Shoud 6, Transhuman

4 -2- 2017

(Πόσο γρήγορα, Δεν έχει σημασία, Γιατί η ζωή είναι τόσο δύσκολη? Η ζωή των Σώμπρα, Τώρα είστε ελεύθεροι, Τί πραγματικά συμβαίνει, Αγάπη, η αίσθηση της Αγάπης μεράμπ )

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Καθηγητής Σαιν- Ζερμαίν

Α! Πριν καλά- καλά ανοίξω τα μάτια μου , νοιώθω το άρωμα του καφέ- μμμ- να με περιμένει ανυπόμονα, καθώς τον παίρνω μαζί μου στην σκηνή σε αυτή την μηνιαία συνάντηση με τους Σώμπρα. Τι υπέροχη ευχαρίστηση ο καφές και το σεξ και το κρασί και η φύση και όλα τα πράγματα που έχετε εσείς οι άνθρωποι, που δεν τα έχουμε στις άλλες σφαίρες, στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων. Έχουμε ένα είδος καφέ, αλλά δεν είναι τόσο αληθινός, δεν είναι τόσο φυσικός, δεν είναι  γεμάτος βαρύτητα, όπως αυτός που έχετε εσείς εδώ.

Α! Έχετε τόσες απολαύσεις εδώ. Και μου αρέσει να έρχομαι εδώ περιστασιακά, όχι  πολύ συχνά, να επισκέπτομαι με αυτή τη φυσική μορφή. Έτσι, αν δεν σε  πειράζει, αγαπητή Λίντα Ίσσα ( πίνει μια γουλιά). Α! Υπέροχα.

Ας άρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή καθώς ξεκινάμε αυτό το shoud του Φεβρουαρίου, του μήνα της αγάπης.

Πόσο Γρήγορα;

Έχω μια ερώτηση για σας καθώς ξεκινάμε. Δουλεύω αρκετά, παρακολουθώντας, αισθανόμενος  όλες τις ενέργειές σας, για να πω: Ποιά είναι η σωστή ισορροπία για να εμποδίσει την ανατίναξη των πραγμάτων, να σταματήσει την τρέλα;

Η ερώτηση είναι ,μήπως θα έπρεπε να επιβραδύνουμε λίγο; Μήπως να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς μας λίγο, ώστε να μπορέσουν όλα να τακτοποιηθούν στο σώμα και στο μυαλό σας; Μήπως θα έπρεπε να επιβραδύνουμε τα πράγματα ή μήπως να τα επιταχύνουμε; ( κάποιος λέει « Να τα επιταχύνουμε» και « Ναι» ). Να τα επιταχύνουμε. Να τα επιταχύνουμε. Το ακούσατε στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων ( γέλια). Μας παρακολουθούν σήμερα, φυσικά, ναι.
ΛΙΝΤΑ: Να επιλέξω για όλους ή απλά για μένα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Κάποιοι λένε να επιταχύνουμε – ας δούμε μερικά χέρια να σηκώνονται.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όλοι όσοι το θέλετε αυτό – όλα όσα κάνουμε εδώ για την ενσαρκωμένη σας φώτιση –  όλοι όσοι θέλετε να επιβραδύνουμε λιγάκι, σαν να λέμε «Δεν βιαζόμαστε. Θα απολαύσουμε την βόλτα», όλοι όσοι θέλετε να επιβραδύνουμε σηκώστε τα χέρια σας ( ένας ή δυο σηκώνουν τα χέρια τους). Βλέπω δυόμιση χέρια ( γέλια), κάπως έτσι .

Όλοι όσοι θέλετε να επιταχύνουμε, σηκώστε τα χέρια σας ( αρκετά χέρια και μερικά « Ουάου!» ) Τα χέρια σηκώθηκαν ψηλά. Πόσοι δεν είναι αληθινά συνειδητοί; Κάθεστε εδώ στις καρέκλες σήμερα , αλλά δεν είστε πραγματικά συνειδητοί ή ξύπνιοι. Σε πόσους  …( κάποιος λέει  «Το χρειαζόμαστε το ίδιο»). Σε πόσους αρέσουν τα πράγματα όπως είναι; ( κάποιος λέει « Α!» και κάποιος άλλος λέει « Σ ευχαριστώ» ) Εδώ. Σας αγαπώ όλους.

Ο λόγος που σας κάνω αυτή την ερώτηση είναι, γιατί όντως δουλεύω με όλους σας, για να είμαι σίγουρος ,ότι γίνεται αυτή η ενσωμάτωση, ότι έχετε  την  ικανότητα να περάσετε μέσα από την εμπειρία που βιώνετε. Έχω πει πολλές φορές, ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη εμπειρία, που θα έχετε ποτέ. Μερικοί από σας θέλετε να ξεράσετε, όταν το λέω αυτό, αλλά, είναι η μεγαλύτερη εμπειρία σας. Δεν θέλω να την χάσετε. Δεν κάνουμε αγώνα δρόμου, αλλά το παρακολουθώ και μπορώ να το καταλάβω όταν κάποιες φορές πλήττετε.
Μπορώ να καταλάβω, όταν έρχεστε και κάθεστε σε αυτές τις καρέκλες ή όταν παρακολουθείτε μέσω ίντερνετ και λέτε  «Ελπίζω να έχει κάτι καινούργιο να μας πει σήμερα, γιατί το μόνο που θέλω είναι να ακούσω κάτι καινούργιο. Θέλω καινούργιο υλικό. Δεν έχω ακούσει το παλιό υλικό, δεν καταλαβαίνω το παλιό υλικό, αλλά δώσε μου κάποιο νέο υλικό για να με απασχολείς, για να μου αποσπάσεις την προσοχή».

Κι έτσι υπάρχουν πολλοί από εσάς που λένε « Ας προχωρήσουμε μ αυτό. Ας βυθιστούμε μέσα του», και κάποιοι από σας που προσπαθούν σκληρά αυτή την στιγμή, που περνάτε δύσκολες ώρες με το σώμα σας, με τους συντονισμούς σας σε όλα. Είναι δύσκολο. Είναι πολύ , πολύ δύσκολο κάποιες φορές, κι έτσι το παρακολουθώ προσεκτικά, και ήδη γνωρίζω την απάντηση πριν σας κάνω την ερώτηση.
Είναι ένας καλός κανόνας για όλους σας – πάντα ξέρετε την απάντηση πριν κάνετε την ερώτηση. Ο Κώλντρε κι εγώ συνεργαζόμαστε για ένα άρθρο για το Shaumbra Magazine  ( το περιοδικό των Σώμπρα του Βυσσινί Κύκλου) του επόμενου μήνα , που αφορά τις ερωτήσεις – τον κίνδυνο των ερωτήσεων, τον φόβο των ερωτήσεων. Αλλά ήξερα ήδη την απάντηση και η απάντηση είναι, ότι τα πάμε μια χαρά. Και υπάρχουν κάποιες στιγμές, όπως το νοιώσατε, που πάμε πολύ γρήγορα. Τον περασμένο μήνα, πήγαμε πάρα πολύ γρήγορα πραγματικά. Άλλες φορές ξέρω ότι πλήττετε  και ξέρω πως λέτε στον εαυτό σας «Ω! Τα έχουμε ξανακούσει όλα αυτά Αντάμους. Εγώ Είμαι. Εγώ Υπάρχω. Δεν με νοιάζει. Βαριέμαι.» Και εξακολουθώ να επιστρέφω σε κάποιες από τις αρχές που είναι τόσο βασικές, τόσο σημαντικές, επειδή συχνά, όπως ξέρετε, θα πω κάτι που θα είναι απλά μια δική σας αντανάκλαση.
Με την ευκαιρία, αν βαριέστε, είναι εξ αιτίας σας, όχι από μένα.
ΛΙΝΤΑ: Ωωωω ( γέλια)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αλλά θα λέω πράγματα που ακούτε και ερεθίζουν το μυαλό σας και σας αρέσει και νοιώθετε καλά , αλλά μετά από 48 ώρες είναι σαν να λέτε « Τι είπε;» Και μετά ,τα ακούτε ξανά την επόμενη φορά και πάει πιο λίγο πιο βαθιά και ίσως βγάζει λίγο περισσότερο νόημα, και μπορεί να περάσουν ένα ή δύο χρόνια πριν στ’ αλήθεια βιώσετε την αισθησιακή εμπειρία του. «Εγώ Υπάρχω»,  για παράδειγμα.  «Εγώ Υπάρχω».  Όμορφα λόγια, μικρά και απλά, στο ύφος του Μάστερ. Κάθεστε στο παγκάκι του πάρκου και οι άνθρωποι έρχονται και σας ρωτούν τι κάνετε. « Υπάρχω». ( γέλια). Ακούγεται πολύ ιερό. «Εγώ Υπάρχω». Ωωω. « Παιδιά! Ελάτε εδώ! ( γέλια). Φύγετε από κει γρήγορα!»

Και μετά, μια μέρα, καθώς κάθεστε στο παγκάκι του πάρκου, ή κάνετε μπάνιο ή κάνοντας οτιδήποτε, πίνοντας μια γουλιά καφέ, ξαφνικά το καταλαβαίνετε. « Εγώ… Εγώ Υπάρχω! Τώρα έπιασα το νόημα», και είναι μια αίσθηση, που πάει πρώτα στο σώμα σας. Και το νοιώθετε στο σώμα σας- το μούδιασμα και τους συντονισμούς – και μετά το μυαλό σας αρχίζει να ανοίγει και να προσαρμόζεται.

Αλλά υπάρχει μια αίσθηση που πάει πέρα, που είναι πιο μεγάλη από το σώμα  ή το μυαλό σας. Την έχετε όλοι σας, αυτή την αίσθηση που λέει « Το νοιώθω τώρα. Δεν το καταλαβαίνω. Το νοιώθω. Εγώ Είμαι Αυτό.» Οι πραγματικές λέξεις – Εγώ Υπάρχω –  σχεδόν φεύγουν. Δεν έχουν σχεδόν κανένα νόημα και ξαφνικά είστε μέσα σ αυτό. Το βιώνετε. Έχει πάει πέρα από το νοητικό και το φυσικό, παρόλο που κι αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί. Αλλά ξαφνικά βρίσκεστε μέσα στην εμπειρία, και όπως ξέρετε όταν βρίσκεστε εκεί, τότε δεν θέλετε να το χάσετε ποτέ. Δεν θέλετε να το αφήσετε να ξεθωριάσει. Και τι συμβαίνει την στιγμή που λέτε « Ω, δεν θέλω να το αφήσω να ξεθωριάσει. Δεν θέλω να….» Ωωω! Ξεθωριάζει, επειδή εν μέρει εστιάζετε στο να μην σβηστεί, αντί να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να το ενσωματώσετε.

Το μυαλό ξεπηδάει και αρχίζει να ανησυχεί, εσείς αρχίζετε να ανησυχείτε. « Ω! δεν θέλω ποτέ να το χάσω αυτό!» Και μετά ποιες είναι οι ενέργειες γύρω από αυτό; « Να το χάσω», και τότε φεύγει. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι επιστρέφει. Επιστρέφει απόλυτα.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό. Δεν πάμε – μάλλονπάμε πολύ γρήγορα και πάμε  πολύ αργά και πάμε  μια χαρά. Και για να μπορείτε να βιώσετε πραγματικά την εμπειρία, όχι απλά να ακούτε γι αυτήν με τα αυτιά σας, αλλά να την βιώσετε σε κάθε επίπεδο, σε κάθε στρώμα, την εμπειρία του και. «Πάμε πολύ αργά. Πότε θα συμβεί;»  « Πάμε πολύ γρήγορα! Δεν μπορώ να ακολουθήσω πια! Θα τρελαθώ ! Δεν νομίζω ότι αξίζω!» Και μετά, « Πάμε μια χαρά. Α! Ωω!» – πίνουμε κι άλλον ένα καφέ- « Πάμε μια χαρά», και όντως πάμε μια χαρά.

Κι αυτό είναι που αγαπώ σ αυτά που κάνουμε μαζί. Ποτέ πριν δεν είχα μια ομάδα σαν κι αυτήν ( γέλια). Ποτέ πριν, πραγματικά. Ποτέ πριν δεν είχα μια ομάδα που δεν πεθαίνουν όλοι. Πολλές από τις προηγούμενες ομάδες μου πέθαναν. Μάλλον αυτή δεν είναι και τόσο καλή μαρτυρία. (γέλια). Αλλά τους έπεσαν πολύ βαριά. Οι προσδοκίες τους για το τι θα συμβεί και μετά, το βήμα τους για τον προορισμό τους και η ικανότητα να το ισορροπούν νοητικά,  στο φυσικό πεδίο και στις άλλες σφαίρες – θα μιλήσω για αυτά σε λίγο – τους έπεσαν πολύ βαριά. Πολύ βαριά.
Και μετά η γοητεία, η σαγήνη της άλλης πλευράς, που είναι πράγματι πολύ γλυκιά.
Η άλλη πλευρά, και τώρα έχουμε το Theos, με όλους τους πειρασμούς του και τις άλλες σφαίρες. Και τους έχω μαζί μου στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων, θα τους βγάλω εισιτήρια. Ο πειρασμός, η επιθυμία γι αυτό ήταν πολύ  έντονη  σε πολλούς μαθητές.

Τελικά, μια από τις αιτίες που κλείσαμε τις Μυστηριακές Σχολές  (Mystery School) ήταν γιατί εθίστηκαν σ’ αυτές. Υπήρχε μια εξάρτηση και  αναγκαστήκαμε να πετάξουμε έξω κάποιους από εσάς. Και κάποιοι από εμάς έκλεισαν το σχολείο. Επιστρέψατε στο σπίτι μια μέρα, μετά από έναν περίπατο , και βρήκατε τις πόρτες αμπαρωμένες- «Ουάου!» – γιατί μπορεί να γίνει εθιστικό. Σας τραβάει  μέσα και είναι σαν να θέλετε να μείνετε στον κόσμο της Μυστηριακής Σχολής και όχι να ζήσετε την περιπέτεια, να βγείτε έξω στην ζωή. Θέλετε απλά να είστε εκεί παρέα με τους άλλους που ήταν εκεί. Δεν θέλατε να αναμιχθείτε με τους άλλους ανθρώπους- τους χωρικούς, τους ηλίθιους  χωριάτες, όπως τους αποκαλούσατε. Από εκεί προήλθε ο όρος. Εσείς το ξεκινήσατε ( γέλια). « Θέλεις να πάω στο μαγαζί  με όλους αυτούς τους ηλίθιους χωριάτες;! Θα μείνω εδώ στη Σχολή.» Σαν να έλεγαν « Μάλλον μου κάνεις πλάκα. Καλή μουσική, καλό φαγητό.»

Έτσι λοιπόν, η ικανότητα να παραμένεις και να νοιώθεις, σε κάθε δεδομένη στιγμή, νοιώθετε πως είναι κάτι πολύ γρήγορο για σας. Και σας γνωρίζω όλους καλά –  όλους, σας μιλάω την νύχτα – «Ω, Αντάμους! Τι συμβαίνει;» Τίποτα. « Ω, Αντάμους! Πάει πολύ γρήγορα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να το διαχειριστώ πλέον.»

Και μετά, την επόμενη μέρα, ή μάλλον την επόμενη νύχτα λέτε «Βαριέμαι τόσο πολύ. Πάει τόσο αργά. Θα πάω σε άλλη ομάδα, Αντάμους.» Ωραία. Στο καλό να πάτε. Αλλά η ικανότητα να βρίσκεστε σε όλο αυτό ταυτόχρονα, είναι χαρακτηριστικό του αληθινού Μάστερ. Η ικανότητα να το νοιώθετε ολοκληρωτικα, εννοώ να το νοιώθετε πραγματικά.

Μέρος του ζητήματος, της διαμάχης που έχουμε μεταξύ μας ,είναι ότι εσείς το  σκέφτεστε και εγώ λέω «Κατεβάστε το στο συναίσθημα. Κατεβάστε το στο αισθησιακό, στις αληθινές αισθήσεις.» Αλλά εσείς εξακολουθείτε να το σκέφτεστε. Κι έτσι, αν νοιώσατε κάπως πιεσμένοι τελευταία, σαν κάποιος να προσπαθεί να σας καταπιέσει – όχι συναισθηματικά- αλλά να σας πει ,«Έλα τώρα. Κράτησε το στο σώμα σου. Κράτησέ το στο μυαλό σου. Κράτησέ το στην πραγματικότητά σου και νοιώσε το εξ ολοκλήρου. Νοιώσε όλα αυτά που σου συμβαίνουν και σταμάτα να τα παλεύεις. Σταμάτα να το κυνηγάς. Σταμάτα να σκέφτεσαι πώς θα περάσεις από εκεί μέσα.»

Αυτό είναι που σας προκαλεί πλήξη- το να σκέφτεστε πώς θα περάσετε μέσα από αυτό και το πηγαίνετε στο νοητικό. Όχι, απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή, κι αφήστε τον εαυτό σας να το νοιώσει ακόμα κι αν πονάει, γιατί ο πόνος είναι προσωρινός. Ο πόνος είναι μια νοητική αντίσταση, σε κάτι πολύ βαθύτερο.

Κι έτσι λοιπόν, το μυαλό, που είναι ο γεννήτορας του πόνου – δεν υπάρχει πόνος στο φυσικό σας σώμα, σε κανέναν από σας, είναι όλα στο μυαλό – το μυαλό δημιουργεί μια αντίσταση στον πραγματικό αισθησιασμό, στα πραγματικά συναισθήματα, που δεν είναι μόνο φυσικά αισθήματα.

Όλοι  βιώσατε αυτή την εμπειρία, την εκτεταμένη αίσθηση πέρα από το μυαλό. Ξέρετε πόσο όμορφο είναι, πόσο πλούσιο είναι. Και, όπως είπα στο τελευταίο μας Shoud, εκεί ακριβώς πηγαίνουμε. Αλλά υπάρχουν κάποιες προκλήσεις. Υπάρχουν κάποιες προκλήσεις.

Σημερινή Υπενθύμιση
Πριν μπω σ αυτό, θα αναφερθώ στην μηνιαία υπενθύμιση γι αυτό τον μήνα. Θα ήθελα να το κάνουμε αυτό κάθε λίγο, γιατί εμείς μαζί δημιουργήσαμε πολλές και εντυπωσιακές  πληροφορίες. Ο Βυσσινί Κύκλος το αποκαλεί περιεχόμενα (content), και μου αρέσει, περιεχόμενα. Content ( ευκολία). Πολλά περιεχόμενα, πολλή πληροφορία, μεγάλη ποσότητα.

Η σημερινή μας υπενθύμιση, έρχεται από τον εκπληκτικό Τοβία: Δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία. Και πάλι, νοιώστε το, νοιώστε τα λόγια « Δεν έχει σημασία,» και λέτε « Ναι, δεν δίνω δεκάρα. Δεν έχει σημασία.» Δεν είναι αυτό ακριβώς που εννοεί ο Τοβίας. Δεν έχει σημασία.

Δεν Έχει Σημασία
Παρέδωσε αυτό το μήνυμα κι εγώ, κατά κάποιο τρόπο  κρεμόμουν στα φτερά του παρακολουθώντας την ομάδα. Ήταν στην Αίγυπτο. Ήταν μια ομάδα στην Αίθουσα του Βασιλιά, στην Μεγάλη Πυραμίδα. Ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος. Είναι ένα από εκείνα τα μέρη, εκείνα τα εμβληματικά μέρη, που γνωρίζουν σχεδόν όλοι στον πλανήτη – τις πυραμίδες και αυτή την αίθουσα. Ξέρετε, υπάρχουν πολλά σύμβολα στον πλανήτη, πολλά διάσημα μέρη, αλλά αυτό μάλλον είναι ανάμεσα στα δέκα πρώτα μέρη του κόσμου, και τι ιστορία έχει! Τι ιστορία έχει!

Σ’ αυτή την Αίθουσα του Βασιλιά κάθισαν ο Τζέσουα και η Μαρία – εντάξει, υπήρξαν ένα σωρό Μαρίες, αλλά αυτή που αποκαλείτε Μητέρα Μαρία, Μαρία Μαγδαληνή, Ναπολέων και η λίστα συνεχίζεται – κάθισαν σε αυτή την αίθουσα αναζητώντας απαντήσεις, αναζητώντας μια βαθιά εμπειρία. Κι εσείς που έχετε επισκεφτεί την Αίθουσα του Βασιλιά, ξέρετε πως μπαίνετε μέσα και μυρίζει άσχημα, γιατί την επισκέπτονται πολλοί άνθρωποι καθημερινά και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να αεριστεί ο χώρος. Δεν υπάρχει καλός εξαερισμός εκεί μέσα και συσσωρεύτηκε ( η δυσωδία) όλους αυτούς τους αιώνες. Και όσοι από εσάς έχετε επισκεφτεί το μέρος, αλλά και όσοι δεν το έχετε επισκεφτεί, νοιώστε το για λίγο.

Πηγαίνετε από έξω , ανεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλιά στο εξωτερικό μέρος της πυραμίδας. Φτάνετε στο κλιμακοστάσιο για να ανεβείτε και σε μερικά σημεία πρέπει να σέρνεστε με τα γόνατα. Είναι τόσο περιορισμένος ο χώρος , και τότε εμφανίζεται η κλειστοφοβία σας. Ναι. Και στην μέση της διαδρομής – υπάρχουν άνθρωποι που σέρνονται μπροστά από σας και πίσω σας, στην κυριολεξία σέρνεστε με χέρια και με πόδια εναλλάξ – και ξαφνικά, « Θεέ μου-… α, ευλογημένη βιολογία. Πρέπει να πάω στην τουαλέτα.» Τι θα κάνετε; Δεν υπάρχει τουαλέτα εκεί πάνω. Δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω, γιατί 25 άνθρωποι σέρνονται με χέρια και με πόδια σε έναν χώρο περίπου τόσο φαρδύ και ψηλό . ( δείχνει με τα χέρια του).
ΛΙΝΤΑ: Πού το πας;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αποσπάω την προσοχή, αγαπητή μου (γέλια). Ήταν ενθουσιασμένοι. Το ένοιωθαν. Οι κύστες τους είχαν σουφρώσει. «Ουάαα! Ωωωω!» ( κι άλλα γέλια). Αυτό καλείται η τέχνη της απόσπασης.  Θεέ μου, Λίντα, θα με βοηθήσεις σε παρακαλώ; ( γέλια)
Ας επιστρέψουμε σ αυτό. Σέρνεστε με χέρια και με πόδια και στ’ αλήθεια πρέπει να πάτε και σκέφτεστε « Ω, δεν έπρεπε να πιω αυτό τον καφέ πριν έρθω εδώ.» Και τότε τελικά σηκώνεστε και είστε μέσα στην Αίθουσα του Βασιλιά. Ξαφνικά ανοίγεστε μέσα σε ένα δωμάτιο, που δεν είναι καν μεγαλύτερο από αυτό, ίσως το ταβάνι να ήταν λίγο πιο ψηλό, αλλά είναι μικρότερο κι από αυτό εδώ το στούντιο, και δεν υπάρχει τίποτε. Δεν υπάρχουν όμορφοι πίνακες στον τοίχο.
Δεν υπάρχουν σκαλίσματα  στον τοίχο. Δεν υπάρχουν όμορφες ζωγραφιές στους τοίχους, ούτε σκαλίσματα. Δεν υπάρχει χαλί στο πάτωμα. Δεν υπάρχει τουαλέτα ( γέλια). Δεν υπάρχει τίποτε. Είναι ένα μεγάλο δωμάτιο με ηχώ. Το μόνο που υπάρχει στο μπροστινό μέρος είναι μία σαρκοφάγος. Βρίσκεται εκεί αιώνες, φυσικά, και είναι κάπως παλιά και φαγωμένη κι αυτό είναι όλο. Αυτό είναι όλο.

Μετά η προσοχή δείχνει να εστιάζεται  στο μοναδικό πράγμα που είναι στο δωμάτιο, στην σαρκοφάγο, και τι μας θυμίζει; Τον θάνατο. Τον θάνατο. « Ω, Θεέ μου! Θα πεθάνω.» Ε λοιπόν, ναι, θα πεθάνετε, αλλά όχι υποχρεωτικά εκεί. Βγάζει στην επιφάνεια όλα τα θέματα.

Εδώ είμαστε λοιπόν…. Αυτή ήταν η απόσπασή μου. Κι έτσι έχουμε εδώ μια ομάδα από 50 Σώμπρα  μ’ αυτές τις απίθανες προσδοκίες σχετικά με το τι θα συμβεί εκεί. Πρώτα απ όλα, η προσδοκία πως θα έβλεπαν ένα δωμάτιο βαμμένο χρυσό και θα έβλεπαν μούμιες και όλα αυτά. Δεν υπάρχει τίποτε. Κι έτσι παθαίνουν το αρχικό σοκ και το μοναδικό εντυπωσιακό πράγμα στο δωμάτιο είναι η ηχώ, γιατί όταν μιλάς, κάνει ηχώ- ηχώ- ηχώ μέσα- μέσα- μέσα, όχι μόνο στο δωμάτιο, αλλά έχεις την αίσθηση ότι διαπερνάει πολλές ζωές και επιστρέφει, επειδή αυτό ακριβώς κάνει. Πηγαίνει σε άλλες πραγματικότητες και  επιστρέφει. Κι έτσι έχει έναν μοναδικό ήχο.

Η ομάδα κάθισε κάτω. Μπήκε μέσα ο Τοβίας. Όλοι περίμεναν την απάντηση των απαντήσεων, στα άγια των αγίων, την μεγάλη απάντηση για την ζωή και για όλα τα μυστήρια και για όλες τις ερωτήσεις. Και ο Τοβίας τους έπαιξε λιγάκι και πήρε μια βαθιά αναπνοή , και έγιναν κάποιοι ψαλμοί ( Ωμμ..)και μετά σιωπή. Τελικά ο Τοβίας μίλησε πολύ αργά και προσεκτικά και έφτασε η μεγάλη στιγμή.

« Ο λόγος που σας συγκέντρωσα εδώ όλους σας, από ολόκληρη την δημιουργία, από κάθε γωνιά του κόσμου, ο λόγος που ταξιδέψατε χιλιάδες μίλια και διασχίσατε την έρημο πάνω στις καμήλες για να φτάσετε εδώ και να νοιώθετε την ανάγκη να πάτε στην τουαλέτα στην διαδρομή σας μέσα από τους διαδρόμους, ο λόγος είναι ότι ήθελα να σας μεταφέρω αυτό το βαθυστόχαστο μήνυμα:  «Δεν έχει σημασία» ( γέλια) ( Αυτό το μήνυμα του Τοβία μπορείτε να το βιώσετε στο Time Travels).

Φαντάζεστε την απογοήτευση. « Δεν έχει σημασία;!» Κανείς δεν είπε λέξη, φυσικά, αλλά μπορούσες να το νοιώσεις να κραυγάζει μέσα από όλους – «Δεν έχει σημασία;;!» Πέρασα όλο αυτό, κάθομαι εδώ στην Αίθουσα του Βασιλιά στην Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου, κι εσύ λες ότι δεν έχει σημασία; Υποτίθεται πως θα ήταν το αποκορύφωμα του πνευματικού μου ταξιδιού ακριβώς εδώ, το επίκεντρο της ανθρωπότητας, το σημείο μηδέν του πολιτισμού, εδώ ακριβώς, όπου οι σπουδαίοι όπως ο Τζέσουα , ο Ναπολέων και πολλοί, πολλοί άλλοι κάθισαν κι εσύ μου λες δεν έχει σημασία;»  Δεν έχει σημασία.

Κι ήταν όντως ένα βαθύ μήνυμα που έπρεπε να το ανασύρω για την σημερινή μέρα. Τόσο βαθύ μήνυμα, γιατί όλη αυτή η μάχη που δίνετε, δεν πρόκειται να σας βγάλει πουθενά. Δεν πρόκειται. Δεν παίρνετε έξτρα πόντους,  πόντους για κουλουράκια ή για μια κούπα φρέσκου καφέ για την σκληρή σας προσπάθεια στον δρόμο προς την φώτιση. Νάδα, τίποτε, γιατί όλη η νοητική προσπάθεια, όλη η προσπάθεια να καταλάβετε, να βγάλετε νόημα, να περάσετε μέσα από τον λαβύρινθο και να βγείτε στην μυστική αίθουσα, που θα σας φέρει την φώτιση, τίποτε από αυτά δεν μετράει. Τίποτε από αυτά δεν μετράει. Είναι νοητικά σκουπίδια ( makyo). Είναι σκατά ( bullshit). Κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.
Όλη η μελέτη, όπως έχω πει, όλη η περισυλλογή, όλα τα παρακάλια ,που κάνετε την νύχτα σε μένα και στους άλλους – όταν δεν μπορείτε να τραβήξετε την προσοχή μου, το ξέρω, με απατάτε. Πάτε σε κάποια άλλη οντότητα ( κάποια γέλια). Μιλάμε μεταξύ μας. Μιλάμε. Τις προάλλες ένας από τους άλλους Μάστερς ήρθε και μου είπε « Ξέρεις, η Εριέττα σε απατάει, Αντάμους. Ήρθε σε μένα, εδώ, στην άλλη ομάδα.» και εγώ είπα « Το ξέρω. Το ξέρω. Δεν με ενοχλεί αυτό…. όχι πολύ ( κι άλλα γέλια). Αλλά θα της την πω, μια από αυτές τις μέρες.»

Τίποτε απ όλα αυτά δεν έχει σημασία. Νομίζετε πως έχει. Θέλετε να έχει, αλλά δεν έχει . Δεν υπάρχουν μεγάλα μυστικά. Δεν υπάρχει γρήγορος δρόμος προς  την φώτιση και δεν υπάρχει λάθος δρόμος προς την φώτιση. Γράψτε το στην ιστοσελίδα – δεν υπάρχει γρήγορος δρόμος προς την φώτιση και δεν υπάρχει λάθος δρόμος προς την φώτιση.

Απλά είναι. Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσετε και σταματήσετε να ασχολείστε… όλες αυτές οι ερωτήσεις μέσα στον εγκέφαλό σας – στο άρθρο μας, θα μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες – αλλά κάθε φορά που κάνετε μια από αυτές τις ερωτήσεις, που βρίσκονται στον εγκέφαλό σας, αυτή  φεύγει έξω στο σύμπαν αναζητώντας τις απαντήσεις και δεν θα γυρίσει, αν δεν πιστεύει, ότι βρήκε μια απάντηση. Τώρα, έχετε όλες αυτές τις ερωτήσεις-  « Γιατί είμαι εδώ; Ποιός είμαι; Πώς θα βρω την πραγματική ευτυχία; Τι κάνω λάθος; Τι διαφορετικό θα πρέπει να κάνω αύριο; Ποιος είμαι, ξανά; Και πότε θα φωτιστώ;» – στέλνετε όλες αυτές τις ερωτήσεις έξω στις άλλες σφαίρες. Βγάζετε όλους αυτούς τους μικρούς κοριούς ανίχνευσης, να περιπλανιούνται εκεί έξω προσπαθώντας να βρουν απαντήσεις, και δεν πρόκειται να βρουν.

Είναι σύγχυση, γιατί μπορείτε να τα οαισθανθείτε. Έχετε κάνει πάνω από δεκάδες δισεκατομμυρίων ερωτήσεις – μόνο την περασμένη βδομάδα! (γέλια) – και βρίσκονται εκεί έξω ψάχνοντας για απαντήσεις. Ψάχνουν, και δεν πρόκειται να τις βρουν, επειδή τίποτε από αυτά δεν σημασία. Τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία.

Υπάρχει, όπως το ονόμασα, μια οδηγία ή μια βαρύτητα εκπλήρωσης, όχι από μια εγκεφαλική επιλογή, όχι από την ανθρώπινη επιλογή, αλλά εξαιτίας της φυσικής εξέλιξης και εξαιτίας μιας βαθιάς επιθυμίας της ψυχής ,για πραγμάτωση. Θα συμβεί. Ήδη συμβαίνει. Γεγονός είναι, ότι σκέφτεστε, ότι εσείς το κάνετε να συμβεί. Δεν είναι έτσι. Το εμποδίζετε. Νομίζετε ότι , με το να εστιάζεστε ή να διαλογίζεστε  ή με το να κάνετε κάποιες ασκήσεις ή οτιδήποτε, κερδίζετε χρόνο. Όχι. Υπάρχει μια Οδηγία Εκπλήρωσης από την ψυχή σας, από το Εγώ Είμαι. Αυτή είναι η πραγμάτωση.

Το Εγώ Είμαι σας ρωτάει απλά « Θα απολαύσεις γαμώτο την ζωή για λίγο; Σε παρακαλώ, μπορείς να απολαύσεις την ζωή; Να φας ένα καλό γεύμα. Να περπατήσεις στην φύση. Να κάνεις σεξ. Να ακούσεις μουσική. Να κάνεις κάτι διασκεδαστικό,» αλλά υπάρχει τόση αυστηρότητα, τόση – ο Κώλντρε το είπε, δεν είναι δικά μου λόγια, δικά του είναι-  τόση δυσκοιλιότητα για όλο αυτό και « Πρέπει να συνεχίσω να εργάζομαι, πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω πάνω σ αυτό. πρέπει να συνεχίσω να το δουλεύω.» Όχι, δεν πρέπει, γι αυτό σταματήστε επιτόπου. Δεν υπάρχουν μεγάλες απαντήσεις, εκτός από το επιτρέπω.

Κάναμε πολλές συνεδρίες. Συζητήσαμε πολύ. Μοιραστήκαμε πολλά. Κλάψαμε πολύ. Γελάσαμε λιγάκι. Αλλά είναι απόσπαση, για να επιτρέψετε μια φυσική διαδικασία να σας κάνει να βγείτε από την μέση του δικού σας δρόμου. ( να μην εμποδίζετε τον εαυτό σας).

Δεν έχει σημασία. Όλα αυτά που νομίζετε ότι έχουν σημασία, δεν έχουν. Η υγεία; Στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία. Ο πλούτος; Καθόλου. Να κρατάτε αυτό που αποκαλείτε σωστό και ευπρεπές, τηρώντας τους κανόνες σας; Δεν έχει σημασία. Ο Τοβίας το προσπάθησε αυτό. Προσπάθησε να ακολουθήσει τους νόμους  του Θεού, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή πίστη και δεν είχε καμιά απολύτως σημασία. Τον Θεό δεν τον νοιάζει.

Όλη αυτή η σκληρή δουλειά.  Το βλέπω, και τον προηγούμενο μήνα ειδικά, στ’ αλήθεια…. Τα πράγματα κύλησαν πιο γρήγορα, παρά πιο αργά τον τελευταίο μήνα. Κι επίσης είδα να ενισχύετε γερά τον εαυτό σας, προσπαθώντας να το κουμαντάρετε όλο αυτό, και δεν μπορείτε. Αφήστε τον εαυτό σας να βιώσει την εμπειρία. Αφήστε τον εαυτό σας να το αισθανθεί. Πιστεύω, πως αν υπήρχε κάτι ακόμα πέρα από το «Δεν έχει σημασία» αυτό θα ήταν « Αφήστε τον εαυτό σας να το νοιώσει, μην το σκέφτεστε.»  Κι αυτά τα βάσανα κι αυτά τα θέματα που έχετε, « Ω, τι θα κάνω;» Σταματήστε και πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Στ’ αλήθεια, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Πραγματικά δεν έχει. Όλα όσα θεωρείτε σημαντικά – φτου! – δεν έχουν σημασία. Συγνώμη που δεν ήταν αληθινό, Έντιθ. Ήταν ψεύτικο ( γέλια). Ή μπορεί και να ήταν. ( *μιλάει για το φτου, το φτύσιμο)

Κι έτσι λοιπόν, ας ξεκινήσουμε αυτή τη συνεδρία,  απλά παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή. Δεν θα το ανακαλύψεις , άνθρωπε, και δεν θα σου ζητηθεί. Το μόνο πράγμα που σου προτείνεται να κάνεις είναι, θα το διασκεδάσεις, γαμώτο; Και σταμάτα να προσπαθείς να καταλάβεις, πού  θα πρέπει να πας μετά ή αν θα αλλάξεις το όνομά σου. Δεν έχει σημασία. Άλλαξε το όνομά σου σε Έντιθ. Θα είσαστε όλοι σας Έντιθ σε όλο τον κόσμο ( γέλια). Της το χρωστούσα αυτό για…. Την έκανα να νοιώσει άσχημα πρόσφατα, εξαιτίας του κινητού της και την έκανα να νοιώσει άσχημα επίσης εξαιτίας αυτών που ήταν παρόντες. Πού είναι το συμβολικό  μου δώρο; Μισό λεπτό, περίμενε.
ΛΙΝΤΑ: Συνέχισε να μιλάς ( η Λίντα φεύγει, πάει να το φέρει).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πήγα στο μαγαζί και αγόρασα κάτι για σένα Έντιθ. Δεν έχει λοιπόν σημασία. Ας ξεκινήσουμε την μέρα μ’ αυτό, εντάξει; Δεν σας δίνει μια αίσθηση απελευθέρωσης; « Δεν έχει σημασία! Ω!! Δεν έχει σημασία.»

Οκ, τώρα θα περάσω γρήγορα στο επόμενο θέμα, και θα χρειαστώ την Λίντα με το μικρόφωνο. Θα μπορούσα να τρέχω εγώ με το μικρόφωνο. Ναι. Ε, μάλλον όχι. Θα περιμένουμε την Λίντα να γυρίσει.

Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή;

Η ερώτηση που έχω για σας, είναι πολυεπίπεδη: Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή; Μιλάω για ολόκληρη την ανθρώπινη ζωή, όχι μόνο για την δική σας ζωή.
(ο Αντάμους σφυρίζει στην Λίντα. Γέλια από το ακροατήριο)

Πριν το κάνουμε αυτό,  θα έχετε όλοι σας την ευκαιρία να σκεφτείτε την απάντηση για λίγο, Έντιθ, Έντιθ, Έντιθ ( το κοινό λέει « Ουάου» καθώς της δίνει μια καρφίτσα τριαντάφυλλο.) για σένα ( χειροκροτήματα). Μουά!

ΕΝΤΙΘ: Μουά!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Την έφερα σε πολύ δύσκολη θέση στο ProGnost, αλλά, ξέρετε, όταν είσαι στην μέση κάποιου πολύ σημαντικού θέματος και ξαφνικά χτυπάει ένα κινητό τηλέφωνο, τι κάνεις; Το αγνοείς ή το κλείνεις. Δεν ψάχνεις την τσάντα σου κάνοντας μεγάλη φασαρία, ενοχλώντας τον καθηγητή. Πώς θα σου φαινόταν , Έντιθ, αν έκανες σεξ και χτυπούσε το τηλέφωνο και το ταίρι σου το σήκωνε; Δεν θα  ήσουν καθόλου ευτυχισμένη με κάτι τέτοιο.
ΛΙΝΤΑ: Τώρα αυτό είναι συγνώμη; ( γέλια)
ΕΝΤΙΘ: Δεν ξέρω! Πέρασε τόσος καιρός που το ξέχασα.
ΣΑΡΤ: Ωωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ερώτηση. Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή; Ή δεν είναι; Δεν είναι;.

ΣΩΜΠΡΑ 1 (άνδρας): Απλά είναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν δεν σε πειράζει σήκω επάνω.Ναι. Σ ευχαριστώ.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Απλά είναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά είναι. Δώσε μας μερικά παραδείγματα για τις δυσκολίες της ζωής.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Νομίζω πως πραγματικά την κάνουμε δυσκολότερη μόνοι μας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Εννοώ, για τους ανθρώπους- ας πούμε πως είσαι φιλόσοφος, ψυχολόγος ή οτιδήποτε και κοιτάς τους ανθρώπους, τους πελάτες σου που έρχονται καθημερινά – γιατί είναι τόσο δύσκολο; Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο;

ΣΩΜΠΡΑ 1: (  κάνει παύση και κουνάει το κεφάλι του και γελάει) Μμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τους έδερναν όταν ήταν παιδιά; Κακοί γονείς; Απλά φτιάξε μια ιστορία.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Να φτιάξω μια ιστορία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ναι.

ΣΩΜΠΡΑ 1: Οκ. Εμμ, η ζωή. Είναι ζωή.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Η ζωή! Η ζωή είναι δύσκολη. Οκ. Η ζωή είναι δύσκολη. Ωραία. Σ’ ευχαριστώ. Η ζωή, απλά είναι. Ναι. Ουάου. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να  είναι κάτι άλλο. Γιατί λοιπόν είναι δύσκολη η ζωή;

ΤΖΑΝΕΤ: Έλλειψη ελευθερίας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σίγουρα.

ΤΖΑΝΕΤ: Έλλειψη απλότητας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έλλειψη απλότητας. Ωραία. Μου αρέσει πολύ αυτό. Δώσε μας μερικά παραδείγματα για τις δυσκολίες της ζωής.

ΤΖΑΝΕΤ: Η οικογένεια. ( γελάει)

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ακριβώς.  Αυτό είναι μεγάλο θέμα και μας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό – « Ωωω!» Αγαπάς την οικογένειά σου, αλλά έχεις δυσκολίες, σίγουρα.

ΤΖΑΝΕΤ: Το σώμα. Το σώμα μπορεί να δημιουργήσει προκλήσεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το σώμα, ακριβώς.

ΤΖΑΝΕΤ: Το μυαλό. Οι σκέψεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Ποιο είναι το δυσκολότερο απ όλα αυτά για σένα; Ποιο είναι το πιο δύσκολο;

ΤΖΑΝΕΤ: Το σώμα και το μυαλό, νομίζω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το σώμα και το μυαλό. Οκ. Έχουν καλή συνεργασία;

ΤΖΑΝΕΤ: ( κάνει παύση) Ναι. Δημιουργούν και τα δυο προκλήσεις. Μπορούν να δημιουργήσουν προκλήσεις.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Ναι. Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα από αυτά και να το φέρεις σε μια κατάσταση ευθυγράμμισης και ισορροπίας μαζί σου, με το Εγώ Είμαι, ποιο από τα δύο θα άλλαζες; Το σώμα σου ή το μυαλό σου;

ΤΖΑΝΕΤ: Το μυαλό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το μυαλό. Ναι, ναι. Ωραία.

ΤΖΑΝΕΤ: Να είναι σε αληθινή δημιουργία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, σαν να λέμε « Σκάσε!» Ναι, ναι ( ο Αντάμους γελάει)

ΤΖΑΝΕΤ: Αλλά επίσης, μπορείς απλά να είσαι στο «και» και να κάθεσαι στο παγκάκι του πάρκου και να παρατηρείς.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ακριβώς.

ΤΖΑΝΕΤ: Δεν έχει σημασία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, δεν έχει. Στ αλήθεια δεν έχει σημασία. Ωραία. Εννοώ, μπορεί να φαίνεται παράξενο που κάνω αυτή την ερώτηση, «Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή;» αλλά νομίζω πως κάπου το πάω. Θα το δούμε.

ΤΖΑΝΕΤ: Πάντα το κάνεις αυτό. Πάντα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα το δούμε. Οκ. Επόμενος. Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή; Χαίρεται. Σήκω πάνω και ξεκίνα. Είσαι πολύ όμορφη σήμερα.

ΚΑΣΙΑ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ουάου! Λάμπεις. ( η Κάσια γελάει)

ΚΑΣΙΑ: Επειδή έχουμε θέσει προσδοκίες που κυνηγάμε να ικανοποιήσουμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι! Ναι! Πες μου κάποιες από τις προσδοκίες σου.Ποιες είναι οι προσδοκίες που είχες από την ζωή;

ΚΑΣΙΑ: Πρόσφατα, να κερδίσω την ελευθερία μου.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ελευθερία, ναι. Στην επιτυχία κατά κάποιον τρόπο;

ΚΑΣΙΑ: Όχι και τόσο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι και τόσο. Στην αγάπη;

ΚΑΣΙΑ: Ναι!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ω! Αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο ναι. Και η άλλη ερώτηση είναι, σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, με το δέκα να είναι πολύ δύσκολη και το ένα να είναι πολύ εύκολη, προς τα πού γέρνει η ζωή; Προς το ένα; Ή προς το δέκα;

ΚΑΣΙΑ: Εξαρτάται από την μέρα ( γελάει).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εξαρτάται από την μέρα. Όχι για σένα. Απλά σκέψου τον καθέναν, την μαζική συνείδηση, όλους τους ανθρώπους.

ΚΑΣΙΑ: Συνήθως στο οκτώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκτώ. Δύσκολη.  Οκ. Ναι. Ναι. Ωραία. Ευχαριστώ.

ΚΑΣΙΑ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χαίρομαι που είσαι εδώ. Χαίρομαι που σε είδα ξανά.

ΛΙΝΤΑ: Κι άλλους;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Παρακαλώ. Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή;

ΦΡΕΝΤ: Λοιπόν, κατά πρώτον, ειλικρινά για μένα δεν ήταν δύσκολη. Τουλάχιστον αυτή η βόλτα ήταν συναρπαστική και χωρίς κόπο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Είσαι ένας καλός δημιουργός και δεν δίνεις δεκάρα, κάτι αρκετά ενδιαφέρον.

ΦΡΕΝΤ: Ναι. Δεν έχει σημασία. Σε συνολική βάση, πιστεύω ότι αφορά, το να δημιουργείς έναν πλούτο εμπειριών, και φαίνεται δύσκολο μερικές φορές, αλλά στην συνολική εικόνα, κάνει την εμπειρία ακόμα πιο πλούσια, αυτή η φυσική εμπειρία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Πού θα τοποθετούσες γενικά την ζωή των ανθρώπων σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα; Όχι για σένα, αλλά ασχολείσαι με πολλούς ανθρώπους.

ΦΡΕΝΤ: Νομίζω πως το οκτώ είναι αισιόδοξο. Πραγματικά πιστεύω πως είναι πιο κοντά στο εννιά, εννιάμιση.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον. Με βάση ολόκληρη την ανθρωπότητα, πόσο δύσκολη είναι η ζωή; Όχι κακή. Δεν λέω την λέξη κακή ή σατανική ή άσχημη. Απλά δύσκολη. Οκ.

ΦΡΕΝΤ: Είναι δύσκολη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαστε λοιπόν κάπου ανάμεσα στο οκτώ και στο εννιά τώρα. Ωραία. Ας αφήσουμε το μικρόφωνο να συνεχίσει την δουλειά του.

Είναι ενδιαφέρον. Καταλαβαίνετε τί κάνουμε εδώ, όλοι μας, όλοι εσείς που  παρακολουθείτε, δημιουργούμε μια ιστορία, ένα βιβλίο.

Ναι, ξεκίνα και σήκω επάνω.

ΜΠΕΚΥ: Νοιώθω πως πρέπει να έχω τον έλεγχο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Γιατί;

ΜΠΕΚΥ: Δεν ξέρω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πόσο καλά λειτούργησε αυτό για σένα;

ΜΠΕΚΥ: Δεν λειτούργησε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν λειτούργησε!  Δεν είναι αστείο; Αλλά εξακολουθείς να το κάνεις.

ΜΠΕΚΥ: Ναι, εξακολουθώ να το κάνω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι, ναι. Επειδή υπάρχει, μπορώ να το πω;  Υπάρχει ένας υπόγειος φόβος, ότι αν δεν έχεις τον έλεγχο, θα καταρρεύσουν όλα.

ΜΠΕΚΥ: Σωστά. Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ, τώρα επέκτεινε το αυτό και πες « Για μισό λεπτό. Ξέρεις, κάνω αυτό το πράγμα που λέγεται φώτιση, και προσπαθώ να το ελέγξω και μοιάζει σαν αυτό το καρότο μπροστά από το άλογο. Πάντα είναι στην επόμενη γωνία, όχι ακριβώς εκεί, και μου αρέσει να λέω στον εαυτό μου και να πιστεύω, ότι σχεδόν  έφτασα.» Έτσι λοιπόν, αυτός ο έλεγχος είναι τελικά , αυτό που δεν σε αφήνει να φτάσεις, διότι τι θα γίνει αν σταματήσεις τον έλεγχο; Τι θα γίνει, αν βγει στην επιφάνεια ο διαβολικός εαυτός σου;

ΜΠΕΚΥ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Τι θα γίνει αν όλα καταρρεύσουν; Θέλω να πω, τρελλαίνεσαι, είσαι σε ένα ίδρυμα και είσαι σαν μωρό. Σαν να λες: «Ω, όχι! Δεν το θέλω αυτό!»

ΜΠΕΚΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ:  Είναι λοιπόν αυτός ο φόβος, που σε κρατάει πίσω, που σε εμποδίζει να το κάνεις. Πότε θα σταματήσεις να έχεις τον έλεγχο;

ΜΠΕΚΥ: Αυτή την στιγμή ( γελάει)..

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Προφανώς όχι ( γέλια). Ναι. Ήταν μια νοητική απάντηση, αν το νοιώσατε. Αλλά το σκέφτεσαι, σωστά;

ΜΠΕΚΥ: Σωστά. Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Και το σκεφτόσουν και πριν δυο χρόνια, για δυο χρόνια και μετά για περίπου πέντε χρόνια και μετά για περίπου δέκα χρόνια. Σίγουρα δεν προσπαθώ να σε δυσκολέψω, αλλά αντιπροσωπεύεις πολλούς από εδώ μέσα κι από αυτούς που παρακολουθούν. Είναι σαν να λες: « Πρέπει να συνεχίσω να έχω τον έλεγχο» και μετά το δικαιολογείς λέγοντας « Είναι ένας τρελός κόσμος. Ω, Θεούλη μου! Κι εγώ είμαι ένας τρελός, σε έναν τρελό κόσμο, κι όλα θα καταρρεύσουν.»

Τι κάνεις για την ηρεμία του μυαλού σου για να επαναφέρεις την ισορροπία σου;

ΜΠΕΚΥ: Περπατάω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περπατάς. Πού περπατάς;

ΜΠΕΚΥ: Στα μονοπάτια. Στην φύση, ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά, σωστά. Σου άρεσε το βίντεο που έπαιξε πριν;

ΜΠΕΚΥ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν ήταν ωραίο;

ΜΠΕΚΥ: Ήταν πολύ όμορφο. Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Περίπατος στα μονοπάτια με τις μικρές orbs ( σφαίρες) ολόγυρα.

ΜΠΕΚΥ: Σωστά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και με την ωραία μουσική. Είναι καλό, γιατί η φύση είναι το νούμερο ένα, που είπαν οι Σώμπρα πως θα τους λείψει, όταν φύγουν από αυτόν τον πλανήτη. Η φύση. Ούτε οι σύζυγοί τους ούτε τα παιδιά τους. Ούτε το φαγητό. Ούτε η τηλεόραση. Τίποτε απ όλα αυτά. Ούτε το σεξ. Το νούμερο ένα είναι η φύση. Αυτό λέει πολλά. Λέει πολλά. Θα μιλήσουμε γι αυτό αργότερα, αλλά σ ευχαριστώ.

ΜΠΕΚΥ: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ ευχαριστώ. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και αφεθείτε. Και μετά παρατηρήστε τι συμβαίνει. Όταν το κάνετε, θα ακούσετε αυτή την μικρή φωνή που λέει: « Δεν μπορώ να αφεθώ. Δεν ξέρω πώς.» Αυτό συμβαίνει όταν πάτε πέρα από αυτό. Πάτε πέρα από αυτό και λέτε « Εγώ Είμαι Εδώ σ’ αυτό το μέρος, που δεν υπάρχει ανάγκη για έλεγχο». Βλέπετε, το να προσπαθήσετε να ελέγξετε την απώλεια του ελέγχου από τον ελεγκτή- μυαλό του ελεγκτή εγκεφάλου δεν λειτουργεί. « Οκ, θα το προγραμματίσουμε να αφήσει τον έλεγχο», και τότε απλά ασκείτε περισσότερο έλεγχο. Κι έτσι έρχεστε στο «Εγώ Είμαι Εδώ». Απλά είστε εκεί. « Έχω πάει πέρα από την ανάγκη για αυτοέλεγχο». Τότε είστε εκεί.

Δυο ακόμα… ω, ξέχασα να σε ρωτήσω. Για την  ανθρωπότητα, από το ένα ως το δέκα, πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα;

ΜΠΕΚΥ: Επτά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επτά; Οκ. Έχουμε λοιπόν ένα μέσο όρο γύρω στα οχτώ μέχρι τώρα. Ωραία. Λίγοι ακόμα Λίντα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όταν σας το δίνει στο χέρι, αυτό γενικά σημαίνει ότι είναι για σας.

ΛΙΝΤΑ: Σήκωσες το χέρι σου. Εσύ είσαι.

ΣΩΜΠΡΑ 2 ( γυναίκα): Όχι, δεν το σήκωσα.

ΛΙΝΤΑ: Πολύ αργά ( γέλια).

ΣΩΜΠΡΑ 2: Οκ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Ξέρω πως έχεις κάτι να πεις. Ναι. Γιατί λοιπόν είναι τόσο δύσκολη η ζωή;

ΣΩΜΠΡΑ 2 : Ω, Θεούλη μου. Επειδή υπάρχει πάντα κάτι περισσότερο να μάθουμε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Α! Ή η αντίληψη, πως υπάρχει πάντα κάτι περισσότερο να μάθετε.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Όσο κι αν πιστεύουμε πως έχουμε εξελιχθεί, υπάρχουν ακόμα κάποια μέρη, που νοιώθουμε πως έχουμε κολλήσει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Μπορώ να σας πω κάτι; Σε όλους σας. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να μάθετε. Τίποτε, τίποτε, τίποτε, και αυτό είναι ακόμα μία εθιστική τάση  του μυαλού : «Υπάρχουν κι άλλα να μάθω», είτε πρόκειται για επιστήμη, για μαθηματικά, για πνευματικότητα  ή για οτιδήποτε άλλο. « Πρέπει να μάθω κάτι, γιατί αλλιώς δεν θα καθόμουν εδώ. Αν ήξερα περισσότερα, θα καθόμουν εκεί.»
Και με αυτό τον τρόπο πάντα υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθετε. Δεν υπάρχει.

Αν επιστρέψετε για ακόμα δέκα ζωές, δεν πρόκειται τελικά να μάθετε τίποτε περισσότερα. Πραγματικά, δεν πρόκειται να βιώσετε νέες εμπειρίες. Θα έχετε τις ίδιες παλιές εμπειρίες με λίγο διαφορετικό πασπάλισμα ζάχαρης πάνω τους, αλλά δεν θα βιώσετε νέες εμπειρίες. Κι αυτό μας οδηγεί στο όλο θέμα της πλήξης. Από την μία πλήττετε τόσο πολύ σ’ αυτή την ζωή σας, επειδή έχετε ξαναπεράσει από κει, τα έχετε ξαναπεράσει όλα αυτά. Σίγουρα, μπορείτε να αγοράσετε μια καινούργια ηλεκτρική συσκευή που δεν είχατε ποτέ πριν, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό; Μια εβδομάδα περίπου, και μετά θα την βαρεθείτε, γιατί, ήσασταν ξανά εκεί. Δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο να μάθετε. Ωραία. Τι άλλο; Τι άλλο κάνει δύσκολη την ζωή;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ω , Θεούλη μου. Εμ ….

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι είναι αυτό που δυσκόλεψε κάποιους τομείς της ζωής σου;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ίσως η αίσθηση πως έχω κολλήσει.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το αίσθημα πως έχεις κολλήσει. Οκ. Τι σε έκανε να κολλήσεις;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ψάχνω για καινούργια δουλειά, γιατί η άλλη μου δουλειά τελείωσε.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ωραία. Ωραία. Τι κάνεις τώρα;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Το έχω αναθέσει στο σύμπαν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Το σύμπαν δεν δίνει….

ΣΩΜΠΡΑ 2: Υπάρχει κανείς εδώ; ( γέλια).

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το σύμπαν δεν νοιάζεται. Ναι, ναι. Θέλεις δουλειά; Θέλεις μιαν άλλη δουλειά; Γιατί;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Επειδή μου αρέσει να είμαι δημιουργική.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Τι  κάνεις;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Δουλεύω σε μελέτες,  που βασίζονται στην ακίνητη περιουσία του μέλλοντος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αχα.  Ουάου. Ακούγεται συναρπαστικό.  Και τώρα, όταν το κάνεις μόνη σου, στην δική σου εταιρία, με τον δικό σου τρόπο, πώς νοιώθεις, παρά να δουλεύεις για κάποιον άλλον;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Δεν το κάνω μόνη μου. Χρειάζεται να βρω τους σωστούς ανθρώπους  για να συνεργαστώ μαζί τους.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Να συνεργαστείς, αλλά εσύ θα είσαι ο βασικός συνεργάτης, παρά να έχεις κάποιον άλλον συνεργάτη από πάνω σου . Πώς νοιώθεις μ’ αυτό;

ΣΩΜΠΡΑ 2: Θα μπορούσε να είναι συναρπαστικό και μερικές φορές κουραστικό.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, αλλά θέλω να πω, εσύ είσαι το αφεντικό. Η δική σου εταιρία τώρα, εσύ είσαι αυτή που πραγματικά κοιτάς στο μέλλον. Είσαι ενδιαφέρον άνθρωπος, επειδή ήδη γνωρίζεις. Γνώριζες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που κάνω και πάντοτε περνάνε μέσα σου. Στην δουλειά γνωρίζεις το μέλλον περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, αλλά δεν αφήνεις τον εαυτό σας να γίνει ο δικός σου εαυτός, ο δικός σου αρχηγός.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Μμ χμμμ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι. Κι έτσι προφανώς δεν πρόκειται να βρεις άλλη δουλειά .
Κι έτσι προφανώς… ναι! Δεν είναι φρικτό. « Ω, όχι! Το νοίκι!» Αλλά τότε θα πεις « θα το κάνω μόνη μου. Ξέρω πώς να το κάνω. Ξέρω πώς να συνεργαστώ με τον εαυτό μου, πώς να συνεργαστώ με άλλους. Ξέρω πώς να το κάνω,» Έτσι λοιπόν, απλά κάνε το. Μην δουλέψεις για κάποιον άλλον. Εκτός κι αν στ αλήθεια σου αρέσει. Ναι. Ωραία. Ευχαριστώ.

ΣΩΜΠΡΑ 2: Ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Της φέρνω άσχημα νέα κι εκείνη μου λέει ευχαριστώ. Είναι όμορφη μέρα για τον πλανήτη.
Ένας ακόμα. Ένας ακόμα. Ναι. Χαίρετε.

ΣΚΟΤ: Ναι, νομίζω πως οι άνθρωποι θέλουν τα δύσκολα, κατά κάποιον τρόπο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.

ΣΚΟΤ: Και, κατά κάποιον τρόπο, τους δίνει κάτι να κάνουν.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά.

ΣΚΟΤ: Κι έτσι νομίζω, μια άποψη του γιατί είναι τόσο δύσκολα είναι, επειδή είναι μόνοι και νοιώθουν πως έχουν χαθεί.
Και βλέπω πολλούς, εμένα και άλλους, να προσπαθούν να  αντιμετωπίσουν την μοναξιά τους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σωστά. Ωραία. Και για τους ανθρώπους, από το ένα ως το δέκα, πόσο δύσκολα είναι;

ΣΚΟΤ: Εξαρτάται. Βλέπω κάποιους ανθρώπους που είναι σε μια μακάρια ευτυχία, σχεδόν έχουν την ευτυχία της άγνοιας.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σχεδόν εμετικοί.

ΣΚΟΤ: Ναι ( γέλια). Όπως οι γονείς μου, που τα έκαναν όλα σωστά και τώρα  κάνουν τον γύρο της χώρας με ένα RV και δείχνουν ευτυχισμένοι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, ναι.

ΣΚΟΤ: Κι έτσι θα πω, ότι γι αυτούς είναι πολύ εύκολα.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ:  Σίγουρα.

ΣΚΟΤ: Και μετά υπάρχουν οι άλλοι άνθρωποι, όπως κάποια άλλα μέλη της οικογένειάς μου, όπου τα πάντα είναι προκλήσεις, που τους οδηγούν σε άλλες προκλήσεις, τις ξεπερνούν, νοιώθουν καλά για ένα δευτερόλεπτο, και μετά πλήττουν μέχρι θανάτου, μέχρι να εμφανιστεί η επόμενη πρόκληση και τότε έχουν όλη την ενέργεια να παλέψουν αυτή την πρόκληση ξανά.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και πέρα από τους μακάριους μαμά και μπαμπά, σε ποιο βαθμό δυσκολίας βρίσκεται η ανθρωπότητα από το ένα ως το δέκα;

ΣΚΟΤ: Θα συμφωνούσα πως βρίσκεται στο πάνω μέρος. Ναι, γύρω στο επτά με οκτώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οκ. Ωραία. Και έτσι από περιέργεια, η δική σου ζωή, πόσο δύσκολη ήταν;

ΣΚΟΤ: Στην πραγματικότητα είναι εύκολη.  Καθόλου δύσκολη.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Υπέροχα. Σ ευχαριστώ. Σ ευχαριστώ.

Και Λίντα μπορείς να ξεκουράσεις το μικρόφωνο. Σ ευχαριστώ.

Η Ανθρώπινη Ζωή Είναι Δύσκολη

Η ζωή είναι δύσκολη. Η ζωή είναι δύσκολη, και  είχατε δίκιο – σύμφωνα με τις μετρήσεις μου για την ανθρώπινη ζωή, βρίσκεται κάπου στο 7.8 ως 8., κάπου εκεί – κι αυτό είναι σκληρό. Είναι σκληρό. Θέλω να πω, δεν μιλάω για σας. Θα μιλήσουμε για σας σε ένα λεπτό, αλλά είναι σ’ αλήθεια σκληρή.

Αν φανταστείτε πως οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μια δύσκολη ζωή, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουνε ευτυχισμένες στιγμές κάποιες φορές, γιατί μπορεί να έχουν. Δεν λέω πως έχουν κακή ζωή, λέω πως έχουν δύσκολη  ζωή , και δύσκολη σημαίνει πως έχουν θέματα όπως με το σώμα τους – ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα – και τους σωματικούς πόνους κι όλα τα άλλα του και μετά το σώμα πεθαίνει.
Και το μυαλό, η πολυπλοκότητα του μυαλού. Κάποιος είπε ότι είναι δύσκολο, γιατί οι άνθρωποι δεν αφήνουν τον εαυτό τους να είναι πιο απλός, και είναι απόλυτα σωστό. Το μυαλό το κάνει πολύπλοκο. Η πολυπλοκότητα οδηγεί στις προκλήσεις, στις δυσκολίες κι επίσης στην πεποίθηση, πως πρέπει να δουλέψετε σκληρά για να αποκτήσετε κάτι. Πολλοί από σάς έχετε αυτή την συνείδηση, πως πρέπει να δουλέψετε σκληρά πάνω στα θέματά σας, και το επεκτείνετε. Το έχετε εφαρμόσει από την παιδική σας ηλικία, δουλεύοντας σκληρά στο σχολείο, στην πρώιμη καριέρα σας-  «Πρέπει να δουλέψω σκληρά σ αυτή την δουλειά» – και τώρα το εφαρμόσατε και στο πνευματικό σας ταξίδι – « Πρέπει να δουλέψω σκληρά, γιατί αλλιώς, δεν θα σημειώσω καμία πρόοδο.»

Κι έτσι, η ανθρώπινη ζωή είναι δύσκολη, και οι απαντήσεις σας είναι πολύ καλές πάνω σ’ αυτό το ερώτημα. Είναι δύσκολη εξαιτίας των σχέσεων. Είναι δύσκολη εξαιτίας των προσδοκιών. Είναι δύσκολη γιατί πρέπει να πάτε στην εργασία σας  κάθε μέρα , σε μια δουλειά που δεν σας αρέσει απαραίτητα. Δεν σας ικανοποιεί δημιουργικά. Κάνετε μηχανικές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις κάθε μέρα. Ανέχεστε ένα αφεντικό που δεν το σέβεστε απαραίτητα. Δεν μιλάω για όλους, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί που έχουν δύσκολη ζωή.

Τώρα, δεν είναι σίγουρα μια καλή δήλωση  για την ανθρωπότητα. Και, όπως είπα τον περασμένο μήνα, δεν είχε σχεδιαστεί να είναι τόσο δύσκολη η ανθρώπινη εμπειρία. Δεν είχε σχεδιαστεί να πονάει, αλλά έγινε έτσι. Και δεν θα αλλάξει απαραίτητα, για αρκετό καιρό ακόμα. Δεν πρόκειται να βγει από τα πρότυπα της δυσκολίας.
Αυτό που συμβαίνει, αντίθετα, είναι ότι ο άνθρωπος σηκώνεται το πρωί και ξεκινάει την μέρα του σε μια κατάσταση ( δυσκολίας)του πέντε, ουδέτερα, ξέρετε, ούτε δύσκολα ούτε εύκολα. Απλά ξυπνάνε. Αλλά παρατηρήστε καθώς κυλάνε οι πρώτες  ώρες της ημέρας πόσο γρήγορα ανεβαίνει στο έξι ή στο εφτά. Μετά ισορροπεί για λίγο και αργότερα ανεβαίνει στα οκτώ, εννιά σε κάποια σημεία, και μετά, το βράδυ, ηρεμεί λίγο. Επανέρχεται και ρυθμίζεται περίπου στο επτά και μισό.
Η τυπική ζωή ενός ανθρώπου στον πλανήτη, και είναι δύσκολη εξαιτίας του φυσικού πεδίου. Είναι δύσκολη εξαιτίας της δουλειάς και της οικογένειας. Η  μέρα δεν είναι διασκεδαστική. Δεν είναι συναρπαστική. Πόσοι άνθρωποι ξυπνάνε το πρωί και λένε: « Είναι μια ολοκαίνουργια μέρα σ αυτόν τον πλανήτη.» Πολύ λίγοι. Πολύ, πολύ λίγοι.

Κι έτσι προσπαθούν να της δώσουν φάρμακα, να την ναρκώσουν ή να την αρνηθούν. Όπως έχω πει πολλές φορές, δίνουν φάρμακα στην ανησυχία τους. Και η ανησυχία  τους είναι απλά  « Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι, γαμώτο, δεν πάει καλά.» Κι αν αφήσουν αυτή την ανησυχία να μπει πραγματικά μέσα τους , αυτό θα τους σταματούσε ευθύς αμέσως, θα τους έβγαζε από την ρουτίνα, που τους έφερε τις δυσκολίες της ζωής. Αλλά δεν το κάνουν. Την ναρκώνουν με φάρμακα ή την πνίγουν στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά ή σε κάτι παρόμοιο – είναι ένα είδος άρνησης από μόνο του – ή απλά υπνωτίζονται μέσα στο « Συνέχισε. Συνέχισε.»

Ο πλανήτης έχει φτάσει σε ένα πολύ περίεργο σημείο, πολύ νοητικό, όπως λέω συχνά. Πολύ μη-αισθησιακό, πολύ μη αισθαντικό, πραγματικά παγιδευμένος στο μυαλό. Και θα κλείσω το θέμα σε λίγο, αλλά είναι μια δύσκολη ζωή, και δεν θα έπρεπε να είναι.

Η Ζωή των Σώμπρα
Τώρα ας μιλήσουμε για σας ( ο Αντάμους γελάει).
Έχετε μια συνείδηση, ένα γνωρίζειν. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν περισσότερα εκεί έξω ή ότι υπάρχουν περισσότερα εδώ μέσα. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν τόσα πολλά περισσότερα,  αλλά ακόμα ζείτε μια δύσκολη ζωή, ακόμα είστε στο να περιγράφετε « Η πνευματικότητα πρέπει να έχει την μορφή των ανθρώπινων απαρνήσεων». Πρέπει να είστε σκληροί με το μυαλό σας, με το σώμα σας και με οτιδήποτε άλλο. Είστε ακόμα μέσα σ’ αυτά τα πρότυπα, η ανθρώπινης συνείδησης είναι εκεί. Ίσως να μην βρίσκεστε στον βαθμό δυσκολίας οκτώ. Ίσως ακόμα και να τον έχετε κατεβάσει στο 6.7 ή κάτι τέτοιο, αλλά είναι ακόμα σκληρή , και δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου.

Κάποιος θα διαφωνούσε και θα έλεγε « Ε λοιπόν, ναι, αλλά από την στιγμή που πρέπει να αντιμετωπίσεις την κυκλοφορία και τους άλλους ανθρώπους και τα μέλη της οικογένειας και όλα τα υπόλοιπα, πώς βγαίνεις από αυτό; Πώς το ξεπερνάς αυτό;» Κι εδώ επιστρέφω στην δήλωση: Τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία, πραγματικά. Τίποτε δεν έχει σημασία. Ούτε το ταξίδι, ούτε οι άλλοι άνθρωποι, η οικογένεια, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Όχι με την έννοια του δεν βαριέσαι ή δεν δίνω δεκάρα. Απλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Τίποτε από όλα αυτά.

Κι έτσι, εδώ είναι που παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και σταματάτε να ασχολείστε τόσο σκληρά με το θέμα, με οτιδήποτε στην ζωή σας – στις δουλειές σας και στις σχέσεις σας. Θα σα πω κάτι για τις σχέσεις. Αν ασχοληθείτε πάρα πολύ, θα πονέσετε περισσότερο. Και κάποιοι μπορεί να θυμώσουν πολύ, που κάνω αυτή την δήλωση « Ω! πρέπει να δουλεύεις τις σχέσεις και ….» Όχι , πραγματικά, αυτά είναι βλακείες, κι αν έχετε έναν σύντροφο. που επιμένει ότι είναι δύσκολο και ότι πρέπει να δουλέψετε πάνω σ αυτό, προφανώς δεν έχετε το σωστό σύντροφο!

Οι σχέσεις δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολες. Θα έπρεπε να είναι αισθησιακές. Θα έπρεπε να είναι ζωντανές.  Να είναι ελεύθερες. Θα έπρεπε να είναι μέσα στην αγάπη. Κι αν είναι δύσκολες, πέφτετε σ’ αυτό το παλιό πρότυπο, στην παλιά εγγραφή. Γιατί; Γιατί; 

Κατά ένα μέρος, επειδή νομίζετε πως δεν ξέρετε να κάνετε τίποτε καλύτερο. Νομίζετε ότι αυτός είναι ο τρόπος. Περνάτε μέσα από αυτό με σκληρή προσπάθεια. Επεξεργάζεστε το πρόβλημα. Όχι. Σταματήστε το. Νομίζετε ότι η αφθονία ή οι δουλειές ή οτιδήποτε από αυτά πρέπει να είναι δύσκολα, ότι πρέπει να δουλέψετε σκληρά για αυτά. Σταματήστε τώρα αμέσως.

Τώρα, καθώς τα λέω αυτά, υπάρχει κάποια πλευρά σας που λέει: « Ω, το ήξερα. Ο Αντάμους το πήρε απ’ το στόμα μου. Το ήξερα αυτό.» Αλλά η άλλη σας πλευρά, αυτή του μυαλού σας, ξεπετάγεται και λέει: « Ω, μα όλα καταρρέουν. Θα χάσω τον έλεγχο σε όλα. Πρέπει να το φροντίσω.» Φροντίδα , είναι μια άλλη λέξη για να σε κάνει να δουλέψεις πολύ σκληρά και να μην σε βγάλει πουθενά; « Πρέπει να φροντίσεις για κάτι. Πρέπει να εργαστείς στην δουλειά σου.» Όχι, δεν πρέπει. Είναι παλιός τρόπος σκέψης, εμφυτευμένες σκέψεις. Δεν πρέπει.

Αυτό που  συμβαίνει όταν είσαι σ’ αυτή την νοητική θέση, πως πρέπει να είναι δύσκολο, ό,τι κι αν κάνεις – στην πνευματικότητα, στην ζωή σου, στις σχέσεις σου, σε όλα, στο αυτοκίνητό σου που συνέχεια χαλάει, είναι τόσο δύσκολο – με εκπλήσσει το γεγονός ότι κάποιοι από εσάς, μπορείτε ακόμα και σηκώνεστε από το κρεβάτι σας το πρωί. Κάποιοι από εσάς δεν μπορούν.

Να θυμάστε, εσείς είστε η συνείδηση, ένα φως, σαν μαγνήτης, και το μέρος που λάμπει, το μέρος που ενεργοποιείται στην στιγμή, αυτό θα προσελκύσει τις ενέργειες που θα το υποστηρίξουν απόλυτα, αυτό είναι που θα το κάνει μία πραγματικότητα.  Έτσι, συνεπώς, η ζωή σας θα είναι δύσκολη. Μάλλον θα το αποκαλούσατε ο Νόμος της Έλξης. Είναι περισσότερο ο Νόμος της Χαζομάρας , γιατί το σύμπαν  είναι χαζό

(γέλια). Όταν κάποιος από σας λέει: « Ω, θα περιμένω να δω τι λέει το σύμπαν.» Το σύμπαν είναι πραγματικά χαζό! Είναι απλά ενέργεια, κάποια μόριά του ανταποκρίνονται στην δική σας συνείδηση, την συνείδηση που αντηχεί, που δονείται, που πάει μπροστά.

Έτσι λοιπόν, όταν συζητάμε και λέω « Ας σταματήσουμε να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη», ξεπετιέται το μυαλό, ένα μέρος του, και λέει: «Ω, ναι, αλλά τι θα κάνουμε; Δεν θα έχουμε να φάμε.» Σταματήστε το αυτό τώρα. Αφήστε αυτό το πραγματικό γνωρίζειν…. Ξέρετε, το γεγονός ότι είστε συνδημιουργοί του πλανήτη – καλός τίτλος για την επαγγελματική σας κάρτα: Συνδημιουργός. Πλανητικός Συνδημιουργός ( γέλια).

Όταν λέω πως η ζωή ποτέ δεν είχε σχεδιαστεί να είναι δύσκολη, το γνωρίζετε. Είναι σαν να λέτε «Σωστά γαμώτο». Ήταν σχεδιασμένη να είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, αισθησιακό, αληθινό, πολύ – δεν υπάρχει ανθρώπινη λέξη για να το περιγράψω, ίσως να φτιάξω μια λέξη εγώ –  γεμάτο χρώματα, γεμάτο νόημα, διασκεδαστικό και δεν έχει σημασία, ένα είδος συνδυασμού όλων αυτών σε μία λέξη. Δεν είχε σκοπό να γίνει έτσι και δεν είχε σκοπό να κολλήσει τόσο πολύ. Κάποιος πριν ανέφερε το κόλλημα. Οι άνθρωποι έχουν κολλήσει. Απόλυτα. Έχουν κολλήσει στην λάσπη, έχουν κολλήσει στα παλιά πρότυπα.

Τώρα, αν το επιλέξετε, ας ξεκινήσουμε ένα κίνημα, πρώτα μέσα σας και μετά να το βγάλετε έξω: Δεν χρειάζεται να είναι δύσκολο. Τίποτε από αυτά. Οι άλλοι άνθρωποι θα βρουν δικαιολογίες γιατί είναι δύσκολη η ζωή τους. Έχουν έναν κακό σύζυγο, κακούς γονείς, οποιοδήποτε πρόβλημα. Ας το σταματήσουμε όλο αυτό, ευθύς αμέσως.

Η Ζωή είναι Ομορφιά και  Σχέδιο( Ντιζάιν)

Θέλω να μείνετε εδώ. Θέλω να αγαπάτε να ξυπνάτε το πρωί . Θέλω να αγαπάτε ό,τι προσφέρει η ζωή. Θέλω να αγαπάτε το ντιζάιν και την ομορφιά. Αλλά είναι δύσκολο αυτή την στιγμή, όταν η ζωή είναι τόσο σκληρή. Είναι δύσκολο να αφιερώσετε μια στιγμή, για να αγαπήσετε την ομορφιά αυτού του πλανήτη.

Είναι δύσκολο να αφήσετε τον εαυτό σας, να εκτιμήσει κάτι όπως η τέχνη ή η μουσική. Είναι πολύ δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αλλά ας το σταματήσουμε  τώρα. Ας δημιουργήσουμε την πρώτη γενιά, σε πιθανόν δυο εκατομμύρια χρόνια, η οποία  πραγματικά δεν βρίσκεται στην δύσκολη πλευρά της ζωής. Βρίσκεται στην πλευρά  δυσκολίας κάτω από το πέντε και ίσως να φτάσει σε ένα σημείο κοντά στο μηδέν.
Δεν χρειάζεται να είναι δύσκολο. Βλέπω τις μάχες που περνάτε – πολλές από αυτές αυτοεπιβαλλόμενες, – αλλά αποδεκτές από τον εαυτό, που σημαίνει ότι ποτέ δεν κάνατε μια στάση για να το αμφισβητήσετε. Ποτέ δεν σταθήκατε να το αμφισβητήσετε. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο. Καθόλου.

Θα το καταλάβετε, όταν βγείτε έξω απ’αυτή  νοητική θέση. Θα το καταλάβετε ότι έχετε γίνει μετάνθρωπος, ότι έχετε γίνει θεϊκός και ανθρώπινος ταυτόχρονα. Θα το καταλάβετε ότι μπαίνετε στις αισθήσεις σας, όταν θα μπορείτε πραγματικά να εκτιμάτε την ομορφιά. Να εκτιμάτε πραγματικά την ομορφιά, το ντιζάιν. Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός για τον οποίο ήρθατε εδώ- για να την δημιουργήσετε και μετά να την εκτιμήσετε ( την ομορφιά ).

Το ντιζάιν μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ντιζάιν μπορεί να είναι οι σκέψεις σας. Οι σκέψεις σας είναι ένα ντιζάιν. Αυτή την στιγμή, οι σκέψεις βρίσκονται σε χάος,  σύγκρουση και πόνο. Αυτή την στιγμή, οι σκέψεις στο μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων είναι γενικά πολύ σκληρές, πολύ άγριες. Αλλά καταλαβαίνετε,  ότι το απελευθερώνετε αυτό, – στην πραγματικότητα είναι μία από τις πρώτες ενδείξεις –  όταν ξαφνικά οι σκέψεις σας έχουν δικό τους ντιζάιν .
Έχετε ποτέ σκεφτεί να έχετε σκέψεις που έχουν ντιζάιν; Προφανώς όχι, επειδή οι σκέψεις σας είναι ένα είδος χείμαρρου, με σχεδόν ασύνδετα και συχνά βίαια συναισθήματα. Χείμαρρρος σκέψεων , με αναμνήσεις , με χείμαρρο αναμνήσεων, αλλά επίσης χείμαρρο κρίσεων και αυτές είναι βίαιες, πρώτα για σας και μετά για τους άλλους. Και μετά προσπαθείτε να συγκρατηθείτε και λέτε « Ω! Δεν θέλω να κάνω αυτές τις άσχημες σκέψεις.» Αλλά είναι μέρος αυτού του συνδρόμου της δύσκολης ζωής.

Και καταλαβαίνετε, ότι αρχίζετε να επιτρέπετε στον εαυτό σας να έχει μια εύκολη ζωή – εύκολη με όλους τους τρόπους, μιλάω για όλους τους τρόπους –  όταν ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε μια μέρα, ευτυχώς σύντομα, « Ω, υπάρχει ντιζάιν στις σκέψεις. Υπάρχει ομορφιά στις σκέψεις.»

Νιώστε το για μια στιγμή. Έχετε μέσα στο κεφάλι σας, όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σας – δεν είναι στ’ αλήθεια στο κεφάλι σας, νομίζετε ότι είναι. Έχετε όλα αυτά και είναι μπάχαλο. Και, ω! Προσπαθείτε να καταπιέσετε πολλά από αυτά, αλλά αφήστε τον έλεγχο για ένα λεπτό και αισθανθείτε αυτό το ντιζάιν.
Είναι καλλιτεχνικό. Είναι δημιουργικό. Στην πραγματικότητα υπάρχει πολύ ομορφιά στις σκέψεις αυτές καθαυτές, στο πώς συνεργάζονται, στο πώς  βρίσκουν το δρόμο τους, στο πώς χάνονται και κολλάνε. Αυτό είναι ένα όμορφο ντιζάιν κατά κάποιον τρόπο. Μια σκέψη κατρακυλάει στο αδιέξοδο μέσα στον εγκέφαλό σας και μετά δεν ξέρει τί να κάνει και τρελαίνεται. Αυτό είναι ντιζάιν. Είναι ομορφιά. Είναι ομορφιά.

Μετά αρχίζετε να παρατηρείτε το ντιζάιν της φύσης. Δεν είναι μόνο τα δέντρα και το γρασίδι και ο ουρανός. Ξαφνικά, συνειδητοποιείτε  την εσωτερική ομορφιά της φύσης. Η φύση, το νούμερο ένα, που λένε οι Σώμπρα ότι  θα τους λείψει, όταν φύγουν από τον πλανήτη, κι έχετε δίκιο. Δεν υπάρχει τίποτε σαν αυτό, αυτή η ομορφιά της φύσης. Και έχει ένα ντιζάιν. Έχει χρώμα. Έχει ζωή.

Η φύση είναι ζωή από μόνη της. Γι αυτό σκέφτεστε ότι θα σας λείψει και όντως θα σας λείψει, συμφωνώ, αλλά η φύση είναι ζωή. Συνεχώς ανθίζει και αναπτύσσεται και αντιδρά και γιορτάζει. Και μετά πέφτει στον βαθύ της ύπνο και πεθαίνει και δεν την νοιάζει, γιατί δεν έχει σημασία για την φύση, επειδή ξαναγεννιέται, είτε  μέσα στην φύση ξανά, είτε κάπου αλλού.

Υπάρχει τόση ομορφιά στην φύση. Ξαφνικά συνειδητοποιείτε «Βγαίνω από το σύνδρομο της δύσκολης ζωής», όταν μπορείτε πραγματικά να την εκτιμήσετε. Βγείτε έξω, και όχι μόνο με τα μάτια σας, αλλά να την μυρίσετε, να είστε μέσα σ’ αυτή την αισθησιακή φύση της φύσης.

Η φύση είναι κάτι που εσείς δημιουργήσατε . Είναι ο καθρέφτης σας. Είναι ο καθρέφτης σας. Ο σκοπός της φύσης δεν είναι να παράγει οξυγόνο ή αέρια ή οτιδήποτε άλλο. Δημιουργήθηκε για να μπορείτε να βλέπετε την ζωή, έτσι ώστε να βλέπετε εσάς, την ζωή, ενέργεια σε κίνηση, αλλά ενέργεια να ζωντανεύει σε μορφή, σε ντιζάιν, σε συμμετρία, σε ομορφιά και σε χάος, όλα αυτά ταυτόχρονα.
Όταν είστε σε ένα σημείο της όμορφης απλότητας,  όπου δεν κάνετε πια πολύπλοκες σκέψεις, τους επιτρέπετε  να ξαναγίνουν απλές.  Οταν δεν τοποθετείτε επικαλύψεις  πάνω από μπερδεμένες επικαλύψεις, και πάνω από άλλες μπερδεμένες  επικαλύψεις, αλλά έρχεστε στην απλότητα, τότε θα καταλάβετε, ότι  βγαίνετε απ’αυτό το σύνδρομο της δύσκολης ζωής και την αφήνετε να είναι εύκολη.

Η απλότητα είναι σχεδόν το αντίθετο από αυτό που διδάσκει ο κόσμος. Διδάσκει την πολυπλοκότητα κι αυτοί που γνωρίζουν την πολυπλοκότητα, ακόμα και η επιστήμη, αυτοί που την γνωρίζουν είναι  πολύ έξυπνοι και πολύ  σοφοί. Όχι, στην πραγματικότητα , αυτοί που μπορούν να κοιτούν οτιδήποτε στην ζωή, στην φύση και να βλέπουν την λεπτή απλότητα, είναι η ίδια η ζωή. Δεν με νοιάζουν τα άτομα και τα μικρόβια και τα χρωμοσώματα και όλα αυτά. Είναι ενδιαφέροντα ως ένα σημείο, αλλά η ζωή δεν είναι επιστήμη. Η επιστήμη προσπαθεί να κατανοήσει την ζωή και τις ρίζες της, αλλά η ζωή δεν είναι επιστήμη. Η ζωή είναι ντιζάιν  και ομορφιά. Αυτό είναι.

Και όπως είπε κι ο Τοβίας «Δεν έχει σημασία», με άλλα λόγια, ξεφορτωθείτε τα μικροπράγματα. Σταματήστε να εργάζεστε τόσο σκληρά, στο να κάνετε την ζωή σας ακόμα πιο οδυνηρή ή ακόμα πιο δύσκολη. Τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία, γιατί πραγματικά δεν έχει. Και εφόσον ο Τοβίας προσπαθούσε να σας κάνει να καταλάβετε, ότι δεν έχει σημασία, σταματήστε αυτό τον επώδυνο, δύσκολο δρόμο προς την πνευματικότητα, γιατί δεν θα σας βγάλει εκεί. Εκεί θα φτάσετε με το επιτρέπω. Αυτό είναι. Παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή και επιτρέποντας. Αυτό είναι.

Τώρα, ξέρω ότι  θα πείτε: « Αλλά το μυαλό μου είναι τόσο προγραμματισμένο μέσα σ’ όλα αυτά τα πρότυπα, μέσα σ’ όλες αυτές τις κακουχίες, για να κάνει κάποια πράγματα. Δεν ξέρω πώς να δραπετεύσω. Δεν ξέρω πώς να κατέβω από αυτό το καρουζέλ που με γυρνάει γύρω- γύρω και με φέρνει στο σημείο της απόλυτης, καθαρής πλήξης. Δεν ξέρω πώς να κατέβω». Είναι ένας ακόμα τρόπος του μυαλού και της μαζικής συνείδησης κι όλων των άλλων, ένας ακόμα τρόπος για να σας κάνουν να πείτε «Δεν θα το κάνω».

Σ’ αυτό το σημείο εσείς, το Εγώ Είμαι, βγαίνει μπροστά και λέει: «Βγαίνω από αυτό. Εγώ Είμαι Εδώ στην εύκολη ζωή». Το μυαλό θα πεταχτεί και θα πει: «Ω, απλά  φτιάχνεις ιστορίες» κι εσείς θα πείτε «Ακριβώς, μυαλό, επειδή Εγώ είμαι ο δημιουργός. Μπορώ να φτιάξω ό,τι θέλω και συνεπώς έτσι είναι.»

Το μυαλό θα πεταχτεί και θα πει, «Ω! Απλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, και γι άλλη μια φορά θα σπάσεις τα μούτρα σου. Αποτυχία! Αποτυχία!  γιατί είσαι ένας αποτυχημένος.»  Σε αυτό το σημείο λέτε «Εγώ Είμαι Εδώ. Εγώ Είμαι Εδώ σαν δημιουργός. Εγώ Είμαι Εδώ στην εύκολη ζωή μου. Δεν δίνω δεκάρα για τα υπόλοιπα. Εγώ Είμαι Εδώ.»

Τώρα, κάποιος θα διαφωνούσε και θα έλεγε, πως απλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, ίσως και ναι, , αλλά η πραγματικότητα είναι, από την στιγμή που θα το επιτρέψεις αυτό, όχι να λειτουργείς νοητικά, από την στιγμή που θα το επιτρέψεις, «Εγώ Είμαι Εδώ στην εύκολη ζωή», δεν έχει σημασία αν κάνεις πλάκα ή όχι στον εαυτό σου, γιατί οι ενέργειες θα αρχίσουν να ανταποκρίνονται ανάλογα.
Το σύμπαν είναι χαζό. Δεν πρόκειται να σας κάνει ψυχανάλυση. Δεν θα βάλει έναν ανιχνευτή ψεύδους στο σώμα σας, «Για να δούμε, έκανε πλάκα ή όχι; Έλεγε αλήθεια;» Δεν έχει σημασία. Το σύμπαν είναι χαζό –  ή απλό, μάλλον θα λέγατε – και θα ανταποκριθεί ανάλογα.

«Η Έντιθ είναι τώρα εδώ, στην εύκολη ζωή.» Όλες οι ενέργειες αλλάζουν την παλιά τους ευθυγράμμιση. Ήταν εδώ πάνω στο οκτώ, δύσκολη ζωή, και τώρα είναι «Οκ, τώρα είμαι στην ¨εύκολη ζωή¨. Εδώ είμαστε.» Ευθυγραμμίζονται εκ νέου. Ευθυγραμμίζονται εκ νέου, για να υπηρετήσουν εσένα, τον Μάστερ.

Είναι τόσο απλό. Και αν το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο, αν αρχίσεις τις διανοητικές σου βλακείες κι αν αρχίσεις τα makyo του μυαλού κι αρχίσεις να αναλύεις και να εξετάζεις και να αμφιβάλλεις – ιδιαίτερα αν αμφισβητείς – τότε συντρίβεις τον εαυτό σου και επιστρέφεις ξανά στο καρουζέλ. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν κατέβηκες. Αλλά αν εσύ, σαν δημιουργός, πεις « Εγώ Είμαι Εδώ στην εύκολη ζωή του Μάστερ», τότε έτσι είναι. Έτσι είναι. Θα μπορούσατε να πείτε, Energy Physics 101. Έτσι πρέπει. Και δεν παραδόθηκε από το σύμπαν. Θέλω να πω, η ενέργεια έρχεται από κάπου, αλλά δεν είναι η εύνοια των θεών πάνω σας. Εσείς είστε αυτοί που απλά επιτρέπετε. Αυτό είναι . Αυτό είναι.

Οτιδήποτε πιο πολύπλοκο, για σας που μπαίνετε στα κοινωνικά δίκτυα – δεν είμαι σίγουρος αν μου αρέσουν τα κοινωνικά δίκτυα ή αν δεν μου αρέσουν –  εσείς λοιπόν που μπαίνετε στα κοινωνικά δίκτυα και αρχίζετε να το αναλύετε και να το εξετάζετε και να έχετε διαφωνίες και να χτυπάτε τους άλλους ανθρώπους γι αυτό, έχετε χάσει. Βρίσκεστε πίσω στα δύσκολα – στους δύσκολους καιρούς. Γι αυτούς από εσάς που απλά , σαν δημιουργοί, θα πείτε, « Εγώ Είμαι Εδώ στην εύκολη ζωή», έτσι θα είναι.
Δεν θα αλλάξει τους άλλους. Δεν θα αλλάξει τον υπόλοιπο κόσμο. Θα μείνουν εκεί  πάνω στο οκτώ με εννιά,  όσον αφορά στην δυσκολία. Αυτός ο πλανήτης θα συνεχίσει να έχει δύσκολη ζωή.

Τώρα Είστε Ελεύθεροι.
Ο λόγος που αναφέρθηκα σ αυτό είναι επειδή – θα μιλήσω περισσότερο γι αυτό σε λίγο – αλλά όλο αυτό το πράγμα του ProGnost για το οποίο μίλησα πρόσφατα, για την Νέα Γη και για την Παλιά Γη ,ότι δεν πρόκειται να ενωθούν ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ. Είναι και καλά και άσχημα νέα, φαντάζομαι. Για εσάς που αγαπάτε αυτό  τον πλανήτη, που βοηθήσατε πραγματικά να δημιουργηθεί, είναι κάπως λυπηρό. Και είναι σαν « Ω! Νομίζαμε πως θα τον τραβούσαμε μαζί μας.» Δεν πρόκειται να συμβεί.

Τα καλά νέα είναι ότι είστε ελεύθεροι να τριγυρνάτε στο σύμπαν ( γέλια). Είστε ελεύθεροι τώρα από την ευθύνη και από το βάρος, να πρέπει να προσπαθείτε να τις ενώσετε. Είστε ελεύθεροι τώρα να δημιουργήσετε το δικό σας τόπο. Είστε ελεύθεροι τώρα να είστε στο Τheos και να είστε εδώ ταυτόχρονα.

Αλλά αν έχετε την συνείδηση, ότι αυτή η ζωή πρέπει να είναι δύσκολη, αν δεν μπορείτε να βγείτε απ’αυτό, θα είναι πολύ δύσκολο να είστε στο Theos και στην Γη ταυτόχρονα, να είστε ανθρώπινοι και θεϊκοί ταυτόχρονα. Γι αυτό λέω « Εγώ Είμαι Εδώ. Εγώ είμαι ο Μάστερ στην εύκολη ζωή μου και συνυπάρχω με όλους γύρω μου, με αυτές τις δύσκολες ζωές τους.» Και είναι εφικτό.

Είναι λίγο προκλητικό. Θα είναι λίγο προκλητικό – θα είναι πολύ προκλητικό – με πολλούς τρόπους. Ζώντας μια εύκολη ζωή, ζώντας άνετα με τον εαυτό σου, σε έναν κόσμο γύρω σου γεμάτο με οχτάρια και με εννιάρια, με δυσκολίες στην ζωή τους, θα υπάρχει μια τάση να θέλετε να κάνετε την ζωή τους εύκολη, γιατί είστε ακόμα πνευματικοί κοινωνικοί λειτουργοί. Δεν με νοιάζει τι λέτε, δεν μπορείτε να αντισταθείτε, και είναι ένα ακόμα σημείο που με ξεγελάτε. Λέτε «Ε λοιπόν, θα βοηθήσω αυτό εδώ πέρα το άτομο.»

Ξέρετε κάτι, επιστρέψτε στην συμπόνια. Η πραγματική συμπόνια είναι απλά επιτρέπω, αποδέχομαι όλους σε όλα τα επίπεδα, το ταξίδι τους, τις προκλήσεις τους και τις δυσκολίες τους. Περνάνε μέσα από τις ιστορίες τους. Αυτό κάνουν όλο, και δεν έχετε το δικαίωμα ή τον λόγο να αλλάξετε την ιστορία τους μέχρι να έρθουν και να σας πουν: «Χρειάζομαι βοήθεια.» Τότε ρωτήστε τους τρεις φορές. « Θέλεις αληθινά να αλλάξεις;» « Ε, να ,χρειάζομαι λίγα χρήματα αυτή την στιγμή και μετά τα πράγματα θα….» «Θέλεις αληθινά να αλλάξεις;» « Ε, όχι…». Ρωτήστε τους τρεις φορές αν στ’ αλήθεια χρειάζονται βοήθεια. Αν την τρίτη φορά πέσουν στα γόνατα κλαίγοντας, τότε βοηθήστε τους !!

Προκειμένου να είστε εδώ, σ’ αυτό τον πλανήτη σαν ενσωματωμένος  Μάστερ, συνειδητοποιώντας ότι  βρίσκεται στο οκτώ σε βαθμό δυσκολίας κι εσείς μπορείτε να βρίσκεστε γύρω στο ένα, ίσως στο δύο, πηγαίνοντας μπρος πίσω μόνο για να το διασκεδάζετε, σχετικά εύκολα, θα νοιώθετε κάπως ένοχοι γιατί, «Θεούλη μου, περνάνε τόσο δύσκολα, ενώ εγώ περνάω τόσο εύκολα. Έχω αρκετή επιπλέον άνεση και θα την μοιραστώ μαζί τους.» Σταματήστε το εκεί , εκείνη την στιγμή. Θα είναι δύσκολο για σας και πιο δύσκολο γι αυτούς.

Το να επιτρέψτε στον εαυτό σας να έχετε μια εύκολη ζωή, δεν σημαίνει ότι κάθε στιγμή θα είναι εύκολα. Ακόμα θα έχετε αυτό το «και» – σαν να λέτε: « Ωωω!» Υπάρχει αυτή η ανθρώπινη πλευρά με το «και», αλλά θα αρχίσετε να απομακρύνεστε από εκεί όλο και περισσότερο –  αλλά θα είστε εδώ σαν Μάστερ της ευκολίας. Τα πράγματα θα σας έρχονται εύκολα –  χρήματα,  ενέργεια, όχι απαραίτητα άνθρωποι. Όχι απαραίτητα  άνθρωποι. Αυτό δεν θα συμβεί, αλλά όλα τα άλλα. Εσείς με τον εαυτό σας, με το ντιζάιν της ζωής σας, την εκτίμηση της ομορφιάς της δικής σας και της ομορφιάς που υπάρχει γύρω σας. Αυτό είναι σημαντικό.
Γυρνάω πίσω εκεί που πήγαινα. Ο Κάλντρε μου λέει ότι μιλάω πολύ, αλλά δεν το βρίσκετε συναρπαστικό; ( το ακροατήριο συμφωνεί και κάποιος φωνάζει « Συναρπαστικό!») Καλή απάντηση. Βλέπετε πόσο εύκολο είναι; Επιστρέφω εκεί που πάει όλο αυτό.

Ελάτε στις Αισθήσεις σας
Αν ο Τοβίας είπε, δεν έχει σημασία, εγώ  θα σας πώ, σε όλους σας, μπείτε στις αισθήσεις σας. Ελάτε στις αισθήσεις σας. Και θα ήθελα αυτό να είναι , μια από τις φράσεις που θα κρατήσετε από μένα.
Μπείτε στις αισθήσεις σας σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα . Πρώtα απ’όλα, «Ελα τώρα, αλήθεια ? Δεν χρειάζεται να είναι δύσκολο . Συνέλθετε». Η ζωή δεν χρειάζεται να είναι σκληρή, δεν θάπρεπε.

*Ελάτε στις αισθήσεις σας, για το πνευματικό σας ταξίδι. Δεν υπάρχει κανένα ταξίδι.
«Χα, σας κάνω πλάκα, συνέλθετε» Δεν είναι ταξίδι. Θα σα πώ σε λίγο γι’αυτό, αλλά γιατί βάλατε τον εαυτό σας σε ένα ταξίδι ? Γιατί βάλατε τον εαυτό σας σε μια ρόδα χάμστερ, για την πνευματικότητα?  Σας αρέσει να στριφογυρνάτε ?  Σας αρέσει να ιδρώνετε? Σας αρέσει να δουλεύετε σκληρά και νομίζετε ότι το σύμπαν ενδιαφέρετε που δουλεύετε σκληρά? Δεν δίνει δεκάρα.

 *Μπείτε στις αισθήσεις σας, για το τι πραγματικά είναι η ενέργεια, για το ποιοι πραγματικά είστε. Δεν είστε ενέργεια. Είστε συνείδηση. Είστε το «Εγώ Υπάρχω».
Ελκύετε ενέργεια. Διευθετείτε την ενέργεια. Το σώμα σας είναι ενεργειακός σχεδιασμός. Οι σκέψεις σας είναι ενεργειακοί σχεδιασμοί. Αλλά δεν είστε ενέργεια, είστε συνείδηση. Είστε αυτό το πρωταρχικό πράγμα, που  φέρνει τις ενέργειεςκαι τις διευθετεί και τις δημιουργεί και τις βάζει στην πραγματικότητά σας. Είστε αυτός που δημιούργησε  τη φύση, αυτήν που αγαπάτε τόσο πολύ, που είναι ζωή από μόνη της, που είναι το σχέδιο.

*Συνέλθετε. Σταματήστε να κάνετε τα πράγματα περίπλοκα, ενώ δεν χρειάζεται να είναι. Οι σχέσεις – εδώ βαδίζω σε λεπτό πάγο μερικές φορές, αλλά μ’ αρέσει το ψάρεμα στον πάγο – και σας λέω , είναι από τα πιο βαθιά θέματα. Συνέλθετε. Αν δεν είστε σε μια καλή σχέση, «Άντε Γεια, τώρα». Τον Θεό δεν τον νοιάζει. Δεν παντρευτήκατε για μια αιωνιότητα. Όχι, δεν είναι έτσι, υπάρχει αρκετό παλιό κακό κάρμα , και τι έγινε αν πληγώσετε τα αισθήματά τους για λίγο. Και τί έγινε αν γίνουν αλκοολικοί. Δεν έχει σημασία ( γέλια). Δεν έχει σημασία! Μιλάω πολύ σοβαρά, γιατί  το να πνίγεται ένας είναι πολύ άσχημο, αλλά είναι χειρότερο όταν πνίγονται δύο, καταλαβαίνετε τι εννοώ . Σωστά. Θα πνιγούν όπως και να χει. Όχι όλοι οι σύζυγοι ή οι εραστές σας.  Μερικοί είστε πολύ ευτυχισμένοι. Αλλά αν έχετε μια κακή σχέση η μια κακή οικογένεια, « Άντε γεια, τώρα». Θα νοιώσετε μοναξιά για λίγο καιρό, αλλά αυτό είναι όλο.

*Και μπείτε στις αισθήσεις σας ακόμα και με το σώμα σας και με τον έλεγχο και με τους κανόνες και με τον τρόπο που το χειρίζεστε…. Συνέλθετε. Κρατήστε το πολύ απλό, πολύ απλό. Μπείτε στις αισθήσεις σας.

*Αλλά από την άλλη πλευρά με αυτό το come to your senses, ελάτε στις αισθήσεις σας, στον αισθησιασμό σας, σε αυτό που βρίσκετε πέρα από τα μάτια και τα αυτιά σας. Ελάτε στο συναίσθημα. Αυτό είναι που σας απελευθερώνει πραγματικά, οι αισθήσεις σας. Αυτό είναι που σας βγάζει από τον ζωολογικό κήπο. Όχι το να σκέφτεστε τον δρόμο προς την έξοδο, γιατί  έτσι σκέφτεστε ένα μεγαλύτερο, με μεγαλύτερους τοίχους. Είστε μια αισθησιακή ύπαρξη. Σας είπα τον περασμένο μήνα, ότι αυτή είναι η χρονιά, που θα είμαστε στις αισθήσεις μας, που θα έρθουμε στις αισθήσεις μας.

Το μυαλό ρωτάει ευθύς αμέσως « Τι είναι αυτές;» Κι εγώ λέω, «Δεν έχει σημασία.» Πραγματικά δεν έχει, γιατί υπάρχουν. Δεν τις δημιουργούμε και δεν χρειάζεται  να τις ορίσουμε. Δεν δημιουργούμε αισθήσεις. Έχουμε 200.000 αισθήσεις να εξερευνήσουμε, οι οποίες ήδη υπάρχουν. Θα δημιουργήσουμε κάποιες καινούργιες, αλλά ελάτε στις αισθήσεις σας, γιατί υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος ζωής, που δεν βρίσκεται στο μυαλό, δεν προέρχεται από τον έλεγχο, δεν υπόκειται σε περιορισμό. Ελάτε στις αισθήσεις σας. Υπάρχουν ήδη. Είναι ήδη τόσο όμορφες και θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε το ντιζάιν και την ομορφιά με έναν τρόπο, που το μυαλό δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει, ποτέ δεν είχε την πρόθεση να το κάνει.

Κι εδώ έρχομαι πάλι να σας πω, μην περιμένετε ότι πρόκειται να ενεργοποιήσουμε αισθήσεις, γιατί δεν θα το κάνουμε. Αυτά είναι απλά νοητικά makyo. Δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν ήδη. Δεν θα κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να επιτρέψουμε. Ελάτε στις αισθήσεις σας. Και μετά θα εμφανιστούν. Λίγο διαφορετικά για τον καθέναν, αλλά θα εμφανιστούν. Και ξαφνικά, ξαφνικά η φαντασία, η οποία είναι μια αίσθηση, ανοίγει κι εσείς σταματάτε τις προσπάθειες να την περιορίσετε. Λέτε, «Ω, είναι απλά τρελές σκέψεις.» Όχι. Είναι μια αίσθηση της φαντασίας.

Μια αίσθηση είναι ένας τρόπος για να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα. Αυτό είναι όλο. Είναι μία διαφορετική αντίληψη, για να αντιλαμβάνεστε τις πραγματικότητες.
Καθώς ανοίγετε την αίσθηση της φαντασίας, αλλάζει η αντίληψη της πραγματικότητας. Ξαφνικά, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο σκληρή. Ξαφνικά, η πραγματικότητα  δεν είναι τόσο περιορισμένη. Ξαφνικά, η πραγματικότητα  γίνεται σαν μια φαντασία, σαν παραμύθι, και το μυαλό λέει: «Ε λοιπόν, τα βγάζεις από την φαντασία σου.» «Πολύ σωστά, μυαλό, γιατί είμαι δημιουργός και επιτρέπω.» Αυτά για την φαντασία.

*Τα όνειρα. Τα όνειρα είναι μια άλλη αίσθηση. Δεν είναι  οι νυχτερινές περιπλανήσεις του μυαλού , γιατί δεν μπορείτε να σκαρφιστείτε όλα αυτά στο καθημερινό μυαλό σας ( γέλια). Είναι ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας. Είναι ένας τρόπος, όπως έγραψε ο Κάλντρε στην ιστορία του – σ αυτό το σημείο  ήθελε να του δώσω τα εύσημα – τα όνειρα είναι ένας τρόπος να βλέπουμε ιστορίες σε εξέλιξη, είτε είναι μια προηγούμενη ζωή, είτε είναι μια ιστορία μιας σχέσης, που είχατε πριν από πολλά χρόνια και που έχει τελειώσει. Αφήστε την. Η ιστορία συνεχίζεται και είναι αρκετά όμορφη. Έχει ντιζάιν, και τα όνειρα είναι μια αίσθηση αντίληψης.

Τα όνειρα δεν είναι απλά κάποια τρελά πράγματα, γιατί φάγατε πολύ πεπερόνι χθες το βράδυ και το μυαλό σας τρελάθηκε. Δεν είναι. Είναι έγκυρα. Είναι κομμάτια σας. Δεν προσπαθούν να σας πούν κάτι, στο μεγαλύτερο μέρος τους.  Δεν υπάρχουν μεγάλα μυστικά . Είναι εξελισσόμενες ιστορίες.
Κι όπως πολλοί από σάς γνωρίζετε, είχατε τρελά όνειρα τελευταία, μεγάλα όνειρα, επειδή έρχεστε στις αισθήσεις σας, στην αίσθηση του ονείρου. Κάποιοι από σας δεν θυμόσασταν τα όνειρά σας. Τώρα τα θυμάστε κι εύχεστε να πηγαίνατε πίσω, τότε  που δεν τα θυμόσασταν ( γέλια). Είναι ένας τρόπος αντίληψης.
Τώρα θα μιλήσουμε,για το πώς μπορείτε να κατευθύνετε τα όνειρά σας. Ποιά από αυτά θέλετε να βλέπετε; Είναι όπως όλα αυτά τα κανάλια στην τηλεόραση – ποιο κανάλι θέλετε να παρακολουθήσετε;  Αυτή την στιγμή τα όνειρά σας είναι σαν να ξεπετιούνται και θα μπούμε πιο πολύ, στο πώς τα αντιλαμβανόμαστε .

Αλλά θέλω να μιλήσω για μια σημαντική αίσθηση, καθώς ερχόμαστε  στις αισθήσεις μας. Μου αρέσει αυτό – Ερχόμαστε στις αισθήσεις μας. Ξέρετε, «Σταμάτα το αυτό, μυαλό! Σταμάτα να είσαι τόσο χαζό. Σύνελθε. Άνοιξε.»
Είναι σαν να αλλάζουμε ταχύτητες στο αυτοκίνητο.

Τι πραγματικά συμβαίνει
Πρόσφατα, κάναμε μια μεγάλη αλλαγή, τον Ιανουάριο, και ήταν πολύ κατάλληλο, επειδή συνέβαιναν πολλές άλλες αλλαγές στον πλανήτη. Κι έτσι ξεπεράσαμε τις αλλαγές του πλανήτη. Συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα και ακούω ότι οι Συχνότητες  Σούμαν έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών και όλα αλλάζουν κι έχετε και δραματικές εξελίξεις στην πολιτική σκηνή. Ξέρετε, όλα αλλάζουν αυτή την στιγμή. Ουάου!

Ενόσω αλλάζουν εδώ, ενόσω η Γη είναι σε φάση μεγάλων αλλαγών και καταστροφών  και διαχωρισμού και οι δυσκολίες της ζωής έχουν αγγίξει ακόμα και το εννιά, εμείς είμαστε εδώ σαν μετάνθρωποι. Εκείνοι είναι εκεί και κάνουν αυτά που κάνουν, και δεν έχει σημασία αν είναι σωστά ή λάθος, επειδή εμείς είμαστε εδώ πέρα, οι μετάνθρωποι. Αλλά όχι μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, γιατί όλα αυτά απλά προσπαθούν να μιμηθούν το  μυαλό. Είμαστε εδώ κι ερχόμαστε στις αισθήσεις μας. Αυτός είναι ο μετανθρωπισμός. Να επιτρέπουμε αυτό που ήδη υπάρχει. Να γκρεμίζουμε όλα τα εμπόδια κι όλα τα φρούρια. Εμείς είμαστε εκεί.

Κι έτσι λοιπόν, τον Ιανουάριο, ήταν πολύ κατάλληλο, μετά από μεγάλο διάστημα αναμονής, να ενώσουμε το ProGnost με το Τραύμα του Αδάμ, και προς μεγάλη μας έκπληξη έχουν να κάνουν με το ίδιο πράγμα. Έτσι όπως ακούγεται δεν θα το φανταζόσασταν. Θα λέγατε: «Τι  σχέση έχει το Τραύμα του Αδάμ με το ProGnost;» Μεγάλη σχέση. Πολύ μεγάλη.

Στο ProGnost, μίλησα για το πώς η Νέα Γη και η Παλιά Γη δεν θα ενωθούν. Μίλησα για το γεγονός ότι υπάρχει μια Νέα Γη. Δεν είναι ένα φυσικό μέρος, αλλά κάποιοι θα το αντιληφθούν σαν φυσικό. Κοιτούν εκεί έξω στο ηλιακό σύστημα και βλέπουν μια δύναμη βαρύτητας. Δεν βλέπουν πλανήτη, αλλά μια  δύναμη βαρύτητας. Κι έτσι, σαν έξυπνες νοητικές υπάρξεις λένε: «Τότε θα πρέπει να υπάρχει ένας πλανήτης εκεί. Απλά δεν μπορούμε να τον δούμε, επειδή κρύβεται πίσω από τον πλανήτη Ουρα-νό ή  πίσω από τον ήλιο ή οτιδήποτε.» ( λίγα γέλια και η Λίντα τον κοιτάζει περίεργα για τον τρόπο που πρόφερε τον Ουρανό.) Δεν έδωσα εγώ τα ονόματα στους πλανήτες.

Λένε: «Κρύβεται πίσω από κάτι.» Έλα τώρα. Έλα τώρα. Πάντα μου αρέσει ο τρόπος που η επιστήμη προσπαθεί να επικυρώσει τον εαυτό της με βλακείες ( γέλια). Βλέπουν την επίδραση της βαρύτητας και υποθέτουν ότι υπάρχει συμπαγής ύλη εκεί. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι τα δυναμικά της βαρύτητας.

Η βαρύτητα είναι απλά η ανταπόκριση στη συνείδησης. Ο χρόνος και ο χώρος γενικά κινούνται μέσω της συνείδησης  και αυτή δημιουργεί αυτό που φαίνεται σαν ύλη. Αλλά δεν έχει σημασία. Δεν έχει…( γέλια). Δεν χρειάζεται να υπάρχει ύλη.
Κι έτσι όλο αυτό το αποκαλούν Πλανήτη Χ, Πλανήτη 9, Νιμπίρου κι όλα τα υπόλοιπα. Όχι. Αυτό που βλέπουν εκεί έξω είναι η βαρύτητα της Νέας Γης. Κι αυτή η βαρύτητα είναι πολύ πιο δυνατή, από την βαρύτητα αυτού του πλανήτη. Αλλά η βαρύτητα δεν χρειάζεται να σπρώχνει πράγματα κάτω ή να τα συμπιέζει. Η βαρύτητα μπορεί να είναι πόλος έλξης για οτιδήποτε. Η βαρύτητα μπορεί να έλκει ενέργειες. Η βαρύτητα είναι σαν έναν χείμαρρος, όπου οι ενέργειες ρέουν μέσα του και δημιουργούν πραγματικότητες. Αυτό που βλέπουν είναι η Νέα Γη, ούτε ο Πλανήτης Χ ούτε ο 9 ούτε τίποτε απ όλα αυτά.

Στο Pro Gnost μίλησα για το Theos , και για να συνοψίσω είπα, «Η Παλιά Γη και η Νέα Γη δεν πρόκειται να ενωθούν,» κι αυτό είναι σκληρό για πολλούς ανθρώπους. Αλλά  είναι επίσης  και τα καλά νέα, επειδή to Theos, αυτό το μέρος στην Νέα Γη, που είναι πολύ αληθινό και – και– βρίσκεται  ακριβώς εδώ.

Η βαρύτητα που βλέπουν, όταν κοιτούν μέσα από τα όργανά τους, η βαρύτητα που βλέπουν, υποθέτουν πως βρίσκεται πέρα από το πιο απομακρυσμένο σημείο του ηλιακού συστήματος , επειδή τα δικά τους συστήματα πεποιθήσεων δημιουργούν μια πολύ, πολύ μακρινή. Δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν ότι βρίσκεται ακριβώς εδώ. Δεν μπορούν. Έτσι, οι πεποιθήσεις τελικά  δημιουργούν την πραγματικότητα. Γι’ αυτούς είναι εκεί έξω, αλλά είναι γεγονός ότι είναι εδώ πέρα. Η βαρύτητα που βλέπουν να είναι  τόσα εκατομμύρια δισεκατομμυρίων μιλίων μακριά, δεν είναι. Είναι απλά η δική τους αντίληψη. Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια και το μυαλό. Αλλά βγαίνω από το θέμα.

Η πραγματική ιστορία είναι, ότι ήρθατε εδώ σε αυτή την ενσάρκωση για πολλούς λόγους- για την πραγμάτωση εαυτού. Ήρθατε εδώ για να ενσωματώσετε, για να επηρεάσετε – είναι καλύτερη λέξη – για να επηρεάσετε όλες σας τις ιστορίες. Εσείς, αυτό που πιστεύετε ότι είναι ο ανθρώπινος εαυτός , ο οποίος είναι πολλά περισσότερα, εσείς ήρθατε εδώ για να επηρεάσετε όλες σας τις ιστορίες. Νομίζω ότι ο Τοβίας είπε πριν πολύ καιρό, ότι είστε ο διορισμένος για την ανάληψη για όλες τις προηγούμενες και όλες τις επόμενες ζωές σας.

Είστε αυτός που αλλάζει τις ιστορίες, που είχαν κολλήσει ή που περιφέρονταν σε άγνωστες  κατευθύνσεις, και αυτή η δουλειά που κάνετε τώρα με τον εαυτό σας, που επιτρέπετε την φώτιση, αλλάζει κάθε ιστορία, κάθε προηγούμενη ζωή. Δεν είναι μια γραμμική ακολουθία που πάει πίσω οκτώ ζωές, τότε που αρχίσατε να μελετάτε τον μυστικισμό και μετά εφτά, όταν γίνατε κάπως καλύτεροι και μετά έξι, όταν αρχίσατε τον διαλογισμό και πέντε, όταν σας πέταξαν έξω από την Σχολή Μυστηρίου και τέσσερις. Δεν πάει έτσι.

Κάθε ιστορία, κάθε προηγούμενη ζωή, κάθε πτυχή φωτίζεται  όπως εσείς…. όπως εσείς. Αυτή λοιπόν την ζωή, ας πούμε, δώδεκα ζωές πριν, όταν ήσασταν ένας ακατανόμαστος άνθρωπος – έντεκα και δέκα και… εκείνη όμως την ενσάρκωση όπου ήσασταν ένας βάρβαρος, ένας πολεμιστής και είχατε σπείρει τον όλεθρο σε όλη την Ευρώπη – φωτίζεται πραγματικά, αλλάζει την ιστορία της. Και σε εκείνη την ζωή που θα προκύψει, ας πούμε σε τέσσερις ζωές από σήμερα , που βρίσκεστε  στο παρά πέντε από την αυτοκτονία, επειδή ήσασταν απελπισμένος, φωτίζεται κι αυτή, τώρα, αυτή την στιγμή. Συμβαίνει σε όλα τα σύνορα, ταυτόχρονα. Δεν είναι μια ακολουθία, όπου δουλεύετε και δουλεύετε και φτάνετε στην 18η διάσταση και τότε φωτίζεστε. Όχι.

Είναι σαν να βρίσκεστε αυτή την στιγμή στο κέντρο του ηλιακού συστήματος. Είστε ο ήλιος. Είστε αυτός που επιτρέπει την φώτιση, και καθώς το κάνετε, πηγαίνει έξω σε όλες τις ιστορίες σας – στην κατάσταση του ονείρου, στην ανθρώπινη κατάσταση, στις αγγελικές σφαίρες, παντού. Και μερικές φορές αναρωτιέστε γιατί είναι δύσκολο.

Με την ευκαιρία, αυτή ήταν η πραγματική απάντηση. Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή; «Επειδή κουβαλάω το βάρος, την βαρύτητα των ιστοριών μου. Με διόρισαν.»

Σας διόρισαν – κάτι σαν συνεργασία- αλλά , σας διόρισαν. Σαν να λέμε σας υποχρέωσαν, αλλά εσείς τους υποχρεώσατε. Ξέρετε, θα μπορούσατε να πηγαινοέρχεστε μπρος πίσω μ’ αυτό, αλλά είστε αυτό. Εσείς είστε ο διορισμένος επιτρέπων ( γέλια). Είστε αυτός που επιτρέπει. Είστε αυτός που επιτρέπει, και μετά πάει σε όλους.

Δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Η ιστορία τους εδώ τελείωσε. Παρόλο που πέθαναν, η ιστορία συνεχίζεται, είτε ήταν σ’ αυτό τον πλανήτη είτε κάπου αλλού. Αλλά αυτές οι ιστορίες παίζονται κάπου αλλού εκεί έξω. Δεν γνωρίζουν πώς να τελειώσουν την ιστορία. Δεν είναι όλοι χαμένοι. Κάποιοι από αυτούς αγαπούν τις ιστορίες τους, αλλά κάποιοι άλλοι είναι τόσο χαμένοι και θέλουν να σταματήσουν και δεν ξέρουν πώς. Φωνάζουν «Πώς θα αλλάξουμε την ιστορία;»

Μπαίνετε σ’αυτή την ενσάρκωση. Γι αυτό ήρθατε εδώ, είναι ένας από τους λόγους. Είναι , «Οκ, θα έρθω σε αυτή την ενσάρκωση και θα τις συγκεντρώσω όλες. Θα γίνω ο ενσωματωτής. Θα γίνω αυτός που επιτρέπει , αυτό που έρχεται με φυσικό τρόπο ούτως ή άλλως. Θα γίνω η πύλη, για όλους από τις προηγούμενες, τις μελλοντικές μου ζωές κι από οπουδήποτε αλλού, για όλες τις ιστορίες, είτε είναι εδώ είτε οπουδήποτε. Εγώ θα είμαι αυτός που θα το κάνει.»  Είναι βαρύ φορτίο. Είναι τεράστιο φορτίο. Κι εσείς από τότε προσπαθείτε να καταλάβετε «Πώς θα το κάνω αυτό;» Πιστεύατε πως είχε να κάνει μόνο με σας. Ω, δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό η ζωή σας είναι τόσο δύσκολη.

Είναι σχεδόν τρομακτικό, το ξέρω από την δική μου εμπειρία. Όταν κάνετε αυτή την συνειδητοποίηση, είναι σαν να λέτε, «Όλοι εσείς βάλατε εμένα εθελοντή να το κάνω για εσάς ;! ( γέλια). Αλήθεια; !Αλήθεια;!»Και μετά παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και θυμάστε – έρχεστε στις αισθήσεις σας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, έρχεστε στις αισθήσεις σας, συνέρχεστε.

Καταρχάς, θα ρωτήσετε τον εαυτό σας « Πώς να το κάνω αυτό; Τι θα γίνει αν δεν τους αρέσει; Ω!» Υπάρχει ένα πράγμα – ένα πράγμα – και αυτό είναι το Επιτρέπω. Αυτό είναι. Επιτρέπετε. Επιτρέπετε αυτό που έρχεται με φυσικό τρόπο. Την ενσωμάτωση, την εξέλιξη, την πραγμάτωση, απλά τα επιτρέπετε. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνετε. Είναι μια αρκετά εύκολη δουλειά. Απλά επιτρέπετε. Πώς επιτρέπετε; ( ο Αντάμους παίρνει μια χαλαρή πόζα και σφυρίζει – γέλια).
 Αυτό είναι! Και μετά χαίρεστε την ζωή. Πηγαίνετε  για ψάρεμα. Το  ψάρεμα είναι καλύτερο από πολλές άλλες δραστηριότητες !. Ή μάλλον πηγαίνετε στο παγκάκι, ή απλά κάνετε κάτι. Πηγαίνετε  για μπόουλιν, οτιδήποτε, και μετά κάνετε και λίγο επιτρέπω. Επιτρέπω είναι απλά να πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Αυτό είναι το επιτρέπω.

Αυτοί οι κυματισμοί της ακτινοβολίας διεισδύουν μέσα σε κάθε ενσάρκωση, κάθε ιστορία. Δεν είναι μόνο ζωές, αλλά υπάρχουν ιστορίες μέσα στις ζωές,  που αποκτούν δική τους ζωή, που συνεχίζουν τις ιστορίες τους στις άλλες σφαίρες.  Come to your senses. Συνέλθετε. Ελάτε στην απλότητα, αλλά επίσης εννοώ ελάτε στις αισθήσεις σας – στην αίσθηση της φαντασίας, στην αίσθηση του ονείρου, και τώρα επιστρέφω εκεί που βγήκα από το θέμα.

Στο ProGnost  είπα πως δεν θα λειτουργήσει, η ένωση της Παλιάς Γης και της Νέας Γης, για έναν απλό λόγο. Όχι επειδή οι άνθρωποι στην Γη είναι κακοί, αλλά επειδή – πραγματικά εσείς φταίτε ( κάποια γέλια)- επειδή δεν είναι πλέον ένας ασφαλής χώρος για να βιώσετε την αληθινή αγάπη. Δεν μπορείτε, και το ξέρετε καλά.

 Αγάπη
Ήρθατε σε αυτή την ζωή, σαν διορισμένος για την ανάληψη. Αλλά ήρθατε σε αυτή την ζωή επειδή, βλέπετε, η αγάπη είναι μια αίσθηση. Είναι πολύ διαφορετική από την όραση, τον ήχο, αυτά τα πράγματα, αλλά είναι μια αίσθηση. Η αγάπη είναι ένας τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας. Συνεπώς , είναι αίσθηση.

Η Αγάπη δεν υπήρχε, μέχρι που ανακαλύφτηκε σε αυτόν τον πλανήτη – ή συνειδητοποιήθηκε ή δημιουργήθηκε, όπως θέλετε πείτε το. Δεν προήλθε από τον Θεό. Δεν προήλθε από τους αγγέλους. Οι άγγελοι, αυτοί που δεν έχουν έρθει ποτέ εδώ, δεν γνωρίζουν ή δεν έχουν την αίσθηση της αγάπης. Δημιουργήθηκε εδώ. Αγαπήσατε και αγαπηθήκατε. Αλλά υπάρχει, θα λέγατε, ένα τελευταίο σύνορο της αγάπης για το οποίο ήρθατε εδώ. Είναι ο πραγματικός λόγος, ο πραγματικός, πραγματικός λόγος , ή θα έλεγα ο πιο προσωπικός λόγος. Και σε κάποιο σημείο σ’ αυτή την ενσάρκωση, σχετικά πρόσφατα, συνειδητοποιήσατε ότι δεν είναι αρκετά ασφαλές εδώ, επειδή οι άνθρωποι είναι σκληροί. Ζουν μια σκληρή ζωή.

Δεν είναι αρκετά ασφαλές, επειδή το επόμενο επίπεδο της αγάπης, που θέλετε τόσο πολύ να βιώσετε στην ζωή σας , δεν είναι ασφαλές εδώ. Είναι πολύ ευαίσθητο. Ευαίσθητο, με την έννοια των αισθήσεων, ευ-αίσθητο. Με αυτή την έννοια.

Οι ενέργειες εδώ είναι τόσο σκληρές, που πραγματικά, αν δεν είχαμε το αντίβαρο του Theos, θα σας έκαναν επίθεση. Εκείνοι, όχι απαραίτητα οι άνθρωποι- ίσως ακόμα κι αυτοί – αλλά οι ενέργειες θα σας έκαναν επίθεση. Η σκληρότητα της ζωής με την αισθησιακή ομορφιά και το ντιζάιν της αληθινής αγάπης, εννοώ αληθινής αγάπης- όχι αυτής που νοιώσατε όταν ήσασταν έφηβοι,  και πιστέψατε ότι ήταν η μεγάλη αγάπη, μιλάω για την αγνή αγάπη – η αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο, η ανισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο, θα ωθήσει την σκληρότητα της ανθρώπινης ζωής κυριολεκτικά να επιτεθεί στην ευαισθησία της αληθινής αγάπης.
Και συνεπώς, το Theos δημιουργήθηκε γι αυτούς, που επιθυμούν αυτό το επόμενο επίπεδο αγάπης. Δεν είναι απαραίτητα η αγάπη για το αγόρι της διπλανής πόρτας ή για τον νέο που συνδέεστε αισθηματικά τα δυο τελευταία χρόνια, αλλά δεν θα πω το όνομά σου ,. Δεν είναι… ξέρετε εσείς ( κοιτώντας στην κάμερα). Ξέρετε εσείς . Υποσχέθηκα πως δεν θα το πω.

Αυτό είναι παλιά αγάπη. Τη ζήσατε. Περάσατε από εκεί. Τη βαρεθήκατε. Προσπαθήσατε. Προσπαθήσατε να την αναπαράγετε, στο σεξουαλικό επίπεδο, και δεν λειτούργησε. Ξέρετε ότι ήρθατε εδώ για την αίσθηση της αληθινής αγάπης.

Οι άνθρωποι δεν την βιώνουν τώρα. Πώς μπορείτε να βιώσετε την αγάπη τόσο βαθιά και τόσο έντονα και τόσο ολοκληρωτικά και τόσο όμορφα, πώς μπορείτε να την βιώσετε σε έναν κόσμo, που ακόμα πιστεύει στην δύσκολη ζωή; Για αυτό δεν θα ενωθούν αυτές οι δύο. Γι αυτό υπάρχει το Theos, το μέρος για να βιώσετε την  αγάπη, και υπάρχει και η Γη , να βρίσκεστε εδώ στην Γη, και γι’αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο μαζί ,αλλά δεν είναι ενωμένες. Είναι δυο διαφορετικά επίπεδα , για να μπορείτε να αισθανθείτε τη ζωή και την ομορφιά της ζωής. Είναι και τα δύο εδώ, αλλά δεν είναι μαζί.

Και πρόσφατα, μετά από αυτό και μόνο μετά από αυτό, μπορέσαμε και κάναμε το Τραύμα του Αδάμ. Το Τραύμα του Αδάμ μιλάει για την αγάπη. Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες, την Ίσιδα και τον Αδάμ, οι οποίοι είναι απλά η θηλυκή και η αρσενική πτυχή μέσα σας. Και το Τραύμα του Αδάμ μιλάει γι’αυτή  την μεγαλειώδη αγάπη.  Μιλάει για την ντροπή της Ίσιδας , αλλά μετά, για την μεγάλη αγάπη , που ανακάλυψαν τελικά μαζί πάνω στην Γη  (Το Τραύμα του Αδάμ θα παρουσιαστεί στις 14 Φεβρουαρίου 2017. )

Δεν θα αναφερθώ πολύ στην ιστορία αλλά, δεν χρειάζεται να σας πω, ότι αυτά τα  δυο δένουν τόσο όμορφα ( το ProGnost και Το Τραύμα του Αδάμ). Στο Τραύμα της Ίσιδας, η θηλυκή αναζήτηση της αγάπης, η επιθυμία της… θα σας το πω αλλιώς. Η Ίσις, η θηλυκή πτυχή, είναι εκείνη που θα επιμείνει στο να βιώσει της αληθινή αγάπη, ενώ ο Αδάμ, ερωτευμένος με την Ίσιδα, κρατάει το φρούριο. Ο Αδάμ διατηρεί το μέρος, την ισορροπία στη Γη,  όπου ακόμα ζείτε, όπου ακόμα χρειάζεστε το σώμα σας, ενώ η Ίσις έρχεται να βρει την αληθινή αγάπη σε ένα μέρος που λέγεται Theos.

Ποια θα είναι η συνέχεια; Η συνέχεια θα είναι η πραγματική αγάπη.

Δεν θέλω να πω πολλά γύρω από αυτό το θέμα σήμερα, επειδή θέλω να ζήσετε την εμπειρία μόνοι σας, αλλά θέλω να καταλάβετε τι συμβαίνει, γιατί αισθάνεστε όπως αισθάνεστε, γιατί μερικές φορές όλα φαίνονται τρελλά, γιατί δεν καταλαβαίνετε τι συμβαίνει μέσα σας, γιατί όλα αυτά τα πράγματα αναποδογύρισαν. Δεν αναποδογύρισαν. Δεν πάμε πολύ γρήγορα. Δεν πάμε πολύ αργά. Πάμε σωστά. Είναι τόσο όμορφα, και το μόνο που έχετε να κάνετε,  είναι να μπείτε στις αισθήσεις σας.

Η Αίσθηση της Αγάπης- Μεράμπ
Με αυτό, θέλω να τελειώσω αυτή την μέρα με μια μεράμπ και να αφήσουμε όλα όσα είπαμε να απορροφηθούν. Σας απέσπασα, ελπίζω να μοιράστηκα, ελπίζω να σας εστίασα σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στις ζωές σας. Ας το ενσωματώσουμε όλο αυτό τώρα αμέσως.

(η μουσική ξεκινάει)

Φυσικά, είπα πολλά και τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι είστε εδώ και ότι επιτρέπετε.

Με όλη αυτή την σκληρή δουλειά, όλη την βαναυσότητα στον εαυτό σας, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας τα αφήσουμε να φύγουν.
Τι ζωή κι αυτή. Τι ζωή!
(παύση)
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και ας μπούμε στις αισθήσεις μας τώρα αμέσως, εννοώντας ας το κρατήσουμε απλό. Ας το κρατήσουμε  πολύ απλό.

Ας έρθουμε στις αισθήσεις μας , ξέρετε, στις αισθήσεις μας αυτή τη στιγμή. Μιλούσαμε γι αυτές ανέκαθεν, πιθανόν να βαρεθήκατε με το θέμα, αλλά η αίσθηση της όρασης και της ακοής, ακόμα και της σκέψης, είναι όλες αισθήσεις. Είναι αυτές που σας κάνουν να αντιλαμβάνεστε, να βλέπετε την ζωή, την πραγματικότητα.
Αλλά τώρα, καθώς επιτρέπετε, οι αισθήσεις ανοίγουν με φυσικό τρόπο.

Υπάρχουν τόσο όμορφες αισθήσεις. Η αίσθηση της φαντασίας – είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα.

Η αίσθηση των ονείρων – τα όνειρα σας δίνουν την αίσθηση αυτή την στιγμή, για όλη την δουλειά της ενσωμάτωσης όλων των ιστοριών σας. Πώς όλες σας οι ιστορίες, των προηγούμενων και των μελλοντικών σας ζωών, όλες οι υπόλοιπες ολοκληρώνονται όλες την ίδια στιγμή..

Καθώς επιτρέπετε, όλοι οι χαρακτήρες του μεγάλου βιβλίου της ζωής σας, όλες τους ολοκληρώνονται.  Φανταστείτε  αυτό το μεγάλο βιβλίο με χιλιάδες ιστορίες, χιλιάδες κεφάλαια, όλες αυτές οι διαφορετικές ιστορίες, που συνεχίζονται και συνεχίζονται. Δεν κλείνουν. Κι εδώ έρχεστε εσείς, επιτρέποντας, και αυτό αλλάζει. Βασικά ενσωματώνει όλες τις ιστορίες .

Θα μπορούσατε να πείτε ότι είστε η απάντηση σε αυτό που έψαχναν.

Είστε η απάντηση σ’ αυτό που έψαχναν. Κι αυτό που πρέπει να θυμάστε, είναι απλά να επιτρέπετε αυτό που έρχεται με φυσικό τρόπο – το Εγώ Είμαι.

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε γι αυτές, για τον εαυτό σας, είναι απλά να χαλαρώσετε μέσα στην φώτισή σας.

Απλά χαλαρώστε μέσα στην εύκολη ζωή, στην καλή ζωή, στην εύκολη ζωή.

Απλά χαλαρώστε μέσα στην ομορφιά, στο ντιζάιν του δικού σας Εαυτού.
( παύση)
Όταν κάποιος χαλαρώνει- εμπιστεύεται, μάλλον – τον εαυτό του, όλες οι αισθήσεις, τα αισθησιακά μέρη, ανοίγουν.
Η αίσθηση της αγάπης είναι προφανώς η μεγαλύτερη.

Βλέπετε, υπάρχει μια ιστορία, που είναι πιο κοντά σας και πιο αγαπημένη σας – εσείς σ’ αυτή την ενσάρκωση. Έχετε όλες αυτές τις άλλες ενσαρκώσεις, όλες τις άλλες ιστορίες, και μπορείτε να τις νοιώσετε, μπορείτε να τις αισθανθείτε. Στριφογυρίζουν γύρω σας. Αλλά υπάρχει μια ιστορία, μια αίσθηση η οποία πραγματικά σας έκανε να επιστέψετε εδώ: Η Αγάπη.

Τώρα αφήστε τον εαυτό σας να νοιώσει αυτό τον κοινό δεσμό με όλες τις ιστορίες. Όλες τις προηγούμενες και τις μελλοντικές ζωές.
(παύση)
Δεν είναι κι αυτές ιστορίες αγάπης; Που δημιουργούν την αίσθηση της αγάπης…. την εμπειρία της αγάπης…. που πάνε στα ύψη της αγάπης και στα βάθη της αγάπης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλες αυτές οι ιστορίες, αυτές οι προηγούμενες ακόμα και οι μελλοντικές ζωές, όλες αυτές οι όψεις σας, μοιράζονται κάτι κοινό: την Αγάπη.
Αλλά ήσασταν εσείς, σε αυτή την ενσάρκωση, που είπατε: «Θέλω την αληθινή αγάπη τώρα, πιο βαθιά από όλες τις όψεις ή τις πτυχές που ένιωσα ποτέ, πιο βαθιά από όλες μου τις ιστορίες.» Κι αυτές οι ιστορίες συνεχίζουν να πνέουν και να στροβιλίζονται και να εξελίσσονται, αλλά εσείς είπατε, « Αυτό είναι. Αυτή η ενσάρκωση, για μένα σημαίνει – Αγάπη.»

Δεν αφορούσε τη φώτιση, αυτή ήταν μια καλή απόσπαση. Δεν αφορούσε την ανάληψη, αυτό ήταν πνευματικό makyo.

Ήρθατε σ αυτή την ζωή μέσα από την μήτρα της μητέρας σας, για να βιώσετε την μεγαλύτερη και την πιο αγνή εμπειρία της αγάπης…. για να εκπληρώσετε την επιθυμία της αγάπης. Αυτό είναι, ακριβώς εδώ.
(παύση)
Η αγάπη για ένα παιδί είναι τόσο όμορφο πράγμα. Η αγάπη για έναν άλλον άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, είναι κορυφαίο πράγμα. Αλλά η επόμενη συνειδητοποίηση της αγάπης, κάνει όλα τα άλλα να ωχριούν μπροστά της.

Γι αυτό ήρθατε σε αυτή την ζωή.

Γι αυτό δημιουργήσατε το Theos, για να το κάνετε εφικτό, όταν συνειδητοποιήσατε με αγωνία ότι η αγάπη, ο τύπος αγάπης που πραγματικά ψάχνατε ,δεν ήταν εφικτό να την βρείτε στην Παλιά Γη. Θα έπαιρνε πολύ, πάρα πολύ καιρό για να ενωθούν ( η Παλιά και η Νέα Γη).

Γι’αυτό η Παλιά Γη και η Νέα Γη δεν θα ενωθούν. Γι αυτό το Theos είναι ο ασφαλής σας χώρος. Βρίσκεται επίσης εδώ αυτή την στιγμή.

Γι αυτό τo Theos δημιουργήθηκε σαν ο ασφαλέστερος των ασφαλών χώρων – για να μπορείτε να επιτρέπετε αυτή την αγάπη.
(παύση)
Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα…. Είναι το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που θέλατε να κάνετε σε αυτή την ζωή. Aγάπη !

Δεν θα φτάσετε εκεί μέσω του μυαλού, με την σκέψη, με την προσπάθεια να το φέρετε στην ζωή σας. Απλά επιτρέψτε. Απλά, απλά επιτρέψτε.
(παύση)
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή και σας ζητάω απλά να νοιώσετε αυτό το ασφαλές μέρος που δημιουργείτε…. Εκεί όπου θα παιχτεί αυτή η επόμενη εμπειρία, το έργο της αληθινής αγάπης. Ο ασφαλής χώρος, η σκηνή, το στήσιμο – κι εσείς.

Παρακαλώ μην προσπαθήσετε να επιταχύνετε ή να επιβραδύνετε.

Βλέπετε, το επιτρέπω δεν είναι να προσπαθώ να έχω τον έλεγχο. Δεν είναι να λέω, «Επιτάχυνε» ή «Επιβράδυνε». Είναι απλά επιτρέπω. Και τότε αυτή η αγάπη έρχεται σε σας.

Δεν θα είναι ένας ψηλός, μελαχρινός ,όμορφος άντρας ή μια πανέμορφη γυναίκα. Όχι, θα είναι κάτι διαφορετικό. Δεν θα είναι απαραίτητα κάποιος ,που θα τρώτε μαζί πρωινό και που θα πηγαίνετε μαζί στο κρεβάτι και που θα αγκαλιάζεστε την νύχτα. Όχι. Κι αυτό είναι αγάπη, αλλά αυτή η αγάπη είναι πολύ διαφορετική. Πολύ, πολύ διαφορετική.

Πάρε μια καλή βαθιά αναπνοή, αγαπημένε άνθρωπε, αγαπημένε Μάστερ, και απλά επέτρεψε. Και τότε έρχεται σε σένα.
Είναι τόσο απλό. Είναι τόσο εύκολο.
Πάρτε μια καλή βαθιά αναπνοή.
(η μουσική σταματάει)

Η συγχρονικότητα σε όλα όσα κάνουμε εδώ είναι τόσο όμορφη. Υπάρχει τέτοιο ντιζάιν, ντιζάιν χρόνου και ενέργειας και συνείδησης.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Φιου! Συνέβησαν πολλά εδώ μέσα. Ήταν μια καλή μεράμπ. Θέλω να πω, επειδή επιτρέψατε να είναι.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας επιστρέψουμε εκεί απ όπου ξεκινήσαμε- απλή, εύκολη ζωή, καλή ζωή και μια ζωή με τέτοια αγάπη, ο απόλυτος λόγος για τον οποίο ήρθατε σε αυτή την ζωή.

Ας πάρουμε λοιπόν μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτό, και τι λέμε πριν κλείσουμε;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ: Όλα είναι καλά σε ολόκληρη την δημιουργία.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σας ευχαριστώ, φίλοι μου. Σας ευχαριστώ ( το κοινό χειροκροτάει).

Μετάφραση : Καλλιόπη Παγούδη,   Μαρία Γρηγοράκη.