Shoud 4, Merlin I Am

9- 1- 2021
( Κοιτάζοντας πίσω το 2020, Σεβασμός για τους Σώμπρα, Αποσπάσεις και Αλήθεια, Ταξιδεύοντας στον Χρόνο, Γιατί είστε εδώ, Μεράμπ, Καλωσήρθατε πίσω, Μεράμπ)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους του Σαιν-Ζερμαίν.

KΚοιΑαα! Αγαπώ την ανθρώπινη μουσική. Ξεχνάω πόσο μου λείπει η ανθρώπινη μουσική. Εμείς έχουμε την αγγελική μας μουσική. Έχουμε κάποια πολύ καλά συγκροτήματα τζαζ στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων.
Όμως η πραγματική ανθρώπινη μουσική, τί ενεργειακό τραγούδι!
Τί επικοινωνία! Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό. Όταν η μουσική, σαν αυτή που μόλις ακούσατε, παίζεται από την καρδιά και την ψυχή, είναι μια έκφραση του ανθρώπινου ταξιδιού. Είναι μια έκφραση του ανθρώπινου πάθους. Για μένα, είναι ένα από τα πιο υπέροχα παραδείγματα του ότι η ενέργεια είναι επικοινωνία. Αυτό είναι η ενέργεια. Είναι απλά επικοινωνία. Δεν είναι δύναμη κι όταν παίζεται μουσική σαν αυτή, συγκινεί τις ψυχές. Χμ.

Υπάρχουν πολλά είδη μουσικής για μερικά από τα οποία πραγματικά δεν ενδιαφέρομαι. Το ξέρεις αυτό, Λίντα. Για μερικά δεν ενδιαφέρομαι καθόλου. Η μουσική είναι ασήμαντη ή είναι – πώς θα το λέγατε – κατασκευασμένη. Είναι μια  μουσική συνταγή. Είναι εντάξει. Κι έπειτα έχετε – ποια είναι, Κώλντρε; – αυτή που λέγεται δυτική μουσική κάντρι, μουσική της απελπισίας και της κακοτυχίας. Αυτή έχει πολλή ψυχή μέσα της. Όμως δεν την προτιμώ. Αγαπώ την κλασική μουσική. Έγραψα πολλές συμφωνίες. Το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι;

ΛΙΝΤΑ: Βέβαια, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έγραψα πολλή κλασική μουσική κι ακόμα μου αρέσει να την ακούω. Όμως υπάρχει κι άλλη ανθρώπινη μουσική τώρα κι αυτή πάλι –ωω! – σχεδόν με κάνει να θέλω να γυρίσω πίσω στη Γη με ανθρώπινη μορφή, αλλά, μπα, δεν θα φτάσω μέχρι εκεί.

 Κοιτάζοντας πίσω στο 2020

Καλωσήρθατε όλοι πίσω. Καλωσήρθατε πίσω. Και το λέω αυτό από πολλές διαφορετικές απόψεις. Θα καταλάβετε τελικά – ακόμα κι ο Κώλντρε θα καταλάβει τελικά – μέχρι το τέλος της μέρας τί εννοώ, πάντως καλωσήρθατε πίσω. Τα καταφέρατε να βγάλετε το 2020. Θα πάρετε όλοι ένα ειδικό παράσημο να φοράτε …
ΛΙΝΤΑ: Μη μου πεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … ή μπλουζάκι ή κάτι άλλο. Καλωσήρθατε πίσω. Τα καταφέρατε να βγάλετε αυτή την άγρια χρονιά.
ΛΙΝΤΑ: Τρελή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εννοώ, τί χρονιά ήταν αυτή, με το COVID, με το κλείσιμο της Τάξης του Τόξου, με όλους τους περιορισμούς και τις οριοθετήσεις, με τις μάσκες. Ουφ! Τί πράγμα κι αυτό, οι μάσκες. Το χειρότερο με τις μάσκες είναι ότι πρέπει να μυρίζεις την αναπνοή σου όλη μέρα.
ΛΙΝΤΑ: Ωω! (η Λίντα γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εννοώ, ότι απλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ πώς μερικοί άνθρωποι  μπορούσαν πραγματικά να το αντέξουν αυτό. Νομίζω ότι σκοτώνει την αίσθηση της όσφρησης. Νομίζω ότι αυτό έκανε. Γι’ αυτό, αν κολλήσεις τον κορωνοϊό, θα σου σκοτώσει την αίσθηση της όσφρησης. Νομίζω ότι είναι από τις μάσκες, που πρέπει να το μυρίζεις αυτό όλη μέρα.

Πάντως τί χρονιά ήταν αυτή. Οι αγγελικές οικογένειες συναντήθηκαν πραγματικά για πρώτη φορά  -έγινε το κάλεσμα – και μετά τους είπαν να διαλυθούν, να πάψουν να είναι ομάδες. Να αποσυνδεθούν. Θυμάστε, μιλήσαμε για τη διάλυση των ομάδων πριν ακόμα διαλυθούν οι αγγελικές οικογένειες.

Όλη η κοινωνική αναταραχή. Τα πάντα τώρα είναι σε σημείο βρασμού. Όλα όσα συμβαίνουν, μόλις το είχατε την περασμένη εβδομάδα στην Αμερική. Είχατε αυτή τη μεγάλη αναστάτωση. Πραγματικά η ζημιά που προκάλεσε ήταν στην καρδιά και στο μυαλό κι όχι πολλή κατά τα άλλα. Ήταν δυσάρεστο να το βλέπετε για τόσους πολλούς από σας. Εγώ παρακολουθούσα στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Έχουμε εγκαταστήσει τηλεοράσεις τώρα. Αφού τις έχουν οι άνθρωποι, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να βάλουμε μερικές, αλλά οι δικές μας είναι πραγματικά υψηλής τεχνολογίας. Στην πραγματικότητα είναι ολογράμματα. Το παρακολουθούσα όλο αυτό να συμβαίνει στα ολογράμματα των Αναληφθέντων Δασκάλων και θυμάμαι τα ταξίδια μου στην Αμερική στην τελευταία μου ζωή. Ήρθα στην Αμερική πέντε φορές, βοήθησα να γραφτεί το Σύνταγμα. Στην πραγματικότητα εγώ έγραψα το μεγαλύτερο μέρος του και άλλοι πήραν τα εύσημα γι’ αυτό. Αλλά … τι; Τι είναι αυτό το βλέμμα, Λίντα, εννοώ, αυτό το βλέμμα …
ΛΙΝΤΑ: Λατρεία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βλέμμα λατρείας.
ΛΙΝΤΑ: Ναι, ναι, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Πραγματικά το έκανα. Έπαιξα καθοριστικό ρόλο στη σύνταξη – βοηθώντας στη σύνταξη – του Συντάγματος και με αποκαρδίωσε αυτό που έβλεπα στα ολογράμματα μας. Όμως, πραγματικά, κατά κάποιον τρόπο, δεν έγινε αυτό. Στην πραγματικότητα, κατά κάποιον τρόπο, ξέρεις Λίντα, θα πίστευε κανείς ότι θα έκλαιγα σαν Αναληφθείς Δάσκαλος, ανόητα δάκρυα, ξέρεις “Τι συμβαίνει στον πλανήτη;” Όμως, λοιπόν, ένα μου κομμάτι αποκαρδιώθηκε. Δεν μου αρέσει να βλέπω κάτι τέτοιο. Ένα μου κομμάτι ήξερε ότι ήταν πολύ κατάλληλο. Είναι κάτι σωστό, την σωστή χρονική στιγμή. Και πραγματικά, θα γίνω τόσο τολμηρός ώστε να πω, ότι σηκώθηκα από εκεί που παρακολουθούσα το ολόγραμμα, πήγα στην αίθουσα με μερικούς από τους άλλους Αναληφθέντες Δασκάλους, τους κάλεσα να μαζευτούν και είπα “Αυτό είναι. Αυτό είναι. Είμαστε στη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος σ’ αυτό τον πλανήτη Γη. Είναι η επικύρωση της δουλειάς που κάναμε όλοι μας φυσικά, αλλά ιδιαίτερα εγώ και η ομάδα μου που ονομάζω Σώμπρα. Είναι η επικύρωση για ο,τι ακολουθεί.”

Το 2020 είναι πίσω μας, το 2021 θα είναι ενδιαφέρον. Θα εξηγήσω περισσότερο αργότερα. Δεν θα είναι δίχως κινδύνους. Δεν θα είναι δίχως ταραχή. Δεν πρόκειται να είναι μια απαλή χρονιά. Σας το λέω τώρα (η Λίντα αναστενάζει). Θα καταγραφεί ότι είπα ότι το 2021 δεν πρόκειται να είναι απαλό.
ΛΙΝΤΑ: Δεν γίνεται να έχουμε μια απαλή χρονιά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι.
ΛΙΝΤΑ: Πότε θα την κερδίσουμε;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι (ο Αντάμους γελάει). Έπρεπε να ήταν παλιά το 1987 που είχατε την ευκαιρία και την αγνοήσατε. Οπότε, συγγνώμη γι’ αυτό, τη χάσατε σ’ αυτή τη ζωή. Όχι, δεν πρόκειται να είναι καθόλου απαλή χρονιά. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά, αλλά όχι σαν το 2020. Όχι σαν το 2020.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και ατομικά – ρώτησες αν θα είναι απαλή χρονιά για τον πλανήτη – ατομικά, δεν νομίζω ότι θέλετε άνεση, αλλά πιστεύω ότι θέλετε, λοιπόν, ας το αφήσω σ’ αυτό το σημείο. Το 2021, για τους Σώμπρα, θα είναι η χρονιά του αισθησιασμού. Αισθησιασμός. Και μερικοί από σας άκουσαν ‘σεξουαλικός’ – σε μερικούς από σας άρεσε αυτό, σε μερικούς δεν άρεσε – όμως όχι, αισθησιασμός. Πρόκειται να ανοίξουμε τις αισθήσεις και να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις αισθήσεις. Πρόκειται να πάμε πέρα από το μυαλό. Πρόκειται να πάμε πέρα από τους ανθρώπινους περιορισμούς. Γιατί όχι; Όλα αυτά υπάρχουν και είναι προσιτά.

Έτσι, θα είναι η χρονιά του αισθησιασμού, που θα νιώθετε τα πράγματα βαθιά, ακόμα κι αν νιώθοντάς τα πονάει μερικές φορές, ξέρετε. Παρακολουθώντας στην τηλεόραση, είδατε να συμβαίνουν όλα αυτά στο Καπιτώλιο στην Ουόσινγκτον και μερικοί από σας απλά δεν μπορούσατε να το αντέξετε. Εε, εε! Όχι, όχι, όχι. Σταματήστε αμέσως. Γυρίστε στην τηλεόραση. Παρακολουθείστε το. Νιώστε το βαθιά. Και αρχικά θα σκεφτείτε ότι είναι αντιφατικό, σαν να μη θέλετε να το παρακολουθήσετε. Όχι, θα μπορέσετε να βυθιστείτε σε κάθε κατάσταση, καθώς και σε εκείνες τις πολύ προσωπικές καταστάσεις στη ζωή σας και να νιώσετε τον αισθησιασμό, όχι απαραίτητα τον πόνο. Δηλαδή, μπορεί να αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει πόνος, αλλά πρόκειται να μετακινηθείτε σε ένα επίπεδο αισθησιασμού και πραγματικά να είστε σε θέση να τον εκτιμάτε και να τον απολαμβάνετε. Αυτό λοιπόν έχουμε μπροστά μας.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χαίρομαι που βλέπω το 2020 πίσω τώρα. Ήταν μια απαραίτητη χρονιά, απαραίτητη για τόσες πολλές προσαρμογές – όχι μόνο στον πλανήτη Γη, αλλά σε ολόκληρο το σύμπαν και δεν υπερβάλλω καθόλου – μια απαραίτητη χρονιά για να γίνει αυτή η μεγάλη αλλαγή. Ποιος θα πίστευε ότι όλος ο πλανήτης θα μπορούσε να μείνει σπίτι και να φοράει μάσκα, ακόμα κι αν έβγαιναν έξω. Ποιος θα πίστευε ότι θα μπορούσε να γίνει αυτό; Θα σας ζητήσω τώρα, για την πρώτη σας εμπειρία  αισθησιασμού, να νιώσετε τις αλλαγές που συνέβησαν στον πλανήτη τον περασμένο χρόνο.

Οι άνθρωποι έμεναν σπίτι. Οι άνθρωποι έπρεπε να σταματήσουν και να κάνουν μια διακοπή στη ζωή τους, να ρίξουν μια ματιά στη δουλειά τους, στις οικογένειες τους, να ρίξουν μια ματιά στις κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι  υπάρχουν για να τους υπηρετούν, να ρίξουν μια ματιά στις ανισότητες στον πλανήτη. Ξέρετε, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που κάθονται σπίτι και κόβουν ταχύτητα για μια στιγμή, και πρόκειται να αρχίσουν να κοιτούν τη δική τους ζωή και πώς η ζωή τους σχετίζεται με τον έξω κόσμο. Πρόκειται να κοιτάξουν πράγματα, όπως η ανισότητα και να απαιτήσουν κάποιες αλλαγές σ’ αυτά.

Ένα πράγμα θα σας πω, αυτός ο πλανήτης δεν πρόκειται να πάει πίσω στην περίοδο πριν το 2020. Δεν πρόκειται να είναι σαν το 2019 ή το 2018 ή το 1947 ή οτιδήποτε παρόμοιο. Αυτός ο πλανήτης έχει μια μόνιμη αλλαγή, μερικές φορές δύσκολη, ναι, και κάποιες ζόρικες περιόδους στο μέλλον, όμως έχει έρθει μια μεγάλη αλλαγή στον πλανήτη. Πρόκειται να γυρίσετε προς τα πίσω σε πέντε χρόνια από τώρα, πρόκειται να κοιτάξετε πίσω και να πείτε “Ήταν μια καθοριστικής σημασίας χρονιά, η πιο καίρια χρονιά αλλαγής” και ποιος θα πίστευε ότι θα συνέβαινε με αυτό τον τρόπο. Χωρίς πόλεμο, χωρίς πείνα.

Ναι, πολλοί άνθρωποι πέθαναν από τον κορωνοϊό, πολλοί άνθρωποι πέθαναν, αλλά με όλο το σεβασμό σε αυτούς, πραγματικά ήταν έτοιμοι να φύγουν. Πραγματικά ήταν έτοιμοι να φύγουν. Υπήρχε ένα είδος, θα λέγαμε, σχεδίου ζωής και αν δεν ήταν ένας ιός, θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. Και δεν λέω ότι ήταν ξεκαθάρισμα. Λέω ότι αυτοί είχαν τη διορατικότητα, αυτοί είχαν την προνοητικότητα να γνωρίζουν, ότι ήταν καλύτερο γι’ αυτούς να φύγουν τώρα και να επιστρέψουν ανανεωμένοι, έτοιμοι για την επόμενη ζωή τους χωρίς όλες τις παλιές αποσκευές.

Πραγματικά ήταν  -στον Κώλντρε δεν αρέσει αυτό, οπότε θα το πω – κατά κάποιον τρόπο, ήταν λίγο σαν να μπήκαν σε σειρά για να φύγουν, ναι, στις εξόδους του πλανήτη Γη τον περασμένο χρόνο. Υπήρχαν εκείνοι που πραγματικά ήθελαν να φύγουν και σαν να ήταν στη σειρά περιμένοντας να φύγουν, η μεγάλη έξοδος του πλανήτη, γιατί συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν απλά να βγουν από την υλική σφαίρα, να πάνε  – δεν το ήξεραν με αυτούς τους όρους, αλλά ήξεραν ότι υπήρχε κάτι εκεί έξω, όπου μπορούσαν να πάνε που θα πρόσφερε πολλή συνειδητότητα και επίγνωση. Όπως αποδείχτηκε είναι οι Νέες Γαίες, οι οποίες είναι τώρα πολύ ενεργές.

Πάντως θα μπορούσαν να φύγουν και να πάνε εκεί, να ανανεωθούν αληθινά, αντί απλά να καταλήξουν στις Κοντινές Γήϊνες Σφαίρες και να γυρίσουν για μια από τα ίδια τα παλιά, μια ζωή όπως παλιά. Ήξεραν ότι υπήρχε τώρα αυτό που θα ονομάζαμε μια συμπαντική ελπίδα στις Νέες Γαίες, έτσι υπήρξε μια παράταξη εκείνων που ήταν πραγματικά έτοιμοι να φύγουν και να πάνε στη  Νέα Γη.
Για εκείνους που ήταν έτοιμοι να φύγουν με αηδία και απλά να μείνουν στις παλιές σφαίρες τη Γης, στις Κοντινές στη Γη Σφαίρες, ένα είδος ενδιάμεσης ζώνης, δεν είχε τόση σημασία. Όμως περίπου την ίδια περίοδο που διαλύθηκαν οι αγγελικές οικογένειες και οι υπάρξεις άρχισαν να πηγαίνουν σ’ αυτές -υπάρχουν τώρα πάνω από 230 Νέες Γαίες – άρχισαν να πηγαίνουν εκεί κι εκείνοι εδώ στη Γη γνωρίζοντας ότι ήταν κατάλληλη περίοδος για να φύγουν, να πάνε εκεί και να ανανεωθούν αληθινά. Έτσι υπήρξαν πολλοί θάνατοι στον πλανήτη, αλλά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι, που θα ήθελαν να είχαν φύγει και δεν έφυγαν ή δεν έχουν φύγει ακόμα.

Έτσι, ας μη το βλέπουμε με τρομερή θλίψη. Εννοώ, ναι, με θλίψη όταν κάποιος φύγει, αλλά βλέποντας πού πηγαίνουν, όλοι εκείνοι – όχι όλοι τους, αλλά μια τεράστια πλειοψηφία από εκείνους – που έφυγαν από τον πλανήτη στη διάρκεια αυτής της περιόδου του κορωνοϊού, πήγαν στις Νέες Γαίες και θα περάσουν από μια ολική ανανέωση, θα λέγαμε, ώστε όταν επιστρέψουν, δεν πρόκειται απλά να ακολουθήσουν τα ίδια παλιά πρότυπα. Πρόκειται, θα λέγαμε, να εμποτιστούν με την επίγνωση των νέων δυνατοτήτων για όταν επιστρέψουν, αντί για εκείνη την ίδια παλιά δυνατότητα να επιστρέψουν στην ίδια βιολογική οικογένεια, στην ίδια πόλη, στην ίδια δουλειά ή την ίδια καριέρα ή το ίδιο επάγγελμα. Πρόκειται να εμποτιστούν με νέες δυνατότητες. Θα έχουν περισσότερα να διαλέξουν απ’ όσα θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και μια γουλιά καφέ με αυτά.

Έτσι προέρχεται καλό απ’ όλο αυτό και, ξέρετε, μπλέκεστε στη διττότητα και, ξέρετε, “Ω, είναι τόσο θλιβερό, όλοι αυτοί οι άνθρωποι”, κι έπειτα οι συνωμοσίες. Κάθε φορά που υπάρχει μια απ’ αυτές τις διαμάχες, έχετε τις συνωμοσίες που ακολουθούν. Χάσιμο χρόνου. 

 Σεβασμός για τους Σώμπρα

Αυτό που πραγματικά ήθελα να πω εδώ, στο εισαγωγικό τμήμα είναι, ότι θέλω να εκφράσω το βαθύ σεβασμό μου και την ευγνωμοσύνη μου στους Σώμπρα.
Είναι γνωστό ότι είμαι προκλητικός πότε πότε.
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ενοχλητικός, απαιτητ- …
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν χρειάζεται να συμφωνείς τόσο έντονα (η Λίντα γελάει) – απαιτητικός, αλαζονικός – σε αυτό μπορείς να κουνήσεις το κεφάλι σου (αυτή συνεχίζει να γελάει) – αλαζονικός. Είναι γνωστό ότι είμαι άσσος, θα λέγαμε, στις αποσπάσεις μερικές φορές. Είμαι γνωστός για το καταπληκτικό χιούμορ μου μερικές φορές. Όχι πάντα. Γνωστός για πολλά πράγματα, αλλά …
ΛΙΝΤΑ: Σε αγαπάμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … μου αρέσει να δουλεύω μαζί σας. Μου λείπει το ζωντανό κοινό. Αληθινά μου λείπει. Είναι τόσο δυναμικό και μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας και μέσα από μένα και μέσα από όλα τα άλλα μέλη του κοινού. Μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας, μέσα από εκείνους που καλούνται να μιλήσουν και υπάρχει τόση δυναμική όταν είμαι με τους Σώμπρα. Εννοώ ότι δουλεύουμε.

Φυσικά μπορώ να σας νιώθω και τώρα, δηλαδή είμαστε όλοι εδώ μαζί, αλλά είναι αλλιώς να μπορώ να σας δώσω ένα χαστούκι. Δηλαδή, αληθινά, όχι απλά μια από εκείνες τις σφαλιάρες στον αέρα. Είναι αλλιώς να μπορώ πραγματικά να γουρλώσω τα μάτια, όταν λέτε κάτι makyo. Μου λείπει αυτό. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε πίσω σ’ αυτό σύντομα. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω σ’ αυτό. Ανυπομονώ τόσο γι’ αυτό. Θα πρέπει να κάνουμε λοταρία με αριθμούς ή κάτι τέτοιο για το ποιοι θα είναι οι πρώτοι δέκα που θα ανέβουν πάλι στη σκηνή με τον Αντάμους. Αυτό θα ήταν καταπληκτικό. Το περιμένω με ανυπομονησία. Περνάμε τέλεια μαζί κι έχω τεράστιο σεβασμό για καθέναν από σας. Ξέρω πόσο δύσκολο, επίπονο ήταν το ταξίδι και είμαστε εδώ. Είμαστε εδώ μαζί – δηλαδή, όχι μαζί μαζί, αλλά είμαστε εδώ μαζί – στις αρχές του 2021. Ποιος θα το είχε σκεφτεί; Ποιος θα το είχε σκεφτεί;

Έχω τεράστιο σεβασμό για εκείνους που έφυγαν στη διάρκεια της πορείας. Κάλεσα πολλούς να φύγουν. Πολλοί έφευγαν προτού τους καλέσω, αλλά μετά κάλεσα πολλούς να φύγουν και πολλοί απ’ αυτούς το έκαναν. Έχω πράγματι τεράστιο σεβασμό γι’ αυτούς, επειδή ξέρω ότι είναι σημαντικό να απομακρυνθείς μόνος σου μερικές φορές, να φύγεις, να περάσεις το δικό σου  -όπως κι αν το ονομάσετε – το δικό σου δράκο, τη δική σου σκοτεινή νύχτα, τη δική σου αναζήτηση. Έτσι, έχω τεράστιο σεβασμό για εκείνους που έφυγαν στη διάρκεια της πορείας, από πολύ παλιά, αλλά ιδιαίτερα από την περίοδο που ήρθα στον Βυσσινί Κύκλο αφού αναχώρησε ο Τοβίας.

Έχω τεράστιο σεβασμό για εκείνους, που αποσπάστηκαν στη διάρκεια της πορείας κι έφυγαν. Δεν έφυγαν γιατί είχαν τσαντιστεί με μένα. Με αυτούς διασκεδάζω, εκείνους που τσαντίζονται με μένα και φεύγουν. Εννοώ, θα το εξηγήσω αργότερα, πάντως πραγματικά διασκεδάζω με αυτούς. Ω, είναι τόσο θυμωμένοι μαζί μου, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι πραγματικά είναι απλά θυμωμένοι με τον εαυτό τους. Δηλαδή, τι, έκανα εγώ κάτι για να σε ταράξω; Δεν νομίζω. Έτσι τελικά συνειδητοποιείς ότι πραγματικά ταράζεσαι με τον εαυτό σου. Διασκεδάζεις με αυτό;
ΛΙΝΤΑ: Μμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ωραία.
Λοιπόν, έχω τεράστιο σεβασμό για εκείνους που αποσπάστηκαν στην πορεία. Είναι τόσο εύκολο να αποσπαστείς. Έτσι, τεράστιο σεβασμό για όποιον τον άγγιξε ποτέ ο  Βυσσινί Κύκλος ή κάποιο κομμάτι του, από την εποχή του Τοβία μέχρι την τωρινή εποχή. Δεν λείπει ο σεβασμός. Δεν υπάρχει απαξίωση. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από απόλυτο σεβασμό, γιατί κοιτάξτε τί κάνουμε. Κοιτάξτε τί κάνετε. Κοιτάξτε τι αναλαμβάνετε, πού πηγαίνουμε, τι έχουμε κάνει ήδη.

Έτσι, θα ήθελα να κάνω αυτή την παύση για να διαβιβάσω πραγματικά τον σεβασμό μου σε καθέναν από σας. Μακάρι να μπορούσαμε να το κάναμε εδώ αυτοπροσώπως, αλλά απλά θα το κάνουμε ενεργειακά, το τραγούδι του σεβασμού μου για σας.

(παύση, καθώς ο Αντάμους κλείνει τα μάτια του)

Είτε είστε ακόμα εδώ σήμερα, είτε φύγατε ή σας έδιωξα, είτε απλά αποσπαστήκατε, τον τεράστιο σεβασμό μου, γιατί συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο και γεμάτο προκλήσεις είναι.

Παρακαλώ νιώστε το από την ψυχή μου σε σας.

Οι Αποσπάσεις σε σύγκριση με την Αλήθεια

Ας μιλήσουμε για τις αποσπάσεις για λίγο. Οι αποσπάσεις είναι πολύ συνηθισμένες. Είναι πολύ εύκολο να αποσπαστείς και, κατά κάποιον τρόπο, οι αποσπάσεις υπηρετούν ένα σκοπό. Η απόσπαση σε αφήνει πραγματικά να βυθιστείς, να πας από μια ενέργεια, να κάνεις μια βαθιά κατάδυση σε μια άλλη ενέργεια. Υπάρχει ομορφιά σ’ αυτό, όταν αποσπαστείς, ας πούμε, από μια θεωρία συνωμοσίας κι αυτό σε αποσπάσει. Αφήνεις αυτό που θα ονομάζαμε το μονοπάτι σου, το ταξίδι σου, το δρόμο σου, την αλήθεια σου. Το αφήνεις γιατί η απόσπαση είναι σαγηνευτική. Είναι ερεθιστική. Απομακρύνει το μυαλό σου, ακόμα και το σώμα σου από τις δοκιμασίες του μονοπατιού που έχεις επιλέξει. Σου επιτρέπει να ξεφύγεις από όλη την αναστάτωση που συμβαίνει μέσα σου και συμβαίνουν πολλά, όταν λάβεις υπόψη ότι το σώμα αποβάλλει το anayatron, ώστε να μπορέσει πραγματικά να εισάγει το Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα.

Το μυαλό αναπροσαρμόζεται, επαναπροσδιορίζεται τώρα, καθώς εισέρχεται η αληθινή συνειδητότητα, η αληθινή ευφυΐα. Πολύ εύκολο να αποσπαστείς στη διάρκεια της πορείας, ιδιαίτερα όταν το μυαλό αναζητά τις ερωτήσεις.

Οι αποσπάσεις μπορούν να σε ρουφήξουν μέσα σε ένα μακρύ, σκοτεινό λαγούμι, από το οποίο ίσως να μη βγεις για πολλές ζωές ή απλά για μερικά χρόνια, μερικούς μήνες ή οτιδήποτε. Ένα από τα προβλήματα με τις αποσπάσεις είναι, λοιπόν, ένα από τα καλά με τις αποσπάσεις, αρχικά είναι πολύ σαγηνευτικές, πολύ σαγηνευτικές. Εννοώ ότι σε καλούν, σε τραβούν. Είναι πολύ σαγηνευτικό.

Οι αποσπάσεις σε κάνουν να νιώθεις σημαντικός. Υπάρχει μια ενέργεια σε κάθε απόσπαση, κάτι που δεν είναι στην αλήθεια σου, στο μονοπάτι σου, που θα σε σαγηνεύσει, με ένα τρόπο σχεδόν σαν να έλεγε, “Κοίτα πόσο ιδιαίτερος είσαι.” Θα σε εξαπατήσει. Τώρα, τελικά, όχι και πραγματικά, ακόμα κι εμένα μου αρέσουν οι αποσπάσεις πότε πότε, φτάνει να ξαναβρίσκεις τη σοφία και το σκοπό σου, τη σοφία σου και τις αληθινές σου επιθυμίες. Όμως μια απόσπαση θα σε καλέσει και θα σε κάνει να νιώσεις σημαντικός και απαραίτητος και ενθουσιασμένος. Στην απόσπαση αρέσει να δίνει πολλή ενέργεια συγκίνησης. Σε κάνει να ξανανιώσεις ζωντανός.

Λοιπόν, αυτό φεύγει μετά από λίγο και μετατρέπεται σε πολύ ρουτινιάρικη ενέργεια, βαρετή, ισοπεδωτική και, κατά κάποιον τρόπο, πολύ απαιτητική ενέργεια. Όμως τότε αποσπάσαι από τις αποσπάσεις σου σε μια άλλη απόσπαση και πολύ σύντομα έχεις μια ολόκληρη αλυσίδα από αποσπάσεις.

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στην πορεία, αυτό το πραγματικά αρνητικό κομμάτι της είναι, ότι απομακρύνεσαι από την αλήθεια σου. Και γνωρίζεις την αλήθεια σου. Παρόλο που ίσως δεν μπορείς να την καθορίσεις, γνωρίζεις την αλήθεια σου. Η αλήθεια σου είναι το ταξίδι, το μονοπάτι σου, η εσωτερική επίγνωση, που σε καθοδηγεί τόσο καιρό. Αυτή είναι η αλήθεια σου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζεις πραγματικά συνειδητά την αλήθεια σου, όλες τις διανοητικές λεπτομέρειες της αλήθειας. Δεν έχει διατυπωθεί καλά ή γραφτεί καλά, αλλά υπάρχει. Η αλήθεια είναι εκεί.

Δέχεστε αποσπάσεις. Πολύ εύκολο να γίνει, πολύ εύκολο. Αποσπάστε και όταν έχετε αποσπαστεί, ξέρετε ότι είστε έξω από την αλήθεια σας κι αυτή η γνώση σας κάνει να νιώθετε, λοιπόν, ότι είστε έξω από την αλήθεια σας, ότι κάτι πάει στραβά, ότι δεν είστε πια ειλικρινείς με τον εαυτό σας ή οποιονδήποτε άλλον. Τότε αρχίζετε να παριστάνετε ότι είστε ανειλικρινείς και ξυπνάτε το πρωί και ξέρετε, “Δεν είμαι στην αλήθεια μου.” Και μετά προσπαθείτε να βρείτε την αλήθεια σας, αλλά σας έρχεται μια άλλη απόσπαση και είναι κάπως σαν φαύλος κύκλος που συνεχίζεται, έχοντας συνέχεια όλο και πιο πολλές αποσπάσεις, φεύγοντας όλο και πιο μακριά από την αλήθεια σας και νιώθοντας χειρότερα για τον εαυτό σας, γιατί ξέρετε ότι δεν είστε στην αλήθεια σας.

Όμως τότε προσπαθείτε να ανακαλύψετε ποια είναι η αλήθεια σας, παρόλο που πραγματικά γνωρίζετε, αλλά προσπαθείτε να ανακαλύψετε, όμως παρουσιάζεται μια άλλη απόσπαση να σας ρουφήξει μακριά για να πείτε “Ει, έχουμε την αλήθεια εδώ”, αλλά δεν είναι πραγματικά η αλήθεια σας, είναι η αλήθεια κάποιου άλλου ή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια σας. Μπαίνετε σ’ αυτή την απόσπαση και βρίσκετε, ότι ούτε αυτή είναι αλήθεια.

Είναι σαν να πηγαίνεις από το ένα αδιέξοδο στο άλλο και μετά απογοητεύεσαι τόσο με τον εαυτό σου και λες “Δεν θα βρω ποτέ την αλήθεια μου” ή “Δεν υπάρχει αλήθεια.” Λες “Δεν γνωρίζω το μονοπάτι μου. Δεν γνωρίζω τον δρόμο μου”, κι αρχίζεις να βασίζεσαι σε άλλους, μια άλλη απόσπαση, και πολύ σύντομα ολόκληρη η έννοια της αλήθειας διαστρεβλώνεται.

Ας το σταματήσουμε όλο αυτό τώρα. Η αλήθεια υπήρχε πάντα. Υπήρχε πάντα. Δεν έφυγε ποτέ. Εσείς φύγατε, όμως αυτή δεν έφυγε ποτέ. Είναι εδώ ακριβώς. Και ίσως να είναι δύσκολο να ειπωθεί με λόγια, που πραγματικά είναι εντάξει. Τα λόγια έχουν την τάση να περιορίζουν. Η αλήθεια σας υπάρχει και δεν μιλάω για την αλήθεια όπως, ξέρετε, στο τι να φάτε και τι είδους δουλειά να κάνετε ή τι είδους σχέση.

Μιλάω για την αλήθεια σας, την αλήθεια της ψυχής σας, την αλήθεια σας προς τον εαυτό σας. Θα μπορούσαμε σχεδόν να πούμε, ότι ήταν μια συμφωνία που έκανε ο άνθρωπος με την ψυχή φτάνοντας στη Γη. Αυτή είναι η αλήθεια.

Ούτε και είναι ένα μεγάλο βαρύ φιλοσοφικό πράγμα. Η αλήθεια δεν είναι ένας κατάλογος με συνήθειες και διαδικασίες και λοιπά. Η αλήθεια είναι απλά ένα αίσθημα και νιώθεις ότι είναι το σωστό και η αλήθεια δεν μολύνεται με σκουπίδια του μυαλού. Η αλήθεια δεν έχει σχέση με το αν είσαι τίμιος ή όχι. Η αλήθεια δεν έχει σχέση με το είδος της δουλειάς που έχεις ή δεν έχεις. Η αλήθεια είναι η αλήθεια σου. Είναι εσύ. Είναι αυτό που είσαι εσύ. Είναι αυτό που ο άνθρωπος συμφώνησε να κάνει με την ψυχή. Αυτή είναι η αλήθεια.

Όταν μπαίνετε σε μια απόσπαση, πράγμα που κάνουν όλοι, με την ευκαιρία. Μη νιώθετε άσχημα αν είστε ένας από εκείνους τους υπερβολικά αποσπασμένους ανθρώπους “Αποσπώμαι από το κάθε τι.” Ακούτε να χτυπάει το τηλέφωνο κι όλη σας η ζωή αποσπάται. Όλοι αποσπώνται. Όμως τελικά, θέλω να νιώσετε πώς αυτές οι αποσπάσεις σας οδηγούν σε πολυάριθμα αδιέξοδα, λαγούμια και κενά, μαύρες τρύπες και λοιπά και ξαφνικά νιώθετε τόσο μακριά από την αλήθεια κι αυτό οδηγεί σε ακόμα περισσότερο ψάξιμο κι αναζήτηση. Σταματήστε τα όλα αυτά τώρα.

Η αλήθεια υπήρχε πάντα και αυτή τη στιγμή, ασχέτως πού βρίσκεστε ή πόσες αποσπάσεις έχετε περάσει, αυτή η αλήθεια τραγουδάει πιο δυνατά από ποτέ. Η αλήθεια δεν είναι μια ωραία γλυκιά κοινοτοπία. Δεν είναι ένας -ισμός. Είναι ένα αίσθημα, ένα πολύ αισθησιακό αίσθημα για τον εαυτό σας.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά. Τις αποσπάσεις.

Πόσοι Σώμπρα αποσπάστηκαν στην πορεία; Δηλαδή, όλοι το κάναμε, όλοι το κάνατε, αλλά τόσο πολύ αποσπάστηκαν, ώστε να φύγουν, πράγμα που είναι εντάξει. Δεν προσπαθούμε να είμαστε ένα είδος μεγάλης ομάδας. Όμως πόσοι  αποσπάστηκαν τόσο πολύ ώστε να φύγουν; Και μετά αν τους δείτε, αν δείτε τη ζωή τους, πράγμα που έχω κάνει, γιατί για μένα εξακολουθούν να είναι οικογένεια. Εννοώ ότι για μένα είναι ακόμα Sha-hom-ba-rah, πηγαίνοντας πολύ παλιά στο παρελθόν.

Είναι ακόμα οι Τιεν της Ατλαντίδας. Τόσοι πολλοί απ’ αυτούς, αποσπάστηκαν στα χρόνια που ήμασταν μαζί σαν Βυσσινί Κύκλος και πήγαν από τη μια απόσπαση στην άλλη και στην άλλη. Μερικοί απ’ αυτούς μετά βαρέθηκαν κάθε είδους αναζήτηση και είπαν “Σ@@@ σε όλα αυτά.” Άλλοι συνεχίζουν να πηδάνε από το ένα στο άλλο. Όμως για μένα είναι ακόμα μέρος των Σώμπρα, ο,τι κι αν γίνει.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή ακόμα και με τις αποσπάσεις που παρουσιάζονται κι ας πάμε πιο βαθιά στην αλήθεια.

Μερικές φορές η αλήθεια πονάει και σχεδόν επιθυμείς να αποσπαστείς. Εννοώ ότι δεν πονάει πονάει, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις την  αλήθεια, ιδιαίτερα όταν ο δράκος σου δείχνει την αλήθεια. Σίγουρα θέλεις μια απόσπαση σ’ αυτό το σημείο. Ελπίζεις ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Ελπίζεις ότι θα πιάσει φωτιά το σπίτι, απλά για απόσπαση. Όμως τελικά, όλα έχουν να κάνουν με την αλήθεια, αυτή την εσωτερική επίγνωση του λόγου που είστε εδώ πραγματικά.

Ταξιδεύοντας στον Χρόνο

Κάθισα να γράψω την Εποχή των Μηχανών και, με την ευκαιρία, το βιβλίο είναι πολύ αληθινό και επίσης είναι ένα είδος αστείου. Είναι πολύ αληθινό, γιατί πραγματικά το έγραψα και δεν το έγραψα σαν κεφάλαιο πρώτο, κεφάλαιο δεύτερο, κεφάλαιο τρίτο. Έγραψα ίσως το εικοστό κεφάλαιο σε κάποιο σημείο και μετά γύρισα πίσω κι έγραψα το δεύτερο κεφάλαιο. Πήγαινα πέρα δώθε πολύ, γιατί ταξίδευα στο χρόνο κι έπρεπε να το κάνω.

Υπήρχαν συνολικά περίπου 32 κεφάλαια στο βιβλίο, προβλεπόμενα κεφάλαια στο βιβλίο, αλλά στην πραγματικότητα σε αριθμό κεφαλαίων που γράφτηκαν, μόνο 19 περίπου. Υπάρχουν πολλά ημιτελή κεφάλαια, άρα τα συμπληρώνουμε τώρα. Αυτό κάνουμε και γι’ αυτό το αστείο είναι για τον Κώλντρε, γιατί θα ήταν πολύ δύσκολο να καθίσει και να γράψει το βιβλίο τώρα. Και ξέρω ότι πολλοί από σας το έχετε ήδη καταλάβει – εμείς το γράφουμε. Το συμπληρώνουμε καθώς προχωράμε. Το τελικό κεφάλαιο δεν έχει γραφτεί και δεν θα υπάρξει τελικό κεφάλαιο σ’ αυτό. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει, αφού είναι μια συνεχής ιστορία των Σώμπρα, της ανθρωπότητας, αυτού του πλανήτη κι όλων όσων συμβαίνουν;

Έτσι, είναι ένα έργο σε εξέλιξη, οπότε μην τα βάζετε πια με τον Κώλντρε, που δεν γράφει το βιβλίο. Αφήστε το αυτό σε μένα.
ΛΙΝΤΑ: Παρακαλώ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αφήστε το αυτό σε μένα. Θα τον αρχίσω εγώ, που δεν γράφει το βιβλίο.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάθισα να το γράψω. Είχα μεγάλη έμπνευση, πραγματικά, από τον δράκο μου, εμπνεύστηκα πολύ να το γράψω επειδή ήμουν πολύ, πάρα πολύ άρρωστος. Ήταν ακριβώς πριν την πλήρη Πραγμάτωσή μου, την τελευταία μου περίοδο στον πλανήτη. Αντιμετώπισα το δράκο μου και το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν να κάνω αυτό που λέγεται ταξίδι στο χρόνο.

Λοιπόν, κανονικά θεωρεί κανείς το ταξίδι στο χρόνο σαν κάτι το γραμμικό, να πηγαίνεις πίσω και μπρος. Πραγματικά, δεν είναι καθόλου έτσι. Έδωσα κάποιες συμβουλές στο φίλο μου τον H.G.Wells, γύρω στα 1893, καθώς ξεκινούσε να σκέφτεται το βιβλίο του, για το ταξίδι στο χρόνο, Η Μηχανή του Χρόνου, και προσπάθησα να εξηγήσω στον H.G. ότι το ταξίδι στο χρόνο που ήθελε να γράψει ήταν τόσο γραμμικό, ξέρετε, σαν να πηδάς μέσα στη μηχανή αυτή, να πατάς ένα κουμπί και να πηγαίνεις 30 χρόνια πίσω, 100 χρόνια μπροστά ή οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι έτσι. Δεν μπορούσε να το συλλάβει αρκετά, ώστε να μπορέσει να το γράψει με αυτόν τον τρόπο, οπότε παρέμεινε πολύ γραμμικός.

Όταν κάθισα να γράψω την Εποχή των Μηχανών, είχα αυτή την τεράστια εμπειρία όπου ήμουν … ήταν σαν ένα συνειδητό όνειρο. Μερικοί από σας βλέπουν τέτοια συνειδητά όνειρα. Συμβαίνει, αλλά δεν είναι όπως αυτό που θα ονομάζατε καθημερινότητα. Είδα ένα συνειδητό όνειρο και βρέθηκα στο έτος 2020 περίπου, με μια ομάδα Σώμπρα και ήταν πραγματικά παράξενο, γιατί έδινα διάλεξη. Χμ. Ήταν πολύ περίεργο να παρακολουθώ τον εαυτό μου σαν, θα λέγαμε, από το πίσω μέρος της αίθουσας. Μιλάω μπροστά σ’ αυτή την ομάδα και καθώς παρακολουθούσα τον εαυτό μου, είχα εκπλαγεί με το πόσο καλά τα πήγαινα και πόσο σαφής ήμουν και πώς μπορούσα να πάρω πολύ δύσκολες έννοιες και να τις εξηγήσω στους ανθρώπους. Ήμουν περήφανος για τον εαυτό μου..

Πάντως, βρέθηκα μέσα σ’ αυτή την ομάδα των Σώμπρα και σ’ αυτή την πολύ σημαντική εποχή, σ’ αυτή την καθοριστική εποχή στον πλανήτη, μια εποχή που είχαν προφητέψει, αλλά ποτέ με συγκεκριμένες λεπτομέρειες, μια εποχή που ήξερα ότι ήταν επική. Όμως ακόμα και οι άνθρωποι που κάθονταν εκεί μαζί μου, ακούγοντας με να μιλάω δεν συνειδητοποιούσαν πραγματικά τη σπουδαιότητα εκείνης της στιγμής.

Ταξίδεψα στο χρόνο τότε, μόλις λίγα χρόνια πίσω στην περίοδο σας με τον Τοβία. Έπρεπε να δω, πώς εξελίχθηκε αυτή η ομάδα; Από πού προήλθε; Και είδα τον Τοβία να δουλεύει με όλους εσάς για τα θέματα σας – χαρτομάντιλα για τα θέματα σας – και στην αρχή ενοχλήθηκα κάπως απ’ αυτό. Γιατί δουλεύατε πάνω σε θέματα;
Και μετά συνειδητοποίησα τις βαθιές πληγές, που είχαν τόσοι πολλοί. Έπρεπε να το κάνει αυτό ο Τοβίας. Δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτό που κάνουμε τώρα χωρίς ένα καταπραϋντικό βάλσαμο ενέργειας, σε κάποια απ’ αυτά τα θέματα. Είχατε συσσωρεύσει τόσα πολλά από πάρα πολλές ζωές και πώς θα κάναμε ποτέ αυτό που μας είχα δει να κάνουμε το 2020, με όλα αυτά τα θέματα; Συνειδητοποίησα επίσης τότε, ότι ο Τοβίας τους προσκάλεσε όλους. Έστειλε αυτό το κάλεσμα. Έριξε το δίχτυ, ας πούμε, για να φέρει εκείνους που ήταν έτοιμοι, εκείνους που ήθελαν να είναι εδώ.

Τότε ταξίδεψα στο χρόνο πίσω στην εποχή των Ναών της Τιεν, στην Ατλαντίδα. Ω, ακόμα κι όταν πήγαινα από τη στιγμή μου εκεί, στα τέλη του 1700 στη βόρεια Γερμανία κι ένιωθα τον εαυτό μου να περνάει μέσα από μια δίνη ή κάτι τέτοιο πίσω προς τους Ναούς ης Τιεν, ήξερα ότι δεν ήταν ένα μέρος όπου ήθελα ιδιαίτερα να επιστρέψω. Ήταν τότε που ήμουν ένας μικρός σκλάβος. Ήταν τότε που κόλλησα μέσα στην κρυστάλλινη φυλακή μου. Αλλά γύρισα πίσω. Είχα ανάγκη να βρω την προέλευση αυτής της ομάδας Σώμπρα.

Ταξίδεψα στο χρόνο, στο 2030, ρίχνοντας μια ματιά, για να δω τί έκαναν οι Σώμπρα. Ήταν ενδιαφέρον γιατί, ξέρετε, στην πραγματικότητα, όταν επισκέφθηκα αυτή την ομάδα το 2030, εγώ δεν ήμουν εκεί. Όχι. Ήταν η ομάδα, που δούλευαν με τον εαυτό τους, ήταν η ίδια ομάδα των Σώμπρα. Εγώ είχα αποσυρθεί. Περνούσα πότε πότε να τους επισκεφθώ, για διασκέδαση, για να απαντήσω σε μερικές ερωτήσεις, αλλά αυτή η ομάδα – οι Σώμπρα του Βυσσινί Κύκλου – το έκαναν οι ίδιοι.

Τι έκαναν; Ταξίδευαν στο χρόνο. Έτσι, εγώ πήγαινα σ’ αυτούς από το παρελθόν στα τέλη του 1700, εκείνοι, το 2030, ταξίδευαν στο χρόνο επίσης και συναντηθήκαμε στη διαδρομή και ήταν ένας σπουδαίος OhBeAhn. Αυτός είναι ο χαιρετισμός εκείνου που ταξιδεύει στο χρόνο. Ένας σπουδαίος OhBeAhn. Με χαρά είδα τί είχαν μάθει οι Σώμπρα και έκαναν τώρα, αυτό που ονομάζω, προοδευτικό ταξίδι στο χρόνο.

Πήγα πίσω στην εποχή του Ιησού και είδα αυτή την ομάδα. Ήταν πιθανώς (ο Αντάμους αναστενάζει), προσπαθώ να σκεφτώ τη σωστή λέξη εδώ, όχι η πιο θλιβερή, αλλά η πιο οδυνηρή εποχή απ’ όλες, όταν πήγα πίσω κι επισκέφθηκα αυτή  την ομάδα των Σώμπρα πίσω στην εποχή του Ιησού. Το πάθος ήταν μεγάλο, αλλά η θλίψη, η θλίψη ήταν πολύ βαθιά. Πήγα πίσω και υπήρχε πραγματικά – πώς το λέτε – υπήρχε τόσο πολύ πάθος, αλλά πραγματικά έλλειψη εστίασης, ηγεσίας. Τους ευχαριστούσε να συναντιούνται, όμως ήταν σχεδόν όπως με τον Μωυσή, που οδηγούσε τους Εβραίους στην έρημο σε μια περιπλάνηση 40 ετών. Ήταν σαν “Πού πάμε;” Οι Σώμπρα τότε ήταν κάπως έτσι.

Ήταν ενδιαφέρον γιατί αυτή η ομάδα των Σώμπρα τότε ήξερε ότι είχε κάτι -πολύτιμο, κάτι πολύτιμο – αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν τα μυστικά, τα μυστήρια της ζωής, τις απαντήσεις που αψηφούσαν τις εποχές γιατί δεν είχαν σχέση με το χρόνο. Δεν  είχαν σχέση με το έτος. Ήταν κάτι τόσο πολύτιμο για όλη την ανθρωπότητα, για όλες τις εποχές. Όμως δεν ήξεραν τί να κάνουν με αυτό. Δεν ήξεραν αν έπρεπε να το κρύψουν για αργότερα ή δεν ήξεραν αν έπρεπε να το βγάλουν στο παρόν. Ήξεραν ότι αν το έβγαζαν στο παρόν, θα θυσίαζαν τη ζωή τους και κυρίως, ίσως αυτό να χανόταν για πάντα. Αυτοί ήταν χαμένοι στην προσπάθεια να αποφασίσουν τί να κάνουν.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία στο ταξίδι στο χρόνο και ίσως ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στο βιβλίο και ίσως ένα από τα πιο θλιβερά για μένα και ξέρω ότι και για σας “Τι κάνουμε με αυτό;”

Ταξίδεψα στο χρόνο μέχρι αυτό που θα λέγαμε 2050,  κι όταν έφτασα σ’ αυτό το σημείο – δεν ξεκίνησα γι’ αυτό το συγκεκριμένο έτος, απλά βρέθηκα εκεί – ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον, γιατί έφτασα εκεί, ας πούμε στο 2050 πάνω κάτω, δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Εννοώ τίποτα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν, ότι ίσως είχα κάνει λάθος στο ταξίδι μου στο χρόνο. Δεν το είχα κάνει σωστά. Απλά είχα καταλήξει σε μια απόσπαση. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν, ότι η Γη δεν υπάρχει πια “Οι άνθρωποι την διάλυσαν. Κατέστρεψαν τον πλανήτη Γη. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ.” Αυτό ήταν λίγο τρομακτικό, γιατί δεν ήταν το μονοπάτι, που είχα προβλέψει για την ανθρωπότητα.

Και τότε συνειδητοποίησα κάτι, που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να  συνειδητοποιήσετε όλοι σας: Μη προσπαθείτε πάντα να βρείτε πράγματα στην ίδια θέση, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας.

Πάτε να βρείτε τον εαυτό σας μερικές φορές και δεν είναι εκεί ή δεν είναι ο ίδιος με αυτόν, που ήταν πριν μια μέρα. Δεν θα έπρεπε να είναι, γιατί αλλάζετε. Εξελίσσεστε. Προχωράτε κι αν πάτε πίσω – κάθε φορά που έχετε μια ανάμνηση ή σκέφτεστε για το μέλλον ή το παρελθόν, κάνετε μια μορφή ταξιδιού στο χρόνο – πάτε στο μέλλον και δεν είστε εκεί. Προσπαθείτε να βρείτε τον εαυτό σας όπως τον βρήκατε χθες, να συνδεθείτε με τον εαυτό σας, να συνδεθείτε με την ενέργειά σας και δεν είναι εκεί, επειδή έχει μετακινηθεί. Είναι διαφορετικός. Είναι σε ένα διαφορετικό μέρος τώρα.

Όταν πήγα στο 2050 και δεν υπήρχε τίποτα εκεί, δεν ήταν ότι η Γη είχε καταστραφεί. Δεν ήταν ότι έκανα λάθος διαδρομή στο ταξίδι μου στο χρόνο.

Ήταν επειδή τα πράγματα ήταν τόσο διαφορετικά. Χρησιμοποιούσα τον ίδιο τρόπο θεώρησης, τα ίδια, θα λέγαμε, γυαλιά ταξιδιού με αυτά που είχα χρησιμοποιήσει πριν κι απλά αυτά δεν λειτουργούσαν εδώ. Έπρεπε να πάρω καινούρια γυαλιά ταξιδιού. Έπρεπε να δω τα πράγματα διαφορετικά. Έπρεπε να την βρω σε διαφορετικό μέρος και ήταν το 2050. Ο πλανήτης δεν ήταν όπως πριν. Ο πλανήτης είχε περάσει από πολλές δυσκολίες και αλλαγές, αλλά είχε εξελιχθεί πέρα από τις δονήσεις και το επίπεδο συνειδητότητας που βρισκόταν ακόμα και στην πρώτη μου επίσκεψη το 2020.

Έκανα πολλά ταξίδια στο χρόνο μπρος πίσω. Επισκέφτηκα πολλές από τις συναθροίσεις των Σώμπρα. Επισκέφτηκα μερικές από τις συναθροίσεις σας εκεί που τώρα λέτε Κόνα. Επισκέφτηκα ακόμα και τον εαυτό μου σαν Σάμιουελ Κλέμενς, Μαρκ Τουέιν και απόλαυσα το χιούμορ και την αντίληψή του και την ικανότητά του να επικοινωνεί. Ένα πράγμα μπορώ να πω για τις πιο πολλές απ’ όλες τις πρόσφατες περασμένες ζωές, ταυτότητές μου, ότι όλοι ήταν καλοί στην επικοινωνία. Είναι όλοι καλοί στην επικοινωνία. Αυτό ήταν σημαντικό γιατ- … ω, να ο Σαίξπηρ. Ο  Μαρκ Τουέιν και μερικοί από τους άλλους, ήταν σπουδαίοι στην επικοινωνία. Όταν το βλέπεις τώρα και λες “Λοιπόν, αναρωτιέμαι γιατί είναι έτσι;” επειδή η ενέργεια είναι απλά επικοινωνία. Αυτοί ήταν επιδέξιοι στη χρήση της ενέργειας. Η ενέργεια επικοινωνεί.

Ταξίδεψα μπρος πίσω. Πέρασα συναρπαστικά με αυτό και το λέω αυτό επειδή είναι κάτι που πρόκειται να κάνετε. Αυτό το χρόνο θα έχετε μια αισθησιακή λειτουργία, που πραγματικά θα ανοίξει την πόρτα για αληθινά ταξίδια στο χρόνο, πράγμα που δεν σημαίνει απλά να πηγαίνεις μπρος και πίσω με γραμμικότητα. Είναι πολύ περισσότερο απ’ αυτό. Θα είστε σε θέση να αντιληφθείτε πράγματα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Όμως όταν θα το κάνετε, όταν θα ταξιδεύετε στο χρόνο, ιδιαίτερα σ’ αυτό που ονομάζετε μέλλον, χρειάζεται να αλλάξετε την προοπτική σας, τον τρόπο που βλέπετε και ερμηνεύετε τα πράγματα, γιατί πρόκειται να είναι πολύ διαφορετικά. Εσείς πρόκειται να είστε πολύ διαφορετικοί.

Αν ήταν να συναντήσετε τώρα τον μελλοντικό σας εαυτό, τον μελλοντικό ας πούμε σε 10 χρόνια από τώρα και περιμένατε να ταξιδέψετε στο χρόνο από εδώ εκεί, για να συναντήσετε τον εαυτό σας, θα τον χάνατε.
Σαν να πηγαίνατε στη γωνία ενός πολυσύχναστου δρόμου και ξέρατε ότι επρόκειτο να συναντήσετε τον εαυτό σας εκεί και δεν συνέβη τίποτα. Πολλά άλλα πράγματα συνέβησαν. Στην πραγματικότητα, ο μελλοντικός εαυτός σας ήταν εκεί, απλά χρησιμοποιήσατε μια περιορισμένη οπτική γωνία στην προσπάθεια να αντιληφθείτε τον μελλοντικό εαυτό σας.

Ο μελλοντικός εαυτός σας είναι τόσο διαφορετικός, ώστε δεν ταιριάζει ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, στα κτίρια, στη δόνηση εκείνης της στιγμής. Ο μελλοντικός εαυτός σας είναι, θα λέγαμε, τόσο πραγματωμένος και – δεν μου αρέσουν απαραίτητα αυτές οι λέξεις, αλλά θα τις πω – είναι σε υψηλότερο επίπεδο δόνησης. Όχι, αυτό δεν -ούτε αυτό μου αρέσει. Ο μελλοντικός εαυτός σας τραγουδάει ένα εντελώς διαφορετικό τραγούδι από όλους τους άλλους, ένα  διαφορετικό τραγούδι ακόμα κι απ’ αυτό που τραγουδάτε εσείς τώρα.

Έτσι, έκανα πολλά ταξίδια στο χρόνο και το απόλαυσα ολοκληρωτικά. Αυτό μας φέρνει πίσω στο 2020, στο καθοριστικό έτος, στο έτος των αλλαγών οι οποίες κατόπιν επέτρεψαν τη μετάβαση σ’ αυτό που τώρα λέμε 2021. Και είμαστε εδώ.

Γιατί Είστε Εδώ;

Για να ξεκινήσουμε τη χρονιά, θα ήθελα να κάνω μια πολύ απλή ερώτηση. Μακάρι να είχαμε κοινό αυτοπροσώπως εδώ, αλλά θα κάνω την ερώτηση έτσι κι αλλιώς κι αυτή η ερώτηση είναι πραγματικά πολύ απλή: Λοιπόν, γιατί είστε εδώ;
Γιατί είστε εδώ;
Το μυαλό σας πρόκειται να δώσει ένα σωρό απαντήσεις, απλά θα τις παπαγαλίσει. Ας το προσπεράσουμε αυτό. Είναι makyo.

Θα σας ξαναρωτήσω “Γιατί είστε εδώ; Γιατί είστε εδώ στον πλανήτη τώρα; Γιατί είστε εδώ με τους Σώμπρα; Γιατί είστε εδώ σ’ αυτή την Εποχή των Μηχανών;” Νιώστε το αυτό για μια στιγμή.
(παύση)
Χμ. Ακόμα πολύ makyo. Δεν φτάνετε ακόμα πραγματικά στην αλήθεια, αλλά θα φτάσουμε εκεί σε ένα λεπτό.

Λοιπόν, θα σας ρωτήσω για τρίτη φορά τώρα, “Γιατί είστε εδώ;”

Ουφ! Μόλις άκουσα ένα σωρό από σας, όχι όλους σας, αλλά ένα σωρό από σας να λέει, “Δεν ξέρω.” Εε!
ΛΙΝΤΑ: Ουπς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό δεν λειτουργεί εδώ. Μπορείτε να πείτε πράγματα όπως, “Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα.” “Η απάντηση έρχεται, αλλά δεν την έχω συλλάβει ακόμα.” Θα μπορούσατε να πείτε πράγματα όπως, “Επιτρέπω στον εαυτό μου να εισέλθει στα αισθησιακά αισθήματα αυτής της απάντησης, πριν πω κάποια λόγια δυνατά”, αλλά το “Δεν ξέρω” δεν κάνει. Το “Δεν ξέρω” δεν λειτουργεί στο  Βυσσινί Κύκλο. Νομίζω ότι θα έπρεπε όχι απλά να σας βάλουν στο μπάνιο, αλλά δεν – τι θα ήταν κατάλληλη πράξη για κάποιον που λέει, “Δεν ξέρω”;
ΛΙΝΤΑ: Τιμωρία;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν θέλω να πω τη λέξη “τιμωρία”, αλλά ‘πράξη’.
ΛΙΝΤΑ: Πρέπει να γυρίσουν την καρέκλα τους και να κοιτάνε το πίσω μέρος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό το κάνουν έτσι κι αλλιώς. (ο Αντάμους γελάει).
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, δεν μπορεί να είναι πολύ κακό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Συγγνώμη;
ΛΙΝΤΑ: Δεν μπορεί να είναι πολύ κακό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, δεν θέλω να είμαι κακός, όμως απλά θέλω να τονίσω κάτι. Το “Δεν ξέρω” δεν λειτουργεί, γιατί όντως ξέρετε, που να πάρει!
ΛΙΝΤΑ: Ω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όντως ξέρετε. Ξέρετε τα πάντα, απλά δεν θέλετε να το παραδεχτείτε. Άρα το “Δεν ξέρω” δεν λειτουργεί. Εντάξει. Θα σκεφτώ κατάλληλες πράξεις γι’ αυτό.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή θα είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις. Αυτό είναι. Θα δεχτούμε προτάσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Τί να κάνουμε με κάποιον που λέει “Δεν ξέρω” στη διάρκεια μιας συνάθροισης Σώμπρα; Οκέι. Και θα ισχύει και για μένα αν μου ξεφύγει κατά λάθος ή ο Κώλντρε κάνει λάθος στην επικοινωνία, τι θα πρέπει να κάνω; Οκέι. Οπότε βγαίνει στα κοινωνικά μέσα.

Πίσω στο θέμα. Γιατί είστε εδώ; Και δεν έχω ζωντανό κοινό, οπότε θα πρέπει να το κάνω – πώς το λέτε – τηλεπαθητικά.
ΛΙΝΤΑ: Ωραία. Ωραία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Πρόκειται να το κάνω ενεργειακά. Οκέι, γιατί είστε εδώ; Λοιπόν, Λίντα, θα μπορούσες να τα γράψεις στον …
ΛΙΝΤΑ: Βέβαια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … κυριλέ καθρέφτη σου εκεί.
ΛΙΝΤΑ: Ω, ει!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτός είναι ωραίος καθρέφτης (ο Αντάμους πάει να το αγγίξει και η Λίντα παίρνει μια ανάσα). Τι; Τι;
Οκέι, λοιπόν η Λίντα είναι έτοιμη να γράψει μερικές απ’ αυτές. Απλά -σκόπευα να πω, πείτε τις φωναχτά – αλλά απλά προβάλλετε τις, ακτινοβολείστε τις προς τα έξω.

~ Πάθος

Το πάθος. Εντάξει. Αρκετά ‘πάθη’ σ’ αυτή τη λίστα.
ΛΙΝΤΑ: Θέλεις να γραφτεί αυτή η λέξη ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι!
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είστε εδώ για το πάθος σας. Καλό.

~ Ενσωμάτωση

Οκέι, ενσωμάτωση. Περιμένετε. Κόψτε ταχύτητα. Η Λίντα δεν μπορεί να γράψει τόσο γρήγορα. Είστε εδώ για το πάθος σας. Η ενσωμάτωση είναι το επόμενο. Είστε εδώ για να ενσωματώσετε πολλές, πάρα πολλές ζωές, πολλές πτυχές. Η  ενσωμάτωση είναι πιθανόν, θα έλεγα, το μεγαλύτερο, το πιο χρονοβόρο και ενεργοβόρο από όλα όσα περνάτε. Κάνετε πολλά άλλα πράγματα, αλλά η  ενσωμάτωση είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτών και υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό ενσωμάτωσης που συμβαίνει τώρα.

~ Καθαρισμός

Το επόμενο είναι ο καθαρισμός. Ναι, καθαρισμός. Πολλοί από σας το λένε αυτό, απλά ξεφορτώνεστε τα σκουπίδια. Πρέπει να ξεφορτωθείτε τα σκουπίδια για να προχωρήσετε. Πρόκειται να σταματήσετε. Πρόκειται να σταματήσετε οπωσδήποτε στο ταξίδι σας, όπως κι αν θέλετε να το λέτε, αν κουβαλάτε πολλά σκουπίδια. Και εσείς είστε που σταματάτε τον εαυτό σας, αλλά θα χαρώ να βοηθήσω στο σταμάτημά σας, ώστε να ξεκαθαρίσετε τα σκουπίδια.

~ Κάρμα

Επόμενο, ακούω το κάρμα. Οκέι. Κάρμα, ξεκαθάρισμα, περίπου τα ίδια.
ΛΙΝΤΑ: Ω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά προσπαθώ να σε αποσπάσω – μιλάμε για αποσπάσεις σήμερα. Έτσι, έχουμε το κάρμα. Δεν είμαι μεγάλος θαυμαστής του κάρμα γιατί είναι αυτοβασανισμός. Δεν χρειάζεται να το κουβαλάτε μαζί σας, αλλά οκέι, κάρμα. Είστε εδώ για να αφήσετε το κάρμα σας, αλλά πραγματικά δεν είμαστε οργανισμός που βασίζεται στο κάρμα. Ναι. Είμαστε ελεύθεροι από το κάρμα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Δεν χρειάζεται να έχετε κάρμα εκτός κι αν το θέλετε, κι αν το θέλετε, ωραία. Μπορείτε να το έχετε.

~ Πραγμάτωση

Τι άλλο; Ακούω Πραγμάτωση. Λοιπόν, αυτό είναι ένα μεγάλο νταα! Είστε εδώ για την Πραγμάτωσή σας.

Ξέρετε, θέλω να υπενθυμίσω ότι η Πραγμάτωση δεν είναι ένας στόχος. Η  Πραγμάτωση είναι επιτρέπω. Αυτό είναι. Δεν φτάνετε στην Πραγμάτωση. Απλά επιτρέπετε την Πραγμάτωση. Είναι ήδη εκεί.

Αυτό το ξαναβρήκα στα ταξίδια στο χρόνο. Ένα από τα πιο σημαντικά, τα πιο αστεία πράγματα ήταν, να παίρνω συνέντευξη από πολλούς από σας περίπου το έτος, νομίζω ήρθα το 2027 περίπου. Έκανα μια ολόκληρη σειρά από συνεντεύξεις. Αφού αποσύρθηκα σχεδόν από τον Βυσσινί Κύκλο, επέστρεψα και έκανα συνεντεύξεις και ήταν εκπληκτικός στις συνεντεύξεις ο αριθμός εκείνων από σας, που ήταν πραγματωμένοι Μάστερ κι έλεγαν “Αυτό ήταν κουτό. Προσπαθούσα συνεχώς να ‘κάνω’ την Πραγμάτωση. Προσπαθούσα συνεχώς να πιέσω την Πραγμάτωση ή να δουλέψω γι’ αυτήν και μόνο όταν τελικά τα παράτησα συνειδητοποίησα ότι ήδη ήμουν πραγματωμένος.”

Δεν είναι αστείο; Δηλαδή, πρέπει βασικά να το εγκαταλείψεις ή να το επιτρέψεις, πάντως πρέπει να πάψεις να το βλέπεις σαν τελικό σημείο για κάτι και απλά να συνειδητοποιήσεις ότι είναι πάντα εκεί. Απλά λαχταρούσε να βγει έξω. Λαχταρούσε να είναι εκεί, αλλά ήσουν τόσο αποσπασμένος και εμμονικός, που χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι να πεις τελικά “Γ@@@ τα πάντα.”

Εντάξει, τι άλλο ακούω ότι έχουμε εκεί έξω;

~ Βοήθεια προς τους Άλλους

Εμ, οκέι. Πώς να το διατυπώσουμε αυτό; Επειδή το ακούω από πολλές πηγές “Να βοηθήσω άλλους ανθρώπους”, υποθέτω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να το πούμε. Ναι , λοιπόν, ξέρετε, αυτό είναι μια τεράστια απόσπαση, κατά κάποιον τρόπο, γιατί το αστείο είναι, ότι το κάνετε έτσι κι αλλιώς, χωρίς να χρειάζεται να το βάλετε σαν ένα από τα πράγματα στη λίστα σας, χωρίς να χρειάζεται να πείτε “Αυτό προέρχεται από το πάθος μου. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι εδώ -για να βοηθήσω την ανθρωπότητα.” Όμως το κάνετε έτσι κι αλλιώς. Λοιπόν, αν είναι ένα ‘έτσι κι αλλιώς’, γιατί να μπει στη λίστα; Αλλά θα το κρατήσουμε. Ακούω τι λέτε. Ναι, γιατί πολλά απ’ όσα κάνετε τώρα είναι βοήθεια στους άλλους, αλλά μην το κάνετε για να βοηθήσετε άλλους. Αυτό είναι μια πραγματικά μεγάλη απόσπαση και μια πραγματικά μεγάλη παγίδα.

Και ξέρω ότι μερικοί είστε έτσι, θέλετε να διατηρήσετε αυτή την αγαθοεργή πλευρά του εαυτού σας. Κάνετε το καλό αν φροντίζετε τον εαυτό σας. Όμως έχετε αυτό το αίσθημα ότι απλά πρέπει να φροντίζετε τους πάντες και τα πάντα και να ανησυχείτε για τους πάντες και τα πάντα και μετά, αν σας έχει απομείνει ενέργεια στο τέλος της μέρας, να προσπαθήσετε να φροντίσετε τον εαυτό σας. Δεν λειτουργεί τόσο καλά. Έτσι, η βοήθεια στους άλλους, εντάξει, είναι στη λίστα.
Τι άλλο; Τι άλλο ακούω εκεί έξω;

~ Δράκος

Ο δράκος. Οκέι, ο δράκος, αυτό είναι καλό. Είστε εδώ για το δράκο σας. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Χμ! Ο δράκος είναι τόσο ουσιαστικό κομμάτι αυτού που κάνετε, γιατί πρόκειται να μπει και να βρει οτιδήποτε χρειάζεται ενσωμάτωση, οτιδήποτε χρειάζεται καθάρισμα, οτιδήποτε χρειάζεται εξισορρόπηση, πέταμα. Οτιδήποτε σχετικά με τον εαυτό σας που δεν έχει αλήθεια, πρόκειται να το βρει, ώστε αυτό να μπορέσει να απελευθερωθεί. Μπορεί να απελευθερωθεί. Άρα, ναι, είστε εδώ για το δράκο.

Υπάρχουν πολλά άλλα που ακούω αλλά αυτό κάπως καλύπτει τα βασικά. Ναι, πράγματα όπως, “Είμαι εδώ για να ανακαλύψω τον εαυτό μου.” “Είμαι εδώ για την ψυχή μου.” Αυτά είναι όλα καλά. Ω, μου αρέσει αυτό, “Είμαι εδώ για να μάθω τη Φυσική του Αντάμους.” Αυτό θα το βάλουμε στη λίστα (ο Αντάμους γελάει). Ξέρετε, πραγματικά είναι ο λόγος που είμαι εδώ, απλά για να μοιραστώ μαζί σας αυτά που ήδη γνωρίζετε, τη φυσική της πραγματικότητας. Για να μάθετε τη Φυσική του Αντάμους και μπορείς να υπογραμμίσεις το Αντάμους εκεί πάνω, Λίντα.

ΛΙΝΤΑ: Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί είστε εδώ; Μια τόσο καλή ερώτηση καθώς αρχίζει το 2021, κι όλες αυτές οι απαντήσεις είναι σωστές και υπάρχουν πολλές, πολλές, μα πάρα πολλές ακόμα απαντήσεις που θα μπορούσαν να μπουν εκεί. Όμως τώρα, θα ήθελα να κάνουμε μια βαθιά κατάδυση στο γιατί είστε εδώ.

Θα βάλουμε λίγη μουσική κι αυτή είναι η πρώτη από δυο μεράμπ για σήμερα. Απλά θέλω να σας ενημερώσω, σε περίπτωση που πρέπει να πάτε στην τουαλέτα, ότι αυτή δεν θα είναι σύντομη (η Λίντα γελάει). Αυτή η πρώτη μεράμπ θα είναι, αλλά ας βάλουμε τη μουσική κι ας μπούμε στη συνειδητότητα της μεράμπ.
(αρχίζει η μουσική)

Μεράμπ-  Γιατί Είστε Εδώ;

 Γιατί είστε εδώ;
Βλέπετε, όλες αυτές οι απαντήσεις ήταν σωστές. Είστε εδώ για να ενσωματώσετε. Είστε εδώ για την Πραγμάτωση. Είστε εδώ για πολύ ξεκαθάρισμα. Και μερικοί από σας είπαν πράγματα όπως, “Είμαι εδώ για να μάθω να αγαπώ  τον εαυτό μου.” Ναι. Ναι.

Όμως, ξέρετε, στην πραγματικότητα δεν την συμπεριέλαβα αυτήν στη λίστα -“Είμαι εδώ για να μάθω να αγαπώ  τον εαυτό μου” – γιατί πιστεύω ότι σαν αποτέλεσμα αυτού που πρόκειται να κάνουμε σήμερα εδώ, δεν μαθαίνετε πώς να αγαπάτε τον εαυτό σας. Όταν θυμηθείτε γιατί πραγματικά είστε εδώ, πώς συνδέεται όλο αυτό, πρόκειται να αγαπήσετε τον εαυτό σας, πρόκειται να αγαπήσετε τον εαυτό σας με εντελώς διαφορετικό τρόπο και πρόκειται να αγαπήσετε τον εαυτό σας για όσα έχετε περάσει.

Έτσι, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας πάμε βαθιά, βαθιά. Υπάρχουν πολλές καλές απαντήσεις εκεί, όμως υπάρχει κάτι άλλο.
Υπάρχει κάτι άλλο εκεί μέσα.
Γιατί είστε εδώ; Θα σας ζητήσω να το νιώσετε, σαν δεύτερη εμπειρία μας με τον αληθινό αισθησιασμό, με τα αληθινά αισθήματα.
Γιατί είστε εδώ;
(παύση)
Αυτό ξεκίνησε πριν από πολύ καιρό. Σας είπα ότι ταξίδεψα στο χρόνο πολύ παλιά πίσω στους Ναούς του Τιεν.

Ταξίδεψα στο χρόνο στην εποχή του Ιησού. Αυτό ήταν ζόρικο. Αυτό ήταν ζόρικο.

Ταξίδεψα στο χρόνο αρκετά, στην εποχή που ονομάζετε Σταυροφορίες, με τους Ναΐτες Ιππότες. Τόσοι πολλοί από σας προήλθατε από αυτό. Με εκπλήσσει που δεν γίνεται περισσότερη συζήτηση μεταξύ σας, σχετικά όχι μόνο για τους Ιππότες του Ναού, αλλά και για μερικές από τις άλλες ιερές οργανώσεις.

Ξέρετε, αυτά που φυλούσατε την εποχή του Ιησού ήταν τα πραγματικά μυστικά, τα πραγματικά μυστήρια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν σχεδόν σαν να  κρατούσατε το δισκοπότηρο, το Κύπελλο που ήταν η πραγματική αλήθεια.

Αυτό είχε προκύψει από τους Εσσαίους. Το μετέφεραν για πολύ καιρό. Οι Εσσαίοι το μετέφεραν κυριολεκτικά σε όλη την πορεία από την Ατλαντίδα. Μιλάω από την οπτική γωνία των ταξιδιών στο χρόνο. Το είχαν μεταφέρει.

Οι Εσσαίοι εμφανίστηκαν στην περιοχή που τώρα γνωρίζετε ως Αίγυπτο, την χώρα των πυραμίδων. Αυτοί ανέβηκαν από το εσωτερικό της γης. Κατοίκησαν σ’ αυτή την περιοχή, γνωστή τώρα ως Αίγυπτος και Ισραήλ, Ιορδανία, σ’ αυτές τις περιοχές.

Και είχατε αυτό το μεγάλο μυστήριο σχετικά με τη ζωή, την αληθινή θεϊκότητα. Αλλά υποθέτω ότι υπήρχε ανησυχία ότι οι άνθρωποι δεν ήταν αρκετά έτοιμοι γι’ αυτό. Όχι οι άνθρωποι ατομικά, αλλά οι κυβερνήσεις και οι εκκλησίες, οι ναοί. Δεν ήταν έτοιμοι γι’ αυτό.

Έτσι, αυτή η θεϊκή φόρμουλα, που μεταφέρθηκε από τους Ιππότες του Ναού. Ω, δεν ήταν μόνο ότι οι Ιππότες προστάτευαν τους προσκυνητές, που πήγαιναν στο Ισραήλ. Το έκαναν αυτό, αλλά υπήρχε λόγος που το έκαναν. Όλο αυτό είχε σχέση με αυτό το ιερό δισκοπότηρο εσωτερικά.

Γιατί είστε εδώ τώρα, το 2021; Τόσο πολύ απ’ αυτό σχετίζεται με εκείνον τον καιρό. Ταξίδεψα στο χρόνο και σας είδα. Σας είδα ως Εσσαίους, ως Ιππότες.

 Σας είδα μόλις πριν λίγες ζωές, που απλά τα πετάξατε όλα. Απομακρυνθήκατε μες τη μοναξιά μονάχοι σας. Απλά βαρεθήκατε.

Είχατε αηδιάσει από όσα είχαν κάνει οι εκκλησίες, γιατί εκπροσωπούσαν την ανθρωπότητα και την ανθρώπινη συνείδηση και βλέπατε, πώς πήραν αυτό που ήταν τόσο όμορφο – τις διδασκαλίες του Ιησού, την όμορφη ζωή του Ιησού – την μετέτρεψαν σε χρήμα. Την πολιτικοποίησαν. Την χρησιμοποίησαν για έλεγχο. Την χρησιμοποίησαν για βασανιστήρια και πολέμους. Ήταν εντελώς αντίθετο με αυτά που έλεγαν εκείνες οι όμορφες διδασκαλίες.

Ναι, οι διδασκαλίες αφορούσαν την αγάπη, αλλά αφορούσαν πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Παρακαλώ θυμηθείτε τώρα.

Παρακαλώ θυμηθείτε γιατί είστε εδώ …

Γιατί αντέξατε όταν άλλοι έφευγαν, γιατί κρατήσατε την αλήθεια σας παρόλο που δεν ξέρατε τί ήταν ακριβώς. Δεν μπορούσατε να την καθορίσετε ή να την γράψετε ή να την πείτε δυνατά.

Γιατί κρατηθήκατε, γιατί τα καταφέρατε να περάσετε το 2020.

Τώρα είστε στο 2021. Γιατί είστε εδώ;

 Τι ήταν αυτό;

Φτάνοντας τόσο πίσω στο χρόνο στους Ναούς του Τιεν και μετά με τους Εσσαίους. Πολλοί από σας σκορπιστήκατε μετά και πήγατε σε κάθε γωνιά του κόσμου, αποκτήσατε διαφορετικές ταυτότητες. Μερικοί από σας αποσπαστήκατε πάρα πολύ. Μερικοί, όπως είπα, σχετιστήκατε με τους Ιππότες.

Αυτά που διαβάζετε για τους Ιππότες, είναι ίσως περίπου το 20 τοις εκατό αυτού που ήταν πραγματικά. Δεν θέλω να εστιάσω πολύ σ’ αυτό, αλλά για μερικούς από σας είναι ένα τόσο σημαντικό κομμάτι του παζλ – να διατηρηθεί η αγνότητα των μηνυμάτων, του λόγου που είστε εδώ, γιατί περάσατε όλες αυτές τις ζωές, όλη αυτή τη δοκιμασία, γιατί μερικές φορές το βρίσκατε σχεδόν αβάσταχτο, κι όμως τα καταφέρατε.

Γιατί είστε εδώ σ’ αυτή την Εποχή των Μηχανών;

Την εποχή της Πραγμάτωσης, γιατί είστε εδώ;

Νιώστε το για μια στιγμή. Μπορεί να μην είναι λόγια. Θα μπορούσε απλά να είναι ένα αισθησιακό αίσθημα, αλλά γιατί είστε εδώ;
(μεγάλη παύση)
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά κι επιτρέψτε μου να εξηγήσω, σας παρακαλώ.
(η μουσική σταματά)
Ας σταματήσουμε τη μουσική για μια στιγμή και ας εισπνεύσουμε.

Γιατί Είστε Εδώ
Γιατί είστε εδώ;
Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί λόγοι. Εννοώ ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι και είναι όλοι στην αλήθεια σας. Όμως υπάρχει ένας λόγος ειδικά και είναι αυτό που συνειδητοποίησα όταν έκανα τα ταξίδια στο χρόνο. Ένας λόγος που πραγματικά ξεχώρισε ανάμεσα σε όλους τους άλλους λόγους κι επιτρέψτε μου να τον εξηγήσω.

Θα σας ζητήσω να το νιώσετε, αντί να το σκεφτείτε απλά. Πραγματικά νιώστε το. Νιώστε το ταξίδι σας και πώς σχετίζεται με όλα αυτά.

Όσο πίσω στο χρόνο κι αν πάτε, εσείς ή οποιαδήποτε έμψυχη ύπαρξη, όσο πίσω μέχρι το Τείχος της Φωτιάς, από εκείνο το σημείο και μπρος, ολόκληρη η ύπαρξη σε όλη τη δημιουργία έχει λειτουργήσει με ένα σύστημα διττότητας έκτοτε.

Όσο πίσω στο χρόνο κι αν πάτε, ήταν το φως- το σκοτάδι, το αρσενικό- το θηλυκό, το καλό- το κακό, το πάνω- το κάτω. Τα πάντα βασίζονται στο δυο, γιν- γιανγκ. Όλα, όχι μόνο σ’ αυτό τον ανθρώπινο πλανήτη, αλλά σε όλη τη δημιουργία.

Δεν είναι ενδιαφέρον ότι ακόμα και ο κώδικας του λογισμικού μέχρι τώρα ήταν μηδέν, ένα;  Διττότητα. Λοιπόν, η κωδικοποίηση του λογισμικού πρόκειται να πάει -υπάρχουν κάποιοι κώδικες, που είναι λίγο διαφορετικοί, αλλά βασικά είναι όλοι μηδέν, ένα –  πρόκειται να πάει πέρα απ’ αυτό πολύ σύντομα κι εδώ είναι που έρχονται στο προσκήνιο οι κβαντικοί υπολογιστές. Αλλά να μη παρεκκλίνω ή αποσπώ. Τα πάντα βασίζονταν στη διττότητα.

Πριν από πολλά χρόνια και ίσως αυτό θα έπρεπε να βγει από τα αρχεία και να παρουσιαστεί, ήταν ένα Shoud.
Πριν από χρόνια ο Τοβίας μίλησε για τους τέσσερις βώλους.
Υπήρχε ένας λευκός βώλος, υπήρχε ένας μαύρος βώλος κι ένας γκρίζος βώλος. (Από τη Σειρά Creator Lesson 5, 9 Δεκεμβρίου 2000.)

Λοιπόν, υπάρχει πραγματικά μόνο μαύρο κι άσπρο, σε τελευταία ανάλυση,  πραγματικά μόνο μαύρο κι άσπρο, όπως υπάρχει σε όλη τη δημιουργία μόνο γιν και  γιανγκ.
Υπήρχε εκείνος ο άλλος βώλος, που ονομάζουμε γκρίζο γιατί πήγαινε πίσω μπρος. Κολάκευε τον μαύρο όταν ο μαύρος είχε την αρχηγία. Κολάκευε τον λευκό όταν κέρδιζε ο λευκός και πήγαινε πίσω μπρος και πάντα δημιουργούσε, όχι ισορροπία, αλλά στην πραγματικότητα ανισορροπία των ενεργειών, αλλά αυτό πραγματικά κράταγε τις ενέργειες σε κίνηση. Όμως αυτός ο γκρίζος ταλαντευόταν πίσω μπρος.

Ο γκρίζος βώλος ήταν απλά μια πτυχή του λευκού βώλου και μια πτυχή του μαύρου βώλου. Αυτό ήταν όλο. Κι έτσι ήταν τα πάντα για όσο χρόνο θα μπορούσαμε να έχουμε ανάμvηση της ιστορίας. Είχατε το μαύρο σας και είχατε τον άσπρο σας κι έπειτα είχατε μια γκρίζα πτυχή, που μετακινούνταν πίσω μπρος, αλλά εξακολουθούσε να περιέχεται μέσα στη διττότητα, μέσα στα δυο.

Μετά έρχεται ένας διαφανής βώλος και ταρακουνάει τους πάντες. Δεν τους αρέσει. Ούτε στον μαύρο και τον άσπρο αρέσει. Και οι δυο προσπαθούν να ευθυγραμμίσουν αυτό τον διαφανή βώλο με τον τρόπο τους, αλλά ο διαφανής βώλος δεν ήθελε να πάει στον μαύρο ή στον άσπρο. Κι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ο μαύρος βώλος και ο λευκός βώλος συναντήθηκαν. Αλλά βλέπετε, ήταν και οι δυο κακόβουλοι, όμως προσπάθησαν να συναντηθούν και είπαν, “Ει, ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Ας πάμε στην ολότητα. Ας πάμε στην ολότητα για να εξουδετερώσουμε αυτή τη νέα απειλή από τον διαφανή βώλο.”

Λοιπόν, και οι δυο πλευρές ήξεραν, ότι ακόμα κι αν προσπαθούσαν να ενοποιηθούν στην ολότητα, αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί, γιατί η μια θα ξεγελούσε την άλλη. Το φως θα ξεγελούσε το σκοτάδι, το σκοτάδι θα ξεγελούσε το φως και θα βρίσκονταν ακριβώς πίσω εκεί που ήταν πριν, με δυο βώλους, με τη διττότητα. Όμως φοβούνταν αυτό το άλλο στοιχείο, αυτόν τον διαφανή βώλο. Ήταν η θεϊκότητα. Ήταν ευφυΐα πέρα από την ευφυΐα που ήταν ποτέ γνωστή. Και ήταν αυτό που μεταφερόταν με το δισκοπότηρο και παρουσιάστηκε από τους Εσσαίους. Είναι ο λόγος που είστε εδώ.

Ήρθε η ώρα αυτός ο πλανήτης και τόσα πολλά μέρη στη δημιουργία να πάνε πέρα από τη διττότητα. Κανείς δεν ξέρει πώς να το κάνει, ή κανείς δεν πιστεύει ότι ξέρει πώς να το κάνει. Οι περισσότεροι αποδέχονται την διττότητα γι’ αυτό που είναι – “Απλά είναι. Έχετε το γιν και το γιανγκ σας. Έχετε τα πάνω και τα κάτω. Τα πάντα είναι διττότητα.”

Όμως υπήρχε μια ομάδα από πολύ παλιά, μια πολύ μεγάλη ομάδα, όπου σε κάποιο σημείο είπε, “Θα έρθει μια εποχή στον πλανήτη, που θα πάμε πέρα από τη διττότητα. Κι όταν το κάνουμε, όταν αρχίσουμε να ερχόμαστε στη γη, όταν το πρωτοκάνουμε στη ζωή μας – χωρίς να το επιβάλλουμε στον πλανήτη – όμως όταν εμείς γίνουμε η απόδειξη, ότι αυτός ο διαφανής βώλος μπορεί να έρθει, αυτή η  θεϊκότητα μπορεί να μπει μέσα στη διττότητα, ότι αυτό το φως λάμπει, από εκεί θα αλλάξει την πορεία της δημιουργίας. Δεν θα χρειάζεται πια να λειτουργεί με διττότητα.”

Αυτό συμβαίνει τώρα και γι’ αυτό είστε εδώ. Αυτή ήταν η δέσμευση.

Έπρεπε να το κάνετε μέσα από τον εαυτό σας. Δεν μπορούσατε να το κάνετε προσπαθώντας απλά να το διδάξετε σε άλλους. Έπρεπε να το περάσετε μέσα από τη δική σας εμπειρία. Έπρεπε να αναλάβετε πράγματα που δεν ήταν δικά σας.

Έπρεπε να παίξετε το ρόλο του λευκού βώλου, πιστεύοντας ότι είναι καλύτερος από τον σκοτεινό κι έπρεπε να πάρετε το ρόλο του σκοτεινού βώλου κρατώντας όλα τα σκουπίδια που πετούσε ο λευκός βώλος κι έπρεπε να σκέφτεστε, ότι ο μαύρος βώλος ήταν κακός κι ο λευκός βώλος ήταν η καλοσύνη κι ο λευκός ήταν αδύναμος κι ο μαύρος ήταν δυνατός και τα λοιπά. Τα πήρατε όλα αυτά μέσα σας. Αναλάβετε πράγματα που δεν ήταν δικά σας, που ήταν της ανθρωπότητας, που ήταν της οικογένειας σας, που ήταν όλων των άλλων. Τα αναλάβατε. Τα  επεξεργαστήκατε μέσα σας. Κλάψατε μέσα σας γι’ αυτά. Βασανιστήκατε, χαθήκατε βαθιά, πολύ βαθιά σ’ αυτά. Αποσπαστήκατε τόσο πολύ, γιατί βουτήξατε τόσο βαθιά. Και το κάνατε επειδή είναι ο λόγος που είστε εδώ. Το κάνατε επειδή ξέρατε ότι θα έρθει ο καιρός σ’ αυτό τον πλανήτη και για τον εαυτό σας να πάτε πέρα από τη διττότητα.

Ξέρατε ότι ο πλανήτης θα έπρεπε να περάσει πράγματα όπως πολέμους κι αυτό που είδατε πέρσι με τον κορωνοϊό κι όλα τα άλλα. Ξέρατε ότι χρειαζόταν να τα περάσει αυτά κι έχετε δει στις λίγες μέρες που διανύσαμε σ’ αυτή τη χρονιά μέχρι τώρα αυτό τον ξεσηκωμό, είτε είναι σωματικός ή απλά λεκτικός ή ψυχικός, πάντως ξεσηκωμό κι από τους δυο βώλους, και το μαύρο και τον άσπρο, γιατί θεωρούν την θεϊκότητά σας, την καθαρότητα σας παρεμβατική, εχθρική.

Θα δείτε αυτό τον ξεσηκωμό με ταραχές, με όπλα και τεράστιες αποσπάσεις,  τεράστιες αποσπάσεις στον πλανήτη, γιατί το σκοτάδι θέλει να παραμείνει σκοτάδι και το φως θέλει να παραμείνει σωστό και τα δυο έχουν δίκιο, με τους δικούς  τους τρόπους. Όμως ήρθε η ώρα να τελειώσει η διττότητα, όχι μόνο σ’ αυτό τον πλανήτη αλλά σε όλη τη δημιουργία. Έχει υπηρετήσει το σκοπό της.

Ήταν ένα – δεν θέλω να πω παιχνίδι – πάντως ήταν μια εμπειρία της ενέργειας, της ψυχής σας και τώρα ήρθε η ώρα να πάτε πέρα απ’ αυτό. Και είναι τόσο εύκολο όσο το να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να έχετε αντίληψη του τί συμβαίνει και να το επιτρέψετε και να μην αποσπαστείτε.

Γι’ αυτό είστε εδώ.

Επιλέξατε τόσο πολύ, πολύ παλιά να είστε εδώ αυτή την εποχή. Όχι για να πάτε στην ολότητα, αλλά στο Και, στο πολύ.

Θα θέλατε πραγματικά να πάτε από τη διττότητα, από το δύο, στο ένα; Όχι.
Η αληθινή επιθυμία της θεϊκότητας είναι να είναι Όλα Όσα Είναι. “Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι.” Αυτό είναι που συμβαίνει τώρα. Ήταν γνωστό παλιά, ακόμα και παλιά στην εποχή των Ναών της Τιεν, ότι θα ερχόταν μια εποχή που μια ομάδα στη Γη θα το έκανε αυτό, ήσυχα, με πολύ προσωπικές και βαθιές εμπειρίες – όχι με κοινή εμπειρία, πολύ προσωπικές εμπειρίες – όμως θα υπήρχε μια ομάδα που θα το  περνούσε αυτό, που θα ήταν εδώ για να επιτρέψει σ’ αυτή τη θεϊκότητα να εισέλθει και τώρα είναι η ώρα.

Μπαίνουμε στο 2021. Έχουμε περάσει τις μεταβολές. Κοιτάξτε όλα, όλα όσα ήρθαν ακριβώς πριν απ’ αυτό για σας – το κλείσιμο των Τάξεων, το κλείσιμο των αγγελικών οικογενειών, όλα όσα συνέβησαν, τις αλλαγές που έλαβαν χώρα στη Γη και τώρα είναι ώρα και γι’ αυτό είστε εδώ. Δεν το κάνετε για τον πλανήτη αλλά δείτε τι θα συμβεί.

Το κάνετε για σας. Όμως καθώς η ακτινοβολία σας βγαίνει από τη διττότητα και πάει στο Και, νιώστε πώς αυτό απλά ακτινοβολεί πάνω στη Γη.

Γι’ αυτό είστε εδώ.

Κι όλους τους άλλους λόγους επίσης, σίγουρα – την Πραγμάτωση, την αγάπη του εαυτού σας, να κάνετε το γύρο του κόσμου – όλα αυτά. “Ναι” σε όλα αυτά. Όμως είστε εδώ τώρα ώστε να μπορέσουμε να αφήσουμε τη διττότητα πίσω μας. Εννοώ ότι θα συνεχίσει να υπάρχει, όταν θα θέλετε να παίξετε μαζί της, αλλά ανοιγόμαστε στο Και.

Η Μεράμπ του Καλωσορίσματος

Τώρα θα ήθελα λίγη μουσική καθώς προχωράμε στη δεύτερη μεράμπ της ημέρας. Ας φτιάξουμε τη μουσική και το φωτισμό.
(αρχίζει η μουσική)
Ξέρετε, το αστείο είναι ότι τα ξέρατε όλα αυτά. Απλά κάνετε αυτό που σας αποσπά. Υποκρίνεστε ότι δεν ξέρετε. Εε, αν το νιώσετε πραγματικά με τα αισθησιακά σας αισθήματα, αυτό ερχόταν εδώ και πολύ καιρό.

Δεν είναι ότι η διττότητα είναι κακή, ήταν ένας τρόπος ζωής. Ήταν ένας τρόπος ζωής, όμως τώρα πρέπει κανείς να πάει πιο πέρα.

Ξέρετε, οι άλλοι είναι τόσο μπλεγμένοι μέσα στη διττότητα. Την υπερασπίζονται. Πιστεύουν σ’ αυτή τόσο δυνατά. Φοβούνται να προχωρήσουν. Κάποιος έπρεπε να το κάνει. Χρειάστηκε να κλείσουμε όλες τις αγγελικές οικογένειες. Έπρεπε να μεταβάλουμε και να αλλάξουμε τόσα πολλά πράγματα και τώρα ο συγχρονισμός είναι τέλειος.

Έτσι, όταν έφτασα σε ένα από τα ταξίδια μου στο χρόνο από την Εποχή των Μηχανών, έφτασα στο 2021, δεν πήγα εκεί αμέσως. Έφτασα στο 2021 και είδα τί συνέβαινε στους Σώμπρα. Δεν είχε επηρεάσει ακόμα τον κόσμο. Θα περνούσαν χρόνια προτού συμβεί υτό, αλλά είδα την μετακίνηση έξω από τη διττότητα, μέσα στο μεγάλο Και. Δεν σας χρειάζονται μόνο τα γιν και γιανγκ. Υπάρχουν τα γιονγκ και γκονγκ και γουονγκ και ντονγκ και φονγκ και σονγκ κι όλα τα υπόλοιπα. Όχι μόνο τα γιν και γιανγκ.

Είναι κάπως άβολο να βγαίνεις από ένα παλιό σύστημα λειτουργίας, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει. Αυτό μεταφερόταν με το δισκοπότηρο. Αυτό ήταν το τραγούδι των Εσσαίων. Χρειάστηκε δυο χιλιάδες χρόνια να φτάσει εδώ, αλλά αυτό είναι. Αυτή είναι η πραγματική εποχή.

Όμως αυτό που θα ήθελα πραγματικά να κάνω σ’ αυτή τη μεράμπ, ελάτε μαζί μου, γιατί, ξέρετε, καθόμαστε εδώ σήμερα, δεν ξέρω πόσοι είναι σ’ αυτό το Shoud αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω – είπα “ Δεν ξέρω”; (η Λίντα παίρνει μια ανάσα) Τιμώρησε με σε παρακαλώ (αυτοί γελάνε). Όχι, πρέπει να τελειώσω τη – θα κάνουμε την τιμωρία μετά.

Δεν έχω ακόμα υπολογίσει πόσοι κυριολεκτικά είναι σ’ αυτό το Shoud κυριολεκτικά,  πόσοι θα το παρακολουθήσουν αργότερα. Δεν έχω ακόμα νιώσει τις συνολικές ενέργειες, γιατί είμαι τόσο απορροφημένος με αυτό που κάνω εδώ μαζί σας. Όμως θα έλεγα ότι στη διαδρομή χάσαμε το 98.35 τοις εκατό περίπου από εκείνους με τους οποίους ξεκινήσαμε.

Αναφέρομαι ξεκινώντας από την εποχή των Εσσαίων, την εποχή του Ιησού. Χάσαμε αρκετούς ακόμα και μετά την άφιξη του Τοβία. Μερικοί ήρθαν κι έφυγαν. Χάσαμε πολλούς όταν ήρθα εγώ. Δεν μπορούσαν να αντέξουν την μεγαλοπρέπεια μάλλον. Εντάξει, είναι το χιούμορ μου κι ο Κώλντρε λέει ότι είναι πιθανόν η αναπνοή μου, πάντως χάσαμε πολλούς.

Αυτοί αποσπάστηκαν. Εύκολο να το κάνεις. Τόσο εύκολο να το κάνεις.

Ας πάμε να τους πάρουμε. Δηλαδή, όχι να τους τραβήξουμε από το γιακά, αλλά ας τους βρούμε. Ας τους πληροφορήσουμε ότι είμαστε εδώ.

Ας τους πληροφορήσουμε ότι, ναι, αν και αποσπάστηκες κάποιες φορές, όμως είσαι εδώ αυτή τη στιγμή.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας πάμε στο Και του χρόνου.

Ας πάμε πίσω σε εκείνη την εποχή του Ιησού, που συγκεντρωνόσασταν και σιγά- σιγά οι συναθροίσεις γίνονταν όλο και μικρότερες. Ήταν μεγάλο το ρίσκο. Ήταν επικίνδυνο, έτσι μερικοί απλά σταμάτησαν να έρχονται. Άλλοι ήταν αυτό που θα ονόμαζα πνευματικοί τυχοδιώκτες. Ήθελαν να τους δοθούν όλες οι απαντήσεις στο πιάτο, ένα πιάτο που ερχόταν από έξω και έφυγαν, όταν δεν τους δώσατε αυτό το πιάτο με τις απαντήσεις.

Πολλοί έφυγαν στην πορεία.

Μερικοί σχετίστηκαν βαθιά με τις εκκλησίες, γιατί στην αρχή αυτές που θα ονομάζαμε αρχικές εκκλησίες, η Χριστιανική εκκλησία ειδικά, συνέχιζε την παράδοση των Εσσαίων και του Ιησού. Όμως μετά το 380 μ.Χ. περίπου άρχισε να διαστρεβλώνεται πολύ, να παραποιείται.

Μερικοί αποσπάστηκαν στις εκκλησίες. Μερικοί αποσπάστηκαν απλά γιατί ένιωσαν ότι αυτή η ομορφιά, αυτό το μυστήριο θα έπρεπε, υποθέτω, να κηρυχθεί στους ανθρώπους, να διδαχτεί στους ανθρώπους – με άλλα λόγια, να βγουν έξω και να κάνουν κήρυγμα – και ήταν πάντα ενάντια στον τρόπο, το να κάνεις κήρυγμα σε κάτι τέτοιο, γιατί δεν μπορείς να βγεις έξω και να το διδάξεις. Όχι. Μπορείς μόνο να περιμένεις αυτούς να έρθουν σε σένα. Κι όταν έρθουν, τότε μπορείς να τους δείξεις, τελικά, τι υπάρχει μέσα σ’ αυτό το δισκοπότηρο.

Τόσοι πολλοί αποσπάστηκαν από τόσα διαφορετικά πράγματα,την αγάπη, τα πλούτη και τις περιουσίες. Αποσπάστηκαν από συνωμοσίες. Τς,τς, τς! Οι συνωμοσίες έχουν πλάκα, αλλά σίγουρα είναι αδιέξοδα. Σίγουρα.

Ας πάμε πίσω να τους πληροφορήσουμε, γιατί πάντα ήταν οικογένεια. Ανήκαν  πάντα σ’ αυτό. Ακόμα κι όταν απομακρύνθηκαν για να περιπλανηθούν, ακόμα κι όταν έφυγαν με θυμό, ας τους πληροφορήσουμε ότι είμαστε εδώ. Ας τους  πληροφορήσουμε ότι είναι ευπρόσδεκτοι να επιστρέψουν.

Χωρίς κρίσεις, χωρίς ομιλίες, μόνο με χαμόγελα και αγκαλιές.

Ω, υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί έξω.

Ξέρετε, στην πραγματικότητα, κατά κάποιον τρόπο, το ήθελαν αυτό πολύ καιρό τώρα. Ήθελαν να μάθουν ότι είναι καιρός να επιστρέψουν.

Ήθελαν απλά να μάθουν ότι τα καταφέρατε, ότι είναι πραγματικό, κι ότι είμαστε έτοιμοι τώρα για τη φυσική αυτού του πλανήτη και πραγματικά ολόκληρου του  υλικού σύμπαντος και πέρα απ’ αυτό, για να πάμε πέρα από τη διττότητα. Πώς θα συμβεί αυτό; Λοιπόν, είναι όταν η θεϊκότητα ενσωματώνεται αληθινά.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας καλωσορίσουμε πίσω …

Όλους εκείνους που αποσπάστηκαν.

Όλους εκείνους που ένιωσαν ότι απορρίφθηκαν.

Όλους εκείνους που ένιωσαν ανώτεροι κι όλους εκείνους που ξέχασαν την αλήθεια.

Όλους εκείνους που ένιωσαν προδομένοι.

Όλους εκείνους που ήθελαν τις απαντήσεις πολύ γρηγορότερα.

Όλους εκείνους που βαρέθηκαν να περιμένουν να προφτάσει η ανθρωπότητα ή η συνείδηση, όλους εκείνους που δεν είχαν υπομονή να περιμένουν μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Όλους εκείνους που το φιλοσόφησαν υπερβολικά.

Όλους εκείνους που ήθελαν τη δόξα για τον εαυτό τους, αντί να είναι σε υπηρεσία προς τους άλλους.

Όλους εκείνους που προσπάθησαν να αναζητήσουν τη δύναμη μέσα σ’ αυτή την αλήθεια.

Όλους εκείνους που βασανίστηκαν και γελοιοποιήθηκαν για τα πιστεύω τους.

Καλωσήρθατε πίσω.

Λέω σε κάθε έναν από σας που επιστρέφετε, όλοι αποσπαστήκαμε, καθώς κι εγώ.

Όλοι ήμασταν αλαζόνες μερικές φορές, ιδιαίτερα εγώ.

Όλοι είχαμε υπερβολικές αμφιβολίες για τον εαυτό μας.

Καλωσήρθατε πίσω Εσσαίοι, Ιππότες, ιερείς και μοναχές.

Καλωσήρθατε πίσω εσείς οι μοναχικοί.

Καλωσήρθατε πίσω εσείς οι φιλόσοφοι και οι στοχαστές.

Καλωσήρθατε πίσω σ’ αυτή την ομάδα που κάποτε ξέρατε ως Shahombarah.

Είμαστε εδώ σήμερα.

Είναι το έτος 2021 και πρόκειται να πάμε πέρα από τη διττότητα.

Πρόκειται να δούμε τι είναι αυτή η εμπειρία. Πρόκειται να το κάνουμε μέσα στους εαυτούς μας και μετά να επιτρέψουμε αυτή η ακτινοβολία να βγει έξω σαν μεγαλειώδης δυνατότητα για όλη τη δημιουργία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή στη μεράμπ του καλωσορίσματος.

Καλή βαθιά αναπνοή.

Λοιπόν γιατί είστε εδώ;

Υπάρχει πληθώρα απαντήσεων σ’ αυτό, αλλά η απάντηση για σήμερα είναι: Ήρθε η ώρα να πάμε πέρα από τη διττότητα.

Αυτό ήταν ένα από τα μυστήρια, ήταν μια από τις αρχικές επιθυμίες. Θα έρθει μια εποχή που θα πάμε πέρα από το σκοτάδι και το φως, όχι πίσω στην ολότητα, αλλά στο μεγάλο Και.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, αγαπητοί Σώμπρα, και όλο αυτό το διάστημα, νιώστε την αντήχηση τώρα μέσα σε όλη τη δημιουργία. Νιώστε τί κάνουμε αυτή τη στιγμή. Ω, και δεν το κάνετε για όλη τη δημιουργία, αλλά θα επηρεάσετε όλη τη δημιουργία.

Και να το θυμάστε συνέχεια αυτό, σίγουρα, όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ, αγαπητοί Σώμπρα, και καλωσήρθατε πίσω.

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Video υπότιτλοι : Κατερίνα Θαλασσά

Σπόνσορες : Ζωή Ξακουστή , Φωτεινή Καμπά

 

Παρακολουθείστε εδώ τη συγκινητική Μεράμπ, “Γιατί Είστε εδώ”
με υπότιτλους και επιμέλεια από την Κατερίνα Θαλασσά

 

*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, και το βίντεο με υπότιτλους, για να μπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! ”
Y.Γ. Αν δεν έχετε Pay Pal, μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας στον κάτωθι λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς με ΙΒΑΝ : GR 55 01720200005020038694242