναι ένα είδος στρες, το στρες της αγιοσύνης.
Πατρίτσια: Το στρες της αγιοσύνης! ( γέλια).
Αντάμους: Οι καλόγριες έχουν πολύ άγχος, το λέω για τις καλόγριες που τυχόν μας παρακολουθούν απόψε online. Έχουν πολύ άγχος, επειδή δεν μπορείς ποτέ να  είσαι αρκετά καλός. Ποτέ ,  οι γυναίκες… ποτέ δεν μπορούν να είναι αρκετά καλές. Οι γυναίκες είναι- μμ-μμ-μμ- …δεν είναι αρκετά καλές. Κι έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν κάνεις, από την στιγμή που είσαι μέσα σε ένα γυναικείο κορμί, λυπάμαι, ποτέ δεν μπορείς να είσαι αρκετά καλή. Κι έτσι οι καλόγριες έχουν πολύ στρες.
Πατρίτσια: … είναι βλακεία μου.
Αντάμους: Ναι. Nunsense  θα το έλεγα.( λογοπαίγνιο ). Ναι είναι βλακεία. Και ναι, είναι ένα πρότυπο, είναι ένας προγραμματισμός που λέει: « Πρέπει να δουλέψω σκληρά για να το κερδίσω, πρέπει να πιεστώ, πρέπει να είναι δύσκολο για να έχει κάποια αξία. Πρέπει να δώσω το αίμα μου, τον ιδρώτα μου, τα δάκρυά μου και την ψυχή μου γι αυτό, προκειμένου να έχει κάποια αξία». Είναι διασκεδαστικό, γιατί προσπαθείτε να αποδείξετε κάτι στον εαυτό σας. αλλά το κάνετε ξανά και ξανά και ξανά.
Πατρίτσια: Μόνο που δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό.
Αντάμους: Σ ευχαριστώ. Το εκτιμώ. Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν.
Όπως είπα και πριν, αγαπώ τους Σώμπρα. Μπορούμε να παίζουμε. Μπορούμε να διασκεδάζουμε. Μπορούμε να συζητάμε για τα πιο βαθιά, επώδυνα, οδυνηρά πράγματα της ζωής σας και να παραμένετε. Είστε εδώ. Και αυτό είναι υπέροχο. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.
Λοιπόν, που μας οδηγεί όλο αυτό; Σήμερα είναι η μέρα που μιλάμε για τα πρότυπα. Πρότυπα του σώματος. Έχετε πολλούς πόνους στο σώμα σας, χαμηλά ενεργειακά επίπεδα.
Ας ανεβάσουμε  άλλον ένα βαθμό την θερμοκρασία  επειδή ( το κοινό συμφωνεί). Ναι, ναι. Ναι. Έχει λίγη ψύχρα και θα κάνουμε μια merabh σε λίγο. Θέλω να χαλαρώσετε και…

Συνειδητοποίηση

Κοιτάξτε. Τα πρότυπα σας έχουν εξυπηρετήσει με πολλούς τρόπους. Ξεκινήσαμε σήμερα βασικά  λέγοντας: «Κοίταξε την ζωή σου». Κοίταξε τι συμβαίνει, ακόμα κι αν δεν σου αρέσει. Υπάρχει, επειδή σε εξυπηρετεί. Δες το. Όχι για να το πολεμήσεις, αλλά για να το συνειδητοποιήσεις. «Ω! τα πρότυπα υπήρχαν επειδή μου πρόσφεραν άνεση. Ήταν οικεία. Δεν χρειαζόταν να γίνω διαφορετικός. Δεν χρειαζόταν να γίνω μοναδικός. Θα μπορούσα απλώς να είμαι λίγο διαφορετικός.»
Τα πρότυπα υπήρχαν επειδή, θεωρούσατε ότι δεν θα σας σκότωναν κιόλας, αλλά σας σκοτώνουν. Τα πρότυπα υπήρχαν επειδή υπάρχει  μια  αμνησία. Υπάρχει μια ύπνωση. Είναι σαν  ένα είδος κουβέρτας  που σκεπάζει την πραγματική αφύπνιση κι εσείς απλώς ακολουθείτε. Ακολουθείτε αυτή την παρέλαση και βαδίζετε όπως όλοι οι άλλοι , παρόλο που το γνωστικό σας λέει: « Δεν θα έπρεπε να είμαι σε αυτή την παρέλαση πια. Δεν θα έπρεπε να παρελάζω».

Το ερώτημα είναι, πως θα  το υπερβείτε ; Δεν μπορείτε – σας το λέω ευθύς αμέσως – δεν μπορείτε να το πολεμήσετε. Μπορείτε να το προσπαθήσετε και να δημιουργήσετε  ένα παιχνίδι  εμμονής, προσπαθώντας να ξεπεράσετε  τον εαυτό σας , προσπαθώντας να πολεμήσετε τον εαυτό σας, προσπαθώντας  να εξοντώσετε τον εαυτό σας. Δεν λειτουργούν αυτές οι μέθοδοι. Καθόλου δεν λειτουργούν. Απλώς θάβετε πιο βαθιά τον εαυτό σας.

Τι να κάνουμε λοιπόν;
Αρχικά έχουμε την συνειδητοποίηση του τί συμβαίνει – έχετε τα πρότυπα, που σας κρατούν δεμένους.Τα πρότυπα σας εμποδίζουν να κάνετε τα μεγάλα βήματα – και  επιλέγετε πολύ καθαρά και συνειδητά να επιτρέψετε στον εαυτό σας ένα  κβαντικό άλμα. Όχι ένα μικρό άλμα, που είναι ένα ακόμα πρότυπο της ζωής – σταδιακή πρόοδο,  όπως η χελώνα. Και μετά μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας: « Ε λοιπόν, προοδεύω. Κοίτα πόσο μακριά έφτασα». Κι εγώ λέω ,Χριστούλη μου, κάνατε μόλις δυο μέτρα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μπράβο σας, αλλά ας κάνουμε κβαντικά πράγματα. Ας το επιτρέψουμε. Έχει να κάνει – θα σας το λέω ξανά και ξανά και ξανά – έχει να κάνει με το επιτρέπω. Αυτό είναι. Επιτρέπω.

Επιτρέπω σημαίνει ότι κάνω στην άκρη, η ανθρώπινη πλευρά μου κάνει στην άκρη.  Όταν κάποιος επιτρέπει,  νέα επίπεδα φωτός, απελευθερωτικού φωτός  έρχονται μέσα στο σώμα. Ένα φως, που θα απομακρύνει τα πρότυπα, ακόμα κι αν η ανθρώπινη πλευρά σας ακόμα  προσπαθεί να γαντζωθεί από αυτά, αν το επιτρέψετε.

Και λέω ξανά φως, επειδή το φως είναι η κίνηση του πάθους του Εγώ Είμαι. Είναι φως, κι αυτό το φως προσελκύει ενέργεια. Η ενέργεια είναι αυτή που κυριολεκτικά μεταβάλλει τις δομές και τους μηχανισμούς και τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά είναι το φως που επιτρέπουμε στο σώμα, αυτό που θα αλλάξει τα πρότυπα του σώματος. Είναι το φως , που του έχει επιτραπεί η είσοδος στο μυαλό, τελικά, αυτό που  αλλάζει το μυαλό.

Ο άνθρωπος θα αντισταθεί, απόλυτα. Ο άνθρωπος , πρώτα από όλα, θέλει ένα διάγραμμα σύμφωνο με τους φυσικούς νόμους, θέλει να σας το  δείξω και μετά θέλει να πετάξω πάνω από τα κεφάλια σας για να σας αποδείξω ότι είναι εφικτό. Έτσι είναι ο άνθρωπος.
Σαμ: Θα ήταν σούπερ.
Αντάμους : Ναι θα ήταν σούπερ. Και πώς το ξέρεις ότι δεν μπορώ; Πώς το ξέρεις ότι δεν μπορώ; ( γέλια)
Σαμ: Εννοώ, όταν κάνεις αυτή την ερώτηση, σε βάζει σε αυτή την αντίληψη. Δεν σε αντιλαμβάνομαι στον αέρα, απλά σε βλέπω εκεί.
Αντάμους: Ναι. Είναι θέμα αντίληψης και αισθήσεων. Ποιες αισθήσεις σου χρησιμοποιείς αυτή τη στιγμή;
Σαμ: Την όραση, κυρίως. Επιβεβαιώνω ότι είσαι εκεί.
Αντάμους: Το εξήντα τοις εκατό της αντιληπτικής σου ικανότητας βασίζεται στην όραση, και υπάρχουν κι άλλες αισθήσεις. Θα μπορούσα κάλλιστα να πετάω πάνω από το κεφάλι σου τώρα, έτοιμος να προσγειωθώ στους ώμους σου, αλλά αν χρησιμοποιείς μόνο τα μάτια σου και λίγη από την ακοή σου, δεν θα το καταλάβαινες.
Σαμ: Σωστά.
Αντάμους: Κάντε ένα άνοιγμα πέρα από αυτό μέσα στις άλλες αισθήσεις, 200.000 άλλες αισθήσεις, και ξαφνικά ο κόσμος θα ανοίξει διάπλατα. Ανοιχτείτε. Ναι.
Σαμ: Ξέρεις, το θέμα με μένα είναι…
Αντάμους: Θα ήθελες λίγο καφέ; ( γέλια).
Σαμ: Όχι, ευχαριστώ. Το θέμα με μένα είναι, παρόλα αυτά, ότι από την στιγμή που επιτρέπεις – ξέρεις, να βγεις από τα πρότυπα, να είσαι στον νέο κυρίαρχο χώρο σου –  ποιος είναι ο συσχετισμός ; Η πρακτική εφαρμογή. Αυτή είναι η πρόκληση για μένα, υποθέτω.
Αντάμους: Ο συσχετισμός με τι; Με την δουλειά σου; Με την κοπέλα σου;
Σαμ: Με όλα αυτά, και τα λοιπά, εντάξει; Εννοώ , είμαστε εδώ και…
Αντάμους: Θα σου σύστηνα να σταματήσεις να σκέφτεσαι ανθρώπινα, επειδή σκέφτεσαι με  πέντε αισθήσεις  και ένα μυαλό.
Σαμ: Σωστά.
Αντάμους: Και σκέφτεσαι: «Πώς θα ωφεληθώ από αυτό;» με έναν τρόπο που ούτε καν μπορείς να διανοηθείς, μέχρι την στιγμή που θα επιτρέψεις πραγματικά, κι ο άνθρωπος λέει: « Οκ, τι καλό θα βγει από αυτό; Πώς θα ωφεληθεί ο άνθρωπος;»
Σαμ: Ε λοιπόν, είναι ζήτημα συμπεριφοράς, έτσι; Εννοώ, το να συμμετέχω, το να είμαι γειωμένος στην νέα εμπειρία, το να επιτρέπω , θα πρέπει να έχει κάποια σχέση με την ανθρώπινη πλευρά μου, φαντάζομαι.
Αντάμους; Σίγουρα. Σίγουρα.
Σαμ: Κι εδώ είναι που κολλάω κατά καιρούς.
Αντάμους: Ποιος  νομίζεις ότι είναι ο συσχετισμός;
Σαμ: Φαντάζομαι κάποιο είδος ευκολίας , σωστά;
Αντάμους: Ναι, αλλά δεν είναι μόνο  αυτό. Θα έλεγα, για να το  συντομεύσω – μας τελειώνει κι ο χρόνος – ο συσχετισμός είναι, ότι ξέρεις ότι ζεις σε έναν μαυρόασπρο και γκρίζο κόσμο και ξέρεις ότι υπάρχει ένας χρωματιστός κόσμος ολόγυρά σου.
Σαμ: Ναι.
Αντάμους; Ξέρεις ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα. Αυτός  είναι ο συσχετισμός με τον άνθρωπο. Δεν έχει να κάνει με το να είσαι πιο νέος, πιο σέξι, πιο πλούσιος – τίποτε από όλα αυτά. Αυτά όλα είναι παλιά πρότυπα. Κι έχουν αποδειχτεί ανέφικτα πρότυπα  από τον άνθρωπο.  Αυτά τα πράγματα δημιουργούν αρκετά εμπόδια. Ο πραγματικός συσχετισμός είναι, ότι πας από το γκρίζο, στο χρωματιστό, από μια πολύ περιορισμένη αισθητική εμπειρία.
Σαμ: Μμμμ.
Αντάμους: Δεν είμαι εδώ για να σας κάνω καλύτερους στην εμπειρία σας των πέντε αισθήσεων. Γιατί; Επειδή , αργά ή γρήγορα, θα τα βαρεθείτε αυτά όπως και να χει.
Σαμ: Μμμμ.
Αντάμους: Δεν είναι ο ρόλος μου να σας κάνω καλύτερους στην εμπειρία σας με τις 5 αισθήσεις. Μπορείτε να πάτε στο βιβλιοπωλείο και να αγοράσετε ένα σωρό βιβλία ,για να καλυτερεύσετε ελαφρώς την ζωή σας. Είμαστε εδώ για να περάσουμε  στην ολοκληρωτικά  αισθησιακή εμπειρία. Όχι απλά  να ικανοποιήσετε τον άνθρωπο, αλλά να ικανοποιήσετε τον Μάστερ, που σας χτυπάει την πόρτα λέγοντας: «Άνθρωπε, άσε με να μπω μέσα.» Κι ο άνθρωπος λέει: « Καλά, αλλά πώς θα ξέρω πως δεν είσαι ο κακός λύκος; Τι μου φέρνεις; Πώς θα κάνεις καλύτερο το σπίτι μου;» Και το περιφέρεται σαν να κάνετε λιτανεία. Δεν είμαστε γι αυτό εδώ. Είστε εδώ για την ενσωματωμένη φώτιση, όχι για την βελτίωση του ανθρώπινου εαυτού σας.
Σαμ: Μμμμ.
Αντάμους: Ναι. Βγάζει κάποιο νόημα;
Σαμ: Ναι. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που ήθελα να μάθω, αλλά σίγουρα βγάζει νόημα.
Αντάμους: Ναι.
Σαμ: Δεν έχει και τόσο να κάνει  με τον φόβο για τον κακό λύκο. Είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλά μέρη, όπου μπορείς να εκφραστείς ή να το γειώσεις , σ’ αυτή την πραγματικότητα που μοιραζόμαστε με όλους τους άλλους. Σ’ αυτό τον φυσικό κόσμο που ζούμε, θα βρίσκεσαι στην Τρίτη διάσταση και παρόλα αυτά θα φέρεις όλο αυτό, και ξέρεις, θα είσαι έξω από τα πρότυπα, αλλά όμως, θα βρίσκεσαι ακόμα εδώ, σωστά;
Αντάμους: Σωστά. Λοιπόν, ερώτηση για όλους, θέλετε να συνεχίσετε την ζωή που ζείτε τώρα;  Να κάνετε κάποιες μικροαλλαγές, να λειάνετε κάποιες σκληρές γωνίες, αλλά βασικά θέλετε να συνεχίσετε την ζωή που ζείτε τώρα, με την αντίληψη που έχετε τώρα για την ζωή; Κι αν ναι, όλα καλά, αλλά τολμώ να πω, ότι αργά ή γρήγορα θα βαρεθείτε. Ή, υπάρχει μία επίγνωση, που ήδη την έχετε και που σας κάνει να λέτε: «Διάολε! Υπάρχει κάτι πιο πλούσιο, πιο παθιασμένο, πιο σημαντικό. Υπάρχει κάτι άλλο εδώ.» Κι έχετε πάρει μια γεύση από αυτό και τώρα το θέλετε ολόκληρο κι αυτό είναι καλό. Ναι.

Τολμώ όμως να πω, ότι ο άνθρωπος θα ωφεληθεί, αλλά δεν το κάνουμε για το όφελος του ανθρώπου, αν μπορείτε να καταλάβετε το νόημα. Ο άνθρωπος οπωσδήποτε θα ωφεληθεί. Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος που μας παρακολουθεί αυτή την στιγμή, ίσως νιώσει να υποχωρούν οι σωματικές ενοχλήσεις κι οι πόνοι, να δείχνει νεότερος, πιο υγιής, πιο ευτυχισμένος, με ανανεωμένο πάθος, κι όλα τα άλλα. Αλλά δεν το κάνουμε για το όφελος του ανθρώπου. Διαφορετικά, θα παραμέναμε κολλημένοι στα ίδια παλιά πρότυπα.
Αν θέλετε να μάθετε τι είναι αυτό που κρατάει κολλημένο τον άνθρωπο σε αυτό το κυνήγι, πηγαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο και κοιτάξτε όλα αυτά που τώρα τα λένε: occult –  βιβλία αυτοβελτίωσης, αυτό…. Πηγαίνετε να δείτε. Αυτά είναι για να ωφελήσουν τον άνθρωπο. Δείτε τους τίτλους, νιώστε τι αποπνέουν. Θα έλεγα, με ελάχιστε εξαιρέσεις, αυτά είναι για το όφελος του ανθρώπου, κι εμείς δεν το κάνουμε αυτό.
Αυτό που κάνεις εδώ, αγαπητέ Μάστερ, θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αλλά δεν το κάνουμε για τον άνθρωπο. Είναι ένα παλιό πρότυπο και θα σας καθηλώσει εδώ. Και  εμείς θα κάνουμε την υπέρβαση.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, να κλείσουμε τα φώτα και να προετοιμαστούμε για την merabh μας.
Μ αρέσει να είμαι μαζί σας! Μου αρέσει να τα διηγούμαι όταν γυρίζω πίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων ( γέλια και χειροκροτήματα). Να λέω  ιστορίες. «Κι έτσι, καθώς είμαι στην σκηνή και η Λίντα με πλησιάζει και με χτυπάει και μου πετάει τον καφέ πάνω μου! Και μετά κάποιοι από το ακροατήριο αρχίζουν να με φτύνουν και να μου πετάνε μήλα ( γέλια). Και μετά ξεσπάει καυγάς και πιανόμαστε στα χέρια, και λίγο αργότερα όλες οι ενέργειες γίνονται μία και χορεύουμε γυμνοί και…» ( γέλια).
Λίντα: Κάνε όνειρα! (γέλια)
Αντάμους: Μου αρέσει να λέω ιστορίες. Δεν τις πιστεύουν, γιατί αρκετοί από αυτούς έρχονται  εδώ.

Merabh Πέρα από τα Πρότυπα
Ας ξεκινήσει η μουσική, και να χαμηλώσουν τα φώτα.
(αρχίζει η μουσική)
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με την ώρα σήμερα. Σαν να κινείτε παράξενα. Οι αγαπητοί Cauldre και Λίντα, έμειναν άναυδοι. Τελείωσαν τις προβολές των slides πολύ πριν από  μένα. Εμένα; Μπορεί να αργήσω πολύ σήμερα. Δεν μοιάζει όμως σαν να ξεκινήσαμε  μόλις; ( το ακροατήριο συμφωνεί).
Αυτά  είναι παλιά πρότυπα, τα πρότυπα της παλιάς ώρας. Άρχισαν να απομακρύνονται.
(παύση)
Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο σαν τους καλούς φίλους και την καλή μουσική και τον πολύ καλό καφέ. Μου λείπουν κάποια πράγματα από τον καιρό που ήμουν άνθρωπος, αλλά τα νιώθω μέσα από εσάς και μέσα από τον Cauldre. Ναι, μου λείπει ένα καλό φλιτζάνι καφέ. Μου λείπει ένα καλό γεύμα με νιφάδες βρώμης, με μέλι και καρύδια, τόσο που μου τρέχουν τα σάλια.
( παύση)
Νομίζω ότι αυτό που μου λείπει πιο πολύ από όλα είναι το ανθρώπινο γέλιο. Νομίζω ότι αυτό μου λείπει περισσότερο. Έχω δουλέψει και με άλλους ενδιάμεσους, με άλλα γκρουπ, αλλά δεν υπήρχε πολύ γέλιο. Κι όποτε έκανα τα αστεία μου για να τους κάνω να γελάσουν, έφευγαν ( γέλια). Πίστευαν , ξέρετε… είχαν αυτά τα πνευματικά πρότυπα, όλα έπρεπε να γίνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο που προσπαθούσα να σας φέρω σήμερα. Όλα αυτά τα πρότυπα που έχουν στηθεί, αυτοί οι τρόποι δράσης – ο τρόπος  που το σώμα ζει και πεθαίνει, ο τρόπος που σκέφτεται το μυαλό – όλα αυτά αλλάζουν.
Τα πρότυπα, τα προσωπικά πρότυπα, να πρέπει να δουλεύεις σκληρά ή να πιέζεσαι για να κάνεις κάτι. Ω! είναι τόσο βαθιά ριζωμένα. Διάολε! Πολύ βαθιά ριζωμένα. Και, ξέρετε τι συμβαίνει; Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να τα πολεμήσει, ριζώνουν πιο βαθιά. Δεν είναι περίεργο; Ριζώνουν πραγματικά πιο βαθιά. Αυτό το  διαολεμένο πράγμα που προσπαθούσες  να μην κάνεις, και τώρα το κάνεις περισσότερο,  γιατί υπάρχει μια διανοητική ενέργεια επικεντρωμένη πάνω το, που κρατάει  τα παλιά πρότυπα γραμμικά και τοπικά. Κρατάει τα πρότυπα ριζωμένα.

Όταν προσπαθείτε  να τα πολεμήσετε  με το μυαλό σας, όταν προσπαθείτε να πολεμήσετε το γήρας, για παράδειγμα, « Θα γίνω πιο νέος. Θα γίνω πιο νέος», ή « θα νιώσω καλύτερα», καταβάλλετε  προσπάθεια, ποτέ δεν συμπάθησα τις δηλώσεις.
Σχεδόν με πέταξαν έξω από την Σεντόνα ( στην εκδήλωση του Κρύον)  πριν  οκτώ χρόνια όταν το είπα αυτό, αλλά μερικοί  άνθρωποι άρχισαν να  συνειδητοποιούν το γιατί. Το μόνο που κάνετε είναι να δηλώνετε την ανισορροπία, να δηλώνετε αυτό το πράγμα που δεν σας αρέσει, κι έτσι αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει.
Τι κάνουμε λοιπόν; Τι μπορούμε να κάνουμε; Αυτό ακριβώς που κάνουμε τώρα. Να γελάτε, να πίνετε καφέ και να επιτρέπετε  στην ενέργεια να σας υπηρετήσει.
Θυμάστε πώς ξεκινήσαμε σήμερα; Με αυτοσχεδιασμούς, δεν είχαμε κάνει πρόβες, ούτε καν συζητήσεις. Κανείς δεν ήξερε τι θα συμβεί. « Πού είναι ο καφές μου;» Και επιτρέποντας στην ενέργεια να σας υπηρετήσει, ελπίζω να σας έκανε εντύπωση αυτό. Και την αντίσταση να αφήσετε την ενέργεια να σας υπηρετήσει, και θα το κάνει, αν της το επιτρέψετε.

Το να επιτρέψετε, σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα κβαντικό άλμα. Ίσως ο όρος «κβαντικό» να έχει παρα χρησιμοποιηθεί, ας πούμε ένα μη γραμμικό, μη προβλεπόμενο άλμα. Σπάμε τα παλιά πρότυπα – τα παλιά πρότυπα του σώματος, των εργασιακών συνηθειών – και δεν μπορείτε να τα πολεμήσετε, αλλά μπορείτε να τα επιτρέψετε.
Βλέπετε, ο λόγος που λειτουργεί το επιτρέπω είναι, γιατί αυτά τα πρότυπα βρίσκονταν σε μια αφύσικη κατάσταση ενέργειας.

Ήταν περίπου σαν τον πηλό στα χέρια του αγγειοπλάστη με σκοπό να γίνει ένα βάζο, κι αυτό είναι καλό, είναι όμορφο. Αλλά, τελικά, δεν είναι φυσιολογικό να παραμείνει σε αυτή την κατάσταση για πάντα. Γι αυτό σπάνε τα πράγματα, γι αυτό διαλύονται. Επιστρέφουν στην φυσική τους κατάσταση.

Τα πρότυπα, τα κεραμικά, ήταν όμορφα για κάποιο διάστημα. Αλλά δεν προορίζονταν αν μείνουν έτσι για πάντα. Τα πρότυπά σας, είτε τα φτιάξατε εσείς είτε η  μαζικά συνείδηση, εδώ και χιλιάδες ζωές, δεν προορίζονταν να μείνουν για πάντα.
Ο Μάστερ συνειδητοποιεί, ότι ήρθε ο καιρός να επιτρέψει την αλλαγή των ενεργειών.
Ήρθε ο καιρός να βγείτε από την μέση και να επιτρέψετε. Να επιτρέψετε ειλικρινά. Όχι απλά να μιλάτε γι αυτό, αλλά να επιτρέψετε το κβαντικό άλμα, σημαίνει να είστε έξω από διαγράμματα.
(παύση)
Χιλιάδες ζωές προτύπων , τώρα αλλάζουν.
Είναι κάπως τρομακτικό για τον άνθρωπο, αλλά για τον Μάστερ είναι εξαίσιο. Εξαίσιο.
(παύση)
Χιλιάδες ζωές δημιουργίας βάζων, και τώρα προχωράμε σε κάτι εντελώς διαφορετικό.
(παύση)
Που έχει να κάνει με το επιτρέπω, και να επιτρέπετε  στις ενέργειες να σας υπηρετήσουν. Να επιτρέπετε να σας παραδίδουν τον καφέ στα χέρια.
(παύση)
Ρίξτε μια ματιά και δείτε, τί υπάρχει στην ζωή σας, πράγματα που ίσως δεν σας αρέσουν, πράγματα που είστε έτοιμοι να τα αφήσετε, αλλά είναι ακόμα εδώ. Γιατί;  Εδώ είναι, που επιτρέπετε στον εαυτό σας να ακούσει την απάντηση ,στο γιατί είναι ακόμα εδώ, γιατί υπάρχει η ανάγκη για τα βάσανα ή για τις πιέσεις, γιατί υπάρχουν οι κακές σχέσεις, γιατί δεν υπάρχει καθαρότητα. Είναι εδώ, επειδή με κάποιο τρόπο σας εξυπηρετούν ακόμα, και είναι τόσο έτοιμα να αλλάξουν, τόσο πρόθυμα να αλλάξουν αν εσείς   επιτρέψετε.
(παύση)
Τίποτε από αυτά δεν είναι στ αλήθεια τόσο δύσκολο ή τόσο σκληρό. Δεν κρύβουν κανένα μεγάλο μυστικό, κανένα από αυτά.
(παύση)
Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι, προκειμένου να πετύχετε μια αλλαγή, ένα άλμα για να βγείτε από τα πρότυπα, είναι τελικά αντίθετο από ό,τι πιστεύατε ίσως;  Δεν έχει να κάνει με την σκληρή δουλειά. Δεν έχει να κάνει με την αποκάλυψη κάποιου μυστικού. Έχει να κάνει με το να επιτρέψετε μια φυσική κατάσταση, μια φυσική εξέλιξη.
Υπάρχει, θα μπορούσατε να πείτε, μια ενεργειακή κίνηση έξω από τα πρότυπα. Μια ενεργειακή κίνηση που φέρνει το φως μέσα στο σώμα σας, που φέρνει το σώμα σας μέσα στο Σώμα της Συνείδησης. Είναι μια φυσική κίνηση. Είναι μια κίνηση γεμάτη χάρη.
Νιώστε τη για μια στιγμή. Νιώστε για μια στιγμή αυτή την γεμάτη χάρη κίνηση, που φέρνει το φως μέσα στο σώμα σας. Ενσωματώνεται με το Σώμα της Συνείδησης.
(παύση)
Τώρα, νιώστε αυτή την γεμάτη χάρη κίνηση, αυτή την ελεύθερη κίνηση της ενέργειας που επεκτείνεται.
(παύση)
Αντί να το σκέφτεστε, αντί να βάζετε νοητική προσπάθεια σ’ αυτό, να προσπαθείτε να το κάνετε να συμβεί, αντί να το πιέζετε να συμβεί. Νιώστε την ενεργειακή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Του να προσπαθείτε να πιέσετε με την σκέψη σας κάτι να συμβεί…
(παύση)
… και του  να επιτρέπετε.
(παύση)
Μεγάλη διαφορά, έτσι δεν είναι;
Ξέρω , μερικοί σκέφτεστε ότι: « Εντάξει, επιτρέπω. Δεν θα έπρεπε να κάνω κάτι;» Όχι. Όχι. Γι αυτό δημιουργήσαμε τις merabh. Όχι. Απλά αναπνεύστε.
(παύση)
Κάποιοι από εσάς σκέφτεστε: « Δεν θα έπρεπε να ψάλλουμε κάτι τώρα;» Όχι. Αυτό που μπορείτε να κάνετε τώρα, είναι να ακούτε την μουσική. Ή ακόμα να πάρετε κανέναν υπνάκο.
Αλλά είμαστε εδώ σ’ αυτή την συνείδηση, σε μια σφοδρή επιθυμία και σε μια συνείδηση που λέει: « Ας απελευθερώσουμε τα παλιά πρότυπα χιλιάδων ενσαρκώσεων. Ας τους επιτρέψουμε να επιστρέψουν στην φυσική τους κατάσταση». Και μετά απλά το αφήνετε να συμβεί.
(παύση)
Είναι η απλότητα, φαντάζομαι. Η απλότητα του Μάστερ, και τότε ένα υπέροχο πράγμα συμβαίνει. Ξαφνικά είστε στο σημείο: « Εγώ Είμαι Εδώ. Εγώ Είμαι Εδώ, έξω από τα πρότυπα. Εγώ Είμαι Εδώ μέσα στο φως μου. Ουάου! Μακάρι να το ήξερα, ότι ήταν τόσο εύκολο. Ναι. Εγώ Είμαι Εδώ μέσα στο φως μου, το φως μου, που είναι το σώμα μου».
(παύση)
Το φως μου που είναι η επίγνωσή μου.
(παύση)
Το φως μου που έρχεται τα βράδια στον ύπνο μου.
(παύση)
Το φως μου που έρχεται μέσα στην επίγνωση μου κάθε λεπτό και ώρα. Εγώ Είμαι Εδώ μέσα στο φως μου.
Και τότε είστε.
(παύση)
Οι αλλαγές που περνάτε αυτή την στιγμή είναι επικές, αληθινά επικές στο σώμα και στο μυαλό, κι αυτές είναι αλλαγές, που δεν μπορείτε να τις δουλέψετε με την σκέψη. Δεν μπορείτε να προσπαθήσετε να τις βάλετε μέσα σε ένα νοητικό διάγραμμα. Είναι πέρα από  ό,τι το μυαλό θα μπορούσε να θεωρήσει εφικτό.
Οι αλλαγές έρχονται σε όλα τα επίπεδα. Έρχονται στις αισθήσεις σας, στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα.

Κάναμε κάποια συζήτηση γι αυτές – τις αισθήσεις. Οι αισθήσεις είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα,  αλλά κάτι διαφορετικό συμβαίνει αυτή την στιγμή. Όχι μόνο η αλλαγή των αισθήσεων, παρόλο που είναι μεγάλο πράγμα. Είναι τεράστιο.
Αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή είναι η αλλαγή μέσα σας και στον τρόπο που δημιουργείτε. Ήταν ένα πρότυπο πολύ βαθιά ριζωμένο – ο τρόπος που δημιουργείτε.
(παύση)
Ο τρόπος που δημιουργείτε. Περιορισμένα, με μικρά βήματα.
Αλλά αυτά όλα αλλάζουν, και ήθελα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο της ημέρας μας για να σας μιλήσω γι αυτό. Μίλησα και θα συνεχίσω να μιλάω για τις αισθήσεις, για τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα. Αλλά θέλω να νιώσετε για μια στιγμή, τα πρότυπα που είχατε για το πώς δημιουργείτε – την πραγματικότητά σας, την ροή της ενέργειας, οτιδήποτε. Την ευτυχία.
Πώς δημιουργείτε. Αυτό είναι , περισσότερο από καθετί άλλο, που έχετε καταπιέσει, το πιο περιορισμένο, το μεγαλύτερο πρότυπο όλων.
(παύση)
Μικρές δημιουργίες. Συχνά, άχρωμες δημιουργίες. Ανεκπλήρωτες δημιουργίες. Μπερδεμένες δημιουργίες , συχνά, με ελάχιστα εντυπωσιακά επιτεύγματα.
(παύση)
Το Εγώ Είμαι είναι δημιουργός.
(παύση)
Στον πυρήνα σας, μέσα στην καρδιά σας, είστε ένας δημιουργός. Το μεγαλύτερο πρότυπο όλων είναι ο περιορισμός, του τι είναι πραγματικά ο Εαυτός σας , ποιό είναι το δικαίωμά σας, το δικαίωμα της ύπαρξής σας, το δικαίωμα να υπάρχετε. Αυτό είναι που έγινε πρότυπο. Αυτό είναι που εμποδίστηκε. Αυτός είναι ο πυρήνας της απάντησης σε κάθε ερώτηση, που τέθηκε σήμερα, κάθε συζήτησης.
«Πού είναι ο δημιουργός που Είμαι;»
Αυτό είναι το πρότυπο, που αλλάζουμε σήμερα και επιτρέπουμε. Οτιδήποτε άλλο ειπώθηκε σήμερα, ήταν σχεδόν μια απόσπαση για να φτάσουμε σ’ αυτό ακριβώς το σημείο – να κάνουμε την κβαντική αλλαγή στο πώς δημιουργείτε.
(παύση)
Και έχετε δίκιο. Ο παλιός τρόπος που δημιουργούσατε δεν λειτουργεί πια. Το ανακαλύψατε πρόσφατα. Ο παλιός τρόπος δεν θα λειτουργεί πια.
Ας επιτρέψουμε την αλλαγή εδώ και τώρα.
Απλά ας επιτρέψουμε. Μην το σκέφτεστε. Μην το πιέζετε. Μην επικεντρώνεστε καν σε αυτό. Απλά επιτρέψτε το-  μια κβαντική , πολυεπίπεδη , εντυπωσιακή, επεκταμένη  αλλαγή ενός πολύ παλιού πρότυπου.
(παύση)
Ας κάνουμε την υπέρβαση στον τρόπο που δημιουργείτε.
Θεέ μου, θα πρέπει να είχε γίνει τόσο παλιό και βαρετό, απαίσιο, έξω από το mastering.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε, τον τρόπο του ελεύθερου δημιουργού.
Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε άλλο,  παρά μόνο να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να επιτρέψετε. Αυτό δημιουργεί μια συνείδηση, που φέρνει το φως, που προσελκύει την ενέργεια, που αλλάζει και απελευθερώνει, που σας ανοίγει διάπλατα.
Διάολε! Θα πρέπει να ήταν πάρα, μα πάρα πολύ δύσκολο, το να μην είσαι δημιουργός ή το να είσαι περιορισμένος δημιουργός.
( η μουσική σταματάει)
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή, φίλοι μου. Μια καλή βαθιά αναπνοή.
(παύση)
Το σώμα σας ίσως να πονάει λίγο. Θα νιώθετε πώς έχετε αυτές τις εσωτερικές διαμάχες μέσα στο κεφάλι σας. Ίσως να νιώθετε απόλυτα αποπροσανατολισμένοι. Ίσως να νιώθετε χωρίς βάση, κάποιες φορές –  και τότε , πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε και συνειδητοποιήστε, ότι αυτά που περνάτε κανονικά θα σας έπαιρναν 179 χρόνια κι εσείς το κάνετε μέσα σε λίγα χρόνια.
Περνάτε , από το να είστε φυσιολογικοί  και συνηθισμένοι, στο να είστε διαφορετικοί , στο να είστε στο απόλυτα μοναδικοί . Ναι!
Και με αυτό, πάρτε  μια καλή βαθιά αναπνοή.
Κι όταν νιώσετε λίγο φοβισμένοι και θέλετε να κλάψετε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή θυμηθείτε….
Αντάμους και ακροατήριο: Όλα είναι καλά σε ολόκληρη την Δημιουργία.

Αντάμους:  Ήταν μεγάλη μου ευχαρίστηση να βρίσκομαι με τους αγαπημένους μου φίλους. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.

Mετάφραση : Καλλιόπη  Παγούδη,    Μαρία Γρηγοράκη