Shoud 6, Wings

3 -2- 2018

( Δεν κάνατε λάθος, Αφθονία, Από την Κοινωνία στην Κυριαρχία, Είστε μπροστά από την εποχή σας, Νίκολα Τέσλα, κοιτάζοντας μπροστά, επιτρέποντας την σοφία, μεράμπ)

Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.
Καλωσορίσατε, αγαπητοί Σώμπρα. Καλωσορίσατε στην συγκέντρωσή μας.

Σήμερα το πρωί, ο αγαπητός Σαμ – ο Τοβίας- ξύπνησε, σηκώθηκε πάνω και, ω! είναι σχεδόν 19 χρονών, σηκώθηκε και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, και, ξέρετε πόσο ανασφαλείς  είναι οι νέοι με την εμφάνισή τους και με το παρουσιαστικό τους. Καθώς μεγαλώνετε λιγάκι, αφήνετε  κάποια από αυτά naφύγουν. Όχι πως το κάνατε κιόλας ( γέλια) , αλλά ο αγαπητός Σαμ, σηκώθηκε από το κρεβάτι , κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και έπαθε σοκ. Το πρόσωπό του ήταν πολύ, πολύ κόκκινο, σαν να είχε μείνει  στον ήλιο οχτώ με δέκα ώρες χωρίς αντηλιακό. Και σκέφτηκε, «Δεν έχω βγει στον ήλιο τις τελευταίες ημέρες» – εκεί που ζει τώρα, δεν έχει μεγάλη ηλιοφάνεια αυτή την εποχή – και αναρωτιόταν τι συνέβαινε με την κοκκινίλα στο πρόσωπό του. Δεν ένοιωθε πόνο, ήταν απλά μια κοκκινίλα που έμοιαζε σαν ηλιακό έγκαυμα. Και ακόμα αναρωτιέται. Αλλά εμείς γνωρίζουμε, καθώς μαζευτήκαμε εδώ για την ημέρα του κόκκινου κασκόλ , γνωρίζουμε ότι απλά συντονίστηκε μαζί μας – και ο Τοβίας συντονίστηκε μαζί μας – με την δόνηση αυτών που κάνουμε εδώ που συναντιόμαστε για άλλη μια φορά. Είναι ευφυέστατο, και το κάνουμε Φεβρουάριο μήνα. Είναι επίσης η Ημέρα του Σαιν Ζερμαίν στις 14 Φεβρουαρίου ( γέλια).
ΣΑΡΤ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, μερικές φορές είναι γνωστή σαν Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά εμένα μου αρέσει να την αποκαλώ Ημέρα του Σαιν Ζερμαίν.

Εδώ είμαστε λοιπόν, συγκεντρωθήκαμε εις ανάμνηση του γιατί ήρθατε εδώ, του γιατί ήρθατε μαζί. Ω, γνωριζόσασταν μεταξύ σας. σχεδόν όλοι σας γνωριζόσασταν μεταξύ σας για τουλάχιστον πέντε ή έξι ζωές. Δεν είναι καινούργια η γνωριμία σας. Κάποιοι από εσάς εμφανίζεστε εδώ για πρώτη φορά και νομίζετε ότι είστε καινούργιοι  εδώ, αλλά δεν είστε. Δεν είστε. Ίσως με αυτό το φυσικό σώμα να είστε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είστε καινούργιοι.

Έτσι λοιπόν, σας ευχαριστώ που ντυθήκατε στα κόκκινα, μια ενθύμηση, μια υπενθύμιση. Συγχωρέστε με για λίγο ενώ…. ( πηγαίνει και παίρνει ένα από τα κόκκινα κασκόλ των Σώμπρα, που είναι για πούλημα), πρέπει να διορθώσω κάτι που δεν είναι και τόσο σωστό μέσα σε αυτό τον  χώρο. Σας ευχαριστώ που ντυθήκατε στα κόκκινα, που φοράτε τα κασκόλ σας και θυμάστε το ταξίδι, γιατί ήρθατε εδώ.
Υπήρχε κάτι που δεν ήταν σωστό καθώς έκανα έναν έλεγχο στην ενέργεια του χώρου. ( ο Αντάμους φοράει ένα κόκκινο Σώμπρα κασκόλ στην Έντιθ και το κοινό λέει, « Ουάου»). Ναι. Τώρα είσαι ολοκληρωμένη,  Έντιθ.
ΕΝΤΙΘ: Σε ευχαριστώ ( τον φιλάει στο μάγουλο).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά θα πρέπει να πω ότι ακολουθεί και μια απαίτηση. Έτσι λοιπόν, αφού  δέχεσαι αυτό  το κασκόλ από εμένα, θα πρέπει να μου κάνεις μια χάρη.
ΕΝΤΙΘ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Οκ», λέει. Απλά να επιτρέπεις. Απλά να επιτρέπεις. Όχι, δεν είσαι και τόσο καλή στο να επιτρέπεις, μερικές φορές. Το ξέρεις αυτό.
ΕΝΤΙΘ: Το ξέρω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σου αρέσει να παλεύεις. Σου αρέσουν οι μάχες, αλλά όπως είπα στο πρόσφατο Master’s Life 6, όχι πια μάχες, Έντιθ. Τίποτε. Δεν πολεμάς τον κόσμο. Δεν πολεμάς την οικογένειά σου πια. Δεν πολεμάς τα χρήματα πια, έτσι δεν είναι;
ΕΝΤΙΘ: Μακάρι να μην το έκανα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! Για ακούστε, « Μακάρι να μην το έκανα.» Οπότε ακόμα εμμένει στις μάχες. Θέλεις να  το κοιτάξουμε ξανά σε έναν χρόνο και να δούμε πώς πάει; Ή μήπως είσαι πρόθυμη να αφήσεις στην άκρη…. μπορούμε να έχουμε το μικρόφωνο εδώ πέρα, παρακαλώ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είσαι πρόθυμη να αφήσεις στην άκρη τις μάχες αμέσως τώρα; Αυτό είναι όλο κι όλο, μια παλιά διαμάχη ενάντια στις δυνάμεις που έχουν τα πάντα , ενώ εσύ έπρεπε να δουλεύεις σκληρά όλη σου την ζωή για τα πάντα, κι αυτό ήταν τόσο δύσκολο. Είσαι ακόμα… είσαι σαν ένα πολεμικό τσεκούρι, ξέρεις ( γέλια). Ε λοιπόν, είναι αλήθεια.
Είναι μεγάλη αλήθεια. Όχι, σας αρέσει να εμμένετε σε κάποια από αυτά τα πράγματα. Σας δίνει έναν σκοπό, όπως είπα και στο Master’s Life 6.
Σας δίνει κάτι για να ενεργοποιήσετε τον εαυτό σας και είναι ένα πάθος. Αλλά όχι πια, Έντιθ. Όχι άλλες μάχες με το θέμα της αφθονίας. Οκ;
ΕΝΤΙΘ: Οκ, μου αρέσει αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Και απλά να επιτρέπεις. Αυτό μόνο χρειάζεται να κάνεις. Αυτό μόνο σου ζητείται. Έχεις κάνει κράτηση για μια θέση κάθε μήνα, και αλίμονο του  αν κάποιος προσπαθήσει να στην πάρει .Θα ( βγάζει χρήματα από την τσέπη του Κάλντρε)  θα δώσω 20 δολάρια σε όποιον προσπαθήσει να της  πάρει την θέση τον επόμενο μήνα ( κι άλλα γέλια και το κοινό λέει, «Ωω»)
ΕΝΤΙΘ: Σε παρακαλώ, μην το κάνεις αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό» ( ο Αντάμους γελάει). Νοιώθω ότι εδώ μέσα στο κοινό  λένε, « Δεν αξίζει 20 δολάρια. Το μένος της Έντιθ δεν αξίζει μόνο τόσο».
Έντιθ, κάτι ακόμα, παρακαλώ, καθώς προχωράμε, αλλιώς θα είναι πολύ δύσκολα για σένα τα πράγματα. Και ξέρεις, μοιάζεις με το παιδάκι της αφίσας , όσον αφορά όλα αυτά τα παλιά θέματα που κρατάς στην ζωή σου. Θέλω να πω, με άλλα λόγια, κάνεις τόσα πολλά εκεί έξω – εκεί έξω ( δείχνει την κάμερα) που μας παρακολουθούν – τους κάνεις χάρη απλά με το να τους εκπροσωπείς. Από εδώ και στο εξής,  έχει να κάνει με το Επιτρέπω. Χωρίς διαμάχες. Δεν έχεις κάνει κάτι στραβά. Δεν έχεις κάνει κάποιο λάθος στην φώτισή σου. Τίποτε. Αλλά όσο κρατάς στην ζωή σου τις διαμάχες και παλιά πράγματα γύρω από την αφθονία και για κάποια άλλα πράγματα, ότι  ίσως να μην είσαι αρκετά καλή ή οτιδήποτε, θα είναι πολύ δύσκολα από εδώ και στο εξής. Οπότε, σου χαρίζω αυτό το κασκόλ και σου ζητάω να το φοράς συχνά.
ΕΝΤΙΘ: Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ίσως να κάναμε μια συμφωνία. Για όσο η Έντιθ φοράει το κασκόλ της κάθε μήνα, να το πλένει κατά καιρούς, φυσικά, αλλά για όσο το φοράει μια φορά τον μήνα, αγαπητή Έντιθ, τότε θα έχεις εξασφαλισμένο το πόστο σου. Όχι κασκόλ, όχι θέση.
ΛΙΝΤΑ: Ναι!!! Ουάου!!! Αυτό είναι υπόσχεση;
ΕΝΤΙΘ: Νομίζω ότι αυτό ονομάζεται εκβιασμός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, ο εκβιασμός είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Αν ήταν εκβιασμός, ω! Θα είχαμε μια διαφορετική…. όχι, λέγεται, «Ας κάνουμε μια συμφωνία.» Τι υπάρχει πίσω από την νούμερο ένα πόρτα;
ΕΝΤΙΘ: Μου αρέσει αυτό .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, θέματα αφθονίας. Τι υπάρχει πίσω από την νούμερο δύο πόρτα; Παλιές διαμάχες. Τι υπάρχει πίσω από την νούμερο τρία πόρτα; Το αποκλειστικό σου δικαίωμα στην Πραγμάτωση. Δεν είναι διαμάχη.
ΕΝΤΙΘ: Μεγάλη οικονομική αφθονία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι, όχι, όχι.
ΕΝΤΙΘ: Ω…
ΛΙΝΤΑ: Αυτό ήταν στο νούμερο ένα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή δεν έχει καν να κάνει με την αφθονία. Η αφθονία βγαίνει έξω από το λεξιλόγιο. Δεν την σκέφτεσαι πια. Βλέπεις, λες, «Εδώ είμαι, η Έντιθ, και υπάρχει αφθονία στο μέλλον.» Δεν πάει έτσι. Ξέχνα την αφθονία, ολοκληρωτικά. Σταμάτα να ασχολείσαι με αυτήν. Σταμάτα να την  πολεμάς. Απλά πάρε μια βαθιά αναπνοή και ξέχνα την. Θα είναι εκεί. Θα είναι εκεί. Έρχεται σε σένα από πολλές και διάφορες κατευθύνσεις. Κοίτα, σήμερα, ήδη πήρες ένα κασκόλ δωρεάν.
ΕΝΤΙΘ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλω να πω, τι θέλεις περισσότερο από αυτό; ( ο Αντάμους γελάει.)
ΕΝΤΙΘ: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ, Έντιθ. Φόρα το κασκόλ, κράτα το κάθισμά σου ( γέλια).
Έτσι λοιπόν, ο Σαμ σηκώθηκε από το κρεβάτι απορημένος για το κατακόκκινο πρόσωπό του, και μπορείτε σχεδόν να ακούσετε τον Τοβία να γελάει από τις άλλες σφαίρες, σαν να λέει, «Ω, αγαπημένε μου γιε, αγαπημένε μου εαυτέ, είναι επειδή αντιπροσωπεύει μια υπενθύμιση, την υπενθύμιση για κάτι που έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια, την υπενθύμιση των Ναών της Τιεν, όταν ήρθατε  εδώ με  μια τέτοια δέσμευση.»
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό, καθώς ξεκινάμε την ημέρα μας. Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας επιτρέψουμε σε όλες αυτές τις ενέργειες να συγκεντρωθούν.
Έντιθ, συγκεντρώνονται. Η αφθονία, για την οποία δεν χρειάζεται να μιλάμε άλλο πια. Δεν είναι θέμα. Οι ενέργειες είναι εδώ για να σας υπηρετούν. Τελεία. Τίποτε άλλο. Δεν υπάρχουν αν ή αλλά. Δεν υπάρχει, «Το σκέφτομαι ή το επεξεργάζομαι.» Απλά παίρνετε μια βαθιά αναπνοή σαν Μάστερ και το επιτρέπετε. Αυτό είναι όλο. Αν καταβάλλετε μεγαλύτερη προσπάθεια από αυτό ή αμφιβολία, τότε το προσεγγίζετε ανάποδα. Και τότε θα είναι δύσκολα.
Εκεί που πηγαίνουμε, κάτι για το οποίο θα σας μιλήσω εντός ολίγου, είναι το όνειρο, και όντως πηγαίνουμε εκεί. Πηγαίνουμε εκεί. Αλλά αφήστε πίσω σας όσα δεν σας υπηρετούν πια. Αφήστε τα πίσω σας. Και έχω κατηγορηθεί ότι διαλύω οικογένειες και σχέσεις. Απλά και μόνο επειδή δεν παντρεύτηκα στην τελευταία  μου ενσάρκωση και δεν πρόκειται να  το κάνω ποτέ ξανά , δεν προσπαθώ να διαλύσω τις σχέσεις. Αυτό που σας λέω είναι να αφήσετε πίσω σας όσα δεν σας υπηρετούν. Και αν είναι μια σχέση – και ξέρω ότι είναι δύσκολο – αφήστε την πίσω σας. Αφήστε αυτή την σχέση να εξελιχθεί μόνη της χωρίς να την συγκρατείτε. Αν είναι χρήματα, αν είναι αυτοεκτίμηση, οτιδήποτε κι αν είναι, απλά δεν μπορούμε να το σέρνουμε μαζί μας εκεί που πηγαίνουμε. Έχουμε πολλά να κάνουμε μέσα στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια. Θα σας το εξηγήσω εντός ολίγου. Έχουμε πολλά να κάνουμε, αλλά θα τα κάνουμε με το να χαλαρώνουμε μέσα του. Να χαλαρώνουμε μέσα του ( ο Αντάμους πίνει μια γουλιά από τον καφέ του). Α! Ανθρώπινος καφές! Μμ. Και, ναι, δεν θα με χάλαγε κι  ένα ποτήρι κρασί, αλλά αργότερα ( γέλια).
Έτσι λοιπόν, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ας επιτρέψουμε στις ενέργειες να εισέλθουν.
Θα σας πω αμέσως τώρα ότι σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα. Θα κάνουμε μια μέτρηση. Θυμάστε πριν λίγα χρόνια στο Valentine’s message, (* μήνυμα για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου), που σας είχα πει ότι θα κάνουμε μετρήσεις. Θα χρησιμοποιήσουμε τον μήνα του Σαιν Ζερμαίν, τον μήνα του Βαλεντίνου για να το κάνουμε. Οπότε σήμερα μετά το τέλοςτης συνεδρίας θα κάνουμε μια μέτρηση για να δούμε πού βρισκόμαστε και τί ακολουθεί.  Είναι ένα είδος τεστ αυτό που θα κάνουμε, γι αυτό να είστε προετοιμασμένοι. Είτε κάθεστε εδώ μέσα είτε παρακολουθείτε από το ίντερνετ, θα κάνουμε ένα τεστ σήμερα. Ω, νοιώθω το πετσί σας να σηκώνεται καθώς τα λέω αυτά Ωχ! Και θα το αφήσουμε για το τέλος για να το βγάλουμε προς τα έξω.
Αλλά πριν το κάνουμε αυτό, ας ξεκινήσουμε με την σοφία των Σώμπρα.
ΛΙΝΤΑ: Ωχ μάνα μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πού είναι αυτή η πανηγυρική μουσική; Ας ανοίξουμε με την σοφία των Σώμπρα.
ΛΙΝΤΑ: Ω, μάνα μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιστεύω ότι είναι η – ναι! Ναι! ( το κοινό σφυρίζει και κάποιοι χειροκροτούν) Ω, χρειαζόμαστε έναν διακόπτη εδώ.

Η Σοφία των Σώμπρα

Ας ξεκινήσουμε με την σοφία των Σώμπρα. Είναι η ώρα να απαντήσετε στις ερωτήσεις. Έχω μια καλή σήμερα. Ουάου! Οπότε, αγαπητή Λίντα, πάμε να βρούμε τον σοφό Μάστερ ανάμεσα στο κοινό που θα είναι ο πρώτος που θα απαντήσει στην ερώτησή μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποιος θα είναι αυτός;

ΛΙΝΤΑ: Θα κάνεις την ερώτηση ή όχι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και η Λίντα δεν γνωρίζει ποια θα είναι η ερώτηση και σίγουρα δεν γνωρίζει ποια θα είναι η απάντηση.
ΛΙΝΤΑ: Οκ, θα μαντέψω.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Είδα μια σκιά να έρχεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι όπως η Πραγμάτωση. Πλησιάζει αθόρυβα από πίσω. Δεν την βλέπετε την Πραγμάτωση, την φώτιση , μπροστά στο πρόσωπό σας. Βλέπετε όλα τα άλλα άχρηστα. Αλλά όχι, η Πραγμάτωση πλησιάζει αθόρυβα από πίσω, όπως κάνει και η Λίντα.
Ερώτηση για σένα. Ω, θα είναι καλή. Είσαι  μια καλή πρώτη επιλογή. Οπότε, από το ένα μέχρι το δέκα, με το ένα να είναι το λιγότερο και το δέκα το περισσότερο, πόσο ασυνήθιστη ή διαφορετική – ή ας το πούμε απλά με το όνομά του, αλλόκοτη, παράξενη –  ήσουν στα παιδικά σου χρόνια; Πριν απαντήσεις όμως, υπάρχουν τρεις ουσιαστικές διαφορετικές περίοδοι να σκεφτείς, τρεις περίοδοι ανάπτυξης, ενεργειακής ανάπτυξης.
Η πρώτη ήταν όταν ήσουν περίπου 3 – 4 ετών. Τότε που για πρώτη φορά άρχισες να γνωρίζεις πράγματα και να θέλεις να συνδεθείς με τους άλλους. Τότε που αρχίζεις να βλέπεις τον καθρέφτη του εαυτού σου στους άλλους. είναι πολύ σημαντικό. Η επόμενη εμφανίζεται όταν είσαι εφτά 7 ή 8 χρονών. Αρχίζεις να κάνεις φίλους. Βγαίνεις από το κλειστό οικογενειακό περιβάλλον και αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου σε σχέση με τους άλλους. Η επόμενη  εμφανίζεται ανάμεσα στα 16 με 20, σε γενικές γραμμές.

Οπότε, βασικά υπάρχουν τρεις χρονικές περίοδοι , τρεις ουσιαστικές χρονικές περίοδοι, όπου μπορείτε να μετρήσετε τον εαυτό σας έναντι των άλλων, όπου ο ανθρώπινος εαυτός λέει, «Ωωω, μάνα μου, ναι. Εγώ είμαι…» Λοιπόν, πώς εκτιμάς συνολικά τον εαυτό σου;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Με το δέκα να σημαίνει πολύ  διαφορετική;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ παράξενη.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Δεν θα έλεγα πολύ παράξενη, θα έλεγα πολύ διαφορετική.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ διαφορετική, εντάξει.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Δεν ένοιωθα τα ίδια πράγματα που ένοιωθαν οι άλλοι. Ένοιωθα πολύ ευαίσθητη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πότε το κατάλαβες αυτό για πρώτη φορά;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Νομίζω πως είχα ένα σημάδι στα τέταρτα γενέθλιά μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στα τέταρτα γενέθλια, οκ. Τριών με τεσσάρων ετών.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Η γιαγιά μου θα ερχόταν στο σπίτι και εγώ ήμουν πολύ σίγουρη ότι θα μου έφερνε μια καρφίτσα με μια μικρή πεταλούδα που είχα δει σε ένα μαγαζί μαζί της, και όταν ήρθε μου έδωσε ένα χαρτομάντηλο ( γελάει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η γιαγιά σου, σου έδωσε ένα μυξομάντιλο; Θέλω να πω….( γέλια) σαν να λέμε, « Θα μπορούσα να είχα μια πεταλούδα, αλλά μου έφεραν αυτό;» Ουάου.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Εντάξει, απλά σκέφτηκα ότι ίσως να ήταν κάτι συμβολικό…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μήπως φτερνιζόσουν συχνά; Μήπως ήσουν κρυωμένη; Ξέρεις, μήπως είχες  ρινικά προβλήματα  και η γιαγιά σου σκέφτηκε ότι… ακόμα χειρότερα, μήπως ήταν χρησιμοποιημένο; ( το κοινό λέει, «Ίου»)
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Είμαι σίγουρη ότι το φύλαξα ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! Εννοείς ότι ακόμα το έχεις;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Όχι πια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Οπότε εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησες γιατί…
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ναι, θυμάμαι ότι γύρισα στο  μικροσκοπικό δωμάτιο που είχα τότε και ξέρεις, σαν να…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάτω από τις σκάλες;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Σε αυτό. Και σκέφτηκα ότι , όχι, τα πράγματα δεν θα πηγαίνουν έτσι όπως εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι , κι αυτό ήταν ένα είδος συνειδητοποίησης.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Η γιαγιά, σου δημιούργησε ένα τραύμα. Και τί συνέβη αργότερα; Ας πάμε τότε που ήσουν, ω, βλέπω κάτι όταν ήσουν 15, 16, σε αυτές τις ηλικίες.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Εννοείς προς τις τελευταίες τάξεις του λυκείου;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Την εποχή που σκοτώσανε και τον Κένεντι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Προσπάθησες να ενταχθείς.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ω, οπωσδήποτε προσπάθησα να ταιριάξω μαζί τους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήταν πολύ σημαντικό για σένα. Αλλά πότε συνειδητοποίησες ότι δεν έχει αποτέλεσμα;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Νομίζω μάλλον, ήταν  εκείνη την εποχή. Δεν μπορώ να πω ότι εγκατέλειψα και ότι θα είμαι ο εαυτός μου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Προσπαθούσες να ταιριάξεις μαζί τους τον  περισσότερο χρόνο μέχρι…
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Τον περισσότερο καιρό, αλλά…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πότε σταμάτησε αυτό;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ακόμα συνεχίζεται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εδώ μέσα νοιώθεις να ταιριάζεις;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Κάπως.  Αλλά όχι, έχω γίνει δυο άνθρωποι. Έγινα ένας άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, αλλά επίσης  είχα και την δική μου προσωπική ζωή.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Από το ένα μέχρι το δέκα, πού βρίσκεσαι συνολικά;
ΜΑiΡΗ ΣΟΥ: Ακόμα, θα έλεγα, κοντά στην κορυφή. Οκτώ, εννιά, δέκα .
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, 9,99.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ναι, συμφωνώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσα να σε ρωτήσω, παλεύεις με όλο αυτό το ζήτημα της ένταξης, να προσπαθείς να είσαι το καλό κορίτσι;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί;
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Επειδή χαίρομαι να βγαίνω έξω και να γελάω με τους ανθρώπους.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χαίρεσαι να βγαίνεις έξω και να γελάς εις βάρος των ανθρώπων από εδώ και στο εξής .
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Ω, οκ ( γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, από απλή περιέργεια. Είναι μια σύγκρουση. Είναι μέσα στην ενέργειά σου. Και θα μπορείς ακόμα να βγαίνεις έξω και να βρίσκεσαι με τους ανθρώπους, πιθανόν περισσότερο αν είσαι πραγματικά ο εαυτός σου, αποδεχόμενη ότι είσαι απλά διαφορετική. Παράξενη, αλλόκοτη, όπως θέλεις πες το.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: (γελώντας) Οκ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Όχι, θα καταλάβεις ότι αυτό είναι μια φιλοφρόνηση. Ναι.
ΜΑΙΡΗ ΣΟΥ: Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Σε ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Επόμενος. Από το ένα μέχρι το δέκα.Πόσο παράξενοι είστε;
ΛΙΝΤΑ: Αυτός εδώ είναι αρχάριος, οπότε θα είναι κάπως ριψοκίνδυνο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Πάμε λοιπόν.
ΣΩΜΠΡΑ 1 ( άντρας) : Το περίμενα αυτό. Πρέπει να σηκωθώ όρθιος; ( κάποιος απαντάει, «Ναι, πρέπει» ) Είναι ανοικτό; (* το μικρόφωνο)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, είναι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σωστά. Έι, χαίρομαι που σε βλέπω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ ( ο Σώμπρα 1 γελάει). Χαίρομαι που βλεπόμαστε.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ποια είναι η ερώτηση;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ποια είναι η ερώτηση; Νούμερο ένα, κάποιοι κανόνες για τον χώρο εδώ. Ποτέ δεν λέμε… ( το κοινό λέει «Δεν ξέρω»). Οκ, όλοι θα πάτε στην τουαλέτα τώρα!
ΣΩΜΠΡΑ 1: Το είπα εγώ αυτό; ( ο Αντάμους γελάει) Το είπα εγώ;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, όχι. Δεν το είπες. Απλά εξηγώ. Προσπαθώ να είμαι συμπαθητικός, έτσι, για αλλαγή. Οπότε, η ερώτηση είναι….
ΣΩΜΠΡΑ 1: Το ήξερα πως θα μου αρέσει εδώ!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα χρειαστούμε έναν λευκό πίνακα αργότερα, αλλά μόλις πρόσεξα αυτό το παράξενο πράγμα εδώ πάνω. Μπορούμε να έχουμε έναν λευκό πίνακα εδώ πάνω, για την ευκολία σας, παρακαλώ; Ηλεκτρικές συσκευές. Βλέπετε,  έχω τον λευκό μου πίνακα .
Η ερώτηση είναι, από το ένα ως το δέκα, πόσο παράξενος, διαφορετικός, ασυνήθιστος ήσουν, πώς αντιλαμβανόσουν τον εαυτό σου καθώς μεγάλωνες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σε ευχαριστώ. Έτσι λοιπόν, θα έλεγα ότι ήμουν – δεν θυμάμαι και πολλά πριν τα πέντε, αλλά θυμάμαι μια επίσκεψη όταν ήμουν πέντε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Από ποιον;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ήταν από την Χριστική Συνείδηση, από τον Σαιν Ζερμαίν και από τον Άγγελο Γαβριήλ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ωραία. Ωραία.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Από τους κολλητούς σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. κολλητοί. Ναι, ναι. Και ως εκ τούτου, τι σκέφτηκες για την πραγματικότητά σου, την λογική σου;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Συνειδητοποίησα ότι είμαι άπειρος ( * από το : άπειρο κι όχι από το: χωρίς πείρα)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν ήσουν πέντε;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Τώρα, πού μεγάλωσες;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Αυτό είναι κάπως βαρύ, εντάξει. Μεγάλωσα στο Μπέρμνινγκχαμ, στην Αγγλία.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω. Υπέθεσα ότι δεν θα ήσουν από την Αλαμπάμα από την προφορά σου ( γέλια) Οπότε, καθώς μεγάλωνες, προσπάθησες να ταιριάξεις με τους γύρω σου, αλλά……συνειδητοποίησες αρκετά νωρίς ότι δεν γινόταν. Οπότε , μήπως ένοιωθες εξοστρακισμένος από τους συμμαθητές σου;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, παραλίγο να αυτοκτονήσω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, το έκανες.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσων χρονών ήσουν;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σχεδόν 14.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γιατί; Σου έκαναν bulling;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι. Είχα αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με την Χριστική Συνείδηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάποιοι άνθρωποι θα σε χαρακτήριζαν τρελό. Όχι εγώ, αλλά κάποιοι θα μπορούσαν.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι, ναι. Έγινα ρεζίλι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Μπαίνεις μέσα σε μια τάξη, και λες στον δάσκαλο, « Έι! Έχω σχέση με την Χριστική Συνείδηση!»
ΣΩΜΠΡΑ 1 : Όχι, όχι ακριβώς.ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ξέρω. Υπερβάλλω, όπως ξέρεις.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Αλλά αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι ήμουν πολύ μεγαλύτερος από όσα μου είχαν πει. Και υπήρχαν πολλά περισσότερα, τόσα μα τόσα πολλά περισσότερα από όσα μου είχαν πει ή από όσα είχα νοιώσει. Ένοιωθα…
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακούγεται κάπως εγωιστικό, «Είμαι μεγαλύτερος…»
ΣΩΜΠΡΑ 1: Μπορεί. Ναι, μπορεί. Δεν ξέρω, αλλά ναι, μου έκαναν bulling.
ΚΕΡΡΙ: Τι είπες, δεν ξέρεις;
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ωχ, αμάν.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, έχουμε μια μικρή παράβαση εδώ, και σας ρωτάω : Μήπως πρέπει να τον στείλουμε στις γυναικείες τουαλέτες για…( το κοινό λέει παμψηφεί «Όχι!») Περιμένετε. Αφήστε με να σας δώσω τις εναλλακτικές και…
ΣΩΜΠΡΑ 1: Ε λοιπόν, έχω μια προφορά. Σίγουρα αυτό βοηθάει  (γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή μήπως να μην είμαστε τόσο σκληροί μαζί του; Να του δώσουμε… ….μια άφεση σήμερα;  Ποιος θέλει να τον στείλουμε στην τουαλέτα;
ΚΕΡΡΙ: Εγώ! ( κάποιος λέει « Όχι» και το κοινό γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν χρειάζεται να  πας.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι ( κάποιος φωνάζει « Είναι μια εμπειρία»).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι μια εμπειρία, ναι.
ΣΩΜΠΡΑ 1: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι λοιπόν, λες ότι παραλίγο να αυτοκτονήσεις. Ήταν πραγματικά πολύ, πολύ, πάρα πολύ σκληρά  για σένα εκείνη την εποχή, και όντως σε επισκέφτηκα αρκετές φορές.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ναι. Έτσι λοιπόν, όταν ήμουν 18, δέχτηκα μια επίσκεψη από την Χριστική Συνείδηση, η οποία κυριολεκτικά με επαναπρογραμμάτισε μέσα σε μια νύχτα.  Και έγινα ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ποιο πρόγραμμα αναφέρεσαι;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ε να, είχα εμπλακεί στο Κίνημα Γεννημένος Ξανά στην Χριστιανική εκκλησία. Αλλά άρχισα να νοιώθω και να διαισθάνομαι …( αναστενάζει) το σπουδαίο Εγώ Είμαι. Αυτό μόνο μπορώ να πω. Αυτή η ζωή έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και οι άνθρωποι είναι πολύ πιο όμορφοι από όσα μας έχουν πει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γιατί δεν αυτοκτόνησες;

ΣΩΜΠΡΑ 1: Πιστεύω ότι, τώρα που το σκέφτομαι, όποιος γίνεται δημιουργός αλλαγών πρέπει να αντιμετωπίσει την άβυσσο και μετά να δεσμευτεί  στη ζωή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μπορείς να το πεις ξανά σε παρακαλώ; Και θα ήθελα πραγματικά να πλησιάσει η κάμερα.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Οκ. Θα προσπαθήσω να το θυμηθώ. Πιστεύω ότι ,όταν κάποιος θέλει να γίνει δημιουργός αλλαγών πρέπει να αντιμετωπίσει την άβυσσο και μετά να δεσμευτεί στην ζωή.

ΛΙΝΤΑ: Μμ ( κάποιος λέει: «Έξοχο!»)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ ε ευχαριστώ ( το κοινό χειροκροτάει). Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ. Και τώρα δεν χρειάζεται να πας στις γυναικείες τουαλέτες και…

ΣΩΜΠΡΑ 1: Οκ!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … Η Λίντα θα σου δώσει ένα κόκκινο κασκόλ από την στιγμή που δεν…

ΣΩΜΠΡΑ 1: Έχω ήδη πάρει ένα!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, θα πάρεις  ένα δωρεάν.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ω, φανταστικά!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάρε το που να πάρει! Έρχεται σε σένα.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Μου αρέσει η αφθονία. Είναι φανταστική!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λίντα, του δίνεις άλλο ένα κασκόλ;

ΛΙΝΤΑ: Ευχαρίστησή μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ήταν εκπληκτικό, και νομίζω ότι όλοι σας νοιώθετε τις προκλήσεις που περάσατε, επειδή κι εσείς τις περάσατε, ίσως όχι στον βαθμό της αυτοκτονίας. Αλλά θα τολμήσω να πω, ότι ανάμεσα σε αυτούς που κάθονται εδώ πέρα και σε αυτούς που παρακολουθούν από το ίντερνετ, γύρω στα ενενήντα, ω, ενενήντα- δυο- και μισό τοις εκατό, είχατε κάνει σκέψεις αυτοκτονίας. Όχι με αυτολύπηση, απλά σαν να λέγατε, «Τελείωσε, δεν μπορώ να αντέξω περισσότερο» . Είναι γραμμένο στο βιβλίο των Σώμπρα, ευτυχώς, όχι για τις επόμενες γενιές, αλλά για τον καθέναν από εσάς. Μπορώ να το νοιώσω, και οι άλλοι μπορούν και να σας ευχαριστούν. Και σήμερα, όλα θα μεταμορφωθούν σήμερα. Γι αυτό είστε εδώ. Ευχαριστώ. Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίεργο, δεν μοιάζεις να είσαι από την Αλαμπάμα ( γέλια). Σε ευχαριστώ. Οπότε, από το ένα μέχρι το δέκα, η παραξενιά σου ξεπερνάει την κορυφή ( γέλια).

Ναι, ναι. Οκ, κάνα δυο ακόμα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν μεγαλώνατε, από το ένα μέχρι το δέκα, οι η παραξενιά σας.

ΚΑΘΛΙΝ: Άντε πάλι .Σε τι ηλικία είμαστε;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάνε ένα συνδυασμό με όλες τις ηλικίες, κι έτσι έχεις από τα τρία ως τα τέσσερα, από τα εφτά ως τα οχτώ, κι από τα 16 ως τα 21. Πρώτα με την οικογένειά σου, έρχεται η πρώτη επίγνωση ότι, «Αυτή δεν είναι η οικογένειά μου.» Μεταξύ εφτά με οχτώ εσύ με τους φίλους σου, «Ω, δεν είμαι σαν κι αυτούς.» Από τα 16 μέχρι τα 21, «Ποτέ δεν πρόκειται να ταιριάξω σε αυτό τον κόσμο.»  Βασικά είναι τόσο απλό. Οπότε,  συνδυάζοντας όλα αυτά, πού βρίσκεσαι;

ΚΑΘΛΙΝ: Από το ένα μέχρι το δέκα;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δώσε ένα νούμερο.

ΚΑΘΛΙΝ: Εννιά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εννιά. Θα σου έδινα πολύ υψηλότερο από αυτό ( ο Αντάμους γελάει). Όχι, δεν εννοώ ότι είσαι όντως παράξενη. Εννοώ την αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Προσπαθείς να ταιριάξεις, ειδικά στα οικογενειακά ζητήματα, προσπαθείς να ταιριάξεις με την οικογένειά σου. Ναι, ναι. Και….

ΚΑΘΛΙΝ: Έγινα κλόουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.  Αλλά επίσης προσπαθούσες να κρατήσεις σε κίνηση την ενέργεια.  Και προσπαθούσες πραγματικά να σκεπάζεις την δυσλειτουργία που υπήρχε.

ΚΑΘΛΙΝ: Περίπου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και όλον αυτό τον καιρό ήξερες ότι, «Απλά… δεν ταιριάζω εδώ μέσα.» Πότε ένοιωσες, ότι προσπάθησες πιο έντονα να ενταχθείς; Πότε έγινε αυτή η μεγάλη βουτιά – «Δεν πρόκειται να ενταχθώ. Θα βουτήξω στην ζωή και θα προσπαθήσω να γίνω φυσιολογική» ;

ΚΑΘΛΙΝ: Πολύ αργότερα. Ήμουν ενήλικη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είκοσι- πέντε; Τριάντα;

ΚΑΘΛΙΝ: Μπορεί και να περίμενα και μετά από τα τριάντα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ : Οκ. Πότε έκανες παιδιά;

ΚΑΘΛΙΝ: Στα εικοσιτέσσερα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πιστεύεις ότι ήταν σταθμός;

ΚΑΘΛΙΝ: Ναι. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Καλύτερα να προσπαθήσω να ενταχθώ επειδή τώρα είμαι μητέρα.»

ΚΑΘΛΙΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό βοήθησε;

ΚΑΘΛΙΝ: Ναι. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσα να συνδεθώ και να ανοίξω την καρδιά μου και να θεραπεύσω κάποια πράγματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, και προσπάθησες να είσαι φυσιολογική, προσπάθησες να είσαι μια μαμά. Πότε συνειδητοποίησες ότι δεν ήσουν και πολύ καλή μαμά με την συμβατική έννοια; Ξέρεις, ότι δεν ταίριαζες με τον τύπο μάνας της γειτονιάς.

ΚΑΘΛΙΝ: Δοκίμασα σαν Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, οπότε…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, εντάξει, ήταν κάτι πολύ μεγάλο ( γέλια). Κάτι αρκετά μεγάλο.

ΚΑΘΛΙΝ: Επίσης σαν σόκερ μαμά ήταν πολύ διασκεδαστικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΚΑΘΛΙΝ: Και περίπου στα 31, άνοιξα ένα κατάστημα λιανικής και δούλεψα μόνη μου. Λίγο αργότερα βρήκα τον Βυσσινί Κύκλο και επεκτάθηκα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε, από το ένα ως το δέκα, ένοιωθες ότι δεν ταίριαζες και πολύ, παρά μόνο τα πρώτα χρόνια της μητρότητας, ξέρεις, επειδή ήσουν πολύ απορροφημένη με αυτά που έκανες. Αλλά αυτό που βλέπω εδώ είναι, ότι ακόμα προσπαθείς να ενταχθείς, και όχι μόνο δημόσια, αλλά μερικές φορές ακόμα κι όταν είσαι με τους Σώμπρα.

ΚΑΘΛΙΝ: Εκεί είναι το κατώφλι μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Οι Σώμπρα;

ΚΑΘΛΙΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και εδώ δεν υπάρχει ένταξη.

ΚΑΘΛΙΝ: Όχι, δεν υπάρχει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει.

ΚΑΘΛΙΝ: Το μόνο που υπάρχει είναι να είσαι ο εαυτός σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.

ΚΑΘΛΙΝ: Και να αγαπάς τον εαυτό σου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και κάποιοι πραγματικά έρχονται εδώ και προσπαθούν να ενταχθούν. Νομίζουν ότι, «Οκ, είναι οικογένεια, πήρα τα κασκόλ για να το αποδείξω, και θα προσπαθήσω να ενταχθώ,» αλλά στην ουσία δεν υπάρχει ένταξη εδώ, παρά μόνο να είσαι ο εαυτός σου, όσο παράξενος  κι αν είσαι. Και υπάρχει πολύ παραξενιά εδώ μέσα ( γέλια). Όχι, αλλά είναι ένας ασφαλής χώρος για παραξενιές. Γιατί όχι; Ωραία.

ΚΑΘΛΙΝ: Όλα αλλάζουν όταν απελευθερώνεις πράγματα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι καταπληκτικό.

ΚΑΘΛΙΝ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία, σε ευχαριστώ.

ΚΑΘΛΙΝ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο ακόμα, παρακαλώ.

ΛΙΝΤΑ: Οκ. Για να δω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δυο ακόμα. Σε ποιον θα πάει το μικρόφωνο; Α! Παραξενιά. Το όνομά σου είναι αυτό;

ΠΩΛΑ: Είναι εντάξει. Είμαι εντάξει με το να είμαι παράξενη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην πραγματικότητα , το διασκέδαζες.

ΠΩΛΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ήταν σαν να τους το έτριβες στην μούρη. Ναι.

ΠΩΛΑ: Ναι. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια αφοσιωμένων Μορμόνων κι εγώ ήμουν εκεί έξω. Έβλεπα τον αέρα. Ήξερα ότι ήμουν διαφορετική από όλους τους άλλους. Πετούσα γύρω από τις καρέκλες. Δεν ταίριαζα μαζί τους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πάω στοίχημα ότι αυτό θα είχε μεγάλη επιτυχία με τους πρεσβύτερους ( η Πώλα γελάει).

ΠΩΛΑ: Δεν είχε!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ! Είμαι σίγουρος! Είμαι σίγουρος! Για πόσο καιρό το έκρυβες;

ΠΩΛΑ: Ήμουν πιο μεγάλη όταν αναγκάστηκα να το κρύψω, επειδή δημιουργούσε προβλήματα περισσότερο με τους φίλους μου παρά με την οικογένειά μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΠΩΛΑ: Επαναστάτησα περίπου στα 17, 18 και απλά αποχώρησα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω. Ναι. Ωραία. Και τώρα, χρόνια αργότερα, πώς νοιώθεις , σε ποιο  επίπεδο παραξενιάς, σε σύγκριση με τους άλλους;

ΠΩΛΑ: Δεν με πειράζει που είμαι πιο παράξενη από τους άλλους. Δεν με ενοχλεί όταν είμαι μαζί τους. Εξακολουθώ να είμαι παράξενη, κι αν δεν τους αρέσει, δεν με πειράζει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωραία, ωραία. Θα επέστρεφες ποτέ πίσω στο…( κουνάει το κεφάλι της «Όχι»). Όχι.

ΠΩΛΑ: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είχες σθένος, ξέρεις… υπήρχε μια πολύ όμορφη δομή σε όλο αυτό. Δεν χρειαζόταν να το σκεφτείς και πολύ. Ήταν δεδομένο για σένα.

ΠΩΛΑ: Ευτυχώς, δεν  το σκεφτόμουν καθόλου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ναι, ακριβώς . Όσο λιγότερο, τόσο καλύτερα, επειδή κάποιος άλλος είπε, «Εδώ είναι οι κανόνες, ακολουθείστε τους», και μετά «Πόσο πιστά  ακολουθήσατε τους κανόνες;»

ΠΩΛΑ: Απόλυτα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσα να ρωτήσω την κόρη σου αν πιστεύει ότι είσαι παράξενη; Ναι, ναι! (γέλια). Το ύφος της τα λέει όλα.

ΤΕΡΕΖΑ: Είναι παράξενη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σου αρέσει που έχει μια παράξενη μαμά ή θα προτιμούσες μια φυσιολογική;

ΤΕΡΕΖΑ: Ω, δεν νομίζω ότι θα τα πήγαινα καλά με μια φυσιολογική μαμά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Προφανώς  όχι.

ΤΕΡΕΖΑ: Όχι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, επειδή είστε σαν δυο φασόλια σε μια γλάστρα ( γέλια). Όχι, καλή παραξενιά! ( γελάνε) Ωραία.

ΤΕΡΕΖΑ: Δεν νομίζω  ότι εγώ είμαι παράξενη! ( κι άλλα γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, εννοώ παράξενη σε σχέση με τους άλλους, ξέρεις, με την κοινωνία, με τους Μορμόνους. Παράξενη σε σχέση με το φυσιολογικό.

ΤΕΡΕΖΑ: Νόμιζα ότι όλοι οι άλλοι ήταν παράξενοι και ότι εγώ ήμουν  φυσιολογική.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μου αρέσει αυτό ( γέλια). Μου αρέσει – δεν κρατούσες το μικρόφωνο κοντά σου, γι αυτό, σε παρακαλώ, μπορείς να το ξαναπείς;

ΤΕΡΕΖΑ: Συγνώμη, ναι. Νόμιζα ότι όλοι οι άλλοι ήταν παράξενοι και εγώ ήμουν φυσιολογική.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Τώρα, τι το παράξενο είχαν;

ΤΕΡΕΖΑ: Χμμ. Ε , να, όταν ήμουν μικρή ήμουν καλά με αυτό που ήμουν, ενώ οι άλλοι δεν ήταν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΕΡΕΖΑ: Και νόμιζα ότι αυτό ήταν κάπως παράξενο. Αλλά…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ήσουν στους Μορμόνους όταν ήσουν μικρή;

ΤΕΡΕΖΑ: Όχι και πολύ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ.

ΤΕΡΕΖΑ: Έχω θείους κοντά στην ηλικία μου, οπότε τους θεωρώ περισσότερο μεγάλους αδερφούς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΕΡΕΖΑ: Κι έτσι πήγαινα μαζί τους στην εκκλησία, αλλά πολύ νωρίς κατάλαβα  ότι δεν το είχα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν το είχες.

ΤΕΡΕΖΑ: Καθόλου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως πέρασες μεγάλο χρονικό διάστημα στην ζωή σου – προσπαθώ να το χωνέψω – όντας διαφορετική από τους άλλους, αλλά στην ουσία αυτό σε έκανε ευτυχισμένη.

ΤΕΡΕΖΑ: Ναι, ήμουν τελείως  καλά με αυτό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

ΤΕΡΕΖΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ένας ακόμη. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ένας ακόμα. Επίπεδο παραξενιάς.

ΛΙΝΤΑ: Για να δούμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάποιοι από εσάς αναρωτιέστε πού το πάω με αυτή την ερώτηση.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Επίπεδο παραξενιάς. Γεια χαρά.
ΣΩΜΠΡΑ 2 ( γυναίκα): Γεια χαρά. Θα έλεγα, στην παιδική μου ηλικία, οχτώ ή εννιά.  Στην εφηβεία, τέσσερα ή πέντε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τέσσερα, πέντε.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Ή και πιο χαμηλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οπότε κατά κάποιον τρόπο….
ΣΩΜΠΡΑ 2: Προσπάθησα να ενταχθώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σαν να έμαθες να εντάσσεσαι. Οκ.
ΣΩΜΠΡΑ 2: Και μετά, θα έλεγα ναι, στην εφηβεία μου. Μετά τα 20, εννιά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εννιά, οκ.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ναι, απλά συνειδητοποίησα ότι δεν τα κατάφερνα και πολύ καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσων χρονών είσαι;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Σαράντα δυο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, περίεργο, μοιάζεις με εικοσάχρονη. Ναι. ναι ( η γυναίκα γελάει). Και,  όχι, δεν λέω ψέματα (γελάνε)

ΣΩΜΠΡΑ 2: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πολύ νεανική. Οπότε, πού βρίσκεται τώρα το επίπεδο της παραξενιάς σου σε σύγκριση με τους άλλους;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Νομίζω ότι είμαι ακόμα στο εννιά. Ναι, περίπου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Οκ. Ωραία, σε ευχαριστώ.

Από την Κοινωνία στην Κυριαρχία

Κάνω αυτή την ερώτηση σήμερα επειδή πιθανόν όλοι σας βρίσκεστε, ω!,  στο εννιάμιση και πάνω σε επίπεδο παραξενιάς, και κατά κάποιον τρόπο μάθατε να το αποδέχεστε. Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι από εσάς τα τελευταία, πέντε, έξι χρόνια, αντιμετωπίσατε μεγάλες δυσκολίες με αυτό – «Τι μου συμβαίνει;» – και υπάρχει μια τρομακτική πρόκληση , μια βαρύτητα που σας υποχρεώνει να εντάσσεστε μέσα στην μαζική συνείδηση. Σε κανέναν δεν αρέσει να είναι εντελώς απ’έξω.

Ξέρετε, ο Αβραάμ Μάσλοου μίλησε σχετικά μ’αυτό σε κάποιες μελέτες του. Όλοι θέλουν μια αίσθηση αναγνώρισης και ένταξης στην κοινωνία. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό για την ισορροπία της συμβατικής ψυχολογίας. Χωρίς αυτό, η σύνδεση με την κοινωνία και βασικά η εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας μέσω των άλλων- « Πώς θα ενταχθώ; Ταιριάζω μαζί τους; Θα είμαι εντάξει αν ενταχθώ στην κοινωνία ή σε μια ομάδα ή στην εκκλησία ή σε οτιδήποτε;» – δημιουργεί μια πολύ δυνατή αίσθηση διανοητικής ευστάθειας. Όταν κανείς το χάσει αυτό, τρελαίνεται κάπως, και αυτό οφείλεται σε αυτή την βαρύτητα, σε αυτή την πρόκληση. Κατά κάποιο τρόπο σας συγκρατεί. Χωρίς αυτό, χωρίς την αίσθηση ότι ανήκετε κάπου, το μυαλό παθαίνει μεγάλη αστάθεια.
Σχεδόν όλοι σας το είχατε νοιώσει, πιθανόν τα τελευταία θα έλεγα έξι χρόνια- εξαρτάται από το ποιοι είστε – αλλά όταν ξαφνικά το συνειδητοποιήσατε , «Δεν ταιριάζω. Πιθανόν δεν θα ταιριάξω ποτέ.» Καμιά ελπίδα πια για ένταξη. Καμιά προσπάθεια πια για ένταξη. Ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι. «Απλά δεν λειτουργεί.» Αυτό πυροδοτεί κάτι στο ανθρώπινο μυαλό, που του δημιουργεί ανισορροπία, επειδή δεν είστε πλέον κλειδωμένοι ή υπνωτισμένοι μέσα στην μαζική συνείδηση.

Το μυαλό είναι  αγκυστρομένο σε πολλά θέματα της μαζικής συνείδησης. Οπότε τώρα παίρνετε αυτή την άγκυρα, και το μυαλό αρχίζει να τρελαίνεται κάπως. Όλοι σας ζήσατε αυτή την εμπειρία και μείνατε ξάγρυπνοι την νύχτα, «Τι δεν πάει καλά με μένα; Γιατί νοιώθω τόσο ακοινώνητος; Τι κάνω λάθος;» – κάνετε αυτή την λιτανεία με όλα όσα υπάρχουν στο μυαλό, στις δύο το πρωί. Τίποτε απολύτως.

Απλά απελευθερώνετε αυτή την πολύ ελκυστική βαρύτητα και το μυαλό δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Έχει προγραμματιστεί εδώ και αιώνες, να ζει μέσα σε μια  κοινωνία, είτε πρόκειται για την οικογένεια σας, είτε για έναν οργανισμό, είτε για τους φίλους σας, δεν έχει σημασία. Κάποιες κοινωνίες είναι χτισμένες πάνω στους ανθρώπους, που γνωρίζετε στην δουλειά σας, επειδή εκεί υπάρχει μια διαρκής σύγκριση με το μυαλό, «Πώς θα ενταχθώ εδώ μέσα στο περιβάλλον του γραφείου ή στα κοινωνικά ή σε οποιοδήποτε περιβάλλον;» Αρχίζετε να το απελευθερώνετε αυτό, και το μυαλό τρελαίνεται. Πραγματικά τρελαίνεται. Και μετά αντιμετωπίσατε καταστάσεις όπως, « Θέλω όντως να μείνω;» «Τι δεν πάει καλά με μένα;»

Και μετά το μυαλό κάνει ένα παράξενο κόλπο. Γεμίζει αυτό τον χώρο με αμφιβολία, με αυτό- αμφισβήτηση. «Κάτι δεν πάει καλά. Πρέπει να ξαναγίνω φυσιολογικός. Κάτι δεν πάει καλά με μένα.» Και το νοιώθετε να πηγαίνει ακόμα και μέσα στο σώμα σας. « Είμαι τόσο εκτός σύνδεσης» και «Ω, τι τρέχει;» και « ο Αντάμους λέει ότι αυτό είναι μέρος της αφύπνισης, αλλά ω, είναι σαν να τρελαίνομαι.» Είναι απλά το μυαλό, που θέλει διαρκώς να είναι συνδεδεμένο, συσχετισμένο με κάποιο είδος κοινωνίας, με το πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε σχέση με τους άλλους.

Είναι πολύ ενδιαφέρων, πολύ συναρπαστικός ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό, και αυτό το κομμάτι  προγραμματισμού του μυαλού και θα ρίξω το φταίξιμο στην Ατλαντίδα. Δεν υπήρχε πριν από εκείνη την εποχή. Προγραμματίστηκε, υπνωτίστηκε μέσα στον βαθύ πυρήνα του μυαλού, ότι χρειάζεστε μια κοινωνία.

Θυμηθείτε ότι, η Ατλαντίδα είχε σαν βάση της την κοινωνία. Ήταν σαν ένα μεγάλο kibbutz ( * ισραηλινή κοινότητα) και υπήρχε ελάχιστη ατομικότητα. Οι άνθρωποι ακόμα θέλουν να επιστρέψουν σε εκείνη την παλιά προέλευση, θέλουν να επιστρέψουν στο «Ας απομονωθούμε όλοι μαζί σε ένα νησί ή σε μια φάρμα ή οπουδήποτε. Ας επιστρέψουμε στα βασικά.» Δεν υπάρχει επιστροφή. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην τεχνολογία, δεν υπάρχει επιστροφή. Είναι το ίδιο όπως και στην κοινωνία του παλιού στυλ.

Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι, ότι πηγαίνουμε προς την κυριαρχία. Δεν γυρίζουμε πίσω σε κάποια παλιά έννοια της ολότητας. Αλλά το μυαλό θέλει απεγνωσμένα να το κάνει, επειδή έτσι είχε προγραμματιστεί. Είχε προγραμματιστεί γι αυτό, και πάντοτε θα έχετε ανάγκη να βλέπετε τον εαυτό σας, να μετράτε τον εαυτό σας βάση των άλλων – την αντίδρασή τους απέναντί σας, πόσο καλά ταιριάζετε μ’ αυτή την ομάδα, πόσο καλά υπάρχετε μέσα σε αυτή την ομάδα.

Μπροστά Από Την Εποχή Σας

Υπάρχει κάτι πολύ, πολύ ενδιαφέρον σε όλο αυτό, επειδή, αγαπητοί μου φίλοι, δεν ήσασταν προορισμένοι να ενταχθείτε έτσι. Μάθατε πώς να είστε άνθρωποι. Βοηθήσατε στην εφεύρεσή του. Μάθατε πώς να παίζετε τον ανθρώπινο ρόλο, αλλά κάπου στην πορεία είπατε, «Όχι πια.» Μου αρέσουν αυτές οι λέξεις, «Όχι πια.» Απλά λέει ότι  «Τελείωσα με αυτό.» Είπατε, «Όχι πια.» και ουσιαστικά τώρα, σε αυτή την ζωή ειδικά, είστε πολύ μπροστά από την εποχή σας.

Είστε μπροστά από την εποχή σας, και σημειώστε το. Ήρθατε μπροστά από την εποχή σας, αλλά επίσης , πηγαίνετε εκτός εποχής , εκτός χρόνου. Αυτό που συμβαίνει είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μίγμα. Ήσασταν πολύ μπροστά από την εποχή σας, οπότε ποτέ δεν θα μπορούσατε να ενταχθείτε. Και από την στιγμή που το αναγνωρίζετε, ότι απλά ήρθατε εδώ φέρνοντας κάτι ,θα λέγαμε, ένα προβάδισμα ή πριν από την εποχή του ή όπως αλλιώς πείτε το, αλλά ήρθατε μπροστά από τους άλλους. Ήρθατε εδώ για να φέρετε ένα δώρο για τους άλλους. Ήρθατε εδώ για να φέρετε ένα δώρο για τον εαυτό σας, φυσικά, με την ενσωμάτωσή σας, αλλά είναι το δώρο που φέρνετε σε αυτούς, οπότε ήρθατε μπροστά από την εποχή σας.

Δεν ταιριάζετε μαζί τους. Σας κάνει να νοιώθετε διαφορετικοί. Πραγματικά μειώσατε τον εαυτό σας γι’ αυτό, πάρα πολλές φορές στην ζωή σας – όχι μόνο τις τρεις περιόδους που σας είπα, αλλά καθ όλη την διάρκεια της ζωής σας – και έχει την τάση να προκαλεί πόνο. Τείνετε να αμφισβητείτε τον εαυτό σας, «Τι κάνω; Τρελαίνομαι; Πώς και δεν ταιριάζω; Πρέπει να έχω  κάποια περίεργη δυσλειτουργία προσωπικότητας, επειδή δεν μπορώ να ταιριάξω.» Παρακαλώ, σταματήστε για ένα λεπτό και συνειδητοποιήστε ότι ήρθατε μπροστά από την εποχή σας.

Το γνωρίζατε. Το γνωρίζατε πριν ακόμα γεννηθείτε σε αυτή την ζωή, αλλά μετά το ξεχάσατε. Το γνωρίζατε τα πρώτα χρόνια της ζωής σας, αλλά μετά φτάσατε σε εκείνη την ηλικία των τριών ή τεσσάρων, όπου σας είπαν ότι αυτά τα πλάσματα για τα οποία μιλάτε δεν υπάρχουν. Τα βγάζετε απλά από το μυαλό σας. Αργότερα στην ζωή σας , όταν νοιώσατε ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα και η ίδια η ζωή σάς είπε, «Όχι, ειλικρινά δεν υπάρχουν. Αυτό είναι όλο. Πιάνετε μια δουλειά. Κάνετε οικογένεια. Πεθαίνετε.» Εκεί που εσείς  νοιώθατε ότι πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο, και οι άνθρωποι σας είπαν, «Είναι απλά το τρελό σου μυαλό. Απλά δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις. Απλά δεν μπορείς να ενταχθείς  και να έχεις άρτο και θεάματα, όπως  όλοι εμείς.» Αυτό είναι αύριο – Τελικός Κυπέλλου  (γέλια)

Υπήρξατε πολύ σκληροί με τον εαυτό σας, και θα ήθελα να το αλλάξω αυτό τώρα αμέσως, θα ήθελα να νοιώσετε, όχι τα λόγια μου, αλλά μέσα σας, επειδή ακόμα υπάρχει εκεί μέσα, αυτό το γνωρίζειν ότι ήρθατε μπροστά από την εποχή σας. Και θυμάμαι τόσους από εσάς να λέτε, «Ω, έρχομαι μπροστά από την εποχή μου. Δεν θα με πτοήσει.» Ναι. Ξέρετε, «Θα είμαι αρκετά σκληρός. Έχω το ψυχικό σθένος και την  δύναμη.»

Κάτι ακόμα ενδιαφέρον για πολλούς από εσάς, όταν ήσασταν πιο νέοι ξέρατε, ότι είχατε περισσότερα από τους άλλους. Όχι απαραίτητα εξυπνάδα  ή χρήματα, όχι απαραίτητα προσωπικότητα ή ικανότητες στα αθλήματα, αλλά ξέρατε ότι μπορούσατε να αντέξετε περισσότερα από ότι οι άλλοι. Ξέρατε ότι θα μπορούσατε να δεχτείτε χτυπήματα από την ίδια την ζωή ή από τους άλλους ανθρώπους και να σηκωθείτε ξανά. Το ξέρατε. Ξέρατε ότι ήρθατε εδώ με κάτι εξαιρετικό, αλλά η τριβή της ζωής τελικά σας κατέβαλλε.
Αυτό που δεν ξέρατε τότε, όταν ήρθατε σε αυτή την ενσάρκωση, ήταν ότι αυτή η ζωή θα ήταν πιο δύσκολη, από την άποψη της πυκνότητας της μαζικής συνείδησης.

Ήρθατε εδώ  λέγοντας, « Ό,τι κι αν γίνει, δεν πρόκειται να ξεχάσω. Δεν θα το αφήσω να με ενοχλήσει. Δεν θα το αφήσω να με πάρει από κάτω. Δεν θα το κάνω να με κάνει να κάνω σκέψεις αυτοκτονίας.»Κι έτσι,  ήρθατε εδώ σκεπτόμενοι ότι είχατε περισσότερα, αλλά αυτό που κάνατε ήταν να  συγκρίνετε αυτή την ζωή με τις προηγούμενες, όπου το πεπρωμένο της μαζικής συνείδησης δεν ήταν τόσο βαρύ. Οι προηγούμενες ζωές ήταν πιο – πώς το λέτε – αρχαϊκές με πολλούς τρόπους, αλλά το πεπρωμένο δεν ήταν τόσο δυνατό όσο τώρα. Δεν το υπολογίσατε αυτό, κι έτσι δεχτήκατε ένα γερό χτύπημα. Σας πέταξε έξω. Σας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια. Είπατε, «Τι στο διάβολο συμβαίνει;»

Ας πάρετε  ένα μόνο λεπτό παρακαλώ για να το νοιώσετε μέσα σας, όχι μόνο τα λόγια μου, επειδή είναι εκεί, μέσα στον καθέναν από εσάς. Νοιώστε βαθιά μέσα σας ότι ήρθατε εδώ μπροστά από την εποχή σας.

Μην το δείτε σαν ένα φιλικό σας χτύπημα στην πλάτη , και ξέρω ότι σχεδόν όλοι σας δεν λέτε, «Ε λοιπόν, αυτό με κάνει να νοιώθω καλύτερα.» Όχι, καθόλου. Απλά σας λέει ότι ήρθατε μπροστά από την εποχή σας. Είναι σαν μια τρέλα. Σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, σας στέλνει κατευθείαν στο δέκα. Αλλά υπήρχε κάτι  μέσα στη συγκίνηση, που το αγαπήσατε.

Ήρθατε εδώ μπροστά από την εποχή σας και τώρα, κάτι που μπερδεύει πιο πολύ τα πράγματα, βγαίνετε εκτός χρόνου. Ναι. Ήρθατε και φέρατε μια συνείδηση, ένα φως, όπως θέλετε πείτε το, μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα και πριν από τους άλλους. Καταλαβαίνετε ότι αυτό που κάνετε εδώ δεν γίνεται στις άλλες ομάδες της Νέας Εποχής, ανά τον κόσμο; Δεν γίνεται στα μοναστήρια ή στους ναούς ανά τον κόσμο. Δεν γίνεται σε κάποια από τα μεταφυσικά πνευματικά retreat της Νέας Εποχής ανά τον κόσμο. Aυτή είναι μια μικρή ομάδα, μια πολύ μικρή ομάδα, και αυτό που κάνουμε δεν γίνεται στις άλλες ομάδες. Το ακουμπάνε κατά καιρούς, και πάλι, δεν λέω ότι είναι καλύτερο ή χειρότερο. Πιστεύω ότι μερικές φορές είστε πραγματικά τρελοί που κάνετε κάτι τέτοιο, αλλά εδώ είμαστε. Είναι απλά για να πούμε ότι ήρθατε εδώ πολύ πιο μπροστά από την εποχή σας.

Θα μπορούσατε – ας πάρουμε ένα λεπτό για να το νοιώσετε μέσα σας.

( παύση)

Και το επόμενο βήμα μας είναι να πάμε πέρα από τον χρόνο. Κάτι που σίγουρα θα σας κάνει άνω- κάτω αν το σκεφτείτε, κι έτσι λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε; Απλά  το επιτρέπουμε. Πρώτα ότι έρχεστε  μπροστά από την εποχή σας και μετά ότι βγαίνετε από τον χρόνο.

Θα σας  κάνω  μια πολύ ξεκάθαρη, τολμηρή δήλωση αυτή την στιγμή σε αυτό που εγώ αποκαλώ το δικό μας μήνυμα του μήνα του Βαλεντίνου, ότι θα είστε η πρώτη ομάδα ανθρώπων που θα βιώσει την εμπειρία,  πώς είναι να βγαίνεις εκτός χρόνου- και χώρου, επειδή είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η πρώτη ομάδα ανθρώπων που θα το κάνει αυτό. Κάποια μεμονωμένα άτομα το έχουν κάνει. Οι περισσότεροι τρελάθηκαν και δυσκολεύτηκαν πολύ να επανέλθουν. Εμείς θα το κάνουμε με έναν ασφαλή τρόπο. Θα το κάνουμε μαζί. Θέλω να πω, όχι μαζί όπως στο Kumbaya, αλλά θα υπάρχουν κι άλλοι που θα το κάνουν ταυτόχρονα, και θα το κάνουμε με μεγάλη καθοδήγηση από το προσφάτως αναθεωρημένο και συρρικνωμένο Βυσσινί Συμβούλιο. Και σας τα λέω όλα αυτά επειδή είναι το επόμενο βήμα μας.

Έτσι λοιπόν, ας πάρουμε μαζί μια βαθιά αναπνοή. Ήρθατε εδώ μπροστά από την εποχή σας, αλλά σας λέω ευθύς αμέσως, θα πάμε πέρα από τον χρόνο. Οπότε κοιτάξτε να συνηθίσετε το γεγονός ,ότι τα πράγματα θα γίνουν πραγματικά παράξενα, πραγματικά διαφορετικά. Και αν ρίξετε μια ματιά πίσω σε ένα από  προνόμια του Μάσλοου, αν θέλετε να πείτε, «Ω, πρέπει να συνεχίζω να κοιτάζω  τους άλλους, συμπεριλαμβανομένων και των Σώμπρα, για να δω που βρίσκομαι για την ισορροπία μου,» ξεχάστε το. Δεν υπάρχει. Νοιώστε άνετα με την ιδέα να το ξεφορτωθείτε, αυτό το σκεπτικό της κοινωνικής ένταξης, της κοινωνικής ταυτότητας. Θα σας κάνει να νοιώθετε παράξενα – ξέρετε, επειδή το αντιμετωπίσατε όλοι σας, αλλά θα γίνει ακόμα πιο παράξενο – το να μην έχετε αυτή την παλιά σύνδεση. Είναι πραγματικά σαν μια ύπνωση στο μυαλό, ένα εμφύτευμα από πάρα πολύ παλιά και φεύγει μαζί με τις υπόλοιπες σκιές , επειδή δεν υπάρχει πλέον χώρος γι αυτό τώρα πια.

Νίκολα Τέσλα

Kαθώς μιλάμε και λέμε ότι είσαστε μπροστά από την εποχή σας, υπήρξαν και κάποιοι άλλοι ,πολύ  υπέροχοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε τον Νίκολα Τέσλα. Αναμφίβολα μπροστά από την εποχή του, πάρα πολύ  μπροστά από την εποχή του, πιθανόν 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του. Κι εκείνος, όπως κι εσείς, ήταν ένας εργάτης της ενέργειας. Εργαζόταν με την ενέργεια υπό την έννοια του ηλεκτρισμού, αλλά πήγε πολύ πέρα από αυτό. Και αρχικά, ο Τέσλα προσπάθησε να ενταχθεί και μετά , αρκετά νωρίς,  συνειδητοποίησε  ότι δεν γινόταν.

Ω! τον εκμεταλλεύτηκαν. Του έκλεψαν τις ιδέες, ακόμα και τις πατέντες του. Ακόμα κι ο Τόμας Έντισον βασικά τον έγδυσε δυο φορές, τάζοντάς του αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά και μετά του είπε, «Ω, δεν καταλαβαίνεις την Αμερικάνικη νοοτροπία. Ήταν ένα αστείο. Δεν το εννοούσαμε πραγματικά.»
Αλλά εκείνος επέμεινε. Συνέχισε την δουλειά του. Είπαν γι αυτόν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι, από ακαδημαϊκές και από επιστημονικές κοινότητες, ότι βασικά ήταν τρελός. Αλλά σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Νίκολα Τέσλα δεν ήταν τρελός. Γνώριζε.

Μπορείτε να φανταστείτε τι πέρασε όταν, όσο λαμπρό μυαλό  κι αν ήταν, δούλευε κυριολεκτικά στους δρόμους της Νέας Υόρκης φτυαρίζοντας τα χαλίκια, τα τσιμέντα και τις ακαθαρσίες των αλόγων για να βγάλει ένα μεροκάματο, για να φάει;  Ιδού λοιπόν, ένα από τα πιο έξυπνα πλάσματα στην κατανόηση της φυσικής – όχι στην σύγχρονη φυσική, αλλά στην πραγματική  φυσική – κανένας δεν τον άκουγε. Ήταν απένταρος. Δεν είχε χρήματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επειδή είτε τον εκμεταλλεύονταν είτε δεν τον προσλάμβαναν. Δεν ταίριαζε. Δεν τον ήθελαν σε αυτούς τους οργανισμούς.

Είχε τόσο λαμπρό μυαλό που καταλάβαινε μια πολύ, πολύ βασική αρχή που η σύγχρονη επιστήμη ακόμα ερευνά: Η ενέργεια είναι δωρεάν. Είναι στον αέρα, κυριολεκτικά. Το αστείο  είναι, ότι είναι τόσο προφανές, και ήταν προφανές και στον Τέσλα. Τελικά ανέπτυξε ένα μικρό και φτηνό εξοπλισμό, που ήταν σε θέση να εξάγει ενέργεια από τον λεπτό αέρα. Με μικρό ή μηδενικό κόστος. Ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, που ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος γι αυτό, και ίσως ακόμα να μην είναι έτοιμος για δωρεάν ενέργεια. Τι θα έκαναν αλήθεια οι άνθρωποι με μια εντελώς δωρεάν ενέργεια; Ξέρετε,  όσο καλό κι αν ακούγεται, αν όλοι είχαν δωρεάν ενέργεια, φανταστείτε, λοιπόν, φανταστείτε συγκεκριμένους ανθρώπους που γνωρίζετε –  έναν γείτονα ή έναν φίλο ή το αφεντικό σας – ξαφνικά να έχει εντελώς δωρεάν ενέργεια και όση θέλει. Πώς θα την διαχειρίζονταν, χωρίς συνείδηση; Ω! επιστρέφουμε  στον παράγοντα συνείδηση.

Ο Τέσλα είχε λαμπρό μυαλό. Συνειδητοποίησε  κάτι, μίλησε στους άλλους γι αυτό και εκείνοι θεώρησαν ότι ήταν εντελώς παρανοϊκός, και είπε, « Αυτό είναι το θέμα. Υπάρχει ενέργεια γύρω μας, αλλά μέρος αυτής, μέρος αυτής της ενέργειας βρίσκεται σε ουδέτερη κατάσταση. Γι αυτό δεν μπορείτε να την δείτε. Γι αυτό δεν γνωρίζετε πώς να την ενεργοποιήσετε μέσω πραγμάτων, όπως ο ηλεκτρισμός ή άλλες δυνάμεις. Αλλά υπάρχει.»
Και τον κορόιδευαν και έλεγαν, «Αν όντως υπάρχει, πώς μπορείς να την βάλεις να δουλέψει για σένα;» Και ο Τέσλα τους είπε, «Απλά το φαντάζεστε. Παίρνετε όλη αυτή την ενέργεια που είναι γύρω σας σε ουδέτερη κατάσταση και» – είπε τις λέξεις – «Απλά και μόνο την φαντάζεστε,» και εκείνοι σκέφτηκαν ότι ήταν θεότρελος. Εμείς χρησιμοποιούμε κάπως διαφορετική ορολογία. Ενεργοποιούμε την ενέργεια ,που βρίσκεται σε ουδέτερη κατάσταση μέσω της συνείδησης, της επίγνωσης, αλλά λίγο – πολύ είναι το ίδιο πράγμα. Και δεν χρειάζονται  φανταχτερές μηχανές ή εξοπλισμός για να πάρει μπροστά. Απλά δεν χρειάζονται.

Έτσι λοιπόν, ο Τέσλα γελοιοποιήθηκε. Πέθανε φτωχός, ζώντας μόνος του σε ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης, Πέθανε απένταρος. Έχει πιθανόν συνεισφέρει στην ενεργειακή εξέλιξη αυτού του κόσμου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Κατάλαβε τις πολλαπλές διαστάσεις. Δυστυχώς, τα περισσότερα χειρόγραφά του έχουν χαθεί – πολλά από αυτά τα κατέστρεψε ο ίδιος. Ξέρετε, γράφεις όλα αυτά τα πράγματα και σου λένε ότι είσαι τρελός κι αυτό που κάνεις είναι να καις τις αποδείξεις.  Έκαψε πολλά από αυτά, και κάποια άλλα μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη την εποχή του Ανατολικού Μπλοκ και κρύφτηκαν. Κρύφτηκαν.

Έχει ενδιαφέρον ποιοι πήραν τα χειρόγραφά του –  τα χαρτιά του τα έστειλαν κάποιοι – αλλά αυτοί που τα διάβασαν δεν είχαν ιδέα για τί πράγμα μιλούσε, όταν μιλούσε για ελεύθερη ενέργεια. Τον θεωρούσαν εκκεντρικό. Σήμερα, οι ενέργειές του, η μνήμη του, η συνείδησή του έχουν αναστηθεί. Έχετε κάποια εταιρία που λέγεται Tesla Motor Company, Τέσλα μπαταρίες. Όλα προς τιμή αυτού του θαυμάσιου πλάσματος , που ήταν 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του.

Είστε πιθανόν 30, ίσως 40 χρόνια μπροστά από την εποχή σας, αλλά ο χρόνος κινείται πιο γρήγορα από ότι εκείνη την εποχή. Τα γεγονότα τρέχουν πιο γρήγορα. Είστε μπροστά από την εποχή σας.  Θα πω ότι είστε οι Τέσλα της συνείδησης, και το εννοώ από το βαθύτερο μέρος μου του Εγώ Είμαι. Οι Τέσλα της συνείδησης. Δουλεύετε με την συνείδηση με τρόπους που οι άλλοι άνθρωποι θα σας γελοιοποιήσουν και θα σας χλευάσουν. Το έχουν κάνει ήδη. Θα σας κοροϊδεύουν και θα σας λένε, «Απόδειξέ το. Απόδειξέ το.» Αλλά δεν μπορείτε. Αυτό είναι το θέμα. Μπορείτε μόνο να το ζήσετε, κι αυτή είναι η απόδειξη.

Δεν είναι μια μαθηματική εξίσωση που προσπαθούμε να την λύσουμε. Δεν είναι ένα ζήτημα φυσικής, όχι με την συνηθισμένη ανθρώπινη φυσική. Είναι κάτι πολύ  διαφορετικό. Κι εσείς έχετε έρθει σ’ αυτή την ζωή και προσπαθείτε να ενταχθείτε και δεν τα καταφέρνετε. Και προσπαθείτε να διατηρήσετε ένα απομεινάρι της Ατλάντιας ύπνωσης, όπου έπρεπε να έχετε κοινωνίες, οικογένειες, επειδή αν βρίσκεστε εκεί μέσα, αν ακόμα δέχονται τα τηλεφωνήματά σας ή διαβάζουν τα μέιλ σας, τότε το μυαλό σας πιστεύει ότι όλα είναι καλά. Αλλά έχετε πάει πέρα από αυτό.

Οι Τέσλα της συνείδησης. Ήρθα σε επαφή με τον Νίκολα πριν την σημερινή μας συγκέντρωση και του είπα, «Μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό;» και κατενθουσιάστηκε. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά του, που θα έμενε με αυτό τον τρόπο η μνήμη του και που θα το φορούσατε περήφανα και θα το παίρνατε μέσα σας. Δεν είναι κολακεία. Δεν είναι κολακεία, επειδή ξέρω πόσα περάσατε για να φτάσετε μέχρι εδώ. Ξέρω την κόλαση που πληρώσατε, τις δυσκολίες, τα σπασμένα κόκκαλα και τα σπασμένα συναισθήματα που χρειάστηκαν για να φτάσετε μέχρι εδώ.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό.

Απλά νοιώστε το βαθιά μέσα σας. Αφήστε το να αντηχεί μέσα σας –  οι Τέσλα της συνείδησης. Κάποιου που ήταν τόσο πολύ μπροστά από την εποχή του και γελοιοποιήθηκε, αλλά αργότερα τιμήθηκε.

Οπότε, μια ερώτηση για εσάς, δεν θα σας δώσω την απάντηση, αλλά την ερώτηση. Τι συνδέει τον  Έλον Μασκ με τον  Νίκολα Τέσλα;  Μιλήστε γι αυτό στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν είναι απαραίτητα αυτό που πιστεύετε. Θα σας δώσω την απάντηση τον επόμενο μήνα. Τι συνδέει τον  Έλον Μασκ, ένα καταπληκτικό άτομο, καταπληκτικό με πολλούς τρόπους. Δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος ειδήμων της τεχνολογίας, που έχω συναντήσει, αλλά επίσης γνωρίζει πώς να κάνει κάτι τόσο σημαντικό. Το όνομά του είναι: αφήνω τα πράγματα να έρθουν σε μένα, αφήνω τις ενέργειες να με υπηρετούν. Είναι ένας Μάστερ στο να επιτρέπει στις ενέργειες να τον υπηρετούν. Είναι πολύ έξυπνος, αλλά δεν είναι το πιο λαμπρό μυαλό. Δεν είναι. Δεν είναι υποχρεωτικά ο καλύτερος μάνατζερ του κόσμου, αλλά επιτρέπει στις ενέργειες να έρθουν σε αυτόν. Πάρτε αυτό το στοιχείο, αγαπητοί Τέσλα της συνείδησης.

Έχουν υπάρξει πολλοί άλλοι σπουδαίοι άνθρωποι, που ήταν μπροστά από την εποχή τους. Ήταν τόσο μπροστά από την εποχή τους, και εσείς δεν τους έχετε ακουστά. Έχουν υπάρξει και κάποιοι σαν τον Τέσλα, φυσικά. Ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν, μπροστά από την εποχή του, αλλά κατά κάποιον τρόπο έμαθε να ταιριάζει. Αλλά ήταν αρκετά αξιοθαύμαστος, πολύ μεταφυσικός. Και κάποιος που είναι κάπως γνωστός , ο Μαρκ Τουέν, ο Σάμουελ Κλέμενς, ( *το πραγματικό όνομα του Μαρκ Τουέν ), που ήταν μπροστά από την εποχή του. Πολύ παράξενος, πολύ τυπάς, παρόλο που ήταν δική μου ενσάρκωση. Αυτός και ο Τέσλα ήταν καλοί φίλοι. Ναι. Θέλω να πω, μπορώ να το αποδείξω. Ήταν καλοί φίλοι. Θαύμαζαν πολύ ο ένας τον άλλο, και ακόμα το κάνουν.

Έτσι λοιπόν, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό. Είστε μπροστά από την εποχή σας και τώρα βγαίνετε από τον χρόνο. Να αισθάνεστε καλά με το γεγονός, ότι ήρθατε εδώ για να φέρτε και να αφήσετε  ένα δώρο για τους άλλους. Ήρθατε εδώ για να το κάνετε για σας, αλλά πρόκειται να το αφήσετε αυτό το δώρο, λέγεται συνείδηση. Δεν είναι υποχρεωτικά προσδιορισμένο ή πακεταρισμένο ή μετρημένο  ή ζυγισμένο ή οτιδήποτε άλλο, αλλά το φέρατε αυτό το δώρο και περάσατε μέσα από πολλές δυσκολίες για να φτάσετε μέχρι εκεί.

Οπότε, όλες οι αμφιβολίες που είχατε για τον εαυτό σας και για την κοινωνία σας, οι προσπάθειές σας να ενταχθείτε σε ομάδες και οικογένειες και όλα τα υπόλοιπα, ας μεταμορφωθούν ευθύς αμέσως. Θα το κάνουμε εντός ολίγου. Εδώ που τα λέμε, ας το κάνουμε τώρα αμέσως.

Λίντα, μου κάνεις σε παρακαλώ την χάρη να ζωγραφίσεις εφτά ράβδους σε οριζόντια διάταξη, πάνω στο χαρτί. Εφτά ράβδους.

Κοιτάζοντας Μπροστά

Το πιο σημαντικό πράγμα  με το οποίο  πρέπει να δουλέψουμε αυτή την στιγμή καθώς βαδίζουμε μπροστά, στην  «Όχι Πια» φάση που διανύουμε…. Θα τo στηρίξω λιγάκι.

Έτσι λοιπόν, πριν κάνα δυο χρόνια  μίλησα για τους Σώμπρα , ποιοί είμαστε, ποιοί είσαστε, πούβρισκόμαστε. Έδωσα στο περίπου έναν προσδιορισμό. Είπα ότι ,μάλλον δεν είναι μια μεγάλη η ομάδα παγκοσμίως. Κατά προσέγγιση, 100.000 άνθρωποι έχουν διαβάσει το υλικό, έχουν παρακολουθήσει κάποιες μεταδόσεις στο ίντερνετ περιστασιακά. Συνεχώς μειώνονται τα νούμερα , κι έχουν φτάσει περίπου στους 30.000 αυτοί που παρακολουθούν σε τακτική βάση. Δεν είναι πολλοί συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό της γης. Και από αυτούς ακόμα, είναι  γύρω στους 15.000  εκείνοι, που είναι πραγματικά και ολοκληρωτικά  αφοσιωμένοι στην Πραγμάτωσή τους σε αυτή την ενσάρκωση. Δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτε να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο τους. Πραγματικά δεν είναι πολλοί. Αρκετοί για μένα. Θα ήμουν ευχαριστημένος ακόμα και πέντε να ήταν, τόσοι θα χρειάζονταν.

Οπότε, στην πορεία του χρόνου, είδατε τον Βυσσινί Κύκλο να αλλάζει, ανθρώπους να έρχονται και να φεύγουν. Κάποιοι που είναι αληθινά αφοσιωμένοι μένουν, κάποιοι φεύγουν για λίγο και γυρίζουν ξανά, επειδή μια στο τόσο έχετε ανάγκη να κάνετε αποδράσεις στα δάση και να βρεθείτε μόνοι σας, και χρησιμοποιείτε αυτό το χρόνο για να γίνετε από μαθητές δάσκαλοι. Έρχεστε εδώ για να πάρετε την πληροφορία και μετά επιστρέφετε πάλι εδώ, έχοντας ενσωματώσει την πληροφορία και απλά συμμετέχετε στην γιορτή.

Κάνατε κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες στροφές και γυρίσματα τα δυο τελευταία χρόνια κυρίως, και μια ιδιαίτερα αξιοσημείωτη, που έγινε πρόσφατα, ειδικά στις συζητήσεις που είχαμε στο Keahak και εδώ στα Shouds  και στο ProGnost.

Οπότε, τί θα συμβεί τα επόμενα  τρία με πέντε χρόνια; Θα γίνουμε πιο – ψάχνω μαζί με τον Κώλντρε να βρω την σωστή λέξη – όχι πιο δεμένοι, όχι πιο απομονωμένοι , αλλά θα γίνουμε πιο – όχι εστιασμένοι – θα γίνουμε πιο αποδοτικοί, ίσως να είναι η σωστή λέξη.

Τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια, αυτοί που τριγυρνάνε στην περιφέρεια, αυτοί που τρέφονται  από την ενέργεια – μπορείτε όλοι σας να τους καταλάβετε από μίλια μακριά –  θα φύγουν με τις ευλογίες μας. Θα κάνουν κάτι διαφορετικό. Αυτοί- και δεν είναι κάτι αρνητικό – αλλά ήταν μεγάλη η ένταση γι αυτούς. Είχαν πάρα πολλά άλλα ζητήματα ή κρατιόντουσαν από πάρα πολλά άλλα πράγματα, οπότε οι δρόμοι μας θα χωρίσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς με καλό τρόπο και αρκετοί θα επιστρέψουν.

Τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια θα απομονωθούμε , κατά κάποιον τρόπο, χωρίς να είναι και η πιο κατάλληλη λέξη, Κάλντρε, αλλά θα πάμε προς τα μέσα. Είναι ίσως καλύτερη αυτή η φράση. Θα πάμε προς τα μέσα τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια. Ένας πολύ σημαντικός λόγος είναι, ότι αυτή την εποχή πολλοί από εσάς θα επιτρέψετε τελικά την Πραγμάτωσή σας. Θα σταματήσετε τις μάχες και τους  πολέμους και θα σταματήσετε να κουβαλάτε σκουπίδια. Θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε ότι τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Θα απελευθερώσετε τα παλιά συναισθήματα και την παλιά ύπνωση.

Μέσα στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια, ο Βυσσινί Κύκλος δεν θα μεγαλώσει πολύ. Στην πραγματικότητα, ίσως και να μικρύνει. Μπορεί να συρρικνωθεί. Τα νούμερα μπορεί να πέσουν, λιγότεροι Σώμπρα. Αλλά αυτοί που θα  είναι εδώ, πραγματικά επιτρέπουν την Φώτισή τους. Αυτοί που θα μείνουν, θα πάνε πραγματικά βαθιά μέσα στον εαυτό τους για αυτή την ενσωμάτωση με τον Μάστερ.

Κατά την διάρκεια αυτής της εποχής – νομίζω ότι αναφέρθηκα σε αυτήν σαν το σκάσιμο του ποπκόρν – θα  βλέπετε γύρω σας τους Σώμπρα καθώς  θα  επιτρέπουν την Πραγμάτωσή τους. Και δεν θα φοράνε ένα κασκόλ που θα το γράφει πάνω. Δεν πρόκειται να έρθουν και να σας χτυπήσουν στο κεφάλι λέγοντας, «Ω, είμαι ένα συνειδητοποιημένο πλάσμα.» Απλά θα το ξέρετε.
Και δεν θα ζηλεύετε , όπως, «Ω, γιατί τα κατάφεραν αυτοί ενώ εγώ  όχι;» Δεν θα υπάρχει ιεραρχία. Απλά θα συνειδητοποιήσετε , «Ω, αγάπη μου, συνέβη. Συνέβη. Το επέτρεψαν, και αν το επέτρεψαν εκείνοι, σίγουρα μπορώ κι εγώ.» Τα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια θα είναι πραγματικά υπέροχα καθώς η Πραγμάτωση, η ένωση του θεϊκού με το ανθρώπινο, θα συμβεί αληθινά.

Στην αρχή θα είναι κάπως τρομαχτικά, επειδή μερικές φορές το όνειρο είναι καλύτερο από την πραγματικότητα. Μερικές φορές η αναζήτηση είναι καλύτερη από την ανακάλυψη, επειδή τότε είναι σαν να λέει ο άνθρωπος, «Τι έρχεται μετά;»  Αλλά, μέσω αυτών που θα επιτρέψουν την Πραγμάτωση, γρήγορα θα συνειδητοποιήσετε, ότι το όνειρο δεν ήταν καλύτερο από την πραγματικότητα. Το όνειρο  είναι η πραγματικότητα και η πραγματικότητα υπάρχει σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Οι πρώτοι που θα φτάσουν στην Πραγμάτωσή τους, θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε ότι δεν είναι  αυτό που νομίζατε. Δεν είναι κάτι ανθρώπινο, σαν κάτι που έχει πάρει σχήμα και μορφή από έναν άνθρωπο. Είναι πολύ, πολύ διαφορετικό, και θα είναι εκπληκτικό. Και ξέρω ότι μερικοί από εσάς , κάποιοι από εσάς και μάλλον θα έχετε δίκιο,  θα νοιώσετε ναυτία σκεπτόμενοι, «Ω, θεέ μου, ένας ακόμα που κοπανάει το στήθος του και λέει πόσο φωτισμένος ή συνειδητοποιημένος είναι ενώ δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι δυσλειτουργικό. Δεν είναι αληθινό.»
Θα υπάρχουν και κάποιοι τέτοιοι, αλλά όχι πολλοί. Όχι πολλοί, επειδή εξουδετερώσαμε το makyo ( δήθεν) στους Σώμπρα και τώρα είναι μόνο 4,7 τοις εκατό. Δεν ταιριάζουν πια εδώ μέσα. Δεν χωράνε. Όχι πια, όχι πια makyo, όχι όταν η Πραγμάτωση είναι τόσο πολύτιμη  και τόσο σημαντική για εσάς, όχι όταν συνειδητοποιείτε ότι το ρολόι έχει σημάνει. Ξέρετε, «Είναι καιρός να το κάνω.»

Τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια θα περνάμε υπέροχα μαζί. Πιστεύω ότι θα κάνουμε περισσότερο ενεργειακές συγκεντρώσεις, του τύπου μεράμπ, για να βγαίνουμε από την τρέλα και απλά να επιτρέπουμε.

Και μετά, όπως είπα στο προσωπικό του Βυσσινί Κύκλου, στην αγαπητή Λίντα, η οποία έχει βυθιστεί σε σκέψεις αυτή την στιγμή, έρχεται το γνωρίζειν.

ΛΙΝΤΑ: Έχω βυθιστεί σε σκέψεις. Σε ευχαριστώ που το πρόσεξες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έχει βυθιστεί σε σκέψεις .Μετά, ζήτησα από το οργανισμό του Βυσσινί Κύκλου να είναι έτοιμος για όσα θα ακολουθήσουν.

Οπότε, έχετε μια ομάδα σε ολόκληρο τον κόσμο χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν επιτρέψει την Πραγμάτωσή τους και πολλούς άλλους που είναι εδώ , αλλά ξαφνικά αυτό αλλάζει την ενέργεια ολόκληρου του Βυσσινί Κύκλου και ξαφνικά έρχεται το επόμενο κύμα σε τρία με πέντε χρόνια, και αρκετά μεγάλα νούμερα, και πάλι, από ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν τους  προσέλκυσαν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα όσων συμβαίνουν , αλλά η ενέργεια. Δεν πρόκειται να μάθουν πώς έφτασαν εδώ. Δεν πρόκειται να μάθουν πολλά για τον Βυσσινί Κύκλο, αλλά θα νοιώσουν μεγάλη έλξη. Θα νοιώσουν να προσελκύονται από εσάς, από την ακτινοβολία και το φως σας, και τότε θα ανοίξει μια νέα φάση. Προετοιμαστείτε γι αυτό. Να είστε προετοιμασμένοι γι αυτό, αυτό ζήτησα από τον οργανισμό του  Βυσσινί Κύκλου, επειδή τότε θα αλλάξουν όλα. Αλλά τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια, θα είναι μια περίοδος δημιουργίας ενός ασφαλούς χώρου και Επιτρέπω. Αυτό είναι όλο.

Επιτρέποντας την Σοφία

Το μεγάλο θέμα είναι απλά να αναγνωρίσετε ότι η σοφία είναι εδώ, η σοφία που έρχεται με τον Μάστερ. Το έχω εξηγήσει σε κάποιες από τις συγκεντρώσεις μας, αλλά θα το επαναλάβω ξανά στο υπέροχο διάγραμμα της Λίντα. Η κάθε μία από αυτές τις φιγούρες εκπροσωπεί μία από τις ενσαρκώσεις σας, και πάνε πολύ πίσω στο παρελθόν σας- δ εν είναι μόνο εφτά – και πάνε πολύ μπροστά στο μέλλον σας, όλες σας οι ενσαρκώσεις εκπροσωπούνται από αυτή την εικόνα.

Το Εγώ Είμαι, εσείς, ο Μάστερ, έχετε επιλέξει αυτήν εδώ  την ενσάρκωση για την ενσωμάτωσή σας ( μαρκάρει μια εικόνα στο κέντρο). Αρκετά απλό πράγμα. Δεν επιλέξατε τις άλλες ενσαρκώσεις, είπατε, « Αυτή θα είναι, ακριβώς εδώ, την κατάλληλη εποχή» – αυτή που αποκαλώ Εποχή των Μηχανών – « η ισορροπία της συνείδησης στην Γη, όλα είναι  κατάλληλα. Συμβαίνει ακριβώς εδώ.» Ξέρετε ότι θα μπορούσατε να το είχατε κάνει πολλές ζωές πριν, αλλά δεν το κάνατε. Δεν το κάνατε. Ε λοιπόν, αυτό για μένα σημαίνει  κάνα δυο πράγματα:  Το δυναμικό υπάρχει ακόμα, κι εσείς αποφασίσατε να περιμένετε μέχρι τώρα για πολλούς λόγους.

Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ,ότι ο Μάστερ που στην ουσία είναι όλες σας οι ενσαρκώσεις, η σοφία όλων σας των ενσαρκώσεων χωρίς γεγονότα και πρόσωπα και λεπτομέρειες,  είναι απλά και μόνο η σοφία.  Η σοφία, το δισκοπότηρο – θα το ζωγραφίσω σαν μια κούπα, το δισκοπότηρο – αυτό το δισκοπότηρο κρατάει μέσα του την σοφία όλων των ενσαρκώσεων και ρέει μέσα σε αυτή την ενσάρκωση. Από αυτή την ενσάρκωση την λαμβάνετε εσείς, σαν αποδέκτες, και μετά ρέει μέσα σε όλες σας τις ενσαρκώσεις αργά ή γρήγορα , αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Ρέει αυτή την στιγμή.

Αυτή την στιγμή, είναι πολύ σημαντικό σαν  επόμενο βήμα μας να επιτρέψουμε την σοφία να κάνει αυτό που κάνει. Αποστάζει . Παίρνει όλα τα άχρηστα και τα σκουπίδια και τα πετάει έξω. Επιτρέψτε της να το κάνει. Μπορεί να σας κάνει να νοιώθετε άβολα μερικές φορές, σωματικά και ψυχολογικά. Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι όλα αποστάζονται . Η σοφία δόθηκε στον άνθρωπο, σε σας, από τον Μάστερ. Κάποιοι θα το έλεγαν την θεϊκότητα. Δεν μου πολυαρέσει αυτό, επειδή παραπέμπει στην δύναμη. Όταν λέω σοφία από όλες τις ανθρώπινες ενσαρκώσεις, με τον Μάστερ να δείχνει συμπόνοια και κατανόηση για το ανθρώπινο ταξίδι και τις δυσκολίες του, η σοφία εισέρχεται αυτή την στιγμή για να σας συγκρατήσει να μην χάσετε τις ισορροπίες.

Κατά καιρούς θα νοιώθετε, «Ωωω, χάνω την ισορροπία μου και πρέπει να παρατηρώ τις σκέψεις μου.» Όχι! Αυτή η σοφία θα σας αποτρέψει από κάτι τέτοιο. Ή, «Αν δεν ελέγχω τον εαυτό μου, θα κάνω άσχημα πράγματα, επειδή έχω ξανακάνει.» Όχι. Η σοφία δεν σας το επιτρέπει αυτό. Δεν σας επιτρέπει να κάνετε κακό. Μπορείτε να πειραματιστείτε πάνω σε αυτό. Μπορείτε να πείτε, «Οκ, τότε θα πάω να γίνω ντίρλα απόψε και θα δω αν η σοφία θα με συγκρατήσει.» Ξέρετε, πιθανών να σας αφήσει να γίνετε ντίρλα, και μετά θα πείτε, «Ωωω! Ήταν τόσο…. όχι, ποτέ ξανά.» ( γέλια) «Οκ. Δεν μου χρειάζεται να το κάνω αυτό. Έχω περάσει από εκεί, το έχω κάνει. Οκ.»

Αυτή η σοφία εισέρχεται και είναι διαθέσιμη αυτή την στιγμή. Στην πραγματικότητα, δεν είναι κάτι για το οποίο χρειάζεται να προσπαθήσουμε. Είναι εδώ. Είναι εδώ. Έχετε προσέξει τελευταίως ότι  τα όνειρά σας έχουν γίνει κάπως παράξενα; Κρατάνε όλη την νύχτα, πολύ αλλόκοτα κι εσείς ξυπνάτε την άλλη μέρα και λέτε, «Τι ήθελε να μου πει; Ουφ! Ας το να πάει. Ξέχασέ το.»

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ακόμα και στον ύπνο σας η σοφία αποστάζεται και εσείς νοιώθετε αυτή την διαδικασία. Στο ανθρώπινο μυαλό σας, είναι μια μεγάλη νύχτα γεμάτη όνειρα και είναι απαίσιο και συνεχίζεται διαρκώς. Αυτή την στιγμή είστε μέσα στο μπλέντερ. Είστε μέσα στην χύτρα ταχύτητας, στον αποστακτήρα, και νοιώθετε πώς είναι να σοφοποιείται ο εαυτός σας ( γέλια). Αυτό συμβαίνει.

Αυτή την στιγμή, καθώς κάθεστε εδώ, καθώς σας αποσπάω την προσοχή εσκεμμένα, σοφοποιήστε. Όλα όσα κάνατε σήμερα το πρωί έχουν μπει μέσα στην μηχανή της σοφίας  και φιλτράρονται και σοφοποιούνται και επιστρέφουν σε σας. Όλα. Μηδενός εξαιρουμένου. Όλα όσα θα κάνετε αργότερα σήμερα θα σοφοποιηθούν. Με άλλα λόγια, αυτό που συνήθως συνέβαινε ήταν, ότι εσείς ζούσατε την ανθρώπινη ζωή σας  και περνούσατε μέσα από όλες σας τις καταστάσεις και μετά πεθαίνατε και μετά όλα μεταφέρονταν στην σοφία και ίσως ένα μικρό μέρος αυτής να σας ήταν διαθέσιμο στην επόμενη ενσάρκωσή σας.
 Αυτό συμβαίνει μέσα σας αυτή την στιγμή. Δεν περιμένει μέχρι το τέλος της ζωής σας. Δεν περιμένει το μέλλον. Είναι εδώ αυτή την στιγμή. Όλα όσα κάνατε, όλα τα τραύματα που περάσατε μεγαλώνοντας σκεπτόμενοι ότι, «Είμαι  διαφορετικός, είμαι παράξενος,» αυτή την στιγμή, και όταν κάναμε τις σύντομες ερωτήσεις – απαντήσεις πριν, όλα μεταφέρθηκαν σε σοφία.

Ποτέ πριν δεν ήταν έτσι. Πάντοτε ήταν εμπειρίες, πολύχρονη αναμονή, λίγη σοφία. Περισσότερη εμπειρία, περισσότερη αναμονή. Γι αυτό είχατε την μία ενσάρκωση μετά την άλλη, ένα είδος βαθμιαίας σοφίας. Λίγο από αυτή την ζωή, λίγο από μιαν άλλη αργότερα. Όλα συμβαίνουν αυτή την στιγμή. Γι αυτό επίσης, μερικές φορές νοιώθετε λες και κάποιος έχει βάλει  έναν εκσκαφέα μέσα στο κεφάλι σας και στο σώμα σας και σας τα ξερίζωνε όλα. Γι αυτό ορισμένες φορές τίποτε δεν βγάζει νόημα, επειδή όλα σοφοποιούνται. Και είναι διαθέσιμα σε σας, όλα.

Είναι πιθανόν το πιο σημαντικό βήμα σε αυτά που κάνουμε τώρα, η πιο σημαντική διαδικασία, το να επιτρέπουμε την σοφία. Πρώτα από όλα, αναγνωρίζουμε ότι είναι εδώ. Και δεύτερον, την επιτρέπουμε. Δεν είναι κάτι που…. ω, ας κάνουμε μια μεράμπ. Ας την φέρουμε τώρα αμέσως. Και, με την ευκαιρία να σας πω ότι, μετά την μεράμπ, θα κάνουμε τα τεστ μας, οπότε πηγαίνετε όπου είναι να πάτε, αλλά θα επιστρέψουμε ξανά.

Μεράμπ- Επιτρέποντας την Σοφία

Ας πάρουμε την καλή βαθιά αναπνοή κι ας βάλουμε λίγη μουσική.

( η μουσική ξεκινάει)

Ω, θεέ μου. Το κοιτάζω μερικές φορές. Σας κοιτάζω συγκινημένος. Θα χαθούν  πολλά στοιχήματα  στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων .Πολλά. Ομολογώ ότι πόνταρα και στις δυο μεριές. Πρώτα, εναντίον σας και μετά υπέρ σας, κι έτσι δεν θα χάσω ό,τι κι αν γίνει.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και το επόμενο σημαντικό, ουσιώδες πράγμα που μπορείτε να κάνετε χωρίς να το επεξεργαστείτε, είναι απλά να  επιτρέψετε αυτή την σοφία, ολόκληρη την διαδικασία της μεταφοράς πραγμάτων από λεπτομέρειες, από ανθρώπινες εμπειρίες, από τραύματα και χαρές και όλα τα υπόλοιπα, όμως όλα, κάθε σκέψη που κάνατε ποτέ,  κάθε σκέψη, και να τους επιτρέψετε να  γίνουν σοφία.

Θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο πάνω σε αυτό. Όταν περάσατε μέσα από το Τείχος της Φωτιάς, ήταν κάτι για το οποίο  βασικά  σας μίλησε ο Τοβίας πριν από πολύ καιρό, αλλά είναι μέσα στην ταυτότητά σας. Όταν περάσατε μέσα από το Τείχος της Φωτιάς και διαλυθήκατε σε δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων κομμάτια, κάθε κομμάτι σας ήταν μια δυνατότητα. Όλα όσα θα μπορούσατε ενδεχομένως  να βιώσετε ή να σκεφτείτε ή να νοιώσετε περιέχονται μέσα στο Τείχος της Φωτιάς, στην εκεί εμπειρία σας, σε εκείνο το κομμάτιασμα του εαυτού.

Έχει ειπωθεί, έχει τεθεί σαν ερώτημα, «Φύγατε ποτέ από το Τείχος της Φωτιάς; Μήπως είστε ακόμα σε αυτή την εμπειρία;»

Αλλά τώρα μπείτε στην σοφία. Μπείτε σε μια δυνατότητα, που ούτε καν αναλογιστήκατε στο Τείχος της Φωτιάς. Μπείτε όχι μόνο στην σοφία του παρελθόντος, αλλά επίσης του παρόντος, αυτών που συμβαίνουν τώρα.

Αυτό θα κάνουμε τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια, θα αφήσουμε τα πάντα να εισέλθουν στην σοφία, ακόμα και στις σκέψεις που μόλις κάνατε. Φέρνουμε την σοφία του παρελθόντος και του μέλλοντος, των μελλοντικών ενσαρκώσεων που ενδεχομένως θα ζήσετε στο μέλλον, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνουν αυτή την στιγμή.

Αυτό είναι ένα από τα πιο οικεία κομμάτια της σχέσης με το Εγώ Είμαι. Το Εγώ Είμαι αγαπάει αυτή την σοφία. Αγαπάει τις εμπειρίες, αλλά μετά τις φέρνει στην σοφία. Και τώρα εσείς έχετε πρόσβαση σε αυτό. Συμβαίνει στην στιγμή.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και αγαπητοί φίλοι απλά επιτρέψτε την σοφία. Αυτό είναι όλο.

( παύση)

Επιτρέψτε την σοφία.

(παύση)

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή σε αυτή την στιγμή, σε αυτό τον ασφαλή χώρο. Θα το κάνουμε συνέχεια με ποικίλους τρόπους , καθώς βαδίζουμε πραγματικά προς της ενσωμάτωση. Αλλά , όπως είπα και στην Έντιθ πριν, δεν υπάρχουν πια μάχες. Δεν υπάρχει πια επεξεργασία, επειδή αυτή την στιγμή λέμε στον άνθρωπο, «Απλά επέτρεψε.» **

Να θυμάστε, η σοφία δεν έχει εξουσία. Δεν έχει ενέργεια μέσα της. Δεν είναι μια δύναμη. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα ότι είναι η σύνδεση με το Εγώ Είμαι, με την επίγνωση.

Από εδώ και στο εξής, αντί να προσπαθείτε να καταλάβετε κάτι με το μυαλό σας…. αντί να προσπαθείτε να καταλάβετε κάτι με το μυαλό σας, φέρτε το μέσα στην σοφία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και απλά ας επιτρέψουμε.

( παύση)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, ακούγοντας την μουσική που παίζει καθάρια.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή, επιτρέποντας την σοφία.

Δεν χρειάζεται να παλεύετε τις καταστάσεις με το μυαλό σας πια…. ή να βρείτε την άκρη.

Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.

( παύση)

Ο Μάστερ φέρνει την σοφία όλων των ενσαρκώσεων και την σοφιοποίηση, που συμβαίνει αυτή την στιγμή.

( παύση)

Γι αυτό όλα αυτά τα όνειρα που βλέπετε είναι τόσο παράξενα, επειδή ουσιαστικά τώρα αποκτάτε επίγνωση, σχετικά με το πώς έρχονται όλα στην σοφία, πώς αποστάζονται.

(παύση)

Βλέπετε, εσείς, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να δουλέψετε με αυτή, να το παλέψετε, να προσπαθήσετε σκληρά. Απλά επιτρέπετε την σοφία, και λέτε, «Τι είναι η σοφία;» Ε λοιπόν, αφήστε τον εαυτό σας να την βιώσει. Δεν είναι νοημοσύνη. Δεν είναι το IQ σας. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι η ομορφιά και η χαρά των πάντων. Όλων όσων έχετε ζήσει.

( παύση)

Όταν λέω όχι πια συναισθηματική επεξεργασία, αυτό που πραγματικά εννοώ είναι να επιτρέψετε την σοφία του Μάστερ να έρθει και να αποστάξει όλη την παλιά επεξεργασία , όλα τα παλιά ζητήματα.

Επιτρέψτε την στις σκέψεις σας. Υποθέτω ότι εσείς θα λέγατε στο κεφάλι σας. Είστε εσείς ούτως ή άλλως, αλλά είναι ο Μάστερ.

Επιτρέψτε της να μπει μέσα στις εμπειρίες που είχατε στο παρελθόν, που ίσως να είναι ακόμα τραυματικές.

Επιτρέψτε της να μπει μέσα στο σώμα σας. Ναι, ακόμα και η βιολογία μπορεί να δώσει το απόσταγμα της σοφίας, απολύτως.

( παύση)

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή μέσα στην σοφία του Μάστερ, και στα επόμενα χρόνια ,που θα είμαστε μαζί θα μάθετε ότι δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή, δεν υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Μάστερ. Είναι το ίδιο. Ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Μια λέξη να θυμάστε από την σημερινή μέρα, μόνο μια λέξη: Σοφία. Σοφία.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.

Καλή βαθιά αναπνοή. Α!

Ξέρετε,  πολύ συχνά μου αρέσει να τελειώνω με  μια μεράμπ, αλλά όχι σήμερα. Όχι σήμερα. Όχι , θα επιστρέψουμε ξανά σε αυτό.

Η Μέτρηση

Έτσι λοιπόν, σας είπα ότι ήρθε ο καιρός για μια μικρή μέτρηση. Το είπα πριν δυο χρόνια, ότι θα κάνουμε μια μικρή μέτρηση μια φορά τον χρόνο. Είχα πει ότι με αυτό τον τρόπο θα αποφασίζατε αν θα μείνω ή όχι, αλλά κολλήσατε μαζί μου ( γέλια). Αλλά θέλω να δω πού βρίσκεστε, και ιδού το τεστ. Το τεστ. Λίντα, το μικρόφωνο παρακαλώ.

Το τεστ για την σοφία σας – θα το μετρήσουμε κι αυτό επίσης καθώς θα κυλάει η ώρα – το τεστ της σοφίας σας είναι, ότι θέλω τις καλύτερες ερωτήσεις σας αυτή την στιγμή, επειδή η πραγματική κατανόηση της σοφίας βρίσκεται μέσα στις ερωτήσεις που κάνετε, κι όχι στις απαντήσεις που δίνετε.

Οπότε, Λίντα, σε οποιονδήποτε, δώσε μου την καλύτερή σου ερώτηση. Αυτό θα κρίνει πού πηγαίνουμε, όλοι μας.

ΛΙΝΤΑ: Χωρίς πίεση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: ( γελώντας) Ποια είναι η καλύτερή σας ερώτηση;

( μικρή παύση)

Δεν είναι αντιπαθητική η πίεση;

ΤΖΟΥΛΙ: Το ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είναι απαίσια;

ΤΖΟΥΛΙ: Απλά προσπαθώ να νοιώσω ( κάνει παύση)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ε! Βλέπεις, το πας πολύ διανοητικά.

ΤΖΟΥΛΙ: Το ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μήπως θέλεις να γυρίσουμε αργότερα σε σένα; Μήπως θέλεις να σου δώσει μερικά λεπτά η Λίντα;

ΤΖΟΥΛΙ: Οκ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά θα επιστρέψουμε.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Ω, τι καλά! ( ο Ντέιβιντ γελάει) Α! ( ο Ντέιβιντ κάνει παύση) Μάλλον θα πάω στις γυναικείες τουαλέτες ( γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Νομίζω ότι σε είδα εκεί νωρίτερα, έτσι;

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Νομίζω….

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την καλύτερη ερώτηση, Ντέιβιντ. Και μην προσπαθήσεις να το δεις φιλοσοφικά. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην…φιλοσοφία και στο να είσαι σοφός. Βοήθημα: η σοφία είναι απλή.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Ναι ( κάνει παύση ξανά)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ε λοιπόν, δεν τα πάμε  καλά με το τεστ μας μέχρι τώρα! ( ο Αντάμους γελάει)

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Νομίζω ότι θα πρέπει να…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θέλεις να πας πάσο.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: … να μιλήσω σε λίγο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, μάνα μου.

ΛΙΝΤΑ: Ένα χέρι σηκώθηκε. Σόρι.

ΕΝΤΙΘ: Γεια χαρά ομορφόπαιδο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Γεια σου, όμορφη ( η Έντιθ γελάει)

ΕΝΤΙΘ: Εγώ έχω σοφία;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Εγώ έχω σοφία;» Αυτή είναι η ερώτησή σου;

ΕΝΤΙΘ: Ναι, όντως.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και θέλεις να σου απαντήσω;

ΕΝΤΙΘ: Ίσως.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Να ποιος είναι ένας ακόμα ρόλος μου εδώ πέρα. Θα σας δίνω απαντήσεις.

ΕΝΤΙΘ: Ναι, παρακαλώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η Έντιθ ρώτησε, «Έχω σοφία;» Έντιθ, έχεις τόσα πολλά πάνω σου που το προσπερνάς. Έχεις τόση σοφία μέσα σου, αλλά εσύ ακόμα βασίζεσαι στα μπράτσα σου και στο μυαλό σου. Οπότε τώρα, απλά άφησε την σοφία να σε υπηρετήσει στην ζωή σου.

ΕΝΤΙΘ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και όταν την ψάχνετε, «Ε λοιπόν, πού είναι η σοφία για την οποία μας έλεγε ο Αντάμους;» Δεν βρίσκεται στο μυαλό. Ούτε καν στην καρδιά σας. Δεν έχει δύναμη, γι αυτό είναι πολύ αθόρυβη. Δεν πρόκειται να νοιώσετε κάποια μεγάλη συγκίνηση, αλλά όταν την εντοπίσετε, θα το ξέρετε. Ωραία.

ΕΝΤΙΘ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επόμενη ερώτηση. Πώς ήταν αυτή η ερώτηση από το ένα ως το δέκα; Εσείς, το κοινό, θα δίνατε έξι, πάνω από έξι ή κάτω από έξι; ( κάποιος λέει «Κάτω από το έξι) Κάτω από το έξι. Τρία ή τέσσερα; ( πολλά σχόλια από το κοινό) Ε, ναι. Όχι, ήταν πραγματικά καλή , ξέρετε, επειδή από αυτό το τεστ εξαρτάται τι θα κάνουμε τον επόμενο μήνα. Οπότε, τουλάχιστον, τουλάχιστον, η Έντιθ κέρδισε  ένα χειροκρότημα που απάντησε στην καταραμένη την ερώτηση ( ο Αντάμους γελάει και το κοινό χειροκροτάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, επόμενη ερώτηση.

ΣΩΜΠΡΑ 3 ( άντρας): : Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει ότι όλο αυτό λειτουργεί;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: : Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει ότι όλο αυτό λειτουργεί;;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Ένοιωσα ότι θα πρέπει να μοιάζει με κάτι, που κάνει τα μάτια σου να γυρνάνε σαν τρελά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Και ξέρω ότι έτσι είναι, αλλά πολύ συχνά αμφιβάλλω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι!

ΣΩΜΠΡΑ 3: Και ψάχνω για ενδείξεις, επειδή το μυαλό μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Θα σου δώσω την σοφή απάντηση, εντάξει; Θα καθίσω κάτω και θα κάνω σαν να είμαι σοφός. Ποια ήταν η ερώτηση; ( γέλια) : Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει ότι όλο αυτό λειτουργεί;

ΣΩΜΠΡΑ 3: Πώς μπορεί κανείς να καταλάβει ότι όλο αυτό λειτουργεί;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, ακρίδα, υποθέτεις ότι λειτουργεί.

ΣΩΜΠΡΑ 3: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, η απάντηση ήταν καλή. Η ερώτηση, αρκετά καλή. Η απάντηση ήταν πολύ καλή ( γέλια). Η ερώτηση έπιανε πέντε ή παραπάνω;

ΛΙΝΤΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή μήπως πέντε και παρακάτω; Όλοι όσοι πιστεύουν παραπάνω, να σηκώσουν τα χέρια τους. Εσείς από το ίντερνετ, σηκώστε τα χέρια σας. Ω, οκ. Είμαστε πάνω από το πέντε. Είσαι ασφαλής. Ναι. Αλλά έχουμε ακόμα δυο, που δεν έχουν απαντήσει, οπότε θα επιστρέψουμε πίσω σε αυτούς.

Η καλύτερη ερώτηση. Βλέπετε, μπορείτε να καταλάβετε πολλά για  την σοφία που έχει κάποιος από την ερώτηση που κάνει. Όλοι σας έχετε ακουστά ότι δεν υπάρχει χαζή ερώτηση. Αυτός που το είπε ήταν χαζός. Ναι. Πάνω σε αυτό, Ντέιβιντ.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Ω, γυρίσαμε πολύ γρήγορα σε μένα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ερώτηση. Μια ερώτηση που πάντοτε ήθελες να μου κάνεις.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ: Εσύ ήσουν όταν βρισκόμουν στην άλλη πλευρά του πέπλου πριν από αυτή την ενσάρκωση, που ουσιαστικά βοηθούσες στην καθοδήγησή μου, και εκείνη την εποχή κατέληξα να επιλέξω τους γονείς μου και νομίζω ότι ήσουν εσύ αυτός που μου είπε, «Πήγαινε να τους νοιώσεις και να τους επισκεφτείς για να δεις αν αυτή είναι η οικογένεια που θέλεις να ενσαρκωθείς κοντά της.» Εσύ ήσουν;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι. Εγώ είμαι αυτός που είπε: «Μην πας» ( ο Ντέιβιντ γελάει, το ίδιο και το κοινό.) Εσύ ήσουν αυτός και θα το ανακαλύψεις αν πας πίσω στο παρελθόν σου ή στις εμπειρίες σου, αν πας πίσω σε όλες τις φορές που πίστευες ότι ήταν  ένα πνεύμα ή ένας άγγελος ή ακόμα κι εγώ, και θα συνειδητοποιήσεις ότι όλες τις φορές ήσουν εσύ από το μέλλον που ήρθες πίσω για  να σε επισκεφτείς. Το μεταμφίεσες με διαφορετικά ονόματα και πρόσωπα, αλλά κάθε φορά ήσουν εσύ. Οπότε, ωραία. Ω, μου αρέσουν οι απαντήσεις!

ΛΙΝΤΑ: Ναι, το καταλάβαμε! Το καταλάβαμε! ( γέλια)

ΑΛΙΣ: Είναι άραγε μια πραγματική δημιουργία το Επιτρέπω;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι άραγε μια πραγματική δημιουργία το απλά Επιτρέπω;
Η πραγματική δημιουργία είναι απλά μια έκφραση χαράς, ύπαρξης, και μετά Επιτρέπω. Μια πραγματική δημιουργία είναι να παίρνετε μια καλή βαθιά αναπνοή και απλά- «Ω, ουάου!»- και μετά επιτρέπετε να εκδηλωθεί με όποιον τρόπο θέλει, χωρίς ατζέντα ή πρόγραμμα, αλλά με το Επιτρέπω. Και μετά ο πραγματικός δημιουργός κάθεται αναπαυτικά και παρατηρεί πώς όλη αυτή η ενέργεια αρχίζει να στριφογυρνάει και σκέφτεται, «Είναι εκπληκτικό. Είμαι εκπληκτικός.» 
Και μετά ο πραγματικός δημιουργός λέει, «Θα πηδήξω μέσα στην δημιουργία μου,» κι εγώ φωνάζω από τα παρασκήνια, «Μην το κάνεις!» ( γέλια) Εκτός κι αν είσαι πραγματικά σοφός. Ναι. Ωραία. Ωραίες ερωτήσεις. Πλησιάζουμε.  Κάνουμε προθέρμανση. Κάνα δυο ακόμα.

ΤΖΟΥΛΙ: Υπάρχει μια αίσθηση ευκολίας στο Επιτρέπω.Και ότι όλα έχουν συμβεί και όλα είναι καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΤΖΟΥΛΙ: Οπότε νομίζω ότι η ερώτηση  είναι παρόμοια με το υπάρχει και κάτι άλλο; Εκείνος είχε κάνει την ερώτηση πώς μπορούμε να ξέρουμε αν έχουμε φτάσει εκεί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πώς μπορούμε να ξέρουμε;

ΤΖΟΥΛΙ: Ναι. Απλά….

ΑΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Θα σου δώσω μια πολύ ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό, έχει ήδη συμβεί. Τώρα προχωράμε στην εμπειρία του πώς ήταν για να φτάσουμε εκεί. Σταμάτα να γκρινιάζεις, να παραπονιέσαι, να κλωτσάς, να κάνεις πίσω και να ουρλιάζεις και να ρίχνεις σε μένα το φταίξιμο.
Και πώς πιστεύεις ότι θες να το βιώσεις; Είναι μια ερώτηση προς όλους εσάς. Και μετά μου λέτε, «Ω, θέλω να είμαι όλο χαρά κι αγάπη και ειρήνη.» Ε δεν νομίζω. Νομίζω ότι θέλατε να ζήσετε την εμπειρία με μάχες με τσεκούρια και ( γέλια) σαν μαχητές και σαν πολεμιστές, παρατηρώντας πόσες βλακείες μπορείτε να αντιμετωπίσετε. Και είναι εντάξει. Εγώ θα είμαι εδώ όπως και να χει. Αλλά πώς θέλετε να το περάσετε; Είναι τόσο απλό. Αλήθεια, πώς θέλετε να το περάσετε;

Τώρα, πριν απαντήσει το μυαλό σας, πατήστε  πάνω  στην σοφία. Πατήστε πάνω στην σοφία. Θα πάρετε μια εντελώς διαφορετική απάντηση από εκείνη του μυαλού. Μια εντελώς διαφορετική απάντηση. Και να θυμάστε, η σοφία δεν έχει προκαταλήψεις ή κριτική. Δεν έχει ενέργεια ή εξουσία. Είναι απλά αυτό – ξαφνικά, νοιώθετε τον εαυτό σας μέσα σε αυτή την ζεστή , χρυσή πισίνα από μέλι, και νοιώθετε σαν, «Ω!» Αλλάζει τα πάντα. Και ίσως να μην είστε σε θέση να το προσδιορίσετε ευθύς αμέσως, αλλά ξαφνικά μπαίνετε μέσα στην σοφία αντί να μπείτε στο μυαλό, κι αυτό αλλάζει τα πάντα.

Βαδίζουμε προς ένα διαφορετικό μονοπάτι εδώ αντί να επιστρέφουμε στο παλιό νοητικό. Οπότε, ωραία.

ΤΖΟΥΛΙ: Καλά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Καλή ερώτηση.

ΤΖΟΥΛΙ: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Δυο ακόμα, και μετά θα τελειώσουμε με το τεστ. Και, αγαπητέ κύριε, η Λίντα θα σου δώσει το μικρόφωνο μετά.

ΣΥΛΒΙΑ: Ε λοιπόν, όταν ήρθα εδώ είπα στην Ντενίζ « Ποτέ μην λες ποτέ» . Οκ, η ερώτηση είναι ότι, στο ProGnost  ήσουν τόσο συναρπαστικός.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! Δεν ήμουν;

ΣΥΛΒΙΑ: Ήσουν στην σωστή στιγμή.  Ήταν σαν να την περίμενες αυτή την στιγμή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό έκανα!

ΣΥΛΒΙΑ: Και δείλιαζα να έρθω εδώ, αλλά ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, επειδή ένοιωσα ότι έπρεπε να έρθω. Οπότε, η ερώτηση είναι τι συνέβη μετά από εκείνη την ημέρα που τόσο πολύ προσδοκούσες, την ημέρα του ProGnost;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι συνέβη μετά το ProGnost;  Σε σένα ή σε μένα;

ΣΥΛΒΙΑ: Σε σένα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, γύρισα πίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων.

ΣΥΛΒΙΑ: Λοιπόν, λοιπόν, εμ…

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παρέθεσαν  ένα δείπνο για μένα εκείνο το βράδυ (γέλια), και με τίμησαν, ναι.

ΣΥΛΒΙΑ: Εσένα κι εμάς μαζί.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Τι συνέβη; Ξεκινήσαμε  προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Αφήσαμε τον παλιό δρόμο, παρόλο που δεν ήμασταν πολύ καιρό σε αυτό τον δρόμο. Εξακολουθούμε να κάνουμε αλλαγές. Έγινε μια τεράστια αλλαγή στο έργο που κάνουμε. Είπαμε αντίο… ( η Λίντα γνέφει στον Αντάμους) Ω, η Λίντα θέλει να κάνουμε τοποθέτηση προϊόντος. Αν θέλετε να αγοράσετε ένα κασκόλ Σώμπρα,  καλέστε την Λίντα στο 1-800… ( γέλια)

ΛΙΝΤΑ: Η επιγραφή αναβόσβηνε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η επιγραφή μου πάντα αναβοσβήνει ( κι άλλα γέλια).
Έτσι λοιπόν, αυτό που συνέβη είναι το γεγονός ότι σφίξαμε τα λουριά. Υπάρχουν μερικοί που δεν τους αρέσει όλο αυτό το θέμα, «Ωω, η τεχνολογία και τα ρομπότ» και βασικά είπαμε, ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Εκεί που πηγαίνουμε εμείς είναι παράλληλος δρόμος, αλλά εμείς φέρνουμε την συνείδηση αντί για την τεχνητή νοημοσύνη. Και κάποιοι αντέδρασαν, αρκετοί Σώμπρα. Θα κάνουν άλλα πράγματα. Θα ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι, αλλά σε αυτό το σημείο είπαμε, «Μέχρι εδώ.» Όχι άλλο χαζολόγημα. Όχι πια. Όχι άλλο χασομέρι. Όχι πια να με ρωτάτε τι διάολο να ονομάσετε την γάτα ή τον σκύλο σας ή οτιδήποτε τέτοιο. Μέχρι εδώ. Και δεν υπάρχει πια άλλη ενεργειακή ανοχή για makyo, για τίποτε τέτοιο.

Είστε πολύ πολύτιμοι για μένα και είστε πολύ πολύτιμοι για τον εαυτό σας και με βαθμολογούν οι Αναληφθέντες Δάσκαλοι, γι αυτό πρέπει να τα πάτε καλά. Πρέπει να το κάνουμε να συμβεί. Οπότε, τα πράγματα έσφιξαν. Ξέρουμε πού πηγαίνουμε. Στην διαύγεια. Αυτό είναι,  διαύγεια.

ΣΥΛΒΙΑ: Οπότε, τι βαθμό σου έβαλαν;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι βαθμό; Ω, μου έβαλαν δέκα με τόνο ( γέλια) επειδή…

ΣΥΛΒΙΑ: Φυσικά!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, φυσικά! Ακούστε, αν δεν μπορείτε να μιλάτε με καλά λόγια για τον εαυτό σας, ποιος θα το κάνει; ( κι άλλα γέλια). Πρέπει να γίνετε πιο ανάλαφροι, να γελάτε και λίγο, να χαλαρώσετε.. Μάλιστα κύριε.

ΣΩΜΠΡΑ 4( άντρας) : Δουλεύω με τον εαυτό μου κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 4: Έχω περάσει μέσα από πνευματικά μονοπάτια, από ησυχαστήρια, από θεραπευτικούς κύκλους, και υπάρχει κάτι μέσα μου, που επιμένει να μην αναγνωρίζει την ανάπτυξή μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΣΩΜΠΡΑ 4: Υπάρχει κάτι μέσα μου, που θέλει να με κρατάει πίσω στους φόβους και στις αμφιβολίες μου. Και δεν θέλει να μου επιτρέψει να μετακινηθώ ολοκληρωτικά στην απεριόριστη φύση μου. Θέλει να με συγκρατεί κι εγώ προσπαθώ να το καταλάβω και να το υπερβώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα. Οπότε, ποια είναι η ερώτησή σου;

ΣΩΜΠΡΑ 4: Ω ( γελάει). Ω. Πώς μπορώ να το υπερβώ;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά κάνε το. Και δεν εννοώ να το αντιμετωπίσεις επιπόλαια, αλλά…  έτσι λοιπόν είχες, ειδικά σε αυτή την ενσάρκωση αλλά και στις άλλες, είχες πολλή εκπαίδευση, δομές, μεθόδους, αναλύσεις. Όταν έρχεσαι εδώ πάμε χωρίς καμία ανάλυση. Τα αφήνουμε όλα να φύγουν. Αυτό είναι πολύ τρομαχτικό. Είναι τρομαχτικό με πολλούς τρόπους, επειδή, από πού να πιαστείς; Από πουθενά παρά μόνο από την σοφία σου. Αφήνεις να φύγουν όλα όσα έμαθες.
Όχι με την έννοια, «Ήταν άσχημα». Απλά λες, «Με εξυπηρετούσαν εκείνη την εποχή, αλλά τώρα είμαι σε ένα διαφορετικό μέρος.»
Τα αφήνεις όλα να φύγουν, τις διδασκαλίες, την φιλοσοφία, τους δασκάλους, την σοφία, όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένου κι εμένα. Τα αφήνεις όλα αυτά να φύγουν και τώρα πετάς ελεύθερος κι αυτό είναι τρομακτικό. Αλλά τότε, μέσα στον απόλυτο φόβο, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κοιτάς κάπου αλλού πίσω από τις παλιές απαντήσεις, και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι, «Να πάρει! Εδώ Είμαι. Μόλις πήδηξα από το αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο. Τι θα κάνω; Χέι! Είμαι ο Μάστερ. Δεν υπήρχε ποτέ αεροπλάνο. Και δεν κάνω ελεύθερη πτώση, δεν θα τσακιστώ στην Γη, αλλά επιτρέπω την προσωπική μου κυριαρχία.»

Έτσι λοιπόν, είσαι υπερβολικά  διανοητικός. Το ξέρεις. Είσαι υπερβολικά  έξυπνος  και είναι εις βάρος σου. Σταμάτα να προσπαθείς να καταλάβεις τα πάντα. Απλά συνέχισε να αναπνέεις, εισπνέοντας τον Εαυτό σου. Ναι. Και την σοφία.

ΣΩΜΠΡΑ 4: Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σου έδωσα απάντηση; Ναι. Βλέπω άλλες 30 ερωτήσεις να αναβοσβήνουν μέσα στο μυαλό σου αυτή την στιγμή. Είναι σαν να έχεις αυτή την διανοητική περιέργεια, η οποία για ένα μικρό χρονικό διάστημα είναι διασκεδαστική. Αλλά αν στ αλήθεια…. Λοιπόν, πρέπει να σε ρωτήσω. Είσαι πραγματικά αφοσιωμένος στο να επιτρέψεις την  Πραγμάτωσή σου σε αυτή την ενσάρκωση;

ΣΩΜΠΡΑ 4: Ω, δεν ξέρω πώς να απαντήσω ( το κοινό λέει» Ωωωω!»)
( Δεν ξέρω, απαγορευμένη φράση από τον Αντάμους, τους στέλνει στις τουαλέτες μέχρι να αναθεωρήσουν το «Δεν ξέρω» !)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω! Διπλή αναποδιά. Πρώτον, θα πας στις ανδρικές τουαλέτες, που πραγματικά βρωμάνε, και μετά στις γυναικείες ( γέλια). Οπότε, που θα μας βγάλει αυτό; Πού θα μας βγάλει…

ΣΩΜΠΡΑ 4: Κάνω όλη αυτή την προσπάθεια. Είμαι απλά ένας  απατεώνας;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να ποια είναι η γνώμη μου  για τις προσπάθειες (κάνει ότι φτύνει).

ΛΙΝΤΑ: Ωωω!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για ποιο πράγμα προσπαθείς; Για ποιο πράγμα προσπαθείς;

ΣΩΜΠΡΑ 4: Για να βελτιώσω τον εαυτό μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μαλακίες!

ΣΩΜΠΡΑ 4: Για να εξελιχθώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μαλακίες! Συγνώμη. Όχι, δεν ζητάω συγνώμη (κι άλλα γέλια). Ποτέ δεν θα τελειοποιήσεις τον άνθρωπο. Ποτέ δεν θα βελτιώσεις το μυαλό σου. Μπορείς να παίζεις παιχνίδια. Μπορείς να διασκεδάζεις. Μπορείς να προσποιείσαι ότι γίνεσαι πιο υγιής ή πιο έξυπνος, αλλά δεν θα το κάνεις. Είναι η πλάνη της φώτισης. Τίνος δουλειά είναι η φώτιση; Τίνος δουλειά, δική σου ή του Εγώ Είμαι;

ΣΩΜΠΡΑ 4: Του Εγώ Είμαι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τότε γιατί δεν το αφήνεις; Δεν το αφήνεις. Παρεμβαίνεις. Παρεμβαίνεις στην όλη διαδικασία της φυσιολογικής φώτισης επειδή πιστεύεις ότι πρέπει να το κάνεις. Είναι εγωιστικό. Θα σε βάλει σε μπελάδες. Δεν εξαρτάται από σένα. Δεν ξέρεις τι είναι η φώτιση ή η Πραγμάτωση. Το Εγώ Είμαι ξέρει.

Οπότε έχουμε τον άνθρωπο που λέει, «Θα δουλέψω πάνω στην φώτισή μου. Θα μελετήσω. Θα καταβάλλω προσπάθεια. Θα ξοδέψω όλα μου τα χρήματα.» Και σας λέω ευθύς αμέσως, δώστε μου εκατό δολάρια και θα εγγυηθώ την φώτισή σας ( γέλια). Σας πειράζω, αλλά κάντε μια χάρη σε μένα και στον εαυτό σας και σε οποιονδήποτε είναι στην τροχιά σας, κάντε μια χάρη στην ζωή σας. Σταματήστε να ασχολείστε με αυτό. Απολαύστε την ζωή σας. Κάθε φορά που θα  τα αναγάγετε όλα στο μυαλό σας και θα  τα φιλοσοφείτε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και πείτε, «Το μεταφέρω  στην σοφία. Το μεταφέρω  στην δική μου σοφία.» Και μετά επιτρέψτε το.

Αλλά θα περάσετε πραγματικά δύσκολες στιγμές, επειδή θέλετε να κατασκευάσετε την δική σας φώτιση και δεν μπορείτε. Μπορεί να ξεγελάτε τον άνθρωπο λιγάκι και να τον κάνετε να σκέφτεται, ότι σημειώνετε πρόοδο, αλλά είναι σαν να ξεγελάτε το άλογο όταν το κάνετε να πιστεύει ότι θα πιάσει το καρότο. Δεν μπορείτε. Και το όλο θέμα μας σε αυτή την συγκέντρωση  είναι ,ότι η φώτιση είναι μια φυσιολογική διαδικασία αν το επιτρέψετε. Λέγοντας επιτρέπω σημαίνει απλά βγαίνω έξω και χαίρομαι την ζωή. Πάρτε πολλές βαθιές αναπνοές και επιτρέψτε. Ο Μάστερ εισέρχεται και τότε συνειδητοποιείτε ότι ο Μάστερ ήταν ήδη εκεί και ότι είναι ήδη εσείς, αλλά ο άνθρωπος έμπαινε στην μέση, επειδή….

Απλά επιτρέψτε, εντάξει; Και  στην αρχή θα πείτε, «Θεέ μου, είναι τόσο βαρετό. Πρέπει να κάνω κάτι. Καλύτερα να παρακολουθήσω ένα άλλο μάθημα ή ….»  Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ξεκινήστε να συνειδητοποιείτε την ομορφιά του Επιτρέπω. Αυτό είναι όλο.

Η φώτιση είναι μια φυσική διαδικασία. Όποιος δάσκαλος πει, «Όχι, εγώ έχω το πρόγραμμα. Έχω το κατάλληλο μάθημα» είναι ένα μάτσο makyo  καθώς και πολλά άλλα – δύναμη, χειραγώγηση και τα λοιπά. Πρώτα από όλα, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πνευματικοί δάσκαλοι.
Ντροπή τους όσοι επιθυμούν να είναι, και από εσάς εξαρτάται, από τον άνθρωπο, να πει, «Ξέρεις, επιτρέπω την φυσική διαδικασία». Αυτό είναι όλο. Αυτό είναι όλο. Και, ναι, θα βγουν στην επιφάνεια οι αμφιβολίες σας. Θα το κάνουν. Το μυαλό θα μπει στην μέση. Το μυαλό πάντα θα προσπαθεί να συσχετιστεί με κάτι, να κρατηθεί από κάπου. Το μυαλό θα ψάχνει την αίσθηση της ταυτότητας και της επίγνωσης και όλων των υπολοίπων σε σημείο να νοιώθετε ζάλη.

Οπότε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και επιτρέψτε. Αυτό είναι. Αυτό είναι. Δεν είναι και πολύ δύσκολο. Απλά χρειάζεται να συναντιόμαστε κάθε λίγο, μια φορά τον μήνα όπως τώρα, στον ασφαλή χώρο, επειδή είναι δύσκολα εκεί έξω. Βομβαρδίζεστε από ένα σωρό πράγματα. Απλά θα συναντιόμαστε, θα σας αποσπάω – αυτό κάνω, απλά σας αποσπάω εδώ πέρα – για να μπορείτε να επιτρέψετε την θεϊκότητά σας. Και η θεϊκότητα – να  το θυμάστε αυτό καλά, να το ακούτε ξανά και ξανά δέκα φορές– δεν υπάρχει εξουσία στην θεϊκότητα, στο Εγώ Είμαι. Δεν υπάρχει εξουσία ούτε ενέργεια, οπότε πάψτε να τα ψάχνετε. Σας ευχαριστώ.

ΣΩΜΠΡΑ 4! Σε ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία.

Οκ, ερώτηση. Ω, ώρα για πίτσα. Αυτή ήταν η ερώτηση; Τι ώρα θα φάμε πίτσα; ( γέλια). Η καλύτερη ερώτηση της ημέρας.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και τώρα θα σας αφήσω να μετρήσετε τις ερωτήσεις βάση της σοφίας, που περιλαμβάνει μέσα της η κάθε ερώτηση. Ω, μαθαίνει κανείς τόσα πράγματα για την σοφία που έχει ένα άτομο από την ερώτηση που κάνει.

Οπότε, πού είμαστε; Πού είμαστε βάση του σοφόμετρου μας; Το μέτρο- σκαρφίζομαι λέξεις-  το μέτρο της σοφίας μας. Θα σφίξουμε κάπως τα πράγματα τα επόμενα τρία χρόνια. Θα ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα αυτά τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια. Πού βρισκόμαστε αυτή την στιγμή βάση της διαύγειάς  μας; ( κάποιος λέει, « Πέντε») Πέντε, ακούω. Ακούω πέντε. Μήπως άκουσα έξι; Έξι; 5,5;

ΣΑΡΤ: Οκτώ!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκτώ. Ο Σαρτ είπε οκτώ. Εκεί στο βάθος ακούω τέσσερα. Δεν είναι και πολύ αισιόδοξοι. Ακούω ένα ενν-… πού είμαστε; ( κάποιος λέει, «Δέκα»). Εσείς από το ίντερνετ, πείτε  την γνώμη σας και εγώ  θα την νοιώσω.

ΛΙΝΤΑ: Εξαρτάται.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: «Εξαρτάται»  ακούω. Από τι, αγαπητή Λίντα;

ΛΙΝΤΑ: Από το εύρος του κοινού.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Από το κοινό; Οκ. Εξαρτάται από το κοινό. Πού θέλετε να είστε αυτή την στιγμή από άποψη  σοφίας; ( το κοινό λέει, «Δέκα») Ω, μην είστε και τόσο αισιόδοξοι! ( γέλια) Πού θέλετε να είστε από την άποψη της δικής μας σοφίας αυτή την στιγμή; ( κάποιος λέει,  «100 τοις εκατό» και κάποιος άλλος λέει «Ακριβώς εκεί που είμαι») «Ακριβώς εκεί που είμαι». Μου αρέσει αυτή η απάντηση περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. «Ακριβώς εκεί που είμαι. Τέλεια εκεί που είμαι».

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό.

Τι μέρα κι αυτή. Όπως πάντα, θα εστιάσουμε – ε, εστίαση, ξεχάστε την αυτή την λέξη – θα αποκτήσουμε διαύγεια τα επόμενα χρόνια που θα είμαστε μαζί, και αυτό που θα κάνουμε δεν θα είναι απλά να τα συζητάμε, αλλά να φέρνουμε την σοφία, να φέρνουμε κοντά τον άνθρωπο και τον Μάστερ. Είναι τόσο απλό. Είναι τόσο εύκολο. Δεν χρειάζεται μελέτη. Απλά έρχεστε εδώ μια στο τόσο για πολύ γέλιο, για ένα κομμάτι πίτσα και για λίγο φθηνό κρασί.

Και με αυτό, όλα είναι καλά….

ΑΝΤΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ: …σε όλη την δημιουργία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σας ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ, αγαπητή Λίντα ( το κοινό χειροκροτάει).

ΛΙΝΤΑ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ.

Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη
Διόρθωση και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Χορηγός της μετάφρασης : Μαρία Κωδωνάκη