Shoud 9, Merlin I Am

5- 6 – 2021

( Η Αμφιβολία, ο Χρόνος, Η Ιστορία είναι στην καρδιά σας, Δραπετεύοντας, Το αντίθετο της Αμφιβολίας, Η Μοναξιά, Μεράμπ της Ονειρικής Συνάθροισης)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Καλωσορίσατε στο Shoud. Καλωσορίσατε στο Shoud 9 Merlin I Am, ζωντανά εδώ στο Κέντρο Επικοινωνίας του Βυσσινί Κύκλου στο Κολοράντο. Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί καθώς αρχίζουμε τη συνεδρία μας σήμερα.

Έχουμε πολλά να καλύψουμε, πολλά να κάνουμε σ’ αυτή τη συνεδρία, οπότε ας πάρουμε μια καλή γειωτική αναπνοή, μια καλή βαθιά αναπνοή, καθώς αρχίζουμε αυτή την συνάθροιση.
———
Έχουμε πολλά να καλύψουμε σήμερα. Το σημαντικό είναι ότι αυτό θα συμβαίνει σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Συνηθίστε το. Ζωή σε διαφορετικά επίπεδα.

Ξέρω ότι μερικές φορές είναι αγχωτικό. Ξέρω ότι μερικές φορές θέλετε απλά να είστε σ’ αυτό το μικρό άνετο επίπεδο, στο οποίο σας αρέσει να μένετε, αλλά δεν πηγαίνουμε εκεί με τους Σώμπρα, με εσάς. Πρόκειται να λειτουργούμε σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.

Σήμερα θα έχουμε τα λόγια, φυσικά. Πρέπει να το έχουμε αυτό, τουλάχιστον προς το παρόν, όμως πρόκειται να υπάρξουν περισσότερο από ποτέ, πιο πολλές  ενεργειακές επικοινωνίες σε όσα θα κάνουμε σήμερα.

Θα ακούτε τα λόγια, αλλά πραγματικά έχω συντονίσει τον Κώλντρε να κάνει περισσότερες ενεργειακές επικοινωνίες. Εκεί πηγαίνουμε. Εκεί πρόκειται να πάμε στο Keahak. Πρόκειται να συζητάμε για αυτές στις ζωντανές συναθροίσεις μας, στα Διαδικτυακά Σεμινάριά μας και σε όλα τα άλλα. Συνηθίστε τις επικοινωνίες σε τόσα πολλά επίπεδα. Να είστε σε θέση να επικοινωνείτε, να ακτινοβολείτε σε πολλαπλά επίπεδα. Όχι μόνο έτσι, σε ένα επίπεδο, αλλά σε πολλαπλά επίπεδα. Και να λαμβάνετε σε πολλαπλά επίπεδα και να καταλαβαίνετε, να έχετε αυτή την έμφυτη κατανόηση, όπου δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε λόγια ή γλώσσα, δεν χρειάζεται να έχετε κάποιον να σας μιλάει στο αυτί ή να το διαβάζετε.Μόλις αρχίζετε να το πιάνετε.

Έτσι, για σήμερα, πάρτε τώρα μια βαθιά αναπνοή και γίνετε πολυεπίπεδοι, πολυδιάστατοι, πολλαπλά επικοινωνιακοί.

Βλέπετε, αν πάτε πίσω στα Shoud, στα πράγματα που κάναμε στο παρελθόν, φυσικά υπάρχουν λόγια. Αλλά αν πάτε πίσω, υπάρχουν επίσης ενσωματωμένες ενέργειες. Αυτές είναι ζωντανές. Δεν είναι απλά παλιές νεκρές ενέργειες που βρίσκονται εκεί. Υπάρχουν ζώσες ενέργειες σε κάθε Shoud που έχουμε κάνει ποτέ, σε όλα τα προϊόντα, όπως τα λέτε – δεν μου αρέσει και τόσο η λέξη “προϊόν” – σε καθένα από τα πράγματα που έχω κάνει μαζί σας. Εκείνες οι ενέργειες ζουν και αναπτύσσονται. Δεν είναι στατικές. Δεν είναι λες και ενσταλάζουμε 52 βαθμούς ενέργειας μέσα σε κάτι. Όχι. Συνεχίζουν να αναπτύσσονται κααυτή είναι η ομορφιά τους κι αυτό είναι μέρος όλου του επικοινωνιακού πακέτου για το οποίο συζητάμε.

Έτσι, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και νιώστε όλα τα διαφορετικά επίπεδα και εμπιστευθείτε τον εαυτό σας. Αυτό είναι τόσο σημαντικό. Να εμπιστευθείτε τον εαυτό σας.

Θα υπάρχουν επτά κεφάλαια στη σημερινή συζήτηση, επτά διαφορετικά επίπεδα σε αυτήν. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Ουάου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, γιατί; Ήθελες περισσότερα;
ΛΙΝΤΑ: Ναι
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή λιγότερα (ο Αντάμους γελάει).
ΛΙΝΤΑ: Όχι, είναι πολλά. Ακούγονται πολλά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όχι, στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό. Μπορείτε να λειτουργείτε -ονειρεύεστε σε τουλάχιστον δώδεκα διαφορετικά επίπεδα τώρα, παρόλο που νομίζετε ότι είστε ξύπνιοι, αλλά πραγματικά ονειρεύεστε σε όλα αυτά τα επίπεδα. Απλά δεν έχετε συνείδηση αυτού τώρα. Όχι, τα επτά δεν είναι τίποτα. Σκέφτηκα να απλοποιήσω. Ξεκίνησα, όταν κρατούσα σημειώσεις στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων κι ετοιμαζόμουν να έρθω σήμερα, είχα περίπου 42 διαφορετικά επίπεδα και σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να τα φιλτράρω για να τα απλοποιήσω.
Ας αρχίσουμε με το πρώτο μας επίπεδο.

1 – Η Αμφιβολία

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Στην συνάθροισή μας τον περασμένο μήνα, μιλήσαμε για την αμφιβολία. Αμφιβολία. Είναι κάτι βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη φύση, η αμφιβολία. Προέρχεται από το μυαλό. Η αμφιβολία είναι αυτό που χρησιμοποιείτε για να ελέγχετε και να χειρίζεστε τον εαυτό σας. Είναι κάπως παράξενος τρόπος για να το κάνετε, αλλά αμφιβάλλοντας για τον εαυτό σας, το μυαλό είναι που στέλνει αυτά τα σήματα, ότι ίσως να κάνετε λάθος, το μυαλό στέλνει ένα μήνυμα “Μη κάνεις το ίδιο πράγμα όπως πριν, γιατί τα αποτελέσματα ήταν άσχημα.”

Όμως ξέρετε ότι το μυαλό είναι πολύ γραμμικό και ασχολείται με πολλά δεδομένα, έτσι στέλνει αυτά τα σήματα. Αυτά προέρχονται από το κομμάτι της επιβίωσης, την πτυχή της επιβίωσης στον εγκέφαλο – η αμφιβολία για τον εαυτό σας – και μετά ενισχύεται από τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πραγματικά ο εαυτός σας, πάντως ενισχύεται.

Κι έχετε τις φωνές της αμφιβολίας στο μυαλό σας, είτε πρόκειται για έναν γονέα, είτε πρόκειται για εσάς, μια πτυχή σας από το παρελθόν που βίωσε κάτι δύσκολο. Μερικοί από σας έχετε αυτές τις φωνές του ψυχίατρου ή του ψυχολόγου στο κεφάλι σας, ακόμα κι αν δεν έχετε πάει σε έναν ποτέ. Όμως παίζετε αυτόν τον ψυχολόγο στον εγκέφαλό σας, που είναι ο δικός σας προσωπικός ψυχολόγος, αμφιβάλλοντας πάντα, ρωτώντας πάντα, “Πραγματικά αυτό θέλεις να κάνεις; Πραγματικά έτσι νιώθεις;” Απλά βολιδοσκοπώντας και κεντρίζοντας και κάνοντας σας να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας.

Η αμφιβολία. Δεν έχετε την πολυτέλεια. Το γράφεις αυτό σε παρακαλώ, Λίντα, στο κομψό, μαγικό σου τάμπλετ που είναι αληθινά εκπληκτικό.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν έχετε πια την πολυτέλεια της αμφιβολίας.
ΛΙΝΤΑ: Οπότε, είναι η αμφιβολία ο αριθμός ένα ή απλά αμφιβολία;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν έχετε πια την πολυτέλεια της αμφιβολίας.
ΛΙΝΤΑ: Ωω!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Και δεν έχετε. Είναι ένα παιχνίδι. Ας το πάρουμε όπως είναι. Είναι ένα παιχνίδι που παίζεται μέσα στο μυαλό και παρουσιάζεται στην καθημερινή σας ζωή. Δεν έχετε πια την πολυτέλεια της αμφιβολίας. Δεν έχετε. Είναι ένα παιχνίδι που δεν σας οδηγεί πουθενά.

Πολλοί από σας γνωρίζετε τα επιτραπέζια παιχνίδια. Συχνά, ρίχνετε τα ζάρια και μετακινείστε στον πίνακα προσπαθώντας να ξεπεράσετε, να νικήσετε τους άλλους. Αν η αμφιβολία ήταν ήταν επιτραπέζιο παιχνίδι, δεν θα φτάνατε ποτέ πουθενά. Απλά θα στριφογυρίζατε κάνοντας κύκλους. Ποτέ δεν θα προχωρούσατε. Ποτέ δεν θα σημειώνατε πρόοδο. Πραγματικά, πιθανόν να οπισθοδρομούσατε στο παιχνίδι της αμφιβολίας στη ζωή. Κάθε ζαριά θα ήταν κακή ζαριά. Κάθε -ω, αυτό είναι ωραίο, Λίντα. Ουάου (μιλάει για αυτό που έγραψε).
ΛΙΝΤΑ: Δεν το έχω κάνει για πολύ καιρό. Δεν είμαι και τόσο σε φόρμα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι πράγμα;
ΛΙΝΤΑ: Το γράψιμο.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ω, το γράψιμο. Το γράψιμο, ο.k. Απλά ήθελα να σιγουρευτώ ότι μιλούσαμε για το ίδιο πράγμα.

Έτσι, αν η αμφιβολία ήταν επιτραπέζιο παιχνίδι και ρίχνατε τα ζάρια, κάθε ζαριά θα ήταν κακή. Κάθε χαρτί που θα διαλέγατε από τη στοίβα, όταν ερχόταν η ώρα να διαλέξετε ένα χαρτί, θα ήταν κακό. Η αμφιβολία δεν πρόκειται να σας οδηγήσει πουθενά. Σε τί ωφελεί η αμφιβολία; Και γιατί να την έχετε; Λοιπόν, όπως είπα, σας κάνει να ελέγχετε τον εαυτό σας. Όταν αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας, τότε δημιουργείτε όρια. Καθορίζετε τους τοίχους. Φτιάχνετε το δικό σας κουτί.
Δεν έχετε πια αυτή την πολυτέλεια. Δεν έχετε.

Δεν έχετε την πολυτέλεια εκεί που πηγαίνουμε και με αυτά που κάνετε εδώ στον πλανήτη να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Από τη μια μπορεί να φαίνεται ευχάριστο, κι από την άλλη πολύ τρομακτικό. Φανταστείτε για μια στιγμή, σας παρακαλώ, τη ζωή σας χωρίς την αμφιβολία. Γράψε αυτό στον πίνακα, σε παρακαλώ, “Τη ζωή σας χωρίς την αμφιβολία.”
Νιώστε το αυτό για μια στιγμή
(παύση)
Ξαφνικά, αποκτάτε επίγνωση του πόσο συχνά αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας στη διάρκεια της μέρας σας. Προκύπτει μια αδιάκοπη σειρά από επικοινωνίες αμφιβολίας κι αυτό σας εμποδίζει. Σας κρατάει μικρούς. Σας κρατάει πολύ μονότονους και γραμμικούς και τοπικούς. Δεν έχετε πια την πολυτέλεια της αμφιβολίας στη ζωή σας. Είναι ένα κακό παιχνίδι. Αυτό είναι όλο.

Κανείς δεν σας το επιβάλλει. Δεν υπάρχει κάποιο είδος Κεντρικού Συστήματος Διοίκησης για την ανθρωπότητα που σας κάνει να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Έχετε παίξει το παιχνίδι και τώρα είναι ώρα να βγείτε απ’ αυτό.

Η αμφιβολία. Θα ήθελα να γράψεις κι αυτά, μόνο τις λέξεις ή μπορείς να τις βάλεις σε μια πρόταση. Η αμφιβολία είναι βιαστής (η Λίντα παίρνει μια απότομη ανάσα). Τι; Εγώ δεν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Ξέρω τις λέξεις που χρησιμοποιώ. Η αμφιβολία είναι κλέφτης.
ΛΙΝΤΑ: Στην ίδια σελίδα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο,τι θέλεις, αγαπητή μου. Είναι η συσκευή σου. Η αμφιβολία είναι κλέφτης (μουρμουρίζει λίγο, τρώγοντας μια μπουκιά).
ΛΙΝΤΑ: Κλέφτης;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρέπει να φάω εδώ. Ήταν μεγάλο ταξίδι. Μμ. Είναι πολύ μακριά να έρθεις από την Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων. Αρχίζω να πεινάω.
Η αμφιβολία είναι κλέφτης και η αμφιβολία είναι δολοφόνος …
ΛΙΝΤΑ: (παίρνει μια απότομη ανάσα) Ουάου!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … της ενέργειας, της ενέργειας σας. Η αμφιβολία είναι βιαστής! Είναι κλέφτης. Είναι δολοφόνος της ενέργειας σας. Αυτό ακριβώς κάνει. Και χαίρομαι που χρησιμοποιώ τέτοιες πολύ τολμηρές λέξεις γιατί αυτό ακριβώς κάνει. Ας σταματήσουμε να χορεύουμε γύρω απ’ αυτό. Είναι βιαστής. Βιάζει την ενέργεια  σας. Την παίρνει, σας κάνει να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Είναι κλέφτης. Κλέβει από εσάς. Κλέβει όχι μόνο ζωτική δύναμη από το σώμα και το μυαλό σας, κλέβει την πραγματική σας ταυτότητα. Είναι δολοφόνος. Σκοτώνει το πραγματικό Εγώ Είμαι που είστε. Σκοτώνει τον Μέρλιν, τον που μάγο που είστε και δεν έχετε πια την πολυτέλεια να παίζετε αυτό το παιχνίδι. Τελείωσε.

Κάθε φορά που νιώθετε αμφιβολία, πηγαίνετε πέρα απ’ αυτήν. Κάθε φορά που αισθάνεστε αυτή την αμφιβολία να πλησιάζει, πηγαίνετε πέρα απ’ αυτήν. Θα πούμε μια λέξη εδώ σε ένα λεπτό. Ποιο είναι το αντίθετο της αμφιβολίας; Θα έρθουμε σ’ αυτό σε ένα λεπτό, θα πούμε αυτή τη λέξη και θα πάμε πέρα απ’ αυτήν.

Εκεί που πηγαίνουμε δεν υπάρχει καθόλου χώρος για την αμφιβολία κι αν συνεχίζετε να έχετε λίγη – με την ευκαιρία, πριν πάω σ’ αυτό, ο δράκος σας βοηθάει να βρείτε αυτή την αμφιβολία. Γι’ αυτό περνάτε κάποια πράγματα πρόσφατα. Υπάρχει η αίσθηση ότι η αμφιβολία ξεθάβεται από τον σκοτεινό οχετό μέσα σας κι αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει. Ο δράκος τη βρίσκει, γιατί εκεί που πηγαίνουμε δεν υπάρχει καθόλου χώρος για την αμφιβολία.

Θα πάμε πιο πέρα, θα λέγαμε. Θα πάμε στις άλλες σφαίρες. Θα πάμε στην αληθινή ζωή του Μάστερ σ’ αυτό τον πλανήτη. Δεν μπορείτε να το κάνετε με την αμφιβολία. Έτσι οδράκος την βρίσκει και την φέρνει στην επιφάνεια.

Εκεί που πηγαίνουμε δεν υπάρχει χώρος για την αμφιβολία. Θα σας κάνει κομμάτια. Πραγματικά θα σας κάνει κομμάτια. Φανταστείτε έναν αστροναύτη να εκτοξεύεται στο διάστημα και να μεταφέρει υπερβολικό βάρος στον θαλαμίσκο. Τον υπερφόρτωσε. Ο αστροναύτης, την τελευταία στιγμή, όταν δεν έβλεπε κανείς, έβαλε ένα σωρό επιπλέον προμήθειες και κουβέρτες και τρόφιμα και εργαλεία και εξοπλισμούς επιβίωσης κι όλα τα άλλα σ’ αυτό τον θαλαμίσκο, γιατί φοβόταν. Νόμιζε ότι ίσως να τις χρειαζόταν. Όμως τώρα είναι στο διάστημα κι ο θαλαμίσκος του είχε σχεδιαστεί για ένα συγκεκριμένο βάρος, αλλά κουβαλάει όλες αυτές τις επιπλέον αποσκευές. Τι πρόκειται να συμβεί; Ο θαλαμίσκος θα κομματιαστεί. Είτε δεν θα φτάσει εκεί που πηγαίνει ή θα βγει πολύ εκτός πορείας ή απλά θα κομματιαστεί.

Έτσι είναι η αμφιβολία. Είναι επιπλέον αποσκευές και γιατί άραγε να τις βάλετε στο σκάφος, δεν ξέρω, παρά μόνο επειδή έχετε συνηθίσει την αμφιβολία.

Είναι σαν έναν παλιό κακό φίλο που είναι πάντα εκεί, όμως βασίζεστε σ’ αυτόν. Όταν είστε σε μια κατάσταση όπου πρέπει να πάρετε μια απόφαση, πρέπει να αποφασίσετε να κάνετε ένα από τρία ή τέσσερα πράγματα και φέρνετε την αμφιβολία για να βοηθήσει στη λήψη της απόφασης. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάλια απόφαση πρόκειται να πάρετε βασιζόμενοι στην αμφιβολία;

Ας πούμε ότι υπάρχει μια ευκαιρία για κάτι νέο, συναρπαστικό, διαφορετικό, περιπετειώδες και τώρα είναι ώρα να πάρετε την απόφαση, αλλά έρχεται η  αμφιβολία και λέει, “Λοιπόν, δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να το κάνω αυτό” ή “Ίσως απλά το έχω επινοήσει.” Ω! Ξέρετε, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μου αρέσουν στους Σώμπρα. Κατά τα άλλα, μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε θελήσετε. Όμως δεν μου αρέσει όταν λέτε τη φράση “Δεν ξέρω” (η Λίντα παίρνει μια ξαφνική ανάσα). Δεν λέω ότι δεν ξέρω. Λέω ότι εσείς λέτε “Δεν ξέρω”.

ΛΙΝΤΑ: Οκέι. Οκέι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επίσης κι όταν αμφιβάλλετε, όταν αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Δεν υπάρχει πια χώρος γι’ αυτό εκεί που πηγαίνουμε. Θα σας κομματιάσει. Πηγαίνουμε έξω. Πηγαίνουμε πιο πέρα. Πηγαίνουμε σε ένα εντελώς νέο επίπεδο συνείδησης και επικοινωνιών κι αν έχετε για σύντροφο την αμφιβολία, δεν θα απογειωθείτε ποτέ. Ακόμα κι αν καταφέρετε να απογειωθείτε, δεν θα είναι ευχάριστο.

Έτσι, ας αφιερώσουμε εδώ ένα λεπτό μαζί με τους Σώμπρα από όλο τον κόσμο. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι ας πάμε πέρα από την αμφιβολία. Και τί είναι αυτό για το οποίο αμφιβάλλετε; Το μόνο πράγμα για να αμφιβάλλετε είναι η ανθρώπινη υπόστασή σας. Το μόνο πράγμα για να αμφιβάλλετε είναι αυτή η αμφιβολία για την ανθρώπινη υπόστασή σας, που σας λέει να μην πετάξετε ψηλά, που σας έχει κρατήσει εδώ.

Λοιπόν, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση για την αμφιβολία, όμως βασικά δεν θέλετε να φαίνεστε διαφορετικοί. Δεν θέλετε να φαίνεστε στα μάτια των άλλων, ότι κάνετε λάθη ή ότι έχετε αποτύχει. Ξέρετε, πραγματικά δεν είναι τόσο άσχημο στα δικά σας μάτια, στη δική σας αντίληψη για τον εαυτό, το να κάνετε ένα λάθος. Μπορείτε να το ξεπεράσετε. Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας, “Λοιπόν, ήταν ένα λάθος και τα πράγματα δεν πήγαν όπως πίστευα. Αλλά πραγματικά δεν ήταν λάθος, γιατί θέλω να το κάνω” και να δείτε πώς η ενέργεια συνεχίζει να κάνει κύκλους, να επιστρέφει κυκλικά και πραγματικά δεν ήταν λάθος. Απλά ήταν μέρος μιας ολόκληρης διαδικασίας καθώς βιώνετε την ζωή. Καθόλου λάθος. Αν επιτρέψετε στις ενέργειες να στροβιλιστούν και να συνεχίσουν να ανοίγονται, θα συνειδητοποιήσετε ότι το λάθος σας δεν ήταν καθόλου λάθος.

Έτσι, αυτό που πραγματικά σας ανησυχεί, αυτό που πραγματικά σκέφτεστε είναι οι άλλοι. Ήταν λάθος; Πρόκειται να σας κοιτάξουν και να πουν, “Φίλε, αυτό ήταν κουτό. Αυτό ήταν πραγματικά ανόητο.” (η Λίντα κάνει πως κλαίει) “Γιατί έκανες ένα  τέτοιο λάθος;” Ακόμα κι αν δεν σας το πουν κατάμουτρα, πράγμα που γενικά δεν κάνουν, πάντως το σκέφτονται και το συζητούν με άλλους ανθρώπους, “Είδες τι έκανε η Λίντα …” Συγγνώμη, πρέπει να αντιπροσωπεύσεις όλο το κοινό σήμερα.

ΛΙΝΤΑ: Ω, ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Είδες τι έκανε η Λίντα; Είδες αυτό το ανόητο λάθος που έκανε;” (αυτή  συνεχίζει να κλαίει ψεύτικα) Αυτό είναι που … (ο Αντάμους γελάει) Αυτό είναι που πραγματικά σου τη δίνει. Εννοώ ότι με τον εαυτό σας μπορείτε να διαχειριστείτε το να κάνετε μερικά λάθη, να κάνετε κάποια χαζά πράγματα, γιατί φτάνετε να συνειδητοποιήσετε, καθώς θα μπαίνουμε πραγματικά στη φύση του χρόνου, θα φτάσετε να συνειδητοποιήσετε, ότι πραγματικά δεν ήταν λάθος. Ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο. Τη στιγμή που φτάσατε σ’ αυτό το στάδιο, ίσως η αίσθηση δεν ήταν τόσο καλή, όμως από την άλλη, ήταν ένα σημαντικό μέρος του όλου στροβιλισμού των ενεργειών που τελικά σας υπηρετούν.

Όμως τότε ο άνθρωπος σκέφτεται,”Ναι, όμως τί σκέφτονται όλοι οι άλλοι;” Αυτό είναι το δύσκολο. Αυτό είναι το δύσκολο. Ξαναλέω, θα έρθουμε σ’ αυτό σε λίγα λεπτά, τί να κάνετε όταν βρεθείτε σ’ αυτή την κατάσταση αμφιβολίας. Αλλά φανταστείτε μια ζωή δίχως αμφιβολία. Ξέρετε, έχουμε μιλήσει για την ζωή χωρίς δύναμη. Τώρα φανταστείτε τη ζωή χωρίς αμφιβολία.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.
(παύση)

2 – Ο Χρόνος

Νούμερο δυο. Ο χρόνος. Ο χρόνος είναι ένα συναρπαστικό θέμα. Ο χρόνος είναι κάτι για το οποίο ακόμα και οι φυσικοί δεν συμφωνούν. Ο χρόνος δεν είναι μια σταθερά. Δηλαδή, πιστεύετε ότι είναι όταν είναι στο χέρι σας. Όμως από την οπτική γωνία της επιστήμης ή της φυσικής, δεν είναι καθορισμένος. Στην πραγματικότητα δεν είναι αληθινός. Βασικά είναι ένας μηχανισμός που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο. Είναι ένας θαυμάσιος μηχανισμός. Είναι ένας διασκεδαστικός μηχανισμός, μέχρι να κολλήσεις σ’ αυτόν. Τότε γίνεται μπελάς. Γίνεται βαρετός. Γίνεται ο ίδιος ο θάνατος – ο ίδιος ο θάνατος – γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε έναν γραμμικό χρόνο, που οδηγεί από το τραύμα της γέννησης στην αγωνία του θανάτου. Όλα όσα κάνουν είναι σε ένα χρονοδιάγραμμα περιμένοντας τον θάνατο. Αυτό είναι θλιβερό. Είναι πολύ, πάρα πολύ θλιβερό, δεν νομίζετε;

ΛΙΝΤΑ: Ναι.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τόσο θλιβερό που έχει επηρεάσει την συνείδηση στον πλανήτη. Λοιπόν, είναι αυτό από το οποίο θα πάμε πιο πέρα. Πραγματικά πρόκειται να φτάσουμε σε μια κατανόηση του χρόνου, που θα σας επιτρέψει να είστε μέσα στο χρόνο και να βγαίνετε από το χρόνο ταυτόχρονα. Ο χρόνος θα γίνει παιχνίδι αντί για βάρος. Θα είναι εργαλείο. Θα είναι κάτι με το οποίο θα μπορείτε να παίξετε.

 Λοιπόν, τόσοι πολλοί από σας πρόσφατα – εννοώ, πρόσφατα – ο Κώλντρε πάντα ρωτάει, “Τι είναι πρόσφατο;” Για μένα είναι λίγο διαφορετικό. Τα τελευταία εκατό χρόνια, αυτά είναι πρόσφατα. Αλλά στον ανθρώπινο πρόσφατο χρόνο, τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα τις τελευταίες δυο εβδομάδες, έχετε νιώσει παραμόρφωση του χρόνου. Αυτό προκαλεί σύγχυση. Είναι λίγο διασκεδαστικό, κατά κάποιον τρόπο, αλλά είναι μπερδεμένο και απογοητευτικό αν προσπαθήσετε να ακολουθήσετε μια ρουτίνα σε όλη τη διάρκεια της μέρας σας.

Νιώθατε την παραμόρφωση του χρόνου κι αυτό είναι καλό, γιατί συμβαίνει το εξής. Μιλήσαμε λίγο γι’ αυτό τον περασμένο μήνα, αλλά δεν είστε μόνο εσείς σ’ αυτό το ταξίδι τώρα. Δηλαδή, όχι μόνο το “εσείς” που βλέπετε στον καθρέφτη κάθε μέρα. Τώρα έχετε πολλή παρέα. Έχετε πολλούς συντρόφους, συνεργάτες που είναι μέρος αυτού του ταξιδιού τώρα. Είναι το παρελθόν σας και το μέλλον σας. Θα λέγαμε ότι κουβαλάτε το βάρος αυτών, καθώς επίσης και την χαρά τους. Κουβαλάτε την ευθύνη τους, όλα μαζί σας τώρα.
Συμβαίνει το εξής. Λίντα, θα σου ζητήσω να σχεδιάσεις ένα πίνακα, χρησιμοποίησε ένα ολόκληρο φύλλο από το χαρτί σου εδώ.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και σχεδίασε το σχήμα ενός χωνιού.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Να διοχετεύει προς τα κάτω ωραία, καλλιτεχνικά.
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, δεν είμαι τόσο καλή με το iPad.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και στο κάτω μέρος του χωνιού …
ΛΙΝΤΑ: Ναι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά, ονόμασε αυτό το χωνί, “Η Τώρα Στιγμή”.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Απλά “Τώρα” είναι καλά. Στο κάτω μέρος του χωνιού τον άνθρωπο.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα μπορούσες να σχεδιάσεις ένα μικρό ανθρωπάκι.
ΛΙΝΤΑ: Αυτό θα πάρεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ή ένα ζυμαρένιο ανθρωπάκι ή οτιδήποτε θέλεις, πάντως εδώ είναι ο άνθρωπος στο Τώρα. Και τώρα σχεδίασε ένα βελάκι, ένα να έρχεται από τα αριστερά, ένα να έρχεται από τα δεξιά με κατεύθυνση προς τα κάτω, προς το χωνί.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωραία. Και μετά στο αριστερό, τη λέξη “παρελθόν” και σε εκείνο στα δεξιά τη λέξη “μέλλον”. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα στην διαστολή του χρόνου σας.

Αυτό που συμβαίνει – όχι για όλον τον πλανήτη, αυτό είναι για τους Σώμπρα – αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι το παρελθόν, το παρελθόν σας, οι ζωές, ακόμα κι αυτή η ζωή, το παρελθόν ανοίγει. Δεν είναι πια σε μια ευθεία γραμμή, αλλά ανοίγει και κατεβαίνει μέσα στο Τώρα σας. Οι μελλοντικές σας δυνατότητες – λίγο δύσκολο να το κάνω, ξέρετε (γελάει, καθώς προσπαθεί να δείξει προς την σωστή πλευρά της εικόνας).

ΛΙΝΤΑ: Ναι!

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Οι μελλοντικές σας δυνατότητες δεν είναι πια μακριά στο μέλλον. Οι μελλοντικές σας δυνατότητες ανοίγουν καθώς γινόμαστε άχρονες συνειδητές υπάρξεις. Το μέλλον ανοίγει και κατεβαίνει επίσης μέσα στο χωνί. Γι’ αυτό νιώθατε παραμόρφωση του χρόνου πρόσφατα. Μερικές φορές είναι μια παραμόρφωση της γείωσης – είστε συνηθισμένοι να είστε γειωμένοι με έναν ορισμένο τρόπο – και τώρα νιώθετε αυτό το είδος παράξενης παραμόρφωσης όλου αυτού, γιατί ανοίγεστε. Ανοίγεστε στο παρελθόν, στο μέλλον. Έρχονται μέσα στο Τώρα. Κι όχι μόνο, αλλά αν πάμε πίσω στην εικόνα σου και στο πάνω μέρος, ακριβώς εδώ πάνω, η “ψυχή”.

ΛΙΝΤΑ: Ωω.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και ένα βελάκι να κατεβαίνει ευθεία μέσα στο Τώρα. Έτσι, η ψυχή, διοχετεύει όλη, κυλάει προς τα κάτω καθώς επιτρέπετε. Αυτή είναι η φυσική του επιτρέπω. Αυτό συμβαίνει.

Το παρελθόν σας ελευθερώνεται από το κλείδωμα του χρόνου. Το μέλλον, που είναι όλες σας οι δυνατότητες ελευθερώνονται από το κλείδωμα του χρόνου. Και τότε η ψυχή, ο Μάστερ, όλες σας οι δυνατότητες, όλη σας η ενέργεια, θα μπορούν επίσης να κυλήσουν και να μπουν μέσα, καθώς θα επιτρέπετε.

Αυτό είναι το διάγραμμα Επιτρέπω 101. Αυτό συμβαίνει, κι όλο έρχεται σε σας, τον άνθρωπο στο κάτω μέρος του χωνιού. Έρχεται όλο σε σας. Γιατί; Επειδή το ζητήσατε, επειδή το θέλετε, επειδή είπατε, “Αυτή είναι η ζωή. Πρόκειται να το ολοκληρώσουμε. Πρόκειται να μείνουμε εδώ σαν ενσωματωμένοι Μάστερ. Θα έχουμε επίγνωση της ψυχής.” Και κάνοντας το, επίσης ξεκλειδώνει αυτό που θα ονομάζατε ιστορία του παρελθόντος, για το οποίο θα μιλήσω σε ένα λεπτό. Πάντως ξεκλειδώνει την ίδια την ιστορία.

Τίποτα απ’ όσα συνέβησαν ποτέ δεν είναι εγκλωβισμένα στην πέτρα ή σε τσιμέντο. Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι. Η αντίληψή τους είναι ότι αυτό συμβαίνει και ενεργούν ανάλογα. Είναι όπως αυτό με τον Βασιλιά Αρθούρο, που τράβηξε το ξίφος μέσα από την πέτρα. Πολλοί προσπάθησαν πριν τον Βασιλιά Αρθούρο αλλά απέτυχαν και μετά ήρθε αυτός και απλά τράβηξε αυτό το ξίφος μέσα από την πέτρα, που σημαίνει ότι ξεκλείδωσε τον χρόνο για τον εαυτό του. Έτσι ώστε το παρελθόν σας – με όλα ταπράγματα που πιστεύετε ότι κάνατε λάθος, όλα τα λάθη που πιστεύετε ότι κάνατε, όλη την αμφιβολία που είχατε – ξαφνικά τα ξεκλειδώνετε από τον ίδιο τον χρόνο. Αυτό είναι τεράστιο. Εννοώ, υπέρ τεράστιο, υπερβολικά τεράστιο, κβαντικά τεράστιο. Και την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα  ξεκλειδώνετε το μέλλον, το οποίο πάντα είχατε σαν κάτι κάπου αλλού, κάτι άλλο και τώρα το κάνετε διαθέσιμο.

Με την ευκαιρία, όλα αυτά συμβαίνουν φυσιολογικά, θα λέγαμε. Δεν χρειάζεται να τα μελετήσετε. Λοιπόν, σας το λέω εκ των υστέρων ή ίσως κατά τη διάρκεια αυτού που συμβαίνει. Αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να φιλοδοξούμε να κάνουμε. Αυτό δεν είναι σαν εμένα, που παρουσιάζω τι ακολουθεί. Είναι το πού βρίσκεστε τώρα. Αυτό συμβαίνει στη ζωή σας. Εγώ τώρα απλά προσπαθώ να το καθορίσω για σας με τα λόγια μου, αλλά κυρίως με τις επικοινωνίες των ενεργειών σε σας.

Έτσι το γεγονός είναι ότι ο χρόνος αλλάζει την ροή του, δεν είναι πια μόνο γραμμικός. Είναι ακόμα γραμμικός αν και όταν το επιλέξετε, όμως τώρα ξεκλειδώνει από το παρελθόν και το μέλλον. Και μετά κυλάει μέσα, ταυτόχρονα, με την επίγνωση της ψυχής σας όλης μέσα σε σας, τον αποδέκτη, στο κάτω μέρος αυτού του χωνιού μέσα στην Τώρα στιγμή. Είναι πολύ σπουδαίο. Είναι πολύ σπουδαίο. Αφιερώστε ένα λεπτό κι απλά επιτρέψτε το και νιώστε το.
(παύση)
Αφιερώστε ένα λεπτό κι απλά νιώστε πώς κυλάει όλο αυτό και διοχετεύεται μέσα σας τώρα. Το απελευθερωμένο παρελθόν σας και το απελευθερωμένο μέλλον σας και η ψυχή σας.

Μιλάω για την ψυχή. Προσδιορίζω την ψυχή στο Masters Life 14, που τώρα είναι διαθέσιμο στο αγαπημένο σας κατάστημα του Βυσσινί Κύκλου. Λίγη διαφήμιση παράλληλα, αγαπητή Λίντα.

ΛΙΝΤΑ: Εμ, είναι πολύ καλές πληροφορίες.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι καλές – είναι φοβερές πληροφορίες – και ξέρεις γιατί; Επειδή είναι οι δικές σας πληροφορίες. Φυσικά, εγώ επικοινώνησα, εγώ τις διατύπωσα με λόγια, αλλά είναι οι πληροφορίες σας. Είναι αυτά που περνάτε. Δεν θα κάναμε τίποτα απ’ αυτά αν δεν το περνούσατε. Και μετά, δουλεύοντας μαζί σ’ αυτό που ονομάζουμε Shoud, κάτι σαν την ομαδική φωνή, την ομαδική επικοινωνία για όλους, αυτό έχει μετατραπεί σε πράγματα όπως το Master’s Life. Όμως ο λόγος είναι το πού βρίσκεστε.

3 – Η Ιστορία είναι στην Καρδιά Σας

Επόμενο κεφάλαιο, νούμερο τρία. Η πραγματική ιστορία, η πραγματική ιστορία σας, είναι στην καρδιά σας. Δεν είναι στο μυαλό σας. Δεν είναι δεδομένα. Η πραγματική ιστορία οπωσδήποτε δεν είναι δεδομένα.
Λοιπόν, κοιτάξτε την ιστορία, ας πούμε βιβλία ιστορίας, την ιστορία του πλανήτη, την ιστορία της χώρας σας.
ΛΙΝΤΑ: Το νούμερο τρία είναι “Ιστορία”;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Αντί να το πούμε “Ιστορία”, “Η Ιστορία είναι στην καρδιά.” Ναι, η ιστορία είναι στην καρδιά.

Κοιτάτε ένα βιβλίο ιστορίας κι έχει πολλά στοιχεία και πολλά δεδομένα. Έχει ονόματα και χρονολογίες. Έχει πολλά στοιχεία και αριθμούς. Κι αυτό πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι η ιστορία. Σε έναν βαθμό, ναι, αλλά είναι μόνο μια πτυχή, ένα επίπεδο από δωδεκάδες, εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες επίπεδα αυτού που είναι η πραγματική συνολική ιστορία.

Είναι μια ιδέα δύσκολη να την κατανοήσετε στην αρχή κι εκεί είναι που σας ζητώ απλά να τη νιώσετε. Μερικοί από σας πραγματικά αρχίζετε να το πιάνετε. Το παρελθόν δεν είναι αυτό που πιστεύετε και αμφιβάλλετε ότι ήταν κι όταν λέω αμφιβάλλετε, εννοώ τις αμφιβολίες σας από το παρελθόν. Δεν είναι καθόλου αυτό.

Αυτό που έχετε γενικά, είναι μια σειρά από δεδομένα που πιστεύετε ότι είναι όσα πραγματικά αποτελούν το παρελθόν και πιστεύετε ότι αυτό είναι κάπως  αποθηκευμένο στο μυαλό σας. Έχετε όλη αυτή την ιστορία. Έχετε μικρές ταινίες, έχετε εικόνες, έχετε αναμνήσεις, έχετε συναισθήματα. Δεν είναι αποθηκευμένα εδώ στο μυαλό. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο εκεί μέσα. Πού θα μπορούσαν να είναι; Σε μερικά από τα υγρά στο μυαλό σας, σε μερικά από τα αμινοξέα, σε μερικά από τα άλλα πράγματα που είναι στον εγκέφαλο σας; Όχι, δεν είναι. Τίποτα δεν είναι αποθηκευμένο εκεί.

Όλες οι αναμνήσεις είναι σε ένα cloud (νέφος) και, ναι, υπάρχει πολύ σαφής αναλογία ανάμεσα στα υπολογιστικά σας συστήματα που διαχειρίζονται δεδομένα και το πώς τα βάζετε τώρα στο Cloud. Ξέρετε, γενικά δεν βρίσκονται μέσα ακριβώς στον υπολογιστή σας, γιατί όλα είναι μίμηση, όλα είναι αντιγραφή ολόκληρης της ανθρώπινης διαδικασίας.

Έτσι, έχετε όλα αυτά τα δεδομένα και τις αναμνήσεις. Είναι αποθηκευμένα, περιέχονται, όπως σε ένα cloud, αλλά το cloud δεν είναι πουθενά. Δηλαδή, δεν θα μπορούσατε να βγείτε και να προσπαθήσετε να το βρείτε στα ουράνια, όπως δεν υπάρχει Ακασικό Αρχείο του πλανήτη ή του σύμπαντος. Απλά είναι. Υπάρχουν.

Ωστόσο, ας πούμε ότι ολόκληρη η ιστορία σας, όλα όσα έχετε κάνει και βιώσει ποτέ, όλα όσα ξέρετε, κάθε σκέψη που είχατε ποτέ δεν είναι αποθηκευμένα σε ένα μέρος, αλλά υπάρχουν. Πού είναι; Απλά υπάρχουν. Δηλαδή, σαν να είναι στο πουθενά, δεν βρίσκονται πουθενά. Είναι κάπως περίεργο. Όμως, υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες σε όλα αυτά που μπορούν να ανιχνευτούν κι όταν  ανιχνευτούν – τώρα γίνεται λίγη έρευνα, όμως όχι πολλή – αλλά θα δείτε σε τρία ή τέσσερα χρόνια περίπου, ότι θα μπορέσουν να αρχίσουν να ανιχνεύουν κάτι που θα ονόμαζα, ω, θαλάμους σκέψης ή μνήμης κοντά ή γύρω από ένα άτομο. Λοιπόν, δεν είναι πραγματικά εκεί, εκτός του πού και πώς τα τραβάτε μέσα. Είναι κάπως σαν μέρος αυτού του χωνιού που μπαίνει μέσα κι έχουν  ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες. Έτσι, θα καταλήξουν στο συμπέρασμα, ότι έχετε αυτό το είδος αύρας γύρω σας, ελλείψει καλύτερης λέξης, κι εκεί είναι που αποθηκεύονται όλες οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σας. Στην πραγματικότητα δεν είναι αληθινό, αλλά εκεί γίνονται ανιχνεύσιμες. Πίσω στο θέμα.

Η πραγματική ιστορία του ποιοι είστε βρίσκεται στην καρδιά σας και δεν εννοώ αυτή την (υλική) καρδιά εδώ. Ξέρετε τι εννοώ καρδιά. Είναι στα αισθήματα σας. Είναι στην επίγνωση σας. Είναι στο γνωρίζειν (gnost) σας. Και πού είναι αυτή; Λοιπόν, δεν είναι στο κεφάλι σας και δεν είναι στην υλική καρδιά. Απλά είναι εδώ. Είναι μέρος όλων όσων είστε και δεν χρειάζεται καθόλου να υπάρχει σε ένα μέρος ούτε σε κάποιο χρόνο, ούτε στην ύλη. Δεν χρειάζεται.

 Στο ανθρώπινο μυαλό θα άρεσε να πιστεύει, ότι αυτή υπάρχει κάπου, ότι πρέπει να έχει ένα καθορισμένο χώρο και να υπάρχει σε καθορισμένο χρόνο, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν το χρειάζεται αυτό κι αυτή είναι η ομορφιά. Αυτή είναι η ελευθερία. Δεν χρειάζεται να έχει αυτόν τον προσδιορισμό.

Η πραγματική σας ιστορία είναι στην καρδιά σας. Και ξαναλέω, με τη λέξη «καρδιά» εννοώ την επίγνωσή σας, το πάθος σας, τον αληθινό Εαυτό σας, όπως κι αν θέλετε να το ονομάσετε, την ψυχή σας. Εκεί είναι. Δεν είναι στην ανάμνηση πραγμάτων που συνέβησαν. Αυτό είναι τόσο διαστρεβλωμένο και ανυπομονώ για όλο και περισσότερες ανακαλύψεις από τους Σώμπρα, από σας, καθώς θα φτάνετε να συνειδητοποιήσετε ότι είναι μια από εκείνες τις στιγμές « Ω!  Θεέ μου!», ( Ο.Μ.G. ) , όταν θα συνειδητοποιήσετε, “Έβλεπα μόνο μια διαστρεβλωμένη εκδοχή του παρελθόντος μου. Συνεπώς, δημιούργησα αμφιβολίες που περιόρισαν την ζωή μου ακόμα περισσότερο, που με έβαλαν περισσότερο σε μια σωματική κατάσταση φυλάκισης/εγκλεισμού και τώρα ξεφεύγω. Τώρα ελευθερώνω τον εαυτό μου.”

Η πραγματική σας ιστορία είναι στην καρδιά σας. Είναι στην επίγνωσή σας.

 Όταν πάτε πέρα από την αμφιβολία και πείτε, «Εγώ Ξέρω ότι Ξέρω», όταν σταματήσετε να αμφιβάλλετε για όσα παίρνετε, όταν σταματήσετε να αμφιβάλλετε για τα εισερχόμενα, όταν αρχίσετε να εμπιστεύεστε τις επικοινωνίες εντός σας, όσα επικοινωνούνται από το παρελθόν και το μέλλον σας – βλέπετε, ακόμα δεν υπάρχει αυτή η εμπιστοσύνη στις επικοινωνίες. Εξακολουθείτε να περιμένετε λόγια κι ακόμα κι όταν έρθουν τα λόγια, εσείς αμφιβάλλετε γι’ αυτά. Κι έτσι, αυτό που συμβαίνει τελικά είναι, ότι απλά ζείτε χωρίς να ξέρετε ότι συμβαίνουν όλα αυτά, ότι όλες οι επικοινωνίες υπάρχουν ήδη.

Έχετε ήδη ξεφύγει από τον χρόνο. Έχετε ήδη ξεφύγει από την βασισμένη σε δεδομένα ιστορία του εαυτού σας. Αλλά η αμφιβολία εμποδίζει την ικανότητά σας να την αντιληφθείτε. Η αμφιβολία σας κάνει να παριστάνετε ότι δεν υπάρχει, ότι είναι απλά – δεν ακούτε ούτε τον θόρυβο. Πότε πότε – ναι, πότε πότε ιδιαίτερα όταν είστε πραγματικά απελπισμένοι – μπορείτε να την αισθανθείτε και να τη νιώσετε. Όμως μετά όταν επιστρέψετε στην ρουτίνα σας, στην καθημερινή ανθρώπινη ζωή, την αγνοείτε. Είναι όλη εκεί.

Η ιστορία σας, η αληθινή σας ιστορία για το ποιοι είστε, για τις εκπληκτικές υπάρξεις που είστε, χωρίς αυτό το τέρας, την δολοφονική αμφιβολία να πλανιέται από πάνω σας ρίχνοντας την σκιά της, η αληθινή ιστορία σας είναι στην καρδιά σας, όχι στα δεδομένα. Αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί για καθέναν ατομικά, αλλά μπορεί επίσης να ειπωθεί για την ανθρωπότητα. Μπορεί επίσης να ειπωθεί για την χώρα σας, όποια κι αν είναι, οποιαδήποτε ιστορία κι αν αφορά. Πραγματικά δεν είναι  στα δεδομένα. Για σας, ατομικά, είναι στην καρδιά σας και το γνωρίζετε ήδη. Αλλά έχετε αμφιβάλλει γι’ αυτό τόσο πολύ. Έχετε κλείσει την πόρτα σ’ αυτό και εμείς πρόκειται να ανοίξουμε αυτές τις πόρτες. Πρόκειται να ανοίξουμε αυτές τις πόρτες, πηγαίνοντας πέρα κι από τον χρόνο. Αυτό θα είναι τόσο σημαντικόείναι σημαντικό τώρα – με αυτά που κάνουμε και θα είναι σημαντικό προχωρώντας.

Όμως αυτό που πρόκειται να χρειαστεί εδώ είναι ένα πραγματικό επίπεδο εμπιστοσύνης στον εαυτό σας. Όχι μόνο να λέτε τα λόγια, αλλά ένα πραγματικό επίπεδο. Όμως ας κάνουμε πίσω για μια στιγμή.

4 – Δραπετεύοντας

Επόμενο κεφάλαιο. Δραπετεύοντας.
ΛΙΝΤΑ: Νούμερο τέσσερα, Δραπετεύοντας;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Θα είναι το νούμερο τέσσερα, Δραπετεύοντας.

Τι εννοώ δραπετεύοντας; Λοιπόν, οι άνθρωποι ζουν σε κουτιά. Κυριολεκτικά, ζουν σε κουτιά, αλλά μεταφορικά ζουν σε κουτιά. Τα κουτιά διαθέτουν ένα ορισμένο ποσοστό άνεσης. Οι τοίχοι είναι καθορισμένοι. Το ταβάνι, το ύψος είναι καθορισμένα. Όλες οι παράμετροι στο κουτί είναι καθορισμένες και υπάρχει τεράστιο επίπεδο άνεσης, παρόλο που οι άνθρωποι παραπονιούνται σχετικά όλη την ημέρα. Παραπονιούνται για τη ζωή τους.

Όμως εγώ ρωτώ: Αν δεν σας αρέσει, γιατί δεν την αλλάζετε; Αν δεν σας αρέσει, γιατί δεν κάνετε κάτι διαφορετικό;

Επίσης λέω στους Σώμπρα – και με έχουν επικρίνει γι’ αυτό αλλά κι εξίσου με αγάπησαν γι’ αυτό – αν υπάρχει κάτι στη ζωή σας που δεν σας αρέσει, είναι επειδή εξακολουθείτε να παίρνετε κάτι απ’ αυτό. Συνεχίζετε να αντλείτε μια ευχαρίστηση, μια εμπειρία, μια νέα κατανόηση, κάτι από αυτό, ακόμα κι αν είναι μόνο λίγος πόνος, που πιστεύετε ότι σας αξίζει.

Οι άνθρωποι, λοιπόν, ζουν στα κουτιά. Ζουν στην περιορισμένη αντίληψή τους για την ιστορία του εαυτού τους και του πλανήτη. Παραπονιούνται για τους τοίχους.  Παραπονιούνται για τη ζωή τους, κι όμως συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Αυτό δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα, γιατί ρίχνουν το φταίξιμο σε όλα τα άλλα. Κατηγορούν τους γονείς ή την κουλτούρα ή την κοινωνία. Φταίει ότι δεν τους καταλαβαίνουν. Φταίει ότι είναι μειοψηφία. Φταίει ότι είναι πλειοψηφία. Φταίει ότι είναι άντρες. Φταίει ότι είναι γυναίκες, ό,τι τυχαίνει να είναι – το φταίξιμο της ημέρας – κι αυτό τους κρατάει μέσα στο κουτί.

 Πόσοι πραγματικά σταματούν για μια στιγμή για να πουν, “Πώς θα πάω πέρα από τους περιορισμούς που έχω βαρεθεί τόσο πολύ; Πώς θα επιχειρήσω να πάω πιο πέρα;” Και μετά απλά το σκέφτονται.

Ίσως να ονειροπολούν γι’ αυτό και μετά, όταν βγαίνουν από την ονειροπόληση, συνεχίζουν να κατηγορούν κάποιον ή κάτι άλλο. Ή αν δεν είναι κατηγορία, είναι τουλάχιστον μια δικαιολογία, “Δεν μπορώ να το κάνω αυτό μέχρι να αποφοιτήσουν τα παιδιά μου από το κολλέγιο. Δεν μπορώ να πάω πιο πέρα, με χρειάζονται. Δεν μπορώ να πάω πιο πέρα, μέχρι να πάρω διαζύγιο, γιατί ο/η σύζυγος μου δεν θα καταλάβαινε. Ο/η σύζυγος μου θα έλεγε στους δικηγόρους και στο δικαστήριο για την παράξενη συμπεριφορά μου.”

Υπάρχουν όλες αυτές οι δικαιολογίες. “Δεν μπορώ να το κάνω τώρα γιατί ψάχνω για μια διαφορετική δουλειά.” Εννοώ ότι τις έχω ακούσει όλες. Όντως θέλω να γράψω “Το Βιβλίο των Δικαιολογιών – Ένα Δισεκατομμύριο Ανθρώπινες Δικαιολογίες για να Μην Είστε Αυτοί που Πραγματικά Είστε”. Τις έχω ακούσει όλες, όλες αυτές τις δικαιολογίες και καμιά απ’ αυτές δεν είναι πραγματικά βάσιμη, καμία, εκτός από το “Επέλεξα να έρθω εδώ σ’ αυτή τη ζωή.” Αυτή είναι η μόνη δικαιολογία. “Ήμουν αρκετά ανόητος ώστε να έρθω εδώ” ή αρκετά έξυπνος, ανάλογα πώς το βλέπεις. Εκτός από αυτό, οι άνθρωποι ζουν μέσα στα κουτιά και τώρα ας περάσουμε στους Σώμπρα.

Οι Σώμπρα έχουν ακόμα τα κουτιά. Έχουν διευρύνει λιγάκι το κουτί τους. Το έφτιαξαν λίγο μεγαλύτερο, με λίγη παραπάνω συνειδητότητα, στο λίγο μεγαλύτερο κουτί τους. Όμως εξακολουθεί να είναι ένα κουτί. Δεν μιλάω για όλους σας, αλλά για ένα μεγάλο μέρος από σας.

Λέτε ότι θα βγείτε έξω. Λέτε ότι θα ξεφύγετε. Νομίζετε ότι είστε αντάρτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν είστε. Δεν είστε πραγματικά. Ντύνεστε σαν αντάρτες, μιλάτε σαν αντάρτες, αλλά ένας αντάρτης μέσα σε κουτί εξακολουθεί να είναι μέσα σε κουτί. Ναι. Οπότε μην καμαρώνετε τόσο πολύ για όλες τις επαναστατικές σας δραστηριότητες, μέχρι να βγείτε από το κουτί. Τότε θα μπορούμε να το συζητήσουμε. Τότε θα μπορείτε όχι μόνο να ντύνεστε σαν αντάρτες, αλλά θα σας δώσω κι ένα παράσημο, ένα πειρατικό παράσημο, αφού θα βγείτε από το κουτί.
Δεν έχω καμία πρόθεση να γίνω συγκαταβατικός, αλλά σκοπεύω να σας κλωτσήσω στον πισινό .

Πίσω στο θέμα

Εκεί που πηγαίνουμε πρέπει να ξεφύγουμε. Δεν μπορούμε απλά να σκεφτόμαστε να ξεφύγουμε ή να φτιάχνουμε ένα λίγο μεγαλύτερο κουτί. Η δυσκολία να δραπετεύσετε είναι,  ότι η αμφιβολία θα σας σταματήσει. Θα πει, “Θα τρελαθείς.” Πρόκειται να πει, “Τί θα πουν οι άλλοι;” Πρόκειται να πει, “Θα χαθείς μέσα σε κάποια μεταφυσική κόλαση.” Έρχονται όλες αυτές οι σκέψεις. “Κι αν όντως ξεφύγεις και δεν μπορέσεις ποτέ να γυρίσεις πίσω; Αν ξεφύγεις και δεν υπάρχει τίποτα; Αν ξεφύγεις και μετά  είσαι ακόμα λιγότερο ένα κομμάτι της ζωής απ’ ότι πριν;”
Έτσι προκύπτουν όλες αυτές οι μυριάδες αμφιβολίες σας για την διαφυγή.

Όμως, αγαπητοί μου φίλοι, πρέπει να πω με ένα βαθμό ανυπομονησίας, πρέπει τώρα να ξεφύγουμε. Πρέπει να δραπετεύσουμε. Αυτό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Όχι σε μένα. Όχι σε οποιονδήποτε άλλο, μα απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Και προχωρούσατε προς αυτή την στιγμή εδώ και πολύ καιρό και αποφεύγατε αυτή την στιγμή εδώ και πολύ καιρό.

Ω, και ρωτάτε, “Από πού πρόκειται να ξεφύγουμε;” Λοιπόν, από τον χρόνο. Ακούγεται πολύ καλό, μα όταν είσαι ακριβώς στο χείλος, είσαι ακριβώς σε εκείνο το   σημείο να πηδήξεις από τον γκρεμό του χρόνου, τότε είναι λίγο τρομακτικό. Είναι σαν να πρόκειται να πας για πτώση με αλεξίπτωτο. Μπαίνεις στο αεροπλάνο, βάζεις το αλεξίπτωτο κι όλο αυτό έδειχνε καλή ιδέα πραγματικά, όταν τα έπινες με τα φιλαράκια σου ένα βράδυ στο μπαρ.
Και ξαφνικά είσαι στο αεροπλάνο κι απογειώνεται και μοιάζει σαν να είσαι σε μια από εκείνες τις στιγμές τύπου “Ωχ, σκ@@!” Τώρα είσαι σε υψόμετρο, είναι ώρα να πηδήξεις, κοιτάς γύρω σου κι όλοι σε κοιτάνε σαν, “Έι, τί έγινε δείλιασες;” Κι έρχεται αυτός ο φόβος, αλλά ξέρεις ότι πρέπει να το κάνεις. Δηλαδή, δεν είσαι υποχρεωμένος, αλλά ξέρεις ότι καλό θα είναι να το κάνεις. Κι αυτό είναι το να ξεπεράσεις το όριο. Είναι περίπου το ίδιο με το να βγείτε από τον χρόνο.

Το να ξεφύγετε είναι επίσης το να δραπετεύσετε από το κουτί του μυαλού.

Λοιπόν, για να λέμε την αλήθεια, το μυαλό πραγματικά δεν ενδιαφέρεται όπως και να χει, κατά κάποιον τρόπο. Θα σας κρατήσει μέσα στο κουτί όσο θέλετε να είστε μέσα στο κουτί και θα παίξει το παιχνίδι μαζί σας. Θα παίξει με την αμφιβολία. Θα παίξει με τον περιορισμό. Είναι ένα μηχάνημα που σας υπηρετεί. Όταν θα ξέρει ότι είστε αληθινοί – κι όχι απλά να κλαίγεστε και να παραπονιέστε, όχι απλά να φαντάζεστε και να ονειροπολείτε αλλά ότι είστε πραγματικά έτοιμοι να βγείτε από το κουτί – θα συνεργαστεί μαζί σας.

Ήταν ένα εργαλείο που σας κράτησε μέσα στο κουτί επειδή θέλατε να μείνετε μέσα. Ήταν ένα εργαλείο. Έχει γίνει σχεδόν τιμωρία, κατά κάποιον τρόπο, γιατί σας κρατούσε μέσα. Υπάρχει μια βαρυτική δύναμη και χρησιμοποιεί στοιχεία, όπως η αμφιβολία και ο φόβος, η επιβίωση και λοιπά.

Όμως όταν το μυαλό γνωρίζει ότι είστε πραγματικά, πραγματικά έτοιμοι να ξεφύγετε απ’ αυτό, να πάτε στην επίγνωση, να πάτε στις άλλες σφαίρες, να πάτε πιο πέρα, να πάτε σε οτιδήποτε θέλετε να το ονομάζετε, στο πολυδιάστατο, να πάτε στον αληθινό Εαυτό σας, το μυαλό θα συνεργαστεί. Όμως ούτε λεπτό νωρίτερα. Μην περιμένετε να αρχίσει να παραδίδει πράγματα. Μόνο όταν θα είστε σε εκείνη τη στιγμή, βγαίνοντας από το αεροπλάνο, πηδώντας, θα κάνει την αντικατάσταση και θα σας επιτρέψει να φύγετε. Μέχρι τότε, μέχρι εκείνο ακριβώς το λεπτό που θα κάνετε το τελικό βήμα, το μυαλό θα προσπαθεί να σας προστατεύσει και να σας κρατήσει μέσα.

Πηγαίνοντας πέρα από το κουτί, πιθανόν το πιο τρομακτικό κομμάτι είναι, μήπως πρόκειται να τρελαθείτε; Ορίστε τί είναι τρέλα. Για μένα, τρέλα είναι να μένεις στο κουτί ξέροντας ότι είσαι μέσα σε ένα κουτί, ξέροντας ότι μπορείς να βγεις οποιαδήποτε στιγμή, αλλά ξέροντας ότι είναι τόσο άνετο για σένα να είσαι σ’ αυτό το σπουδαίο παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένου του παιχνιδιού της αμφιβολίας, και ότι μένεις σ’ αυτό.

Έτσι, αυτό που λέω είναι ότι ήρθε η ώρα να πάμε πιο πέρα και να το κάνουμε πραγματικά. Πέρα από τον χρόνο, πέρα από τους περιορισμούς του μυαλού, πέρα από τους περιορισμούς της υλικής πραγματικότητας, γιατί δεν είναι στην πραγματικότητα, δεν είναι πραγματικοί. Είναι μέρος του παιχνιδιού.

Ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε και να μην περιμένουμε κάποιος άλλος να το κάνει πρώτος. Αυτή είναι άλλη μια μεγάλη δικαιολογία που είχαν πολλοί από σας, “Λοιπόν, θα περιμένω μέχρι να το κάνει ένας άλλος Σώμπρα και θα δω αν συνεχίσει να υπάρχει μετά.”

Είναι τώρα, Σώμπρα. Είναι τώρα. Δεν χρειάζεται να το προσπαθήσετε. Απλά επιτρέψτε το. Δεν χρειάζεται να κάνετε συγκεκριμένες ασκήσεις ή ψαλμωδίες ή οτιδήποτε παρόμοιο. Απλά επιτρέψτε το και πρόκειται να έχει περίεργη αίσθηση. Πρόκειται να έχει πάρα πολύ περίεργη αίσθηση στην αρχή. Όμως αφού περάσετε μέσα απ’ αυτή την αρχική αίσθηση του παράξενου, τότε θα συγκλονιστείτε, θα σας κερδίσει το πόσο φυσιολογική αίσθηση έχει.

Θα περάσετε αυτό τον αρχικό διάδρομο, όπου όλα είναι απλά παράδοξα, αποδιοργανωμένα, διαστρεβλωμένα, χαοτικά. Είναι σαν να περπατάτε μέσα σε ένα είδος χάους μεταξύ των διαστάσεων. Και τι θα κάνετε στη διάρκεια αυτού του χάους; Θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Δεν το πολεμάτε. Το επιτρέπετε. Και μετά από αυτό τον διάδρομο του χάους, μετά ξαφνικά θα έχετε ένα συγκλονιστικό αίσθημα φυσικότητας.

Μερικοί από σας ρωτάτε τώρα, “Αυτό είναι παρόμοιο με τη διαδικασία του θανάτου;” Η διαδικασία του θανάτου είναι παρόμοια με αυτήν, αλλά σ’ αυτήν δεν πεθαίνεις. Στην διαδικασία του θανάτου πεθαίνεις. Η διαδικασία του θανάτου έχει τον ίδιο τρόπο: Αφήνοντας την υλική πραγματικότητα κι επιστρέφοντας στην φυσική σας κατάσταση, υπάρχει αυτός ο διάδρομος της σύγχυσης και μετά αυτός  συμπληρώνεται από αυτό που ονομάζουμε τις Κοντινές Γήϊνες σφαίρες. Μετά πάτε πέρα απ’ αυτές, στην διαδικασία του θανάτου, και αρχίζετε κάπως να θυμάστε την φυσική σας κατάσταση.

Καθώς μπαίνουμε στην λειτουργία διαφυγής, ξεφεύγοντας από την γραμμική, τοπική διανοητική πραγματικότητα, το αίσθημα είναι παράξενο και μετά ξαφνικά ακολουθεί ένα καταιγιστικό αίσθημα του φυσιολογικού, επιστροφής στην φυσική κατάσταση. Τότε θα κοιτάξετε πίσω, εκεί απ’ όπου μόλις ήρθατε και θα πείτε, “Αυτό ήταν περίεργο . Αυτό ήταν πραγματικά, πραγματικά περίεργο.” Θα μπορείτε να επιστρέψετε στην περίεργη κατάσταση όποτε θελήσετε και έτσι θα ήθελα να την λέω από τώρα και στο εξής, απλά την περίεργη κατάσταση του να είσαι άνθρωπος και διανοητικός και γραμμικός. Μπορείτε να επιστρέψετε στο περίεργο όποτε θελήσετε ή μπορείτε να είστε στην φυσική σας κατάσταση ή μπορείτε να είστε και στις δυο ταυτόχρονα.

Είναι εξαιρετικά εκπληκτικό τώρα. Δεν ξέρω αν διαφεύγει σε μερικούς από σας, αλλά είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει τώρα στον πλανήτη. Δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά εδώ, γιατί πρόκειται να μιλήσω γι’ αυτό στο προσεχές ProGnost Update. Μιλάμε για την ικανότητα να ζείτε στο περίεργο, σ’ αυτή την ανθρώπινη κατάσταση και την ικανότητα να γυρνάτε πίσω στην φυσική σας κατάσταση, σ’ αυτό που είστε πραγματικά και να μπορείτε να είστε σ’ αυτό ταυτόχρονα, και στα δυο  ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει το είτε/είτε. Μπορείτε να κάνετε και τα δυο, και το  ταυτόχρονα και το είτε/είτε.

Λοιπόν, τί συμβαίνει με τη φυσική στον πλανήτη και ιδιαίτερα με την κβαντική  πληροφορική; Σαν αποτέλεσμα όσων κάνετε, κυριολεκτικά – δεν γενικεύω εδώ. Εννοώ κυριολεκτικά σαν αποτέλεσμα όσων κάνετε, όσων κάνουμε εδώ στο Και – τώρα στην φυσική γίνεται το Και. Ανακαλύπτουν στην κβαντική πληροφορική ότι μπορείς – δεν είμαι τρομερά εξοικειωμένος με την πληροφορική, κοιτάζω την ενέργεια και προσπαθώ να επικοινωνήσω με λόγια – πάντως ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν πια μόνο το μηδέν και το ένα. Στην κβαντική πληροφορική μπορείς να έχεις και τα δύο. Μπορείς να είσαι στο Και.

Προς το παρόν είναι σε πολύ ευαίσθητη κατάσταση όπως θα έλεγαν, αλλά μαθαίνουν να δουλεύουν με αυτό, με το μηδέν/ένα/και  – ταυτόχρονα. Μπορείς να έχεις το μηδέν, το ένα ή θα μπορούσες να είσαι στο Και. Όλο αυτό ακολουθεί την συνείδηση και πραγματικά εξελίσσεται ένα εντελώς καινούριο πράγμα που λέγεται κβαντική πληροφορική η οποία πρόκειται να είναι εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ίσως ακόμα και δεκάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια φορές πιο αποτελεσματική από την τρέχουσα πληροφορική και πολύ πιο ασφαλής. Απλά θα πρέπει να βρείτε τώρα μερικούς διαφορετικούς τρόπους να χειριστείτε την μετάδοση της επικοινωνίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, δείτε τον για μια στιγμή, τον παραλληλισμό όσων κάνουμε και όσων εμφανίζονται μετά. Παλιά θα εμφανίζονταν 10, 20, 30 χρόνια αργότερα. Τώρα αυτά που κάνουμε εμφανίζονται ένα χρόνο αργότερα, ίσως δύο, αλλά το χρονικό πλαίσιο τώρα είναι πολύ συμπυκνωμένο. Πηγαίνετε μέσα στο Και. Δραπετεύουμε, αλλά μπορούμε ακόμα να είμαστε στην περίεργη κατάσταση του  ανθρώπου.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτό.

Δεν είναι κάτι στο οποίο φιλοδοξούμε να μπούμε ή λέμε, “Θα είμαστε εκεί σε έναν χρόνο.” Το περνάτε αυτή τη στιγμή. Εγώ απλά περιγράφω τι περνάτε.

5 – Το Αντίθετο της Αμφιβολίας

Επόμενο στον κατάλογο. Πιστεύω ότι αυτό μας φέρνει στο πέντε.
ΛΙΝΤΑ: Ναι, κύριε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τελικά, ποιο είναι το αντίθετο της αμφιβολίας; Γνωρίζετε καλά την αμφιβολία. Είναι στενή φίλη. Είναι μια φίλη που έρχεται συνέχεια να δανειστεί χρήματα και χρόνο κι ενέργεια και λοιπά και δεν τα ξεπληρώνει ποτέ. Το αντίθετο αυτού. Είναι μια λέξη – θα την συλλαβίσω, Λίντα.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είναι tresort, trésort. Και υπάρχει μια μικρή παύλα πάνω από το ‘e’. Trésort.
Έχουμε μιλήσει για έναν παρόμοιο όρο στο Keahak, το trésor, χωρίς το ‘t’. Trésor είναι η Γαλλική λέξη για τον θησαυρό και trésort είναι μια παραλλαγή του trésor, αλλά trésort με ‘t’ απλά σημαίνει “χωρίς αμφιβολία”. Χωρίς αμφιβολία.
Σημαίνει να βρεις τον αληθινό θησαυρό της εμπιστοσύνης στον εαυτό σου οριστικά και αμετάκλητα, άνευ όρων. Στην άνευ όρων εμπιστοσύνη στον εαυτό και την επιστροφή στην φυσική σας κατάσταση, υπάρχουν θησαυροί πέρα από όσα θα μπορούσε πιθανόν να κατανοήσει τώρα το ανθρώπινο μυαλό. Κι όταν λέω θησαυροί, δεν μιλάω για χρυσάφι, ασήμι, ρουμπίνια και διαμάντια, παρόλο που αυτά είναι ωραία. Μιλάω για τους θησαυρούς του Εαυτού σας, επιστρέφοντας στην  φυσική σας κατάσταση ύπαρξης ενώ είσαστε ακόμα στο σώμα σε υλικό επίπεδο.  Trésort.

Όταν συναντάτε την αμφιβολία καθώς πηγαίνετε πέρα από το κουτί – και ξαναλέω, δεν φτιάχνουμε μεγαλύτερα κουτιά, τελειώσαμε με αυτό, εκτινασσόμαστε, βγαίνουμε από το κουτί – και πλησιάζετε αυτό το κρίσιμο σημείο σαν να πηδάτε από το αεροπλάνο, αυτό το κρίσιμο σημείο φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού,  αυτό το κρίσιμο σημείο, όπου νιώθετε την ανησυχία μέσα σας και πρέπει να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και νιώθετε την αμφιβολία να προσπαθεί να σας τραβήξει πίσω, να προσπαθεί να πει, “Μην το κάνεις. Μη βγεις από το κουτί. Το κουτί είναι πολύ ωραίο. Ίσως να καθαρίσουμε το κουτί. Ίσως να αγοράσουμε μερικά ακόμα πράγματα για να στολίσουμε το κουτί, να το κάνουμε λίγο πιο όμορφο. Ίσως να βάψουμε το κουτί, αλλά μη φύγεις. Μη φύγεις γιατί μπορεί να σου συμβούν όλα αυτά τα τρομερά πράγματα.”
Αυτή είναι η στιγμή που θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή και θα νιώσετε την επικοινωνία, την ενέργεια όσων είναι ήδη μέσα σας – το
trésort. Είναι ο θησαυρός της εμπιστοσύνης στον εαυτό σας. Χωρίς να παίζετε τα  παιχνίδια φαντασίας του μυαλού “Τι θα πουν οι άλλοι;” Χωρίς να αναρωτιέστε αν πρόκειται να πάψετε να υπάρχετε ή κάτι τέτοιο.

Trésort είναι το σκήπτρο σας. Trésort είναι ο θησαυρός που βρίσκεται εντός σας και παρουσιάζεται μέσω της εμπιστοσύνης.

Συναντάτε αυτές τις αμφιβολίες που έχετε για το πού θα πάτε μετά σ’ αυτό το ταξίδι – πέρα από τον χρόνο, πέρα από τα γραμμικά, διανοητικά δεδομένα, πέρα από τον τρόπο με τον οποίο καθορίζεται τώρα η ιστορία σας – όταν πάτε πέρα ξανά στην φυσική σας κατάσταση, αυτό είναι το trésort. Νιώστε το για ένα λεπτό.

Trésor είναι η Γαλλική λέξη για τον θησαυρό. Trésort είναι ο θησαυρός της εμπιστοσύνης στον εαυτό σας.

 Θα το χρειαστείτε. Θα το θελήσετε. Πρόκειται να φτάσετε σε αυτές τις στιγμές εδώ στη ζωή σας, που θα ξέρετε ότι είναι καθοριστικές. Θα ξέρετε ότι φτάνετε σε ένα σημείο απ’ όπου θα πάτε πέρα από το κουτί. Το κουτί θα συνεχίσει να υπάρχει αν επιλέξετε να παίξετε μέσα σ’ αυτό, αλλά τώρα το θέμα είναι, ότι θα πάτε πέρα απ’ αυτό το κουτί. Και θα έχετε αυτές τις συναντήσεις. Θα έχετε αυτές τις εμπειρίες στη ζωή σας.
Eίτε πρόκειται να σας διακατέχει, να σας σκοτώνει και να σας βιάζει η αμφιβολία, είτε απλά να εμπιστευθείτε, trésort, να έρθετε στον θησαυρό του εαυτού σας εμπιστευόμενοι τον εαυτό σας. Και τότε παρακαλώ να το νιώσετε απλά για μια στιγμή, το trésort, όλη την εμπιστοσύνη που έχετε. Δεν είναι καν κάτι το διανοητικό σ’ αυτό το σημείο. Δεν βρίσκεται πουθενά. Είναι μια εγγενής, μια έμφυτη εμπιστοσύνη. Είναι μια – θα την ονομάσω – δικαιοσύνη μέσα σας, γιατί ξέρετε ότι είναι σωστό. Φτάνετε σ’ αυτό το σημείο του trésort και όλοι οι θησαυροί είναι εκεί κι αυτό απλά ανοίγει διάπλατα το κουτί και είστε έξω.

 Έχει λίγο περίεργη αίσθηση στην αρχή, αλλά επιτέλους είστε έξω. Δεν σας καθορίζει πια ο χρόνος ούτε η ιστορία σας ούτε το υλικό σώμα σας. Κι επίσης είναι τότε που θα μπορούμε πραγματικά να αρχίσουμε τη δουλειά με το Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα.

Ξέρετε, οι Σώμπρα ρωτούν συνεχώς, “Πότε θα έχουμε το Ελεύθερο  Ενεργειακό Σώμα;” Όταν βγείτε από το κουτί, γιατί διαφορετικά θα παίζετε ένα παιχνίδι με τον εαυτό σας. Υποκρίνεστε, αρνείστε το υλικό σώμα σας. Παίζετε ένα παιχνίδι μέσα από το κουτί και τελικά όλο αυτό καταρρέει. Όμως καθώς πάμε πιο πέρα με το trésort, με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας – όχι σε κάποιον άλλο που σας εμπιστεύεται, ούτε και σε μένα, αλλά απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας – τότε θα δείτε όλους τους θησαυρούς.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά στο trésort.

Είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται να προέρχεται από το μυαλό. Δεν χρειάζεται να επινοείτε αυτά τα παιχνιδάκια, “Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου.” Απλά είναι. Απλά εμπιστευτείτε τον εαυτό σας.

Δεν χρειάζεστε πολλή φλυαρία. Δεν χρειάζεστε πολλά κλισέ. Δεν χρειάζεστε δηλώσεις ευχαρίστησης. Δεν χρειάζεστε καμιά από εκείνες τις αφίσες που μερικοί έχετε ακόμα στους τοίχους σας, τις αφίσες αισιοδοξίας. Κατεβάστε τις.

 Trésort. Είναι εντός σας. Δεν είναι σε μια αφίσα στον τοίχο ή σε ένα αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα.

Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας. Ω, ξέρετε πώς είναι. Έχετε αυτή την έμπνευση, μια επίγνωση να κάνετε κάτι, να πάτε κάπου, ό,τι κι αν είναι αυτό. Τότε έρχεται αυτή η αμφιβολία, αυτός ο δολοφόνος, έρχεται αυτός ο κλέφτης και σας την κλέβει. Τότε είναι που θα κρατήσετε αυτό το σκήπτρο και θα νιώσετε το trésort. Όχι μόνο τη λέξη, αλλά είναι μια ενεργειακή επικοινωνία που ακτινοβολείται αδιάκοπα, που πηγάζει από την ψυχή σας. Trésort.

Και τώρα έχετε το παρελθόν σας να έρχεται σε σας, το μέλλον σας να έρχεται σε σας, την ψυχή σας να έρχεται σε σας, όλα στο Τώρα και υποστηρίζουν όλα όσα συμβαίνουν. Υπάρχει μόνο ένα ζουζουνάκι μέσα στο κουτί κι αυτό είναι η αμφιβολία. Αλλά σας ξεπερνάει τόσο το ζουζούνι, απλά ένα μικροσκοπικό ζουζουνάκι. Τότε είναι που θα κρατήσετε το σκήπτρο – trésort.
Νιώστε το εδώ για ένα λεπτό. Νιώστε το.
(παύση)

6 – Η Μοναξιά

Και το επόμενο στον κατάλογο, το επόμενο κεφάλαιο, κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Λοιπόν, περνάτε όλα αυτά τα πράγματα και ξέρω ότι ήταν ευχάριστο και δύσκολο ταυτόχρονα, αλλά υπάρχει άλλο ένα πράγμα που συμβαίνει τώρα και μερικοί από σας αληθινά το έχουν βιώσει πρόσφατα. Είναι κάτι δύσκολο.

Είναι η μοναξιά. Η μοναξιά. Είναι μέρος της διαδικασίας διαφυγής. Είναι μέρος του να πάτε πιο πέρα. Και νομίζετε ότι έχετε γνωρίσει την μοναξιά στο παρελθόν και ξαφνικά νιώθετε τη μοναξιά με έναν εντελώς καινούριο τρόπο. Είναι ένα νεύμα. Είναι σχεδόν μια βαρυτική έλξη από την μαζική συνείδηση, από μερικές πτυχές σας από το παρελθόν.

Υπάρχει μοναξιά όταν απελευθερώνετε την οικογένειά σας, τους προγόνους σας. Υπάρχει μοναξιά όταν απελευθερώνετε την μαζική συνείδηση και μερικοί από σας έχουν μιλήσει – και βέβαια μπορώ να συμφωνήσω μαζί σας ποικιλοτρόπως – λέγοντας, “Εγώ απλά θέλω να είμαι μόνος/η.” Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να είσαι μόνος και να νιώθεις τεράστια μοναξιά.

Στον πυρήνα όσων συμβαίνουν βρίσκεται αυτός ο ανθρώπινος εαυτός, με τον οποίο έχετε ταυτιστεί, ο ανθρώπινος εαυτός που ήταν το μόνο πράγμα που γνωρίζατε πραγματικά για σας, ακόμα κι αυτός μεταμορφώνεται, φαίνεται να φεύγει – στην πραγματικότητα δεν φεύγει, απλά εξελίσσεται – και ξαφνικά υπάρχει τόση μοναξιά.

Δεν είναι ότι δεν έχετε οικογένεια και φίλους, δεν νιώθετε μέρος της μαζικής  συνείδησης και ξαφνικά ακόμα και ο δικός σας ανθρώπινος εαυτός φαίνεται να φεύγει, μια καταιγιστική αίσθηση μοναξιάς.

Αυτό είναι απλά μέρος της όλης διαδικασίας που συμβαίνει. Μην αναστατώνεστε πολύ γι’ αυτό. Θα περάσει. Είναι μια μετάβαση από εκεί που ήσασταν, ποιοι ήσασταν, σ’ αυτό που έχετε γίνει τώρα. Αυτή η αίσθηση απόλυτης μοναξιάς.

Και μετά μαζί με αυτήν μια λαχτάρα. Μια λαχτάρα. Μήπως θα έπρεπε να πάτε πίσω στην οικογένεια και τους φίλους, πίσω σε έναν/μια πρώην. Ω, κουνάτε το κεφάλι σας αρνητικά γι’ αυτό. Την επιστροφή σε ό,τι ήταν, στην άνεση των κοινωνικών σας ομάδων, των οικογενειακών σας ομάδων.

Ξέρετε, δεν ήταν ότι φύγατε – οι περισσότεροι από σας – από κακία ή θυμό. Απλά γνωρίζατε ότι ήταν η ώρα να φύγετε. Ξέρατε ότι έπρεπε να σπάσετε πολλά παλιά πρότυπα και αλυσίδες. Όχι μόνο για σας, αλλά γι’ αυτούς. Δεν ήταν ότι φύγατε επειδή τους μισούσατε. Είχατε μια επίγνωση ότι έπρεπε να φύγετε, για κάτι μονάχοι σας. Έπρεπε να φύγετε από το υπόλοιπο κοπάδι, για να βρείτε αυτό που πραγματικά προσπαθούσατε να βρείτε.

Έπρεπε να φύγετε από όλους τους υπόλοιπους γιατί υπήρχε πολύς θόρυβος και σύγχυση και κριτική και πολύ κουτί. Και το κάνατε, αλλά δεν το ξέρατε τότε, όμως η ομορφιά αυτού που κάνατε και κάνετε τώρα είναι ότι ελευθερώνετε τον εαυτό σας, όμως τελικά, ελευθερώνετε κι εκείνους επίσης. Δεν το καταλαβαίνουν πραγματικά ή δεν το ξέρουν τώρα, αλλά τελικά, σπάτε τις αλυσίδες, μερικούς κρίκους εδώ και μερικούς κρίκους εκεί, όμως πολύ σύντομα θα είναι σαν το φαινόμενο του ντόμινο. Όλοι οι κρίκοι στην αλυσίδα θα αρχίσουν να σπάνε, πρώτα στην γενεαλογία σας, έπειτα στους προγόνους σας από περασμένες ζωές και μετά θα πάει στην μαζική συνείδηση. Κι εκείνοι που είναι έτοιμοι να είναι ελεύθεροι, αληθινά ελεύθεροι, απλά θα βγουν από τα δεσμά.

Πίσω στο θέμα όμως, την μοναξιά. Ναι, υπάρχουν μέρες που νιώθετε πάρα πολλή μοναξιά κι όταν πάτε πέρα από το κουτί θα νομίζετε ότι είστε οι μόνοι εκεί έξω. Θα ανακαλύψετε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, όμως αρχικά θα νομίζετε ότι είστε οι μόνοι εκεί έξω και θα νομίζετε ότι ίσως χαθήκατε σε κάποια μοναχική πραγματικότητα όπου είστε μόνο εσείς. Μα ακόμα και το “εσείς” που ξέρατε παλιά, το ανθρώπινο εσείς, δεν υπάρχει καν. Κι ενώ σε κάποιο σημείο θα πιστεύατε ότι αυτό θα έφερνε τόση αίσθηση χαράς και ικανοποίησης, είστε στον δικό σας χώρο. Είστε στη δική σας κυριαρχία. Θα πιστεύατε ότι αυτό θα ήταν λόγος για πανηγυρισμό – ξαφνικά, η βαθιά μοναξιά. Θα περάσει κι αυτό. Είναι απλά μέρος της όλης διαδικασίας του αληθινού ερχομού στην κυριαρχία σας.

Τότε θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε ποτέ μα ποτέ μόνοι.

Θα  συνειδητοποιήσετε την ομορφιά όλων των πτυχών σας, που τώρα έχουν γίνει όψεις, όλων των περασμένων ζωών σας και όλων των μελλοντικών σας δυνατοτήτων και όλων των άλλων έμψυχων όντων, όμως σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με όλα αυτά.

Όταν έρθει αυτή η μοναξιά, σας ζητώ να μείνετε μέσα της. Να την βιώσετε, να μη την πολεμήσετε. Να μη προσπαθήσετε να βρείτε την έξοδο, αλλά να βυθιστείτε στην μοναξιά, γιατί υπάρχουν θησαυροί μέσα της.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ας τα φέρουμε όλα σε μια μεράμπ.

7 – Η Μεράμπ της Ονειρικής Συνάθροισης

Ας βάλουμε την μουσική κι ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Καλύψαμε πολλά σήμερα.
(αρχίζει η μουσική)

Όμως πραγματικά δεν μοιάζει τόσος πολύς χρόνος, έτσι δεν είναι; Καλύψαμε πολλά στις συζητήσεις μας, ίσως όμως δίνουν την αίσθηση, ότι διήρκεσαν μερικά λεπτά. Ωω, μερικοί από σας λένε ότι το νιώθουν σαν να είναι μέρες.

Συμβαίνουν τόσα πολλά τώρα. Ο ρυθμός είναι τόσο, μα τόσο γρήγορος. Απίστευτα γρήγορος. Μερικές φορές τρελός.

Κάνουμε περισσότερες συζητήσεις, συναθροίσεις σε αυτό που ονομάζετε ονειρική κατάσταση, από ποτέ.

Μερικές φορές περνούσαν μήνες μέχρι να έρθετε σε μια από τις συναθροίσεις της  ονειρικής κατάστασης. Είναι απλά σε διαφορετικό επίπεδο, σε ένα διαφορετικό είδος διάστασης, πραγματικότητας. Περνούσαν μήνες μερικές φορές χωρίς να κάνετε μια επίσκεψη, όμως πρόσφατα έχουμε αρχίσει να γινόμαστε πολυάσχολοι.
Προχωράει τόσο γρήγορα.

Είχαμε μια μεγάλη συνάθροιση τις προάλλες. Υπήρχαν κυριολεκτικά 8,000 Σώμπρα περίπου σ’ αυτή την συνάθροιση. Λοιπόν, δεν καταλαμβάνει καθόλου χώρο, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Και είμαστε σε μια διάσταση χωρίς COVID, άρα δεν χρειάζονταν μάσκες.

Συγκεντρωθήκαμε όλοι απλά για να είμαστε μαζί. Δεν υπήρχε μακρύς κατάλογος ομιλητών. Ήταν απλά χρόνος για να είμαστε μαζί, για να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε μόνοι σε αυτό, χρόνος για αδελφοσύνη, απλά για να συνειδητοποιήσετε ή να θυμηθείτε γιατί είστε εδώ.

Ω, σ’ αυτές τις συναθροίσεις δεν υπάρχουν μακροσκελείς διαλέξεις. Εγώ μιλάω πότε πότε. Ήταν εκεί ο Κουτχούμι. Είπε μερικά ανέκδοτα. Είναι σαν προθέρμανση πριν να βγω εγώ. Δεν του αρέσει όταν το λέω αυτό.

Μιλήσαμε για τα πράγματα ακριβώς που αναφέραμε σήμερα, γιατί εκεί ήταν που είπαμε, “Να τί χρειάζεται να συζητήσουμε. Ιδού τα επτά κεφάλαια, τα επτά θέματα που χρειάζεται να ακούσει ο άνθρωπος. Να τα πράγματα που χρειάζεται να περάσουν μέσα από τις ενέργειες.”

Έτσι τα  αποστάξατε όλα αυτά. Εγώ τα φιλτράρισα ακόμα περισσότερο, τα μείωσα από περίπου 50 θέματα σε επτά. Όμως όταν νιώσετε πραγματικά αυτά που  μεταδίδονται, υπάρχουν πολλές χιλιάδες επίπεδα. Επτά θέματα συζήτησης, αλλά χιλιάδες επίπεδα ενέργειας.

Το αποκορύφωμα αυτής της συνάθροισης, με τόσους πολλούς Σώμπρα εκεί, το αποκορύφωμα ήταν, ότι αυτός είναι ο Δρόμος. Πολλοί τα παράτησαν στην πορεία. Η ομάδα συμφώνησε ομόφωνα ότι ήταν ένα δύσκολο ταξίδι με πολλούς, πολλούς τρόπους, αλλά ακριβώς γι’ αυτό ήρθαμε εδώ.

Ήταν ένα Σημείο Διαχωρισμού σ’ αυτή την συνάθροιση, να προχωρήσουμε μπροστά, στην επόμενη φάση σε αυτό που κάνουμε ή απλά κάπως να συγκρατήσουμε την ταχύτητα, να τα αφήσουμε όλα να φτάσουν κάπου, να αφομοιώσουμε πράγματα. Τα Shoud ίσως να ήταν απλά επαναλήψεις όσων έχουν ήδη ειπωθεί. Τίποτα το πραγματικά καινούριο. Απλά περισσότερες ευκαιρίες να τα αφήσουν να αφομοιωθούν ή να τα δοκιμάσουν.

Με πάνω από 8,000 Σώμπρα εκεί, σ’ αυτή την συνάθροιση της ονειρικής  κατάστασης, πραγματικά υπήρξαν μόνο έξι που δεν ήθελαν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιθανώς δεν ήταν κάποιοι από σας που παρακολουθείτε τώρα εδώ. Όλοι οι άλλοι είπαν, “Ναι, αυτός είναι ο Δρόμος. Γι’ αυτόν ήρθαμε εδώ.” Κι ενώ είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να το κουβαλάτε μέσα σας όλο αυτό, να περνάτε αυτές τις αλλαγές τόσο γρήγορα, αυτό είναι επίσης το πάθος σας.

Έτσι, είπατε, “Αντάμους, μίλησέ μας για αυτά που έχουμε συζητήσει εδώ σήμερα σ’ αυτή την συνάθροιση της ονειρικής κατάστασης. Συνόψισέ τα. Και καθώς θα συνοψίζεις, καθώς ο Κώλντρε κάνει την επικοινωνία, εμείς θα κατευθύνουμε τις ενέργειές μας κατευθείαν από την ονειρική κατάσταση σε αυτήν εδώ τη μέρα του Ιουνίου, στο Shoud του Ιουνίου. Θα κατευθύνουμε τις ενέργειές μας να κυλήσουν κατευθείαν εδώ. Εσύ, Αντάμους, λες τα λόγια. Εμείς οι πάνω από 8.000 πρόκειται να κατευθύνουμε τις ενέργειες. Αυτός είναι ο Δρόμος. Γι’ αυτό ήρθαμε εδώ. Δεν πρόκειται να μείνουμε πίσω τώρα. Δεν πρόκειται να κόψουμε ταχύτητα.”

Αυτό είναι που κάναμε εδώ σήμερα.

Οι ενέργειες σ’ αυτό το Shoud θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάρα πολύ καιρό στο μέλλον. Αυτό απλά δεν σταματάει εδώ. Οι ενέργειες συνεχίζουν να αναπτύσσονται, συνεχίζουν να επεκτείνονται, όπως σε κάθε άλλο  Shoud, σε κάθε άλλο πράγμα που έχουμε κάνει μαζί.

Μπορείτε σχεδόν να νιώσετε όλη αυτή την βιβλιοθήκη όσων έχουμε κάνει μαζί στη διάρκεια των ετών, ακόμα κι όταν ήσασταν με τον Τοβία, όλο το περιεχόμενο, και είναι όλα τώρα ζωντανά, δυναμικά και αναπτυσσόμενα. Βρίσκονται σε αυτή την βιβλιοθήκη. Είναι σαν εκκολαπτήριο κι αυτά απλά αναπτύσσονται ασταμάτητα.

Έτσι, είπατε, στην συνάθροισή μας της ονειρικής κατάστασης, οι πάνω από 8.000, “Όχι, δεν πρόκειται να μείνουμε πίσω. Αυτός είναι ο Δρόμος.” Και ένιωθα ένα ορισμένο βαθμό ανησυχίας, ταραχής, αμφιβολίας. Μπορούσα να το νιώσω αυτό και ξέρω ότι το έχετε νιώσει εδώ, τις τελευταίες μέρες.

Τότε ήταν που είπα, “Ξέρετε, άσχετα με το τί θα συμβεί, ξέρω ότι πρόκειται να γίνει ακόμα καλύτερο από αυτό που θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε. Οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίσουμε, οτιδήποτε κι αν βιώσουμε, απλά να θυμάστε ότι όλα είναι καλά σε όλη σας την δημιουργία.”

Με αυτά, Εγώ Είμαι ο Αντάμους, ερχόμενος από την συνάθροισή μας της ονειρικής κατάστασης πριν από λίγα βράδια.
Σας ευχαριστώ.

 

Μετάφραση: Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια: Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες : Ζωή Μπουζούκα, Φωτεινή Καμπά

*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, και το βίντεο με υπότιτλους, για να μhttps://www.youtube.com/watch?v=wZBMlno1Ykcπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! ”
Y.Γ. Αν δεν έχετε Pay Pal, μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας στον κάτωθι λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς με ΙΒΑΝ : GR 55 01720200005020038694242