Shoud 8, Merlin I Am
1η Μαίου 2021
( Περασμένες Ζωές και Σοφία, Επιτρέπω, Σε συγχρονισμό, η φυσική της Ροής, Υπεραισθητηριακοί, επιτρέποντας τα πάντα, Ο Δάσκαλος και οι ερωτήσεις των μαθητών για την ευτυχία και την αμφιβολία, Η Μεράμπ της ευτυχίας )
Αλόχα! Αγαπητοί Σώμπρα, Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.
α!Αισθάνομαι όλους σας να συγκεντρώνεστε από όλο τον κόσμο. Είτε το κάνετε εδώ ζωντανά τώρα, είτε το κάνετε σε κάποια χρονική στιγμή σε αυτό που θα ονομάζατε μέλλον, πραγματικά είμαστε όλοι ακόμα στην τωρινή στιγμή. Θα μπορούσατε να συντονιστείτε σε μια βδομάδα, ακόμα και σε ένα χρόνο, σε μια δεκαετία από τώρα και ακόμα θα είμαστε όλοι στην τωρινή στιγμή. Κι αυτό είναι μια από τις ομορφιές σχετικά με την αιωνιότητα (æterna), να γίνεσαι άχρονος και να είσαι μέσα στο χρόνο, μπορείτε να τα κάνετε όλα αυτά μαζί.
Παίρνω μια βαθιά αναπνοή, νιώθοντας καθέναν από σας, τί περνάτε, τί αντιμετωπίζετε στη ζωή σας. Και ξέρετε, γνωρίζω ότι είναι δύσκολο μερικές φορές, αλλά χαμογελάω. Χμ! Χαμογελάω. Όχι ότι δεν ενδιαφέρομαι, όχι ότι είμαι αδιάφορος. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, είναι απαιτητικό, αλλά ξέρω επίσης ότι αυτή θα είναι η πιο αξιομνημόνευτη εποχή που υπήρξε ποτέ για σάς, η πιο αλησμόνητη. Και ξέρω ότι θα τα καταφέρετε, έτσι γνωρίζοντας ότι θα τα καταφέρετε, γνωρίζοντας ότι φτάνετε να επιτρέψετε την Πραγμάτωσή σας, γνωρίζοντας ότι θα μείνετε εδώ στον πλανήτη για πολλά, πολλά χρόνια που θα έρθουν απολαμβάνοντας τη ζωή, μπορώ να χαμογελάω. Μπορώ να είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτό.
Πραγματικά σας εκλιπαρώ όλους να προσπαθήσετε οπωσδήποτε να απολαύσετε τις στιγμές που ζείτε τώρα. Ακόμα και τις σκοτεινές μέρες, ακόμα και με τα ζόρικα πράγματα, ακόμα κι όταν βαριέστε τρελά, ακόμα κι όταν είστε ανυπόμονοι, σας εκλιπαρώ απλά να το απολαμβάνετε. Δεν θέλω να έρθετε σε μένα αργότερα και να πείτε, “Ω, Αντάμους, μακάρι να είχες πει να απολαύσω όσα περνάω”, γιατί είναι γλυκόπικρο, ξέρετε, και το γλυκόπικρο μπορεί μερικές φορές να έχει πολύ ωραία γεύση.
Μερικές φορές υπάρχει τάση να εστιάζετε μόνο στα ζόρικα πράγματα και να αρχίζετε τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες και λοιπά, αλλά – λοιπόν, θα μιλήσω γι’ αυτό αργότερα – δεν έχετε πια την πολυτέλεια να το κάνετε αυτό. Οπότε μπορείτε κάλλιστα να απολαύσετε κάθε στιγμή που περνάτε. Ναι, τις δύσκολες περιόδους, έχοντας να αντιμετωπίσετε – άκουγα πριν όταν μιλούσαν ο Κώλντρε και η Λίντα – έχοντας να αντιμετωπίσετε τους ανθρώπους στην υποτιθέμενη εξυπηρέτηση πελατών, έχοντας να αντιμετωπίσετε τις κυβερνήσεις και τους φόρους. Ξέρω ότι μερικές φορές απλά είναι πολύ δύσκολο κι απαιτητικό, όμως πραγματικά απολαύστε αυτή την περίοδο. Πραγματικά επιτρέψτε στον εαυτό σας, δεσμευτείτε στον εαυτό σας να την απολαύσετε.
Θα συμβούλευα ανεπιφύλακτα καθέναν από σας να κρατάει κάποιο είδος ημερολογίου. Απλά σύντομες σημειώσεις για τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι κουραστικό, αλλά απλά μικρές σημειώσεις για τον εαυτό σας, ακόμα και μερικές φορές την εβδομάδα και θα τις κοιτάτε αργότερα και θα χαμογελάτε. Ξέρετε πώς ξανακοιτάτε φωτογραφίες και τη στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία, ίσως να μην είχατε καλή διάθεση. Ίσως να φαινόσασταν χάλια ή έτσι πιστεύατε. Μπορεί να ήσασταν εκνευρισμένοι από κάτι. Μπορεί να ήσασταν υπό κατάρρευση.
Όμως ξανακοιτάζετε αυτή την φωτογραφία μετά από χρόνια και σας φέρνει ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο. Και θα βλέπετε, πρώτα πρώτα, πόσο μακριά φτάσατε. Θα βλέπετε την ομορφιά εκείνης της στιγμής, ακόμα και με τις δυσκολίες της, θα βλέπετε την ομορφιά εκείνης της στιγμής και θα ζεσταίνεται η καρδιά σας. Έτσι είναι να κρατάς ημερολόγιο, να γράφεις μερικές σημειώσεις για τον εαυτό σου ή να σχεδιάζεις εικονίτσες. Κι αυτό είναι καλό. Όμως θα κοιτάξετε πίσω και θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτή ήταν η πιο πολύτιμη – και ίσως η πιο δύσκολη, όμως η πιο πολύτιμη – περίοδος από όλες τις ζωές σας.
Περασμένες Ζωές & Σοφία
Δεν κουβαλάτε μόνο το δικό σας βάρος σ’ αυτή τη ζωή. Αυτό που εννοώ είναι ότι καθώς φτάνετε στην Πραγμάτωσή σας σ’ αυτή τη ζωή, όλες οι πτυχές επιστρέφουν πίσω «στο σπίτι τους». Και μερικές φορές οι πτυχές είναι ενοχλητικές, μερικές φορές είναι απόλυτα θυμωμένες, μερικές φορές δίνουν την αίσθηση ότι είναι εναντίον σας, αλλά τώρα τις φέρνετε πίσω. Έτσι έχετε κι αυτό βάρος επίσης.
Έχετε το βάρος των περασμένων ζωών, οι οποίες πραγματικά, κατά κάποιο τρόπο, είναι πτυχές. Ξέρετε, δεν είναι ότι η ιστορία τους είναι γραμμένη και ολοκληρωμένη. Όχι. Τώρα αλλάζουν. Γίνεται μια μεταμόρφωση σε εκείνη τη ζω, σαν αποτέλεσμα της επιλογής σας για Πραγμάτωση σ’ αυτή τη ζωή. Έτσι εκείνες οι ζωές πραγματικά αλλάζουν. Κι αυτό που έμοιαζε με πλοίο που πήγαινε προς μια κατεύθυνση και σαν να ακολουθούσε αυτή την κατεύθυνση σε εκείνη τη ζωή, τώρα αλλάζει πορεία σε εκείνη τη ζωή.
Ένας καλύτερος τρόπος να το διατυπώσω είναι αν πούμε ότι, εκείνη η ζωή ήταν ένα πλοίο που ακολουθούσε την πορεία του περνώντας όλες τις εμπειρίες του και καταλήγοντας στο θάνατο κάπου. Όμως τώρα υπάρχει ένα δεύτερο πλοίο κι ακολουθεί διαφορετική πορεία κι αυτή η πορεία είναι η Πραγμάτωση αυτής της ζωής που μπορεί να τη νιώσει η ίδια η ύπαρξη εκείνης της ζωής. Ξαφνικά νιώθει ότι κάτι μεταβάλλεται κι αλλάζει και δεν ξέρει τί είναι. Δεν το καταλαβαίνει πραγματικά, αλλά ξαφνικά είναι σαν να βρίσκεται σε ένα εντελώς νέο μονοπάτι.
Κατά κάποιο τρόπο, πραγματικά βιώνει πράγματα με πολλούς και διάφορους τρόπους. Εκείνη η ζωή από το παρελθόν έχει το μονοπάτι που πήρε, αλλά τώρα παίρνει πολυάριθμα μονοπάτια. Βιώνει πράγματα με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους ταυτόχρονα – όχι πια απλά γραμμικούς, στην πραγματικότητα τώρα πολλαπλούς, πολλούς και διάφορους τρόπους – και εκείνη η ζωή μπορεί να νιώσει ότι κάτι συμβαίνει. Εκείνη η ζωή ξέρει ότι, λοιπόν, ίσως νομίζει ότι είναι η επιρροή αγγελικών υπάρξεων ή του Θεού ή κάτι εκεί έξω, αλλά ξαφνικά νιώθει σαν να ξυπνάει, σαν να αλλάζει την πορεία της.
Μερικές φορές εκείνη η ζωή φοβάται κι έχει πολύ παράξενα όνειρα για ό,τι της συμβαίνει. Εκείνη η ζωή είναι μπερδεμένη και δεν υπάρχει κανείς για να μιλήσει. Όμως ξέρει επίσης ότι, τώρα συμβαίνει κάτι μνημειώδες στο επίπεδο της ψυχής, που αλλάζει την ίδια την πορεία της. Αυτό είναι που συμβαίνει. Κι εσείς κουβαλάτε αυτό το βάρος, όμως είναι επίσης κι όμορφο.
Σταματήστε και σκεφτείτε για μια στιγμή πόσο ωραίο είναι αυτό, το ότι μπορείτε να περνάτε από την αφύπνισή σας μέσα στην ενσωμάτωση του Μάστερ, στην Πραγμάτωσή σας, ενώ όλες οι περασμένες ζωές αλλάζουν την ίδια την πορεία της ζωής τους. Ω, ναι, μερικές φορές όλα όσα περνάτε έχουν την αίσθηση ότι είναι πολύ αργά, σαν να περνάτε μέσα από λάσπη ή κάτι άλλο, όμως έχετε όλες αυτές τις άλλες περασμένες ζωές.
Νιώστε τις εκείνες για μια στιγμή και θα νιώσετε την επική φύση όσων περνάνε και τότε συνειδητοποιείτε ότι σαν καθορισμένος προς ανάληψη για όλες τις ζωές σας, συνειδητοποιείτε την ομορφιά αυτής της στιγμής. Δεν αφορά μόνον εσάς σ’ αυτή τη ζωή, που παλεύετε με νύχια και δόντια προσπαθώντας να φτάσετε στην Πραγμάτωση. Δεν είναι καθόλου αυτό. Αφορά ολόκληρη την εξέλιξη όλων των ζωών. Αφορά την μεταμόρφωση σε επίπεδο ψυχής, την μεταμόρφωση της σοφίας σας, φέρνοντας τώρα την σοφία.
Η σοφία απλά κυλάει μέσα στην ψυχή κι αυτή η σοφία είναι τώρα προσιτή σε σας.
Αυτή ανοίγει τις δυνατότητες, που δεν είχατε δει ποτέ πριν, ανοίγει δυνατότητες για τις οποίες είχατε παρωπίδες και οι περασμένες ζωές είχαν παρωπίδες γι’ αυτές και τώρα είναι λες κι ένας λαμπρός καινούριος ήλιος φωτίζει αυτό το δάσος των δυνατοτήτων, απ’ όπου θα μπορούσατε να διαλέξετε οτιδήποτε. Αυτό είναι που συμβαίνει τώρα. Και είναι λες και η ενέργειά σας τώρα, αντί να είναι κάτι ξένο, κάτι μακρινό, κάτι άγνωστο, αυτή η ενέργεια τώρα εναρμονίζεται για να σας υπηρετήσει.
Αυτό είναι που συμβαίνει και γι’ αυτό λέω, παρακαλώ, παρακαλώ, για χάρη μου και για χάρη των ιστοριών σας όταν θα πάτε στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, απολαύστε κάθε λεπτό απ’ αυτό. Χαρείτε αυτές που θα ονομάζατε καλές ή κακές περιόδους, γιατί τελικά θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν ήταν άσχημες στιγμές. Δεν ήταν καθόλου άσχημες στιγμές. Απλά ήταν ότι μερικές φορές περνούσατε αλλαγές μετ’ εμποδίων στη ζωή σας. Και, όπως ξέρετε, όλα αυτά συμβαίνουν με αυτό το υπέροχο πράγμα που ονομάζω επιτρέπω. Ξέρω ότι έχετε βαρεθεί να ακούτε τη λέξη “επιτρέπω”, αλλά σκοπεύω να συνεχίσω να μιλάω γι’ αυτό μέχρι να επιτρέψετε πραγματικά.
Επιτρέπω
Όλα όσα σας συμβαίνουν τώρα είναι φυσιολογικά. Δεν είναι ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει την Πραγμάτωση. Ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να βιώσει πώς είναι να μπαίνεις σ’ αυτήν και να περνάς μέσα από αυτήν, αλλά δεν την κάνει ο άνθρωπος. Τα πάντα, συμπεριλαμβανόμενης και της σοφίας στη ζωή σας τώρα, όλα όσα κάνετε πραγματικά αφορούν το επιτρέπω. Επιτρέπω. Δεν δουλεύετε για το επιτρέπω. Απλά το επιτρέπετε. Είναι φυσιολογικό. Όλα όσα περνάτε είναι φυσιολογικά. Πρόκειται να φτάσετε εκεί έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα.
Με το επιτρέπω πραγματικά συνδέεστε με την ψυχή σας κι επιτρέπετε τις μεταμορφώσεις που ήδη συμβαίνουν κι όχι επειδή το σκεφτόσασταν πολύ κι όχι επειδή διαλογιζόσασταν πολύ. Είναι απλά επειδή το επιτρέπετε. Κι απλά για να το δείξω, κάτι που έκανα σε μια πρόσφατη συνάθροιση των Σώμπρα – είναι τόσο ωραία να είμαστε πάλι με τους Σώμπρα – κάτι που έκανα σε μια πρόσφατη συνάθροιση για να σας βοηθήσω να καταλάβετε λίγο περισσότερο το επιτρέπω. Ζήτησα εδώ ένα αξεσουάρ (ο Αντάμους βγάζει μια ομπρέλα).
Είναι τόσο απλό (ο Αντάμους ανοίγει την ομπρέλα): δεν επιτρέπω. Δεν επιτρέπω. (Μετά ο Αντάμους κλείνει την ομπρέλα). Επιτρέπω. Επιτρέπω.
Δεν χρειάζεστε πια αυτή την ομπρέλα πάνω από το κεφάλι σας. Δεν χρειάζεται να προφυλάσσεστε από τον ίδιο σας τον εαυτό. Κρατούσατε αυτή την ομπρέλα (ανοίγει την ομπρέλα) πάρα πολύ καιρό προφυλάσσοντας τον εαυτό σας ένας Θεός ξέρει από τί, προφυλάσσοντας τον εαυτό σας από ενέργεια, που νομίζατε ότι ήταν κάπου αλλού, ανήκε σε κάτι άλλο, προφυλάσσεστε ακόμα κι από την ψυχή σας, προφυλάσσοντας τον εαυτό σας από την ανθρώπινη συνείδηση, προφυλάσσοντας τον εαυτό σας, ώστε να μην σας βλέπουν
Το επιτρέπω είναι έτσι (κλείνει την ομπρέλα). Δεν χρειάζεται πια αυτή η ομπρέλα (πετάει την ομπρέλα), απλά επιτρέπετε. Αα, ναι, θα νιώσετε ευάλωτοι. Ευάλωτοι σε τι; Μόνο στον εαυτό σας, μόνο στην ψυχή σας, μόνο στην ενέργειά σας. Πετάτε την ομπρέλα και σκέφτεστε, “Λοιπόν, τώρα πρόκειται να πέσει η βροχή πάνω μου. Κοίτα σε τι με παρέσυρε ο Αντάμους. Πρόκειται να βρέξει με αστραπές και βροντές.” Αυτή η βροχή δεν είναι πραγματικά βροχή. Είναι απλά η οπτική γωνία σας.
Αυτή η βροχή στην πραγματικότητα είναι η σοφία, που κατεβαίνει από το νέφος της ψυχής σας σε σάς. Η βροχή είναι στην πραγματικότητα η ενέργεια, που είναι όλη δική σας εξαρχής και τώρα κατεβαίνει. Όμως όταν σας χτυπάει δεν είναι κρύα και υγρή. Είναι ζεστή και είναι σαν μια όμορφη κουβέρτα, που σας αγκαλιάζει και σας καθησυχάζει.
Αυτή η βροχή που πέφτει, αυτό που νομίζατε ότι είναι βροχή, καταλαβαίνεται τελικά, “Κάθε σταγόνα είναι απλώς μια δυνατότητα από αυτά που μπορώ να επιλέξω να βιώσω στη ζωή μου.” Μετά συνειδητοποιείτε ότι δεν είναι καθόλου βροχή. Είναι η ψυχή σας, η θεϊκότητά σας, που έρχεται εδώ σε σας σ’ αυτή την ανθρώπινη τρισδιάστατη πραγματικότητα. Είναι η σοφία σας και η ενέργειά σας και οι δυνατότητες σας. Είναι όλα, ο Μάστερ που έρχεται εδώ και ξαφνικά θα συνειδητοποιήσετε, “Δεν είναι βροχή, στην πραγματικότητα είναι ακτίνες φωτός από τον εαυτό μου σε μένα. Πραγματικά είναι το παρελθόν μου και το μέλλον μου, που τώρα έρχονται σε μένα κι όλα συγκεντρώνονται εδώ τώρα.”
Κι αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι τόσο πολύ καιρό νομίζατε ότι ήταν βροχή κι αναζητούσατε να προστατευτείτε, να προφυλαχθείτε. Υψώσατε ένα πέπλο για να προστατευτείτε και τώρα παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και πετάτε αυτή την ομπρέλα κι επιτρέπετε. Και καθώς επιτρέπετε, αλλάζει η οπτική γωνία.Η αντίληψη αυτού που ήταν ένα δυσάρεστο σύννεφο καταιγίδας, τώρα συνειδητοποιείτε ότι είναι η ζεστασιά και η άνεση και η ευσπλαχνία της δικής σας ψυχής. Αυτά που νομίζατε ότι ήταν σταγόνες βροχής, κρύες και με φόρα από τον άνεμο πάνω στο σώμα σας, είναι απλά ακτίνες του δικού σας φωτός, που έρχονται όλες εδώ τώρα για να είναι μαζί σας. Αυτό είναι το επιτρέπω. Το πέταγμα της ομπρέλας. Αυτό είναι το επιτρέπω, το να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να ανοιχτείτε στον εαυτό σας. Αυτό είναι το επιτρέπω.
Δεν χρειάζεται να σχεδιάσετε τη διαδρομή. Δεν χρειάζεται να καταλάβετε τη λογική. Δεν χρειάζεται να κάνετε την αιτιολόγηση, για το πώς συμβαίνει όλο αυτό. Πρόκειται να συμβεί. Εσείς έχετε μόνο να βιώσετε την ομορφιά του. Ναι, και μερικές φορές τις δυσκολίες, αλλά κι αυτό είναι όμορφο επίσης. Εσείς έχετε μόνο να επιτρέψετε και να βιώσετε. Αα! Το να μπορείς να το κάνεις αυτό γεμίζει την ψυχή με αγαλλίαση, να έχεις συνειδητά επίγνωση, του τί είσαι ενώ είσαι μέσα στην εμπειρία τώρα. Αυτό είναι βαθύ. Αυτό είναι ο Μάστερ.
Ας το νιώσουμε αυτό για μια στιγμή.
Ναι, είμαι πολύ, πολύ παθιασμένος γι’ αυτό. Είμαι παθιασμένος, γιατί σας παρακολουθώ. Παρακολουθώ πώς μεταμορφώνονται οι περασμένες ζωές σας. Δεν θα είναι ποτέ ίδιες. Παρακολουθώ πώς ακόμα κι αυτό που θα ονομάζατε μελλοντική ζωή, που πραγματικά δεν είναι στο μέλλον, πώς μεταμορφώνεται αυτή. Τα πάντα συγκλίνουν γύρω σας σ’ αυτή τη ζωή τώρα και μερικές φορές δεν έχετε επίγνωση αυτού. Δεν έχετε επίγνωση. Αμφιβάλετε για τον εαυτό σας. Αναρωτιέστε τί θα έπρεπε να κάνετε. Είστε σκληροί με τον εαυτό σας. Αναρωτιέστε πού είναι το πάθος σας, γιατί δεν πάνε καλά τα πράγματα, επειδή δεν είστε σ’ αυτή την όμορφη στιγμή θεϊκής εμπειρίας, όσο όλα αυτά συμβαίνουν γύρω σας.
Μην φτιάξετε την ιστορία σας, αυτή που πρόκειται να πείτε στη Λέσχη των Αναληφθέντων Δασκάλων, μην την κάνετε σαν ιστορία “Δεν είχα ιδέα τί συνέβαινε. Ήμουν τόσο χαμένος που δεν ήξερα καν τί συνέβαινε και μετά συνέβη και μετά συνειδητοποίησα.”
Φτιάξτε την ιστορία σας, “Είχα επίγνωση κάθε στιγμής της Πραγμάτωσης, της κυριαρχίας μου, της παραμονής στον πλανήτη σαν ενσωματωμένος Μάστερ. Είχα απόλυτη επίγνωση της ενέργειάς μου, των δυνατοτήτων μου και της σοφίας μου.”
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.
Σε Συγχρονισμό – Φυσική της Ροής
Έτσι, προτού προχωρήσουμε με τη συζήτησή μας σήμερα, ας μιλήσουμε λίγο για όσα κάναμε στο προηγούμενο Shoud. Μιλήσαμε για το συγχρονισμό με τον εαυτό σας. Αυτό σημαίνει συγχρονισμό με την ενέργειά σας. Έρχεται ένα σημείο, που η ενέργεια δεν είναι πια εκεί έξω. Είναι όλη εδώ (δείχνει το θώρακα). Στην αρχή έχει μια ασυνήθιστη αίσθηση. Και μετά συνειδητοποιείς, “Όχι, που να πάρει, αυτή είναι δική μου και πρόκειται να το επιτρέψω.”
Μέχρι τώρα συχνά έδινε την αίσθηση ότι είχε αναταράξεις, ότι ήταν κάπως διαχωρισμένη, ίσως όχι πραγματικά δικό σας κομμάτι. Όταν γυρίσετε πίσω στη φυσική της ροής της δικής σας ενέργειας, τα πάντα εξομαλύνονται. Φυσική της ροής.
Υπάρχει ένας φυσικός ρυθμός ή ροή στην ενέργειά σας και είναι όλη δική σας. Δηλαδή, δεν έχει κάτι σαν ιδιαίτερο ρυθμό ή ήχο, αλλά είναι ένα αίσθημα. Ξέρετε εκείνες τις μέρες που είστε απλά στην ροή. Τα πάντα λειτουργούν και δεν χρειάζεται καν να δουλέψετε γι’ αυτό. Εννοώ ότι απλά συμβαίνει. Είναι λες και κάποιος ξετυλίγει ένα κόκκινο χαλί μπροστά σας κι όλα λύνονται. Πότε πότε έχετε αυτές τις μέρες. Όμως υπάρχουν και οι μέρες, οι άσχημες μέρες, που τίποτα δεν λειτουργεί. Όλα είναι εκτός συγχρονισμού. Όσο πιο πολύ προσπαθείτε, τόσο χειρότερο γίνεται. Είναι απλά ένα πρόβλημα, μια καταστροφή μετά την άλλη. Απλά ανυπομονείτε να τελειώσει εκείνη η μέρα.
Εν μέρει αυτό που βιώνετε τώρα, είναι αυτή η μετάβαση, μια στροφή από την παλιά σχέση με την ενέργεια που βρισκόταν κάπου αλλού, τώρα στη δική σας και υπάρχουν φορές που δίνει την αίσθηση ότι είναι εκτός συντονισμού. Είναι μετ’ εμποδίων και είναι ασταθής. Αυτό φεύγει πολύ σύντομα κι αρχίζει να υπάρχει αυτή η καινούρια φυσική της ροής στην ενέργεια σας που απλά κυλάει. Και μπορεί να σηκωθείτε το πρωί κι απλά να νιώθετε ότι ίσως είδατε τρελά όνειρα, πράγμα αναμενόμενο τώρα, και νιώθετε αδιαθεσία. Τότε θα πάρετε μια βαθιά αναπνοή κι απλά θα νιώσετε ξανά τη φυσική της ροής. Υπάρχει μια ροή στην ενέργειά σας. Υπάρχει μια χάρη στην ενέργεια σας. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι απλά επιτρέψτε την. Κατεβάστε την ομπρέλα κι απλά επιτρέψτε την. Δεν το σκέφτεστε. Δεν αγχώνεστε γι’ αυτό. Απλά επιτρέπετε.
Ξέρετε, η σκέψη είναι το αντίθετο του επιτρέπω κατά κάποιον τρόπο. Η σκέψη και το επιτρέπω είναι σχεδόν σαν το ξύδι και το λάδι. Δεν λειτουργούν πολύ καλά μαζί. Έτσι απλά επιτρέπετε την επιστροφή στη φυσική της ροής σας, στη χάρη, σ’ αυτό το κόκκινο χαλί που μόλις ξετυλίγεται από εσάς, μπροστά σας. Και μετά τελικά φτάνετε στο σημείο όπου είστε τόσο εξοικειωμένοι με αυτή τη φυσική της ροής, την δική σας φυσική, που πραγματικά δεν χρειάζεται να ανησυχείτε γι’ αυτήν. Απλά είναι πάντα εκεί. Πότε πότε αν αποπροσανατολιστείτε, να παίρνετε μια βαθιά αναπνοή πίσω στην δική σας φυσική της ροής και μετά τα πράγματα απλά θα λύνονται πολύ, πολύ πιο εύκολα.
Υπεραισθητήριακοί
Όπως είπα στην περασμένη συνεδρία μας, υπάρχει επίσης το αντίστοιχό της – το υπεραισθητήριο. Καθώς κατεβάζετε εκείνη την ομπρέλα και καθώς επιστρέφετε στη ροή σας, θα γίνετε πιο ευαίσθητοι, με περισσότερη επίγνωση σε κάθε διαφορετικό επίπεδο. Και μιλάμε για τη ροή και την ομορφιά της, όμως ένα μέρος της πρόκλησης είναι στην ευαισθησία που αναπτύσσετε, γίνεστε πιο ευαίσθητοι σε όλα.
Και αρχικά, για παράδειγμα, μπορεί να αναπτύξετε αλλεργίες που δεν είχατε ποτέ πριν, γιατί τώρα είστε πολύ ευαίσθητοι σε σωματίδια στον αέρα, ίσως ακόμα και στα φυτά και τα λουλούδια. Όμως πολλές φορές είναι απλά η μόλυνση στον αέρα και πολλές φορές είναι αυτό που αποκαλώ ανθρώπινη αλλεργία. Έχετε αλλεργία στους άλλους ανθρώπους και στην ενέργειά τους ! Όχι, σοβαρά. Αυτό προκαλεί περισσότερη αλλεργική αντίδραση εδώ που βρίσκεστε τώρα, από τα λουλούδια και τα χόρτα και λοιπά.
ΛΙΝΤΑ: Ουάου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Όμως επειδή αισθάνεστε τις ενέργειες και αποκτάτε περισσότερη επίγνωση αυτών κι ένα σας κομμάτι σας θέλει να τις απορρίψει και λέει, “Πέταξέ τες έξω. Δεν ταιριάζουν.” Αλλά όσο περισσότερο μπαίνετε στη φυσική της ροής σας, τόσο συνειδητοποιείτε ότι πραγματικά δεν χρειάζεται να απορρίψετε τίποτα. Τελικά, πραγματικά όλα είναι η ενέργεια σας. Δεν χρειάζεται να την διώχνετε με φτάρνισμα ή να τρέχουν τα μάτια σας. Θα υπάρχει ένα υπέροχο επίπεδο αποδοχής.
Γίνεστε όλο και πιο ευαίσθητοι στις σκέψεις. Οι σκέψεις αιωρούνται στον αέρα, όπως τα ραδιοκύματα. Γίνεστε πιο ευαίσθητοι σ’ αυτές. Κι όταν έρθει κι αυτή η ευαισθησία, στην αρχή θα τείνει πιο πολύ προς το δράμα, γιατί το δράμα έχει μεγαλύτερη δυναμική από κάποιον που απλά πηγαίνει για ψώνια στο μπακάλικο. Έτσι, θα αντιλαμβάνεστε τον φόβο, θα αντιλαμβάνεστε το δράμα άλλων ανθρώπων, το θυμό τους, το μίσος τους και λοιπά. Γίνεστε πιο ευαίσθητοι, θα νιώθετε περισσότερο το βάρος του κόσμου, γιατί τώρα είστε πιο ευαίσθητοι στην μαζική συνείδηση.
Αλλά μετά συνειδητοποιείτε, “Λοιπόν, αυτό πραγματικά δεν είναι δικό μου. Έχω επίγνωση αυτού που δεν είναι εγώ. Έχω επίγνωση των ενεργειών, που είναι εκεί έξω και δεν είναι δικές μου, αλλά δεν χρειάζεται να με επηρεάζουν. Δεν χρειάζεται να αλλάξουν την φυσική της ροής της ενέργειάς μου. Μπορώ να έχω επίγνωση, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να με αναστατώνει.”
Και μετά, σε ένα σημείο, θα υπάρχει κάτι πολύ θαυμάσιο στο γεγονός ότι έχετε τόση επίγνωση των πάντων. Φυσικά, της δικής σας ενέργειας, αλλά και των άλλων, την ενέργειά τους, τις ψυχές τους και δεν θα ανησυχείτε πια μήπως πρόκειται να σας αναστατώσει εντελώς ή να σας αλλοιώσει με κάποιο τρόπο. Και τότε αυτό είναι διασκεδαστικό.
Θα μπορείτε να νιώσετε τις ενέργειες των ανθρώπων πολύ ανοιχτά και όχι επικριτικά. Παρατηρώντας μόνο, θα μπορείτε να νιώσετε τις άλλες ενέργειες και θα έχετε πολύ έντονη επίγνωση του ποιοι είναι πραγματικά, όχι μόνο τα λόγια που λένε ή το πρόσωπο που έχουν, πάντως θα έχετε πολύ έντονη επίγνωση. Εκεί είναι που γίνεται διασκεδαστικό, να έχεις τόση επίγνωση και να συνειδητοποιείς ότι πραγματικά δεν είναι μέσα στην ενέργειά σου, αλλά είσαι ευαίσθητος, υπερευαίσθητος σ’ αυτήν.
Θα γίνετε υπερευαίσθητοι σε αυτά που ονομάζουμε άλλες σφαίρες. Οι άλλες σφαίρες είναι παντού τριγύρω. Δεν είναι κάπου αλλού, όμως θα έχετε επίγνωση των φαντασμάτων και των στοιχειών. Αλλά ποτέ δεν θα ανησυχήσετε γι’ αυτά. Δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα, εκτός κι αν μπορέσουν να σας ξεγελάσουν ώστε να αμφιβάλετε για τον εαυτό σας. Δεν μπορούν να σας καταβροχθίσουν. Δεν μπορούν να σας κόψουν τα πόδια. Δεν μπορούν να σας πάνε σε κάποιο είδος δαιμονικής κόλασης. Θα έχετε επίγνωση, “Ουαου, υπάρχουν πολλά ασώματα όντα, που περιπλανιούνται στον πλανήτη Γη τώρα.” Υπάρχουν πολλές ενέργειες ακόμα κι από – αν μπείτε σε ένα παλιό σπίτι, υπάρχει εκεί ακόμα πολλενέργεια από κάποιον, που ίσως να είχε ζήσει εκεί πριν από 50, 200 χρόνια.
Είναι συναρπαστικό, διασκεδαστικό να αρχίζεις να είσαι υπερευαίσθητος. Πρέπει απλά να θυμάστε ότι μπορείτε να το ελέγχετε ή – δεν μου αρέσει αυτή η λέξη, Κώλντρε – μπορείτε να το κλείσετε. Μπορείτε να το βάλετε στην άκρη όποτε θελήσετε και να επιστρέψετε απλά σε σας, στην γλυκύτητα αυτού που είστε.
Σε Συγχρονισμό και Υπερευαίσθητοι – Επιτρέποντας Τα Πάντα
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή πριν μπούμε στη σημερινή συζήτηση. Ας βάλουμε λίγη μουσική και νιώστε το να είστε σε συγχρονισμό με τη δική σας ενέργεια και το να είστε υπερευαίσθητοι.
(αρχίζει η μουσική)
Αναφέρομαι σε αυτά τα πράγματα, γιατί ξέρω ότι εκεί βρίσκεστε τώρα ή τουλάχιστον εκεί κατευθύνεστε πολύ σύντομα. Ξέρω ότι υπήρχαν αναταράξεις με την ενέργειά σας.
Κάνετε μια μεγάλη αλλαγή μετά από αμέτρητους αιώνες, που δεν ξέρατε τί είναι η ενέργεια. Αυτό προσπαθούσαν να βρουν οι άγγελοι πριν τη Γη, “Τι είναι ενέργεια;” Αναζήτηση για αμέτρητους αιώνες, “Τι είναι αυτό το πράγμα που λέγεται ενέργεια;”
Κι αλλάζετε αυτή τη δυναμική τώρα σ’ αυτή τη ζωή. Δηλαδή, αυτή είναι η σημαντική ζωή.
Λοιπόν, ναι, μερικές φορές θα είναι λίγο μετ’ εμποδίων, γιατί πραγματικά αναποδογυρίζετε, αντιστρέφετε το όλο πράγμα με την ενέργειά σας.
Τον προσανατολισμό σας προς αυτήν, την κατανόησή σας γι’ αυτήν, την φυσική της ροής σας με την δική σας ενέργεια, τα αλλάζετε όλα αυτά τώρα.
Είναι μνημειώδες. Γι’ αυτό λέω, παρακαλώ απολαύστε την εμπειρία κάθε μέρα. Σταματήστε να γκρινιάζετε γι’ αυτό.
Απολαύστε αυτά που περνάτε, γιατί είναι πραγματικά σημαντικά – η ανάπτυξη μιας νέας σχέσης με την ενέργεια – και σύντομα θα φτάσετε να καταλάβετε συνειδητά πραγματικά πώς να την κάνετε να δουλεύει για σας.
Δεν γίνεται με τη σκέψη. Δεν γίνεται κάνοντας κάποια ωραία θετική δήλωση – φτου!– γι’ αυτό. Θα φτάσετε να καταλάβετε πραγματικά πώς μπορεί η ενέργεια να υπηρετήσει τις επιθυμίες σας και το πάθος σας.
Όχι για τα μικρά πράγματα. Μη σπαταλάτε τον χρόνο σας σε μικροπράγματα, αλλά για τις πραγματικές σας επιθυμίες και τα πραγματικά σας πάθη. Όλα τα άλλα θα μπούνε στη θέση τους.
Είναι ντροπή για όσους θα σπαταλούσαν την ενέργεια και τον χρόνο προσπαθώντας μόνο να κάνουν την ενέργεια να τους δώσει μερικά παραπάνω δολάρια. Αυτό θα ήταν πραγματική σπατάλη, γιατί όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν φυσιολογικά.
Όπως είπα σε ένα από τα πολλά πράγματα που έχουμε κάνει πρόσφατα, ο άνθρωπος επιθυμεί ένα νόμισμα, ο Μάστερ επιτρέπει έναν θησαυρό. Οι άνθρωποι σπαταλούν την ενέργειά τους, απλά ανησυχώντας για ένα επιπλέον δολάριο ή ευρώ, πέσο ή γεν. Τί σπατάλη πραγματικά καλής ενέργειας και χρόνου. Τόσο περιορισμένοι.
Ο Μάστερ απλά επιτρέπει ολόκληρο τον θησαυρό, τα επιτρέπει όλα. Δεν ανησυχεί για τα μικρά πράγματα, γιατί αυτά είναι μέρος της φυσικής της ροής. Είναι απλά εκεί. Πρέπει να είναι.
Ο Μάστερ επιτρέπει ολόκληρο τον θησαυρό και ολόκληρος ο θησαυρός – είναι τα υλικά πράγματα, φυσικά. Είναι η υλική αφθονία. Είναι η υγεία. Επίσης είναι απλά η σοφία και η χαρά. Ο Μάστερ το επιτρέπει όλο, ολόκληρο τον θησαυρό. Χωρίς να τον περιορίζει.
Έτσι, είστε εδώ τώρα αυτή την εποχή μεγάλης αλλαγής, τούμπας, ανατροπής, ανακαίνισης, στροφής, όπως κι αν θελήσετε να την ονομάσετε. Είναι μια τεράστια μεταμόρφωση τώρα. Είστε στο επίκεντρο της.
Επιπλέον γίνεστε πολύ υπερευαίσθητοι. Αυτά συμβαίνουν παράλληλα, όμως μερικές φορές φαίνεται να λειτουργούν το ένα εναντίον του άλλου και δεν είναι. Δεν είναι. Απλά γίνεστε πιο ευαίσθητοι, με περισσότερη επίγνωση, καθώς πραγματικά έρχεστε σε συγχρονισμό με την δική σας ενέργεια.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά και νιώστε πού είστε τώρα στη ζωή σας, την επική φύση όσων περνάτε.
Οκέι, ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Εδώ έχουμε πράγματα να συζητήσουμε.(η μουσική τελειώνει)
Ωραία.
“Ο Δάσκαλος και οι Μαθητές με τις Ερωτήσεις”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Δάσκαλος τράβηξε μια καρέκλα κάτω από την μεγάλη βελανιδιά εκείνο το όμορφο καλοκαιρινό απόγευμα. Περίπου 20 μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι εκεί. Δεν ήταν μια επίσημη τάξη. Ήταν απλά μια χαλαρή συνάθροιση που έκαναν πότε πότε, ο Δάσκαλος και μερικοί από τους μαθητές. Οι μαθητές πραγματικά ανυπομονούσαν γι’ αυτήν, επειδή ήταν έξω από την αίθουσα. Ήταν λίγο πιο ανέμελη, ίσως λιγότερο έντονη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή με τους μαθητές και είπε, “Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για ένα από τα παλιότερα φιλοσοφικά θέματα συζήτησης, που σχεδόν έχει χτυπηθεί μέχρι θανάτου, αλλά σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτό σε σχέση με όσα περνάτε στο ταξίδι σας. Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για την ευτυχία.
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευτυχία. “Τώρα σας ζητώ”, είπε ο Δάσκαλος, “σας ζητώ να νιώσετε την ευτυχία, το δικό σας επίπεδο ευτυχίας. Τι είναι η ευτυχία; Είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί; Είναι κάτι επιθυμητό; Είναι απλά ένα φιλοσοφικό ανούσιο θέμα συζήτησης; Νιώστε την ευτυχία για μια στιγμή, καθένας από σας εδώ σήμερα. Είστε ευτυχισμένοι; Κι έχει σημασία να είστε ευτυχισμένοι;”
(παύση)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σε ευχαριστώ που πρόβλεψες τις ανάγκες μου. Έφερες ένα καινούριο φλιτζάνι καφέ -ωραία, και θα σου ζητήσω, Λίντα, παρακαλώ (αυτή προσθέτει την ζάχαρη), ναι – κι ο Δάσκαλος είπε μετά, “Σ’ αυτό το σημείο τώρα θα ήθελα να ακούσω όποιες ερωτήσεις έχετε σχετικά με την ευτυχία.” Χμ.Χμ.
ΛΙΝΤΑ: Ναι! Ναι! “Δάσκαλε, θα έπρεπε να πασχίζουμε για την ευτυχία;” Ουοου, κι άλλη κρέμα, αγαπητέ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Θα έπρεπε να πασχίζουμε για την ευτυχία;” είπε ο Δάσκαλος πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ του και εξιστορώντας τί είπε κάποτε ο Νίτσε, “Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να πασχίζουν για την ευτυχία. Πραγματικά κανένας άνθρωπος δεν πασχίζει για την ευτυχία, εκτός από τους Άγγλους που το κάνουν συνεχώς.”
Δεν είμαι πολύ σίγουρος τί εννοούσε με αυτό ο Νίτσε, αλλά βασικά, όχι, οι άνθρωποι πραγματικά δεν πασχίζουν για την ευτυχία. Σκέφτονται την ευτυχία. Θα ήθελαν την ευτυχία, αλλά γίνονται τόσο πολυάσχολοι στην καθημερινή ζωή τους, που απλά δεν την βάζουν στις προτεραιότητές τους. Γίνονται τόσο πολυάσχολοι με πράγματα, όπως το να βγάλουν χρήματα, να φροντίσουν τα παιδιά τους, να προσπαθούν να λύσουν προβλήματα στη δουλειά, τέτοια πράγματα. “Όχι, πραγματικά οι άνθρωποι δεν πασχίζουν για την ευτυχία”, είπε ο Δάσκαλος έτοιμος τώρα για την επόμενη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, η φήμη κι ο πλούτος θα φέρουν την ευτυχία;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χμ. “Η φήμη κι ο πλούτος. Η φήμη κι ο πλούτος τυχαίνουν στην αναζήτηση της ευτυχίας. Για παράδειγμα, κάποιος προσπαθεί να αποκτήσει περισσότερα χρήματα, πιστεύοντας ότι θα φέρουν την ευτυχία. Κάποιος νιώθει ότι η φήμη, ακόμα και η αναγνώριση, είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Όμως τελικά η ευτυχία υπάρχει από μόνη της. Δεν απαιτεί φήμη ή πλούτο. Βλέπετε, αυτά είναι μόνο αναζητήσεις της ευτυχίας, αλλά δεν καταλήγουν απαραίτητα στην ίδια την ευτυχία.
“Όχι. Όχι, δεν είναι ότι πρέπει να παρεμβάλλετε αυτά τα άλλα πράγματα. Η ευτυχία υπάρχει από μόνη της.
“Η ευτυχία αληθινά δεν είναι, όπως τόσο συχνά λένε, ένας στόχος, ούτε και προορισμός κι όταν τίθεται σ’ αυτό το πλαίσιο, τότε είναι σχεδόν άπιαστη. Όμως η ευτυχία βρίσκεται σε κάθε στιγμή και γι’ αυτό λέω σε όλους εσάς, τους μαθητές μου, ότι έχει σχέση με την κάθε μέρα που είστε εδώ στη σχολή. Υπάρχουν δύσκολες μέρες και υπάρχουν εύκολες μέρες, αλλά κάθε μέρα μπορεί να είναι συνυφασμένη με την ευτυχία, ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους. Κι αυτό είναι ένας από τους λόγους που είστε εδώ για να καταλάβετε, για να καταλάβετε ότι το θέμα δεν είναι να κρίνετε πού είστε ή πώς είστε, αλλά να περάσετε την εμπειρία και μετά να νιώσετε την έμφυτη ευτυχία σ’ αυτήν.”
Ο Δάσκαλος έκανε παύση για ένα λεπτό ώστε όλοι να μπορέσουν να αναλογιστούν τα σπουδαία σοφά λόγια του. Όμως παρατήρησε, από την άκρη του ματιού του, ότι αρκετοί από τους μαθητές κοιμόντουσαν βαθιά. Χμ. Τα έχει αυτά το να είσαι Δάσκαλος.
Μετά δέχτηκε την επόμενη ερώτηση.ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, μπορώ να αποκτήσω την ευτυχία με τη λογική;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αν τα μάτια του Δασκάλου ήταν ανοιχτά, θα βλέπατε να γουρλώνουν με αυτή την ερώτηση (η Λίντα γελάει). “Μπορώ να αποκτήσω την ευτυχία με τη λογική;”
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή για να αποφύγει τον ενοχλητικό ήχο που διαφορετικά ίσως να υπήρχε στη φωνή του και είπε, “Ναι, προσωρινά. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις σκέψεις ακόμα και τη λογική προσωρινά για να δημιουργήσεις την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Θα μπορούσες να λες στον εαυτό σου, ότι έχεις λεφτά στην τράπεζα. Θα μπορούσες να λες στον εαυτό σου ότι τα παιδιά σου σε αγαπούν. Θα μπορούσες να λες στον εαυτό σου, ότι είσαι πιο πετυχημένος από πολλούς άλλους ανθρώπους. Θα μπορούσες να λες στον εαυτό σου, ότι έχεις ξεπεράσει τους στόχους της ζωής σου που είχες θέσει για τον εαυτό σου κι αυτό φέρνει ένα ποσοστό αυτού που θα ονόμαζα ψεύτικη ευτυχία, ζαχαρωμένη ευτυχία. Όμως, όχι, τελικά η πραγματική ευτυχία, η πραγματική ευτυχία που θα έρθει στη ζωή σου, δεν είναι από αυτά τα άλλα πράγματα, έρχεται από την ψυχή, από την ψυχή. Και πραγματική ευτυχία είναι να ξέρεις ότι είσαι μέσα στο πάθος σου, ότι ακολουθείς το πάθος σου, ξέροντας ότι επιτέλους αρχίζεις να επιτρέπεις και να δέχεσαι τον εαυτό σου. Αυτά είναι τα σημαντικά πράγματα.”
Ο Δάσκαλος έκλεισε τα μάτια του ξανά, περιμένοντας την επόμενη ερώτηση από το κοινό.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, προέρχομαι από μια δυστυχισμένη οικογένεια. Αυτό είναι το πεπρωμένο μου;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα, αυτή ήταν σημαντική για πολλούς από τους μαθητές, που προέρχονταν από δυστυχισμένη οικογένεια. “Υπάρχει μια παλιά παροιμία”, είπε ο Δάσκαλος, “που λέει ‘Ευτυχισμένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά. Δυστυχισμένοι γονείς, πολύ δυστυχισμένη οικογένεια.’
“Περίπου το 50% της ευτυχίας είναι κυριολεκτικά μέσα στα γονίδιά σας τη στιγμή που γεννιέστε. Έχει μεταφερθεί από τα προγονικά γονίδια κι αποτελεί, σε τόσο τεράστιο βαθμό, την ικανότητα σας για ευτυχία ή τουλάχιστον την επίγνωση της ευτυχίας σ’ αυτή τη ζωή. Αν οι γονείς σας είναι δυστυχισμένοι, οι πιθανότητες είναι ότι κι εσείς θα είστε επίσης. Παίρνετε τις ενέργειες τους. Τώρα είστε σ’ αυτόν τον κύκλο δυστυχίας σ’ αυτή τη ζωή. Γενικά λοιπόν, ναι, το 50% περίπου των γονιδίων σας μεταφέρουν την ευτυχία μέσα τους.
“Το δέκα τοις εκατό περίπου προέρχεται από την καλή τύχη, θα λέγαμε, ότι ταίριαξαν τα πράγματα ή αυτό που θα έλεγα ότι είναι η ενέργεια σας που σας υπηρετεί, αν της επιτρέψετε˙ κι όμως ένα 40 τοις εκατό περίπου προέρχεται από την μαζική συνείδηση, από το περιβάλλον σας, από την πραγματικότητά σας και την αντίληψή σας για την πραγματικότητα.
“Έτσι, για να απαντήσω στην ερώτησή σου, «Αυτό είναι το πεπρωμένο σου αν είχες δυστυχισμένους γονείς;» οι πιθανότητες για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ναι. Όμως όταν σταματήσεις για μια στιγμή και συνειδητοποιήσεις, ότι δεν εξαρτάσαι πια από αυτούς. Μπορεί να τους αγαπάς πολύ ή μπορεί να τους απεχθάνεσαι, δεν έχει σημασία, πάντως δεν εξαρτάσαι πια από αυτούς και η ευτυχία δεν βρίσκεται στα γονίδιά σου ή στο DNA σου, αυτή η δυστυχία δεν χρειάζεται να είναι αποτέλεσμα του κάρμα.
“Είστε ελεύθεροι με κάθε τρόπο στη ζωή σας, είστε ελεύθεροι να είστε ευτυχισμένοι. Είναι ένα έμφυτο δικαίωμα. Είναι ο τρόπος της ψυχής, αυτό που θα λέγαμε ευτυχία ή στην περίπτωση της ψυχής, να είναι ικανοποιημένη. Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος, η ψυχή είναι ικανοποιημένη και είναι δικαίωμά σας. Κι όταν ανακτήσετε αυτό το δικαίωμα, μην επιτρέποντας πια στην κοινωνία ή ακόμα και στην τύχη ή στην οικογένειά σας να υπαγορεύει το επίπεδο της ευτυχίας σας, τότε θα συνειδητοποιήσετε ότι ήταν πάντα εκεί, αλλά πνιγόταν και σκοτείνιαζε από την οικογένειά σας.
“Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να συνειδητοποιήσετε, ότι είστε κυρίαρχες υπάρξεις, χωρίς υποχρέωση σε οικογένεια, σε προγόνους ή σε γενεαλογία. Ενώ μπορεί να τους αγαπάτε πολύ σαν έμψυχα όντα , δεν είναι πια κατάλληλο να περνάει το κάρμα και η δυστυχία και πράγματα όπως οι ασθένειες κι ο αλκοολισμός και η κατάθλιψη και λοιπά μέσω της οικογενειακής καταγωγής. Έτσι τώρα”, είπε ο Δάσκαλος στους μαθητές, “εξαρτάται απόλυτα από εσάς. Δέχεστε την ευτυχία σας; Ή συνεχίζετε να βασίζεστε στον οικογενειακό παράγοντα;”
Αυτός πήρε μια βαθιά αναπνοή και τότε θυμήθηκε την δική του οικογένεια, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, την αναστάτωση και το χάος όταν μεγάλωνε, συνειδητοποιώντας ότι για τόσο πολύ καιρό – πολύ καιρό πριν γίνει Δάσκαλος – ακολουθούσε τα βήματα μιας δυστυχισμένης οικογένειας. Μόνο όταν βρέθηκε στις πιο σκοτεινές στιγμές της απελπισίας του και είπε, “Φτάνει πια”, την άφησε και βγήκε να αναζητήσει τον Εαυτό του και τελικά την ευτυχία του.
Πήρε μια βαθιά αναπνοή και έκανε παύση περιμένοντας την επόμενη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, λες ότι η ευτυχία είναι επιλογή;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Η ευτυχία είναι μια οπτική γωνία. Η ευτυχία είναι επιλογή οπωσδήποτε, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει με το ζόρι μέσω υπερβολικής λογικής. Δεν μπορεί να επιτευχθεί με πίεση προσπαθώντας να φτάσεις σ’ αυτήν, με την σκέψη. Αυτό που κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις ότι, η ευτυχία είναι το δώρο της ψυχής προς τον άνθρωπο και είναι δικαίωμά σας. Ήταν δικαίωμά σας ανέκαθεν και τώρα τίθεται το ερώτημα, θα το επιτρέψετε; Και το καλύτερο ερώτημα είναι, γιατί δεν θα το επιτρέψετε;”
ΛΙΝΤΑ: Χμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Και γενικά, ο λόγος για αυτό είναι ότι ακόμα εξαρτάστε από εξωτερικά πράγματα -ανθρώπους και γεγονότα – κι ακόμα βασίζεστε στους παλιούς ανθρώπινους στόχους και τις προσδοκίες σας, τις παλιές, για να προσδιορίσετε το επίπεδο της ευτυχίας σας και, συνεπώς, αυτό θα είναι ασαφές. Θα είναι σχεδόν αδύνατο.
“Όταν συνειδητοποιήσετε ότι η ευτυχία είναι το δώρο της ψυχής προς τον άνθρωπο – η ψυχή ήξερε ότι ο άνθρωπος θα περνούσε δύσκολες εμπειρίες και είπε, «Ορίστε το δώρο, αυτό που ονομάζουμε ευτυχία.» Όχι ευχαρίστηση. Αυτή είναι κάτι διαφορετικό. Η ευχαρίστηση είναι ένα αίσθημα και συναίσθημα του ανθρώπου. Η ευτυχία είναι το δώρο της ψυχής και υπάρχει για τον καθένα από σας όταν θα είστε έτοιμοι και άξιοι να το δεχτείτε.”
Κι ο Δάσκαλος έκανε μια μεγάλη παύση και ήπιε λίγο καφέ, περιμένοντας την επόμενη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, έχω όμορφες αναμνήσεις, όμως συνολικά δεν είμαι ευτυχισμένος. Οι αναμνήσεις είναι όλη κι όλη η ευτυχία;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Για πολλούς ανθρώπους, ναι. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να βρουν την ευτυχία όταν πάνε πίσω στις αναμνήσεις. Όταν σκέφτονται τον καιρό που ήταν παιδιά, κοιτάζουν μια φωτογραφία και παρόλο που τη στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία, ίσως να μην ήταν ευτυχισμένοι, όμως τώρα κοιτούν πίσω την ευτυχισμένη ανάμνηση της. Πραγματικά, υπήρχαν επίσης άσχημες αναμνήσεις, φρικτές, τρομερές αναμνήσεις, όμως, ναι, ευτυχισμένες αναμνήσεις.
“Υπάρχουν όνειρα ευτυχίας. Όταν σκέφτεστε το μέλλον, ονειρεύεστε πώς πρόκειται να είναι το μέλλον σε πέντε ή δέκα χρόνια από τώρα, αυτό μπορεί να φέρει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας, συνειδητοποιώντας ότι έχετε τελειώσει με όλη αυτή την δύσκολη μεταμόρφωση. Έχει τελειώσει το να βασίζεστε σε άλλους ανθρώπους. Χαμογελάτε όταν συνειδητοποιείτε ότι η ενέργεια είναι απλά εκεί, απλά σας υπηρετεί και είναι τόσο αβίαστη και τόσο καλαίσθητη και δημιουργική ταυτόχρονα. Χαμογελάτε, αλλά αυτό μόνο του δεν σας κάνει ευτυχισμένους εκείνη την στιγμή.
“Στην πραγματικότητα, για τους περισσότερους ανθρώπους η ευτυχία είναι στο παρελθόν ή στο μέλλον. Δεν είναι τώρα. Δεν την επιτρέπουν στη στιγμή απλά για να είναι ευτυχισμένοι. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ενοχή για το ότι είναι ευτυχισμένοι, επειδή συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλους και λένε, «Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένος, μέχρι να γίνουμε όλοι ευτυχισμένοι».
Άλλοι είναι τόσο απασχολημένοι με τη διανοητική επεξεργασία, ανησυχώντας για πράγματα και αμφιβάλλοντας για τον εαυτό τους εκείνη τη στιγμή, στο παρόν, που απλά δεν έχουν επίγνωση αυτού του φυσικού δώρου της ευτυχίας, που είναι εκεί ακριβώς. Η ευτυχία μπορεί να συνυπάρχει με πράγματα όπως η ανησυχία. Η ευτυχία μπορεί να συνυπάρχει με το να έχετε μια άσχημη μέρα. Είναι όλα εκεί ακριβώς. Είναι απλάθέμα οπτικής γωνίας, πώς επιλέγετε να το βλέπετε.”
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή και περίμενε την επόμενη ερώτηση, αλλά έγινε μια μεγάλη παύση, καθώς οι μαθητές του στοχάζονταν όλα τα λόγια που είχε να πει. Χαμογέλασε μόνος του ευτυχισμένα και σκέφτηκε, “Σήμερα ακούγομαι λίγο σαν τον Χαλίλ Γκιμπράν. Όλες αυτές οι υπέροχες ερωτήσεις.”
Περίμενε μια στιγμή και ήρθε η επόμενη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην γαλήνη και στην ευτυχία;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Ναι.”
(παύση)
Μετά ο Δάσκαλος χαμογέλασε μόνος του, “Ναι. Κατά κάποιον τρόπο είναι και οι δυο το ίδιο επειδή και οι δυο είναι χωρίς σύγκρουση. Γαλήνη είναι όταν έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου. Γαλήνη είναι όταν συνειδητοποιείς, ότι δεν υπάρχουν πια άλλες μάχες εσωτερικά ή εξωτερικά. Γαλήνη είναι, όταν αναγνωρίζεις ότι όλα είναι όπως θα πρέπει να είναι, ακόμα κι όταν δεν φαίνονται να είναι. Όμως όλα είναι όπως θα πρέπει να είναι. Αυτό δημιουργεί μια αίσθηση γαλήνης και τότε στην γαλήνη, μπορεί κανείς να θυμηθεί αυτό το φυσικό δώρο της ευτυχίας που υπάρχει στη ζωή του.
“Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις αυτό το δώρο. Είναι δύσκολο να έχεις αυτή την ευτυχία όταν δεν είσαι συμφιλιωμένος με τον εαυτό σου εσωτερικά. Όμως όταν όλα είναι αποδεκτά, όταν δεν υπάρχουν πια αγώνες και μάχες, όταν ο δράκος δεν είναι πια η αντίπαλη ενέργεια που ήταν πριν, όταν ο δράκος είναι τώρα το κατοικίδιο σου, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να νιώσεις αυτή την ευτυχία, αυτό το δώρο που είναι ήδη εκεί.”
Και η επόμενη ερώτηση ήρθε ξαφνικά.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε! Ποια είναι η σχέση μεταξύ αυτοεκτίμησης και ευτυχίας;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Ναι”, είπε ο Δάσκαλος ξανά. “Ναι. Συνδέονται πολύ στενά, η αυτοεκτίμηση και η ευτυχία.
“Η αυτοεκτίμηση είναι η αντίληψη σας για τον εαυτό σας. Είστε άξιοι; Η αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος που βλέπεις ποιος είσαι. Βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από έναν διάφανο καθαρό καθρέφτη; Ή βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από ραγισμένους καθρέφτες; Βλέπεις τον εαυτό σου όπως βλέπεις τους άλλους να κοιτούν εσένα; Ή βλέπεις τον εαυτό σου από την οπτική γωνία της ψυχής σου;
“Αυτό δημιουργεί ένα επίπεδο αυτοεκτίμησης όπου η ευτυχία είναι λίγο διαφορετική. Δεν έχει σχέση με μια οπτική γωνία, είναι απλά σχετική με μια κατάσταση ευδαιμονίας, μια κατάσταση αποδοχής και χάρης, μια κατάσταση συνειδητοποίησης, ότι όντως έχετε το δικαίωμα να είστε ευτυχισμένοι.
“Όσο διάστημα έχουν ζήσει οι άνθρωποι στον πλανήτη, υπήρξαν δυστυχισμένοι σε ποικίλους βαθμούς. Όσο διάστημα βρίσκονται εδώ οι άνθρωποι πολεμώντας με άλλους και τελικά πολεμώντας τους εαυτούς τους, έχοντας μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό τους με τόσους πολλούς και διάφορους τρόπους, αυτή η ευτυχία, αυτή η κατάσταση ευδαιμονίας δεν έχει υπάρξει.
“Οι άνθρωποι είναι τώρα γεμάτοι άγχος. Είναι πολυάσχολοι, πολύ πολυάσχολοι στη ζωή τους. Προσπαθούν πάντα να πετύχουν κάτι. Εξισώνουν την επιτυχία τους με βάση πράγματα, όπως το χρήμα και οι φίλοι ακόμα και η υγεία και τελικά αυτό πραγματικά δεν φέρνει ευτυχία. Προφανώς, δεν φέρνει ευτυχία. Είναι δύσκολο να είσαι σ’ αυτή την κατάσταση ύπαρξης.
“Όμως όταν συνειδητοποιήσετε ότι αξίζετε, όταν συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι ανάγκη πια να νιώθετε ενοχή και ντροπή για τίποτα – αξίζετε– τότε είναι τόσο ευκολότερο να είστε σ’ αυτή την κατάσταση ευτυχίας.”
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή και μύρισε τον αέρα. Είχε σηκωθεί ένα ελαφρό αεράκι και μπορούσε να μυρίσει την αλλαγή της ενέργειας στην ομάδα. Ξέρετε, είναι τόσο εύκολο να αντιληφθείς την ενέργεια μυρίζοντας και μπορούσε να μυρίσει την αλλαγή και μερικές φορές όταν συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές, δεν είναι πάντα ευχάριστη η μυρωδιά. Όμως καθώς περνάει αυτή η μυρωδιά, η δυσάρεστη οσμή της βαθιάς αλλαγής που συμβαίνει, μετά ανοίγει το δρόμο για μια γλυκιά μυρωδιά, μια μυρωδιά νέκταρ, μια μυρωδιά μελιού, μια μυρωδιά φρεσκοψημένου μπισκότου.
Ήρθε η επόμενη ερώτηση από τους μαθητές.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, μπορώ να έχω προκλήσεις και περιπέτειες και να είμαι ευτυχισμένος;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Οπωσδήποτε. Οι προκλήσεις και οι περιπέτειες στη ζωή σας – μερικές τις οποίες επιλέγετε συγκεκριμένα και συνειδητά, άλλες που απλά συμβαίνουν – μπορούν να επισκιάσουν όλο αυτό το πράγμα που λέγεται ευτυχία. Μπορούν να την κάνουν να φαίνεται μακρινή ή ακόμα και σαν να μην υπάρχει καθόλου. Όμως τελικά, ναι, σε κάθε περιπέτεια και σε κάθε πρόκληση, ακόμα κι αν περνάτε δυσκολίες, υπάρχει ευτυχία, όταν συνειδητοποιείτε ένα πολύ απλό πράγμα: Ότι εσείς είστε αυτοί που δημιουργείτε όλες τις προκλήσεις και όλες τις περιπέτειες στη ζωή σας. Είστε εκείνοι που θέλουν να βυθιστούν βαθιά στην εμπειρία, είτε αυτή είναι να είστε ναρκομανείς είτε είναι να ανέβετε στα Ιμαλάια. Εσείς είστε αυτοί που τα δημιουργείτε όλα.
“Όταν το συνειδητοποιήσετε αυτό, θα μπορέσετε να βρείτε την ευτυχία ακόμα κι όταν έχετε μεγάλες προκλήσεις, ακόμα κι όταν βρεθείτε σε κάποιο είδος ίσως τρομακτικής περιπέτειας. Ίσως να είναι απλά η απόφαση επιτέλους να αφήσετε τη δουλειά που κάνετε. Να ανοίξετε τη δική σας επιχείρηση. Αυτό είναι τρομακτικό. Αυτό είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Όμως όταν συνειδητοποιήσετε ότι εσείς το δημιουργείτε όλο αυτό και συνειδητοποιήσετε, ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να ακολουθήσετε το δικό σας βήμα, να πείτε αυτά που έχετε να πείτε, είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αφήσετε την ενέργεια να σας υπηρετήσει, ναι, μπορεί να υπάρξει ευτυχία ακόμα και σε περιόδους άγχους και περιπέτειας και πρόκλησης.”
Ο Δάσκαλος περίμενε την επόμενη ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, η ευτυχία είναι μια σκέψη ή ένα αίσθημα;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Ναι! Η ευτυχία μπορεί να είναι μια σκέψη. Μπορείτε να κάνετε ευτυχισμένες σκέψεις μόνοι σας και πολλοί από σας προσπαθούν να το κάνουν. Πολλοί από σας προσπαθούν να καλμάρουν τον εαυτό τους με ευτυχισμένες σκέψεις. Αλλά τελικά συνειδητοποιείτε ότι είναι διάφανες. Είναι σχεδόν ψεύτικες. Δεν διαρκούν πολύ και δυστυχώς, αφού κάνατε ευτυχισμένες σκέψεις για ένα διάστημα, μετά είστε πάλι υπό κατάρρευση, ακόμα πιο απογοητευμένοι με τον εαυτό σας από ποτέ. Δεν θέλω να πω ότι, η ευτυχία δεν βρίσκεται στις σκέψεις, πάντως γενικά οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν στην ευτυχία με τη σκέψη.
“Τελικά η ευτυχία είναι ένα αίσθημα. Είναι ένα αίσθημα που δεν βρίσκεται εδώ (στο κεφάλι), είναι ένα αίσθημα που ξεκινά εδώ ( στην καρδιά). Όπως είπα, η ψυχή νιώθει ευχαριστημένη, ικανοποιημένη θα λέγαμε. Ο άνθρωπος είναι αυτός, που συχνά νιώθει την ανάγκη να κάνει περισσότερα, να έχει περισσότερα, να αναζητήσει περισσότερα, να αλλάξει περισσότερα. Ο άνθρωπος είναι πάντα σε μια κατάσταση, που θέλει την τελειότητα, θέλει κάτι διαφορετικό και συχνά νιώθει αποδυναμωμένος από το να κάνει οτιδήποτε γι’ αυτό. Έτσι, είναι πάρα πολύ σπάνιο οι άνθρωποι πραγματικά να έχουν μια αίσθηση ευτυχίας στην παρούσα στιγμή, αλλά σίγουρα είναι δυνατόν.
“Είναι το δώρο σας από το Πνεύμα και τώρα είναι ώρα να ανοίξετε αυτό το δώρο. Όχι μόνο σκεπτόμενοι τις περασμένες ευτυχισμένες αναμνήσεις, όχι μόνο ονειρευόμενοι τις μελλοντικές ευτυχισμένες αναμνήσεις, αλλά ανοίγοντας αυτό το δώρο τώρα.”
Τώρα ο Δάσκαλος είχε αρχίσει να νιώθει ανυπομονησία γιατί ήθελε να πάει βόλτα με το αμάξι. Έτσι είπε στους μαθητές, “Θα δεχτώ ακόμα λίγες ερωτήσεις. Ποια είναι η επόμενη;”
ΛΙΝΤΑ: Ω, λοιπόν, “Αν έχω θέματα υγείας και οικονομικών, είναι δυνατόν να είμαι ευτυχισμένος;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο, ειδικά με τα θέματα υγείας, να είσαι ευτυχισμένος και φυσικά όποιοι από σας είχατε οικονομικά θέματα καταλαβαίνετε ότι αυτό αποσπά πολύ από την ευτυχία. Όλη σας η προσοχή εστιάζεται σε πράγματα όπως η υγεία σας ή οπλούτος σας και τότε πάλι ξεχνάτε την έμφυτη φύση της ευτυχίας, που είναι μαζί σας.
“Είναι το δώρο που σας έδωσε το Πνεύμα, η ψυχή σας, γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να έχετε πολλές ενδιαφέρουσες εμπειρίες και είπε, «Ορίστε εδώ είναι αυτό το πράγμα , που είναι η ευτυχία, στην οποία μπορείτε να επιστρέφετε οποιαδήποτε στιγμή. Είναι πάντα εκεί. Ακόμα και στις χειρότερες καταιγίδες, αυτή η ευτυχία είναι πάντα εκεί. Ακόμα κι αν υπάρχει αρρώστια στο σώμα σας, ακόμα κι αν η οικονομική σας αφθονία δεν κυλάει με τον τρόπο που θα θέλατε, θα ήθελα να βρείτε αυτή την ευτυχία. Είναι πάνταεκεί. Θα ήθελα να επιστρέψετε σ’ αυτήν, παρόλο που όλα σας λένε ότι δεν υπάρχει λόγος να είστε ευτυχισμένοι τώρα. Και μη την ψάχνετε μέσω του μυαλού. Επιστρέψτε σ’ αυτήν μέσω της καρδιάς.» Θα επιστρέψετε εκεί στο δώρο της ευτυχίας, που είναι έμφυτη σε σας και αυτό θα αλλάξει την κατεύθυνση των ενεργειών. Θα μετατρέψει την καταιγίδα σε μια όμορφη αύρα του ωκεανού.”
Επόμενη.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, έχω δυο σκύλους. Γουφ! Γουφ! Τα κατοικίδια είναι ευτυχισμένα;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χμ. “Αν ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος.”
ΛΙΝΤΑ: Ωω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: “Αν ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος, γιατί, βλέπετε, τα κατοικίδια είναι μια αντανάκλαση. Τα κατοικίδια είναι ένας καθρέφτης. Τα κατοικίδια είναι ένας τρόπος ανατροφοδότησης, είτε είναι σκύλος, γάτα είτε οποιοδήποτε από τα άλλα κατοικίδια σας. Ευτυχισμένος άνθρωπος, ευτυχισμένο κατοικίδιο. Το κατοικίδιο πιάνει όλα τα αισθήματα που έχετε και μετά ουσιαστικά τα περνάει το ίδιο. Λοιπόν, μερικές φορές το κατοικίδιο πιάνει τις ανισορροπίες σας, τη δυστυχία σας και τις απορροφά για τον εαυτό του. Μερικές φορές το κατοικίδιο φτάνει στο σημείο να πάρει μια αρρώστια που διαφορετικά ίσως να είχατε πάθει εσείς. Όμως τελικά είναι ένα κατοικίδιο ευτυχισμένο; Τελικά, φιλοσοφικά, οπωσδήποτε, γιατί το κατοικίδιο είναι σε υπηρεσία προς εσάς, ανεξαρτήτως σε τί το υποβάλετε. Σας ευχαριστώ.”
ΛΙΝΤΑ: Χμ. “Δάσκαλε, ποιος είναι ο συσχετισμός μεταξύ ευτυχίας και επιτρέπω;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χμ. “Θα έλεγα ότι υπάρχει άμεσος συσχετισμός μεταξύ ευτυχίας και επιτρέπω. Για να έχετε αληθινή ευτυχία, είναι σημαντικό να επιτρέψετε. Κι όταν επιτρέψετε, θα έχετε αληθινή ευτυχία. Έτσι, θα έλεγα ότι πάνε χέρι-χέρι. Είναι σαν …” Ποια είναι δυο πράγματα που πάνε χέρι-χέρι στο ανθρώπινο επίπεδο; Η σοκολάτα και τα μπισκότα. “Αλλά, ναι, πραγματικά είναι μέρος του ίδιου – οπωσδήποτε, επιτρέπω και ευτυχία.”
Ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή. Τώρα είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του. Είχε πράγματα να κάνει, κάπου να πάει, να δει ανθρώπους κι έρχεται ένα σημείο, όπου μερικές φορές οι ερωτήσεις γίνονται απλά άστοχες ή απλά επαναλαμβάνονται κυκλικά. Έτσι τώρα ο Δάσκαλος πήρε μια βαθιά αναπνοή και ζήτησε την τελευταία ερώτηση.
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, είσαι ευτυχισμένος;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο Δάσκαλος σήκωσε το βλέμμα του, απευθυνόμενος στον μαθητή που μόλις είχε κάνει την ερώτηση σαν να ήθελε να του ζητήσει να επαναλάβει αυτή την ερώτηση. Αυτό το έκανε θεατρικά ώστε να ακούσουν όλοι στο χώρο και σήκωσε τα φρύδια του σαν να ήθελε να πει, “Επανέλαβε την ερώτηση.”
ΛΙΝΤΑ: “Δάσκαλε, είσαι ευτυχισμένος;”
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σ’ αυτό το σημείο ο Δάσκαλος σηκώθηκε, πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε, “Χωρίς αμφιβολία. Χωρίς αμφιβολία.”
Και με αυτό απομακρύνθηκε, μπήκε στην συλλεκτική του Πόρσε 911 και έφυγε οδηγώντας προς το ηλιοβασίλεμα, απολαμβάνοντας την ευκαιρία να βγει βόλτα με ένα από τα πολλά αυτοκίνητα του. Αγαπούσε το αυτοκίνητο, γιατί ήταν σύμβολο της περιπέτειας, του δρόμου, του ταξιδιού, αλλά τώρα αντί να μάχεται τον δρόμο, αντί να προσπαθεί στον δρόμο, είχε πολλά αυτοκίνητα, πολλά παλιά αυτοκίνητα με τα οποία του άρεσε να δουλεύει, απλά για να απολαμβάνει τη βόλτα. Χωρίς να πρέπει να πάει πουθενά, εκτός από το να επιτρέπει απλά την ευτυχία.
Κι έτσι τελειώνει η ιστορία του Δασκάλου και των μαθητών. Καλές ερωτήσεις, αγαπητή Λίντα. Και το ηθικό δίδαγμα όλων αυτών είναι πολύ απλό.
Όχι Άλλες Αμφιβολίες
Ο Δάσκαλος ολοκλήρωσε με την τελευταία ερώτηση όταν κάποιος είπε, “Δάσκαλε, είσαι ευτυχισμένος; Είσαι ευτυχισμένος;” και αυτός είπε, “Χωρίς αμφιβολία. Είμαι, χωρίς αμφιβολία.” Κι αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα όλης της ιστορίας.
Οι αμφιβολίες είναι αυτό που θα σας απομακρύνει από την ευτυχία. Οι αμφιβολίες. Αμφιβάλλοντας για το ποιοι είστε, αμφιβάλλοντας για το λόγο που είστε εδώ, αμφιβάλλοντας για το πού πηγαίνει τώρα ο πλανήτης, αμφιβάλλοντας για τις δικές σας ικανότητες, αμφιβάλλοντας για την ψυχή σας, για το μυαλό σας και σίγουρα αμφιβάλλοντας για το σώμα σας. Όλα αυτά θα αφαιρέσουν από την ευτυχία που είναι εκεί ακριβώς (δείχνει την καρδιά). Υπάρχει μέσα σας. Θα λέγαμε ότι είναι τοποθετημένη σε επίπεδο ψυχής μέσα στο ανθρώπινο ον. Αλλά οι αμφιβολίες την κάνουν έτσι ώστε να μη την βλέπετε ποτέ. Ποτέ δεν τη νιώθετε. Σπάνια, σπάνια την βιώνετε.
Ο Δάσκαλος είπε, “Είμαι, χωρίς αμφιβολία”, γιατί βλέπετε είχε από καιρό μάθει να αφήνει τις αμφιβολίες. Κι όταν το έκανε, τότε το αίσθημα της ευδαιμονίας, της ευτυχίας επέστρεφε σ’ αυτόν και συνειδητοποιούσε ότι αυτή ήταν η φυσική του κατάσταση.
Στην πορεία της δικής του ζωής, ο Δάσκαλος είχε πολλές δυσκολίες. Ήταν ένας ατίθασος έφηβος, έμπλεξε πολύ, πραγματικά κατηφόρισε σε λάθος μονοπάτι πολλές φορές. Δεν ήταν κάποιο παιδί-θαύμα ή κάτι τέτοιο. Όχι. Ήταν όπως τόσοι πολλοί από σας. Είχε τις συγκρούσεις του και τις προκλήσεις του και είχε τα σημάδια – συναισθηματικά και σωματικά – που το αποδείκνυαν. Αλλά όταν μπήκε στο μονοπάτι κι όταν έφτασε στο σημείο που βρίσκεστε τώρα εσείς, ο δάσκαλος του του είπε, “Το θέμα είναι να μην υπάρχουν αμφιβολίες, να μην έχεις πια αμφιβολίες.”
Κι ο Δάσκαλος σκέφτηκε μόνος του εκείνη την περίοδο, “Λοιπόν, αυτό ακούγεται καλό, καθόλου αμφιβολίες, αλλά είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο απλά να πάρει μια βαθιά αναπνοή και να αφήσει όλες του τις αμφιβολίες. Ο άνθρωπος κατακλύζεται από αμφιβολίες σε κάθε επίπεδο.
Και όταν ο άνθρωπος ρώτησε τον Δάσκαλο και είπε, “Λοιπόν, πώς θα ξεπεράσω τις αμφιβολίες; Πώς θα διαχειριστώ αυτή την αμφιβολία κι αυτή την αμφιβολία κι αυτή την αμφιβολία;” ο Δάσκαλος του τον κοίταξε πολύ αυστηρά και είπε, “Δεν έχεις πια την πολυτέλεια να αμφιβάλεις. Δεν έχεις πια αυτή την πολυτέλεια.”
Αυτό του έδωσε και κατάλαβε του Δασκάλου – να μην έχει πια την πολυτέλεια – και στην αρχή, ήθελε να φωνάξει στον Δάσκαλο του και να πει, “Τι εννοείς πολυτέλεια; Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.” Όμως ξαφνικά ήξερε, ήξερε τί σήμαινε αυτό. Έδινε στον εαυτό του αυτή την πολυτέλεια της αμφιβολίας.
Ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζε με τον εαυτό του. Ήταν ένα παλιό, παλιό παιχνίδι αμφιβολίας. Και η αμφιβολία δεν είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που πολεμάς και μάχεσαι και μπαίνεις και προσπαθείς να βρεις μέσα στον εαυτό σου κάθε μικρή περιοχή αμφιβολίας. Απλά συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πια την πολυτέλεια. Σε υπηρέτησε καλά ως ένα βαθμό. Η αμφιβολία σε έκανε να αμφισβητείς τα πράγματα, ιδιαίτερα τον εαυτό σου. Η αμφιβολία βοήθησε να ακονίσεις το σπαθί σου, ως ένα σημείο, μέχρι που κόπηκες πραγματικά πολύ άσχημα με αυτό. Η αμφιβολία σου έδωσε έναν καθρέφτη, αλλά ήταν ένας πολύ ραγισμένος καθρέφτης για να κοιτάξεις.
Δεν έχεις πια την πολυτέλεια να αμφιβάλεις για τον εαυτό σου. Ήρθε η ώρα να προχωρήσεις.
Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να αμφιβάλεις αν πραγματικά είσαι εδώ για την Πραγμάτωση. Κάνε το ή μη το κάνεις.
Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να αμφιβάλεις αν είσαι έξυπνος ή κουτός.
Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να αμφιβάλεις αν είσαι καλός και άξιος όπως οποιοσδήποτε άλλος.
Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να αμφιβάλεις αν είναι η ώρα σου για την Πραγμάτωση.
Δεν έχεις πια αυτή την πολυτέλεια. Τώρα το θέμα είναι είτε να το αφήσεις και να σταματήσεις να παίζεις το παιχνίδι της αμφιβολίας, αφήνοντας το ή να βγεις από το μονοπάτι, να πας πίσω, κάπου αλλού.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή εδώ αυτή τη μέρα της ευτυχίας. Βλέπετε, η αμφιβολία καταστρέφει την ευτυχία. Την καταστρέφει εντελώς. Κι εσείς έχετε το δικαίωμα να είστε ευτυχισμένοι στη ζωή σας. Δεν είναι καθόλου μια φιλοσοφική συζήτηση. Έχετε δικαίωμα στην ευτυχία και χρειάζεστε αυτή την ευτυχία ώστε να μείνετε εδώ στον πλανήτη σαν ενσωματωμένοι Μάστερς.
Η Μεράμπ της Ευτυχίας
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή καθώς προχωράμε στην μεράμπ της ευτυχίας σήμερα.
Καλή βαθιά αναπνοή.
(αρχίζει η μουσική)
Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι με κάθε είδους αμφιβολίες από την στιγμή που ξυπνούν το πρωί, στη διάρκεια της μέρας και μετά στην ονειρική τους κατάσταση. Είναι όλο αμφιβολίες.
Σε έναν βαθμό, αυτό εξυπηρετεί έναν σκοπό, βοηθώντας σας να καταλάβετε τον εαυτό σας πιο πολύ, βοηθώντας σας να καταλάβετε περισσότερο ποιοι είστε πραγματικά. Μόνο που σε κάποιο σημείο, αυτό δεν δείχνει τόσο καλό πια για σας κι απλά πρέπει να το αφήσετε.
Φτάνει πια με τις αμφιβολίες. Ίσως είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, αλλά δεν έχετε καν την πολυτέλεια να το σκέφτεστε. Όχι αυτή την στιγμή, όχι εδώ που βρίσκεστε.
Η αμφιβολία σάς κάνει κομμάτια. Η αμφιβολία σάς εμποδίζει να καταλάβετε ποιοι είστε πραγματικά ή να θυμάστε γιατί είστε εδώ.
Η αμφιβολία θα πνίξει το πάθος σας ! Γείτσες και γειά σου.
Η αμφιβολία θα σάς εξαντλήσει και θα αρρωστήσει το σώμα σας. Θα επιβραδύνει το μυαλό σας και σίγουρα έχει επιβραδύνει την επίγνωσή σας.
Δεν μπορείτε να πολεμήσετε την αμφιβολία. Αυτό απλά θα φέρει περισσότερη αμφιβολία και μετά θα αμφιβάλετε αν η μάχη ενάντια στην αμφιβολία σας θα αποφέρει καν αποτελέσματα. Δεν μπορείτε να πολεμήσετε την αμφιβολία.
Επίσης πραγματικά δεν μπορείτε να σαγηνεύσετε την αμφιβολία. Με άλλα λόγια, να την σαγηνεύσετε λέγοντας, “Αγαπητή αμφιβολία, ας είμαστε απλά ευγενικοί μεταξύ μας. Πραγματικά είμαι καλό άτομο. Μόνο που αμφιβάλω πολύ για τον εαυτό μου, αλλά πραγματικά είμαι καλό άτομο.” Δεν μπορείτε να την σαγηνεύσετε.
Πραγματικά, δεν αισθάνομαι ότι η αμφιβολία είναι κάτι από το οποίο μπορείτε να απαλλαγείτε με συμβουλευτική, ξέρετε, πηγαίνοντας σε σύμβουλο. Και μόνο το γεγονός ότι θα είστε στην καρέκλα ή τον καναπέ του συμβούλου, πρόκειται να σας κάνει να αμφιβάλετε για τον εαυτό σας. Δηλαδή, δεν θα ήσασταν εκεί χωρίς την αμφιβολία και μετά αυτό ενισχύει όλη την αβεβαιότητα που έχετε. Δεν νομίζω ότι μπορείτε να απαλλαγείτε με συμβουλευτική, πηγαίνοντας πίσω και ξαναζώντας τραυματικές στιγμές της ζωής σας. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι θα σας κάνει να αμφιβάλετε για τον εαυτό σας ακόμα περισσότερο.
Η αμφιβολία είναι ένα παιχνίδι. Είναι παιχνίδι του διαβόλου τελικά.
Η αμφιβολία φτάνει πολύ- πολύ βαθιά. Μπαίνει στο μυαλό σας και πάει μέσα στην καρδιά σας. Διαποτίζει τις σχέσεις σας, τα πάντα. Διαποτίζει τα οικονομικά σας, την επαγγελματική σας ζωή.
Και η αμφιβολία – φτάνοντας σ’ αυτό το μέρος στο ταξίδι σας, μένοντας εδώ σαν ενσωματωμένοι Μάστερ, θα σας το πω ευθέως – δεν έχετε την πολυτέλεια να αμφιβάλετε για τον εαυτό σας πια. Αυτό είναι. Είναι τόσο σαφές. Είναι τόσο απλό. Δεν έχετε την πολυτέλεια να αμφιβάλετε για τον εαυτό σας.
Θα προσπαθήσετε. Ξέρω ότι πρόκειται να προσπαθήσετε και, ω, αυτός ο επόμενος μήνας θα είναι ένας ενδιαφέρων μήνας. Θα μου θυμώσετε πολύ και θα προσπαθήσετε να φιλοσοφήσετε σχετικά με την αμφιβολία και την ευτυχία μέχρι αηδίας μέχρι να με κάνει να θέλω να φτύσω.
Πραγματικά πρόκειται να παίξετε ένα πιο έντονο παιχνίδι αμφιβολίας αυτό τον επόμενο μήνα, γιατί δεν είστε σίγουροι , λοιπόν, αμφιβάλετε για όσα λέω εδώ, και σε κάποιο σημείο, πρόκειται να συνειδητοποιήσετε, “Να πάρει, αυτός ο Αντάμους είχε δίκιο. Δεν έχω πια την πολυτέλεια της αμφιβολίας.”
Η αμφιβολία είναι ένα συναισθηματικό και διανοητικό παιχνίδι, που παίζετε με τον εαυτό σας. Σας κρατάει ανθρώπινους. Σας κρατάει μικρούς. Σας κρατάει χαμένους. Και ρωτάτε, “Μπορώ απλά να εγκαταλείψω το παιχνίδι; Μπορώ πραγματικά να το κάνω αυτό;”
Μην κάνετε αυτή την ερώτηση έτσι, με τέτοιο αμφιταλαντευόμενο τρόπο. Ναι, μπορείτε να πάτε κατευθείαν πέρα από αυτό. Φτάνουν οι αμφιβολίες.
Να λοιπόν τί πρόκειται να αντιμετωπίσετε. Πάντα χρησιμοποιούσατε την αμφιβολία σαν εργαλείο αυτο-αξιολόγησης, για να αποφεύγετε τα ρίσκα και για να σιγουρεύεστε ότι τα πράγματα απλά δεν θα ξεσπούσαν πάνω σας. Αμφιβάλλατε για τον εαυτό σας όταν νιώθατε ακόμα και μεγάλες περιόδους πάθους. Αμφιβάλλατε, φοβούμενοι να ξεχωρίσετε από τους άλλους, φοβούμενοι να είστε διαφορετικοί, φοβούμενοι ότι ίσως αυτό να ήταν λάθος. Αμφιβάλλατε για τον εαυτό σας κι έτσι μένατε μικροί, πραγματικά μικροί. Φτάνει. Φτάνει πια.
Κι όπως μιλήσαμε παλιότερα για το makyo, τα πνευματικά σκ@@, την πνευματική απόσπαση, θα μιλήσουμε περισσότερο για την αμφιβολία στην επόμενη συνάθροιση μας, αλλά – και υπάρχει μια λέξη γι’ αυτό που θα χρησιμοποιήσω αργότερα – όχι πια αμφιβολία. Όχι στην αμφιβολία. Δεν έχει πια θέση εδώ. Ούτε σε σας, ούτε στους άλλους Σώμπρα.
Δεν χρειάζεστε πια αυτό το δίχτυ ασφαλείας. Δεν χρειάζεστε αυτό τον διπλό έλεγχο στον εαυτό σας. Δεν χρειάζεστε τον περιορισμό, στον οποίο σας βάζει η αμφιβολία. Δεν χρειάζεται πια να επανελέγχετε το μυαλό σας ή τις σκέψεις σας ή τις πράξεις σας και ξέρω ότι πρόκειται να το αντιμετωπίσετε καθώς θα σταθμίζετε την έλλειψη αμφιβολίας, “Τι θα με κρατήσει στη σωστή θέση; Τι θα με ελέγχει; Τι θα με εμποδίσει να τρελαθώ; Αν δεν αμφιβάλλω για τα πράγματα που κάνω, μήπως θα ξεφύγω και θα κάνω τρελά πράγματα;”
Όχι, όχι. Κάνετε τρελά πράγματα τώρα, με το να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας, με το να ζείτε μικρές ζωές, με το να μην είστε ευτυχισμένοι την κάθε στιγμή. Αυτό είναι τρελό.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή σήμερα.
Όταν ο μαθητής ρώτησε τον Δάσκαλο, “Δάσκαλε, είσαι ευτυχισμένος;” ο Δάσκαλος απλά απάντησε, “Δίχως καμιά αμφιβολία.”
Λέγοντας έτσι, “Ναι, είμαι ευτυχισμένος γιατί δεν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Εγώ Είμαι Όλα όσα Είμαι. Είμαι ευτυχισμένος, γιατί παράτησα αυτό το παιχνίδι πριν από καιρό και τώρα μπορώ να είμαι ευτυχισμένος. Η αμφιβολία είναι δολοφόνος. Η αμφιβολία είναι βιαστής. Η αμφιβολία είναι κλέφτης. Απλά της είπα να μείνει έξω από τη ζωή μου.”
Ο Δάσκαλος οδηγούσε τώρα στον αυτοκινητόδρομο μέσα στην κόκκινη Πόρσε 911 αντίκα. Χαμογελούσε μόνος του για την ομορφιά εκείνης της συνάθροισης, για το ότι είχε αφήσει όλους τους μαθητές σε σκέψη μέχρι την επόμενη συνάθροιση.
Οδηγούσε σ’ αυτό τον φαρδύ αυτοκινητόδρομο, χωρίς κίνηση, με τον ήλιο να δύει, πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε, “Όλα είναι καλά σε όλη την δημιουργία. Είμαι τόσο ευτυχισμένος.”
Με αυτά, αγαπητοί Σώμπρα, δεν χρειάζομαι κοινό, αλλά (ο Αντάμους γελάει) πραγματικά μου λείπετε όλοι.
Εγώ Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.
Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες : Ζωή Μπουζούκα, Φωτεινή Καμπά
*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, και το βίντεο με υπότιτλους, για να μhttps://www.youtube.com/watch?v=wZBMlno1Ykcπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! ”
Y.Γ. Αν δεν έχετε Pay Pal, μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας στον κάτωθι λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς με ΙΒΑΝ : GR 55 01720200005020038694242