Shoud 11, Passion 2020

Ιούλιος 2020

( Eπιτρέπω και ΚΑΙ, Μάστερ και Άνθρωπος, Η Πραγμάτωση, Ένας πλανήτης σε αλλαγή,Ύπνος και όνειρα, Αυτοί που οραματίζονται τον κόσμο, Το Φως των Σώμπρα, Ξυπνώντας από το Όνειρο, Μεράμπ)

Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.

Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή κι ας καλωσορίσουμε όλους σ’ αυτή την όμορφη συνάθροιση. Είμαστε εδώ, στο κατακαλόκαιρο -ή αν είστε στο Νότιο ημισφαίριο, στο καταχείμωνο – του 2020, ακριβώς στο μέσον των πάντων, ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να είστε, ακριβώς – ακόμα και τώρα, ακόμα και με πολλή ανησυχία – πιθανόν εδώ ακριβώς θα πρέπει να είστε, γιατί συμβαίνουν τόσα πολλά αυτή τη στιγμή.

Ας πάρουμε αυτή την καλή βαθιά αναπνοή μαζί και καλωσορίζω καθέναν από σας εδώ.

Λοιπόν, μου είπαν ότι δεν υπάρχει κοινό εδώ σήμερα, όμως στέκομαι εδώ στη σκηνή, στο Κέντρο Επικοινωνίας του Βυσσινί Κύκλου και υπάρχουν εδώ χιλιάδες από σας. Χιλιάδες. Αν μπορούσαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία όλων εδώ στο κοινό (η κάμερα δείχνει το ‘άδειο’ στούντιο). Χαίρομαι που βλέπω τόσους πολλούς από σας. Έχουμε χιλιάδες από σας που συντονίζονται τώρα απ’ όλο τον κόσμο. Είστε εδώ. Έχουμε τον Σαρτ στη συνηθισμένη του θέση. Η DocCE είναι εδώ. Ω, όλοι όσοι ήταν εδώ. Ο FM είναι εδώ, φυσικά, κι ανακατεύεται με τα ηλεκτρονικά όπως συνήθως, απλά για να δείξει σε όλους ότι είναι εδώ. Χιλιάδες από σας και χιλιάδες που έρχονται άλλη στιγμή, για να είναι εδώ σε άλλη στιγμή.

Έτσι αυτός ο χώρος δεν είναι καθόλου κενός. Είναι γεμάτος με τις ενέργειες των Σώμπρα, μερικών Αναληφθέντων Δασκάλων και, φυσικά, με εμένα. Εμένα. Και προσέξατε, ο Κώλντρε και η Λίντα το ανέφεραν, την καινούρια σκηνή. Α, ναι. Την έκαναν μεγαλύτερη, όχι επειδή χρειαζόμουν περισσότερο χώρο, αλλά μου αξίζει περισσότερος χώρος. Μεγαλύτερη σκηνή για να τριγυρίζω, να βηματίζω, να τρελαίνω τους αγαπητούς χειριστές της κάμερας. Με είχαν στριμωγμένο πριν και ήταν τόσο περιοριστικό.

Όμως είμαστε εδώ το καλοκαίρι – ή το χειμώνα, ανάλογα πού ζείτε – της Πραγμάτωσης. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ αυτή τη στιγμή στην προσπάθεια μου να είμαι κοινωνικά και πολιτικά ορθός, αλλά όχι πνευματικά ορθός.

Επιτρέπω & Και

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, ας σταματήσουμε για μια στιγμή. Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα τώρα, και ξέρετε, πριν από πολύ καιρό είπα ότι θα ήθελα να με θυμούνται για δυο πράγματα συγκεκριμένα. Το ένα είναι το Επιτρέπω. Το Επιτρέπω. Ξέρω ότι το κοπανάω συνεχώς – “Απλά αφεθείτε κι επιτρέψτε.” Ξέρω ότι μερικοί από σας έχετε βαρεθεί το Επιτρέπω και θέλετε κάτι καινούριο, αλλά το Επιτρέπω είναι τόσο αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος του ερχομού στην Πραγμάτωση. Δεν φτάνετε εκεί μέσω της δουλειάς και της προσπάθειας. Φτάνετε εκεί επιτρέποντας να συμβεί κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό. Το Επιτρέπω. Το Επιτρέπω είναι, θα λέγαμε, η γρήγορη πορεία προς την Πραγμάτωση.

Το δεύτερο είναι, και πραγματικά δεν έχω μιλήσει πολύ γι’ αυτό πρόσφατα, το Και. Το Και. Πρόκειται να μπούμε όλο και περισσότερο στο Και. Έπρεπε να εστιάσουμε στο Επιτρέπω, αλλά το Και, η πολυδιαστασιακή ύπαρξη – άχρονη, δίχως χώρο, με την ικανότητα να βρίσκεται σε πλήθος εμπειριών και ενοράσεων ταυτόχρονα. Δεν ήταν ποτέ στο σχέδιο να είστε τόσο εστιασμένοι, ώστε να έχετε μόνο μια πραγματικότητα. Ποτέ, ποτέ δεν ήταν αυτός ο σκοπός, αλλά εκεί ήταν που τα πράγματα κάπως τελείωσαν. Τώρα πηγαίνουμε πέρα απ’ αυτό στο Και. Δεν χάνετε το μυαλό σας. Δεν χάνετε το μυαλό σας. Ανοίγετε την ψυχή σας τώρα για να είναι στο Και. Συμβαίνουν πολλά πράγματα.

Ξέρω ότι μερικοί από σας έχετε αυτές τις παράξενες εμπειρίες πρόσφατα κι αναρωτιέστε αν είστε πραγματικά γειωμένοι, αν έχετε τα πόδια σας στον πλανήτη. Αναρωτιέστε γιατί δεν μπορείτε να θυμηθείτε πράγματα, γιατί όλα μοιάζουν τόσο χάλια. Είναι επειδή αληθινά πηγαίνετε στο Και τώρα κι εκεί ακριβώς θα πρέπει να είστε.

Μάστερ και Άνθρωπος

Ας αρχίσουμε με κάτι σαν εμπειρία, κάτι σαν ιστορία και θα επιστρέψουμε σ’ αυτό στο τέλος. Αλλά θα είναι μέρος αυτού που θα κάνουμε σε ολόκληρη αυτή τη συνεδρία, μετά από μια γουλιά καφέ, φυσικά. Αα!

Ο Μάστερ καθόταν στο παγκάκι. Ο Μάστερ αντιλαμβανόταν όλα όσα συνέβαιναν γύρω του ή της. Ο Μάστερ δεν τα αγνοούσε ούτε και αδιαφορούσε. Απλά ο Μάστερ καταλάβαινε, ότι όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Έτσι ο Μάστερ καθόταν στο παγκάκι παρατηρώντας όλη τη φασαρία κι όλο το χάος και δεν προσπαθούσε να το αλλάξει – αντιλαμβανόταν αλλά δεν κατέβαλε προσπάθεια να το αλλάξει – γιατί ο Μάστερ είχε μάθει πριν από πολύ καιρό, ότι αυτό γίνεται από ευσπλαχνία.

Ο Μάστερ καθόταν εκεί απλά ακτινοβολώντας το φως του ή της. Αυτό το φως, αυτή η φώτιση ήταν ειδικά για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ήταν εδώ περνώντας τόσες αλλαγές και αναστάτωση μέσα του, ενώ ταυτόχρονα ο πλανήτης περνούσε αλλαγές και αναστάτωση. Ο άνθρωπος αναρωτιόταν αν θα τα κατάφερνε ποτέ. Ο  άνθρωπος ήταν γεμάτος με αμφιβολίες και θυμό μερικές φορές. Ο Μάστερ δεν προσπαθούσε να αλλάξει τον άνθρωπο, αλλά απλά ακτινοβολούσε το φως του ή της στον άνθρωπο.

Ο Μάστερ ήταν πέρα από τον χρόνο και το χώρο. Έτσι, δεν υπήρχε παρελθόν, δεν υπήρχε μέλλον. Όλα ήταν στο Τώρα. Αλλά ο άνθρωπος επειδή ήταν ακόμα σ’ αυτό που θα λέγαμε Τώρα, ή ακόμα και στο παρελθόν, κατά κάποιον τρόπο – γιατί οι άνθρωποι συχνά λειτουργούν στο παρελθόν – ο άνθρωπος ξαφνικά αντιλήφθηκε ένα φως κι ένιωσε ότι ερχόταν από το μέλλον, παρόλο που αληθινά ήταν απλά ο Μάστερ στο Τώρα. Και σ’ αυτό το φως, ο άνθρωπος ήξερε τί  θα έφερνε το μέλλον.  Σ’ αυτό το φως εκείνη τη σύντομη στιγμή στο χρόνο, ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι στο μέλλον αυτός ήταν πραγματωμένος. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ενσωματωμένος με τον Μάστερ και το Εγώ Είμαι κι ο άνθρωπος πραγματικά δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για τίποτα, να φοβάται τίποτα, να έχει άγχος κι ο άνθρωπος επέστρεψε στο αγνό Επιτρέπω, ξέροντας ότι στο μέλλον, σ’ αυτό το φως του Μάστερ, η Πραγμάτωση συνέβη.

Ας αφήσουμε εκεί την ιστορία προς το παρόν. Θα την πιάσουμε αργότερα σ’ αυτό το Shoud. Και πραγματικά, όπως ανέφερε η Λίντα πριν, πρόκειται να κάνουμε 12  Shoud σ’ αυτή τη σειρά, που θα φτάσουν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού – ή του χειμώνα, αν είστε στο άλλο ανάποδο μέρος του πλανήτη.

Η Πραγμάτωση

Ας αρχίσουμε με το πού είμαστε τώρα – Καλοκαίρι/ Χειμώνας της Πραγμάτωσης. Αν δεν σας πειράζει, θα το λέω απλά το Καλοκαίρι – το Καλοκαίρι της Πραγμάτωσης. Έχω μιλήσει γι’ αυτό αρκετό καιρό τώρα, είπα ότι μέχρι το τέλος αυτού του καλοκαιριού, περιμένω ότι θα υπάρχουν τουλάχιστον χίλιοι Σώμπρα που θα έχουν επιτρέψει την Πραγμάτωσή τους.

Ίσως ρωτήσετε “Πώς θα το ξέρετε;” Μήπως θα βγάλουμε έναν κατάλογο, ίσως θα  τυπώσουμε έναν κατάλογο στο περιοδικό των Σώμπρα για το οποίο μιλούσε πριν ο Κώλντρε, στο πίσω μέρος ακριβώς μετά από τον κατάλογο των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν και τώρα θα έχουμε έναν κατάλογο των πραγματωμένων Μάστερ; Αμφιβάλλω. Αμφιβάλλω ότι θα ήθελαν πραγματικά τα ονόματα τους σ’ αυτόν, γιατί είναι κάτι το τόσο προσωπικό και ιδιωτικό που συμβαίνει.

Όπως ανέφερα σε μια από τις άλλες πρόσφατες συναθροίσεις μας, υπάρχει μια γενική περίοδος που φτάνεις στην Πραγμάτωση και πραγματικά δεν θέλεις καν να μιλήσεις γι’ αυτό. Δεν θέλεις καν να βγεις από τον εαυτό σου με αυτό για έξι, ίσως ακόμα και 12 μήνες. Είναι τόσο βαθιά προσωπικό. Και δεν θέλω να πω ότι είναι τόσο εύθραυστο, αλλά είναι τόσο πολύτιμο κι αγνό. Δεν θέλετε να κηλιδωθεί από τις σκέψεις, τις απόψεις, τις ιδέες κανενός γι’ αυτό. Επίσης, είναι απλά καιρός να βυθιστείτε σ’ αυτό, να το απολαύσετε, να μείνετε σ’ αυτό.

Έχετε δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση για τόσες πολλές ζωές και μετά στο πρόσφατο κομμάτι αυτής της ζωής, το έχετε επιτρέψει. Τώρα οι περισσότεροι από σας πρόκειται να νιώσετε ότι δεν χρειάζεται να βγείτε και να το διατυμπανίσετε ή να καμαρώνετε ή οτιδήποτε άλλο. Μερικοί από σας ίσως το κάνουν. Μερικοί από σας ίσως το κάνουν και δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σ’ αυτό. Είναι απλά πώς θέλετε να το κάνετε. Όμως η μεγάλη πλειοψηφία πραγματικά θα θελήσουν να έχουν χρόνο με τον εαυτό τους. Ίσως θα είναι μια από τις πιο έντονες περιόδους απ’ όλες τις ζωές τους σ’ αυτό τον πλανήτη, σ’ αυτό το πολύτιμο χρονικό πλαίσιο των έξι έως δώδεκα μηνών.

Δεν πρόκειται απαραίτητα να γράψουν γι’ αυτό στον Βυσσινί Κύκλο και βέβαια ξέρουν ότι ο Βυσσινί Κύκλος δεν πρόκειται να το επιβεβαιώσει έτσι κι αλλιώς. Εξαρτάται εντελώς από το άτομο. Δεν πρόκειται απαραίτητα να το αναρτήσουν παντού στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν πρόκειται απαραίτητα να γράψουν βιβλία γι’ αυτό, γιατί είναι τόσο βαθιά προσωπικό και υπάρχει επίσης μια επίγνωση, ότι κάθε άτομο θα πρέπει να το κάνει με το δικό του τρόπο.

Δεν υπάρχει δάσκαλος σ’ αυτό το τελικό κομμάτι της διαδρομής, σ’ αυτό το φινάλε του ερχομού σας στην Πραγμάτωση. Εγώ δεν είμαι ο δάσκαλός σας. Είμαι ένας καθρέφτης. Είμαι ένας μεγάλος καθρέφτης για καθέναν από σας. Ούτε μια λέξη που εγώ διδάσκω ή λέω, σας διδάσκει πραγματικά. Εγώ απλά σας καθρεφτίζω και γι’ αυτό μπορούμε να κάνουμε ένα τέτοιο Shoud και μπορεί να είναι πέντε, 10, 20.000 άνθρωποι που το ακούνε κι όλοι πρόκειται να το ακούσουν διαφορετικά, γιατί ακούνε τους εαυτούς τους στο Shoud. Αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν περισσότερα σ΄ αυτό, αλλά νιώθουν ότι είναι τόσο προσωπικό. Δεν είναι από μένα. Είναι επειδή ακούτε τον ίδιο σας τον Εαυτό, αισθάνεστε τον ίδιο σας τον Εαυτό εδώ μέσα.

Λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, είμαστε εδώ αυτό το Καλοκαίρι της Πραγμάτωσης. Πώς θα ξέρουμε στο τέλος του καλοκαιριού; Ο Κώλντρε μου κάνει αυτή την ερώτηση τουλάχιστον 20 φορές την ημέρα και του δίνω συνέχεια την ίδια απάντηση. Δεν είναι τρελό, ότι εξακολουθεί να πιστεύει ότι η απάντηση πρόκειται να αλλάξει; Ίσως απλά να επινοήσω κάτι για να τον καθησυχάσω ώστε να σταματήσει να ρωτάει συνεχώς “Πώς θα ξέρουμε; Πώς θα ξέρουμε;” Το νιώθετε. Απλά το νιώθετε. Θα το ξέρετε όταν θα είναι σωστό κι έτοιμο να το μάθετε κι αυτό είναι. Αυτό είναι.

Όμως είμαστε εδώ σ’ αυτή την εποχή της Πραγμάτωσης. Είμαστε στο κατακαλόκαιρο – ή το καταχείμωνο – στο κατακαλόκαιρο του ερχομού στην  Πραγμάτωση. Δεν είναι λες κι ένα μεγάλο ρολόι μετράει το χρόνο. Πιο πολύ είναι σαν κάτι να ξεδιπλώνεται και ξεδιαλύνεται κι ανοίγει κι όλο αυτό, εν μέσω αυτού του τρελού κορωνοϊού. Δεν είναι σύμπτωση ότι όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα.

Ένας Πλανήτης σε Αλλαγή

Δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι ο πλανήτης περνάει μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές -όχι, το παίρνω πίσω – την μεγαλύτερη αλλαγή, που έχει ποτέ περάσει ο πλανήτης σε μια τόσο σύντομη, συμπυκνωμένη χρονική περίοδο. Όχι μόνο έχετε τον κορωνοϊό, ο οποίος πραγματικά λειτουργεί, ώστε να κινηθούν πράγματα στον πλανήτη. Και ξέρω ότι κάθε φορά που γίνεται αλλαγή, κάθε φορά που υπάρχει μια μεγάλη μετάβαση, προκαλείται πολλή αναταραχή και χάος κι ανησυχία και φόβος, αλλά αυτό είναι εκεί και κάνει τη δουλειά του, σ’ αυτή την τέλεια χρονική στιγμή στον πλανήτη και μέσα στο πλαίσιο της Εποχής των Μηχανών, μιας εποχής που η τεχνολογία αλλάζει την ίδια τη φύση του ανθρώπινου είδους, του ανθρώπινου μυαλού και κάθε άλλης ανθρώπινης πλευράς. Κι όλα συμβαίνουν τώρα κι εσείς επιλέξατε να είστε εδώ.

Το έχω πει ήδη πολλές φορές, μπορούσατε να έχετε φτάσει στην Πραγμάτωση στην τελευταία σας ζωή ή 20 χρόνια πριν ή άλλοτε, αλλά επιλέξατε να είστε εδώ. Νιώστε την ομορφιά και τη σοφία σ’ αυτό, αυτό το φως που ήρθε από το Μάστερ που καθόταν στο παγκάκι, που θα μπορούσε να ήταν από την περασμένη ζωή, θα μπορούσε να ήταν το 1700, θα μπορούσε να είναι το έτος 2060. Δεν έχει σημασία, γιατί ο Μάστερ είναι άχρονος. Όμως αυτό το φως φωτίζει όχι μόνο τον πλανήτη, αλλά κυρίως τον άνθρωπο που ήταν στον πλανήτη κι ο άνθρωπος παίρνει αυτή την προειδοποίηση κι αυτή την επίγνωση ότι “Αυτό είναι” κι ο άνθρωπος τότε επιτρέπει την Πραγμάτωσή του.

Ο πλανήτης περνάει αυτή την απίστευτη περίοδο και οι Σώμπρα με ρωτούν “Αντάμους, δεν ανησυχείς γι’ αυτό;” Όχι, αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα με ανησυχούσε. Είμαι ενθουσιασμένος με αυτό. Και μετά λένε “Αντάμους, δεν είναι φοβερό που πεθαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;” Κάθε μέρα πεθαίνουν άνθρωποι και δεν έχω σκοπό να φανώ ψυχρός, αλλά ο θάνατος είναι μια φυσιολογική μετάβαση. Σταματήστε να τον φοβάστε. Σταματήστε να τον σκέφτεστε σαν ένα απαίσιο τρομερό διαβολικό πράγμα. Είναι μια φυσιολογική μετάβαση κι εκείνοι που κάνουν τώρα τη μετάβαση, επιλέγουν σε κάποιο επίπεδο, ίσως όχι ο περιορισμένης συνείδησης ανθρώπινος εαυτός, αλλά σε κάποιο επίπεδο λένε “Θα φύγω τώρα. Πρόκειται να επιστρέψω αφού τελειώσει η αλλαγή.”

Δεν υπάρχει κάποια σοφία σ’ αυτό; Δεν υπάρχει κάποια σοφία στο να λες “Ξέρετε, τα πράγματα είναι πραγματικά τρελά στον πλανήτη τώρα και πέρναγα κάπως δύσκολα έτσι κι αλλιώς. Γιατί να μη γυρίσω όταν τακτοποιηθούν λίγο, αφού συμβεί όλη αυτή η αλλαγή που συμβαίνει τώρα;” Δεν είναι κακή ιδέα. Είναι σαν να λες ότι πρόκειται να περιμένεις μέχρι να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και μετά θα γυρίσεις. Δεν είναι κακό αυτό.

Έτσι, είμαστε εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη τώρα, σε χρόνο μηδέν, κι όχι μνο αυτό αλλά εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι η Ημέρα της Ανεξαρτησίας, η 4η Ιουλίου, της ελευθερίας. Ήμουν στενά συνδεδεμένος έχοντας βοηθήσει στο σχεδιασμό του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην τελευταία μου ζωή ήμουν εδώ πέντε φορές για να βοηθήσω τους Πατέρες του Έθνους. Έτσι, και για μένα είναι μια ξεχωριστή μέρα – η ανεξαρτησία – γιατί, απ’ όλα τα πράγματα για τα οποία έχω ένα πάθος, είναι η ελευθερία –η ελευθερία – και τελικά η ελευθερία από τα δεσμά της ανθρώπινης κατάστασης, ελευθερία επιστροφής στην κατάσταση της χάρης και της ροής.

Αυτός ο κορωνοϊός που σαρώνει όλο τον πλανήτη και μιλήσαμε γι’ αυτόν ήδη, δεν πρόκειται να φύγει αμέσως. Θα συνεχίσουν να λένε ότι είναι στα πρόθυρα της λύσης του ζητήματος κι ότι το έχουν αρκετά υπό έλεγχο και λοιπά. Δεν το έχουν. Καθόλου. Δεν είναι ανάγκη να τον φοβάστε, αλλά δεν τον έχουν υπό έλεγχο. Πρόκειται να συνεχίσει να μεταλλάσσεται. Πρόκειται να συνεχίσει να αναπτύσσει κι άλλα αγκαθάκια που προεξέχουν, μηχανισμούς προσκόλλησης, για να είναι σίγουρο ότι δεν θα φύγει αμέσως και πρόκειται να συνεχίσει να μεταλλάσσεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αλλά δείτε το σαν μια απάντηση στη συνείδηση, όχι σαν ένα κακό ιό, αλλά σαν αντίδραση στη συνείδηση και μετά σε κάποιο σημείο θα εξαφανιστεί. Θα φέρει σε αμηχανία την ιατρική κοινότητα. Θα έχουν κάθε είδους δικαιολογίες γι’ αυτό, αλλά θα βρεθούν σε αμηχανία. Ω, και οι συνωμοσιολόγοι. Ουφ! Αυτό θα είναι υλικό που θα συνεχιστεί για δεκαετίες, σχετικά με το τί το προκάλεσε εξαρχής κι αν ήταν μια δόλια κυβέρνηση ή εξωγήινες δυνάμεις που το προκάλεσαν στην ανθρωπότητα και θα συνεχίσουν για πολύ σχετικά με αυτό. Όχι, είναι τόσο απλό, όσο ένας ιός της συνείδησης.

Και τελικά, η μεγαλύτερη συνέπεια είναι η οικονομία και μετά υπάρχουν οι  παραλλαγές της. Αυτό θα χτυπήσει την οικονομία, αλλά όταν χτυπηθεί η οικονομία, τί συμβαίνει; Πολλοί άνθρωποι τα φέρνουν πραγματικά δύσκολα. Έτσι κι αλλιώς ζουν με πολύ περιθωριακό τρόπο. Βρίσκονται σ’ αυτή τη «μόνο τα απαραίτητα»  κατάσταση ύπαρξης και νοοτροπίας. Και τώρα, όταν θα υπάρχουν ακόμα λιγότερα από πριν, τί θα συμβεί; Κοινωνική αναταραχή. Κοινωνική αναταραχή, και ξαφνικά οι άνθρωποι θα γίνουν πολύ θυμωμένοι και μη ανεκτικοί. Ξαφνικά θα ανάβουν τα αίματα. Ξαφνικά τα πάντα θα είναι φυτίλι για μια μικρή σπίθα, για να ξεκινήσει οτιδήποτε.

Αυτή τη στιγμή βλέπετε την κοινωνική αναταραχή στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη φωνή των μειονοτήτων να βγαίνει τώρα και πολλά απ’ αυτά αποδίδονται στην αστυνομική βία. Όμως το πραγματικό ζήτημα είναι τα οικονομικά. Το πραγματικό ζήτημα. Αν υπήρχε οικονομική ισορροπία, ευκαιρίες και πρόσβαση σε όλους, δεν θα υπήρχε όλη αυτή η κοινωνική αναταραχή. Δείτε τί συμβαίνει τώρα στο Χονγκ Κονγκ. Σχετίζεται με την ελευθερία και τη δημοκρατία, αλλά επίσης και με την ικανότητα να έχει κανείς όση αφθονία επιλέγει κι αυτό το ατομικό δικαίωμα, αυτό το δικαίωμα της ψυχής το στερούνται εκείνοι στο Χονγκ Κονγκ.

Αυτό δεν είναι το τέλος της κοινωνικής αναταραχής, που εμφανίζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους σε όλο τον πλανήτη. Πραγματικά είναι μόνο η αρχή. Θα εμφανιστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί από σας έχετε ανησυχία γι’ αυτό. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Αυτό δεν είναι δικό σας. Όχι, δεν είναι δικό σας. Έχετε άλλα πράγματα να κάνετε σ’ αυτό τον πλανήτη.

Έτσι αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένας πλανήτης σε αναταραχή, ένας πλανήτης σε μια περίοδο πολύ μεγάλης αλλαγής, της μεγαλύτερης αλλαγής που έγινε ποτέ. Και δεν το λέω αυτό χαλαρά ή δεν το λέω για να κάνω μια σπουδαία δήλωση. Είναι κυριολεκτικά αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη.

Ύπνος και Όνειρα

Από τη δική μου οπτική γωνία, είναι πολύ ενδιαφέρον να το παρατηρώ. Προφανώς υπάρχουν πράγματα για τα οποία δεν μιλάνε στις ειδήσεις, αλλά αυτό που έχω δει επίσης είναι, ότι οι συνήθειες στον ύπνο δεν είναι όπως παλιά. Το έχω κοιτάξει, ιστορικά, ενεργειακά, και πάνε τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις χιλιάδες χρόνια από τότε που υπήρχε τόσος ύπνος στον πλανήτη. Είναι αξιοπρόσεκτο.

Λοιπόν, πιθανόν οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι έμεναν σπίτι και ξαφνικά άρχισαν να νυστάζουν πολύ. Κουράζονται πολύ. Έτσι το νέο παγκόσμιο χόμπι είναι να παίρνουν έναν υπνάκο. Η σιέστα.

Οι άνθρωποι κοιμούνται περισσότερες ώρες, ναι, γιατί δεν χρειάζεται να βάλουν το ξυπνητήρι και να σηκωθούν το πρωί για να πάνε σε μια δουλειά ή αν κάνουν μια δουλειά, την κάνουν από το σπίτι. Δεν χρειάζεται να πηγαινοέρχονται και να ντύνονται και λοιπά. Συμβαίνουν μερικά πραγματικά άσχημα πράγματα, όταν κάποιος ξεκινάει στο βίντεο την πρώτη του συνάντηση της ημέρας, γιατί μερικοί απ’ αυτούς δεν φοράνε ρούχα. Πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν πλυθεί. Δεν έχουν βουρτσίσει τα δόντια τους ή χτενίσει τα μαλλιά τους και λοιπά. Είναι οκέι. Είναι λίγο πιο χαλαρό. Αλλά αν μπορούσατε να το δείτε όπως το βλέπω εγώ, ουφ! Ουαου. Ίσως αργότερα στη διάρκεια της μέρας, στις τρεις, τέσσερεις η ώρα, μπορεί να κάνουν ένα ντους ή ίσως να πάρουν έναν υπνάκο και να κάνουν ντους την επόμενη μέρα.

Υπάρχει απίστευτο ποσοστό ύπνου στον πλανήτη κι αυτό είναι καλό. Είναι καλό -ο ύπνος – γιατί επισκευάζεις το σώμα. Επιστρέφεις σε μια λίγο πιο κανονική νοοτροπία. Βοηθάει το μυαλό. Πολύς ύπνος και ξέρω ότι πολλοί από σας έχετε κοιμηθεί πολύ και μετά αναρωτιέστε “Μου συμβαίνει κάτι;” Καθόλου. Είναι ώρα για ύπνο.

Κι έπειτα τα όνειρα. Λοιπόν, ξέρετε, αν ήταν να κοιτάξετε τα όνειρα συνολικά για τους ανθρώπους, όλοι ονειρεύονται πάντα, αλλά αναφέρομαι στην ένταση και στο ρυθμό των ονείρων που προκύπτει. Μοιάζει με εργοστάσιο ονείρων εκεί έξω, όλοι ονειρεύονται ασταμάτητα, ονειρεύονται πράγματα τα οποία ποτέ δεν ονειρεύτηκαν και θυμούνται περισσότερα όνειρα. Αν είχατε κάνει έρευνα στους ανθρώπους, ας πούμε, πριν δυο χρόνια και λέγατε “Θυμάσαι τα όνειρα [που είδες] τη νύχτα;”  -όπως κάθε νύχτα – η μεγάλη πλειοψηφία δεν θυμάται. Ίσως θυμούνται – αυτό ήταν πριν ένα δυο χρόνια – ίσως θυμούνται ότι ονειρεύονταν. Μπορεί μια ή δυο φορές κάθε δυο εβδομάδες να είναι πολύ συνηθισμένο να θυμούνται ότι ονειρεύονταν, αλλά όχι ποιο ήταν το όνειρο. Υπάρχουν πολλά όνειρα τώρα και οι άνθρωποι ξυπνούν στη μέση της νύχτας. Ξυπνούν από τον υπνάκο τους, που έχει όνειρα. Θυμούνται όνειρα όπως ποτέ πριν. Αυτός είναι ένας ονειρικός κόσμος τώρα και το γνωρίζετε κι εσείς γιατί το περνάτε.

Μερικά από τα όνειρα είναι εκνευριστικά. Μερικά από τα όνειρα είναι σχεδόν χωρίς νόημα και ξέρετε, τώρα βλέπετε αυτά τα όνειρα, που απλά συνεχίζονται και συνεχίζονται ξανά και ξανά. Είναι σαν να πέρασαν ατέλειωτες ώρες με τα όνειρα και μερικές φορές σηκώνεστε στη μέση της νύχτας μετά από ένα όνειρο και τί συμβαίνει; Σας ξαναπαίρνει ο ύπνος αργότερα, συνεχίζετε το όνειρο. Τι συμβαίνει μ’ αυτό;

Όταν φτάνετε σε μια περίοδο αλλαγής για σας, Σώμπρα, τα όνειρα είναι απλά ένας τρόπος με τον οποίο ο δράκος βοηθάει να απελευθερωθούν μερικές από τις παλιές βαθιές πληγές κι ενοχές μέσα σας. Τα όνειρα δεν είναι για να επανεξετάσετε και να επεξεργαστείτε και να αναλύσετε και να πάτε σε ένα σύμβουλο να μιλήσετε σχετικά. Είναι απλά “Ω, αυτό έχει ανασυρθεί, κάτι που είχε κρατηθεί μέσα μου και τώρα ανασύρεται για να απελευθερωθεί.” Περί αυτού πρόκειται.

Τα όνειρα είναι παλιές ιστορίες, παλιοί εφιάλτες, παλιές ενοχές. Δεν τα θυμάστε πάντα ακριβώς όπως συνέβησαν κι αυτό δεν έχει σημασία. Ούτε έχει σημασία ότι βλέπετε αυτή την αλληλουχία των τρελών ονείρων. Αυτό που έχει σημασία είναι να γνωρίζετε, ότι αυτά είναι πράγματα που απελευθερώνονται, τα αφήνετε, ώστε να φτάσετε στην Πραγμάτωσή σας. Και γίνεται πάρα πολύ έντονο με την κατάσταση των ονείρων ακριβώς πριν την Πραγμάτωση. Κατά κάποιον τρόπο, είναι καλύτερα να την κάνετε εκεί παρά συνειδητά μέσω του μυαλού όταν είστε ξύπνιοι. Να αφήσετε να φύγουν όλα αυτά τα σκουπίδια τη νύχτα.

Ξέρω ότι μερικοί από σας είστε εξαντλημένοι από τα όνειρά σας κι έχετε νοητικές δυσκολίες, είστε μπερδεμένοι από τα όνειρά σας. Απλά σταματήστε και πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Όλα αυτό είναι τα πράγματα που απομακρύνονται, που επιστρέφουν στην ενέργειά σας με έναν πολύ αγνό και καθαρό τρόπο. Τώρα οι άνθρωποι γενικά έχουν πολλά όνειρα.

Αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, η πλειοψηφία των ανθρώπων απλά νοσταλγούν να επιστρέψουν σ’ αυτό που βρίσκονταν πριν, λαχταρούν να επιστρέψουν στη ζωή τους. Έτσι πολλοί απ’ αυτούς απλά περιμένουν να ανοίξουν τα παμπ, τα μπαρ και τα εστιατόρια και τα καταστήματα, λαχταρούν να μπορέσουν να κάψουν τις μάσκες τους, να μη χρειαστεί να φορέσουν μάσκα ξανά, λαχταρούν να είναι ελεύθεροι να ταξιδέψουν οπουδήποτε θέλουν, να μπουν σε αεροπλάνο. Ένας Θεός ξέρει γιατί θα ήθελε κανείς να το κάνει αυτό, πάντως [λαχταρούν]να μπουν σε αεροπλάνο. Απλά θέλουν να επιστρέψουν στην περίοδο των προηγούμενων έξι μηνών. Αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν πρόκειται να συμβεί. Δηλαδή, ναι, μερικά πράγματα, ναι, τα εστιατόρια θα ανοίξουν ξανά, αλλά από την πλευρά της συνείδησης, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Ποτέ δεν θα μπορέσετε να γυρίσετε πίσω στο σημείο που ήμασταν.

Μερικά από τα παλιά πράγματα, μερικά από τα πράγματα που σας άρεσε να κάνετε, όπως να πηγαίνετε για μπόουλινγκ, θα ανοίξουν. Ένας Θεός ξέρει γιατί θα ήθελε κανείς να παίξει μπόουλινγκ, αλλά αυτά τα πράγματα θα ανοίξουν. Όμως θα υπάρχει κάτι διαφορετικό στην ατμόσφαιρα, στη συνείδηση, όταν βγούμε από όλο αυτό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη τώρα απλά περιμένουν να περάσει αυτό και τώρα αρχίζουν να απογοητεύονται. Πίστευαν ότι θα τελειώσει, ξέρετε, τον Απρίλιο ή το Μάιο. Μετά πίστεψαν ότι θα τέλειωνε το αργότερο αυτή την περίοδο, αρχές, μέσα του καλοκαιριού. Τώρα τους λένε ότι θα μπορούσε να κρατήσει πολύ καιρό, θα μπορούσε να είναι έξι, οχτώ μήνες προτού πραγματικά τους αφήσουν να βγουν από το σπίτι ξανά.

Έτσι αρχίζουν να απογοητεύονται και λαχταρούν και περιμένουν να επιστρέψουν και μέσα στη δυσαρέσκεια, είναι αναγκασμένοι να κοιτάξουν τη ζωή τους, τι κάνουν, πού βρίσκονται και τότε είναι που αρχίζει η αναταραχή, επειδή λένε ότι πρόκειται για ανισορροπία στα ατομικά τους δικαιώματα.
Όμως πραγματικά – δεν μπορώ να μη το τονίσω αυτό – πρόκειται για ανισορροπία τα οικονομικά τους δικαιώματα που παρουσιάζεται, γιατί δεν ξέρουν πώς να το εκφράσουν. Δεν το καταλαβαίνουν κι έτσι μετατρέπεται σε κάτι σχετικό με τα ατομικά δικαιώματα ή ενάντια στη βία -πράγμα που δεν είναι σωστό φυσικά – όμως αν πραγματικά το κοίταζαν, πρόκειται για τα οικονομικά δικαιώματα, είναι η οικονομική ισότητα κι αυτό θα αλλάξει. Θα αλλάξει εντελώς. Έτσι υπάρχει αυτή η τεράστια πλειοψηφία που απλά θέλει να επιστρέψει στην παλιά της ρουτίνα.

Εκείνοι που Ξαναφαντάζονται τον Κόσμο

Υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων στον πλανήτη, θα έλεγα περίπου 6½ τοις εκατό, που καταλαβαίνουν ότι αυτή τη στιγμή ο πλανήτης βρίσκεται στο χείλος της αλλαγής. Είναι μια περίοδος απίστευτης ευκαιρίας για αλλαγή. Αυτό το 6½ τοις εκατό, δεν φοβάται αυτό που συμβαίνει τώρα. Το καταλαβαίνουν σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης, ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα για μια πραγματική έκφραση ανάπτυξης και η ανάπτυξη μπορεί να έρθει από οπουδήποτε, από την μαζική ανάπτυξη νέων τεχνολογιών ως και τη μαζική νέα κατανόηση του ανθρώπινου σώματος όπως ποτέ πριν, πραγματικά τι είναι το DNA και τι είναι το RNA κι όλες οι λειτουργίες του σώματος. Και κάποιος θα πέσει πάνω σ’ αυτό που αποκαλώ anayatron. Δεν θα το ονομάσουν έτσι. Θα το ονομάσουν κάπως αλλιώς, αλλά θα καταλάβουν ότι το σώμα έχει ένα εσωτερικό, αόρατο σύστημα επικοινωνίας ή δίκτυο κι όταν το αξιοποιήσεις, μπορείς να αξιοποιήσεις οποιοδήποτε μέρος της ανθρώπινης βιολογίας.

Το αποτέλεσμα της έρευνας που γίνεται τώρα είναι άνευ προηγουμένου κι αυτό το 6½ τοις εκατό των πολύ συνειδητών υπάρξεων πραγματικά το καταλαβαίνει. Αυτοί αρχίζουν να ξαναφαντάζονται τον κόσμο. Τώρα, δεν είναι μια μεγάλη ομαδική προσπάθεια. Δεν είναι οργανωμένο, τουλάχιστον σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά αυτοί ξαναφαντάζονται τον κόσμο τώρα -πώς μπορεί να είναι, πού θα πάνε τα πράγματα. Δεν βγαίνουν στις πολιτικές συγκεντρώσεις να διαδηλώσουν στους δρόμους ή να αποφασίσουν αν θα πάνε με το ένα κόμμα ή το άλλο. Είναι κάπως πέρα απ’ αυτά. Είναι πιο συνειδητοί, και με την ευκαιρία, δεν είναι απαραίτητα Σώμπρα. Εσείς είστε στη δική σας κατηγορία. Αυτοί ξαναφαντάζονται τον κόσμο. Και θέλω ένα λεπτό εδώ μαζί σας, να κοιτάξουμε τώρα το νέο οραματισμό του πλανήτη.

Έτσι θα ζητήσω από την αγαπητή Λίντα να έρθει πάνω εδώ μπροστά. Έχουμε ετοιμάσει το αγαπημένο μου εργαλείο γραφής, τον βασικό απλό πίνακα για την Λίντα.

Έτσι, γιαένα λεπτό, τι ξαναφαντάζονται; Πού πηγαίνει ο πλανήτης; Δεν είναι απαραίτητα αυτό που εσείς ξαναφαντάζεστε, αλλά θέλω να νιώσετε πραγματικά τί συμβαίνει στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Θα πετάξω το πρώτο και μετά θα ζητήσω τη συμμετοχή σας. Πσςς! Κάποιος ρώτησε, λοιπόν, πώς ζητάω τη συμμετοχή σας; Είναι ότι ζητάω συμμετοχή σας και μετά εσείς κάπως το εκφράζετε και το ακούω και η Λίντα το γράφει στον πίνακα (η Λίντα γελάει). Είναι τόσο απλό. Να θυμάστε, είμαστε στο Και. Είμαστε στο Και και μερικοί από σας λένε “Ω, ξέρεις, δεν είμαστε εκεί. Πώς θα το ξέρεις;” Είμαστε εδώ! Κι εγώ ξέρω! Θα διαλέξω τα καλά.

Οκέι, θα ξεκινήσω με το πρώτο, Λίντα, στον πίνακα, αν θα μπορούσες να γράψεις στην κορυφή, “Ο νέος οραματισμός.” Ξαναφαντάζονται. Όταν έχετε ένα λεπτό έξω απ’ αυτά που κάνουμε τώρα, ξαναφανταστείτε. Νιώστε τί κάνει όλη αυτή η ομάδα, αυτό το 6½ τοις εκατό, ξαναφαντάζονται.

~ Το Περιβάλλον

Οκέι, ωραία, το πρώτο στον πίνακα, το περιβάλλον. Υπάρχουν πολλοί που  ξαναφαντάζονται το περιβάλλον. Απλά μην – απλά να τελειώσω αυτό και θα απευθυνθώ σε σας. Αυτοί ξαναφαντάζονται το περιβάλλον τώρα, τί θα μπορούσε να είναι. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν πολύ έντονα αισθήματα για την υπερθέρμανση του πλανήτη -δεν ξέρω πώς το λέτε στις μέρες μας – παγκόσμια αλλαγή ή κάτι άλλο, αλλά αυτοί ξαναφαντάζονται το πώς σχετίζονται οι άνθρωποι με το περιβάλλον.

Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα, γιατί μέχρι τώρα, σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι έπρεπε να προσπαθούν να ξεπεράσουν ή να παλεύουν με το περιβάλλον, με τα στοιχεία. Έπρεπε να επιζήσουν μέσα σ’ αυτά. Αλλά τώρα καθώς η Γαία φεύγει, οι άνθρωποι αναλαμβάνουν την ευθύνη για τον πλανήτη. Αυτοί ξαναφαντάζονται τη σχέση με τον πλανήτη, πώς τους υπηρετεί και πώς αυτοί μπορούν να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτόν.

Οκέι, αυτός που φώναξε πριν. Λοιπόν, όταν λέω φώναξε, απλά πρόβαλλε την ενέργεια σου, τη συνειδητότητα σου, εε, μερικοί από σας θα το έλεγαν ψυχική σας φωνή. Όμως πρέπει να το εκφράσεις. Ξέρετε, αν καθίσετε εδώ συγκρατώντας την,  πράγμα που όλοι -όχι όλοι εσείς – πολλοί από σας κάνετε˙ την συγκρατείτε και γίνεστε διανοητικοί μ’ αυτήν. Όχι, απλά την εκφράζετε. Αυτό κάνει ένας Μάστερ. Δεν την επιβάλλετε. Είναι λες κι ο Μάστερ ακτινοβολεί το φως. Ο Μάστερ δεν λέει “Να το φως. Καλά θα κάνεις να το φας, αλλιώς …” Όχι, να, απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή κι εκφράστε τη συνειδητότητα σας. Αυτό είναι. Θα το ακούσω. Εντάξει. Τι ήταν;

~ Τα Διαστημικά Ταξίδια

Τα διαστημικά ταξίδια. Αυτό είναι καλό. Ξαναφανταστείτε τον εαυτό σας στο σύμπαν -θα το αλλάξω λιγάκι. Ένας ένας. Όλοι σας φωνάζετε τώρα, κάνοντας εξάσκηση (ο Αντάμους γελάει). Απλά περιμένετε. Θα έρθω και σε σας.

Τα διαστημικά ταξίδια. Αυτό είναι αλήθεια και πραγματικά στην ουσία των διαστημικών ταξιδιών είναι η κατανόηση της σχέσης της Γης στο υλικό σύμπαν και αυτού που πραγματικά υπάρχει εκεί έξω. Ποιο είναι το επόμενο μεγάλο θέμα στα διαστημικά ταξίδια; Εκεί είναι που γίνεται συναρπαστικό. Δεν είναι απλά να πάτε στον Άρη. Αυτό είναι τόσο μακρινό κι αργό κι ο Άρης δεν είναι ακριβώς ένα σπα πολυτελείας. Δηλαδή, πηγαίνετε εκεί, δείτε και μόνοι σας, αλλά αυτό που βγαίνει σαν αποτέλεσμα του οραματισμού των διαστημικών ταξιδιών, είναι να φτάσετε σε μια νέα κατανόηση, ίσως ακόμα και στη διάρκεια της ζωής σας, ότι δεν χρειάζεται να μπείτε σε ένα μικρό μεταλλικό πύραυλο με καύσιμο και να προωθηθείτε σε έναν άλλο πλανήτη. Θα υπάρξουν νέοι τρόποι για να περάσετε μέσα από πολυδιαστασιακούς διαδρόμους. Στην αρχή θα είναι θεωρητικό, πολύ δυνατή θεωρία και μετά κάποιος θα αρχίσει να το κάνει πρώτα με μικροσκοπικά μόρια κι έπειτα με πιθήκους.

ΛΙΝΤΑ: Σταρ Τρεκ

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Ναι, έτσι ξαναφαντάζονται το Σταρ Τρεκ. Ναι. Ίσως να γίνει μια ολοκαίνουρια σειρά Σταρ Τρεκ για τη Λίντα (αυτή γελάει).

~ Η Οικογένεια

Επόμενο, ο νέος οραματισμός της οικογένειας. Αυτό είνι καλό -η οικογένεια.

ΛΙΝΤΑ: Η οικογένεια;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ο νέος οραματισμός της οικογένειας. Ο πυρήνας της οικογένειας, ο τρόπος που είναι σχεδιασμένη η οικογένεια υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Ήρθε η ώρα να τον ξαναφανταστούν. Δεν χρειάζεται να είναι ο παλιός τρόπος όπου βρίσκεις κάποιον, παντρεύεσαι, κάνεις παιδιά και πεθαίνεις.

Ο νέος οραματισμός της οικογένειας. Τί είναι μια οικογένεια τώρα στον πλανήτη; Λοιπόν, ποιος είναι οικογένεια; Δηλαδή, υπάρχει βιολογική οικογένεια, όμως υπάρχουν πολλές άλλες οικογένειες που είναι σε εξέλιξη. Και η οικογένεια, τι έχετε στον πλανήτη; Πρέπει εδώ να αναφερθώ στον Κώλντρε, έχετε μεικτές κι ανάμεικτες οικογένειες και δυσλειτουργικές οικογένειες και κάθε άλλο είδος οικογένειας στον πλανήτη. Αυτό αλλάζει. Και υπάρχουν πολλοί που θέλουν να γυρίσουν πίσω στην παραδοσιακή οικογένεια. Λένε ότι αυτό είναι όλο το πρόβλημα στη Γη, στον πλανήτη, το ότι απομακρυνόμαστε από την παραδοσιακή οικογένεια.

Ναι. Συνηθίστε το γιατί πρόκειται να συνεχιστεί. Και τι θα γίνει όταν δεν θα υπάρχουν πια κανονικοί βιολογικοί μητέρα και πατέρας; Όπου βασικά θα πηγαίνετε στο εργαστήριο και θα αγοράζετε το σωστό μείγμα και θα έχετε το δικό σας παιδί και θα σχεδιάζετε το παιδί, όπως θέλετε. Δεν θα χρειάζεστε σύντροφο και δεν θα χρειάζεστε όλα τα άλλα χαρακτηριστικά. Ή όταν οι οικογένειες θα είναι οι μισές ρομποτικές και οι μισές ανθρώπινες ή λίγο από το καθένα. Ξέρετε, θα το έχετε στην ίδια -αυτό θα είναι μια μεικτή οικογένεια, όπου κάποιοι θα είναι ρομπότ και κάποιοι θα είναι με σάρκα και οστά. Έτσι λοιπόν, ναι, η οικογένεια είναι κάτι που το ξαναφαντάζονται.

~ Η Βιολογία

Τι άλλο; Οκέι, η βιολογία γενικά. Η βιολογία γενικά. Απόλυτα αληθινό. Πιθανόν ένα από τα πιο προφανή πράγματα που πρόκειται να συμβούν είναι η αλλαγή της βιολογίας. Με όλα όσα θα ανακαλυφθούν τώρα σχετικά με το σώμα, σαν αποτέλεσμα όλης της παροχής χρημάτων και προσπάθειας για τον κορωνοϊό, πρόκειται να βρουν πάρα πολλά άλλα πράγματα. Θα αρχίσουν πραγματικά να καταλαβαίνουν την βιολογία κι όταν αρχίσεις να την συνδυάζεις με την τεχνολογία, θα έχεις ένα εντελώς – λοιπόν, μιλήσαμε γι’ αυτό στο ProGnost 2018 – θα έχεις ένα εντελώς νέο είδος ανθρώπων κι αυτό συμβαίνει τώρα. Τώρα. Και συνδυάζοντας αυτό με την οικογένεια, θα έχετε μια εντελώς διαφορετική δυναμική στον πλανήτη.

~ Η Οικονομία

Τι άλλο; Η οικονομία. Ναι, μιλήσαμε γι’ αυτό – το γράφεις αυτό, Λίντα; Η οικονομία.  Μιλήσαμε γι’ αυτό πρόσφατα στο ProGnost 2020 Update, τι είναι η οικονομία και πώς αλλάζει, και θα σας δώσω μια μικρή ενημέρωση γι’ αυτήν. Αλλά βασικά – η οικονομία, με την ευκαιρία, η Λατινική* (ΣτΜ: Ελληνική) προέλευση της λέξης ‘οικονομία’ σημαίνει σπίτι, διαχείριση του σπιτιού.

Έτσι, η οικονομία του κόσμου αλλάζει. Μετακινείται από τον έλεγχο των τραπεζών και κυβερνήσεων, που δεν ήταν τελείως κακός, όμως είναι καιρός να πάει πέρα απ’ αυτό και να εισέλθει σε πράγματα, όπως ανέφερα, όπως τα κρυπτονομίσματα και να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται να υπάρξει ένα παγκόσμιο είδος προσπάθειας να εκδημοκρατιστεί η οικονομία. Και δεν θα προέλθει από κυβερνήσεις. Θα είναι αποτέλεσμα ενεργειών των επιχειρήσεων και οι κυβερνήσεις στην αρχή θα αντιδράσουν. Αλλά αυτό συμβαίνει.

~ Η Διατροφή

Λοιπόν, τι άλλο; Η διατροφή. Αυτό είναι καλό. Ω, άκουσα το σεξ. Λοιπόν, ας κάνουμε τη διατροφή πρώτα και μετά θα πάμε στο σεξ.

Λοιπόν, η διατροφή σίγουρα αλλάζει, ο τρόπος που τρώνε οι άνθρωποι, και ναι, κατευθύνεται προς πολλά – ξέρετε, υπάρχει μια κίνηση τώρα προς τις φυσικές τροφές, αλλά πολύ σύντομα πρόκειται να κατευθυνθεί, θα πω, προς τα επώνυμα τρόφιμα.

Τι είναι επώνυμα τρόφιμα; Λοιπόν, είναι κάτι όπου ολόκληρο το σώμα και η βιολογία σου θα αξιολογούνται με την τεχνολογία και μετά η τεχνολογία θα παράγει κάτι σχεδιασμένο ειδικά για σένα, όχι για όλους τους άλλους και δεν θα υπάρχει μια ‘θαυματουργή’ διατροφή που θα κάνουν όλοι. Θα είναι η δική σου διατροφή και πολύ εύκολα θα μπορεί -δεν σας κάνω πλάκα – να τυπωθεί σε εκτυπωτή 3D με τα απολύτως σωστά συστατικά για σένα.
Κι έπειτα ο εκτυπωτής 3D και η τεχνολογία σας θα είναι τόσο έξυπνη, που θα καταλαβαίνει τί σας αρέσει και τί δεν σας αρέσει ως προς τη γεύση και την τροφή και τη θερμοκρασία και την υφή κι όλα τα άλλα και θα – επρόκειτο να πω θα φτύνει, αλλά αυτό ακούγεται αηδιαστικό – θα δημιουργεί, θα μαγειρεύει κάτι μόνο για σας. Έτσι θα εισάγετε μόνο μια βασική, ας πούμε, μια ουσία με βάση την πρωτεΐνη από τη μια πλευρά κι από την άλλη θα βγαίνει κάτι ειδικά για σας, σχεδιασμένο για σας. Κι όχι το παλιό, ξέρετε, μπριζόλα και πατάτες, αλλά κάτι, ω, σχεδιασμένο για σας, επώνυμο. Άρα, ναι, αυτό είναι καλό.

~ Το Σεξ

Το σεξ. Εε, τώρα ξαναφαντάζονται το σεξ κι αυτός είναι ένας ανώμαλος δρόμος. Το σεξ είναι πραγματικά στο κέντρο της ενοχής και της ντροπής της ανθρωπότητας κι εκεί είναι αποθηκευμένη πολλή από την ενοχή και τη ντροπή. Έτσι, καθώς ξαναφαντάζονται το σεξ, θα έχετε πράγματα όπως το πορνό μέσω διαδικτύου, εκπληκτικό …
ΛΙΝΤΑ: Τι;

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, πορνό μέσω διαδικτύου. Δεν ξέρεις τί είναι; (η Λίντα κάνει μια γκριμάτσα, ο Αντάμους γελάει) Εδώ μπαίνει η τεχνητή πραγματικότητα – η χρήση της τεχνητής πραγματικότητας για να προσομοιώσεις το σεξ – και ξέρετε ότι θα είναι δημοφιλές. Υποθέτω ότι αν πρόκειται να επενδύσετε σε κάτι, παρόλο που είναι κάπως παράξενο (η Λίντα παίρνει μια κοφτή ανάσα), αυτό θα ήταν καλό, γιατί πρόκειται να γίνει τόσο δημοφιλές (η Λίντα παίρνει πάλι μια κοφτή ανάσα).
Αλλά οι άνθρωποι ξαναφαντάζονται και πηγαίνουν πιο πέρα. Ξαναφαντάζονται το σεξ να μετατρέπεται σε κάτι πολύ όμορφο, προσωπικό ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, που δεν είναι γεμάτο με τόση ντροπή και την ενοχή που είχε πριν. Αλλά δεν θα υπάρχουν οι παλιοί χαρακτηριστικοί περιορισμοί ή οι αναστολές για το σεξ.

Μέχρι τις πρόσφατες δεκαετίες, το σεξ ήταν μόνο κάτι ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα – έπρεπε να είναι μόνο για έναν άντρα και μια γυναίκα – και για να κάνουν μωρά. Αυτό αλλάζει κι αφού περάσει από μερικά τραντάγματα στη διαδρομή, θα ξαναφανταστούν το σεξ σαν κάτι όμορφο, που οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν μεταξύ τους χωρίς ενοχή. Χωρίς ενοχή. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο σπουδαιότερος νέος οραματισμός του σεξ.

~ Τα Παιδιά & η Εκπαίδευση

Τι άλλο; Άκουσα ‘παιδιά’. Νι. Παρατηρείτε πόσο παρόμοια είναι πολλά απ’ αυτά -οικογένεια, βιολογία, σεξ και παιδιά. Πώς θα οραματιζόσασταν τα παιδιά σας;
Ρωτάω εκείνους από σας που είναι γονείς. Πώς θα ξαναφανταζόσασταν; Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα στον οραματισμό των παιδιών,  που θα έπρεπε να προσθέσουμε – το άκουσα από κάποιον μόλις τώρα – είναι η εκπαίδευση. Έχετε δίκιο, γιατί αυτά τα δυο συνδέονται πάρα πολύ στενά. Έτσι αν μπορείς αγαπητή Λίντα, εκπαίδευση.

Όταν ξανα οραματίζεστε τα παιδιά σας, πρέπει σχεδόν να ξαναφανταστείτε την  εκπαίδευση γιατί η εκπαίδευση όπως είναι τώρα, είναι στα τελευταία της. Είναι τόσο ξεπερασμένη. Είναι τόσο άσχημη. Έχω πει την ιστορία της εκπαίδευσης μου στη ζωή μου ως Σαιν-Ζερμαίν και δεν ήταν ανιαρή μελέτη βιβλίων και τα λοιπά. Ήταν ζωντανή εμπειρία. Έτσι, εκπαίδευση και ανατροφή παιδιών.

Έτσι, η τεχνολογία θα είναι βασικά η πηγή της εκπαίδευσης, υπό την επίβλεψη ενός πολύ καλού δασκάλου, αλλά ο δάσκαλος πρόκειται να είναι τεχνητή νοημοσύνη.
Ο  δάσκαλος θα είναι τεχνητή νοημοσύνη, αλλά, όπως με την τροφή, ο δάσκαλος A I, θα γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η μέθοδος μάθησης για το παιδί σας. Θα καταλαβαίνει -από την κίνηση των ματιών, τη θερμοκρασία του σώματος, την ικανότητα να εστιάζει για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, τη διέγερση του εγκεφάλου καθώς και τη βιολογία – ποια είναι η καλύτερη μέθοδος μάθησης για το παιδί και θα διαμορφώνει κάτι ειδικά γι’ αυτό το παιδί, ρυθμισμένο άμεσα γι’ αυτό.
Αυτό επίσης θα απομακρύνει πολλά από τα πράγματα που έχετε στον πλανήτη τώρα – ΔΕΠ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής) και λοιπά – που είναι απλά υπάρξεις οι οποίες δεν θέλουν να συμμορφωθούν με ένα πολύ παλιό άκαμπτο εκπαιδευτικό σύστημα. Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα είναι ένα σημαντικό μέρος του οραματισμού της εκπαίδευσης.

Έτσι η ανατροφή των παιδιών θα γίνει πάρα πολύ διαφορετική όσον αφορά την  εκπαίδευση τους και την ικανότητα τους να είναι στην εμπειρία, παρά στην τάξη ή στο μάθημα κι αυτό πρόκειται να είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή. Και υπάρχουν πολλές πολύ ισχυρές δυνάμεις, που δεν θέλουν να συμβεί αυτό – συνδικάτα και κυβερνήσεις και λοιπά – και οι εκκλησίες – που δεν θέλουν να συμβεί αυτό, αλλά αυτό το οραματίζονται αυτή τη στιγμή. 

Θα πάρουμε από το κοινό ένα δυο ακόμα πράγματα, που τα ξαναφαντάζονται στον πλανήτη.

~ Η Διακυβέρνηση

Η διακυβέρνηση. Αυτό είναι καλό. Η διακυβέρνηση.

Εν μέσω όλου αυτού του κορωνοϊού, οι άνθρωποι πραγματικά έχουν κουραστεί με τις κυβερνήσεις. Δηλαδή, πάντα συνέβαινε αυτό, αλλά πραγματικά καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν κάνει πολλά γι’ αυτούς. Γι’ αυτό είπα στο πρόσφατο ProGnost  Update ότι οι επιχειρήσεις πρόκειται να κάνουν τις πραγματικές αλλαγές στον πλανήτη. Όμως οι κυβερνήσεις πρόκειται να αλλάξουν τον τρόπο -τη διαδικασία της διακυβέρνησης, πραγματικά δεν θέλω καν να προβλέψω ή να προβάλλω πού πηγαίνει αυτό. Αλλά υποθέτω ότι ο σπουδαιότερος τρόπος να πουν στις εκλογές στα επόμενα 10 χρόνια, ιδιαίτερα -ξεκινώντας από τώρα, αλλά φτάνοντας τα 10 χρόνια – θα πετάξουν έξω όλους τους παλιούς κατεργάρηδες. Και πρόκειται να υπάρξουν αναταράξεις στην αρχή, γιατί θα έρθουν καινούριοι πολύ άπειροι στην κυβέρνηση, όμως κατά κάποιον τρόπο αυτό είναι πραγματικά καλό, γιατί θα είναι πιο ανοιχτοί στον αληθινό σκοπό μιας κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να διοικεί για τους ανθρώπους,  θα πρέπει να υποστηρίζει τους ανθρώπους. Είναι όπως και σε μια καλή επιχείρηση. Τα αφεντικά δεν είναι εκεί για να διατάζουν τους ανθρώπους, να τους λένε τί να κάνουν, είναι εκεί για να στηρίζουν τους ανθρώπους. Έτσι πρόκειται να δούμε μια ανατροπή ή μεγάλη αλλαγή ειδικά στις κυβερνήσεις στον πλανήτη.

~ Τα Ατομικά Δικαιώματα

Τι άλλο; Οκέι, το τελευταίο. Τα ατομικά δικαιώματα, γιατί είναι ένα ζήτημα. Τα  ατομικά δικαιώματα.

Λοιπόν, έχετε τις βασικές φυλές του πλανήτη και, κατά κάποιο τρόπο, μέχρι τις πρόσφατες δεκαετίες αυτές ζούσαν στις δικές τους περιοχές. Με την έλευση των σύγχρονων ταξιδιών, οι άνθρωποι άρχισαν να γίνονται πιο δραστήριοι, να μετακινούνται, να ανακατεύονται μεταξύ τους και να παντρεύονται μέλη άλλης εθνικότητας και λοιπά. Έτσι, το όλο ζήτημα της φυλής και της ευκαιρίας και της οικονομίας πάνε όλα χέρι-χέρι και τι θα συμβεί μ’ αυτό;

Υπάρχουν ένα δυο πράγματα που βλέπω να προκύπτουν. Το ένα είναι ότι πρόκειται να υπάρξει πολλή αναταραχή εξαιτίας των φυλετικών ανισοτήτων, ιδιαίτερα στους δυτικούς κόσμους και τελικά παντού. Τελικά, το -πώς να το πω αυτό, προσπαθώ να είμαι κάπως πολιτικά ορθός – όμως τελικά όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι θύματα λόγω του χρώματος τους, του φύλου τους ή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή άλλου ή της οικονομίας τους. Δεν είναι θύματα.

Τελικά, όταν κλείσει ο κύκλος μέσα απ’ αυτό, με την αυξημένη συνειδητότητα στον πλανήτη, όλο και πιο πολλοί άνθρωποι θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν, ότι δεν είναι θύματα. Είναι σημαντικό τώρα να έχουν φωνή, να είναι σίγουρο ότι η φωνή ακούγεται, ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, όμως τελικά αυτό γυρίζει πίσω στην ατομική ευθύνη. Κι έχοντας ανοιχτή και ίση πρόσβαση σε όλα, πράγμα που θα αρχίσει να παρουσιάζεται όλο και περισσότερο, επειδή οι κυβερνήσεις πρόκειται να αλλάξουν και οι επιχειρήσεις που πραγματικά κυριαρχούν στις οικονομίες του κόσμου πρόκειται να επιμείνουν σ’ αυτό, όλοι τώρα θα έχουν περισσότερες ίσες ευκαιρίες. Τώρα εξαρτάται απ’ αυτούς τί θα κάνουν με αυτό. Τελικά, όλοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους, των αποφάσεων τους και της ενέργειάς τους.

Λοιπόν, σ’ ευχαριστώ αγαπητή Λίντα. Ο γραφικός σου χαρακτήρας είναι υπέροχος.

ΛΙΝΤΑ: Μέχρι το τέλος.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σήμερα τα ρούχα σου είναι τόσο όμορφα.

ΛΙΝΤΑ: Σ’ ευχαριστώ.

ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Έτσι, οραματίζονται τον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Νιώστε το αυτό για μια στιγμή. Υπάρχει το 6½ τοις εκατό περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού που κάνει λίγο πίσω. Ξέρουν ότι κάτι συμβαίνει. Δεν συγκεντρώνονται σε ομαδικές συναντήσεις. Ούτε και γνωρίζονται μεταξύ τους απαραίτητα, αλλά υπάρχουν αρκετοί απ’ αυτούς στον πλανήτη, που ξαναφαντάζονται αυτό τον πλανήτη, τί μπορεί να είναι στο μέλλον. Δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω αφού φύγει αυτό το θέμα με τον κορωνοϊό, δεν θα γυρίσουν πίσω στους παλιούς τρόπους. Τώρα είναι ο καιρός της ευκαιρίας.

Έτσι ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή με αυτά.

~ Το Φως των Σώμπρα

Αυτό μας οδηγεί σε σας Σώμπρα, σε όσα περνάτε τώρα. Αυτό μας φέρνει στην εποχή της Πραγμάτωσης.

Λοιπόν, είστε εδώ σαν άνθρωποι εν μέσω όλων αυτών και ξέρω ότι έχετε πολλή ανησυχία. Έχετε πολλή ανησυχία κι είναι μάλλον καλό ή τουλάχιστον σας λέει ότι είστε πιθανόν ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να είστε. Αλλά η ανησυχία είναι “Πού πρέπει να είμαι;” Η ανησυχία είναι “Πότε θα συμβεί αυτή η Πραγμάτωση;” Η ανησυχία είναι ότι πολλοί από σας σκέφτονται “Θα έπρεπε να είμαι εκεί έξω να αγωνίζομαι για ένα ιδανικό.” Η ανησυχία είναι “Ο κόσμος καταρρέει και δεν ξέρω τι να κάνω γι’ αυτό.” Τότε είναι που σταματάτε και παίρνετε μια βαθιά αναπνοή και συνειδητοποιείτε, όχι, στην πραγματικότητα όλα είναι στην τελειότητα, ακόμα και εκεί που είστε, κι’  αυτό που κάνετε.

Ο Μάστερ καθόταν στο παγκάκι κι απλά ακτινοβολούσε το φως της. Αυτό το φως έβγαινε προς τον κόσμο. Αυτό το φως δεν είχε πρόγραμμα. Το φως δεν προσπαθούσε να ξαναφανταστεί τίποτα. Κανένα πρόγραμμα, κανένας σκοπός, καμία κατεύθυνση ή οτιδήποτε άλλο, απλά ένα φως.

Θα υπήρχαν άλλοι που θα ένιωθαν αυτό το φως και μετά θα άρχιζαν να  ξαναφαντάζονται τον πλανήτη. Θα υπήρχαν άλλοι που θα αναλάμβαναν την αποστολή να αλλάξουν τις οικονομίες, να αλλάξουν τη βιολογία και να αλλάξουν ακόμα και τα διαστημικά ταξίδια, αλλάζοντας τις τεχνολογίες. Άλλοι θα το έκαναν αυτό, γιατί άρχιζαν να ξαναφαντάζονται. Αυτοί, όπως ο άνθρωπος του Μάστερ, είχαν έρθει σ’ αυτό τον πλανήτη αυτή την εποχή για να αποτελέσουν μέρος της όλης διαδικασίας. Αυτοί, το 6½ τοις εκατό που οραματίζονταν τον πλανήτη, δεν θα έκαναν την Πραγμάτωση τους ή κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σ’ αυτή τη ζωή, ίσως αργότερα. Όμως ήταν αυτοί που κινούσαν την ενέργεια και κρατούσαν την ενέργεια εκ νέου.

Παλιά αυτοί που κινούσαν την ενέργεια στον πλανήτη έκαναν πολλούς αγώνες και μάχες, αλλά οι καινούριοι τώρα, οι οραματιστές, συνειδητοποιούν ότι δεν χρειάζεται να το κάνουν αυτό. Υπάρχουν άλλοι που πρόκειται να βγουν στους δρόμους και στις διαδηλώσεις και θα πάνε στα μέσα ενημέρωσης και στην  δημοσιότητα κι όλα τα άλλα. Όμως το 6½ τοις εκατό οι οραματιστές, είναι εδώ για να κάνουν αυτό, να ξαναφανταστούν κι έπειτα να αρχίσουν μια διαδικασία, είτε είναι το στήσιμο μιας εταιρείας, είτε μια εφεύρεση, να ακολουθήσουν σπουδές σε συγκεκριμένους τομείς που έχουν ξαναφανταστεί. Όμως ήρθαν εδώ σ’ αυτό τον πλανήτη αυτή την εποχή οι οραματιστές για να κάνουν αυτό.

Αυτοί είναι πραγματικά μια τεράστια κινητήρια δύναμη σε ό,τι συμβαίνει στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Ούτε και ξέρουν απαραίτητα ότι το κάνουν. Απλά ξέρουν ότι έχουν ένα όραμα για το μέλλον του πλανήτη. Ξέρουν πού μπορεί να πάει ο πλανήτης. Έχουν το βαθμό συνειδητότητας, ώστε να βοηθήσουν να συμβεί.

Όμως υπάρχουν εκείνοι -εσείς Σώμπρα – που είστε εδώ τώρα απλά για να ακτινοβολήσετε το φως, γιατί χωρίς το φως, οι οραματιστές ίσως να μη μπορέσουν να κάνουν αυτό για το οποίο ήρθαν εδώ.

Ο Μάστερ καθόταν στο παγκάκι κι απλά ακτινοβολούσε το φως του ή της στον κόσμο. Ο Μάστερ ακτινοβολούσε αυτό το φως στον άνθρωπο που είναι εδώ, σε σένα, στην ανθρώπινη πτυχή σ’ αυτό το σημείο μηδέν των πάντων στον πλανήτη.

Ακτινοβολούσε αυτό το φως σε σένα, ώστε να μπορέσεις να μάθεις ότι εσύ, ο άνθρωπος, είσαι ήδη πραγματωμένος, ώστε να μην αμφιβάλεις πια γι’ αυτό ή να μη ψάχνεις πια γι’ αυτό. Όπως είπα στην αρχή όταν ξεκινήσαμε, υπάρχει αυτή η αχτίδα που είδες από το φως του Μάστερ, που σε έκανε να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι πραγματωμένος, ότι είσαι εδώ.

Το φως του Μάστερ είναι άχρονο, αλλά ο άνθρωπος το αντιλαμβάνεται να προέρχεται από το μέλλον. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας μελλοντικός Εαυτός, που είναι πραγματωμένος, που έχει επιτρέψει να συμβεί αυτό επιτέλους, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά στο Τώρα. Όμως δεν έχει σημασία γιατί το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος το αντιλήφθηκε. Ο άνθρωπος το ένιωσε.

Ο Μάστερ καθόταν στο παγκάκι, σ’ αυτό το άχρονο παγκάκι, με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του ή της, ένα μεγάλο πλατύ χαμόγελο, απολαμβάνοντας πώς ήταν να είναι άνθρωπος. Χωρίς να αγχώνεται για όλες τις αλλαγές που συνέβαιναν, γνωρίζοντας ότι υπήρχαν εκείνοι, που πραγματοποιούσαν στον πλανήτη, που πραγματικά αλλάζουν τα πάντα και ξέροντας ότι ο ανθρώπινος εαυτός έφτανε στην Πραγμάτωση. Όχι δια της βίας, όχι μελετώντας, αλλά Επιτρέποντας.

Κατά κάποιον τρόπο, ο άνθρωπος δεν το καταλάβαινε έτσι. Ο άνθρωπος το έβλεπε “Δεν μου έχει μείνει τίποτα. Δεν μου έχει μείνει τίποτα. Δεν έχω άλλα κόλπα στην τσάντα. Δεν έχω να βγάλω άλλα βολικά κλισέ. Δεν μου έχει μείνει τίποτα. Είτε πραγματώνομαι είτε πεθαίνω σ’ αυτό το σημείο.”

Υπήρχαν μέρες που ο άνθρωπος πίστευε ότι ο θάνατος θα ήταν πιο εύκολος από το να συνεχίσει να το περνάει, αλλά τότε ήταν που ο άνθρωπος ένιωσε αυτό το φως από το μέλλον, είδε τον εαυτό του καθαρά – όχι σαν κάτι έξω απ’ αυτόν, αλλά αυτόν τον ίδιο – είδε τον εαυτό του στο μέλλον σαν πραγματωμένη ύπαρξη. Του προκάλεσε σοκ το ότι δεν ήταν όπως νόμιζε ότι θα ήταν, τον σόκαρε το πόσο ήταν ήδη τόσο σαν αυτό, αλλά απλά δεν το είχε ακόμα αποδεχτεί εντελώς. Τον σόκαρε το πόσο εύκολο ήταν, παρόλο που το είχε κάνει τόσο δύσκολο.

Έτσι ο άνθρωπος έριξε αυτή τη ματιά. Εκείνη τη στιγμή όταν σκέφτηκε “πραγματώσου ή πέθανε”, έριξε αυτή τη ματιά στον μελλοντικό του Εαυτό, που πραγματικά είναι ο ίδιος τώρα.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή κι ας το κάνουμε αυτό τώρα. Όχι απλά μια μεράμπ. Ας το κάνουμε.

Ξυπνώντας από το Όνειρο

Είσαι ο Μάστερ και κάθεσαι στο παγκάκι του πάρκου.

(αρχίζει η μουσική)

Δεν υπάρχει φόβος. Δεν υπάρχει πρόγραμμα.

Δεν προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο, γιατί αναγνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι αυτό που είναι. Με όλη του την ομορφιά, αναγνωρίζεις ότι περνάει μια τεράστια αλλαγή, μια αλλαγή όμως που, παλιά, πριν από πολλές ζωές όταν την ξανα φανταζόσουν, την φανταζόσουν να αλλάζει σε αυτό.   

Έτσι, ο Μάστερ απλά καθόταν εκεί, απολαμβάνοντας την ομορφιά της ζωής. 

Και ξέρετε, όταν είναι έτσι, σαν Μάστερ που είστε κι απλά κάθεστε εκεί – απολαμβάνετε οτιδήποτε πίνετε, οτιδήποτε τρώτε, ό,τι καιρό κάνει – δεν χρειάζεται να δουλέψετε για να ακτινοβολήσετε το φως σας, είναι αναμμένο. Είναι εκεί.

Κατά κάποιο τρόπο, θα λέγαμε, είναι σαν να συγκεντρώνετε μερικές διαστάσεις, ενώνοντας τες την ίδια ιερή στιγμή και μετά – ουπσςςς! – βγαίνει φως. Εμφανίζεται φως. Το φως προβάλλει.

Ένας άλλος τρόπος που τον έχουμε αναφέρει είναι, σαν να είστε το δισκοπότηρο.  Είστε το δισκοπότηρο, η κούπα, και τώρα η θεϊκότητά σας κυλάει μέσα και γεμίζει αυτό το δισκοπότηρο και μετά το δισκοπότηρο ξεχειλίζει κι αυτό το ξεχείλισμα είναι οργασμικό και συνεχίζετε να ξεχειλίζετε και η χαρά της θεϊκής πλήρωσης του δισκοπότηρου φέρνει κι άλλη χαρά κι άλλο ξεχείλισμα.

Έτσι, ο Μάστερ κάθεται εκεί στο παγκάκι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς καν να προσπαθεί να ταρακουνήσει τον άνθρωπο και να πει “Εμπρός, έλα! Το τελικό βήμα.” Ο Μάστερ απλά απολαμβάνει κι ακτινοβολεί. 

Ο Μάστερ συνειδητοποιεί, ότι η ακτινοβολία του φτάνει σε κάθε γωνιά της κάθε πραγματικότητας.

Φτάνει μέχρι τους οραματιστές του πλανήτη.

Φτάνει ακόμα κι εκείνους που θέλουν απλά να επιστρέψουν στον τρόπο που ήταν τα πράγματα πριν.

Φτάνει ακόμα και στους καινούριους, που θα έρθουν σ’ αυτόν τον πλανήτη. 

Φτάνει μέχρι τις Νέες Γαίες.

Φτάνει παντού.

Φτάνει μέχρι κάθε περασμένη ζωή, που είχε ποτέ ο Μάστερ κι ακόμα κι εκείνες οι ζωές μεταμορφώνονται. Ναι! Δεν είναι μόνο αυτή η ζωή, αγαπητέ άνθρωπε, που πηγαίνει στην Πραγμάτωση. Είναι όλες σας οι ζωές. Όλες οι ιστορίες αλλάζουν.
(παύση)

Έτσι ο Μάστερ είναι εκεί και είναι εσύ. Είναι εσύ στην κατάσταση της σοφίας, στην κατάσταση της χάρης.

Και εσύ, ο άνθρωπος, είσαι εδώ. Ξέρω, πολλή ανησυχία τώρα. Κατά κάποιον τρόπο, είναι κάπως αστείο, υποθέτω, γιατί τόσα πολλά συμβαίνουν στον πλανήτη. Είναι ο λόγος ακριβώς που ήρθες εδώ, αλλά όλη αυτή η ανησυχία “Πότε πρόκειται να συμβεί; Πότε πρόκειται να συμβεί;” και ξαφνικά μπαίνεις εσύ από το μέλλον. 

Εσύ από το μέλλον είσαι εδώ ξαφνικά. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αυτό αρχίζει σε ένα όνειρο στη διάρκεια ενός σύντομου ύπνου ή ενός πολύωρου ύπνου. Τότε είναι που τον αφήνεις να περάσει μέσα για πρώτη φορά. 

Όμως μετά αρχίζει να έρχεται στην αντίληψή σου, ακόμα κι όταν είσαι ξύπνιος ότι είναι εδώ “Εγώ στο μέλλον, είμαι εδώ τώρα με μένα στο Παρόν.”

Είναι ο πραγματωμένος Εαυτός.

Είναι το αποκορύφωμα όλων των ανθρώπινων εμπειριών κι όλων των ταξιδιών και είναι εδώ και δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα. Δεν χρειάζεται να τον τυλίξετε με ένα σκοινί και να τον εμποδίσετε να πάει πίσω στο μέλλον. Δεν χρειάζεται να υποκλιθείτε σ’ αυτόν. Όχι, όχι, όχι, όχι. Δεν χρειάζεται να υποκλιθείτε σ’ αυτόν.

Απλά πάρτε μια βαθιά αναπνοή “Εγώ Είμαι Εδώ.”

Κι ούτε είναι πραγματικά από το μέλλον. Δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι, αλλά όχι, είναι ο Μάστερ στο Τώρα.

Είναι εσείς, που επιτέλους δέχεστε ότι είναι εδώ, παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή.

Αυτός ο πραγματωμένος Εαυτός από το μέλλον, επικοινωνεί κάπως με σας, ότι είναι εδώ για να μείνει. Δεν είναι μια από εκείνες τις φευγαλέες στιγμές κοσμικής συνείδησης, είναι εδώ για να μείνει.

Είναι εσείς. Αυτό το ‘εσείς’ από το μέλλον, ξέρει, όπως ο άνθρωπος του τώρα ή του παρελθόντος, ξέρει ότι όλο αυτό είναι από επιλογή. Δεν υπάρχουν ατυχήματα, ούτε λάθη. Δεν έγινε επειδή ήσασταν ένας πραγματικά καλός άνθρωπος ή ένας πραγματικά κακός άνθρωπος ή οτιδήποτε. Είναι εδώ απλά από επιλογή κι αυτό είναι.

Αυτό είναι.

Αυτή η πραγματωμένη ύπαρξη από το μέλλον ξέρει, ότι υπάρχουν πολλά να κάνετε τώρα, αλλά και, κατά κάποιο τρόπο, τίποτα να κάνετε. Δηλαδή, πολλά όσον αφορά την κατάσταση της Πραγμάτωσης – αλλά αυτό δεν είναι πολλή δουλειά – όμως πολλά, απλά με το να είστε εδώ στον πλανήτη.

Κι ο πραγματωμένος Εαυτός από το μέλλον λέει “Ει, άνθρωπε στο Τώρα, νιώσε τον Μάστερ για μια στιγμή. Είναι εμείς. Είναι εγώ στο μέλλον. Είναι εσύ στο Τώρα. Είναι όλες οι περασμένες ζωές μας στο παρελθόν. Αλλά νιώσε τον Μάστερ αυτή τη στιγμή.

“Αυτός ο Μάστερ απλά κάθεται εκεί στο παγκάκι σε έναν άχρονο χώρο, λοιπόν, σε ένα χώρο, χωρίς χώρο και χρόνο. Ο Μάστερ απλά κάθεται εκεί απολαμβάνοντας τη ζωή.

“Ο Μάστερ είναι εδώ ακριβώς μαζί μας. Εμείς είμαστε ο Μάστερ. Εμείς καθόμαστε στο παγκάκι. Εμείς φτάνουμε στην Πραγμάτωση. Εμείς είμαστε το πραγματωμένο μέλλον.

“Είμαστε εδώ στον πλανήτη την εποχή της μεγάλης αλλαγής και είμαστε εδώ στον πλανήτη μόνο για να απολαύσουμε.”

Κι αυτός ο μελλοντικός Εαυτός λέει “Αυτό δεν είναι όνειρο. Αυτό δεν είναι απλά ένα  όνειρο.

“Μπορεί να νομίζεις ότι το ονειρεύεσαι, αλλά δεν είναι απλά ένα όνειρο. Είναι πραγματικό. Ξύπνα απ’ αυτό που ήταν όνειρο.

“Ξύπνα τώρα. Ει εσύ! Ξύπνα απ’ αυτό που ήταν όνειρο, ότι ήσουν παγιδευμένος στην ανθρώπινη μορφή, ότι ήσουν περιορισμένος σε μια μοναδική πραγματικότητα. Ξύπνα από το όνειρο, ότι επιδίωκες την Πραγμάτωση, αλλά ήταν σαν καρότο μπροστά από το άλογο.

“Ποιος ονειρεύεται τώρα; Ποιος ονειρεύεται τώρα;”

Αυτός ο μελλοντικός Εαυτός λέει “Εγώ δεν ονειρεύομαι.”

Ο μελλοντικός Εαυτός λέει “Εγώ είμαι πραγματωμένος. Δεν ονειρεύομαι πια. Εγώ Είμαι Αυτό που Είμαι. Ελευθερώθηκα από τα όνειρά μου. Ελευθερώθηκα από τις παλιές αναμνήσεις, που εξιστορούνται μέσα στη βαθιά νύχτα.

“Εσύ είσαι το όνειρο. Εγώ είμαι πραγματικός.”

(παύση 

Και μετά δεν γυρίζεις ποτέ πίσω. Δεν επιστρέφεις ποτέ σ’ αυτή την ανησυχία, αυτή την απορία πότε, αυτό το αίσθημα που έχεις να κρατήσεις αυτό τον μελλοντικό Εαυτό σε απόσταση, να τον κρατήσεις εδώ στο Τώρα, και ότι αν τα κάνεις θάλασσα, θα φύγει. Δεν θα χρειαστεί ποτέ.

Ξυπνάς από το όνειρο.

Τώρα είσαι ο Μάστερ, που κάθεται στο παγκάκι και η Πραγμάτωση δεν σημαίνει πια τίποτα.

Άκουσε το αυτό.

Είσαι ο Μάστερ στο παγκάκι. Έχεις επιτρέψει στην ενέργεια να σε υπηρετεί, γνωρίζοντας ότι είναι δική σου.

Φτάνεις στην ευσπλαχνία μέσω του Επιτρέπω και ξαφνικά η Πραγμάτωση δεν σημαίνει τίποτα. Ίσως μια μακρινή ηχώ από το παρελθόν, από τον άνθρωπο που προσπαθούσε να το κατορθώσει, αλλά τώρα είναι τίποτα.

Όταν είσαι πραγματωμένος, συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει Πραγμάτωση.

Χμ. Κάπως αστείος τρόπος για να το εκφράσω, αλλά ήταν κάτι ανθρώπινο. Έπρεπε να του δοθεί ένα όνομα, ένας τίτλος, αλλά τώρα είναι απλά μια φευγαλέα ανάμνηση μιας εποχής από τα παλιά, μιας εποχής περιορισμού και έλλειψης.

Τώρα είσαι απλά ένας Μάστερ μέσα σε υλικό σώμα που σε υπηρετεί, σε έναν κόσμο που απολαμβάνεις και τα πάντα κυλούν. 

Τώρα είσαι ξύπνιος, έξω από το ανθρώπινο όνειρο και μέσα στο πραγματικό.

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή με αυτά, αγαπητοί Σώμπρα.

Αυτό δεν είναι απλά μια μεράμπ ή μια ιστορία του Μάστερ.

Αυτό είναι το ξύπνημα από ένα όνειρο.

Ας κάτσουμε απλά εδώ για μερικά λεπτά μαζί.

(μεγαλύτερη παύση)

Αυτή τη στιγμή τονόσμο τον φαντάζονται ξανά, σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Γράψαμε μερικά πράγματα στον πίνακα, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά περισσότερα για το πώς ξαναφαντάζονται οι οραματιστές, πώς το 6½ τοις εκατό που έχει έναν βαθμό συνειδητότητας κοιτάζει το νέο κόσμο. Και υπάρχει ένας πάρα πολύ μικρός αριθμός εκείνων, που είναιπλά Μάστερ της ενέργειας, της δικής τους ενέργειας

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή. 

Βγαίνοντας από το όνειρο. Αα!

Είμαστε ακριβώς σ’ αυτή την ανεκτίμητη στιγμή.

(παύση)

Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί, καθώς οδηγούμε αυτό το Shoud στο τέλος του. Όμως πριν το κάνουμε, θα σας ζητήσω απλά να νιώσετε τώρα το πάθος σας, το πάθος του Μάστερ. Δεν υπάρχει τίποτα σαν κι αυτό.

Το πάθος του Μάστερ είναι να πάει τόσο μακριά πέρα κι από εκείνους που ξαναφαντάζονται τον πλανήτη τώρα.

Το πάθος του Μάστερ είναι τόσο διαφορετικό από το πάθος ενός ανθρώπου. Το πάθος του ανθρώπου έχει την τάση να είναι ενθουσιώδες και ασταθές και φλογερό, με πολύ δράμα και λοιπά. Όμως νιώστε το πάθος του Μάστερ.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Λοιπόν, πρέπει να φύγω.

Θέλω να γυρίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων και να τους ενημερώσω για το τί συμβαίνει. Πρόκειται να επιστρέψω με τον Σαρτ και τον FM, την DocCE και τη Gunn και μερικούς από τους άλλους. Ήταν εδώ απολαμβάνοντας αυτή τη μέρα. Θα επιστρέψουμε κι αντί εγώ να καυχιέμαι για τους Σώμπρα, σκοπεύω να αφήσω  να μιλήσουν αυτοί μια φορά.

Οι επόμενες 30 μέρες μέχρι το επόμενο Shoud μας θα είναι βαθιές. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να το εκφράσω – βαθιές. Δεν είπα έντονες, είπα βαθιές.

Θέλω να θυμάστε ότι είμαι μαζί σας σε κάθε βήμα της διαδρομής

Θέλω να θυμάστε επίσης ότι όλα είναι καλά σε όλη τη δημιουργία.

Σας ευχαριστώ.

 

Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες : Ζωή Ξακουστή , Φωτεινή Καμπά
Υπότιτλοι video Μεράμπ : Κατερίνα Θαλασσά

 

Παρακολουθείστε εδώ την Μεράμπ, “Ξυπνώντας από το Όνειρο”,
με υπότιτλους από την Κατερίνα Θαλασσά !

 

*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, για να μπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! ”
Y.Γ. Αν δεν έχετε Pay Pal, μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας στον κάτωθι λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς με ΙΒΑΝ : GR 55 01720200005020038694242