Shoud 5, Wings
6 -1- 2018
(Ένας ακόμη χρόνος διαχωρισμού, Δημιουργία ή Εξέλιξη, Πραγματική Δημιουργία, Αλλαγές στο Βυσσινί Συμβούλιο, Πέρα από τη γραμμική σκέψη, Πέρα από την ανάλυση, Πέρα από τον φόβο του ανθρώπινου εαυτού).
Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, καθώς καλωσορίζουμε το νέος έτος- 2018.
Α! Θα έλεγα άλλο ένα έτος διαχωρισμών. Όχι και πολύ διαφορετικά από πέρυσι
( κάποιος λέει σαρκαστικά «Ναι! Ου, ου !») Ναι. ( κάποιος λέει « Γιούχου» και κάποιοι γελάνε).
Ένας ακόμα Χρόνος Διαχωρισμού
Τι θα διαχωριστεί φέτος; Είδατε μια τρομακτική απελευθέρωση των παλιών ενεργειών αρσενικού/θηλυκού, Ίσιδας/Αδάμ τα τελευταία χρόνια. Πράγματι, κάναμε το Τραύμα του Αδάμ τον τελευταίο χρόνο. Απελευθερώσαμε αρκετά δικά μας θέματα και μετά το είδατε να συμβαίνει και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ναι, και είναι μόνο η αρχή.
Έτσι λοιπόν, τι θα επηρεάσει αυτός ο διαχωρισμός φέτος; Λίντα, το μικρόφωνο σε παρακαλώ.
ΛΙΝΤΑ: Ωχ αμάν!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το μαγνητοφωνήσουμε για να το ξαναδούμε σε έναν χρόνο από σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Κάποιοι με δωροδόκησαν για να μην τους δώσω το μικρόφωνο! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελώντας) Πάρε τα λεφτά, δώσε τους το μικρόφωνο.
ΛΙΝΤΑ: Ναι, οκ. Εντάξει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, ποιοί επιπλέον διαχωρισμοί θα συμβούν; Τι είναι αυτό που βλέπετε να διαλύεται φέτος, εκτός από τον εαυτό σας; (γέλια) Δεν είναι δίκαιη απάντηση.
ΑΝΤΥ: Φέτος βλέπω το καζάνι να βράζει και να ξεχειλίζει ακόμα πιο πολύ και να δημιουργεί περισσότερο χάος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα.
ΛΙΝΤΑ: Μιλάς για την μαριχουάνα; ( * pot= καζάνι, αλλά στην αργκό σημαίνει μαριχουάνα)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και βλέπω τα πληρώματα εκκαθάρισης να έρχονται για να…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τα πληρώματα εκκαθάρισης.
ΑΝΤΥ: Ναι! Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, οκ. Δώσε μου όμως ένα παράδειγμα. Θέλω να πω, το καζάνι ξεχειλίζει, ναι. Γι αυτούς που ζουν στο Κολοράντο είναι πολύ κατάλληλο ( γέλια, επειδή η μαριχουάνα είναι νόμιμη στο Κολοράντο), αλλά τι συγκεκριμένα; Ποια ομάδα; Σε ποιο μέρος του κόσμου; Ποιος θεσμός; Τι θα διαλυθεί;
ΑΝΤΥ: Πιστεύω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε νομισματικές αλλαγές. Πιστεύω ότι τα Ομοσπονδιακά Αποθέματα έχουν πρόβλημα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά με ποιον τρόπο; Θέλω να πω, αυτό είναι δεδομένο. Αλλά με ποιον τρόπο; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω;
ΑΝΤΥ: Πιστεύω ότι θα δούμε κάποια οικονομική κατάρρευση φέτος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μερική ή γενική;
ΑΝΤΥ: Μπορεί να είναι γενική, επειδή όλα βασίζονται πάνω τους . Στα Ομοσπονδιακά Αποθέματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι και τόσο.Ας σταματήσουμε εδώ. Βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην βλακεία ( γέλια)
ΑΝΤΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι αλήθεια. Η παγκόσμια οικονομία βασίζεται πάνω σε αυτούς τους δυο παράγοντες, και δουλεύουν χέρι με χέρι. Αν είσαι αρκετά βλάκας, τους εμπιστεύεσαι ενώ μάλλον δεν θα έπρεπε. Και μερικές φορές αυτή η εμπιστοσύνη σου επιτρέπει να είσαι λίγο βλάκας, που δεν είναι κάτι κακό. Αλλά είναι μια αμοιβαία εμπιστοσύνη. Δεν υπάρχει τίποτε που να την υποστηρίζει. Κάποτε υπήρχε. Πριν πολλά χρόνια υπήρχαν γουρούνια και αγελάδες και κατσίκες και πρόβατα που την υποστήριζαν. Αλλά τώρα δεν υπάρχει τίποτε, οπότε μιλάμε για τυφλή εμπιστοσύνη. Οπότε, μπορεί να φτάσει ψηλά – και όχι μόνο τεχνητά, μπορεί να φτάσει ψηλά και να εξακολουθήσει να είναι πολύ έγκυρη- ή μπορεί να πέσει πολύ, πολύ χαμηλά, επειδή βασίζεται εξ ολοκλήρου στην εμπιστοσύνη. Κι έχει στηθεί ένας μηχανισμός στον οικονομικό κόσμο αυτή την στιγμή ,που τον συγκρατεί από την πτώση, την μεγάλη και την γρήγορη πτώση αλλά μπορεί να πέσει. Αλλά δεν το βλέπω να γίνεται φέτος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν το βλέπω. Όχι. Όχι. Όχι άμεσα. Προηγούνται άλλα πράγματα. Αλλά εκτιμώ τις απόψεις σου.
ΑΝΤΥ: Απλά μια σκέψη έκανα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά μια σκέψη ( ο Άντυ γελάει). Και, ξέρεις, εδώ πέρα στον Βυσσινί Κύκλο, δεν σκέφτονται όλοι όπως ο Αντάμους ( γελάνε). Σε ευχαριστώ. Αλλά έχεις δίκιο, επειδή πραγματικά βλέπεις λίγο πιο μακριά στο μέλλον κι όχι μόνο το 2018. Βλέπεις λίγο πιο μακριά. Κι αυτά σου έρχονται.
Φέτος, τι άλλο θα διαλυθεί με τον διαχωρισμό;
ΛΙΝΤΑ: Αντάμους, υπάρχει περίπτωση να σου δώσει κάποιος μια απάντηση που θα την θεωρείς σωστή; ( σηκώνει τους ώμους του, γέλια). Οκ. Δεν θέλω να τρομάξω κανέναν, οπότε μάλλον είναι οκ. Ας πάμε από εδώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, υπάρχει περίπτωση, και είμαι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να το αναγνωρίσω όταν συμβεί. Θα πλήρωνα για καλές απαντήσεις. Κάλντρε, που είναι τα μετρητά σου; ( οι τσέπες του είναι άδειες, το κοινό λέει, «Ωωω»)
ΛΙΝΤΑ: Σόρι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το αφήσουμε στην εμπιστοσύνη. Εμπιστευτείτε ότι θα πάρετε τα χρήματα ( κι άλλα γέλια). Ωραία.
ΝΑΝΣΥ: Μάλλον βλέπω τον εαυτό μου να διαχωρίζεται από κάποια παλιά θέματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάποια παλιά θέματα. Οκ. Όπως ποια συγκεκριμένα;
ΝΑΝΣΥ: Ω, απλά κάποια παλιά ζητήματα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παλιά ζητήματα. Ναι, θα μιλήσω γι αυτά αργότερα ( η Νάνσυ γελάει). Όχι, ειλικρινά. Αργότερα στην μικρή σημερινή μας συζήτηση, ω, ναι. Ωραία. Τι άλλο; Τι άλλο; Το βιντεοσκοπούμε για την επόμενη χρονιά.
ΛΙΝΤΑ: Ωχ μάνα μου. Είναι επικίνδυνο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άντε λοιπόν. Και θα σας δώσω είκοσι δολάρια αν μου αρέσει πραγματικά η απάντησή σας.
ΛΙΝΤΑ: Νοιώθουμε καλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή μια υπόσχεση .
ΛΙΝΤΑ: Εδώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Οπότε, τι άλλο θα διαχωριστεί φέτος; Είδατε το αρσενικό/θηλυκό, την αρχή. Ήταν εντυπωσιακό. Ήταν σαν να παρακολουθούσα έναν ποδοσφαιρικό αγώνα καθισμένος στα θεωρεία των δημοσιογράφων , παρακολουθώντας όλα όσα συνέβαιναν, εκ των υστέρων. Τι άλλο θα διαχωριστεί φέτος;
ΣΚΟΤ: Αυτό που ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μου όλο τον μήνα, από την τελευταία φορά που ήμουν εδώ μέχρι τώρα, ήταν , απλά να προσμένουμε το απρόσμενο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εμ, έτσι είναι η ζωή των Σώμπρα αυτή την εποχή, ξέρεις, ναι, ναι. Ναι. Οκ. Θα μιλήσουμε γι αυτό αργότερα.
ΣΚΟΤ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, θα βάλουμε και την δική σου απάντηση μαζί με τις άλλες. Βλέπετε πώς δημιουργείτε εσείς ένα Shoud εδώ; Ναι.
Μιλώντας για το απρόσμενο, σας έχω πει ότι, ένα Shoud δημιουργείται όταν ενώνουμε όλες τις ενέργειες. Είναι λίγο από μένα. Είναι λίγο από τον Κάλντρε, την Λίντα, το προσωπικό και την ομάδα, από όλους εσάς, όλους όσους παρακολουθούν από το ίντερνετ. Αυτό είναι το Shoud. Οπότε, ίσως να σκέφτεστε, ότι είναι ας πούμε ένα τρίτο- τρίτο –τρίτο του Αντάμους, ένα τρίτο του Τζεφ, της Λίντα και του προσωπικού, ένα τρίτο των Σώμπρα. Όχι, είναι 100 τοις εκατό Αντάμους σήμερα. Εκατό ….
ΛΙΝΤΑ: Ωωω! Ααα! Πσσς!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου επιτρέπεις να ολοκληρώσω; Είναι 100 τοις εκατό Αντάμους σήμερα. Είναι 100 τοις εκατό του Τζέφρι, της Λίντα, της ομάδας. Είναι 100 τοις εκατό Σώμπρα. Πώς γίνεται αυτό; Είναι 300 τοις εκατό και πλέον. Εκεί πάμε. Όλα αλλάζουν.
Θυμάστε λίγο πιο παλιά, πριν από ένα χρόνο περίπου σε ένα Shoud, είχα πει, «όλα πρόκειται να …» Ωωω, θα το δανειστώ αυτό σήμερα. Όχι το pad, το βάθρο ( φέρνει το αναλόγιο πιο κοντά του). Θυμάστε που είπα ότι όλα θα ανανεωθούν; Όλα θα ανανεωθούν. Είναι ένα ενδιαφέρον παράδοξο, επειδή όλα ανανεώνονται, αλλά όλα μοιάζει να μένουν τα ίδια. Α! Εδώ θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα , όταν όλα δείχνουν να είναι τα ίδια. Κάθε μέρα- ο καιρός, οι ειδήσεις, οι άλλοι άνθρωποι, οι συνήθειές σας, όλα τα παρόμοια- δείχνουν να είναι τα ίδια, αλλά σταματήστε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, επειδή κάτι συμβαίνει. Όλα ανανεώνονται, και δεν είναι αντίφαση. Θα έρθουμε σε αυτό σε λίγο.
Κάνα δυο ακόμα απαντήσεις. Τι γκρεμίζεται; Τι θα διαχωριστεί, ειδικά φέτος; Ναι.
ΤΑΝΤ: Βλέπω την κυβέρνηση- μπουμ- ξέρεις.
Σαν ένα παζλ που τα κομμάτια του πετάγονται δεξιά κι αριστερά, παντού. Κάποια καίγονται. Κάποια άλλα…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δώσε μου ένα παράδειγμα. Ας πούμε η κυβέρνηση, σαν να σταματήσει να εργάζεται; Λες και το έκανε ποτέ ( γέλια)
ΤΑΝΤ: Όχι, είναι λες και… λες και αυτά που κάνουν στους ανθρώπους…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όπως το να αυξήσουν τους φόρους;
ΤΑΝΤ: Αυτό που εννοώ είναι, σαν να κατεβάζουν τα παντελόνια τους. Όλα βγαίνουν στην φόρα και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορεί να το κάνουμε αυτό μετά. Στο επόμενο Shoud όλοι μας θα…
ΛΙΝΤΑ: Καλύτερα όχι!
ΤΑΝΤ: Ξεβράκωμα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να ξεβρακωθούμε όλοι. Μου αρέσει η ιδέα. Οκ. Αλλά παρακαλώ, να φοράτε καθαρά εσώρουχα ( κι άλλα γέλια) .Οκ, η κυβέρνηση.
ΤΑΝΤ: Οπότε, είναι σαν να βγαίνουν όλα στην φόρα.
Και θεωρώ ότι θα μας κοροϊδέψουν και…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι θα έκαναν αλήθεια ,οι άνθρωποι χωρίς κυβερνήσεις;
ΤΑΝΤ: Ό,τι ήθελαν , πιστεύω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, λέω ότι η κυβέρνηση συνήθως είναι ο κακός της παρέας, αλλά για μένα πάντοτε οι κυβερνήσεις…. Βλέπω μια κυβέρνηση σαν την εκπροσώπηση της συνείδησης των ανθρώπων – την ανικανότητα, την έλλειψη ικανότητας να κάνουν κάτι, να καταπατούν πολλούς κανόνες και τύπους. Οι άνθρωποι αγαπούν τους κανόνες και τους τύπους τους ξεκινώντας από τον εαυτό τους. Απλά επεκτείνεται μέχρι την κυβέρνηση. Οπότε, ναι. Η κυβέρνηση δεν είναι ο κακός της παρέας. Η κυβέρνηση είστε εσείς.
Επόμενο. Όχι ο επόμενος, αλλά μήπως θέλεις να προσθέσεις κάτι για την κυβέρνηση;
ΤΑΝΤ: Όχι. Απλά ότι αλλάζει και νομίζω ότι είμαστε… η χώρα μας έχει ηγετικό ρόλο, και εξακολουθεί να εκτίθεται. Και μακάρι αυτά τα απαίσια πράγματα που συμβαίνουν τώρα να καταλήξουν σε κάτι καλύτερο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή μπορεί και όχι.
ΤΑΝΤ: Σοβαρά; Χειρότερα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, όχι, όχι, όχι! Στην πραγματικότητα υπάρχει – με πιάνουν τα γέλια- υπάρχει τόση ομορφιά σε αυτό, και παρακολουθώ αυτά που δημιουργήσατε, αλλά δεν έχετε μπει στα νερά τους ακόμα. Θα πάω σε αυτό σε λίγο ( το κοινό λέει: «Εεεε!» και η Λίντα γελάει)
Ένας ακόμα. Τον επόμενο χρόνο, φέτος, τι θα συμβεί; Κάποιοι από εσάς έχετε διαστρεβλωμένη αίσθηση φαντασίας. Ναι.
ΜΑΙΡΗ-ΣΟΥ: Εγώ βλέπω διαχωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους ,που στρέφονται στις οικογένειές τους και σε διάφορες ομάδες για προστασία και σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να ξεφύγουν από αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι πράγματι σε καλό δρόμο. Είναι κάπως – θα το εξηγήσω λίγο διαφορετικά. Υπάρχουν αυτοί που βασικά θα παραμείνουν σε μια διάσταση, που δεν αλλάζει, επειδή δεν το θέλουν. Και θα εξακολουθήσουν να έχουν κυβερνήσεις, επειδή τις χρειάζονται. Δεν θα έχουν καμία πρόοδο και ζουν σε έναν κόσμο γκρίζο και γεμάτο μίσος και άλλα παρόμοια , κι αυτό θα συνεχιστεί. Και θα γίνουν , όχι κάτι σαν αυτό που είπα στο περσινό ProGnost για την Νέα Γη, αλλά θα δημιουργηθούν πολλαπλά επίπεδα και στρώματα ύπαρξης. Υπάρχουν ήδη, είναι δύσκολο να τα αναγνωρίσουμε αυτή την στιγμή. Θα υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια γύρω από αυτά.
Οπότε, θα έλεγα ότι η ζωή σ αυτόν τον πλανήτη θα αποκτήσει πολλά, πάρα πολλά στρώματα. Αυτή την στιγμή, είναι πολύ μονοδιάστατη. Ξέρετε, όλοι μαζί βρίσκονται στον ίδιο βόθρο, και υπάρχουν διακυμάνσεις. Κάποιοι είναι βαθύτερα. Κάποιοι είναι στην επιφάνεια. Κάποιοι άλλοι είναι λίγο καλύτερα. Τώρα θα δείτε τα πάντα να αλλάζουν σε μια πολυδιάστατη πραγματικότητα, με έναν τρόπο που δύσκολα θα φανταζόσασταν πριν. Ναι.
Η άποψή μου τώρα γι αυτό τον χρόνο, σε πρακτικό επίπεδο. Πέρυσι είδαμε το θέμα αρσενικό/θηλυκό, τους ρόλους της Ίσιδας και του Αδάμ να αλλάζουν, και όλο αυτό βγήκε με πολλές καταγγελίες και πολύ – πώς το λένε αυτό κίνημα….
ΛΙΝΤΑ: Me Too (Κι εγώ επίσης)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Me Too – και πολύ από αυτό το κίνημα, και σταμάτησαν να ντρέπονται. Για μένα, αυτό ήταν τόσο κορυφαίο, τόσο σημαντικό για τις γυναίκες, για την θηλυκή ενέργεια, ακόμα και για έναν άντρα, το να σταματήσεις ντρέπεσαι για την ζωή σου σαν άνθρωπος, να μην ντρέπεσαι για όσα σου έχουν επιβάλλει οι άλλοι. Κρατήστε το αυτό, Σώμπρα, βάλτε το στην ζωή σας. Η ντροπή , όχι απαραίτητα για θέματα σεξουαλικά ή για αρσενικού/θηλυκού, αλλά η ντροπή για όσα είχατε στην ζωή σας και τώρα βρήκατε την δύναμη και το κουράγιο να βγείτε και να πείτε, «Όχι πια. Όχι πια. Δεν θα το ανεχτούμε αυτό άλλο πιά.» Να υπερβείτε την ντροπή και τις ενοχές.
Αυτά τα δυο- ντροπή και ενοχή – είναι ίσως οι μεγαλύτεροι καταστολείς της ενέργειας σε οτιδήποτε. Σας κρατάνε πραγματικά πίσω. Σας καταπιέζουν. Είναι δαίμονες που σας κρατάνε χαμηλά, σας κάνουν να νοιώθετε ενοχές και άσχημα για τον εαυτό σας.
Οπότε, ο προηγούμενος χρόνος, το 2017, έφερε τελικά τον κόσμο στο σημείο να πει, «Όχι πια». Όχι πια στην καταπίεση και στην κακοποίηση των γυναικών. Δεν θα το ανεχτούμε, και θα βγούμε πρόθυμα προς τα έξω και θα πούμε, « Ναι, με κακοποίησαν. Μου επιβλήθηκαν. Έφτασαν ακόμα και να με βιάσουν, και δεν θα το ανεχτώ άλλο.» Ήταν μια τεράστια επανάσταση.
Τώρα, δεν εννοώ ότι όλα αυτά έγιναν έτσι τον προηγούμενο χρόνο, επειδή ήμασταν πολύ βαθιά μέσα στην ενέργεια του Αδάμ και της Ίσιδας και την εξερευνούσαμε, μια ιστορία που θεωρώ ότι αγγίζει με μεγάλη ακρίβεια το ζήτημα του αρσενικού και του θηλυκού. Κι αν δεν είχατε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε το Τραύμα του Αδάμ, να σας πω ότι εξηγεί καθαρά αυτό που πραγματικά, πραγματικά συμβαίνει, χωρίς να επιρρίπτει ευθύνες και χωρίς να μπαίνει στην συνείδηση του θύματος, αλλά λέγοντας ότι, «Να λοιπόν τι συμβαίνει».
Οπότε, για το 2018, νοιώθω – και δεν είναι πρόβλεψη, απλά νοιώθω τις κινήσεις της ενέργειας, κινήσεις που δίνουν υψηλές πιθανότητες – νοιώθω ότι το επόμενο πράγμα που θα τιναχτεί στον αέρα είναι οι εκκλησίες. Όχι όλες, αλλά πολλές από αυτές, και θα γίνουν παρόμοιες αποκαλύψεις – οικονομικές ατασθαλίες, περισσότερες σεξουαλικές κακοποιήσεις από όσες ήδη έχουν βγάλει στις ειδήσεις – και συγχρόνως, πολλά και διάφορα γύρω από τις θρησκείες, πολλά δόγματα, πολλές θεωρίες θα αποδειχτούν ψεύτικες. Κυκλοφορούν σύγχρονα βιβλία γύρω από την φήμη, ότι κάτι θα εμφανιστεί και θα βάλει ένα μεγάλο ερωτηματικό για τις εκκλησίες και την εξουσία και τον έλεγχο που ασκούσαν εδώ και καιρό, και θα γίνουν αποκαλύψεις. Αυτό θα δημιουργήσει πολύ φόβο στον πλανήτη, επειδή οι άνθρωποι βασίζονται στις εκκλησίες. Είναι γι αυτούς μια παρηγοριά , αλλά ταυτόχρονα κι ένας μεγάλος φόβος. Είναι κάπως περίεργος συνδυασμός, αλλά βασίζονται πάνω τους.
Καταλαβαίνετε ότι η όλη θεωρία για τον Θεό είναι σχετικά νέα, περίπου 5000 ετών. Οι Ατλάντιοι – εσείς- γνωρίζατε ελάχιστα έως καθόλου για τον Θεό. Ξέρω ότι δεν σας είναι εύκολο να το φανταστείτε , και πολλές φορές, όταν οι ομάδες της Νέας Εποχής συγκεντρώνονται και πάνε πίσω στην Ατλαντίδα και στην Λεμουρία και σε αυτόχθονες φυλές και πιστεύουν ότι είχαν τρομακτική σοφία εκείνα τα χρόνια – δεν είναι αλήθεια. Ήταν διαφορετικά και υπήρχε μια διαφορετική τίμηση ή βάση για πεποιθήσεις , αλλά είχαν ελάχιστη συνείδηση για τον Θεό εκείνα τα χρόνια. Μόλις πριν 5000 χρόνια εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, και όλο αυτό θα αλλάξει τώρα.
Για να το προεκτείνουμε, για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, όχι μόνο θα αλλάξει εξ ολοκλήρου το δυναμικό του ανδροκρατούμενου εκκλησιαστικού καθεστώτος φέτος, με αυτά που θα βγουν στο φως, αλλά θα αλλάξει και ολόκληρη η αντίληψη για το Πνεύμα ή για τον Θεό, κι αυτό θα είναι δύσκολο για κάποιους ανθρώπους. Έχουν πολύ βαθιά ριζωμένες μέσα τους τις αξίες της εκκλησίας, εδώ και πολλές ζωές – να θυμάστε ότι κι εσείς από εκεί προέρχεστε – και για την αμαρτία και για τον Ιησού, ενώ η όλη ιστορία γύρω από τον Ιησού είναι τόσο ανακριβής. Οπότε ολόκληρη η θεωρία για τον Θεό αλλάζει, και θα έρθει σαν ένα κύμα που θα σαρώσει τα πάντα.
Έτσι λοιπόν, αυτή είναι η πρόβλεψή μου για φέτος. Θα δείτε μεγάλη δραστηριότητα σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Είναι καιρός να αλλάξει η συνείδηση, αλλά θα είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι ήταν – και ακόμα και σήμερα είναι – με τις ενέργειες του Αδάμ και της Ίσιδας. Ολόκληρη η συνείδηση της θρησκείας είναι πολύ βαθιά ριζωμένη μέσα στους ανθρώπους, και πάει πολύ πίσω στις προγονικές γραμμές, στις γραμμές των προηγούμενων ενσαρκώσεων. Είναι βαθιά ριζωμένη.
Για άλλη μια φορά θα σας πω, ρίξτε μια ματιά στα δυναμικά μιας εκκλησίας, όχι σε όλες τις εκκλησίες, αλλά σε πολλές από αυτές – βασισμένες στην δύναμη, ανδροκρατούμενες, με οικονομικά κίνητρα και με καταστολή, καταστολή μέσω της αμαρτίας – και δεν πρόκειται πια να λειτουργήσει άλλο. Απλά δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Λοιπόν, θα το πω αλλιώς. Γι αυτούς που επιμένουν, θα βρίσκονται σε ένα διαφορετικό επίπεδο, σε ένα διαφορετικό στρώμα της πραγματικότητας. Θα δείτε μια διάσπαση, μια αλλαγή στα διάφορα στρώματα της πραγματικότητας.
Θυμάστε που μιλήσαμε για αυτό στο ProGnost- για τις δυο Γαίες. Δεν πρόκειται να ενωθούν. Θα ήταν λυπηρό αν το έκαναν, επειδή αυτό θα σήμαινε ότι όλα θα ήταν γραμμικά/μονοδιάστατα. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε τώρα ένα άνοιγμα σε διαφορετικές πραγματικότητες. Κάποιοι από εσάς λυπηθήκατε όταν είπα ότι η Νέα Γη και η Παλαιά Γη δεν πρόκειται να ενωθούν, αλλά δείτε τι πραγματικά σημαίνει αυτό, το δυναμικό για διαφορετικά στρώματα πραγματικότητας.
Όταν κάποιος ενσαρκώνεται στην επόμενη ζωή του, δεν είναι ότι απλά επιστρέφει στην Γη – είναι σε ποια Γη θέλει να επιστρέψει; Σε ποια Γη θα θέλατε να επιστρέψετε; Σε εκείνη που καθοδηγείται κατά βάση από τις παλιές θρησκείες; Μια Γη που βασίζεται στις ενέργειες του εγκλήματος και των βασάνων;
Ή μήπως θα θέλατε να πάτε σε μια Γη που τώρα έχει τις ενέργειες της επέκτασης και της σοφίας; Θα υπάρχουν πολλές. Και δεν θα είναι… μην το βλέπετε σαν κάτι εξωγήινο. Όλα υπάρχουν ακριβώς εδώ. Είναι όλα μέσα στην Τώρα στιγμή. Όλα υπάρχουν ακριβώς εδώ και είναι όλα αληθινά, είναι όλα πραγματικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα δουν ποτέ αυτή την άλλη Γη. Με άλλα λόγια, αν επιλέξετε να επιστρέψετε στην Γη, όπου η θρησκεία και οι κυβερνήσεις και τα χρήματα κυβερνάνε τα πάντα, όπου υπάρχει εξουσία, όπου υπάρχει ακόμα ο έλεγχος του αρσενικού, δεν θα έχετε επίγνωση για τις άλλες Γαίες, όπου η αφθονία δεν θα είναι καν ζητούμενο και η βιολογία δεν θα είναι ένας από τους κυριότερους φόβους που έχετε. Θα πάτε σε ένα μέρος όπου θα μπορείτε να βλέπετε ή να γνωρίζετε για τις άλλες επιλογές, για τα άλλα στρώματα και επίπεδα, αλλά εσείς επιλέγετε να πάτε εκεί, για να είστε δημιουργοί. Ή θα μπορούσατε να πάτε στην σπα Νέα Γη. Θα πάτε απλά να κάνετε τα λουτρά σας για μια ενσάρκωση , για να περιποιηθείτε τον εαυτό σας . Ναι, δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό. Ναι.
Έτσι λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό.
Η Σοφία των Σώμπρα
Πολύ συχνά ξεκινάω τις συνεδρίες μας με ερωτήσεις. Είναι κάτι που ενεργοποιεί τις ενέργειες στον χώρο και στο ίντερνετ. Ο καθένας από εσάς περιεργάζεται την ερώτηση και τις πιθανές απαντήσεις και μετά ανησυχεί σαν τρελός μήπως η Λίντα του δώσει το μικρόφωνο, ή κάποιοι από εσάς το θέλετε πάρα πολύ και λέτε, «Ω, όχι. Δεν το θέλω το μικρόφωνο.» Αλλά μου αρέσει, επειδή διεγείρει την ενέργεια. Και δεν έχει να κάνει με την σοφία των Μάστερ, αφορά την σοφία των Σώμπρα.
Έτσι λοιπόν, θέλω να μετονομάσω αυτό το άνοιγμα που κάνουμε σε Σοφία των Σώμπρα ή Εν Δυνάμει Σοφία (γέλια). Κι εσείς , παιδιά, θα πρέπει να με βοηθήσετε να βγω ασπροπρόσωπος , επειδή μιλάω για σας αρκετά στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Γίνονται πολλές συζητήσεις- «Πώς είναι οι Σώμπρα; Πώς είναι οι Σώμπρα; Πώς είναι οι Σώμπρα;» – και συνεχώς τους λέω, «Είναι μια χαρά, σημειώνουν μεγάλη πρόοδο, καταλαβαίνουν πραγματικά. Ω, κάποιοι από αυτούς είναι πολύ πιο μπροστά κι από μένα ακόμα. Ξέρετε, είναι απλά εκπληκτικοί.»
Ξέρετε, σαν ένας περήφανος παππούς. Όχι σαν περήφανος γονιός, επειδή οι γονείς είναι πολύ μπερδεμένοι, αλλά σαν ένας παππούς που λέει, «Ω, αυτό το παιδί θα μεγαλώσει και θα γίνει πρόεδρος ή κάτι ανάλογο.» Όχι Ντόναλντ Τραμπ, αλλά….
Οπότε, κάντε με περήφανο. Δώστε μου καλές απαντήσεις. Δώστε μου την σοφία σας, όχι απλά τις γραμμικές σκέψεις σας. Δώστε μου την σοφία σας. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που θα σας κάνω μια ερώτηση κι εσείς θα νοιώθετε σαν να είστε ύποπτοι με το μικρόφωνο μπροστά σας και ότι όλα τα φώτα και οι κάμερες είναι στραμμένα πάνω σας , πάρτε μια βαθιά αναπνοή και νοιώστε την σοφία σας, αντί για τις σκέψεις σας. Πώς γίνεται αυτό; Απλά παίρνετε μια αναπνοή, «Εγώ Είμαι Εδώ. Εγώ είμαι στην σοφία μου τώρα.» Θα δείτε ότι τώρα η σοφία είναι διαθέσιμη, επειδή ο Μάστερ φέρνει την σοφία όλων των ενσαρκώσεων. Πραγματικά, δεν ήταν προσβάσιμη μέχρι πριν λίγο. Τώρα ο Μάστερ εισέρχεται και φέρνει αυτή την σοφία.
Οπότε, ανάψτε τα φώτα του χώρου, Λίντα στο μικρόφωνο παρακαλώ για την πρώτη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: Δεν πρόκειται να ψάξω για υπόπτους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, μελέτησέ το. Νοιώσε τις ενέργειες. Δώσε σε κάποιον το μικρόφωνο.
ΛΙΝΤΑ: Πριν κάνεις την ερώτηση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, βέβαια. Δεν είναι διασκεδαστικό έτσι; Πρώτα παίρνεις το μικρόφωνο και μετά έρχεται η ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: Ψάχνω, ψάχνω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, πόση ένταση ξεσηκώνεται! Θα χρειαστούμε κάποια εισαγωγική μουσική γι αυτό στο επόμενο Shoud, « Η ώρα για την Σοφία των Σώμπρα!» Ναι. Μου αρέσει, μέσα από εσάς – δεν αρέσει στον Κάλντρε- αλλά μου αρέσει να παρακολουθώ μέσα από εσάς κάποια σόου στην τηλεόραση. Δεν αρέσει στον Κάλντρε, αλλά εγώ το διασκεδάζω. Οπότε, νομίζω ότι δημιουργώ το δικό μου σόου εδώ. «Ήρθε η ώρα για την Σοφία των Σώμπρα!»
Πιστεύεις στον Θεό;
ΒΙΝΣ: Ποια εκδοχή του Θεού;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καλή απάντηση. Ντινγκ! Ντινγκ! Ντινγκ! Χτυπάει το κουδούνι. Χρειαζόμαστε κι ένα κουδούνι για τα ηχητικά εφέ. Μια πράγματι καλή απάντηση. Δεν ξέρω, κύριε.
ΒΙΝΣ: Πιστεύω ότι είμαστε όλοι Θεοί. ( το κοινό φωνάζει «Ωωωω!» επειδή ο Αντάμους είπε «Δεν ξέρω.» Πολύ γέλιο και χειροκροτήματα καθώς προχωράει προς τις γυναικείες τουαλέτες για ένα «timeout» )
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! κάποιος είναι εδώ. Ω, να πάρει!
ΛΙΝΤΑ: Περίμενε! Δεν έμεινες αρκετά!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σόρι! Σόρι! Κάποιος ήταν μέσα.
ΒΙΝΣ: Για εσάς που παρακολουθείτε από το ίντερνετ και δεν μπορείτε να δείτε…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έκαναν κάτι αηδιαστικό!
ΒΙΝΣ: …. ο Τζέφρι μόλις πήγε στις γυναικείες τουαλέτες…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωωω! Ουφ!
ΒΙΝΣ: … για τιμωρία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωι! Ειλικρινά λυπάμαι κυρία μου.
ΒΙΝΣ: Συγνώμη, ο Αντάμους ήταν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελώντας). Οπότε, που ήμασταν πριν με πετάξω έξω; ( κι άλλα γέλια). Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς.
ΒΙΝΣ: Ναι, πιστεύω ότι όλοι είμαστε Θεοί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ.
ΒΙΝΣ: Όλα είναι θεοί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε πιστεύεις στον Θεό;
ΒΙΝΣ: Ακόμα και μια πέτρα στο πάρκιν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιστεύεις στον Θεό.
ΒΙΝΣ: Με αυτή την έννοια, ναι.
Αλλά αν πιστεύω σε κάποιον που ελέγχει και νοιάζεται πραγματικά; Όχι. ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ίσως λιγάκι;
ΒΙΝΣ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καθόλου. Ούτε τόσο δα;
ΒΙΝΣ: Ε λοιπόν, νομίζω ότι…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έστω σαν μια πολιτική ασφαλείας, για την περίπτωση που θα πας εκεί πάνω;
ΒΙΝΣ: Όχι, δεν με ενδιαφέρει μια πολιτική ασφαλείας.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Κι αν αυτός ο τύπος που φέρνει κάπως στον Δία σου πει, «Χέι, εγώ είμαι. Τι εννοείς; Ισχυρίζεσαι ότι είσαι Θεός;!»
ΒΙΝΣ: Και βέβαια είμαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Εγώ Είμαι Θεός.» Ναι. Οκ, ωραία. Ωραία. Μια βόλτα με το μικρόφωνο παρακαλώ. Πιστεύετε στον Θεό; Δεν είναι υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσουμε το δικό μας Σοφία των Σώμπρα Σόου; Επόμενος.
ΛΙΝΤΑ: Διαφορετική ερώτηση; Ίδια ερώτηση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιστεύετε στον… θα ήθελες να σηκωθείς όρθια; Πιστεύεις στον Θεό;
ΣΩΜΠΡΑ 1 ( γυναίκα): Πιστεύω, μάλλον μου αρέσουν αυτά που είπε εκείνος ο κύριος, και υπάρχουν πτυχές του Θεού μέσα σε όλους μας και σε όλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και σε όλα. Οκ. Αλλά, θέλω να πω, εσύ πιστεύεις στον Θεό; Προσεύχεσαι;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μμμμ….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μόνο όταν έχεις προβλήματα. Οπότε Σώμπρα , Πότε ήταν η τελευταία φορά που προσευχήθηκες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Νομίζω ότι προσεύχομαι. Προσεύχομαι. Προσεύχομαι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάθε μέρα;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, κάθε μέρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γονατίζεις πριν κοιμηθείς;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Τι είδους προσευχή κάνεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Προσεύχομαι στους Αναληφθέντες Δασκάλους και διαφορετικά…( ο Αντάμους της ρίχνει ερωτικές ματιές και μερικοί γελάνε) δεν ξέρω αν προσεύχομαι σε αυτούς απαραίτητα, αλλά επικαλούμαι διαφορετικούς ανθρώπους ή διαφορετικές οντότητες που…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίμενε, πρέπει να σε ρωτήσω, όταν προσεύχεσαι σε έναν Αναληφθέντα Δάσκαλο, ποιον προτιμάς; Θέλω να πω ( γέλια) Ποιοι είναι οι καλοί….
ΛΙΝΤΑ: Πονηρή ερώτηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιοι είναι οι πιο καλοί;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, αναμφίβολα, εσύ είσαι πολύ διασκεδαστικός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Οπότε, αν θέλω να διασκεδάσω την ώρα που προσεύχομαι, τότε είσαι εσύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν με έχουν περιγράψει ποτέ σαν διασκεδαστικό τύπο. Ο Κουτχούμι μπορεί να είναι διασκεδαστικός. Εγώ δεν είμαι και τόσο.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Γελάω πολύ όταν σε ακούω. Οπότε θα πρέπει να είσαι διασκεδαστικός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι σίγουρη ότι είμαι εγώ;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ωραία. Χαμογελάει τώρα. Αυτό είναι καλό. Οπότε προσεύχεσαι. Με ποια θρησκεία, αν υπήρχε και κάποια, μεγάλωσες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μεγάλωσα με την θρησκεία των Βαπτιστών.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Βαπτιστές. Ναι. Χορεύεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, δεν επιτρεπόταν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω! Τώρα χορεύεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Τώρα χορεύω, αλλά είμαι ελεεινή χορεύτρια. Ακριβώς επειδή δεν…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, είμαι σίγουρος! Σου έμεινε αυτό από τους Βαπτιστές.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, όντως.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πίνεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι πίνεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Οτιδήποτε ακούγεται καλό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οτιδήποτε διαθέσιμο! ( γέλια)
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι! Τα κοκτέιλ μαργαρίτα είναι πολύ νόστιμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μαργαρίτες. Οκ, ωραία. Ωραία. Ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Πίνω….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, αυτοί οι κανόνες είναι – γι αυτό λέω ότι πρέπει να τελειώνουμε με όλα αυτά τα εκκλησιαστικά. Αυτοί οι κανόνες είναι τόσο χαζοί.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρετε, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα καλά ήθη και αξίες και στα υγιεινά πράγματα, που κάνετε για το σώμα σας και σε όλα όσα κάνετε γιατί θέλετε να χαρείτε περισσότερο την ζωή σας. Αλλά οι εκκλησίες λένε σε κάποιον ότι δεν πρέπει να χορεύει. Μήπως ο Ιησούς δεν χόρευε; Ο Ιησούς χόρευε συνέχεια. Θέλω να πω, χόρευαν- ο Ιησούς, οι Απόστολοι έλεγαν, «Σταμάτα να χορεύεις! Κάθισε κάτω και γράψε κάτι ή κάνε καμιά προσευχή ή κάτι! Ξέρεις, δίδαξέ μας!» Κι εκείνος χόρευε συνέχεια. Ναι. Οπότε, αναρωτιέται κανείς από πού το έβγαλαν αυτό.
Οπότε , πιστεύεις στον Θεό;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Νομίζω ότι η σύντομη απάντηση είναι ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Ε λοιπόν, αυτό είναι καλό. Επόμενος. Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ.
ΧΟΡΑΣ: Όχι, δεν πιστεύω στον Θεό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν πιστεύεις. Οκ. Γιατί; Γιατί όχι;
ΧΟΡΑΣ: Έζησα μια εμπειρία στην Νορβηγία πριν δυο χρόνια, όπου είχα, νομίζω πως λέγεται κοσμική συνείδηση, έτσι νομίζω. Και είδα το σώμα μου σαν φως και είδα τα πάντα γύρω μου σαν φως, κι ένοιωσα ότι είχα όλες τις απαντήσεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΧΟΡΑΣ: Και ήμουν στον δικό μου χώρο χωρίς να κινούμαι. Οπότε, αυτό…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Τι σχέση έχει αυτό με την πίστη στον Θεό;
ΧΟΡΑΣ: Ε λοιπόν, αυτό μου απέδειξε ότι εγώ είμαι Θεός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α! Τότε όντως πιστεύεις στον Θεό.
ΧΟΡΑΣ: Όχι, δεν πιστεύω- θέλω να πω, ας βρούμε μιαν άλλη λέξη, επειδή παίζεις με την λέξη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιος, εγώ; Όχι, κάνω μια ερώτηση ανθρώπινης συνείδησης, μια ερώτηση μαζικής συνείδησης, πιστεύετε στον Θεό; Τώρα οι προσεγγίσεις των απαντήσεων εξαρτώνται από εσάς. Οπότε σε ρωτάω, πιστεύεις στον Θεό;
ΧΟΡΑΣ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Οκ. Σε τι πιστεύεις;
ΧΟΡΑΣ: Στην συνείδηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι είναι η συνείδηση;
ΧΟΡΑΣ: Είναι η εσωτερική μου επίγνωση. Η Παρουσία. Έχω την επίγνωσή της αυτή την στιγμή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και αυτό είναι Θεός;
ΧΟΡΑΣ: Όχι, δεν είναι Θεός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι κάποια ανώτερη εξουσία;
ΧΟΡΑΣ: Όχι, δεν υπάρχει εξουσία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχει εξουσία. Χμ. Μάνα μου. Μην το πεις αυτό στις εκκλησίες.
ΧΟΡΑΣ: Γιατί είναι απαραίτητη η εξουσία;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι! ( γέλια). Σε τι θρησκεία μεγάλωσες;
ΧΟΡΑΣ: Χριστιανός Ορθόδοξος. Δεν μεγάλωσα ακριβώς έτσι, επειδή έμενα έξω από την εκκλησία κι έπαιζα με τα κεριά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Ήσουν παπαδάκι;
ΧΟΡΑΣ: Απλά μου άρεσε να παίζω με την φωτιά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σου άρεσε να παίζεις με την φωτιά ( γέλια). οκ. Οπότε η απάντησή σου, για να ξέρουμε, είναι όχι.
ΧΟΡΑΣ: Δεν πιστεύω στον Θεό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε είσαι άθεος.
ΧΟΡΑΣ: Όχι ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι αγνωστικιστής;
ΧΟΡΑΣ: Δεν ξέρω πολλά για τους αγνωστικιστές.
ΛΙΝΤΑ: Ουάου, ουάου, ουάου! Αυτό τώρα είναι ένα μήνυμα για τις τουαλέτες;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, είπε, – «Δεν ξέρω πολλά γύρω από» και θα συνέχιζε. Οπότε τον απαλλάσσω. Κάποιος είναι εκεί μέσα και μυρίζει πολύ άσχημα. Δεν θα στείλω κανέναν εκεί σήμερα ( γέλια). Ελπίζω να μην μας ακούει αυτή που είναι μέσα στην τουαλέτα. Οκ. Είναι ακόμα μέσα.
ΛΙΝΤΑ: Η Σάντρα είναι εκεί μέσα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι ακόμα μέσα. ( το κοινό λέει: «Ωωω») Ωωω. Καημένη Σαν-…. Ω, έχεις μικρόφωνο. Οπότε δεν είσαι άθεος.
ΧΟΡΑΣ: Όχι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι στην ευχή είσαι;
ΧΟΡΑΣ: Ε λοιπόν, είμαι ένας συνειδητός δημιουργός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, είσαι από αυτούς τους τύπους της «Νέας Σκέψης». Ξέρεις, φιλελεύθερος, «Τίποτα από όσα είναι στον μπουφέ δεν μου κάνει. Πρέπει να φτιάξω δικά μου», σωστά;
ΧΟΡΑΣ: Περίπου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι εντάξει.
ΧΟΡΑΣ: Ίσως, αν θέλεις να μου βάλεις κάποια ετικέτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν θέλω να σου βάλω κάποια ετικέτα. Σίγουρα, σίγουρα. Οκ. Οπότε, έχουμε έναν αναποφάσιστο εδώ. Δεν είναι σίγουρος.
ΧΟΡΑΣ: Ω, είμαι πολύ αποφασισμένος. Μην βάζεις λόγια στο στόμα μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς! Αυτό προσπαθώ να κάνω. Προσπαθώ να σας ενοχλήσω όλους σας. Ναι, ναι.
ΛΙΝΤΑ: Τα καταφέρνεις μια χαρά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσουμε την νέα χρονιά. Σίγουρα, σίγουρα. Οκ.
ΧΟΡΑΣ: Είχα καλό δάσκαλο ( το κοινό λέει, «Ουάου»).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είκοσι δολάρια ( κι άλλα γέλια). Με τις κολακείες μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα σε αυτό το χώρο, ειδικά….
ΧΟΡΑΣ: Δεν ήθελα να σε κολακεύσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω, αλλά εγώ έτσι το πήρα. Θα έπρεπε να νοιώθεις κολακευμένος ,που κολακεύτηκα. Ναι. επόμενος. Επόμενος.
Πιστεύετε στον Θεό; Ναι, είναι μια πονηρή ερώτηση. Θέλω να πω, άντε λοιπόν. Δεν θα ήμασταν εδώ αν δεν υπήρχε.
ΣΩΜΠΡΑ 2 ( γυναίκα) : Νοιώθω ότι ο όρος «Θεός» είναι πολύ παλιός και καταχρηστικός. Είναι τόσο παλιομοδίτικος συγκριτικά με τον όρο «συνείδηση».
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, εντάξει, Αλλάχ ( γέλια).
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ω, οκ… νομίζω ότι δεν πιστεύω στον Θεό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Πιστεύω σε μια άπειρη συνείδηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Πώς θα το εξηγούσες αυτό σε έναν τυφλό;
Το τυφλός ήταν άσχετο. Απλά μια απόσπαση (γελάει ο Αντάμους). Πώς θα το εξηγούσες σε κάποιον στον δρόμο;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Μια εσωτερική αιθερική παρουσία ενός απείρου….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( Ο Αντάμους κάνει κύκλο τα δάχτυλά του γύρω από το αυτί του και σφυρίζει, σαν να λέει ότι είναι τρελή) Αυτό ακριβώς θα σκεφτούν, «Τι στο διάβολο λέει;!»
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ε λοιπόν, αυτό είναι. Είναι μια εσωτερική… αν δεν μπορείς να το δεις… εντάξει, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να το δεις. Αλλά είναι ένα εσωτερικό συναίσθημα μιας παρουσίας που είναι πέρα από την Τρίτη διάσταση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπούρδες.
Πρέπει να συνεχίσω με το θέμα. Θα σοβαρευτούμε αργότερα.
ΛΙΝΤΑ: Ναι, καλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρέπει να σε κάνω να χαλαρώσεις και μετά να σου τα βγάλω όλα ( η γυναίκα γελάει). Οκ, οπότε, ξανά, δώσε μου μια πολύ σύντομη περιγραφή , ξέρεις, σαν ένα αυτοκόλλητο προφυλακτήρα. Άπειρη συνείδηση;
ΣΩΜΠΡΑ 2:Άπειρη, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ναι. Θα το έβαζες στην πινακίδα κυκλοφορίας σου;
ΣΩΜΠΡΑ 2: Σίγουρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ωραία. Στην πραγματικότητα, θα ήταν πάρα πολύ εύκολο. Μπορείς να ζωγραφίσεις εδώ πάνω μια στιγμή;( στην Λίντα)
ΛΙΝΤΑ: Τι θέλεις;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαι αντίθετος με τα κομπιούτερ σας.
ΛΙΝΤΑ: Τι θέλεις;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να σου ζητήσω να ζωγραφίσεις κάτι. Δυο σύμβολα και…
ΛΙΝΤΑ: Ω, θεέ μου! Υπάρχει Θεός! ( γέλια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και να τα ζωγραφίσεις καλλιτεχνικά. Οπότε, φτιάξε το σύμβολο του απείρου. Ξέρεις τι είναι αυτό. Μοιάζει με ένα τεμπέλικο οκτώ
ΛΙΝΤΑ: Μια στιγμή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στα πλάγια.
Και το σύμβολο της συνείδησης, ο κύκλος με την τελεία στο κέντρο. Μπορείς να το βάλεις στο.., ξέρεις, να φτιάξεις ένα αυτοκόλλητο για τον προφυλακτήρα….
ΛΙΝΤΑ: Ωωω! Μοιάζει σαν δυο βυζιά και μια κοιλιά! ( η Λίντα γελάει δυνατά και το κοινό γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ…… Βάλε το στο αυτοκόλλητο του προφυλακτήρα σου:
ΛΙΝΤΑ: Δυο βυζιά και μια κοιλιά;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάνε το οριζόντια, ξέρεις, δίπλα – δίπλα. Άπειρο και συνείδηση. Άπειρη συνείδηση.
ΛΙΝΤΑ: Ω, θες να το ξεφορτωθείς. Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Λίντα, φτιάξε μια από τις περίφημες καρφιτσούλες σου.… αυτές που έχεις. Και, ναι. Οκ.
ΛΙΝΤΑ: Περίμενε, περίμενε, περίμενε. Ποιό από τα δυο θέλεις πρώτο;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το άπειρο. Και μετά την συνείδηση.
ΛΙΝΤΑ: Ω, περίμενε. Οκ. Δίπλα- δίπλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωρα ία. Και μετά μπορεί κάποιοι από εσάς Σώμπρα από όλο τον κόσμο να φτιάξετε κάποια πολύ όμορφα σχέδια γύρω του. Θα ήταν υπέροχο. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Δεν νομίζω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άπειρη συνείδηση. Μου αρέσει. Οκ, πίσω στο μικρόφωνο. Ένας ακόμα. Πιστεύετε στον Θεό; Ένας ακόμα.
Πιστεύετε στον Θεό; Τι υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσουμε την χρονιά μας, πιστεύετε στον Θεό;
ΛΙΝΤΑ: Το νοιώθω. Κάποιος έχει μια καυτή απάντηση. Το νοιώθω. Ποιος είναι; Για να δω. Οκ, περίμενε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω κάπου να φτάσω με όλο αυτό, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Πιστεύετε στον Θεό;
ΣΩΜΠΡΑ 3 ( γυναίκα): Ο Θεός είναι μια ετικέτα και εγώ πιστεύω σε μια άπειρη διάνοια ενέργειας και σε μια παρουσία εσωτερική, όπου μπορείς να πας και να νοιώσεις και σε γειώνει με κάποιο τρόπο…(κάνει παύση) ένα άνοιγμα της καρδιάς σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.
ΣΩΜΠΡΑ 3: Πιστεύω ότι η άπειρη ενέργεια είναι απλά μια δημιουργία. Δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Είναι εδώ πάνω; Θέλω να πω, κυβερνάει την ζωή σου; Οδηγεί το πεπρωμένο σου;
ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι.
ΛΙΝΤΑ: Έλα τώρα. Ήταν μια πολύ καλή απάντηση ( η Λίντα χειροκροτάει)
ΣΩΜΠΡΑ 3: Είναι κάτι φτιαχτό… όλοι έχουν…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι ο Θεός ολότητα;
ΣΩΜΠΡΑ 3: Η ενέργεια όλων πηγαίνει εκεί και ο καθένας μπορεί να πάρει πληροφορίες. Αν κάνεις μια ερώτηση, όλα είναι εκεί έξω. Δεν ήσουν ο πρώτος που δημιούργησες μια σκέψη…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μοιάζει με το ίντερνετ.
ΣΩΜΠΡΑ 3: Λοιπόν, είναι τρομακτικό, επειδή η άπειρη διάνοια υπερβαίνει το ανθρώπινο μυαλό.
ΛΙΝΤΑ: Οπότε η Google είναι Θεός.
ΣΩΜΠΡΑ 3: Όχι ( γέλια).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει, μπορεί.
ΛΙΝΤΑ: Έτσι δείχνει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, δώσε μου μια απλή απάντηση, πιστεύεις στον Θεό; Ναι ή όχι;
ΣΩΜΠΡΑ 3: Πες μου τον ορισμό σου και θα σου πω αν πιστεύω σ αυτόν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, ο δικός σου ορισμός είναι αυτός που με ενδιαφέρει.
ΣΩΜΠΡΑ 3: Δεν έχω έναν ορισμό για τον Θεό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Γιατί όχι;
ΣΩΜΠΡΑ 3: Επειδή έχει γίνει τόσο λανθασμένη χρήση του εδώ και πολλά χρόνια και ο παλιός ορισμός του Θεού δεν ταιριάζει με όσα πιστεύω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ.
ΛΙΝΤΑ: Είναι πολύ καλή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, μου αρέσει αυτό. Ωραία. Σαφήνεια, απλότητα. Ωραία.
Πέρα από τον Θεό
Αναφέρομαι σε αυτό σαν την εναρκτήρια ερώτηση στην Σοφία των Σώμπρα, στο πρώτο μας Shoud της νέας χρονιάς, επειδή βλέπω τόσο πολύ από όλο θέμα γύρω από τον Θεό να διαλύεται. Και υπάρχουν αρκετοί άνθρωπο, που το φοβούνται πάρα μα πάρα πολύ ,ενώ στην πραγματικότητα είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στον πλανήτη αυτή την στιγμή, να αλλάξει η όλη αντίληψη γύρω από τον Θεό.
Ξέρετε, δεν ήταν κακό, όταν ανακαλύφτηκε ή δημιουργήθηκε πριν 5000 χρόνια. Ναι, υπήρχαν κάποιες υπόνοιες πριν από αυτό, οπότε τα 5000 χρόνια δεν είναι μια αυστηρή γραμμή καθορισμού, επειδή όταν οι άνθρωποι ξεκίνησαν να συνεργάζονται, είπαν, «Ε λοιπόν, υπάρχει κάτι – ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση και πραγματικότητα,» κι έτσι αρχίσατε να κόβετε τους ανθρώπους και τα ζώα κι όλα τα άλλα ψάχνοντας γι αυτή την πηγή.
Όταν δεν την βρήκατε εκεί, ένα βράδυ, γύρω από την φωτιά, ένας από τους γηραιότερους μέθυσε και λιποθύμησε. Και όταν συνήλθε κοίταξε ψηλά και είπε, «Α! Το ξέρω ότι ο Θεός είναι εκεί πάνω.» Και ξέρετε, πριν από αυτό, είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν μπορούσαν ούτε καν να δουν τα αστέρια. Τα αστέρια ήταν πάντα εκεί, αλλά δεν τα έβλεπαν. Αυτό θα έπρεπε να σας λέει κάτι, για τις ανθρώπινες πεποιθήσεις και για την ανθρώπινη συνείδηση. Ένας τύπος μέθυσε και λιποθύμησε, χτύπησε το κεφάλι του σε μια πέτρα και ξαφνικά είπε, «Υπάρχουν αστέρια εκεί πάνω!» Και όλοι οι υπόλοιποι κοίταξαν ψηλά και κάνα δυο άλλοι είπαν, « Όντως υπάρχουν! Κοιτάξτε αυτά τα μικρά λαμπιόνια εκεί πάνω.» Και ακολούθησαν κι άλλοι και μετά από δυο γενιές όλοι έβλεπαν τα αστέρια εκεί πάνω, κι έλεγαν, «Να πού βρίσκεται ο Θεός. Να πού βρίσκεται το Πνεύμα. Εκεί επάνω.»
Και μετά δημιούργησαν πολλά πνεύματα για όλα, κάτι που με την ευκαιρία να σας πω ότι είναι αλήθεια. Υπάρχει ένα πνεύμα για τα πουλιά κι ένα πνεύμα για τα κουνέλια κι ένα πνεύμα για τα δέντρα κι ένα πνεύμα για συγκεκριμένα είδη δέντρων. Και υπάρχει κι ένα πνεύμα ακριβώς εδώ, σε αυτή την συγκέντρωση, ακριβώς εδώ όχι μόνο στο φυσικό πεδίο, αλλά και στο ίντερνετ. Έχει ένα πνεύμα. Έχει ένα είδος ομαδικής ενέργειας που είναι πολύ αληθινή.
Όλα έχουν ένα πνεύμα μέσα τους, ακόμα κι αυτό το βάθρο. Έχει επίγνωση του εαυτού του, κι αυτό είναι ένα παλιό, πολύ παλιό μάθημα του Τοβία. Όλα έχουν επίγνωση του εαυτού τους. Δεν σημαίνει ότι είναι έξυπνα. Δεν σημαίνει ότι είναι δημιουργοί ή ότι έχουν ψυχή. Απλά έχουν επίγνωση του εαυτού τους, κι έτσι έχετε ένα πνεύμα για το καθετί. Μια οικογένεια έχει ένα πνεύμα. Ένα τραπέζι έχει ένα πνεύμα. Υπάρχουν διάφορες μορφές πνεύματος, αλλά είναι, θα μπορούσατε να πείτε, μια εκδήλωση. Είναι η ένωση της ενέργειας ή των σωματιδίων, που έχουν επίγνωση του εαυτού τους σαν κούπα καφέ. Είναι πολύ σημαντικό. Πολύ σημαντικό. Αυτό που σας χωρίζει από αυτό εδώ ( την κούπα του καφέ), είναι το γεγονός ότι εσείς έχετε δημιουργικές ικανότητες. Είστε δημιουργοί.
Για πολύ καιρό οι άνθρωποι είχαν αυτή την αντίληψη για τις εκκλησίες, για τον Θεό. Η Καθολική Εκκλησία έχει πολλούς αγίους. Μπορεί κανείς να πληρώσει για να γίνει άγιος, να σας πω με την ευκαιρία. Έχουν πολλούς αγίους και άλλες εκκλησίες έχουν απλά έναν και μόνο , πολύ δυνατό Θεό. Ποικίλλει, αλλά όλη αυτή η αντίληψη για τον Θεό πρόκειται να αλλάξει , και θα δείτε το ξεκίνημά του, ειδικά φέτος και θα συνεχιστεί στα επόμενα χρόνια, θα δείτε αυτή την πρώτη ρωγμή στο αυγό της εκκλησίας. Και ήρθε η ώρα. Ήρθε πραγματικά η ώρα.
Και , σε αυτό το σημείο, ο καθένας από εσάς είναι ένας πρωτοπόρος. Βγήκατε έξω από την άνετη ζώνη που λέει, «Υπάρχει Θεός και υπάρχει Ιησούς και υπάρχουν όλοι οι άλλοι» που θα πρέπει να λατρεύετε και να εξιλεώνεστε. Βγήκατε έξω από την άνετη ζώνη και είπατε, «Υπάρχει κάτι» – όπως θέλετε πείτε το, και ξέρω ότι δεν σας αρέσει η λέξη ¨Θεός¨, ούτε κι εμένα- «Υπάρχει κάτι.»
Και μετά παιδευόμαστε να το ορίσουμε και να το βάλουμε σε λέξεις, και το κόλπο εδώ είναι ότι δεν υπάρχουν λέξεις για να μπει. Ό,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος για να ορίσει τον Θεό θα πέσει πολύ μακριά από αυτό που είναι, είτε το πείτε Θεό, Πνεύμα. Εγώ το λέω Θέος, το Αιώνιο Ένα, και δεν προσπαθώ να το ορίσω. Δεν λέω πού κατοικεί, πόσο μεγάλος είναι ή οτιδήποτε παρόμοιο, αλλά είναι απλά και μόνο Η Αιώνια Ολότητα του Εαυτού, ουσιαστικά.
Το να προσπαθεί κανείς να ορίσει τον Θεό είναι μια αδικία. Δεν μπορείς. Νομίζω ότι ήταν και πάλι ο Τοβίας αυτός, που είπε λίγο καιρό πριν, μην προσπαθήσετε καν. Το Πνεύμα, ο Θεός, Θέος είναι μια εμπειρία και αυτό είναι όλο. Δεν μπορεί ποτέ να οριστεί. Η Εβραϊκή θρησκεία το κατάλαβε. Βρήκαν το όνομα Ιεχωβά, που σημαίνει αυτός που δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να οριστεί. Ιεχωβάς. Και μετά όλοι χρησιμοποίησαν αυτή την λέξη αντί για τον Θεό, και αυτό εξουδετέρωσε τον ίδιο του τον σκοπό.
Αλλά είναι απλά μια εμπειρία και μπορείτε να έχετε διαβαθμίσεις σε αυτή την εμπειρία. Κάποιοι την αποκαλούν Κοσμική Συνείδηση, το Πέρασμα. Η εμπειρία του καθενός είναι διαφορετική και όλες οι εμπειρίες εξελίσσονται. Όλες εξελίσσονται μέχρι την μέρα που θα συνειδητοποιήσετε ότι, λόγω έλλειψης καταλληλότερων λέξεων, είστε κι εσείς Θεοί επίσης – αντικαταστήστε την λέξη «Θεός» με το Πνεύμα, το Θέος ή με οποιαδήποτε άλλη – και μέχρι να συνειδητοποιήσετε επίσης, ότι αυτή η απίστευτη συνείδηση, επίγνωση , είναι κάτι που δεν σας δόθηκε ποτέ. Ποτέ ουσιαστικά δεν δημιουργηθήκατε και ποτέ δεν μπορείτε να από-δημιουργηθείτε. Τινάζει το ανθρώπινο μυαλό στον αέρα αν το σκεφτείτε, το γεγονός ότι ποτέ δεν δημιουργηθήκατε.
Μιλάμε σε βάθος γι αυτό το θέμα στο Keehak, ποτέ δεν δημιουργηθήκατε. Και μετά ακολουθεί η προφανής ανθρώπινη ερώτηση, «Ε λοιπόν, τότε από πού προήλθα;» Μόλις σας είπα, ότι ποτέ δεν δημιουργηθήκατε. Πώς γίνεται να προήλθατε από το τίποτε; «Ε λοιπόν, ναι, αλλά , πότε ξεκίνησα;» Δεν ξεκινήσατε, υπήρχατε πάντα. Και είναι σαν να λέμε, «Λοιπόν, πώς υπήρχα πάντα; Τι με έφτιαξε;» Τίποτε.
Είναι καιρός να πάμε πέρα από την γραμμική σκέψη, κι έχετε κάνει πραγματικά πολύ εντυπωσιακή δουλειά πάνω σ αυτό με τα χρόνια. Τώρα θα πάμε στο επόμενο βήμα. Θα πάω σε αυτό το θέμα σε λίγο, αλλά είναι καιρός να πάμε πέρα από αυτή την πολύ γραμμική σκέψη.
Η αντίληψη του Θεού είναι τόσο παλιά, αλλά ακόμα το ανθρώπινο μυαλό είναι στο γραμμικό τρόπο σκέψης και δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει. Ακούσατε την Σοφία των Σώμπρα εδώ και ακόμα προσπαθείτε να την συσχετίσετε με κάτι. Υπάρχει μια προσπάθεια να πει ο Σώμπρα, «Δεν πρόκειται να πιστέψω στον παλιό τύπου Δία, Θεό πια. Θα το αφήσω να φύγει.,» αλλά ακόμα προσπαθείτε να συνδεθείτε με κάτι που βρίσκεται εκεί έξω ή εκεί πάνω. Ακόμα προσπαθείτε να συσχετισθείτε και πραγματικά ελπίζετε ότι υπάρχει κάτι υψηλότερο, ελπίζετε ότι υπάρχει, επειδή τι άλλο θα μπορούσε να τα συγκρατήσει ενωμένα όλα αυτά; Τι θα λαχταρούσατε; Πού θα προσπαθούσατε να φτάσετε αν όχι στον Θεό ή στο Πνεύμα ή στο Θέος; Οπότε υπάρχει ακόμα αυτή η διανοητική, συχνά υποσυνείδητη προσπάθεια επιβεβαίωσης ότι όλα είναι στην θέση τους.
Η Νέα Σκέψη ήταν πολύ σπουδαίο θέμα στα μέσα του 1800. Η Νέα Σκέψη εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, και ήταν πολύ κατάλληλη. Εκεί ουσιαστικά εμφανίστηκε η Μπλαβάτσκι.
ΛΙΝΤΑ: Ω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και ο Κουτχούμι και όλοι οι όμοιοί τους εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Η Νέα Σκέψη, που προσπαθούσε να απελευθερωθεί. Αλλά η Νέα τους Σκέψη έγινε παλιά σκέψη επειδή – και η Μπλαβάτσκι θα συμφωνούσε με αυτό.
ΛΙΝΤΑ: Α!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την επόμενη φορά που θα επικοινωνήσει, θα ανακαλύψετε τι έχει πει πάνω σε αυτό. Αλλά η Νέα Σκέψη βασικά έγινε παλιά σκέψη, επειδή πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν την αντίληψη μιας υψηλότερης δύναμης.
Ξεκινήστε να βλέπετε – ίσως ήδη να το κάνετε- ξεκινήστε να είστε συνειδητοί με την χρήση της λέξης « δύναμη». Στην πραγματικότητα, μπείτε στο ίντερνετ, κάντε μερικές έρευνες στα βιβλία περί πνευματικότητας και θρησκείας, και δείτε πόσα από αυτά τα βιβλία ή τα μαθήματα περιέχουν την λέξη « δύναμη», επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να εγκαταλείψει την αντίληψη της δύναμης ή μιας ανώτερης δύναμης.
Θα εγκαινιάσουμε – ήδη εγκαινιάζουμε κάτι καινούργιο αυτή την στιγμή, και είναι πολύ ανησυχητικό για τον άνθρωπο, να αμφισβητήσει πραγματικά ολόκληρη την έννοια του Θεού. Σας προκαλεί νευρικότητα όταν σας λέω, υπάρχει Θεός; «Ε λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν….» και θέλετε να το δικαιολογήσετε ή να το διευκρινίσετε ή οτιδήποτε. Αλλά προκύπτει το συνολικό θέμα : Είμαστε έτοιμοι να πάμε πέρα από αυτό; Είστε έτοιμοι να καταλάβετε ότι δεν υπάρχει δύναμη; Σοβαρά, καμία δύναμη; Είστε έτοιμοι να καταλάβετε ότι δεν υπάρχει υψηλότερη Πηγή; Και να καταλάβετε ότι ποτέ δεν δημιουργηθήκατε; Ξεφορτωθείτε όλες τις ιστορίες σχετικά με το πώς γίνατε. Πάντοτε υπήρχατε, πάντοτε. Είναι σχεδόν τρομακτικό.
Και μετά λέτε, «Τότε τι στο διάολο κάνω εδώ;» ( γέλια) «Πώς κατέληξα σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη σε αυτό το απομακρυσμένο ηλιακό σύστημα; Τι πήγε στραβά;»
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό ( κι άλλα γέλια) και να περάσουμε στο δεύτερο θέμα, αλλά όλα δένουν μεταξύ τους.
Δημιουργία ή Εξέλιξη
Δημιουργισμός ή εξελικτισμός, ποιο από τα δυο αληθεύει; Λίντα, το μικρόφωνο, παρακαλώ. Θα έχει ενδιαφέρον. Ήταν δημιουργία;
Ξέρετε, υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι ξαφνικά ο Θεός κατέβηκε στην γη ή ότι ένας άγγελος του Θεού κατέβηκε και δημιούργησε αυτό τον πλανήτη πριν 3000 χρόνια. Τρεις χιλιάδες χρόνια, θέλω να πω, το πιστεύουν. Ω, κάποιοι άλλοι λένε 6000. Αλλά τα πιστεύουν. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι όλο αυτό είναι κάποια κοσμική κλανιά που έτυχε να…
ΛΙΝΤΑ: Τι πράγμα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το Bing Bang ( γέλια). Κοσμική κλανιά. Ε λοιπόν, αυτό είναι όλο. Είναι μια κοσμική κλανιά, επειδή, άσε με να σου δώσω κάποια δεδομένα πρώτα. Δημιουργισμός ή εξελικτισμός;
ΛΙΝΤΑ: Οπότε, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αφήσεις μια μεγάλη κοσμική κλανιά για να πας οπουδήποτε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι.
ΛΙΝΤΑ: Οκ. Πάμε λοιπόν. Αν μπορείτε να το κάνετε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι όλο. Είμαι παιδί της επιστήμης. Ήμουν στην τελευταία μου ενσάρκωση. Αγαπούσα την επιστήμη, επειδή εναντιώνονταν σε όλες τις μπούρδες της εκκλησίας, και δεν μπορείτε να αρνηθείτε την επιστήμη, αλλά μπορείτε να πάτε πέρα από την επιστήμη. Δεν μπορείτε να αρνηθείτε την επιστήμη, αλλά σίγουρα μπορείτε να την υπερβείτε. Παρακαλώ, δημιουργισμός ή εξελικτισμός;
ΝΤΕΝΙΖ: Και τα δυο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τα δυο; Πώς γίνεται αυτό; Θα τρελάνεις πολύ κόσμο. Ναι, κράτα το μικρόφωνο κοντά σου. Πώς γίνεται και τα δυο; Δεν καταλαβαίνω. Κάνω μια απλή ερώτηση και εσύ λες και τα δυο.
ΝΤΕΝΙΖ: Επειδή εξελισσόμαστε. Εξακολουθώ να μην το θέλω αυτό το πράγμα ( το μικρόφωνο).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΝΤΕΝΙΖ: Επειδή εξελισσόμαστε. Εξελισσόμαστε εδώ και πολύ καιρό, αλλά επίσης δημιουργούμε ταυτόχρονα, και νομίζω ότι υπάρχουν ενέργειες με τις οποίες δουλεύουμε, που δεν τις βλέπουμε.
Είμαι τόσο μπερδεμένη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το ξέρω. Το ίδιο κι εγώ ( γελάνε). Όχι, δεν είμαι. Αυτό ήταν η αστεία πλευρά. Δεν έχω μπερδευτεί καθόλου. Κι έτσι λοιπόν, εξελίσσεστε; Ακόμα εξελίσσεστε; Οι άνθρωποι εξακολουθούν να εξελίσσονται;
ΝΤΕΝΙΖ: Θα έλεγα ότι ο Μάστερ Εαυτός εξελίσσεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Μάστερ Εαυτός εξελίσσεται. Οκ.
ΝΤΕΝΙΖ: Μέσα στον άνθρωπο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο άνθρωπος προφανώς όχι.
ΝΤΕΝΙΖ: Ο άνθρωπος όχι, αλλά ο Μάστερ ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Είναι λυπηρό ( ο Αντάμους γελάει). Μπορεί να είναι αληθινό όμως. Αλλά εσύ είπες και τα δυο. Οκ, εξέλιξη, όπου ο άνθρωπος εξελίσσεται και ο Μάστερ εξελίσσεται. Αλλά είπες επίσης ότι είναι και δημιουργισμός. Αυτό από πού βγαίνει; Ή εξέλιξη θα έχουμε ή δημιουργισμό. Πώς μπορείς να έχεις και τα δυο;
ΝΤΕΝΙΖ: Δεν νομίζω ότι είναι ή το ένα ή το άλλο. Βαρέθηκα με αυτά , το ένα ή το άλλο. Νομίζω ότι είναι όλα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εντάξει, οκ. Τότε εξήγησέ μας από πού προήλθε η δημιουργία; Στην αρχή των χρόνων.
ΝΤΕΝΙΖ: Την μέρα που γεννηθήκαμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε αυτή την ζωή;
ΝΤΕΝΙΖ: Κοίτα, έχουμε ζήσει πολλές ζωές εδώ, κι έτσι εξελίχθηκε σε δημιουργία από τότε, από παλιά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, αυτό που ακούω είναι ότι στην αρχή των χρόνων είχαμε δημιουργία και μετά εξελίχθηκε.
ΝΤΕΝΙΖ: Πολύ ωραίο σχέδιο, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Εντάξει. Ωραία. Τι θα συνέβαινε αν η δημιουργία απλά αποσύρονταν λέγοντας, «Ει! Για κοίτα εδώ. Δεν βγήκε και τόσο καλό.» Απλά αν αποσυρόταν. Θα συνέχιζε η εξέλιξη;
( η Ντενίζ δεν μιλάει)
Ξέρω , θέλεις να πεις εκείνα τα λόγια, αλλά κοίτα τι συνέβη σε μένα όταν τα είπα ( γέλια). Το κοινό με πέταξε έξω.
ΝΤΕΝΙΖ: Οπότε αυτό κάνει το σούπερ….
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν η εξέλιξη συνεχίσει να εξελίσσεται και ας πούμε ότι η δημιουργία, ο Δημιουργός αποσύρονταν, λέγοντας, «Ει, δεν πάει άλλο,» τι θα συνέβαινε; Θα γκρεμίζονταν τα πάντα; Και έχετε καταλάβει ότι σας παίζω, όλους σας, σήμερα.
ΛΙΝΤΑ: Επειδή μπορείς.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή το θέλω ( ο Αντάμους γελάει).
ΝΤΕΝΙΖ: Οπότε μπορεί όλο αυτό να μας κάνει σούπερ καταπληκτικά, υπέροχα πλάσματα. Οπότε θα συνεχιστεί.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. θα συνεχιστεί- οκ. Οπότε , θα συνεχιστεί η εξέλιξη αν η δημιουργία απομακρυνθεί από αυτήν;
ΝΤΕΝΙΖ: Κάτι θα συνεχίσει να αλλάζει και να εξελίσσεται, ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Με την ευκαιρία, πρέπει να σας πω ότι, κοιτάζω την ενέργειά σας, ξέρετε τις απαντήσεις πολύ καλά, αλλά ο άνθρωπος μπλοκάρει αυτή την στιγμή.
ΝΤΕΝΙΖ: Ναι, όντως.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, και πιθανότατα θα πάθετε πονόλαιμο….
ΝΤΕΝΙΖ: Ο άνθρωπος παρεμβαίνει.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: …και όλα τα υπόλοιπα. Και πιθανότατα θα πείτε, «Ω, ο Αντάμους είναι πολύ…» Τα πάτε περίφημα και βοηθάτε πολύ κόσμο. Οπότε αυτά είναι…
ΝΤΕΝΙΖ: Είναι όλο το πακέτο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτά είναι δύσκολα θέματα. Θέλω να πω, υπερβαίνουν την φιλοσοφία. Υπερβαίνουν πολλά πράγματα, γι αυτό σας πιέζω τόσο σήμερα. Οπότε είναι καλό. Παρόλα αυτά, γνωρίζετε ήδη την απάντηση.
ΝΤΕΝΙΖ: Με πιέζεις κι εμένα, οπότε, σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιος είναι φιλοσοφική διάνοια εδώ πέρα; Κανείς;
ΛΙΝΤΑ: Ω, ξέρω κάποιον στα σίγουρα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τολμάς και σηκώνεις το χέρι σου. Ξέρεις ότι θα σε ξετινάξω. Ναι. ( η Λίντα γελάει με την αντίδραση του ατόμου)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχεις κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
ΝΤΑΪΑΝ: Ξέχασα την ερώτηση ( γελάνε). Τι συζητούσαμε;!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν είναι εξέλιξη ή δημιουργισμός.
ΝΤΑΪΑΝ: Θα έλεγα το ίδιο με την προηγούμενη κυρία. Και τα δυο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τα δυο. Πώς; Έχω μπερδευτεί. Πώς γίνεται να είναι και τα δυο;
ΝΤΑΪΑΝ: Είμαστε δημιουργοί. Μόλις τώρα μας το είπες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Το πιστεύεις; Κάμερα, τράβηξέ το αυτό (γέλια). Το πιστεύεις;
ΝΤΑΪΑΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλεις να το πιστεύεις. Αλλά δεν το πιστεύεις κιόλας
ΝΤΑΪΑΝ: Ε λοιπόν, δεν είναι πάντοτε φανερό σε μένα…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.
ΝΤΑΪΑΝ: …σε καθημερινή βάση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Θα τινάξουμε στον αέρα την όλη ιδέα της δημιουργίας, οκ;
Και θα καταλάβεις πραγματικά. Αλλά πώς γίνεται να είναι και τα δυο; Εκτός και αν…. α, το πιασα. Το έπιασα. Ας πούμε ότι θες να φτιάξεις ψωμί.
ΝΤΑΪΑΝ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και τότε εμφανίζεται ο δημιουργός και μπαίνει στην κουζίνα και αρπάζει το αλεύρι και αρπάζει το αλάτι και το βούτυρο και όλα τα υπόλοιπα υλικά. Αυτό είναι δημιουργία. Και μετά τα ανακατεύει όλα μαζί και τα βάζει στον φούρνο. Αυτό είναι εξέλιξη. Το πιασα τώρα, πώς γίνεται να είναι και τα δυο.
Αυτό εννοείς όταν λες και τα δυο;
ΝΤΑΪΑΝ: Εντάξει, αυτό δεν είναι πραγματική δημιουργία. Δημιουργία δεν είναι να παίρνεις πράγματα – από όσα μας έχεις ήδη πει εσύ – δεν είναι να παίρνεις πράγματα που ήδη υπάρχουν και να τα σμίγεις για να φτιάξεις κάτι καινούργιο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε,… ναι, καλό αυτό. Καλό αυτό. Οπότε, συνεπώς, μπαίνεις μέσα στην κουζίνα και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει κουζίνα ( ο Αντάμους γελάει). Και απλά φαντάζεσαι για μια στιγμή και μετά εμφανίζεται μια κουζίνα και γεμίζει ο κόσμος υλικά, και μετά φτιάχνεις το ψωμί και το βάζεις στον φούρνο, αλλά ο φούρνος εξακολουθεί να είναι εξέλιξη. Σωστά τα λέω; Αυτό προσπαθείς να πεις;
ΝΤΑΪΑΝ: Χμμ ( γελάει και σωπαίνει για λίγο). Δεν νομίζω ότι ήθελα να πω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Αυτό είναι καλό. Και η σύγχυση εδώ πέρα, ο θυμός, η απογοήτευση και η απορία, πότε θα ξεκινήσουμε την μεράμπ είναι όλα… Η μεράμπ είναι το πνευματικό επιδόρπιο, το καταλαβαίνετε αυτό. «Ωραία, σταμάτησε να μιλάει και τώρα μπορούμε να πάρουμε κανέναν καλό υπνάκο, τον έχουμε τόση ανάγκη αυτό τον ύπνο.» Κι αν σας πω ότι δεν έχει μεράμπ σήμερα;
ΛΙΝΤΑ: Ωωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελώντας). Ωραία. Θα πάτε μετά στα αυτοκίνητά σας και θα κάνετε εκεί την προσωπική σας μεράμπ. Ωραία. Ωραία. Και σήμερα σας πιέζω επίτηδες.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σε ευχαριστώ.
ΝΤΑΪΑΝ: Σε ευχαριστώ.
ΛΙΝΤΑ: Είναι γερός παίκτης ( μιλάει για την Νταϊάν)
Αθεϊσμός
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πριν σας δώσω την δική μου εκδοχή στην ερώτηση, να σας πω δυο λόγια. Πρώτα από όλα, μου αρέσει ένας καλός αθεϊστής. Πραγματικά μου αρέσει. Είναι ειλικρινείς στα πιστεύω τους. Οι αθεϊστές είναι το ίδιο αν όχι και περισσότερο εμφατικοί με τους αντιστοίχους τους, τους θρησκευτικούς φανατικούς.
Πιστεύουν πραγματικά σε αυτό, και εμμένουν σε αυτό, και μόνο αυτό βλέπουν, «Δεν υπάρχει Θεός.» Μου αρέσει ένας καλό αθεϊστής, επειδή δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτές τις μεγάλες εξηγήσεις, και συζητήσεις και περιγραφές για τον ορισμό του Θεού. Ρωτάς έναν άθεο, «Τι είναι ο Θεό;» «Δεν υπάρχει Θεός.» Αυτό είναι όλο. Δεν χρειάζεται να κάνουμε όλες αυτές τις μεγάλες συζητήσεις και το φιλοσοφικό μπίρι –μπίρι για να καταλήξεις ότι δεν μπορείς να ορίσεις τον Θεό , έτσι κι αλλιώς, ή το Πνεύμα ή τον Θέος, όπως θέλετε πείτε το. Είναι απλά μια εμπειρία και αυτό θα είναι πάντα, οπότε μην προσπαθήσετε καν.
Αν συναντήσετε τον Βούδα στον δρόμο, κι ο Βούδας σας πει, «Τι είναι ο Θεός;» Η απάντηση είναι, «Είναι απλά μια εμπειρία» και ο Βούδας θα σας κάνει μια μεγάλη αγκαλιά, επειδή αυτό είναι. Είναι απλά μια εμπειρία. Δεν μπορεί ποτέ να οριστεί. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο βιώνετε την εμπειρία, τόσο το λιγότερο θα θέλετε ή θα μπορείτε να τον ορίσετε, επειδή πάει πολύ πιο πέρα από οποιονδήποτε ανθρώπινο ορισμό απολύτως, οποιονδήποτε ανθρώπινο ορισμό. Από αυτή την άποψη, δεν υπάρχει Θεός, επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να το συλλάβει. Ποτέ δεν θα το κάνει, αλλά μπορεί να βιώσει την εμπειρία. Αυτά είναι τα καλά νέα.
Μου αρέσει ένας καλό άθεος επειδή δεν υπάρχουν πολλά για να αντιπαραθέσεις ή να διαφωνήσεις. Λένε απλά, «Δεν υπάρχει Θεός.» Από την άλλη, λυπάμαι πολύ για του άθεους, επειδή θα μπορούσατε να φανταστείτε, ότι ολόκληρη τη βάση της ζωής σας, όλα, ότι προήλθατε από τα πράσινα φύκια τα λίμνης και μετά εξελιχθήκατε; Ότι προήλθατε από την μεγάλη κοσμική κλανιά, το Big Bang, κάτι που δεν μπορώ ακόμα να το καταλάβω.
Είναι μια από τις πιο περίεργες θεωρίες, που άκουσα ποτέ. Είναι τόσο ανθρώπινη. Το Big Bang , είναι τόσο ανθρώπινο, επειδή δεν δίνει απάντηση σε ένα απλό ερώτημα, «Τι προκάλεσε το Big Bang;» «Ε λοιπόν, δεν ξέρω, αλλά έγινε ένα Big Bang.” Μέχρι να μπορέσετε τουλάχιστον να συνδεθείτε με αυτό που υπάρχει στην άλλη πλευρά αυτής της μεγάλης έκρηξης, μην μου μιλάτε για άζωτο και για υδρογόνο και για δυνάμεις και για σωματίδια και για όλα τα υπόλοιπα. Δεν θέλω να τα ακούω, επειδή θα πρέπει να εξηγήσετε τί υπάρχει στην άλλη πλευρά αυτού. Υπάρχει ένας Θεός στην άλλη του πλευρά; Δεν μπορεί να μην υπήρχε τίποτε. Τι υπάρχει στην άλλη πλευρά;
Μου αρέσει ένας καλός άθεος, αλλά τους λυπάμαι κιόλας επειδή τί έχουν να περιμένουν κάθε πρωί; Να σηκώνονται από το κρεβάτι και να είναι λίγο περισσότερο εξελιγμένοι από ένα πράσινο φύκι. Αυτό είναι. Εσείς σκέφτεστε πράγματα όπως, «Από πού προήλθα;» κι εγώ σας λέω, «Κοιτάξτε στον υπόνομο» ( γέλια) Από εκεί. Κοιτάξτε στα νερά μιας στάσιμης λίμνης με όλη αυτή την άλγη- « Από εκεί προέρχομαι. Αυτοί είναι οι πρόγονοί μου». Μπαίνετε τότε μέσα στο ίντερνετ- όπως μου λέει ο Κάλντρε – και ψάχνετε του προγόνους σας. Τους ψάχνετε και βρίσκετε ότι τρεις γενιές πριν ήρθαν από την Ευρώπη για να ξεφύγουν από την καταπίεση των θρησκευτικών ιδεών. Και εκείνοι που ήρθαν πριν από αυτούς – μπορεί να ήταν με τον Βασιλιά Αρθούρο και μετά να ήρθαν από το Ισραήλ. Μπορεί να γνώριζαν τον Ιησού και πριν από αυτό να βρίσκονταν στην Αίγυπτο και πριν από αυτό, ξέρετε, πάμε όλο και πιο πίσω, κοιτάτε την προγονική σας γραμμή και μετά σκέφτεστε, «Ωωω, το οικογενειακό μου δέντρο έχει τις ρίζες του στα πράσινα φύκια της λίμνης. Από εκεί προέρχομαι;» Είναι κάπως θλιβερό, θέλω να πω, να έχετε αυτή την προγονική γραμμή. Από ένα κύτταρο, από ένα μικρό μονοκύτταρο με μια μικρή μονοκύτταρη διάνοια. Απλά και μόνο ένα μικρό μονοκύτταρο εκεί έξω, με την μικρή του μονοκύτταρη επίγνωση. «Ω, νοιώθω τόσο μόνο. Είμαι ένα μονοκύτταρο. Ωωω! Ω!»
ΛΙΝΤΑ: Πολύ καλή απόσπαση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, όντως . «Κι έτσι λοιπόν, είμαι ένα μικρό μονοκύτταρο» και εντελώς ξαφνικά συναντάτε, «Ω! Κι άλλο ένα κύτταρο. Εδώ, έλα να κάνουμε σεξ. Ω!» ( ο Αντάμους τραβάει μια γυναίκα Σώμπρα πάνω στην σκηνή και κάποιος φωνάζει « Ουάου!») «Ω!Ω!Ω!! Ελάτε να γίνουμε πολυκύτταρα ( ο Αντάμους τραβάει κι άλλη μια Σώμπρα γυναίκα στην σκηνή και χορεύουν μαζί). Ω, ναι! Και μετά συνεχίζουμε κάπως έτσι, « Έλα εδώ πάνω. Ω, Θεέ μου. Έχουμε ένα «τρίο» κύτταρο. Και συνεχίζουμε, «Ω! Ω! Και θα χορεύουμε μαζί. Τώρα, είμαστε ένα πολυκύτταρο. Ω!» Έλα εδώ πάνω Άντυ.
ΑΝΤΥ: Ναι! Ναι! Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έλα λοιπόν! Έλα! Τώρα θα γίνουμε πολύ- πολυκύτταρα. Κοιτάξτε μας πώς αυξανόμαστε και επεκτεινόμαστε! Ελίζαμπεθ , έλα μαζί μας στο κλαμπ των κυττάρων. Έλα λοιπόν! ( η Ελίζαμπεθ ανεβαίνει πάνω και μπαίνει στον χορό.) Πολυκύτταρο. Πολυκύτταρο. Και θα συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε και να επεκτεινόμαστε, μέχρι να ενώσουμε όλα τα κύτταρα. Ναι! Τραγουδήστε το Kumbaya κύτταρα ( όλοι γελάνε). Οκ, σας ευχαριστώ.
(* Kumbaya είναι ένα πνευματικό τραγούδι, που σημαίνει: ενώνουμε τα χέρια και τραγουδάμε)
ΛΙΝΤΑ: Θα είναι ένας μακρύς χρόνος!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ένας μακρύς χρόνος. Και το ερώτημα που θα πρέπει να κάνετε , σε αυτούς που πιστεύουν ότι εξελιχθήκατε, ότι εξελιχθήκαμε από μονοκύτταρους σε πολυκύτταρους οργανισμούς, ότι τα κύτταρα αυξήθηκαν. Με άλλα λόγια, είπαν, «Ω, μάνα μου, η ζωή σαν μονοκύτταρος οργανισμός είναι λίγο σκληρή, μοναχική. Έτσι κι εγώ θα πάρω τα άλλα κύτταρα και θα ενωθούμε και θα δημιουργήσουμε διάνοια, και θα εξελιχθούμε σε ένα φυσικό σώμα.»
Αλλά θα πρέπει να αναρωτηθείτε – τουλάχιστον εγώ αναρωτιέμαι – γιατί τα μονοκύτταρα τελικά δεν επέστρεψαν στην μονοκύτταρη μορφή τους; Γιατί;
Στην πραγματικότητα, η πιο φυσιολογική πορεία της ζωής είναι η επιστροφή εκεί από όπου προήλθε, μέχρι ενός σημείου. Οπότε, γιατί τα μονά σας κύτταρα, δεν ενώθηκαν με άλλα κύτταρα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να συγκεντρωθούν, και να φτάσουν σε ένα σημείο τελικά να πουν, «Ξέρετε παιδιά, σας βαρέθηκα. Θα επιστρέψω ξανά σαν μονοκύτταρο. Έζησα την εμπειρία. Εσείς παιδιά βρωμάτε. Είστε πιεστικοί. Συνέχεια προσπαθείτε να μου κλέψετε ενέργεια. Φεύγω. Επιστρέφω στο μονοκύτταρο.» Δεν έγινε έτσι. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Υπάρχει μια πεποίθηση ότι όλη η εξέλιξη προχωράει, κινείται προς τα εμπρός, προσπαθώντας διαρκώς να εξελιχθεί και να βελτιωθεί, να αποκτήσει περισσότερη επίγνωση του εαυτού της και να βελτιώσει τον εαυτό της. Ως ένα βαθμό αυτό είναι αλήθεια. Θα μιλήσω γι αυτό σε λίγο, αλλά ας επιστρέψουμε στους άθεους.
Αν κάποιος από εσάς είναι άθεος, θεωρώ ότι θα ήταν εδώ. Αλλά αν υπήρχε κάποιος, αν εγώ ήμουν άθεος, θα άφηνα πάντα ανοιχτή μια πιθανότητα ένα τοις εκατό. Θα ήμουν 99 τοις εκατό άθεος. Θα άφηνα ανοιχτή μια πιθανότητα ένα τοις εκατό, για το ότι θα μπορούσε να υπάρχει Θεός, έτσι, σαν μια πολιτική ασφαλείας. Αν πάω στην άλλη πλευρά και πω, «Ω θεούλη μου! Υπάρχει όντως Θεός!» θα έλεγα, «Βλέπετε; Ε, είχα μια μικρή πίστη».
Από την άλλη όμως, με ένα τοις εκατό πίστη στον Θεό, κρατάτε την πόρτα ανοιχτή σε μια δυνατότητα. Αλλιώς, δεν θα βλέπατε ποτέ τα αστέρια. Δεν θα υπάρχουν. Αν κρατήσετε ανοιχτό ένα τοις εκατό, ότι μπορεί και να υπάρχουν, θα δείτε τουλάχιστον ένα τοις εκατό από τα αστέρια εκεί πάνω, και αυτό μπορεί να σας ανοίξει την πόρτα να δείτε όλα τα αστέρια. Μπορεί να ανοίξει την πόρτα για να δείτε άλλες διαστάσεις. Μπορεί να ανοίξει την πόρτα για να δείτε όλα όσα σας περιβάλλουν. Όλα τα υπόλοιπα.
Η απάντηση του Αντάμους
Η απάντηση στην ερώτησή μου . Ήταν δημιουργισμός ή εξελικτισμός; Ήταν και τα δύο. Και τα δύο. Και τα δυο. Είχατε δίκιο. Προσπαθώ νασας πω, «Στα αλήθεια το πιστεύετε αυτό ή μήπως είναι απλά λόγια; Μπορείτε να μπείτε στο συναίσθημα;» Αλλά…. Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά» σε όλο αυτό.
Η εικασία ότι όλα κινούνται από την αρχή προς το τέλος, ότι πάμε από μια χαμηλότερη μορφή ζωής σε μια υψηλότερη, αυτή η δημιουργία, όπως το καταλαβαίνει ο περισσότερος κόσμος, σημαίνει ότι γίνεται μεγαλύτερη, καλύτερη, βελτιώνει τον εαυτό της και αποκτά περισσότερη επίγνωση του εαυτού της. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπει κανείς το συνολικό δυναμικό για το πώς δημιουργήθηκε όλο αυτό.
Αν το βλέπετε μόνο από γραμμικής απόψεως, να γυρνάτε πίσω στους συγγενείς σας, να γυρνάτε πίσω – υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που πιστεύουν ότι υπήρξε ένα σημείο στην δημιουργία του πλανήτη όπου, για παράδειγμα, ήταν ένα τσούρμο από πιθήκους που έπαιζαν ανέμελα στην ζούγκλα και ένα άγγελος ή ο Θεός ή οτιδήποτε, τους πλησίασε και τους είπε: «Οκ, τώρα χρειάζεται να φέρουμε κάποια διάνοια σε αυτά τα πλάσματα και- (χτυπάει τα δυο του δάκτυλα)- κάπως έτσι ενσωματώθηκε στον πίθηκο, το γονίδιο του Θεού, η ενέργεια του Θεού. Και μετά αυτός ο πίθηκος εξελίχθηκε σε χόμο σάπιεν και τελικά εξελίχθηκε σε άνθρωπο. Υπάρχουν κάποιοι που το πιστεύουν, και ξέρετε κάτι; Κατά κάποιον τρόπο, είναι αληθινά. Αλλά θα προσθέσω μια ελαφρώς διαφορετική οπτική εδώ, θα σας πω ότι όλο αυτό έχει πολύ μεγάλες επιπλοκές σε αυτό που κάνουμε όλοι μας , πολύ μεγάλες επιπλοκές στο να κατανοήσουμε γιατί είμαστε εδώ, τι θα συμβεί μετά και, πού πάνε τα πράγματα.
Πραγματική Δημιουργία.
Νοιώστε το για μια στιγμή από την οπτική ότι ένας πραγματικός δημιουργός δεν έχει ατζέντα, δεν προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι συγκεκριμένο. Η πραγματική δημιουργία απλά βγάζει όλο το πάθος , χωρίς δύναμη, χωρίς εξαναγκασμό όμως. Απλά τα αφήνει να βγουν μπροστά – δείτε το σαν ένα τεράστιο χαρούμενο γέλιο- χωρίς να καθοδηγεί την ενέργεια ή την δύναμη ή την ισχύ ή οτιδήποτε άλλο.
Ένας πραγματικός δημιουργός ποτέ δεν θα έλεγε, «Θα δημιουργήσω αυτό τον πλανήτη. Θα δημιουργήσω αυτό το πράγμα που λέγεται άνθρωπος και θα αγαπάνε και θα τσακώνονται και θα σέρνονται και θα υποφέρουν και θα έχουν καλές στιγμές.» Ένας πραγματικός δημιουργός δεν θα έκανε ποτέ τέτοια πράγματα.
Ένας πραγματικός δημιουργός έχει ένα ξέσπασμα δημιουργίας, επίγνωσης, έκφρασης, έτσι απλά . Χωρίς ατζέντα. Χωρίς καθόλου ατζέντα. Αυτή την ακτινοβολία της χαράς του Εγώ Είμαι, που εκπέμπει προς τα έξω – βγαίνει προς τα έξω αλλά πηγαίνει επίσης και προς τα μέσα – και μετά οι ενέργειες ευθυγραμμίζονται χωρίς να τις ελέγχει ο δημιουργός. Ο δημιουργός δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Και οι ενέργειες βγαίνουν προς τα έξω και τελικά εκδηλώνονται σε κάτι σαν αυτό εδώ.
Είναι μία εκδήλωση. Είναι στην υλική σφαίρα, είναι μέσα στην ύλη, αλλά ο δημιουργός ποτέ δεν είπε, «Θα φτιάξω την Γη και θα υπάρχει ύλη» κι όλα τα υπόλοιπα. Ο δημιουργός απλά είπε, «Άστο. Άστο έτσι.» και αυτό έγινε. Και αντί να βλέπετε την ζωή να ξεπροβάλλει από ένα φύκι ή την στιγμή που ο δημιουργός εμφύσησε στους πιθήκους την δημιουργική ενέργεια κι έγιναν άνθρωποι, αρχίστε να βλέπετε τα πράγματα από την οπτική του Μέρλιν. Πηγαίνετε πίσω στον χρόνο.
Αντί για την εξελικτική διαδικασία, όπου τα κύτταρα έχουν μια διαρκή εξέλιξη και γίνονται πιο έξυπνα κι όλα τα υπόλοιπα, πάμε πίσω στην πραγματική δημιουργία. Πάμε πίσω στην εποχή που η Γη χωρίστηκε σε πολλές Γαίες, όταν εμφανίστηκαν κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι με αγνή συνείδηση και όπου υπήρχαν κι άλλες Γαίες με λιγότερη συνείδηση. Και ουσιαστικά, πάμε πίσω παρά μπροστά. Έχει ήδη συμβεί. Είναι όλα ήδη εδώ. Όχι στις λεπτομέρειες τύπου, πώς είναι η καθημερινότητα, πώς είναι ο καιρός ή πόσα χρήματα έχετε. Αυτά θα τα βιώσετε εσείς σαν εμπειρίες στην διαδρομή σας προς τα πίσω.
Ένας επιστήμονας τα βλέπει λανθασμένα, ξεκινώντας από αυτό που αποκαλούν αρχή, το μονό κύτταρο που εξελίσσεται. Ειλικρινά δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος. Είναι περισσότερο ο άλλος τρόπος, να γυρίσουμε πίσω και να πούμε, «Πώς έγινε αυτό; Έχει ήδη συμβεί. Πώς ενώθηκαν όλα τα σωματίδια από το ξέσπασμα ενός δημιουργικού γέλιου; Πώς ενώθηκαν τα σωματίδια;»
Και αυτό που κάνετε σαν δημιουργοί, είναι να κολυμπάτε μέσα στην δική σας δημιουργία. Είπατε, χωρίς καμία ατζέντα, χωρίς να ξέρετε ότι θα δημιουργείτο ποτέ μια Γη, είπατε, « Ας το αφήσω να προχωρήσει». Και δημιουργήθηκε και είπατε, «Είναι καταπληκτικό. Ουάου! Αναρωτιέμαι πώς έγινε. Θα βουτήξω μέσα στην δημιουργία και θα κολυμπήσω μέχρι τον πάτο. Θα ανακαλύψω πώς θα τελειώσει.» και αυτό θα έπρεπε να λένε οι άνθρωποι, πώς ξεκίνησε. Όμως το θέμα είναι πώς θα τελειώσει.
Και ξέρετε κάτι; Μιλάτε για το ατομικό και υποατομικό επίπεδο και τώρα για τα κβαντικά επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι η επιστήμη πάει πίσω στον χρόνο και ποτέ δεν θα φτάσει στον πάτο. Ποτέ δεν θα φτάσει στον πάτο. Πιστεύουν ότι είναι η αρχή. Είναι το τέλος. Εκείνοι πάνε από τον άλλο δρόμο. Πώς εκδηλώθηκαν όλα αυτά; Πέρα από το ατομικό (*φυσική) επίπεδο και τα κβαντικά επίπεδα βρίσκονται τα καταπληκτικά πολυδιάστατα επίπεδα. Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν προς τα πίσω και όλο πιο πίσω, και μέσα σε δέκα χρόνια θα βγάλουν καινούργιες θεωρίες σχετικά με το πώς εξελίχθηκε η ζωή. Δεν ξεκίνησε από το μονοκυτταρικό επίπεδο. Δεν ήταν απλά τα σωματίδια και τα άτομα που συναντήθηκαν και ενώθηκαν τυχαία. Πηγαίνετε πίσω για να δείτε πώς τελειώνει, όχι πώς ξεκίνησε. Και τελικά, ειλικρινά, δεν υπήρχε σημείο εκκίνησης.
Το θέμα μου είναι το εξής: Αφήστε στην άκρη τις ιδέες που είχατε σχετικά με το ποιος ήταν ο Θεός, με το αν πιστεύατε στην εξέλιξη ή στην δημιουργία, επειδή ακόμα προσπαθείτε να το εξακριβώσετε με το ανθρώπινο μυαλό, και τώρα πάτε πέρα από αυτό. Είναι κάτι που ήδη έχει συμβεί. Τώρα απλά πηγαίνετε πίσω. Κολυμπάτε μέσα στην δημιουργία σας. Αυτό είναι όλο. Και ο Θεός τελικά είναι κάτι, που το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να τον βιώσετε, ένας άλλος τρόπος για να πούμε ότι, «Εσείς είστε ο Θεός. Εσείς είστε το Πνεύμα. Αφήστε τώρα τον εαυτό σας να το βιώσει.»
Είναι ένας τρόπος για να πούμε ότι ο γραμμικός τρόπος σκέψης δεν θα αποδίδει πια και υπάρχουν τρία βασικά σημεία , τρία επιτακτικά πράγματα που χρειάζεται να κάνετε , και θα σας τα πω σήμερα καθώς προχωράμε. Αυτό ήταν το πρώτο.
ΛΙΝΤΑ: Ουάου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσο χρόνο έχουμε ακόμα;
Τρεις επιταγές, αναγκαιότητες – δεν θέλω να τις αποκαλέσω απαιτήσεις, γιατί δεν έχω καμία – αλλά τρία πράγματα που είναι επιτακτικά για να πάμε μπροστά εκεί που πάμε.
Αλλαγές στο Βυσσινί Συμβούλιο
Με την ευκαιρία, πριν περάσω στα υπόλοιπα, θα πρέπει να σας πω ότι ήταν μια δύσκολη εβδομάδα για μένα. Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα, επειδή, βλέπετε, έχουμε αυτό το πράγμα που λέγεται Βυσσινί Συμβούλιο στις άλλες σφαίρες και αποτελείται, ξέρετε, από αγγελικά πλάσματα. Αρχικά, αυτά τα αγγελικά πλάσματα συγκεντρώθηκαν – ήταν περίπου 4000 – για να διδάξουν, κι αυτή ήταν η Τάξη του Βυσσινί Συμβουλίου. Και το βυσσινί χρώμα είχε να κάνει με την διδασκαλία. Και το Βυσσινί Συμβούλιο, αυτή η Τάξη, ασχολείται με την διδασκαλία πολλών, πάρα πολλών και διαφορετικών διαστάσεων, σε διάφορα μέρη της δημιουργίας. Παίρνουν όσα έχουν μάθει στο ένα μέρος και τα φέρνουν σε ένα άλλο μέρος. Έτσι λοιπόν, το βυσσινί χρώμα είναι πολύ σημαντικό και…. Λοιπόν, το Βυσσινί Συμβούλιο σχετίζεται με τα γήινα. Οπότε εσείς ήσασταν αρχικά οι δάσκαλοι για την συνείδηση στον πλανήτη.
Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα επειδή , την περασμένη εβδομάδα ρίξαμε μια ματιά, είχαμε την ετήσια συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου- βαρετή! Και παρευρίσκονταν όλοι οι αντιπρόσωποι, όλα τα μέλη του Βυσσινί Συμβουλίου. Κι εγώ τους μιλούσα για τους Σώμπρα και είπα, «Ξέρετε, έχουμε πολύ γρήγορη πρόοδο. Έχουμε κάποια θέματα, αλλά τα ξεπερνάμε. Πραγματικά έχουμε ταχύτατη πρόοδο.» Και επίσης είπα, «Στο επόμενο Shoud, αυτό που κάνουμε μαζί, θα μιλήσουμε για κάποια επιτακτικά πράγματα , κάποιες αναγκαιότητες» Και τους εξήγησα ακριβώς αυτά για τα οποία θα σας μιλήσω σήμερα.
Υπήρξαν κάποιες διαφωνίες στο Βυσσινί Συμβούλιο. Μπορεί να το νοιώσατε, ειδικά τα βράδια της περασμένης Τρίτης και Τετάρτης. Ω !, αυτή η συνεδρίαση κράτησε πολύ. Και είπα, « Να πού πηγαίνουμε.» Ω!, είχαμε πολλές γκρίνιες, πολλούς αναστεναγμούς. Υπήρχαν πολλοί άγγελοι προσανατολισμένοι στην Νέα Εποχή, που δουλεύουν και βοηθάνε εκείνους που μπαίνουν στην αφύπνιση ή κάποιους που είναι κολλημένοι στην Νέα Εποχή και σε όλα τα υπόλοιπα, και δεν τους άρεσαν αυτά που είπα. Έτσι λοιπόν τους απέλυσα ( η Λίντα αναστενάζει). Όχι, το έκανα όντως. Εννοώ, ειλικρινά, στ αλήθεια. Μπορώ να το κάνω ( γέλια). Είμαι αφεντικό. Ένα αφεντικό μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα. Τους απέλυσα.
Είναι μια ανθρώπινη λέξη. Ω, είναι μια Τραμπ λέξη. Ω! ( το κοινό λέει, «Ωωω!» και κάποιοι γελάνε). Ω, θεέ μου! Ουφ! Οκ, τους απάλλαξα από τα καθήκοντά τους και τις ευθύνες τους. Ειλικρινά.
Στην πραγματικότητα ήταν μια πολύ διασκεδαστική συνεδρίαση, αλλά υπήρχαν περίπου χίλια εκατό αγγελικά πλάσματα – αρκετά υψηλόβαθμα – που είπαν, «Όχι, δεν πρόκειται να προχωρήσουμε μαζί σου. Δεν είναι δικό μας θέμα, ξέρεις, κι εμείς δουλεύουμε με ανθρώπους και έχουμε τις δικές μας ομάδες που δουλεύουμε, Αντάμους, αλλά οι ομάδες μας δεν είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο, οπότε θα πρέπει να παραιτηθούμε από το Βυσσινί Συμβούλιο.» Και πραγματικά, θα μάθετε ότι αυτού του είδους η απελευθέρωση είναι υπέροχη γι αυτούς, για μας, για όλους. Είχαμε λοιπόν χίλιους εκατό που αποχώρησαν, οπότε το Βυσσινί Συμβούλιο είναι λίγο μικρότερο τώρα και πιο λειτουργικό, επειδή τώρα μπορούμε πραγματικά να εστιάσουμε στον σκοπό μας.
Και με την ευκαιρία, μην σκέφτεστε σαν άνθρωποι. Δεν υπήρχαν κακίες. Ήξεραν ότι είχε έρθει η ώρα, και ήξεραν ότι οι μεμονωμένοι άνθρωποι και οι ομάδες με τις οποίες δούλευαν, απλά δεν ήταν έτοιμοι. Απλά δεν ήταν, απλά δεν ήταν, και θα σας το εξηγήσω τώρα.
Αναγκαιότητα 1 – Να Πάτε Πέρα Από Την Γραμμική Σκέψη
Οπότε, έχουμε τρεις αναγκαιότητες.
Η πρώτη: Ήρθε η ώρα να υπερβείτε την γραμμική σκέψη, και θα είναι προκλητικό. Όταν μιλάμε για τον Θεό ή για την δημιουργία ή για την εξέλιξη, σταματήστε να σκέφτεστε με γραμμικό τρόπο. Με άλλα λόγια, αρχίστε να εξερευνάτε κάθε πιθανή προσέγγιση για όλα. Μην κοιτάτε πλέον έναν δρόμο σαν έναν δρόμο που πηγαίνει από το Α στο Δ και το μήκος του είναι τόσα χιλιόμετρα. Δεν είναι. Δεν είναι. Είναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. όταν μιλάμε για την εξέλιξη ή την δημιουργία, μην σκέφτεστε από πού ξεκίνησε ή πώς ξεκίνησε, όπως κάνατε γραμμικά. Είναι ήδη έτσι.
Το αποτέλεσμα, θα λέγαμε, του πλανήτη Γη έχει ήδη βγει, και τώρα εσείς κολυμπάτε προς τα πίσω μέσα στην δημιουργία σας, βουτώντας μέσα της για να βιώσετε την εμπειρία του πώς είναι. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Ή, ίσως, να το πω καλύτερα, πώς γύρισαν προς τα πίσω; Πώς συνέβησαν όλα αυτά στην πορεία;
Βλέπετε, η επιστήμη πραγματικά πιστεύει στην επιστημονική μέθοδο και πιστεύει ότι όλα πρέπει να αποδειχθούν, οπότε, το μόνο που θα δουν θα είναι οι δικές τους πεποιθήσεις, σαν τον άθεο που βλέπει μόνο τις δικές του πεποιθήσεις. Δεν πρόκειται να δουν ότι η επιστήμη είναι σωστή, αλλά ότι είναι εν μέρει σωστή. Υπάρχουν τόσες άλλες προσεγγίσεις. Θα κάνουμε ένα παιχνίδι με τις προσεγγίσεις σε ένα μελλοντικό μας Shoud, για να δείτε. Αλλά το όλο θέμα με την εξέλιξη και την δημιουργία, έχει ήδη δημιουργηθεί. Δεν υπήρχε ατζέντα ή εξουσία από την δημιουργία γι αυτό. Δεν υπήρχε προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα ή πεπρωμένο, όμως είχε ήδη συμβεί.
Την στιγμή που ένας δημιουργός δημιουργεί χωρίς ατζέντα, χωρίς σενάριο, απλά λέει, «Μπουμ! Δημιουργική ενέργεια, ουάου!» έχει ήδη συμβεί, τελειώσει, ολοκληρωθεί και τώρα το μόνο που μένει να κάνει ο δημιουργός είναι, να επιστρέψει πίσω και να κολυμπήσει μέσα στην δημιουργία του, να την νοιώσει, να την βιώσει, να μπει μέσα της. Και δεν χρειάζεται να μπείτε μέσα σε όλες σας τις εμπειρίες, σε κάποιες μπαίνετε σε κάποιες άλλες όχι. Αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι όλο αυτό το θέμα της εξέλιξης πάει πίσω, πόσο, 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε ένα μονό κύτταρο. Πώς δημιουργήθηκε; Δεν απαντούν σε αυτή την ερώτηση. Τρισήμιση δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα κύτταρο να γίνει από μονό, σε αυτό που είστε σήμερα. Θέλω να πω, θα μου προκαλούσε μεγάλη κατάθλιψη η ιδέα ότι όντως έτσι ήταν…( γέλια). Τρισήμιση δισεκατομμύρια χρόνια; Θέλω να πω, πόσα ακόμα εκατομμύρια χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε, για να δούμε μια αληθινή βελτίωση εδώ γύρω;
Το θέμα είναι, να σταματήσετε να σκέφτεστε γραμμικά και θα σας προκαλώ σε κάθε σας βήμα, σε κάθε εργαστήριο, σε κάθε Shoud να δείτε όλες τις προοπτικές. Όχι μόνο γραμμικά. Σας αρέσει να το ακούτε, αλλά δεν το πιστεύετε. Λέτε, «Ναι, καλά. Ήταν- ωωω- ευχάριστο, αλλά ακόμα το αναλύω.» Όχι, μην το κάνετε. Σταματήστε το τώρα. Είναι ένα μάτσο ανθρώπινες γραμμικές μπούρδες. Σταματήστε το τώρα. Και μετά λέτε, «Οκ, αλλά, οκ, θα συμμορφωθώ . Θα το σταματήσω , αλλά μετά, θα πρέπει να το ζήσω χωρίς προηγουμένως να το πιστεύω πραγματικά.» Ε λοιπόν, αφήστε τον εαυτό σας να το βιώσει. Βουτήξτε μέσα στην φώτιση. Σταματήστε να την βάζετε μπροστά από σας. Σταματήστε να δουλεύετε γι αυτήν. Χαλαρώστε μέσα της. Να είστε αυτό. Και θα υπάρχουν κομμάτια σας που θα λένε, «Ε λοιπόν, είναι ψεύτικο και δεν το κέρδισα και πρέπει να σημειώσω πρόοδο.» Όχι, σταματήστε το. Σταματήστε να σκέφτεστε με γραμμικό τρόπο για όλα, είτε πρόκειται για την δημιουργία είτε ακόμα και για τον τρόπο που ο ήλιος ανατέλλει το πρωί. Λένε ότι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή; Οκ, αυτό είναι ένα επίπεδο και ένα στρώμα από το σύνολό του.
Αυτό που θα βιώσουμε, όλοι μαζί, στις επόμενες μέρες, εβδομάδες, χρόνια, θα βιώσουμε την εμπειρία του διαχωρισμού μιας μονής Γης. Τώρα, όταν λέω ότι η Γη θα χωριστεί δεν εννοώ ότι θα σπάσει σε κομμάτια. Εννοώ ότι θα ανοιχτεί σε πολλά και διαφορετικά στρώματα και επίπεδα. Θα είναι πολύ μπερδεμένο γι αυτούς που πρόκειται να ενσαρκωθούν ξανά, επειδή μερικές φορές θα λένε, «Πού είναι η Γη; Τι είναι αυτό το τούνελ, που με τραβάει πίσω στην Γη; Τι…» Και θα υπάρχουν πολλά τούνελ με πολλές και διαφορετικές Γαίες. Όλα αλλάζουν αυτή την στιγμή.
Μια απορία που έχετε κάποιοι από εσάς είναι, «Οκ, ποιον αγωγό να ακολουθήσω; Αφού φύγω από αυτή την ζωή, ποιον να πάρω;» Μην σκέφτεστε γραμμικά. Πρώτα από όλα, πάρτε όποιον θέλετε. Όποιον θέλετε. Δεν έχετε περιορισμούς, και καταλάβετε ότι δεν πάτε μπροστά. Στην πραγματικότητα πάτε πίσω στον χρόνο. Κάνετε αυτό που έκανε ο Μέρλιν. Βιώνετε την εμπειρία, του πώς ήταν να κάνεις μια δημιουργία. Αυτό είναι όλο.
Αυτό είναι το νούμερο ένα θέμα, και θα ήθελα να τα γράψετε και να τα τοποθετήσετε κάπου για να τα θυμάστε και να τα βλέπετε. Ήρθε η ώρα να πάτε πέρα από την γραμμική σκέψη, και θα σας προκαλώ συνέχεια πάνω σε αυτό. Όχι ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος, αλλά είναι μόνο ένα στοιχείο.
Πάρτε μια βαθιά αναπνοή για ένα λεπτό και φανταστείτε ότι βγαίνετε από την μονοδιαστατικότητα – μου φέρνει γέλια αυτός ο όρος, αλλά, – γραμμική ατομικότητα, γραμμική εντοπιότητα. Τώρα, κατά καιρούς θα νοιώθετε ότι χάνετε το μυαλό σας. Έχετε ένα επίπεδο άνεσης, ένα συγκεκριμένο επίπεδο επίγνωσης και σκέψης και αντίληψης, και ένα επίπεδο άνεσης για πολλούς ανθρώπους ξεκινάει με μια πίστη στον Θεό, που συγκρατεί τα πάντα ενωμένα και φτάνει μέχρι εκεί που ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Όλα αυτά πρόκειται να αλλάξουν για μας. Γι αυτό κάποιοι έφυγαν από το Βυσσινί Συμβούλιο, επειδή οι ομάδες που δουλεύουν μαζί τους ,απλά δεν είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο. Θα τους υπονόμευε. Θα τους πέταγε τελείως έξω. Θα τους προκαλούσε μεγάλη διανοητική αστάθεια , αλλά εμείς είμαστε έτοιμοι γι αυτό. Αυτό είναι το νούμερο ένα.
Αναγκαιότητα 2: Να Πάτε Πέρα από την Ανάλυση
Το νούμερο δύο για να προχωρήσουμε, νούμερο δύο και είναι αυτό που προκάλεσε την αποχώρηση πολλών αγγελικών πλασμάτων από το Βυσσινί Συμβούλιο. Και σχημάτισαν την δική τους ομάδα, κάτι σαν ένα κατώτερο Βυσσινί Συμβούλιο, κάτι σαν Ροζ Συμβούλιο ( γέλια), ξέρετε, Ξεθωριασμένο Κόκκινο Συμβούλιο.
Νούμερο δύο, και δεν μπορώ να σας πω πόσο σημαντικό είναι αυτό για τον εαυτό σας. Στην τελική, δεν με νοιάζει για μένα, αλλά για σας. Και σε λίγο θα κουνάτε το κεφάλι σας, και για ολόκληρο τον χρόνο θα πρέπει να σας κλωτσάω στον πισινό ( κάποιος λέει, «Ω, όχι») Ναι, ειλικρινά.
Αυτό εδώ είναι δύσκολο. Να υπερβείτε την ανάλυση, την συναισθηματική ανάλυση. Δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματική ανάλυση σε αυτά που θα κάνουμε μαζί. «Ω! Με χτύπησαν όταν ήμουν παιδί.» Ωραία! ( γέλια) Δεν με αφήσατε να τελειώσω ( ο Αντάμους γελάει). «Απλά κολυμπούσα μέσα στην εμπειρία μου.»
Ξεπεράστε το. Όχι πια. Χρειάστηκε να κάνω ένα ολόκληρο Master’s Life και να διακόψω μια εξαιρετική ροή που είχα στις Σειρές του Master’s Life. Το επόμενο ήταν να είναι το Creation in Master’s Life (*Δημιουργία στην Ζωή του Μάστερ). Το Master’s Life 5- Ahmyo, η καλή Ζωή. Το Master’s Life 6- Δημιουργία. Χρειάστηκε να το σταματήσω και να πω, στάσου για λίγο εδώ. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, επειδή ακόμα εμμένουν στα συναισθηματικά τους τραύματα. Ακόμα είναι, «Ω, καημένο μου μωράκι. Εσωτερικό παιδί». Δεν υπάρχει χώρος γι αυτά! Επειδή, όταν είστε τόσο εθισμένοι στα τραύματά σας – και το εννοώ, υπογράμμισέ το αγαπητέ Γκέιλ- όταν είστε τόσο εθισμένοι στα τραύματά σας, θα εξακολουθήσετε να κάνετε κύκλους. Και αυτό το τραύμα θα συνεχίσει να χτίζεται. Αυτό το τραύμα θα αναπτυχθεί.
Ακούστε κάτι. Το τραύμα θα αναπτύξει το δικό του πνεύμα, την δική του ζωή, την δική του ταυτότητα, την δική του επίγνωση. Θα το βλέπετε στον ύπνο σας. Θα το ζείτε σε άλλες διαστάσεις και θα το περιφέρετε εδώ γύρω. Θα αποκτήσει επίγνωση. Θα σας κάνει…( τρίβει τον εαυτό του , σαν να φοβάται). Ναι, ή μήπως σας έφτυσα;
Πρέπει να το ξεφορτωθείτε. Πώς να το κάνετε αυτό; Απλά το ξεπερνάτε. Δεν το αναλύετε. Κάποιος είπε, «Ε λοιπόν, πήγαινε σε έναν ψυχαναλυτή.» Όχι! ( κι άλλα γέλια). «Κάνε θεραπεία.» Όχι! όχι άλλες θεραπείες. Είναι μαλακίες ( η Λίντα αναστενάζει) Είναι. Εξυπηρετεί τους ανθρώπους που είναι μισο- αφυπνισμένοι, μερικές φορές τους ασυνείδητους ανθρώπους. Τουλάχιστον νοιώθουν ότι κάποιος τους ακούει προσεκτικά, και είναι πολύ σημαντικό γι αυτούς, που κάποιος ακούει για το τραύμα τους. Αλλά τελικά φτάνεις σε ένα σημείο, που πια δεν σε εξυπηρετεί.
Και για αυτοΐαση, – αυτή νομίζω ότι είναι η λέξη, αυτοθεραπεία – ξεχάστε τη. Σας βάζει να κάνετε κύκλους. Δίνει αξιοπιστία σε αυτό το ίδιο πράγμα που προσπαθείτε να απελευθερώσετε. Του δίνει πνεύμα, του δίνει ζωή. Όπως αυτό το αναλόγιο έχει μια επίγνωση, το ίδιο θα γίνει και με το τραύμα, και για να το δούμε από την πρώτη αρχή του, αυτό το τραύμα δεν είναι καν αληθινό. Θυμάστε μόνο μέρος μιας εμπειρίας, όχι ολόκληρη την εμπειρία. Βλέπετε μόνο το ένα στρώμα και επίπεδο. Ξεπεράστε το θέμα σας με την ανάλυση, όλοι σας. Ενηλικιωθείτε! Ω! Μου αρέσει αυτό! Α!
Όχι, εννοώ να ενηλικιωθείτε πνευματικά. Να ωριμάσετε πνευματικά. Συνειδητοποιήστε ότι είναι μια εμμονή. Είναι ένας εθισμός. Ένας συναισθηματικός εθισμός που παίζετε μαζί του. Παίζετε με την παλιά ενέργεια και σας τραβάει προς τα κάτω. Και λέτε συνέχεια, «Ω, Αντάμους, με χτύπησαν όταν ήμουν παιδί και δεν έχω καθόλου αφθονία.» Ε τότε σήκω και φύγε από δω! Δεν έχουμε χώρο για τέτοια πράγματα. Όπως χρειάστηκε να αφήσουμε να φύγουν χίλιοι εκατό άγγελοι – αρκετά μεγάλα ονόματα! – χρειάστηκε να τους διώξουμε, επειδή οι ομάδες τους ήθελαν ακόμα να αναλύουν. Προσπάθησαν να διαπραγματευτούν. Προσπάθησαν να πουν, «Ε λοιπόν, ας κάνουμε μικρές αναλύσεις, ίσως λιγότερες αναλύσεις. Ίσως να παρατήσουμε την κρυσταλλοθεραπεία και να περάσουμε σε μιαν άλλη θεραπεία, με νερό και μουστάρδα.» ( γέλια) Δεν υπάρχει χώρος για τέτοια πράγματα εδώ! Και το λέω σοβαρά. Αν είστε ακόμα στην ανάλυση και δεν μπορείτε να την εγκαταλείψετε, αν την χρειάζεστε, αντίο σας. Πηγαίνετε στον Ροζ Κύκλο.
Η ανάλυση είναι κατάλληλη μέχρις ενός σημείου. Αλλά πάλι είναι αυτό, όχι αυτοβελτίωση, είναι αυτό- διαιώνιση και θα αναπτυχθεί και θα αναπτύσσεται συνεχώς, και θα γίνει καρκίνος. Τελεία και παύλα. Θα γίνει καρκίνος. Θα σας χτυπήσει είτε στην κοιλιακή χώρα, είτε στους πνεύμονες είτε στο κεφάλι. Και για τους Σώμπρα, είναι πιθανότερο στην κοιλιακή χώρα παρά οπουδήποτε αλλού.
Ξεπεράστε το! Έχει συμβεί. Ήταν μέρος μιας εμπειρίας. Απλά δεν έχουμε χώρο για ανάλυση εκεί που πάμε. Και λέτε, «Μα πώς να το ξεπεράσω; Έχω αυτά τα φαντάσματα και τις αναμνήσεις και απλά…» Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και πείτε, «Εγώ Είμαι Εδώ. Εδώ, όχι εκεί. Εγώ Είμαι Εδώ!» Και δεν το σκέφτεστε, ούτε το πολεμάτε. Δεν παλεύετε πια με αυτούς τους δαίμονες. Δεν πολεμάτε το «Ω, εγώ το καημένο» και το «Δεν έχω καθόλου αφθονία.» Κανένα από αυτά. Δεν έχουμε χώρο γι αυτά.
Θα ανακαλύψετε ότι θα σας πονέσει δέκα φορές περισσότερο εκεί που πηγαίνουμε, από ότι σας πονάει τώρα.
Όταν αρχίσετε να μπαίνετε στα πολλαπλά στρώματα, στα μη γραμμικά στρώματα της πραγματικότητας και θα αρχίσουμε να πηγαίνουμε πίσω στην εξέλιξη, παρά μπροστά, όταν θα κάνουμε το Μέρλιν φαινόμενο, θα σας πονέσει πραγματικά πολύ το να σέρνεται μαζί σας ένα σωρό σκουπίδια. Αυτά τα μικρά εσωτερικά παιδιά – τέρατα, θα γίνουν μεγάλοι δαίμονες, επειδή, βλέπετε, πηγαίνετε σε ένα μέρος, όπου θα αρχίσετε να κατανοείτε την πραγματική δημιουργία και την πραγματική ενέργεια, και θα απορροφήσουν αυτήν την ενέργεια. Θα αυξήσουν αυτή την ενέργεια.
Θέλουμε να είμαστε καθαροί εκεί που πηγαίνουμε. Δεν θέλουμε να τραβολογάμε μαζί μας κολληματάκια, εκεί που πηγαίνουμε. ( γέλια) Οπότε, αυτή είναι η αναγκαιότητα νούμερο δύο. Προκάλεσε μια πολύ μεγάλη ρωγμή στο Βυσσινί Συμβούλιο. Είναι το νούμερο δύο- πέρα από την ανάλυση. Ξεπεράστε το, πραγματικά. Γιατί το κρατάτε, τέλος πάντων;
Η ανάλυση συμπεριλαμβάνει τα πάντα, όπως την φυσική σας ύπαρξη, τις ανησυχίες σας, τις υπερβολικές εμμονές που έχετε γύρω από το σώμα. Όλα όσα σας συμβαίνουν αυτή την στιγμή – στο σώμα, στο μυαλό, σε αυτά που ζείτε, όλα- έχουν να κάνουν με την Πραγμάτωση, έχουν να κάνουν με την φώτιση. Οπότε σταματήστε να έχετε εμμονές με το σώμα σας. Αλλάζει. Πρέπει να αλλάξει. Σταματήστε να έχετε εμμονές με τις σκέψεις σας- το κάνω καλά, το κάνω λάθος. Πρέπει να το ξεπεράσετε. Και μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό. Μόνο εσείς μπορείτε να πείτε, «Όχι πια. Όχι πια.»
Πρόσφατα βιντεοσκοπήσαμε, δημιουργήσαμε – εμείς, όλοι μαζί – το «Master’s Life 6- Όχι πια.» Θυμάστε, ήταν να κάνουμε την Δημιουργία, αλλά χρειάστηκε να το αναβάλουμε, επειδή υπήρχαν κάποιοι από εσάς που ήταν ακόμα εμμονικοί. Τραβήξτε μια γραμμή! Όχι πια! Αυτό είναι. Μην το σκέφτεστε. Μην σας γίνετε εμμονή. Μην το τροφοδοτείτε ενεργειακά. Όχι πια. Οκ; Δεν το βαρεθήκατε; ( κάποιος λέει « Ναι») Το ίδιο κι εγώ. Ωραία.
Πάμε στο επόμενο. Επόμενο. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό. Ω μάνα μου. Εδώ είμαστε. Αυτή θα είναι η μεράμπ. Τώρα θα κάνουμε την μεράμπ, το μικρό σας επιδόρπιο. Όχι, είναι ένα πραγματικά μεγάλο επιδόρπιο.
Φωτισμό και μουσική για την μεράμπ. Ήθελα να κρατήσω το νούμερο τρία για την μεράμπ, θα ήταν πιο κατάλληλο. Περνάτε καλά;
(το κοινό φωνάζει « Ναι!») Ωραία. Ωραία. Ωραία. ( ο Αντάμους γελάει)
( ξεκινάει η μουσική)
Ανασκόπηση των Αναγκαιοτήτων 1 & 2
Θυμάστε ότι ένα από τα δυο πράγματα για τα οποία μιλήσαμε μέχρι τώρα είναι, να πάμε πέρα από την γραμμική σκέψη. Είναι τόσο βαρετό, να προσπαθείς να καταλάβεις την ζωή και τον Θεό και την εξέλιξη και το πώς λειτουργούν όλα. Ποτέ δεν θα βρείτε την απάντηση. Σαν αυτούς που επιστρέφουν συνεχώς στη μοριακή δομή, που πάντοτε θα βρίσκουν και κάτι περισσότερο. Ποτέ δεν πρόκειται να βρουν αυτό που πραγματικά ψάχνουν – πώς δημιουργήθηκαν όλα. Δεν θα το βρουν. Αλλά εμείς κάνουμε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Βγαίνουμε από την γραμμική σκέψη.
Θυμάστε που σας είπα, «Δεν κινείστε μέσα στον χρόνο και τον χώρο. Δεν κινείστε μέσα από τον χρόνο και τον χώρο, αυτά κινούνται μέσα από εσάς.»
Αν το πείτε σε έναν φυσικό θα διαφωνήσει μαζί σας και θα σας πει αναξιόπιστους. Αλλά θα το ανακαλύψουν, πιθανόν και σε αυτή την ζωή. Θα υπάρξει κάποιος καταπληκτικός φυσικός που θα εμφανίσει μια θεωρία, όπως είχε κάνει και ο Αϊνστάιν, και μετά θα ξοδέψουν γενιές και γενιές προσπαθώντας να το αποδείξουν σωστό ή λάθος.
Αλλά έχει να κάνει με την υπέρβαση της γραμμικής σκέψης. Ο χρόνος και ο χώρος κινούνται μέσα από εσάς. Είναι το ίδιο πράγμα με την δημιουργία. Έχει ήδη συμβεί. Δεν υπήρχε ατζέντα. Δεν υπήρχε σενάριο. Ήταν σαν να πήρε μια πολύ βαθιά ανάσα χαράς ο δημιουργός και να την απελευθέρωσε, και το ψωμί βγήκε από τον φούρνο- ζεστό, αχνιστό, νόστιμο ψωμί- και ο δημιουργός είπε, «Πώς έγινε αυτό;! Βλέπω ψωμί. Μυρίζω ψωμί. Τρώω ψωμί. Πώς εμφανίστηκε έτσι; Για να μπω μέσα να δω τι γίνεται.» Και ο δημιουργός μπήκε μέσα στο καρβέλι και έφτασε μέχρι τα συστατικά του, την προετοιμασία, το ζέσταμα του φούρνου. Συνέχιζε να πηγαίνει προς τα πίσω μέχρι που τελικά αναδύθηκε από την δημιουργία του και είπε, « Τώρα το πιασα. Όχι μόνο το δημιούργησα όλο αυτό, αλλά βίωσα πώς ήταν να το φτιάχνω.» Το ψωμί βγήκε από τον φούρνο πρώτα.
Αγαπημένοι μου φίλοι, εκτός από την απομάκρυνσή μας από την γραμμική σκέψη – ω, θα έχει μεγάλη πλάκα. Θα το βρείτε συναρπαστικό. Θα σας μπερδεύει κάποιες φορές, αλλά θα είναι συναρπαστικό – αλλά όχι άλλη ανάλυση. Δεν είναι κατάλληλο πια. Είναι κουραστικό. Σας τραβάει ενέργεια. Η ανάλυση δίνει υπόσταση σε αυτό το μικρό εσωτερικό παιδί ή σε αυτή την άσχημη ζωή που ζήσατε ή σε εκείνη την πτυχή που σας έκλεψε κυριολεκτικά ενέργεια. Είναι ένα εθιστικό βαμπίρ.
Όχι πια. Δεν έχει πλέον έλεγχο πάνω σας, αλλά εσείς του επιτρέπετε να υπάρχει, επειδή σας προσφέρει κάποια ευχαρίστηση και σας επιτρέπει να είστε θύμα. Και ένας δημιουργός δεν μπορεί να είναι θύμα. Ο δημιουργός είναι δημιουργός. Αυτό είναι.
Αναγκαιότητα 3- Να πάτε πέρα από τον Φόβο του Ανθρώπινου Εαυτού
Σημείο νούμερο τρία, με ένα μικρό ανέβασμα της μουσικής για να ενισχύσει το θεατρικό εφέ. Σημείο νούμερο τρία. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας το νοιώσουμε μέσα μας.
( παύση)
Σταματήστε να φοβάστε τον ανθρώπινο εαυτό σας.
Μουσική! Εφέ! Βαθιές λέξεις, ακολουθούμενες από τα συμφωνικά εφέ της μουσικής ( κάποια γέλια και η μουσική δυναμώνει). Ας το προσπαθήσουμε ξανά. Μπορείτε να σβήσετε το άλλο κομμάτι του βίντεο.
Οκ. Η μουσική είναι ελαφριά και χαμηλή. Σας μιλάω για το επόμενο σημείο μας, σταματήστε να φοβάστε τον ανθρώπινο εαυτό σας. (ο Αντάμους γνέφει να ανεβάσουν και πάλι την ένταση της μουσικής αλλά δεν το κάνουν, γέλια) Δεν είμαστε για το Χόλυγουντ, αλλά δεν είναι κι άσχημα. Καθόλου άσχημα.
Σταματήστε να φοβάστε τον ανθρώπινο εαυτό σας. Έχετε πολύ φόβο.
Όλο αυτό εμφανίστηκε την περασμένη Τρίτη και την περασμένη Τετάρτη στο Βυσσινί Συμβούλιο. Είχαμε μεγάλες συζητήσεις γύρω από τους ανθρώπους. Αυτό ακούγεται σαν κινηματογραφική μουσική. Ναι. Ναι. Περίπου.
Είχαμε μια μεγάλη συζήτηση γύρω από τους ανθρώπους και ένα από τα πράγματα που παρατηρήσαμε και που ήταν πολύ ξεκάθαρο ήταν ότι φοβούνται τον εαυτό τους. Και υπάρχουν κάποιοι που θα εξακολουθήσουν να φοβούνται τον εαυτό τους για ένα διάστημα, κι αυτός είναι ο λόγος που πολλές αγγελικές υπάρξεις έφυγαν από το Βυσσινί Συμβούλιο. Για να μείνουν με τους ανθρώπους που ακόμα φοβούνται και αναλύουν και σκέφτονται στενά, τιμώντας τους, και ξέροντας καλά ότι απλά το απολαμβάνουν. Εκεί θέλουν να είναι. Αλλά εμείς οι υπόλοιποι πάμε μπρος και πίσω.
Έχετε πολύ φόβο για τον ανθρώπινο εαυτό – και είναι καιρός να σταματήσετε να τον φοβάστε – για το σώμα σας, για τις αρρώστιες, για τον θάνατο, για τον πόνο. Ο φόβος από μόνος του προκαλεί αυτά τα πράγματα. Κάνει τον πόνο μεγαλύτερο, το γήρας γηραιότερο.
Έχετε πολύ φόβο για τις σκέψεις σας. Πολλοί από εσάς μπαίνετε στον έλεγχο της σκέψης, βάζοντας περιορισμούς στο ίδιο σας το μυαλό, εμποδίζοντας συγκεκριμένες σκέψεις να περάσουν.
Πριν από δέκα χρόνια, οι περισσότεροι από εσάς δεν μπορούσατε να σκεφτείτε ή να επιτρέψετε να περάσει από το μυαλό σας η σκέψη ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. «Το φως είναι καλό, το σκοτάδι είναι κακό.» Έπρεπε να κρατάτε μακριά σας, να μπλοκάρετε τις σκοτεινές σκέψεις. Είναι Σατανάς, κακή ενέργεια. «Αν σκέφτομαι το σκοτάδι, δημιουργώ σκοτάδι.» Έι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε κατανοήσει ακόμα την δημιουργία.
Ο Νόμος της Έλξης, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πράγμα, αλλά είναι πολύ διανοητικό. Διδάσκουν τους ανθρώπους ότι ό,τι σκέφτονται θα λάβουν. Δεν είναι καθόλου έτσι. Και το έχετε δοκιμάσει όλοι σας. Δεν λειτουργεί. Στην αρχή λειτουργεί λιγάκι, αλλά μετά φεύγει, επειδή δεν είναι πραγματική δημιουργία. Είναι απλώς μια διαχείριση των ενεργειών, κι αυτό έχει τεράστια διαφορά.
Μπαίνουμε στην πραγματική δημιουργία, όπου δεν υπάρχει καμία δύναμη. Δεν υπάρχει εξαναγκασμός. Δεν υπάρχουν προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα. Είναι απλά και μόνο δημιουργία.
Όμως υπάρχει μεγάλος φόβος για τον άνθρωπο, για το τι θα κάνει ο άνθρωπος μετά. Όλοι σας έχετε έναν βαθύτερο φόβο για την ίδια σας την δύναμη. Την χρησιμοποιήσατε και την καταχραστήκατε στο παρελθόν . Κόψατε κεφάλια και πόδια και χέρια. Βλάψατε τους άλλους. Έχετε έναν τεράστιο φόβο για τον άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα ταυτίζεστε μαζί του, με το σώμα και με τις σκέψεις και με το μυαλό. Δεν είναι τρόπος ζωής αυτός.
Να ζείτε μέσα στον φόβο αυτού που είστε; Να ζείτε μέσα στον φόβο αν θα γίνετε πετυχημένοι; Αν θα είστε καλοί σύντροφοι; Αν θα τα καταφέρετε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό; Ζείτε μέσα στον φόβο. Κάποιοι από εσάς φοβάστε και τα όνειρα που βλέπετε το βράδυ, απορώντας από πού ήρθαν αυτές οι σκέψεις. Μερικές φορές φοβάστε να πάτε για ύπνο.
Ήρθε η ώρα να σταματήσετε να φοβάστε τον άνθρωπο.
Ήρθε η ώρα να σταματήσετε να φοβάστε και τους άλλους ανθρώπους. Ξέρω ότι υπάρχει μια τρομακτική ανασφάλεια για τους άλλους ανθρώπους, για τον κόσμο που είναι όπως είναι. Αλλά βλέπετε, μόνο ένας άνθρωπος που φοβάται τον εαυτό του, φοβάται και τους άλλους ανθρώπους. Μόνο ένας που φοβάται για το σώμα το δικό του, φοβάται ότι θα τον βλάψουν οι άλλοι άνθρωποι σωματικά. Μόνο ένας που φοβάται μήπως πληγώσει συναισθηματικά κάποιον άλλον, φοβάται ότι επίσης θα τον πληγώσουν οι άλλοι σωματικά και συναισθηματικά.
Μοιάζει με τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Δεν θα την πιάσει ποτέ, με την έννοια, ότι όλο αυτό είναι ένας αέναος κύκλος φόβου και φέρνει περισσότερο φόβο. Ο φόβος για τον εαυτό σας ως άνθρωποι, οδηγεί στον φόβο για τους άλλους ανθρώπους.
Αυτό θα είναι το πιο δύσκολο από όλα. Το κράτησα για το τέλος, για την μεράμπ.
Πρόκειται να πάμε – πρέπει να πάμε- πέρα από τον φόβο για τον άνθρωπο, και θα είναι δύσκολο, επειδή το κάνετε μέσα από τον άνθρωπο.
Και ο άνθρωπος, τελικά, μέσα στον φόβο για τον εαυτό του και για τους άλλους ανθρώπους, μέσα στην ανασφάλεια, σχεδόν δεν μπορεί να το κάνει. Υπάρχει ενάμιση, εντάξει, δυο πράγματα που γνωρίζω καλά. Το πιο σημαντικό είναι το Επιτρέπω.
Επιτρέπω σημαίνει, αγαπητέ άνθρωπε, φύγε από την μέση. Αγαπητέ άνθρωπε, άνοιξε πόρτες και παράθυρα. Ξεκλείδωσέ τα και άνοιξέ τα και επέτρεψε να μπει μέσα ο Μάστερ. Όχι μόνο λίγο, όχι ίσα για να περάσει το πόδι του στην πόρτα, όχι για να μπει μια πνοή αέρα από το παράθυρο, αλλά να επιτρέψεις. Και αυτό θα είναι δύσκολο.
Έχουμε μιλήσει πολύ γύρω από το Επιτρέπω, αλλά ακόμα υπάρχει τρομακτική αντίσταση. Για κάποιους από εσάς το Επιτρέπω έχει γίνει περισσότερο διανοητικό θέμα, παρά άνοιγμα στις πόρτες και στα παράθυρα, εξαιτίας των ανθρώπινων φόβων, οποιονδήποτε φόβων. «Τι είναι ο Μάστερ; Μήπως ο Μάστερ είναι απλά υπεράνθρωπος;»
Το νούμερο τρία και ίσως το πιο σημαντικό όλων: Να πάτε πέρα από τον φόβο για τον άνθρωπο. Αυτό συμπεριλαμβάνει τον φόβο του θανάτου, τον φόβο του πόνου, όλα αυτά. Είναι πολλοί που έχουν παγιδευτεί μέσα στον φόβο του να είσαι άνθρωπος, και πολύ απλά δεν μπορούμε να πάμε εκεί που πηγαίνουμε και να έχουμε αυτό τον φόβο για τον άνθρωπο. Θα πέσετε κάτω πριν καλά- καλά βγούμε από τον αγωγό.
Στην πραγματικότητα, δεν έχετε τίποτε να φοβάστε. Θα φτάσετε στο σημείο να καταλάβετε ότι ο άνθρωπος ουσιαστικά ποτέ δεν έκανε κάποιο λάθος, ποτέ, ποτέ, ποτέ. Και μην με παραπέμψετε σε φιλοσοφίες του τύπου, «Ε λοιπόν, τι θα γίνει αν δολοφονήσω κάποιον;» Δεν πρόκειται. Αλλιώς, δεν θα καθόμουν εδώ να σας τα λέω.
Σταματήστε να φοβάστε το παρελθόν, επειδή δεν είναι αυτό που νομίζετε ότι είναι.
Σταματήστε να φοβάστε αυτό που αποκαλείτε την δική σας δύναμη. Είναι η δική σας επίγνωση.
Σταματήστε να φοβάστε πράγματα όπως η επίτευξη ενός σκοπού και το να έχετε και το να μην έχετε. Την αφθονία κι όλα αυτά τα πράγματα.
Πώς μπορείτε να το ξεπεράσετε; Υπάρχουν συσσωρευμένοι φόβοι που σας κρατάνε πίσω. Μπείτε στο Επιτρέπω. Βλέπετε, τώρα έρχεται ο Μάστερ με όλη την σοφία και ο Μάστερ τα έχει όλα σε ένα χρυσό πιάτο και σας τα φέρνει. Αλλά αν είστε στον φόβο, δεν πρόκειται να τα δεχτείτε. Και ο Μάστερ έρχεται με την σοφία όλων των ανθρώπινων ενσαρκώσεων.
Αλλά αν φοβάστε να ξυπνήσετε το πρωί, αν φοβάστε ότι το ψωμί που τρώτε έχει κάποια μολυσμένα χημικά και αρρώστιες, και το νερό που πίνετε μπορεί να έχει μολυνθεί από μικροοργανισμούς, αν φοβάστε τα πάντα, δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσετε αυτό το δώρο της σοφίας. Θα το φοβάστε κι αυτό. Θα σκέφτεστε ότι καλλιεργήθηκε με χημικές ουσίες και θα σας βλάψει.
Ω, οι φόβοι, είναι σχεδόν αστείοι. Είναι ψυχαναγκαστικοί. Ψυχαναγκαστικοί.
Φάτε κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής αν είναι πιο νόστιμα. Αλλά μην το κάνετε επειδή φοβάστε τα χημικά. Το λέω σοβαρά. Είναι ψυχαναγκασμός. Είναι εκφοβισμός. Αν σας αρέσει η γεύση του, έχει καλώς. Αλλά σταματήστε τον ψυχαναγκασμό και τον φόβο. Είστε Μάστερ , όχι κότες.
Ναι, από όλα όσα είπαμε σήμερα, το να πάτε πέρα από τον φόβο του ανθρώπου θα είναι το πιο δύσκολο.Θα σας ακινητοποιήσει , ακριβώς την στιγμή που θα νοιώθετε ότι ανοίγεστε και επεκτείνεστε. Ξέρετε, όταν νοιώσετε αυτή την ενέργεια του δημιουργού, έχετε ένα ξέσπασμα συνείδησης, το γέλιο της ψυχής. Και δεν θα προσπαθείτε να καθορίσετε πώς θα μοιάζει.
Ξέρετε, αυτή είναι η πραγματική χαρά της δημιουργίας. Απλά παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και δημιουργείτε- «Δεν έχω ιδέα τι δημιουργώ, πού θα καταλήξει. Ω , γαμώτο! Ένα σύμπαν! Με πλανήτες και με αστέρια και με ανθρώπους! Α, εντάξει. Είχε πλάκα.» αυτή είναι η πραγματική χαρά της δημιουργίας και απλά το αφήνετε να είναι.
Οι άνθρωποι που μιλάνε για δημιουργίες, που πρέπει να είναι φτιαγμένες με έναν συγκεκριμένο τρόπο, είναι το αντίθετο της δημιουργίας. Παίρνουν απλά κάποια στοιχεία από την Παλιά Ενέργεια και τα επανατοποθετούν και νομίζουν ότι κάτι δημιούργησαν. Δεν είναι έτσι.
Η πραγματική δημιουργία- «Αααα!»- είναι κάπως έτσι. «Δεν ξέρω τι θα απογίνει, αυτό το πάθος που μου βγήκε μόλις τώρα, αλλά κάτι θα συμβεί. Θα συμβεί, και μετά θα κάνω μια καλή βουτιά μέσα του να δω πώς έγινε.»
Έτσι λοιπόν, πίσω στο θέμα μας. Είναι η ώρα να πάτε πέρα από τον φόβο για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι σαν ένας καρτούν ήρωας, κατά κάποιον τρόπο, κάπως αστείος, ιδιόρρυθμος, περιορισμένος, αλλόκοτος.
Δείτε το από την οπτική του Μάστερ για μια στιγμή, σαν να παρατηρείτε τον άνθρωπο. Ο Μάστερ ποτέ δεν κρίνει, ποτέ δεν βγάζει αλαζονική συμπεριφορά, αλλά απλά λέει, «Είναι όντως πολύ αλλόκοτο. Οι άνθρωποι κάνουν τα πιο περίεργα πράγματα.»
Ο Μάστερ δεν φοβάται τον άνθρωπο. Ο Μάστερ περιμένει τον άνθρωπο να ξεπεράσει τους φόβους που έχει για τον εαυτό του. Εκεί που πηγαίνουμε, οι φόβοι για τον άνθρωπο απλά δεν βοηθάνε.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή για ένα λεπτό και ας δούμε όλα όσα είπαμε σήμερα, ας τα βάλουμε όλα μαζί.
Περάσαμε από τον Θεό, την δημιουργία. Μιλήσαμε για το Βυσσινί Συμβούλιο που συνέβη μια μεγάλη διάσπαση. Και μετά, για το ποιος θα είναι ο επόμενος προορισμός μας.
Σας ζητάω πριν τελειώσουμε να αφιερώσετε ένα λεπτό, για να νοιώσετε την ομορφιά της πραγματικής δημιουργίας, αλλά από την άποψη ότι εσείς δεν δημιουργηθήκατε ποτέ.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή μέσα στην πραγματική δημιουργία. Δεν είναι διανοητική. Δεν υπάρχει εξαναγκασμός ή δύναμη πίσω της.
( παύση)
Απλά προήλθε από εσάς. Απλά προήλθε από εσάς.
( παύση)
Δεν έχει μέσα της φορτίο. Δεν έχει βάρος. Δεν έχει καν ευθύνη. Αυτή είναι η ομορφιά της πραγματικής δημιουργίας.
(παύση)
Έτσι λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξεπεράσετε τον φόβο για τον άνθρωπο, τον φόβο για το τι θα κάνει ο άνθρωπος, τον φόβο για το σώμα, τον φόβο για τις σκέψεις, τον φόβο για το μέλλον, τον φόβο για τους άλλους ανθρώπους. Ήρθε η ώρα να τα πετάξετε όλα αυτά από πάνω σας.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή σε αυτό το πρώτο Shoud του έτους 2018.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή για όλα όσα έχουν ήδη έρθει και τώρα απλά πηγαίνουμε προς τα πίσω για να βρούμε πώς ήταν όταν τα δημιουργούσαμε.
( η μουσική κλείνει)
Καλή βαθειά αναπνοή, αγαπητοί Σώμπρα, καθώς τελειώνουμε αυτή την συγκέντρωση.
Α! Κάποιοι από εσάς ήδη σκέφτονται πάρα πολύ. Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε, και να θυμάστε, όλα είναι καλά σε ολόκληρη την δημιουργία.
Σας ευχαριστώ , αγαπητοί Σώμπρα. Σας ευχαριστώ για σήμερα (το κοινό χειροκροτάει).
Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη
Διόρθωση και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Χορηγός μετάφρασης: Μαρία Κωδωνάκη