Shoud 12, Passion 2020
1- 8- 2020
(Aυτή η τόσο πολύτιμη εποχή, Τί ακολουθεί, Αποδεχθείτε τα πάντα, Πέρα από τη Διττότητα, Κάστρα από άμμο στην Ακροθαλασσιά)
Είμαι Αυτό που Είμαι, ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.
Αα! Εντυπωσιάζομαι με τις ενέργειες εδώ, καθώς ετοιμαζόμαστε γι’ αυτό το Shoud, εντυπωσιάζομαι με το πόσο έχουν προχωρήσει τα πράγματα, εντυπωσιάζομαι με το πόσο αντέχετε. Και ξέρω ότι δεν πιστεύετε ότι είναι πάντα τόσο όμορφα όλη την ώρα, αλλά τα καταφέρνετε. Λέγοντας αντέχετε, εννοώ ότι δέχεστε όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σας και τα διαχειρίζεστε με αρκετή χάρη πραγματικά. Ξέρω ότι δεν το νιώθετε έτσι. Ξέρω ότι συμβαίνουν πολλά, κι όχι μόνο όταν είστε ξύπνιοι, αλλά όταν ονειρεύεστε τη νύχτα.
Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο Shoud. Ζήτησα το 12 σ’ αυτή τη Σειρά Passion 2020. Συνήθως γίνονται 11 – είναι ένας καλός αριθμός, δίνει στον Κώλντρε, στην Λίντα ένα μικρό διάλειμμα, λίγο ελεύθερο χρόνο – αλλά ζήτησα αυτό το 12ο γιατί είναι μια τόσο ιδιαίτερη εποχή τώρα. Είναι ιδιαίτερο με σχεδόν κάθε τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε και δεν πρόκειται να μιλήσω πολύ. Μάλλον χαίρεσαι γι’ αυτό, αγαπητή Λίντα.
ΛΙΝΤΑ: Ω, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θελήσεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Το γνωρίζω αυτό , αλλά δεν σκοπεύω να μιλήσω πολύ. Θα κάνουμε μια αρκετά μεγάλη μεράμπ.
ΛΙΝΤΑ: Χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και σκοπεύω να την ονομάσω σούπερ μεράμπ, γιατί θα είναι ακόμα πιο βαθιά απ’ όσο φτάνουμε συνήθως.
ΛΙΝΤΑ: Χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τώρα είναι η σωστή στιγμή. Αυτή είναι η περίοδος. Είναι η πρώτη μέρα του Αυγούστου, είμαστε σ’ αυτό το πολύ, πολύ ιδιαίτερο Καλοκαίρι της Πραγμάτωσης. Και ξέρω ότι έχω το ενδιαφέρον του Κώλντρε, μάλλον, την ανησυχία του, γιατί έχω πει ότι χίλιοι, ίσως περισσότεροι Σώμπρα θα φτάσουν στην Πραγμάτωση φέτος το καλοκαίρι.
Λοιπόν, με ρωτάει τώρα, “Όρισε τη λέξη καλοκαίρι. Τι είναι καλοκαίρι;” Όσο καιρό οι μέρες είναι ζεστές και μεγάλες. Αυτό είναι καλοκαίρι. Γι’ αυτό ας μη το ορίσουμε με το ημερολόγιο. Να μην πούμε ότι θα είναι το τέλος του Αυγούστου ή τα μέσα του Σεπτέμβρη, αλλά όσο οι μέρες είναι ζεστές και μεγάλες, αυτό είναι καλοκαίρι. Ξέρω ότι κάνει μερικούς από σας να αναρωτιέστε τί λέω πραγματικά. Θα το καταλάβετε.
Έτσι αυτό είναι ένα πολύ ιδιαίτερο Shoud. Χωρίς πολλή ομιλία, χωρίς πολλές χαζομάρες. Ξέρετε, μ’ αρέσει να κάνω χαζομάρες με τους Σώμπρα.
ΛΙΝΤΑ: Σ’ αρέσει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι, μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει να κάνω χαζομάρες.
ΛΙΝΤΑ: Είσαι σίγουρος.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Εε, ναι;
ΛΙΝΤΑ: Και σ’ αρέσουν τα μπλουζάκια με το τρελό κουνέλι;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Δεν είπα αυτό.
ΛΙΝΤΑ: Νόμιζα ότι αυτό ήταν μια χαζομάρα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι χαζομάρα του Κώλντρε, όχι δική μου – θα μπορούσαμε να δείξουμε στο πλάνο το τρελό κουνέλι, μάλλον – και φοράς κι εσύ ένα, αγαπητή Λίντα.
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, ναι κι ένας λόγος είναι για να γιορτάσουμε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για να γιορτάσουμε;
ΛΙΝΤΑ: Σωστά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Για να γιορτάσουμε τι;
ΛΙΝΤΑ: Τα γενέθλια σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωω, πσσςς! Δεν είναι για μένα, αλλά τι έχουμε; (η Λίντα γελάει)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Τι … Ω! Ω! (ο Αντάμους γελάει)
ΛΙΝΤΑ: Λοιπόν, πρέπει να έχουμε το σωστό πράγμα, Αντάμους (η Κέρρι φέρνει μια τούρτα με ένα κεράκι και αρχίζει να παίζει ένα ηχογραφημένο “Happy Birthday”). Ξέρεις, οι φήμες λένε ότι αυτό είναι νιφάδες βρώμης και σοκολάτα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χρόνια Πολλά.
ΛΙΝΤΑ: Χρόνια Πολλά (το “Happy Birthday” συνεχίζει να παίζει, τότε η Κέρρι ξεκινάει να απομακρύνεται με την τούρτα).
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ει, φέρε πίσω αυτή την τούρτα! Θα ήθελα πολύ ένα κομμάτι, αλήθεια.
ΚΕΡΡΙ: Οκέι. Αν θέλεις να σβήσεις το κερί, σβήστο (ο Αντάμους σβήνει το κερί). Αα!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωω, αυτό δεν είναι κοινωνικά ορθό.
ΛΙΝΤΑ: Ουοοα!! (το τεχνικό προσωπικό κουνάει φωτάκια)
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ναι. Ωω! Έχουμε όλο το προσωπικό εκεί πίσω. Τι γιορτή!
ΛΙΝΤΑ: Σε αγαπάμε όλοι. Όλοι γιορτάζουν διαδικτυακά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα! Γκιιζ, όλο αυτό με κάνει να νιώθω ταπεινός -όχι. 3 Αυγούστου, τα γενέθλια μου. Τι λέτε, 304 χρονών ή τόσα περίπου;
ΛΙΝΤΑ: Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς σου.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμ, απλά καταπληκτικό.
ΛΙΝΤΑ: Μμμ χμμ. Μμμ χμμ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, σας ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή.
ΛΙΝΤΑ: Όχι, όχι. Σε αγαπάμε και, ξέρεις, είσαι σημαντικός.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ωω, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ.
ΛΙΝΤΑ: Ναι. Θα ήθελες λίγη απ’ αυτή την τούρτα;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά θα ήθελα. Ναι.
ΛΙΝΤΑ: Δεν ξέρω γιατί, αλλά το νιώθω αυτό.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Και δεν μιλάει ο Κώλντρε, εγώ μιλάω. Δηλαδή …
ΛΙΝΤΑ: Ναι, ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτή η τούρτα δείχνει ενδιαφέρουσα πάντως, όχι όπως οι περισσότερες τούρτες. Τι είναι …
ΚΕΡΡΙ: Είναι χωρίς αλεύρι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Χωρίς αλεύρι. Πώς το κάνουν αυτό;
ΛΙΝΤΑ: Ωω! Προσεκτικά.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πρέπει να έχω ενσαρκωθεί …
… σε λάθος εποχή, γιατί δεν είχαμε τούρτες χωρίς αλεύρι στην εποχή μου.
ΛΙΝΤΑ: Ορίστε, κύριε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα, ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Λοιπόν αν δεν σας πειράζει θα φάω μια μπουκιά ενώ μιλάμε -εδώ αυτή η χωρίς αλεύρι …
ΛΙΝΤΑ: Αυτό είναι τόσο έξω από τον Τζέφρι, που με κάνει να γελάω.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμμ. Μμμ-μμμ.
ΛΙΝΤΑ: Είναι εντάξει;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Μμμ-μμ (προσφέροντας λίγο στη Λίντα).
ΛΙΝΤΑ: Όχι, όχι. Σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ, αργότερα. Θα πάρω τη δική μου αργότερα.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι θεϊκό. Σκοπεύω να την πάρω πίσω στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων απόψε, γιατί είναι καλύτερη ακόμα κι από αυτά που προσφέρουν εκεί.
ΛΙΝΤΑ: Να θυμάσαι, υπάρχει άφθονη. Υπάρχει άφθονη.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αυτό είναι σαν σεξ σοκολάτας για το στόμα. Ήταν εντ- … τώρα χρειάζομαι λίγο απ’ αυτό για να το συνοδεύσω. Ναι, σεξ σοκολάτας. Η ομάδα παραγωγής με αμφισβητεί (πίνει μια γουλιά καφέ). Μμ. Θαυμάσια. Σας ευχαριστώ. Να το κρατήσουμε αυτό; Θα το βάλουμε στην άκρη.
ΛΙΝΤΑ: Είσαι σίγουρος;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Λοιπόν, πού ήμουν πριν από αυτή τη θαυμάσια διακοπή; Θαυμάσια διακοπή και σπουδαία απόσπαση.
Οι άνθρωποι γίνεστε καλύτεροι με τις αποσπάσεις σας.
ΛΙΝΤΑ: Είναι επίσης μήνας γενεθλίων και για τον Τζέφρι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Αα! Λοιπόν, αυτό είναι αργότερα οπότε θα μιλήσουμε για τα δικά μου τώρα (η Λίντα γελάει).
Λοιπόν, είστε αυτή την πολύ ιδιαίτερη εποχή στον πλανήτη και γι’ αυτό ζήτησα αυτό το Shoud. Κανονικά, θα ξεκινούσαμε μια νέα Σειρά. Πρόκειται να αρχίσουμε τη νέα Σειρά τον Οκτώβριο. Θα είναι το – ποιος είναι ο τίτλος της Σειράς;
ΛΙΝΤΑ: Νομίζω “Μέρλιν, Εγώ Είμαι”.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Σειρά Μέρλιν, Εγώ Είμαι τον Οκτώβριο. Όμως προς το παρόν το θέμα είναι ο χρόνος μας εδώ μαζί. Δεν θα μιλήσω πολύ. Θα κάνουμε μια κάπως μακροσκελή σούπερ μεράμπ.
ΛΙΝΤΑ: Ναι!
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Επειδή υπάρχουν τόσα πολλά τώρα απλά να επιτρέψετε για τη μεταμόρφωση – τόσα πολλά – κι όπως έλεγα πριν, ο Κώλντρε είναι λίγο ανήσυχος “Πραγματικά θα έχουμε πάνω από χίλιους; Και τί πρόκειται να συμβεί αυτό το καλοκαίρι; Πώς θα συμβούν όλα;” Αυτή είναι η εποχή όλοι σας, ειδικά ο Κώλντρε, να πάρετε μια βαθιά αναπνοή και να συνειδητοποιήσετε ότι επιλέξατε να είστε εδώ τώρα.
Αυτή η Τόσο Πολύτιμη Εποχή
Το επιλέξατε αυτό. Επιλέξατε να είστε εδώ με αυτή την ομάδα που ονομάζετε Βυσσινί Κύκλο, Σώμπρα. Επιλέξατε να είστε ακριβώς εκεί που είστε στη ζωή σας τώρα. Δεν υπάρχουν καθόλου λάθη σ’ αυτό, κι αν νιώθετε ότι δεν είστε στο σωστό μέρος, πάρτε μια βαθιά αναπνοή και ακούστε για μια στιγμή. Είστε ακριβώς εκεί που θέλατε να είστε και νάμαστε εδώ, την πρώτη Αυγούστου το Καλοκαίρι της Πραγμάτωσης. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος είναι ένα τρελό μέρος. Ο κόσμος είναι ένα πολύ τρελό μέρος, αλλά αυτό είναι απολύτως κατάλληλο.
Θα ήθελα να το νιώσετε αυτό για μια στιγμή, με όσα περνάτε εσείς και πολλοί άλλοι Σώμπρα, φτάνοντας στην Πραγμάτωση και μένοντας στον πλανήτη σαν ενσωματωμένοι Μάστερ. Μπορούσατε για μια στιγμή να φανταστείτε ότι όλο αυτό με τον ιό, τον COVID-19 κορωνοϊό, στην πραγματικότητα ήταν όλο μέρος του ενεργειακού σχεδίου; Ότι θα ήσασταν εδώ την εποχή της μεγαλύτερης μεταμόρφωσης στον πλανήτη, της μεγαλύτερης.
Συμβαίνει πιο γρήγορα από κάθε άλλη παγκόσμια μεταμόρφωση, εξαιτίας των επικοινωνιών. Και τί είναι οι επικοινωνίες, αγαπητοί μου φίλοι; Είναι ενέργεια. Οι επικοινωνίες είναι ενέργεια. Έτσι αυτή η ικανότητα να αλλάζουν τα πράγματα γρήγορα εξαιτίας των επικοινωνιών – τα κινητά σας, οι κινητές σας συσκευές, το Ίντερνετ, η ταχύτητα με την οποία μπορούν να συμβούν τα πράγματα – δεν είναι σύμπτωση που περνάτε αυτά που περνάτε τώρα, αυτή την τόσο πολύτιμη εποχή.
Ναι, ο κορωνοϊός έχει επίσης σχέση με την οικονομία. Αλλά όταν λέω “οικονομικά” πραγματικά επίσης λέω απλά “ενέργεια”, μια ενεργειακή μεταμόρφωση στον πλανήτη που μετά απλώνεται, εξαπλώνεται κι επηρεάζει τα πάντα. Επηρεάζει το ανθρώπινο είδος αυτή τη στιγμή. Πώς γίνεται αυτό; Λοιπόν, με αυτό τον κορωνοϊό, υπάρχει περισσότερη έρευνα και χρηματοδότηση στον ιατρικό τομέα, στην κατανόηση των ανθρώπινων γονιδίων και κυττάρων και του DNA και στο πώς λειτουργούν και πώς επικοινωνούν.
Κοιτάξτε τις ειήσεις γι’ αυτό τον ιό. Οι ερευνητές ψάχνουν τις διόδους επικοινωνίας του ιού, ακριβώς την εποχή που αφήνετε το anayatron, το παλιό δίκτυο επικοινωνίας του σώματος σας και τώρα έρχεστε στο Ελεύθερο Ενεργειακό σας Σώμα.
Είναι η πιο πολύτιμη περίοδος σ’ αυτό τον πλανήτη και οι αλλαγές αρχίζουν με τον κορωνοϊό, αλλά μετά θα απλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο – αλλαγές στην οικονομία, αλλαγές στο ανθρώπινο είδος. Πηγαίνετε από το είδος homo-sapiens στο είδος robo-sapiens κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι λίγο τρομακτικό και ξέρω ότι μερικοί από σας πιστεύετε ότι το μυαλό σας θα ρουφηχθεί και θα τοποθετηθεί σε κάποιο ρομπότ. Πραγματικά δεν είναι έτσι. Θα είναι ενίσχυση και συμπλήρωση. Είναι αλλαγές που αναμένονται τώρα για την ανθρώπινη βιολογία, αλλαγές που δεν θα σας κάνουν απαραίτητα εντελώς ρομποτικούς και, ναι, μερικά πράγματα που θα σας ανησυχήσουν – τα εμφυτεύματα.
Ένα από τα σημαντικά ζητήματα τώρα, που είναι στο επίκεντρο της προσοχής και της χρηματοδότησης είναι – πώς το λένε – διασύνδεση εγκεφάλου με υπολογιστή, όπου υπάρχουν – είτε είναι τσιπ ή κάποιο είδος συσκευής – τοποθετούνται στον εγκέφαλο για να σου επιτρέπουν να έχεις πρόσβαση στο Cloud, στο Ίντερνετ συνεχώς και είναι πραγματικά εδώ. Δηλαδή, δεν είναι πολύ μακριά. Είναι εδώ.
Άρα, ναι, υπάρχουν κάποια πράγματα για να ανησυχήσει κανείς, αλλά δεν είναι και δικό σας θέμα. Παρατηρήστε τα, αλλά δεν σας αφορούν. Δεν είναι ο λόγος που είστε εδώ, να υπερασπίζεστε αγώνες ή να κάθεστε και να ανησυχείτε γι’ αυτό όλη μέρα. Παρατηρήστε το. Κατανοείστε πώς εξελίσσεται, αλλά χωρίς πραγματικά να ανησυχείτε σχετικά.
Τα πάντα αλλάζουν με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα. Αλλά είναι κάπως ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ, ότι κι ο χρόνος ο ίδιος μετατοπίζεται κι αλλάζει, η ίδια η φύση και η κατανόηση του χρόνου. Γιατί, ενώ συμβαίνουν τώρα αυτές οι αλλαγές με υπερβολική ταχύτητα στον πλανήτη – αν τις συγκρίνετε με αλλαγές πριν 50 ή 100 ή 500 χρόνια, υπερβολικά γρήγορες αλλαγές στον πλανήτη τώρα – βλέπετε, υπάρχει κι ένα κομμάτι σας που πιστεύει, ότι δεν συμβαίνουν αρκετά γρήγορα. Όμως συμβαίνουν τώρα ακριβώς με τέτοιο ρυθμό, ώστε να μη διαλυθείτε ούτε εσείς ούτε η κοινωνία.
Αυτές οι αλλαγές που συμβαίνουν – και ξαναλέω, θα λέγαμε ότι το επίκεντρο ήταν ο ιός – οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα πάρα πολύ γρήγορα είναι πραγματικά ένας από τους πιο έξοχους τρόπους για να επέλθει αλλαγή, όχι μόνο σ΄ αυτό τον πλανήτη αλλά σε όλη την υλική δημιουργία και είναι τόσο γιγαντιαίο. Είναι τόσο ουσιαστικό κι εντυπωσιακό.
Οι αλλαγές δεν διαλύουν το σύστημα. Το διευρύνουν και μετά χαλαρώνουν προσεκτικά, αλλά δεν τινάζουν τα πάντα στον αέρα. Υπάρχει σ’ αυτό μια ευφυΐα που μπορεί να αποδοθεί, υποθέτω, στην καλοσύνη της ανθρωπότητας. Την καλοσύνη -ξέρετε, οι άνθρωποι είναι καλοί και – οι περισσότεροι απ’ αυτούς – θέλουν να κάνουν το απόλυτα σωστό. Άκουγα μια συζήτηση νωρίτερα σήμερα του Κώλντρε και της Λίντα στο αυτοκίνητο, που έλεγαν πως υπάρχει τόση καλοσύνη στους ανθρώπους, αλλά φτάνουν μόνο λίγοι για να τη χαλάσουν. Αυτό είναι απόλυτα αληθινό κι ο Κώλντρε έκανε ένα σχόλιο “Τότε γιατί φαίνεται σαν να φροντίζουμε για το τρία τοις εκατό, ας πούμε, που θα ήθελε να δει να τινάζονται όλα στον αέρα, το τρία τοις εκατό που είναι, θα λέγαμε, αληθινά εκτός συγχρονισμού με τη δική τους ενέργεια; Και γιατί να μην εστιάσουμε στο 97 τοις εκατό που έχουν τόση καλοσύνη μέσα τους;”
Τι Ακολουθεί
Υπάρχει τεράστια έμφυτη καλοσύνη στην ανθρωπότητα και ξέρω ότι μπορείτε να τη δείτε. Ξέρω ότι γίνεται θλιβερό κάποιες φορές, γιατί αναρωτιέστε αν υπάρχει ακόμα. Οπωσδήποτε, και υπάρχει αληθινά περισσότερη καλοσύνη στην ανθρωπότητα τώρα απ’ όση υπήρχε πριν 100 ή 500 χρόνια ή σίγουρα πριν 2,000 χρόνια. Υπάρχει περισσότερη συνειδητότητα στον πλανήτη.
Ίσως παρουσιάζεται (η αρνητικότητα) με πιο φανερούς τρόπους, τρόπους που τραβούν περισσότερη προσοχή. Ακούτε σχετικά με αυτό στις ειδήσεις, αντί για την καλοσύνη της ανθρωπότητας. Όμως καθώς περνάμε αυτή την περίοδο του κορόνα ιού, στην ιστορία του πλανήτη, θέλω πραγματικά να νιώσετε την καλοσύνη των ανθρώπων, εκείνων που απλά συναντάτε στα μαγαζιά ή στο δρόμο σε καθημερινή βάση. Εκείνων που, ναι, νιώθουν χαμένοι. Ίσως νιώθουν θυμό ή κατάθλιψη και μερικοί απ’ αυτούς έχουν, ω, τόσο αυστηρές πεποιθήσεις, παλιές πεποιθήσεις πράγμα που μερικές φορές είναι πολύ απογοητευτικό, αλλά υπάρχει τόση καλοσύνη.
Είναι αυτή η καλοσύνη της ανθρωπότητας, που εσείς σαν πραγματωμένοι Μάστερ στον πλανήτη, πρόκειται να αξιοποιήσετε, να νιώσετε. Δεν πρόκειται να προσπαθήσετε να την χειραγωγήσετε ή να την αλλάξετε ή τίποτα παρόμοιο. Όμως, καθώς θα επιτρέπετε στο φως σας να λάμψει, στη συνειδητότητά σας να ακτινοβολήσει, εκεί είναι που πραγματικά θα πάει αμέσως.
Θα εμπνεύσει εκείνους, το 97 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού που έχει τόση καλοσύνη κι ελπίδα. Έχουν τόση ελπίδα. Και, ναι, μερικές φορές είναι ευκολόπιστοι. Μερικές φορές πέφτουν θύμα κακών ηγετών ή κακών επιχειρήσεων, αλλά όταν στο μέλλον εμείς κάνουμε τα Shoud μας και μερικές από τις μεράμπ μας σαν αληθινοί ενσωματωμένοι Μάστερ, πρόκειται πραγματικά να αξιοποιήσουμε αυτή την καλοσύνη της ανθρωπότητας.
Δεν πρόκειται να ανησυχούμε για τα άλλα θέματα. Θα γίνουν θόρυβος. Θα γίνουν μια μικρή απόσπαση, όχι όμως μεγάλη. Και πολύ σύντομα, με αυτή την καλοσύνη και το φως σας κι όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν έτσι κι αλλιώς κι όλη την παραμόρφωση του χρόνου τώρα κι όλα τα άλλα που συμβαίνουν στον πλανήτη –αα! – θα γίνει τόσο μεγάλη αλλαγή γι’ αυτό τον πλανήτη, ώστε να εισέλθει στην αληθινή επόμενη εποχή.
Λένε ότι δεν μπορείς πραγματικά να δεις πέρα από το έτος 2050, τη μοναδικότητα, όταν δεν είναι πια στα διαγράμματα – ρυθμός αλλαγής ή κάτι τέτοιο – ακόμα κι αν κάνει αυτό με το μπαστούνι του χόκει?. Λένε ότι πραγματικά δεν μπορείς να δεις πέρα από το 2050 κι αυτό είναι μια πολύ δίκαιη δήλωση, γιατί τα πράγματα αλλάζουν τόσο πολύ σ’ αυτό τον πλανήτη. Όμως συχνά νομίζετε ότι θα είναι απελπισία, καταστροφή, το τέλος του πλανήτη Γη. Ω, δεν είναι το τέλος. Είναι μια λαμπρή νέα εποχή που αρχίζει για την ανθρωπότητα.
Και δεν θα ήταν δυνατό αυτό, αν δεν ήσασταν εσείς και άλλοι σαν εσάς, είτε ονομάζεστε Σώμπρα, είτε προέρχονται από άλλα μέρη, άλλες ομάδες ή ίσως και καμία ομάδα αλλά απλά είναι μόνοι τους. Τίποτα απ’ αυτά δεν θα ήταν δυνατό αν δεν ήταν εκείνοι που τώρα έρχονται απλά για να φωτίσουν με το φως τους. Ο Κώλντρε σκόπευε να χρησιμοποιήσει τη λέξη “κομιστής” [bearer]του φωτός, αλλά [η λέξη bearer]δεν είναι πραγματικά ακριβής. Δεν υπομένετε τίποτα. Η λέξη ‘bear’ σημαίνει αντέχω[στα δύσκολα], κρατώ μια ψεύτικη ενέργεια κι εσείς δεν πρόκειται να το κάνετε αυτό. Απλά θα ακτινοβολήσετε το φως και θα το αφήσετε να πάει στους ανθρώπους με μεγάλη καλοσύνη αυτού του πλανήτη και να γεμίσει την καρδιά τους με ελπίδα, που έχει χαθεί αρκετές δεκαετίες τώρα και μετά θα παρακολουθήσετε τη μεταμόρφωση του πλανήτη.
Το όνομα σας δεν θα γίνει ποτέ πρωτοσέλιδο. Σε γενικές γραμμές, ποτέ δεν θα σας πάρουν συνέντευξη σε τηλεοπτικές εκπομπές: “Πώς ήταν να είστε ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους στον πλανήτη που δεν ασχολούνταν με τη θρησκεία ή την πνευματικότητα ή το φόβο του Θεού ή οτιδήποτε από τα υπόλοιπα, που δεν φέρνατε την παλιά ενέργεια, αλλά αντίθετα απλά ήσασταν στη συνειδητότητα;” Συνειδητή συνειδητότητα. Εννοώ ότι όλοι έχουν συναίσθηση έτσι κι αλλιώς, αλλά αυτή είναι συνειδητή συνειδητότητα στον πλανήτη. Κι εκεί είναι που κάθεσαι αναπαυτικά και – θα μπορούσα να πάρω αυτή την τούρτα απλά σαν σκηνικό αντικείμενο;
ΛΙΝΤΑ: Βέβαια.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Πραγματικά δεν χρειάζομαι άλλη τούρτα …
ΛΙΝΤΑ: Μπορείς να πάρεις ό,τι θέλεις.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: … όμως απλά τη χρειάζομαι για σκηνικό αντικείμενο.
ΛΙΝΤΑ: Οκέι. Ορίστε, κύριε.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Ευχαριστώ. Εκεί κάθεσαι στο παγκάκι ή οτιδήποτε τύχει να είναι μια όμορφη μέρα, παρακολουθώντας τους ανθρώπους να περνούν, χωρίς να φορούν μάσκες πια κι απλά απολαμβάνοντας το – τι είναι; – σοκολατένιο κέικ χωρίς αλεύρι κι έναν καλό λάττε και χωρίς να ανησυχείτε για – φανταστείτε το για ένα λεπτό – αφού κάνω ένα μικρό διάλειμμα εδώ (ο Αντάμους τρώει μια μπουκιά από την τούρτα του). Μμ! Δαγκωνιά;
ΛΙΝΤΑ: Όχι, ευχαριστώ.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Φανταστείτε – και το εννοώ αληθινά – τρώτε το κέικ χωρίς αλεύρι ή οτιδήποτε επιλέξετε να φάτε και πίνετε τον λάττε, αλλά μπορεί να έχει κάτι με ζάχαρη μέσα. Δεν ανησυχείτε ούτε για το σώμα σας, γιατί το σώμα σας έχει κάνει αυτό το μεγάλο άλμα στο Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα. Δεν ανησυχείτε για τα κιλά ή τις θερμίδες ή αν αυτό θα διαταράξει το επίπεδο ζακχάρου στο αίμα ή την αιμοσφαιρίνη σας ή οτιδήποτε τύχει να είναι, γιατί σαν Μάστερ δεν έχετε τίποτα απ΄ αυτά. Τα πάντα εξισορροπούν σχεδόν στιγμιαία. Δεν υπάρχουν πια αυτές οι καθυστερήσεις εβδομάδων ή μηνών ή οτιδήποτε άλλο, ώστε να προφτάσει το σώμα ή το μυαλό.
Κάπως έτσι ήταν μέχρι τώρα και μερικές φορές όλοι χρειάστηκε να περιμένετε πολύ καιρό. Αλλά τώρα, σαν αληθινοί πραγματωμένοι Μάστερ, το σώμα ισορροπεί αμέσως και δεν υπάρχει αυτό το περίπλοκο δίκτυο επικοινωνίας. Είναι ένα μοναδικό – είναι μόνο το Εγώ Είμαι. Δεν χρειάζεται ένα περίπλοκο anayatron. Το ίδιο και με το μυαλό σας. Οι ανησυχίες και η σύγχυση και τα άλλα, μπορεί να αιωρούνται στον ορίζοντα του μυαλού σας για μια στιγμή μόνο, αλλά δεν έρχονται ποτέ στη στεριά και δεν γίνονται ποτέ κάτι που σας παραλύει διανοητικά ή σας συγκρατεί. Εκεί πηγαίνουμε. Αυτή είναι μια σημείωση χωρίς makyo, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς αστερίσκους, χωρίς ψιλά γράμματα από μένα σε όλους εσάς.
Είμαστε εδώ τώρα, σ’ αυτό το επίκεντρο της αλλαγής στον πλανήτη αυτή την εποχή που αυτός ο μικροσκοπικός, μικρούλης ιός – και δεν με νοιάζει πώς βρέθηκε εκεί, πραγματικά δεν με νοιάζει˙ δεν έχει σημασία, μην μπλέκεστε σ’ αυτό, υπάρχει – αυτό το πραγματάκι που λέγεται κορωνοϊός, που στην πραγματικότητα υπήρχε εδώ και πολύ καιρό, περιμένοντας ακριβώς τη σωστή στιγμή για να εμφανιστεί. Δεν ξεκίνησε απλά τον Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου. Υπήρχε πάντα και τότε εμφανίστηκε, γιατί ήταν η σωστή στιγμή. Εμφανίστηκε γιατί υπήρχε αρκετή συνειδητότητα κι επιθυμία στον πλανήτη, αρκετό πάθος που είχε έρθει τώρα ώστε να εμφανιστεί και βλέπετε τι έκανε. Και μετά νιώστε τι έχει κάνει κάτω από την επιφάνεια σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής. Τα πράγματα δεν θα ξαναγίνουν ποτέ τα ίδια.
Οι άνθρωποι θα περάσουν μια περίοδο επεξεργασίας, αλλαγής, προσαρμογής, ρύθμισης από την αρχή κι έπειτα έχουμε τους οραματιστές, αυτό το 6½ τοις εκατό του πληθυσμού, που υπάρχουν. Είναι έτοιμοι. Είναι έτοιμοι να φανταστούν ένα νέο κόσμο. Όχι να τον εξαναγκάσουν, αλλά απλά να, ξέρετε, είναι σαν να το ονειρεύονται, να το φαντάζονται, ότι είναι ένας εντελώς νέος κόσμος, ένα εντελώς νέο μέρος.
Κι έχουμε όλα αυτά τα άλλα πράγματα που όλα συγκλίνουν τώρα – το κλείσιμο της Τάξης του Τόξου, που δεν χρειαζόταν. Τις Νέες Γαίες -222 Νέες Γαίες είναι τώρα σε καλές βάσεις και, θα λέγαμε, λειτουργικές. Πήρε πολύ χρόνο να σχεδιαστούν, να δημιουργηθούν, αλλά υπάρχουν τώρα και λειτουργούν. Μιλάω για μια απ’ αυτές που υπάρχει και είναι ή Νέα Γη του θανάτου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πας εκεί για να πεθάνεις, σημαίνει ότι είσαι ήδη νεκρός και πας εκεί. Αυτό είναι το καινούριο DreamWalk σ’ αυτό το καινούριο μέρος. (Μια αναφορά στο DreamWalker Death 2020.)
Μπορείτε να φανταστείτε για μια στιγμή – κι απλά βάλτε στην άκρη τις καθημερινές απογοητεύσεις και τα παρόμοια, αλλά μπορείτε να φανταστείτε – κάθεστε εδώ στο επίκεντρο και πραγματικά δεν έχετε να κάνετε πολλά παρά μόνο να επιτρέψετε. Αυτό είναι.
Άλλη μια δαγκωνιά πριν πάμε στο επόμενο …
ΛΙΝΤΑ: Είσαι σίγουρος;
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Είμαι πάρα πολύ σίγουρος. Υπάρχουν πράγματα που αληθινά μου λείπουν από αυτό τον πλανήτη. Αυτό δεν ήταν από εκείνα που είχα ποτέ την ευκαιρία να απολαύσω (τρώει άλλη μια μπουκιά από την τούρτα). Αλλά θα το φέρω μαζί μου …
ΛΙΝΤΑ: Οκέι.
ΑΝΤΑΜΟΥΣ: Άκουσα ότι είναι αγένεια να τρως μπροστά σε άλλους, γι’ αυτό ενθαρρύνω όλους σας να πάρετε κάτι να φάτε, ώστε να μη το κάνω μόνος μου.
Τώρα, αυτό το μήνα, στην πραγματικότητα, ανάμεσα σ’ αυτό και στο επόμενο Shoud μας – αυτό το λέω με μεγάλο χαμόγελο, τώρα μέχρι το επόμενο Shoud μας -θυμάστε που είπα όσο οι μέρες είναι ακόμα ζεστές και μεγάλες. Χμ. Αυτό μας τοποθετεί περίπου στο επόμενο Shoud.
Ανάμεσα σ’ αυτό και στο επόμενο Shoud, έχει πραγματικά σημασία να αποδεχθείτε σαν δικά σας, όλα όσα σας συμβαίνουν τώρα. Να παραδεχτείτε τα πάντα.
Αποδεχθείτε σαν δικά σας τα Πάντα
Μερικές φορές είναι δύσκολο να το κάνετε, γιατί δεν θέλετε να παραδεχτείτε τις ενοχλήσεις και τους πόνους του σώματος σας, αλλά αποδεχτείτε τους, γιατί υπάρχουν για κάποιο λόγο. Υπάρχουν γιατί κάνετε αυτή την μετάβαση από το παλιό βιολογικό σώμα σε ένα αληθινά Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα. Κάθε κύτταρο στο σώμα σας, και υπάρχουν δισεκατομμύρια, κάθε νευρώνας στον εγκέφαλό σας και υπάρχουν δισεκατομμύρια κι απ’ αυτούς, ανταποκρίνονται κι αντιδρούν τώρα, άρα προφανώς θα υπάρξει λίγος πόνος και σύγχυση. Αποδεχτείτε το τώρα, γιατί είναι αληθινό. Είναι σημαντικό. Τουλάχιστον, σας λέει ότι, ναι, περνάτε αυτή την αλλαγή από έναν απλά συνηθισμένο βιολογικό άνθρωπο, σε έναν ενσωματωμένο Μάστερ τώρα.
Η ανησυχία σας, κι αν σας ξέρω σωστά, οι περισσότεροι από σας, Σώμπρα, είχατε πολλή ανησυχία πρόσφατα, ανησυχία της φαντασίας σας. Με άλλα λόγια, ούτε που ξέρετε από πού προέρχεται. Καταπιάνεστε με ό,τι κάνετε μέσα στη μέρα και ξαφνικά γεμίζετε με ανησυχία και δεν ξέρετε γιατί. Αποδεχτείτε το. Παρακαλώ αποδεχτείτε το, και ξέρω ότι ακούγεται αντιπαραγωγικό. Θέλετε να το απομακρύνετε. Θέλετε να προσπαθήσετε να το δικαιολογήσετε διανοητικά. Θέλετε να πείτε ότι είναι εξαιτίας αυτού κι αυτού ή απλά θέλετε να κρυφτείτε απ’ αυτό. Παραδεχτείτε αυτή την ανησυχία. Καταπιείτε την. Πηγαίνετε σ’ αυτή κατευθείαν, αντί να προσπαθείτε να το σκάσετε.
Αν υπάρχει κάποιο μήνυμα σε όλα τα χρόνια που σας μιλάω, οποιοδήποτε μήνυμα που χρειάζεται να γίνει σαφώς κατανοητό, οποιοδήποτε μήνυμα που πραγματικά θα ήθελα να σας κάνω να συνειδητοποιήσετε, είναι τώρα ακριβώς το να αποδεχτείτε οτιδήποτε περνάτε. Ναι!
Ζητήματα σχέσεων. Μόλις άκουσα κάποιον να λέει “Αλήθεια;!” Αποδεχτείτε το. Έχετε θέμα στη σχέση σας γιατί είναι μια παλιά καρμική σχέση. Δεν είναι πια γραφτό να υπάρχει. Λοιπόν, αυτό δεν σημαίνει να πετάξετε έξω το άτομο, αλλά δεν είναι κακή ιδέα. Κάντε ένα διάλειμμα για λίγο κι ανανεώστε τη σχέση, αν το επιλέγετε, σε μια μη-καρμική βάση.
Ποια είναι μερικά από τα άλλα που δεν αποδέχεστε ή που έχετε, αλλά δεν θέλετε πραγματικά να παραδεχτείτε; Ενοχλήσεις και πόνους, ναι, μόλις μιλήσαμε γι’ αυτό. Ανησυχία. Σύγχυση, διανοητική σύγχυση, θολούρα – παραδεχτείτε τα! – αν μπορείτε να θυμηθείτε τί ήταν.
Αποδεχτείτε τα, γιατί είναι μέρος αυτής της μεταμόρφωσης. Βυθιστείτε σ’ αυτά, αντί να φεύγετε τρέχοντας. Ενσωματώστε τα αντί να προσπαθείτε να τα διαμορφώσετε και να τα σχηματοποιήσετε. Μείνετε σ’ αυτά αντί να φεύγετε τρέχοντας απ’ αυτά. Ναι, τα πάντα.
Ποια είναι μερικά από τα άλλα πράγματα; Τα νυχτερινά όνειρα. Τώρα μπαίνετε σε κάποιες πάρα πολύ έντονες ονειρικές καταστάσεις, γιατί παίζετε μερικά από τα τελικά έργα ή σκηνές του έργου στα όνειρά σας. Πράγματα που σας συνέβησαν πριν από πολύ καιρό, και σε άλλες ζωές, δεν σταματούν απλά. Είναι έργα, σκηνές έργων που συνεχίζουν να παίζονται για πολύ καιρό, αφού θεωρήσετε ότι έχουν περάσει. Λοιπόν, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σας βασανίζουν. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνετε πολλή επεξεργασία, όμως πολλά από εκείνα τα πράγματα συνεχίζουν να παίζονται.
Ας πούμε ότι είχατε έναν αγαπημένο παλιά στη ζωή σας κι απλά δεν μπορέσατε ποτέ να είστε μαζί. Χώρισαν οι δρόμοι σας. Αυτός/ή παντρεύτηκε. Εσύ παντρεύτηκες. Φύγατε προς διαφορετικές κατευθύνσεις και δεν τον/την έχετε καν σκεφτεί χρόνια τώρα. Όμως υπάρχει το έργο, το θεατρικό έργο που συνεχίζεται. Δεν τελείωσε πραγματικά. Δεν είναι απαραίτητα καρμικό. Μερικές φορές, ναι, είναι αλλά δεν χρειάζεται να είναι καρμικό. Απλά συνεχίζει να βιώνεται με αυτούς σε μια πολυδιαστασιακή πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει εδώ στη Γη.
Συχνά αυτά τα έργα είναι πολύ έντονα και τότε βρίσκεσαι στα θέατρα των Αρκτούριων. Οι Αρκτούριοι – ο Αρκτούρος είναι εκπληκτικό μέρος. Αν πραγματικά θέλετε να πάτε και να είστε στο θέατρο της πραγματικά διευρυμένης πραγματικότητας σας, είναι απίθανο μέρος. Μερικοί από σας πηγαίνετε εκεί στην ονειρική σας κατάσταση και παίζετε αυτά τα πράγματα, νιώθοντας συχνά ότι το σενάριο που είχατε με αυτό το άλλο άτομο ή οικογένεια ή άλλες υπάρξεις είχε απλά μπει σε έναν κύκλο επαναλήψεων, πραγματικά δεν πήγαινε πουθενά. Έτσι τί κάνετε; Το φέρνετε στα θέατρα των Αρκτούριων και το ενισχύετε. Το βγάζετε από τη ρουτίνα. Το κάνετε να προχωρήσει ώστε να μπορέσετε να έχετε αυτό που ονομάζετε ευτυχή κατάληξη – ή τουλάχιστον μια κατάληξη – σ’ αυτό. Μπορείτε να το οδηγήσετε στο τέλος και τελικά αυτό σας επιτρέπει, στον άνθρωπο, να το αφομοιώσει μέσα στην ύπαρξή σας. Δεν είναι απλά μια σκηνή σε κάποιο απομακρυσμένο θέατρο κάπου.
Άρα τα όνειρα σας είναι προφανώς κάπως δυσάρεστα τώρα και δεν κοιμάστε πολύ, μερικοί από σας – αρκετοί από σας, εντάξει σχεδόν όλοι σας – αλλά αποδεχτείτε το. Παρακαλώ αποδεχτείτε το. Τον εκνευρισμό σας, το επίπεδο του εκνευρισμού σας και μερικοί από σας έχουν μόλις γίνει πάρα πολύ εκνευρισμένες υπάρξεις. Αποδεχτείτε το, σας παρακαλώ. Και ξέρω ότι λέτε “Λοιπόν, δεν είναι κάτι καλό.” Είναι κομμάτι από σας τώρα. Είναι αληθινό. Δεν λέω να βγείτε έξω και να προσπαθήσετε να το παραφουσκώσετε. Μην βγείτε έξω να προσπαθήσετε να το μεγαλοποιήσετε, όμως παραδεχτείτε αυτή την αναστάτωση και τον εκνευρισμό που νιώθετε.
Η κατάθλιψή σας, ρωτάτε. Το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που θα σκεφτόσασταν είναι να αποδεχτείτε την κατάθλιψη σας, αλλά αποδεχτείτε την. Υπάρχει για κάποιο λόγο. Η κατάθλιψη είναι κυριολεκτικά μέρος ενός κύκλου και είναι φυσικά το χαμηλό μέρος του κύκλου, αλλά όπως είπα παλιά, όταν κάναμε τη Σειρά Αφύπνιση, βοηθά να κινηθείτε τώρα σ’ αυτό το τελικό, τελικό στάδιο, το τελικό στάδιο εδώ σαν παλιός ενσαρκωμένος άνθρωπος με βιολογία. Αυτό είναι το τελικό στάδιο, οπότε αποδεχτείτε οτιδήποτε περνάτε.
Αμφιβολίες. Αα, οι αμφιβολίες. Μιλήσαμε γι’ αυτό σε μια από τις πρόσφατες Σειρές Master’s Pause. Οι αμφιβολίες, ξέρετε, δεν έχουν πλάκα, σωστά; Αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχει μια κρυφή αξία, γιατί μια αμφιβολία πραγματικά θα βοηθήσει να δοθεί έμφαση ή να αναδειχτεί η Πραγμάτωσή σας, το πάθος σας.
Βλέπετε, υπάρχει πάθος εδώ (ψηλότερα) και υπάρχει αμφιβολία εδώ (χαμηλότερα) και παίζουν αντιμέτωποι μεταξύ τους σε μια περίοδο αλλαγής. Παίζουν αντιμέτωποι. Τη μια στιγμή είστε παθιασμένοι. Τη μια στιγμή νιώθετε ότι το ξέρετε. Είστε ευθυγραμμισμένοι με τον εαυτό σας και την άλλη στιγμή έρχεται η αμφιβολία. Η αμφιβολία τονίζει το πάθος. Χωρίς αυτό το στοιχείο της αμφιβολίας, τουλάχιστον τώρα, δεν θα υπήρχε το αποτέλεσμα να αυξηθεί το πάθος σας, να αναδειχθεί το πάθος σας. Και ξέρω ότι πιστεύετε, ότι η αμφιβολία σάς ρίχνει το ηθικό και σας εμποδίζει το πάθος, αλλά πραγματικά δεν συμβαίνει αυτό. Τονίζει το πάθος.
Ναι, είναι ένας παλιός δυαδικός τρόπος για να κάνετε τα πράγματα και θα προχωρήσουμε πολύ πέρα απ’ αυτό. Όμως τώρα, είστε στα τελευταία ίχνη της διττότητας με τον εαυτό σας και τελικά αργότερα με τον πλανήτη, οπότε η αμφιβολία εξυπηρετεί ένα σκοπό. Σας παρακαλώ αποδεχτείτε την αμφιβολία.
Ο κατάλογος συνεχίζεται. Αρρωσταίνετε. Κολλάτε τον ιό ή παθαίνετε κάτι άλλο κι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε, αλλά αυτό πραγματικά βοηθάει επίσης να λάμψει ένα φως στο Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα. Και ξέρω, πάλι, μοιάζει σαν “Λοιπόν, αυτός δεν είναι ένας ανάποδος τρόπος για να κάνουμε τα πράγματα;” και φυσικά είναι. Θα το ξεπεράσουμε, αλλά τώρα είναι ο τρόπος που ο άνθρωπος έχει συνηθίσει και είναι αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Έτσι, αρρωσταίνετε και λέτε “Τι είναι αυτό; Θα πεθάνω. Νιώθω απαίσια” και “Αυτό είναι φοβερό” και “Γιατί μου το κάνει αυτό ο Αντάμους;” Δεν το κάνω εγώ σε σας, αλλά τότε με αυτή την αρρώστια εμφανίζεται το αληθινό Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα. Η αδυναμία του υλικού σώματος, η ικανότητα του να αρρωσταίνει και να πεθαίνει πραγματικά αναδεικνύει το Ελεύθερο Ενεργειακό Σώμα.
Αποδεχτείτε όλα όσα συμβαίνουν τώρα στη ζωή σας.
Πριν λίγο καιρό σας είπα όταν όλο αυτό , πριν ακόμα ξεσπάσει όλο αυτό με τον ιό, είπα “Για τους επόμενους έξι μήνες, μην πάρετε μεγάλες σημαντικές αποφάσεις.” Φτάνουμε στο τέλος αυτού του διαστήματος. Το τέλος του Αυγούστου θα σηματοδοτούσε αυτό το διάστημα. Και δεν λέω ότι είναι μια αυστηρά καταληκτική ημερομηνία, αλλά είναι πολύ κοντά.
Δεν ήθελα να πάρει κανείς μεγάλες σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή του, πράγματα όπως να ξεριζωθεί εντελώς και να μετακομίσει κάπου αλλού, να πουλήσει όλα όσα έχει και να μετακομίσει κάπου αλλού. Να παρατήσει ένα σύντροφο. Μερικοί από σας το ήθελαν, αλλά συγκρατήθηκαν εξαιτίας αυτού. Να κάνει μια ουσιαστική αλλαγή στην καριέρα. Να κάνει κάποιες σημαντικές, θα έλεγα χειρουργικές επεμβάσεις, τέτοια πράγματα. Αυτά είναι τα σημαντικά πράγματα καθοριστικής σημασίας και είπα να περιμένετε έξι μήνες, γιατί τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά τότε και με τόσους πολλούς τρόπους είναι διαφορετικά.
Πλησιάζετε στο τέλος αυτού στα τέλη Αυγούστου και είτε θα είναι η τρίτη εβδομάδα του Αυγούστου, ή η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, δεν έχει μεγάλη διαφορά, αλλά σε εκείνο το σημείο θα το ξέρετε. Μπορείτε να βάλετε στην άκρη αυτή την περίοδο αναμονής. Θα ξέρετε και μετά θα κάνετε εκείνες τις κινήσεις, αν το επιλέξετε, και μπορεί να έχετε αλλάξει εντελώς την οπτική γωνία σας, αλλά κάντε εκείνες τις κινήσεις σ’ αυτό το σημείο. Αυτή θα είναι η στιγμή να αρχίσετε να προχωράτε.
Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή σας τώρα – οι δικοί σας δαίμονες, ο δράκος σας που σας ακολουθεί – αποδεχτείτε το. Όσο πιο γρήγορα αποδεχτείτε το δράκο, τόσο πιο γρήγορα θα συνειδητοποιήσετε, ότι είναι όντως ο καλύτερος σας φίλος. Μπορεί να μη το βλέπετε έτσι τώρα, μπορεί να σας ξεσκίζει σε διάφορα επίπεδα, αλλά είναι όντως ο καλύτερός σας φίλος. Είναι εκεί για να βοηθήσει να φανούν αυτά που έχετε θάψει, για να βοηθήσει να φανεί αυτό που πραγματικά σας εμποδίζει από τη δική σας ενσωματωμένη Πραγμάτωση τώρα, και μερικές φορές δίνεται η αίσθηση ότι κυριολεκτικά σας τρομοκρατεί, σας κάνει κομμάτια. Πραγματικά δεν συμβαίνει αυτό. Αυτή είναι η δική σας οπτική γωνία. Αποδεχτείτε το δράκο τώρα. Αφήστε να έρθει ο δράκος κι αν πρέπει να σας κάνει κομμάτια, αφήστε τον να το κάνει. Θα τα καταφέρετε.
Γι’ αυτά λοιπόν είναι το Shoud – να αποδεχτείτε οτιδήποτε σας συμβαίνει τώρα, οτιδήποτε κι αν είναι. Και δεν λέω να κάνετε έναν κατάλογο και να βάλετε μερικά πράγματα στην άλλη πλευρά. Λέω ότι όλα όσα θα συμβούν αυτές τις επόμενες, ας πούμε, 30 με 60 μέρες πρόκειται να είναι τόσο μετασχηματιστικά, και με το να τα αποδεχτείτε, θα αποκτήσουν επίσης πολλή περισσότερη χάρη, πολλή περισσότερη ομορφιά.
Πέρα από τη Διττότητα
Τις μέρες που θα ακολουθήσουν, σαν υπενθύμιση, μην ανησυχείτε για τον έξω κόσμο τώρα. Πραγματικά, τώρα ή καθώς πάτε στην κατάσταση του ενσωματωμένου Μάστερ, δεν υπάρχει επιλογή πλευράς γιατί δεν υπάρχουν πλευρές. Όχι.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι υπάρχουν γραμμές στον πολιτικό στίβο. Όχι, δεν υπάρχουν. Όχι. Είναι μια ψευδαίσθηση. Μην μπλεχτείτε σ’ αυτά τώρα. Μην επιλέγετε πλευρές – μεγάλο θέμα τώρα – για τον πλανήτη Γη, για το περιβάλλον. Και λέτε “Λοιπόν, πρέπει να διαλέξω τη δίκαιη πλευρά ως προς το περιβάλλον.” Όχι, δεν πρέπει. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι η Γαία φεύγει και τώρα η ευθύνη περνάει στους ανθρώπους. Από τη μια, υπάρχει τεράστια ελπίδα γι’ αυτό τον πλανήτη και ένα μέρος της είναι όλη η έρευνα που γίνεται τώρα στην ίδια τη φύση της βιολογίας κι όχι μόνο της σωματικής σας βιολογίας, αλλά της βιολογίας του πλανήτη. Αυτό σε συνδυασμό με πράγματα όπως η τεχνητή νοημοσύνη πρόκειται να δώσουν μια εντελώς νέα προοπτική σε αυτό που είναι αυτή η Γη, στο τί είναι η βιολογία, πού εξυπηρετεί η βιολογία, πού δεν είναι πια πραγματικά απαραίτητη στον πλανήτη.
Η Γαία φεύγει για να αφήσει τη θέση της στους ανθρώπους τώρα.
Έκανε babysitting ίσως λίγο παραπάνω, αλλά όλο αυτό το ζήτημα σχετικά με το περιβάλλον προκύπτει. Όμως όταν συμβεί αυτό, στον πυρήνα του – δεν είναι μόνο το περιβάλλον, ότι φεύγει η Γαία, ότι οι άνθρωποι αναλαμβάνουν την ευθύνη – όμως τελικά συνδέστε τις τελίτσες κι όλα επιστρέφουν όχι στον πλανήτη, αλλά στο άτομο. Όχι στον πλανήτη, αλλά στο άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη για τον εαυτό του, ένα μονοπάτι ώστε τελικά να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του ενέργεια κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πρόκειται να μάθει για το περιβάλλον. Τελικά, δεν είναι σχετικό με το περιβάλλον, είναι σχετικό με το άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη.
Ξέρετε, καθώς αρχίζουν να καταλαβαίνουν πραγματικά τη φύση της βιολογίας, τις επικοινωνίες που λαμβάνουν χώρα σε όλα τα μέρη της βιολογίας κι όταν αρχίσουν πραγματικά να έχουν πολύ καλές θεωρίες για το πώς δημιουργήθηκε εξαρχής η βιολογία – όχι από κάποιο Θεό στους ουρανούς κι όχι μόνο από την εξέλιξη, αλλά την αληθινή δημιουργία της βιολογίας – αυτό θα γυρίσει ακριβώς στα μούτρα όλων των πληροφορημένων ανθρώπων, ώστε να αναλάβουν την ευθύνη για τον εαυτό τους. Το περιβάλλον είναι ένας τρόπος να φτάσουν εκεί.
Όμως αυτό που λέω εδώ είναι να μη ανακατευτείτε με τους αγώνες. Μην μπλεχτείτε με πλευρές. Δεν υπάρχουν πλευρές. Αυτό είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα πράγματα, που εσείς σαν Μάστερ πρόκειται να διδάσκετε και θα είναι ένα από τα πράγματα, στα οποία οι άνθρωποι αντιστέκονται περισσότερο. Θέλουν να έχουν πλευρές, είτε είναι το αρσενικό ή το θηλυκό, είτε είναι το φως τους ή το σκοτάδι, οι πλούσιοι ή οι φτωχοί. Είναι πλάσματα προσανατολισμένα προς τη διττότητα σε αυτό το σημείο και το τελευταίο πράγμα που κάνει ένας αληθινός ενσωματωμένος Μάστερ είναι να παίρνει θέση.
Ο Μάστερ θα γελάσει και θα δημιουργήσει κωμικό έργο για τις συγκρούσεις που συμβαίνουν ανάμεσα στις δυο πλευρές, αλλά χωρίς να διαλέξει. Ο Μάστερ θα καθίσει αναπαυτικά με τον ωραίο λάττε και το χωρίς αλεύρι σοκολατένιο κέικ του. Όμως ο Μάστερ δεν παίρνει θέση κι όταν κάποιος έρθει στον Μάστερ σχεδόν επιμένοντας ή απαιτώντας να κάνει ο Μάστερ μια δήλωση, ως προς το ποια πλευρά έχει δίκιο – φυσικά ελπίζοντας ότι θα είναι η δική τους πλευρά και νιώθοντας αρκετά υπερόπτης, ώστε να πιστεύει ότι προφανώς αυτός είναι ο τρόπος που θα σκεφτόταν ένας Μάστερ – ο Μάστερ δεν παίρνει καθόλου θέση. Όμως ο Μάστερ ξεκαθαρίζει απόλυτα σ’ αυτόν που τον, την ρωτάει “Γιατί παίρνεις θέση; Δεν βλέπεις μια μεγαλύτερη εικόνα σ’ αυτά που συμβαίνουν εδώ; Χρειάζεται να βυθίζεσαι τόσο στη διττότητα, επιλέγοντας τη μια πλευρά ή την άλλη; Χρειάζεται να συνεχίζεις να είσαι πολεμιστής, είτε είναι για το φως, είτε για τον πλανήτη ή για τα παιδιά που υποφέρουν ή οτιδήποτε απ’ αυτά;” γιατί όλα είναι ψευδαίσθηση. Τελικά δεν υπάρχει διττότητα και είναι πολύ εύκολο να κολλήσεις σ’ αυτό, σ’ αυτό το μονοπάτι. Τελικά, όλα αφορούν το να αποδεχτείς τον εαυτό σου.
Μπορείτε να πάρετε σχεδόν οποιοδήποτε ζήτημα, που συμβαίνει στον πλανήτη τώρα και να αρχίσετε να συνδέετε τις τελίτσες – παρόλο που οι τελίτσες, ξέρετε, είναι λίγο παράξενες μερικές φορές – και αυτό το ζήτημα επιστρέφει στην ενέργεια, στην κυριαρχία και στο να αποδεχτείς τον Εαυτό
Λοιπόν, ξέφυγα λίγο εδώ. Το θέμα είναι ότι,οτιδήποτε κι αν σας συμβαίνει τώρα, είτε είναι το αφεντικό σας που σας τρομοκρατεί, είτε είναι κακοί γείτονες ή οτιδήποτε – οτιδήποτε, οτιδήποτε – απλά να θυμάστε τί λέω εδώ και πολύ καιρό: Όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σας τώρα – τα πάντα, ακόμα κι απλά ο τρόπος που φυσάει ο άνεμος στο πρόσωπο σας, ακόμα κι αν γρατζουνήσετε ή κόψετε το δάχτυλο σας – όλα αφορούν τον ερχομό στην Πραγμάτωση. Τα πάντα. Δεν θα μπορούσε τίποτα να μην είναι μέσα σ’ αυτό, γιατί εσάς αφορά εντελώς. Έτσι τώρα, σε αυτές τις επόμενες, ας πούμε, 30 με 60 μέρες, παρακαλώ αποδεχτείτε οτιδήποτε σας συμβαίνει.
Κάστρα από άμμο στην Ακροθαλασσιά – Σούπερ Μεράμπ
Με αυτά, θα ήθελα τώρα να προχωρήσω στη σούπερ μεράμπ μας. Έτσι την λέω. Είναι ένας καλός τίτλος. Ας βάλουμε τη μουσική κι ας προχωρήσουμε στη σούπερ μεράμπ μας εδώ σ’ αυτό το πρόσθετο Shoud για τη Σειρά Passion 2020.
(αρχίζει η μουσική)
Ναι, μερικοί από σας στέλνουν σήματα “Τί γίνεται αν σκέφτομαι υπερβολικά τώρα; Θα πρέπει να το αποδεχθώ ;” Ναι! Ξέρετε, απλά μη το σκέφτεστε πάρα πολύ, αλλά αποδεχτείτε το. Οτιδήποτε συμβαίνει – οικονομικά ζητήματα, κατάθλιψη, άγχος – αλλά επίσης και τα θαυμάσια πράγματα όπως η ελπίδα, η τρέλα σας τώρα. Οπωσδήποτε παραδεχτείτε αυτή την τρέλα. Αγαπώ την τρέλα γιατί σημαίνει ότι αφήνετε τον εαυτό σας να βγει από το κουτί. Σπάτε το στερεότυπο. Αυτό κάνετε.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή τώρα.
Συμβαίνει ένα ενδιαφέρον φαινόμενο με τους Σώμπρα και πραγματικά δεν θα μπορούσα να πω, ότι έχει συμβεί ήδη σε άλλες ομάδες που έφταναν στην Πραγμάτωση, γιατί καμιά άλλη ομάδα δεν έχει φτάσει. Καμία. Όχι. Άτομα, ναι.
Εσείς μόλις κάνατε τη ζυγαριά να γείρει, πάνω από 9,900 Αναληφθέντες Δάσκαλοι. Χμ. Προκύπτει το ερώτημα “Λοιπόν, αν επιτρέψεις την Πραγμάτωσή σου και μείνεις ενσωματωμένος, σε υπολογίζουν ως Αναληφθέντα Δάσκαλο;” Ας μιλήσουμε γι’ αυτό αργότερα. Ας το διαπραγματευτούμε κάπως.
Είναι καλό θέμα, αλλά ας επιστρέψουμε στο σημείο εδώ.
Θα ήθελα πραγματικά να νιώσετε αυτό.
Λοιπόν, καμιά άλλη ομάδα δεν το έκανε ποτέ αυτό. Άτομα, ναι. Μερικές φορές αν μετρήσεις ένα δυο ανθρώπους, ίσως ακόμα και μισή ντουζίνα τη φορά. Αλλά μια παγκόσμια ομάδα διάχυτη σε ολόκληρο τον πλανήτη, ένας εντυπωσιακός αριθμός -όχι τεράστιος με βάση τον πληθυσμό, πάντως εντυπωσιακός – αυτοί που έχουν πραγματικά αντέξει και τώρα εσείς αληθινά φτάνετε στην Πραγμάτωση.
Αυτό παρακολουθείται με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από όλη τη δημιουργία πραγματικά, φυσικά από το Βυσσινί Συμβούλιο και βέβαια από τους Αναληφθέντες Δασκάλους. Παρακολουθούν. Δεν παρεμβαίνουν. Όχι, δεν θα παρέμβουν, αλλά παρακολουθούν αυτό που έρχεται.
Και ξέρετε, κάπως ενδιαφέρον – θα μιλήσω περισσότερο γι’ αυτό αργότερα, αλλά απλά για ρίξω το σπόρο – θα λέγαμε ότι το στοιχείο ή αυτό που παρακολουθεί περισσότερο τώρα, βλέποντας τί συμβαίνει σ’ αυτό το επίκεντρο, σ’ αυτή τη σύγκλιση στον πλανήτη, παρακολουθεί αυτή την ομάδα που λέγεται Σώμπρα, είναι ο Χρόνος. Ναι.
Ο Χρόνος έχει περισσότερο από ενδιαφέρον και επένδυση σ’ αυτό από οτιδήποτε. Και λέτε “Λοιπόν, τί είναι ο Χρόνος;” Λοιπόν, είναι μια γενική συναίνεση. Είναι ένα είδος συνειδητότητας. Δεν είναι έμψυχο ον, αλλά αποτελεί μέρος των περισσότερων όντων στη δημιουργία. Θα λέγαμε ότι είναι ένα μικρό κομμάτι κάθε ύπαρξης.
Συνεπώς, ο Χρόνος υπάρχει. Υπάρχει κι έχει τα μοτίβα και τους ρυθμούς του. Δεν είναι ίδιος σε άλλα μέρη της δημιουργίας, όπως είναι εδώ στη Γη.
Ο Χρόνος δεν είναι ίδιος στις Νέες Γαίες. Υπάρχει Χρόνος, αλλά είναι ένας πολύ ευέλικτος Χρόνος. Είναι ένας Χρόνος που υπηρετεί αντί να απαιτεί υπηρεσία.
Έτσι, ίσως ένα από τα πιο ενδιαφερόμενα μέρη σ’ αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ο Χρόνος. Όμως ανεξάρτητα απ’ αυτό, όλοι παρακολουθούν τί συμβαίνει.
Μιλάμε συχνά γι’ αυτό στο Κλαμπ των Αναληφθέντων Δασκάλων κι απολαμβάνω ιδιαίτερα τις μεταμεσονύκτιες συζητήσεις με τον Κουτχούμι, τη Μπλαβάτσκι και τον Τοβία.
Απολαμβάνω τις συζητήσεις μας και, ναι, λέω ‘μεταμεσονύκτιες’. Πραγματικά δεν έχουμε νύχτες ή μέρες, αλλά μπορούμε να έχουμε όταν θέλουμε (ο Αντάμους γελάει). Μερικοί από σας γίνεστε τόσο κυριολεκτικοί. Μερικοί από σας φοράτε τόσο στενά παντελόνια.
Ξέρω ότι δεν υπάρχει χρόνος στους κόσμους των αναληφθέντων. Το ξέρω αυτό. Είμαι εκεί. Όμως μου αρέσει ο χρόνος πότε πότε. Είναι καταπληκτικός τρόπος να κατεβαίνεις τη λεωφόρο της δημιουργίας, ξέρετε. Σκοπεύω να το κάνω στο “Χρονολόγιο”. Τον έχεις όταν θέλεις. Δεν τον έχεις όταν δεν θέλεις. Δεν είναι αυτό αληθινή ελευθερία; Μερικοί από σας θέλετε να ξεκινήσετε μια μεγάλη φιλοσοφική συζήτηση. Σκάστε! Κάνουμε μια μεράμπ.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και σας παρακαλώ αφήστε με να συνεχίσω την ιστορία μου. Όλο αυτό το κουβεντολόι. Ε, ναι, ναι, παραδεχτείτε το, βγείτε έξω μόνοι σας και παραδεχτείτε το.
Οκέι, το θέμα μου, παρακολουθούμε και κυρίως, ο Χρόνος πραγματικά παρακολουθεί. Γιατί; Επειδή, λοιπόν, πρώτον φτάνετε στο σημείο που ελάχιστοι έχουν φτάσει, να αφήσετε τον Χρόνο να σας υπηρετήσει. Ελάχιστοι το έχουν ποτέ επιτρέψει, ναι, ακόμα και στους άλλους κόσμους.
Έτσι, ο Χρόνος ενδιαφέρεται πάρα πολύ γι’ αυτό, επειδή αναρωτιέται τί θα γίνει με αυτόν, με τον Χρόνο; Τι θα γίνει με αυτόν; Θα αλλάξει; Θα πάψει να υπάρχει;
Ναι, ο Χρόνος αναρωτιέται “Θα πάψω να υπάρχω;”
Ο Χρόνος αναρωτιέται “Πώς είναι να υπηρετείς, αντί να σε υπηρετούν;” βλέπετε, γιατί ο Χρόνος έχει ελάχιστη εμπειρία στο να υπηρετεί άλλους. Πάντα τον υπηρετούν. Όχι ότι το θέλει, αλλά εκεί έβαλαν τον Χρόνο οι έμψυχες υπάρξεις. Όμως παρακολουθούμε όλοι με πολύ ενδιαφέρον.
Μια από τους Αναληφθέντες Δασκάλους παρατήρησε ότι συνέβαινε κάτι ενδιαφέρον. Επισήμανε ότι οι Σώμπρα – γιατί πραγματικά είχε έρθει και δεν το κάνουμε με αδιακρισία. Ξέρετε, δεν μπαίνουμε όταν είστε γυμνοί στο μπάνιο. Πότε πότε – οκέι με τσακώσατε – αλλά τις περισσότερες φορές δεν το κάνουμε. Καλά, πότε πότε, απλά για γούστο μπαίνουμε, αλλά δεν βγάζουμε φωτογραφίες. Όμως θυμόμαστε τα πάντα.
Έτσι αυτή η θαυμάσια Αναληφθείς Δάσκαλος είπε “Ξέρεις, παρατήρησα κάτι. Έλα εδώ. Έλα εδώ. Κοίταξε εκεί.”
Λοιπόν, έχουμε κάτι σαν, πώς το λέτε, κρυστάλλινη σφαίρα. Δεν την χρειαζόμαστε, αλλά είναι ωραίο σκηνικό αντικείμενο, ξέρετε. Στους ανθρώπους αρέσουν πολύ κι επειδή όλοι ήμασταν άνθρωποι, μας αρέσουν αυτές οι μεγάλες κρυστάλλινες σφαίρες. Δεν αστειευόμαστε γι’ αυτό τώρα. Αυτή είναι οικογενειακή παράσταση.
Έτσι πήγαμε στην κρυστάλλινη σφαίρα και κοιτάξαμε και πραγματικά είδα αυτό για το οποίο μιλούσε.
Είδα Σώμπρα σε μια παραλία – μια ήσυχη, όμορφη, μακριά παραλία – που ήταν μονάχοι τους. Δεν υπήρχαν ομάδες άλλων τουριστών ή βάρκες ή πώς τα λέτε εκείνα τα θορυβώδη πράγματα τώρα; “Τζετ σκι” μου λέει ο Κώλντρε. Τίποτα απ’ αυτά. Μόνον εσείς στην παραλία.
Και ξέρετε, ο ήλιος αρχίζει να δύει. Λίγο αργά το απόγευμα. Έχετε περπατήσει πολύ, γιατί το κάνετε αυτό, ξέρετε, προσπαθώντας να καταλάβετε τα πράγματα. Το περπάτημα είναι εντάξει, όμως το κομμάτι “ προσπαθώντας να καταλάβετε τα πράγματα” είναι άχρηστο.
Έτσι, κοίταξα σ’ αυτή την κρυστάλλινη σφαίρα και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κοιτάξω μια δυο φορές, για να το καταλάβω πραγματικά. Σας είδα να χτίζετε κάστρα από άμμο.
Κάστρα στην άμμο. Ξέρετε, όταν παίρνετε την υγρή άμμο και την στοιβάζετε, φτιάχνοντας ίσως μικρούς πύργους και μια τάφρο γύρω του, φτιάχνοντας έναν μεγαλύτερο πύργο κι έπειτα επεκτείνοντας τον, προσθέτοντας σε αυτό και προσθέτοντας του λίγο ακόμα, λίγο ψυχαναγκαστικά όπως μπορεί να είστε μερικές φορές. Χτίζοντας κάστρα στην άμμο.
Και είπα στη Γκλόρια – αυτό είναι το όνομα της˙ ήταν το ανθρώπινο όνομά της, το κράτησε σαν Αναληφθείς Δάσκαλος – είπα στη Γκλόρια “Δεν είναι χαριτωμένο; Βρίσκονται εδώ στο επίκεντρο και απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν κι έχοντας αντέξει κι αναλάβει τόσα πολλά. Δεν είναι χαριτωμένο, που κάπως επανέρχονται στην παιδική τους κατάσταση και χτίζουν κάστρα από άμμο στην παραλία.”
Και η Γκλόρια είπε “Δεν είναι αυτό. Πραγματικά τα παρερμηνεύεις, Αντάμους. Ρίξε άλλη μια ματιά. Νιώσε το αυτή τη φορά.” Και το έκανα.
Κοίταξα μέσα στην κρυστάλλινη σφαίρα. Ένιωσα την ενέργειά σας.
Και τότε συνειδητοποίησα τί πραγματικά συνέβαινε, όχι μόνο σε σας, αλλά στους Σώμπρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Χτίζετε κάστρα από άμμο στην ακροθαλασσιά κι αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύουν τα κάστρα είναι ο άνθρωπος, που ακόμα προσπαθεί να χειραγωγήσει, ο άνθρωπος που ακόμα προσπαθεί να κάνει την Πραγμάτωσή του.
Ο άνθρωπος χτίζει ένα κάστρο στην άμμο, λες και πρέπει να κάνει κάτι. Πρέπει να φτιάξουν ένα φρούριο. Πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια. Πρέπει να χτίσουν κάτι ή να κάνουν κάτι.
Δεν μπορούν απλά να κάτσουν και να απολαύσουν να είναι στην ακροθαλασσιά μονάχοι τους.
Συνειδητοποίησα ότι το κάστρο στην άμμο ήταν πραγματικά κάτι σαν το εγώ.
Δεν είναι κακό. Όχι, δεν είναι κακό, αλλά το εγώ λέει “Πρέπει ακόμα να κάνω κάτι. Πρέπει ακόμα να συνεχίσω να δημιουργώ την ταυτότητά μου. Δεν μπορώ να την χάσω. Ξέρω ότι είμαι εδώ ακριβώς παραμονές της Πραγμάτωσης, αλλά πρέπει να κάνω κάτι. Πρέπει να εκφραστώ σαν άνθρωπος τώρα, διαφορετικά τί είμαι σ’ αυτό που λέγεται Πραγμάτωση; Είμαι απλά ένας επιβάτης; Πραγματικά μου πέφτει λόγος σ’ αυτό; Λοιπόν πρέπει να χτίσω τα κάστρα μου στην άμμο.”
Παρακολούθησα για λίγο. Σας παρακολούθησα καθώς τα χτίζατε, όχι μόνο ένα, όχι μόνο δυο, αλλά μια ολόκληρη σειρά που κατηφόριζε στην παραλία.
Ήταν πραγματικά πολύ ωραίο θέαμα, πρέπει να πω, κι έχετε γίνει πολύ καλοί στο χτίσιμο των κάστρων, πάρα πολύ καλοί σ’ αυτό. Και τα διακοσμείτε με μικρά ξυλάκια κι ένα κομμάτι ύφασμα για σημαία. Έχετε μερικά που είναι, ω, θα ήταν σαν όμορφα παλάτια για να ζήσει κανείς, αλλά είναι κάστρα στην ακροθαλασσιά.
Παρατήρησα αρκετά την δραστηριότητα και συνειδητοποίησα τί συνέβαινε, συνειδητοποίησα – κι όχι μόνο εσείς, αλλά οι Σώμπρα παντού – αυτή την τελευταία κάπως ηρωική, ευγενή, όμως άκαρπη πράξη του ανθρώπου, του ανθρώπινου εγώ.
Και μετά, καθώς ο ήλιος άρχιζε να δύει, ο άνθρωπος – εσείς – κάθισε εξαντλημένος κοιτάζοντας όλα τα κάστρα σας στην άμμο – τώρα ήταν παραταγμένα κατά μήκος της παραλίας μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι – κοιτάζοντας αυτά που είχατε δημιουργήσει και νιώθοντας και μια αίσθηση ότι είχατε κάνει κάτι. Είχατε πραγματικά δουλέψει πολύ σκληρά σήμερα για τα κάστρα σας, αλλά επίσης και με μια αίσθηση φόβου, γιατί καθώς κοιτάζατε τα κάστρα σας, συνειδητοποιήσατε αυτό που είχατε ξεχάσει: Ερχόταν η παλίρροια.
Χτίσατε τα κάστρα σας στην άμμο όσο πιο κοντά στο νερό μπορούσατε ολόκληρη τη μέρα, αλλά ξεχάσατε ότι ερχόταν η παλίρροια και με την παλίρροια έρχονταν τα κύματα και με τα κύματα, η διάλυση όλων των κάστρων που είχατε χτίσει.
Όλη αυτή η δουλειά, όλη αυτή η προσπάθεια, κι όλη αυτή η δημιουργικότητα, τώρα έτοιμη να διαλυθεί.
Και τότε είδα το δάκρυ στα μάτια σας. Κύλησε στο πρόσωπο σας κι όχι μόνο ένα δάκρυ, αλλά συνεχίστηκαν.
Σκεφτήκατε “Τι έκανα λάθος εδώ; Πότε επιτέλους θα το καταλάβω; Πότε επιτέλους θα το καταλάβω;”
Μετά καθίσατε στην παραλία και κλάψατε, καθώς έδυε ο ήλιος κι ερχόταν η παλίρροια και τα κύματα αργά παράσερναν όλα σας τα κάστρα στην άμμο.
Ήσασταν τόσο εξαντλημένοι, που σ’ αυτό το σημείο δεν υπήρχε τίποτα – τίποτα να κάνετε, τίποτα δεν είχε απομείνει μέσα σας.
Η σκέψη να χτίσετε τώρα κι άλλα κάστρα στην άμμο, ίσως σε λίγο διαφορετικό σημείο όπου δεν θα παρασύρονταν από τα κύματα, δεν σας τράβηξε γιατί ξέρατε, ότι αν δεν ήταν τα κύματα που θα τα έπαιρναν, θα ήταν η αύρα, οι αέρηδες κι αν δεν ήταν ο άνεμος, θα ήταν άλλοι άνθρωποι που θα περνούσαν.
Τώρα αφήνοντας τον εαυτό σας να παραδοθεί συνειδητοποιήσατε, ότι τα κάστρα στην άμμο ήταν αληθινά μια απόσπαση, ένας τρόπος για να συντηρηθεί το εγώ.
Κάθε κάστρο στην άμμο αντιπροσώπευε ένα κομμάτι σας, ένα μέρος του εγώ, τις πτυχές σας, τη ζωή σας και τις ζωές σας.
Αλλά τώρα, πολύ πέρα από τους περιορισμούς του ανθρώπου ήρθε η παλίρροια και τα κύματα τα παρέσυραν, γιατί αυτό συμβαίνει στην Πραγμάτωση.
Μπορείτε να χτίσετε όσα κάστρα στην άμμο θέλετε, σαν μνημεία του εγώ σας, σαν ένα τρόπο να διατηρήσετε το εγώ και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το εγώ. Είναι απλά ένα από εκείνα τα θεατρικά της συνειδητότητας.
Αυτό είναι όλο. Είναι ένας χαρακτήρας έργου. Είναι ένας ρόλος. Μερικές φορές αυτός ο χαρακτήρας ξεχνάει ότι υπάρχουν τόσα περισσότερα σ’ αυτό το έργο, στη ζωή. Μερικές φορές αυτός ο χαρακτήρας ξεχνάει, ότι ο ίδιος ζει τη ζωή του με περιορισμούς. Αυτό είναι καλό για λίγο, αλλά τώρα έρχεται κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον άνθρωπο.
Κι ο άνθρωπος κλαίει, γιατί λέει “Τι είμαι εγώ, ένα πιόνι σ’ αυτό το παιχνίδι; Υπάρχουν αυτές οι ανώτερες δυνάμεις – ακόμα κι αν τις ονομάζετε ανώτερο Εαυτό μου – που απλά με χειραγωγούν;”
Ω, αγαπητέ άνθρωπε, το έχεις πιάσει εντελώς λάθος.
Είναι εσύ και είναι ολόκληρος εσύ.
Είναι αυτό το κομμάτι που ήξερε, ότι ήταν καιρός τώρα να παρασυρθούν εκείνα τα κάστρα στην άμμο. Να έρθουν τώρα τα κύματα και να παρασύρουν όλα τα τραύματα, όλους τους περιορισμούς, όλες τις παλιές πεποιθήσεις, όλη την έλλειψη.
Ήταν καιρός να έρθουν αυτά τα κύματα, όχι σαν τσουνάμι, όχι σαν δυνατή καταιγίδα, αλλά απλά σαν ήπια κύματα.
Και να παρασύρουν ίσως το σημαντικότερο πράγμα που ποτέ δεν σας εξυπηρέτησε: Την πεποίθηση ότι η ενέργεια είναι έξω από σας κι αυτό είναι που συμβαίνει τώρα.
Τα κύματα κυλούν μέσα στη ζωή σας, μέσα σ’ αυτές ακριβώς τις μέρες για τις οποίες μιλάμε τώρα.
Τώρα είναι, που η παλίρροια αρχίζει να ανεβαίνει και τα κύματα αρχίζουν να έρχονται. Γι’ αυτό λέω να αποδεχτείτε τα πάντα για τον εαυτό σας.
Αποδεχτείτε το πώς νιώθετε. Αποδεχτείτε το πώς σκέφτεστε.
Όταν λέω ‘αποδεχτείτε το’ εννοώ σταματήστε να τρέχετε, σταμαήστε να χτίζετε τα κάστρα σας στην άμμο.
Αρχίστε να αποδέχεστε τα πάντα για τον εαυτό σας τώρα.
Αυτή είναι η πιο όμορφη πολύτιμη και ιερή εποχή για σας και όλες σας τις πτυχές, για κάθε κομμάτι σας, για κάθε κομμάτι του εγώ και της ταυτότητάς σας. Είναι η πιο ιδιαίτερη περίοδος τώρα.
Το να χτίζετε κάστρα στην άμμο όπως κάνετε, υποθέτω ότι είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος να αποχαιρετήσετε, ένας ενδιαφέρων τρόπος να προσπαθήσετε να διατηρήσετε το εγώ και κυρίως ένας τρόπος να απασχολήσετε τον άνθρωπο για να αποσπάσετε τον άνθρωπο αυτή την περίοδο των κυμάτων της Πραγμάτωσης.
Όμως, αγαπητοί μου φίλοι, είναι απλά μια απόσπαση.
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα.
Λέω ‘άνθρωπος’ καθώς είναι απλά ένα κομμάτι σας, γιατί υπήρχε πάντα αυτό το κομμάτι σας κι άλλα κομμάτια, που ήξεραν ότι ερχόταν αυτή η περίοδος – στον πλανήτη και στη ζωή σας.
(παύση)
Πάντα υπήρχε αυτό το κομμάτι, που ήξερε ότι επρόκειτο να είστε εδώ αυτή την καταπληκτική εποχή˙ ότι επρόκειτο να μεταμορφωθείτε, χωρίς να φύγετε για τους άλλους κόσμους, λέγοντας αντίο σ’ αυτή τη ζωή, παρασύροντας όλα τα κάστρα στην άμμο.
Αυτό συμβαίνει τώρα. Γι’ αυτό λέω να αγκαλιάσετε τα πάντα στη ζωή σας.
Κάθε φόβο και κάθε ελπίδα. Κάθε αμφιβολία και κάθε πάθος.
Κάθε παλίρροια, κάθε κίνηση της παλίρροιας στη ζωή σας. Αυτό συμβαίνει τώρα.
Συμβαίνει πολύ αργά, κατά κάποιον τρόπο, κι όμως όχι.
Αυτός ο πλανήτης αλλάζει γρηγορότερα από ποτέ, αλλά ναι, μερικές φορές δίνει την αίσθηση ότι είναι τόσο αργό. Και μερικές φορές υπάρχει η παρόρμηση να προσπαθήσει ο άνθρωπος να κάνει κάτι, να χτίσει κάστρα στην ακροθαλασσιά.
(παύση)
Όμως τότε έρχονται τα κύματα. Έρχεται η συνειδητότητα.
Η αληθινή αλλαγή έρχεται και απαλά – χωρίς πρόγραμμα, χωρίς τίποτα – απαλά παρασύρει τα κάστρα, απελευθερώνοντας σας από τους περιορισμούς του ανθρώπινου εγώ.
Ω, το εγώ θα εξακολουθήσει να είναι εκεί ακόμα κι όταν έρθουν τα τελευταία κύματα, αλλά τώρα χωρίς περιορισμό.
Τώρα χωρίς να είναι μοναδικό, αλλά είναι ένα Και από τα εγώ – τα εγώ που δεν προσπαθούν να χτίσουν κάστρα στην ακροθαλασσιά, αλλά αντίθετα τα εγώ που απλά απολαμβάνουν το έργο.
Τώρα περισσότερο από ποτέ, αγαπητοί μου φίλοι, αποδεχτείτε τα πάντα που θα συμβαίνουν σε σας στις ερχόμενες μέρες και βδομάδες.
Αποδεχτείτε σαν δικά σας τα πάντα.
Μην προσπαθήσετε να τα καταλάβετε. Μην τρέχετε να ξεφύγετε απ’ αυτά αλλά αντίθετα αποδεχτείτε τα.
Και μετά νιώστε, πώς τα κάστρα στην άμμο αργά, απαλά, πώς παρασύρονται από τα κύματα. Τα κύματα που αντιπροσωπεύουν τη συνειδητότητά σας, τον ενσωματωμένο Εαυτό σας και μια εντελώς νέα εποχή.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί.
(παύση)
Κάστρα από άμμο στην ακροθαλασσιά.
Είναι ίσως ένα από τα τελευταία πράγματα που οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να κάνουν, πιστεύοντας ότι είναι εκείνοι που κάνουν να συμβεί η Πραγμάτωση. Όμως, αγαπητοί μου φίλοι, υπάρχει σε λειτουργία τώρα κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι που περικλείει πολύ περισσότερα.
Ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή μαζί.
Μια βαθιά αναπνοή μαζί αυτή την τόσο ιερή εποχή.
Και να θυμάστε πάντα ότι όλα είναι καλά σε όλη σας τη δημιουργία.
Εγώ Είμαι ο Αντάμους της Κυρίαρχης Περιοχής.
Μετάφραση : Μαίρη Πολυχρόνη
Review και επιμέλεια : Μαρία Γρηγοράκη
Σπόνσορες : Ζωή Ξακουστή, Φωτεινή Καμπά
Παρακολουθείστε εδώ την Σούπερ Μεράμπ, με υπότιτλους από την Κατερίνα Θαλασσά.
*** Αν θέλετε να κάνετε μια δωρεά, σαν ανταλλαγή ενέργειας, για την επικοινωνία του Αντάμους ,που μόλις διαβάσατε στα Ελληνικά, και το βίντεο με υπότιτλους, για να μπορούμε να συνεχίσουμε τις μεταφράσεις κάθε μήνα, και να ανταποκριθούμε στα έξοδα του site, για το όνομα, τον χώρο στο ίντερνετ, και την συντήρησή του, πατήστε το κάτωθι κουμπί “Donate”. Οποιοδήποτε ποσό είναι πολύτιμο για μάς και σας ευχαριστούμε πολύ! “
